40 หะดีษอิมามอันนะวะวีย์

‫)ﺗﺎﻳﻼﻧﺪي(‬



40 หะดษี อมิ ามอัน-นะวะวีย์ รวบรวมโดย อบู ซะกะรียา ยะห์ยา บิน ชะร็อฟ อนั -นะวะวีย์ (สิน้ ชีวติ ปี ฮ.ศ. 676 ตรงกบั ค.ศ.1277) เมอ่ื มีอายอุ ยใู่ นระหวา่ ง 44-45 ปี แปลโดย ฟัยซอล อาล ฮาดีย์ เผยแพร่โดย กรมสือ่ สง่ิ พิมพ์และงานวจิ ยั กระทรวงกิจการศาสนา ดะอฺวะฮฺ และการชนี ้ า



40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ สารบญั หะดษี ที่ 1 การงานทงั้ หลายขนึ ้ อยกู่ บั เจตนา ........................... 13 หะดษี ที่ 2 ลาดบั ขนั้ ของศาสนา ............................................. 15 หะดีษที่ 3 หลกั การของอสิ ลาม.............................................. 20 หะดษี ที่ 4 ขนั้ ตอนของการสร้าง............................................. 22 หะดีษท่ี 5 ห้ามอตุ ริในศาสนา................................................ 25 หะดษี ที่ 6 ออกหา่ งจากสงิ่ ที่คลมุ เครือ.................................... 27 หะดษี ที่ 7 การตกั เตอื นคือเสาหลกั ของศาสนา........................ 30 หะดษี ที่ 8 ชีวิตและทรัพย์สนิ มสุ ลมิ เป็นสง่ิ ต้องห้าม ................. 32 หะดษี ที่ 9 ห้ามการซกั ถามทมี่ ากเกินและการเคร่งทีเ่ กินเลย..... 34 หะดีษที่ 10 สาเหตขุ องการตอบรับดอุ าอ์............................... 36 หะดีษที่ 11 จงละทงิ ้ สงิ่ ท่ีทา่ นเคลอื บแคลงสงสยั .................... 37 หะดีษท่ี 12 หมกมนุ่ อยกู่ บั สงิ่ ทเ่ี ป็นประโยชน์......................... 41 หะดีษที่ 13 สว่ นหนงึ่ จากความสมบรู ณ์ของการศรัทธา ........... 43 หะดีษท่ี 14 เม่อื ไรอนญุ าตให้หลง่ั เลอื ดมสุ ลมิ ได้ ? .................. 45 หะดีษท่ี 15 การให้เกยี รตแิ ขกผ้มู าเยือน ................................. 47 3

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ หะดษี ท่ี 16 ห้ามบนั ดาลโทสะ ............................................... 49 หะดษี ท่ี 17 มคี วามเมตตาตอ่ สตั ว์ ......................................... 51 หะดษี ที่ 18 จรรยามารยาททด่ี งี าม ........................................ 53 หะดีษที่ 19 การศรัทธาตอ่ กฎสภาวะ...................................... 55 หะดษี ที่ 20 ความละอายเป็นสว่ นหนง่ึ ของการศรัทธา ............. 57 หะดีษที่ 21 การยืนหยดั บนความถกู ต้อง................................ 61 หะดีษท่ี 22 เส้นทางสสู่ วรรค์.................................................. 63 หะดษี ท่ี 23 คณุ ความดีท่ีครอบคลมุ ....................................... 65 หะดีษท่ี 24 สว่ นหนง่ึ จากความกรุณาของอลั ลอฮฺตอ่ มนษุ ย์ ..... 68 หะดษี ที่ 25 ความประเสริฐของการราลกึ ถงึ อลั ลอฮฺ................. 73 หะดษี ท่ี 26 ความหลากหลายของหนทางการทาความดี ......... 76 หะดีษท่ี 27 นยิ ามของความดแี ละความชวั่ ............................. 78 หะดษี ท่ี 28 การเชื่อฟังและปฏบิ ตั ิตาม ................................... 81 หะดษี ที่ 29 บรรดาประตขู องความดีงาม................................ 84 หะดษี ท่ี 30 การหยดุ ตรงทขี่ อบเขตของอสิ ลาม ....................... 88 หะดีษที่ 31 การใช้ชีวิตอยา่ งสมถะในโลกนี ้............................ 90 หะดษี ที่ 32 อยา่ กอ่ ความเดือดร้อนแก่ผ้อู นื่ ............................. 92 หะดษี ท่ี 33 การแสดงพยานหลกั ฐานจาเป็นสาหรับโจทก์ ........ 94 หะดษี ที่ 34 การเปลย่ี นแปลงสง่ิ ชว่ั ช้าเป็นสง่ิ จาเป็น................. 96 4

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ หะดีษท่ี 35 มสุ ลมิ คอื พี่น้องของมสุ ลมิ ................................... 98 หะดษี ท่ี 36 จดั การกจิ ธุระของพนี่ ้องมสุ ลมิ ........................... 100 หะดีษท่ี 37 สง่ เสริมให้ประกอบกรรมดี................................. 104 หะดษี ท่ี 38 ผลตอบแทนของการเป็นปรปักษ์ตอ่ ผ้ทู ่อี ลั ลอฮฺรัก 107 หะดษี ท่ี 39 การไมเ่ อาผดิ สงิ่ ท่ีผดิ พลาดและหลงลมื ............... 109 หะดษี ที่ 40 จงอยบู่ นโลกนเี ้สมอื นคนแปลกหน้า ................... 111 หะดษี ท่ี 41 ปฏบิ ตั ติ ามนบี ‫ ﷺ‬............................................. 113 หะดษี ที่ 42 การอภยั โทษที่ทว่ มท้นของอลั ลอฮฺ...................... 115 5

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ ด้วยพระนามของอลั ลอฮฺ ผ้ทู รงเมตตา ปรานีย่ิงเสมอ บทนาผู้เขียน อัลหัมดุลิลลาฮฺ พระผู้อภิบาลแห่งสากลจักรวาล ผู้ทรงดูแล ชัน้ ฟ้าและแผ่นดิน ผู้ทรงจัดการสรรพส่ิงทัง้ ปวง ผู้ทรงแต่งตัง้ เหล่าศาสนทูตส่งมายังบ่าวของพระองค์ เพ่ือชีท้ างพวกเขาและ อธิบายบทบญั ญตั ิต่าง ๆ ของศาสนา ด้วยหลกั ฐานที่ชีข้ าดและ พยานที่ชัดเจน ข้ าพเจ้ าขอสรรเสริ ญสดุดีพระองค์ต่อ พระมหากรุณาธิคณุ ทงั้ หมดของพระองค์ ข้าพเจ้าขอวิงวอนต่อ พระองค์ให้ประทานความกรุณาและความเอือ้ เฟื ้อของพระองค์ เพ่ิมมากขนึ ้ ขอปฏิญาณว่าไม่มีพระเจ้ าอื่นใดท่ีควรแก่การเคารพ ภกั ดีนอกจากอลั ลอฮฺผ้ทู รงเอกะและทรงอานาจควบคมุ เหนือทกุ 6

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ สิ่ง ผู้ทรงกรุณาและทรงอภยั ย่ิง ขอปฏิญาณวา่ ผ้นู าของเราท่าน นบีมหุ มั มดั เป็นบ่าวของอลั ลอฮฺ เป็นศาสนทูตของพระองค์ เป็น ท่ีรักของพระองค์ เป็นสหายสนิทของพระองค์ เป็นผู้ท่ีดีท่ีสุดใน หมสู่ รรพสิ่งท่ีพระองค์สร้าง เป็นบุคคลท่ีได้รับการสนบั สนนุ ด้วย อัลกุรอานท่ีสูงส่ง มีความมหัศจรรย์อย่างต่อเน่ืองผ่านทุกยุค สมยั เป็นบุคคลที่ได้รับการเกือ้ หนุนด้วยสุนนะฮฺต่าง ๆ ที่สว่าง ไสวแก่บรรดาผ้ทู ี่ใฝ่ หาทางนา เป็นบคุ คลพิเศษท่ีได้รับของขวญั เป็นถ้อยโวหารท่ีกระชับ และคาสอนที่เผื่อแผ่อย่างกว้างขวาง ของอิสลาม ขอพรจากอลั ลอฮฺและความสนั ติของพระองค์จงมี แดท่ ่าน บรรดานบีและเราะสลู วงศาคณาญาตขิ องพวกเขา และ เหลา่ ศอลิฮีนผ้มู คี ณุ ธรรมทงั้ ปวง อนึ่ง แท้จริง เราได้รายงานหะดีษท่ีเล่ามาจากท่าน อะลีย์ อิบนุ อบี ฏอลิบ, อับดุลลอฮฺ อิบนุ มัสอูด, มุอาซ อิบนุ ญะบลั , อบู อดั -ดรั ดาอ์, อิบนุ อมุ รั , อิบนุ อบั บาส, อะนัส อิบนุ มาลิก, อบู ฮุร็อยเราะฮฺ และอบู สะอีด อลั -คดุ รีย์ เราะฎิยัลลอฮฺ อนั ฮมุ ผา่ นสายรายงานจานวนมากและสานวนท่ีหลากหลาย ว่า ท่านนบี ศอ็ ลลลั ลอฮอุ ะลยั ฮิวะสลั ลมั ได้กลา่ ววา่ 7

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ ْْْ‫ ِنْ َه«اَبَْع َبَث َعُهْثَْ ُاْه ْلا ُْللْ ُْلَفِْقيَيوه َام‬:‫ا«ل َمِق َينْاَْم َِْةح ِْف ِ َفْظْْْ ُز ََمَ َْعر ِةْْأُْاَّملِ ُفْتَقْ َهأَار ِْءَبِْْع َوا َليْ ُعْ َل َحَماِد ِْءيث»ْاْْ ِموفْنيْْأَرم ِوْراْي ِدةي‬ »‫َ َعلِما‬ ความว่า “ใครก็ตามที่ท่องจาส่ีสิบหะดีษให้กับประชาชาตินีซ้ ึ่ง เก่ียวข้องกบั ศาสนาของพวกเขา อลั ลอฮฺจะให้พวกเขาฟื น้ ขนึ ้ มา ในวนั กิยามะฮฺทา่ มกลางบรรดาฟเุ กาะฮาอ์และอลุ ะมาอ์” ในบาง รายงานระบุว่า “อัลลอฮฺจะให้เขาฟื ้นขึน้ มาในฐานะฟะกีฮฺที่ อาลิม” ในรายงานของอบู อดั -ดรั ดาอ์ มวี า่ »‫« َوْ ُكْْن ُْتْ َ ُْلْْيَ ْو َمْْال ِْق َْيا َمْ ِةْْ َشْا ِْف ْعاْ َوْ َْش ِهيدا‬ ความว่า “และฉันจะเป็นผู้ประกนั และเป็นสกั ขีพยานให้กับเขา ในวนั กิยามะฮฺ” ในรายงานของอิบนุ มสั อดู มวี า่ »ْ‫ْا ْد ُخْلْْ ِمْنْْأَْيْْأَْبْ َْوا ِبْْالَْ َّنْ ِةْْ ِشْئْ َت‬:‫« ِْقْي َْلْ َ ُْل‬ ความวา่ “จะมคี าพดู กลา่ วแก่เขาวา่ จงเข้าสวรรค์จากประตบู าน ใดก็ได้ที่เจ้าต้องการ” ในรายงานของอิบนุ อมุ รั มวี า่ 8

