หลวงตาเล่าให้ฟัง

ผพุ งั แตกสลาย สลายๆ ลงไป พังลงไป กย็ ง่ิ สนใจ ย่งิ ดคู วามเปน็ ของมนั นน่ั ละธรรมทา่ นแสดง อนั หน่ึงเหมือนผู้ดู อันหนึ่งเหมือนธรรมแสดงลวดลายต่างๆ สุดท้ายร่างกายน้ีก็พังลงไปๆ หมด ยัง เหลอื แตก่ องกระดกู พจิ ารณากองกระดกู กระดกู เหลา่ นม้ี นั กเ็ ปน็ ดนิ เหมอื นกนั เหลา่ นนั้ กเ็ ปน็ ดนิ ส่วนที่ละเอียดมันก็ลงไปก่อนแล้ว อันน้ีส่วนหยาบมันก็จะลงเป็นแผ่นดินอันเดียวกันนี้แหละ พอวา่ อยา่ งนัน้ พรึบเลย นัน่ เหน็ ไหมล่ะ ลงก็พรบึ หมดเลย โลกธาตดุ บั หมด โอโ้ ห อศั จรรย์ ลงเปน็ ชว่ั โมงๆ นะ เงียบเลย แต่ธรรมชาตทิ ีร่ ู้ไมไ่ ด้เงียบตวั เอง สว่างจา้ เลย มนั เงยี บสิ่งมาเก่ยี วขอ้ งตา่ งหาก วา่ งไปหมดเลย โลกธาตนุ ี่วา่ งเปล่าไปหมด โอ้โห อศั จรรย์ เป็นชว่ั โมงๆ จิตถึงค่อยถอนข้ึนมา พอถอนข้นึ มาแล้วก�ำหนดดตู น้ ไม้ภูเขา กำ� หนดดูกุฏิศาลาไม่เห็นเลย วา่ งไปหมด ลมื ตาดูกม็ องเห็นเป็นรางๆ แล้ววา่ งไปหมด ตาน่ีเห็นพอเปน็ ร่างๆ เงาๆ นะ ส่วนใหญ่ ของจิตมนั ทะลุไปหมด ว่างไปหมดเลย อัศจรรย์ ขน้ึ ไปเล่าใหท้ า่ นฟัง ท่านก็ข้นึ ทนั ทเี ลย เออ้ ได้หลักพยานแลว้ อยา่ งน้ีละผมเปน็ ท่านก็ยก นั้นละข้นึ มา ขน้ึ อยา่ งขึงขงั ตึงตงั ผมเปน็ ทีถ่ ำ�้ สารกิ าเปน็ อยา่ งทา่ นมหาน่ลี ะ เอาเลยได้การ ข้ึนเลย นะขึงขัง น่ันเห็นไหมธรรมเข้าดลใจท่าน ก๊อกน�้ำที่ใสสะอาดท่านก็ผางออกมาเลย เราก็ฟังอย่าง เคลม้ิ เทยี ว ใครบอก มนั เปน็ ขน้ึ มาเองมนั จงึ ไปพดู ใหท้ า่ นฟงั ไดอ้ ยา่ งอาจหาญ เอาความจรงิ ไปพดู ทา่ นก็รับขนึ้ เลยทนั ที เออเอ้าละท่นี ่ีไดก้ าร ผมเป็นอยา่ งนแี้ หละท่ถี �้ำสารกิ า เอ้าทนี ไี้ ด้การ ๆ ผึงผัง ตึงตงั เลยสองตอ่ สองนะ เสยี งล่ันอยู่ในห้อง เรากับท่านไม่มีอะไรกัน มันเหมอื นพ่อกบั ลูกนั่นแหละ จะเข้าหาท่านเมือ่ ไรทา่ นไมเ่ คยหา้ มนะ กับเรานะ องค์อื่นไปยุ่งไมไ่ ดน้ ะ แม้ท่านป่วยก็เหมอื นกนั ใครจะไปยุ่งทา่ นไมไ่ ดน้ ะ ถ้าเราขน้ึ เมอ่ื ไรท่านไมเ่ คยว่าอะไรเลย ไม่เคยนะกบั เรา ทา่ นนอนอยู่ เรา ไปปับ๊ เขา้ ไปถงึ เทา้ ทา่ น เพราะเรากห็ มุนตว้ิ ของเราธรรมะของเรา ไปกราบเรียนเรื่องธรรมะ ทา่ น ก็อธิบายใหฟ้ งั ปุ๊บปั๊บๆ เราก็ลงปุ๊บไปเลย ทา่ นไมเ่ คยหา้ มเรานะ นท่ี แี่ ปลกอยู่ ไมเ่ คยไดย้ นิ เลยวา่ หา้ มวา่ มาทำ� ไมไมเ่ คยมี ทง้ั ๆ ทพ่ี ระ เณรเขา้ ใกลไ้ ม่ได้ เราไปเม่อื ไรไดท้ ้งั นัน้ ไม่วา่ กลางค่�ำกลางคนื เวลาไหนได้ท้งั นน้ั เลย ก็มีแปลกอัน หน่ึง ไม่ใช่ยกตัวนะ เราพูดตามเร่อื งทา่ นเมตตา พอเล่าถวายท่านแล้วใจกพ็ อง แลว้ เรากไ็ ดห้ ลกั ของเราก็แนอ่ ย่แู ล้วกย็ ิ่งมีสกั ขีพยานอันเปน็ ตวั เอกแลว้ ใจก็ย่ิงพองขึ้น เราก็ซัดใหญ่เลย วนั หลงั ก็ จะเอาอยา่ งเกา่ มนั ไมไ่ ดอ้ กี แหละ สองสามวนั ซดั กนั อยยู่ งั ไมไ่ ด้ ขนึ้ ไปหาทา่ นอกี ทน่ี มี่ นั ไมเ่ ปน็ อยา่ ง นั้นอีก มันเป็นยังไงท่านว่า ว่าจะเอาให้เป็นอย่างนั้น มันเป็นหนเดียว จากน้ันมันก็รู้ธรรมดา ลงธรรมดา 122

มนั จะเปน็ บา้ นะทา่ นวา่ บทจะเอา ไมไ่ ดส้ อนใหค้ นเปน็ บา้ มนั เปน็ มนั กเ็ ปน็ หนเดยี วเทา่ นน้ั ผมก็เปน็ หนเดียวเทา่ น้ันแหละ ผมไมเ่ ห็นเป็นบา้ นม่ี าเป็นบ้าอะไรอกี ขนาบเรา ไม่ไดส้ อนคนให้ เปน็ บา้ นน่ี ะ มนั เปน็ แลว้ กผ็ า่ นไปแลว้ ไปยงุ่ กบั มนั ทำ� ไม พจิ ารณาในหลกั ปจั จบุ นั ซิ มนั จะเปน็ อะไร กใ็ ห้เป็นขึ้นในหลกั ปจั จบุ ัน ทา่ นร้นู ้ันทา่ นรใู้ นหลกั ปัจจบุ ันใชไ่ หม น่นั ทา่ นเอาละนะ น้ีไปควา้ หา ท่ีไหนอกี โอย๋ ขนาบอีกนก่ี ็ดี เรากไ็ ม่ลมื น่ันเหน็ ไหมจติ เวลามนั แสดง น้ีถึงคราวทีจ่ ะพูด นี่ไม่เคยพดู ท่ไี หนเลยนะ พ่ึงมาพูดน่นี ะ กอ็ ยา่ งน้ันแลว้ เราไมไ่ ด้หนกั ได้ หนว่ ง รู้เหมอื นไมร่ ู้ มเี หมือนไมม่ ี เพราะไม่ได้หนกั ได้หนว่ งเหมอื นกเิ ลส..ธรรมมใี นใจเหมือนไม่มี แลว้ แตเ่ หตผุ ลกลไกทจ่ี ะออกตอ้ นรบั กนั เพอ่ื เปน็ ประโยชนแ์ กผ่ มู้ าเกย่ี วขอ้ งหนกั เบามากนอ้ ย มนั ก็จะออกตามขน้ั ตามภูมิ ควรหนกั หนัก ควรเบาเบา ถา้ ไม่ควรก็ไมอ่ อกเลย มีเท่าน้ัน ไม่เห็นหนกั เหน็ หน่วง ว่าอยากโออ้ ยากอวดอยา่ งนั้นไมม่ ี เวลาทา่ นขเู่ อาวนั นนั้ นยี้ งั เปน็ บา้ อยหู่ รอื นี่ กส็ อนใหด้ ที ำ� ไมจะเปน็ บา้ กม็ นั ไมเ่ ปน็ อยา่ งเกา่ จะให้มันเป็นอะไรอีก กม็ นั เปน็ แล้ว ขนาบใหญ่เลย ผมก็เปน็ หนเดยี วเท่านน้ั ไมเ่ คยเปน็ อีกเลย ผม ก็ไม่สงสัยน่นี ะ วา่ งั้นนะ นม่ี าเปน็ บ้างมเงาอะไรอีก เราก็ โห ขบขนั ดี ก็ไม่เปน็ อีกนะเป็นหนเดียว 123

เทา่ นน้ั เปน็ แบบนน้ั นะ แบบอน่ื มนั กเ็ ปน็ ของมนั จปิ าถะ แลว้ แตม่ นั จะเปน็ แตท่ เี่ ดน่ ๆ เดด็ ๆ มากๆ สะดดุ ใจอย่างมาก อยา่ งไม่เคยเป็น เรากเ็ ล่าใหฟ้ งั อย่างที่ขนึ้ ไปเลา่ ถวายทา่ น อยา่ งอนื่ มนั กเ็ ปน็ อยแู่ ตธ่ รรมดาๆ แตว่ นั นน้ั มนั เปน็ แบบสะเทอื นโลก ไปเลา่ ใหท้ า่ นฟงั ทา่ น ก็คึกคกั ขึ้นเลย เออ ถกู ตอ้ งแล้ว เหมาะแล้วได้หลักได้เกณฑแ์ ล้ว ผมเคยเปน็ มาแลว้ ตง้ั แต่อยู่ถ้�ำ สารกิ า ท่านก็เลยร้ือมาเล่าให้ฟัง โห โลกธาตดุ บั หมดเลยเหมอื นกันกับท่านมหาแหละ พูดตรง กนั เปง๋ เลย เอาละทนี ไี้ ดห้ ลกั ใหญแ่ ลว้ ทา่ นวา่ หลกั ใหญ่ คอื มนั ครอบไปหมดเกยี่ วกบั เรอื่ งมรรคผล นพิ พาน เกยี่ วกบั ความรแู้ ปลกประหลาดอะไร มนั ครอบไปหมด กเ็ ปน็ หนเดยี วเทา่ นนั้ ละ จนกระทงั่ ป่านนไี้ มเ่ คยเปน็ อย่างนั้นอกี แต่น้มี นั เปน็ อยา่ งนัน้ เปน็ ยงั ไงพูดไม่ถูก มนั เป็นของมนั อยเู่ ปน็ ประจำ� แต่อนั ไหนทเ่ี ป็นบท เด็ดของมันก็มีอย่างท่ีว่านี่ บทเด็ดมันก็มี ท่านก็ไม่ค่อยเล่าเรื่องอะไรอีก ท่านก็พูดบทเด็ดให้ฟัง อย่างนนั้ ละ ของทา่ นทา่ นก็รู้ของท่านไปตลอดเวลา พูดมันแปลกอย่นู ะ นล่ี ะจติ ธรรมเปน็ อยา่ งนน้ั ละเหมอื นสระนำ้� ใหญน่ ี่ นำ้� เตม็ อยใู่ ตส้ ระ แตจ่ อกแหนมนั ปกคลมุ ไว้ข้างบนหมด มองลงไปเห็นแต่จอกแต่แหนไมไ่ ด้เห็นน้ำ� กว็ ่าน้�ำไม่มี อนั น้กี ็ธรรมอย่ทู างใตน้ ี้ จติ ดวงเดยี วนเ้ี ปน็ สระใหญ่ บรรจุธรรมไวเ้ ต็มนี้ แต่กิเลสมันครอบไว้อีกทีหนึง่ มองไปกเ็ หน็ แต่กิเลส เต็มเนอื้ เตม็ ตวั เต็มสัตวเ์ ตม็ บคุ คล ที่ไหนมีแต่กเิ ลส มองหานำ�้ คอื ธรรมอยู่ในใจ สระเหมือนกับใจ นำ�้ คือธรรมอยกู่ ับใจนัน้ จอกแหนคอื กเิ ลสปกคลุมธรรมไว้ไม่ใหเ้ หน็ กเ็ ห็นแตอ่ ันนน้ั ซิ สดุ ท้ายก็วา่ มรรคผลนิพพานไม่มี บาปไมม่ ี บุญไมม่ ี เป็นบ้ากนั ไปเรือ่ ย กเิ ลสหลอกทั้งน้ันนะ เวลาเปดิ ออกๆ เจอเขา้ ไปแลว้ ทีนี้เปิดจอกเปิดแหนออกไป ตกั น�้ำมาอาบมาดืม่ ดู เป็นยงั ไงมัน ก็ร้ชู ดั ๆ รูช้ ัดมันก็เชือ่ ฝังละทนี่ ี่ ถงึ จอกแหนจะปกคลุมขนาดไหนก็ตาม นำ�้ นีม้ อี ยู่ น่ันแน่แลว้ นี่ก็มรรคผลนพิ พานมีอยู่ พอเจอเข้าไปจดุ ใดจุดหน่งึ เทา่ นนั้ กห็ ยัง่ เขา้ ถงึ น้�ำใหญล่ ะ มนั ก็เปิดละซิ เพราะฉะนน้ั พระโสดาทา่ นถงึ แน่ โสตะแปลวา่ กระแสพระนพิ พานพาดพงิ ถงึ แลว้ นเ้ี ปดิ จอกไดเ้ หน็ น้ำ� แล้ว ผนู้ ห้ี มายถึงวา่ อย่างนนั้ ถึงจอกแหนจะปกคลุมอยู่กต็ าม เช่ือแล้ววา่ น้ำ� ในสระนีม้ ี ตอ้ งการเม่ือไรกต็ ักมาอาบมาด่ืม ได้สบายๆ ถึงไม่ได้เปิดจอกเปิดแหนออกหมดทั้งสระทั้งบึงก็ตาม ความเช่ือว่าน้�ำในสระนี้เต็ม 124

ใสสะอาดปราศจากมลทนิ ประจักษ์ใจ นีพ่ ระโสดา จากน้นั กไ็ มถ่ อยละทนี่ ่ี คอ่ ยเปดิ ออกไปเรอื่ ยๆ สดุ ทา้ ยกห็ มดทง้ั สระเลย จอกแหนหมดเลย นำ้� เตม็ บงึ นำ�้ ธรรมเตม็ หวั ใจ เพราะฉะนน้ั พระพทุ ธเจา้ ทา่ นถงึ หา้ ม ทา่ นมพี ระวนิ ัยหา้ มนะ คอื หา้ มไม่ให้พระไปบิณฑบาตสกุลท่ีส�ำเรจ็ พระโสดาบันแล้ว พวกนที้ านไมถ่ อย พระพทุ ธเจา้ หา้ มพระไมใ่ หบ้ ณิ ฑบาต ปรับอาบัตพิ ระดว้ ยนะ เมอื่ ทราบแลว้ วา่ บ้านน้สี กุลน้ี เปน็ สกลุ พระโสดาบนั ไม่ให้บิณฑบาต เขาอยากท�ำบุญให้ทานให้เป็นอัธยาศัยของเขาเอง เราอย่าบิณฑบาต มีเท่าไรเขาโกยให้ หมด พูดง่ายๆ ว่าอย่างน้ันนะ พวกน้ีไม่มีถอยการทาน เป็นก็เป็น ตายก็ตาย เพราะฉะน้ัน พระพทุ ธเจา้ จงึ หา้ มไมใ่ หพ้ ระไปบณิ ฑบาตในบา้ นเขา พระวนิ ยั มี สกลุ ทส่ี ำ� เรจ็ พระโสดาหา้ มไปเลย ใหเ้ ปน็ อธั ยาศยั ของเขาเอง เขาอยากไปท�ำบญุ ใหท้ านกเ็ ปน็ เรอ่ื งของเขา ไมใ่ หพ้ ระเขา้ ไปยงุ่ ดว้ ยนะ สกลุ นน้ั สกลุ ถึงไหนถงึ กนั มีเทา่ ไรหมด นั่นเหน็ ไหมถ้าจะเป็นอย่างนัน้ จริงๆ พระพทุ ธเจ้ากห็ ้าม พระไว้ไม่ให้ไปเก่ียว ไม่ให้บอบช้�ำ น่ันเห็นไหมพระพุทธเจ้าสงเคราะห์โลก ถ้าสกุลอย่างนั้นแล้ว ห้ามไม่ให้พระบิณฑบาต ไปกวนเขาบอบช�้ำเกินไป บัวไมใ่ ห้ช้�ำน�ำ้ ไมใ่ หข้ ่นุ เหน็ ไหมพระพทุ ธเจ้า นี้ ละหลักมอี ยูอ่ ย่างนี้ ออกจากน้ันทา่ นก็พดู ถงึ เรอ่ื งฟา้ ดนิ ถล่มตอนวาระสดุ ท้ายทเ่ี ชยี งใหม่ แต่เราลืมแล้วเราฟัง 125 เพลินเสียจนนำ้� ตาร่วง เลยลมื ว่าต้นไม้ตน้ นั้นช่อื ว่าอะไร ลมื จรงิ ๆ เวลาเขียนเราจงึ เขียนชอ่ื ตน้ ไม้ ไมไ่ ดน้ ะ ทา่ นบอกตน้ ไมต้ น้ เดียว โอ๋ย รม่ หนา กลางวนั ท่านก็เดินจงกรมอยู่ท่นี น่ั กลางคนื ก็ทา่ นก็ มาพักท่ีนนั่ วนั นัน้ กเ็ ป็นกลางคืนนะ ต้นไมต้ ้นเดียวท่านว่าอยโู่ ดดเด่ยี ว ร่มหนา เย็นท้ังวนั ท้งั คืน

