เกมร้าย_เกมรัก

เกมร้าย เกมรัก 351“ฉันก็เห็นนายเป็นพ่ีชายเหมือนกัน...พ่ีชาย” สายชลย้ิมจับบ่าสหัส เรียกเขาว่าพ่ีชายเตม็ ปากเตม็ คํา เต็มใจ แลว้ ถามว่า “ยัยตาจะกลับอเมริกาเมอ่ื ไหร่”“พร่งุ นีค้ รับ” สหสั หน้าจ๋อยไปถนัดตา“นายไปส่งพวกเขาที่สนามบินด้วยก็แล้วกัน” พอสหัสรับคําเศร้าๆ สายชลมองหน้าถาม “เป็นไร”สหัสปฏิเสธว่าเปล่า สายชลดักคอว่าเปล่าอะไร อยู่ดีๆ ก็ซึม สหัสยิ่งพูดไม่ออก สายชลมองๆ แล้วนึกอะไรได้ถามดักคอว่า “อย่าบอกนะว่านายเสียใจที่ยัยตาจะไม่อยู่ท่ีน่ีแลว้ ”“มนั รสู้ กึ ใจหายยังไงไม่รู้”“ถ้านายไม่อยากให้เขากลับ นายต้องรั้งเขาเอาไว้ให้ได้ นายยังมีโอกาส อย่าปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไป นายจะไดไ้ มต่ ้องมานั่งเสยี ใจไปตลอดชีวิต”ฟังแลว้ สหสั มองสายชลอย่างครนุ่ คดิ ...oooooooแล้วสหัสก็ไปหาเพลินตาท่ีบ้าน สองแม่ลูกมองหน้ากันอย่างสงสัยว่าสหัสมาทําไมเม่อื ออกไปเปดิ ประตู เพลินตากบั พสิ มยั จึงถามพรอ้ มกนั วา่ “นายมาทําไม”สหัสอึกอักเหล่ไปทางพิสมัย พิสมัยถามอย่างเดาใจออกว่าไม่อยากให้ตนอยู่ด้วยใช่ไหม สหสั รบี บอกวา่ ใช่ แล้วก็ตอ้ งหนา้ เจื่อน เมือ่ พิสมัยตอบอยา่ งเฉยี บขาดว่า“แต่ฉันจะอยู่!”“คุณแน่ใจนะว่าจะให้แม่คุณอยู่” สหัสไม่กล้าตอแยกับพิสมัยแต่หันไปถามเพลินตาแทน เธอตอบแทบไมต่ อ้ งคิดวา่

เกมร้าย เกมรัก 352“นี่แม่ฉัน! ทําไมฉันต้องไม่แน่ใจ มีอะไรก็คุยมาเร็วๆสั้นๆเพราะฉันยังจัดกระเป๋าไม่เสร็จ”สหสั สดู ลมหายใจลกึ ๆรวบรวมความกล้า กอ่ นพดู ออกไปว่า“ผมคิดว่าผมชอบคุณ” พูดแล้วเห็นสองแม่ลูกผงะ อ้าปากค้าง ขณะที่สหัสมองอย่างแปลกใจนนั้ เพลินตาก็โวยวายใส่ทนั ทีว่า“ฉันจะไปอยู่แล้ว นายยังไม่เลิกย่ัวโมโหฉันอีกเหรอ” สหัสยืนยันจริงจังว่าตนพูดจริงพสิ มยั ขดั ขึน้ วา่ ไม่มีทาง อย่างเขาจะมาชอบลกู สาวตนไดย้ งั ไง“ผมยอมรับว่า ตอนแรกผมไม่ได้ชอบคุณ เพราะว่าคุณพูดมาก เรื่องเยอะ ชอบเถียงเกย่ี งงาน ไม่มสี าระ” สหสั บรรยายเสียจนเพลินตากับพิสมัยต่างมองอ้ึง พดู ไมอ่ อก“แต่หลงั จากวันทีผ่ มรู้วา่ คณุ กาํ ลังจะกลับอมริกา มันทําให้ผมรู้ว่า ถ้าผมไม่ได้ยินเสียงของคณุ ผมคงเหงา ถ้าไม่มีคนเร่อื งมากอยา่ งคุณมาสั่งให้ผมทาํ โน่นทําน่ี ผมคงว้าเหว.