รากฐานการศรัทธาในเอกภาพของพระเจ้า

รากศรัทธาเตาฮีด 59 ไมย่ อมรบั เร่อื งสติปญั ญาและการคน้ หาเหตผุ ลอนั เป็นธรรมชาติดง้ั เดมิ ของ มนุษย์ พวกเขาอา้ งว่า รากทม่ี าของความศรทั ธา คอื ความกลวั กลา่ วคือ มนุษยก์ ค็ ือทารกนอ้ ยทม่ี สี ถานท่ีหลบภยนั ตรายต่าง ๆ ในนามของบดิ ามารดา เมอ่ื โตข้นึ กม็ สี ถานท่หี ลบภยั อน่ื นามวา่ พระเจา้ ซง่ึ พวกเขาไดส้ รา้ งข้นึ มาดว้ ยตวั เอง เน่ืองจากมนุษยน์ นั้ มอี าํ นาจและปจั จยั ยงั ชพี อยู่ในขอบเขตจาํ กดั ขณะทร่ี ายรอบดา้ นเขามแี ต่ภยนั ตรายมากมาย มนุษย์ นน้ั ครงั้ แรกทเ่ี ผชญิ กบั ภยนั ตรายต่าง ๆ เหตุการณอ์ นั ไมค่ าดฝนั เช่น แผน่ ดนิ ไหว ฟ้ารอ้ ง ฟ้าผา่ เขากจ็ ะรบี วง่ิ ไปหลบภยั ยงั สถานท่ี ๆ ไดต้ ระเตรยี มไวเ้รียบรอ้ ยแลว้ และทกุ ครง้ั ทเ่ี กดิ ความหวาดกลวั เขากจ็ ะรีบวง่ิ ไปหาพระเจา้ ทพ่ี วกเขาสรา้ งข้ึ นมา เพอ่ื ใหค้ วามหวาดกลวั และความประมาทถกู ขจดั ไปจากเขาและนาํ เอาความ สงบมนั่ เขา้ มาแทนท่ี ดว้ ยเหตนุ ้ี รากทม่ี าของความศรทั ธา คือ ความกลวั คาํ ตอบ .. ถา้ หากรากทม่ี าของความศรทั ธาในพระเจา้ คอื ความกลวั นนั่ หมายความวา่ ถา้ บคุ คลใดกลวั มากเทา่ ไหร่ ความศรทั ธาของเขากเ็ พม่ิ มากข้นึ เท่านน้ั และสถานท่ี ๆ มคี วามกลวั มากศรทั ธาในพระเจา้ ย่อมมากเป็นทวคี ูณ ถา้ รากทม่ี าของความศรทั ธาคือ ความกลวั ดงั นนั้ บคุ คลทไ่ี มม่ คี วามกลวั กค็ อื บคุ คลทไ่ี มม่ ศี าสนา ขณะเดยี วกนั ถา้ มนุษยไ์ มม่ คี วามรูส้ กึ กลวั กไ็ มจ่ าํ เป็นตอ้ งราํ ลกึ ถงึ พระเจา้ ขณะทค่ี วามเป็นจรงิ มไิ ดเ้ป็นเช่นนน้ั

60 รากศรัทธาเตาฮีด บางทอี าจมคี าํ ถามอกี วา่ ถา้ หากแหลง่ ทม่ี าของความศรทั ธาและการยดึ มนั่ ศาสนาไมใ่ ช่ความกลวั ดงั นนั้ เมอ่ื เกดิ ความหวาดกลวั ทาํ ไมตอ้ งตอ้ งราํ ลกึ ถงึ พระเจา้ ดว้ ย หรอื เมอ่ื เกดิ อุบตั เิ หตุ หรอื ไม่สบายอยา่ งหนกั ทาํ ไมตอ้ งราํ ลกึ ถงึ พระองคด์ ว้ ย คาํ ตอบ ถกู ตอ้ งเมอ่ื มนุษยเ์ กดิ ความหวาดกลวั หรอื ไมส่ บายอยา่ งหนกั จะราํ ลกึ ถงึ พระเจา้ แต่นนั่ ไมไ่ ดห้ มายความวา่ รากทม่ี าของความศรทั ธา หรอื การยดึ มนั่ ในศาสนาเกดิ จากความกลวั เพราะเมอ่ื มนุษยก์ ระหายนาํ้ และตามหานาํ้ มไิ ดห้ มายความว่านาํ้ สรา้ งจนิ ตนาการใหม้ นุษย์ ทวา่ ในทางกลบั กนั นาํ้ คือ ปรากฏการทเ่ี ป็นจรงิ และมอี ยูจ่ รงิ ความกระหายต่างหากท่นี าํ พาเราไปหานาํ้ สตปิ ญั ญาของมนุษย์ สามารถมองเหน็ ร่องรอยทล่ี ะเอียดอ่อนอนั ถกู คาํ นวณนบั แลว้ ได้ ถา้ หากมนุษยน์ าํ เอาสตปิ ญั ญาของตนไปขบคิดเรอ่ื งพระเจา้ และคดิ ว่า ขณะน้ีตวั ตนมอี ยู่ การมอี ยูข่ องตนเองตนมไิ ดส้ รา้ งมนั ข้นึ มา มเิ ช่นนน้ั แลว้ ตนตอ้ งสรา้ งใหต้ วั เองมคี วามสวยงามเป็นเลศิ มคี วามแขง็ แรง หรอื เปลย่ี นแปลงตนเองตามความประสงคแ์ ละบคุ คลอ่นื กเ็ หมอื นกนั ฉนั ดงั นน้ั สง่ิ เหลา่ น้ียนื ยนั ใหเ้หน็ ว่าตอ้ งมผี ูม้ อี าํ นาจเหนือและยง่ิ ใหญ่เกนิ ตวั เราไดส้ รา้ งมนุษยข์ ้นึ มา ผลจากการคิดดงั กลา่ วไดบ้ ทสรุป คือ จติ ใจของมนุษยไ์ มม่ คี วามหวาดกลวั

รากศรัทธาเตาฮีด 61 สตปิ ญั ญาอนั เป็นพลงั ธรรมชาตใิ นมนุษยไ์ ดป้ ลกุ เขาใหต้ ้นื และขบั เคลอ่ื นเข าไปยงั การรูจ้ กั พระเจา้ ความโง่เขลา ผูป้ ฏเิ สธศาสนาบางกลมุ่ ปฏเิ สธธาตแุ ทแ้ หง่ ความจรงิ ในการรูจ้ กั พระเจา้ บนพ้นื ฐานของสตปิ ญั ญาแล ะธรรมชาตดิ ง้ั เดมิ ของมนุษย์ พวกเขากลา่ ววา่ รากท่มี าของความศรทั ธาในพระเจา้ คือ ความโงเ่ ขลา พวกเขาเชอ่ื ว่า สาํ หรบั มนุษยย์ อ่ มมเี หตกุ ารณต์ ่าง ๆ อนั ไมค่ าดฝนั เกดิ ข้นึ ไดเ้สมอ ซง่ึ พวกเราไมร่ ูเ้หตผุ ลวา่ ทาํ ไมจงึ เป็นเช่นนนั้ และทกุ ปญั หาทน่ี กั วชิ าการไมส่ ามารถคน้ หาเหตผุ ลได้ พวกเขากจ็ ะยกยอดไปใหพ้ ระเจา้ ทส่ี มมตขิ ้นึ และกลา่ วว่า น่ีไมใ่ ช่งานของเรามนั เป็นภารกจิ ของพระเจา้ เช่น ไมร่ ูว้ ่าเพราะสาเหตใุ ดจงึ เกดิ สุริยุปราคา หรอื จนั ทรุปราคา หรอื แผ่นดนิ ไหว และเหตกุ ารณอ์ ่นื ๆ ทไ่ี มค่ าดฝนั อกี มากมายทไ่ี ดเ้กดิ ข้นึ และมนุษยไ์ มร่ ูถ้ งึ สาเหตุ ดงั นนั้ พวกเขาไดย้ กมลู เหตเุ หลา่ นนั้ ใหพ้ ระเจา้ ทส่ี มมตฐิ านข้นึ มา และกลา่ วว่าเหล่าน้ีเป็นภารกจิ ของพระเจา้ ขณะนน้ั เองปญั หาเร่อื งพระเจา้ จงึ ไดถ้ กู เอ่ยออกมา ตามความเป็นจรงิ แลว้ คาํ พดู เหลา่ น้ีมกี ารพดู กนั มานานแลว้ และนบั ตงั้ แต่วนั แรกทค่ี าํ พดู เหล่าน้ีไดถ้ กู กลา่ วออกมากไ็ มม่ บี คุ คลใดใหค้ ว ามสนใจ อาจเป็นเพราะวา่

62 รากศรัทธาเตาฮีด 1. ถา้ รากทม่ี าของความศรทั ธาในพระเจา้ คอื ความโงเ่ ขลาในปรากฏการณท์ างธรรมชาตทิ เ่ี กดิ ข้นึ ดงั นนั้ บคุ คลใดโงเ่ ขลามากเท่าใดความศรทั ธาของเขากจ็ ะมมี ากข้นึ เท่านนั้ 2. ถา้ รากทม่ี าของความศรทั ธาในพระเจา้ คือ ความโงเ่ ขลาแลว้ ละกบ็ รรดาคมั ภรี แ์ หง่ ฟากฟ้าตอ้ งสง่ เสรมิ ใหม้ นุษยโ์ งเ่ ขลา มากข้นึ ขณะทพ่ี ระมหาคมั ภรี อ์ ลั -กรุ อาน กลา่ วไวใ้ นหลายโองการเก่ยี วกบั เรอ่ื งการใคร่ครวญ ความประเสรฐิ ของความรู้ และวชิ าการในดา้ นต่าง ๆ ทส่ี าํ คญั กลา่ วยนื ยนั ไวว้ ่าผูร้ ูก้ บั ผูไ้ มร่ ูน้ น้ั ไมเ่ ท่าเทยี มกนั เช่น กลา่ วว่า อลั ลอฮฺ ทรงยกยอ่ งเทดิ เกยี รตแิ ก่บรรดาผูศ้ รทั ธาในหมสู่ ูเจา้ และบรรดาผูไ้ ดร้ บั ความรูห้ ลายชน้ั (อลั -กรุ าอาน บทอลั มญุ าดะละฮฺ โองการท่ี 11) จงกลา่ วเถดิ บรรดาผูร้ ูแ้ ละบรรดาผูไ้ ม่รูจ้ ะเท่าเทยี มกนั หรอื (อลั - กรุ อาน บทอซั ซุมรั โองการท่ี 9) 3. ถา้ หากรากทม่ี าของความศรทั ธาในพระเจา้ คอื ความโงเ่ ขลา จาํ เป็นอยา่ งยง่ิ ทเ่ี หลา่ บรรดาศาสดา และเหลา่ ผูน้ าํ ทพ่ี ระเจา้ ทรงประทานลงมาตอ้ งเป็นคนโงเ่ ขลา ขณะทท่ี ่านเหลา่ นนั้ ฉลาดกวา่ มนุษยท์ กุ คนบนโลกน้ี 4. ถา้ หากรากทม่ี าของความศรทั ธาในพระเจา้ คือ ความโงเ่ ขลา บคุ คลใดทถ่ี อดถอนความโงเ่ ขลาไปจากตนเองเทา่ กบั เป็นผูท้ ป่ี ราศจากควา มศรทั ธา ยง่ิ ทวคี วามฉลาดมากเท่าใดความศรทั ธาของเขากจ็ ะลดนอ้ ยลงไป และถา้ มนุษยเ์ หลา่ น้ีคน้ หาเหตผุ ลของการเกดิ ปรากฏการณท์ างธรรมชาตมิ า

รากศรัทธาเตาฮีด 63 กเท่าใด ความศรทั ธาในพระเจา้ กจ็ ะทดถอยไปเรอ่ื ย ๆ ขณะทน่ี กั วชิ าการอยา่ ง อบอู ะลซี นิ า ซง่ึ ไดค้ น้ พบสาเหตุบางประการทางธรรมชาติเป็นผูม้ ศี รทั ธามนั่ คงในพระเจา้ แน่นอน การคน้ พบสาเหตุทางธรรมชาตจิ ะมากหรือนอ้ ยกต็ าม เป็นสาเหตทุ าํ ใหม้ นุษยป์ ราศจากความตอ้ งการไปยงั ผูว้ างกฎเกณฑเ์ หลา่ นนั้ หรอื มใิ ช่เช่นนนั้ แน่นอน เน่ืองจากการคน้ พบกฎเกณฑท์ างธรรมชาติเป็นเพยี งการไดร้ บั รูค้ วามเรน้ ลั บบางประการทม่ี อี ยู่ อนั มผี ลต่อความศรทั ธาทม่ี ตี ่อพระเจา้ อย่างยง่ิ เคร่ืองหมายของศาสนาที่ดีทสี่ ุด ศาสนาทด่ี ที ส่ี ุด จาํ เป็นตอ้ งมคี ุณสมบตั ดิ งั ต่อไปน้ี 1. เขา้ ไดก้ บั สตปิ ญั ญาและมเี หตผุ ล จาํ เป็นตอ้ งกลา่ ววา่ หลกั ความเช่อื ของศาสนาตอ้ งไม่ขดั แยง้ กบั สตปิ ญั ญาของมนุษย์ แต่ไมจ่ าํ เป็นว่าหลกั ความเชอ่ื ของศาสนาตอ้ งเขา้ กนั ไดก้ บั สตปิ ญั ญาของมนุ ษยท์ กุ ยุคทกุ สมยั เน่ืองจากว่าอาจเป็นไปไดว้ ่าในยุคสมยั ทค่ี าํ สงั่ ของศาสนาถกู เผยแผอ่ อกมา มนุษยส์ ่วนใหญ่ในสมยั นน้ั อาจจะยงั ไมเ่ ขา้ ใจถงึ รหสั ยะต่าง ๆ ของคาํ สงั่ นน้ั ในยุคต่อมาไดค้ บคิดถงึ รหสั ยะเหลา่ นน้ั ในเชงิ ของปรชั ญาหรอื ตรรกวทิ ยา ดว้ ยเหตนุ ้ี เป็นไปไมไ่ ดท้ ห่ี ลกั ความเชอ่ื ของศาสนาจะขดั ต่อสติปญั ญาของมนุษย์ แต่อาจจะสูงกวา่ สตปิ ญั ญาอนั คบั แคบของมนุษยไ์ ด้

64 รากศรัทธาเตาฮีด อยา่ งไรกต็ ามศาสนาท่ปี ระเสรฐิ นน้ั ตอ้ งเป็นศาสนาทม่ี หี ลกั ความเช่อื อนั เป็นเหตผุ ล และสามารถพสิ ูจนไ์ ด้ มใิ ช่ขดั แยง้ กบั สติปญั ญา ดว้ ยเหตนุ ้ี จงึ กลา่ วไดว้ า่ หลกั ความเช่อื ของศาสนาไมอ่ นุญาตใหป้ ฏบิ ตั ิตามบคุ คลอน่ื เน่ืองจากหลกั ความเชอ่ื หมายถงึ ขอ้ สญั ญาหรอื ขอ้ ผูกมดั เป็นการบง่ บอกวา่ จติ วญิ ญาณและหวั ใจของมนุษยไ์ ดผ้ ูกมดั อยู่กบั ความเช่ื อและคาํ สอนของศาสนา ดงั นน้ั ขอ้ ผูกมดั ดงั กลา่ วไมส่ ามารถผูกมดั ตดิ กบั ความนึกคิดของคนอ่นื ได้ จาํ เป็นตอ้ งพสิ ูจนห์ าเหตผุ ลดว้ ยตวั เอง 2. ศาสนาตอ้ งเขา้ กนั ไดก้ บั ธรรมชาตขิ องมนุษย์ ศาสนิกจาํ เป็นตอ้ งตรวจสอบหลกั คาํ สอนของศาสนานนั้ ว่า เขา้ กบั ธรรมชาตขิ องตนไดห้ รอื ไม่ เช่น โดยธรรมชาตแิ ลว้ มนุษยต์ อ้ งการคู่ครอง ดงั นน้ั ศาสนาทด่ี ตี อ้ งสอนเรอ่ื งการครองเรอื น และถอื ว่าการแต่งงานเป็นคาํ สงั่ ศกั ด์สิ ทิ ธ์ิ 3. ศาสนาทด่ี ีตอ้ งไมถ่ กู สงั คยานา หรอื ไดร้ บั การเปลย่ี นแปลง น่าเสยี ใจทว่ี า่ ศาสนาสากลส่วนใหญ่ลว้ นประสบกบั ปญั หาสาํ คญั ทงั้ ส้นิ นนั้ คื อ การสงั ฆยานาหรอื เปลย่ี นแปลงคาํ สอนศาสนาไปจากเดมิ ไมว่ า่ จะเป็นศาสนา พทุ ธหรอื ครสิ ตก์ ด็ ี ขณะทศ่ี าสนาอสิ ลามซง่ึ เป็นหน่ึงในศาสนาสากลไมเ่ คยไดร้ บั การเปลย่ี นแป

