วรรณกรรม วันเก่าที่เราจำ

\"ใคร่ได้ผวิ ผอ่ งพรรณดัง่ จันทรส่อง ไดส้ มองสรุ ิยาแก่กลา้ เถิง ไดห้ มดู่ าวเคยี งฝันจิตบนั เทงิ ไดร้ า่ เรงิ ด่ังมัจฉาในสาคร\"2 \"จันทรเ์ อย๋ จันทรง์ ่วง เอาไว้ช่วงผอ่ นคลายหายเหนอ่ื ยออ่ น จนั ทรจ์ ะล่องทอ้ งฟา้ มาให้พร พึ่งตนเองไปกอ่ น..รอพรพระจนั ทร\"์ 1 *บางส่วนจากนทิ านเร่ือง ฉางเอ๋อ กวนี ิพนธ์ : วันเก่าทเี่ ราจ�ำ 151

เหงา เธอทง้ิ ฉนั ไปแลว้ หรอื แก้วขวญั คดิ เท่านนั้ ไม่เคยเอ่ยปากถาม อาจเป็นความหดหู่ชัว่ ครยู่ าม ทีค่ ลา้ ยข้ามความนานปานนิรันดร์ ความรสู้ กึ ช่ัวยามแห่งความเหงา ทเ่ี ปน็ เงามดื หม่นบนใจฉนั คดิ ด้วยความหมน่ เศรา้ กเ็ ทา่ นั้น เมอื่ คืนวนั ผันจนพ้นนานแล้ว แต่นไ้ี ปใจเมินยิ่งเหนิ หา่ ง เปน็ ช่องวา่ งกวา้ งไกลจนใจแปว้ ยังค่อยคอ่ ยขยับเพ่มิ เพอ่ื เติมแนว จนลบั แถว\"วันท่ีผ่าน\"ดุจม่านบงั 152 กวนี ิพนธ์ : วันเก่าทเี่ ราจ�ำ

ฉนั ยังอย่ทู น่ี นี่ ่งั ท่เี ก่า ท่ีมีเหงาหนนุ เน่ืองอย่เู บอื้ งหลงั อยกู่ ับค�ำ สามค�ำ \"ตามลำ�พงั \" จะระวงั ยง้ั ใจไม่ฟูมฟาย หากยามใดใจชินถวิลหา ปลอ่ ยนำ�้ ตาในอกตกเป็นสาย ภาพทีจ่ นิ ต์ถวิลหาคงพรา่ พราย จนค่อยคอ่ ยสลายจากสายตา มิรหู้ ยาดน�ำ้ ฝนหล่นจากไหน อุตรหิ ลงั่ ไหลบนใบหน้า ชา่ งกระไรใจคอหนอเทวา สง่ั ให้ฟา้ แกล้งคนพาฝนเท กวีนพิ นธ์ : วันเก่าที่เราจ�ำ 153

รักไม่บอด \"มองความรกั ดว้ ยตาเหมอื นผา้ ปิด มองดว้ ยจิตปดิ ผ้าเหมอื นตาเห็น จิตมเิ คยเจียมรักสักประเดน็ มองตาเป็นใบบ้ อดตลอดกาล\"1 \"รกั ...เร้นหลบอบอวลหอมหวนฟุ้ง รุม...ลอ้ มรุง้ คุ้งโค้งจรรโลงหวาน สมุ ...อคั คพี ลเี ชอื้ ใยเยื่อนาน ทรวง...เบง่ บานหวานตลอดไม่บอดรกั \"2 \"รัก...ผูกพันฉันมิตรไมค่ ิดหลบ ดี.....งามครบถว้ นถท่ี ง้ั ศรีศกั ดิ์ ไม่...ใชก่ ารรักชอบแบบลอบลัก หลบ.ซ่อนมักหนกั จิตรักผดิ ทาง\"1 154 กวนี ิพนธ์ : วนั เก่าทเ่ี ราจำ�

\"รักด้วยใจใสพิสุทธค์ิ อื จุดรกั ยังแนน่ หนักภักดเิ์ ดมิ มิเติมหมาง ไม่หลบซอ่ นซอ้ นใจใหอ้ �ำ พราง ยืนไดอ้ ย่างทรนงคงความจริง\"4 \"รกั ....ด้วยใจนยิ มชน่ื ชมชอบ ไม.่ ...ลกั ลอบมอบไปดว้ ยใจหยงิ่ หลบ..เล่ียงความรกั แบบคดิ แอบองิ ซ่อน..จากส่งิ ก่อเรื่องเคืองระคาง\"1 \"พบ...เพยี งใจใฝ่ฝันทกุ วนั ว่ี รกั ...ลน้ ปรี่ปร่มิ เปีย่ มสขุ เทยี มข้าง ไม่...เส่ือมคลายหายเจือ่ นรกั เลอื นราง หลกี ...หลบร้างไมม่ .ี ..ฤดปี อง\"2 กวีนิพนธ์ : วันเก่าทเ่ี ราจ�ำ 155

\"รกั ..ด้วยความเขา้ ใจพไิ ลพิลาส ยงั ..สะอาดปราศราคไี ม่มหี มอง สวย.ด้วยการควบคมุ ปรบั มุมมอง งาม..ผดุ ผอ่ งเปน็ ศรแี ก่ชีวนิ \"1 \"รักสวยงามยามรักพงิ พกั จิต เพียงเพง่ พศิ ชิดชมสมถวิล รักงามงดสดใสไรม้ ลทิน เพียงจอ่ จินตจ์ ับจุดมหิ ยดุ วรรค\"2 \"ถ้าหากใจไม่สมคั รรกั สดุ สอย แต่จะลอยลงมาถา้ ใจสมคั ร จึงบางคร้งั ท้งั ใกลก้ ็ไกลนกั แต่ถา้ ใจใฝฝ่ กั รกั มไิ กล\"1 156 กวนี ิพนธ์ : วนั เกา่ ท่ีเราจำ�

\"รกั คู่รอคลอเคลียมเิ สยี เปล่า ฟังเร่ืองเล่าผ่าวรอ้ นอาทรไหว รักด�ำ รงคงมนั่ ขวัญฤทยั แม้ห่างไกลแต่ใจแนบอิงแอบเคยี ง\"2 กวีนิพนธ์ : วันเกา่ ท่เี ราจำ� 157

รักไม่เสี่ยง \"วาดหวงั รกั ทุกยามยอ่ มงามงด ลิ้มลองรสรักร่ืนชน่ื เสนอ นานเทา่ นานหวานไหวฝันใฝเ่ จอ เพยี งพร�ำ่ เพ้อเธอ-ฉนั ตน้ื ตันทรวง\"2 \"หวงั ว่ารักจกั ดมื่ ดำ่�จนคำ่�มืด แม้ยาวยดื ปลื้มสุขในทุกชว่ ง หากรกั กนั ม่ันอยเู่ ป็นคูค่ วง หวานในหว้ งฤดไี มม่ พี กั \"5 \"รักอาจร้างจางจืดและมดื ค�ำ่ แต่ใจย�ำ้ คำ�ร้อยถอ้ ยแนน่ หนัก รกั จะไมจ่ ืดจางก็ชา่ งนัก ใจจะรักหนักหนว่ งทกุ ห้วงกาล\"4 158 กวนี ิพนธ์ : วนั เกา่ ที่เราจำ�

\"รกั มริ า้ งจางลาคงคา่ รัก สามิภกั ดิ์หนักหน่วงหวงแหนหวาน ยากเลอื นรางห่างหลบเพยี งพบพาน ซาบซ้ึงมานนานนบั ชว่ั กปั กัลป์\"2 \"ไม่เคยคดิ วา่ รกั จะจางจืด แต่จะยดื ยาวนานปานคิดฝนั คิดว่ารกั จะอย่คู ่นู านวนั รักจนช่ัวนริ ันดรฉ์ นั และเธอ\"7 \"จะไม่คดิ อะไรถา้ ใจรัก อย่ทู ่ีหลักปัจจบุ นั ส�ำ คัญเสมอ อดตี อนาคตงดละเมอ นาทใี ดใจเจอ...เธออยู่เคียง กวนี พิ นธ์ : วันเก่าท่ีเราจำ� 159

เป็นนาทีทต่ี ระหนักรกั จรงิ แท้ ทแี่ นว่ แนน่ าทนี ้ีไมเ่ สย่ี ง เปน็ นาทฤี ดีฉ�่ำ รกั ลำ�เลยี ง ความรกั ที่แทเ้ ทีย่ งเพยี งสองเรา\"1 \"รักไมเ่ สยี่ งเยย่ี งใดยดึ ใยเยอ่ื อบอนุ่ เหลือเหนือพลาดมิขลาดเขลา รกั คือหลกั ปักม่นั ไมบ่ รรเทา รักดง่ั เงาเคียงกายตราบวายวาง\"2 \"รกั มีแขนศักดิ์สิทธ์โิ อบจติ อนุ่ รักมีหนุ้ ในส�ำ นกึ รู้สกึ บา้ ง รักมใี ยเหนียวแน่นแสนรยางค์ เกาะเกย่ี วอยา่ งฝันฝัน...แตม่ น่ั คง\"1 160 กวนี ิพนธ์ : วนั เกา่ ทเี่ ราจ�ำ

\"รงั สีรักถักทอโอบห่อหมุ้ คลายรอ้ นรมุ่ ชุ่มเยน็ เห็นประสงค์ รักเที่ยงแทไ้ ม่เส่ยี งเพยี งด�ำ รง แยกรกั -หลงคงซึง้ เหลอื หนึ่งเดียว\"2 \"รังสรี ักถักใยไปประสาน กลอ่ มดวงมานสดใสไมห่ อ่ เหย่ี ว ผ่านหลากเรื่องเลวร้ายไม่คลายเกลยี ว รักแน่นเหนียวแสนหวานเหนือกาลเวลา\"1 \"จะจดื จางร้างลาตงั้ หน้ารกั จะเมนิ พกั ตรไ์ มพ่ บยังคบหา ฆาตรกั หักดา่ นทกุ มารยา เซน่ ชวี าด้วยรักสมัครปอง\"2 กวีนิพนธ์ : วันเก่าทเ่ี ราจำ� 161

สาวเสบียง \"กระสุนรักนักรบครบอาวธุ กระทำ�ยทุ ธ ก็อาจพลาดเปา้ หมาย เจอลูกหลงถึงข้ันอนั ตราย อาจต้องตายเป็นศพตอ้ งหลบภัย\"1 \"กระสนุ ปลอมซ้อมรักไม่หนกั หรอก แค่ถลอกยอกอกมิหมกไหม้ สงครามหวานนานเนิ่นเผชญิ ใจ หลบฤๅไหวไออุ่นกระสนุ จรงิ \"2 \"สาวเสบยี งเคียงสนามตามสง่ ให้ ขา้ วของใชส้ นับสนนุ คุณทกุ ส่งิ ขอใหช้ ่ัวฟ้าแลบไดแ้ อบองิ หา้ มพ่ายหญิงขาดทนุ กระสนุ ฟร\"ี 1 162 กวนี ิพนธ์ : วันเกา่ ที่เราจ�ำ

