(9o Μέρος) - Απομαγνητοφωνημένες Ομιλίες - Αρχιμ. π.Σάββα Αγιορείτου

– Οὐσιαστικά σπάζω τά δεσμά μου, ἐλευθερώνομαι ἀπό τά πάθη μου μέ τή δουλεία.Τοῦ ἀββᾶ Μάρκου«Ὁ ἄνθρωπος συμβουλεύει τόν πλησίον του καθώς γνωρίζει». Ἀνάλογα δηλαδή μέτίς γνώσεις, πού ἔχει, δίνει καί τίς ἀντίστοιχες συμβουλές. «Ὁ Θεός πάλι ἐνεργεῖ σ᾿αὐτόν πού ἀκούει ἀνάλογα μέ τήν πίστη του». Ὁ Θεός ἐνεργεῖ μέσα μας, ἀνάλογα μέτό πῶς ἐμεῖς εἴμαστε ἀπέναντί του. Γιά παράδειγμα, κάνει κάποιο θαῦμα ὁ Χριστός,ὅταν Τόν πιστεύουμε. Ἐνεργεῖ στή ζωή μας, ὅταν ἐμεῖς Τόν ἐμπιστευτοῦμε.Θυμηθεῖτε ἐκεῖνον τόν πατέρα πού τό παιδί του ἦταν ἄρρωστο. Ὁ πατέρας αὐτόςπῆγε στούς Ἀποστόλους τό παιδί του, γιά νά τό γιατρέψουν καί ἐκεῖνοι δέν τάκατάφεραν. Τότε ζήτησε ἀπό τόν Χριστό ἄν μπορεῖ νά κάνει κάτι Αὐτός καί ὁΧριστός τοῦ ἀπάντησε «πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι» (Μαρκ. 9,23). Δηλαδή ἄνμπορεῖς ἐσύ νά πιστέψεις, τότε ὅλα εἶναι δυνατά γι’ αὐτόν πού πιστεύει. Τόπρόβλημα δέν εἶναι στό Θεό, ἀφοῦ ὡς Παντοδύναμος, μπορεῖ νά κάνει τά πάντα. Τόπρόβλημα εἶναι σέ σένα πού δέν τά δέχεσαι. Ὁ Θεός μπορεῖ ν’ ἀλλάξει τή ζωή μαςπρός τό καλύτερο. Τό πρόβλημα εἶναι σ’ ἐμᾶς. Ὁ Θεός ἐνεργεῖ ἀνάλογα μέ τήν πίστημας.Ἄν δέν Τόν παρακαλέσουμε σωστά γιά κάτι, δέν θά τό κάνει. Δηλαδή ἄν δέντηροῦμε αὐτά πού λέει, ἄν δέν Τόν ἐμπιστευόμαστε, ἄν δέν Τόν παίρνουμε ὁδηγόστή ζωή μας, τότε δέν θά μᾶς βοηθήσει. Ὁ Θεός δέν θέλει νά μᾶς δώσει κάποιαδῶρα, νά τά πάρουμε καί μετά νά Τόν ξεχάσουμε, γιατί αὐτό θά εἶναι ἡ καταστροφήμας. Ἡ ζωή μᾶς δόθηκε γιά νά εἴμαστε συνέχεια μαζί Του. Ἀπό τή στιγμή πού ἐμεῖςδέν τό κάνουμε αὐτό, ἐμποδίζουμε τόν Θεό νά μᾶς δώσει ἔστω καί τά μικρά δῶραπού Τοῦ ζητᾶμε. Αὐτό τό κάνει γιατί δέν θά μᾶς ὠφελήσουν. Ἀπεναντίας θά μᾶςκάνουν ἀκόμα πιό ὑπερήφανους. Ἔπειτα καλοπερνώντας ἐδῶ θά ξεχάσουμε τελείωςτόν Θεό καί θά καταστραφοῦμε. Ἄρα ὁ Θεός δέν μᾶς τά δίνει γιά νά ἐπιμείνουμεἀκόμα μέ προσευχή, νά ζητᾶμε συνέχεια. Μέσα ἀπ’ αὐτήν τή συνεχή ζήτηση,ὑπάρχει ζωή. Καί ἡ ζωή μας δέν εἶναι τά δῶρα, ἀλλά ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὁ δωρεοδότης.Τό εἶπε ὁ Χριστός, ὅτι «ἐγώ εἰμι ἡ ζωή» (Ἰωαν. 14,6). Ἐμεῖς ὅμως κοιτᾶμε τά δῶρα,πῶς θά φᾶμε, πῶς θά ζήσουμε καλά.. Σκεφτόμαστε ‘νά φᾶμε γιά νά ζήσουμε’. Ὅμωςκαί χωρίς τό φαγητό μποροῦμε νά ζήσουμε, ἄν τό θέλει ὁ Θεός. Ἀφοῦ ὁ Χριστόςεἶναι ἡ Ζωή. Δέν εἶπε ὅτι αὐτά πού φτιάχνω, εἶναι ἡ ζωή. Ἐμεῖς λοιπόν μέ αὐτόν τόντρόπο πού πᾶμε στόν Θεό κάνουμε τήν Ὀρθοδοξία θρησκεία.Ἡ Ὀρθοδοξία δέν εἶναι θρησκεία, εἶναι ἡ ζωή μας, εἶναι τό πᾶν, εἶναι ἡ θεραπεία τῆςθρησκείας. Ἡ θρησκεία εἶναι ἀρρώστια καί οἱ θρησκευόμενοι εἶναι οἱ πιό ἄρρωστοιἄνθρωποι, γιατί ἀκριβῶς πᾶνε στόν Θεό, γιά νά πάρουν κάτι καί νά φύγουν. Στίςθρησκεῖες αὐτό συμβαίνει. Στόν σιντοϊσμό, λόγου χάριν, ὁ παπάς ὁ σιντοϊστής σοῦκάνει ‘ἁγιασμό’ γιά τό αὐτοκίνητο καί μένουν σ’ αὐτό. Κάτι ἀντίστοιχο κάνουμε κιἐμεῖς δυστυχῶς οἱ Ὀρθόδοξοι. Πολλές φορές οἱ ἄνθρωποι πού ἐκκλησιάζονται ἔχουναὐτό τό φρόνημα. Πηγαίνουν στήν ἐκκλησία γιά νά πᾶνε καλά οἱ δουλειές τους, νάπαντρέψουν τά παιδιά τους, νά ἀποκτήσουν χρήματα κ.τ.λ. Ἀνάβουν καί λαμπάδες,παρακαλοῦν καί Γεροντάδες νά προσευχηθοῦν για να ἐκπληρωθοῦν οἱ ἐπιθυμίεςτους. Αὐτό εἶναι θρησκεία. Ὁ Χριστός δέν μᾶς δίδαξε αὐτό. Εἶπε ὅτι θέλει μόνο51

Αὐτόν νά σκεφτόμαστε, Αὐτόν μόνο νά ζητᾶμε καί ὄχι τά δῶρα Του. Γι’ αὐτό τόνλόγο δέν μᾶς δίνει ὅλα ὅσα θέλουμε, γιά νά Τοῦ τά ζητήσουμε. Δέν μᾶς τά δίνει γιάνά καταλάβουμε ὅτι χτυπᾶμε λάθος πόρτες. Πρέπει νά χτυπήσουμε τήν πόρταἘκείνου μόνο, νά ζητήσουμε Αὐτόν καί μόνο Αὐτόν, γιατί Αὐτός εἶναι ἡ ζωή μας.– Γιατί τότε ὁ Κύριος ὑμῶν Ἰησούς Χριστός ἔκανε τά θαύματα;– Ἐδῶ ὑπάρχει μιά λεπτομέρεια. Πρίν κάνει ὁ Χριστός τό θαῦμα ρωτοῦσε «πιστεύειςὅτι μπορῶ νά τό κάνω τό θαῦμα;». Ἄν κάποιος ἀπαντοῦσε ὅτι πίστευει, τότε ἔκανε τόθαῦμα. Ἔχει τεράστια σημασία αὐτό. Ἄν δέν πίστευε, δέν ἔκανε τό θαῦμα. Ἐφόσονκάποιος πιστεύει, ὅλα εἶναι δυνατά.Ἄκουσε νά προσεύχονται οἱ τυφλοί ἄνθρωποι νά τούς γιατρέψει καί φώναζαν «ὙιέΔαβίδ ἐλέησέ μας». Ὁ Χριστός τούς ρώτησε τότε «τί φωνάζετε;». Ἐκεῖνοι Τοῦ εἶπανὅτι φωνάζουν γιατί θέλουν νά τούς κάνει καλά. Ἡ ἑπόμενη ἐρώτηση τοῦ Χριστοῦἦταν ἄν πιστεύουν ὅτι μπορεῖ νά τούς θεραπεύσει. Τά Εὐαγγέλια εἶναι συνοπτικά,δέν μᾶς λένε ὅλες τίς λεπτομέρειες. Ὁ Χριστός ρωτοῦσε «μέ ἀποδέχεσθε ὅτι εἶμαι ὁὙιός τοῦ Θεοῦ;». Τό ὅτι φώναζαν τόν Χριστό «Ὑιέ Δαβίδ», δηλαδή ἀπόγονο τοῦΔαβίδ, εἶναι θεολογία. Ὅταν ὁμολογοῦσαν ὅτι Τόν ἀναγνώριζαν ὡς Ὑιό τοῦ Θεοῦ,σάν τόν ἀναμενόμενο Μεσσία, τότε τούς ἔκανε καλά.Ὁ Χριστός βρίσκει τρόπους μέ τούς ὁποίους θά ἀποκαταστήσει τήν κοινωνία μαςμαζί Του, πῶς θά θεραπευτεῖ ἡ ψυχή μας, γιατί τότε ζοῦμε πραγματικά. Ἡ θεραπείατῆς ψυχῆς μας εἶναι ἡ ἀποκατάσταση τῆς νοερᾶς ἐνέργειας τῆς ψυχῆς μας. Νάἔχουμε αὐτήν τήν ἀδιάλειπτη προσευχή, τήν ἀδιάλειπτη κοινωνία μαζί Του. Νάἀρχίσουμε ν’ ἀναπνέουμε. Νά παίρνει ἡ ψυχή μας περισσότερες ἀνάσες, ἀπ’ ὅσεςπαίρνει τό σῶμα μας. Νά ἔχουμε ζωή. Αὐτό θέλει ὁ Χριστός. Τό νά μᾶς ἐξασφαλίσειτό φαγητό μας, δέ σημαίνει τίποτα. Θά ζήσουμε πενήντα χρόνια καί μετά θάπεθάνουμε. Τό θέμα εἶναι νά μήν πεθάνουμε, ὅταν πεθάνουμε. Ἄν δέν τό κάνεις ἐδῶ,«ἐν τῷ Ἅδη οὐκ ἔστι μετάνοια». Αὐτό εἶναι βασικό δόγμα τῆς πίστης μας. Δένμπορεῖς νά ἀλλάξεις στόν Ἅδη, ἄν δέν ἔχεις μάθει τή νοερά λειτουργία, οὐσιαστικάν’ ἀναπνέεις. Τότε λέμε ὅτι χάσαμε τήν ψυχή μας.Ἡ ζωή μας δέν εἶναι τά ἑβδομήντα χρόνια σ’ αὐτόν τόν κόσμο. Ὠστόσο τάἑβδομήντα χρόνια ἐδῶ παίζουν καθοριστικό ρόλο γιά τή ζωή μας τήν αἰώνια. Τάχρόνια πού ζοῦμε ἐδῶ πρέπει νά τά χρησιμοποιήσουμε γιά νά μετανοήσουμε. Εἶναιἀναγκαῖο νά δοῦμε τόν Θεό ἀπό ἐδῶ, νά ἔχουμε αὐτήν τή νοερά ἐνέργειαἀποκατεστημένη μέσα μας. Τώρα μέσα μας ὑπάρχει σκοτάδι καί ὁ νοῦς, ἡ ψυχή μαςδηλαδή δέν λειτουργεῖ σωστά. Εἶναι ὅλα μπερδεμένα μέσα μας καί ἔχουμε ἕνα σωρόλογισμούς. Ἡ φυσιολογική κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά μήν ἔχει κανένανλογισμό στήν καρδιά του. Οἱ λογισμοί νά μένουν στόν ἐγκέφαλο, στίς σκέψεις, στήδιάνοια. Ὁ νοῦς, πού εἶναι τό κέντρο τῆς ψυχῆς μας, πρέπει νά εἶναι καθαρός. Ὁμόνος λογισμός πού πρέπει νά ὑπάρχει ἐκεῖ εἶναι τοῦ Χριστοῦ, τό «Κύριε ἸησοῦΧριστέ ἐλέησέ με».Πῶς θά ἐπιτευχθεῖ αὐτό; Ξεκινᾶς μέ αὐτήν τήν ἀδιάλειπτη ‘ἐπίθεση’. Συνεχῶς νάθυμᾶσαι τόν Θεό. Σιγά σιγά παίρνεις ‘ἀνάσες’ καί ἀποκαθίσταται αὐτή ἡ κοινωνία μέ52

τόν Χριστό. Αὐτή εἶναι ἡ ζωή μας. Ἄν δέν τό κάνει κάποιος σ’ αὐτήν τή ζωή, δέ θάμπορέσει νά μετανιώσει μετά στόν Ἅδη. Μετάνοια εἶναι ἀκριβῶς αὐτό: τό νάμεταθέσεις τόν νοῦ σου ἀπό ἐκεῖ πού δέν πρέπει νά εἶναι καί νά τόν βάλεις στήνκαρδιά, ὅπου θά κοινωνεῖ μέ τόν Θεό. Ἐμᾶς ὁ νοῦς μας τώρα εἶναι σκορπισμένος σέβιοτικές μέριμνες. Ὁλα αὐτά εἶναι τό σκοτάδι τοῦ νοῦ καί δέν λειτουργεῖ σωστά ἡψυχή μας. Αὐτή εἶναι ἡ ἀρρώστια μας.Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά καταλάβει τό πόσο κρίσιμος εἶναι ὁ ἀγῶνας πού θά κάνει σ’αὐτήν τή ζωή. Πρέπει νά διορθωθεῖ καί νά καταφέρει νά βασιλέψει ὁ Χριστός μέσατου. Ἡ περίοδος τῆς θεραπείας εἶναι σ’ αὐτήν τή ζωή.– Σέ ὅλες τίς λειτουργίες καί τίς παρακλήσεις ἀναφέρεται ἡ προσευχή γιά μετάνοιασ’ αὐτήν τή ζωή..– Εἶναι πλάνη αὐτό πού λέγεται ὁτι ἡ Ἐκκλησία ἀσχολεῑται μέ τήν μετά θάνατονζωή. Ἡ Ἐκκλησία ἀσχολεῖται μέ αὐτήν τή ζωή. Εἶναι ἐνδοκοσμική καί σκοπεύει στόνά θεραπεύσει τόν ἄνθρωπο σ’ αὐτήν τή ζωή. Στήν ἄλλη ζωή θά εἶσαι ὅπως θά εἶσαιτήν τελευταία στιγμή ἐδῶ. Ἔτσι θά εἶσαι καί στήν αἰωνιότητα. Ἄν μέχρι τήντελευταία στιγμή τῆς ζωῆς σου δέν ἔχεις καταφέρει νά εἶσαι ὑγιής, τότε καί στήναἰώνια ζωή θά εἶσαι αἰώνια ἄρρωστος, γιατί στόν Ἄδη δέν ὑπάρχει μετάνοια. ἩἘκκλησία στοχεύει νά μᾶς θεραπεύσει σ’ αὐτήν τή ζωή. Νά μᾶς μάθει νά ζητᾶμεπαντού καί σέ ὅλα τόν Χριστό, νά ζοῦμε γιά τόν Χριστό καί ἀπό τόν Χριστό.Ἐπιβάλλεται νά ζητᾶμε τά καλά. Ποιά εἶναι ὅμως τά καλά; Τά καλά εἶναι ὁ Θεός. Ἡὑγεία εἶναι πάλι ὁ Θεός. Ὁλα εἶναι ὁ Θεός. Ἐμεῖς αὐτονομοῦμε τά καλά, τάξεχωρίζουμε ἀπό τόν Θεό καί ζητᾶμε τά δῶρα. Αὐτό εἶναι θρησκεία, εἶναιεἰδωλολατρία. Λατρεύουμε τά εἴδωλα, τά κτίσματα, ἀντί τόν Κτίστη. Ὅλα εἶναι ὁΘεός καί μᾶς καθησυχάζει λέγοντάς μας πώς θά μᾶς τά δώσει ὅλα, ἀρκεῖ νά Τόνζητᾶμε. Ἐμεῖς ἀφήνουμε στήν ἄκρη τόν Θεό καί ζητᾶμε τά ὑπόλοιπα. Εὐτυχῶς ὅμωςὁ Θεός δέν μᾶς τά δίνει γιατί ἔτσι δέν θεραπευόμαστε. Γιατί ἡ θεραπεία εἶναι μόνο ὁΘεός.– Ὁ ὅρος ‘θρησκεία’ γιατί εἶναι θετικός ὅταν ἀναφέρεται στήν Καινή Διαθήκη;– Ἐκεῖ ἔχει ἄλλη ἔννοια. Ἐνῶ ὁ τρόπος ζωῆς τῶν ἀνθρώπων φανερώνει αὐτή τήνλανθασμένη ἔννοια τῆς θρησκείας πού ἀναφέραμε προηγουμένως. Ἡ Ὀρθοδοξία δένεἶναι θρησκεία. Εἶναι βίωμα, εἶναι ἡ φανέρωση, ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, ἡ θεραπείατῆς ψυχῆς.– ……….. (ἐρώτηση)– Ἡ διαφορά μέ τ’ ἄλλα θρησκεύματα εἶναι ὅτι, ἄν ἔχουν κοινωνία καί ἐμπειρίες,αὐτές τίς ἔχουν ἀπό τόν δαίμονα, ἀφοῦ τά εἴδωλα τῶν ἐθνῶν εἶναι δαιμόνια. Ἀκόμακι ἄν ἰσχυρίζονται ὅτι κοινωνοῦν μέ τόν Θεό, δέν εἶναι ἀλήθεια. Οὔτε οἱμονοθεϊστικές θρησκεῖες δέν κοινωνοῦν μέ τόν Θεό, γιατί δέν ἔχουν δρόμο νά πᾶνεστόν Θεό, ἀφοῦ μόνο ὁ Χριστός εἶναι ὁ δρόμος. «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός»( Ἰωαν. 14,6),πρός τόν Πατέρα, εἶπε ὁ Κύριος. Τόν Χριστό ὅμως Τόν ἀρνήθηκαν καί οἱμουσουλμάνοι καί οἱ Ἑβραίοι.53

Τά θρησκεύματα καί ἡ θρησκεία τί εἶναι; Εἶναι ἕνας τρόπος ὄχι νά κοινωνήσεις μέτόν Θεό, ἀλλά νά πάρεις τά δῶρα Του. Ἔτσι πηγαίνουν σέ μάγους καί κάνουνἐπικλήσεις γιά νά τούς δοθοῦν ὅσα θέλουν (π.χ. νά πάει καλά ἡ φετινή σοδειά).Δυστυχῶς αὐτό τό πνεῦμα περνάει καί στούς Ὀρθόδοξους. Πολλοί, γιά παράδειγμα,νομίζουν ὅτι, ἄν γράψουν τά ὀνόματα χωρίς νά δώσουν χρήματα, δέν θά πιάσουν οἱπροσευχές. Πιστεύουν ὅτι ὅσο πιό πολλά δώσεις στόν Θεό, τότε εἶναι ὑποχρεωμένοςνά σοῦ δώσει ὅ,τι Τοῦ ζητᾶς. Ἔτσι ὅμως κάνουμε τήν Ὀρθοδοξία, θρησκεία. Ὁ Θεόςδέ θέλει τά χρήματά μας, ἀλλά ἐμᾶς τους ἴδιους.– Μήπως εἶναι ὁ ἐγωισμός καί ἡ πλεονεξία πού φταίει στόν σύγχρονο κόσμο;– Αὐτό εἶναι, ὁ ἐγωισμός. Ἡ ρίζα ὅλων τῶν κακῶν εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια. Ὁ ἄνθρωποςδέν θέλει νά πάει στόν Θεό, γιατί δέν θέλει νά ταπεινωθεῖ, νά κάνει ὑπακοή, δένθέλει νά βασιλέψει ὁ Θεός μέσα του. Θέλει νά εἶναι κυρίαρχος ὁ ἴδιος. Εἶναι αὐτή ἡἀπάτη τοῦ διαβόλου πού εἶχε ὑποβάλει καί στούς πρωτόπλαστους, νά μποῦν στήθέση τοῦ Θεοῦ. Σ’ αὐτήν τήν πλάνη πέφτουμε κι ἐμεῖς. Στούς πρωτόπλαστους ἔβαλετή σκέψη ὅτι ὁ Θεός εἶναι πονηρός καί γι’ αὐτό δέν ἀφήνει νά φᾶνε ἀπό τό δέντρο.Τούς ἔπεισε ὅτι ἄν φᾶνε θά μποῦν στή θέση τοῦ Θεοῦ. Συκοφάντησε τόν Θεό καίἐκεῖνοι ἔπεσαν στήν παγίδα. Ἔτσι καί σήμερα ὁ πονηρός μᾶς βάζει λογισμούς γιάτούς ἱερεῖς ὅτι εἶναι πονηροί καί πώς ὅ,τι μᾶς λένε, τό κάνουν γιά νά μᾶς πάρουν τάλεφτά. Εἶναι ἀκριβῶς ἡ ἴδια ’ἔκδοση’ τοῦ πονηροῦ. Μᾶς πλανᾶ λέγοντάς μας νάκάνουμε ὅ,τι καί οἱ πολλοί, νά κρατήσουμε καί κάτι στήν ἄκρη… Ὁπότε μᾶς ὁδηγεῖστό νά πιστέψουμε ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε οἱ κύριοι, ὄχι ὁ Θεός καί συνεπῶς ἐμεῖς πρέπεινά πάρουμε στά χέρια μας τή ζωή μας, χωρίς ν’ ἀκοῦμε τί λένε οἱ παπάδες καί ἡἘκκλησία. Αὐτή ἀκριβῶς εἶναι ἡ βλασφημία, ἡ ὑπερηφάνειά μας. Δέν δεχόμαστε τόνΚύριο καί Θεό μας ὡς κύριο νά βασιλεύει στή ζωή μας. Ἔτσι αὐτονομούμαστε καίφεύγουμε ἀπό τόν Θεό.Ἀντίθετα ὁ ἁπλός, ὁ ταπεινός ἄνθρωπος σκέφτεται σάν ἕνα παιδάκι και κάνει ὑπακοήστόν πνευματικό του. Μπορεῖ ἀκόμα νά εἶναι καί ἀγράμματος καί νά ἔχει νοεράπροσευχή, ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ καί νά νιώθει ὅτι δεν εἶναι τίποτα. Αὐτός μπορεῖ νάφτάσει στό σημεῖο νά κάνει θαύματα, ἐνῶ οἱ ἄλλοι οἱ μορφωμένοι, νά μήν κάνουντίποτα.– ……….. (ἐρώτηση)– Τουλάχιστον νά ἀναγνωρίζουμε τήν ὁλιγοπιστία μας καί νά ζητᾶμε ἀπό τόν Κύριοβοήθεια.Πρέπει κάθε στιγμή ν’ ἀνανεώνουμε τήν πίστη μας. Πρέπει νά ἐπιβεβαιώνουμε τήθέλησή μας νά βασιλέψει ὁ Θεός στή ζωή μας. Κάθε στιγμή ὑπάρχει ἡ ἀντίρροπηδύναμη τοῦ πονηροῦ, τοῦ κόσμου, τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου πού μᾶς ἀπειλεῖ, ὅτι θάμᾶς πάρει πίσω. Γι’ αὐτό ὁ Χριστός μᾶς μίλησε γιά ἐγρήγορση καί προσευχή, ὄχιμόνο γιά προσευχή. Μπορεῖ νά προσεύχεσαι καί νά τό κάνεις μηχανικά. Τότε δένκάνεις τίποτα. Πρέπει νά καταλαβαίνεις τί λές καί νά τό λές μέ ἀγάπη, νά κάνειςκαρδιακή προσευχή, νά τό λές μέ πόνο, νά τό νιώθεις, νά τό λές μέ λαχτάρα, ἁπλά,άλλά παρακλητικά, ἀπό τήν καρδιά σου.54

– Εἶναι κακό ἄν λέμε ἄλλες προσευχές καί ὄχι τήν προσευχή «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ,ἐλέησόν με»;– Ὄχι δέν εἶναι κακό. Ἁπλῶς οἱ Πατέρες μᾶς δίδαξαν αὐτήν τήν προσευχή πού τάπερικλείει ὅλα. Ὅμως δέν ἀποκλείονται καί οἱ ἄλλες προσευχές. Ἡ Ἐκκλησία μας τίςχρησιμοποιεῖ. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἔλεγε τήν προσευχή «φώτισόν μου τόσκότος». Ὁ καθένας ἄς λέει ὅποια προσευχή τόν ἐξυπηρετεῖ καί τόν βοηθάει. Καλόθά εἶναι πάντως νά μήν ἀλλάζουμε. Νά ἔχουμε μιά σταθερή προσευχή μέσα μας καίνά βιάζουμε τόν ἑαυτό μας, νά ἐλέγχουμε κάθε στιγμή τόν νοῦ καί τήν καρδιά μας,ἄν εἶναι στόν Χριστό. Αὐτό κανείς πρέπει νά τό μαθαίνει καί στά παιδιά του. Ἡἀγωγή ἔτσι γίνεται. Τό πιό σπουδαῖο πράγμα πού πρέπει νά μάθει ὁ ἄνθρωπος, πούτόν θεραπεύει, εἶναι νά μάθει νά κινεῖται πρός τόν Θεό. Αὐτό εἶναι πού θεραπεύειτήν ψυχή μας. Οἱ ἄνθρωποι πού παθαίνουν κατάθλιψη εἶναι λόγω τοῦ ὅτι ἡ ψυχήτους ἔχει τελματώσει, ἀφοῦ δέν κινοῦνται πρός τόν Θεό. Ἄν ὁ ἄνθρωπος λίγο κινηθεῖστόν Θεό, θά ἀναπνεύσει ἀμέσως καί θά αἰσθανθεῖ ὑγιής.Κάποιος πού εἶχε κατάθλιψη βρισκόταν κοντά στόν Ἅγιο Πορφύριο καί τοῦ ζήτησενά φύγει ἀπό τό μοναστήρι. Τότε ὁ Ἅγιος τοῦ ἔδωσε νά διαβάσει λίγο ἀπό τόΨαλτήρι καί κατευθείαν ἄλλαξε γνώμη κι ἔμεινε.Τό Ψαλτήρι εἶναι φάρμακο γιά τήν κατάθλιψη, τό ἴδιο καί ἡ βυζαντινή μουσική. Οἱψυχολόγοι καί οἱ ψυχίατροι ὅμως δέν τό ξέρουν αὐτό. Ἄν ἦταν ἔντιμοι ἐπιστήμονες,θά ἔπρεπε τουλάχιστον νά εἶχαν διαβάσει αὐτά τά ἀσκητικά κείμενα, γιατί ὁἐπιστήμονας ὑποτίθεται ὅτι πρέπει νά ἔχει μελετήσει ὅλη τήν προηγούμενηβιβλιογραφία. Ὅλα αὐτά τά κείμενα τά νηπτικά, τά ἀσκητικά (ὁ Εὐεργετινός -πούδιαβάζουμε τώρα- ἡ Φιλοκαλία, ὁ ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος, ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος..) εἶναιστήν κυριολεξία φάρμακα γιά τήν ψυχή.Τί θά δώσεις στήν ψυχή χάπια; Ἀφοῦ ἡ ψυχή εἶναι ἄυλη, εἶναι πνεῦμα, εἶναι λόγος.Θά δώσεις πνευματικό λόγο. Τήν ψυχή τήν θεραπεύουν κατεξοχήν ἡ νοεράπροσευχή καί τό Ψαλτήρι. Οἱ Πατέρες ἔκαναν νοερά προσευχή μέ τό Ψαλτήρι, ὄχι μέτήν εὐχή. Τό ἤξεραν ἀπ΄ ἔξω τό Ψαλτήρι. Αὐτή ἦταν ἡ φυσιολογική λειτουργία τῆςψυχῆς. Ὅλα αὐτά τά ἔχουμε χάσει σήμερα, γι’ αὐτό καταλήγουμε σ’ ὅλες αὐτές τίςφοβίες καί τίς καταθλίψεις καί τίς ἀνασφάλειες. Βλέπεις τούς ἀνθρώπους μετά τά 30-35 νά ἔχουν κι ἕνα σακουλάκι ψυχοφάρμακα μαζί τους..– Σέ μιά ὁμιλία ἄκουσα ψυχιάτρους καί ψυχολόγους νά ἐπιβεβαιώνουν ὅτι τήνκατάθλιψη τήν καλυτερεύει ἡ πίστη στὀν Θεό. Ὅμως ἀναφέρονταν σέ ὅλες τίςθρησκεῖες.– Ἐμεῖς λέμε ὅτι αὐτό δέν ἰσχύει. Ἄν αὐτοί ἰσχυρίζονται κάτι τέτοιο πρέπει νάπροσκομίσουν καί ἀποδείξεις. Ἐμεῖς εἴπαμε τί ἰσχύει γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τίςἄλλες θρησκεῖες. Δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει θεραπεία μέ τόν διάβολο. Αὐτοί ἄς λένε ὅτιθέλουνε. Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι γνωρίζουμε τήν ἀλήθεια. Ὁ διάβολος μπορεῖ νά κάνεικαί ψευτοθεραπεῖες. Στήν πραγματικότητα δέν θέλει ὁ ἄνθρωπος νά εἶναι ὑγιήςσωματικά και πνευματικά. Ἔτσι φροντίζει νά τόν ἀνακουφίζει λίγο ἀπό αὐτές τίςφοβίες -πού ὁ ἴδιος εἶχε προκαλέσει- γιά νά νομίζει ὁ ἄνθρωπος ὅτι θεραπεύτηκε.55

Αὐτό ὅλο ὅμως εἶναι μιά ἀπάτη. Κάνει τέτοια τερτίπια ὁ διάβολος προκειμένου νάπεράσει τό μήνυμα τῆς νέας ἐποχῆς.Ἡ νέα ἐποχή αὐτό προωθεῖ: ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες πιστεύουν στόν ἴδιο Θεό καί δένπειράζει ἄν προσευχόμαστε ἄλλοι στόν Βούδα, ἄλλοι στόν Μωάμεθ, ἄλλοι στόνΧριστό, ἀφοῦ εἶναι ὁ ἴδιος Θεός μέ διαφορετικά ὀνόματα. Πίσω ἀπό αὐτά κρύβεται ὁδιάβολος.Εἶναι ψέμα ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες καταπολεμοῦν τήν κατάθλιψη. Ἄν εἶναι δυνατόν ὁδιάβολος νά πολεμήσει τόν ἴδιο τόν ἑαυτό του. Μήν ξεχνᾶτε ὅτι ἡ κατάθλιψη καί τόἄγχος εἶναι ἀπό τόν διάβολο. Αὐτό τό κάνει φαινομενικά γιά νά ἐμπεδώσουμε αὐτότό μήνυμα ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι τό ἴδιο.Αὐτό γίνεται γιά παράδειγμα καί στήν ὁμοιοπαθητική. Πηγαίνει κάποιος καί γίνεταικαλά, ὅμως αὐτό εἶναι φαινομενικό. Δέν θεραπεύεται πραγματικά. Φαινομενικά στήνἀρχή γίνεσαι καλά, ἀφοῦ τραβιέται λίγο τό πονηρό πνεῦμα, ὅμως μετά ἀπό κάποιαχρόνια γίνεται χειρότερη ἡ κατάσταση. Συνήθως σέ τέτοια ψυχοσωματικά νοσήματαγίνονται καλά, ἐπειδή οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἀπογοητευτεῖ ἀπό τήν ἰατρική καίἀπευθύνονται στήν ὁμοιοπαθητική ἔχοντας στόν νοῦ τους ὅτι εἶναι φάρμακα ἀπό τήφύση. Ὅμως αὐτό εἶναι μιά κοροϊδία. Τά ὁμοιοπαθητικά φάρμακα εἶναι ἤ ἕνα νεράκισκέτο μέ μιά τεράστια ἀραίωση ἤ εἶναι διαβασμένα ἀπό μάγους. Εἶναι σάν νάπαίρνεις δαιμονικό ‘ἁγιασμό’, ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος. Δαιμονίζεσαι καί μετά νιώθειςγιά λίγο καλά, ἐπειδή ἀποτραβιέται τό δαιμονικό πνεῦμα καί πιστεύεις σ’ αὐτή τήδαιμονική ἐνέργεια.Αὐτό ὄντως ἴσως τό ὑιοθετοῦν Γέροντες, ἱερεῖς καί Πατριάρχες! Δέν ἔχει σημασία τίκάνουν μεμονωμένα ἄτομα, ἀλλά τί λέει ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία ὡς σύνολο καί τί λένε οἱφωτισμένοι ἅγιοι καί Γέροντες, ὅπως ὁ Ἅγιος Παΐσιος καί ὁ Ἅγιος Πορφύριος. Εἶχεπάει στόν Ἅγιο Παΐσιο ἕνας πατέρας γιά ἕνα πρόβλημα τῆς κόρης του καί ὁ ἍγιοςΠαΐσιος τοῦ εἶπε νά μήν πάρει ἡ κόρη του αὐτά τά ὁμοιοπαθητικά φάρμακα, γιατίπρῶτον ἦταν ἁπλό νερό καί γιατί ἦταν διαβασμένο ἀπό μάγους στήν Ὁλλανδία.Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἔλεγε ξεκάθαρα ν’ ἀκολουθοῦμε μόνο τήν κλασική ἰατρική.Ὅλα αὐτά ἐντάσσονται στό κίνημα αὐτό πού λέγεται ‘νέα ἐποχή’. Ἡ νέα ἐποχήξεκινᾶ ἀπό τούς γκουρού τῆς Ἰνδίας. Ἕνας μεγάλος γκουρού στά 1920 εἶχε γυρίσειστήν Ἰνδία ἀπό ἕνα ταξίδι καί εἶχε πεῖ στούς ὀπαδούς του νά κυριεύσουν ὅλον τόνκόσμο μέ τήν πνευματικότητά τους. Αὐτό ὅλο εἶναι ἕνα σχέδιο. Ἔχουμε γεμίσει καίστήν πατρίδα μας μέ τέτοιες ἀνατολικές αἱρέσεις.Πίσω ἀπό τίς πολεμικές τέχνες πάλι αὐτοί κρύβονται. Στήν λέξη taekwondo τό ‘do’σημαίνει δρόμος. Δρόμος γιά ποῦ; Αὐτές οἱ ἐπικλήσεις, οἱ κραυγές, πού ἔχουν καί τάπροσκυνήματα πού κάνουν, εἶναι οὐσιαστικά προσκυνήματα στόν γκουρού. Εἶναιθρησκευτικές πρακτικές ὅλα αὐτά πού κάνουν στίς πολεμικές τέχνες.Οἱ θεραπεῖες, ὅπως ἡ ἀρωματοθεραπεία, ἡ ρεφλεξολογία, ἰριδολογία, ὁ βελονισμόςκαί ἄλλες, εἶναι θρησκευτικές πρακτικές πού ἔχουν μπεῖ στή Δύση καί σ’ ὅλον τόνκόσμο δῆθεν μέ ἐπιστημονικό ‘ἔνδυμα’ καί ἐπιστημονική κάλυψη καί προωθοῦν56

