พูดจริง ของจริง

๙๔ พูดจริง ของจริง ทำไมไม่ปรากฏกับวัดของเราจะจะตา เดี๋ยวนี้วา้ ?! เราจะมาสร้างวดั ไวร้ อกเิ ลสตัวเอง หรือกเิ ลสใครกนั แน่วะ…! มันยังไม่เป็นทีน่ า่ ช่ืนชมสรรเสรญิ อะไรตอ่ สงั คม มนั กลายเป็นทต่ี ำหนทิ ว้ งตงิ … ไม่อายพระพุทธเจ้าหรอื พวกเรา…? คิด … นอนคดิ กา่ ยหนา้ ผาก ทุกวัน ทุกคืน พ้นทุกขก์ เ็ หมอื นกับพน้ แลว้ พ้นไป … แต่ โอย๊ ! คาหน้าผากอยเู่ ต็มวา่ ทำอย่างไรถึงจะให้วดั น้ี มเี อกภาพ มคี วามม่นั คง มคี วามจริงยิ่งกวา่ นี้ ท่ีเป็นจรงิ และเป็นจรงิ ของจรงิ ของจริง และของจรงิ ในทุกคนท่มี าแตะต้องกบั เรา …. ผลสดุ ท้าย มันไม่เปน็ ไปดงั ปรารถนา นอนตนี กา่ ย หน้าผาก … ใครบอกพระอรหันต์พน้ ทกุ ข์ …. เห็นทุกข์ เต็มๆ โตง้ ๆ เห็นทกุ วินาที เห็นมากกวา่ คนในโลก … แต่ ทกุ ขส์ กั แต่วา่ ทุกข์ รูส้ ักแตว่ า่ รู้ จิตมันเลยมีอริ ิยาบถ กริ ิยาทล่ี อยเทง้ เตง้ อยู่เป็นอสิ ระ … ถงึ ไดบ้ อกว่าธรรมน้ี เป็นความอสิ ระโดยจริงนะ ประจักษ์หัวใจ … โอ๊ย ! เหน็ อยู่ ขณะเกดิ ดับของมัน ถย่ี ิบ … เราก็คิดต้ังหลักอยู่ …. เช่อื แน่วา่ ผู้ใหญ่น่าจะนอน ทว่ี ดั … บาทสุดท้ายมาร้ขู ่าวบอก ไม่มใี ครนอนหรอก เพราะ

พูดจริง ของจริง ๙๕ คุ้นเคยกบั ความสะดวกสบาย … อาหารการกนิ เครื่องทอี่ ยู่ อาศัย ในวัดปา่ ในสายพอ่ แม่ครูอาจารย์อนั มีธรรม เป็น ความ …. โอ๊ย ! นิ่มนวลงดงาม ดว้ ยเทวดา อินทร์ และ พรหม เพยี บพรอ้ ม ขา้ วคำหน่ึง ป่นแจว่ กอ็ รอ่ ย … ทน่ี อน แมไ้ มม่ หี มอน นอนตะแคง เอาผ้าหมุนๆๆๆ เป็นวงกลมนอนหนนุ ฉันนอนมาแล้ว … ตระกูลฉันก็เปน็ คหบดเี หมือนกนั ก็ทำไม นอนหลบั ฝนั ดจี ัง - ถา้ จะฝัน …. ถา้ ไม่ฝัน กห็ ลับไปเลย ต่นื กเ็ ป็นสขุ ! โอว๊ ! นี่มันเขตการพระพทุ ธเจ้า….! ทำไมมนั มหศั จรรยไ์ ปทกุ สิ่ง…! โอกาสทเ่ี ราจะเจอ มนั แสนยากยง่ิ ชาตินเ้ี ราถึงเปลง่ ปลง่ั ถงึ อ่ิมเอบิ มาตลอด ไม่เกรงใครเลย ทีนี้ … กลับชื่นชมในพทุ ธ-ธรรม-สงฆ์ ตน่ื ตาตน่ื ใจ จนเทา่ ทกุ วันนี้ …. ใกล้จะโทรมตายห่าแล้ว ก็ยังไมเ่ หน็ โทรม … โทรมกไ็ มง่ ดึ จิตไมโ่ ทรมดว้ ย….! อยู่ใกลพ้ ระพุทธเจา้ เม่อื ไหร่ ยิง่ ชอบ…! อยนู่ งั่ ตดิ ได้ ยงิ่ ชอบ…! แตก่ อ่ นสว่ นมากวิเวกไป ชอบนอนขา้ งหน้า … ศาลาเราไม่นอน กุฏิเราไม่สนใจ … ถา้ ไม่มถี ำ้ มีคหู า กช็ อบ

