(1o Μέρος) - Απομαγνητοφωνημένες Ομιλίες - Αρχιμ. π.Σάββα Αγιορείτου

Κοραής καί κάποιοι ἀκόμα, συμπράξανε μέ τούς Εὐρωπαίους καί χτυπήσανε τήνὈρθοδοξία. Οὐσιαστικά ἀπό τότε ζοῦμε ἕνα ψευτο-ρωμαίικο. Αὐτό πού ἔλεγε ὁἅγιος Παΐσιος, θά ’ρθεῖ ἕνα ψευτο-ρωμαίικο. Τί θά πεῖ αὐτό; Μιά ψευτοελευθερία.Δέν εἶναι ἀληθινή ἐλευθερία αὐτό πού ζοῦμε τώρα. Οὐσιαστικά πάλι εἴμαστεσκλάβοι τῶν Εὐρωπαίων.Δυστυχῶς καί ἡ Ἐκκλησία ἔχει ὑποδουλωθεῖ στό Κράτος. Δέν ἔχει αὐτή τήν ἄνεσηκαί τήν ἐλευθερία, πού θά ἔπρεπε νά ἔχει ἡ Ἐκκλησία. Ἔχει ὑποδουλωθεῖ. Γι’ αὐτόἔλεγε ὁ μακαριστός π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης: «ζητᾶμε ἐλευθέρα καί ζῶσαἘκκλησία» καί εἶχε πολύ δίκαιο. Δέν εἶναι ἐλεύθερη ἡ Ἐκκλησία σήμερα, ἔχειὑποταχθεῖ στόν Καίσαρα, στό Κράτος. Ἀλλά γιά νά γίνει ἀληθινά ἐλεύθερη ἡἘκκλησία, θά πρέπει νά ἐλευθερωθεῖ καθένας ἀπό μᾶς γιατί ἐμεῖς εἴμαστεἘκκλησία, τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ.Ἅμα ἐμεῖς εἴμαστε γεμάτοι πάθη, ἄν μᾶς νοιάζει ἡ καρέκλα μας, τό ἴδιο καί τόνΔεσπότη μας, θά τόν νοιάζει ἡ καρέκλα καί θά πεῖ «ἅμα μιλήσω, μπορεῖ νά χάσω τόνθρόνο μου», ὁπότε δέν μιλάει καί ὁ Δεσπότης. Δέν μιλάει καί ὁ παπάς, δέν μιλάει καίὁ πιστός, ὁπότε τά πράγματα πᾶνε ὅπως πᾶνε καί δέν διορθώνεται τίποτα. Ἄν ὅμως ὁπαπάς καί ὁ Δεσπότης ἦταν Ἅγιοι, καθαροί δηλαδή καί δέν τούς ἔνοιαζε ἡ καρέκλατους, οὔτε καί τό κεφάλι τους δέν τούς ἔνοιαζε, θά λέγανε «Ὄχι κύριε τάδε, δένμπορεῖς νά μᾶς ἐπιβάλλεις τόν νόμο τῆς ὁμοφυλοφιλίας», γιά παράδειγμα. Αὐτό εἶναιἀπαράδεκτο γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα. Δέν μπορεῖς ἐσύ κ. Δήμαρχε νά μᾶς κάνειςπαρέλαση ὁμοφυλοφίλων καί νά θέλεις καί νά τούς χειροκροτήσουμε κιόλας μέσαστήν Ἀθήνα καί μέσα στήν Θεσσαλονίκη. Ἀλλά δέν μιλᾶμε, γιατί ὑπάρχουν μέσα τάπάθη μας. Ὑπάρχει ἡ φιλαρχία, ὁ ἐγωισμός, ἡ φιλαυτία, λένε -Τί θά γίνει μετά; Μετάθά μέ γκρεμίσουνε, θά χάσω τή θέση μου. Νά τή χάσεις!Οἱ Ἅγιοι ἔχαναν καί τό κεφάλι τους. Ξέρετε ὅλοι οἱ ἅγιοι πόσες φυλακές περάσανε,πόσες ἐξορίες, πόσους διωγμούς; Πόσες καθαιρέσεις ἀκόμα! Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁΧρυσόστομος καθαιρέθηκε γιατί ὑπερασπίστηκε μία χήρα στήν αὐτοκράτειρα. ἩΕὐδοξία ἡ αὐτοκράτειρα θέλησε νά πάρει τό κτῆμα ἀπό μιά χήρα καί σηκώθηκεὁλόκληρος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομοςκαί τῆς λέει «Δέν ἔχεις τό δικαίωμα». Αὐτή θύμωσε βέβαια καί μέ τήν ἐξουσία πούεἶχε, τόν ἐξόρισε. Γιά αὐτό τό πράγμα! Καί πέθανε στήν ἐξορία γιά αὐτό τό πράγμα,τό φαντάζεστε; Ἕνας μοντέρνος παπάς ἤ Δεσπότης θά πεῖ ‘Καλά ἐγώ θά ἀσχοληθῶμέ τή χήρα; Ἄς κάνει ὅ,τι θέλει ἡ Κυβέρνηση καί ὁ Ὑπουργός καί ὁ Πρωθυπουργόςμ’ αὐτή».Ἄν ὅμως ἔχεις καθαρθεῖ ἀπό τά πάθη σου, πονᾶς τόν καθένα. Καί ὁ ἕνας ἀξίζει ὅσοδέν ἀξίζει ὅλος ὁ κόσμος. Αὐτό μᾶς εἶπε ὁ Χριστός «Ὅσο ἀξίζει μία ψυχή, δέν ἀξίζειὅλος ὁ κόσμος». Ἀλλά ποιός νοιάζεται γιά τόν ἄλλο σήμερα; Τό ἔλεγε ὁ ἅγιοςΠαΐσιος. Ὅλοι κοιτᾶμε τόν ἑαυτό μας. Γιατί ἀκριβῶς ὑπάρχει μέσα μας ἡ φιλαυτία.Ὑπάρχουν τά πάθη μέσα μας. Δέν ἔχουμε κάνει αὐτήν τήν θεραπευτική, αὐτή τήνκάθαρση ἀπό τά πάθη. Βλέπετε τί σημαντικό πράγμα εἶναι νά πολεμήσουμε τά πάθημας; Μετά βοηθᾶς ὄχι μόνο τόν ἑαυτό σου, ὅλο τόν κόσμο, ὅλο τό ἔθνος. Γι’ αὐτό οἱἍγιοι εἶναι στήριγμα καί ἦταν πάντα στήριγμα ὅλης τῆς οἰκουμένης καί ὄχι μόνο151

σωζόντουσαν προσωπικά, ἀλλά σώζανε καί ὅλη τήν οἰκουμένη.Ἦρθε λοιπόν αὐτή ἡ ἀλλοτρίωση στήν Ἑλλάδα καί συνεχίστηκε. Μπῆκε αὐτή ἡἀντίληψη ὅτι τά μοναστήρια εἶναι ἐχθρός καί πρέπει νά φύγουν μακριά ἀπό τίςπόλεις καί οἱ καλόγεροι εἶναι ἀπαράδεκτοι. Δέν εἶναι ἡ σωστή ζωή. Αὐτές οἱ ἀπόψειςἦρθαν ἀπό τήν Εὐρώπη, ἀπό τούς Προτεστάντες. Οἱ Προτεστάντες δέν ἔχουνμοναχισμό, δέν ἔχουν μοναστήρια. Οἱ Παπικοί ἐπίσης τά μοναστήρια τους τά ἔχουνκάνει φιλανθρωπικά ἱδρύματα, νοσοκομεῖα, σχολεῖα… Μά αὐτός εἶναι ὁ ρόλος τοῦμοναστηριοῦ; Ἄλλος εἶναι ὁ ρόλος τοῦ μοναστηριοῦ. Αὐτά τά ἔργα τά κάνει καί ἡΜητρόπολη, τά κάνει καί τό Κράτος. Ὁ μοναχός πρέπει νά εἶναι ὡς ἄγγελος καί νάεἶναι συνέχεια μέ τά χέρια ὑψωμένα στόν Θεό καί νά παρακαλάει γιά ὅλο τόν κόσμο.Νά παρηγορεῖ ὅλο τόν κόσμο. Νά πηγαίνουν οἱ ἄνθρωποι καί νά τούς καθοδηγοῦνστήν ὀρθή ζωή. Αὐτός εἶναι ὁ ρόλος τῶν μοναστηριῶν. Αὐτό δέν τό θέλουν οἱ φίλοιμας οἱ Εὐρωπαῖοι, γιατί αὐτό παράγει ἀληθινούς ἀνθρώπους, ἐλεύθερους ἀνθρώπους,ἐνῶ αὐτοί θέλουνε μάζα.Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἔκανε ἕνα πολύ σπουδαῖο πράγμα, σταμάτησε τούςδιωγμούς. Μέχρι τότε οἱ χριστιανοί καταδιώκονταν. Ἦταν παράνομοι. Γιατί ἦτανπαράνομοι; Γιατί δέν λάτρευαν τόν αὐτοκράτορα. Γιά τούς Ρωμαίους ὁαὐτοκράτορας ἦταν Θεός. Ὁποιοσδήποτε αὐτοκράτορας ἦταν ἐκεῖ στήν κυβέρνηση,τοῦ ἔφτιαχναν ἄγαλμα, ζωντανός ἀκόμα, καί ἔπρεπε νά πᾶς μπροστά στό ἄγαλμα καίνά κάνεις θυσία, νά κάνεις σπονδή. Αὐτό οἱ χριστιανοί δέν τό ἔκαναν. Ἄρα ἦτανπαράνομοι. Ἄν ὅμως τό ἔκαναν, θά ἦταν εἰδωλολάτρες, θά παρέβαιναν τήν πίστητους. Γι’ αὐτό, τούς καταδίωκαν τούς χριστιανούς. Μέ νόμο τούς καταδίωκαν οἱαὐτοκράτορες. Ὁπότε ἦρθε ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος καί σταματάει τούς διωγμούς,γιατί κατάλαβε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία παράγει σωστούς ἀνθρώπους, ὑγιεῖς πνευματικάἀνθρώπους. Καί ἤθελε νά ἔχει τέτοιους ἀνθρώπους, νά ἔχει ὑγιεῖς προσωπικότητεςκαί νά μήν ἔχει ἄρρωστους καί μάζες. Νά ἔχει ἀληθινά ὑγιεῖς ἀνθρώπους. Ἔτσιἔβαλε τήν Ὀρθοδοξία σέ ἴση μοίρα μέ τούς εἰδωλολάτρες καί ἀργότερα ἦρθε ὁΜέγας Θεοδόσιος καί ἔκανε τήν Ὀρθοδοξία ἐπίσημη θρησκεία τοῦ κράτους.Αὐτό δείχνει πόσο ἔξυπνος καί μεγαλοφυής ἦταν ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος καί πόσομικρόμυαλοι εἴμαστε ἐμεῖς σήμερα πού θέλουμε νά γυρίσουμε στήν εἰδωλολατρεία.Γιατί ἡ Εὐρώπη εἶναι εἰδωλολατρική, δέν λατρεύει τόν ἀληθινό Θεό, τά εἴδωλαλατρεύει. Τό χρῆμα λατρεύει. Ἀπόδειξη εἶναι ἡ «φίλη» μας ἡ Τρόικα καί ὅλοι αὐτοί.Γιατί γίνονται ὅλα αὐτά; Γιά τά χρήματα γίνονται. Καί δέν θά διστάσουν νά μᾶςἐκτελέσουν γιά τά χρήματα. Δέν καταλαβαίνουνε ἀπό ἔλεος καί ἀπό συγχώρεση καίἀπό εὐσπλαχνία, γιατί ἔχουν χάσει τήν θεραπευτική, τήν Ὀρθοδοξία. Αὐτό εἶναι ἡαἵρεση καί ἀπό κεῖ μποροῦμε νά καταλάβουμε ποιός εἶναι αἵρετικός. Ὅ αἵρετικός δένἔχει τήν σωστή θεραπευτική, τήν ἔχει χάσει. Αὐτό ἔχει γίνει στήν Εὐρώπη. Δένξέρουν πῶς νά θεραπευτοῦν. Γι’ αὐτό ἔχουν γεμίσει μέ αὐτοκτονίες, μέ καταθλίψειςκαί μέ ψυχολογικά καί ὅσο κι ἐμεῖς τούς ἀκολουθοῦμε, τόσο θά γεμίζουμε κι ἐμεῖς.Ὅσο ὅμως θά πλησιάζουμε στήν Ὀρθοδοξία, τόσο θά ἀπαλλασσόμαστε ἀπό ὅλααὐτά καί θά γινόμαστε ὑγιεῖς καί ἀληθινά ἐλεύθεροι.Αὐτό εἶναι ὅλο τό μυστικό. Νά γίνουμε κι ἐμεῖς ὑποταγμένοι στήν πανθρησκεία152

τελικά. Τό παγκόσμιο σχέδιο, ἡ λεγόμενη Παγκοσμιοποίηση θέλει νά βάλει κι ἐμᾶςμέσα, γι’ αὐτό μᾶς πολεμᾶνε. Γι’ αὐτό θέλουν νά μᾶς ταπεινώσουν μέ τόνοἰκονομικό ἀποκλεισμό πού μᾶς κάνουν καί τόν διωγμό τόν οἰκονομικό, ὥστε νάγίνουμε ἕνα στή νοοτροπία. Ἐκεῖ τό πᾶνε. Καί νά ὑποδεχθοῦμε κι ἐμεῖς τόνἈντίχριστο. Ὁ τελικός σκοπός αὐτός εἶναι. Αὐτή ἡ χάρη ὅμως δέν θά τούς γίνει.Γιατί στό τέλος ὁ Χριστός θά νικήσει.Ἀλλά ἐμεῖς ὁ καθένας ξεχωριστά, δέν ξέρω ἄν θά νικήσουμε. Γι’ αὐτό εἶναι καίριαςσημασίας νά θεραπευθοῦμε ἐμεῖς προσωπικά ὁ καθένας ζώντας σωστά μέσα στήνἘκκλησία. Μόνοι μας δέν μποροῦμε νά θεραπευτοῦμε, μόνο μέ τά Ἅγια Μυστήρια,μέ τήν ὀρθή πίστη, τήν ὑπακοή στόν Πνευματικό καί τήν ἀδιάλειπτη προσευχή. Αὐτάεἶναι καίρια σημεῖα. Εἶναι πυλῶνες τῆς θεραπευτικῆς.Ὅπως στό νοσοκομεῖο πάει ἕνας ἄρρωστος, ἀλλά ἄν δέν κάνει ὑπακοή στόν γιατρό ἤἄν δέν πάει κἄν στό νοσοκομεῖο, φυσικά δέν θεραπευτεῖ. Ἀλλά κι ἄν πάει στόνοσοκομεῖο καί δέν πάρει τά φάρμακα πού θά τοῦ πεῖ ὁ γιατρός, πάλι δένθεραπεύεται. Ἔτσι λοιπόν κι ἐμεῖς ἐρχόμαστε στήν Ἐκκλησία, ἀλλά ἄν δέν πάρουμεκαί τά φάρμακα πού θά μᾶς πεῖ ὁ Πνευματικός πάλι μένουμε ἀθεράπευτοι.Δυστυχῶς καί στήν Ὀρθοδοξία σήμερα ζοῦμε μιά τέτοια κατάσταση. Πόσοιἄνθρωποι πᾶνε στήν Ἐκκλησία; Πάρα πολλοί. Πόσοι ὅμως ἀπό αὐτούς -λέω ἕναπράγμα- εἶναι ἀπαλλαγμένοι ἀπό τό ἄγχος; Ἐλάχιστοι. Κι ἀπό αὐτούς πού πᾶνε στήνἘκκλησία. Πόσοι εἶναι ἀπαλλαγμένοι ἀπό τόν ἐγωισμό καί τήν ὑπερηφάνεια καί τήζήλεια καί τήν κακία; Ἐλάχιστοι. Αὐτοί οἱ ἐλάχιστοι ὅμως θά σωθοῦν. Ὁ Θεός λέει:«Μή φοβοῦ τό μικρόν ποίμνιον» (Λουκ. 12,32). Αὐτό τό λέει καί γιά μᾶς τούςποιμένες. Γιατί πολλές φορές κι ἐμεῖς οἱ ποιμένες, οἱ παπάδες καί οἱ δεποτάδεςκάνουμε ἐκπτώσεις. Προσπαθοῦμε δηλαδή νά τά παρουσιάσουμε χαλαρά τάπράγματα, ὅτι δέν κινδυνεύουμε, «ἐλᾶτε ὅλοι ὅπως εἶστε». Δέν μποροῦμε νά πᾶμεὅπως εἴμαστε. Δέν εἶναι σωστό αὐτό «ἐλᾶτε ὅπως εἶστε». Γιά νά πᾶς στήν Ἐκκλησία,πρέπει νά ἀλλάξεις, πρέπει νά μετανοήσεις, πρέπει νά μπεῖς στόν Ὀρθόδοξο τρόποζωῆς. Μπορεῖς καί νά πᾶς ὅπως εἶσαι, ἀλλά δέν θά πάρεις τίποτα. Δέν θάθεραπευτεῖς. Ὅπως ἕνας πού πάει στό νοσοκομεῖο καί δέν ἀκούει τόν γιατρό. Τί θάκάνει; Ἁπλῶς ἔκανε βόλτα. Μπῆκε, βγῆκε. Ὅπως μπῆκε ἀθεράπευτος, θά βγεῖ καίπάλι ἀθεράπευτος καί θά ἔχει κουραστεῖ κιόλας γιατί ἔκανε αὐτόν τόν κόπο ἄδικα.Τό θέμα δέν εἶναι ἁπλῶς νά πᾶμε στήν Ἐκκλησία, ἀλλά νά ζοῦμε ὀρθόδοξα καί ὄχιἔτσι μέ μία ἀντίληψη ‘μαγική’. Γιατί πολλοί δυστυχῶς ὀρθόδοξοι ἔχουν μιά μαγικήἀντίληψη γιά τήν Ἐκκλησία. Θά πῶ ἕνα παράδειγμα. Λέει ‘Πάτερ ἔλα στό σπίτι μουνά μοῦ κάνεις Εὐχέλαιο’. Νά σοῦ κάνω Εὐχέλαιο. Γιατί θά σοῦ κάνω Εὐχέλαιο; ‘Ἔ,γιά τό καλό’, λέει. Ποιό καλό; ‘Γιά νά πᾶνε καλά τά πράγματα’. Τοῦ λές: ‘Μέσυγχωρεῖς ἐξομολογεῖσαι’; ‘Ὄχι, πάτερ’, λέει, ‘δέν θέλω, ἁπλῶς θέλω ἕνα Εὐχέλαιο.Καί ξέρεις, μοῦ εἶπαν ὅτι πρέπει νά κάνω ἑφτά εὐχέλαια γιά νά πιάσει’. Δέν φτάνειἕνα. Πρέπει νά κάνεις ἑφτά. Αὐτό εἶναι μαγεία. Χωρίς δηλαδή νά ἀλλάξουμε ζωή,θέλουμε τή Χάρη, ἀλλά νά εἴμαστε ὅπως εἴμαστε βρώμικοι. Ἔ, δέν γίνεται αὐτό. ὉΧριστός δέν μπορεῖ νά ἑνωθεῖ μέ μιά βρώμικη καρδιά. Δέν παίρνεις τίποτα. Ἀκόμακαί νά κοινωνήσεις καί διακόσια εὐχέλαια νά κάνεις, Χάρη δέν παίρνεις, ἄν δέν153

