รากฐานการศรัทธาในเอกภาพของพระเจ้า

รากศรัทธาเตาฮีด 159 อลั -กรุ อาน กลา่ วเนน้ ยาํ้ แก่มนุษยต์ ลอดเวลาจงราํ ลกึ ถงึ ความโปรดปรานของพระเจา้ เส มอ ดงั ทเ่ี หน็ ไดจ้ ากบทขอพรของบรรดาหมมู่ วลมติ รในศาสนา กลา่ วขอบคุณความโปรดปรานของพระเจา้ ทล่ี ะอย่าง เช่น โอ้ พระผูอ้ ภบิ าลของขา้ ฯ พระองคค์ อื ผูท้ รงใหก้ ารเล้ยี งดูเราจนเตบิ ใหญ่ ทรงนาํ เราออกจากความโงเ่ ขลาไปสู่ความรูแ้ ละวชิ าการ ทรงนาํ เราออกจากความคบั แคบไปสูค่ วามกวา้ งขวาง ทรงปลดปลอ่ ยเราจากผูย้ ากจนใหเ้ป็นผูม้ งั่ คงั่ และทรงเยยี วยารกั ษาเราจากอาการป่วยไขใ้ หม้ สี ุขภาพสมบูรณแ์ ขง็ แรง การราํ ลกึ ถงึ พระเจา้ ดว้ ยบทขอพรของบรรดาหมมู่ วลมติ รของพระองคน์ นั้ มี อกี มากมาย จะนาํ เสนอในโอกาสต่อไป 3. ผลจากสภาพแวดลอ้ มทางสงั คม อาจกลา่ วไดว้ า่ หน่ึงในปจั จยั สาํ คญั ทส่ี ุดท่หี นั เหมนุษยอ์ อกจากพระเจา้ ศาสนาและคาํ สงั่ สอนอาจเป็นอทิ ธขิ องสภาพแวดลอ้ มทางสงั คม และรสนิยมของสงั คมทเ่ี ปลย่ี นแปลงไป ซง่ึ โดยธรรมชาตแิ ลว้ มนุษยท์ กุ คนรงั เกลยี ดการลกั ขโมยและการทรยศหกั หลงั แต่ถา้ เขาอยูใ่ นสงั คมทมี บี รรยากาศของการขโมย การก่ออบายมขุ ต่าง ๆ ตลอดจนความไมซ่ อ่ื สตั ยแ์ ละการทรยศหกั หลงั แน่นอน เขาตอ้ งดาํ เนินชวี ติ ไปตามสภาพแวดลอ้ มเช่นนน้ั อยา่ งหลกี เลย่ี งไมไ่ ดเ้น่ืองจ ากอทิ ธพิ ลของสงั คม

160 รากศรัทธาเตาฮีด 4. การหลบหลคี วามรบั ผดิ ชอบ บางครง้ั ความไม่ใสใ่ จต่อศาสนาและคาํ สงั่ สอนมสี าเหตมุ าจาก การหลบหนีความรบั ผดิ ชอบ เน่ืองจากการยอมรบั ศาสนากค็ อื การยอมรบั เงอ่ื นไขบางประการทศ่ี าสนากาํ หนด ดงั นน้ั จะเหน็ ว่าบางกลมุ่ ชนไมส่ นใจคาํ สอนของศาสนาเพราะตอ้ งการมคี วามเป็นอิ สระในการปฏบิ ตั ิและการแสดงออก พวกเขาลมื เลอื นไปวา่ ในความเป็นจรงิ แลว้ การไมเ่ ชอ่ื ฟงั ปฏบิ ตั ติ ามคาํ สอน ของพระเจา้ กเ็ ท่ากบั ไดเ้ชอ่ื ฟงั และยอมจาํ นนต่อคาํ สงั่ ของคนอ่นื โดยปริยาย เมอ่ื บคุ คลหน่ึงไมย่ อมเป็นบา่ วของพระเจา้ ของกต็ อ้ งกลายเป็นบา่ วของทกุ ค น บคุ คลทไ่ี มย่ อมรบั คาํ สงั่ สอนของพระองคเ์ ขาก็ตอ้ งนอบนอ้ มใหแ้ ก่คาํ สงั่ ขอ งคนอ่นื อลั -กรุ อานกลา่ ววา่ และผูใ้ ดเคารพต่อคาํ สงั่ หา้ มทงั้ หลายของอลั ลอฮฺ เป็นการดสี าํ หรบั เขา ณ พระผูอ้ ภบิ าลของเขา บรรดาปศุสตั วท์ ง้ั หลายไดถ้ กู อนุมตั แิ ก่พวกเจา้ เวน้ แต่บางส่ิงท่ถี กู (หา้ ม) แก่สูเจา้ สูเจา้ จงหลกี ไปใหพ้ น้ จากความโสมมอนั ไดแ้ ก่การเคารพเจวด็ บชู า และจงออกหา่ งจากการกลา่ วคาํ เทจ็ สูเจา้ จงเป็นผูย้ ดึ มนั่ ความจรงิ และบรสิ ุทธ์ใิ จต่ออลั ลอฮฺ จงอย่าตงั้ ภาคเี ทยี บเคยี งพระองค์ และผูใ้ ดตงั้ ภาคเี ทย่ี บเคียงอลั ลอฮฺ เสมอื นวา่ เขาร่วงลงมาจากชนั้ ฟ้า แลว้ นกก็บนิ เฉ่ียวเอาเขาไป

รากศรัทธาเตาฮีด 161 หรอื ลมพายุไดพ้ ดั พาเขาไปยงั ดนิ แดนอนั ไกลโพน้ (อลั -กรุ อาน บทอลั ลฮจั ํฺ โองการท่ี 30-31) 5. เป็นศตั รูกบั ความจรงิ จะเหน็ ว่าบางกลมุ่ ชนแสดงตนเป็นปรปกั ษต์ ่อสจั ธรรมความจรงิ เน่ืองจากความอคติ ความเหน็ แก่ตวั อาํ นาจฝ่ายตาํ่ และการเยย้ หยนั สง่ิ เหลา่ น้ีเป็นสาเหตุทาํ ใหพ้ วกเขาหนั หลงั ใหแ้ ก่ศาสนา 6. แนวทางการเผยแผ่ไม่ถกู ตอ้ งตามหลกั การ หรอื การเพกิ เฉยต่อการกลา่ วถงึ สจั ธรรมความจรงิ และการไมแ่ นะนาํ ความเ ทจ็ แก่สงั คม อนั เป็นสาเหตทุ าํ ใหผ้ ูค้ นไมใ่ สใ่ นต่อพระเจา้ และคาํ สอนของพระองค์ บทที่ 7 การต้ังภาคีเทยี บเคียง ชกิ รฺ หมายถงึ การพง่ึ พาสง่ิ อน่ื ทน่ี อกเหนือไปจากพระเจา้ ยกฐานะของบา่ วใหเ้ป็นพระเจา้ ชกิ รฺ หมายถงึ การยดึ อาํ นาจอ่นื ใหเ้สมอกบั อาํ นาจของพระเจา้

162 รากศรัทธาเตาฮีด ชกิ รฺ หมายถงึ การยอมจาํ นนต่อผูอ้ ่นื โดยไมข่ ดั ขนื นอกเหนือไปจากพระเจา้ ชกิ รฺ หมายถงึ การจดั ตงั้ กลมุ่ และพรรคโดยมเี ป้าอน่ื นอกเหนือไปจากพระเจา้ ชกิ รฺ หมายถงึ การนอบนอ้ มต่ออภมิ หาอาํ นาจอ่นื นอกเหนือไปจากอาํ นาจของพระเจา้ ถา้ หากพจิ ารณาเรอ่ื งราวทป่ี รากฏในอลั -กรุ อาน จะพบว่ามอี ยู่ 2 ประเดน็ อลั -กรุ อานกลา่ วถงึ มากทส่ี ุด อนั ไดแ้ ก่ 1. การฟ้ืนฟพู ลงั ศรทั ธาใหม้ ชี วี ติ ชวี าดว้ ยพลงั อาํ นาจของพระเจา้ การราํ ลกึ ถงึ การช่วยเหลอื และความเมตตาอนั เรน้ ลบั อยา่ งต่อเน่ืองของพระเ จา้ และการไมล่ มื เลอื นความโกรธกร้วิ ของพรเจา้ 2. การทาํ ลายลา้ งพระเจา้ จอมปลอม แนวทางทผ่ี ดิ พลาด แบบอย่างอนั ไม่ถกู ตอ้ ง และการตงั้ ภาคเี ทยี บเคียงพระเจา้ ใหส้ ้นิ ไปอยา่ งส้นิ เชงิ อลั -กรุ อาน กลา่ วถงึ คาํ ตกั เตอื นของศาสดานูฮฺ (Noah) (อ.) ทม่ี ตี ่อบตุ รของทา่ น โดยท่านไดช้ ้ใี หเ้หน็ ความผดิ พลาดและอนั ตรายทจ่ี ะเกิดข้นึ กบั บรรดาผูป้ ฏเิ สธซง่ึ พวกเขาจะจมนาํ้ ตายทง้ั หมด เน่ืองจากความโกรธกร้วิ ของพระเจา้ บตุ รของทา่ นกลา่ วโตต้ อบวา่ กวา่ ความโกรธกร้วิ ของพระเจา้ ของทา่ นจะมาถงึ ฉนั กห็ นีข้นึ ไปอยู่บนยอดเข าแลว้ อลั -กรุ อาน กลา่ ววา่

รากศรัทธาเตาฮีด 163 (ลูกชายนูฮกฺ ลา่ วว่า) ฉนั จะไปอาศยั ภเู ขาลูกหน่ึง ซง่ึ มนั จะคุม้ ครองฉนั จากนาํ้ น้ีได้ นุฮฺ กลา่ ววา่ ไมม่ ผี ูใ้ ดคุม้ ครองเจา้ ในวนั นนั้ ใหร้ อดพน้ จากพระบญั ชาของอลั ลอฮไฺ ด้ เวน้ แต่ผูท้ พี ระองคท์ รงเมตตาหลงั จากนนั้ คลน่ื ไดซ้ ดั เขา้ มาระหว่างทงั้ สอง และลูกชายนูฮไฺ ดจ้ มนาํ้ (อลั -กรุ อาน บทฮดู โองการท่ี 43) จะเหน็ ไดว้ า่ เหตผุ ลของบตุ รชายนูฮฺ (อ.) คืออะไร เขาไดน้ าํ เอาภเู ขาและอาํ นาจของภเู ขาข้นึ เทยี บเคียงกบั ความโกรธกร้วิ ของพ ระเจา้ ซง่ึ เป็นหน่ึงในตวั อย่างของการตง้ั ภาคีเทยี บเคยี งพระเจา้ ดงั นน้ั ถา้ หากเรานาํ บคุ คลหรอื อาํ นาจอ่นื ข้นึ เทยี บเคียงกบั พระเจา้ เหมอื นดงั ทบ่ี ุตร ชายของนูฮฺ (อ.) ไดก้ ระทาํ กถ็ อื ว่าเป็นการตง้ั ภาคเี ทยี บเคียงกบั พระองค์ ความเป็นมาของการตงั้ ภาคี การมอี ยู่ของมนุษยเ์ ป็นแบบวตั ถสุ สารและมคี วามหลงใหลในวตั ถปุ จั จั ยอยา่ งยง่ิ ในอดตี กาลทผ่ี ่านมาเมอ่ื ความตายไดก้ ลาํ้ กรายมาสู่เหลา่ ผูน้ าํ หรอื คนมเี กยี ร ตแิ ละไดเ้สยี ชวี ติ ลง ประชาชนจะช่วยกนั สรา้ งรูปปนั้ แทนตวั ของเขาเพราะความอาลยั รกั ท่มี ตี ่อผู้ จากไป และพวกเขาจะแสดงความเคารพต่อรูปปนั้ เหลา่ นน้ั ซง่ึ การแสดงความเคารพดงั กลา่ วต่อมาไดเ้ปลย่ี นเป็นการสกั การบูชา อกี ตวั การหน่ึงทสี ามารถกลา่ วไดว้ า่ เป็นปรากฏการของการตง้ั ภาคใี นสงั คม คือ ความกลวั ในผูอ้ ธรรม ความอยากได้ และการลอกเรียนแบบของกนั และกนั