\"สาวเสบียงเคยี งค่อู อกส้ศู กึ นกั รบรกั คักคึกไม่นกึ หนี กำ�ลงั ใจใฝ่ฝันฝา่ ฟันตี รักมากมีเหลือลน้ พลสำ�รอง\"2 \"การท�ำ ศกึ ประชดิ จติ ต้องมน่ั จะเหหันหว่ งใดไม่ถูกตอ้ ง คราตอ่ สใู้ นสนามยามประลอง อย่าหันมองพลเสบียงเสี่ยงศาสตรา\"1 \"รบประชดิ ติดพนั สรรพาวธุ ย้ือแย่งยดุ ฉุดดงึ คะนงึ หา ขัน้ ติดดาบปราบรกั ทีช่ ักพา หากพลาดทา่ เม่อื ใดใจสังเวย กวนี พิ นธ์ : วันเกา่ ทเี่ ราจำ� 163

เสนห่ าอาวรณ์ราญรอนรกั เขา้ ห้ำ�หนั่ หาญหักโอ้รกั เอ๋ย แอ่นอกพลหี ัวใจเอาไปเชย เป็นเชลยหัวใจไปจนตาย . เหนด็ เหนอ่ื ยนกั พักรบสงบจติ ขอใชส้ ิทธ์ิจองตักสมคั รหมาย ใช้หนนุ นอนตอนพักรกั มคิ ลาย แมว้ างวายเป็นศพซบอกเธอ\"2 \"จะขอหยุดพกั รบเพื่อจบรัก หรอื ขอพักแกง้ ว่ งช่วงไผลเผลอ มไิ ดม้ เี จตนามาบ�ำ เรอ อย่าแกล้งเซ่อบอกมาว่าฉนั ใด\"1 164 กวีนพิ นธ์ : วนั เก่าที่เราจำ�

\"คิดรกุ รกั หกั โหมเข้าโจมจู่ เกรงโฉมตรรู ู้ทันจกั หวน่ั ไหว คดิ พักรบจบรกั หนักหทัย เอาอยา่ งไรก็มิเส่ยี งเสบยี งเยอะ\"2 \"จะมาน่งั กนิ เสบยี งเล่ียงสศู้ ึก ทง้ั วนั คืนด่นื ดกึ นึกดเู ถอะ ใครจะหามาใหเ้ ม่อื ยงานเหนอ่ื ยเนอะ แต่เอาเหอะ! พกั สักหนอ่ ยคอ่ ยรอนราญ\"1 \"อมิ่ เสบยี งเลย่ี งรบอาจจบรัก ยงั ยดึ หลกั รุกไล่หัวใจหวาน เรง่ รมุ ลอ้ มพร้อมทะลวงยดึ ดวงมาน รักประหารงานหนักพิทกั ษ์ทรวง\"2 กวีนพิ นธ์ : วันเก่าทเ่ี ราจำ� 165

นักรบกลัวรัก นักรบรักลงสนามสงครามรัก ควรมีหลักจงึ จะชนะได้ ละลายความขลาดกลัวจากหัวใจ มัน่ คงในแนวตวั ยามพวั พัน นักรบรักพร�่ำ เพรือ่ เช่ือใจยาก มีเพียงแคล่ มปากท่บี ากบ่นั ใชว้ าจาคารมชมเอามัน หวั ใจนนั้ อ่อนไหวเกนิ ใครอิง หัวใจโงนโอนเอนเปน็ ตน้ ออ้ เพยี งลมล้อหวือหวิวกพ็ ลิว้ ว่งิ โอนทางโนน้ เอนทางนไี้ ร้ทพี่ งิ เหมือนดังกลงิ้ หนอี าวธุ สดุ ประมาณ 166 กวีนพิ นธ์ : วันเก่าท่เี ราจ�ำ

นักรบรกั ออกตัวกลวั อาวุธ เปรียบประดจุ มดจอ๋ งกลัวของหวาน ก็เปน็ ไดแ้ ค่มดอดน้ำ�ตาล สงครามรักดกั ดานงานไม่เดิน ลงสนามยามจ๋อยถอยยึกยัก นกั รบรักเจอ นุช หยุด-เก้อเขนิ เปน็ อาการจังงงั ใช่บังเอิญ คงพา่ ยทัพยับเยนิ เกนิ แกต้ วั ดซู ิ! สน่ั งันงกตกประหมา่ เงอ่ื งหงอยหงอบ้อทา่ ช่างน่าหัว ตามที่กะประเมินเกนิ ระรัว เปน็ นกั กลัวคนรักใชน่ กั รบ กวีนพิ นธ์ : วนั เก่าที่เราจ�ำ 167

สาวเสบยี งปิดตาไม่กล้ามอง เกรงคนจอ๋ งชะตาขาดอาจเปน็ ศพ แมอ้ วัยวะจะอยู่ครบ แตถ่ า้ หากใจจบ... นักรบตาย 168 กวนี ิพนธ์ : วันเกา่ ทเี่ ราจำ�

จอมพล \"ยทุ ธจักรรักแหลกถึงแลกหทั ย์ ยังยืนหยดั กวดั แกวง่ เสรมิ แรงฝนั รกั มลิ ดหมดไฟใยสัมพนั ธ์ บอด-ใบไ้ มส่ ำ�คญั รักกนั จริง\"2 \"เฮอะ! บอด-ใบ้ รกั กันจริง ลงิ หลอกเจ้า บอดบงั เงาหูไม่ยินสิน้ ทกุ สิง่ กระสุนที่ยิงออกกห็ ลอกลิง เรอ่ื งรกั ยง่ิ เจา้ บอกหลอกหลอนทรวง\"1 \"เจ้ายังหยอกหลอกลิงอา้ งจริงเทจ็ ตา่ งทเี ด็ดเผด็ มันแลกฟนั จว้ ง ตามิรหู้ มู ยิ นิ ใชจ่ นิ ตก์ ลวง รักแท-้ ลวงลว้ งลึกศึกวงใน\"2 กวีนพิ นธ์ : วันเก่าท่ีเราจำ� 169

