บอกยาก สอนยอก

มาเริ่มดูเวทนา ๔๕ เพราะฉะน้นั สำคญั แตส่ ำคัญเฉพาะบุคคลทจ่ี ติ มนั ปรงุ มนั เต้น มันสา่ ยเกินขอบเขต จนเหนีย่ วไม่กลบั ร้งั ไม่อยู่ … แต่เมอ่ื จะใช้ ถงึ ถามว่า ก็ทำไมไมใ่ ช้ พทุ โธ ?! ในเม่อื พุทโธ พทุ ธะ นี่ พุทธะคอื พระพุทธเจ้า ! พทุ โธกเ็ ปน็ คำประสระโอ เขา้ ไปเฉยๆ อนั เดียวกัน ! ทำไมไม่อัญเชญิ ? ทำไมไม่เรยี กหา พระผมู้ ีพระภาคเจา้ ? เพราะธรรมเหล่าน้ี ท่ีเรากำลังปฏบิ ตั นิ ่ี เปน็ ของพระพทุ ธเจ้าผูค้ ้นพบ ไม่ใชพ่ ระ..องคใ์ ดองค์หนึ่ง... มพี ระพุทธเจา้ เทา่ นั้นผู้ค้นพบ ธรรมอันเป็นความจริง ที่มอี ยใู่ นสภาวะแห่งความเปน็ จริง ในปรมัตถ์น้ัน ละไวต้ อนน้ี คิดว่าคงพอเข้าใจ ...ฟังสืบตอ่ เดย๋ี วนี้ อยู่ในท่าอิริยาบถสมาธิบัลลังก์-ขวาทบั ซ้าย ทงั้ เท้า-ทัง้ มอื เรียบร้อยแล้ว ไมเ่ กร็งตวั เรยี บร้อยแลว้ กายตั้งตรง เรยี บร้อยแล้ว เกบ็ ปลายคางเรยี บร้อยแล้ว บรกิ รรม พุทเข้า- โธออก แล้ว ! ถา้ ใครชอบ และจะเอาคำบริกรรมเหยือ่ ลอ่ - เหยอ่ื ลอ่ จิต -- บอกไอ้คำบรกิ รรมนี่ -- สตกิ ำกับรกั ษาใจแลว้ !.. ใจเดีย๋ วน้ี ตั้งไวห้ วา่ งกลางหนา้ อก คือ ลน้ิ ปี่แลว้ ! ลกู หลาน ทำแลว้ เด๋ียวนี้ … ลมหายใจเขา้ สมั ผสั แตะต้อง และล่วงผ่านไป … เธอไมต่ ามลมแลว้ .. เดีย๋ วนี้ ไม่ตามแลว้ .. ลมหายใจออก

๔๖ บอกยาก สอนยาก เธอก็ไม่ตามลม แตร่ ับทราบ รับรใู้ นจติ ในสติปญั ญากบั จติ ทำงาน กลมกลนื กนั วา่ มนั สมั ผัสแตะตอ้ ง ทัง้ เข้าและออก … ณ จุดๆ เดยี ว คอื หวา่ งกลางลิ้นป่หี น้าอก เมือ่ ทำไดอ้ ย่างนแ้ี ลว้ หลวงพ่อ-หลวงปู่ จะขยาย อธบิ ายไปย่ิงๆ ก่อน แล้วค่อยกลบั มาตรงน้ีใหม่ หากพวกเรา ยังสงสยั อยู่ … เพราะฉะนน้ั ไมต่ ้องกลวั วา่ จะไมเ่ ขา้ ใจ เด๋ียวจะทวนให้ เพ่อื ใหก้ รรมฐานน่ี สำเรจ็ ประโยชน์ ภายใน ระยะเวลากระชับของพวกเธอ ... แต่ความตายไมร่ อพวกเธอนะ ! ... เพราะฉะนน้ั จะทำกรรมฐานให้ทนั กบั ความที่เราจะตอ้ ง ตาย ! จะตอ้ งเสียหายไปซ่ึงบุญกศุ ล ! เราจะกอบโกย …… สบื ตอ่ จากเมื่อก้ีแล้วนะ... จบไปแลว้ นะ เรือ่ งฐาน ทต่ี งั้ จดุ ๆ เดยี ว ที่หวา่ งกลางหน้าอก ลิ้นปี่ ลมหายใจเขา้ ออก สมั ผสั แตะตอ้ ง รบั รู้หมดแล้วนะ ! แตย่ ังไม่ทวนกลบั เด๋ยี วมนั จะงง … จะขยายความย่ิงๆ ข้นึ ไปก่อน … เมื่อเขา้ ท่เี ข้าทาง อย่างท่วี า่ หมดแลว้ …. ต่อไป ใหร้ บั ทราบตอ่ ตามขน้ั ตอน... หวั ยนั เทา้ เพอ่ื ใหก้ รรมฐานสำเร็จประโยชนภ์ ายในไม่กีร่ าตรี…มากหรอื นอ้ ย … จติ จะได้สงบตงั้ ม่ัน ทำอย่างไรหนอ ?! มวี ธิ ี … หวั ยันตนี

มาเริ่มดูเวทนา ๔๗ ในระหว่างนี้ เสร็จแลว้ ... หัวยนั ตีนของใครของมัน--กายใจน้ี เมื่อเขา้ สู่ฐานท่ีตั้งแล้ว อย่าขยบั ! จติ ก็จะไมข่ ยับ โดยสติกำกับรักษา ! … วิง่ ไป กูดงึ กลับมา … กระโดดกลบั บา้ น กดู งึ กลับมา … วิง่ ไปหากระเปา๋ กูดึงกลับ … วงิ่ ไปหามารดา บดิ า พอ่ แม่ หาไม้กวาด ดงึ กลบั หมด … หลวงป-ู่ หลวงพ่อรู้ .. มนั ชอบว่งิ เมื่อเข้าทนี่ ง่ั ปุ๊บ มันชอบ … จริงๆ มันไมช่ อบหรอก ! เธออยปู่ กติ มันกว็ ิง่ มาก ! แต่เธอไมเ่ คยหยดุ ดูมัน เลย .. เลยไม่รูว้ า่ มันวิ่ง … ไมม่ อี ะไรแปลกหรอก บางคนบอกว่า … ผมไม่เคยทำกรรมฐาน พอไปทำ เมอ่ื ไร ผมไมอ่ ยากทำ นง่ั เม่ือไรมันฟุ้ง มนั ไปเรือ่ ยเลย มนั เหมอื นจะบา้ … บอกเขา้ ใจผดิ ! ไอค้ นจะบ้า กำลงั จะบ้า.. ให้รบี มานั่งกรรมฐาน ! ปกตเิ ธอฟงุ้ ตลอด หัวยันตนี เช้ายนั เยน็ ลา้ นๆ เร่อื ง เสียใจ-ยินด-ี ยนิ ร้าย-พอใจ ลา้ นๆ เรื่อง เรื่องนน้ั เรอ่ื งนี้ ล้านๆ เรือ่ ง … แตเ่ ช้ายันค่ำ กอ่ นจะนอน ขณะนอน ยังฝนั ปรุงแตง่ ไป บา้ บอคอแตก ฝันดีฝันรา้ ย …. สงั ขารของ พวกเธอ มันยังไม่ดบั ! ทำไมจะไม่ฟุ้ง ?! กำลงั จะมามขี นั้ ตอน เริ่มต้น เพ่อื ถงึ ที่สุด ! ปฏบิ ัตติ รงนี้ เพอื่ ถงึ สกั โอกาสหนึ่ง สังขารดับ !

๔๘ บอกยาก สอนยาก อย่างของหลวงพอ่ น้ี … สังขารดับ ! เวทนา สญั ญา สังขาร วญิ ญาณ ดับไมเ่ หลอื ! อยกู่ ับจติ ตรงน้ี ..!! ก็ไปจากพวกเธอนแี่ หละ .. กท็ ำไป … ไต่อย่างพวกเธอน่ีแหละ ! ความฟุ้ง … สกั วันหนึ่ง ... กจ็ ะไต่จากตรงน้ี บาทสดุ ท้าย กด็ บั แบบครบู าอาจารย์ … มจี ริง ! ถงึ ตอ้ งมาตรงนี้ก่อนไงล่ะ ! มาว่าตอ่ ... หวั ยนั ตีน กายและใจน้ี จติ หยดุ แล้ว ดว้ ยมสี ติกำกบั รกั ษา เพื่อใหจ้ ติ หยุด .. ไม่หยุด มันเต้นออกไป เทียวดงึ กลับ ..ไม่หยุด มนั เต้นไป กกู ็ไมว่ ่า ไม่กลวั มึง ไอ้มา้ พยศตัวนี้ มึงดิ้นไป กูจะเอาเชือก คือ สติและปัญญา เหนี่ยวร้งั มึงไวก้ บั หลกั ๆ เดยี ว คือ จติ .. คือ ล้ินปตี่ รงน้ี … มงึ ดน้ิ ไปสิ กูจะตีใหม้ งึ วง่ิ รอบเชอื กอยู่งัน้ ! ผกู เชอื กคาเสา คาหลักอยู่กลางทงุ่ โล่ง มึงจะหมอบลงไหมสักวนั หนึ่ง ?! กจู ะยนื ตีมงึ อย่อู ย่างงนั้ ! บาทสดุ ทา้ ย มันกส็ เู้ ราไม่ไดห้ รอก ..นแี่ หละ ความวิริยะพากเพยี รอยูไ่ หน ความสำเร็จมันก็ อยแู่ คป่ ลายจมูกน่ีเอง ! ฐานอย่าขยับ--หวั ยนั เท้า--ตอ่ ไปรปู ร่าง รา่ งกาย อตั ภาพของรปู … เม่ือกพี้ ดู เรื่องจติ แลว้ วา่ สตกิ ำกบั รักษา เหนี่ยวรั้งให้มันหยดุ .. ไม่หยดุ ด้นิ ออกไป ดึงกลับ … ไม่หยดุ นงิ่

มาเริ่มดูเวทนา ๔๙ ออกไป ดงึ กลบั … มนั เป็นหนา้ ทีข่ องเรา กำลังจะทำไป … สกั วนั หนึ่งเพอ่ื ใหม้ ันดบั ไงเล่า !! รปู ร่าง-ร่างกาย-ธาตขุ นั ธ์ ของเราน่ี อย่าขยับ ! ในท่ากรรมฐานนี่ … งจู งอางจะมาตรงน.ี้ . เดี๋ยวหลวงปู่ ช่วยไลไ่ ปเอง... อะไรจะมากช็ า่ งมัน ! ไมม่ ีหรอก ! ... สิ่งศักดิส์ ทิ ธิ์ มีเดชานภุ าพมาก ทน่ี ่ี … เขาอภิบาลเธอแนน่ อน..! ทีว่ ดั ป่าเหล่ากกห่งุ ไม่มีผสี างนางไม้จะมารบกวนเธอ … มแี ต่เทวดา อินทร์ และพรหม และที่สดุ ย่ิงกว่านน้ั คอื พุทธ-ธรรม-และสงฆ์ ขอยืนยนั คอขาด ! ... หลวงปูพ่ สิ จู นม์ าหมด ! พิสจู นจ์ นบวช คาตาย เธอไมเ่ ห็นเหรอ ..เอาจรงิ นะ ! หลวงปู่คนมืออาชพี เลยนะ ! นักบวช ! ไม่ใช่อยา่ งที่ลกู หลานเคยเหน็ … มอื อาชีพ แบบแลกตายคาพรหมจรรย์ ! แลกตายคาข้อปฏบิ ตั ิ ! แลกตายคาความเป็นจริงแห่งธรรม ! คามรรค-คาผล ! ให้จำไว้นะ ไม่ใช่ของล้อเลน่ ! อย่าขยบั ! มหี นา้ ท่ี.. มสี ตเิ หนยี่ วรงั้ กำกับรกั ษาใจ … เต้นออกไป ดงึ กลบั ..ดงึ กลบั .. มันสเู้ ธอไมไ่ ด้ สกั โอกาสหน่งึ มนั ย่อม.. มนั อ่อน มันล้าเป็น … เหมอื นมา้ พยศ มนั อ่อน มนั ล้า

๕๐ บอกยาก สอนยาก เหงือ่ ตกกบี ..มันหยดุ ! ไม่หยุด ไม่เคยมี ! นกป่าเอามา ขังกรง ดน้ิ จนปีกขาดปกี แตก … บาทสุดท้าย ไมป่ ลอ่ ยมนั สักที ! มันจะอย่ไู หม ?! บาทสุดทา้ ยหนกั ๆ เข้า ก็ค้นุ เคย.. เปดิ กรงยังไม่มที ีไ่ ป ..ไปไมเ่ ปน็ เลย ...นับประสาอะไร น่หี ัวใจตวั เองนะ มนั ฝกึ ได้ ! หลวงปฝู่ กึ มาแล้ว... ขนาดสมัยก่อนอยู่ทางโลก เกกมะเหรกเกเร พอหยุดเท่ยี ว หยดุ เกเรกบั เพื่อน กลบั มา กราบโต๊ะหมู่บชู า กราบปุ๊บ ทำท่านง่ั … วันหนึ่งเราจะลอง กรรมฐานสกั หนอ่ ย … จติ รวมตง้ึ …! ขณะเกๆ อยู่ ยงั อทุ านเลย ! … อา้ ว ! จติ มนั ฝกึ ไดน้ หี่ ว่า ! พอมีโอกาสบวช ตัง้ แต่วนั แรก ฟาดเลยไมป่ ลอ่ ย ..นีม่ นั ของดีน่ีหว่า ! บอก.. เปน็ จริงเน้อ ! จะบอกเนอ้ ! ทนี กี้ ท็ ำไปเรื่อยๆ ไดท้ ไ่ี ด้ทางแลว้ … สอนพวกน้ี น่าจะง่ายอยูห่ รอก … บาทสุดท้าย กร็ อวา่ เม่อื ไหร่ สักโอกาสหนึ่ง จติ เธอจะสำรวมตวั เองลง สงบระงบั ตั้งมน่ั ! เอ้า ! ฝ่ายปญั ญา.. ตอ่ สร้อยใหห้ นอ่ ย เพอ่ื ใหเ้ หน็ ลักษณะของ ปญั ญาอบรมสมาธิ หมายถงึ ปัญญาอบรมจติ

