Volleyball-knee-landing-Final

4.2 คา่ คะแนน ค่าคะแนนความผิดพลาด (LESS) ความผดิ พลาด ขณะกระโดด ของนักกีฬาทั้งหมด ค�ำนวณตามหลักการของ ลงสู่พื้น (LESS) Padua และคณะ (2009) แบ่งค่าคะแนน ความผิดพลาดออกเป็นกลุ่มตามคะแนน ดังนี้ ค่าคะแนนที่มีค่าน้อยกว่าหรือเท่ากับ 4 คะแนน จะ อยู่ในกลุ่มดีเยี่ยม (Excellent) กลุ่มดี (Good) ค่า คะแนน 4>LESS<5 กลุ่มปานกลาง (Moderate) ค่าคะแนน 5>LESS<6 และกลุ่มไม่ดี (Poor) ค่า คะแนนมากกว่า 6 หรือมีค่าความผิดพลาดมาก ตารางท่ี 4.2 แสดงค่าเฉล่ียและส่วนเบี่ยงเบน มาตรฐาน ร้อยละของค่าคะแนนความผิดพลาด ขณะกระโดดลงสพู่ นื้ จำ� แนกตามกลมุ่ คะแนนและ เพศ ซึ่งในภาพรวมกลุ่มคะแนนดีเย่ียมและกลุ่ม ไม่ดี (Poor) มีค่าใกล้เคียงกัน คือ ประมาณ รอ้ ยละ 30 แตเ่ มอื่ จำ� แนกตามกลมุ่ เพศแลว้ พบวา่ เพศหญงิ ในกลมุ่ ไมด่ ี (poor) มจี ำ� นวนถงึ รอ้ ยละ 21.0 ซ่ึงมากกว่าเพศชายท่ีมีเพียงร้อยละ 6.9 นอกจากนี้ การทดสอบทางสถิติ พบว่ามีความ แตกต่างอย่างมีนัยส�ำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 แ(χส2ด(ง3)แ=ผน16ภ.ูม0ิค0่,าคpะ=แ0น.น0ค0ว1า)มรผปู ิดทพี่ 4ล.2าด-ข4ณ.4ะ กระโดดลงสู่พ้ืนตามกลุ่มคะแนนทั้งหมดในเพศ ชายและเพศหญิง ตามล�ำดับ 50

ตารางท่ี 4.2 คา่ เฉลย่ี และสว่ นเบย่ี งเบนมาตรฐาน และรอ้ ยละของคา่ คะแนนความผดิ พลาด ขณะกระโดดลงสู่พ้นื จ�ำแนกตามกลุ่มคะแนนและเพศ คุณลักษณะของผู้เข้าร่วมวิจัย กลุ่มดีเยี่ยม กลุ่มดี กลุ่มปานกลาง กลุ่มไม่ดี รวม (Excellent) (Good) (Moderate) (Poor) (LESS < 4) (4>LESS<5) (5>LESS<6) (LESS > 6) เพศชาย ค่าเฉล่ียและส่วนเบ่ียงเบนมาตรฐาน 2.65±1.29 4.63±0.26 5.59±0.28 7.47±1.19 ร้อยละ 17.6 6.9 11.2 6.9 42.5 เพศหญิง ค่าเฉลี่ยและส่วนเบ่ียงเบนมาตรฐาน 3.01±0.78 4.6±0.28 5.69±0.29 7.51±1.14 ร้อยละ 12.4 9.9 14.2 21.0 57.5 รวม 30.0 16.7 25.3 27.9 100.0 27.9 30 กลุ่มดีเยี่ยม (Excellent) รวม (%) กลุ่มดี (Good) กลุ่มปานกลาง (Moderate) 25.3 16.7 กลุ่มที่ไม่ดี (Poor) รูปท่ี 4.2 แผนภูมิค่าคะแนนความผดิ พลาดขณะกระโดดลงสู่พื้นตามกลุ่มคะแนนของนักกีฬาท้ังหมด 51

6.9 กลุ่มดีเย่ียม (Excellent) เพศชาย 17.6 กลุ่มดี (Good) กลุ่มปานกลาง (Moderate) 11.2 (%) กลุ่มที่ไม่ดี (Poor) 6.9 รูปท่ี 4.3 แผนภูมิค่าคะแนนความผดิ พลาดขณะกระโดดลงสู่พนื้ ตามกลุ่มคะแนนของนักกีฬาเพศชาย 12.4 กลุ่มดีเยี่ยม (Excellent) 21 กลุ่มดี (Good) กลุ่มปานกลาง (Moderate) เพศหญิง กลุ่มท่ีไม่ดี (Poor) (%) 9.9 14.2 รูปที่ 4.4 แผนภูมิค่าคะแนนความผดิ พลาดขณะกระโดดลงสู่พืน้ ตามกลุ่มคะแนนของนักกีฬาเพศหญิง 52

4.3 ค่าคะแนน 4.3.1 การงอข้อเข่า ความผิดพลาด ขณะเท้าเริ่มสัมผัสพนื้ ขณะกระโดดลงสู่พื้น (LESS) แยกตามหัวข้อ ส่วนใหญ่ในการกระโดด ขณะเท้าเริ่ม ทดสอบย่อย สัมผัสพื้น จะมีการงอข้อเข่า โดยมีจ�ำนวนถึง ร้อยละ 92.7 (ตารางท่ี 4.3) อย่างไรก็ตาม เพศมีความเกี่ยวข้องกับค่าคะแนนในการงอ ของข้อเข่าขณะที่เท้าเริ่มสัมผัสพื้นอย่างมี นยั สำ� คญั ทางสถติ ทิ ร่ี ะดบั .05 (χ2 = 8.66, p = 0.003) (1) ตารางท่ี 4.3 รอ้ ยละของคา่ คะแนนในการงอขอ้ เขา่ ขณะเทา้ เรม่ิ สมั ผสั พน้ื จำ� แนกตามเพศ ใช่ ไม่ใช่ รวม เพศชาย (%) 36.9 5.6 42.5 เพศหญิง (%) 55.8 1.7 57.5 รวม (%) 92.7 7.3 100.0 �จำนวน (คน) 130 เพศชาย เพศหญิง 150 13 4 86 100 50 0 ไม่ใช่ ใช่ รูปที่ 4.5 จ�ำนวนนักกีฬาท่ีมีการงอข้อเข่า ขณะเท้าเริ่มสัมผัสพื้น 53

4.3.2 การงอข้อสะโพก ขณะเท้าเริ่มสัมผัสพื้น ในการกระโดดส่วนใหญ่จะมีการงอข้อสะโพก ในขณะเท้าเริ่มสัมผัสพื้น โดยมีจ�ำนวน ร้อยละ 89.3 (ตารางที่ 4.4) อย่างไรก็ตาม ไม่พบว่าเพศมีความเกี่ยวข้องกับค่าคะแนน ในการงอขอ้ สะโพกขณะทเ่ี ทา้ เรมิ่ สมั ผสั พน้ื อยา่ งมนี ยั สำ� คญั ทางสถติ ทิ ร่ี ะดบั .05 (χ2 = 2.406, p = 0.121) (1) ตารางที่ 4.4 รอ้ ยละของคา่ คะแนนในการงอขอ้ สะโพกขณะเทา้ เรมิ่ สมั ผสั พ้นื จำ� แนกตามเพศ ใช่ ไม่ใช่ รวม เพศชาย (%) 39.5 3.0 42.5 เพศหญิง (%) 49.8 7.7 57.5 รวม (%) 89.3 10.7 100.0 140 116 120 92 เพศชาย เพศหญิง 100 �จำนวน (คน) 80 60 40 7 18 20 0 ไม่ใช่ ใช่ รูปที่ 4.6 จ�ำนวนนักกีฬาท่ีมีการงอข้อสะโพก ขณะเท้าเรมิ่ สัมผัสพน้ื 54

4.3.3 การงอลำ�ตัว ขณะเท้าเริ่มสัมผัสพื้น ในการกระโดดลงสู่พ้ืนส่วนใหญ่จะมีการงอล�ำตัว ในขณะเท้าเริ่มสัมผัสพ้ืน โดยมี จ�ำนวนร้อยละ 79.8 (ตารางท่ี 4.5) อย่างไรก็ตาม ไม่พบว่าเพศมีความเกี่ยวข้องกับ ค่าคะแนนในการงอล�ำตัวขณะที่เท้าเริ่มสัมผัสพื้นอย่างมีนัยส�ำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (χ2 (1) = 0.962, p = 0.327) ตารางที่ 4.5 รอ้ ยละของคา่ คะแนนในการงอลำ� ตวั ขณะเทา้ เรม่ิ สมั ผสั พนื้ จำ� แนกตามเพศ ใช่ ไม่ใช่ รวม เพศชาย (%) 35.2 7.3 42.5 เพศหญิง (%) 44.6 12.9 57.5 รวม (%) 79.8 20.2 100.0 120 104 เพศชาย เพศหญิง 100 82 �จำนวน (คน) 80 60 30 40 17 20 0 ไม่ใช่ ใช่ รูปที่ 4.7 จ�ำนวนนักกีฬาท่ีมีการงอล�ำตัว ขณะเท้าเร่ิมสัมผัสพ้ืน 55

4.3.4 การกระดกข้อเท้าลง ขณะเท้าเริ่มสัมผัสพื้น ในการกระโดดลงสู่พ้ืนส่วนใหญ่จะมีการกระดกข้อเท้าลง (plantarflexion) ในขณะ เท้าเร่ิมสัมผสั พื้น โดยมีจำ� นวนรอ้ ยละ 63.1 (ตารางท่ี 4.6) อยา่ งไรก็ตาม พบวา่ เพศหญิง มีจ�ำนวนท่ีไม่ได้กระดกข้อเท้าลง (ร้อยละ 22.7) มากกว่าเพศชาย (ร้อยละ 14.2) แต่ไม่พบว่าเพศมีความเก่ียวข้องกับค่าคะแนนในข้อน้ีอย่างมีนัยส�ำคัญทางสถิติท่ีระดับ .05 (χ2 (1) = 0.946, p = 0.331) ตารางท่ี 4.6 รอ้ ยละของคา่ คะแนนในการกระดกขอ้ เทา้ ลง ขณะเทา้ เรมิ่ สมั ผสั พ้นื จำ� แนกตามเพศ ใช่ ไม่ใช่ รวม เพศชาย (%) 28.3 14.2 42.5 เพศหญิง (%) 34.8 22.7 57.5 รวม (%) 63.1 38.9 100.0 81 เพศชาย เพศหญิง 90 33 53 80 66 �จำนวน (คน) 70 60 ไม่ใช่ 50 40 30 20 10 0 ใช่ รูปที่ 4.8 จ�ำนวนนักกีฬาท่ีมีการกระดกข้อเท้าลง ขณะเท้าเรม่ิ สัมผัสพ้ืน 56

4.3.5 การกางข้อเข่า (knee valgus) ขณะเท้าเริ่มสัมผัสพื้น ในการกระโดดลงสู่พ้ืน เพศหญิงจะมีการกางข้อเข่า (knee valgus) ขณะเท้าเริ่ม สัมผัสพ้ืน (ร้อยละ 18) มากกว่าเพศชาย (ร้อยละ 8.2) (ตารางที่ 4.7) โดยในหัวข้อ นี้ พบว่าเพศมีความเก่ียวข้องกับค่าคะแนนในข้อน้ีอย่างมีนัยส�ำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (χ2 (1) = 4.350, p = 0.037) ตารางที่ 4.7 รอ้ ยละของคา่ คะแนนในการกางขอ้ เขา่ ขณะเทา้ เรม่ิ สมั ผสั พนื้ จำ� แนกตามเพศ ใช่ ไม่ใช่ รวม เพศชาย (%) 8.2 34.3 42.5 เพศหญิง (%) 18.0 39.5 57.5 รวม (%) 26.2 73.8 100.0 100 92 80 90 เพศชาย เพศหญิง 80 ไม่ใช่ 70 60 42 �จำนวน (คน) 50 40 19 30 20 10 0 ใช่ รูปท่ี 4.9 จ�ำนวนนักกีฬาท่ีมีการกางข้อเข่า ขณะเท้าเริม่ สัมผัสพ้ืน 57

4.3.6 การเอียงลำ�ตัว (Lateral trunk flexion) ขณะเท้าเริ่มสัมผัสพื้น ในการกระโดดลงสพู่ นื้ สว่ นใหญ่ นกั กฬี าสว่ นใหญจ่ ะไมพ่ บวา่ มกี ารเอยี งลำ� ตวั ไปดา้ นขา้ ง (lateral trunk flexion) ในขณะเท้าเร่ิมสัมผัสพื้น (ร้อยละ 82.8) (ตารางท่ี 4.8) อย่างไรก็ตาม เม่ือดูร้อยละของคะแนนในข้อนี้ พบว่าเพศหญิง มีจ�ำนวนร้อยละของ การเอียงล�ำตัว (ร้อยละ 9.4) มากกว่าเพศชาย (ร้อยละ 7.7) แต่การทดสอบทางสถิติ ไมพ่ บวา่ เพศมคี วามเกย่ี วขอ้ งกบั คา่ คะแนนอยา่ งมนี ยั สำ� คญั ทางสถติ ทิ รี่ ะดบั .05 (χ2 = 0.125, p = 0.724) (1) ตารางที่ 4.8 รอ้ ยละของคา่ คะแนนในการเอยี งลำ� ตวั ขณะเทา้ เรม่ิ สมั ผสั พน้ื จำ� แนกตามเพศ ใช่ ไม่ใช่ รวม เพศชาย (%) 7.7 34.8 42.5 เพศหญิง (%) 9.4 48.1 57.5 รวม (%) 17.2 82.8 100.0 120 112 เพศชาย เพศหญิง 81 100 �จำนวน (คน) 80 60 40 18 22 20 0 ไม่ใช่ ใช่ รูปท่ี 4.10 จ�ำนวนนักกีฬาท่ีมีการเอียงล�ำตัว ขณะเท้าเรม่ิ สัมผัสพืน้ 58

4.3.7 ความกว้างของเท้าทั้งสอง (stance width - wide) ในการกระโดดลงสู่พ้ืน ร้อยละของความกว้างของเท้าทั้งสองที่กว้างกว่าความกว้าง ของหัวไหล่จะมีเพียงร้อยละ 1.7 (ตารางท่ี 4.9) ในขณะท่ีส่วนใหญ่จะกระโดดลงมา โดยมีความกว้างใกล้เคียงกับความกว้างของหัวไหล่ (ร้อยละ 98.3) ซึ่งไม่พบว่าเพศมี ความเกี่ยวข้องกับค่าคะแนนอย่างมีนัยส�ำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (χ2 0.509, p = 0.475) (1) ตารางที่ 4.9 รอ้ ยละของคา่ คะแนนความกวา้ งของเทา้ ทง้ั สอง ขณะเทา้ เริ่มสมั ผสั พื้น จำ� แนกตามเพศ ใช่ ไม่ใช่ รวม เพศชาย (%) 0.4 42.1 42.5 เพศหญิง (%) 1.3 56.2 57.5 รวม (%) 1.7 98.3 100.0 131 140 120 98 100 เพศชาย เพศหญิง �จำนวน (คน) 80 60 40 20 1 3 0 ไม่ใช่ ใช่ รูปที่ 4.11 จ�ำนวนนักกีฬาที่มีความกว้างของเท้าท้ังสอง ขณะเท้าเร่ิมสัมผัสพน้ื 59

