100 แญลาะตจิ แงทยําจเรกงิ รองลั อลัลอลฮอทฺ ฮรฺทงี่พสวอกดเสจอาตงดางูพขวอกกเจันาอดยวูเยสพมรอะ(อองนั คน ซิแลาอะฺพ๑ึง)รักษาเครือ อิสลามไดประกาศยกเลิกระบบที่คุกคามสิทธิสตรีอยางไรมนุษยธรรม โดยเฉพาะระบบท่ีมองสตรีเหมือนมนุษยท่ีตํ่าตอยกวาผูชาย ทานศาสนทูต ดกอิาลสวาลูดวาวม๑า/ห๖:ม๑แ่ันทเลรจขักรทษิงแ่ี า๒ลศ๓วักเด๖ห์ิศล)ราีสสตตรรีแีคลือะพเี่นกียอรงตรวิขมอชงเีวธิตอกมับาเตหลลอาดผูชอายิส(ลสามุนถันืออวบาี การกลาวหาใสรายเธออยางไมชอบธรรมหรือการลวงเกินเกียรติของเธอ คือสาเหตุอันสมควรที่ผูกลาวหาจะตองไดรับการลงโทษ อัลลอฮฺตรัสใน แคลมั ะภบรี อรรัลดกาุรผอูกานลาคววโาทมษวบาร:รดาหญิงบริสุทธ์ิ แลวพวกเขามิไดนําพยานสี่คน มา พวกเจาจงโบยพวกเขาแปดสิบที และพวกเจาอยารับการเปนพยานของ พวกเขาเปนอนั ขาด ชนเหลานนั้ พวกเขาเปนผูฝาฝน ( อันนูร ๔ ) สอหิสําลหงัลจราามับกปบทรร่ีเธะรอกดถันาูกชสหาิทยา ธมนิเส้ันสทิ รมธีภีสิดาวาพนนขนไอ้ีดงอรเธลัับอลจดอาาฮกนตฺ สรมิ่งัสรทใด่ีผนกูบคเหังัมเมภกือีริดอนเกลั สลกิทารุ ทธอิท้ัางนสี่ผอูชคงาวยาไมดแวารลับ:ะ บรรดาญาตทิ ีใ่ กลช ดิ ไดทงิ้ ไว และสําหรับบรรดาหญิงน้ันก็มีสวนไดรับจาก สิ่งที่ผูบังเกิดเกลาทั้งสองและบรรดาญาติท่ีใกลชิดไดท้ิงไว ซ่ึงส่ิงน้ันจะ นอยหรอื มากกต็ าม เปน สว นไดร บั ทถี่ ูกาํ หนดอตั ราสวนไว( อันนซิ าอฺ ๗ ) และอสิ ลามไดใหสทิ ธิแกสตรีดานการแสดงความสามารถของเธอ และให สิทธิเธอดําเนินงานดานการเงินเชนการครองทรัพย การช้ือขายและอ่ืนๆ โดยไมตองอยูภายใตคําสั่งใครหรือภายใตขอบเขตใดๆ ตราบใดที่การ วดบาํารเร:นดินากผาูศรรดัทังธกาลทา้ังวหไลมาขยัด!กจับงศบารสิจนาาคสอวัลนลหอนฮฺต่ึงจราัสกใบนรครัมดภาีรสอ่ิงัลดกี ๆุรอาขนองคสวิ่งาทมี่ พวกเจา ไดแ สวงหาไว ( อลั บะเกาะเราะฮฺ ๒๖๗ ) อิสลามไดใชใหเหลาสตรีแสวงหาความรู ทานศาสนทูตกลาววา “การ แสวงหาความรูนั้น เปนบทบังคับแกมุสลิมทุกคน” ( สุนันอิบนุมาญะฮฺ ๑/ ๘๑ เลขที่ ๒๒๔ ) อิสลามไดสั่งใหเราเอาใจใสสตรีเปนพิเศษและเนนใหเราดูเเลเธอดวยดี
101 เทพูตรไาดะกกลาราวดวูเเา ล“เธผอใู ดอเยลา้ียงงดดีคูลือกู สผวูห นญหงิ นส่ึงาขมอคงนแนแลวทว เาขงาไไปดสส ูส่งั สวรอรนคพ ทวกานเธศอาเปสนน อยางดี และจัดการเรื่องการแตงงานใหแกเธอ และทําดีกับพวกเธอ แนนอนผลตอบแทนสําหรับเขาคือสวรรค” ( สนุ นั อบดี าวูด ๔/๓๓๘ เลขที่ ๕๑๔๗ ) * ศาสนาอิสลามคือศาสนาแหงความบรสิ ุทธิ์ : ๑- บริสุทธ์ิดานความเช่ือและจิตวิญญาณภายใน เชนการบริสุทธิ์จากชิริก( การต้ังภาคีตออัลลอฮฺ ) อลั ลอฮฺตรสั ในคมั ภีรอัลกุรอาน ความวา : แลเดอหลหทะลัังรก็รนหลือจ ือๆรอ้ับนมบิงฮารนกรคดฺตสิ อิสาวขรทุรยุทาัสอตธมๆธงใงั้จ์ิ หพนิ์จภา(าาแคกวากยกคกรัมนอิยเเีนภขพุญาะนั้ีราออื่ จอับเผฺนปง(ลั ทูม(บนทกี่พีแหารุคํานดอวสยว)บกิ่งาาิ่ง(นยมเใรขอะดผรคาัลโเดิดโพวมสอาอา่ือาแผยมออโลูาทววนูองะําาดมอยล๔ก:หวกะัน-ดันย๗หคอแตมนง)ล าโตอะดดัว่ืนพยเผอวแูทไกงนม่ีมพเนขมาวอากีเกหจนเเกตวข(ินงนาลแล)าุกหเะอพมนเัลล่ือาลเนยอคอตัลร๑ฮอื่อล๓ฺตกงอรใาฮ)ัสชรฺ) ในคมั ภรี อัลกรุ อาน ความวา : และเจา อยา หันแกม (ใบหนา ) ของเจาใหแกผูคนอยางยะโส และอยาเดินไป ตามแผนดินอยางไรมรรยาท แทจริง อัลลอฮฺ มิทรงชอบทุกผูหยิ่งจองหอง แวหร๒ผาาลูศร-ยะรือ“บงผผัทบารูคูในธรสิ ดยุาิโสทุโดทดุทวธึง้ังยธโ์ิดเหบสอ์ิจาลุคื้ออนาอากเวภขยรคดา!าียุย”ยเเ พะ๓มน(ล่ือรอล/๑าาพกุกอะ๓มวฺเ๔(ยกาอน่ิอหเ๐ลั จหยเล๑าลี่งยยอ๘ขแ่ิงืนฮทลอ)ฺตขี่ัะลร๓้ึนจลสั ๔จออใะง๖นฮไห๕ฺจคปอะัมล)งทภะร)รีหงอทมไลัามานกดมรุศออกางา็จสนเงนขลคาทาใวูตงนาหมมวนุฮัวนัมาา ปขม:รอัดโงกลพลกวา”กว( เจา และมือของพวกเจาถึงขอศอก และจงลูบศีรษะของพวกเจา และลางเทา ของพวกเจาถึงตาตุมทั้งสอง และหากพวกเจามีญะนาบะฮฺ ก็จงชําระ รางกายใหสะอาด และหากพวกเจาปวย หรืออยูในการเดินทาง หรือคนใด ใพนบหนมํา้ กูพจ็วงกมทงุ าสนูด มินาทจี่ดากี กแาลรว ถลาบู ยใทบุกหขน หาขรืออไงพดสวกัมเผจัสา หแลญะิงมมอื าขอแงลพววพกวเจกาเจาจไามก
102 แดตนิ ทนวน้ั าทอัลรงลปอรฮะฺนส้นั งไคมทท ่ีจระงใปหรพะสวกงคเจเาพสื่อะจอะาใดหมแีคลวะาเมพลื่อําใบหาคกวใาดมๆกรแุณกพาเวมกตเตจาา ของพระองคค รบถว นแกพ วกเจา เพ่ือวาพวกเจาจักขอบคุณ ( อัลมาอิดะฮฺ ๖ ) โปรอารยงางกนาานจราโนกดี้ถอยูกัลอปลบรอูฮะฮุรท็ฺอจายงนมเรลีเาเงะดมฮทาฺ กา(นับสดชาววนกยกทุบ-า)านอจหฺ(านกกึุ่งบทขาาออนงฺ ศคศาือาสกสนลนุทมทชูตูตนม- ุหฮขัมอนมค่ึงทวัดาี่อกมาลโศาปัยวรอวดยาู ณ เมืองกุบาอฺ ใกลนครมะดีนะฮฺ ประเทศซาอุปจจุบัน ) โองการที่วา ความวา : วเจาางอรยาากไฐปานรวบมนยคืนวลาะมหยํามเกาดรใงตน้ังมแัสตยวิดันนแั้นรเกปนน้ันอสันมขคาวดรแอนยานงอยิ่งนท่ีเจมาัสจะยิดเขทาี่ถไปูก ยืนละหมาดในนั้น เพราะในมัสยิดน้ันมีคณะบุคคลท่ีชอบจะชําระตัวให บริสุทธิ์ และอัลลอฮนั้นทรงรักบรรดาผูที่ชําระตัวใหสะอาดบริสุทธิ์อยู เทปสรามะนอทก(าลอนาตั ลวเงตวมาาบาเพะนฮวื่อฺกง๑เจ๐ขา๘ากตก)าางรทกรําะคทวาําขมอสงะพอวากดเขดาวนย่นั นเอ้ําดงั้งนั้นโองการนี้จึงถูก * ศาสนาอิสลามคือศาสนาท่ีม่ังคงดวยพลังภายในซึ่งสามารถท่ีจะเขาถึง จิตใจคนและมันสมองคนไดดี ดวยเหตุนี้เองศาสนาอิสลามจึงไดรับการ ยอมรับกันอยางแพรหลายรวดเร็ว ผูคนจํานวนมากตางเขารับอิสลาม ถึงแมวาการทุมเทของมุสลิมเพื่อเผยแพรอิสลามยังนอยไปเมื่อเทียบกับ ความทุมเทของเหลาศัตรูทั้งทางดานการเงินและพลังเพ่ือตอตานศาสนา อิสลาม ใสรายอิสลามและสกัดกั้นไมไหผูคนเขาหาอิสลาม ถึงกระนั้นก็ ตเอขิสาามลรผาับมูคอนนิส้เีมอลางากคมมือแาสลยาวตเหอางอตกกุห็ยไนังปงึ่เขถทาือ่ีทหเําปาใอนหิสสน ลวกั านบมนรู เปพอนายครมดะาีหยกะันๆดเขไวามยรขพับาลอดังิสสอลาันายเมขทมแ้ังลเๆเะขทใ็ง่ีพคขรวอทกง่ี เขาไดทําการศึกษาเรียนรูอิสลามดวยเจตนาที่ตองการสืบหาขอบกพรอง ของอิสลามเปนประการเเรกและประการตอมาคือการตอตานศาสนา อิสลาม ฉะน้ันส่ิงท่ีมีผลตอการเปลี่ยนแปลงของพวกเขาคือความงดงาม ของศาสนาอิสลามน่ันเอง ประกอบกับความสัจธรรมดานหลักการและ อุดมการณซ่ึงสอดคลองกับธรรมชาติมนุษยและมันสมองของพวกเขา
103 บในรบรดรารเดหาลพา วศกัตเรขอู าิสคลือามMรaว rมgเoปliน oสutักhขผพี ูซยาึ่งนไดในปเรระื่อกงานศ้ีอตยนาเงปชนัดศเเัตจงรูตทอาอนิสหลนามึ่ง แตความยิ่งใหญของกุรอานมีผลทําใหเขาตองออกมาประกาศโดยกลาววา ส่ิงที่นักวิจัยไดตกลงกันคือ พระคัมภีรกุรอานไดถูกจัดอยูในระดับที่สูงสง รเแมอล่ือาะเนไทไดียดคบนิดกคําับหน พนแรานะควคัมคัมภดิ ภีรสอีราํ อ่นื หื่นๆรๆมบั ผีมแลนมสษุ นะยทวใ านอไนรดปูเเถลแูกะบปสบรรใะาหงทมคาวนาจลมดั งปตมร้งัาะกทหฎาลแยาสหดุดงใจกจร็ตแิยกาธมผรูครนมกุ อนั ลํา้ เลิศ . *อิสลามคือศาสนาแหงการผูกพันทางสังคม บังคับใหมุสลิมเนนหนักกับ คไดวากมลเปาวนวอายขู “อทงาพนีน่ จอะงไรดวเมหศ็นาพส่ีนนอาไงมผวูศารณัทธทาีแ่ ใหนงคใวดามทปารนาศนาีสคนวทาูตมมรุฮักัมใมคัดร และความเมตตาซ่ึงกันและกันเปรียบเสมือนรางอันหนึ่งเดียวกัน เมื่อใดที่ อวัยวะสวนหนึ่งของรางกายมีอาการเจ็บปวด ทุกสวนของรางกายจะ อดเจิวสบ็ ยลปกาวันมดไไตมดามวใาชไจปใะหดเปวมยน ีก”ทารา(งปเศดราา ับะนฮปกฮี ารบฺรุงเุคฐเจอากรนจยี ะา ๕ยคสว/๒ง่ิาขม๒อเป๓งบน๘รอเิจลยาูขรคทะทห่ี ่ีว๕วา๖ญา๖งิบพ๕(ี่นจ)อําเงปมนุสตลอิมง ปฏิบัติ ) หรือที่มุสตะฮับ ( ใหทางเลือก ) ทานศาสนทูตกลาววา “บุคคลใด ในหมูพวกทานจะยังไมมีความศรัทธาท่ีสมบูรณ นอกเสียจากวาเขาจะตอง รักเพือ่ พ่นี องเขาเสมอื นท่ีเขารักตัวเขาเอง” ( เศาะฮีฮฺบุคอรีย ๑/๑๔เลขท่ี ๑๓ ) อิสลามใชใหม ุสลมิ ดวยกันเนน หนักในเร่ืองพี่นองรวมศาสนาในยามที่พวก เขาตกทุกข ทานศาสนทูตกลา ววา สต“คาองนดเสมเขุรอา ิมฺมหสินารก(านั ผง”ูคศวร(าัทเมศธเาาขะ)ม ฮกเฮีเับขฺบ็งคคุ ซนอึ่งมรกียุอัน ฺม๒เเินล/๘ะดก๖วนัย๓กเแันลลเขปว ททร่ี ีย๒า นบ๓ไเส๑ดม๔เอือา)นนอิ้วามคือาทรั้งหสลอังงหขนาึ่งง อิสลามสั่งใหปกปองและชวยเหลือพวกเขาในยามท่ีพวกเขาตองการความ ชวยเหลอื อลั ลอฮฺตรสั ในคัมภีรอลั กรุ อาน ความวา : แทจ ริงบรรดาผูศรัทธา และอพยพและตอ สทู ั้งดวยทรัพยสมบัติของพวกเขา และชีวิตของพวกเขาในทางของอัลลอฮฺ และบรรดาผูที่ใหพักอาศัย และ ชวยเหลือน้ัน ชนเหลาน้ีแหละคือบางสวนของพวกเขายอมเปนผูชวยเหลือ
104 อพีกวบกเาจงาสแวตนอยาแงลใดะบในรรกดาราชผูทวย่ีศเรลัทือธพาวกแเขลาะมจิไนดกอวพาพยพวนกเั้นขกาจ็ไะมอเปพนยพหนแาลทะี่แถกา หากเขาขอใหพวกเจาชวยเหลือในเรื่องศาสนา ก็จําเปนแกพวกเจาซ่ึงการ ชวยเหลือน้ัน นอกจากในการตอตาน พวกที่ระหวางพวกเจากับพวกเขามี สออันิสัญฟลญาาามลกไ๗ันด๒อหยา)ูมกแารลทะรอยัลศลตออฮมฺนุส้ันลทิมรดงวเหยก็นันในทสาิ่งนทศ่ีพาวสกนเทจาูตกมรุฮะัมทมําัดกกันล”า(วอวัลา “ไมมีบุคคลใดซ่ึงทรยศตอมุสลิมดวยกันในสิ่งท่ีสรางความเสียหายแก เกียรติของเขาหรือ ศักดิ์ศรีของเขานอกจากอัลลอฮฺจะทรงทรยศตอเขาใน เใหนตสุกถาารนณกทาร่ีเขณาท ตเี่อกงยี กราตริยศไเขมามหีบรุคือคศลักใดดิ์ศซรึ่งีเขใหาโคดวนาคมุกชควายมเหแลลือะรมังุสเเลกิมนดอวกยจกาันก อลั ลอฮจฺ ะทรงชว ยเหลือเขาในสถานการณท เ่ี ขาตอ งการความชวยเหลือ” * ศาสนาอิสลามไดนําระบบการแบงมรดกซ่ึงจะจัดสรรมรดกหลังจากท่ีได เสมเจรรกาดงจกคาทยวคี่มามาีสหพิทนึงธพข้ี ิซออ่ึงงใอผจากูตจบัาจยทะแุกเลปคะนนตทาแมั้งลคเดะํา็สกรวัง่ มเผสเูใปยี หขนญอสงักเหขขาพีญยิแงาชบนางโยสดว ยอนบยใราหรงกดเทับาีผยผมูอูสาเืบทวทุโาสกอันทด่ี มีความรอบคอบ การแบงสวนน้ันจะคํานึงความใกลเคียงกับผูตายเปน หลักหรือตามขอบเขตของคุณประโยชนท่ีผูตายประสงค คนอ่ืนไมมีสิทธิ มากาวกา ยการแบงในสว นนีต้ ามอําเภอใจหรอื ตามเจตนารมณข องตนเอง. ขอดีของระบบนี้คือการจัดสรรกับจํานวนทรัพยสินมรดกที่เปนกอนใหญ ใหออกมาเปนสวนยอย แลวแบงสวนใหกับผูที่มีสิทธิอยางยุติธรรม โดย ไมตองหวาดกลัววาทรัพยสินเหลานั้นจะถูกครอบครองโดยคนกลุมหน่ึง แเตทลําาระนาพดั้นี่นา นอ องฟัลอะกยเรุารงาอะลาอะนีฎเอได(ียดวอชิธสาิบํากหาายรรอแับัตบผรงูทาปี่สสน นวมนใรจขดจอกะงเ)รลไียูกดนห.รลูสาานมาพรถอคแนมหสาคามวาีภมรรรูใยนา ทานศาสนทูตมุฮัมมัดไดกลาววา “แทจริงแลวพระองคอัลลอฮฺไดจัด สดั สว นของแตคนที่มีสิทธิตามสัดสวนที่เขาสมควรไดรับ ดังน้ันไมมีคําวา วะเศียะฮฺ( สงั่ เสยี ใหท าํ พินยั กรรม )แกผ คู รองมรดกคนเดยี วอีกแลว” * ศาสนาอิสลามไดต ง้ั บทบญั ญัติทีเ่ กย่ี วของกบั การแบงปนมรดกฉะนั้นเปน หนาที่ของมุสลิมทุกคนท่ีจําตองส่ังเสียในเร่ืองทรัพยสินเงินทองของเขา
105 อกอยานงทหี่เนขาึ่งจะเพเสรียาชะีวเงติ ินเซหึง่ ลอาานจี้คจือะจเงัดินสบวรนิจหาคนทึ่งี่มเพีผื่อลทบําุญบถุญึงกตุศัวลเขหารหือลกังาจรางกาทน่ีเทขี่ดาี เสียชิวิตไป แตการสั่งเสียที่วานี้ตองไมเกินจํานวนหน่ึงสวนสามของ ทรัพยสินท้ังหมด เพราะตามที่ไดรายงานโดยสาวกทานหน่ึงท่ีช่ือ อะมีรฺ บสวานินฉทสันูตะไมอดีทดั มร(าัพขเยยอี่ยสอมินลั เยลอียอยนฮาฉกทฺ ันจระงถโสึงปบ่ังรเาสดนียปใโรนดาขนยณกทาะา รทนบี่ฉดรันวิจยปา)ควกยมทลันา่ีนใวคหวราหม“มักคดกรง้ัะทหฮาฺนนฉ่ึงตันทอากนบลศวาวาา ไมได ฉันกลาววา แลวครึ่งหน่ึงไดไหม? ทานตอบวาไมได ฉันกลาววา แลวถา หนง่ึ สว นสาม ทานตอบวา หนึ่งสวนสามใช และหนึ่งสวนสามนั้น มทาา กนพอําอลแาลพววกกเาขราทโดี่ทยาทนพี่ อวําลกาเขพาวยกากเขจานโดเทยี่ยใวหเพรรวอกนเขขาอรทํ่ารานวยจยากอคมนดีกอวื่นาๆกาฉรันท่ี ใดท่ีทานทิ้งมรดกไวสาํ หรบั พวกเขา ฉนั น้นั เเหละคอื ผลบุญของการบริจาค แมกระท่ังอาหารมือเดียวท่ีทานไดใหแกภรรยาของทาน อัลลอฮฺก็จะทรง เยกลกลขฐุมทาหี่น๑นะ๒่ึงทอ๓าา๓นจส)แรตางคคนวกามลุมเสหียนห่ึงาอยแาจกไทดารนับกค็ไุณด”ปร(ะโเศยชาะนฮจีฮาฺบกุคทอารนีย ๑แ/ล๔ะ๓อ๕ีก แตการส่ังเสียท่ีวาน้ีตองเปนไปดวยเงื่อนไขคือ ตองไมสรางความเสียหาย แกผูค รองมรดกอ่นื ๆ อัลลอฮฺตรัสในคัมภีรอ ัลกรุ อาน ความวา : ทั้งนี้หลังจากพินัยกรรมท่ีถูกสั่งเสียไวหรือหลังจากหน้ีสินโดยมิใชสิ่งที่ นาํ มาซ่ึงผลรา ยใด ๆ เปนคําสั่งท่ีมาจากอัลลอฮฺ และอัลลอฮฺเปนผูทรงรอบรู ผทู รงหนกั แนน( อันนิซาอฺ ๑๒ ) * ศาสนาอิสลามไดนําระบบการลงโทษที่ถูกตองซึ่งมีสองรูปแบบดวยกัน มรรููปปันแแ) บบบบทท่ีสี่หอนงึ่เงรเียรกียวกาวอาัอตัตละฮซูดีรูดอ(ตบ( ทบโททลษงโแทบษบแจบําบกไัดมขจอํากบัดเขขตอขบอเขงตมขันอง) ซ่ึงระบบน้ีสรางความสงบสุขแกสังคมเละปองกันอาชญากรรมและการ นองเลือดไดดี รักษาเกียรติ ศักด์ิศรี ทรัพยสินเงินทอง ปองกันการ กระทําของคนเลว ปองกันการเกิดอาชญากรรมระหวางมนุษยดวยกันใน สังคม หรือเสนอทางแกและแนวทางเพื่อเยียวยาส่ิงเหลานั้น อิสลามได กําหนดบทโทษสําหรับอาชญากรรมทุกชนิดโดยคํานึงถึงความเหมาะสม
