อายุโ พนามเทพ
ขอเชิญรับฟังบ ทเพลงจ ากอาจารย์อ ายุโ พน ามเทพ
ห น้า4/ 124 ส ารบัญ หน้าที่ คำนิยม.…………………………………………………………………………… 7 บทบรรณาธิการ.…………….…………………………………………………. AyuStory.…………….…………………………………………………………. ������ Day1 -T heBreadS tory https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10157974272247870 ������ Day2 -บทเรียนจ ากเส้นด้าย https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10157977984902870 ������ Day3 -F amilys tory https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10157982215067870 ������ Day4 -บ ทเรียนจ ากช่วงเป็นนักเรียนป ระจำ https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10157986268707870 ������ Day5-เหตุการณ์เฉียดตาย https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10157990191577870 ������ Day6– Names https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10157994677217870 ������ Day7 – Let’sgoP icnic https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10157997870782870 ������ Day8 -เหรียญส องด้านep.1 https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158001880822870 ������ Day9 -S ilas https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158006122737870 ������ Day10–คำพยากรณ์ https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158009647567870 ������ Day11-ครูสายโหด..ดี https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158013546047870 ������ Day12-เส้นทางอาชีพ https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158017450632870
ห น้า5 / 1 24 ������ Day1 3-ค วามไร้สัญชาติ https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158021162702870 ������ Day14–เรื่องผีๆ https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158024579942870 ������ Day15-นักรบชุดขาว https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158028447887870 ������ Day16-คนพิเศษ https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158036197287870 ������ Day17-ก ารเดินท างไปต่างประเทศอ ย่างเป็นทางการครั้งแรก https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158039861757870 ������ Day1 8– รักส รรพากร https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158043514322870 ������ Day1 9–ข้อคิดเบื้องห ลังภาพ https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158046985862870 ������ Day20-บ้าน https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158050449732870 ������ Day2 1-บังเอิญเกินไ ปมั้ย https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158058340757870 ������ Day2 2– T heChoir https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158061219807870 ������ Day23-น้องสาวคนเล็ก https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158064647517870 ������ Day2 4– PayapS MS(PayapS acredMusicS ingers) https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158067674412870 ������ Day25-ชีวิตฉันในดุริยศิลป์ https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158075760277870 ������ Day26-วันอ าทิตย์ https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158080656572870 ������ Day2 7–จุดสีดำ https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158084342467870 ������ Day2 8– H appybirthday,BabyC han https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158087126617870
ห น้า6/ 1 24 ������ Day2 9– G rade https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158094984942870 ������ Day3 0–เดินทางไ ปอ อสเตรีย https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158098661847870 ������ Day3 1– โจ https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158102021367870 ������ Day3 2-สามค นแม่ลูก https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158105252967870 ������ Day33– คำอ ธิษฐานที่ยังไม่ไ ด้รับคำต อบ https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158109056882870 ������ Day3 4– คำต อบสุดท้าย https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158112342587870 ������ Day35– ครู https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158115768232870 ������ Day3 6– วัฒนธรรมแ ละศาสนา https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158130708087870 ������ Day3 7– เพื่อนๆ R.C.14 https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158135714777870 ������ Day38– เหรียญ2ด้านE p.2 https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158139540187870 ������ Day3 9–T heImpossibleD ream https://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10159442749422870 บทสรุป…………………………………………………………………………… ประวัติชีวิตแ ละการทำงานของอ าจารย์อ ายุนามเทพ… ……………. ภาพความท รงจ ำ……………………………………………………………….