ἀλλάξεις ζωή, ἄν δέν ζήσεις ὀρθόδοξα. Αὐτή εἶναι ἡ μαγική ἀντίληψη.Τά θέλουμε ὅλα μέ ἕνα κλίκ, ἀλλά χωρίς νά ἀλλάξουμε ζωή. Αὐτό δέν γίνεται. Θάπρέπει νά ζήσουμε ὀρθόδοξα, νά μποῦμε στή διαδικασία τῆς μετάνοιας, ὁπότε μετάκαί τά Μυστήρια θά λειτουργήσουν καί θά πάρουμε Χάρη. Καί ὅταν θά κάνειςεὐχέλαιο, θά γίνεις καλά. Βέβαια θά γίνεις καλά. Ἀλλά ἄν δέν ἔχεις ἐξομολογηθεῖ,πῶς θά γίνεις καλά; Γιατί ὁ Χριστός πρῶτα θέλει τήν θεραπεία τῆς ψυχῆς καί μετάτοῦ σώματος. Ὁ καρκίνος τί εἶναι; Δέν εἶναι τίποτα ὁ καρκίνος. Ὁ καρκίνος τῆςψυχῆς εἶναι τό μεγάλο κακό, πού θά σέ πάει στήν αἰώνια κόλαση κι ἀπό αὐτό θέλει ὁΘεός νά ἀπαλλαχτεῖς. Νά ἐξομολογηθεῖς, νά πετάξεις ἀπό μέσα σου τήν σαπίλα, τήνἁμαρτία καί νά ἀρχίσεις νά δουλεύεις ἐναντίον τῶν παθῶν. Τότε εἶσαι στή σωστήπροοπτική καί θεραπευτική.ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ– Ἐρ.: Εἴπατε ὅτι μόνο μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὑπάρχει τό Βάπτισμα, σέκαμία ἄλλη «Ἐκκλησία» δέν ὑπάρχει τό Βάπτισμα. Ὁπότε μόνο ἡ ὀρθόδοξη εἶναιἀληθινή πίστη καί ὅλες οἱ ἄλλες εἶναι αἱρέσεις. Μήπως καί μέσα στήν Ἐκκλησίαεἴμαστε ‘αἱρετικοί’ γιατί δέν τηροῦμε αὐτά πού λέει ἡ πίστη μας; Μπορεῖ κάποιος νάκάνει τά πάντα καί νά μήν πιστεύει στήν ἐξομολόγηση; Ἤ κάνει τά πάντα καί δένπιστεύει στή νηστεία. Ἤ κάνει τά πάντα καί δέν πιστεύει ὅτι κοινωνάει Σῶμα καίΑἷμα Χριστοῦ. Μήπως πρέπει νά διορθώσουμε τόν ἑαυτό μας ὁ καθένας, γιατίἔχουμε κάνει τόν Θεό σύμφωνα μέ τίς δικές μας ἀνάγκες; Χθές π.χ. ἄκουσα μίαπερίπτωση πού ἔλεγε κάποιος ‘Ἔλα πάτερ νά κάνεις ἕνα Εὐχέλαιο γιά νά φύγει ἡγλωσσοφαγιά’.– Ἀπ.: Ἀκριβῶς ἔτσι εἶναι πάτερ. Ἡ μαγική ἀντίληψη γιά τήν πίστη μας. Εἶναιβεβαίως οἱ ἐπίσημες αἱρέσεις, ἀλλά αἵρεση κουβαλᾶμε καί μέσα μας ὁ καθένας, ἄνδέν ζοῦμε σωστά. Ἡ πρώτη αἵρεση εἶναι ἀκριβῶς αὐτή ἡ διάσταση πίστης καί ζωῆς.Φυσικά οὔτε ὀρθόδοξα πιστεύουμε πολλές φορές, ἔχουμε ἀλλοιώσει καί τήν πίστημας, ἀλλά ἀφοῦ κρατᾶμε σωστά τό ‘Πιστεύω’, ἄς ποῦμε ὅτι πιστεύουμε ὀρθόδοξα.Ἐνῶ πιστεύουμε λοιπόν ὀρθόδοξα -λέμε ὅτι πιστεύουμε ὀρθόδοξα- δέν ζοῦμεὀρθόδοξα κι αὐτό εἶναι ἡ χειρότερη αἵρεση. Αυτό εἶναι ἡ ἐκκοσμίκευση, ὁμεγαλύτερος ἐχθρός. Κι ἐνῶ λέμε γιά παράδειγμα, ὅτι Πιστεύω στήν Ἁγία Τριάδακαί πιστεύω ὅτι ὅλοι πρέπει νά εἴμαστε ἕνα, ὅπως εἶναι ἡ Ἁγία Τριάδα, ὅμως ζοῦμεμέσα στά διαζύγια, μέσα στά μίση, μέσα στήν ἐχθρότητα καί λέμε ὅτι κρατᾶμε καίχαρακτήρα καί «δέν τοῦ μιλάω καί οὔτε στήν κηδεία μου νά ἔρθει» κ.λ.π. ὅλο τέτοιαἀκοῦμε ἀπό ὀρθόδοξους! Αὐτό τί εἶναι; Κατάλυση τοῦ δόγματος τῆς Ἁγίας Τριάδος.Γιατί ὅπως εἶναι ἡ Ἅγία Τριάδα τρία καί εἶναι ἕνα, ἔτσι πρέπει νά εἴμαστε ὅλοι οἱὀρθόδοξοι. Πολλοί ἀλλά ἕνας. Μιά ψυχή, μιά καρδιά, ἕνα πνεῦμα, μία θέληση.Αὐτός εἶναι ὁ σκοπός τῆς Ἐκκλησίας. Ὅταν ὅμως ἐμεῖς ζοῦμε ἔτσι, ὅπως εἶπε καί ὁπατήρ, ζοῦμε αἱρετικά, ὄχι ὀρθόδοξα.Ὑπάρχει καί ἕνα σλόγκαν πού εἶναι καθιερωμένο, ὅτι οἱ λαϊκοί ὀρθόδοξοι δυστυχῶςδέν εἶναι ὀρθόδοξοι, εἶναι προτεστάντες. Γιατί ὁ καθένας ἔχει μιά δική του ἀντίληψηγιά τόν Θεό. Ὁ καθένας καταλαβαίνει τόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία, ὅπως νομίζει154

αὐτός. Πόσες φορές κι ἐμεῖς ὡς Πνευματικοί καί ὡς ἱερεῖς δέν ἔχουμε ἀκούσει -Ναίπάτερ μέ τόν Θεό ἐντάξει, άλλά μέ τήν Ἐκκλησία… δέν τά παραδέχομαι ἐγώ αὐτά τάπράγματα. -Τί δέν παραδέχεσαι; -Νά, λέει οἱ εἰκόνες. Οἱ εἰκόνες εἶναι εἴδωλα. -Ποῦτό ξέρεις ἐσύ ὅτι εἶναι εἴδωλα καί ἀπό ποῦ τό συνάγεις ὅτι εἶναι εἴδωλα οἱ εἰκόνες;Αὐτό εἶναι προτεσταντική ἀντίληψη.Τί εἶναι τό εἴδωλο – μιά πού τό ἀνοίξαμε; Τό εἴδωλο εἶναι ἡ ταύτιση κτιστοῦ καίἀκτίστου. Δηλαδή ὁ Θεός εἶναι ὁ ἥλιος. Μά ὁ ἥλιος εἶναι δημιούργημα. Ὄχι, σοῦλέει, εἶναι ὁ Θεός. Αὐτό εἶναι εἴδωλο. Κάνεις τό εἴδωλο, Θεό. Ἐμεῖς ὅτανπροσκυνᾶμε τήν εἰκόνα, δέν προσκυνᾶμε τό ξύλο, οὔτε τή ζωγραφιά, οὔτε τόμέταλλο, οὔτε τό τζάμι ὡς Θεό, ἀλλά τιμᾶμε τόν εἰκονιζόμενο καί ἡ τιμή πηγαίνειστό πρωτότυπο. Αὐτό δέν εἶναι εἴδωλο λοιπόν. Ἀλλά τά λέμε αὐτά, γιατί δέν ξέρουμετί μᾶς γίνεται. Ἔχουμε προτεσταντικές ἰδέες καί ἀντιλήψεις καί ὁ καθένας γνωρίζειγιά τό τί πρέπει νά κάνει ὁ παπάς, ἔτσι πρέπει νά κάνει ὁ Δεσπότης, ἡ δική μουγνώμη εἶναι αὐτή. Αὐτά ὅλα εἶναι προτεσταντισμός. Στήν Ἐκκλησία δέν ἰσχύει τό«Έγώ νομίζω ὅτι….»Στήν Ἐκκλησία «δέν νομίζουμε». Στήν Ἐκκλησία πιστεύουμε αὐτά πού μᾶς δίδαξε ὁΧριστός, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ἄν θέλουμε νά εἴμαστε στήνἘκκλησία. Ἄν θέλουμε νά νομίζουμε, μποροῦμε, ἀλλά δέν θά εἴμαστε στήνἘκκλησία. Θά εἴμαστε ἐκτός Ἐκκλησίας, μέ τούς Προτεστάντες καί τούς ἄλλουςαἱρετικούς.Τό δέ ἱερατεῖο -νά ποῦμε καί τά δικά μας πάτερ- δυστυχῶς κι ἐμεῖς, κινδυνεύουμεἀπό μιά ἄλλη αἵρεση, πού λέγεται Παπισμός. Τί λέει αὐτή ἡ αἵρεση; Τί θά πεῖ ὁπρῶτος. Τό ὁποῖο κι αὐτό δέν εἶναι ὀρθόδοξο. Ὅ,τι λέει ὁ πρῶτος, δηλαδή ποιόςεἶναι ὁ πρῶτος; Ὁ πρῶτος στήν Ἐκκλησία εἶναι ὁ Χριστός. -Ὄχι, λέει, ὁ πρῶτος εἶναιὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἤ ὁ Πατριάρχης. Πάει νά μπεῖ αὐτό τώρα μέσα στούς ὀρθόδοξουςκληρικούς. Τί θά πεῖ ὁ Πατριάρχης, τί θά πεῖ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος. Μά καί ἐσύ πάτερεἶσαι Ἐπίσκοπος, εἶσαι ἰσότιμος καί μέ τόν Ἀρχιεπίσκοπο καί μέ τόν Πατριάρχη. ὉΠατριάρχης εἶναι κι αὐτός ἕνας Ἐπίσκοπος. Λοιπόν θά πρέπει νά φυλάξουμε κι ἐμεῖςοἱ κληρικοί τήν Ὀρθοδοξία μας, τό Συνοδικό σύστημα. Αὐτό λειτουργεῖ καί διοικεῖτήν Ἐκκλησία καί ὄχι ἕνας ἄνθρωπος. Ἕνας ἄνθρωπος διοικεῖ τόν Παπισμό, ὁΠάπας, ἀλλά αὐτός εἶναι αἱρετικός. Ἀλλοίμονο ἄν φέρουμε τό παπικό σύστημα στήνὀρθοδοξία. Ἀκοῦμε καί τούς δημοσιογράφους, πού εἶναι ἄσχετοι, δέν ξέρουν τί λένεβέβαια αὐτοί, ὅτι συναντήθηκαν οἱ ἀρχηγοί τῶν Ἐκκλησιῶν. Ποιοί εἶναι οἱ ἀρχηγοίτῶν Ἐκκλησιῶν; Ὁ Πατριάρχης καί ὁ Πάπας. Ἀπό ποῦ καί ὡς ποῦ; Ὁ Πάπας μπορεῖνά λέγεται ὅτι εἶναι ἀρχηγός, ἀλλά νά λέει καί ὁ Ὀρθόδοξος Πατριάρχης ὅτι εἶναιἀρχηγός!Ὄχι, ἀρχηγός εἶναι ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία διοικεῖται, ὄχι ἀπό ἕναν, ἀλλά ἀπό ὅλητήν Σύνοδο. Νά ξέρετε ὅτι ὅλοι εἴμαστε ὑπεύθυνοι γιά τήν Ἐκκλησία. Δέν εἶναι μόνοὁ παπάς ἤ ὁ Δεσπότης. Καί σεῖς οἱ ἁπλοί λαϊκοί εἶστε ὑπεύθυνοι γιά τήν Ἐκκλησία.Ὅταν παρεκτρέπεται καί ὁ Πατριάρχης ἀκόμα -δέν εἶναι δικά μου λόγια, οἱ ἅγιοι τάλένε- μπορεῖς ἐσύ ὁ ἁπλός λαϊκός νά πεῖς «Δέσποτα κάνεις λάθος». Πρέπει νά τό πεῖςὅταν παρεκτρέπεται σέ δογματικά θέματα.155

Ἕνας ἁπλός μοναχός ἤλεγξε ὅλους τούς Πατριάρχες κάποτε, ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁὉμολογητής. Ἁπλός μοναχός καί λέει δέν συμφωνῶ, εἶστε λάθος. Μέ ὅλους τούςΠατριάρχες τά ἔβαλε, μέ ὅλους τούς Ἐπισκόπους, γιατί ὅλοι εἶχαν παρασυρθεῖ τότεσέ μία αἵρεση. Καί τοῦ λέγανε -Ἐσύ μέ ποιόν εἶσαι, ἀφοῦ δέν εἶσαι μέ μᾶς, δέν εἶσαιμέ τήν Ἐκκλησία. – Ὄχι λέει ἐγώ εἶμαι μέ τήν Ἐκκλησία, ἐσεῖς δέν εἶστε μέ τήνἘκκλησία γιατί δέν ἔχετε τήν ὀρθή πίστη. Ἕνας ἄνθρωπος τότε, φύλαξε τήνἘκκλησία!Ἀλλά γιά νά εἶσαι τέτοιος θά πρέπει νά ἔχεις κάνει αὐτό πού εἴπαμε προηγουμένως,τήν κάθαρση. Νά τό λέει ἡ ψυχή σου! Νά μή σέ νοιάζει ἄν θά χάσεις τήν καρέκλασου ἤ καί τό κεφάλι σου, γιατί ὁ Ἅγιος Μάξιμος ἔχασε σχεδόν τό κεφάλι του, τοῦκόψανε τήν γλώσσα. Οἱ Ὀρθόδοξοι! Ὑποτίθεται Ὀρθόδοξοι, γιατί ἔλεγε αὐτά πούδέν τούς ἄρεσαν. Ἀλλά καί μέ κομμένη τήν γλώσσα, μιλοῦσε πάλι, τοῦ ἔκανε θαῦμαὁ Θεός. Αὐτό εἶναι τό μεγαλεῖο κι αὐτό μποροῦμε νά τό ζήσουμε ὅλοι μας μέσα στήνἘκκλησία.Ὄντως κινδυνεύουμε ὁ καθένας μας νά γίνουμε αἱρετικοί, εἴτε ὡς πρός τήν πίστημας, εἴτε ὡς προς τήν ζωή μας. Γι’ αὐτό ὀφείλουμε νά ἔχουμε σωστό Πνευματικόὁδηγό καί νά εἴμαστε μαθητές. Εἴδατε ὁ Χριστός τί εἶπε; «Ὅποιος θέλει νά γίνειμαθητής μου…» (Μαρκ. 8,34), δέν εἶπε νά γίνει ἀφεντικό μου ἤ νά ἔρθει δίπλα μουνά εἴμαστε ἰσότιμοι. Μαθητής. Εἴμαστε μαθητές οἱ Χριστιανοί κι ὅλη μας τή ζωήμαθητεύουμε στήν ὀρθή πίστη καί στήν ὀρθή ζωή. Πρέπει νά ἔχουμε αὐτό τό πνεῦματῆς μαθητείας, δηλαδή τήν ταπείνωση, τό ταπεινό φρόνημα. Ὄχι νά λέμε «Έγώνομίζω ἔτσι.., ὁ π. Σάββας δέν κάνει καλά…δέν συμφωνῶ μ’ αὐτό..». Καί ποιός εἶσαιἐσύ δηλαδή; Νά μοῦ πεῖς ὅτι «Ξέρεις π. Σάββα αὐτό πού κάνεις, βρῆκα στόν ἅγιοΜάξιμο ὅτι δέν εἶναι σωστό». Νά τό δοῦμε. Νά τό ἐξετάσουμε, ναί. Νά τό ἀκούσωκαί ἐγώ. Ἀλλά ὄχι ἐπειδή τό νομίζεις ἐσύ. Καί ὁ ἄλλος θά νομίζει κάτι ἄλλο καί ὁἄλλος κάτι ἄλλο… Ἔτσι γίνονται οἱ αἱρέσεις καί ἔτσι κυριαρχεῖ ὁ ἐγωισμός. Δένὑπάρχει τό ταπεινό φρόνημα, δέν ὑπάρχει ἡ ἀγάπη κι ἔτσι δέν διορθώνεται τίποτα.– Ἐρ.: Λέμε ὅτι πρέπει νά κάνουμε «οἰκονομία» καί ἔρχονται ἄνθρωποι πού δένγνωρίζουν πολλά πράγματα…. Δέν πρέπει στήν ἐξομολόγηση ὅταν πᾶμε νά ἔχουμελίγο χαμηλά τό κεφάλι καί νά ἔχουμε συνείδηση ὅτι πᾶμε νά ζητήσουμε συγχώρεσηἀπό τόν Θεό καί ὅ,τι μᾶς πεῖ ὁ Πνευματικός νά ἀκολουθήσουμε καί ὄχι νά λέμε «Ναίπάτερ, ἔτσι εἶναι, ἀλλά ἐγώ δέν μπορῶ νά τό κάνω». Ἐμεῖς τί πρέπει νά κάνουμε;Λέμε παραχώρηση, παραχώρηση.. ἀλλά ὡς ἕνα σημεῖο γιατί στό τέλος κάνουμεὑπακοή στά πνευματικά τέκνα. Μετά λένε ἐγώ ἔχω πνευματικό τόν τάδε καί κάνειἐντελῶς ἀντίθετα πράγματα. Τοῦ λένε καλά ἔτσι σέ μαθαίνει ὁ Πνευματικός σου;– Ἀπ.: Νομίζω πάτερ ὅτι εἶναι πολύ σημαντικό αὐτό πού εἴπαμε προηγουμένως «Μήφοβοῦ τό μικρόν ποίμνιον» (Λουκ. 12,32), γιατί σήμερα δυστυχῶς -καί ἀνέκαθενδηλαδή- τό ἔλεγε ὁ ἅγιος Παΐσιος, οἱ ἄνθρωποι θέλουν καί νά ἁμαρτάνουν καί νάτούς εὐλογεῖ ὁ Θεός τήν ἁμαρτία τους. Ἄν εἶναι δυνατόν! Αὐτό θέλουμε. Δηλαδή ὁΘεός νά ὑπηρετήσει τήν ἁμαρτία μας. Νά μᾶς πηγαίνουν ὅλα καλά, νά ἔχουμεἄφθονα ὑλικά ἀγαθά καί δουλειά καί λεφτά καί… καί νά ἁμαρτάνουμε καί ὁ Θεός νάμᾶς λέει «Μπράβο παιδιά». Αὐτό θέλουμε. Μετά θά εἶναι καλός ὁ Δεσπότης καί ὁ156

