429-หน้า

401 บทท่ี ๔๑ ช่วงที่ไดพ้ กั ผ่อนอยู่กบั บา้ น ระหวา่ งรอคาส่ังให้บินกลบั ไปโตเกียว นอกจากสิธารแลว้ ..ชลพทั ธ์ก็ถือ โอกาสช่วยบิดาอีกแรงหน่ึงในการแปลเอกสารสาคญั ท้งั ของฝ่ ายไทยและฝ่ ายญี่ป่ ุนที่โตต้ อบไปมาระหวา่ งกนั วนั หน่ึงมีเสียงวทิ ยเุ รียกเขา้ ชลพทั ธ์รีบลุกไปคอยฟังเพราะคิดวา่ มาจากกองบญั ชาการญี่ป่ ุนทางฝั่งโนน้ “ ...จุมโพ.่ ..เรียก...ไตก้ ๋ง...จุมโพ.่ ..เรียก...ไตก้ ๋ง...เปลี่ยน...” สิธารหนั ขวบั เพราะรหสั แรกหมายถึง..นายธง..ส่วน..รหสั หลงั หมายถึงบิดา เจตน์ไม่ตอ้ งรอใหใ้ ครส่ัง กระโดดผลุงลงจากฐานคุง้ กาเหวา่ ตรงไปเรือนริมน้ารายงานท่านนายพลเรืออยา่ งด่วนจ๋ี “ คุง้ กาเหวา่ รับทราบ...ไตก้ ๋ง...กาลงั มา...รอสักครู่...เปล่ียน...” ชลพทั ธ์ตอบส้นั ๆ ครู่เดียว..ผบ.เรือซ่ึงถูกกกั บริเวณมาถึงก็รีบส่งเสียงทนั ที “ ...ไตก้ ๋ง...ฟังอย.ู่ ..วา่ มา...” “ ปลาปูกงุ้ หอย..พอหาไดบ้ า้ ง แต่แหอวนโดนพายุกระหน่า..เสียหายบางส่วน กาลงั เยบ็ ซ่อมแซมและ เรือประมงทุกลาจะลุยตอ่ หากินอยกู่ ลางทะเล...เปลี่ยน...” “ ...ฉลามขาว...เขา้ โป๊ ะหรือยงั ?...เปล่ียน...” เรือเอกยอดยทุ ธ์..รหสั ..ฉลามขาว..จึงรายงานต่อจาก...จุมโพ.่ ..นายธง... “ แผนท่ีทะเลตามระวางท่ีกะไว.้ .พบวา่ ..แบร่ิงสัมพทั ธ์ให้ค่าคงที่กวา่ แบริ่งเขม็ ทิศ แต่พิกดั แหล่งปลา ชุกชุม...เห็นจะตอ้ งใชแ้ บริ่งเขม็ ไขว.้ ..เปล่ียน...” “ เห็น..รังกา..เรือประมงตา่ งถ่ินบา้ งหรือยงั ?..เปล่ียน...” “ เรือประมงที่แล่นหากินท้งั ตามแนวตรีโกณมิติและตาตาราง..ยงั ไม่เห็นวีแ่ ววใดๆ..เฝ้าระวงั ตลอดย่สี ิบ สี่ชวั โมง..จะรีบแจง้ ทนั ทีที่พบเห็น...เปลี่ยน...” “ ถา้ เขม็ ทิศซดั ส่ายไม่เสถียร..ให้ใชแ้ ม็คเน็ตสอดแท่งแม่เหล็ก..แกค้ วามคลาดเคลื่อน..บอกตน้ หนเวลา จะเลื่อนไมข้ นาน..ค่อยๆถ่ายน้าหนกั ไปมาซ้ายขวา..ปรับสมดุล..อยา่ เร่ง..คานขนานจะเบ้ียว..แรงท่ียก..ถา้ ไม่ได้ ฉากกนั ..องศาจะเขยง่ ..คลาดเคลื่อน..ข้นั ตอนที่วา่ น้ี...ระวงั ใหจ้ งหนกั ...เปลี่ยน...” “ รับทราบ ครับผม..ตน้ หนวา่ ..ดีวายเดอร์ คลิปเปอร์..มกั ล่ืนบ่อยๆ ครับ...เปลี่ยน...” “ ก็เลิกขดั เงาไดแ้ ลว้ ..ชโลมน้ามนั มาก หมุดตรงหัวมนั ก็เสียแรงเสียดทาน หน้าศึกหน้าสงคราม..ไม่ ตอ้ งประกวดประขนั ความงาม...เอาใหใ้ ช้งานไดท้ ุกกรณีก็พอ...ขอย้าวา่ ..ให้ระวงั การเล่ือนไมข้ นาน..ถา้ ผดิ ไป ไม่ก่ีองศา...พิกดั แหล่งปลากจ็ ะคลาดเคล่ือน..เปลี่ยน..”

402 “ รับทราบ..พร้อมปฏิบตั ิ..ครับผม..ยตุ ิการติดต่อ...เปลี่ยน... “ พลเรือตรีธงทิว ลุกข้ึนเดินไปนง่ั ใกลท้ า่ นครูท่ีโตะ๊ ทางานยาว “ ข่าวร้อนที่ผมรออยูม่ าแลว้ ครับ จกั รพรรดินาวียดึ หมู่เกาะปะการังได.้ . แต่ก็ตอ้ งสูญเสียท้งั หมู่เรือรบ และกาลงั พลไปเกือบคร่ึง.. เท่าน้นั ยงั ไมพ่ อ...เหล่าทหารยงั บอบช้าบาดเจบ็ อย.ู่ .แทนท่ีจะไดพ้ กั ฟ้ื นคืนพลงั ก่อน.. แม่ทพั เรือกลบั สั่งลุยต่อ..หมายมน่ั ป้ันมือยึด..มิดเวย.์ .จุดยทุ ธศาสตร์หลกั ของฝ่ ายสัมพนั ธมิตรกลางมหาสมุทร แปซิฟิ ก..ณ สมรภูมิน้ี..เห็นทีฝ่ ายญ่ีป่ ุนคงจะเด้ียงแน่ๆ..กองเรือสหรัฐฯคงไม่ปล่อยให้ช่วงชิงไปไดง้ ่ายๆ.. ครับ “ ใหค้ วามเห็นพลางหนั ไปสง่ั บุตรสาว “ หนูช่วยเก็บงาความไวด้ ว้ ยนะลูก อยา่ ไปบอกใหม้ นั ใจเสียล่วงหนา้ “ “ คะ่ ..คุณพอ่ “ หญิงสาวรับคาเบาๆ แตใ่ นใจก็ชกั เป็นห่วงตวั ยงุ่ ของเธอ “ ..จุมโพ่..นายธง แอบจูนคลื่นวิทยุดกั ฟังจากฐานเบงกอลขององั กฤษที่อินเดีย ไดค้ วามว่ารัฐบาล ทอ้ งถ่ินที่ชิคาโกระดมสมองกนั ..ดีโคต้ ..ถอดรหสั ลบั ของฝ่ ายญี่ป่ ุน..จนสาเร็จ..พบวา่ ยุทธนาวีสาคญั คือมิดเวย.์ . พิกดั ล่อแหลมและอนั ตราย..พอฝ่ ายสัมพนั ธมิตรรู้พิกดั แลว้ ญ่ีป่ ุนก็ส่อแววเพลี่ยงพล้าต้งั แต่ยงั ไม่ก้าวข้ึนเวที กองทพั เรือสหรัฐฯ คงถือโอกาสแกแ้ คน้ ให้เพิร์ล ฮาเบอร์..ถล่มจกั รพรรดินาวีให้ไดร้ ับความอปั ยศไม่ต่างกนั .. และฟางเส้นเดียวที่ยงั เหลืออยกู่ ็คือ..การประชุมร่วมวงศไ์ พบูลยแ์ ห่งมหาเอเชียบูรพา ชลพทั ธ์เตรียมตวั บินไปอยู่ ยาวไดเ้ ลยเที่ยวหนา้ .. คงตอ้ งยุง่ ขิงกบั งานแปลเอกสารสารพดั ภาษา อาสั่งใหฝ้ ่ ายการเงินวางฎีกาต้งั เบิกให้ทุก เดือน พอกลบั มามีหวงั รวยแน่ๆ..สงสัยคงตอ้ งจา้ งลุงสนไปแบกกระสอบเงินให.้ .” ท้งั คุณชอบ ชลพทั ธ์ และ สิธาร ต่างก็พากนั หวั เราะ โดยเฉพาะอยา่ งยิ่ง..ท่านครู.รู้สึกสดชื่นแจ่มใสมี ความสุขกบั บรรยากาศท่ีอบอุน่ เสมือนเป็นครอบครัวเดียวกนั ..ที่ไดก้ ลบั คืนมาอีกคร้ังหน่ึง คืนวนั น้นั คุณสิรีสวดมนตเ์ สร็จก็พอดีกบั ที่สามีเดินเขา้ หอ้ งนงั่ แปะลงที่เกา้ อ้ีปลายเตียง สนอกสนใจอยู่ แต่การอ่านขอ้ ความในเอกสารที่ถือติดมือมาดว้ ย “ มีเร่ืองอะไรสาคญั หรือคะ? “ “ อา้ ว..ยงั ไมห่ ลบั หรอกหรือ? “ พลเรือตรีธงทิวเพ่งิ หนั มาเห็นภรรยา “ แหม..ดิฉนั ก็ไม่ใช่มดใช่ปลวกนะคะ เพยี งแค่มุง้ บางๆก้นั เทา่ น้นั ..” สวนกลบั อยา่ งนอ้ ยใจเม่ือสามีมวั จรดจ่ออยกู่ บั งานแบบไมร่ ู้วนั รู้คืน นนั่ แหละคนฟังถึงไดร้ ู้สึกตวั รีบวางแฟ้มพกั ไวบ้ นโตะ๊ เล็กก่อนท่ีจะแหวกประตูมุง้ แลว้ แกลง้ เยี่ยมหนา้ หันไปจ๊ะเอ๋กบั ภรรยา “ ข่าวดีเพ่ิงมาถึงสดๆร้อนๆ..พรุ่งน้ีค่อยฟังพร้อมยายหนูนะจ๊ะ แกจะตอ้ งช่วยท่านครู แปลความส่งใหร้ องแม่ทพั ทารายงานเสนอแม่ทพั ญ่ีป่ ุนอีกทอดหน่ึง “

403 รุ่งข้ึน พลเรือตรีธงทิว จึงยนื่ แฟ้มเอกสารใหบ้ ุตรสาว โดยมีคุณสิรีและคุณยายนงั่ ฟังอยดู่ ว้ ย “ หนูเรียนคุณลุงว่าเป็ นข่าวชยั ชนะที่เชียงตุง..วีรกรรมกลา้ แกร่งทรหดอดทนของทหารไทย ท่ีตอ้ ง เผชิญกบั เส้นทางแสนทุรกนั ดาร ตอ้ งถมหล่มปลกั โคลนสร้างทางไปดว้ ย..รุกคืบไปดว้ ย งานหินแทๆ้ ..ถึงกบั ตอ้ งลาเลียงสัมภาระและอุปกรณ์ช่างโยธาบนหลงั ชา้ ง ตลอดทางตอ้ งถูกต่อตา้ นอยา่ งหนกั จากฝ่ ายตรงขา้ ม จน สามารถผา่ น..ท่าข้ีเหล็ก..ดอยเหมย..ไปจนถึงเชียงตุง ชาวถิ่นพากนั ดีอกดีใจเหมือนรอดพน้ จากขุมนรก เพราะ ถูกยดึ ครองอยา่ งโหดเห้ียม ท้งั เมืองถูกเผาเกือบราบเป็ นหนา้ กลอง มิหนาซ้าขา้ วปลาเสบียงอาหารของชาวบา้ น ก็ถูกปลน้ ไปหมดแมก้ ระทงั่ ครกกระเดื่องที่ใชต้ าขา้ วกไ็ มม่ ีเหลือ ชยั ชนะท่ีไดม้ าตอ้ งแลกกบั การสูญเสียกาลงั พล ทหารไทยไปไม่นอ้ ย ท้งั โดนไขป้ ่ าไขม้ าลาเรียส่วนหน่ึง ที่เหลือเสียชีวติ จากส่ิงกีดขวางทางธรรมชาติ..ทหาร ฝ่ ายที่หนีเขา้ ตะเขบ็ ชายแดน ถอยร่นไปดว้ ยก็ทาลายสะพานทุกแห่งไปดว้ ย ทหารไทยท่ีไล่ตามจึงพลาดลื่นไถล พลดั ตกเหวลม้ ตายอยา่ งน่าเสียดาย กว่าจะบุกเขา้ ช่วยเหลือรัฐฉานได้ ทหารไทยจานวนหน่ึงก็ตอ้ งพลีชีพอยา่ ง น่าสรรเสริญ ชาวเชียงตุงที่หนีเขา้ ป่ าต่างส่งข่าวให้พากนั กลบั เขา้ เมืองตอ้ นรับทหารไทยดว้ ยช่อดอกไมท้ ่ียื่นส่ง ใหอ้ ยา่ งยมิ้ แยม้ แสดงความขอบคุณ รัฐบาลไทยจึงขอรายงานผลสาเร็จ..ชยั ชนะในศึกเชียงตุง..โดยทหารไทยทุก เหล่าซ่ึงทุ่มเทท้งั กาลงั กายและกาลงั ปัญญาในการลุยหล่มโคลนถมและปรับระดบั เปิ ดเป็ นช่องทางให้สามารถ เดินทพั และลาเลียงยทุ ธปัจจยั สัมภาระต่างๆ ตลอดจนบุกตะลุยฝ่ าฟันต่อสู้ขบั ไล่ขา้ ศึกศตั รูจนแพพ้ า่ ยไปในที่สุด ท้งั น้ีกด็ ว้ ยความกลา้ หาญแขง็ แกร่งทรหดอดทนอยา่ งยงิ่ ยวดของทหารไทยทุกนาย “ ช่วงบา่ ยนายทหารเรือไทยท้งั สามนาย ร่วมระดมสมองพิจารณาแผนท่ีทะเลกนั อยา่ งเคร่งเครียด “ ช่วงน้ีกองเรือฝ่ ายสัมพนั ธมิตรคงยงั ไม่มาวางทุ่นระเบิดในอ่าวไทย เพราะตอ้ งระดมพลไปต่อตีกอง เรือจกั รพรรดินาวอี ยแู่ ถวมิดเวย์ เราจึงพอมีเวลาช่วยกนั ขีดเขม็ คานวณหาพิกดั ล่อแหลมท่ีสุ่มเสี่ยง “ หวั เรือใหญ่ปรารภข้ึน นาวาตรี พอสม และเรือเอก ยอดยทุ ธ์ มองผบู้ งั คบั บญั ชาอยา่ งนบั ถือหมดใจ ต่าง คิดเหมือนกนั วา่ น่าเสียดายนกั ท่ีทา่ นไม่มีโอกาสออกไปบญั ชาการในทะเลดว้ ยตนเองเหมือนเมื่อคร้ังศึกอินโดจีน “ เหล่านาวกิ ทุกนาย พร้อมรับใชป้ ระเทศชาติดว้ ยชีวิต ครับผม “ นายธงกล่าวอยา่ งหนกั แน่นแทนพล พรรค “ อ่าวไทยไม่ลึกนกั เรือจารกรรมของสมั พนั ธมิตรมีโอกาสจมปลกั ติดสันดอนใตท้ อ้ งทะเลได้ ครับ “ “ กระผมคิดวา่ .. “ เรือเอก ยอดยทุ ธ์ เสนอความเห็นบา้ ง “ อาจล่อหลอกใหเ้ รือใหญ่ติดกบั ดกั ตามที่นาย ธงประเมิน โดยเพิม่ หมู่เรือลาดตระเวนแล่นตรวจตรา ๒๔ ชวั่ โมง ในระดบั ความลึกท่ีอาจเป็ นภยั ปล่อยส่วนท่ี ต้ืนเอาไวใ้ ห้เรือสัมพนั ธมิตรไม่มีทางเลือก ตอ้ งยอมลอบเขา้ ไปวางทุ่นระเบิดสนามแม่เหล็กบริเวณที่เป็ น จุดอ่อน ผลพลอยไดค้ ือพิกดั ที่ต้ืน ตรวจหาไดง้ ่ายและสะดวกแก่การทาลายทิ้ง ครับผม “

404 “ ดีมาก สองนาวกิ ช่วยกนั คิดอา่ นการณ์ขา้ งหนา้ เพ่อื ปกป้องกองเรือราชนาวีไทย เรามาตรวจสอบพิกดั ในแผนที่ทะเลกนั จะไดข้ ีดเขม็ และสงั่ การใหห้ มูเ่ รือลาดตระเวนออกปฏิบตั ิการอยา่ งระมดั ระวงั “ เรือเอก ทานาบาตะ กลบั มาทนั ร่วมวงม้ือเยน็ กบั ครอบครัวใหญ่พร้อมหน้าพร้อมตาสมาชิกขาประจา โดยนง่ั คุยเป็ นภาษาญี่ป่ ุนอย่างถูกคอกบั ชลพทั ธ์ หลงั อาหารเม่ือคู่หม้นั ท้งั สองเดินเล่ียงปลีกตวั ไปคุยกนั ตาม ลาพงั เช่นเคยแลว้ กานนั ก็เอย่ กบั ‘ วา่ ที่พอ่ ตา ‘ ดว้ ยคาถามท่ีคา้ งคาใจมานานแลว้ “ ท่านครับ ผมมีขอ้ สงสัยมานานแลว้ นายช่างใหญ่ มีความสามารถสารพดั ท้งั ออกแบบเรือ ต่อเรือ เดินเรือ แถมยงั เก่งคานวณเร่ืองร่องน้า ทาไมแมท่ พั เรือถึงไมเ่ อาตวั ไปใชใ้ กลช้ ิด แต่กลบั ทิ้งขวา้ งให้มาหมกตวั เงียบๆอยใู่ นเรือกสวนเมืองไทย เหมือนมองไมเ่ ห็นคุณค่า...เพชรในตม...” “ ผมเขา้ ใจวา่ แมท่ พั เรือญี่ป่ ุนก็ไมป่ ระมาท วางหมากใหม้ ีตวั จกั รเก่งๆคอยระวงั หลงั เอาไว้ ครับ กานนั “ พลเรือตรี ธงทิว วเิ คราะห์ “ หากองั กฤษกบั ออสเตรเลีย ร่วมกนั วางแผนตีตลบทา้ ยครัว จึงส่งนายทหารเรือที่ รับการฝึกอยา่ งเขม้ ขน้ รอบดา้ นรุ่นไล่ๆกบั หวั หนา้ อู่ กระจายตวั เหมือนแหอวนไล่ต้งั แต่ ช่องแคบมะละกา ชวา ไทย อ่าวเมาะตะมะ ตีบงั ก้นั ฝ่ ายสัมพนั ธมิตรเอาไวเ้ ป็นแนวกนั ชน “ กานนั ผงกหวั รับคา “ ผมก็เพิ่งถึงบางออ้ น่ีแหละครับ “ “ กานนั ไมต่ อ้ งห่วงหรอกวา่ หวั หนา้ อู่ จะไม่ไดใ้ ชค้ วามสามารถเทา่ ที่ควร “ คุณชอบเอ่ยข้ึนบา้ ง “ ผม กาลงั ร่างขอ้ ตกลงระหวา่ ง ราชนาวไี ทย กบั จกั รพรรดินาวี ซ่ึงมีรายละเอียดปลีกยอ่ ยมากมายท้งั ทางดา้ นเทคนิค ขอ้ จากดั ของพ้ืนท่ีทะเลอาณาเขตและทะเลนอกซ่ึงญ่ีป่ ุนยึดครองอยู่ นอกจากน้นั ยงั มีแม่น้าสาละวินที่ตอ้ งใชเ้ รือ ลาดตระเวนไปจนจรดแมน่ ้าโขงฝ่ังขวาที่ญ่ีป่ ุนยกพลข้ึนบกอินโดจีนไปรออยูแ่ ลว้ ภารกิจท้งั หลายเหล่าน้ีตอ้ งใช้ การคานวณเช่น ขนาดของเรือที่พอเหมาะกบั ลาน้า จานวนเรือลาดตระเวนและเรือลาเลียงที่ตอ้ งใช้ ไทยมีความ รับผดิ ชอบในขอบเขตแคไ่ หน คุณทานาบาตะ จะช่วยผมแปลเก่ียวกบั ศพั ทท์ างทหาร “ “ ท่ีน่ากงั วลกวา่ ก็คือ..งานชา้ ง..ครับ กานนั “ นายพลเรือแห่งราชนาวไี ทย เสริมคาช้ีแจงของคุณชอบ “ การลอบเขา้ มาวางทุ่นระเบิดในอ่าวไทยของกองเรือฝ่ ายสัมพนั ธมิตร เราตอ้ งเตรียมแผนรับมืออยา่ งรอบคอบ หากโชคเขา้ ขา้ ง เรือลาดตระเวนไทยไล่ตอ้ นเรือจารกรรมใหห้ ลงเขา้ ไปในพิกดั ทะเลช่วงต้ืน ถา้ เป็ นกลางวนั ก็ อาจจะพอมองเห็น โคนน่ิงทาวเวอร์ หรือ หอสังเกตการณ์ ของเรือดาน้าอเมริกนั ที่โผล่ข้ึนมาไดบ้ า้ ง ครับ “ “ ขอบคุณมากครับ คืนน้ีไดค้ วามรู้มากโขเร่ืองการสงคราม เคราะห์ดีเหลือเกินที่มีท่านหวั เรือใหญ่กบั ทา่ นครู อยเู่ ป็นหลกั เป็นที่พ่งึ แก่ชาวสวนท้งั สามบางทางฝ่ังน้ี ปี น้ียงั ไม่รู้วา่ น้าจะหลากมาแค่ไหน ผมกบั ผใู้ หญ่ กก็ าลงั เร่งหาทางป้องกนั แนวตลิ่งไวล้ ่วงหนา้ ครับ “ กานนั กล่าวทิง้ ทา้ ยก่อนจะยกถว้ ยน้าชาข้ึนจิบ

