คุณหลงอย่าหยิ่งยโสเกินไป8

แม่งเอย้ ยย ไม่เปิ ดประตูใหเ้ ขากจ็ ะไม่ข้ึนมาแน่ๆง้นั หรอ? ท่านเซียวเขา้ ไปในรถ นง่ั ลงอยา่ งสงบ ขายาวไขวห่ า้ ง อยา่ งชานาญ หลบั ตาทนั ทีที่ข้ึนรถ “คุณหลง คุณจะไปไหน?” แอนน่าคาดเขม็ ขดั นิรภยั หนั ไป ปรากฏวา่ คาดไม่ถึงวา่ หลงเชียวจะงีบหลบั เหมือนลุง ท่านเขียวไม่ ลืมตา ริมฝีปากบางตอบกลบั สี่คาอยา่ งอ่อน ลา้ “ตรงไป ถึงเวลาจะ เล้ียวเดี๋ยวฉนั จะบอกคุณเอง” เล่นตลกอะไรเนี่ย! ท่านผสู้ ูงวยั หลบั ตายงั สามารถบอก ทางไดอ้ ีก หรอ? ไดเ้ ขาไม่กลวั ตาย เธอจะกลวั อะไร? รถสปอร์ตสีดาพงุ่ ออกไป! หอ้ งโถงMBK หลงถึงเพ่ิงลงจากตึกมากเ็ ห็นฉากน้ี “เล่าเหลียง หลงเชียวเปล่ียนคนขบั รถต้งั แต่เมื่อไหร่?” เสียงทุม้ ดูไม่ มีความสุขมากนกั

เหลียงจงั ซุนกล่าว “เม่ือก้ีคนที่ขบั รถใหค้ ุณชายเหมือน ไม่ใช่ คนขบั รถของเขา เป็นแอนน่าหมอประจาตวั ของเขา ที่ เขา้ ร่วมงาน เล้ียงของเกาจึงอานดว้ ยกนั กบั คุณชาย ไดย้ นิ มา วา่ เธอเป็นผหู้ ญิงที่ ยอดเยยี่ มอยา่ งมาก” “ทีม?” เสียงของหลงถึงทุม้ ยงิ่ กวา่ เดิม เหลียงจงั ขนุ รีบพดู วา่ “เธอเป็นคนอเมริกนั เช้ือสายจีน เพิ่ง กลบั ประเทศมา ท่านประธาน จาเป็นตอ้ งตรวจสอบอยา่ ง ละเอียดใหม?” สายตาท่ีซ่าซองของหลงถึงคอ่ ยๆเยน็ ชาข้ึน “ยงั ตอ้ งให้ ฉนั บอกอีก หรอ? ใครกต็ ามท่ีอยใู่ กลห้ ลงเชียว ตอ้ งตรวจ สอบใหช้ ดั เจน เหมือนกนั หมด” “ครับ! ฉนั จะไปทนั ที”

ตอนท่ี 191คุณหลงอย่างกบั สาวแก่ขึน้ คาน รถหรูหราสีดาขบั วนขา้ ยวนขวาข้ึนเหนือลงใตว้ นอยใู่ นเมือง หลวง ไม่รู้ท่ีรอบต่อกี่รอบ ถา้ ไม่ไดด้ ูGPS แอนน่าคงคิดวา่ ตวั เองขบั ออก จากเมืองหลวงไปแลว้ หลงเชียวคงวา่ งจริงๆนนั่ แหละ ถึงไดใ้ หเ้ ธอขบั รถวนรอบ เมือง หลวงแบบน้ี “เขา้ โคง้ แลว้ ขบั ตรงไป” หรือ “ถึงส่ีแยกแลว้ เล้ียวขวา” ท่านหลง เปล่งเสียงเยน็ ยะเยอื กออกคาสงั่ เป็นระยะ แอนน่าไม่ต่างอะไรกบั หุ่นยนตข์ บั รถท่ีมีหนา้ ที่แคค่ อยฟัง คาสงั่ ตลอดทางขณะท่ีกาลงั จะผา่ นส่ีแยก คุณชายเชียวมกั จะบอกเธอใน วนิ าทีสุดทา้ ยวา่ จะตอ้ งเล้ียวหรือขบั ตรง แต่ โชคดีที่เธอมีปฏิกิริยาไว หลงั ผา่ นไปชว่ั โมงกวา่ ๆ แอนน่าชกั โมโห “คุณหลง ตกลงคุณจะไปไหนกนั แน่? น่ีเรากาลงั จะขบั วน รอบที่ สามแลว้ คุณอยากจะวนอีกกี่รอบ?”

ในGPSปรากฏชดั เจนวา่ พวกเขากาลงั ขบั อยบู่ นเส้นทางเดิมมาสอง รอบเตม็ ๆ อีตาหลงเชียวน้ีเป็นบา้ หรือไง วา่ งมากเลยมาขบั รถผลาญ น้ามนั เล่น? หรือเขาแคอ่ ยากป้ันหวั เธอเล่น? หลงเชียวยดึ แผน่ หลงั ตรง นิ้วเรียวกดลงตรงกลางระหวา่ ง หวั คิ้ว เขา มองนาฬิกาท่ีบอกเวลาเที่ยงคร่ึง “อืม ตอนน้ีกลบั บริษทั ได”้ “กลบั ? คุณหลง นี่มนั หมายความวา่ ไง?” คิดจะหยามกนั ชดั ๆ! “ฟังไม่ผดิ หรอก กลบั บริษทั ” คุณชายเชียวทาราวกบั ไม่มี อะไร เกิดข้ึน พร้อมกบั ออกคาสง่ั ต่อ แอนน่าแคน่ หวั เราะอยา่ งโมโหขีดสุด “เหอะ คุณหลง ที่ ใหฉ้ นั ขบั รถจากถนนสี่ด้ืมาถึงน้ี กเ็ พ่อื จะแกลง้ ฉนั ใช่ไหม? ขอประทานโทษ คะ่ กลบั ง้นั หรอ คุณขบั กลบั ไปเองเถอะ ฉนั จะไม่ฟังคาสงั่ คุณอีก ต่อไป”

แอนน่าพดู จริงทาจริง เธอจอดรถตรงขา้ งทาง แลว้ ดบั เคร่ืองยนต์ ก่อนจะนงั่ กอดอกอยตู่ รงเบาะคนขบั โตจนหมา เลียตูดไม่ถึงยงั กลา้ เอาเรื่องพรรคน์ ้ีมาลอ้ เล่น สนุกมากไหม? เห็นเธอมีน้าโห คุณชายเขียวกลบั รู้สึกอารมณ์ดีอยา่ งบอก ไม่ถูก เขา พดู ดว้ ยน้าเสียงสดใสที่สุดในชีวติ “คุณแอนน่ารู้ ไหมวา่ ทาไมฉนั ถึง ใหเ้ ธอออกมาขบั รถเล่น?” แอนน่าทาเสียงเหอะๆ “ไม่รู้! แลว้ กไ็ ม่อยากรู้ดว้ ย” หลงเชียวขมวดคิ้ว “เมื่อก้ีตอนที่เธอขบั รถวน เห็นบริษทั ที่ อยใู่ น เครือของMBKกี่บริษทั ? เห็นร้านท่ีแปะสญั ลกั ษณ์ ของMBKท่ีร้าน? แลว้ เห็นรถขนส่งที่เขียนตวั อกั ษรMBKท่ี คนั ?” เม่ือสกั ครู่เธอไม่ไดส้ งั เกตเรื่องพวกน้ีเลยสกั นิด เพราะมวั แต่โมโห หงุดหงิดจะเป็นจะตาย อยากจะระบายความโกรธ ที่หลงเชียวแกลง้ เธอ MBKอะไรนน่ั ช่างมนั ปะไร!

คุณชายเซียวอธิบายต่อ “ฉนั แค่ใหเ้ ธอขบั วนวงเวียนที่ สองกบั วง เวียนที่สามอยา่ งละรอบ ถา้ เธอต้งั ใจดู เธอจะตอ้ ง เห็นบริษทั ลูกของ MBKอยา่ งนอ้ ยท่ีสุดหา้ บริษทั ร้านคา้ บริการอีกอยา่ งต่าๆสิบร้าน และตลอดทางท่ีผา่ นมามีรถ ขนส่งของMBKประมาณยส่ี ิบกวา่ คนั ” แอนน่าเงียบ หญิงสาวกลอกตาใส่ชายหนุ่มผา่ นกระจกมองหลงั “แลว้ ไง? คุณชายอวดฉลาดเสร็จหรือยงั ?” หลงเชียวขยบั ช่วงบนข้ึน หนา้ เลก็ นอ้ ย “ไหนพูดความรู้สึก ของเธอบา้ งซิ” จู่ๆเขากข็ ยบั เขา้ มาใกลแ้ ผน่ หลงั ทาใหแ้ อนน่าเผลอสะตุง้ ไม่รู้ เหมือนกนั วา่ ทาไมทุกคร้ังที่เขาเขา้ มาใกล้ แอนน่ามกั จะ รู้สึกวบู วาบ ตรงสนั หลงั เธอเกร็งไปท้งั ตวั “ไม่มี MBKเป็นบริษทั ช้นั น่าของประเทศ ถา้ ไม่นบั สาขา แม่ การจะ มีบริษทั ยอ่ ยไปอีกหลายแห่งยอ่ มเป็นเร่ืองปกติ ถา้ คุณหลงอยากจะ อวดร่าอวดรวยกบั ดิฉนั โดยใชว้ ิธีแบบน้ี เกรงวา่ จะไม่จาเป็น” ง้นั หรอ?

