บอกยาก สอนยอก

พูดจริง ของจริง ๑๔๕ ออ๋ ! ไอ้ทเ่ี ราปฏิบัติมา … วนั น้ีรู้แล้ววา่ ท่เี รยี กวา่ วมิ ตุ ตินี่ มันวมิ ตุ ตหิ ลุดพน้ จากสมมุตโิ ลกโดยทัง้ สิ้น ! เครือ่ งหมายในจติ น่ี วา่ งเปล่า แจ้งสว่างไปหมด ! และ ว่างเปลา่ -- ไม่มีเครอ่ื งหมายอะไรมาแต้มแตง่ เลยว่า นาย ก นาง ข ว่าอย่างงนั้ อย่างงี้ …. ไมม่ รี ูป ไมม่ นี าม ไม่มี ลาภ-ยศ สรรเสริญ เงินและทอง … ไมม่ เี คร่อื งหมาย อยใู่ นจติ เลย…! ขนาดฉนั เก…. ฉันยังแตกตนื่ อยา่ งน้ี ! … แล้ว พวกเราดีกว่าฉัน -- สมัยฉนั อยูท่ างโลก…. พวกเรามคี รูบา อาจารยม์ ืออาชีพ เขย้ี วลากดนิ แบบแลกตายอยา่ งฉนั มาน่งั พากยเ์ ฉพาะหนา้ … วินาทีนี้ เธอจะหามอื อาชพี ของ จรงิ สดๆ ประกาศศกั ดิศ์ รี เชือดเฉอื นศีรษะตัวเอง แตกหัก ต่อพระพกั ตรพ์ ระบรมรูปแหง่ พระพทุ ธเจา้ มาบันลอื …! เธออย่าคดิ วา่ จะไปหาไดง้ า่ ยๆ …! เจอฉัน … ไมใ่ ช่โชคดี…! เจอฉนั …. มันโคตรบญุ - ล้านบุญ ! … ทเี่ ราโคจรมาเจอกนั ประเดยี๋ วประดา๋ วน่ี ไม่รู้วา่ เธอจากไปแลว้ น่ี ฉันจะตายวนิ าทไี หน ? …. แลว้ ฉัน จะหมดแรง หมดลมหายใจ หรอื ว่าจะหมดแรงพดู วนิ าที

๑๔๖ บอกยาก สอนยาก ไหน ? …. เอามาเปน็ เคร่อื งการนั ตไี ม่ได้เลยวา่ “เออ ! สกั วันหนงึ่ เราจะโคจรมาเจอกนั คอื เก่า ๒ นะครับ/คะ่ !” ใครเปน็ คนรบั รองให้ ? …. วัฏฏะไมเ่ ทยี่ ง ! ทุกข์น้ี จาก เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย … เช็คบิลไดต้ ลอด พระพุทธเจา้ จงึ สอนปิดท้ายรายการ …. เห็นไหม ปจั ฉิมโอวาท -- ขอหมู่มหาชน …. ยน่ มาทีภ่ กิ ษสุ ามเณร ท้งั หลายในบวรพทุ ธศาสนา จงเป็นผยู้ งั ความไมป่ ระมาท ให้เกดิ กับตนเถิด ! เศรษฐกจิ พอเพียง - หัวขอ้ ไม่ประมาท หยั่งลงใน ตัวน้ี … ในหลักธรรมโดยรวมท้ังหมด ไมป่ ระมาท ปิดบทสรปุ หลักธรรมคำสอนโดยรวมท้ังหมด…! ปิด ๓ โลกธาตุ … ใหอ้ ย่ใู นความไม่ประมาท ! ไมป่ ระมาท กบั ภูมคิ มุ้ กนั อนั เดยี วกนั …. อนั น้ี เป็นการซอยย่อยออกมา ซอยยอ่ ยออกมา…. สำหรบั โลกผู้โง่ ผหู้ ลงก็ควรซอย... แตถ่ ้าคนไม่ประมาทแลว้ ก็มีภมู คิ มุ้ กัน อยใู่ นตวั เอง !! ๒ คอื เกา่ = เหมือนเดิม

พูดจริง ของจริง ๑๔๗ สติปญั ญาระดับพวกเธอ … หลักปรชั ญาฯ ท่ี พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวพระราชทานมา ก็เกนิ พอแล้ว…! ถ้าเราใสใ่ จ และนอ้ มนำไปหดั คดิ แล้วก็ใครค่ รวญวา่ จะต้งั ประเดน็ อะไรขึ้นมาเพือ่ กระทำ … ทางธรรมเรียกดำริ ทางโลกกเ็ อาไปใช้ได้ พระพุทธเจ้าไมห่ า้ ม เหมือนหลักปรัชญาฯ ตวั นี้ … กระทรวงฯ เขารบั ไป กด็ แี ล้ว เขาป้อนให้ระบบของเขา ให้มันอยู่ในระบบ เพราะในระบบ มันสามารถให้ลบให้บวกได้กับคนในระบบ มันก็ย่อมสบายกว่า….! เพราะฉะนัน้ นก่ี ำลังทำถูกแลว้ ขอใหท้ างกระทรวงฯ อตุ สาหะ ต้งั อดุ มการณข์ ึ้นมา เพราะว่าพวกเราตอ้ งการเหน็ ชาติบา้ นเมือง สงบ รม่ เย็น รม่ รื่น เหมอื น .... มไี หมไอ้ทเ่ี ดินไป ที่ไม่ต้องห่อข้าว ไป …. เอา้ ! ยน่ ไป … ประเพณี วัฒนธรรม ระเบยี บวนิ ัย ความเคารพในชนั้ แหง่ อายุ-วรรณะ ใหม้ ันเกดิ ขน้ึ ในสังคม ในการใช้รถใชถ้ นน … ใหเ้ กดิ ขนึ้ บา้ งได้ไหม ? … นไ่ี ม่มเี ลย อยากจะแซงขวา กแ็ ซง ! อยากจะแซงซา้ ย ก็แซง ! อยากจะวิ่งขวา กว็ ิ่ง ถนนซ้ายไม่ดีนห่ี ว่า ไม่วิง่ ใหซ้ ะอยา่ ง จะทำไมวะ ? แน่จริง กจ็ อดรถมาตกี ันสิ…! พฤติกรรม

๑๔๘ บอกยาก สอนยาก เหลา่ นี้ส่อแววของความกรา่ งในสงั คม …. จนบอก เราหวั หด ตดู หดหมดเลย…! พระพทุ ธเจ้าตรัสไวห้ มด เม่ือถงึ คราววิกฤตเรม่ิ แยม้ พรายเข้ามาสู่สงั คม ผชู้ ายจะตกงานโดยสว่ นรวม จะเกาะ มาตคุ ามคือภรรยากนิ ผูห้ ญงิ จะเปน็ ช้างเท้าหนา้ ออกไป ทำมาหากนิ สว่ นมากผ้หู ญิงทำภารกจิ รบั ผิดชอบแทนผชู้ าย … เมือ่ ถงึ กาลนั้น สมัยนั้น ใหพ้ ึงระวงั ว่า กำลังก้าวล่วงเข้า ไปสเู่ ขตแดนของสญุ ญกลั ป์ ! วบิ ตั ิกัลป์ ! ฉบิ หายกัลป์ ! สงั คมเรากำลังฉิบหาย...! กำลงั คบื คลานมาสูป่ ระเทศเราแลว้ พระอรหนั ตแ์ ผเ่ มตตาจนลนิ้ หอ้ ย ! บอกสอนกันจน ปากฉกี ….! ไมส่ งสารตวั เอง ก็สงสารฉนั …! ไม่สงสารฉัน ก็มองเห็นพระพกั ตร์พระพุทธเจา้ … กเ็ มตตาพระพุทธเจ้า ก็ได้ … ไม่ต้องใหพ้ ระองคม์ าเมตตาเราก็ได…้ ! พระองคอ์ ุตสา่ หป์ รารถนาพทุ ธภูมิ เส้นทางที่มา กวา่ จะบากบ่ันมา … ไมร่ กู้ ี่วฏั ฏกลั ปช์ าติ - ไม่ใช่แค่ ๑๐ ชาติ … ๑๐ ชาตินี้ ๑๐ ชาตสิ ดุ ท้าย ปฏบิ ัติ บารมี ๓๐ ทวคี ูณหมด ไม่ว่าจะขยัน - วิรยิ ะนี่ ๓๐ แบบธรรมดา ปานกลาง อกุ ฤษฏ์ …. แบบ.. มาเราตาย ทกุ เรือ่ ง ! ขันติเหมอื นกัน ทานบารมี

พูดจริง ของจริง ๑๔๙ ศีลบารมี …. ไลไ่ ป ๑๐ อยา่ ง …. แตข่ องเบอื้ งพระยุคลบาท ทวคี ณู หมด … คณู ๓ ของอยา่ งพวกฉัน ๑๐ อย่าง … แคเ่ ตม็ ๑๐ ตัดเกรด เฉลย่ี ให้มันได้ ๓.๐๐ แต่ละบารมี ให้ครบ ๑๐ …. ฉันก็ เปน็ แลว้ พระอรหนั ต…์ ! แตก่ ่อนจะเปน็ จริง ตอ้ งมาดสู ว่ นยอ่ ยของมรรค มอี งค์ ๘ -- ศีลสมบรู ณ์ สมาธิสมบูรณ์ ปัญญาสมบรู ณ์ -- เด็ดขาดแลว้ สดุ ส่วนแลว้ เทา่ นน้ั ..! คิดจะเป็นพระอรหนั ต์ อาจรอ … มสี ทิ ธิ์เป็นไปได้ แตร่ ออกาลโิ กในขณะ ! …. สติปญั ญาหลอ่ หลอม หย่งั ลงเปน็ หน่ึงเดียวกบั จติ เห็นชดั ตามเปน็ จรงิ ว่า โลกไม่เทีย่ ง ลาภ-ยศ-สรรเสรญิ เปน็ เบสิก กิเลสหนาปญั ญาหยาบของคนผโู้ งผ่ หู้ ลง …..รูปตา่ งหาก กายตา่ งหาก ใจตา่ งหาก …. ตา่ งคนตา่ งอยู่ดว้ ยโง่ด้วยเขลา มาประชุมรวมกันอยู่ แล้วก็ก่อทกุ ข์กอ่ ยากนน่ั เอง …. อุทานว่า เรารู้ เราเห็น ชดั แล้ว สำรอกแลว้ …! สำรอกตวั นี้ ก็อนั เดยี วกัน … ลาภ-ยศ กเิ ลส โลภ-โกรธ-หลง สำรอก … จดั การชำระกเิ ลส โลภ-โกรธ-หลง ในคราวเดียวกนั ประหารสนิ้ เชิง ตัณหาทฐิ -ิ มานะ-อวชิ ชา …. ฉิบหายหมด เผาทง้ิ อกี …!

๑๕๐ บอกยาก สอนยาก ถงึ อุทานวา่ ชาติหนา้ ไมม่ ีอกี ชาตนิ ี้คอื ชาตสิ ดุ ทา้ ย ชาติหน้าหมดไปกบั เรา ! เธอเหน็ เรา สบตากันแต่เดยี๋ วนี้ วนิ าทีไหนเราเดด (dead) จบกนั …! ตาเนอ้ื ๆ ปากเนือ้ จะ ไม่ไดเ้ หา่ กบั เธออกี แลว้ ... เธอไม่มีสทิ ธิ์ หมดโอกาสท่ีจะ ไดร้ ับฟังคำสอนโอวาทอนั แดกดนั บบี คน้ั กดดนั เธอ เพอ่ื ให้ เธอถงึ ทส่ี ดุ ของความดีงาม เจริญรงุ่ เรืองกับเธอเอง…! ถงึ บอก … ประตวู ดั ปดิ มายาวเลย สว่ นมากเปดิ ใช้ ประตหู ลงั …! ใครเปดิ กว้างมาก กต็ ะโกนดา่ ตะโกนด่าจน ลนั่ วดั … เพราะฉะนัน้ ไอป้ ระเด็นท่ีพวกเธอเหน็ … ยงั เบาไป …. อันนีใ้ ห้เกยี รติพวกเธอ พยายามเก็บปากเกบ็ คอท่สี ดุ เพราะไม่ไดอ้ ยา่ งใจสักอย่าง ย่นมานนิ ทา …. ไอแ้ กป่ ากจัดบางคนในสงั คม มอี ยู่ ๒ - ๓ คน ออกจะเป็นฝ่ายกวนๆ สักหน่อย … ชอบแหย่มา อยา่ งนั้น อยา่ งน้ี กวนกนั ไป ! … เราจะไปเตน้ กบั เขาทำไม เอาเขม็ ไปเย็บปากเขาไว้เหรอ เขามปี ากก็ให้เขาพูดไปสิ…! ถ้าไม่เปน็ ความจริง นง่ั อมยิ้มใหเ้ ขาพูดจนปากแหกตาย เด๋ียวเขาก็ตายของเขาไปเองหรอก…! บอก… เขาพูดความ ไม่จรงิ เขาก็เศร้า หวั ใจเขาวายตายไปเองหรอก เพราะ เขามแี ตค่ วามมสุ าวาท เพ้อเจ้อ ส่อเสยี ด เก่งแต่ปาก…!

