วรรณกรรมรางวัลพานเเว่นฟ้า พ.ศ. ๒๕๖๐

“เราไดบ้ นั ทกึ เลขรหสั ของกลอ่ งสมบรู ณแ์ บบทง้ั หมดทตี่ อ้ งสงสยั วา่ มสี ว่ น ในความผิดครัง้ นไ้ี ว้แล้ว” ผมใจหายวาบ เลขรหัสของแต่ละกล่องเกิดจากเลขบัตรประชาชนของ เจา้ ของผรู้ บั กลอ่ งมา ซงึ่ ในทนี่ ค้ี อื ภรรยาผม นกึ ไปถงึ ขา่ วการจบั กมุ ผตู้ อ่ ตา้ นรฐั บาล และโดนขงั ลมื ทเี่ พอ่ื นผมเคยสง่ มาใหด้ ู ไมว่ า่ จะเปน็ ขา่ วจรงิ หรอื ขา่ วปลอมกช็ วนให้ ขนลุก พอตง้ั สตคิ ดิ ดดู ๆี มนั จะเปน็ ไปไดย้ งั ไงทเี่ พอ่ื นของผมจะอยรู่ อดในฝรง่ั เศส ไดน้ านขนาดนน้ั ในเมอ่ื แมแ้ ตภ่ าษาองั กฤษมนั กส็ อบตกซำ้� แลว้ ซำ้� เลา่ แลว้ ไอท้ ฤษฎี สมคบคิดว่ารัฐบาลแทรกข่าวด่วนปิดข่าวฉาว จ้างส�ำนักข่าวบ้าบอเล่นข่าวไร้สาระ มากลบข่าวทุจริตของตัวเอง ฟังยังไงก็ออกจะเป็นเรื่องเกินจริง น่ีโลกยุคออนไลน์ แล้ว คนเราจะปิดข่าวกลบข่าวขนาดนั้นได้อย่างไร แต่ผมดันหลงไปเชื่อเร่ือง ปญั ญาออ่ นพรรคน์ ้ี อนาคตของเราสองคนก�ำลงั จะวบู ดบั ลงเพราะผมดนั ไปเลน่ บท นักปฏิวัติบ้าๆ น่ัน ขณะท่ีมือก�ำลังจะกดปุ่มปิดกล่องเพื่อหนีความผิด ก็นึกได้ว่า รฐั บาลไดบ้ ันทึกเลขรหัสทง้ั หมดไว้แลว้ “หลายคนที่พยายามตดิ ตอ่ เพอ่ื นในเครอื ข่ายกอ่ การร้าย หรือหลายคนท่ี ร่วมปล่อยข่าวให้ร้ายรัฐบาลในโลกออนไลน์ ทั้งหมดนั้นเราก�ำลังขยายผลและบุก เข้าจับกุมไปแลว้ บางส่วน...” ใจชน้ื ขนึ้ นดิ หนอ่ ย โชคดที ผ่ี มยงั ไมไ่ ดต้ อบอเี มลฉบบั ทโ่ี ดนบลอ็ กของเพอื่ น นกั เขียน หรือไปโพสตข์ อ้ ความสุม่ เส่ียงในโลกออนไลน์ อยา่ งมากกแ็ คค่ ุยกับเพื่อน นกั ปฏิวตั ิซ่งึ คงไมม่ ใี ครอดั เสียงไว้ คงไมม่ ีหลักฐานอะไรมาเอาผดิ กันได้ แต่ไม่สิ...ถา้ เพ่ือนร่วมภาคีฯ ในออฟฟิศทะเล่อทะล่าถูกจับแล้วซัดทอดมาถึงผมล่ะ...หรือ สญั ญาณอนิ เทอรเ์ นต็ ในกลอ่ งบนั ทกึ ไวว้ า่ ผมอา่ นขา่ วโจมตรี ฐั บาลมานานนบั เดอื นละ่ บางทอี าจต้องลภี้ ยั ไมส่ ิ อาจมีทางแกต้ ัว...อาจยังพอแกต้ วั ไดว้ า่ เป็นการ ตกหลมุ แผนการก่อการรา้ ย ผมรบี คิดแผนเอาตัวรอดดว่ นจี๋ 100 วรรณกรรมรางวลั พานแวน่ ฟา้ Downlode จากเพจ รางวัลพานเเวน่ ฟา้

“เราเชอ่ื เหลอื เกนิ วา่ ประชาชนชาวไทยเปน็ ผมู้ สี ตปิ ญั ญาสงู ไมห่ ลงกลการ ก่อการรา้ ยง่ายๆ และซ่อื สัตย์ต่อประเทศชาตเิ สมอมา...” ชะ...ใช่ ผมคิดในใจ หรอื ถา้ มีต�ำรวจมายนื ตรงหนา้ ผม ผมจะตะโกนคำ� ว่าใชค่ รบั ออกไปเต็มเสยี ง “เราจงึ ขอตอบแทนความซอ่ื สตั ยข์ องทา่ นดว้ ยการเปดิ รายการภาพยนตร์ พเิ ศษแทนทร่ี ายการทเ่ี ปน็ ภยั ตอ่ ความมน่ั คงดงั กลา่ ว และปลดลอ็ กเวบ็ ไซตย์ อดนยิ ม เฉพาะในกลอ่ งทรี่ ฐั บาลไดบ้ นั ทกึ รหัสไว้แลว้ เพ่ือให้ประชาชนที่รักยงิ่ ได้ผอ่ นคลาย ความเครียดจากการงาน จะได้มีก�ำลังใจท�ำงานเพ่ือชาติต่อไป พรุ่งน้ีพบกันใหม่ที่ ช่องน้ีเวลาเดมิ สวสั ดีคะ่ ” ขณะผมก�ำลังมึนงงกับค�ำพูดของหญิงสาว ภาพก็ตัดมาเป็นใบหน้าของ ดาราสาวท่ีผมคุ้นเคย นี่มันน้องอิโอริ โคงาว่า ดาราหนังโป๊ในดวงใจ ก�ำลังค่อยๆ เปล้ืองผ้าทีละชิ้น รัฐบาลจะฉายหนังโป๊ผ่านทีวี! แล้วเว็บไซต์ท่ีว่าจะปลดล็อกล่ะ? ผมพุ่งไปที่คอมพิวเตอร์ กรอกชื่อเว็บไซต์ท่ีผมมักจะเข้าไปดาวน์โหลดหนังลามก คราวนไ้ี มม่ คี ลปิ พระเทศนม์ ากวนใจอกี แลว้ มแี ตภ่ าพของหญงิ สาววยั กำ� ดดั มากหนา้ หลายตาเปลือยกายเต็มพรืดในหน้าเว็บไซต์พร้อมให้ผมกดดาวน์โหลดหรือรับชม แบบออนไลน์ ไม่เพียงแต่เว็บไซต์หนังลามกเท่าน้ัน เว็บใต้ดินทั้งหลายที่แจกเพลง แจกหนัง และโปรแกรมละเมิดลิขสิทธ์ิก็เข้าได้โดยไม่มีการบล็อกอีกต่อไป เหลือก็ แต่เว็บข่าวฉาวของรัฐบาลเท่านั้นที่ผมไม่ได้ลอง และไม่อยากจะลองเข้าอีกเป็น คำ� รบสอง ผมมองหนา้ จอทงั้ สองสลบั กนั แลว้ แคน่ หวั เราะออกมากอ่ นจะทรดุ ลงเกา้ อ้ี ไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกอย่างไรดี ความรู้สึกของนักปฏิวัติที่เหมือนเหรียญตราให้ผมยืด เต็มอกเพ่ิงจะหล่นลงพ้ืนแตกกระจายเม่ือก้ี ครั้นจะหยิบกลับมามันก็ไม่งามสง่า เหมือนเดิมแล้ว มองไปท่ีภาพในจอโทรทัศน์ นกั แสดงชายเร่มิ รกุ เขา้ หานอ้ งอิโอริ... ผมนึกถงึ คำ� พูดของพธิ ีกรสาวเมอ่ื สักครู่ เธอวา่ รายการพเิ ศษพวกนจ้ี ะฉาย “เฉพาะ กล่องท่ีรัฐบาลได้บันทึกรหัสไว้แล้ว” น่ีคือการข่มขู่? แบล็กเมล์? หรือติดสินบน? ประจำ� ปี ๒๕๖๐ 101 Downlode จากเพจ รางวลั พานเเวน่ ฟา้

ใจกระหวดั ถงึ นกั ปฏวิ ตั ริ ว่ มสาบานทง้ั สองในออฟฟศิ พรงุ่ นท้ี งั้ สองคนจะทำ� หนา้ ยงั ไงบ้าง จะยม้ิ หวั เราะกบั เร่ืองบา้ ๆ ที่เกดิ ขึ้น หรือแกล้งท�ำเป็นไม่รู้จกั กนั อกี ต่อไป ผมต้ังสติทบทวนเร่ืองราวทั้งหมดแล้วถอนหายใจ บางทีเร่ืองทั้งหมดอาจ เป็นแค่ฝันรา้ ย...ผมก็คงเหมือนอีฟท่เี ผลอกนิ แอปเปลิ้ ตามค�ำยุยงของงฉู อ้ ฉล ซำ้� ยงั ส่งแอปเปิ้ลต้องสาปให้อดัมด้วย เพียงแต่ตอนน้ีผมสับสนเกินกว่าจะบอกได้ว่าใคร เป็นงู และใครเป็นอดัม ลีลาเร่าร้อนของน้องอิโอริบนหน้าจอชวนให้บางส่วนในร่างกายของผม คกึ คัก อันทจ่ี ริงไมว่ ่าจะเป็นความรู้สกึ ของนักปฏวิ ตั หิ รือการดูหนังโป๊ ผมกห็ า่ งเหนิ กบั มนั มานานและเรม่ิ รสู้ กึ วา่ ธรรมชาตโิ หยหาเรอ่ื งพรรคน์ มี้ ากแคไ่ หน ผมนงั่ ตวั เกรง็ บนเก้าอี้สองสามคร้ังกว่าหนังจะจบลง แต่ดูเหมือนว่ายังไม่อิ่มพอ จึงปิดโทรทัศน์ และกระโจนมุดผ้าห่ม หอมแก้มภรรยาสดุ ท่รี กั เป็นการโหมโรง “อกี แล้วเหรอ ตอนหวั คำ�่ ก็พอแล้ว ไมเ่ อาแลว้ นะ จะนอน” แต่ทา่ ทีของ เธอเหมือนจะตรงกนั ขา้ ม “ถามอะไรหน่อยส”ิ “ออื ฮ”ึ เธอหลับตาพร้ิมเมอ่ื จมกู ผมเรมิ่ ซกุ ซน “อยา่ งผมนพ่ี อจะกลบั ไปเปน็ วีรบุรุษนักปฏิวตั ิได้ไหม” “ไหวเหรอ” เธอหวั เราะ เออื้ มมอื มาจบั พงุ กะททิ ย่ี านยว้ ย “แกแ่ ลว้ เรานะ่ อ้วนดว้ ย ไมไ่ หวหรอก ปล่อยให้เปน็ หน้าทค่ี นหน่มุ ๆ ไปเถอะ” ผมชะงักนิดหน่ึง แต่ไม่มากพอให้ภรรยาผมจับสังเกตได้ ค�ำพูดของเธอ ปลดเปลือ้ งความรสู้ ึกท่ผี มแบกไวเ้ มอ่ื ครู่จนหมดส้นิ นน่ั สิ คนทีเ่ ป็นเดือดเลอื ดร้อน ไปกับเรื่องแบบน้ีควรจะเป็นคนหนุ่ม โลกนี้ยังมีคนวัยหนุ่มท่ีพร้อมจะแบกฝันแห่ง นักปฏิวัตเิ พอ่ื เปล่ยี นแปลงโลกอกี มากมาย “จติ วญิ ญาณเสรขี องมนษุ ย์ไม่เคยตาย จติ วญิ ญาณแห่งการปฏิวัติไมเ่ คย ตาย...” แวว่ เสยี งภาคแี หง่ เสรภี าพดงั ขน้ึ ในหวั ผมตอกกลบั “แตม่ นั แกช่ ราไดโ้ วย้ !” 102 วรรณกรรมรางวลั พานแวน่ ฟา้ Downlode จากเพจ รางวลั พานเเวน่ ฟา้

แวบหนงึ่ ผมคดิ ถงึ เพอ่ื นนกั เขยี นทฝี่ รงั่ เศส เพอื่ นนกั ปฏวิ ตั ริ ว่ มสาบาน และ ทุกคนที่มาเกี่ยวข้องกับเร่ืองบ้าๆ น่ี บางทถี า้ ไมม่ พี วกเขา เจ้ากลอ่ งนนั่ ก็คงไมม่ ที าง ‘สมบรู ณแ์ บบ’ ไดเ้ หมือนตอนนี้ ภาพทง้ั หมดคอ่ ยๆ กลืนเปน็ เนอื้ เดยี วกนั กอ่ นจะ จางลงจนขาวโพลนไปหมด เมื่อวินาทีของการตะกายสวรรค์มาถึง ใจผมกลับไพล่ ไปถงึ เจา้ กลอ่ งบา้ นนั่ ผมเคยเกลยี ดชอื่ มนั แตต่ อนนร้ี กั มนั ฉบิ หาย คอยดเู ถอะ พรงุ่ น้ี ผมจะตามเสพสขุ จากรายการพเิ ศษรอบดึกและเว็บไซต์ที่คนุ้ เคยให้หน�ำใจ ประจำ� ปี ๒๕๖๐ 103 Downlode จากเพจ รางวัลพานเเวน่ ฟ้า

Downlode จากเพจ รางวลั พานเเวน่ ฟา้

คนคดิ เลข โฆษิต มโนมัยอุดม (๑) ๕ + ๘ = ๑๓ + ๖ = ๑๙ + ๔ = ๒๓ + ๙ = ๓๒ พจน์ตะหวัดปากกาลงบนเศษกระดาษแผ่นเล็กๆ เหมือนอย่างปกติที่เขา เคยท�ำเป็นประจ�ำ เขาเงยหน้าขึ้นมองดูว่ามีใครเฝ้าจ้องมองพฤติกรรมของเขาอยู่ หรือเปลา่ เมอื่ ไมเ่ ห็นมใี ครผิดสังเกต เขาก็กม้ หน้าลงเขียนต่อไป ๒๑ + ๗ = ๒๘ + ๘ = ๓๖ + ๓ = ๓๙ + ๑ = ๔๐ เขาหยดุ พลกิ ข้อมอื ดูนาฬิกาว่าจวนหมดเวลาพกั กลางวนั หรอื ยงั ชว่ งนนั้ เองสายลมพดั มาเบาๆ ทำ� ใหก้ ระดาษโนต้ ใบเลก็ ๆ ทเ่ี ขาใชค้ ดิ เลขปลวิ ไป เขาทำ� หนา้ ตกใจเล็กน้อย พร้อมกับรีบลุกพรวดพราดตามไป ราวกับว่ามันเป็นรายงานส�ำคัญ ของบริษทั ท่ผี ู้จัดการส่งั ใหพ้ มิ พ์ก็ไมป่ าน เพยี ง ๓–๔ ก้าว พจนก์ ไ็ ปถงึ ตรงจุดทกี่ ระดาษใบนัน้ ตกอยู่ เขารีบตะปบ ขน้ึ มา ทำ� ใหใ้ นองุ้ มอื ของเขากำ� เอาเศษใบไผส่ เี หลอื งตดิ ขนึ้ มาพรอ้ มกบั กระดาษโนต้ โดยไม่ได้ตงั้ ใจด้วย ประจ�ำปี ๒๕๖๐ 105 Downlode จากเพจ รางวลั พานเเวน่ ฟ้า

เขาหันกลบั ไปยังเกา้ อ้ีมา้ หินชดุ สนามใตร้ ม่ ไผ่น้ัน แล้วนง่ั ลงตามเดมิ เม่ือน่ังลงเรยี บร้อยแลว้ เขาก็คอ่ ยๆ แบมือออกชา้ ๆ ครนั้ เหน็ กระดาษโน้ต ในมอื พจน์กย็ ้มิ พรอ้ มท้ังถอนหายใจอยา่ งโลง่ อก แลว้ ใช้มอื ขา้ งซ้ายหยิบใบไผท่ ีละ ใบๆ ปล่อยท้งิ ให้ร่วงลงไปยังพน้ื หญ้าขา้ งๆ ตัวเขา...แลว้ เขาก็บวกเลขตอ่ ไป (๑๐) รถจีเอ็มซีสีเขียวขุ่นเขรอะด้วยคราบฝุ่นโคลน ที่พุ่งมาด้วยความเร็ว จอด ลงไม่ทันสนิทนัก ทหารนับสิบก็โดดลงจากรถ ไม่ต้องต้ังแถว ทุกคนรู้ภารกิจและ เปา้ หมายอยแู่ ลว้ ทงั้ หมดวง่ิ เหยาะๆ ไปตามถนน เสยี งรองเทา้ บตู๊ กระทบผวิ คอนกรตี ดังพรึบๆ ทหารทุกนายอยู่ในชุดลายพราง สวมหมวกโลหะมีแว่นกันฝุ่นกันแก๊ส คาดไว้หนา้ หมวก สร้างความตืน่ ตะลงึ ใหผ้ ูค้ นในอาณาบริเวณน้ันกนั ไปหมด ครเู่ ดียว กองกำ� ลังตดิ อาวุธชุดน้นั ก็วิง่ มาถึงเป้าหมาย ซง่ึ อยหู่ ่างจากจดุ ท่ี รถจีเอ็มซีพุ่งหัวจอดเม่ือมองเห็นโต๊ะม้าหินชุดสนาม ซึ่งมีชายผู้หน่ึงน่ังอยู่...น่ันคือ เป้าหมาย นายทหารผู้อยู่หน้าแถวสุด ยืดแขนยกมือขวา ให้สัญญาณให้ทุกคนหยุด และเปล่ียนเป็นชะลอฝีเท้า ทหารทุกนายประทับเอ็ม ๑๖ ที่ถือไว้เปลี่ยนเป็น ทา่ เตรยี มพรอ้ มที่จะเล็งยิงได้ทันทที ั้งหมดคอ่ ยๆ กา้ วช้าๆ ไปยังเปา้ หมาย พจน์เพ่ิงเงยหน้าจากแผ่นกระดาษใบเล็กๆ บนโต๊ะหินข้ึนมาเหลียวมอง เพราะร้สู ึกเหมือนมีกลุ่มกอ้ นอะไรบางอย่างสีเขียวเข้มเคลื่อนมาใกลๆ้ เขาขมวดคว้ิ ดว้ ยความสงสยั เมอื่ เหน็ หนว่ ยทหารอาวธุ พรอ้ มมอื เลง็ อาวธุ ประจ�ำกายมาในทศิ ทาง ที่เขานั่งอยู่ทุกคน เขารีบเหลียวดูอีกด้านหน่ึง ด้วยเข้าใจว่าคงมีสิ่งใดส่ิงหน่ึงที่เป็น อนั ตรายรา้ ยแรงเกดิ ขนึ้ หรอื ตงั้ อยตู่ รงนนั้ อนั เปน็ สาเหตใุ หก้ องทหารกลมุ่ นเี้ ลง็ ปนื ผ่านจุดที่เขานั่ง เลยไปยงั ส่ิงนั้นอกี ต่อหนึ่ง แต่ก็ไม่มีสิ่งใด พจน์มองเห็นแต่บริเวณสวนหย่อมของบริษัทที่เขาท�ำงาน ประจำ� อยู่ ตน้ คนู ทป่ี ลกู ไวเ้ ปน็ ระยะๆ พมุ่ ชบาทตี่ ดั แตง่ เปน็ แนวยาวทรงตวั แอลเตย้ี ๆ 106 วรรณกรรมรางวัลพานแวน่ ฟา้ Downlode จากเพจ รางวัลพานเเวน่ ฟา้