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ »‫« ُك ِت َْبْ ِفْْ ُْز ْم َرْ ِةْْاْل ُْعلَْ َمْا ِْءْ َوْ ُْح ِ َْشْ ِفْْ ُْزمْ َرْ ِةْْال ْش َهْ َدْا ِْء‬ ความวา่ “เขาจะถกู บนั ทึกให้อย่ใู นหมคู่ นท่ีเป็นอลุ ะมาอ์ และถูก รวบรวมให้อย่พู ร้อมกบั บรรดาผ้ตู ายชะฮีด” บรรดานักรายงานหะดีษต่างก็เห็นพ้องกันว่า หะดีษนี ้ เป็ นหะดีษเฎาะอีฟ แม้ ว่าจะมีสายรายงานท่ีหลากหลาย มากมายก็ตาม อลุ ะมาอ์หลายท่าน ขออลั ลอฮฺโปรดปรานพวกเขา ได้ เขียนตารับตาราตามแนวของหะดีษดงั กล่าวนีจ้ านวนมาก คน แรกท่ีข้าพเจ้าทราบมาก็คือ อับดุลลอฮฺ อิบนุ อัล-มุบาร็อก, มุหัมมัด อิบนุ อัสลัม อัฏ -ฏูสีย์ ผู้ท่ีเรี ยกได้ ว่าเป็ นอาลิม ร็อบบานีย์, อัล-หะสัน อิบนุ สุฟยาน อัน-นะสาอีย์, อบู บักรฺ อัล-อาญุรรี ย์, อบู บักรฺ อิบนุ อิบรอฮีม อัล-อัศฟะฮานีย์, อดั -ดาเราะกุฏนีย์, อลั -หากิม, อบู นอุ ยั มฺ, อบู อบั ดิรเราะห์มาน อสั -สุละมีย์, อบู สะอีด อลั -มาลีนีย์, อบู อุษมาน อศั -ศอบูนีย์, อบั ดลุ ลอฮฺ อิบนุ มุหมั มดั อลั -อนั ศอรีย์, อบู บักรฺ อลั -บัยฮะกีย์ และอลุ ะมาอ์จานวนมากทงั้ รุ่นเกา่ และรุ่นใหมท่ ่ีไมอ่ าจจะนบั ได้ 9

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ แท้จริง ข้าพเจ้าได้อิสติคอเราะฮฺตอ่ อลั ลอฮฺ ในการที่จะ รวบรวมสี่สิบหะดษี เช่นกนั โดยนาตวั อยา่ งมาจากบรรดาอิมามผู้ เป็นนกั ปราชญ์และผ้พู ิทกั ษ์อสิ ลามเหลา่ นี ้ซงึ่ บรรดาอลุ ะมาอ์ก็มี ความเห็นพ้ องกันว่าอนุญาตให้ ปฏิบัติใช้ หะดีษเฎาะอีฟได้ ใน เรื่องท่ีเก่ียวข้องกบั คณุ คา่ ของอะมลั อย่างไรกด็ ี การท่ีข้าพเจ้าจะเรียบเรียงตารานีก้ ็ไม่ได้ยึด หะดีษนีเ้ ป็นหลัก แต่ข้าพเจ้ายึดหะดีษบทอ่ืน ๆ ของท่านนบี ศอ็ ลลลั ลอฮอุ ะลยั ฮิวะสลั ลมั ท่ีเป็นหะดษี เศาะฮีหฺ เชน่ »‫« ُِْلْبَلْ ْغْال َّشْا ِهْ ُدْْ ِْمْن ُكْمْْال َغْاْئِ َْب‬ ความวา่ “ให้ผ้ทู ี่มาร่วมฟัง เอาไปบอกตอ่ กบั ผ้ทู ี่ไมไ่ ด้มาฟัง” และหะดษี ของทา่ นนบี ศอ็ ลลลั ลอฮอุ ะลยั ฮิวะสลั ลมั »‫«ْنَ َّّ َْضْال ُْلْا ْم َرْأْ َْس ِمْ َعْْ َمْ َقْالَْ ِتْْفَْ َوََْْع َْهاْ َفْْأَ َّدْا َهْاْ َْك َْماْ َْس ِْم َْع َْها‬ ความวา่ “อลั ลอฮฺจะทรงทาให้ใบหน้าของคนผ้หู นึ่งเจิดจรัส จาก การที่เขาฟังคาพูดของฉันและได้ซึมซบั เข้าใจมัน จากนัน้ เขาก็ เอาไปบอกตอ่ เหมอื นท่ีเขาฟังจากฉนั มา” และในจานวนอุละมาอ์เหล่านนั้ ก็มีคนท่ีรวบรวมส่ีสิบ หะดีษในหลากหลายแขนง เช่น บางคนก็รวบรวมในด้ าน 10

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ อุศูลุดดีน บ้างก็รวบรวมในด้านประเด็นปลีกย่อยของศาสนา บ้างก็ในประเด็นว่าด้วยญิฮาด บ้างก็ในด้านความสมถะ บ้างก็ ในด้านมารยาท บ้างก็ในเร่ืองคุฏบะฮฺ/เทศนาธรรม ซึ่งทัง้ ปวง ล้วนมีจุดประสงค์ที่ดีทัง้ สิน้ ขออัลลอฮฺทรงโปรดปรานผู้ท่ีมี เจตนาดีเหลา่ นนั้ ด้วยเถิด ข้าพเจ้าเองประสงค์จะรวบรวมส่ีสิบหะดีษที่สาคญั กวา่ ประเดน็ เหล่านนั้ ทงั้ หมด เป็นส่ีสิบหะดีษท่ีครอบคลมุ ทกุ ๆ ด้าน ท่ีกล่าวมา แต่ละหะดีษล้ วนเป็ นกฎท่ียิ่งใหญ่จากจานวน หลกั การตา่ ง ๆ ในบทบญั ญตั ขิ องศาสนา ซงึ่ อลุ ะมาอ์ได้เรียกมนั วา่ กงล้อแห่งอสิ ลามที่หมนุ วนอย่บู นหลกั การเหล่านี ้หรืออาจจะ นบั ได้ว่าเป็นคร่ึงหน่ึงของศาสนา หรือหนง่ึ ส่วนสามของศาสนา เป็นต้น ข้าพเจ้าตัง้ เกณฑ์ว่าส่ีสิบหะดีษที่รวบรวมนีต้ ้องเป็น หะดีษที่เศาะฮีหฺ ส่วนใหญ่คัดมาจากเศาะฮีหฺอัล-บุคอรีย์และ มสุ ลมิ โดยข้าพเจ้าจะตดั ส่วนท่ีเป็นสายรายงานออก เพ่ือให้ง่าย ต่อการท่องจา และให้ใช้ประโยชน์ได้ในวงกว้าง อินชาอ์อลั ลอฮฺ 11

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ แล้ วข้ าพเจ้ าก็จะตามด้ วยก ารระบุความหมายของคาท่ีต้ อง อธิบายเพิ่มเติมไว้ด้วย เป็นการสมควรยิ่งสาหรับผ้แู สวงหาอาคิเราะฮฺท่ีจะต้อง เรียนรู้หะดษี เหลา่ นี ้เพราะมนั ประกอบด้วยเนือ้ หาสาระท่ีสาคญั มาก ครอบคลุมการสะกิดเตือนในทุก ๆ เร่ืองที่เป็นความดีงาม ซึ่งสามารถเห็นได้ชัดสาหรับคนท่ีพิจารณาดูเนือ้ หาต่าง ๆ ของ หะดีษเหลา่ นี ้ ข้ าพเจ้ าขอให้ อัลลอฮฺเป็ นท่ีพ่ึง ขอมอบหมายต่อ พระองค์ ขอยึดในความช่วยเหลือของพระองค์ พระองค์คือ เจ้าของการสรรเสริญและบญุ คณุ ทงั้ ปวง ด้วยพระองค์ท่ีข้าพเจ้า ขอความช่วยเหลือให้ อานวยความสาเร็จและการปกป้อง ค้มุ ครอง 12

‫์‪40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย‬‬ ‫‪หะดษี ท่ี 1‬‬ ‫‪การงานทงั้ หลายขึน้ อยู่กับเจตนา‬‬ ‫الَأ ْع َمالُ بِالِنَّيّاتِ‬ ‫ْ‬ ‫ِْإاأَْبِْْإْفَوَََْلرََْإِِعْصهانَّلْن َِّْْجْحهُْمهْجاْايْاْاَْرِللََقْْمِلتُْجاِْل ُُُْْْهَكْْبْبْْْلْتُْإِو‪ْ:‬كَِِْْنْْنََْرِْراَْْلعْبََُْْْوْسْسمُْْامْاالَِْنِمْومُْْرْهلِْاُْْمْسْعَُْأْمِِْْإلِِْْئغْْلِ‪ََْ،‬مْمْهَُْمْااصْتَْمْيِْوََّْيْنْامِْةْاَْْجَاََلمْرفْانََْْرْلُُِاْبقْةَْسْوْلنْ‪ُِِ.‬مْإَْْْوُنْمْشْؤَْىََْلْ‪،‬لْكَِمْْبِْحَِْْْهيْنَ ِنَْاف»رْْد‪َِْ .‬ديْلمِثَْْتْيِْْزْْلاْنَْبْلََأِْْْيهَِّْنهَْ‪َ،‬يْْكبْْجأَْنَْاَْبَُسْراَُلُْتْوحْﷺْْبُتُْْْهْْفَْوْْْخََْيعِِْاهِِْرُُْبْقلِرْْصِْوجنْيدُْْْيََْيْرْلاِا‪ُ،‬تُ‪ْْ:‬علفُْْْيُهَْمْْْ«َِْلْوِِْْإَْإرْأَْ َصَْْبَُّنصُْيبْْلوَْمَْمْبُِِااَّحْْْنمْهْاْيْالُاادْْ ِْْلََأْلُْْحَْلبْْْلَِيْْوَوَُّْْسِْهْنطْْعاَرْاَمَِْإِْمُمْاسْياَِْْرُْوسْْبْاَأِْْلْلَُْمةْْْمِْلََْْارِْبََْلْياَْفسِِْْيْعنلِِْلهِْين َنَُِّْضَْيمْكْجْلْاْاَُُْرْهحبْْبِلتََُِْمهْتُُُْها‪ْ،‬نلنْْاْْْْْْْ‬ ‫‪ความว่า: จากท่านอะมีรุลมุอ์มินีน อบูหัฟศฺ อุมัร อิบนุ อัล-‬‬ ‫‪ค็อฏฏอบ เราะฎิยัลลอฮฺอันฮุ ได้ เล่าว่า : ฉันได้ ยินท่าน‬‬ ‫‪13‬‬