รากศรัทธาเตาฮีด 65 ลงเลยแมแ้ ต่นอ้ ย พระมหาคมั ภรี อ์ ล-กรุ อาน ประณามและกลา่ วถงึ การกระทาํ ดงั กลา่ ววา่ พวกเขากระทาํ การบดิ เบอื น บรรดาถอ้ ยคาํ ใหเ้ฉออกจากตาํ แหน่งของมนั (อลั -กรุ อาน บทอลั -มาอดิ ะฮฺ โองการท่ี 13) แน่นอนวา่ การเปลย่ี นแปลงคาํ สอนของศาสนาหน่ึงมไิ ดเ้กดิ จากบคุ คลเพยี งคนเดยี ว หรอื ไมม่ ปี ระเด็นใหเ้ปลย่ี นแปลงแต่อยา่ งใด แต่สง่ิ เหลา่ น้ีเป็นประเดน็ ทน่ี าํ ไปสู่การเปลย่ี นแปลงไมว่ ่าจะมเี จตนาดหี รอื ไม่ กต็ าม น่ายนิ ดแี มว้ ่าบรรดาศตั รูจะมคี วามฉลาดสกั เทา่ ใดก็ตามและมไิ ดน้ ่ิงนอนใจ ทจ่ี ะทาํ ลายอิสลาม แต่จนถงึ บดั น้ีพวกเขากไ็ มส่ ามารถทาํ การเปลย่ี นแปลงคาํ สอนของอสิ ลามไ ดแ้ มแ้ ต่ประการเดียว ทง้ั ทพ่ี วกเขาไดท้ ่มุ เทงบประมาณจาํ นวนมากมาย เพอ่ื มงุ่ หวงั ใหม้ กี ารเปลย่ี นแปลงข้นึ ในอสิ ลามแต่กไ็ ม่สามารถกระทาํ ได้ เน่ืองจากอลั ลอฮทฺ รงปกป้องศาสนาและคมั ภรี ข์ องพระองค์ อลั -กรุ อาน กลา่ ววา่ แทจ้ รงิ เราไดป้ ระทาน อลั -กรุ อาน ลงมาและเราเป็นผูพ้ ทิ กั ษร์ กั ษาไวอ้ ย่างมนั่ คง (อลั -กรุ อาน บทอลั -ฮจิ ํฺรฺ โองการท่ี 9) อกี โองการหน่ึงตรสั ว่า ความเทจ็ จากขา้ งหนา้ และจากขา้ งหลงั จะไมค่ ืบคลานเขา้ ไปสูอ่ ลั -กรุ อาน (อลั -กรุ อาน บทฟซุ ซลิ ตั โองการท่ี 42) 4. ศาสนาตอ้ งสรา้ งความหวงั และจติ วญิ ญาณ

66 รากศรัทธาเตาฮีด สญั ลกั ษณค์ วามเด่นของศาสนา คอื ตอ้ งสรา้ งความหวงั และความรกั แก่ศาสนิก ถา้ หากนกั เรยี นรูว้ า่ สง่ิ ทเ่ี ขาขวนขวายไวใ้ นโรงเรยี นไมส่ ูญเปลา่ แมว้ ่าจะเป็นคะแนนเพยี ง 1 / 100 กไ็ ดร้ บั การเอาใจใสจ่ ากคุณครู คาํ ขออภยั ของเขาไดร้ บั การตอบรบั หรอื มคี วามรกั ทจ่ี ะศึกษาต่อโดยไมบ่ งั เกดิ ความย่อทอ้ แต่อย่างใด ในโลกทศั นข์ องพระผูเ้ป็นเจา้ มนุษยเ์ ชอ่ื วา่ ตนอยู่ภายใตก้ ารพทิ กั ษข์ องพระเ จา้ ตลอดเวลา พระองคไ์ มท่ รงลมื เลอื นการกระทาํ ความดหี รอื ความชวั่ ของตนแมว้ า่ จะเลก็ เ ทา่ ผงธุลกี ต็ าม พระเจา้ ทรงซ้อื การงานทด่ี ขี องมนุษยด์ ว้ ยสรวงสวรรค์ ความเช่อื ในสง่ิ ทเ่ี รน้ ลบั นนั้ เองไดใ้ หค้ วามหวงั แก่มนุษยว์ า่ แมว้ า่ เขาจะตกอยูใ่ นสภาพทย่ี ากลาํ บากและเลวรา้ ยทส่ี ุด พระองค์ คอื ผูท้ รงช่วยเหลอื เขาใหร้ อดพน้ จากความเลวรา้ ยนน้ั 5. ศาสนาตอ้ งใหอ้ นาคตแก่ศาสนิก ศาสนาตอ้ งใหว้ สิ ยั ทศั นใ์ นการคิดการไกลแก่มนุษย์ ตอ้ งใหค้ าํ อธบิ ายและเสนอแนวทางแห่งความเจรญิ ผาสุกและความกา้ วหนา้ แก่ศาสนิก 6. ศาสนาตอ้ งครอบคลุม ศาสนาท่โี ดดเด่น ตอ้ งมคี าํ สอนทค่ี รอบคลมุ ทง้ั ดา้ นความคิดและการปฏบิ ตั ิ ตอ้ งสอนใหม้ นุษยค์ ิดถงึ ทางโลก ขณะเดยี วกนั มนุษยก์ ต็ อ้ งไม่ลมื โลกหนา้ ดว้ ย

รากศรัทธาเตาฮีด 67 สง่ิ ใดทเ่ี ป็นความตอ้ งการของปจั เจกบคุ คลหรอื สงั คมสามารถคน้ หาไดจ้ าก คาํ สอนของศาสนา อลั -กรุ อาน อธบิ ายถงึ ความครอบคลุมของคาํ สอนแห่งศาสนาอสิ ลามไวอ้ ยา่ งสวยงาม เน่ืองจากอลั -กรุ อาน สาธยายถงึ ปญั หาทางโลก ทางธรรม ปญั หาของโลกน้ีและโลกหนา้ ไดใ้ นทเ่ี ดยี วกนั อลั -กรุ อาน กลา่ วถงึ เร่อื งแต่งงานและการมเี พศสมั พนั ธว์ ่า บรรดาผูห้ ญงิ ของสูเจา้ คือ แหลง่ เพราะปลูกสาํ หรบั สูเจา้ ดงั นน้ั สูเจา้ จงมายงั แหลง่ เพราะปลูกของสูเจา้ ตามประสงคข์ องสูเจา้ (อลั -กรุ อาน บทอลั -บะเกาะเราะฮฺ โองการท่ี 223) ในโองการเดียวกนั นนั้ อลั -กรุ อาน กลา่ วทนั ทวี า่ และจงสงั่ สมเสบยี งไวล้ ว่ งหนา้ สาํ หรบั สูเจา้ เอง หมายถงึ ขณะท่อี ลั -กรุ อาน กลา่ วถงึ ความสุขทางโลกทนั ใดนน้ั กใ็ หส้ ูเจา้ ใคร่ครวญถงึ การอบรมสงั่ สอนบุตรและธดิ าท่จี ะถอื กาํ เนิดข้นึ มา เพอ่ื เป็นเสบยี งไวส้ าํ หรบั โลกหนา้ ศาสนาทป่ี ระเสรฐิ กว่า หมายถงึ ศาสนาทม่ี หี ลกั การในการสรา้ งความคดิ และวสิ ยั ทศั นใ์ หแ้ ก่ศาสนิกของตน ตลอดจนตอ้ งมโี ครงการสาํ หรบั มอื ล้นิ เทา้ และร่างกายของมนุษย์ และตอ้ งมโี ครงการสาํ หรบั การคิดและจิตวทิ ยาของศาสนิก ศาสนาทค่ี รอบคลมุ คือ ศาสนาทว่ี างแผนดา้ นเศรษฐกจิ และการพกั ผอ่ นอย่างมมี คี วามสุขตามหลกั การของศาสนิก

68 รากศรัทธาเตาฮีด ศาสนาท่ปี ระเสรฐิ กว่ากลา่ ววา่ ถา้ หากศาสนิกตอ้ งการออกกาํ ลงั กายตอ้ งตงั้ นิยามใหก้ บั ตนว่า วนั น้ีคอื ความสุขส่วนพรุ่งน้ีคอื การบริการ ซง่ึ ตามคาํ สอนของอสิ ลามแลว้ มกี ารใส่ใจและใหม้ มุ มองเก่ยี วกบั กฬี าไมว่ า่ จ ะเป็นการว่ายนาํ้ พายเรอื ยงิ ธนู แขง่ จกั รยาน แขง่ รถ การฝึกความพรอ้ มของเหลา่ ทหาร และอ่นื ๆ อกี มากมาย ท่านศาสดามฮุ มั มดั มวี จนะเกย่ี วกบั เรอ่ื งน้ีว่า สูเจา้ จงฝึกฝนการยงิ ธนูและวา่ ยนาํ้ แก่บตุ รหลานของสูเจา้ (อลั -กาฟียฺ เลม่ 6 หนา้ 47) กฬี าบางประเภท วนั น้ีอาจมปี ระโยชนแ์ ต่สาํ หรบั วนั พรุ่งน้ีอาจจะไมม่ ปี ระโยชนอ์ นั ใดเลยแมแ้ ต่นิดเดียว วนั น้ีอาจเป็นกฬี าทส่ี ามารถรบั ใชส้ งั คมแต่กฬี าบางประเภทไมม่ ปี ระโยชนท์ งั้ วนั น้ีและพรุ่งน้ี ศาสนาทป่ี ระเสรฐิ กวา่ สนบั สนุนและส่งเสรมิ ใหม้ กี ารแขง่ ขนั กฬี าและมอบรา งวลั ใหแ้ ก่ผูช้ นะ แต่มใิ ช่รางวลั ทไ่ี ม่สามารถใชป้ ระโยชนอ์ นั ใดได้ เช่น ช่อดอกไม ้ หรอื เหรียญรางวลั ท่านศาสดามฮุ มั มดั (ขอพระเจา้ ทรงประสาทพรแด่ทา่ น) เมอ่ื จดั ใหม้ กี ารแขง่ ขนั ท่านจะมอบอูฐหรอื ตน้ อนิ ทผลมั เป็นรางวลั แก่ผูช้ นะ หมายถงึ รางวลั ท่กี ่อใหเ้กดิ ประโยชนแ์ ก่สงั คม 7. ศาสนาตอ้ งไมพ่ บกบั ทางตนั

รากศรัทธาเตาฮีด 69 ศาสนาอสิ ลามสอนว่าแนวทางยอ้ นกลบั มไิ ดข้ ้นึ อยูก่ บั บคุ คลใดบุคคลหน่ึง ซง่ึ จะสงั เกตเหน็ วา่ เมอ่ื อลั -กรุ อาน กลา่ วถงึ สภาพของผูก้ ระทาํ ความผดิ จะกลา่ วถงึ การกลบั ใจลแุ ก่โทษของพว กเขาดว้ ย เน่ืองจากหน่ึงในบาปใหญ่ของอสิ ลาม คอื การส้นิ หวงั ในความเมตตาของพระเจา้ ดงั นนั้ ตอ้ งไมม่ บี คุ คลใดบคุ คลหน่ึงไมว่ า่ จะอยูใ่ นเงอ่ื นไขอยา่ งไรกต็ าม ตอ้ งไมส่ ้นิ หวงั ในเมตตาของพระเจา้ ตอ้ งไมค่ ดิ วา่ ตนพบกบั ทางตนั ทไ่ี มม่ ที างออกเสยี แลว้ เคยถามตวั เองบา้ งหรอื ไมว่ ่าเพราะเหตใุ ดจงึ ไดห้ มดหวงั ในพระเจา้ และทาํ ไมตอ้ งปิดประตูทกุ บานใหแ้ ก่ตวั เองดว้ ย และทาํ ไมตอ้ งกลา่ วกเสมอว่าถา้ ฉนั สอบไมต่ ดิ ฉนั จะส้นิ หวงั หมดทกุ สง่ิ ทกุ อ ยา่ ง แทจ้ รงิ ความสุขและความจาํ เรญิ ของมนุษยเ์ ราผูกตดิ อยู่กบั การสอบเขา้ มหา วทิ ยาลยั หรอื ความจาํ เริญของบคุ คลข้นึ อยู่กบั ชยั ชนะเสมอไปหรอื ฉะนนั้ ศาสนาทด่ี ีคอื ศาสนาทไ่ี มม่ ที างตนั สาํ หรบั ศาสนิก ตอ้ งเป็นศาสนาทช่ี ้แี นะแนวทางกลบั และคอยช่วยเหลอื ผูท้ ผ่ี ดิ พลาด หรอื หลงกระทาํ ความผดิ ลงไป 8. ศาสนาตอ้ งงา่ ยต่อการปฏบิ ตั ิ ศาสนาทม่ี คี วามสมบูรณต์ อ้ งไม่มคี ่าใชจ้ ่ายใดเป็นปจั จยั สาํ คญั หมายถงึ ศาสนิกทป่ี ฏบิ ตั ติ ามศาสนานน้ั ๆ ตอ้ งมคี วามสะดวกสบายในการปฏบิ ตั ิตามหลกั คาํ สอน

70 รากศรัทธาเตาฮีด ไมใ่ ช่ยุง่ ยากหรอื มคี วามวุน่ วายในการปฏบิ ตั ิ เช่น หน่ึงในหลกั การสาํ คญั ของอสิ ลามคอื การญฮิ าด เงอ่ื นของการญฮิ าดระบไุ วอ้ ยา่ งชดั เจนวา่ ญฮิ าด มใิ ช่ขอ้ บงั คบั สาํ หรบั คนทกุ ลภาพ ตาบอด หรอื ชรา ผูท้ ป่ี ระสงคจ์ ะนมาซถา้ ไมม่ นี าํ้ สาํ หรบั อาบนาํ้ นมาซใหต้ ะยมั มมุ แทนหมายถึ ง เอาฝ่ามอื ตบลงบนฝุ่นดนิ ทส่ี ะอาด ผูท้ ไ่ี มส่ ามารถบรจิ าคทานบงั คบั (ซะกาต) ไดก้ ไ็ มจ่ าํ เป็นตอ้ งบรจิ าค หรอื ขณะเพราะปลูกพชื ผลนน้ั ไดใ้ ชน้ าํ้ ตามธรรมชาตดิ งั นนั้ มลู ค่าการบรจิ าค ตอ้ งมากข้นึ แต่ถา้ วดิ นาํ้ จากทอ่ี ่นื ไปบาํ รุงตน้ พชื มลู ค่าการบรจิ าคกล็ ดนอ้ ยลงไป เน่ืองจากมคี วามยากลาํ บากในการผลติ เจา้ ของฝูงแพะหรอื แกะถา้ ฝูงสตั วข์ องเขากนิ หญา้ ตามทอ้ งท่งุ ทวั่ ไปจาํ เป็นต้ องบรจิ าคทานบงั คบั มากตามลาํ ดบั แต่ถา้ พวกเขาเกบ็ เกย่ี วหรอื ซ้อื หญา้ เล้ยี งสตั วก์ ารบรจิ าคก็ลดนอ้ ยลงไป เน่ืองจากพวกเขาเสยี ค่าใชจ้ ่ายสูง ศาสนาทด่ี ตี อ้ งไมม่ ชี ่องใหเ้คลอื บแคลงสงสยั หรอื มคี วามยากลาํ บากในการ ปฏบิ ตั ิ อสิ ลามเป็นศาสนาทเ่ี นน้ เร่อื งความสะอาดเป็นสาํ คญั ซง่ึ นอกจากจะตอ้ งมจี ติ ใจทส่ี ะอาดบรสิ ุทธ์แิ ลว้ ร่างกาย เส้อื ผา้ และอาหารการกนิ จกั ตอ้ งสะอาดถกู หลกั อานามยั และหลกั การอสิ ลามดว้ ย ดงั นนั้