เปน็ ช่วงๆ คลา้ ยกับพาร์ทิชัน่ ตามหอ้ งทำ� งาน และอาคารสำ� นกั งาน ๒ หลังทอี่ ยู่ถดั ออกไปไม่ไกลนกั พจน์หนั กลับมายังหนว่ ยทหาร แตไ่ มท่ ันทเ่ี ขาจะเอย่ ปากถามวา่ จะให้เขาหมอบหรือหลบ เพื่อจะได้ไม่กีดขวางเป้าหมายของทหารเหล่าน้ันไหม นายทหารคนหนา้ สุดกส็ ง่ เสยี งข้นึ ไม่ถึงกับตะโกน แต่กด็ งั ฟงั ชัดโสตประสาท “หยดุ อยู่กบั ท่ี อย่าขยับ...ชูมือท้งั สองมอื ใหเ้ ราเหน็ ว่าคณุ ไม่มีอาวุธ” “หมายถึง ผมหรอื ใครครบั ” พจน์ละลำ่� ละลักเกอื บเหมือนตดิ อา่ ง “คณุ นัน่ แหละ...คนคดิ เลข” (๖) “คุณน่าจะอย่เู ฉยๆ ดีกวา่ นะ” พนักงานชายในแผนกเดียวกับเขาเอ่ยข้ึน พจน์ชะงักมือ ที่ก�ำลังกดน้�ำร้อนรินลงในถ้วยกาแฟนิดหนึ่ง ก่อนกดต่อ “มนั ก็ไมไ่ ดไ้ ปรบกวนอะไรใคร ไม่ใช่หรอื ครบั ” พนกั งานหญงิ จากแผนกบญั ชี กา้ วเขา้ มาในบรเิ วณแพนทรนี นั้ เธอคงไดย้ นิ บทสนทนากอ่ นหนา้ นน้ั พอดี จงึ พดู ขน้ึ ขณะเปดิ ตเู้ ยน็ วา่ “มนั คอ่ นขา้ งแปลกนะ่ คณุ พจน์ พวกเรา...เออ้ —ฉนั ไม่เคยเหน็ ใครนัง่ คิดเลขแบบนม้ี าก่อนเลยนะคุณ” “มนั เปน็ งานอดเิ รกของผม แคใ่ ชเ้ วลาวา่ งใชส้ มองคดิ อะไรซกั อยา่ งเทา่ นนั้ นะ่ ครับ” “แตบ่ างคนเขาคดิ วา่ การคดิ เลขของคณุ อาจเปน็ การเบยี ดบงั เวลาทำ� งาน นะ” พนักงานชายคนเดมิ แย้ง หวั หนา้ แผนกของเขากา้ วฉบั ๆ เขา้ มาในแพนทรี “รสู้ กึ วา่ ก�ำลงั คยุ อะไรกนั ซีเรียสกันเชยี วนะ” “หัวหน้าเคยได้ยินใครพูดถึงการคิดเลขของพจน์ว่ามันอาจท�ำให้เขาไม่ได้ ใช้เวลาท�ำงานอย่างเตม็ ท่เี ต็มเวลาบ้างไหมครับ” พนักงานชายกล่าวเป็นเชงิ ถาม พจน์หัวเราะในล�ำคอ “ผมขอยืนยันเลยว่า ไม่เคยคิดเลขในเวลาท�ำงาน นะครบั ” ประจำ� ปี ๒๕๖๐ 107 Downlode จากเพจ รางวัลพานเเว่นฟ้า

“อ๋อ เรื่องการที่พจนช์ อบนัง่ คดิ เลขน่เี องน่ะหรอื ” “ไม่ใช่แค่ในแผนกของหัวหน้านะคะ พนักงานแผนกอื่นๆ ที่เคยเห็น คุณพจน์น่ังคิดเลขในช่วงพักกลางวัน หรือช่วงเบรกบ่อยๆ หลายคนก็พูดถึง เหมอื นกันค่ะ” “โอ นม่ี นั ถงึ ขนาดลกุ ลามไปถงึ แผนกอนื่ ดว้ ยเชยี วหรอื ” หวั หนา้ รำ� พงึ เบาๆ “เท่าท่ีผมดูแลงานของพจน์ต้ังแต่เขาเข้ามาท�ำงานที่นี่ เกือบครึ่งปีแล้ว ก็ไม่มีจุด บกพรอ่ ง หรือข้อเสียหายล่าช้าอะไรแม้แตน่ ้อยนะ” พนกั งานหญงิ รีบกลืนแซนดว์ ชิ ทีก่ �ำลงั เคยี้ ว ซดชาซีลอนร้อนตาม เพ่อื จะ ได้เสนอความคดิ เห็นวา่ “เพอ่ื นๆ ในกล่มุ ของดฉิ นั เคยคยุ กนั วา่ มนั เป็นงานอดเิ รก ท่อี อกจะประหลาดๆ ซักหนอ่ ยนะ่ คะ่ ถา้ เปน็ เล่นกระบองเพชร สะสมแสตมป์ ถ่าย รปู หรอื วาดภาพระบายสี แบบทเี่ ขามหี นงั สอื ออกมาขายเปน็ ทน่ี ยิ มกนั ในชว่ งนี้ พวก น้ันกไ็ ม่แปลกหรอกนะคะ” หัวหน้าแผนกถอนหายใจ ก่อนพูดข้ึน “ถึงแม้จะไม่มีข้อบกพร่องในการ งาน แตผ่ มเองกก็ งั วลเรอ่ื งความแปลกประหลาดของการคดิ เลขนอี่ ยไู่ มน่ อ้ ยเหมอื น กันนะ ท่ีจริงผมเคยปรึกษาอย่างไม่เป็นทางการกับบรรดาหัวหน้าแผนกอ่ืนๆ ในที่ ประชมุ มาแล้วด้วย” “ถงึ ขนาดนั้นเชียวหรอื ครับ” พจนร์ ำ� พงึ พนกั งานอกี สองคนเสรมิ “ทำ� ไมไมท่ ำ� อะไรทเี่ หมอื นๆ กบั คนอนื่ เขาทำ� กนั ละ่ คะ”...“น่าจะจดั การอะไรซักอย่างนะครับ”...“ได้ผลสรปุ ยังไรครับ—คะ” หัวหน้าแผนกเอ่ยขึ้น “มันมีสองประเด็น ที่ซีเรียสกว่าท่ีพวกคุณคิดหรือ หวาดวติ กกันไปอีกเยอะเลยนะ” 108 วรรณกรรมรางวลั พานแว่นฟา้ Downlode จากเพจ รางวัลพานเเวน่ ฟ้า

(๔) เปน็ เวลาราว ๔ ทศวรรษแลว้ เหน็ จะได้ ทพ่ี จนเ์ ขา้ มาทำ� งานทบ่ี รษิ ทั แหง่ น้ี นา่ จะเปน็ หลงั จากเดอื นตลุ าคม ปี พ.ศ. ๒๕๑๔ แรกๆ นนั้ หลายคน หรอื แทบทกุ คน จะพากนั แปลกใจในพฤตกิ รรมของเขากว็ า่ ได้ ชว่ งใหมๆ่ นนั้ บางคนมองดดู ว้ ยสายตา สงสยั หลายๆ คนซบุ ซบิ กนั ถงึ การกระทำ� ของเขา บา้ งกถ็ งึ ขนาดทพี่ ยายามจะจบั ผดิ การกระทำ� ของเขา... “คณุ คิดเลขท�ำไม ทำ� ไมไม่อยู่เฉยๆ เหมือนคนอืน่ ” “คุณมอี ะไรผดิ ปกติทางจติ หรอื เปล่า” “เบยี ดบงั เวลาทำ� งานมัง้ ...แลว้ จะทำ� งานเต็มท่ีหรือเนย่ี ?” “บ่อนท�ำลายความม่นั คงของบริษทั !” ฯ ลฯ ในชว่ งนั้น พนักงานบางคนทำ� อยา่ งกบั ว่าเขาเป็นตัวเชือ้ โรค เวลาเขา้ ใกล้ เขา หลายคนแอบดอู ยหู่ า่ งๆ ทกุ ครง้ั ทเี่ ขาคดิ เลข เคยมพี นกั งานบางคนทเ่ี หน็ เขานง่ั คดิ เลขบอ่ ยๆ ดอดมาขา้ งหลงั แลว้ แยง่ เศษกระดาษทเี่ ขาใชค้ ดิ เลขไปดวู า่ มนั คอื อะไร แต่เม่ือเห็นว่าเป็นแค่การบวกตัวเลขเท่าน้ัน หลายๆ คร้ังเข้าคนพวกน้ันก็เลิกรา ไปเอง สว่ นบางคนทค่ี อ่ นขา้ งบา้ หวยกอ็ อกไปอกี แนวหนงึ่ ผา่ ไปคดิ วา่ ตวั เลขทเี่ ขา คดิ คำ� นวณบนแผน่ กระดาษนนั้ อาจเปน็ การใบเ้ ลขเดด็ บา้ ง หรอื คอยคดิ หาทางทจ่ี ะ ตีเป็นตวั เลข เพ่อื เอาไปซอ้ื หวยเสยี ทกุ ที แตเ่ มอื่ ไมเ่ คยมใี ครถกู หรอื เฉยี ดใกลเ้ คยี งแมแ้ ตค่ รง้ั เดยี ว ทา้ ยทส่ี ดุ พวกนนั้ กเ็ ลกิ ราไปเอง ประจำ� ปี ๒๕๖๐ 109 Downlode จากเพจ รางวัลพานเเวน่ ฟ้า

(๒) พจน์เดินข้ึนบันใดไปยังช้ันสาม ผลักบานประตูกระจกใสเข้าไป และเดิน ไปนั่งลงท่ีโต๊ะท�ำงาน เขามองดูนาฬิกาบนฝาผนังห้อง มันบอกเวลา ๑๒.๕๕ น. พนักงานในแผนกเดยี วกับเขาสว่ นหนง่ึ กลบั เข้าประจ�ำทก่ี นั แลว้ แต่กม็ บี างคนทย่ี งั ไม่กลบั มาจากการกินอาหารกลางวนั พจนต์ รกึ ตรองนิดหนึ่ง...ยังมเี วลาอกี ๕ นาที เขาคดิ ในใจ แล้วเขาก็หยิบเศษกระดาษเหลือใช้จากโต๊ะของเขามาใบหนึ่ง ดึงปากกา ออกมาจากกระเปา๋ เส้อื กดให้ไส้ปากกาย่นื ออกมา แลว้ ก็ก้มหน้าลงเขียน ๗ + ๘ = ๑๕ + ๒ = ๑๗ + ๔ = ๒๑ + ๕ = ๒๖ พนกั งานบางคนมองดเู ขาผา่ นๆ เพอื่ นคนหนง่ึ ทน่ี งั่ โตะ๊ ไมไ่ กลนกั เปรยขน้ึ วา่ “คณุ จะคิดเลขไปถงึ ไหน เดย๋ี วกจ็ ะถึงเวลาทำ� งานแล้ว” มเี สยี งหวั เราะประปรายจากเพอ่ื นรว่ มงานบางคนทอ่ี ยใู่ นหอ้ งนนั้ แตพ่ จน์ กไ็ มไ่ ดต้ อ่ ปากตอ่ ค�ำหรอื แสดงปฏกิ ริ ยิ าอะไร เพยี งแคผ่ งกหวั คลา้ ยรบั ค�ำ แลว้ นง่ั คดิ เลขต่อไปอีก ๓–๔ นาที จนเกือบถึงเวลาบ่ายโมงตรงนั่นแหละ เขาจึงหยุด...แล้ว หยิบกระดาษโน้ตใบน้ันท้ิงลงในถังขยะข้างโต๊ะ โดยไม่ได้ขย�้ำแต่อย่างใด กระดาษ ใบนั้นค่อยๆ ลอยลงไปยังก้นถังขยะอย่างช้าๆ จนกระท่ังลงไปกองอยู่กับกระดาษ โน้ตแผ่นเล็กๆ คล้ายๆ กนั อกี หลายแผน่ ในน้นั แล้วเขาก็เริ่มลงมอื ท�ำงานภาคบ่ายของเขา 110 วรรณกรรมรางวัลพานแว่นฟ้า Downlode จากเพจ รางวัลพานเเวน่ ฟ้า

(๗) พจน์น่ังอยู่บนเก้าอี้ไร้เท้าแขน เหมือนจงใจให้เขาน่ังไม่สบายเท่าไรนัก เบอื้ งหน้าของเขา โตะ๊ ถกู จัดเรยี งเปน็ รปู ตวั ยู โดยมเี ขานัง่ อยู่ข้างในช่องวา่ ง และอกี ด้านหนง่ึ ของตัวยู ทพี่ นักงานระดับหวั หน้าแผนก และกรรมการบริษทั สว่ นหน่งึ น่ัง เรียงรายเหมอื นลอ้ มเขาไวใ้ นกรอบ แสงไฟถกู ปรบั เรง่ ให้สวา่ งขนึ้ เล็กนอ้ ย แตไ่ ม่ถึงกบั เหมือนแสงไฟส่องหนา้ นักโทษหรือผู้ต้องสงสัย ในการสอบสวนของเจา้ หน้าทีต่ ำ� รวจ ตามทีเ่ ขาเคยเห็นใน หนงั สบื สวนอาชญากรรมหรอก พวกเขาเหลา่ นัน้ เป็นคณะกรรมการทบ่ี ริษทั แต่งตัง้ ข้นึ เพ่ือสอบสวนการ​ กระท�ำของเขา เนื่องจากพนักงานของบริษัทบางกลุ่มพูดจากันหนาหู แม้ว่าจะมี หลากแนวความคิด หลายประเด็นก็ตาม แต่เพ่ือให้เกิดความกระจ่างชัด และได้ ผลสรุปทถ่ี ูกต้องที่สดุ พจนจ์ งึ ตอ้ งตกเปน็ ผถู้ ูกสอบสวนในขณะน้ี “ดูตามประวตั ิของคุณแล้ว คุณไมเ่ คยเป็นคนไข้ หรือเคยเข้ารับการรกั ษา บำ� บดั ในโรงพยาบาลประสาท หรือโรงพยาบาลโรคจิตมาก่อน...คณุ ยนื ยันอย่างนน้ั ใชไ่ หม” นนั่ เปน็ หนงึ่ ในหลายประเดน็ ที่คณะกรรมการสอบสวนเขาอยา่ งเครง่ เครยี ด “การคิดเลขของคุณนั้น ท�ำให้ก่อความระส�่ำระสายในหมู่พนักงานของ บรษิ ทั เปน็ จำ� นวนมาก และขยายวงกวา้ งออกไปเรอื่ ยๆ จนกระทงั่ ...มนั อาจกระทบ ถึงความมั่นคงของบริษัทของเราทีเดียว” เป็นอีกแนวทางท่ีเขาโดนซักถามหนัก ราวกับไตส่ วนผู้กอ่ การร้าย หลงั จากผา่ นพน้ ไปนานกวา่ ๔ ชว่ั โมง ดว้ ยความเครยี ดของเขา และความ อ่อนล้าของคณะกรรมการทุกคน ที่พยายามสอบถามย้อนกลับไปกลับมาซ้�ำแล้ว ซ้�ำอีก วนๆ กันไปมา เหมือนกับพยายามหลอกล่อให้เขาตายใจ จนเผลอปาก สารภาพ และยอมรับความผดิ ประจำ� ปี ๒๕๖๐ 111 Downlode จากเพจ รางวลั พานเเว่นฟา้

แตส่ ดุ ทา้ ย ทป่ี ระชมุ กป็ ดิ ลง โดยคณะกรรมการยงั ไมม่ ขี อ้ สรปุ เดด็ ขาดนกั แตก่ ด็ ูเหมือนพอใจระดบั หนง่ึ กบั คำ� ยนื ยันของพจน์ ทีว่ ่า “ผมแคช่ อบท�ำสงิ่ ทีแ่ ตกต่างและไม่เหมอื นคนอืน่ เท่านน้ั ครับ” (๕) ตัวเลขท่พี จนน์ ำ� มาคดิ คำ� นวณนัน้ เขาเปน็ คนคดิ ข้ึนเอง แบบด้นสดลว้ นๆ ไม่ได้เอามาจากไหน หรือไปคัดลอกเลียนแบบมาจากต�ำรับต�ำราใดเลยแม้แต่น้อย โดยมากกจ็ ะเปน็ ตวั เลขหลักหนว่ ยธรรมดา นำ� มาบวกกันตอ่ เน่อื งไป ๔–๕ ชดุ แลว้ ก็เริ่มต้นใหม่ อย่างนั้นไปเรื่อยๆ ท่ีจริงเขาก็ไม่ได้จ�ำเพาะเจาะจงว่าจะต้องคิดเลข ด้วยการบวกโดยเฉพาะแต่ประการใด บางครง้ั เขาก็คิดเลขด้วยการลบปะปนไปกับ การบวกดว้ ย เพยี งแตส่ ว่ นมากเขาจะคดิ เลขดว้ ยการบวก เพราะมนั งา่ ยและสะดวก ทสี่ ุด เขาเองกไ็ มร่ เู้ หมอื นกนั วา่ อะไรเปน็ สาเหตทุ ที่ �ำใหเ้ ขาชอบคดิ คำ� นวณตวั เลข อยูต่ ลอดเวลาเชน่ น้ี และทำ� ไมเขาถึงไม่สามารถหยดุ ย้ังตัวเองไม่ใหท้ �ำเช่นนน้ั ได้ แมแ้ ต่ค�ำถามท่ีว่า มนั เร่มิ ตน้ ข้ึนมาต้ังแต่เมือ่ ไหร่ก็เช่นกัน…เขาไม่สามารถ หาค�ำตอบใหก้ บั ใครหรอื แมแ้ ตก่ ับตัวเองได้ (๙) พนกั งานรว่ มบรษิ ทั เดยี วกบั เขาสองคนเดนิ ผา่ นไปหา่ งๆ คนทห่ี นมุ่ กวา่ หนั มามองดูพจน์นิดหนึ่งอย่างกับเห็นดาราหนังเก่าในต�ำนานหรือปูชนียบุคคล ก่อน ถามคนท่ีอายมุ ากกวา่ ว่า “นัน่ คนคดิ เลขก�ำลังคดิ เลขในแผ่นกระดาษใช่ไหมครบั ” 112 วรรณกรรมรางวัลพานแวน่ ฟ้า Downlode จากเพจ รางวลั พานเเว่นฟ้า

