13-63-05-02-PDF-ภาษาไทย-Infographic

ภาษาไทย ๕๑ ประกาศอย่างเปน ทางการ ๑. ชอื่ หน่วยงาน ๒. เร่ืองที่ประกาศ ประกาศกรมอุตนุ ิยมวิทยา เร่ือง การเรม่ิ ตน้ ฤดูฝนของประเทศไทย พ.ศ. ๒๕๕๙ ฤดูฝนของประเทศไทยในปน้ีไดเริ่มข้ึนแลว เมื่อวันที่ ๑๘ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๙ เนื่องจากลมท่ีพัดปกคลุมประเทศไทยไดเปล่ียนเปนลมตะวันตกเฉียงใต ซึ่งพัดพาความช้ืน จากทะเลอันดามันเขามาปกคลุมประเทศไทยและอาวไทยตอเนื่อง สวนลมระดับบน ไดเปล่ียนเปนลมตะวันออกเฉียงเหนือและตะวันออกพัดปกคลุม ประกอบกับประเทศไทย มีฝนตกตอเน่ืองเกือบท่ัวไป อยางไรก็ตามในชวงตนฤดูการกระจายของฝนจะไมสมํ่าเสมอ โดยจะมีฝนเพิ่มข้ึนในระยะครึ่งหลังของฤดู และจะส้ินสุดฤดูฝนประมาณกลางเดือนตุลาคม แตในภาคใตโดยเฉพาะฝงตะวันออกจะยังคงมีฝนตกตอไปอีกถึงเดือนธันวาคม จึงขอประกาศ ใหประชาชนไดทราบทั่วกนั ประกาศ ณ วันท่ี ๒๑ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๙ (ลงชื่อ) วันชัย ศักดิอ์ ดุ มไชย (นายวนั ชัย ศักดอิ์ ุดมไชย) อธิบดกี รมอุตนุ ยิ มวทิ ยา ๓. เนือ้ ความทีป่ ระกาศมี ๒ สว่ น คอื ๔. วัน เดอื น ป ทป่ี ระกาศ ๕. ลงนามผูป้ ระกาศ - เหตุผลหรือความเปนมา - จุดประสงคสําคญั มรี ายละเอียด เง่อื นไขตางๆ ขน้ั ตอนในการปฏิบตั ิ

ใแบชลรภ้ ระายพษารยารอณธนิบาาย การอธิบาย การใชภ้ าษาท�าให้บุคคลอน่ื เกิดความเข้าใจ ๑ วิธีการอธบิ าย ช้แี จง ๓ ๔ ตามลา� ดบั ขั้นตอน เปรยี บเทียบ บอกสาเหตุ ๒ ความเหมอื น และผลลัพธ์ และความตา่ งกัน ท่สี ัมพันธก์ นั ใช้ตัวอยา่ ง ๕๒

ภาษาไทย ๕๓ การบรรยาย การเลา่ เร่อื งและกล่าวถึงเหตุการณ์ ทีต่ ่อเน่ืองกนั ว่าใคร ทา� อะไร ทไ่ี หน อย่างไร เพื่ออะไร ผลลพั ธท์ ต่ี ามมาคืออะไร การพรรณนา การแสดงรายละเอยี ดของสง่ิ ใดสิ่งหน่งึ ไมว่ า่ จะเปน บคุ คล วัตถุ สถานที่ โดยมุ่งให้ผูอ้ า่ นเห็นภาพอย่างแจม่ แจ้ง

ระดบั ภาษา การพูด ในโอกาสตา งๆ ภาษากับความคดิ

กาแรลฟะงกากราพรูดดู การพดู การพดู ในทปี่ ระชุมชน อภปิ ราย

ภาษากบั ความคดิ ความสมั พันธ ระหวา งภาษากับความคิด การคดิ กระบวนการทาํ งาน ของจติ ใจมนษุ ย ขณะทีพ่ ยายามหาคําตอบ หรือทางออกเก่ยี วกับ เรือ่ งใดเรื่องหน่งึ ๕๖

ภาษาไทย ๕๗ ความคดิ ผลของกระบวนการคดิ ภาษา เปน เครอื่ งมอื ของการคดิ ระเบยี บวธิ กี ารคดิ และแสดงความคดิ การแสดงทรรศนะ