คุณชายเซียวทิ้งตวั ลงบนเบาะอีกคร้ัง ก่อนจะพดู เสริมอีก หน่ึง ประโยค “ดีมาก ง้นั ขอถามหน่อย กิจการในอเมริกา ของบริษทั เฉียว ชื่อกบั ตระกลู ตูร้ วมกนั แลว้ มีเท่าไหร่?” ไอหมอนี่! พดู ออ้ มโลกเป็นชว่ั โมง สุดทา้ ยกแ็ ค่อยากใหร้ ู้ วา่ อานาจ ท่ีมีอยใู่ นมือเธอไม่อาจจะสู้อะไรกบั เขาไดแ้ มเ้ พยี ง สกั นิด “บริษทั เลก็ ๆอยา่ งเฉียวช่ือจะมาเทียบอะไรกบั ตระกลู หลง ไดล้ ่ะ ส่วนตระกลู ตูแ้ น่นอนวา่ กไ็ ม่อาจสู้อภิมหาเศรษฐีอยา่ ง คุณชายเชียว ไดอ้ ยแู่ ลว้ คุณหลงอยากกลบั บริษทั ไม่ใช่หรอ? ได้ ฉนั จะไปส่งคุณ เด๋ียวน้ี” แอนน่าเกบ็ ความเกร้ียวกราดลงไปราวกบั เธอไดต้ กหลุม พรางของ หลงเชียวเขา้ เตม็ ๆ ยงิ่ ไปกวา่ น้นั คือเธอถอนตวั ไม่ทนั แลว้ ดว้ ย รถยนตเ์ คลื่อนตวั ออก จู่ๆคุณชายเซียวกเ็ อ่ยข้ึน “ฉนั เปล่ียนใจละไม่ กลบั บริษทั ไปอีกท่ีนึง” แม่มเอย้ ! หลงเซียวไอเลว!

แอนนากดั ฟัน “ได!้ ไม่วา่ คุณหลงจะไปไหน ฉนั จะกร็ ับคา สง่ั !” รถหรูมุ่งหนา้ ไปยงั ถนนเพ่ิงเฉียว คุณชายเชียวจะไปร้าน อาหารหรง เหยยี น ดว้ ยเหตุผลท่ีแสนง่ายตายคือ เขายงั ไม่ได้ กินขา้ ว คุณชายเชียวตอบกลบั คาพดู ของแอนน่า “ดว้ ยทรัพยส์ ิน และอานาจ ของตระกลู หลงจะเป็นเกราะป้องกนั ท่ีดีที่สุดให้ กบั เฉียวชื่อ ต่อให้ ตอ้ งสร้างเฉียวชื่อข้ึนมาใหม่กไ็ ม่ใช่ปัญหาเพราะง้นั จงทิ้งความลงั เล น้นั และเลือกฉนั ซะ” แอนน่าอดกล้นั ไม่อยู่ คราวน้ีเธอหวั เราะเสียงเยน็ อยา่ ง ถึงท่ีสุด “ฟัง ดูเหมือนคุณหลงกาลงั โปรโมทตวั เองอยเู่ ลยนะ คะ เหมือนสาวแก่ ใกลจ้ ะข้ึนคานซะไม่มี” แววตาคุณชายเซียวเปลี่ยนไปในฉบั พลนั “ฉนั พดู ดีดว้ ยก็ อยา่ มายว่ั โมโห” วา่ แต่ เมื่อก้ีน้ีเขาแสดงออกชดั ขนาดน้นั เลย?

แอนน่าหมุนพวงมาลยั เปลี่ยนทิศ ดา้ นหนา้ มองเห็นร้านอา หารหรง เหยยี นอยไู่ ม่ไกล ฉนั เปล่ายว่ั โมโห แต่ฉนั มีอะไร บางอยา่ งอยากจะ ขอความช่วยเหลือจากคุณหลง” “อิม?” แอนนาเลิกคิว้ ข้ึน “นอ้ งชายคุณเอาแหวนหม้นั ของฉนั ไป ไดโ้ ปรด ใหค้ อนแทคเขากบั ฉนั หรือรบกวนคุณไปเอาคืนให้ หน่อย” “ง้นั หรอ?” เสี่ยวจื่อเอาแหวนหม้นั ของแอนน่าไป? “ใช่ ฉนั กบั คู่หม้นั ไม่มีวนั ลม้ เลิกงานแต่งและคุณหลงกบั คุณโม่ก็ จะตอ้ งครองรักกนั ไปจนแก่เฒ่า เพราะง้นั หวงั วา่ คุณจะรีบจบเกมน่า เบ่ือๆน่ีสกั ที” แต่เขากลบั รู้สึกวา่ เกมน้ีมนั ชกั น่าสนุกข้ึนเร่ือยๆ “แหวนนน่ั ฉนั เอากลบั มาใหไ้ ด”้ ส่วนไดค้ ืนมาแลว้ จะทาอะไรกบั มนั ต่อ นน่ั กเ็ ป็นเรื่องของ

หลงั กินขา้ วเสร็จ แอนน่าไปส่งหลงเชียวที่บริษทั ขากลบั จ่าขอ้ ความ ของซวงซวงในfacebookกเ็ ดง้ ข้ึน “แอนน่าอยไู่ หนนะ? ฉนั มีงานดนตรีอยสู่ องใบ ไปดูดว้ ย กนั ไหม?” พร้อมกบั แนบรูปถ่ายบตั รสองใบมาใหง้ านตนตรีคลาส สิก ทวั ร์ ระดบั โลกของวงออร์เคสตรา เธอเนี่ยนะชอบดนตรีคลาสสิก? “ได”้ ราวกนั ถูกผผี ลกั แอนน่าตอบตกลงในทนั ได เธอกาลงั อยากหาท่ี ระบายจากอีตาหลงเชียวอยู่ และชวงชวงกม็ าไดเ้ วลาพอดี “เยยี่ มไปเลย! ง้นั …บกวนเธอขบั รถมารับฉนั ไดไ้ หม พอดีรถฉนั เสีย แลว้ แถวน้ีกเ็ รียกรถยากซะดว้ ย” 4.ไดส้ ิ”

รถของแอนน่ามาถึงจุดหมายดว้ ยความรวดเร็ว หลงั จาก ท่ีมาถึง สถานท่ีน้ีซ่ึงต้งั อยใู่ นเมืองหลวงนบั วา่ เปล่าเปลี่ยว มากทีเดียว ภาพตรงหนา้ เป็นโรงพยาบาลแห่งหน่ึงท่ีถูกทิ้งร้าง ท่ีดา้ น หนา้ แขน ป้ายผพุ งั มีตวั อกั ษรใหญ่เขียนวา่ ” โรงพยาบาล กลางเมืองหลวง” แต่ ทาไมถึงถูกทิ้งร้างไดล้ ่ะ? ท่ีดา้ นบนยงั แขวนป้ายโรงพยาบาลสามอนั ดบั ในประเทศ แต่ ทาไม ถึงเจ๊งไดน้ ะ? ไฮ! เทพธิดา! ฉนั อยนู่ ้ี! เฮอ้ นบั ต้งั แต่โรงพยาบาลน้ีปิ ต ตวั ลง พ้นื ท่ี แห่งน้ีกไ็ ม่มีคนเขา้ มาพฒั นาอีกเลย จนใกลจ้ ะ กลายเป็นเมืองร้างอยู่ แลว้ !” แอนน่ามองไปรอบๆ เป็นแบบน้นั จริงๆ หลงั จากท่ีโรง พยาบาลปิ ต ตวั กิจการต่างๆ ท่ีสร้างข้ึนเพือ่ รองรับโรงพยาบาลไม่วา่ จะเป็น โรงแรม ร้านอาหาร ซุปเปอร์มาร์เกต็ ท่ีเคยเจริญรุ่งเรือง แต่บดั น้ีกลบั กลายเป็น ร้างไปหมด “ทาไมท่ีน่ีถึงกลายเป็นแบบน้ีได?้ ”

ซวงซวงกดั ริมฝีปาก ก่อนจะถอนหายใจยาว คิว้ ท้งั สอง ขา้ งเลิกข้ึน สูง “เฮอ้ ! จะอะไรไดอ้ ีกถา้ ไม่ใช่เพราะหลงเชียว กบั …ลวั่ ลว่ั ” “หือ? เกิดอะไรข้ึน?” ในใจของแอนน่าเตม็ ไปดว้ ยคาถาม ทาไมช่วงน้ีคนที่เธอ ไปมาหาสู่ ดว้ ยถึงไดเ้ กี่ยวขอ้ งกบั หลงเชียวไปหมด? ยง่ิ ไป กวา่ น้นั ลวั่ ลวั่ ท่ีเขา พูดถึง เหมือนจะเป็นภรรยาท่ีเสียชีวิตไป แลว้ ของหลงเชียว สู่ชวงชวงลอบถอนหายใจ แลว้ พดู เสียงอุบอิบ “สองปี ก่อน เทพธิดา ประสบอบุ ตั ิเสียชีวติ ต่อมาถงั จิ้นเหยยี นบอก หลงเชียววา่ ตอนน้นั ท่ี เทพธิดาต้งั ใจหนีหลงเชียวไปเป็น เพราะผลตรวจผดิ พลาดออกมาวา่ เธอติดเช้ือHIV เธอกลวั ตวั เองจะแพร่เช้ือใหก้ บั หลงเชียว เลยหนีไป อยทู่ ่ีแอฟริกา เป็น เหตุใหเ้ กิดเรื่องต่างๆ ในภายหลงั ” “what? ซวงซวง are-u-kidding-me?” เร่ืองถูกแต่งจนเวอร์ไปหน่อยม้งั ? “ฉนั กห็ วงั วา่ มนั จะแค่ลอ้ เล่น แต่มนั เป็นเร่ืองจริง ตอนน้นั หลงเชียว โกรธจนจะลากคอผทู้ ี่เกี่ยวขอ้ งในโรงพยาบาลเขา้ ตาราง แต่เพราะ