่ ..ถ้าไม่มีคนอย่างคุณคอยเถียงผม ผมคงเป็นใบ้และถ้าไม่มีคนอย่างคุณท่ีชอบทาํ ตัวไร้สาระ ชวี ิตผมคงขาดสสี นั ผมขาดคุณไมไ่ ดค้ รับคณุ เพลนิ ตา”เพลินตาแทบจะระทวยอยู่ตรงนั้น พิสมัยเองก็ถึงกับพูดไม่ออก ด่าไม่เป็น สหัสเดินเข้าใกลป้ ระตู จ้องหน้าเพลนิ ตาพดู จริงจงั จริงใจว่า“ผมไม่ขอให้คุณเช่ือผมตอนน้ี แต่ผมอยากขอโอกาสที่คุณเคยบอกผมว่าคุณอยากเร่ิมต้นชีวิตใหม่ คุณอาจจะได้เจอใครบางคนที่รักคุณอย่างท่ีคุณเป็น ผมม่ันใจว่าผมคอื ผชู้ ายคนน้นั ”เพลินตาน่ิงงัน ใจเต้นแรง มองสหัสที่หันหลังเดินออกไปเศร้าๆ พิสมัยมองหน้าลูกสาวอย่างจับสังเกต เพลินตารู้ตวั รีบพูดกลบเกล่ือนว่า “ไอ้หมอนน่ั พูดบ้าอะไรก็ไม่รู้นะคะแม่” พูดแล้วหันหลังจะเดนิ เขา้ ขา้ งใน

เกมร้าย เกมรกั 353พสิ มัยมองตามเพลินตาแล้วตัดสินใจเปิดประตู ทันใดน้ันสหัสได้ยินเสียงหันมองอย่างแปลกใจ“สหัส...พูดมากขนาดน้ีไม่คอแห้งเหรอ เข้ามาดื่มนํ้าก่อนสิ” พิสมัยเอ่ยเสียงอ่อนลงเหน็ สหสั น่ิงอึ้งกถ็ ามวา่ “จะเขา้ มาไหม”“เอ่อ...ครับ...ครับ...” สหัสตอบ รีบเดินย้ิมเข้าไป มองไปทางเพลินตาที่ยืนเขินอยู่ข้างๆพสิ มยัoooooooที่ห้องไอซยี ูในโรงพยาบาล เจมส์ ธงไทย วีรเดช มามิ แปะ๊ และจมุ๊ าเย่ียมฟ้าลดา“หมอบอกวา่ วนั พร่งุ นี้จะย้ายนางฟา้ เขา้ ไปอยูใ่ นหอ้ งปกติ” สายชลบอกกับทุกคน“งน้ั ก็หมายความว่า นางฟา้ ใกล้จะฟน้ื แลว้ ” มามิถามสายชลบอกว่ายังไม่ใช่เร็วๆน้ี เจมส์ถามว่าหมอบอกรึเปล่าว่าฟ้าลดาจะฟ้ืนข้ึนมาเมือ่ ไหร่“มันอยู่ที่วา่ รา่ งกายของนางฟา้ พร้อมเม่อื ไหร่ เมอ่ื น้ันนางฟา้ กจ็ ะฟนื้ เอง” สายชลบอก“ไอ้ฟ้าเอ๊ย...เคราะห์ซ้ํากรรมซัดแท้ๆน่ีถ้าฟ้ืนข้ึนมาเม่ือไหร่ คุณชาร์ลต้องรีบพาไปทําบุญเก้าวดั ทําสังฆทาน ปล่อยนก ปล่อยปลาให้เจ้ากรรมนายเวรนะครับ อ้อ...แล้วก็ทําบุญไปให้ไอ้คนที่มันจับนางฟ้าไปด้วย อโหสิกรรมให้เขาจะได้ได้บุญเยอะๆนะครับ” วีรเดชเสนอ เมื่อสายชลรับปาก เขาหันไปชวนน้องๆกลับเพื่อฟ้าลดาจะได้พกั ผอ่ นทุกคนลาสายชลและบอกฟ้าลดาว่าแล้วจะมาเย่ียมใหม่ สายชลขอบคุณทุกคน เอ้ือมมอื ลูบหัวฟ้าลดาเหมือนจะให้รับรู้ถึงความหว่ งใยของเพ่อื นๆ