“ใช่ นน่ั ล่ะ คนคิดเลข” อีกคนรบั ค�ำ พจน์เห็นทั้งสองคนก�ำลงั เดนิ กลับบริษทั เขาสรปุ ในใจว่า คงเกือบถงึ เวลา เริ่มท�ำงานภาคบ่ายแล้ว ถ้าเขาเดินช้าๆ ตามปกติไปยังประตูบริษัทที่อยู่ห่างจาก ม้าหนิ น้ีไปราวๆ รอ้ ยเมตร เมื่อถึงแผนกท่เี ขาท�ำงาน ก็คงไดเ้ วลาท�ำงาน หรอื เกอื บ ถงึ เวลาพอดี เขาจึงลุกขนึ้ กา้ วช้าๆ มงุ่ หนา้ ไปยงั ประตูบานเดยี วกันนัน้ พนักงานสองคนเม่ือสักครู่เพิ่งผ่านเข้าประตูไป และยังคงอยู่ตรงบริเวณ หน้าประตูนั้น เพราะคนหน่ึงแวะดื่มน้�ำจากเคร่ืองท�ำน�้ำเย็นข้างประตู ทั้งสองยัง ชำ� เลอื งผา่ นบานประตกู ระจกออกไปแต่มองดพู จนต์ อ่ ไมไ่ ด้ เพราะประตกู ระจกนนั้ ติดฟลิ ์มสชี ากรองแสงแดดจงึ ทำ� ใหพ้ จนไ์ มร่ ูต้ ัว และสองคนน้นั กไ็ ม่ร้สู กึ วา่ พจน์เห็น วา่ พวกเขามองดูอยู่ ระหวา่ งทางเดนิ ไปยงั ประตบู รษิ ทั เมอ่ื ผา่ นถงั ขยะใบเขอื่ งทต่ี ง้ั อยรู่ มิ สนาม พจน์ก็ขยุ้มกระดาษโน้ตในมือนิดนึงพอให้เป็นก้อน ไม่ปลิวง่าย แล้วก็หย่อนท้ิงถัง ขยะไป... พนกั งานคนสงู อายกุ วา่ เอย่ ขึ้น “ยังเหมอื นสมยั ก่อน ไมม่ ีผดิ เขาแคค่ ิดเลขในกระดาษ...แลว้ ก็ทงิ้ ไป” “แต่จากเรื่องราวที่เคยฟังมา เขากล้ามากเลยนะครับ ท่ีไม่หว่ันไหวกับ ขอ้ ครหาและเสยี งจากคนรอบข้าง” “กเ็ พราะเขากลา้ ยนื ยนั ความเชอ่ื ของเขา แมแ้ ตก่ บั คณะกรรมการสอบสวน น่ันล่ะ หลังจากน้ันพวกเราพนักงานบริษัทนี้ทุกคน ถึงได้ยกย่องช่ืนชมเขามาจน กระท่ังทกุ วันน”้ี แล้วทั้งสองก็เดินเล้ียวไปยังห้องท�ำงานแผนกของตน ก่อนที่พจน์จะเดิน เข้าประตูบานน้นั ประจำ� ปี ๒๕๖๐ 113 Downlode จากเพจ รางวลั พานเเว่นฟา้

(๘) พนกั งานบัญชสี าวหัวเราะเสียงใส “บา้ ดีไหมล่ะ...นนั่ ล่ะ ทีพ่ วกเราคิด จนิ ตนาการกัน” พนักงานชายแผนกเดียวกับพจน์ วางถ้วยกาแฟลงบนโต๊ะกลมขนาดเล็ก ทมี่ เี พยี งตวั เดยี วในแพนทรี “นงั่ ลง คยุ กนั กอ่ นดกี วา่ พจน”์ พรอ้ มพยกั หนา้ เปน็ เชงิ เชญิ ชวนพนกั งานบัญชีสาวดว้ ย พจน์เล่ือนเก้าอ้ีแล้วนั่งลง เขายังคงชอบอะไรแปลกๆ อยู่ตามเดิม แม้จะ ประหลาดใจกับภาพฝันเฟือ่ งทเี่ พอื่ นสาวจากแผนกบญั ชเี ล่าไปหยกๆ ไม่ทันที่ใครจะเอ่ยอะไร หัวหน้าแผนกของพจน์ก็ก้าวเนิบนาบเข้ามา คง เพราะเป็นช่วงท่ีไม่มีงานเร่งรีบนัก ท�ำให้ใบหน้าของเขาผ่อนคลายลงไปมาก หรือ อาจจะเป็นเพราะผลการสอบสวนก็เปน็ ได้ “เอา้ เจอสามคนเดิมน่อี ีกแล้ว แตต่ อนนผี้ ลการสอบสวนออกมาแลว้ ข้อ ขดั ขอ้ งสงสัยต่างๆ คงผา่ นไปหมดแลว้ และพจน์ก็คงสบายใจแลว้ นะ” “ใชค่ รบั หัวหน้า” พนักงานชายรับคำ� “แต่ถ้าหวั หน้าไม่รีบ กน็ ัง่ ฟงั เรือ่ ง ท่มี ีพนกั งานบางคนจินตนาการเกี่ยวกับคนคดิ เลขหนอ่ ยไหมครบั ” หัวหน้านั่งลงแทนค�ำตอบ “ฟังดูเหมือนจะเป็นเรื่องน่าสนุกนะ ไหนลอง เลา่ มาซ”ิ “คอื อยา่ งนคี้ ะ่ หวั หนา้ ” พนกั งานบญั ชสี าวทำ� ตาลกุ วาว กอ่ นเลา่ ตอ่ “ดฉิ นั เพ่ิงกล้าเลา่ ให้พจนฟ์ งั คะ่ ว่าชว่ งท่ีพฤติกรรมของเขาถกู สงสัยไปตา่ งๆ นานาหลาย ประเด็นน่ัน ท่ีหนักที่สุดก็ถึงขนาดมีคนวิตกว่า มันเกี่ยวโยงไปถึงความมั่นคงของ​ บริษทั ไหม” ผู้ฟงั ทงั้ สามนงิ่ ฟงั โดยไม่มใี ครสอดแทรก “เพอ่ื นคนหนง่ึ บอกวา่ เขาเคยจนิ ตนาการไปไกลถงึ ขนาดวา่ บรษิ ทั อาจจะ 114 วรรณกรรมรางวัลพานแว่นฟ้า Downlode จากเพจ รางวลั พานเเว่นฟ้า

ต้องแจ้งไปยังหน่วยงานของรัฐบาล แล้วมีการส่งกองก�ำลังทหารเข้ามาควบคุมตัว คนคิดเลขของเราไปสบื สวนในคา่ ยทหารเลยทีเดียวค่ะ” (๓) หากเปน็ ชว่ งกอ่ นนน้ั พจนจ์ ะทง้ิ เศษกระดาษทเ่ี ขาคดิ เลขโดยไมข่ ยำ้� แบบนี้ ไมไ่ ดเ้ ดด็ ขาด เพราะจะตอ้ งมคี นแอบมารอ้ื คน้ กระดาษเหลา่ นน้ั จากถงั ขยะ หรอื ไมก่ ็ รีบมาคุ้ยเข่ียเก็บไปเป็นหลักฐาน ราวกับมันเป็นเอกสารส�ำคัญทางประวัติศาสตร์ หรอื พยานวตั ถใุ นแผนกอาชญากรรมก็ไม่ปาน แตเ่ ดยี๋ วน.ี้ ..เขาหนั ไปมองดถู งั ขยะแลว้ อดยมิ้ ไมไ่ ดเ้ มอื่ นกึ ยอ้ นไป ตอนนถี้ งึ แมเ้ ศษกระดาษจะแผแ่ บหลาใหเ้ หน็ ชดั ๆ กไ็ มม่ ใี ครหวนั่ กลวั หรอื เคลอื บแคลงสงสยั “คนคิดเลข” อกี แลว้ ... (๑๑) คณะกรรมการมคี ำ� ชแ้ี จง สน้ั ๆ เปน็ บนั ทกึ ขอ้ ความ นำ� มาตดิ ประกาศไวใ้ ห้ ทราบโดยท่ัวกันว่า สาเหตุท่ีพจน์สามารถคิดเลขตามปกติต่อไปได้ เน่ืองจากว่า ภายในบรษิ ทั มกี ารดำ� เนนิ การตา่ งๆ และความคดิ ความเชอื่ ทอี่ งิ อยบู่ นหลกั การของ ระบบประชาธปิ ไตย ในเมอ่ื การคดิ เลขไมผ่ ดิ กฎระเบยี บอยา่ งใด และไมไ่ ดท้ ำ� ใหใ้ คร เดอื ดรอ้ น กเ็ ปน็ สทิ ธขิ องเขาท่ีจะบวกเลขเชน่ นั้นได้ต่อไป น่ันเป็นสาเหตุท่ีบริษัทไม่ได้ลงโทษอะไรพจน์ และยังคงอนุญาตให้เขา ทำ� งานท่นี นั่ ต่อไป และนั่นเปน็ สาเหตุ ท่ีพจนเ์ ลอื กทำ� งานทน่ี ี่ สบื มาจนถงึ ทกุ วันน้ี ****************** ประจำ� ปี ๒๕๖๐ 115 Downlode จากเพจ รางวัลพานเเวน่ ฟา้

Downlode จากเพจ รางวลั พานเเวน่ ฟา้

ใครผิด? จติ ประภสั สร ลมในเดือนเมษาพัดพาไอความร้อนมากระทบผิวสัมผัสกลางแสงแดดจัด ยามเทย่ี งวนั เดก็ ชายออ่ นปลอ่ ยแขนเสอื้ เชติ้ ลายใบไมท้ พี่ บั ไวเ้ หนอื ขอ้ ศอกลงมายาว คลุมข้อมือ ดึงหมวกแก๊ปซึ่งเหน็บแลบพ้นขอบกางเกงด้านหลังข้ึนมาสวม เร่งรัด เดินตัดข้ามสะพาน ผ่านเข้าสู่เส้นทางด้านหลังวัดดงธรรม ลัดเลาะเลี้ยวเข้าไปยัง เตน็ ทผ์ า้ ใบสแี ดงชาดอนั ดารดาษดว้ ยดอกไมธ้ ปู เทยี น ออ่ นทกั ทายแตะไหลเ่ ดก็ ชาย พุงโตวัยไล่เล่ียกันซ่ึงน่ังหาวปากกว้างอยู่หลังตู้รับบริจาคที่ติดประกาศว่า “ท�ำบุญ ดอกไมธ้ ูปเทียน ชดุ ละ ๒๐ บาท” เขาชะเง้อมองผู้คนในโบสถท์ ่หี ากมเี วลาอาจนับ ได้เลยว่ามีจ�ำนวนเท่าใด ก่อนส่ังสายตาเบนไปทางวิหารด้านขวา ร่างเล็กร่างใหญ่ หัวหงอกหัวด�ำยืนต่อแถวเรียงกันยาวราวขบวนรถไฟ อ่อนยืนอ้ึงเพียงนับหน่ึงถึงส่ี แลว้ รบี รรี่ ดุ ฝเี ทา้ ไปยงั บรเิ วณนน้ั ใหท้ นั ภารกจิ ทก่ี ำ� ลงั จะเรมิ่ ปา้ ยประกาศขนาดใหญ่ “รอรบั วัตถุมงคลจากหลวงพอ่ สทิ ธ์ิ ต่อแถวทีน่ ี่” ติดอยู่ที่ริมรัว้ เดิมขา้ งวิหาร ออ่ น ม่งุ ตรงไปดว้ ยทา่ ทางมาดม่นั พร้อมเสยี งในใจทีด่ งั กระชนั้ ขนึ้ ในหว้ งความคดิ ประจำ� ปี ๒๕๖๐ 117 Downlode จากเพจ รางวลั พานเเว่นฟ้า

“ผมจะท�ำหน้าท่ีให้ดีท่ีสุด งานต้องด�ำเนินไปด้วยความเรียบร้อย ผมจะ ไมย่ อมใหเ้ กิดความวุ่นวายขึ้นเดด็ ขาดครับพ่อ ผมม่ันใจว่าทำ� ได้แนน่ อน” เสียงประกาศผ่านไมโครโฟนของชายวัยกลางคนร่างท้วมท่ีน่ังหลบแดด ตัวบวมอยู่บนเกา้ อีเ้ หล็กสีเหลืองซดี ข้างทางเข้าวิหาร ดงั แทรกขน้ึ มา “ต่อแถวกันได้เลยนะครับ หลวงพ่อสิทธ์ิ เกจิอาจารย์ผู้เล่ืองช่ือ ท่านจะ มอบวัตถุมงคลให้กับญาติโยมที่มาร่วมบุญวันน้ีเป็นวันแรก จ�ำกัดสิทธ์ิเพียง หน่ึงร้อยชิ้นต่อวันเท่านั้นนะครับ ท่านปลุกเสกขึ้นมาด้วยพิธีกรรมท่ีศักดิ์สิทธิ์มาก เปน็ ของขลงั ของดี ใครไดไ้ ปครอบครองกจ็ ะนำ� มาแตค่ วามสขุ ความเจรญิ แคลว้ คลาด ปลอดภยั หากพกไวต้ ดิ กายรบั รองวา่ โรคภยั จะไมม่ าแผว้ พาน ทเี่ จบ็ กห็ ายเจบ็ ทปี่ ว่ ย กห็ ายปว่ ย” ชายวยั กลางคนคนั คอจนตอ้ งควา้ ขวดยาแกไ้ อมาจบิ แลว้ จงึ พดู ตอ่ “แต่ ทั้งน้ีทั้งนั้นทุกคนต้องตั้งอยู่ในกรรมดีและส่ังสมบุญมามากพอด้วยนะครับ อย่าง กระผมอาจจะพลัง้ เผลอกระทำ� ผิดศลี ผิดธรรมอยูบ่ า้ ง บุญก็เลยยงั ไม่ถึง กระผมจงึ ไมห่ ายป่วยเสียที” “ลุงเมา เมื่อคืนคงแอบไปจิบเหล้ามาอีกตามเคยใช่ไหมครับ” อ่อนแวะ มากระเซ้าผูท้ ม่ี ไี มโครโฟนคลอเคล้าข้างกายดว้ ยทา่ ทีสนทิ สนมกลมเกลยี ว “เอ็งไมต่ ้องมายงุ่ กบั ข้า ข้ากำ� ลังทำ� หน้าทีข่ องข้า เอง็ ไปทำ� หนา้ ท่แี ทนพ่อ เอง็ ให้ดีกพ็ อ อยา่ ให้เกิดเร่ืองละ่ ไปไดแ้ ล้ว” อ่อนย้ิมล้อแล้วเร่งเดินหัวร่ออ้อมไปด้านหน้า ผู้คนยืนต่อแถวเรียงตัวอยู่ ภายในรั้วเหล็กท่ีตั้งเป็นคอกเอาไว้ในแนวยาว เสียงของนายเมายังกระจายเข้ารูหู ผ่านทางเคร่อื งขยายเสยี งรุ่นปู่ “ของขลังของดี เกบ็ รักษาไวอ้ กี ไมก่ ปี่ กี จ็ ะมรี าคาค่างวดแพงข้นึ เป็นหลาย สิบเท่าเลยนะครับ จะหาซ้ือจากทีไ่ หนไม่ไดอ้ กี แล้ว มีแคส่ องรอ้ ยชน้ิ ในโลกเท่านัน้ เพียงท�ำบุญคนละสองพันบาท ทุกท่านก็จะได้รับวัตถุมงคลกลับบ้านไป รีบหน่อย นะครับ หลวงพอ่ ทา่ นฉันเพลเสร็จแลว้ อ้อ แต่อย่าลืมอยใู่ นความสงบดว้ ยนะครับ 118 วรรณกรรมรางวลั พานแว่นฟ้า Downlode จากเพจ รางวัลพานเเวน่ ฟา้

ทุกทา่ นทเ่ี คยมาคงจะทราบดวี ่าหลวงพ่อท่านไมช่ อบความวนุ่ วาย หากมเี รื่องมรี าว ทะเลาะเบาะแวง้ กนั จนเสยี งดงั เขา้ ไปถงึ กฏุ ิ รบั รองวา่ ทกุ อยา่ งเปน็ อนั ยตุ ิ ขอใหเ้ ขา้ ใจ ตรงกนั ดว้ ยนะครบั เราจะไมม่ กี ารแจกบตั รควิ ใครมากอ่ นตอ่ แถวกอ่ น ขอใหท้ กุ คน อยใู่ นระเบยี บดว้ ยนะครับ” ทุกอย่างด�ำเนินไปตามครรลอง อย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในหลาย สถานท่ี ซ่ึงมักจะมีการยื้อแย่งพัลวันจนเล่ือนชั้นเป็นข่าวดังมาแล้ว ลูกศิษย์ลูกหา ต่างรู้ดีว่าหลวงพ่อสิทธิ์เป็นพระที่พูดจริงท�ำจริง เคยมีคนที่ไม่เคารพกฎเกณฑ์คิด ท้าทาย จนทางกรรมการวัดต้องมอบหมายหน้าท่ีให้บิดาของอ่อนเข้ามาดูแล แต่ ระยะหลังน้ี ผูค้ มุ ควิ สุขภาพไมด่ ีนัก จงึ มกั โยนความรบั ผดิ ชอบไวใ้ นมือของลกู ชาย คนเดียว สตรีสูงวัยที่ใช้ร่มคันยาวต่างไม้เท้า เดินกระย่องกระแย่งเข้าไปข้างวิหาร บรเิ วณรอ่ งรอยตอ่ ของแผงเหลก็ ทกี่ น้ั เปน็ ทางเดนิ เชอ่ื มเสรจ็ สรรพไปยงั กฏุ ไิ มล่ บั ของ หลวงพ่อสิทธ์ิ หล่อนพยายามแทรกตัวเข้าไป แต่คนที่ยืนต่อคิวอยู่ด้านในกลับ พยายามดันร่างหล่อนถอยห่างออกมา เขาชักสีหน้าราวกับสตรีรุ่นป้าเป็นของ เน่าเหมน็ นา่ ขยะแขยงท่ีไมอ่ ยากเขา้ ใกล้แมแ้ ต่ปลายเลบ็ เด็กคมุ ควิ หน้าใหม่ไฟแรง รีบปรเ่ี ขา้ หา้ มปราม แตส่ ตรีร่นุ ปา้ ยงั ไม่มีทท่ี ่าวา่ จะยอมถอยร่นตนเองออกมา “ป้ารู้ไหมครับว่าก�ำลังจะสร้างปัญหาให้กับทุกคน” อ่อนดึงรั้งมือสตรีสูง วัยร่างอวบออกมาด้วยท่าทางละมนุ เพียงเพื่อให้หลอ่ นยินยอมดว้ ยทา่ ทีละม่อม “ขอรอ้ งละ่ นะลกู เอย๋ ปา้ เลอื ดลมไมค่ อ่ ยจะดี ถา้ ยนื ตอ่ ควิ นานๆ ปา้ คงตอ้ ง เป็นลมไปก่อนแน่ๆ ที่ดั้นด้นมาถึงน่ีเพราะป้านับถือท่าน อยากได้ของศักด์ิสิทธ์ิไป ใหห้ ลานสาวทปี่ ว่ ย จะไดห้ ายเจบ็ หายไขก้ บั เขาเสยี ที นก่ี ท็ ง้ิ หลานไวค้ นเดยี ว ถา้ เสรจ็ ธรุ ะเรว็ กค็ งกลบั ไปทนั ปอ้ นขา้ วเยน็ พอดี ถา้ กลบั ไมท่ นั หลานสาวปา้ คงจะรอ้ งงอแง นา่ ดู เจา้ ปุ้มเพง่ิ จะหกขวบกวา่ ๆ เอง ปา้ ท้ิงมานานก็เป็นหว่ งอยเู่ หมอื นกัน นกึ วา่ ประจำ� ปี ๒๕๖๐ 119 Downlode จากเพจ รางวัลพานเเว่นฟ้า