οὐσιαστικά τίς ἀνατολικές θρησκεῖες. Σκέφτεται κάποιος ὅτι θά μάθει τό παιδί τουκαράτε γιά νά μάθει νά κάνει αὐτοάμυνα. Δέν ξέρει ὅμως ὅτι τό εἰσάγει ἔτσι στόνἀνατολικό μυστικισμό καί στίς ἀνατολικές θρησκεῖες. Μέσα σ’ αὐτό τό κίνημασυμπεριλαμβάνονται καί ἡ ὁμοιοπαθητική καί ὅλες οἱ ἐναλλακτικές θεραπεῖες.– Ὅλες αὐτές οἱ πρακτικές προέρχονται ἀπό τήν προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου ν’ἀμυνθεῖ μόνος του. Ἡ Ὀρθοδοξία ὅμως διδάσκει πώς ὅποιος θέλει νά εἶναιἐλεύθερος ἀπό τά σαρκικά πράγματα πρέπει νά λέει στόν Θεό νά γίνει τό θέλημάΤου.– Ἡ θρησκεία εἶναι ἡ προσπάθεια πού κάνει ὁ ἄνθρωπος ν’ ἀνέβει στὀν Θεό. Ὅμωςαὐτό δέν μπορεῖ νά τό κάνει ὁ ἀνθρωπος γιατί εἶναι κτίσμα. Τό κτίσμα – τό κτιστόδέν μπορεῖ νά ἑνωθεῖ μέ τό ἄκτιστο, τό δημιούργημα μέ τόν Δημιουργό. ἩὈρθοδοξία διδάσκει τό ἀντίθετο. Διδάσκει ὅτι ὁ Θεός ἔρχεται καί ἑνώνεται μέ τόνἄνθρωπο. Αὐτό εἶναι ἐφικτό, ἀφοῦ ὁ Θεός, ὡς ἄκτιστος, παίρνει τή μορφή τοῦκτιστοῦ, μέσω τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ὁ δρόμος καί ἑνώνεται μέ τόν ἄνθρωπο. Ἕναςεἶναι ὁ δρόμος, μοναδικός καί ὄχι πολλοί. Δέν ἰσχύει ὅτι ὅλοι οἱ δρόμοι πᾶνε στόνΘεό, άφοῦ εἶναι ἀδύνατον ὁ ἄνθρωπος νά πάει στόν Θεό, γιατί εἶναι δημιούργημάΤου, εἶναι κτιστό. Ἄν ἀρνηθεῖς τόν Χριστό, δέν μπορεῖς νά ἑνωθεῖς μέ τόν Θεό.– ……….. (ἐρώτηση)– Δέν πρέπει νά πιστέψουμε τούς ὁμοιοπαθητικούς. Ὑπάρχουν πολλοί λόγοι.Πρῶτον, ὁ ἴδιος ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ ΕΟΦ δήλωσε ἐπίσημα ὅτι τά φάρμακα τάὁμοιοπαθητικά εἶναι σκέτο νερό, γιατί οἱ ἀραιώσεις εἶναι τεράστιες. Εἶναι χτυπημένονερό, ἄρα δέν μπορεῖ νά γίνει φάρμακο. Ὅλο αὐτό εἶναι μιά φιλοσοφία.– ……….. (ἐρώτηση)– Στόν βελονισμό χτυπᾶνε καί νεκρώνουν τά νεῦρα, γι’ αὐτό δέν πονᾶνε οἱἄνθρωποι.Τό κάπνισμα εἶναι δουλεία σ’ ἕνα πονηρό πνεῦμα. Οἱ ἴδιοι οἱ δαιμονισμένοι -πού ἀπόμέσα τους μιλάει ὁ διάβολος- ὁμολογοῦν ὅτι τό κάπνισμα εἶναι τό λιβάνι (τοῦδιαβόλου). Ἄν εἶσαι δοῦλος σέ μιά οὐσία, εἶσαι δοῦλος τοῦ πονηροῦ πνεύματος, μέτήν ἔννοια τῆς δαιμονικῆς ἐπήρειας.– ……….. (ἐρώτηση)– Στήν Ἰατρική ὑπάρχει τό φαινόμενο τοῦ ‘placebo’. Αὐτό τί εἶναι; Παίρνουν ἕναφάρμακο, πού οὐσιαστικά δέν εἶναι φάρμακο, ἀλλά ψωμάκι. Τό δίνουν αὐτό σέἑκατό ἀνθρώπους, πού ἔχουν ἕναν πόνο, χωρίς νά τούς ποῦν ὅτι αὐτό εἶναι ψωμί καίὄχι φάρμακο. Ἀπό αὐτούς τό 30% θά γίνει καλά, θά τούς περάσει ὁ πόνος. Αὐτόγίνεται καί σ’ αὐτές τίς θεραπεῖες.Αὐτοί ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, πού ἔφτιαξαν τίς θεραπεῖες, ὅπως ὁ Xάνεμαν, πού εἰσήγαγετήν ὁμοιοπαθητική, δέν ἔχουν ἐρείσματα, δέν εἶναι σχετικοί, εἶναι αὐτοδίδακτοι,καμία ἰατρική σχολή δέν τούς ἀναγνωρίζει.Ὁ ἀββᾶς Μᾶρκος λέει: «ὁ ἄνθρωπος πού μακροθυμεῖ ἔχει πολλή φρόνηση. Τό ἴδιο κι57

ἐκεῖνος πού τεντώνει τό αὐτί του γιά ν’ ἀκούει λόγους πνευματικῆς σοφίας. Μήνἀρνεῖσαι νά μαθαίνεις κι ἄς τυχαίνει νά ξέρεις πάρα πολλά. Γιατί αὐτό πού μπορεῖ νάοἰκονομήσει ὁ Θεός εἶναι πολύ πιό ὠφέλιμο ἀπό τή δική μας φρόνηση. Αὐτός πούθέλει νά σηκώσει τόν σταυρό του καί ν’ ἀκολουθήσει τόν Χριστό, πρέπει πρῶταπρῶτα νά ἐπιδιώξει τήν ἀληθινή γνώση καί μάθηση, ἐξετάζοντας ἀκατάπαυστα τούςλογισμούς του καί μεριμνώντας συνεχῶς γιά τήν σωτηρία του και ρωτώντας τούςδούλους τοῦ Θεοῦ, πού ἔχουν τό ἴδιο φρόνημα καί ἀγωνίζονται τόν ἴδιο ἀγῶνα μ’αὐτόν, ἔτσι ὥστε νά μήν ἀγνοεῖ ποῦ καί πῶς βαδίζει καί νά μήν προχωράει μέσα στόσκοτάδι χωρίς λύχνο νά τοῦ φέγγει. Ἐκεῖνος πού βαδίζει ἰδιόρρυθμα, χωρίςεὐαγγελική γνώση, χωρίς διάκριση καί χωρίς τήν καθοδήγηση κάποιου, σκοντάφτεισυχνά καί πέφτει σέ πολλούς λάκκους καί παγίδες τοῦ πονηροῦ. Ἔτσι πλανιέται,κοπιάζει πολύ, μπαίνει σέ πολλούς κινδύνους καί δέν γνωρίζει τί τέλος θά ἔχει. Γιατίδέν εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι, πού πέρασαν ἀπό πολλούς κόπους καί ἀσκήσεις καίκακοπάθειες καί πού ὑπέφεραν πολλούς μόχθους γιά τόν Θεό, ἀλλά ἡ ἰδιορρυθμία, ἡἀδιακρισία καί ἡ ἔλλειψη πνευματικῆς βοήθειας ἀπό τόν πλησίον ἔκαναν τούςτόσους καί τόσους κόπους τους ἀνίσχυρους καί μάταιους. Γι’ αὐτό ἄν εἶναι δυνατόν,πρέπει κανείς νά φροντίζει καί ν΄ ἀγωνίζεται νά εἶναι συνεχῶς μαζί μέ ἄνθρώπουςπού ἔχουν πνευματική γνώση, μέ σκοπό, ἄν ὁ ἴδιος δέν ἔχει φωτισμό ἀληθινῆςγνώσεως, βαδίζοντας μαζί μ΄ ἐκεῖνον πού ἔχει, νά μήν περπατάει στό σκοτάδι, νά μήνκινδυνεύει ἀπό βρόχια καί παγίδες καί νά μήν πέφτει πάνω στά νοητά θηρία, πούζοῦν στό σκοτάδι καί πού ἀρπάζουν καί ἀφανίζουν ὅσους περπατοῦν μέσα σ΄ αὐτόχωρίς τόν νοητό λύχνο τοῦ θείου λόγου».Διαπιστώνουμε πόσο τεράστια σημασία ἔχει ἕνας πνευματικός ὁδηγός, πού πρέπει νάἔχει κανείς καί νά τόν συμβουλεύεται ρωτώντας τον ἄν εἶναι δυνατόν γιά ὅλα. Λέεικάπου, ὁ ἀββᾶς Βαρσανούφιος, «πάντα μετά ἐρωτήσεως ποίει». Ὅλα εἶναιπνευματικά καί ἔχουν σχέση μέ τήν πνευματική μας ζωή. Ἀκόμα καί μιά βόλταμπορεῖ νά ἔχει συνέπειες, εἴτε θετικές, εἴτε ἀρνητικές, στήν πνευματική σου πορεία.Μ’ αὐτόν τον τρόπο βρίσκει κάποιος τόν Θεό, μέσα ἀπό ἕναν συναμαρτωλό,σύνδουλο πνευματικό ἄνθρωπο. Ὅσες φορές ὑποφέρουμε, ἡ αἰτία εἶναι γιατί δενσυμβουλευτήκαμε τόν πνευματικό ὁδηγό μας. Εἶναι σάν κάποιον πού θέλει νάπεράσει μέσα ἀπό τή ζούγκλα. Ἄν δέν ἀκολουθήσει ἕναν ὁδηγό, πού νά ξέρει τόνδρόμο τῆς ζούγκλας καί πάει μόνος του, θά τόν φᾶνε τά θηρία. Ὑπάρχουν πολλάθηρία, εἶναι οἱ πονηροί δαίμονες, ὁ κόσμος, τό κοσμικό πνεῦμα, τά πάθη πούκουβαλᾶμε μέσα μας. Κάθε στιγμή κανείς σχοινοβατεῖ, προσπαθεῖ νά κρατήσειἰσορροπία. Ἔτσι εἶναι ἡ πνευματική ζωή. Ἀνά πάσα στιγμή κινδυνεύεις νά πέσεις.Χρειάζεται ἡ βοήθεια τοῦ πνευματικοῦ ὁδηγοῦ. Γι’ αὐτό πρέπει νά εἶσαι ἔτοιμος νάτεντώνεις τό αὐτί σου γιά ν’ ἀκοῦς λόγους πνευματικῆς σοφίας. Ἔτσι θά γλυτώνει ὁἄνθρωπος ἀπό πολλές ταλαιπωρίες καί σ’ αὐτήν τή ζωή, ἀλλά κυρίως στήν αἰώνια.Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἐνδοκοσμική, ὄχι μελλοντολογική ἤ ἐσχατολογική. Ἐνδιαφέρεταιγι’ αὐτήν τή ζωή. Πρέπει νά ζοῦμε τόν Χριστό ἐδῶ καί τώρα, ὄχι στήν ἄλλη ζωή.Πολλοί ἄνθρωποι ἔχουν αὐτήν τήν πλάνη μέσα τους καί περιμένουν νά πεθάνουν γιάνά ζήσουν μιά καλή ζωή. Ζοῦμε ἐδῶ, γιατί εἴμαστε σ’ αὐτήν τήν πορεία τῆς58

θεραπείας, τῆς κάθαρσης καί τοῦ φωτισμοῦ. Τό ἄλλο λάθος πού κάνουμε εἶναι τό ὅτιπᾶμε στόν Θεό γιά νά πάρουμε μόνο τά δώρα Του, ὥστε νά περάσουμε καλά σ’αὐτήν τή ζωή μόνο. Καί τά δύο εἶναι λάθος. Εἴμαστε ἐδῶ γιά νά ἐτοιμαστοῦμε γιάτήν αἰώνια ζωή, ἀλλά καί γιά νά ζήσουμε ἀπό ’δῶ τήν αἰώνια ζωή. Ἡ ζωή εἶναι μία,ἑνιαία καί ἄν δέν μπεῖς ἀπό τώρα στή Βασιλεία, οὔτε στήν ἄλλη ζωή θά μπεῖς.59

Αὐτοκτονία καί ἱεροί ΚανόνεςΣκέφτηκα σήμερα, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐχή τοῦ Γέροντα, νά ποῦμε γιά ἕναθέμα, τό ὁποῖο εἶναι παρεξηγημένο ἀπό πολλούς καί οἱ δημοσιογράφοι τόπροβάλλουν ὡς κάτι ἡρωικό, τό θέμα τῆς αὐτοκτονίας. Αὐτοί πού αὐτοκτονοῦν, καίοἱ δημοσιγράφοι λένε ὅτι αὐξάνονται -καί μπορεῖ νά ’ναι ἀλήθεια- πολλές φορέςπαρουσιάζονται σάν ἥρωες καί αὐτό πού κάνουν σάν κάτι πολύ ἀνδρεῖο. Μ’ αὐτόντόν τρόπο δέ πού τά προβάλλουν, σχεδόν παρακινοῦν κι ἄλλους νά τούς μιμηθοῦν.Ἀλλά αὐτό βέβαια εἶναι μία παγίδα τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀνθρωποκτόνος ἀπ’ἀρχῆς. Θέλει δηλαδή νά σκοτώνει τούς ἀνθρώπους, γι’ αὐτό καί σπέρνει στίςδιάνοιές τους τήν ἰδέα τῆς αὐτοκτονίας.– Τί εἶναι ἡ αὐτοκτονία;Εἶναι μία ἔντονα πειρασμική κατάσταση καί ὁ λογισμόςαὐτός τῆς αὐτοκτονίας εἶναι ἀπό τούς καθαρά δαιμονικούς λογισμούς, ὅπως καί ὁλογισμός τῆς βλασφημίας. Ἔρχονται δηλαδή στόν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου βλάσφημεςσκέψεις γιά τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, γιά τόν Κύριο καί γιά τούς Ἁγίους. Τό ἴδιο καίοἱ λογισμοί τῆς ἀπελπισίας καί τῆς ἀπιστίας. Αὐτούς τούς λογισμούς ὁ ἄνθρωπος δένπρέπει νά τούς δίνει καμιά σημασία. Εἶναι καθαρά δαιμονικοί. Νά τούς περιφρονεῖτελείως καί νά συνεχίζει τήν πορεία του πρός τόν Χριστό καί πρός τήν Βασιλεία τοῦΘεοῦ. Ὁ διάβολος ὅμως αὐτούς τούς λογισμούς τούς σπέρνει καί προσπαθεῖ, ὅταν δεῖὅτι ὁ ἄνθρωπος λίγο ἀνταποκρίνεται, νά τούς ἐκμεταλλευτεῖ. Νά ἐκμεταλλευτεῖδηλαδή τήν εὐνοϊκή κάπως στάση μερικῶν ἀνθρώπων, γιατί ξέρει ὅτι μέ τήναὐτοκτονία ὁ ἄνθρωπος πηγαίνει κατευθείαν στήν κόλαση. Δέν ὑπάρχει περίπτωσηνά σωθεῖ αὐτός πού αὐτοκτονεῖ, ἐκτός ἄν εἶναι τρελός καί δέν ξέρει τί κάνει. Ἄνὅμως ἔχει σώας τάς φρένας εἶναι ἡ χειρότερη ἁμαρτία πού μπορεῖ νά κάνει ὁἄνθρωπος. Δηλαδή βλασφημεῖ στό Ἅγιο Πνεῦμα καί εἶπε ὁ Κύριος ὅτι «ὅλες οἱἁμαρτίες συγχωροῦνται ἀλλά αὐτή ἡ βλασφημία δέν θά συγχωρηθεῖ ποτέ» (Ματθ.12,31).– Γιατί μέ τήν αὐτοκτονία βλασφημεῖ κανείς τό Ἅγιο Πνεῦμα;Διότι τήν ζωή πού τοῦ ἔδωσε ἠ Ἁγία Τριάδα, τό πιό πολύτιμο ἀγαθό δηλαδή, τήνπετάει στήν κυριολεξία κατά τοῦ Θεοῦ καί στερεῖ ἀπό τόν ἑαυτό του τήν δυνατότηταμετανοίας. Ἀπαγορεύει στόν ἑαυτό του νά μετανοήσει. Γιατί, χωρίς ζωή, χωρίς σῶμαδέν μπορεῖς νά μετανοήσεις, ὅταν δηλαδή χωρίσεις βίαια τό σῶμα ἀπό τήν ψυχή σουμ’ αὐτόν τόν τρόπο. Ἀλλά ὁ διάβολος ξέρει καί κάτι ἄλλο, ὅτι μέ τήν αὐτοκτονίαἑνός ἀνθρώπου ἀνοίγει τίς πύλες τῆς κόλασης γιά νά καταπιεῖ ἀκόμη καί πολλούςἄλλους. Γι’ αὐτό καί διαφημίζει τήν αὐτοκτονία ὠς πράξη ἡρωική, ὡς πράξηεὐαισθησίας, ὡς θέμα προσωπικῆς ἐπιλογῆς καί τά ὅμοια, τά ὁποῖα τόσολανσάρονται ἀπό τά Μέσα Μαζικῆς Ἐνημέρωσης ἤ Παραπλάνησης ἤ Κατηχητικότῆς Νέας Ἐποχῆς.Πολλές φορές ἀκοῦμε τόν βλάσφημο λόγο «βρῆκε δύναμη καί αὐτοκτόνησε». Βρῆκεδύναμη, ἀλλά προφανῶς δαιμονική δύναμη. Προσπαθεῖ ἀκόμα ὁ ἀρχέκακος ὄφις, ὁ60

διάβολος δηλαδή, νά κλείσει τά στόματα ἐκεῖνα πού φωνάζουν ὅτι ἡ πράξη αὐτήεἶναι πλήρης ἀπιστίας στήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἄνανδρη, κίνηση δειλίας καίδαιμονικός ἔρωτας καί καρπός βέβαια μιᾶς πολύ μεγάλης ὑπερηφάνειας. Ὁ π.Παΐσιος τό ἔλεγε, ὅτι αὐτοί πού αὐτοκτονοῦν ἔχουν πάρα πολύ μεγάλο ἐγωισμό.Ἔτσι ἡ μεγάλη διάδοση τῆς αὐτοκτονίας καί μάλιστα ἀνάμεσα στούς νέους ἀντί νάἀνακόπτεται, ἀμνηστεύεται. Ἀντί νά τήν σταματήσουμε μέ αὐστηρά μέτρα καί νά τήνἀπαξιώσουμε ὡς κοινωνία, τήν βραβεύουμε, ὁπότε ἐνθαρρύνουμε κι ἄλλους νάαὐτοκτονήσουν. Κι αὐτή τήν ἀμνήστευση τήν ἔχουν ἀναλάβει οἱ ψυχολόγοι,συμβουλάτοροι πάσης φύσεως, κάποιοι κοινωνιολόγοι καί δυστυχῶς καί ἀρκετοίἐκκλησιαστικοί παράγοντες χρησιμοποιώντας τό ἐπιχείρημα τῆς ἀνευθυνότητας τοῦαὐτόχειρος εἴτε λόγω ἡλικίας, εἴτε λόγω συνθηκῶν.Πρέπει νά ξέρουμε ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη πίστη δέν παραδέχεται κανενός εἴδους κισμέτ,εἰμαρμένης, ἀπόλυτου προορισμοῦ ἤ πεπρωμένου. Δέν ὑπάρχουν αὐτά τά πράγματα.Αὐτά τά πιστεύει τό ἰσλάμ, τό πλανεμένο ἰσλάμ, τά πιστεύει ἡ εἰδωλολατρεία καί ἐνμέρει τά πιστεύουν καί οἱ δυτικοί χριστιανοί, πού εἶναι κι αὐτοί πλανεμένοι, εἶναιαἱρετικοί. Ὁ ἀπόλυτος προορισμός εἶναι αἵρεση. Ἀλλά κάποιοι στή Δύση, στόνΠαπισμό – κακῶς τούς λέμε Ρωμαιοκαθολική ἐκκλησία, δέν εἶναι ἐκκλησία – ἔχουναὐτή τήν θεωρία τοῦ ἀπόλυτου προορισμοῦ, ὅπως καί οἱ Προτεστάντες. Ὁ ἄνθρωποςὅμως πλάστηκε ἀπό τόν Θεό καί εἶναι ἐλεύθερος. Δέν ὑπάρχει κανένας ἀπόλυτοςπροορισμός, κανένα γραμμένο, οὔτε ἄν κοιτᾶς τά ἄστρα θά δεῖς τήν μοίρα σου, γιατίδέν ὑπάρχει μοίρα. Ἀλλοίμονο, ἄν τά ἀστέρια ἤ ὁτιδήποτε ἄλλο ἔχει καθορίσει τόμέλλον μας.Ἀλλά οὔτε ὁ Θεός ἔχει προκαθορίσει τό μέλλον μας. Ὁ Θεός προγνωρίζει, γιατί εἶναιΘεός, ἀλλά δέν προκαθορίζει. Ἄν ὅλος ὁ κόσμος ξεσηκωθεῖ ἐναντίον τοῦ ἀνθρώπουκαί ὁ ὑλικός κόσμος, ἄν θέλετε, καί οἱ ἄγγελοι καί οἱ δαίμονες ὅλοι νά ἐναντιωθοῦνστόν ἄνθρωπο, δέν μποροῦν νά τόν ἀναγκάσουν νά κάνει κάτι, εἴτε καλό, εἴτε κακό.Ὅ,τι κάνει ὁ ἄνθρωπος, τό κάνει αὐτοπροαίρετα, ἐπειδή τό θέλει. Δέν μπορεῖ νάὑποταχθεῖ χωρίς τή βούλησή του σέ καμία ἀνάγκη. Ἄλλωστε καί ὁ θυμός, μέ τόνὁποῖο ἔχει ἐφοδιάσει ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο, εἶναι μία δύναμη τῆς ψυχῆς -πολύ καλήδύναμη- μέ τήν ὁποία μπορεῖ νά ξεπερνάει τά ἐμπόδια, ὅταν χρησιμοποιεῖ μέ σωστότρόπο αὐτή τή δύναμη, δηλαδή ὅταν τήν στρέφει ἐναντίον τοῦ κακοῦ ἑαυτοῦ του καίδέν τήν στρέφει ἐναντίον τῶν ἄλλων ἤ κατά τῆς δικῆς του σωματικῆς ἀκεραιότηταςαὐτοκτονώντας.Σύμφωνα λοιπόν μέ τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία κανείς δέν μπορεῖ νά ἀναγκάσει τόνἄνθρωπο νά αὐτοκτονήσει. Κανείς. Οὔτε ἡ κρίση, οὔτε τά οἰκονομικά προβλήματα,οὔτε ὁ ὁποιοσδήποτε ἄνθρωπος, οὔτε δαίμονας, οὔτε ἄγγελος, κανένας. Μόνος του ὁἄνθρωπος τό ἀποφασίζει καί τό κάνει.– Ἀπό ποιά ἡλικία ἔχει πλήρη χρήση τοῦ λογικοῦ ὁ ἄνθρωπος;Σύμφωνα μέ τούς ἱερούς Κανόνες, ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἱκανός νά γνωρίζει τό καλό καίτό κακό καί νά πράττει ἀνάλογα περίπου στήν ἡλικία τῶν 10 ἐτῶν, πάντως ὄχιπερισσότερο ἀπό 12 γιά τά κορίτσια καί 14 γιά τά ἀγόρια. Σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο61

Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη στή σημερινή ἐποχή, τά ἀγόρια ἀπό 8 χρονῶν καί τάκορίτσια ἀπό 6 χρονῶν γνωρίζουν πολύ καλά τό κακό καί τό καλό. Κι ἄν μοῦἐπιτρέπεται νά πῶ καί τή δική μου γνώμη, ἡ ἡλικία σήμερα εἶναι ἀκόμα πιό μικρή.Τά παιδιά ἀπό πολύ πιό μικρά ξέρουν τό καλό καί τό κακό, γι’ αὐτό καί πρέπει νάἐξομολογοῦνται ἀπό πολύ μικρά. Ἀπό τήν ἡλικία τῶν 4-5 ἐτῶν πρέπει νάἐξομολογοῦνται τά σημερινά παιδιά, ἀγόρια καί κορίτσια.Ἡ μεγάλη γιορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ ἔχει σάν πνευματική βάση αὐτή τή δυνατότηταἐπιλογῆς τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ Παναγία μας ἦταν 15 ἐτῶν, ὅταν πῆρε ἀπό τόν ἅγιοἌγγελο τό μήνυμα ὅτι θά γεννήσει τόν Χριστό. Θά μποροῦσε νά ἀπορρίψει τήνἐπιλογή, ἦταν ἐλεύθερη. Δέν ἦταν ἀναγκασμένη νά γεννήσει τόν Χριστό. Ἄν δένἔλεγε «ἰδού ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά τό ρῆμά σου» (Λουκ. 1,38), δέν θάγινόταν τίποτα. Ἡ ἐλεύθερη ἐπιλογή λοιπόν, ἡ ἐλεύθερη συγκατάθεση τῆςὙπεραγίας Θεοτόκου μᾶς ἔδωσε τήν σωτηρία. Ἡ ἐλεύθερη συγκατάθεση μιᾶςδεκαπεντάχρονης παιδούλας ἔγινε ἡ ἀρχή τῆς σωτηρίας μας, τῆς σωτηρίας ἡμῶν τόκεφάλαιον. Θά ἦταν κατάργηση τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου, ἄν ἡ Παναγία δένεἶχε τήν ἀπόλυτη ἐλευθερία καί πνευματική ὡριμότητα νά πεῖ συνειδητά ναί ἤ ὄχιστόν Θεό καί νά ἰσχυριστεῖ κάποιος ὅτι πλανήθηκε λόγω τῆς ἡλικίας της.«Δεκαπέντε ἐτῶν δέν καταλαβαίνει» λέει κανείς. Μιά χαρά καταλαβαίνει τό παιδάκιὄχι ἀπό δεκαπέντε, ἀπό πέντε.Ἡ Παναγία μας ὑπῆρξε ὅμοια μέ μᾶς καί εἶχε τήν πλήρη ἐλευθερία ἐπιλογῆς μεταξύκαλοῦ καί κακοῦ στήν ἡλικία τῶν δεκαπέντε ἐτῶν.– Τό ξέρετε ὅτι ἔχουμε παιδιά δέκα ἐτῶν πού θέλουν νά αὐτοκτονήσουν;Ναί, μή σᾶς σοκάρει. Καί μήν ποῦμε ὅτι εἶναι μικρά! Ξέρουν πολύ καλά τί θέλουν.Καί φταῖμε ἐμεῖς οἱ μεγάλοι, γιατί ὅλα τά μηνύματα πού τούς περνᾶμε αὐτοκτονικάεἶναι, μέσα ἀπό τά τραγούδια, μέσα ἀπό τήν τηλεόραση, τά κινούμενα σχέδια κ.λ.π.Γιατί τήν προβάλλουν ὡς πράξη ἡρωική.Ἄς δοῦμε τί λέει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία γιά τήν αὐτοκτονία. Ἐπειδή εἴμαστεχριστιανοί ὀρθόδοξοι καί κέντρο τῆς ζωῆς μας πρέπει νά εἶναι ὁ Χριστός, ὅλες μας οἱπράξεις πρέπει νά κρίνονται μέ βάση τόν Χριστό. Ἑπομένως δέν θά πρέπει νά ἔχουμεκριτήριο τό τί λένε τά ΜΜΕ ἤ ἀκόμα καί ὁ παπάς τῆς ἐνορίας ἤ καί ὁ Δεσπότηςἀκόμα ἤ καί ὁ Πατριάρχης, ἀλλά τί λέει διαχρονικά ἡ Ἐκκλησία. Θά πεῖ κανείς: -Ποῦνά τό ξέρω ἐγώ; Θά τό βρεῖς καί θά τό μάθεις στούς ἱερούς Κανόνες, πού εἶναι οἱἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν καί τῶν Τοπικῶν Συνόδων, οἱ ὁποῖοι καθορίζουνἀκριβῶς τί πρέπει νά ξέρει ὁ Χριστιανός καί πῶς πρέπει νά ζεῖ. Ἡ ἱερά παράδοσηλοιπόν, ἡ ὁποία ἔχει ζωή 2000 ἐτῶν, ὄχι σημερινή ἤ χθεσινή, 2000 ἐτῶν τῆςἘκκλησίας μας, μᾶς διδάσκει χωρίς καμιά ἀμφιβολία καί χωρίς καμιά ἀντίρρηση.Οἱ Ἅγιοι εἶναι τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἐμεῖς πολλές φορές εἴμαστε σέ μιάπροβληματική σχέση μέ τήν Ἐκκλησία, γιατί ζοῦμε ἄλλοτε τό φῶς καί ἄλλοτε τόσκότος. Οἱ ἅγιοι λοιπόν 2000 χρόνια τώρα μᾶς ἔδωσαν τούς ἱερούς Κανόνες καί ὅλοισυμφωνοῦν -ὅλα αὐτά τά χρόνια- ὅτι ὁ αὐτόχειρας δέν κηδεύεται. Αὐτός πούαὐτοκτονεῖ δηλαδή δέν ἐπιτρέπεται νά κηδευτεῖ ἀπ’ τήν Ἐκκλησία. Ἐκτός βέβαια62

ἐάν εἶναι παράφρονας.Ὅταν μάλιστα τά Κοιμητήρια -ὄχι νεκροταφεῖα, κακῶς τά λέμε νεκροταφεῖα- ἀνῆκανστήν Ἐκκλησία, καί ὄχι ὅπως τώρα πού ἀνήκουν στήν Τοπική Αὐτοδιοίκηση, στόνΔῆμο καί πληρώνεις, οἱ αὐτόχειρες ὄχι μόνο δέν κηδεύονταν μέ ἐκκλησιαστικήκηδεία, ἀλλά μέ σιωπή ἐθάπτοντο ἐκτός τοῦ περιβόλου τοῦ Κοιμητηρίου. Οὔτε μέσαστό Κοιμητήριο. Αὐτό δέν εἶναι βέβαια σκληρό, γιατί τότε οἱ ἅγιοι Πατέρες εἶναισκληροί ἤ ὁ Χριστός μας εἶναι σκληρός, γιατί ὅ,τι λένε οἱ ἅγιοι Πατέρες εἶναι ἡφωνή τοῦ Χριστοῦ, ἡ φωνή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, γιατί ὅπως εἴπαμε, ἦταν καί εἶναιζωντανά μέλη μέ ἐνεργό τό Ἅγιο Πνεῦμα καί ὅταν εἶναι ἐν προσευχή ποτέ δέν λένεπράγματα ἀντίθετα ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ἀποφάσισαν αὐτά τά πράγματα,ἦταν ἐν προσευχή καί γι’ αὐτό συμφωνοῦν ὄλοι. Δύο χιλιάδες χρόνια μᾶς εἶπαν τάἴδια πράγματα. Δέν κηδεύονται λοιπόν, οὔτε κἄν θάπτονται, ἀλλά θάπτονται ἔξω ἀπότό Κοιμητήριο.Ἡ πρακτική αὐτή δέν εἶναι μόνο προφορική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας πού φτάνειμέχρι τούς ἁγίους Ἀποστόλους καί τόν Χριστό -ἀρχίζει δηλαδή ἀπό τώρα τόν 21οαἰῶνα καί πάει μέχρι τόν Χριστό- ἀλλά ἀποτελεῖ καί Κανονική ὑποχρέωση πούσημαίνει ὑποχρέωση πού προκύπτει ἀπό τούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας καί μάλισταἀπό ἕναν γραπτό Κανόνα, τόν 14ο ἱερό Κανόνα τοῦ ἁγίου Τιμοθέου Ἀλεξανδρείας, ὁὁποῖος ἔχει Οἰκουμενικό κύρος μετά τήν ἐπικύρωσή του ἀπό τόν 2ο Κανόνα τῆςἕκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Καταλαβαίνουμε δηλαδή ὅτι ὁ συγκεκριμένοςΚανόνας ἔχει πλέον Οἰκουμενικό κύρος ἀπό τή στιγμή πού ἔχει ἐπικυρωθεῖ ἀπόΟἰκουμενική Σύνοδο, πού σημαίνει ὅτι εἶναι ἀλάθητος καί δέν μπορεῖ νά ἀλλάξει.Ὅ,τι ἔχει ἐπικυρωθεῖ ἀπό Οἰκουμενική Σύνοδο δέν ἀλλάζει, οὔτε ἐπιδέχεται ἄλλεςἑρμηνεῖες κ.λ.π.Λέει ὁ Κανόνας (σέ μετάφραση):«Ἐρώτηση: Ἐάν κάποιος πού δέν ἔχει τά λογικά του αὐτοκτονήσει ἤ πέσει σέγκρεμό, γίνεται λειτουργία γι’ αὐτόν ἤ ὄχι;». Δηλαδή τόν μνημονεύουμε,προσφέρουμε γι’ αὐτόν Θεία Λειτουργία, τόν βάζουμε στήν Προσκομιδή;«Ἀπάντηση: Ὁ κληρικός πρέπει νά ξεχωρίσει σχετικά μ’ αὐτόν ἄν τό ἔχει κάνει αὐτό,ἐπειδή ἦταν πραγματικά ἐκτός ἑαυτοῦ», πρέπει νά τό ἐξακριβώσει δηλαδή ὁ ἱερέας.«Γιατί πολλές φορές οἱ συγγενεῖς τοῦ σκοτωμένου θέλοντας νά ἐπιτύχουν τήλειτουργία καί τήν προσευχή γι’ αὐτόν, λένε ψέματα ὅτι δέν εἶχε τά λογικά του. Σέκάποιες περιπτώσεις αὐτό τό ἔχει κάνει (τήν ἀυτοκτονία δηλαδή) ἐπειδήἐπηρεάστηκε ἀπό ἀνθρώπους». Ὅπως λέγαμε προηγουμένως μέ τήν τόση διαφήμισηπού γίνεται, ἡ ὁποία δέν εἶναι τυχαία, εἶναι κατευθυνόμενη. Ἡ μεγάλη χαρά τοῦδιαβόλου εἶναι νά αὐτοκτονήσουμε ὅλοι ἐν ὄψει τῆς κρίσης καί χαρά καί τῶν ἐχθρῶνμας βέβαια.Ἑπομένως ἕνας λόγος λέει πού αὐτοκτονεῖ κάποιος εἶναι διότι ἐπηρεάστηκε ἀπόἀνθρώπους καί «σέ ἄλλες περιπτώσεις ἐπειδή λιποψύχησε», ἔχασε τήν πίστη του,ἔχασε τά στηρίγματά του ἡ ψυχή, ἔμεινε χωρίς ἔρεισμα. Καί τό ἔρεισμα τῆς ψυχῆς63