แตว่ า่ ทพี่ กั ทา่ นจะอยทู่ ไ่ี หน ทา่ นกไ็ มไ่ ดเ้ ลา่ นะ เราจำ� ไดเ้ ดน่ ๆ ทที่ า่ นภาวนา กลางคนื ทา่ นกม็ าภาวนา อยทู่ ี่นัน่ กลางวนั ท่านกม็ าอยู่นัน่ แตท่ พี่ กั ทา่ นอยู่ทไี่ หนท่านก็ไมพ่ ูดเสีย หากอยรู่ อบๆ นน่ั แหละ แตว่ ่าท่ีนน่ั เป็นทำ� เลภาวนาทา่ น คงเปน็ อยา่ งนน้ั ไม่ใช่เป็นที่อยจู่ ริงๆ นะ เปน็ ท�ำเลภาวนาทา่ น ทา่ นพิจารณาเรอื่ งอวิชชา พจิ ารณาลงไปๆ ตามลงไปๆ จติ มนั หมนุ ต้ิวๆ เข้าเลย แล้วก็ผาง ออกมาเลย โห ฟ้าดนิ ถล่ม จติ ของทา่ นยงั พิสดารดว้ ยนะ พออวิชชาขาดสะบน้ั ลงจากใจแลว้ ยงั แสดงฤทธิเ์ ดชข้ึนมาเป็นบาลดี ว้ ยนะ ขน้ึ มาแตล่ ะครั้งเปน็ บาลี เราเขียนไว้แล้วในหนงั สือ เขียนไว้ แลว้ แต่เราลืมเดยี๋ วน้ี เชน่ อย่าง โลโป คือลบสมมุติ มนั แสดงลวดลายออกมา เวลาอวิชชาสิ้นซาก ลงไปแลว้ ทีน้ลี วดลายของวิมุตติธรรมนแี้ สดงออก อนาลโย บ้าง โลโป บ้าง ข้นึ ในนัน้ ในขณะนั้น ฟา้ ดนิ ถลม่ โถ เร่อื งอำ� นาจของอวชิ ชาครองใจไม่ใชเ่ รือ่ งเลก็ น้อย บทเวลามันพังออกจากใจ ใจดดี นี่เหมือนฟ้าดินถล่มเลยท่านว่า ใจดีดหลุดจากอวิชชา อวิชชาพังลงไปแล้วใจดีดขึ้น ท่านบอกว่า เหมือนฟ้าดนิ ถลม่ ฟังแลว้ น�้ำตาร่วงเรา เลยลมื ต้นไม้ต้นนัน้ ตน้ อะไร ลืม ท่านอย่ใู นปา่ ทนี กี้ ็ย้อนเข้ามา เอาความจรงิ ต่อความจริงมายันกันซิ อันน้กี ็เหมือนกนั กิเลส อยู่วดั ดอย ธรรมเจดยี ์นี่ ทแี รกมนั ก็เปน็ ..คือเร่ืองปัญหากับหวั ใจมนั จะไมว่ ่างกนั แหละ มนั จะฟดั กนั อยู่ตลอด เวลา ความข้ีเกยี จไมม่ ี นอกจากขณะหลับเท่านั้น นอกนน้ั มีแตค่ วามเพียรล้วน ๆ เป็นเองโดยหลกั ธรรมชาตอิ ตั โนมตั ิ ไดร้ งั้ เอาไว้ ความเพยี รกลา้ ไมร่ จู้ กั เปน็ จกั ตาย หมนุ ฆา่ กเิ ลส หมนุ ตลอดๆ วาระ สดุ ทา้ ยทมี่ นั จะเปน็ ขนึ้ มา พจิ ารณาอะไรมนั กห็ มด พจิ ารณาอะไรๆ มนั กห็ มด ปลอ่ ยหมดไมม่ อี ะไร เหลือเลย เอ๊ พจิ ารณาอะไร มันกเ็ หลอื ธรรมชาติอนั น้ี สงา่ ผา่ เผย ผ่องใส อัศจรรยล์ น้ โลกล้นสงสาร อยูใ่ นดวงใจดวงนี้ เราว่า โอ้โห ใจดวงน้ที �ำไมถงึ อศั จรรย์นักหนานะ ถา้ พดู ถึงเรื่องความสว่างไสวก็ พลิ ึกพลิ ัน่ อัศจรรยท์ ุกอยา่ ง พดู เร่ืองความเศร้าหมองกอ็ ศั จรรย์ พูดถึงเรื่องความผ่องใสกอ็ ัศจรรย์ พดู ถงึ เรอื่ งความสงา่ งามของจติ ดวงนก้ี อ็ ศั จรรย์ ไมม่ อี ะไรทจี่ ะเหมอื นเลย โถ เปน็ ขนาดนน้ี ะ รำ� พงึ ทำ� ไมเปน็ อยา่ งนี้ ร�ำพึงด้วยความอัศจรรย์ จากน้ันก็มาพิจารณาอีก คือมันจะขนาดไหนก็ตามนะ ขึ้นช่ือว่ามีสมมุติอยู่ในนั้นแล้วจะ ตอ้ งแสดงตวั ออกมาตามขนาดของสมมตุ ิ ละเอยี ด หยาบ ใหเ้ ห็นจนได้น่นั แหละ ทีน้บี างทีมนั กม็ ี ลักษณะเหมือนเศร้าๆ หมองๆ พอให้จับได้ว่างัน้ เถอะนะ ไม่มากแหละ ก็สตปิ ัญญามนั เผลอกัน 126 เมอ่ื ไร จอ่ กนั ตลอดเวลา เอ๊ ทำ� ไมจติ ดวงเดยี วนถ้ี งึ เปน็ ไปไดห้ ลายอยา่ งนกั นะ รำ� พงึ เดยี๋ ววา่ ผอ่ งใส

เดี๋ยวว่าเศร้าหมอง เดี๋ยวว่าทุกข์ ขณะท่ีมันเศร้าหมองความทุกข์จะมาด้วยกันนะ แต่พอจับได้ เท่าน้ันไมไ่ ด้มากกว่านัน้ วา่ ผดิ ปกติ ว่าผ่องใสความสขุ มนั กม็ าด้วยกนั เดีย๋ วว่าผอ่ งใส เดี๋ยวว่าเศรา้ หมอง เดี๋ยววา่ ผ่องใส เด๋ยี ววา่ ทกุ ข์ เดี๋ยววา่ สุข ท�ำไมจิตดวงเดยี วนจ้ี ึงเป็นไดห้ ลายอย่างนกั นะ ย่งิ จ่อ น่ีถงึ วาระสดุ ท้ายมนั นะ เพราะไม่มีทพ่ี ิจารณาแล้ว มนั ปลอ่ ยหมดแล้ว โลกธาตไุ ม่มอี ะไร เหลอื เหลอื แตจ่ ติ กบั กเิ ลสตวั นนั้ ไมป่ ลอ่ ยกนั เทา่ นน้ั เอง มนั กจ็ อ่ จดุ นนั้ พอวติ กอยา่ งนจี้ บลง ธรรมะ อนั หนง่ึ ก็ขน้ึ แล้วท่ีนี่ ขึน้ ภายในใจนะ เป็นค�ำๆ ออกมา ค�ำวา่ สุขก็ดี ค�ำว่าทกุ ขก์ ด็ ี ค�ำวา่ เศรา้ หมอง ก็ดี ค�ำวา่ ผอ่ งใสกด็ ี ขึ้นแย็บๆ สอนเราอยู่ในน้ี ธรรมทั้งสองเง่ือนนเ้ี ป็น อนตฺตา นะว่าอยา่ งน้นั สอง เงอ่ื น คอื วา่ สขุ ทกุ ขก์ เ็ ปน็ เงอื่ นหนงึ่ ๆ แลว้ ผอ่ งใสเศรา้ หมองอยา่ งนกี้ เ็ ปน็ คกู่ นั เปน็ เงอื่ นหนงึ่ ๆ ธรรม ท้งั สองเง่ือน คือเงื่อนสุขเงือ่ นทกุ ข์ เงือ่ นเศร้าหมองเงือ่ นผอ่ งใส เป็น อนตตฺ า หนา ผดุ ขนึ้ มาโดยเราไมไ่ ดค้ าดไดค้ ดิ นะ เปน็ ขนึ้ มาเอง จติ กง็ งหนอ่ ยหนงึ่ จอ้ นงิ่ จากนน้ั ไมท่ ำ� งาน เลยนะ จะว่าจ่อกบั อะไรก็ไมเ่ ชิง จะวา่ เผลอไปไหนกไ็ ม่เผลอ จะวา่ จอ่ กับงานอนั ใดก็ใมใ่ ช่ วางเปน็ มัธยสั ถก์ ลางๆ ตอนนน้ั พอธรรมสองบทนแ้ี สดงขึน้ มา ว่าธรรมสองเงื่อนนี้เป็น อนตฺตา นะ มนั ถึง ขั้นจะปล่อยหมดละ พอจิตสงบตัวเป็นมธั ยัสถ์กลางๆ จะว่านิยมกบั อะไรไม่เจาะจง จะว่าเผลอก็ ไมเ่ ผลอ แต่ไมไ่ ด้จอ่ กบั อะไร ตอนนัน้ ละกผ็ างเลยเทยี ว นนั่ เหน็ ไหม อ๋อ ธรรมชาติที่เป็นวัฏจักรหมุนหัวใจ หรือบีบบังคับหัวใจนี้มันขาดสะบั้นลงไป เหมือน มะพรา้ วสองหนอ่ หน่อหน่ึงสมมุติ หน่อหนึง่ วมิ ตุ ติ มะพรา้ วสองหน่อคอื อตฺตา กบั อนตตฺ า สขุ ทกุ ข์ อตตฺ า กบั อนตตฺ าเปน็ สองเงอื่ น เหมอื นกบั วา่ มนั ควำ่� ลงพรบึ อยา่ งนเ้ี ลย พรบึ เดยี วเทา่ นน้ั ไม่คาดไมฝ่ ัน ไม่นึก ฟา้ ดินถลม่ สะเทอื น เหมอื นวา่ สามแดนโลกธาตุกระเทอื นถงึ กันหมดเลย แต่ เปน็ อยใู่ นจิตนะ เป็นอยภู่ ายในจิตนี้ ผึงน้หี มดเลย พออันน้ันผึงไปแลว้ พอหมดขณะนน้ั ขนึ้ มา ทนี ี้ จิตเข้ามาส่คู วามเปน็ ปกติแลว้ ทนี ม้ี องดอู ะไรน้ี โถ ไมม่ อี ะไรเกนิ อศั จรรย์ โถ ทำ� ไมเปน็ อยา่ งนี้ โห พระพทุ ธเจา้ พระธรรม พระสงฆ์ มาเป็นอันหน่ึงอันเดียวกนั ได้ยงั ไงๆ อ๋อ พระพทุ ธเจ้าแท้ พระธรรมแท้ พระสงฆ์แท้ เปน็ อันเดียวกันอย่างน้ีเหรอๆ อัศจรรย์ น�ำ้ ตานี้ไม่ตอ้ งบอกละ พังเลยเทียว อศั จรรย์อนั น้กี อ็ ัศจรรย์ มองดโู ลกดูสงสารนีน้ ่าสลดสงั เวช มดื ตอื้ เลย มองดอู ันนน้ั จา้ ไปหมด อศั จรรย์ ไมน่ อนคืนวนั น้ัน นน่ั ละถงึ ได้บอกชัดๆ เขาเทยี บเปน็ วนั ที่ ๑๕ เราจำ� ได้แต่วนั ขา้ งแรม แรม ๑๔ ค่�ำ เดอื นหก ๒๔๙๓ 127

บนหลงั เขาวัดดอยธรรมเจดีย์ แตม่ าเทียบกบั ปฏทิ ินร้อยปแี ลว้ เป็นวันท่ี ๑๕ พฤษภาฯ นะ นั่นละ ที่ว่าวันฟ้าดินถล่ม ระหว่างวัฏจักรกับวิวัฏจักรตัดสินกันในคืนวันนั้นเหมือนฟ้าดินถล่มเลย ก็หน เดียวเท่านนั้ เท่าน้เี อง กเ็ ปน็ หลวงตาหมดราคาแลว้ เดยี๋ วน้ี ตง้ั แตบ่ ดั นนั้ มาเราไมเ่ คยเหน็ กเิ ลสตวั ใดแมเ้ ทา่ เมด็ หนิ เมด็ ทรายทจี่ ะมาผ่านหนา้ ใหเ้ ราเหน็ ว่าหือ ยงั มอี ยูเ่ หรอ ก็ไม่เคย แลว้ กไ็ มเ่ คยสงสยั ด้วยนะ ขาด สะบนั้ ในขณะนนั้ แลว้ เปน็ อนั วา่ หายสงสยั เปน็ หลกั ปจั จบุ นั คอื ความบรสิ ทุ ธเิ์ ตม็ สว่ นอยตู่ ลอดเวลา ไมเ่ ออื้ ม เรอ่ื งอดตี อนาคตไมเ่ ออื้ ม แตเ่ วลาเรามาพดู นเี้ รากว็ า่ ตง้ั แตบ่ ดั นนั้ มาแลว้ กไ็ มเ่ คยเหน็ กเิ ลส ตวั ใด แม้เมด็ หินเมด็ ทรายท่มี าผา่ นหนา้ ใหเ้ ราเหน็ หือ ยงั มอี ย่เู หรอกิเลส จะได้ฟดั กนั อกี ก็ไม่เคย มี อยากว่าอย่างนน้ั น่ลี ะท่เี อาธรรมมาสอนโลกเราเอามาอยา่ งน้นี ะ เราไมไ่ ด้มาพูดเล่นๆ มาโกหกโลกนะ เรา ท�ำแทบล้มแทบตาย เวลาเราทำ� น้เี หมอื นผ้าขี้รวิ้ ไม่มีราค�ำ่ ราคา อยูใ่ นปา่ ในเขาเป็นเวลา ๙ ปีเต็ม หนักมากที่สุดเรื่องฆา่ กเิ ลส เวลามนั ข้นึ มาผลของมันขึน้ เปน็ อยา่ งน้นั ละดเู อา ฟ้าดินถลม่ เลย เวลา กิเลสพังลงจากหวั ใจ อวชิ ชาพงั จากหวั ใจเปน็ ฟ้าดนิ ถล่มเลยเทยี ว มนั เป็นเองอยใู่ นจิตนะ เราจะ วา่ เปน็ ดนิ ฟา้ อากาศถลม่ นมี้ นั กไ็ มใ่ ช่ แตม่ นั หากเปน็ อยใู่ นจติ นี้ เหมอื นฟา้ ดนิ ถลม่ โลกธาตไุ หวเลย เป็นอยู่ในน้ี โถ อ�ำนาจกิเลสครองโลกนี้ครองอย่างน้ี เวลามันพังก็พังแบบฟ้าดินถล่มเหมือนกัน อยา่ งนี้ เวลา ๕ ทุ่มพอดเี ลย เสรจ็ เรียบรอ้ ยแล้วจึงมาดูนาฬกิ า ๕ ทมุ่ เป๋งเลย พอลงมาจากนนั้ ตน่ื เช้ามากเ็ ปน็ วนั ๑๕ ค่ำ� เดือนหกดบั มาถึงวดั สุทธาวาสน้ี ทา่ นเพ็ง วัด ถ�้ำกลองเพลนี้ละ พูดให้ท่านเพ็งฟังเป็นคนแรกนะไม่ลืม ท่านเพ็งขึ้นไปหาสองต่อสองอยู่วัด สทุ ธาวาส นจ่ี ะเลา่ อนั หนง่ึ ใหฟ้ งั นะ ทา่ นเคยตดิ สอยหอ้ ยตามผมมาเปน็ เวลานานแลว้ แลว้ คำ� ทผี่ ม จะพดู เวลานท้ี า่ นเคยไดย้ นิ ไดฟ้ ังไหม เลยเล่าเร่ืองใหฟ้ ัง เรื่องเป็นอยู่บนวัดดอยธรรมเจดีย์เมือ่ คนื วานนี้ บอกตรงๆ เลย คืน ๑๔ ค�่ำ เปน็ อย่างนั้นๆ ทนี่ สี่ รุปเลย พอฟงั แล้วเป็นยงั ไงค�ำน้ี ทา่ นเคยอยกู่ ับผมมาเป็นเวลานานเคยไดย้ นิ ไหม ผม เคยพดู ให้ฟงั ไหม โห ไม่เคยนะอย่างน้นี ่ะ ตนื่ เปน็ บา้ เลยนนั่ กด็ ี นน่ั ละใหต้ ้งั ใจหนา อย่างน้ีละธรรม พระพทุ ธเจ้าเป็นอกาลโิ ก มเี ปน็ พ้ืนฐานประจ�ำตลอดเวลาเปน็ ปัจจุบนั เอาใหจ้ ริงนะ น่ไี ดเ้ หน็ เสีย แลว้ หายสงสยั ทกุ อยา่ ง หายสงสยั พระพทุ ธเจา้ พระธรรม พระสงฆ์ หายหมดเลย เปน็ อนั เดยี วกนั 128 หมดแล้วเราว่าอย่างนี้ เราไม่สงสัยพระพุทธเจ้าอยู่ตรงไหนๆ พระธรรม พระสงฆ์อยู่ตรงไหน

จิตกับธรรมน้ีเป็นอันเดียวกันแล้ว กับพระพุทธเจ้าท้ังหลายเป็นอันเดียวกันแล้วไม่แยก ไม่มีแยก เป็นอันเดียวกนั ถา้ จะเทยี บกเ็ หมอื นกบั วา่ แมน่ ำ�้ สายตา่ งๆ ไหลมาจากคลองนนั้ ๆ ลงมหาสมทุ รทะเลหลวง แล้วเป็นน้�ำมหาสมุทรทะเลหลวงอันเดียวกันหมด แยกไม่ออกว่าแม่น้�ำสายน้ีมาจากนั้นๆ ไม่มี แยกไมไ่ ด้ แตะลงไปกเ็ ป็นแม่น�้ำมหาสมุทรทะเลหลวงอนั เดยี วกนั หมด นจี่ ติ เมอื่ ถงึ ขนั้ บรสิ ทุ ธแิ์ ลว้ กเ็ หมอื นกบั แมน่ ำ้� สายตา่ งๆ ของผบู้ ำ� เพญ็ ไหลลงมาๆ ผบู้ ำ� เพญ็ น่ันละเป็นเหมือนแม่น�้ำสายต่างๆ บ�ำเพ็ญคุณงามความดีทั้งหลายน่ี เป็นเหมือนกับแม่น�้ำแต่ละ สายๆ ไหลลงมาๆ พอเขา้ ถึงจดุ สดุ ทา้ ยความบรสิ ทุ ธ์ิเต็มทแ่ี ลว้ เขา้ ผงึ อนั น้ันเปน็ อนั เดยี วกันหมด เลย เหมอื นกับแม่นำ้� คลองสายตา่ งๆ ทไ่ี หลเข้ามาสูม่ หาสมุทรทะเลหลวงเป็นอันเดียวกนั แยกไม่ ออก เม่อื จติ วมิ ตุ ติเขา้ เป็นอันเดียวกันแล้ว ก็เปน็ มหาวมิ ตุ ติมหานิพพาน ฟังซิ มหาวิมุตตมิ หานพิ พาน มหาสมทุ รทะเลหลวงน่เี ปน็ วตั ถุธรรม แม่นำ�้ มหาสมทุ รเป็น ดา้ นวตั ถุ มหาวมิ ตุ ตมิ หานพิ พานเปน็ ดา้ นนามธรรม เมอื่ จติ เขา้ ถงึ ความบรสิ ทุ ธแิ์ ลว้ เปน็ มหาวมิ ตุ ติ มหานิพพานอนั เดยี วกันเลย ไม่มีย่งิ หยอ่ นต่างกัน นแี่ ม่นำ�้ สายต่าง ๆ เมื่อไหลเขา้ ลงส่มู หาสมุทร ทะเลหลวงแล้วเป็นแม่น้�ำมหาสมุทรทะเลหลวงอันเดียวกันหมด จิตเมื่อเข้าถึงขั้นบริสุทธิ์แล้วเข้า ถงึ จุดมหาวมิ ตุ ติมหานิพพานอันเดยี วกันหมด แยกไม่ออกเลย นลี่ ะทง้ั สองอยา่ งนส้ี ญู ไหม เอา้ เทยี บกนั นลี่ ะเปน็ เครอื่ งยนั กนั ไวเ้ ลยเทยี ว แมน่ ำ้� มหาสมทุ ร ใครเห็นไม่ใช่เหรอ สูญไหม ที่แมน่ �้ำสายต่างๆ ไหลลงไปสูม่ หาสมทุ ร เตม็ ด้วยน�้ำอยูใ่ นมหาสมุทร สูญไหม น่ีละจิตที่บริสุทธิ์ไหลเข้าเป็นมหาวิมุตติมหานิพพานอันเดียวกันแล้วสูญไหม พิจารณาซิ วนั น้ีเปิดอกเสยี แลว้ วันน้เี ป็นวนั เปิดอกเตม็ ท่ี เราก็ไม่เคยพดู อย่างนก้ี ับสาธารณชนอย่างน้ี วันน้ี เปดิ ให้เต็มท่ี ฟงั เสยี ซิ นลี่ ะท่ไี ดม้ าประกาศธรรมสอนพน่ี อ้ งทัง้ หลาย ไม่ได้มาแบบสุ่มสี่สมุ่ หา้ มาแบบด้นเดาเกา หมัดนะ แม้แตเ่ ป็นผนู้ ำ� นีก้ ็เหมอื นกนั เราเปน็ ผู้นำ� ดว้ ยความบริสทุ ธ์ิใจอยา่ งย่ิงแลว้ ทุกสิ่งทกุ อย่าง เราเต็มทุกอย่าง เราไม่มีส่ิงใดบกพรอ่ งแล้ว น�ำประเทศชาตบิ ้านเมอื งเราดว้ ยความเมตตาลว้ น ๆ จงึ ขอให้ เหน็ ใจ 129