รากศรัทธาเตาฮีด 71 บนเงอื นไขของหลกั การดงั กลา่ วไดท้ าํ ใหว้ ถิ ชี วี ติ การเป็นอยูข่ องผูศ้ รทั ธางา่ ย ข้นึ หลกั การกลา่ ววา่ ทกุ สง่ิ ทกุ อย่างบนโลกน้ีสะอาด นอกเสยี จากวา่ รูแ้ น่ชดั ว่าสง่ิ นนั้ ไมส่ ะอาดตามหลกั การ หลกั การกลา่ วว่า ทรพั ยส์ นิ ทอ่ี ยูใ่ นการครอบครองของมสุ ลมิ เป็นของเขาและถอื ว่าอนุมตั ิ หลกั การกลา่ ววา่ ทกุ สง่ิ ทกุ อย่างบนโลกน้ีเป็นทอ่ี นุมตั ิ นอกเสยี จากว่ารูแ้ น่ชดั ว่าสง่ิ นน้ั ขดั กบั หลกั การ ดงั นน้ั ศาสนาทด่ี ตี อ้ งมหี ลกั การและกฎระเบยี บงา่ ยต่อการปฏบิ ตั ิ ทส่ี าํ คญั หลกั การและกฎระเบยี บเหลา่ นน้ั ตอ้ งไมข่ ดั ต่อสติปญั ญาของมนุษย์

72 รากศรัทธาเตาฮีด บทท่ี 3 ความจาเป็ นในการรู้จักศาสนา การรูจ้ กั ศาสนาเป็นสง่ิ จาํ เป็นอย่างยง่ิ อลั -กรุ อานกลา่ ววา่ เพราะเหตใุ ดประชาชนบางกลมุ่ จึงไมอ่ พยพออกนอกประเทศเพอ่ื การเรยี นรู้ ศาสนาของตน การเรยี นรูใ้ นทน่ี ้ีหมายถงึ การเรยี นรูอ้ ย่างลกึ ซ้งึ ซง่ึ เป็นขอ้ บงั คบั สาํ หรบั บางคนทต่ี อ้ งกระทาํ เพอ่ื ว่าเขาจะไดไ้ ปถงึ ระดบั ของผูว้ นิ ิจฉยั ปญั หาศาสนา ขณะเดยี วกนั กเ็ ป็นขอ้ บงั คบั สาํ หรบั บคุ คลอ่นื เช่นกนั ทต่ี อ้ งเรยี นรูป้ ญั หาศา สนา หรอื ปฏบิ ตั ติ ามผูท้ ่มี คี วามรู้ อสิ ลาม ถอื ว่าการศึกษาศาสนาเป็นขอ้ บงั คบั และเป็นหนา้ ทส่ี าํ หรบั ทกุ คน ทต่ี อ้ งรูจ้ กั ศาสนาตามความเป็นจรงิ ทก่ี ลา่ วไว้ ดงั นน้ั สามารถกลา่ วไดว้ ่าการศึกษารายละเอยี ดของศาสนามไิ ดเ้ฉพาะเจาะจงอยู่แ ค่หลกั การปฏบิ ตั ิ เช่น หลกั การนมาซ ศีลอด บรจิ าคทานบงั คบั และการบาํ เพญ็ ฮจั ํฺเทา่ นน้ั

รากศรัทธาเตาฮีด 73 ทว่าจาํ เป็นตอ้ งศึกษารายละเอยี ดของหลกั ความเชอ่ื ประวตั ศิ าสตร์ และปรชั ญาอย่างท่องแท้ เน่ืองจากโองอลั -กรุ อานทม่ี มี ากกว่า 6,000 กว่าโองการ มเี พยี ง 500 กวา่ โองการเท่านน้ั ทก่ี ลา่ วถงึ เรอ่ื งหลกั ปฏบิ ตั ิ ส่วนทเ่ี หลอื เป็นวชิ าการแขนงอ่นื วชิ าการแน่นอนของศาสนา เน่ืองจากว่าศาสนาทถ่ี กู ประทานลงมาโดยพระเจา้ นน้ั มจี ดุ คลา้ ยคลงึ กนั หลา ยจดุ ซง่ึ จะขอนาํ เสนอบางประเดน็ เท่านนั้ เช่น เตาฮีด หมายถงึ ความเป็นเอกะของพระผูเ้ป็นเจา้ ซง่ึ ทกุ ศาสนาจะกลา่ วถงึ ความเป็นเอกะของพระองค์ และเชญิ ชวนใหม้ นุษยไ์ ปเคารพภกั ดตี ่อพระองค์ อลั -กรุ อาน กลา่ วว่า และแทจ้ รงิ เราไดส้ ง่ นูฮไ์ ปยงั ประชาชาติของเขา แลว้ เขาไดก้ ลา่ ววา่ จงเคารพภกั ดตี ่ออลั ลอฮเฺ ถดิ ไมม่ พี ระเจา้ อน่ื ใดอีกแลว้ สาํ หรบั พวกเจา้ (อลั -กรุ อาน บทอลั -อะอรฺ อฟ โองการท่ี 59) ศาสนาทงั้ หลายต่างต่อสูค้ วามอธรรม ผูก้ ดข่ี และการเคารพรูปปนั้ บูชา อลั -กรุ อาน กลา่ ววา่ สูเจา้ จงเคารพภกั ดตี ่ออลั ลอฮฺ และจงห่างไกลจากพวกเจวด็ อธรรมทง้ั หลาย (อลั -กรุ อาน บทอลั -นะฮลฺ ิ โองการท่ี 36) นบูวตั

74 รากศรัทธาเตาฮีด ศาสนาต่าง ๆ พยายามเชิญชวนใหป้ ระชาชาตปิ ฏบิ ตั ิตามบรรดาศาสนทูต ทไ่ี ดร้ บั การประทานลงมาจากพระเจา้ ซง่ึ เทวโองการไดพ้ สิ ูจนค์ วามสจั จรงิ ของท่านเหลา่ นน้ั แลว้ มะอาด วนั แห่งอวสานโลก บรรดาศาสนาแห่งฟากฟ้ า ไดส้ อนใหม้ นุษยเ์ ชอ่ื เรอื งวนั ส้นิ โลกและเหตกุ ารณท์ จ่ี ะเกดิ ข้นึ ในวนั นนั้ อย่า งละเอยี ด และพยายามชกั จงู มนุษยเ์ พอ่ื ใหร้ อดพน้ จากการลงโทษของวนั นน้ั นมาซ ศาสนาแหง่ ฟากฟ้าทกุ ศาสนาถอื ว่า นมาซ คือขอ้ บงั คบั เหนือตวั สาํ หรบั ผูป้ ฏบิ ตั ิตามทกุ คน ซง่ึ มคี วามชดั เจนประหน่ึงดวงอาทติ ยใ์ นตอนกลางวนั ท่านศาสดาอบั ราฮมั (อบิ รอฮมี ) กลา่ วว่า โอ้ พระผูอ้ ภบิ าลของขา้ ฯ โปรดใหข้ า้ ฯไดย้ นื หยดั นมาซเถดิ ประชาชาติทห่ี ลงทางของศาสดาชอุ ยั บฺ กลา่ วกบั ทา่ นวา่ โอ้ ชอุ ยั บเฺ อย๋ นมาซของท่านสงั่ สอนท่านว่าใหพ้ วกเราละท้งิ สง่ิ ทบ่ี รรพบรุ ุษของเราเคารพบู ชา หรอื วา่ ใหเ้รากระทาํ ต่อทรพั ยส์ นิ ของเราตามท่ีเราตอ้ งการกระนนั้ หรอื (อลั -กรุ อาน บทฮูด โองการท่ี 87) ศาสดาอซี า (เยซู) กลา่ วขณะนอนอยู่ในเปลวา่ พระองคท์ รงใหฉ้ นั ไดร้ บั ความจาํ เรญิ ไมว่ า่ ฉนั จะอยู่ ณ ทใ่ี ด

รากศรัทธาเตาฮีด 75 และทรงสงั่ เสยี ใหฉ้ นั นมาซและจ่ายบรจิ าคทานบงั คบั ตราบทฉ่ี นั มชี วี ติ อยู่ (อลั -กรุ อาน บทมรั ยมั โองการท่ี 31) ศีลอด ศีลอด เป็นหลกั การร่วมอกี ประการหน่ึงของศาสนาแห่งฟากฟ้า อลั - กรุ อาน กลา่ วว่า บรรดาผูศ้ รทั ธาทงั้ หลาย การถอื ศีลอดไดถ้ กู าํ หนดแก่สูเจา้ แลว้ เช่นเดยี วกบั ทไ่ี ดถ้ กู กาํ หนดแก่บรรดาผูค้ นก่อนหนา้ สูจา้ มาแลว้ เพอ่ื วา่ สูเจา้ จะไดย้ าํ เกรง (อลั -กรุ อาน บทอลั -บะเกาะเราะฮฺ โองการท่ี 183) ญฮิ าด อลั -กรุ อาน กลา่ วถงึ เร่อื งการญฮิ าด ของบรรดาศาสดาไวว้ ่า และนะบกี ม่ี ากนอ้ ยแลว้ ทก่ี ลมุ่ ชนอนั มากมายไดต้ ่อสูร้ ่วมกบั เขา แลว้ พวกเขาหาไดท้ อ้ แทไ้ ม่ต่อสง่ิ ทไ่ี ดป้ ระสบแก่พวกเขาในทางของอลั ลอฮฺ และพวกเขาหาไดอ้ ่อนกาํ ลงั ลง และหาไดส้ ยบไม่ (อลั -กรุ อาน บทอาลอิ ิมรอน โองการท่ี 146) ฮจั ญฺ การบาํ เพญ็ ฮจั ํฺมใิ ช่หลกั การเฉพาะเพยี งแค่ศาสนาอสิ ลามเท่านน้ั หมายถงึ เป็นหลกั การทก่ี ลา่ วไวศ้ าสนาแหง่ ฟากฟ้าก่อนหนา้ น้ีเช่นกนั พระเจา้ ตรสั กบั ศาสดาอบิ รอฮมี ว่า และจงประกาศการบาํ เพญ็ ฮจั ํฺแก่มนุษยท์ วั่ ไปเถดิ พวกเขาจะมาหาเจา้ โดยทางเทา้ และทางอฐู เพรียวทกุ ตวั ซง่ึ พวกเขาจะมาจากแดนไกลทวั่ ทกุ สารทศิ (อลั - กรุ อาน บทอลั -ฮจั ํฺ โองการท่ี 27)

76 รากศรัทธาเตาฮีด ซะกาต (ทานบงั คบั ) ซะกาตเช่นกนั มใิ ช่หลกั การเฉพาะเจาะจงสาํ หรบั ศาสนาอสิ ลาม ศาสดาอซี า กลา่ วว่า พระองคท์ รงใหฉ้ นั ไดร้ บั ความจาํ เริญ ไมว่ า่ ฉนั จะอยู่ ณ ทใ่ี ด และทรงสงั่ เสยี ใหฉ้ นั นมาซและจ่ายซะกาต (ทานบงั คบั ) ตราบทฉ่ี นั มชี วี ติ อยู่ (อลั -กรุ อาน บทมรั ยมั โองการท่ี 31) การเชิญชวนไปสูค่ วามดแี ละหา้ มปรามความช่วั ลุกมานกลา่ วเตอื นบตุ รชายของตนว่า โอ้ ลูกเอย๋ เจา้ จงดาํ รงนมาซ และจงกาํ ชบั ใหก้ ระทาํ ความดี และจงหา้ มปรามความชวั่ รา้ ย และจงอดทนต่อสง่ิ ทป่ี ระสบกบั เจา้ (อลั -กรุ อาน บทลุกมาน โองการท่ี 17) น่ีเป็นส่วนหน่ึงของหลกั การร่วมกนั ระหวา่ งศาสนาแหง่ ฟากฟ้า ดงั นนั้ ตามหลกั คาํ สอนของศาสนาเหลา่ นน้ั มที งั้ จดุ ร่วมและจดุ แตกต่าง ดา้ นการปฏบิ ตั เิ ช่นกนั ยอ่ มมเี งอ่ื นไขท่ตี ายตวั และเปลย่ี นแปลงไปตามกาลเ วลา เงอ่ื นไขทต่ี ายตวั ของศาสนาจะไมม่ วี นั เปลย่ี นแปลงเดด็ ขาด แต่เงอ่ื นไขทไ่ี มต่ ายตวั ย่อมมกี ารเปลย่ี นแปลงไปตามสภาพการและความเห มาะสม เช่น สงคราม และการทาํ สญั ญาสงบศึก เป็นตน้ ท่านอมิ ามอะลี (ขอพระเจา้ ทรงประสาทพรและความสนั ตแิ ด่ทา่ น) กลา่ วไวต้ อนหน่ึงในช่วงทท่ี า่ นปกครองอาณาจกั รอสิ ลามว่า มา้ จดั วา่ เป็นหน่ึงในทรพั ยส์ มบตั ิทต่ี อ้ งจ่ายซะกาต (ทานบงั คบั ) ทา่ นไดต้ อบขอ้ ทว้ งตงิ ของสาวกบางคนว่า เน่ืองจากปีน้ีแหง้ แลง้ และคนจนไดท้ วจี าํ นวนเพม่ิ ข้นึ กองคลงั อสิ ลามมรี ายไดน้ อ้ ย ดว้ ยเหตนุ ้ี เจา้ ของมา้ ทกุ คนจงึ ตอ้ งจ่ายซะกาตดว้ ย

รากศรัทธาเตาฮีด 77 ทา่ นอมิ ามมซู ากาซมิ (ขอพระเจา้ ทรงประสาทพรและความสนั ติแด่ท่าน) ขณะทถ่ี ูกคุมขงั อยู่ในเรอื นจาํ ทา่ นไดป้ ระกาศยกเลกิ การจ่ายคุมซฺ (ภาษศี าสนา) แก่บรรดาชอี ะฮขฺ องทา่ น เน่ืองจากพวกเขาไดร้ บั การกลนั่ แกลง้ จากบรรดาผูป้ กครอง หลงั จากอมิ ามชะฮดี ไปแลว้ บรรดาชอี ะฮไฺ ดข้ อรอ้ งอมิ ามริฎอ (ขอพระเจา้ ทรงประสาทพรและความสนั ติแด่ทา่ น) ใหย้ กเลกิ การจ่ายคุมซฺ เหมอื นเช่นดมิ อมิ าม ตอบว่า คุมซฺ ไมส่ ามารถยกเลกิ หรืออนุโลมได้ การท่บี ดิ าของฉนั อนุโลมใหน้ น้ั เป็นเพราะว่าทา่ นตอ้ งการรกั ษาชีวติ และทรพั ยส์ นิ ของพวกท่านต่างหาก

78 รากศรัทธาเตาฮีด บทท่ี 4 โลกทัศน์ในการรู้จักพระเจ้า โลกทศั นใ์ นการรูจ้ กั หมายถงึ การอธบิ ายถงึ สง่ิ ทม่ี อี ยู่ทงั้ หมดบนโลกน้ี บางคนกลา่ วถงึ โลกว่าเป็นสรรพสง่ิ หน่ึงทม่ี เี ป้าหมาย มกี ารสนบั สนุนหมายถงึ มสี ตสิ มั ปชญั ญะบนพ้นื ฐานของของการวางแผน และระบบระเบยี บทถ่ี กู คาํ นวณนบั ไวอ้ ย่างยอดเยย่ี มซง่ึ รวมเรียกวา่ โลกทศั นใ์ นการรูจ้ กั พระเจา้ บางคนกลา่ วถงึ โลกวา่ โลกคอื สง่ิ มอี ยูท่ ม่ี ไิ ดม้ กี ารเขยี นแบบไวก้ ่อนหนา้ ไมม่ แี บบแผนทม่ี สี ติสมั ปชญั ญะ และไมม่ เี ป้าหมายท่คี าํ นวณไวอ้ ย่างยอดเยย่ี มแต่อย่างใด ซง่ึ เรยี กวา่ โลกทศั นใ์ นทศั นะของวตั ถนุ ิยม ความแตกต่างระหวา่ งโลกทศั นท์ ง้ั สองนนั้ เหน็ ไดอ้ ย่างชดั เจน ตลอดจนความแตกต่างในบนั้ ปลายกไ็ มเ่ ป็นทส่ี งสยั หรอื คลางแคลงแต่อยา่ งใด เน่ืองจากถา้ มคี วามเชอ่ื ว่า โลกทม่ี อี ยูเ่ ปรยี บเสมอื นบา้ นหลงั หน่ึงทไ่ี มม่ เี จา้ ของ ไมม่ กี ารวางแผน และไมม่ กี ารคาํ นวณนบั ไวอ้ ย่างแน่นอน ทาํ ไมเ่ ราตอ้ งอาศยั อยูใ่ นบา้ นหลงั น้ีดว้ ย และทาํ ไมเราไมก่ ระทาํ ทุกสง่ิ ตามใจปรารถนาของตนเอง แต่ถา้ สมมตุ วิ า่ บา้ นหลงั น้ีมเี จา้ ของ และมกี ารคาํ นวณนบั ไวอ้ ยา่ งแม่นยาํ ทุกสง่ิ บนโลกมกี ารกาํ หนดขอบเขตและ