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ เราะสลู ลุ ลอฮฺ ْ‫ ﷺ‬กลา่ วว่า: \"แท้จริงการงานทงั้ หลายนนั้ ขนึ ้ อยู่ กบั เจตนา และแท้จริงสาหรับทกุ คนนนั้ คือสงิ่ ท่ีเขาได้ตงั้ เจตนาไว้ ดงั นัน้ ผู้ใดก็ตามท่ีการอพยพของเขามีเจตนาเพ่ืออัลลอฮฺและ เราะสลู ของพระองค์ การอพยพของเขาก็จะเป็นไปเพื่ออลั ลอฮฺ และเราะสลู ของพระองค์ และผ้ใู ดก็ตามที่การอพยพของเขาเพื่อ โลกนีท้ ี่เขากจ็ ะได้รับ หรือเพื่อผ้หู ญิงที่เขาจะแตง่ งานด้วย ดงั นนั้ การอพยพของเขากจ็ ะเป็นไปตามความประสงค์ที่เขาได้อพยพ\" หะดีษรายงานโดยสองอิมามของบรรดานักวิชาการ หะดีษ นนั่ คือท่านอบู อบั ดิลลาฮฺ มหุ ัมมดั อิบนุ อิสมาอีล อิบนุ อบิ รอฮีม อบิ นุ อลั -มฆุ ีเราะฮฺ อบิ นุ บรั ฺดซิ บะฮฺ อลั -บคุ อรีย์1 และท่านอบู อัล-หุสัยนฺ มุสลิม อิบนุ อัล-หัจญาจญ์ อิบนุ มสุ ลิม อลั -กุชยั รีย์ อลั -นยั สาบูรีย์2 ในหนงั สือเศาะฮีหฺของ ท่านทงั้ สองซงึ่ เป็นหนงั สอื ที่ประพนั ธ์ท่ีมคี วามถกู ต้องมากท่ีสดุ 1 เศาะฮีหฺ อัล-บุคอรีย์, ภาค: ไม่ระบุ, บท: ไม่ระบุ, เลขที่: 1 และสานวนหะดีษ เป็นของทา่ น 2 เศาะฮีหฺ มสุ ลิม, ภาค: อลั -อิมาเราะฮฺ, บท: คากล่าวของท่านนบี “แท้จริงการ งานทงั้ หลายขนึ ้ อยกู่ บั เจตนา”, เลขที่: 1907 14

‫์‪40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย‬‬ ‫‪หะดษี ท่ี 2‬‬ ‫‪ลาดบั ขัน้ ของศาสนา‬‬ ‫ْ‬ ‫َم َراتِبُ ال ِدّ ْي ِن‬ ‫ْ‬ ‫َعْ ْنْ ُْع َمْ َْرْ َرْ ِ َضْْال ُلْْ َْعْن ُْهْْأَيْضاْْ َْقا َْل‪ْْ:‬بَيْنَْمْاَْ َْن ُْنْ ُْجلُْوْ ْسْ ِعْْن َْدْ‬ ‫ا َََْورَََْْشحْتَُُْْسسَِِّّْْعْقدَْْتﷺْو‪ْ:‬يْيْْتَْطَِْْْفَُلْمْدْ«ْعَْْاِْاجْْخاََْلَللسَِْلْذْْت َِْْْويلََّْْساإِِْْْصهََِْْسْد‪َْ،‬لْلِْْْإِْلْاْه ُمَْلََْوْْةﷺ‪ْْْ،‬لقََََّْأْْساْْشَذْْاَِبْاْعَْنلْلْوْي‪َّ:‬نِْتُْْْرَ ِتْْ‪،‬تَْؤْلْيَِْْْبْا»ْيشََْ َْْْتَْوْْلْهَْق ُْْاْمَاْدْمَيَُْ‪،‬لْْلﷺََّْمْرَّْ‪:‬أَْ‪ِْْ،‬إزَُْْْدْذَىْنَْفكَْْْْأََْْةْأَْصَْ َ‪ْ،‬ط ََْسعْدْْلْلْخََْنْلَْقََِْْْعوْيْإَِْْبْدْْتََِهِْْ َْتلْ َُْ‪.‬عُْْنْرْْأَْصْلَِْْإْْثََفَْْكّْويْ ُرََْبْعََْْنَلْْعْماتَِْْْاِْْْينْالْج ََِْْرهْرْبْلاَّْنََْسُْْمُِْجلْإْا َِفْْلَْْ َْلَِلَْضْرْْوسُْْلْْأْاََْْ َْيُرَََْشْْونلْْْن َِ‪ِْْ،‬كسْْمدْْل‪.‬أْبَْْيَُُْْْتَْمََُْوَْْدُْليْْيَفَّْْْمَِْعَْْهقَْْبَُتْوْ‪،‬اِدرْيَُْيَّْْْاَافجُْْلََْْْو ُِهْْْصََْرْْواَْْرُْضْدَْسِمَُْْلْضُْْسقْ َّنْْوايْ َُاوْْهُْع!ْلُْْلَْْْلْأََْيْْتَاْكْاَْاَّْْحفْلِْإِلْي ِْدْْلبِ ِِنْه‪ْْ،،،‬لْْْْْْ‬ ‫‪15‬‬

‫์‪40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย‬‬ ‫َْقَْوا َمَْْلَ‪ْْ:‬لئِْ َصْ َ َْدكْْقِْتقَ ِْهَََْْتا َ‪.‬وَْ ُْلكْ‪ُْ:‬تْ ِْبفَ ِهََْْْأََْو ُرْْخ ُِسْبِْْل ِ ِْهْنْْ َوْا َعَْلََوِْ ِنْْمْْاال ِْلآْي ِْخَم ِرََْْاَْوتِْْن‪ْ.‬ؤْ ِمَْق ََنَْْاْبِالْل‪َْْ:‬ق«أََْدْ ِْرْنْْتُ َخَََؤْ ِِْيمْْهَِْْن َْوْبِ َََاشْ ِهْل»‪ِ.‬لْْْ‬ ‫ْ َكْ َْأنَّْ َكْْ‬ ‫َ‬ ‫َقْا َلْ‪:‬‬ ‫ْفَْأَْ ْخ ِبْ ِنْ‬ ‫َْقا َْل‪:‬‬ ‫ْال َلْ‬ ‫ْ َتْعْ ُْب َْد‬ ‫ْ«أْ ْن‬ ‫ْا ِْلحْ َْسا ِْن‪.‬‬ ‫ْ َْع ِنْ‬ ‫اتََِْوْمْل َأَْرْ َاَّنْسُهْْنْاْ‪،‬ائِْتْلَ َُْفَرَّْْلإِْْس؟اىنْ»ئِْْْ‪.‬لْاََُِقثْلْامَّْ»ْمُقَْْلُ‪ْ.‬لتَْلَْفْ‪:‬ااَْقُنَةْفَْاتُْْْأَََكْ‪:‬اطْلْل‪:‬لَْْخنُْْْعاَِْفَْْْقتََْربْلأَْ‪،‬اَْرَُِةلْْاْْْخنُْهْ َْفاِْْْْلْلََْفَبْوَْْعِبَْْإِعِْ َرْنْْثَِّانْنُْلَُْهْْسْْ َُْاةْوْْتيْلََْعُْ َِْرْرَُّْلْاسَْنََماْْْعَِألَْكأَ ََْءعّيَم»ْْاِع‪.‬اْةا‪.،‬للََرْاَُّمقَْ ُتْثِْش‪.‬ااََّهَمْ َْلاْء‪َْ:.‬قْْاَيَْق«َاَْتقَلََاْمَ‪ْ:‬لْطاَ‪ْ:‬الْا‪«َْ:‬لوْْْل«َُفَْ«ْميَْإِْْوْأَاْنَّ َْسْنُنْْْهُْْْؤ ِْتَُْعْْوِْفََُِْمْْلجْْلاُْْْرا ِبُْلَْْْعْيْْأنََلْنْتَُْيََْمَْلْاْه ُدْاْة ِْْْنِْْرْأَبِ َ»رْتََ‪َّ.‬بايْْأَتََْهْع َْمَُلَْْكاَِمْ‪ْ،‬نمْْْْْ‬ ‫ُيْ َعْلْ ُمْ ُْكمْْ ِدْيْ َْن ُْكمْ»‪ْ ْ.‬‬ ‫َرْ َوْا ُهْْ ُْم ْس ِْلمْ‪.‬‬ ‫‪ความว่า: จากท่านอุมรั เราะฎิยัลลอฮฺอนั ฮุ ได้เล่าว่า: วนั หนึ่ง‬‬ ‫้ั‪ ทนั ใดนน‬ﷺ ฺ‪ในขณะท่ีพวกเรากาลงั นงั่ อย่กู บั ทา่ นเราะสลู ลุ ลอฮ‬‬ ‫‪ก็มีชายคนหนงึ่ สวมเสอื ้ ผ้าท่ีขาวโพลน มผี มท่ีดาสนิท และไม่เห็น‬‬ ‫‪16‬‬