เดี๋ยวบางคนจะคิดไปว่าหลวงตาบัวนี่เป็นคนขอทาน ไปหาขอโน้นขอนี้จากคนนั้นคนนี้ เหมอื นพวกนนั้ เปน็ มหาเศรษฐี เหมอื นหลวงตาบวั เปน็ ทคุ ตะเขญ็ ใจหาขอทาน อยา่ คดิ อยา่ งนน้ั นะ ผดิ กริ ยิ าทา่ ทางทเี่ ราทำ� ตอ่ โลกนี้ เราทำ� เพอ่ื อมุ้ ชาตบิ า้ นเมอื งดว้ ยความเมตตาของเราตา่ งหาก เรา ไมไ่ ดเ้ มตตาเรา เราเมตตาตอ่ โลกตอ่ สงสารตา่ งหาก ใหพ้ ากนั ตงั้ อกตง้ั ใจฟน้ื เมอื งไทยของเราขน้ึ ให้ ได้นะ น่ีผนู้ �ำของพนี่ อ้ งทง้ั หลายเปน็ พระประเภทใด ฟังให้ดนี ะ เราไม่ไดบ้ อกวา่ เป็นอะไรกต็ าม ให้ เอาเรอ่ื งราวที่เปน็ หลักความจริงนม้ี าพูดใหฟ้ งั ว่าเป็นพระประเภทใด ว่าอย่างนี้เลย พูดอยา่ งเตม็ ยนั อยา่ งน้ี มานำ� ประเทศไทยของเราเวลานี้ เราพดู เสยี เตม็ เหนย่ี ววนั น้ี เอาเตม็ ยันเลย สรา้ งนะสรา้ งความดี โลกธาตนุ ีไ่ ม่มีทเ่ี กาะนะ ไมม่ ที ี่ใดท่ีไวใ้ จตายใจนอกจากบญุ เทา่ นั้น มี อนั เดียวฟงั ใหด้ ีนะ สามแดนโลกธาตเุ ราอยา่ ไปหวังพงึ่ อะไร พึง่ เป็นพง่ึ ตายกบั เขาไมไ่ ด้ เกาะอะไร มีแต่สิ่งจะพงั ๆ มมี ากมนี ้อยจะพังทัง้ น้นั เกาะไม่ได้อาศยั ไม่ได้ ถา้ บญุ แลว้ ถึงไหนถงึ กัน มีมากมี น้อย เกาะติด ๆ เกาะตดิ จนกระทั่งพงุ่ เลย ถงึ มหาสมุทรทะเลหลวง มหาวิมุตตมิ หานพิ พาน อาศัย อำ� นาจ แห่งบญุ นี้ ที่ว่าเดินตามสายทางไปน้ี คือว่าสร้างบุญสร้างกุศลน่ีแหละ เดินไป เท่ากับเดินเข้ามหา วมิ ตุ ตมิ หานพิ พาน จะไปตามน้ี อ�ำนาจแห่งบุญแห่งกุศลเปน็ สายทางหรือเปน็ คลองน้�ำ นำ้� บุญน้�ำ กุศลไหลเข้าสู่มหาวิมุตติมหานิพพาน อย่างอื่นเราอย่าไปหวังพึ่งนะ ไม่มีทาง นี่ประมวลมาหมด แลว้ กล้าพูดเตม็ หวั ใจเลย เราประมวลมาหมดสามแดนโลกธาตนุ ี้ อะไรจะเปน็ ท่ีเกาะของจติ จติ จะพง่ึ เปน็ พง่ึ ตายไดค้ อื อะไร คอื บญุ เทา่ นน้ั นอกนน้ั ไมม่ ี ถา้ บาปแลว้ กเ็ ปน็ ขา้ ศกึ ศตั รอู ยา่ งมาก ตาม จำ� นวนของมันทม่ี ีมากมนี อ้ ย จะหมุนตัวลงไป ใครจะวา่ นรกมนี รกไมม่ กี ต็ าม ไมม่ ปี ญั หาอะไร เปน็ เรอ่ื งความสำ� คญั ของกเิ ลสหลอกคนให้ ตายใจแลว้ จมเทา่ นน้ั ใหเ้ ชอ่ื พระพทุ ธเจา้ พระพทุ ธเจา้ สนิ้ กเิ ลสเหน็ ทกุ สง่ิ ทกุ อยา่ งแลว้ มาสอนโลก ดังที่เราพูดเวลาน้ีเราก็เห็นของเราเต็มหัวอกแล้ว เราจึงน�ำมาสอนโลก เราไม่ได้มาสอนโลกด้วย ความโกหก เพราะฉะน้ันพูดจงึ เขม้ ขน้ ซิ เข้มขน้ กอ็ อกมาจากรู้จรงิ เห็นจรงิ ไมส่ ะทกสะทา้ น ไปทไ่ี หนก็ตาม เราพูดจรงิ ๆ เราไมเ่ คยสะทกสะท้านกับสิง่ ใดในสามแดนโลกธาตุน้ี เราไป ได้ท�ำได้พูดได้ท้ังนั้น เมื่อสมควรจะพูดหนักเบามากน้อยจะออกทันทีๆ ท่ีจะให้สะทกสะท้านกับ สิ่งใดผู้ใดเราไม่มี วา่ งนั้ เลย เพราะเร่อื งโลก โลกน้เี ปน็ สมมุติ นธี่ รรมพระพทุ ธเจ้าเป็นวมิ ุตติธรรม สงู กว่าอะไร พอทจี่ ะไปกลวั อะไรอีกละ่ มีเทา่ น้นั ละ เหนือ่ ย น่ีจะไปนาหว้าไม่ใช่ใกลๆ้ นะ สายแล้ว 130 ก็ยงั อตุ สา่ ห์อดทนพดู วนั นีพ้ ูดเปิดอกเสยี ด้วยนะไม่ใช่ธรรมดา

สภาหนนู เี่ ปน็ สภาทม่ี วี าสนานะ อยา่ ประมาทนะ อยา่ ประมาทสภาหนู สภาใหญ่ ๆ ทว่ั โลก ธาตุ เมอื งไทยเรานไี้ มม่ ใี ครไดย้ นิ คำ� พดู อยา่ งนนี้ ะ แตส่ ภาหนไู ดย้ นิ หมด พวกสภาหนไู ดย้ นิ กนั หมด สภาแมวไมไ่ ด้ยนิ มแี ต่ร้องอาวๆ เท่านนั้ ไม่ได้ยิน รอ้ งอาวๆ หนูหลบหมด เลยไม่ไดส้ ะแตกหนดู ว้ ย ซ้�ำ เวลาจวนตวั จรงิ ๆ แมวไม่ร้องนะ งบั เลย ตัวไหนมันร้องอาวๆ แมวตัวน้ตี วั ทอ้ งแห้งว่าง้นั เลย หนูวงิ่ หนหี มดได้ยนิ เสียงอาวๆ นี่ละเรอ่ื งความอัศจรรย์ของศาสนาพุทธเราดงั ท่ีพูดให้ฟังน้ี ศาสนาพุทธน่ีละเปน็ ศาสนาคู่ โลกคู่สงสารมาประจ�ำ ต้งั แตก่ ัปไหนกัลป์ใดคอื พุทธศาสนาเท่านนั้ วา่ งนั้ เลย ศาสนานอกนน้ั เปน็ ศาสนา คลงั กเิ ลส คลงั กิเลสเป็นเจ้าของศาสนา จะเอาความบรสิ ุทธ์ผิ ดุ ผ่องความแนใ่ จมาจากไหน คนมีกิเลสเป็นเจ้าของศาสนา ได้แค่ไหนรู้แค่ไหน ก็ด้นก็เดาไปตามความรู้ความเห็น ไม่ได้เป็น โลกวิทเู หมอื นศาสดาองคเ์ อก ศาสดาองคเ์ อกเปน็ โลกวทิ ู รแู้ จ้งเหน็ จรงิ หมด น�ำมาสอนตามความรคู้ วามเหน็ ไมผ่ ดิ นล่ี ะ พระพทุ ธศาสนาเราใครไมม่ ีวาสนาไมไ่ ด้พบนะ พบแลว้ ก็ไม่สนใจ ผ้มู ีวาสนาไดพ้ บได้เหน็ ได้ปฏิบัติ ตาม นลี้ ะเปน็ แนวทางเปน็ เกาะพง่ึ เปน็ พงึ่ ตายเราได้ คอื สายธรรมทพ่ี ระองคพ์ าดไวแ้ ลว้ นเ้ี ปน็ บนั ได เกาะตามนนี้ ะอยา่ ปลอ่ ยอย่าวาง เรานห้ี ว่ งโลกมากนะ จวนจะตายเท่าไรยิง่ หว่ ง หว่ งจรงิ ๆ เมตตาธรรมครอบหมดโลกธาตุ น่ีละอ�ำนาจความเมตตาธรรมจงึ บกึ บนึ ไปไดน้ ะ ส�ำหรบั เราหว่ งเรา เราหมดแล้ว เราไมม่ ีอะไรห่วง นีถ่ ังขยะ ถึงวาระมันแลว้ สลัดทเี ดียวป๊บุ ท้ิงเลยไปเลย มาห่วงอะไรประสาถงั ขยะ เราหมดปัญหา โดยประการทง้ั ปวงมาได้ ๔๙ ปนี ้ีแลว้ ๒๔๙๓ มาจนกระท่ังปา่ นน้ี เป็นยงั ไงนานหรือไม่นาน เอาละวันนพ้ี ักเคร่ือง 131

บาตรของ หลวงตาพระมหาบัว ญาณสมฺปนโฺ น 132

เทศนอ์ บรมฆราวาส ณ วดั ปา่ บา้ นตาด วันท่ี ๑๐ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๔๓ บุญญาบารมีของพน่ี อ้ งชาวไทย (ผ้ฟู งั เทศน์ประมาณ ๕๐๐ คน) (วันน้เี ปน็ วันทำ� บุญครบรอบคุณพ่อ มาจากเชียงใหม่ หาดใหญ่ มาท�ำบญุ กบั หลวงตา เม่ือวานก็ ดีใจกบั หลวงตา ประทับใจที่สดุ น้�ำตารว่ งเลยหลวงตา) ประทบั ใจอะไร (ประทบั ใจทค่ี นเยอะเมื่อวานน้ี แหละคะ่ แลว้ นางฟา้ เทวดากฟ็ งั หลวงตาไมท่ ำ� ใหฝ้ นตก ทำ� ใหค้ นมาทำ� บญุ ทำ� ไดเ้ ตม็ กำ� ลงั ศรทั ธาคะ่ ) อนั นีเ้ รายอมรบั นะ เราต้ังจติ อย่นู ีน้ ะ ฝนตกขออยา่ ให้ตกในทจ่ี ุดงาน แลว้ พอดีขา้ งนอกๆ ตกหมดไม่ตกใน บรเิ วณงานจริงๆ น่ันเหน็ ไหม เราตงั้ ใจเพ่ือชาตขิ นาดนน้ั นะ ตงั้ จติ พุง่ จติ เอ้า พูดให้ตรงๆ อยา่ งน้เี ลย มงุ่ ใสว่ งงาน หากจะตก มคี วามจำ� เป็นอะไรทีจ่ ะตก ก็ ขอใหต้ กขา้ งนอก อยา่ ไดต้ กในวงงานซงึ่ เปน็ งานของชาตทิ วั่ แผน่ ดนิ ไทยนี่ ตง้ั จติ จรงิ ๆ เขาวา่ ฝนตกอดุ รฯ เหอ เรางงทีแรก มันยังไงกันนะ พอไปบอกวา่ ตกหมดข้างนอก แต่วา่ ในบริเวณนัน้ ไมต่ ก เออ้ ยอมรบั 133

ทนั ที เปน็ อยา่ งนน้ั นะ นอ่ี �ำนาจของพนี่ อ้ งชาวไทยเราชว่ ยบนั ดลบนั ดาล ขา้ งนอกตกจรงิ ๆ ขา้ งในบรเิ วณ น้ันไม่ตกนะเมื่อวานนี้ เอ้อ เข้าท่าดี (ถวายทองด้วยเจ้าค่ะ) เอ้อ ถวาย คุณแม่อยู่ท่ีไหน (อุดรฯ ค่ะ มาทุกวัน เป็นลูกศิษย์มาหลายปีแล้วค่ะ น้องมาจากเชียงใหม่ นี้มาจากหาดใหญ่ ผ่าตัดหัวใจมาแล้ว ตอนนน้ั มาขอเมตตาจากหลวงตาเจ้าค่ะ) เรากะวา่ งานนค้ี นจะมามาก เพราะเราไดป้ ระกาศมานานดว้ ยพนี่ อ้ งชาวอดุ รฯ เรา เฉพาะอยา่ งยงิ่ ชาวจงั หวดั อดุ รฯ ทกุ อำ� เภอทราบทว่ั หนา้ กนั หมด งานนต้ี ง้ั ใจใหเ้ ปน็ งานหลกั อนั หนงึ่ ในนามเราเปน็ ผนู้ ำ� นล่ี ะเหตทุ ป่ี ระกาศมานาน แลว้ กลวั วา่ จะมฟี า้ มฝี นมอี ะไรมาตก เปน็ อนั ตรายตอ่ งานซง่ึ มคี นจำ� นวนมาก นี้ เราจึงต้ังใจท�ำจริงๆ เม่ือวานน้ี ตง้ั ใจในจิต หากวา่ ยังไงก็อยา่ ให้ไดต้ กในบรเิ วณน้ันซง่ึ เป็นเวลาท่ีมีงาน เราบอกอยา่ งนั้น มีคนมาหาเราท่วี ดั บอกเราก่อนที่เราจะออกไปว่าฝนกระหนำ�่ ใหญ่เลย เราชักงงในใจ เอ๊ ยังไง นา เราไปสอบถามดู ว่าตกจริง ๆ ขา้ งนอกตกหมด แตใ่ นบริเวณงานไม่ตก เออ้ เขา้ ท่าดี เทวดาฟา้ ดินทัง้ หลายก็ชว่ ยพน่ี ้องชาวไทยเรา รู้สึกว่าราบร่นื เมอื่ วานฝนกไ็ ม่ตกจรงิ ๆ (ทองค�ำมาอกี แลว้ ครบั ๕ บาท เชค็ ๒ หม่ืนบาท) เอามาเช็คนะ่ เซอ่ ๆ ซ่าๆ จะใหเ้ ช็คไม่รบี เอามา ยงั เซอ่ ๆ ซา่ ๆ เราโมโห เอามาเช็ควา่ งั้นซี (ลกู ศษิ ยห์ ัวเราะ) ตอ่ ไปนผ้ี า้ ปา่ จะเรม่ิ ละ เฉพาะทงุ่ ศรเี มอื ง แตเ่ ราไมอ่ ยากอา่ นเฉพาะทงุ่ ศรเี มอื งนะ เพราะใครมา น้ีมางานเพอ่ื งานทงุ่ ศรีเมือง งานอดุ รฯ เราทงั้ น้นั เราเลยจะอา่ นรวมยอดใหญน่ เ้ี ลย เชน่ มาบริจาคทนี่ ก่ี ็ เพื่องานทงุ่ ศรเี มืองงานจงั หวดั อดุ รฯ เรา งานจังหวัดอุดรฯ เราท้ังนนั้ นะ มาจากทีไ่ หน ๆ เราจงึ อยากจะ รวบมาอา่ นทเี ดยี วเลย นเี่ รากพ็ ดู เฉพาะผา้ ปา่ เมอื่ วานน้ี ผา้ ปา่ มหากศุ ลของพน่ี อ้ งชาวอดุ รฯ และแถวใกล้ เคียงรวมแล้วทั่วประเทศไทย เมื่อวานนี้มีจุดศูนย์กลางตั้งที่อุดรฯ ได้ทองค�ำ ๑๕ กิโล ๖๐ บาท ๑๑ สตางค์ (สาธุ) ดอลลารไ์ ด้ ๙,๖๔๗ ดอลฯ เงินสดได้ ๖,๔๔๘,๒๗๓ บาท (สาธ)ุ นี่เฉพาะในวงงานอดุ รฯ นะ ทอ่ี ่านนอี้ ่านเฉพาะในวงงานอุดรฯ ท่ีบรจิ าคมาเพื่องานจังหวัดอดุ รฯ เราน้ยี งั ไมไ่ ด้อ่าน น้อี ่านเฉพาะ อนั นัน้ เทา่ น้ัน ทีนอ้ี ่านสรุปความ สรปุ ทองคำ� ดอลลาร์ เม่อื วนั ที่ ๙ ได้ ๑๖ กโิ ล ๓๓ บาท ๖๔ สตางค์ และ ดอลลารไ์ ด้ ๙,๘๖๗ ดอลฯ ทองค�ำท่ีตอ้ งการเข้าคลังหลวงในการช่วยชาติคราวนี้ ๔,๐๐๐ กโิ ล มอบเขา้ คลงั หลวงไว้แล้ว ๑,๐๓๗ กิโลคร่งึ ฝากไวก้ ับคลงั หลวง ๑,๐๒๕ กโิ ล รวมทองค�ำทีม่ อบและฝากไว้กบั คลังหลวงได้ ๒,๐๖๒ กิโลครึ่ง ทองค�ำหลังจากมอบและฝากไว้กับคลังหลวงได้มาทีหลังอีกซึ่งยังไม่ได้ 134

หลอมได้ ๓๘ กโิ ล ๒๖ บาท ๑๒ สตางค์ รวมทองคำ� ทง้ั หมดได้ ๒,๑๐๐ กโิ ลครง่ึ ยงั ขาดทองคำ� อกี ๑,๘๙๙ กิโลครงึ่ จะครบจ�ำนวน ๔,๐๐๐ กโิ ล ดอลลารท์ จ่ี ะมอบคลังหลวงในครงั้ ต่อไปน้ี ๑ ลา้ นนั้น เวลานไ้ี ด้ โอ๊ย เราไม่อยากอา่ นของเก่า มันขาดตลอด เมอ่ื วานกไ็ ด้เกอื บหมื่น มันก็ยังขาดเท่าเดมิ ไม่เอาละมันขาดเท่านัน้ เท่านี้ เราคอ่ นข้างจะ แน่ใจว่าได้ถึงล้านแล้วเวลานี้ เราไม่อา่ นมนั ละอ่านของเกา่ อ่านทไี รก็ขาด ๕ หมน่ื ๖ หม่นื อยู่งน้ั นี่ก็ ๕,๗๒๐ ดอลฯ คือสมุดนีเ้ ราไมไ่ ดม้ าอ่าน ทางฝากก็พอไดพ้ อสมควรแลว้ เข้าธนาคาร ๆ พวกดอลลารน์ ะ นานๆ จะเอาสมุดมาอ่าน ถ้าอ่านให้ครบจ�ำนวนก็ต้องอ่านทางกรุงเทพฯ อีกด้วย เพราะทางโน้นก็มี ดอลลารก์ ม็ ี ทองคำ� กม็ ี กรงุ เทพฯ กม็ ี อดุ รฯ กม็ ี ไปกรงุ เทพฯ ดอลลารเ์ ขา้ ทางโนน้ หมด มาอดุ รฯ ดอลลาร์ เข้าทางนห้ี มด ทนี ี้เวลาจะตอ้ งการจำ� นวนทแี่ น่นอนจึงต้องอ่านทัง้ สองบญั ชีเลย นอี่ า่ นทไี รมนั กข็ าด ๗ หมน่ื ๘ หมนื่ อยอู่ ยา่ งนนั้ แตด่ อลลารเ์ ขา้ ทกุ วนั เพราะมนั ไมไ่ ดด้ บู ญั ชี เรา ไปทราบทีหลัง นาน ๆ จะอ่านทีนึงให้พี่น้องท้ังหลายทราบ ยังไงก็ตามส่ิงเหล่าน้ีเราแน่ใจของเราร้อย เปอร์เซ็นต์ตลอดมานะ ไม่มีดา่ งพร้อยเลย จะรหู้ รือไม่รู้ก็ตาม ผู้เกบ็ ทรพั ย์นีก้ ็เปน็ หวั ใจเดียวกับเรา เข้า ปับ๊ ๆ ตลอดมาไม่เคยเคลือ่ นไหวให้เราเหน็ นะวา่ ผิดพลาดดว้ ยเจตนา ไมม่ ี บรรดาผ้ทู ี่ทำ� แทนหวั ใจเรา นะ ไมเ่ คยมี นี่เราคดิ ว่าค่อนขา้ งจะถงึ ล้านแล้วแหละอนั น้ีนะ เพราะมนั กข็ าดมานานแลว้ ทองคำ� เมอ่ื วานเฉพาะในงานอุดร ฯ ได้ ๑๕ กิโล ๖๐ บาท ๑๑ สตางค์ ดอลลารไ์ ด้ ๙,๖๔๗ ดอลฯ เงนิ สดได้ ๖,๔๔๘,๒๗๓ บาท ขอให้พ่นี ้องชาวอุดรฯ และแถวใกล้เคยี งอนุโมทนาตามนอ้ี กี ด้วย นะ (สาธ)ุ จะไดก้ ศุ ลอนั ยงิ่ ใหญแ่ กพ่ วกเรา คราวนห้ี ลวงตาบวั ออกไปอดุ รฯ อยากไดส้ กั สบิ หนา้ หนา้ บาน ไปหมดเลย เขา้ ใจไหม เดนิ ไปหนา้ บาน เมอ่ื วานนีเ้ ปลีย่ นหน้าน้อี อก หน้านจ้ี ะออกขา้ งหลงั คือทางนีจ้ ะ เงนิ ทปี่ ระชาชนรว่ มกันบริจาคชว่ ยชาติ 135