เกมร้าย เกมรัก 354เจมส์เห็นความรักความห่วงใยของสายชลท่ีมีต่อฟ้า–ลดาแล้วก็มองไปทางอื่นเศร้าๆมามมิ องเจมสอ์ ยูด่ ้วยความ เห็นใจoooooooเมอื่ พากนั กลบั มาถึงร้านกาแฟ มามิชงกาแฟมาให้เจมสท์ ีย่ งั ไมห่ ายเศรา้ พูดหยอกว่า“กาแฟดํารสเข้ม ดื่มแล้วรับรองหายอกหัก” ถูกเจมส์มองตาขวางถามว่าพูดอะไร “ไม่ต้องมาปิดฉันหรอก ฉันรู้ว่าพี่เจมส์ชอบนางฟ้า” ถูกเจมส์ถามอีกว่ารู้ได้ไง มามิลอยหนา้ ตอบวา่ “ทําไมฉันจะไมร่ ู้ แววตาท่ีพีเ่ จมสม์ องนางฟา้ มันปดิ ไม่มดิ ”“ตอนนีฉ้ นั กําลงั พยายามตัดใจ”“ถา้ พี่เจมสอ์ ยากตดั ใจจากนางฟ้าได้เรว็ ๆฉันมีวธิ ี” มามมิ องหน้าแบบถามว่า อยากตัดใจจริงรึเปล่า เจมส์สนใจ ถามว่าทํายังไง มามิยื่นหน้าเข้าไปให้เจมส์มองตนเต็มตาแล้วจึงบอกเบาๆแตเ่ อาจรงิ วา่ “ก้อ...มาชอบฉันไง”้เจมสล์ กุ ยนื หนั หลังใหท้ นั ที พดู ตน่ื ๆวา่ “อย่าพูดเล่น”“ไม่ได้พูดเล่น พูดจริง” มามิเดินอ้อมไปดักหน้า แล้วบอกความในใจว่า “ฉันชอบพ่ีชอบตัง้ แตว่ ันแรกทีเ่ จอกนั แลว้ ตกลงเอาไง พี่คิดว่าพ่จี ะชอบฉันไดร้ ึเปล่า”เจมส์ทั้งต่ืนเต้นดีใจเพราะตัวเองก็แอบมีความรู้สึกดีๆ กับมามิเหมือนกัน ถูกรุกหนักเข้าก็ถามวา่ จะให้ตอบตอนนี้เลยหรอื“เออ...ตอบมาเลย ฉนั ไม่อยากรักใครข้างเดียวอีกแล้ว ถ้าพม่ี ่ันใจวา่ พี่ไม่มที างชอบฉันฉนั จะได้ไปหาคนอ่ืน วา่ ไง”

เกมรา้ ย เกมรัก 355เจมสถ์ กู มามิรกุ จ้องหนา้ รอคาํ ตอบ เลยบอกวา่ ถ้าจะ ให้ตอบตอนนี้ ตนตอบได้เลยว่าไมไ่ ด้ชอบมามิ ทาํ เอามามหิ นา้ จ๋อยไปทันที แล้วเจมสก์ ็พูดตอ่ อีกว่า “แต่...ถ้าหลังจากวันนี้ ซง่ึ ฉนั กไ็ มร่ วู้ า่ ต้องใชเ้ วลานานเท่าไหร่ ฉนั วา่ ฉนั นา่ จะชอบเธอไดไ้ มย่ าก”ทีแรกมามิหน้าจอ๋ ย แต่พอฟงั ประโยคหลัง มามยิ ้ิมออกมาอยา่ งดีใจถามยํา้ “จรงิ นะ”“อือ้ ...” เจมสท์ าํ เสยี งในคอ มามิย้ําอีกวา่ อย่าหลอก กันนะ เจมส์ทําเสียง “อื้อ...” ในคออีกคร้ัง