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ ร่องรอยของการเดินทาง ได้ปรากฏขึน้ มายงั พวกเรา และไม่มี ผู้ใดเลยในหมู่พวกเราท่ีรู้จักเขา จนในท่ีสุดเขาได้เข้ามานั่งที่ ท่านนบี ‫ ﷺ‬แล้วเขาก็เอาเข่าทงั้ สองข้างของเขาไปยนั กบั เข่าทงั้ สองข้างท่านนบี ْ‫ ﷺ‬และได้วางมือของเขาบนขาของท่านนบี ْ‫ ﷺ‬แล้ วเขาก็กล่าวขึน้ ว่า “โอ้ มุหัมมัดเอ๋ย จงบอกให้ ฉันรู้ เกี่ยวกับอิสลามเถิด?” แล้ วท่านเราะสูลุลลอฮฺ ก็กล่าวว่า: อสิ ลามคือ - การที่ท่านกล่าวปฎิญานว่า “ไม่มีพระเจ้าอ่ืนใดที่ ควรแก่การเคารพภกั ดนี อกจากอลั ลอฮฺ และมหุ มั มดั นนั้ เป็นเราะสลู ของอลั ลอฮฺ” - การท่ีท่านดารงไว้ซง่ึ การละหมาด - จ่ายซะกาต - ถือศลี อดในเดอื นเราะมะฎอน - และไปประกอบพิธีหจั ญ์ ณ บยั ตุลลอฮฺ หากท่านมี ความสามารถเดินทางไปได้ เขากลา่ ววา่ “จริงอย่างที่ทา่ นพดู ” 17

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ (ท่านอมุ รั กล่าวว่า) ดงั นนั้ พวกเราพากันแปลกใจที่เขา ถามท่านนบี แล้วเขากร็ ับรองวา่ ท่านนบีพดู จริง เขากล่าวอีกว่า “จงบอกให้ฉันรู้เกี่ยวกับอีมานเถิด ?” ทา่ นนบี จงึ ตอบวา่ - การที่ทา่ นศรัทธาตอ่ อลั ลอฮฺ - ตอ่ บรรดามลาอิกะฮฺของพระองค์ - ตอ่ บรรดาคมั ภีร์ของพระองค์ - ตอ่ บรรดาศาสนทตู ของพระองค์ - ตอ่ วนั ปรโลก - และเชื่อต่อการกาหนดสภาวะของพระองค์ทงั้ ที่ดี และไมด่ ี” แล้วเขากลา่ ววา่ “จริงอยา่ งที่ทา่ นพดู ” แล้วเขาก็กล่าวอีกว่า “ดังนัน้ ท่านจงบอกให้ฉันรู้ เก่ียวกบั อิหฺสานเถิด ?” ท่านนบี ْ‫ ﷺ‬ตอบว่า “คือการที่ท่านทาอิบาดะฮฺ ต่ออัลลอฮฺเสมือนกับว่าท่านเห็นพระองค์ แม้ว่าท่านไม่เห็น พระองค์ แตพ่ ระองค์ทรงเหน็ ท่านแน่นอน” 18

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ แล้วเขากลา่ วอกี วา่ “ดงั นนั้ ท่านจงบอกให้ฉันรู้เก่ียวกบั วนั กิยามะฮฺเถิด ?” ทา่ นนบี ْ‫ ﷺ‬ตอบวา่ “ผ้ทู ่ีถกู ถาม ไมไ่ ด้รู้มาก ไปกวา่ ผ้ถู ามเลย” แล้วเขาก็กล่าวว่า “ถ้าเช่นนัน้ ท่านจงบอกให้ฉันรู้ถึง สัญญานของมันเถิด” ท่านนบี ْ‫ ﷺ‬ตอบว่า “คือการท่ีทาสีจะ คลอดลกู เป็นนายของนาง, ทา่ นจะได้เหน็ ผ้ทู ี่ไมส่ วมร้องเท้า ไมม่ ี เสือ้ ผ้าจะสวมใส่ เป็นผู้ยากจนข้นแค้น และเลีย้ งแพะ แต่กลบั แข่งขนั กนั สร้างอาคารสงู ๆ” จากนนั้ เขาก็จากไป และฉนั (หมายถงึ อมุ รั ) ก็หายหน้า ไปหลายวนั ต่อมาท่านนบี ْ‫ ﷺ‬ก็ถามฉนั ว่า “โอ้อมุ รั ท่านรู้ไหม วา่ ผ้ถู ามครัง้ นนั้ เป็นใคร ?” ฉนั ตอบว่า “อลั ลอฮฺและเราะสลู ของ พระองค์เท่านนั้ ที่รู้” ทา่ นนบี ْ‫ ﷺ‬ตอบวา่ “แท้จริงเขาคือ ญิบรีล ท่านมาหาพวกท่าน เพื่อสอนพวกท่านเร่ืองศาสนาของพวกท่าน” หะดษี บนั ทกึ โดยมสุ ลมิ 3 3 เศาะฮีหฺ มสุ ลิม, ภาค: การศรัทธา, บท: อธิบายถึงการศรัทธา อิสลาม และ อิหสฺ าน, เลขท่ี: 8 19

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ หะดษี ท่ี 3 หลักการของอิสลาม ‫َأ ْر َكانُ الِإ ْسلَا ِم‬ ْ ْ ْْْْ‫لْ َُْللَْْوَّْْطََْواصْ َْأوِْ ِْمنْب‬،‫َُْْحعِْإَْْْمجْ ََْْلْراْْ ِْإبَْل ِيَّلْنْْْ ِاات‬:‫ ِْْوْنََُْوْلْل‬،ْ‫َْْْيعاتَْبَلاشْ ِدَِِْْلهْْءْْاْاا َلدْ َِّلْةزﷺَِْلََْْْأْكَي ِةبُْقن‬:‫ِْنوََْْْوسلِْْإ‬،ْ‫ َْقْعْلْاْب َُِْسمْْمِْدِْْمْْاْ َلعَْاَ َّلُعْصَّْتْر َْ َََْلرَْخِحةُس‬:ََ‫َْقِْلْاْبََْسْْولِْْإ‬،‫َرُ َْمِ َّمْ َضدْاْاْلَْر ُلُْسْ«ْْوََُعُعْْبْلنِْْنُهَاْنَْْْملَاأاْ ِِْل‬ ْ .»‫َْر َمْ َضْا َْن‬ ْ .ْ‫َرْ َْوا ُْهْا ُلْ َْخا ِرْ ْيْو ُمس ِلم‬ ความว่า: จากท่านอบูอบั ดิรฺเราะหฺมาน นั่นคืออบั ดุลลอฮฺ อิบนุ อมุ รั อิบนุ อลั -ค็อฎฎอบ เราะฎิยลั ลอฮฺอนั ฮุมา เล่าว่า: ฉันได้ยิน ทา่ นเราะสลู ลุ ลอฮฺ ‫ ﷺ‬กลา่ ววา่ : “อิสลามนนั้ ถกู สร้างอยบู่ นหลกั การห้าประการ นน่ั คือ 20

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ - การปฎิญานตนว่า “ไม่มีพระเจ้าอื่นใดท่ีควรแก่การ เคารพภักดีนอกจากอัลลอฮฺ และมุหัมมัดนัน้ คือเราะสูล ของอลั ลอฮฺ - การดารงไว้ซง่ึ การละหมาด - การจ่ายซะกาต - การประกอบพิธีหจั ญ์ ณ บยั ตลุ ลอฮฺ - และการถือศลี อดในเดอื นเราะมะฎอน” หะดษี นี ้บนั ทกึ โดย อลั -บคุ อรีย์4และมสุ ลิม5 4 เศาะฮหี ฺ อลั -บคุ อรีย์, ภาค: การศรัทธา, บท: การวงิ วอนขอของพวกทา่ นคือการ ศรัทธาของพวกทา่ น, เลขท่ี: 8 5 เศาะฮีหฺ มสุ ลมิ , ภาค: การศรัทธา, บท: อธิบายถึงหลกั การของอิสลาม, เลขท่ี: 21 21

‫์‪40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย‬‬ ‫‪หะดีษท่ี 4‬‬ ‫‪ขัน้ ตอนของการสร้าง‬‬ ‫َم َرا ِحلُ الخَْل ِق‬ ‫ْ‬ ‫ِْإاَُْقثََْفْوَْاأََْْيَّْلمَْْلَْْعْلَِْهَّْنجْيَْ‪َْ :‬مِِْْْةْلا ُلِْهَْْلْحَُْْمكََّْْْحَبِْوْدْلَْْو َََّّثْعْ َُْعُْْ«نَْنْتَْمَكَْفِْْإاَْعْْمَِْْْوََِّْْلْلْنَْماََْعْرفْنْْْاِهْْْليََُْلْأَأَْْْْسَأْنَْقْيََِِْْلووْْهََْْفحْةَُِْْْبْشْالَُْْلْدْخَُِِّّْْْْكْماِْاَيلْثْعْْقوِْلْفلْْبََُّنْْيكُْأَِْْلْليْانِِْْدْْهْْوْْمِْْرَْْْْذْْبَاْاْلُِليََْللَْسف َْنْيَّْﷺرَْريَِعِْْإُْكَْهْمْوي‪َ،‬دْوَُْحْلْْعْ َُدَْهوُُِْْْْثح‪.‬خَبْنَْ‪،‬وَُّْملََْْْيْخْْْغْْاََْنهْلَلوْْيََاْعَُْهُُيْيْقْ‪َّ،‬بْاُْهْؤُْْصْهِْْ ُْداََِْإْْإْكِومِِْْإِْْدُاْوَّْرْنَّْفلَُّْْنُْلْقْْنْبََِْْْأْبِِْْْأْلَْأْذَاْلُمََْْرْطرْْحبََْاحْمَْبَِِِْْدْنَْنْضْعْدْعْْصْْْاَُغَْْمََُْمَْْفدْةُْكُِْكْْكيَِْهْوْسَْمْمِْْمْمُأْاَُْْعسْثْقْْ َِ‪ْ:‬برَْْوَلََْْبَْللُْتْدْْقْْع‪ِْ:‬عْعَْْْذََْْمَرْمْلِِْبْ ََُْعُِيْلْْلَْْلَْْكْيََْيَْبِْ‪،‬بكِْْْضوِْْْهْْتََعْعْ ُاثْْم ََمْاْاْمَِّللمْْْبُِِْْلُنْْلْلْْيُِكْْْْ ِْرأْأََْْتَْطرْ َاَْزَعْفْهْْهسْقْنِْ ُُةِِْ ُِْْبْْلْهلله‪ْْْْْْْْ،‬‬ ‫‪22‬‬