รากศรัทธาเตาฮีด 79 ขนาดท่แี น่นอนไว้ ดงั ทพ่ี ระคมั ภรี อ์ ลั -กรุ อานกลา่ วว่า พระเจา้ เป็นผูท้ รงกาํ หนดในกจิ การของพระองคโ์ ดยแน่นอนสาํ หรบั ทกุ สง่ิ (อลั -กรุ อาน บทอฏั เฏาะลาก โองการท่ี 3) ดงั นน้ั จะเหน็ วา่ ไมม่ ใี บไมส้ กั ใบเดยี วล่วงหลน่ จากตน้ เวน้ เสยี แต่วา่ ถกู คาํ นวณนบั ไวอ้ ยา่ งแมน่ ยาํ ดงั ทอ่ี ลั -กรุ อานกลา่ วว่า พระองคน์ น้ั มบี รรดากุญแจแหง่ ความเรน้ ลบั โดยท่ไี มม่ ใี ครรูจ้ กั กญุ แจเหลา่ นนั้ นอกจากพระองค์ และพระองคท์ รงรูส้ ง่ิ ทอ่ี ยูใ่ นแผ่นดนิ ในทะเล และไมม่ ใี บไมร้ ่วงหลน่ ลงจากตน้ นอกจากพระองคจ์ ะทรงรูม้ นั (อลั -กรุ อาน บทอนั อาม โองการท่ี 59) ฉะนนั้ เรากเ็ ป็นหน่ึงในสรรพสง่ิ ทงั้ หลายทเ่ี ป็นส่วนหน่ึงทอ่ี ยูบ่ นโลกน้ี หนา้ ท่ขี องเรา คือ การกระทาํ ในสง่ิ ทเ่ี จา้ ของบา้ นพอใจ ถา้ การมอี ยู่ของสรรพสง่ิ ทง้ั หลายมไิ ดม้ กี ารคาํ นวณนบั ไม่มเี ป้าหมาย และไมม่ กี ารวางแผน สาํ หรบั คนเรากไ็ มม่ คี วามจาํ เป็นตอ้ งยอมรบั กฎระเบยี บใด ๆ ทง้ั ส้นิ มนุษยก์ ลมุ่ หน่ึงทก่ี ลา่ วฉนั มคี วามเช่อื ในพระเจา้ เน่ืองจากอลั -กรุ อาน กลา่ วกบั เราว่า แน่นอน พระเจา้ ไดส้ รา้ งชน้ั ฟ้าทงั้ เจด็ ไวเ้บ้อื งบนเหนือพวกเจา้ และพระองคม์ ไิ ดเ้พกิ เฉยทอดท้งิ ระบบการสรา้ ง และพระองคไ์ ดท้ รงหลงั่ นาํ้ ใหล้ งมาจากฟากฟ้าตามปรมิ าณ แลว้ พระองคไ์ ดใ้ หม้ นั ขงั อยู่ในแผน่ ดนิ แทจ้ รงิ พระองคส์ ามารถใหม้ นั เหอื ดหายไปโดยฉบั พลนั และจากนาํ้ นนั้ พระองคท์ าํ ใหม้ นั เป็นสวนหลากหลายแก่พวกเจา้

80 รากศรัทธาเตาฮีด ซง่ึ มตี น้ อนิ ทผลมั ตน้ องนุ่ สาํ หรบั สูเจา้ ในสวนนนั้ มผี ลไมม้ ากมายหลายชนิดสว่ นหน่ึงสูเจา้ ไดบ้ รโิ ภค และพระองคไ์ ดท้ รงทาํ ใหเ้ป็นตน้ ไมข้ ้นึ มา ณ ภเู ขาซนี ายซง่ึ มนั ไดผ้ ลติ ออกมาเป็นนาํ้ มนั และนาํ้ แกง สาํ หรบั ผูบ้ รโิ ภค (อลั -กรุ อาน บทอลั มอุ มฺ นิ ูน โองการท่ี 17- 20) พวกเขายงั เช่อื อกี ว่า และอาํ นาจเดด็ ขาดแห่งชน้ั ฟ้าทง้ั หลายและแผ่นดนิ นน้ั เป็นของอลั ลอฮฺ พระองคจ์ ะทรงอภยั แก่ผูท้ พ่ี ระองคท์ รงประสงค์ และจะทรงลงโทษผูท้ พ่ี ระองคท์ รงประสงค์ แน่นอน อลั ลอฮฺ เป็นผูท้ รงอภยั ผูท้ รงเมตตาเสมอ (อลั -กรุ อาน บทอลั ฟตั ฮฺ โองการท่ี 14) เมอ่ื พวกเขาเชอ่ื วา่ พระเจา้ ทรงสรา้ งทกุ สรรพสง่ิ และทกุ สรรพสง่ิ นน้ั อยูภ่ ายใตก้ ารดูแลของพระองค์ ดงั ท่อี ลั -กรุ อาน กลา่ วว่า แทจ้ รงิ พระเจา้ ของเจา้ นนั้ ทรงเฝ้าดูอยา่ งแน่นอน (อลั -กรุ อาน บทอลั ฟจั ํฺริ โองการท่ี 14) แน่นอน ความประพฤตแิ ละการปฏบิ ตั ิของมนุษยจ์ าํ พวกน้ีจะไมม่ วี นั คลา้ ยเหมอื น กบั มนุษยท์ ไ่ี มม่ คี วามเช่อื ในเร่อื งพระเจา้ ผูส้ รา้ งสรรค์ สามารถกลา่ วไดว้ ่าเฉพาะโลกทศั นข์ องพระเจา้ เท่านนั้ ทส่ี ามารถควบคุมดูแลใหม้ นุษยร์ ูจ้ กั รบั ผดิ ชอบหนา้ ท่ี เน่ืองจากช่วงเวลาทม่ี นุษยส์ ามารถรบั ผดิ ชอบไดด้ ี กต็ ่อเมอื มนุษยอ์ ยู่ภายใตร้ ะบบทม่ี คี วามเป็นระเบยี บ นอกจากนนั้ ยงั มคี าํ กลา่ วอกี วา่ มนุษยท์ ร่ี ูจ้ กั รบั ผดิ ชอบหนา้ ท่ี ทกุ ๆ

รากศรัทธาเตาฮีด 81 หนา้ ท่ยี อ่ มมผี ูร้ บั ผดิ ชอบในหนา้ ท่ี ๆ เราปฏบิ ตั ิ ดงั นน้ั เมอ่ื เราเชอ่ื ว่าทกุ สรรพสง่ิ บนโลกน้ีไมม่ เี จา้ ของ ฉะนน้ั เราจะปฏบิ ตั ิหนา้ ทร่ี บั ผดิ ชอบเพ่อื สง่ิ ใดและเพอ่ื ใครเพราะไมม่ ผี ูร้ บั ผดิ ชอบ การกระทาํ ของเรา ถา้ กลา่ วว่า เราปฏบิ ตั หิ นา้ ทเ่ี พอ่ื สรรพสง่ิ ถกู สรา้ งดว้ ยกนั ใครคอื สรรพสง่ิ ถกู สรา้ ง เพราะสรรพสง่ิ ถกู สรา้ งกเ็ หมอื นกนั เราทไ่ี มม่ หี นา้ ทร่ี บั ผดิ ชอบต่อหนา้ ผูใ้ ดทั้ งส้นิ แน่นอน ในทศั นะของมนุษยท์ เ่ี ป็นวตั ถนุ ิยมทเ่ี ชอ่ื วา่ ไมม่ กี ารวงแผนไวก้ ่อนลว่ งหนา้ ทกุ สง่ิ และทกุ เหตกุ ารณเ์ ป็นปญั หาเฉพาะหนา้ ทเี กิดอย่างฉบั พลนั ทนั ด่วนสาํ หรบั บคุ คลนน้ั และมนุษยท์ กุ คนกาํ ลงั เดนิ ทางไปสูค่ วามสูญส้นิ ทงั้ ส้นิ ความตายคอื การส้นิ สุดของมนุษย์ เป้าหมายทม่ี ชี วี ติ อยู่บนโลกน้ี คือ การสรรหาความสุขใหแ้ ก่ชวี ติ ใหม้ ากทส่ี ุดเท่าทส่ี ามารถทาํ ได้ หรอื บางครง้ั คนไมม่ โี ชคกจ็ ะเผชญิ กบั ปญั หาตลอดไป หลงั จากนน้ั ทกุ คนกต็ อ้ งจากไปหรอื สูญส้นิ ไปจากโลกน้ี แนวความคิดเช่นน้ีสามารถกลา่ วถามตนเองไดว้ ่า ทาํ ไมเราตอ้ งเกดิ ข้นึ มาดว้ ยและทาํ ไมเราจงึ ฆ่าตวั ตายไมไ่ ด้ เพราะจะไดห้ มดเวรหมดกรรมเรว็ แต่สาํ หรบั ทศั นะทเ่ี ชอ่ื ในเรอ่ื งพระเจา้ จะทาํ ใหม้ นุษยม์ จี ติ ใจสงบไมว่ าดร ะแวง ดงั ทอ่ี ลั -กรุ อาน กลา่ ววา่ บรรดาผูศ้ รทั ธานน้ั จติ ใจของพวกเขาสงบดว้ ยการราํ ลกึ ถงึ อลั ลอฮ

82 รากศรัทธาเตาฮีด จงรูไ้ วเ้ถดิ ว่า การราํ ลกึ ถงึ อลั ลอฮเท่านน้ั ทาํ ใหจ้ ติ ใจสงบ (อลั -กรุ อาน บทอรั เราะอดฺ ฺ โองการท่ี 27) พระเจา้ ทรงประทานรางวลั แก่ผูก้ ระทาํ ความดงี าม และทรงพงึ พอใจการกระทาํ ของปวงบา่ วอย่างเฉียบพลนั โอ ้ พระผูท้ รงรีบเร่งในความพงึ พอพระทยั สรรพส่งิ ในโลกทศั นข์ องการรูพ้ ระผูเ้ ป็นเจา้ การสรา้ งสรรคส์ รรพสง่ิ ทง้ั หมดบนโลกน้ี สรา้ งข้นึ มาบนพ้นื ฐานของความเมตตากรุณาและความการุณยข์ องพระเจา้ ดงั ทอ่ี ลั -กรุ อาน กลา่ ววา่ จงกลา่ วถามซวิ ่า สง่ิ ทอ่ี ยูใ่ นชนั้ ฟ้าทง้ั หลายและแผ่นดนิ เป็นของผูใ้ ด จงกลา่ วเถดิ วา่ สง่ิ เหลา่ นนั้ เป็นของอลั ลอฮฺ พระองคไ์ ดท้ รงกาํ หนดความเอน็ ดูและเมตตาไวใ้ นพระองค์ แน่นอน พระองคจ์ ะทรงรวบรวมพวกเจา้ ไปสู่วนั แหง่ การส้นิ โลก โดยท่ไี มม่ คี วามเคลอื บแคลงสงสยั ใด ๆ (อลั -กรุ อาน บทอนั ฟาล โองการท่ี 29) พระเจา้ ทรงตรสั วา่ ขา้ มไิ ดส้ รา้ งสง่ิ ใดข้นึ มาเพอ่ื หวงั ประโยชน์ ทว่าขา้ ไดส้ รา้ งทุกสง่ิ ข้นึ มาเพอ่ื ความสมบูรณข์ องสง่ิ นน้ั ดงั นน้ั ทกุ สรรพสง่ิ ถกู สรา้ งดแี ละมคี วามสมสาํ หรบั ตวั เอง ดว้ ยเหตนุ ้ี ขา้ จงึ สรา้ งสง่ิ ทด่ี ีทส่ี ุดข้นึ มา ดงั ทอ่ี ลั -กรุ อาน กลา่ ววา่ พระเจา้ คอื ผูท้ รงทาํ ใหท้ กุ ส่งิ ทพ่ี ระองคท์ รงสรา้ งสรรคด์ งี าม และทรงเร่มิ สรา้ งมนุษยจ์ ากดนิ (อลั -กรุ าอน บทอซั ซจั ํฺดะฮฺ โองการที 7)

รากศรัทธาเตาฮีด 83 ทกุ สรรพสง่ิ ถกู สรา้ งบนโลกน้ีต่างทาํ การสรรเสริญพระเจา้ ทงั้ ส้นิ ดงั อลั - กรุ อาน กลา่ วว่า ทกุ สรรพสง่ิ ทอ่ี ยู่ในชน้ั ฟ้าทงั้ หลายและแผน่ ดนิ เป็นกรรมสทิ ธ์ขิ องพระอ งค์ และทงั้ หมดเป็นผูจ้ งรกั ภกั ดตี ่อพระเจา้ (อลั -กรุ อาน บทอรั โรม โองการท่ี 26) สรรพสง่ิ ทอ่ี ยู่ในชน้ั ฟ้าทง้ั หลาย และในแผน่ ดนิ ต่างแซ่ซอ้ งสดุดแี ด่อลั ลอฮทฺ งั้ ส้นิ อาํ นาจเดด็ ขาดเป็นของพระองค์ มวลการสรรเสรญิ เป็นของพระองค์ และพระองคเ์ ป็นผูท้ รงอานุภาพเหนือทุกสรรพสง่ิ (อลั -กรุ อาน บทอตั ตะฆอบุน โองการท่ี 7) เจา้ มเิ หน็ ดอกหรอื ว่า สรรพสง่ิ ทอ่ี ยู่ในชนั้ ฟ้าทงั้ หลายและแผ่นดนิ ตลอดจนนกทก่ี างปีกร่อนอยู่ ต่างแซ่ซอ้ งสดุดพี ระเจา้ ทงั้ ส้นิ ทงั้ หมดต่างกร็ ูจ้ กั การแซ่ซอ้ งของตน และอลั ลอฮฺ ทรงรอบรูใ้ นสง่ิ ท่พี วกเขากระทาํ (อลั -กรุ อาน บทอนั นูร โองการท่ี 41) การกระทาํ ของมนุษยไ์ มว่ ่าดหี รอื เลวเลก็ หรอื ใหญ่ลว้ นไดร้ บั รางวลั ตอบ แทนทงั้ ส้นิ อลั -กรุ อาน กลา่ ววา่ ดงั นนั้ ผูใ้ ดกระทาํ ความดหี นกั เท่าละอองธุลี เขากจ็ ะเหน็ มนั ส่วนผูใ้ ดกระทาํ ความชวั่ หนกั เท่าละอองธุลเี ขากจ็ ะเหน็ มนั (อลั -กรุ อาน บทอลั ซลั ซะละฮฺ โองการท่ี 6 - 7)