παπάς, ὅταν τό κάνει αὐτό. Ἀλλά τότε δέν θά εἶναι καλός γιά τόν Θεό. Καί ὁ καθέναςὅταν φύγει ἀπό αὐτή τή ζωή, θά καταλάβει τό μεγάλο λάθος πού ἔκανε καί θά βρεθεῖστήν κόλαση. Ἀλλά καί ἤδη θά ζεῖ τήν κόλαση μέσα του. Γιατί μέ μιά τέτοια ζωήμακριά ἀπό τόν Θεό, ἀπό ἐδῶ προγεύεται ὁ ἄνθρωπος τήν κόλαση.Ὅπως πᾶμε στό Νοσοκομεῖο καί ὁ γιατρός, ἄν εἶναι γιατρός πραγματικός, καί ἔχειςκαρκίνο λ.χ. θά σοῦ πεῖ –Ξέρεις πρέπει νά κάνεις χημειοθεραπεῖες. –Ναί γιατρέ μου,ἀλλά θά μοῦ πέσουν τά μαλλιά. –Ναί, θά σοῦ πέσουν τά μαλλιά, δέν γίνεται ἀλλιῶς.–Μά δέ γίνεται νά μήν κάνουμε; –Γίνεται νά μήν κάνουμε, ἀλλά δέν θά θεραπευθεῖς.Ἔτσι εἶναι καί στά πνευματικά. –Παιδί μου αὐτό εἶναι τό σωστό, ἄν δέν τό κάνεις,δέν θά θεραπευτεῖς. Θά ἔχεις ὅλα τά ἀντίθετα ἀπό αὐτά πού λέει τό Ἅγιο Πνεῦμα,δηλαδή ἀντί γιά εἰρήνη θά ἔχεις ταραχή καί ἄγχος, ἀντί γιά χαρά θά ἔχεις λύπη καίκατάθλιψη, θά ἔχεις ἀγωνία, ἀντί γιά ζωή, θά ἔχεις θάνατο, ἀντί γιά φῶς, θά ἔχειςσκοτάδι. Τά θέλεις αὐτά; Ἤ θέλεις τή ζωή; Ἄν θέλεις τή ζωή, θά πρέπει νά κάνειςαὐτά, τά ὁποῖα εἶναι καί λίγο ὀδυνηρά. Ἡ θεραπεία εἶναι πάντοτε ὀδυνηρή. Πάντοτεσυνδέεται μέ πόνο, ἀλλά αὐτός ὁ πόνος, θεραπεύει. Ἐνῶ «πλατεῖα ἡ πύλη καίεὐρύχωρος ἡ ὁδός ἡ ἀπάγουσα εἰς τήν ἀπώλειαν» (Ματθ. 7,13) καί σ’ αὐτήπηγαίνουνε πολλοί, φαίνεται εὔκολη, ἀλλά πάει στήν ἀπώλεια, πάει στήν αἰώνιακόλαση. Ἐκεῖ πᾶνε πολλοί. Ἀλλά δέν σέ συμφέρει νά πᾶς ἐκεῖ. Ἐνῶ ἡ στενή καίτεθλιμμένη ὁδός σέ πάει στή ζωή.Τώρα ὁ Πνευματικός τί θά κάνει; Θά κάνει ἐκπτώσεις; Θά κάνει «οἰκονομία»; Καίποιά εἶναι τά ὅρια τῆς «οἰκονομίας» καί τῆς «παραοικονομίας»; Τά ὅρια τά βάζουν οἱΚανόνες τῆς Ἐκκλησίας. Ὑπάρχουν οἱ Κανόνες πού εἶναι σάν τίς κόκκινες γραμμές,πού λένε οἱ πολιτικοί. Ἐδῶ εἶναι κόκκινη γραμμή, δέν μποροῦμε νά τό ὑπερβοῦμεαὐτό.Νά πῶ ἕνα παράδειγμα. Δέν ἐπιτρέπεται κάποιος νά κάνει σχέσεις ἐκτός γάμου.Προγαμιαῖες σχέσεις ἤ ἐκτός γάμου ὅ,τι κάνεις εἶναι ἁμαρτία. Πέντε λεπτά πρίνπαντρευτεῖς κάνεις ἁμαρτία, ἐνῶ πέντε λεπτά μετά δέν εἶναι ἁμαρτία. Ὄντως ἔτσιεἶναι. Λέει λοιπόν ὁ Κανόνας ὅτι ἄν κάνεις μιά τέτοια σαρκική σχέση καί εἶσαιἄγαμος, θά πρέπει νά μήν κοινωνήσεις γιά ἑφτά χρόνια, ἐφόσον μετανοήσεις. Ὄχικάποιος πού πάει στόν Πνευματικό καί λέει νήστεψα σαράντα μέρες νά κοινωνήσωκαί συνεχίζει τίς προγαμιαῖες σχέσεις. Δέν μετανοεῖ. Μπορεῖ νά σταμάτησε γιάσαράντα μέρες ἀλλά μετά θά συνεχίσει. Αὐτό δέν εἶναι μετάνοια. Αὐτό εἶναι ἁπλῶςμία ἀνάπαυλα, μία διακοπή. Αὐτός ὁ ἄνθρωπος δικαιοῦται νά κοινωνήσει; Ποτέ δένδικαιοῦται νά κοινωνήσει. Γιατί δέν ἔχει μετάνοια. Μετάνοια σημαίνει ὅτι παίρνωτήν ἀπόφαση νά σταματήσω καί, ἄν δεῖ ὁ πνευματικός ὅτι ἔχεις ὄντως ἀληθινή καίμεγάλη μετάνοια, μπορεῖ τά ἑφτά χρόνια νά στά κάνει ἕναν χρόνο. Αὐτό λέγεταιοἰκονομία. Ἀλλά σέ καμιά περίπτωση δέν θά σοῦ πεῖ «Παιδί μου συνέχισε καί κάνεσαράντα μέρες ἤ τρεῖς μέρες νηστεία -ἔχουμε κι αὐτή τήν ἐκδοχή ἀπό κάποιουςΠνευματικούς χωρίς Ἅγιο Πνεῦμα- καί πήγαινε νά κοινωνήσεις καί μετά συνέχισε».Αὐτό εἶναι σκότωμα. Δέν εἶναι θεραπεία. Εἶναι σάν τόν γιατρό πού σοῦ λέει – Ἔχειςκαρκίνο, ἔ, δέν πειράζει, πάρε μιά ἀσπιρινούλα νά μήν πονᾶς καί εἶσαι ἐντάξει. Εἶναιγιατρός αὐτός; Ὄχι, αὐτός εἶναι δολοφόνος. Καί ὁ ἄλλος ὁ ἀφελής λέει «Πολύ καλός157

γιατρός, οὔτε πόνεσα, οὔτε μοῦ πέσανε τά μαλλιά μου..». Σέ κορόιδεψε, πολύ ἁπλά.Θέλουμε νά μᾶς κοροϊδεύουνε; Δυστυχῶς θέλουμε νά μᾶς κοροϊδεύουνε μερικέςφορές. Τό ἐπιλέγουμε. Ἀλλά μετά βέβαια ἔχουμε καί τίς συνέπειες τῆς ἐθελούσιαςκοροϊδίας.Ἑπομένως τά ὅρια οἰκονομίας καί παραοικονομίας εἶναι οἱ Ἅγιοι Κανόνες καί δένπρέπει ἐμεῖς οἱ ἱερεῖς, οἱ Πνευματικοί, ἀλλά οὔτε καί σεῖς νά ζητᾶτε νάπαραβαίνουμε τούς Κανόνες. Δέν μᾶς συμφέρει. Οἱ κανόνες εἶναι οἱ θεραπευτικέςγραμμές, οἱ κόκκινες γραμμές πού σοῦ λέει ὅτι ἀπό κεῖ καί μετά εἶναι ναρκοπέδιο.Ἄμα τό περάσεις αὐτό, σκοτώθηκες.Λέει ἕνας ἄλλος Κανόνας: Τρεῖς Κυριακές ἄν δέν πᾶς Ἐκκλησία, ἀφορίζεσαι. Τί θάπεῖ ἀφορίζομαι; Πεθαίνω. Εἶμαι ἐκτός Ἐκκλησίας. Εἶμαι ἐκτός τῶν ὁρίων. Ἐκτός τῶνὁρίων τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή βγαίνω ἔξω ἀπ’ τή μάντρα. Πού σημαίνει δέν μπορῶνά σωθώ. Θά πεῖς τρεῖς Κυριακές, ἄν δέν πάω Ἐκκλησία, πάω στήν κόλαση; Ναί,αύτό λέει ὁ Κανόνας. Αὐτά εἶναι τά ὅρια. Καί αὐτά εἶναι πολύ λογικά, ξέρετε γιατί;Γιατί συμβαίνει ὅπως στό σῶμα μας, γιά σαράντα μέρες, ἄν δέν φᾶς, τί παθαίνεις;Πεθαίνεις. Ὁ γιατρός πού σοῦ τό λέει αὐτό εἶναι κακός; Ὄχι εἶναι πολύ καλός, σοῦλέει τήν ἀλήθεια. Ἔτσι καί ὁ Πνευματικός, σοῦ λέει: Παιδί μου τρεῖς Κυριακές ἄνδέν πᾶς, θά πεθάνεις. Εἶναι κακός; Εἶναι αὐστηρός; Καί ὁ ἄλλος πού σοῦ λέει: Ὄχιπαιδάκι μου μήν πηγαίνεις, δέν πειράζει, μιά φορά στούς δυό μῆνες νά πηγαίνεις.Εἶναι καλός; Ὄχι, εἶναι δολοφόνος. Ὅπως καί ἕνας γιατρός πού θά σοῦ πεῖ δένπειράζει μήν φᾶς γιά δυό μῆνες. Εἶναι δολοφόνος.Οἱ Κανόνες μᾶς βάζουν τά ὅρια καί δέν πρέπει νά τά ὑπερβαίνουμε. Δέν εἶναι γιά τόκαλό μας. Εἶναι γιά τό κακό μας νά τά ὑπερβαίνουμε καί νά καταλύουμε τούςΚανόνες. Θά ἀκούσετε καί τέτοιες διδασκαλίες. Ὅτι σήμερα δέν ἰσχύουν οἱ Κανόνες.Οἱ λεγόμενοι ‘Μεταπατερικοί Θεολόγοι’ τά διδάσκουν αὐτά. Ἔχει πολύ πέρασηαὐτό, γιατί διδάσκουν μία χριστιανοσύνη, ἕναν χριστιανισμό εὔκολο, χωρίς Σταυρό.Ἀλλά δέν ὑπάρχει Χριστιανισμός χωρίς Σταυρό, γιατί δέν ὑπάρχει Ἀνάσταση χωρίςΣταυρό. Ὁ Χριστός μας πρῶτα σταυρώθηκε καί μετά ἀναστήθηκε. Δέν πῆγεκατευθείαν στήν Ἀνάσταση. Ἄν μέ τό καλό πᾶτε στούς Ἁγίους Τόπους, πρῶτα θάπᾶτε στόν Γολγοθᾶ καί μετά θά πᾶτε στόν Πανάγιο Τάφο. Δέν μπορεῖς νά πᾶςκατευθείαν στήν Ἀνάσταση καί στή χαρά. Ἄν δέν καθαριστεῖς ἀπ’ τά πάθη, ἄν δένπολεμήσεις τόν διάβολο, ἄν δέν ἀδειάσεις ἀπό τόν διάβολο πού ἔχεις μέσα σου, πῶςθά ἔρθει ὁ Χριστός; Πῶς θά ἔρθει ἡ Ἀνάσταση;Σήμερα οἱ ἄνθρωποι ἐπειδή ἔχουμε γίνει πολύ φίλαυτοι καί πολύ ράθυμοι θέλουμεἈνάσταση χωρίς Σταυρό. Ἀλλά αὐτό εἶναι τό κήρυγμα τοῦ Ἀντιχρίστου. Αὐτός ἤαὐτοί πού τά λένε αὐτά, εἶναι ὁπαδοί τοῦ Ἀντιχρίστου. Ποιό εἶναι τό σύμβολο τοῦἈντιχρίστου; Τό 666. Στά ἑλληνικά πῶς γράφεται; Χ Ξ ΣΤ. Μία ἑρμηνεία τῶνΠατέρων εἶναι ὅτι τά τρία αὐτά γράμματα σημαίνουν: Χριστιανός Ξένος Σταυροῦ.Αὐτός εἶναι ὁ Ἀντίχριστος. Ὁ χριστιανός πού εἶναι μακριά ἀπό τόν Σταυρό, πού δένθέλει Σταυρό, πού δέν θέλει νά κουραστεῖ, πού δέν θέλει νά πολεμήσει τά πάθη του,τήν ἁμαρτία. Θέλει καί τήν ἁμαρτία, θέλει καί τήν Ἀνάσταση. Δέν γίνεται. Πρέπει νάπετάξεις τήν ἁμαρτία, νά φορτωθεῖς τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, νά ἀρνηθεῖς τά δικά158

σου θελήματα «ἐγώ νομίζω ὅτι…, ἐγώ θέλω αὐτό ἀπό τόν παπά, ἀπό τήνἘκκλησία…». Ποιός σοῦ εἶπε ὅτι δικαιοῦσαι νά θέλεις; Ὁ Χριστός εἶπε νά λέτε: «Νάγίνει τό θέλημά Μου» καί ὄχι τό θέλημά σας. Ὅταν δέν ἀποβάλλεις τό θέλημά σου,δέν ἀρνηθεῖς τόν ἑαυτό σου, δέν μπορεῖς νά γίνεις μαθητής τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτόεἶπε ὁ Χριστός «ὅποιος θέλει νά μέ ἀκολουθήσει, πρέπει νά ἀρνηθεῖ τόν ἑαυτό του,νά φορτωθεῖ τόν Σταυρό του» (Μαρκ. 8,34), καί ὁ Σταυρός εἶναι ἀκριβῶς αὐτό νάἀρνηθεῖς τό θέλημά σου καί νά ἀποφασίσεις νά πεθάνεις ἀκόμα καί σταυρωμένοςστήν ὑπακοή τοῦ Χριστοῦ. Δηλαδή ὅ,τι κι ἄν κοστίσει, ἐσύ νά μήν ἀρνηθεῖς τόνΧριστό. Αὐτός εἶναι ὁ Χριστιανός. Σήμερα ἔχουμε πολύ ἐκκοσμικευθεῖ οἱ Χριστιανοίκαί θέλουμε ἕναν Χριστιανισμό βολικό, εὔκολο, χωρίς Σταυρό. Ἀλλά αὐτό εἶναι τόκήρυγμα τοῦ Ἀντιχρίστου καί πρέπει νά ἀντιταχθοῦμε σ’ αὐτό. Νά ἀγαπήσουμε τόνΣταυρό, γιατί χωρίς Σταυρό δέν πᾶμε στήν Ἀνάσταση. Δέν μποροῦμε νά σωθοῦμεχωρίς Σταυρό.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης159

Ἡ θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου μέσα στήν ἘκκλησίαὍλοι οἱ ἄνθρωποι γεννιόμαστε ἄρρωστοι γιατί ἔχουμε τήν κληρονομιά τοῦ Ἀδάμ καίτῆς Εὕας. Αὐτοί τοποθετήθηκαν ἀπό τόν Θεό μέσα στόν Παράδεισο, τούς ἔδωσε τήΧάρη Του, τό Ἅγιο Πνεῦμα, ψυχή καί σῶμα καί τήν δυνατότητα ἀπό τό λίαν καλῶςπού ἦταν, νά φτάσουν στό ἄριστα. Ἡ μόνη ὑπακοή πού τούς ἔβαλε νά κάνουν, ἦταννά μήν φᾶνε ἀπό ἕνα δέντρο, τό δέντρο τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ. Δέντηρήσαμε τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὕα ἁμάρτησαν.Ὁ Θεός παρ’ ὅλη τήν ἀνυπακοή, προσπάθησε νά μᾶς βοηθήσει κάνοντας μεταξύ μαςδιάλογο. Ἐμεῖς ὅμως προσπαθήσαμε νά δικαιολογηθοῦμε. Ὁ Ἀδάμ ἔριξε τό φταίξιμοστήν Εὕα καί ἡ Εὕα στό φίδι. Βλέποντας ὁ Θεός ὅτι δέν μετανοοῦμε ἀπό ἐγωισμό καίὑπερηφάνεια, μᾶς ἔβγαλε ἀπό τόν Παράδεισο καί πέσαμε στήν κατάσταση τῆςἁμαρτίας, τῆς φθορᾶς, τῆς κυριαρχίας τοῦ διαβόλου πάνω στόν ἄνθρωπο καί τῆςκυριαρχίας τοῦ θανάτου.Ὁ Θεός, δέν ἔπαψε ποτέ νά μᾶς ἀγαπάει, παρόλο πού ἐμεῖς φερθήκαμε τόσοἀχάριστα στίς δωρεές Του. Οὔτε Τόν ὑπολογίσαμε, οὔτε ζήσαμε σύμφωνα μέ τήνἐντολή Του. Ἐκεῖνος ὅμως συνέχισε νά μᾶς βοηθάει. Ἔστελνε προφῆτες, Ἁγίους,ἀνθρώπους πού ἔκαναν ὑπακοή στόν Θεό καί μᾶς παρότρυναν στή μετάνοια. Ὅλοιαὐτοί οἱ μεγάλοι Ἅγιοι της Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ προφήτης Ἠσαΐας, ὁ προφήτηςἹερεμίας, μᾶς ἔδειχναν τόν δρόμο πρός τόν Θεό. Ἐμεῖς ὡστόσο δέν μετανοούσαμε.Ὅποτε, ὁ καλός Θεός ἔστειλε τόν Υἱό του, τό ἴδιο Του τό παιδί, δίνοντάς Του τήνἀνθρώπινη φύση, χωρίς νά παύσει νά εἶναι καί Θεός. Ἔγινε λοιπόν ὁ ΘεάνθρωποςΧριστός, ὁ ὁποῖος γεννήθηκε ἀπό τήν Παναγία μας.Ὁ Χριστός -τό λέμε καί στήν Ἐκκλησία- εἶναι ὁ νέος Ἀδάμ. Αὐτός δηλαδή πού ἔκανετήν ὑπακοή, τήν ὁποία δέν εἶχαν κάνει οἱ πρωτόπλαστοι, ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὕα, στόνΠαράδεισο. Ὁ Χριστός τώρα ὡς καινούριος Ἀδάμ, ὡς τέλειος Θεός καί τέλειοςἄνθρωπος, κάνει τέλεια ὑπακοή στόν Θεό Πατέρα. Μέ τή θυσία πού κάνει γιά μᾶς ὁΧριστός ὡς Θεάνθρωπος, παίρνει κατά κάποιο τρόπο τήν δική μας θέση. Κανονικάἐμεῖς ἔπρεπε νά πληρώσουμε γιά τίς ἁμαρτίες μας. Ὁ Χριστός ὅμως, ἄν καίἀναμάρτητος, παίρνει τήν θέση μας στόν σταυρό καί μᾶς συμφιλιώνει μέ τόν Θεό. ὉΘεός πάντα μᾶς ἀγαποῦσε, ποτέ δέν ἦταν ἐχθρός μας. Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι εἴχαμε γίνειἐχθροί τοῦ Θεοῦ καί εἴχαμε ἀνάγκη νά συμφιλιωθοῦμε. Ἔρχεται λοιπόν ὁ Χριστόςμας καί μᾶς συμφιλιώνει. Γιατί εἶναι καί Θεός καί ἄνθρωπος. Πεθαίνει Αὐτός ἀντίγιά ἐμᾶς.Ἐμεῖς διά τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας, μποροῦμε νά ξαναμποῦμε στόνΠαράδεισο. Νά ζήσουμε τόν Παράδεισο ἀπό αὐτήν τήν ζωή καί νά φτάσουμε ἐκεῖπού θά ἔφτανε ὁ Ἀδάμ, ἄν ἔκανε ὑπακοή. Νά φτάσουμε στό ἄριστα, στή θέωση, νάἑνωθοῦμε μέ τόν Θεό, νά γίνουμε ὅμοιοι μέ τόν Θεό κατά πάντα.Αὐτό δέν γίνεται ὄχι μέ τήν δική μας δύναμη, ἀλλά μόνο ὅταν ζοῦμε σωστά μέσα160