สงสารคนแก่เถอะนะลูกนะ” สตรีร่างอวบยกมือข้ึนพนมตรงร่องอก วิงวอนเสียง สนั่ เครอื ดวงตาพรา่ พรายดว้ ยหยาดนำ�้ อยา่ งฉบั พลนั ประหนง่ึ นกั แสดงในฝนั ทเี่ รยี ก น้ำ� ตาไดด้ ัง่ ใจตน อ่อนยืนลังเลอยู่เพียงชั่วครู่มิใช่ชั่วยาม ก่อนกระซิบเอ่ยขานข้างหูให้สตรี รุ่นป้าเดินตามต้อยๆ ไปยังประตูข้างชั้นในของกุฏิใหญ่ท่ีเปิดแง้มง้างค้างบานอยู่ เขาบอกกลุ่มคนท่ีทยอยเข้ามาทางประตูหน้าชั้นในว่า เขาพาสตรีสูงวัยออกไปเข้า ห้องน้�ำแล้วกลับมา ทกุ คนจะไดเ้ ขา้ ใจวา่ หลอ่ นตอ่ คิวเข้ามาก่อนหน้าพวกเขา ไมม่ ี ความสงสัยใคร่รู้ในหมู่ชน ไม่มีข้อกังขาให้สับสนข้องใจ เพราะบุคคลท่ีเอ่ยออกมา คือผู้กมุ อ�ำนาจในสถานการณ์ “ผมยอมชว่ ยเพราะเหน็ ใจ แลว้ กส็ งสารหลานปา้ นะครบั แตป่ า้ ตอ้ งสญั ญา กบั ผมวา่ หา้ มบอกใครเดด็ ขาด ไมอ่ ยา่ งนน้ั ผมจะโดนตำ� หนไิ ดว้ า่ บกพรอ่ งในหนา้ ท”่ี เดก็ ชายอ่อนยังคงใจออ่ นสมกับช่อื เรียงนามท่ีบดิ าขานเรยี ก “ป้าสญั ญาวา่ จะไม่บอกใครแมแ้ ต่คนเดยี ว ขอบใจมาก ขอใหเ้ จริญๆ นะ ลูก” สตรีสงู วัยย่นื ธนบัตรสีแดงท่ีมว้ นไว้คลา้ ยมวนบุหรส่ี ่งให้ อ่อนรบี ยัดใสก่ ระเป๋า กางเกงหลัง ตีหน้าใสตาซื่อเดนิ กลบั ออกมา สตรรี า่ งอวบแกม้ อมิ่ จงึ แยม้ ยม้ิ หยดยอ้ ยเมอื่ ทกุ อยา่ งเคลอื่ นคลอ้ ยสมความ มงุ่ มาดปรารถนา แต่สตรีสูงวัยอีกนางกลับถูกอ่อนหวงห้ามไม่ให้เข้าไป อีกหลายสิบชีวิตท่ี ต่อคิวอยู่เบื้องหน้าบานประตูก็เฉกเช่นกัน หากนับไล่ตามปริมาณผู้คน สตรีสูงวัย รา่ งผอมน่าจะมลี �ำดับท่หี นง่ึ ร้อยหอ้ ยท้ายพอดี เจา้ ตัวคงไมร่ ู้วา่ เกิดอะไรไม่ชอบกล แตส่ หี นา้ บนผวิ พรรณเรม่ิ ตกกระทแี่ สดงความสน้ิ หวงั รำ� ไร ทำ� ใหเ้ ดก็ ชายผรู้ อู้ ยแู่ กใ่ จ ชะงักไปช่วั คำ� นงึ ก่อนรำ� พงึ เบาๆ ราวปลอบจติ ตนเอง “ถ้าเราปล่อยให้ป้าคนอ้วนก่อเร่ืองวุ่นวาย ต้องมีคนผิดหวังกลับไป มากกว่าหน่ึงคนแน่นอน รวมทั้งป้าคนผอมด้วย แล้วหน้าท่ีของเราก็ต้องบกพร่อง 120 วรรณกรรมรางวัลพานแวน่ ฟ้า Downlode จากเพจ รางวัลพานเเวน่ ฟา้

ดไี มด่ พี อ่ อาจจะถกู ตำ� หนดิ ว้ ยอกี คน พอ่ เคยสอนวา่ ตอ้ งนกึ ถงึ ประโยชนข์ องคนสว่ น ใหญเ่ ปน็ สำ� คญั ใหป้ า้ คนผอมผดิ หวงั คนเดยี วนา่ จะเปน็ ทางเลอื กทด่ี ที สี่ ดุ แลว้ แกคง ไม่เดือดร้อนสกั เทา่ ไหร่ ถา้ อยากได้ พรงุ่ น้กี ็แคม่ าเข้าแถวใหม่ใหเ้ ร็วกวา่ เดมิ อกี นดิ คงไม่มใี ครตำ� หนิเราได้ นอกจากปา้ คนอว้ นจะไปบอกใคร แตแ่ กกค็ งไมท่ �ำแบบนัน้ เพราะจะกลายเป็นคนผิดไปดว้ ย เราตอ้ งเชือ่ มนั่ ในส่ิงทีต่ ดั สินใจไปแลว้ เงนิ ทองเรา กไ็ มไ่ ดค้ ิดเรียกร้องซะหน่อย แคแ่ กให้มา แล้วเรารับไว้กเ็ ทา่ นัน้ เอง” ออ่ นหารู้ไปไกลกวา่ นนั้ หลังเข็มนาฬิกาเดนิ หนา้ ไปไม่กี่ชวั่ โมง ปา้ คนอ้วน ท่ีเขาเอ่ยถึงกลับไปน่ังแก้มปริอยู่ในบ้านหลังใหญ่ ยืดอกอันอวบอ่ิมกระหยิ่มใจ ภาคภูมิในมารยาหญิงแก่ที่ล่อหลอกเด็กชายจนเชื่อแน่สนิทใจ ไม่คิดระแวง คลางแคลงกังขา ขณะที่ป้าคนผอมท่ีอ่อนคิดค�ำนึงกลับจ่อมจมอยู่ก้นบึ้งบ่อน้�ำตา ภายในหอ้ งนอนของบา้ นไมห้ ลังนอ้ ยปลายซอย หลังจากถูกสามีทำ� รา้ ยจนหน้าปูด แกม้ ชำ�้ เพยี งเพราะไมไ่ ดน้ ำ� ของขลงั กลบั บา้ น ตามคำ� สงั่ สะทา้ นของชายผบู้ า้ อำ� นาจ ทัง้ ท่ปี า้ ผูล้ ำ� บากมีสทิ ธพิ์ ึงไดใ้ นสิ่งน้นั ครน้ั ดวงอาทติ ยส์ าดแสงแรงกลา้ อกี ครงั้ ในวนั รงุ่ ผคู้ มุ ควิ กลบั กลายโฉมเปน็ เด็กชายพุงโต อ่อนรู้สึกครั่นตัวจนต้องขอหลบแดดแผดรัวไปนั่งขายดอกบัวและ ธูปเทียน สลับเปลี่ยนให้ “เสา” ท�ำหน้าที่แทน เด็กชายพุงโตยืนไหล่ต้ังมาดแมน เต็มอกเต็มใจกับอ�ำนาจหน้าท่ีใหม่ซ่ึงไฉไลกว่าการน่ังเป็นเด็กขายของแบบวันวาน หากเหตุการณ์สงบราบเรียบเย่ียงทะเลไร้คล่ืนลมแรง ก็เท่ากับว่าความสามารถที่ แอบแฝงของเสาไม่ไดอ้ อ่ นดอ้ ยไปกวา่ อ่อนเพ่ือนเกลอ เหตกุ ารณย์ งั ดำ� เนนิ ไปเชน่ วนั วาน จนสตรรี า่ งผอมบางทเี่ สาไมเ่ คยพบหนา้ นางพยายามเดนิ เบยี ดเขา้ ไปทางชอ่ งวา่ งของแผงเหลก็ เสามองดกู ร็ เู้ จตนา จงึ ไมร่ อ ช้าท่จี ะขยบั กาย รีบดงึ มอื หา้ มอกี ฝ่ายในทันใด “ปา้ เขา้ มาท�ำอะไรตรงนีค้ รับ” เสามองด้วยแววตาเสมือนว่าร้เู ทา่ ทนั ประจ�ำปี ๒๕๖๐ 121 Downlode จากเพจ รางวลั พานเเวน่ ฟา้

“เออ่ ...คอื วา่ ปา้ ชอ่ื บวั ...นะหลาน ปา้ แคอ่ ยากจะเขา้ ไปรบั ของขลงั บา้ ง...” นางบวั บอกไม่เตม็ เสยี งอันหลอกลวงทเ่ี ตรียมเอ่ยเพมิ่ เตมิ เสริมแต่ง “ป้าต้องไปต่อคิวที่ด้านหลังนะครับ” เสาไม่ได้ท�ำเสียงข่ม หากยิ้มย่นยั่ว จนนางบัวกลา้ พอจะพดู จาต่อรอง “เอ่อ...หลานชายจ๊ะ ขอแทรกเข้าไปหน่อยได้ไหม แข้งขาป้าไม่ค่อยจะดี ปวดเขา่ กป็ วด ปวดหลงั กป็ วด ถอื วา่ ปา้ ขอรอ้ งแลว้ กนั นะหลานชาย ปา้ อยากไดข้ อง ขลงั แคช่ น้ิ เดยี วเทา่ นน้ั เอง ลงุ สง่ั ใหป้ า้ มาตอ่ ควิ ใหไ้ ด้ เขาบา้ อำ� นาจมาก ถา้ ไมไ่ ดก้ ลบั ไปล่ะก็ ปา้ ตอ้ งโดนตบตีอีกแนๆ่ ” นางบวั ขอร้องเสยี งเศร้าคลุกเคลา้ น�้ำตาทเี่ ร่ิมรนิ ไหลลงมาตามร่องแก้มเหีย่ วๆ “อุบายต้ืนๆ ป้าคิดว่าผมรู้ไม่ทันหรือยังไง ดีนะท่ีเมื่อวานลุงเมาแอบ มากระซบิ วา่ มปี า้ คนหนงึ่ ใชแ้ ผนแบบนเ้ี ลย แตไ่ ออ้ อ่ นมนั รไู้ มท่ นั แลว้ ลงุ เมาแกขเ้ี กยี จ เขา้ ไปยงุ่ ดว้ ย เชอะ ยายปา้ มหาภยั อยา่ มาหลอกคนอยา่ งไอเ้ สาใหย้ ากเลย” เจา้ เสา บ่นพมึ พ�ำ พรอ้ มเหลือบมองรอยแดงชำ้� ท่ีมไิ ด้ปกปดิ บนแกม้ ขวา กับรอยปูดโปนที่ จงใจเผยบนหน้าผากด้านเดียวกันของสตรีรุ่นป้า ก่อนจะวางท่าเหยียดหยันกับ ร่องรอยจอมปลอมแหง่ ความเจ็บปวดในความคิดยิ่งยวดของตน “หลานชายช่วยป้าหน่อยนะ กว่าจะต่อรถต่อเรือมาถึงที่นี่ ป้าก็แทบจะ ไม่ไหวอยู่แล้ว คงไม่มีเรี่ยวแรงยืนต่อคิวท่ียาวเป็นหางว่าวแบบน้ีหรอก นึกว่าช่วย คนแกเ่ อาบญุ สักคนไดไ้ หมหลาน” “ไม่ได้หรอกปา้ กฎตอ้ งเป็นกฎ ถา้ ผมยอมใหป้ ้าแซงควิ แลว้ คนอน่ื ๆ ท่ีตอ่ ควิ อยดู่ า้ นหลงั เขาจะวา่ ยงั ไงละ่ ครบั ทกุ คนทม่ี าเขา้ ควิ ตา่ งกอ็ ยากไดข้ องขลงั เหมอื น กนั ทัง้ นัน้ ถึงปา้ จะมเี หตุผล หรอื ทุกขร์ อ้ นเรอ่ื งอะไร มันกเ็ ปน็ เรือ่ งของปา้ คนเดยี ว ไมเ่ กย่ี วอะไรกบั ผม หน้าทขี่ องผม คอื รกั ษากฎกติกาที่มอี ย่ใู หด้ ที ่สี ดุ เท่านนั้ ผมวา่ ป้าไปยนื ต่อคิวด้านหลัง นา่ จะดีกวา่ นะครบั ” 122 วรรณกรรมรางวลั พานแวน่ ฟ้า Downlode จากเพจ รางวลั พานเเวน่ ฟ้า

“โธ่ หลานชาย อย่าใจร้ายนักเลย ไหนเขาบอกมาวา่ ผคู้ มุ ทน่ี ี่ใจดมี เี มตตา ไมใ่ ชห่ รอื ชว่ ยปา้ หนอ่ ยนะ ครงั้ นค้ี รง้ั เดยี วเทา่ นน้ั ” นางบวั เรม่ิ ลกู ออ้ น ยอมผอ่ นปรน ขยบั ยา้ ยรา่ งออกมาตามทเ่ี สาบอก แตย่ งั ไมว่ ายฉดุ ลากเดก็ ชายพงุ โตใหอ้ อกเดนิ ดว้ ย “ผมบอกแล้วไงครับป้าว่าไม่ได้จริงๆ ผมขอร้องให้ป้าช่วยปฏิบัติตามกฎ ด้วยนะครับ คนอ่ืนจะได้ไม่ต้องเดือดร้อนไปด้วย” เสาบังคับตัวเองให้พูดจาเฉก สภุ าพบุรุษ พยายามสะบัดข้อมอื จนหลดุ จากการเกาะเกีย่ วกมุ ของอีกฝา่ ย “ใหป้ า้ ลดั ควิ แคค่ นเดยี ว คงไมม่ ใี ครเดอื ดรอ้ นหรอกนา่ ” นางบวั ยงั ดอื้ ตอื๊ ครองโลก “ผมพูดกบั ป้าดๆี แล้วนะครบั ถา้ ป้าไม่ยอม ผมคงตอ้ งลากตัวป้าออกไป เดยี๋ วน้ี” เสากระซบิ ข้างหูสตรรี นุ่ ป้าด้วยนำ�้ เสยี งจรงิ จงั ตงั้ ใจบีบกระชับม่นั ทขี่ ้อมือ น้ัน จนการหมุนเวียนวนของเส้นเลือดนางติดขัดเหมือนถูกตัดก้ันเส้นทางชั่วคราว เสากระทำ� จนสาแก่อารมณ์จงึ ยอมผอ่ นปรนแรง “ปา้ ขอโทษ” นางบวั เกรงกลวั จนลนลานและรอ้ นรน รบี กม้ หนา้ กม้ ตาเดนิ อย่างหมดท่า บากหน้ากลับไปต่อคิวท่ีด้านหลัง จนเผลอพล้ังสะดุดพ้ืนหน้าคะม�ำ ซวนเซลงไปน่ังขาถ่างบนทางซีเมนต์ “คนแบบนพี้ ดู ดดี ว้ ยแลว้ ไดใ้ จ ตอ้ งใชไ้ มแ้ ขง็ ถงึ จะไดผ้ ล” เดก็ ชายปลอ่ ยให้ นางบวั ขยบั เขยอื้ นเลอ่ื นรา่ งลกุ ขน้ึ เอง เขามองตามกายผอมเกรง็ ทเ่ี ดนิ กะเผลกหนา้ เหยเกไปยงั ทา้ ยแถวดว้ ยสายตาทม่ี องเหลด่ แู คลน ทา่ มกลางความหวงแหนสทิ ธข์ิ อง หลายสิบคู่นัยน์ตา ทว่าไม่มีใครสักคนท่ีใจอาจหาญพอจะออกจากแถวเข้ามาช่วย พยงุ ทกุ คนรบั รอู้ ารมณป์ รงุ แตง่ ตรงกนั วา่ ผคู้ มุ ควิ ยอ่ มมอี ำ� นาจจดั การทกุ อยา่ ง หาก ใครยงุ่ เกยี่ วอาจตอ้ งอนั ตรธานจากแถวโดยไมท่ ราบสาเหตุ ประโยชนต์ นคงจะสำ� คญั กว่าประโยชน์ทา่ นเสยี แลว้ ต่างคนจงึ ตา่ งพรอ้ มใจยดึ แนวคติทีว่ ่า พูดไปสองไพเบ้ยี นิง่ เสียตำ� ลึงทอง ประจ�ำปี ๒๕๖๐ 123 Downlode จากเพจ รางวลั พานเเวน่ ฟ้า

นางบวั ใจหายวาบทนั ทที ป่ี ระตกู ฏุ ปิ ดิ ลงตรงเบอื้ งหนา้ หมายความวา่ ลำ� ดบั ทหี่ นงึ่ รอ้ ยคงผา่ นเขา้ ไปแลว้ หลอ่ นกม้ หนา้ ซดี เซยี วใหก้ บั ชะตากรรมอนั บดิ เบยี้ วจาก การตดั สนิ ใจพลาดผดิ เดนิ คอตกหนา้ นอ้ ยกระจริ ดิ กลบั ออกไปดว้ ยใจทกุ ขร์ ะทมอม หวาดกลัวท่ีหล่อนต้องเตรียมตัวเผชิญยามกลับถึงแหล่งพักพิงอันอิงแอบ ต่างจาก สีหน้าแนบสมอารมณ์หมายของผู้คนท่ีเรียงรายรับของขลังจากภายใน คล้ายคน เหล่านั้นก�ำลังสุขสราญรื่นรมย์อยู่บนฟากฟ้า หาได้ตกเหวลึกอันมืดมนอนธการ เฉกเชน่ การพลาดหวงั ซ้�ำสองของหล่อน ยงั ไมม่ แี มแ้ ตผ่ ใู้ ดจะรบั รคู้ วามนยั วา่ บดิ าของออ่ นไดแ้ อบซมุ่ เปลยี่ นหบี หอ่ ของขลงั ทห่ี ลวงพอ่ สทิ ธป์ิ ลกุ เสกเลขยนั ต์ ดว้ ยการนำ� ของปลอมแปลงไปแทนทดดว้ ย กลอุบายอันแนบเนียนตั้งแต่สามวันก่อน โดยมีนายเมาหัวราน้�ำร่วมหัวจมท้ายลง เรอื ลำ� เดียวกนั เพยี งเพราะทงั้ สองชีวิตตอ้ งการเดมิ พันพนันขันกันวา่ ของขลังของหลวงพอ่ สิทธ์ิ เกิดจาก...อิทธฤิ ทธ์ิ หรอื ว่า เกดิ จาก...ศรัทธา คณุ ครนู รี นชุ หยดุ เรอื่ งเลา่ ไวเ้ พยี งเทา่ นี้ กอ่ นจะเปดิ โอกาสใหน้ กั เรยี นทกุ คน ไดโ้ จมตี โตเ้ ถยี ง เอยี งเอน สนบั สนนุ แสดงทที า่ ความคดิ เหน็ ตอ่ เรอ่ื งราวทเี่ กดิ ขน้ึ วา่ ใครผดิ ? โดยเรม่ิ ความคิดจากเดก็ นักเรยี นที่น่งั อยรู่ ิมประตทู างเขา้ หนูว่าอ่อนผิดค่ะ ถ้าอ่อนไม่ยอมให้ป้าส�ำอางลัดคิว ป้าบัวก็ไม่ต้องโดน สามีซอ้ ม เราวา่ ออ่ นไม่ผดิ เขาแค่พยายามจะรักษาสิทธขิ์ องคนส่วนใหญต่ ่างหาก อ่อนเป็นเด็กดีมีเมตตานะคะครู เพียงแต่ข้ีสงสารและเช่ือใจคนง่ายไป หน่อย พ่อของอ่อนต่างหากท่ีผิด เพราะให้อ่อนมาท�ำหน้าที่แทน ป้าส�ำอางก็เลย หลอกอ่อนไดส้ �ำเร็จ 124 วรรณกรรมรางวัลพานแว่นฟ้า Downlode จากเพจ รางวลั พานเเว่นฟ้า