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ ْْ‫ْال ِْكَْتا ُب‬ ‫ِْه‬.‫ِْْْإ َرْ َّلَْْوْا ُْهِذْْاَْرا ُْل ْع َخْْا َفْ ِرْْيَيْسِْْْب َوُْْقُْمْ ْسَعْ ِلْْلَْيْم‬.‫اَفْلَْيَّنْاْع ِْرَمُْْلَْْْحبِْ َّّ َْعْت َْمْ ِ َْملْْاأَْْْيَْه ِْلُْكْاوْ ْلَُنَّْْنِْْةبَْْيَْْف َنْ َيْ ُهْْدْ َوُْْخ َبْلُْيْ ََْنْهاَهْ»ا‬ ْ ความวา่ : จากท่านอบู อบั ดิรฺเราะหฺมาน นน่ั คืออบั ดลุ ลอฮฺ อิบนุ มสั อดู เราะฎิยลั ลอฮฺอนั ฮุ เลา่ วา่ ท่านเราะสลู ลุ ลอฮฺ ْ‫ ﷺ‬ซงึ่ เป็น ผ้สู จั จริงและเป็นผ้ไู ด้รับการเชื่อถือ กลา่ ววา่ : “แท้จริง ทกุ ๆ คนในหมพู่ วกท่านได้ถูกก่อตวั เป็นรูปร่าง ในครรภ์มารดาเป็นระยะเวลา 40 วนั ในรูปของนุฏฟะฮฺ (นา้ ข้นๆ) หลงั จากนนั้ ก็กลายเป็นก้อนเลือดภายในระยะเวลาเดยี วกนั และ หลังจากนัน้ ก็กลายเป็นก้อนเนือ้ ภายในระยะเวลาเดียวกัน หลงั จากนนั้ มลาอิกะฮฺก็ถูกส่งมายงั เขาและเป่ าวิญญาณใส่ร่าง เขา และมลาอิกะฮฺถูกบญั ชาให้บันทึกส่ีกาหนดการด้วยกนั น่ัน คือ - ริซกี (เคร่ืองยงั ชีพ) ของเขา - อายขุ ยั ของเขา - การงานของเขา - และสขุ หรือทกุ ข์ของเขา 23

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ ฉนั ขอสาบานตอ่ อลั ลอฮฺ ผ้ซู ง่ึ ไม่มีพระเจ้าอื่นใดท่ีควร แก่การเคารพภักดีนอกจากพระองค์ ว่า แท้จริงคนใดคนหนึง่ ใน หม่พู วกท่านจะปฏิบตั ิกิจการงานของชาวสวรรค์ จนกระทั่งไม่มี อะไรอยู่ระหว่างเขากับสวรรค์นอกจากห่างกันแค่หน่ึงศอก เท่านนั้ แตเ่ ขาได้ถกู กาหนด (ให้เป็นชาวนรก) ดงั นนั้ เขาก็ปฏิบตั ิ กิจการงานของชาวนรก และในที่สดุ เขากต็ กนรก และแท้จริงคนใดคนหนึ่งในหมู่พวกท่าน จะปฏิบัติ กิจการงานของชาวนรก จนกระทง่ั ไม่มีอะไรอยู่ระหว่างเขากับ นรกนอกจากห่างกนั แคห่ น่ึงศอกเท่านนั้ แต่เขาได้ถูกกาหนดไว้ แล้ว (ว่าเขาเป็นชาวสวรรค์) ดงั นัน้ เขาก็จะปฏิบัติกิจการงาน ของชาวสวรรค์ และในท่ีสดุ เขากไ็ ด้เข้าสวรรค์” หะดษี บนั ทกึ โดยอลั -บคุ อรีย์6และมสุ ลิม7 6 เศาะฮหี ฺ อลั -บคุ อรีย์, ภาค: เร่ิมต้นของการสร้าง, บท: กลา่ วถงึ บรรดามลาอิกะฮฺ , เลขที่: 3208 7 เศาะฮีหฺ มสุ ลมิ , ภาค: วิธีการสร้างมนษุ ย์ในครรภ์มารดา, บท: กาหนดสภาวะ, เลขที่: 2643 24

‫์‪40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย‬‬ ‫‪หะดษี ท่ี 5‬‬ ‫‪ห้ามอุตริในศาสนา‬‬ ‫الَنّ ْهيُ َع ِن الابْتِ َدا ِع فِ ْي ال ِدّ ْي ِن‬ ‫ْ‬ ‫َْع ْنْاُْ ْمْال ُْمؤْ ِْم ِنْ َيْْاُْمْْ َعْبْ ِْدْال ِْلََْْعئِْ َشْ َْةْ َر ِ َضْال ُلْ َعن َهاْ َقا َلت‪ْ:‬‬ ‫ْقَا َْلْ َْر ُْس ْو ُْل«ْاَْمل ْنِلْْْأَْ ْحﷺَْد‪َْْ :‬ثْ ِ ْفْْأَ ْم ِْرنَْاْ َْه َذْاْ َْماْلَْْي َ ْسْ ِْمْن ُهْْ َفْ ُْه َوْْ َْر يْد»‪ْ .‬‬ ‫َْر َْوا ُهْْا ُْل َخْا ِْريْْ َوْ ُمْ ْس ِلْ ْم‪ْ .‬‬ ‫ْأَْمْ ُرْنَْاْ‬ ‫ْ َْع ْلَيْ ِْه‬ ‫ْْلَْي َ ْس‬ ‫ْ َعْ َمْلْ‬ ‫ْ َعْ ِْم َْل‬ ‫َْو ِفيْ ْ ِرْ َوْايَْ ْة ْلِ ُمس ِل ْم‪َْ «ْ :‬منْ‬ ‫َْف ُهْ َوْ َْر يدْ»‪ْ .‬‬ ‫ْ‬ ‫ฺ‪ความว่า: จากมารดาของศรัทธาชนทงั้ หลาย อมุ มุ อบั ดิลลาฮ‬‬ ‫‪นั่นคือท่านหญิงอาอิชะฮฺ เราะฎิยัลลอฮฺอันฮา เล่าว่า: ท่าน‬‬ ‫่‪ กลา่ ววา‬ﷺ ฺ‪เราะสลู ลุ ลอฮ‬‬ ‫‪25‬‬

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ “ใครก็ตามที่อุตริในกิจการศาสนาของเรานี ้ ซ่งึ สิ่งที่เรา ไมไ่ ด้สง่ั ใช้ ดงั นนั้ สิ่งที่อตุ ริขนึ ้ มานนั้ ย่อมถกู ปฏิเสธ” บนั ทกึ โดยอลั -บคุ อรีย์8และมสุ ลมิ 9 และในการบนั ทกึ ของมสุ ลมิ มีสานวนวา่ : “ใครกต็ ามท่ีปฏิบตั ิกิจการใดกิจการหนึ่ง ซง่ึ เราไมไ่ ด้สงั่ ใช้ ดงั นนั้ กิจการนนั้ จะถกู ปฏิเสธ” 8 เศาะฮหี ฺ อลั -บคุ อรีย์, ภาค: การไกลเ่ กล่ีย, บท: เม่ือไกลเ่ กล่ียในส่ิงท่ีชวั่ ถือว่าถกู ปฏเิ สธ, เลขท่ี: 2697 9 เศาะฮีหฺ มสุ ลิม, ภาค: การพิพากษา, บท: ปฏิเสธบทบญั ญัติท่ีไม่ถกู ต้องและ บรรดาอตุ ริกรรมทงั้ หลายในศาสนา, เลขท่ี: 1718 26

‫์‪40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย‬‬ ‫‪หะดษี ท่ี 6‬‬ ‫‪ออกห่างจากส่งิ ท่คี ลุมเครือ‬‬ ‫الُب ْعدُ َع ْن َم َواطِ ِن الشُبُ َها ِت‬ ‫َل‪ْ:‬‬ ‫َقا‬ ‫ْ‬ ‫ل ُلْْ َْعنْ ُهْ‬ ‫ا‬ ‫َْر ِ َضْْ‬ ‫ْب ِْنْبَْ ِشْ ْيْ‬ ‫ْ‬ ‫َْس ِمْ ْع ُْتْ َْر ُسْ َْعْو َْنْلْْ َاْأ ِل ْبِْلْْ َْعبْﷺ ِْدْ َْياُقلو ُِْللْ‪:‬ا‬ ‫لنْ ْع َْما ِْنْ‬ ‫ْ‬ ‫ااََُْو َلْكْلِْعِلُهَِْيلْ َرْ‪ْْ،‬ع ِمََْلَوْضِْْإَمْ ُُيِمهْاَذُْوْهْاِ‪،‬رَِّْْشُفَ«نْمَوْْإِْ ُْهََُمّسََْكْكْْنْ‪َِْْ،‬ثدنْأاْْ َأْيَْْنوْلَْْتْ ََقْْلََِيمْْفََعْلْرََْْوَْنََْتِِْْإسْلاَْعْفََّْلَدْْبْْنَّْْناِْاْفلاِْيِيْْفِْلشَْهَْْْسبُْواَْ‪،‬إِْسَهْْ‪،‬اََّْأُْنْدَْل َْفْ ِاَْلَََْتُمسْْكَِِْْلَوْدَْنُْوهِْإَْْْْْرَقا‪،‬اَُّمَّْْنَتْعَْمْأََْْْ ِلِ َْضبْ َْلْقُْفَْْغْاَاكْْوةْيْلِْْْ‪ِ،‬إَْلَمشَْ َهَِْذُْْبلروْااَاهَْبِْاملْيْكَََْْنقْ‪ِْ،‬صُْْلهْتِلََْحََْم‪ُ،‬كْاَْلبْحْ ََّف»ْارْمُ‪.‬اَْقُْم‪ِْ،‬تْْودَْْأِْْرِْْاْْصَلْيَ ُْسْملَْرْتَََوْحِْْإْشََْْبتََّاَْأْعنِْبْْْْ ِهِ َلِاَِْلححْيَوَسِن َت ُِْ‪،‬لْهْْدمْْْْْ‬ ‫َْر َْوا ُهْْا ُْل َْخا ِْر ْيْ َوْ ُمْ ْس ِلْمْ‪ْ .‬‬ ‫‪27‬‬

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ ความวา่ : จากท่านอบู อบั ดลิ ลาฮฺ นนั่ คือ อนั -นอุ ฺมาน อิบนุ บะชีร เราะฎิยัลลอฮฺอันฮุ เล่าว่า: ฉันได้ยินท่านเราะสูลุลลอฮฺ ‫ﷺ‬ กลา่ ววา่ “แท้จริงสิง่ ที่อนมุ ตั (ิ หะลาล)นนั้ ชดั เจนและสิง่ ที่ต้องห้าม (หะรอม) ก็ชัดเจนเช่นกัน และในระหว่างทัง้ สองนัน้ คือส่ิงท่ี คลุมเครือ ซึ่งผู้คนส่วนมากไม่รู้ ดงั นัน้ ผู้ใดก็ตามท่ีระแวดระวงั และปกป้องตัวเขาจากสิ่งท่ีคลุมเครือ แท้จริงเขาได้ให้ศาสนา และเกียรติของเขาใสสะอาดปลอดมลทิน และใครก็ตามท่ีตกอยู่ ในสิ่งที่คลุมเครือ ก็เสมือนกับว่าเขาได้ตกอยู่ในส่ิงที่ต้องห้าม เปรียบดงั เช่นผ้ทู ี่เลีย้ งปศสุ ตั ว์อยู่รอบ ๆ บริเวณเขตหวงห้าม ซง่ึ มนั เกือบจะเลด็ ลอดเข้าไปกินในเขตหวงห้ามอยแู่ ล้ว พึงทราบเถิดว่าทุก ๆ กษัตริย์ย่อมมีเขตหวงห้าม และ พึงทราบเถิดว่า แท้จริงเขตหวงห้ามของอัลลอฮฺคือบรรดาส่ิง ต้องห้ามทงั้ หลาย พงึ ทราบเถิดวา่ ในร่างกายมนุษย์นนั้ มีก้อนเนือ้ ชิน้ หนง่ึ เมื่อมนั ดี ร่างกายทัง้ หมดก็จะดีตามไปด้วย และถ้าหากว่ามัน 28