พูดจริง ของจริง ๑๕๑ บอก.... หวั กระบาลมันทำความดอี ะไรวะ ? แลว้ ไอ้ แก่ปากจัดๆ … โอย๊ ! ใครไปสงเคราะหใ์ ห้มันเป็นปราชญ์ บ้าง ? เป็นผู้ทรงคุณวุฒิ ? เปน็ ผอู้ ะไร … ใครเปน็ คนไป ยกย่อง ? …. ก็พระอรหนั ต์อยา่ งฉัน กย็ ังไม่สมยอมดว้ ย เลยน่ี ! แลว้ พวกพระอรหันต์ทง้ั หลายทงั้ ปวง ที่เขายงั มี ชีวติ อยู่ เขาจะเอาหน้าไปไว้ตรงไหน…! มนั เจอของไมจ่ รงิ …! ลองมาเจออย่างเรา ตกลง มันมโี อกาสจะเถยี งเราชนะหรือ ? ทำท่า … โอโ้ ห ! พอพูดเรือ่ งการบริหารบ้านเมอื งกเ็ กง่ ! พอพูดเรื่องพระ ศาสนากเ็ ขย้ี วลากดิน ! … นกแก้วนกขนุ ทอง ! เรากโ็ วยวายดา่ อยลู่ บั หลัง บน่ ว่า … ไปดน้ิ กบั เขาให้ เดอื ดรอ้ นทำไม ?? เข็มเราไม่ได้เยบ็ ปากแมเ่ ขานี่ ! เขาพดู ไปจนถงึ วันเขาตายไปเอง … ไปสนเขาทำไม ? แล้วถ้าใคร นินทา เราก็ตามไปเยบ็ ปากเขาด้วยเข็มหรอื ? เรากต็ ายสิ…! นนิ ทาเปน็ เรื่องปกติ เกดิ ข้ึนในหมสู่ ัตว์ ผโู้ ง่ ผหู้ ลง ผอู้ ิจฉารษิ ยา อาฆาต เบ้อื งต้น เล่อื ยขาเกา้ อี้ …. เป็นเรอื่ ง เบสิก พน้ื ๆ … คนมธี รรมอย่างพวกเรา โดยเฉพาะยน่ มา ทพี่ ระอรหันต์ …. เหน็ แลว้ อมยิ้มเลย มีแตจ่ ะสวนกลบั

๑๕๒ บอกยาก สอนยาก …. โคตรพอ่ โคตรแม่อยากตายไหม ? ก็แค่นนั้ เอง ! เขาแดกดันไปอย่างงั้นเอง ไม่ดนิ้ เลย…! จติ กไ็ มม่ ี เคร่อื งหมายของสงิ่ เหลา่ น้ี … สมมตุ ิเหล่าน.ี้ .. … ใส่ใจติดตามฟงั โอวาทไป เธอจะไดไ้ ม่ง่วง…! ทกุ คน ไม่ว่าใหญห่ รอื เล็ก … เมอ่ื เธอต้งั จิต ด้วยความ ตนื่ ตาตนื่ ใจ ใสใ่ จตดิ ตามข้อมลู เนอื้ หาไป …. มันมเี นือ้ หา ธรรมอะไรเยอะ …… บางทเี อ่ยถงึ ประมาณอยา่ งน้นั มาเปน็ ตัวต้งั อะไรก็ แลว้ แต่ … แตโ่ ดยรวมแลว้ ไมเ่ ปน็ ไปเพ่อื ตำหนิตน - ตำหนิ ท่าน …. แต่ยกประเดน็ ขอ้ ทว่ี ่า ควรเอาเป็นตวั อย่าง และ ไมค่ วรเอาเปน็ ตวั อย่าง มาเป็นตัวต้งั เหมอื นพระพุทธเจ้า ประกาศยกอุทาหรณ์ตวั นี้ว่า การกระทำอยา่ งบุคคลผนู้ ้ี - กลุ่มนี้ เปน็ ความบกพร่อง ไม่ถกู ต้อง ไมก่ อ่ ให้เกดิ คณุ แก่ ตวั เอง …. ขอพวกเราอย่าเอาเป็นตัวอยา่ ง แล้วกอ็ ย่าทำ ! … แต่ว่าไมม่ ีหนา้ ทไ่ี ปตำหนิเขา …. แต่ไม่เอาการกระทำของ เขามาเป็นตัวอย่าง

พูดจริง ของจริง ๑๕๓ แตใ่ ห้หนั หลงั กลับมามองว่า พวกเราดีแลว้ และ กำลังจะทำใหด้ ี ใหถ้ ูกตอ้ ง ย่งิ ๆ ขนึ้ อยู่ …. แค่น้ี กไ็ มพ่ อ หรือ ? เรากำลังขบั เคล่ือนความพอนะน่ี ! แตเ่ ราจะไม่พอ ในความดีอันยงิ่ ๆ เพ่อื ความเจริญรงุ่ เรือง !! เศรษฐกจิ พอเพียงไม่ใช่หยดุ อยกู่ บั ที่ ! สนั โดษใน พระพทุ ธศาสนาไม่ไดห้ ยุดอยูห่ รอก ! …. แต่ตามขั้นตอน ตามสเตปน่ี …. เปน็ ไปอยา่ งพอดบิ พอดี เพือ่ ไม่ใหต้ ัวเอง เสยี หายและเพลีย่ งพล้ำ เพราะระหว่างเสน้ ทางดำเนินไป …. มนั มีความไมป่ ระมาทกำกบั เป็นเครื่องรกั ษา ! ทฤษฎี ปรัชญาของในหลวง บอก ภมู ิคุม้ กนั และยังมาแถม ไม่ประมาทอีก … ของในหลวง …ตัง้ สติ ถ้ารู้ว่าตวั เองจะจืดชดื ในกรรมฐาน … เพราะพวกเธออ่อนล้า เด็กๆ เวลาง่วง กง็ ่วงแบบแปลกๆ อย่แู หละ ! เขา้ ใจ… วัยกินวยั นอน … เพยี รต้งั สติ ! อุตสาหะเพือ่ ประโยชนต์ น ! แต่ถ้าอยากออกเม่อื ไหร่ สุดวสิ ยั ของตวั เองจรงิ ๆ วันนี้ไมบ่ ังคับ ไม่บังคับ เพราะ บอกไว้แล้วว่า จะไดป้ ระโยชนแ์ ก่ตัวเองอย่างไรบ้าง อานิสงส์ไม่มปี ระมาณ อย่างง้นั อยา่ งงี้ ….

๑๕๔ บอกยาก สอนยาก กว็ ันนี้ หลวงพอ่ - หลวงปูก่ ็เหนอ่ื ย ….. เหน่อื ยก่อน พวกเธอมา ! ก็ถงึ บอก ยงั ไงกเ็ อาแหละ ! อีกสกั ยกหนึง่ ! … เราจะปลูกฝงั เยาวชนเหล่าน้ี จะยอมเหนด็ เหนอ่ื ย…! …. วชิ าการบางวิชาการ ทีส่ มควรแกก่ ารพร่ำสอนเขา ป้อนเขา บอกสอนเขา … ไม่วา่ ! … บอก วิทยากรทจ่ี ะมา ลับมีด …. ไมว่ า่ ! แตข่ อใหม้ นั มีคณุ ประโยชน์ทีจ่ ะเกิดข้นึ แก่เด็กอย่างเหน็ ชดั ว่าใหผ้ ลเกิดข้นึ อะไรแกเ่ ขาบ้าง ? ไมใ่ ช่ เอาแคค่ วามสนกุ ต่ืนตาต่ืนใจ … เดก็ พวกน้ี เขาหาแต่ความ สนกุ เยอะแยะไป …. หลากหลายรปู แบบ เยอะแยะ …. จนเราไม่ไหว เราสู้ไม่ได้หรอก วิธีการหาความสนกุ แคใ่ นโทรศพั ท์มือถอื น่ี สารพัดแบบออกมา เรายงั สพู้ วกเขา ไม่ได้…. หูหนาตาเลอ่ กับเขาไป … ถงึ บอกเอาหลักธรรม คำสอนนี่มาเป็นตวั ต้ังให้เขา … ศาสตรว์ ิชาอน่ื ละไว้ ไมต่ ำหนิ เรียนเขยี นอา่ นมาเป็นร้อยๆ วิชา ยงิ่ สมควร เทีย่ วดูการละเล่น สนุกครืน้ เครงคึกคะนองดว้ ยเสียง ดีดสตี ีเปา่ เฮฮากลอ่ มรอ้ งเสยี งประสาน …. สงเคราะห์อยู่ ในอบายมขุ ๖ ! อบายมุข--อยู่ในกล่มุ เทยี่ วดูการละเลน่ …. ขยายออกไป ... มีโทษ !

พูดจริง ของจริง ๑๕๕ ช่อื ว่าอบายมขุ กน็ า่ สยอง ! แลว้ เป็นจรงิ ๆ ดว้ ย …. ตวั เองก็เคยเจอมา …. เป็นนกั เลงการพนนั นกั เลงสรุ า เล่นดมั ม่ี …. เอาเงินไมเ่ อาเงิน ไม่สนใจ …. เขาสงเคราะห์ ทันทีเลย – เธอกำลังเลน่ อบายมขุ ! นักเลงสรุ าเปก๊ หนง่ึ กน็ ักเลงสุรา ! วนั ละครึ่งเปก๊ กน็ ักเลงสุรา ! เข้าปากกร๊บึ เดยี ว กน็ ักเลงสุรา ! …. สงเคราะหเ์ ข้าอยใู่ นหนทางแหง่ ความฉบิ หาย ! แล้วหลวงพอ่ - หลวงปู่ -- ก็แลว้ แต่จะเรยี ก เรยี กพระเฉยๆ ก็แลว้ แตจ่ ะเรยี ก …. ไมว่ า่ -- เราเองนีเ่ ส่อื ม มาตลอด ในอาชพี หนา้ ทก่ี ารงานทางโลก อาชีพการงาน ไมพ่ งึ ตง้ั อยไู่ ด้ …. พอมาบวชแลว้ ตอกยำ้ ประพฤติปฏบิ ตั ิ ทวนกระแส ย้อนไปย้อนมา ในกายในใจน้ี เห็นชัดในหลกั ธรรมคำสอน … โอว๊ ! นม่ี ันเสื่อมจรงิ ๆ ! พระพทุ ธเจา้ ตรัสอะไรไว้ หนึ่งไมม่ สี อง คอื ถูกอยา่ งเดียววา่ เสอ่ื มก็คือเสื่อม ! …. เถิดเทงิ ท่ีไหนไปท่นี ่ัน ดดี สที ีไ่ หนไปทีน่ น่ั ขบั ร้องเสียง ประสานทไ่ี หนไปท่นี น่ั เอะอะมะเทงิ่ ที่ไหนเธอไป …. อยู่ ในหวั ขอ้ วา่ เที่ยวดูการละเลน่ มโี ทษ … มาบานตะเกียง

๑๕๖ บอกยาก สอนยาก น่ียงั ไมพ่ ูดถงึ กลมุ่ อบายมุขนะ ! …. ไมว่ ่า อบายมุข ๔ หรอื ๖ … ซตพ. ในวงเล็บปีกกา สรปุ ใหจ้ ะจะ … หนทาง หรือจะเรียกวา่ ปากประตู หนทางไปส่คู วามเป็นผตู้ กตำ่ ดำมดื ทั้งปจั จบุ นั และอนาคต ! ตกลงความชัว่ จะทำไหม ? …. สงเคราะหไ์ ปอย่ใู นกลุม่ ของเปรต อสรู กาย สตั วน์ รก สัตวเ์ ดรจั ฉาน … และมจี ริงเป็นจรงิ ฉันเองก็เคยเกดิ เปน็ หมา เป็นเสือกเ็ ปน็ เปน็ นกกเ็ ป็น แลว้ อนื่ ๆ อีก อเนกปรยิ าย แลว้ จะไม่สยองหรอื ? …. ภพชาตมิ ีจรงิ !! พระพทุ ธเจา้ บอก ความทีเ่ ราเกดิ มาเปน็ มนุษย์ เปน็ ส่งิ ท่ีทำได้ยาก … มนษุ ย์ในปจั จุบัน …. พระพุทธเจ้า ก็ตรัสนะ ในพระสูตร ไม่ใชฉ่ ันยกกระทูข้ ้ึนมาเพื่อสรา้ งภาพ ใหพ้ วกเราหวาดผวา ….. มนุษย์ในโลกธาตุทีป่ รากฏอยู่ เฉพาะหน้า และไม่เฉพาะหนา้ เรา กแ็ ลว้ แต่ ในปัจจุบัน ….. เมือ่ ละอตั ภาพมนษุ ย์แลว้ ความท่จี ะไดก้ ลับมาคนื เกิด เปน็ มนุษย์นี่ … หาได้ยากในโลก !!! อปุ มาอปุ ไมยเหมือนบุรษุ หนึง่ ตัดไม้ทอ่ นหนง่ึ ยาว ประมาณ ๑ เมตร หรือ ๑ แขน มโี คนและปลาย บุรุษ นัน้ โยนกิง่ ไมน้ ัน้ ขนึ้ สอู่ ากาศ อยากใหห้ มมู่ หาชนทำนายสวิ า่

พูดจริง ของจริง ๑๕๗ ไมน้ ัน้ จะเอาทางโคนหรอื ทางปลายลง ? …. เราจะปลอ่ ย ให้ชวี ิตเรา ถูกทำนายทายทกั ดว้ ยการ เกดิ -แก่-เจ็บ-ตาย ในภมู ภิ พตา่ ง ๆ … อย่างน้ันหรือ ? ทำไมไม่การันตวี า่ … ผมการนั ตีว่า ผมเอาปลายลง แนน่ อน ! ขา้ พระพุทธเจา้ การนั ตวี า่ ข้าพระพุทธเจา้ เอา ปลายลง ! … ทำไม ? พระพทุ ธเจ้ากจ็ ะถามเธอว่า … เอ๊ ! ทำไมเธอเชือ่ ถือตัวเองปานนัน้ วา่ เธอเอาปลายลง ? เพราะข้าพระพทุ ธเจ้าประพฤตปิ ฏบิ ตั ใิ น ศลี -สมาธิ-ปญั ญา สนั ทฏิ ฐโิ ก ปัจจตั ตัง ว่าเอาปลายลง กำหนดไดท้ างเดียว …. เพราะประจกั ษ์ใจในฝา่ ยคณุ งามความดีถกู ตอ้ งวา่ ฐานะ อย่างขา้ พระพุทธเจา้ กระทำความดโี ดยเฉลย่ี หารแล้ว ประจักษ์คาใจวา่ เกดิ มาเป็นมนษุ ยแ์ น่นอน หรือจะเปน็ เทวดากไ็ ด้ เปน็ มนษุ ย์ ก็เป็นมนุษย์สมบรู ณ์แบบ เปน็ ลูก คหบดหี รือเปน็ ตัวคหบดี ผมู้ ่งั คัง่ ผ้สู มบูรณ์ ผู้มสี มั มาทิฐิ …! ไม่ใชว่ า่ เปน็ มนษุ ย์ ... อดุ มสมบรู ณ์แลว้ ไมม่ ีสมั มาทิฐนิ ่ี … ไม่มใี ครเขาปรารถนาเป็นนะ ! ในทางพุทธศาสนา ต้องเหน็ ชอบตามทำนองคลองธรรม เขาถงึ อยากเป็น …. ถ้าจน ก็จนอย่ใู นทำนองคลองธรรม หมายถึงจนอย่ใู น