ห น้า7 /124 คำนิยม
หน้า8 / 124 บทบรรณาธิการ
หน้า9 / 1 24 #AyuStoryD ay1- T heBreadStory1 พักนี้ดูห นังประเภท t rue story ห รือ based o n true story มาห ลายเรื่องแล้ว ก็ให้ม าคิดว่า เรื่องข องฉันเองก็น่าสนใจไม่แพ้ใ ครเลยนะ อ ยากเขียนแต่เรื่องยาวเกิน ทำไ ม่ส ำเร็จสักที แ ม้จ ะเคยสัญญากับ “อ .แ หวว” พันธุ์ทิพย์ก าญจนะจิตราส ายสุนทรไว้น านแ ล้วเช่นกัน เช้านี้ว่าจ ะล องท ำ “ เมล่อนปัง” ก็เลยไ ด้ไ อเดียว่าเล่าเป็นต อนสั้นตามแต่จ ะคิดได้ในแต่ละวันดีกว่า ตอนเช้าๆ ร ะหว่างรดน้ำต้นไม้จะเกิดข้อคิดทุกวันอยู่แ ล้วนี่น ะ ครอบครัวฉันเป็นก ะเหรี่ยง ลี้ภัยส งครามมาจ ากพ ม่าหกสิบก ว่าปีม าแ ล้ว ตอนนั้นฉันยังเป็นทารก เราม าอาศัยอยู่ที่อำเภอแม่สะเรียง เป็นเมืองเล็ก ห่างไกลค วามเจริญทางวัตถุ แต่ผู้คนน่ารัก เพื่อนบ้านเรา ส่วนใ หญ่เป็นค นไ ทยใหญ่ พ ่อแ ละแ ม่ดิ้นรนทำม าห ากินเพื่อเลี้ยงครอบครัวห ลายทาง เช่น ส อนพิเศษ ภาษาอังกฤษ พ ่อเคยทำข นมปังข ายด้วยน ะเออ อยู่บ้านน อกขนาดนั้นไม่ง่ายเลย ดีที่เรายังสามารถหาซื้อแ ป้ง 1 ขอเชฺิญช วนทุกท่านแลกเปลี่ยนความเห็นได้ที่h ttps://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10157974272247870
ห น้า10/ 1 24 สาลีได้ เพราะมีแขกที่เขาต้องใ ช้ทำโ รตี แต่ยีสต์นี่สิ พ่อเลี้ยงยีสต์เองจ ากแป้งแ ละน้ำตาล แ ละก่อเตาอ บด้วย อิฐและปูนที่ใ ต้ถุนบ้าน ท ำขนมปังขายปอนด์ล ะ 1 บาท ส ำหรับสมัยนั้น เป็นอะไรที่ฟุ่มเฟือยม ากสำหรับ ชาวบ้านที่จ ะซื้อม ากินน ะ เมื่อ 4 - 5 ปีก่อน ฉันก ลับไปเที่ยวแ ม่สะเรียง พ บปะเพื่อนบ้านคนเก่าแก่ที่เคยรู้จักกันม า คุยเรื่อง ความหลัง มีรุ่นพี่ที่เขาบ อกว่า ครอบครัวข องเรามีบุญคุณต่อช าวแ ม่สะเรียงไ ม่น้อย พวกเขาได้เรียนภ าษา อังกฤษจากบ้านเรา ทำให้ไ ด้ต่อยอดมาศึกษาต่อใ นเชียงใหม่ จนจบการศึกษาสูง ถึงขั้นด อกเตอร์เลยก็มี เพราะ ได้พื้นฐานภาษาอังกฤษที่ดีจากพ ่อแม่ฉัน อีกอย่างที่ยังจำไ ด้ดีก็คือ ไ ด้รู้จักข นมปังซึ่งเป็นอาหารข องพ วกฝรั่ง ก็จากบ้านเรานี่แหละ ฉันไม่ได้เรียนรู้ก ารท ำอ าหารหรือขนมอบจ ากพ ่อเลย แ ต่ด้วยความเป็น single m om ที่ต้องป ระหยัด เพื่อเลี้ยงลูก 2 คน ฉันจึงต้องหัดท ำอ ะไรห ลายอย่างด้วยต นเองเพื่อให้ลูก ๆ ได้กินข องดี โดยไม่ต้องเสียเงิน แพง ๆ ไ ปซื้อกินที่ร้าน แ ละรู้สึกส นุกกับก ารหัดท ำอาหารแ ปลกใหม่ด้วย แน่นอน มันมีทั้งที่ป ระสบความส ำเร็จ และล้มเหลวด้วย พ ่อแม่พี่น้องแ ละห ลาน ๆ เป็นหนูทดลองเมนูข องฉัน ลูกศิษย์ลูกห าก็พลอยไ ด้เป็นห นูทดลอง เช่นกัน(ฮ่าๆๆ ๆ ) ตอนลูกค นโ ตฉัน Remi อ ายุค รบ 2 0 ปีบริบูรณ์ สามารถทำห นังสือเดินทางโ ดยไม่ต้องมีผู้ปกครองเซ็น รับรองแล้ว คุณแ ม่ของเพื่อนส นิทเขา Suratchai ได้ให้โ อกาสไปเที่ยวญี่ปุ่น ชดเชยที่เคยพลาดโอกาสดี ๆ ใน ชีวิตไปหลายห นจากค วามที่แม่เป็นค นไ ร้สัญชาติ สิ่งหนึ่งที่เขาชอบมากที่ญี่ปุ่นก็คือ M elon P an ก ลับมาเล่าใ ห้ ฉันฟ ังว่ามันอ ร่อยมากมายเพียงใ ด มีเบเกอ รี่ในเชียงใหม่ไ ม่กี่แห่งที่ทำข นมปังนี้ (แอบแ พง) ฉันกินก็เฉย ๆ จนก ระทั่งปีที่แล้วเมื่อลูกคนเล็กฉันพาไปเที่ยวญี่ปุ่นเพื่อฉ ลองการได้สัญชาติไทยของฉัน ฉันได้กินเมล่อนปังที่ โตเกียวแ ละเข้าใจว่าท ำไมลูกถึงไ ด้ติดใจนัก ปีนี้เราตั้งใจไปเที่ยวอีกค รั้ง ซื้อตั๋วจองวันกันเรียบร้อย แ ต่ก็มาเจอภาวะ Covid-19 พ อดี ทุกอย่างถูก ยกเลิก อ ยู่กันแต่ที่บ้าน วันนี้ฉันจึงคิดว่า ไหน ๆ ก็ไม่ไ ด้ไปกินเมล่อนปังที่นั่นแ ล้ว ล องทำเองที่บ้านนี้แหละ อร่อยห รือไ ม่ก็ฉันทำเองพ่อค งภูมิใจที่ลูกสาวคนนี้เดินต ามรอย“ ช่างทำขนมปัง”
ห น้า11/ 124 #AyuStoryDay2 -บทเรียนจากเส้นด้าย2 แม่ของฉันที่ใ คร ๆ รู้จักกันใ นน าม “ มิสซิสโ พ” ถูกเลี้ยงมาแบบคุณห นูมาก ๆ ไ ด้รับก ารศึกษาใน โรงเรียนค อนแวนต์ จึงไ ด้เรียนเปียโ น ง านฝีมือกับพวกซิส เตอร์ คุณย ายมีลูกสาวคนเดียวจึงใ ห้ทุกอย่างที่คิดว่า ดีที่สุด แ พงที่สุดใ ห้ แ ตกต่างจ ากคุณตาซึ่งเป็นครู แต่เป็นค นสมถะสุด ๆ แ ละใจเย็นม าก จึงไ ม่แ ปลกที่แม่ฉัน รักคุณต าม ากกว่าแ ละถ อดแ บบค วามใจเย็นม าจากท่าน หลังสงครามโลกค รั้งที่ 2 เมื่อญี่ปุ่นกลับกันแล้ว พ ม่าเริ่มปฏิรูปประเทศ แ ต่ยังมีความขัดแย้งเรื่องรัฐ ของชนเผ่าต่าง ๆ พวกเราก ะเหรี่ยงเริ่มถูกตามล่าเข่นฆ่า พ ่อแ ม่จึงต้องหนีร่นมาเรื่อย ๆ อ ยู่ที่รัฐกะเหรี่ยง ชีวิต ฝืดเคือง ยากลำบาก แม่ห ารายได้เล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วยการนำเอาเสื้อไ หมพรมมาเลาะ แ ยกไ หมพ รมซึ่งมี 4 -ply ออกเป็น 2 -ply เพื่อให้ได้ความยาวเพิ่มขึ้น และนิ่มม ากขึ้นด้วย มาถักห มวก ถุงเท้า ถุงมือเด็กอ่อน ข ายเป็นชุด