405 หลงั เท่ียงคืนล่วงไปไดส้ องชว่ั โมง เสียงระเบิดกึกกอ้ งดงั ข้ึนในระยะไกล ที่ฐานสญั ญาณไม่ไดเ้ ปิ ดเสียง เตือนภยั เพราะเคร่ืองบินขา้ ศึกโจมตีอยู่ทางฝ่ังตรงขา้ ม แต่ความหนกั หน่วงและจานวนเที่ยวบินที่ระดมทิ้ง ระเบิด กท็ าใหส้ ่นั สะเทือนมาถึงฝ่ังน้ีดว้ ย พลเรือตรี ธงทิว ลุกพรวดตามวสิ ยั ทหาร ฉวยตะเกียงที่ต้งั วางเตรียมไว้ ใกลเ้ ตียง จูงมือคุณสิรีซ่ึงสะดุง้ ตื่นควา้ ผา้ คลุมไหล่กา้ วขา้ มธรณีประตูออกไปทางหอ้ งท่านเจา้ ของเรือน “ เธออยเู่ ป็นเพอื่ นคุณแมน่ ะ “ หนั ไปเห็นบุตรสาวตามมาสมทบ จึงเอ่ยบอกเช่นกนั “ ยายหนูดว้ ย ปลอบคุณยายวา่ ฝั่งเราปลอดภยั พอ่ ตอ้ งคอยฟังข่าวจากวิทยสุ ื่อสาร “ วา่ แลว้ ก็เดินไปท่ี ระเบียง กม้ ตวั ลงจะเรียกลูกนอ้ งท่ีนอนอยชู่ ้นั ล่าง แต่ก็ไมท่ นั กบั เสียงท่ีรายงานตวั ข้ึนมาก่อน “ ต่ืนแลว้ ครับ ผมจะรีบวง่ิ ไปที่หอ้ งวทิ ยุ ฐานสญั ญาณคุง้ กาเหวา่ ครับผม “ ส่วนลุงสนยนื รอรับคาสัง่ อยขู่ า้ งล่างในเงาสลวั ของแสงตะเกียง เสียงเคร่ืองยนตเ์ รือหลายลาดงั ข้ึน “ กระผมจะวง่ิ ไปสืบข่าวนะขอรับ “ พดู จบก็โกยอา้ วไปทางเรือนคุณป่ ู สิธารอดรนทนไม่ได้ อยากรู้สถานการณ์ จึงกา้ วออกจากหอ้ งคุณยายตามบิดาไปท่ีระเบียง ไม่ชา้ ลุงสน ก็หอบแฮ่กๆกลบั มารายงาน “ วิทยุที่อู่ไดร้ ับคาสั่งจากรองแม่ทพั ให้นายช่างใหญ่คุมขบวนเรือลาเลียงไปรับ ทหารบาดเจบ็ มารักษาที่ฝั่งน้ี โรงพยาบาลสนามฝั่งโนน้ โดนถล่มหนกั มาก รับมือไม่ไหว ขอรับ กระผมเกรงวา่ เรือนพระคุณท่านจะไม่พอ..” ลุงสนเรียกขานคุณป่ ูของสิธารดว้ ยความเคารพเสมอ “ ง้นั สนรีบวิ่งไปแจง้ กานนั เช้าตรู่ช่วยตามช่างจ่อยกบั ช่างสวนใน มาด่วนเลยนะ จาเป็ นตอ้ งต่อเติม อยา่ งเร่งด่วน อย่างนอ้ ยๆก็ให้วางเปลสนามไดเ้ พียงพอ มีผา้ ใบขึงกนั แดดกนั ฝน ฉนั จะวาดผงั คร่าวๆไวก้ ่อน ตอ้ งยกพ้นื ใหส้ ูงดว้ ย หนีน้าท่ีกาลงั จะหลากมา “ “ ขอรับกระผม “ รับคาพลางกม้ หยิบโกร่งตะเกียง เดินจ้าอา้ วไปอีกทาง สวนกบั นาวิกยอดยุทธ์ที่ สาวเทา้ มายนื ระวงั ตรงดา้ นล่างระเบียง “ สัมพนั ธมิตรปูพรมถล่มฐานบินญ่ีป่ ุนหลายแห่ง กองบญั ชาการใหญ่ยงิ ต่อสู้อากาศยาน นกั บินเลยทิ้ง ทวนพลาดไปโดนโรงพยาบาลสนาม ทางญี่ป่ ุนคงจะตอ้ งประทว้ ง แถวพรานนก แยกไฟฉายก็โดน ครับผม “ “ ขอบใจนะ พรุ่งน้ีงานเขา้ ตอ้ งระดมสรรพกาลงั ขยายเรือนคุณป่ ู ไปนอนพกั ก่อนเถอะ “ การตอ่ เติมโรงพยาบาลสนามใชเ้ วลาไม่นานก็สาเร็จลุล่วงดว้ ยดี หวั หนา้ อู่หมน่ั ตรวจสอบไฟฉายใหญ่ที่ สาดส่องธงกาชาดยกั ษเ์ หนือตวั เรือน เพื่อใหน้ กั บินฝ่ ายสัมพนั ธมิตรเห็นไดช้ ดั เจน เขาสืบข่าวมาไดค้ วามวา่ คืน ท่ีโรงพยาบาลสนามทางฝ่ังกองบญั ชาการใหญ่โดนถล่ม ไม่ใช่เพราะนกั บินมองไม่เห็นธงกาชาดเหนืออาคาร แตเ่ ป็นเพราะบินฉวดั เฉวยี นหลบปื นตอ่ สู้อากาศยาน ลูกระเบิดจึงเฉไฉพลาดไปโดนเขา้ จนได้

406 หลงั จากท่ีจกั รพรรดินาวีญี่ป่ ุนพ่ายแพท้ ี่มิดเวย์ เรือดาน้าของสหรัฐอเมริกาก็เริ่มเขา้ มาวางทุ่นระเบิด สนามแม่เหล็กบริเวณเกาะล้านและเกาะคราม ปลายปี พ.ศ. ๒๔๘๕ เกิดเหตุการณ์บ้านโป่ ง ฝูงบินฝ่ าย สัมพนั ธมิตรทิง้ ระเบิดชุมทางสถานีรถไฟหนองปลาดุก ตน้ ทางก่อสร้างทางรถไฟไปพม่า ปี ถดั ไปป้อมบินยกั ษ์ ส่ีเครื่องยนต์ของฝ่ ายสัมพนั ธมิตรเร่ิมบินกลางวนั ผา่ น เกาะสีชงั เกาะไผ่ เกาะลา้ น ทาให้เรือดาน้าสินสมุทร และเรือดาน้าพลายชุมพล ซ่ึงกาลงั แล่นเขา้ พระนคร ตอ้ งจอดหลบภยั ซ่อนตวั อยูใ่ กลเ้ กาะสีชงั ลุถึงตน้ ปี พ.ศ. ๒๔๘๗ เรือหลวงรัตนโกสินทร์ โดนระเบิดสนามแม่เหล็กทางใตข้ องเกาะคราม เรือชารุดแต่ยงั ลอยลาเขา้ อ่าว สัตหีบได้ ช่วงเดือนสิงหาคม การประชุมร่วมวงศ์ไพบูลยแ์ ห่งมหาเอเชียบูรพา ณ กรุงโตเกียว ลม้ เหลวอย่าง สิ้นเชิง ชลพทั ธ์จึงเดินทางกลบั ไทย สงครามดาเนินต่อมาจนถึงตน้ ปี พ.ศ. ๒๔๘๘ ฝูงบินอเมริกนั ทิ้งระเบิดถล่มสะพานพระรามหก ขาด ตรงช่วงกลาง จากน้นั ก็ปูพรมทิง้ ระเบิดสถานีรถไฟบางกอกนอ้ ยสิ้นสภาพการใชง้ านตน้ ทางรถไฟจากพระนคร โรงไฟฟ้าวดั เลียบก็ไม่รอด โดนระเบิดลงหมอ้ แปลงเป็ นเหตุใหไ้ ฟฟ้าดบั ทว่ั พระนคร ตอ้ งพ่ึงพาแบตเตอร่ีจาก เรือดาน้ามจั ฉาณุ และ เรือดาน้าวิรุณ จ่ายไฟให้ใชใ้ นพระนคร รถรางจึงแล่นได้ แต่ต่อมาราชนาวีไทยก็ตอ้ ง สูญเสีย เรือหลวงสมุย ซ่ึงถูกยงิ ดว้ ยตอร์ปิ โดสองลูกจมลงใกลฝ้ ั่งตรังกานู เดือนเมษายน พ.ศ. ๒๔๘๘ ข่าวจากแนวรบด้านตะวนั ตก ผูน้ าฝ่ ายอักษะยอมจานน ต่อมาฝ่ าย สัมพนั ธมิตรประชุมกนั ที่เมืองปอร์ตสดมั เกี่ยวกบั ขอ้ ตกลงที่เยอรมนั และญ่ีป่ ุนจะตอ้ งยอมแพอ้ ยา่ งไม่มีเง่ือนไข โดยเฉพาะเนน้ คาประกาศท่ีวา่ ...อีกทางเลือกของญ่ีป่ ุน คือ หายนะอยา่ งเหลือแสน... ถึงกระน้นั ฝ่ ายญี่ป่ ุนก็ยงั คง ด้ือแพง่ ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ทาใหฝ้ ่ ายสัมพนั ธมิตรจาเป็นตอ้ งใชศ้ กั ยภาพสูงสุดเป็นคร้ังแรกของโลก เช้าวนั จนั ทร์ที่ ๖ สิงหาคม พ.ศ. ๒๔๘๘ เคร่ืองบิน อีโนลา เกย์ จากฐานทพั บนเกาะทิเนียน บรรทุก ระเบิดปรมาณู..ลิตเติล บอย.. ในโครงการแมนฮตั ตนั ไปถล่มเมือง ฮิโรชิมา พลเมืองญ่ีป่ ุนสูญเสียชิวิตจานวน มาก ยงั ไม่นบั เหยอ่ื เคราะห์ร้ายท่ีอาการสาหสั ตอ้ งทนทุกขท์ รมาน เป็นความวปิ โยคเศร้าสลดหดหู่ทว่ั ประเทศ ในระหว่างน้ีทางเมืองไทย ท่านเจา้ ของเรือนริมน้าตดั สินใจรับ เรือเอก ทานาบาตะ เป็ นบุตรบุญธรรม โดยกานนั ช่วยยนื่ คาร้องและจดั ทาใบสาคญั สองฉบบั เก็บไวท้ ี่นายทะเบียนหน่ึงฉบบั อีกหน่ึงฉบบั คดั สาเนาให้ ไวก้ บั ท่านผรู้ ับบุตรบุญธรรม เพ่ือเป็ นหลกั ฐานตน้ เร่ืองในการเพ่ิมเติมรายชื่อในทะเบียนบา้ น แต่เน่ืองจากการ เขียนช่ือและสกุลของญ่ีป่ ุนแตกต่างจากของไทย ลงนามสกุลก่อนตามดว้ ยชื่อ นายทะเบียนจึงขอเรียงลาดบั ใหม่ ใหส้ อดคลอ้ งกบั แนวปฏิบตั ิและวถิ ีนิยมของไทย เป็ น เรือเอก ทานาบาตะ มตั ซึริโยะ รักธารา ซ่ึงเจา้ ตวั จะตอ้ ง เขียนชื่อและนามสกลุ ตามน้ี หากประสงคจ์ ะพานกั อาศยั เป็นการถาวรในเมืองไทย

407 ผูบ้ ญั ชาการระดบั สูงของกองทัพญ่ีป่ ุนในไทย เก็บงาข่าวร้ายแรงที่ฮิโรชิมา ไม่แพร่งพรายให้ทหาร ระดบั ล่างล่วงรู้รวมท้งั ท่ีอู่ต่อเรือฝ่ังบางสวนกลางดว้ ย เพราะเกรงวา่ เหล่าทหารจะต่ืนตระหนกเสียกาลงั ใจและ สิ้นหวงั ระส่าระสาย อีกประการหน่ึงกองบญั ชาการใหญท่ ่ีกรุงโตเกียวก็ยงั เงียบเฉย มิไดส้ ั่งการใดๆลงมา จึงรอ ดูสถานการณ์ต่อไปก่อน ไม่กลา้ ผลีผลามยามหน้าสิ่วหนา้ ขวานเช่นน้ี ความเงียบงนั ที่น่าสะพรึงกลวั .. บ่อน ทาลายความรู้สึกของนายทหารญี่ป่ ุนผมู้ ีอานาจเตม็ ท่ีกระจายกนั อยทู่ ้งั บนบกและในทะเล และแลว้ ...หายนะใหญ่หลวงลาดบั ที่สองของญ่ีป่ ุนก็อุบตั ิข้ึนตามมาติดๆ ช่วงเพลคร่ึงของวนั พฤหสั บดี ที่ ๙ สิงหาคม เครื่องบิน บอ๊ กซคาร์ บินไปทิง้ ระเบิดปรมาณู รหสั .. แฟตแมน.. หยอ่ นลงพลาดเป้าจากที่เล็งพิกดั ไวค้ ือ ฐานทพั เรือ ซาเซโบะ ทางใตข้ องเกาะคิวชู ทหารสรรพาวุธที่ควบคุมช่องประตูกวา่ จะตดั สินใจโยกคนั ส่ง ก็ช้าเกินไป..มวั แต่เกรงวา่ ลูกระเบิดปรมาณูจะตกลงไปในทะเลเสียของ รอให้เลยไปหน่อยจนเครื่องบินล้าลึก เขา้ ไปในแผ่นดิน..พาลูกระเบิดปลิวไปตกกลางชุมชนชาวประมงท่ี..นางาซากิ..ไม่ต่างจากคร้ังแรกที่พิกดั ควร เป็น..ฐานทพั เรือคุเระ..ซ่ึงรอดพน้ เพราะอยตู่ ิดทะเล พลเมืองญี่ป่ ุนจึงรับเคราะห์แทนฐานทพั จกั รพรรดินาวี ข่าวจากวทิ ยสุ ื่อสารอเมริกนั บนเกาะทิเนียน จบั ใจความไดว้ า่ ..ลูกระเบิดปรมาณู..แฟตแมน..คร้ังที่สอง น้ีมีขนาดใหญ่กวา่ ..หนกั กวา่ ..ลิตเติลบอย.. อีกท้งั นกั บินเคร่ือง บ๊อกซคาร์ ยงั ทิ้งลงในระยะต่ากวา่ อีกดว้ ย ความ หายนะท่ี..นางาซากิ..จากการทาลายลา้ งจึงรุนแรงกวา่ ที่..ฮิโรชิมา..อยา่ งน่าสยดสยอง..ขนลุกขนพอง.. ช่วงค่าวนั เกิดเหตุ ณ เรือนริมน้า ฝั่งบางสวนกลาง ขณะท่ี เรือเอก ทานาบาตะ กาลงั ประชุมในวอร์รูม ร่วมกบั กาลงั พลราชนาวีไทย ก็มีทหารเวรญี่ป่ ุนวิง่ กระหืดกระหอบเขา้ มาแจง้ วา่ รองแม่ทพั ขา้ มฝั่งมาเมื่อครู่ส่ัง ให้ตามนายทหารหวั หนา้ อู่เร่งไปรายงานตวั โดยด่วนท่ีสุด เรือเอก ทานาบาตะ จึงรีบวิง่ จี๋ไปที่อู่ พกั ใหญ่จึงเดิน คอตกกลบั ข้ึนเรือน ร่างสูงตรงคุกเข่านอ้ มคารวะผใู้ หญ่ทุกๆท่านดว้ ยอากปั กิริยาท่ีแปลกออกไปคือกม้ ศีรษะน่ิง อยา่ งสะกดอารมณ์ ก่อนท่ีจะเอ่ยข้ึนดว้ ยน้าเสียง..ส่ันเครือ..แผว่ เบา รายงานมหนั ตภยั ความหายนะท่ี..นางาซากิ.. “ คุณพอ่ ผม..ทา่ นจากไปแลว้ ครับ รวมท้งั เครือญาติในชุมชนประมง ตายยกหมูบ่ า้ น..ครับผม “ ท่านเจา้ ของเรือนริมน้าและคุณสิรี ตกใจยง่ิ นกั สิธารเองก็มือไมเ้ ยน็ เฉียบ..พูดไม่ออก..สงสารจบั ใจ..มี คนเดียวท่ีไดส้ ติคือ พลเรือตรีธงทิว เล่ือนตวั เขา้ ไปใกล.้ .สองมือวางบนบา่ ผสู้ ูญเสีย “ ครอบครัวเรือนริมน้า.. รวมท้งั ท่านครูและชลพทั ธ์ ร่วมเศร้าโศกกบั มหาวนิ าศสันตะโรในญ่ีป่ ุนท้งั สองคร้ัง ซ่ึงส่งผลกระทบต่อจิตใจของนายอย่างประมาณมิได้ ขอให้นายตระหนักวา่ ..นายไม่ไดโ้ ดดเดี่ยว.. ไม่ไดอ้ า้ งวา้ ง.. นายยงั มี..ครอบครัว. .มีเครือญาติ..อยทู่ ี่น่ี สาหรับตวั ฉนั .. แมไ้ ม่อาจแทนท่ีความรู้สึกที่นายมีต่อ คุณพอ่ ได้ แต่ใจฉนั ก็พร้อมรับนายเขา้ มาอยใู่ นความห่วงหาอาทร..ไม่นอ้ ยไปกวา่ ทา่ น “