164 รากศรัทธาเตาฮีด ประเภทของการตงั้ ภาคเี ทยี บเคียง การตง้ั ภาคเี ทยี บเคยี งตลอดหนา้ ประวตั ศิ าสตรท์ ผ่ี ่านมาไดป้ รากฏในรูป โฉมต่าง ๆ มากมาย เมอ่ื วานเราเหน็ การตงั้ ภาคีในรูปแบบหน่ึงและวนั น้ีเราเหน็ อกี แบบหน่ึง การตง้ั ภาคเี ทยี บเคียงในอดีตทผ่ี ่านมา คอื การเคารพสกั การดวงตะวนั ดวงเดอื น ดวงดาว และเจวด็ รูปปน้ั ต่าง ๆ แต่การตง้ั ภาคใี นวนั น้ี คือ การหลงใหลในตาํ แหน่งหนา้ ท่ี ลาภยศสรรเสรญิ ความเก่งกาจ ทรพั ยส์ นิ เงนิ ทอง และใบประกาศนียบตั รต่าง ๆ การตงั้ ภาคีเมอ่ื วาน คือ ความอคตแิ ละการบูชาเผา่ พนั ธุ์ ส่วนการตง้ั ภาคใี นวนั น้ี คือ ธรรมชาตนิ ิยมและการบูชาประเทศชาติ ตวั อยา่ งของการตงั้ ภาคเี ทยี บเคยี ง คนหน่ึงกลา่ วว่า ทกุ วนั น้ีเราไมจ่ าํ เป็นตอ้ งพง่ึ นมาซขอฝนแลว้ เพราะเราทาํ ฝนเทยี มไดห้ รอื เราสามารถขดุ บอ่ บาดานใหล้ กึ เพอ่ื นาํ นาํ้ ข้นึ มาใ ชแ้ ทนนาํ้ ฝนได้ บางคนกลา่ วว่า วนั น้ีไมใ่ ช่เวลาทพ่ี ระเจา้ จะมาแสดงความกร้วิ โกรธต่อปวงบา่ ว หรอื ใหค้ วามลาํ บากยากแคน้ จนทกุ คนตอ้ งตกอยู่ในสภาพขา้ วยากหมากแพ ง เน่ืองจากเรามเี รอื เดนิ ทะเลขนาดใหญ่มหมึ าสามารถขนถ่ายสนิ คา้ จากทห่ี น่ึง ไปยงั อกี ทห่ี น่ึงไดอ้ ย่างรวดเรว็

รากศรัทธาเตาฮีด 165 บางคนกลา่ วว่า เราเช่อื และยอมรบั กฎหมายของพระเจา้ แต่จะใหเ้ราละเวน้ กฎหมายรฐั ธรรมนูญของประเทศชาตหิ รอื กฎของสหประ ชาชาติไดอ้ ย่างไร แมว้ า่ กฎของพระเจา้ จะกลา่ วเช่นนนั้ แต่ความพงึ พอใจของภรรยาและครอบ ครวั กต็ อ้ งใหค้ วามสาํ คญั เดยี วเหมอื นกนั บางครงั้ เราก็ปฏบิ ตั ติ ามพระบญั ชาของพระเจา้ และในบางครงั้ กป็ ฏบิ ตั ติ ามคาํ สงั่ ของผูอ้ น่ื การกระทาํ ประเภทน้ีตามหลกั ตรรกศาสตรถ์ อื วา่ ขดั แยง้ กบั การเคารพภกั ดี ต่อพระเจา้ นกั ปราชญผ์ ูท้ รงคุณวุฒทิ ่านหน่ึงกลา่ วว่า ก่อนการปฏวิ ตั อิ สิ ลามฉนั ไดเ้ดนิ ทางมาเตหรานพรอ้ มกบั ทา่ นอมิ ามโคมยั นี ฉนั กลา่ วกบั ทา่ นว่าดจี งั เลยทร่ี ฐั บาลอรี กั ไมอ่ นุญาตใหช้ าวอหิ ร่านเดนิ ทางไป อรี กั มเิ ช่นนน้ั นกั ปราชญแ์ ละนกั เรยี นศาสนาจากเมอื งกมุ จะแหไ่ ปเรยี นทร่ี กั กนั ห มด เมอ่ื นนั้ สถาบนั ศาสนาแหง่ เมอื งกมุ กจ็ ะวา่ งเปลา่ ปราศจากนกั เรยี นศาสนา อมิ ามแสดงความไมพ่ อใจอยา่ งยง่ิ ท่านไดก้ ลา่ วกบั ฉนั ตง้ั แต่ออกจากกมุ จน ถงึ เตหะรานว่า ถา้ บคุ คลหน่ึงคิดถงึ บางสง่ิ ทน่ี อกเหนือจากพระเจา้ คดิ ใหค้ นหน่ึงสูงกวา่ อกี คนหน่ึง คิดใหเ้มอื งกมุ สูงกวา่ นะญฟั หรอื คิดใหส้ ถาบนั ศาสนาแห่งเมอื งกมุ พลุกพลา่ นกว่านะญฟั หรอื กลบั กนั ดงั นน้ั ถา้ บคุ คลใดคิดถงึ สง่ิ อน่ื ทน่ี อกเหนือไปจากความพงึ พอพระทยั ของพระเจา้

166 รากศรัทธาเตาฮีด เท่ากบั เขาไดท้ าํ ตวั ใหห้ ่างไกลไปจากความเป็นเอกภาพของพระองค์ เป้าหมายในการดาํ เนินชวี ติ และการงานของเราตอ้ งเป็นพระเจา้ เทา่ นน้ั มใิ ช่สง่ิ อ่นื แต่อย่างใด สญั ลกั ษณข์ องการตงั้ ภาคเี ทยี บเคยี ง อลั -กรุ อาน ใชค้ าํ วา่ นอกจากอลั ลอฮฺ หรอื นอกจากพระองค์ ประมาณ 200 ครงั้ หมายถงึ สง่ิ อ่นื ใดนอกจากพระเจา้ ดงั นนั้ ถา้ หากจะคน้ หาสญั ลกั ษณข์ องการตง้ั ภาคีทถ่ี กู ตอ้ งและเป็นบญั ญตั ขิ องอลั - กรุ อานดว้ ย คาํ วา่ นอกจากอลั ลอฮฺ มคี วามเหมาะสมมากทส่ี ุด แน่นอน สาํ หรบั บคุ คลทย่ี ดึ ถอื สง่ิ อ่นื นอกเหนือไปจากพระเจา้ เทา่ กบั เขาไดแ้ สวงอาํ น าจและเกยี รตยิ ศจากสง่ิ อ่นื ทน่ี อกเหนือไปจากพระองค์ ปฏบิ ตั ิตามกฎหมายอ่นื ทน่ี อกเหนือไปจากกฎหมายของพระเจา้ และผูกพนั จติ ใจเขา้ กบั สง่ิ อน่ื ทน่ี อกเหนือไปจากพระองค์ การขบั เคลอ่ื นของพวกเขาเป็นไปเพอ่ื สง่ิ อ่นื พวกเขาเกรงกลวั สง่ิ อ่นื นอกเหนือพระองค์ และทส่ี าํ คญั พวกเขากระทาํ การงานต่าง ๆ เพอ่ื บคุ คลอ่นื มใิ ช่พระองค์ หน่ึงในปญั หาสาํ คญั ดา้ นจิตวทิ ยา คือ การวจิ ยั ทม่ี าของความในใจทส่ี ลบั ซบั ซอ้ นและวธิ ปี ้องกนั ดงั นนั้ บคุ คลทพี นั ธนาการตวั เองเขา้ กบั ความเป็นเอกภาพของพระเจา้ ความคิด การกระทาํ

รากศรัทธาเตาฮีด 167 และการเคลอ่ื นไหวของเขาลว้ นแลว้ แต่เป็นไปเพอ่ื แสวงหาความใกลช้ ดิ กบั พระเจา้ แน่นอน คาํ วา่ พา่ ยแพไ้ มม่ คี วามหมายสาํ หรบั เขา บคุ คลทด่ี าํ เนินชวี ติ และกระทาํ ทุกภารกจิ การงานในหนทางของพระเจา้ แน่นอน พระเจา้ คือผูซ้ ้อื การลงทนุ ทด่ี ที ส่ี ุด ดงั อลั -กรุ อานกลา่ วว่า แทจ้ รงิ อลั ลอฮฺ ทรงซ้อื จากบรรดาผูศ้ รทั ธาซง่ึ ชวี ติ และทรพั ยส์ มบตั ขิ องพวกเขา โดยพวกเขาจะไดร้ บั สรวงสวรรคเ์ ป็นการตอบแทน พวกเขาต่อสูใ้ นทางของอลั ลอฮฺ ไมว่ ่าพวกเขาเป็นผูส้ งั หารหรอื ถกู สงั หาร เหลา่ น้ีเป็นสญั ญาของพระองคซ์ ง่ึ มอี ยู่ในคมั ภรี เ์ ตารอฮ์ อนิ ญลี และกรุอาน และใครเลา่ จะรกั ษาสญั ญาของเขาใหด้ ยี ง่ิ ไปกวา่ อลั ลอฮฺ ดงั นนั้ สูเจา้ จงช่นื ชมยนิ ดใี นการขายของสูเจา้ เถดิ ทส่ี ูเจา้ ไดข้ ายไปและนนั่ คือ ชยั ชนะอนั ใหญ่หลวง (อลั -กรุ อาน บทอตั เตาบะฮฺ โองการท่ี 111) อลั -กรุ อาน กลา่ ววา่ พระองคท์ รงไดย้ นิ และทรงมองเหน็ การกระทาํ ของเขา ซง่ึ อลั - กรุ อานหลายโองการยนื ยนั ถงึ สง่ิ น้ีเอาไว้ อลั -กรุ อาน เนน้ ยาํ้ ว่าสูเจา้ จงอยา่ กระทาํ การงานเพอ่ื ใครอน่ื นอกจากพระเจา้ และจงอย่าหวงั การตอบแทนจากผูใ้ ดนอกจากพระองคเ์ ทา่ นนั้ ดงั เป็นทป่ี ระจกั ษช์ ดั ในเร่อื งราวของทา่ นอมิ ามอะลี (อ.) กบั ครอบครวั ของท่านทว่ี า่ ท่านกบั ครอบครวั ถอื ศีลอดตดิ ต่อกนั 3 วนั แต่ทง้ั สามวนั ทา่ นไดบ้ รจิ าคอาหารละศีลอดใหแ้ ก่คนจน คนอนาถา