ถงั จิ้นเหยยี นพดู โนม้ นา้ ว เขาถึงไดเ้ ปล่ียน ใจ แต่หลงั จากเกิด เหตุการณ์น้ีข้ึน ทาใหก้ ระทบไปถึง บุคลากรจานวนมาก ทุกคนใน หอ้ งปฏิบตั ิการทางการแพทย์ ท้งั หอ้ งตรวจเลือด หอ้ งทดลอง รวม ไปถึงคนท่ีมีส่วน เกี่ยวขอ้ งในการส่งต่อขอ้ มูลผลตรวจ หลงเชียว จดั การคว่า บาตร เขาเล่นโรงพยาบาลน้ีจนเจง๊ ” ถงั จิ้นเหยยี น ชื่อน้ีคุน้ ๆจงั ลู่ซวงชวงหนั ไปมองตึกร้างท่ีต้งั ตระหง่านอยอู่ ยา่ งเดียว ตาย “สไตล์ การจดั การของหลงเชียวเป็นแบบน้ีมาต้งั แต่ใหน แต่ไร เขาเลือดเยน็ มาก แต่พอคิดดูแลว้ ถา้ เป็นฉนั ฉนั ก็คง ใชอ้ านาจท่ีมีอยใู่ นมือแก้ แคน้ ใหเ้ ทพธิดาเหมือนกนั ! เทพธิดาตอ้ งมาโดนคนพวกน้ีใหร้ ้ายจน ตอ้ งตาย แม่งเอย้ !” พอคิดถึงเรื่องราวในอดีต ลู่ชวงซวงกน็ ้าตาใหลอาบ ใบหนา้ อยา่ ง กล้นั ไม่อยู่ แอนน่าไม่ชอบเห็นคนร้องใหท้ ่ีสุด เธอหยบิ ทิซซู่ออกมา แลว้ ยน่ื ให้ “อยา่ ร้องเลย…ยงั ไงเธอกไ็ ม่อยแู่ ลว้ เธอคงไม่ อยากเห็นเพ่ือนรัก ตอ้ งเสียใจ…”

สู่ขวงวงหลุดหวั เราะ “เธอกบั เทพธิดาเหมือนกนั เลย ปลอบคนอ่ืน ไม่เป็น แต่วา่ นะ มนั กผ็ า่ นไปแลว้ ตอนน้ีมาคิดๆ ดูหลงเชียวเล่นงาน พวกน้นั ไดแ้ มนสุดๆ!” แมน? วธิ ีการแบบมาเฟี ยเน่ียหรอท่ีวา่ แมน? “ผลตรวจผดิ พลาดไม่ถึงกบั ตอ้ งทากนั ขนาดน้นั คนท่ีผิด ไม่ใช่พวก แพทยแ์ ต่เป็นเทพธิดาของเธอ วินาทีแรกท่ีไดร้ ับ ผลตรวจส่ิงที่เธอ ควรทาคือตรวจใหม่ เรื่องน้ีจะโทษคนอื่นก็ ไม่ถูกซะทีเดียว” แอนน่าวเิ คราะห์ตามหลกั เหตุผล ถา้ วา่ กนั ตามความเป็น จริง ไม่วา่ ใครกต็ อ้ งทาแบบน้ีท้งั น้นั สู่ซวงซวงไม่เห็นดว้ ย เธอทาเสียงชีดฮดั ข้ึนจมูก “เธอจะ เขา้ ใจ อะไร? เทพธิดาเป็นคนที่ภูมิใจในตวั เองขนาดน้นั ! อีก อยา่ ง..ก่อน หนา้ น้นั เธอกเ็ คยไปหมู่บา้ นของผปู้ ่ วยHIVมา ดว้ ย…” ยง่ิ พดู เสียงกย็ ง่ิ เบาลง พดู กนั จากสาเหตุจริงๆ ถา้ ตอนน้นั ไม่ใช่ เพราะความกดดนั ที่สวั่ ลว่ั ตอ้ งเผชิญอยา่ งหนกั จนทุกข์ ไปท้งั กายใจ เหตุการณ์มนั คงไม่เลวร้ายขนาดน้ีม้งั ?

แต่เธอไมอ่ ยากจะพดู อะไรกบั แอนน่าไปมากกวา่ น้ี แลว้ แต่วา่ เธอจะคิดยงั ไง แอนน่ายกั ไหล่ “ขอโทษที ฉนั ไม่ไดต้ ้งั ใจ แต่ฉนั เสียใจ จริงๆกบั การ จากไปของเธอ” ลู่ชวงชวงเชด็ น้าตาสงั่ น้ามูก “ไม่ตอ้ งขอโทษ ไม่ใช่ความ ผดิ ของเธอ สกั หน่อย” “ไม่ ฉนั ขอโทษจริงๆ การมาของฉนั ไปสะกิดเขา้ กบั บาดแผลในใจ ของเธอ คาพูดของฉนั ทาใหท้ ุกคนเกิดความ สงสยั ข้ึนมากมาย” “ไม่เลย! อะ จริงสิ ถา้ ฮีโร่ของเทพธิดาไดเ้ ห็นเธอ เขาคง ตื่นเตน้ มาก แหงๆ! แต่ตอนน้ีเขาไม่ไดอ้ ยใู่ นประเทศ อืม…หลงั จากท่ี โรงพยาบาลปิ ดตวั เขากบ็ ินไปต่างประเทศ แลว้ ” เม่ือคิดถึงการเปลี่ยนแปลงชุดใหญ่ท่ีเกิดข้ึนในเวลาต่อมา ความรู้สึก มากมายก็ถาโถมเขา้ มาในใจลู่ชวงชวง เหมือนโลกท้งั ใบพลิกผนั ภายในระยะ เวลาไม่กี่เดือน ชีวติ คนมากมายเปลี่ยนไปทนั ที

คือ? ถา้ คาดการณ์ไม่ผดิ แอนน่าน่าจะแน่ใจไดแ้ ลว้ วา่ ถงั จิ้นเหยยี นที่ เธอเคยเจอกค็ ือผชู้ ายที่ลู่ชวงซวงเอ่ยถึง โลกมนั แคบจริงๆ รถยนตข์ บั มุ่งไปทางโรงละครใจกลางเมืองหลวง ทนั ใด น้นั ลู่ชวงช วงกช็ ้ีไปท่ีตึกใหญ่ตึกนึงแลว้ ตะโกน “เทพธิตา! เห็นนนั่ ไหม โรงพยาบาลหวาเซ่ีย หลงั จากที่หลงเชียว ทาลายโรงพยาบาลกลาง จนสิ้นซาก เขากส็ ร้างโรงพยาบาล น้ีข้ึน แมว้ า่ จะเพงิ่ สร้างไดไ้ ม่ถึง สองปี แต่ตอนน้ีสามารถ ขยายพ้ืนที่ไดใ้ หญ่มากๆ! เป็นโรงพยาบาล คณะ แพทยศาสตร์ช้นั นาของประเทศเชียว!” แอนน่ามองตามนิ้ว เธอเคยมาที่นี่ ตอนน้ีถึงรู้วา่ ที่แทห้ ลงเชียวสร้างที่นี่ข้ึนภายใต้ สถานการณ์แบบน้นั ลู่ซวงซวงทาท่ามีลบั ลมคมใน “ง้นั ขอถามคุณแอนน่าผู้ หลกั แหลม รู้ ไหมวา่ ทาไมโรงพยาบาลแห่งน้ีถึงชื่อวา่ หวา เช่ีย?” “อึม….คนจีนกม็ กั จะเรียกตวั เองวา่ เป็นลูกหลานหวาเซี่ย

ไม่ใช่หรอ?” แอนน่าวา่ ลู่ซวงซวงส่ายหนา้ “ไม่ใช่!” เธอเปิ ดโทรศพั ทข์ ้ึน แลว้ เสิร์ชไปที่รูปภาพของโรง พยาบาลหวาเซ่ีย รูปปันหินแกะสลกั กอ้ นใหญ่ซ่ึงเป็นแลนด์ มาร์กสาคญั ต้งั เด่นเป็น สง่า ดา้ นบนแกะสลกั กลอนอยสู่ อง บท “แสงอาทิตยส์ าดส่องหยดน้าจากหิมะทอประกายตงั่ เพชร แสงแรก แยม้ รุ่งอรุณหลอมละลายน้าคา้ ง ทะลายความ หนาว” แอนน่าขมวดคิว้ “แลนดม์ าร์กของโรงพยาบาล ทาไมถึง เขียนอะไร แบบน้ี?” เขาควรจะเขียนวา่ เมตตาธรรมค้าจุนโลก หรือช่วยรักษา บรรเทา โรคภยั อะไรเทือกน้นั ไม่ใช่หรอ? ลู่ซวงซวงถอนหายใจอีกรอบ “ดูไม่ออกหรอ? ในสอง ประโยคน้นั มีตวั อกั ษรลว่ั หานอยู่ แลว้ กม็ ีคาวา่ หวาเซ่ียอยู่ ดว้ ย แต่จะใหเ้ อาคา

วา่ ลวั่ หานมาต้งั เป็นชื่อโรงพยาบาล หลงเชียวคงไม่ทาหรอกม้งั ? เพราะง้นั เลยต้งั วา่ หวาเซ่ียไง ล่ะ” ลว่ั หาน หวาเซี่ย แอนน่าอ่านทวนอีกหลายรอบ “น่ีเขาลอกมาจากไหน เน่ีย?” สู่ชวงซวงทาเสียงจ้ีจะ “ไม่ใช่ลอก นี่หลงเชียวเขียนข้ึนมา เอง คิดไม่ ถึงล่ะสิ วา่ สิ่งมีชีวติ เลือดเยน็ อยา่ งหลงเชียวจะ เขียนกลอนเป็น”

ตอนท่ี 192 ส่งดอกกหุ ลาบเก้าสิบเก้าให้เธอ แต่ไม่รู้วา่ กลอนน้ีบทน้ียงั มีประโยคจบต่อทา้ ย หิมะละลายกลายเป็น หยดน้า แสงอาทิตยส์ าดส่องทอ ประกายดง่ั เพชร แสงแรกแยม้ รุ่งอรุณหลอมละลายน้าคา้ ง ทาลาย ความหนาว ดวงวิญญาณกลบั สู่สรวงสวรรค์ เหลือไวเ้ พยี งมนุษยท์ ่ีใจ สลาย แอนน่ามองตวั อกั ษรบนรูปป้ันหินอยา่ งไม่อยากเชื่อ สายตา ตวั อกั ษรแต่ละตวั แสดงใหเ้ ห็นถึงพลงั และความหนกั แน่น กลอนน้ี เป็ นคนเขียน?” “ใช่แลว้ ตกั อกั ษรบนหินนี่เขากเ็ ป็นคนเขียนเอง เมื่อก่อน ไม่เคยรู้มาก่อนวา่ จะเจา้ บทเจา้ กลอนอยไู่ ม่นอ้ ย ท่ี สาคญั ความรู้สึกท่ี เขามีต่อลว่ั ลวั่ มนั ลึกซ้ึงเกินกวา่ ใครจะ จินตนาการได”้