มาเริ่มดูเวทนา ๕๑ จนจิตรวมตัวลงเปน็ หนึง่ เปน็ สมาธิ เดย๋ี วจะว่าทำสมถะ สมถะหวั ตอ ! ไมใ่ ช่ ! ไอ้สมถะตวั น้ไี ม่มี ..มแี ตส่ มาธิ ! สมาธิ อยใู่ นสัมมาสมาธิ ในมรรคมอี งค์ ๘ ! เมอื่ พูด มรรคมอี งค์ ๘ ปุบ๊ … สมถะกบั วิปสั สนา มากลมกลืน ในขณะเดยี ว แตพ่ ูดถึงวา่ มนั มากลมกลืน แบบไหน ?! สติตั้ง ธรรมชาตขิ องปญั ญาเปน็ ธรรม คกู่ ับสตกิ ็เกดิ -- รอบรู้เท่าทัน ระลกึ ได้ ระลกึ ชดั ระลกึ รู้ รู้ชดั สติระลึกรู้ - ปญั ญารชู้ ดั หรอื เรียกว่า สัมปชญั ญะ ก็ตัวเดยี วกนั สมั ปชญั ญะกับปญั ญา อย่า..งง ! ตัวเดียวกัน เปน็ ความรู้ชัด รูจ้ รงิ รอบรู้ ร้แู จ้ง ร้สู กึ ตวั นัน่ คอื สัมปชัญญะ หรอื ปญั ญา ! แตท่ ำหน้าที่คนละอย่างกับสติ -- สตแิ ปลวา่ ความระลกึ ได้ ! พอทำงาน คนละตัว.. แต่มันมา สอดคลอ้ งกลมกลืนกนั -- ไอ้ตัวหนึ่งระลึกได้ ไอต้ วั หนงึ่ รชู้ ดั รูส้ ึกตัว รู้แจง้ รอบรู้เท่าทนั อริ ิยาบถ -- มันกก็ ลมกลืนกัน … กลายเป็นผู้มีสตสิ มั ปชัญญะ -- ระลึกรู้สกึ ตัวชดั เจน ในทุกอิรยิ าบถ ในระหว่างนี้ ใชอ้ ิริยาบถนัง่ ระลึกร้เู ท่าทนั อกี ว่า ระหว่างนี้ เราตง้ั สติกำกับรกั ษาอยู่

๕๒ บอกยาก สอนยาก จิตเม่ือไม่รวม เราก็ต้องพิจารณา.. โดยหากรรมฐาน ทงั้ หลายทงั้ ปวง ทพ่ี ระพทุ ธเจา้ ประทานไว้ มีอสุภกรรมฐาน มีม้างกาย หัวยันตนี กายนี้ เขาเรียก กายคตาสติ ไอท้ ี่กำลงั ให้เธอทำเรียก อานาปานสติ … เห็นลม เห็นกาย ลมเนอื่ งจาก กาย ถ้าคนตายไม่มีลม …. เหน็ ลมเข้า หยาบ-สนั้ -อึดอดั - ระคายเคือง เหน็ ตามเปน็ จริงว่า ลมน้เี ขา้ ส้นั -หยาบ-อดึ อดั - ระคายเคอื ง … ลมออกโดยนัยเดยี วกัน สัน้ -หยาบ-อดึ อัด- ระคายเคือง … ประกอบดว้ ยกเิ ลสไหม ? ลมเข้า ประกอบด้วย ความโมโหไหม ? ระคายเคอื งออ่ นล้าไหม ? ลมออก ... โดยนัยเดียวกัน ประกอบดว้ ยกิเลสไหม ? ระคายเคือง ออ่ นลา้ ไหม ? โมโหโกรธาอะไรไหม ? ร้เู ท่าทนั - เหน็ ตาม เป็นจรงิ ของมัน … สกั โอกาสหน่ึง … ใช้โอกาสหนอ่ ย... อนโุ ลม ปฏโิ ลมว่า หัวยนั ตีนกายใจเราไมเ่ ท่ยี ง ! ลมก็ไม่เทีย่ ง ! คนตายก็ไมม่ ีลมนี่ สกั วนั หนงึ่ ไมเ่ กิน ๑๐๐ ปี เราจะตายไดไ้ หม ? ตายได้ ! เม่ือเราตาย ไม่มลี ม … แสดงว่า ลมท่ีเรากำลังเขา้ และออกน้ี .. ไมเ่ ที่ยง ! ลมทีป่ ระกอบดว้ ย กเิ ลสจะเทีย่ งไหม ? ในเม่ือไมม่ ีลม ต้นลมของกเิ ลส ลมมันคอื กิเลส มากบั ลม ลมมากบั กิเลสกลมกลนื แตบ่ าทสุดท้าย

มาเริ่มดูเวทนา ๕๓ คนไม่มีลม สง่ิ เหลา่ น้กี ไ็ ม่เท่ยี งน่ี ! … เปน็ ตวั ตน ? ไม่เปน็ ! ก็ไล่ไป … เอา้ ! ละไว้กอ่ น... ถ้ากรรมฐานตวั นี้ไม่ชอบในอธั ยาศยั ของเรา หนั กลับไปส่ตู วั อน่ื … เน้ือ หนงั ฟนั เลบ็ … เอามา พิจารณาได้หมด … ผิวหนงั เรา บาทสดุ ท้าย ไม่เกนิ ๑๐๐ ปี เราแก่เราเห่ยี วไหม ? ขอ้ สำคญั เราจะได้เหีย่ วได้แก่ไหม ? อาจจะตายเสียกอ่ น ! ทุกข์ทเ่ี กดิ ขึน้ จากแกช่ ราร่วงโรย แตกดับดว้ ยโรคภยั ไข้เจบ็ ประดังเข้ามา … และท่ีสดุ ตาย ! เปน็ ของมแี น่นอนกับหมู่สตั ว์ ยน่ มาทม่ี นษุ ย์ เป็นของจริงแท้ ! พระพุทธเจ้าสอนอรยิ สัจ ๔ … วนั นเ้ี รามาพทุ ธบูชา- ธรรมะ - สังฆะ ท่ที ำไปแลว้ นี่ ..สอนว่าอรยิ สจั ๔ มีอะไร ?! มที ุกข์ สมุทัย นโิ รธ มรรค … ทุกขเ์ ป็นส่งิ ควรรู้ สมทุ ัย เหตุให้เกดิ ทุกข์ เป็นสง่ิ ควรละ คอื ความโง่ - เธอไมเ่ ขา้ ใจ ตามเป็นจรงิ วา่ หัวยันตนี กายน้ี ใจน้ี ไมใ่ ชต่ วั ตน ไมใ่ ชข่ องเธอ.. สักแตว่ า่ ... กายกบั ใจน้ีมนั แยกกนั -- แทจ้ ริงมันอาศยั กนั อยู่ ในระหวา่ ง -- คนตายเหลอื แต่รูป นอนอยตู่ รงนี้ เผาประชุมเพลิง ทำลายทงิ้ แตจ่ ิตมนั ล่องลอยไปสูภ่ มู ิภพต่างๆ ตามกรรมดี กรรมชัว่ .. คนละเร่อื ง... ถา้ วัฏฏะยงั ไม่สน้ิ จิตนัน้ ก็ไปเสวยภพชาติ

๕๔ บอกยาก สอนยาก ว่าดว้ ยหมู หมา กา ไก่ นก หนู ปู ปีก มนุษย์ เทวดา อนิ ทร์ และพรหม กย็ อ่ มกลบั มาเกิดอยูใ่ นกองทุกข์ ในวฏั ฏะน.้ี .. การทอ่ งเทีย่ วในวัฏฏะเปน็ ทกุ ข์ ! เขาถงึ ตอ้ งมาประพฤติ ปฏบิ ัตเิ พื่อให้ถึงทส่ี ดุ แหง่ วฏั ฏะ คอื พน้ ไปจาก การทอ่ งเทีย่ วในวัฏฏะนี้ ..นั่นแหละคือท่สี ุดทุกข์ ! ...อยา่ ขยบั ออกจากทา่ นัง่ ..อยา่ ขยับ ..ถา้ เธอขยับปุ๊บ เธอน่งั ใหมเ่ ลย ..เอาใหม่.. เร่ิมตน้ ใหม่ เอาใหม่ ..เธอสมาธิ บัลลังก์ใหม่ ... เธออย่าโทรหามารดาบดิ า อย่าโทรหาญาติพี่น้อง อยา่ โทรหาเพื่อนฝงู ! เธอมาแค่ ๒-๓ วัน เอาประโยชน์ ! ลกู หลาน ... น่.ี .อตุ ส่าห์จะใหป้ ระโยชน์พวกเธอสดุ ๆ !! พระเจ้าอยหู่ วั ..พระบาทสมเด็จพระเจา้ อยูห่ วั ให้ประโยชนเ์ ธอ ! คณะผูจ้ ติ อาสา … เขาจติ อาสา หลวงปดู่ ุด่า เขานี่ เขาจติ อาสาเต็มหวั ใจ..ไมม่ ีค่าตอบแทน แต่มคี ่าทว่ี า่ หวงั วา่ เหน็ พวกเธอเป็นคนดีอยูใ่ นสังคม เกิดขน้ึ มาแลว้ .. พวกเธอจะเปน็ ตวั หลักตวั ต้ังของสังคม เปน็ ตน้ แบบ..สบื ต่อ.. เขากพ็ อใจสง่ิ ทเ่ี ขาหวังเด๋ยี วนี้ ….. เพราะฉะนัน้ ทำใหพ้ วก จิตอาสา กลุม่ จิตอาสาเขาเป่ยี มไปด้วยความชื่นชม ยินดีวา่

มาเริ่มดูเวทนา ๕๕ ลูกหลานพวกเรา คณะพวกเรา รสู้ ึก..เอาจริงเอาจัง อะไรต่ออะไร... ผู้หลกั ผ้ใู หญ่ เขาก็สง่ั ฝากไว้อยวู่ า่ ..อยา่ เคย่ี วเขญ็ อยา่ บีบ ... นิสัยหลวงพอ่ -หลวงปู่..ไมบ่ บี ไม่มหี รอก ! เพราะประโยชนท์ ่ีลกู หลานพงึ จะขนกอบโกยกลับนะ่ มนั มีอกี ไม่มีประมาณได้ ! อยา่ งนอ้ ยๆ ถา้ ลกู หลานเก็บไปไดส้ ักกำหนง่ึ ! แตก่ ว่าจะให้ไดส้ ักกำหนง่ึ ก็ตอ้ งเคยี่ วเข็ญไงล่ะ ! เอากำเดยี ว ไมใ่ หแ้ บกกลบั หรอก ..ถือเบาๆ นแ่ี หละ ... ถอื เบากวา่ ถอื โทรศัพทม์ ือถอื เพราะมนั ถอื อยใู่ นจิต ..ด้วยเจตนารักษาละเว้น ความผิด จากศลี ทง้ั ๕ ท้งั ๘ และ ๑๐ และ ละชว่ั ทง้ั ปวง มนั ก็ปรากฏแล้ว ไม่ไดถ้ ืออะไรเลยแท้จริง.. แต่หย่งั ลงในจิต จิตเป็นผเู้ สวยทงั้ บาป ท้งั โทษ ทั้งคณุ และอะไร.. ก็จิต เปน็ ผ้เู สวยบาป-บุญ-คณุ -โทษ เพราะจิตเปน็ ผู้รู้ ผเู้ หน็ ผู้เสวย ..นพิ พานกจ็ ติ เป็นผู้ไป ผ้รู ู้ ผู้เห็น ผเู้ สวย... จติ ก็แค่จิต ไมใ่ ช่ของเรา.. อันนน้ั ธรรมมันสูงไป !! มาอารมั ภบทตรงนีต้ ่อ...

๕๖ บอกยาก สอนยาก อย่าขยับ.. แลว้ ก็นั่งด.ู .ลมหายใจเข้าสัมผสั แตะตอ้ ง ณ จดุ ๆ นนั้ แหละ ..หว่างกลางหน้าอกล้นิ ปี่ ..ตั้งไวแ้ ล้ว ด้วยธาตรุ ู้ หรือใจ ..ก็เรยี กไป อย่าไปสอบตกภาษาไทย เพราะเราปฏบิ ตั ิ พาพวกเธอปฏบิ ัติไปสู่ถงึ ทีส่ ดุ แล้ว จะหลุดพน้ จากสมมุติ แตน่ ำสมมุติมาใชอ้ ยู่ อย่างฉนั ก็นำสมมุติ มาใช้บอกสอนพวกเธอ แต่เหน็ ค่าของสมมตุ ติ ามเป็นจรงิ ของโลกสมมุติ ไมเ่ อาสมมตุ ิตามไปสูธ่ รรมด้วย ธรรมเขา เหนือสมมุติ แตเ่ ม่ือมาอยู่กบั สมมุติ ก็อาศัยอักขระ พยญั ชนะ มาบอกสอนแทนค่า เพื่อใหพ้ วกเราเขา้ ใจ ฉนั กเ็ หนือ่ ยมา ... ก่อนพวกเธอมา ก็เหนือ่ ยมาเยอะ เหน่อื ยมา เตรยี มพรอ้ ม... อนั โน้นเรียบร้อยไหม ? ไอล้ ูกหลาน มาแล้วทำยงั ไง ? พวกน้ันมนั มานานๆ ที อะไรท่ไี ดป้ ระโยชน์ ตรงโนน้ จดั หรือยัง ? ความปลอดภยั ไดห้ รอื ยงั ? อะไร.. ก็ไม่สนุกหรอก ! ไมว่ ่าแตพ่ ระเหนื่อย ... พระเหนอื่ ย ! ไม่ว่าแตพ่ ระเหนอ่ื ย ... โยมเหนอ่ื ย ! คนในพนื้ ทเ่ี หนือ่ ย ! ชาวบ้านหลายสบิ คนเหน่อื ย ! ทกุ ฝ่ายเหนือ่ ยหมด ! ผหู้ ญิงผ้ชู ายเหน่ือย ! แมบ่ ง้ -แมบ่ า้ นกเ็ ขาสกู้ นั เพ่ือใหพ้ วกเธอ ได้ประโยชน์จากสถานที่ตรงนไี้ ป เพราะทกุ คนกลัวว่าหลวงปู่

มาเริ่มดูเวทนา ๕๗ จะด่า แลว้ จะฆ่าเอาจริงๆ... เขากลวั ! แต่เขาผิดพลาดอย่เู รือ่ ย เพราะเขาขาดสติปญั ญา !! พวกเธอก็อย่าให้ผดิ พลาด ...ถงึ ต้องมาฝึกสตปิ ัญญา ไงเลา่ ! สมุทัย เหตใุ ห้เกดิ ทุกข์ คอื ความโง่เขลา ! บุคคลมนั หลงเอง ! หลงตวั เองเพราะโง่ ! ไม่เข้าใจเพราะโง่ ! ไม่ศรัทธาก็เพราะโง่ ! ไม่เขา้ ใจ ยน่ เข้าไปในตัวเอง ก็คือ หวั ยนั ตนี กายใจ ว่า ไมเ่ ปน็ ตวั ตน ไม่ใชเ่ ราเขา หาแกน่ ไมไ่ ด้...พวกเธอกไ็ ม่รู้ ก็จงึ กำลงั จะมาไตเ่ ต้าไตร่ ะดบั วา่ .. กำลังจะเร่ิมไปสู่ สกั โอกาสหน่งึ จะรู้ ว่าแท้จริงหัวยันตนี น่ี... สักแตว่ ่า...ปรากฏขึน้ มาจากกรรมดีกรรมช่ัวท่เี รากระทำไว้ ..แลว้ กย็ งั ไมพ่ อ สรปุ ซ.ต.พ. ให้เห็นว่า มีแตท่ กุ ข์ ! การเกดิ ข้นึ ของหมู่สตั ว์ ..ย่นมาพวกเรา ...มแี ต่ทุกข์ ! ฉันนี่เห็นทุกข์ ตัง้ แต่หวั ยนั ตีนกายใจ ทุกวีท่ กุ วนั ขนาดถงึ จดุ น้ี แล้วยังเหน็ เลย... ยิ่งเหน็ ชัดกวา่ พวกเธออกี ด้วยซ้ำ ยงั ไม่เคย เหน็ ว่า..อะไรคอื ความสขุ วะ ?! ก็มีสุขบ้างนิดๆ หน่อยๆ เรยี กว่าสขุ ก็ไม่ใช่ ... เรยี กว่าพรอ้ มจะดูแลพวกเธอให้สำเรจ็ ประโยชน.์ . อนั นจ้ี ะเรยี กความสุขก็เรยี ก ! จะเรียกวา่ หน้าท่ี ก็ไม่ใช่ ! เพราะหน้าที่เหล่านี้ เปน็ หนา้ ทีข่ องพระพุทธเจา้