มามิดีใจสุดๆกระโดดกอดเจมส์ จนคนทั้งร้านหันมอง เจมส์ย้ิมเขินๆรีบแกะมือมามิออก มามหิ ันไปรอบตัวเห็นทกุ คนมองยิ้มๆเลยเขนิ ไปอีกคนoooooooป้าเนียมเข้าครัวทําไก่ดําตุ๋นยาจีนเพื่อจะฝากชมพูแพรเอาไปให้ฟ้าลดาพรุ่งนี้ แหวนถามว่า ฟา้ ลดาทานไดแ้ ล้วหรอื ป้าเนียมเลยนึกได้ บ่นตวั เองว่าจริงดว้ ย ลมื ไปแหวนทําหน้าทะเล้นบอกว่าป้าไม่ต้องกลัวเสียของหรอกตนจะกินให้เอง พลางเอาทัพพจี ะตักชิม ถกู ป้าเนียมตีมอื เพียะ แหวนสะดุ้งบอกว่า เจ็บนะปา้ ...“เมื่อไหร่ป้ากับแหวนจะเลิกทะเลาะกันสักที” เสียงชมพูแพรถามข้ึน ป้าเนียมตกใจถามวา่ ลงมาทค่ี รัวทาํ ไมหรอื ชมพแู พรบอกว่า “แพรมีเรือ่ งจะคุยกับป้าค่ะ”ปา้ เนียมแปลกใจ ชมพแู พรเหล่ไปทางแหวน แหวนร้ตู ัวบอกวา่ ขอไปปดิ บา้ นก่อนแล้วคอ่ ยๆเลี่ยงออกไปพอแหวนออกไป ชมพูแพรเดินเขา้ หาปา้ เนียมโผเขา้ กอดป้าไวจ้ นป้าตกใจชมพูแพรขอโทษปา้ เนียมทีต่ นทําตวั ไม่ดีกับป้า ทาํ ใหป้ า้ ตอ้ งเสยี ใจท้ังที่ป้ารกั และดูแลตนมาต้ังแต่เด็ก ขอปา้ อยา่ โกรธตนเลยป้าเนยี มกอดตอบน้าํ ตาไหลพราก บอกว่าตนไมเ่ คยโกรธ ไมว่ า่ เธอจะเป็นอย่างไร ตนกย็ งั เห็นเธอเป็นเด็กตัวนอ้ ยๆที่นา่ รกั ในสายตาป้าเสมอ

เกมรา้ ย เกมรกั 356ท้ังคู่ผละออกมา ยิ้มให้กันท้ังน้ําตา ป้าเนียมเช็ดนํ้าตาให้ชมพูแพร เธอก็เช็ดนํ้าตาให้ป้า ต่างยิ้มให้กันแล้วโผเข้ากอดกันอีก เป็นสัมผัสท่ีไม่อาจบรรยายได้ถึงความรู้สึกผูกพนั ลกึ ซง้ึ ที่มีตอ่ กนัoooooooสายชลยังคงเฝ้าดูแลฟ้าลดาอยู่อย่างทุ่มเท วันน้ี ขณะเช็ดตัวให้เธอ เขาก็พร่ําบอกเหมอื นเธอรับรู้ได้ว่า“สายชลจะเล่าเรอ่ื งของเราให้นางฟ้าฟงั พอนางฟ้าฟนื้ ข้ึนมาจะได้จาํ สายชลได.้ ..”ภาพต่างๆในอดีตเม่ือคร้ังอยู่ด้วยกันที่เกาะมิน ความรักความผูกพันกันในเวลานั้นเสมอื นเกลยี วชีวติ ของเขาและเธอท่ีเกาะเก่ียวกันอย่างเหนยี วแนน่ และมั่นคงทุกอย่างยังตราตรึงแจ่มจรัสอยู่ในความทรงจําตลอดมา...จวบจนวันนี้...และตลอดไป...