ระเบยี บวธิ กี ารคดิ ๑ แยกแยะเพอ่ื ใหเ กิดความเขา ใจ เชงิ วิเคราะห ๒ รวมเขา ดวยกนั เพ่อื สรางสรรคส ิง่ ใหม เชงิ สงั เคราะห ๓ ใชด ุลพินิจตัดสนิ คุณคา เชิงประเมนิ คณุ คา ๕๘

ภาษาไทย ๕๙ การแกป ญหา ๑ สาเหตุ ประเภท เชงิ วเิ คราะห สภาพแวดลอ มของปญหา เพ่อื ใหเขาใจ ทางเลือก วถิ ที างเลือก ๒ วธิ กี ารในการแกป ญ หา เชิงสังเคราะห เพื่อหาทางแกป ญ หา ๓ ทางเลอื กในการแกป ญหา เชิงประเมิน วา ทางเลือกใดดที ่สี ดุ เพ่อื นาํ ไปใช คณุ คา

การฟง ความหมาย การรับรูความหมาย ของการฟง จากเสยี งทไี่ ดย ิน การฟง การฟงใหไดรับ ใหส มั ฤทธผิ์ ล ความสาํ เรจ็ ๖๐

ภาษาไทย ๖๑ ระดับขั้นของการฟงใหสมั ฤทธิ์ผล ขน๔้ั ท่ี สารนั้นมีคณุ คาหรือไมอยางไร ขัน้๓ท่ี นา เชอื่ ถอื หรือไม ข๒ัน้ ท่ี ความครบถว นแลว หรือไม ข๑ัน้ ท่ี จดุ ประสงคไ ดแกอะไร

กวาิจราฟรณงใญหเากณดิ การฟงโดยใชป ญญา ที่สามารถรูหรือใหเหตุผลท่ถี กู ตอ ง กระบวนการฟง การฟงอยางมีวิจารณญาณ ใหเ กิด วเิ คราะห ใครค รวญ วินิจฉยั ประเมนิ คา วิจารณญาณ ไดย ิน ไดอ าน รบั รู เขา ใจ ๖๒

ภาษาไทย ๖๓ แนวทางการพฒั นาวิจารณญาณ โดยการฟง สารประเภทตา งๆ ๑. สารใหความรู สารประเภทใหขอ เท็จจริง ขอ มูลขาวสารเปนความรู ๑ ๒ พจิ ารณาสารนน้ั ตัง้ ใจฟง ควรฟง หรอื ไม จบั ประเดน็ สําคญั ๓ ๔ ๕ แยกขอ เท็จจริง บนั ทกึ ประเมนิ คณุ คา ออกจากขอ คดิ เหน็ ประเดน็ สาํ คญั ประโยชนของสาร ๖ พจิ ารณาภาษา และกลวธิ นี ําเสนอ

๒. สารโนมนา วใจ สารประเภทดงึ ดดู ความสนใจ ใหผูฟง คลอ ยตาม ๑ ๒ สารดงึ ดูดความสนใจ สารสนองความตองการ ผูฟงเพียงใด ของผฟู งเพียงใด นา เชอื่ ถือหรือไม ๓ ๔ ๕ ผูพูดเสนอผลประโยชน สารนั้นเราใจผฟู ง ใชภาษาโนม นาวใจ และสนองความตอ งการ ใหเ ชื่อถือและ เราอารมณอ ยางไร ตองการใหผ ฟู ง อยา งไร ปฏบิ ัตอิ ยา งไร ๖๔

ภาษาไทย ๖๕ ๓. สารประเภทยกระดบั จิตใจ สารจรรโลงใจ ของมนษุ ยใ หส งู ขน้ึ ๑ ต้ังใจฟง ดวยความสบายใจ ๒ ๓ ทําความเขาใจ พิจารณาสารนน้ั เน้อื หาสาระสาํ คญั จรรโลงใจดานใด สมเหตุสมผลหรือไม ใชจ นิ ตนาการ ใหตรงตามจุดประสงค ของสาร ๔ พิจารณาวาใชภ าษา เหมาะสมกบั รูปแบบ เนอ้ื หา และผูรบั สาร หรอื ไม

เปน มนุษยส ุดนิยมเพียงลมปาก จะไดยากโหยหวิ เพราะชิวหา แมนพูดดมี คี นเขาเมตตา จะพดู จาพเิ คราะหใหเหมาะความ พระสุนทรโวหาร (ภ)ู ๖๖