168 รากศรัทธาเตาฮีด และคนเดนิ ทางทา่ นกลา่ ววา่ สง่ิ ท่ฉี นั กระทาํ มไิ ดห้ วงั สง่ิ ใดอ่นื นอกจากความพงึ พอพระทยั ของพระเจา้ อลั -กรุ อาน กลา่ ว สาํ ทบั เรอ่ื งน้ีวา่ แทจ้ รงิ เราใหอ้ าหารแก่พวกทา่ น โดยหวงั ความโปรดปรานของอลั ลอฮฺ เรามไิ ดห้ วงั การตอบแทนและการขอบคุณจากพวกท่านแต่ประการใด (อลั - กรุ อาน บทอลั อนิ ซาน โองการท่ี 9) การทเ่ี รากลา่ ววา่ ท่านไดง้ านจากคนนนั้ หรอื ไม่ พา่ ยแพห้ รอื ชนะ หรอื นกั จติ วทิ ยามกั จะกลา่ วเสมอว่า บคุ คลนนั้ ไมป่ ระสบความสาํ เรจ็ ในหนา้ ทก่ี ารงาน จงึ เป็นสาเหตทุ าํ ใหเ้กดิ เป็นปมดอ้ ยในใจเร่อื ยมา ความสาํ เรจ็ และไมส่ าํ เรจ็ เหลา่ อยูน่ อกวงจรของความเป็นเอกะของพระเจา้ เนืองจากในสาระบบของความเป็นเอกภาพของพระเจา้ จะไมม่ คี าํ วา่ ไมป่ ระส บความสาํ เรจ็ ดงั ทท่ี า่ นผูอ้ ่านจะเหน็ วา่ พระศาสดามฮุ มั มดั (ขอพระเจา้ ทรงประสาทพรแด่ทา่ นและครอบครวั ) ครงั้ หน่ึงท่านเคยเป็นคนเลย่ี งแกะ ทา่ นเคยอพยพจากมกั กะฮไฺ ปยงั มะดนี ะฮฺ เคยข้นึ ไปตงั้ จติ ภาวนาบนยอดเขา เคยเขา้ ร่วมสงคราม กลา่ วเทศนาบนอาสนเ์ ทศนา เดนิ เวยี นรอบวิหารกะอฺบะฮฺ ผสมดนิ เลนเพอ่ื สรา้ งมสั ญดิ หรอื ถกู หอ้ มลอ้ มดว้ ยผูค้ น สง่ิ เหลา่ น้ีไมม่ คี วามแตกต่างหรอื มอี ทิ ธพิ ลเหนือจติ ใจท่านศาสดาเลยแมแ้ ต่ เลก็ นอ้ ย แน่นอน หนา้ ท่คี วามรบั ผดิ ชอบของคนเราไมเ่ หมอื นกนั เราไมอ่ าจทาํ ตามใจปรารถนา ได้ ซง่ึ ตวั เราต่างหากเป็นผูเ้ปลย่ี นอาชพี การงาน เส้อื ผา้ หอ้ งทาํ งาน

รากศรัทธาเตาฮีด 169 หรอื ขา้ วของเครอ่ื งใชอ้ ่นื ๆ ตามความตอ้ งการ เราคอื ผูแ้ สวงหาความโศกเศรา้ และมงุ่ หนา้ ไปสู่ดนิ แดนของของการฆ่าตวั ตา ย ซง่ึ สง่ิ ทงั้ หมดเหลา่ น้ีเราไดน้ าํ มาเป็นหลกั สาํ หรบั ตน หรอื กลา่ วอกี นยั หน่ึงคอื เราไดส้ รา้ งเจวด็ ใหแ้ ก่ตวั เอง จานวนของผูต้ งั้ ภาคเี ทยี บเคยี ง คาํ วา่ ชกิ รฺ มคี วามหมายกวา้ ง ดงั นนั้ ถา้ เราพจิ ารณาสกั เลก็ นอ้ ยเราจะพบทนั ทว่ี ่ากลุม่ ชนทม่ี คี วามบรสิ ุทธ์ใิ จนน้ั มี อยูเ่ พยี งเลก็ นอ้ ยเท่านน้ั ผูบ้ รสิ ุทธ์ิใจหมายถงึ กลมุ่ ชนทม่ี เี ป้าหมายในการดาํ เนินชวี ติ และภารกจิ การงานของตนคือพระเจ้ า เขาไมเ่ คยมงุ่ หวงั คาํ ขอบคุณหรอื รางวลั ตอบแทนจากบคุ คลอน่ื ท่นี อกเหนือไ ปจากพระเจา้ ไมเ่ คยกระทาํ กจิ การงานใดเพอ่ื การโออ้ วด ยอมจาํ นนและมอบหมายตวั เองต่อพระบญั ญตั ขิ องพระเจา้ ไมเ่ คยกลา่ วอธิบายกฎเกณฑอ์ ่นื ใดนอกเหนือไปจากกฎเกณฑข์ องพระองค์ อลั กรุ อาน กลา่ ววา่ ประชาชนส่วนใหญ่ไมศ่ รทั ธาต่อพระเจา้ นอกเสยี จากเคียงขา้ งความศรทั ธาของตนคือการตง้ั ภาคีเทยี บเคียง และพง่ึ พาสง่ิ อ่นื นอกเหนือจากพระองค์ ร่องรอยของการตงั้ ภาคเี ทยี บเคยี ง การตงั้ ภาคเี ทยี บเคยี งพระเจา้ นนั้ มผี ลในทางลบอยา่ งมากมาย ซง่ึ จะขอกลา่ วพอสงั เขปดงั น้ี 1. ยกเลกิ การกระทา

170 รากศรัทธาเตาฮีด การตงั้ ภาคเี ทยี บเคยี งพระเจา้ เป็นสาเหตุทาํ ใหก้ ารงานต่าง ๆ เป็นโมฆะ อลั -กรุ อาน กลา่ ววา่ คุณงามความดีทง้ั หลายของมนุษยจ์ ะถกู ยกเลกิ ทง้ั หมดเน่ืองจากการตงั้ ภา คีเทยี บเคียงพระเจา้ บางครง้ั การกระทาํ เพยี งเลก็ นอ้ ยในชีวติ จะทาํ ใหส้ ง่ิ ทต่ี นขวนขวายมาทง้ั หมด ถกู ทาํ ลายท้งิ จนหมดส้นิ โปรดพจิ ารณาตวั อยา่ งต่อไปน้ี ก. บางครง้ั นกั เรยี นคนหน่ึงขยนั เรยี นตงั้ แต่ตน้ เทอม แต่พอถงึ ปลายปีกลบั ขาดสอบจะดว้ ยสาเหตุใดก็ตาม ดว้ ยเหตุน้ี เขาจงึ ไมไ่ ดร้ บั ใบประกาศนียบตั รและแมว้ า่ ความรูข้ องเขาจะคงท่เี หมอื นเดิ ม แต่ปราศจากความเชอ่ื ถอื ทางสงั คม ข. สมมตุ วิ ่าบคุ คลหน่ึงดูแลรกั ษาสุขภาพพลานามยั ตลอดเวลา แต่ชวั่ ขณะหน่ึงเขาพลาดกนิ พษิ เขา้ ไป ซง่ึ การกระทาํ เพยี งเลก็ นอ้ ยนน้ั ทาํ ใหส้ ุขภาพอนามยั ทเ่ี ขาเฝ้าดูแลมาตลอดท้ั งปี ถกู ทาํ ลายท้งิ อยา่ งส้นิ เชงิ ค. นกั ศึกษาคนหน่ึงตลอดอายุขยั ของตนไดร้ บั ใชแ้ ละปฏบิ ตั แิ ต่สง่ิ ดงี าม อกี ทง้ั ยงั เป็นลูกศิษยค์ นโปรดของอาจารย์ แต่ในบนั้ ปลายเขาผดิ พลาดโดยสงั หารบตุ รชายของอาจารยเ์ สยี ชีวติ ดงั นนั้ สง่ิ ทเ่ี ขากระทาํ ไวจ้ งึ สูญเสยี ไปทงั้ หมด แน่นอน การตงั้ ภาคเี ทยี บเคียงพระเจา้ เหมอื นกบั การด่มื ยาพษิ หรอื การสงั หารบตุ รชายอาจารยท์ ท่ี าํ ลายคุณงามความดีทต่ี นกระทาํ ไวจ้ นห มดส้นิ ลาํ ดบั ต่อไปลองพจิ ารณาสง่ิ ทอ่ี ลั -กรุ อานถงึ

รากศรัทธาเตาฮีด 171 ถา้ หากพวกเขาไดต้ งั้ ภาคีเทยี บเคยี งข้นึ แน่นอน สง่ิ ทพ่ี วกเขาเคยกระทาํ กนั มากจ็ ะสูญส้นิ ไปจากพวกเขา (อลั -กรุ อาน บทอลั -อนั อาม โองการท่ี 88) ฉะนน้ั จะเหน็ ว่าถา้ พวกเขาตง้ั ภาคีกบั พระเจา้ การงานของพวกเขาจะสูญเปลา่ ทนั ที ซง่ึ การตงั้ ภาคถี อื วา่ เป็นประเดน็ ใหญ่ เพราะแมแ้ ต่พระศาสดามฮุ มั มดั พระองคท์ รงเนน้ ยาํ้ ไวเ้ช่นกนั อลั -กรุ อาน กลา่ ววา่ แน่นอน ไดม้ วี ะฮียมฺ ายงั เจา้ (มฮุ มั มดั ) และบรรดานบกี ่อนหนา้ เจา้ แลว้ ดงั นน้ั หากเจา้ ตงั้ ภาคีกบั อลั ลอฮฺ การงานของเจา้ กจ็ ะไรผ้ ลทนั ที และเจา้ จะอยูใ่ นหมผู่ ูข้ าดทนุ แน่นอน (อลั -กรุ อาน บทอซั ซุมรั โองการท่ี 65) 2. ความประหมา่ และกงั วลใจ ไมเ่ ป็นทส่ี งสยั ว่าตนไมส่ ามารถทาํ ใหท้ กุ คนพอใจตนไดเ้พราะมคี นจาํ นว นมากมาย และแต่ละคนกม็ คี วามหวงั อนั ยง่ิ ใหญ่ดว้ ยกนั ทง้ั ส้นิ แน่นอน เมอ่ื มนุษยต์ กอยู่ทา่ มกลางการคาดหวงั และการขอรอ้ งอนั หลากหลายยอ่ มมี ความประหมา่ และความกงั วลใจ เน่ืองจากความพงึ พอใจของบคุ คลหรอื คนกลุม่ หน่ึง มคี ่าเท่ากบั ความไมพ่ อใจของคนอกี กลมุ่ หน่ึง ตรงน้ีเองทป่ี ญั หาความเป็นเอกะของพระเจา้ กบั การตง้ั ภาคกี บั พระองคจ์ ะมี ความหมายทนั ท่ี เน่ืองจากบคุ คลทเ่ี คารพภกั ดตี ่อพระเจา้ จะคิดหรอื กระทาํ แต่สง่ิ ทพ่ี ระเจา้ พง่ึ พอพระทยั เท่านนั้

172 รากศรัทธาเตาฮีด โดยจะไมใ่ สใ่ จว่าฝ่ายใดจะประสงคส์ ง่ิ ใดจะโกรธหรอื ไมช่ อบตนก็ตาม แต่ตนกจ็ ะมคี วามสงบอนั เฉพาะเจาะจงพเิ ศษ อลั -กรุ อาน กลา่ วถงึ ประเดน็ ดงั กลา่ ววา่ - โอ้ เพอ่ื นร่วมคุกทง้ั สองของฉนั เอย๋ พระเจา้ หลายองคด์ กี วา่ หรอื วา่ เฉพาะอลั ลอฮฺ ผูท้ รงอานุภาพเท่านนั้ (อลั -กรุ อาน บทยูซุฟ โองการท่ี 39) มนุษยค์ ดิ ถงึ ความพงึ พอใจของพระเจา้ องคเ์ ดยี วมคี วามสงบสุขมากกว่ า หรอื การคดิ ถงึ พระเจา้ หลายองคท์ ม่ี รี สยมแตกต่างกนั - อลั ลอฮทฺ รงยกอทุ าหรณช์ ายคนหน่ึงเป็นหนุ้ ส่วนของหลายคน พวกเขาขดั แยง้ ไมล่ งรอยกนั และชายอกี คนหน่ึงเป็นของชายคนหน่ึงโดยเฉพาะ ทง้ั สองน้ีจะเป็นอทุ าหรณท์ เ่ี ทา่ เทยี มกนั หรอื การสรรเสรญิ ทงั้ มวลเป็นของอลั ลอฮฺ แต่วา่ สว่ นมากของพวกเขาไม่รู้ (บทอซั ซุมรั โองการท่ี 29) ตวั อยา่ งขา้ งตน้ ช้ใี หเ้หน็ ถงึ ประเดน็ ทก่ี าํ ลงั กล่าวถงึ คอื ถา้ บคุ คลหน่ึงยอมจาํ นนต่อคนเพยี งคนเดยี วเขาจะมคี วามสงบ หรอื ว่าบคุ คลทย่ี อมจาํ นนต่อคนหลายคนจะมคี วามสงบมากกว่า นอกจากน้ีแลว้ จะเหน็ ว่าการทาํ ใหค้ นอน่ื พอใจเป็นเร่อื งยุง่ ยากอยา่ งยง่ิ แต่การทาํ ใหพ้ ระเจา้ ทรงพอพระทยั เป็นเร่อื งงา่ ยดาย บรรพหน่ึงของดุอาอโฺ กเมล กลา่ วว่า โอ้ พระผูท้ รงพอใจอย่างรวดเรว็