เมื่อติดมาถึงตรงน้ี ลู่กร็ ู้สึกผิดตอนน้นั เธอยงั คิดจะจบั คู่ลวั่ หานกบั ถงั จิ้นเหยยี นอยู่ เลย…เอาเถอะ ถึงยงั ไงเธอเองกถ็ ูกใบหนา้ ท่ีแสน เยน็ ชาของ หลงเชียวหลอกเช่นกนั “ฉนั วา่ เขาประสบกบั เหตุการณ์การเสียชีวิตของลวั่ ลว่ั มา แบบน้ี คง ไม่กลา้ รักผหู้ ญิงคนไหนแลว้ ม้งั ? ฉนั ไดย้ นิ วา่ ต่อมา หลงเชียวเกือบ ไม่รอดดว้ ยนี่…” เพราะอารมณ์ชว่ั วบู ของฉู่ลว่ั หานแทๆ้ ใครจะคิดวา่ หลง เซียวผแู้ สน เยน็ ชาจะตอ้ งแบกรับเร่ืองราวต่างๆ ในเวลาต่อมา “ฉนั ไดย้ นิ วา่ ตอนน้ีเธอเป็นหมอส่วนตวั ของเขา อืม…เพราะง้นั หวงั วา่ เธอจะดูแลเขาอยา่ งดี ถึงแมว้ า่ ภายนอกเขาจะดู เยน็ ชา แต่จริงๆแลว้ เขาไม่ใช่คนเลวร้าย อะไร” เอ่อ.. “ฉนั ดูแลคนไม่เป็นหรอก” เธอพดู ตามตรง “ถา้ เป็นไปได้ แคย่ มิ้ ใหเ้ ขาก็พอ ชีวิตของเขาดามืดมาก พอแลว้ ละ่ ” อนั น้ีมนั …จะพยายามแลว้ กนั นะ

ระหวา่ งการแสดงดนตรี ลู่ซวงซวงฟังไปไดค้ ร่ึงทางกห็ ลบั เธอทิ้ง ตวั ลงบนไหล่ของแอนน่า ตอนที่ต่ืนข้ึนทุก คนกอ็ อกจากงานไป หมด “พระเจา้ ฉนั หลบั ไปหรอเน่ีย ขอโทษนะๆ ฉนั ไม่ไดต้ ้งั ใจ แขนของ เธอเหน็บกินหรือเปล่า?” แอนน่าหวั เราะพร้อมกบั สายหนา้ “เปล่า เห็นเธอหลบั ป๋ ุย เลย ฉนั ก็ เลยไม่ไดป้ ลุก นอนอิ่มหรือยงั ?” งใชม้ ือจดั ทรงผม “คือวา่ จริงๆแลว้ ฉนั ไม่ไดช้ อบ ลู่ซวงซวงไหม ดนตรีคลาสสิกหรอก แหะๆ คิดแคว่ า่ เธอน่าจะชอบ กเ็ ลย…” แอนน่าถือกระเป๋ าข้ึนมา ก่อนจะยน่ื มือไปลูบผมลู่ซวงซวง แผว่ เบา “ฉนั หรอ? ฉนั ชอบดูคนอื่นผา่ ตดั มากกวา่ ” สู่ชวงชวงเบิกตาโพล่งมองแอนน่า เม่ือก้ีเธอลูบผมของ หล่อน? ลบู ผมเชียวนะ! นี่มนั คนสนิทกนั เขาทากนั ชดั ๆอกั กก!

ดีใจซะมดั เลย แอนน่ามองมือตวั เอง ก่อนจะรีบชกั กลบั ราวไฟฟ้าช็อต “ง้นั ฉนั ส่งเธอกลบั บา้ น?” “อะ….อเค” หลงั จากส่งลู่ซวงซวงเสร็จ แอนน่ากก็ ลบั มาท่ีวิลล่าของ หลงเชียว “ในที่สุดคุณแอนน่ากก็ ลบั มาสกั ที ฉนั รอเธอต้งั ชว่ั โมงนึง แหนะ” ทนั ทีท่ีเขา้ ประตูมา เสียงของหลงซ้ือกล็ อยออกมาจากหอ้ ง รับแขก พร้อมเสียงหวั เราะท่ีไม่ไดท้ าใหเ้ ธอรู้สึกสนุกดว้ ย “นายมาอยนู่ ้ีไดไ้ ง?” เมื่อเปลี่ยนมาใส่รองเทา้ สลิปเปอร์เสร็จ แอนน่ากย็ นื กอดอกอยตู่ รง ประตูหอ้ งรับแขก รักษาระยะห่างจากหลงจ้ือ เธอเชิดหนา้ มองเขา

หลงจ้ือยกั ไหล่ “ฉนั กม็ าหาเธอน่ะสิ หลงั จากแยกกนั ที่งาน เล้ียง ใบหนา้ ของเธอกว็ นเวียนอยใู่ นหวั ฉนั ไม่หยดุ ฉนั กลวั วา่ เธอจะวง่ิ อยใู่ นใจฉนั จนเหนื่อย กเ็ ลยมาเยย่ี มสกั หน่อย” แอนนาเลิกคิว้ ข้ึน “แหวนฉนั ล่ะ?” หลงจื่อหมุนตวั ไปหยบิ ช่อกหุ ลาบที่วางอยบู่ นโตะ๊ ข้ึนมา ก่อนจะ สาวเทา้ ยาวมายนื ตรงหนา้ “ฉนั ใหร้ ับไปก่อนสิแลว้ เรื่องอื่นค่อยวา่ กนั ” ดอกกหุ ลาบสีแดงสดเกา้ สิบเกา้ ดอกท่ีถูกห่อเป็นขอ้ อยา่ งดี สวยงาม และหรูหรา “หมายความวา่ ไง?” แอนน่าไม่ไดร้ ับมาทนั ที เธอกวาด สายตา คาดคะเนจานวนดอกกหุ ลาบคร่าวๆ ก่อนจะคอ่ ยๆ ลากกลบั ข้ึนมา มองหนา้ หลงจ้ือ หลงจ้ือยกั คิว้ ริมฝีปากบางยกยมิ้ นุ่มนวล “แน่นอนวา่ การ ท่ีมอบ ดอกกหุ ลาบให้ นน่ั หมายถึงฉนั อยากใหเ้ ธอรู้สึกดีกบั ฉนั ใน ขณะเดียวกนั กเ็ ป็นการจีบไปในตวั แลว้ กน็ ะ คุณแอน น่า อยา่ เอา

คู่หม้นั มาเป็นขอ้ อา้ ง สมยั น้ีคนท่ีแต่งงานกนั แลว้ ยงั หยา่ กนั ได้ นบั ประสาอะไรกบั คนท่ียงั ไม่ทนั ไดแ้ ต่ง? เธอ ไม่จาเป็นตอ้ งรีบ ปฏิเสธฉนั บางทีฉนั อาจจะเหมาะสมกบั เธอ มากกวา่ ไอคู่หม้นั นน่ั ก็ ได”้ แอนน่าโกรธจนไม่สามารถจะโกรธไปมากกวา่ น้ีได้ แขนที่ กอดอก รัดกนั แน่น สายตามองเดก็ นอ้ ยหลงจ๋ืออยา่ เอาเรื่อง “ฉนั วา่ นะเจา้ หนู นายอายเุ ท่าไหร่? บรรลุนิติภาวะยงั ?” “ยสี่ ิบสอง ตอนน้ีทางานท่ีMBKอยา่ งเป็นทางการแลว้ แมว้ า่ ประสบการณ์กบั ตาแหน่งฉนั ในตอนน้ีจะเทียบกบั เธอ ไม่ติด แต่ฉนั มนั่ ใจในศกั ยภาพของตวั เอง อีกอยา่ งฉนั เป็น ถึงคุณชายรองตระกลู หลง มีอะไรสู้คูห่ ม้นั เธอไม่ไดง้ ้นั หรอ? ไม่วา่ จะพดู ยงั ไง ฉนั ถึง ขนาดสมยอมใหเ้ ธอกินหญา้ อ่อนขนาดน้ี เธอยงั ลงั เลอะไรอีก?” แอนน่าหลุดข่าอยา่ งอดไม่ได้ นิ้วเรียวจบั จมูกแกเ้ ขิน หมอ น่ีท้งั น่า โมโหท้งั ตลก “คุณชายรองหลงคะ หยดุ ลอ้ เล่นสกั ที ไดไ้ หม? ฉนั ไม่ เคยมีความคิดท่านองน้นั กบั คุณจริงๆนะ”

หลงจื่อช้ีไปท่ีแอนน่าแลว้ หวั เราะ “ยงั จะบอกวา่ ไม่คิดอีก? เหอๆๆ วงการน้ีใครไม่รู้บา้ งวา่ เธอมนั คนสวยเยน็ ชา แต่นี่ เธอกาลงั หวั เราะ เพราะฉนั อยู่ เน่ียหรอที่เรียกวา่ ไม่มีความ รู้สึกต่อกนั !” แอนน่าหุบยมิ้ “คุณชายรองหลง ระหวา่ งเราสองคนไม่มี ทางเป็นไป ได้ OK?” “น่าหงุดหงิดจริงๆเลย เอาดอกไมไ้ ปก่อน เรื่องอ่ืนคอ่ ยวา่ กนั ” แอนน่าต่อลอ้ ต่อเถียงไม่ไหว จึงจาใจตอ้ งรับมา “เอาล่ะ เอาแหวนฉนั คืนมาไดแ้ ลว้ ” “รอแป๊ บนึง แป๊ บนึง” “อะไรอีก?” หลงจ้ือควกั โทรศพั ทอ์ อกมา ชายหนุ่มเคล่ือนตวั มายนื ประชิด ดา้ นขา้ งอยา่ งรวดเร็ว มือขา้ งน่ึงยกข้ึนมา โอบไหล่ พร้อมกบั เอียง ศีรษะเขา้ ไปใกล้ มือใหญ่ยก โทรศพั ทข์ ้ึน “มองน่ี!” แซะ