ภาษาไทย ๖๗ การพดู มี ๒ ประเภท ๑. การพูดระหวา งบคุ คล ทกั ทายปราศรยั การแนะนําตนเอง การสนทนา ๒. การพดู ในกลุม การเลาเรอ่ื งราว การเลาเหตุการณ

การพูดระหวางบุคคล การทกั ทายปราศรัย การแนะนาํ ตนเอง การสนทนา การทักทายปราศรยั หนาตายิม้ แยม เรม่ิ ตน คําวา กิริยาอาการ แจมใส “สวสั ด”ี เหมาะสม “สบายดีหรอื คะ” ตามวฒั นธรรม ไมล วงล้าํ กา วกาย ไมทกั ทาย ไมถ าม เรอื่ งสว นตัว เร่ืองท่ที าํ ให เร่อื งเกีย่ วกบั ผอู ่นื ไมส บายใจ การเงนิ ๖๘

ภาษาไทย ๖๙ การแนะนาํ ตนเอง ขั้นท่ี ๑ การแนะนําตนเอง สนทนาส้นั ๆ ในทีส่ าธารณะ การปรารภลอยๆ ข้นั ท่ี ๒ สหี นาทาทาง แสดงความยินดี ข้ันท่ี ๓ ข้นั ท่ี ๔ แสดงความเปนมิตร แนะนําตัวเอง ชวยเหลอื หรือบรกิ าร บอกชอ่ื นามสกุล และสถาบนั ท่สี ังกดั นดั ลว งหนา ตรงตอ เวลา การแนะนําตนเอง แตงกายสภุ าพ ในการทําธรุ กจิ บอกชอื่ สกลุ และกจิ ธุระของตน

พูดเร่ือง การสนทนา พูดเรอ่ื ง ทมี่ ีความรู ท่ีเหมาะสม และความสนใจ พูดเร่ือง แกกาลเทศะ รว มกนั ที่เปน ปจ จุบนั ไมคุยโออวด หรือเปน ขา ว ความสามารถ ไมพูด ไมป รับทกุ ข ของตน เร่อื งสวนตวั ไมนินทา ของตนเอง เรียกรอง วา รา ยผอู น่ื หรอื ผอู ่ืน ความสนใจ ๗๐

ภาษาไทย ๗๑ การพดู ในกลุม ขนั้ ที่ ๕ การเลาเรือ่ งราว จําเร่อื งได เรยี งลําดับถกู ตอง ขัน้ ท่ี ๑ ข้นั ที่ ๓ ขนั้ ที่ ๔ ขั้นที่ ๖ เลา เนอ้ื หาและ น้าํ เสียงชัดเจน ใชกริ ิยาทา ทาง ประเดน็ สาํ คัญๆ มีทว งทํานอง ประกอบทเ่ี หมาะสม สรุปใหขอคิด ทิง้ ทา ยใหคิด ขนั้ ท่ี ๒ ใชภาษาเขาใจงา ย ประโยคสั้นๆ

การเลา เหตุการณ ขนั้ ที่ ๑ ขน้ั ที่ ๓ ขนั้ ที่ ๘ แสดงเหตผุ ล ขั้นที่ ๒ กลาวถงึ บคุ คลทสี่ ําคัญ ในการเลาเหตกุ ารณ ในเหตกุ ารณน น้ั แสดงขอ คิดเพม่ิ เตมิ ระบุวนั เวลา ขัน้ ที่ ๔ ตามควร สถานทเี่ กิดเหตกุ ารณ ข้ันที่ ๗ ขน้ั ท่ี ๕ เลาเหตกุ ารณ ตามลาํ ดับท่ีเกดิ สหี นา ทา ทาง กิรยิ า ใชถ อ ยคาํ และสํานวน ประกอบเปนธรรมชาติ ขนั้ ท่ี ๖ ทท่ี าํ ใหเ กดิ จนิ ตนาการ นา้ํ เสยี งแจม ใส มีทว งทาํ นองและลลี า ๗๒

การพูดใหส ัมฤทธ์ิผล ภาษาไทย ๗๓ เลือกเร่ืองราวท่เี หมาะสม ขั้นที่ ๑ คํานงึ ถงึ วัย พ้นื ความรู ประสบการณ ใหเ กียรติผูฟง ดวยวาจาสภุ าพ ทวงที ทาทางออนโยน ขัน้ ที่ ๔ ข้ันที่ ๒ สรา งศรทั ธาดวยผูพดู เปนผูรูจ ริง ไวใ จได มเี จตนาดี ข้ันท่ี ๓ ใชภ าษาแจมแจง ชดั เจน ลําดับความเขาใจงา ย