๕๘ บอกยาก สอนยาก อา้ ว ! จริงๆ ..พระอรหันตท์ ง้ั หลายท้งั ปวงก็ทำไปพอประมาณ ตามกำลงั แตล่ ะองค์ แต่ละทา่ น ตามอธั ยาศัยทท่ี า่ นจะมกี ำลงั วงั ชาไดท้ ำ ..หมายถงึ สติปญั ญา และการส่ังสมบุญญาบารมมี า เพอ่ื ทำหรอื ไม่ทำ … มากหรอื นอ้ ย … กว้างหรอื แคบ ... เพราะฉะนัน้ ให้ภาคภมู ใิ จ บรรยากาศเกือบ ๒๐๐ ไร่... น่ี ! เปน็ ไปเพอ่ื สงั คม เพือ่ โลก ..ย่นมาท่เี พ่อื พวกเธอ.. เพอื่ ทุกคน คนท่ีอยูต่ รงนี้ อยกู่ ว้างกว่านี้ ในแผ่นดินแหลมทองน้ี ขยายออกไปสามโลกธาต.ุ .. กม็ าได้ ตรงนี้ ! เทวดา อินทร์ และพรหม.. เขายงั มาเลย ! ตงั้ ใจ ! ตัง้ สติ ! อย่าปลอ่ ยสติ ! ถ้าปลอ่ ยสติ เธอจะงว่ ง ! อยา่ สัปหงก... สปั หงกปุ๊บง่วง ! และสบื ตอ่ ไป.. เจตนาของหลวงปนู่ ี่... ท่หี มายจะเอาเดีย๋ วนี้ สตปิ ญั ญา หลอ่ หลอมเพ่ือ … รอดูสักไมก่ ี่วินาที เวทนาจะเกดิ .. ในกล่มุ นามขันธ์ กม็ ีเวทนา สัญญา สงั ขาร วญิ ญาณ .. เวทนา สญั ญา สงั ขาร วิญญาณ ... ๔ อยา่ ง เวทนา แปลวา่ ธรรมอันเปน็ เครื่องเสวย.. เสวยเวทนา ... สัญญา แปลว่า ความจำหมาย ...สงั ขาร แปลว่า ความปรุงแต่ง ... วิญญาณแปลวา่ รับรู้

มาเริ่มดูเวทนา ๕๙ เวทนาคอื เสวย ..เสวยอะไร ! พอใจ ไมพ่ อใจ ! เสวยอารมณ์ ธรรมอนั เปน็ เคร่อื งเสวยความรสู้ กึ หรือ เสวยอารมณ์ -- พอใจก็เปน็ เวทนาชนดิ หนง่ึ ไมพ่ อใจก็เปน็ เวทนาชนิดหนงึ่ -- เวทนาขยายออกมี ๓ อยา่ ง -- มีสขุ เวทนา มที ุกขเวทนา และอุเบกขาเวทนา แต่ยน่ ลงมา มีแต่ทุกข์ อยา่ งเดียว พอพจิ ารณาไปจรงิ ๆ ปฏบิ ตั ไิ ปจริงๆ เห็นแต่ทุกข์ เกิดขนึ้ ตงั้ อยแู่ ละแปรไป - เกดิ ขึ้นใหม่กท็ ุกข์ ทีป่ ฏิบตั ิไปถงึ จุด ... มันกเ็ ห็นแบบนัน้ แต่แท้จริง ขยายออกไปกม็ ี ๓ อยา่ ง สขุ -ทุกข์ อเุ บกขา แตอ่ ุเบกขาประเดีย๋ วดบั ก็เหลือแต่ทกุ ข์ ! สขุ ประเด๋ยี วเดียวกด็ ับ ! มันไม่ไดส้ ุขตลอดวี่ตลอดวันน่ี ! แปบ๊ เดยี ว ! เด๋ียวกค็ วามพอใจท่ีวา่ เปน็ สุข แป๊บเดียวก็ดบั ! อาหารผ่านปลายล้ิน แตะปลายล้นิ ก็เหมือนอร่อย ล่วงลำคอล่วงปลายลิ้นแลว้ ... เอะ๊ ! ความอร่อยกห็ ายไปลงสู่ท้อง กลายเป็นสารพดั ขี้เย่ียว... อะไรลำบากมอี กี เป็นอีก..ประจำ.. ตัวนี้.. เพราะฉะนั้นสขุ ประเดย๋ี วประดา๋ ว พอสขุ ผา่ นไป แลว้ ก็ดับ ! พอดบั เสร็จ ก็มีแตท่ กุ ข์ !

๖๐ บอกยาก สอนยาก เขาถึงบอก มแี ต่ทกุ ขเ์ ทา่ น้ันเกดิ ขึ้น ตงั้ อยู่ และเมื่อดับ... เมอื่ คลายออกชว่ั กาลหน่งึ วินาทหี นงึ่ เสยี้ วขณะหนงึ่ ก็ทกุ ข์ดบั ไป และอีกเสย้ี วแห่งวินาที ลมหายใจ ยงั ไม่ทันจะเกดิ เลย ก็เกิดขนึ้ มาอีกซง่ึ ทกุ ข์ คือ ความไมพ่ อใจ ความขดั ความเคือง ความไม่ได้ดงั ปรารถนา ความทุรนทรุ าย สารพัด คันหัวกท็ ุกข์ คนั ตดู คันก้น คันแข้ง คนั ขา ทุกข์.. อาบนำ้ ต้องถขู ี้ไคลก็ทกุ ข.์ .. เวน้ แต่ว่าเธอไม่มีสติปัญญา หยัง่ คิด พจิ ารณาให้เหน็ ตามเปน็ จรงิ วา่ ...มันมีแตท่ ุกข์ ! ตวั นี้เขาเรียกเวทนา--ธรรมอนั เป็นเครื่องเสวยอารมณ์ ทีนห้ี ลวงปู่อยากใหเ้ ธอนัง่ รอเวทนาเกดิ พอเวทนาเกดิ สตกิ บั ปญั ญา--สตกิ ำกับรักษาใจ ปัญญาเกดิ ขน้ึ เปน็ ธรรมคกู่ ัน กบั สต-ิ -รบั รู้.. วิญญาณทำงานแลว้ -ละไวไ้ มพ่ ูดถงึ มันแลว้ - กำลงั จะดูว่าเวทนาเกดิ รสชาติเจ็บปวด อ่อน ร้อน เยน็ และแข็ง เกดิ แลว้ ท่ตี าตุ่ม ทแ่ี ข้ง ที่ขา เพราะคนเรานัง่ งอขา งอเข่านี่ เราต้องการจะให้มันเกิดประจกั ษ์ตานี่ ! มันก็มีอาการเลอื ดลม เดินไม่สะดวก มนั เริม่ มอี าการแล้วนี่ ! ตาต่มุ กป็ วดแล้วน่ี ! อะไรกป็ วด ขากเ็ ร่ิมปวด เหนบ็ เริ่มกินแลว้ เขาเรียก..เวทนา ท่ีกอ่ ใหเ้ กดิ ความเจบ็ ปวด และความไมพ่ อใจก็เกิด ขัดเคือง

มาเริ่มดูเวทนา ๖๑ กเ็ กดิ ... เปน็ ทกุ ข์ ! เอามันตรงๆ ก็คอื ความเจบ็ ปวดรมุ เรา้ ทีแ่ ขง้ ขา มือ หลงั บัน้ เอว หัวไหล่ ... ก่อให้เกดิ ทกุ ข์ ทกุ ข์เหลา่ น้ที ำใหม้ นั หมดไปได้ ! ไม่ใช่หมดไป จากอะไร หมดไปจากอุปาทาน คอื ความยึดถือ ! ...อปุ าทาน สำคัญผิด ไปยึดถือ.. หัวนี้ กายนี้ ใจนี้ เป็นตัวตนบคุ คล เรา เขา … ทุกขก์ ็เลยเป็นของเรา ! เพราะฉะนนั้ ทำให้ถงึ ท่ีสดุ ทกุ ขไ์ ด้ ..แตท่ ุกขย์ ังมีอยู่ ปรากฏอย.ู่ . ไม่ใช่เราประหารทุกข์ ให้หมดจากโลกเลย แตเ่ อาทกุ ข์ออกจากหวั ใจเราด้วยไถถ่ อน อปุ าทาน ความยึดถอื ! ไถถ่ อนอะไร ? ไม่ใช่ไถถ่ อน ใหม้ ันไม่ยึดถอื ทุกข์ ! แตไ่ ถถ่ อน ไมใ่ ห้มนั ยดึ ถอื กายนีใ้ จน้ี ว่าเปน็ ตัวตนบุคคล เรา เขา หมายถึง ไมส่ ำคัญว่า มันเป็นเรา-เปน็ เขาขน้ึ มา เมอื่ ขาดความสำคัญ.. ความยึดถอื มนั สะบน้ั ลง... ทุกข์จึงสักแต่วา่ ทกุ ข์ ! จะเหน็ ! เราจะ เป็นผูเ้ หน็ เอง ! อันนน้ั คอื จุดทีจ่ ะเอา... กล่าวเรว็ ๆ ไป เพือ่ ใหก้ ระชบั เพราะคนพดู ก็เร่มิ เหนอ่ื ย คนเดินทางมากเ็ หนื่อย แต่ตอ้ งการว่า กอ่ นจะนอนวันนี้ ใหส้ งั่ สม ให้เกดิ ฟมู ฟกั ซงึ่ อานิสงส์ผลบุญในระดบั หน่งึ กอ่ น ถงึ จะปลอ่ ยไปนอน ..เมื่อไปนอนก็ตะแคงขวา บริกรรม

๖๒ บอกยาก สอนยาก พุทเขา้ โธออก อย่างทท่ี ำกรรมฐานนี่ เม่อื ออกจากท่นี ง่ั บลั ลังก์ กรรมฐานตรงนี้ สติกำกับรักษาใจ -- อยา่ ออกจนกว่าจะตาย ! กรรมฐานกต็ ง้ั อยู่จนถึงวนั ตาย ! เพราะฉะนนั้ กรรมฐานจรงิ ๆ น่ี เขาไมห่ มายเอานงั่ ไม่หมายเอาเดินจงกรม เขาหมายเอาสตสิ มั ปชญั ญะ-- ปญั ญาหลอ่ หลอมอบรมรักษาใจ รู้เทา่ ทันอิริยาบถต่างๆ มีสติรกั ษา รเู้ ท่าทันในอริ ยิ าบถ ๔ ยนื เดนิ น่ัง และนอน ... ธรรมสอนโลก-โลกียธรรม-โลกยี มรรค วา่ ด้วยศลี สมาธิ ปญั ญา ระดับคนในโลก จะเอาไปประกอบอาชพี ทำมาหากิน เพื่อใหอ้ าชพี การงานหน้าท่ี ตลอดจนถึง ย่นมา ถึงที่ การอยกู่ ับลกู กบั ผัว กบั เมยี มบี ุตรหลานธดิ าปกครอง ดแู ลกนั ด้วย ด้วยชอบธรรม ดว้ ยความถกู ต้อง หัวหน้า ครอบครวั หรือผูห้ ลักผ้ใู หญ่น้นั กต็ ้องมายัง ศีล-สมาธิ-ปัญญา ระดับโลกยี ศลี โลกยี สมาธิ โลกยี ปญั ญา เขาเรยี กว่า โลกยี มรรค ใหเ้ กิดขน้ึ ในกมลสนั ดาน แห่งกายแห่งใจ-- หมายเอาใจ ! ธรรมทั้งหลายมีใจไปถึง มใี จเปน็ ใหญ่ มีใจอันยงิ่ สำเรจ็ ท่ีใจ กายวาจาเปน็ กริ ิยาประกอบรว่ ม เพ่ือให้ธรรม

มาเริ่มดูเวทนา ๖๓ อนั ถกู ต้อง อันดี อนั งาม ท่ีใจหมายจะเอา เจตนาของจติ ตั้งจะเอา และเตรียมจะเอา ให้เกิดกับใจ หมายถึง ศีล-สมาธ-ิ ปัญญา หมายถงึ ศลี ธรรมจรรยาบรรณ และ หมายถึง … โวหารพวกเธอและคนในสังคม พดู กนั ว่า -- ใหม้ ี คุณธรรม มคี วามร้คู ูค่ ุณธรรม … อันน้นั พูดแตป่ าก ! อันนั้น กำลงั เอาผลมาพูด ... บคุ คลผ้นู ้ีมีคณุ ธรรม ! หรอื ให้มี ความรู้คคู่ ุณธรรม !… เพราะฉะนั้น ก่อนจะพดู ตอ้ งอารมั ภบท ถึงเหตุท่ีจะมาของคุณธรรมกอ่ น คอื ศีล-สมาธ-ิ ปญั ญา ขยายออกไป ก็ มรรคมอี งค์ ๘ -- ๘ ขอ้ สัมมาทฐิ ิ เป็นเบอื้ งตน้ สมั มาสมาธิเป็นเบื้องสุดทา้ ย ไลไ่ ป ... ลูกหลานคงรู้ ถา้ ไมร่ .ู้ .สงสัยกถ็ าม วนั ไหน ก่อนจะกลบั ก็มีเวลาถาม หรอื ถามคนขา้ งเคยี งทีเ่ ขาพอจะรู้ งๆู ปลาๆ ลองถาม สงสยั ว่าผดิ ..มาถามตอ่ ..มรรคมีองค์ ๘ มีอะไรบ้าง ? ถา้ สงสัยก็ไปค้นหาหนังสอื “ศีล สมาธิ ปัญญา กับความพอเพียง” เขียนใหอ้ ยู่ กไ็ ปค้นหา ไม่มี ก็ไปขอ หนังสอื “แม่” ในหนงั สอื แม่ มีเรียงสร้อยไว้ ไม่รกู้ ่ีบทบาท ขอ้ ปฏบิ ตั ิลว้ นๆ แม่สอนลูกในขอ้ ปฏบิ ตั ิ เพ่อื สำเรจ็ ประโยชน์ ลกู กส็ มยอมกับแม่ แล้วลูกกลับสอนแม่อกี ว่า ตอบแทนบญุ คุณ มารดาบดิ าทำอยา่ งไร ? เหนี่ยวร้งั ใหม้ ารดาบดิ าไปสู่