ปา้ ส�ำอางนั่นแหละผดิ เขาจงใจละเมิดสิทธ์ขิ องคนอ่นื นะครบั ครู ออ่ นมเี มตตาจรงิ แตก่ ็ไมร่ ักษากฎนะครบั แถมยงั รบั เงินสนิ บนดว้ ย แต่ออ่ นไมไ่ ด้ตัง้ ใจรบั นะครับ ปา้ ส�ำอางแกให้เองตา่ งหาก พ่อของออ่ นตา่ งหากครับทผ่ี ดิ แกไมม่ ีสทิ ธทิ์ ำ� แบบน้ี ถ้าของขลังเหล่าน้นั ศักดส์ิ ิทธ์จิ ริง กเ็ ท่ากบั ว่าเปน็ ขโมยชดั ๆ แต่พอ่ ของออ่ นกำ� ลงั จะพสิ ูจนค์ วามจริง เพือ่ ชว่ ยเหลอื คนหมมู่ ากอยไู่ มใ่ ช่ เหรอครับ ถ้าพ่อของอ่อนผิด เราว่าลุงเมาก็ผิดด้วย เพราะสมคบกันหลอกลวงผู้อ่ืน แล้วยังไมย่ อมห้ามตอนทเี่ ห็นอ่อนยอมให้ป้าสำ� อางลัดควิ อกี ถา้ ห้ามซะ ป้าบวั กค็ ง ไดข้ องขลงั กลับบ้านไปแลว้ ถงึ ไดไ้ ปกไ็ มใ่ ชข่ องจรงิ อยดู่ ี แลว้ ถา้ พสิ จู นไ์ ดว้ า่ หลวงพอ่ หลอกลวงผคู้ นจรงิ กผ็ ดิ ต้งั แตห่ ลวงพ่อแล้ว จรงิ ไหมคะครู แต่หนูว่าป้าบวั นา่ สงสารมาก ป้าสำ� อางผดิ เตม็ ประตู ถา้ แกไม่มาว่นุ วายก็ ไมน่ ่าจะมอี ะไร ของขลังจะศักดส์ิ ทิ ธจิ์ รงิ หรือไม่ ก็ค่อยวา่ กนั อกี เร่ือง คณุ ลงุ สามปี า้ บวั กผ็ ดิ ทำ� แบบนน้ั ไดย้ งั ไง จะไดข้ องขลงั หรอื ไมไ่ ดก้ ไ็ มค่ วร จะซอ้ มป้าบวั ปา้ บวั กผ็ ิด ทำ� ไมไม่รจู้ ักรกั ษาสิทธ์ิของตัวเอง ไปยอมทนใหเ้ ขาตบตอี ยู่ได้ ยงั ไง แตป่ า้ ส�ำอางก็ยงั ไมใ่ จรา้ ยซะทีเดยี วนะครบั ครู แกยงั ยอมไปบอกป้าบวั ให้ ทำ� ตาม แกคงสงสารทร่ี วู้ า่ ปา้ บวั โดนซอ้ มเพราะไมไ่ ดข้ องขลงั กลบั ไปเหมอื นทแี่ กได้ ป้าส�ำอางแกคงส�ำนึกทีหลัง แต่แกก็ยังผิดค�ำสัญญาท่ีให้ไว้กับเสาอยู่ดี นะครับ ผมว่าลุงเมานั่นแหละผิดสองต่อ เพราะไปเล่าให้เสาฟังด้วย เสาเลยพาล เข้าใจปา้ บวั ผิด คดิ วา่ ปา้ บวั เปน็ คนโกหกพกลม ประจำ� ปี ๒๕๖๐ 125 Downlode จากเพจ รางวัลพานเเวน่ ฟา้

เสากใ็ ชว่ า่ จะถกู นะครบั กฎกตกิ ากน็ า่ จะผอ่ นปรนกนั ไดบ้ า้ ง ชา่ งไมม่ คี วาม เมตตาเอาเสียเลย ผมวา่ เสาไม่ผดิ นะครบั กฎก็ตอ้ งเปน็ กฎ ไมอ่ ย่างน้นั สังคมกว็ ุ่นวายแย่ ถึงเสาจะมีหน้าที่รักษากฎ แต่ก็เถรตรงและใช้อ�ำนาจมากเกินไปนะคะ ท�ำร้ายคนแก่ทำ� ไมกนั ป้าบัวกผ็ ดิ เหมือนกันทคี่ ิดจะแซงควิ ในวนั ทสี่ อง หนูคดิ ว่าเปน็ การลดิ รอน สิทธค์ิ นอืน่ ทีย่ นื ตอ่ อยขู่ ้างหลงั ไม่น่าคดิ ทำ� แบบนั้นเลย แตต่ อนปา้ บวั เป็นคนดี แกก็ถูกลิดรอนสิทธิ์ เมื่อเห็นว่าคนอน่ื ท�ำได้ ก็ต้อง มีบา้ งทีแ่ กคิดจะทำ� ตาม แกไม่นา่ จะใชค่ นผดิ นะคะครู หนูคดิ ว่า คนทีม่ าตอ่ ควิ ทกุ คนก็ผดิ ดว้ ย เหน็ แก่ตัวเองกนั ทั้งนนั้ ไมม่ ใี คร ยอมช่วยป้าบวั เลย แต่ผมว่า ทุกคนอาจจะผิดท่ีเช่ือโดยไม่ไตร่ตรอง พ่อของผมเคยบอกว่า ความงมงายกับศรัทธามีเพียงเส้นบางๆ กน้ั เอาไว้เท่านัน้ เราตัดสินคนอ่ืนว่าผิดจากการฟังเพียงเท่านี้ไม่ได้หรอก พวกเรายังไม่รู้ ความจรงิ ท้งั หมดเลยนะ ของขลงั ของทา่ นอาจจะศักด์สิ ิทธ์ิจรงิ ก็ไดน้ ะคะครู พวกทย่ี นื ตอ่ แถวอยู่ ผมวา่ พวกเขาอยขู่ องเขาเฉยๆ ไมไ่ ดส้ รา้ งความวนุ่ วาย ให้ใครสักหน่อย มันเป็นความเช่ือส่วนบุคคล จะว่าพวกเขาผิดก็คงไม่ถูกต้องนัก นะครบั เราวา่ หลวงตาสทิ ธติ์ า่ งหากทเี่ ปน็ ตน้ เหตุ ถา้ หากไมผ่ ดิ เรอื่ งหลอกลวง กย็ งั ถือว่าลแุ กอ่ ำ� นาจอย่ดู ี เร่ืองน้ียังไมไ่ ดพ้ สิ ูจนเ์ ลย จะบอกว่าหลวงตาสิทธผ์ิ ดิ ได้ยงั ไงกนั แต่หนูว่าหลวงตาสิทธ์ผิดเพราะเอาแต่ใจตัวเอง ใครท�ำวุ่นวายก็ไม่ยอม ลงโทษคนนน้ั เอาแตจ่ ะตดั สทิ ธท์ิ กุ คนเหมอื นกนั ไมส่ มควรทท่ี า่ นจะเอาอารมณข์ อง ตัวเองเปน็ ที่ตง้ั แบบนี้ 126 วรรณกรรมรางวลั พานแว่นฟา้ Downlode จากเพจ รางวัลพานเเว่นฟ้า

หลวงตาสิทธิ์ต้องการให้เกิดความสงบเรียบร้อยภายในวัดต่างหาก ท่าน ไมผ่ ิดสกั หนอ่ ย แค่ทกุ คนทำ� ตามกฎทต่ี งั้ ไว้ กไ็ ม่เกิดเรอ่ื งแลว้ แตก่ ฎของท่านไม่ยุติธรรมกบั ทกุ คนนะ หลวงตาสทิ ธผิ์ ดิ ตัง้ แตต่ ้งั กฎแลว้ “เทา่ ทท่ี กุ คนไดแ้ สดงความเหน็ มา ดเู หมอื นวา่ ตวั ละครทกุ ตวั ในเรอ่ื ง ลว้ น แตม่ คี วามผดิ ดว้ ยกนั ทงั้ นน้ั ครตู อ้ งขอชนื่ ชมนกั เรยี นทกุ คนทก่ี ลา้ แสดงความคดิ เหน็ แตกตา่ งกันออกมา เรอ่ื งราวนี้เป็นการจำ� ลองให้พวกเราเหน็ ถงึ การใช้อำ� นาจหน้าที่ วา่ แต่ละคนทำ� หนา้ ที่ของตัวเองได้ถูกต้องเหมาะสมแลว้ หรือยงั หากเราจะมานงั่ โตเ้ ถยี งวา่ ใครกนั แนท่ เ่ี ปน็ ตวั การของความวนุ่ วาย ภายใน คาบเรยี นนเ้ี หน็ ทวี า่ คงเถยี งกนั ไมจ่ บไมส่ นิ้ แตห่ ากจะใหค้ รสู รปุ บทเรยี นในวนั นก้ี ค็ อื เราจะหยดุ ความวนุ่ วายนไี้ ดก้ ต็ อ่ เมอ่ื ทกุ คนในสงั คมมี ศลี ธรรม เปน็ หลกั ยดึ ประจำ� ใจ เพราะครูเชอื่ วา่ สังคมจะสงบสขุ กวา่ นีแ้ นน่ อน หากการใช้อ�ำนาจและการท�ำหนา้ ที่ ของแตล่ ะคนด�ำเนินไปตามหลักของจรยิ ธรรมและคณุ ธรรม เพราะ ‘จริยธรรม’ มา จากคำ� ว่า ‘จรยิ ’ ซง่ึ แปลวา่ กิริยาท่คี วรประพฤติ บวกกับคำ� ว่า ‘ธรรม’ ซงึ่ แปลวา่ คุณความดี ความถูกต้อง ความประพฤติชอบ ‘จริยธรรม’ จึงหมายถึง หลักของ กิริยาอันถูกต้องท่ีควรประพฤติ ซ่ึงจะท�ำให้สังคมอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุข ไม่ท�ำให้ ผอู้ นื่ เดอื ดรอ้ นเสยี หาย เพราะจรยิ ธรรมจะทำ� ใหเ้ ราเปน็ คนมคี วามรบั ผดิ ชอบ อยใู่ น ระเบยี บวนิ ยั และตรงตอ่ เวลา ส่วน ‘คณุ ธรรม’ มาจากคำ� วา่ ‘คุณ’ ซง่ึ แปลวา่ ดี มีประโยชน์ บวกกับ คำ� ว่า ‘ธรรม’ ‘คุณธรรม’ จึงหมายถึง หลกั ในการประพฤติทด่ี ีมีประโยชนแ์ ก่ผ้อู ื่น คุณธรรมน้ีเองที่จะท�ำให้เรามีความเมตตากรุณา เอื้อเฟื้อเผ่ือแผ่ และเห็นแก่ ประโยชนส์ ่วนรวมเปน็ สำ� คัญ ซง่ึ ทง้ั หลกั จรยิ ธรรมและคณุ ธรรมกล็ ้วนแต่รวมอยใู่ น หลกั ของศลี ธรรมทง้ั สนิ้ เพราะ ‘ศลี ธรรม’ กค็ อื หลกั ปฏบิ ตั ทิ ไ่ี มท่ ำ� ใหผ้ อู้ นื่ เดอื ดรอ้ น เสยี หาย พร้อมกับสร้างประโยชนใ์ หก้ ับผอู้ น่ื ดว้ ย ประจ�ำปี ๒๕๖๐ 127 Downlode จากเพจ รางวัลพานเเว่นฟ้า

นักเรียนรู้ไหมว่า ท่านพุทธทาสภิกขุ เคยกล่าวไว้ว่า ท่านอยากให้ต้ัง กระทรวงศีลธรรม ข้ึนมาในบ้านเมืองของเราเลยนะ เพราะท่านมีความเช่ือ และ ยืนยนั ความคดิ ผา่ นธรรมเทศนาไวว้ ่า...เราตอ้ งมีกระทรวงศลี ธรรม เปน็ กระทรวง ใหญ่ ควบคุมกระทรวงทุกกระทรวง...เรามศี ลี ธรรมดีแลว้ กระทรวงเศรษฐกิจก็ จะดี กระทรวงกรรมกรก็จะดี กระทรวงขนสง่ ก็จะดี อะไรๆ ก็จะดหี มด คือ ไม่มี คอร์รัปชัน น่ีคือปัญหาทางศีลธรรม...เราควรจะท�ำให้ลูก เด็กๆ มีศีลธรรมมา ต้ังแต่ในท้อง คือ พ่อแม่ของเด็กประพฤติตัวให้ดี ในการท่ีจะให้ก�ำเนิดแก่ลูก บริหารครรภใ์ ห้มศี ีลธรรม ใหค้ ลอดออกมามีศีลธรรม ให้แวดล้อมดว้ ยศลี ธรรม ในรปู แบบต่างๆ จนเดก็ มนั โตขนึ้ มาท่ามกลางของศลี ธรรม น่ีปัญหาในโลกกจ็ ะ หมดไป... เราจะมาพูดคุยกันต่อในสัปดาห์หน้า ถึงรายละเอียดของการท�ำหน้าท่ี พลเมืองท่ีดีของประเทศว่า ควรจะมีหน้าท่ีอย่างไรบ้าง ท้ังหน้าที่ตามรัฐธรรมนูญ และหน้าที่ทางสังคมในด้านต่างๆ วันนี้หมดเวลาพอดี อย่าลืมกลับไปทบทวน บทเรียนทจี่ ดไปตอนต้นชว่ั โมงดว้ ยนะ” ครนู รี นชุ พูดจบ นกั เรียนทุกคนก็ท�ำความ เคารพตามระเบียบทเ่ี คยปฏบิ ตั ิมาด้วยความเรยี บร้อยคลอ้ ยตาม ทันทีที่ครูคนสวยก้าวออกจากห้องเรียน เสียงเรียกร้องดังยาวข้ึนจาก โทรศัพท์มือถือ ราวกับนัดหมายช่ือปลายสายเอาไว้ ครูสาวมองเลขหมายบนหน้า จอ ก่อนจะกดรับแล้วต่อล้อตอ่ เรื่อง ดว้ ยใบหนา้ เบิกบานสำ� ราญเรงิ “ผมปติ ิ พอ่ เจ้านิดนะครบั คร”ู “หนูนิดอาการดีขนึ้ หรอื ยังคะ” “พรงุ่ นคี้ งไปเรยี นไดแ้ ลว้ ละ่ ครบั วา่ แต.่ ..เรอ่ื งทผี่ มจะใหค้ รแู กค้ ะแนนสอบ ของเจ้านิดไปถึงไหนแล้วครับ อีกแค่ไม่กี่คะแนน เจ้านิดก็จะได้รับทุนเรียนดีของ โรงเรียนแล้ว อย่างทผ่ี มบอกครูไปว่าไอท้ นุ คา่ เลา่ เรยี นอะไรนั่น ความจริงแล้ว ผม ไมส่ นใจหรอก เพราะไมไ่ ดม้ จี ำ� นวนมากมายอะไร แตผ่ มอยากไดห้ นา้ มากกวา่ คณุ ครู 128 วรรณกรรมรางวัลพานแว่นฟา้ Downlode จากเพจ รางวลั พานเเว่นฟา้

บอกวา่ จะจดั การใหผ้ มวนั นใ้ี ชไ่ หมครบั ” เสยี งปลายสายพดู ฉบั ไว จนแทบไมเ่ วน้ วา่ ง ให้ลมหายใจ “คุณปิติใจร้อนจัง หนูนิดเรียนดีอยู่แล้ว แค่สิบคะแนนจากวิชาของดิฉัน คงไม่มีใครสงสัยหรอกค่ะ อีกอย่างดิฉันก็มาช่วยสอนแค่เทอมเดียว คงไม่มีใครมา จบั ผดิ หรอก แลว้ ดฉิ นั กเ็ พง่ิ จดั การใหค้ ณุ เรยี บรอ้ ยเมอ่ื เชา้ นเ้ี อง คณุ ปติ โิ ทร.มากด็ แี ลว้ ยังไงก็อย่าลืมโทรศัพท์รุ่นใหม่แกะกล่องตามที่รับปากไว้ก็แล้วกันนะคะ” นีรนุช ครสู าวหนา้ ซอื่ พดู ราวเปน็ เรอื่ งธรรมดาของการ เปน็ อยู่ คอื เพยี งแตใ่ ชน้ ำ�้ เสยี งที่ เบาลงกวา่ เมอ่ื ครู่ ตามทเี่ หน็ สมควรวา่ ไมค่ วรใหร้ ะแคะระคายเขา้ หเู หลา่ นกั เรยี นที่ กำ� ลงั เดนิ สวนมา “ได้เลยครบั ครู พร่งุ นีเ้ ยน็ ผมจะเอาไปกำ� นัลให้ถึงบา้ นเลยนะครับ” “ดีเลยค่ะ มะรืนน้ีวันพระพอดี ดิฉันจะได้เอาไปอวดเพื่อนท่ีจะไป ถอื ศีลแปดท่ีวดั พร้อมกนั ” ประจ�ำปี ๒๕๖๐ 129 Downlode จากเพจ รางวัลพานเเวน่ ฟ้า

Downlode จากเพจ รางวลั พานเเวน่ ฟา้

ใจในใจ ชมัยพร มาลัยทตั เสียงย่�ำโครมๆ ข้ึนเรือนมาท�ำให้ตาชมซ่ึงก�ำลังนั่งจ้องหน้าจอมือถืออยทู่ ่ี ระเบียงหน้าบ้านเบือนหน้าไปมอง แลเห็นสมดวง ลูกชายคนเล็กก้าวข้ึนเรือนมา จึงเอ็ดให้วา่ “มึงเดนิ เบาๆ หน่อยกไ็ ด้ เดี๋ยวบา้ นพงั กนั พอด”ี เรอื นทรงมะนลิ าหลงั นปี้ ลกู มาสามสบิ กวา่ ปแี ลว้ เสาบางตน้ เรมิ่ ผุ เวลาเดนิ ขนึ้ เรอื น ทีไรถ้าไม่ผ่อนฝีเท้าเรือนจะสั่นจนรู้สึกได้ ตาชมคิดว่าบางทีปีหน้า เขาอาจจะให้ สมดวงหาชา่ งมารื้อปลกู ใหมเ่ สยี ที “จะได้ปลูกใหม่ไงพอ่ ” สมดวงตอบกลบั โดยไมร่ ูว้ า่ เปน็ ความคิดของพ่อ อยแู่ ล้ว เขาเดนิ ไปเปิดตเู้ ยน็ ทต่ี ั้งชิดฝาบา้ น เปิดออกหยบิ ขวดน้�ำเยน็ ออกมา ปดิ ตู้ กอ่ นจะหันไปหยิบแกว้ น�้ำที่ชน้ั วางของใกล้ๆ กัน เดินถอื มานง่ั ขดั สมาธิตรงหนา้ พอ่ “เลน่ เฟซบ๊กุ เรอะ” สมดวงเดาได้ ชะโงกมองว่าพอ่ กำ� ลังอ่านอะไร ท�ำให้ ตาชมรบี เล่อื นหน้าจอทันที บอกใหร้ ้วู า่ ไมอ่ ยากให้สมดวงร่วมอ่านด้วย ประจ�ำปี ๒๕๖๐ 131 Downlode จากเพจ รางวลั พานเเวน่ ฟ้า