στήν Ἐκκλησία.–Τί εἶναι Ἐκκλησία;Ἐκκλησία εἶναι τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστός μας ἦρθε στή γῆ, ἔφτιαξε τήνἘκκλησία, ὄχι τό ναό, τά ντουβάρια, ἀλλά τό μυστηριακό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τοῦὁποίου κεφαλή εἶναι ὁ ἴδιος ὀ Χριστός καί σῶμα ὅλοι ὅσοι εἴμαστε Ὀρθόδοξαβαπτισμένοι. Αὐτό τό λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.Ὅταν βαφτιζόμαστε μπαίνουμε μέσα σέ αὐτό τό σῶμα καί μποροῦμε νά ζήσουμεπάλι τόν Παράδεισο. Νά διώξουμε τήν ἁμαρτία, νά διώξουμε τόν διάβολο, νάξεπεράσουμε τόν θάνατο, νά ζήσουμε αἰώνια εὐτυχισμένοι μέ τόν Χριστό. Κεφαλήεἶναι ὁ Χριστός καί κομμάτια τοῦ σώματός Του, ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς.Αὐτό εἶναι τό μεγαλεῖο, ἡ μεγάλη δωρεά πού μᾶς ἔκανε ὁ Χριστός ἀπό τήν ἀπειρηἀγάπη Του. Ὁ Χριστός δέν ἦρθε στή γῆ γιά νά μᾶς φέρει κάποιους κανόνες, νά μᾶςθέσει κάποια ‘πρέπει’. Οὔτε ἦρθε γιά νά μᾶς δώσει ἕνα βιβλίο, τήν Ἁγία Γραφή. Οἱπροτεστάντες πιστεύουν ὅτι διαβάζοντας τήν Ἁγία Γραφή, θά σωθοῦνε. Ἦρθε γιά νάμᾶς φτιάξει Ἐκκλησία. Νά μᾶς δώσει τήν Ἐκκλησία Του.Ἡ Ἐκκλησία ὑπῆρχε πάντα. Ὁ Ἅγιος Πορφύριος λέει ὅτι «ἡ πρώτη Ἐκκλησία εἶναι ἡἉγία Τριάδα, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιο Πνεῦμα». Μέσα στήν πρώτη Ἐκκλησία, ὁΧριστός ἔβαλε τούς Ἀγγέλους. Οἱ Ἄγγελοι δημιουργήθηκαν πρίν ἀπό τούςἀνθρώπους. Ὁ Θεός πρῶτα ἔφτιαξε τούς Ἀγγέλους, μετά ὅλο τό σύμπαν καί στότέλος τόν ἄνθρωπο.Ἀφοῦ δημιούργησε τά πάντα (τόν ἥλιο, τά ἀστέρια, τά φυτά, τά ζώα..), ὅπως ἕναςβασιλιάς ἑτοιμάζει τό παλάτι καί βάζει μέσα τό πριγκηπόπουλο, ἔτσι καί ὁ Θεόςἔβαλε τόν ἄνθρωπο σάν πριγκηπόπουλο. Γιά τόν ἄνθρωπο ἔφτιαξε ὅλο αὐτό τόσύμπαν, δηλαδή τό ἀνάκτορο. Βλέποντας ἐμεῖς καί θαυμάζοντας τήν τελειότητα τοῦσύμπαντος διαπιστώνουμε ὅτι δεν εἶναι δυνατόν νά δημιουργήθηκε μόνο του, οὔτενά ἐμφανίστηκε ξαφνικά καί ὁδηγούμαστε χωρίς ἀμφιβολία στήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ.Ὑπάρχει δηλαδή κάποιος σοφός νοῦς πού τό δημιούργησε.Τό σύμπαν ὅπως ἔχει ἀρχή -τό δέχεται καί ἡ ἐπιστήμη αὐτό- θά ἔχει καί τέλος. Γιάπαράδειγμα, περπατᾶς στό δάσος καί βρίσκεις κάτω στό χῶμα ἕνα ρολόι. Εἶναιδυνατόν τό ρολόι νά φτιάχτηκε μόνο του, ἀκόμα κι ἄν πέρασαν τρισεκατομμύριαχρόνια; Μήπως μαζεύτηκαν τά μόρια καί φτιάχτηκε τό πλαστικό, φτιάχτηκε τόσίδερο, οἱ δεῖκτες, μετά κουρδίστηκε καί δουλεύει καί μόνο του; Πρέπει νά εἶσαιτρελός γιά να πιστέψεις κάτι τέτοιο!Πόσο μᾶλλον ἕνα τεράστιο σύμπαν, πού ἀκόμα δέν τό γνωρίζουμε ὅλο. Τό σύμπανλειτουργεῖ καλύτερα καί ἀπό ρολόι. Ἄν λοιπόν ἕνα ρολόι δέν εἶναι λογικό νάφτιάχτηκε μόνο του, πόσο περισσότερο τό σύμπαν! Γι’ αὐτό ὁ Θεός ἔφτιαξε αὐτό τόμεγαλεῖο. Ἤθελε νά φανεῖ ὅτι τό σύμπαν τό δημιούργησε ἕνας σοφός καίπαντοδύναμος Νοῦς, δηλαδή ὁ Θεός.Τό σύμπαν ἔχει τεράστια ἐνέργεια. Στήν ἀτομική βόμβα, λόγου χάριν, σ’ ἕναἐλάχιστο μόριο ὕλης ἔχουμε ἐνέργεια, πού κρύβεται μέσα στό μόριο, στό ἄτομο καί161

γι’ αὐτό λέγεται ἀτομική ἐνέργεια. Σκεφτεῖτε μέσα στό σύμπαν πόση ἐνέργειαὑπάρχει!–Μά ποῦ βρέθηκε τόση ἐνέργεια;Ἀπό τό πουθενά δέν βγαίνει τίποτα!Ὁ Θεός τήν ἔβαλε. Συνεπῶς ὁ Θεός πού ἔβαλε αὐτήν τή δύναμη, εἶναιΠαντοδύναμος. Κατόπιν, βλέπουμε αὐτήν τήν ἄπειρη ὀμορφιά πού τήν ἔκανε ὁ Θεός.Ἄν λοιπόν τό δημιούργημα εἶναι τόσο ὡραῖο, πόσο πιό ὡραῖος συγκριτικά θά εἶναι ὁδημιουργός, ὁ Θεός!Ἑπομένως μέ τό σύμπαν ὁ Θεός μᾶς διδάσκει. Γι’ αὐτό ἔφτιαξε πρῶτα τό παλάτι, γιάνά μᾶς δείξει πόση σοφία, πόση δύναμη καί πόση ὡραιότητα ἔχει. Ζητάει λοιπόν νάτόν ἀγαπήσουμε, γιά μᾶς, ὄχι γι’ Αὐτόν. Γιά νά μοιάσουμε στόν Θεό. Νά γίνουμεἀπείρως μακάριοι, νά ἔχουμε ἄπειρη εἰρήνη, χαρά καί εὐφροσύνη. Αὐτό πούποθοῦμε ὅλοι. Αὐτό εἶναι ὁ Θεός.Ὁ Θεός αὐτά ἦρθε νά μᾶς τά δώσει διά μέσω τοῦ σώματός Του, τῆς Ἐκκλησίας. Δέντά δίνει στόν καθένα πού μέ ἐγωισμο λέει ὅτι μόνος του θά βρεῖ τόν Θεό, ὅπως λένεοἱ προτεστάντες. Ἀρχικά θά πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά βαπτιστεῖ, νά χριστεῖ καί νά μπεῖστήν Ἐκκλησία ὡς Ὀρθόδοξος Χριστιανός. Στή συνέχεια νά προσπαθεῖ νάδιαφυλάσσει αὐτήν τήν Χάρη πού τοῦ δόθηκε στό βάπτισμα καί στό χρίσμα καί νάτήν ἀνανεώνει μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή, τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με»καί μέ τή συνεχῆ μυστηριακή και ἀσκητική ζωή.Ἡ μυστηριακή ζωή εἶναι ἡ Ἱερά Ἐξομολόγηση καί ἡ Θεία Κοινωνία. Ὁ Χριστιανόςλοιπόν χρειάζεται συχνά νά ἐξομολογεῖται καί νά κοινωνάει, ὄχι μόνο στίς μεγάλεςἑορτές. Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός λέει ὅτι «ἄν γίνεται καί κάθε μέρα νάἐξομολογούμαστε, ἄντε μία φορά τήν ἑβδομάδα, τουλάχιστον μία φορά τόν μήνα».Ἐπίσης ἡ ἀσκητική ζωή δέν ἀφορᾶ μόνο τούς μοναχούς καί τούς ἀσκητές, ἀλλά καίτούς ἀνθρώπους μέσα στόν κόσμο. Πρέπει νά ζοῦμε παρόμοια μέ τούς μοναχούς.Πρέπει δηλαδή νά κάνουμε τίς νηστεῖες, πού ὁρίζει ἡ Ἐκκλησία καί νά τηροῦμε τόνκανόνα τοῦ Πνευματικοῦ. Μπορεῖ ὁ πνευματικός νά μᾶς βάλει μετάνοιες, νοεράπροσευχή μέ τό κομποσκοίνι, ἤ λίγη ἀγρυπνία. Ὅλα αὐτά εἶναι ἄσκηση. Ἡμεγαλύτερη ἄσκηση ὅμως ἀπό ὅλες εἶναι ἡ ὑπακοή. Ἡ ὑπακοή ὑπάρχει καί μέσαστόν κόσμο.Κάποιοι ἀποροῦν πῶς γίνεται ἐνῶ ζοῦν μέσα στόν κόσμο, εἶναι ἔγγαμοι, ἔχουνοἰκογένεια, νά κάνουν ὑπακοή. Λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «ὑπακούετε ἀλλήλοις».Νά ὑπακούει ὁ ἕνας στόν ἄλλον. Ὁ σύζυγος στήν σύζυγο, ἡ σύζυγος στόν σύζυγο, τάπαιδιά στούς γονεῖς καί ὅλοι νά ἔχουμε ἕναν πνευματικό ὁδηγό, ἕναν ἐξομολόγο καίνά τοῦ κάνουμε ὑπακοή. Αὐτός εἶναι ὁ γιατρός τῆς ψυχῆς μας. Σήμερα δυστυχῶς οἱἄνθρωποι ἀντί νά ἔχουν Πνευματικό, ἔχουν ψυχίατρο καί τά παιδιά τους ἀντίστοιχαπαιδοψυχίατρο καί παιδοψυχολόγο, ἐνῶ εἶναι ἀναγκαῖο ἀπό πέντε ἐτῶν καί πάνω νάτά πηγαίνουν στόν πνευματικό. Τά παιδιά ἔτσι, ἀντί νά θεραπεύονται γίνονται πιόἄγρια καί πιό ἀνυπότακτα. Γιατί; Γιατί δέν μπορεῖ οὔτε ὁ ψυχολόγος, οὔτε ὁ162

ψυχίατρος νά θεραπεύσουν τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Μερικοί, οὔτε κάν ξέρουν τί θάπεῖ ψυχή. Ὁ μόνος πού ξέρει τί εἶναι ψυχή εἶναι ὁ Χριστός, ἀφοῦ Αὐτός τήδημιούργησε καί μᾶς τήν ἔδωσε. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Χριστοῦ, οἱ Ἅγιοι Πατέρεςἀκολουθώντας καί κοινωνώντας μέ τόν Χριστό, ἔχουν τή Θεία φώτιση καί μποροῦννά θεραπεύουν ψυχές.Αὐτά μᾶς ἔχουν διδάξει οἱ Ἅγιοι καί εἶναι γραμμένα στά πατερικά βιβλία. Ὁ ἍγιοςἸωάννης ὁ Χρυσόστομος γιά παράδειγμα, πολύ μεγάλος Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας,δίνει σοφές συμβουλές στούς γονεῖς: Πῶς θά πρέπει νά μεγαλώνουν οἱ γονεῖς τάπαιδιά τους. Ἄν ἀκολουθοῦσαν αὐτές τίς συμβουλές σήμερα, δέ θά εἶχαν κανέναπρόβλημα μέ τά παιδιά τους, οὔτε καί μεταξύ τους τά ἀνδρόγυνα θά εἶχαν πρόβλημα.Δυστυχῶς ὅμως ἐμεῖς ἀντί νά διαβάζουμε αὐτά τά ψυχωφελῆ κείμενα, διαβάζουμετίς σκουπιδομελέτες ἀπό τή Δύση.Ἔστειλε μία μητέρα ἕνα παιδάκι τριῶν χρονῶν στόν παιδικό σταθμό. Σήμερα μέπῆρε τηλέφωνο καί μοῦ εἶπε ὅτι τό παιδί μετά ἀπό δύο μέρες εἶχε μεταμορφωθεῖ σέἄλλο παιδί. Ἄρχισε νά χτυπάει καί νά τρέχει ἀπό δῶ κι ἀπό κεῖ. Ἡ μητέρα ρώτησετήν νηπιαγωγό τοῦ σταθμοῦ καί τῆς παρουσίασε τήν συμπεριφορά τοῦ παιδιοῦ, ὡςἀπολύτως φυσιολογική. Τῆς εἶπε ὅτι τό παιδί ἔτσι πρέπει νά κάνει, ὥστε νάἐξωτερικεύσει τόν θυμό του. Τό παιδί ὅμως πρίν πάει στόν σταθμό δέν εἶχε θυμό!Τόν ἀπέκτησε ἐκεῖ.Αὐτή ἡ θεωρία πού υἱοθετεῖται σήμερα ὅτι πρέπει οἱ γονεῖς ν’ ἀφήνουν τά παιδιά νάκάνουν ὅ,τι θέλουν, νά ἐκτονώνονται, εἶναι λάθος ἀγωγή. Ἄν υἱοθετήσουμε αὐτήντήν ἀγωγή τό παιδί θά βγάλει ὅλα τά ἄγρια ἔνστικτά του, πού ἔχουμε ὅλοικληρονομήσει ἀπό τόν Ἀδάμ καί τήν Εὕα. Τό θέμα ὅμως δέν εἶναι νά βοηθήσεις τόπαιδί νά βγάλει τά ἔνστικτά του, ἀλλά νά τά χαλιναγωγήσει. Σκοπός εἶναι νά βγάλειτό καλό ἔνστικτο, πού ἄν καί τό πήραμε μέ τό βάπτισμα τό ἔχουμε θάψει καί δέν τόἀφήνουμε νά βγεῖ, ἐξαιτίας τῶν παθῶν. Ὁ Ἅγιος Παϊσιος ἔλεγε ὅτι τό ἔχουμε‘μπαζώσει’. Ὁ ρόλος λοιπόν τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νά μᾶς βγάλει τά ‘μπάζα’, ὥστε νάφανερωθεῖ τό καλό, τό Ἅγιο Πνεῦμα πού πήραμε μέ τό βάπτισμα. Αὐτόἐπιτυγχάνεται μέ τήν ἀσκητική, τήν μυστηριακή ζωή καί κυρίως μέ τήν ἀδιάλειπτηπροσευχή.Ὅσο ὁ ἄνθρωπος παρακαλάει -κυρίως- τόν Χριστό νά τόν ἐλεήσει, τήν Θεοτόκο νάτόν σώσει καί ἐπικαλεῖται τούς Ἁγίους καί πιό πολύ τόν Ἅγιό του, τότε δημιουργεῖμία συνεχῆ ἐπικοινωνία μέ τόν Χριστό. Ἔτσι ἔρχεται μέσα μας ἡ ἐνέργεια τοῦΧριστοῦ καί πετάει τά μπάζα πού ἔχουν συσσωρευτεῖ.Ὅπως, γιά παράδειγμα, ἀνοίγει κάποιος ἕναν δρόμο καί βρίσκει ἕναν βράχο. Γιά νάσυνεχιστεῖ τό ἔργο του, ἀνοίγει μέ ἕνα τρυπάνι μία τρύπα, βάζει ἕναν δυναμίτη καίτινάζει τόν βράχο στόν ἀέρα. Τό ἴδιο κάνει καί ὁ ἄνθρωπος πού ἐπικαλεῖται συνέχειατόν Χριστό. Βάζει ἕναν δυναμίτη, κάνει ἀνατινάξεις μέσα του καί σπάει τά μπάζα.Τότε βγαίνει ἀπό κάτω, αὐτό πού πήραμε μέ τό βάπτισμα καί τό χρίσμα, δηλαδή τόἍγιο Πνεῦμα. Τότε φανερώνεται ὁ ἄνθρωπος πόσο καλός καί ἅγιος εἶναι.Αὐτή ἡ ἁγιότητα πού τήν βλέπουμε καί στόν Ἅγιο Παΐσιο, στόν Ἅγιο Πορφύριο, σέ163

αὐτούς τούς σύγχρονους Ἁγίους, ἦρθε ἀπό τό Ἅγιο Βάπτισμα. Ἀλλά γιατί ἐμεῖς δέντήν ἔχουμε; Τήν ἔχουμε, ἀλλά δέν τήν ἔχουμε ἀκόμα φανερώσει. Ἄν φροντίσουμε κιἐμεῖς νά κάνουμε αὐτές τίς ‘ἀνατινάξεις’, νά ζήσουμε δηλαδή ἀσκητικά καίμυστηριακά, θά φανερωθεῖ καί σέ ἐμᾶς.–Τί ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος;«Λένε ὅτι ἐγώ εἶμαι Ἅγιος καί λάμπω. Μπορεῖ νά τούς φαίνεται ὅτι λάμπω, ἀλλά δένεἶμαι χρυσάφι. Ξέρετε τί εἶμαι; Εἶμαι ἕνα κονσερβοκούτι». Ἀλλά προσέξτε. Τόκονσερβοκούτι μπορεῖς νά τό κάνεις νά φαίνεται σάν χρυσάφι, ὅταν τό καθαρίσειςκαί τό στρέψεις πρός τόν ἥλιο. Καί ἔλεγε «κι ἐγώ αὐτό κάνω. Ἁπλῶς φροντίζω τόκονσερβοκούτι μου νά τό καθαρίζω καί νά τό ἔχω στραμμένο πρός τόν ἥλιο, πούεἶναι ὁ Χριστός». Ἐννοοῦσε ὅτι αὐτό πού ἔκανε ἦταν νά προσεύχεται καί νάκαθαρίζεται μέ τήν ἐξομολόγηση. Ὁ ἅγιος Παΐσιος, ὅπως καί ὅλοι οἱ Ἅγιοιἐξομολογοῦνταν, γιατί κανένας ἅγιος δέν εἶναι ἀναμάρτητος.Τό μυστικό εἶναι νά μετανοοῦμε καί νά ἐξομολογούμαστε. Ἔπειτα νά στρέφουμε τόκονσερβοκούτι μας, τήν ψυχή καί τόν νοῦ μας δηλαδή, στόν Χριστό μέ τήνπροσευχή. Ὁπότε θά λάμπουμε κι ἐμεῖς καί θά ἔχουμε ὅλα αὐτά πού ὁ ἈπόστολοςΠαῦλος τά λέει: ΄καρπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος΄.– Ποιά εἶναι αὐτά τά καλά πού τά ἔχουν ὅλοι οἱ Ἅγιοι, ἀλλά κι ἐμεῖς ἄν κάνουμεαὐτήν τήν προεργασία πού εἴπαμε;Ὁ καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χριστότητα,ἀγαθοσύνη, πίστη, πραότητα καί ἐγκράτεια (Γαλ. 5,22-23). Ὅλα αὐτά τά καλά πούτά ψάχνουμε καί δέν τά βρίσκουμε, ὥστε νά ἠρεμήσουμε, νά εἰρηνέψουμε, ν’ἀπαλλαχτοῦμε ἀπ’ τούς κακούς λογισμούς. Ὁ κόσμος πηγαίνει στούς ψυχολόγους,ἀνοίγει τήν τηλεόραση, κάνει ταξίδια ἀναψυχῆς καί πάλι ἡ εἰρήνη δέν ἔρχεται. Αὐτόσυμβαίνει γιατί ἡ εἰρήνη εἶναι ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.Προκειμένου νά ἔρθει τό Ἅγιο Πνεῦμα πρέπει νά καθαρίσουμε τήν καρδιά μας. Ἄνδέν καθαρίσουμε τήν καρδιά μας δέν ἔρχεται γιατί ἀποστρέφεται τή βρωμιά.Δέν εἶναι δυνατόν νά ἔχεις μέσα στήν καρδιά σου σαρκικές ἐπιθυμίες ἤ ἔχθρα, κακία,μίσος, ζήλια, φθόνο καί νά ζητᾶς νά ἔρθει τό Ἅγιο Πνεῦμα. Δέν πρόκειται νά ἔρθει.Ὑπάρχει βαθιά μέσα μας ἀπό τό Ἅγιο Βάπτισμα, ἀλλά δέν φανερώνεται, εἶναιμπαζωμένο.–Πῶς θά τό ἐνεργοποιήσουμε;Μέ τή μετάνοια, μέ τήν κάθαρση. Ἡ κάθαρση εἶναι τό πρῶτο στάδιο τῆςπνευματικῆς ζωῆς. Μέ τήν μετάνοια λοιπόν, τήν ἐξομολόγηση μέ τό νά πολεμᾶμε τάπάθη μας, νά χαλιναγωγοῦμε τίς ἐπιθυμίες, νά ἀπορρίπτουμε ὅσα δέ θέλει ὁ Θεός,ἐνεργοποιοῦμε τό Ἅγιο Πνεῦμα. Πρέπει νά θέλουμε νά κάνουμε τό θέλημα τοῦΘεοῦ. Τό λέμε καί στήν καθημερινή προσευχή μας «Γεννηθήτω τό θέλημά σου».Διαβάζουμε στό Εὐαγγέλιο ὅτι ὅποιος βλέπει τόν ἄλλον πονηρά, ἤδη κάνει στήνκαρδιά του μοιχεία. Αὐτή εἶναι πολύ βαριά ἁμαρτία. Μοιχεία δέν κάνεις μόνο μέ τόσῶμα, ἀλλά καί μέ τά μάτια ἤ καί μέ τή σκέψη ἀκόμα. Ὁ Θεός λοιπόν δέν τό θέλει164