การพดู ในโอกาสตางๆ ประเภทของการพูด แบงตาม แบง ตาม วธิ ีนาํ เสนอ ความมงุ หมาย ๑ ๑ ๒ การพูด การพูด การพูด โดยฉบั พลัน เพอ่ื ใหความรู เพือ่ โนมนาวใจ หรือขอเทจ็ จรงิ ๒ ๓ ๓ การพดู การพดู ๔ โดยอาศัยตน รา ง เพือ่ จรรโลงใจ การพดู โดยทองจาํ ๔ การพูด เพ่อื คน หาคาํ ตอบ การพูด โดยอา นจากรา ง ๗๔

ภาษาไทย ๗๕ แบง ตาม เนอ้ื หาท่พี ูด ๑ แบง ตาม โอกาส การพดู เก่ยี วกับ นโยบาย ๒ ๑ ๒ ๓ การพูดเก่ยี วกบั การพูด การพดู ขอเท็จจริง อยา งเปนทางการ ก่ึงทางการ การพูดเก่ียวกับ ๓ คุณคาและ การพดู คณุ งามความดี อยางไมเ ปน แบงตาม ทางการ รปู แบบ ๑ ๒ การบรรยาย การอภปิ ราย ๓ การโตว าที

หลกั การพูดในที่ประชุมชน ๑ ๒ กําหนดจุดมุงหมาย วิเคราะหผฟู ง ๓ กําหนดขอบเขต ๕ ๖ ๔ ทาํ เคา โครงเรื่อง เตรยี มวธิ ีใชภ าษา รวบรวมเนอ้ื หา ๗ ซักซอ ม ๗๖

ภาษาไทย ๗๗ รวบรวมความคดิ รดู ี รจู รงิ ๒ มีคณุ ธรรม ๓ เขา ใจคน ๖เปน ระบบ ๑ ๕ใชว จั นภาษา วัย พน้ื ความรู คณุ สมบตั ิ และอวจั นภาษา ผพู ดู ท่ีดี ใหม ีประสทิ ธภิ าพ ๔ มีเหตุผล เชือ่ ถือได

ประเมนิ พฤติกรรมการพดู ๑ ผพู ูด จุดมงุ หมาย ๒ การเตรยี มตัว ๓ ๔ วธิ ีการนาํ เสนอ คุณธรรม ๕ การใชภาษา วัจนภาษา อวจั นภาษา ๗๘

ภาษาไทย ๗๙ สาร ๑ เน้ือหา ๒ ปรมิ าณ ๓ การจดั ลําดบั ผูฟ ง ปฏกิ ริ ิยา การตอบสนอง

การพดู อภิปราย การพดู เพอ่ื แสดงความคดิ เห็นและแลกเปลย่ี นความรู ทรรศนะเกย่ี วกบั เร่อื งใดเรื่องหนึง่ จุดมุงหมายของการพดู อภปิ ราย แลกเปล่ยี นความรู ความคิด ๑ และประสบการณก ัน ๒ หาขอ สรปุ ขอเทจ็ จริง เปนการเผยแพรองคความรู ๓ เปด โอกาสใหบุคคลตา งๆ ๔ ผอู ภปิ รายและผรู วมอภิปราย ไดแสดงออกเหตุผล เขาใจหลักปฏิบัตติ นรว มกัน ตามสิทธิมนุษยชนและประชาธปิ ไตย ๕ ๘๐

ภาษาไทย ๘๑ ประเภทของการพูดอภปิ ราย ๑ การอภปิ รายในกลมุ ๒ การอภปิ รายในที่ประชุม - การอภปิ รายเปนคณะ - การอภิปรายซมิ โพเซยี ม - การอภปิ รายซกั ถาม

บทบาทหนา ที่ ของผูดาํ เนินการอภปิ ราย ประสานงานกบั ๑ คณะผูอภปิ รายกอ นลวงหนา ๒ เตรียมศกึ ษาหาความรหู วั ขอ ท่ีจะอภปิ ราย เร่ิมตนการอภิปราย ๓ โดยกลาวทักทายผฟู ง ๔ กลา วแนะนาํ คณะผูอภปิ รายตามลาํ ดับ กลา วเชญิ คณะผอู ภิปราย ๕ พรอ มท้งั สรปุ ประเดน็ สาํ คัญ ๖ กลาวสรุปสาระสาํ คญั ท้ังหมด เชิญผูฟงการอภิปรายซักถาม ๗ และแสดงความคดิ เหน็ รว มกนั ๘ สรปุ สาระสําคญั ขอเสนอแนะ แนวทางการแกป ญหา แลวกลาวเปด อภปิ ราย ๘๒