106 กมับันชคอืนกิดาขรอกงศิ มอันซ(ปสรําะหหราับรชกวีารติ ฆ)าอคัลนลโอดฮยฺตเจรตสั นในาอคิสมั ลภาีรมอไัลดกกรุ ําอหานนดคโวทามษวขา อ:ง ผูศรัทธาทั้งหลาย! การประหารฆาตกรใหตายตามในกรณีที่มีผูถูกฆาตาย นน้ั ไดถูกกําหนดแกพ วกเจา แลว ( อลั บะเกาะเราะฮฺ ๑๗๘ ) รแยอกลาเววนผนูใคกดวรทาณม่ีสวีท่ิงา หี่ญ:นาตึ่งจิพาี่นกอพงี่นผอูตงาขยอไงดเใขหาถอูกภอัยภเพัยรใหาะแอกัลเขลาอแฮลฺตวรัสกใ็ในหคปัมฏภิบีรัตอัิไลปกุ ตามนั้นโดยชอบ และใหชําระแกเขาโดยดี น่ันคือการผอนปรนจากพระ เจาของพวกเจา และคือการเอ็นดูเมตตาดวย แลวผูใดละเมิดหลังจากนั้นเขา กส็จําหะไรดบั รกบั ากรลารักลขงโโมทยษออันสิ เลจา็บมแไสดบก (ําหอนัลบดะโทเกษาะคเือรากะาฮรฺ ต๑ัด๗ม๘ือ ) อัลลอฮฺตรัสใน คัมภีรอัลกรุ อาน ความวา : และขโมยชายและขโมยหญิงนั้นจงตัดมือของเขา ท้ังสองคน ท้ังน้ีเพ่ือเปน ลมกางารอโตทดิ อะษบฮฺแ๓จทา๘กนอใ)นัลลสอ่ิงทฮ่ที แงั้ลสะอองัลนล้นั อไฮดนแ ้ันสทวรงงหเาดไชวา น(แุภลาะพ) เพทื่อรเงปปนรเีชย่ียาญงอายณาง(กอาัลร โจรขโมยเมื่อทราบวา เขาจะโดนตัดมือถา เขาขโมย เขายอมไมลงมือกระทํา ฉะนั้นเขาจึงรักษามือของเขาและในขณะเดียวกันก็เปนการรักษาทรัพยสิน คนอน่ื ใหพนจากการถกู ขโมย อิสลามไดกําหนดบทโทษแกอาชญากรรมดานการลวงเกินเกียรติและ ศกั ดิ์ศรีคนดวยการขมขืน คือ การโบยสําหรับคนที่ยังมิไดแตงงาน อัลลอฮฺ ตรสั ในคัมภีรอ ลั กรุ อาน ความวา : ห(แอลญันะงินอมูริสีช๒ลแู าล)มะไชดายกมําชีหู นพดวกบเทจาลจงงโโทบษยแแตกลอะาชคนญใานกสรรอมงคดนานนกั้นาครนลลวะงเหกนิน่ึงเรกอีรยยทตีิ และศักด์ิศรีผูอ่ืน ดวยการกลาวหาวามีชู คือ การโบยตีเหมือนกัน อัลลอฮฺ ตรัสในคมั ภีรอัลกุรอาน ความวา : และบรรดาผูกลาวโทษบรรดาหญิงบริสุทธ์ิ แลวพวกเขามิไดนําพยานส่ีคน มา พวกเจาจงโบยพวกเขาแปดสิบที และพวกเจาอยารับการเปนพยานของ พวกเขาเปนอนั ขาด ชนเหลานนั้ พวกเขาเปน ผฝู าฝน ( อนั นูร ๔ )
107 แขอลงวออลั ิสลลอาฮมฺ ไซดง่ึ คตว้ังากมฎวทา ั่:วไปเกี่ยวกับการลงโทษ น่ันก็คือ ดังคําตรัส และการตอบแทนความช่วั คอื ความชวั่ เยีย่ งมัน ( อัซซูรอ ๔๐ ) ทุกบทลงโทษท่ีกลาวมาขั้นตนมีเง่ือนไขและมีกฎที่อิสลามไดวางไว และ แเโปยตดงผกโูใอับดกสอาทิ สภธักยขิ าแอรลงใมหะนไอกษุภลยัยหเกรอลือลั ่ียลลคดอืนโฮทดตฺ ีกรษัสันใหใรนเาบคงาวมั ลัลภงตีรไออดัลบ กถแรุาทอคนาวนาขมอคผงวิดเาขทมาวี่ทอาํายล:ูทงี่ไอปัลเลกอี่ยฮวฺ แทจรงิ พระองคไมชอบบรรดาผูอ ธรรม( อัซซูรอ ๔๐ ) บทลงโทษท่ีอิสลามนํามาปฏิบัตินั้นไมไดเพ่ือตองการแสดงใหเห็นวา มอิสนลุษายมทนั้งิปยมวคง วหามรืรอุนสแรารงงควทาวมาสจุงดบปสรุขะสในงคสทังค่ีแมทจปริองคงกือันรไักมษใาหซมึ่งีใสคิทรธสิขรอางง ความเสียหายตอความสงบสุขในสังคม เมื่อผูที่ฆาผูอื่นรับรูวาเขาจะถูก ประหารชีวิต หรือผูขโมยเม่ือรับรูวาเขาจะถูกตัดมือ หรือผูที่กระทําซินา ( ลแผนิงดมปนือรอกะนรเพะวทณวกําี )เขพหาวจรกืะอเรขกูสาลจึกาะหวสหวงาาบดวสกาขุคลนัวคตอนอ่ืนอบก่ืนทรๆละจงทะโําสทซงษินบดาสังรุขกับไลรปาูววดาแวเลขยะาจพฉะวะถกนูกเขั้นลามงจโันะทคไษมือ ความจรงิ ตามทอ่ี ลั ลอฮตฺ รสั ในคัมภีรอลั กุรอาน ความวา : และในการประหารฆาตกรใหตายตามนั้น คือการธํารงไวซึ่งชีวิตสําหรับ พวกเจา โอผูมีสติปญญาทั้งหลาย! เพ่ือวาพวกเจาจะไดยําเกรง( อัลบะเกาะ เราะฮฺ ๑๗๖ ) บางคนอาจจะต้ังขอสังเกตวา บทลงโทษที่อิสลามไดบัญญัตินั่นมันชาง รุนแรงเหลือเกิน คําตอบท่ีสมควรท่ีสุดสําหรับคําถามท่ีวานี้คือ ทุกคนยอม พมสีังครคอวมมามทแเั้งหลจ็นะัดคหทวี่าตรบรททง่ีจกละันงตโวอทางษกบทําจรี่เดัดร็ดหดขาราอือดาหตชาาญทมาาองกาสรชกลญัดวากนกั้นรแครลมววาทแม่ีกตชอม่ัวขีผรึ้นาลยใขทนอุกแงคงพนรวานกยาเตจขอะา ตั้งคําถามกับตัวเองวา ระหวางบทลงโทษที่อิสลามกําหนดกับบทลงโทษท่ี มนษุ ยกาํ หนด รปู แบบใดท่ดี ีกวากันเเละมีผลดที ี่สุดในการแกหรือลดปญหา อาชญากรรม แนนอนอวัยวะที่เปนโรคควรจะตองตัดท้ิงเพ่ือความอยูรอด ของอวยั วะอ่ืนในรางกายมิใชหรอื ? * อิสลามไดอนุมัตินานารูปแบบเก่ียวกับการดําเนินงานดานการเงินและ
108 กธุรารกเิจเลอกาเทปิเลช่ียนนกสาินรคคาาขทา้ังยนก้ีกา็เนรเ่ือขงาจหาุนกตสอวงนกใานรกใหารคทวําาธมุรสกะิจดวกกาแรเกชมานซุษื้อแยใลนะ การดําเนินชีวิตประจําวัน แตตองเปนไปตามเงื่อนไขที่วาดวยการปกปอง สิทธิและไมท ําใหคนอืน่ ไดร บั ความเสียหาย ฉะนั้นทุกอยางจะตองเปนไป เรดสววียมยหทคา้ังวยเาใงมห่ือยกนินับไยบขอขุคมอคงจลมาอกัน่ืนทห้ัองรสิสืออลเบางียมฝดไาเมยบไียดหนหผรือาูอม่ืนทอ้ังะเสชไอนรงนรรอับะกบรจูรบาากดยสอลก่ิงะทเบเ่ีสอ้ียียราดกงสาครินวเลาคนมา พนนั และระบบการซื้อขายแบบไมชัดเจน . อิสลามไดใหความอิสระเต็มที่ในการดําเนินงานดานการเงินและการครอง ทวารอัพิสยล าภมายไใดตสเ่ังงื่อหนามไขสทิที่ไธมิสทวํานในหี้กผับูอ่ืนผูคไดนรบับาคงกวาลมุมเเสนีย่ือหงาจยากฉกะานร้ันกรจะะทเหํา็นขไอดง เขาอาจสงผลไมดีตอผูอื่น เชน การส่ังหามคนที่สติสัมปชัญญะไม สมประกอบ ผูออ นวยั หรอื เดก็ ไมใ หด าํ เนินกิจการใดเพราะจะสรางความ เใเสขนาียหดหํานาเยนทกนิาบังกทผิจูคี่ดกนีแารรลใอะดบรๆักขนษา งอากสจิทหาธกริคเือขวาากจมาะรชจสอา่ังบยหหธานรมร้ีไผมดูคข นทอทง้ังี่ตคนิดน้ีเพหใ่ือนนตสี้จอําังงนคกวมานรมใทหาุกกเคปไนนมทไใหป่ีมี สติปญญายอมคิดไดดีวาการปองกันในลักษณะนี้ก็เพ่ือตองการกําจัดกลุม คนทีช่ อบฉกฉวยโอกาสลักขโมยหรือเลนงานสทิ ธิของผูอน่ื * อิสลามคือศาสนาท่ีชักชวนใหคนไปสูหนทางแหงความเปนหนึ่งเดียว และการรว มมือกนั และรักใครปรองดอง เหลานี้คือส่ิงท่ีอิสลามเรียกรอง เพ่ือตองการใหพวกเขาอยูรวมกันเปนน้ําหน่ึงใจเดียวกัน เสริมสรางพลัง แหง ความเขมเเข็งและสูงสงใหกับพวกเขาเอง เพ่ือใหบรรลุถึงจุดมุงหมาย กดซาาึง่ รนอลิสมะลัซทาฮ้ิงมับอไา(ดลรนมัทําณธเสิใ)นฝเอตผแํ่าาแนแลลวะทะคเาชวงื้ตอามอชตไาปอตงินกซี้ :าึ่งรเสปวนนสตาัวเหซตึ่งเุสปํานคทัญ่ีมทาี่ขสอรงาคงควาวมามอคเเตติ กเเยกระหวา งกนั อลั ลอฮฺตรสั ในคมั ภรี อ ลั กุรอาน ความวา : และพวกเจาจงอยาเปนเชนบรรดาผูที่แตกแยกกัน และขัดแยงกันหลังจากที่ บรรดาหลักฐานอนั ชดั แจงไดม ายงั พวกเขาแลวและชนเหลาน้ีแหละสําหรับ พวกเขา คอื การลงโทษอนั ใหญหลวง( อาละอมิ รอน ๑๐๕ )
109 ดคััมงนภรี้ันอกลั การุรเอเตานกเคเยวกามกวันาม:ิไดเปนระบบศาสนาท่ีถูกตอง อัลลอฮฺตรัสใน แทจริงบรรดาผูท่ีแบงแยกศาสนาของพวกเขา และพวกเขาไดกลายเปน นิกายตาง ๆ นั้นเจา (มุฮัมมัด) หาใชอยูในพวกเขาแตอยางใดไมแทจริง เเเขรพ่ือารใงานระาสกวาิง่ ขรทอขีพ่ งัดวพเกเวยเขงกแาเขกลาระนะเเ้ันทตาํกกยเเนัอยก(มอกไลััปนอสคนัือูออสัลาลามเอห๑ฮตแ๕ุหล๙นว)ึ่งพทร่ีทะอําลงาคยจคะวทารมงเแขจมงเเแขก็งพแลวกะ เปนสาเหตุหนึ่งที่ทําใหเหลาศัตรูเขามารังเเกไดงาย อัลลอฮฺตรัสใน คัมภรี อ ัลกุรอาน ความวา : จแําลทะําจใงหเชพ่ือวฟกงเจอาัลยลออทฮอฺ แแลละะศทาํสาในหทคูตวขามอเงขพมรแะขอ็งงขคอเถงิดพวแกลเะจจาหงอมยดาไขปัดแแยลงะกจันง อดทนเถิด แทจริงอัลลอฮฺนั้นทรงอยูกับผูท่ีอดทนทั้งหลาย( อัลอันฟาล ๔๖ ) ข(ในตดั คงั้เกภมั ลาภาคีรหีออลลั ลั ักลกคอุรวฮอาฺ า)มนหเชรคือ่ อืวใบาหมดิ บ วอราะิส:ฮทุ ฺ(ธก์แิ าลรคะหิดคางนไใกหลมจใานกเสรงิ่ื่อสงกศปาสรนกอาย)าองลัชลิรอิกฮฺตรัส พึงทราบเถดิ การอิบาดะฮโฺ ดยบรสิ ทุ ธิ์ใจนั้นเปนของอัลลอฮฺองคเดียว สวน บรรดาผูที่ยึดถือเอาบรรดาผูคุมครองอ่ืนจากอัลลอฮฺ โดยกลาววาเรามิได เคารพภักดีพวกเขา เวน แตเ พอ่ื ทําใหเ ราเขา ใกลช ดิ ตออัลลอฮฺ ( อซั ซมุ รั ๓ ) การประสานงานระหวางมุสลิมดวยกันเพ่ือดําเนินกิจการรวมกันทางดาน การเมือง ธุรกิจ เปนตน ท้ังนี้เพื่อใหไดมาซึ่งความสงบสุขสําหรับพวกเขา เองในสงั คม อลั ลอฮตฺ รัสในคัมภีรอ ลั กรุ อาน ความวา : แแ*ตลศกะาแสพยนวกกากอเันจิสา(ลจอางามยลไึดะดสอนาิมํายรเเสอชนนืออก๑เข๐รื่ออ๓งง)รอาัลวลทอี่ซฮอโนดเยรพนรใหอมมนกันุษทยเั้งขหาใมจดแแลละะบจองกอเลยาา เร่ืองราวของประชาชาติกอนๆ ดังน้ันโองการของอัลลอฮฺหลายๆโองการ จะอธิบายถึงเร่อื งราวของศาสนทูตสมัยกอนๆและความเปนอยูของพวกเขา รวมท้ังปญหาท่ีพวกเขาประสบพบเจอ อัลลอฮฺตรัสในคัมภีรอัลกุรอาน ความวา :
110 แหลละักโฐดานยแอนันนชัดอแนจเรงายไังดฟสรงเอมาูซนา และพบรรอรดมาดบวุคยคสลัญชญ้ันานณําขตอางงเๆขาขพองวเกรเาขแาลไดะ ปฏิบัติตามคําสั่งของฟรเอาน และคําส่ังของฟรเอาน น้ันไมเหมาะสม ( ฮูด ๙๖-๙๗ ) แแแทลละะจ อจริงลังฉรลํานัอลฮเปึกฺตน รเมศสั ่ือาใสอนีซนคาทัมูภอติบรีออัลนัลลฺ มกอรุัรฮอยฺขัมาอนงไออดีกัลกลคลอวาาฮวมฺมววาาายโัง:อพววงกศทวาานนขเปอนงอผิสูยืรนอยอันีลสเิ่งอทยี่ มีอยใู นเตารอฮกฺ อ นหนา ฉนั และเปนผูแจงขาวดีถึงศาสนทูตอัลลอฮฺคนหน่ึง ผจู ะมาภายหลังฉัน ช่ือของเขาคอื อะหมดั ( อศั ศอฟ ๖ ) แแลละะตยังรอัสา ใดน(คเรัมาภไรีดอสัลงก)รุ พอ่ีนานอ งคควนาหมนวาึง่ ข: องพวกเขาคือฮดู ( ฮูด ๕๐ ) และตรสั ในคัมภรี อ ลั กุรอาน ความวา : และยงั ษะมดู ( (เราไดสง) พนี่ อ งคนหน่งึ ของพวกเขาคือซอและฮ ( ฮดู ๖๑ ) *แเรล่ือศะงารสเชานวนาขเอดอิสงียพลวาวกมกันไเขเดรา่ืปอองรยระางากลวาะขศเทออยีงาทดบารยรทดุกาหศามสูเหนลทาูตทอั้ง่ืโนลๆกมกนุรุษอยาแนลไะดโอลธกิบญาินย ใหพวกเขาเขียนโองการตางๆท่ีเหมือนกุรอานขึ้นใหมถาพวกเขาเเนจริง การทา ทายท่ีมีอยางตอ เน่อื งจนถึงบัดนี้และจนถึงวนั ปรโลก อัลลอฮฺตรัสใน คมั ภีรอลั กุรอาน ความวา : จงกลาวเถิดมุฮัมมัด แนนอนหากมนุษยและญินรวมกันท่ีจะนํามาเชนอัลกุ รอานน้ี พวกเขาไมอาจจะนํามาเชนนั้นได และแมวาบางคนในหมูพวกเขา เปนผชู ว ยเหลือแกอ ีกบางคนกต็ าม( อลั อิสรออฺ ๘๘ ) หกกุรารรอือทาพนา ทวกาอยัลเทขลาี่วอกาฮนลฺตี้จาระวสั รวใวานม“คไเมัปขภถาีรึง(อมกลัาุฮรกัมยรุ มกอัแดาลน) ะไกคดาวปราอลมาอวงามส:แว ปนหลงนอ่ึงัลขอกงุรบอทานตาขงึ้นๆมขาอ”ง (มฮุ มั มัด) จงกลาวเถิด “ดังน้ัน พวกทานจงนํามาสักสิบซูเราะฮที่ถูกปลอม แปลงข้ึนใหไดอยางอัลกรุอาน และพวกทานจงเรียกผูท่ีมีความสามารถใน หมูพ วกทา นอ่นื จากอัลลอฮ(ใหมาชวย) ถาพวกทานเปนพวกสัตยจริง ( ฮูด ๑๓ )
111 เหแลมอืะนกการบั ทบทาทกุราอยาทนี่หอนัลักลกอวฮาตฺ นรั้สันใคนือคมั กภาีรรอ ขัลกอุรใอหาพนวคกวาเขมาวยา ก: บทหน่ึงท่ี และหากปรากฏวาพวกเจา อยูในความแคลงใจใด ๆ จากสิ่ง ที่เราไดลงมาแก บาวของเราแลว ก็จงนํามาสักซูเราะฮฺหน่ึง(บทหนึ่ง)เย่ียงสิ่งน้ัน และจงเชิญ ชอ*ลัวศบนาสะผเนูทกาา่ีออะยเิสูรใลนาะาหมฮมฺค๒ูพือ๓สวกัญ)เญจาาอณื่นหนนอึ่งกทจี่เตาือกนอัลวาลอวฮันฺหกาิยกาพมะวฮกฺ(เจวาันเปสนิ้นผโลูพกูด)จรใกิงล( เขามาทุกทีแลว ทานศาสนทูตไดเลาใหเราฟงวา ทานคือศาสนทูตแหงวัน สิ้นโลก การมาของทานคือสัญญาณที่บงบอกวาวันสิ้นโลกใกลเขามา รกาลยางวาวนาโดทยสานาวศกาทสานนทหูตนไง่ึ ดชอ่ืกลอาะวนวัสา (ฉขันออถัลูกลสองฮมฺทารพงรโอปมรดๆปกรับาวนันทกานิยาดมวะยฮ)ฺ เสมือนสองนิ้วนี้ อะนัสกลาววา แลวทานชูนิ้วชี้และนิ้วกลาง ( รายงาน โดยมสุ ลมิ ) บงบอกใหเหน็ วา ทานคอื ศาสนทตู คนสุดทาย .