4.3.8 ความแคบของเท้าทั้งสอง (stance width - narrow) ในการกระโดดลงสู่พื้น นักกีฬาส่วนใหญ่จะกระโดดลงสู่พ้ืน โดยที่เท้าท้ังสองข้าง แคบกว่าความกว้างของหัวไหล่ (ร้อยละ 88.4) (ตารางท่ี 4.10) ไม่พบว่าเพศมี ความเกี่ยวข้องกับค่าคะแนนอย่างมีนัยส�ำคัญทางสถิติท่ีระดับ .05 (χ2 = 3.515, p = 0.061) (1) ตารางท่ี 4.10 รอ้ ยละของคา่ คะแนนความแคบของเทา้ ทงั้ สอง ขณะเทา้ เริม่ สมั ผสั พืน้ จำ� แนกตามเพศ ใช่ ไม่ใช่ รวม เพศชาย (%) 35.6 6.9 42.5 เพศหญิง (%) 52.8 4.7 57.5 รวม (%) 88.4 11.6 100.0 140 123 120 เพศชาย เพศหญิง 100 83 �จำนวน (คน) 80 60 40 16 11 20 0 ไม่ใช่ ใช่ รูปที่ 4.12 จ�ำนวนนักกีฬาท่ีมีความแคบของเท้าท้ังสอง ขณะเท้าเร่มิ สัมผัสพืน้ 60

4.3.9 ตำ�แหน่งของเท้า ปลายเท้าหมุนเข้าด้านใน (Foot position – toe in) ในการกระโดดลงสพู่ นื้ นกั กฬี าจะมตี ำ� แหนง่ ปลายเทา้ หมนุ เขา้ ดา้ นในเพยี งรอ้ ยละ 4.3 โดยส่วนใหญ่จะมีการวางเท้าเป็นปกติ (ร้อยละ 95.7) (ตารางท่ี 4.11) แต่ไม่พบว่าเพศ มคี วามเกย่ี วขอ้ งกบั คา่ คะแนนอยา่ งมนี ยั สำ� คญั ทางสถติ ทิ รี่ ะดบั .05 (χ2(1)= 2.163, p = 0.141) ตารางที่ 4.11 รอ้ ยละของคา่ คะแนนตำ� แหนง่ ของเทา้ ปลายเทา้ หมนุ เขา้ ดา้ นใน ขณะ เทา้ เร่ิมสมั ผสั พื้น จำ� แนกตามเพศ ใช่ ไม่ใช่ รวม เพศชาย (%) 0.9 41.6 42.5 เพศหญิง (%) 3.4 54.1 57.5 รวม (%) 4.3 95.7 100.0 126 140 120 97 เพศชาย เพศหญิง 100 �จำนวน (คน) 80 60 40 28 20 0 ไม่ใช่ ใช่ รูปที่ 4.13 จ�ำนวนนักกีฬาที่มีต�ำแหน่งของเท้า ปลายเท้าหมุนเข้าด้านใน ขณะเท้าเร่มิ สัมผัสพนื้ 61

4.3.10 ตำ�แหน่งของเท้า ปลายเท้าหมุนออกด้านนอก (Foot position – toe out) ในการกระโดดลงสพู่ น้ื นกั กฬี าจะมตี ำ� แหนง่ ปลายเทา้ หมนุ ออกดา้ นนอกรอ้ ยละ 81.1 (ตารางท่ี 4.12) และไม่พบว่าเพศมีความเกี่ยวข้องกับค่าคะแนนอย่างมีนัยส�ำคัญทางสถิติ ท่ีระดับ .05 (χ2 (1) = 0.055, p = 0.814) ตารางที่ 4.12 รอ้ ยละของคา่ คะแนนตำ� แหนง่ ของเทา้ หมนุ ออกดา้ นนอก ขณะเทา้ เรม่ิ สมั ผสั พน้ื จำ� แนกตามเพศ ใช่ ไม่ใช่ รวม เพศชาย (%) 34.8 7.7 42.5 เพศหญิง (%) 46.4 11.2 57.5 รวม (%) 81.1 18.9 100.0 108 เพศชาย เพศหญิง 120 100 81 �จำนวน (คน) 80 60 26 40 18 20 0 ไม่ใช่ ใช่ รูปที่ 4.14 จ�ำนวนนักกีฬาท่ีมีต�ำแหน่งของเท้าหมุนออกด้านนอก ขณะเท้าเริ่มสัมผัสพน้ื 62

4.3.11 สมมาตรของเท้า ขณะเท้าเริ่มสัมผัสพื้น ในการกระโดดลงสพู่ นื้ เทา้ ทง้ั สองขา้ งของนกั กฬี าจะลงสพู่ นื้ พรอ้ มกนั คดิ เปน็ รอ้ ยละ 71.7 (ตารางท่ี 4.13) และไม่พบว่าเพศมีความเก่ียวข้องกับค่าคะแนนอย่างมีนัยส�ำคัญ ทางสถิติที่ระดับ .05 (χ2 (1) = 0.000, p = 0.990) ตารางท่ี 4.13 รอ้ ยละของคา่ คะแนนสมมาตรของเทา้ ขณะเทา้ เร่ิมสมั ผสั พน้ื จำ� แนกตามเพศ ใช่ ไม่ใช่ รวม เพศชาย (%) 30.5 12.0 42.5 เพศหญิง (%) 41.2 16.3 57.5 รวม (%) 71.7 28.3 100.0 120 96 เพศชาย เพศหญิง �จำนวน (คน) 100 71 80 60 38 40 28 20 0 ไม่ใช่ ใช่ รูปที่ 4.15 จ�ำนวนนักกีฬาท่ีมีสมมาตรของเท้า ขณะเท้าเรม่ิ สัมผัสพน้ื 63

4.3.12 มุมการงอข้อเข่า (Knee flexion displacement) ในการกระโดดลงสพู่ น้ื นกั กฬี าทม่ี กี ารงอขอ้ เขา่ มากกวา่ 45 องศา คดิ เปน็ รอ้ ยละ 49.8 (ตารางที่ 4.14) ในขณะที่กลุ่มท่ีมีการงอข้อเข่าแต่น้อยกว่า 45 องศา มีประมาณ ร้อยละ 50 อย่างไรก็ตาม ในหัวข้อน้ีพบว่าเพศมีความเกี่ยวข้องกับค่าคะแนนอย่างมี นัยส�ำคัญทางสถิติท่ีระดับ .05 (χ2 (1) = 15.207, p = 0.000) ตารางที่ 4.14 รอ้ ยละของคา่ คะแนนทม่ี กี ารงอขอ้ เขา่ มากกวา่ 45 องศา จำ� แนกตาม เพศ ใช่ ไม่ใช่ รวม เพศชาย (%) 29.2 15.0 42.5 เพศหญิง (%) 22.3 35.2 57.5 รวม (%) 49.8 50.2 100.0 82 90 64 เพศชาย เพศหญิง 80 70 52 60 �จำนวน (คน) 50 35 40 30 20 10 0 ไม่ใช่ ใช่ รูปท่ี 4.16 จ�ำนวนนักกีฬาที่มีการงอข้อเข่ามากกว่า 45 องศา 64

4.3.13 การงอข้อสะโพก ขณะข้อเข่ามีการงอสูงสุด (Hip flexion at maximum knee flexion) ในการกระโดดลงสู่พื้น นักกีฬาท่ีมีการงอข้อสะโพก ต้ังแต่เท้าเร่ิมสัมผัสพื้นจนข้อเข่า มีการงอสูงสุด คิดเป็นร้อยละ 60.1 (ตารางท่ี 4.15) และพบว่าเพศมีความเกี่ยวข้องกับ ค่าคะแนนอย่างมีนัยส�ำคัญทางสถิติท่ีระดับ .05 (χ2 (1) = 5.310, p = 0.021) ตารางที่ 4.15 รอ้ ยละของคา่ คะแนนทม่ี กี ารงอขอ้ สะโพก ขณะขอ้ เขา่ มกี ารงอสงู สดุ จำ� แนกตามเพศ ใช่ ไม่ใช่ รวม เพศชาย (%) 29.2 13.3 42.5 เพศหญิง (%) 30.9 26.6 57.5 รวม (%) 60.1 39.9 100.0 90 68 72 เพศชาย เพศหญิง 80 62 70 �จำนวน (คน) 60 50 31 40 30 20 10 0 ไม่ใช่ ใช่ รูปที่ 4.17 จ�ำนวนนักกีฬาที่มีการงอข้อสะโพก ขณะข้อเข่ามีการงอสูงสุด 65