408 หวั หนา้ ครอบครัวลูบหลงั คู่หม้นั บุตรสาว ก่อนจะลน่ั วาจาต่อ.. “ ดว้ ยสัจจะและจิตอนั แรงกลา้ ของฉนั คงส่งกระแสไปถึงคุณพอ่ ของนาย ให้รับรู้..หายห่วง..และยินดีท่ี นายอยใู่ นออ้ มอกอนั อบอุ่นของครอบครัวเรา.. จาไวน้ ะ.. เจา้ ลูกชาย.. “ ทิ้งทา้ ยอยา่ งที่ไม่มีใครคาดถึง ทา่ นเจา้ ของเรือน คุณสิรี และ สิธาร หนั มามองหนา้ กนั อยา่ งต้ืนตนั ใจ เรือเอก ทานาบาตะ มตั ซึริโยะ รักธารา กม้ ลงกราบ..น้าตาหยดสมั ผสั ปลายเทา้ บิดาคู่หม้นั เสียงท่ีเอ้ือน เอย่ ออกมาสะกดความโทมนสั ท่ีสุดในชีวติ เอาไวอ้ ยา่ งยากเยน็ “ พระคุณใหญ่หลวงที่ท่านใหค้ วามเมตตากรุณาแก่ผมตลอดมาโดนเฉพาะอยา่ งยง่ิ ในคร้ังน้ี..หาค่ามิได.้ . เป็นพลงั ใจยงิ่ ใหญใ่ หผ้ มลุกข้ึนกา้ วเดินตอ่ ไป ขอรับกระผม “ “ คิดไดอ้ ยา่ งน้ีก็ดีแลว้ เงยหนา้ ข้ึน..ดูซิวา่ ..มีใครบา้ งท่ีร่วมทุกขไ์ ปกบั นาย ท้งั คุณยาย คุณสิรี ท่านครู ชลพทั ธ์ และสาคญั ที่สุดคือ..คู่หม้นั ของนาย..ที่นายยอ่ มรู้ดีแก่ใจวา่ ..สิธาร..จะรู้สึกเช่นไร..ขนาดไหน..” คนพูดหนั ไปมองหนา้ บุตรสาวแวบเดียวก่อนท่ีจะเอ่ยความท่ีเหมือนน้าชโลมใจคู่หม้นั ท้งั สอง “ เอาง้ีนะ..ต้งั แต่คืนน้ีเป็ นตน้ ไป ฉันอนุญาตให้นายข้ึนมานอนบนเรือนได้ เด๋ียวจะส่ังให้เจา้ สนปูที่ นอนพร้อมวางหมอน..กางมุง้ ใหส้ องหลงั เจา้ ยอดนอนดา้ นนอกใกลป้ ระตูหอ้ งยายหนู ส่วนนายนอนดา้ นในสุด ติดฝาเรือน คราวน้ีแหละ..นายจะไดอ้ บอุ่นจนร้อน ไมต่ อ้ งนอนเหงาอยคู่ นเดียว “ เรือเอก ทานาบาตะ เงยหนา้ ข้ึนจอ้ งมองผอู้ นุญาตอยา่ งคาดไม่ถึงระคนซาบซ้ึง รีบทรุดตวั ลงกราบแทบ เทา้ บิดาคูห่ ม้นั “ เป็นพระคุณอยา่ งยง่ิ ขอรับกระผม “ อีกคร้ังที่ ท่านเจา้ ของเรือน คุณสิรี และ สิธาร สบตากนั ดว้ ยความประหลาดใจ ผสมปนเปไปกบั ความ ปล้ืมปิ ติที่หวั หนา้ ครอบครัวมีเมตตา ‘ รับขวญั ‘ คูห่ ม้นั บุตรสาว เพราะเห็นใจในชะตากรรมที่เกิดข้ึน “ นายรีบยอ้ นไปที่อู่ เกบ็ เส้ือผา้ ใส่เป้สนามท้งั ชุดเคร่ืองแบบและเส้ือผา้ ลาลอง บอก..หมอซูบาซะ..ให้รู้ เรื่องยา้ ยที่นอน จะไดไ้ ม่เป็ นห่วงว่านายหายไปไหน ฉนั ส่ังเจา้ จ่อยให้ต่อห้องพกั สาหรับพลพรรคนาวิกฯ ท่ีจะ ทยอยขา้ มฝ่ังมาเพิ่มเติม นายเลือกไดห้ น่ึงห้องตามสบายไวเ้ ก็บ เป้สนาม สัมภาระ และของใชจ้ าเป็ น นายสั่ง ความที่อู่เสร็จก็กลบั มาอาบน้าเปลี่ยนเส้ือผา้ ก่อนเขา้ นอนจะไดส้ บายตวั ชุดเคร่ืองแบบที่ใส่อยพู่ รุ่งน้ีนายก็เอาไป ใหท้ หารที่อูซ่ กั เหมือนเคย “ ผทู้ ี่รองแมท่ พั ญี่ป่ ุนหมายหวั ใหห้ วั หนา้ อูค่ วบคุมและเฝ้าระวงั อยา่ งใกลช้ ิด ในทางปฏิบตั ิกลบั กลายเป็ น ผสู้ งั่ การ ‘ ผคู้ ุม ‘ แทบจะทุกฝีกา้ ว อยา่ งท่ีคุณสิรีเคยติงไว้ ‘ ไมร่ ู้วา่ ..ใคร? คุม ใคร? กนั แน่ ‘

409 ไม่กี่วนั ตอ่ มา รัฐบาลญี่ป่ ุนกย็ อมจานนอยา่ งไม่มีเงื่อนไข รุ่งข้ึนรัฐบาลไทยรีบออกแถลงการณ์ด่วนทาง วทิ ยุแจง้ วา่ ‘ คาประกาศสงครามต่อฝ่ ายสัมพนั ธมิตรเม่ือ ๒๕ มกราคม พ.ศ. ๒๔๘๕ ‘ ถือวา่ เป็ นโมฆะ เพราะ ตกอยใู่ นภาวะจายอม ประเทศไทย จึงขอกลบั คืนสู่สถานภาพเดิมก่อน วนั ท่ี ๘ ธนั วาคม พ.ศ. ๒๔๘๔ พลเรือตรี ธงทิว ซ่ึงคืนแรกที่ญี่ป่ ุนยกพลข้ึนบกที่บางปูเคลื่อนพลเขา้ ยึดพระนคร ถูกเกาะกุมตวั ไปกกั บริเวณเพ่อื ปฏิบตั ิภารกิจร่วมกบั คณะล่ามไทย ภายในกองบญั ชาการประสานงานญี่ป่ ุน-ไทย ก็ไดร้ ับมอบหมาย ทนั ทีใหส้ านตอ่ งานสาคญั ซ่ึงเคยเป็นภารกิจลบั ท่ีสุดในความพยายามสอดแนมหาข่าวใหฝ้ ่ ายสัมพนั ธมิตรมาโดย ตลอด เพยี งแต่หลงั สงครามจะตอ้ งรวบรวมท้งั ปูมเรือราชนาวแี ละท้งั บนั ทึกจดหมายเหตุในทุกภารกิจ แปลเป็ น ภาษาองั กฤษเพื่อรายงานต่อฝ่ ายสัมพนั ธมิตร รวมท้งั หนา้ ท่ีล่ามในการเจรจาระหวา่ งนายทหารญี่ป่ ุนในไทยกบั นายทหารจากกองกาลงั ผสมฝ่ ายสัมพนั ธมิตรซ่ึงใชภ้ าษาองั กฤษเป็ นหลกั และอาจมีบางกรณีท่ีจะตอ้ งแปลเป็ น ภาษาฝรั่งเศส การรับรู้เรื่องราวความเป็ นมาท้งั หมดรวมท้งั บนั ทึกการแปลเอกสารสาคญั ใหฝ้ ่ ายญ่ีป่ ุนตลอดช่วง สงครามมหาเอเชียบูรพา บวกกบั ความเชี่ยวชาญดา้ นภาษาอยา่ งช่าชอง ส่งผลให้ภารกิจของคณะล่ามไทยเป็ น ความจาเป็นและสาคญั อยา่ งยงิ่ ยวดที่ไมม่ ีฝ่ ายไหนปฏิเสธได้ คืนน้นั เอง พลเรือตรี ธงทิว ซ่ึงเป็ น ‘ หวั เรือใหญ่ ‘ เรียกประชุมคร้ังสาคญั โดยมี ท่านครู ชลพทั ธ์ กานนั ผใู้ หญ่บา้ น พลพรรคนาวกิ ฯ และ เรือเอก ทานาบาตะ ใหม้ าร่วมรับฟังสถานการณ์เพื่อเตรียมตวั ต้งั รับ “ ผมไดร้ ับมอบหมายอีกคร้ังให้เป็ นหวั หน้าคณะผูป้ ระสานงานระหวา่ งฝ่ ายญ่ีป่ ุนกบั ฝ่ ายสัมพนั ธมิตร โดยมี ท่านครูและชลพทั ธ์ ทาหน้าที่ล่ามและผูแ้ ปลเอกสารสาคญั ดังเช่นท่ีผ่านมา เพียงแต่คราวน้ีเพิ่มเติม ภาษาองั กฤษและภาษาฝร่ังเศสสาหรับผแู้ ทนกองกาลงั ผสมที่กาลงั จะเดินทางมาไทย ก่อนอ่ืนภารกิจลาดบั แรกก็ คือการเรียกระดมพลกระจายกาลงั เขา้ ควบคุมรักษาการกองบญั ชาการทหารญี่ป่ ุนในพระนครและทุกๆค่ายทหาร ญ่ีป่ ุนทวั่ ประเทศ ซ่ึงผมไดว้ ทิ ยสุ ั่งการไปแลว้ ถึงฐานที่ต้งั กาลงั พลทุกหน่วย สาหรับทางฝั่งสามสวนโดยเฉพาะ อยา่ งยงิ่ บางสวนกลางแห่งน้ี พลพรรคนาวกิ โยธินกไ็ ดท้ ยอยขา้ มฝั่งมาเร่ือยๆโดยลาดบั เริ่มแบ่งหนา้ ท่ีเขา้ ประจา ท่ี ฐานวทิ ยุคุง้ กาเหวา่ โรงพยาบาลสนามซ่ึงยงั มีทหารบาดเจบ็ รักษาตวั อยู่ และอู่ต่อเรือซ่ึงกาลงั พลนาวิกโยธิน ส่วนหน่ึงจะตอ้ งจดั เวรยามควบคุมรักษาการณ์หอ้ งคลงั อาวธุ ซ่ึงแมม้ ีไม่มากเพราะเป็ นพรรคกลินญี่ป่ ุน แต่ก็ตอ้ ง จดั หมวดหมู่ใหเ้ ป็ นระเบียบรวมท้งั ทาบนั ทึกลงบญั ชีกาลงั พล เคร่ืองมืออุปกรณ์ฝ่ ายช่าง จานวนเรือท่ีต่อคา้ งอยู่ สาหรับเรือลาเลียงที่ตอ่ เสร็จและนาไปเก็บไวใ้ นคลองสวนใน พลพรรคนาวกิ ฯ ณ ฐานท่ีต้งั น้นั จะตรวจยอดและ ทาบนั ทึกเช่นเดียวกนั เพือ่ เป็นหลกั ฐานรายงานตอ่ คณะจเรฝ่ ายสัมพนั ธมิตรที่จะขา้ มฝ่ังมาตรวจตรา “

410 ผรู้ ับผดิ ชอบงานใหญ่หลงั สงครามมหาเอเชียบูรพา ทอดสายตามอง เรือเอก ทานาบาตะ ชวั่ ครู่ก่อนที่ จะส่ังการต่อดว้ ยความรู้สึกท่ีสะทอ้ นใจ “ พรุ่งน้ีเชา้ ..ชุดรักษาการณ์ที่อู่..เริ่มปฏิบตั ิงานได้ เม่ือถึงเวลาเชิญธงชาติญ่ีป่ ุนลงจากยอดเสา ใหน้ าวกิ ไทยทุกนายทาความเคารพอยา่ งพร้อมเพรียงร่วมกบั แถวทหารญ่ีป่ ุนที่อู่ จากน้นั ก็เชิญธงชาติไทยข้ึนแทนทนั ที ส่วนธงกาชาดใหญ่เหนือโรงพยาบาลสนามซ่ึงเป็ นสัญลกั ษณ์สากลให้คงไวก้ ่อน เพ่ือจดั ทาบนั ทึกรายงานยอด กาลงั พลทหารญี่ป่ ุนท่ียงั คงรักษาตวั อยู่ สาหรับฐานคุง้ กาเหวา่ ก็เช่นเดียวกนั ตอ้ งจดบนั ทึกประจาวนั ต่อไปซ่ึง เป็นหลกั ฐานสาคญั อยา่ งยงิ่ ท่ีจะใชอ้ า้ งอิงสภาวะจายอมของไทยในช่วงที่กองทพั ญ่ีป่ ุนเขา้ ยดึ และควบคุม โดยท่ี ทางไทยไดจ้ ดั หน่วยรบพิเศษกระจายกาลงั ทวั่ ประเทศกระทาจารกรรมในทางลบั ท้งั บนบกและใตน้ ้า สอดแนม สืบหาข่าวพิกดั ที่ต้งั สาคญั ของฝ่ ายญ่ีป่ ุน แจง้ ให้ฝ่ ายสัมพนั ธมิตรรับทราบเพ่ือวางแผนโจมตีทางอากาศ ท้งั น้ี ยอ่ มแสดงใหเ้ ป็นท่ีประจกั ษว์ า่ ประเทศไทยมิไดเ้ ตม็ ใจเขา้ ร่วมกบั ฝ่ ายญ่ีป่ ุน และขอยนื หยดั ในสถานภาพความ เป็นเอกราชท่ียงั คงธารงรักษาไวต้ ลอดมา... “ พลเรือตรี ธงทิว เอ่ยประเดน็ สาคญั ตอ่ “ วทิ ยแุ จง้ คาส่งั ด่วนจากทา่ นผบู้ ญั ชาการ ให้หมู่เรือราชนาวีไทย ท้งั สองฝั่งคืออ่าวไทยและอนั ดามนั เตรียมพร้อม๒๔ชว่ั โมง ทนั ทีท่ีเห็นกองเรือผสมฝ่ ายสัมพนั ธมิตร ให้รีบตีธง ส่งอาณัติสัญญาณเปิ ดทางให้เรืออาคนั ตุกะแล่นเขา้ มาในน่านน้าอาณาเขตได้ พร้อมท้งั วิทยุรายงานด่วนมายงั ฐานวิทยุคุง้ กาเหวา่ เพื่อนาเรียนท่านผูบ้ ญั ชาการทนั ที ตน้ หนเรือธงจะนาร่องพากองเรือสัมพนั ธมิตรแล่นเขา้ สู่ ปากอ่าวไทย “ หลงั จากท่ีรัฐบาลญี่ป่ ุนยอมยกธงขาวอยา่ งเป็ นทางการ ปิ ดฉากสงครามมหาเอเชียบูรพาไปโดยปริยาย ประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกาก็ลงนามในคาสั่งด่วนแต่งต้งั ผบู้ ญั ชาการทหารสูงสุดฝ่ ายสัมพนั ธมิตรในประเทศ ไทย เพ่ือปลดอาวุธกาลงั พลญ่ีป่ ุนรวมท้งั ประสานงานกบั เจา้ หน้าท่ีฝ่ ายไทยในการสอบสวนบนั ทึกประวตั ิ นายทหารญ่ีป่ ุนระดบั สูง ตรวจสอบเอกสารสาคญั ระหว่างสงคราม และ กกั บริเวณควบคุมตวั ไวใ้ นค่ายเชลย คาสั่งขา้ งตน้ ย่อมส่งผลกระทบต่อสถานภาพของนายทหารญี่ป่ ุน แบบกลบั หน้ามือเป็ นหลงั มือ จากการกุม อานาจเบด็ เสร็จในฐานะผรู้ ุกราน กลายเป็นเชลยศึกในพริบตาหลงั จากความหายนะคร้ังที่สองใน..นางาซากิ.. ดว้ ยความห่วงใยในสวสั ดิภาพของสมาชิกใหม่เรือนริมน้า ครอบครัวจึงปรึกษาหารือกนั เพ่ือหาช่องทาง ผกู มดั เรือเอก ทานาบาตะ ใหม้ ีสิทธ์ิอยตู่ ่อในเมืองไทยไดห้ ลงั สงคราม และเนื่องจากเป็ นเรื่องเร่งด่วนที่ตอ้ งรีบ จดั การใหแ้ ลว้ เสร็จโดยไว ไม่มีเวลาพิร้ีพิไรหรือลงั เลใดๆ ทางออกโดยความเห็นชอบของผูใ้ หญ่ท้งั สาม และ ดว้ ยความเต็มใจของสิธารเอง นน่ั คือการจดทะเบียนสมรสของท้งั คู่ เพื่อผูกเง่ือนสายสัมพนั ธ์ไวอ้ ีกเปลาะหน่ึง