บางจุดเกยี่ วกับดดาานนกกาารรเมเมอื อื ง1งใ1นใน2ททัศัศนนะะออสิ ิสลลาามม: อิสลามไดจ ดั ระบบการเมืองการปกครอง เชนเดียวกับแงมุมตางๆที่อิสลาม ไดเนนหนัก บนฐานหลักและกฎสวนรวมซึ่งเปรียบเสมือนหลักแกนแทที่ ใชในการกอตั้งรฐั อสิ ลาม ผูป กครองในทัศนะอิสลามคือผูที่นอมรับคําส่ัง ขกาอรงปอกัลคลรออฮงฺแใลนวอนิสําลมาามปฏอิบลั ัตลิโอดฮยฺตอราสั ศใัยนหคลัมักภกีราอรัลแกลุระอกาฎนทค่ัววไาปมดวาาน:การเมือง ขอ ตดั สนิ สมยั ญาฮลิ ญี ะฮ กระนน้ั หรือ ท่ีพวกเขาปรารถนา และใครเลาที่จะ มีขอตดั สินดยี ิง่ กวา อลั ลอฮสําหรับกลมุ ชนทเี่ ชือ่ ม่นั ( อัลมาอิดะฮฺ ๕๐ ) ๑:สแแดลสัง-งนะบนวทนั้งแําหรคลผพัําาะูนสแยดาํ สนั่งใูแนขนิวลทอทขศศงัอาาอสงนงัทลพนะล่ีสอวาอกสิแรฮเากลขงฺนาพาคมําววคมทกาือาาเมขปนตสาัวฏศุขแาิบสทใพัตนนนริตชทขอาีวอตูมมิตงกทคแปลว้ังกราปาวปะมรวชรสะา าะกาชชม“ันนไาาคชมรซวนมถ่ึงาีบทมมาี่อปีหหวัลลนมคลอน่ัานอทดใรฮี่ภดดักฺใัังซยษหตแ่ึงา กออคไัลชแวปลีวลานิมตอะี้ ฮฺทรงเลือกเขาใหปกครองประชาชนแลวเขาไมหมั่นดูแลและตักเตือนพวก เขาอยางดีพอ นอกจากเขาจะไมไดสัมผัสกลิ่นไอของสวรรค” ( เศาะฮีฮฺ ดม(“พแเขขพตัุสงวาอวนงกลกอตกเิม้ันลัลข้ังทาลผ)าเขวาตอูปนวาอฮนทาจบฺโําคปงควหชรนรานี้อดแนอาปนงับ้ันทใระดี่รนาฉุลับนอทันเผทริสาหิดาานลนะชรตาฮืดอออมฺมวบเบสจายเํนกาว)นจา่ียเอคบฉะวยผินกัตนกูใับเอไลอดเมงาารผววฟต่ือูหกาอฺงนงบั รงทตึ่บากงาัววทรนาขใรรี่เกหอนเดขลงามลาามเหัาวกุสะวลษพลสาาณิวมสมเขกทะาเาพเวด่ีฉขอก่ืัองันาอททถทกนา่ีาท่ีัฉงนแมวัานออวลนจื่นาใพอะแจๆุมไลวอวดกัวยราู ทานตองการใคร? ทานตอบวาฉันตองการผูซ่ึงเวลาเขาเปนผูนําแลวเขาจะ อยูเหมือนคนทั่วไป และถาเขาไมไดเปนผูนําเขาจะอยูเหมือนเขาเปนผูนํา พวกเขาตอบวาพวกเราไมรูจักคนในลักษณะน้ีนอกจากอัรเราะบีอฺ บิน อัล ผฮาูนรําีซ” เทานน้ั ทา นตอบวา ใชพ วกทานพดู ถูกตอง แลวทานก็แตงตั้งเขาเปน
113 จ๒ะ-ไใมนมทีสัศทิ นธะิทอี่จิสะลถาูกมแถตือง วตา้งั ใผหูใเดปไน มผมรู ีคบั วผาิดมชสอาบมใานรถเรใอ่ื นงสดิ่งังทกี่เลขาาวรับตผัวิดอชยอางบเชเขนา การแตง ตง้ั คนหน่งึ คนใดเพราะเปน สหายหรือเปนญาตกิ นั โดยไมสนใจคน ท่ีมีสิทธิมากกวาเขา ลองดูแบบอยางของทานอบูบักรฺ ( ขออัลลอฮฺทรง เโซสปีเียรรีชยดีว)ปิต“รโทาอนา นททกาานลนาซดวัยวแดยกฺ ซท) ัยาผนดูนฺมบําีญคินนาซตแุฟิพรย่ีนกานอขงอมเงมาม่ือกุสทมลาานิยมสหฉงลันไังปกจยลาังัวกนวทคาาพรนชวศกาามเขส(านจแทะถูมตวี อิทธิพลตอการแตง ตงั้ คนทีร่ ับผิดชอบภายใตก ารปกครองของทาน พึงรูเถิด วา ทานศาสนทูต (ขอความสันติจงประสบแดทาน) เคยกลาววา ผูใดเปน ทหี่ดัวหีทนี่มีาตรอับเขผาิดสชําอหบรใับนเรขะาหคือวากงามรสุสลาปิมแแลชวงเขขอางไอดัลแลตอง ตฮังฺ้ คอนัลเพลอราฮะฺไคมวทารมงผรูกับพซัน่ึง การงานฟรฎ ( การงานที่บังคับใหทํา )และนาฟละฮฺ( การงานในเชิง สนับสนุนใหทํา ) ของเขา จนกระท่ังเขาถูกสงไปยังนรก” ( อัลมุสตัดรอกฺ ๔ร- าร/ก็อ๑ฐบ๐าบ๔นาแนเลลียะขะหทฮลี่ ๗ฺ ัก; ก๐หา๒รม๔ปากย)คถรึงอรงะใบนบอิสทลี่สารมางมดขี วอยพพิเรศะษเจดางั ทตุกอคไปนนเท้ี :าเทียมกันตอ หนา พระองคท ้งั ผนู ําและผูตาม รวยจน สูงตํ่า ดําขาว ไมมีใครท่ีจะขัดขืน ระบบน้ีไดถึงแมเขาจะเปนผูมีฐานะสูงสงก็ตาม และไมมีใครท่ีจะสราง ระบบอื่นๆที่ขัดกับระบบน้ีไดหรือปฏิเสธมัน อัลลอฮฺตรัสในคัมภีรอัลกุ รอาน ความวา : ไมบังควรแกผูศรัทธาชายและผูศรัทธาหญิง เมื่ออัลลอฮฺและศาสนทูตของ พระองคไ ดกาํ หนดกิจการใดแลว สาํ หรับพวกเขาไมมีทางเลือกในเรื่องของ พวกเขา และผใู ดไมเชือ่ ฟงอัลลอฮฺและศาสนทูตของพระองคแลว แนนอน เเขปานไรดะห บลบงผทดิ่ีบอังยคา ับงชใหัดแทจุกงคน( อปัลฏอิบะัตฮิตฺซาามบแ๓ละ๖เค) ารพมัน ไมวาในระดับผูนํา หรือ ผูต าม อลั ลอฮตฺ รสั ในคัมภรี อ ลั กุรอาน ความวา : แทจริงคํากลาวของบรรดาผูศรัทธา เมื่อพวกเขาถูกเรียกรองไปสูอัลลอฮ และศาสนทูตของพระองคเพื่อใหต ัดสนิ ระหวา งพวกเขา พวกเขาจะกลาววา “เราไดยินแลว และเราเชื่อฟงปฏิบัติตาม” และชนเหลานี้พวกเขาเปนผู ประสบความสําเรจ็ ( อนั นุร ๕๑ )
114 ใโนดยรคะบนบๆกเดาียรวปกแคมรนอวงใานเขอาิสจะลเาปมนไผมูนมํีาคกํา็ตวาามอําอนําานจาไจรขขอองบเขเขาตมทีข่ีีคดรจอํากบัดคแรลอะง ตองอยูในขอบเขตท่ีศาสนาไดวางไว ถาเขาไมปฏิบัติตามจะไมมีการเชื่อ ฟงและแสดงความภักดีตอคําส่ังของเขา ทานศาสนทูตไดกลาววา “มีการ บใจดะังไทคมับี่เขม ใากีหไาปมรฏสบิบั่งังกคัตับาิตรใาใหมหคปลําฏงสบิ ม่ังัตือขิตกอางรมมะแุทสลํลาะใิมเนชใส่ืนอฟิ่งเรทงื่อเ่ีเขงปทานอี่เขบีกาาแพปลึงวชเ”มอ(่ือบรเาแขยลางทะาเํนากเโชลดียนยดนบั้นุตคแรอลารบวีย -๓ย/ึด๑เ๔อา๖ร๙ะบเลบขซทูร่ี ๑อ๘(๓ป๙ระ)ชมุ และรวบรวมความคิดเห็นแลว พจิ ารณารวมกัน ) ซเอึ่งงคปือรหะเัวทใศจอหสิ ลลักาขมอจึงงมระ่ันบคบงกอาัลรลเมอือฮงฺตกราสั รใปนกคคมั รภอีรงอ ใลั นกอุริสอลานามควดาวมยวราะ:บบนี้ และบรรดาผูตอบรับตอพระเจาของพวกเขาและดํารงละหมาด และกิจการ ของพวกเขามีการปรึกษาหารอื ระหวา งพวกเขาและเขาบริจาคสิ่งที่เราไดให เครือ่ งปจจัยยงั ชพี แกพวกเขา( อัซซรู อ ๓๘ ) เแนลอ่ื ะงอดัลวลยอคฮวฺตารมสั เมใตนตคามั จภาีรกออัลัลกลุรออฮานน่ันคเอวางมเจวาา (:มุฮัมมัด) จึงไดสุภาพออนโยน แกพวกเขาและถาหากเจาเปนผูประพฤติหยาบชา และมีใจแข็งกระดางแลว ไซร แนนอนพวกเขาก็ยอมแยกตัวออกไปจากรอบ ๆ เจากันแลว ดังนั้นจง ปอภรึกัยษใหาหแากรพือกวับกพเขวากเเถขิดาใแนลกะิจกจางรขทอ้ังอหภลัยาใยหคแรกั้นพเมวื่อกเจเขาไาดดตวัดยสินใจแแลลวะจกง็ จงมอบหมายแดอัลลอฮเถิด แทจริงอัลลอฮทรงรักใครผูมอบหมายท้ังหลาย ( อาละอมิ รอน ๑๕๙ ) ในโองการท่ีหน่ึงอัลลอฮฺไดกลาวคําวาซูรอหลังคําวาเศาะลาต( ละหมาด ) ซคว่ึ งาเ มปสรีํายคบัญเ สมามกื อ นทเุกสเราื่อหงลทั ก่ีเกใ่ียนวอโิ สยงลกาับมผลปบร งะบโอยชกนใ หขอ รงู วป ารระะชบาบชาซตู ริคอวมรี ไดรับการสอบถามขอคิดเห็นจากผูรูและผูมีประสบการณ สุดทายอัลลอฮฺ ทรงยกยองผศู รทั ธาทีย่ ึดเอาระบบซูรอมาปฏิบัติตามในทุกการงานของพวก เขา. ในโองการท่ีสองพระองคอ ัลลอฮไฺ ดขอใหทานศาสนทูตในฐานะผูปกครอง ประเทศทําการซูรอในเร่ืองที่เกี่ยวของกับผลประโยชนสวนรวมของ
115 ปบทระบชัญาญชาัตติชิทัด่ีไเจมนมไีบมทจบําเัญปนญตัตอิขงอใงชพรระะบเบจาซใูรนอเรตื่อัวงอดยังากงลหานว่ึงคสือวทนาเนร่ือศงาสทนี่มี ทูตไดทําการซูรอและขอความคิดเห็นจากบรรดาเหลาสาวกของทานซึ่งทา นอบูฮุร็อยเราะฮฺอธิบายใหเราฟง โดยกลาววา “ฉันไมเคยเห็นผูใดท่ีใช ทนระํัากบกวบาิชรซาซกูรูราอรอมอกาิสกับลกบาวรมา รทดดาา านนผศศูตาาาสสมนนใทบนูตัญเ”รญื่อ(ัตงสิไทนุ ด่ีเนักมี่ยตีมวริ ตขมิตอซี รงียงกก๔ับัน/ผ๒วลา๑ปบ๓รังะคเลโับขยใทชห่ี น๑ผ๗สูนวํ๑ามน๔ุสร)ลวิมม ของพวกเขา เมื่อไหรท่ีพวกเขาละเลยระบบน้ีถือวาเปนหนาท่ีของพวกเขา ตอ งฟองรอ งและเรยี กรองเพื่อใหพ วกเขาไดใ ชส ทิ ธิสวนน้ี พวกเขาสามารถ ทวา่ีจะผอูนาํางตสอองงอโยอูใงนกฐาารนขะางตตัวนแทมานเปทน่ีตอหงลทักําฐหานนาไทดี่ใ หเพสรมากะัใบนทที่ไัศดนมะออบิสหลมาามยถไือว ทํานองเดียวกันเปนหนาที่ของประชาชนท่ัวไปตองคอยจับจองจับตาการ ปฏิบัติงานของผูนําวาไดปฏิบัติตามตามคําสั่งของศาสนาหรือไม ฉะนั้น อแคลิวสะาลมตาคอมิงดจหเึงหาเงป็นไดดกโวลอยจวกาิธกาีกสฟาใตรหนททะี่เหฮุกฺดมควานยะมส(ีอมไิสมตรสาะมรใากนงฎคกกวาตารมิกนเาสําทเียส่ีพหนราะยออใแนงนคสวองั คัคลิดมลอแเฮลชฺวะนาคงไาไนมว กดข่ีใคร เปนตน ) ทานศาสนทูตกลาววา “พึงรูเถิดวา การตอสูที่ดีท่ีสุดคือ การกลาวสัจธรรมตอหนาผูนําผูเลวทราม” ( มุสดัดรอกฺ ๔/ ๕๕๑ เลขที่ ๘๕๔๓ ) ทานอบูบักรฺ ผูนําคนแรกในอิสลามหลังการเสียชีวิตของศาสทูตมุฮัมมัด กลาววา “โอมนุษยเอยฉันไดถูกแตงต้ังใหรับหนาท่ีการงานของพวกเจา ฉนั ไมไ ดดีกวา พวกเจา ดังนัน้ ถาพวกเจาเห็นวาฉันอยูบนหลักสัจธรรมพวก เฉตจักันาเจทตงาํือชคนววฉยาเมันหผลิดือพแฉวลันกะเทจราถจยางศพทอวําัลกกลเาจอราฮภเหพฺ ัก็นวดกวีตเาจอฉาฉันอันยอตา ยภรูบักานบดหใตี ดลอทักฉ่ีฉแันหัน.งยอังภธรักรดมีอพัลวลกอเฮจฺาถจงา ทานอุมัร ผูนําอิสลามรองจากทานอบูบักรฺ วันน่ึงทานไดลุกขึ้นยืนบน มิมบัรฺ(เวทีในมัสยิด ) แลวกลาวใหโอวาทวา : “โอปวงมนุษยเอยถาพวกเจา เห็นตัวฉันเอนเอียงไปในทางท่ีไมดี พวกเจาจงชักชวนฉันไปในทางท่ี เท่ียงตรง ทันทีไดมีคนหน่ึงในบรรดาพวกเขาลุกขึ้นยืนแลวกลาววา : วัลลอฮฺ ( สาบานดวยนามอัลลอฮฺ ) ถาเราเห็นวาทานเอนเอียงพวกเราจะ
116 ฟชักากชฟวานแทลาวนกลดาววยวดา า:บขขออบงคเุณราพรทะาเจนา อทุมส่ี ัรงคมนิไดจาโกกบรรธรใดดาๆปรแะตชยากชมาตือิขขอึ้นงบฉันน ใหเปน คนที่คอยดดั ตวั อุมัรใหไปในทางทีเ่ ที่ยงตรง” ยิ่งไปกวาน้ัน อิสลามส่ังใหทําการสอบสวนผูนําและถามไถเขา ซึ่งวัน หเเชชนื่ื่ออึ่งถฟทืองาแฉนลันอะเุมกถัริาดเรอเงพชเค่ือลยฟันกงไลด!ามวอวีุชมาัารย“กโคลอนาทวหาวนนาึ่ทง:ย้ังทืนหําขลไ้ึานมยลแะพล?วะกกทลชาาานวยจวคงานเช:นื่อจั้นถะกือไลฉมาันมวแีกวลาาะร: เพราะเจามีเส้ือใสสองตัว เรามีแคหน่ึง (ซ่ึงทานอุมัรไดส่ังการกอนหนาน้ี ใหใสไ ดเพียงตัวเดียวเทานั้น) ทานอุมัรจึงรองตะโกนเรียกวา : โออับดุลลอ ฮขฺอบงุตฉรันออุมีกัรตโัวปหรนดึ่งอซธ่ึงิบฉาันยมแอกบเขใาหเทขาานชอาับยดคุลนลนอั้นฮกฺกลลาาววววาา:แตทอจนรนิงี้พมันวกคเือรเาสจื้อะ เชื่อถอื และจะเชอื่ ฟง ทาน” อิสลามไดปกปองรักษาดวยระบบแหงสิทธิและเสรีภาพ ดวยเหตุน้ีเอง อออิาาสรรลมมาณณมใสจฝึงวตปนํ่ากตเปัวพอรงสาระวักแนษนเราแื่อหทงลแอักลื่นศวๆกาทสาร่ีเนกกบี่ยอวัญตข้ังญอกัตงฎกิใรัหบะกผเบาาีรยนปบพกขนคอฝรงมเอขืองาซผย่ึงูคอเิดมปคมนนาเรจทื่อาี่มกงี ปลีกยอย อิสลามเปดทางใหมุสลิมวางกฎระเบียบและขอปฏิบัติเองโดย คํานึงถึงความเหมาะสมกับชีวิตประจําวันของพวกเขาตามขีดจํากัดของ คุณประโยชนท่ีพวกเขาควรไดรับ ทุกท่ีทุกสมัย ภายใตเง่ือนไขท่ีกฎหมาย และระเบียบการดังกลาวจะตองไมขัดกับรากฐานแทและหลักการทั่วไป ของอสิ ลาม .
บางหัวขอทเ่ี ก่ียวของดกาบั นกธารุรก1ด1ิจํา7เในนินองิสาลนาดมานธุรกจิ ในอิสลาม : ทรัพยสมบตั ิคอื รากแทของการมีชีวิต ศาสนาอิสลามพยายามเนนตระหนัก กับมัน โดยหวังที่จะจัดตั้งสังคมที่สมดุลเปยมดวยความยุติธรรมทางสังคม ซึ่งเปนสาเหตุสําคัญในการสรางแนวทางการดําเนินชีวิตอันทรงเกียรติแก คสวมาามชวิกาใ:นสังคม ฉะน้ัน ทรัพยสมบัติก็เหมือนดังคําตรัสของพระองค ซึ่ง ทรัพยสมบัติและลูกหลานคือ เครื่องประดับแหงการดํารงชีวิตในโลกนี้ และความดีทั้งหลายที่จีรังนั้น เปนการตอบแทนท่ีดียิ่ง ณ ที่พระเจาของเจา แอลิสะลเาปมนถคือววามา หทวรังัพทยี่ดสยี มิง่ บ( ัตอิัลคกือะปฮจฟฺ จุัย๔จ๖ําเ)ปนที่ทุกคนขาดไมได ดวยเหตุนี้ เองอัลลอฮฺไดส่ังการใหหาแนวทางเพ่ือใหไดมาหรือใชจายมันอยาง เหมาะสม ในขณะเดียวกนั อสิ ลามส่ังใหเราจายประมาณ ๒.๕๐ เปอรเซ็นต ของจํานวนทรัพยซ่ึงเรียกวาการออกซะกาต เปนการเก็บรวบรวมเงินและ ซทงึ่รเัพรายไสดินอ ขธอิบงาคยเนรร่อื วงนยใ้ีผนา นรอมบาแหลนว ึ่ง.ปแลวแจกจายใหกับคนยากไรในสังคม ทั้งน้ีอยาเขาใจวาอิสลามไมไดใหความอิสระสวนบุคคลในการครอบครอง ทรัพย หรือการทําธุรกิจสวนตัว อิสลามใหความอิสระเต็มที่ดานน้ีและ เกคาารรลพว สงเิทกธนิ ิสทวรนัพนยส้ีดมี บซัต่ึงจคิ ะนเอหน่ื็นไดเชวน าโบอทงบกัญารญอัลัตลิทอาฮงศฺ คาวสานมาวหา ล: ายบทท่ีหาม และพวกเจาจงอยากินทรัพย สมบัติของพวกเจา ระหวางพวกเจาโดยมิชอบ ๑สด(อ-ัันงัลนหตบั้นาสิ ะมขุเอกร:ิสาะะบลเารบมาดะไอฮดกฺ น)เบําเ้ียสนเพอรแาผะนมกันาเรปตนากงาๆรซฉ่ึงกเฉรียวกยโไดอวกาาแสนแวลทะกางารสเูชอีวาิรตัดแเหองา เปรียบทรัพยสินเงินทองของผูอื่นโดยไมมีการชดใช ทําใหความผูกพันท่ีดี ระหวางมนุษยหายไป ทรัพยเงินทองจะตกภายใตอํานาจคนรวยเทาน้ัน อัลลอฮฺตรัสในคัมภรี อัลกรุ อาน ความวา : บรรดาผูศรัทธาท้ังหลาย! พึงยําเกรงอัลลอฮเถิด และจงละเวนดอกเบ้ียที่ยัง เหลอื อยูเสีย หากพวกเจาเปนผูศรัทธา และถาพวกเจามิไดปฏิบัติตาม ก็พึง
118 รพับวรกูไเจวา ดสวํายนวึกาผซดิ ่ึงกสลงบั คเรนาอ้ื มกจลาบักอตัลัวแลลอวฮสแาํลหะรศับาพสนวกทเูตจาขกอ็คงอืพตรน ะทองุนคแ หแงลทะหรัพากย ของพวกเจา โดยท่ีพวกเจานะไดไมอธรรม และไมถูกอธรรม( อัลบะเกาะ เราะฮฺ ๒๗๘-๒๗๙ ) เป๒ขอา-งสอกอิสันงลคราะรมบั้งสสบนําดหับอรกสับเนบเขุน้ียานใคห่ันือมเผอีลกงบารุทญกาขูยนอืมศงเากงสินารนบแทลรูติจะกาไลคดาเสงวินวงาดเสัง“รกผิมลูใดมาวใันหหอนมยุส่ึงาคงลรมิม้ังาย”กืมเ(เพงินม่ือุ สนัด อบูยุอฺลา ๘/๔๔๓ เลขที่ ๕๐๓๐ ) และทานไดกลาวอีกวา “ผูใด ชวยเหลือมุสลิมใหพนทุกขหน่ึงครั้ง อัลลอฮฺจะทรงใหเขาพนทุกขในวัน อปิสรโลลามก”ไดส ่ังใหเราเปดโอกาสและใหเวลาแกผ ูติดหนี้ทย่ี ากไรจ ริงๆ โดยไม ต อ ง ก ด ดั น ใ ห เ ข า จ า ย อ ย า ง เ ข ม ง ว ด สํ า ห รั บ ผู ที่ ไ ม ย า ก ไ ร แ ต ผลัดวันประกนั พรงุ อิสลามไมไดสนับสนนุ ประการใด เพราะอัลลอฮฺตรัส สใแนละคดะมัหวกภากีรแอเขลลั าะกก(ุรลอาูรกาทนหี่พนควี้)วกาเปเมจวนาาจผะ:ูยใาหกเไปรนกท็จางนใหนม้ันีกยอารมรเปอคนอกยารจดนีแกกวพาจวะกถเจึงาคหราากว พวกเจา รู ( อลั บะเกาะเราะฮฺ ๒๘๐ ) ทานศาสนทูตมุฮัมมัด (ขอความสันติจงปะสบแดทาน) ไดกลาวความวา : “ผใู ดใหเวลาแกค นยากไร สําหรบั เขาคือผลบญุ ของการบริจาคทานในทุกๆ วันทผ่ี า นไป และผใู ดใหโ อกาสผูต ดิ หน้ผี ยู ากไรเมื่อถึงเวลาจายหน้ี สําหรับ เขาคือผลบุญของการบริจาคเหมือนกันในทุกๆวัน” ( สุนันอิบนิมาญะฮฺ ๒/๘๐๘ เลขที่ ๒๔๑๘ ) แอแลลิสะะลกสาามํารหสทรน่พีับับวเขสกาเนคจุนาอื จผใะหลใบเหรญุ าเปชนวซยท่งึ เอาหนัลลลนืออ้ันผฮยูยตฺ อืมรมเสังเินใปนนถคากเมั าขภราดรีไอีแมลักสกพารุมวอกาารเนจถาทคห่ีจวาะากมจพวายาวคก:ืนเจไาดรู (อลั บะเกาะเราะฮฺ ๒๘๐ ) และทานศาสนทูตไดกลาววา “ผูใดตองการใหอัลลอฮฺทรงปลดทุกขจากตัว เขาในวันปรโลก ใหเขาแสวงหาผูยากไรท่ีไมมีทางจายนี้หรือ ยกเลิกหนี้ ของเขา” ( สนุ นั บยั ฮะกยี อัลกุบรอย ๕/๓๕๖ เลขท่ี ๑๐๗๕๖ ) ๓-หามไมใหกักตุนสินคาในทุกวิถีทาง เพราะผูท่ีกักตุนสินคาคือผูท่ีกักขัง