ทองคำ� ทป่ี ระชาชนรว่ มกนั บริจาคเข้าคลังหลวง เผน่ เขา้ ใจไหม หนา้ นจ้ี ะไปดู ทนี เ้ี วลาไปกลบั มาแลว้ อยากไดส้ บิ หนา้ ดไู ปหมดเลยเขา้ ใจไหม หมหู มาเปด็ ไกด่ ูหมด เพราะเขาเอาตัวประกัน เมอื่ เชา้ วานนเี้ ทศน์ บอกวา่ เอาใหเ้ ตม็ เหนยี่ วนะ เอาถงึ ขนาดหมหู มาเปด็ ไกอ่ ยา่ เวน้ หมาตวั หนง่ึ ขายได้ ๑๐ บาทเอามา ๕ บาท เปด็ ไก่ขายตัวละ ๑๐ บาทเอามา ๕ บาท ทนี ใ้ี ห้ยกเลกิ หมด หมูหมาเปด็ ไก่ในบ้านให้เขาอยู่ธรรมดาไม่เอาอีกแล้ว มันต้องถึงพริกถึงขิงซี จะเอาเขามาเป็นตัวประกัน ทีน้ีพอได้ เรียบร้อยแล้วก็เลกิ กบั เขา กต็ อ้ งบอกเลกิ ล่ะซิ ไดม้ ากอยู่ ทีน้รี วมแล้วเม่อื วานน้ีได้ถงึ ๑๖ กโิ ล รวมทง้ั ทางนท้ี างโนน้ เพราะใครเอามากเ็ พอ่ื จะเขา้ งานชว่ ยชาตจิ งั หวดั อดุ ร ฯ เรา มากม็ ารวมทน่ี ลี่ งทนี่ ่ี นบั รวม แลว้ เมอ่ื วานน้เี ป็นทองคำ� ๑๖ กิโล ๓๓ บาท ๖๔ สตางค์ แลว้ ดอลลารไ์ ด้ ๙,๘๖๗ ดอลฯ เมื่อวานนน้ี ะ เป็นท่ีพอใจ ดงั ได้บอกพนี่ ้องตัง้ แตอ่ ยใู่ นวงงานนั้นแล้วเม่ือวานนี้ เพราะเราตง้ั ใจเจตนาสดุ ขดี เพราะฉะนนั้ จงึ ยอ้ นกลบั มาอดุ รฯ อกี เรามนั อะไรพดู ไมถ่ กู นะ กเ็ รา น้ีเป็นตัวตัง้ ตวั ตี หวั ใจครอบเมืองไทยเราหมด แล้วเหตุใดเมืองอดุ รฯ มีงานหย็อมแหยม็ ๆ ไดเ้ งนิ สอง สามบาทมา วา่ ช่วยชาติ เมืองอดุ รฯ นี้ โถ เราไม่อยากฟังอยากมุดดนิ ลงไปเลย เพราะฉะนน้ั จึงฟื้นกลบั คืนมาพูดกับผู้ว่าฯ ก่อนหน้าน้ีประมาณสักสองเดือนละม้ัง ก่อนหน้าน้ีฟื้นกลับคืนมา เรายังไม่ยอมนะ เรายังเคยี ดแค้นอยู่ลึก ๆ คราวน้ีจะโผล่ละนะ เอานะทนี ้ีเมอื งอุดรฯ เราต้องตงั้ ใหเ้ ปน็ งานช่วยชาติขน้ึ อกี ใหเ้ ปน็ เนอื้ เปน็ หนงั สมกบั หลวงตาเปน็ ผนู้ ำ� พน่ี อ้ งทง้ั หลายทว่ั ประเทศไทยนะ เอาใหจ้ รงิ นะคราวน้ี เพราะ ฉะนนั้ ถงึ เดด็ เรอื่ ยซิ ฟาดจนหมหู มาเปด็ ไกเ่ อามาเปน็ ตวั ประกนั หมดเลย ทนี ย้ี กเลกิ หมหู มาเปด็ ไกย่ กเลกิ ไม่เอา พอแล้ว ได้สมใจของเรา เราทำ� เราไมไ่ ดท้ �ำเล่น ๆ บอกพ่นี ้องท้ังหลายแลว้ เราจรงิ จรงิ อย่างนั้น นสิ ยั อย่างน้ีเราพูดจรงิ ๆ เป็นนิสัยจริงมาดงั้ เดมิ แมแ้ ตเ่ ปน็ ฆราวาสนลี้ งลั่นค�ำวา่ จะไป-ไป วา่ จะทำ� -ทำ� จนกระท่ังน้กี ย็ กเปน็ เหตุ ขึน้ มาวา่ น่กี ็แสดงวา่ เดน่ นนั่ ละให้พอ่ ไดเ้ หน็ แมก่ ไ็ ม่พดู แหละ แม่กับลูกมันคลอเคลยี กนั ตลอดเวลา กบั 136

พ่อไม่ค่อยเขา้ ใกล้ละ พูดอะไรเอะอะเขา้ ไปหาแม่ เด็กธรรมดาลกู ส่วนมากมนั จะติดแม่ คนโบราณเราแม่ อยู่กับบ้าน พ่อไปท�ำงานนอกบ้าน เอะอะมันก็อยู่กับแม่ ติดกับแม่มาตลอด เราถึงเป็นหนุ่มแล้วก็ตาม เอะอะเขา้ หาแม่เลย แน่ะเป็นอย่างนัน้ นะ ทีนี้เร่อื งอะไร ๆ กอ็ ยูก่ ับแมห่ มด ทนี พ้ี ่อทพ่ี ดู ถงึ เรอ่ื งความจริง น้ีน่ะ พอ่ น้บี อกว่า บวั น้ีถา้ มันลงได้ลั่นคำ� แล้วยงั ไงเป็นอยา่ งนน้ั เลย เรายกให้มัน บอกอยา่ งนน้ั เลย นี่ เรากไ็ มล่ มื นะพูดอย่างนี้ เป็นคนมคี วามสัตย์ความจรงิ ลงมนั ได้พดู อะไรแลว้ เป็นอยา่ งนัน้ เลย เรากเ็ ปน็ อย่างนน้ั มาดง้ั เดิม จนกระทั่งทวี่ ่ามาช่วยพี่น้องชาวไทย ตัง้ แตต่ ้นท่ีชว่ ยตวั เองมา เอาชีวิตขาดสะบน้ั ไป เลย พอหลงั จากได้รบั โอวาทจากหลวงปู่ม่นั แลว้ ว่า มรรคผลนิพพานมอี ยู่ เพยี งเทา่ นน้ั ละถงึ ใจแล้ว ทนี ้ี กลบั มาถามเจา้ ของเลย นว่ี นั นไี้ ดฟ้ งั อยา่ งถงึ ใจแลว้ เรอื่ งมรรคผลนพิ พานหายสงสยั แลว้ จากพอ่ แมค่ รจู ารย์ คราวนี้เราจะจริงไหม ตอบขน้ึ ทันทเี ลย ต้องจรงิ ไม่จริงตอ้ งตายเท่านัน้ ฟังซิน่ะ คือเอาใหก้ เิ ลสไม่ตาย เราตอ้ งตาย อย่างอนื่ ไมม่ ี นเ่ี ดด็ แล้วนะ เรียกวา่ ความจรงิ ลงเตม็ ส่วนแลว้ เพราะฉะนั้นเวลาข้นึ เวทจี งึ บอกวา่ ใน ๙ ปีนีเ้ ฉยี ดสลบไสลนะความเพยี รของเรา แต่ไม่สลบก็ บอกไม่สลบ เฉียดสลบไสล ตอนทเ่ี ฉยี ดสลบไสลก็น่งั ตลอดรุ่งนี่ละ เวลาความทุกขค์ วามทรมานมนั บีบ บงั คบั ความทกุ ข์นี้มนั เผาร่างกายของเรา รา่ งกายเหมือนฟนื มันซัดกันถงึ ขนาดทวี่ ่า เอา้ อะไรจะตาย ก่อนตายหลังใหร้ ใู้ นรา่ งกายอนั นแี้ หละ ฟัดกนั นเ่ี ห็นไหมเรอื่ งความสตั ย์ความจรงิ ถ้าลงปกั ลงตรงไหน เหน็ ผลเปน็ ทพ่ี อใจ ความเพยี รเราทำ� อยธู่ รรมดา ๆ มากวี่ นั กปี่ กี เี่ ดอื นแลว้ เราไมเ่ คยปรากฏความอศั จรรย์ แต่ความเพยี รทีน่ งั่ ตลอดร่งุ ๆ นไี้ ดท้ ุกคืน เห็นไหม นอ่ี ำ� นาจแห่งความสัตย์ความจรงิ ของธรรมที่ฟดั กับ กิเลส เหน็ ผลประจักษ์ใจทกุ คนื ไม่มพี ลาด จิตนี้ลงถึงขัน้ อัศจรรย์ๆ ทกุ คนื เลย ทนี เี้ ราปฏบิ ตั ติ ามธรรมดาของเราไมเ่ คยเหน็ ลงอยา่ งนนั้ นนี่ ะ ไมม่ กี บ็ อกไมม่ ี กม็ ตี ง้ั แตอ่ ยหู่ นองผอื นั้น ไม่ได้นั่งตลอดรุ่ง หลังจากนั่งตลอดรุ่งมาแล้ว มาอยู่หนองผือท่ีว่า จิตมันลง พิจารณานี้ลงพลัวะๆ พจิ ารณาพรากลงหมดเลย ร่างกายหายหมด ทกุ อย่างหายหมด ทวั่ แดนโลกธาตจุ ิตวา่ งไปหมดเลย เกิด ความอัศจรรย์ มนี ี้ครง้ั เดียวก็บอกวา่ ครั้งเดยี ว วา่ งอันน้วี า่ งแปลกประหลาด วา่ งอศั จรรย์ จึงไดไ้ ปกราบ เรียนพอ่ แม่ครจู ารยม์ ่นั ท่านก็ขึ้นอทุ าน เอ๊อ ตอ้ งอย่างนัน้ ซิ ได้สกั ขีพยานแลว้ ผมเป็นอยูถ่ ำ�้ สารกิ า ข้นึ เลยทันทนี ะ เป็นแบบทา่ นมหานแี่ หละ มันจ้าไปหมดเลย อนั นเี้ ปน็ ครง้ั สดุ ทา้ ยหลงั จากนงั่ ตลอดรงุ่ มาแลว้ นง่ั ตลอดรงุ่ มนั กล็ งอกี แบบหนง่ึ หากแบบนเ้ี ปน็ แบบกว้างขวางมากทีเดียวเลย ว่างหมดโลกธาตุนี่ ทจี่ ติ ลงอยหู่ นองผอื น่ัน จึงไดไ้ ปกราบเรยี นพอ่ แม่ครู 137

จารย์มนั่ ท่านกข็ ึน้ อุทานทนั ที รับกันอยา่ งเด็ดทีเดยี ว เออ้ ทีนไ้ี ด้สักขีพยานแล้ว ผมกเ็ ป็นอย่างนีแ้ หละ อย่างท่านมหาเปน็ น่แี หละ น่ลี ะอนั หนึ่ง ที่นั่งตลอดรุ่งลงแบบอัศจรรยๆ์ ลงแบบหนึ่งนะ ทกุ คร้ังลงแบบ เดียวกัน อันนีล้ งอีกแบบหนงึ่ กวา้ งขวางไปหมดทวั่ แดนโลกธาตุ ทอ่ี ยหู่ นองผอื อันนั้นลงน้ันแล้วกว้างขวางไม่กว้างขวางไม่ได้สนใจ คือมันดับหมด ร่างกายเรานี้ท้ังๆ ท่ีความ ทกุ ขท์ ง้ั หลายโหมเขา้ มาน้ี รา่ งกายของเรานเี้ หมอื นทอ่ นฟนื นะ ทกุ ขเวทนาทม่ี นั โหมหมดทงั้ เนอ้ื ทงั้ ตวั เรา นเี้ ปน็ เหมอื นไฟ เผาลงไปในนๆ้ี ทนี จี้ ติ มนั กห็ มนุ ตวิ้ ๆ ภายใน ไมใ่ หอ้ อกจากองคอ์ รยิ สจั ทกุ ข์ สมทุ ยั นโิ รธ มรรค น้ีเป็นสถานทฆ่ี ่ากิเลส ซดั กนั อยใู่ นน้ี จติ ไมย่ อมใหอ้ อกหนีไปไหนเลย ดงั ทเี่ คยพดู แลว้ นัน่ ละ วันน้ี วันนัง่ ตลอดรงุ่ วนั นว้ี ันสละชีวิต จติ จะแยบ็ ออกไปไหนไม่ได้เป็นอนั ขาดเลย น้ีเปน็ ข้ันทีห่ นงึ่ ลอ้ มรวั้ เอา ไว้ไม่ใหจ้ ติ แยบ็ ออกไป ทีส่ องหมุนอยภู่ ายในรา่ งกายของเรา น่อี นั ท่สี อง อนั นสี้ ำ� คัญมากนะ ยิ่งทุกข์มาก เท่าไรจติ ย่งิ หมนุ ตวิ้ ๆ ลงถึงอศั จรรยเ์ ลย น่เี ราพดู ถงึ เรอื่ งการเข้มแข็งในความพากความเพยี ร เวลาจนตรอกจนมุมเข้มแข็งมากทเี ดียว ได้ ความอัศจรรยท์ ุกคืนไม่มีเว้นเลย แบบอัศจรรยท์ กุ คนื ๆ ต้ังแต่เรานง่ั มาตั้ง ๙ คืน ๑๐ คืน เป็นแต่เพยี ง วา่ ไมต่ ดิ กนั เทา่ นน้ั เวน้ สองคนื บา้ งสามคนื บา้ ง บางทถี งึ เจด็ คนื กม็ ี เรากย็ งั ไมล่ มื นเี่ รยี กวา่ ไดท้ กุ คนื เพราะ ความจริงจัง สละเปน็ สละตายต่อกนั ในเรื่องความพากความเพียรกับกิเลสฟดั กัน ได้ของอศั จรรยข์ ้ึนมา เราทำ� ความเพยี รเชน่ นนั้ เรากว็ า่ มคี วามเพยี รๆ แตไ่ มถ่ งึ ขนั้ เดด็ มนั จงึ ไมไ่ ดธ้ รรมะอนั เดด็ ขน้ึ มา นลี่ ะอำ� นาจ แหง่ การประกอบความพากเพยี ร ความฝกึ ฝนทรมานตนหนกั เบามากนอ้ ย ผลจะเหน็ ขนึ้ มาอยา่ งนี้ ถา้ กนิ แลว้ นอน กอนแลว้ นนิ หมขู น้ึ เขยี งไปอยา่ งนน้ั มนั กอ็ ยา่ งนนั้ ละ ไปไหนมองเหน็ ตงั้ แตห่ มอน คนทงั้ คนไมเ่ ห็น เห็นแตห่ มอน เหน็ แตเ่ สือ่ ติดหลังติดหนา้ ตดิ เอวตดิ หมอนตดิ คอ มันกไ็ ดแ้ ต่อันน้นั น่ะซิ ถ้าต้ังใจฝึกฝนอบรมเจ้าของมันก็ได้อย่างที่พูดน่ีแหละ ความเพียรเราก็ว่าเป็นความเพียรของเรา แต่ยัง ไม่ถึงข้ันเด็ดขาดถึงเป็นถึงตายกันเหมือนน่ังตลอดรุ่ง ผลจึงไม่ปรากฏอย่างนั่งตลอดรุ่ง เราเห็นชัดๆ อยา่ งนคี้ วามเพียร เห็นอัศจรรยท์ ุกคนื เลย น่เี รื่องความอุตสา่ ห์พยายามฝึกฝนอบรมตน อยา่ ไปค�ำนึงวา่ หนกั ไปเบาไป กเิ ลสเหยยี บหวั เรา หนกั มาตลอด ก่ีกัปก่กี ัลป์ไมเ่ ห็นค�ำนึงบ้าง โทษของมนั เป็นยังไง ความเพยี รเพียงเทา่ นเ้ี พ่อื จะฆ่ากเิ ลส ความเพียรน้ีเป็นทุกข์เพื่อจะฆ่ากิเลสให้เป็นบรมสุขข้ึนมา ท�ำไมจึงเป็นของล�ำบากมีอย่างเหรอ ความ เพยี รอนั นเ้ี ปน็ ความเพยี รทกุ ขก์ จ็ รงิ แตท่ กุ ขเ์ พอื่ สขุ ความพากความเพยี ร ความตะเกยี กตะกายเพอ่ื กเิ ลส สขุ เพอ่ื มหนั ตทกุ ข์ เอามาเทยี บเคยี งกนั ซิ นไี่ ดป้ ฏบิ ตั มิ าอยา่ งนน้ั นนี่ ะ จงึ ไดม้ าแสดงใหพ้ นี่ อ้ งทง้ั หลายฟงั 138