4.3.14 การงอลำ�ตัว ขณะข้อเข่ามีการงอสูงสุด (Trunk flexion at maximum knee flexion) ในการกระโดดลงสู่พื้น นักกีฬาที่มีการงอล�ำตัวใกล้เคียงกับการกระโดดลงมาด้วย ล�ำตัวตั้งตรง ประมาณร้อยละ 50 โดยเฉพาะในเพศหญิงท่ีไม่มีการงอล�ำตัวถึงร้อยละ 37.3 มากกวา่ เพศชายทไ่ี มม่ กี ารงอลำ� ตวั รอ้ ยละ 16.7 (ตารางที่ 4.16) นอกจากนี้ ยงั พบวา่ เพศ มีความเก่ียวข้องกับค่าคะแนนอย่างมีนัยส�ำคัญทางสถิติท่ีระดับ .05 (χ2 (1) = 14.945, p = 0.000) ตารางท่ี 4.16 รอ้ ยละของคา่ คะแนนทมี่ กี ารงอลำ� ตวั ขณะขอ้ เขา่ มกี ารงอสงู สดุ จำ� แนกตามเพศ ใช่ ไม่ใช่ รวม เพศชาย (%) 25.8 16.7 42.5 เพศหญิง (%) 20.2 37.3 57.5 รวม (%) 45.9 54.1 100.0 100 เพศชาย เพศหญิง 87 90 80 60 70 60 47 39 �จำนวน (คน) 50 40 30 20 10 0 ไม่ใช่ ใช่ รูปที่ 4.18 จ�ำนวนนักกีฬาที่มีการงอล�ำตัว ขณะข้อเข่ามีการงอสูงสุด 66

4.3.15 มุมการกางข้อเข่า (Knee valgus displacement) ในการกระโดลงสู่พ้ืน นักกีฬาท่ีมีมุมการกางข้อเข่าาถึงร้อยละ 69.1 ซ่ึงในจ�ำนวนน้ี เพศหญิงมีมุมการกางข้อเข่า มีมากกว่าเพศชาย (ตารางท่ี 4.17) ในการทดสอบทางสถิติ ยังพบอีกว่า เพศมีความเก่ียวข้องกับค่าคะแนนอย่างมีนัยส�ำคัญทางสถิติท่ีระดับ .05 (χ2 (1) = 12.663, p = 0.000) ตารางท่ี 4.17 รอ้ ยละของคา่ คะแนนมมุ การกางขอ้ เขา่ ขณะขอ้ เขา่ มกี ารงอสงู สดุ จำ� แนกตามเพศ ใช่ ไม่ใช่ รวม เพศชาย (%) 24.0 18.5 42.5 เพศหญิง (%) 45.1 12.4 57.5 รวม (%) 69.1 30.9 100.0 120 105 เพศชาย เพศหญิง 100 �จำนวน (คน) 80 56 43 60 29 40 20 0 ไม่ใช่ ใช่ รูปที่ 4.19 จ�ำนวนนักกีฬาท่ีมีมุมการกางข้อเข่า ขณะข้อเข่ามีการงอสูงสุด 67

4.3.16 ระยะขจัดเชิงมุมของข้อต่อ (Joint displacement) ในการกระโดดลงสู่พื้น นักกีฬาท่ีมีการเคลื่อนไหวข้อต่อ ส่วนใหญ่จะมีระยะขจัด เชิงมุมของข้อต่อปานกลาง (ร้อยละ 59.2) โดยในกลุ่มท่ีมีการเคลื่อนไหวของข้อต่อน้อย (stiff) จะพบในเพศหญิง (ร้อยละ 12.4) มากกว่าเพศชาย โดยคิดเป็นร้อยละ 3.4 (ตารางท่ี 4.18) ซ่ึงพบว่าเพศมีความเก่ียวข้องกับค่าคะแนนอย่างมีนัยส�ำคัญทางสถิติ ท่ีระดับ .05 (χ2 (2) = 18.003, p = 0.000) ตารางที่ 4.18 รอ้ ยละของคา่ คะแนนระยะขจดั เชงิ มมุ ของขอ้ ตอ่ จำ� แนกตามเพศ มาก ปานกลาง น้อย รวม (soft) (average) (stiff) เพศชาย (%) 15.9 23.2 3.4 42.5 เพศหญิง (%) 9.0 36.1 12.4 57.5 รวม (%) 24.9 59.2 15.9 100.0 84 90 เพศชาย เพศหญิง 80 70 54 �จำนวน (คน) 60 37 29 50 8 40 21 น้อย (stiff) 30 20 10 0 มาก (soft) ปานกลาง (average) รูปที่ 4.20 จ�ำนวนนักกีฬาท่ีมีระยะขจัดเชิงมุมของข้อต่อ 68

4.3.17 ภาพรวมในการประเมิน (Overall impression) นักกีฬาที่มีภาพรวมท่ีไม่ดี (poor impression) จะพบในกลุ่มเพศหญิง (ร้อยละ 14.6) มากกวา่ กลมุ่ เพศชายทม่ี เี ทคนคิ ทไ่ี มด่ ี (รอ้ ยละ 2.6) (ตารางที่ 4.18) และพบวา่ เพศมคี วามเกย่ี วขอ้ งกบั ค่าคะแนนอยา่ งมนี ยั สำ� คญั ทางสถติ ทิ ร่ี ะดบั .05 (χ2 (2)= 20.379, p = 0.000) ตารางที่ 4.19 รอ้ ยละของคา่ คะแนนภาพรวมในการประเมนิ จำ� แนกตามเพศ ดี ปานกลาง ไม่ดี รวม (excellent) (average) (poor) เพศชาย (%) 7.7 33.2 2.6 42.5 เพศหญิง (%) 3.4 39.5 14.6 57.5 รวม (%) 11.2 71.7 17.2 100.0 92 100 75 90 เพศชาย เพศหญิง 80 70 �จำนวน (คน) 60 34 6 50 ไม่ดี (poor) 40 18 30 8 20 10 0 ดี (excellent) ปานกลาง (average) รูปท่ี 4.21 จ�ำนวนนักกีฬาของค่าคะแนนภาพรวมในการประเมิน 69



บทที่ 5 ผอภลิปกราารยวิจัย

5.1 ผู้เข้าร่วมวิจัย ผู้เข้าร่วมวิจัยในการศึกษา วิจัยนี้ ประกอบด้วย เพศชาย จ�ำนวน 99 คน และเพศหญิง จ�ำนวน 134 คน รวมทั้งหมด 233 คน จากโรงเรียนที่เข้าร่วม ในการแข่งขันวิทยุการบินฯ มินิ วอลเลย์บอล พ.ศ.2559 รุ่นอายุ 12 ปี ทั้งหมด 18 โรงเรียน 24 ทีม จาก 6 จังหวัดภาคกลาง ได้แก่ จังหวัดสุพรรณบุรี สระบุรี นครนายก ฉะเชิงเทรา ปทุมธานี และลพบุรี โดยอายุเฉลี่ยของเพศ ชายจะเท่ากับ 12.24 ± 0.85 ปี ซ่ึง มากกว่าเพศหญิงเพยี งเล็กน้อย (11.88 ± 0.98 ปี) แต่ท้ังสองกลุ่มมี น้�ำหนัก ส่วนสูง และดัชนีมวลกาย ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยส�ำคัญทาง สถิติท่ีระดับ .05 18 โรงเรียรนว2ม423ทีม3 จาก 6 จังหวัด คน เพศชาย 99 คน เพศหญิง 134 คน อายุเฉล่ียของเพศชาย 12.24 ± 0.85 ปี อายุเฉล่ียของเพศหญิง 11.88 ± 0.98 ปี 72