๑๕๘ บอกยาก สอนยาก ตระกลู สมั มาทฐิ ิ ! แต่กไ็ มค่ อ่ ยมี …. ส่วนมากต่ำสุดก็ ปานกลาง ไปหาอดุ มสมบรู ณ์ - คหบดี อย่างตระกลู ฉัน ก็ตระกูลคหบดีระดับอำเภอ มารดาบดิ าปลูกฝังบุตรหลานธิดาให้อยู่ในบวรพุทธศาสนา …. ฝา่ ยผูช้ าย – ตวั เราเอง ก็ใสบ่ าตรมาตงั้ แต่เดก็ ๆ จนเรียนจบ …. ใสม่ า…. จนมาทำงานแลว้ กย็ ังใสบ่ าตร … เป็นความธรรมดา กราบพระกราบเจา้ หว้ิ ปน่ิ โตไปวดั เวลาแม่ไมส่ ะดวกอะไร พ่นี ้องไม่สะดวก กเ็ ปน็ หนา้ ทเ่ี รา หงุ ขา้ วใส่บาตร …. เปน็ ความชื่นใจ สดชื่น ต้ังแตห่ งุ เตาถ่าน แลว้ เราก็ประณตี … บวช ๓ วันใหห้ ลงั เปน็ โสดาบนั ….! เราไมเ่ คย แปลกใจในการกระทำ … พอเราย้อนอดตี ไป ส่ังสมไวเ้ ยอะ ปพุ เพกตปุญญตา-บญุ เกา่ ..! แสดงวา่ ของพวกนม้ี นั มจี รงิ ! … บรกิ รรม พทุ เขา้ โธออก ตะลอ่ มจิต สตกิ ำกับ รกั ษาใจ … พอกำกบั แรกป๊บุ นกป่ามันจะด้นิ มันจะหลดุ ออกจากกรง มันจะดีดออกจากกรง ! … สติกำกบั อยู่เป็น เหมอื นประดุจกรง นกปา่ หมายถงึ ใจ ทำไมถงึ บอกนกป่า ? …. เอา้ ! เธอไปจบั นกป่า …. ปา่ คอนกรตี ! ป่าโลกกิเลส ! ป่ามายาสาไถย ! … เอามา

พูดจริง ของจริง ๑๕๙ จะเอามาขงั กรงในทา่ มกลาง - ตรงกลางหวา่ งล้ินป่ี คือ ใจ…! ความปรงุ แต่งนี้ …. เธอจะเอามาขงั โดยมีสตกิ ำกบั รกั ษา มนั กด็ ีดด้นิ - ปีกขาด ! มันก็ตปี ีก ตีอยคู่ ากรง ! … ไม่ปล่อย สติ -- เหน่ียวรั้งควบคุมสถานภาพมนั ไว้ .… บาทสุดท้าย นานตอ่ นาน …. ใชเ้ วลามากขนึ้ อุปมาอปุ ไมย เป็นนกปา่ ถูกขังเดอื นแล้วเดอื นเล่า … แต่ตอนแรก ไม่คอ่ ยอยากกนิ นำ้ กินข้าว -- มันฟึด้ ฟัดมัน ! มันจะไปที่เกา่ ! …. นานต่อนาน สักโอกาสหนงึ่ ด้วยหวิ โหย กลวั ตาย -- สัญชาติญาณหมูส่ ัตว์ มันเปน็ อย่างงน้ั แหละ --- หันกลบั มากนิ ข้าว กนิ นำ้ … บาทสดุ ทา้ ย ก็เกดิ ความคุ้นเคย คุ้นเคยบอ่ ยต่อบ่อย คนุ้ เคย ยง่ิ ๆ ยงิ่ ๆ ข้ึน …. จนเคยชนิ กับการอยู่ … อยตู่ รงนัน้ เปิดกรง ปีแล้วปีเลา่ เปิดกรง ก็ยงั ไมไ่ ปเลย ! ไปกไ็ มเ่ ป็น ! ปกี ออ่ นขาอ่อน … อันน้ัน อุปมาอุปไมย แตจ่ ติ -- คล้ายๆ กนั -- เมอ่ื เอาสตปิ ัญญา …. สติ กับ ปญั ญา หลอ่ หลอม สร้างเป็นกรง คอื กำกับรักษา ปญั ญาหลอ่ หลอมอบรม หมายถงึ เป็นซ่ลี ูกกรง … เพ่ือไมใ่ ห้ นกออกจากกรอบ คือ ความดงี าม เปน็ ตน้

๑๖๐ บอกยาก สอนยาก ฝา่ ยมรรคมีองค์ ๘ สัมมาชอบธรรมทั้ง ๘ ข้อ ตกี รอบไว้ …. ดำรชิ อบ-คดิ ชอบ ใครค่ รวญทจี่ ะกระทำชอบ และกระทำเบ้ืองตน้ คือ สำรวมกาย-วาจา-ใจ รวมจิต ลงในฐานที่ตง้ั น้ี … บาทสดุ ทา้ ย จะเอาการกระทำอันยิ่งน้ี พากเพียร เปน็ ไปเพ่ือใหจ้ ติ รวมตัวเป็นหนง่ึ เปน็ สมาธิ …. ต้ังแตน่ ีเ้ ร่มิ ทำแลว้ มรรคมีองค์ ๘ หยง่ั แล้ว … แล้วๆ เลา่ ๆ … ใชก้ าลเวลาเปน็ เครือ่ งรองรบั สบื ตอ่ ไป ไม่นับกาลนับ ชั่วโมง …. ไมน่ บั เวลาว่า ยงั ง้นั ยังงี้ มรรคมีองค์ ๘ … จะเอาไปสงเคราะหก์ ับภารกจิ การงานทางโลกนะ่ … เอาไวเ้ ดย๋ี วออกจากนแี้ ล้ว เวลาไปทำ ภารกจิ การงานทางโลก มนั จะมคี ณุ ภาพไปเอง ….! กเ็ ป็น ผลจากตวั น้ี … แลว้ ๆ เล่าๆ … ใช้กาลเวลาเปน็ เครือ่ งรองรบั สบื ตอ่ ไป ไมน่ ับกาลนับชวั่ โมง ไม่นบั เวลาว่า ยังงนั้ ... ยงั งี้ … พวกที่สอนให้นั่งประเดย๋ี วประด๋าว นัง่ แลว้ ก็ไปเดิน … โอย๊ ! กำลงั พาสาธชุ นไปสตู่ ะวนั ตก ! ยงั ไม่ตอ้ งคิดเลย … แค่ฟงั ปบุ๊ ยงั ไมต่ อ้ งหยุดคดิ เลย..! บอก… ตวั เอง แสดงว่าไม่รูเ้ รือ่ งอะไรเลย แต่ขวนขวายเป็นอาจารย์คน เพ่ือสอน…. วา่ ยนำ้ ไม่เป็น แตจ่ ะเปดิ โรงเรียนสอนวา่ ยน้ำ….

พูดจริง ของจริง ๑๖๑ เอกวทิ ย์ แต่วิทย์ตดั เกรดเฉลยี่ ๒.๐๐ คาบเสน้ แล้วกซ็ อ่ ม ไม่รูก้ ีค่ ร้ังกว่าจะหลุดออกมา … บาทสดุ ท้าย พยายามจะมา เปดิ คอรส์ สอนพิเศษตวิ วทิ ย์ให้นักเรียน นักเรยี นถึงตกบาน ตะเกยี งไปหมด … มเี ยอะแยะไป…! สติ ปญั ญา -- ปัญญาประดจุ ซ่กี รง สติเป็นเครอ่ื ง กำกับ ความแข็งแกรง่ ของกรง คือ สติ หมายถงึ ไม้ไผ่ ต่างๆ แกรง่ แข็ง … ปญั ญามหี ลากหลายแง่มมุ หลากหลายซี่ ควบคมุ สถานภาพของนกปา่ คือ ใจ เอาไว้ อยู่ในกรงนัน้ … แต่ในระหวา่ งควบคุมนกปา่ ไว้ในกรง เวทนาก็จะเกิด -- ธรรมอนั เป็นเครอ่ื งเสวยอารมณ์ -- เจ็บตาตุ่ม เจ็บแข้ง เจบ็ ขา ! อยา่ ขยับนะ ! ถา้ ขยับแล้ว มนั ตามจี้เธอ ! … คนแก่ ช่วยกรณุ าทำกรรมฐานให้จริงจังหน่อย หนา้ ตากย็ ังพอสกู้ ับกรรมฐานอยู่ ! พอสเู้ วทนาอยู่ ! ถ้าเธอไมส่ ตู้ อนน้ี …. เธอจะไปสู้ตอนอายุเท่าไร ? ๖๕ เหรอ ?! …. มนั เกนิ โควตาแลว้ มนั สเู้ วทนาเธอไม่ได้ หรอก … แต่กวา่ จะมาตะลอ่ มจติ เธอกห็ มดแรงกอ่ น เสยี ประโยชนเ์ รา….!

๑๖๒ บอกยาก สอนยาก ภพชาตมิ ีจรงิ …! มาชาติน้ไี ด้ดิบไดด้ พี อสมควร … ละอัตภาพไปแลว้ เธอจะไปวัดดวง …. โยนไมข้ ึน้ ใน นภากาศทำนาย นั่งทำนายเหมอื นทพี่ ระพุทธเจ้าตรสั …?! คนอย่างเราๆ มสี ตปิ ัญญาขนาดน้ี จะยอมทำนายชีวิต และ ชะตาตัวเองในวนั ขา้ งหนา้ เมือ่ ละจากอัตภาพแล้วหรือ ? … ไมย่ อมหรอก ! ฉนั ถึงบอก ไมเ่ อา ! เราจะเชค็ บลิ เราเองใน ชาตนิ ้ี ใหเ้ ห็นชัดว่าตายแลว้ จะไปไหน…? ของมนั พสิ จู นไ์ ด้น่ี บรกิ รรม พทุ เขา้ -โธออก …. เวทนาเกิดขึ้น กใ็ ห้ พิจารณาวา่ ความตาย - คนตายอยู่ มนั ร้องไหม ? หักมือ หักแขนมัน เอาอดั เขา้ ไปกองไฟในเตาพระเมรุ มันร้องหรอื เปล่า ? มนั ด้ิน … โอย๊ ! ใครมาเผาฉัน ? … ไม่ดิน้ !! … สกั วนั พวกเราเปน็ อยา่ งน้ันแหละ … หนีไม่พ้นหรอก ไม่เกนิ ๑๐๐ ปี ไม่เกนิ ๑๐๐ ปี ….! เป็นอยา่ งงนั้ มนั ไม่ดิน้ - ไม่รอ้ งหรอก … ถา้ อยา่ งนน้ั ความเจบ็ ปวดทกุ ข์ทน มนั ต้ังอยทู่ ่ไี หน ? … แสดงมันตง้ั อยู่ในจิต …. สตปิ ัญญาเปน็ ธรรมเกดิ อยูก่ ับจติ ไม่ต้งั อยใู่ นจิตหรอก แตก่ อ็ ยู่กบั จติ เพราะสติปัญญาเป็น ธรรมเกิดร่วมอยูก่ ับจติ ... กเ็ หมอื นจติ เปน็ ผูย้ ดึ ผ้ถู อื … แตแ่ ทจ้ รงิ สติปัญญา อนั เปน็ ธรรม-กิริยาทีเ่ กิดรว่ มอยู่กบั จิต --

พูดจริง ของจริง ๑๖๓ พระอภิธรรมเรยี ก เจตสิก …. อันนีม้ ันอาจจะสูงเกนิ ไป แต่ก็ฟงั อนโุ ลมขนาดน้ี กค็ งพอเข้าใจ …. เหตเุ พราะมันโง่ มนั เขลา มนั ไมเ่ ข้าใจ หลงผดิ เข้าไปยึดถือวา่ กายและใจเป็น ของมนั ! พอปวดมนั ก็เลยวา่ ปวดน้เี ป็นของหนนู ะ .. ของดิฉันนะ … ของผมนะ… มาหาว่ามันไม่เที่ยงได้ไง ? กม็ ันปวดจะจะ อยนู่ ่ี ! ไมเ่ ทยี่ งหรอก - ไม่มีแกน่ ! ไอ้ทเ่ี หมอื นมนั มีแก่น มนั ปวดจะจะ … ก็เพราะเธอยึดถือสำคัญว่า กายของเธอ - ใจของเธอ เปน็ ของเธอ … เธอกำลงั เข้าใจผิด…!! พอทำ สมาธิไปสักพัก …. ถา้ จติ รวมตวั ลงปุ๊บ ก็จะเห็นวา่ กายตา่ งหาก - ใจตา่ งหาก ! นี่ คำสอนเบือ้ งตน้ ใน พระพุทธศาสนา … พระพทุ ธองค์สอนอะไร แบมือไว้ หมด … พิสจู น์ได้ อกาลโิ ก - ทกุ เมือ่ ! ฉันบวชในยคุ ปัจจุบนั นี้ กไ็ มไ่ ด้จะเนนิ่ นานอะไร … ใหญโ่ ต คบั ฟา้ ! แผ่นดนิ กระเทอื น…! แกว่งเหมอื น มารดา - คือแม่ของฉนั - ไกวอู่ ! …. แลว้ ฉนั ก็งอแง แมก่ ็ เอามือตบ - ไกวอู่ ! … กลองทิพย์ท่ีบันลืออยูใ่ นพระสตู ร บันลอื จะจะ กับหูกบั ตา ซ่ึงๆ หนา้ นี่ … สดๆ … ควนั ยัง คลุง้ ๆๆ … อยเู่ ด๋ยี วนี…้ !