δέν εἶναι ἄλλο, παρά ἡ πίστη. «Καί ἑπομένως δέν πρέπει νά γίνεται λειτουργία γι’αὐτόν». Ξεκάθαρα. Μόνο ἄν διακριβώσει ὁ ἱερέας ὅτι ἦταν ἐκτός ἑαυτοῦ, τότεγίνεται λειτουργία, ὅτι ἦταν τρελλός δηλαδή. Βεβαιωμένο, ὄχι ἐπειδή τό λένε κάποιοιδικοί του. Σέ ἄλλες περιπτώσεις λοιπόν δέν γίνεται λειτουργία, «γιατί εἶναι φονιάςτοῦ ἑαυτοῦ του» κι αὐτός εἶναι φοβερός φόνος. «Πρέπει λοιπόν ὁ κληρικός νάἐξετάσει μέ ἀκρίβεια γιά νά μήν ἁμαρτήσει» καί κηδέψει κάποιον πού δέν πρέπει νάκηδευτεῖ. Αὐτά ὁρίζει ὁ ἱερός Κανόνας, ὁ ὁποῖος ἐπαναλαμβάνω ἔχει ἐπικυρωθεῖ ἀπόΟἰκουμενική Σύνοδο καί ἔχει Οἰκουμενικό κύρος καί δέν ἐπιτρέπεται νά ἀλλάξει.Δέν χωράει καμιά «φιλανθρωπία».Φιλανθρωπία εἶναι νά μήν τόν κηδέψουμε. Διότι ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι ἕνα ‘σῶμα’πού κάνει τελετουργίες, ὅπως θέλουν κάποιοι. Ἡ Ἐκκλησία νά κάνει βαφτίσεις, νάκάνει γάμους, νά κάνει τά μυστήρια δηλαδή καί νά ἐξυπηρετεῖ τίς θρησκευτικέςἀνάγκες τοῦ ἀνθρώπου. Ὄχι. Κάνει καί αὐτά, ἀλλά τά κάνει ἐντάσσοντάς τα μέσαστή θεραπευτική τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ σκοπός τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι νάκάνει τελετές… καί νά μήν προσέχει κανένας! Πᾶνε σέ μιά βάφτιση καί δέν προσέχεικανείς, δέν κοιτάει κανείς, θεωροῦν ὅτι εἶναι ὑπόθεση τοῦ παπά καί πᾶνε ἁπλῶς γιάνά ἐπιδείξουν τή γύμνια τους. Ἤ κάνουν γάμο καί πάλι δέν προσέχει κανένας καίμόνο κοιτᾶνε ἄν ἡ νύφη θά πατήσει τό πόδι τοῦ γαμπροῦ ἤ πῶς θά ρίξουμε τόκουφέτο στό κεφάλι τοῦ ἄλλου. Ἤ ἄν θά ρίξουμε ρύζι γιά νά ριζώσει. Ἔτσι θάριζώσει;! Δέν ξέρουν κἄν ὅτι τό ρύζι γράφεται μέ ‘υ’ καί τό ριζώνω γράφεται μέ ‘ι’.Δηλαδή τελείως ἄσχετα πράγματα. Τρελά πράγματα.Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι γι’ αὐτό. Ἀλλά τίς τελετές καί ὅλα αὐτά πού κάνουμε, τάμυστήρια, δέν εἶναι ἁπλές τελετές, τίς κάνουμε γιά νά θεραπευτεῖ ἡ ψυχή τοῦἀνθρώπου, εἶναι μέρος τῆς θεραπευτικῆς. Ὅπως μέρος τῆς θεραπευτικῆς εἶναι καί ἡἄσκηση, καί ἡ νηστεία καί ἡ σιωπή καί ἡ ἐγκράτεια καί ἡ προσευχή. Σέ κάποιουςὅμως ἀρέσει αὐτό, τούς βολεύει μιά χαρά καί λένε γιατί νά μήν τόν διαβάσεις τόνἄνθρωπο; Νά γίνει τελετή δηλαδή. Αὐτό τούς νοιάζει, τίποτα ἄλλο. Ὄχι νά σωθεῖ ἡψυχή. Ποιά ψυχή; Μήπως πιστεύουν στή σωτηρία τῆς ψυχῆς; Λένε: «Ποιός ξέρει ἄνὑπάρχει ἄλλη ζωή;». Ἀλλά νά τόν κάνει κηδεία, γιά νά γίνει τό τελετουργικό τοῦπράγματος, νά μή μᾶς ποῦνε ὅτι πῆγε ἀδιάβαστος. Ἀπό κενοδοξία δηλαδή, ἀπόἀνθρωπαρέσκεια.Λοιπόν, ἡ φιλανθρωπία εἶναι αὐτή νά μήν κηδευτεῖ, γιατί ἔτσι φανερώνεται ταπεινόςμπροστά στόν Θεό καί ἐκλιπαρεῖ τόν Θεό καί παρακαλεῖ τόν Θεό μ’ αὐτή τήν σιωπή.Γιατί ἔκανε ὅ,τι χειρότερο μποροῦσε νά κάνει ὁ ἄνθρωπος καί δέν μπορεῖ νά πεῖτίποτα στόν Θεό κι αὐτό τό ἐκτιμάει ὁ Θεός καί γίνεται ἵλεως. Τότε γίνεται ἵλεως.Ἐνῶ ἄν πᾶς καί πεῖς «Ἄμωμοι ἐν ὁδῷ, Ἀλληλούϊα» καί «τό ἀπολωλός πρόβατον ἐγώεἰμι καί βρῆκα τόν δρόμο μου» (Ψαλμ. 118)… Ποιόν δρόμο βρῆκες; Τόν δρόμο γιάτήν κόλαση βρῆκες μ’ αὐτό πού ἔκανες. Ἐμπαίζουμε δηλαδή τόν Θεό, κάνονταςκηδεία.Ὅπως καθένας ἀντιλαμβάνεται δέν τίθεται καθόλου ὑπό συζήτηση τό ζήτημα ἄν ὁαὐτόχειρας κηδεύεται ἤ ὄχι. Θεωρεῖται δεδομένο ὅτι δέν κηδεύεται. Τό ἐνδιαφέροντοῦ Κανόνα στρέφεται στήν εἰδική εὐθύνη τοῦ ἱερέως νά ἐρευνήσει ἐπισταμένως τήν64

περίπτωση, ὅταν προβάλλεται τό ἐπιχείρημα ὅτι ὁ αὐτόχειρας ἦταν παράφρων.Δηλαδή σέ περίπτωση πού τοῦ πεῖ κάποιος: ‘’ἦταν τρελός κήδεψέ τον’’ πρέπει νά τόἐξετάσει ἐπισταμένως, γιατί μπορεῖ νά λέει ψέματα. Ὥστε νά μήν ἐξαπατηθεῖ ἀπότούς συγγενεῖς πού ζητοῦν κήδευση. Ἡ αὐτοκτονία ἦταν πάντα τό μεγαλύτεροἔγκλημα μέσα στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, γιατί συνιστοῦσε βλασφημία στό ἍγιοΠνεῦμα, γιά τήν ὁποία ὁ Χριστός εἶπε ὅτι δέν θά συγχωρεθεῖ οὔτε στόν παρόντααἰῶνα, οὔτε στόν μέλλοντα. Ὁ Κανόνας αὐτός ἐπαναλαμβάνει ὅ,τι εἶχε δεχθεῖ ἡἘκκλησία μέχρι τότε καί σημειώνει τήν μόνη Οἰκονομία πού μπορεῖ νά γίνει στούςαὐτόχειρες, δηλαδή νά κηδεύονται μόνον οἱ «ἐκφρενεῖς» (πού ἔχουν χάσει τίςφρένες) ἐξ αυτῶν καί μάλιστα μετά ἀπό ἐπισταμένη ἐξέταση τῆς κάθε περιπτώσεως.Ὅπως εἶναι γνωστό σέ ὅσους ἔχουν ἐκκλησιολογική συνείδηση καί δέν βλέπουν«μαγικά» τήν Ἐκκλησία, δηλαδή μόνο ὡς τελετουργικό θεσμό πού κάνει γάμους,κηδεῖες, βαπτίσεις καί ἄλλα «κοινωνικά» γεγονότα, οἱ ἱεροί Κανόνες εἶναι οἱ αἰώνιοινόμοι πού κυβερνοῦν τήν Ἐκκλησία. Αἰώνιοι σημαίνει ὅτι δέν ἀλλάζουν ποτέ. Οἱνόμοι αὐτοί ἔχουν μέσα τους τέτοια ἀγάπη γιά τόν ἄνθρωπο, πού εἶναι ἀκατανόητηστήν ἐποχή μας. Γιατί εἶναι ἀκατανόητη; Γιατί ἐμεῖς γίναμε διεστραμμένοι. Σήμεραὑπάρχει πολλή ἀγαπολογία καί λίγη πραγματική ἀγάπη. Ἡ ἀληθινή εὐσέβεια ἔχειγίνει εὐσεβισμός, ἁπλῶς ἐξωτερικές ἐκδηλώσεις καί τύποι καί ὁ ρόλος τοῦ ἱερέα ἀντίνά ἀποβλέπει στή θεραπεία τῶν ἀνθρωπίνων παθῶν περιορίζεται στό χάιδεμα αὐτῶντῶν παθῶν. Ἀντί νά μπεῖ νυστέρι καί νά κόψει τόν καρκίνο, χαϊδεύει τόν καρκίνο.Καί φτάσαμε στό ἐξωφρενικό νά λένε οἱ Ἐπίσκοποι «νά δοῦμε τί λέει ὁ λαός, τί θέλειὁ λαός, γιά νά τό κάνουμε». Μά αὐτό τό κάνουν οἱ πολιτικοί.Ἀλλοίμονο ἄν τόκάνουν καί οἱ Ἐπίσκοποι καί οἱ ἱερεῖς. Ὁ λαός θέλει, ἄς εἶναι καί Παρασκευή, νάκάνει γλέντι, νά φάει κρέας, νά κάνει χορούς καί ὅλα αὐτά πού κάνουν τώρα στάχωριά καί στίς πόλεις μέ τούς πολιτιστικούς συλλόγους καί ὁ ἱερέας νά εἶναι πρῶτοςστόν χορό. Αὐτό θέλει ὁ λαός. Αὐτό πρέπει νά κάνεις; Ἄν κάνεις αὐτό τό πράγμα,τήν ἴδια στιγμή ὁ Ἐπίσκοπος πρέπει νά σοῦ πάρει τό Πετραχήλι.Μέ τήν ἀπαγόρευση τῆς θρησκευτικῆς κηδεύσεως οἱ γεμάτοι ἀγάπη πρός τόνἄνθρωπο ἅγιοι Πατέρες διασφαλίζουν τά ἑξῆς σημαντικά ζητήματα:Α) Μέ τήν ἀπαγόρευση τῆς κήδευσης οἱ ἅγιοι Πατέρες φωνάζουν σέ ὅλους τούςχριστιανούς μέ κραυγαλέα φωνή ὅτι ὅποιος αὐτοκτονεῖ, βλασφημεῖ στό Πνεῦμα τόἍγιο καί δέν ἔχει ἄφεση ἁμαρτιῶν. Πῶς ἀλλιῶς νά τό ποῦνε γιά νά τό καταλάβεις;Λένε «δέν πρόκειται νά σέ κηδέψω. Δέν ὑπάρχει χειρότερο πράγμα ἀπ’ αὐτό». Τούςστηρίζει ψυχικά μέ αὐτόν τόν σαφή, ἀπόλυτο καί μονοσήμαντο τρόπο, ὥστε νάἀποκρούουν κάθε παρόμοιο λογισμό, ἀκόμη καί σέ περίπτωση σοβαρῶν ἀνθρωπίνωνδυσκολιῶν. Ὅσο μεγάλες κι ἄν εἶναι κάποιες δυσκολίες θά πρέπει νά ἀποκρούσειςἀμέσως αὐτόν τόν λογισμό τῆς αὐτοκτονίας. Τί τούς λέει: Μόνον ὅποιος ἀγωνισθεῖρωμαλέα μέσα ἀπό τίς ποικίλες ἀντιξοότητες τῆς ζωῆς ἔχει δυνατότητα νά σταθεῖ μέθάρρος μπροστά στό βῆμα τοῦ ἀδέκαστου Κριτοῦ τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως. Ὄχιὅποιος δειλιάζει, κιοτεύει ὅπως λέγανε παλιότερα καί ἀφαιρεῖ τήν ζωή του καίνομίζει πώς τάχατες θά ἡσυχάσει καί θά γλιτώσει ἀπό τά προβλήματα. Ἐκεῖ εἶναι πούδέν πρόκειται νά γλιτώσει ποτέ καί θά βασανίζεται αἰώνια. Πῶς μπορεῖ ἑπομένως νά65

ὑποχρεωθεῖ ἡ Ἐκκλησία νά ψάλλει «Μακαρία ἡ ὁδός ᾗ πορεύει σήμερον..» σέαὐτόχειρα, ἀφοῦ γνωρίζουμε ὅτι ἡ ὁδός πού ἀκολούθησε δέν εἶναι καθόλου«μακαρία» (δηλαδή εὐτυχισμένη); Μακάριος εἶναι ὁ δρόμος ἤ διαβολικός; Ἔχουνποτέ ἀναλογισθεῖ οἱ δῆθεν «φιλάνθρωποι» τῆς ἐποχῆς μας, πού μέ ἔντονησυναισθηματική ἐπιχειρηματολογία δικαιολογοῦν τίς αὐτοκτονίες (δημοσιογράφοι,συγγενεῖς κ.λ.π. μή τυχόν καί βρεθεῖ κανένας παπάς νά πεῖ ἐγώ δέν τόν κηδεύωαὐτόν, θά πέσουν νά τόν φᾶνε) ὅτι γίνονται ἀκούσιοι ἠθικοί αὐτουργοί πολλῶνμελλοντικῶν αὐτοχείρων;… Γιατί ὅταν σέ βλέπουν νά ὑπερασπίζεσαι, νά λές γενναῖοπράγμα, ἡρωική πράξη καί νά τραβᾶς βίντεο καί νά τό δείχνεις παντοῦ σάν νά εἶναιἥρωας καί ἔκανε ἀντίσταση πού αὐτοκτόνησε, ἔτσι δέν παρακινεῖς κι ἄλλους νάκάνουν τό ἴδιο; Κάποιος ἄλλος ἀπό κενοδοξία λέει νά τό κάνω νά μέ γράψουν κιἐμένα, ἔστω καί μ’ αὐτόν τόν τρόπο, οἱ ἐφημερίδες καί γίνεσαι ἠθικός αὐτουργόςπολλῶν ἄλλων αὐτοκτονιῶν.Ὁ πρῶτος λόγος λοιπόν πού ἀπαγορεύεται ἡ κήδευση εἶναι ἀκριβῶς γιά νάβροντοφωνάξει ἡ Ἐκκλησία «Μήν τό κάνετε!».Β) Ὑπάρχει κι ἕνας ἄλλος λόγος πιό πνευματικός, γιά τόν ὁποῖο δέν πρέπει νά γίνεταινεκρώσιμη ἀκολουθία στούς αὐτόχειρες, ὁ ἑξῆς: Ἡ κοινωνική περιφρόνηση πρός τόναὐτόχειρα, τό νά μήν τόν κηδεύσουμε ὡς σῶμα Χριστοῦ, ὡς κοινωνία τῶν μελῶν τοῦσώματος τοῦ Χριστοῦ, ὡς Τοπική Ἐκκλησιαστική Κοινότητα νά μήν κάνουμεκηδεία. Αὐτή ἡ πράξη πού φαίνεται σάν περιφρόνηση, ἐμπεριέχει μιά σιωπηλήπροσευχή πρός τόν Θεό νά τόν ἐλεήσει. Μιά σιωπηλή, ταπεινή προσευχή στόν Θεό:«Θεέ μου δέν μποροῦμε νά ποῦμε τίποτα γι’ αὐτόν, τόν ἀφήνουμε σέ Σένα. Ἐσύξέρεις καί γι’ αὐτόν». Κάθε ταπείνωση τοῦ ἀνθρώπου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ αὐξάνει τόΘεῖο ἔλεος. Αὐτό εἶναι νόμος πνευματικός. Ὅταν ταπεινώνεσαι, τραβᾶς τή Χάρη,ὅταν ὑπερηφανεύεσαι, διώχνεις τή Χάρη, δηλαδή τόν Θεό.Ἀκόμη καί οἱ μεταθανάτιες ταπεινώσεις βοηθοῦν τήν ψυχή σέ ἀπολογία ἐνώπιον τοῦΘεοῦ. Αὐτό φαίνεται σέ πάμπολλες περιπτώσεις ἀπό τήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας. ΣτόΓεροντικό ὑπάρχει μιά χαρακτηριστική περίπτωση ἑνός ζευγαριοῦ, πού ὁ μένσύζυγος τάφηκε ταπεινά καί πῆγε στόν Παράδεισο -γι’ αὐτό μή ζητᾶτε στεφάνια καίδόξες στήν κηδεία σας, οὔτε πολλούς παπάδες καί Δεσποτάδες, ὅσο γίνεται πιόταπεινά-, ἐνῶ ἡ γυναίκα του, πού ἦταν ἀμετανόητη, παρά τήν μεγαλοπρεπή κηδείαπού ἔγινε μέ Δεσποτάδες, παπάδες καί πολύ λαό, πῆγε στήν Κόλαση. Ὁ Θεός δένκοιτάει πόσοι παπάδες καί Δεσποτάδες ἦταν. Ἐμεῖς τούς μετρᾶμε… Ὁ Θεός κοιτάειτήν ταπείνωση καί τήν ἀγάπη πού ἔχουμε σ’ Αὐτόν καί δέν μποροῦμε νά τόνξεγελάσουμε, ἐνῶ τούς ἀνθρώπους εὔκολα τούς ξεγελᾶμε.Διαβάζουμε στήν Κλίμακα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, στόν Λόγο περίμετανοίας -ὑπέροχο βιβλίο πού πρέπει ὅλοι νά τό διαβάσουμε- ὅτι οἱ μοναχοί πούγνώρισε ὁ συγγραφέας καί πού εἶχαν φτάσει νά γίνουν σχεδόν ἄγγελοι ζητοῦσανταπεινά μετά τόν θάνατό τους «οὔτε καί σέ μνῆμα νά τούς βάλουν!». Ἐνῶ ἦτανἅγιοι, παρακαλοῦσαν καί ἱκέτευαν νά μήν τούς θάψουν, ἀλλά νά τούς πετάξουνχωρίς μεταθανάτιες τιμές.66

Ὁ ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος ζητάει νά μήν τόν κηδεύσουν μέ τιμές, νά μήν ἀνάψουνκεριά ἤ θυμίαμα κ.λ.π., γιά νά τόν λυπηθεῖ ὁ Θεός. Ἀκριβῶς ἀντίστροφη λογικήδηλαδή ἀπό αὐτή πού ἔχει ὁ κόσμος, πού θέλουν μεγαλόπρεπα πράγματα καίμαρμάρινα μνημεῖα… καί ὅλα αὐτά ἀντί νά βοηθοῦν στή σωτηρία, τήν ἐμποδίζουνγιατί δέν εἶναι παρά μιά ματαιοδοξία. Ἕνα φοβερό πάθος δηλαδή πού τό εἶχε στήζωή του καί θέλει νά τό ἔχει καί στόν θάνατο καί μετά θάνατον! Πῶς νά σέ λυπηθεῖ ὁΘεός, ἀφοῦ Τόν διώχνεις μέ τά πάθη σου;Στό Εὐχολόγιο, πού χρησιμοποιεῖ σήμερα κάθε ἱερέας, ὑπάρχουν εὐχές σέψυχορραγοῦντα. Εἶναι σπαρακτικές κραυγές ἁγίων ἀσκητῶν πού εὔχονται νάκαταφρονηθεῖ τό σῶμα τους γιά νά βρεῖ ἔλεος ἀπό τόν Θεό ἡ ψυχή τους. Ὄχι νάτιμηθεῖ, ὅπως τώρα πού κάνουν καί μακιγιάζ γιά νά ἔχουν ὡραῖο πρόσωπο στήνκηδεία.. Τί λένε αὐτές οἱ εὐχές; «Μή οὖν τό σῶμα μου θάψητε ἐν τῇ γῇ· ἐάσατεἄταφον, ὅπως φάγωσι κύνες τήν καρδίαν μου». Ἄταφο ζητᾶ νά μείνει τό σῶμα του ὁἁμαρτωλός, γιά νά τόν λυπηθεῖ ὁ Θεός. Ὁ κόσμος τό θεωρεῖ αὐτό ἀτιμία. Καθόλουἀτιμία δέν εἶναι. Εἶναι μεγάλη ταπείνωση. Καί ὁ Θεός ἔχει ἀποκαλύψει στούς ἁγίουςὅτι ἔσωσε τούς ἀνθρώπους ἐξ αἰτίας τῆς μεγάλης αὐτῆς ταπείνωσης πού ἔδειξαν στόθάνατό τους.Ἑπομένως, ἀπό φιλανθρωπία τῆς Ἐκκλησίας δέν κηδεύονται οἱ αὐτόχειρες. Πιστεύωπώς ἔγινε πλέον σαφές. Συμφέρει νά ταφεῖ ἔτσι χωρίς κηδεία.Ἕνας μακαριστός Ἁγιορείτης Γέροντας, ὁ π. Ἄνθιμος Ἁγιαννανίτης, ὅταν ρωτήθηκεἀπό συγγενεῖς ἑνός νεαροῦ αὐτόχειρα, ἄν πρέπει νά μνημονεύεται στή λειτουργία(γιά κηδεία οὔτε συζήτηση βέβαια) ἀπάντησε: «Νά μήν τόν μνημονεύουμε στήΛειτουργία. Εἶναι καλύτερα γιά τήν ψυχή του. Ὅταν δεῖ ὁ Πολυέλεος ὅτι δέν τόντιμᾶμε, θά τόν ἐλεήσει ὁ ἴδιος, ἐνῶ ὅταν ἐμεῖς τόν τιμᾶμε, δέν θά τόν ἐλεήσειΑὐτός». Γιατί ὅταν μνημονεύουμε κάποιον στήν Ἁγία Προσκομιδή, τοῦ βγάζουμεμερίδα κάτω ἀπό τόν Χριστό, τόν τιμοῦμε δηλαδή. Ὅταν λοιπόν τόν τιμᾶς, ἐνῶ δένεἶναι ἄξιος γιά τιμή, ἀφοῦ ἔκανε τό χειρότερο πράγμα πού μποροῦσε νά κάνει, τότεδέν τόν ἐλεεῖ ὁ Θεός. Ἄν ὅμως δέν τόν τιμήσουμε, ὅπως ὁρίζουν οἱ Κανόνες τῆςἘκκλησίας, θά τόν ἐλεήσει ὁ Θεός.Ἔτσι ἀπαντοῦσαν οἱ Πατέρες μας στίς μεταθανάτιες ψευτοαγάπες, πού πουλᾶνεκάποιοι δημοσιογράφοι καί κάποιοι ἄλλοι καί ἐρεθίζουν καί τούς γονεῖς καί τούςσυγγενεῖς τοῦ αὐτόχειρα.Ἀπ’ ὅλα αὐτά κατανοεῖται ὅτι δέν μποροῦμε μέ ἐπιπολαιότητα νά ἀμνηστεύουμετούς αὐτόχειρες, εἴτε εἶναι ἐνήλικες, εἴτε εἶναι καί ἀνήλικοι, γιατί εἴπαμε ἡὡριμότητα ἔρχεται πολύ νωρίς καί μάλιστα στή σημερινή ἐποχή πού ἔχει αὐξηθεῖαὐτή ἡ ροπή τῆς νεολαίας λόγω ἀκριβῶς τῆς πάνδημης ἀσέβειας. Ἐκεῖ εἶναι ἡ ρίζατοῦ προβλήματος.– Γιατί αὐτοκτονοῦν νέοι ἄνθρωποι;Πρόσφατα διάβαζα στή Γερμανία σ’ ἕνα χωριό ἔχει πέσει ἐπιδημία αὐτοκτονίας νέωνπαιδιῶν. 17-18 χρονῶν ὁμαδικά αὐτοκτονοῦν. Θά μᾶς ἔρθει καί ἐδῶ, νά τό ξέρετε,67

γιατί ἀκριβῶς τό προβάλλουμε σάν κάτι ἡρωικό κι ἀπ’ τήν ἄλλη δίνουμε στά παιδιάὅλη τή διαφθορά πού μποροῦμε νά τούς δώσουμε, ὅλη τή διαστροφή, ὅλη τή μαυρίλατοῦ διαβόλου καί τῆς κολάσεως. Κάποτε τέλος πάντων πρέπει νά φωνάξουμεσθεναρά ἔργῳ καί λόγῳ, ὅπως φώναξε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος σ’ ἕναν ὑποψήφιοαὐτόχειρα, στή φυλακή τῶν Φιλίππων. Ἔπεσαν τά δεσμά, ἄνοιξαν οἱ πόρτες καίνόμιζε ὁ φύλακας ὅτι φύγανε οἱ φυλακισμένοι καί πῆγε νά αὐτοκτονήσει. Καί τοῦφώναξε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Μή κάνεις στόν ἑαυτό σου κακό» (Πραξ. 16,28).Τό κουκούλωμα τῆς αὐτοκτονιας καί ἡ μέ θρησκευτική τελετή κήδευση δέν ἐπιλύειτό θέμα, ἀλλά τό ἀναπαράγει. Δέν λύνει τό πρόβλημα γιατί τό θέμα δέν εἶναι ἄν θάκάνουμε κηδεία ἤ ὄχι. Εἶναι ξεκάθαρο ὅτι δέν πρέπει νά κάνουμε. Τό πρόβλημα εἶναινά σταματήσει ἡ αὐτοκτονία. Νά σταματήσει ὁ διάβολος νά τρώει ἀνθρώπινες ψυχές.Κι αὐτό δέν μπορεῖ νά γίνει ὄταν κουκουλώνεις τήν αὐτοκτονία καί τούς κάνειςκηδεία, ἐνῶ δέν πρέπει. Αὐτό εἶναι ἀφιλανθρωπία καί ὄχι φιλανθρωπία.Γιά τούς ἱερεῖς δημιουργεῖται καί μείζων ἠθικό ζήτημα ὅταν συναινοῦν στήσυγκάλυψη τῶν αὐτοκτονιῶν μέ τήν παροχή θρησκευτικῶν διευκολύνσεων. ΣτήνἉγία Γραφή διαγράφεται μέ ἐντυπωσιακό τρόπο ἡ εὐθύνη αὐτή τοῦ ἱερέως ὡςἀκολούθως (ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη ἀκόμα, γράφει στόν Προφήτη Ἰεζεκιήλ): «ὁἱερέας θά πληρώσει μέ αἰώνια τιμωρία, ὄχι μόνο γιά τίς δικές του ἁμαρτίες, ἀλλά καίγιά τίς ἀμαρτίες τῶν ἁπλῶν χριστιανῶν, ἄν δέ τούς φωνάξει γιά τόν κίνδυνο» (Ἰεζ.3,17-18). Ἄν τούς φωνάξει ὅμως, ἀπαλλάσσεται ὁ ἱερέας καί τήν εὐθύνη τήν ἔχει ὁλαός. Ἄν τούς ἐπισημάνει τόν κίνδυνο, θά τιμωρηθοῦν μόνο αὐτοί πού δέν ἄκουσανκαί ὄχι ὁ ἱερέας.Γι’ αὐτό σᾶς φωνάζω καί ἐγώ γιατί ἔχω εὐθύνη. Ἄν δέν φώναζα, θά ἔπρεπε νάκαταδικαστῶ. Ἔχω πάρα πολύ λυπηθεῖ μ’ αὐτό πού γίνεται στίς μέρες μας, πούσυνεχῶς προβάλλουν τίς αὐτοκτονίες μέ τόν τρόπο πού εἴπαμε, ὅτι εἶναι ἥρωες. Κιαὐτό εἶναι ἔγκλημα γιά τόν λαό. Ξέρουν βέβαια πολύ καλά γιατί τό κάνουν αὐτοί,γιατί θέλουν νά φονεύσουν καί νά διαλύσουν τόν λαό.Ὅλα τώρα βγῆκαν στόν 20ο-21ο αἰῶνα καί ὁ Οἰκουμενισμός καί οἱ ‘ἀγάπες’ μέ τούςαἱρετικούς καί ὅλες αὐτές οἱ παρεκκλίσεις ἀπό τούς ἱερούς Κανόνες καί οἱλειτουργικές ἀναγεννήσεις καί οἱ λειτουργικές μεταφράσεις κ.λ.π. Ἑπομένως εἶναισαφές ὅτι, ἄν ἀκολουθήσουμε τήν καινοφανή μέθοδο (τήν καινούρια δηλαδή) νάκηδεύουμε ἀδιάκριτα τούς αὐτόχειρες, τότε ὡς ἱερεῖς θά θεωρηθοῦμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοιὑπεύθυνοι ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ Κριτηρίου γιά ὅλες τίς αὐτοκτονίες πού θάἀκολουθήσουν μετά τή δική μας συγκάλυψη κάποιας ἀπ’ αὐτές. Εἶναι προφανές ὅτι ὁκαθένας ἀναλαμβάνει τίς εὐθύνες του.Εἶναι πράγματι ἀφάνταστα δύσκολο, μέχρι πρακτικά ἀδύνατο νά μιλήσει κανείςσήμερα ὑπέρ τῶν ἱερῶν Κανόνων γιατί κοντά σ’ ὅλα τά ἄλλα πού ἔχουνλασπολογηθεῖ, ἔχουν πάρα πολύ λασπολογηθεῖ καί οἱ ἱεροί Κανόνες, λέγοντας ὅτιδέν μᾶς χρειάζονται καί δέν πρέπει νά βάζουμε τούς ἀνθρώπους σέ σιδηροτροχιέςκαί κανόνες, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος κ.λ.π. Ἀλλά οἱ Κανόνες εἶναι ἀκριβῶςοἱ ὁδοδεῖκτες. Ὅπως ἔχεις τόν Κώδικα Ὁδικῆς Κυκλοφορίας καί δέν μπορεῖς νά68