ตอนมาถึงแม่สะเรียง ก็มีเวลาที่แ ม่ต้องทำเช่นนี้เพื่อห ารายได้มาจุนเจือค รอบครัวด้วยเช่นกัน โดยที่พ่อเป็นคน หาไม้ไผ่มาเหลาให้เป็นไม้นิตติ้งให้แม่ท ำงานถักเหล่านี้ จำได้ว่าตอนอ ยู่ ป.2 ฉันขอให้แม่ช่วยส อนถักนิตติ้ง ให้บ้างนั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันเริ่มหัดง านฝีมือ ฉันย้ายมาเรียนที่โรงเรียนเรยีนา เชลี วิทยาลัย เชียงใหม่ เมื่อขึ้น ป .3 เป็นนักเรียนประจำ ซิสเตอร์คณะอุร์ซูลิน มีเมตตาอุปถัมภ์ใ ห้ฉันได้เข้าม ารับการศึกษาที่ดีมากที่นี่ เนื่องจากการเดินทางกลับบ้านที่ แม่สะเรียงเป็นเรื่องลำบากม ากในยุคนั้น เวลาปิดเทอมฉันจึงไ ม่ได้กลับบ้าน แต่ต้องพ ักที่โรงเรียน ม าแมร์ใ ห้ฉัน ไปอยู่ที่ห้องเย็บ ช่วยง านพี่สุภา พี่สุภาใจดีมาก ส อนให้ฉันรู้จักวิธีชุนผ้าลายต่าง ๆ เท่าที่เด็ก ป .3 - 4 จะท ำได้ ฉันรู้สึกสนุกกับมันน ะ ที่สามารถใ ช้เข็มกับด้ายอุดร อยขาด มันเป็นง านศิลปะชัด ๆ ใ นความคิดข องฉัน พอเปิด เทอมเพื่อน ๆ กลับม าเรียน เวลาว่างฉันก็จ ะส อนเพื่อน ๆ เอาไ ม้ไ อติมมาเหลาทำเป็นไ ม้นิต ถักผ้าพ ันค อกัน ความสุขข องเด็กนักเรียนป ระจำ วิชาโปรดปรานของฉันคือวิชาการฝีมือ สมัยนั้นมาแ มร์มัสลินเป็นคนส อน งานฝีมือของพวกเราต้องท ำใ นห้องเรียนเท่านั้น ห้ามเอาก ลับบ้าน ท่านเป็นค นพูดไ ม่เยอะ พออยู่ ป.4 ท่านก็ ถึงแก่กรรม จ ำได้ว่าพ วกเราได้เข้าไปที่ c hapel เล็กข องโรงเรียนเพื่อเคารพศ พท่าน เป็นค รั้งแรกในชีวิตของฉัน ที่ไ ด้เห็นค นตายมันไ ม่น่ากลัวเลยสักนิดก็แค่เหมือนคนน อนหลับอย่างมีความสุขเท่านั้นเอง ที่โ รงเรียนนี้ ฉันได้เรียนศิลปะเส้นด้ายอีกหลายอ ย่าง c rochet, c utwork, h ardanger, h air-pin, smocking และ tatting มันน่าอัศจรรย์ที่มนุษย์ช่างส รรหาวิธีใ ช้ใ ยฝ้าย ใยขนสัตว์ ใ ยพ ืชต่าง ๆ จนก ระทั่ง ใยสังเคราะห์ม าท ำให้เป็นเส้นด้าย แ ล้วแปรเส้นด้ายเหล่านั้นเป็นของใช้เครื่องนุ่งห่มสารพัด งานฝีมือต้องใ ช้ สมาธิและค วามอ ดทน มีหลายค รั้งที่เราเผลอแ ละท ำผิด ทำหลุด เรื่องเลาะเป็นอ ะไรที่น่าเบื่อและบั่นทอน 2 ข อเชฺิญช วนทุกท่านแลกเปลี่ยนความเห็นได้ที่h ttps://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10157977984902870
ห น้า1 2/ 1 24 กำลังใ จมาก แต่ค ำสอนหนึ่งที่แม่เคยบ อกฉันคือ “ลูกใช้เวลาเลาะและแก้ไขได้เพียงแค่ไ ม่กี่น าทีหรือชั่วโมง เท่านั้นนะแ ต่ถ้าป ล่อยไ ว้อย่างนั้นค วามผิดนั้นก็จะติดอ ยู่ใ นง านไปชั่วอ ายุขัยข องมัน” โห…ขุ่นแ ม่!!!!!ก็ต้องเลาะต ามระเบียบสิค ะท่านผู้ช ม ผ ลงานผ้าถักโคร เชย์คลุมเปียโนในพ.ศ .2534 ผ ลงานนิตติ้งและเมคราเม่ใ นพ.ศ.2 562 เครื่องประดับแ ท็ตติ้งใ นพ.ศ .2560
หน้า1 3/1 24 #AyuStoryDay3 - FamilyStory3 พี่ส ะใภ้ของฉันเป็นค นดูห นังไม่เป็น เธอจะงงว่าเรื่องราวคืออ ะไรกัน ภาพตัดไปโ น่นไ ปนี่ ไม่เข้าใจ ทำให้ฉันคิดถึงส มัยเป็นเด็ก มีค ริสต์มาสปีห นึ่งที่บ้านเราเลี้ยงพ วกก ะเหรี่ยงชาวเขา แ ละเด็ก ๆ ลูกศิษย์ของพ่อ รวมไปถึงเพื่อนบ้าน (ห มดอ ำเภอเลยมั้งนั่น) พ ่อเช่าห นังมาฉายให้ดูด้วย เป็นเรื่องเกี่ยวกับเกษตรกรรม ฉากที่เห็นเมล็ดพ ืชเติบโตเป็นแ บบเร่งส ปีด มันง อกพ รึ่บ ๆ ผุดจ ากดินขึ้นเป็นต้น ออกดอก อ อกผ ลอย่างรวดเร็ว ชาวเขาที่ก ำลังดูอุทาน “เอ่เฮะ เอ่เฮะ” ตื่นเต้นใ นความมหัศจรรย์ของพ ืชพันธุ์ที่พวกฝรั่งป ลูกในหนังว่าทำไม งอกเร็วขนาดนั้นเป็นความท รงจ ำตลกอันห นึ่งที่ฉันยังจ ำไ ด้จนถึงทุกวันนี้ ที่เกริ่นเรื่องก ารป ะติดป ะต่อเรื่องไ ม่เป็นนี้เพื่อจ ะเล่าความเป็นม าข องบ้านฉัน ที่ฉันรับรู้จ ากพี่ส าวของ ฉันเอง เพราะฉันเองก็กำลังง ง ๆ ว่าเรื่องมันเป็นยังไงห ว่า เพราะพี่ส าวฉันเล่าอ ะไรทีไร ฉากต่าง ๆ บุคคลต่าง ๆ มันจ ะส ไลด์ข้ามไ ปข้ามม าอย่างรวดเร็วจ นฉันไม่ค่อยแน่ใจว่าฉันกำลังเข้าใจเรื่องร าวถูกต้องห รือไ ม่ ถ้าเป็นพี่ น้องหรือห ลาน ๆ ใ นบ้านจ ะเข้าใจส ถานการณ์นี้ดี แต่เอาเถอะ ถึงจ ะงงก็ดีกว่าไ ม่ได้ความอะไรเลยเนาะ บางตอนก็ม าจากเท่าที่ฉันไ ด้ฟังมาจ ากพ ่อแ ม่เองถูกมั่งผิดมั่งอย่าได้ถือสากันเลยนะ เริ่มจากท างแ ม่ฉันก่อนแล้วกัน… เดิมฉันเข้าใจว่าเรื่องมันเริ่มจ ากย ายที่เป็นลูกกำพร้า… แ ต่เปล่า... วันนี้เพิ่งไ ด้ค วามรู้ใหม่จ ากพี่ส าวว่า ต ายายทวดของฉันเป็นเจ้าของช้างที่ท ำงานขนไม้ใ ห้กับบริษัท B ombay Burmar มีลูก 2 ค น เป็นชาย 1 ห ญิง 1 ส่งลูกชายไปเรียนที่อินเดีย แต่ไ ปเสียชีวิตที่นั่น เหลือเพียงยายของฉันที่ ชื่อ M ay ต่อม าตาทวดป่วยตาย มีแ หม่มฝรั่งชื่อ เลดี้แครี่ เป็นค นดูแลผ ลประโยชน์ให้ พาย ายข องฉันเดินทางไป ย่างกุ้งเพื่อเซ็นรับเงินช่วยเหลือ แ ต่ยายฉันซึ่งยังเป็นส าวน้อย ช่างขี้อ ายเหลือเกิน ไ ม่ยอมเซ็นชื่ออ ะไรทั้งสิ้น กลับมามือเปล่า แ หม่มก็ช่างดีเหลือห ลาย เห็นว่าช่างน่าสงสาร เด็กส าวไ ร้เดียงสาก็เลยช่วยรับดูแล ยายทวด ของฉันซึ่งส ามารถพ ูดภ าษาอังกฤษได้ดี ฝากยายให้เลดี้แครีพร้อมบ อกว่า “Please take care of h er, she’sa fool”(ฟังแ ล้วเหมือนคนเอาหมาที่ไม่อยากเลี้ยงไ ปป ล่อยวัดยังไ งก็ไม่รู้) ยายจึงม าอยู่กับแ หม่มใ นฐานะ nanny ที่คอยดูแลลูกๆ ของท่าน ตอนท่านก ลับไปอังกฤษ ยายข องฉัน ก็ได้ติดตามไปอังกฤษด้วยเหมือนกัน หลังจ ากไ ด้ไปเห็นโ ลกกว้าง คงเริ่มมีความคิด พ อกลับมาพม่าย ายจึงเรียน ให้จบชั้น 7 ท ำงานที่โรงพ ยาบาล เรียนผดุงครรภ์ แ ละมีอาชีพเป็นห มอท ำคลอดตั้งแต่นั้น เป็นพ ยาบาลที่ป าก ร้าย เสียงดัง แ ม้แต่ห มอจ ริงก็ยังต้องเกรงใจ ส่วนตาของฉันมีพี่น้องห ลายคน ท่านเป็นลูกค นสุดท้อง ร่างเล็ก เรียนดี จึงทำงานเป็นครู ส มถะมาก มีโ สร่งแค่ 2 ผืน ผืนหนึ่งไ ว้ใ ส่ไ ปสอนหนังสือ อีกผืนไว้ใส่ไ ปโ บสถ์วันอ าทิตย์ ผิดกับย ายที่ฟู่ฟ่ามาก เวลาซื้อแ ป้งผัดหน้าจากพ่อค้าแ ขก ใ ช้วิธีเอาเหรียญทองต วงแป้ง ไ ด้แ ค่ไหนก็ราคาเท่าที่ 3 ข อเชฺิญชวนทุกท่านแ ลกเปลี่ยนค วามเห็นได้ที่h ttps://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10157982215067870
ห น้า14/1 24 ตวงไ ด้นั่นแหละ แ ม่เคยเล่าใ ห้ฉันฟังว่า เวลาแ ม่มีชุดตัวเก่งที่กำลังเริ่มชอบ ย ายก็เอาไปบ ริจาคซ ะงั้น ซื้อให้ใ หม่ ยายบอกตาว่าใ ช้เงินไ ม่เป็นเหรอเอามานี่ชั้นจะใช้ใ ห้ดูไ ม่เห็นจะยากต รงไหน…โอ้… นี่ย ายฉันรึนี่ คราวนี้ม าทางพ่อข องฉันบ้าง ครอบครัวพ่อม าจ ากเมืองว าแ ข่มะ ปู่ย่าเป็นค นหาเงินเก่ง มีลูก 5 ค น เป็นคนเก่ง เรียนดี รักก ารศึกษา ป้าคนหนึ่งของฉันมีความส ามารถท างด้านก ารเย็บปักถักร้อย ทำเงินจ ากง านนี้ โขอยู่ (สงสัยฉันค งจะได้เชื้อจ ากต รงนี้มั้ง เพียงแ ต่ฉันห าเงินไม่เก่ง) ปู่ย่าเสียชีวิตใกล้ ๆ กัน พี่น้องพ่อฉันจึงได้ ไปอ ยู่กับลุงแ ละป้า แต่ก็นั่นแหละ คงมีคำพูดอ ะไรที่ท ำให้กินใ จพ ่อกระมัง วันหนึ่งพ ่อก็เลยอ อกจ ากบ้านไ ปอ ยู่ ย่างกุ้ง ห าเงินส่งตัวเองเรียน พ่อไ ม่ค่อยเล่าเรื่องตัวเองให้ฉันฟังเท่าไหร่ ยิ่งเรื่องพี่น้องนี่เกือบไม่พูดถึงเลย ฉันรับรู้คร่าว ๆ มาจากค ำบ อกเล่าของแม่แ ละพี่สาวเท่านั้น พ่อฉันไ ม่ช อบนับญาติกับใ คร พี่สาวบ อกฉันว่า พ่อเคยบอกว่า ลูกรู้จักเรื่องร าวข องพ ่อยิ่งน้อยยิ่งดี เพราะถ้ารู้มากอาจเป็นภัยกับตัวเองมากกว่า การที่เราได้ ลี้ภัยการเมืองอยู่ใ นประเทศไทยนี้ มีข้อแม้ว่าเราจ ะต้องไ ม่ยุ่งเกี่ยวกับก ารเมืองข องป ระเทศที่เราจากมา ฉันเดา เอาว่า ถ้าฉันไ ด้รับรู้ความจ ริงม ากกว่านี้ ฉันอ าจจ ะก ลายเป็นค นหัวรุนแรงที่ต่อต้านรัฐบาลของประเทศ ที่ฉันจ ากมาก็ได้ พ่อของฉันเรียนจนจ บปริญญาโทจ าก J udson College หรือที่เรียกว่า Rangoon University ในรุ่น ของท่านมีไม่กี่คน (13 ค นมั้ง) อ าจารย์ที่ดูแลวิทยานิพนธ์ปริญญาโ ทให้พ ่อเป็นฝ รั่ง ซึ่งภายหลังได้มาสอนที่ ม.ธรรมศาสตร์ ตั้งแต่สมัยที่ ม .จุฬา ยังไม่เกิด เอาเรื่อง Waste a nd Stray ซึ่งเป็นหัวข้อที่ใช้แ ก้ปัญหาพ วกแ ก๊ง เด็กไร้บ้านฉ กชิงวิ่งร าวที่เกิดขึ้นใ นพ ม่าไ ด้ผ ลม าศึกษาที่ธ รรมศาสตร์ด้วย (ตอนพี่ส าวพูดถึงเรื่องนี้ ทำให้ฉัน คิดถึงเรื่องO liverTwistขึ้นมาเลย) หลังจากแต่งงานกับแม่ มีการย้ายที่อ ยู่กันบ่อยม าก ฉันจับใจความต่าง ๆ ที่พี่เล่าได้ไ ม่ปะติดปะต่อกัน เลยรู้แ ค่ว่า พ่อท ำงานให้กับรัฐก ะเหรี่ยงตั้งแต่ก่อนนายพ ลโบเมียะจ ะเข้ามา พ ่ออยู่ฝ่ายว างแผนการป กครอง และการศึกษา มีหลายครั้งที่ต้องเดินทางออกจากบ้าน ทิ้งใ ห้แ ม่กับลูก ๆ อยู่กันตามล ำพัง โดยแม่จ ะเป็น ครูสอนพ ิเศษที่ศูนย์ต่าง ๆ ซึ่งทำให้แ ม่ได้รู้จักกับบ าทหลวงค าลมันซึ่งเป็นเพื่อนกับคุณพ ่อเซกิน็อ ทที่คริสตังใ น เชียงใหม่รู้จักกันดี และได้รับศีลล้างบ าปมาเป็นค าทอลิกที่เมืองผ่าปุ่น ค อทุเรย์ ฉันเองก็เกิดที่ผ่าปุ่นนี้แ ต่ได้ม า รับศีลล้างบาปที่แ ม่สะเรียง ยังจำโมเม้นต์นั้นไ ด้น ะแม้จะยังเล็กม าก ว่าฉันยืนอ ยู่ ใ นห้องค่อนข้างมืด มีแ ต่ แสงเทียน และตอนที่คุณพ ่อเทน้ำต รงห น้าผ าก แม้ฉันจะเอียงคอแ ล้ว แ ต่พ ่อทูนหัวของฉันก็ยังจับใ ห้เอียง มากขึ้น ทุกคนในครอบครัวเราไ ด้รับศีลล้างบ าปเป็นค าทอลิก ค งเหลือเพียงพ ่อที่ยังเป็นโปรแ ตสแตนต์ แต่แล้ว วันห นึ่งเมื่อฉันอายุ 8 ข วบ พ ่อยอมหันมารับศีลล้างบ าป ศีลม หาส นิท และศีลก ำลังในวันเดียวกับที่ฉันรับศีล กำลังโดยมีพ ระคุณเจ้าล ากอซเป็นผู้ป ระกอบพิธี พ ่อย อมม าเป็นค าทอลิกตามทุกคนด้วยเหตุผลว่า “เพื่อค วาม เป็นเอกภาพในครอบครัว”
ห น้า15/124 ภาพงานเลี้ยงค ริสต์มาสข องค รอบครัวที่บ้านอาจารย์อ ายุนามเทพเมื่อพ .ศ.2 562 แถวหลังสุดจ ากซ ้ายไ ปขวา:คนรุ่นที่ส าม (1)คุณจ อนนี่ย์ห รือธัชธรรม์เที่ยวประดิษ ฐา(2)คุณjacopoleonadi(3)คุณjustina ssing (4)คุณพ รสวรรค์ศิริไพบูรณ์(5)คุณโ ป( 6)แ ฟนคุณนูเน่( 7)คุณนูเน่พชรสกนต์โ พธิ์ (8)คุณเรมีย์น ามเทพ(9)คุณน ้ำผึ้งห รือmarialeonadi(10)คุณศิลาน ามเทพ แถวก ลางจ ากซ้ายไปขวา:ครอบครัวโ พหรือโ พธิ์ดั้งเดิมได้แก่ (11)น้องโจ(12)พี่ท ูทู( 13)พี่นอนอ( 14)อ.อายุ(15)น้องจันทร์(16)น้องด๊อท แถวหน้าสุดจากซ ้ายไ ปขวา:ค นรุ่นที่สามแ ละค นรุ่นที่สี่ ( 17)คุณหญิงห รือป ระชารัตนเต็งสุวรรณ( 18)คุณภา( 19)คุณซ ้อน (20)น้องไ หน(21)น้องมัฟฟิน(22)น้องหนุน(23)คุณฝ น