๖๔ บอกยาก สอนยาก เสน้ ทางใด ?! จึงจะเรยี กว่าบตุ รหลานธิดาเหลา่ น้นั ทำหนา้ ท่ี ตอบแทนพระคณุ กตญั ญกู ตเวทติ าแก่มารดาบดิ าแล้ว เตม็ ภาคภูมิ จนพระพทุ ธเจา้ ปฏิเสธไมไ่ ด้ แลว้ ชื่นชม--หมู่สงฆ์ หลวงปหู่ ลวงตาปฏเิ สธไมไ่ ด้ ไอ้เดยี๋ วนี้ ... พวกเธอยงั ไมไ่ ด้เปน็ ลูกกตญั ญสู ักคน ! ยงั ... ไม่มีสิทธ์ิ ! อยากยกมืออยา่ งไร ฉนั กไ็ ม่สมยอม มันไมใ่ ช่ฐานะ ... เพราะฉะนน้ั หนังสอื เขามอี ยู่ ..เอาจติ เขยี น อาศัยมือเปน็ กิริยาประกอบร่วมจบั ปากกา แตค่ วามหมาย ของจิต ของธรรม มันออกมาคู่กนั มาจากจิต มาจากใจ มาจากความเป็นจริง ถ้าพูดว่า ใจกับธรรมก็อนั เดยี วกัน มาจากธรรม มาจากใจ จงึ ต้องบอก …. กอ่ นจะปลอ่ ยลูกหลานไปนอน ... น่วี ัดป่า เทวดา อินทร์ และพรหมเยอะ ! ฉันรู้ เพราะฉันบวชมาน่ี !..มันมืออาชพี ! เพราะฉะน้นั กอ่ นจะปล่อยลูกหลานไปนอน ... จะไดห้ ลบั สบาย หลบั อย่างเปน็ สุข เทพบุตร เทพธดิ า กอ็ ภิบาลรกั ษาคุ้มครอง อันใดจะพอสงเคราะหไ์ ด้ ทา่ นเหล่านน้ั กจ็ ะบันดาลดว้ ย เดชานุภาพ ทา่ นผูน้ ริ ทกุ ขเ์ หลา่ น้ัน มีฤทธ์ิมาก..มเี ดชานุภาพ

มาเริ่มดูเวทนา ๖๕ มาก เธอไมเ่ ห็นช้ันบรรยากาศเขาจัดใหเ้ ธอ พอดๆี งามๆ … เธอไมเ่ หน็ เหรอ … หัดสมั ผัสสำเหนยี ก หดั สัมผัสสำเหนียก ... เธอทำได้ยาก ถ้าเธอไม่มีสตปิ ัญญา กำหนด หล่อหลอม อบรมจติ ใจจนสงบ ... จะเหน็ จะรไู้ ด้ กต็ ่อเม่อื บุคคลนนั้ จติ สงบ ระงับมากหรือน้อยตามสมควรแกผ่ ้นู ้นั เท่าน้นั ... ฉันเห็นมาหมด ! เทวดาฟา้ ดนิ อนิ ทรพ์ รหม เห็นหมด ! กถ็ งึ ต้องพูด... ว่ามจี รงิ ! เพราะฉะน้ัน ใหร้ ะวัง ถา้ เธออยากรู้ อยากเหน็ จริง... นไ้ี มเ่ หลอื วสิ ัย ! เสน้ ทางพระพทุ ธศาสนาเป็น ทางผา่ นเพ่อื ไปพระนพิ พาน นพิ พานก็ไมไ่ ด้อะไร แปลวา่ ความดบั ทกุ ขไ์ มเ่ หลอื หรอื หมายความวา่ ทำใหถ้ งึ ทส่ี ดุ ทกุ ข์! แต่จะทำใหถ้ ึงทส่ี ดุ ได้ ตอ้ งมาชำระความโง่ ! กำลงั ให้เธอ เรม่ิ ชำระความโง่ ตามขั้นตอนตามสเตปมนั นี่เริม่ สเตปแรก ! อย่าขยบั ! ต้องการ … พดู แล้วว่าจะใหเ้ ธอดูเวทนา หรอื ความ เจบ็ ปวด เขาเรยี กว่าเวทนา มันเสวยรสชาติเผด็ รอ้ นขนาดไหน ไอค้ วามเผ็ดรอ้ น ความไม่พอใจ ความเจ็บปวด ทุกขร์ ะทม มันเป็นทุกข์หรือเปน็ สุข ? มันเป็นทุกข์ ! ทกุ ข์เทยี่ ง - ไมเ่ ที่ยง ? เอ้า ! จะขยายตอ่ ...

๖๖ บอกยาก สอนยาก ฟงั ! สติปญั ญาไลต่ ่อ …. ความเจบ็ ปวดนี้ เที่ยงไหมนี่ ? ไม่เรียกมนั วา่ ทกุ ขห์ รอก ! มนั เรยี ก… เอาเรียกมนั แบบจะๆ แบบลกู ทุ่งกำลงั เจอกนั เดี๋ยวนี้ ในหอ้ งปฏิบตั นิ ี่ … ความเจ็บปวด ตรงตาตุ่มแข้งขาทม่ี องเขา้ มาน้ี หวั ไหล่ หัวแขนก็แล้วแตน่ ี่ มันเรยี กว่า ปวด … ปวดนี่ กไู มพ่ อใจ ! แล้วปวด เท่ยี งไหม ? มาบงั คบั ให้กนู ่งั น่ี ! … พระพทุ ธเจ้าก็ตรัสวา่ ไมเ่ ทีย่ ง ! หลวงพอ่ เองกม็ าตะโกนปาวๆ วา่ ไมเ่ ท่ียง ! เอา้ ! ไมเ่ ที่ยงไดไ้ งวะ … กม็ ันปวดอยกู่ ับขากนู ่ี ! ก็ฉนั ยงั บอกอยวู่ า่ ไมเ่ ทย่ี ง ! …. เธอกม็ ปี ัญญา เธอกไ็ ลต่ อ่ ไป … เพราะว่าเธอยังไม่ประจกั ษ์ความจริง -- กไ็ ล่ต่อไป … ในระหวา่ งนัง่ รอดูมนั อยู่ … หวั ยนั ตีนกายนใี้ จน้ี ตายได้ไหม ? คนตายรอ้ งไหม ? เวลาเขา หกั แขง้ หักขา เอาไฟเผามนั คนตายไม่รอ้ ง ! ทำไมมันถงึ ตาย ? จติ มันพราก ออกจากกาย ไปเสวยรสชาตกิ รรมดี กรรมชว่ั ของมัน แสดงว่าจติ ไมต่ าย ! แตร่ ่างกายมันตายได้ ! จติ ทอ่ งเที่ยวไป ในวัฏฏะอน่ื เสวยรสชาติ ภมู ภิ พต่างๆ ตามชนั้ วรรณะ ของกรรมดกี รรมช่วั แสดงว่า ปรับเปลย่ี นรปู ร่างไปได้ ! เป็นหมู หมา กา ไก่ ก็ยอ่ มเปน็ ได้ ! สตั ว์นรกเปน็ ได้ ! เทวดา อนิ ทร์ พรหมกเ็ ปน็ ได้ !

มาเริ่มดูเวทนา ๖๗ ผ้หู ญงิ ชาติหนา้ ภพหนา้ เปน็ ผู้ชายก็ได้ ! ชาตนิ ้ี เป็นผูช้ ายยงั เปน็ ได้เลย ผู้ชายเปน็ ผหู้ ญงิ ชาติน้ีกย็ งั เปน็ ได้เลย … ในขณะตำหนิทว้ งติงพระอรยิ เจ้า... ปบั๊ ! ไม่นานเดย๋ี วก็เป็น ! เผลอๆ ... กแ็ ลว้ แต่เจตนามากหรือนอ้ ย ! กล้าแข็งสมบูรณ์ เต็มเจตนาหวั ใจ เต็มบาทใหญแ่ ลว้ อาจจะฟาดไม่เกิน อาทิตยห์ นงึ่ กเ็ ป็น ! วินาทีน้ัน ก็เป็น ! ของพวกน้ี เปน็ ไดท้ กุ วินาที ! ฉนั เสียดายพวกเธอ...ถ้ามีจติ สงบแนว่ แนล่ งพอประมาณ สตกิ ำกับรกั ษาความสงบนัน้ ไวอ้ ยู่ เธอกจ็ ะเรม่ิ สำเหนียก ชัน้ บรรยากาศ สำเหนยี กระดบั ตน้ ไม้ การขยบั ตัวของ... กระทง่ั มดแมงเลก็ ๆ..เขาจะถอยห่างพวกเธอออกไป ถอยให้ พวกเธอเกิดสขุ สมบรู ณ์ ทานขา้ วก็อร่อย ส้วมเราจำนวน น้อยก็จรงิ แต่ว่ารสู้ กึ มนั พอดพี องาม จังหวะพี่น้องเขา้ ไป เราออกมา ..งดงาม และทกุ อยา่ งจะราบรื่น... เธอกจ็ ะกลบั บา้ น ดว้ ยความสดช่นื กอบโกยซง่ึ บุญกุศล คือ ความดีงามชุม่ เย็นน้ี กลบั ไป สตปิ ญั ญามันจะแตกฉาน ปราชญเ์ ปรอ่ื ง ในแงน่ นั้ แงน่ ี้ วนั นี้ ส่ิงทเ่ี ธอไม่เคยไดย้ นิ เธอได้ยิน ! สงิ่ ไมเ่ คยได้ฟงั เธอไดฟ้ งั ! สิ่งที่เธอไม่เคยพบ เธอได้พบ ! ส่ิงท่ีเคยไดพ้ บมาแลว้

๖๘ บอกยาก สอนยาก ตรงนนั้ ตรงนี้ คลา้ ยๆ กนั แต่ว่ามีความตา่ ง ! ในความที่ เหมือนกัน เธอก็ได้พบอกี ! อนั ไหนสงสยั เธอไดฟ้ งั ก็ได้ ฟงั ซ้ำอกี ไมเ่ ป็นไร ! อันไหนท่เี คยฟงั แล้ว อาจคลาดเคลอื่ น เมอื่ มาตรงน้ี บอก เฮ้ย ! ของกูน่ี กูพยายามเอามงึ ไปตรงๆ ...เปะ๊ นะ ! เอาง่ายๆ ง่ายท่สี ดุ เทา่ ท่ีกจู ะ.. เอามนั งา่ ยท่สี ดุ ! ท่จี ริง พระพทุ ธเจา้ กส็ อนแบบน้ีแหละ สอนงา่ ยๆ... แตเ่ วลาพระองค์เปดิ ประเด็น เปิดปริยาย พระองค์เปิดให้กว้าง ... เพ่อื ให้มันสอดคลอ้ งกับอธั ยาศยั จริตของหมสู่ ตั ว์โลกทมี่ ี ความต่าง เพราะหม่สู ัตว์โลกมนี ิสัยต่าง ...สงั่ สมบญุ ญาบารมี มามากนอ้ ย แตกต่างลกั ษณะกนั กอ่ ใหเ้ กดิ อธั ยาศยั นสิ ัย จริต ทีม่ ีความต่าง ... เพราะฉะนนั้ ธรรมแหง่ เบื้องยุคลบาท ในฝา่ ยมรรค ฝ่ายเหตนุ ่ี ไมม่ ปี ระมาณ... แตย่ น่ มาในหัวข้อหลัก มรรคมีองค์ ๘ ยน่ มาใน ศลี -สมาธ-ิ ปญั ญา ขยายออกไป เพื่อให้สำเร็จประโยชน์ โพธปิ กั ขยิ ธรรม ๓๗ -- มีสติปฏั ฐาน ๔ อทิ ธิบาท ๔ อินทรยี ์ ๕ พละ ๕ โพชฌงค์ ๗ มรรคมีองค์ ๘ ขยายออกไป … ความเพยี รใน ๔ สถาน ฯลฯ กข็ ยายไป รวมแลว้ เรยี กว่า.. กลมุ่ โพธิปักขิยธรรม ๓๗ แต่แท้จรงิ หมายยน่ ท้ังหมดมา

มาเริ่มดูเวทนา ๖๙ ทกุ อยา่ ง ทุกประเด็น ทกุ ขอ้ หย่งั ลง เพอ่ื ชงใหศ้ ีล-สมาธ-ิ ปญั ญา สำเร็จประโยชนใ์ นใจท่านผ้ใู ดผูห้ น่ึง หากท่านผู้น้นั นอ้ มเอาไป... ธรรมท้ังหลายมใี จไปถึงกอ่ น มใี จเปน็ ใหญ่ เมื่อเจตนา ของจิตตงั้ มัน่ จะน้อมเอาหลกั ธรรมคำสอน คอื ศีล-สมาธ-ิ ปญั ญา เขา้ มาสูต่ น ตนก็เปน็ ผไู้ ด้ประโยชน์ ตนก็เป็นผมู้ ีความตั้งมัน่ แห่งใจ ความสงบแนบแน่นก็เกิดในจิต ความเปน็ หนง่ึ เป็นเอกภาพในจติ ก็เกดิ ความฟุง้ ก็แตกหัก ทำลาย..ถกู ทำลาย ลา้ งไป ปญั ญา.. อนั ที่มจี ิตแส่ส่ายฟุ้งปรุงแตง่ ปิดบังอำพราง มนั กค็ ล่ีคลาย … อปุ มาอุปไมยเหมือนดวงอาทิตย์ เป็นดาวฤกษ์ ดวงเดียวดวงเดน่ ท่ีมีแสงสวา่ งในตวั เอง แสงสว่างไมเ่ คยหมด ลงไปเลย.. อยูๆ่ อยา่ งนั้นชั่วกลั ปาวสาน โลกถกู ทำลายลา้ ง เทา่ ไร เขาก็อยูอ่ ย่างนนั้ อยอู่ ย่างนนั้ .. ช่วั กัลปาวสาน ... ช่วั กลั ปาวสาน ... แต่เมฆหมอก เมือ่ ถงึ ฤดกู าลดินฟ้าถลม่ ทลาย กแ็ ล้วแต่ ยอ่ ม... ฤดฝู น ลมตะวนั ตก ลมตะวันออกพดั .. พดั เมฆหมอกเหลา่ น้ีมาปดิ บงั อำพราง พวกเราก็กลา่ วหาว่า วันนีไ้ ม่มีแสง ...ดวงอาทิตย์คงหมดแสงไปแล้ว ไมม่ แี สงตะวัน... แตแ่ ท้จรงิ ไม่ใช่... ดวงอาทิตย์เค้าก็มีแสงอยู่ ... ลมทางทศิ