๑๖๔ บอกยาก สอนยาก … ยกจติ ของเธอขึน้ เธอไมพ่ ยายามจะต่นื ตาต่ืนใจ กบั ฉนั หรอื ? .... จะปลอ่ ยให้ฉันเอาคนเดยี วหรอื ? พ่อแม่ ครูอาจารยเ์ อาไปเฉยๆ ยงั งนั้ เหรอ ? …. ทงั้ ๆ ที่ เธอมีสทิ ธิ์ เหมือนกัน ! พวกเรามสี ทิ ธทิ์ ุกคน…! พระพุทธเจ้าแบไว้หมด เปน็ สาธารณะนะ ! หมชู่ น ท้ังหลาย ธรรมคำสอนแห่งเราเปน็ สาธารณะ น้อมเข้าสตู่ น … ตนยังตนย่อมสำเร็จประโยชนไ์ ด้ทกุ สิ่งทุกอย่าง -- ชา้ หรือเร็ว ขน้ึ อยทู่ ี่ความพากเพียรอตุ สาหะ กับทง้ั มีบุญกุศล หนนุ หลังสัง่ สมบม่ มา … กล็ ะไว้ … ยงั ไม่พอ พบปราชญ์ บณั ฑติ ผู้ชแี้ นะผใู้ หท้ าง ไม่เหลอื วสิ ัยพวกเธอหรอก ! อตั ตาหิ อตั ตโนนาโถ … ก็ยน่ ไปอกี แหละ ตนแลเป็นท่ีพ่ึง ของตน…! แล้วเราจะนง่ิ ดูดายต่อตวั เองหรอื ? แสดงวา่ เรารักตัวเองไม่จริง !! เธอจะมาอุทานวา่ รกั คนน้ัน รกั คนน้ี อยา่ งน้ี อยา่ งนั้น …. แมน้ ฉนั เปน็ ญาตพิ ีน่ ้องเธอ … ก็ไมเ่ ช่ือวา่ เธอรักฉันหรอก …! ขนาดเธอยังไม่รกั ตัวเอง ยงั ไปกินเหลา้ เมายาอยู่ … เธอจะมา รกั ฉัน ฉนั ไม่เชื่อ ! …. แถมเธอยังเข้าบอ่ นการพนนั ยังมา ประกาศรักฉนั …. ฉนั ไม่เช่ือเธอหรอก ! …. ยิง่ มาเปน็ พระ …

พูดจริง ของจริง ๑๖๕ บอก เฮย้ ! เธอไมร่ ักษาศลี - ภาวนา แลว้ เธอจะมาบอกวา่ ศรัทธารักใครใ่ นพระพทุ ธเจา้ - พระธรรม - พระสงฆ์ ในพุทธศาสนา สุดใจขาดดน้ิ ! …. ใครจะไปเช่ือ ! ไม่มที างเชอื่ ! … เป่าปมี่ าสองขา้ งกไ็ มเ่ ชื่อ อันนแี้ สดงวา่ ทัง้ กลุ่ม ทงั้ แกง๊ ทั้งก๊วน บนศาลา และ นอกศาลากแ็ ลว้ แต่ … คนดีก็ยงั หาไดอ้ ยู่ คนใฝศ่ ลี ใฝธ่ รรม กย็ งั มอี ยู่ …. เหลือแตว่ า่ เม่อื ไหร่จะถงึ โอกาส … โอกาสไหน เจอหนอ - ไม่เจอหนอ ? และมผี ู้เปิดหูเปิดตา แคะเคา้ สะกิดสะเกาบ้างหรือเปล่า ? …. มีมิตรแท้ มิตรจริง ทเ่ี ห็นค่า เหน็ ประโยชน์ตอ่ มติ รดว้ ยกัน จริงใจต่อกัน … สะกิดกันบ้าง ?! ประเด็นพวกน้ี เปน็ ปัจจัยส่วนร่วมท่จี ะนำพาบุคคลดีดเี หล่าน้ัน เขา้ มาส่ศู ลี ส่ธู รรม …. กแ็ ค่นัน้ แหละ ! มันตอ้ งรอเวลาของ แตล่ ะบคุ คล - แตล่ ะท่าน …. มันมกี รรม มีวิบากกรรม เหนีย่ วร้ังบา้ ง - อะไรบ้าง …. มีความต่างลกั ษณะ คนดีไม่ใช่หมดไปจากแผน่ ดินเราหรอก …. ยงั มีอยู่ และถงึ ไมแ่ สดงตวั กม็ อี ยู่ ! มีคุณภาพกม็ ีอยู่ ! ท่มี ีอดุ มการณ์กม็ ี … แต่มอี ดุ มการณม์ าก บางทกี ็ตอ้ งถอย ตวั เองไป ….

๑๖๖ บอกยาก สอนยาก พวกเราอยู่กับประเทศไทย … ประเทศไทยเปน็ ประเทศของพวกเราต๊วั ะ ! มใี นหลวง เป็นพ่อ…! เราก็ ตอ้ งชว่ ยกนั คนละไม้คนละมอื … อะไรท่ีถูกต้อง มีกำลงั ก็ชว่ ยกนั ตวั๊ ะ ! ถ้าเราไมช่ ่วยกัน แลว้ จะใหใ้ ครช่วย ? …. ขนาดคนไทยเรายงั ไมช่ ว่ ยกัน แล้วยงั ไม่จริงใจกัน … แลว้ ใครจะมาจริงใจกบั เรา … จะไปเชื่อใคร ? ฝร่งั มังค่าทไ่ี หน ? เจก๊ จีน สินค้าตวั ไหน…? ต้องหนั กลับมามองใหม่ หนั กลบั มาหาจดุ ยนื ของเรา …. ตกลงเราเป็นคนไทยไหม ? อยเู่ มอื งไทยนะ … แลว้ เมอื งไทยประกอบด้วยอะไรบ้าง ?? .... ไม่อธิบาย ไปเอา “น่คี ือประเทศไทย” ไปอา่ นกัน…! ฉันเขียน -- ถอดหวั ใจ เขียนนะ … อดหลับอดนอนเขียนให้นะ…! ปกตพิ ระอย่าง ฉันมันหมดเวลาแลว้ นะ … ของพวกนี้ …! แลว้ หนงั สอื “แม”่ กค็ วรเอาไปอ่าน … หลกั ปฏบิ ตั ิ … ไมใ่ ชพ่ ูดเร่อื งแม่ ไปบ้าบอคอแตก ไรเ้ หตุไรผ้ ล …. แต่มีแงศ่ ลี แงธ่ รรม แง่อรรถแง่รส อ่านแลว้ นอ้ มมาประพฤติ ปฏบิ ตั ิ…. ไมใ่ ชแ่ คเ่ ราดีนะ ! สงั คมดี ! …. ความเป็นผู้ กตัญญรู ูค้ ุณในสงั คมก็เกิดขนึ้ … คา่ ของความเป็นผมู้ ี

พูดจริง ของจริง ๑๖๗ หิรโิ อตตปั ปะก็เกดิ ขนึ้ … ค่าของคนใฝ่ศีลใฝ่ธรรมก็เกดิ … จากหนงั สือ “แม่” ศาลาหลังน้ี ฉนั สรา้ งจากหนงั สือ “แม่” นะ…! บคุ คลผู้อ่านหนังสือแม่ แล้วก็เขา้ มาขวนขวาย กระวกี ระวาด ... มากลุ ีกจุ อ เป็นตัวต้งั หลกั …. แล้ว พวกตาวิชยั - ยายเลก็ กม็ าร่วมเป็นมือหนุนกนั กบั ตาเกรียงไกร …. ถึงต้ังชอื่ ศาลา วชิ ัย:เกรยี งไกร …. เพราะเขาเป็น ๒ ตัวหลกั สรา้ งศาลา ! ไม่ใชฉ่ นั ไปวงิ่ หาเมื่อไหร่ …. แตก่ ่อนฉนั อยูศ่ าลาหลงั เลก็ … จอ๊ กก๊อกอยตู่ ดิ ดิน ฉันไม่สน ! ฉันบวช ไมใ่ ชเ่ พ่ือเอาศาลา … ไม่ใชเ่ อาวหิ าร ! … ฉนั บวชเอามรรคผลนิพพาน ! ฉันไมง่ ดึ ใคร ไม่บวชเอา แขก ไมบ่ วชเอาคน ไม่บวชเอาชื่อเอาเสียง … เอาไม่เอา … ฉันกช็ ื่อ พระสธุ รี ์ ชาคโร อยู่แลว้ ! … เอาไม่เอา … มนั ก็ ตั้งชือ่ ไปแล้วน่ี …. จะช่อื อะไร เขากเ็ รียกวา่ พระอย่ดู ี ! ถ้า เป็นมหาโจร กเ็ รยี กว่าไอ้โจรอย่ดู ี ! ขนาดโจรมนั ยังมีชอื่ … ไอ้นเี่ ปน็ พระแทๆ้ เขาก็เรยี กว่าพระ… มนั ก็มีชือ่ อยดู่ ี น่ันแหละ ! … สมมุตินามตามท้องเรื่อง …. ไปตดิ ลบ ติดบวกอะไรกับมนั นักหนา !!

๑๖๘ บอกยาก สอนยาก ที่จรงิ น่าจะแจง้ ผู้หลักผใู้ หญว่ ่า มาวัดป่าเหลา่ กกหุ่ง แล้วก็ควรมานอน ! บอก … สุขสบายมานานแลว้ ละเลย ต่อความทกุ ขต์ ามเปน็ จรงิ ที่มนั มีอยจู่ ริงกับสังคมโลกๆ ผ้โู งผ่ หู้ ลง อยู่ในวฏั ฏะนี้ …. มันเปน็ จรงิ มันคอื ทุกข์ เกดิ ขน้ึ – ตง้ั อยู่ – แล้วกด็ ับไปช่ัวขณะ … แล้วก็ทกุ ข์ ! สุขกบั อเุ บกขา ประเดยี๋ วประด๋าวกด็ บั ไป เหลือแตท่ กุ ข…์ ! ทุกขเ์ ปน็ ของเป็นจริง มจี ริง กับสัตวผ์ ู้โงผ่ หู้ ลง แน่นอน…! พจิ ารณามาจากทุกข์ ถงึ ใหด้ เู วทนาตัวน…ี้ ! เวทนา แปลว่า ธรรมอันเปน็ เครื่องเสวยอารมณ์ …. เสวย เผด็ รอ้ น อ่อน เย็น และแขง็ พอใจ-ไม่พอใจ ยินดี-ยินร้าย เจบ็ ปวด ทกุ ข์ระทม หรอื เบาสบาย …. ก็ แลว้ แต่ รวมเรยี กว่าทกุ ข์ ! …. ช่ือมนั นะ่ เวทนา แปลวา่ ธรรมอันเปน็ เคร่ืองเสวย …. เสวยอะไร ? รสชาติ เสวย อารมณ์ อารมณ์พอใจก็เสวย ไมพ่ อใจกเ็ สวย เจบ็ กร็ ู้วา่ เจ็บ ปวดก็รู้ว่าปวด ….. จะจะคาใจ ! … เดี๋ยวจะบอกว่า น่ังทงั้ วนั ทั้งคืน ไมเ่ หน็ ได้อะไรเลย !? ก็ได้เจ็บได้ปวด กด็ ีแลว้ น่ี …. ไม่มปี ัญญาคดิ ก็เอาแคน่ นั้ ก็พอแลว้ คดิ เองบา้ งสิ…!