5.2 ค่าคะแนน เมอื่ แบง่ กลมุ่ คา่ คะแนนความผดิ พลาด ความผิดพลาด ขณะกระโดดลงสพู่ นื้ ตามกลมุ่ ท่ี Padua และ ขณะกระโดดลงสู่พื้น คณะ (2009) ได้รายงานไว้ เป็น 4 กลุ่ม (Landing Error Scoring ในภาพรวมจะพบว่า มีความแตกต่างกัน System = LESS) อย่างมีนัยส�ำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ระหวา่ งกลมุ่ ซง่ึ กลมุ่ ทด่ี เี ยย่ี มและกลมุ่ ดมี คี า่ จากการวจิ ัยน้ี เท่ากับ ร้อยละ 30 และ 16.7 ตามล�ำดับ คะแนนความผิดพลาด ในขณะที่กลุ่มที่มีค่าคะแนนปานกลางและ ขณะกระโดดลงสู่พนื้ กลุ่มท่ีมีค่าคะแนนที่ต�่ำ มีค่าคะแนนเท่ากับ กลุ่มดีเย่ียม ร้อยละ 30 รอ้ ยละ 25.3 และ 27.9 ตามลำ� ดบั แตท่ งั้ น้ี เม่ือวิเคราะห์เปรียบเทียบระหว่างเพศ กลุ่มดี ร้อยละ 16.7 จะพบว่าในเพศหญิงมีจ�ำนวนร้อยละในกลุ่ม ปานกลางและในกลุ่มท่ีไม่ดี (ร้อยละ 35.2) กลมุ่ ปานกลาง ร้อยละ 25.3 มากกว่าเพศชาย (ร้อยละ 18.1) กลุ่มต่�ำ ร้อยละ 27.9 ในการศึกษาของ Padua และคณะ (2009) ได้รายงานค่าเฉล่ียของค่าคะแนน ความผิดพลาดขณะกระโดดลงสู่พื้นจาก จ�ำนวนผู้เข้าร่วมวิจัยทั้งหมด 2,691 คน มีค่าเท่ากับ 4.92±1.67 และค่าเฉล่ีย ของคะแนนและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน เมื่อจ�ำแนกตามกลุ่มดีเย่ียม กลุ่มดี กลุ่ม ปานกลางและกลุ่มที่ไม่ดี จะมีค่าเท่ากับ 2.71±0.88 4.34±0.27 5.32±0.28 และ 6.91±0.89 ตามล�ำดับ ซึ่งค่าเฉลี่ยและ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานในการศึกษาน้ี ใน กลุ่มดเี ยยี่ มเพศชายและเพศหญงิ จะเทา่ กบั 2.65±1.29 และ 3.01±0.78 ในกลุ่มดี จะ เทา่ กบั 4.63±0.26 และ 4.6±0.28 ในกลมุ่ ปานกลางมีค่าเฉลี่ยของเพศชายและหญิง เท่ากับ 5.59±0.28 และ 5.69±0.29 และ ในกลุ่มท่ีไม่ดี มีค่าเฉล่ียเท่ากับ 7.47±1.19 และ 7.51±1.14 ตามลำ� ดบั ซงึ่ คา่ เฉลยี่ ของ 73

คะแนนการประเมินในการศึกษาวจิ ัยน้ี จะมีค่าสูงกว่าในงานวิจัยของ Padua และคณะ (2009) ทั้งนี้ อาจเน่ืองมาจากช่วงอายุและคุณสมบัติของผู้เข้าร่วมวจิ ัยท่ีต่างกัน ซ่ึงในงานวิจัยนี้ ใช้ นักกีฬาวอลเลย์บอลยุวชน ในขณะท่ีการศึกษาของ Padua และคณะ (2009) เก็บข้อมูล ในกลุ่มนักศึกษาทหารในประเทศสหรัฐอเมริกา ซ่ึงนอกจากอายุแล้ว ส่วนสูงและน้�ำหนักตัว ก็ต่างกันมาก ในการศึกษาวิจัยนี้ ส่วนสูงและน้�ำหนักเฉลี่ยของผู้เข้าร่วมวิจัย มีค่าเท่ากับ 148.59±9.93 ซม. และ 41.85±12.11 ก.ก ตามล�ำดับ ในขณะที่ในงานวิจัยก่อนหน้า สว่ นสงู เฉลยี่ ของผเู้ ขา้ รว่ มวจิ ยั มคี า่ เทา่ กบั 178 ซม. ในเพศชาย และ 166 ซม. ในเพศหญงิ และมีน�้ำหนักตัวเฉลี่ย 77 กก. และ 63 กก. ตามล�ำดับ อย่างไรก็ตาม ทั้งการศึกษาวิจัยน้ี และการศึกษาของ Padua และคณะ (2009) พบว่า ในกลุ่มเพศหญิงจะมีค่าของคะแนนที่ นอ้ ยกวา่ เพศชาย ซง่ึ จำ� นวนรอ้ ยละเพศหญงิ ทอี่ ยู่ในกลมุ่ ทมี่ คี า่ ความผดิ พลาดสงู (poor) มี มากกวา่ เพศชาย โดยเฉพาะในการศกึ ษาน้พี บวา่ มมี ากกวา่ ประมาณ 3 เทา่ ของเพศชาย ซ่งึ สอดคล้องกับการศึกษาวิจัยก่อนหน้าท่ีพบการบาดเจ็บของเอ็นไขว้หน้าในนักกีฬาเพศหญิง มากกว่าเพศชาย โดยการบาดเจ็บของเอ็นไขว้หน้าในนักกีฬาเพศหญิงมีจ�ำนวนเพิ่มมากข้ึน (Agel และคณะ, 2007) ค่าเฉล่ียและส่วนเบ่ียงเบนมาตรฐาน ในการศึกษานี้ เพศชาย เพศหญิง ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบน มาตรฐานในการวิจัยของ Padua และคณะ (2009) กลุ่มดีเยี่ยม 2.65±1.29 3.01±0.78 2.71±0.88 กลุ่มดี 4.63±0.26 4.6±0.28 4.34±0.27 กลุ่มปานกลาง 5.59±0.28 5.69±0.29 5.32±0.28 กลุ่มที่ไม่ดี 7.47±1.19 7.51±1.14 6.91±0.89 74

5.3 ค่าคะแนน เพ่ือให้เข้าใจว่าค่าความผิดพลาดในการกระโดด ความผิดพลาด ลงสู่พื้น มีส่วนใดที่เป็นปัญหามาก ในการ ขณะกระโดดลงสู่พื้น วิจัยนี้ จึงได้แยกวิเคราะห์ในแต่ละหัวข้อ ย่อยของการประเมิน ซ่ึงในการประเมิน จะมีการทดสอบ 17 ข้อ โดยจะดูลักษณะ (LESS) แยกตามหัวข้อ การกระโดดลงสู่พื้นทั้งจากระนาบด้านข้าง การทดสอบ (sagittal plane) และด้านหน้า (frontal plane) โดยจะดจู ากในชว่ งทเ่ี ทา้ เรมิ่ สมั ผสั พนื้ (initial contact) จนถึงช่วงท่ีมีการงอเข่าสูงสุด (maximum knee flexion) จากจ�ำนวนประเมิน ทง้ั หมด 17 ขอ้ พบวา่ เพศมคี วามเกยี่ วขอ้ งกบั การทดสอบ ของหัวข้อเหล่านี้อย่างมีนัยส�ำคัญทางสถิติท่ีระดับ .05 และเป็นองค์ประกอบที่ส�ำคัญที่น�ำไปสู่การบาดเจ็บของ ข้อเข่า ได้แก่ 1) การกางข้อเข่า (knee valgus) ขณะเท้าเริ่มสัมผัสพนื้ 2) มุมการงอข้อเข่า (Knee flexion displacement) 3) การงอข้อสะโพก ขณะข้อเข่ามีการงอสูงสุด (Hip flexion at maximum knee flexion) 4) การงอล�ำตัว ขณะข้อเข่ามีการงอสูงสุด (Trunk flexion at maximum knee flexion) 5) ระยะขจัดเชิงมุมของข้อต่อ (Joint displacement) 6) ภาพรวมในการประเมิน (Overall impression) 75