“อะ๊ เดยี๋ วนค้ี ลอ่ งนะพอ่ ...เลอ่ื นปรดื๊ เลอื่ นปรด๊ื เลยนะเนยี่ ” เขายงั ลอ้ ตอ่ แม้น้�ำเสียงจะไมร่ ่ืนเริงเท่าใดนกั แล้วจงึ เทน้ำ� เย็นใส่แกว้ ยกขึน้ ดมื่ สมดวงเป็นชายหนุ่มร่างสันทัด ผิวคล�้ำดูแข็งแรงจากการท�ำงานหนัก กลางแจง้ ตลอดมา หนา้ ตาไมถ่ งึ กบั หลอ่ แตก่ ไ็ มข่ เี้ หร่ เขาเปน็ ลกู ชายคนเลก็ ของตาชม เรียนจบจากวิทยาลัยเกษตรกลับมาท�ำเกษตรแผนใหม่ตามแบบท่ีเขาเรียนมา ผลผลติ และรายไดเ้ ปน็ ทน่ี า่ พอใจ ทำ� ใหช้ าวบา้ นหลายคนในละแวกนเ้ี รมิ่ สนใจหนั มา ท�ำตามบา้ ง โดยอาศยั ความรู้บวกคำ� แนะนำ� จากเขา “น่ีมึงไปสง่ ผักเรียบร้อยแล้วรไึ ง” ตาชมถามกลับ สมดวงตน่ื ตง้ั แตเ่ ชา้ มดื เพอ่ื เกบ็ ผกั และตดั แตง่ ใสถ่ งุ พลาสตกิ นำ� ไปสง่ ใหก้ บั ร้านค้าในเมือง สมัยนี้ผู้คนเริ่มหันมาดูแลสุขภาพมากข้ึน ผักท่ีปลูกแบบไม่ใช้ ยาฆ่าแมลงและปุ๋ยวิทยาศาสตร์แม้จะไม่อวบงามได้มากเท่ากับผักที่ปลูกแบบใช้ สารเคมี แต่กง็ ามดีและเป็นทน่ี ิยมเพมิ่ มากข้นึ พอเอ่ยถึงผกั สีหน้าของสมดวงเปล่ยี นเปน็ เครียดทันที “มคี นไปปลอ่ ยขา่ วทตี่ ลาดวา่ ผกั ของสวนเราไมป่ ลอดสารพษิ จรงิ พกั นผ้ี กั ขายไม่หมดเพราะข่าวลือน่ีแหละ” เขาเล่า “อา้ ว” ตาชมวางมอื ถือลงทันที “มึงร้ไู หมว่าใคร” สมดวงส่ันศีรษะ “ไม่มีใครบอกได้ มีแต่ได้ยินต่อๆ กันมา นักท่องเท่ียวกรุงเทพฯ ได้ข่าว เลยมาถามต่อท่ตี ลาดว่าจริงไหม ตลาดเลยชกั รวน ทำ� ท่าจะไม่เอาผกั เรานะ่ พอ่ ผกั เหลอื เยอะทกุ วนั เลยบ่นต่อกันไปเป็นทอดๆ” “เฮย้ ทำ� แบบนกี้ ็เสยี หายกนั หมดสิ” ตาชมเสยี งดัง ขยบั น่ังตวั ตรงทนั ที กอ่ นหนา้ นไี้ มเ่ คยเหลอื ไมพ่ อขายดว้ ยซำ้� ทง้ั ทรี่ าคากแ็ พงกวา่ ผกั ทวั่ ไป สมดวงปลกู คนเดยี วไมพ่ อขายเขาจงึ ชวนเพอื่ นบา้ นมารว่ มปลกู ดว้ ยโดยเขารบั ซอื้ ทงั้ หมดเพอ่ื นำ� ไปสง่ ตอ่ เมอื่ ขายไมอ่ อก สมดวงจำ� ตอ้ งลดจำ� นวนรบั ซอื้ ลง จงึ เกดิ ปญั หากบั คนปลกู รายย่อยข้ึนมา เร่ิมมีเสียงบ่นให้ได้ยินและสมดวงก็เชื่อว่าเสียงน้ีจะเพ่ิมขึ้นเรื่อยๆ หากไม่ได้รบั การแก้ไข 132 วรรณกรรมรางวลั พานแว่นฟา้ Downlode จากเพจ รางวัลพานเเวน่ ฟา้

“ตอนนคี้ นปลกู กช็ กั ไมแ่ นใ่ จแลว้ วา่ มนั จะขายไดด้ จี รงิ ๆ อยา่ งตอนแรกหรอื เปล่า เขากลัวกันวา่ อีกหนอ่ ยคนจะเลกิ ซอื้ ” “แล้วเอ็งว่าคนจะซื้อตลอดไปไหมล่ะ” ตาชมถามจริงจัง เขาเองแม้จะ ยอมรบั ในความสามารถของลกู แตก่ ารลองทำ� สงิ่ ใหมๆ่ กส็ รา้ งความกงั วลไดเ้ ชน่ กนั “มคี นกลมุ่ หนงึ่ ทย่ี งั ซือ้ อยู่ ถงึ จะไม่ใชต่ ลาดใหญ่ก็เถอะ” สมดวงตอบด้วย เสียงท่ียงั หลงเหลอื ความลังเลนดิ หนอ่ ย “ถ้าจะมีปญั หาก็ตรงมนั แพง คนส่วนใหญ่ ไมซ่ อ้ื กิน” “รา้ นว่าไง” “ให้เราลดราคาลง” “กวู ่าแล้ว มันต้องมารูปนี”้ อีกฝ่ายพูดพลางถอนใจ “แลว้ พวกยายเดอื น ละ่ ” “เขากบ็ ่น...ว่าปลกู ยาก ยงั โดนกดราคาเพราะไมส่ วย ผกั มหี นอนเจาะมีรู ลกู คา้ ไมอ่ ยากได้ แม่คา้ ไมอ่ ยากขาย” ลูกชายเล่าด้วยนำ�้ เสียงเครียด ตาชมน่ิงฟงั เขาเป็นชายวยั หกสิบเศษ ผวิ คล�้ำเขม้ รา่ งสนั ทัดผอมเกรง็ จาก การท�ำงานหนักมาต้ังแต่เด็กจนแก่ มันได้ทิ้งร่องรอยเอาไว้บนหน้าตาเนื้อตัวเขา ราวกับผ้ายบั ทรี่ ีดอย่างไรกไ็ มม่ ีวนั เรยี บ รอ่ งรอยนน้ั บ่งบอกถึงประสบการณ์ได้เปน็ อยา่ งดี อายหุ กสบิ เศษจงึ นอกจากความชราแลว้ ยงั ไดม้ อบความสขุ มุ ใหแ้ กต่ าชมเพมิ่ มาอีกอยา่ งหน่งึ ด้วย ชายสูงวยั จ้องหน้าลกู ชายอยคู่ ร่หู น่งึ พดู อยา่ งเดาได้วา่ “ยายเดือนมนั คงวา่ เราลากมันมาลำ� บาก ปลูกผกั ที่ขายไมไ่ ด้” “แต่อย่างน้อย ก็ยังได้ราคามากกว่าปลูกคะน้าโลละแปดบาทนะพ่อ” สมดวงหงุดหงิด เวลาขายได้ขายดีก็แห่แหนปลูกตาม มาขอค�ำแนะน�ำกันเป็นแถว พอขายไมไ่ ด้ขึ้นมาหันมาดา่ เขาเสียนี่ “โลละแปดมันขายได้ง่ายกว่า ของมึงมันต้นละสิบบาท สามต้นสามสิบ บาท ชาวบ้านธรรมดาไม่มีปัญญาซื้อกินทุกวัน หรือถ้าซ้ือได้เขาคงกินกันยันราก ละมงึ ” ประจ�ำปี ๒๕๖๐ 133 Downlode จากเพจ รางวัลพานเเวน่ ฟ้า

แม้จะบ่นแต่ก็เห็นด้วยกับลูกชาย ชาวสวนผักต้องใช้ท้ังปุ๋ยทั้งยาฆ่าแมลง เพอ่ื ใหผ้ กั งามตามความตอ้ งการของตลาด ทง้ั คนปลกู และคนกนิ รบั สารพษิ ดว้ ยกนั ท้ังสองฝ่าย เม่ือสมดวงต้องการท�ำสวนผักปลอดสารพิษ ตาชมจึงสนับสนุนเต็มท่ี แม้ใจส่วนหน่ึงจะยังไม่เช่ือม่ันนักก็ตาม แต่คนเป็นพ่ออย่างไรก็ต้องกล้าเช่ือใจ เชื่อ ความสามารถใหโ้ อกาสลกู ไดท้ ำ� ตามความคดิ ของตนบา้ ง เชน่ นเี้ ขาจงึ ยอมปลอ่ ยมอื จากสวนให้ลกู ชายจัดการเอง ตอนนีเ้ กิดปัญหาข้นึ มาแลว้ “ใครวะ มันปลอ่ ยข่าวแบบนี้ออกไป” ตาชมรำ� พงึ น่ีไม่ใช่แค่การขัดขากันธรรมดา แต่น่าจะมีบางสิ่งไม่ชอบมาพากลแฝงอยู่ ดว้ ย นบั จากสมดวงเรยี นจบและกลบั มาฟน้ื ฟสู วนใหม่ พยายามปลกู ผกั ดว้ ยวธิ ตี าม ทร่ี ำ่� เรยี นมา เสาะหาตลาดเพม่ิ ดงึ ชาวบา้ นเขา้ มารว่ มดว้ ยในรปู กลมุ่ เกษตรกร ทำ� ให้ มีอ�ำนาจต่อรองกับพ่อค้าคนกลางท่ีรับซ้ือผัก ก่อนหน้าน้ีชาวสวนผักท�ำได้แค่ปลูก แตไ่ มส่ ามารถกำ� หนดราคาขายได้ แตต่ อนนเี้ กษตรกรเจา้ ของสวนผกั ปลอดสารพษิ สามารถก�ำหนดราคาได้เองแล้ว จากคำ� เยาะเยย้ ของพ่อคา้ คนกลางกลายมาเป็นความหวาดระแวง พ่อคา้ เมลด็ พันธแ์ุ ละยาฆา่ แมลงไมพ่ อใจ พ่อคา้ คนกลางไมพ่ อใจ ทนุ ใหญไ่ ม่พอใจ สมดวงกอ่ ศัตรูไวโ้ ดยไม่รตู้ วั “พอ่ วา่ ไอก้ ้องมนั มสี ว่ นดว้ ยหรือเปลา่ ” สมดวงเอ่ยขึ้นอย่างตริตรอง ก้องเป็นเพื่อนรุ่นพ่ีอ่อนแก่กว่ากันไม่กี่ปี จงึ ไมไ่ ดเ้ รยี กขานเปน็ พ่ี เมอ่ื เรยี นจบมธั ยมสมดวงไปเรยี นเกษตร สว่ นกอ้ งไปเรยี นท่ี มหาวิทยาลัยรามค�ำแหงแต่ไม่จบ จึงกลับมาอยู่บ้าน ท�ำสวนท�ำไร่ก๊อกแก๊กไปตาม เรื่อง แต่งานหลักคือการเป็นหัวคะแนนให้นักการเมือง ไม่ว่าจะเป็นนักการเมือง ระดบั ไหน หากมาหากอ้ ง เขาจะเตม็ ใจท�ำงานให้ ทแี่ ยก่ ็คือ คนท่ีกอ้ งเคยสนับสนุนไมใ่ ชค่ นที่สมดวงชนื่ ชอบ แต่ไม่เคยมเี ร่ืองบาดหมางกนั ตา่ งฝ่ายตา่ งเกบ็ ความชอบของตนไวเ้ งยี บๆ 134 วรรณกรรมรางวลั พานแว่นฟ้า Downlode จากเพจ รางวัลพานเเวน่ ฟา้

กระทงั่ วนั ทสี่ มดวงไปกรงุ เทพฯ เพอื่ ไปกนิ นอนกลางถนน ประทว้ งรฐั บาล จนรฐั บาล ลม้ ไปและสมดวงกลบั มาทำ� สวนตอ่ ตามอาชพี ของเขา กอ้ งกเ็ ขา้ มาตอ่ วา่ เขาถงึ บา้ น “มงึ มนั พวกกบในกะลา ถกู ไอพ้ วกคนรวยมนั หลอกใช”้ เขาวา่ เมอ่ื ตามมา หาสมดวงจนเจออยู่ในสวน เตรียมดายหญา้ “แล้วมึงล่ะ มึงไม่โดนคนรวยหลอกใชด้ ว้ ยเรอะไง” สมดวงยอ้ นถาม ก�ำด้ามพรา้ ในมือแนน่ เขา้ โดยไม่รูต้ ัว “เขาเอาชีวิตที่ดีมาให้ แล้วมึงล่ะ มีชีวิตที่ดีข้ึนไหม” ก้องไม่ยอมแพ้ เขา อาจจะต่อยสมดวงแลว้ กไ็ ด้ หากสมดวงไม่ถือพรา้ เล่มคมเอาไว้ในมอื เชน่ นี้ “ชวี ติ กูดีขึ้นหรอื เลวลง มันขนึ้ กับตวั กู ไม่ไดข้ นึ้ กับนกั การเมือง...กูไม่เล่น การเมอื ง กูคนทำ� มาหากนิ สจุ รติ ถา้ มงึ รกั เขานกั มงึ กต็ ามไปอยู่กบั เขาสิ มายืนด่ากู ทำ� ไม” “สักวนั ...” กอ้ งโมโหเถยี งไม่ออก “สักวนั จะท�ำไม” “สกั วันมงึ จะร้วู า่ มงึ คดิ ผิด ทำ� ผิด ทไี่ ลค่ นดๆี ออกไป” ก้องทิ้งท้าย ก่อนจะเดินกลับไปขึ้นรถสตาร์ทเครื่องแล่นออกไปอย่าง ฉุนเฉียว แล้วอย่างนจี้ ะไมใ่ ห้สมดวงสงสัยก้องไดอ้ ย่างไร สมดวงละความคดิ สบตาผูเ้ ปน็ พอ่ ถามยำ้� อกี ครั้งวา่ “พ่อว่าเปน็ มนั ไหม” “มันจะท�ำขนาดน้ันเลยหรือ” ตาชมไม่อยากจะคิดเหมือนลูกชาย ให้ อยา่ งไรกค็ นบ้านเดยี วกนั “กม็ ันเป็นลกู นอ้ งไอ้พวกนายทนุ ” “แต่มันก็คนบ้านเรานะไอ้ดวง...ยายเดือนก็น้ามัน ท�ำแบบนี้กระทบกัน หมดทกุ คน ไม่ใชก่ ระทบเฉพาะเรา” สมดวงหยดุ คดิ แตเ่ ขากโ็ อนเอยี งไปทางเชอื่ แลว้ วา่ กอ้ งนา่ จะมสี ว่ นรว่ มอยู่ ประจำ� ปี ๒๕๖๐ 135 Downlode จากเพจ รางวัลพานเเว่นฟ้า

เบ้ืองหลัง อย่างน้อยก็เพ่ือกลั่นแกล้งเขาและเพื่อเงินที่อาจจะได้มาจากใครสักคน เพือ่ การนี้ “ฉันตอ้ งร้ใู หไ้ ดน้ ะพ่อวา่ มนั ทำ� หรอื เปล่า สองสามวนั มานี่มีเบอรแ์ ปลกๆ โทร.เข้ามาก่อนกวนเร่ือย ต้องเป็นคนของมันแน่ ถึงรู้เบอร์โทรศัพท์ฉัน” สมดวง ยงั คงยืนกรานความเชื่อเดมิ ตาชมไม่ได้คา้ นลูกชาย ในวัยหนุ่มสมดวงยอ่ มเลือดรอ้ นและเช่อื ความคดิ ของตนเอง เช่นเดียวกันกับก้องก็เชื่อในความคิดของตนเองเช่นกัน แต่ละฝ่ายยืน หยดั ในตัวเองจนไมเ่ คยหันไปมองมมุ ของอีกฝ่าย ความแตกตา่ งในความคดิ และความเชอ่ื ทำ� ใหเ้ พอื่ นไมอ่ ยากเปน็ เพอื่ นและ ท�ำให้ทัง้ สองฝา่ ยไมเ่ คยไวว้ างใจกัน ทกุ ครั้งท่ีเกิดปัญหา จะตอ้ งกลา่ วโทษอีกฝา่ ยไว้ กอ่ นเสมอ “มงึ ก็อย่าเพ่งิ ปักใจไปลว่ งหนา้ ” ตาชมเตือน “กท็ ำ� ไมล่ะพอ่ หนกอ่ นกเ็ ปน็ มันไม่ใช่รไึ งท่ีเกณฑ์คนไปเชียร์รัฐมนตร”ี สมดวงยังไม่หายแค้นใจ คร้ังก่อนนักการเมืองชื่อดังท่ีกลายเป็นอดีต รัฐมนตรีเดินทางมาเยี่ยมชาวบ้าน ก้องก็เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงเกณฑ์คนไปต้อนรับ แม้ว่าหลังจากนั้นเขาจะโดนผู้มีอ�ำนาจเรียกตัวไปคุย แต่ก็ดูราวกับว่าการนั้นไม่ได้ ท�ำให้ก้องกลวั เกรงแมแ้ ต่นอ้ ย กลบั ย่ิงไปเพ่ิมความรูส้ ึกฮกึ เหิมใหเ้ ขาเสียอีก ยังฝาก ค�ำพูดลอยๆ มาเยาะเย้ยสมดวงด้วยซ�้ำ และสมดวงก็รู้มาว่านักการเมืองคนน้ันคือ ผู้มีส่วนในการสนับสนุนให้โค่นป่าเพื่อท�ำไร่เกษตรพันธะสัญญาของทุนใหญ่ ท�ำให้ สมดวงย่ิงเพิ่มความไม่พอใจก้องมากข้ึน มาถึงวันน้ี เมื่อเกิดเรื่องกับเขา สมดวงจึง สงสัยก้องเป็นคนแรก “คนอยา่ งกู ยนื ขา้ งคนดที ถ่ี ูกรงั แก” ก้องเคยประกาศดังน้ี เม่ือมีคนเอามาเล่าให้ฟัง สมดวงได้แต่หัวเราะ เหน็บแนมฝากลมฝากแลง้ ไปว่า “แนใ่ จนะว่าคนดี” ไมร่ วู้ ่าก้องจะได้ยนิ บ้างหรือเปลา่ แต่เขาไม่สนใจอกี แล้ว 136 วรรณกรรมรางวลั พานแวน่ ฟา้ Downlode จากเพจ รางวลั พานเเว่นฟ้า