รากศรัทธาเตาฮีด 173 โดยหลกั การแลว้ ความพงึ พอใจของประชาชน ถา้ มไิ ดอ้ ยู่ในแนวทางแหง่ ความพอใจของพระเจา้ แลว้ จะมคี ่าอนั ใดอกี ประชาชนจะทาํ สง่ิ ใดใหแ้ ก่เราไดพ้ วกเขาอาจจะปรบมอื พรอ้ มกนั จนดงั สนนั่ เพอ่ื แสดงความขอบคุณ หรอื อาจตดั ถนนสกั เสน้ หน่ึงแลว้ นาํ ชอ่ื เราไปตงั้ เป็นช่อื ถนนเพอ่ื เป็นการใหเ้ กยี รติ ซง่ึ การใหเ้กียรตแิ ละการขอบคุณทาํ นองน้ีจะผ่านไปและถกู ลมื เลอื นอยา่ งรว ดเรว็ และพวกเขากไ็ มส่ ามารถทาํ สง่ิ ใดไดม้ ากไปกว่าน้ี อดตี ทผ่ี ่านมาครน้ั เมอ่ื มนุษยอ์ ยู่ในครรภม์ ารดานอกจากพระเจา้ แลว้ ยงั มผี ูใ้ ดใหก้ ารปกป้องพวกเขาอกี หรอื ปจั จบุ นั ทกุ เส้ยี วนาทมี นุษยม์ ไิ ดอ้ ยู่ภายใตก้ ารมองเหน็ ของพระองคด์ อก หรอื วนั พรุ่งน้ีเมอ่ื มนุษยฟ์ ้ืนคนื ชพี ข้นึ มาผูต้ รวจสอบการงานของเขามใิ ช่พระ เจา้ ดอกหรอื คุณงามความดตี ่างๆ และความสมบูรณม์ ไิ ดม้ าจากพระองคด์ อกหรอื หวั ใจของมนุษยท์ ุกดวงมไิ ดอ้ ยู่ในพระหตั ถข์ องพระองคด์ อกหรอื เมอ่ื เป็นเช่นน้ี ทาํ ไมมนุษยต์ อ้ งปลอ่ ยแหลง่ ทม่ี าแหง่ ความโปรดปราน แลว้ หนั ไปเอาใจบคุ คลนน้ั บคุ คลน้ีใหเ้กดิ ความยุ่งยากแก่ตนเองดว้ ย อกี นยั หน่ึงสามารถกลา่ วไดว้ า่ การทาํ ใหพ้ ระเจา้ ผูท้ รงเอกะพงึ พอพระทยั ซง่ึ พระองคท์ รงพงึ พอพระทยั อย่างรวดเรว็ และสามารถทาํ ใหผ้ ูอ้ ่นื เปลย่ี นแปลงไดอ้ กี เมอ่ื สมั พนั ธม์ ายงั เรา

174 รากศรัทธาเตาฮีด อกี ทงั้ สง่ิ ทเ่ี ราไดก้ ระทาํ ผา่ นมาแลว้ และจะกระทาํ ต่อไปในอนาคตลว้ นเก่ยี ว ขอ้ งกบั พระองคท์ ง้ั ส้นิ ดงั นนั้ การทาํ ใหพ้ ระองคพ์ งึ พอพระทยั ไมด่ กี วา่ การทาํ ใหป้ ระชาชนทงั้ หมดทม่ี รี สนิ ยมแตกต่างกนั พอใจดอกหรอื อลั -กรุ อาน กลา่ วว่า เจา้ อยา่ ตงั้ พระเจา้ อ่นื เคียงคู่อลั ลอฮ มฉิ ะนนั้ เจา้ จะกลายเป็นผูถ้ กู เหยยี ดหยามถกู ทอดท้งิ (17/22) บางครง้ั คนๆ หน่ึงตลอดอายุขยั ของเขาไดแ้ ต่กระทาํ บางสง่ิ ตามคนโนน้ คนน้ี สุดทา้ ยกเ็ ขา้ ใจว่าอนั ทจ่ี รงิ แลว้ พวกเขาตอ้ งการตนเพอ่ื พวกเขา มเี ฉพาะพระเจา้ เท่านนั้ ทท่ี รงตอ้ งการพวกเราเพอ่ื ตวั ของพวกเราเอง ประชาชนคนอน่ื กเ็ ช่นเดยี วกนั พวกเขาพรอ้ มทจี ะทอดท้งิ เราไปเพ่อื มติ รคน อน่ื หรอื เพอ่ื ตาํ แหน่งหนา้ ท่กี ารงานใหม่ อลั -กรุ อาน มไิ ดย้ าํ้ เตอื นกบั มนุษยด์ อกหรอื ว่า บางครงั้ ภรรยาและบตุ รคอื ศตั รูสาํ คญั สาํ หรบั มนุษย์ ดงั กลา่ วว่า โอ้ บรรดาผูศ้ รทั ธาทง้ั หลาย แทจ้ รงิ ในหมคู่ ู่ครองของสูเจา้ และลูกหลานของสูเจา้ บางคนเป็นศตั รูของสูเจ้ า ฉะนนั้ จงระวงั พวกเขาใหด้ ี (อลั -กรุ อาน บทอตั ตะฆอบนุ โองการท่ี 14) ในความหมายดงั กลา่ วจะเหน็ วา่ ภรรยาและบุตรบางคน ไดแ้ ต่บบี บงั คบั ใหส้ ามสี รรหาเฉพาะความสะดวกสบายมาใหค้ รอบครวั แมว้ า่ สง่ิ เหลา่ นน้ั จะจบลงดว้ ยความอปั ยศกต็ าม 3. เกดิ ความสน่ั คอนในบุคลกิ

รากศรัทธาเตาฮีด 175 อลั -กรุ อาน กลา่ ววา่ ผูใ้ ดตง้ั ภาคตี ่ออลั ลอฮฺ เสมอื นว่าเขาร่วงลงมาจากชน้ั ฟ้า แลว้ นกกบ็ นิ เฉ่ียวเอาเขาไป หรอื ลมไดพ้ ดั พาเขาไปยงั ดนิ แดนอนั ไกลโพน้ (อลั -กรุ อาน บทอลั ฮจั ํฺ โองการท่ี 31) แต่บคุ คลทเ่ี คารพภกั ดตี ่อพระเจา้ องคเ์ ดยี วและยนื หยดั อยู่บนคาํ ปฏญิ า ณวา่ ไมม่ พี ระเจา้ อน่ื ใดนอกจากอลั ลอฮฺ ตามรายงานของท่านศาสดา (ขอพระเจา้ ทรงประสาทพรแด่ท่านและครอบครวั ) ทก่ี ลา่ ววา่ ประโยคทว่ี ่าไมม่ พี ระเจา้ อ่นื ใดนอกจากอลั ลอฮฺ คอื ความปลอดภยั ของขา้ ดงั นนั้ บคุ คลใดเขา้ มาสูค่ วามปลอดภยั ของขา้ เขาจะปลอดภยั จากการลงโทษของขา้ ในความหมายคอื เขาจะไดอ้ ยูใ่ นทๆ่ี มนั่ คงและปลอดภยั ทส่ี ุดของพระเจา้ 4. ความแตกแยกในสงั คม ในสงั คมแหง่ การเคารพภกั ดพี ระเจา้ องคเ์ ดยี วนนั้ จะมกี ฎเกณฑบ์ ทบญั ญตั แิ ละแนวทางอยู่เพยี งอย่างเดยี วนนั่ คือ แนวทางและกฎเกณฑข์ องพระเจา้ เทา่ นนั้ และประชาชนทงั้ หมดจะมนี ายเพี ยงคนเดยี ว ส่วนในสงั คมทต่ี งั้ ภาคีเทยี บเคียงพระเจา้ แทนทจ่ี ะมแี นวทางหรอื กฎเกณฑเ์ พยี งอยา่ งเดยี ว แต่กลบั มหี ลายแนวทางหรอื หลายกฎเกณฑแ์ ละทกุ คนกพ็ ยายามคดิ และทาํ เพอ่ื แนวทางของตนเอง อลั -กรุ อาน กลา่ ววา่

176 รากศรัทธาเตาฮีด ไมม่ พี ระเจา้ อ่นื ใดคู่เคยี งกบั พระองค์ ถา้ เช่นนนั้ พระเจา้ แต่ละองคก์ จ็ ะเอาสง่ิ ทต่ี นสรา้ งไปเสยี หมด (อลั -กรุ อาน บทอลั มอุ มฺ นิ ูน โองการท่ี 91) ในสงั คมเช่นนนั้ จะไมม่ กี ารกลา่ วถงึ การเคารพภกั ดพี ระเจา้ ทวา่ ทกุ คนจะนอบนอ้ มใหแ้ ก่กนั เพอ่ื เป้าหมายบางอย่าง ดงั อลั -กรุ อาน กลา่ ววา่ ขา้ แต่พระเจา้ ของเรา แทจ้ รงิ เราไดเ้ช่อื ฟงั ปฏบิ ตั ิตามบรรดาหวั หนา้ ของเรา และบรรดาผูน้ าํ ของเรา ดงั นน้ั พวกเขาไดท้ าํ ใหพ้ วกเราหลงทาง (อลั -กรุ อาน บทอลั อะฮซฺ าบ โองการท่ี 67) ในสงั คมเช่นนนั้ ทกุ คนจะคิดแต่การแก่งแยง่ ชงิ ดชี งิ เด่นกนั และกนั อลั - กรุ อาน กลา่ ววา่ พวกเขาบางกลุ่มพยายามทาํ ใหด้ ีกว่าอกี บากกลมุ่ ซง่ึ จะเหน็ ว่าชนแต่กลุ่มพยายามทาํ เพอ่ื เพอ่ื นพอ้ งและคนใกลช้ ดิ ของตนเองเ ทา่ นน้ั ไมม่ นี าํ้ ใจต่อกนั ทส่ี าํ คญั ไปกว่านน้ั สง่ิ ถกู หรอื สง่ิ ผดิ ไมม่ คี วามสาํ คญั อนั ใด สาํ หรบั พวกเขา ยดึ ถอื เฉพาะผลประโยชนแ์ ละแนวทางของตนเท่านนั้ เป็นหลกั การสาํ คญั สว่ นฝ่ายตรงขา้ มแมว้ ่าจะมเี หตผุ ลหนกั แน่นเพยี งใดไมส่ าํ คญั และไมม่ คี วา มหมายสาํ หรบั พวกเขา อลั -กรุ อาน กลา่ วว่า พวกเขาไดแ้ ตกแยกกนั ระหวา่ งพวกเขากนั เอง และแต่ละฝ่ายกพ็ อใจในสง่ิ ทต่ี นเองยดึ ถอื (อลั -กรุ อาน บทอลั มอุ มฺ นิ ูน โองการท่ี 53)