การช่วยตวั เองกช็ ว่ ยอยา่ งท่วี ่าน่ี ตอ้ งตายว่าง้ันเลย เมื่อไดล้ งถงึ ใจแลว้ มรรคผลนิพพานมอี ยู่ ประหนึ่ง วา่ อยชู่ ัว่ เออื้ ม มนั เชอื่ ขนาดนนั้ แล้ว ทีนีจ้ ึงย้อนมาถามเจ้าของ ทนี ้ีทุกอย่างลงใจหมดแล้วเรือ่ งมรรคผล นพิ พาน ไม่มอี ะไรเปน็ ปัญหาแล้ว เจ้าของจะจริงไหมทีน่ ่ี ทางนีก้ ็ตอบขึ้นทนั ทีเลย ต้องจรงิ ไม่จรงิ ตอ้ ง ตายเทา่ น้นั ต้ังแต่บดั นั้นมาเร่ืองความเพียรของเราจึงไม่มอี อ่ นข้อ หนกั ตลอด ๆ มา ผลกเ็ ปน็ ทพี่ ึงพอใจ ดงั ทไี่ ดพ้ ูดให้พ่นี ้องท้งั หลายฟัง นีเ่ ป็นยงั ไง นน่ั ละความจรงิ ความจงั ผลขึ้นมาอยา่ งน้นั ผลดกี จ็ รงิ จงั เปน็ ทตี่ ายใจ ภาคภูมิใจ ย้อนพจิ ารณาคนื หลงั เจ้าของที่ท�ำความเพียรนี้ขยะๆ นะ ขยะ(ขยะ=ขยาด) ยังไง เราคิดถงึ เรอ่ื ง ความเพียรของเราตั้งแต่เริ่มขึ้นเวที หลังจากได้ฟังโอวาทพ่อแม่ครูจารย์มั่นอย่างถึงใจแล้วนั้น ไม่เคย ปรากฏวา่ ยอ่ หยอ่ นทต่ี รงไหนๆ แลว้ เวลามาถงึ ผลเปน็ ทพี่ อใจแลว้ จงึ ยอ้ นพจิ ารณาขา้ งหลงั เจา้ ของ ความ เพยี รของเราเป็นยังไงๆ อยู๋ นา่ ขยะๆ นะ นา่ กลัว คืออยา่ งทกุ วนั นม้ี ันทำ� ไมไ่ ด้ ท�ำอย่างน้นั ตายเลยๆ อนั นนั้ มนั ไมต่ าย หมนุ ตวิ้ ๆ ตลอด นล่ี ะความเพยี รไมเ่ คยตำ� หนเิ จา้ ของไดเ้ ลยตงั้ แตอ่ อกปฏบิ ตั มิ า ถงึ ขน้ั เฉยี ด ความสลบๆ มีแตอ่ ย่างนน้ั ทัง้ น้นั น่ีเห็นไหมกิเลสมันเก่งไหม เอาถึงข้ันเฉียดความสลบส�ำหรับเรา พระพุทธเจ้าสลบ กิเลสขาด สะบนั้ เราเฉยี ดสลบกเิ ลสถงึ ไดข้ าดสะบน้ั ลงไป นเี่ ราวา่ หนกั อยา่ เอาไปเทยี บพระพทุ ธเจา้ พระองคถ์ งึ ขน้ั สลบ เราไม่ได้สลบนะ มันต่างกันอยู่น่ีนะ อย่างไรก็ตามสรุปแล้วผลเป็นที่พอใจด้วยอ�ำนาจแห่งความ พากเพียรของเรา อย่าเห็นความข้ีเกียจข้ีคร้านความท้อแท้อ่อนแอเป็นของส�ำคัญยิ่งกว่าธรรมนะ นี้คือตัวท�ำลาย ธรรม ท�ำลายตัวเราเองน่ันแหละ ธรรมอยู่กับเรา ให้พากันตั้งอกต้ังใจ นี่เราก็ได้ช่วยตัวเองเต็มความ สามารถ พูดถึงเรื่องความเด็ดเด่ียวเฉียบขาด เราช่วยเราเต็มความสามารถ ทีนี้มาช่วยพ่ีน้องทั้งหลาย นิสัยน้ีกเ็ ป็นอันเดียวกันมา เป็นแต่ว่าแกงหมอ้ ใหญ่ยกหนกั ยกคนทงั้ ประเทศ สำ� หรับเราท�ำความเพยี ร เพอ่ื ยกเราคนเดยี ว ถงึ หนกั ไมห่ นกั กเ็ ราคนเดยี ว แตน่ ยี้ กคนทง้ั ประเทศ จงึ เปน็ เรอื่ งกวา้ งขวางใหญโ่ ตอยู่ มาก เรียกว่ายกแกงหม้อใหญ่ นี่เราก็ท�ำอย่างจริงอยา่ งจัง ด้วยเหตุนเี้ องจึงยอ้ นกลบั มาหาในจงั หวัดอุดรฯ เราอีก เราไมพ่ อใจ มันเปน็ ยงั ไงพดู ไม่สบายไม่ สะดวกทจ่ี ะพดู เลย ได้โอกาสถึงจะพูดทีเดยี ว เมอื่ ไดโ้ อกาสแล้วจึงไดพ้ ดู กบั ทา่ นผ้วู า่ ราชการจังหวัดคน ทุกวนั นล้ี ะ ทีนี้เอาละทนี่ ่ีนะ น่ลี ะที่ไดย้ ้อนกลบั มาอีก เอาให้จริงให้จงั ทกุ อย่าง ฟาดจนกระทง่ั ถึงหมหู มา เป็ดไก่เอามาเป็นตัวประกันหมดเลย เด็กเล็กเด็กน้อย มีลูกก่ีคนเอามาเป็นตัวประกันหมด ขายคนละ 139

เท่าไร ๆ แบง่ เงนิ มาเพื่อชว่ ยชาติ อนั น้ีเลกิ หมด เดก็ กเ็ ลกิ เมอื่ ได้เป็นท่ีพอใจ สมละทีน่ ี่ พอใจแลว้ กับท่ี เราเสียใจครั้งแรก ที่เป็นขึ้นมาประเด๋ียวประด๋าวนิดหน่อย พอเป็นชื่อเป็นนามว่าช่วยชาติแล้วฟังไม่ได้ เลยนะ น่ีคราวนเ้ี อาเตม็ เหนีย่ วเลย ทองคำ� ก็ได้ถึง ๑๖ กโิ ล ก็ไมใ่ ช่ของเล่นนะ ทองคำ� ถึง ๑๖ กิโล ๓๓ บาท ๖๔ สตางค์ เมอื่ วานน้ี รวมหมดเลย ในงานของเรานีท่ องคำ� ได้ ๑๖ กิโล ๓๓ บาท ๖๔ สตางค์ ดอลลาร์ไดต้ ้งั ๙,๘๖๗ ดอลฯ เกอื บหม่ืน น่รี วมกัน สว่ นเงินสดก็บอกแลว้ เม่ือวานนีไ้ ด้ ๖,๔๔๘,๒๗๓ บาท ในงานนง้ี านทุ่งศรเี มืองเรา ได้เงินถึง ๖ ล้าน ไมค่ อ่ ยมที ไ่ี หนแหละ นี่เรยี กว่าสมใจท่เี ราเคียดแค้นมานาน ได้ข้ึนถงึ ๖ ล้านแลว้ ลบกนั ได้ ลบกนั ไดล้ ะท่นี ี่หมดปัญหาไป นี่เราอุตส่าห์พยายามช่วยพี่น้องท้ังหลายด�ำเนินการ เราท�ำจริงจังทุกอย่าง ช่วยพ่ีน้องเราก็เอา จริงๆ จังๆ การเทศนาว่าการดูซิน่ะในคราวน้ีเกือบทั่วประเทศไทย แต่เสียใจท่ีไม่ได้ไปเยี่ยมพ่ีน้องทาง 140

ภาคใต้ดังท่ีเคยพดู แล้ว หมดสภาพแล้วรา่ งกายไมเ่ อาไหน แต่ก่อนเราไม่พูด เหมอื นกนั หมด คือรบั เป็น ระยะๆ พอรับแล้วเราก็ตอบไปๆ เราก็ไปตามนั้นๆ เวลาเขานิมนต์มาไม่ตอบ คือคอยจังหวะคอยเวล่�ำ เวลา พอไดต้ รงไหนแล้วก็ตอบไปๆ แลว้ กไ็ ปเรอื่ ยๆ ทางภาคใตเ้ ราก็ปฏบิ ตั แิ บบเดียวกันนัน้ ในหวั ใจของ เรา ไปใหท้ ัว่ ประเทศไทย บรรดาพี่น้องชาวไทยเราอย่ทู ไี่ หนจะไปหมด ทางโนน้ กน็ มิ นตม์ านอ้ ยเมอ่ื ไรพนี่ อ้ งทางภาคใตน้ ะ่ นมิ นตม์ าจงั หวดั ตา่ งๆ น้ี อยู๋ ตง้ั หลายจงั หวดั แตเ่ ราคิดว่ายังจะมีอกี มากกว่านีถ้ ้าเราไปไดน้ ะ แต่นี้เพียงทางนนู้ นิมนต์มานห้ี ลายจงั หวดั เหมือนกนั เรา กเ็ งยี บ ๆ เพราะเราจะกา้ วเดนิ เหมอื นจงั หวดั ทง้ั หลายนนั่ นะ่ พอไดเ้ วลาแลว้ กต็ อบรบั ไป ๆ กไ็ ปตามนน้ั ๆ ทีนีท้ �ำไปๆ ร่างกายออ่ นลงๆ สุดท้ายไปไม่ได้ โห หมดหวัง จึงได้ออกอทุ านดว้ ยความห่วงใยพ่นี อ้ งชาว ภาคใต้ของเรา เราไมส่ มหวังแลว้ ธาตขุ นั ธไ์ ม่อ�ำนวย สว่ นธรรมไมต่ อ้ งบอก เราพดู จรงิ ๆ เรอื่ งธรรมนนี่ ะ มนั ครอบโลกธาตมุ นั จะจนตรอกจนมมุ ทไี่ หน การเทศนส์ อนโลกกเิ ลสเทา่ กำ� ปน้ั น่ี ธรรมครอบโลกธาตฟุ งั ซนิ ะ่ ไมไ่ ดค้ ยุ นะมนั เตม็ อยใู่ นหวั ใจนแี้ ลว้ ธรรม ประเภทน้ีเราไมเ่ คยเกิดเคยมีมา ต้ังแต่เกดิ แตพ่ ่อแตแ่ ม่ปูย่ ่าตายายโคตรแซ่ของเรา ไมเ่ คยปรากฏธรรม ประเภททเี่ ปน็ อยใู่ นหวั ใจของเรานี้ แตน่ ม้ี นั เปน็ จะใหว้ า่ ยงั ไง จงึ บอกไมว่ า่ จะเทศนท์ ไ่ี หนเราไมไ่ ดจ้ นตรอก ละเร่ืองการเทศน์ ขอแต่ผู้ท่ีมาเกี่ยวข้องจะรับผลประโยชน์มากน้อยเพียงไร ทางน้ีจะออกรับกันเอง ๆ ถ้าถึงขนั้ ทีจ่ ะทมุ่ ทุ่มเลยทนั ที แตน่ ีม้ นั ไม่มีอยา่ งนน้ั นลี่ ะเราชว่ ยโลกเราชว่ ยขนาดน้ี เรอ่ื งจติ ใจเรอื่ งธรรมแลว้ เราไมไ่ ดค้ ดิ มาเปน็ อารมณ์ แตเ่ รอ่ื งธาตุ ขนั ธซ์ ที พ่ี ดู อยเู่ วลานี้ มนั ไปไมร่ อด หมดกำ� ลงั เทศนม์ าวนั หนงึ่ กลางคนื นอนไมห่ ลบั เหนอ่ื ยๆ แมแ้ ตเ่ ทศน์ อยู่บนธรรมาสน์กเ็ หนอ่ื ยอ่อนใหเ้ หน็ ๆ อย่อู ยา่ งนนั้ แหละ เราจึงได้พูด ทีนพ้ี ูดออกมาดว้ ยความหมดหวัง ใหพ้ ี่น้องชาวภาคใต้ของเราได้ทราบทว่ั ถึงกนั ว่า เราไปไม่ได้เพราะเหตผุ ลกลไกอะไร ไปไม่ได้เพราะเหตุ นเี้ อง ท้ังๆ ทตี่ ง้ั ใจไวเ้ สมอกันหมดทั่วประเทศไทยน้ี เราจะก้าวเดินแบบท่ีเรากา้ วเดิน ทีน้ีธาตุขันธ์ไม่เอาไหนแล้ว หมดหวัง แม้แต่ท่ีใกล้เคียงเราน้ีเราก็งดหมดแล้วนะ ไปเทศน์ในที่ ตา่ ง ๆ ดังที่เคยปฏิบัตมิ านี้เรางดหมดแลว้ เราจะไปใหเ้ ฉพาะท่ีจำ� เปน็ จรงิ ๆ เท่านนั้ ฟังค�ำวา่ จ�ำเป็นจรงิ ๆ เรากจ็ ะไปให้ ถา้ ธรรมดาเราไม่ไป ธาตุขนั ธ์ไมเ่ อาไหนแลว้ เรื่องเจตนาของเราที่มีต่อชาติบ้านเมอื งของ เรา เรามอี ยา่ งเตม็ เมด็ เตม็ หนว่ ย สมำ�่ เสมอทวั่ ประเทศไทยของเรา แตร่ า่ งกายไมเ่ อาไหนอยา่ งวา่ นนั่ แหละ จงึ ไดล้ ดลงไปตามสว่ นของมนั นก่ี ็ใชไ้ ปอย่างนัน้ แหละ 141

เวลาน้ที องคำ� เราก็ไดต้ ั้ง ๒ พนั กว่ากโิ ลแลว้ นะ จุดมุง่ หมายที่ตง้ั เอาไว้เวลานกี้ ็ ๔,๐๐๐ กิโล นใี่ ห้ เปน็ เนอ้ื หนงั ของพนี่ ้องทงั้ หลายทต่ี า่ งคนตา่ งขวนขวายเข้ามา รวมแลว้ เปน็ ๔,๐๐๐ กิโล ส่วนเงนิ สดที่ เราจะซื้อทองค�ำน้ันเราไว้เพื่อต่อยอด ใครไปยุ่งไม่ได้อันน้ัน ๔,๐๐๐ กิโลต้องเป็นเรื่องของก�ำลังวังชา ศรทั ธา ความเสยี สละของพนี่ อ้ งทง้ั หลายรวมหวั กนั เอง รวมแลว้ ใหเ้ ปน็ อยา่ งนอ้ ยไมค่ วรจะตำ�่ กวา่ ๔,๐๐๐ กโิ ล จากนน้ั เรากต็ อ่ ยอด หลงั จากนนั้ หลวงตากล็ าละทนี่ ่ี เดยี๋ วนก้ี เ็ รม่ิ ลาแลว้ นะ การเทศนาวา่ การนเ้ี รยี ก วา่ เรมิ่ ลาแลว้ แตก่ ารชว่ ยชาตดิ ว้ ยนำ้� ใจของเราและการพดู จาปราศรยั ตลอดการโตต้ อบเหตกุ ารณต์ า่ งๆ ที่เกย่ี วกบั ชาติบ้านเมอื งเราน้ี ยงั คงเสน้ คงวา มาขนาดไหนตอบขนาดนน้ั โตข้ นาดนั้น ไม่มีถอย อันน้เี รา ท�ำได้เราทำ� อนั ไหนทเี่ ราทำ� ไมไ่ ด้เรากง็ ดไป เชน่ อย่างการกา้ วไปโนน้ ไปน้ี เราทำ� ไมไ่ ด้เราก็ยอมรบั แต่การ โตต้ อบเก่ยี วขอ้ งกับอะไรทจ่ี ะเป็นข้าศกึ ศตั รตู ่อชาติบา้ นเมอื งของเรา เฉพาะอย่างยง่ิ คลงั หลวงของเรานี้ หัวขาดเลย มาเท่าไรก็ซดั กนั ที่นั่นละ มาหน่งึ หมัดเราจะฟาดไป ๓ หมัดเลย เอ้า พดู จรงิ ๆ นะไม่ถอย พลงั ของธรรม พลังของใจ ไมใ่ ชพ่ ลงั ของกเิ ลส ดว้ ยความเมตตาตอ่ ชาตบิ า้ นเมอื งเราจะออกเต็มเหนย่ี ว ของเราเลย ขอใหพ้ น่ี อ้ งทงั้ หลายไดท้ ราบกแ็ ลว้ กนั วา่ อยา่ งนแ้ี หละหลวงตาทชี่ ว่ ยชาตบิ า้ นเมอื ง ชว่ ยดว้ ย ก�ำลงั ใจจริงๆ เปน็ ความจรงิ จงั มากในหวั ใจของเราซง่ึ ฝงั มาดง้ั เดมิ นกี่ ไ็ ดอ้ อกใหท้ งั้ เจา้ ของกเ็ หน็ ชดั เจน ผลแหง่ ความจรงิ จังเป็นยังไง นีเ้ รากอ็ อกทางพ่นี ้องทั้งหลายดว้ ยกันวา่ ผลแหง่ ความจรงิ จัง เฉพาะอยา่ งยงิ่ ยอ้ น กลบั มาหาอดุ รฯ อกี เอาความจริงจังเขา้ มาฟัดอดุ รฯ เห็นไหมเดน่ ข้นึ ทองถึง ๑๖ กโิ ล เงินสดตงั้ ๖ ล้าน กว่า เกอื บ ๗ ลา้ นโน่น เห็นไหม นี่ละความจรงิ จงั ไปตรงไหนจรงิ ที่นน่ั วนั ที่ ๑๒ คนกจ็ ะมากเหมือนกนั นะ คดิ วา่ จะมากนะวนั ท่ี ๑๒ ทราบว่าเขาจะมาต้งั โรงทาน อู๋ย มาก โรงทานมากอยู่นะ (เปน็ ร้อย) ดูว่าอย่างนัน้ กางเตน็ ท์กางอะไร อะไรกแ็ ลว้ แต่เถอะเรากว็ ่างั้น เราก็ เปดิ แลว้ นเี่ หน็ ไหมคำ� วา่ ชว่ ยชาติ วดั ปา่ บา้ นตาดตามธรรมดาเราไมใ่ หม้ งี านนะ ไมใ่ หม้ ี ใหม้ แี ตง่ านภาวนา ของพระลว้ นๆ งานอน่ื ใดไมใ่ หม้ ายงุ่ ตลอดมานะ แตพ่ อเขา้ มาชว่ ยชาตเิ ทา่ นนั้ เอะอะ งานวดั ปา่ บา้ นตาด เอะอะ วัดปา่ บ้านตาด สดุ ท้ายวันเกิดหลวงตาบวั กว็ ัดป่าบา้ นตาด แตก่ อ่ นวนั เกดิ หลวงตาใครมายงุ่ ไมไ่ ด้นะ เราไมเ่ คยสนใจ แตน่ วี้ ันเกดิ เลยเป็นงานใหญ่โตแล้ว นี่ วนั ที่ ๑๒ นกี้ ็วนั เกิดหลวงตาบัว เรากล็ ม้ ไปเลย ปล่อยให้เขาขนาบกนั เลย วนั น้ีก็วันท่ี ๑๐, ๑๑ แนะ่ ก็ อยวู่ นั นวี้ นั พรงุ่ น้ี อยนู่ ก้ี อ็ ยเู่ พอ่ื เตรยี มพรอ้ ม วนั ที่ ๑๒ คนกค็ งจะแนน่ วนั นนั้ (อยา่ ใหม้ ฝี นตกครบั ผม) เรา ไมไ่ ดบ้ วชมาหา้ มฝนน่ี มาว่าเราได้เหรอ พอเหน็ เราพูดอยา่ งน้นั แย็บออกมาน้ี หา้ มไมใ่ ห้ฝนตก ก็เราไม่ 142 ไดบ้ วชมาห้ามฝน แน่ะ เหน็ ไหมมนั แกก้ นั เรอ่ื งฟ้าเรอ่ื งฝนเป็นเรือ่ งธรรมดา หากขอร้องยงั ไง ควรจะได้