διαγράψεις τόν κώδικα καί νά πεῖς στούς ὁδηγούς «πηγαίνετε ὅπως θέλετε», γιατίτότε θά γίνει χάος καί κανείς δέν θά πάει πουθενά, ἔτσι δέν μπορεῖς νά διαγράψειςκαί τούς ἱερούς Κανόνες.Κι ὅμως εἶναι δύσκολο σήμερα γιατί καταπατοῦνται μέ μεγάλη ἐλαφρότητα ἀπόκληρικούς καί λαϊκούς. Ποιός τηρεῖ τούς Κανόνες σήμερα; Τούς λές ὁ Κανόναςγράφει ὅτι «δέν πρέπει νά συλλούεστε» καί λένε «Τί εἶναι αὐτά τά πράγματα τώρα;Ἐδῶ σκάσαμε!». Καί ἐπειδή ἔσκασες δηλαδή; Θά πᾶς ν’ ἁμαρτήσεις γιά νάξεσκάσεις; Πού δέν ξεσκᾶς, γιατί ἡ θάλασσα εἶναι τό μηδέν καί ἐκεῖ κάνει τήνπερισσότερη ζέστη. Παλιά οἱ γονεῖς μας μᾶς πηγαίνανε στό βουνό τό καλοκαίρι, ὄχιστή θάλασσα. Κάθε ἑκατό μέτρα πού ἀνεβαίνει κανείς, ἔχει κι ἕναν βαθμό λιγότερο.Δηλαδή, ἄν πᾶτε στά 1000 μέτρα, ἄν ἐδῶ ἔχει 35ο, ἐκεῖ θά ἔχει 25ο. Τόση δροσιάπού τό βράδυ θά χρειαστεῖς καί κουβέρτα. Οὔτε ἁμαρτάνεις, οὔτε τίποτα. Ἔχεις καίτήν ἡσυχία σου, πᾶς μέσα στό δάσος καί προσεύχεσαι, ὅλα μιά χαρά. Στόν Πόντολ.χ., στήν Τραπεζοῦντα ὅλο τό καλοκαίρι ἀνέβαιναν στό βουνό, στό ὕπαιθρο.Ἀλλά ἐκτός αὐτοῦ, τό ἀπαγορεύουν οἱ Κανόνες. Ὅταν ὁ Χριστός λέει: «Ἄν δεῖςπονηρά μία γυναίκα, κάνεις μοιχεία στήν καρδιά σου» (Ματθ. 5,28), ἐσύ ὅταν πᾶςμέσα στό καμίνι τοῦ πειρασμοῦ, δέν θά ἁμαρτήσεις;Ἡ πλειοψηφία ἀπαιτεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία νά ἀκολουθεῖ τήν λογική τοῦ κόσμου, γιατίδυστυχῶς ἡ πλειοψηφία εἶναι ἀκοινώνητη. Μόνο τό 3% πάει στήν Ἐκκλησία ἀπότούς Ὀρθόδοξους Ἕλληνες. Ἀκοινώνητη ἐννοοῦμε χωρίς Θεία Κοινωνία. Τό νάκοινωνάει κανείς μιά-δυό φορές τόν χρόνο, αὐτό δέν εἶναι λειτουργική καίμυστηριακή ζωή.Ἡ πλειοψηφία ταυτίζει τόν Χριστό μέ τόν Ἰούδα. Εἶναι ἀλήθεια αὐτό, μή σᾶς κάνειἐντύπωση, καί φαίνεται ξεκάθαρα ὅταν πάει κανείς -πού δέν πρέπει νά πηγαίνετε-στά γλέντια πού κάνουν στούς γάμους καί στίς βαφτίσεις καί τραγουδᾶνε (συγνώμηπού θά τό πῶ) «Πότε Βούδας, πότε Κούδας, πότε Ἰησοῦς κι Ἰούδας». Δηλαδή τό ἴδιοπράγμα: τί Ἰησοῦς, τί Ἰούδας; Καί τό λέμε αὐτό μετά ἀπό αὐτά τά εὐλογημέναμυστήρια τίς βαφτίσεις καί τούς γάμους! Αὐτό σημαίνει εἴτε εἶσαι μέ τόν Ἰούδα, εἴτεεἶσαι μέ τόν Χριστό, τό ἴδιο εἶναι.. Ἐκεῖ ἔχουμε φτάσει τώρα. Λένε ἀγάπη, ἀγάπη…καί στόν Ἰούδα ἀγάπη. Δέν λέω καί τόν Ἰούδα τόν ἀγαπᾶμε, ἀλλά τά ἔργα του δέν τάἀγαπᾶμε. Δέν μποροῦμε νά κάνουμε παρέα μέ τόν Ἰούδα καί νά κάνουμε τά ἔργατου. Κι ὅμως ἡ πλειοψηφία στήν Ἑλλάδα σήμερα τά ἔχουν ταυτισμένα αὐτά τά δύοκαί λένε «Γιατί ὄχι; Κι αὐτός ἄνθρωπος εἶναι».Ταυτίζει τήν Ὀρθοδοξία μέ τόν Ἰνδουισμό. Λένε ἐσεῖς κάνετε νοερά προσευχή, ἐμεῖςκάνουμε διαλογισμό, τό ἴδιο πράγμα. Δέν εἶναι καθόλου τό ἴδιο! Ταυτίζει τήνἀλήθεια μέ τό ψέμα. «Ποιά ἀλήθεια;» λένε. «Σχετικά εἶναι ὄλα. Ἐσύ τό λές ἀλήθεια,ὁ ἄλλος τό λέει ψέμα». Ταυτίζει τό φῶς μέ τό σκοτάδι καί ἀπαιτεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησίανά ἀκολουθήσει αὐτήν τήν παρανοϊκότητα. Κι ἄν κανένας παπάς δέν τήνἀκολουθήσει, τόν λένε παρανοϊκό. Αὐτόν λένε παρανοϊκό πού δέν ἀκολουθεῖ τόνσυρμό, αὐτό πού θέλουν οἱ πολλοί.69

Σ’ αὐτή τήν πνευματική τρομοκρατία πού ἀσκεῖται σέ βάρος τῶν θεμελίων τῆςπίστεως πῶς ἀπαντοῦν οἱ ὑπεύθυνοι; Μιλᾶμε γιά τά ὑψηλά κλιμάκια, Ἀρχιερεῖςκ.λ.π. Ἀπαντοῦν συνήθως διπλωματικά κι αὐτό εἶναι τό ἄσχημο. Μέ διάφορεςπροφάσεις τά διάφορα διοικητικά ὄργανα τῆς Ἐκκλησίας, ἀντί νά ἀκολουθήσουν τήνἱερατική τους συνείδηση, ἐπιστρατεύουν βολικούς συμβούλους πού μέ δικολαβικέςἑρμηνεῖες, τούς διευκολύνουν στήν καταπάτηση τῶν ἱερῶν Κανόνων. Βρῆκαν αὐτότό κόλπο: λέει αὐτό ὁ Κανόνας, ἀλλά τί ἐννοεῖ; Νά δώσουμε μιά ἑρμηνεία. Καίκάνουν μιά δικολαβίστικη ἑρμηνεία πού βολεύει. Κι ἐνῶ ὁ Κανόνας λέει‘ἀπαγορεύεται’, ἐμεῖς τό κάνουμε ‘ἐπιτρέπεται’, γιά παράδειγμα νά κηδεύουμε τούςαὐτόχειρες. Ἔχει βγεῖ κάτι σχετικό ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀλλά εἶναι ἄκυρο.Ἔτσι φτάσαμε στό ἐξευτελιστικό σημεῖο νά κηδεύουμε, θρησκευτικά παρακαλῶ,μέσα στούς ὀρθόδοξους ναούς αὐτόχειρες, ἀβάπτιστους, ἑτερόδοξους (παπικούς,προτεστάντες), ἑτερόθρησκους (μουσουλμάνους) χωρίς φόβο γιά τίς εὐθύνες μαςἀπέναντι στόν Θεό. Πῶς μπορεῖς νά κηδέψεις ἕναν μουσουλμάνο ἤ ἕναν παπικό,ἀφοῦ εἶναι ἀβάφτιστος; Τί κηδεία νά τοῦ κάνεις; Πῶς νά τοῦ πεῖς εἶσαι μακάριος πούπᾶς στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ; Ποιά Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ δέν τήν ἔχει δεῖ ποτέ τουτή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ εἶναι ἀβάφτιστος; Μακαρία ἡ ὁδός… πρός τήν ἀπώλεια.Αὐτό λέμε οὐσιαστικά. Δέν εἶναι σχιζοφρένεια αὐτό;Ἡ τακτική αὐτή ἔχει ἀποθρασύνει τούς ἐχθρούς τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας,ὥστε ἄφοβα νά ἐπεμβαίνουν σέ ὅλα τά ἐκκλησιαστικά θέματα καί νά πιέζουν μέσωτῆς τηλεοράσεως καί τοῦ ραδιοφώνου κάθε ἐγρηγοροῦσα ἱερατική συνείδηση. Ἄνβρεθεῖ ἕνας ἱερέας νά πεῖ δέν μπορῶ νά κηδέψω γιατί εἶναι αὐτόχειρας, θά τόν φᾶνετά κανάλια, τά ραδιόφωνα, οἱ πάντες.Ὑπάρχουν δυστυχῶς καί ἐπίορκοι κληρικοί. Ἐμεῖς φταῖμε γι’ αὐτό πού ἐπιτρέπουμενά χειροτονοῦνται τέτοιοι, ἐνῶ εἶναι ἀνάξιοι καί ἔχουν κωλύματα ἱεροσύνης – πάλιἐδῶ οἱ ἱεροί Κανόνες πού δέν τηροῦνται. Χειροτονοῦμε ἀνάξιους καί μετά αὐτοί οἱἀνάξιοι μέ τή σειρά τους δέν θά τηρήσουν τούς ἱερούς Κανόνες, γιατί εἶναι ἤδηχειροτονημένοι μέ κωλύματα.Στραγγαλίζουν κάθε ἱερατική ἀντίσταση, ἐνῶ ἀντίθετα διαφημίζουν κάθε ἐπίορκοκληρικό ὥστε νά γίνει παράδειγμα πρός μίμηση. Ὅτι ὁ ἐπίορκος κληρικός εἶναι ὁκαλός. Γιά τόν ὀρθόδοξο ἱερέα ἡ ἀφοσίωση στούς ἱερούς Κανόνες μέχριλεπτομερείας ἀποτελεῖ θέμα ἐπιβίωσης. Ὄχι τόσο σωματικῆς, βιολογικῆς, ὅσοπνευματικῆς. Δηλαδή, ἄν ὁ ἱερέας δέν τηρήσει τούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας,οὐσιαστικά εἶναι καθηρημένος. Οἱ Κανόνες τό λένε πώς, ἄν τούς παραβεῖς, ἄν εἶσαιλαϊκός ἀφορίζεσαι, ἄν εἶσαι κληρικός καθαιρεῖσαι. Ἕναν ἄν παραβαίνεις, ἀρκεῖ. Γιάπαράδειγμα, λέει Τετάρτη καί Παρασκευή δέν θά πρέπει νά τρῶς λάδι. Ὁπότε ὅποιοςτρώει λάδι, ἄν εἶναι λαϊκός ἀφορίζεται, ἄν εἶναι κληρικός καθαιρεῖται. Αὐτό λέει ὁΚανόνας. Ἀλλά λένε δέν πειράζει αὐτό, δέν πειράζει τό ἄλλο καί φτάνουμε σ’ αὐτέςτίς σημερινές καταστάσεις.Χωρίς ἱερούς Κανόνες δέν ὑπάρχει οὔτε Ἐκκλησία. Καί δέν ὑπάρχουν μεγάλοι καίμικροί ἱεροί Κανόνες. Ἡ ὑποχώρηση καί στίς μικρές ἐντολές εἶναι ὅμοια παράβαση70

μέ τίς μεγάλες, ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφή: «ὅστις πταίσῃ ἐν ἑνί, γέγονε πάντωνἔνοχος» (Ἰακ. 2,10). Καί σέ ἕνα νά πέσεις, εἶναι σάν νά ἔπεσες σέ ὅλα κι αὐτός πούἔπεσε σέ κάτι μικρό, δέν εἶναι μικρό ἀλλά μεγάλο. Καί «ὁ ἐν ἐλαχίστῳ ἄδικος καί ἐνπολλῷ ἄδικος ἐστι» (Λουκ. 16,10). Καί ὁ λίγο ἄπιστος, εἶναι πολύ ἄπιστος. Καί τόλίγο δηλητήριο σκοτώνει, δέν χρειάζεται νά πάρεις πολύ δηλητήριο.ΕΡΩΤΗΣΕΙΣἘρ.: Ἐμεῖς δέν εἴμαστε πνευματικά προχωρημένοι καί κάποια πράγματα μᾶς φωτίζειὁ Θεός να τά κάνουμε, κάποια ὄχι… κάνουμε τό δικό μας συνήθως… πάντοτε… Κιἔτσι δέν μποροῦμε νά προκόψουμε πνευματικά. Ἀλλά θά ἤθελα νά ρωτήσω καί κάτι.Ὁ Δεσπότης, ὅταν εἶναι σέ κηδεία διαβάζει συγχωρητική εὐχή τήν ὥρα τῆς κηδείας.Τό εἶχα ἀκούσει καί δέν τό πίστευα. Γίνεται; Θέλω νά μᾶς πεῖτε κάτι πάνω σ’ αὐτό τόθέμα.Ἀπ.: Κατ’ ἀρχάς δέν εἶναι Δεσπότης. Εἶναι Ἐπίσκοπος. Δεσπότης σημαίνειτύραννος, αὐτός ὁ ὁποῖος δεσπόζει, δηλαδή ἀσκεῖ ἐξουσία. Ὁ Ἐπίσκοπος δέν εἶναιγιά νά ἀσκεῖ ἐξουσία, ἀλλά γιά νά ὑπηρετεῖ. Εἶναι ὁ μείζων διάκονος. Ὅπως εἶπε ὁΧριστός μας: «Θέλετε νά εἶστε πρῶτοι; Καλά κάνετε καί θέλετε νά εἶστε πρῶτοι. Θάπλένετε τά πόδια ὅλων» (Μαρκ. 10,44). Αὐτός πρέπει νά εἶναι ὁ Ἐπίσκοπος. Μή μοῦλέτε τί γίνεται σήμερα. Τό ξέρω. Ὄντως ὑπάρχουν συγχωρητικές εὐχές πούδιαβάζονται ἀπό τόν Ἐπίσκοπο, ἀλλά ὄχι σέ αὐτόχειρες. Εἶναι συγχωρητικές εὐχέςπού τίς ἔχει ὁρίσει ἡ Ἐκκλησία γιά ἄλλες περιπτώσεις.Ἐρ.: Ἤθελα νά ρωτήσω, ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα πού θά φύγουμε γιά τήν ἄλλη ζωή, ἡἀλήθεια εἶναι ὅτι φεύγουμε ὅταν μᾶς καλέσει ὁ Κύριος, γιατί γίνονται καί ἀτυχήματακαί πολλά γεγονότα πού ὁ ἄνθρωπος δέν πεθαίνει. Εἶναι γραμμένο ἀπό τόν Κύριο νάμᾶς πάρει ἤ ὄχι, ἔτσι δέν εἶναι; Δηλαδή μποροῦμε ἐμεῖς νά προκαλέσουμε τόνθάνατό μας; Ἄν ἐγώ τρέχω, μπορῶ νά προκαλέσω τόν θάνατό μου, ἐνῶ ὁ Κύριος μέεἶχε γιά νά ζήσω κι ἄλλο;Ἀπ.: Σαφῶς ὅταν βάζουμε τόν ἑαυτό μας σέ πειρασμό, κάνουμε ἁμαρτία. Ὁ Κύριοςδέν τό εἶπε; Ὅταν ὁ διάβολος τόν ἀνέβασε πάνω στό τεῖχος καί τοῦ εἶπε «πέσε κάτωδέν θά πάθεις τίποτα», τό γράφει καί στήν Ἁγία Γραφή οὐσιαστικά Τοῦ ἔλεγε‘αὐτοκτόνησε’… «καί εἶναι γραμμένο ὅτι θά ἔρθουν ἄγγελοι νά Σέ σηκώσουν γιατίδέν πρέπει νά σκοντάψεις σέ λίθο τόν πόδα σου» (Ματθ. 4,6). Διαβολική συμβουλή!Παίρνει ὁ ἄλλος τήν μηχανή καί τρέχει μέ 250 χλμ καί λέει ‘θά μέ σώσει ὁ Κύριος’.Αὐτό εἶναι ἁμαρτία, εἶναι πρόκληση. Γιατί ὁ Κύριος σοῦ ἔδωσε καί μυαλό καί λογικήγιά νά τά χρησιμοποιεῖς. Δέν πρέπει νά προκαλοῦμε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.Κάποιος ἄλλος λέει ‘θά πάω ἐκεῖ’, πού ξέρει ὅτι θά ἁμαρτήσει ,‘κι ἄν εἶναι νά μοῦφέρει ὁ Θεός ἕνα ἐμπόδιο’. Αὐτό εἶναι πρόκληση στόν Θεό. Καλά ἐσύ δέν τόκαταλαβαίνεις ὅτι ἐκεῖ πού θά πᾶς θά ἁμαρτήσεις; Ἄς ποῦμε εἶσαι τόσο σκοτισμένοςπού δέν τό καταλαβαίνεις -ἄν καί τό καταλαβαίνεις- ρῶτα τόν Πνευματικό σου. Γιατίτό φορτώνεις στόν Κύριο; Νά κάνει εἰδικό θαῦμα σέ σένα; Τί νά κάνει νά σοῦ κόψειτό κεφάλι γιά νά μήν πᾶς ἐκεῖ κι ἁμαρτήσεις; Εἶπε ὁ Κύριος «νά παρακαλᾶμε νά μή71

μᾶς βάλει σέ πειρασμό» (Ματθ. 6,13), πόσο μᾶλλον νά μήν βάζουμε μόνοι μας τόνἑαυτό μας σέ πειρασμό! Ἀφοῦ Τόν παρακαλᾶμε νά μή μᾶς βάλει σέ πειρασμό, πολύπερισσότερο πρέπει νά προσέχουμε μόνοι μας νά μήν πέφτουμε σέ πειρασμό.Ἐρ.: Τό πιό σημαντικό πού μέ προβληματίζει, ὅταν θά φύγουμε γιά τήν ἄλλη ζωή,γιατί ἐξομολογούμαστε καί ἀμέσως ἁμαρτίες κάνουμε καί εἴπατε καί γιά μία ἁμαρτίαμπορεῖ νά χάσουμε τήν ψυχή μας. Ὅταν ἔρθει αὐτή ἡ ὥρα νά φύγουμε γιά τόν Κύριο,πῶς νά προσευχηθοῦμε τότε καί θά μᾶς συγχωρέσει ὁ Κύριος ἄν δέν ἔχουμε μόλιςἐξομολογηθεῖ;Ἀπ.: Ἄν ζοῦμε τήν κατάσταση τῆς μετανοίας, αὐτό εἶναι συνεχές καί δέν θά ἀφήσειὁ Θεός νά φύγουμε σέ ὥρα πού εἴμαστε ἀμετανόητοι. Θά φροντίσει νά φύγουμε σέὥρα μετανοίας. Ἐμεῖς νά κάνουμε τήν προσπάθεια, νά ἔχουμε τόν νοῦ μας, τήνἐγρήγορση πού πρέπει καί δέν θά μᾶς ἀφήσει ὁ Θεός νά χαθοῦμε. Ἀλλά θάπροσέχουμε αὐτό πού σᾶς εἶπα: «οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τόν Θεόν σου» (Ματθ.4,7). Δέν ἐπιτρέπεται νά πειράζουμε τόν Θεό, νά ἐκπειράζουμε τόν Θεό.Ὁ ἄλλος καπνίζει ἀρειμανίως καί λέει ‘Θέε μου πάνω ἀπό ὅλα ὑγεία, δῶσε μουὑγεία’. Πῶς νά σοῦ δώσει ὑγεία; Σοῦ ἔδωσε καί μυαλό.Ἐρ.: Ἐμένα μέ ἀπασχολεῖ ἀπό παλιά τό ἑξῆς: ὅσον ἀφορᾶ στήν ἔξοδο τοῦΜεσολογγίου οἱ Σουλιώτισσες πού ἔπεφταν στόν γκρεμό καί μάλιστα ὑπάρχουν καίἐπέτειοι πού γίνονται ἀναπαραστάσεις κ.λ.π.Ἀπ.: Τά μπέρδεψες λίγο. Ὁ χορός τοῦ Ζαλόγγου εἶναι μέ τίς Σουλιώτισσες. Ἔχουμεπολλά τέτοια ἀλλά ἐκεῖ εἶναι ἄλλο πράγμα γιατί αὐτές θυσιάστηκαν γιά τήνἁγνότητά τους. Ἔχουμε καί μία περίπτωση πού τήν ἐξυμνεῖ καί ὁ ἱερόςΧρυσόστομος, ὅπου εἶχε συμβεῖ κάτι παρόμοιο μέ μία παρθένα καί ὁ ἅγιοςΧρυσόστομος τήν βάζει μέ τούς Μάρτυρες, γιατί τό ἔκανε γιά νά φυλάξει τήνπαρθενία της. Σήμερα ὅμως ποῦ νά βρεῖ κανείς ὕμνο γιά τήν παρθενία! Ἡ παρθενίαἀπαξιώνεται πλήρως καί καταξιώνεται ἡ αὐτοκτονία. Ἔχουμε γυρίσει τά πάνω κάτω.Ἐρ.: Ἐγώ θέλω νά πῶ κάτι ἄλλο. Ὁ αὐτόχειρας δέν θάβεται. Ἕνας ἄνθρωπος πούδέν θέλει τήν Ἐκκλησία, δέν θέλει τόν Θεό, δέν θέλει τίποτα καί κάνει ὅλο ἁμαρτίεςκαί ὅλο βρίζει καί ὅλο ἀντίθετα. Ὅταν πεθάνει αὐτός, πού οὐσιαστικά μέ τήν ζωήτου ἀρνεῖται τόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία, δέν εἶναι ἀυτόχειρας μέ τόν τρόπο του; Πῶςδιαβάζεται σέ κηδεία;Ἀπ.: Αὐτός εἶναι πνευματικά αὐτόχειρας. Ἀλλά ἐκεῖ μπαίνει καί τό θέμα τῆς ἄγνοιας.Βλέπετε, ἄς ποῦμε, πόσοι ἄνθρωποι πεθαίνουν στήν ἐντατική καί εἶναι ἐν ἀφασία,δέν ἐπικοινωνοῦν μέ τό περιβάλλον. Ἡ ψυχή τους ὅμως ἐπικοινωνεῖ μέ τόν Θεό καίεἶναι εὐλογία νά εἶσαι σ’ αὐτή τήν κατάσταση τοῦ «φυτοῦ».Παρεμπιπτόντως δέν ἐπιτρέπεται νά πάει κανένας νά τοῦ πάρει τά ὄργανα, γιατί τόνδολοφονεῖ ἐκείνη τήν ὥρα. Ποτέ νά μήν ὑπογράφετε γιά δωρεά ὀργάνων γιά κανένανἄνθρωπο, διότι ἐκείνη τήν ὥρα αὐτός ὁ ἄνθρωπος ἔχει τήν δυνατότητα νάμετανοήσει.Ἑπομένως, ἐπειδή ἀκριβῶς δέν ξέρουμε τί ἔγινε, ἐφόσον ὁ ἄνθρωπος δέν72

αὐτοκτόνησε, δέν ξέρουμε πῶς πέθανε, πῶς ἦταν ἡ τελευταία του στιγμή, γι’ αὐτότότε κάνουμε κηδεία. Δέν ὑπάρχει ρητή ἀπαγόρευση στήν περίπτωση πού λέτε.Δυστυχῶς πολλοί ἄνθρωποι ζοῦνε ἐκτός Ἐκκλησίας, ἐκτός μυστηρίων, ἐκτός ἀγάπηςστόν Θεό κ.λ.π. Πρέπει καί γιά αὐτούς νά εὐχόμαστε.Ἐρ.: Ὅταν γίνεται γάμος χριστιανῶν καί αἱρετικῶν ἐμεῖς πῶς πρέπει νάἀντιδράσουμε; Νά πᾶμε ἤ ὄχι;Ἀπ.: Κανονικά δέν πρέπει νά πᾶμε. Γιατί κανονικά δέν γίνεται γάμος οὔτε μέΠαπικό, οὔτε μέ Προτεστάντη. Πολύ περισσότερο μέ μουσουλμάνο ἤ ὁτιδήποτεἄλλο. Ἀπαγορεύεται, διότι δέν μπορεῖ νά κολλήσει ἕνας ἀβάπτιστος μέ ἕνανβαπτισμένο. Ὅσο μπορεῖ νά κολλήσει ἕνας ἄνθρωπος μέ μιά καρέκλα -καί λίγο λέμε-μπορεῖ νά κολλήσει ἕνας βαπτισμένος μέ ἕναν ἀβάπτιστο. Δέν κολλάει μέ τίποτα. Ἄνὑπάρχουν τέτοιοι, θά πρέπει νά διαλύσουν τόν γάμο ἤ νά βαφτιστεῖ ὁ ἀβάφτιστος καίνά κάνουν κανονικό γάμο. Αὐτό λένε οἱ ἱεροί Κανόνες. Τώρα θά ἀναρωτηθεῖτε γιατίκαμιά φορά τό κάνει ἡ Ἐκκλησία. Τό κάνει γιά νά μήν αὐτοκτονήσουν. Κάνουνδηλαδή κάτι ἀκόμα χειρότερο, ἀπό ἄκρα συγκατάβαση. Ἀλλά οὐσιαστικά δέν εἶναιγάμος.73

Ἔξω οἱ κύνες«Ἔξω οἱ κύνες» (Ἀποκ. 22,15). Ἔτσι λέει στό 22ο Κεφάλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως στόν15ο στίχο. Τί θά πεῖ ἡ φράση: «Ἔξω οἱ κύνες»; Ἔξω οἱ σκύλοι δηλαδή. Ἔξω καίμακριά ἀπό τόν παμπόθητο Παράδεισο μέ τά αἰώνια ἀγαθά του… Ποιοί; «οἱ κύνεςκαί οἱ φαρμακοί καί οἱ πόρνοι καί οἱ φονεῖς καί οἱ εἰδωλολάτραι καί πᾶς ὁ φιλῶν καίποιῶν ψεῦδος». Καί ἡ ἑρμηνεία: ἔξω οἰ ἀδιάντροποι σάν τά σκυλιά, οἱ μάγοι -αὐτοίεἶναι οἱ φαρμακοί – οἱ πόρνοι καί οἱ εἰδωλολάτρες καί καθένας πού ἀγαπάει καίδιαπράττει τήν ἀπάτη καί τήν πλάνη τῆς ἁμαρτίας. Γιατί τό λέμε τώρα αὐτό; Γιατί οἱκύνες, ὅπως ἑρμηνεύουν οἰ Ἅγιοι Πατέρες, εἶναι οἱ κίναιδοι. Καί οἱ κίναιδοι εἶναιαὐτοί πού κινοῦν τήν αἰδῶ.– Ποιοί εἶναι αὐτοί πού κινοῦν τήν αἰδῶ;Εἶναι οἱ ὁμοφυλόφιλοι. Ἔτσι ἑρμηνεύει τήν λέξη «οἱ κύνες» ὀ ἑρμηνευτής Ἀρέθας.Τό λέω αὐτό ὡς ἀπάντηση σέ κάποιους πού ἰσχυρίζονται πώς ἡ Ἁγία Γραφή δέν λέειπουθενά ἐναντίον τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Τό λέει ξεκάθαρα καί δέν εἶναι τό μόνοχωρίο.Σκέφτηκα λοιπόν σήμερα νά κάνουμε μιά ἀναφορά σ’ αὐτό τό θέμα, γιατίεἶναι ἐξαιρετικά ἐπίκαιρο, ἐπεῖγον καί συγκλονιστικό, θά ἔλεγα, διότι εἶναι ἐπί θύραιςἡ ψήφιση τοῦ Νομοσχεδίου πού νομιμοποιεῖ τήν ὁμοφυλοφιλία καί τήν ἐλεύθερησυμβίωση ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου. Θά πεῖτε: αὐτό εἶναι θέμα τῆς Πολιτείας, δένεἶναι θέμα δικό μας. Ὄχι, εἶναι θέμα δικό μας! Εἶναι θέμα τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι θέμαὅλων μας, γιατί εἶναι ἀδιανόητος ὁ διαχωρισμός Κράτους καί Ἐκκλησίας. Γιατί;Γιατί τό Κράτος εἴμαστε ἐμεῖς, ἡ Ἐκκλησία. Οἱ ἄνθρωποι πού ἀποτελοῦν τό Κράτοςσήμερα, τό Ἑλληνικό Κράτος, εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας στήν συντριπτική τουςπλειοψηφία. Ὁπότε αὐτό πού ψηφίζει τό Κράτος μας εἶναι, σέ τελική ἀνάλυση, αὐτόπού ψηφίζουμε ἐμεῖς. Οἱ ἡγέτες μας δηλαδή, ἐκφράζουν ἐμᾶς -ὑποτίθεται- ἐφόσοντούς ψηφίσαμε. Ὁπότε καί αὐτά πού νομοθετοῦν ὑποτίθεται ὅτι μᾶς ἐκφράζουν.Ἀλλά δέν μᾶς ἐκφράζουν. Γι’ αὐτό ἐπέλεξα νά μιλήσουμε γιά αὐτό τό θέμα.Κατ’ ἀρχάς νά ἀπαντήσουμε σ’ αὐτούς πού λένε: – Ποῦ τό βρήκατε ὅτι ἡὁμοφυλοφιλία εἶναι κακό; – Καί ποῦ τό λέει ἡ Ἁγία Γραφή; – Καί ποῦ τό λέει ὁΧριστός; Νά ποῦ τό λέει: «Ἔξω οἱ κύνες» (Ἀποκ. 22,15). Πρῶτοι στόν κατάλογο τῶνδυστυχισμένων ἀνθρώπων πού ἀποκλείονται -ἀποκλείονται!- ἀπό τήν μακαριότητατοῦ Παραδείσου εἶναι οἱ κύνες, οἱ κίναιδοι.– Γιατί αὐτός ὁ ἀποκλεισμός;Γιατί εἶναι βαρύτατο ἁμάρτημα, τό ὁποῖο καταδικάζεται σέ ὅλη τήν Ἁγία Γραφή, ὄχιμόνο στό τελευταῖο βιβλίο, στόν Κανόνα τῆς Ἁγίας Γραφῆς. [Κανόνας τῆς ἉγίαςΓραφῆς λέγεται ἡ σειρά τῶν 27 Βιβλίων τῆς Καινῆς Διαθήκης καί τῶν 49 Βιβλίωντῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Τό σύνολο τῶν βιβλίων αὐτῶν τό λέμε Κανόνα τῆς ἉγίαςΓραφῆς. Τό τελευταῖο Βιβλίο τοῦ Κανόνος εἶναι ἡ Ἀποκάλυψη].74

Ἀλλά καί στό πρῶτο Βιβλίο τοῦ Κανόνος, τήν Γένεση, ἔχουμε τήν φοβερή καταδίκηαὐτοῦ τοῦ βδελυκτοῦ ἁμαρτήματος μέ τήν ὁλοσχερή καταστροφή τῶν πόλεωνΣοδόμων καί Γομόρρων. Οἱ κάτοικοι τῶν δύο ἐκείνων περιοχῶν εἶχαν ὅλοι, νέοι καίγέροι, ὑποδουλωθεῖ στό πάθος αὐτό, τό ἀτιμωτικότερο τῶν παθῶν -πού δένσυναντιέται οὔτε στά ζῶα, τά ζῶα σέβονται τήν φύση, τήν ὀντολογία τους- μέἀποτέλεσμα νά προκαλέσουν τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ. Εἶναι φοβερό καί νά τό πεῖ κανείςὅτι θέλησαν νά κάνουν αὐτή τήν πράξη καί μέ τούς Ἀγγέλους! Ὅπως λέει τόπεριστατικό, εἶχαν πάει οἱ Ἄγγελοι ἐκεῖ, στά Σόδομα καί τά Γόμορρα, προερχόμενοιἀπό τήν Χεβρώνα μετά τήν συνάντηση μέ τόν Ἀβραάμ καί τότε τούς εἶδαν οἱΣοδομίτες καί εἶχαν τήν ἀναίδεια νά τούς ζητήσουν ἀπό τόν Λώτ νά τούς παραδώσει,ὥστε νά ἁμαρτήσουν μαζί τους. Τόση ἦταν ἡ διαφθορά τους! Καί ὁ Θεός ἔβρεξε ἀπότόν οὐρανό «θεῖον καί πῦρ», μέ τά ὁποῖα «κατέστρεψε τάς πόλεις ταύτας καί πᾶσαντήν περίχωρον καί πάντας τούς κατοικοῦντας ἐν ταῖς πόλεσιν» καί ὅλη τήν βλάστησητῆς ὡραίας καί πλούσιας ἐκείνης περιοχῆς! (Γεν. 19,1-28). Εἶναι γραμμένα αὐτά στήΓένεση, 19ο Κεφάλαιο, στίχοι 1-28.Ἐπίσης στό Βιβλίο τοῦ Λευϊτικοῦ, τοῦ τρίτου Βιβλίου τοῦ Κανόνος τῆς ἉγίαςΓραφῆς, στό 18ο Κεφάλαιο, στόν 22ο στίχο λέει: «μετά ἄρσενος οὐ κοιμηθήσῃκοίτην γυναικείαν» (Λευϊτ. 18, 22). Συγγνώμη πού σᾶς τά λέω, ἀλλά εἴμαστεἀναγκασμένοι νά τά ποῦμε, ἡ Ἁγία Γραφή τά λέει. Δηλαδή δέν ἐπιτρέπεταιἀρσενικός μέ ἀρσενικό νά κάνουν αὐτό τό ἁμάρτημα, σάν νά εἶναι ὁ ἕνας γυναίκα.Ἀκόμα στό Κεφάλαιο 20, στόν στίχο 13 λέει: «ὅς ἄν κοιμηθῇ μετά ἄρσενος κοίτηνγυναικός, βδέλυγμα ἐποίησαν ἀμφότεροι» (Λευ. 20,13), καί οἱ δυό ἐποίησανβδέλυγμα, μιά βδελυκτή, σιχαμερή, ἀπαίσια πράξη μπροστά στόν Θεό πρῶτα καίμετά καί στούς ἀνθρώπους.Τό γεγονός τῆς καταστροφῆς μαρτυρεῖται ἱστορικῶς καί διαχρονικῶς ἀπό τήν Νεκράθάλασσα. Ὅσοι ἔχετε πάει στήν περιοχή γνωρίζετε ὅτι εἶναι ἕνας ὑγρός τάφος καίἔχει μία τεράστια πυκνότητα σέ θεῖο καί ἄλλα ἄλατα, τά ὁποῖα δέν ἐπιτρέπουν ζωήμέσα σ’ αὐτή τήν λίμνη – μιά τεράστια λίμνη εἶναι ἡ Νεκρά θάλασσα. Στήνἐπιφάνειά της ἐπιπλέουν σβῶλοι ἀπό θειάφι καί ἄν κάποιος μπεῖ μέσα δέν βυθίζεταιλόγω τῆς μεγάλης πυκνότητος τοῦ νεροῦ. Ἡ Νεκρά θάλασσα, πού βοᾶ, εἶναι μιάμαρτυρία, δέν εἶναι τυχαῖο γεγονός. Ὁ Θεός μᾶς ἔχει ἀφήσει τήν Νεκρά θάλασσα,μιά φοβερή ἀπόδειξη γιά τό ποῦ καταλήγει ὁ Σοδομισμός.Ἐκτός ἀπό αυτή ἔχουμε καί τίς μαρτυρίες τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ: «ἀμήνλέγω ὑμῖν, ἀνεκτότερον ἔσται γῇ Σοδόμων καί Γομόρρας ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἤ τῇπόλει ἐκείνῃ» (Ματθ. 10,15). Ἀπευθύνεται στούς Ἁγίους Ἀποστόλους καί λέει πώς,ἄν πᾶνε σέ μιά πόλη καί δέν τούς δεχθοῦν, ἡ πόλη αὐτή θά ἔχει χειρότερη κατάληξηἀπό αὐτή πού εἶχαν τά Σόδομα καί τά Γόμορρα, ἄν καί ἡ τιμωρία αὐτή ἦταν φοβερή!Καταλαβαίνουμε ὅτι γιά νά συγκρίνει ὁ Χριστός μας τίς καταστάσεις αὐτές σημαίνειὅτι εἶναι φοβερό τό ἁμάρτημα τῶν Σοδόμων καί τῶν Γομόρρων. Λέει ἀκόμα: «καί σύΚαπερναούμ, ἡ ἕως τοῦ οὐρανοῦ ὑψωθεῖσα, ἕως ᾅδου καταβιβασθήση· ὅτι εἰ ἐνΣοδόμοις ἐγενήθησαν αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν σοί, ἔμειναν ἄν μέχρι τῆς75