รากศรัทธาเตาฮีด 177 ความวุ่นวายและความแตกแยกเป็นผลมาจากสงั คมทท่ี ่ตี งั้ ภาคีเทยี บเคี ยงพระเจา้ ดงั ทอ่ี ลั -กรุ อาน กลว่ ววา่ และจงอยา่ อยู่ในหมผู่ ูต้ ง้ั ภาคผี ูแ้ บง่ แยกศาสนาของพวกเขาออกเป็นนิกายต่ าง ๆ (อลั -กรุ อาน บทอรั โรม โองการท่ี 31-32) อลั -กรุ อานเตอื นสาํ ทบั ว่าจงอยา่ เป็นเหมอื นผูต้ ง้ั ภาคีเทยี บเคียงพระเจา้ และจงอยา่ คิดวา่ พวกตง้ั ภาคเี ทยี บเคียงมแี ค่เพยี งการเคารพรูปปน้ั บชู าเท่า นน้ั ทวา่ การนาํ เอารสนิยมส่วนตวั ตลอดจนทศั นะคตเิ ขา้ มายุง่ เกย่ี วกบั ศาสนาแ ละกลายเป็นตวั การสาํ คญั ทก่ี ่อใหเ้กดิ ความแตกแยกทางศาสนา กเ็ รยี กวา่ ชกิ รฺ หรอื ผูต้ ง้ั ภาคเี ช่นกนั ดงั นน้ั สาเหตหุ ลกั ทป่ี ระชาชนและประเทศชาตสิ ่วนใหญ่พงั พนิ าศลม่ จมตลอดหนา้ ประวตั ศิ าสตรเ์ ป็นเพราะการพง่ึ พาสง่ิ อน่ื นอกจากพระเจา้ 5. ความตกตา่ ในวนั แห่งการฟ้ื นคนื ชีพ ความตกตาํ่ และการลงโทษเป็นผลมาจากการตงั้ ภาคีเทยี บเคียงพระเจา้ อลั -กรุ อานกลา่ วเนน้ ยาํ้ หลายครง้ั ในวนั แห่งการฟ้ืนคืนชพี บรรดาพวกทต่ี ง้ั ภาคีเทยี บเคียงพระเจา้ จะถกู สอบส วนอยา่ งหนกั และจะถกู ประณามวา่ ขณะทม่ี ชี วี ติ อยู่บนโลกพวกเจา้ สรรหาพระเจา้ อน่ื นอก เหนือไปจากอลั ลอฮฺ โดยพวกเจา้ คิดว่าพระเจา้ เหลา่ นน้ั สามารถช่วยเหลอื เจา้ ได้ วนั น้ีเป็นวนั ทพ่ี วกเจา้ ตอ้ งเผชิญกบั อปุ สรรคปญั หาอยา่ งรุนแรงพวกเจา้ จงเรี

178 รากศรัทธาเตาฮีด ยกพวกเขามาซิ เพอ่ื ว่าบางทพ่ี วกเขาจะช่วยพวกเจา้ ไดบ้ า้ ง อลั -กรุ อาน กลา่ วว่า นนั่ คอื ส่วนหน่ึงจากทพ่ี ระเจา้ ของเจา้ ทรงประทานแก่เจา้ และจงอยา่ ตงั้ พระเจา้ อน่ื ใดเคียงคู่กบั อลั ลอฮ มฉิ ะนน้ั เจา้ จะถกู โยนลงในนรกญะฮนั นมั เป็นผูถ้ กู ครหาและถูกขบั ไล่ (อลั - กรุ อาน บทอลั อสิ รออฺ โองการท่ี 38) การโออ้ วดเป็นชิกรฺ การโออ้ วดหมายถงึ การท่มี นุษยไ์ ดก้ ระทาํ คุณงามความดเี พอ่ื สง่ิ อน่ื ไมใ่ ช่พระเจา้ รายงานจากอมิ ามทา่ นหน่ึงกลา่ ววา่ การโออ้ วดคอื การตงั้ ภาคีเทยี บเคยี งพระเจา้ ตามหลกั การอสิ ลาการตง้ั ภาคีเทยี บเคียงพระเจา้ มหี ลายระดบั ดว้ ยกนั กลา่ วคอื บางครง้ั การตง้ั ภาคีเทยี บเคียงกป็ รากฏรูปโฉมใหเ้หน็ อยา่ งชดั เจนดงั เช่น การเคารพรูปปนั้ บชู า การบชู าดวงตะวนั ดวงเดอื น และดวงดาว และบางครง้ั กล็ ะเอียดอ่อนแมก้ ระทงั่ มนุษยก์ ไ็ ม่ทราบว่านนั่ คอื การเคารพรูปปน้ั บชู า การโออ้ วดเป็นการปรากฏการท่แี ผว่ บางและซ่อนเรน้ ผสมอยูใ่ นการกระทาํ และภารกจิ ต่างๆ ของมนุษย์ โดยทผ่ี ูน้ นั้ ไมร่ ูต้ วั วา่ ตนกาํ ลงั แสดงความโออ้ วด รายงานจากบรรดาผูน้ าํ ผูบ้ รสิ ุทธ์ิกลา่ ววา่ ปญั หาเร่อื งการตง้ั ภาคเี ทยี บเคียงและการจาํ แนกสง่ิ เหลา่ นน้ั มคี วามละเอยี ด

รากศรัทธาเตาฮีด 179 อ่อนและประณีตอย่างยง่ิ ประหน่ึงการระบุการเคลอ่ื นไหวของมดดาํ ในเวลากลางคนื บนแผ่นหนิ สดี าํ ดว้ ยเหตนุ ้ี ถา้ ปราศจาการระมดั ระวงั อยา่ งดเี ป็นพเิ ศษ ความพยายามและการช่วยเหลอื อยา่ งต่อเน่ืองของพระเจา้ เป็นไปไมไ่ ดท้ ม่ี นุ ษยจ์ ะออกหา่ งจาก การตง้ั ภาคีเทยี บเคยี งกบั พระเจา้ เคร่ืองหมายของการตงั้ ภาคเี ทยี บเคยี ง 1. การทกั ทว้ งกฎเกณฑข์ องพระเจา้ และผูป้ กครองของพระองค์ อลั - กรุ อาน กลา่ วว่า คราใดทไ่ี ดม้ เี ราะซูลนาํ สง่ิ ทไ่ี มส่ บอารมณข์ องพวกเจา้ มายงั พวกเจา้ พวกเจา้ กแ็ สดงความยโสแลว้ กลุ่มหน่ึงจากพวกเจา้ ไดป้ ฏเิ สธ และอกี กลมุ่ หน่ึงกจ็ ะสงั หารเสยี กระนนั้ หรอื (อลั -กรุ อาน บทอลั บะเกาะฮฺ โองการท่ี 87) - พวกเขาทกั ทว้ งการงานของพระเจา้ อลั -กรุ อานกลา่ วว่า เจา้ มไิ ดม้ องดูบรรดาผูท้ ถ่ี ูกกลา่ วว่า จงระงบั มอื ของพวกเจา้ เสยี ก่อน จงดาํ รงนมาซและจงบรจิ าคซะกาต (ทานบงั คบั ) ครน้ั เมอ่ื การสงครามไดถ้ กู กาํ หนดข้นึ แก่พวกเขา ทนั ใดนน้ั ชนกลมุ่ หน่ึงในหมพู่ วกเขากก็ ลวั มนุษยเ์ ช่นเดียวกบั กลวั อลั ลอฮฺ หรอื กลวั ยง่ิ กวา่ พวกเขากลา่ วว่า โอ้ พระผูอ้ ภบิ าลของเรา เพราะเหตใุ ดพระองคจ์ งึ ไดก้ าํ หนดการสงครามข้นึ แก่พวกเรา (อลั -กรุ อาน บทอนั นิซาอฺ โองการท่ี 77) - เมอ่ื พวกเขาเผชญิ กบั การลงโทษของพระเจา้ พวกเขากก็ ลา่ ววา่ โอ้ มซู า เราไมส่ ามารถอดทนต่ออาหารชนิดเดยี วอกี ต่อไปได้ ดงั นนั้

180 รากศรัทธาเตาฮีด จงวงิ วอนต่อพระเจา้ ของทา่ นเถดิ (อลั -กรุ อาน บทอลั บะเกาะฮฺ โองการท่ี 61) - ครนั้ เมอ่ื พระเจา้ ทรงยกอุทาหรณพ์ วกเขากท็ กั ทว้ งเป็นการใหญ่วา่ น่ีมนั อทุ าหรณอ์ ะไรกนั ทพ่ี ระเจา้ ทรงยกมา และพวกเขากไ็ ดร้ อ้ งถามแบบเยย้ หยนั อลั -กรุ อาน กลา่ ววา่ แทจ้ รงิ อลั ลอฮไฺ มท่ รงละอายในการยกอทุ าหรณข์ ้นึ เปรยี บเทยี บ ไมว่ า่ จะเป็นร้นิ สกั ตวั หน่ึงหรอื สง่ิ ทย่ี ง่ิ ไปกว่านน้ั ส่วนบรรดาผูศ้ รทั ธาต่างรูว้ า่ แทจ้ รงิ สง่ิ นนั้ คอื ความจรงิ ทม่ี าจากพระเจา้ ของพวกเขา และสว่ นบรรดาผูป้ ฏเิ สธจะพดู ว่า อลั ลอฮทฺ รงประสงคส์ ง่ิ ใดในการยกอทุ าหรณเ์ หลา่ น้ี (อลั -กรุ อาน บทอลั บะเกาะฮฺ โองการท่ี 26) 2. ใชช้ วี ติ อย่างผูอ้ ธรรม คาํ วาฏอฆูต หมายถงึ บคุ คลทย่ี นื หยดั ต่อหนา้ พระพกั ตรข์ องพระเจา้ ในลกั ษณะของการ ฝ่าฝืนหรอื ละเมดิ ดงั นนั้ การฟงั คาํ สงั่ ของผูล้ ะเมดิ จงึ วา่ เป็นการตง้ั ภาคีเทยี บเคยี งกบั พระเจา้ (ชกิ รฺ) 3. ยดึ ถอื สง่ิ อ่นื ว่าดกี วา่ พระเจา้ อลั -กรุ อานกลา่ วว่า จงกลา่ วเถดิ ว่า หากบรรดาบดิ าและบรรดาลูก ๆ ของสูเจา้ บรรดาพน่ี อ้ ง บรรดาคู่ครอง บรรดาเครอื ญาติ บรรดาทรพั ยส์ มบตั ทิ ส่ี ูเจา้ แสวงหาไว้ สนิ คา้ ท่สี ูเจา้ กลวั วา่ จะจาํ หน่ายไมอ่ อก และบรรดาทเ่ี คหสถานทส่ี ูเจา้ พงึ พอใจนน้ั เป็นทร่ี กั ใคร่สาํ หรบั พวกเจา้ ยง่ิ ไปกว่าอลั ลอฮแฺ ละเราะซูลของพระองคแ์ ละก ารต่อสูใ้ นทางของพระองคแ์ ลว้ ไซร้

รากศรัทธาเตาฮีด 181 สูเจา้ จงรอคอยกนั เถดิ จนกวา่ อลั ลอฮจฺ ะทรงนาํ กาํ ลงั และการลงโทษของพระ องคม์ ายงั เจา้ (อลั -กรุ อาน บทอตั เตาบะะฮฺ โองการท่ี 24) ดงั นนั้ การรกั หรอื หลงใหลสง่ิ เหลา่ น้ีมากเกนิ ไปกว่าพระเจา้ แลว้ ถอื วา่ เป็น การตงั้ ภาคีเทยี บเคียงพระองค์ (ชกิ รฺ) ตลอดจนการบชู าพรรค บชู าแนวทาง หรอื บูชาอดุ มคตสิ ง่ิ เหลา่ น้ีลว้ นเป็นชกิ รฺ (การตงั้ ภาคเี ทยี บเคียงพระองค)์ ทงั้ ส้นิ บางครงั้ ความอคตแิ ละฝ่ายสนบั สนุนทไ่ี มม่ เี หตผุ ลถอื วา่ มรี ากทม่ี าจากการต้ั งภาคเี ทยี บเคียงพระองค์ แน่นอน ประเดน็ ดงั กลา่ วน้ีมคี วามแตกต่างกนั อยา่ งส้นิ เชงิ กบั การปกป้อง หรอื การยนื หยดั ในแนวทางแหง่ สจั ธรรมแมว้ ่าจะกระทาํ ไปดว้ ยความโงเ่ ขลา กต็ าม เคร่ืองหมายของหวั ใจทเ่ี ป็นชิกรฺ อลั -กรุ อานในบทอซั ซมุ รั กลา่ ววา่ และเมอ่ื พระนามอลั ลอฮถฺ กู กลา่ วเพยี งพระองคเ์ ดยี ว จติ ใจของบรรดาผูไ้ มศ่ รทั ธาต่อวนั สุดทา้ ยของโลกกร็ งั เกยี จ แต่เมอ่ื บรรดาเจวด็ อ่ืนนอกจากพระองคถ์ กู กลา่ วออกมา พวกเขากแ็ สดงความดใี จ (อลั -กรุ อาน บทอซั ซุมรั โองการที 45) ประหน่ึงเมอ่ื มผี ูก้ ลา่ ววา่ จงปฏบิ ตั กิ บั กลมุ่ ชนนน้ั ดว้ ยกฎเกณฑข์ องพระเจา้ ด้ วยความเคร่งครดั เน่ืองจากหนา้ ทๆ่ี มตี ่อพระเจา้ คือการปฏบิ ตั ติ ามพระบญั ชาของพระองค์ สหี นา้ ของพวกเขาจะเปลย่ี นไปทนั ที