ที่หนา้ จอเป็นภาพท้งั สองยนื โอบกนั อยา่ งสนิทชิดใกล้ พร้อมท้งั ดอก กหุ ลาบสีแดงสดท่ีประดบั อยดู่ า้ นหนา้ สาตวั ดู แลว้ เหมือนภาพคูร่ ัก ช่วงสวที ไม่มีผดิ เพ้ียน สีหนา้ ของแอนน่าเปล่ียนทนั ที เธอรีบยนื่ มือหวงั จะไปแยง่ โทรศพั ท์ “ลบ! ลบรูปเด๋ียวน้ี” หลงจ้ือพอใจในผลงาน เขายนื ไดใ้ จกบั ส่ิงที่ปรากฏบน หนา้ จอ โทรศพั ท์ “แอนน่า เราสองคนน่ีช่างเหมาะกนั ซะจริง อยา่ งกบั คู่สามี ภรรยายงั ไงอยา่ งง้นั เธอวา่ ถา้ ฉนั โพสนร์ ูปน้ี ลงfacebook จะมียอด ไลกเ์ ท่าไหร่?” “หลงจื่อ อยา่ มากวนประสาท! เล่นอะไรเป็นเดก็ ไปได”้ หลงจื่อกดลอ็ คหนา้ จอก่อนจะยดั มนั ลงกระเป๋ ากางเกง “ใชว้ ิธีไหน ไม่สาคญั สาคญั ตรงท่ีตอนน้ีเธอรับดอกไมฉ้ นั แลว้ แถมยงั เซลฟ์ ดว้ ยกนั อีก ความสมั พนั ธข์ องเราคืบหนา้ ไปอยา่ งรวดเร็วปานจรวด เพราะฉะน้นั นบั วา่ ฉนั ยงั มีความหวงั อยมู่ ากที เดียว จริงไหม?” แอนน่ากมุ ขมบั “หลงจ้ือ นาย…”

“ฉนั ทาไม? อายนุ อ้ ย หล่อ แถมหุ่นอยา่ งกบั นายแบบ เธอ ไม่มีทาง ขาดทุนแน่” ทาไมโลกน้ีถึงไดม้ ีคนหนา้ ดา้ นไดข้ นาดน้ี? แอนน่ากลุ่มใจ “นายไม่ไดค้ ิดจะคืนแหวนใหฉ้ นั ใช่ไหม??” หลงจ้ือเดินวนหอ้ งรับแขก ก่อนจะนงั่ พงิ ลงกบั โซฟาแลว้ เอ่ย “คืน ใหก้ ไ็ ม่ใช่วา่ ไม่ไดไ้ ดย้ นิ วา่ เธอถึงข้นั ลงมือทา อาหารใหพ้ ี่ดว้ ยตวั เอง ง้นั เยน็ น้ีฉนั กอ็ ยากจะชิมฝี มือเธอดว้ ย ถา้ รสชาติอร่อยกินแลว้ อารมณ์ดี ฉนั อาจจะคืนใหก้ ็ได”้ ขณะที่ท้งั สองคนกาลงั ต่อลอ้ ต่อเถียงกนั อยใู่ นหอ้ งรับแขก ประตู ใหญ่ของวลิ ล่ากถ็ ูกเปิ ดออก หยงั เป็นพาหลงเชียวกลบั มาแลว้ คิดไปถึงเรื่องท่ีหลงเชียวเคยพดู กบั เธอ แอนน่าถึงกบั ชมวดคิว้ หลง เชียวอยากใหเ้ ธอร่วมมือกบั เขา ในขณะท่ีนอ้ ง ชายกลบั รุกจีบเธอ หนกั น้ีมนั ละครน้าเน่าขดั ๆ “พ่กี ลบั มาแลว้ หรอ”

หลงเชียวเห็นหลงจ้ือ แลว้ เหลือไปเห็นกหุ ลาบช่อใหญ่ใน มือแอน น่า ก่อนจะคอ่ ยๆกระตุกหวั คิว้ เลก็ นอ้ ย “เสี่ยวจ่ือ แก มาท่ีนี่ทาไม?” ในขณะท่ีถามคาถามน้ี แขนขา้ งนึงท่ีโอบไหล่แอนน่าอยกู่ โ็ อบแน่นกวา่ เดิม “ผม มาหาแอน น่า ทาไมวนั น้ีพกี่ ลบั มาเร็วจงั ล่ะ?” เพ่งิ หา้ โมงกวา่ กก็ ลบั มาแลว้ เนี่ย? แน่นอนวา่ หลงจ้ือไม่รู้ วิลล่าของหลงเชียวเชื่อมต่อเขา้ กบั คอมของ บริษทั ใครกต็ ามท่ีเขา้ ออกลว้ นไม่มีทางรอดไปจาก กลอ้ งวงจรปิ ดที่ ติดต้งั อยทู่ วั่ ไหนจะกลอ้ งบนั ทึกวิดีโอตวั ใหญ่หนา้ ประตูทางเขา้ ต่อใหเ้ ป็นนกสกั ตวั บินเขา้ มากไ็ ม่มี ทางรอดพน้ กลอ้ งไปได้ นบั ประสาอะไรกบั คนตวั โตๆอยา่ งหลงจ้ือ มิหน่าซ้ายงั มี ช่อดอกไม้ เบอ้ เร่อ หลงเชียวไม่ตอ้ งเดากร็ ู้วา่ เขาจะเอา ตอกไมม้ าใหใ้ คร เพียงแค่เห็นการปรากฏตวั ของหลงจ้ือพร้อมกบั ช่อตอกไม้ คุณชาย เขียวถึงกบั ตอ้ งเปลี่ยนแพลนประชุม กะทนั หนั เพือ่ เลิกงานก่อนเวลา

และเขาเองกไ็ ม่สามารถ อธิบายกบั การกระทาน้ีของตนเองได้ เช่นกนั หลงเชียวเดินมาถึงหอ้ งรับแขก เขานง่ั อยบู่ นโซฟา ไม่รู้ เหมือนกนั วา่ ทาไมถึงรู้สึกวา่ ภาพที่แอนน่ากอดซ่อดอกไมม้ นั ถึงไดท้ ่ีมตาเขา นกั “แอนน่า มานี่หน่อย” แอนน่ากอดช่อตอกไมเ้ ดินเขา้ ไป “มีอะไรจะใชฉ้ นั คะ คุณ หลง?” คาวา่ คุณหลงมนั ช่างบาดหูซะจริง “วางดอกไมล้ งก่อนสิ” แอนน่าดมดอกไมต้ ่ออีกฟอดใหญ่ “คะ่ ” ผหู้ ญิงคนน้ีดูท่าจะชอบซะดว้ ย เธอเอาช่อดอกไมไ้ ปวางไวใ้ นแจกนั ใหญ่ แลว้ จึงหนั กลบั มา “มี อะไร วา่ มา” หลงเชียวปรายตามองหลงจ้ือ ก่อนจะตวดั กลบั มาท่ีหญิง สาว “คร้ัง ก่อนเธอบอกวา่ จะช่วยตรวจหวั ใจใหเ้ อาเป็นวนั น้ี เลยแลว้ กนั ”

“ทาไมอยดู่ ีๆกจ็ ะตรวจล่ะ? หวั ใจคุณมีอะไรผดิ ปกติง้นั หรอ?” สี หนา้ ของเขาไม่เหมือนคนป่ วยสกั นิด คุณชายเชียวตอบอืมไปคนนึง แลว้ วา่ “ไปที่หอ้ งฉนั ” แอนน่าหยกั หนา้ “ค่ะ จะรีบข้ึนไปเดี๋ยวน้ี” “..พ่ี จะมาจิกหวั ใชแ้ อนน่าขนาดน้ีไม่ไดม้ ้งั ? เธอเพิ่งกลบั มาจากขา้ ง นอก กใ็ หเ้ ธอพกั หน่อยเถอะ” หลงจ้ือพดู หลงเชียวกาลงั เดินข้ึนบนั ได หนั กลบั มามองหลงจ้ือ “หนา้ ที่ของ หมอคือรักษาคนไขไ้ ม่วา่ จะเวลาไหน แลว้ กน็ ะ วา่ กนั ตามอายแุ ลว้ นายควรจะเรียกเธอวา่ พหี่ รือหมอแอนน่า” เร่ืองแคน่ ้ีกต็ อ้ งมายงุ่ ? เรียกพี่เน่ียนะ? คุณชายรองอยา่ ง เขาเรียกไม่ ลง! “ผม…จะรออยตู่ รงน้ี” หลงเชียวเอ่ย “วนั น้ีกลบั ไปก่อนเถอะ การตรวจตอ้ งใช้ เวลานาน แลว้ กร็ ายงานความคืบหนา้ ของโปรเจคก่อสร้าง ตอนน้ีลาชา้ มาสาม วนั แลว้ ฉนั ใหเ้ วลานายวนั น้ีวนั สุดทา้ ย ก่อนเที่ยงคืนน้ีตอ้ งส่งให้

ฉนั ” “วา่ ไงนะ?!! คืนน้ี! พ่ี แบบน่ีมนั …ไมฉ่ ุกละหุกไปหน่อย หรอ?” “ถา้ มากไป ง้นั ก่อนหา้ ทุ่มเป็นไง?” “ไม่มากครับๆ! เท่ียงคืนกเ็ ท่ียงคืน ผมจะกลบั บริษทั เดี่ยว น้ี พวกพ่ี คอ่ ยๆตรวจกนั ไปนะครับ ไวผ้ มจะมาหาแอนน่า ใหม่” หลงจื่อหยบิ กญุ แจข้ึนแลว้ กา้ วฉบั ๆไปเปลี่ยนรองเทา้ ท่ี หนา้ ประตู พีช่ ายของเขาเป็นพวกจริงจงั กบั งานมาแต่ไหนแต่ ไร และหลงจ้ือ รู้จกั ความเก่งกาจน้ีของพ่ีชายดี ดงั น้นั จึงไม่ กลา้ ด้ือดึง แอนน่าหยบิ กล่องยาออกมา หลงจ้ือรีบเดินออกจากประตู ดว้ ยความ รีบร้อน “คุณชายรองจะกลบั แลว้ หรอ? ไม่อยกู่ ิน ขา้ วหรอ?” “แหะๆ วนั หลงั นะ แอนน่าเหนื่อยแลว้ ! ไวฉ้ นั จะมาอีก แน่นอน” หลงเชียวขมวดคิว้ “แอนน่ามาน้ี”