ห น้า16/ 124 #AyuStoryDay4 -บทเรียนจากช่วงเป็ นนักเรียนป ระจำ4 ช่วงนี้ห ยุดย าว พ ยายามเก็บตัวอ ยู่บ้านเป็นส่วนใ หญ่มาร่วมเดือนแล้ว น อกจากหัดทำข นม แ ละทำ อาหารเมนูใ หม่ ๆ ทำส วน ท ำการฝีมือแล้ว ก็ใช้เวลากลางคืนก่อนน อนดูหนังซีรีส์ของ Netflix เกือบทุกคืน เรื่องที่ช อบมากแ ละติดตามมาถึงซีรีส์ 3 แ ล้วคือเรื่อง “ Anne with an ‘E’” เป็นเรื่องข องเด็กห ญิงกำพร้า คนหนึ่งที่เติบโตม าใ นบ้านเด็กกำพร้า มีค วามห ลังที่ย ากล ำบาก แต่เธอเป็นเด็กที่ม องบวกเสมอ และชื่นชมกับ ทุกสิ่งร อบข้างว่าเป็นสิ่งส วยงาม ทั้งธ รรมชาติ มิตรสหาย การเรียน ก ารใ ช้ชีวิตแ ละภาษา ก ารมองบ วกเป็นสิ่งที่ เสริมส ร้างมาตรฐานจิตใจที่ดีใ ห้พ ลังแ ละก ำลังใ จในก ารดำรงชีวิตเป็นอ ย่างม าก ตอนที่ฉันเป็นนักเรียนประจำ ด้วยความที่ฉันไม่เคยมี pocket m oney เหมือนค นอื่น เวลาเลิกพักฉันจึง ใช้เวลาส่วนใหญ่ไ ปอ ยู่ที่ห้องเปียโ น คุ้ยห าห นังสือเปียโ นใ นตู้ข องม าแ มร์มาเล่น มีห นังสือเพลงบ างเล่มเป็น ละครเพลงที่ม าแ มร์คงจะเคยใช้ส อนใ ห้พ วกรุ่นพี่ร้องและแสดงม าก่อน อ่านส คริปต์แ ละลองร้องเพลงเหล่านั้น เพลิดเพลินกับก ารสร้างจินตนาการเวทีแ ละตัวล ะครเหล่านั้น มีเพื่อนรุ่นพี่คนห นึ่งที่เป็นเด็กม าแ มร์อุปถัมภ์ เหมือนฉันช อบมาฟ ัง แ ละขอใ ห้ฉันสอนเขาบ้าง ฉันจึงสอนการอ่านโ น้ตแ ละเล่นเปียโนให้เขา วันหนึ่งฉันถูก มาแมร์ท่านห นึ่งเรียก ป ระโยคที่ท่านถ ามคือ “ รู้ไ หมว่าท ำไมฉันเรียกเธอมา มีคนบ อกว่าเดี๋ยวนี้เธอเป็นคนหยิ่ง จองหอง เธอคิดว่าตัวเองเก่งมากห รือไ ง ถึงได้ไปสอนเปียโ นค นอื่น… ” ตอนนั้นฉันอายุแค่ 1 0 ขวบ จ ำไ ด้แ ค่ว่า กลัวมาก และท ำอะไรไม่ถูก ได้แต่ก้มหน้าและหวังใ ห้นาทีเลวร้ายนั้นผ่านไ ปเสียที หลังจ ากนั้นฉันเข้าใจว่า มาแมร์ค งเอาเรื่องไปฟ ้องท่านอ ธิการิณี แ ต่คุณแ ม่อ ธิการิณีกลับเป็นคนที่ม องแตกต่าง ท่านเรียกเพื่อนรุ่นพี่ ของฉันไ ปพ บและใ ห้โอกาสได้เรียนเปียโนจ ริงจังกับคุณครูช าวฟิลิปปินส์ ไ ม่เพียงแค่นั้นท่านยังเรียกฉันไปและ มอบหมายง านใ ห้ฉันช่วยคุมรุ่นพี่ซ้อม โดยให้เงินค่าคุมซ้อมสัปดาห์ละ 5 บ าท ฉันรู้สึกว่าตัวเองร่ำรวยเหลือเกิน แบ่งเงินใ ห้พี่ส าวใ ช้ด้วยเพราะพี่ก็ไม่มีเงินเหมือนกัน วิกฤติก ลับก ลายเป็นโ อกาส ฉันมีร ายได้ รุ่นพี่ได้เรียนจนใ น ที่สุดยึดเป็นอาชีพค รูเปียโ น ฉันไ ม่โกรธม าแ มร์ท่านนั้นแ ล้ว แ ต่ต้องข อบคุณด้วยซ้ำไปที่ท่านเตือนสติใ ห้ฉันรู้จัก ถ่อมตนและเจียมตัวเสมอ เมื่อว านฉันได้เล่าเรื่องที่มาของครอบครัวทั้งด้านแม่แ ละพ่อเพื่อบอกเป็นนัยให้ทราบว่า ค วามจริง ตระกูลของเราก็คือค นธรรมดานี่แ หละ ไม่ได้เป็นเจ้าเป็นนายม าจ ากไ หน แต่เราก็ได้รับการย อมรับที่ดีใ นสังคม คงเป็นเพราะการว างตัวที่เหมาะส มก ระมัง พ่อแ ม่ฉันเป็นค นมีศ รัทธาใ นศ าสนาอย่างเหนียวแ น่น ครอบครัวเราจ ะส วดภ าวนาร่วมกันทุกเช้าเวลา 6.00 น. แ ละอีกครั้งตอนก่อนเข้าน อน ท่านสอนลูก ๆ ทุกคนให้ปฏิบัติต นในท างที่ดีเสมอ พ ูดจามีสัมมาคารวะ 4 ข อเชฺิญชวนทุกท่านแลกเปลี่ยนค วามเห็นไ ด้ที่h ttps://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10157986268707870
หน้า1 7/ 1 24 เชื่อมั้ย ฉันไ ม่เคยรู้จักคำห ยาบต่าง ๆ ใ นภาษาไ ทยจ นกระทั่งตอนเข้าโ รงเรียน ที่บ้านฉันพ ูดภ าษาก ะเหรี่ยงกับ พ่อแม่ ส่วนพวกพี่ส าวพี่ช ายพ ูดภ าษาพม่า และบอกตามต รง จ นถึงทุกวันนี้ ฉันก็ยังไม่รู้จักคำสบถหรือ คำหยาบในภาษาของฉันเลยแ ละไม่สนใจจะอ ยากรู้ด้วย ตอนม าเป็นนักเรียนประจ ำที่เรยีนา จ ำไ ด้ว่าค รั้งห นึ่งเคยทะเลาะกับรุ่นพี่ค นหนึ่งเพราะอะไรไม่ทราบ รู้แต่ว่ามันท ำให้ฉันเกิดค วามเคียดแค้น ฉันเอาดินสอไ ปเขียนค ำด่าที่ป้ายชื่อโ ต๊ะเขาใ นห้อง study พอเขาเห็น เขาก็รู้ทันทีว่าต้องเป็นฉันแน่นอนจึงเอาไ ปฟ ้องม าแมร์ ฉันถูกเรียกส อบสวน ถูกดุ แ ละถูกทำโทษที่ใ ช้ คำไ ม่สุภาพม าแมร์บอกว่าก ารใช้ภาษาต่ำๆจ ะลดคุณค่าแ ละศักดิ์ศรีใ นตัวเธอเอง คำไม่สุภาพที่ฉันเขียนในวันนั้น เป็นคำที่วัยรุ่นสมัยนี้พูดกันจ นติดปาก เป็นชื่อของสัตว์เลื้อยค ลาน ประเภทหนึ่ง พ ูดกันทั้งห มู่เด็กช ายและห ญิง มันไม่งามเลย เคยเห็นตัวอย่างห นังไทยโดยเฉพาะพวกหนังต ลก ที่เหมือนจะเน้นการใ ช้ภาษาเหล่านี้เสียเหลือเกิน ฉันเคยเปิดทีวีช่อง 25 ที่มีละครข องเด็กวัยรุ่น ท ำไมทุกสื่อ ไม่ส่งเสริมในการใช้ภ าษาดีงามล่ะ ท ำไมทำเรื่องนี้ใ ห้กลายเป็นเรื่องปกติ ? ? ? มันไม่ปกตินะ ไม่มีพ่อแม่ค นไหน ที่เขาสอนให้ลูกพ ูดอย่างนี้ ที่แย่ม ากก็คือพ วกเด็กสมัยนี้ส ามารถพ ูดค ำเหล่านี้ต่อหน้าผู้ใหญ่ ต่อหน้าค รูบา อาจารย์โ ดยไม่เกรงใจสักนิดว่าตัวเองก ำลังพูดไ ม่สุภาพ และก ลับม องเห็นว่าเป็นเรื่องต ลกด้วยซ ้ำเมื่อฉันเตือน สติใ ห้พวกเขารู้ว่าไ ม่ค วรกล่าวคำเหล่านั้นต่อหน้าผู้ใหญ่ มันทำให้ฉันคิดถึงห นังสือเรียนตอนเป็นเด็กที่ชื่อ “ส มบัติของผู้ดี” เป็นห นังสือที่ใ ห้ความเข้าใจอ ย่าง ถูกต้องว่า คำว่า “ ผู้ดี” ไ ม่ไ ด้หมายถึงค นที่เกิดม าใ นชาติต ระกูลสูง ห รือคนที่มีฐ านะร่ำรวย แต่คือคนที่มีความ เพียบพร้อมด้วยก ายว จีแ ละใจที่มีจ ริยธรรมสูงส่ง ฉันอ ยากใ ห้ใครก็ตามที่ก ำลังอ่านตอนนี้ โ หลดห นังสือเล่มนี้ม าอ่านเพื่อให้เข้าใจก ารว างตัวใ ห้ถูก กาลเทศะเป็นป ระโยชน์ต่อตนเองและเพื่อใ ห้ส อนลูกหลานในอ นาคตสืบไป