182 รากศรัทธาเตาฮีด แต่เมอ่ื กลา่ วว่าจงปฏบิ ตั กิ บั พวกเขาตามกฎของสหประชาชาตใิ บหนา้ ของพว กเขาจะย้มิ แยม้ แจ่มใสทนั ที ดงั นนั้ เมอ่ื กลา่ ววา่ พระเจา้ ทรงประสงค์ พวกเขาจะแสดงสหี นา้ บ้งึ ตงึ ทนั ท่ี แต่ถา้ กลา่ ววา่ ประชาชนเขามคี วามหวงั และรออยู่นะ พวกเขาจะแสดงความดใี จทนั ที ซง่ึ ปญั หาต่าง ๆ ทง้ั หมดพวกเขาไดเ้ลอื กเอาตะวนั ตกหรอื อภมิ หาอาํ นาจเป็นแบบอยา่ งแทนว ะฮยฺ ูของพระเจา้ พวกเขาไดน้ าํ เอาบุคคลอ่นื ข้นึ หนา้ แทนพระเจา้ และนาํ เอากฎหมายอน่ื ข้นึ หนา้ แทนกฎหมายของพระองค์ ซง่ึ สง่ิ เหลา่ น้ีคอื สญั ลกั ษณข์ องการหลงทางของประชาชาติหน่ึง บางครงั้ หา้ มปฏบิ ตั ิตามบดิ ามารดา อลั -กรุ อานกลา่ วยาํ้ เนน้ เร่อื งการทาํ ดกี บั บดิ ามารดาถงึ 5 ครงั้ ดว้ ยกนั เช่นกลา่ วว่า - สูเจา้ ตอ้ งไมเ่ คารพภกั ดสี ง่ิ อน่ื นอกจากอลั ลอฮเฺ ทา่ นน้ั และจงทาํ ดตี ่อบดิ ามารดา (อลั -กรุ อาน บทอลั บะเกาะเราะฮฺ โองการท่ี 83) - จงเคารพภกั ดอี ลั ลอฮฺ จงอย่าตงั้ สง่ิ หน่ึงสง่ิ ใดเป็นภาคีกบั พระองค์ และจงทาํ ดตี ่อผูบ้ งั เกดิ เกลา้ ทง้ั สอง (อลั -กรุ อาน บทอนั นิซาอฺ โองการท่ี 36) - สูเจา้ อยา่ ตงั้ สง่ิ หน่ึงสง่ิ ใดเป็นภาคีกบั พระเจา้ และจงทาํ ดตี ่อผูบ้ งั เกดิ เกลา้ ทงั้ สอง (อลั -กรุ อาน บทอลั อนั อาม โองการท่ี 151) - พวกเจา้ อย่าเคารพภกั ดผี ูใ้ ดนอกจากพระอลั ลอฮเฺ ทา่ นนั้ และจงทาํ ดตี ่อบดิ า มารดา (อลั -กรุ อาน บทอลั อสิ รออฺ โองการท่ี 23)

รากศรัทธาเตาฮีด 183 - และเราไดส้ งั่ เสยี มนุษยใ์ หท้ าํ ดี ต่อบดิ ามารดาของเขา (อลั -กรุ อาน บทอลั อะฮกฺ อ็ ฟ โองการท่ี 15) ถา้ สงั เกตจะเหน็ วา่ มอี ยู่ 4 กรณีทพ่ี ระองคเ์ นน้ ยาํ้ ใหท้ าํ ดกี บั บดิ ามารดาเคียงคู่กบั การเคารพภกั ดตี ่อพร ะเจา้ ซง่ึ สง่ิ เหลา่ น้ีเป็นการบง่ บอกใหเ้หน็ วา่ มนุษยจ์ าํ เป็นตอ้ งพง่ี พาอลั ลอฮใฺ นอนั ดบั แรก และในอนั ดบั ทส่ี องมนุษยต์ อ้ งพง่ึ บดิ ามารดา รายงานสว่ นใหญ่แนะนาํ มนุษยใ์ หแ้ สดงความเคารพและการใหเ้กยี รตบิ ิ ดามารดาไวอ้ ย่างมากมาย เช่น กลา่ วว่า การจอ้ งมองไปยงั บดิ ามารดาเป็นอิบาดะฮฺ (เป็นการแสดงความเคารพภกั ดีพระเจา้ ) ขณะเดยี วกนั กาํ ชบั ว่าถงึ แมจ้ ะสงั่ ใหแ้ สดงความเคารพต่อบดิ ามารดาถงึ เพยี งใดกต็ าม แต่ถา้ ทง้ั สองแนะนาํ บุตรใหห้ ลงผดิ หรอื สงั่ สอนใหพ้ วกเขาหลงทางไปจากแนวทางของพระเจา้ หา้ มปฏบิ ตั ิตาม คาํ สอนของทง้ั สองเด็ดขาด และจาํ เป็นสาํ หรบั บตุ รและธิดาตอ้ งไมเ่ ชอ่ื ฟงั ในคาํ สอนเหลา่ นน้ั อลั -กรุ อาน 2 โองการ ทม่ี คี วามหมายในทาํ นองเดยี วกนั - และเราไดส้ งั่ เสยี งมนุษยใ์ หท้ าํ ดตี ่อบดิ ามารดาของเขา แต่ถา้ ทงั้ สองบงั คบั เจา้ เพอ่ื ใหต้ งั้ ภาคใี นสง่ิ ท่เี จา้ ไมม่ คี วามรูเ้จา้ กอ็ ยา่ ปฏบิ ตั ิต ามเขาทง้ั สอง และยงั ขา้ คอื การกลบั ของพวกเจา้ (อลั -กรุ อาน บทอลั องั กะบตู โองการท่ี 8)

184 รากศรัทธาเตาฮีด - ถา้ ทง้ั สองบงั คบั เจา้ ใหต้ ง้ั ภาคตี ่อขา้ โดยทเ่ี จา้ ไมม่ คี วามรูใ้ นเร่อื งนนั้ เจา้ อย่าไดเ้ช่อื ฟงั ปฏบิ ตั ติ ามทงั้ สอง แต่จงอดทนอยูก่ บั ทงั้ สองในโลกน้ีดว้ ยการทาํ ความดี (อลั -กรุ อาน บทลุกมาน โองการท่ี 15) ฉะนน้ั คาํ สงั่ ของบดิ ามารดาในลกั ษณะเช่นน้ีต่างหากทอ่ี ลั -กรุ อาน สงั่ หา้ มมใิ หป้ ฏบิ ตั ติ าม แต่บางครงั้ ทงั้ สองอาจกบั บตุ รดว้ ยความเป็นห่วงเป็นใยว่า โอ ้ บตุ รรกั ถา้ หากเราไมท่ าํ ตามผูป้ กครองคนนน้ั ทรพั ยส์ นิ หรอื เรอื กสวนไร่นาข องเราอาจไดร้ บั อนั ตรายกไ็ ด้ ทรพั ยส์ นิ และตาํ แหน่งการงานของเราข้นึ อยู่กบั เขา ในกรณีน้ีถอื ว่ารบั ฟงั ได้ แต่บางครงั้ คาํ พดู ของทา่ นทง้ั สองเป็นการดูถกู บตุ รและธดิ า เช่น พดู วา่ พวกเจา้ ไมร่ ูเ้ร่อื งไมเ่ ขา้ ใจ หรอื ขา้ อายุมากกว่าเจา้ หรอื ขา้ ผ่านรอ้ นผ่านหนาวมามากกว่าเจา้ หรอื ถา้ เราทาํ ตามเขาชวี ติ การเป็นอยูข่ องเราจะดขี ้นึ หรอื บรรพบรุ ุษหรอื ปู่ยา่ ตายายของเรากเ็ ดนิ ทางมาตามน้ีดงั นนั้ เราจะเดนิ ตา มทางของพวกเขาไป และอน่ื ๆ อกี มากมาย บาปทไ่ี ม่ไดร้ บั การอภยั การตง้ั ภาคีเทยี บเคียงกบั พระเจา้ เป็นบาปทไ่ี มไ่ ดร้ บั การอภยั เดด็ ขาด อลั -กรุ อาน บทนิซาอฺกลา่ วเนน้ ถงึ 2 ครงั้ วา่ แทจ้ รงิ อลั ลอฮฺ จะไมท่ รงอภยั โทษใหส้ าํ หรบั การตง้ั ภาคีแก่พระองค์ แต่พระองคท์ รงอภยั ใหแ้ ก่บาปอ่นื นอกจากน้ีแก่ผูท้ พ่ี ระองคท์ รงประสงค์ (อลั -กรุ อาน บทอนั นิซาอฺ โองการท่ี 48,116)

รากศรัทธาเตาฮีด 185 ในความหมายของโองการคอื พระเจา้ จะไมอ่ ภยั ผูท้ ต่ี ง้ั ภาคีเทยี บเคียงพระองคเ์ ดด็ ขาด แต่พระองคจ์ ะอภยั ในบาปอ่นื ตามคาํ ขออภยั ของปวงบา่ วตามทพ่ี ระองคท์ รง ประสงค์ แน่นอน ความประสงคข์ องพระเจา้ ผูท้ รงเป่ียมไปดว้ ยวทิ ยปญั ญาข้นึ อยู่กบั ความพร้ อมและความเหมาะสมของปวงบ่าว การตงั้ ภาคเี ทยี บเคยี งบางประเภทมากอ่ นเตาฮดี ตามความเป็นจรงิ แลว้ การตงั้ ภาคีเทยี บเคียงเชงิ เปรยี บเทยี บนนั้ มาก่อน เตาฮดี เน่ืองจากเป็นธรรมดาของภาชนะทใ่ี ส่ของสกปรกไว้ ตราบท่ยี งั ไมไ่ ดเ้ทของสกปรกออกไมส่ ามารถเทสง่ิ สะอาดใส่ไปได้ ดงั นนั้ สโลแกนของอสิ ลามทก่ี ลา่ วว่า ไม่มพี ระเจา้ จงึ มาก่อนคาํ วา นอกจากอลั ลอฮฺ อลั -กรุ อาน อธบิ ายถงึ รากทม่ี าของการตงั้ ภาคเี ทยี บเคียงโดยกลา่ ววา่ โอ ้ มนุษยเ์ จา้ ไดย้ ดึ เอาสถานทพ่ี กั พงิ โดยหวงั วา่ สง่ิ นนั้ จะยงั ประโยชนแ์ ก่เจา้ ซง่ึ สถานทพ่ี กั พงิ ของเจา้ ไมต่ ่างอะไรไปจากใยแมงมมุ อลั -กรุ อาน กลา่ ววา่ -อปุ มาบรรดาผูท้ ่ยี ดึ ถอื สง่ิ อน่ื นอกจากอลั ลอฮเฺ ป็นผูค้ ุม้ ครอง อปุ ไมยดงั่ แมงมมุ ท่ชี กั ใยทาํ รงั แทจ้ รงิ รงั ท่บี อบบางทส่ี ุด คอื รงั ของแมงมมุ (อลั -กรุ อาน บทองั กะบูต โองการท่ี 41) - อกี โองการหน่ึงกลา่ ววา่ พวกเจา้ ไดย้ ดึ ถอื บรรดาผูค้ ุม้ ครองคนอ่นื นอกจากอลั ลอฮฺกระนนั้ หรอื ซง่ึ พวกเขาไมม่ อี าํ นาจใหค้ ุณและใหโ้ ทษแก่ตวั ของพวกเขาเอง (อลั -กรุ อาน บทอรั เราะอดฺ ฺ โองการท่ี 16)