สายชลเช็ดตัวให้ฟ้าลดาเสร็จ พยาบาลเข้ามาพอดี บอกว่าถึงเวลาฉีดยาแล้ว สายชลหลีกทางให้พยาบาลฉีดยาใส่ถุงน้ําเกลือ เสร็จแล้วพยาบาลหันมาพูดกับสายชลว่า“ภรรยาคุณสีหนา้ ดขี ้ึนมากเลยนะคะ”“แตไ่ ม่รูว้ ่าเมือ่ ไหรจ่ ะฟ้นื ขนึ้ มานะครับ”“คุณเคยลองกอดภรรยาหรือยังคะ” พยาบาลถาม เมื่อสายชลทําหน้าแปลกใจพยาบาลบอกวา่ “คะ่ เขาบอกวา่ การกอดเป็นยาท่ีดีที่สุด โดยเฉพาะอ้อมกอดจากคนที่เรารกั ลองดนู ะคะ” พดู แลว้ พยาบาลยมิ้ ให้ก่อนเดนิ ออกไปสายชลหันมองฟ้าลดา ค่อยๆพยุงเธอข้ึน แต่ท่าไม่ถนัด จึงวางเธอลงบนเตียงตัดสินใจเปล่ียนเป็นขึ้นไปนอนกับเธอบนเตียง เอาแขนข้างหนึ่งสอดไปใต้ร่างเธอแขนอีกข้างโอบกอดเธอไว้ สายชลกระชับมือนอนกอดฟ้าลดาไว้แนบตัวด้วยความรสู้ กึ ดีอย่างบอกไม่ถูก

เกมรา้ ย เกมรัก 357วันถัดมา ส่ิงมหัศจรรย์ก็เกิดข้ึน เม่ือจู่ๆฟ้าลดาก็ค่อยๆลืมตาขึ้น หันเห็นสายชลกอดตนอยู่ก็ชะงัก รู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด พอดีสายชลลืมตาขึ้น เห็นฟ้าลดารู้สึกตัวแลว้ ก็ดใี จมาก ร้องออกมาเสียงดงั พลางลุกข้นึ วง่ิ ไปบอกพยาบาลว่า“นางฟา้ ฟ้นื แล้ว หมอ...หมออยไู่ หน หมอ...เมียผมฟื้นแลว้ เมยี ผมฟื้นแลว้ ...”ฟ้าลดานอนมองตามสายชลแล้วยม้ิ ออกมาอย่างช่ืนใจoooooooหลังจากหมอมาตรวจฟ้าลดาแล้ว แจ้งว่าอาการของเธอดีข้ึนมาก อยู่โรงพยาบาลอีกสักสองสามวันกน็ ่าจะกลับบ้านไดแ้ ล้วเม่ือหมอออกไป สายชลเดินเข้าหาฟ้าลดาท่ีเตียง ต่างมองกันด้วยความดีใจ สายชลเข้าไปจับมือฟ้าลดา ไม่ทันพูดอะไรก็ต้องชะงัก เมื่อมีเสียงชมพูแพรจากประตูห้องแล้วเดินเข้ามากบั หมอวฒั นาฟ้าลดาดใี จมากเมอื่ เห็นชมพูแพร สายชลต้องถอยออกมาเม่ือชมพูแพรโผเข้ากอดฟ้าลดาบนเตยี ง ไม่เพียงเทา่ น้ัน หมดวฒั นายงั สะกดิ ชวนสายชลออกไปข้างนอกกัน สายชลจาํ ต้องไปท้ังท่ีอยากอยู่เมอ่ื อยกู่ ันตามลําพัง ชมพแู พรจบั มอื ฟา้ ลดากมุ ไว้ มองหน้านอ้ งเอ่ยด้วยสีหน้ารู้สึกผิดวา่“พ่ีขอโทษ ขอโทษที่พี่คิดทําร้ายฟ้า เพราะความเห็นแก่ตัวของพ่ี ทําให้พี่ขาดสติ ทําเร่ืองเลวรา้ ยกับน้องสาวเพียงคนเดยี วของพี่ ฟา้ อภัยใหพ้ ่ีไดไ้ หม”“พี่แพรไม่จําเป็นต้องขอโทษฟ้า ฟ้าเข้าใจพี่แพรทุกอย่าง และฟ้าไม่เคยโกรธพี่แพรเลยค่ะ”