ห น้า18/ 1 24 http://www.baanjomyut.com/library/aristocrat/page01.html
หน้า1 9/124 #AyuStoryDay5 -เหตุการณ์เฉียดตาย5 ชีวิตคนเรามีทั้งเรื่องดีแ ละเรื่องร้ายส ลับกันไป เก็บเรื่องดีใ ส่ค วามทรงจ ำใ ห้เยอะ ๆ ไ ว้ร ำลึกถึงใ นวัน อ่อนล้าและเก็บเรื่องร้ายไ ว้นิดห น่อยไว้เป็นบ ทเรียนเตือนสตินะจ๊ะ เรื่องแรกจ ากค ำบอกเล่าข องพี่ส าว... ค รอบครัวเราย้ายถอยร่นมาเป็นร ะยะ ๆ คุณย ายของฉันอ ายุมาก แล้ว ท่านไ ปต่อไม่ไ หว จึงต้องแ ยกทางกัน พี่ส าวของฉันที่ชื่อวาวาสุขภาพไ ม่ค่อยดี เป็นคนติดย ายมาก ขอไป อยู่กับยาย พ่อจึงตัดสินใจใ ห้พี่ช ายคนโต ฟรังโ กไ ปกับยายด้วยเพื่อดูแลน้องส าว ส่วนพี่ค นที่ 2 น อน อกับ คนที่ 4 ทูทู ก็มากับพ ่อแ ละแม่ พี่ค นที่ 5 คือไซลัสเกิดใ นช่วงยากลำบากนี้ แ ม่ท้องคนที่ 6 และแ ท้ง ฉันจึงกลาย มาเป็นคนที่ 6 แ ทน ห ลังคลอดฉันไม่นาน พม่าเริ่มจู่โจมห นัก พวกหัวหน้าส ำคัญ ๆ ใ น KNU (Karen N ational Union) เริ่มแ ยกก ระจัดกระจาย เหลือพ วกเราเพียง 3 - 4 ค รอบครัวที่มีเด็กเล็ก เสี่ยงต่ออันตราย ครอบครัว ที่เหลือนี้มุ่งหน้าสู่ทิศตะวันอ อก มาท างแม่น้ำสาละวิน มีฉากหนีต ายที่ดูเหมือนในห นังมากเลย พี่เล่าว่าวันนั้น พวกเราเดินท างค่อนข้างสบายใจในหุบเขาเพราะคิดว่าอ ยู่ห่างจากพวกท หารพม่าแล้ว ทันใดได้ยินเสียงคนวิ่ง ไถลล งเขามาท างพวกเรา รีบมาบอ กว่าใ ห้รีบไปให้ไว พม่าอ ยู่อีกด้านห นึ่งข องสันเขา เขาม องเห็นจ ากข้างบน เขาถึงภ าพข องก ลุ่มพ วกเรากับก ลุ่มพม่า จึงแ บ่งเป็น 2 ฝ่าย ใ ห้ฝ่ายห นึ่งไ ปชะลอพวกทหาร ช วนใ ห้พัก เลี้ยงดูปูเสื่อ อีกฝ่ายเอาเสบียงม าใ ห้พวกเราและบอกให้เราหนีไปให้เร็วที่สุด พี่บ อกว่ามีแครกเกอร์อยู่หน่อย ที่พี่จะคอยเก็บไว้ใ ห้เด็กเล็กอย่างฉันแ ละใ นครอบครัวอื่นกินในเวลาที่พวกเรางอแง จ ะได้ไ ม่ส่งเสียงร้องใ ห้เกิด ภัย ฉันจำความไม่ได้แ ต่ก็ช อบฟ ังฉ ากนี้ที่สุด มันน่าตื่นเต้น พ่อและพี่สาวจะเป็น 2 คนที่สลับกันอุ้มฉันมาต ลอด การเดินท างนี้ แอบมีฉากต ลกด้วยน ะ พี่บอกว่า ในสถานการณ์นั้น แม่ฉันก็เกิดอาการเดินไ ม่อ อกซ ะยังงั้น ท ำให้ ทุกอย่างตึงเครียดล่าช้า เหมือนในห นังเมื่อนางเอกจะต้องล้มวิ่งต่อไ ม่ได้ต อนผู้ร้ายไล่ล่า ทำให้คนดูที่ก ำลังลุ้น ฉากระทึกรู้สึกหงุดหงิดม าก เมื่อหนีม าไ ด้แล้ว เราข้ามแม่น้ำสาละวินมาฝั่ งไ ทย ลูกจ้างที่นำทางทางฝั่ งไทยเล่นแง่กับพวกเราม าก พาเดินว กวน เพราะใ ห้เราจ่ายเป็นร ายวัน พ ่อจึงตัดสินใจให้พ าไปพบ ตชด. ซึ่งเป็นผู้นำเราเข้ามาสู่แม่สะเรียง ในเวลาต่อมาในช่วงป ลายปี2 499ฉันเพิ่งอ ายุข วบกว่าเท่านั้น เรื่องที่ 2 เป็นเรื่องน้องชายของฉัน Chan บ้านข องฉันที่แ ม่สะเรียงอ ยู่ติดแ ม่น ้ำยวม ใ นฤดูฝ นเวลาน ้ำ หลากจะท่วมสูงมาก แ ต่ใ นฤ ดูหนาวและฤดูร้อน น้ำจ ะใสส ะอาด พวกเด็ก ๆ จะม าเล่นน ้ำที่แ ม่น้ำหลังบ้านฉัน สนุกสนานมาก วันห นึ่งต อนปลายฤ ดูห นาว ฉันกับน้องช ายล งไ ปที่แ ม่น้ำ พ่อท ำสะพานไม้ไผ่ไ ว้ห ลังบ้านเพื่อใ ช้ ข้ามไ ปเกาะก ลางแม่น้ำที่พ ่อปลูกถั่วลิสงไ ว้ มีแมลงปอสีแดงบินฉวัดเฉวียนเหนือน้ำตรงส ะพานมากมาย จันทร์ 5 ข อเชฺิญช วนทุกท่านแลกเปลี่ยนค วามเห็นได้ที่h ttps://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10157990191577870
หน้า20/124 ซึ่งอายุป ระมาณ 2 ข วบกว่า ไ ล่ไขว่ค ว้าแมลงปอแ ละตกน ้ำจ๋อมไป ฉันท ำอ ะไรไ ม่ถูก ว่ายน้ำก็ไม่เป็น อึดใจห นึ่ง จันทร์ก็พุ่งพ รวดขึ้นมา ฉันรีบค ว้าดึงขึ้นมาบนสะพาน จ ำไ ด้ว่าจันทร์ร้องไห้และเดินกลับขึ้นไ ปบ้าน เป็นเรื่องใ น วัยเด็กที่ฉันจำไ ด้ติดตาจนถึงทุกวันนี้ ภ าพอาจารย์อ ายุนามเทพและคุณจันทร์ซึ่งเป็นน้องชาย ในประมาณพ .ศ .2 502เมื่อค รอบครัวโพหรือโพธิ์ ไปป ิกนิกกันที่บ ริเวณหาดหินข องแม่น้ำยวม ซึ่งอยู่ห ลังบ้านที่อ ำเภอแม่สะเรียงจังหวัดเชียงราย อันเป็นบ้านหลังแ รกที่อ าจารย์อายุกล่าวว่า ได้อาศัยอ ยู่จ ริงจังเป็นห ลักแ หล่งสำคัญ เมื่ออ าจารย์อายุแ ละค รอบครัวเข้าม าอ าศัยอยู่ในไ ทย เรื่องที่ 3 เป็นเรื่องข องฉันเอง ตอนเด็กฉันค่อนข้างอ่อนแอ ผ อมแ ห้ง หัวโ ต ป่วยค่อนข้างบ่อย ทุกค รั้งที่ สวมชุดสีแ ดง (ที่ฉันคิดว่ามันสวยมาก แต่แ ม่ไ ม่ค่อยย อมใ ห้ใส่) ฉันจ ะป่วยทันที มีอ ยู่ครั้งหนึ่งที่เป็นป อดบวม อาการห นักมาก ในความท รงจ ำของฉันมีเพียงราง ๆ นิดหน่อยเท่านั้นว่า นอนในห้องนอน แ ม่ปิดห น้าต่างไว้ และห่มผ้าหนา ๆ ไว้ให้ฉัน แม่ค อยใ ช้ผ้าชุบน้ำเช็ดตัวให้ด้วย บ อกว่าถ้าเหงื่ออ อก ไข้จะไ ด้ส ร่าง ตอนฉันก ลับไป เยี่ยมบ้านเมื่อห ลายปีก่อน ลุงเพชรเพื่อนบ้านเล่าค วามห ลังให้ฉันฟ ังว่า ต อนนั้นพี่น อน อถึงกับไ ปร้องไห้ไ ปที่ บ้านเขาเพราะคิดว่าจะต้องสูญเสียฉันไปแล้วแน่ ๆ ฉันถึงได้เข้าใจว่าตอนที่ฉันมาเป็นนักเรียนประจ ำที่เรยีนา ตอนดึกใ นฤ ดูร้อน พี่จ ะค อยเข้ามาเช็ดตัวใ ห้ฉันเพราะพี่บอกว่าฉันเหงื่อเยอะ ก ลัวฉันจ ะเป็นป อดบวม พี่อายุ มากกว่าฉัน 12 ปี แต่หลายครั้งที่ทำเหมือนเป็นแ ม่ที่ค อยเอาใจใส่ฉันเสมอมา ตั้งแต่ครั้งห นีพม่า เวลาอยู่ไกล บ้านและก ระทั่งปัจจุบันฉันก็รู้สึกได้ว่าฉันเป็นน้องที่พี่ค นนี้รักม ากกว่าคนอื่นอ ยู่เสมอ