σήμερον· πλήν λέγω ὑμῖν ὅτι γῇ Σοδόμων ἀνεκτότερον ἔσται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἤσοί» (Ματθ. 11,23-24). Δηλαδή παρόλη τήν φοβερότητα τῆς τιμωρίας τῶν Σοδόμων,χειρότερο θά εἶναι αὐτό πού θά ὑποστεῖ ἡ Καπερναούμ. Πράγματι τώρα πιά ἡΚαπερναούμ εἶναι ἔρημη πόλη καί κατάσταση. Μόνο μαῦρα βράχια ὑπάρχουν ἐκεῖ.Ἐπαληθεύτηκε ἐπακριβῶς ἡ προφητεία τοῦ Κυρίου, γιατί ἐνῶ ὑψώθηκε μέχρι τόνοὐρανό ἀπό τή στιγμή πού ὁ Κύριος τήν εἶχε κάνει θά λέγαμε ὁρμητήριό Του, βάσηΤου ἱεραποστολική καί πήγαινε ἀπό ἐκεῖ καί κήρυττε σέ ὅλη τήν περιοχή, δηλαδήτιμήθηκε τόσο πολύ ἀπό τόν Κύριο, δέν δέχθηκε τό κήρυγμα τῆς μετανοίας Του.Ἐπίσης στό Κατά Λουκάν Εὐαγγέλιο (Λουκ. 17,20-29) ὁ Χριστός μας πάλι μᾶς κάνειλόγο γιά τήν ἁμαρτία αὐτή τῶν Σοδόμων καί τῶν Γομόρρων. Στούς στίχους 20-29 ὁΚύριος περιγράφει τήν κατάσταση αὐτή τοῦ κατακλυσμοῦ καί τήν παρομοιάζει μέτήν κατάσταση πρό τῆς Δευτέρας Παρουσίας καί λέει: «ὅπως γινόταν πρίν μπεῖ ὁΝῶε στήν κιβωτό, οἱ ἄνθρωποι ἤσθιον (ἔτρωγαν), ἔπινον, ἐγάμουν, ἐξεγαμίζοντο(παντρευόντουσαν καί ἐνυμφεύοντο καί ἔδιδαν σέ γάμο καί τά παιδιά τους) ἄχρι ἧςἡμέρας εἰσῆλθε ὁ Νῶε εἰς τήν κιβωτόν καί ἦλθεν ὁ κατακλυσμός καί ἀπώλεσενἅπαντας καί ὁμοίως καί ὡς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Λώτ», δηλαδή τίς ἡμέρες τῶνΣοδόμων καί τῶν Γομόρρων «ἤσθιον, ἔπινον, ἠγόραζον, ἐπώλουν, ἐφύτευον,ᾠκοδόμουν (ἔχτιζαν)», ὅπως τώρα…. Οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἀμέριμνοι γιά τήν σωτηρίατους, στόν κόσμο τους. Νοιάζονται μόνο γιά οἰκονομικά, τράπεζες, capital control, τίθά γίνουν τά λεφτά μας, τά σπίτια μας, τά αὐτοκίνητά μας, τά παιδιά μας νάπαντρέψουμε… Καί συνεχίζει: «ᾗ δέ ἡμέρᾳ ἐξῆλθε Λώτ ἀπό Σοδόμων, ἔβρεξε πῦρκαί θεῖον ἀπ᾿ οὐρανοῦ καί ἀπώλεσεν ἅπαντας». Δέν ἔπιασαν τό μήνυμα…Ὅπως καί σήμερα δέν πιάνουμε τό μήνυμα. Καί ἐμεῖς οἱ χριστιανοί. Ἀφήνουμε τούςἐκτός. Εἶναι φοβερό αὐτό πού ἐπιχειρεῖται νά γίνει, τό ὁποῖο μπορεῖ νά γίνει γιά τίςἁμαρτίες μας. Ἀλλά τουλάχιστον νά διαμαρτυρηθοῦμε λίγο. Νά κάνουμε κάτι… ἔτσιγιά τήν τιμή τῶν ὅπλων. Ἔχουν βάλει μία Διαβούλευση στό διαδίκτυο. Ἴσως εἶναικαί προκατασκευασμένο… τά πρῶτα σχόλια, ἄν προσέξετε, εἶναι ὅλα ὑπέρ! Πούδείχνει ὅτι εἶναι στημένο. Αὐτοί ἐργάζονται καί τελευταία στιγμή τό κάνουν γνωστόστόν λαό. Μάλιστα δέν τά δημοσιεύουν ὅλα τά σχόλια. Ξέρετε γιατί; Ἀπό πίσωδυστυχῶς ὑπάρχει τό οἰκονομικό, διότι ἤ θά εἶσαι στόν Χριστό ἤ θά εἶσαι στόνΜαμωνᾶ!Νά τό ποῦμε πιό ξεκάθαρα: Ἡ ὁμοφυλοφιλία ἔχει μεγάλο τζίρο! Γιά τίςφαρμακοβιομηχανίες, γιά τά νοσοκομεῖα, γιά τούς γιατρούς, γιά ὅλο τό κύκλωμα τῆςδιαφθορᾶς. Γιατί; Διότι ἀρρωσταίνει τούς ἀνθρώπους! Ξέρετε πόσοι καρκίνοιδημιουργοῦνται ἀπό τίς διαστροφικές σχέσεις; Ἄς μήν τούς κατονομάσουμε, γιατίλένε οἱ Πατέρες νά μήν ἀναφέρουμε οὔτε τό ὄνομα τοῦ κακοῦ. Καί οἱ διεστραμμένεςσχέσεις ἔχουν ἐπικρατήσει ὡς νόμιμες καί μέσα στά ἀνδρόγυνα ἀκόμα καί ὑπάρχουν«πνευματικοί» πού τίς ἐγκρίνουν. Νομιμοποιοῦμε τήν διαφθορά καί μέσα στόἀνδρόγυνο. Καρκίνοι τοῦ λάρυγγος, τοῦ φάρυγγος, χίλιοι δυό καρκίνοιδημιουργοῦνται ἀπό αὐτές τίς διαστροφές καί δέν τό λένε. Στόν Πειραιώς πούτόλμησε καί τό εἶπε, ἔπεσαν ὅλοι πάνω του. Γιατί; Γιατί ἔχει ἐπίπτωση στόοἰκονομικό, τούς χαλάει τό πλάνο. Καταλάβατε τί εἶναι πίσω ἀπό ὅλο αὐτό τό κίνημα76

πού προωθοῦν; Κι ἐμεῖς λέμε: «νά τό συζητήσουμε, ἄνθρωποι εἶναι κι αὐτοί, ἀγάπηνά ἔχουμε…». Φυσικά ἔχουμε ἀγάπη, γι’ αὐτό τό λέμε. Καί αὐτούς τούς ἴδιους τούςἀγαπᾶμε, δέν ἔχουμε κάτι μαζί τους καί πονᾶμε γιά τήν κατάστασή τους, γιατί εἶναιθύματα. Ἀλλά δέν παύει νά ὑπάρχει τό μεγάλο ἁμάρτημα τῶν Σοδόμων καί τῶνΓομόρρων.– Ξέρετε ποιό εἶναι τό μεγάλο ἁμάρτημα τῶν Σοδόμων καί τῶν Γομόρρων;Τό λέει ἡ Ἁγία Γραφή: ἡ ὑπερηφάνεια. Ἀπό τήν μεγάλη ὑπερηφάνεια ὁ ἄνθρωποςπέφτει σ’ αὐτό τό ἁμάρτημα, τό ὁποῖο δέν εἶναι ἐκ φύσεως. Γιατί ὑπάρχει καί αὐτή ἡπλάνη ὅτι γεννιέσαι ὁμοφυλόφιλος. Δέν γεννιέσαι, γίνεσαι. Δέν εἶναι ἀπό τάχρωματοσώματα, δέν εἶναι ἀπό τό DNA. Δέν εἶσαι ἀναγκασμένος νά εἶσαιὁμοφυλόφιλος. Εἶναι διαστροφή πού γίνεται ἑκούσια ἀπό τόν ἄνθρωπο.– Ἐάν ἦταν ἀναγκασμένος ὁ ἄνθρωπος νά εἶναι ἔτσι, τότε γιά ποιό λόγο νά καοῦν οἱἄνθρωποι στά Σόδομα καί τά Γόμορρα;– Γιά ποιό λόγο νά λέει ἡ Ἁγία Γραφή μήν τό κάνετε; Ἄν ὁ ἄνθρωπος δηλαδή ἦτανἀναγκασμένος νά τό κάνει, ὅπως εἶναι ἀναγκασμένος νά φάει. Δέν λέει πουθενά στήνἉγία Γραφή μήν τρῶτε. Γιατί εἶναι φυσικό καί ἀναγκαστικό νά φᾶμε, ἁπλῶς λέει νάμήν εἴμαστε γαστρίμαργοι καί λαίμαργοι. Γι’ αὐτό ὅμως λέει μήν τό κάνετε.Ἑπομένως, μποροῦμε νά μήν τό κάνουμε. Δέν εἶναι τῆς φύσεως, ἀλλά εἶναιἁμάρτημα τῆς βουλήσεως, τῆς προαιρέσεως.Ἀκόμα ἔχουμε τήν μαρτυρία τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, πού μιλοῦν στήν ΚαινήΔιαθήκη γιά τήν μεγάλη αὐτή ἁμαρτία καί ἀναφέρονται στίς ἁμαρτωλές ἐκεῖνεςπόλεις καί τήν τιμωρία τους. Στήν ἐπιστολή τοῦ Ἰούδα τοῦ ἀδελφοθέου λέει τό ἑξῆς:«ὡς Σόδομα καί Γόμορρα καί αἱ περί αὐτάς πόλεις τόν ὅμοιον τούτοις τρόπονἐκπορνεύσασαι καί ἀπελθοῦσαι ὀπίσω σαρκός ἑτέρας πρόκεινται δεῖγμα, πυρόςαἰωνίου δίκην ὑπέχουσαι». (Ἰούδα 7). Δηλαδή οἱ ἁμαρτωλοί καί διεστραμμένοιἄνθρωποι μοιάζουν μέ τά Σόδομα καί Γόμορρα, τά ὁποῖα ὑπόκεινται στό αἰώνιο πῦρ.Ἐκεῖνος ὅμως πού μιλάει πολύ ἀναλυτικά καί καταφέρεται σαφῶς κατά τοῦβδελυκτοῦ αὐτοῦ ἁμαρτήματος εἶναι ὁ ἅγιος ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος εἶναι καίτό στόμα τοῦ Χριστοῦ. Καί ἄς μήν ποῦν κάποιοι ὅτι ‘τό λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος’,γιατί σᾶς εἶπα τό λέει καί ὁ Χριστός. Ἡ γλῶσσα πού χρησιμοποιεῖ εἶναι ἔντοναρεαλιστική. Ἐπειδή, λέει (Ρωμ. 1,25-32), οἱ ἄνθρωποι λάτρευσαν τήν κτίσηπαραμερίζοντας μέ περιφρόνηση τόν Κτίστη, τόν Θεό δηλαδή, γι’ αὐτό ὁ Θεὸςἐπέτρεψε νά παραδοθοῦν σέ ἀτιμωτικά πάθη. Παραχώρησε ὁ Θεός. Ὄχι ὅτι ὁ Θεόςθέλει νά πέσουμε, ἀλλά ἐπειδή σέβεται τήν ἐλευθερία μας καί τήν βούλησή μας,βλέπει ὅτι αὐτό θέλουμε, ἀφήνει μέσα σέ ὅρια νά ἱκανοποιήσουμε τίς ἐπιθυμίες μας.Ἐπέτρεψε νά παραδοθοῦν σέ ἀτιμωτικά πάθη, διότι οἱ γυναῖκες τους ἄλλαξαν τήνφυσική σχέση καί χρήση μέ τήν ἀφύσικη καί ἐξευτελίστηκαν μέ ἀκατονόμαστεςἀσέλγειες. Δέν ὑπάρχει μόνο στούς ἄνδρες καί στίς γυναῖκες ὑπάρχει αὐτό τόἁμάρτημα. Μέ τόν ἴδιο ἀκριβῶς τρόπο καί οἱ ἄνδρες ἄφησαν τήν φυσική σχέση καίχρήση τῆς γυναίκας καί φλογίστηκαν ἀπό φωτιά ἀκράτητης ἐπιθυμίας μεταξύ τους,προβαίνοντας σέ ἀσελγεῖς καί ἄτιμες πράξεις ἀρσενικοί μέ ἀρσενικούς καί77

παίρνοντας ἀπό τόν ἴδιο τόν ἑαυτό τους τόν μισθό πού τούς ἄξιζε γιά τήν πλάνη τῆςεἰδωλολατρίας τους. Καί προσθέτει ὁ θεοφώτιστος Ἀπόστολος: Αὐτοί, ἐνῶ γνώρισανκαλά ἐκεῖνο πού ὁ Θεός τούς πρόσταξε ὡς δίκαιο, ὅτι δηλαδή ὅσοι κάνουν τέτοιαἔργα εἶναι ἄξιοι θανάτου, ὄχι μόνο τά κάνουν -προσέξτε γιατί ἔχει σχέση μέ τό gaypride (τήν ὑπερηφάνεια)- ἀλλά καί ἐπιδοκιμάζουν ἐκείνους πού τά κάνουν,δείχνοντας ἔτσι ὅτι τρέχουν πρός τό κακό, ὄχι ἀπό ἀδυναμία, ἀλλά ἀπό βαθιάδιαφθορά τῆς ψυχῆς τους καί θέλουν χειροκροτητές. Γι’ αὐτό κάνουν τά gay pride.«Εἶμαι ὁμοφυλόφιλος καί τό καυχῶμαι καί θέλω νά μέ χειροκροτήσεις».Γι’ αὐτό καί οἱ θεοφόροι Πατέρες ἐπιμένουν πολύ στήν καταδίκη τοῦ βδελυκτοῦαὐτοῦ πάθους. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέει ὅτι αὐτό εἶναι «δαιμονικός βίος». Ὄχιζωώδης, τά ζῶα δέν φτάνουν σ’ αὐτό τό σημεῖο. Δαιμονικός βίος, χειρότερα ἀπό τάζῶα. Ὅλα τά πάθη, λέει, εἶναι ἀτιμωτικά. Ὅλα τά πάθη ἀτιμάζουν, ξευτελίζουν τόνἄνθρωπο καί ἡ γαστριμαργία καί ἡ λαιμαργία, ἀλλά προπάντων αὐτό τό πάθος. Καίἀλλοῦ τό ὀνομάζει «κολοφῶνα τῶν κακῶν», ἀποκορύφωμα ὅλων τῶν κακῶν.«Νόσημα χαλεπόν (βαρύ) καί ἀνίατον». Ὅλα βέβαια θεραπεύονται μέ τήν χάρη τοῦΘεοῦ. «Λοιμόν, λοιμῶν χαλεπώτερον», πανώλη χειρότερη ἀπό τίς πανώλεις – ἡπανούκλα, φοβερή ἀρρώστια μέ πάρα πολλά θύματα, ὅταν πέσει σέ μιά πόλη. Τονίζειδέ ὁ ἱερός Χρυσόστομος ὅτι αὐτό, ὅπως ἄλλωστε καί ὅλα τά πάθη, προέρχεται ἀπότό ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δόθηκαν στίς ἀπολαύσεις καί ἀπεμάκρυναν ἀπό τήν ψυχήτους τόν φόβο τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό καί ὁ Θεός τούς ἐγκατέλειψε. Ἐπίσης ὁ ΜέγαςΒασίλειος τό καταδικάζει ἀπερίφραστα μέ τόν Ζ΄ καί ΚΒ΄ Κανόνα του.Γνωρίζουμε βέβαια τήν γνώμη τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀλλά ἀπαντᾶμε σ’ ἐκείνους πούλένε: «Ποῦ τό εἴδατε ὅτι εἶναι ἁμαρτία ἡ ὁμοφυλοφιλία; Καί πρέπει νά σεβόμαστε τάδικαιώματά τους καί τό δικαίωμα στό διαφορετικό». Ἔτσι ὀνομάζουμε τώρα τήνδιαστροφή: διαφορετικό! Εἶναι σκόπιμο τό λεξιλόγιο πού χρησιμοποιεῖται. Ὅπως δένλένε ἔκτρωση ἀλλά διακοπή κύησης. Διακοπή… ὅπως λέμε διακοπή ρεύματος…κλείνεις τόν διακόπτη…Σήμερα οἱ δοῦλοι τῆς ἠθικῆς αὐτῆς διαφθορᾶς ἔπαθαν τέτοια πώρωση καίδιαστροφή, ὥστε ὀργανώνουν «παρελάσεις ὑπερηφανείας», διαφημίζονταςπροκλητικά τήν διαστροφή τους καί «ἐπαγαλλόμενοι» γιά τήν πονηρία τους στήνἈθήνα καί στήν Θεσσαλονίκη μέ προπορευομένους τούς Δημάρχους δυστυχῶς, τούςὁποίους ψηφίζουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι. Γι’ αὐτό πρέπει νά κλαῖμε ὡς ἔθνος.Ὑπερηφανεύονται γι’ αὐτό πού χαροποιεῖ τούς ἀνθρωποκτόνους δαίμονες, ἐξοργίζειτόν Θεό καί προκαλεῖ ἀηδία στούς ἀνθρώπους. Μιλοῦν γιά «διαφορετικότητα», ἐνῶαὐτό πού βιώνουν εἶναι ἔσχατη ἀναισχυντία. Σιγά-σιγά θά μᾶς ποῦν «καί ὁ φόνος,ἐντάξει, μιά διαφορετικότητα εἶναι! Ἐσύ δέν θέλεις νά σκοτώνεις, ἐγώ θέλω νάσκοτώνω. Εἶμαι διαφορετικός! Τί σέ πειράζει; Γιατί μέ ἐμποδίζεις;». Ἐκεῖ θάφτάσουμε. Στή σχιζοφρένεια δηλαδή.Εἶναι καταφανῶς δαιμονική ἐνέργεια, πού ἀποβλέπει στήν ἀποκτήνωση τοῦἀνθρώπου καί στήν πλήρη διάλυση τῆς θεόπλαστης προσωπικότητός του.Ταυτόχρονα δέ διαλύουν τόν θεοΐδρυτο θεσμό τῆς οἰκογένειας καί ἄρα ὅλο τόνκοινωνικό ἱστό. Εἶναι προφανές ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δέν ἔχουν ἀπογόνους.78

Διεκδικοῦν ὅμως! Ζητᾶνε τήν υἱοθεσία… Τό καημένο τό παιδάκι πού θά εἶναι σέ ἕνατέτοιο «ζευγάρι», τί θά τραβήξει καί πόσο φυσιολογικό θά εἶναι….;Λυπᾶμαι ὅμως γιά μᾶς, γιατί δέν ξέρω, ἄν συνειδητοποιοῦμε πόσο φοβερό εἶναι αὐτόπού συμβαίνει, γιατί δέν θά ἔχει συνέπειες μόνο στούς ἴδιους. Ἡ νομιμοποίηση αὐτοῦτοῦ πράγματος προωθεῖται μέ τήν δική μας ἀνοχή.Μέ αὐτή τήν πλήρη ἐξαχρείωση ποιός θά σώσει τά δυστυχισμένα αὐτά πλάσματακατά τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως; Καί ὄχι μόνο αὐτούς, ἀλλά καί ὅσους τούςἐπιδοκιμάζουν; Γιατί εἶναι πολλοί πού τούς χειροκροτοῦν. Διότι τίς προκλητικέςαὐτές παρελάσεις πού γίνονται, δυστυχῶς ὅπως εἴπαμε, τίς ὑποστηρίζουν οἱδήμαρχοι τῶν ἁγίων πόλεων, τῆς Ἀθήνας μέ τόν Ἅγιο Διονύσιο τόν Ἀρεοπαγίτη, τήνἉγία Φιλοθέη καί τῆς Θεσσαλονίκης μέ τόν Ἅγιο Δημήτριο καί τόν Ἅγιο Γρηγόριοτόν Παλαμᾶ πού γιορτάζουμε σήμερα. Καί ἀντί νά κλαῖμε, χειροκροτοῦμε.Ὅποιος «συνευδοκεῖ» μέ ὅσους ἐνεργοῦν κατ’ αὐτόν τόν τρόπο, «παρουσιάζεταιοἱονεί (τρόπον τινά) σύμμαχος καί συνεργάτης ὑπέρ τοῦ βασιλείου τοῦ σατανᾶ καίτῶν συμφερόντων του. Ἔτσι ὑπερασπιζόμενος αὐτούς, ἐνθαρρύνει καί τούς ἄλλουςνά κάνουν τά ἴδια! Γι’ αὐτό δέν εἶναι μικρό ἀτόπημα ἕνας ἄρχοντας νά ὑποστηρίζειτήν διαστροφή. Εἶναι πολύ βαρύτερο ἀπό τό νά τό κάνει ἕνας ἁπλός ἄνθρωπος, γιατίὁ ἄρχοντας εἶναι πρότυπο γιά τόν λαό. Πρέπει νά εἶναι καλό πρότυπο γιά τόν λαό.Τό βδελυρό ἀνοσιούργημα τῶν κατοίκων τῶν Σοδόμων καί τῆς Γομόρρας ἦταν,ὅπως εἴπαμε, τό διαστροφικό πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Ὡστόσο, μέσα στήν ἉγίαΓραφή ἔχουμε μία ἀναφορά στό ἁμάρτημα τῶν Σοδομιτῶν ἀπό τό στόμα τοῦ ἴδιουτοῦ Θεοῦ, πού μᾶς συγκλονίζει ἀκόμα περισσότερο. Γύρω στό 600 π.Χ. ὁ Θεός μέσῳτοῦ προφήτου Ἰεζεκιήλ προειδοποιεῖ τούς ἀμετανόητους Ἰουδαίους γιά τήν τιμωρίαπού πρόκειται νά ἐπέλθει κατά τῆς Ἱερουσαλήμ λόγω τῆς τραγικῆς ἀποστασίας τηςἀπό τόν νόμο Του καί τῆς γενικῆς διαφθορᾶς της. Αὐτός ἦταν ὁ λόγος πού ἔπεσε ἡἹερουσαλήμ. Ἐξαιτίας τῆς εἰδωλολατρείας τους καί τῆς διαφθορᾶς τουςὑποδουλώθηκαν οἱ Ἑβραῖοι καί πῆγαν αἰχμάλωτοι στή Βαβυλώνα. Ὀνομάζει ὁπαντοκράτωρ Κύριος τά Σόδομα ἀδελφή τῆς Ἱερουσαλήμ, ἐξηγώντας παράλληλαγιατί τήν κατέστρεψε ὁ Ἴδιος καί ταυτόχρονα ἀπειλώντας τήν Ἱερουσαλήμ ὅτι θάἔχει τήν ἴδια κατάληξη κι αὐτή.Αὐτό πού μᾶς ἐκπλήσσει στά λόγια τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅτι τό ἁμάρτημα τῶν Σοδόμωνδέν ὀνομάζεται ἀπό τόν καρδιογνώστη Κύριο ὅπως τό ξέρουμε, ἀλλά: «Πλήν τοῦτοτό ἀνόμημα Σοδόμων τῆς ἀδελφῆς σου». Ποιό; «Ὑπερηφανία» (Ἰεζ. 16,49)! Ἡὑπερηφάνεια, ἡ καύχηση, τό θράσος, ἡ ἀλαζονεία! Καί ἐξηγεῖ ὁ Ἅγιος Θεός:«Ἐμεγαλαύχουν καί ἐποίησαν ἀνομήματα ἐνώπιον ἐμοῦ» (Ἰεζ. 16,50). Εἶχανὑπερηφάνεια, μεγαλαυχοῦσαν, ὑπερηφανεύονταν μέ τά λόγια τους,κομπορρημονοῦσαν καί ἐποίησαν ἀνομήματα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἦταν ἀλαζόνες καίἔκαναν τήν ἁμαρτία ὄχι κρυφά, ἀλλά φανερά, μπροστά Μου, στό φῶς τῆς ἡμέρας,χωρίς συστολή καί φόβο. «Τήν ἁμαρτίαν… οὐχί λάθρᾳ ἐπαισχυνόμενοι πεποιήκασιν,ἀλλ’ οἱονεί ἐπαγαλλόμενοι τῇ ἐργασίᾳ τῶν πονηρῶν ἀνήγγειλαν πᾶσι καίἐνεφάνισαν» σχολιάζει ὁ Μέγας Βασίλειος. Τήν διέδιδαν παντοῦ καί τήν διαφήμιζαν79

σάν νά ἀγάλλονταν μέ τά βρώμικα ἔργα πού ἔκαναν.Πρέπει νά γνωρίζουμε ὅτι ὑπάρχουν τρεῖς βαθμοί στήν ἁμαρτία. Ἡ πρώτη βαθμίδαεἶναι ὅταν κανείς κάνει τήν ἁμαρτία κρυφά, γιατί ντρέπεται. Ὁ δεύτερος βαθμός εἶναιβαρύτερος, γιατί δέν ντρέπεται καί κάνει τήν ἁμαρτία φανερά, ὅπως τώρα οἱλεγόμενες «ὁλοκληρωμένες σχέσεις» τῶν νέων, πρό τοῦ γάμου, πού εἶναι ἡ ἁμαρτίατῆς πορνείας. Σήμερα γίνεται φανερά καί θεωρεῖται καί φυσιολογική. Στό βιβλίο πούλέγεται Πηδάλιοʾ καί ἀποτελεῖ τήν θεραπευτική τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐπιβάλλεταιἑφτά χρόνια ἀκοινωνησία σέ ὅποιον κάνει αὐτή τήν ἁμαρτία. Ἑφτά χρόνια δηλαδήχρειάζεται ἡ ψυχή, ἐφόσον μετανοήσει καί σταματήσει τήν ἁμαρτία, γιά νάἐπανέλθει διά τῆς μετανοίας σέ μία καλή πνευματική κατάσταση. Καταλαβαίνετεδηλαδή τί ζημιά παθαίνει ὁ ἄνθρωπος ἀπό αὐτή τήν ἁμαρτία. Σήμερα γίνεται φανερά,δημόσια καί μέ τήν εὐλογία τῶν γονέων, πού εἶναι ἀνάξιοι νά λέγονται γονεῖς ὅσοισπρώχνουν τά παιδιά τους σ’ αὐτές τίς σχέσεις μέ τήν ἀνοχή τους καί μέ τό νάἐπιτρέπουν νά μπαίνουν στό σπίτι τους. Μάλιστα τούς στρώνουν καί τό κρεβάτιτάχατες γιατί θά παντρευτοῦν… Λές καί ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας εἶναι νάπαντρευτοῦμε.Ἀλλά ὑπάρχει καί χειρότερος βαθμός ἁμαρτίας: ὅταν κάνεις τήν ἁμαρτία δημόσια καίἀπαιτεῖς νά σέ χειροκροτήσουν κιόλας. Νά ζητᾶς τόν ἔπαινο γι’ αὐτό πού κάνεις.Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι τά gay pride καί ὅλες οἱ ἁμαρτίες πού ζητοῦν δημόσιαἀναγνώριση καί ἔπαινο.Γι’ αὐτό κι Ἐγώ, συνεχίζει στόν λόγο Του ὁ δικαιοκρίτης Κύριος, τούς ἀφάνισα ἀπόπροσώπου γῆς, ἔτσι πού τούς εἶδα νά φέρονται «καί ἐξῆρα αὐτάς καθώς εἶδον» (στίχ.50) γιατί «τό ἀνόμημα τῶν Σοδόμων εἶναι ὑπερηφανία».Βλέπετε δέν εἶναι τόσο τά σαρκικά ἁμαρτήματα. Εἶναι βαρύτατα ἁμαρτήματα καί τάσαρκικά ἀλλά πάνω καί ἀπό αὐτά εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια. Αὐτό εἶναι τό νόσημα πούἔχει ὁ διάβολος. Ὁ διάβολος δέν ἔχει ἁμαρτίες σαρκικές γιατί δέν ἔχει σάρκα, εἶναιπνεῦμα, ἀλλά ἔχει τό χειρότερο τῶν ἁμαρτημάτων τήν ὑπερηφάνεια. Καί οἱΠρωτόπλαστοι δέν ἁμάρτησαν σαρκικά. Μετά τήν πτώση λόγω τῆς ὑπερηφάνειαςἦρθαν σέ σχέση σαρκική. Μόνο ἐπειδή δέν θέλησαν νά ποῦν ἥμαρτον στόν Θεό,ἔχασαν τόν Παράδεισο. Ὁ Ἀδάμ ἔριχνε τό φταίξιμο ἔμμεσα στόν Θεό πού ἔφτιαξετήν γυναῖκα καί τόν παρέσυρε. Ἡ Εὔα πάλι σέ τελική ἀνάλυση ἔβγαζε φταίχτη τόνΘεό, γιατί ἔφτιαξε τό φίδι πού τήν ξεγέλασε. Δέν εἶπαν: «Θεέ μου ἔχεις δίκαιο,σφάλλαμε…», ἀλλά δικαιολογήθηκαν. Ὅπως καί σήμερα. Λές κάτι σέ κάποιον καίἀμέσως δικαιολογεῖται. Γιατί δέν τό παραδέχεσαι; Πές: «τό ἔκανα, ἥμαρτον,συγχωρέστε με». Ἡ δικαιολογία εἶναι ὑπερηφάνεια καί μᾶς βγάζει ἔξω ἀπό τήν χάρητοῦ Θεοῦ. Οἱ ἅγιοι λένε: «ἔχεις-δέν ἔχεις δίκαιο, μήν δικαιολογεῖσαι». Μή ζητᾶς τόδίκιο σου, ζήτα συγχώρηση. Πολλούς ἁγίους τούς κατηγοροῦσαν γιά ἀνηθικότητες,γιά φοβερές ἁμαρτίες καί ἐνῶ δέν τά εἶχαν κάνει, δέν τό ἔλεγαν. Μπορεῖ μάλιστα νάἀνέτρεφαν παιδιά πού δέν ἦταν δικά τους καί κάποια στιγμή φανέρωνε ὁ Θεός τήνἁγνότητα καί τήν καθαρότητά τους.Προσέξτε ὅλα αὐτά τά λέω, γιατί θά μᾶς ἔρθουν οἱ συνέπειες καί εἶναι φοβερές. Τά80

Σόδομα καί τά Γόμορρα καταστράφηκαν ὁλοκληρωτικά παρόλο πού ὑπῆρχαν καίκάποιοι καλοί ἄνθρωποι, ὁ Λώτ καί ἡ οἰκογένειά του. Ἀλλά εἶχε πεῖ ὁ Θεός στόνἈβραάμ ὅτι δέν εἶναι οὔτε δέκα! Ἄν ἦταν ἔστω δέκα καλοί ἄνθρωποι θάσωζόντουσαν καί οἱ πέντε πόλεις. Δέν ἦταν οὔτε δέκα! Καί κατεστράφησαν ὅλοι καίοἱ καλοί μετά βίας γλίτωσαν. Ἡ γυναίκα τοῦ Λώτ ἔμεινε στόν δρόμο. Πρέπει πολύ νάπροσέξουμε ὡς ἔθνος, ὡς Κράτος, ὡς Ἕλληνες κ.λ.π. Πρέπει ὅμως πρῶτα νάβάζουμε τό Ὀρθόδοξοι, γιατί, ἄν δέν παραμείνουμε Ὀρθόδοξοι, θά χάσουμε καί τόνἙλληνισμό μας καί τήν ταυτότητά μας καί τήν ἐθνότητά μας. Ἐκεῖνο πού φύλαξε τόἜθνος μας ἦταν ἡ Ὀρθοδοξία καί ὄχι ἡ Ἑλληνικότητα. Τήν Ἑλληνικότητα τήνφύλαξε ἡ Ὀρθοδοξία. Ἄν χάσουμε τήν Ὀρθοδοξία, τήν ὀρθοπραξία, τόν ὀρθό βίο, θάχάσουμε καί τήν Ἑλληνικότητά μας μετά. Θά χαθοῦμε τελείως. Τουλάχιστον νάὑπάρχει αὐτό τό «λείμμα», ἡ μαγιά ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος.Ἐπικεντρώνομαι σ’ αὐτό τό ἁμάρτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, γιατί εἶναι πολύ βαρύ γιάτό ἔθνος μας. Εἶναι βαρύ, ὄχι γιατί τό κάνουν πολλοί ἀλλά διότι ὡς ἔθνος, ὡς κράτος,πᾶμε νά τό νομιμοποιήσουμε ἐπίσημα, νά τό χειροκροτήσουμε. Μετά τά παιδιά μαςθά τό θεωροῦν φυσικό, ὅπως τό σύνδρομο Down, πού μοῦ ἔλεγαν καί κάποια παιδιάπού ἦρθαν στό Μοναστήρι. Αὐτό τούς περνοῦν στά σχολεῖα, ὅτι εἶναι ὅπως τόσύνδρομο Down, τό ὁποῖο εἶναι μιά χρωμοσωμική ἀνωμαλία. Γεννιέσαι μ’ αὐτό, δένμπορεῖς νά τό ἀλλάξεις. Καί τούς περνοῦν αὐτό τό ψέμα ὅτι καί ἡ ὁμοφυλοφιλίαεἶναι τό ἴδιο. Ἐνῶ σ’ αὐτούς δέν ὑπάρχει τέτοια χρωμοσωμική ἀνωμαλία, εἶναιφυσιολογικότατοι ὡς πρός τά χρωμοσώματα, ὡς πρός τό DNA τους. Ἀλλά ὅταν τόκάνουμε νόμο τοῦ κράτους, περνάει τό μήνυμα στό παιδί ὅτι εἶναι καλό πράγμα,ἀφοῦ εἶναι νόμος. Ἀλλά δυστυχῶς σήμερα ψηφίζουμε ἄνομους νόμους! Ὅπωςἔχουμε ψηφίσει καί τόν νόμο γιά τίς ἐκτρώσεις καί -πιστεύω τό ξέρετε- πληρώνουμεγιά τίς ἐκτρώσεις πού γίνονται ἐπίσημα στό κράτος. Μέ τόν δικό μας φόρο γίνονταιπλέον οἱ ἐκτρώσεις στό Κράτος μας, μέ τήν συμμετοχή μας… Μετά τήν ὕβρι λοιπόντῆς ὁμοφυλοφιλίας θά ἔρθει – γιατί ὄχι; – καί τῆς παιδοφιλίας! Καί νά μή πῶ-ντρέπομαι- ἀκόμα χειρότερα καί τῆς κτηνοβασίας. Ἤδη αὐτό τό πράγμα ἔχειἀναγνωριστεῖ στήν Γερμανία. Φανταστεῖτε μετά ἄν θά μπορέσουμε νά ὑπάρχουμε…Δέν θά ὑπάρχει λόγος νά ὑπάρχουμε τότε ὡς ἔθνος. Γιατί μετά τήν ὕβρι ἔρχεται ἡσυντριβή. «Τῆς πτώσεως ἡγεῖται ὕβρις» (Παρ. 16,18) καί «ὁ Κύριος ὑπερηφάνοιςἀντιτάσσεται» (Παρ. 3,34).Ρώτησαν τόν Ἅγιο Παΐσιο:– Γέροντα, τί συμβαίνει μέ τούς ὁμοφυλόφιλους; Μερικοί γιατροί λένε ὅτιγεννιοῦνται ἔτσι, ὅτι εἶναι δηλαδή θέμα χρωμοσωμάτων, θέμα τῆς φύσης, ἄρα εἶναιἀδύνατο αὐτοί οἱ ἄνθρωποι νά ἀλλάξουν καί ἑπομένως ἄδικα τούς ταλαιπωροῦν, καίὅτι δέν ἔχουν εὐθύνη αὐτοί.– Πά! Πά! Ὄχι, βρέ παιδί μου, δέν εἶναι ἔτσι. Εἶναι ἕνα πάθος καί αὐτό ὅπως καί τάἄλλα πάθη.– Δηλαδή, μπορεῖ νά διορθωθεῖ ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος;– Πῶς δέν μπορεῖ! Μπορεῖ!… Ἄν θέλει καί προσπαθήσει μπορεῖ νά κόψει τήν κακιά81