411 นอกเหนือไปจากการที่ เรือเอก ทานาบาตะ ไดเ้ ป็นบุตรบุญธรรมของคุณยาย เพ่มิ รายช่ืออยใู่ นทะเบียนบา้ นของ เรือนริมน้าไวแ้ ลว้ เป็ นเปลาะแรก ในการน้ี นายทะเบียน กานนั ผูใ้ หญ่บา้ น เจา้ พนกั งานทอ้ งท่ี กุลีกุจอจดั แจง เรื่องเอกสารสาคญั ตรวจทานให้ครบถว้ นตามระเบียบปฏิบตั ิของทางการ นบั เป็ นคร้ังแรกท่ีท้งั สองลงนามคู่กนั กนั ในใบทะเบียนสมรส ‘ เรือเอก ทานาบาตะ มตั ซึริโยะ รักธารา ‘ และ ‘ นาง สิธาร มตั ซึริโยะ รักธารา ‘ คืนน้นั เรือนริมน้าเล้ียงฉลองการจดทะเบียนสมรสของท้งั คู่ สมาชิกประจาสโมสรก็มากนั ครบถว้ น ท้งั ท่านครู ชลพทั ธ์ กานนั ผใู้ หญบ่ า้ น รวมท้งั พลพรรคนาวกิ ฯ ต่างกม็ าเป็นสักขีพยานอยา่ งพร้อมหนา้ พร้อมตา “ จดทะเบียนกนั แลว้ ต่อไปก็เหลือแต่..ส่งตวั เขา้ หอ..” คาหยอกเอินของกานนั ดว้ ยความเอ็นดู ส่งผล ใหใ้ บหนา้ ของสิธารออกสีระเรื่อ “ เดี๋ยวก่อนนะ ! นายช่างใหญ่ของกานนั ฟังฉนั ใหแ้ จง้ ชดั ก่อน “ วา่ ท่ีพอ่ ตาแกลง้ ขดั ข้ึนดว้ ยเสียงอนั ดงั จนคุณสิริตอ้ งหนั ไปมอง “ .. ทะเบียนสมรส..เป็ นไปตามกฎหมายเท่าน้นั นายยงั คงตอ้ งนอนขา้ งนอกคู่กบั เจา้ ยอดต่อไป จนกวา่ คุณยายท่านจะเมตตาหาฤกษย์ ามให.้ .” หยดุ ชะงกั ..ไดท้ ีสบโอกาสกระเซา้ ภรรยา “ ทุกๆท่านดูหนา้ บุตรบุญธรรมคุณยาย..ซิครับ ยมิ้ ไม่ยอมหุบต้งั แต่ไดล้ งลายมือชื่อและนามสกุลในใบ ทะเบียนสมรส คูก่ บั ยายหนู..ซ่ึงพลอยหนั มาใชน้ ามสกุลคุณยายตามไปดว้ ย เฮอ้ ! กลุม้ โวย้ ! “ โพล่งคาอุทาน ข้ึนอยา่ งไม่มีปี่ ไมม่ ีขลุ่ย เล่นละครถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ อา้ ว..เป็นอะไรไปล่ะคะ ? วนั น้ีเป็นวนั มงคลแทๆ้ “ คุณสิรีก็อดขวา้ งคอ้ นไมไ่ ด้ “ ก็แลว้ ใครจะใชน้ ามสกุลฉนั ล่ะ ? คุณป่ ูอุตส่าห์สืบทอดกนั มา..แปดสาแหรก..เลยทาท่าจะมาจบลงที่ ฉนั ไมร่ ู้ล่ะ..หลานคนแรกตอ้ งใชน้ ามสกลุ ‘ พิทกั ษน์ าวี ‘ “ เสียงเขม้ ออกอาการขึงขงั คาดค้นั ยงั ไม่ทนั ท่ี สิธาร จะตอบบิดา ..สามีป้ายแดง..กร็ ีบชิงตอบก่อน หมายเอาใจ...พอ่ ตาป้ายแดง.. “ ไดค้ รับผม ! “ หนา้ บานแฉ่ง แข่งกบั กระดง้ ของคุณยาย “ ใครเป็นคนทอ้ ง..วะ ? “ คร้ึมอกคร้ึมใจยง่ิ นกั ไดย้ วั่ เยา้ ภรรยาเป็นระยะๆ “ เอะ๊ ! คุณทิว..นี่..ขวาง..จริงๆ..นะคะ.. “ ถึงคราว..แม่ยายป้ายแดง..บา้ ง ทว้ งติงท้งั ๆท่ีกอ็ ดขาไมไ่ ด้ “ อา้ ว..กม็ นั ไม่ใช่..มา้ น้า..น่ี จะไดเ้ ป็นฝ่ ายทอ้ ง “ เถียงไปกล้วั หวั เราะไป แลว้ หนั ไปทางบุตรสาว “ ยายหนู..ล่ะ..วา่ ยงั ไง ? พอ่ เอาจริงนะ..หลานคนแรกจะรับเกียรติใชน้ ามสกุลพอ่ ..ไดม้ ้ยั จะ๊ ? “ คราวน้ี สิธาร รีบรับปากบิดาอยา่ งแขง็ ขนั “ ไดค้ ะ่ ..คุณพอ่ “ “ เริ่มที่..ชื่อของหลาน..ตามดว้ ย ‘ มตั ซึริโยะ ‘ ตอ่ ทา้ ยดว้ ย ‘ พิทกั ษน์ าวี ‘ ครบถว้ น “

412 พลางหนั มาทางเจา้ ของนามสกลุ ญ่ีป่ ุน “ ตกลงตามน้ีนะ..ส่วนหลานคนที่สองถึงจะใชน้ ามสกุลคุณยาย ‘ รักธารา ‘ ปิ ดทา้ ย นายจะไดห้ ายห่วง..ทาหนา้ ที่สืบสกุล..มตั ซึริโยะ..ใหค้ ุณพอ่ ปลาบปล้ืมบนสวรรค์ “ เรือเอก ทานาบาตะ มตั ซึริโยะ รักธารา เล่ือนตวั เขา้ ไปกราบท่านเจา้ ของเรือน และ พอ่ ตา แมย่ าย “ เป็นความกรุณาอยา่ งยงิ่ ขอบพระคุณครับ “ “ ฉนั กต็ อ้ ง ‘ กรุณา ‘ เตม็ กาลงั แหละ..ก็..ลูกเขยของคุณสิรี..น่ีนะ.. “ กระเซา้ ไปยมิ้ ไป “ เอะ๊ ! ยงั ไง ? ของดิฉนั คนเดียวรึคะ ? “ แม่ยายหมาดๆ สวนหมดั กลบั โดยพลนั พลางหนั ไปขอ ความเห็นใจจากกานนั “ ดูเอาเถอะ ค่ะ วกไปเวยี นมา.. ก็มาลงท่ีดิฉนั .. “ “ ลงที่คุณสิรีน่ะ ชอบแลว้ ขืนไปลงท่ี ‘ ชิ้น ‘ อื่นล่ะก็.. เห็นทีบา้ นแตกสาแหรกขาดแน่ๆ “ ผถู้ ูกกล่าวหายงั คงถือเขม็ เดิม..ยว่ั ภรรยาตอ่ “ เรือเอก ทานาบาตะ รับภารกิจใหญท่ ่ีขอส่ังไวล้ ่วงหนา้ ฉนั ตอ้ งการหลานชายอยา่ งนอ้ ย..สองหน่อ..” ..เขยญี่ป่ ุน..สดๆร้อนๆ โคง้ คานบั รับคาสงั่ อยา่ งฉบั ไว..รู้สึกถูกใจนกั หนา ฉีกยมิ้ กวา้ งจนเกือบถึงใบหู “ ขอรับกระผม “ คุณสิรี ตบะแตก เอ้ือมมือไปควา้ เศษใบตองในกระดง้ ตีเบาๆที่ขาสามี “ ขอซกั ทีเถอะค่ะ..พูดจาหาหูรูด ไมเ่ จอ ดูยายหนูซิคะ..อายจนเดินหนีไปแลว้ “ ผทู้ ่ีส้มท้งั ไร่หล่นใส่แบบปุบปับจนนึกวา่ ฝันไป จู่ๆ กามเทพแสนกลก็โยนหมวกประจาตาแหน่งมาให้ สองใบ ใบแรกร้ังตาแหน่งบุตรบุญธรรมของคุณยาย ส่วนหมวกใบที่สองร้ังตาแหน่งอนั พึงประสงคเ์ หนืออ่ืนใด ในโลก นนั่ คือ..เขยรุ่นที่สองของเรือนริมน้า.. ซ่ึงพอไดจ้ งั หวะก็รีบขอตวั ลุกข้ึนกา้ วตามไปดว้ ยหวั ใจท่ีพองโต “ คู่สมรสเลยเผน่ หนีไปแลว้ “ สมาชิกประจาพูดไปขาไป “ ดีแลว้ ครับ กานนั พวกเราจะไดป้ รึกษาหารือกนั ต่อ.. ยงั มีประเด็นล่อแหลมอย.ู่ . “ พลเรือตรี ธงทิว ต้งั สติ ถึงคราวจาเป็นตอ้ งเดินหมากตอ่ อยา่ งรัดกุม จึงหนั ไปทางผเู้ ป็นมารดาของบุตรสาว “ คุณสิรี.. เห็นทีเราคงจะตอ้ งตกบนั ไดพลอยโจน..ซะแลว้ ล่ะ “ “ หมายความวา่ กระไรคะ ? ดิฉนั ตามคุณไมท่ นั “ คุณสิรียงั นึกไปไม่ถึงความนยั ของสามี “ จดทะเบียนสมรสไปแลว้ แต่ยงั แยกห้องกนั อยู่ คณะจเรผูต้ รวจการณ์ขา้ มมาเม่ือใดอาจสงสัยเอาได้ ทาใหเ้ กิดขอ้ พริ ุธจนระแวงแคลงใจถึงกบั ส่งตวั หวั หนา้ อู่ไปคุมขงั ในค่ายเชลยและส่งกลบั ญ่ีป่ ุนก่อนใคร “

413 คุณสิรี หนา้ ถอดสี.. เหลือสองนิ้ว ผูเ้ ป็ นสามีข่มใจครบท้งั ส่ีห้อง..เงียบงนั ไปชวั่ ครู่อยา่ ง..ปลงตก..ก่อน จะลน่ั วาจาท่ีไม่อาจคืนคากลบั ไดอ้ ีก ต่อหนา้ ธารกานลั “ คุณแม่..กรุณาหา..ฤกษส์ ่งตวั ..ใหบ้ า่ วสาว..อยา่ งเร่งด่วนรวบรัด..ทีเถอะ นะครับ “ คราวน้ี คุณสิรี ตาคา้ ง แทบไม่เชื่อหูตวั เองว่าจะได้ยิน..ไฟเขียว..จากปากสามี ด่วนจ๋ีขนาดน้ี แต่ใจก็ พลอยตื่นเตน้ ยนิ ดีไปกบั บุตรสาวดว้ ย “ ..จริงซินะ.. แมก่ ็ลืมคิดไป.. “ ท่านเจา้ ของเรือนริมน้าพึมพา “ ผมเห็นดว้ ยครับ ไหนๆก็ไหนๆ แลว้ เม่ือเร่ิมผูกเง่ือนร้อยเรียงมาต้งั แต่ตน้ ก็ควรสานต่อให้ครบถว้ น สมบูรณ์ตามธรรมเนียมประเพณีไทย “ เจา้ พนกั งานทอ้ งที่ สนบั สนุน ดว้ ยประการฉะน้ี ที่ประชุมสโมสรเรือนริมน้าจึงเห็นพอ้ งตอ้ งกนั ลงมติอยา่ งเป็ นเอกฉนั ทใ์ ห้จดั การไป ตามน้นั พธิ ีมงคลสมรสท่ีกระชบั ฉบั ไวจึงดาเนินไปอยา่ งเงียบๆเป็นการภายใน เมื่อถึงเวลาตามฤกษพ์ านาทีส่งตวั ผเู้ ป็นบิดามารดากพ็ าเจา้ สาวเขา้ ไปในหอ้ งตามดว้ ยเจา้ บา่ วซ่ึงยนื เจี๋ยมเจ้ียมทาตวั ไมถ่ ูก คุณยายจึงจบั มือเจา้ บ่าวมา เกาะกมุ มือเจา้ สาวเอาไว้ ก่อนท่ีจะเอ้ือนเอ่ยวาจา “ คุณทานาบาตะ..ยายฝากสิธารไวก้ บั คุณแลว้ นะ ถอ้ ยทีถอ้ ยประคองชีวติ กนั ไป หนกั นิดเบาหน่อยอภยั ใหก้ นั อยา่ ถือสา จะไดอ้ ยเู่ ยน็ เป็นสุข ทาใจร่มๆ เหมือนน้าในคลองท่ีใหค้ วามสดชื่นเยน็ สบายท้งั กายใจ “ ท้งั คูก่ ม้ ลงกราบคุณยาย แลว้ จึงหนั ไปทางบิดามารดาของเจา้ สาว “ คืนน้ีเราสองคนเหมือนควกั ดวงใจออกจากร่าง ส่งมอบใหน้ ายรับไปทะนุถนอมปกป้องดูแลเอาใจใส่ คุณยายกใ็ หพ้ รเป็นสิริมงคลดีแลว้ ขอใหล้ ูกจาไวว้ า่ ..พอ่ กบั แม่..มี ความรัก ความห่วงใย ความปรารถนาดี ใหล้ ูก ไดต้ ลอดชีวติ ..” เขมน้ มองหนุ่มญ่ีป่ ุนก่อนจะตอ่ ทา้ ย... “ ออ้ ..เพ่มิ ..ลูกเขย..อีกคน.. “ ถึงคิวคุณสิรีบา้ งกต็ ้ืนตนั ใจจนเอย่ ออกมาไดเ้ พยี งส้นั ๆ “ สุขสวสั ดี..นะจะ๊ ลูกรัก..ท้งั สอง “ สิธาร พูดไม่ออกบอกไม่ถูก โผเขา้ กอดมารดาซ่ึงคอยซบั น้าตาให้ ผเู้ ป็ นบิดาส่งสมุดบนั ทึกเก่าคร่าคร่า ให้บุตรสาว “ พอ่ สัญญากบั คุณยายและแม่ของลูกไวว้ า่ จะมอบให้ลูกในคืนส่งตวั เขา้ หอ เป็ นเรื่องราวสาคญั ๆ ในชีวติ ของลูกต้งั แตเ่ กิด สมุดเล่มน้ีจึงมีอายเุ ท่าลูก เป็นของขวญั จากพอ่ และแม่ นะจะ๊ “ สิธาร น้าตาร่วงอีกดว้ ยความต้ืนตนั ใจเป็ นที่สุด แมว้ า่ บิดาตอ้ งออกทะเลแรมเดือนแรมปี แต่ท่านก็ยงั ห่วงหาอาทรคอยติดตามถามไถ่มารดา..จดบนั ทึกความเป็ นไปในชีวิตของเธอ..ตลอดมา สมุดเล่มน้ีจึงล้าค่าเกิน พรรณนา อีกท้งั เปรียบเหมือน..ฝาแฝด..ท่ีเธอสมควรดูแลรักษาไวอ้ ยา่ งดี..ชว่ั ชีวติ ..

414 “ เออ..เกือบลืมไป “ เขยใหญห่ นั ไปทางเขยเลก็ บา้ ง “ นาย..อยา่ ทะล่ึงเปิ ดประตูพรวดพราดออกไปล่ะ ตามประเพณีไทย คืนส่งตวั เขา้ หอ เจา้ บา่ วตอ้ งอยใู่ นหอ้ งตลอดคืน หา้ มออกไปขา้ งนอก เป็นเคล็ดโบราณ..” ทา่ นผอู้ าวโุ สสูงสุด ขยบิ ตากบั บุตรสาว คุณสิรีจึงสะกิดสามีพร้อมท้งั เอย่ เบาๆ “ เราออกไปกนั เถอะ..ค่ะ “ เม่ือท่านผูใ้ หญ่ท้งั สามกา้ วพน้ ธรณีประตูออกจากห้องไปแลว้ เจา้ บ่าวจึงโล่งใจปานประหน่ึงยกภูเขา ออกจากอก ตรงขา้ มกบั เจา้ สาวท่ีเร่ิมตกประหม่าอยา่ งท่ีไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวติ อากปั กิริยาของเธอเหมือนกบั วินาทีแรกท่ีปะทะกนั บนท่าน้า หนุ่มญ่ีป่ ุนผูท้ ่ีดอกรักในหวั ใจบานแฉ่งยิ่งกวา่ บวั กระดง้ ..เห็นใจความรู้สึกของ เธอท่ีมีผูช้ ายมาอยู่ร่วมห้องดว้ ยเป็ นคืนแรก เขาจึงตอ้ งหาอุบายช่วยให้เจา้ สาวของเขา..หายเกร็ง..คลายความ หวาดหวน่ั ..กลบั มาเป็นตวั ของตวั เองอีกคร้ังหน่ึง คิดไดด้ งั น้นั จึงค่อยๆปลอบประโลม..เร่ิมตน้ อารัมภบท.. “ ขอขอบคุณในความกรุณาท่ีมีต่อผม..ยนิ ยอมจดทะเบียนสมรสกบั ผมอยา่ งกะทนั หนั และโดยเฉพาะ อย่างย่ิง..อนุญาตให้ผม..เขา้ มาอยูร่ ่วมห้องกบั คุณ.. ซ่ึงผมถือว่าเป็ นพนั ธสัญญายิ่งใหญ่ท่ีสุดในชีวิต นบั จากน้ี ต่อไป..ผมจะพสิ ูจน์ใหค้ ุณมน่ั ใจวา่ ..ผมจะอยเู่ คียงขา้ งคุณ..ดูแลคุณ..ร่วมชีวติ ไปกบั คุณตราบถึงลมหายใจสุดทา้ ย ของผม “ พูดจบก็โอบกอดสตรีผูเ้ ป็ นท่ีรักยง่ิ อยา่ งทะนุถนอม กระแสแห่งความรัก..ความอบอุ่น..ว่งิ พล่านไป มาระหวา่ งหวั ใจสองดวง สิธารเริ่มเบาใจข้ึน แต่ก็ยงั สงวนท่าที ไม่พูดไม่จาประการใด เขา้ ทางเจา้ บ่าว..นึกออก แลว้ ว่าจะตะล่อมยงั ไงให้เธอกลบั คืนมาเป็ น..สิธาร..เจา้ เก่า.. และแลว้ ..หนุ่มเจา้ อุบายก็แกลง้ อุทานออกมาดว้ ย อารมณ์สุนทรีย.์ .สดชื่น..รื่นรมย.์ ...เป็นยงิ่ นกั “ ..พโิ ธ่..พิถงั ..กะละมงั ..สาวนอ้ ยร้อยชงั่ ..ไมอ่ ินงั ขงั ขอบ..ลูกชา้ ง..จะไปไงตอ่ ..ดีหนอ.. “ ไดผ้ ล..สิธารตบะแตก อดหวั เราะไมไ่ ด้ เอ้ือมมือไปควา้ หมอนเหวย่ี งเขา้ ที่หวั ไหล่ผยู้ ว่ั เยา้ “ น่ีแน่ะ..ลูกชา้ งเจา้ คารม..ไปจามาจากไหน ? “ ‘ ลูกชา้ ง ‘ สมคะเน..ไดจ้ งั หวะอิงแอบสาวนอ้ ยร้อยชงั่ อธิบายไปกห็ อมแกม้ เธอไปดว้ ยอยา่ งตอ่ เนื่อง “ ก็..ช่วงท่ีผมเรียนตวั เขียนอกั ษรไทยกบั คุณยาย..ไงครับ ระหว่างฝึ กคดั ลายมือ..คุณยายท่านเมตตา สอนสานวนขาขนั ใหน้ ึกสนุกไปกบั ภาษาไทย ซ่ึงมีประโยชน์แก่ผมมากในคืนส่งตวั “ นายทหารเรือญี่ป่ ุนเจรจา ไป..ขีดเขม็ ไขวไ้ ป..เร่ือยๆ หลายพิกดั จนเจา้ สาวตอ้ งผลกั อกใหอ้ อกห่าง “ เล่าอยา่ งเดียวไมไ่ ดร้ ึไง ? “ ต่อวา่ ไป..แต่ใจก็สน่ั สะทา้ น “ ..แหม..กวา่ จะได.้ .เชยชม..สาวนอ้ ยร้อยชงั่ .. “ ไม่ทนั จบความดี ก็โดนสาวนอ้ ยร้อยชงั่ ขดั ข้ึนทนั ที