ห น้า2 1/124 #AyuStoryD ay6 -N ames6 เล่าเรื่องตัวเองมาถึงวันที่ 6 แล้ว พ ูดถึงพี่ พูดถึงน้องบ้างพอส มควร วันนี้จึงอยากแ นะนำชื่อทุกคนต าม ลำดับก่อนเผื่อใ ครรู้จักสมาชิกใ นครอบครัวเราบ้างแ ล้วจะได้รู้จักม ากขึ้นอีกนิด เริ่มจากพี่ค นโต F ranco เพื่อน ๆ รู้จักกันใ นนาม F rank มีชื่อเล่นที่พวกน้อง ๆ ในบ้านเรียก Goo G oo พี่เล่าใ ห้ลูกสาวเขาฟังว่าเป็นเพราะต อนเด็กช อบท ำเสียง กู กู เลยเป็นที่มาข องชื่อเล่นนี้ มีภรรยาเป็นส าวจีน ฮ่อขาวส วยม ากและลูกสาว2คนชื่อMaria(น้ำผึ้ง)แ ละDorothyนิตย า(น ้ำหวาน) พี่คนที่ 2 เป็นผู้ห ญิง ชื่อ V ictoria นอนอ แ ม่เคยเล่าใ ห้ฉันฟ ังว่า ต อนพี่เกิดมีเพลงสากลเพลงหนึ่ง ชื่อเพลง P eanut พี่ G oogoo ไ ด้ยินเสียงร้องเป็น ‘ปี่ น อ...’ ก็เลยอ ยากเรียกน้องสาวว่า ปี่ นอ เป็นที่มาข องชื่อ นอนอ แต่เราก็แก้เกี้ยวว่า ค งมาจากค ำว่า ห น่อ ในภ าษากะเหรี่ยงที่เป็นคำนำหน้าชื่อผู้ห ญิง พี่น อนอมีส ามีเป็น คนไ ทยและลูกชาย2คนชื่อทัฬห์(Mickey)แ ละทัศน์(Johnny) พี่คนที่ 3 เป็นห ญิง ชื่อ W awa ในภาษากระเหรี่ยง ว า แ ปลว่า ขาว เพราะพี่เป็นคนค่อนข้างข าว ฉันไม่เคยพ บพี่ส าวคนนี้เพราะค รอบครัวเราห นีม าเมืองไทย แ ต่พี่แยกไ ปอยู่กับย าย แ ม่ฉันเขียนจดหมายติดต่อ กับพี่อ ยู่เสมอ ฉันได้แ ต่ห วังว่าสักวันเราค งไ ด้พ บกัน จนกระทั่งวันห นึ่งที่แ ม่ฉันได้จากไปแ ล้ว เราก็ยังไม่ได้เจอ กัน และในเวลาต่อม าเราก็ได้ข่าวว่า พี่วาว าก็เสียชีวิตไปแ ล้วเช่นกัน เป็นเรื่องเศร้าที่ชั่วชีวิตเราไม่เคยไ ด้รู้จัก กันเลยพี่G oogooบอกฉันว่าพี่ว าว ากับฉันหน้าตาคล้ายกันมากเลย พี่คนที่ 4 เป็นห ญิงเช่นกัน ชื่อ Teresa T ooToo ค ำว่า ทูใ นภ าษากะเหรี่ยงแ ปลว่าท อง ที่มาข องชื่อคือ จากนิทานเกี่ยวกับแ มงมุมทองคำ (ก ะป่อทู) พี่เป็นคนพูดน้อย ใ จดี มีลูก 2 คนเป็นช ายห นึ่ง ชื่อ Joseph J ustin (J.J)และห ญิงหนึ่งคือพ รสวรรค์(Candy) พี่คนที่ 5 เป็นช าย ชื่อ J oseph Silas ดูเหมือนว่าแ ม่จ ะรักแ ละสงสารพี่ค นนี้มากที่สุด อ าจจ ะเป็น เพราะพี่เกิดมาในช่วงที่เรายากล ำบากม าก ไม่มีแ ม้แต่ผ้าอ้อมจะห่อลูก ต้องฉีกผ้าถุงม าทำผ้าอ้อม พี่แต่งงาน กับค รูกะเหรี่ยงสอนชาวเขา มีลูกสาวค นเดียว แม่ฉันเป็นคนตั้งชื่อใ ห้ว่า Teresa อ อกเสียงแบบกะเหรี่ยงและ เขียนเป็นไ ทยว่าท ฤษา คนที่ 6 คือตัวฉันเอง Rosa A yu แม่บอกว่าม าจ ากค ำว่า หมื่อหยู่ แ ปลว่า วันพุธ เพราะฉันเกิดวันพ ุธ ฉันมีลูกสองคนตั้งชื่อต ามตัวโ น้ตเพลงว่าRemiและSila 6 ข อเชฺิญช วนทุกท่านแลกเปลี่ยนความเห็นไ ด้ที่h ttps://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10157994677217870
ห น้า22/ 124 คนที่ 7 น้องชายฉันชื่อ P eter จันทร์ เกิดในประเทศไทย ที่แม่สะเรียง พ ่อแ ม่จึงตั้งชื่อให้เป็นภาษาไ ทย คนเดียวใ นบ รรดาพี่น้องเลยนะที่ใ ช้ชื่อภาษาไทย จันทร์มีลูกสาว 2 ค นคือ Cecilia พ ัชรสกนต์ (นูเน่) แ ละ Angelaจุฑารัตน์(นูแนท) คนที่ 8 น้องสาวค นสุดท้อง ชื่อ Dorothy D ot ชื่อมาจ ากคาแรคเตอร์การ์ตูน L ittle D ot มีน้องสาว คนนี้ค นเดียวที่เป็นโสด ยังไ ม่หมดน ะ... ต อนที่ฉันม าเป็นนักเรียนป ระจำอ ยู่ที่เชียงใหม่ ไ ด้รับจ ดหมายจากพ่อ เขียนม าบอ กว่า “We h ave a n ew brother now, h is m other died...” ฉันรู้สึกว้าวุ่นสับสนม าก ป กติคนที่เขียนจดหมายมา เสมอคือแม่ นี่ที่บ้านเกิดอ ะไรขึ้น แ ม่ฉันมีน้องค นใ หม่แล้วตายหรือ ม าแมร์หรือพี่ฉันก็ไ ม่เห็นจะให้ทำอะไรกับ เหตุการณ์นี้ พ อปิดเทอมกลับบ้าน สิ่งที่พ บก็คือ เราได้น้องช ายใหม่จริง ๆ แ ต่เป็นน้องบุญธรรม แม่เขาเสียชีวิต หลังคลอดน้อง พ่อเขาเสียใจม าก ได้แต่นั่งนิ่งเฉยไ ม่มีใ จจ ะทำอะไร ลุงของเด็กซึ่งเป็นช าวเขาจึงพ าม าหา บาทหลว งมีร โก ซึ่งก็ไม่รู้จะทำอ ย่างไรดีเหมือนกัน รีบพ าท ารกน้อยขับรถล งม าใ นเมืองให้พ ่อแ ม่ฉันดูว่าจะท ำ อะไรได้บ้าง เด็กเกิดม าตั้ง 3 วันแ ล้ว ไม่เคยได้กินนมแม่เลย บ้านเราจึงเลี้ยงดูสมาชิกใ หม่นี้เหมือนเป็นลูกเป็น น้องข องเราจ ริงๆน ายอำเภอตั้งชื่อให้น้องว่าบุญรอดแ ต่เราเรียกน้องว่าJoe บางค นอาจสงสัยว่าทำไมชื่อพ วกเราเป็นชื่อฝ รั่งกันน ะ เฉลยก็คือ เนื่องจากพ วกเราเป็นค าทอลิก เวลารับศีลล้างบาปเราก็จะมีชื่อนักบุญองค์อุปถัมภ์นำหน้าชื่อของเราก่อนนั่นคือที่มาของชื่อ ทีนี้ก็มาถึงชื่อของพ่อฉันบ้างนะ พ่อชื่อ George Mahnsara P o แ ละแม่ข องฉัน... นี่เป็นเรื่องใ ห้ต้องเล่า เลย ฉันไม่เคยรู้ว่าแ ม่ฉันชื่ออะไร ต