119 แสพินงคขา้นึ แเลนะือ่ ปงจจาจกัยคยวังาชมีพโขลอภงสควนนจตนัวกรแะนทน่ังอหนมกดาตรลการดะแทลําใวนตเ้ังชริงานคี้สาสราินงคคาวใาหม ลําบากแกคนในสังคมทั้งรวยและจน ทานศาสนทูตกลาววา “ผูใดกักตุน สินคาเขาคือผผู ิด ( ทาํ บาป )” (เศาะฮีฮฺมสุ ลิม ๓/๑๒๒๗ เลขที่ ๑๖๐๕ ) สเนปรักนาวทงิชคอาวงกหาามรรเือทสเี่ชงียินื่อหอาแยบลแูยะกูซผผุฟูใูคดสนกหถกั ือาตยวุนทาสาอินนิฮคอตาบิกถูฮาือระวฺนา(เีฟกขัากะใฮตชฺุนกสสลิทินาธวคิทวาี่เาข)ทามแุกีอมกยนาารวงกไาีดสมก่ิงช้ันนอั้นบที่ ธรรม เพราะจุดประสงคของการหามการกักตุนสินคาคือ ปองกันความ เสียหายท่ีจะเกิดข้ึนกับทุกคน และตามที่รูกันวาทุกคนลวนแลวมีความ คตวอางมกเาสรียทห่ีแาตยแกนตาน งอกนัน และพึงรูเถิดวาการกักตุนสินคาทําใหทุกคนไดรับ หนาท่ีของผูนํามุสลิม คือ บังคับนักธุรกิจที่กักตุนสินคาจนกวาพวกเขาจะ ปลอยสินคาออกมาขายในทองตลาดโดยหวังกําไรเพียงเหมาะสมไมสราง ดทคังวอ กางมลตลเาสวาียดหผดูนวายยํารใมหาุสคกลาับิทมพี่มสอีสมคคิทาวธแริเตลท็มะผั้ทงนูบี่ใี้นกร็เิโกพภารรคายะึดตถสอาินงนกคักาาธรขยุรอับกงยิจเขั้งคกานแาใรลดกวปรนะฏําทมิเสําาขธขอคางยําคใสนน่ัง ท่ีชอบกกั ตนุ สนิ คา และกีดขั้นผลประโยชนส วนรวม ๔-ไมอนุญาตเก็บภาษีจากพอคา เพ่ือเเลกเปลี่ยนกับการอนุญาตใหเขาทํา การคาขายไดหรือ นําสินคาเขาประเทศได เพราะทานศาสนทูตกลาววา “เจาของเก็บภาษีจะไมเขาสวรรค” ( อิบนุคุซัยมะฮฺ ๔/๕๑ เลขท่ี ๒๓๓๓ ) หมายถึงการยึดเอาเงินจากคนในขณะที่ไมมีการอนุญาตใหเอาจากเขา และ มอบเงินนั้นใหอีกคนหนึ่งท่ีไมมีสิทธิไดรับมัน ทุกคนที่ใหความรวมมือ แเกจับลรกญิวาเเตขรนบิาี้กไโตมับดวววาจจยนะสเิ่งะปซทนง่ึ าผถนูรูกวหศบาามรสวนนมรทกผูตเูจหทดม่ีกบาละันทาทวี่สึกวุดาสผาํูเ“ปหแนรทบัพจเยขราาิงน”แ(หลเศรวาือเะลฮผือีฮูรฺอดับิบเนนลื้อิวฮนิบท่ี บาน ๑๒/๓๗๘ เลขที่ ๕๕๖๗ ) ๕-ไมอนุญาตใหครองทรัพยสมบัติจนกระทั่งไมยอมแจกจายไปในหนทาง ของอัลลอฮฺเพื่อสรางคุณประโยชนแกสังคมและสมาชิกในสังคม เพราะ แทจริงแลวฐานะของเงินที่ถูกตองคือ การหมุนเวียนในสังคมเพื่อกระตุน การฟนฟูทางเศรษฐกิจ สงผลในเวลาตอมาใหทุกคนไดรับประโยชน
120 :โดยเฉพาะอยางย่ิงในยามตอ งการ อัลลอฮฺตรสั ในคมั ภีรอัลกุรอาน :ความวา และบรรดาผูที่สะสมทองและเงิน และไมจายมันในทางของอัลลอฮนั้น จง แจง ขา วดแี กพวกเขาเถดิ ดวยการลงโทษอนั เจ็บปวด ( อัตเตาบะฮฺ ๓๔ ) หออสิิสนลลาาทามมี่ขยไออดงมนผรูคําับเรสสอนทิ งอทธสสิรัพิทวนยธเบิแอลุคงคะเหลชในนนากกทาาี่ใรรนคใกชรอาจรบาคยคเรพรออื่อบงปทครรระัพอโงยยท ชใรนนัพสทยวําสนนวตอนัวงตแเดัวลียะวอเพกาันท่ือิ ครอบครวั ของเขาตลอดจนญาติพี่นองของเขาที่จําเปนตองใหการชวยเหลือ และหนาที่ของเขาท่ีมีตอสมาชิกในสังคมโดยการแจกจายซะกาตและบริ ทจาุมคเใทหเงพินวเกพเื่ขอาสรแาลงะโลรํางดเรับียตนอไสปรคาืองหโรนงาพทยี่ขาอบงาเขลาทส่ีมถีตาอนสเลัง้ีคยงมเดเ็กชกนําพกรารา และมัสญิด รวมถึงทุกอยางที่มีประโยชนตอสังคมโดยเฉพาะในยาม ตองการความชวยเหลือ การปฏิบัติทําในเชิงน้ีถือวาเปนการหมุนเวียน เท๖ท-ราหัพนายัน้ มสพินรใอหงมเวีกลาราตเควลงื่อแนลไะหชวั่งมเพิใชรเาฉะพมาันะเกปานรยกึดารคลรัอกงขมโันมโยดยักยคยอนกกลฉุมอหโนก่ึงง อลั ลอฮฺตรสั ในคัมภรี อ ลั กรุ อาน ความวา : ความหายนะจงประสบแดบ รรดาผทู าํ ใหพรอ ง (ในการตวงและการชั่ง) คือ บรรดาผูทเ่ี ม่ือพวกเขาตวงเอาจากคนอ่ืนก็ตวงเอาเต็ม และเม่ือพวกเขาตวง หรอื ชัง่ ใหค นอ่นื ก็ทําใหข าด ( อัลมุฏ็อฟฟฟ น ๑-๓ ) ไมอ นญุ าตใหย ดึ ครองสมบัติสาธารณะหรือของสวนรวมอาทิ น้ํา สถานท่ี เฉพาะเล้ียงสัตวทั่วไป ซึ่งเปนของสวนรวม และหามขัดขวางการไดรับ บพปรรางะะออโยยงคชางอนทัลส่ีเลวขอนาฮจนฺจะี้ะไเไพดมรรจัาบดะคจทําาาเขขนอาศงาไมสมันนมมทอางูตกเไขแดาลกหะลนผา่ึงวูทวผี่สาูซา“่ึงบบสาุคานบคตาลนนสเเาทพม็จื่อจเพยําืนพ่ือสยวันกินซคค่ึํงาา สาบานท่ีเปนเท็จหลังละหมาดอัสริเพื่อใหไดมาซึ่งทรัพยสินของมุสลิมคน หนง่ึ และผูซึ่งขัดขวางผูอ่ืนไมใหไดรับประโยชนจากนํ้าที่เหลือใช ดังน้ัน ในวันปรโลกอัลลอฮฺจะกลาวแกเขาวา วันน้ีฉันจะหามเจาซ่ึงการไดรับ ประโยชนจากฉันเหมือนกับที่เจาหามเขาซึ่งการไดรับประโยชนจากสิ่งซึ่ง เจา ไมไดทาํ มนั ดว ยมือเจา เอง”
121 ทสาามนสศ่งิาตสอนไทปูตนไี้ ดคือกลหาญววา านมํา้ ุสลแลิมะทไุกฟคนจําตองไดรับประโยชนรวมกันจาก 7-อิสลามไดนําเสนอระบบการแบงปนมรดก จัดการเรื่องมรดกใหกับผูรับ มรดกแลวแตความใกลชิดของญาติพี่นองและการไดประโยชนของเจาของ มเปขรลาดีกกยขออยคดตนีขาอมอื่นงสไริทมะธมบิทีสบี่ทิทนุกธี้คคิใือนนคกกวาารรรแไจบดัดงรแปับบนงเมพทรรรดาัพกะยตกสาามรินอรทะําี่เเดภปมอนทใกจรอแัพนลยะใใอหหาอญรยมใูภณหาเขยปใอนตง การครอบครองของคนเพียงกลุมหนึ่งน้ันเปนส่ิงที่เปนไปไมได ทานศาสน ทูตกลาววา “แทจริงแลวอัลลอฮฺไดจัดแบงปนมรดกแกทุกคนตามท่ีเขามี สด๘าทิ-วรธูดะิ บด๓บัง/นว๑ัคั้น๑ฟ๔จฺ ะ(เลไอมขุททมิศีกี่ ๒แาลร๘สะ๗บ่ัง๐เรสิจ)ียาใคหเพแ่ือกสผูรวับนมรวรมดก)คซน่ึงเอดิสียลวอามีกไแดลสว”น(ับสสุนนันุนอใหบี อทุ ิศทรพั ยสินหรอื บริจาคมันเพอื่ สว นรวม มที ้ังหมด สองชนิดดวยกนั : ขขกาออรงทวญาัคนาฟตจฺเิพาฉกนี่ พผอาูองะ่ืนตญอาเงตงขื่อิพ้ึนนี่นเไปอขนงขเขทออางงนมกั้นันลเคาพงือ่ือ.คไุมณใปหรพะวโกยชเขนาขตอกงยมากันลหําลบังากกาหรรจือากตไอปง การวัคฟฺเพ่ือสวนรวม หมายถึงคุณประโยชนของมันเพื่อคนสวนรวมใน สังคมไมเจาะจงใคร อาทิ การสรางโรงพยาบาล โรงเรียน ถนนหนทาง หองสมุดทั่วไป มัสญิด สถานเล้ียงเด็กกําพรา และทุกสิ่งท่ีเปนประโยชน ตอสังคม ทานศาสนทูตกลาววา “เม่ืออิบนุอาดัม ( มนุษย ) ส้ินชีวิตทุกการ งานของเขาจะจบส้ินนอกจากสามสง่ิ ดว ยกัน คอื ของบริจาคทานที่มีผลบุญ รินไหลไปหาเขา ความรูที่ยังประโยชน และลูกหลานที่ดีไดขอพรใหแก เ๙กขอ-ารต”ะั้งบขบึ้นวเะพเื่อศเียปะดฮทฺ ใานงอใหิสมลุาสมล(ิมกสา่ังรเสสง่ั ียเเสรยีื่อเงรก่อื างรมแรบดงกสเพว่ือนมมอรบดกใหหใลคังรจสากักทคี่เนขา) เสยี ชวี ติ และอกี สวนหนง่ึ เพ่ือใหเ ขาบริจาคไปในทางที่เปน กุศล ระบบท่ีวา นี้ตองเปนไปดวยเงื่อนไขคือ ตองไมเกินอัตรา หนึ่งสวนสามของมรดก ทั้งหมด ทั้งนี้เพ่ือมิใหทํารายตอญาติพี่นองคนอื่นๆ จากอะมีรฺ บิน ซะอดฺ กลาววา วันหน่ึงทานศาสนทูตไดไปเยี่ยมเยียนฉันที่บานในขณะท่ีฉันกําลัง ปวย ที่มักกะฮฺ ฉันกลาววา ฉันมีทรัพยสมบัติ ฉันตองการสั่งเสียโดยการ
122 ไบมริจฉาคันทกั้งลหา วมวดา แทลาวนหกนลึง่าสวววนา สไมาม ลฉะันกทลานาวตวอาบแวลาวคหรนึ่ง่ึงหสนว่ึงนลสะามทนาั้นนมตาอกบพวอา การทีท่ านอําลาจากพวกเขาในขณะทีท่ านทําใหพวกเขารํา่ รวยยอ มดกี วาการ ท่ีทานท้ิงพวกเขาอยูอ ยางยากจนตองขอทานจากผูอ่ืน เชนน้ันแลวหากทาน อเไกดัลาทละ้ิงอฮไฺ(ฮบวฺกใุญ็จหะบแทรกิจรพางควยทกกเฐาขนาานม)ะาทกแเามพนกียรงแะใตทดส่ังอสําหาําหหราับรรับคมทนื้อากหนลนคุม่ึงือหสผนําลหึ่งบรทุญับี่ไขภดอรรรงับกยปาารขระเอศโงายทะชาดนนา จากทาน อีกกลุมหน่ึงอาจจะทํารายทานก็เปนได” ( เศาะฮีฮฺบุคอรีย ๓/๑๒๕๕ เลขที่ ๑๖๓๑ ) ๑ผูศ๐ร-อัทสิ ธลาาทมั้งไหดลห าา ยม!ทจุกงกอายรากกรินะททรําัพทยถ่ี ขกู อกงลพาววใกนเจโาองกในารรอะลั หลวอาฮงฺพซวง่ึ กคเจวาามโดวายม: ิ ชอบ (อันนซิ าอฺ ๒๙ ) การกระทําท่ีหามดังกลาว อาทิ การไดรับส่ิงใดส่ิงหนึ่งมาเนื่องจากการฉก ทกชลิงตู มากวันลคามือวากวโาาดร“ยกผไดใู มดขชที่พอ่ีย่ีนบึดอเธองรมารสุสมิทลิธมไิมมดุสววยาลกจิมะันมวแาิธลดีกะวาเยปรกในาดรกกสา็รตาทบามําาลนเาตพยนรสาเังทะค็จกมาแรนทกแารนทะอศทัาลําสลดนอัง ฮฺไดเตรียมนรกสําหรับเขา หามเขาไมใหเขาสวรรคอยางเด็ดขาด ชายคน หนึ่งกลา ววา แมส ิ่งนั้นเปนเพียงนอยนิดหรือโอทานศาสนทูตของอัลลอฮฺ ? ทานตอบวา ถงึ แมว ามนั จะเปน แคกง่ิ รากไมอะรอกฺ ( อะรอกฺ คือตนไมชนิด หนึ่งซ่ึงคนอารับจะเอารากมันมาใชในการทําความสะอาดฟนได )” ( รายงานโดยมุสลิม ๑/๑๒๓ เลขที่ ๑๓๗ ) -การไดรบั สง่ิ ใดสิ่งหนง่ึ ดวยการลักขโมย มันคือการยึดครองทรัพยสินของ ผขเขอูณาน่ืกะโําทลด่ีเงัขยจไาะตมขอชโงอมกบยาธรรแทรลํามะซเินขทาาาจน(ะผศไิดามสปดนร่ืมะทสเูตวุรกณาใลี น)าวขแวณลาะะ“ทเคข่ีเนาขจมาะปุอไรฺมมาินรลไถักมนขกาโรดมะ่ืมยทสใํานุรซาขินณแาะใลนทะ่ี ประตูเตาบะฮ(ฺ กลับตัว )ยงั รออยหู ลงั จากนั้น” ( มสุ ลิม ๑/๗๗ เลขที่ ๕๗ ) -การไดรับสิ่งใดสิ่งหน่ึงดวยการหลอกลวงและฉอโกง ทานศาสนทูตได กลาววา “ผูใดที่ยกเอาอาวุธมาขูในระหวางพวกเรา เขาไมใชพวกเรา และ ผใู ดฉอโกงพวกเรา เขาไมใชพ วกเรา” ( มสุ ลิม ๑/ ๙๙ เลขที่ ๑๐๑ )
123 -คกวาารมไวดา ร:ับสิ่งใดส่ิงหน่ึงดวยการติดสินบน อัลลอฮฺตรัสในคัมภีรอัลกุรอาน และพวกเจาจงอยากินทรัพย สมบัติของพวกเจา ระหวางพวกเจาโดยมิชอบ และจงอยาจายมัน ใหแกผูพิพากษา เพ่ือที่พวกเจาจะไดกินสวนหนึ่งจาก ทอ(ยรอูัพัลยบสะินเกสามะเบราัตะิขฮอฺ ๑งผ๘ูอ๘ื่น) ดวยการกระทําส่ิงท่ีเปนบาปท้ังๆ ที่พวกเจารูกัน และเพราะคํากลาวของทานศาสนทูตซึ่งความวา : “อัลลอฮฺสาปแชงผูให และผูรับสินบนเพื่อตัดสินคดี” ( เศาะฮีฮฺอิบนิฮิบบาน ๑๑/ ๔๖๗ เลขท่ี ๕ผูใ๐ห๗ส ๖ิน)บนคอื คนที่มอบสินบนแกผ ูอื่น ผรู บั สนิ บนคอื ผูไดรับสินบนจากผู มอบสินบน ในบางรายงานกลา ววา อรั รออิซ หมายถึง ผูเปนกลางระหวางผู ใหกับผูรับ อัลลอฮฺสาปแชงผูใหสินบนเพราะเขาคือตนเหตุแหงการ ผเแขพูใาหรไสกมรใินหะบจคนางยโไกดมายมรกีผกาูรรรับะททสี่เขํิานอาบันรนับเลสอวินัทลบลรอานมฮอนฺสยี้ซาาปง่ึงไแเปมชนชงผออูัรนบับตธสรราินรยมบตนอแเสพลังระคาเพมะรเขเาพะาทรเขาําาะรไถาดยา ทําลายเกียรติหนาท่ีของเขาเอง ซ่ึงเปนสิ่งที่เขาตองทําตามหนาท่ีอยูแลว รวมทง้ั ความเสยี หายของฝายตรงขา ม ซง่ึ เปนบุคคลท่เี กีย่ วของในคดี สวน คนกลางระหวางสองคนเพราะเขาไดรับสินบนจากทั้งสองโดยไมชอบ ธรรม และใหการสนับสนนุ ในการแพรกระจายอาชญากรรมน้ี - หามมิใหมีการขายสินคาแซงคิวผูขายดวยกัน นอกจากเขาจะยินยอมให กระทําได เพราะการกระทําในเชิงนี้คือตนเหตุแหงการเปนศัตรูและสราง ห“คชวนาาายมเคพโนอื่กหนรเนธขแึ่งาจคนะนอไกรมจะขาหากวยเขาสงาินจสคะมายาตินชัดยิกหอใมนนใาสหเพัง” ่ือคนม(มเขสุ ทาลาแิมนลศ๒ะาจ/สะ-/นไเมทลสขูตทูขกอี่ล๑หา๔วร๑คือ๒วหาม)ม้ันวตาัด:
บางเร่ืองที่เก่ยี วของดดาานนสสังังคค1ม2มใ4นในทอัศิสนละาอมสิ ลาม : อิสลามคือระบบที่มาจัดการสังคมใหมีความเปนระเบียบเรียบรอย มีการ จัดสรรภาระหนาท่ีตามความรับผิดชอบของแตละคนในสังคม ทั้งน้ีเพื่อ ความสงบสขุ ของสังคม สิทธิหนาท่ีในสังคมมีท้ังเฉพาะเจาะจงสวนบุคคล แดลังนะม้ี :ีแบบสวนรวมท่ัวไป สิทธิหนาที่แบบเฉพาะเจาะจงแกสวนบุคคล มี ผแสต-พผ-กลูปูใศรยิทาหสัะรากรธยัตทใคคภานขิลธํารักมตอคอาอดแทัดกัมงีตงนใใ้ัเงภอผตะนดหีรเือนนูขทหอลนาําเี่ลัมาําขเแเยขทกพูขาลาุรไ!าวส่ีะไอมเจกเเปมชาลไงเจนส่ือเดะคชา แูฟไสคดว่ือนมงัง่ววฟรเกหวายขไงามทลาด(อรวใาออใัลรนงากหันลทับเ:ลรทอนี่ใอื่วหฮํา:ซิ งงใฺปาแทเนขอรลี่ไสาฺะะ๕มด่งิ โเขทชว๙ยัดยผ่ีื่อช)กกิดฟนบัาขงตรขอศอปอหาตรสหาัวะมนาเนขมขทีปาขอูตเรองออพะงงัลพนแรลละรออเะะมจฮเสจาฺเถมกา ออิดาลชััลลาิลลกวแคออใลนือฮฮะฺฺ สังคมท่ีอยูใตการปกครองของเขา และใหการชี้แนะเขาในส่ิงที่ประชาชน ตองการ ลองพิจารณาคําตรัสของอัลลอฮฺท่ีทรงมอบใหทานศาสนทูตมูซา แพขแใแทคลล้ึนลูรตระะะวมอหทอนเาัลจงราอหลาคือนงทอรตชศ?ือ้ังฮราาสเฺัสสยกทอบขดินางอรคทนคจรงวูตวตงทดาไาพมอาามดบนยูผดวกาํูนวกคาเลกาัือบํา:ารขศเเวพงขอาวขื่อาสางน้ึดอนป“วัล(ศทวยลฏางูตคสอชอฮําฮนฮนาพฺาราคมูดคูณ๔ัมุสทือภ๔ลโกี่อีรดิมาอ)ขรยนแอตใโหงลักอยะเทตนัลบาือลนุคบนอกคาฮลลงพฺ าททบววีเ่ัวกรคขไเรําารปดนอาา”ถี้แาศจาก(ามจฟเสศะวรนาราเะอํขาเพลฮาอนึ่ืีอกฮงฺ มุสลิม ๑/๗๔ เลขที่ ๕๕ ) - อยูเคียงขางเขาในยามตกทุกขและวิกฤต ไมควรประกาศออกนอกคําส่ัง เขา ใหความชว ยเหลือเขาและอยาทอดทงิ้ เขาเพยี งลาํ พัง แมว า เขาจะมาจาก กในลุมบครรนดทา่ีทพาวนกไทมาในหสใัตนยขาณบะันทแ่ีเกรเ่ือขงาตเาพงรๆาะขทอางนพศวากสทนาทนูตอกยลูในาวกวําาม“ือใผคูนรํทาค่ีมนา
125 หแตนก่ึงแโยดกยใเขนารตะอ หงวกาางรพมาวทกาํทลาานยคกวา็จมงเฆปาน เขหานเสง่ึ ขียอ”ง(พเศวกาะทฮา ีฮนฺมหุสรลือิมส๓รา/๑งค๔ว๘าม๐ เลหขนทาี่ ๑ท๘ี่ข๕อ๒งผ) นู ําเเละสิทธิของปวงชนท่สี มควรไดร ับ : - ใหค วามยุติธรรมระหวางพวกเขาอยางเทียมเทากัน กลาวคือ ใหตามสิทธิ ทดาี่พนวกกาเรขแาบสงมงคาวนรคไวดารมับรดับวผยิดคชวอาบมยดุตาิธนรกรามรตไัดมสวินาจะทเปุกคนนดเาทนาภเทาียรมะหกันนตาทอ่ี หนาผูนํา ไมมีใครไดเปรียบมากกวาใครหรือ ไมมีการเอนเอียงไปยังกลุม หน่ึงแลว ทอดทงิ้ อกี กลมุ หนง่ึ เพราะทานศาสนทูตกลาววา “แทจริงแลวผูที่ ใเปนนวทัน่ีพปรอโพลรกะคทือัยขผอูนงําอทัลี่มลีคอวฮามฺทยี่สุตุดิธแรลระมไดแปลระะผทูซับ่ึงถอูกยูใกกรลิ้วพณระอทงี่อคัลมลาอกฮทฺแี่สลุดะ โดนลงโทษสาหัสท่ีสุดในวันปรโลกคือ ผูนําที่อธรรม” ( สุนันอัตติรมีซีย ๓/ ๖๗๑ เลขที่ ๑๓๒๙ ) - ไมอธรรมตอปวงชนท่ีอยูภายใตการดูแล และไมหลอกลวงพวกเขา ปทารนะศชาาสชนนทเูตมก่ือลเาขวาวไาด“เสไมียมชีบีวิตา วไอปัลใลนอขฮณฮคะทน่ีเใขดาทเปอี่ ลันลผอูหฮลทฺ อรกงลฝวากงใปหรเะขชาดาชูแนล ของเขา นอกจากอัลลอฮฺจะทรงหา มเขาไมใหเ ขาสวรรค ( เศาะฮีฮฺมุสลิม ๑/ ๑๒๕ เลขที่ ๑๔๒ ) เ-ปรนับเฟรื่อง คงกวาามรเคมิดือเหง ็นคขวอางมพเปวนกเอขยาูใในนสเรัง่ือคงมที่มแีคลวะาเมรื่อสงําเคศัญรษตฐอกพิจวกเปเขนาตไนมวกาจาะร ประชุมเพ่ือระดมความคิดเห็นในเรื่องท่ีไมมีบทบัญญัติแนนอน พรอมให โอกาสพวกเขาเสนอความคิดเห็นหรือ เจรจาอยางอิสระ และเขาควรจะ พจิ ารณาและรับความความคิดเห็นที่ใกลก บั ผลประโยชนส ว นรวมมากที่สุด คทรัพั้งมหานถ่ึงึงททาี่แนหศงาหสนนึ่งทกูตอมนุฮถัมึงมแัดหกลํางลนังอํ้ายูใทนันชทวงีมสีสงาควรกาทมาบนะหดนัรซึ่งถ่ึงทามานวาไดกนารํา กระทํานี้มันคือคําส่ังที่อัลลอฮฺทรงประทานลงมาแกทานหรือวา มันเปนกล ยุทธในการทําสงคราม? ทานตอบวา น่ีคือกลยุทธในการทําสงคราม แลว สาวกคนนั้นกลาววา ทางท่ีดี สถานท่ีซึ่งเราจะหยุดพักตองเปนหลังแหลง น้ําเพ่ือขวางก้ันเหลาศัตรู ทานจึงเห็นดวยกับความคิดของเขา ทานเลย ปฏิบัตติ าม.