415 “ มาแปลกอีกแลว้ ..เชยชม.. คุณยายไม่ไดส้ อนแน่ๆ บอกมานะ.. ไป..เชยชม..ใครมากี่ราย ? “ เสียง เขียวกลบเกลื่อนความอาย หนุ่มญี่ป่ ุนโล่งอกเป็นกองเม่ือสาวเจา้ กลบั มาดุเดือดอยา่ งเคย บ่งบอกให้รู้วา่ เธอวางใจในตวั เขาแลว้ คิด สะระตะดงั น้ีจึงต่อความยาวสาวความยดื ขยายผลเรียกคืนความคุน้ เคยท่ีมีตอ่ กนั “ ..อุย๊ ตายแลว้ ..” แกลง้ บีบเสียงสูง “ ใครจะกลา้ ..ล่ะคะ ? ..ทูนหวั .. “ สิธารขาจนตอ้ งใชห้ มอนฟาดคนขา้ งกายเบาๆ อีกคร้ังหน่ึง “ จามาจากลุงกานนั ในวงราโทน..ล่ะซิ..ลูกชา้ งเจา้ สาบดั สานวน..” คราวน้ี..ไดท้ ีข่ีแพะไล่ ลูกช้างพกั การเจรจาชวั่ คราว กระชบั วงแขนพลาง..เชยชม..พิกดั ..ทดั ดอกไม.้ . ของสาวนอ้ ยร้อยชง่ั อยา่ งแนบแน่น..ดว้ ยไออุ่นแห่งความรักอนั ลึกซ้ึง สัมผสั รัดรึงหากทวา่ นุ่มนวลออ่ นโยน..ส่งกระแสป่ันป่ วนหวั ใจสิธารจนแทบละลาย..ความกร่ิงเกรงใดๆ ในคืนส่งตวั ..บรรเทาเบาบางลงไปทีละนอ้ ย เจา้ บา่ วของเธอไมม่ ีท่าทีรุนแรงรุกไล่จูโ่ จมเจา้ สาว..แบบสายฟ้าฟาด เหมือนคืนแรกท่ีกองทพั ญ่ีป่ ุนยกพลข้ึนบกในไทยเมื่อ ๘ ธนั วาคม พ.ศ. ๒๔๘๔ รุ่งข้ึน หวั หนา้ ฐานวิทยุคุง้ กาเหวา่ วงิ่ มารายงานผูบ้ งั คบั บญั ชา มีคาส่ังด่วนให้ พลเรือตรีธงทิว ท่านครู ชลพทั ธ์ และ เรือเอกทานาบาตะ ขา้ มไปรายงานตวั ที่ฝ่ังโนน้ เพ่ือรับมอบภารกิจสาคญั นบั วา่ การส่งตวั เขา้ หอทนั ต่อสถานการณ์อยา่ งเฉียดฉิว เมื่อเห็นสีหนา้ บุตรสาว.. ผเู้ ป็นบิดาจึงปลอบใจใหค้ ลายกงั วล “ ไม่มีอะไรน่าเป็ นห่วงจะ้ ..ลูก พ่อเตรียมต้งั รับไวล้ ่วงหน้าแลว้ ท่านครูก็เมตตาแปลรายงานประวตั ิ ของหวั หนา้ อู่ญ่ีป่ ุนทางฝั่งน้ี ซ่ึงพ้ืนเพเดิมมาจากโรงเรียนการเดินเรือ ไม่ใช่ทหารอาชีพ พร้อมท้งั ช้ีแจงเหตุผล ความจาเป็ นที่ตอ้ งร้ังตวั เอาไวก้ ่อนเพ่ือปฏิบตั ิภารกิจท่ีไม่มีใครอ่ืนทาได้ นนั่ คือต่อเรือลาเลียงจานวนมากไวส้ ่ง กาลงั พลญี่ป่ ุนกลบั คืนสู่ดินแดนอาทิตยอ์ ุทยั .. หนูอยทู่ างน้ีคอยตามเร่ืองกบั ลุงกานนั ..เอกสารสาคญั สองฉบบั ท้งั ใบรับรองบุตรบุญธรรมของคุณยาย และ ทะเบียนสมรสของหนู กต็ อ้ งคดั สาเนาเอาไวด้ ว้ ยเช่นกนั “ “ ค่ะ คุณพอ่ “ สิธารรับคาเบาๆ คืนน้นั พลเรือตรี ธงทิว กลบั มากลางดึก เสียงอนั แหบแห้งต้งั ท่าจะเล่าหลายเรื่อง แต่ คุณสิรี ชิงตดั บท รินน้าพุทราใส่ถว้ ยยน่ื ใหส้ ามี “ ด่ืมก่อนเถอะค่ะ กระหายน้ามา..จะไดช้ ุ่มคอ “ ยิม้ พลางหยอกเยา้ กระเซ้าสามีให้ คลายเครียด “ ดิฉนั ไม่แยง่ คุณพูดหรอก..ค่ะ “ ท้งั คุณยายและสิธาร ซ่ึงรอฟังขา่ วอยู่ พลอยยมิ้ ตามไปดว้ ย

416 “ ยายหนูเอ๊ย..พ่อเราน่ะ..ไม่เคยเปล่ียน งานเขา้ ทีไร เหมือนปลากระดี่ไดน้ ้า รีบตะครุบไวก้ ลวั จะหลุด มือ “ ท่านเจา้ ของเรือนริมน้ากล้วั หวั เราะ “ เหมือนเทพยดาฟ้าลิขิต ครับ ดลใจใหไ้ อเ้ จาหัวหนา้ อู่ทะล่ึงบอกรักลูกสาวผมต่อหนา้ รองแม่ทพั ผม เลยมีขอ้ อา้ งสบช่องขอกลบั บา้ น จากน้นั กลางดึกท่ีญี่ป่ ุนข้ึน ใจผมก็ร้อนรุ่มจนตอ้ งพายเรือขา้ มไปท่ีกรม อนั เป็ น เหตุใหถ้ ูกกองกาลงั ทหารญ่ีป่ ุนเกาะกุมตวั กกั บริเวณเอาไว้ ตกท่ีนงั่ หนงั หนา้ ไฟเป็ นหวั หนา้ คณะผปู้ ระสานงาน ไทย-ญ่ีป่ ุน ซ่ึงเป็ นคุณใหญ่หลวงหลงั จากญี่ป่ ุนยอมแพ้ ก็ไดร้ ับมอบหมายหนา้ ท่ีภารกิจเดิมเพียงแต่เปลี่ยนขา้ ง เป็น..คณะผปู้ ระสานงานไทย-สมั พนั ธมิตร..” “ เป็ น..ชะตาฟ้าลิขิต..ท่ีน่าพิศวง ไดส้ นองคุณแผน่ ดินไทยท้งั ใตน้ ้าและบนบก ปิ ดทองท้งั ใตฐ้ านพระ และบดั น้ีถึงวารดิถี..ปิ ดทองถว้ นทวั่ ..แอร่มอร่ามท้งั องคพ์ ระ เป็นสิริมงคลแก่ประเทศชาติ “ หัวหน้าคณะผูป้ ระสานงานท้งั ฝ่ ายญ่ีป่ ุนและฝ่ ายสัมพนั ธมิตร ก้มลงกราบท่านผูเ้ ป็ นที่พ่ึงทางใจของ ครอบครัวเรือนริมน้า ก่อนจะเงยหนา้ ข้ึนพดู กบั บุตรสาว “ เอกสารสาคญั สองฉบบั ท้งั ใบรับรองบุตรบุญธรรมของคุณยาย และทะเบียนสมรส หนูรีบแปลเป็ น ภาษาองั กฤษเตรียมไว้ เม่ือคณะจเรผตู้ รวจการณ์ฝ่ ายสมั พนั ธมิตรขา้ มมาฝั่งน้ี พอ่ จะไดย้ ื่นพร้อมคาอธิบายที่ท่าน ครูร่างใหอ้ ย่างรัดกุม พร้อมท้งั นายทะเบียน กานนั ผูใ้ หญ่บา้ น เจา้ พนกั งานทอ้ งที่ คุณยาย และ ตวั หนูเอง ก็ จะตอ้ งไปเป็นพยานยนื ยนั เชิงประจกั ษด์ ว้ ย “ “ ขอบพระคุณคะ่ “ สิธารกม้ ลงกราบแทบเทา้ บิดา “ สบายใจนะลูก หนูต้งั ใจแปลรายงานโรงพยาบาลสนามทุกแห่งของญี่ป่ ุนรวมท้งั ทางฝั่งน้ีดว้ ย ยอด คงเหลือทหารบาดเจบ็ หยกู ยาเวชภณั ฑ์ อยา่ ลืมท่ี..วดั กลางบางแกว้ ..ดว้ ย “ ผบู้ ญั ชาการทหารสูงสุดฝ่ ายสมั พนั ธมิตรกบั ฝ่ ายไทยร่วมประชุมพิจารณาทาขอ้ ตกลงหลายประเด็น เร่ิม จากการปลดอาวุธทหารญ่ีป่ ุน การสารวจตรวจสอบกาลงั พลทหารญี่ป่ ุน การสอบสวนนายทหารญี่ป่ ุนระดบั ผบู้ งั คบั บญั ชาโดยคณะล่ามไทยร่วมเจรจาและบนั ทึกเป็นลายลกั ษณ์อกั ษรท้งั สามภาษา.. ไทย องั กฤษ ญี่ป่ ุน การ ควบคุมเชลยศึกทหารญ่ีป่ ุนทุกค่ายท้งั ในพระนครและทวั่ ทุกภูมิภาค ระเบียบขอ้ บงั คบั ที่เชลยศึกทหารญ่ีป่ ุนตอ้ ง ปฏิบตั ิตาม และแผนส่งกาลงั บารุง สาระสาคญั ที่สุดก็คือการที่ไทยตอ้ งส่งมอบดินแดนที่ไดม้ าระวา่ งสงคราม มหาเอเชียบูรพาคืนใหแ้ ก่องั กฤษ ไล่มาต้งั แตภ่ าคเหนือ เชียงตุง เชียงรุ้ง เมืองพาน ภาคใต้ ไทรบุรี กลนั ตนั ปลิศ และ ตรังกานู อยา่ งไรก็ตามองั กฤษก็ยงั ไม่พอแค่น้ี ยงั เลยเถิดต้งั แง่เรียกค่าปฏิกรรมสงครามเพื่อลากไทยเป็ นผู้ แพส้ งครามตามญ่ีป่ ุนไปดว้ ย แต่หวั หนา้ คณะผูเ้ จรจาฝ่ ายไทยทาท่าแข็งกร้าวตอบโตร้ ะบุชดั เจนในเอกสารการ

417 ตอ่ รองวา่ ตราบใดที่ทอ้ งทะเลท้งั ฝ่ังอ่าวไทยและอนั ดามนั ยงั มีอนั ตรายจากทุ่นระเบิดสนามแม่เหล็กท่ีเรือรบฝ่ าย สมั พนั ธมิตรวางกบั ดกั ไว้ ทางไทยจะยงั ไม่เจรจากบั องั กฤษจนกวา่ ฝ่ ายสัมพนั ธมิตรจะส่งกองเรือกวาดทุ่นระเบิด มาทาลายใหส้ ิ้นซากเสียก่อน ภารกิจสารวจและกวาดลา้ งทุ่นระเบิดสนามแม่เหล็ก เริ่มจากอ่าวไทยก่อนโดยปูมเรือบนั ทึกไวจ้ านวน 970 ทุ่น อีกส่วนอยูใ่ นแม่น้ากระบุรี 17 ทุ่น ยอดรวม 987 ทุ่น เรือหลวงราชนาวีไทยปฏิบตั ิภารกิจร่วมกบั เรือ กวาดทุ่นระเบิดขององั กฤษ เร่ิมต้งั แตบ่ ริเวณสนั ดอนปากแม่น้าเจา้ พระยาเรื่อยไปโดยลาดบั ตามพิกดั เป้าหมายใน แผนที่ทะเล จากน้นั จึงออ้ มแหลมมลายแู ล่นข้ึนไปทะเลอนั ดามนั จนถึงแม่น้ากระบุรี ระนอง นอกเหนือจากน้ียงั มีภารกิจพเิ ศษที่ราชนาวไี ทยไดร้ ับการร้องขอนน่ั คือ การออกสารวจหาพิกดั เรือรบฝ่ ายสัมพนั ธมิตรที่จมลง ท้งั น้ี ยอ่ มหนีไมพ่ น้ ความชานาญการของ..เรือดาน้าท้งั ส่ีลา.. มจั ฉาณุ วริ ุณ สินสมุทร พลายชุมพล ซ่ึงไดแ้ สดงฝี มือให้ เป็นท่ีประจกั ษแ์ ก่สายตาแวดวง..เครือนาว.ี .อีกคร้ังหน่ึง ดว้ ยเหตุที่..สนั นิบาตชาติ..ซ่ึงก่อต้งั ข้ึนหลงั สงครามโลกคร้ังที่หน่ึง เพื่อหวงั จะใหเ้ ป็นเวทีเจรจาลดความ รุนแรงในการใช้อาวธุ ตดั สินขอ้ พิพาท แต่แลว้ ก็เหมือนเสือกระดาษ ท้งั ญ่ีป่ ุนและเยอรมนั ลาออกจากสมาชิก ภาพและเปิ ดฉากสงครามโลกคร้ังที่สอง สันนิบาตชาติจึงถูกยกเลิก และก่อต้งั องคก์ ารสหประชาชาติเรียกยอ่ ๆ วา่ ..ยเู อน็ ..ข้ึนแทน หลงั จากที่ญ่ีป่ ุนประกาศยอมแพอ้ ยา่ งเป็ นทางการ คณะผแู้ ทนจากยเู อน็ ไดบ้ ินมาตรวจการณ์ และรับฟังขอ้ มูลจากฝ่ ายไทยเก่ียวกบั ทางรถไฟสายไทย-พม่า โดยชลพทั ธ์เป็ นผกู้ ล่าวรายงานสรุป ทางรถไฟ สายน้ีกองทพั ญ่ีป่ ุนขอยมื เงินจากไทยจานวน..ส่ีลา้ นบาท ระยะทาง 304 กม.ในไทย และอีก 111 กม.ในฝ่ังพม่า รวมระยะทางท้งั สิ้น 415 กม. มี 37 สถานี โดยเร่ิมตน้ จาก..สถานีชุมทางหนองปลาดุก อ.บา้ นโป่ ง ทางรถไฟสาย น้ีสร้างเสร็จในหน่ึงปี ถึงสถานีทนั บีอูซายตั ในฝ่ังพม่าซ่ึงอยหู่ ่างจากเมืองมะละแหม่ง(เมาะลาไย)ของรัฐมอญไป ทางทิศใต้ ราว 65 กม. คณะผแู้ ทนจากยเู อน็ นง่ั รถไฟสงั เกตการณ์ไปจนถึงสถานี..นิเกะ..ชายแดนไทย-พม่า และ เน่ืองจากสองขา้ งทางรถไฟมีโจรผรู้ ้ายชุกชุม คณะผแู้ ทนจากยูเอน็ จึงลงบนั ทึกเห็นชอบใหท้ หารญ่ีป่ ุนทาหนา้ ที่ รักษาการณ์ตลอดทางรถไฟ เพ่ือความปลอดภยั ของท้งั ทหารช่างไทยและทหารช่างฝ่ ายสัมพนั ธมิตรท่ีอยู่ ระหวา่ งการสารวจและซ่อมแซมทางรถไฟส่วนท่ีเสียหาย สัปดาห์ถดั มานาวิกโยธินจากฐานวิทยุคุง้ กาเหวา่ ว่ิงกระหืดกระหอบตรงเขา้ มาตบเทา้ ทาความเคารพ ผบู้ งั คบั บญั ชา “ อา้ ว..เจา้ ดว้ ง หนา้ ตาตื่นมา มีอะไรรึ ? “ “ วทิ ยดุ ่วนที่สุดจากท่านผบู้ ญั ชาการส่งรหสั มาวา่ ..ไมห้ มอนท่ีเขาช่องไก่พร้อมแลว้ .. ครับผม ”

418 นายพลเรือแห่งราชนาวไี ทย รีบลุกข้ึน พลางเร่งลูกนอ้ งยกิ ๆ “ เจา้ ยอดไปกบั ฉนั เตรียมเป้สะพายหลงั ใหพ้ ร้อม “ ก่อนจะหนั มาทางภรรยา “ ยงั ไม่รู้วา่ ภารกิจจะลุล่วงก่ีวนั ..รอฟังข่าวจากฐานคุง้ กาเหวา่ ..นะจะ๊ ..” “ ไม่ตอ้ งห่วงทางน้ีนะคะ เดินหนา้ เต็มตวั ..เหมือนเรือราชนาวีในทะเล..นะคะ “ คุณสิรีซ่ึงคุน้ ชินกบั การท่ีสามีถูกเรียกตวั ฉุกละหุกเช่นน้ีมาโดยตลอด เอ่ยบอกพลางลุกข้ึนเช่นกนั “ ดิฉนั จะเตรียมเส้ือผา้ ให้คุณท้งั ชุดเคร่ืองแบบและเส้ือผา้ ลาลอง ใหพ้ อใชไ้ ดห้ ลายคืน..นะคะ “ “ ขอบคุณมาก..นะจะ๊ คุณสิรี “ ยมิ้ ใหภ้ รรยาก่อนจะหนั ไปทางหวั หนา้ คณะล่าม “ ท่านครู กบั ชลพทั ธ์ กค็ งตอ้ งรีบไปจดั เตรียมเส้ือผา้ เช่นกนั นะครับ พวกราจะตอ้ งลงเรือขา้ มฟากแลว้ นง่ั รถของกรมขนส่งไปข้ึนเครื่องทหาร บินไปยงั พิกดั นดั พบซ่ึงผแู้ ทนฝ่ ายองั กฤษ รออยทู่ ี่นน่ั แลว้ ครับ “ “ เราคงมีเวลาซกั ซอ้ มกนั ..ก่อนจะข้ึนโตะ๊ เจราจร..นะครับ คุณทิว “ ทา่ นครูปรารภทิง้ ทา้ ย การเจรจาตอ่ รองระหวา่ งฝ่ ายไทยกบั ฝ่ ายองั กฤษ ผลดั กนั รุกผลดั กนั รับ..กวา่ จะสามารถบรรลุขอ้ ตกลงท่ี ท้งั สองฝ่ ายพอจะรับได้ นนั่ คือไทยตอ้ งร้ือรางรถไฟบางส่วนทิ้งตรงช่วงบริเวณรอยต่อพรมแดนไทย-พม่า ให้ เหลือแค่ระยะทางจากสถานีชุมทางหนองปลาดุกถึงสถานีบา้ นท่าเสา..เท่าน้นั และจะตอ้ งจ่ายเงินค่าซ้ือคืนทาง รถไฟช่วงท่ีอยใู่ นไทยเป็นเงินหา้ สิบลา้ นบาท ส่วนกรณีที่ฝ่ ายองั กฤษอา้ งถึงค่าปฏิกรรมสงคราม คณะเจรจาฝ่ าย ไทยยืนกรานอยา่ งดุเดือดแบบกระต่ายขาเดียว..ปฏิเสธสถานภาพแพส้ งครามตามญี่ป่ ุน โดยอา้ งอิงหลกั ฐาน บนั ทึกผลงานของพลพรรคนาวกิ โยธินไทยท่ีลอบทาจารกรรมส่งข่าวพิกดั สาคญั ของญ่ีป่ ุนใหฝ้ ูงบินองั กฤษและ อเมริกนั เป็นระยะๆ ตลอดช่วงสงครามมหาเอเชียบูรพา อยา่ งไรกต็ ามรัฐบาลไทยยินดีอนุเคราะห์ส่งขา้ ว 15 ลา้ น ตนั ให้องั กฤษโดยไม่คิดมูลค่า แต่ก็ทิ้งทา้ ยร่างขอ้ ตกลงไวว้ า่ ..เพื่อสานต่อความสัมพนั ธ์แบบทวิภาคี จึงหวงั วา่ องั กฤษจะจา่ ยเงินค่าขา้ วสารมาใหไ้ ทยบา้ ง.. หลงั จากการเจรจากบั ฝ่ ายองั กฤษผา่ นพน้ ไปแลว้ ..ก็ถึงคิวของฝ่ ายฝร่ังเศสบา้ ง คณะผแู้ ทนไทยชุดเดิมก็ ต้อง..ติวเข้ม..หนักกว่ารอบท่ีผ่านมา ร่วมกันซักซ้อมแนวทางการรุกไล่ตอบโต้..ทุกแง่มุม เพ่ือรักษา ผลประโยชน์ของไทยไวใ้ หไ้ ดม้ ากท่ีสุดเทา่ ท่ีจะสามารถปกป้องได้ ผทู้ ี่มีส่วนช่วยเหลือภารกิจอยใู่ นแนวหลงั แม้ ไม่ไดเ้ ขา้ ร่วมในโต๊ะเจรจาดว้ ยนน่ั คือ..สิธาร..โอกาสทองที่จะไดใ้ ชภ้ าษาฝรั่งเศสที่เธอช่าชองที่สุดและฝึ กปรือ อยา่ งเขม้ ขน้ ตลอดมา..ร่างขอ้ ตกลงท่ีกระชบั และเป็นคุณตอ่ ประเทศชาติ รวมท้งั เผอ่ื ขอ้ โตแ้ ยง้ ที่ทนั เกมสวนกลบั ฝร่ังเศสหากยกึ ยกั ซ่อนเงื่อนเหมือนท่ีผา่ นมาคร้ังวิกฤต ร.ศ. 112 คณะผเู้ จรจาฝ่ ายไทยตอ้ งเพิ่มความระมดั ระวงั เป็นสองเทา่ หากเสียเปรียบก็สงวนท่าทีไวก้ ่อน แลว้ คอ่ ยๆแกล้ าไปทีละเปลาะ ทุกถอ้ ยกระบวนความที่สิธารร่าง