ในงานวิจัยของ Hewett และคณะ (2005) พบว่าค่า โมเมนต์ในการกางข้อเข่า สูงสุด (high knee abduction moment) จะเป็นตัวท�ำนายการเกิดการบาดเจ็บของเอ็นไขว้หน้า ได้ดีที่สุด ในขณะเดียวกัน ในการศึกษาของ Olsen และคณะ (2004) และ Krosshaug และคณะ (2007) ได้ใช้การวิเคราะห์วิดีโอในนักกีฬาแฮนด์บอลและบาสเกตบอลเพศหญิง พบว่ากลไกที่ท�ำให้เกิดการบาดเจ็บ จะมีการกางข้อเข่า (knee valgus) ในช่วงท่ีข้อเข่า มีการเหยียดเกือบสุด (full knee extension) โดยนักกีฬาบาสเกตบอลเพศหญิงมี ความเส่ียงในการเกิดการบาดเจ็บของเอ็นไขว้หน้ามากถึง 5.3 เท่าเมื่อเทียบกับนักกีฬา เพศชาย ดังน้ัน ในการศึกษาน้ีพบว่า การกางข้อเข่า (knee valgus) ขณะเท้าสัมผัสพ้ืน อาจน�ำไปสู่การบาดเจ็บของเอ็นไขว้หน้าได้ ซึ่งผลการวิจัยพบว่า ในกลุ่มนักกีฬาเพศหญิง มีการกางข้อเข่า ร้อยละ 18 ในขณะท่ีเพศชายมีการกางข้อเข่าเพียงร้อยละ 8.2 มุมการงอข้อเข่า (Knee flexion การงอล�ำตัว ขณะข้อเข่ามีการงอ displacement) การงอข้อสะโพก (Hip สูงสุด (Trunk flexion at maximum knee flexion at maximum knee flexion) flexion) นอกจากจะบ่งบอกถึงว่ามีการงอ และระยะขจัดเชิงมุมของข้อต่อ (Joint ข้อสะโพกแล้ว การงอล�ำตัวไปด้านหน้ายัง displacement) จะเก่ียวข้องกับการช่วย ชว่ ยในการลดแรงและการทำ� งานของกลา้ มเนอื้ ในการรบั แรง (shock absorption) ซงึ่ ถา้ หาก ต้นขาด้านหน้า (quadriceps) (Blackburn มีการเคลื่อนไหวของข้อต่อของรยางค์ และ Padua, 2009) ซงึ่ ในการศกึ ษานพี้ บวา่ ส่วนล่างในช่วงการเคลื่อนไหวที่มาก นักกีฬาเพศหญิงมีการงอล�ำตัวเพยี งร้อยละ จะสามารถช่วยเพ่ิมเวลา ซ่ึงจะช่วยในการ 20.2 ซึ่งส่วนใหญ่กระโดดลงมาล�ำตัวตั้งตรง ผ่อนแรง ส�ำหรับการประเมินของมุมการงอ ถึงร้อยละ 37.3 ข้อเข่าในการกระโดดลงสู่พื้น ของระบบน้ี จะประเมินจากการท่ีนักกีฬามีการงอข้อเข่า มากหรอื นอ้ ยกวา่ 45 องศา ซงึ่ ในการศกึ ษาน้ี พบว่านักกีฬาวอลเลย์บอลเพศหญิงมีการ งอข้อเข่าน้อยกว่า 45 องศาถึงร้อยละ 35.2 ในขณะท่ีนักกีฬาเพศชาย มีการงอข้อเข่า น้อยกว่า 45 องศาร้อยละ 15.0 ในท�ำนอง เดยี วกนั นกั กฬี าทงั้ สองกลมุ่ มกี ารงอขอ้ สะโพก ร้อยละ 30.9 และ 29.2 ตามล�ำดับ 76

โดยสรุป จากการประเมินด้วยค่าความผิดพลาด ขณะกระโดดลงสู่พื้น พบว่า นักกีฬาวอลเลย์บอลเยาวชนเพศหญิง มแี นวโนม้ ในการเกดิ การบาดเจบ็ ของเอน็ ไขวห้ นา้ ไดม้ ากกวา่ นกั กฬี าเยาวชน เพศชาย โดยมีปัจจัยท่ีมีความเส่ียงอยู่ 6 ด้าน คือ 1) การกางข้อเข่า (knee valgus) ขณะเท้าเร่ิมสัมผัสพ้ืน 2) มุมการงอข้อเข่า (Knee flexion displacement) 3) การงอข้อสะโพก ขณะข้อเข่ามีการงอสูงสุด (Hip flexion at maximum knee flexion) 4) การงอล�ำตัว ขณะข้อเข่ามีการงอสูงสุด (Trunk flexion at maximum knee flexion) 5) ระยะขจัดเชิงมุมของข้อต่อ (Joint dis- placement) และ 6) ภาพรวมในการประเมิน (Overall impression) ซ่ึง องค์ประกอบของการกระโดดเหล่านี้ ควรได้รับการพัฒนาปรับปรุง เพ่ือ หลีกเลี่ยงหรือป้องกันการบาดเจ็บ อย่างไรก็ตาม การใช้แบบประเมินน้ี เป็นเพียงเครื่องมือส่วนหน่ึงท่ีใช้ในการตรวจสอบ แต่การฝึกการเตรียม ความพร้อมของร่างกายก็เป็นองค์ประกอบส�ำคัญร่วมด้วย 77

เอกสารอ้างอิง 78

ธีรวัฒน์ กุลทนันทน์ และคณะ. 2534. บาดเจ็บจากกีฬาวอลเลย์บอล. สมาคมกีฬา เวชศาสตร์แห่งประเทศไทย. [cited 2017, 22 June] Available from http://web2.sat.or.th/sat/index.php?option=com_researchs &Itemid=115&viewid=152 ส�ำนักวิทยาศาสตร์การกีฬา กรมพลศึกษา. 2556. การวิเคราะห์ลักษณะและจ�ำนวนครั้ง การลงสู่พ้ืนในนักกีฬาวอลเลย์บอลยุวชน. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุม สหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จ�ำกัด. Agel J, Palmieri-Smith RM, Dick R, Wojtys EM, Marshall SW. Descriptive epidemiology of collegiate women’s volleyball injuries: national collegiate athletic association injury surveillance system, 1988– 1989 through 2003–2004. J Athl Training. 2007, 42(2):295–302. Ark MV, Zwerver J and Pepping GJ. Landing frequencies and types of landings in sub-elite male volleyball players. Br J Sports Med. 2011;45(6). [cited 2017, 22 June] Available from http://dx.doi. org/10.1136/bjsm.2011.084558.15 Behnke SR. Kinetic anatomy. 3rd ed. IL: Human Kinetics. 2012. Everard EM, Harrison AJ and Lyons M. Examining the Relationship Between the Functional Movement Screen and the Landing Error Scoring System in an Active, Male Collegiate Population. J Strength Cond Res. 2017;31(5):1265-72. Herman D, Jacobs K, Riveros D, Vincent H, editors. Effect of Landing Surface and Upper Extreamity Constraint on Biomechanics Graded by the Landing Error Scoring System. ISBS-Conference Proceedings Archive; 2016. [cited 2017, 22 June] Available from https://ojs. ub.uni-konstanz.de/cpa/article/view/6402/5769 James J, Ambegaonkar JP, Caswell SV, Onate J, Cortes N. Analyses of Landing Mechanics in Division I Athletes Using the Landing Error Scoring System. Sports Health. 2016;8(2):182-6. 79