126 ก-แฎหหลมงาทยอี่มิสาแลลามะกไฎมใหชมคาวยาหมลคักิดขเหอ็นงแเขลาะทอ่ีใาชรมในณกสาวรนปตกัวคหรรอืองกปฏรธะรชรามชเนนคียืมอ ท่วั ไปซ่งึ บางคร้งั ผดิ บางคร้งั ถกู ตอง ทานอุมัร อัลค็อฏฏ็อบหลังจากทานได เปนคอลีฟะฮฺ( ผูนํามุสลิม ) ทานไดบอกกับอบูมัรยัม อัสสะลูลี ผูท่ีฆา นนตอาอมบงอวชลัาาลแยอลเฮขวฺาส)ทฉ่ิง่ีนชนั ื่ั้นอจะสซไัายมมดราฺ กัรบเถจินทา ตี่จอละัลอหคดา็อมไปฉฏจันฏนไ็อกดบวจวารพาิงื้นห:ดรวือินัลจ?ละลชทอุมานฮไฺปต(ดอสวบยาวเบาลาือไนมดดเเวขขยาา ตอบวา ถาเชนน้ันคงไมมีปญหา เพราะคนที่เสียใจเพราะขาดความรักคือ บรรดาผูหญิง . -อเนขุญาจาะตตใอหงพไวมกปเขดาโเอขกาาหสาใหหปรืรอะแชสาชดนงคเขวาาหมาหหยิ่งรยือโปสดตปอรปะวตงูหชอนงขโอดงยเไขมา หรือการจัดใหมีคนเฝาประตูเพ่ือใหอนุญาตเฉพาะคนท่ีเขาตองการพบ เทานั้น ทานศาสนทูตกลาววา “ผูใดไดถูกแตงตั้งใหรับผิดชอบดูแล ปเตพอรื่อะงเกชราาียรชกนรหมอรุงสือใลหนิมสามแิ่งลรทวอ่ีตเงขอทางุกไกดขาหรแหานมรนปืออรรนะอชงอทาัลชุกลนขอขใฮอนฺจงะวเทันขารปเงขรหาโหาลมากเเ”พขา(ื่ออเเขรัลาียมหกุสารอดอััลดงสลรออ่ิงทกฮฺฺี่ ๔/๑๐๕ เลขท่ี ๗๐๒๗ ) - เขาควรเมตตาประชาชนและไมมอบภาระแกพวกเขาในส่ิงท่ีพวกเขาไมมี ความสามารถ หรือ สรางความลําบากแกการดํารงชีพของพวกเขา ทานศา สนทตู มุฮมั มัดกลาววา “โอ ขาแตพระองค ผใู ดทร่ี บั ผดิ ชอบดูแลประชาชาติ ของฉันเลวเขาไดสรางความลําบากแกพวกเขา จงใหเขาลําบากดวย และ ผูใดที่รับผิดชอบประชาชาติฉันแลวเขาไดเมตตาปรานีพวกเขา จงเมตตา เพทขาลานดาวอดยุมเเทถัราิดไห”ดร(อือมธสุสิบละาิมดยุดถ๓ึงเ/ทค๑าว๔ใาน๕มสเ๘มําืเอคลงัญขอทขิรี่อ๑ักง๘เฉร๒ัื่นอ๘งกน)ลี้วัวาเห“วลัลือลเกอินฮฺ วถาาอมัลาตลัวอหฮฺนจะึ่ง สอบสวนฉนั วา ทําไม ฉนั ไมท ําทางเฉพาะใหมัน” แทจริงแลวผูนําในทัศนะอิสลามควรจะวางตัวใหเหมือนกับคํากลาวของ ฮะซัน อัลบัศรีย ซึ่งทานไดเขียนในจดหมายเลมหนึ่งท่ีสงไปยังอุมัรบิร อับ ดุลฮะซีซ ทานกลาววา จงรูเถิดโออะมีรรุลมุอฺมินีน ( เปนชื่อเรียกของคนที่ เปนผูนํามุสลิม ) แทจริงอัลลอฮฺทรงแตงต้ังผูนําท่ีมีความยุติธรรมเพื่อเปนผู
127 ขทอ่ีคงอคยนปชรับั่ว เปเปลนี่ยนพคลนังทที่สี่เอรนางเอคียวงาอมอเขกมนแอขก็งแแนกวคทนาอง อเนปแนอผูทเี่ปปรนับผปูใหรุงคนวิสามัย ยตุ ิธรรมแกคนถกู รงั แก และเปนผชู ว ยเหลอื คนที่ตกทุกข. ผูนําผูมีความยุติธรรมและมีคุณธรรม โอ อะมีรุลมุอฺมินีนเอย เปรียบดัง หเนจาญานขาาอทชงี่ดนอีทิดูฐ่ีสททุดี่จี่เละใ้ียมหงามมทันันํารดาปวยกยมปคันอวางแมมลเันะมดใตแูหตลหามปาันงรมไากนใิ หลี คโจอดากยนเเแอหดาตดใุรจราใอ ยสนมหแันรลือโะหดสยนัตเาลววือดเยกุรน็ ทายุง. ผนู ําทดี่ มี ีคณุ ธรรม โอ ทานอะมีรุลมอุ ฺมนิ ีน ประดจุ ดังบิดาทค่ี อยเมตตาบุตร คอยแสวงหาแตสงิ่ ทีด่ มี อบใหพวกเขา หมั่นสั่งสอนพวกเขาจนกระทั่งพวก เเขกบ็าเรตกัิบษใหาสญง่ิ พดีๆรอใหมทพ้งัวชก้ีแเขนาะกแอ นนวททจ่ี าะงเเสพยี ื่อชกวี าิตรไแปส.วงหาปจจัยยังชีพ และหมั่น และผูนําที่ดีมีคุณธรรม โอ ทานอะมีรุลมุอฺมินีน ประดุจดังมารดาท่ีคอย เมตตาลูกและทําดีกับเขา ตั้งทองเขามาดวยความลําบาก คลอดเขาดวย มคเขวีคาาวมมาีคมยวาสากมุขเเสยม็นุขอื่ เขเใลาห้ียสนงขุ ด้าํสนูเขบมาาแตยกอเนมขอาที ใอกุ นนขรเวะมัยยื่อะเขหนานอตงึ่นกทดแึกุกลเขวพ.หรยาาะนเขมาใหรเูสขึการปะลยื้มะใถจัดเมไป่ือ และผูนําท่ีดีมีคุณธรรม โอ ทานอะมีรุลมุอฺมินีน คือ ผูรับหนาที่ในการ ดูแลเด็กกําพรา ผูรักษาคลังทรัพยเพ่ือคนยากไร ผูดูแลส่ังสอนบรรดา เด็กๆ และผใู หก ารช้ีนําเหลาผูใ หญ . และผูนําที่ดีมีคุณธรรม โอ ทานอะมีรุลมุอฺมินีน เปรียบเสมือนหัวใจกอน หนึ่งของรางกายมนุษย อวัยวะในรางกายดีเพราะมัน หรือเสื่อมเสียเพราะ มันได . แเเจขลาาะแฟผลงนู ะําบเทขา่ดีวาจมีขะอคี มณุงอพธงรรดะรูทอมุกงโสคอิ่ง ใเขทนาา หจนนะอฟทะงามคงีรขําุลตอมรงุอัสอมฺ ัลขนิ ลอนี องพฮคฺแรอื ละผวอูทไงปคําหแแนลนวาะทไนปี่รําะเใลหหาวพใาหวงกพพเวรขกะา เห็นและมองตาม เขาจะนําตัวของเขาใหภักดีตออัลลอฮฺแลวชักชวนพวก เขาใหภักดีตาม . ดังน้ัน โอ อะมีรุลมุอฺมินีน เจาอยาไดใชสิทธิท่ีอัลลอฮฺใหเจามาเสมือน ทาสคนหน่ึงซึ่งนายของเขาไดมอบหนาท่ีมาเพ่ือรับผิดชอบในการรักษา ทรพั ยและดแู ลครอบครัวของนาย แตเ ขากลบั ทําลายทรัพยสินเหลาน้ันและ
128 ขทบั้ังไไดลทคํารลอาบยคทรรัวพั ขยอส งินนขาอยองนอากยไเปขาไเขปาดไวดยท.ําใหครอบครัวของนายยากจนอีก พึงรูเถิด โอ อะมีรุลมุอฺมินีน แทจริงแลวอัลลอฮฺไดทรงบัญญัติบทโทษ ตางๆเพ่ือหวังท่ีจะยับย้ังการกระทําอันเลวทรามและสกปรก จะเปนเชนใด (เถลาปาผถรทู ะา ี่ฆผหูทาาพร่ีดชวูแีวกลิตเนข)นั้าเคพลอืงื่อผมกทูือาก่รีรับธระําหรทนงาํ ไาเอทวงซี่ด?ํา่ึงเชนแีวทนิ ิตจกขริศองิ อองซปัลเลวององบฮ?าฺไวดบแังลควับจใะหเปดนําเเนชินนกใดิศเอลซา จําไว โอ อะมีรุลมุอฺมินีน ความตายและชีวิตหลังความตาย ในขณะที่เจามิ อาจหลกี เล่ยี งมันได ดงั นัน้ เจาจงเตรยี มพรอ มเพ่อื รับวันแหงความหวาดกลัว นพัน้ึงรแูเลถะิดเพโ่อื อช วี อิตะขมอีรงเุลจมาหุอลฺมงัินจีนากแมทันจ.ริงสําหรับเจานั้นสถานท่ีพํานักท่ีมิใช สถานทีท่ ี่เจา ไดพ าํ นกั ในวันนี้ แตเ ปน สถานทีพ่ าํ นักซึ่งยาวนานกวา เจาตอง ทิง้ เพอ่ื นสหายของเจา ในวนั นั้นซ่ึงตางคนตางใหสลามเจาแลวทิ้งเจาอยูตาม ลลใคูํกาพรหคังลนเาพหนียนขงองึ่ผตงูเดเอ ขียงาวห.นดจีังนาก้ันพเจี่นาอจงงขทอํางกเขาราเตพรอียแมมพขรอองมเขเาพแ่ือลวะันเนพ้ัือ่นนมฝันูงตเปลนอวดันจนที่ จงจําไวเถิด โอ อะมีรุลมุอฺมินีน วันแหงการฟนชีพจากหลุมฝงศพทุกสิ่ง ทุกอยา งในหวั อกถกู เปดเผย ในวันน้ันสมุดบันทึกจะถูกกางออก และสิ่งท่ี ถกู บนั ทกึ แมเพียงนอ ยนดิ ก็จะถูกสอบสวน ดังนั้น ตอนน้ีเจายังมีเวลาเหลือ พอกอนท่ีจะถงึ วันแหงการจบส้ินลมหายใจ . เจาจงอยาตัดสินบาวอัลลอฮฺดวยกฎญะฮีลียะฮฺ( ยุคอารับกอนอิสลามซึ่ง เรียกวายุคมืดมนเพราะความโงเขลาและ ขาดความรู) เจาอยานําทางพวก พเอขทิันาธไธพิปะลใสดตูหอๆนผกทูทรา่อี ะงอทขน่ังอแผงอูศเกหรวัลทาาธผาแูอคทธนจรหรริงนมแ่ึงลควเจนพาใวอดกยเาขดใาังหจนะโ้ันไอมเกจคาาสําจนงพึงเวตถกรึงียคเคมนรพหือรญยอ่ิงามยตแโิแสบลมกะี ความผิดตางๆและความผิดของเจา . เจา อยา ไดห ลงกลพวกท่ีคอยเเอบมคี วามสุขในยามท่ีเจาตกทุกข หรือพวกท่ี คอยเกาะกินแตส ิง่ ดีๆโดยหวงั เพยี งแคตองการใหความดีของเจาตองสูญเสีย ไปในวันปรโลก เจาอยาดูถูกความสามารถของเจาวันน้ี ทวาเจาจงมอง มันในอนาคตอันไกล และพึงรูเถิดวาเจานั้นถูกผูกมัดดวยสายเชือกแหง
129 คกะวาฮมฺแตลาะยบรถรูกดใาหเยหืนลคาศุกาเขสานตทอูตหแนลาะอศงคาสอนภิบทาูตลอัลซลึ่งอเปฮฺนคอทยี่ทจ่ีมับีทจ้ังอบงรเจราดาใมนลวาันอิ นั้นซง่ึ ใบหนาท้ังหลายไดสยบตอพระผทู รงเปนอยเู สมอ พระผทู รงอมตะ . แทจริงแลว โอ อะมีรุลมุอฺมินีน คําเตือนของฉันอาจจะไมท่ัวถึง เเปปชรนราียเรดบถียเนสวากมดันือีแกนลับยะาขใบอหําหคบาําัดมตแขักกอเเตงพือฉ่ือนันนตแสอตหทฉาาันยนขกอ็ไฉงมันฉไัจนดึงลไเะหดคสมวืงอาจมนดพตหัยวมายยาาาอยมื่ฉนใบๆนับทค่ีนทวี้ซาานมึ่ง อาจจะเกลียดชังมัน แตดวยความหวังท่ีวา อยากใหทานหายปวยและมี ความสุขสบาย และสุดทายขอความสันติจากอัลลอฮฺจงมีแดทานโออะมีรุล มุอฺมนิ ีน ตลอดจนความเมตตาและความจาํ เริญของพระองคด ว ยเถดิ . ทคกไสดืรอาิทระนกบัททธาสําั้รงขิ ใงิ่สแนอทสอสง่จี งดาํพิ่งดงเทปควอ ่ีผยนวแิคดามมวแอจาลามทําะนทิเปเงุมรแนอื่เทลบงะอาภหปาหักรดือาหรีตมากออมาพบทรกอสรนิยแ่ิงศมดทเีๆตคารตรนาอ่ือบททงใด้ังาดส่ืมนทอพ่ีทเงครแาอรนตื่อมทใงทห้ังแั้งสหตดองมูแกง่ันลไาทใมยหแําใดทลชีกะใาัหนบท่ี พักอาศัย จงเชื่อฟงในคําพูดของทาน ไมแสดงความหย่ิงยโสตอหนาทาน อดทนอดกลั้นในการดูแลทาน ตระนักถึงความรูสึกของทานเสมอ ไม แชเไรพแทอมลลรูดาาาะะแจนนอจพสา้ันยงใรคดูกพแนะวงับลูดสเากจะเมแ่ิงจิารจทวกขาิยงาที่สอาดท:อางรังํานเาานดจงกทีา้ัตนคาบั้งออวรสัญบยาโอมาิดชกงกเาารสดลมวธวียาาาเยวหรคถแพดาืออกยาวงหยทกตคเั้รงเมอจําสือ่ือหทากออผ่ีอนรงยูใอวะาดานทาทเใคโอานบานยุฟตรทนพอ้ัง!อสคภแัลวัอกลแลางดละมหอีผอะรฮรูใจยูสืดฺอตางึกขทนนรขูเัส้ังออขอสกบใ็ญงอนจนททงาคอกาบาัมมนนพรภแททรรีกรลั้ะงั้งอทสุสสอัลางอูอวนคกัยงงุ ทั้งสอง ซึ่งการถอมตนเน่ืองจากความเมตตา และจงกลาววา “ขาแตพระ เจาของฉัน ทรงโปรดเมตตาแกทานทั้งสองเชนที่ทั้งสองไดเลี้ยงดูฉันเมื่อ เอยอัมาิสวรลวฺ (ายัขม”อถ(อืออัลวัลลาออทิสฮรรฺทยอรศองพฺโ๒อปแ๓รมด-๒นป้ั๔นราค)นือทบานาปทใั้งหสญองหดลววยง) กจลากาวทวาาน:อไับดดมุลีคลนออฮาฺบรินับ
130 เคขนากหลนา่งึ วมวาาพโบอทท าา นนศศาาสสนนททตูตู มอุฮัลัมลมอัดฮฺ (:ขออะคไวราคมือสบันาปติจใหงปญร ะ?สทบานแดตทอบานว)าแกลาวร ต้ังภาคีตอพระองคอัลลอฮฺ เขาถามอีกวาแลวอะไรอีก? ทานตอบวา แลว การทรยศตอ พอแม เขากลาววา แลว อะไรอีก? ทา นตอบวา คําสาบานที่เปน ๖เทท๕ร็จัพ๒ยฉ๒สันิน)ถเางมินวทาออะงไครนคอือื่นคมําาสดาวบยากนาทรี่เพปูดนเเทท็็จจ?” ( ทมาุสนลติมอ๖บ/ว๒า ๕คือ๓ผ๕ูที่ยเลึดขเอทา่ี อิสลามไดอ ธิบายถึงความสงู สงของพอแมและบอกสิทธิท่ีท้ังสองควรไดรับ ทานศาสนทูตกลาววา “ความโปรดปรานของอัลลอฮฺข้ึนอยูกับความโปรด ป( เรศาานะขฮอฮี งฺ อพิบอ นแฮุมบิ บคาวนาม๒ก/ร๑ิ้ว๗ขอ๒งอเลลั ขลทอี่ฮ๔ฺข๒ึ้น๙อย)กู ับความโกรธของพอ แม” สิทธิของพอแมดังกลาวนี้เปนท่ีบังคับใหกระทําตอพอแม แมวาทานทั้ง สองจะอยใู นศาสนาอนื่ กต็ าม จากทานหญงิ อสั มาอฺบนิ ติ อบูบักรฺ (ขออัลลอ ฮนฉฺทันางรจยงึงังโถเปปานรมดมทปชุ ารรนาิกเนกะ่ีฮยทฺอว้ังยกสู ับ(อแยงังดมไวฉมยันร) วับกาอลิส“าแวลทวาามจ)ร“แิงในแมลสขวอมแงัยมฉทัฉนานันไศดมามาสแานหลทาวฉูตนันยาังงใมนตีชอขีวงณิตกะอาทยรูี่ เช่ือมสัมพันธกับฉัน ฉันควรจะทําอยางไร? ทานตอบวา เจาจงเช่ือมตอ ความสัมพนั ธกับแมเ จาเถิด” ( อลั บคุ อรีย ๒/๙๒๔ เลขที่ ๒๔๗๗ ) และผูเปนแมยอมตองมากอนผูเปนพอในเรื่องเกี่ยวกับการทําดี การผูกพัน ความเมตตาปรานี เน่ืองจากหะดีษหนึ่งรายงานโดย อบูฮุร็อยเราะฮฺ (ขออัลลอฮฺทรงโปรดปรานทานดวยเถิด) กลาววา วันหน่ึงไดมีชายคนหนึ่ง กลาวแกทานศาสนทูตวา “โอทานศาสนทูตของอัลลอฮฺใครคือบุคคลท่ีฉัน ผทจะูทา ตนี่ตอ า่ํ งกแทลวาําว นดกีต้ัน็แอมถเขขัดอาๆงถไทัดปาจ”นา(กแมอลัลุสวลลกอิม็แฮ๔มฺแ/ขล๑อะ๙ศงท๗าสา๔นนเทถลูตัดขอจทัลาี่ ๒กลนอ๕้ันฮ๔ฺค๘ทือาพ)นอตขออบงวทาานแมแขลอะง จากหะดีษขางตน ไดใหสิทธิแกผูเปนแมถึงสามคร้ังดวยกัน ท้ังนี้ดวย เหตุผลคือ เพราะแมคือผูท่ีรับแบกภาระและความยากลําบากมากกวาพอ เขาคือผูท่ีอลั ลอฮทฺ รงกลาว ซึง่ ความวา : และเราไดส่ังเสียมนุษยใหทําดี ตอบิดามารดาของเขา มารดาของเขาไดอุม ครรภเขาดวยความเหน่ือยยาก และไดคลอดเขาดวยความเจ็บปวด( อัลอะฮฺ
131 แกมอ็ ฟจะ๑ร๕ับก)ับความลําบากในยามต้ังครรภ ไมวาจะเปนในขณะท่ีลูกอยูใน ครรภ ในยามที่คลอด จนกระท่ังความยากเย็นในการเล้ียงดู การใหนํ้านม และการอดนอนเพ่อื ลกู หลังคลอด เปนตน สทิ ธิของสามแี ละหนาท่ขี องภรรยาตอ สามี - สิทธิในการปกครองเล้ียงดูทุกคนในครอบครัว ในฐานะผูนํา แตไมใช ผูใชอํานาจเพ่ือการทารุณ ปฏิบัติตอสมาชิกในครอบครัวในเร่ืองท่ีเปน ค:พทบทสอิุณทตี่ั้อรวงรกิปันลธปดเิพลญ้ีเรขนาอละาญชื่ฮอไโตาาดยฺงอยขชไจจกนอดนาาาง้ันยทกรตเไขกรวอคปางราพือจใะวตผาบหทกกูาทบรํางทเ่ีทขรขาจรงาดําอาพัคหกงาเยนเเพชนหธข ขาราอลอยอาทางะแนงี่สปพอตพ้ันตกวัลทวรคกจลกั้งีซเระอนขเ่ึองขกฮาี้อคงาฺตรย(เวเะรหลาอาสัทเี้ยนมนัขใงํารือานนดแูสใกิซูบคจลึกวามัวระาขอารภอรอฺ ด๓ีรเีกับงธอาบเ๔อตธหลั าจออญกง)ะตสคุริงไออนถมงาแาไเมนนนลดาะื่อกซรกดับงาึ่งอวดรคสนยวณวิทแกยาลดธามกระิใววานทมรยาีี่ การปรึกษาหารือหรือยอมรับความคิดเห็นของเธอท่ีเกี่ยวโยงกับเร่ืองสามี ภรรยา ทไรผ(-ทขอดภิดีู่สตอกรรแอุดอับฺรลัล๔?ัลยสะลล/าลิทอจ๑ทอะะธฮ๖ฮาเตฺิวในฺทม๗อนาิรดตงเกง“ขอลภผโาบอขกัปรูใทหวดทดรา่ีตีาดคํา๗มดอสปือ๒ขสีจาผรอมาา๔าูทกมนงีขี่๔สเอีแนอหมัลล)งาลคละงเธาวดเอผชอรวฮูชื่อไยฺ ฟาฉดเจถยัรนงาิดเับ?กถข)ทสทาากามิทาตลนนอธราตีกอวิาใอบวนวาบอาาใกดิวซฉาแาทระันลที่ฮเแไขวฺภมําดาผดรขไกูใีจรมอลดายสงาคกาเว่ังือขทเแหใคาาหกล”นนท(ทาอศทสาําัลาน่ีสใตสมนศมรนุสสาีมคสทด่ิงวานทัูดตกรี่ - การไมขัดคําสั่งสามีหรือไมบายเบ่ียงในการตอบสนอง เพราะทานศาสน ทูตกลาววา “เมื่อใดท่ีสามีของเธอเรียกใหเธอไปท่ีเตียง แลวเธอปฏิเสธ จนกระทง่ั สามีของเธอนอนดวยความโกรธเพราะเธอ มลาอิกะฮทฺ ัง้ หลายจะ ส๑๔าป๓แ๖ช)งเธอตลอดท้ังคืนจนกระท่ังถึงเชาตรู” ( มุสลิม ๒/๑๐๖๐ เลขท่ี