αὐτό, γιατί αὐτό μᾶς καταστρέφει. Τότε ὁ πραγματικός χριστιανός δέ θά θελήσει νάτό κάνει. Ἄν τό ἔχει ἤδη κάνει θά ἐξομολογηθεῖ, θά μετανοήσει καί δέ θά τόἐπαναλάβει. Μέ τήν μετάνοια λοιπόν φεύγει ἕνα πάθος. Ἕνας δαίμονας.Τά πάθη εἶναι δαίμονες πού δουλεύουν στήν καρδιά μας. Ἄν ἐμεῖς δέν διώξουμε τούςδαίμονες, δέν θά ἔρθει ὁ Χριστός. Δέν μπορεῖ νά συνυπάρξει ὁ ἐχθρός τοῦ Χριστοῦμέ τόν Χριστό δίπλα δίπλα. Πρέπει νά πετάξεις τόν ἐχθρό τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τάπάθη ἀπό πάνω σου, γιά νά φανερωθεῖ ὁ Χριστός καί νά σοῦ δώσει τήν εἰρήνη καί τήχαρά.Αὐτός εἶναι ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο χρειάζεται ἡ κάθαρση, ἡ Ἐκκλησία, ἠἐξομολόγηση, ἡ μετάνοια. Τό νά πηγαίνουμε στήν Ἐκκλησία καί νά ὑπακοῦμε σέὅσα μᾶς λέει ὁ Πνευματικός μας, δέν εἶναι κάτι τό τυπικό. Εἶναι πράξη πού μᾶςθεραπεύει.Ὅταν πᾶς στό νοσοκομεῖο δέν πᾶς τυπικά γιά νά δεῖς τούς γιατρούς καί νά φύγεις.Πηγαίνεις γιά νά σέ ἐξετάσουν, νά τούς πεῖς κι ἐσύ τί συμπτώματα ἔχεις, νά σέβάλουν ἐνδεχομένως στά μηχανήματα καί νά κάνουν τή διάγνωση. Δέ φτάνει ὅμωςαὐτό μόνο. Θά πρέπει νά σοῦ ποῦν καί τί πρέπει νά κάνεις γιά νά θεραπευτεῖ ἡἀρρώστια. Ἄν φύγεις πρίν τούς ἀκούσεις δέ θά θεραπευτεῖς. Θά πρέπει νά ἀκούσειςτίς ὁδηγίες πού θά σοῦ δώσουν. Οὔτε αὐτό ὅμως εἶναι ἀρκετό. Ἀφοῦ ἀκούσεις τίςὁδηγίες, θά πρέπει νά ἀκολουθήσεις τήν ἀγωγή, τή θεραπεία. Μάλιστα εἶναιἀπαραίτητο νά κάνεις ἐπακριβῶς ὅτι σοῦ δώσουν οἱ γιατροί γιά νά θεραπευτεῖς.Αὐτό ἀντίστοιχα γίνεται καί στήν Ἐκκλησία. Ἔχουμε τό νοσοκομεῖο πού εἶναι ἡἘκκλησία, τούς γιατρούς πού εἶναι οἱ Πνευματικοί μας καί τά φάρμακα πού δίνει ἡἘκκλησία.–Ποιά εἶναι τά φάρμακα;Πρῶτα ἀπ’ ὅλα εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι φάρμακο. Εἶναικρίμα πού οἱ ἄνθρωποι δέν τό ἔχουν καταλάβει καί δέν πηγαίνουν στά κηρύγματα, δέδιαβάζουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, δέν ἀκοῦν ὁμιλίες. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἔχει δύναμη καίμπαίνοντας στήν ψυχή μας, κάνει τίς ἀνατινάξεις καί διώχνει τά μπάζα.Ἀλλιῶς μπήκαμε στήν Ἐκκλησία κι ἀλλιῶς θά βγοῦμε. Κι ἐγώ ἀλλιῶς θά βγῶ. Κιἐγώ ὠφελοῦμαι πού σᾶς μιλάω κι ἐγώ θυμίζω στόν ἑαυτό μου αὐτά πού μᾶς δίδαξε ὁΧριστός καί βοηθιέμαι. Ὅλοι βοηθιόμαστε καί ἄν προσέχουμε θά βγοῦμε πιό ἅγιοιἀπ’ ὅτι ὅταν μπήκαμε καί ἀκόμα πιό ἅγιοι θά γίνουμε ἄν τά ἐφαρμόσουμε κιόλας.Γιατί εἴπαμε ὅτι αὐτά εἶναι φάρμακα πού τά δίνει μέν ὁ γιατρός, ἀλλά κι ἐμεῖς πρέπεινά τά δεχτοῦμε.Πρέπει νά σταματήσουμε τό κακό καί νά κάνουμε τό ἀντίθετο καλό. Ἐάν ὡς τώραἔβλεπα ἀπρόσεχτα καί πονηρά πράγματα, τώρα προσέχω. Βλέπω μόνο τά ἅγιαπράγματα. Δέν βλέπω πιά πονηρά θεάματα, οὔτε τηλεόραση, οὔτε κινητά, οὔτεἴντερνετ… τίποτε πού θά μοῦ μολύνει τήν καρδιά καί τήν ψυχή.Θά πεῖς αὐτό ἀκούγεται δύσκολο.165

–Ποιός τό κάνει σήμερα;Κι ὅμως ἄν ἀγαπήσουμε τόν Χριστό θά δοῦμε ὅτι δέν εἶναι καθόλου δύσκολο. Κι ἄνμποῦμε στήν διαδικασία νά τό κάνουμε, θά δοῦμε τί χαρά θά μᾶς δώσει ὁ Χριστόςκαί θά τά μισήσουμε ὅλα αὐτά, θά τά ἀποστραφοῦμε καί θά ἀποδεσμευθοῦμε ἀπ’ὅλα αὐτά.Ἡ Ἐκκλησία λοιπόν εἶναι αὐτό τό νοσοκομεῖο. Ἔχει τούς γιατρούς, ἔχει τά φάρμακακι ὅποιος παίρνει τά φάρμακα σωστά, θεραπεύεται.– Τί θά πεῖ θεραπεύεται;Θά πεῖ ὅτι ξεπερνάει αὐτήν τήν κακή κληρονομιά, πού πήραμε ἀπό τόν Ἀδάμ καί τήνΕὕα. Ξεπερνάει τήν ὑποδούλωση στά πάθη, στίς ἁμαρτίες, στόν διάβολο καί στόνθάνατο. Δέν φοβᾶται μετά τόν θάνατο, οὔτε τόν διάβολο, οὔτε τά μάγια, οὔτεκάποιον ἄνθρωπο. Φοβᾶται μόνο τόν Θεό.Σήμερα οἱ ἄνθρωποι εἶναι γεμάτοι φοβίες. Ξέρετε γιατί;Ἐπειδή δέν φοβοῦνται τόν Θεό καί φοβοῦνται ὅλα τά ἄλλα. Τό λένε καί οἱ Ἅγιοι.«Θέλεις νά μή φοβᾶσαι τίποτα; Νά φοβᾶσαι τόν Θεό». Γι’ αὐτό ἡ Ἁγία Γραφή λέει«ἀρχή σοφίας φόβος Κυρίου» (Παρ. 1,7). Δηλαδή ἡ ἀρχή τῆς ἀληθινῆς σοφίας εἶναινά φοβᾶσαι τόν Θεό. Μέ ποιά ἔννοια τό λέει; Ὄχι νά τρέμεις τόν Θεό, νά τόν βλέπειςσάν τιμωρό, ἀλλά νά τόν σέβεσαι, νά Τόν λογαριάζεις καί νά τηρεῖς τίς ἐντολές Του.Οἱ ἐντολές δέν εἶναι καταπιεστικές. Οἱ ἐντολές εἶναι οἱ ὁδηγίες χρήσης τοῦ σώματοςκαί τῆς ψυχῆς μας. Μᾶς ἔφτιαξε ὁ Θεός, μέ ψυχή καί σῶμα, δίνοντάς μας τίς ὁδηγίεςχρήσης. Ὅπως ὅταν ἀγοράζεις ἕνα μηχάνημα σοῦ δίνει τίς ὁδηγίες χρήσης ἡ ἑταιρείαπού ἔφτιαξε τό μηχάνημα. Δέν θά πᾶς νά πάρεις ὁδηγίες ἀπό ἄλλη ἑταιρεία πούφτιάχνει ἄλλου εἴδους μηχανήματα. Εἶναι ἀνόητο αὐτό. Θά πάρεις τίς ὁδηγίεςχρήσης τῆς ἑταιρείας πού ἔφτιαξε τό μηχάνημα, πού ἀγόρασες. Ἄν δέν τίς διαβάσειςκαί δέν τίς τηρήσεις τίς ὁδηγίες, θά τό καταστρέψεις. Παίρνεις γιά παράδειγμα ἕναμίξερ. Δέ θά κοιτάξεις νά δεῖς πῶς δουλεύει; Θά διαβάσεις πῶς θά τό συντηρήσεις,πῶς θά τό λειτουργήσεις, πῶς θά τό πλύνεις. Μπορεῖς νά τό βάλεις κάτω ἀπό τήνβρύση καί νά τό πλύνεις; Θά τό καταστρέψεις ὁλόκληρο.Τό ἴδιο συμβαίνει μέ τήν ψυχή καί τό σῶμα μας. Θά πρέπει νά ἀκολουθήσουμε τίςὁδηγίες χρήσης πού μᾶς ἔδωσε ὁ κατασκευαστής μας, πού εἶναι ὁ Θεός.–Ποῦ θά τίς βροῦμε τίς ὁδηγίες τοῦ κατασκευαστῆ μας;Μέσα στήν Ἐκκλησία. Τίς ὁδηγίες τίς ἔχουν οἱ ἅγιοι Πατέρες, ἀλλά καί ἐμεῖςμποροῦμε νά τίς βροῦμε. Οἱ ὁδηγίες εἶναι τά ἅγια βιβλία μας. Εἶναι ἕνα βιβλίο πούλέγεται Πηδάλιο. Αὐτό τό βιβλίο ἔχει μέσα ὅλους τούς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας καίσοῦ λέει τί πρέπει νά κάνεις. Αὐτό ὅμως εἶναι πιό πολύ γιά τούς πνευματικούς.Ἐμεῖς ὅμως πρέπει νά ἔχουμε ἕναν πνευματικό ὁδηγό, ὁ ὁποῖος θά εἶναι τό ζωντανόβιβλίο μας. Αὐτόν θά τόν συμβουλευόμαστε γιά νά μᾶς ἀποκαλύπτει κάθε στιγμήὅ,τι ἔρχεται ἀπό τόν Θεό, ἀπό τόν διάβολο ἤ ἀπό τόν ἑαυτό μας καί μέ διάκριση νάμᾶς βοηθάει στήν ἀντιμετώπιση διαφόρων καταστάσεων. Αὐτός θά μᾶς καθοδηγεῖ166

οὕτως ὥστε νά μή ζημιώσουμε, οὔτε νά καταστρέψουμε τό σῶμα καί τήν ψυχή μας.Ἀλλά προσέξτε, ὑπάρχουν καί κακές ὁδηγίες.Σήμερα πάλι εἶδα στό βιβλίο τῶν Θρησκευτικῶν τῆς Γ’ Λυκείου, πώς γράφει ὄτι ‘οιπρογαμιαῖες σχέσεις πού κάνουν οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι δέν εἶναι παντρεμένοι,μπορεῖ νά εἶναι καί καλές. Γιατί ἄν ὑπάρχει πιστότητα καί ἀφοῦ εἶναι μοναδικά τάδύο πρόσωπα, αὐτό δέν εἶναι πορνεία’. Ἄν εἶναι δυνατόν!–Τί εἶναι τότε; Κάθε σχέση ἔξω ἀπό τόν γάμο εἶναι πορνεία.Κι ὅμως, βλέπετε, αὐτά τά διδάσκουν στά παιδιά μας στό βιβλίο τῶν Θρησκευτικῶν.Μά θά πεῖς πῶς μπῆκαν αὐτά; Κάποιος τά πέρασε ὕπουλα. Δέν εἴμαστε ὅμως κι ἐμεῖςπροσεκτικοί. Αὐτά τά πράγματα τά γράφουν τά βιβλία ἐδῶ καί 15 χρόνια. Σκεφτεῖτετί ζημιά ἔχει γίνει στά παιδιά. Σήμερα ἔχουμε ἕνα σωρό προγαμιαῖες σχέσεις, οἱὁποῖες εἶναι ὅ,τι χειρότερο, γιά νά πετύχει ὁ γάμος.–Γιατί σήμερα νομίζετε ὅτι ὅλοι χωρίζουν;Διότι ἀκριβῶς ἔχουν κάνει προγαμιαῖες σχέσεις καί ἔμαθαν νά ζοῦν ἀπρόσεκτα πρίντόν γάμο. Ἕνας πού ἔμαθε πρίν τόν γάμο νά κοιτάζει ἐδῶ κι ἐκεῖ, μετά τόν γάμο δένθά κάνει τό ἴδιο; Τό ἴδιο θά κάνει. Μπορεῖ νά σταθεῖ ἔτσι ὁ γάμος, χωρίς πιστότητα;Δέν μπορεῖ. Νά γιατί ὑπάρχουν τά διαζύγια σήμερα.Γι’ αὐτό πρέπει νά προσέχουμε ποιούς θά ἔχουμε πνευματικούς ὁδηγούς, ἀλλά καίποιές ὁδηγίες θά ἀκολουθοῦμε. Θά πρέπει οἱ ὁδηγίες νά εἶναι σύμφωνες μέ τόΕὐαγγέλιο. Θέλει πολλή προσοχή καί διάκριση. Δέ θά πᾶμε στόν πρῶτο τυχόντα.Ὅπως καί στό νοσοκομεῖο δέν πηγαίνεις στόν πρῶτο πού φοράει ἄσπρη μπλούζα νάτοῦ παραδώσεις τόν ἑαυτό σου. Πρῶτα θά ρωτήσεις ἄν εἶναι καλός γιατρός, πόσουςἔχει θεραπεύσει, θ’ ἀναζητήσεις τόν καλό γιατρό. Ἔτσι πρέπει νά ἀναζητήσεις καίτόν καλό πνευματικό. Ὑπάρχουν καί καλοί πνευματικοί. Δέν ἔχει ἀφήσει ὁ Θεός τήνἘκκλησία του ἔτσι. Εἶναι λίγοι, ἀλλά ὑπάρχουν.Ὑπάρχει λοιπόν ἡ Ἐκκλησία πού εἶναι τό νοσοκομεῖο τῶν ψυχῶν μας, ὑπάρχουν οἱγιατροί καί τά φάρμακα. Ὅμως ἐναπόκειται σέ μᾶς ἀρχικά νά πᾶμε στήν Ἐκκλησία.Πρέπει δηλαδή πρῶτα νά μποῦμε στή διαδικασία, νά παραδεχτοῦμε ὅτι εἴμαστεἀσθενεῖς.Ἕνας μεγάλος θεολόγος, ὁ π. Ἰωάννης ὁ Ρωμανίδης ἔλεγε ὅτι ὅλοι εἴμαστεψυχοπαθεῖς. Μέ ποιά ἔννοια; Ὄχι τήν ψυχιατρική, ἀλλά μέ τήν πνευματική ἔννοια.Ἔχουμε πάθη ψυχῆς, ἀρρώστια στήν ψυχή μας, πού ὅπως εἴπαμε τήνκληρονομήσαμε ἀπό τόν Ἀδάμ καί τήν Εὕα. Μέ τή βάφτισή μας παύει αὐτή ἡἀρρώστια πρός καιρόν. Ὅμως μέ τήν κακή ἀγωγή πού ὑφιστάμεθα – γιατί καί οἱγονεῖς μας δέν ξέρουν πῶς νά μᾶς μεγαλώσουν, ἀφοῦ κι αὐτοί δέν διαβάζουν τάκείμενα τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί δέν ἀκολουθοῦν κι αὐτοί σωστήπνευματική πορεία – ἀνακαινίζουμε μέσα μας τά πάθη καί τήν ἁμαρτία.Ἕνα παιδί ἀπό μικρό μαθαίνει νά βρίζει, νά εἶναι θυμῶδες, νά ἀγαπάει τά χρήματα…Ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τά μαθαίνουμε τά παιδιά ἔτσι. Λένε γιά παράδειγμα «τό χρύσωσες τό167