James LP, Kelly VG and Beckman EM. Injury risk management plan for volleyball athletes. Sports Med. 2014;44(9):1185-1195. Joseph Hamill and Knutzen KM. Biomechanical Basis of Human Movement. 3rd ed. 2009. 481 p. Khan K and Bahr R. Knee and ankle injuries in volleyball. pp.130-140. In Reeser JC and Bahr R (eds.). Handbook of sports medicine and science: volleyball. Oxford; Blackwell Science. 2003. Lobietti R, Fantozzi S, Stagni R and Merni F. Kinematics analysis of landing from volleyball spike followed by block: a pilot study. SIAMOC 2006 congress abstracts. Gait and posture. 2006; 24S: S47-48. Lobietti R, Coleman S, Pizzichilio E and Merni F. Landing techniques in volleyball. J of Sports Sci. 2010;28(13):1469-1476. Padua DA, Marshall SW, Boling MC, Thigpen CA, Garrett WE, Jr. and Beutler AI. The Landing Error Scoring System (LESS) Is a valid and reliable clinical assessment tool of jump-landing biomechanics: The JUMP-ACL study. Am J Sports Med. 2009;37(10):1996-2002. Padua DA, Boling MC, Distefano LJ, Onate JA, Beutler AI and Marshall SW. Reliability of the landing error scoring system-real time, a clinical assessment tool of jump-landing biomechanics. J Sport Rehabil. 2011;20(2):145-56. Padua DA, DiStefano LJ, Beutler AI, de la Motte SJ, DiStefano MJ, Marshall SW. The Landing Error Scoring System as a Screening Tool for an Anterior Cruciate Ligament Injury-Prevention Program in Elite-Youth Soccer Athletes. J Athl Train. 2015;50(6):589-95. Smith HC, Johnson RJ, Shultz SJ, Tourville T, Holterman LA, Slauterbeck J, Vacek PM and Beynnon BD. A prospective evaluation of the landing error scoring system (LESS) as a screening tool for anterior cruciate ligament injury risk. Am J Sports Med. 2012;40(3):521-6. 80

Tillman MD, Hass CJ, Brunt D and Bennett GR. Jumping and landing techniques in elite women’s volleyball. J Sports Sci and Med. 2004;3:30-36. Wang L. The lower extremity biomechanics of single- and double-leg stop-jump tasks. J of Sports Sci and Med. 2011;10:150-156. Women’s volleyball injuries; Data from the 2004/05 - 2008/09 Seasons. [cited 2017, 22 June] Available from https://www.ncaa.org/sites/ default/files/NCAA_W_Volleyball_Injuries_WEB.pdf Woo SL-Y, Livesay GA and Smith. Kinematics. pp 155–173. In Fu FH, Harner CD, Vince KG (eds): Knee Surgery. Baltimore: Williams & Wilkins. 1994. Woo SL, Debski RE, Withrow JD and Janaushek MA. Biomechanics of knee ligaments. Am J Sports Med. 1999;27(4):533-43. Zhang ZJ, Ng GYF and Fu SN. Effects of habitual loading on patellar tendon mechanical and morphological properties in basketball and volleyball players. Eur J of Appl Physiol. 2015;115(11):2263-9. 81

ภาคผนวก 1. กระบวนการเก็บข้อมูล 2. ใบบันทึกคะแนนความผิดพลาดของการลงสู่พ้ืน (Landing Error Scoring System test = LESS) 3. รูปแสดงความผิดพลาดของการลงสู่พืน้ ตามหัวข้อการประเมิน 4. แบบสอบถามผู้เข้าร่วมการวจิ ัย 5. เอกสารรับรองโครงการวจิ ัย 6. คู่มือการใช้ Application VLESS 7. โปรแกรมการฝึกเพื่อป้องกันการบาดเจ็บจากการกระโดดในแนวดง่ิ 82

กระบวนการเก็บข้อมูล ประกอบด้วย 1 ผู้เข้าร่วมการวิจัย กรอกรายละเอียดส่วนบุคคลในแบบบันทึกข้อมูล 2 ผู้ช่วยวิจัยท�ำการบันทึกค่าน�้ำหนัก ส่วนสูง 83

3 ผู้ช่วยวิจัยจัดเตรียมอุปกรณ์และสถานท่ีส�ำหรับการเก็บข้อมูล 84

4 ผู้ร่วมวิจัยท�ำการอบอุ่นร่างกายก่อนการเก็บข้อมูล 85

5 ผู้วิจัยท�ำการเก็บข้อมูล 86

ใบบันทึกคะแนนความผิดพลาดของการลงสู่พื้น (Landing Error Scoring System test = LESS) รหัสนักกีฬา.............. เพศ........... โรงเรยี น..................................................... ผู้ประเมินคนท่ี................ วิธขี องการทดสอบคะแนนความผดิ พลาดของการลงสพู่ น้ื (Landing Error Scoring System test = LESS) หวั ขอ้ ประเมนิ เมอ่ื เทา้ เรม่ิ สมั ผสั พน้ื ค�ำ จ�ำ กดั ความของการผดิ พลาด การให้คะแนน คะแนนประเมิน (initial contact) #1 #2 #3 การงอข้อเข่า ข้อเข่างอน้อยกว่า 30 องศา 0 = ไม่ปรากฏ (knee flexion) 1 = ปรากฏ การงอข้อสะโพก (hip flexion) ต้นขาอยู่ในแนวเดียวกับล�ำตัว 0 = ไม่ปรากฏ การงอตัว 1 = ปรากฏ (trunk flexion) การงุ้มปลายเท้า ล�ำตัวตั้งตรงหรอื แอ่นหลัง 0 = ไม่ปรากฏ (ankle plantar flexion) เม่ือเทียบกับสะโพก 1 = ปรากฏ ต�ำแหน่งของด้านในข้อเข่า เท้าสัมผัสพนื้ ในลักษณะกระดก 0 = ไม่ปรากฏ (medial knee position) ข้อเท้า (heel to toe) หรือเท้า 1 = ปรากฏ วางราบกับพื้น (flat foot) ตัวเอียงไปด้านข้าง (lateral trunk flexion) จดุ ศูนย์กลางของกระดูกสะบ้า 0 = ไม่ปรากฏ ช่วงกว้างของเท้า อยู่ด้านในต่อต�ำแหน่งกลางเท้า 1 = ปรากฏ (stance width) (midfoot) ช่วงกว้างของเท้า แนวกลางล�ำตัวเอียงไปทางขวา 0 = ไม่ปรากฏ หรอื ซ้ายของร่างกาย 1 = ปรากฏ ช่วงกว้างของเท้า กว้างกว่า 0 = ไม่ปรากฏ ช่วงไหล่ (acromion process) 1 = ปรากฏ ช่วงกว้างของเท้า แคบกว่า 0 = ไม่ปรากฏ ช่วงไหล่ (acromion process) 1 = ปรากฏ 87