\"การจะเขา้ ประชดิ คดิ รวบรัด ถกู สะกดั ขัดขาก่อนมาใกล้ สง่ แต่จินตม์ าฉะระยะไกล ยากทใ่ี จเปา้ หมายจะพา่ ยแพ้ จะแกลง้ ท�ำ เฉไฉไมร่ ไู้ มช่ ้ี สง่ สายตาราวไี ม่มแี ผล เพยี งกะหลกี ะหลอตามตอแย หมายดวงแดแพพ้ า่ ย...งา่ ยเกินไป\"1 \"จรดประชิดจติ ตามทุกยามยา่ ง ออ้ มโอบข้างหว่างทรวงทะลวงใส่ เสรมิ ทพั รกั หนกั แน่นแทรกแก่นใจ ยอดหทัยฮกั หอม...นง่ั จอมพล\"2 170 กวนี ิพนธ์ : วนั เก่าทเ่ี ราจ�ำ

จอมใจนาง \"ทุกสงครามยามจบสงบศึก ตอ้ งจารึกขอ้ ตกลงซึ่งสง่ ผล สันติสขุ ชน่ื ฉ่�ำ โดยจ�ำ นน เป็นจอมใจจอมพลได้คนเดียว\"1 \"ศึกสงบพบฝนั สุขสันติ รว่ มดำ�รผิ ลริ ักสมัครเกย่ี ว จอมใจกนั และกนั มดั ม่ันเกลียว รกั มิเปลี่ยวเดียวดายตราบวายวาง\"2 \"ดว้ ยสญั ญาหย่าศึกอันลึกลำ้� จึงจองจ�ำ ศึกส้เู ป็นคู่สร้าง เปน็ จอมพลสถติ ในจอมใจนาง อยู่เคยี งขา้ งรว่ มนัง่ บัลลงั ก์รกั \"1 กวนี ิพนธ์ : วนั เกา่ ทีเ่ ราจำ� 171

\"อาณาเขตเมตตาสัญญามั่น รว่ มแรงกันสรรสร้างเส้นทางหลัก บัลลังกเ์ รืองเฟ่อื งฟุ้งจรงุ ภกั ด์ิ อาณาจกั รรกั มน่ั นิรันดร\"2 \"หรือเปน็ เลห่ พ์ รหมาประกาศิต เลอื กลขิ ติ ให้พบรบกันก่อน เมอื่ หมดยกปกป้องครองนาคร สถาวรโดยสมคั รรกั ผกู พัน อานภุ าพแห่งรักถกั ประสาน อาณาประโยชน*์ หวานปานดืม่ ฝนั โดยจอมพลคนชนะอภนิ นั ท์ ความสุขสนั ตล์ ้นเขตประเทศใจ\"1 172 กวีนพิ นธ์ : วันเกา่ ที่เราจำ�

\"สนั ตสิ ขุ ทุกสถานเปรียบปานรัก แทรกสลักปักกฎรกั สดใส รักเมตตาพาเกื้อย่นื เยือ่ ใย อสงไขยไป่สร่างรักจางจร\"2 * ผลประโยชนส์ ว่ นตัวจากการ ทตี่ นมีอำ�นาจปกครอง กวีนพิ นธ์ : วนั เก่าที่เราจำ� 173

ระบำ�อีสาน(ลีลานานาสัตว์) \"หลังเหมนั ต์หันเหเมษารอ้ น เสยี งเว้าวอนซอแคนพณิ ถวิลหา ข้าวกับเคียวเดนิ ผา่ นคลอ้ ยลานนา ทุ่งคอยท่าลกู หลานมานานเน ริว้ พยัพสีแสดเปลวแดดฟ้อน พลวิ้ ลมรอ้ นเมษามาชว่ ยเห่ ดนตรคี นคนื เรือนเยอื นพนื้ เพ เตน้ ระบำ�จ�ำ เจ...ญาตเิ ฮฮา\"1 \"เปลวแดดฟ้อนร้อนร�ำ ระบำ�บา้ น ดอกคนู บานจานแจ่มแซมเมษา นกหนรู ้องท้องทงุ่ จรุงตา ดนตรีป่าฮากนั รับขวญั คืน\"2 174 กวีนพิ นธ์ : วนั เก่าทีเ่ ราจำ�

\"เสยี งจิ้งหรีดในสวนครวญเพลงลั่น จกั จน่ั ประสานเพลงหวานชน่ื หร่ิง เรไรผสมเสยี งกลมกลนื ลองไนฝืนขับล�ำ นำ�แบบสำ�ออย\"1 \"พิณคลอแคนแฟนห่วงคอยควงคู่ มดแมลงภปู่ ูปลาเต่านาหอย เพงิ พิงพักปลกั บ่อเขามอดอย เพลงล่องลอยคอยรับคนกลบั เรอื น\"2 \"ลานระบำ�ลลี านานาสัตว์ ราวกับนดั สังสรรคว์ นั พบเพื่อน ตา่ งฟอ้ นฝากลีลาผู้มาเยือน ขยับเขย้ือนรอ้ งร�ำ ตามทำ�นอง กวนี พิ นธ์ : วันเก่าทีเ่ ราจ�ำ 175