186 รากศรัทธาเตาฮีด - อลั -กรุ อานกลา่ วอกี ว่าถา้ มนุษยแ์ ละอาํ นาจทงั้ หมดรวมกนั กไ็ มส่ ามารถสรา้ งไดแ้ มแ้ ต่แมลงวนั สกั ตวั หน่ึง กลา่ ววา่ โอ้ มนุษยเ์ อย๋ อทุ าหรณห์ น่ึงถูกยกมากลา่ วไวแ้ ลว้ ดงั นนั้ สูเจา้ จงฟงั ใหด้ ี แทจ้ รงิ บรรดาผูท้ พ่ี วกเจา้ วงิ วอนขอความช่วยเหลอื คนอ่นื ทน่ี อกเหนือจากอั ลลอฮฺ พวกนนั้ ไมส่ ามารถบงั เกดิ สง่ิ ใดได้ หรอื แมแ้ ต่แมลงวนั สกั ตวั หน่ึง (อลั -กรุ อาน บทอลั ฮจั ํฺ โองการท่ี 73) - อลั -กรุ อาน กลา่ วถามมนุษยด์ ว้ ยความฉงนว่า พวกเจา้ จะแสวงหาอาํ นาจอ่นื ทน่ี อกเหนือไปจากอาํ นาจของพระเจา้ กระนนั้ ห รอื กลา่ ววา่ พวกทย่ี ดึ เอาบรรดาผูป้ ฏเิ สธเป็นมติ รนอกเหนือไปจากผูศ้ รทั ธา พวกเขาจะแสวงหาอาํ นาจจากพวกเขากระนนั้ หรอื แทจ้ รงิ กาํ ลงั อาํ นาจนน้ั เป็นกรรมสทิ ธขิ องอลั ลอฮฺ (อลั -กรุ อาน บทอนั นิซาอฺ โองการท่ี 139) ทา่ นผูอ้ ่านมไิ ดพ้ จิ ารณาประวตั ิศาสตรห์ รอื ว่า กองทพั ของกอรูน ฟาโรห์ และพลพรรครายรอบเขา ไรอ้ าํ นาจในการตา้ นทานความกร้วิ ของพระเจา้ อย่างไร ประวตั ศิ าสตรย์ ุคปจั จบุ นั คือสกั ขพี ยานอนั ชดั แจง้ สาํ หรบั ประเด็นทเ่ี รากาํ ลงั กลา่ วถงึ ท่านผูอ้ ่านมไิ ดป้ ระจกั ษก์ บั สายตาตนเองดอกหรอื ว่าพลพรรคของกษตั รยิ ช์ าหช์ ่วยกนั ปกป้องและรกั ษาบลั ลงั กข์ องชาหอ์ ยา่ งไร

รากศรัทธาเตาฮีด 187 ขณะทพ่ี ลงั ศรทั ธาของอมิ ามโคมยั นีไดป้ ลกุ ระดมใหเ้ยาวชนเป็นอาสาสมคั ร ร่วมกนั ต่อสูแ้ ละขบั ไลช่ าหอ์ อกนอกประเทศไปไดอ้ ย่างไร พวกเขาไดย้ ดึ ถอื เอาสง่ิ อน่ื เป็นท่พี งึ พานอกเหนือไปจากอลั ลอฮไฺ ดอ้ ยา่ งไ ร ทง้ั ทเ่ี ป็นทป่ี ระจกั ษว์ ่าพวกเขามไิ ดร้ บั ความช่วยเหลอื อนั ใดจากพระเจา้ จอม ปลอมเหลา่ นน้ั ทว่าอลั -กรุ อานจากรกึ ว่าอลั ลอฮฺ พระเจา้ ผูท้ รงเกรยี งไกรไดป้ กป้องศาสดาอบิ รอฮมี (อบั ราฮมั ) ซง่ึ ถกู บรรดาพวกตง้ั ภาคีเทยี บเคียงพระเจา้ จบั โยนเขา้ กองไฟ ศาสดายูซุฟถกู พน่ี อ้ งโยนลงบอ่ ศาสดายูนุสถูกปลาวาฬกลนื ลงไปในทอ้ ง ศาสดามฮุ มั มดั ถกู บรรดาผูป้ ฏเิ สธลอ้ มบา้ นเพอ่ื เอาชวี ติ แต่ทา่ นเหลา่ นน้ั ไดร้ บั การพทิ กั ษป์ กป้องใหร้ อดชวี ติ มาไดอ้ ยา่ งไร รวมทงั้ ท่านอมิ ามโคมยั นีทต่ี ่อสูก้ บั อภมิ หาอาํ นาจทงั้ หลายทวั่ โลกท่านประส บความสาํ เรจ็ ไดอ้ ยา่ งไร หน่ึงในแนวทางของการตง้ั ภาคีในเชงิ เปรยี บเทยี บ คอื การเปรยี บเทยี บของอลั -กรุ อาน ระหวา่ งพระเจา้ กบั สง่ิ ทไ่ี มใ่ ช่พระเจา้ ดว้ ยเหตนุ ้ี อลั -กรุ อาน จงึ เตอื นสตมิ นุษยว์ ่าเจา้ จะยอมรบั สง่ิ หน่ึงเพอ่ื ทดแทนอกี สง่ิ หน่ึงจงพจิ ารณา ใหร้ อบคอบเสยี ก่อน ดงั ตวั อย่างทอ่ี ลั -กรุ อาน กลา่ วถงึ ต่อไปน้ี 1. ดงั นนั้ ผูท้ รงสรา้ งยอ่ มไมเ่ หมอื นกบั ผูท้ ถ่ี กู สรา้ ง พวกเจา้ ไมใ่ คร่ครวญดอกหรอื (อลั -กรุ อาน บทอนั นะฮลฺ ิ โองการท่ี 17) 2. พวกท่านเคารพสกั การบะอลฺ ฺ (เจวด็ ) ซง่ึ ไรค้ วามสามารถในการสรา้ งสรรค์

188 รากศรัทธาเตาฮีด โดยละท้งิ พระผูอ้ ภบิ าลผูท้ รงสรา้ งสรรคท์ ป่ี ระเสรฐิ ทส่ี ุด (อลั -กรุ อาน บทอซั ซอฟาต โองการท่ี 125) 3. แทจ้ รงิ บรรดาผูท้ พ่ี วกเจา้ วงิ วอนขอทน่ี อกเหนือไปจากอลั ลอฮ์ คือ ผูท้ เ่ี ป็นบา่ วเยย่ี งพวกเจา้ เจา้ จงวงิ วอนขอต่อพวกเขาเถดิ แลว้ จงใหพ้ วกเขาตอบรบั พวกเจา้ ดว้ ยหากพวกเจา้ เป็นผูพ้ ดู จรงิ (อลั - กรุ อาน บทอลั อะอฺรอฟ โองการท่ี 194) ประเดน็ ทก่ี ลา่ วถงึ นนั้ บางครงั้ ทา่ นผูอ้ ่านทราบเป็นอยา่ งดแี ต่ท่านกย็ งั วงิ วอนขอต่อสง่ิ เหลา่ นนั้ ทง้ั ทพ่ี วกนนั้ กเ็ ป็นบา่ วเหมอื นกบั ท่าน มกี ารมอี ยู่เฉกเช่นท่าน มคี วามอ่อนแอและไรค้ วามสามารถเหมอื นกบั ตวั ท่าน ท่านลองถามตวั เองหรอื ยงั วา่ ทา่ นทาํ ลายเกยี รตยิ ศของตวั เอง แลว้ หนั ไปพงึ บคุ คลทไ่ี รอ้ าํ นาจไรอ้ าํ นาจเหมอื นกบั ท่านทาํ ไม แน่นอน การศรทั ธาต่อสง่ิ อ่นื ทน่ี อกเหนือไปจากพระเจา้ จะทาํ ใหจ้ ติ ใจของท่านตกตาํ่ และตวั ของทา่ นกต็ าํ่ ตามไปดว้ ย อลั -กรุ อาน กลา่ วว่า 4. แทจ้ รงิ บรรดาผูท้ ่พี วกเจา้ วงิ วอนขอความช่วยเหลอื คนอ่นื ทน่ี อกเหนือจากอลั ลอฮฺ พวกนน้ั ไมส่ ามารถบงั เกดิ สง่ิ ใดไดห้ รอื แมแ้ ต่แมลงวนั สกั ตวั หน่ึง (อลั - กรุ อาน บทอลั ฮจั ํฺ โองการท่ี 73) 5. จงกลา่ วเถดิ วา่ สูเจา้ จงเรยี กรอ้ งบรรดาสง่ิ ทส่ี ูเจา้ กลา่ วอา้ งนอกเหนือไปจากอลั ลอฮฺ พวกมนั ไมม่ อี าํ นาจทจ่ี ะปลดเปล้อื งความทกุ ขย์ ากและเปลย่ี นแปลงสง่ิ ใดไป จากพวกทา่ นได้ (อลั -กรุ อาน บทอลั อสิ รออฺ โองการท่ี 56)

รากศรัทธาเตาฮีด 189 6. แทจ้ รงิ บรรดาพวกทบ่ี ูชาสง่ิ อ่นื นอกเหนือจากอลั ลอฮฺ สง่ิ นนั้ ไมม่ อี าํ นาจทจ่ี ะใหเ้ครอ่ื งยงั ชพี อนั ใดแก่สูเจา้ (อลั -กรุ อาน บทองั กะบูต โองการท่ี 17) 7. หากสูเจา้ วงิ วอนขอพวกมนั จะไมไ่ ดย้ นิ การวงิ วอนของสูเจา้ และถงึ แมว้ า่ จะไดย้ นิ พวกมนั กจ็ ะไมต่ อบรบั สูเจา้ (อลั -กรุ อาน บทฟาฏริ โองการท่ี 14) 8. บรรดาผูท้ ย่ี ดึ ถอื ผูป้ ฏเิ สธเป็นมติ รนอกเหนือไปจากผูศ้ รทั ธา พวกเขาจะแสวงหาพลงั อาํ นาจจากพวกนนั้ กระนน้ั หรอื แทจ้ รงิ กาํ ลงั อาํ นาจเป็นกรรมสทิ ธ์ขิ องอลั ลอฮเฺ ทา่ นน้ั (อลั -กรุ อาน บทอนั นิซาอฺ โองการที 139) 9. เขาวงิ วอนต่อผูท้ ใ่ี หโ้ ทษเรว็ ยง่ิ กวา่ คุณประโยชน์ แน่นอน สง่ิ นนั้ เป็นผูค้ ุม้ ครองทช่ี วั่ ชา้ แทๆ้ และเป็นสหายทช่ี วั่ ชา้ จรงิ (อลั -กรุ อาน บทอลั ฮจั ํฺ โองการท่ี 13) 10. ดงั นน้ั ผูท้ ช่ี ้นี าํ ทางสูส่ จั ธรรมสมควรทจ่ี ะไดร้ บั การปฏบิ ตั ติ าม(อบิ าดะฮ)์ ยง่ิ กว่า หรอื ผูท้ ไ่ี มอ่ าจจะช้แี นะผูอ้ ่นื ไดเ้วน้ แต่จะถกู ช้แี นะแลว้ ทาํ ไมพวกท่านจงึ ตดั สนิ ใจเช่นนน้ั (อลั -กรุ อาน บทยูนุซ โองการท่ี 35) ในความหมายของโองการกค็ ือ มภี าคีเทยี บเคียงพระเจา้ สง่ิ ใดบา้ งทส่ี ามารถช้นี าํ สูเจา้ ไปสูส่ จั ธรรมไดบ้ า้ ง อกี แนวทางหน่ึงทถ่ี กู กาํ หนดมาใหต้ ่อตา้ นหรอื ต่อสูก้ บั การตงั้ ภาคีเทยี บเ คยี งพระเจา้ คือ การตง้ั เจตนาบรสิ ุทธ์ิ โดยปกติแลว้ คุณค่าของการกระทาํ และการตอบรบั นนั้ ข้นึ อยูก่ บั การตง้ั เจต