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ เสีย ร่างกายทงั้ หมดก็จะเสียตามไปด้วย พึงทราบเถิดว่า มนั คือ หวั ใจ” หะดษี บนั ทกึ โดยอลั -บคุ อรีย์10และมสุ ลมิ 11 10 เศาะฮีหฺ อัล-บุคอรีย์, ภาค: การศรัทธา, บท: ความประเสริฐของผู้ที่ทาให้ ศาสนาของเขาบริสทุ ธิ์, เลขที่: 52 11 เศาะฮีหฺ มสุ ลิม, ภาค: อลั -มสุ ากอต, บท: ยึดเอาสิ่งท่ีหะลาลและละทิง้ สิ่งที่ คลมุ เครือ, เลขท่ี: 1599 29

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ หะดษี ท่ี 7 การตกั เตอื นคือเสาหลกั ของศาสนา ‫الَنّصِ ْي َحةُ عِ َما ُد ال ِّد ْي ِن‬ ْْ‫َْأ َّن‬ ْ َ ْ:ْ‫ِْْمْقُْْلْبنَ ِان‬.ْ‫ي‬،»‫ْْيِْمَْأُْ ِْنَْْْيبْاْْلَوَُّْنْرَََقِْعْ َّْيصَّمْيَْةِتِْْهَْحَْت ُمْةِْم‬:ْ‫ا ِوْل َِّْن َِْلئَِّْبَّْْمْ ِْةْالﷺُْمْ«قََاعْاِسَْلِْلْلن‬ ‫ْأ‬ ْ ْ‫َعْْن ُْه‬ ْ‫ل ُْل‬ ‫ا‬ ْ‫َْر ِ َْض‬ ْ‫ِْر ْي‬ ‫ْو ْسْاِ َّلْا‬ ْ‫ ْل ِل ْ َوْ ِلْ ِْكَْتاْبِ ِْه ْ ِْوْلِ َرْ ُسْوْ ِ ِْل‬:‫ْلِ َمن؟ ْ َقا َْل‬ ْ .‫ْ َرْ َْوا ُْهْ ُْم ْس ِلْ ْم‬ ความว่า: จากท่านอบู รุก็อยยะฮฺ นนั่ คือ ตะมีม อิบนุ เอาสฺ อดั - ดารีย์ เราะฎิยลั ลอฮฺอนั ฮุ เลา่ วา่ : ทา่ นนบี ‫ ﷺ‬กลา่ ววา่ “ศาสนาคอื การตกั เตือน” พวกเราถามวา่ : เพื่อใครละ่ ? ท่านนบี ْ‫ ﷺ‬ตอบว่า “เพ่ืออลั ลอฮฺ เพื่อคมั ภีร์ของพระองค์ เพื่อ 30

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ ศาสนทูตของพระองค์ เพื่อบรรดาผู้นามุสลิม และเพ่ือบรรดา มสุ ลมิ ทว่ั ไป” หะดษี บนั ทกึ โดยมสุ ลิม12 12 เศาะฮีหฺ มสุ ลมิ , ภาค: การศรัทธา, บท: อธิบายถึงศาสนานนั ้ คือการตกั เตือน, เลขท่ี: 95 31

‫์‪40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย‬‬ ‫‪หะดีษท่ี 8‬‬ ‫‪ชีวิตและทรัพย์สนิ มุสลมิ เป็ นส่งิ ต้องห้าม‬‬ ‫حُ ْر َمةُ َد ِم المُ ْسلِ ِم َو َماِلهِ‬ ‫ا ََذْْوْلِلَأْ ِْلََّْنْكَْْْتْ َُعْ َعَْامْ َََّمْلْصْْد» ُمْ‪ْ.‬اَ«عْْْْوُْاِْاَنِْْرْمْْ ُِاْمسْرْبْْو ُِ ُْننْْتْلَِْْْْْأْداُعْ َمْلَْنمْاَِْْلْرَُْاءْ‪َْ ْ،‬قُْْهَرا َوِْتْْمِ ُْيَْْلَِْقَوْْضأَْْيْااُمْْمل َّنْلَوْواااُلْلََْْ ُاهْلَْسعمْْْنَّ ِْإصَُْهْحَ َمََّّلّْْلاَْْْتةِْأَْْ‪ْ،‬يَْبََّْنْ َوْْْقشُْْيَْْرَاهْْؤُسُُْْتْدِلْْوْووَسْااْلَْْْاَْأالْل َِّلمْزنْْ َِْلَْ ََْكوْ َةْلِْح‪ِْْ،‬إَْﷺ َسْفْْاِْإَْلْقَ ُبَْْاْذ ِإَُْاهْْلْ‪:‬مََّْلْفَْْْْعْاََْلَُلْعْو ُلْْاْْ‬ ‫َْر َوْا ُْهْا ُلْ َخْا ِْر ْيْ َوْ ُْمسْ ِلْ ْم‪ْ .‬‬ ‫‪ความว่า: จากท่านอิบนอุ มุ รั เราะฎิยลั ลอฮฺอนั ฮมุ า เล่าว่า: ท่าน‬‬ ‫‪ กลา่ ววา่ :‬ﷺ ฺ‪เราะสลู ลุ ลอฮ‬‬ ‫‪“ฉันถูกส่ังใช้เพ่ือต่อสู้กับมนุษย์ จนกว่าพวกเขาจะ‬‬ ‫‪ปฏิญาณวา่ ลา อิลาฮะ อิลลลั ลอฮฺ (หมายความวา่ ไมม่ ีพระเจ้า‬‬ ‫‪32‬‬

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ อ่ืนใด –ที่ควรแก่การเคารพภกั ดีอย่างแท้จริง- นอกจากอลั ลอฮฺ) วะอนั นะ มหุ มั มะดนั เราะสลู ลุ ลอฮฺ (และมหุ มั มดั นนั้ คือศาสนทูต ของอลั ลอฮฺ) และ (จนกว่า) พวกเขาจะดารงไว้ซึ่งการละหมาด และ (จนกว่า) พวกเขาจะจ่ายซะกาต ดงั นนั้ เมื่อพวกเขาปฎิบัติ ตามดงั ที่กล่าวมานัน้ แล้ว เลือดเนือ้ และทรัพย์สินของพวกเขา ย่อมได้รับการคุ้มครองจากฉัน เว้นแต่ด้ วยสิทธิของอิสลาม13 และการสอบสวนของพวกเขานนั้ 14เป็นหน้าที่ของอลั ลอฮฺ” หะดษี บนั ทกึ โดยอลั -บคุ อรีย์15และมสุ ลมิ 16 13 หมายถึงเมือ่ กระทาผิดทต่ี ้องลงโทษตามบทบญั ญัตอิ ิสลาม 14 คอื การสอบสวนในสิ่งทีเ่ ร้นลบั และอยใู่ นใจของพวกเขา เพราะสง่ิ เหลา่ นีม้ นษุ ย์ ไมส่ ามารถตรัสรู้ได้นอกจากสง่ิ ท่เี ปิดเผย 15 เศาะฮีหฺ อลั -บคุ อรีย์, ภาค: การศรัทธา, บท: \"หากพวกเขากลบั ตวั และดารง การละหมาดและจา่ ยซะกาต...ฯ\", เลขที่: 27 16 เศาะฮหี ฺ มสุ ลิม, ภาค: การศรัทธา, บท: คาสงั่ ใช้ให้ตอ่ ส้กู ับมนษุ ย์จนกวา่ พวก เขาจะกลา่ ววา่ \"ลา อิลาฮะ อลิ ลลั ลอฮฺ มหุ มั มะดนุ เราะสลู ลุ ลอฮ\"ฺ , เลขท่ี: 32 33

‫์‪40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย‬‬ ‫‪หะดีษท่ี 9‬‬ ‫‪ห้ามการซกั ถามท่มี ากเกนิ และการเคร่งท่เี กนิ เลย‬‬ ‫الَّن ْهيُ َع ْن َك ْث َرةِ ال ُّس َؤا ِل َوال َّت َش ُدّدِ‬ ‫ْ‬ ‫ا َوَْسْاس ِْمتَخْْعَِتْط َُعتْْلتُْ ُفْمَرْ ُ؛ْه ُ«سْ َْمْعَمْْْوْاَْفََْنَْلْْإََِْْْنََّأْْناْعَِهَْْْملْيأَْابُْْْنتِْلِْْْب ُْْهَْيأَْاَُرْكْئِْْهْيﷺِهمَْْْلَْرَْْيمَْةْ ََُ»ْقْعكْ‪.‬نْوَْعُُْهْْْبلْا‪ِ :‬فََّّدْاِْلْْاْيلج ََّتَْرْن ِنْبُحْْوُِِهمْنْ‪ْْ،‬بْْن َوِْنَْْمْْاَْقَْْبأَْصْ ِْلَمْخْرْتُْْرُْكْ َْمْر ُْكِْْم ََْْضكْبِْْاِهَْثْْلُْةفَْ ُلْْأْتُْْْوََمْْعاْنْ َْسُِمْهْاْْنئِْ َقُْهِلْاْ َِْه َْملمْ‪:‬اْْْ‬ ‫ْ َْر َْوا ُهْْا ُْل َْخا ِرْ ْيْ َوْ ُمْ ْس ِْلمْ‪ْ .‬‬ ‫ุ‪ความวา่ : จากทา่ นอบู ฮุร็อยเราะฮฺ นน่ั คืออบั ดรุ ฺเราะหฺมาน อิบน‬‬ ‫ฺ‪ศ็อค์รฺ เราะฎิยัลลอฮฺอนั ฮุ เล่าว่า: ฉันได้ยินท่านเราะสูลุลลอฮ‬‬ ‫่‪ กลา่ ววา‬ﷺْ‬ ‫‪34‬‬