419 ช่องทางตอบโต้ เธอเลือกใชค้ าและสานวนที่จงใจใหฝ้ ่ ายฝรั่งเศสตระหนกั วา่ คณะเจรจาฝ่ ายไทยมิไดโ้ ง่เขลาเบา ปัญญาปล่อยใหฝ้ ่ ายฝร่ังเศสตอ้ นจนมุมเอาไดง้ ่ายๆ ดว้ ยประการฉะน้ี..การเจรจากบั ฝ่ ายฝร่ังเศสจึงบรรลุขอ้ ตกลง โดยที่ทางฝ่ ายฝรั่งเศสไม่อาจกา้ วล่วง.. เกินเลยมากไปกวา่ ที่เรียกร้องมาต้งั แต่ตน้ ..นน่ั ก็คือขอคืน มณฑลบูรพา อนั ไดแ้ ก่ เสียมราฐ พระตระบอง และ ศรีโสภณ คืนแรกท่ี พลเรือตรี ธงทิว ท่านครู และ ชลพทั ธ์ กลบั มาถึงบางสวนกลาง สมาชิกสโมสรเรือนริมน้า ต่างก็มารอฟังขา่ วอยา่ งอุ่นหนาฝาคง่ั เช่นเคย “ เป็นยงั ไงบา้ งครับ ฝร่ังเศสคูแ่ คน้ ของทา่ น “ กานนั โพล่งข้ึนก่อนใคร “ กเ็ กือบจะทาให้เมียเป็ นหมา้ ย..แหละครับ “ ประเดิมดว้ ยการทิ้งปริศนาใหภ้ รรยา..งุนงง.. ก่อนจะต่อ ความนยั ใหผ้ ฟู้ ังยง่ิ กงั ขา “ เกือบแลว้ ..เกือบประกาศสงครามอินโดจีนรอบสอง “ “ ผมตอ้ งรีบยดึ มือคุณอาไว.้ . ทาท่าจะออกหมดั เด็ดใส่ปลายคางคู่ปรับเก่า “ ชลพทั ธ์เพ่ิมเติม “ ผมเอง ก.็ .อกสั่นขวญั แขวน..ไมน่ ึกเลยวา่ จะตอ้ งเป็นกรรมการหา้ มมวยบนเวทีระหวา่ งประเทศ “ เล่าไปขาไป แตค่ ุณสิรีไมข่ าดว้ ย จอ้ งหนา้ สามีอยา่ งคาดค้นั “ เกิดอะไรข้ึนคะ ? คุณถึงได.้ . “ ยงั ไมท่ นั จบความ ครูมวยราชนาวกี ส็ วนกลบั ดว้ ยน้าเสียงดุดนั “ ก็มนั วอน..ไง.. ชาวพุทธหนา้ ไหนจะทนฟังอยไู่ ด.้ .เมื่อมนั สามหาว..จะยดึ พระแกว้ มรกต..” “ เฮย้ ! ไอเ้ วรตะไล.. “ กานนั อุทานลนั่ “ กาเริบ เสิบสาน..ทา้ ทายกนั ขนาดน้ี บงั อาจลบหลู่ล่วงเกิน ลามปาม..พระพทุ ธรูปคู่บา้ นคู่เมือง..” นานแลว้ ท่ีไมค่ อ่ ยมีใครไดเ้ ห็นกานนั ออกอารมณ์ดุเดือดเลือดพล่าน “ เห็นม้ยั ตรับ..กานนั ยงั ออกอาการ..ยงั ง้ี แลว้ ผมล่ะ..จะขนาดไหน ? “ “ คุณอา ลุกพรวดข้ึน เดินนาคุณพอ่ และผมออกจากที่ประชุมทนั ที พวกเรากลบั ที่พกั เลย รุ่งข้ึนผูแ้ ทน จากยเู อน็ ทาหนา้ ที่คนกลางไกล่เกล่ียใหร้ อมชอมกนั แตค่ ุณอายนื กรานหนกั แน่นวา่ หากฝร่ังเศสไม่หยุดเรียกร้อง เกินเลยนอกประเด็นที่ฝรั่งเศสขอคืน มณฑลบูรพา คณะผูแ้ ทนไทยจะไม่เขา้ ร่วมเจรจาต่อและจะเดินทางกลบั ไทยในวนั รุ่งข้ึน..นน่ั แหละครับ การกา้ วล่วงเลยเถิดของฝร่ังเศสจึงยตุ ิ กลบั เขา้ สู่กรอบการเจรจาจนลุล่วงอยา่ งท่ี ควรจะเป็น “ ชลพทั ธ์สรุปใหท้ ุกคนโล่งใจ “ ประชุมลูกบา้ นสามสวนท้งั บางสวนนอก บางสวนใน และ บางสวนกลาง ท่ีศาลาประชาคมปักษห์ นา้ ผมจะเล่าวีรกรรมของคณะผูแ้ ทนไทยในการเจรจากบั ฝร่ังเศส ให้ชาวเรือชาวน้าพลอยปลาบปล้ืมซ้ึงใจไปดว้ ย ขอขอบคุณแทนคนไทยท้งั ประเทศดว้ ยนะครับ “ เจา้ พนกั งานทอ้ งที่เอย่ จากใจจริง คุณสิรี น้าตาซึมดว้ ยความต้ืนตนั ใจ เม่ือรับทราบเรื่องราวท้งั หมด

420 “ บางสวนกลาง ของเราน้ี เทพยดาฟ้าดินทา่ นเมตตาจดั สรร..จริงๆ นะครับ มีพร้อมสรรพท้งั นายทหาร กลา้ แห่งราชนาวี ท้งั คณะล่ามมี ท่านครู ชลพทั ธ์ และ หนูสิธาร ร่วมกนั ปกป้องรักษาผลประโยชน์ของชาติ อยา่ งแขง็ ขนั ยงั เหลือภารกิจสาคญั อีกก่ีมากนอ้ ย ครับ “ เจา้ พนกั งานทอ้ งท่ี..ติดตามสถานการณ์อยา่ งใกลช้ ิด “ ลาดบั ถดั ไป ผม ท่านครู และ ชลพทั ธ์ จะร่วมประสานงานกบั คณะผูแ้ ทนผสมฝ่ ายสัมพนั ธมิตร ใน การสารวจกาลงั พลที่เหลืออยขู่ องกองทพั ญี่ป่ ุน สอบสวนและบนั ทึกประวตั ินายทหารระดบั ผูบ้ งั คบั บญั ชา ที่ หนกั หนากวา่ ก็คือการส่งกาลงั บารุงเล้ียงดูเชลยศึกทุกคา่ ยทว่ั ประเทศ .. “ “ ทาไมไมร่ วมไวค้ า่ ยเดียวกนั ล่ะครับ ? “ “ กเ็ พราะเส่ียงต่อการลุกฮือต่อตา้ น..ปะทะกนั อีกรอบน่ะซิครับ กานนั เป็ นยุทธศาสตร์ในการกระจาย เชลยศึกญ่ีป่ ุนใหม้ ีจานวนไม่มากในแต่ละคา่ ย เพือ่ ความปลอดภยั ในการควบคุมระวงั เหตุ ครับ “ “ ออ้ ..เขา้ ใจล่ะครับ หน่วยทหารท่ีรับหนา้ ที่น้ี มีหวงั วง่ิ รอกกนั หวั ปั่น..” “ ไทยเราเรียกวา่ .. หน่วยพลาธิการ..ครับ ซ่ึงกค็ ือ..เกียกกาย..ของคุณยาย ในสมยั กรุงเก่า “ “ ระหวา่ งที่รอดาเนินการดา้ นเอกสารรายงาน..แปลเสนอฝ่ ายสัมพนั ธมิตรและยเู อ็น นายช่างใหญ่ของ ลุงกานนั ก็แบกภาระ..ต่อเรือลาเลียงเพ่ือทยอยส่งเชลยศึกกลบั ญี่ป่ ุน ซ่ึงตอ้ งใชเ้ วลานานพอสมควร พอๆกบั การ นาเชลยศึกในแต่ละค่ายออกไปยดื เส้นยดื สายเก็บกวาดซากปรักหกั พงั เพ่ือลดความเครียดที่ถูกกกั บริเวณจบั เจ่า ไปวนั ๆ ค่ายท่ีมีเชลยทหารช่างก็ใหซ้ ่อมแซมสาธารณสมบตั ิท่ีชารุดสึกหรอเท่าท่ีพอทาได้ ส่วนพวกท่ีเหลือใน คา่ ยกจ็ ะไดร้ ับเมลด็ พนั ธุ์พชื ไวป้ ลูกเป็ นสวนครัวใชป้ ระกอบอาหาร เป็ นปฏิบตั ิการจิตวิทยาให้เชลยศึกมีภารกิจ ที่เป็นประโยชนต์ อ่ ส่วนรวมทาทุกวนั ทางยเู อน็ และไทยร่วมกนั วางแผนไวว้ า่ เพอื่ ละลายพฤติกรรมจากทหารใน สงครามใหก้ ลบั คืนเป็ นพลโลกท่ีรักสงบและประกอบสัมมาอาชีพ อีกท้งั ยงั ยกระดบั จิตใจใหม้ ีสัมพนั ธภาพท่ีดี ต่อผูอ้ ื่น ผแู้ ทนยเู อ็นและไทยจึงเห็นพอ้ งตอ้ งกนั หยบิ ยนื่ ไมตรีความเอ้ือเฟ้ื อเผอ่ื แผใ่ ห้แก่เชลยศึก เพ่ือนาร่องให้ เชลยศึกตระหนกั วา่ แมจ้ ะเป็นฝ่ ายแพส้ งคราม แต่ก็ไดร้ ับการดูแลอยา่ งดีขา้ วปลาอาหารพอเพียงก่อนถูกส่งกลบั โดยหวงั เพียงวา่ ในภายภาคหน้าประเทศญี่ป่ ุนจะสานต่อมิตรภาพท่ีดีต่อนานาอารยประเทศเพื่อผดุงไวซ้ ่ึงความ สงบสุขของโลกและความสมานฉนั ทข์ องประชากรทุกชาติทุกภาษา “ จบการสรุปประเด็นสาคญั ผูบ้ รรยายก็ สบช่อง..กระเซา้ ภรรยา เพื่อใหส้ มาชิกในที่ประชุมผอ่ นคลายบา้ ง จึงกล่าวตอ่ อยา่ งอารมณ์ดี “ ระยะเวลาทุกภารกิจน่าจะประมาณหน่ึงปี ขบวนเรือลาเลียงชุดสุดทา้ ยแล่นออกจาก..บางสวนกลาง เม่ือไหร่.. ผม ชลพทั ธ์ และ เรือเอก ทานาบาตะ จะขา้ มฝั่งไปขอปลดประจาการพร้อมกนั เลย “ พูดพลางหนั ไป ยมิ้ กบั บุตรสาว ก่อนท่ีจะเริ่มเอาใจคู่ชีวติ

421 “ พอ่ เสร็จภารกิจสุดทา้ ย..ปลดประจาการเม่ือไหร่ จะไดอ้ ยตู่ ิดบา้ นซะที..เกาะแม่ของหนู..เป็ นตุ๊กแก.. ใหร้ าคาญไปเลย..” หวั เราะหึๆ อยา่ งสบายอารมณ์ “ เกาะเป็น..ตุก๊ แก..ไมก่ ลวั หรอกค่ะ กริ่งเกรงแตว่ า่ ..จะเปลี่ยนเขม็ ไขวเ้ ขวไปเกาะ ‘ ชิ้น ‘ ใหม่ “ คุณสิรี เองก็มีความสุขเตม็ หวั ใจ จึง ‘ ลมดี ‘ พอที่จะศอกกลบั สามี “ แค่..ชิ้นน้ี..ชิ้นเดียว..ที่เรือนริมน้า..กก็ ลวั แลว้ จะ้ ..มิบงั อาจถือเข็มใหม่ใหเ้ สียวสันหลงั วาบๆหรอกจะ้ “ ผเู้ ป็นสามีแสนยนิ ดีปรีดายง่ิ นกั ยามที่ไดป้ ะทะคารมกบั ภรรยา.. แกลง้ บ่นดงั ๆ ตอ่ .. “ ใครจะกลา้ ..ไปเกาะ..ชิ้นอื่น..แค่คิดก็..หายใจไม่ทวั่ ทอ้ งแลว้ .. “ “ กล็ องดูซิคะ..วา่ จะเกิดอะไรข้ึน.. “ ..ชิ้น..เรือนริมน้า..ทา้ ทายไม่ลดละ ท้งั ท่านเจา้ ของเรือน สิธาร ท่านครู ชลพทั ธ์ กานัน ผูใ้ หญ่บา้ น ต่างพากนั หัวร่อชอบใจ บรรยากาศ กลบั มาครึกคร้ืนเหมือนเคย สิธารน้นั พลอยยินดีกบั มารดาดว้ ยที่บิดาตกลงปลงใจไดส้ ักที กลบั คืนมาเป็ นเสา หลกั ของครอบครัวอยา่ งถาวร “ ทา่ นครู กบั ชลพทั ธ์ ล่ะครับ คณะผแู้ ทนจากยูเอน็ พอใจผลงานและช่ืนชมฝี มือของคณะล่ามไทยเป็ น อยา่ งมาก ถึงกบั เอาปูนหมายหวั ไวแ้ ลว้ หากภารกิจหลงั สงครามเสร็จสิ้นเมื่อใด ก็จะเชิญล่ามและนกั แปลสอง พอ่ ลูกร่วมงานในองคก์ ารระหวา่ งประเทศซ่ึงจะจดั ต้งั ข้ึนในพระนคร หวั หนา้ คณะแยม้ ใหผ้ มฟังวา่ ไดจ้ ดรายช่ือ ท่านครูและชลพทั ธ์ไวแ้ ลว้ อยใู่ นบญั ชีผชู้ านาญการพเิ ศษหลายภาษา..แมวมองยเู อน็ ตาถึง ครับ “ ยมิ้ อยา่ งพอใจ “ หวั หนา้ คณะผแู้ ทนจากยเู อน็ ขอประวตั ิผมและลูกชายท้งั ฉบบั ภาษาองั กฤษและภาษาฝร่ังเศส ผมพอ เขา้ เคา้ วา่ ..เขาจะนารายชื่อไปเตรียมไวเ้ พื่อเรียกตวั เขา้ ร่วมงานในองค์การระหว่างประเทศ แต่ผมก็ไดช้ ้ีแจงวา่ สาหรับลูกชายยงั หนุ่มแน่นอยู่ นงั่ เรือขา้ มฟากเดินทางต่อไปนนั่ ไปนี่ยอ่ มคล่องตวั ส่วนผมอายุมากแลว้ สะดวก ที่จะขอแปลงานอยกู่ บั บา้ นเหมือนที่เคยทามาก่อนสงคราม ลูกชายว่ิงรอกเป็ นล่ามเคลื่อนที่..และรับเอกสารงาน แปลมาส่งใหผ้ ม หวั หนา้ คณะผแู้ ทนจากยเู อน็ กเ็ ขา้ ใจและรับเง่ือนไขน้ีได้ ผมกเ็ บาใจจึงขอบอกกล่าวไวล้ ่วงหนา้ ขอใหห้ นูสิธารช่วยผมแปลงานเช่นเคยนะครับ คุณทิว..คุณสิรี.. “ “ ดว้ ยความยนิ ดีอยา่ งย่ิงครับ ท่านครู อยา่ งที่ท่านขอตวั กบั หวั หนา้ คณะผูแ้ ทนยูเอ็น..ก็เหมือนช่วงก่อน สงคราม ยายหนูจะไดไ้ มล่ ืมท่ีร่าเรียนเขียนอา่ นมา สานต่องานที่ถนดั และช่าชอง เป็นข่าวดีมากครับ “ “ ขอบพระคุณค่ะ คุณลุง ที่กรุณาใหห้ นูไดง้ านแปลท่ีหนูรัก..อยา่ งต่อเน่ือง “ สิธารนอ้ มนบกระพุ่มมือ ไหวค้ รูใหญ่ดา้ นภาษาตา่ งประเทศของเธอ ดว้ ยความรู้สึกท้งั พงึ ใจและภาคภูมิในวชิ าความรู้ที่ทรงคุณคา่ ยง่ิ