84 รากศรัทธาเตาฮีด บน้ั ปลายสุดทา้ ยของโลกส้นิ สุดทพ่ี ระเจา้ และแทจ้ รงิ จดุ หมายปลายทางย่อมไปสู่พระผูอ้ ภบิ าลของเจา้ (อลั -กรุ อาน บทอลั นจั ํฺมุ โองการท่ี 42) ผูท้ รงอภยั ในบาป และผูท้ รงรบั การขอลุแก่โทษ ผูท้ รงเขม้ งวดในการลงโทษ ผูท้ รงเตม็ เป่ียมไปดว้ ยความโปรดปราน ไมม่ พี ระเจา้ อน่ื ใดนอกจากพระองค์ และยงั พระองคค์ ือการกลบั ไป (อลั - กรุ อาน บทอลั ฆอฟิร โองการท่ี 3) บคุ คลทม่ี โี ลกทศั นใ์ นการรูจ้ กั พระเจา้ จะมคี วามรูส้ กึ วา่ ตนไมเ่ คยเปลา่ เ ปลย่ี ว หรอื ถกู โดดเด่ยี วแต่อย่างใดเพราะตนอยู่ภายใตก้ ารปกครองของพระเจา้ อลั กรุ อาน กลา่ วว่าอลั ลอฮฺ คือ ผูท้ รงช่วยเหลอื บรรดาผูท้ ศ่ี รทั ธาทง้ั หลาย (อลั -กรุ อาน บทอลั บะเกาะเราะฮฺ โองการท่ี 257) บคุ คลทม่ี โี ลกทศั นใ์ นการรูจ้ กั พระเจา้ จะมคี วามรูส้ กึ ท่กี วา้ งไกล ดงั ทก่ี ลา่ วว่า บรรดาผูศ้ รทั ธาทงั้ หลาย หากพวกเจา้ ยาํ เกรงอลั ลอฮฺ พระองคจ์ ะทรงใหก้ ารจาํ แนกระหว่างความจรงิ และความเทจ็ มแี ก่พวกเจา้ (อลั -กรุ อาน บทอลั อนั ฟาล โองการท่ี 29) พวกเขาจะมคี วามกวา้ งไกลในการศึกษาหาความรู้ กลา่ ววา่ พระองคจ์ ะทรงหาทางออกใหแ้ ก่เขา (อลั -กรุ อาน บทอฏั เฏาะลาก โองการท่ี 2) แนวทางดาํ เนินชวี ติ ของพวกเขาสะดวกและราบเรยี บ ดงั ทก่ี ลา่ วว่า และพวกเจา้ จงเคารพภกั ดขี า้ น่ีคือแนวทางอนั เทย่ี งแท้ (อลั -กรุ อาน บทยาซนี โองการท่ี 61)

รากศรัทธาเตาฮีด 85 ผูน้ าํ ของพวกเขา คือ ผูไ้ ดร้ บั การช้นี าํ จากฟากฟ้า ดงั กล่าววา่ แทจ้ รงิ ฉนั เป็นเพยี งสามญั ชนคนหน่ึงเย่ยี งพวกทา่ น เพยี งแต่มวี ะฮยี ฺ (ววิ รณ)์ มายงั ฉนั วา่ แทจ้ รงิ พระเจา้ ของพวกเจา้ คือพระเจา้ องคเ์ ดียว (อลั -กรุ อาน บทอลั กะฮฟฺ ฺ โองการท่ี 110) พระเจา้ ทรงถอื ว่ามนุษย์ คอื ตวั แทนของพระองคบ์ นหนา้ แผ่นดนิ แทจ้ รงิ ขา้ จะใหม้ ผี ูแ้ ทนคนหน่ึงบนหนา้ แผน่ ดนิ (อลั -กรุ อาน บทอลั บะเกาะเราะฮฺ โองการท่ี 30) และแน่นอน พระองคท์ รงใหเ้กยี รติมนุษยเ์ สมอ ดงั ตรสั วา่ เราไดใ้ หเ้กยี รตแิ ก่ลูกหลานของอาดมั (อลั -กรุ อาน บทอลั อสิ รออฺ โองการท่ี 70) พวกเขาไมม่ วี นั ปฏบิ ตั ติ ามผูก้ ดขข่ี ม่ เหงเด็ดขาด ดงั ตรสั วา่ ดงั นน้ั ผูใ้ ดไมศ่ รทั ธาต่อผูก้ ดขข่ี ม่ เหง และศรทั ธาต่ออลั ลอฮแฺ ลว้ แน่นอนเขาไดย้ ดึ หว่ งอนั มนั่ คงไวแ้ ลว้ (อลั -กรุ อาน บทอลั บะเกาะเราะฮ โองการท่ี 256) ภารกจิ การงานของพวกเขาจะถูกยอ้ มดว้ ยสสี นั ของพระเจา้ ดงั ตรสั วา่ การยอ้ มของอลั ลอฮฺ และใครเลา่ จะยอ้ มดียง่ิ ไปกว่าอลั ลอฮฺ (อลั -กรุ อาน บทอลั บะเกาะเราะฮ โองการท่ี 138) พวกเขาสาํ นึกเสมอว่าความดงี ามและความชวั่ ของพวกเขาลว้ นมาจากพ ระเจา้ ทงั้ ส้นิ ดงั ตรสั วา่ ความดใี ด ๆ ทป่ี ระสบแก่เจา้ นนั้ ลว้ นมาจากอลั ลอฮฺ และความชวั่ ใด ๆ ทป่ี ระสบแก่เจา้ นน้ั มาจากตวั ของเจา้ เอง (อลั -กรุ อาน บทอนั นิซาอฺ โองการท่ี 79)

86 รากศรัทธาเตาฮีด เหมอื นกบั พ้นื ดนิ สวา่ งไสวดว้ ยแสงตะวนั แต่มดื มดิ ดว้ ยตวั เอง บคุ คลทศ่ี รทั ธาในพระเจา้ องคเ์ ดียวขณะทเ่ี ขาเป็นบา่ วเขาคือเจา้ ของเจตนาร มณเ์ สรแี ละความปรารถนา เขาเชอ่ื มนั่ ว่าแมว้ ่าการดาํ รงอยู่มไิ ดอ้ ยู่ในมอื ของเขาก็ตาม แต่ความประพฤตขิ องเขาอยู่ ณ พระองค์ สง่ิ ใดทร่ี กั ษาไวเ้พอ่ื ตนเองยอ่ มมกี ารดบั สลาย สว่ นสง่ิ ใดทต่ี นรกั ษาไวเ้พอ่ื อลั ลอฮสฺ ง่ิ นน้ั จะไมม่ กี ารดบั สลายเดด็ ขาด ดงั ตรสั ว่า สง่ิ ทอ่ี ยู่กบั พวกเจา้ ยอ่ มอนั ตรธาน และสง่ิ ท่ีอยู่กบั อลั ลอฮฺ จรี งั ถาวร แน่นอน เราจะตอบแทนบรรดาผูอ้ ดทนดว้ ยรางวลั ของพวกเขาทด่ี ยี ง่ิ กวา่ ทพ่ี วกเขาไ ดเ้คยกระทาํ ไว้ (อลั -กรุ อาน บทอนั นะฮลฺ ฺ โองการท่ี 96) วนั หน่ึงไดม้ กี ารเชอื ดแกะทบ่ี า้ นศาสดามฮุ มั มดั (ขอพระเจา้ ทรงประสาทพรแด่ทา่ น และครอบครวั ) ทา่ นศาสดากลา่ วว่า จงแบง่ เน้ือแกะใหแ้ ก่ผูย้ ากจน หลงั จากนนั้ ภรรยาคนหน่ึงของท่านกลา่ วว่า โอ้ ทา่ นศาสดาเหลอื เน้ือส่วนคอเกบ็ ไวใ้ หเ้รา ท่านตอบว่า มใิ ช่เช่นนนั้ หรอก อนั จรงิ เน้ือทงั้ หมดถกู รกั ษาไวใ้ หเ้รา ยกเวน้ เน้ือสว่ นคอท่เี หลอื อยู่ บทบาทของโลกทศั นใ์ นการรูจ้ กั พระเจา้ ถา้ หากกลางดกึ มคี นเคาะประตูบา้ นโดยเราไมร่ ูจ้ กั ว่าเป็นใคร แน่นอน ไมม่ เี จา้ ของบา้ นคนใดเปิดประตูให้ ถา้ หากไมร่ ูว้ ่าสภาพภมู อิ ากาศของเมอื งทจ่ี ะเดนิ ทางไปเราจะไปไดอ้ ยา่ งไรโด ยทไ่ี ม่รูว้ ่าตอ้ งเตรียมเส้อื ผา้ ประเภทใดบา้ ง ถา้ ไมร่ ูว้ า่ เจา้ ภาพเชญิ ไปเน่ืองในงานอะไร

รากศรัทธาเตาฮีด 87 เป็นงานมงคลสมรสหรอื ว่างานศพเราจะตดั สนิ ใจเลอื กเส้อื ผา้ สวมใส่ไดอ้ ยา่ งไร สง่ิ จาํ เป็นคอื ตอ้ งรูว้ า่ ตนกาํ ลงั จะไปไหนเพอ่ื จะไดร้ ูแ้ น่นอนว่าตอ้ งตระเตรยี ม หรอื ตอ้ งทาํ สง่ิ ใดก่อน ดว้ ยเหตนุ ้ี ความเชอ่ื แนวความคิด และการรูจ้ กั หรอื อกี นยั หน่ึงโลกทศั นข์ องมนุษย์ มบี ทบาทและมอี ทิ ธพิ ลต่อความประพฤติและการเลอื กสรรของมนุษย์ สถานภาพของการรูจ้ กั ดงั เป็นทป่ี ระจกั ษช์ ดั ว่าประเภทของความประพฤติ และคาํ พดู ของเราเกย่ี วกบั โลกทศั นแ์ ห่งการรูจ้ กั พระเจา้ เป็นเครอ่ื งหมายทแ่ี สดงใหเ้หน็ วา่ โลกทศั นเ์ องไดถ้ อื กาํ เนิดข้นึ มาจากการรูจ้ ั กของมนุษย์ หมายความวา่ การเลอื กสรรโลกทศั นข์ ้นึ อยูก่ บั ประเภทของการรูจ้ กั แต่การรูจ้ กั ของเราเกดิ จากตวั เองซง่ึ ข้นึ อยูก่ ารประเภทของการเลอื กสรรอนั จาํ เพาะเจาะจง คาํ อธบิ ายดงั กลา่ วสามารถสรุปไดว้ ่า การกระทาํ ของเราเกดิ จากการต่ืนข้นึ ของโลกทศั นแ์ หง่ การรูจ้ กั พระเจา้ สว่ นโลกทศั นแ์ หง่ การรูจ้ กั พระเจา้ ของเราข้นึ อยู่กบั การรูจ้ กั ของเรา ดง้ นนั้ ส่งิ จาเป็นทตี่ อ้ งอธบิ ายตรงน้ีคอื คาว่าการรูจ้ กั จะเหน็ ไดว้ า่ ความแตกต่างระหว่างมนุษยก์ บั สรรพสง่ิ อ่นื คือ การรูจ้ กั หมายถงึ การรูจ้ กั ความโปรดปรานอนั ยง่ิ ใหญ่ของพระเจา้ การใหค้ วามสาํ คญั กบั การรูจ้ กั เพยี งพอแลว้ ถา้ เราจะอา้ งถงึ อลั -กรุ อาน เน่ืองจากอลั ลอฮเฺ จา้ ทรงแนะนาํ และเชญิ ชวนมนุษยไ์ ปสู่การรูจ้ กั

88 รากศรัทธาเตาฮีด หรอื ศึกษาคน้ ควา้ เกย่ี วกบั การรูจ้ กั ดงั ปรากฏอยู่ในพระมหาคมั ภรี อ์ ลั - กรุ อานจาํ นวนมากมายหลายโองการ ขณะเดียวกนั อลั - กรุ อานประณามบคุ คลทไ่ี มค่ ิดและไมใ่ ช่สตปิ ญั ญาใหเ้ป็นประโยชนไ์ วด้ ว้ ยเ ช่นกนั อลั ลอฮฺ (ซบ.) ตรสั หา้ มไวใ้ นอลั -กรุ อานวา่ ไมใ่ หป้ วงบา่ วปฏบิ ตั ติ ามสง่ิ ทต่ี นไมร่ ูจ้ กั เดด็ ขาด ตรสั ว่า และอยา่ ตดิ ตามสง่ิ ทเ่ี จา้ ไมม่ คี วามรูใ้ นเรอ่ื งนน้ั แทจ้ รงิ หู และตา และหวั ใจ ทกุ สง่ิ เหลา่ นนั้ จะถูกสอบสวน (อลั -กรุ อาน บทอลั อสิ รออฺ โองการท่ี 36) บคุ คลทป่ี ฏบิ ตั ติ ามสง่ิ หน่ึงโดยท่ตี นไมม่ ีความรูจ้ กั หรอื ไมม่ คี วามรูใ้ ด ๆ ในสง่ิ นนั้ ประหน่ึงเป็นคนหูหนวกตาบอดและบา้ ใบท้ ไ่ี มร่ ูจ้ กั คดิ หรอื ใชส้ ตปิ ญั ญาของตนใหเ้ป็นประโยชน์ เก่ยี วกบั การรูจ้ กั น้ีทา่ นอมิ ามอะลี (อ.) ผูน้ าํ คนแรกหลงั จากท่านศาสดามฮุ มั มดั (ขอพระเจา้ ทรงประสาทพรแด่ท่านและลูกหลานของท่าน) ไดก้ ลา่ วเป็นขอ้ ขบคิดและเป็นคาํ ตกั เตอื นแก่โกเมล สาวกคนหน่ึงของทา่ นไวอ้ ยา่ งน่าทง่ึ วา่ โอ ้ โกเมลไมม่ กี ารเคลอ่ื นไหวใดนอกเสยี จากว่าในสง่ิ ทเ่ี จา้ มคี วามปรารถนาในก ารรูจ้ กั การรูจ้ กั เป็นเสมอื นพลงั พเิ ศษท่ที าํ ใหก้ ารงานของมนุษยม์ คี ุณค่า คาํ สอนอสิ ลามสอนว่าฐานะภาพของภารกจิ การงานทงั้ หมดของมนุษยข์ ้นึ อยู่ การรูจ้ กั ดงั นนั้ ถา้ รูจ้ กั มากเท่าไหร่คุณค่าการงานของเรากม็ คี ่ามากข้นึ เท่านนั้

รากศรัทธาเตาฮีด 89 อลั -กรุ อาน และวจนะของท่านศาสดา (ขอพระเจา้ ทรงประสาทพรแด่ท่านและลูกหลานของทา่ น) จาํ นวนมากกลา่ วเชญิ ชวนและสนบั สนุนใหม้ นุษยศ์ ึกษาและตกั ตวงความรูจ้ ั กใหม้ ากท่สี ุด โดยเฉพาะอยา่ งยง่ิ การรูจ้ กั พระเจา้ ศาสดา อมิ ามผูน้ าํ หลกั ความศรทั ธาและหลกั การปฏบิ ตั ิ ขณะวงิ วอนขอพรถอื เป็นภารกจิ หลกั สาํ หรบั มนุษยท์ ่ตี อ้ งวงิ วอนเสมอว่า ขอพระองคท์ รงประทานการรูจ้ กั พระองค์ ศาสดาของพระองค์ และบรรดามวลมติ รของพระองคแ์ ก่เรา เพราะมเิ ช่นนนั้ แลว้ พวกเราจะหลงทางไปจากสจั ธรรมความจรงิ วจนะของท่านศาสดา (ขอพระเจา้ ทรงประสาทพรแด่ท่านและลูกหลานของท่าน) กลา่ วว่า บคุ คลใดก็ตามตายไปโดยไมร่ ูจ้ กั อมิ ามผูน้ าํ แห่งยุคของตน ถอื ว่าไดต้ ายเยย่ี งคนโงเ่ ขลาทส่ี ุด สอ่ื ของการรูจ้ กั หลงั จากรูจ้ กั คาํ ว่า การรูจ้ กั และความสาํ คญั ในการรูจ้ กั มาพอสมควรแลว้ สง่ิ ทจ่ี ะกลา่ วต่อไปน้ีคือ ปจั จยั และองคป์ ระกอบสาํ คญั ในการรูจ้ กั พระผูเ้ป็นเจา้ ทรงมอบสอ่ื เพอ่ื ใหม้ นุษยไ์ ปถงึ การรูจ้ กั ไวใ้ นมนุษยท์ กุ คน ซง่ึ สอ่ื สาํ คญั เหลา่ นน้ั ไดแ้ ก่ 1. ประสาทสมั ผสั ทงั้ หา้ เป็นสอ่ื แรกทพ่ี ระผูเ้ป็นเจา้ ทรงมอบแก่มนุษยผ์ ูม้ เี จตนารมณ์เสรใี นการ เลอื กสรร มนุษยใ์ ชส้ อ่ื ต่าง ๆ