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ “สิ่งใดก็ตามท่ีฉันได้ห้ามพวกท่าน ก็จงละเว้นเสีย และ ส่ิงใดก็ตามท่ีฉันได้สงั่ ใช้ พวกท่านก็จงปฏิบัติเท่าที่พวกท่านมี ความสามารถ แท้จริง สิ่งท่ีทาให้ชนรุ่นก่อนพวกท่านต้องพินาศ คือการซกั ไซ้ของพวกเขาที่มากเกิน17 และการขัดแย้งกบั บรรดา นบีของพวกเขา” หะดษี บนั ทกึ โดยอลั -บคุ อรีย์18และมสุ ลมิ 19 17 คอื การซกั ไซ้หรือถามในส่งิ ท่ีไมเ่ ป็นประโยชน์และอาจจะมีผลเสยี 18 เศาะฮีหฺ อลั -บุคอรีย์, ภาค: การยึดม่ันในคัมภีร์อลั กุรอานและสุนนะฮฺของ ทา่ นนบี, บท: ปฏบิ ตั ติ ามบรรดาแนวทางของทา่ นนบีْ‫ﷺ‬, เลขที่: 7288 19 เศาะฮีหฺ มสุ ลิม, ภาค: ความประเสริฐ, บท: การให้เกียรติต่อท่านนบี ْ‫ﷺ‬, เลขท่ี: 1337. และสานวนหะดษี เป็นของทา่ น 35

‫์‪40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย‬‬ ‫‪หะดีษท่ี 10‬‬ ‫์‪สาเหตขุ องการตอบรับดุอาอ‬‬ ‫َسَببُ ِإ َجاَبةِ ال ُدّ َعاءِ‬ ‫ْ‬ ‫ٱاللَعْ َُّْمطْنْؤيِْ ِأَْْمَبِ ِْنبِْْتَََيْ ُهْوَ«ٱبَِْرِْإ َيْمعََّاَْنرْمْ َةأَْاُلْ َمْلاَرََرََْْلِْْبَِْتْ ََِصْهضَْعْْلِاَاَلًحال ُْماَ ُْلرْلْ﴾َْْسََْعْ[طِْْلانْليمُهََْؤَْْيْقَماَنْف َبْ َوْْقلا‪ْ:‬نََلْ‪:‬لَْْقْْْاَيْ‪َ٥‬تَقْلْ‪َ١‬عَْب]اََْرََُْْْلسُْ‪َْ:‬وْلْْوَْْق ُِْإاْل﴿ ََْيَّلْْلاـَْْلأََْت ُّطيِلَْْعيْهابا َََٱَلْلاْﷺُّ‪،‬ر‪ُْْ::‬سَوْْ ِإْـ﴿ َُيََّنَْـَْأاُُ ُّيكُلهـ َلْااََْٱْأََََّ َّمِمِلَـيَ َََْرََْ‬ ‫يُْء ِطْمْيُن ُالََْْاُُلكُ َّاسَََْْف ِمَرْْأََْشطَيِ َْعَب َ ِْثَتَْأَْماغََر َزَبْقَْ َيَْن ُمَ ُكْدَْمْيَ﴾َْدْي[اَ ِهْلْقْإِ َرةْل‪ْْ:‬ال‪٧َّ ١‬س‪َْ]َ٥‬مْْاْ ِْءُثْْ َّ‪،‬مْْْيَ َذَْا َك َْرَ َْربْْْايّلََّرْا َُْرجَ َبْْل‪ْْ،‬‬ ‫ْفََْو َْأ َْمَّّ ْنطْْيَْعُْ ُْمْس ُْهتَْْ َْجَحْا َرْ ُابْمْْْ َ‪ُْ ،‬لْ» َوْ‪َ .‬مْْ َْش ُبْ ُهْْ َحْ َْرا ْمْ‪َْ ْ،‬و َْم ْلبَْ ُْس ُْهْ َْح َرْامْْ‪َْ ْ،‬و ُغَ ْذ َيْْبَِالَْ َرْا ِْمْ‪ْ،‬‬ ‫ْ َرْ َْوا ُْهْ ُْم ْس ِْل ْم‪ْ .‬‬ ‫‪36‬‬

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ ความว่า: จากท่านอบู ฮุร็อยเราะฮฺ เราะฎิยลั ลอฮฺอันฮุ เล่าว่า: ท่านเราะสลู ลุ ลอฮฺ ‫ ﷺ‬กลา่ ววา่ : “แท้จริง อลั ลอฮฺนนั้ ทรงดี ไมท่ รงรับสิ่งใด ๆ นอกจากสิ่ง ที่ดี และแท้จริงอลั ลอฮฺทรงสง่ั ใช้บรรดาศรัทธาชนในสิ่งเดียวกัน กบั ที่พระองค์ได้ทรงสง่ั ใช้บรรดาเราะสลู พระองค์ตรัสวา่ : ]١٥ْ:‫﴿يََـأ ُّي َهاَٱل ُّر ُس ََُُُكُاََ ِم ََٱل َّطيِ َب ِتََ َوٱعَم ُلاََ َصلِ ًحاَ﴾ْ[المؤمنون‬ ความวา่ “โอ้บรรดาเราะสลู เอ๋ย เจ้าจงบริโภคแตส่ ิ่งท่ีดี ๆ และจง ประกอบแตค่ วามดเี ถิด” (อลั -มอุ ์มนิ นู :51) และตรัสอกี วา่ : ]٥٧١ْ:‫﴿يََـأ ُّيهاَٱََّّ ِلي ََء م ُناََُُكُاََ ِم َطيِ َب ِتََماَرزقَ َن ُكمَ﴾ْ[القرة‬ ความว่า “โอ้บรรดาผู้ท่ีศรัทธาเอ๋ย สูเจ้าจงบริโภคแต่ส่ิงท่ีดี ๆ จ า ก สิ่ ง ที่ เ ร า ป ร ะ ท า น เ ป็ น เ ค ร่ื อ ง ยัง ชี พ แ ก่ สูเ จ้ า เ ถิ ด ” (อลั -บะเกาะเราะฮฺ:172) หลังจากนัน้ ท่านเราะสูล ْ‫ ﷺ‬ได้เล่าถึงชายคนหน่ึงท่ี เดินทางเป็นระยะเวลายาวนาน จนผมเผ้าย่งุ เหยิง คละเคล้าไป ด้วยฝ่ ุน เขายื่นมือทัง้ สองสู่ท้องฟ้า (พลางวิงวอนขอดุอาอ์ว่า) 37

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ “โอ้ พระผู้อภิบาลของข้า! โอ้ พระผู้อภิบาลของข้า!” ในขณะท่ี อาหารที่เขาบริโภคนัน้ หะรอม เครื่องดื่มท่ีเขาด่ืมนัน้ หะรอม เคร่ืองนุ่งห่มที่เขาสวมใส่นัน้ หะรอม และยังชีพอยู่ด้วยกับส่ิง หะรอม อยา่ งนีแ้ ล้วดอุ าอ์ของเขาจะถกู ตอบรับได้อยา่ งไร?” หะดีษบนั ทกึ โดยมสุ ลิม20 20 เศาะฮีหฺ มสุ ลมิ , ภาค: ซะกาต, บท: รับเศาะดะเกาะฮฺจากทรัพย์สินท่ีดี, เลขท่ี: 1015 38

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ หะดษี ท่ี 11 จงละทงิ้ ส่งิ ท่ที ่านเคลือบแคลงสงสัย ِ‫اُ ْترُ ْك َما َش َك ْك َت فِ ْيه‬ ْ ْ‫ْ َطْا ِْلبْ ْ ِْسبْ ِ ْط‬ :ْ‫ْْ ََِ َْععْْن ُْهْ َبْماِْنْ َْق َأْا َِلب‬ ‫ْبْ ِْن‬ ‫ْال ِلَْعْ ْْن َْْأﷺِ ْبْ ِْوْ َْر ُْمَ َْي َّْماْنَدِْتْ ِْهْاْ َلَْْر َِسْ َِْضْن‬ ْ‫َْر ُْسوْ ِل‬ ْ ْْ‫ْ َْح ِْف ْظ ُتْ ْ ِمْن‬ ْ‫ْال ُل‬ ْ‫ْْ َْح ِْديْ ْثْ َْح َسْ ْن‬:‫ا ْلّت ِم ِذ ْي‬.ْ»‫َْْمْاالّْْيَْْتِْر ِْيْمبُْ ِْذ َكْْيْإِْْ ََْولْاْل َمْنَّْاَْْسَاْلِْيَْئْ ِْرْيَْوْبُْ َْقا َ َْكْل‬:ْْ‫َرْ ُْس ْو ِْلْال ِْل«َْْر َْدَْواْعُﷺه‬ .ْ‫َصْ ِحْْيح‬ ความว่า: จากท่านอบู มุหัมมดั นั่นคือ อลั -หะสนั อิบนุ อะลีย์ อิบนุ อบี ฏอลิบ หลานและผู้เป็ นท่ีโปรดปรานของท่าน เราะสูลลุ ลอฮฺ ْ‫ ﷺ‬เล่าว่า: ฉันได้ท่องจาจากท่านเราะสูลลุ ลอฮฺ ‫ ﷺ‬วา่ : 39

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ “ทา่ นจงละทิง้ สง่ิ ที่ทาให้ทา่ นคลมุ เครือ แล้วไปยดึ เอาส่ิง ที่มิได้ทาให้ทา่ นคลมุ เครือ” ห ะ ดี ษ บั น ทึ ก โ ด ย อั ต -ติ ร มิ ซี ย์ 21แ ล ะ อัน -น ะ ส า อี ย์22 และอตั -ตริ มซิ ยี ์กลา่ ววา่ หะดษี บทนีอ้ ย่ใู นระดบั หะสนั เศาะฮีหฺ 21 อตั -ติรมิซีย์, อลั -ญามิอฺ, ภาค: มารยาทของผ้พู ิพากษา, บท: ลกั ษณะของวนั สนิ ้ โลกฯ, เลขที่: 2518 22 อนั -นะสาอีย์, อลั -มจุ ญ์ตะบา, ภาค: มารยาทของผู้พิพากษา, บท: ตัดสิน ตามท่นี กั ปราชญ์เห็นพ้อง, เลขท่ี: 5397 40