เม่ือมาถึงหอ้ ง หลงเชียวนอนลงบนเตียง แอนน่านา อุปกรณ์ออกมา วางเรียบร้อย พร้อมท้งั สวมหูฟังแพทยล์ งบน คอ ทนั ทีที่กม้ ลงไป ก็ เห็นชายหนุ่มกาลงั มองเธออยู่ “ชอบดอกกุหลาบมากหรอ?” จู่ๆเขากถ็ ามข้ึนไม่มีปี มีขลุ่ย แอนน่าโนม้ ตวั ลงไปฟังเสียงการเตน้ หวั ใจของเขา โลหะ เยน็ ๆ ประทบั ลงบนหนา้ อกของชายหนุ่มโดยมีเส้ือผา้ ก้นั ทาใหฟ้ ังไม่คอ่ ย ชดั นกั “กไ็ ม่เกลียด” เธอตอบกลบั ไปคานึง ก่อนจะพดู ต่อ “ตอ้ งถอดเส้ือออก” คุณชายเซียวพยกั หนา้ “ได้ เธอถอดสิ” นิ้วเรียวชะงกั ไป ทาไม….คาพดู น้ีมนั ฟังดูแปลกๆ? เธอปลดกระดุมเส้ือเชิ้ตของชายหนุ่มทีละเมด็ แผงอกแขง็ แรง กระเพือ่ มข้ึนลงชา้ ๆอยตู่ รงหนา้ ซิกแพค็ เป็นมดั ๆอยา่ ง คนท่ีออก กาลงั กายเป็นประจาปรากฏเด่นชดั พร้อมรอยแผล จากการผา่ ตดั ลาก ยาวเป็ นแนวขวาง

แอนน่าหยดุ มือ สายตาเหม่อไป “รอยแผลบนตวั คุณมา จากการ ผา่ ตดั เม่ือสองปี ก่อนหรอ?” “อืม” สายตาของชายหนุ่มมองไปยงั ดวงตาที่มองต่าของหญิงสาว ขนตายาวเรียงเป็นระเบียบ ใบหนา้ สวยมี แววประหลาดใจ “ทาไม? มีอะไรผิดปกติหรือไง?” แอนน่าหนั กลบั ดว้ ยความรวดเร็ว “การสมานแผลหลงั ผา่ ตดั ไม่ดีนกั ไม่ง้นั คงไม่ทิ้งรอยชดั ไวข้ นาดน้ี” นึกถึงท่ีลู่ซวงซวงเล่า ในใจของเธอกส็ บั สนวนุ่ วายไปหมด สิ่งมีชีวิตที่เยน็ ชาไร้หวั ใจอยา่ งหลงเชียว ตอ้ งรักคนคนนึง มากขนาดไหนถึงทาแมก้ ระทงั่ เกือบจะปลิดชีวิตตวั เอง? ผหู้ ญิงท่ีชื่อ ฉลวั่ หาน เป็นผหู้ ญิงท่ีโชคดีไม่นอ้ ยทีเดียว “ระหวา่ งเธอกบั หลงจ้ือมนั ยงั ไง?” หลงเชียวพดู ดว้ ยสีหนา้ น่ิง

แอนน่ายกั ไหล่ “เขาจะจีบฉนั ” คุณชายเซียวขมวดคิวนิดๆ สีหนา้ เยน็ เยยี บไม่สบอารมณ์ “ปฏิเสธเขา ซะ ใชว้ ิธีไหนกไ็ ด”้ แอนน่าใชส้ ายตาขาขนั มองไปยงั ร่างบนเตียง พร้อมส่ง เสียงฮีเบาๆ “คุณหลงจะวนุ่ วายมากไปหน่อยม้งั คะ ใครจะมาตามจีบมนั กเ็ ป็น อิสระของฉนั ไม่เกี่ยว อะไรกบั คุณ” “อยา่ ลืมวา่ เราสองคนเป็นอะไรกนั ” “คุณหลง ชีวติ ของคุณอยใู่ นกามือฉนั ฉนั รักษาคุณให้ หายได้ กท็ า ใหค้ ุณตายโดยไม่ทิ้งหลกั ฐานไดเ้ ช่นกนั คุณคิด จะเอาครอบครัวมา ข่มขฉู่ นั กต็ อ้ งดูดว้ ยวา่ คุณจะมีชีวติ อยู่ จนถึงวนิ าทีสุดทา้ ยหรือ เปล่า” ไม่ทนั พดู จบ หญิงสาวกก็ ระชากเส้ือของเขาออก รูปร่าง ของชาย หนุ่มแผห่ ลาอยตู่ รงหนา้ หวั เขม็ ขดั กางเกงต้งั อยตู่ รง กลางเอว ลาม ไปยงั ส่วนที่เหลือน้นั เรียกวา่ เซ็กซี่จนฮอร์โมน พลุ่งพล่าน

รูปร่างของหมอน่ี ดีจนไร้ท่ีติ แอนน่าพยายามเกบ็ อาการ แลว้ พดู ตอ่ “คุณคงจะเคย รักษากบั หมอ ดงั ๆมานบั ไม่ถว้ น แต่ไม่มีใครรักษาคุณได้ อยา่ งจริงๆจงั ๆสักคน ฉนั เป็นความหวงั สุดทา้ ยของคุณแลว้ ฉนั พดู ถกู ไหมคะ?” คุณชายเซียวเดง้ ตวั ข้ึนมาทนั ใด มือใหญ่บีบแขนเธอแน่น ดวงตาท้งั สองคู่ประสานกนั ตุเดือด “สาวนอ้ ย เธอกาลงั ขู ฉนั ?” แอนน่าเงยหนา้ สูด้ วงตาเกร้ียวกราดของชายหนุ่ม มืออีก ขา้ งจบั หูฟัง ข้ึนแปะลงบนหนา้ อก ก่อนจะยมิ้ เลก็ นอ้ ยอยา่ งผู้ ถือไพเ่ หนือกวา่ “คุณหลงอยา่ ต่ืนเตน้ ขนาดน้ีสิคะ หวั ใจของ คุณจะรับไมไ่ หวเอานะ ลองฟังสิ หวั ใจของคุณตอนน้ี มนั …อ้ือ!” ไม่ทนั พดู จบ ริมฝีปากบางของหลงเชียวกจ็ ู่โจมลงบนปาก ที่พดู ไม่ หยดุ ของอีกฝ่ าย กลืนคาพูดที่เหลือของเธอเขา้ ปาก ไป!

ตอนท่ี 193 ริมฝี ปากของเธอเป็ นความคุ้นเคย ริมฝีปากอนั รุ่มร้อนดงั่ เตารีดกไ็ ม่ปานประทบั ลงบนริมฝีปาก แดง อยา่ งป่ าเถื่อน หญิงสาวไมท่ นั ต้งั ตวั จึงรับแรงจู่โจมเขา้ อยา่ งจงั แรงบงั คบั ท่ีชายหนุ่มยดั เยยี ดใหจ้ นแทบไม่นบั วา่ เป็นการ จูบ แต่ เรียกวา่ เป็นการลงโทษท่ีเธอด้ือใส่เขา สงั่ สอนท่ีเธอ อวดดี คุณชายเชียวใชท้ ่อนแขนแขง็ แรงกดทบั แขนเลก็ ไม่ให้ เธอไดม้ ี โอกาสต่อสู้ ยง่ิ เธอพยายามดนั ตวั ขดั ขืน จูบของเขา กจ็ ะยง่ิ เพิ่มความ รุนแรงมากข้ึน คุณชายเชียวคิดวา่ ตวั เขาตอ้ งเสียสติไปแลว้ แน่ๆ! นี่เขากาลงั จูบแอนน่า! น่ีเขากาลงั รังแกเธออยู่ เขาเผลอ มองเธอเป็น ร่างของคนอีกคนหน่ึง และขาดสติไปชว่ั ขณะ เป็นเพราะหนามของดอกกหุ ลาบ หรือเพราะผหู้ ญิงคนน้ี ต้งั ใจจะทา้ ทายเขากนั แน่? นานมากแลว้ ท่ีคุณชายเขียวไม่ทาอะไรจู่โจมแบบน้ีกบั ผู้ หญิง ตลอด

สองปี กวา่ ท่ีผา่ นมา เขาไม่เคยจูบโม่หรูเฟย แมแ้ ต่คร้ังเดียว แต่พอ เป็นแอนน่า เขากลบั ควบคุมตวั เองไม่ อยู่ ใหต้ ายเถอะ! แต่.. คุณชายเชียวใชม้ ือลอ็ กทา้ ยทอยของเธอไว้ ลมหายใจกบั อุณหภมู ิ บนริมฝีปากของเธอทาไมมนั ช่างคุน้ เคยขนาดน้ี? ราวกบั วา่ คนท่ีเขา กาลงั โอบกอดอยตู่ อนน้ี เป็นคนเดียวกบั ท่ี เขาเอาแต่คานึงหาอยไู่ ม่ เส่ือมคลาย ทาไมถึงเป็ นแบบน้ี? แมแ้ ต่เวลาท่ีเธอปิ ดริมฝีปากแน่นเพ่ือขดั ข้ึน ไม่วา่ จะทายงั ไงกไ็ ม่ ยอมคลายออก กย็ งั คุน้ ขนาดน้ี ชายหนุ่มใชล้ ิ้นลิ้มรส มุมปากของ หญิงสาว ทุกคร้ังที่เขาละเมียดลงบนริมฝีปากน้ี ความรู้สึกเหมือนกบั วา่ ชีวิตของเขากาลงั จะยนื ยาวข้ึนอีก

ในหวั ของหลงเชียวในตอนน้ีสบั สนวนุ่ วายไปหมด เป็น แบบน้ีไป ไดย้ งั ไง! ไม่มีทาง! สมองของเขากาลงั เลอะเลือนข้นั สุด ตวั เขาเหมือนกาลงั ตกลงเหว พร้อมท้งั ถูกเสน้ เถาวลั ยท์ ่ีมีหนามแหลมคมรัดแน่น จะเป็นหรือตายก็ ไม่ต่างกนั “ปล่อย…ปล่อย!” แอนน่าทุบตี พยายามดิ้นรนอยใู่ นออ้ มกอดของเขา แต่ ร่างสูงยงั คง ไม่สะทกสะทา้ น ราวกบั เธอกาลงั สู้กบั กาแพงไม่ ปาน “ลวั่ ลวั่ ..” หลงเชียวพมึ พาชื่อออกมา น้าเสียงเตม็ ไปดว้ ยความโศก เศร้า อาลยั อาวรณ์อยา่ งถึงท่ีสุด แอนน่าชะงกั ดวงตาเบิกโพลงจอ้ งไปท่ีคนตรงหนา้ ชาย หนุ่ม หลบั ตาสนิท คิ้วท้งั สองขมวดหากนั แน่น ช่ือท่ีเขาพมิ พอ์ อกมาเป็นภรรยาที่เสียชีวติ ไปแลว้ เขา เห็นเธอเป็น ตวั แทนกเ็ ท่าน้นั