เกมร้าย เกมรัก 358สองพนี่ อ้ งกอดกนั ด้วยความเข้าใจ เมือ่ ผละออกมา ชมพูแพรเอากระเปา๋ มาหยิบสร้อยทสี่ ายชลใหฟ้ ้าลดาออกมา พอเห็นสร้อยฟา้ ลดาก็จาํ ได้ชมพูแพรบอกว่าเอาสร้อยมาคืน เอาสร้อยวางในมือฟ้าลดา เล่าว่า “สร้อยเส้นนี้เป็นสร้อยที่คุณชาร์ลให้ฟ้าตอนท่ีฟ้ากับคุณชาร์ลแต่งงานกันท่ีเกาะมิน คุณชาร์ลเก็บมันเอาไว้ตลอด... เผื่อสักวันเขาจะได้เจอนางฟ้าของเขา และมันก็ถึงเวลาแล้วท่ีสร้อยจะได้อยู่กับเจา้ ของของมัน”ฟ้าลดาเอาสรอ้ ยขึ้นดูด้วยความรู้สึกเตม็ ตน้ื ในหัวใจสายชลกับหมอวัฒนารออยู่ข้างนอก สายชลร้อนใจท่ีชมพูแพรอยู่กับฟ้าลดานานมากหมอวัฒนาบอกว่าคงมีเรื่องคุยกันเยอะ หมอเห็นเขาถอนใจหนัก ถามว่าเป็นอะไรบอกตนไดไ้ หม สายชลจงึ ปรารภความกงั วลให้ฟงั วา่“ผมอยากรู้ว่านางฟ้าจะจําผมได้รึเปล่า เม่ือก้ีผมกําลังจะถามแต่คุณแพรกับคุณหมอมาเสียกอ่ น”“ใจเย็นครับคุณชาร์ล คุณมีเวลาคุยกับน้องฟ้าอีกนาน ผมรับรองว่าน้องฟ้าไม่หนีคุณไปไหนอกี แน่ๆ” หมอพดู ยม้ิ ๆอย่างมน่ั ใจ จนสายชลคลายกังวลลงoooooooชมพูแพรพยายามฟ้ืนความจําท่ีเกาะมินของฟ้าลดา จนเธอบอกว่าจําได้บางส่วนไม่ปะตดิ ปะต่อกัน แต่กร็ ูส้ ึกบางอยา่ งกับสายชล ชมพแู พรถามนอ้ งอยา่ งตื่นเต้นวา่“ความร้สู กึ นัน้ คอื ความรักใช่ไหม” ฟ้าลดาพยักหน้าเขินๆ ชมพูแพรลุ้นว่า “ถ้าง้ันฟ้าก็บอกคุณชาร์ลเลยสิ” ฟ้าลดาอึกอักบอกว่าไม่รู้จะพดู อยา่ งไรดี “คาํ วา่ รักมันพดู ง่ายมากนะฟ้า” ชมพูแพรใหก้ าํ ลงั ใจแตฟ่ า้ ลดากย็ งั รสู้ ึกตะขดิ ตะขวงเขนิ ๆอยู่ครู่หนึ่ง ชมพูแพรเดินออกมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มสบายใจ บอกหมอกับสายชลว่า ตนกับฟ้าลดาเข้าใจกันแล้ว สองหนุ่มต่างแสดงความยินดีด้วย สายชลจะเข้าไปหาฟ้า

เกมร้าย เกมรกั 359ลดา ชมพูแพรบอกว่าเธอหลับอยู่ ซํ้ายังบอกว่าคืนนี้ตนจะอยู่เฝ้าน้องเอง ให้เขากลับไปพักผ่อนเสยีสายชลพยายามจะอยู่ บอกวา่ ตนนอนที่โซฟาหน้าห้องน้ีก็ได้ หมอวัฒนากับชมพูแพรมองหนา้ กันน่ิงๆ ไม่พดู อะไรoooooooเช้าวันรุ่งข้ึน ชมพูแพรมาปลุกสายชลที่นอนอยู่โซฟาหน้าห้อง