132 -เขอายทาําใสห่งิ สนาน้ั มสีริ่งับนหี้เพน่ือาทสี่แราบงกคงวาานมทลี่เํากบินากคเวเกามเขสาามหารมถั่นขดอูแงลเขแาละแสลระาองคยาวขามอพใหึง พอใจแกเขา ชวยเหลือเขาเพ่ือใหเขาไดมาซึ่งความสําเร็จลุลวงในสิ่งที่เขา คาดหวัง ทานศาสนทูต กลาววา “ถาฉันมีสิทธิท่ีจะบังคับใครสักคนใหกม กเ-ธภรอาร”บร(เยทอาาตตั คอตนงริ หใมดมซี ค่ันยี นด๓หูแ/นล๔ึ่งเ๖อ๕าแในจเลนใขสอทนตี่อฉ๑ทนั๑ร๕จัพะ๙บยส)งั คมบับใัตหิแภ ลระรลยูกาๆกมขอกงรเาธบอเทแาสละามรักีขษองา เกียรติยศ ศักด์ิศรีของสามี ทานศาสนทูตกลาววา “หญิงท่ีดีที่สุดคือ เมื่อ ทานเห็นนางแลวรูสึกปล้ืมใจ เมื่อใดท่ีทานสั่งนางแลวนางปฏิบัติตาม แเมล่ือว ใทดาทน่ีทจางึ นอาอนยโูนอองกกบาราอนัลนลาองฮจฺะคสวงาวมนวารัก: ษาตัวและทรัพยสมบัติของทาน” บรรดาชายน้ัน คือผูทที่ าํ หนา ทีป่ กครองเลยี้ งดบู รรดาหญงิ ( อนั นิซาอฺ ๓๔ ) ( ดหู นังสอื อฏั เฏาะยาละซี ๑/๓๐๖ เลขท่ี ๒๓๒๕ ) ทเ-ขภาานรจรศะยาราสับตนทอทงรูตไามกบอลกาออวกนวนาอ“แกแลบทะาจหนรนาิงมสอนํากหําจผราับกูคคพนววซากึ่งมทเยขาินานไยอมสมพิทขึงธอพิทงอ่ีทสใาาจนมเขีหสามรมือคานวใรอนไกบดจราานับก จากเหลา สตรขี องพวกทาน และสิทธิที่สตรีของพวกทานสมควรไดรับจาก พวกทาน คือ การที่เธอไมนําใครท่ีทานไมพึงพอใจเขามาในบาน และเธอ ไมอนุญาตใหใครสักคนซ่ึงพวกทานไมชอบเขาเขามาในบาน พึงรูเถิดวา สิทธิของพวกเธอที่สมควรไดรับจากพวกทานคือ การท่ีพวกทานทําดีกับ พวกเธอท้งั ในเรอื่ งการแตง กายและอาหารการกินของพวกเธอ” ( สุนันอิบนิ มาญะฮฺ ๑/ ๕๙๓ เลขท่ี ๑๘๕๑ ) บเเหสรน็ียรลไดดูกาชมสัดุสาคลวือิมขยอทุคงากนนอหานงญใๆิงนไทดว่ีชัปน่ือฏแเิบตอัตงาฟงิตาฺาบนมินบขตทอิ งบมเัะญธฮอญฺลวัตัมาิเกอี่ย“ัซโวซกอัยับ บลเรูาก่ือนสงียุดน ทซี้ด่ีรีึ่งันกตัวขางออไยงดาฉงสันท่ัง่ี แทจรงิ เจา ไดอําลาบานของเจาซ่ึงเจาเคยพํานักอยู กาวไปสูชายหนุมซึ่งเจา ไมเคยรูจักเลย เจาจงพักอาศัยในบานแมวาเจาไมเคยชินกับมัน เจาจงอยู กบั เขาดังทาสท่ีคอยรบั ใชเจานาย เขาจะเปนบาวท่ีคอยรับใชเจาดวย เจาจง หหนมนั่ึง่ รแักลษะาสสอิบงปครือะกกาารรเถหอลมา ตนน้เี พแ่อื ลเะขนา อแมนรน ับอสน่ิงสท่ิงี่มอาันจามกีคเาขยาอดมวเยปคนวขามอปงเลจา้ืมใ: จ
133 แสลามะกแาลระจสง่ีรคักือภคักอดยีตจอับเขตาาดูที่ซึ่งเปนที่พักสายตาของเขา และท่ีซึ่งจมูกเขาได กล่ินตามมัน ระวังอยาใหสายตาเขาจับจองมองไปท่ีสวนใดสวนหนึ่งของ ตัวเจาซ่ึงสรางความนารังเกียจแกเขา อยาใหเขาไดกลิ่นสวนใดจากเธอ นอกจากเขาจะรับกลิ่นหอมจากเธอเทา น้นั อหาาหแาลระเหพกราคะือควคาอมยหจวิ ับโหตยาดอูยเวาลงมาทาก่ีเขคาือเกขาารนลอุกนไหแลมะดเังวเลปาลทว่ีเไขฟารกับาปรรรบะทกวานน การนอนหลับคือ การโกรธเคอื ง เจ็ดและแปด คือ การมุงมั่นรักษาทรัพยสมบัติของเขา และหลีกเลี่ยงการ กทรระัพทยํคาทือ่ีสกราารงรคูจวักากมะลปะรอะามยาแณกคแรลอะบขคอรสัวําขคอัญงใเขนากาขรปอสกปําคอัญงคใรนอกบาครรรััวกคษือา การดูแลรักษาท่ดี ี เกาและสิบ คอื อยา ขัดคําส่งั ของสามีและอยาเปดเผยความลบั ของเขา เมื่อใด ทเ่ี จาขัดคําสง่ั เขาหรอื เปดเผยความลับเขา เจาจะไมไดรับความปลอดภัยจาก กอายราหแสลอดกงลคววงาขมอดงีใเจขตาแอนห.นาเขาในขณะท่ีเขากําลังเขมงวดอยูกับงาน และ อยาแสดงความโศกเศรา ตอหนาเขาในขณะทีเ่ ขาดีใจและมีความสุข -สคแยซเหินมลว่ึงทิ น็ าพยะะมธชอหจิธเอิขมงีอแัรใบแรตรอหฺลทด็งงคแวงอจ่ี ภอืากกะรนร็ตอใบสหจรายรนิ มะแยสรสไลดิง่าเมพอะหแาสดโรหนลอาทมญึ่งะะช่เีบแปอหิงากูรลัซ(น นณพ ลอึ่งกวาอมถันากทฮาระนไเบฺตฮีข่จิซมรััรงา อามสัจคของาีสับใอฺก๔สนินใงมหคนาส)ะมัมสาอฮงภาตีดัรมรีนจออีมาด้นั ภลักอวแกรฝบยลรุารคใวอยหยวชากาเานจา็จมยางคเสตบวแา็มรามวิมโใใวภจวนาาคฝวส:าันแย่ิงตแหนถตั้นญางดนงิงาจวานะยง - ความยุติธรรมและความเสมอภาคกัน (สําหรับใครท่ีมีภรรยาเกินหนึ่ง) ดังนั้นหนาท่ีของสามีคือตองใหความยุติธรรมกับพวกเธอท้ังหมด ในดาน เอมพาารหกากาะรทวกาาานรใศกนาินสวนั นเทคกตูิรยื่อกา มลงดัาตว่ืมไวหาเคล“รผข่ือใู องดงแทเตขี่มงาีภกจราะรยเยอาียทสง่ีพอไังกปคออนาีกศแขัยลาวงแเขหลานะขกึ่งาง”ารอ(หีกอฝลบาับยู ดนหาอวนนู ด่ึง
134 ๒- ก/๒าร๔ด๒ูแลเลรขับทผี่ ๒ิดช๑อ๓บ๓ภร) รยาและลูกๆ เปนหนาท่ีของสามี หาที่พักอาศัยท่ี เหมาะสม หาปจ จยั ยงั ชพี ใหพวกเขา อาทิ อาหารการกิน เครื่องด่ืม เคร่ือง แตงกาย และมอบคาใชจายใหพวกเขาตามความตองการพอเพียงกับ คคควัวบราแมใคหสนผาแมูมกาีฐรเาขถนาขะกอร็ใงาํ่หสรเวาขมยาจีจาเาพยยตรตาาาะมมอฐทลัา่ีอนลัลอะลขฮอฺตอฮรงฺเทัสขครางวสปาวมรนวะาผททูาคนี่กวามารมายใวังหาชแ:พี กขเขอางเขอาัลเปลนอทฮฺ่ี มิไดทรงใหเปนท่ีลําบากแกชีวิตใด เวนแตตามท่ีพระองคทรงประทานมา แกชีวิตน้ัน หลังจากความยากลําบาก อัลลอฮฺจะทรงทําใหเกิดความ สอะิสดลวากมสไบดาใยห(กอาัฏรเสฏนาะับลส็านกุน๗ใน) เร่ืองน้ีมาก ซ่ึงอิสลามถือวาการเลี้ยงดูและ การออกคาใชจายเพ่ือเลี้ยงสมาชิกในครอบครัวเปนการเศาะดาเกาะฮฺอยาง หนง่ึ (การบริจาคทาน ) มผี ลบุญมหาศาล ทานศาสนทูตไดกลาวแกสะอัด บคเพุณินยี ตงอใักดบใกสีว็ตัปกาากมกอภศมรันรคยควาือาคกมณุ าวร.าเ.ศ..:า. ะ:(ดอแาลั เทกบจาุคะรอฮิงรฺอแียยล ๓า วง/ถห๑ึง๐นค๐่ึงุณ๖แจมเละกขบรทะรี่ ิทจ๒า่ัง๕คอ๙าทห๑าาน)รมคาําหกนน่ึองทยี่ ภรรยามสี ิทธินําเงนิ ของสามีมาเก็บไวและใชจาย ถึงแมวาเขาไมรูเลยก็ตาม ในกรณที ่ีสามลี ะเลยความรบั ผดิ ชอบในการออกคา ใชจ าย จากฮินดุน บินติ อุตบะฮฺ เธอไดถามทานศาสนทูตวา “โอทานศาสนทูตของอัลลอฮฺ แทจริง แลว อบูซฟุ ยาน คือผูชายท่ีตระหน่ีคนหน่ึง เขาไมไดใหฉันใหครบเพียงพอ ตอความตองการของฉันและลูกๆ ฉันจึงลักเอาจากเขาดวยของเล็กๆนอยๆ โดยที่เขาไมรับรูเลย ทานตอบวาเธอจงเอาเถิดใหครบกับความตองการ ขป- อกฏงาิบเรธัตหอิทลแําัลบตะอนลภอกู รนๆรร”ยวา(มอกภลั ันบรรแุคยลอาระคียกือ า๕ครน/อ๒หยู๐นรว๕ึ่งมท๒ก่ีตันเอลงขกเทปา่ีรน๕ให๐ค๔รนส๙าักท)คี่สนําดคูแัญลทห่ีสัวาใมจีคใวหร ความรักและเอาใจใสเธอ คอยหยอกลอกันอยางสนุกสนาน คอย สนองตอบความตองการทางอารมณ คอยทําใหอิ่มใจจนเธอไมหันไป สนใจเรือ่ งอ่ืนๆทไี่ รส าระซึง่ จะบงั เกิดผลรา ยตามมา ทานศาสนทูตไดกลาว แกญาบิร ความวา : “ทานแตงงานแลวหรือญาบิร?ฉันตอบวา ใช ทานถาม วา เปนหญิงโสดหรือหญิงหมาย ? ฉันตอบวา หญิงหมาย ทานถามตอวา
135 ไหฉรือนไเจมา เลลอ ือเกลนหกญับิงเโธสอดอยเพางื่อเพทลานิดเจพะลไินดหสยนอุกกสลนอาเนธอแลแะลเะธเอธกอ็ลหอยเลอนกกลับอเเจจาา อยางเพลิดเพลนิ สนุกสนานกัน ” ( อัลบคุ อรีย ๕/๒๓๔๗ เลขท่ี ๖๐๒๔ ) - หมั่นรักษาและปดบังความลับของภรรยา ไมเปดเผยสิ่งท่ีเขาเห็นและฟง “จหแานทกุมเจธทรอี่เิงขแาหลหวราผือภูทครี่มรวยีฐาามาเนขสาะัมตพแํ่าลันตวอธเยธรอะณเหขทวาี่อหางัลาเเลขขอาาฮกตฺใับอนเไธวปัอนเขปทารกโา็เนลปกศดมาเผสายกนคททวี่สูาตุดมกคลลือับาขชวอวายงา เธอ” ( มุสลมิ ๒/๑๐๖๐ เลขท่ี ๑๔๓๗ ) -การอยูรวมกันและคลุกคลีกับเธอดวยแบบอยางท่ีดีและทําดีกับเธอ หปรรึกือษบาังเคธับอใในหเเรธ่ือองททําี่เกตี่ยาวมกกับารชตีวัิดตขสอินงใเจธขออไงมเขคาวตรลบอังดคับเเธขอาแคลวะรรแังสแวกงเธหอา หนทางสูการมีชีวิตท่ีสุขสบายใหเธอ แสดงความจริงใจและความรักแทท่ี มีตอเธอ หมั่นคลุกคลีกับเธออยางสนุกสนาน มีการหยอกลอบาง ลอเลน บบคือรางรผดทูซาภา่ึงนรมรศีมยาาาสรพนยวาทกทเูตขดไาีงดมากามกลทาว่สี แวดุ ลาะ.“ผผูทูศี่ดรัทีทธี่สาุดทใ่ีมนีรหัศมมูีพแหวงกศทราัทนธคาือสมผบูทูรี่ทณําทดีกี่สับุด ( เศาะฮฮี ฺอบิ นฮิ บิ บาน ๙/๔๘๓ เลขท่ี ๔๑๗๖ ) - อดทนตอการกระทําของเธอที่ไมดี ยอมรับความผิดพลาดของเธอ ไม เที่ยวไปสนใจและติดตามแตความผิดพลาดของเธอ ทานศาสนทูตมุฮัมมัด กลาววา “ผูศรัทธาชายจะไมเกลียดชังผูศรัทธาหญิง เม่ือใดที่เขาเกลียดเธอ เพราะมารยาท เขาอาจจะชอบอยางอื่นของตัวเธอก็ได ( มุสลิม ๒/ ๑๐๙๑ เลขที่ ๑๔๖๙ ) ฮโ- อฺตมบรีคสัรวรใามนดารคผูสัมูศกึภรหีรัทองึ ธหัลากวเองรุ ยใอนาจนตงคัวคเุมธวคอารมอแวงลาตะ:ัวไขมอนงาํ พพวากเธเจอาไแปลใะนคสรถอาบนคทร่ีทัวขี่ไอมงดพี อวกัลเลจอา ใหพนจากไฟนรก เพราะเชื้อเพลิงของมันคือมนุษย และกอนหิน ( อัตตะฮฺ รีม ๖ ) - มอบใหเธอดูแลทรัพยสวนตัวของเธอโดยเฉพาะ ไมเอามันนอกจากดวย ความยินยอมของเธอ ไมใชมันนอกจากตองไดรับอนุญาตจากเธอและเธอ
136 รสับกั ทคนราเปบนกอเรนื่องททา่ีไนมศอ านสุญนาทตตู ยมกฮุเวัมน มแดั ตกดลว า ยวคววาาม“ทยนิรัพยอยสมใินจเงอินันทบอรงิสขทุ อธงิ์”มุสลิม สิทธิของเครือญาติ เผ-ขกูพาพวตกนักเตทขาุกามคขบือ ทญอบาาจญัตจิใญะกัตเลปิอชนสิ ิดใลฝนาามลยชักอาษยสิณหละรากือมาเสครงรแเือสจญกริมจาใาตหยิขซชอะวงยกเขเาหาตทลหอืี่สรพมือวคบกวรเรขิจไาาดเคมรท่ือับาพกนวาทกร่ี อิสลามไดสนับสนุน หรืออาจจะคอยติดตามขาวคราวความเปนอยูของ พวกเขา เอาใจใสพวกเขา เขาสมาคมกับพวกเขาและอยูเคียงคูกับพวกเขา รเแญมปจสอละุสรามาอะะตลนอจกิอิม(ทงากคทอยัง้รวหันุํกใาใาเนดาคนกมงกยนริซวแา็ตงจาามลอออํา:ทะัเลงฺป๑่พีตพลนัดวอ)ยตกาฮขยอเฺทาขางดี่พามสไตวเรขปกกาาทกเงหจ็ุกคตาาขวตาพมาาหวมงกรขผเเือขอูกขมากพาจีคันันะทวทดตาั้งมี่ดวอนยสีกงี้เนพับุขใื่หอรเอคะงอัลรอจภือลางัยกญอคคฮ าถําฺตแตกาลริถมลัสะึงาีเพแใหวนมึงขตรควอุผักาัมงพิดษภทพวาีราเกอลคนเัลราขศืดกอาาุ สนทูตซึ่งความวา : “คนที่ติดตอกับเครือญาติมิใชคนที่คอยตอบแทนการ กระทําของคนอื่นดว ยการกระทําทีเ่ หมอื นกัน แตผ ทู ่ตี ดิ ตอกบั เครือญาติคือ ตอผกอเหขะบัิูัซสดลาไขึพ่งลังรเเาจาวปม?ดมากือนกกถเมไขบับเือนัรสาาเวคทกครปาวลนัร็จกมาือา ทสามหวญร”ีิ้นสวัน(ตาา แัมอตัตดลพลัินขวัพนบทีค่าดคุธรอื าตะคทอนทัวอรวาพี่ ศเงียงาคาําคเมนค๕สรกสืรอักน/ลัมืออญ๒ทาญพาวาูต๒ศันาวตกยั ต๓าธิไขลิขก๓ดอเาอจับลวงงเาผุลเกวเยคขูทขาขินราที่ขึ้น“ยือโอี่ออดญ๕ัจลมนพา๖าลหตตรก๔อรัิดะหเ๕จฮืออขราฺทไางือใ)มดรคหไถงกมรเขสาอลตฉารดาิดจันาวพตะงจวเนอสระากจิ่มรทัาบรตเํากจพดพิดกาีกตสววาับกอ่ิรงา คนท่ีทําดีกับเจา และฉันจะตัดความสัมพันธกับคนท่ีตัดขาดกับเจา มัน ตอบวา ใชแลวโอพระเจาของขา พระองคกลาววา ดังนั้นสําหรับเจาคือส่ิง ที่เจา ตองการ. หลงั จากนัน้ ทา นอบูฮรุ ็อยเราะฮฺไดอ า นโองการอลั ลอฮฺ ซึ่ง ความวา :
137 ดคังวนามน้ั เสหียวหังกานัยใวนา แหผานกพดวินกแเจลาะผตินัดหคลวังาใมหส(ัมกพับักนาธรทอาีมงาเนครแือลญว)าพตวิขกอเจงาพกว็จกะเกจอา กระนนั้ หรอื ?( มฮุ มั มัด ๒๒ ) สิทธขิ องลกู ๆ -ชเอีวิาตใจอใาสทพิ วเรกื่อเขงาอหารหือาดรูแกลารพกวินกเขเคาใรหื่อคงดรบ่ืมสเมคบรูร่ือณงแดตานงกปาจยจแัยใลนะกทาี่พรักดอําเานศินัย เน่อื งจากคาํ กลาวของทานศาสนทูตซึ่งความวา : “เปนที่สมควรแลวสําหรับ ท“-กเแ-ข(คแาหบาเาวรทศนเบมทลราจ่ัแนอะย้ีเบ่ีรลลงฮยอิงุคือดีฮะาแบค”ูชกฺงลอลรขอื่ชวบิ(ใมบอ่ือดพอนสดิงทบลัวฮิั่งอา่ีคุมกไิบสขิสคพสุทบออลลดาเงานรหานนัดพามพนรจวะ๑อวะกงึ่ ส๓กแจกถทําะ/ลูเกา๔หขม๑นะเ/รารบี๓จดี๕ยับดาะ๕กวป๔งัพตชยนเเ๕อนวลม่ือัน้ กงขอ่ืาใเจเลทเงรนลขงจขยี่ืวเอ๕าาลทาันกกทือ๘่ี ก๘ปทมกอ๑าิรา๕ตชัน๘รนโ่อืรไ๒ดล)ศทสมีง๖กาด่ีสหาดสสี)มนาวนํายใยหจททเชลรข่ีูดต่ือี้ยับอีแกเงพงฉกลดเวขพพูาพกาาวววทตะคกกอาขวนเเบอขขา”ุคงมาาพคดดวลวววาทกยย:ี่ ทานศาสนทูตกลาวความวา :“แตละคนในหมูพวกทานคือผูดูแลและ ผูรับผิดชอบตอคนที่อยูภายใตการดูแล ผูนําคือผูดูแลและผูรับผิดชอบตอ ส-อผภปบหูรยาารามบัปายะวไ่ัในผแชผดนดิชขาูรสบชชงอับาพอพานปในบวรขแชกตขใอชนเหออขงงทาพงลเาขยรสูกวาพัทเๆากขมยาเขาขนสีเผอคธาศมูชงปืออาบพารสผยัตวะแนูคดเิกสหลทืูอทแบละูตผาลาเกนกูดธนทับลูอแัน้รคอาลคั”พววยืค(อวาายอรผมาไสัลอูรดส“บมับบสงพคุบคผบาวอปิัดรสตกรแัวชิุขขทยี ชขอแอา๒งอบนลบงง/ะตอน๙รเคยขอร๐าวาาดท๒ยไาาุกเดมผผขเคลสปูรูหาขนาับลญปทแภอใิแ่ีงชลาด๒คชยพภะ๔ืองใวัยเตนขผ๑กนูบด๙าหทเคูแาาาอ)ืนนมลอง และอยาไดสาปแชงทรัพยสมบัติของพวกทาน เพราะคําสาปแชงน้ัน อาจจะตรงกับชวงเวลาหน่ึงซ่ึงอัลลอฮฺจะทรงตอบรับ” ( อบูดาวูด ๒/ ๘๘ เ-หลพนขว่ึทงกไ่ี ๑เมข๕าวต๓าอจ๒งะไเ)ปดรนับเรค่ือวงามเกยี่ยตุ วิธกรับรมกทาี่เรทมาอเทบียหมรกือันใหไมขมอีกงราราเงขวาัลขางหฝราือยเใรด่ือฝงาทย่ี