90 รากศรัทธาเตาฮีด เหลา่ น้ีรบั รูถ้ งึ สง่ิ ทอ่ี ยูร่ ายรอบตวั เขาและรูจ้ กั สง่ิ เหลา่ นน้ั เป็นอย่างดี มนุษยม์ องเหน็ สง่ิ ต่าง ๆ และทวิ ทศั นอ์ นั สวยงามมากมาย ไดย้ นิ เสยี งต่าง ๆ ทงั้ สมควรฟงั และไมส่ มควรฟงั สูดดมกลน่ิ ต่าง ๆ ทห่ี อมสดช่นื และเน่าเหมน็ และไดล้ ้มิ รสอาหารทเ่ี อรด็ อร่อย อลั -กรุ อานกลา่ วถงึ เร่อื งน้ีวา่ อลั ลอฮฺ ทรงใหส้ ูเจา้ ออกจากครรภม์ ารดาของสูเจา้ ซง่ึ สูเจา้ ไมร่ ูส้ ง่ิ ใดเลย และพระองคท์ รงใหห้ ู สายตา และหวั ใจ (สาํ หรบั นึกและคดิ ) แก่พวกเจา้ เพอ่ื พวกเจา้ จะไดข้ อบคุณ (อลั -กรุ บทอนั นะฮฺลิ โองการท่ี 78) 2. สตปิ ัญญา สตปิ ญั ญาถอื เป็นความโปรดปรานอนั ยง่ิ ใหญ่ของพระเจา้ และเป็นขอ้ พสิ ูจนอ์ นั เรน้ ลบั ของมนุษย์ พระเจา้ ทรงถอื วา่ มนุษยย์ ง่ิ ใหญ่และประเสรฐิ กว่าสรรพสง่ิ อ่นื เน่ืองจากมนุษ ยม์ สี ติปญั ญา และเน่ืองจากการช่วยเหลอื ของสตปิ ญั ญาทาํ ใหม้ นุษยค์ ิดไดอ้ ย่างถกู ตอ้ ง สามารถวเิ คราะหว์ จิ ยั และจาํ แนกแยกแยะทุกสง่ิ ไดอ้ ย่าพอดี 3. วะฮฺยู หรือววิ รณข์ องพระเจา้ วะฮยฺ ู ของพระเจา้ ถอื เป็นแหลง่ และตน้ กาํ เนิดของวชิ าการทง้ั หลาย เน่ืองจากวะฮยฺ ูเป็นพระดาํ รสั ของพระเจา้ วชิ าการความรูท้ อ่ี อกจากวะฮยฺ ู จงึ ไรข้ อบเขตจาํ กดั และเป็นการรูจ้ กั ทล่ี มุ่ ลกึ ทส่ี ุดทไ่ี ดม้ าถงึ มนุษยโ์ ดยผ่านวะฮยฺ ูนนั่ เอง มนุษยร์ ูจ้ กั สรรพสง่ิ ทง้ั หลายบนโลกน้ีโดยผ่านวะฮยฺ ู และยงั ไดร้ บั วชิ าการต่าง ๆ อนั ทรงคุณค่าอกี มากมาย อาทเิ ช่น

รากศรัทธาเตาฮีด 91 ความเรน้ ลบั และรหสยั ในการสรา้ งสรรค์ อดตี และอนาคตของโลก โลกหนา้ ภารกจิ ดา้ นในแหง่ จติ วญิ ญาณ ซง่ึ นอกจากหนทางของวะฮฺยูแลว้ มนุษยไ์ มส่ ามารถรบั รูว้ ชิ าการเหลา่ นน้ั ไดเ้ ดด็ ขาด แหล่งอา้ งอิงในการรูจ้ กั พระเจา้ ทรงเชิญชวนมนุษยไ์ ปสู่การรูจ้ กั การศึกษาคน้ ควา้ การคิดไตร่ตรองในภารกจิ ต่าง ๆ เช่น 1. ธรรมชาติ อลั -กรุ อาน หลายโองการเชญิ ชวนมนุษยไ์ ปสู่การพจิ ารณาไตร่ตรองปญั หาต่าง ๆ ของธรรมชาติ เช่น การสรา้ งทอ้ งฟ้าทงั้ หลาย แผ่นดนิ การขบั เคลอ่ื นและหมนุ เวยี นของกลางวนั และกลางคืน การแลน่ ไปของเรอื ทอ่ี ยู่กลางทะเล แมน่ าํ้ มหาสมทุ ร ภเู ขา ดวงดาว และกาแลกซ่ตี ่าง ๆ ตลอดจนการศึกษาคน้ ควา้ เก่ยี วกบั วถิ ชี วี ติ ของสตั ว์ การขยายพนั ธุ์ และการดูแลเล้ยี งลูกของสตั วเ์ หลา่ นนั้ 2. ประวตั ศิ าสตร์ ศึกษาเก่ยี วกบั ประวตั ิศาสตรข์ องบคุ คลทเ่ี ป็นอจั ฉรยิ ะ และปาฏหิ ารยิ ต์ ่าง ๆ ทพ่ี วกเขาไดแ้ สดงใหเ้หน็ ความพ่ายแพ้ ชยั ชนะในสงครามต่าง ๆ และการเจริญเตบิ โตของสงั คมในอดตี สง่ิ ต่าง ๆ เหลา่ น้ีลว้ นเป็นบทเรียนอนั ทรงคุณค่าอยา่ งยง่ิ ซง่ึ ไมอ่ าจหาสง่ิ ใดมาทดแทนไ ด้

92 รากศรัทธาเตาฮีด อลั -กรุ อาน ถอื ว่าชวี ประวตั ขิ องบคุ คลสาํ คญั ในอดตี เป็นบทเรยี นและเป็นอทุ าหรณอ์ นั สาํ คญั ยง่ิ ดงั กลา่ ววา่ แน่นอนยง่ิ เรอ่ื งราวของพวกเขาเป็นบทเรยี นสาํ หรบั บรรดาผูม้ สี ตปิ ญั ญา มใิ ช่เป็นเร่อื งราวทถ่ี ูกปนั้ แต่งข้นึ แต่วา่ เป็นการยนื ยนั ความจรงิ ทอ่ี ยู่ต่อหนา้ เขา (อลั -กรุ อาน บทยูซฟุ โองการท่ี 111) พระองคป์ ระสงคใ์ หบ้ รรดาศาสดากลา่ วถงึ เรอ่ื งเรอ่ื งราวทเ่ี กดิ ข้นึ ในอดตี แก่มวลมนุษย์ ดงั กลา่ ววา่ ฉะนน้ั เจา้ จงเลา่ เร่อื งราวเหลา่ นน้ั เถดิ เพอ่ื ว่าพวกเขาจะไดใคร่ครวญ (อลั -กรุ อาน บทอลั -อะอรฺ อฟ โองการท่ี 176) 3. มนุษย์ การศึกษาปญั หาเก่ยี วกบั มนุษยใ์ นมมุ มองต่าง ๆ ทง้ั ดา้ นพละกาํ ลงั ความสามารถ ความตอ้ งการ และอ่นื ๆ เป็นสาเหตทุ าํ ใหก้ ารรูจ้ กั ของมนุษยล์ มุ่ ลกึ ข้นึ อลั -กรุ อาน กลา่ ววา่ เราจะใหพ้ วกเขาไดเ้หน็ สญั ญาณทง้ั หลายของเราในขอบเขตอนั ไกลโพน้ และ ในตวั ของพวกเขาเองจนกระทงั่ ความสจั จรงิ แหง่ ประเจา้ เป็นประจกั ษแ์ ก่พว กเขา (อลั -กรุ อาน บทอลั -ฟซุ ซลิ ตั โองการท่ี 53) ท่านอมิ ามอะลี (อะลยั ฮสิ สลาม) กลา่ ววา่ โอ้ มนุษยเ์ อย๋ เจา้ คิดหรอื วา่ เจา้ ตวั เลก็ เพยี งนิดเดยี ว ขณะทโ่ี ลกอนั กวา้ งใหญ่ไพศาลซ่อนอยูใ่ นตวั เจา้ การรูจ้ กั ทส่ี มบูรณ์และไมส่ มบูรณ์

รากศรัทธาเตาฮีด 93 แน่นอน ถา้ หากมนุษยใ์ ชส้ อ่ื ใหเ้ป็นประโยชนม์ ากเทา่ ใด เขากจ็ ะไดร้ บั ความรูม้ ากเทา่ นนั้ ตลอดจนการรูจ้ กั ของเขาจะสมบูรณแ์ ละลุม่ ลกึ มากยง่ิ ข้นึ ในทางตรงกนั ขา้ มการไมใ่ ช่สอ่ื ท่มี อี ยูห่ รอื ใชอ้ ย่างไมส่ มบรู ณก์ ารรูจ้ กั ของเขา กจ็ ะไมส่ มบูรณต์ ามไปดว้ ย ความแตกต่างระหว่างโลกทศั นแ์ ห่งการรูจ้ กั พระเจา้ กบั โลกทศั น์ของวตั ถนุ ิยมเรม่ิ ทจ่ี ุดน้ี เน่ืองจากลทั ธวิ ตั ถนุ ิยมไมใ่ ช่สอ่ื ทง้ั หมดของพระเจา้ ใหส้ มบูรณ์ แมว้ ่าพวกเขาจะอวดอา้ งว่าพวกเขาประสบความสาํ เรจ็ ในการพฒั นาดา้ นวชิ าการและเทคโนโลยี แต่การรูจ้ กั ของพวกเขาบกพร่องและไมส่ มบูรณ์ เหมอื นกบั คนขายเน้ือ พวกเขารูจ้ กั การใชม้ ดี โดยไม่ตอ้ งพง่ึ พาอปุ กรณ์หรอื เคร่อื งมอื อย่างอ่นื ในกา รรูจ้ กั อวยั วะสว่ นต่าง ๆ ของสตั ว์ อุปสรรคของการรูจ้ กั การรูจ้ กั อปุ สรรคในการทาํ ความรูจ้ กั เป็นสง่ิ มปี ระโยชนอ์ ย่างยง่ิ ทว่าเป็นความจาํ เป็นเสยี ดว้ ยซาํ้ เน่ืองจากสามารถเป็นตอบทด่ี สี าํ หรบั คาํ ถามทว่ี า่ ทง้ั ทม่ี สี อ่ื ในการรูจ้ กั มากมายแต่ทาํ ไมมนุษยย์ งั หลงทาง และทาํ ไมการรูจ้ กั ของพวกเขาไมส่ มบูรณ์ นนั่ เป็นเพราะวา่ ยงั มอี ปุ สรรคในการรูจ้ กั อกี มากมาย ซง่ึ จะขอนาํ เสนออปุ สรรคเหลา่ นน้ั บางประการ เช่น 1. อานาจใฝ่ ตา่

94 รากศรัทธาเตาฮีด อลั -กรุ อาน กลา่ ววา่ พงึ รูเ้ถดิ ว่า แทจ้ รงิ พวกเขาปฏบิ ตั ติ ามอาํ นาจใฝ่ตาํ่ ของพวกเขา และผูใ้ ดเลา่ จะหลงผดิ ยง่ิ ไปกว่าผูป้ ฏบิ ตั ติ ามอาํ นาจใฝ่ตาํ่ ของเขา (อลั - กรุ อาน บทอลั เกาะซอ็ ซ โองการท่ี 50) 2. แบบอยา่ งอนั ผดิ พลาด อลั -กรุ อาน กลา่ วว่า พวกเขากล่าววา่ โอ้ พระผูอ้ ภบิ าลของเรา แทจ้ รงิ เราไดเ้ชอ่ื ฟงั ปฏบิ ตั ิตามบรรดาหวั หนา้ ของเรา และบรรดาผูน้ าํ ของเรา ดงั นน้ั พวกเขาไดท้ าํ ใหพ้ วกเราหลงทาง (อลั -กรุ อาน บทอลั อะฮซฺ าบ โองการท่ี 67) 3. การควบคุมความคิดและความอคติ อลั -กรุ อาน กลา่ วว่า กลมุ่ ชนทห่ี ลงผดิ กลา่ วเยอะเยย้ ท่านศาสดาว่า หวั ใจของเราอยู่ในมา่ นแหง่ ความลมื เลอื นต่อสง่ิ ทพ่ี วกท่านเชญิ ชวนเราไปสู่ และในหูของเรากห็ นวก และระหว่างเรากบั ท่านกม็ มี า่ นกน้ั อยู่ ดงั นน้ั ท่านจงทาํ สง่ิ ทท่ี ่านพงึ กระทาํ เถดิ สาํ หรบั พวกเรากจ็ ะทาํ ตามทเ่ี ราตอ้ งการจะกระทาํ (อลั -กรุ อาน บทอลั ฟซุ ซลิ ตั โองการท่ี 5)

รากศรัทธาเตาฮีด 95 บทที่ 4 ความเป็ นหนง่ึ เดียวของพระเจ้า แก่นแทแ้ ละมมุ มองเก่ยี วกบั ความเป็นหน่ึง ความว่า ความเป็นหน่ึงเดยี ว (เตาฮดี ) ในวสิ ยั ทศั นข์ องอสิ ลามมคี วามหมายสูงสง่ และกวา้ งมาก ซง่ึ รวมไปถงึ ความเป็นหน่ึงเดยี วในอาตมนั สากล ความเป็นหน่ึงเดยี วในคุณลกั ษณะ ความเป็นหน่ึงเดียวในการกระทาํ ความเป็นหน่ึงเดยี วในการแสดงความเคารพภกั ดี

96 รากศรัทธาเตาฮีด คาํ ว่า ความเป็นหน่ึงเดียว (เตาฮดี ) หมายถงึ ความศรทั ธาทม่ี ตี ่อพระเจา้ องคเ์ ดยี ว ความเป็นหน่ึงเดยี ว (เตาฮดี ) หมายถงึ การปฏเิ สธอาํ นาจฝ่ายตาํ่ ทง้ั หลาย ดงั นนั้ ผูท้ ต่ี กเป็นทาสของอาํ นาจใฝ่ตาํ่ จึงออกนอกวงจาํ กดั ของความเป็นหน่ึงเดยี ว ของพระเจา้ ดงั กลา่ ววา่ เจา้ เหน็ ผูท้ ย่ี ดึ ถอื เอาอาํ นาจฝ่ายตาํ่ ของเขาเป็นพระเจา้ บา้ งไหม และอลั ลอฮฺ จะทรงใหเ้ขาหลงทางดว้ ยการรอบรูข้ องพระองค์ (อลั -กรุ อาน แน่นอน บทอลั ญาซยี ะฮฺ โองการท่ี 23) บคุ คลทต่ี กอยู่ในอาํ นาจฝ่ายตาํ่ ของตน เทา่ กบั พระเจา้ ของเขาคืออารมณ์หรอื ฝ่ายตาํ่ นนั้ เอง ความเป็นหน่ึงเดยี ว (เตาฮดี ) หมายถงึ การปฏเิ สธพระเจา้ จอมปลอมและอาํ นาจการกดขท่ี ง้ั หลาย ดงั นนั้ เป้าหมายหลกั ของบรรดาศาสดาทถ่ี กู ประทานลงมาก็เพอ่ื เชญิ ชวนไปสู่การเ คารพภกั ดีต่อพระเจา้ องคเ์ ดยี วและออกหา่ งจากผูอ้ ธรรมทงั้ หลาย ดงั กลา่ วว่า แน่นอน เราไดส้ ่งเราะซูลมาในทกุ ประชาชาติ เพอ่ื เชญิ ชวนไปสู่การเคารพภกั ดีอลั ลอฮฺ และออกห่างจากพวกอธรรมทงั้ หลาย (อลั -กรุ อาน อนั นะฮลฺ ฺ โองการท่ี 36) ดงั นนั้ ความเป็นหน่ึงเดยี ว (เตาฮดี ) จงึ หมายถงึ การปฏเิ สธระบบอธรรมทง้ั หมด อมิ ามรฎิ อ (ขอพระเจา้ ทรงประทานความสนั ตแิ ด่ทา่ น) หลงั จากจาํ ใจตอ้ งยอมรบั ตาํ แหน่งผูส้ บื อาํ นาจแทนผูป้ กครองในสมยั นน้ั