μωρό;». Ἀπό τό μαιευτήριο ἀκόμα τούς δίνουν χρυσή λίρα. Γιατί νά τό χρυσώσεις τόμωρό; Γιατί λένε πρέπει νά μάθει νά ἀγαπάει τόν χρυσό.–Ὁ Χριστός λέει ν’ ἀγαπᾶμε τό χρυσό (τά χρήματα);Ὅχι, λέει, νά μισήσουμε τόν χρυσό. Ὅλα τά κάνουμε ἀνάποδα. Ἀπό τήν πρώτηστιγμή κιόλας. Ἰσχυρίζονται βέβαια κάποιοι ὅτι τό μωρό δέν καταλαβαίνει. Ὅμως τόμωρό καταλαβαίνει ἀπό τήν ἐπιδοκιμασία πού βλέπει στό πρόσωπό σου, ὅτι κι ἐσύἀγαπᾶς τόν χρυσό. Ὁπότε τοῦ μεταδίδεις τό βασικό πάθος, πού λέγεται φιλαργυρίαἀπό πολύ νωρίς. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει ὅτι ἡ ρίζα ὅλων τῶν κακῶν εἶναι ἡφιλαργυρία (Α΄Τιμ. 6,10). Σήμερα οἱ πόλεμοι γίνονται ἐξαιτίας τῆς φιλαργυρίας. Τόχρῆμα κυβερνάει καί μᾶς σπρώχνει στούς ἀλληλοσκοτωμούς. Ἄν οἱ ἄνθρωποι εἶχανἀπελευθερωθεῖ ἀπό τήν φιλαργυρία, ἡ ζωή μας θά ἦταν παραδεισένια.Οἱ πρῶτοι χριστιανοί -πού ἦταν πραγματικά χριστιανοί- δέν εἶχαν δικά τους χρήματα,ὅλα ἦταν κοινά. Ὅταν κάποιος ἤθελε νά βαφτιστεῖ, ἔπαιρνε τήν περιουσία του καίτήν πήγαινε στούς Ἀποστόλους. Ὅπως τώρα κάποιος πού ἀποφασίζει νά γίνειμοναχός, δέν μπορεῖ νά ἔχει δικά του χρήματα καί πηγαίνει τήν περιουσία του στόμοναστήρι. Ἔτσι ζοῦσαν ὅλοι οἱ χριστιανοί. Εἶχαν κοινοκτημοσύνη καί γι’ αὐτό δένὑπῆρχε φτωχός ἀνάμεσά τους. Ὅ,τι ἔλειπε ἀπό κάποιον, οἱ Ἀπόστολοι τό ἔδιναν ἀπότό κοινό ταμεῖο πού εἶχαν. Αὐτό κράτησε διακόσια χρόνια στήν Ἐκκλησία. Δένκράτησε λίγο. Μετά ὅμως ἐπειδή μπῆκε τό κοσμικό πνεῦμα, ἄρχισαν καί οἱχριστιανοί νά ζοῦν μέ περιουσία καί ὁ καθένας διέθετε τή δική του. Οἱ καλοίχριστιανοί τότε, δέν μποροῦσαν νά ζήσουν ἐκεῖ καί πῆγαν νά μείνουν στήν ἔρημο.Ἔτσι ἔγιναν τά πρῶτα μοναστήρια. Ὡς ἀντίδραση στό κοσμικό πνεῦμα πού μπῆκεστήν Ἐκκλησία καί δυστυχῶς συνεχίζεται καί στίς μέρες μας.Ἄν ἐμεῖς τηρήσουμε ὁλοκληρωτικά τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ, ἴσως κάποια στιγμήξαναγυρίσουμε στά τότε δεδομένα. Αὐτό ὅμως εἶναι πολύ δύσκολο γιατί ἔχουμεἀλλοτριωθεῖ πολύ μέσα μας. Αὐτά ὅλα φαίνονται ἀκατόρθωτα. Ἀκόμη καί σέ μίαοἰκογένεια οἱ δύο σύζυγοι ἔχουν ξεχωριστό ταμεῖο! Δέν ἔχουμε καταλάβει ὅτι ἡοἰκογένεια εἶναι ἕνα μικρό μοναστηράκι, πού οἱ δύο σύζυγοι κάνουν ὑπακοή ὁ ἕναςστόν ἄλλον κι ἔτσι καθαρίζονται ἀπό τά πάθη τους, ξεμπαζώνουν ὅπως λέει ὁ ἍγιοςΠαΐσιος. Ἔτσι ἡ οἰκογένεια γίνεται μία μικρή Ἐκκλησία. Ὅμως ἐμεῖς οὔτε στήνοἰκογένεια κάνουμε αὐτά πού λέει ὁ κατασκευαστής μας.Ὁ κατασκευαστής μᾶς ἔχει δώσει ὁδηγίες καί γιά τήν οἰκογένεια. Γιά παράδειγμαδιαβάζουμε τόν Ἀπόστολο Παῦλο σέ κάθε γάμο, πού λέει «ἡ γυνή ἵνα φοβῆται τὸνἄνδρα» (Εφεσ. 5,33). Μερικές γυναῖκες ἀκούγοντας αὐτό πατᾶνε τό πόδι τοῦ ἄνδρα.Αὐτό εἶναι γελοῖο, ἀλλά καί βλάσφημο. Εἶναι σάν νά λένε πώς ὁ Θεός κάνει λάθοςπού τό λέει αὐτό. Ὁ φόβος σημαίνει σεβασμός. Ἔπειτα λέει «ὑπακούεται ἀλλήλοις».Δηλαδή καί ὁ ἄνδρας πρέπει νά κάνει ὑπακοή στήν γυναίκα. Ὁ ἄνδρας κάνει τό πιόδύσκολο, πρέπει ἀνεξάρτητα ἀπό τό ἄν ἡ γυναίκα του εἶναι καλή ἤ ὄχι, νά τήνἀγαπάει. Αὐτή ἡ ἐντολή πού δόθηκε στόν ἄνδρα εἶναι πιό δύσκολη. Ἄν ὅμως καί ἡγυναίκα βοηθήσει μέ τήν ὑπακοή της, ὁ ἄνδρας πιό εὔκολα θά τήν ἀγαπάει.Ἄν ὅλα αὐτά τά τηρούσαμε, θά ζούσαμε πολύ ὡραῖα. Ὅμως ἐμεῖς ἔχουμε αὐτήν τήν168

κακοδαιμονία στή ζωή μας γιατί δέν τηροῦμε τίς ὁδηγίες τοῦ κατασκευαστῆ μας,οὔτε κάν τίς γνωρίζουμε. Δέ μπαίνουμε κἄν στη διαδικασία νά τίς μάθουμε. Γίνεται,γιά παράδειγμα τώρα στό χωριό σας μιά ὁμιλία καί δέν ἦρθαν πολλοί. Φυσικά δένμποροῦμε νά τούς ἀναγκάσουμε νά ἔρθουν, ἀφοῦ ὁ Χριστός μας εἶπε, ὅποιος θέλεινά τόν ἀκολουθήσει. Ἀκόμα καί ἄν ἕνας εἶναι αὐτός πού θά ἔρθει, τό κήρυγμα θάγίνει, θά ἀκουστεῖ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀγαποῦσε πάρα πολύ τό κήρυγμα, γιατί αὐτό εἶναιὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, τό φάρμακο γιά τήν ψυχή. Καί τότε ὅμως ὑπῆρχαν ἀδιάφοροιἄνθρωποι. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ἦταν ὁ τέλειος ἱεροκήρυκας, ἔκανε τό πιό τέλειοκήρυγμα. Κι ὅμως μία μέρα ἦταν ἄδεια ἡ Ἐκκλησία. Ἐκεῖνος ὅμως βγῆκε νά κάνεικήρυγμα. Τότε ὁ νεωκόρος τοῦ εἶπε ὅτι δέν ὑπάρχει κανείς στήν Ἐκκλησία. Ἐκεῖνοςὅμως εἶδε μία γυναίκα πίσω ἀπό τήν κολόνα. Ἔκανε λοιπόν κήρυγμα γιά μίαγυναίκα, ἡ ὁποία ἦταν καί κωφή. Κι ὅμως ἔκανε κήρυγμα γι’ αὐτήν, γιατί ἤξερε ὁἍγιος ὅτι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἔχει δύναμη καί θεραπεύει τήν ψυχή. Γι’ αὐτό πρέπει νάπηγαίνουμε στά κηρύγματα, γιατί θεραπεύεται ἡ ψυχή μας. Ἕνα λοιπόν φάρμακοεἶναι αὐτό, τό μεγαλύτερο φάρμακο μαζί μέ τήν Θεία Κοινωνία. Αὐτά εἶναι τάμεγαλύτερα φάρμακα πού ὑπάρχουν καί εἶναι κρίμα νά μήν τά παίρνουμε. Αὐτά τάφάρμακα ὑπάρχουν κατεξοχήν στή Θεία Λειτουργία, γι’ αὐτό εἶναι ἀπαραίτητο νάμήν τήν χάνουμε. Εἶναι ἀχαριστία ἀπό τίς 168 ὧρες πού ἔχει ἡ ἑβδομάδα νά μήβρίσκουμε μία ὥρα τήν ἑβδομάδα, γιά νά ποῦμε ἕνα εὐχαριστῶ στόν Θεό.Στή Θεία Λειτουργία στήν ἀρχή ἔχουμε κήρυγμα. Ἀκοῦμε τόν Ἀπόστολο καί μετά τόΕὐαγγέλιο. Μᾶς μιλάει ὁ Χριστός μέσα ἀπό τό Εὐαγγέλιο. Μετά ὁ ἱερέας ἐξηγεῖ τόΕὐαγγέλιο. Τό πρῶτο μέρος τῆς Θείας Λειτουργίας δηλαδή εἶναι προσφορά τοῦΛόγου τοῦ Θεοῦ, τό πρῶτο φάρμακο.Ἀφοῦ ἀκούσουμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί ἡ ψυχή μας εὐφρανθεῖ καί μπεῖ στή Χάρητοῦ Θεοῦ καί προετοιμαστεῖ κατάλληλα, μετά πᾶμε στή Θυσία τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ,στή Θεία Λειτουργία. Στό τέλος μᾶς δίνει ὁ Χριστός τό δεύτερο φάρμακο, πού εἶναιτό Σῶμα καί τό Αἷμα Του. Εἶναι κρίμα νά μήν κοινωνοῦμε.Ἐπικρατεῖ μιά ἀντίληψη ὅτι δέν πρέπει νά κοινωνοῦμε συχνά. Αὐτό ἀποτελεῖβλασφημία νά τό πεῖς. Ἴσα-ἴσα πού πρέπει νά κοινωνᾶμε πολύ τακτικά γιατί ὑπάρχεικανόνας τῆς Ἐκκλησίας. Στούς πρώτους – σωστούς Χριστιανούς ὑπῆρχε ἡ τάξη, ἄνκάποιος δέν κοινωνοῦσε, νά δώσει λόγο στόν Ἱερέα καί νά πεῖ γιατί δέν κοινώνησε.Ἄν ὁ λόγος δέν ἦταν εὔλογος (πχ τεμπελιά), ἔπαιρνε ἐπιτίμιο. Τό ἐπιτίμιο δέν εἶναιτιμωρία. Ἕνα φάρμακο εἶναι γιά νά μπορέσει νά μετανοήσει καί νά κοινωνήσει.Σήμερα ἰσχύει ἀκριβῶς τό ἀντίθετο. Ἄν κάποιος κοινωνάει τακτικά, τόν κοιτοῦνκάποιοι περίεργα. Κι ὅμως αὐτό εἶναι τό σωστό. Ὁ Μέγας Βασίλειος λέει «τί πιόκαλό τόν Χριστό πού εἶναι ἡ ζωή, νά τόν παίρνεις μέσα σου, ὅσο πιό συχνά γίνεται».Ὁ διάβολος τά ἔχει διαστρέψει τά πράγματα στίς συνειδήσεις μερικῶν, οἱ ὁποῖοι δένεἶναι πραγματικοί χριστιανοί.Ἦταν μία γυναίκα στήν Αἴγυπτο καί κάποιος τήν ἐπιθύμησε, ἐνῶ ἦταν παντρεμένη.Θέλοντας νά ἱκανοποιήσει τήν ἐπιθυμία του, πῆγε σ’ ἕνα μάγο. Αὐτός ἔκανε μάγια,169

δηλαδή ἔστειλε δαιμόνια. Τότε ἡ γυναίκα μεταμορφώθηκε σέ ἄλογο, σέ φοράδα.Αὐτό τό ἔκανε γιά νά μήν τή θέλει πιά ὁ ἄνδρας της. Ὁ ἄνδρας της ὡστόσο, πού τήνἀγαποῦσε πραγματικά, τήν πῆγε στούς Ἅγιους Πατέρες στήν ἔρημο. Τότε στήνἔρημο τῆς Αἰγύπτου ζοῦσε ὁ Ἅγιος Μακάριος. Τήν πῆγε λοιπόν ἐκεῖ. Ὅταν οἱμαθητές τοῦ Ἁγίου εἶδαν τόν ἄνδρα μέ τό ἄλογο, τόν ρώτησαν πού πάει. Ἐκεῖνοςἀπάντησε ὅτι πηγαίνει στόν γέροντα. Τότε οἱ μαθητές ἀπόρησαν γιατί ἔχει μαζί τουτό ἄλογο. Ὁ ἄνδρας τούς ἐξήγησε πώς εἶναι ἡ γυναίκα του κι ἐκεῖνοι τόν πέρασαν γιάτρελό. Τόν ὁδήγησαν λοιπόν στόν Ἅγιο Μακάριο καί τοῦ μετέφεραν τά λόγια τοῦἄνδρα. Ὁ Ἅγιος τῆς ἔριξε ἁγιασμό, ἔφυγαν οἱ δαίμονες καί ἔγινε πάλι γυναίκα. Τότεὁ Ἅγιος τῆς ἀποκάλυψε πώς αὐτό τό ἔπαθε γιατί εἶχε νά κοινωνήσει πέντε ἑβδομάδεςκαί γι’ αὐτό ἔπιασαν τά μάγια.–Πιάνουν τά μάγια; ρωτᾶνε μερικοί.Βέβαια πιάνουν ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ἐξομολογεῖται καί δέν κοινωνάει. Ὅταν ὅμωςκάποιος ἐξομολογεῖται καί κοινωνάει δέν πιάνουν.–Πόσο λοιπόν ἀντέχει ὁ ἄνθρωπος χωρίς Θεία κοινωνία;Πέντε ἑβδομάδες δέν ἀντέχει. Ὅπως συμβαίνει μέ τό σῶμα. Ὁ ἄνθρωπος ἀντέχειχωρίς φαγητό, τό πολύ 35-40 μέρες, μετά τελειώνει. Τό ἴδιο γίνεται καί στήν ψυχήμας. Τό φάρμακο καί ἡ τροφή τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ Θεία Κοινωνία.Ἡ συμμετοχή μας βέβαια στή Θεία Κοινωνία δέ μπορεῖ νά εἶναι ἀπροϋπόθετη. Τίςπροϋποθέσεις καί τή συχνότητα θά μᾶς τά πεῖ ὁ πνευματικός μας. Ἐμεῖς ὅμως θάπρέπει νά φροντίζουμε νά ἀκολουθοῦμε τίς ὁδηγίες του, ὥστε νά μᾶς δίνει τήν ἄδειανά κοινωνοῦμε. Νά θέσουμε ὥς στόχο τήν ἀποφυγή τῶν ἁμαρτιῶν πού θά μᾶςστερήσουν τήν Θεία Κοινωνία. Ὑπάρχουν τέτοιες ἁμαρτίες (π.χ. σαρκικές, ἔχθρα,μίσος, μνησικακία καί ἄλλες). Μέ αὐτόν τόν τρόπο φτάνουμε στή θεραπεία. Θάκάνουμε τήν κάθαρση καί σιγά σιγά θά προχωρήσουμε καί στόν φωτισμό. Ἄν θέλει ὁΘεός θά φτάσουμε ἀκόμα καί στήν θέωση, στό ψηλότερο σκαλοπάτι ἀπό ὅλα.Τουλάχιστον ὅμως, ὅπως λένε οἱ Ἅγιοι, πρέπει νά φτάσουμε στόν φωτισμό.–Πῶς καταλαβαίνει κάποιος ἄν ἔφτασε στόν φωτισμό;Ὅταν ἀκούει μέσα του τήν προσευχή πού κάνει τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ὁ ἈπόστολοςΠαῦλος λέει ὅτι ὑπάρχει μέσα μας τό Ἅγιο Πνεῦμα καί κράζει, φωνάζει «ἀββᾶ ὁπατήρ» (Γαλ. 4,6). Ἐμεῖς δέν ἀκοῦμε τό Ἅγιο Πνεῦμα γιατί δέν ἔχουμε βγάλει τάμπάζα ἀπό μέσα μας. Ὅταν τά βγάλουμε θά Τό ἀκούσουμε καί θά πρέπει νά κάνουμεκι ἐμεῖς αὐτήν τή προσευχή. Τότε ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται σέ καλή πορεία, στόνφωτισμό. Ἀπό ἐκεῖ μπορεῖ νά φτάσει ἀκόμα καί στή θέωση, ὅπου ὁ Θεός τόν παίρνεικαί τοῦ δείχνει τό Ἄκτιστο Φῶς, ὅπως τό εἶδαν οἱ Ἀπόστολοι πάνω στό ὅρος Θαβώρστήν Μεταμόρφωση. Ἐκεῖ ἦταν ἡ θέωση τῶν Ἀποστόλων, εἶδαν τόν Χριστό μέσαστό Ἄκτιστο Φῶς, ἀλλά καί οἱ ἴδιοι ἦταν μέσα στό Φῶς. Αὐτή εἶναι πολύ ψηλήκατάσταση. Ἐμεῖς τουλάχιστον νά ἀγωνιστοῦμε νά καθαριστοῦμε ἀπό τά πάθη πούἔχουμε μέσα μας.Αὐτή ἡ θεραπεία καί ἡ μέθοδος (κάθαρση, φωτισμός, θέωση), τό ξεμπάζωμα δηλαδή170