138 เทกรย่ี ยวศกตบั อกผาูเรปตนดิ พตออรเอะงหวอางีกกทันั้งยเังพสรราาะงกคาวราไมมบเทาดาเหทมียามงกรันะคหือวตางนกเหันตุแรหายงงกาานร จากอันนุอฺมาน บิน บะซีร กลาววา “พอของฉันไดมอบใหฉันซ่ึงสวนหน่ึง ของทรัพยสมบัติของทาน แมฉันอุมเราะฮฺ บินติ เราะวาฮะฮฺ กลาววา ฉัน หไฉมันาทยอาทมนายศนกาศสเาวนสนทนเรูตท่ือเูตงพกน่ือลี้ตใาอหวงทแมากีทนพารอนวฉศมันาเปสวนานสททักูตาขเนปีพไนยดสาทนักําขกแีพับบยสบาิ่งนนที้กด่ีพับวอลยฉูกันพขไออดงฉทมันอาจนบึงคไใหนป อื่นๆหรือไม ? พอฉันตอบวา ไม ทานกลาววา เจาจงยําเกรงอัลลอฮฺและจง ยุติธรรมระหวางลูกๆของเจา” ( มุสลิม ๓/๑๒๔๓ เลขท่ี ๑๖๒๓ ) เมื่อพอ ฉันกลับบานทา นไดข อของท่ีมอบใหก ลับคืน . อส-เพพอยวทิ ิส่ือากธใลงเหชาขิขมัดทาอไไเํางจดดดนเยีตพรกับอื่อทฐเสพนาาวนนื่อบนนศะา เคาบเนบสวาานงนมขทเอจูปตงนกนมทลอรําายดใวูขหกวอดาฉงวันอเพยัลคื่อลิด(นอวอบาฮัลฺไาพบนดรุคสะแอ่ังอลเรงสะีคยียใอ๕ญหัลิบ/สล๒ิรทอีลฮธ๒เฺติแป๓อกนงพ๙รกวะเาลกยรเขะใขหทๆา่ี ๕๖๖๘ ) อสิ ลามสง่ั ใหเรากระทําดตี อเพ่ือนบานอยา งดีท่ีสุด อัลลอฮฺตรัสในคัมภีรอัล แแแ-กพแไทลรุลลรมอะะะจะอาเรเจอพดนนงิงง็ก่ืออุญเคคคกลันาวาํลาเตารคพแอมใพียลฮรหวงสฺาะาไทขแักจม:าําลงกงทรทะาารรผํายแงะดูขพชลอีตัดอวะัลอสกบผลผเนูเผขดอูบูยาินแฮังะทฺลเเทโถก้ังะสาิิดดดเงพผวเแกแยโู่ือลลลอวนะาะาอ ทบอจผวา้ังายูทดแนสา่ีม(ลใอใือหอะกงขนักมแลวานลีเสาคระิซ่ิงขกียตหาองรออนแงะฺผพ๓ลท่ึงูเวสะํา๖ปกเิ่งนพ)รเใจญื่อาดายนเาคปงตทรานิทอย่ีหภี่โใบากดางคคลยไรีกอชกอับบิดลงู ฮุร็อยเราะฮฺ กลาววา “ไดมีคนถามทานศาสนทูตวา แทจริงแลวมีคนหน่ึง เขาจะถือศีลอดตลอดทั้งวัน ละหมาดตลอดทั้งคืน แตเขาจะทํารายเพื่อน บเทธาาอนนจถเะขกูถาถอื ดาศวมีลยออวกี ดาวจใานาเแเขดทาือจนรทริงาอแนมลเะวลฎผยูหอตนญอบิงแควลนาะเนไธมั้นอมจจะะีผบกลรรดะิจีแทากคําเเลขนะายหเทลมย่ีมาาดเกขหพาาออเวยลแูใาลนะนแเธลรอกะ
139 ๔ไม/ท๑ํา๘ร๔า ยเเลพข่อื ทน่ีบ๗า ๓น๐ด๕วย)วาจา ทา นตอบวา เธออยใู นสวรรค” ( อลั มสุ ดดั รอก การทํารายเพื่อนบานสรางความบกพรองตอความศรัทธาของมุสลิม ทานศาสนทูตกลาววา “วัลลอฮฺ เขาคนนั้นไมศรัทธาพอ วัลลอฮฺเขาไม ศสบราา นัมทคขธรอาั้งพงเอ)ขาไมวมัลีคปลนลอถอฮาดมฺเขภวาาัยไจใมาคศกรรคเัทหวาธรมอาชพโว่ัออขท(อางทนเาขศนาา”สได(นอสทัลาูตบบุคาทนอากรนียับต น๕อบา/๒มวขา๒อผ๔งูซอ๐่ึงัลเเพลลื่อขอนทฮีฺ่ ๕๖๗๐ ) บางคร้ังเราอาจจะเจอเพ่ือนบานที่ประพฤติไมดีตอเรา แตถึงเชนนั้นก็ตาม อบิสาสลา(มขอกอ็ยััลงสลงอเฮสโฺ รปิมรใดหปเรราานทํทาดาีกนับดพว ยว)กแเขทาจรมงิ แีชลายวคฉนันหมนีเพ่ึงื่อถนามบทานานซอึ่งกิบรนะุอทับํา ชั่วตอฉัน ดาวาฉัน สรางความรําคาญใจแกฉันมาก ทานกลาวเกชายคน นัน้ วา เจา ไปหาเขาเถดิ ถาเขาละเมดิ คําสั่งอัลลอฮฺในเร่ืองที่เก่ียวกับตัวเจาก็ ดตเพีนา่ือม๒นเบ/จ๒าาจน๑งม๒ตีสา)ามมคปําสระ่ังอเภัลทลดอวฮยฺโกดันยกซาร่ึงทตําาดงีกกับ็มเีคขวาา”ม(แดตูหกนตังาสงดือาอนิฮสฺยิทาอธฺอิทุลี่คูมวิดร ไดรบั : -เพื่อนบานที่เปนเครือญาติ ควรไดรับสิทธิสามประการดวยกัน สิทธิทาง เครอื ญาติ สทิ ธิดานความใกลชิดในฐานะท่ีเขาเปนเพื่อนบาน สุดทายสิทธิ ดานศาสนาอิสลาม - เพื่อนบานที่เปนมุสลิม เขาควรไดรับสองสิทธิดวยกัน หน่ึงคือ สิทธิดาน ความใกลชดิ สองสิทธิดานศาสนา -เคชเวือพาดม่ือแในพกบละาหชนิดนทใึ่งี่ไนตมัวฐใสาชนาํ มหะุสเรพับล่ือคิมนรบอเขบานาคไรดควั รเรขับ้ังาหเพนเีมยึ่งง่ือทสทาิทานนธอิกเัลดลดียับุลวมลเทาอทาฮนาฺบน้ันินถคาอืมอัมครสรฺไิทอดธบมิดคีการานัวร ของทานวา พวกทานไดนําไปใหแกเพื่อนบานของเราที่เปนยิวแลวหรือยัง ( ทานถามสองคร้ัง ) เพราะฉันไดยินทานศาสนทูตอัลลอฮฺตรัสในคัมภีรอัลกุ รอาน : ทานญิบรีล ( เทวทูตอัลลอฮฺ ) ไดส่ังเสียใหทําดีตอเพื่อนบาน อยางสมํ่าเสมอ จงทําใหฉันคิดวา เขาตองการใหเขาไดรับสวนเเบงของม รดกดวย” ( ตรี มิซีย ๔/ ๓๓๓ เลขที่ ๑๙๔๓ )
140 ตเคอสอิืสรอทิงัสลอกธใิสาาิขนมลรคไอทาดมัมงําใจดภเพหึงีกีรใกอับื่อหาัลเนสพรกสิทฝื่อุรนธอนูงิตัาบฝ:นาสูงงๆน:แท“ุนลเเ่ีพเพะพ่ือกือ่ ่ือนานเรอทฝตาี่ดูงัใกคีทจเวต่ีสใรือสุดไนตดณอพร ับเวทพก่ีอ่ือสเัลขนวลาฝนอูงหทฮอนฺคายนึ่งือาขงศเอมพางสา่ือสกนนิทททดธูตี่ควิเหออยัลลเยหาลทนตอําุ้ันนดฮฺี้ี ตอเพื่อนมากที่สดุ และเพื่อนบานท่ีดที ี่สุด ณ ทีอ่ ัลลอฮฺ คือ เพื่อนบานท่ีทําดี กับเพื่อนบานดวยกันดีท่ีสุด” ( เศาะฮีฮฺ อิบนิคุซัยมะฮฺ ๔/ ๑๔๐ เลขที่ ฉวต๒สสยงัาานัะิท๕คมลใตธง๓ชคาอิขอมํา๙งคอยสะทือูตง)ฮ่ังําเกลเพฺดไสาอื่อีกดรียดลนับถขไะาพฝอปมหูงงอจทไมทแนมาาามกนดนจหรใศบทะลหาสท้ังงัสท ส้ินจง่ั นาหาอเนกพทลงทกีูตยงั า้ังงกกวรสแาาาเรอรคส“เทงชโียสอําีวชียกดิตทีวชาีกบิตาีวรับนขติขนเศออโคางพลชรสทกืรอาน้ังยในญสหหท้ีเาทอทนูตตงาขาุมิตบนนอคาา้ันทมงนงอัง้ทไหสัลทห่ีทนลอวมา่ึงองานจส?ฮทากฺิทกท้ังามธเสราผีสิเปนอหา่ิงฏบงตใลเิบดอะาคนนทบัตยี่ีิ้ี ทํากบั พวกเขา การทําดีและใหเกียรติแกเพื่อนฝูงของทานทั้งสอง” ( อบูดา วูด ๔/๓๓๖ เลขท่ี ๕๑๔๒ ) เตอสสคขํอาาิทิทาคกอธแธิลเัลิขรลิขาลาอะวะอองใขฮแฮงหอฺ(ฺขแแญงวลกขทันาะใากอนตปนีผซอทรศะูมวโัศาันลฮนสาฺกแอเะนยก)าอทคียเเิสขขูติเนรลาาซาจาด่ึง:ะมําวคฮตยควฺอือาเงขมมกใาีควหาจรานํเาไกต:ถดีย“อารรผงมับตูใใวิแดกหากาศเกรญเรพตียัทาื่รอออธตนนีาซิแรตบะกับอาฮแนทอฺคขัลี่ดือแกลี ลอผทอะะูมฮั้งผไานฺแเูใรยล้ีเดหน่ียะศื่มอรตรืองเอยัทจวียโาธันนอกา ทานศาสนทูตของอัลลอฮฺ ? ทานตอบวา คือ หน่ึงวันหนึ่งคืน การรับแขก คือสามวัน ถาเกินกวานั้นถือวาเปนการเศาะดะเกาะฮฺ ( เปนการทํากุศล สพเลําูดขหแทรตี่ ั๕บสเ๖ิ่งขท๗าี่ด๓)ี แห)ลระือผหูใดากศเรปัทนธสาิ่งตไอมอดัลีกล็จองฮเงฺแียลบะเตสอียว”ัน(ออาัลคบิเรุคาอะรฮียฺ ใ๕ห/เข๒า๒เล๔ือ๐ก
141 ใกหารญเคหาลรพวงแลทะากนารศทาําสดนีตทอูตแไขดกกคลือากวาวรางา“นในทหี่ปมระูมเนสุรษิฐยยน่ิงั้นและมมีบีผุคลคบลุญสออันง ประเภทดวยกัน บุคคลประเภทที่หนึ่ง เขาเปรียบเสมือนคนท่ีข่ีมาเพ่ือ ออกไปตอสูในหนทางของอัลลอฮฺและหลีกเลี่ยงจากพฤติกรรมอันช่ัวราย ๒แแพล/๗ะะบข๖ุอคเลงคเขลขทปา่ี๒เรพะ๗ื่อเภค๓ทอ๘ยทต)ี่สออนงรับเขแาขเปกเรขียอบงเเสขมาแือลนะคบนรทิกี่ใาชรเเขวาล”าส( อวันลมมุสากดอัดยรูกอับก ไสออด๓มกมิวลสอํา๓าหเยากรลร๕สวรไียยาวั๘บีหมปกาาหรนไทพ)อ“ดนารใแงทเนาอสใทท่ีชมหกนจ่ี่ขืนกเารอขอบับริงมงาาตแแทแานลขรขอําใวยกกนแนาสคจลทรสืวนอะับใ่ิงนไถในทมแหหึงกี่เคขปขกนาวาการึ่รงรไระขตเมล:พตออามูบ่ิมงนเีคขภแารวานาบับดาร”บมแวะ(สอยแขมอายลกมิาาบะรงาคอนรยทวาุถมา่ีดาททามี ิญทกลทคี่ดําาะืาอบรีนฮตกาฺศท๒กอาาาแรสน/นก๑ทนรศเ๑ี่บับจทา๑าุคสเูตขข๔คนมอาลุฮทดงเลหัมบูตวขมนยไานทัดดดึ่งี่ี กลาววา “ไมอนุญาตใหมุสลิมคางในฐานะเปนแขกในบานเพื่อนเขา จนกระท่ังทําใหเขาตองทําบาป พวกเขาถามวา โอทานศาสนทูต ทําใหเขา ทแททอทททะํูตาาาานไนบนจมรรฆาจใฮุ ทปงิหะัมอทจี่ยแแมซะากบขัดานมเลบกใสาศนไีนไตื่อาดหฐสอั่ทงกาแนนนี่ทนลมรกทาาะบัวนันวูตแาเในไเขบเลนขด่ังาบาหาใออ?อจหกีนยยะูกใแงัทาไหาลสงามรขวแอืนตใ”อขขตชอ งก(ออญนปมนงบรวเาสุั่งขับวตงลาชาิแถทมิหนขอา่ีวร๓กแมาาือศทขุส/อพัยกม่ี๑ลิฮใ่ีนไา๓มิ ฺยนหมอทา๕บยอาง้ังท๓อาขิอหนามอลุ ลเนเลทมูงขาทขยดิาทานทาดจ:า นนี่นีนจ๔กะกจจ๘พ็ตะราาปยะก)มาทูเทสย่ังาา้ือบเนมขผาศทางาไาขํคาสมใอรนหมั้งงี เขาน่งั ไมม ใี ครสักคนที่เคยเปนแขกของทานนอกจากวาเขาคนนั้นจะบอก วา ทานคือคนใจบุญท่ีสุด จนกระท่ังทานจะใหความสนใจแกจํานวนแขก ทั้งหมดทั้งในลักษณะการนั่ง การไดยิน การสนนา เร่ืองสาระที่มาจาก หทาอนงรับแลแะขกกาขรอหงันทหานนเาปขนอไงปเขดาวไยปบหรารจยําานกวานศแทขี่เหกนทีั้ยงหมอมาดย บถรอรมยตากนาศแใลนะ
142 ซพื่อวกสเัตขยา ถทือาวนาจเปะนเรกียากรบเครารรดพาสแกาวพกวขกอเขงาทาทนาดนวคยือนผาูโมกแรฝธงยทาี่ใกชทแี่สทุดนชแ่ือลขะอจะง พอใจเร็วท่สี ุด สวนเร่ืองที่เก่ียวกับการทํางาน และแรงงาน อิสลามไดนําเสนอเงื่อนไข ตรเงะาือ่ หงนๆวไขาขงอแเลจงมะาขสันอิทงธพงิทาร่ีพนอวกมกับทเขั้งคาไสนดมทชค่ีท้ีแวําจรงไงาดถนรึงใบักหมฎเีดขรังาะนเบหี้ :ียรบือเคกนี่ยวงกานับกคับวเาจมาสขัอมงพงันานธ เใทดสทเเมพคนว้ังาทิือ่ร่ือนทนยื่อไนธคัศี้กหงคซิขวน็เนืรอน่ึงาอะทุงมอื่อผองหพี่ ยงเูรสิคปูมจภวับลนนากาทใากยคพชี่มเงใคหณุ พาี่นตํามนคมวกกอาวอกลางะารบทกามสดวงาันสมูแขนานัมลแอคพขใกงอวหทอเันยขาเงูภาธขมานเาขราเยศทะาใไพาหาจตมสเยวงทกมนาเาาตียยงอทรามรคบดูตมียกนงูแมชมันงาลุฮวอานดขยัมานทาพหอมแน่ีเงวาัดลกพกรกซะินใาเวขเึ่งหรคจกคาเาวเทดคขวขาวาาาาอมนรมตยงสพาวง(มาดาาทมอทนัง:าาัลน่ีเตงขรพบั้นมอถาี่นุคงนถกขเออาินุษปอใรงนยงคีขยเชไใรอข๑หนปมงา/ี ๒๐ เลขที่ ๓๐ ) อิสลามไดรับรองสิทธิของลูกจางในการไดรับคาตอบแทน ทานศาสนทูต สคพกคอเพสิลอนัญวรราลกงญวยีาาาเวขนมาะ๒าาสทม/ชใอัง่๗าานาใัลแน๗ยหวลลซศัน๖มอวึ่งากีไปฮเขสลดาฺตรารขปนรโยบทัสลรผทอี๒่ะใกูใูกตนโด๑รย”คชท๑าหชัมายี่อ๔นายลภิสมคจะ)ีรรานเไอะอกมัลหแียเขกดใลนาุรหขวึ่งอกอแซจาิตงน่ึงานคไไเงงามด:คินตใ“สนอทสหาบง่ีเาสบขมาแิทาานทคนขธนนมาิดอขกยาันวมาอจยสปนานนมรทกาคะแม่ีเรกขวลขะราาะอศจเทกชะเงั่ปงเาเขขรจยนาาิ่มทะแศ”ท่ี(วชัลตําาอ้ีรวแงจัูลกผาจานับบิดงงุ คาตอบแทนใหเ ขา” (มุสนดั อิมามอะฮฺหมัด ๓/ ๕๙ เลขที่ ๑๑๕๘๒ ) อิสลามสั่งใหมอบคาจางแกคนงานทันทีหลังจากที่เขาทํางานเสร็จตาม หนาที่ ทานศาสนทูตกลาววา “จงมอบคาตอบแทนแกคนงานกอนท่ีเหง่ือ ขเชอนงกเขันาจอะิสแลหางม”ไ. ม( อสนุนุญนั อาตบิ ในหิมเาขญาแะฮบ๒ฺ กภ/ ๘าร๑ะ๗เกเินลคขทวา่ี ๒มส๔า๔ม๓าร)ถของเขา ถา
143 จหํารเอืปในหตก อางรทชวํายจเําหเปลนือดตาอนงกใาํหลคังวาคมือชชวว ยยเเหหลลือือแเขกาเทขําา เอพารทาะิ เทพาิ่มนคศาาจสานงใทหูตเไขดา กลาววา “และอยาส่ังใหพวกเขาทําในสิ่งที่พวกเขาไมมีความสามารถ ถา พวกทานไดมอบงานใหพวกเขาทําในสิ่งเกินความสามารถของพวกเขา พกอาิสวรกลแทาสมา วนถงือจหําวาเาปรกานายรตไหอดงาทงช่ีดาว ีนยถทเหาําเลปแอืลนพวไไวปดกดเควขายาตว”อิธ(บีทอแาัลงทบทนุคีอ่ มอิสารลเยี พา ๑มร/าอะ๒นงุม๐านัตเลิ เขทปทานน่ี แ๓ศน๐าวส)ทนาทงสูตู กลาววา “ใครคนใดคนหน่ึงไมกินอาหารท่ีดีกวาเลยนอกจากการที่เขา ไดรับอาหารมาดวยมือเขาเอง แทจริงแลวศาสนทูตแหงอัลลอฮฺ ดาวูด ได ออาิสหลาารมกสนิ งดเสว ยรมิมอืใหขอแงสเขวงาเหอางง”า(นอแลั ลบะุคสอนรยีับ ๒สน/๗ุน๓ให๐ทเลําขงาทนี่ ๑เต๙็ม๖ท๖ี่ )ทานศาสน ทูตกลาววา การท่ีเขาผูใดสักคนในบรรดาพวกคุณเอาเชือดมาแลวหาไมฟน สักมัดหน่ึงแบกบนหลังเขา แลวเอามันไปขาย อัลลอฮฺจะทรงปกปองหนา เบขาางคยรอง้ั มไดมีกใหวาบกา างร.ท(ี่เขอาัลไบปุคขออรทยี า๒น/ก๕ิน๓จ๕ากเคลนขทอื่น่ี ๑ๆ๔๐บ๒าง)คร้ังพวกเขาใหบาง สทิ ธขิ องเจา ของงาน ลฝอ“ทอขสแิิกูมอสสดุาํ ทงจงือฝลลาคจามาานงรนสมมือเงิ รงุดไ”สฉแาื่อดคะล(งนยใวนเมว ตๆสหาอุสน้ั อมรสลั นสสงิมสลิทาดัวนใาอนธนอมหบั ฮทิแบหาสคฺทก่ีพรูยนนนรถเุอวจ่ึงงุนทฺลกขราไใี่ารเขกัอขหมับเ๗องามลพสงงถ/่ือาวางทิูก๓ชผนกาธสาใูน๔เททิหข่ังดเ๙ํใาา่เีหรใจทหปนือเมาลําทรหขือลงขับําอมานะทปนงูพเๆพี่ลง๔อรวกายวุงย๓กนงักบตาทา๘คเงทัวขนสาว๖แี่ไานรุดจดลท)ไทฝําใะดาเํามหปคนรงือสนวาับศนาิทาตคฉมสแอือธะสลนงิแนกวทาทกาั้นเมําขูตครงาารกไนารจับดานงถะรกผาดใททนลิดนวําําาชหยดกงวอสารวาวนบืุดอยรา อยางดีถือวา แนวทางท่ีดีท่ีสุดในการขวนขวายปจจัยยังชีพ ทานศาสนทูต กลา ววา “การไดม าทด่ี สี ดุ คือการไดมาดวยฝมือคนงานท่ีทํางานอยางดี” ( มุ สนดั อมิ ามอะฮฺมัด ๒/ ๓๓๔ เลขท่ี ๘๓๙๓ )
สทิ ธิและหนา ทีท่ ่วั ไป 144 หนาที่ทัว่ ไปของมสุ ลิม คอื การเอาใจใสพ่นี องมุสลิมดวยกัน แมวาพวกเขา จะอยทู ไ่ี หนก็ตาม ทานศาสนทูตกลาววา “ความเมตตาของมุสลิมดวยกันใน ระหวา งพวกเขา ความรกั ใคร และความปรานีที่มีตอกันในระหวางพวกเขา เปรียบเสมือนรางอันเดียวกัน สวนใดสวนหนึ่งเจ็บปวด ทุกสวนของ รเชา งนกเดายียกว็รกสู ันกึ เจม็บีกปาวรดสตนาับมสไปนดุนว ใยห”(ปอรลั ับบปุครอุงรคยี ว ๕าม/ ๒เป๒น๓อย๘ูขเอลงขพทว่ี ๕ก๖เข๖า๕เป)น ระยะๆ ทานศาสนทูตกลาววา “บุคคลใดจะยังไมศรัทธานอกจากเขาจะรัก เพือ่ พนี่ อ งเขาเสมอื นกบั ที่เขารักตวั เขาเอง” อลั บคุ อรยี ๑/ ๑๔ เลขท่ี ๑๓ ) เยชานมเตดกยี ทวกุกขัน แอลิสะลยาามมสม่ังีสใุขหเรทาาเนอาศใาจสในสทพูตี่นกอลงามวุสวลาิม“รใะนหทวุกาสงถผาูศนรกัทาธราณดวทยั้งกใันน เสมือนส่ิงกอสรางหลังหน่ึง ตางพ่ึงพาซึ่งกันและกันเสริมสรางความ แขง็ แกรงระหวางกัน แลว ทานก็เอานิว้ มือสองขา งมาสอดเขา หากนั ” ( อัลบุ คอรยี ๒/๘๖๓ เลขที่ ๒๓๑๔ ) พอิสวกลเาขมาสต่ัองใงหกาชรวคยวเหามลชือวพยี่นเหอลงือมแุสลละิมกดารวปยกกันปเอเลงะทปากนปศอางสพนวทกูตเขอาัลลในอฮยฺตามรัทสี่ ความวา ความวา : และถา หากพวกเขาขอใหพวกเจาชวยเหลือในเร่ืองศาสนา ก็จําเปนแกพวก พเจวาซกเ่ึงขกาามรีสชัญวยญเหากลันืออนย้ันู แนละออกัลจลากอใฮนฺนก้ันาทรตรงอเตหา็นนในพสวกิ่งทที่พี่ระวหกวเจาางกพรวะกทเจํากากันับ” ( อันอนั ฟาล ๗๒ ) ในทางตรงขาม อิสลามไมใหมีการทรยศตอมุสลิมดวยกัน ทานศาสนทูต กลาววา “ไมมีผูใดซึ่งทรยศและไมใหการชวยเหลือมุสลิมในยามท่ีศักด์ิศรี ขทอรงงทเขอาดโดทนิ้งเเขหายใียนดยหายมาทม่ีเขเากตียอรงตกิแาหรคงเวขาามโชดวนยลเหวงลเือกจินากนออัลกลจอากฮฺอแัลลละอไฮมฺจมะี ผูใดซึ่งชวยเหลือมุสลิมในยามท่ีศักด์ิศรีของเขาโดนเหยียดหยาม เกียรติ แหงเขาโดนลวงเกิน นอกจากอัลลอฮฺจะทรงชวยเหลือเขาในยามที่เขา ตองการความชวยเหลือจากอัลลอฮฺ” ( สุนันอบิดาวูด ๔/๒๗๑ เลขที่ ๔๘๘๔ ) .