รากศรัทธาเตาฮีด 97 ท่านกลา่ วกลางท่ปี ระชมุ ต่อหนา้ ประชาชนทนั ทว่ี า่ ฉนั ไมม่ หี นา้ ท่เี ก่ยี วขอ้ งใด ๆ ทง้ั ส้นิ กบั อาํ นาจการปกครองของมะอมฺ นู (ผูป้ กครองในสมยั นนั้ ) ความเป็นหน่ึงเดยี ว (เตาฮดี ) หมายถงึ การขดี เสน้ แดงขนั้ ระหวา่ งแนวความคิดโมฆะ แนวความคิดทห่ี ลงผดิ และแนวทางทง้ั หลายทเ่ี กดิ ข้นึ จากการวางแผนของมนุษย์ ความเป็นหน่ึงเดยี ว (เตาฮดี ) หมายถงึ การตดั สายสมั พนั ธท์ งั้ หมดอนั เป็นสาเหตทุ าํ ใหก้ ารปกครองทห่ี ลากหลาย ความเป็นหน่ึงเดยี ว (เตาฮดี ) หมายถงึ การปฏเิ สธคาํ สงั่ ของบคุ คลผูม้ อี าํ นาจ ซง่ึ คาํ สงั่ ของเขาขดั แยง้ หรอื ไมส่ อดคลอ้ งกบั พระบญั ชาของพระเจา้ ความเป็นหน่ึงเดยี ว (เตาฮดี ) หมายถงึ การยอมรบั การเป็นผูน้ าํ ของบคุ คล ผูซ้ ง่ึ พระเจา้ ทรงยอมรบั การเป็นผูน้ าํ ของเขา ความเป็นหน่ึงเดยี ว (เตาฮดี ) หมายถงึ การยอมรบั พระบญั ชาของพระองค์ การยอจาํ นนต่ออาํ นาจของพระองค์ และการแสดงความเคารพภกั ดตี ่อพระองคเ์ พยี งผูเ้ดยี ว สรุป ความเป็นหน่ึงเดยี ว (เตาฮดี ) หมายถงึ การทาํ ลายเจวด็ ทอ่ี ยู่ในจติ ใจและเจวด็ ทอ่ี ยู่ขา้ งนอก เจวด็ ทเ่ี ป็นฐานนั ดร เจวด็ ทเ่ี ป็นใบประกาศ เจวด็ ทเ่ี ป็นตาํ แหน่งหนา้ ท่ี เจวด็ ทเ่ี ป็นทรพั ยส์ นิ เงนิ ทอง

98 รากศรัทธาเตาฮีด เพอ่ื ป้องกนั มใิ หเ้จวด็ อย่างใดอย่างหน่ึงเหลา่ นนั้ ลากจงู เราออกไปจากสจั ธรร ม หรอื ขดั ขวางเรามใิ หป้ ฏบิ ตั ิตามสจั ธรรมความจรงิ ความเป็นหน่ึงเดยี ว (เตาฮดี ) หมายถงึ การใหห้ ลกั ประกนั ต่อการยนื หยดั ของเรา ซง่ึ หมายถงึ พระเจา้ และสง่ิ ทเ่ี รยี กรอ้ งเราไปสู่การสงบน่ิงนนั่ คอื ความพงึ พอพระทยั ของพระองค์ เศรษฐกจิ บนความเป็นหน่ึงเดียว (เตาฮดี ) หมายถงึ โครงการผลติ ทง้ั หมด การจาํ หน่ายจ่ายแจก การบรโิ ภค และอาํ นาจบรหิ าร ซง่ึ ทง้ั หมดปฏบิ ตั ิไปตามพระบญั ชาของพระเจา้ กองทหารบนความเป็นหน่ึงเดยี ว (เตาฮดี ) หมายถงึ จะตอ้ งไมม่ วี สิ ยั ทศั นใ์ นการลา่ อาณานิคม ไมม่ คี วามเหน็ แก่ตวั ไมค่ ิดลา้ งแคน้ ทวา่ มหี นา้ ทใ่ี นการประกาศสจั ธรรมและขยายกฎเกณฑข์ องพระเจา้ ใหก้ วา้ ง ไกล มเี ป้าหมายเพอ่ื การทาํ ลายลา้ งผูก้ ดข่ี ช่วยเหลอื ผูถ้ กู กดข่ี ปกป้องชวี ติ และทรพั ยส์ นิ ของประชาชน พยายามพทิ กั ษพ์ รหมแดนของประเทศชาติ สงั คมบนความเป็นหน่ึงเดยี ว (เตาฮดี ) หมายถงึ ผูน้ าํ ของสงั คมนน้ั ไดร้ บั การเลอื กตง้ั ตามครรลองของพระผูเ้ป็นเจา้ หมายถงึ บนพ้นื ฐานความรู้ ความยาํ เกรง การต่อสูข้ วนขวาย อิมาม อาํ นาจ และการบรหิ ารตามแบบฉบบั ของอสิ ลาม มใิ ช่เป็นสงั คมทว่ี างอยูบ่ นพ้นื ฐานของตาํ แหน่งลาภยศ พรรคพวกเพอ่ื นพอ้ ง หรอื สมั พนั ธอ์ ยูก่ บั อภมิ หาอาํ นาจต่าง ๆ และการกดข่ี

รากศรัทธาเตาฮีด 99 สงั คมบนความเป็นหน่ึงเดยี ว หมายถงึ สงั คมทป่ี กครองดว้ ยกฎหมายของพระเจา้ และประชาชนทกุ หมเู่ หลา่ มคี วามเสมอภาคกนั เมอ่ื อยู่ต่อหนา้ กฎหมายนนั้ ไมม่ กี ารแบง่ พรรคแบง่ พวก หรอื เลอื กปฏบิ ตั แิ ต่อยา่ งใด ดว้ ยเหตนุ ้ี สงั คมบนความเป็นหน่ึงเดยี วตามความหมายของอสิ ลาม แตกต่างไปจากสงั คมทม่ี คี วามเป็นหน่ึงเดยี วในตามความหมายของคอมมวิ นิสต์ เน่ืองจากสงั คมอสิ ลามมพี ระเจา้ เป็นผูป้ กครอง มใิ ช่ประชาชน ฉะนนั้ เมอ่ื ทา่ นศาสดา (ขอพระเจา้ ทรงประสาทพรแดท่านและครอบครวั ) กลา่ วว่า จงกลา่ วว่าไมม่ พี ระเจา้ อ่นื ใดนอกจากอลั ลอฮฺ และสูเจา้ จะไดร้ บั ชยั ชนะ นนั่ หมายถงึ วา่ เราไมส่ มควรมองสงั คมแบบผวิ เผนิ จนเกนิ ไป เน่ืองจากบทสรุปของความเป็นหน่ึงเดยี วในความหมายของศาสดา คอื ชยั ชนะและความถกู ตอ้ งเทย่ี งธรรม เป้าหมายสุดทา้ ยของ อลั -กรุ อาน คอื ชยั ชนะและการประสบความสาํ เรจ็ ในการดาํ เนินชวี ติ ทง้ั โลกน้ีและโลกหนา้ ฉะนน้ั เมอ่ื อลั -กรุ อานแนะนาํ ใหม้ คี วามยาํ เกรงต่อพระเจา้ จะกลา่ วว่า โอ้ มนุษยเ์ อย๋ จงเคารพภกั ดีต่อพระผูอ้ ภบิ าลของสูเจา้ ผูท้ รงบงั เกดิ สูเจา้ และบรรดาผูท้ ่มี าก่อนหนา้ สูเจา้ เพอ่ื ว่าสูเจา้ จะสาํ รวมตน (อลั -กรุ อาน บทอลั บะเกาะเราะฮฺ โองการท่ี 21) ความสาํ รวมตนในโองการมใิ ช่เป้าหมายสุดทา้ ยของอลั -กรุ อาน ทวา่ เป็นบทนาํ เบ้อื งตน้ สาํ หรบั การไปถงึ ยงั ชยั ชนะและความสาํ เรจ็ ดงั ทอ่ี กี โองการหน่ึงกลา่ วว่า จงสาํ รวมตนต่ออลั ลอฮฺ โอ้

100 รากศรัทธาเตาฮีด ผูม้ สี ติปญั ญาทงั้ หลายเพอ่ื วา่ สูเจา้ จะไดร้ บั ความสาํ เรจ็ (อลั -กรุ อาน บทอลั มาอดิ ะฮฺ โองการท่ี 100) คาํ ว่า ไมม่ พี ระเจา้ อน่ื ใดนอกจากอลั ลอฮฺ ถา้ เราสมมตุ เิ มลด็ พนั ธข์ ้นึ มาสกั หน่ึงเมลด็ หลงั จากนน้ั นาํ เอาเมลด็ ไปฝงั ดนิ ไมน่ านนกั จะเหน็ ตน้ สเี ขยี วงอกข้นึ มา 3 การทต่ี น้ สเี ขยี วงอกพน้ ดนิ ออกมามปี จั จยั ประการเป็นองคป์ ระกอบสาํ คญั กลา่ วคอื 1. ตน้ ไมไ้ ดห้ ยงั่ รากลกึ ลงดนิ 2. รากไดด้ ูดซบั ธาตอุ าหารจากดิน 3. ตน้ ไมไ้ ดต้ ่อสูก้ บั การรบกวนของเศษดนิ ท่ที บั อยู่บนเมลด็ จนกระทงั่ สามารถงอกเงยพน้ ดินข้นึ มาได้ ในทาํ นองเดยี วกนั น้ีมนุษยถ์ า้ ตอ้ งการใหต้ วั เองหลดุ พน้ จากความโงเ่ ขลาเบา ปญั ญา การกระทาํ ความผดิ และปลดปลอ่ ยตนเองใหร้ อดพน้ จากบว่ งและพนั ธนาการของซาตานมารรา้ ย จาํ เป็นตอ้ งปฏบิ ตั ิ 3 ประการเช่นเดยี วกบั ตนั ไม้ กลา่ วคอื 1. อนั ดบั แรกตอ้ งวางหลกั ความเช่อื ของตนไวบ้ นความอิสระและมเี สรใี นการคิ ด 2. เพอ่ื ความกา้ วหนา้ จาํ เป็นตอ้ งใชป้ ระโยชนจ์ ากสอ่ื และสง่ิ อาํ นวยความสะดว ก และปจั จยั อนั เป็นสาเหตใุ หร้ ากฐานมคี วามมนั่ คงถาวร

รากศรัทธาเตาฮีด 101 3. จาํ เป็นตอ้ งขจดั อปุ สรรคปญั หาต่าง ๆ ทข่ี วางกน้ั แนวทางจนกระทงั่ สามารถแหวกว่ายตนเองไปจนถงึ บรรยากาศข องความเป็นหน่ึงเดยี ว (เตาฮดี ) แต่ถา้ เพกิ เฉยกบั ขนั้ ตอนทง้ั สามประการดงั กลา่ วมา ทา่ นกจ็ ะหยุดอยูก่ บั ทบ่ี นความโงเ่ ขลา ประหน่ึงคนบา้ ใบไ้ มม่ กี ารเปลย่ี นแปลงใด ๆ ทงั้ ส้นิ ถา้ หากหลกั ความเชอ่ื ของตนไมม่ นั่ คงแขง้ แรงและไมไ่ ดว้ างอยูพ่ ้นื ฐานของค วามรู้ หรอื ไมไ่ ดใ้ ชป้ ระโยชนจ์ ากสง่ิ อาํ นวยความสะดวกทง้ั หลายทม่ี อี ยู่ ไมไ่ ดข้ จดั อุปสรรคปญั หาทข่ี วางกน้ั อยูบ่ นแนวทางตวั ทา่ นกร็ งั แต่จะผุสลาย ไป ดงั่ เมลด็ พนั ธท์ ฝ่ี งั อยู่ใตด้ นิ ถา้ ไมไ่ ดต้ ่อสูต้ ามขน้ั ตอนสามประการมนั ย่อมผุ สลายเช่นกนั ฉนั ใดกฉ็ นั นน้ั รากเหงา้ ความศรทั ธาทม่ี ตี ่อพระเจา้ เมอ่ื กลา่ วถงึ รากเหงา้ ของความศรทั ธาทม่ี ตี ่อพระเจา้ บง่ บอกใหเ้หน็ ว่าสง่ิ น้ีมไิ ดม้ รี ากเหงา้ มาจากความโงเ่ ขลาเบาปญั ญาหรอื ควา มกลวั ต่อความยากจนแต่อย่างใด ดงั นนั้ หากจะถามวา่ แหลง่ ทม่ี าของความศรทั ธามาจากทใ่ี ด อะไรคอื แรงดงึ ดูดใหม้ นุษยต์ อ้ งขบั เคลอ่ื นตวั เองไปสูพ่ ระเจา้ คาํ ตอบสามารถกลา่ วไดว้ ่า รากเหงา้ ของความศรทั ธากค็ ือ สตปิ ญั ญาและธรรมชาตอิ นั เป็นพ้นื ฐานดง้ั เดมิ ของมนุษยน์ นั้ เอง สตปิ ัญญา

102 รากศรัทธาเตาฮีด สตปิ ญั ญากลา่ วกบั เราว่า ทกุ ๆ ร่องรอยทพ่ี บเหน็ ย่อมมผี ูท้ าํ ใหเ้กดิ ร่องรอยเหลา่ นน้ั ซง่ึ กฎเกณฑด์ งั กลา่ วน้ีเป็นทช่ี ดั เจนสาํ หรบั ทกุ คน ถา้ หากท่านเป่าลมเบา ๆ ไปทใ่ี บหนา้ ของทารกเขาจะลมื ตาข้นึ และมองไปรอบ ๆ ตวั เขาเพอ่ื ตามหาทม่ี าของสายลมทม่ี ากระทบเขา ทารกเขา้ ใจไดท้ นั ทว่ี า่ ลมทม่ี ากระทบเขามาจากแหลง่ ทห่ี น่ึง ดงั นน้ั กฎเกณฑข์ องร่องรอยและผูท้ ก่ี ่อใหเ้กดิ ร่องรอยเป็นความชดั เจนทส่ี ุดสาํ หรั บชวี ติ ในทุกวนั น้ี เมอ่ื เป็นเช่นนน้ั จะใหเ้ชอ่ื ไดอ้ ย่างไรวา่ เมอ่ื เราเหน็ ภาพวาดไก่หรอื นกยูงปราก ฏอยูท่ าํ ใหเ้ขา้ ใจทนั ทวี ่าตอ้ งมนี กั ถ่ายหรอื นกั วาดรูปแน่นอน แต่สาํ หรบั ไก่และนกยูงไมต่ อ้ งการผูส้ รา้ งหรอื ผูอ้ อกแบบตวั เอง เราบอกใหส้ ติปญั ญายอมรบั ว่าสาํ หรบั กลอ้ งตวั หน่ึงจาํ เป็นตอ้ งมผี ูผ้ ลติ มนั ข้นึ มา แต่สาํ หรบั ดวงตามนุษยไ์ มจ่ าํ เป็นตอ้ งมผี ูส้ รา้ งทม่ี คี วามปรชี าญาณ ทงั้ ทก่ี ารถา่ ยรูปนน้ั สายตามคี วามสาํ คญั มากกวา่ กลอ้ งหลายเท่า เน่ืองจากกลอ้ งตอ้ งกดชดั เตอรใ์ หมท่ ุกครง้ั เมอ่ื ตอ้ งการรูปใหม่ แต่สายตามนุษยไ์ มจ่ าํ เป็นเน่ืองจากดวงตาถา่ ยภาพอยู่ตลอดเวลา สตปิ ญั ญายอมรบั ไดอ้ ยา่ งไรว่า หูฟงั จาํ เป็นตอ้ งมผี ูป้ ระดษิ ฐข์ ้นึ มา แต่สาํ หรบั หูมนุษยไ์ มจ่ าํ เป็นตอ้ งมผี ูส้ รา้ งแต่อยา่ งใด สตปิ ญั ญายอมรบั ไดอ้ ย่างไรว่า การจดั ระบบชวี ติ และเปลย่ี นแปลงความประพฤตไิ ปในทางทด่ี เี ป็นการบง่ บ อกใหเ้หน็ วา่ บคุ คลนนั้ มสี ตปิ ญั ญา