พูดจริง ของจริง ๑๖๙ ก็พวกเราเปน็ กลุ่มปรัชญาพอเพียงของในหลวง ไมใ่ ช่หรอื ? กเ็ ป็นศาสตรว์ ิชาว่าด้วยใหร้ ู้จกั คดิ ! ให้ หยุดคดิ ! … พอคิดแล้วก็ดำริ ตั้งประเด็นข้นึ มาว่า เหน็ ความดใี หค้ ุณ เหน็ ชวั่ ใหโ้ ทษ แลว้ ละชัว่ …. เหน็ ความขยนั ให้คุณ เหน็ ความเกยี จครา้ นใหโ้ ทษ แล้วละเกียจครา้ น หันกลับมาสรา้ งงานข้นึ มา ในความดำรคิ ดิ ใครค่ รวญ …. คิด แล้ว ใหจ้ ำหมาย ให้ทำ แลว้ ดำริวา่ เราจะทำอะไร ... ต้ังประเดน็ ตั้งกระทู้ขึ้นมาในหวั ใจตัวเอง สร้างงาน ขน้ึ มาก่อน …. เอ๊ะ ! เราจะทำ… เออ ! เราจะทำอาชพี นี้ การงานนี้ เรียนน้ี….! เมื่อตั้งไว้แล้ว เมอ่ื เข้าไปทำ ก็ กระทำใหถ้ ูกตอ้ ง ให้เป็นจริง คือ กระทำชอบ …. พากเพียร ในการกระทำ อนั ทต่ี ัดสินใจแลว้ น่ี ดว้ ยชอบ ดว้ ยอุตสาหะ ดว้ ยพากเพยี ร เรยี กวา่ วายามะ … เรียกวา่ วริ ิยะ … ดว้ ย อุตสาหะบากบัน่ ยงั ไงกแ็ ลกเปน็ แลกตายกับมัน ในหนา้ ที่ การงานอาชพี การเรยี นหนังสอื ก็แลว้ แต่ ตามหนา้ ท่ีของผู้ น้ันๆ หรือบรหิ ารราชการบา้ นเมอื งก็แลว้ แต่ ตามหนา้ ที่ ของผู้นัน้ ๆ

๑๗๐ บอกยาก สอนยาก เพราะฉะน้ัน พวกเธอตอ้ งนง่ั ใหม้ าก ตา่ งคน ตา่ งมาก เพอื่ ให้จิตหยัง่ ลงสูฐ่ านทตี่ งั้ ให้เกิดความม่ันคง ที่เรยี กวา่ สมาธิ คอื ความม่ันคงมีเอกภาพเปน็ หนงึ่ หนกั แน่นของจิต…. ปัญญาแหลมคมพิจารณาไต่สวน มหี ลกั ยดึ คือ ความเป็นหนงึ่ อยา่ งมีเอกภาพ มีพละกำลัง คอื ความเปน็ หนง่ึ ไม่ไหลโคง้ ไปตามอำเภอใจกิเลสของใครทัง้ น้นั …. แต่วา่ มันจะจำแนกแจกแจงหาจุดยนื ใหม่ อยา่ งถกู ต้อง ตามความเป็นจริง ในระหว่างของสังคมท่ีกำลงั เป็นอย่เู ดี๋ยวนี้ …. มีบทผ่อนปรน อนุโลมปฏโิ ลม เยอะแยะ …. อธบิ ายใหฟ้ ังไป ในระดบั หนึง่ แลว้ ใครยังไม่เข้าใจ ก็คิดใครค่ รวญตอ่ ….. ความดงี าม ความถกู ตอ้ ง และความเป็นจรงิ …. ยน่ มาเรียกมันว่า ความจรงิ …! ขยายกรอบออกไป กวา้ งขวางไมม่ ีประมาณ อนุโลมไดไ้ ม่มีที่จบ …. แตม่ กี รอบ ของมันอยู่ คอื มจี ดุ ยตุ อิ ยู่ คอื จริง ! ต้องจรงิ ! จริงมาก จริงน้อย กใ็ ห้อยูใ่ นความเป็นจรงิ …! ผอ่ นไดอ้ ยู่ มีจริงมาก - มากท่ีสุด - จรงิ ลกั ล่ันลงมา - จริงในทา่ มกลาง - จริงหยอ่ น ท่ามกลางลงมา - จรงิ เบาลง - และจรงิ นอ้ ยลง …. อยา่ ให้ หลดุ กรอบของความเปน็ จริง …. ผ่อนได้ ! ….. มนั อยทู่ ี่

พูดจริง ของจริง ๑๗๑ สติปัญญา ไหวพรบิ ปฏิภาณ ช้ันเชงิ เทคนคิ ของเรา ทจ่ี ะ ผ่อนปรนคนรอบข้างหรอก เหมือนการบรหิ ารจัดการสังคมโดยรวม ไมว่ ่า กระทรวง ทบวง กรม ลูกน้อง วงศาคณาญาติ ผู้รบั ใช้ …. อนั เดยี วกนั หมด ! เพราะฉะนัน้ หลกั ปรชั ญาของในหลวง เอาไปใชไ้ ด้หมด … สงเคราะห์เขา้ ในเชงิ ของมรรคมีองค์ ๘ ตั้งเยอะ ! และท้ังหมดด้วย ! … ยงั ไปปิดทา้ ยดว้ ย ความไมป่ ระมาทด้วย ! ปิดวงจรหมด ! …. ถ้าสงเคราะห์ เขา้ ไปเป็นอนั หนึง่ เดียวกบั คำสอนพระพุทธเจ้า …. ปิดวงจร ของสงั คมมนุษยโ์ ลก … โลกไปรอดแนน่ อน ! ยน่ มา เมืองไทย -- ด้ามขวานทองประดบั เพชรข้นึ มาอกี แนน่ อน ! ฉนั เขยี น “นคี่ ือประเทศไทย” … ถนอมสงั คมนะ … ถา้ เอาเน้อื ธรรมจริงๆ น่ี สะบ้นั เลย…! เขยี นถนอมสงั คมนะ ช่วยกรณุ าอ่านหนอ่ ย …. พวกเธอไมม่ ที ่ีเถยี ง เพราะเราพดู ลอ็ ก (lock) ไว้หมด พดู เร่อื งเศรษฐกจิ พอเพยี ง พดู เรือ่ ง สงั คม …. ล็อก ! เถยี งไม่ออก … ก็ฉันพดู ดว้ ยญาณ ไม่ไดพ้ ดู ดว้ ยกเิ ลสหนนุ หลงั ! …. บอก ฉันจะปิดประเด็น ! ญาณเขาปดิ ประเด็นโลกต๊ัวะ….!

๑๗๒ บอกยาก สอนยาก ทนี ้ี เดี๋ยวนี้ ทำไมหลวงพ่อพูดเร็ว ?? แพรบ่ ๆๆๆ …. สว่ นมาก …. บอก กเิ ลสโลกมันเถียงฉนั เพราะชื่อเสยี งฉัน ยังไม่เลื่องระบอื ออกไปจนสงั คมตอบรบั และยอมรับว่า มีธรรม และเปน็ ธรรม ! มอี ริยธรรม และเปน็ อรยิ ธรรม ! และทรงธรรม ! เมอ่ื สังคมยังไมต่ อบรบั โดยกวา้ งขวางและ มากมาย จนเปน็ ที่ปฏิเสธกันยาก …. ก็โตแ้ ยง้ อยู่ ! มานัง่ ฟังโอวาท ก็ไดย้ นิ เสยี งกระแสโตแ้ ยง้ งัดงา้ งดว้ ย ความไม่เชอ่ื ถือ ….. เวลาพวกเธอมารวมกนั เฉพาะหน้า ตง้ั แต่ ๓ คน ๕ คน ๑๐ คน กแ็ ลว้ แต่ … สว่ นมากสังขารทำงานข้ึนมา แว๊บๆๆๆ …. มีการงดั ง้าง ต้งั ประเด็นกังขาอะไรขึ้นมา …. ฉนั ถงึ ตอ้ งพดู เรว็ ๆๆ ปานลน้ิ พันกัน !! เป็นไปเพื่อกำราบ ความโต้แย้งของพวกเธอ คือ สงั ขารความถอื ดี ทิฐมิ านะ หนุนหลงั -- สังขารปรงุ แต่งทำหนา้ ท่ี ด้วยอาศยั ทฐิ ิมานะ ตำแหน่งหนา้ ทก่ี ารงาน มองเห็นพระท่านวา่ โนเนม (No-name) ! ยังไมพ่ อ …. พระภกิ ษเุ หลา่ นี้ เราแทบไมใ่ ห้ความ เคารพนบั ถอื เลย … ทำแตค่ วามชั่ว เดินตุปัดตเุ ป๋

พูดจริง ของจริง ๑๗๓ หาบณิ ฑบาตเอาเงนิ เอาทอง วนเวยี นขายสงั ฆทาน แล้วๆ เลา่ ๆ …. กไ็ ม่ไดว้ ่าอะไร …. พระกม็ าจากคน … ก็ฉนั เป็นพระด้วยกนั ยงั เกลยี ดพระเลย … เบื่อพระ…! กลุ่มเบอื่ กม็ ี ... เกลยี ดกม็ ี …. แต่พวกฉันสายปา่ …. ถา้ ขานนาคไมไ่ ด้ ถอื ครองผ้า ไมไ่ ด้ หรือถือครองอย่างไม่วิจิตร-ไม่มหัศจรรย์ .. พระอปุ ัชฌายบ์ อก ถอยกลับไปไกลๆ ร้อยลี้ …. ไมม่ ปี ญั ญา เหรอ ? แล้วมาบวชหาห่าอะไร ?! …. สายฉันไปเจอ ครูบาอาจารย์ อปุ ชั ฌายเ์ ขีย้ วลากดนิ …. ไมย่ อมใหบ้ วชงา่ ยๆ !! พวกฉันบวชดว้ ยยาก ถา้ ไม่คล่องปราดเปรยี ว มีความ ทะมัดทะแมง …. บวชดว้ ยยาก ! พระกม็ าจากหลายครอบครัว ยากแกก่ ารบอกสอน พระเหล่านี้ … เหมือนพวกเธอ มาจากหลากหลายตระกลู ยากแกก่ ารบอกสอน …. สั่งสมบญุ ญาบารมี ฐานะสตปิ ัญญา ลกั ล่นั กนั ! เพราะฉะน้นั อยา่ ทำให้ฉนั เบือ่ ! …. เดี๋ยว ไม่ใช่แคจ่ ะปิดประตูวดั นะ … ฉนั จะปิดแล้ว แต่ถ้าพวกเธอ จะเปดิ … ฉันจะแอบหนีร้อยลี้ …. ฉันกับถ้ำ-คหู า-เง้ือมผา ในประเทศไทย --- ละไวแ้ ต่ภาคใต้ที่ฉันไมไ่ ป เพราะไมช่ ำนาญ

๑๗๔ บอกยาก สอนยาก กับพ้นื ท่ี -- นอกนัน้ ฉันยังไมร่ ้เู ลยวา่ ถ้ำไหนบ้างทฉ่ี นั ยัง ไม่ได้ไป …. ผีสางนางไม้เทวดาทไ่ี หนแข็งแกร่ง ฉันกช็ อบไป ตรงน้นั แหละ…! เธออยา่ ถามหาพระธุดงค์ … น่ี ฉนั นง่ั อยู่น่ี…! อย่า ถามหาว่า สักวัน เจอพระท่ีมุ่งมน่ั ตอ่ มรรคตอ่ ผล เปน็ นาบุญ อนั เลิศ แล้วเราจะขวนขวายกลุ กี จุ อไปทำทาน รกั ษาศีล ภาวนากับท่าน …. อย่าถาม ! น่ี ฉันนงั่ อยู่น่ี…! อยา่ ถาม หานาบุญอนื่ ยง่ิ กว่านาบญุ ๔ นาบญุ บุรษุ คู่ ๔ ครบ ๘ ในพุทธศาสนา สปุ ะฏปิ ณั โณ-อุชุ-ญายะ-สามี ปรากฏ จะจะ คาตับ คาปอด คาใจเราอยูน่ ่ี…! ไม่งั้นจะไปตะโกน ปาวๆ ขม่ ข่ดู า่ ว่า ไมเ่ กรงใจใครเลยได้ยังไง…! เพราะเคารพ สงู สุดในใตฝ้ ่าละอองธลุ พี ระบาท พทุ ธ-ธรรม-และสงฆ์ …. มันจบแล้ว ! นอกน้นั ก็ละไว้ ยกย่องสรรเสริญคนดี ! เหน็ ไหม … อารัมภบทถึง ในหลวง … จะไปปฏเิ สธ ท่านได้อยา่ งไร ? เราเหน็ ท่านมาตั้งแต่แต่งงานกับพระราชนิ ี ใหม่ๆ …. ตอนนั้นเรียนอย่บู ุรีรมั ย์ นุง่ กางเกงขาส้ัน ว่ิงออกมารบั ท่าน พระราชนิ ที ่านกค็ นงาม ! จำภาพนน้ั ได้ ... ถนนสู่เมือง มีถนนเสน้ เดียว เมืองบรุ ีรัมย์ -- เมืองเขมร

พูดจริง ของจริง ๑๗๕ เดย๋ี วน้เี ปน็ เขมรจรงิ ๆ เป็นมาเฟยี กนั สารพัด อยา่ ไปพดู ถงึ มนั -- ยกมอื โบกๆ แม่กท็ ลุ ักทเุ ล ว่งิ …. เราใส่กางเกงสีนำ้ เงนิ ใส่เสือ้ ขาว ใส่กางเกงนกั เรยี นออกมา ครไู ม่ต้องเกณฑ์ ครูกับนกั เรยี นแข่งกัน … ไม่เกย่ี วกนั เลย มีแตแ่ ข่งกันจะไป …. ไปยืนตามแนวถนน ไมไ่ ดเ้ หน็ ไม่ยอม ! ทกุ วันนี้ ทำท่าพานกั เรียนไป… อย่ามาจัดฉากสรา้ ง ภาพเลย มีแต่เกณฑ์ ….เขกหวั หาความจริงใจจากไหนได้ บา้ ง ? …. เธอคดิ วา่ จะหาจากผ้าเหลอื งๆ หรือ ? …. นี่ นดี่ ูฉัน…! ที่เหลือกม็ พี ระอรหนั ตท์ ั้งหลายทั้งปวง ! มีทีส่ ดุ ทน่ี พิ พานไปเมอ่ื เร็วๆ น้ี -- องค์พระหลวงตาฯ -- แลว้ เดย๋ี วนี้ ยน่ มาท่ีฉัน นัง่ อยู่นี่ ….และฉันบีบค้ัน ปลูกฝัง ปลุกจิตสำนึกเขา …. อย่างพระทวี่ ดั พออ่าน “นี่คอื ประเทศไทย” ครงั้ เดียว - งง ! คร้งั ทสี่ อง - นำ้ ตาไหล ! … บอก ผมน้ำตา ออกจริงๆ ครบั ... แตก่ ่อนจะถงึ มาวันนี้ - วินาทนี ้ันของเขา เรากต็ อ้ งกระตุ้นเขา หล่อหลอมเขา …. เหมือนฉันกำลงั กระตนุ้ ให้พวกเธอเห็นคา่ ของ พทุ ธ-ธรรม-สงฆ์ ! เหน็ ค่า ของ ศลี -สมาธ-ิ ปัญญา ! เหน็ ค่าของการเกิดมาเป็นคน !