มากนอ้ ยเพยี งไร มนั กเ็ ปน็ ไปตามเหตกุ ารณเ์ ทา่ นนั้ แหละ เราจะวา่ เรามอี ำ� นาจมากหา้ มนน้ั หา้ มนเ้ี ราหา้ ม ไมไ่ ด้ แม้ท่ีสุดเวลามนั เจบ็ ทอ้ งข้นี ้ี โหย เปดิ ผา้ ไมท่ นั ฟาดปา้ ดเลย ยงั ไม่เห็นห้ามมันอยู่ มนั อยูก่ ับตัวแทๆ้ นา่ จะห้ามอยู่ หา้ มไมอ่ ยู่นะ เขา้ ใจหรือเปลา่ ล่ะ (เมอื่ วานตอนเช้า หลวงตาบอกวา่ ไมไ่ ด้มาบวชห้ามฝน หลวงตาวา่ มแี ต่ฆ่ากเิ ลส พวกหนูกใ็ จเสีย ขอเทวดาฝนอย่าตกเถอะ) เม่ือคืนวานได้ตั้งจรงิ ทไ่ี หนเราตั้งเรากบ็ อก ตามธรรมดาเราไม่ค่อยใช้ง่ายๆ แหละ เรื่องเหล่าน้ีไม่ใช้นะ เร่ืองให้เป็นคติธรรมดาไป หากจะเป็นกรณีพิเศษก็น�ำมาใช้บ้าง ฟังแต่บ้าง เป็นไร นเ่ี อะอะกจ็ ะให้ไปห้ามหมดท่ัวฟา้ ดินแดนได้เหรอ (สระบุรีก็ไม่ตก รอบๆ ตกหมด) เร่อื งสระบรุ ี นั่นอันหนง่ึ อูย๊ นา่ คดิ เหมอื นกนั กบั กทม. เทศน์คร้ังแรก กทม. พอขึ้นไปบนธรรมาสน์มองดเู มฆน้ี โถ ดำ� ทะมนึ มาเลย โอย๋ นมี่ นั คาดฝนทำ� ยงั ไงน่ี ขน้ึ บนธรรมาสนแ์ ลว้ นะถงึ มองไปมนั ตกแลว้ นี่ แลว้ กระจาย ออกนนู้ หมด เทศนม์ ฝี นปก๊ิ แปก๊ ๆ พอเราเรม่ิ เทศนฝ์ นมปี ก๊ิ แปก๊ ๆ ทางนก้ี เ็ ทศน์ เครอื่ งกอ็ อกเลยจนกระทงั่ จบ ฝนไม่ทราบหายไปไหน อันนอ้ี ันหน่งึ กบั ที่สระบุรีนะ อันนแ้ี ปลกมากจรงิ ๆ จนผู้ว่าฯ พูดอยา่ งต่ืนเตน้ ผวู้ า่ ฯ สระบุรี คือในบริเวณนั้น ฝนไม่ตก นอกนน้ั เตม็ หมดเลย รถออกจากทท่ี ำ� งานไปนน้ี �ำ้ เจิ่งหมดบนถนนหนทาง โอ๊ย นฝี่ นตกเหรอ ตกหมดเลย ไมต่ กเฉพาะบรเิ วณนนั้ นะ ผวู้ า่ ฯ เลยตนื่ เตน้ ใหญโ่ ต มนั กแ็ ปลกอยอู่ นั นน้ั ฤทธาศกั ดานภุ าพ วาสนาแหง่ ชาตไิ ทยของเราไมใ่ ชเ่ ลน่ เหมอื นกนั นะ นอี่ ำ� นาจวาสนาของพน่ี อ้ งชาวไทยเราทช่ี ว่ ยเหตกุ ารณ์ ตา่ ง ๆ ใหเ้ ป็นผลดีอยูต่ ลอด ไม่ให้เป็นผลเสียไป เช่น ฝนกระหน�่ำลงมานกี้ เ็ สียใช่ไหมล่ะ อนั น้กี ็คงเส้นคง วามาได้ เฉพาะอยา่ งย่ิงเชน่ สระบุรีน้ี โถ มนั เอาใหญน่ นี่ ะ พอพ้นจากเขต เหมือนกบั วา่ มเี ขตอยู่น้เี ทา่ นัน้ นะ เขตทีค่ นอยนู่ ัน้ ไม่มฝี นเลย พอออกไปจากนนั้ อยู๊ นำ�้ เตม็ ไปหมด ถนนหนทาง รถนวี่ ง่ิ ซา่ ๆ นำ�้ อนั นกี้ แ็ ปลก ผวู้ า่ ฯ ถงึ ตน่ื เตน้ ใหญ่โต มหิ นำ� ซ�ำ้ ยอ้ นเข้ามา โห ฤทธาศักดานุภาพหลวงตาน้ีเก่งมาก อยา่ หาเรอื่ งเราว่างนี้ ะ อู๊ย ก็มนั ตก ไปหมด ตกไม่ตกกเ็ ปน็ เร่ืองของฝนนีน่ ะ ไมใ่ ช่เร่อื งของเรา เราว่าอยา่ งน้นั คอื มันน่าคดิ จรงิ ๆ เราออกมา เรากเ็ หน็ โถ ตกจนกระทัง่ เราออกจากนนั่ ไปถึงท่ีที่เราพัก ฝนตกเต็มไปหมดเลย ไม่มีเฉพาะบรเิ วณนน้ั เท่านั้น เอ๊อ มันแปลกอยู่นะ กับที่ กทม. กทม.ขึ้นไปก็เร่งเลย เร่งเคร่ืองเลย เพราะมีเมฆ คาดฝน (คาด=สัญญาณ) มันเหน็ ชัดแลว้ มนั ตกแลว้ คาดฝนบอก แลว้ กค็ อ่ ยไปๆ แลว้ ผ่านไปๆ ในวงงานกไ็ ม่มี อะไร สะดวกสบาย เทศนก์ ไ็ ดเ้ ตม็ เมด็ เตม็ หนว่ ย จงึ วา่ เปน็ บญุ ญาบารมขี องพนี่ อ้ งชาวไทยเรา ถา้ ฝนตกใน ขณะนั้นเสียการเสยี งานหมดเลย ทีนี้ให้พรนะ เหน่อื ย 143

ปัญหา ถาม ที่ว่าจิตลงท่ีบ้านหนองผือกับบ้านนามนต่างกันอย่างไร ท่ีหนองผือลงแบบกว้างขวางกว่า บา้ นนามน ตอบ ก็ใหม้ นั ลงดเู สียกอ่ นซีจึงมาถามน่ะ นเี่ อะอะก็มาถาม ไม่ได้เร่ืองไดร้ าว มนั อะไรกนั มีแต่ ลงหมอนๆ มนั ก็เปน็ ในหวั ใจของผู้เป็นนั่นเอง พูดตามความมันเป็นมนั แยกต่างกันยงั ไง หลักธรรมชาติ มนั เปน็ ของมันอย่างน้ัน ทีน้ีเราจะพจิ ารณาหรือร้ตู ามทมี่ นั เป็นนั้นมันตา่ งกนั ยงั ไง มันก็เป็นอยใู่ นความ ตา่ งของมันเอง เขา้ ใจไหม ใครไม่ไปตกแต่งไดน้ ะ ต้องเปน็ ธรรมชาติของนนั้ เปน็ เอง จะเป็นแบบไหน ๆ เปน็ ธรรมชาติของมันเอง เราเป็นแตเ่ พียงมาเล่าตามเรื่องเทา่ นั้นเขา้ ใจไหม ถ้าอยากให้รู้ชัดเจนก็ เอาลง ไปซีเจา้ ของก็รเู้ อง มนั ตา่ งก็บอกว่าต่าง ถา้ เหมือนกนั จะไปพูดอะไร มนั ต่างยงั ไงกร็ ู้ นนั่ ละอ�ำนาจของจิต แล้วแต่จะเป็นยังไง ใครจะไปบังคบั ไม่ไดน้ ะ เช่นอย่างท่ีเราเคยพดู น้ี ถ้า เป็นนกั ภาวนาดว้ ยกนั มาพูดก็ไม่เหมอื นเรา เช่นอยา่ งเรอื่ งจิตลงอย่างนี้นะ ถา้ นิสยั ไหนทจ่ี ะลงแบบไหน มนั กล็ งแบบนั้น ส่วนมาก ๆ เปน็ อย่างน้ันเสยี เชน่ อย่างแบบลงพึบเหมือนตกเหวตกบอ่ เราวิ่งไปอยา่ ง รุนแรงอย่างรวดเร็ว แล้วไปเจอเหวอยู่ข้างหนา้ หรอื บอ่ ข้างหนา้ นี้ มนั ยั้งไม่ทนั ..ตกเข้าใจไหม น่ันละจติ ท่ี รวมตัวแบบนี้กม็ ี เหมือนตกเหวตกบ่อ ลงผงึ ทนั ทเี ลยก็มี แล้วเรียบ ๆ ไปก็มี แต่ตอ้ งเปน็ เองทงั้ น้ันนะเรา จะไปตกแตง่ ไมไ่ ด้ แต่สำ� หรับเรานี้เปน็ ได้ท้งั สอง มันก็มีอย่อู ันหน่งึ ท่ีวา่ อภุ โต เป็นสองภาคกม็ ี ของเรา มันเป็น อุภโต ไมใ่ ช่สมาธิอันเดยี ว เป็น อภุ โตสมาธิ เปน็ ได้สองอย่าง แตต่ ้องเป็นเอง เจ้าของเคยเป็น ก็ตามจะให้เปน็ อยา่ งนนั้ ไม่ได้ ต้องเปน็ เอง เรากน็ �ำมาพดู ไดต้ ามเร่ืองมันเปน็ ถาม อุภโต เปน็ อยา่ งไรคะ ตอบ อุภโต เปน็ สองภาค เชน่ สมาธิธรรมดา ๆ ใครนสิ ยั ลงแบบไหน สว่ นมากกล็ งเสยี แบบนนั้ ไมเ่ ป็นอยา่ งอ่นื ผู้สงบเงยี บลงไปก็เปน็ แบบน้ขี องตวั เอง ผู้ทนี่ สิ ัยทจี่ ะลงผงึ เลยอยา่ งน้ี กเ็ ปน็ นสิ ยั ของผู้ นนั้ โดยไม่ต้องไปถามใคร หากเปน็ ในตัวเอง นไี่ มเ่ รยี กวา่ อภุ โต แตส่ �ำหรบั เรามนั เปน็ สอง มันก็เป็นเอง ของมัน เวลาลง ลงอยา่ งนีม้ นั กล็ ง แตบ่ ทเวลาจะลงแบบนน้ั มันกผ็ งึ เลย แนะ่ มันก็เอามาพดู ได้ซิเม่ือมนั เป็นแลว้ ก็พูดได้ ถ้าไม่เปน็ พูดไม่ได้ เรอ่ื งจติ นีพ่ สิ ดารมาก ใครอย่าไปคาดนะ เรอื่ งจติ เร่อื งธรรมคาดไมไ่ ด้ ท้ังน้ัน เจ้าของเองยังคาดเจ้าของไม่ได้ เวลามันเป็นขึ้นมาอะไร ๆ นี้คาดไม่ได้ มันต้องเป็นขึ้นในหลัก ปจั จบุ นั ๆ คาดไมถ่ กู ทงั้ นนั้ เปน็ หลกั ปจั จบุ นั จติ กบั ธรรมเมอ่ื เขา้ เปน็ อนั เดยี วกนั แลว้ พดู ไมไ่ ดเ้ ลย เอาละ ท่ีน่ี ไปละนะ 144

ไปทไี่ หนความจนแตกฮอื 145 ตา่ งหาก เราไปทไี่ หนใหค้ วามจน แตกฮอื ตา่ งหาก ความสมบรู ณ์ พนู ผลหนนุ ขน้ึ แทนทๆี่ ตา่ งหาก ทเ่ี ราพาดำ� เนนิ ดำ� เนนิ อยา่ งนน้ั เทศน์อบรมฆราวาส ณ วดั ป่าบา้ นตาด เมือ่ วันท่ี ๑๗ กันยายน พุทธศกั ราช ๒๕๔๑ พูดเปิดอกในสภา

146

เทศนอ์ บรมฆราวาส ณ วดั ปา่ บา้ นตาด วนั ท่ี ๒๓ มิถนุ ายน พุทธศกั ราช ๒๕๕๐ ผีใหญ่มาหา วดั ถำ้� สารกิ านีแ้ ต่ก่อนเราเคยขึ้น เด๋ยี วน้ีขึ้นไม่ได้แลว้ วดั ถ�ำ้ สารกิ าแต่กอ่ นขน้ึ บนหลังเลย ขึ้นเทย่ี วตอ่ จากนั้นมาขึ้นไม่ได้ ไปทเ่ี ขาสรา้ งมณฑปหรอื อะไร ตอ่ จากน้ันกจ็ ะไปไมไ่ ด้ละ เมือ่ ไปไม่ ได้แลว้ ตกลงกเ็ ลยไม่ไป เราอยหู่ นองผือทา่ นเคยเล่าเรื่องจติ ของท่านสวา่ งไสว ปรากฏผีใหญม่ าหา เราเขยี นประวตั ทิ า่ นไดเ้ หน็ หรอื เปลา่ เขยี นในประวตั ขิ องทา่ นนะ่ ผใี หญม่ าจะมาทำ� ลายทา่ น แบก ตะบองใหญม่ า ทา่ นอยถู่ ำ้� สารกิ า ทนี มี้ นั มาเขา้ กนั กบั ของเราตอนเราอยหู่ นองผอื ผดิ กนั ตง้ั แตไ่ มม่ ี ผีแบกตะบองมาจะตเี ท่านน้ั เอง เรอ่ื งความสว่างไสวน้ี โอโ้ ห เกิดมาก็ไม่เคยเห็น อยู่หนองผอื 147

จิตเวลามันจะเปน็ เรากพ็ จิ ารณาอยูแ่ ลว้ ละ ธรรมก็อยู่ทีจ่ ติ จติ ก็อยทู่ ร่ี ู้ มันก็รกู้ นั อยนู่ ้ีแต่ ไมร่ ูส้ ่ิงที่แปลกประหลาดอศั จรรย์ อยูห่ นองผือวันน้นั รูเ้ สยี แล้วนะ ไม่คาดไม่ฝันเลย ถงึ กับต้องไป กราบเรยี นพอ่ แมค่ รจู ารยใ์ นคำ่� วนั หลงั กลางคนื เปน็ แลว้ วนั หลงั ตนื่ เชา้ มาตอนคำ�่ กข็ น้ึ หาทา่ นเลย นนั่ ละถา้ มนั เหมอื นกนั ถงึ กนั แลว้ มนั สนกุ ดว้ ยกนั ทา่ นกร็ สู้ กึ วา่ เปน็ ความตน่ื เตน้ มากกบั เรอื่ งความ รู้ของเราท่แี สดงออกไปเลา่ ถวายทา่ นฟงั โห ท่านรู้สึกต่ืนเตน้ เมตตามากอยู่นะ แปลกตรงท่ีว่าของท่านมีผีแบกตะบองเหล็กมาจะมาตีท่าน แต่เราไม่มี มีแต่มันว่างหมด เลย ของท่านว่างแล้วยังมผี มี า เรากย็ ังเขียนไวใ้ นประวตั ิของทา่ นไม่ใช่เหรอ ผีใหญ่ตัวนีน้ ่ะ อ�ำนาจ ครอบหมดนครราชสมี า นครนายก ปราจนี บรุ ี อำ� นาจของผีเป็นใหญท่ ง้ั หมด ครอบหมดเลย เวลา เขาลงทา่ น เขามอบตัวถวายเป็นลูกศษิ ยข์ องท่านเรยี บรอ้ ยแล้วเขากเ็ ลา่ ให้ฟงั เรอ่ื งอ�ำนาจของเขา นครราชสีมา นครนายก ปราจนี ดูเหมอื นสระบุรหี รือทไ่ี หนด้วย อำ� นาจของผตี ัวนีล้ ะ นั่นเห็นไหม ล่ะ ก็ไม่มใี ครรู้ใครเห็น คร้ันเวลาจะร้จู ะเหน็ ระหว่างผกี บั พ่อแมค่ รูจารยม์ ่ันร้เู ห็นกนั มาถวายตวั เปน็ ลกู ศษิ ยแ์ ลว้ ก็บอกว่า เขาเปน็ ใหญท่ ั้งหมดในแถวน้ี ชอ้ี ะไรเปน็ อันนั้นเขาว่างนั้ อำ� นาจของเขา มากทเี ดยี ว พอเขามาถวายตัวเป็นลูกศิษย์ท่านแล้วเขาก็เล่าให้ฟังทุกอย่าง นี่ละที่ท่านสว่างจ้าขึ้นมา ครอบไปหมดเลย แลว้ กม็ ผี ใี หญแ่ บกตะบองเหลก็ มาจะมาตที า่ น เอา ตะบองเหลก็ ถา้ เกง่ กวา่ ธรรม แล้ว เอ้าตีเลย ท่านว่างน้ั ถา้ ไม่เก่งกวา่ ธรรมอยา่ ตีนะจมนะ ลงนรกทง้ั ปัจจบุ นั ท้งั อนาคตนะ จะ จมตัง้ แต่บัดนี้ต่อไป วา่ ใหผ้ ีนะ ธรรมท่านแสดงออกรับกัน ไมใ่ ช่ท่านออกธรรมดาเรา คอื ความรู้ ภายในกบั ความรขู้ องผมี นั ตอ้ นรบั กนั ผแี บกตะบองมา ตะบองเหลก็ โอย๊ ยาว แบกมาจะมาตที า่ น ทา่ นไลเ่ บย้ี นะ ตะบองเหลก็ นม้ี คี ณุ คา่ เทา่ ไร มรี าคาเทา่ ไร แลว้ วเิ ศษวโิ สอะไรบา้ ง แลว้ ธรรมละ่ นน่ั ท่านยกธรรมขึน้ ถา้ เกง่ กว่าธรรม เอา้ ตีเลย ถ้าไม่เก่งกวา่ ธรรมอยา่ ตี จะจมลงนรกในเดยี๋ วน้ี ทา่ น ว่าง้นั ซัดกันข้าศกึ ระหว่างธรรมกบั กิเลสซดั กัน ทา่ นเลา่ ใหฟ้ ัง โอย๊ ชดั เจนมาก เวลามนั จนตรอก จนมมุ จรงิ ๆ คนเราไมไ่ ดโ้ งต่ ลอดไปนะ เราเคยมาพดู เสมอ เวลามนั จนตรอกจนมมุ มนั จะหาทางออก สตปิ ญั ญาจะมาเองรวดเรว็ ทนั ใจแกเ้ หตกุ ารณไ์ ดท้ นั อยา่ งพอ่ แมค่ รจู ารยม์ นั่ เหมอื นกนั ถงึ กาลเวลา เขา้ หัวเลีย้ วหัวตอ่ สละชีวติ ซดั กนั เลยแล้วจติ ลงผงึ เลย นัน่ เหน็ ไหม สวา่ งจา้ ครอบโลกธาตุ นั่นละเวลาจนตรอกจนมมุ มันหาทางออกจนได้ จากนนั้ กผ็ ีใหญเ่ ข้ามา แบกตะบองเหล็ก มาจะมาตที า่ น ตะบองเหลก็ นมี้ คี ณุ คา่ เทา่ ไร มรี าคาเทา่ ไร เลศิ ยงิ่ กวา่ ธรรมไหม ถา้ ไมเ่ ลศิ กวา่ ธรรม อยา่ มาตี ไม่งั้นจะไม่พ้นนรก สุดทา้ ยผหี มอบสู้ธรรมไม่ได้ เวลาทา่ นเลา่ ให้ฟงั โอย๊ เรารสู้ กึ วา่ ต่นื เตน้ กท็ า่ นเลา่ เองรเู้ องเหน็ เองมาเลา่ ใหฟ้ งั เองในโอกาสอนั ควร ทา่ นไมไ่ ดเ้ ลา่ อยเู่ รอื่ ยนะ เวลาไปสมั ผสั ออกมาปบ๊ั ท่านกเ็ ลา่ ทา่ นเล่าเอง 148