ข้ีโกะรำ�รา่ ยแลบปลายลิน้ ขเี้ ก้ยี มยนิ ทายทกั จั๊กจกั๊ กอ้ ง กบั แกเ้ ผลอตัวห้อยหัวมอง กะปอมจอ้ งตัก๊ แตนลำ�แพนเพลิน กิ้งกือออกร่ายรำ�ระบำ�ขา ตะขาบกลัวนอ้ ยหน้าทำ�ทา่ เขนิ แยต้ วั ลายส่ายหัวฟงั โดยบงั เอญิ คางคกเมินไม่เล่นเตน้ ระบ�ำ ท่วงดนตรีอสี านบนลานประสม ยงั เรงิ รมยก์ ลมกลืนวนั คืนค�่ำ ต่างประสานหัวใจไหลลำ�นำ� รว่ มรา่ ยรำ�พื้นเพเมษายน\"1 176 กวีนพิ นธ์ : วนั เกา่ ที่เราจำ�

ระบำ�อีสาน(เครื่องมือจับสัตวน้ำ� 1) \"รำ�ตำ�ข้าวสาวไหมแหย่ไขม่ ด เซง้ิ สวงิ ซิง่ สดบทลำ�เต้ย พิณแคนซอซา่ นทรวงแม้ล่วงเลย คำ�ฮกั เอย่ เคยอ้างหอ่ นรา้ งลา\"2 \"ระบำ�รวงรังแขวนต่อแตนผงึ้ จนเลยถึงบ้านดนิ แหง้ แมลงหมารา่ ยงั คงหลงเหลอื ซากฝากค้างคา ตัวรา้ งราทิ้งรังไมห่ วงั คืน\"1 \"ฟอ้ นหนนู าปลาไหลรำ�ไหข้อง มดตีกลองแห่แหนหลายแสนหม่นื เปลอื กกล้วยซวยเหยยี บจมช้างลม้ ครนื เสียงครึกครน้ื มดหัวรอ่ ชา้ งงอแง\"2 กวีนพิ นธ์ : วันเก่าทเ่ี ราจ�ำ 177

\"ระบ�ำ น้�ำ หน้าแล้งนำ้�แห้งขอด อจี ู้* จอดบนระเบียงเคียงข้างแห ลอบ*คงนง่ั เฉยชาชายตาแล ลนั *บนแคร่ขา้ งเคียงไร้เสยี งครวญ ทง้ั ชนาง* ไซ* ชุด* หยุดร�ำ ฟอ้ น แต่ตุ้ม*สุ่ม*ซมุ่ ซ่อนนอนในสวน น้ำ�ไม่มาปลาไม่มีด่ังตรี วน เคร่ืองมอื ชวนกันนอนหลบรอ้ นรุม\"1 \"ปลกุ ลอบลนั ฝนั หลับขยับต่ืน ไซเรงิ ร่ืนแหหอ้ มโอบอ้อมสุ่ม ฝนไม่มาปลาซบซ่อนหลบมมุ พักรอ้ นร่มุ กลุ่มก้อนรว่ มฟอ้ นรำ�\"2 . 178 กวนี ิพนธ์ : วนั เกา่ ทเ่ี ราจำ�

\" ครุกระเชอกระด้งคงรว่ มด้วย ฟอ้ นไมส่ วยกะทอหวั ร่อข�ำ กระหยอ่ งจ้องกระติบกระดบิ น�ำ กระบุงงอนนอนคว�ำ่ ไมร่ ำ�ตาม\"1 \"ตุม่ เตียงต่ังน่งั ไมต่ ดิ กระมิดเมย้ี น แอกไถฟอ้ นออ้ นเวยี นเซยี นสนาม เพลงพิณเรา้ เป่าแคนแสนงดงาม ลมื โมงยามหามฆอ้ งแหก่ ลองเพล\"2 \"ตา่ งสนกุ สนานนอกลานวัด แยกส่วนสัดไม่ปว่ นรบกวนเถร ระบ�ำ อีสานงานวัดยังชดั เจน คงกฎเกณฑถ์ ่ินฐานอีสานลลี า\"1 กวีนิพนธ์ : วนั เก่าที่เราจ�ำ 179

* ชือ่ เครอ่ื งมอื จับสตั วน์ ้ำ� \"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\" \"พักร�ำ ฟ้อนผ่อนเพลาเผาปลาปิง้ เซง้ิ สวิงฉง่ิ ฉับจบั มจั ฉา บา้ งปล่อยไปใจเจตนม์ ีเมตตา บา้ งจับมาใสส่ ขุ (สุก)คลุกเคล้าไฟ\"2 \"เตน้ ระบ�ำ รำ�เซิ้งจนเพลิงลุก แรงร้อนรกุ สุข(สุก)ศรีลีลาใหม่ เคร่อื งมอื จับสตั ว์นำ้�ยามมชี ัย ความฝนั ชา่ งห่างไกลจากไฟเตา\"1 180 กวีนพิ นธ์ : วนั เก่าทเ่ี ราจำ�

ระบำ�อีสาน(เครื่องมือจับสัตว์น้ำ� 2) เบ็ด*คันโก่งโคง้ ร�ำ ปล�้ำ ตามเหยอ่ื มอง*ไมเ่ บ่อื ข้ึนน�้ำ รอตามทา่ แงบ*ขอหยุดรำ�บ้างบางลลี า จน่ั *ย้ิมร่าผสมโรงโป้งโปง้ ตึง หล่ี*ข้ีเกยี จเบยี ดขา้ มน�ำ้ ไมไ่ หล จ่อ*หยดุ ใชฝ้ กั หลอกบนขอบขึง สะดงุ้ *วางกองไวไ้ มค่ �ำ นงึ หลุม*ขา้ งบึงหยดุ ดกั ราวพักปลง สายเบด็ ราว*วางรายสา่ ยตามน�้ำ ได้ยินกร่ำ�*กลางคลองร้องเสยี งหลง ขาใหญ่*ถา่ งกลางน�ำ้ รอ้ งร�ำ วง ขาน้อย*คงเตน้ รอบขอบชายคลอง กวนี ิพนธ์ : วนั เก่าท่เี ราจ�ำ 181