ก้องด่าว่าเขาเป็นพวกในกะลา ขณะท่ีสมดวงด่ากลับว่าอีกฝ่ายโง่เหมือน ควาย ต่างฝ่ายต่างด่ากันไปมาในกลุ่มพรรคพวกของตัวเองซ่ึงว่าไปแล้วก็คนบ้าน เดียวกนั ท้ังนนั้ ตาชมสดุ แสนจะร�ำคาญแตก่ ็ห้ามไม่อยู่ หนน้ีสมดวงเชื่อว่าเป็นก้องที่เล่นงานเขา แต่ตาชมไม่คล้อยตามเหตุผลท่ี สมดวงยกมาอา้ ง “กแ็ คไ่ ปเชยี รน์ กั การเมอื งตามนสิ ยั มนั ไอก้ อ้ งมนั ชอบไดห้ นา้ กร็ อู้ ยๆู่ พอ่ วา่ มึงใจเย็นๆ ก่อน ใครจะก่อกวนใคร กูว่าถ้าเรานิ่งๆ รอให้ฝุ่นสงบซะ เด๋ียวก็เห็น ตวั จรงิ ” ตาชมตดั บท เขาอยูม่ านานพอทจี่ ะสงบเพอื่ เฝา้ มองได้ และหวงั ว่าสมดวง จะทำ� ได้เชน่ กัน “โวยวายไปตอนน้ีก็ไม่ได้อะไรหรอก เชื่อพ่อเหอะ” เขาส�ำทับลูกชาย “มงึ ไปอาบนำ้� อาบทา่ กอ่ น ใหใ้ จเยน็ ๆ แลว้ คอ่ ยคดิ อา่ นอกี ที ของแบบนี้ ถา้ ทำ� พลาด ไปวา่ ไอ้ก้อง เกดิ ไมจ่ ริงข้นึ มาเราจะเสยี หน้าได้” ค�ำเตือนของพ่อท�ำให้สมดวงนิ่งได้ เขาดื่มน�้ำอีกอึกก่อนจะวางลงแล้วลุก ไปอาบนำ�้ ตามทพี่ อ่ เตอื น ปลอ่ ยตาชมใหน้ งั่ ใชค้ วามคดิ กบั เฟซบกุ๊ ของเขาไปตามเดมิ อกี ครัง้ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ตาชมไม่ใช่คนท่ีใครคิดจะมาล้อเล่นได้ง่ายๆ แม้ภายนอกจะดูเหมือนเขา เปน็ คนไม่เอาเรือ่ งกบั ใคร แตห่ ลายหนที่ผา่ นมาชาวบา้ นรูด้ วี า่ ตาชมนับเปน็ คนจรงิ คนหน่ึง แต่สมดวงกลับเหน็ วา่ พ่อมองคนในแง่ดีเกนิ ไป ชายหนุ่มบอกตัวเองเช่นนั้นขณะสวมเส้ือยืดแขนยาวตัวเก่า เตรียมตัวลง ไปให้อาหารลูกกบท่ีเพาะไว้ขายในบ่อซีเมนต์ข้างบ้าน ตอนนั้นเองท่ีมือถือของเขา ดงั ขนึ้ ประจำ� ปี ๒๕๖๐ 137 Downlode จากเพจ รางวัลพานเเวน่ ฟ้า

สมดวงหยบิ มาดหู นา้ จอ เปน็ เบอรท์ ไี่ มร่ จู้ กั แตเ่ ขาบนั ทกึ ไว้ เพราะโทรศพั ท์ เข้ามาทุกวัน วนั ละสองสามคร้ัง และคร้งั นก้ี ็อีกเชน่ กัน จะต้องเร่มิ ต้นโดยประโยค วา่ “สมดวงใช่ไหม” เสียงห้าวของผ้ชู ายดงั มา “ใชค่ รับ” “ผักที่ปลูกน่ะ เอาไปพิสูจน์แล้วนะ มียาฆ่าแมลงติดมาด้วย จะว่าไง... นี่เท่ากบั หลอกลวงประชาชน” เสียงนั้นคุกคามตอ่ ไป “จะมไี ดย้ งั ไง ผมไม่เคยใช”้ “กม็ นั มยี า ผกั ปลอดสารพษิ ของคณุ มนั ไมป่ ลอดจรงิ นห่ี วา่ แตด่ นั ขายแพง” น�ำ้ เสียงขม่ ขทู่ ำ� ใหส้ มดวงฉุนกกึ ถามเสยี งหว้ นวา่ “เดย๋ี ว คณุ ซอื้ ผกั มาจากไหน แลว้ คณุ เปน็ ใคร” สมดวงตะโกนใสโ่ ทรศพั ท์ เสยี งดังก้องปานฟา้ แตก แตอ่ กี ฝ่ายไม่ฟงั เขา “ไม่ต้องรู้หรอกว่าเป็นใคร...ผักของมึงน่ะ มันหลอก มันปลอม กูจะเอา เรื่องน้ไี ปบอกคนใหท้ วั่ คอยดเู หอะ อีกหนอ่ ยก็ไมม่ ีใครซือ้ ผักพวกมึงแลว้ ” ปลายสายขนึ้ มึงขนึ้ กจู บประโยคสุดทา้ ยก็กดวางสายทันที สมดวงอา้ ปาก ค้างตอบโต้ไมท่ นั และช่ือแรกทีป่ รากฏในสมองของสมดวงคือ ก้อง ต้องเป็นมันแน่นอน...สมดวงลงความเห็นด้วยความแค้น เหลือบมองมุม ระเบียงที่เห็นพ่อชอบน่ังก็ไม่เห็นพ่อแล้ว เขาจึงเดินลงบันไดบ้านไปเพ่ือท�ำงานต่อ ขณะทส่ี มองยังคงวา้ วุ่นจากค�ำพดู จากใครก็ไม่รู้เมอ่ื ครูก่ ่อน หรือเขาจะไปหาก้อง...จับมือถามกันแบบตรงๆ ซึ่งๆ หน้าไปเลยดีไหม คนอย่างสมดวงไม่ชอบมีเร่ืองกับใคร แต่เขาก็ไม่ยอมให้ใครมาข่มเหงเหมือนกัน อยา่ งมากสุดกแ็ ค่ต่อยกนั หรือจะยิงกันกไ็ ด้ สมดวงคิดอย่างพลุ่งพล่าน ให้อาหารลูกกบไปโดยอัตโนมัติ สมดวงเพาะ ลูกกบให้คนอื่นมาซ้ือเอาไปเลี้ยงต่อให้โต ตัวเขาเองสมัครใจขายแต่ลูกกบเท่านั้น 138 วรรณกรรมรางวัลพานแว่นฟ้า Downlode จากเพจ รางวัลพานเเวน่ ฟา้

เพราะเล็งเห็นว่าการเล้ียงกบให้โตต้องใช้เวลานานและเปลืองอาหาร สู้ขายเป็น ลูกกบไม่ได้ เงินเขา้ กระเป๋าเรว็ กวา่ โชคดที ่ีวันน้ไี มม่ ใี ครแวะมาซือ้ ทำ� ให้งานของเขา เสรจ็ เร็วขึน้ การเรยี นจากวทิ ยาลยั เกษตรทำ� ใหส้ มดวงไดค้ วามคดิ ใหมๆ่ มาพฒั นาการ เกษตรของตนเอง เมื่อเรียนจบมาสิ่งท่ีสมดวงต้ังใจคือการกลับมาเป็นเกษตรกร แผนใหม่ ยกระดบั อาชพี ของพอ่ ใหเ้ ชดิ หนา้ ชตู าไดค้ วามส�ำเรจ็ ใกลม้ อื เออื้ ม แตก่ เ็ กดิ ปัญหาจนได้... เสร็จจากให้อาหารกบ สมดวงไม่มีแก่ใจท�ำงานอ่ืนต่อ เขาต้องออกไป จดั การอะไรบ้าง อยู่น่งิ ๆ ให้โทรศัพทม์ ารบกวนฝา่ ยเดียวไมไ่ ด้ คิดเช่นน้ันเขาจึงเก็บกระป๋องอาหารแล้วเดินไปล้างมือ แลเห็นเงาของ นางพุด แม่ของเขาเดนิ ไหวๆ อยู่ในสวนครวั หลังบ้าน คงกำ� ลังเก็บผักมาท�ำกบั ข้าว สมดวงจึงตะโกนบอกแม่ไปว่า “ฉันออกไปข้างนอกเดยี๋ วนงึ นะแม”่ “เออ กลับมากินขา้ วเย็นดว้ ยล่ะ” แมเ่ ขาตะโกนกลบั มาในเชงิ ส่งั สมดวงไม่ได้รบั คำ� เขาเดนิ ไปหยิบมือถือที่ วางท้ิงไว้มายัดใส่กระเป๋ากางเกง แล้วเดินไปเข็นมอเตอร์ไซค์ ขับออกไปนอกเขต บา้ นทันที จุดหมายแรกท่ีสมดวงไปถึงคือบ้านของก้อง เขาจอดมอเตอร์ไซค์หน้า บา้ นครงึ่ ตกึ ครง่ึ ไมส้ องชน้ั ใหมเ่ อยี่ มทาสฟี า้ สดเหน็ ชดั เจนในแสงแดด รถแวนคนั ใหญ่ ของกอ้ งจอดอยู่แสดงวา่ ก้องอย่บู ้าน สมดวงจงึ รอ้ งเรยี ก พักหน่ึงก้องก็เดนิ ออกมาชะโงกมอง เขาคงกำ� ลงั พดู โทรศัพท์พอดี แต่พอ เห็นผมู้ าเยอื นเป็นสมดวงก้องก็รีบวางสาย “อา้ ว...มานมี่ เี รอ่ื งอะไร” เขารอ้ งทกั ดว้ ยคำ� ถามตรงๆ เสยี งหว้ นฟงั ระคายหู แตส่ มดวงไม่สนใจ เขารอ้ งเรยี กใหก้ อ้ งออกมา “มาคุยกันตรงนี้กขู ้ีเกียจตะโกน” ประจำ� ปี ๒๕๖๐ 139 Downlode จากเพจ รางวัลพานเเว่นฟ้า

ก้องเก็บมือถือ เดินอาดๆ ออกมาตามค�ำเรียกของสมดวง พอมาถึงตรง หนา้ กถ็ ามค�ำถามเดมิ “มอี ะไร” เขานึกเหมือนกันว่าตัวเองเสียมารยาทท่ีถามแบบน้ัน แต่กับสมดวงแล้ว ก้องไมน่ กึ อยากมีมารยาทคา่ ท่ีหมั่นไส้นนั่ แล้ว สมดวงมองหน้าก้อง ก้องแก่กว่าสมดวงแต่กลับดูอ่อนวัยกว่า หน้าขาว สำ� อางแมไ้ มห่ ลอ่ แตก่ ด็ แู ลผวิ พรรณและทรงผมจนดดู ี อยบู่ า้ นเชน่ นก้ี อ้ งยงั แตง่ กาย หรูหราด้วยเส้ือผ้าราคาแพง ข้อมือมีนาฬิกาเรือนทองสวมไว้ เข้ากันดีกับแหวน หัวพลอยล้อมเพชรที่น้ิวนาง และปากกาสีทองเหน็บปากกระเป๋าเส้ือ บอกให้รู้ว่า พรอ้ มจะรบั แขกหรอื ออกขา้ งนอกไดท้ กุ เมอื่ ราวกบั นกั ธรุ กจิ ผมู้ ภี าระยงุ่ เหยงิ ตลอด เวลา ตา่ งฝ่ายตา่ งยืนจอ้ งหนา้ กันนงิ่ อยคู่ รู่หน่งึ สมดวงเป็นฝ่ายเอ่ยขนึ้ ก่อนว่า “กูถามมึงตรงๆ มงึ ปล่อยข่าวแกลง้ กเู รื่องผกั ปลอดสารพษิ ใชไ่ หม” กอ้ งด่าออกมาค�ำหนง่ึ กอ่ น “กจู ะปลอ่ ยขา่ วทำ� ไร...นา้ เดอื นกป็ ลกู อยดู่ ว้ ย แกเอาเงนิ กไู ปลงทนุ ถา้ ขาย ไม่ได้กูก็ไมไ่ ดเ้ งินคนื น่ะส”ิ เหตุผลของก้องท�ำใหส้ มดวงอ้งึ ไปแตเ่ ขายังไม่อยากเชอื่ อย่ดู ี นอกจากจะมอี าชพี เปน็ นายหนา้ คา้ ทดี่ นิ เปน็ หวั คะแนน กอ้ งยงั ออกเงนิ กู้ อีกด้วย เขาจึงสามารถมบี ้านหลงั ใหญ่ มีรถแพงๆ ไว้ขบั โดยไมต่ ้องออกแรงเหนอื่ ย ยากแตอ่ ยา่ งใด คนทมี่ อี าชพี นายหน้าหรือเป็นนายทุนเงินกจู้ ะไว้ใจได้สักแค่ไหนเชยี ว สมดวงนึกประมาทหน้าเชน่ นน้ั กอ้ งตาขนุ่ เมอ่ื แลเหน็ สหี นา้ บง้ึ ตงึ ของสมดวง เขาไมเ่ หน็ เลยวา่ การทสี่ มดวง ออกไปเรียกร้องอะไรต่ออะไรที่กรุงเทพฯ มันท�ำให้ชีวิตดีขึ้นมาตรงไหน หน้าตาก็ ทรุดโทรมด�ำคล้�ำ ยังล�ำบากตรากตร�ำเหมือนเดิม การออกหน้าเรื่องการเมืองของ 140 วรรณกรรมรางวัลพานแว่นฟา้ Downlode จากเพจ รางวลั พานเเวน่ ฟา้

สมดวงทำ� ให้เกิดการเปลี่ยนแปลงข้นึ มา ไม่มนี กั การเมอื ง ไม่มกี ารเลอื กตง้ั รายได้ จากการเปน็ หวั คะแนนของกอ้ งจงึ ขาดมอื ไป ทำ� ให้เขาพลอยท�ำมาหากินล�ำบากไป ด้วย ถึงตรงนีก้ ้องโกรธขึ้นมาอกี จึงเหน็บแนมตอ่ ไปวา่ “มงึ นะ่ หดั ใชห้ ัวซะม่งั อย่านึกแต่วา่ คนอน่ื เขาเลวไปหมด” “กยู งั ไมไ่ ด้ว่า มงึ ไม่ตอ้ งร้อนตวั ” สมดวงสวนกลบั “ถ้ามึงไม่คดิ ว่าเป็นกแู ลว้ มงึ จะว่งิ โรม่ าบ้านกทู ำ� ไม” เจอย้อนแบบนสี้ มดวงกอ็ ง้ึ และยอมรบั “เออใช่ กคู ดิ วา่ เป็นมงึ แล้วจริงไหมล่ะ ไอ้คนท่ีมนั เที่ยวปลอ่ ยข่าวแกล้ง เร่ืองผักของกูน่าจะเป็นคนเดียวกันกับไอ้คนที่โทรศัพท์มาขู่กูเม่ือกี้ ถ้าไม่ใช่ตัวมึงก็ พวกมงึ นี่แหละ” “ไม่จรงิ โวย้ ” ก้องตะโกนลั่น “กไู มเ่ ลน่ ลบั หลังแบบนน้ั แน”่ “มงึ เคยวง่ิ เต้นใหพ้ วกนักการเมือง” สมดวงช้ีหนา้ คาดคน้ั “แล้วมึงล่ะ...มึงไม่เคยคุยกับนักการเมืองรึไง เวลาเขามาเย่ียมบ้านเรากู ก็เห็นเขาไปหามึง นักเรียนนักศึกษาอะไรก็ไปดูงานของมึง...” ก้องพูดเสียงดังปิด ความอิจฉาในน�้ำเสยี งไม่มดิ ทำ� ให้สมดวงแอบย้มิ ในหนา้ เขาจึงตอบกลับเพอื่ ความสะใจด้วยคำ� พูดขม่ ๆ ว่า “กคู ยุ กบั ทกุ คนนนั่ แหละ แตก่ บั มงึ น่ี มนั คดิ ไมเ่ หมอื นกนั คยุ กนั กเ็ สยี เวลา เปล่า กอ้ งเมม้ ปากหน้าตงึ “มงึ อยากคดิ ยงั งนั้ กต็ ามใจ...” เขาดา่ ออกมาอกี คำ� หนง่ึ ตามความเคยปาก มากกว่าจะด่าสมดวง “มึงกับกูมันคิดต่างกัน มองต่างกัน ไม่แปลกหรอกที่มึงจะ ไมน่ บั กเู ปน็ พวก และยงั คดิ วา่ เปน็ กแู กลง้ มงึ แตก่ ขู อบอกตรงนเี้ ลยวา่ ...ไมใ่ ชก่ ”ู กอ้ ง เน้นเสียงตอนท้าย สะบัดหน้าหันหลังเข้าบ้าน สมดวงจึงกลับข้ึนมอเตอร์ไซค์ ขับกลับบ้าน ระหว่างทางสมดวงอดคิดไม่ได้ว่า บางทีก้องอาจจะพูดจริง แต่ก็น่ันแล้ว ประจ�ำปี ๒๕๖๐ 141 Downlode จากเพจ รางวลั พานเเวน่ ฟ้า

คนเห็นแก่เงินและเป็นคนทอ่ี ยูใ่ นกล่มุ “เห็นต่างทางการเมอื ง” กบั ตวั เขา ไมใ่ ช่คน ทสี่ มดวงควรจะเช่ือใจได้ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ตาชมนุ่งโสร่งผืนเดียวน่ังสูบใบจากอยู่ท่ีชานเรือนเมื่อสมดวงก้าวลงจาก มอเตอรไ์ ซค์เดินขึ้นเรือน “ไปไหนมาละ่ ” “ไปหาไอ้ก้อง” เขาตอบผู้เป็นพ่อ ท้ิงตัวลงน่ังบนม้าระแนงท่ีตีไว้รอบๆ ระเบียงแทนรว้ั ไมก้ นั ตก ท่าทางไม่คลายอารมณเ์ สียแตต่ าชมทำ� ไมร่ ้ไู มช่ ี้ “ไดค้ วามยังไง” “ไมไ่ ด้อะไร มันไม่ยอมรบั ...เฮอะ” กอ้ งเบะปาก “คนอยา่ งมนั นะ่ เรอะจะ ยอมรับงา่ ยๆ ไอ้พวกกะลอ่ น” “มันก็มีดีเหมือนกันนะโว้ย มึงอย่าเพ่ิงไปตราหน้ามัน” ตาชมเตือนอย่าง เปน็ กลาง “ไม่ใช่มันแลว้ จะใครละ่ พ่อ คนท่นี ีไ่ มม่ ใี ครซ่าเท่ามนั หรอก” “แลว้ มงึ ไมซ่ ่าหรอื ไง...” พ่อเขาย้อนถาม สมดวงไม่ตอบ นกึ รำ� คาญทพี่ ่อ ไมเ่ ข้าข้างเขาเสยี เลย เผลอๆ ดเู หมือนจะเข้าขา้ งกอ้ งเสยี อกี ดว้ ย “มึงไมค่ ดิ ว่าเป็น คนอื่นบ้างเลยเรอะ...คิดแต่ว่าเป็นไอ้ก้อง ไอ้คนที่โทร.มาน่ะใคร...มึงเมมเบอร์ไว้ รึเปลา่ ” ประโยคทา้ ยฟงั ทนั สมัยราวกับไม่ใช่ชาวสวนแก่ๆ ทง้ั ที่ยังขุน่ มัวอยู่สมดวงก็อดนึกขนั ไม่ได้ เขารบี หยิบมอื ถอื ของเขาออกมา ดบู นั ทกึ สายเรยี กเขา้ และเหน็ เบอรโ์ ทรศพั ทแ์ ปลกถกู บนั ทกึ ไว้ มกี ารโทรศพั ทเ์ ขา้ วนั ละสองสามครั้งตดิ กันสามวนั แล้ว “ไมต่ อ้ งกด” ตาชมรบี หา้ ม เมอื่ เหน็ ลกู ชายทำ� ทา่ จะกดโทร.ออก “เดย๋ี วมนั รูต้ วั เปล่ยี นเบอร”์ “แลว้ จะให้ท�ำยงั ไง โทร.กลบั มันจะไดร้ วู้ ่าเราเอาจรงิ ” 142 วรรณกรรมรางวัลพานแวน่ ฟ้า Downlode จากเพจ รางวลั พานเเวน่ ฟา้