เหตุที่จะเป็นน้ีก็คือว่าท่านเป็นโรคอะไรท้องของท่านน่ะ แล้วยานี้เป็นยาสมุนไพรหาได้ ทว่ั ไป ตามเหลา่ นกี้ ห็ าไดย้ าสมนุ ไพร เวลาทา่ นไปพกั อยทู่ น่ี น่ั พวกยาสมนุ ไพรกม็ แี ถวนน้ั โรคกำ� เรบิ ก็เอายาเหล่าน้นั มา พาโยมไปหามา กย็ าชนิดเก่านัน่ แหละ บทเวลาจะเป็นมนั ไมไ่ ด้เปน็ หยกู เปน็ ยาอะไรเลย มแี ต่ถ่ายเรอ่ื ยๆ แต่กอ่ นพอฉนั ยาน้ลี งไปมนั จะระงบั ทา่ นว่าง้นั จากน้ันกต็ ดั สินใจเอา กนั ใหญ่ละ นน่ั เห็นไหมบทเวลาจนตรอกจนมมุ ท่ีทา่ นน่ังเปน็ วงนะ เราไปเราขึ้นไปดูจริงๆ คือที่ท่านน่งั มันเปน็ วงกลมหลุมอย่างนี้ วงกลมหลุมใหญ่ดูเหมือน ประมาณสักเมตรกว่าละมัง เปน็ หลมุ ลงไปนู่น ทา่ นน่ังอยปู่ ากหลมุ ถ้ามนั เผลอใหม้ ันตกน้ีละ ฝัง กันทน่ี ที่ ่านวา่ งั้น เวลามันถา่ ยเตม็ ท่ีแล้วปลอ่ ย เอ้าจะไหล ไหลออกเลย เรื่องจิตกบั ธรรมไม่มีการ ปล่อยกัน ตายอยู่กับธรรม ซัดกันเลย เวลาจนตรอกจนมุมจิตมันพิจารณาพอรอบเท่านั้นผึงเลย ทา่ นวา่ พอผงึ เท่านนั้ หลมุ หลมิ อะไรไม่มี เปน็ อากาศธาตุวา่ งไปหมดเลย นน่ั ละทเ่ี หน็ ผมี าหาท่าน แบกตะบองมา พอว่างมันไมว่ ่าง มีผใี หญ่ตัวหน่งึ มาจะมาต่อยกบั ท่านสกู้ ับท่าน ทา่ นกย็ กขนึ้ มา ตะบองเหลก็ น้กี ับตวั เราเองอะไรเลศิ กวา่ ธรรม ถ้าเลิศกวา่ ธรรม เอ้าใหต้ ี เลยนะ ทา่ นบอกใหต้ เี ราเลย ตีเรากเ็ ท่ากบั ตธี รรม ตีเลย ถ้าไม่เลศิ อยา่ ตี จะจมลงนรกเร็วๆ นน้ี ะ ซัดกันไปซัดกันมาผีหมอบ ผีใหญ่ตัวน้ันหมอบ หมอบแล้วก็ถวายตัวเป็นลูกศิษย์ เขาก็เล่าเร่ือง อ�ำนาจของเขา เพราะฉะน้ันเรื่องลึกลับมันจึงมีในบุคคล มีอยู่ท่ัวไป อ�ำนาจอย่างนี้แหละ เราไม่ เหน็ มนั เป็นอยูล่ ึกๆ ลับๆ ทีนพ้ี อผตี นนน้ั มอบกายถวายตนตอ่ ท่านแล้วกเ็ ล่าอำ� นาจของตัวเองของ ผนี ัน้ ใหท้ ่านฟัง ในจังหวดั นครนายก นครราชสีมา ปราจีนบรุ ี ภเู ขาเหลา่ น้ีอ�ำนาจของแกครอบไวห้ มด แก ชแ้ี รง้ เปน็ แร้ง ชกี้ าเป็นกา กบั บรรดาผีทงั้ หลายทีเ่ ปน็ บริษัทบรวิ ารท่าน ท่านชยี้ ังไงเป็นอย่างนนั้ วา่ งั้นแหละผีตวั น้นี ะ เวลาลงใจแล้วกม็ าเลา่ ให้ท่านฟัง ทา่ นอย่ไู ปเถอะ เรอ่ื งผีอะไรเหลา่ นไ้ี ม่ใหญ่ กวา่ ผม ผมใหญ่กว่าผเี หล่าน้ี ใหท้ า่ นอย่สู บาย ผเี หลา่ นเี้ ปน็ ลกู ศิษยห์ ลวงพ่อหมดแล้ว ท่านก็อยู่ สบายๆ จติ ทา่ นลงสวา่ งจา้ นนั่ ละทว่ี า่ เหน็ ผตี วั นน้ั มา ทม่ี าเลา่ นมี้ นั มาเกย่ี วกนั ทา่ นรอ้ งโกก้ ขน้ึ เลย นะ ก็มันไม่เคยเป็นมันเปน็ ขน้ึ มาจะให้ว่าไง ไม่ไดว้ ดั รอย อยู่หนองผือน่ะ แตม่ ันไมเ่ หน็ ผเี ทา่ นัน้ ผดิ กันตรงนี้ ผดิ กันอันเดียว ทีผ่ ีแบก 149 ตะบองเหล็กมาไม่เห็นของเรา พอพจิ ารณา เวลามนั จะเป็นมันไม่ยากนะเกาะติดๆๆ จับปุบ๊ ๆ พงั ลงๆ แลว้ พงั หมดเลยทน่ี ่ี จา้ เลยครอบโลกธาตใุ นวดั หนองผอื โอโ้ ห จติ เราทำ� ไมถงึ อศั จรรยถ์ งึ ขนาดนี้ นั่นละเป็นครั้งแรกในชีวิตท่ีจิตได้รับความอัศจรรย์ในคืนวันน้ัน ครอบหมดเลยนะสว่างจ้า

แตไ่ มเ่ ห็นผี พอวันหลงั มากม็ าเล่าถวายท่าน โห ร้สู ึกทา่ นตื่นเตน้ มาก ไม่มีอะไรผิดกันเลยกบั เรา เปน็ ท่านว่า ผดิ กันต้ังแตผ่ ีใหญเ่ ทา่ นน้ั ทา่ นมหาไม่มผี ี ผมมผี ี เวลามนั เปน็ มนั อาจหาญนะ กม็ นั ประจกั ษอ์ ยใู่ นหวั ใจจะไม่อาจหาญไดย้ งั ไง ขอใหม้ นั เปน็ ขน้ึ เถอะนะ่ ดงั พระพทุ ธเจา้ ตรสั รเู้ ปน็ ศาสดาเอกของโลก ใหใ้ ครมาเปน็ สกั ขพี ยานทไี่ หนไมม่ ี ความ รูค้ วามเห็นท่ีเป็นธรรมอนั เลิศเลอน้ีประกาศลน่ั ข้ึนมาในหวั ใจ สอนไดห้ มด เทวดา อินทร์ พรหม สามแดนโลกธาตุอยู่ในพระโอวาท ในอ�ำนาจของธรรมแห่งศาสดาทั้งหมดเลย เป็นอย่างน้ันละ ธรรมอยกู่ ับใจ ใจกบั ธรรมเป็นอันเดยี วกนั แลว้ มฤี ทธมิ์ าก เราเล่าให้ทา่ นฟัง โห ทา่ นรสู้ กึ เมตตามาก ตืน่ เต้น แตไ่ มเ่ จอผเี หมอื นผมท่านว่า นอกนนั้ เหมอื นกนั หมด แนะ่ เวลามนั เปน็ เรากอ็ าจหาญทจ่ี ะพดู มนั เปน็ เตม็ หวั ใจเรา ทา่ นกฟ็ งั ดว้ ยความตน่ื เตน้ เมตตามาก คุยกันเสียงทา่ นลัน่ เลย เวลามันเป็น กเ็ ทา่ น้นั ละเราหนเดยี วไม่เป็นอีก ทา่ นกบ็ อก ทา่ นเปน็ หนเดยี วไมเ่ ปน็ อกี เรากไ็ มเ่ สยี ดาย ทแี รกเสยี ดาย ถกู ทา่ นขนาบเอาแลว้ กเ็ ลยหยดุ เสยี ดาย พอต่อไปจะท�ำให้เปน็ อยา่ งนั้นอกี ข้นึ ไปเล่าถวายท่านว่าไมเ่ ปน็ อยา่ งนนั้ อกี มนั เป็นบ้าหรือ ข้ึนใหญ่เลยทนี่ ่ี เอาใหญ่นะ นกึ ว่ามันหาธรรม มันหาบ้าหรือ มันเปน็ แลว้ มนั กผ็ ่านไปแลว้ อะไรทเ่ี ปน็ ไปมันก็ผา่ นไปๆ ไปยุ่งกับมันทำ� ไม สง่ิ ที่จะรูจ้ ะเห็นซ่ึงจะเกดิ ขน้ึ ในวง ปัจจุบนั แห่งความเพยี รของเรามอี ย่มู ากมาย ท่านวา่ งัน้ เพยี งเท่านีน้ ะ อะไรทรี่ ทู้ ีเ่ ห็นใหผ้ า่ นไปๆ ทา่ นสอนเรา คอื เราอยากใหเ้ ปน็ อยา่ งนน้ั อกี มาเลา่ ใหท้ า่ นฟงั ทา่ นดใุ หญเ่ ลย จากนน้ั มาเรากไ็ มห่ า อีกแล้ว หาแบบบา้ น่ัน มันจะเป็นขึน้ แบบไหนก็แบบท่านว่า วันนขี้ ึ้นแบบนี้ๆ เรอ่ื งใจกับธรรมเปน็ ของอัศจรรย์ ใครจะมาคาดธรรมไม่ได้นะ คาดธรรม คาดกรรม กรรมดีกรรมชว่ั อยา่ คาดนะ เหนือ ทุกอยา่ ง สตั วใ์ นโลกนี้ นตถฺ ิ กมฺมสมํ พลํ ไม่มีอานุภาพใดท่ีจะเหนือกรรมดีกรรมช่วั ไปได้ กรรมดี กรรมช่วั นีม้ อี �ำนาจมากทส่ี ุดครอบแดนโลกธาตุ ทา่ นว่าง้ัน บาลีมีอยา่ งนั้น เวลาแสดงข้นึ มาน้ี โห อศั จรรยท์ กุ อยา่ งเรอื่ งจติ ขอใหบ้ ำ� เพญ็ เถอะนะ่ นเี่ รามาเลา่ ใหฟ้ งั เพยี งเอกเทศ ไมใ่ ชเ่ พยี งเทา่ นนี้ ะ เลา่ ใหฟ้ งั เพยี งเอกเทศพอไดเ้ ปน็ คตเิ ครอ่ื งเตอื นใจ และเปน็ กำ� ลงั ใจของผบู้ ำ� เพญ็ วา่ ธรรมมอี ยตู่ ลอด เวลา อกาลโิ กๆ มอี ยขู่ อใหข้ ดุ ค้นเขา้ ไปเถิด เม่ือถึงขน้ั ที่จะควรรู้ปดิ ไมอ่ ยู่ รๆู้ ทา่ นวา่ อกาลโิ กๆ ท้งั บาปทัง้ บุญมอี ยตู่ ลอดเวลา คน้ หาบาปเจอบาป คน้ หาบญุ เจอบุญ มอี ยูเ่ สมอกนั หมด ภาวนาละเป็นของอัศจรรยม์ าก อะไรๆ จะใหเ้ ปน็ ของอัศจรรย์ย่ิงกวา่ จิตกบั ธรรมไดส้ มั ผัส สัมพันธ์กันแล้วออกรู้ในส่ิงต่างๆ เราไม่เคยรู้เคยเห็นก็ตามยอมทันทีเลย ก็ความรู้อยู่กับเจ้าของ 150

ความเหน็ อยกู่ บั เจา้ ของ ประจกั ษอ์ ยนู่ จี้ ะไมเ่ ชอื่ ได้ยังไง มนั ก็ยอมรับ เมื่อยอมรบั แล้วพดู ใหใ้ คร ฟังก็พูดด้วยความอาจหาญชาญชัยท่ีประจักษ์ กบั หวั ใจ ดงั พระพทุ ธเจา้ ทา่ นเปน็ ศาสดาทา่ นหา ใครมาเปน็ พยาน ไมม่ ใี ครเป็นพยาน รปู้ ระจักษ์ แล้วพอๆ นล่ี ะธรรม ขอให้ภาวนากัน เราพดู จรงิ ๆ เราอยดู่ ว้ ยความออ่ นใจนะ ถา้ จะใหพ้ ดู ถงึ เรอ่ื งการแนะน�ำสงั่ สอน ออ่ นใจมาก นะเรา เราทนไปเฉยๆ แหละ นานๆ จะวากขึน้ สกั ทหี น่ึงเมื่อทนไมไ่ หว มันขน้ึ ช่องนน้ั ข้นึ ชอ่ งน้ี อนั ฟนื อนั ไฟเผากนั นะ นกึ วา่ มาสงั่ สมอรรถธรรม ในวัดในวา มันกลับมาสั่งสมแต่กองฟืนกองไฟ เผากนั พอเหน็ หนา้ กนั ปากออกแลว้ คนนน้ั ไมด่ ี อยา่ งนน้ั คนนไี้ มด่ อี ยา่ งน้ี ตฉิ นิ นนิ ทาลนั่ ไปหมด เจา้ ของไมด่ ยี งั ไงไมด่ แู ลว้ จะเหน็ ธรรมไดย้ งั ไง ถา้ ดูความเคลื่อนไหวของเจ้าของของจิตดวงน้ีจะ รทู้ ันที แลว้ จะระงบั ดับเร่อื งเกี่ยวขอ้ งกบั คนอน่ื คนอื่นดหี รอื ไมด่ กี ต็ ามมันจะระงับเข้ามาทนั ที เพราะตวั น้เี ปน็ ตัวเหตุ ตัวเปน็ อนั ธพาลตวั นี้ พอตี ตัวนเี้ ขา้ มาแลว้ เรอ่ื งอนั ธพาลสงบเงยี บ เร่ืองเหล่านั้นก็ไม่มี พากนั จ�ำเอา มาปฏบิ ัตติ ่อกนั หาตง้ั แต่เร่ืองแต่ราวใสก่ ัน นนิ ทากาเลกันมันเกดิ ประโยชน์อะไร คนนน้ั ไม่ ดอี ยา่ งนน้ั คนนไี้ มด่ อี ยา่ งน้ี เจา้ ของเปน็ ยงั ไงไมด่ เู จา้ ของ มนั แสดงอยตู่ ลอดเวลาความคดิ ความปรงุ มนั สา่ ยอยู่ตลอด ถ้าสตปิ ัญญามีตีเข้าไปๆ มนั จะออกมาไดย้ ังไง สกั เด๋ยี วมนั กเ็ ห็นอันธพาลอยู่ใน ตัวเอง จากนน้ั ก็สงบเทา่ นัน้ เอง พากนั จำ� เอานะ เหลา่ นไี้ ดผ้ า่ นมาหมดแล้วที่มาสอนน่ี เราจงึ เฉย เลย ใครวา่ อะไรมนั รูห้ มดก็มนั ผ่านมาหมดแล้ว ดชี ั่วประการใด ตฉิ นิ นินทากันแบบไหนๆ รหู้ มด มนั ออกจากใจ หัวใจเหมือนกัน มนั เคยแสดงลวดลายของความชัว่ ช้าลามกความเป็นอนั ธพาลมา มากตอ่ มากแลว้ ธรรมตหี วั มนั ลงมนั หมอบแลว้ ทนี ธ้ี รรมออกละทนี่ ่ี กเิ ลสประเภทนน้ั ออกไมไ่ ดแ้ ลว้ ก็สนกุ ฟงั ซิ ฟังปากอมขม้ี นั พน่ ขใ้ี ส่กนั ขี้โลภ ขโ้ี กรธ ขี้หลง ข้อี ิจฉาบงั เบียด ขี้แย่งข้ชี งิ ชงิ ดีชิงเด่น มันพ่นออกไป มันก็สนกุ ฟงั ละซิแตข่ ีเ้ กยี จฟัง เข้าใจไหมล่ะ 151

โห เลอะๆ เทอะๆ เรื่องภาวนาเป็นค�ำสอนของศาสดาองคเ์ อกไมม่ ีใครเสมอ กไ็ มม่ คี วาม หมาย สู้กิเลสไม่ได้แล้ว กิเลสเป็นเหมือนกองมูตรกองคูถขึ้นเหยียบธรรม ธรรมไม่มีความหมาย เทิดทูนกองมูตรกองคูถขึ้นบนหัวเหยียบธรรมลงไป ด้วยการต�ำหนิติเตียนคนอ่ืน คือการเหยียบ ธรรมเหยียบตัวเอง ให้รู้ตัวเองซิ เอาละวันนีพ้ ูดเทา่ นัน้ พากันจำ� เอา น้กี ็ออกแล้วพดู ใหพ้ ากนั ฟงั ธรรมเปน็ อย่างนนั้ ละ ธรรมท่านไมม่ ีอะไรนะ ทา่ นไมม่ หี นักอกหนกั ใจกบั ใครต่อใคร ตัวของท่าน ทา่ นกป็ ลอ่ ยหมด ปลอ่ ยขา้ งนอกปลอ่ ยขา้ งใน ปลอ่ ยขา้ งนอกสงิ่ ทเี่ กยี่ วขอ้ งกบั ใจปลอ่ ยหมด ตวั ใจ เอง ความรขู้ องตวั เองปลอ่ ยตวั เอง อปุ าทานในจิตปล่อย ปลอ่ ยหมดโดยสนิ้ เชิง น่นั ละวา่ งท่ีน่ี วา่ ง สดุ ขดี ไมม่ ีใครจะว่างย่งิ กว่าพระพทุ ธเจ้าพระอรหนั ต์ท่าน ทา่ นปล่อยหมด วา่ ง วาง พวกเรามแี ต่ แบกแตห่ ามมันไม่ไดเ้ รอื่ งไดร้ าว อย่นู เ้ี ราก็สอนคนมามากต่อมาก จนอิดหนาระอาใจทกุ วันนี้ ผลอ อกมามแี ตเ่ รอ่ื งฟนื เรอ่ื งไฟเผากนั ๆ คนนนั้ ดอี ยา่ งนนั้ คนนด้ี อี ยา่ งน้ี มาเลา่ เรอ่ื งคนนนั้ ดคี นนดี้ มี าให้ เราฟงั สกั หนอ่ ย เออ้ สมเจตนาทเี่ ราอตุ สา่ หพ์ ยายามสง่ั สอนเตม็ เมด็ เตม็ หนว่ ย เสยี สละเปน็ ตายมา สอนหมเู่ พอ่ื น เราไปประกอบความพากเพยี รอยใู่ นปา่ ในเขาจะเปน็ จะตายใครรเู้ ราเมอ่ื ไร แลว้ ธรรม เหลา่ นไ้ี ปรใู้ นปา่ ในเขานะ เวลาจนตรอกจนมมุ ขนึ้ มามนั รขู้ น้ึ ภายใน แลว้ ออกมาสอนโลก โลกมแี ต่ ฟนื แตไ่ ฟมีแต่มตู รแตค่ ูถ กบั ธรรมนมี้ ันเลยเข้ากันไมไ่ ด้ อ่อนใจนะเรา ให้พากันเห็นอกเห็นใจกันนะอยู่ด้วยกัน ใจเขาใจเรามีเหมือนกัน ให้วัดดูใจเราวัดดูใจเขา คิดเร่ืองของเขากับมาคิดเร่ืองของเราให้ทันกันๆ ถ้าอย่างน้ีแล้วจะไม่ออกแสดงฟืนไฟเผาไหม้กัน ไมเ่ ผา ถา้ ตา่ งคนตา่ งใหท้ นั กบั กระแสจติ ของตวั เองแลว้ จะไมแ่ สดง เอาละพอเหนอื่ ยแลว้ วนั นเ้ี ปน็ วนั เสาร์ ธรรมดาวนั เสารเ์ ราจะไมไ่ ดไ้ ปโรงพยาบาล จะไปตามวดั ไปตามวดั กข็ นของเตม็ รถแลว้ ไป เทปั๊วะๆ ไปให้นะ เราไมไ่ ดไ้ ปเอา ไปวดั ไหนก็ไปใหท้ ง้ั น้ัน เข้าโรงพยาบาลก็ไปให้ ใหแ้ ล้วเขายังมา ขอเราอีก กเ็ อามาให้แล้วมาขออะไรอีก ดุ อันน้นั ขาดอันนี้ขาด เครื่องไมเ้ ครอ่ื งมือขาดพอเหน็ เรา ไป เขาไมส่ นใจทเ่ี ราใหน้ ะ เขาสนใจทเี่ ขาจะขอ มนั ขาดเหลอื ตง้ั แตเ่ รายงั ไมไ่ ป พอเจอหนา้ ปบ๊ั ขาด อันนั้นขาดอันน้ียุ่ง เราก็ดุ ดุเท่าไรก็สู้เขาไม่ได้ เพราะอ�ำนาจความเมตตา เอามาก็มาพิจารณา เดยี๋ วๆ เอาให้ อยา่ งน้ันละเมตตา (มาจากเพชรบรู ณ์ฮะ มาถวายปัจจัย) เพชรบรู ณน์ ีก้ ็ได้เข้าแล้ว เข้าโรงพยาบาลเพชรบรู ณ์ ก็เขา้ ไปแล้ว ช่วยไมน่ ้อยนะเพชรบรู ณ์ ช่วยเยอะ พษิ ณุโลก เชียงใหม่ ช่วยเยอะ ตา หลายลา้ น พิษณโุ ลก เชียงใหม่ใกลเ้ คียงกนั จากน้นั ก็ยอ้ นมาทางเพชรบรู ณ์ มาทางบรุ ีรมั ยม์ าทางน้ี หมดไป เท่าไรรอ้ ยเทา่ ไรลา้ น เฉพาะตานะ ๑๓๐ กวา่ ลา้ น ส�ำหรับเวียงจันทน์ใหแ้ ล้ว ๓๐ ล้าน น้กี ค็ ิดวา่ 152