μέ τή μετάνοια, τήν προσευχή, ὅλα αὐτά διασώθηκαν στήν Ἐκκλησία, κυρίως ἀπό τάμοναστήρια. Οἱ μοναχοί καί οἱ μοναχές προσπαθοῦν καί ζοῦν αὐτήν τήν θεραπευτικήμέθοδο πού ἔχει μέσα ὡς πυλῶνες τήν ὑπακοή, τήν ἀδιάλειπτη προσευχή, τήνἄσκηση καί τά μυστήρια. Αὐτά εἶναι τά βασικά.–Ἐμεῖς στόν κόσμο μποροῦμε νά κάνουμε αὐτά τά πράγματα;Μποροῦμε καί πρέπει. Θά μοῦ πεῖτε:–Πάτερ καλόγερους θά μᾶς κάνετε;Μακάρι!Δέ χρειάζεται νά φορᾶτε ράσα. Ἀρκεῖ ἡ ζωή μας νά εἶναι ἡσυχαστική. Νά κόψεικανείς τά περιττά, νά βάλει μέσα στήν ψυχή τήν ἀδιάλειπτη προσευχή καί νά μήνπερισπᾶται ἀπό τίς πολλές μέριμνες καί τά πολλά πράγματα. Σέ αὐτό βοηθάει ἡἀκτημοσύνη, ἡ φτώχεια, τά λίγα πράγματα, ἡ ἁπλή ζωή. Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὅτιἀκόμα καί ἕνα σφουγγαράκι νά ἔχεις, εἶναι μέριμνα. Σκέφτεσαι ποῦ θά τό βάλεις,ποῦ θά τό κρεμάσεις. Ἀκόμα κι αὐτό μπελάς εἶναι. Σήμερα ἔχουμε γεμίσει τά σπίτιαμας μέ πράγματα καί τό μυαλό μας μέ λογισμούς. Ἔτσι δέν μπορεῖ νά ἡσυχάσει καί ὁνοῦς μας μέ τόσες μέριμνες. Πρέπει λοιπόν νά ἀρχίσουμε ἀπό αὐτά, νά βροῦμεπνευματικό ὁδηγό, νά κάνουμε ὅσα λέει ἡ Ἐκκλησία μας κι ἔτσι σταδιακάθεραπευόμαστε.Οἱ ἐχθροί τῆς πίστεως, οἱ αἱρετικοί, πολεμᾶνε τά μοναστήρια.Τό 1821 ὅταν ὑποτίθεται ὅτι ἐλευθερωθήκαμε -ψευτοελευθερωθήκαμε δηλαδή-οὐσιαστικά σκλαβωθήκαμε στούς Εὐρωπαίους. Αὐτή ἡ σκλαβιά συνεχίζεται μέχρισήμερα. Καί σήμερα σκλάβοι εἴμαστε. Αὐτοί ὅταν ἦρθαν στήν Ἑλλάδα, χτύπησαν τάμοναστήρια. Στήν Τουρκοκρατία ὑπῆρχαν ἑξακόσια μοναστήρια, τά ὁποῖα δέν τάεἶχαν πειράξει οἱ Τοῦρκοι καί τά ἔκλεισαν αὐτοί, οἱ Βαυαροί, οἱ Γερμανοί, ὁὌθωνας. Φταῖμε ὅμως ἐμεῖς πού τούς τό ἐπιτρέψαμε, πού τούς βάλαμε μέσα.Κάποιοι νεοέλληνες, διαφωτιστές (διασκοτιστές πιό σωστά), μέ τρεῖς νόμουςἔκλεισαν τετρακόσια μοναστήρια. Αὐτό τό ἔκαναν γιατί ἤξεραν πολύ καλά ὅτι τάμοναστήρια διασώζουν τήν θεραπευτική μέθοδο τῆς Ἐκκλησίας (κάθαρση, φωτισμό,θέωση).Ἕνας πού θεραπεύεται καί φτάνει στόν φωτισμό, δέν φοβᾶται τίποτα, οὔτε τήνἐξουσία. Αὐτό βέβαια δέ σημαίνει ὅτι εἶναι ἀναρχικός, ἀλλά ὅτι φοβᾶται μόνο τόνΘεό. Δέ φοβᾶται οὔτε κἄν τόν θάνατο. Αὐτός ὁ ἄνθρωπος ἔχει λόγο, γνώμη καίμπορεῖ νά γίνει ἡγέτης. Ἕνα ἀπολυταρχικό κράτος πού θέλει μόνο εἵλωτες, δούλουςνά κάνουν τίς δουλειές του, δέν θέλει τέτοια πρόσωπα, πού νά ἔχουν γνώμη, νάθέλουν τήν ἀληθινή δημοκρατία. Τέτοιες ἀληθινές προσωπικότητες φτιάχνει μόνο ἡἘκκλησία, πού ἐφαρμόζει αὐτήν τή μέθοδο. Ἔτσι ἐπειδή ἤξεραν ὅτι αὐτή ἡ μέθοδοςὑπάρχει στά μοναστήρια, τά ἔκλεισαν, γιατί δέν ἤθελαν πραγματικά ἐλεύθερουςἀνθρώπους, ἀλλά ὑποταγμένους.Σήμερα ἔχετε ἀκούσει γιά τή νέα τάξη πραγμάτων, τήν παγκοσμιοποίηση, πούθέλουν ὅλους νά μᾶς κάνουν ἕναν πολτό, μία μάζα. Γι’ αὐτό μας ἔφεραν καί τούς171

λαθρομετανάστες. Θέλουν νά χάσουμε τήν ἐθνική μας ὑπόσταση καί τήν παράδοσήμας πού σχεδόν τήν ξεπουλήσαμε ἤδη. Ἔτσι, χωρίς πολιτισμό, θρησκεία, πίστη,ἱστορία καί ἔχοντας γίνει μία μάζα, στοχεύουν νά δεχτοῦμε ὅ,τι μᾶς ποῦν καί τελικόςσκοπός εἶναι ὁ ἀντίχριστος, τό χάραγμα. Νά μᾶς ἔχουν ἀπόλυτα ἐλεγχόμενους μέ τήνὑποστήριξη τῶν ὑπολογιστῶν. Σ’ αὐτό εἶναι ἐμπόδιο ἡ Ἐκκλησία, ὁ μοναχισμός καίἡ θεραπεία, πού ἀναφέραμε. Ἕνας ἐλεύθερος ἄνθρωπος πού ἀκολούθησε τήθεραπεία, θά ἀπορρίψει τό χάραγμα καί θά προτιμήσει χίλιες φορές νά πεθάνει ἀπότήν πείνα. Μόνο ἡ Ὀρθοδοξία φτιάχνει τέτοιους ἐλεύθερους ἀνθρώπους, πού δένδέχονται ὅ,τι τούς ἐπιβάλλουν, γι’ αὐτό τήν πολεμοῦν. Αὐτός ὁ πόλεμος συνεχίζεταιμέχρι σήμερα. Ὑπάρχουν καί σήμερα ἄνθρωποι πού φέρονται κατά τῶν παπάδων καίτῆς Ἐκκλησίας. Πίσω ἀπό αὐτά ὑπάρχει τό προτεστάντικο πνεῦμα, τό πνεῦμα τῶνἐχθρῶν της Ἐκκλησίας, πού εἰσέβαλε μέ τήν λεγόμενη ‘ἀπελευθέρωση’. Μακάρι νάδώσει ὁ Θεός νά γίνει ἀληθινή ἐλευθέρωση! Ἀλλά αὐτή ἄν ἔλθει, θά ἔλθει μόνο διάμέσω τῆς Ἐκκλησίας. Γι’ αὐτό εἶναι σημαντικό νά ἀκοῦτε ὁμιλίες, ἄς εἶστε καί λίγοι.Ἄν ἐσεῖς κάνετε αὐτά πού λέμε, θά βοηθήσετε κατόπιν κι ἄλλους.Εἶναι πολύ σημαντικό αὐτό πού γίνεται στήν Ἐκκλησία. Ὅταν κάποιος θεραπευτεῖ,ξεμπαζώσει καί φανερωθεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα πού ἔχει μέσα του μέ τό Βάπτισμα,αὐτός μπορεῖ στή συνέχεια νά βοηθήσει καί ἄλλους ἀνθρώπους. Γίνεται γιατρός καίτῶν ἄλλων, γιατί ὁ ἴδιος γνωρίζοντας τήν διαδικασία τῆς θεραπείας, μπορεῖ νά τήδείξει καί σέ ἄλλους. Δέν ἔχει σημασία ἄν δέν εἶναι κάποιος παπάς ἤ μοναχός. Κατ’ἀρχήν θά βοηθήσει τήν οἰκογένειά του. Θά τούς δείξει τόν τρόπο πού θά βροῦνε τήχαρά. Σήμερα δέν ὑπάρχει χαρά, ἀλλά κατήφεια καί κατάθλιψη γιατί δέν ἔχουμεθεραπεία, ἀλλά ἀρρώστια. Ὁ διάβολος καί τά πάθη ἀρρωσταίνουν τήν ψυχή καίπαθαίνει κατάθλιψη. Οἱ ἐπιστήμονες εἰκάζουν ὅτι τό 2020 ἡ κατάθλιψη θά εἶναι ἡδεύτερη αἰτία θανάτου στούς ἀνθρώπους. Τόσο αὐξημένα εἶναι τά ποσοστά, γιατί δένψάχνουμε νά βροῦμε τόν Χριστό, ἀλλά προσπαθοῦμε νά ἠρεμήσουμε μέ τά χάπια.Μά δέν ἠρεμεῖ ἡ ψυχή πού εἶναι πνευματική μέ τά χάπια, ἀλλά μέ τόν Χριστό, τόνΘεό.ΑΠΟΡΙΕΣ– Εἴπατε στήν ἀρχή γιά ἕνα ἀνάκτορο…καί ἐμεῖς τί κάναμε; Τό γκρεμίσαμε;Ὑπάρχει θεραπεία γι’ αὐτό;– Τό ἀνάκτορο δέν τό γκρεμίσαμε, ἀλλά προσπαθοῦμε νά τό γκρεμίσουμε. Ἄν θέλετενά ἑστιάσουμε σ’ αὐτό, στό οἰκολογικό πρόβλημα, οἱ καταστροφές πού κάνουμεστόν πλανήτη καί ὅλες οἱ προφητεῖες τῶν ἐπιστημόνων, ὅτι δῆθεν σέ πενήντα χρόνιαθά καταστραφοῦν τά πάντα, τελικά δέ βγαίνουνε, γιατί ἀπό ἀγάπη παρεμβαίνει ὁΘεός. Ἐμεῖς προσπαθοῦμε νά καταστρέψουμε τό περιβάλλον (καῖμε τά δάση,κάνουμε πυρηνικές δοκιμές κτλ), ὅμως ὁ Θεός παρεμβαίνει καί μᾶς γλυτώνει. Τόλέει καί ἡ Ἁγία Γραφή ὅτι ὁ Θεός «ἐστερέωσε τὴν οἰκουμένην, ἥτις οὐσαλευθήσεται» (Ψαλ. 92,1).–Πότε θά καταστραφεῖ, ἤ μᾶλλον θά ἀνακαινισθεῖ ἡ γῆ;172

–Ὅταν τό θελήσει ὁ Θεός μέ τή Δευτέρα Παρουσία. Ὅμως ὁ Θεός μᾶς ἔχειπαραχωρήσει αὐτήν τήν ἐλευθερία καί δυστυχῶς κάνουμε συνέχεια καταστροφές. Ἡπατρίδα μας εἶναι πολύ εὐλογημένη, γι’ αὐτό λέω στά νέα παιδιά νά μήν φεύγουν.Εἶναι καλύτερα νά περάσουμε φτωχικά, εἶναι καλύτερα. Γιατί ἐδῶ εἶναι θαμμένοι οἱἅγιοί μας. Κανείς δέν μπορεῖ νά μᾶς πειράξει γιατί μᾶς προστατεύουν οἱ Ἅγιοί μας,οἱ πραγματικοί ὀρθόδοξοι.Σημασία ἔχει ἐμεῖς νά ζήσουμε μέ μετάνοια. Σήμερα ἰσχύει αὐτό πού ἔγινε στάΣόδομα καί τά Γόμορρα. Ὁ Θεός πρίν τά καταστρέψει πῆγε στόν Ἀβραάμ πού ἔμενελίγο πιό πάνω ἀπό τήν κοιλάδα ἐκείνη, στή Χεβρώνα. Ὁ Ἀβραάμ ἦταν φίλος τουΘεοῦ, γιατί ἦταν πιστός, Τόν ἐμπιστευόταν τόν Θεό. Παρόλο πού ὁ Θεός εἶχεὑποσχεθεῖ στόν Ἀβραάμ ὅτι θά ἀποκτήσει πολλούς ἀπογόνους, μία μέρα τοῦ ζήτησενά σφάξει τό μοναδικό παιδί πού εἶχε καί ἐκεῖνος ἀμέσως δέχτηκε. Δέ σκέφτηκε ὅτιτόν ἐξαπάτησε ὁ Θεός, ὅτι τοῦ ἔδωσε ἕνα παιδί καί τοῦ ζήτησε νά τό σφάξει. Ἔδειξεἐμπιστοσύνη στόν Θεό καί ὁ Θεός στούς φίλους του, ἀποκαλύπτει τά μυστικά Του.Ἔτσι ἀποκάλυψε στόν Ἀβραάμ ὅτι θά καταστρέψει τά Σόδομα καί τά Γόμορρα. ὉἈβραάμ τότε τόν ρώτησε ἄν θά τά κατέστρεφε, ἄν ὑπῆρχαν 50 καλοί ἄνθρωποι. ὉΘεός εἶπε ὅτι ἄν ὑπάρχουν 50 καλοί ἄνθρωποι, δέν θά τά κατέστρεφε. Ὁ Ἀβραάμτόλμησε νά Τόν ξαναρωτήσει τό ἴδιο ἄν οἱ δίκαιοι ἦταν 45,40,35,30,20. Ἀκόμα κι ἄνὑπῆρχαν μόνο 10 καλοί ἄνθρωποι, δέ θά κατέστρεφε ὁ Θεός αὐτές τίς 5 πόλεις (ἐμεῖςξέρουμε τίς 2 ἀλλά ἦταν 5). Ἀλλά δέν ὑπῆρχαν οὔτε 10! Ἄν ὑπῆρχαν 10 καλοίἄνθρωποι, θά ἔσωζαν χιλιάδες. Τόσο μεγάλη ἀξία ἔχουν οἱ Ἅγιοι! Πόσο μεγάλη ἀξίαἔχει τό νά μετανοήσουμε ἐμεῖς! Ποτέ βέβαια δέν θά μετανοήσουμε ὅλοι οἱ Ἕλληνες,ἀλλά κάποιοι μποροῦν νά μετανοήσουν καί μέ τόν τρόπο αὐτό νά βοηθήσουν ὅλητήν Ἑλλάδα.Οἱ ἁμαρτίες φέρνουν τήν καταστροφή. Ὁ Θεός δέν μᾶς ἐκδικεῖται, ἀλλά ἡ ἴδια ἡἁμαρτία ἔχει μέσα της τήν καταστροφή καί τόν θάνατο. Ἄν λοιπόν ὑπάρχει καλή‘μαγιά’, ὅπως ἔλεγε καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος, καί ὑπάρχει ἀκόμα δόξα τῷ Θεῶ, αὐτή θάσώσει τήν Ἑλλάδα. Δέν πρέπει ἑπομένως νά ὑποχωρήσουμε, οὔτε νάσυνθηκολογήσουμε μέ τό κακό καί τήν ἁμαρτία κι ἄς μᾶς κοροϊδεύουν. Δέν πειράζει.Οἱ πρῶτοι πού θά μᾶς κοροϊδέψουν εἶναι οἱ συγγενεῖς μας. Ἐμᾶς ὅμως δέν πρέπει νάμᾶς ἐνοχλεῖ γιατί ἐμεῖς εἴμαστε τοῦ Χριστοῦ καί θά τό κάνουμε αὐτό γιά τόν Χριστό,ἀλλά καί γι’ αὐτούς πού μᾶς κοροϊδεύουν, γιατί τούς ἀγαπᾶμε καί αὐτούς. Αὐτόἄλλωστε μᾶς ζητάει καί ὁ Χριστός μας, νά ἀγαπᾶμε ἀκόμα καί τούς ἐχθρούς μας.Ἔτσι σώζεται ἡ Ἑλλάδα καί δέν καταστρέφεται τό ‘ἀνάκτορο’. Οὔτε ἡ γῆ θάκαταστραφεῖ, παρά μόνο ὅταν θέλει ὁ Θεός, θά ἀνακαινιστεῖ.Ἐμεῖς ὅμως οἱ ἄνθρωποι μπορεῖ νά χαθοῦμε ἄν δέν ζήσουμε σωστά. Ἔτσι χάθηκανκαί κάποιες ἐκκλησίες στή Μικρά Ἀσία. Ἔτσι ἀκοῦμε ὅτι ὑπάρχει γιά παράδειγμαἐπίσκοπος Ἐφέσου ἤ Σμύρνης, ἀλλά δέν ἔχει κανένα ποίμνιο, δέν ἔχει λαό, δέν ἔχειχριστιανούς, ἀφοῦ ὅλοι ἐκεῖ εἶναι μουσουλμάνοι.–Γιατί χάθηκαν αὐτές οἱ Ἐκκλησίες, ἐνῶ ὑπῆρχαν;Παλιά ὑπῆρχαν πολλοί χριστιανοί στή Μικρά Ἀσία. Χάθηκαν ὅμως λόγω τῶν173

ἁμαρτιῶν μας. Ἄν δέν προσέξουμε λοιπόν, ἔτσι μπορεῖ νά χαθοῦμε κι ἐμεῖς. ἩἘκκλησία κάπου στήν ὑφήλιο, στή γῆ θά ὑπάρχει πάντα. Τό εἶπε ὁ Χριστός: «πύλαιᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. 16,18). Τήν Ἐκκλησία δηλαδή, ὁ Ἅδης δένμπορεῖ νά τήν πειράξει. Ἄν ὅμως ἐμεῖς μιά τοπική Ἐκκλησία, ὅπως ἡ Ἐκκλησία τῆςἙλλάδας δέν προσέξουμε καί κοσμικοποιηθοῦμε, ἐκκοσμικευθοῦμε -αὐτός εἶναι ὁμεγάλος κίνδυνος- τό νά κάνουμε κοσμικά πράγματα μέσα στήν Ἐκκλησία, θάχαθοῦμε κι ἐμεῖς.Ἤδη ἔχουν ἀρχίσει νά κάνουν διάφορες κοσμικές ἐκδηλώσεις στήν Ἐκκλησία μας(συναυλίες, γλέντια), φοβερά πράγματα. Αὐτά ὅλα εἶναι ἀλλοτρίωση. Ὅπως ἐπίσης ἡκοσμική ζωή τῶν λεγόμενων χριστιανῶν, οἰ αἱρέσεις, ὁ οἰκουμενισμός, κ.α. Οἱχριστιανοί καί οἱ χριστιανές γιά παράδειγμα δέν προσέχουν καί δέν ντύνονται σωστά.Αὐτά εἶναι κοσμικότητα καί μπαίνει μέσα στήν Ἐκκλησία. Εἶναι ὁ πιό μεγάλοςἐχθρός.–Ἔχουμε τόσες αἱρέσεις ἐδῶ στήν Ἑλλάδα, κανένας ὅμως δέν βρίζει τούς δικούςτους «ἱερεῖς», ὅσο βρίζουν τούς ἱερεῖς τους οἱ ὀρθόδοξοι. Τί ἔχετε νά πεῖτε γι’ αὐτό;–Οἱ αἱρέσεις ὅλες, ἀκόμη καί ἄν λέγονται χριστιανικές, ὑπηρετοῦν τόν διάβολο.Εἶναι τοῦ διαβόλου, ὁπότε αὐτούς δέν τούς πειράζει. Ἐμᾶς πειράζει τούςὈρθόδοξους, πού ἔχουμε τό Φῶς, τήν Ἀλήθεια. Ἔτσι βάζει τούς Ὀρθόδοξους νάβρίζουν τούς ἱερεῖς τους, γιά νά μή γίνεται τό ἔργο τοῦ Θεοῦ. Γι΄ αὐτό καί ἔχουμεστήν Ἐκκλησία μας τόση ἀταξία. Μᾶς πειράζει πολύ ὁ πονηρός καί πρέπει νάπροσέχουμε.Κάποτε ἕνας ἄνθρωπος ἔψαχνε νά βρεῖ ποιά εἶναι ἡ σωστή πίστη. Πῆγε στούςπροτεστάντες καί εἶδε ἐκεῖ τάξη, ἡσυχία, τραγουδάκια.. Τό ἴδιο εἶδε καί στούςπαπικούς, ἠρεμία, ἁρμόνια, συναισθηματισμούς.. Ὅταν πῆγε στούς Ὀρθοδόξους εἶδεἀταξία, φασαρία καί φωνές. Τότε ρώτησε πότε φτιάχτηκε ἡ Ἐκκλησία τῶνὈρθοδόξων καί τοῦ ἀπάντησαν 2000 χρόνια πρίν. Ξαναρώτησε πότε φτιάχτηκε ἡἘκκλησία τῶν προτεσταντῶν καί τοῦ εἶπαν, ἐδῶ καί 500 χρόνια. Τέλος ρώτησε τούςπαπικούς καί τοῦ ἀπάντησαν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τους φτιάχτηκε ἐδῶ καί 1000 χρόνια.Τότε ἀπόρησε πῶς γίνεται ἡ Ἐκκλησία τῶν Ὀρθοδόξων νά φτιάχτηκε ἐδῶ καί 2000χρόνια καί νά μήν ἔχει διαλυθεῖ μέ ὅλη αὐτή τήν τόση ἀταξία πού ἐπικρατεῖ.Ὁδηγήθηκε λοιπόν στό συμπέρασμα πώς αὐτή εἶναι ἡ σωστή πίστη διότι ὁ Θεόςφυλάει τήν Ἐκκλησία Του, γι’ αὐτό δέν διαλύθηκε.Νά σᾶς πῶ καί ἕνα ἄλλο ἀνέκδοτο, ἀλλά γεγονός. Ὅταν εἶχε ἐπικρατήσει ὁκομμουνισμός στή Ρωσία, ὁ Ρῶσος ἡγέτης ἀπειλοῦσε τόν Πατριάρχη ὅτι θά διαλύσειτήν Ἐκκλησία μας καί ὅτι θά κάνει τούς πάντες ἄθεους. Ὁ Πατριάρχης τοῦ εἶπε«Μάταια κουράζεσαι. Ἐμεῖς προσπαθοῦμε νά τήν διαλύσουμε ἐδῶ καί τόσα χρόνιακαί δέν διαλύεται». Γιατί ἔχουμε τόν Χριστό μέσα μας.Τό κοσμικό πνεῦμα δυστυχῶς ἔχει μπεῖ καί μέσα στούς ἱερεῖς. Ὅμως ἡ Ἐκκλησίαὑπάρχει καί θά ὑπάρχει. Ἀπλῶς δέν πρέπει νά ἐπαναπαυόμαστε, ἀλλά νά μετέχουμεσέ αὐτήν τήν σωτηρία ὁ καθένας προσωπικά. Γιατί μπορεῖ νά ὑπάρχει Ἐκκλησία,ἀλλά νά πᾶμε στήν κόλαση ἄν δέν προσπαθήσουμε. Πρέπει νά φροντίσουμε νά174