422 ภารกิจท่ีคณะผูป้ ระสานงานและล่ามไทยปฏิบตั ิการร่วมกบั คณะผูแ้ ทนฝ่ ายสัมพนั ธมิตรภายใตก้ าร สังเกตการณ์ของคณะผูแ้ ทนจากยเู อน็ และกาชาดสากล ดาเนินไปอย่างระมดั ระวงั รัดกุม จดบนั ทึกรายงานไว้ ทุกข้นั ตอนอยา่ งตอ่ เนื่อง เริ่มตน้ ต้งั แต่การดูแลเชลยศึกญี่ป่ ุนในทุกค่ายทว่ั ประเทศท้งั อาหารการกิน ยารักษาโรค เส้ือผา้ เคร่ืองนุ่งห่ม การออกกาลงั กาย เมื่อขบวนเรือลาเลียงชุดแรกพร้อมก็ทยอยนาเชลยศึกญี่ป่ ุน จากค่ายกกั กนั ท้งั ในพระนคร บา้ นโป่ ง ค่ายสะพานบา้ นเขมร คา่ ยวดั ดอนตูม ริมแม่น้าท่าจีน ตลอดจนค่ายเล็กค่ายนอ้ ยอื่นๆ ลง เรือเลาะเลียบชายฝ่ังอ่าวไทยไปจนถึงพิกดั น้าลึกที่เรือลาเลียงขนาดใหญ่ของฝ่ ายสัมพนั ธมิตรทอดสมอรอรับ นาไปส่งที่เกาะญ่ีป่ ุน ท้งั น้ี ราชนาวไี ทยส่งพลขบั และทหารนาวกิ โยธินคุม้ กนั ควบคุมขบวนเรือลาเลียงเล็กจากอู่ ต่อเรือบางสวนกลาง เทียวไปเทียวมาเป็ นระยะเวลานานพอควร จนกระทงั่ เชลยศึกญี่ป่ ุนชุดสุดทา้ ยถ่ายข้ึนเรือ ขนส่งใหญ่ของฝ่ ายสมั พนั ธมิตรครบถว้ น เมื่อเสร็จสิ้นทุกภารกิจที่ไดร้ ับมอบหมายแลว้ พลเรือตรี ธงทิว ชลพทั ธ์ และ เรือเอก ทานาบาตะ ก็ถึง เวลาอาลาชีวติ ราชการ โดยพลเรือตรี ธงทิว ยื่นใบลาออกเสนอต่อท่านผบู้ ญั ชาการทหารเรือ ส่วน ชลพทั ธ์ ยื่น ใบลาออกท่ี กรมประสานงานไทย-สัมพนั ธมิตร สาหรับ เรือเอก ทานาบาตะ มีข้นั ตอนยุง่ ยากกวา่ ตอ้ งอา้ งอิง หลกั ฐานท้งั สาเนาใบรับรองบุตรบุญธรรมของท่านเจา้ ของเรือนริมน้า กบั สาเนาใบทะเบียนสมรส ท้งั น้ี เพ่ือให้ การยื่นคาร้องขอปลดประจาการในไทย ใช้ชื่อและนามสกุลใหม่ตาม พ.ร.บ.จดทะเบียนครอบครัว พ.ศ.2478 นนั่ ก็คือ เรือเอก ทานาบาตะ มตั ซึริโยะ รักธารา ซ่ึงในท่ีสุดกระบวนการดา้ นสารบรรณรวมถึงใบอนุมตั ิของ ท้งั สามกล็ ุล่วงเรียบร้อยทุกประการ ทนั ทีท่ีกลบั มาสู่เคหสถาน ท้งั ท่านเจา้ ของเรือน คุณสิรี และ สิธาร ต่างน้าตาคลอราวกบั นดั หมายเมื่อ เห็นภาพตรงหนา้ ชายชาตรีในชุดสามเครื่องแบบกา้ วข้ึนจากเรือยืนเรียงหน้ากระดานอยา่ งน่าท่ึง ท้งั ท่านครู กานนั และ ผใู้ หญ่บา้ น ต่างจอ้ งมองจนตาคา้ ง “ อยา่ เพิ่งขยบั นะครับ “ ช่างกลอ้ งทหารน้าท่ีตามมาติดๆ รีบบอกกล่าว “ ขอเวลาผมยกขาต้งั วางให้ ไดม้ ุมที่สวยงามก่อน ครับผม “ และแลว้ .. ภาพประวตั ิศาสตร์ของเรือนริมน้าก็ไดถ้ ูกบนั ทึก..ตราไวใ้ นแผน่ ดิน พลเรือตรี ธงทิว ในชุด เครื่องแบบราชนาวีไทย ชลพทั ธ์ ในชุดเคร่ืองแบบขา้ ราชการพลเรือนกลาโหมช้นั เอก และ เรือเอก ทานาบาตะ ในชุดเครื่องแบบจกั รพรรดินาวแี ดนอาทิตยอ์ ุทยั ..ไม่มีวนั ที่จะหาดูหาชมไดท้ ี่ไหน..อีกแลว้ เมื่อช่างกลอ้ งนาวกิ ฯ บนั ทึกภาพเสร็จ พลเรือตรี ธงทิว กก็ ล่าวอารัมภบท

423 “ เนื่องจากวนั น้ีเป็ นวนั ท่ีพวกเราท้งั สามแต่งเครื่องแบบเป็ นวนั สุดทา้ ย จึงถือโอกาสน้ีร่วมกนั แสดง ความเคารพคารวะต่อครอบครัวอนั เป็นที่รักและคอยใหก้ าลงั ใจมาโดยตลอด “ เกรื่นเสร็จหวั แถวก็ออกคาส่ังดงั ลน่ั ไปหลายคุง้ น้า “ ลูกแถว ! ระวงั ตรง ! ทาความเคารพผบู้ งั คบั บญั ชาสูงสุด ตรงหนา้ ! “ สิ้นเสียงส่ัง..ผูอ้ ยู่ใน..สามเครื่องแบบ..ก็กระทาวนั ทยหัตถ์อยา่ งขึงขงั พร้อมเพรียง เขม้ แข็ง สง่าผ่าเผย สมภาคภูมิ สมเกียรติ..ผกู้ ลา้ ในสมรภูมิ.. “ ค่าคืนท่ีน่าปิ ติยนิ ดี เรือนริมน้าจดั เล้ียงฉลองการสิ้นสุดสงครามมหาเอเชียบูรพา ผนวกกบั การอาลาชีวิต ราชการของหวั หนา้ ครอบครัว เขยญ่ีป่ ุน และ ชลพทั ธ์ หน่อเน้ือเช้ือไขของท่านครู สมาชิกสโมสรขาประจาก็มี กานนั ผใู้ หญ่บา้ น รวมท้งั ..นานานาวี..ท้งั พรรคนาวิน พรรคกลิน พรรคนาวกิ โยธิน จานวนไม่น้อยที่พร้อมใจ กนั มาอาลาผูบ้ งั คบั บญั ชา แมว้ า่ จะเสียดาย ความกลา้ หาญ เด็ดขาด อุทิศตนเพื่อราชนาวีและประเทศชาติอย่าง ทุ่มเทท้งั กายใจ กราศึกอยา่ งโชกโชนแทบเอาชีวติ ไม่รอด โดยเฉพาะอยา่ งย่งิ สงครามอินโดจีน และในคร้ังน้ี.. สงครามมหาเอเชียบูรพา.. พลเรือตรี ธงทิว ก็ไม่เคยระยอ่ มรสุม รับเหมาเป็ น..หนงั หนา้ ไฟ..ในระหวา่ งสงคราม ประสานงานกบั ผูบ้ ญั ชาการกองกาลงั ญี่ป่ ุน และหลงั สงครามก็รับหนา้ เสื่ออีกคร้ังในการเจรจาหาขอ้ ตกลงกบั ท้งั ฝ่ ายองั กฤษและฝรั่งเศส ทุกภารกิจลว้ นมีอุปสรรคขวากหนามมากมาย..ยากที่จะผา่ นพน้ มาไดอ้ ยา่ งราบรื่น หลงั อาหารค่า สิธารยนื ข้ึน ในมือถือสมุดจดบทกลอนท่ีเธอแต่งข้ึนสาหรับค่าคืนแห่งความสุข “ ขอเวลาสักครู่นะคะ คืนน้ีเป็ นศุภฤกษน์ ิมิตรหมายที่ดีของเรือนริมน้า คุณพ่อพน้ จากหนา้ ที่ราชการ กลบั มาเป็ นเสาหลกั ของครอบครัว หนูจึงขออ่านบทกวีที่บรรจงผูกร้อยมวลดอกไมน้ านาพนั ธุ์..เขา้ ไวด้ ว้ ยกนั แทนพวงมาลยั กราบท้งั คุณยาย คุณพอ่ คุณแม่ ท่านครู รวมท้งั ลุงกานนั และ ผใู้ หญ่บา้ น ดว้ ย ตามน้ี..นะคะ.. “ ....ยอดบวั ตองผอ่ งพราวผดุ พทุ ธชาด ชมนาดแกว้ พิกลุ ยส่ี ุ่นศรี มะลิวลั ยส์ ุพรรณิการ์ราชาวดี สาละนนทรีกาหลงชงโคชบา อินทนิลกลิ่นพะยอมหอมประดู่ ตะแบกคูพ่ ญาเสือโคร่งโปร่งบุหงา สัตตบรรณจนั ราเพยเชยมณฑา กระดงั งาเฟ่ื องฟ้าโมกอโศกขจร ราชพฤกษช์ ยั พฤกษพ์ วงชมพูพรู่ ะหง ช่อประยงคอ์ ญั ชนั หมายสายสมร เอ้ืองคาจาปาสารภีเปรมปรีด์ิภมร ช่ืนพดุ ซอ้ นโสนปี บกลีบปลิวโปรย หางนกยงู จามจุรีพุดตานเด่น เทียนหยดเร้นบานบุรีจาปี ระโหย รักบานช่ืนยนื นานบานไม่รู้โรย ราตรีโชยรื่นลน่ั ทมนมแมว..จรุง....

424 สิธารอ่านบทกลอนกรองพวงมาลยั ดอกไมท้ ่ีร้อยเรียงจากหวั ใจอย่างไพเราะเพราะพริ้งระรื่นหู ไดร้ ับ เสียงตบมือกราวใหญ่จากสมาชิกสโมสรเรือนริมน้าท้งั ขาประจาและขาจร โดยเฉพาะอยา่ งยงิ่ ผูเ้ ป็ นบิดา มารดา และ คุณยาย ตา่ งก็ปลาบปล้ืมชื่นใจจนไมอ่ าจพรรณนาออกมาเป็นคาพูดได้ หากทวา่ ..ผทู้ ่ีเคยเป็ นสมาชิดวงนอก แต่ค่อยๆกระแซะขยบั ใกลเ้ ขา้ ไปเรื่อยๆ จนในท่ีสุดกส็ ามารถร้ังตาแหน่งสมาชิกวงใน..เล่ือนสถานภาพข้ึนเป็ น.. เขยเล็ก..กลบั นง่ั ทาตาหวานหยาดเยมิ้ ขีดเขม็ พงุ่ เป้าเลง็ เฉพาะพกิ ดั ท่ีหมายปอง จนกานนั อดไม่ไดท้ ี่จะกระเซา้ เยา้ แหยใ่ หเ้ ป็นท่ีคร้ืนเครง “ ทุกท่านดูซิครับ พวกเรานง่ั กนั อยเู่ ตม็ บา้ น แต่หลานเขยคุณยาย..กลบั ทาท่าเหมือนอยูก่ นั สองต่อสอง ในหอ้ งหอ ไมส่ นใจใยดีสมาชิกท้งั หลายเลย “ เสียงดงั ลนั่ ไดย้ นิ ไปสิบคุง้ น้า สิธารหนา้ เป็นสีชมพู ส่วนเขยใหม่น้นั ..ยมิ้ รับคาวจิ ารณ์ของกานนั ..อยา่ งหนา้ ช่ืนตาบาน ตามปกติงานเล้ียงสโมสรเรือนริมน้า หวั หนา้ ครอบครัว ชลพทั ธ์ และแมแ้ ต่เขยญ่ีป่ ุน มกั เปล่ียนเส้ือผา้ เป็นชุดลาลองเพ่อื ใหส้ บายตวั แต่เน่ืองจากคืนน้ีเป็นโอกาสสุดทา้ ยที่ท้งั สามแต่งเคร่ืองแบบร่วมกนั อีกประการ หน่ึงก็คือผใู้ ตบ้ งั คบั บญั ชาร่วมเครือนาวที ้งั บนผวิ น้าและใตน้ ้า พร้อมใจกนั แตง่ เครื่องแบบมาอาลาผบู้ งั คบั บญั ชา อยา่ งเป็นทางการตามแบบฉบบั ลูกประดู่ที่แมถ้ ึงคราว..ร่วงพรู..แตก่ ไ็ ดร้ ับการเชิดชูเกียรติประวตั ิตลอดกาลนาน พิธีคารวะอาลาผูบ้ งั คบั บญั ชาท่ีอยูใ่ นเคร่ืองแบบราชนาวี..เป็ นคร้ังสุดทา้ ย หวั หนา้ ชุดนาวิกโยธินที่เคย ร่วมภารกิจเส่ียงตายมาทุกสมรภูมิ กล่าวนาลูกแถวนานานาวดี ว้ ยเสียงเขม้ กอ้ งกงั วานไปทว่ั บริเวณ “ ทหาร ! ตรงหนา้ ! ทาความเคารพผบู้ งั คบั บญั ชา ปฎิบตั ิ ! “ ลูกประดู่ทุกดอกในแถวตบเทา้ พร่ึบพรั่บ พร้อมเพรียงทาวนั ทยหตั ถฉ์ บั ไว..คารวะท้งั ..กาย..ใจ.. ภาพน้ีทาให้ พลเรือตรี ธงทิว น้าตาซึม เช่นเดียวกบั คุณสิรี คุณยาย สิธาร รวมท้งั ท่านครู ชลพทั ธ์ กานนั และ ผใู้ หญ่บา้ น “ ขอบใจนะ..เพ่ือนๆทหารทุกนาย ใครวา่ งจากทะเล จากอู่เรือ ก็แวะมาพกั ผอ่ นสังสรรคก์ นั ไดท้ ุกเวลา หลงั จากน้ีจะปรับปรุงเรือนคุณป่ ูที่เคยใชเ้ ป็ นโรงพยาบาลสนามใหก้ วา้ งขวาง มีห้องพกั สาหรับลูกทะเลราชนาวี ที่ตอ้ งเขา้ มาติดตอ่ ราชการในพระนครไดพ้ กั พงิ จะไดไ้ ต่ถามความเป็ นไปของเรือดาน้าส่ีลาเพื่อนยาก พูดแลว้ ก็ คิดถึง..เป็นห่วงท้งั ตวั เรือและแบตเตอรี่ ฝากพรรคกลินซ่อมแซมเป็นระยะๆ จนกวา่ จะปลดระวางดว้ ย “ “ รับทราบและพร้อมนาไปปฏิบตั ิ ครับผม ! “ เสียงกระห่ึมรับคาอยา่ งต้ืนตนั แทบกล้นั น้าตาไมอ่ ยู่ หลงั จากลูกนาวที ้งั หลายลงเรือกลบั ไปแลว้ พลเรือตรี ธงทิว กห็ นั มาทางบุตรสาว

425 “ หนูกบั แม่และคุณยาย นง่ั พกั ท่ีท่าน้าก่อนนะลูก พอ่ กบั ไอเ้ จา้ หวั หนา้ อู่ญี่ป่ ุน จะเดินไปบา้ นคุง้ กาเหวา่ คารวะทา่ นครูอยา่ งเป็นทางการ “ “ ค่ะ คุณพอ่ “ สิธารรับคาดว้ ยหวั ใจท่ีแสนอบอุน่ ซาบซ้ึงกบั ความเมตตาของบิดาท่ีมีต่อท้งั เธอและผทู้ ่ี ไดช้ ื่อวา่ เป็นบุตรเขย แมก้ ระทง่ั ในคืนสุดทา้ ยของการสวมชุดเคร่ืองแบบจกั รพรรดินาวีของ เรือเอก ทานาบาตะ ผเู้ ป็นนายพลเรือตรีแห่งราชนาวไี ทย ก็ยงั รักษาเกียรติยศและศกั ด์ิศรีของนายทหารญี่ป่ ุนระดบั ผบู้ งั คบั บญั ชาทาง ฝ่ังน้ี..ผสมผสานไปกบั ความเป็นกนั เอง โดยเรียกขานวา่ ‘..ไอเ้ จา้ ..หวั หนา้ อูญ่ ี่ป่ ุน..’ เม่ือเดินไปถึงตีนบนั ไดบา้ นคุง้ กาเหวา่ พลเรือตรี ธงทิว และ เรือเอก ทานาบาตะ หยุดรอใหท้ ่านครู และ ชลพทั ธ์ หนั กลบั มาเผชิญหนา้ กนั จากน้นั กม็ ีเสียงสัง่ การซ่ึงแฝงความนอบนอ้ มอยใู่ นที “ ทหาร ! ตรงหนา้ ! ปฏิบตั ิ ! “ และแลว้ .. นายทหารน้าท้งั สองทะเล ก็พร้อมกนั ทาวนั ทยหตั ถอ์ ยา่ งแขง็ ขนั “ กระผมและหวั หนา้ อู่ญ่ีป่ ุน ขอแสดงความคารวะอยา่ งสูงต่อท่านครู ผเู้ ป็ นหวั หนา้ คณะล่ามในหน่วย ประสานงาน ไทย-ญ่ีป่ ุน ตลอดช่วงสงครามมหาเอเชียบูรพา ภารกิจท้งั มวลจะดารงอยตู่ ลอดไปในความทรงจา ของผมและบรรดาลูกนาวที ่ีไดร้ ่วมงานกนั .. ขอรับกระผม “ คุณชอบ..ในฐานะ..ทา่ นครู..น้าตาคลอ ยกมือไหวร้ ับการเคารพของนานานาวที ้งั สองชาติ ส่วน ชลพทั ธ์ กระทาวนั ทยหตั ถต์ อบ จากน้นั พลเรือตรี ธงทิว ก็กล่าวปิ ดทา้ ย “ สาหรับ ชลพทั ธ์ หลานชายท่ีรักยงิ่ ของอา อาภูมิใจและถือเป็ นเกียรติอยา่ งท่ีสุด..ท่ีไดร้ ่วมงานกบั ล่าม ท่ีช่าชองชานาญการหลายภาษาอยา่ งหลาน ไดป้ ฏิบตั ิภารกิจเสี่ยงเป็ นเสี่ยงตายท่ามกลางคมหอกคมดาบ ตอ้ งเล่น เจา้ ล่อเอาเถิดคิดอา่ นแกล้ าไปทีละเปลาะๆ จนรอดพน้ มหาภยั มาไดอ้ ยา่ งไม่มีวนั ลืม ใครไม่รู้ก็ไม่เป็ นไร..แต่พวก เรารู้กนั อยเู่ ตม็ อก เทพยดาฟ้าดินรับทราบและเป็นพยาน..เพยี งเท่าน้ีก็คุม้ คา่ กบั การไดเ้ กิดเป็นคนไทยแลว้ “ ชลพทั ธ์ กา้ วเขา้ มาสวมกอดผเู้ สมือนเป็นญาติผใู้ หญท่ ่ีเคารพนบั ถือ..และผกู พนั อยา่ งอบอุ่นต้งั แต่เด็ก “ ผมก็รู้สึกภาคภูมิใจและถือเป็นเกียรติเช่นกนั ครับที่ไดร้ ่วมงานกบั คุณอา มีโอกาสรับใชช้ าติเกินความ คาดหมาย เป็นโอกาสทองของชีวติ ท่ีล้าคา่ ยงิ่ ครับ “ จากน้นั ชลพทั ธ์ กเ็ ขยบิ ไปทางนายทหารญ่ีป่ ุน ยน่ื มือใหด้ ว้ ยน้าใจไมตรี เรือเอก ทานาบาตะ โคง้ คานบั อยา่ งสุภาพ ก่อนจะจบั มือหนุ่มบางสวนกลางในเคร่ืองแบบท่ีภูมิฐาน “ คุณชลพทั ธ์ มิตรสหายผปู้ ระเสริฐของผม..ลูกผชู้ ายหวั ใจยงิ่ ใหญ่..ขอคารวะจากใจจริงครับ “ ผอู้ าวโุ สท้งั สอง..สบตากนั ดว้ ยความรู้สึกปลอดโปร่งโล่งใจ..บรรยากาศสดชื่นแจม่ ใสข้ึนเป็นทวคี ูณ