συνήθεια… Πολύ βοηθάει νά ἔχει κανείς ἕναν πραγματικό καί καλό φίλο.– Πῶς γίνεται κανείς ὁμοφυλόφιλος; Φταίει ἡ οἰκογένεια;– Ἄν εἶναι μικρό παιδάκι πιό ἀδύνατο, πιό συνεσταλμένο καί δέν προσέξουν τίςπαρέες του, τότε κανένας ἀλήτης μπορεῖ νά τό στριμώξει μέ τό ζόρι… ἕλκεται καίαὐτό μετά ἀπό τήν ἡδονή καί σιγά-σιγά συνηθίζει.Αὐτά εἶναι μαρτυρίες ἀπό τό βιβλίο: ‘’Ὁ Πατήρ Παΐσιος μοῦ εἶπε’’, τοῦ ἈθανασίουΡακοβαλῆ.Νά σᾶς πῶ καί κάποια ἀπό αὐτά πού ἔλεγε ἕνας σύγχρονος Γέροντας πού κοιμήθηκεπολύ πρόσφατα στήν Κρήτη, στίς 02-12-2013, ὁ π. Ἀναστάσιος τῆς Ἱερᾶς ΜονῆςΚουδουμᾶ. Ἁγιασμένος ἄνθρωπος, μεμαρτυρημένης ἁγιότητας ἀπό πολλούςἀνθρώπους στήν Κρήτη, σεβαστούς ἱερεῖς, ἀρχιερεῖς κ.λ.π. Προσέξτε τί ἔλεγε αὐτόςὁ ἄνθρωπος, ἕνας σύγχρονος ἅγιος δηλαδή, ὁ ὁποῖος ζοῦσε τήν νοερά προσευχή καίφοβερές πνευματικές καταστάσεις. Ἔλεγε μεταξύ ἄλλων: «Γάμος καί μοναχισμόςἔχουν τόν ἴδιο σκοπό. Νά διασώσουν τό κατά φύσιν καί νά ὁδηγήσουν στό ὑπέρφύσιν». Τό κατ’ εἰκόνα νά φτάσει στό καθ’ ὁμοίωση. «Νά ἐπαναφέρουμε μέ τήνἄσκηση τήν ἡδονή ἀπό τίς αἰσθήσεις στόν νοῦ, ὅπως πρίν ἀπό τήν πτώση». Οἱἡδονές εἶναι δύο εἰδῶν: ὑπάρχουν οἱ σαρκικές ἡδονές, οἱ αἰσθησιακές, τῶναἰσθήσεων, οἱ κατώτερες, θά λέγαμε οἱ ζωώδεις, καί ὑπάρχουν καί οἱ ἀνώτερες οἱπνευματικές, οἱ ἡδονές τοῦ νοῦ. Θά πρέπει λοιπόν ὁ ἄνθρωπος διά τῆς πνευματικῆςζωῆς, τουτέστιν, διά τῆς ἡσυχίας, ἄσκησης καί μυστηριακῆς ζωῆς: ἐξομολόγησης,Θείας Κοινωνίας «νά μεταποιήσει τό βιολογικό σέ πνευματικό» καί νά ἐπαναφέρειτήν ἡδονή ἀπό τίς αἰσθήσεις στόν νοῦ. Νά μήν κυνηγᾶμε τίς ἡδονές τῶν αἰσθήσεων-τί θά φᾶμε, τί θά πιοῦμε κλπ- ἀλλά τίς ἡδονές τοῦ νοός, τίς πνευματικές ἡδονές.Πάει κανείς στήν Θεία Λειτουργία καί αἰσθάνεται τέτοια πνευματική ἡδονή πού δένθέλει νά τελειώσει. Ἤ λέει κανείς: «ἔκλαψα στήν προσευχή μου καί νιώθω πολύὡραῖα, μία πληρότητα». Αὐτό εἶναι πνευματική ἡδονή. Τά ἔχουμε χάσει αὐτά ἐνπολλοῖς, γιατί δέν προσευχόμαστε καί δέν ζοῦμε πνευματική ζωή.«Ὅταν δέν τό κάνουν αὐτό οἱ ἄνθρωποι, – δηλαδή νά μεταποιοῦν τό βιολογικό σέπνευματικό – ἀλλά ὁδηγοῦν στό παρά φύσιν, ὄχι μόνο δέν εἶναι ὠφέλιμοι δρόμοι,ἀλλά εἶναι καί ἐπικίνδυνοι, γιατί νομιμοποιοῦν τήν ἁμαρτία». Λένε μερικοί: «τί νάκάνουμε; ἕνα φαΐ μᾶς ἔμεινε» καί ἀπό τό φαΐ πᾶνε καί στά ὑπόλοιπα. Αὐτός εἶναιζωώδης, σαρκικός ἄνθρωπος καί ὅσο δέν τό πολεμάει, τόσο σαρκοποιεῖται καί ἡψυχή του. Ἔτσι γίνεται: ἄν δέν πᾶς στόν Θεό, θά πᾶς στήν σάρκα. Δέν μένειςστάσιμος ἤ θά πᾶς πάνω ἤ κάτω. Ἄν δέν πᾶς πάνω, θά πᾶς κάτω μέ τήν θέλησή σουἤ ὄχι. Ἑπομένως ὅσο περνοῦν τά χρόνια ἤ θά γίνεται πνευματοποίηση τῆς σάρκας ἤθά γίνεται σαρκοποίηση τοῦ πνεύματος. Ἕνας ἄνθρωπος ὅσο μεγαλώνει, ἄν δένἀγωνίζεται πνευματικά, γίνεται πιό διεστραμμένος καί πιό διεφθαρμένος. Ἡδιαφθορά τῶν ἡλικιωμένων δέν συγκρίνεται μέ τήν διαφθορά τῶν νέων. Πολύχειρότεροι εἶναι κάποιοι ἡλικιωμένοι.Συνεχίζει ὁ π. Ἀναστάσιος: «Ὁ Γέροντας μου, Ἀρχιεπίσκοπος Τιμόθεος, ἀπαγόρευεκαί ἀντίδωρο ἀκόμα νά δίνουμε στούς ἀρραβωνιασμένους πού εἶχαν σχέσεις. Τώρα,82

ἀξιώνουν καί τήν Θεία Κοινωνία…». Κι ἄν τοῦ πεῖς ὅτι δέν ἐπιτρέπεται, μπορεῖ νάθυμώσει καί νά μήν ξαναέρθει γιά ἐξομολόγηση. Βέβαια καί πού ἦρθε μία φορά, τίἔκανε; Ἦρθε γιά νά κάνει τό θέλημά του, ὄχι γιά νά μετανοήσει. «Ἀπό τήν ἀνάξιασυμμετοχή στήν Θεία Κοινωνία -προσέξτε τί λέει- δαιμονίζονται πολλοί ἄνθρωποι».Ξέρετε πόσοι δαιμονισμένοι ὑπάρχουν στίς μέρες μας; Πάρα πολλοί. Ἁπλῶς τάδαιμόνια κάποτε εἶναι κρυφά δέν ἐκδηλώνονται, παρά μόνο σέ δεδομένες στιγμές.«Τούς εὐεργετεῖ πάλι ὁ Χριστός, διά μάστιγος καί ἀφορήτου ὀδύνης». Ὁδαιμονισμός δέν εἶναι τιμωρία καί ἐκδίκηση τοῦ Θεοῦ. Πάλι παιδαγωγία εἶναι. Ἀπόἀγάπη παραχωρεῖ ὁ Θεός νά μπεῖ ὁ δαίμονας στό σῶμα τους, γιά νά παιδαγωγηθεῖ ἡψυχή. Νά ταπεινωθοῦν δηλαδή. Γιατί στήν βάση ὅλων τῶν ἁμαρτημάτων, καί τῶνσαρκικῶν, εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια. Ἔτσι βλέπουμε ὅτι, ὅταν κανείς κατακρίνει – πούεἶναι φοβερό ἁμάρτημα καί ἀπότοκο τῆς ὑπερηφάνειας – παραχωρεῖ ὁ Θεός μετά νάπέσει σέ σαρκικά ἁμαρτήματα, γιά νά ταπεινωθεῖ καί νά σταματήσει νάὑπερηφανεύεται κατακρίνοντας τούς ἄλλους. Γιατί αὐτός πού κατακρίνει ἔχει πολύμεγάλη ἰδέα γιά τόν ἑαυτό του, ὑπέρ-φαίνεται, νομίζει ὅτι εἶναι πάνω ἀπό τούςἄλλους καί γι’ αὐτό κάθεται σέ ἕνα θρόνο καί κρίνει καί κατακρίνει τούς πάντες καίτά πάντα. Ὁπότε παραχωρεῖ ὁ Θεός νά συντριφτεῖ μέ σαρκικά ἁμαρτήματα γιά νάγλιτώσει ἀπό τό χειρότερο πού εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια.Τό ἴδιο καί ὁ δαιμονισμός, πού εἶναι μία συντριβή τῆς σάρκας, τοῦ ἀνθρώπου, γιατίγίνεσαι ρεζίλι καί στούς ἄλλους, ἀλλά κι ἐσύ ὁ ἴδιος ταλαιπωρεῖσαι. Ὅταν πῆγε τόδαιμονισμένο παιδί ἕνας πατέρας στόν Χριστό μας, λέει ρίχνει τόν ἑαυτό του στήφωτιά νά καεῖ, στό νερό νά πνιγεῖ καί μόλις πού τό προλαβαίνουμε. Τί ταλαιπωρία!Ἀλλά ἐπαναλαμβάνω, εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, γιά νά μετανοήσουμε καί νάσωθοῦμε.«Καί τά δαιμονικά μικρόβια πηγαίνουν στά παιδιά τους». Ἔλεγε ὁ Γέροντας,-πράγματι συνέβαινε, τό ξέρω- ὅτι πήγαιναν ἰδιαίτερα γυναῖκες, οἱ ὁποῖεςβρωμοῦσαν ἀπό τά σαρκικά αἴσχη πού ἔκαναν, νόμιμες ὑποτίθεται γυναῖκες μέ τούςσυζύγους τους καί δέν ἤθελε ὁ Γέροντας νά τοῦ φιλήσουν τό χέρι, γιατί μετά τό χέριτου βρωμοῦσε γιά μέρες καί ἀναγκαζόταν ὁ ἄνθρωπος νά τό πλένει μέ ἁγιασμό γιάνά ξεβρωμίσει. Ἐκεῖ ἔχουμε φτάσει. Γιά νά καταλάβουμε τό ἐπίπεδό μας.«Ἔρχονται δεινά… Φοβερά δεινά.. Πυρηνικός ὄλεθρος…». Αὐτά θά γίνουν. Εἶναιπροφητεῖες. Ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται. Ὅλοι οἱ πολιτισμοί, ἄν δεῖτε τήν ἱστορία,καταστράφηκαν ἀπό αὐτά τά βδελυκτά ἁμαρτήματα τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Ἄνδιαβάσετε τήν Παλαιά Διαθήκη – γιατί εἶναι καί πηγή ἱστορίας – θά δεῖτε ἐκεῖ πού οἰπλούσιοι, οἱ μεγιστάνες τῆς Βαβυλώνας κ.λ.π. ἔκαναν πλουσιότατα δεῖπνα, τά ὁποῖακρατοῦσαν μέρες καί μῆνες πολλές φορές καί σ’ αὐτά τά δεῖπνα ἔκαναν καί αἴσχη,ὁμοφυλοφιλικά αἴσχη. Καί μετά ἀπό λίγο καταστράφηκε καί ἡ Βαβυλώνα,καταστράφηκε καί ἡ Νινευί παρόλο πού πρός καιρόν εἶχαν μετανοήσει τότε μέ τόνπροφήτη Ἰωνᾶ. Ὅλοι οἰ πολιτισμοί τελικά καταστράφηκαν ἀπό αὐτά τά αἰσχρά καίβδελυκτά ἁμαρτήματα. Καί ἐκεῖ ὁδηγούμαστε τώρα, γι’ αὐτό λέει ὁ Γέροντας ὅτιἔρχεται πυρηνικός ὄλεθρος.Προσέξτε, τά κατονομάζει: «Ὅλα αὐτά» τά δεινά «θά τά φέρουν τά παρά φύσιν83

ἁμαρτήματα πού κατήργησαν τό κατ΄ εἰκόνα Θεοῦ στόν ἄνθρωπο». Ἡ ὁμοφυλοφιλίαδέν εἶναι ἕνα ἁπλό ἁμάρτημα, ἀλλά ἀντιστρατεύεται στήν ὀντολογία τοῦ ἀνθρώπου,στό εἶναι τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι παρά τήν φύσιν. Ἀντιστρατεύεται στήν ἴδια τήν φύση.Ὄχι μόνο στήν ἠθική, ὄχι ἁπλῶς στήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά στήν ἴδια τήνφύση. Πᾶς ἀντίθετα στήν φύση, ἀντίθετα στόν ἑαυτό σου. «Ὅταν γενικεύεται ἡἁμαρτία», γι’ αὐτό θά ἔρθει ὁ ὄλεθρος, «δέν ἔχει λόγους ὑπάρξεως ἡ ἀνθρώπινηφύση ἐπί τῆς γῆς. Καί τότε ὁ Θεός ἐπεμβαίνει», ὄχι γιά νά μᾶς τιμωρήσει, «γιά νάσταματήσει τό διαιωνιζόμενο κακό, ὅπως τά Σόδομα».– Ἦταν εὐεργεσία αὐτό πού ἔγινε στά Σόδομα;Εὐεργεσία ἦταν. Σταμάτησε τό κακό πού γινόταν. Ὅπως τό τσουνάμι. Πῆγε, πῆγε…μέχρι ἕνα σημεῖο… διακόσια μέτρα ἀπό τήν ἀκτή. Δέν πῆγε παραπάνω. Βάζει ὅρια ὁΘεός στό κακό. Ἔγινε τό τσουνάμι, γιατί ἔπρεπε νά γίνει. Καταστράφηκαν τάΣόδομα, γιατί ἔπρεπε νά μπεῖ ἕνα φρένο. Ἀλλοίμονο ἄν ὁ Θεός μᾶς ἄφηνε νάἁμαρτάνουμε ἀνεξέλεγκτα. Δέν θά σωζόταν κανείς. Γι’ αὐτό βάζει ἕνα στόπ μέσαἀπό αὐτά τά «κακά», πού εἶναι καλά. Αὐτά δέν τά λεώ ἐγώ, μήν πεῖτε ὅτι εἶμαικινδυνολόγος καί καταστροφολόγος. Ὁ ἁγιασμένος αὐτός Γέροντας τῆς ἐποχῆς μαςτά λέει.Νά κλείσω μ’ αὐτό: ὅτι τό κίνητρό τους, σέ τελική ἀνάλυση, εἶναι τό χρῆμα. Κάποιοςπού τό ἔγραψε αὐτό στή Διαβούλευση, τό ἔσβησαν. Οὐσιαστικά αὐτό τούς νοιάζει.Δέν τούς ἐνδιαφέρει οὔτε ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ, οὔτε τίποτα. Δυστυχῶς ἔχουμε γίνειεἰδωλολάτρες, σαρκολάτρες καί κάνουμε διεστραμμένη ζωή. Τουλάχιστον ἐμεῖς νάβάλουμε σάκο καί στάχτη στό κεφάλι μας, νά μετανοήσουμε δηλαδή, νά κλάψουμε,γιά νά μείνει τό καλό λεῖμμα. Ἀκόμα νομίζω ὑπάρχει στήν πατρίδα μας καί θά σώσεικαί τούς ὑπόλοιπους. Μπορεῖ καί νά γίνει καταστροφή… Καί στήν Ἑλλάδα…Εἴδατε τί ἔγινε χθές στό Παρίσι; Σ’ αὐτό τό θέατρο πού ἔσφαξαν τόσους ἀνθρώπους;Εἶχε πάει ἕνα συγκρότημα Death Metal. Ξέρετε τί εἶναι αὐτό; Ρόκ μουσική DeathMetal; Σατανιστές. Ἐκεῖ μέσα ὑμνεῖται ὁ σατανᾶς. Ἔ, τί θά κάνει ὁ σατανᾶς; Θά σᾶςπεῖ: «μπράβο, καλά κάνετε;». Θά σᾶς σφάξει ὅλους. Ὁ σατανᾶς εἶναιἀνθρωποκτόνος. Γιατί δέν πῆγαν σέ μία ὀρθόδοξη Ἐκκλησία; Ἔτσι παραχωρεῖ ὁΘεός. Δέν τούς τιμωρεῖ, ἀλλά εἶναι σάν νά τούς λέει ἀπό ἀγάπη: «ἀνοίξτε τά μάτιασας, τόν σατανᾶ θά λατρέψετε;».Τά λέω μέ πολύ πόνο αὐτά καί ἐπαναλαμβάνω τούς ἀνθρώπους αὐτούς τούςἀγαπᾶμε, ἀλλά δέν ἀγαπᾶμε τήν νομιμοποίηση τῆς ἁμαρτίας. Ὀφείλουμε νάδιαμαρτυρηθοῦμε γιά τήν διαφήμιση, τήν νομιμοποίηση καί τήν προώθηση τῆςδιαστροφῆς καί προσευχόμαστε μέ δάκρυα γιά αὐτούς τούς ἀνθρώπους νά βροῦν τόνδρόμο τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό ἀκριβῶς φωνάζουμε. Δέν μποροῦμε νά τούς ποῦμε«μπράβο παιδιά στήν πλατιά μας ἀγάπη χωρᾶτε ὅλοι ἐσεῖς…». Βέβαια ὅλοι χωροῦνστήν καρδιά μας. Τά ἁμαρτήματα ὅμως δέν χωροῦν, γιατί μετά θά πρέπει νάβγάλουμε τόν Χριστό. Τόν Χριστό ὅμως δέν θέλουμε νά Τόν βγάλουμε. Κι αὐτούςτούς θέλουμε ἀλλά ὅπως τούς θέλει ὁ Χριστός.Στήν Ἐκκλησία δέν πᾶμε ὅπως εἴμαστε, γιατί ἔχει ἐπικρατήσει κι αὐτό τό σλόγκαν.84

Δυστυχῶς βρέθηκε κι ἕνας «Ὀρθόδοξος» Ἱεράρχης νά μᾶς πεῖ νά σεβαστοῦμε τάδικαιώματα τῶν ὁμοφιλοφίλων. Στήν προκαταρκτική Σύνοδο πού συνῆλθε, πρίνδηλαδή τήν μέλλουσα νά συνέλθει Ὀρθόδοξη Σύνοδο, σηκώθηκε ἕνας Ἱεράρχης καίεἶπε ὅτι: «τά δικαιώματα τῶν σεξουαλικῶν μειονοτήτων πρέπει νά προστατεύονταιἀπό κάθε εἴδους διάκριση καί ἀπό ἄδικους διωγμούς». Τό λέω, γιατί ὑπάρχει ἤδη στόδιαδίκτυο, εἶναι δημοσιευμένο. Βέβαια αὐτός ὁ καημένος κάνει λάθος, γιατί δένὑπάρχει κανένας διωγμός ἀπό τήν Ἐκκλησία πρός αὐτούς τούς ἀνθρώπους. ἩἘκκλησία – δέν μιλᾶμε γιά παπικούς καί προτεστάντες, γιατί αὐτοί δέν εἶναιἐκκλησία – μιλᾶμε γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δέν καταδίωξε ποτέ ἀνθρώπους.Καταδικάζουμε ὅμως τήν ἁμαρτία.Ἀλλά καί ἡ λέξη ‘μειονότητα’ κινεῖ τήν συμπάθεια. «Μειονότητα εἶναι οἱ καημένοι,νά τούς προστατέψουμε…». Βλέπετε πώς εἶναι ὅλα σκόπιμα! Οἱ μειονότητες πρέπεινά προστατεύονται. Ἀλλά ὄχι ἡ ἁμαρτία…. Καί οἱ φονεῖς μειονότητα εἶναι!Ἀλλοίμονο ἄν γίνουν πλειοψηφία οἱ φονεῖς! Κι αὐτούς τούς συμπαθοῦμε ἀλλά δένσυμπαθοῦμε τήν φονική τους διάθεση.Ὡστόσο, μέσα στήν Ἐκκλησία κάνουμε διακρίσεις: ἀρρώστου καί ὑγιοῦς. Ἀλλοίμονοἄν ποῦμε ὅτι ὁ ἄρρωστος εἶναι τό ἴδιο μέ τόν ὑγιή. Σάν νά πηγαίνει λ.χ. ὁ γιατρός στόνοσοκομεῖο καί νά πεῖ: «ἐντάξει ὅλοι τό ἴδιο εἴμαστε, εἴτε ἔχουμε καρκίνο, εἴτε ὄχι»!Μά δέν εἶναι τό ἴδιο! Γιατί, ἄν ποῦμε εἶναι τό ἴδιο, θά ἀφήσουμε κάποιουςἀθεράπευτους. Δέν θά ἀσχοληθεῖ ὁ γιατρός καθόλου μαζί τους. Αὐτό μᾶς λένε καίστήν περίπτωση τῶν ὁμοφιλοφίλων. «Ἀφῆστε τους, μήν τούς μιλᾶτε, μή λέτε ὅτιεἶναι κακό, μή λέτε ὅτι εἶναι διαστροφή, μή λέτε ὅτι εἶναι ἁμαρτία…». Πρέπει νά τόποῦμε ὅτι εἶναι ἁμαρτία. Γιατί; Γιατί, ἄν ποῦμε ὅτι εἶναι ἁμαρτία, θά πρέπει μετά νάθεραπευτεῖ. Καί ὁ διάβολος δέν θέλει νά θεραπευτεῖ. Τούς θέλει δικούς του, τούςθέλει καλά δεμένους μ’ αὐτόν.– Εἶναι διάκριση;Εἶναι διάκριση. Βέβαια εἶναι διάκριση. Ἀλλά εἶναι σωστή διάκριση. Δέν θά γίνουμεσχιζοφρενεῖς νά ποῦμε ὅτι ἡ ἀρρώστια εἶναι τό ἴδιο μέ τήν ὑγεία! Δέν εἶναι τό ἴδιο!Καί ἀκριβῶς ἐπειδή ἔχουμε ἀγάπη, ἐπιβάλλεται νά κάνουμε διακρίσεις. Ὅτανκάποιος ἔχει καρκίνο, δέν εἶναι ἀγάπη νά τοῦ πεῖς: «δέν ἔχεις τίποτα, πάρε μιάἀσπιρίνη καί φύγε». Αὐτό εἶναι ἀπάτη. Τόν κοροϊδεύεις τόν ἄνθρωπο καί τόνἐμπαίζεις. Ἄν εἶσαι καί γιατρός ἀκόμα χειρότερα. Δηλαδή, ἄν φτάσει ἡ Ἐκκλησία,πού εἶναι ὁ πνευματικός γιατρός, νά πεῖ «δέν πειράζει πού εἶσαι ὁμοφυλόφιλος»,εἶναι ἡ ἴδια σχιζοφρένεια μέ τόν γιατρό πού λέει «δέν πειράζει πού ἔχεις καρκίνο, δένχρειάζεται νά πάρεις καμία ἀγωγή». Τί θά γίνει; Σέ πολύ λίγο χρόνο θά πεθάνουνὅλοι οἱ καρκινοπαθεῖς. Παύεις νά εἶσαι γιατρός. Παύεις νά ἐκπληρώνεις τόλειτούργημά σου στό ὁποῖο τάχθηκες. Αὐτό δέν εἶναι ἀγάπη.Συνεπῶς ἡ χριστιανική ἀγάπη σέβεται τήν ἐλευθερία τοῦ ἄλλου, ἀλλά προπάντων καίκυρίως σέβεται τόν Χριστό πού εἶναι ἡ Ἀλήθεια καί δέν μπορεῖ νά ἐξαπατᾶ κανέναν.Λέει πάντοτε ξεκάθαρα τήν ἁμαρτία ἁμαρτία καί τό καλό καλό.ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ85

Ἐρ. : Ὅσον ἀφορᾶ τόν τρόπο διαμαρτυρίας, πιστεύω ὅτι εἶναι κοινή πεποίθησηπλέον ὅτι δέν εἶναι ἀποτελεσματικός, δέν τόν λαμβάνει κανένας ὑπόψη καί ἁπλῶς τόκάνουμε, γιά νά τό κάνουμε. Γι’ αὐτό καί πάρα πολλοί, ἐνῶ δυσανασχετοῦν καί μέσατους διαμαρτύρονται δέν τό κάνουν, ὄχι ἀπό ἀδιαφορία μᾶλλον, ἀλλά ἐπειδή δέν μᾶςπαίρνουν στά σοβαρά. Ὅλοι ἔχουν οἰκογένειες, παιδιά καί ἀνησυχοῦν γιά τόν τόποκαί τήν πατρίδα καί λυπόμαστε αὐτούς τούς ἀνθρώπους καί σέ καμία περίπτωση δένθά θέλαμε νά μεγαλώσει αὐτό τό κακό. Ἀλλά νά στείλω ἐγώ ἕνα e–mail καί ἕνα ὁἄλλος κ.λ.π. καί στό τέλος νά γίνει μιά μαζική διαγραφή…Ἀπ. : Ἐσύ τί προτείνεις γιά διαμαρτυρία; Πές μας.Ἐρ. : Αὐτό θέλω νά πῶ ὅτι δέν ἔχω…Ἀπ. : Ἄρα νά παραδοθοῦμε ἀμαχητί.Ἐρ. : Ὄχι δέν λέω αὐτό. Ἀλλά δέν ἔχω νά προτείνω τίποτα.Ἀπ. : Ἀκριβῶς ἀπό τό τίποτα… ἄς κάνουμε αὐτό πού μποροῦμε. Γιά τήν τιμή τῶνὅπλων ὀφείλουμε νά διαμαρτυρηθοῦμε. Θά σᾶς πῶ ἕναν μύθο! Ἦταν ἕνας ποντικόςκαί ἔπεσε μέσα στό γάλα καί θά πνιγόταν. Ἔ, λέει, δέν θά τό βάλω κάτω, θά χτυπάωτά πόδια μου. Ἔπηξε τό γάλα, ἔγινε γιαούρτι καί βγῆκε ἔξω!Θέλω νά πῶ ὅτι ὀφείλουμε νά κάνουμε αὐτό πού μποροῦμε. Σέ λίγο δέν θά μᾶςἐπιτρέπουν οὔτε αὐτό! Μπορεῖ νά φτάσουμε σέ τέτοια δικτατορία -ἐκεῖ τό πᾶνε- νάμήν μπορεῖς νά πεῖς ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι ἁμαρτία καί κακό. Οὔτε γραπτῶς, οὔτεπροφορικῶς, γιατί θά ἔρχεται ὁ Ἀστυνομικός, θά σέ συλλαμβάνει καί θά σοῦ βάζεικαί ἕνα πρόστιμο 50000 εὐρώ. Ποιός θά τολμάει τότε νά πεῖ ὅτι εἶναι ἁμαρτία;Ἀκόμα δέν φτάσαμε ἐκεῖ. Ἐκεῖ θέλουν νά καταλήξουν νά μήν μιλᾶμε. Ὄχι, θάμιλήσουμε κι ἄς μήν τούς ἀρέσει. Σᾶς πληροφορῶ ὅτι τούς νοιάζει. Ὅσο κι ἄνφαίνεται ὅτι δέν τούς νοιάζει. Πολύ περισσότερο θά τούς ἔνοιαζε, ἄν δέν τούςξαναψηφίζαμε. Ἀλλά ἔχουμε τέτοια διαφθορά πού τούς ξαναψηφίζουμε, γιατί τόκριτήριό μας δέν εἶναι ὁ Χριστός, εἶναι τό χρῆμα κι ἄν μᾶς βολέψαν τά παιδιά μας ἤὄχι. Καί δέν κοιτᾶμε ἄν εἶναι ἄθεος κανείς. Αὐτό εἶναι πού προωθοῦν τήν ἀθεΐα καίτήν διαστροφή. Τελικά, φανερά ἤ κρυφά, ὅλοι τήν προωθοῦν. Ἀλλά φταῖμε κι ἐμεῖςπού τούς στηρίζουμε.Ὁπότε ἀπό τό τίποτα, ἄς κάνουμε ἔστω κάτι. Ἄς ποῦμε ὅτι: Δέν συμφωνῶ. – Μά δένθά μᾶς ἀκούσει κανείς.. – Θά σᾶς ἀκούσω ἐγώ καί θά πάρω καί γώ θάρρος. Γιατίβλέπω εἴμαστε σάν κοιμισμένοι. «Νά μήν κάνουμε τίποτα… νά κάνουμε προσευχή».Θά πάρεις τό κομποσκοίνι καί σέ ἕνα λεπτό θά ἔχεις κοιμηθεῖ. Γιατί δέν ξέρουμε νάκάνουμε κομποσκοίνι. Μακάρι νά ξέραμε καί σίγουρα θά καταστρέφαμε τά σχέδιάτους! Ἀλλά μέ τό νά λέμε: «Καλύτερα νά κάνουμε μόνο προσευχή», τελικά δένκάνουμε τίποτα. Καί πρέπει λίγο νά κινηθοῦμε. Νά φύγει αὐτή ἡ ἡττοπάθεια. Ἐκεῖποντάρουν αὐτοί.Ὅλα αὐτά πού μᾶς δείχνουν στήν τηλεόραση δέν ἐκφράζουν τήν πλειοψηφία τοῦλαοῦ. Τά ΜΜΕ προσπαθοῦν νά μᾶς διαμορφώσουν. Ὅλα τά ΜΜΕ μιλοῦν ὑπέρ τῆςὁμοφυλοφιλίας. Ξέρετε κανένα κανάλι νά λέει ἐναντίον; Ὄχι. Αὐτό ὅμως περνάει86