๗๐ บอกยาก สอนยาก ตะวนั ตกและทิศตะวนั ออกต่างหาก.. เปน็ ผนู้ ำพาเมฆและหมอก มาปดิ บังอำพรางแสงอาทติ ย์เอาไว้ โลกจึงไม่ได้รบั แสงสว่าง จากดวงอาทติ ยใ์ นระหวา่ งน้นั ... อปุ มาอปุ ไมยเหมอื นคนโง่ ...ความโง่ คือ สิง่ อำพรางกอ่ ให้เกดิ ความฟุง้ ปรงุ แต่ง มลทินแห่งจิตกเ็ กิด ! จิตเมื่อมมี ลทนิ -มลสภาวะ มันก็ไมช่ ดั เจน -- เห็นหมอกลงเยอะ ขบั รถไปบนถนน ฝุน่ ละอองเยอะ เรยี กมลภาวะ สภาพอากาศไมอ่ ำนวย ยอ่ มอาจเกดิ ...อาจกอ่ ให้เกดิ ความไม่ปลอดภัยตอ้ งระมัดระวงั ... ละไว้ คงเขา้ ใจ พูดแค่นี้ ... กเิ ลสมารยาสาไถ ความลูบหน้าปะจมูก ยกตนขม่ ท่าน อิจฉา ริษยา อาฆาต เพ่งโทษ ผกู โกรธ ตีตนเสมอท่าน ปรามาส หมน่ิ แคลน ลบหลู่ ผดิ ศลี ผดิ ธรรม เขาเรียกโดยรวม เรยี กมลทินของจติ --จิตเลยเศรา้ หมอง ไมส่ ว่างไสว--จะชำระ ไดด้ ้วย ...นก่ี ำลงั ให้เธอทำน่ี ...ดว้ ยสตกิ ำกับรักษาใจ เหน่ยี วรง้ั มันไว้ เพ่ือชำระมลทิน ใหจ้ ติ สว่าง ใหส้ งบรวม ให้ต้ังม่ัน ใหเ้ ป็นหนง่ึ ใหม้ เี อกภาพ อยา่ ถามถงึ ความเชื่อมั่นใจตวั เอง ! เธอไม่เห็น หลวงปูเ่ หรอ ไม่เห็นพอ่ แม่ครบู าอาจารย์สายป่ามอื อาชพี

มาเริ่มดูเวทนา ๗๑ ...กระดูกเป็นแกว้ ทกุ องคเ์ หรอ ! ...เมอื งไทยนั้นมตี ๊วั ะ ! ถงึ พยายามบอกอยา่ หลงทาง ... ของจรงิ เขามีอยู่ ! ของจริง เห็นจริงถึงจริงตอ้ งพดู ! ไม่พดู ใครจะทำธรรมจักรใหห้ มุน!? พระพุทธเจ้าตรสั รู้ และบอก...เราบรมครู เราถงึ ทส่ี ดุ แล้ว ชาตนิ ี้ ! ชาตหิ น้าไมม่ ีสำหรบั เรา ! ชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย ! เราเปน็ ผู้ร้แู จง้ โลก ! เธอ ... จงฟงั คำสอนเรา น้อมคำสอนเรา ไปประพฤตปิ ฏบิ ัติ ... กเ็ ลยพาเธอถวายดอกไม้ใน วันอาสาฬหบูชา -- ประกาศพระธรรมเทศนาหลังจากตรัสรู้ใหม่ๆ ณ ทีป่ า่ อสิ ปิ ตนมฤคทายวัน อธบิ ายธรรมจนทา่ นพระเถระ ผเู้ ปน็ พ่ีใหญ่ของพระพทุ ธศาสนาฝา่ ยสงฆ์ ท่านพระอัญญา โกณฑญั ญะ สำเร็จประโยชน์เป็นพระโสดาบัน ! เขาเรียก เป็นผู้มดี วงตาเหน็ ธรรม หมายถึงพระอรยิ บุคคล ช้นั ตน้ -- โสดาบัน ! มจี รงิ ในพทุ ธศาสนา ! ครบู าอาจารย์ ยน่ มาท่ีฉัน ปฏบิ ัติมากเ็ ห็นจรงิ ! ประจกั ษจ์ ริง ! เต็มหัวใจตวั เองจรงิ ! จงึ มาเคยี่ วเขญ็ เพือ่ ให้ จติ มเี อกภาพ มคี วามมนั่ คง ไม่มมี ลทนิ ความเศร้าหมองเพราะ กเิ ลสหนนุ หลงั อยู่ ...เพราะฉะน้ันต้ังใจทำ !

๗๒ บอกยาก สอนยาก ฝ่ายพระ.. ฟังกอ็ ันเดยี วกัน กำลังสอนพระ สอนโยม สอนคน อันเดยี วกนั เทวดา อินทร์ พรหม เขารบั ฟงั เต็มไปหมด ... ในระหว่างเธอไม่เคยมา เขากอ็ ยู่ เขาก็ฟงั อนั น้ีพยายามบบี บต้ี ัวเอง.. เข็ญออกมาเท่าทีจ่ ะ อุตสาหะบอกพวกเธอได้ เพราะพวกเธอมนั เพิง่ เจอกนั ครัง้ แรก ... ฉนั พยายามบีบธรรมะออกมาตัว๊ ะ ! พยายามบบี ออกมาต๊วั ะ ! เพราะตอ้ งมายอ้ มศรัทธาเธอใหม้ าก ! แต่กวา่ เธอจะมศี รทั ธา… พอเชอ่ื ถอื ในครบู าอาจารย์แล้ว ธรรมมนั จะไหลแบบสบาย ... ...แต่ถา้ มันไมอ่ อกแบบสบาย เพือ่ กอ่ ให้เกิดประโยชนพ์ วกเธอ ... ไหนๆ พวกเธอมา ก็ต้องบบี บ้ตี ัวเอง ..ตง้ั เจตนาว่ามาแล้ว จะให้ประโยชน์พวกมัน ....ก็ต้องใช้ความอตุ สาหะ ... ... อย่าขยับขา เธอขยบั แลว้ เรอื่ งยาว.. ยกข้นึ ใหม่ ..ต้งั หลกั ใหม่ .....นบั หนึง่ ของเธอนัน่ ยกขนึ้ บัลลงั ก์ใหม่ อยา่ เอาออก ....เอาออก เธอหนไี ม่พน้ หรอก ...หนที ุกขไ์ ม่พ้น ! เธอจะหยุดนั่ง เธอกห็ นไี มพ่ ้น ! เธอจะเดนิ ไปเขา้ บาร์เขา้ ผบั ไป ฟังเพลง เธอกห็ นีไมพ่ น้ ! เอาสาย..ไอ้..ไอพอด (iPod) ..ไอโฟน (iPhone) เธอมาเสยี บหู... เธอก็ไม่ใชจ่ ะหนที กุ ข์พ้นหรอก ! ลูกหลาน ...ไม่พน้ ! แต่เธอยังไมเ่ ห็นมนั เทา่ นนั้ เอง ! หนีไมพ่ น้ …

มาเริ่มดูเวทนา ๗๓ เพราะหลวงปู่ครบู าอาจารย.์ .. โน่น ! สูงสุด คอื พระพุทธเจ้า พระองคเ์ ห็นวา่ ยากแก่การหนี... ถา้ ไมช่ ำระความโง่ ความเขลา ! อย่ากระนั้นเลยหันมาสอนกรรมฐาน--ของ พระพุทธเจา้ นะ ทห่ี ลวงปเู่ อามาสอนเธอน่ีนะ ของพระพทุ ธเจา้ เรา! ไม่ใช่ค่อยเปน็ คอ่ ยไป ! ไมใ่ ช่นงั่ ๑๐ นาที แล้วไปเดิน ๑๐ นาที แลว้ กลับมาน่ัง คอ่ ยยกยา่ งเหยียบ … ไมใ่ ช่ ! ผิด ! มันไม่ปกติ ! ...เดนิ จงกรม ก็เดนิ ปกติ เหมอื นพวกเราเดนิ เวยี นเทียน … แตห่ ลวงปู่พาเดนิ มันเรว็ ไปนดิ หนึ่ง แต่ก็..โอเคแหละ ! ก็หลวงปู่ เดนิ อย่างง้นั หลวงพอ่ เดนิ อยา่ งง้ัน ! แต่พวกเธอจะวา่ เร็ว ว่าช้า ก.็ . หลวงพอ่ ก็เดินตามอัธยาศัย เดนิ ปกติ -- เพราะหลวงพ่อ ปฏิบัติมาเพ่อื ... แตก่ อ่ นไม่ปกติ กินเหล้าบ้าง ไปจีบสาวบ้าง เทีย่ วกับเพอื่ นบ้าง มะลอ๊ งกอ๊ งแกง๊ -- หลงั จากบวชมาแลว้ .. เอะ๊ ! ไอ้ความปกตอิ ยู่คอื อะไร ? ทำอย่างไรถึงจะไปสูค่ วามปกติ กเ็ หน็ หลักธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า ก็นอ้ มมาปฏิบตั ิ... ท่ีสุดเปน็ ไปเพ่อื ความเป็นปกติ ! ศลี เปน็ ความปกตขิ องมนุษย์ ! ความตงั้ ม่ันแหง่ จิต ก็เป็นความปกติ ! แต่ยังไม่เทา่ ไร ... ปกตจิ รงิ ๆ มนั ตอ้ ง

๗๔ บอกยาก สอนยาก ปกตอิ ยา่ งเป็นผปู้ ระเสริฐ! มนษุ ยป์ ระเสรฐิ กว่าสัตว์เดรัจฉาน ตัว๊ ะ... ทนี ้ี ถ้ามนุษยเ์ ราไม่มีศลี -สมาธิ-ปญั ญา หย่ังลงหัวใจ ความสงบกไ็ มม่ ี ศลี กไ็ ม่มี ปัญญาก็ไม่รอบรู้เท่าทัน เพือ่ ละชัว่ ประพฤติด.ี .. มนษุ ย์ กม็ นษุ ยก์ เิ ลสหนาปัญญาหยาบ ไม่เกนิ ไม่ตา่ งมนสุ สเปโต... พระพทุ ธเจา้ ตรัสเอาไว้ ! มนสุ สติรัจฉาโน-- มนสุ สตริ ัจฉาโนก็มนษุ ย์ รูปรา่ งเปน็ มนษุ ย์ แตจ่ ติ ใจเหมือน สัตว์เดรจั ฉาน..ความร้สู กึ นึกคิด ! มนุสสเปโตรปู ร่างเป็นมนุษย.์ .. แตจ่ ติ ใจความรสู้ กึ นกึ คดิ เป็นเปรต ! มีอย.ู่ .. พระพุทธเจ้าสอนนี่ ไมใ่ ชห่ ลวงปู่เอามาต้ัง ไมใ่ ชห่ ลวงพอ่ เอามาพดู ... กำลงั จะพาเธอ หนจี ากสิ่งเหล่าน้ัน...ไม่ปกติ ! เพราะฉะน้ัน มนุษย์ไหนท่ไี ม่ปฏิบัติ หรือไม่ฝกึ ฝน ไมน่ อ้ มเอาคำสอน อันมศี ลี -สมาธิ-ปญั ญา มาหยง่ั ลง ในกาย ในใจตนน่ะ ..เขาเรยี กผิดปกติ ..อยา่ ยอมใหต้ วั เองผิดปกติ ! เพราะฉะน้นั การปฏบิ ตั ธิ รรม เพ่ือให้เรากลบั คนื สู่ ความเป็นปกติ ที่เราเพลยี่ งพลำ้ เสียหายมาเลก็ ๆ น้อยๆ มากหรอื นอ้ ยกแ็ ลว้ แต่ ..ใหป้ กติ ปกติย่งิ ๆ จนถึงท่ีสุด เป็นผูป้ ระเสรฐิ ! ..นน่ั เขา้ ขา่ ยของอริยบุคคลแลว้ ..เป็นผู้มีสมั มาทฐิ ิ กเ็ ป็นโสดาบนั ! อรยิ ะ แปลวา่ ประเสรฐิ

มาเริ่มดูเวทนา ๗๕ หรือเป็นผูเ้ จรญิ กแ็ ลว้ แต่จะเรียก... ภาษาไทย มนั ไม่ต้องไป แปลมนั ตรงๆ หรอก... มันเป็นความงดงาม... อยา่ ไปสอบตก จดุ ทีเ่ ธอจะเอาจริงๆ จากแกน่ สารมัน ว่าด้วยเรอื่ งน่ัง ก.็ .. เด๋ียวน้ี นง่ั ลองดูเวทนา ! เมอ่ื เหน็ แล้ว...หนลู กู หลาน อยา่ ขยับ ! แต่ยายน้นั กด ! ถูกแล้ว ! กดแลว้ ก.็ ..ปัญญา ทำหน้าที่ด้วย ! ยายหนู !... ผู้ชายกเ็ หมอื นกัน ผ้หู ญงิ ทกุ คน เรยี กยายหนู ก็รวมทง้ั หมด และใครกำลงั ปวด ... นั่นแหละ คอื ความทุกข์ ! เรียกมันวา่ ปวดตรงๆ ! ปวดไมเ่ ที่ยงหรอกลกู หลาน ! ทำไมไมเ่ ท่ยี ง ? เอ้า ! คนตาย..สักวนั หนง่ึ ไม่เกิน ๑๐๐ ปี เธอตายไหม ? หลวงพ่อตายไหม ? ตายลา้ นเปอรเ์ ซน็ ต์ ! คนตาย เวลาเอาไปประชุมเพลงิ เผาไฟ มันรอ้ งไหม ? ...มนั ไม่ร้องหรอกเธอ ! ทางนงี้ า่ ยๆ ลัดนิ้วมอื เดียว... เส้นผมบังภเู ขา ...กายกับใจอยู่คาหวั จติ หวั ใจเรา ตอนนี้ เรานัง่ เหน็ มนั อยู่นี่ ! มนั ไม่เทยี่ งหรอก ! ไมใ่ ช่ ตวั ตน ! รกั ษาไว้ได้ไมเ่ ท่าไรหรอก ! ๖๐ ปีมาก็เริม่ แก่ ๖๑ ๗๐ กเ็ รม่ิ แล้ว มนั ไม่ใช่เร่มิ แลว้ มนั รอตายแลว้ ไมร่ ู้จะถงึ ๗๐ ไหม ? ไม่รจู้ ะ ๖๕ ไหม ? ไม่เชือ่ เลยวา่ มันจะอยูก่ ันอกี กี่แตม้ ...

๗๖ บอกยาก สอนยาก เพราะฉะนน้ั ไอ้ทกุ ข์ท่ีกำลังเกิดความเจบ็ ปวดเหล่านี้ ไม่ตั้งอยหู่ รอก ! มันจะมาต้งั อยกู่ ับคนตายหรอื ? ทำตายซะ ! ใหต้ ายก่อนจะตายจริง ! เมอื่ เราทำตายให้ปรากฏเดยี๋ วน้ี ..วางซะ ธาตุ ๔ ขนั ธ์ ๕... วา่ มงึ กส็ ักแต่วา่ ! กไู ม่ค่อยเชือ่ มึง ! เพราะพระพทุ ธเจา้ กต็ รัส นห่ี ลวงพ่อทา่ นกบ็ น่ อยู่น้ีว่า แท้จริง มงึ ก็ไม่นานเกินรอ..มึงก็จะตาย เจ็บปวดเหล่านไ้ี ม่เกิดกบั คนตายหรอก ! มนั ไมเ่ ท่ยี ง ! มันเกดิ เฉพาะคนเปน็ ทีม่ ีกเิ ลสหนา ปญั ญาหยาบ ... ไอก้ ิเลส มันเกิดข้นึ กเ็ พราะว่าโง่ - วา่ หลง ! เกิด แล้วกเ็ ขา้ ไปยดึ ถือรา่ งกายและจิตใจของตวั เราเองวา่ เปน็ ก-ู เปน็ มงึ ข้ึนมา ! มผี วั ก็ว่าเป็นผวั กู ! มรี ถกเ็ ป็นของกู ! มตี ระกลู ก็เปน็ ตระกลู กู ! ทำหนา้ ท่กี ารงาน หน้าท่ีก-ู อาชพี กู- ตำแหน่งกู เร่อื งยาว.... ใครแตะตอ้ งก็ดดี ดิ้น ทีนี้ ! ไดล้ าภ- เสียลาภ ได้ยศก็เสยี ยศได้ เป็นปกตเิ ปน็ ธรรมชาติของโลก ! ...เราอยา่ ไปหลงกบั ความจริงของโลก ! กำลงั จะทำให้ พวกเราพ้นขอบเขตตรงนไี้ ปในทางความคดิ ให้มเี หตุผล อยา่ งนนั้ มาหกั ล้างกนั ...