บอกว่าจะไปซ้ือของฝากให้เขาเขา้ ไปดูแลฟ้าลดาแทนสกั ครู่สายชลเข้าไปเฝ้าฟ้าลดาข้างเตียง เธอหลับอยู่เขาได้แต่มองด้วยความรัก ครู่หน่ึงก็หลับไป ไม่นาน ฟ้าลดาต่ืนเธอลืมตาเห็นสายชลนอนอยู่ข้างๆก็ย้ิมด้วยความรู้สึกดีมองเขาเย่ยี งคนรกั ด้วยแววตาออ่ นโยนอึดใจเดียวโทรศัพท์มือถือของสายชลดังขึ้น เขารีบตะครุบไว้กลัวเสียงดังรบกวนฟ้าลดา เธอรีบหลับตาทาํ เหมือนยังไม่ตื่น สายชลจึงเอาโทรศัพท์ไปคุยห่างจากเตียง ฟ้าลดาเงยี่ หูฟังอยู่อย่างสนใจเปน็ สายจากสหัสโทร.มาแจ้งวา่ พรุ่งน้ีเครื่องบินโบอิ้งท่ีส่ังซ้ือจะมาส่งแล้ว สายชลบอกให้สหัสไปดูแทนตนด้วย ตนไม่ว่างเพราะต้องอยู่ดูแลฟ้าลดา แต่สหัสบอกว่าเขาต้องไปรับดว้ ยตวั เอง สายชลไม่มที างเลี่ยง ถามเวลาแลว้ วางสายฟ้าลดาแอบได้ยิน เธอคิดอะไรบางอยา่ งในใจoooooooรุ่งขนึ้ ฟ้าลดาใหช้ มพูแพรมารบั กลบั บ้านขณะทีส่ ายชลไม่อยู่ พอมาถึงบ้านเธอขอร้องว่าให้พาตนไปท่ีที่หน่ึงได้ไหม ชมพูแพรไม่ขัดใจน้อง แต่ระหว่างทางเธอหว่านล้อมนอ้ งว่าทําไมออกจากโรงพยาบาลไม่บอกสายชลก่อน รไู้ หมว่าเขาห่วงตัวเองแคไ่ หน

เกมรา้ ย เกมรกั 360“ฟ้ารู้ค่ะ ที่ฟ้าอยากไปทะเล เพราะว่าทะเลเป็นท่ีท่ีความรักของฟ้ากับสายชลเร่ิมต้นฟา้ อยากจาํ เรอ่ื งราวของเราให้ไดท้ ้งั หมด ฟ้ารู้สกึ ว่าถา้ ฟ้าจําไม่ได้ แล้วฟ้าบอกรักสายชล มันเหมือนฟ้าเอาเปรียบเขา เพราะความรักของสายชลที่มีต่อฟ้ามันช่างมากมายเหลอื เกนิ ”ชมพูแพรกับหมอมองหน้ากันอย่างกลุ้มใจ ในท่ีสุดหมอเสนอว่าเราต้องหาทางช่วยสองคนน้ีให้ไม่ต้องเสียเวลามากกว่าน้ี เพราะท่ีสําคัญคือ เวลาน้ีไม่ว่า ผู้ชายคนน้ีจะเป็นสายชลหรอื ชารล์ ฟา้ ลดาก็รักหมดหวั ใจแลว้ปรึกษากันแล้ว หมอวฒั นาโทร.บอกสายชลวา่ ฟ้าลดากาํ ลังเดินทางไปไหน สายชลท้ังตกใจและแปลกใจกบั ข่าวนี้oooooooรุ่งเช้าที่บ้านพักชายทะเล ฟ้าลดาต่ืนมาก็แปลกใจท่ีหมอกับชมพูแพรหายไป ท้ิงโน้ตไวส้ ั้นๆวา่ ไปตลาด อดบ่นไม่ไดว้ า่ ไปไม่รอเราเลยชมพแู พรกบั หมอไปเดินคุยกนั ที่อีกด้านหนึ่งของชายหาด ปรารภกันว่าไม่รู้ว่าสายชลมาถงึ หรือยงั ชมพูแพร ภาวนาขอให้สายชลกับฟ้าลดาลงเอยกนั