ภาษาไทย ๘๓ บทบาทหนาทข่ี องผูอ ภิปราย ๑ เขา ใจเน้อื เร่ืองที่จะพูด เปนอยางดี เตรียมสือ่ อุปกรณท ี่ใช ๒ ประกอบการพูดใหพรอม ๓ ประชุมปรกึ ษากบั คณะผอู ภิปราย ๔ อภปิ รายในประเดน็ แบงหัวขอตามความถนดั ไมนอกเรื่อง รักษาเวลาในการพูด ๕ ใชภาษาพูดท่กี ะทัดรดั ชดั เจน ๖ อยางเครงครัด ๗ รักษามารยาทในการพดู ๘ ผูอภปิ รายเปดโอกาส ใหผอู ่ืนพดู บา ง เพม่ิ เตมิ เนือ้ หาบางตอน ๙ ๑๐คารวะผูฟ ง ทักทาย หากยงั ไมสมบูรณครบถว น เมอ่ื ผูดําเนนิ การอภปิ ราย แนะนาํ ตัว

ความคิดเหน็ การแสดงทรรศนะ ทีป่ ระกอบดว ยเหตผุ ล โครงสราง ทม่ี าเหตุผล ขอ สนบั สนุน ขอ เทจ็ จริงหลกั การ สวนทีเ่ ปนเรอื่ งราว สาเหตทุ ่ที ําใหเ กิด เพอื่ ประกอบกนั เปน เหตผุ ล การแสดงทรรศนะ เสริมสนับสนนุ ทีม่ า ขอ สรปุ ผล สว นทเ่ี ปน ผลจากทม่ี า อนั เปน ขอสรุปสุดทา ย หรือเกิดจากการประเมินคา ประเภทของทรรศนะ ๘๔

ภาษาไทย ๘๕ ประเภทของทรรศนะ ขอเทจ็ จริง เร่ืองที่เกิดข้ึนแลว เปน ความจริง คุณคา มกี ารตัดสินดี ไมดี มปี ระโยชน นโยบาย เสนอแนะวา ควรทาํ อยางไรในอนาคต

การโนมนา วใจ มงุ ใหผูรับสารเปลีย่ นความเชอ่ื ทัศนคติ พฤตกิ รรมตามทผ่ี ูสง สารตอ งการ ๖ ๖ กลวธิ ี ๑ เรา ใหเกิดอารมณ การโนม นา วใจ อยางแรงกลา แสดงความนาเชื่อถอื สรางความหรรษา แสดงความหนกั แนน ๕ ๒ของเหตุผล แสดงทางเลอื กทัง้ ดานดี แสดงใหประจักษถงึ ความรูสึก และดา นเสยี หรืออารมณร ว มกนั ๔ ๓ ๘๖

ภาษาไทย ๘๗ สารโนม นา วใจ คําเชิญชวน บอกจดุ ชี้ประโยชน ประสงค แกส วนรวม บอกวธิ ี ปฏบิ ัติ รูเทาทัน จบั จุดออน เน้ือหาความดี สาระสน้ั ๆ โฆษณาสนิ คา ดว ยการ วิเศษของ รับรฉู ับพลัน หรือบริการ วิเคราะห กลุม เปา หมาย คณุ ภาพสนิ คา แตฉาบฉวย ปรากฏซา้ํ ๆ หรอื บริการ สว นนํา สะดุดใจ โฆษณา ชวนเชอื่ ตราช่ือ

หนว ยในภาษา หลักภาษา การเพ่ิมคาํ พยางค

หลักการใชภ้ าษาไทย วลี สํานวนไทย การใช คําราชาศพั ท ประโยค คํา

ภาษาในการสอ่ื สาร วจั นภาษา ภาษาทีใ่ ชเ้ สยี งพูด ในการส่อื สาร รวมถึงตวั อักษร ทใี่ ชถ้ ่ายเสียง 0:00/2:56 90