มาเริ่มดูเวทนา ๗๗ เพราะฉะนั้น ทางปัญญาก็เดนิ เครื่องไป ... หลวงปู่ ต้องการให้เธอใช้ปญั ญาอบรมจิตไปในคราวเดียวกัน เพราะ ในระหวา่ งทีห่ ลวงปสู่ อนเธอ จะได้ทงั้ สมถะและวิปัสสนา จงึ สงเคราะห์เรยี กว่า สัมมาสติ สัมมาสมาธิ ในคราวเดยี วกนั สัมมาปัญญา ในคราวเดยี วกัน มี ๑ ข้อ - ท่ีหลวงป่สู อนใหเ้ ธอ ทำสมาธนิ ี่ - อกี ๗ ข้อ ในมรรคมอี งค์ ๘ เขาจะมาหยงั่ ลง.. จงึ กลายเปน็ สมั มาสมาธ.ิ .. ท่หี ลวงปู่กำลังสอน จึงขยายความใหฟ้ งั เป็นสมาธทิ ีพ่ ร้อมดว้ ยสติ ดว้ ยปญั ญา ดว้ ยความพากเพียร ดว้ ยความเขา้ อกเข้าใจ และการกระทำนเี้ ปน็ การกระทำที่ถูกตอ้ ง เปน็ ความเพยี ร ทีถ่ กู ต้อง ..เป็นความต้งั ใจทถ่ี กู ตอ้ งแล้ว เพราะมีความคิด ความเหน็ ความดำรทิ ่ถี ูกต้องแล้ว เพราะมันมปี จั จัย องค์ประกอบร่วม มนั ครบสมบูรณ์แบบ ทง้ั ๘ ขอ้ หยง่ั ลง ในขณะ.. จงึ สอนกลบั มาเนน้ อีกทวี า่ ปญั ญารอบร้เู ท่าทัน หวั ยนั เทา้ ตามเปน็ จรงิ รูปร่างนว้ี ่า มงึ ไมต่ ้ังอยู่ ! ถา้ กูตายไป เมือ่ ไหร่แล้ว ความเจ็บปวดน้ีจะต้งั อยู่กบั กไู หม ? จะตง้ั อยกู่ บั คนตายไหม ? เป็นตน้ หาท่ีมาเทียบเคียงมันในเชิงตรรกะ ตอนแรกกต็ อ้ งเถียงกนั ดว้ ยเรื่องตรรกะ

๗๘ บอกยาก สอนยาก ... หลวงป่เู คยทำมาแลว้ พวกเธออยา่ เสยี ใจ หลวงป่นู ่งั ๆ ไป ปวด ! ปวดมากๆ ! มนั ไม่มีเวลาคดิ หรอก ! ปวดมากกอ็ อกหู ตดึ๊ ..ตึ๊ด.. ก็กดขาลง ..เอาชนะหวั ใจตัวเอง ..กิเลสหนามาก มึงน่ี ! กดมนั ! เอา้ ! หนึ่ง.. สอง ..สาม ..ถา้ นบั ถึง ๕๐ แล้วมึงไมต่ าย กจู ะน่ังตอ่ นะ... หนงึ่ .. นับอยา่ งเร็วเลย หน่ึง.. สอง.. สาม.. สี่..ห้า.. หก...(นบั เรว็ ๆ) ไอ้นีม่ นั เอาเปรียบตัวเองนีห่ วา่ ! ..เอ้ากผ็ อ่ นลง ..นับอกี ..แปป๊ เดยี วถึง ๕๐ ..ค้ือจ่ังนับเรว็ ตายมงึ แต๊ว่ะ ! พอครบ ๕๐ ..มันไมต่ าย ! ไม่ตาย ! เอ้า ! กนู ับต่ออีก ! แตแ่ ทจ้ รงิ มันไม่หรอก พอขึ้นปา๊ บ...ถงึ แกว้ หูปบั๊ มนั ผอ่ นลง เขาตอ้ งการอาการ ทีเ่ จ็บปวดผอ่ นลง เขาต้องการใหเ้ ธอเห็นวา่ เวทนาน้นั ไม่เทีย่ งหรอก เบื้องตน้ ๆ ... แต่ของหลวงปู่ ไมน่ ะ ! ของหลวงพ่อไม่ ! น่ังนีม่ ีจรงิ ! คอื เวทนาขาดสะบัน้ คาเลย ! ไมม่ ี ! ถ้าเราชาญฉลาดและ ร้ถู ึงมันปุ๊บนี่ ..พอประจกั ษช์ ัดปบุ๊ นี่ เขาถงึ เรยี ก สมั มาทิฐิ รูจ้ รงิ ชัดปุ๊บ ในดา้ นความเห็นนี่ว่ากายนใ้ี จน้อี าศยั กันอยู่ ต่างแต่วา่ มาอาศยั กัน แค่นนั้ ! เวทนาตัวน้ี ความเจ็บปวด.. ขาดสะบน้ั เลย ! นง่ั มาเปน็ สอง สาม ส่ีชวั่ โมง ... เอ๊ะ ! มนั ไปไหนวะ ? หรือมันไมไ่ ดน้ ั่ง ? ..ไม่ไดน้ ัง่ ไง.. น่ังเหงอื่ แตกอยนู่ ี่

มาเริ่มดูเวทนา ๗๙ แต่มนั ไปไหน เจ้าบ้านั่น ? เอากเู กอื บตายเมื่อก้ี ! ... นี่เรอื่ งจริงนะ เรอื่ งจรงิ ๆ พิสูจนม์ า.. แลว้ ก็หลายบทบาท เพราะฉะนนั้ ต้ังใจ เธอจะสำเร็จประโยชน์ได้ ดว้ ยมสี ตกิ ำกบั รักษาใจ เพยี รตั้งใจ เจตนาในใจเกิดข้ึน แล้วก.็ .สตกิ ำกับรกั ษาเหนย่ี วร้ังไวจ้ ดุ ที่ต้งั ท่ีหลวงปบู่ อกคือ หวา่ งลนิ้ ปี่ ..ต้องการใหเ้ ธอได้ประโยชนส์ ืบต่อไป จนถึง วันสดุ ท้าย... เติบใหญ่ มคี รอบครวั เปน็ ผหู้ ลักผู้ใหญ่ มหี นา้ ท่ี การงานเจรญิ รงุ่ เรอื งไปกไ็ ดป้ ระโยชน์ จะอธบิ ายตอกย้ำเธอไว้ ใหจ้ ำใหไ้ ด้ ... เม่อื ออกจาก กรรมฐานวันน้ีแลว้ ออกวินาทีไหนก็แลว้ แต่ สติ..อย่าออกจาก กำกบั รักษาใจอยู่ ! ในระหว่างอย่วู ัด ในระหวา่ งกลบั จากวดั ในระหว่างเดินทางกลบั บนรถทัวร์ รถบสั กำลงั กนิ อยู่กับเพ่ือน กบั พีก่ บั นอ้ ง กับผหู้ ลกั ผใู้ หญ่ … แวะปัม๊ ไหน ในระหวา่ งพูด ระหว่างคุย .. สตกิ ำกับรักษาใจ ! รู้เท่าทนั ในอิรยิ าบถ ทก่ี ำลังยนื พดู กบั เพื่อน กำลังคิด กำลงั นอน นง่ั รถ กำลงั อะไร … ยาวไปจนถงึ โนน่ ...จดุ สุดท้าย เมือ่ ไหร่เธอจะตาย ใหเ้ ธอนำ ตวั นี้ไปใชจ้ นถึงวินาทสี ุดท้ายกอ่ นตาย ! ถา้ เธอทำได้อยา่ งนั้นนน่ั เธอก็ไม่ธรรมดา !

๘๐ บอกยาก สอนยาก ทางพระพุทธศาสนาสงเคราะหย์ น่ ไปทว่ี ่า... สตปิ ัฏฐาน ๔ แตม่ ันมแี กน่ ของมันยิง่ กว่านี้ อันนล้ี ะไว้.... วนั ข้างหนา้ หากพวกเรายงั ไม่ตาย ยงั โคจรโลกมันกลม ไม่แน่ ... สงั คมอาจจัดให้พวกเรามาพบกัน แตไ่ มเ่ ป็นทางการ ก็อาจจะมาคนสองคน พวกเธออยู่ดีมสี ขุ แล้วมง่ั คัง่ แล้วจะแวะมา อาจระลกึ ถงึ ของเก่ามา ! ถา้ ฉนั ยังไม่ตาย หรือยงั ไม่หนี มาพบกนั กส็ งสัยในประเด็นไหนก็ถาม ! กอ่ นจะกลบั จรงิ ๆ กจ็ ดเลกเชอร์... ประเดน็ ไหนสงสยั ถาม ! ยินดตี อบ ให้ประโยชน์ ! ตอบแลว้ ใหจ้ ำ ! จด ! แล้วเอาไป ประพฤตปิ ฏิบตั ใิ ห้ได้ เพราะฉะน้ัน กรรมฐานในพระพทุ ธศาสนา ภาวนา หรืออะไรก็แลว้ แต่ เพอ่ื ชำระความโง่ความเขลา...หมายถงึ มสี ตกิ ำกับรักษาใจให้ร้เู ท่าทัน ธรรมทงั้ หลายท้งั ปวง ทก่ี ระทบกบั กายใจเรา -- ภายนอก บุคคลตา่ งๆ สิง่ มชี ีวิต มรี ถเรอื เหนือใตบ้ า้ ง ท่กี ระทบกับเรา นเี่ บื้องตน้ … บาทสุดทา้ ย มันจะกลมกลืนเปน็ อตั โนมตั ิ … เราจะอยกู่ บั โลกไดแ้ บบสบาย ธรรมสอนเธอ สอนเพ่ือคืนกลบั สโู่ ลก เขาเรียกวา่ โลกยี ธรรม เพ่อื เธอจะได้อยู่กบั โลกอย่างเปน็ สขุ

มาเริ่มดูเวทนา ๘๑ สขุ จริงๆ ทีน้ี และเธอก็จะสบาย เธอจะไม่ทกุ ขร์ ะทม เพราะดีดดิ้น ดว้ ยความโกรธ ด้วยความขดั เคือง ดว้ ยความ ไม่พอใจ ด้วยความ...เม่อื เสยี สิ่งนัน้ ไปกจ็ ะไมน่ ้อยเนอ้ื ต่ำใจ ! ไมพ่ ริ พ้ี ิไรรำพัน.. ทนได้--รับได้ เหตุเพราะเธอมีเครอื่ งปฏบิ ัติ เป็นฐานรองรบั อยู่ ! แตถ่ ้าเมือ่ ใดทเ่ี ธอขาดสตกิ ำกบั รกั ษาใจ เมอ่ื นั้นเธอจะทนรบั อารมณ์ตา่ งๆ ท่กี ระทบกับเธอไมไ่ ด้ ทนรับกบั โลกไมไ่ ด้ พอใจ ไมพ่ อใจ มากระทบเธอ ..เธอก็จะดนิ้ พริ ้ีพิไรรอ้ งไห้ ... วนั ข้างหน้า ฝา่ ยผู้หญงิ ลูกหลาน ไดม้ ีครอบครวั มลี ูก มีผัวมีแฟน แฟนทำใหเ้ ธอผิดหวัง ผวั ทำใหเ้ ธอผิดหวัง เธอกจ็ ะดิ้น ดดี ดิ้นร้องไห้ ... ฝา่ ยผู้ชาย ลูกเมยี ผิดลูกผิดผวั ไปติดผ้ชู าย ..เธอกจ็ ะเหมือนกัน อนั เดียวกัน ในทำนองเดยี วกนั ดดี ดน้ิ ทนไม่ได้ คับแคน้ อาจหยบิ ศาสตราวุธ ดว้ ยกำลงั ของผู้ชาย ประหัต ประหาร เข่นฆา่ เป็นต้น อันนเี้ บื้องต้นๆ ท่ีย่อมเกดิ กับพวกเธอไดส้ ักโอกาสหน่งึ แน่นอน ! … ยังไม่พูดถึงสิ่งอน่ื ๆ ทเ่ี สอ่ื มจากเธอ ที่เธอไม่สำเร็จ สมปรารถนา... เธอยอ่ มทนรับไม่ได้ แมส้ ง่ิ ทเี่ ธอได้มา สมปรารถนาแลว้ ความพอกไ็ ม่มี ตัณหา ๓ ทำงานอยู่ -

๘๒ บอกยาก สอนยาก กามตณั หา ภวตัณหา วิภวตัณหา - ไมม่ เี มอื งพอหรอก.. อยา่ เพิ่งขยายความมนั เดีย๋ วเธอจะจำยาก.. ลำบาก.. มนั เยอะ …. เพราะฉะน้ัน เมอ่ื เจบ็ ปวดรุมเร้า ทเ่ี รยี กวา่ เวทนา ธรรมอนั เปน็ เครอ่ื งเสวยอารมณ์รสชาตนิ ่ี อยา่ ถอย ลูก ! อย่าถอย หลาน ! ดมู นั ตอ่ ... เดยี๋ วสักพกั หนึ่ง ก็คอ่ ยปลอ่ ย... ตงั้ ใจสกู้ บั หลวงพอ่ เอาจริงๆ.. กดั ฟันทน อตุ สาหะ ! เธอหนี มนั ไม่พน้ หรอก ทุกขน์ ั่น ! อยา่ หนี ! ถา้ เธอออกจากกรรมฐาน เพราะคิดวา่ โอย๊ ! ก็มันปวด มันทนไมไ่ ด้ ! เธอออกไปกท็ กุ ข์ เหมือนเดิม ! เพราะถึงเธอไม่นั่ง เธอกท็ กุ ข์ ! แต่เธอไม่รู้ ! ทำไมถงึ ไม่รู้ ? เพราะเธอปล่อยอารมณไ์ หลไปตามกบั กิเลสโลก.. สังคมโลก... อยากได้อะไร เธอก.็ .. เอ้า ! แสวงหา ดิน้ รน ! แต่แท้จรงิ ...ไม่นะ ส่งิ ทเ่ี ธออยากได้ ... เกิดไมไ่ ด้ เธอกผ็ ิดหวังเสยี ใจ น้อยเน้ือต่ำใจ ... รักคนน้ี ไมไ่ ดด้ ังปรารถนา.. เธอก็เสยี ใจ ! อยากไดส้ ิง่ นี้ เธอไมไ่ ด้ ! อยากเรยี นอนั นี้ เธอไม่ได้ ! อยากทำงานน้ี เธอไม่ได.้ . ก็เสยี ใจ ! เธอหนีไม่พ้น ... อนั นเ้ี ราพบกันด่วนๆ พบกันเรว็ ๆ..ไม่รูค้ ืนน้ฉี นั จะ ตายไหม ? เพราะฉะน้ัน อะไรจะบอกได้ กร็ บี บอกๆๆ ก่อน ! เพราะฉะนั้น พูดเรว็ ไปบ้าง ก็ไม่รู้วา่ ฟังทนั หรอื เปลา่ ? ท่ีจริง