จะตอ่ ชว่ ยไปอกี เราสงสาร คดิ ไวแ้ ลว้ ภายในหวั ใจเตม็ ใจดว้ ย ยงั แตจ่ ะแสดงออกเทา่ นน้ั โรงพยาบาล เราจะไปเทย่ี วดโู รงไหนๆ โรงพยาบาลเขานะ ตรงไหนบกพรอ่ งตรงไหนควรสรา้ งตกึ ใหจ้ ะสรา้ งใหๆ้ ตลอดถึงเครือ่ งไม้เคร่อื งมอื เราก�ำลงั เริ่มออก พอดเี ขาวา่ ไขห้ วดั นกมนั มาเปน็ ทนี่ น่ั เรากลวั ไขห้ วดั นกเรากห็ งายกลบั มา จากนไี้ ปกใ็ สน่ นู่ ไปทางแมฮ่ อ่ งสอน ไปทางไทยใหญ่ทางโน้นขาดแคลน ของท่ีเราก�ำลังจะยกไปเวียงจนั ทน์ทงั้ หมด ยกไปทางแม่ฮ่องสอนท้ังหมดเลย ไปให้คณะพวกไทยใหญ่ท่ีจนตรอกจนมุมให้หมด ออกจาก เวียงจันทน์ ไม่ได้เข้าเวียงจันทน์ออกไปทางไทยใหญ่ พอกลับมาไม่ก่ีวันขนไปอีก ใส่รถเต็มรถไป ทางเชียงใหม่ คือทางไทยใหญ่ทางแม่ฮ่องสอนนะ คราวน้ีไปทางเชียงใหม่ไปทางจังหวัดไหนบ้าง หลายจงั หวัด ๕ คันรถ รถสิบล้อเต็ม เคร่อื งกระปอ๋ ง ส่วนไปทางไทยใหญ่ต้ัง ๑๐ คันรถกว่านะ มี แตข่ องดๆี ทัง้ นั้น เครื่องกระป๋องๆ พึง่ มาพักเดี๋ยวนี้ ยังไมไ่ ด้ไปไหนละท่ใี หญๆ่ อยา่ งนไ้ี ม่ไดไ้ ป เราท�ำให้พอใจเรา อ�ำนาจแห่งความเมตตานี้ได้ท�ำเท่าไรมันยิ่งเบิกกว้างออกๆ แทนที่จะ ตบี ตนั ไมส่ บายใจว่าได้ใหไ้ ปหมดตวั เองไม่มีนะ ใหไ้ ปเทา่ ไรย่ิงเปิดกวา้ งๆ ออก เบิกกว้างออกเรื่อย เป็นอย่างน้ันละหวั ใจน่ี เพราะฉะนนั้ มันถงึ ทำ� ได้ อย่างทีเ่ ราทำ� น้ีใครจะท�ำได้ ไม่ใชค่ ุยนะ ก็มเี ท่าไร มันออกหมดๆ ใครท�ำไดแ้ บบออกหมดนี่ เราทำ� ได้ อย่างนี้นะ อำ� นาจของใจอ�ำนาจความเมตตา มองไปท่ไี หนๆ ก็จติ มันไปด้วย สตปิ ญั ญาไปพร้อมๆ กนั มองไป มนั จงึ จบั ไดล้ ะซิ เห็นเขาขายของอยตู่ ามถนน จอดรถ แนะ่ อย่างนั้นนะ พอไดแ้ ค่ไหนก็เอา จอดรถ เขาเอา มอเตอร์ไซคห์ รอื อะไรใสส่ ินค้าเลก็ ๆ น้อยๆ ของเขานน่ั ละไป จอดรถปั๊บลงไปซ้อื เขา ไม่เอามากละ เอาเลก็ นอ้ ย แลว้ ก็เอาเงนิ ก้อนใหเ้ ขา อย่างน้อยไม่ต่�ำกว่าหนงึ่ พันละถ้าลงไดจ้ อดแลว้ อย่างนอ้ ย ตอ้ งเปน็ พนั หนงึ่ ข้ึนไปให้ เรากเ็ อาของสกั ช้นิ หนึ่งเทา่ นพ้ี อ ไปอยา่ งน้ันเรอื่ ย มนั เปน็ อย่ใู นหัวใจจะ วา่ ไง ไฟเขยี วไฟแดงเหมือนกนั พอไฟเขียวเราเปิด ไฟแดงขึ้นแลว้ พวกแม่คา้ แล้วพวกขายดอกไม้ เขารออยู่ จอดปับ๊ นเี้ รียกเขาไป เอาเงินให้แลว้ ดอกไมไ้ ม่เอา เข้าใจไหม ไปเลยๆ ไปทไี่ หนเขารหู้ มดละพวกแมค่ า้ เขาขายดอกมง้ ดอกไมร้ หู้ มดหลวงตาไปไหน มนั เปน็ อยา่ ง 153 นนั้ จะไมใ่ หเ้ ขารไู้ ดไ้ ง ไฟแดงกต็ าม พอผา่ นไปนนั้ ปบ๊ั จอดเลย แลว้ โบกมอื ใหเ้ ขาไปเอา แลว้ คอ่ ยไป ทหี ลัง เปน็ อย่างนั้น แมท้ ี่สดุ ไปกับพวกรถนำ� รถน�ำของเราสว่ นมากมี ต.ช.ด. ไป ไปบอกไว้แลว้ ว่า ไปถึงทน่ี นั่ ๆ ให้จอดรถกอ่ น บอกเท่าน้นั ละ ถึงไฟแดงตรงนน้ั ให้จอดรถ ไปเราก็รอดู พอไปเขาก็ จอดรถป๊บั เรียกพวกน้ๆี มา มเี ทา่ ไรให้ๆ เชน่ ดอกไมอ้ ย่างน้อยคนละสามร้อยๆ ใหๆ้ อย่างอ่นื ใหๆ้ เร่อื ย เป็นอยา่ งนัน้

ให้เท่าไรมันเป็นอย่างนั้นในจิตน้ีมันจะยิ่งเบิกกว้างๆ เบิกออกนะ แทนที่จะตีบตันว่า อดอยากขาดแคลนมันจะคิดอย่างน้ันไม่มี มีแต่เบิกกว้างออกๆ อย่างน้ันนะ เพราะฉะน้ัน พระเวสสนั ดรทา่ นถงึ เวลาใหท้ านจะมาควกั ลกู ตาเรากจ็ ะให้ มนั กเ็ ขา้ ในลกั ษณะนแี้ ลว้ มนั ไมม่ อี ะไร เสยี ดาย ใหไ้ ดห้ มดเลย มนั มาเขา้ กนั แลว้ การพดู อยา่ งนเ้ี ราไมไ่ ดว้ ดั รอยพระเวสสนั ดร มนั ใกลเ้ คยี ง กบั จดุ ไหนกบ็ อกวา่ ใกล้เคียง ลักษณะน้ีมันเหมือนกนั การใหไ้ มม่ อี ดั มอี ้ัน (หลวงตาครบั ๑๗ โรงพยาบาล เครอื่ งมอื ตาอยา่ งเดยี ว รายชอื่ โรงพยาบาลทไี่ ดร้ บั เมตตา เฉพาะเครือ่ งมือตา รวม ๑๗ โรงพยาบาล ๑. โรงพยาบาลศูนยอ์ ดุ รธานี ๒๐ ล้านบาท ๒. ศูนย์ป่ินปัว นครเวยี งจันทน์ สาธารณรัฐประชาชนลาว ๓๐ ล้านบาท ๓. โรงพยาบาลบุรรี ัมย์ ๖ ล้านบาท ๔. โรงพยาบาลมหานครเชยี งใหม่ ๘ ลา้ น ๑ แสนบาท ๕. โรงพยาบาลศรนี ครินทร์ ขอนแก่น ๖ ล้าน ๘ แสนบาท ๖. โรงพยาบาลมหาวทิ ยาลัยนเรศวร พษิ ณุโลก ๙ ลา้ น ๕ หม่ืนบาท ๗. โรงพยาบาลอุตรดติ ถ์ ๔ ลา้ น ๓ แสนบาท ๘. โรงพยาบาลจังหวัดเลย ๙ ล้าน ๖ หมนื่ บาท ๙. โรงพยาบาลหนองบวั ล�ำภู ๒ ลา้ น ๕ แสนบาท ๑๐. โรงพยาบาลพระอาจารย์ฝน้ั สกลนคร ๕ ล้าน ๕ แสน ๒ หมื่นบาท ๑๑. โรงพยาบาลค่ายประจักษศ์ ิลปาคม อดุ รธานี ๓ ล้าน ๙ แสน ๒ หม่นื บาท 154

๑๒. โรงพยาบาลหาดใหญ่ สงขลา ๙ ล้านบาท ๑๓. โรงพยาบาลเพชรบูรณ์ ๖ ล้านบาท ๑๔. โรงพยาบาลโพธาราม จงั หวัดราชบุรี ๒ ลา้ น ๒ แสนบาท ๑๕. โรงพยาบาลสมเด็จพระสังฆราชท่ี ๑๗ อ�ำเภอสองพนี่ ้อง จงั หวัดสพุ รรณบุรี ๑ ลา้ น ๘ แสนบาท ๑๖. โรงพยาบาลจังหวัดนครปฐม ๒ ล้าน ๕ แสนบาท ๑๗. โรงพยาบาลสตั ว์ คณะสตั วแพทย์ มหาวทิ ยาลยั ขอนแกน่ ๒ ลา้ น ๗ แสน ๕ หมนื่ บาท รวมทง้ั หมด ๑๗ โรงพยาบาล เปน็ เงนิ ทงั้ สน้ิ ๑๒๙,๕๐๐,๐๐๐ บาทครบั ) ๑๒๙,๕๐๐,๐๐๐ บาท หมายถงึ ตาลว้ นๆ ตาอย่างเดียวไมไ่ ดน้ ับอยา่ งอื่น น่ีเฉพาะตาอย่างเดยี ว ๑๒๙,๕๐๐,๐๐๐ บาท เฉพาะตาอย่างเดียว อย่างน้ันละ ให้พรนะ นี่ประกาศ ท่ีพูดให้พ่ีน้องทั้งหลายฟังนี้ เพ่ือเป็นคติ เครือ่ งเตอื นใจ ว่าทา่ นเสียสละเพ่ืออะไร เพอื่ ประโยชนแ์ กส่ ว่ นรวม เรากอ็ ยใู่ นขอบขา่ ยแหง่ ความ จำ� เปน็ เชน่ เดยี วกนั อาจเกดิ ในวนั ใดเวลาใดกไ็ ด้ ใหค้ ดิ เอาไวๆ้ เวลาจ�ำเปน็ มาใหช้ ว่ ยเหลอื กนั เขา้ ใจ หรอื เปลา่ มเี ทา่ น้ันละ ใหช้ ว่ ยเหลือกัน 155

156

บรรณานุกรม หนงั สอื พระธรรมเจดยี ์ (จมู พันธุโล). หนังสอื สุทธปิ ระจ�ำตวั พระภกิ ษบุ วั ญาณสัมปันโน. วดั โยธานมิ ติ ร จังหวดั อดุ รธาน,ี ๒๔๗๗. พระอาจารยม์ หาบัว ญาณสมั ปนั โน. ประวตั ิท่านพระอาจารย์ม่นั ภูริทัตตเถระ. กรงุ เทพฯ : บริษัทศิลปส์ ยามบรรจภุ ัณฑ์และการพิมพ์จำ� กัด. พมิ พค์ รั้งท่ี ๖, ๒๕๕๒. พระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปันโน. ปฏิปทาของพระธดุ งคกรรมฐาน สายท่านพระอาจารย์มน่ั ภรู ิทตั ตเถระ. กรงุ เทพฯ : โรงพมิ พ์ ชวนพมิ พ,์ ๒๕๓๔. พระอาจารย์มหาบวั ญาณสัมปันโน. แว่นดวงใจ. กรุงเทพฯ : บริษัทจรลั สนทิ วงศก์ ารพมิ พ์จ�ำกัด, มกราคม ๒๕๔๗. พระอาจารยม์ หาบวั ญาณสมั ปนั โน. เขา้ สแู่ ดนอวกาศของจติ ของธรรม. กรงุ เทพฯ : หา้ งหนุ้ สว่ นจำ� กดั ป.สมั พันธพ์ าณชิ ย,์ ๒๕๒๙. สารสนเทศอิเลก็ ทรอนิกส์ พระอาจารยม์ หาบัว ญาณสมั ปันโน. พอ่ แม่ครูอาจารย์เปน็ แบบอย่าง. [ซีด-ี รอม]. เทศน์อบรมพระ ณ วัดปา่ บา้ นตาด, ๑๐ กนั ยายน ๒๕๐๕. พระอาจารย์มหาบัว ญาณสมั ปันโน. มจิ ฉาสมาธิ-สัมมาสมาธิ. [ซีด-ี รอม]. เทศน์อบรมพระ ณ วดั ปา่ บ้านตาด, ๓๐ กนั ยายน ๒๕๐๕. พระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปนั โน. ความโง่และความสงสัย/ความว่างของจิต. [ซีดี-รอม]. เทศนอ์ บรมพระ ณ วัดปา่ บา้ นตาด, ๒๗ มีนาคม ๒๕๐๗. พระอาจารยม์ หาบวั ญาณสัมปันโน. บ๋อยกลางเรอื นของกิเลส. [ซีดี-รอม]. เทศน์อบรมพระ ณ วัดปา่ บา้ นตาด, ๓๑ มีนาคม ๒๕๒๑. พระอาจารยม์ หาบัว ญาณสมั ปนั โน. เปดิ เผยโลกธาตุ. [ซีดี-รอม]. เทศนอ์ บรมพระ ณ วัดปา่ บ้านตาด, มิถุนายน ๒๕๒๑. พระอาจารยม์ หาบวั ญาณสมั ปันโน. ธรรมทายาท. [ซีดี-รอม]. เทศนอ์ บรมพระ ณ วัดปา่ บ้านตาด, ๓๑ ตุลาคม ๒๕๒๑. พระอาจารยม์ หาบวั ญาณสัมปนั โน. คนจริงย่อมถงึ ธรรมจรงิ . [ซดี -ี รอม]. เทศน์อบรมพระ ณ วดั ปา่ บ้านตาด, ๑๘ พฤษภาคม ๒๕๒๒. 157

พระอาจารยม์ หาบวั ญาณสัมปนั โน. ศาสนาคอื น�ำ้ ดับไฟ. [ซดี -ี รอม]. เทศน์อบรมพระ ณ วดั ป่าบ้านตาด, ๒๓ กรกฎาคม ๒๕๒๔. พระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปนั โน. หลกั แหง่ การอยรู่ ่วมกัน-ชยั ชนะบนเวทีธรรม. [ซีด-ี รอม]. เทศน์อบรมพระ ณ วัดป่าบ้านตาด, ๓๑ กรกฎาคม ๒๕๒๕. พระอาจารย์มหาบวั ญาณสมั ปันโน. สารธรรมในตน. [ซีด-ี รอม]. เทศนอ์ บรมพระ ณ วัดป่าบา้ นตาด, ๒๕ มีนาคม ๒๕๒๙. พระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปันโน. รูแ้ จง้ เห็นจรงิ ประจกั ษใ์ จ. [ซีด-ี รอม]. เทศนอ์ บรมพระ ณ วัดปา่ บา้ นตาด, ๒๘ พฤษภาคม ๒๕๒๙. พระอาจารยม์ หาบวั ญาณสัมปนั โน. ความลึกลบั ซบั ซ้อนของจติ วิญญาณ. [ซีดี-รอม]. เทศน์อบรมพระ ณ วัดป่าบ้านตาด, ๑๒ เมษายน ๒๕๓๐. พระอาจารยม์ หาบัว ญาณสัมปันโน. เพชรน�้ำหนง่ึ . [ซีด-ี รอม]. เทศนอ์ บรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด, ๑๓ ตุลาคม ๒๕๓๙. พระอาจารย์มหาบวั ญาณสัมปนั โน. พระไตรปฎิ กใน พระไตรปฎิ กนอก. [ซดี ี-รอม]. เทศนอ์ บรมฆราวาส ณ วดั ปา่ บา้ นตาด, ๒๖ กรกฎาคม ๒๕๔๑. พระอาจารย์มหาบัว ญาณสมั ปนั โน. พดู เปิดอกในสภา. [ซดี ี-รอม]. เทศนอ์ บรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด, ๑๗ กนั ยายน ๒๕๔๑. พระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปนั โน. ผ้ปู ระสทิ ธ์ปิ ระสาทธรรม. [ซดี -ี รอม]. เทศนอ์ บรมฆราวาส ณ วดั ป่าบ้านตาด, ๑๓ ธนั วาคม ๒๕๔๑. พระอาจารยม์ หาบวั ญาณสมั ปนั โน. การปัน้ หน้าการทำ� หน้าตา. [ซีดี-รอม]. เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดปา่ บา้ นตาด, ๒๑ กรกฎาคม ๒๕๔๓. พระอาจารยม์ หาบวั ญาณสัมปนั โน. บญุ ญาบารมีของพี่น้องชาวไทย. [ซีดี-รอม]. เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด, ๑๐ กนั ยายน ๒๕๔๓. พระอาจารยม์ หาบัว ญาณสัมปันโน. นำ้� ตารว่ งจากธรรมอศั จรรย.์ [ซดี ี-รอม]. เทศนอ์ บรมฆราวาส ณ วัดปา่ บา้ นตาด, ๒ พฤษภาคม ๒๕๔๕. พระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปนั โน. มีขอ้ บังคับตนเองวนั เข้าพรรษา. [ซีดี-รอม]. เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด, ๓๑ กรกฎาคม ๒๕๔๗. พระอาจารยม์ หาบวั ญาณสัมปนั โน. กิรยิ าทข่ี วางสมมต.ิ [ซดี -ี รอม]. เทศน์อบรมฆราวาส ณ สวนแสงธรรม, ๑๖ ธันวาคม ๒๕๔๗. พระอาจารย์มหาบวั ญาณสัมปนั โน. วัดปฏิบตั กิ ลายเปน็ ส้วมเป็นถาน. [ซดี ี-รอม]. เทศน์อบรมฆราวาส ณ สวนแสงธรรม, ๑๙ กรกฎาคม ๒๕๔๘. 158

พระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปนั โน. เอาธรรมความจริงมาดูโลก. [ซีดี-รอม]. เทศน์อบรมฆราวาส ณ สวนแสงธรรม, ๘ เมษายน ๒๕๔๙. พระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปนั โน. ธรรมปรากฏ จิตใจสวา่ ง. [ซีด-ี รอม]. เทศนอ์ บรมฆราวาส ณ วัดป่าบา้ นตาด, ๒๙ กรกฎาคม ๒๕๔๙. พระอาจารย์มหาบวั ญาณสัมปันโน. หนเดยี วเทา่ นน้ั ไมเ่ ป็นอกี . [ซดี -ี รอม]. เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดปา่ บา้ นตาด, ๑๖ พฤษภาคม ๒๕๕๐. พระอาจารย์มหาบวั ญาณสมั ปันโน. ความเอาใจใส่ในครูบาอาจารย.์ [ซีด-ี รอม]. เทศนอ์ บรมฆราวาส ณ วดั ปา่ บา้ นตาด วนั ท่ี ๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๐. พระอาจารย์มหาบวั ญาณสัมปนั โน. ผใี หญม่ าหา. [ซีด-ี รอม]. เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดปา่ บา้ นตาด, ๒๓ มิถุนายน ๒๕๕๐. พระอาจารย์มหาบวั ญาณสมั ปันโน. เมาหนเดียว. [ซีด-ี รอม]. เทศน์อบรมฆราวาส ณ วดั ป่าบา้ นตาด, ๒๘ มิถุนายน ๒๕๕๐. พระอาจารย์มหาบวั ญาณสมั ปนั โน. เทดิ ทนู ทา่ นสุดหวั ใจ. [ซดี -ี รอม]. เทศน์อบรมฆราวาส ณ วดั ป่าบ้านตาด, ๒ กรกฎาคม ๒๕๕๐. พระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปนั โน. พระหนมุ่ สององคร์ ้ธู รรมตามเรา. [ซีดี-รอม]. เทศนอ์ บรมฆราวาส ณ วัดป่าบา้ นตาด, ๒๖ กันยายน ๒๕๕๐. พระอาจารยม์ หาบัว ญาณสัมปันโน. ท�ำความดีตามทางนกั ปราชญ.์ [ซดี ี-รอม]. เทศน์อบรมฆราวาส ณ สวนแสงธรรม, ๒๓ ธันวาคม ๒๕๕๐. พระอาจารยม์ หาบัว ญาณสมั ปนั โน. เรื่องศรัทธาพอ่ กับแมเ่ สมอกนั . [ซดี -ี รอม]. เทศนอ์ บรมฆราวาส ณ วัดปา่ บ้านตาด, ๑ พฤษภาคม ๒๕๕๒. เวบ็ ไซต์ www.Luangta.com 159

160

161

162

163



165