วินาทีน้นั แอนน่าตดั สินใจกดั ริมฝีปากของเขาอยา่ งแรง! “ซ้ีด.” ความเจบ็ แปลบท่ีบริเวณริมฝีปาก คุณชายเชียวปล่อยเธอในทนั ใด “เธอบา้ ไปแลว้ หรอ?!” แอนน่าลกุ ออกจากเตียงแลว้ เดินถอยหลงั ไปกา้ วใหญ่ ก่อนจะเชด็ คราบความอปั ยศท่ีเขาทิ้งไวบ้ นริมฝีปาก “คุณ ต่างหากที่เสียสติ! หลงเซียวคุณมนั บา้ ! รู้ไหมวา่ กาลงั ทา อะไรอย!ู่ ” หลงเชียวตรงเขา้ มาบีบหวั ไหล่ของเธอดว้ ยความโกรธ เกร้ียว “เธอ เป็นใครกนั แน่?! พดู !” ความเจบ็ แผซ่ ่านไปทวั่ บ่า แอนน่าตวาดกลบั “แอนน่า! จะ ใหพ้ ดู อีก ก่ีลา้ นคร้ังฉนั กค็ ือแอนน่า! อก๊ั …ปล่อยเดี๋ยวน้ีนะไอ้ โรคจิต!” เขาจอ้ งลึกลงไปในดวงตาท่ีแน่วแน่ของเธอ มือท้งั สองขา้ งปล่อยออก พายคุ ล่ืนท่ีพดั โหมกระหน่าใน ใจเมื่อ สกั ครู่พลนั กส็ ลายหายไป

คุณชายเชียวเอามือไปเช็ดริมฝีปาก นิ้วขาวเรียวยาวมี คราบเลือดติด ออกมา หวั คิ้วคลายปม แววตาน่ึงสงบ เขาพดู เสียงเยน็ “ฉนั ขอโทษ” คาวา่ ขอโทษคาเดียว ทาใหค้ วามโมโหที่หนกั อ้ึงอยใู่ นอก ลอยหายไป เธอที่ยนื ห่างจากเขาไดส้ องเมตรกเ็ ร่ิมทาตวั ไม่ ถกู “คุณ..เห็นฉนั กลายเป็น…ภรรยาของตวั เองไปแลว้ หรอ?” เธอพดู ตะกกุ ตะกกั กวา่ จะพดู จบหวั ใจเธอกเ็ ตน้ แรงจนแทบจะทะลุออกมา ลึกๆกก็ ลวั วา่ หลงเชียวจะเกิดคลุม้ คลงั่ ข้ึนมาอีกแลว้ จดั การฆ่าเธอ “ตรวจต่อเถอะ” หลงเชียวมีสีหนา้ อิดโรยอยา่ งบอกไม่ถูก เขาทิ้งตวั ลงบน เดียงอยา่ ง อ่อนแรง จากน้นั ก็หลบั ตาลง

ไม่นานแอนน่ากต็ ้งั สติได้ “คุณหลง จริงๆแลว้ คุณสามารถ เร่ิมตน้ ชีวิตใหม่ของคุณได้ ยงั ไงซะตอนน้ีคุณกม็ ีคู่หม้นั ท่ีคุณ ตอ้ ง รับผดิ ชอบต่อเธอ” หลงเชียวพดู ปัดราคาญท้งั ที่ยงั คงหลบั ตา “พดู มากจริง เร่ิมตรวจได้ แลว้ ” เอาเถอะ เธอไม่ควรแหยส่ ิงโตท่ีกาลงั เศร้าและโมโหใน เวลา เดียวกนั แอนน่าสูดหายใจเขา้ ลึกๆ ก่อนจะหยบิ หูฟัง แพทยข์ ้ึนแลว้ บ่นพึมพากบั ตวั เอง แต่อีกฝ่ ายดนั ไดย้ นิ เขา้ “อารมณ์ผเี ขา้ ผอี อก ชะมดั ช่างเหอะ คิดซะวา่ เม่ือก้ีแค่โดน หมาบา้ กดั กแ็ ลว้ กนั ” หมาบา้ กดั ? หลงเชียวขมวดคิ้ว ความหุนหนั พลนั แล่นเมื่อครู่ กลบั ทิ้ง ความรู้สึก คา้ งคาไวใ้ หเ้ ขาอยา่ งชดั เจน สาหรับเขาแลว้ แอนน่าเป็นเหมือนยารักษาตอนน้ีเขา สามารถเขา้ นอนไดโ้ ดยไม่ฝันร้าย ถึงข้นั ที่เด๋ียวน้ีเวลาเจบ็ หวั ใจเขาไม่ จาเป็นตอ้ งกินยากไ็ ด้ แต่ขณะเดียวกนั เธอก็ เหมือนยาเสพติด ที่พอ ลอง กย็ งิ่ ตอ้ งการมากข้ึนเรื่อยๆ

หลงเสียงถอนหายใจ ในทรวงอกตอนน้ีเตม็ ไปดว้ ยความ รู้สึกที่ หลากหลาย แต่กลบั พดู ไม่ออก นิ้วเรียวของแอนน่าไลไ้ ปตามร่างกาย เธอจบั ที่บริเวณ หนา้ อก แขง็ แรง “ปวดตรงน้ีหรือเปล่า?” “ไม่ปวด” “ตรงน้ีล่ะ? ตอนท่ีฉนั กดลงไปรู้สึกเจบ็ ไหม?” “ไม่เจบ็ ” แอนน่าตรวจอยา่ งสมบูรณ์ครบถว้ น แต่หลงเชียวกเ็ อาแต่ บอกวา่ ไม่ เจบ็ ไม่ปวด นน่ั กแ็ สดงวา่ หวั ใจของเขาปกติดีแลว้ นี่ แต่ทาไมพอมี อาการข้ึนมาเขากก็ ลายร่างเป็นแบบน้นั ได?้ อาการป่ วยท่ีติดคา้ งอยใู่ นใจของเขามนั เกินเยยี วยาแลว้ เอาเถอะ หลง เชียว โรคท่ีนายเป็นอยไู่ ม่ใช่โรคหวั ใจ แต่ เป็ นโรคทางใจมากกวา่ แอนน่าลูบริมฝีปาก มือท้งั สองขา้ งกดลงไปท่ีตาแหน่ง เดียวดว้ ยแรง ท้งั หมดท่ีมี “แลว้ แบบน้ีล่ะ?”

“เธอเป็นบา้ หรือไงหะ้ !” เธอกดแรงจนหลงเซียวเกือบหายใจไม่ออก หนา้ อกของ เขาข้ึนเป็น รอยแดง เขากระแอมไอออกมาหลายคร้ัง แอนน่าปล่อยเขาออก แลว้ ยกั ไหล่ “ออ้ ท่ีแทค้ ุณกเ็ จบ็ เป็ น” “เธออยากตายใช่ไหม” คุณชายเซียวลุกข้ึนนงั่ ประสานสายตาเขา้ กบั แววตา คลา้ ยยมิ้ คลา้ ย ไม่ยมิ้ ของคนตรงหนา้ เขากไ็ ม่เขา้ ใจนกั ทาไมแววตาท่ีไร้เดียงสาไม่ รู้ตวั ของเธอ ถึงทาใหเ้ ขาโกรธไม่ ลง สุดทา้ ยกท็ าไดแ้ คก่ ลืนมนั ลง ไป “คุณหลง หวั ใจของคุณฟ้ื นตวั ไดด้ ีมาก แต่ถึงยงั ไงคุณกเ็ คยไดร้ ับการ ผา่ ตดั มาดงั น้นั จาเป็นตอ้ งตอ้ งใช้ เวลารักษาตวั หน่อย แต่ฉนั กลา้ ยนื ยนั ไดเ้ ลยวา่ ท่ีคุณปวดหวั ใจบ่อยๆไม่ไดเ้ กี่ยวอะไรกบั ร่างกาย แต่ เป็นเพราะคุณคิดถึง ภรรยาที่เสียชีวิตไปแลว้ มากจนเกินหวั ใจจะรับ ไหว”

ดวงตาสีดาขลบั เร่ิมมีพายกุ ่อตวั เลก็ ๆ ผหู้ ญิงคนน้ีกาลงั พดู ถึงภรรยา ที่เสียชีวิตของเขาไดอ้ ยา่ งคล่องปาก ช่างไม่ กลวั ตายจริงๆ “แลว้ ไง?” แอนน่ามว้ นสายหูฟัง “โรคหวั ใจจาเป็นตอ้ งพ่งึ ยารักษา หวั ใจ ฉนั จะ จ่ายยาใหค้ ุณเท่าที่จะช่วยได้ ที่เหลือกอ็ ยทู่ ่ีตวั คุณแลว้ ล่ะ แอนน่าพดู ชดั เจน เธอไม่มีปัญญาจะช่วยเขาไดม้ ากกวา่ น้ี เขาตอ้ งเริ่ม รักษาที่ตวั เอง ในขณะเดียวกนั เธอกาลงั บอกวา่ เขาควรปล่อยเธอได้ แลว้ หลงเชียวสวมเส้ือ นิ้วเรียวค่อยๆติดกระดุมทีละเมด็ “ถา้ ง้นั ก็ รบกวนช่วยหายารักษาหวั ใจใหฉ้ นั ที วนั ไหนท่ีอาการฉนั ไม่ดีข้ึน วนั น้นั เธอกต็ อ้ งอยทู่ ี่นี่” ใหต้ ายสิ! “ถา้ คุณเป็นแบบน้ีตลอดไป ง้นั ฉนั ตอ้ งอยทู่ ี่น่ีจนแก่ไปกบั คุณหรือ ไง?” แอนน่าพดู