กระบง้ั กงุ้ *นงุ่ ผา้ มารำ�มว่ น แนบ้ *นุ่มนวลเซิง้ ดไี มม่ ีสอง ตุม้ *ปลาซิวหลวิ่ ตาทา้ ประลอง ตุ้มปลาแตบแอบย่องสะกดิ เอว ตุม้ ปลาดกุ ขลกุ ขลักคอยยกั ท่า ต้มุ ปลากดเขยบิ มาทา่ จะเหลว ตุ้มปลาขาวกา้ วรำ�ท�ำ ไม่เลว รำ�ดุจเปลวไฟสมุ หนอตุ้มลาน* ตุ้มปลาไหลไหววับขยบั ไม่หยดุ อตุ ลดุ เบ็ดลอ่ *คงส่งเสียงหวาน แตเ่ บด็ แรว้ *เบ็ดโยง*โคง้ กันนาน ฉมวก*หยุดทำ�งานประสานรำ� 182 กวนี ิพนธ์ : วันเกา่ ทีเ่ ราจำ�

สะนาง*มองจ้องขา้ งจูงนาง*เลน่ ยอ*เขม้นมองหนา้ ธน*ู ดว้ ยดูขำ� แหยง่ *กะหยา่ งดางซ้อน*ออกฟ้อนนำ� สอ้ มปลาไหล*ใจปำ้�ร้องล�ำ เพลิน โพงพาง*รอยอขนั *จะหนั ออก เรือผีหลอก*รอทา่ สีหนา้ เขนิ เฝอื ก*ดนั ดงึ ขึงยาวราวท�ำ เกิน โทง*เช้อื เชิญชอ้ นหาง*ฟ้อนกลางฟลอร์ ประพันธ์โดย Sayant Matra เคร่อื งมือจับสตั วน์ ำ�้ ยามสนุก ชวนกนั ลกุ ขนึ้ ล�ำ ฟอ้ นรำ�ป้อ มนต์ดนตรที ้องถิน่ แคนพณิ ซอ ขยบั คลอเอือ้ นฮัมเป็นทำ�นอง * เป็นชอื่ ของเครือ่ งมือหาปลา กวนี ิพนธ์ : วนั เก่าทีเ่ ราจ�ำ 183

ระบำ�อีสาน(คลานดิ้นบินฟ้อน) \"เชิญเตน้ ร�ำ เริงรา่ เมษาชืน่ โลกรวยร่ืนตื่นตาบุปผาสม ดนตรีแหง่ แรกบานหวานภริ มย์ ปีกลอ้ ลมเล้ือยคลานส�ำ ราญเฮ\"2 \"แมลงปอคลอพิณบนิ เหนิ หาว แต่คา้ งคาวหลายตัวห้อยหวั เห่ แมงมุมขยมุ้ ร�ำ ทา่ จำ�เจ แมลงเตา่ ทองเรเ่ ฮฮาเพลนิ \"1 \"ส่วนงเู ขียวเกยี้ วเบียดจีบเขียดนอ้ ย รำ�ส�ำ ออยอ้อยอง่ิ จนปลิงเขิน แมลงเม่าเยา้ แหย่กบั แก้เมนิ กบกล่าวเกริน่ เอ้ินเกง่ เลน่ เพลงพิณ\"2 184 กวีนิพนธ์ : วันเกา่ ที่เราจำ�

\"คางคกพองตวั กลมข่มเจ้าปาด ธรรมชาติแมงดามาพร้อมกลิ่น แมลงปอ่ งชูหางคลานกลางดิน ไสเ้ ดือนเขยอื้ นดิ้นพณิ บรรเลง\"1 \"แมงระงำ�หน้างอไมง่ อ้ พวก เหลอื ลูกฮวกร�ำ วงพอโหรงเหรง เขียดจา่ นานุง่ สนั้ ประชนั เพลง องึ่ อ่างเบง่ เปล่งลมผสมโรง\"2 \"เจ้าก้ิงกือดือ้ ดิน้ พร้อมพณิ เรง่ จงิ้ เหลนเจ๋งย่ิงกว่ามาเป็นโขยง แมลงสาปโผล่หนา้ มาจากโพรง ตะเขบ็ คลานโทงโทงโค้งเตน้ ร�ำ กวนี ิพนธ์ : วนั เกา่ ทเี่ ราจ�ำ 185

คณาปลวกแอบซ่อนฟ้อนกดั ไม้ แมงกระชอนสง่ เสยี งใสในยามค�่ำ แมลงวันนั้นลีลาขาประจำ� กจิ กรรมระบ�ำ เฮเมษายน\"1 \"สตั วร์ ว่ มเลน่ เต้นร�ำ ระบำ�ซง่ิ หยดุ เยอ่ หย่งิ ยงิ โย๋ยงโย่กน้ ฟ้อนแมงหมอ่ี นี นู ดอกคนู ดล ไขม่ ดแดงแกลง้ หลน่ กลน่ เกลอ่ื นงาน\"2 \"เหน็ เธอกำ�ลงั จำ้�ระบ�ำ ข้าวเหนียว จ้มิ แจ่วเค้ยี วเพลดิ เพลนิ เจรญิ อาหาร เอะ๊ !นั่นมอี ะไรอยใู่ นจาน ยำ�ไข่มดแดงอสี าน.....งานพื้นเพ\"1 186 กวนี ิพนธ์ : วนั เก่าท่เี ราจำ�

\"แมลงทับซง่ิ สดุ ใส่ชดุ เขียว จกั จ่นั น้นั เซยี้ วเทยี วใช้เลห่ ์ รอ้ งเกี้ยวเขียดอีโม้ โอ้!ฮาเฮ เขียดขาคำ�จ�ำ เสเรร่ ำ�วง ส่วนกบนาขาใหญ่ไยชอบต้อน แม่ปนู อนในนำ�้ ตามประสงค์ แมลงตับเตา่ ถลามาโดยตรง ตกั๊ แตนหย่งโย่โหยง่ เข้าโค้งน�ำ พวกแมงมนั นัน้ เตรเ่ รเ่ ข้าฟ้อน จ้ิงหรีดซอ่ นใหจ้ ังหวะขา้ งขนำ� จิง้ โกรง่ กรีดปกี งอนฟอ้ นระบ�ำ แมงปอ่ งช้างตวั ด�ำ ย่ืนจำ�นง กวีนพิ นธ์ : วันเก่าท่เี ราจ�ำ 187

ขอรำ�กับแมงแคงแดง-ขาวดว้ ย ลีลาสวยเตะตานา่ พศิ วง ตัวกุดจหี่ น้าตืน่ ยืนงงงง ไม่ร�ำ วงฮาเฮเมษายน\"10 188 กวนี ิพนธ์ : วนั เก่าทเ่ี ราจ�ำ

ระบำ�อีสาน(คูคลองร้องลำ�นำ�) \"เพลงใบไผห่ วดี หววิ ปลิวกลอ่ มท่งุ ขลุ่ยใบข้าวกลอ่ มร้งุ รมิ ขนำ� พณิ ใบหญ้าไลเ่ สยี งเพยี้ งล�ำ น�ำ สงั คตี ธรรมชาตสิ ร้างกลางไพรพฤกษ์\"9 \"สกุณารา่ เรงิ เถดิ เทิงฟอ้ น หมูภ่ มรออ้ นค�ำ หวานด่ำ�ดกึ มวลมาลีคลีบ่ านตระการลึก แสนระทึกคึกคักหลงรักแมง\"2 \"งานเตน้ รำ�ฝนุ่ ตลบพลันจบเห่ สายฝนเทไมล่ ืมตาเหมอื นมาแกล้ง เจงิ่ นองทว่ มทอ้ งลานงานแสดง มวลแมลงแสดงระบำ�..จ�ำ ลอยคอ\"1 กวีนพิ นธ์ : วันเกา่ ท่ีเราจำ� 189

\"ฝนเมษาซารอ้ นรา่ ยฟอ้ นฉำ่� ต่างงึมง�ำ พร�่ำ ระงมช่นื ชมหนอ พิรุณโรยโปรยปรายมัน่ หมายรอ สมดง่ั ขอแถนเถงิ เซ้ิงนางแมว\"2 \"พอไดน้ ำ�้ ปลากระดี่เจ้าดี๋ดา๋ ปลาหมอฮาปลาชอ่ นคอ้ นตาแปว๋ ปลาสลิดบดิ หางอย่างรู้แกว ระบ�ำ น�ำ้ เร่ิมแลว้ แถวคูคลอง\"1 \"ปลาไหลลนื่ ยนื ไมอ่ ยปู่ ลาบู่ล้ม ท้งั นำ้�ตมสาดใส่เส้ือไหมหมอง ปลาหมึกเปียกเรียกแมวไม่มามอง มวั แต่จอ้ งมองปทุมน�ำ้ ชุม่ กอ\"2 190 กวนี ิพนธ์ : วันเก่าทเ่ี ราจำ�

\"เหน็ ปทมุ าปลากดั ถนัดตอด หางนกยงู ยังรอดปลอดปลาขอ่ ตะเพียนหนา่ ยสายบัวกลวั มอซอ ปลาดกุ ขอเต้นรำ�..ระบำ�ตม ในคคู ลองหนองบงึ จึงกลับตน่ื เม่ือฝนคืนฟ้ืนมาปลุกนาล่ม ฟ้อนระบำ�ฉ่ำ�ช่ืนร่นื เริงรมย์ ระบำ�อีสานหวาน-ขมผสมกนั \"1 กวีนพิ นธ์ : วนั เก่าทเ่ี ราจำ� 191

ระบำ�อีสาน(อาหารอีสาน) \"ไข่มดแดงแกลง้ รำ�ทา่ ยำ�สด หม่ปู ลาหลดรำ�ยา่ งมิหา่ งเห เซ้ิงไก่ปงิ้ ซงิ่ ลำ�ย�ำ ทะเล บกั หงุ่ เกเ๋ ท่ร�ำ ท่าตำ�กนิ \"2 \"ตำ�บกั หุ่งทุ่งอสี านจานมเี คล็ด หลายสูตรดที ีเด็ดใสเ่ ม็ดกระถิน ทง้ั กุ้งจ่อมกงุ้ เต้นเซ่นเพลงพณิ เขยี ดหยุดดนิ้ แบหลาคาเตาไฟ\"1 \"เขียดเตน้ รำ�ใกลเ้ ตาถูกเผายา่ ง เรว็ !ใครว่างหยดุ ระเรงิ เหตเุ พลิงไหม้ เขยี ดบาดเจบ็ สง่ หมอรออะไร ระบ�ำ ไวไฟแลบแทบเป็นลม\"2 192 กวนี ิพนธ์ : วนั เก่าทเ่ี ราจำ�

\"โกลาหลบนเตาเผาปลาชอ่ น ในน้�ำ รอ้ นหอมกลิ่นปลานลิ ตม้ น่ันปลาทบั ทิมทอดยอดนยิ ม ทอดปลาสม้ ชมฟอ้ นยังร้อนไอ แกงหนอ่ ไม้ใส่ย่านางวางไวก้ อ่ น ปงิ้ ปลารอ้ นรีบมากลวกปากได้ มีข้าวเหนียวนม่ิ น่มิ จ้มิ แจ่วไง ผักจานใหญ่ หลายอย่างวางคกู่ นั รำ�ออ่ มกบจบที่หม่�ำ แกงผ�ำ อรอ่ ย ฟอ้ นนง่ึ กลอยสอยผักเม็กซกเลก็ สวรรค์ แกงหอยขมต้มน้องวัวควั่ แมงมนั อศั จรรย์อาหารอีสานพ้ืนเพ\"1 กวีนพิ นธ์ : วนั เก่าที่เราจ�ำ 193

ระบำ�อีสาน(ลีลาผ้าหมี่ขิด) ตะวันรอนออ่ นแสงเหลอื งแดงเรอ่ื ระบายเหนอื อารัญตะวนั ตก ชาวนาคงคนื เรอื นตามเพ่ือนนก ท่โี ผนผกวกหวังกลับรงั ตัว ภารกิจหนักหนว่ งหนึ่งชว่ งเหนอื่ ย พกั หายเมือ่ ยนวดเส้นพดู เลน่ หวั หลังช่ืนฉำ่�ส�ำ ราญกบั งานครวั มืดสลัวเดือนดาววาวเรอื งรอง หลงั ทิวาลาลาน-ละม่านฟา้ สาวโสภาย้ิมแย้มแก้มขาวผ่อง ทะมดั ทะแมงแกร่งเหลือหนุ่มเนอ้ื ทอง ร่วมครรลองอีสานงาน \"วา่ งนา\" 194 กวีนิพนธ์ : วันเกา่ ที่เราจำ�

บนลานดนิ ใต้ถุนเรอื นเลอื นสลวั กี่หนึง่ ตวั กบั กรอใชท้ อผ้า เต้นระบำ�ร�ำ ฟอ้ นรอ่ นลีลา ต่างพดู จาหยอกล้อคลอเสยี งแคน ระบำ�ผา้ มัดหมส่ี ีสดใส ฟอ้ นผา้ ไหมสหี วานงานหวงแหน ผ้าขาวมา้ โสรง่ ชิง ลำ�ซ่ิงแทน ตีนจก แขวนพาดไหล่สไบนาง ระบ�ำ รอบกองไฟในคนื หวาน เปน็ ตำ�นานงานศลิ ป์ท้องถน่ิ สร้าง ภูมปิ ัญญายา่ -ยายบนรายทาง ชวั่ ทา่ นวางก่กี รอหกู ผกู ตำ�นาน กวีนิพนธ์ : วนั เก่าทเ่ี ราจ�ำ 195

ระบำ�อีสาน(ลีลาผักพื้นบ้าน) \"อรอ่ ยปลืม้ ลมื ฟ้อนกานทก์ ลอนขาด กบเขียดปาดประท้วงทวงเพลงโปรด อง่ึ อา่ งร้องผดิ คยี ์ไมม่ ีโนต้ ฮมั \"ปากโกรธอยากกอดคดิ ฮอดฮกั \"2 \"หนอนกับบงุ้ ยุ่งหลายภายในสวน ทงั้ เพลยี้ มวนง่วนร�ำ ระบ�ำ ผกั ชะอมเม็กขะแยงใบแมงลัก หรือเรียกผักอีตู่ ที่รูก้ นั \"1 \"ดอกสะเดาเว้าขมคารมคา้ ง กระโดนรา้ งหา่ งนาไม่มาหม้ัน ถูกผกั กาดยาดแย่งบแ่ บ่งปนั ผกั ชีหันหลงั บึ่งหนีพ่งึ วดั 196 กวีนพิ นธ์ : วนั เก่าที่เราจำ�

กระเทยี มหอมดอมกระชายเสียดายขงิ สวยผกั ติ้วพลิว้ พริง้ หย่งิ สะบดั บ่าวดอกแคแลจอ้ งมองชะมดั คอยวนั นัดผัดตม้ ผสมแกง บวบฟกั ทองยองแปะกระแดะย่วั สงสารถัว่ ตัวนิ่มยืนยิ้มแฉง่ ท้งั อฮี นี อฮี มุ รมุ แสดง จนเสอ้ื แสงเส้ียนหลดุ ชดุ ผักร�ำ \"2 \"ผักหวานเห่ียวถกู พรากมาจากปา่ แตงกวาเหน็ ถ่ัวแปบเธอแอบขำ� หอมเปถูกผักบวั่ ถ่วั พอู ำ� ร่ายระบ�ำ ผกั ระเรงิ เซิง้ ในครวั \"1 กวนี ิพนธ์ : วันเก่าทเ่ี ราจ�ำ 197

รายนามผู้ร่วมประพันธ์ 1 Parinya In-udom 2 Prayad Pantasri 3 Manas Suwannahong 4 Kesara Sornprohm 5 นทิ รา นามสมมุติ 6 แกงเขียวหวาน 7 กัลปพฤกษ์ มข. 8 กรต 9 Sakkarin Preecha 10 Sayant Matra 198 กวีนิพนธ์ : วนั เก่าทีเ่ ราจ�ำ

ปรญิ ญา อนิ ทร์อุดม ผลงานเคยตีพิมพ์ในวารสาร ๐ ตว่ ยตูน ๐ สกลุ ไทย ๐ สยามรฐั สัปดาหว์ ิจารณ์ ๐ หญงิ ไทย ๐ กลุ สตรี กวีนิพนธ์ : วันเกา่ ทเี่ ราจำ� 199

ปรญิ ญา อนิ ทรอ์ ดุ ม : อุดรธานี, กนั ยายน 2558.