ἕνα ὑποσυνείδητο μήνυμα μέσα μας ὅτι: ὅλοι στήν Ἑλλάδα ὑποστηρίζουν τήνὁμοφυλοφιλία. Βλέπετε πῶς ἐργάζονται; Ἀλλά αὐτό εἶναι ψέμα. Πῶς θά τόἀνατρέψουμε τό ψέμα; Ἐμεῖς δέν ἔχουμε δικό μας κανάλι γιά νά ποῦμε τό ἀντίθετο.Ἄς κάνουμε λοιπόν αὐτό πού μποροῦμε. Τουλάχιστον νά φωνάξουμε: «Ὄχι, δένσυμφωνῶ». Καί νά ξέρετε ὅτι μπορεῖ ἀριθμητικά νά μήν εἴμαστε πλειοψηφία, ἀλλάεἴμαστε πλειοψηφία, γιατί ἔχουμε τόν Χριστό. Καί ὅπου εἶναι ὁ Χριστός εἶναι ἡπλειοψηφία. Καί ἕνας νά εἶσαι, ὀφείλεις νά μιλήσεις, γιατί ἐφόσον ἔχεις τόν Χριστό,ἔχεις τήν Ἀλήθεια. Εἶσαι πλειοψηφία καί ἔστω καί ἕνας τούς ἀνατρέπεις.Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής ἕνας ἦταν. Ὅλοι, Πατριάρχες, Ἐπίσκοποι, Ἱερεῖς,εἶχαν πέσει καί εἶχαν προσκυνήσει τήν αἵρεση… σύν τοῖς Βασιλεῦσι. Γιατί κατάκανόνα ἡ αἵρεση καί τά αἱρετικά πράγματα ὑποστηρίζονται ἀπό τούς κοσμικούςἄρχοντες. Ἡ διαφθορά σήμερα ἀπό τό Κράτος ὑποστηρίζεται. Δέν ξεκίνησε ἀπό τήνἘκκλησία αὐτό τό κίνημα ὑπέρ τῶν ὁμοφιλοφίλων. Ἀπό τό Κράτος ξεκινάει. Μιάμορφή αἵρεσης εἶναι κι αὐτό. Εἶναι μιά αἵρεση στή ζωή. Ὑπάρχει αἵρεση στήν πίστη,ὑπάρχει αἵρεση καί στή ζωή. Ὅταν προωθεῖται ἡ διεστραμμένη ζωή εἶναι αἵρεση στήζωή. Ὅταν προωθεῖται ἕνα διεστραμμένο δόγμα εἶναι αἵρεση στήν πίστη. Στά χρόνιαλοιπόν τοῦ Ἁγίου Μαξίμου εἶχε προωθηθεῖ τό διεστραμμένο δόγμα ὅτι ὁ Χριστόςεἶχε μόνο μία θέληση. Καί εἶπε ὁ Ἅγιος Μάξιμος: – Ὄχι, εἶχε δύο θελήσεις. – Μάπῶς; Ἐδῶ Πατριάρχες, Ἐπίσκοποι λένε γιά μία, ἐσύ εἶσαι ἀνώτερος ἀπό αὐτούς;Ὅπως λένε καί σήμερα: – Ἐσύ ἕνας παπαδάκος ξέρεις καλύτερα ἀπό τούςδεσποτάδες; Θά μᾶς πεῖς ἐσύ! Ναί, θά σᾶς πῶ, γιατί δέν τά λέω ἐγώ, τά λέει ὁΧριστός. Καί ὁ Χριστός εἶναι πάνω καί ἀπό τούς δεσποτάδες. Τότε ἔλεγαν στόνἍγιο: – Μέ ποιόν εἶσαι ἐσύ; – Ἐγώ εἶμαι μέ τήν Ἐκκλησία, ἀπαντοῦσε. – Ἐμεῖς δένεἴμαστε; – Ὄχι, δέν εἶστε. Ἐφόσον φεύγετε ἀπό τήν σωστή πίστη, δέν εἶστε μέ τήνἘκκλησία. Αὐτό πρέπει νά τό ποῦμε. Ὀφείλουμε νά διαμαρτυρόμαστε, γιατί ἀλλιῶςθά γίνουμε νερόβραστοι, ὅπως μᾶλλον ἔχουμε γίνει.Ὅταν εἶχε ξεκινήσει ἡ ταινία τοῦ Σκορτσέζε, ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ὁ ἄκρως ἡσυχαστής,πού δέν ἔπαιρνε κἄν ὑποτακτικούς, ἄφησε τήν ἡσυχία του, ἄφησε τό Ἅγιον Ὄρος,ξεσήκωσε καί τούς Πατέρες καί κατέβηκαν στήν Θεσσαλονίκη νά λάβουν μέροςστήν διαδήλωση. Τί θά ἔβγαινε μέ τήν διαδήλωση; Σιγά! Ποιός θά τούς ἄκουγε; Ἄνἔλεγε κι ἐκεῖνος: «Τί νά κάνουμε; Ἀφοῦ εἶναι προαποφασισμένα», δέν θά κατέβαινε.Ὅπως τώρα, προαποφασισμένα εἶναι, ἀλλά ὀφείλουμε νά κινηθοῦμε. Μετά ἀπό 17χρόνια ἦρθε ὁ Κώδικας Ντα Βίντσι, παρόμοιο, βλάσφημο βιβλίο γιά τόν Χριστό μας.Τίποτα δέν ἔγινε, ἕνα δικαστήριο… Κοιμόμασταν οἱ χριστιανοί. Ὅσο περνοῦν τάχρόνια δηλαδή ξεφτίζουμε ἐμεῖς οἱ χριστιανοί ἅμα δέν μιλᾶμε. Αὔριο θά ἔρθουν οἱτσιχαντιστές, θά μᾶς ποῦν ‘τό κεφάλι σας ἤ τήν πίστη σας’. Πόσοι νομίζετε θάἀντισταθοῦν;Πρῶτα πρῶτα ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ἐπιβεβαιώνουμε τήν πίστη μας καί παίρνουμε θάρρος,ὅταν διαμαρτυρόμαστε καί στή συνέχεια ἐνθαρρύνουμε καί τούς γύρω μας. Γιατί τόπνεῦμα αὐτό τῆς ἡττοπάθειας δέν εἶναι καθόλου καλό. Ὀφείλουμε νάἀντιστεκόμαστε ἔστω κι ἄν ἀνθρωπίνως φαίνεται πώς δέν θά ἔχουμε ἀποτέλεσμα.Ἔχουμε ἀποτέλεσμα γιατί ἀκούγεται ἡ φωνή τῆς ἀλήθειας καί τοῦ Χριστοῦ.87

Πρέπει νά ξέρετε ὅτι κι αὐτοί οἱ ταλαίπωροι ἄνθρωποι, οἱ ὁμοφυλόφιλοι, μᾶς ἀκοῦν,γιατί βαθιά μέσα στήν ὕπαρξή τους γνωρίζουν πώς δέν βρίσκονται στόν σωστόδρόμο καί βοηθιοῦνται ἀπό τήν στάση μας. Ἀλλοίμονο ἄν τούς ποῦμε ὅτι εἶστεκαλά… τούς ἐμπαίζουμε. Ἀλλοίμονο ἄν δέν μιλᾶμε…. εἶναι χρέος ἀγάπης. Ὅπωςεἶναι χρέος ἀγάπης νά μιλᾶμε κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὁ Οἰκουμενισμός λέει:«ἐσεῖς οἱ Παπικοί, ἐντάξει καλά εἶστε, μείνετε ἐκεῖ, δέν ὑπάρχει λόγος νά ἀλλάξετε,νά βαφτιστεῖτε, νά γίνετε Ὀρθόδοξοι…». Ἐνῶ ἔπρεπε νά τούς ποῦμε ὅτι: ὀφείλετε νάἀλλάξετε καί νά βαφτιστεῖτε, ἄν θέλετε νά σωθεῖτε. Γιατί μία προϋπόθεση σωτηρίαςεἶναι τό βάφτισμα. Ἄν δέν τό πεῖς αὐτό, δέν ἔχεις ἀγάπη.Σήμερα τό Κράτος προωθεῖ αὐτόν τόν νόμο. Αὐτοί πού τόν προωθοῦν θά δώσουνφοβερό λόγο στόν Θεό, γιατί δέν διαστρέφουν μόνο τόν ἑαυτό τους, ἀλλά ὁδηγοῦνἕνα ὁλόκληρο Κράτος στήν διαστροφή. Ἔ, ἀπό ἀγάπη, δέν πρέπει νά τούς τό ποῦμε;«Ξέρετε τί κάνετε; Πρῶτα-πρῶτα ἐσεῖς μέ ἀσφαλή τρόπο ὁδηγεῖστε στήν κόλαση ὡςπρόσωπα μ’ αὐτό πού ψηφίζετε, γιατί διαστρέφετε ἕναν ὁλόκληρο λαό». Εἶναι δεῖγμαἀγάπης καί ἔχουμε χρέος νά τό ποῦμε ἄσχετα ἄν θά ἀκούσουν ἤ ὄχι. Πιστεύω πάντωςπώς κάποιοι θά ἀκούσουν. Καί δέν τό λέω ἐγώ, τό λέει ὁ Χριστός. Γιατί ὁ λόγος τοῦΘεοῦ ἔχει δύναμη. Εἶπε ὁ Χριστός: «Εἰ τόν λόγον μου ἐτήρησαν καί τόν ὑμέτεροντηρήσουσιν» (Ἰω. 15,20). Κάποιοι τόν τήρησαν τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ. Ἀπό αὐτόπαίρνω κουράγιο καί ἐγώ καί μιλάω. Ἀλλιῶς καί ἐγώ δέν πρέπει νά μιλάω. Γιατί νάμιλάω; Νά μήν μιλάω καθόλου, ἄν κανένας δέν ἀκούει. Ἀπό ἐσᾶς τούς 100, πούἀκοῦτε τόσα κηρύγματα, πόσοι ἀλλάζουν; Λίγοι! Ἀλλά ἔστω κι ἕνας νά ἀλλάξει γιάμένα εἶναι κέρδος. Μιά ψυχή πάει στόν Παράδεισο! Λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁΧρυσόστομος: εἶστε 100 πού ἀκοῦτε αὐτά πού λέω, ἔστω 10 νά καταλάβετε αὐτάπού σᾶς εἶπα καί ἔστω 1 νά ἀλλάξει, εἶναι μέγιστο κέρδος. Γι’ αὐτό μιλᾶμε, ἔστω γιάἕναν. Ὁ Χριστός ψάχνει τό χαμένο πρόβατο.88

Οἱ γονεῖς καί οἱ ἐλεύθερες σχέσεις Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος. Χριστέ τό Φῶς τό ἀληθινόν, τό φωτίζον καί ἁγιᾶζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον. Σημειωθήτω ἐφ’ ἡμᾶς τό φῶς τοῦ προσώπου σου, ἵνα ἐν Αὐτῷ ὁψόμεθα Φῶς τό ἀπρόσιτον, καί κατεύθυνον τά διαβήματα ἡμῶν, πρός ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν σου. Πρεσβείαις τῆς Παναχράντου Σου Μητρός καί πάντων Σου τῶν Ἁγίων. Ἀμήν. ΕΙΣΑΓΩΓΗΜέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ σκέφτηκα νά μιλήσουμε γιά ἕνα πολύ σπουδαῖο θέμα: γιάτήν ἁγνότητα καί τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς ἀλλά καί τοῦ σώματος πού ζητᾶ ὁ Θεόςἀπό ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους. Ἀπαξίωση τῆς ἁγνότητας καί καθαρότητας τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματοςσήμεραΒλέπουμε σήμερα νά ἔχει ἐπικρατήσει στήν πλειοψηφία τῶν ἀνθρώπων μίαἀπαξίωση –θά ἔλεγα– τῆς ἁγνότητας καί τῆς καθαρότητας, μία περιφρόνηση, καί ἀπότούς μεγάλους καί ἀπό τούς μικρούς. Ἕνας σύγχρονος γέροντας ἔλεγε ὅτι στούςἐσχάτους χρόνους ἡ κόλαση θά γεμίσει ἀπό νέους· θά εἶναι γεμάτη ἀπό νέους, γιατίθά ἔχουνε πέσει ἀχαλίνωτοι στήν ἱκανοποίηση τῶν σαρκικῶν τους ὀρέξεων, στίςσαρκικές ἀπολαύσεις, στίς σαρκικές ἡδονές. Νομίζω ὅτι αὐτή εἶναι ἡ δική μας ἐποχή.Αὐτήν τήν ἐποχή ζοῦμε τῶρα. Καί ζοῦμε συνάμα τόν θάνατο τῶν ψυχῶν αὐτῶν τῶνἀνθρώπων. Ὡς πνευματικός θά ἤθελα νά σᾶς πῶ ὅτι πολλές φορές ἔχω ἔρθειἀντιμέτωπος μέ τέτοιες ψυχές, πού ὡς ἀλλόφρονες ἔρχονται νά καταθέσουν τόν πόνοτους, ἔπειτα ἀπό μιά ἀποτυχημένη σχέση.Πονοῦν βαθειά, διότι τούς ἐγκατέλειψε τόἕτερον ἥμισυ ἤ –γιά νά ἐκφραστοῦμε ἀκριβέστερα– τό ὑποψήφιο ἕτερον ἥμισυ. Κι89

αὐτό, διότι δέν εἶχαν προλάβει νά γίνουν πραγματικά «ἕνα», δέν εἶχαν γίνει ὁκαινούργιος ὁλοκληρωμένος ἄνθρωπος (τό ἀνδρόγυνο), πού προκύπτει ἀπό τήνἀληθινή ἕνωση τοῦ ἄνδρα μέ τήν γυναίκα. Αὐτός ὁ καινούργιος ἄνθρωποςδημιουργεῖται μόνο μυστηριακά, διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέ τό Μέγα Μυστήριοτοῦ Γάμου. Δέν εἶχαν γίνει λοιπόν ἕνα· ἀλλά, τέλος πάντων, σχεδίαζαν νά γίνουν καί τώρα,γεμάτοι ἀπελπισία, γεμάτοι δάκρυα, γεμάτοι ἀγωνία, ἔρχονται γιά νά ποῦν τόν πόνοτους. Ὅλη αὐτή ἡ θλίψη βεβαίως δέν εἶναι τίποτε ἄλλο πάρα ἡ συνέπεια πούὑφίστανται αὐτά τά ζευγάρια, ἐπειδή δέν τήρησαν τήν ἐντολήτοῦ Θεοῦ γιά ἁ γ ν ό τ η τ α καί κ α θ α ρ ό τ η τ α .Λέει ὁ Ἀπόστολος στόν Ἅγιο Τιμόθεοκαί σέ ὅλους μας: «σεαυτόν ἁγνόν τήρει», νά τηρεῖς δηλαδή τόν ἑαυτό σου ἁγνό. Καίπάλι λέει οἱ γυναῖκες νά εἶναι ἁγνές· μά μιλάει σέ παντρεμένες γυναῖκες[1]… Ὅμωςτούς λέει αὐτό τό πράγμα. Τό ἴδιο ἰσχύει φυσικά καί γιά τούς ἄντρες… Διότι ἡἁγνότητα καί ἡ καθαρότητα δέν εἶναι μόνον ἕνα σωματικό μέγεθος. Εἶναι ἕναμέγεθος πού ἀφορᾶ τόν ὅλο ἄνθρωπο καί μάλιστα τόν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Σήμερα ζοῦμε μιάν ἀπαξίωση, ἕναν εὐτελισμό, τοῦ ἀνθρώπινου σώματος. Τόἔχουμε κατεβάσει, τό ἔχουμε ὑποτιμήσει , τό ἔχουμε δεῖ πολλές φορές ὡς ἕναἐργαλεῖο ἡδονῆς, ἕνα μέσο ἀπόλαυσης. Θά τολμοῦσα νά πῶ ὅτι ὁ ὅλος ὁἄ ν θ ρ ω π ο ς ἔ χ ε ι ἀ π α ξ ι ω θ ε ῖ καί ἔχει γίνει πλέον ἕνα καταναλωτικό ἀγαθό.Πλέον δέν μιλᾶμε γιά πρόσωπα, ἀλλά γιά ἄτομα, τά ὁποῖα μόνο καταναλώνουν καίκαταναλώνονται. Οἱ ἄνθρωποι κάποτε φθάνουν στό σημεῖο νά ἔχουνε χάσει καί τόνλογαριασμό. Δέν θυμούνται κἄν μέ πόσους ἤ μέ πόσες ἀντίστοιχα ἔχουν κάνεισχέση! Κάθε φορά βέβαια, πού «πετάει» κάποιος μία σχέση, πετάει καί ἕνα κομμάτιτῆς καρδιᾶς του. Τελικά, καταλήγει σέ μιάν ἀναπηρία, ἡ ὁποία εἶναι ἡ χειρότερηἀναπηρία τοῦ ἀνθρώπου: νά μήν μπορεῖ νά ἀγαπήσει πιά. Διότι πλέον ἔχειἐξαντληθεῖ ἡ ἀγαπητική δύναμη πού τοῦ ἔχει δώσει ὁ Θεός! Ἀκοῦμε ἔτσι νέους,ἀγόρια καί κορίτσια (περισσότερο), ἔπειτα ἀπό ἀλλεπάλληλες τέτοιες σχέσεις, νά μᾶςλένε: «Δέν θέλω νά δῶ καμμία ἤ κανέναν» ἀντιστοίχως.Ὁ Θεός ἔχει βάλει αὐτήν τήν ἀμοιβαία ἕλξη στά δύο φύλα. Ὅπως ἔλεγε καί ὁ ἍγιοςΠατήρ Παΐσιος, ἄν δέν ὑπῆρχε αὐτή ἡ ἔλξη κανείς δέν θά ἔκανε γάμο. Γιατί ὁ γάμοςἔχει πάρα πολλές δυσκολίες καί –τό ξέρετε πολύ καλά– εἶναι ἕνας σταυρός. Εἶναι μιάκατάσταση πού ἀπαιτεῖ νά θυσιαστεῖς· νά πλύνεις τά πόδια τοῦ ἄλλου· νάταπεινωθεῖς σέ ἀκραῖο βαθμό καί νά ἀνεχθεῖς τήν ἀπαξίωση, ἀκόμα καί τό μῖσοςμερικές φορές, ἀπό τόν/τήν σύζυγο. Καί ἐσύ, ἐν τῷ μεταξύ, θά πρέπει νά συνεχίσειςνά τόν ἀγαπᾶς τόν\τήν σύζυγό σου. Ὁ Θεός λοιπόν ἔχει βάλει αὐτήν τήν ἔλξη, ὄχι γιά νά αὐτονομήσουμε τήν ἴδιατήν ἕλξη καί τήν ἡδονή, αὐτήν τήν ὡραία –ἄς ποῦμε– κατάσταση πού ζεῖ ὁ90

ἐρωτευμένος ἄνθρωπος. Πρέπει νά πᾶμε πέρα ἀπό αὐτό, στόν σκοπό τοῦ γάμου.Ποιός εἶναι ὁ σκοπός τοῦ γάμου;Εἶναι ἡ θέωση. Ὅπως καί τοῦ μοναχισμοῦ σκοπός πάλι εἶναι ἡ θέωση. Ἔλεγε ἕνας γέροντας: –Τί εἶναι ἡ οἰκογένεια; –Εἶναι ἕνα μικρό μοναστηράκι. Ὅπως στό μεγάλο μοναστήρι, πού πᾶνε οἱμοναχοί γιά νά βροῦν τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς τους, ἔτσι καί στό μικρό μοναστηράκιτῆς οἰκογένειας γιά τόν ἴδιο σκοπό θά πρέπει νά ἐντάσσονται οἱ ἄνθρωποι. Αὐτόςπρέπει νά εἶναι ὁ σκοπός. Τώρα, βέβαια, ὁ καθένας ξέρει γιά ποιόν σκοπόπαντρεύεται, ἀλλά ὁ σκοπός τοῦ Θεοῦ, γιά τόν ὁποῖο ἔχει δώσει τόν γάμο, εἶναιαὐτός.Ὅλοι ξέρουμε ἤ τέλος πάντων πρέπει νά το ξέρουμε ὅτι οἱ προδιαγραφές μας εἶναι: α) νά λειτουργήσουμε παρθενικά ἤ β) νά λειτουργήσουμε μονογαμικά. Δηλαδή: α) νά ζήσεις ὅπως ὁ Χριστός καί ὅπως πάρα πολλοί Ἅγιοι, πού δέν ἦρθαν εἰςγάμου κοινωνίαν ἤ β) νά ζήσεις μονογαμικά. Ἀπό ἐκεῖ καί μετά, ὅταν κανείς δέν τά τηρήσει αὐτά καί προχωρήσει σέ πολλέςσχέσεις, ἐκεῖνο πού κερδίζει εἶναι τά «ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας», γιά τά ὁποῖα μίλησε ὁἅγιος Ἀπόστολος καί εἶπε ὅτι εἶναι «ὁ θάνατος»· δέν εἶναι ἡ γλυκιά ζωή, ἡ ντόλτσεβίτα, ὅπως τό λένε οἱ ὑπέρμαχοι τῆς τάχα ἐλευθερίας καί τῆς σεξουαλικῆςἀπελευθέρωσης τοῦ ἀνθρώπου.Οἱ γονεῖς, οἱ σοβαροί γονεῖς, εἶναι ὡς ἐπί τῶν πλεῖστον προικισμένοι ἀπό τόν Θεό μέτό αἰσθημα τῆς εὐθύνης καί κατά βάθος ποτέ δέν ἐγκρίνουν αὐτές τίς ἐλεύθερεςσχέσεις. Ἄν ἐξαιρέσουμε τούς λεγόμενους κουλτουριάρηδες ἤ «ἐκσυχρονισμένους»–ἐντός εἰσαγωγικῶν βέβαια ἡ λέξη–, οἱ ὁποῖοι «σπρώχνουν» τά παιδιά σέ τέτοιεςσχέσεις, οἱ ὑπόλοιποι δέν τίς ἐγκρίνουν. Αὐτοί πού τίς ἐπικροτοῦν δέν εἶναι οἱπολλοί. Πάντως, ἀκόμη κι ἄν εἶναι πολλοί, δέν εἶναι σωστοί. Ἀποτυχημένη προγαμιαία ἐρωτική σχέση – συγκλονιστική ἀλλοίωση στήν ψυχοσωματική ὑπόσταση τοῦ ἀνθρώπουΚάθε φορά πού συνάπτεται μία τέτοια ἐρωτική σχέση (καί ἀκολουθεῖται –κατάκανόνα– ἀπό μία ἀποτυχία), συμβαίνει ἕνας συγκλονισμός, ἕνα μεγάλο «σπάσιμο»στήν ψυχή τοῦ παιδιοῦ. Οἱ σωστοί γονεῖς, πού ἐνδεχομένως ἔχουν γευτεῖ καί αὐτοίαὐτό το «σπάσιμο», δέν θέλουν νά τό περάσει καί τό παιδί τους. Ἀλλά φοβᾶμαι,ἀγαπητοί γονεῖς, ὅτι δέν τό λέμε στά παιδιά, δέν τό προλαμβάνουμε. Φοβᾶμαι ὅτικάνουμε κι ἐμεῖς αὐτό πού ἔκαναν οἱ γονεῖς τοῦ πρώην τυφλοῦ, τοῦ ὁποίου τήνθεραπεία ἀπό τόν Κύριο θυμόμαστε σήμερα. Ἐνῶ ξέρουμε τήν ἀλήθεια, δέν τήν91

ὁμολογοῦμε ἤ τήν λέμε πολύ χλιαρά στά παιδιά. Κατόπιν, ὅταν ἀρχίζουμε νάδιαισθανόμαστε τούς κινδύνους, προσπαθοῦμε νά τά συμμαζέψουμε. Τότε ὅμωςεἶναι πολύ ἀργά…Τό νά ἀρχίζεις νά τά συμβουλεύεις στά δεκαπέντε καί στά δεκάξι τους εἶναι πιά μίαματαιοπονία. Ἡ σωστή ἀγωγή ἀρχίζει ἀπό τήν στιγμή τῆς σύλληψης καί ἀκόμανωρίτερα: ἀπό τήν ἐ κ λ ο γ ή τ ο ῦ ἤ τ ῆ ς σ υ ζ ύ γ ο υ . Ἔχω ἐδῶ ἕνα ἄρθρο ἑνόςπολύ καταξιωμένου πνευματικοῦ, τοῦ πατρός Σαράντη Σαράντου. Ἐδῶ ὁ πατήργράφει μέσα ἀπό τήν καρδιά του· γράφει μέ πολύ ἀγάπη καί πολύ πόνο. Δέν θά τόδιαβάσουμε ὅλο· ἁπλῶς κάποια σημεῖα θά σχολιάσω. Κρίνω ἀπαραίτητο νά τόκάνουμε αὐτό, διότι αὐτή ἡ ἁμαρτία, πού –ἄς μήν κρυβόμαστε πίσω ἀπό τίς λέξεις–εἶναι ἡ κατ’ ἐξακολούθηση πορνεία, ἔχει ἐξαπλωθεῖ πάρα πολύ.Ἡ π ο ρ ν ε ί α λοιπόν, τήν ὁποῖα σήμερα –προσπαθώντας νά τήν ἐξωραΐσουν– τήνὀνομάζουν «ἐλεύθερες σχέσεις» ἤ «ὁλοκληρωμένες σχέσεις», εἶναι οὐσιαστικάμιά βαριά καταστροφή τῆς ἀνθρώπινης ὑπαρξης. Τό λέει ξεκάθαρα ὁ Ἀπόστολος ὅτι«κάθε ἁμαρτία εἶναι ἐκτός τοῦ σώματος», ἀλλά αὐτή ἡ ἁμαρτία εἶναι μέσα στόσῶμα. Ὅπως ἔλεγε δέ καί ὁ Πατήρ Πορφύριος, ἡ σαρκική σχέση «ἐπιφέρει μιάσ υ γ κ λ ο ν ι σ τ ι κ ή ἀ λ λ ο ί ω σ η στόν ἄνθρωπο, στήν ψυχοσωματική τουὑπόσταση».Ὁ κόσμος πάνω σ’ αὐτό τό θέμα ἔχει μεταβλητές ἀπόψεις, ἴσως καί ἐναλλασσόμενες.Ἄλλοτε εἶναι πουριτανικός, ἀσφυκτικός, ἀπαγορευτικός καί ἄλλοτε εἶναι τό ἐντελῶςἀντίθετο. Σήμερα εἴμαστε στήν δεύτερη κατάσταση, στήν κατάσταση τῆςἐλευθεριότητας καί τῆς ἐξαχρείωσης… Πρίν ἀπό σαράντα-πενήντα χρόνια ἤτανε τόἀντίθετο. Ἀλλά καί τότε, πολλοί ἔκαναν τήν ἁμαρτία, τήν κάνανε ὅμως κρυφά, γιατίφοβόντουσαν τήν κοινωνική κατακραυγή. Πάντως, ὁ γενικός κοινωνικός περίγυροςβοηθοῦσε στό νά μένουν οἱ ἄνθρωποι ἁγνοί καί καθαροί.Σήμερα θεωρεῖσαι ἐν πολλοῖς ἄρρωστος, ἄν μένεις ἁγνός, καί θά πρέπει νά πᾶς σέγιατρό!... Ἡ ἀλήθεια βέβαια εἶναι τό ἐντελῶς ἀντίθετο: Ἡ ἁ γ ν ό τ η τ αε ἶ ν α ι ἡ ὑ γ ε ί α τ ῆ ς ψ υ χ ῆ ς κ α ί τ ο ῦ σ ώ μ α τ ο ς . Εἶναι ἐπίσης ἡ καλλίτερηπροϋπόθεση γιά ἕναν ἐπιτυχημένο γάμο καί μιάν εὐλογημένη οἰκογένεια. Ὅτανκανείς μείνει καί φτάσει στόν γάμο ἁγνός, ὅπως εἶναι ἄλλωστε καί οἱ προδιαγραφέςτοῦ Χριστοῦ γιά τόν ἄνθρωπο, πολύ δύσκολα μετά θά διαλύσει τόν γάμο· πολύ πιόδύσκολα ἀπό κάποιον πού φθάνει στό μυστήριο ἠθικά, πνευματικά καί σωματικάκατεστραμμένος.Ὅταν ὑπάρχει ἡ ἁγνότητα ὁ Θεός στέλνει πλούσια τήν Θ. Χάρη ἡ ὁποίαμεταμορφώνει τήν νεοπαγή οἰκογένεια σέ κατ’ οἶκον Ἐκκλησία. Ἐπέρχεται μίαφυσιολογική ὡρίμανση τῆς σχέσης, σιγά-σιγά. Ὁ ἔρωτας ὑπερβαίνεται καίμεταβάλλεται σέ ἀνιδιοτελή, ἐν Χριστῷ ἀγάπη.92

Διότι πράγματι καί ὁ ἔρωτας –αὐτό πού ἐνώνει τούς ἀνθρώπους ἀρχικά– δέν εἶναι ἡτέλεια μορφή ἀγάπης. Εἶναι κάτι πού καλοῦνται οἱ σύζυγοι νά ὑπερβοῦν μέσα στόνγάμο, μέσα στή συζυγική ζωή, καί νά πᾶνε στήν τέλεια μορφή ἀγάπης.Αὐτή εἶναι ἡ ἐ ν Χ ρ ι σ τ ῷ ἀ ν ι δ ι ο τ ε λ ή ς ἀ γ ά π η . Ὅταν φθάσεις σ’ αὐτήν, τότεπλέον ἀγαπᾶς τόν ἀλλον, ὄχι βέβαια ἐπειδή καί ἐκεῖνος σ’ ἀγαπάει ἤ ἐπειδή σοῦἀνταποδίδει τήν ἀγάπη. Τόν ἀγαπᾶς, διότι ἀγαπᾶς τόν Χριστό καί ξέρεις ὅτι αὐτόθέλει Ἐκεῖνος: Νά ἀγαπᾶς τούς πάντες χωρίς νά ζητᾶς ἀνταπόδοση.Στόν ἔρωτα, ὅπως καί στή φιλία, ζητιέται ἡ ἀνταπόδοση· γι’ αυτό καί δέν ἀποτελοῦντέλειες μορφές ἀγάπης. Τό νά ἀγαπᾶς τόν ἄλλον ὡς εἰκόνα Χριστοῦ, ἀνεξάρτητα ἀπότό ἄν ὁ ἄλλος σ’ ἀγαπάει, εἶναι ἡ σωστή, ἡ τέλεια μορφή ἀγάπης. Οἱ ἄλλες «ἀγάπες»εἶναι –κατά τό μεγαλύτερο μέρος– μιά δ ο σ ο λ η ψ ί α , στίς ὁποῖες οἱ ἄνθρωποι δίνουνἀλλά καί παίρνουν. Ὅταν σ’ αὐτήν τήν δοσοληψία δέν «τά βροῦν», χωρίζουν,κρυώνουν οἱ καρδιές τους καί μποροῦν νά φτάσουν ὥς τό ἀβυσσαλέο μίσος. Καί ἐκεῖπού ἦταν «τρελοί ἀπό ἀγάπη», κάνει κιμά ὁ ἕνας τόν ἄλλον!Πορνεία – Βαρειά ἁμαρτία - Ὑπαρξιακός θάνατοςΟἱ σύγχρονοι μελετητές τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς, συμφωνώντας μέ τούς ἉγίουςΠατέρες, μᾶς διδάσκουν ὅτι κ ά θ ε ἁ μ α ρ τ ί α ἀ φ ή ν ε ι ἴ χ ν η . Κάθε βίωμα ἀφήνειἴχνη στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Εἰδικά αὐτό, τό βίωμα τῆς ἀποτυχημένης ἐρωτικῆςσχέσης, μέ ὅλους τούς ἐσωτερικούς κραδασμούς πού συνεπάγεται, ἀφήνει ἕνα πάραπολύ βαθύ ἴχνος στήν ψυχή. Καί πολλές φορές οἱ κοπέλες ἤ τ’ ἀγόρια, λέει ἐδῶ ὁΠατήρ Σαράντης, θά θυμοῦνται μιά παλιά, «ἄτυχη» ἐντός εἰσαγωγικῶν ἐρωτική τουςσχέση καί (θά) χαίρονται γιά τίς ὅμορφες στιγμές τοῦ παρελθόντος, ἀλλά καίβαρύτατα (θά) μελαγχολοῦν γιά τήν ἀτυχή κατάληξη.Νομίζω ὅτι ὅλη αὐτή ἡ αὔξηση τῶν «ψυχολογικῶν», πού ἔχουμε στήν ἐποχή μας,ὀφείλεται ὄχι κατά ἀποκλειστικότητα ἀλλά κατά ἕνα μεγάλο μέρος σέ αὐτό: στίςἀποτυχημένες σχέσεις. Σ’ αὐτές, πού στήν ἐποχή μας ἐξωραΐστηκαν κι ἔγινανπολλές, συσσωρεύοντας στά θύματά τους μελαγχολία πού καταλήγει στήνὑ π α ρ ξ ι α κ ή ἀ ν α π η ρ ί α , γιά τήν ὁποία ἤδη μιλήσαμε: Εἶναι πλέον ἀνίκανοι νάἀγαπήσουν. Φτάνουν στό μίσος γιά τό ἄλλο φύλο. Αὐτό ἀκριβῶς, ἔλεγε ὁ μεγάλοςΝτοστογιέφσκι, εἶναι ἡ κόλαση: «Κόλαση εἶναι τό μαρτύριο τοῦ νά μήν μπορεῖς πιάνά ἀγαπᾶς».Βέβαια, μέσα στήν Ἐκκλησία, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί αὐτό εἶναι τό παρήγορο, ἄνμετανοήσει ὁ ἄνθρωπος, ἡ ψυχή του σιγά-σιγά βρίσκει πάλι τήν δύναμη νά ζήση.Γιατί εἶναι μιά νέκρωση τῆς ψυχῆς αὐτό, αὐτή ἡ ἁμαρτία, ὅπως καί κάθε ἁμαρτία·ἀλλά εἰδικά αὐτή ἡ ἁμαρτία, ἡ κατ’ ἐξακολούθηση πορνεία, εἶναι μιά βαριάνέκρωση.93