หลงเชียวติดกระดุมเมด็ สุดทา้ ย เขายนื ข้ึนตรงหนา้ หญิง สาว สายตา มองเธออยา่ งแน่วแน่ มือใหญ่เอาเส้ือเชิ้ตยดั เขา้ กางเกง “เขา้ ใจไม่ผดิ ถา้ ฉนั หมดหนทางรักษา เธอจะตอ้ งอยู่ กบั ฉนั จนแก่” แอนน่าเชิดหนา้ ข้ึน แลว้ ฉีกยมิ้ หวานยยี วน นิ้วจิ้มไปที่ หนา้ อกของ หลงเชียว “คุณหลง อยา่ บอกนะวา่ หลงรักฉนั เขา้ แลว้ ?” แมจ้ ะรู้คาตอบดีวา่ ไม่ใช่ แต่หยอกลอ้ กบั สิงโตข้ีโมโหกน็ ่า สนุกอยู่ หลงเชียวปัดนิ้วเธอออก สีหนา้ กลบั สู่ภาวะปกติ “ฝันไป เถอะ” เธอมองร่างสูงที่เดินออกไปแลว้ เอ่ย “คุณสร้างโรง พยาบาลหวาเซ่ีย ข้ึนมากเ็ พื่อราลึกถึงภรรยา แค่น้ีกร็ ู้แลว้ วา่ คุณใหค้ วามสาคญั กบั ความรัก ไม่ใช่คนเลือดเยน็ แบบที่ แสดงออกมา ฉนั วา่ จริงๆแลว้ คุณ สามารถใชช้ ีวิตใหม้ ีความ สุขกวา่ น้ีได้ ปล่อยวางอดีต แลว้ แต่งงานมี ลูก” หลงเชียวยนื หนั หลงั ให้ คนท้งั สองต่างมองไมเ่ ห็นสีหนา้ ของอีกฝ่ าย “ภรรยาของฉนั จะมีแค่คนเดียว”

“ฉนั วา่ คุณกไ็ ม่ใช่คนโง่ คงรู้วา่ ตวั เองกเ็ ป็นที่หมายปอง ของผหู้ ญิง มากมาย ไม่เห็นจะตอ้ งปิ ดก้นั ตวั เองเลย ใครๆกร็ ู้ คนตายตายแลว้ ไม่ มีทางฟ้ื นข้ึนมาหรอก คุณคงไม่คิดจะจม อยกู่ บั อดีตไปท้งั ชีวติ ใช้ ไหม?” “นี่มนั เก่ียวอะไรกบั เธอ? จุน้ จา้ นเกินเหตุมนั จะไม่ดีต่อตวั เธอ” ทาคุณบูชาโทษชดั ๆ! ปวดหวั ใจกส็ มควรแลว้ ! ปวดให้ ตายไปเลย! แอนน่าหวั ร้อน แตพ่ อดูนาฬิกากพ็ บวา่ ถึงเวลาทาอาหาร เยน็ แลว้ ร่างบางยนื อยใู่ นหอ้ งครัว เธอลงั เลอยนู่ ิตหน่อย ไอคนเยน็ ชาอยา่ งหลงเชียวนน่ั ชอบพดู จาทาร้ายจิตใจคน อื่น ไม่มี ความเห็นอกเห็นใจคนอื่นแมแ้ ต่นิดเดียว แต่ในขณะ เดียวกนั ท่าทาง ท่ีมๆบอๆ นน่ั กท็ าใหเ้ ธอรู้สึกเห็นใจอยไู่ ม่ นอ้ ย จะเกลียดกเ็ กลียดไม่ ข้ึน จะราคาญกร็ าคาญไม่ลง

“ซวงซวง ปกติเทพธิดาของเธอชอบกินอะไรหรอ?” แอนน่านงั่ อยู่ ขา้ งตูเ้ ยน็ ในหอ้ งครัว เธอส่งขอ้ ความไปหาลู่ ช่างซาง ไม่นานอีกฝ่ ายก็ตอบกลบั มา “ปลา! เทพธิดาขอบกินปลา ท่ีสุด เพราะเธอเป็นหมอนะ จะกินอะไรกต็ อ้ งพถิ ีพถิ นั นิตน่ึง แต่เธอกก็ ิน ของหวานนะ แลว้ กม็ ีบลอ็ คโคลี่ หน่อไม้ อิม…จริงสิ! ถวั่ ลว่ั กช็ อบ เห็ดอยไู่ ม่นอ้ ยเลยล่ะ ” ลู่ซวงชวงตอบมาเป็นชุด แอนน่ายอ่ ยความคิดอยแู่ ป็บนึง กส็ รุปได้ วา่ “เทพธิดากก็ ินเก่งอยเู่ หมือนกนั นะ” “หรอ? เหมือนจะใช่ ฮ่าๆ!” วตั ถุดิบท่ีลู่ซวงซวงพดู พอนามาประกอบเป็นอาหารจีนนบั วา่ ทาไม่ ยากเท่าไหร่ เนน้ ผกั เป็นหลกั รสจืดนา แอนน่าง่วนอยชู่ ว่ั โมงกวา่ ๆ อาหารท้งั หมดกถ็ ูกต้งั ลงบน โตะ๊

หลงเชียวมองอาหารที่วางเตม็ โตะ๊ “หมายความวา่ ไง?” แอนน่าถอด ผา้ กนั เป้ื อนออก ก่อนจะแนะนาอาหารที่ละจาน หลงั จากแนะนา เสร็จกว็ า่ “แน่นอนวา่ ฉนั อยากช่วยรักษาโรคทางใจใหค้ ุณ อาหาร พวกน้ีลว้ นเป็น อาหารท่ีภรรยาของคุณชอบ ฉนั เคยอ่านหนงั สือ โบราณ ใน น้นั บอกวา่ ดวงวญิ ญาณของคนท่ีตายไปแลว้ จะวนเวยี น อยู่ ท่ามกลางปรโลกกบั โลกมนุษย์ หากไดเ้ ห็นของที่ตนชอบก็ จะ ถูกเรียกเขา้ มา เพราะฉะน้นั ไม่แน่วา่ ตอนน้ีเธออาจจะอยทู่ ่ี นี่แลว้ ก็ เป็ นได”้ “ไร้สาระ! “จะวา่ ไร้สาระกไ็ ด้ แต่ลองดูกไ็ ม่ใช่เสียหาย” สู่ชวงชวงบอกวา่ ถา้ เป็นไปไดพ้ ยายามยมิ้ ใหเ้ ขา คุณชาย เชียวขาด ความรักมากๆ เอาล่ะ ยมิ้ ใหห้ น่อยฟันคงไม่ร่วงหรอก คุณชายเชียวขยบั ตะเกียบ อาหารท่ีคุน้ เคย ราวกบั เขม็ นาฬิกากาลงั วนยอ้ นกลบั วนั วานปรากฏข้ึนอีกคร้ัง

แต่เม่ือเงยหนา้ ข้ึน แอนน่าซ่ึงนง่ั อยตู่ รงขา้ มกก็ าลงั ส่งยมิ้ พลิ ึกมาให้ เขา คุณชายเซียวเกือบทาตะเกียบหลุดมือ “คุณหลง ทานใหอ้ ร่อยนะคะ” คุณชายเชียว “.” เมนูที่รู้สึกคุน้ เคย ที่ภรรยาเขาไม่ไดเ้ ป็นคนท่า แต่เป็นผู้ หญิงอีกคน ที่ปรากฏตวั ข้ึนท่ามกลางผคู้ นมากมายในโลก ของเขา แสงจนั ทร์ส่องสวา่ ง จานบนโต๊ะเปล่งประกายคน่ั กลาง ระหวา่ งคน ท้งั สองที่กาลงั สมานแผลใจท่ีพงั สลายยากจะกลบั มาเหมือนเก่า อาหารม้ือน้ีทาเอาแอนน่ากินไปเหน่ือยไป เธอส่งยมิ้ ให้ ชายหนุ่มท่ี หนา้ นิ่งเป็นน้าแขง็ จนกรามคา้ งไปท้งั หนา้ แต่ท่ี เหนื่อยยง่ิ กวา่ คือเธอ ไม่ไดร้ ับการตอบสนองแต่อยา่ งได แอนน่านอนนวดหนา้ อยบู่ นเตียง หากเขาหมดทาง เยยี วยารักษาจริง เธอจะตอ้ งอยทู่ ี่น่ีตลอดไปจริงๆหรอ? หมอนน่ั ต่างหากท่ีฝันไปเถอะ

ณ หอ้ งหนงั สือ วลิ ล่าตระกูลหลง “ท่านประธาน น่ีคือขอ้ มูลท้งั หมดเก่ียวกบั แอนน่าท่ีสืบมา ไดค้ รับ” หลงถึงเปิ ดอ่านเอกสาร รูปภาพและขอ้ ความที่บรรยาย ชีวิตท้งั ยสี่ ิบ กวา่ ปี ของแอนน่าไดอ้ ยา่ งละเอียดท่ีน่ึง “ลูกสาวของเฉียวหยว่ นฟาน” หลงถึงอา่ นซ้าชื่อน้ีสองรอบอยา่ งไตร่ตรอง เหลียงจงั ซุนพยกั หนา้ “ครับ นอกจากน้ีขอ้ มูลของตูห้ ลิงเซ วยี น คูห่ ม้นั ของเธอกอ็ ยใู่ นน้ีแลว้ ท่านประธาน ตระกลู ตูก้ บั ตระกูลเฉียว ชื่อสองตระกลู น้ี ในอเมริกาตระกลู นึงมีช่ือเสียง โด่งดงั มานานหลาย สิบปี ส่วนอีกตระกลู กเ็ ป็นบริษทั ลงทุน ยกั ษใ์ หญ่ จะประเมินพวก เขาต่าไม่ไดเ้ ดด็ ขาดครับ” “อิม” “ท่านประธานจะใหต้ ิดต่อแอนน่าเพอื่ นดั พบเธอไหม ครับ?” “ตอนน้ียงั จบั ตาเอาไว้ อยา่ ใหเ้ ธอคิดแมแ้ ต่จะลงมือทา