รากศรัทธาเตาฮีด 103 แต่สาํ หรบั ความเป็นระบบระเบยี บของโลกอนั กวา้ งใหญ่ไพศาลมไิ ดบ้ ง่ บอก ใหเ้หน็ ถงึ พระผูส้ รา้ งผูม้ สี ติปญั ญา ดว้ ยเหตนุ ้ี จะเหน็ วา่ หน่ึงในสญั ลกั ษณท์ ด่ี ที ส่ี ุดของโลกทศั นแ์ หง่ การรูจ้ กั พระเจา้ คือ การยอมรบั และเขา้ กนั ไดก้ บั สตปิ ญั ญาของมนุษย์ เน่ืองจากสติปญั ญามคี วามละเอียดอ่อนในการพจิ ารณาถงึ ระบบระเบยี บต่า ง ๆ ทอ่ี ยูร่ ายรอบตวั ซง่ึ สามารถนาํ พามนุษยไ์ ปสูก่ ารรูจ้ กั พระเจา้ ไดอ้ ยา่ งดเี ยย่ี ม ธรรมชาตดิ งั้ เดิม ถา้ ถามมนุษยท์ กุ คนบนโลกน้ีในทกุ ยุคทกุ สมยั วา่ คุณมคี วามรูส้ กึ อยา่ งไรทม่ี ชี วี ติ อยูบ่ นโลกน้ี คุณรูส้ กึ วา่ ตนมคี วามอสิ รเสรหี รอื ไม่ หรอื มคี วามรูส้ กึ ว่าตอ้ งพง่ึ พาสง่ิ อ่นื ตลอดเวลา แน่นอน จะไม่มผี ูใ้ ดตอบว่า ฉนั มคี วามรูส้ กึ เป็นอสิ รเสรีทส่ี ุดบนโลกน้ี ทกุ คนจะมคี วามรูส้ กึ เหมอื นกนั คอื ตนจาํ เป็นตอ้ งพง่ึ พาสง่ิ อน่ื ซง่ึ วา่ ความรูส้ กึ ดงั กลา่ วน้ีมี 2 ประเภท กลา่ วคือบางครง้ั เป็นจรงิ และบางครง้ั โกหก ทารกทม่ี คี วามรูส้ กึ หวิ โหยเป็นความรูส้ กึ ทเ่ี ป็นจรงิ เพราะบางครงั้ ทารกจะดงึ และดูดอกของมารดาทเ่ี ป่ียมไปดว้ ยนาํ้ นม ซง่ึ เป็นความรูส้ กึ ทเ่ี ป็นจรงิ แต่ผดิ พลาด บางครง้ั จะดูดหวั นมหลอกซง่ึ เป็นความรูส้ กึ โกหกทผ่ี ดิ พลาด มนุษยโ์ ดยทวั่ ไปกเ็ หมอื นกนั ความรูส้ กึ ดงั่ เดมิ คือ

104 รากศรัทธาเตาฮีด ตอ้ งอยูร่ ่วมและพง่ึ พากนั อนั เป็นความรูส้ กึ ทเ่ี ป็นจรงิ แทแ้ น่นอน แต่มนุษยต์ อ้ งสมั พนั ธแ์ ละพงึ พากบั สง่ิ ใด 1. อาํ นาจอนั ยง่ิ ใหญ่ของพระเจา้ 2. อาํ นาจของธรรมชาติ ทงั้ ทธ่ี รรมชาตเิ องตอ้ งพง่ึ พาเงอ่ื นไขอน่ื อกี มากมาย ดงั นน้ั มนุษยจ์ าํ เป็นตอ้ งพง่ึ พาอาํ นาจของสง่ิ หน่ึง ซง่ึ อาํ นาจนน้ั ตอ้ งไมพ่ ง่ึ พาอาํ นาจอ่นื ใดเหมอื นมนุษย์ เป็นอาํ นาจทเ่ี ป็นอสิ ระจากทกุ อาํ นาจ ภารกจิ ของบรรดาศาสดา ภารกจิ หลกั ของบรรดาศาสดา คือ ตอ้ งไมป่ ลอ่ ยใหค้ วามรูส้ กึ ทล่ี ะเอยี ดอ่อนของมนุษยก์ ลายเป็นความรูส้ กึ ทโ่ี กหกและผดิ พลาด ประหน่ึงความรูส้ กึ ของมารดาทไ่ี มย่ อมปลอ่ ยใหท้ ารกของตนรบั ประทานอา หารทกุ ชนิดเมอ่ื หวิ โหย ดงั้ นนั้ ถา้ มนุษยพ์ จิ ารณาประวตั ศิ าสตรแ์ ละมองดูผูค้ นทม่ี ไิ ดอ้ ยูภ่ ายใตค้ าํ สอนของ บรรดาศาสดา หรอื ปฏเิ สธหลกั คาํ สอนของทา่ นเหลา่ นนั้ ชะตาชวี ติ ของพวกเขาเป็นเช่นไร พวกเขาตอ้ งตกระกาํ ลาํ บากกบั ส่งิ หลอกลวงมากนอ้ ยเพยี งใด การเคารพภกั ดพี ระเจา้ ขดั แยง้ กบั เสรีภาพของมนุษยห์ รือ บางครง้ั มนุษยค์ ิดวา่ การตอบรบั คาํ เชญิ ชวนของบรรดาศาสดาและเคาร พภกั ดตี ่อพระเจา้ แลว้ จะทาํ ใหข้ ดั แยง้ กบั ความเป็นอสิ รเสรขี องมนุษย์ แต่ตอ้ งเขา้ ใจก่อนวา่ มนุษยท์ กุ คนบนโลกน้ีมไิ ดถ้ กู สรา้ งข้นึ มาใหม้ ชี วี ติ โดย

รากศรัทธาเตาฮีด 105 ปราศจากความรกั ความผูกพนั ความเคารพภกั ดี ความคุน้ เคยหรอื ไรค้ วามหวงั แต่อย่างใด ความรกั และความคารพภกั ดซี ่อนอยู่ในตวั มนุษยท์ กุ คน ดงั นน้ั ถา้ ความรูส้ กึ ดงั กลา่ วมไิ ดถ้ กู ปลูกฝงั หรอื ไดร้ บั การช้นี าํ อย่างถกู ตอ้ งจากบรร ดาศาสดาแลว้ แน่นอน มนุษยจ์ ะตอ้ งหลงทางและเบย่ี งเบนจติ ใจออกไปจากสจั ธรรม และหลงอยู่กบั เคารพรูปปน้ั บูชา หรอื เคารพสกั การะดวงเดอื นดวงตะวนั และดวงดาวต่าง ๆ หรอื ไม่กเ็ คารพภกั ดีต่อมนุษยด์ ว้ ยกนั อย่างหลกี เลย่ี งไมไ่ ด้ ดว้ ยเหตนุ ้ี จะเหน็ วา่ การเคารพภกั ดตี ่อพระเจา้ เป็นความรูส้ กึ ทเ่ี ป็นจรงิ ทม่ี ากดี ขวางความรูส้ กึ โกหกทงั้ หลายอกี ทงั้ ยงั ช่วยเหลอื มนุษยใ์ หร้ อดพน้ จา กการมคี วามรกั และการเคารพภกั ดที ไ่ี มถ่ กู ตอ้ ง ดงั้ นนั้ จะเหน็ วา่ โลกทศั นแ์ ห่งการรูจ้ กั พระเจา้ และความศรทั ธาทม่ี ตี ่อพระองคม์ รี า กเหงา้ มาจากธรรมชาตดิ ง้ั เดมิ ของมนุษย์ นนั่ คอื มนุษยท์ กุ คนมคี วามรูส้ กึ เหมอื นกนั กลา่ วคอื ตอ้ งพง่ึ พาอาํ นาจหน่ึงอนั เป็นอาํ นาจยง่ิ ใหญ่ปราศจากขอบเขตจาํ กดั แมว้ ่าในบางครงั้ การจาํ แนกแยกแยะอาํ นาจนน้ั อาจผดิ พลาดวา่ เป็นอาํ นาจข องพระเจา้ หรอื อาํ นาจของธรรมชาตกิ ต็ าม แต่อย่างไรก็ตามมนุษยท์ กุ คนนน้ั มคี วามรูส้ กึ ดงั้ เดมิ เหมอื นกนั คือ มนุษยจ์ าํ เป็นตอ้ งพง่ึ พาอาํ นาจอน่ื ซง่ึ จะเหน็ ว่ามอี าํ นาจของพระเจา้ ผูท้ รงเอกะ

106 รากศรัทธาเตาฮีด อาํ นาจเดยี วเท่านน้ั ท่คี วบคุมดูแลโลกและจกั รวาล อนั เป็นอาํ นาจทไ่ี รข้ อบเขตจาํ กดั เป่ียมลน้ ไปดว้ ยวทิ ยปญั ญา และเขา้ กนั ไดก้ บั ธรรมชาตขิ องมนุษยท์ ส่ี าํ นึกเสมอวา่ ตนเป็นสง่ิ มอี ยูท่ ต่ี อ้ งพ่ึ งพาอาํ นาจอ่นื เสมอ แนวทางการรูจ้ กั พระเจา้ การรูจ้ กั พระเจา้ จากระบบระเบยี บและการประสานงาน วธิ แี ละเหตผุ ลทง่ี า่ ยท่สี ุดสาํ หรบั การพสิ ูจนพ์ ระเจา้ และความเป็นหน่ึงเดี ยวของพระองค์ คอื ความเป็นระบบระเบยี บและการประสานกนั อยา่ งกลมกลนื น่าอศั จรรยใ์ จ ทค่ี วบคุมโลกและจกั รวาลอยูใ่ นปจั จบุ นั เหตผุ ลดงั กลา่ วเรยี กวา่ ความมรี ะบบระเบยี บ ซง่ึ เหตผุ ลน้ีมคี วามพเิ ศษหลายประการดว้ ยกนั กลา่ วคอื 1. เป็นเหตผุ ลของพระมหาคมั ภรี อ์ ลั -กรุ อาน เน่ืองจากอลั - กรุ อานหลายโองการเชญิ ชวนมนุษย์ ใหค้ ดิ ไตร่ตรองถงึ ความอศั จรรยข์ องธรรมชาตแิ ละความเกรยี งไกรของพระ เจา้ 2. ความรกั และความผูกพนั ทม่ี ตี ่อการสรา้ ง เมอ่ื มนุษยเ์ ขา้ ใจถงึ ความเมตตาการุณยแ์ ละความโปรดปรานของพระเจา้ แล้ ว ความรกั และความผูกพนั ทม่ี ตี ่อพระองคก์ จ็ ะทวคี ูณข้นึ 3. ความหวานซ้งึ เมอ่ื มนุษยเ์ ขา้ ใจและสามารถสรา้ งสมั พนั ธก์ บั การดาํ รงอยูข่ องพระผูอ้ ภบิ าล ได้เขาจะมคี วามปิตยิ นิ ดีและมคี วามสุขใจอยา่ งยง่ิ

รากศรัทธาเตาฮีด 107 4. มกี ารพฒั นาตน เน่ืองจากวชิ าการกา้ วหนา้ ไปความสมั พนั ธร์ ะหว่างสรรพสง่ิ ทม่ี อี ยู่กจ็ ะถกู คน้ พบมากข้นึ 5. มนุษยท์ กุ คนสามารถเขา้ ใจเองไดอ้ ยา่ งถว้ นหนา้ ไมจ่ าํ เป็นตอ้ งพง่ึ ปรชั ญา เน่ืองจากความสมั พนั ธก์ ลมกลนื กนั อยา่ งเป็นระบบของวสั ดุก่อสรา้ งทส่ี รา้ งเ ป็นอาคาร ความกลมกลนื ของบทความต่าง ๆ จนกลายเป็นหนงั สอื หรอื คาํ พดู หลายบรรทดั ทร่ี วมเป็นจดหมาย ทงั้ หมดเหลา่ น้ีเป็นเหตผุ ลทง่ี า่ ยดายทย่ี นื ยนั ใหเ้หน็ ถงึ การมอี ยู่ของนกั เขยี น หรอื สถาปนิกผูอ้ อกแบบ ถา้ มนี กั วาดเขยี นสามคนนงั่ รวมกนั และใหแ้ ต่ละคนช่วยกนั วาดรูปไก่ข้นึ มาสกั หน่ึงตวั ใหค้ นทห่ี น่ึงวาดรูปหวั ไก่ คนทส่ี องวาดตวั ไป และคนทส่ี ามวาดขาไก่หลงั จากนนั้ ใหน้ าํ เอารูปทงั้ สามมารวมกนั เป็นหน่ึงเดี ยว ท่านจะเหน็ วา่ ภาพวาดทง้ั สามไมอ่ าจรวมกนั เป็นหน่ึงเดยี วกนั ได้ เน่ืองจากไมเ่ ขา้ กนั หรอื ไมม่ คี วามพอดี แน่นอน ความสมั พนั ธแ์ ละการเขา้ กนั ได้ ความสมดุล ความเหมาะสมของกาลเวลาทแ่ี มน่ ยาํ และละเอยี ดอ่อน สง่ิ เหลา่ น้ีเป็นเหตผุ ลทง่ี า่ ยดายทบ่ี ง่ ถงึ ความเป็นหน่ึงเดยี ว อมิ ามซอดกิ (อ.) กลา่ ววา่ ทกุ ลมหายใจเขา้ ออกของมนุษยแ์ ต่ละครงั้ แฝงไวด้ ว้ ยความโปรดปรานจาํ นว นมหาศาล เนืองจากเจา้ จะหายใจได้ กต็ ่อเมอ่ื ใบไมก้ ระทาํ หนา้ ทก่ี ลนั่ กลองอากาศไดอ้ ย่างดเี ยย่ี ม

108 รากศรัทธาเตาฮีด นาํ้ ในมหาสมทุ รมคี วามสะอาด ซง่ึ ความสะอาดของทอ้ งทะเลข้นึ อยูก่ บั การปรบั ระบบใหม้ คี วามสมดุล ปราศจากซากสตั วท์ เ่ี น่าเป่ือยในทะเล ซง่ึ หนา้ ทส่ี าํ คญั น้ีเป็นของปลาวาฬ ฉะนน้ั จะเหน็ วา่ การหายใจของมนุษยแ์ ต่ละครงั้ มที ง้ั ใบไม้ ปลาวาฬ และนาํ้ ในมหาสมทุ รร่วมอยูด่ ว้ ย ความสมั พนั ธก์ นั ของสรรพส่งิ ท่ีมอี ยู่ ตามสาระบบของสรรพสง่ิ ทม่ี อี ยู่ จะเหน็ ว่าความอ่อนแอนนั้ อยูค่ ู่กบั ความแขง็ แรง การบุกโจมตอี ยูค่ ู่กบั การป้องกนั ความป่าเถอ่ื นโหดรา้ ยอยู่กบั ความเมตตาปรานี สง่ิ เหลา่ น้ีตอ้ งอยู่คู่กนั เพอ่ื ปรบั ระบบใหม้ คี วามสมดุลอนั เป็นประโยชนต์ ่อก ารดาํ รงชวี ติ ของมนุษย์ ซง่ึ โดยรวมทงั้ หมดแลว้ ความประสานกลมกลนื ทเ่ี กดิ ข้นึ น้ี จนถงึ ปจั จบุ นั ท่านเคยคิดถงึ บา้ งหรอื ไมว่ ่า เพราะเหตอุ นั ใดความอ่อนแอของทารกจงึ ถูกทดแทน และถกู ปกป้องดว้ ยความแขง็ แรงของมารดา การลว่ งหลน่ ดว้ ยความเรว็ สูงและหนกั ของลูกอกุ าบาศก์ จงึ ถกู ตา้ นไวด้ ว้ ยชน้ั บรรยากาศทห่ี นาแน่นรายลอ้ มผวิ โลกเพอ่ื ป้องกนั ไมใ่ ห้ ลูกอกุ าบาศกพ์ ่งุ ชนโลก เมอ่ื มนุษยห์ ายใจเอากาซคารบ์ อนไดออกไซออกมา ใบไมด้ ูดซบั เอากาซนนั้ เขา้ ไปกลนั่ กรองใหก้ ลายเป็นกาซออกซเิ จนและคาย ออกมาเพอ่ื ใหม้ นุษยห์ ายใจเขา้ ไป