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ หะดีษท่ี 12 หมกมุ่นอยู่กบั ส่ิงท่เี ป็ นประโยชน์ ُ‫الِا ْشتِ َغا ُل بِ َما ُيفِ ْيد‬ ْ ْ :‫ ُْلْْال ِْلْﷺ‬.ْ‫و‬.‫ْْلُيَْقُْهاَْيْ َ َْعْلهِْْن َيَْْرك ُِهْسَْذ»ا‬:َ ‫ْ َْ َرْلَْرْ َِِمْوْْااَُْهْضلْْاَمْالرْلّ ِْءْتُْلِْْتَْمْ َْرِْعذْنُْْك ُْهْيُْهْْْ َق َوَاْم َا َْغل‬،ْ‫« ََْعْحِمْ ِدْْنْنيْْْإَْ ِ ُحْْثْبْْْس َُْهحِ َنْرْ َْْيسإِْ َْرنَْسة‬ ความว่า: จากท่านอบู ฮุร็อยเราะฮฺ เราะฎิยัลลอฮฺอนั ฮุ เล่าว่า : ท่านเราะสลู ลุ ลอฮฺ ‫ ﷺ‬กลา่ ววา่ : “สว่ นหนงึ่ จากความดีงามสาหรับอิสลามของคนๆ หนึง่ คือการที่เขาละทิง้ สิ่งที่ไมเ่ ป็นสาระเกี่ยวข้องกบั ตวั เขา” 41

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ หะดีษอยู่ในระดบั หะสนั บนั ทึกโดยอตั -ติรมิซีย์23 และ ท่านอ่นื ๆ24 23 อตั -ติรมซิ ีย์, อลั -ญามิอ,ฺ ภาค: ความสมถะ, บท: ไมร่ ะบ,ุ เลขที่: 2317 24 อิบนุมาญะฮฺ เลขที่: 3976, มาลิก เลขที่: 1904, อะหฺมัด เลขท่ี: 1732, อิบนุ ชิฮาบ เลขที่: 191, อับดุรฺร็อซซาก เลขท่ี: 20617, อิบนุลญะอฺด์ เลขท่ี: 2925, อิบนุ หิบบาน เลขที่: 229, อฏั -เฏาะบะรอนีย์ ในหนังสืออลั -มอุ ฺญัม อลั -เอาสฏั เลขที่: 359 และในหนงั สืออลั -มอุ ฺญัม อศั -เศาะฆีรฺ เลขที่: 884 42

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ หะดีษท่ี 13 ส่วนหน่ึงจากความสมบรู ณ์ของการศรัทธา ‫مِ ْن َك َمالِ الِإ ْي َما ِن‬ ْ ْْ‫ َْر ُْسْ ْو ِل‬.»ْ‫ ْمْْسْْْبَْح ِ َّّنْْتْ َْْماُ ِلِْيْ َّكْْبْْ َِْر َلْ ِ ِْخ َْيضِْْهْاْ َمْلاُلْ ُْ ِْي َعْنْبْ ُْْهِْل َنْ َْخْفا ِِسْدْ ِِْهْم‬:ْ‫ال ِْلْﷺْ َع« ََعْنْلْْنْايُْْل َْأؤَّْن ِِ ِْمْببُْْْنْ َْأَْح ََحْﷺزَُْةدَْقْاَأ َنَل ُِك‬ ْ .‫َرْ َْوا ُهْْا ُْل َْخا ِْر ْيْ َو ُمس ِلم‬ ْ ความว่า: จากท่านอบู หัมซะฮฺ น่ันคือท่านอะนัส อิบนุ มาลิก เราะฎิยัลลอฮฺอันฮุ ผู้รับใช้ของท่านเราะสูลุลลอฮฺ ‫ ﷺ‬จากท่าน นบี ‫ ﷺ‬ทา่ นกลา่ ววา่ : 43

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ “ผู้ใดผู้หน่ึงในหมู่พวกท่านจะยังไม่ศรัทธา (โดย สมบูรณ์) จนกว่าเขาจะรักพ่ีน้ องของเขาเสมือนกับที่เขารักตวั ของเขาเอง” หะดีษบนั ทกึ โดยอลั -บคุ อรีย์25และมสุ ลิม26 25 เศาะฮีหฺ อลั -บคุ อรีย์, ภาค: การศรัทธา, บท: สว่ นหนึ่งของการศรัทธาคอื การรัก พนี่ ้องเสมอื นกบั รักตวั เอง, เลขท่ี: 13 26 เศาะฮหี ฺ มสุ ลิม, ภาค: การศรัทธา, บท: หลกั ฐานว่าด้วยสว่ นหนึ่งของประการ กาารศรัทธาคอื การรักพ่ีน้องมสุ ลมิ เหมอื นกบั ทีเ่ ขารัก, เลขที่: 71 44

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ หะดีษท่ี 14 เม่ือไรอนุญาตให้หล่ังเลือดมุสลมิ ได้ ? ‫َم َتى يُ ْه َدرُ َدمُ الُمسِْلمِ؟‬ ْ،‫ ِِْن‬:‫ْوُْالْْاَّْليْل ِْلُْْبْالﷺَّزْا‬:‫ْىَْقْا َثَلْْ َل َرْ ُْسث‬:‫ْ«ْ َعْ َلْْْنْ َْأَ ِِيْ ْبلْْْ َمَْْد ُْمسْْاُعْ ْمْو ْدِرْْ َرْْئِْ ُمْ َْضْْسا ِْللْم ُلِْْْإْ َعَّْلْْنْ ِبُْهِْْإْ َقحاْ َ َْدل‬ ْ ْ ْ .»ْ‫ْ َوْا َّلْا ِرْ ُْكْ ِِ ِْلْي ِنْ ِهْْال ُمْ َفْا ِرْ ُقْْْلِلْ َجْ َمْا َعْ ِة‬،‫َْوال َّنْ ْف ُسْْبِال َّنف ِس‬ ْ .‫َْر َْوا ُْهْا ُْل َْخا ِْر ْيْ َو ُمس ِلم‬ ْ ความว่า: จากท่านอิบนุ มสั อดู เราะฎิยัลลอฮฺอนั ฮุ เล่าวา่ : ท่าน เราะสลู ลุ ลอฮฺ ‫ ﷺ‬กลา่ ววา่ : “เลือดเนือ้ ของมุสลิมคนหนึ่งไม่เป็นที่อนุมตั ิ(คือห้ามมิ ให้ละเมิด) นอกจากหนง่ึ ในสาเหตสุ ามประการ คือ: ผ้แู ตง่ งานที่ผิดประเวณี 45

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ และชีวิตชดใช้ ด้ วยชีวิต(คือการประหารฆาตกรตาม เหย่ือที่ถกู ฆา่ ) และผู้ท่ีละทิง้ ศาสนา(อิสลาม)ของเขา แตกแยกออก จากญะมาอะฮฺ(ประชาคมมสุ ลิม)27” หะดษี บนั ทกึ โดยอลั -บคุ อรีย์28และมสุ ลมิ 29 27 คอื หนั เหออกจากญะมาอะฮฺของมสุ ลิมไมว่ า่ จะด้วยการอตุ ริกรรม (ท่ีเป็นกุฟรฺ) การล่วงละเมิด (ที่ก่อให้เกิดความเสียหายต่อพืน้ หน้ าแผ่นดิน) และอ่ืน ๆ เช่นเดียวกับกลุ่มเคาะวาริจญ์ เป็นต้น .. วัลลอฮุอะอฺลมั (อัล-มินฮาจญ์ ชัรหฺ เศาะฮหี มฺ สุ ลิม 11/165) 28 เศาะฮีหฺ อลั -บุคอรีย์, ภาค: อดั -ดิยฺยะฮฺ, บท: คาตรัสของอลั ลอฮฺ ْ‫أنْالنفس‬ ...ْ‫ ْبالنفس‬เลขท่ี: 6878 29 เศาะฮีหฺ มสุ ลิม, ภาค: การสาบาน,ผ้รู ุกราน, การกิศอศ, และดิยะฮฺ, บท: ส่ิงที่ อนมุ ตั ิให้หลง่ั เลือดมสุ ลมิ ได้, เลขท่ี: 1676 46

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ หะดษี ท่ี 15 การให้เกียรตแิ ขกผู้มาเยือน ِ‫ِإ ْك َرامُ ال َّض ْيف‬ ْْ‫ْن‬،ُْ‫ْْصُيْْ ُْمْؤ ِمْت‬:ْ‫َْْخْل َِْْو َيْمْْاَْْأنْﷺْْْو َقََْاِكْ ََلْ َلن‬،‫ْوِْْْرَِْْمْعْْْنَفْا ُلْهْلُْْيآأَْ ِ َّخْكْنْ ِِْرْْرَْرْْمَْف ُْْسْلَْيوَْْج َُقْالَْْْرْلا ُهْْل‬.ْْ‫لآ ُهْ ُلَْلِْْ»خ‬.‫ْبَِوْا َمْل ِلْْنْْ َْوََاكْلََْْنْوْْ«َِْرَُيْْمْعَْمَْْوْؤااْنُِهْلنْْمْْْآْأَاَُِْنَِكْْخُْلْْب ِبَِْْْرنْاَْْخُْْهفَْْياُل َرْلِِْؤْْرلْْيُْيِْْمَْرَْيْوكَُْةْْاْنِْْْرَو َْبِْرَْلْمُامِْْولِ َسْمَِلْْضْْضِلْْايْاَوْمَلفْا‬ ความว่า: จากท่านอบู ฮุร็อยเราะฮฺ เราะฎิยลั ลอฮฺอันฮุ เล่าว่า: ทา่ นเราะสลู ลุ ลอฮฺ ‫ ﷺ‬กลา่ ววา่ : “ผ้ใู ดกต็ ามที่ศรัทธาตอ่ อลั ลอฮฺและวนั ปรโลกแล้ว เขาก็ จงพูดแต่ในส่ิงท่ีดีงามหรือไม่ก็น่ิงเงียบเสีย และผู้ใดก็ตามที่ ศรัทธาตอ่ อลั ลอฮฺและวนั ปรโลกแล้ว เขาก็จงให้เกียรติเพื่อนบ้าน 47

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ ของเขา และผู้ใดก็ตามที่ศรัทธาต่ออลั ลอฮฺและวนั ปรโลก เขาก็ จงให้เกียรตแิ ขกของเขา” หะดษี บนั ทกึ โดยอลั -บคุ อรีย์30 และมสุ ลมิ 31 30 เศาะฮีหฺ อลั -บุคอรีย์, ภาค: มารยาท, บท: ใครก็ตามท่ีศรัทธาต่ออลั ลอฮฺและ วนั ปรโลก ก็จงอยา่ กอ่ ความเดือดร้อนตอ่ เพอ่ื นบ้าน, เลขที่: 6018 31 เศาะฮหี ฺ มสุ ลิม, ภาค: การศรัทธา, บท: สง่ เสริมการให้เกียรติตอ่ เพ่อื นบ้านและ แขกฯ, เลขที่: 74. และสานวนหะดษี เป็นของทา่ น 48