๑๗๖ บอกยาก สอนยาก … ไม่ใช่เกดิ มาลอยๆ ตายแล้วสูญนะ ตายแลว้ สญู ... ประเทศไหน ? ใครบอกว่าตายแลว้ สญู ? …. ถ้าอย่างนนั้ ฉนั บวช ทำดีไดด้ ี ฉนั กโ็ มฆะเหรอ…? แสดงว่าฉันนโ่ี งก่ ว่า เธอมาก มาบวชแล้วเสยี เวล่ำเวลา ไมม่ ปี ญั ญาทำมาหากนิ แล้วม้งั ฉนั ถงึ ได้มาบวช…! ฉันอย่ตู รงน้ี … ฉันกนิ แบบราชา ! อย่แู บบราชา ! กินมอ้ื เดียวก็สบาย จะกนิ อะไร อร่อยอีกต่างหาก ! มื้อเดียว สบายท้องอกี ต่างหาก ! …. เมอ่ื กินน้อย ก็ไม่ขวนขวาย ในการต้องหามากไงเล่า…! แต่ส่ิงดีท่ีต้องหาคือ หา หนทางชำระกเิ ลส คอื กองทกุ ขท์ ีม่ นั คาใจฉนั อย…ู่ ! แล้ว เดยี๋ วน้ีฉันก็เสรจ็ แล้ว กิจอันสำคญั อันยง่ิ คือกจิ ชำระ กเิ ลส … ฉนั เสรจ็ แล้ว …. กจิ อ่ืนย่งิ กวา่ น้ไี ม่มี ! ฉันจะว่งิ ออกไปอยกู่ ับโลกเพือ่ อะไร ? มแี ต่พวกเธอ เปน็ ทาส บรวิ าร ผ้แู สวงหาบุญ…! หนองน้ำไม่เคยวิ่งงอน ง้อโค ! ตกลงเธอจะเป็นขนโคหรอื เขาโค ? … ต้องมา เลอื กชอ้ ยซ์ (Choice) กนั อกี ให้มนั แคบเข้าไปอกี … ถ้า เลือกขนโคกล็ งสู่ทีต่ ำ่ นะ … โคตวั หน่งึ มีสองเขา !

พูดจริง ของจริง ๑๗๗ เหมอื นประเทศชาติปัจจุบัน … ยน่ มาทีข่ วานทอง ! เดย๋ี วน้ี มนั เป็นขวานบ่นิ ไปบ่ินมา หกั ไปหักมาอยู่ …. พวกเรากำลังจะมาประยกุ ต์ อาศัยหลักของพระเจ้าอยู่หัว มาประยุกตก์ นั … นำหลกั คำสอนพระพทุ ธเจา้ มาเป็นฐาน หนนุ กนั เข้ามา … เพอื่ ใหข้ วานยงั เป็นขวานอยู่ และใหม้ นั มี คมเสียที ! เอามันไปใช้ให้เกดิ ประโยชน์ แก่ตัวมนั เอง ! … ขวาน ….เจ้าของขวาน คือ คนไทย ! กโ็ มโห … ถึงเขียน “นค่ี อื ประเทศไทย” ก็เมอื งไทย แทจ้ ริง เดมิ มนั อยู่ในมือทา่ น – ในหลวง ตงั้ แต่ไหนๆ มา ก็ไม่รู้ ตง้ั แต่ตน้ ตระกูลไทยมา…. ก็ทา่ นเป็นหัวหนา้ พวกเรา พาออกไปปะทะกบั ขา้ ศกึ จนจบั จองหวั เมอื งไดร้ ะดับเลก็ ๆ แล้วกข็ ยายเมือง ….. ก็โบราณเขาเป็นอยา่ งนั้นมา….! เมืองอเมรกิ าเขากส็ ู้รบกับอินเดียนแดง ขยายแคว้นออกไป จนเปน็ เทก็ ซสั - เท็กอะไร - จนเปน็ มลรัฐ เขาถึงเรียกสห -- รวมกนั ซ่งึ รัฐ -- สหรัฐ … กไ็ ปตเี ขามาเหมอื นกนั อันเดยี วกนั … หวั หน้าพวกเราคอื พระเจ้าอยูห่ ัว … สมัยกอ่ น ! พดู ภาษาง่ายๆ ตรงๆ … แตม่ ายคุ นี้ โลก ประชาธปิ ไตยมันเบ่งบานขน้ึ … ทา่ นก็ … เอาล่ะ ..

๑๗๘ บอกยาก สอนยาก อาณาธิปไตย สมบรู ณาญาสิทธริ าชย์ ก็ละไว้ ! ไม่เปน็ ไร … เราเปน็ ผ้มู ไี หวพริบปฏิภาณ เท่าทนั โลกอยู่ สงั คมน้ี เราไปมาหมดแล้ว นานาโลก นานาประเทศ … เราจะไป ตืน้ เขินทำไมเล่า เรากม็ ามอบใหก้ ับคนไทยก็ได้ … ก็แบะ ออกมา เอามาวางไว้บนโตะ๊ …. พวกเธอนำหลักเกณฑต์ รงน้ี วา่ ด้วยเมอื งไทย วา่ จะบริหารจดั การอยา่ งไร สร้างกลไก ข้ึนมา ลองออกแผนผังนโยบายต่างๆ …. ถา้ เราไมจ่ ริงบ้าง มันไมไ่ ดต้ ั๊วะ ! บ้านเมอื งกอ็ อ่ น ปวกเปยี ก ! ถ้าสมยอมอนโุ ลมผอ่ นจนเกินขอบเขต มันก็ ไม่ไหวนะ…! กเ็ พราะพวกเราผ่อนมาแลว้ … ผ่อนแล้ว ยืดไปจนเด๋ียวน้ี -- ยางมนั ยดื แชน่ ำ้ มนั ก๊าด ยืดออก ยืดออก -- อย่าใหเ้ กินขอบเขต ! บางเร่ืองมนั ยืดมากไม่ได้ บางเรอื่ งยืดนอ้ ยได้ บางเร่ืองยดื มากได้ … ก็ตอ้ งมาวินิจฉัย … น่ี หลกั ปรชั ญา ! สอนใหค้ นคิด และรจู้ กั คิด หยดุ คิด แล้วกด็ ำรใิ คร่ครวญวา่ จะเปดิ ประเดน็ อะไรกับภารกิจการ งานตรงนี้ -- อะไรกอ่ น อะไรหลัง อะไรเรง่ อะไรด่วน…? วงสนทนาไหน มีเหตมุ ผี ล … เป็นวงสนทนาที่ กอ่ ใหเ้ กดิ ความตนื่ ตาตน่ื ใจเบิกบานรา่ เริง … ไมง่ ่วงไมเ่ หงา …

พูดจริง ของจริง ๑๗๙ ฉันสามารถเทศน์ได้จนถึงสวา่ ง ! ทำมาจนข้เี กียจเทศน์ ! --ฉนั ถงึ ได้ทรดุ โทรม… เบอ้ื งหลังมาบอกว่า โอย๊ ! เราหมด แรงข้าวตม้ ! -- เพราะมันเปน็ การพูดที่มีเหตุมีผล ตามหลัก ของความเปน็ จรงิ ท่ีมนั จริง ทีเ่ ราปฏเิ สธไมไ่ ด้ …. มนั ก็เลย …. โอ๊ว ! ต่ืนตาต่นื ใจกบั ความจรงิ ! ทำไมเราเถยี งอะไรไมไ่ ด้ ? … ย่ิงพูดไป … ยิง่ เห็น ยิ่งเหน็ …. ผฟู้ ังก็โดยนัยเดยี วกนั ย่ิงฟงั ตามไป ถา้ ใสใ่ จจดจอ่ เง่ยี หลู ง ด้วยความเชือ่ ถือในพทุ ธ-ธรรม-และสงฆ์ ครูบา อาจารย์ … มนั กต็ ่ืนตาตืน่ ใจไป โดยแบบเดยี วกัน นยั เดียวกัน … แต่ถ้าวงสนทนาไหนประโลมโลกแลว้ ละ่ ฉันวา่ เป็นวงสนทนาท่ีน่าเบื่อหนา่ ยและโมฆะท่สี ดุ ! …ไมว่ า่ จะการละเลน่ อะไร ถา้ เป็นการละเลน่ บน เส้นทางของทางจงกรม บนเส้นทางของสมาธิ เปน็ การละเลน่ ทีถ่ กู ต้อง…! ไมเ่ รยี กวา่ การละเลน่ เป็นการ กระทำ … เล่นก็คือเลน่ จริงก็คอื จรงิ เพลิดเพลินก็คือ เพลิดเพลนิ …. แต่สดช่ืนน้นั ตา่ งหากกับเพลิดเพลนิ เบิกบานกต็ ่างหากกับเพลิดเพลนิ เพลดิ เพลนิ กเ็ พลิดเพลิน เบิกบานต่างหาก สดชน่ื กต็ า่ งหาก … คนละเรอื่ ง ! ภาษาไทยเขาไม่สนเธอ …

๑๘๐ บอกยาก สอนยาก แตธ่ รรมดาโลกนะ กไ็ ม่ว่า …. ขบั ร้องเสยี งประสาน กเ็ ป็นปกติ ! แตท่ ่จี ริงผดิ ปกติทางธรรม พระพทุ ธเจา้ ถึง บัญญตั วิ ่าด้วยศลี -สมาธ-ิ ปญั ญา … เอามาขยายไป มรรคมี องค์ ๘ ในศลี ๘ ขอ้ ท่ี ๗ -- นจั จะคตี ะวาทิตะวิสูกะทัสสนา … เวรมณี -- ละเวน้ หมด เสียงดดี สตี เี ปา่ จากเสยี งดนตรี เคร่อื งประโคมดดี สี เหข่ ับกล่อม รอ้ งเสยี งประสานทอดเสยี ง …อะระหังสัมมา สมั พทุ โธ ภะคะวา... (สวดทอดเสยี งยาวๆ) …. ผดิ วนิ ัยหมด ! กำลังทำผิดวินยั เตม็ บ้านเต็มเมอื ง …. พวกผ้าเหลือง … ไมเ่ รยี กผา้ กาสายะ ! ไม่เรียกธงชัย พระอรหันต์ ! ... ของฉนั น่ี … ผา้ กาสายะ หรอื ธงชยั พระอรหันต์ ! เพราะมขี อ้ ปฏิบัติเพ่ือใหส้ ำเรจ็ ประโยชน์ จากสญั ลกั ษณ์เครอ่ื งหมายแทนค่าของผ้าผนื นี…้ … ทอดเสียงเมื่อไหร่ อาบัติทนั ที … ก็ถงึ หยุด ! ไมพ่ ดู อะไร ! ละไว้… ผดิ มากอ่ นถูก ! โง่มากอ่ นฉลาด ! อภัยกนั ไดห้ มด …. เราก็เป็นผโู้ ง่ผ้หู ลงมาก่อน ในวัฏฏะการ ทอ่ งเท่ียว … เราถงึ มวี ันนี้ ! … ถ้างั้นวนั นี้ พวกเธอไมเ่ จอเรา เพราะเราถึงทีส่ ดุ ทกุ ข์ไปนานแล้ว ! …. เราจะละไว้... ผูโ้ ง่ ผู้หลงเหล่านน้ั ผู้ผิดย่อมถูกได้ … แต่ตอ้ งมีผแู้ นะนำ

พูดจริง ของจริง ๑๘๑ โอกาสอันควร วันเวลาอนั เหมาะเจาะ … เธอยอ่ มรู้ ย่อมเหน็ ย่อมเขา้ ใจได…้ ! กถ็ ึงปลดเร่อื งพวกนีอ้ อก …. แลว้ กอ็ ภยั หมด ! แล้วกม็ าตง้ั หลกั ใหมว่ า่ …. เออ ! เราปรับเปล่ียนทิศทาง เมอื งไทยหน่อยนะ …. เราหนั กลับมาสู่จดุ น้ี แลว้ ก็จะได้ คอ่ ยๆ คนื กลบั มา … ชา้ หรือเรว็ …. กถ็ ึงมาย้อมเยาวชน …. ก็เหน็ วา่ สมควร…! แตเ่ ยาวชนกลมุ่ นี้ กต็ อ้ งมอี ดุ มการณ์ข้นึ มาวา่ …. เงินทกุ บาททุกสลึงเป็นของพระเจา้ อยู่หัว ! พระเจ้าอยู่หวั ไม่ไดข้ อเงินพวกเรานะ ! …. ไม่ได้มาจากการเกบ็ ภาษี เหมอื นภาครฐั ….. ท่เี อามาบรหิ ารจดั การ ฉอ้ ราษฎร์ บังหลวง อะไรก็แลว้ แต่เขาจะกินกันไป ! … ทำดีไดด้ ี - ทำชว่ั ไดช้ ว่ั ! แต่กับพระเจา้ อย่หู ัวน่ี ! เราเป็นคนทีอ่ ย่อู าศัยบน แผ่นดนิ ของพระเจา้ แผ่นดนิ นะ ! ประเทศของพระองค์ ทา่ น... พระองคเ์ ปน็ พ่อของพวกเรา ! …. ดแู ล … อ้าว ! ให้ลกู หลานเอาไป แล้วเอาแผ่นดินมาซอยหารกนั ลกู …. แตก่ ่อนแผน่ ดนิ มันไม่แพงใชไ่ หม …. ก็ไมม่ ใี ครว่าอะไร !