426 บนศาลาท่าน้า คุณยายเอ่ยเบาๆ อยา่ งอารมณ์ดีกบั หลานสาวซ่ึงก็ดูรื่นรมยเ์ ป็นพิเศษ “ ประเด๋ียว ธงทิว กบั คุณทานาบาตะ มาถึง.. ยาย พอ่ และ แม่ จะขอตวั ข้ึนเรือนก่อนนะลูก “ ยงั ไมท่ นั ที่สิธารจะตอบ.. นายพลเรือราชนาวไี ทยก็เดินนามา จากน้นั ก็หนั หลงั กลบั ไปเผชิญหนา้ กบั ผทู้ ่ี เดินตามหลงั มาอยา่ งกระช้นั ชิด ซ่ึงรู้ตวั ดีวา่ ตนจะไดท้ าคารวะอาลาเป็ นคนสุดทา้ ยในคืนที่ไดส้ วมเครื่องแบบ อนั มีเกียรติน้ีเป็นคร้ังสุดทา้ ยเช่นกนั หว้ งแห่งจินตนาการพายอ้ นราลึกถึง..ธงชาติญี่ป่ ุน..ที่โบกสะบดั ปลิวไสวอยู่ บนยอดเสา.. ภาพแห่งศกั ด์ิศรีและเกียรติภูมิที่ตราตรึงอยใู่ นจิตวญิ ญาณ..มิรู้ลืม นายทหารแห่งจกั รพรรดินาวี เรือเอก ทานาบาตะ มตั ซึริโยะ รักธารา ยืดอกระวงั ตรง..ด้วยท่าทาง ลกั ษณะทหารท่ีดี น้าเสียงกระชบั ระคนดว้ ยความนบั ถือท้งั อยา่ งเป็นทางการและโดยส่วนตวั “ ทหาร..ตรงหนา้ ..ปฏิบตั ิ.. “ ออกคาสงั่ ใหต้ นเองก่อนที่จะวนั ทยหตั ถส์ ่งทา้ ยอยา่ งเขม้ แขง็ “ คารวะ..ท่านนายพลเรือตรีแห่งราชนาวไี ทย ครับผม ! “ พลเรือตรี ธงทิว ทาวนั ทยหตั ถต์ อบ พร้อมท้งั เอย่ อยา่ งเมตตา “ ถือเป็นเกียรติที่ไดร้ ่วมงานกนั ในระหวา่ งสงคราม ความภาคภูมิใจของนานานาวอี ยา่ ง..เรา..” นายทหารญ่ีป่ ุน..คืนสุดทา้ ย..ต้ืนตนั ใจจนเสียงสน่ั พร่า.. “ เช่นเดียวกนั ขอรับกระผม เกียรติภูมิน้ีจะดารงอยใู่ นหวั ใจของผมตราบถึงลมหายใจสุดทา้ ย.. “ “ คุณพอ่ คงหายห่วงนายแลว้ ..และคงพอใจที่ท่านครูตอกหนา้ กลบั คณะจเรผสมฝ่ ายสัมพนั ธมิตรท่ีขา้ ม ฝั่งมาต้งั ใจจะจบั ผดิ นายที่ไดร้ ับการอุม้ ชูจากท้งั คุณยายและลูกสาวฉนั ..ซ่ึงเราเต๊ียมกนั ไวแ้ ลว้ วา่ จะใชไ้ มน้ ้ี ตอน มาถึงทาท่าจุกจิกพิร้ีพิไรถามซอกแซก พอท่านครูช้ีแจงเหตุผลที่คุณยายเมตตารับเป็ นบุตรบุญธรรมก็เพราะข่าว ความหายนะท่ี..นางาซากิ..ระเบิดปรมาณูสังหารโหดชาวญ่ีป่ ุนตายเรียบแบบยกหมู่บา้ นประมง หวั หนา้ อู่ญ่ีป่ ุน ตอ้ งสูญเสียท้งั บิดาและเครือญาติ..แบบไมเ่ หลือใครเลย ทางเรือนริมน้าฝั่งน้ีบงั เอิญเขากบั หลานสาวคุณยายซ่ึงก็ คือลูกสาวของฉนั เกิดรักกนั และตกลงจดทะเบียนสมรสเพอ่ื สร้างครอบครัวที่นี่ เพราะเรือเอก ทานาบาตะ ก็ไม่ มีญาติหลงเหลืออยู่ในญ่ีป่ ุน จึงต้งั ใจทาเรื่องขอปลดประจาการในไทย การท่ีท่านครูสะกิดแผลสดของฝ่ าย สัมพนั ธมิตรที่วางแผนต้งั ใจถล่มทาลายฐานทพั เรือญ่ีป่ ุนสองแห่ง แต่ดนั พลาดเป้าท้งั คู่ พลเรือนญ่ีป่ ุนเลยซวย ตอ้ งรับเคราะห์แทน..เป็นความบกพร่องท่ีใหอ้ ภยั ไมไ่ ด้ สร้างบาดแผลร้าวลึกในจิตใจชาวญ่ีป่ ุนและชาวโลกผูร้ ัก ความเป็นธรรม แมว้ า่ ท่านครูจะออกตวั วา่ เพ่ือให้คณะจเรผสม..หายขอ้ งใจหายวิตกจริตในตวั หวั หนา้ อู่ซ่ึงเหลือ ตวั คนเดียวในโลกจากลูกระเบิดท่ี..นางาซากิ.. แต่การท่ีท่านครูแกลง้ ย้า..นางาซากิ..ซ้า..ถึงสองคร้ังสองครา..ก็ทา

427 ให้คณะจเรผสม..พากนั หน้ามา้ นไปตามๆกนั กม้ หน้ากม้ ตาจดบนั ทึกยุกๆยิกๆพอเป็ นพิธี ก่อนที่จะพากนั รีบ กลบั เร็วเกินคาด หลงั จากเรือเร็วพาคณะจเรผสม..กลบั ไปแลว้ พวกเราจึงพากนั ยมิ้ ดว้ ยความโล่งใจ “ พิธีการอาลาเสร็จสิ้นโดยสมบูรณ์ ผูส้ วมเครื่องแบบนายทหารราชนาวีไทยก็กา้ วข้ึนบนศาลา พลาง กระเซา้ บุตรสาวแบบเปิ ดทางให้ “ หนู..ลงไปดูอาการหน่อยซิลูก.. ไอเ้ จา้ ลูกหมามนั ..ไม่รู้เป็ นไร..พอ่ ..ทิ้งทวน..ฝากไว.้ .ก็ดนั น้าตาร่วง.. เอาผา้ เช็ดหนา้ ไปซบั ทีซิ..ลูก..” พูดไปก็ยมิ้ ไปอยา่ งเอน็ ดู สิธารกา้ วลงไปประจนั หนา้ กบั สามีที่ยนื น่ิงงนั เหมือนหุ่นทหารตะกวั่ ท่านเจา้ ของเรือนริมน้าเห็นดงั น้นั ก็สบช่องปลีกตวั ออก..จึงเอย่ ข้ึนเบาๆ “ เสร็จเรียบร้อยทุกข้นั ตอนแลว้ พวกเราก็..ถอนสมอ..กนั เถอะ..” พลเรือตรี ธงทิว และ คุณสิรี ยมิ้ ให้กนั อยา่ งขบขนั ในสานวนราชนาวขี องคุณยาย ผูใ้ หญ่ท้งั สามมองไป ทาง..นายทหารหวั หนา้ อูญ่ ่ีป่ ุน..กบั ..สิธาร..ซ่ึงกาลงั เผชิญหนา้ กนั เหมือนวาระแรกท่ีกามเทพแสนซน..ขีดเข็มไขว้ ใหท้ ้งั คู่มีอนั ..เจอะเจอ..จ๊ะเอ๋กนั ..บนท่าน้า จนเกิดอุบตั ิรัก..ถึงสองคร้ังสองครา..บนหวั บนั ไดเรือน..ดว้ ย นาพา ใหห้ วั ใจรักของท้งั คู.่ .เตลิดเปิ ดเปิ งมาจนกระทง่ั ถึงคืนน้ี “ ปล่อยให.้ .คู่รักหวานฉ่า..ร้ือฟ้ื นความหลงั กนั เถอะ “ ทา่ นเจา้ ของเรือนริมน้าเปิ ดไฟเขียวกลางดึก..ดว้ ย อารมณ์สุขสันต์หรรษา “ มีอยา่ งเรอะ..นายช่างใหญ่อู่ต่อเรือญี่ป่ ุน อุตส่าห์ยกพลโยธามาจากแดนอาทิตยอ์ ุทยั ลดั เลาะล่องมากี่ทะเล..กี่ลาน้า..บุพเพ..ก็ไมอ่ าละวาด จนกระทงั่ ขา้ มมาถึงฝั่ง..บางสวนกลาง..น่ีแหละ.. “ คุณยาย ชะงกั เล็กนอ้ ย เรียกความสนใจจาก..คู่รักคูใ่ หญ.่ .ก่อนจะเอย่ ..วลีปริศนาชวนใหก้ งั ขา.. “ โดนเขา้ ..จนได.้ . “ ส้ันๆ แตย่ วั่ ใหผ้ ฟู้ ังยงิ่ อยากรู้ “ โดนอะไร..คะ..?..ครับ ? “ ท้งั บุตรสาวและบุตรเขยถามข้ึนพร้อมๆกนั ทา่ นเจา้ ของเรือนริมน้า หวั เราะอยา่ งสาราญบานใจยงิ่ นกั ก่อนท่ีจะเฉลย.. วลีเด็ด.. “ ก.็ ..สะดุดรักริมคลอง...น่ะซิ.. ท้งั คูแ่ หละ... “ จบบริบูรณ์ สงวนลิขสิทธ์ิ สิธาร รักธารา พมิ พป์ ิ ดตน้ ฉบบั เสร็จ ณ วนั ศุกร์ท่ี ๑๒ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๖๕ เวลา ๐๐.๔๕ น.

428 ภาคผนวก ประวตั ิเรือดาน้าส่ีลาแห่งราชนาวไี ทย โดยสงั เขป อา้ งอิง ขอ้ มูล กองทพั เรือ Royal Thai Navy เรือดาน้าท้งั สี่ลาแห่งราชนาวไี ทย สร้างข้ึนท่ีอูต่ ่อเรือบริษทั มิตซูบิชิ เมืองท่าโกเบ ประเทศญี่ป่ ุน ซ่ึง เสนอราคาต่าสุด ส่ีลา..ราคาลาละ ๘๒๐,๐๐๐ บาท เป็นเรือดาน้าขนาดเล็ก ๓๗๐ ตนั เหมาะกบั อ่าวไทยซ่ึงไม่ลึก มากนกั จกั รพรรินาวีญี่ป่ ุนจดั ครูฝึ กสอนท้งั ภาษาและวิธีการใช้งานให้แก่นายทหารสัญญาบตั รและประทวน ของกองทพั เรือไทย จนสามารถนาหมู่เรือดาน้าท้งั สี่ลาแล่นเขา้ สู่น่านน้าไทยไดโ้ ดยไม่ตอ้ งมีเรือพ่ีเล้ียงประกบ แสดงถึงความกลา้ หาญและความรู้ความสามารถของกาลงั พลประจาเรือดาน้าของราชนาวไี ทย ช่ือเรือดาน้าท้งั ส่ีลามาจาก..ผมู้ ีอิทธิฤทธ์ิในวรรณคดีไทย.. ดงั ตอ่ ไปน้ี เรือดาน้า มจั ฉาณุ จากเร่ือง...รามเกียรต์ิ... เรือดาน้า วริ ุณ จาก...วริ ุณจาบงั ...ในเร่ือง...รามเกียรต์ิ... เรือดาน้า สินสมุทร จากเรื่อง...พระอภยั มณี... เรือดาน้า พลายชุมพล จากเรื่อง...ขนุ ชา้ งขนุ แผน... หลงั จากต่อเรือแลว้ เสร็จ บริษทั มิตซูบิชิ ก็ไดส้ ่งมอบ..เรือดาน้า มจั ฉาณุ และเรือดาน้า วริ ุณ ให้แก่ ราชนาวไี ทย เมื่อวนั ท่ี ๔ กนั ยายน พ.ศ. ๒๔๘๐ ดว้ ยเหตุน้ีจึงถือวา่ ....๔ กนั ยายน... คือ “ วนั เรือดาน้าไทย “ เรือดาน้าท้งั สี่ลา เขา้ ประจาการเมื่อวนั ท่ี ๑๙ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๔๘๑ ออกปฏิบตั ิการในสมรภูมิท้งั สองสงคราม นนั่ คือ..สงครามอินโดจีน..กบั ฝรั่งเศส และ สงครามมหาเอเชียบูรพา ภารกิจท่ีตอ้ งจารึกไวใ้ นแผน่ ดินก็คือ กรณีพิพาทอินโดจีน-ฝร่ังเศส หลงั จากเรือหลวงธนบุรี และ เรือตอร์ปิ โดถูกเรือรบฝรั่งเศสยงิ จมแลว้ เรือดาน้าท้งั ส่ีลาของราชนาวไี ทยก็ออกลาดตระเวนสอดแนมหาข่าวอยู่ หน้าบริเวณฐานทพั เรือเรียม ก่อนถึงแหลมญวน โดยใชส้ มรรถนะสูงสุดของแบตเตอร่ี ดาอยูใ่ ตน้ ้าไดค้ ราวละ ๑๒ ชวั่ โมงในเวลากลางวนั ส่วนกลางคืนจึงลอยลาบนผวิ น้าสงั เกตการณ์ขา้ ศึก สาหรับสงครามมหาเอเชียบูรพา น้นั เรือดาน้าท้งั ส่ีลาของราชนาวไี ทยกอ็ อกปฏิบตั ิการท้งั ใน อ่าวไทย อนั ดามนั อ่าวเมาะตะมะ และ แหลมมลายู ลาดตระเวน สอดแนม หาขา่ วทาจารกรรมไปดว้ ยในทางลบั ไม่ใหญ้ ี่ป่ ุนรู้ และอีกมากมายหลายภารกิจสาคญั

429 บทส่งทา้ ย เรื่องยาวอิงประวตั ิศาสตร์เร่ืองน้ี เริ่มเขียนดว้ ยลายมือเม่ือ วนั จนั ทร์ท่ี ๑๙ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๕ ณ เวลา ๒๑.๑๒ น. เขียนไปก็คน้ ควา้ ขอ้ มูลไปดว้ ยอย่างหลากหลาย ท้งั ภาษาญ่ีป่ ุน สถานการณ์ไทยในช่วง สงครามมหาเอเชียบูรพา กรณีพิพาทดินแดนมณฑลบูรพาต้งั แต่ ร.ศ. ๑๑๒ นอกจากน้นั ก็มีหลกั วิชาการเดินเรือ และการใชอ้ ุปกรณ์ต่างๆ การศึกษาแผนท่ีทะเล และ ท่ีขาดเสียมิไดก้ ็คือ..ลาน้าสายสาคญั ๆสมยั ก่อน ซ่ึงรวมท้งั การเดินทางในเรือเอ้ียมจุน๊ และเรือโดยสาร ท้งั น้ีโดยไดร้ ับความกรุณาอยา่ งยงิ่ จากท่านผูใ้ หญ่มากประสบการณ์ ซ่ึงผเู้ ขียนเคารพนบั ถือตลอดมา นน่ั คือ คุณอา มนสั อาทมาท ..ทุกคร้ังท่ีเอ่ยถึง..ท่านเล่าเร่ืองราวระหวา่ งล่องไป ตามลาน้า..ดว้ ยความสนุกสนาน..ความรักในสายน้า..คุน้ เคยกบั ..สารพดั ..ประตูน้า..ที่มีคุณค่าต่อคนไทยในอดีต ท่านมีความสุขเป่ี ยมลน้ ท่ีไดย้ อ้ นเวลาหวนคิดถึงการใชช้ ีวิตท่ีสงบเยน็ กุง้ หอย ปู ปลา หาไดท้ ุกวนั น้าใสพาให้ สดช่ืน..รื่นรมย.์ . ลว้ นมีคุณคา่ และชดั เจอยใู่ นความทรงจาเสมอ การท่ีตอ้ งเขียนไป..คน้ ควา้ ไป..ยิ่งกวา่ ทาวิทยานิพนธ์ ถึงระยะหน่ึงก็ลองพิมพช์ ่วงแรกไดม้ าก พอสมควร แต่แลว้ ก็เกิดผดิ พลาดทางเทคนิคเพราะความประมาท ไม่ทาสาเนาเอาไวเ้ ลย จู่ๆ ระบบก็เดง้ ข้ึนมา ให้ปรับใหม่..ไม่ทันฟังอีร้าค่าอีรม.. ปฏิบัติตามทนั ทีเหมือนโดนยาสั่ง ผลคือ..ตัวอกั ษรกระจดั กระจาย สะเปะสะปะแถม..ตายซาก..แช่แขง็ ..แกไ้ ขใดๆไม่ไดเ้ ลย แทบหมดกาลงั ใจเขียนต่อ ยงั ดีท่ีร่างไวแ้ ลว้ ดว้ ยลายมือ เพียงแต่ตอ้ งนบั หน่ึง..เริ่มพิมพใ์ หม่ คราวน้ีเส้นประสาทยนื จงั กา้ ..เตือนใหส้ ารองขอ้ มูลไวส้ ารพดั คลงั ที่เกบ็ ดว้ ยประการฉะน้ี..กวา่ จะ..มะงุมมะงาหรา..ปิ ดตน้ ฉบบั ดว้ ยลายมือ..ก็ปาเขา้ ไป..เม่ือเดือนก่อนน้ี เอง วนั จนั ทร์ ๒๕ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๖๕ ณ เวลา ๑๘.๑๘ น. ภาวนาทุกวนั คืน..ขอใหผ้ ลิตผลงานสาเร็จก่อน ชีวาจะวางวาย..จากน้นั ก็พมิ พต์ อ่ จนลุล่วงสาเร็จเสร็จสิ้น จบบริบูรณ์ ปิ ดตน้ ฉบบั ดว้ ยการพิมพ์ ในวารดิถีอนั เป็ น มงคลยง่ิ .. นนั่ คือ วนั ศุกร์ท่ี ๑๒ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๖๕ เวลา ๐๐.๔๕ น. รวมระยะเวลาท้งั สิ้น ๑๐ ปี ๕ เดือน ท้งั น้ีไดเ้ กบ็ หลกั ฐานการเขียนไวท้ ้งั ตน้ ฉบบั ดว้ ยลายมือในสมุด ๑๔ เล่ม รวมถึงสมุดท่ีคน้ ควา้ หา ขอ้ มูลสารพดั หลากหลายแขนงอีกหลายเล่ม หนงั สือประวตั ิศาสตร์สงครามโลกคร้ังท่ีสอง และ แผนท่ีทะเล ซ่ึง มว้ นเก็บไวอ้ ยา่ งดีในกล่องดายาว เอกสารท้งั สามพนั หนา้ น้ีไวส้ าหรับยื่นประกอบคาแถลงต่อศาลที่เคารพ หาก มีผลู้ ะเมิดลิขสิทธ์ิ ซ่ึงจะไดร้ ับโทษท้งั คดีแพง่ และคดีอาญา ท้งั ปรับท้งั จา ตาม พ.ร.บ. ลิขสิทธ์ิ