๙๖ พูดจริง ของจริง ไปนอนหนา้ พระพกั ตร์พระองค์ …. กราบขออโหสิกรรม ลกู ขอล่วงละเมิด ขอโอกาส ขอพระโอกาสนอนหนา้ พระพักตร์ ดว้ ยเถดิ ถา้ ลูกไมไ่ ดน้ อนตรงน้ี ลกู นอนไมห่ ลับ .. ไมใ่ ช่ นอนไม่หลบั … ลูกไม่เตม็ ใจ ไม่ไดอ้ ย่างใจลูก ลูกเป็นทาส ลูกขออยู่ใกลฐ้ านของเบือ้ งพระยคุ ลบาท ไม่ใกลฝ้ ่าพระบาท หรอกพระพุทธเจ้าขา้ ….! ไปนอนประจำนะ ! จนบางคร้ังเทวดาก็มาสะกิด … เฮย้ ! มนั ระคายเคืองมากเกินไป ไปตรงน้นู กไ็ ด้ ไมต่ อ้ ง ปานน้นั หรอก…! ตวั ลูกเองน่ะ มันไมส่ ะดวก เด๋ียวกว็ ิ่ง ไปเบา เด๋ยี วไปหนัก มันมปี ัญหาอยู่ … ไปทางนนู้ เทวดา บอก…! เรากเ็ ลยเร่มิ เขา้ ใจว่า พระพุทธเจา้ ไม่ว่า…! แต่ สง่ิ ศักดิส์ ิทธิ์ มเี ดชานภุ าพมาก ท่ีเฝา้ พระพทุ ธเจา้ เขาไม่คอ่ ย ตอบรบั เรา … บอก กไ็ ม่วา่ อะไรหรอก แตเ่ ขาวา่ ไปทาง นูน้ ซะ..ไป..! อนั ไหนควรเปน็ ที่อยู่ของเรา ตรงไหนควร เปน็ ทป่ี ระทับของพระพุทธเจา้ ก็ให้มันร้…ู ! เรากเ็ ขา้ ใจ ด้วยความสโิ รราบด้วยเศียรเกลา้ ในพระพุทธเจ้า

พูดจริง ของจริง ๙๗ ศรทั ธาวมิ ตุ ติ -- ดว้ ยศรัทธาตั้งอยู่ พ้นทกุ ข์ไปเลยกม็ ี – เหมือนกับ พระวกั กลิ ! ศรทั ธาในพระพทุ ธเจ้า รกั พระพุทธเจา้ ลน้ หวั อกปริม่ ออกมาสนู่ ้ำตาไหลพราก … เสร็จกจิ ไปเลย…! พระพทุ ธเจา้ ตรัส เธอเปน็ ผเู้ ลิศ เลศิ เพราะรกั ใครเ่ รา บอก เลศิ ด้วยศรัทธาเราอยา่ งย่งิ ! ศรัทธาวมิ ุตตจิ ึงเกดิ ขนึ้ ในพทุ ธศาสนา วมิ ุตติ แปลว่า หลุดพ้น จากวฏั ฏะ จากกองทกุ ข์ น.ี่ .หลุดไปเฉยๆ ดว้ ยศรัทธา ! ฉันบอก อยา่ ถามฉนั วา่ หลวงพอ่ มาดว้ ยศรัทธา วิมตุ ติ ใชไ่ หม ? ใช่…! หลวงพ่อ อภุ โตภาควิมุตติ – วิมตุ ติด้วย สองฝา่ ย ทั้งปัญญา ทงั้ สมาธิ -- ใชไ่ หม ? ใช…่ ! หลวงพ่อ ปญั ญาวิมตุ ติ ใชไ่ หม ? ใช่…! หลวงพ่อ เจโตวิมตุ ติ ใชไ่ หม ? ใช…่ ! ตอบเต็มปากตัวนี้ มันมากลมกลืนกัน ทงั้ แท่งหมดเลย … โอ๊ว ! มหัศจรรย์ ……



สนับสนุนการจัดพิมพครั้งที่ ๒ โดย โครงการสนับสนนุ การขบั เคล่ือนเศรษฐกจิ พอเพียงดา นการศึกษาและเยาวชน สำนกั งานทรพั ยส นิ สวนพระมหากษตั ริย ๑๗๓ ถนนนครราชสีมา เขตดสุ ติ กรงุ เทพมหานคร ๑๐๓๐๐ โทรศัพท ๐-๒๗๘๗-๗๐๓๓ โทรสาร ๐-๒๒๘๒-๘๒๒๖