๑๘๒ บอกยาก สอนยาก ส่วนอะไรท่เี ปน็ ของพระเจ้าอยู่หัวก็ …. พวกเรากย็ นิ ดีถวาย ท่าน ! ชีวติ เรายังถวายได้ …. สมัยก่อน กบั พระเจา้ อยู่หวั ! ...ตงุ้ ตงั คไ์ ดม้ า ก็ด้วยหลักของเศรษฐกิจ-เศรษฐศาสตร์ กอ่ ให้เกดิ ผลประโยชน์ ! ถา้ ในหลวง ท่านไม่มีตังค์แล้ว …. ทา่ นจะอย่ไู ดอ้ ยา่ งไร ? เหมือนพระศาสนา ….. วดั ไม่มีตังค์ จะอยไู่ ดอ้ ย่างไร ? เอ้า ! พดู ภาษางา่ ยๆ .. ไมม่ ีสนิ ทรพั ย์ อยไู่ ด้ยังไง ? …. พวกเธอก็เหมือนกนั แตล่ ะคน แต่ละครอบครัว วงศต์ ระกลู -- ไม่มสี ินทรัพย์ ไมม่ ที ไ่ี ปท่มี า ไมม่ รี ายรบั รายจา่ ย จะอย่ไู ดอ้ ยา่ งไร ? แสดงวา่ เราไม่อยากใหใ้ นหลวง ทา่ นมี ปรากฏ… ไม่อยากใหส้ ถาบนั ท่านตั้งอย่หู รือ…? มันไมใ่ ช่ ฐานะ มนั เปน็ เรื่องไปคนละโคง้ …. เปน็ เรอ่ื งของการพูดกนั แปดสิบหา้ ปกี ็ไม่จบ รอ้ ยปพี นั ปกี ไ็ ม่จบ มันเปน็ ส่ิงท่ีต้องมี….! และบทผอ่ นปรนก็มีอีกเป็นอเนกปรยิ าย ทถ่ี กู ผอ่ นปรน เยอะแยะ…. เปน็ เรอ่ื งปกติ กถ็ า้ พอ่ เราอุดมสมบูรณร์ ่ำรวย ทา่ นกเ็ ปน็ พ่อของ พวกเราอยู่ในประเทศไทยเรา ! มนั จะไปไหน...? แลว้ เงนิ ในหลวง ท่สี ญู เสียไปกบั สังคมบานเบอะ…. ยังไม่อยาก ไล่หา … ไมร่ ู้กี่แกง๊ … ถลุงไปไม่รเู้ ท่าไร …. แล้วแกง๊ สงั คม

พูดจริง ของจริง ๑๘๓ ส่วนตา่ งอีกเยอะ เพ่ือให้สงั คมอยดู่ ีมีสุข สูญเสยี ไปกบั โครงการ กองทนุ ….. พูดง่ายๆ วา่ เกอื บจะไมม่ ีควักจา่ ย แลว้ …. เราไม่เอาใจเขาใส่ใจเรา จะเอาแตก่ ิเลสเรา หนุนหลงั เราวา่ ใหเ้ ป็นด่ังเราปรารถนา … ก็มาเจอมดี อโี ต้ ! มนั ไม่มีคนเก่งจรงิ ๆ จะเอาขวานผ่าซากฟันหวั มัน แลว้ กม็ ดุ ขต้ี มตายซะเถอะ ! ถ้าพดู ภาษาอยา่ งงน้ั ... ก็ไม่มีใครกลา้ พูด …. มีแตส่ มยอม ผ่อนปรน อนุโลม …. ผ่อนไปจน... ด้วยกลวั วา่ จะทะเลาะ ดว้ ยกลัววา่ จะงดั งา้ ง ! เอาล่ะ… อะไรผ่อนไดก้ ผ็ ่อน … ก็ โอเค ! ความเคารพยำเกรง ความเกรงใจ เปน็ คุณสมบัตติ ้นๆ เลยของผดู้ ี …. ลึกกวา่ น้ัน ก็คือ ความดีอันยิ่ง ! มันถงึ มีปริยาย กริ ิยาออกมาใน ลักษณะผอ่ นปรน อนุโลมดว้ ยคำไพเราะ ดว้ ยกริ ยิ า ทไ่ี พเราะ ท่ีงดงาม ที่ถกู ตาถกู ใจ คำพดู ของคนเมอื งทถ่ี ูกตา ถูกใจถกู หู แลว้ กม็ ีเหตมุ ผี ล... มีการผอ่ นปรนซะจน …. ลองมาเจอมอื อาชีพอย่างฉันซิ ! ก็ผอ่ นได้อยู่ …. เฮ้ย ! …. ก็ผอ่ นได้ระดับหน่ีง …. นยั ว่าดว้ ยเรอื่ งน้ี เร่อื งโนน้ ประเด็นโน้นผ่อนยาวได้ ! … เร่อื งน้ีล่ะ เรอื่ งนผ้ี ่อนไม่ได้ ! …. มนั กม็ หี ลายนัยยะ ดลู กั ษณะของเรอ่ื งกอ่ น

๑๘๔ บอกยาก สอนยาก คือเอาเปน็ ว่า คนไทยเราเดย๋ี วน้ี … คนไมห่ ยดุ คิด แล้วไม่ทำความเข้าใจ ใหเ้ กดิ ความอะลุ้มอล่วย และเห็นใจ โดยรวมวา่ ชาติไทยเราเด๋ยี วนี้ มันไปขนาดไหนอยา่ งไร … ไมว่ า่ เดก็ เล็กขนาดน้ี ก็รู้จกั คิดแลว้ ! ไม่ตอ้ งมาเกีย่ วกับวา่ ผู้หลกั ผใู้ หญอ่ ายุใกล้แกใ่ กล้ตายอยา่ งฉนั หรอื พวกเราๆ …. แล้วยน่ ไปที่ข้าราชการบ้านเมอื งนี้ … ไมว่ า่ ฝา่ ยไหน -- ทุกกระทรวง ทบวง กรม -- ถ้าไม่หยดุ คดิ เร่อื งพวกนี้ แล้ว ทำตัวใหเ้ ปน็ ตัวหลกั ให้สงั คมประชาชนคนอ่นื เขาเหน็ เป็นตวั อยา่ งแล้ว … ตกลงเมืองไทยจะไปพง่ึ ใครตอนนี้ ...! ในเมอื่ ในหลวง ทา่ นก็แบะวางไวบ้ นโต๊ะ ใหพ้ วกเราเอา มาบรหิ ารจัดการ …. บอกวา่ … โอ๊ย ! นมี่ นั นโยบาย … พูดไปเถอะ … ระเบยี บการปกครอง โดยลักษณะระเบียบบรหิ ารจัดการ กระทรวง ทบวง กรม กอง มนั มกี ฎหมายบงั คบั สนับบังคบั อยู่ - ใครก้าวลว่ งเกนิ ขอบเขตในทางท่ไี ม่ชอบธรรม …. เรา ไมย่ อม ! …. จะยอมได้ กใ็ นส่ิงทค่ี วรยอม ! เหมอื นอยา่ ง …. เขาจะฝากเด็กของเขา จบเทคโน หรือ ปวช. หรือ ป. อะไร … ก็คงจะประมาณนน้ั แหละนะ !

พูดจริง ของจริง ๑๘๕ จะใหม้ าเป็นครูสอนบรรจุเขา้ ตรงนี้ … แลว้ กพ็ อดี มีครูตกงาน อยพู่ อดี … เด็กในหมู่บา้ นเรา-ชมุ ชนเรา จบครวู า่ ดว้ ย วชิ าครูตรงๆ ทดลองงานอยู่ สอนทดลองโรงเรยี นนนั้ โรงเรยี นนอี้ ยู่ กำลงั สอนอยู่ แตเ่ ปน็ ครลู ูกจา้ ง …. พอมี ประเดน็ ตรงน้ีปบ๊ั ! ….เขาก็รบี ประกาศวา่ มนี กั การเมือง คนหนง่ึ ฝากเดก็ มา ว่าชว่ ยบรรจคุ นนเ้ี ข้าไปที ! ถงึ หเู รา… เราบอกว่าลองบรรจสุ ิ ! เราจะด่าให้มนั ตายคาคำดา่ ! และเราจะไมใ่ ห้เด็กนัน้ อยไู่ ด้เลย ! จะเดนิ ไปเช็คบลิ มันหน้าโรงเรยี นว่า เธอทำไม่ถูกตอ้ งในถ่ินของฉัน … ตรงท่ีฉันอยู่ …. ฉันไมย่ อม ! มาเจอกัน ! ถ้าฉนั เคลียร์ กบั พวกเธอไมไ่ ด้ ฉนั จะไปหา่ งจากพวกเธอ … ไม่เหน็ ตูด เหน็ กน้ ฉนั ชัว่ ชวี ิต…! แล้วฉนั ด่ามีพลงั ! …. แตต่ อ้ งเอาความ จริงด่าเขานะ ว่ามันไมถ่ กู ต้อง ! กถ็ งึ บอก… เดย๋ี วนเี้ รากำลงั เอาสถานศกึ ษา … อุปมา เหมอื นเอาคนข้ึนมาจากตม กำลงั ล้างหนา้ … เราก็ยงั ไม่ได้ สมยอมเลย แตม่ นั กเ็ ออ… ภาษาง่ายๆ กำขด้ี กี วา่ กำตด-- กำขี้มันมีคุณค่ากวา่ อย่างนอ้ ยเปื้อนมอื แล้วมนั เกดิ ประโยชน์ตอ่ โคนตน้ ไม้ เป็นปุย๋ ! …. ไอต้ ดมันมแี ต่อากาศ

๑๘๖ บอกยาก สอนยาก ว่างเปล่า ลมๆ ไม่มีคา่ ! -- ก็เลยอตุ สาหะกำขี้ ! อตุ สา่ ห์ เอาคนขึน้ มาจากตม แล้วมาลา้ ง ทำความสะอาด ตดั เลบ็ แตง่ ตัวให้มันพอเปน็ …. ดูเปน็ คน เข้าท่าเข้าทาง …. นี่ สถานศกึ ษาพอเพียง ทีก่ ำลงั เกดิ อยู่เดี๋ยวนี้ ! ทกุ คนในนี้ กไ็ ม่โง่เทา่ ไร ยกเวน้ ดันทรุ งั เข้าข้างกิเลส ตวั เองกบั พรรคพวก หนุนหลังเพ่อื จะเอาชนะคะคาน …. ถ้ามันเป็นจริงทตี่ ้องเป็นจรงิ จะตอ้ งไปโอนออ่ นผ่อนปรน ประโลมโลกกิเลสทำไม ? …. มาเจอเรา เราจะไมล่ บู หน้า ปะจมกู ! ไมล่ บู หนา้ แตฟ่ าดเอาหน้าให้แตก ! …. เราจะ ไม่ฟาดเฉพาะว่า เป็นความจรงิ ประจกั ษห์ นา้ ประจกั ษ์ตา ประจักษ์หนา้ เรา …. เราก็ยอมกม้ หน้ามุดดินเหมอื นกนั ยอมรบั …! ถา้ เราคลาดเคลอ่ื นต่อความจรงิ เราจะเป็นบาป เปน็ โทษ คาใจเราเอง และเป็นบาปจริงๆ ดว้ ย … บาปมีจริง เรยี กวา่ บาปได้ …. ถ้าเราทำคลาดเคลือ่ น ตอ่ ความเป็นจรงิ เปน็ โทษเป็นบาป จะบาปมาก-บาปนอ้ ย เกดิ กบั เราแนน่ อน บาทสดุ ท้ายกค็ ือ คาใจเราอยู่ เพราะไมเ่ ปน็ ความจริง

พูดจริง ของจริง ๑๘๗ บาทน้นั … ยังไม่ได้อยา่ งใจเลย ! เอาคนขนึ้ มา จากตม มาตัดเลบ็ มอื เล็บเทา้ …. เหมือนคัดเลือกทหารเกณฑ์ ใหม่ๆ เขาเพงิ่ ไปตัดผมมาใหมๆ่ นุ่งกางเกงขาส้ัน มาจาก ตาสีตาสา จากชาวไร่ชาวนา …. พอเกณฑ์ไปแล้วก็ …. อยู่ ไม่อยู่ ไปบอก …. ท้ังหมดแถวตรง ! ซ้ายหัน ! …. เขาจะ ร้ไู หม ? … เขาไมร่ ู้ ! ก็ตอ้ งมาสอนว่า …. นีค่ ือมือซา้ ย ! นี่ มอื ขวา ! ลักษณะแถวตรง ! แถวอยา่ งนี้ ! วางมืออย่างนี้ ! …. สอนอารมั ภบทเบ้ืองตน้ ไมง่ ั้น เตรยี มอนบุ าลเขาเตรยี มทำไม ? กเ็ ตรียม เพอ่ื เป็นอนบุ าล ! และทำไมตอ้ งมีอนบุ าล ? ทำไมไม่เปน็ ป.๑ เลย ? เพราะเขาต้องการให้สเตปมนั กล่ันกรองไปใน รายละเอียด … เพอื่ ไม่ใหข้ ้ามข้ันตอนของเยาวชนของเด็ก เหล่านน้ั เกินควรแก่อายุของเดก็ เหล่านั้น …. โอว๊ ! ไม่เขา้ ใจ …. แลว้ เมืองไทยจะไปทางไหน ? หนั ไปไหน … หนั มาหาพวกเธอ พวกเธอกข็ าด …! เหมือน จะถูก … แตม่ ันขาด…! ฉนั ถึงบอกวดั ฉนั ปิดประตูอยู่ … ถึงบอกปดิ ประตูอย…ู่ !