“มนั ต้องให้รูต้ วั กอ่ นว่าเบอรข์ องใคร” ตาชมแสดงภมู ิรู้ “มงึ เอาเบอร์มา เด๋ยี วพ่อจัดการให”้ สมดวงน่ิวหน้า แม้จะประหลาดใจท่าทีของพ่อ แต่ชายหนุ่มก็ยอมบอก หมายเลขโทรศพั ทน์ ้ันแตโ่ ดยดี ตาชมสำ� ทบั วา่ “มึงเฉยๆ ไปก่อนนะ พอ่ ขอเอาเบอรน์ ไ้ี ปสบื ก่อนวา่ เป็นของใคร เดีย๋ วก็ ร้วู ่าใครเล่นงานมึง” สมดวงยังอยากร้วู า่ พอ่ จะทำ� อยา่ งไรตอ่ ไป จึงถามวา่ “พ่อจะไปให้ใครสืบ เอาเบอรไ์ ปใหต้ �ำรวจสืบใหไ้ มด่ ีกวา่ หรือ” “เร่อื งเล็กแค่น้ีบางทีตำ� รวจก็เรื่อยเฉ่ือย เดย๋ี วพอ่ จัดการเอง” จนแล้วจนรอดตาชมก็ไม่ยอมบอกวิธีการสืบของตนให้สมดวงรู้ เขาจึงได้ แต่กระวนกระวายพร้อมกับนึกสงสัยว่าพ่อจะจัดการเร่ืองน้ีได้ส�ำเร็จสมราคา คุยหรอื ไม่ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ แม้จะยังกังวลและเฝ้ารอโทรศัพท์ที่โทร.เข้ามาก่อกวนวันละหลายรอบ แตเ่ มื่อเวลาผา่ นไปเกอื บสิบวนั และไมไ่ ดย้ ินเสยี งจากคนแปลกหนา้ ผู้นั้นอีก สมดวง ค่อยรู้สึกสบายใจข้ึน พร้อมๆ กันน้ันข่าวกุเร่ืองผักไม่ปลอดสารพิษก็ดูเหมือนจะ จางหายไปด้วยเช่นกัน ผักกลับมาขายได้ดีเช่นเดิม โดยเฉพาะในวันหยุดท่ี นกั ท่องเท่ยี วจากกรงุ เทพฯ มากนั มาก ผักสดจากกลมุ่ ปลูกผกั ของสมดวงจะขายดี เป็นพิเศษ นางเดือนน้าสาวของก้องขายผักได้ก�ำไรจนเร่ิมมีเงินไปผ่อนหนี้ก้องแล้ว และเชื่อได้ว่าอีกไม่ช้าจะใช้หน้ีได้หมด เมล็ดพันธุ์ผักท่ีสมดวงซ้ือมาจากร้านเถ้าแก่ อว้ นกำ� ลงั งอกงาม ไดผ้ ลเกอื บรอ้ ยเปอรเ์ ซน็ ต์ ลำ� ตน้ ดอู วบงามดแี มจ้ ะเปน็ เมลด็ พนั ธ์ุ ของบริษัทท่ีสมดวงคิดว่าเอาเปรียบชาวบ้านมหาศาลก็ตาม ท�ำให้คิดว่าบางทีเขา อาจจะทดลองปลูกผักไร้ดินดูบ้างส�ำหรับตลาดผักสลัดท่ีก�ำลังนิยม สมดวงสนใจ ศึกษาเร่ืองการปลูกผักไร้ดิน พอมีเวลาเขาจึงไปซื้อเมล็ดพันธุ์ผักท่ีร้านเถ้าแก่อ้วน เพือ่ มาทดลองปลกู ดู ประจ�ำปี ๒๕๖๐ 143 Downlode จากเพจ รางวลั พานเเวน่ ฟ้า

ร้านเถ้าแก่อ้วนเป็นร้านขายอุปกรณ์การเกษตรและเมล็ดพันธุ์ เป็นร้าน ใหญท่ สี่ ดุ ในจงั หวดั และยงั รวมไปถงึ การเปน็ หนุ้ สว่ นกบั ชาวตา่ งชาติ ซง่ึ สมดวงสงสยั ว่าเถ้าแก่อ้วนน่าจะเป็นแค่หุ่นเชิดเสียมากกว่า ในการจัดต้ังเป็นล้งหรือบริษัทผู้รับ ซอ้ื ผกั ผลไมจ้ ากชาวไรช่ าวสวน และกลายเปน็ ผกู้ ำ� หนดราคาพชื ผกั ทปี่ ลกู ยา่ นนแี้ ทบ ท้ังหมด สมดวงไม่ชอบวิธีหากินแบบเอาเปรียบของเถ้าแก่อ้วน แต่เขาไม่อยากยุ่ง เรอ่ื งท่เี ถา้ แกอ่ ว้ นจะไปกดราคารับซอื้ ผลผลิตของใคร เพราะเขาไม่ไดข้ ายผักใหก้ บั ลง้ ของฝา่ ยนนั้ สมั พนั ธภาพของเขากบั เถา้ แกอ่ ว้ นดำ� เนนิ ไปตามปกตแิ บบพอ่ คา้ กบั ลกู คา้ ทไ่ี มเ่ คยซอื้ ของเงนิ เชอ่ื แตค่ ราวนเี้ มอ่ื สมดวงไปจอดรถกระบะทห่ี นา้ รา้ นกเ็ หน็ คาตาว่าเถ้าแก่อ้วนลุกจากโต๊ะท�ำงานเดินเข้าประตูหลังร้านไป ทั้งที่เคยออกมา ตอ้ นรบั ยิม้ แย้มแจ่มใสทกุ ครงั้ พอเขาก้าวเขา้ ไปในรา้ นจึงถามกบั เด็กลูกจา้ งในรา้ นวา่ “เถา้ แก่ล่ะ” “ไมอ่ ยคู่ รบั ” สมดวงแปลกใจ “เมอ่ื กี้ยังเห็นนัง่ อยู่ เพ่ิงลุกไปเอง” “ไมอ่ ยจู่ รงิ ๆ ครบั ” เดก็ ลกู จา้ งยนื ยนั ตามเดมิ แตไ่ มส่ บตาดว้ ย สมดวงครา้ น จะต่อปากต่อค�ำ เขาเลือกเมล็ดพันธุ์ผักได้ตามต้องการ เป็นพวกผักสลัดท่ีนิยมกัน ปุ๋ยเคมีส�ำหรับละลายในน�้ำ เพราะการปลูกผักแบบนี้ต้องใช้ปุ่ยเคมีจึงจะงามดี สมดวงจา่ ยเงนิ แลว้ กเ็ ดนิ ออกจากรา้ นโดยมเี ดก็ ยกของตามมาสง่ ขนึ้ รถให้ แตพ่ อเขา ขบั รถออกมา สมดวงเชอื่ วา่ เขามองเหน็ เถา้ แกอ่ ว้ นเดนิ อยหู่ ลงั รา้ นและแอบหลบเมอื่ เห็นรถเขาเลย้ี ว ท�ำใหส้ มดวงนึกประหลาดใจยิง่ ขึน้ เถ้าแก่อ้วนท�ำท่าเหมือนท�ำความผิดอะไรสักอย่าง ถึงต้องคอยหลบหน้า เขาเชน่ นี้ สมดวงครุ่นคิดมาตลอดทางแต่พอกลับถึงบ้านก็ย่ิงแปลกใจเม่ือแลเห็น 144 วรรณกรรมรางวัลพานแวน่ ฟา้ Downlode จากเพจ รางวัลพานเเว่นฟ้า

รถแวนของก้องจอดอยู่ เขาก้าวลงจากรถ วางถุงเมล็ดพันธุ์ลงบนแคร่ใต้ต้นไม้ หนา้ บา้ นแตย่ งั ไมเ่ อาของอน่ื ลงจากระบะทา้ ยแลว้ เดนิ ขน้ึ บนั ไดเรอื น ไดย้ นิ เสยี งกอ้ ง คยุ ไปหัวเราะไปเสียงดังประสานกันกับเสยี งของตาชม พอสมดวงโผล่พ้นบันไดตาชมกห็ ันมาพอดี “มาพอดไี อด้ วง” พอ่ กวกั มอื เรยี ก สมดวงจงึ เดนิ เขา้ ไปนงั่ เพงิ่ สงั เกตวา่ นอก จากก้องแล้ว แขกวันน้ียังมีผู้ชายผิวคล�้ำๆ หัวหยิกนั่งก้มหน้าอยู่ใกล้ๆ อีกคนหน่ึง ก้องแนะนำ� วา่ ชื่อสละ “มนั เปน็ เจา้ ของเบอรโ์ ทรศัพทท์ ีโ่ ทร.มาข่มู ึงเรอื่ งผกั ” ก้องอธิบาย สมดวงขงึ ตามองหนา้ สละ เขากบั สละไมเ่ คยรจู้ กั กนั ทำ� ไมตอ้ งเลน่ งานเขา ดว้ ย “บอกซวิ ่าท�ำไมตอ้ งโทร.มาแกลง้ กู” สมดวงตะคอกถามอย่างมีโมโห เขา เสียหายเรื่องผักไปไม่น้อยเพราะการกระท�ำของชายคนนี้ แต่ฝ่ายนั้นยังน่ิงเงียบ ตาชมเห็นเชน่ นน้ั เลยส�ำทับวา่ “บอกเขาไปสวิ ่าเรอ่ื งมันเป็นไง” น่ันเองสละจึงค่อยเปดิ ปาก “เถ้าแก่อ้วนจ้างผมให้โทร.หาพี่วันละสองสามครั้ง แล้วก็ไปปล่อยข่าวใน ตลาดใหค้ นอ่นื ไดย้ ิน ผมเป็นหนเี้ ขาอยู่ สงั่ ใหท้ �ำกต็ ้องท�ำ” เขาพดู คลา้ ยจะขอความ เห็นใจแตส่ มดวงนึกอยากจะต่อยหน้าด�ำๆ นั่นสกั หมัดแก้โมโห “ท�ำไมเถา้ แกท่ �ำแบบนน้ั ” เขาขม่ เสียงถามออกไป “กเ็ พราะระบบรวมตัวกนั ขายผกั อย่างทีม่ ึงทำ� อย่นู ะ่ มันทำ� ให้พวกพ่อคา้ กลวั ลง้ กก็ ลวั ดว้ ย ถึงตอนน้มี งึ จะแค่ขายผกั ปลอดสารพิษ คนละตลาดกับท่มี ันรบั ซื้ออยู่ แต่ถ้าคนเห็นดีตามมึงแล้วหันมาท�ำตามกันเยอะขึ้น มันก็ขายยาฆ่าแมลง ขายปุ๋ยเคมีไม่ได้ แต่ก่อนเถ้าแก่อ้วนมันก�ำหนดราคารับซื้อผักได้ ถึงตอนนี้เริ่ม ไมม่ น่ั ใจ ถงึ ตอ้ งใหค้ นไปปลอ่ ยขา่ วใหเ้ จง๊ พวกมงึ จะไดเ้ ลกิ ทำ� แลว้ ทกุ อยา่ งกจ็ ะกลบั มาเหมอื นเดมิ ” ก้องอธบิ ายแทนอย่างยดื ยาว ประจ�ำปี ๒๕๖๐ 145 Downlode จากเพจ รางวัลพานเเวน่ ฟ้า

มนิ า่ เลา่ ...สมดวงนกึ ภาพเถา้ แกอ่ ว้ นทห่ี ลบเขา้ หลงั รา้ นตอนเขาไปถงึ ขน้ึ มา ทันที ทกุ คำ� ตอบมันอยู่ในตวั เองแล้วโดยทเี่ ขาไม่ต้องหารายละเอียดมากไปกว่านี้ “คราวนี้มึงเช่ือหรือยังว่าไอ้ก้องไม่เกี่ยว” เสียงตาชมดังขึ้นมาเม่ือเห็น ลกู ชายนิ่งเงยี บ สมดวงเม่อื ได้ยินเช่นนัน้ กก็ ลา้ พอเหมอื นกันทจ่ี ะหันไปขอโทษกอ้ ง “ขอโทษดว้ ยที่เขา้ ใจมงึ ผิดไป” อกี ฝา่ ยย้ิมนิดๆ มมุ ปากอยา่ งมมี าดตามเคย “ไม่เป็นไร กูไม่ถือ” ก้องตอบง่ายๆ ก่อนจะลุกข้ึนยืน สะใจที่สมดวง ไมส่ ามารถตอบโตไ้ ดเ้ หมอื นเคย “มงึ เขา้ ใจกด็ แี ลว้ จะไดไ้ มม่ าดา่ กอู กี กกู ลบั กอ่ นละ มงี านตอ้ งท�ำ...” เขาลาตาชมแล้วหนั ไปพยักหนา้ เรียกสละให้ลุกตามลงเรอื นไป ตาชมเดนิ ตามไปหยดุ สง่ ทห่ี นา้ บนั ไดกอ่ นจะกลบั เขา้ มานงั่ คยุ กบั สมดวงท่ี ดยู ังไมห่ ายมึนงง “ไหนพอ่ บอกฉนั ทซี วิ า่ มาไงไปไง ไอก้ อ้ งถงึ ไปสบื มาไดว้ า่ เปน็ ไอส้ ละ แนใ่ จ หรอื วา่ เปน็ มนั ” สมดวงถามออกไปดว้ ยความรสู้ กึ เหมอื นคนเพงิ่ ฟน้ื จากสลบ ไมร่ ทู้ ศิ เหนอื ทศิ ใต้ เขายงั นกึ ถงึ รอยยมิ้ และแววตาสะใจของกอ้ งเมอื่ ครกู่ อ่ น อยากจะโมโหแตก่ อ้ ง เพง่ิ ช่วยเขาก็เลยโมโหไม่ลง ตาชมได้ทยี ิม้ จนมองเหน็ ฟนั ปลอมเรียงเรยี บอยู่ในปาก กอ่ นตอบว่า “ไมย่ ากอะไร...พอ่ กแ็ คเ่ ลา่ เรอ่ื งใหเ้ พอ่ื นในโซเชยี ลฟงั เขาเปน็ นกั สบื โซเชยี ล​ พอไดเ้ บอรโ์ ทร.แปบ๊ เดยี วกส็ ง่ อนิ บอ๊ กมาใหพ้ อ่ แลว้ ทงั้ ชอ่ื ทงั้ ทอี่ ยู่ พอ่ กอ็ นิ บอ๊ กสง่ ตอ่ ไปให้ไอ้ก้องถามมันว่ารู้จักคนน้ีไหม ท่ีอยู่มันคนจังหวัดน้ี ไอ้ก้องมันกว้างขวางอยู่ ตามเรอื่ งสองวันกจ็ บ” ตาชมเล่าเป็นฉากๆ อย่างสนุกสนานและภูมิใจในความรอบรู้โลกโซเชียล​ ออนไลนท์ ม่ี มี ากกวา่ ลกู ชายดว้ ยซำ้� สมดวงมนึ เห็นทีว่ากอ้ งยอมชว่ ยเพราะต้องการเอาคนื เขาน่เี อง 146 วรรณกรรมรางวลั พานแว่นฟา้ Downlode จากเพจ รางวลั พานเเวน่ ฟ้า

“พอ่ กับไอก้ ้องเป็นเพอื่ นกนั ในเฟซบุ๊กดว้ ยหรือไง” “เออซวี ะ” ตาชมรบั คำ� ดว้ ยรอยยม้ิ “พอ่ มีเพื่อนทงั้ กลมุ่ เฟซบกุ๊ กลุ่มไลน์ เสยี แตก่ ลมุ่ ไลนม์ ันชอบสง่ ดอกไม้สตี ามวนั กัน พ่อเบื่อ...เลยไมค่ ่อยได้เล่น” เขาเล่า ขำ� ๆ สมดวงยงั คงคาใจ ซักต่อว่า “คยุ กนั ในเฟซนานแลว้ หรอื ” “นานแลว้ ถงึ บอกมงึ ไงวา่ ตอ้ งหดั เชอื่ ใจคนอนื่ ทเี่ หน็ ตา่ งวา่ เขากม็ มี มุ ดดี ว้ ย เหมอื นกนั ...พอ่ ไมเ่ หน็ ดว้ ยกบั เรอ่ื งทม่ี นั ทำ� แตไ่ มไ่ ดแ้ ปลวา่ ตอ้ งเกลยี ดมนั ” ตอนทา้ ย เขามองหน้าลกู ชายพดู ต่อไปวา่ “คนเรานะ่ เว้ย มันอยู่กันไม่เกนิ รอ้ ยปหี รอก มงึ จะเกลียดไปทำ� ไมวะ ลอง คุยกนั ดู ยอมรับว่ามันก็เปน็ ของมนั แบบนี้แหละ มึงเปล่ยี นมนั ไม่ไดห้ รอก มแี ตม่ งึ ที่ จะต้องเปลย่ี นการมองของมึงซะใหม.่ ..คบหากันไวด้ ีกว่าทะเลาะกัน มีเรอื่ งกค็ ่อยๆ คุยกัน มเี พ่ือนมากหนทางก็ยง่ิ มากเขา้ ไปอกี เชอื่ พอ่ เถอะ” เขาทอดเสียงตามองลูกชายด้วยแสงตานมุ่ นวล เปน็ ครงั้ แรกทส่ี มดวงฟงั พอ่ เงยี บๆ โดยไมค่ า้ น กอ่ นจะเหลยี วไปมองดลู าน หนา้ บ้านทรี่ ถของก้องเพิ่งขบั จากไป รู้สกึ สมองโลง่ เบาขน้ึ มาทันที ประจำ� ปี ๒๕๖๐ 147 Downlode จากเพจ รางวลั พานเเวน่ ฟ้า

Downlode จากเพจ รางวลั พานเเวน่ ฟา้

นายหนา้ กบั ที่ดนิ บนดวงจนั ทร์ รตธิ รณ ใจหา้ ว เร่ืองราวแปลกประหลาดของผมกับพ่อเกิดข้ึนกลางฤดูร้อนของปีท่ีร้อน ที่สุดปีหนึ่ง มันเริ่มต้นจากการมาถึงของชายหนุ่มท่าทางดีในสูทสีด�ำกับรถเก๋งสีด�ำ ของเขา ลมรอ้ นกลางเดอื นเมษายนโฉบผา่ นหนา้ ดนิ เบาๆ แตท่ ำ� ใหฝ้ นุ่ ธลุ จี ำ� นวนมาก ปลวิ ฟงุ้ ขน้ึ ไปในอากาศ ใบไมส้ นี ำ�้ ตาลแหง้ กรอบบนพนื้ ถกู กระแสลมผลกั ไสใหห้ มนุ วน ไปมาอยา่ งไมเ่ ตม็ ใจ ชายหนุ่มร่างก�ำย�ำในสูทสีด�ำราคาแพงก้าวลงจากรถหรูสีด�ำสนิท เขายืน มองรอบตัวอยู่ครู่หน่ึง ไม่มีอะไรในบริเวณนั้นที่สามารถเข้ากับเขาได้แม้เพียงอย่าง เดียว ทีน่ น่ั เป็นทงุ่ นารกรา้ งจากการทำ� กนิ มาชา้ นาน พื้นดินแห้งเป็นแผ่นลอกลอ่ น นำ�้ ในหนองแหง้ ขอดไร้รอ่ งรอยของสิ่งมชี ีวิตใดๆ อาศยั มาแรมปี ชายหนุ่มกา้ วเดนิ อยา่ งรวดเร็วราวกับจะรีบหนใี ห้พ้นจากเปลวแดดทีร่ ้อน ระอุ ฝนุ่ จากพ้ืนดินทข่ี าดน�้ำฟุง้ กระจายเกาะรองเท้าหนังท่ีขัดไว้จนเงาวับ เขาหยดุ ยืนที่หน้าบ้านหลังหน่ึง เลนส์แว่นกันแดดยี่ห้อดังสะท้อนภาพบ้านใต้ถุนสูง ประจ�ำปี ๒๕๖๐ 149 Downlode จากเพจ รางวลั พานเเวน่ ฟ้า