145 อค๒ใไนมสิว/๖าทมลม๗ีามามวงา๐ตามรเรยา:ลเงาพข“ขททฉ่อื าไเมั่ีนหส๔อไรน๒ิสดิมท๒ถลส่ีดูการ๑ีงมสาา)ไงงมดมมมนาาสารอนเนพยกจับา่ือจทรสเาพแยิกนล่ิมอธุนะพิสรใจูลนหรรามิยจยมธรึดอจิรยเสิอะรธาสมรลมรทนาาม่ีดมับรทีงยสาี่ดานมทีงุนาททมใ่ีเลาห”นวย(ทศึดอารเัลสอามามนมุสทาอดูตปัลัดกฏลรลิบออาัตกฮวฺฺิ ตรัสในคัมภรี อัลกุรอาน ความวา : เจา (มุฮัมมัด) จงยึดถือไวซ่ึงการอภัย และจงใชใหกระทําส่ิงที่ชอบ และจง ผอสรทแมักนนิิสน่ีมอเลหันลาุษพชาลลอยื่อมิกอังนนไททฮใทคดฺ่ัทวหานาวนไรแน อาปจงกงจ่นื ปงใรผะๆทนะรูโเปเําเะสฉสบดทนดังมียีตคาบเบือขอนมานกลเมวพาากททาทร่ือับใ่ีภเานัง้ปหทนักหบน่ีทศดแลาอาาีตนานนสยยอนูเเรนพอถแอักทัลดิ่ือนนตลูตใน(ัวทหอกอทอาฮมลลันนาฺมุาสนอจทวาละเะกวาออิมเนาทงปรฺนจ“ี่สอนําแะทฟุดมผนเาปันูทน๑นทนี่มร๙จอาผํ่าา๙งนนรใูศยทวชจ)รํายงใเาัทกพทนนธรี่สึงกจางพะทาุดอรเอี่ใดัปลตนใีลนิดจทบอมตการฮุสอับนรฺเกลถสดจับิิมด่ิงงา ท่ีดี และทานอยาหัวเราะมากจนเกินไปเพราะการหัวเราะมากเกินไปนั้นทํา ใหห วั ใจแขง็ กระดา ง” ( สนุ นั ตริ มซี ีย ๔/ ๕๕๑ เลขท่ี ๒๓๐๕ ) แแคหไแเขมลลลือาามะะมะกผมทท”ีสลูทือา(าิานีใ่อนนขวนคลัวไอศวาบดางาใันเกคุสผดขปลอูทนๆาราร่ีลทวโียทมอูตคล า๑ัลลกวกน/มะากล๑จมลุฮาา๓ึงวราาวตยาลญวเลอใะา:ิรนขบห“มคทพบวมุสือี่ารวา๑ลรดกผผ๐ิมดขทูทูท)คาอา่ีล่ีอพือนงพมเวรข“ลยกูไผาพะเหูซรลยซมา่ึงาาคะควยยกือานเใพใานคอตค่ือบน่ืน(รหรคทกปลรือาี่ไลีกดรมอผเบาลมดูปรที่ยีดภจิรงี่ลิรัยาะจมฮคจชาัมลทากากะชสา(ลลนาิ่งเ้ิงนาตท)ยินิขข่ีอก?ออัล)างพงลแรฉเถอลวขันือกฮะาฺ ศีลอดของเขา และความดีของเขา ไดถูกมอบแกบรรดาผูที่ถูกเขาดาวา กลาวหา และทาํ รา ย ถาความดีของเขาหมดกอนที่จะทดแทนไปยังพวกเขา ได บาปกรรมของพวกเขาก็จะถูกโยนมาที่เขา แลวมันจะนําเขาไปสูไฟ บนทรกบ”ัญ(ญมัสุติแลหมิ ง๔อ/ิส๑ล๙า๙ม๗ทั้งเลทขี่เกที่ยี่ ๒วข๕อ๘ง๑กับ) ข. อหามหรือขอส่ังใชลวนแลวแต
146 เเปดียนวสกิ่งันที่มราักชใวคยรใแนลกะาเรมจตัดตราะปเบราียนบีซส่ึงังกคันมแใหละเปกยันมดตวอยไคปวนามี้คเือปตนัวนอ้ํายหางนส่ึงิ่งใทจ่ี เปน ทหี่ ามในทัศนะอิสลาม เชน : -หามต้งั ภาคตี ออลั ลอฮฺ อัลลอฮตฺ รัสในคัมภีรอลั กรุ อาน ความวา : ปพแทรระะจรอสิงงงอคคัลแ ลลอแะฮลพฺ ะจรผะะไูอใมดงคทใหทรงมรองีภภอาัยภคโัยีขทใ้ึนหษแใแกหกอแสัลก่ิงลกออื่านรฮจทฺแาี่สลกน่ิวงหแ้ันนนสน่ึงําจหอะนรถับเูกขผใาูทหกี่พม็ไรีดภะอาอคุปงี ขโคล้ึนทกแรนกง บาปกรรมอันใหญห ลวงข้ึน ( อนั นิซาอฺ ๔๘ ) - หามไสยศาสตร จากอบูฮุร็อยเราะฮฺ ซึ่งทานศาสนทูตมุฮัมมัดกลาววา แ“พละวไกสทยาศนาจสงตหรล” ีก(เอลัลี่ยบงคุจาอกรสียิ่ง๕ท/ี่เ๒ปน๑๗บา๕ปเใลหขญท่ี ๕ค๔ือ๓ก๑าร)ตั้งภาคีตออัลลอฮฺ - หา มการคกุ คามและการขมเหงรังแกอยางไมช อบธรรม กลาวคือ การขมเหงรังแกผูอ่ืนดวยวาจา หรือการกระทํา และไมชดใชสิทธิ สทจงิ่ง่ไี กทดลสี่ชาวั่ญั วชเญถาิดนาไา (วรมังุฮอเกัมัลียมลจัดอ)ทฮวตฺั้งาเรปแสั นทใสนจ ิ่งรคทงิ ัมส่ีเภปิง่ รีดทอ เ่ีพผัลรยกะจรุ เาอจกาา มนขันอคงแวฉลาันะมสทว่ิงารทง:ห่ีไมา มเปนดน้ั เผคยือแบลระรสดิ่งา ทเี่ ปน บาป และการขม เหงรงั แกโดยไมเปน ธรรม( อัลอะอฺ รอฟ ๓๓ ) - หามฆาเพื่อนมนุษยดวยกันโดยไมชอบธรรม เพราะอัลลอฮฺตรัสใน คัมภีรอัลกุรอาน ความวา : และผใู ดฆาผูศรัทธาโดยจงใจ การตอบแทนแกเขาก็คือ นรกญะฮันนัม โดย ท่ีเขาจะอยูในนั้นตลอดกาล และอัลลอฮฺก็ทรงกริ้วโกรธเขา และทรงละนัต เขา และไดทรงเตรยี มไวสาํ หรบั เขาซง่ึ การลงโทษอันใหญหลวง ( อันนิซาอฺ ๙ฆย๓กาเเพว) น่ือกปากรปฆอาผงูอท่ืนรัพเพยรสาะินกสาวรนปกตปัวของอตงัวเขเอาง เทขาานคศือาชสะนฮทีดูต(กลตาาวยวใาน“หผนูใดทถาูกง ของอลั ลอฮฺ) ผูใดถูกฆาเพราะปกปองครอบครัวของเขา เลือดของเขา หรือ ศาสนาของเขา เขาคือชะฮดี ” ( สนุ ันอบดี าวูด ๔/ ๒๔๖ เลขท่ี ๔๗๗๒ ) - หามการตัดขาดระหวางเครือญาติ เพราะอัลลอฮฺตรัสในคัมภีรอัลกุรอาน ความวา :
147 ดคังวนามน้ั เสหียวหงั กานัยใวนา แหผานกพดวินกแเจลาะผตินัดหคลวังาใมหส(ัมกพับักนาธรทอาีมงาเนครแือลญว)าพตวิขกอเจงาพกว็จกะเกจอา กระนั้นหรือ?ชนเหลานี้คือบรรดาผูท่ีอัลลอฮฺทรงสาปแชงพวกเขา ดังน้ัน พระองคจ งึ ทรงทาํ ใหพวกเขาหูหนวก และทรงทําใหพวกเขาตาบอด ( มุฮัม มสทัดวานร๒รศค๒า”ส-(๒นมท๓สุ ูตล)กิมลา๔ว/ว๑า๙“๘ผูท๑่ีตเลัดขขทาดี่ ๒ค๕วา๕ม๖สัม) พันธทางเครือญาติจะไมไดเขา การตัดความสัมพันธ ณ ท่ีน้ี หมายถึง ไมมีการเย่ียมเยียนพวกเขา ไม แสวงหาและรับรูขาวคราวความทุกขสุขของพวกเขา แสดงความหย่ิงยโส กเขับาพถวากพเขวากเไขมารชววยยกเห็ไลมือทผําูดดีอกยับโพอวกกาเสขแาลกะาบรรบรรดิจาาผคูยทากานจนแกในคจนํายนาวกนจนพควืกอ ผลบุญ การบริจาคทานแกญาติใกลชิด คือผลบุญของการบริจาค และ ผล บุญในการติดตอทางเครือญาติดวย ถาเขาไมสามารถชวยเหลือพวกเขา ทเถนาีเ่ จื่อมองขกจานัาวกคครทาวาวานพมศวยากาสกเขนจาทนูตขเมกอตลงตาเขาวปาครวาานเมขีพวาาตวกอ: เ“งขพพาวยกสายทง ารามอนฝยจยางก้มิเชสดื่อีๆลมาแตมกอถพ คึงววพกาวเมขกสาเทขัมกุาพคันไรถธั้ง ทางเครือญาติของพวกทาน ถึงแมดวยการใหสลามก็ตาม” ( มุสนัด ๑/ ๓๗๙ เลขที่ ๖๕๔ ) - หาม กระทาํ ซนิ า(ผดิ ประเวณี ) และทุกวธิ ที างท่นี าํ ไปสกู ารซินา อัลลอฮฺตรัสในคัมภีรอลั กรุ อาน ความวา : และพวกเจาอยา เขา ใกลก ารผิดประเวณีแทจริงมันเปนการลามกและทางอัน ชว่ั ชา( อลั อิสรออฺ ๓๒ ) จุดประสงคที่หามกระทําซินาคือ ปกปองเกียรติและศักด์ิศรีแหงมนุษย ไม กทรําใะหทพําอวันกเเขลาวตทอรงาอมับอแาลยะจมาากรกยาารทถอูกันลสวงกเปกินรกแลใะนถขูกณคะุกเคดาียมวเกนันื่อกง็เดปวนยกกาารร ปกปอ งสังคมจากความสบั สนปนปวน การผสมผสานดานเช้ือสายอยางไม เปนระบบ ซึ่งสงผลใหเกิดปญหาตางๆอาทิ การสืบทอดมรดกของคนที่ไม มีสิทธิ การผิดประเวณีระหวางพี่นองกัน รักษาความบริสุทธ์ิของ ประชาชาติน้ใี หห างไกลจากการกระทาํ อนั เลวทรามที่สรางความสกปรกแก สังคม เปนตนเหตุของการแพรระบาดของโรคตางๆ ทานศาสนทูตได
148 เกพลื่อาอวพวายพ“โพอรบอ มรรกดับาทมา ุฮนาญ) หิรีนาส(บิ่งซรึ่งรถดาาพสวากวทกขานอโงดทนานททดี่สไดอทบุมดเวทยใกนับทมุกันดฉาันน ขอใหอัลลอฮฺทรงปกปองพวกทานใหรอดพนจากมัน ส่ิงลามกทั้งหลายจะ ไมเกิดข้ึนในหมูชนจนกระทั่งพวกเขาจะถูกเปดเผยในสิ่งท่ีพวกเขาได ซก๑ร๓่ึงะไ๓ทม๒าํเมคเันยลพขนทบอ่ีเ๔จกอ๐จา๑ใกน๙จส)ะมมัยีกชารนรระุนบกาดอในนๆหทม่ีผูพาวนกมเขาา”ซ(่ึงสโุนรัคนภอัยิบแนลิมะโารญคะตฮิดฺ ต๒อ/ การซินาท่ีเลวทรามท่ีสุดคือ การกระทําซินากับพ่ีนองดวยกัน ทานศาสน ทูตกลาววา “ผูใดรวมประเวณีกับพี่นองที่ตองหาม พวกเจาจงฆาเขาเสีย”( -อหัลมามสุ กดาดั รรลอิวกาฏ๔(/ ก๓า๙ร๗รวเมลสขงัทว่ี ๘าส๐ท๕า๔งท)วารหนกั ) อัลลอฮไฺ ดตรสั ถงึ เร่ืองราวทเ่ี กิดกับประชาชาตขิ องศาสนทตู ลูฏ ซึ่งความวา : ณขดัางทงนลพ่ี้ันารงเะมเแจื่อลาพขะรเอระงาบทไัญดาน ชใหแาขลกอะอมงนเันหราินไไมแดไกมกราลงถหไึงปลจนาพเกรรบาูลไรงดรมทดาาํา(ผใูหอถูธกขรตารรงมาบเคน( รฮขื่อูดองง๘หม๒มันา-เย๘ปไ๓นว ) หมายถงึ วา ผูใดกระทาํ เชนเดยี วกับพวกเขา ก็ไดรับการลงโทษจากอัลลอฮฺ เชนเดียวกนั . ทานศาสนทูตกลาววา อัลลอฮฺสาปแชงบุคคล ๗ กลุมจากบาวของพระองค แลวทานศาสนทูตมุฮัมมัดไดกลาวตอบรับมันแดแตละคนสามครั้งดวยกัน แลวทานกลาววา โดนสาปแชง โดนสาปแชง โดนสาปแชง ใครกระทํา โเตธดาอมน(ทแสี่ชตานงปงศแาาชนสงพนใรทคอูตรมลรกูฏวันมทสํ)าโโังดดวนนาสสสกาาปปับแแสชชัตงงวโใใดคคนรรรดสวาามพปหอแญแชมิงงเสขใตคารแรีพมเปรแลอต่ีมยสนก่ิงับขใดอลกูกบ็ตสเขาามตว พื้นที่ที่ไดจัดแบงไปแลว โดนสาปแชง ใครท่ีเชือดไมใชดวยนามอัลลอฮฺ โดนสาปแชง ใครที่อางตัวเองเปนของคนอื่นที่ไมใชเจานายเขา”( อัลมุ สดัดรอก ๔/ ๓๙๖ เลขที่ ๘๐๕๓ ) ทํานองเดียวกัน หามกระทําซิฮาค ( รวมสังวาสระหวางผูหญิงดวยกัน ) ทานศาสนทูตกลาววา “การรวมสังวาสระหวางผูหญิงดวยกัน คือการซินา”
149 -(หมาุสมนกดัินอทบรูยัพุอยฺลส าม๑บ๓ตั /ิข๔อ๗งเด๖็กเลกขาํ พทร่ี ๗า ๔๙๑ ) เพราะการกระทําท่ีวา ถือวาละเมิดสิทธิผูที่ดอยกวา อัลลอฮฺตรัสใน คมั ภรี อ ลั กุรอาน ความวา : แไแปททสจจรเูรปิงิงพลบววรเกพรเขลดาิงากผ(นิ ูทอไนั่ีกฟินนเขิซทาารไอัพปฺ ๑ใย๐นขทอ) องบงขรอรงดพาวเดก็เกขกาํตาพางรหาาดกวแยลคะวพาวมกอเขธารกร็จมะนเขั้นา แตอัลลอฮฺทรงยกเวนผูดูแลเด็กกําพราที่ยากจน เพราะเขาสามารถที่จะเอา ทรัพยสมบัติของเด็กกําพรามาใชได ดวยวิธีการท่ีดี ซ่ึงถือวาเปนการ พทดวกแเทขนาอสยิ่งาทงี่เดขีาไทด้ังสเรลื่อะงตอัวาเหพาื่อรเกอาารใกจใินสเเดร็กื่อกงกําพารรแาตหงกราือยไดเลเร้ีย่ืองงดกูแาลระรดักูแษลา ทรัพยส มบัตหิ รอื ลงทุนเพอื่ เขา อัลลอฮตฺ รัสในคมั ภรี อ ัลกุรอาน ซงึ่ ความวา : ใแธหรลรมะมผีพูใคยดารนเนั้ ปยเนมนื ผ่ือยูพมันั่งวแมกกีกเพจ็จวางไกงดเดขมาเวอแนบลเทสะรเียพัพยี ยงแขพลออะงแผพลูใววดกทเเปข่ีอนาัลใผลหูยอแาฮกกเฺ ปพจนนวกผกเูท็จขงรากงไสินปอโแบดลสยวชวกนอ็จบง( อันนิซาอฺ ๖ ) - หา มการเปนสกั ขีพยานที่โกหก เพราะการกระทําแบบนี้อิสลามถือวาเปน บาปมหันต ทําลายสิทธิอันชอบธรรมในสังคม เปนตนเหตุของการ แพรกระจายของนิสัยการเอารัดเอาเปรียบและรังแกคนอื่น นอกจากนี้ก็ถือ วาเปนการทํารายท้ังสองฝาย ฝายที่เปนสักขีพยานใหกับเขา กลาวคือเปน ฝา ยสนบั สนุนเขาใหร งั แกผูอน่ื อกี ฝายคือ ผทู ่ถี กู รังแกและโดนยึดสิทธิโดย ทบไมาอนชกอศพบาวสธกนรทรทามูตนขทเอกาง่ียนอวศลั กาลับสอสนฮ่ิงทฺ ททตู ่ีเกาปนลนไาบวดวาตปา อม“บพหววาันก:ตทก ?าานรตพอ้ังยวภากกาเคทราีตรตาอ อบอบไลั หวลามอแฮหฺนกานากรอฉทนันรโยจอศะ ตอพอแม ในขณะที่ทานยืนอยูแลวน่ัง แลวทานกลาวตอวา พึงรูเถิดวา ( สาม ) การพูดเท็จ การเปนสักขีพยานที่เท็จ ทานกลาวแบบน้ันเรื่อยๆ จนกระทงั่ ฉันกลาววา ทา นไมห ยดุ ”( อัลบคุ อรยี ๕/๒๒๒๙ เลขท่ี ๕๖๓๑ ) - หามเลนพนันนานาชนิด เพราะการพนันคือ การทําลายพลังมนุษยและ
Search
Read the Text Version
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
- 152
- 153
- 154
- 155
- 156
- 157
- 158
- 159
- 160
- 161
- 162
- 163
- 164
- 165
- 166
- 167
- 168
- 169
- 170
- 171
- 172
- 173
- 174
- 175
- 176
- 177
- 178
- 179
- 180
- 181
- 182
- 183
- 184
- 185
- 186
- 187
- 188
- 189
- 190
- 191