190 รากศรัทธาเตาฮีด นาของผูก้ ระทาํ ในวนั แหง่ การฟ้ืนคนื ชพี จะมชี นกลมุ่ หน่ึงอา้ งวา่ พวกเราไดใ้ ชจ้ ่ายหรอื บรจิ าคเงนิ ในหนทางของคุณงามความดี บางกลมุ่ อา้ งว่าพวกเราไดก้ ระทาํ เช่นนน้ั เช่นน้ี และแลว้ จะมเี สยี งตอบพวกเขาว่า เจา้ ใชจ้ ่ายเงนิ ทองไปเพอ่ื ใหป้ ระชาชนกลา่ วกบั เจา้ วา่ เจา้ เป็นคนใจบญุ เสยี น่ีกระไร เจา้ เจรญิ พระมหาคมั ภรี อ์ ลั -กรุ อาน เพอ่ื ใหค้ นอน่ื ชมวา่ เจา้ มนี าํ้ เสยี งไพเราะจบั ใจ ดว้ ยเหตนุ ้ี แนวทางหน่ึงทส่ี ามารถช่วยเหลอื เราใหร้ อดพน้ จากการตงั้ ภาคเี ทยี บเคียงพร ะเจา้ ได้ นนั่ คือมนุษยต์ อ้ งตง้ั เจตนาบรสิ ุทธ์กิ ่อนทจ่ี ะกระทาํ และตอ้ งกระทาํ เพอ่ื แสวงหาความใกลช้ ดิ ต่อพระองค์ การกระทาํ เช่นน้ีเท่ากบั วา่ การงานทง้ั หมดของเขาอยู่ในหนทางของพระเจา้ อกี หนทางหน่ึงทใ่ี ชต้ ่อสูก้ บั การตงั้ ภาคีเทยี บเคียงพระเจา้ คือ นมาซ การวงิ วอนขอพร และการกลา่ วราํ ลกึ ต่างๆ ซง่ึ ทกุ คาํ พดู และทกุ วรรคตอนของคาํ กลา่ วเหล่านนั้ ถา้ กลา่ วดว้ ยการพจิ ารณาแน่นอนจติ วญิ ญาณแหง่ ความเป็นเอกะของพระเ จา้ จะเปลง่ บานในหวั ใจตน ดงั นนั้ ถา้ ท่านผูอ้ ่านพจิ ารณาความหมายของประโยคท่กี ลา่ วว่า อลั ลอฮอุ กั บรั (อลั ลอฮทฺ รงยง่ิ ใหญ่) บเิ ฮาลลิ ลาฮฺ (การเคลอ่ื นไหวดว้ ยอาํ นาจของอลั ลอฮ)ฺ อยิ ากะนะอบฺ ดุ ุ (เฉพาะพระองคเ์ ทา่ นน้ั ทเ่ี ราเคารพภกั ด)ี ท่านจะพบว่าอลั ลอฮอุ กั บรั นน้ั หมายถงึ อลั ลอฮทฺ รงยง่ิ ใหญ่กวา่ คุณลกั ษณะทท่ี า่ นจินตนาการ

รากศรัทธาเตาฮีด 191 ยง่ิ ใหญ่กวา่ สง่ิ ทท่ี า่ นนึกคิด ยง่ิ ใหญ่กวา่ การมองเหน็ การไดย้ นิ คาํ พดู การเขยี นทง้ั หลายแหล่ ยง่ิ ใหญ่กว่าแผนการทงั้ หลายท่ศี ตั รูไดว้ างไว้ ยง่ิ ใหญ่กวา่ อภมิ หาอาํ นาจและผูอ้ ธรรมทงั้ หลายบนโลกน้ี บเิ ฮาลลิ ลาฮฺ (การเคลอ่ื นไหวดว้ ยอาํ นาจของอลั ลอฮ)ฺ หมายถงึ ไมว่ ่าจะเป็นการเดนิ การนงั่ การยนื การพดู คุยและอน่ื ๆ ลว้ นมาจากอาํ นาจของพระองคท์ ง้ั ส้นิ อยิ ากะนะอบฺ ดุ ุ (เฉพาะพระองคเ์ ทา่ นนั้ ทเ่ี ราเคารพภกั ด)ี หมายถงึ ความเป็นบา่ วและการเคารพภกั ดขี องเรานนั้ เฉพาะพระองคแ์ ต่เพยี งผูเ้ดยี ว เรามไิ ดเ้ป็นบา่ วของตะวนั ตกหรอื ตะวนั ออก เรามไิ ดข้ อความช่วยเหลอื จากสง่ิ อน่ื ใดนอกจากพระองคเ์ ทา่ นนั้ เน่ืองจากอาํ นาจของพระองคไ์ มม่ ที ส่ี ้นิ สุด ขบวนการอาํ นาจทง้ั หลายบนโลกน้ีลว้ นมาจากพระองคท์ ง้ั ส้นิ พระองคส์ ามารถช่วยเหลอื มนุษยด์ ว้ ยมวลเมฆ ลม นาํ้ ดวงเดอื น ดนิ หนิ และทราย พระองคส์ ามารถประทานมวลมลาอกิ ะฮใฺ หจ้ ดุ ประกายความหวาดกลวั ในหั วใจของผูป้ ฏเิ สธไดเ้สมอ พระองคส์ ามารถทาํ ใหเ้มด็ หนิ ร่วงหลน่ จากทอ้ งฟ้าทบั ถมบนศีรษะของศตั รู ทาํ ใหฝ้ นตกหนกั ผดิ ฤดูกาล ใหค้ วามสงบแก่มวลผูศ้ รทั ธา และใหก้ ารช่วยเหลอื ปวงบา่ วของพระองค์ สรุปกค็ ือทกุ วรรคตอนของคาํ วงิ วอนทถ่ี กู เอ้อื นเอ่ยออกไปนนั้ เพอ่ื ทาํ ใหจ้ ติ วญิ ญาณแห่งเตาฮีดในหวั ใจมชี วี ติ ชวี า และเท่ากบั เป็นการตดั สมั พนั ธก์ บั สง่ิ อ่นื ทน่ี อกเหนือจากพระเจา้ แน่นอน

192 รากศรัทธาเตาฮีด ในความหมายดงั กลา่ วมไิ ดห้ มายความวา่ มนุษยม์ ไิ ดใ้ ช่สอ่ื เครอ่ื งมอื ทม่ี อี ยูช่ ่ วยในการวงิ วอนของตน สญั ลกั ษณข์ องความบริสุทธ์ใิ จ 1. ไมร่ อคอยคาํ ขอบคุณ อลั -กรุ อาน กลา่ วถงึ ตวั อยา่ งของผูม้ คี วามบรสิ ุทธ์ิใจไดแ้ ก่บุคคลทแ่ี จกจ่ายอาหาร อนั เป็นความตอ้ งการของตนโดยเฉพาะอย่างยง่ิ หลงั จากละศีลอดทถ่ี อื ตดิ ต่ อกนั มาสองสามวนั ใหแ้ ก่คนยากจน เดก็ กาํ พรา้ และเชลยศึก และกลา่ วกบั พวกรบั บรจิ าคว่าเราไมต่ อ้ งการรางวลั ตอบแทนหรอื คาํ ขอบคุ ณใดๆ จากพวกทา่ น อลั -กรุ อาน กลา่ วว่า และพวกเขาใหอ้ าหารเน่ืองดว้ ยความรกั ต่อพระองคแ์ ก่คนยากจน เดก็ กาํ พรา้ และเชลยศึก พวกเขากลา่ วว่า แทจ้ รงิ เราใหอ้ าหารแก่พวกทา่ นโดยหวงั ความโปรดปรานจากอลั ลอฮฺ เรามไิ ดห้ วงั การตอบแทนและการขอบคุณจากพวกทา่ นแต่ประการใด (อลั - กรุ อาน บทอลั อนิ ซาน โองการ 8-9) ดว้ ยเหตนุ ้ี ถา้ บคุ คลหน่ึงไดก้ ระทาํ การบางอยา่ งและรอใหป้ ระชาชนกลา่ วขอบคุณหรอื กลา่ วยกยอ่ งสรรเสริญเขา และถา้ บคุ คลใดไมก่ ลา่ วขอบคุณเขาตอ้ งสาํ นึกผดิ ภายหลงั อย่างแน่นอน ถอื ว่าไมม่ คี วามบรสิ ุทธ์ิใจ 2. ไดร้ บั การพทิ กั ษป์ กป้องจากพายุแห่งกเิ ลส

รากศรัทธาเตาฮีด 193 สญั ลกั ษณอ์ กี ประการหน่ึงของความบรสิ ุทธ์ิใจคอื กเิ ลสและความอาํ นาจฝ่ายตาํ่ ทข่ี บั เคลอ่ื นมนุษย์ ในสงครามหน่ึงท่านอมิ ามอะลี (อ.) สามารถจบั ศตั รูควาํ่ หนา้ ลงกบั พ้นื ได้ ขณะทท่ี ่านกาํ ลงั จะสงั หารศตั รูๆ ไดถ้ ่มนาํ้ ลายใส่หนา้ ท่าน ทา่ นรูส้ กึ โกรธเขามากดว้ ยเหตนุ ้ีเองท่านจงึ อดทนจนกระทงั่ กลบั คืนสู่สภาพเ ดมิ (คลายโกรธ) หลงั จากนน้ั ทา่ นจงึ สงั หารศตั รู ทา่ นกล่าวว่า การท่ฉี นั อดทนไมส่ งั หารเขาตอนนนั้ เพราะการปฏบิ ตั ิตามพระบญั ชาของพร ะเจา้ ไมส่ มควรอย่างยง่ิ ทจ่ี ะมคี วามโมหะหรอื กเิ ลสสว่ นตวั โดยเฉพาะโมหะทเ่ี กดิ จากการดูถกู เหยยี ดหยามของศตั รูท่มี ตี ่อฉนั โดยตรง 3. การไม่สาํ นึกผดิ บคุ คลทม่ี คี วามบรสิ ุทธ์ใิ จจะไมม่ วี นั สาํ นึกในความผดิ พลาดของตน แมว้ ่าภารกจิ ของตนจะไมป่ ระสบความสาํ เรจ็ ก็ตาม และเขาจะไม่รูส้ กึ วา่ ผดิ หวงั แต่อย่างใด เน่ืองจากภารกจิ นนั้ ตนกระทาํ เพ่อื พระเจา้ ดงั นน้ั รางวลั ของเขาจงึ ถกู พทิ กั ษร์ กั ษาไวอ้ ย่างดี ดว้ ยเหตนุ ้ี ตนจงึ ไมใ่ ส่ใจต่อความสาํ เรจ็ หรือชยั ชนะแต่อยา่ งใด เน่ืองจาก ไมร่ อ้ งอทุ านดว้ ยความระทมใจเน่ืองจากการอทุ านดว้ ยความระทมใจเป็นข องบคุ คลทไ่ี ม่ประสบความสาํ เรจ็ ซง่ึ บคุ คลทม่ี คี วามบริสุทธ์ใิ จจะไมม่ วี นั ทไ่ี ม่ประสบความสาํ เรจ็ เพราะความสาํ เรจ็ ของตน คือ ความพงึ พอใจของพระเจา้ และการตอบรบั การกระทาํ ของตน ณ พระองค์ ดงั นนั้ ผูท้ ม่ี คี วามบรสิ ุทธ์ใิ จจงึ ใชช้ วี ติ อย่างราบรน่ื และมคี วามสุขอยา่ งยง่ิ

194 รากศรัทธาเตาฮีด