มาเริ่มดูเวทนา ๘๓ พระพุทธเจ้าหา้ มอยู่ บอกไว้อยวู่ า่ เมอ่ื บอกสอน อยา่ พูดเรว็ เราจะเหนื่อย ผ้ฟู งั จะฟังตามไมท่ นั จะใครค่ รวญตามไม่ทัน ... แต่บางที กาลเวลาของฉัน ... เป็นคน...เห็นเวลามนั จี้ๆๆ ก้น อย่ตู ลอด ขนโลมชาติหลังนี่... ฟา้ ว ! ฟา้ ว ! ตลอด ... แก่ เจบ็ และตาย จึงไมป่ ระมาท ! ไมใ่ ช่แคเ่ คยี่ วเขญ็ ... เร่งเรา้ เธอดว้ ย ! ละไว้ … พระพทุ ธเจ้าเคยเรง่ เร้าอย่างน้ีไหม หลวงปู่-หลวงพอ่ ? แหม ! อนั นกี้ ำลังสอนผดิ มัชฌิมาปฏปิ ทา - ทางสายกลาง ไมใ่ ชค่ ่อยเปน็ ค่อยไปหรือ ? ผดิ ! เขา้ ใจผิด ! อันนพี้ ระกเิ ลสหนา ปญั ญาหยาบ คนโง่ คนกิเลสหยาบ แล้วสือ่ ความหมายเขา้ ใจ ตามกเิ ลสตวั เองหนุนหลัง ... ของจริง พระพุทธเจา้ ยกตวั อยา่ ง ในพระสูตร พระพุทธเจา้ ตรัสว่าอย่างไร ? เมอ่ื บ่ายน้ี ก็บอกไปแลว้ …บอกอานนท์ -- พระอานนท์เปน็ พระอปุ ฏั ฐาก ของพระพุทธเจา้ เปน็ นอ้ งชายของพระพทุ ธเจา้ ตา่ งพระมารดา แลว้ ก็เอาไปบวช บวชเสร็จก็กลายเปน็ อปุ ฏั ฐากสนทิ ติดตามตลอด … พวกเราก็คงร้จู ักพระอานนท์ ท่านพระเถระเจา้ พระอานนท์ บอก … อานนท์ ! เราจะกระหนาบเธอ แลว้ ๆ เลา่ ๆ กระหนาบเธอ แลว้ ๆ เลา่ ๆ เราจะไม่พงึ ปลอ่ ย และไม่พึงผ่อน

๘๔ บอกยาก สอนยาก ใหเ้ ธอ ไม่พึงปล่อยเธอ เราจะเพยี รกระหนำ่ เธอ กระหนาบเธอ แลว้ ๆ เล่าๆ แล้วๆ เลา่ ๆ เราจะไมท่ ะนุถนอมเธอเหมอื นช่างหม้อ ท่ีทำกบั หมอ้ ทง้ั ยังเปยี ก ยงั ดิบอยู่ ... หมายถึง ช่างปนั้ หมอ้ เขาจะค่อยๆ ถนอมหมอ้ คอ่ ยๆ เตาะ ค่อยๆ แตะ ใชไ้ มต้ ี ทุบไปเรือ่ ย และกม็ ือหมนุ ตัวไปเรอ่ื ย เพราะดินเหนียว กย็ งั นุ่มๆ อยู่ ไม่แข็งเกินไป ไมอ่ อ่ นเกินไป เพราะจะเอามา ป้นั หม้อ เพราะการขน้ึ หม้อจะค่อยๆ แตง่ ไปเรอื่ ยๆ ทะนุถนอม ลักษณะโครงสร้างของหม้อทยี่ ังไม่เปน็ หม้อดี หรอื จวนแจ จะเปน็ หมอ้ ดแี ล้ว เขากจ็ ะถนอม แมน้ เอาไปผ่ึงแดดจนแห้งแลว้ กถ็ นอม กอ่ นจะยกขึน้ ไปเตาเผากถ็ นอมอยู่ ออกจากเตาเผา ก็ถนอม แล้วเอามาวางไว้สำหรบั จำหนา่ ย หรอื เอามาใช้ ประโยชน.์ .. ยิ่งกำลังข้ึนหมอ้ ใหม่ ย่ิงถนอม ช่างปั้นดินตา่ งๆ พวกศิลปะต่างๆ เป็นต้น … พระพทุ ธเจ้าบอก … อานนท์ เราจะไม่ทะนุถนอมเธอ ! เราจะพากเพียร เพยี รกระหนำ่ กระหนาบเธอ แลว้ ๆ เล่าๆ จะไมถ่ นอมเธอ ไมท่ ะนุถนอมเธอเหมอื นด่งั ช่างหมอ้ ทที่ ำกับ หมอ้ ทัง้ ยงั เปยี กและยังดิบอยู่ ! หากเธอเขา้ มาสคู่ รรลองของ พทุ ธศาสนา ไม่เป็นไปเพอ่ื หวงั ประโยชน์ใน ศีล-สมาธ-ิ ปญั ญา เพ่ือใหเ้ กดิ ประโยชน์ในตวั เอง เธอพงึ จกั ทนอยไู่ ม่ได้ ... พระองค์

มาเริ่มดูเวทนา ๘๕ จะไมย่ อมหรอก เมือ่ เขา้ มาในขอบเขตแลว้ จะไมไ่ ดอ้ ะไรไปบ้างน่ี …. พระองคย์ อมไม่ได้... คอื มนั เอาง่าย ทำไมไมเ่ อาล่ะ ?! เอาง่ายแบบไหน ? นยี่ ังไม่พูดถึงกรรมฐานเลย ! ตั้งใจจะมา บนรถบสั รถทัวร์ ตัง้ ใจต้ังแต่ก่อนจะออกจากบา้ น ตง้ั ใจก่อน ลาแมก่ บั พ่อ พ่นี ้อง ผมจะไปในคอรส์ น้ี อย่างงี้ อย่างงัน้ ทางคณะของสำนักงาน….. จัดงานตรงนีข้ น้ึ มา เพือ่ ให้ผมเกิดความรบั รถู้ ึงสังคมของพระอรหันต์ อะไรต่าง ๆ เปน็ ตน้ เพอื่ สักวันหน่ึงผมจะได้เป็นตวั อยา่ ง เป็นต้นแบบ ... นีพ่ วกเธออย่าทำเล่นนะ ! พวกเธอกำลังจะคืนกลบั ไป สเู่ ป็นต้นแบบของสงั คมนะ ! เธอเปน็ นักเรยี นทนุ ในหลวง กลมุ่ แรกนะ ! ในหลวงทา่ นกแ็ ก่ตวั มากแลว้ ท่านเสียสละเงิน มากอ้ นน้ี เปน็ ประเดิมชยั สำหรบั เยาวชนของท่าน ... อยา่ กระน้นั เลย เอาอีกทบี อก ...เราสู้กบั ท่าน ถวายท่าน มาหลายครง้ั ..ครัง้ น้อี ีกทีเว้ย ! ฉนั อยากใหบ้ ตุ รหลานเหล่านี้ ที่รสู้ กึ มีโอกาสมากเลยนี่ - นา่ เชิดชมู าก - ที่อตุ สา่ ห์ไดเ้ งนิ ทนุ ในหลวง - ให้เขาไดเ้ ปน็ ต้นแบบของสงั คม ... เพราะฉะนน้ั พวกเธอกำลังจะคนื กลบั ไป เพอื่ เปน็ ตวั อยา่ งของสังคมนะ … แตถ่ ้าพวกเธอมาวดั ฉนั แล้ว...

๘๖ บอกยาก สอนยาก ให้หลวงปู่ หลวงพ่อ เห็นความไม่อดทน … โอ้ ! ตายหา่ เลย ! พวกนี้ ทำยงั ไงวะ ? ไอ้นมี่ ดกดั ยงั เจ็บกว่า ! ความทีต่ อ้ งอดทน อย่างนี้ หลวงพ่อหลวงปู่แกๆ่ อย่างง้ี ทรดุ โทรมสุขภาพไมด่ ี เทา่ เธอ น่ังสวา่ ง นง่ั แบบทีพ่ วกเธอบอกวา่ ปวด ! คนไหน ไมป่ วดล่ะ ? หลวงปูป่ วดมากกวา่ เธอ ! น่ังสวา่ ง ! ๗-๘ ชวั่ โมง ! หลวงปู่นบั ไมถ่ ว้ น เดนิ จงกรมแต่เช้ายนั คำ่ ค่ำยันเช้า จากกินข้าว ฉนั ข้าวเสร็จ ฟัดห้าโมงเยน็ ... เพราะฉะนน้ั พวกเธอกำลงั มาพบพระมคี ณุ วิเศษ เตม็ ไปหมด...ฉันจะบอกพวกเธอ ฉันน่นี ะ ! ไม่ใช่ของธรรมดา ! จนบอก.. เฮ้ย ! กูมนั ไมธ่ รรมดา ! แตว่ า่ โอเค อยูก่ บั โลก กเ็ ปน็ ปกติ สบาย... อยกู่ บั โลกก็ได้ ! มจี รงิ ๆ ! ถา้ ไมม่ ีจรงิ ๆ ไมต่ ะโกนใส่-ไม่ตะโกนใสล่ ูกหลาน ! ตะโกนมาจน… เปน็ ๑๐-๒๐ ปี แล้ว ! แล้วมรรคผลก็ของจรงิ หลวงพอ่ หลวงปู่คนนี้.. น่งั อยตู่ รงน้.ี . ต่อหนา้ เธออย่างนี้ บนั ลอื สีหนาทเฉพาะหน้า พวกเธอเดย๋ี วน้ี ! และก็เป็นมานาน... อยา่ งพระอรหนั ต์ เป็นมานานแล้ว... ไม่ใช่เพิ่งเปน็ ตอนพวกเธอจะมา ! ของจรงิ ...! ถงึ บอก … เรียกมาเถอะ ฉนั ปล่อยไปไม่ได้หรอก เพราะเดก็ กลุ่มน้ี น่าสงเคราะหเ์ ขาอยู่ ... เพราะวา่ อย่างนอ้ ยๆ ก็

มาเริ่มดูเวทนา ๘๗ น่าชน่ื ชมกับพวกเขา...อย่างนอ้ ย เขามโี อกาสดมี าก.. ถอื วา่ เปน็ ผโู้ ชคดมี ากกว่าเยาวชนคนอื่นๆ ในประเทศไทยเด๋ยี วนี.้ . คอื .. เพราะวา่ เป็นผไู้ ดท้ นุ รุ่นแรกของในหลวง และก็ในหลวง ท่านกแ็ กม่ ากแล้ว ...ยงั ไงๆ … เอ้า.. ลุ้นอีกที ! ... “น่คี อื ประเทศไทย” ฉนั ถอดหัวใจเขยี นให้ท่านแลว้ อารมั ภบทตง้ั แตเ่ ริม่ ใบแรกก็เรอ่ื งในหลวง ..ฉันล้นุ ไปแล้ว สงั คม ก็ตอบรบั น้อย ..เอา้ เดก็ รนุ่ นี้ ลุ้นอกี ทีเว้ย ! บอก กูยงั มี เวลาอยู่ กไู มม่ ีข้อปฏิบัติ แล้วกิจท่จี ะปฏบิ ตั ชิ ำระกเิ ลส กกู ไ็ ม่มี กลู องลนุ้ ให้ดูอีกที ! ... กำลงั ใสห่ วั ใจ ใสค่ วามจริง พดู กับพวกเธอ ! จรงิ ทกุ คำ ! จริงทุกจติ ! จริงทุกอิรยิ าบถ ! จรงิ ทั้งดุ้น ! พิสูจน์ไดท้ ุกเม่ือ ! ถา้ ไม่ใช่ ไม่เช้อื เชิญให้เธอพิสูจน์ ! กำลงั ใหเ้ ธอพิสจู นด์ ว้ ยข้อปฏิบัติไงเล่า ! แลว้ เธอกจ็ ะรูว้ ่า หลวงปมู่ สี ิง่ นั้นจรงิ ไหม ? แลว้ เธอกจ็ ะรู้ว่าพระพทุ ธเจ้า.... ผ้ใู ดเห็นทุกข์ ผูน้ ั้นเห็นธรรม ...ผใู้ ดเห็นทุกข์ ผู้นน้ั เห็น ความจรงิ ...ผูใ้ ดเห็นทกุ ข์ ผูน้ ั้นเห็นธรรม เหน็ ความจริง... เห็นพระอรหนั ตเ์ จ้าท้งั หลายท้ังปวง... เหน็ พระพทุ ธเจา้ รู้จกั พระพุทธเจา้ ... กไ็ ปจากท่ีเธอกำลังกระทำอย่เู ดย๋ี วน้ี ...

๘๘ บอกยาก สอนยาก หลวงป่มู าจากตรงนี้ ! พ่อแม่ ครอู าจารย.์ .กระดูก เป็นแก้ว อฐั ิธาตุ ตัง้ แต่ครั้งพทุ ธกาล พระเถระเจ้า..ผูเ้ ปน็ พระอรหันต์ ผเู้ ลิศ.. ไปจากตรงเรานี้ ! มีบางองคบ์ างท่าน เลิศกวา่ พวกเรา ฟังธรรมประโยค สองประโยคแล้วสำเร็จ ประโยชน์ แตย่ ้อนอดตี ไป ได้ส่งั สมบารมปี ฏบิ ัตธิ รรม ตายบนภเู ขา นงั่ กรรมฐานไมอ่ อก เดินจงกรมจนเทา้ น.ี่ . ดินพอกขึน้ มา จนเป็นเหมือนดินพอกหางหมู เต็มเท้า.. ไม่ยอมออกจนสำเร็จ ถึงเวลาเสรจ็ แลว้ นี่ แกะดินก็แกะไม่ออก เอามดี ฟันกฟ็ ันไมอ่ อก เทวดาอินทร์พรหมก็เลยเหาะทะยานฟา้ ลงมาบอก “พระเถระเจา้ ผเู้ จรญิ ดว้ ยวริ ิยะ อดทน อุตสาหะ บากบัน่ ยังมรรคผลปรากฏ ดว้ ยอิรยิ าบทอย่างนี้ เดนิ จงกรม อย่างน้ี พึงนงั่ ลงเถิด เหยยี ดเทา้ มา เกลา้ กระผม ข้าพระพทุ ธเจ้าจะเอาออกให”้ ก็ถามว่า “ท่านเป็นใคร” บอก “เปน็ เทวดา” อันนก้ี ม็ จี ริง ! เป็นจริง ! ของหลวงปนู่ ่ีของจรงิ นะ!ฟนั กเ็ ปลย่ี นแลว้ นะสดๆ! มชี ีวิต นัง่ คยุ กบั เธอน่ี ไม่ใชข่ องธรรมดานะ ! จะบอก ไม่ตอ้ ง มาพสิ ูจน.์ .. เทศน์อนั นี้ อารัมภบทมา ย้อนต่ำๆ ใหเ้ ธอ ธรรมที่ กำลังสอนเธอ หลวงป่ไู มเ่ คยเทศนม์ านานแล้วแหละ เลิกพูดถงึ มานานแลว้ เพราะว่ามนั หยง่ั สู่ใจหมดแลว้ กลมกลนื กับจติ หมด ...