εἴμαστε ‘σωστά’ μέσα στήν Ἐκκλησία γιά νά πᾶμε στόν Παράδεισο, στή Βασιλείατοῦ Θεοῦ. Ἤ πιό σωστά ἀπό τώρα νά ζοῦμε τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ γιατί ἡ Ἐκκλησίαεἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.Στήν ἀρχή τῆς Θείας Λειτουργίας λέμε «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρός καί τοῦΥἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Ὅταν μπαίνουμε λοιπόν στήν Ἐκκλησία,μπαίνουμε στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, στόν Παράδεισο καί πρέπει νά ζοῦμε τόνΠαράδεισο. Γι’ αὐτό, ὅσο μποροῦμε πιό συχνά, ἀκόμα καί καθημερινές νάπηγαίνουμε στή Θεία Λειτουργία, γιά νά ζοῦμε τή Βασιλεία, τόν Παράδεισο. Νάπάρουμε εὐλογία ἀπό τόν Πνευματικό μας νά κοινωνοῦμε τακτικά. Νά ζοῦμε τόνΧριστό πολύ βαθιά μέσα μας. Τότε δέ θά ἔχουμε οὔτε κατάθλιψη, οὔτε ψυχολογικά,γιατί θά ἔχουμε μέσα μας τό φῶς τοῦ Θεοῦ καί αὐτό θά διώξει τούς δαίμονες. ὉἍγιος Πορφύριος ἔλεγε ὅτι τά ‘ψυχολογικά’ προβλήματα εἶναι πνευματικά. Πίσωἀπό τά λεγόμενα ‘ψυχολογικά’ προβλήματα κρύβονται δαιμόνια, πού δέν φεύγουν μέχάπια, ἀλλά μόνο μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα.–Γιά νά εἶναι κάποιος Χριστιανός ἀντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες γιατί δέχεταιπολλούς πολέμους. Ἄν κάποιος πάει νά κοινωνήσει δύο φορές μέσα σέ δύοἐβδομάδες, δέχεται ἄπειρα πυρά ἀπό τούς οἰκείους του. Αὐτός ὁ ἄνθρωπος παρόλοπού ἔχει κάνει ἀγώνα ἐσωτερικό καί ἐξωτερικό ἀκόμα καί μετά τήν Θεία Κοινωνίαδέν ἠρεμεῖ. Τί πρέπει νά κάνει; Πῶς θά μπορέσει νά ἔχει τήν ψυχή καί τό σῶμα τοῦστραμμένα στόν Θεό, νά ἔχει καλή καρτερία καί ὑπομονή στόν δύσκολο αὐτόνἀγώνα;–Ὁ Χριστός μας μᾶς τό εἶπε : «ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε · ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼνενίκηκα τὸν κόσμον» (Ιω. 16,33). Ζοῦμε μέσα στόν κόσμο.Ὅταν λέμε ‘κόσμος’ τί ἐννοοῦμε;Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος λέει ὅτι γιά τήν Ἁγία Γραφή ὁ κόσμος εἶναι τρίαπράγματα: «ἡ ἐπιθυμία τῆς σαρκός, ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καί ἡ ἀλαζονεία τοῦβίου». Οὐσιαστικά εἶναι τά τρία βασικά πάθη: ἡ φιληδονία, ἡ φιλοδοξία καί ἡφιλαργυρία, πού κυβερνοῦν τόν κόσμο. Ἄν τό προσέξετε λίγο θά δεῖτε ὅτι οἱἄνθρωποι κυβερνῶνται ἀπό τήν γαστριμαργία (τά σαρκικά πάθη, τήν κοιλιά), ἀπό τάλεφτά (τήν φιλαργυρία) καί ἀπό τήν κενοδοξία (τί θά πεῖ ὁ κόσμος, ἡ μόδα, ἐπιθυμίανά ἀρέσουμε, ἐξωτερική περιποίηση τοῦ σώματος, προσπάθειες νά ἐντυπωσιάσουμεκτλ). Ὁ Χριστός εἶπε ὅτι ζοῦμε μέσα σέ αὐτά. Ὄχι ὅτι ἐμεῖς ἔχουμε αὐτά τά πάθη,ἀλλά οἱ γύρω μας. Ὅταν λοιπόν μᾶς δοῦν ὅτι πᾶμε νά ξεφύγουμε, ἀντιδροῦν καί μᾶςδιεκδικοῦν. Πέφτουν ὅλοι πάνω μας νά μᾶς φᾶνε, δήθεν ἀπό ἀγάπη. Ὁταν γυρνοῦσεςξημερώματα ἀπό τά νυχτερινά κέντρα, δέ σοῦ λέγανε τίποτα καί τώρα φοβοῦνται‘μήν κρυώσεις στήν ἀγρυπνία’! Ὁ σκοπός εἶναι νά μήν θεραπευτοῦμε. Ἀπό πίσωφυσικά κρύβεται ὁ διάβολος, γιατί εἴπαμε ὅτι τά πάθη εἶναι ὁ διάβολος. Ὅταν λοιπόνβλέπει ὅτι κάποιος πάει νά τοῦ ξεφύγει, ξεσηκώνει τά ὄργανά του, τούς ἄλλουςἀνθρώπους, ἀκόμα καί τούς οἰκείους μας. Ὁ Χριστός μας, μᾶς τά εἶπε ὅλα. Μᾶς εἶπε:«ἐχθροί τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοί αὐτοῦ» (Ματθ. 10,36). Οἱ πρῶτοι ἐχθροί μας θάεἶναι οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ μας, οἱ ὁποῖοι θά μᾶς πολεμήσουν. Θέλει γιά175

παράδειγμα ἡ σύζυγος νά ἐξομολογηθεῖ καί τήν πολεμᾶ ὁ σύζυγος. Μπορεῖ φυσικάνά συμβεῖ καί τό ἀνάποδο.Οἱ γυναίκες σήμερα ἔχουν ‘προοδεύσει’ πολύ. Πόσο ἔχουμε ἀλλοτριωθεῖ! Ἡ γυναίκαεἶναι τό ἀσθενές σκεύος καί – παρενθετικά – νά ἀναφέρουμε ὅτι ἡ νέα τάξηπραγμάτων προωθεῖ γυναίκες στά μεγάλα ἀξιώματα γιατί τίς ἔχει πιό εὐκολαὑποχείρια καί εἶναι καί πολύ σκληρές.Εἶπε ὁ Χριστός μας λοιπόν ὅτι θά ἔχουμε θλίψεις. Δέν μᾶς ἔταξε ἀνέσεις καίκαλοπέραση. Μᾶς ἀποκάλυψε ὅτι οἱ ἐχθροί μας θά εἶναι οἱ οἰκιακοί μας. Εἶπε καίκάτι ἀκόμη φοβερό: «ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων» (Ματθ. 24,9). Θά μᾶςμισήσουν ὅλοι γιατί δέν ταιριάζει ἡ ζωή μας μέ τήν δική τους. Δέν πρέπει να μᾶςκάνει ἐντύπωση, πρέπει νά εἴμαστε προετοιμασμένοι. Γιά νά εἴμαστεπροετοιμασμένοι πρέπει νά τά ξέρουμε καί γιά νά τά ξέρουμε πρέπει νά διαβάζουμετό Εὐαγγέλιο, τήν Ἁγία Γραφή.–Εἶναι χριστιανός αὐτός πού δέν ἔχει διαβάσει Ἁγία Γραφή;Κάθε μέρα πρέπει νά διαβάζουμε τήν Ἁγία Γραφή, ὅπως κάθε μέρα τρῶμε φαγητό.Ἡ Ἁγία Γραφή εἶναι τροφή, εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Νά ἔχουμε τόν Πνευματικό μας,μυστηριακή ζωή καί νά εἴμαστε λίγο ἔξυπνοι! Ὁ Χριστός εἶπε ἄν μᾶς σκανδαλίζει τόἕνα μάτι μας, νά τό βγάλουμε, γιατί εἶναι καλύτερα νά πᾶμε στόν παράδεισο μέ ἕναμάτι, παρά καί μέ τά δύο στήν κόλαση. Μέ αὐτό φυσικά δέν ἐννοεῖ νά βγάλουμε τόμάτι μας, ἀλλά νά κόψουμε κάθε σχέση μέ ἄνθρωπο πού εἶναι σάν τό μάτι μας καίμᾶς σκανδαλίζει. Πρέπει νά κόψουμε τίς σχέσεις μας, ἀκόμη καί ἄν εἶναι πολύκοντινός. Δέν πρέπει νά τόν μισήσουμε, δέν πρέπει νά πάψουμε νά τόν ἀγαπᾶμε,ἀφοῦ ὅλους πρέπει νά τούς ἀγαπᾶμε. Ὅμως δέν πρέπει νά ἔχουμε σχέσεις μέτέτοιους ἀνθρώπους κοσμικούς, πού ζοῦν μέσα στήν ἁμαρτία καί θά μᾶς ἐμπαίζουνπού πᾶμε στήν Ἐκκλησία. Θά μᾶς συμβουλεύουν νά πᾶμε στήν πορνεία, στά μπάρ,στόν τζόγο, σέ ὅλα τά ἁμαρτωλά. Ὅταν ἐμεῖς δέν πᾶμε θά μᾶς ἐμπαίξουν καί θά μᾶςεἰρωνευτοῦν.–Ὅποτε γιατί νά κάνουμε παρέα μέ τέτοιους ἀνθρώπους;Ἄν κόψουμε τίς σχέσεις μας, θά προστατευτοῦμε, ἀλλά ὄχι ἀπόλυτα καί πάλι. Γι’αὐτό ὁ Χριστός μᾶς εἶπε ὅτι εἴμαστε «ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων» (Ματθ. 10,16),ἀλλά «Μή φοβοῦ τό μικρόν ποίμνιον» (Λουκ. 12, 32). Νά μήν φοβᾶσαι τό μικρόκοπαδάκι, πού εἴμαστε ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί. Δέν πρέπει νά φοβόμαστε γιατί ἔχουμετόν ποιμένα μας, τόν Χριστό μας. Αὐτά πρέπει νά σκεφτόμαστε γιά νά ἔχουμεθάρρος.Ἐπιτέλους, ἄν ὁ Θεός θέλει νά πεθάνουμε, ἄς πεθάνουμε. Ὁ Χριστιανός δέν φοβᾶταιτόν θάνατο. Οἱ πρῶτοι Χριστιανοί ἦταν συνεχῶς ὑπό διωγμό, ἀνά πάσα στιγμή.Σήμερα εἴμαστε μιά χαρά ἐδῶ στήν Ἑλλάδα. Μποροῦμε νά πηγαίνουμε στήνἘκκλησία, νά ἀνάβουμε τά κεράκια μας, νά κάνουμε τίς προσευχές μας στό σπίτι.Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ἀνά τόν κόσμο πού δέν ἔχουν αὐτήν τήν εὐκαιρία. Στήν Ρωσίαπρίν λίγα χρόνια δέν μποροῦσαν οἱ ἄνθρωποι, οἱ Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι νά πᾶνε στήν176

Ἐκκλησία καί νά προσευχηθοῦν.Νά δοξάζουμε τόν Θεό καί νά ἀποκτήσουμε μαρτυρικό φρόνημα, γιατί ἡ ζωή τοῦχριστιανοῦ εἶναι ὄντως ζωή μαρτυρική, ζωή θλίψεως ὄχι ζωή ἀνέσεως. Ἡ ἄνεσηεἶναι μετά θάνατον, στήν ἄλλη ζωή. Μέσα μας ζοῦμε ἀπό τώρα τόν παράδεισο, ἀλλάἀπ’ ἔξω ἔχουμε θλίψεις ἀπό τούς γύρω μας, τούς ἀντίχριστους, πού μᾶς πολεμᾶνε.Θά ἔχουμε πάντα θλίψεις. Αὐτό δέν εἶναι πρόβλημα γιά τόν ἀληθινό Χριστιανό. Δέντόν πειράζει, μάλλον χαίρεται γιατί ἀξιώνεται νά πάθει κάτι γιά τόν Χριστό.–Ὁ Χριστός τόσα τράβηξε γιά ἐμᾶς, νά μήν κάνουμε καί ἐμεῖς κάτι;Νά μήν τόν μιμηθοῦμε κι ἐμεῖς λίγο; Ὅσο περισσότερα τραβήξουμε γιά τόν Χριστόἐδῶ, τόση μεγαλύτερη δόξα θά μᾶς δώσει ὁ Χριστός.Οἱ μεγαλύτεροι Ἅγιοι, εἶναι οἱ Μάρτυρες, πού δῶσαν τό αἷμα τους γιά τόν Χριστό.Ἐπειδή σταμάτησαν οἱ διωγμοί, οἱ Πατέρες ἐφηύραν τό λεγόμενο ‘ἀναίμακτομαρτύριο’, πού εἶναι ἡ ὑπακοή, πού κάνουν στά μοναστήρια καί κόβουν τό θέλημάτους. Αὐτό κοστίζει στόν ἄνθρωπο. Νά κόψει τό θέλημά του καί νά κάνει ὑπακοή σέἕναν ἄλλον ἄνθρωπο. Αὐτό μπορεῖ νά φαίνεται δύσκολο στήν ἀρχή, ἀλλά εἶναι τόὡραιότερο πράγμα, ὅταν τό μάθεις. Αὐτό θεραπεύει τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου.Αὐτό τό ἀναίμακτο μαρτύριο μπορεῖτε νά τό ζεῖτε κι ἐσεῖς μέσα στήν οἰκογένεια.Ὅταν κόβει ὁ ἕνας τό θέλημά του στόν ἄλλον, ὁ σύζυγος στήν σύζυγο ἤ ἡ σύζυγοςστόν σύζυγο. Αὐτό φαίνεται πολύ δύσκολο, ἀλλά εἶναι πολύ ἀπελευθερωτικό, πολύθεραπευτικό γιατί μετά μαθαίνεις νά κάνεις καί ὑπακοή στόν Θεό. Ὁ Θεός μᾶς λέεινά μήν θέλουμε τίποτα. Στό Πάτερ ἠμῶν λέμε «γενηθήτω τό θέλημά σου». Στήνπράξη ὅμως στεναχωριόμαστε ὅταν μᾶς δίνει ὁ Θεός κάτι. Διότι στήνπραγματικότητα δέν θέλουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ζητᾶμε νά μήν τό ἐπιτρέψειτελικά. Ὁμως ἔτσι δείχνουμε ὅτι δέν Τόν ἐμπιστευόμαστε.–Ξέρουμε ἐμεῖς καλύτερα ἀπό τόν Θεό ποιό εἶναι τό καλύτερο;Ἔλεγε μία Γερόντισσα «πολλές φορές ἤ σχεδόν πάντα, παίρνουμε μία κόλλα χαρτίκαί γράφουμε πάνω ὅλα τά θέλω μας. Τότε τήν δίνουμε στόν Θεό καί τοῦ λέμε νάὑπογράψει ὅλα ὅσα θέλουμε».Αὐτό εἶναι τό λάθος μας. Γι’ αὐτό ὁ Θεός πολύ σωστά πράττει καί δέν μᾶς τάὑπογράφει, γιατί αὐτά πού ζητᾶμε εἶναι καταστροφικά. Ἐμεῖς μετά θυμώνουμε καίλέμε ὅτι ὁ Θεός δέν εἶναι καλός. Τό σωστό ὅμως εἶναι νά πάρουμε μία κόλλα ἄδεια,νά βάλουμε ἐμεῖς τήν ὑπογραφή μας καί νά τή δώσουμε στόν Θεό, λέγοντάς του νάτήν πάρει καί νά γράψει ὅ,τι θέλει. Νά ἀποδεχθοῦμε ἐκ τῶν προτέρων ὅ,τι θελήσει ὁΘεός νά μᾶς δώσει, ἀρρώστια, ἀναπηρία, εἰρωνία, θάνατο, δυσκολία, ὁτιδήποτε.Αὐτός εἶναι ὁ σωστός Χριστιανός. Ἄν ζοῦμε ἔτσι μετά δέν θά φοβόμαστε τίποτα.–Οἱ αἱρετικοί δέν ἔχουν ἱερεῖς..Ἡ Ἱερωσύνη εἶναι μυστήριο καί πηγάζει ἀπό τόν Θεό. Ὅταν δέν ἔχει σωστή δόξα γιάτόν Χριστό (αὐτό σημαίνει αἱρετικός), δέν ἔχει Ἐκκλησία, οὔτε καί μυστήρια. Γι’αὐτό ἕνας παπικός ὅταν ἔρχεται στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, πρέπει νά βαφτίζεται177

ὁλόκληρος, νά μπαίνει ὁλόκληρος μέσα στήν κολυμβήθρα. Τώρα βέβαια κατ’οἰκονομία, τοῦ κάνουμε μόνο Χρίσμα. Σέ καμιά περίπτωση ὅμως δέν μποροῦμε νάποῦμε ὅτι αὐτός εἶναι βαφτισμένος, γιατί ἡ παπική δέν εἶναι Ἐκκλησία, εἶναι μίααἵρεση. Τό ἴδιο ἴσχύει μέ τούς προτεστάντες καί τίς ὑπόλοιπες αἱρέσεις.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης *************************************************************** Κατεβάστε τις συνέχειες της σειράς,όπως και μελλοντικά pdf με νέες απομαγνητοφωνημένες ομιλίες που θα αναρτούνται ανα διαστήματα,στην ανωτέρω ηλεκτρονική διεύθηνση,στην επίσημη ιστοσελίδα,στην στήλη του blog (πάνω-δεξιά). (hristospanagia3.blogspot.gr) *************************************************************** Λίστα και Σύνδεσμοι Απομαγνητοφωνημένων ομιλιών http://hristospanagia3.blogspot.gr/p/blog-page_27.html *************************************************************** Πώς θα Σωθούμε - (Σειρά ηχητικών ομιλιών) Κατεβάστε την σειρά ομιλιών σε pdf από εδώ: http://www.hristospanagia.gr/?p=61046 *************************************************************** Βιβλιογραφία π.Σάββα Αγιορείτη http://hristospanagiapsavvas.blogspot.gr/ ***************************************************************178