– Πῶς τό λέμε αὐτό; Πῶς τό ἐκτιμᾶμε καί ἀπό ποῦ τό τεκμαίρουμε;– Ἀπό τόν ἀνάλογο κανόνα πού βάζουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες γιά αὐτήν τήν ἁμαρτία. Τόἔχω πεῖ καί ἄλλη φορά, ὅτι τά ἐ π ι τ ί μ ι α γιά αὐτήν τήν ἁμαρτία (σύμφωνα μέ τούςἉγίους Πατέρες) εἶναι τρία μέ ὀκτώ χρόνια (δέν ἐπιτρέπεται νά κοινωνήσει), ἀπό τήνστιγμή πού κάποιος μετανοήση –δηλαδή σταματήσει νά ἁμαρτάνει. Δηλαδή τόσοχρόνο χρειάζεται ἡ ψυχή γιά νά μπορέσει νά λειτουργήσει σωστά καί νά μπορέσειὁ ἄνθρωπος νά κοινωνήσει τό Σῶμα καί τό Αἶμα τοῦ Κυρίου. Ἀλλιῶς, δέν τόνὡφελεῖ ἡ Θεία Κοινωνία· μᾶλλον τόν βλάπτει!Ὅλοι αὐτοί οἱ ὁποῖοι ἀμνηστεύουνε τίς ἐλεύθερες σχέσεις, δηλαδή ἐγκρίνουν τίςἐκτός γάμου γενετήσιες σχέσεις κάνουν ἔγκλημα, μεγάλο ἔγκλημα! Καί μπορεῖ νάὑπάρχουν καί Πνευματικοί, πού σοῦ λένε: «δέν πειράζει· νά νηστέψεις σαράνταμέρες καί νά κοινωνήσεις». Δέν εἶναι σωστό. Δηλαδή δέν ὠφελεῖται αὐτός ὁἄνθρωπος, γιατί εἶναι τελείως ἔξω ἀπό τίς ἰατρικές-θεραπευτικές προδιαγραφές τῶνΠατέρων μας. Οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἦταν γιατροί τῆς ψυχῆς καίξέρανε πολύ καλά πόσο χρόνο χρειάζεται μιά ψυχή γιά νά γίνει ἱκανή νά δεχτεῖ τήνΘεία Κοινωνία.Τό ἐπιτίμιο δέν εἶναι τιμωρία· εἶναι ὁ χρόνος, πού χρειάζεται ὁἄ ν θ ρ ω π ο ς γ ι ά ν ά ἐ π α ν έ λ θ ε ι σ τ ή ν π ν ε υ μ α τ ι κ ή ὑ γ ε ί α . Ὅπως ἕνας πούπαθαίνει ἕνα βαρύ αὐτοκινητιστικό δυστύχημα χρειάζεται μερικές φορές ἕναν χρόνοἤ καί παραπάνω γιά νά ἀποκατασταθεῖ –κι ἄν ἀποκατασταθεῖ πλήρως καί δέν τοῦμείνει καί κάποια ἀναπηρία–, ἔτσι καί στήν περίπτωση τῆς συνεχοῦς πορνείας, πούτήν βαπτίσαμε «ὁλοκληρωμένη σχέση». Εἰλικρινής μετάνοια - Ὑπαρξιακή ἀνάσταση - ἉγνότηταὉ κόσμος λοιπόν ἔχει ἐναλλασσόμενες τοποθετήσεις πάνω στό θέμα τῶν λεγόμενωνἐλεύθερων σχέσεων. Ἀλλά ἡ Ἐκκλησία, ὁ Χριστός δηλαδή, ἔχει πάντα τήν ἴδιασταθερή τοποθέτηση. Γιατί ὁ Χριστός εἶναι ὁ Αὐτός, καί χτές καί σήμερα καί εἰςτούς αἰῶνες! Ποτέ ὅμως δέν καταπίεσε τά μέλη της ἡ Ἐκκλησία νά τηρήσουνε τίςπροδιαγραφές τοῦ Θεοῦ.Μία ἀπό τίς προδιαγραφές τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο εἶναι καί ἡ ἁ γ ν ό τ η τ α , γιάτήν ὁποία μιλᾶμε τώρα. Ὁ Θεός δέν καταπιέζει κανέναν οὔτε τόν ἀναγκάζει νάκινηθεῖ σύμφωνα μέ τίς προδιαγραφές Του. Ὅταν ὅμως ὁ ἄνθρωπος δέν κινεῖταιμέσα σέ αὐτές, τότε ζημιώνεται φοβερά, πεθαίνει δηλαδή ὑπαρξιακά. Ἡ ὑπαρξιακήτου ἀνάσταση εἶναι ἡ ε ἰ λ ι κ ρ ι ν ή ς μ ε τ ά ν ο ι α καί –δόξα τῷ Θεῷ– ὑπάρχει, ὅσο ὁἄνθρωπος εἶναι σ’ αὐτήν τήν ζωή.Ὅταν ἔπεσε ὁ Ἑωσφόρος, παρέσυρε μαζί του πάρα πολλούς Ἀγγέλους.Δημιουργήθηκε ἔτσι τό τάγμα τῶν δαιμόνων. Αὐτοί εἶναι ξεπεσμένοι Ἄγγελοι μέἀρχηγό τόν πάλαι ποτέ ὑπέρκαλο Ἀρχάγγελο τόν Ἑωσφόρο. Ὁ Θεός, σέ94

ἀντικατάσταση ὅλων τῶν Ἀγγέλων πού ἔπεσαν, ἔφτιαξε τόν ἄνθρωπο καί τόνπροίκισε μέ τήν εἰκόνα του. Τοῦ ἔδωσε μάλιστα καί κάτι παραπάνω ἀπό τούςἈγγέλους: τό σῶμα, τό ὁποῖο δέν τό ἔχουνε οἱ Ἄγγελοι. Σ’ αὐτό ὑπερτεροῦμε.Οἱ Ἄγγελοι ἔχουν νοῦ, ἔχουν καί αὐτοί τό «κατ’ εἰκόνα» τοῦ Θεοῦ, ἀλλά δέν ἔχουνσῶμα. Σέ μᾶς τούς ἀνθρώπους τό «κ α τ ’ ε ἰ κ ό ν α » εἶναι πληρέστερο, εἴμαστετελειότεροι, γιατί συνδέουμε τήν πνευματική μέ τήν ὑλική φύση, τούς Ἀγγέλους καίτήν ὑλη. Οἱ Ἀγγελοι εἶναι ἄυλοι, μόνο πνεῦμα. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει μέσα του καί τά δυόστοιχεῖα, ἔχει καί τό π ν ε ῦ μ α , ἔχει καί τήν ὕ λ η . Αὐτό τό νέο δημιούργημα τοῦΘεοῦ τό φθόνησε ὁ Ἑωσφόρος, τόν ζήλεψε τόν ἄνθρωπο. Γι’ αὐτό κι ἔκανε τό πᾶνγιά νά τόν παρασύρει μακριά ἀπό τόν Θεό, καί τελικά τά κατάφερε. Ἔτσι ἔσπρωξετούς ἀνθρώπους στήν πτώση, στήν ἁμαρτία. Συνεχίζει μάλιστα καί τώρα νά μᾶςφθονεῖ. Προσπαθεῖ νά ἀποκόψει ἀπό τόν Θεό κάθε γενιά καί κάθε ἄνθρωπο, εἰδυνατόν.Ἀπό τήν ἄλλη μεριά ἔχουμε τόν Χριστό μας, ὁ Ὁποῖος πάρα πολύ μᾶς πονάει καίπάρα πολύ μᾶς ἀγαπᾶει. Ἔφτασε στό σημεῖο νά πεθάνει γιά μᾶς, γιά νά μᾶςἐπαναφέρει στήν κοινωνία Του, στήν Ἐκκλησία Του, πού εἶναι ἡ Ἁγία Τριάδα.Πέθανε γιά νά μᾶς ξαναβάλει στήν πρώτη Ἐκκλησία, στήν Ὁποία μᾶς εἶχετοποθετήσει ἐξ ἀρχῆς καί ἀπό τήν Ὁποία ἐμεῖς φύγαμε, ἀποσκιρτήσαμε. Οἱ κατά Θεόν προδιαγραφές - Ἡ χριστοφυσιολογία τοῦ ἀνθρώπουἩ φυσιολογική ζωή, ἡ χριστοφυσιολογία μας, εἶναι τό νά ζήσουμε ὅπως ὁ Χριστός,δηλ. «ἐ ν π α ρ θ ε ν ί ᾳ » ἤ, ὅταν ὑπάρχει ἀδυναμία, νά ζήσουμε «ἐ ν σ ω φ ρ ο σ ύ ν ῃ ,ἐ ρ χ ό μ ε ν ο ι ε ἰ ς γ ά μ ο υ κ ο ι ν ω ν ί α ν ». Ἡ παρθενία βεβαίως εἶναι τό ἀνώτερο.Εἶναι τό νά μοιάσουμε –ἀπό αὐτήν ἐδῶ τήν ζωή– στούς Ἀγγέλους. Τό νά ζήσουμεἀπό τώρα αὐτό πού θά ζήσουμε μετά θάνατον. Διότι στήν ἄλλη ζωή δέν θά ὑπάρχειγάμος. Αὐτό εἶναι τό ἄριστο λοιπόν.Ὅταν ὅμως ὑπάρχει ἀδυναμία, τότε ὁ Θεός δίνει αὐτή τήν «συγγνώμη στό πάθος»τοῦ ἀνθρώπου, πού λέγεται γάμος. Γιά αὐτό καί στήν Ἐκκλησία μόνο ἕνας γάμοςἀναγνωρίζεται· ἕνας καί μοναδικός. Δ έ ν ὑ π ά ρ χ ε ι δ ε ύ τ ε ρ ο ς γ ά μ ο ς · γιατί,ὅπως εἴπαμε, εἴμαστε φτιαγμένοι νά λειτουργήσουμε εἴτε παρθενικά εἴτεμονογαμικά. Αὐτό πού λέμε δεύτερος γάμος εἶναι μία εὐλογία, πού παίρνουν αὐτοί οἱὁποῖοι –ἀπό μεγάλη ἀδυναμία– συνάπτουν δεύτερη σχέση· γιά νά μήν εἶναι ἔτσιτελείως στήν παρανομία καί στήν πορνεία. Κατ’ οἰκονομία δηλαδή τό κάνει ἡἘκκλησία.Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν τηρήσει αὐτήν τήν χριστοφυσιολογία, τότε γεμίζει μέστεναχώριες, μελαγχολίες, ἄγχη, φοβίες, ἀνασφάλειες καί –προσέξτε αὐτό τότελευταῖο– ἀπροθυμία γιά καινούργιες σχέσεις! Πλέον ὁ ἄνθρωπος ἀρχίζεινά φοβᾶται. Καί σοῦ λέει:« αὐτό πού ἔπαθα θά τό ξαναπάθω». Ἐν τῷ μεταξύπερνοῦν καί τά χρόνια, αὐξάνει –ὑπερτερεῖ– ἡ λογική σέ σχέση μέ τό συναίσθημα95

καί ὁ ἄνθρωπος πολύ δύσκολα ἀποφασίζει νά φτάσει στόν γάμο καί, ὅταν τελικά τάκαταφέρει, ὅλα αὐτά τά προβλήματα πού ὑπῆρχαν πρίν μεταφέρονται τώρα μέσαστόν γάμο. Ὅλες αὐτές οἱ προγαμιαῖες ἁμαρτωλές ἐμπειρίες ἐπίσης μεταφέρονταιμέσα στόν γάμο. Ἔτσι, ὅταν κάποιος δέν ἔχει μετανοήσει ἀληθινά, δέν ἔχει φόβοΘεοῦ, πολύ εὔκολα –μέ τίς πρῶτες δυσκολίες– διασπᾶ τά εὐλογημένα δεσμά. Ἐξ οὗκαί τά πάρα πολλά διαζύγια.Ἔλεγε ἕνας σύγχρονος κληρικός ὅτι πλέον στήν Ἐκκλησία δέν πρέπει νά ἔχουμε«γραφεῖο γάμων». Θά πρέπει νά ἀντικαταστήσουμε τήν ἔνδειξη στήν πόρτα καί νάβάλουμε τήν ταμπέλα «γραφεῖο διαζυγίων», ἀφοῦ τά διαζύγια τείνουν νά ξεπεράσουντούς γάμους (ἄν δέν τούς ἔχουν ἤδη ξεπεράσει). Βέβαια, ὅλη αὐτή ἡ κατάσταση τῶνἐλεύθερων σχέσεων ἔχει συμπορευόμενο καί τό γεγονός ὅτι αὐτοί οἱ ἄνθρωποιπολλές φορές σκοτώνουν καί τά παιδιά πού θά προκύψουν, κάνουν ἔκτρωση δηλαδή,ἕνα ἄλλο μεγάλο ἔγκλημα ἀπό τόν κόσμο ὅλης αὐτῆς τῆς παρανομίας. Τό γεγονόςαὐτό ἔχει καί ἕνα θετικό ἔλεγε ὁ Γέρων Παΐσιος: Οἱ Χριστιανικές οἰκογένειες πούδέν καταστρέφονται μέ τίς ἐλεύθερες σχέσεις, τελικά κυριαρχοῦν ἀφοῦ ὄχι μόνο δένσκοτώνουν τά παιδιά τους ἀλλά, ἀντιθέτως, κάνουν –κατά κανόνα– πολλά παιδιά.Προάγουν τό καλό, προάγονται μέσα στήν κοινωνία καί βγαίνει μιά καινούργιαγενιά, πού εἶναι ὑγιής πνευματικά.Ἀλλά φοβᾶμαι ὅτι καί πολλοί λεγόμενοι Χριστιανοί γονεῖς δέν τό ἔχουν ἀπολύτωςξεκαθαρίσει μέσα τους αὐτό τό θέμα, γιά τό πόση ἀξία ἔχει ἡ ἁγνότητα. Καί οἱλεγόμενες Χριστιανικές οἰκογένειες δέν λένε στά παιδιά τους τήν ἀλήθεια. Γι’ αὐτόκαί τόσοι χιλιάδες νέοι τῆς προηγούμενης γενιὰς τοῦ Κατηχητικοῦ εἶναι οἱἀποτυχημένοι γονεῖς τοῦ σήμερα. Τά παιδιά αὐτῶν τῶν γονέων δέν εἶναι καθόλουστήν Ἐκκλησία καί ἀναρωτιέται κανείς: «Πῶς συνέβη αὐτό, ἀφοῦ ὅλοι αὐτοίπηγαίνανε στά Κατηχητικά;».Ὅλοι αὐτοί ἀκούγανε κηρύγματα, ἦταν στίς χορωδίες, ἦτανε σέ ἀθλητικούςσυλλόγους ἤ σέ χορευτικά συγκροτήματα γιά δημοτικούς χορούς κ.λπ., πούφτιάχνουν οἱ Ἐκκλησίες. Καί σήμερα τά κάνουν αὐτά οἱ ἐνορίες, ἴσως μερικές φορέςεἰς βάρος τοῦ κύριου ἔργου τους, πού εἶναι ἡ κάθαρση, ὁ φωτισμός καί ἡ θέωση τῶνμελῶν τους διά τοῦ κηρύγματος, τῆς ὀρθόδοξης ἀσκητικῆς καί τῶν Μυστηρίων. Τίσυμβαίνει;–Γιατί τά παιδιά τόσων «χριστινῶν» γονέων δέν τούς ἀκολούθησαν καί σήμερα εἶναιἐκτός ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς;–«Μέχρι τά δεκαπέντε ἤ μέχρι τά δεκαοχτώ», σοῦ λέει ἡ μητέρα, «μετά πάει τόπαιδί, τό ἔχασα».–Γιατί;Δέν ξέρω ἄν τό ἔχετε ἀναρωτηθεῖ…Τό πιό πιθανό, πιστεύω, εἶναι ὅτι τά παιδιά δέν ἔζησαν τόν Χριστό, γιατί δέν Τόνἔζησαν οἱ γονεῖς. Καί δέν Τόν ἔζησαν, εἴτε γιατί τούς δόθηκε ἕνας ἐκκοσμικευμένος,96

μή-ἀσκητικός Χριστιανισμός εἴτε γιατί ἐκεῖνοι δέν θέλησαν νά ζήσουν τόν ἀληθινόΧριστιανισμό. Προσπάθησαν νά συμβιβάσουν τά ἀσυμβίβαστα: κοσμική ζωή καίΧριστό. Αὐτό ὅμως εἶναι ἀδύνατο.Ὁ Χριστός εἶναι ἀπόλυτος, σέ θέλει ἑκατό τοῖς ἑκατό. Δέν σέ θέλει μισό-μισό ἤἐνενήντα ἑννιά τοῖς ἑκατό· σέ θέλει ἑκατό τοῖς ἑκατό. Πρέπει νά σέ ἔχει ἑκατό τοῖςἑκατό δικό Του. Πρέπει καί σύ νά Τόν ἔχεις ἑκατό τοῖς ἑκατό καί νά Τόν ὁμολογεῖςἑκατό τοῖς ἑκατό, ὅπως αὐτός ὁ πρώην τυφλός. Ἀλλιῶς, ἄν δέν Τόν ὁμολογεῖς μέ τήζωή καί μέ τόν λόγο σου, ἐνῷ βλέπεις ὅτι Αὐτός εἶναι ἡ Ἀλήθεια, τότε Τόν χάνεις.Πόσες φορές ἔχω ἀκούσει γιά ἡλικιωμένους ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ἔχουν παρεκκλίνειπνευματικά. Ἐνῶ ἤτανε πάρα πολύ ζηλωτές, πηγαίνανε συνέχεια στήν Ἐκκλησία,στά νιάτα τους… Φτάσανε στά γεράματά τους νά υἱοθετήσουν αὐτές τίς ἀπόψεις:Περί ἐλευθέρων σχέσεων κ.λ.π. Καί σοῦ λέει: «ἄσ’ τα τά παιδιά». Ἤ ἀκόμητραγικώτερο καί οἱ ἴδιοι νά ἐπιδιώκουν νά κάνουν σχέσεις σέ μεγάλη ἡλικία.Λές:–Μά γιατί, πῶς χάλασε ἔτσι αὐτός ὁ ἄνθρωπος; Ἔτσι ξαφνικά χάλασε;–Ὄχι. Εἶναι, ὅπως λέει ἕνας γέροντας, ἡ τεχνική τοῦ διαβόλου. Παίρνει μιά μικρήκλωστή ἀπό ἐδῶ (ἀπό τήν ἄκρη τοῦ μανικιοῦ) καί τραβάει σιγά-σιγά. Στό τέλος σοῦξηλώνει ὅλο τό πλεκτό σου καί μένεις χωρίς ροῦχο. Ἔτσι δουλεύει ὁ διάβολος· μέπολύ μέθοδο καί μέ πολύ ἐπιμονή καί ὑπομονή. Ἔτσι μπορεῖ γιά χρόνια νά εἶναιδίπλα σου καί νά σέ δουλεύει «ψιλό γαζί». Σιγά-σιγά σέ διαφθείρει καί σέδηλητηριάζει. Φτάνεις, μετά, νά πιεῖς μεγάλη ποσότητα ἀπό τό δηλητήριο καί νά μήναἰσθάνεσαι τίποτε. Αὐτό συνέβη στό βιολογικό ἐπίπεδο μέ τόν βασιλιά Μυθριδάτη, ὁὁποῖος ἔπαιρνε κάθε μέρα λίγο δηλητήριο, γιά νά τό συνηθίσει, ἐπειδή φοβόταν ὅτιθά τόν δηλητηριάσουν. Τελικά, ἔφτασε νά πίνει μεγάλες ποσότητες δηλητηρίου καίνά μήν παθαίνει τίποτα. Μήπως κάπως ἔτσι μερικές φορές τήν παθαίνουμε καί ἐμεῖςοἱ λεγόμενοι Χριστιανοί;Ξέρετε, τό μεγάλο κακό τῆς δηλητηρίασης τῆς ψυχῆς τῶν ἀνθρώπων στήν ἐποχή μαςγίνεται ἀπό τήν τηλεόραση. Γίνεται γενικά ἀπ’ ὅλα τά μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης,ἀλλά πιό πολύ ἀπό τήν τηλεόραση. Πλέον οἱ βάρβαροι δέν εἶναι ἔξω ἀπό τά σπίτιαμας, εἶναι μέσα στά σπίτια μας καί μάλιστα μέσα στίς παιδικές ψυχές, ὅπουεἰσβάλουν μέσα ἀπό τήν μικρή ὀθόνη τῆς τηλεόρασης καί μέσῳ τῶν ἄλλωνἠλεκτρονικῶν συσκευῶν καί δημιουργημάτων (τοῦ ἠλεκτρονικοῦ ὑπολογιστῆ, τῶνἠλεκτρονικῶν παιγνιδιῶν κ.λπ.).Μού εἶχε κάνει ἐντύπωση καί τό ἀνάρτησα στήν ἱστοσελίδα μας: Ἕνα παιδάκι πούἔβλεπε τήν μαμά του νά θυμιάζει καθημερινά θέλησε νά τήν μιμηθεῖ, ὅπως συνήθωςσυμβαίνει μέ τά παιδιά τά ὁποῖα ἀντιγράφουν σέ ὅλα τούς γονεῖς τους. Πῆρε κι αὐτόἕνα ἀντικείμενο σάν θυμιατό καί ἔκανε ὅτι θυμιάζει. Μιά μέρα ἡ μητέρα του δένθύμιασε καί τό παιδάκι εἶχε πάρει τό θυμιατό καί ἔκανε πώς θυμιάζει. Θυμίασε ὅλοτό σπίτι ἐκτός ἀπό τήν γωνιά πού ἤτανε ἡ τηλεόραση. Τοῦ λέει ἡ μαμά του:97

–Γιατί παιδί μου ἐκεῖ δέν θυμιάζεις;–Καλά ἐκεῖ δέν βλέπεις; λέει τό παιδάκι.–Τί νά δῶ; λέει ἡ μητέρα.–Νά ἐκεῖ εἶναι αὐτός ὁ κύριος, πού κάθεται πάνω στήν τηλεόραση, ἕνας ἄνθρωποςμαῦρος μέ δύο κέρατα, ὁ ὁποῖος δέν μ’ ἀφήνει νά θυμιάσω!Ἐπάνω στήν τηλεόραση καθόταν ὁ «ἔξω ἀπό ἐδῶ». Καί δέν ἐπέτρεπε στό παιδί νάθυμιάσει. Καταλάβατε τί ζημιά γίνεται; Αὐτό τό γεγονός εἶναι ἡ ἐπαλήθευση αὐτοῦπού ἔλεγε ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: Θά ἔλθει καιρός πού ὁ διάβολος θά εἶναι μέσασ΄ ἕνα κουτί (τήν τηλεόραση) καί τά κέρατά του (κεραῖες) θά εἶναι πάνω στάκεραμίδια. Τό λέω αὐτό, διότι μᾶς κάνουν συστηματική πλύση ἐγκεφάλου χωρίς νάτό καταλαβαίνουμε καί μάλιστα τήν ὥρα πού χαλαρώνουμε, ὁπότε εἴμαστε καίπαθητικά πολύ δεκτικοί. Γιατί βέβαια μπροστά στήν τηλεόραση δέν εἶσαι μέ τόκουστούμι σου καί ἔτσι «πάνοπλος» ἄς ποῦμε. Εἶσαι μέ τίς πυτζάμες ἐνδεχομένως,μέ τίς παντόφλες σου, καί εἶσαι εὔκολος στό νά δεχτεῖς ὅ,τι σοῦ σερβίρουνε.Πρόσφατα ἔβλεπα, δέν τό’ ξερα ὅτι ὑπάρχει καί τέτοια ἐκπομπή μέ τίτλο: «Ἡοἰκογένεια βλάπτει». Δέν εἶδα τήν ἐκπομπή στήν τηλεόραση, ἀλλά εἶδα τόν τίτλο τηςκαί λέω: γιά κοίτα ποῦ φτάσαμε; Γίνεται δηλαδή πλέον συστηματική προσπάθεια νάδιαλυθεῖ ἡ οἰκογένεια μέσα ἀπό τήν τηλεόραση. Καί μόνο ὁ τίτλος ἀρκεῖ γιά νάκαταλάβουμε ποῦ θέλουν νά μᾶς πᾶνε. Καί ἀπό κάτω, σάν ἐπεξήγηση τοῦ τίτλου, τόπρόγραμμα ἔγραφε ὅτι αὐτή ἡ ἐκπομπή εἶναι χιουμοριστική. Δηλαδή, μᾶς περνᾶνε τόδηλητήριο μέ τό χαπάκι τοῦ νά γελάσουμε λιγάκι!–Νά γελάσεις μέ τί; Μέ τήν ἁμαρτία;...Μέ αὐτό πού ἀπαξιώνει τ’ ὄνομα τοῦ Θεοῦκαί τίς πανάγιες Ἐντολές Του;«Ὅσοι ἀφελῶς ἀμνηστεύουνε τίς προγαμιαῖες σχέσεις, ἀσφαλῶς δέν ἔχουν ἀγάπηκαί κατανόηση γιά τήν νέα γενιά. Ἐν τῷ μεταξύ, τό κάνουν αὐτό ἐν ὀνόματι τῆςἀγάπης καί τῆς κατανόησης». Ἐδῶ εἶναι τό τραγικό. Ὅπως καί οἱ Φαρισαῖοι τοῦσημερινοῦ Εὐαγγελίου. Ἐν ὀνόματι τῆς ἀλήθειας κυνηγοῦσαν τόν Χριστό. Τάχατες ὁΧριστός παρέβαινε τό Σάββατο. «Παρανομεῖ» ὁ Χριστός, θεραπεύοντας τά Σάββατα(!), ὁπότε Τόν κυνηγᾶμε... Καί σήμερα, ἐν ὀνόματι τῆς δῆθεν ἀγάπης γιά τήν νέαγενιά, σοῦ λέει: «Ἄσ’ τα τά παιδιά νά κάνουνε ὅ,τι θέλουν».–Εἶναι ἀγάπη ὅμως αὐτό;–Ὄχι, βέβαια· δέν εἶναι καθόλου ἀγάπη. Ἀλήθεια, ὅταν ὁ ἄλλος γκρεμίζεται, εἶναιἀγάπη νά τοῦ πεῖς «καλά κάνεις», δήθεν γιά νά μήν τόν στεναχωρήσεις, γιά νά μήνἀνακόψεις τήν πορεία του;–Ὄχι. Πρέπει νά τόν στεναχωρήσεις· νά τοῦ πεῖς ὅτι μετά ἀπό ἐκεῖ εἶναι τό χάος, ὅτιἐκεῖ πού πάει εἶναι ἡ καταστροφή του.98

Οἱ γονεῖς πιέζουν τά παιδιά· εἶναι καί αὐτό ἕνα ἄλλο λάθος. Ἀπό τήν μιά τά πιέζουννά παντρευτοῦνε καί ἀπ’ τήν ἄλλη τά ἐμποδίζουν νά παντρευτοῦν. Τό ἔχω δεῖ πολλέςφορές καί αὐτό τό σχιζοφρενικό. Ἀπ’ τήν μιά σοῦ λέει: «Ἄσ’ το τό παιδί· καλόγεροθά τό κάνεις; Μακριά ἀπό τόν Πάτερ Σάββα, ἄς ποῦμε. Λοιπόν ναί, γιατί εἶναι πολύαὐστηρός καί... τί; Νά τό κάνει καλόγερο τό παιδί; Τό παιδί πρέπει νά παντρευτεῖ».Ἀπ’ τήν ἄλλη, ὅταν τά παιδιά θέλουν νά παντρευτοῦνε, τά λένε: «Ὄχι ἀκόμη δένεἶσαι ἕτοιμος».–Γιατί;–Γιατί δέν ἔχεις ἀκόμα χρήματα,… δέν ἔχεις φτιάξει τό σπίτι,… δέν ἔχεις πάρει τόπτυχίο,… τό μεταπτυχιακό,… τό διδακτορικό... καί δέν ξέρω ’γώ τί ἄλλο.Σοῦ λέει τότε τό παιδί: «Τί νά κάνω; Θά συζήσουμε μέχρι νά μᾶς ἐπιτρέψουνε νάπαντρευτοῦμε». Σπρώχνουν ἔτσι οἱ ἴδιοι οἱ γονεῖς τά παιδιά στήν ἁμαρτία, καί τόπρόβλημά τους μόνο εἶναι, πού δέν ἔχουν τά παιδιά «τακτοποιηθεῖ». Μά πῶς νά«τακτοποιηθοῦνε» ἀφοῦ ἐσύ τά ἐμποδίζεις.Τό ὅτι τό παιδί δέν κοινωνάει, τό ὅτι δέν εἶναι ἀπένταντι στόν Θεό ἐντάξει, αὐτό δέντούς νοιάζει. Τό πρόβλημά τους εἶναι ὅτι ἀκόμη δέν ἔχουν τά ἀπαραίτητα χρήματαγιά νά κάνουν τό μεγάλο γλέντι, πού πρέπει νά κάνουνε τήν ἡμέρα τοῦ γάμου… Καίτό σπίτι,… Καί τί θά πεῖ ὁ κόσμος ἄμα παντρευτοῦνε ἔτσι καί σέ τέτοια νεαρήἡλικία;… Ἐνῶ ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέει συμβουλευτικά στούς γονείς: «νά τάἀρραβωνιάζεις τά παιδιά σου πρίν τόν στρατό», ἀναφερόμενος στ’ ἀγόρια. «Πρίν τόνστρατό», δηλαδή πρίν τά δεκαοχτῶ, ὥστε ὁ νέος νά ἔχει μία συγκράτηση, νά μήνπέσει στήν ἁμαρτία ὅσο εἶναι στόν στρατό.Βλέπετε πόσο οἱ Πατέρες εἶναι προσεκτικοί σ’ αὐτό τό θέμα τῆς καθαρότητας.Ἄν κανείς τραυματιστεῖ καί χάσει τήν ἁγνότητά του, τό τραῦμα αὐτό εἶναι πολύ βαθύκαί θά ἐπιφέρει συγκλονιστικές ἀλλαγές σ’ ὅλη του τήν ὕπαρξη· θά γίνει ἐπιρρεπήςπρός τό κακό.Νά σᾶς πῶ καί τό ἄλλο: Σιγά-σιγά, ἔτσι ὅπως πᾶμε, δέν θά ἔχουμε ἱερεῖς. Διότι, γιάνά γίνει κάποιος ἱερέας, θά πρέπει νά εἶναι ἁγνός. Ἄν, βέβαια, δέν ἔχεις ἱερέα, δένμπορεῖς καί νά σωθεῖς, γιατί δέν θά ἔχεις μυστήρια! Γιά σκεφτεῖτε... πόσο εὔκολο θά’ναι, ἐάν θά πρέπει νά κάνεις διακόσια χιλιόμετρα γιά νά κοινωνήσεις. Ὅταν κάποιοςἔχει πέσει σέ πορνεία, δέν μπορεῖ νά γίνει ἕνας ἱερέας· δέν ἐπιτρέπεται, διότι ὁ ἱερέαςεἶναι ἕνα σκεῦος πού δίνεται στόν Θεό.–Μά, θά πεῖς, τό παιδί ἔκανε μέν ἁμαρτία, ἀλλά ἐξομολογήθηκε, μετάνιωσε…–Ὅμως, τό σκεῦος ἔσπασε…–Μά, θά μοῦ πεῖς, μπορεῖ νά ξανακολήσει.–Τό ξανακολάει ἡ Θεία Χάρη, ἀλλά δέν πάει, δέν ταιριάζει νά τό δώσεις αὐτό (τόσπασμένο καί ξανακολλημένο) στόν Θεό. Ὅπως, ὅταν ἔχεις ἕναν ξένο στό σπίτι σου,99

δέν θά τόν κεράσεις μέ ἕνα ποτήρι σπασμένο καί κολλημένο, ἀλλά θά διαλέξεις τόκαλύτερο, γιά νά τοῦ προσφέρεις τό κέρασμά σου, ἔτσι καί στόν Θεό δίνουμε αὐτόπού εἶναι τό τέλειο, τό ἀκέραιο.Ὁ διάβολος ἔχει ἐξαπολύσει, ἔχει ρίξει ὅλες του –θά λέγαμε– τίς δυνάμεις, ὥστε νάμήν ὑπάρχουν ἁγνοί νέοι καί ἁγνές νέες. Γιατί καί νέες ἁγνές χρειάζεται ἡ κοινωνία.Δέν μπορεῖ νά γίνει μία κοπέλα πρεσβυτέρα, ἄν δέν εἶναι ἁγνή. Δέν μπορεῖ, δένἐπιτρέπεται νά γίνει ἕνα μέ τόν ἱερέα, ἄν δέν εἶναι παρθένος.Μοῦ ἔλεγε ἕνας ἐπίσκοπος, ἔχω τριάντα-τριανταπέντε νέους, πού θέλουν νά γίνουνἱερεῖς καί δέν βρίσκουν πρεσβυτέρες. Εἶναι τραγικό αὐτό. Δέν βρίσκουν ἁγνέςκοπέλες νά παντρευτοῦνε, νά κάνουνε οἰκογένεια καί νά μπορέσουν νάχειροτονηθοῦν. Βλέπετε πόσο βαθύ εἶναι τό πρόβλημα; Γι’ αυτό σᾶς παρακαλῶ,ἐσεῖς πού ἔχετε παιδάκια, νά τά προσέξετε πάρα πολύ. Καί τ’ ἀγόρια καί τάκοριτσάκια· νά φυλαχτοῦν ἁγνά καί καθαρά. Εἶναι ἀπ’ τίς κύριες φροντίδες τῶνγονιῶν αὐτό.Γιά νά προφυλάξει τά παιδιά ἀπό τήν ἀκολασία, τό πρῶτο πού πρέπει νά κάνει ὁγονιός εἶναι νά πετάξει τήν τηλεόραση. Δυστυχῶς, τά παιδιά ὅ,τι βλέπουν τό κάνουνμεταξύ τους. Τά πολύ μικρά παιδιά... καί τέσσερα καί πέντε καί τρίων χρονῶνἀκόμα! Γι’ αὐτό, λέω στούς γονείς, νά τά φέρνετε τά παιδιά σας ἀπό μικρά νάἐξομολογοῦνται, ἀπό τρίων κι τεσσάρων χρονῶν, γιά νά προλάβουμε ὅ,τι εἶναιδυνατόν νά προληφθεῖ.Ἀλλά, τί θά συμβεῖ, ὅταν ἐσύ ὁ γονιός τά φέρνεις μέν τά παιδιά γιά ἐξομολόγηση,ἀλλά ἀπό τήν ἄλλη στό σπίτι ἔχεις ὅλα τά αἰσχρά, εἴτε στήν τηλεόραση εἴτε στάπεριοδικά εἴτε στό λεξιλόγιό σου καί στή ζωή σου γενικότερα; Κάποια στιγμή θάλείψεις. Τό παιδί θά πάει νά ἀνοίξει καί τό περιοδικό καί τήν τηλεόραση. Δέν θέλειπολύ γιά νά δηλητηριαστεῖ. Ἡ ζωή σου δέ ὅλη τοῦ δίνει τό πρότυπο τῆς μή-ἁγνότητας καί τῆς μή-καθαρότητος.Θά πεῖς, βέβαια, καί τί νά κάνουμε; Μιά ἀποστείρωση στό περιβάλλον μας; Μπορεῖςνά τό κάνεις;... νά τό βάλεις τό παιδί σέ μία φυλακή; Μετά θά βγεῖ ἔξω· θά τά δεῖἔξω.–Ναί, ἀλλά ἄλλο εἶναι νά τά ’χεις μές στό σπίτι καί ἄλλο νά τό δεῖ ἔξω. Γιατί μέσ’ τοσπίτι, μέχρι νά βγεῖ ἔξω, θά ἔχει πάρει τίς ἄμυνές του. Θά ἔχει ἀποκτήσειτά ἀντισώματα. Ἄν ὅμως οἱ ἐχθροί εἶναι μές στό σπίτι, τότε δέν ἔχει καθόλουἀντισώματα. Διότι τό παιδί σκέφτεται: «ἀφοῦ τό ἐγκρίνει ἡ μαμά καί ὁ μπαμπάς –γιάτό παιδί ὁ πατέρας καί ἡ μητέρα εἶναι ὁ Θεός, εἶναι τό πρότυπο–, ἄρα εἶναι καλό».Μετά τί ἀντιστάσεις θά’ χει τό παιδί; Μέ τήν πρώτη πρόκληση πού θά δεχτεῖ ἀπ’ ἔξωθά πέσει στήν ἁμαρτία.100