ได้เร็วๆด้วยเถิด“เขาสองคนเป็นเนื้อคู่กัน ถึงจะจากกันไปนานหลายปี แต่ในที่สุดเขาก็กลับมาเจอกันเพราะความรักม่ันคงท่ีคุณชาร์ลมีให้น้องฟ้า ถึงทําให้ทุกอย่างจบลงด้วยดี” หมอวฒั นาพดู อยา่ งมนั่ ใจแลว้ หมอกบ็ อกชมพูแพรหนา้ เครยี ดๆวา่ ตนจะต้องไปอเมริกาวันมะรืน คราวนี้ไปนานแค่ไหนก็ยังไม่รู้ จับมือเธอบอกว่า “ผมอยากให้แพรรู้เอาไว้นะครับว่าความรักที่ผมมีใหแ้ พร จะไมม่ ีวนั เปลีย่ นแปลง”ชมพูแพรใจหาย ถามวา่ ถ้าตนตามไปหมอจะอนุญาตไหม หมอดีใจมากชวนไปพร้อมกนั เลยดไี หม เธอบอกว่าตนเตรียมตวั ไม่ทนั สัญญาว่าจะบนิ ตามไปภายหลัง ยังความปล้มื ปตี แิ ก่หมออยา่ งทสี่ ดุ

เกมร้าย เกมรกั 361oooooooสายชลไปถงึ บ้านรมิ ทะเลตามท่ีหมอวฒั นาโทร.บอก เขาใจหายเม่ือประตูหน้าบ้านปิดประตูหลังบ้านก็ปิด พยายามมองเข้าไปในบ้านก็ไม่มีคนอยู่ สายชลวิ่งเตลิดไปตามชายหาด กวาดตามองหาฟา้ ลดาไปท่วัแลว้ สายชลก็ยิ้มออก ดีใจสุดๆ เม่ือเห็นฟ้าลดานั่งหย่อนเท้าแช่นํ้าทะเลเล่นอยู่ เขาว่ิงเขา้ ไปหารอ้ งเรียกสุดเสียง“นางฟ้า...”ฟ้าลดาหันมอง ดว้ ยความปีติ ถามว่ารูไ้ ดไ้ งว่าตนอยู่ท่ีน่ี สายชลบอกว่าหมอโทร.บอกแล้วถามอย่างตัดพ้อว่าทําไมต้องหนีตนมาอีก เธอบอกว่า “ฉันยังจําเร่ืองระหว่างเราไมไ่ ด”้“สายชลไม่สนใจว่านางฟ้าจะจําได้หรือไม่ได้ ความทรงจําสามารถสร้างกันใหม่ได้ ส่ิงที่สายชลต้องการรคู้ อื นางฟา้ รักสายชลรึเปล่า”สายชลมองด้วยแววตาเว้าวอนจนฟ้าลดาเขิน สุดที่จะฝืนใจตัวเองต่อไปได้ ถามว่าขนาดน้ีแลว้ ยงั ดไู ม่ออกอกี หรือวา่ ตนรักเขาหรอื ไม่รักสายชลยงั มองอยา่ งพนิ จิ พจิ ารณา จนเห็นสร้อยเส้นน้ัน เป็นคําตอบท่ีทําให้สายชลยิ้มกวา้ งอยา่ งดใี จเป็นทสี่ ุด ลุกขน้ึ กระโดดโลดเตน้ ตะโกนเหมอื นจะประกาศให้ท้ังโลกได้ยินวา่“วู้ๆ...วู้ๆนางฟ้ารักสายชล...นางฟ้ารักสายชล ได้ยินไหม...” แล้ววิ่งกลับมากอดฟ้าลดา เธอกอดตอบด้วยความรัก สายชลพร่ําบอกเธอว่า “นางฟ้า...สายชลมีความสุขมากเหลือเกิน ช่วั ชวี ติ จะไมม่ วี ันลมื วันน้เี ลย...”ทั้งค่ผู ละจากกอด มองหนา้ กนั อยา่ งมีความสุข ฟา้ ลดาบอกเขาว่า