มาเริ่มดูเวทนา ๘๙ อันน้ีอุตสาหะมาสอนพวกเธอ ... เธอถามพวกนนั้ ... หลวงป่ไู มเ่ คยสอน น้าน... ไมร่ ้กู ่ปี ตี อ่ ก่ีปี ..จะกัดฟันสอน ทีหนึ่ง ... เพราะ ก เอย๋ ก ไก่ กว่าจะจบั มือพวกเธอให้เขยี น เส้นโคง้ เส้นงอ เสน้ ตรง อะไรได้ และกเ็ ริม่ ใหเ้ ขียน ก ไก่ มันลำบากตวั๊ ะ ! แล้วถ้าพวกเธอเคยพอมีมาบ้าง ..มันก็ เอยี งซา้ ย เอยี งขวา มันยงั ไม่ตรงที่มัน ... มรรคมอี งค์ ๘ เป็นเส้นตรง ทางสายเอก ทางสายตรง อย่างเป็นเหตเุ ปน็ ผล ถูกต้องบนความพากเพยี ร วิรยิ ะ อตุ สาหะ บากบ่ัน แล้วกอ็ ย่างทรงเหตทุ รงผล ถูกต้อง ตามความเปน็ จรงิ ในสิง่ ทีจ่ ะเขา้ ไปใหถ้ ึง ปฏบิ ัตธิ รรม สมควรแก่ธรรม... จึงจะรจู้ ะเห็นในธรรมนนั้ ! เพราะฉะนั้น ยายหนูๆ คนไหน ทบี่ อกวา่ หลวงพ่อ ไมส่ ายกลางนนั้ … ผิด ! เอาคอชีวิตเดมิ พนั ! ทำมากบั ตัวเองแล้ว ... บารมีก็ไมธ่ รรมดา ! ย้อนอดีตไป เราบารมเี กา่ เยอะนี่ ! แล้วทำไมชาตนิ ี้ ทำไมต้องก้นแตกอย่วู ะนี่ !? ถงึ ชวั่ โมงยงั ? ประมาณไหม ? ลืมดเู วลาเรม่ิ ...สูสีไหม ? ประมาณเทา่ ไร ? ไดช้ วั่ โมงหนึ่ง เหรอ ! ชว่ั โมงหน่งึ เอ้า ! ใครทนไมไ่ หว ก็ออก ... แต่ใครทนไหวสุดยอดนะ ของนข้ี องดนี ะ

๙๐ บอกยาก สอนยาก อย่าเพ่ิงออก เพราะฉันยังไม่ไปไหน บคุ คลอนื่ ๆ ท่ีไมอ่ อก กม็ ี ... เฉพาะเยาวชน นี่พูดถงึ เฉพาะเยาวชน เฉพาะ เดก็ หนุม่ สาวท่ีเขามานี่ ถ้าใครอยากจะออก อยา่ ให้เพื่อนรู้ อยา่ ใหใ้ นแถวรู้ อยา่ ใหผ้ หู้ ลกั ผใู้ หญร่ ู้ ค่อยๆ ปรับเปลย่ี น อริ ยิ าบถ ถอยมาพอคลคี่ ลายแลว้ กค็ ุกเขา่ เบญจางคประดษิ ฐ์ กราบมาทางพระพทุ ธเจา้ พระธรรม พระสงฆ์ แลว้ ก็.. หมายความกราบมาทางหลวงพ่อ แลว้ ก็สำเรจ็ ประโยชน์ ... กราบพระพทุ ธเจา้ กอ่ น หนั ไปทางพระบรมรปู เสร็จ หันกลบั มากราบหลวงพอ่ แลว้ กถ็ อื ว่าสำเรจ็ ประโยชน์ ...แล้วก็ ค่อยๆ...ถ้าจะออกไปเดิน กค็ ่อยๆ คลาย ค่อยๆ เดินออกไป เดินด้วยย่อตวั ออกไป เพราะรอบขา้ งก็มแี ตเ่ พ่ือน อาจจะถกู เพ่ือน กรรมฐานไมช่ อบรบกวน ค่อยๆ เดินออกไป และ ผู้ใหญก่ ็มี เราก็ออก ก็หาทางเบี่ยงๆ ตวั เอง ออกไป เปลยี่ นอิรยิ าบถ เข้าหอ้ งนำ้ หอ้ งทา่ ฝา่ ยผชู้ าย ฝ่ายผู้หญิง เฮ้ยๆๆๆ อย่าขยบั ! ถา้ ขยบั เปน็ เรื่องยาว... แตก่ ล่มุ หนุม่ สาวทีม่ านน่ั ถ้ามันสดุ ฝนื จริงๆ เอาแค่น้ี ! กกู เ็ อาประโยชน์ บา้ งละ่ วะ ! มาขมุ ทองแมค็ แคนนา่ กองทองท่วมภเู ขา เขาให้ ตะกร้า ทั้งเขง่ ทั้งยา่ ม-หยบิ เอาไปสองก้อนก็ไมว่ ่านะ ! หยิบเอา ไปสองก้อนก็ไม่ว่านะ ! หยิบเอาไปสองชิ้นกไ็ มว่ า่ นะ !

มาเริ่มดูเวทนา ๙๑ อนั น้ยี ิง่ กวา่ ขุมทองแมค็ แคนน่า ! ไม่ใชข่ ุมทอง.. ไม่ต้อง กอบโกยเลย...มันกองเท่าภูเขารออยู่ ! นี่กองอยตู่ รงน้ี ! กองอยคู่ าใจใคร-คาใจมัน ! ถา้ อยากจะหยบิ ไปแค่ช้ินหนงึ่ สองช้นิ ก้อนหนง่ึ สองกอ้ น กห็ ยบิ ไป ไมว่ ่า ! แตใ่ ครอายุเกนิ ๓๐ หรอื ๒๘ ไปแล้วนะ่ ... อย่าลกุ ! อยา่ ขยบั ! … บอกพวกเขาแลว้ วา่ ใครจะเอาไปแค่ ๒ เม็ด ๓ เมด็ ! ทองเขากองเท่าภเู ขา ! กห็ ยบิ ไปแค่นน้ั ไมเ่ ป็นไร ผู้ชายหนมุ่ ๆ พวกนี้ก็เหมอื นกัน ไม่เปน็ ไร... ไม่หา้ มแล้วตอนน้ี เพราะได้ลักษณะประมาณช่ัวโมงหน่งึ แลว้ ... ไมห่ ้าม แล้วกรรมฐานเบ้อื งตน้ เพอื่ วนั ข้างหน้าให้สำเรจ็ ประโยชน์ตน กบ็ อกหมดแลว้ วา่ กรรมฐานจรงิ ๆ ออกจาก นง่ั แล้ว ไมใ่ หอ้ อกจากสติกำกบั รกั ษาใจ .. ไมเ่ คยให้ออก ... ออกจากเดินจงกรม ก็ไม่เคยบอกวา่ ให้สตอิ อกจากกำกบั รกั ษาใจ ! สตติ ้งั กรรมฐานต้งั ! สติตงั้ ..มรรคตงั้ ! สติตั้ง กำกับรักษาใจอยู่ ..เป็นผู้เท่าทันอิริยาบถต่างๆ อยู่ รูเ้ ท่าทัน กระทบสัมผสั รบั รู้จากสังคมรอบข้าง จากอารมณ์ต่างๆ ที่กำลัง กระทบกับใจเราอยู่ ... อันน้เี รยี กวา่ กรรมฐานกำลงั ทำงาน ! มรรคมีองค์ ๘ กำลงั เดินเครือ่ ง ! เรากำลังปฏบิ ัติธรรมอยู่ !

๙๒ บอกยาก สอนยาก ทั้งๆ ที่เธอไปทำงาน ทั้งๆ ทีเ่ ธอไปเรยี นหนังสอื แตเ่ ธอกำลังปฏบิ ตั ธิ รรมอยู่ ในระหว่างเรยี นหนงั สือ ... อยา่ ถามว่าเธอจะเปน็ นกั เรยี นทมี่ ีเกรดไหม ? มรี ะดับไหม ? จะมีบญุ อภบิ าลคุ้มครองเธอไหม ? มีแนน่ อน … ความจำ หมายในศาสตร์วชิ าทเี่ ธออ่านเพียงครั้งเดียว อย่าถามว่า จะจำไมไ่ ด้ .. ย่อมแม่นยำ ย่อมไม่ต้องทวนกลับ น่งั ฟังครู แป๊ปเดียวจบชั่วโมงปึบ๊ ปานเลกเชอร์ในสมอง ย่อมแม่นยำ ย่อมจำหมาย ยอ่ มรู้ ยอ่ มเขา้ ใจ เหตเุ พราะเธอฝกึ มสี ตปิ ญั ญา กำกบั รกั ษาใจอยู่ตลอดเวลา เวลาฟงั ครกู ็เลยต้งั ใจ พอตงั้ ใจป๊บุ มันอัตโนมตั ิ เพราะฝกึ ไปตามเคยชิน ฟังครูเรม่ิ ปุ๊บ ไมว่ ่าจะ วชิ าอะไร ไปหมดเลย เก็บหมด ... ขยบั ก็ไมว่ ่าตอนน้ี ใครจะขยบั แตข่ ยบั ต่อเม่อื มนั ทน และสดุ ทน และสุดของสุดทน ... อย่าไปยอมตามอำเภอใจ กเิ ลส ! พอเปดิ ชอ่ งโหว่ อย่าไปตะครบุ ! พยายามเค่ียวเข็ญ ตวั เองหนอ่ ย เส้นทางของพวกเธออีกยาวไกล... ละไว้... ฉันจะตายกอ่ น โดยเฉล่ยี ฉนั แกก่ ว่าพวกเธอท้งั แก๊ง ฉันกย็ ังไมป่ ระมาท ! พวกเธอจะมาประมาททำไมเล่า ? เส้นทางของเธอ ยาวต๊ัวะ ! เธอยงั ต้องเดินไปในโลกกวา้ งนี้อีกยาว ย่อมเจอภยันตราย ! ฉนั อีกไม่ก่ีราตรี เดยี๋ วฉนั กต็ ายแลว้ น่ี !

มาเริ่มดูเวทนา ๙๓ ฉันจะต้องมาระวังอะไรมากนักหนา ฉนั กลับต้องระวัง ! มันเป็นยงั ไงกนั แน่ ?! กลายเปน็ อะไรกัน.. ไอแ้ กใ่ กลจ้ ะตาย กลบั ต้องมาระวัง ! ไอ้ยังต้องเดนิ ทางไปอกี ต้งั ไกล ชวี ิตหน้าที่ การงานพวกเรา ยิง่ วยั หนมุ่ สาวนี่ อีกยาวเลย แลว้ เธอจะ เอาอะไรไประวังรักษากาย-วาจา-ใจเธอ ? เธอไม่มีสตปิ ัญญา คมุ้ ครองอภิบาลใจเธอ... ธรรมกไ็ ม่เกดิ ! บญุ ก็ไม่เกิด ! เธอจะให้เป็นบญุ --ก็มสี ติรักษาใจเมือ่ ไร ก็เปน็ บญุ ... … วนั น้ีก็แหกปากปาว ปาว สอนเรง่ ๆๆ จ้ีๆๆ …. เอา.. เอาขนาดนีก้ อ่ น.. ขนาดนี้ก็เหลอื เฟือแลว้ ระดับน้ี … เพยี งแตม่ สี ตกิ ำกับรกั ษา .. ออกแลว้ อย่าออก สติกำกบั รักษาใจ.. อยา่ ออก ! ใหอ้ อก..แต่อย่าออก ! พดู อยา่ งนี้ เข้าใจไหมเธอ ? ให้ออกแต่อย่าออก ! เข้าใจยัง ให้ออกอะไร ? (วิปสั สนา) เขาเรยี กกรรมฐาน ...อยา่ ไปเรยี กว่าวปิ สั สนา.. อนั นมี้ ันเชย ! เข้าใจยงั ...ใหอ้ อกจากกรรมฐานหรอื ภาวนา ไอ้ตัวน้เี รยี กว่าภาวนามยปัญญา--ภาวนา.. ปัญญาที่เกดิ จาก การอบรมภาวนา เขา้ ใจยัง... อันน้มี นั เกิดหมด.. สมถะวิปัสสนาเกิดหมด เข้าใจยงั อยา่ ไปเรียกอย่างนั้น มนั เชย ... พอไปเรยี กวปิ สั สนา ก็ต้อง... อา้ ว ! แล้วสมถะล่ะ.. ทำไมไม่ทำหรอื ? ก็ตอ้ งมาไล่กนั อกี ... เข้าใจยงั ถา้ พูด

๙๔ บอกยาก สอนยาก ภาวนาปึ๊บ.. มนั มที ัง้ ศลี -สมาธิ-ปัญญา--ท้งั สมาธิ สมถะ และวปิ ัสสนากลมกลนื กัน เขา้ ใจนะ ! ให้ออกจากภาวนา แตไ่ ม่ให้ออกจากอะไร..หน.ู ... หอื ? (สมาธ)ิ ...ไมใ่ ช่ ! มสี ติกำกบั รกั ษาใจอยู่ ..อยา่ ออก ! ตัวนน้ั แหละ...ตัวภาวนาจริงๆๆ นนั่ แหละกรรมฐาน นน่ั แหละ ตวั ที่พระพทุ ธเจ้าหมายจะให้เกิดขน้ึ กบั คนในระดับโลกๆ กอ่ น เบ้อื งตน้ สตกิ ำกับรกั ษาใจ...อย่าออกจากกัน ไมว่ า่ จะไปกิน ไปเทย่ี วกบั เพอื่ นฝงู ไปฟงั เลกเชอร์ ไปทำงานคอมพิวเตอร์... อย่าออกจากกนั รูเ้ ทา่ ทนั มนั น้ันคือหน้าท่ขี องพวกเธอ พวกเธอกำลงั เปน็ ผ้โู ชคดีมาก พวกกลุ่มนี้ ผูโ้ ชคดมี าก ! เหน็ ไหมถงึ เวลาให้ออก กใ็ หอ้ อก..ก็ไม่ได้ว่าอะไร ? แต่อยา่ ออก หมายถงึ อะไร...ให้ออกได-้ -ให้ออกจากอะไร..ให้ออกแต่ อย่าออก ! หมายอะไร ? ให้ออกได้....แตอ่ ย่าออกจากอะไร ? สต.ิ .. สติกำกับรักษาใจตัวนั้น... น่ันแหละแก่นของกรรมฐาน ...ทีพ่ ระพทุ ธเจา้ หมายจะเอา อนั นีม้ นั เป็นหอ้ งยิม ! เขา้ ใจยงั ? โรงยมิ เขา้ ใจยัง ? แต่ตอนเวลาแข่งกฬี าจริงๆ แข่งในโรงยิมไหม ? ออกจาก โรงยิม ไปแข่งในสนามโนน่ สง่ ไปแข่งตา่ งประเทศ