หวั ขอ้ ประเมนิ เมอ่ื เทา้ เรม่ิ สมั ผสั พน้ื ค�ำ จ�ำ กดั ความของการผดิ พลาด การให้คะแนน คะแนนประเมิน (initial contact) #1 #2 #3 ต�ำแหน่งเท้า เท้าหมุนออกด้านนอกมากกว่า 0 = ไม่ปรากฏ (foot position) 30 องศา ระหว่างท่ีเท้า 1 = ปรากฏ เรม่ิ สัมผัสพน้ื และข้อเข่างอ มากที่สุด ต�ำแหน่งเท้า เท้าหมุนเข้าด้านในมากกว่า 30 0 = ไม่ปรากฏ องศา ระหว่างท่ีเท้าเร่ิมสัมผัสพ้ืน 1 = ปรากฏ และข้อเข่างอมากท่ีสุด ความสมดุลของเท้า 2 ข้าง เท้าข้างหน่ึงลงสู่พ้นื ก่อนเท้า 0 = ไม่ปรากฏ เมื่อเท้าเรม่ิ สัมผัสพ้ืน อีกข้างหนึ่ง หรอื เท้าข้างหนึ่ง 1 = ปรากฏ (symmetric initial foot ลงสู่พน้ื ในลักษณะส้นเท้า contact) ลงก่อนน้ิวเท้าและเท้าอีกข้างลง สู่พนื้ ลักษณะนว้ิ เท้า ลงก่อนส้นเท้า การเปล่ียนระยะของการงอข้อเข่า การงอข้อเข่าน้อยกว่า 45 องศา 0 = ไม่ปรากฏ (knee flexion displacement) ระหว่างช่วงที่เท้าเรม่ิ สัมผัสพ้ืน 1 = ปรากฏ กับช่วงท่ีข้อเข่างอมากท่ีสุด การเปลี่ยนระยะของการงอ ต้นขาไม่มีการงอเข้าหาล�ำตัว 0 = ไม่ปรากฏ ข้อสะโพก มากขึน้ ระหว่างช่วงท่ีเท้า 1 = ปรากฏ (hip flexion displacement) เร่มิ สัมผัสพื้นกับช่วงท่ีข้อเข่างอ มากท่ีสุด การเปล่ียนระยะของการงอตัว ล�ำตัวไม่มีการงอมากข้นึ 0 = ไม่ปรากฏ (trunk flexion displacement) ระหว่างช่วงท่ีเท้าเร่มิ สัมผัสพืน้ 1 = ปรากฏ กับช่วงท่ีข้อเข่างอมากท่ีสุด การเปล่ียนระยะของด้านในข้อเข่า ท่ีต�ำแหน่งด้านในของข้อเข่า 0 = ไม่ปรากฏ (medial knee displacement) มากท่ีสุด พบจุดศูนย์กลางของ 1 = ปรากฏ กระดูกสะบ้าอยู่ด้านใน ตอ่ ต�ำแหนง่ กลางเทา้ (midfoot) 88

หวั ขอ้ ประเมนิ เมอ่ื เทา้ เรม่ิ สมั ผสั พน้ื ค�ำ จ�ำ กดั ความของการผดิ พลาด การให้คะแนน คะแนนประเมิน (initial contact) #1 #2 #3 การเปลี่ยนระยะของข้อต่อ ยืดหยุ่น (soft): พบมีการ 0 = ยืดหยุ่น (joint displacement) เปลี่ยนระยะอย่างมากของล�ำตัว ภาพรวมการกระโดด ข้อสะโพก และข้อเข่า (overall impression) ปานกลาง (average): พบมกี าร 1 = ปานกลาง เปล่ียนระยะไม่มากของล�ำตัว ข้อสะโพก และข้อเข่า ไม่ยืดหยุ่น (stiff): มีการ 2 = ไม่ยืดหยุ่น เปลี่ยนระยะน้อยมากของล�ำตัว ข้อสะโพก และข้อเข่า ดีมาก (excellent): ผู้เข้าร่วม 0 = ดีมาก การทดสอบมีการลงสู่พ้ืน อย่างยืดหยุ่น โดยไม่มีการ เคลื่อนไหวในระนาบด้านหน้า (frontal plane) หรือระนาบ ด้านขวาง (transverse plane) ปานกลาง (average): การ 1 = ปานกลาง ลงสู่พน้ื ในลักษณะอื่นๆ นอกเหนือจากลักษณะดีมาก ไม่ดี (poor): ผู้เข้าร่วมการ 2 = ไม่ดี ทดสอบมีการลงสู่พ้นื โดยมีการ เคล่ือนไหวมากในระนาบด้านหน้า (frontal plane) หรือระนาบ ดา้ นขวาง (transverse plane) หรอื มีการลงสู่พื้นแบบไม่ ยืดหยุ่น โดยมีการเคลื่อนไหว บางส่วนในระนาบด้านหน้า (frontal plane) หรอื ระนาบ ด้านขวาง (transverse plane) 89

รูปแสดงความผิดพลาดของการลงสู่พื้น ตามหัวข้อการประเมิน 1 การงอข้อเข่าขณะที่เท้าเร่ิมสัมผัสพื้น (Knee flexion angle at initial contact) ข้อเข่างอมากกว่า 30 องศา ข้อเข่างอน้อยกว่า 30 องศา 90

2 การงอข้อสะโพกขณะที่เท้าเริ่มสัมผัสพ้ืน (Hip flexion angle at initial contact) มีการงอข้อสะโพก (Hip flexion) มีการงอข้อสะโพกน้อย ต้นขาอยู่ในแนวเดียวกับล�ำตัว 91

3 การงอล�ำตัว ขณะท่ีเท้าเร่ิมสัมผัสพ้ืน (Trunk flexion angle at initial contact) มีการงอล�ำตัว (Trunk flexion) ล�ำตัวต้ังตรงหรือแอ่นหลังเม่ือเทียบกับสะโพก (No trunk flexion) 92

4 การกระดกข้อเท้าลง ขณะท่ีเท้าเร่ิมสัมผัสพื้น (Ankle plantarflexion at initial contact) มีการกระดกข้อเท้าลง (Plantarflexion) เท้าสัมผัสพน้ื ในลักษณะกระดกข้อเท้าขน้ึ (heel to toe) หรอื เท้าวางราบกับพน้ื (flat foot) 93

5 การกางข้อเข่า ขณะที่เท้าเริ่มสัมผัสพื้น (Knee valgus at initial contact) จดุ ศูนย์กลางของกระดูกสะบ้าอยู่ด้านในต่อ No knee valgus ต�ำแหน่งกลางเท้า (Knee valgus) 94

6 การเอียงล�ำตัว ขณะท่ีเท้าเร่ิมสัมผัสพื้น (Lateral trunk flexion at initial contact) แนวกลางล�ำตัวเอียงไปทางขวาหรอื ซ้ายของ ไม่มีการเอียงตัว ร่างกาย (Lateral trunk flexion) (No lateral trunk flexion) 95

7 ความกว้างของเท้าทั้งสอง (stance width) ช่วงกว้างของเท้า กว้างกว่าช่วงไหล่ ช่วงกว้างของเท้า แคบกว่าช่วงไหล่ (Wide stance) (Narrow stance) 96

8 ต�ำแหน่งของเท้า (Foot Position) เท้าหมุนออกด้านนอกมากกว่า 30 องศา เท้าหมุนเข้าด้านในมากกว่า 30 องศา ระหว่างที่ ระหว่างที่เท้าเริ่มสัมผัสพื้นและ เท้าเริม่ สัมผัสพนื้ และข้อเข่างอมากที่สุด ข้อเข่างอมากที่สุด (Toe out) (Toe in) 97

9 สมมาตรของเท้า ขณะท่ีเท้าเริ่มสัมผัสพ้ืน (Symmetric initial foot contact) เท้าข้างหน่ึงลงสู่พ้ืนก่อนเท้าอีกข้างหนึ่ง เท้า 2 ข้างลงสู่พนื้ พร้อมกัน หรอื เท้าข้างหน่ึงลงสู่พ้ืนในลักษณะส้นเท้า (Symmetrical foot contact) ลงก่อนนว้ิ เท้าและเท้าอีกข้างลงสู่พนื้ ลักษณะ นว้ิ เท้าลงก่อนส้นเท้า (Asymmetrical foot contact) 98

10 มุมการงอข้อเข่า (knee flexion displacement) งอข้อเข่าน้อยกว่า 45 องศา งอข้อเข่า มากกว่า 45 องศา 99