๑๘๘ บอกยาก สอนยาก เธอรู้ไหมว่า ฉนั ทำความดเี บ้อื งต้น … ความดีในวัด เราพอสมควรในใจตัวเองเตม็ พิกัด สงั คมถึงไดต้ อบรบั เรา ! ... ลกั ษณะการให้ความชว่ ยเหลือ เราเปลอ้ื งออกจากจติ …! เราทำหลากหลายรูปแบบ …. โรงเรียน ชมุ ชน …. เรา อนุเคราะหเ์ ทา่ ทีเ่ ราจะทำได้ อยา่ กระนัน้ เลย … ขยับออกไปหนา้ วัด … หน้าวัด เรยี วหนามมนั เกะกะระรานหตู าเราอยู่ เปน็ ภยนั ตรายต่อ การสัญจรไปมาบนถนน … ยงั ไม่พอ …. เดก็ เยาวชนหญงิ ชายยอ่ มเปน็ อันตราย … กา้ วลว่ งไป … หมดไปหลายแสน ! เงนิ สานศุ ษิ ยใ์ หม้ า บอกเอาไปถลุงตรงนี้ ใหส้ ังคมเขาเหน็ เปน็ ตัวอยา่ ง ! แล้วก็ยังความเสมอต้นเสมอปลายใหเ้ กดิ ขน้ึ ณ ถนนหนา้ วัด เกือบกโิ ลหนึ่ง …. ทำมา ๑๓ ปี ! น่ีปีที่ ๑๔ ! จากน้ี ต้ังแตพ่ ระยนื ถงึ อำเภอมญั จา ตลอดจนยาวไป ไปจนวิทยาลัยเกษตรกรรม … นิดหนึ่ง นิดเดยี ว ที่พอชะหู ชะตา … เอาเปน็ ว่า จากนถี้ ึงอำเภอบ้านไผ่ ไตเต้ลิ ตัวอยา่ ง ตัวนี้… ไมเ่ หน็ มีใครเอาอยา่ ง หรือทำตามอยา่ ง …! ตัดหญ้า ดูแลความสะอาดเสมอต้นเสมอปลาย

พูดจริง ของจริง ๑๘๙ แตม่ นั กลับทง้ิ ถงุ พลาสตกิ เฉย .. ไมม่ วี ินัยในการใช้ ชวี ติ อยู่ร่วมกันของคนในสงั คม มอี ยู่ทุกวัน …. กเ็ ลยตอ้ ง กำกบั ลงไปว่า แต่ละคน ใครก็ได้ ภายใน ๑ หรือ ๒ คนนี้ เทยี วดู เช้า-กลางวนั -และเยน็ ในวนั หนึ่งอยา่ งน้อย ๒ คน ถ้ากลางวนั ใครมีปัญหามาก ก็ไปดเู ชา้ และเยน็ ประจักษ์หู ประจักษ์ตา …. ไม่อยา่ งนนั้ สังคมเขาจะขำกลิ้งวา่ เราทำ ประเดี๋ยวประดา๋ ว …. ทำมาน่ี ปที ี่ ๑๔ … ไมเ่ ห็นมีสังคม ลอกเลียนแบบตาม แล้วแถวนี้ มแี ตป่ รญิ ญาโทเต็มเลย … ซี ๘ แอดแปด … ปรญิ ญาโท ปะโธป่ ะถัง กะละมงั แตก … กะละมังแตกใส่ อะไรก็ไมไ่ ด้ … ต่อไป อย่าเรียกคุณครู ตอ้ งเรียกว่า .. เอา คำวา่ คณาจารย์ เลยจะดีไหม ? แล้ว ผอ. ธรรมดา ตอ่ ไป ใหแ้ ถม ญ. ไปดว้ ย ผอ.ใหญ่ … มี ผอ.เล็ก โรงเรียนครู ระดบั นเ้ี ปน็ ผอ. ธรรมดา โรงเรียนใหญ่หนอ่ ยระดับเกรด เอ ผอ.ใหญ่ … เลียนแบบกรมตำรวจเลย สารวัตรใหญ่ สารวตั รเล็ก …. ค่าของคน มนั พร้อมจะหลงสมมุติ ! ถึงมายนื จังกา้ บอก เฮ้ย เฮย้ เฮ้ย เฮย้ เฮ้ย ….! กเ็ มตตาหรอกนะ จรงิ ๆ นะ่ …. เราโคจรมาเจอกนั แล้ว...

๑๙๐ บอกยาก สอนยาก เหน็ ฉนั อยูต่ รงไหน ตอ้ งทะยานเข้าไปตะครบุ หลกั ธรรม คำสอน …. ด้วยเง่ียหลู ง กอบโกยไป ให้ไดไ้ ปหลายประโยค …เราก็เตม็ หัวใจแลว้ ละ…! อนั นก้ี ็ .. กวา่ จะยรุ ยาตร พฤติกรรมของยุรยาตรกป็ ระมาท ! สโลวโ์ มชัน (slowmotion) ก ็ซูเปอรป์ ระมาทเขา้ ไปอกี ….! แล้วเธอจะมาถามเกีย่ วกบั เมืองไทยทำไม…? กพ็ วก เราต้องเปน็ คนปัน้ กนั เอง ทำกนั เอง บรหิ ารจัดการกนั เอง ตามระดับชั้นของเรา…. อย่างฉนั … ฉนั บริหาร ก๊อบ กอ๊ บ อย่ใู นรว้ั สีเ่ หลย่ี ม … ปา่ นนนั้ พอฉนั ทุ่มเทแรงกายแรงใจ ดว้ ยอุดมการณ์ ดว้ ยความจริง … เหน่อื ยเกอื บตาย ในวงแคบๆ ๒๐๐ ไร่ ประมาณน้ี ขแ้ี ตกขีแ้ ตน แทบกินไม่ได้ นอนไมห่ ลบั เพราะ ไม่ไดด้ ่ังใจปรารถนาว่า ความเนยี้ บ ความจรงิ ความอะไร … ทำไมไมป่ รากฏกบั วดั ของเราจะจะตา เด๋ยี วนีว้ า้ ?! เราจะมาสรา้ งวัดไวร้ อกเิ ลสตวั เอง หรือกิเลสใครกนั แนว่ ะ…! มนั ยงั ไม่เปน็ ท่ีน่าชื่นชมสรรเสริญอะไรต่อสังคม มนั กลายเป็นท่ตี ำหนทิ ้วงติง … ไม่อายพระพุทธเจ้าหรอื พวกเรา…? คิด … นอนคิดก่ายหนา้ ผาก ทุกวนั ทุกคนื

พูดจริง ของจริง ๑๙๑ พน้ ทุกขก์ ็เหมอื นกบั พน้ แลว้ พน้ ไป … แต่ โอ๊ย ! คาหน้าผากอยู่เต็มว่า ทำอย่างไรถึงจะใหว้ ดั น้ี มีเอกภาพ มีความมน่ั คง มีความจริงย่ิงกว่าน้ี ทเี่ ปน็ จรงิ และเปน็ จริง ของจริง ของจริง และของจรงิ ในทกุ คนทมี่ าแตะตอ้ งกับ เรา ! …. ผลสดุ ทา้ ย มนั ไม่เป็นไปดังปรารถนา นอนตีนกา่ ย หนา้ ผาก … ใครบอกพระอรหนั ตพ์ น้ ทุกข์ …. เหน็ ทุกข์ เต็มๆ โตง้ ๆ เห็นทุกวนิ าที เหน็ มากกวา่ คนในโลก … แต่ ทกุ ข์สักแต่ว่าทกุ ข์ รู้สกั แต่วา่ รู้ จติ มนั เลยมีอิริยาบถ กริ ยิ าทีล่ อยเท้งเตง้ อยู่เปน็ อสิ ระ … ถึงได้บอกว่าธรรมน้ี เป็นความอิสระโดยจริงนะ ! ประจักษห์ ัวใจ … โอ๊ย ! เหน็ อยู่ ขณะเกดิ ดบั ของมนั ถีย่ ิบ … เรากค็ ดิ ต้งั หลักอยู่ …. เชื่อแน่ว่า ผใู้ หญน่ ่าจะนอน ที่วัด … บาทสุดท้ายมารู้ขา่ วบอก ไมม่ ใี ครนอนหรอก เพราะ ค้นุ เคยกบั ความสะดวกสบาย … อาหารการกนิ เคร่ืองท่ีอยู่ อาศัย ในวัดป่า ในสายพ่อแมค่ รอู าจารย์อนั มธี รรม เปน็ ความ …. โอย๊ ! นม่ิ นวลงดงาม ดว้ ยเทวดา อินทร์ และพรหม เพยี บพรอ้ ม

๑๙๒ บอกยาก สอนยาก ขา้ วคำหนง่ึ ปน่ แจ่ว กอ็ รอ่ ย … ท่นี อน แมไ้ มม่ หี มอน นอนตะแคง เอาผ้าหมนุ ๆๆๆ เป็นวงกลมนอนหนนุ ฉนั นอนมาแลว้ … ตระกลู ฉันกเ็ ป็นคหบดเี หมอื นกัน ก็ทำไม นอนหลบั ฝนั ดีจงั - ถ้าจะฝัน …. ถา้ ไม่ฝนั กห็ ลับไปเลย ตนื่ กเ็ ป็นสุข ! โอว๊ ! น่มี ันเขตการพระพทุ ธเจา้ ….! ทำไมมัน มหศั จรรย์ไปทุกสงิ่ …! โอกาสทเ่ี ราจะเจอ มันแสนยากย่งิ ชาติน้เี ราถึงเปล่งปลั่ง ถึงอ่ิมเอบิ มาตลอด ไม่เกรงใครเลย ทนี ี้ … กลบั ชน่ื ชมในพทุ ธ-ธรรม-สงฆ์ ตื่นตาตน่ื ใจ จนเท่า ทุกวนั น้ี …. ใกล้จะโทรมตายหา่ แล้ว ก็ยังไมเ่ หน็ โทรม … กาย โทรมก็ไมง่ ึด จิตไม่โทรมด้วย….! อยู่ใกล้พระพุทธเจา้ เม่ือไหร่ ย่งิ ชอบ…! อยนู่ ่ังตดิ ได้ ยิ่งชอบ…! แตก่ อ่ นสว่ นมากวเิ วกไป ชอบนอนขา้ งหนา้ … ศาลาเราไม่นอน กฏุ เิ ราไม่สนใจ … ถ้าไม่มถี ำ้ มีคหู า ก็ชอบ ไปนอนหน้าพระพักตรพ์ ระองค์ …. กราบขออโหสกิ รรม ลูก ขอลว่ งละเมิด ขอโอกาส ขอพระโอกาสนอนหน้าพระพักตร์ ดว้ ยเถิด ถา้ ลูกไมไ่ ด้นอนตรงน้ี ลูกนอนไมห่ ลบั .. ไมใ่ ช่

พูดจริง ของจริง ๑๙๓ นอนไม่หลบั … ลูกไม่เตม็ ใจ ไม่ได้อยา่ งใจลกู ลูกเปน็ ทาส ลูกขออยู่ใกลฐ้ านของเบ้ืองพระยคุ ลบาท ไมใ่ กล้ฝา่ พระบาท หรอกพระพุทธเจ้าข้า….! ไปนอนประจำนะ ! จนบางครั้งเทวดาก็มาสะกิด … เฮย้ ! มนั ระคายเคอื งมากเกินไป ไปตรงนนู้ ก็ได้ ไม่ต้อง ปานน้นั หรอก…! ตัวลูกเองนะ่ มันไมส่ ะดวก เดีย๋ วกว็ ่งิ ไปเบา เดย๋ี วไปหนกั มันมีปัญหาอยู่ … ไปทางน้นู เทวดา บอก…! เราก็เลยเรม่ิ เข้าใจว่า พระพุทธเจ้าไมว่ ่า…! แต่ ส่งิ ศกั ดิส์ ทิ ธิ์ มเี ดชานภุ าพมาก ท่เี ฝา้ พระพทุ ธเจา้ เขาไมค่ ่อย ตอบรบั เรา … บอก กไ็ ม่ว่าอะไรหรอก แตเ่ ขาว่า ไปทาง นูน้ ซะ..ไป..! อันไหนควรเป็นทอ่ี ย่ขู องเรา ตรงไหนควร เปน็ ทป่ี ระทบั ของพระพทุ ธเจา้ กใ็ หม้ นั รู้…! เรากเ็ ขา้ ใจ ดว้ ยความสโิ รราบดว้ ยเศียรเกล้าในพระพทุ ธเจา้ ศรทั ธาวิมุตติ--ดว้ ยศรทั ธาตั้งอยู่พน้ ทกุ ขไ์ ปเลยกม็ ี – เหมอื นกบั พระวักกลิ ! ศรทั ธาในพระพทุ ธเจ้า รัก พระพทุ ธเจา้ ล้นหวั อกปริ่มออกมาสู่น้ำตาไหลพราก … เสร็จกิจไปเลย…! พระพุทธเจา้ ตรัส เธอเป็นผูเ้ ลศิ เลศิ เพราะรักใคร่เรา บอก เลศิ ดว้ ยศรัทธาเราอยา่ งยิง่ !

๑๙๔ บอกยาก สอนยาก ศรทั ธาวมิ ตุ ติจงึ เกิดขึ้นในพทุ ธศาสนา วิมุตติ แปลว่า หลุดพ้น จากวัฏฏะ จากกองทกุ ข์ น่.ี .หลดุ ไปเฉยๆ ดว้ ยศรทั ธา ! ฉนั บอก อย่าถามฉนั วา่ หลวงพอ่ มาด้วยศรัทธา วมิ ตุ ติ ใชไ่ หม ? ใช่…! หลวงพอ่ อภุ โตภาควิมตุ ติ – วิมุตติดว้ ย สองฝ่าย ทง้ั ปญั ญา ทั้งสมาธิ -- ใชไ่ หม ? ใช่…! หลวงพอ่ ปญั ญาวิมุตติ ใช่ไหม ? ใช…่ ! หลวงพอ่ เจโตวิมตุ ติ ใชไ่ หม ? ใช…่ ! ตอบเตม็ ปากตวั นี้ มนั มากลมกลนื กนั ทง้ั แท่งหมดเลย … โอ๊ว ! มหศั จรรย์ ……