ภาษาไทย 91 ภาษาทีไ่ ม่ใช่ถ้อยค�า ในการสอ่ื สาร ไดแ้ ก่ กริ ยิ า ทา่ ทาง สหี นา้ สายตา อวจั นภาษา น�้าเสียง สญั ญาณ สญั ลักษณ์ การสัมผัส ภาษาวตั ถุ ฯลฯ เน้อื หำที่สำมำรถเปดแอปพลเิ คชนั ดไู ด้

หน่วยในภาษา เรื่องราว หน่วยเสียง ประโยค พยางค์ ก(ลว่มุ ลคี)า� คา� 92

ภาษาไทย 9๓ หน่วยเสียง หนว่ ยเสยี งสระ หน่วยเสยี งวรรณยกุ ต์ หนว่ ยเสียงพยัญชนะ

หนว่ ยเสยี งสระ หน่วยเสียงสระเด่ียว (สระแท้) ๑ อิ - อี ลิน้ สว่ นหน้า อิ - อี ๑ เอะ - เอ เอะ - เอ ๑ แอะ - แอ แอะ - แอ อึ - อือ ๒ ลิน้ ส่วนกลาง อึ - อือ เออะ - เออ ๒ เออะ - เออ อะ - อา อะ - อา ๒ 9๔

ภาษาไทย 95 ๓ อุ - อู ลิน้ สว่ นหลงั อุ - อู ๓ โอะ - โอ โอะ - โอ ๓ เอาะ - ออ เอาะ - ออ สระเลือ่ น (สระประสม) /ia/ / a/ อี อา เอยี /เอยี ะ/ /ua / อือ อา เอือ/เอือะ/ อู อา อัว/อวั ะ/

หน่วยเสยี งพยญั ชนะ (เสยี งแปร) พยัญชนะเดย่ี ว (๒๑ เสียง) /kก/ /kคh/ /ง/ /cจ/ /cชh/ //ซs// //dด// //ตt // //tทh// //nน// //บb// //pป/ //pพh// //ฟf// //mม// //ยj // //รr// //ลl // //wว// //อ// //hฮ// 96

ภาษาไทย 9๗ หน่วยเสียงพยญั ชนะประสม (๑๑ เสียง) //ปpฺรr// //ปpลฺl // //ตtrรฺ // //กkฺรr// //กkลฺl // //kกwวฺ // //kคhลฺ l// //kคhรฺ r// //kคhฺวw// //pพhฺรr// //pพhลฺ l// ปจจบุ ันมคี า� ยืมจากภาษาอังกฤษ ท�าใหม้ กี ารออกเสยี งพยญั ชนะควบกลา�้ เพิ่มขึ้น //บbฺรr// //บbฺลl// //ดdฺรr// //tทhรฺ r// //ฟflฺล// //ฟfrรฺ // //ซsตtlลฺ //

หน่วยเสียงตัวสะกด บปพภฟ จฑดฒตชถซทศธ ษฎ สฏ เสียงตวั สะกด ๙ เสียง กขคฆ ป /p/ ม ต /t / นณญรลฬ ก /k / ง ม /m/ ย น /n/ ว ง // ย /j / พยางค์ทปี่ ระสมสระเสียงสน้ั ไมม่ ีตวั สะกด ว /w/ อ // 9๘

พยางค์ มคี วามหมาย ภาษาไทย 99 ไมม่ ีความหมาย กล่มุ เสียงท่เี ปลง่ พยางค์ / คำ� ออกมาครง้ั หน่ึง พยางค์ ลกั ษณะพยางค์ พยางคเ์ ปิด พยางค์ทไี่ มม่ ีตวั สะกด เชน่ ปา เสยี พยางคป์ ิด พยางค์ที่มตี ัวสะกด เชน่ ปาก เสยี ง

ส่วนประกอบของพยางค์ ประสม ๓ ส่วน พยัญชนะ + สระ + วรรณยกุ ต์ เชน่ กา สู ประสม ๔ สว่ น พยัญชนะ + สระ + วรรณยกุ ต์ + ตัวสะกด เช่น การ สรู ประสม ๔ สว่ นพิเศษ พยญั ชนะ + สระ + วรรณยกุ ต์ + การนั ต์ เช่น การ์ สูร์ ประสม ๕ ส่วน พยัญชนะ + สระ + วรรณยกุ ต์ + ตัวสะกด + การนั ต์ เช่น การณ์ สรู ย์ 100