อนเข้าโ รงเรียนครั้งแ รก ป .1 ที่โรงเรียนทองสวัสดิ์ วิทยาคาร คุณครูถ าม ชื่อพ ่อและแ ม่ ฉันต อบได้แต่ชื่อพ ่อ ครูใ ห้ฉันกลับไ ปถ ามแ ม่ พ อถ าม แม่ก็ต อบว่า Mrs. George Po แต่นั่นมัน ชื่อพ ่อไม่ใช่เหรอ แ ม่บ อกใ ห้ตอบ งี้แหละ คุณครูไม่พอใจ คะยั้นคะยอให้ถามใ ห้ได้ เฮ้อ… พวกผู้ใหญ่นี่น ะ ช่างไ ม่ เข้าใจเลยว่าก ำลังส ร้างค วามล ำบากใ จใ หญ่ห ลวงให้กับฉัน พวกพี่ ๆ ของฉันก็อยู่เชียงใหม่กันห มด ไ ม่ส ามารถ ตอบข้อข้องใจนี้ใ ห้ฉัน ในเมื่อแม่ไม่ย อมบ อก และค รูก็อยากไ ด้คำตอบไ ม่ล ดละ ฉันจึงบ อกไปว่าแม่ฉันชื่อ มามี้ ตั้งแต่นั้นทุกค รั้งที่ต้องออกไ ปแ นะนำตัวหน้าห้อง ฉันก็จะบอกว่า พ ่อฉันชื่อย อร์ช โ พ แ ม่ฉันชื่อ มามี้ โพ จนกระทั่งฉันมาเรียนที่เชียงใหม่ เมื่อจ บเทอม 1 คุณครูแจกส มุดพก ฉันจึงไ ด้รับคำตอบที่อยากรู้ม านานว่า แม่ฉันชื่อA gnes ภายหลังฉันเคยถามแม่ว่าทำไมแ ม่ไม่ยอมบ อก แ ม่บอกไ ม่ชอบชื่อนี้เพราะเหมือนชื่อซิส เตอร์คนหนึ่งที่ เคยส อนแ ม่และดุมาก นั่นเป็นที่มาว่า ที่แ ม่สะเรียงทุกค นจะเรียกแ ม่ฉันว่า Teacher และแม้กระทั่งเมื่อม าอ ยู่ เชียงใหม่ทุกคนก็จะรู้จักแม่ใ นนามมิสซิสโพเพราะแม่ไม่ยอมบ อกชื่อตัวเองกับใครเลย
ห น้า23/ 124 ภาพถ่ายข องค รอบครัวโพหรือโ พธิ์ เมื่อประมาณพ .ศ.2529ซึ่งคนในภ าพได้แก่ คุณพ่อคุณแ ม่อ าจารย์อ ายุพี่น อนอ น้องด๊อท และห ลานๆ ที่บ้านซึ่งเช่าอยู่แถวโรงพยาบาล สวนดอกถ นนมังค ลาจ ารย์ซอย12( ห อมน วล) อันเป็นบ้านหลังที่ส องในจังหวัดเชียงใหม่ข อง ครอบครัวที่เรียกกันว่า“ บ้านผีดุ”ใ นช่วงวันเกิด ของ“ จัสติน”หลานช ายคนซ้ายสุดด้านห ลัง ภาพถ่ายข องครอบครัวพี่ช ายคนโตของอาจารย์อ ายุ แม้จ ะจ ำไม่ได้ว่าภ าพถ่ายเมื่อประมาณพ .ศ .ใด แต่ก ลับจำได้ดีว่าค นในภาพคือพี่ฟ รังโ ก้ผู้ที่ใ นภ ายหลัง เดินเท้าต ามเข้ามาพบกับค รอบครัวในจังหวัดเชียงใหม่ และต่อม ามีภ รรยาชื่อคุณห ล้า(แปลว่าน้องค นสุดท้าย) พร้อมกับลูกๆ คือDorothyห รือน้ำห วาน(คนที่ถูกอุ้ม) และM ariaห รือน ้ำผึ้ง( คนที่ยืนอยู่) ภาพถ่ายของครอบครัวพี่ช ายค นที่ห้าข องอ าจารย์อายุ เช่นเดียวกันกับภ าพก่อนที่จ ำไม่ไ ด้ว่าถ่ายภาพไว้ป ีใด แต่คนในภาพถ่ายคือพี่ไ ซลัสพี่ช ายค นที่ห้าซึ่งถ่ายกับ ภรรยาและบุตรส าวคือคุณเซราพ อเอลโ ยกับ น้องเทเรซาห รือทฤษาเอลโ ยณ บ้านผีดุ!
ห น้า2 4/ 1 24 #AyuStoryDay7 - L et’sg oPicnic7 วันนี้วันอ าทิตย์วันพระเจ้าวันหยุดวันค รอบครัว คิดถึงวันเวลาดี ๆ ที่เกิดขึ้นในวันหยุด ห รือวันเกิดข องส มาชิกค นใ ดคนหนึ่งใ นค รอบครัว ด้วยความที่ พ่อแ ม่ฉันมาจ ากพ ม่า ซึ่งเคยเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษ จึงไ ด้รับอิทธิพลข องวัฒนธรรมอังกฤษมามากพ อสมควร ในวันพ ิเศษของใครค นใ ดค นหนึ่งใ นครอบครัว พ ่อแ ม่จ ะใ ห้ค วามสำคัญเสมอ พ ่อเคยอบเค้กให้ฉันเป็นของขวัญ วันเกิด แม้จ ะเล็กม าก แต่ฉันก็ยังจ ำไ ด้ว่าเป็นเค้กรูปร่างค ล้ายโ ดม ส งสัยอบในก ะละมังใ บเล็กแน่เลย เพราะ สมัยนั้นคงหาซื้อถ าดเค้กในอ ำเภอบ้านนอกไ ม่ได้แน่ ๆ มีค รีมไอซิงสีฟ ้า พี่สาวบอกฉันว่าพ่อต้องตำน้ำตาล ทรายเพื่อใ ห้ได้น ้ำตาลไอซิ่งล ะเอียดตามต้องการ สีฟ ้าอ าจจะม าจากดอกอัญชัน มีวันเกิดใ ครไ ม่รู้อีกครั้งที่ พ่อแม่พ าพวกเราไ ปปิกนิกกัน ปิกนิกก็คือการทำอาหารไ ปทานน อกบ้านกัน แ ม่จะท ำข้าวห มกแพะ เมนูหนึ่งใน ไม่กี่อ ย่างที่แ ม่ท ำเป็น แ ละทำได้อ ร่อย แ ล้วเราก็จะเอาอาหาร จานช ามใ ส่ตะกร้า เดินล งไปหลังบ้าน ข้ามสะพานไ ปเกาะกลางแ ม่น้ำซึ่งมีทั้งหาดหินเกลี้ยงและห าดท ราย พี่สาวพี่ชายฉันท ำว่าวเอาไ ปเล่น ฉันกับ จันทร์ยังตัวเล็กมาก วิ่งดึงอ ย่างไรว่าวก็ไม่ขึ้นท้องฟ้า แต่ข องพ วกพี่ ๆ ล อยสูงขึ้นไ ปเล่นลม พอเบื่อแล้วก็จ ะม า แบ่งใ ห้ฉันกับน้องได้จับเชือกบ้าง ช่างเป็นค วามทรงจำที่แสนส นุกแ ละมีความสุข แล้วพ่อแม่ก็จะเรียกเรามา รวมตัวกันท านข้าวอ ย่างเอร็ดอร่อย ล้างจานใ นแม่น้ำ พวกเด็ก ๆ ก็จะอาบน ้ำในแ ม่น้ำนั่นเลย จ ะไ ด้ไ ม่เปลือง น้ำที่บ้าน เพราะส มัยนั้นไม่มีป ระปา เราต้องไ ปตักน ้ำที่บ่อเพื่อนบ้านใกล้เคียงมาใ ช้ เมื่อตะวันต กดิน ก็ได้เวลา กลับขึ้นไปยังเรือน เพื่อนบ้านมองดูพ ฤติกรรมของเราด้วยความป ระหลาดใจ บ้านนี้ท ำอ ะไรแ ปลก ๆ ไม่มีใคร เขาปิกนิกกันเหมือนที่พวกเราทำกันแ ละเป็นเรื่องเล่าขานอีกเรื่องเมื่อพ ูดถึงบ้านเรา ใครมีโอกาสไ ปเที่ยวอำเภอแม่สะเรียง ลองไ ปพักที่ R iverhouse Hotel 77 ถ นนแ หล่งพานิช ย์น ะ บ้านไ ม้ห ลังเก่านั้นคือบ้านที่ฉันเคยอ าศัยอ ยู่ถ้าไปดูด้านห ลังก็จะเห็นแม่น้ำย วมที่ฉันเล่าใ ห้อ่านอยู่นี้ พอม าอ ยู่ป ระจำที่เรยีนา เวลามีวันห ยุดย าว ม าแมร์ก็จะพ าพ วกนักเรียนประจำไ ปปิกนิกเหมือนกัน สถานที่อ าจจ ะเดิม ๆ เช่น น้ำตกแ ม่ส า ดอยสุเทพ ห นองบัว ฝ ายแม่แ ฝก เป็นต้น แ ต่ทุกค รั้งที่จะได้ไป เราก็จะ ตื่นเต้นกันม าก มาแ มร์เตรียมข้าวเหนียวหมูทอด หรือไ ส้อั่ว น้ำพริก ใ ห้พ วกเราไ ปท านกัน ก ารไ ด้ร้องเพลงใ น รถตลอดการเดินท าง เล่นน ้ำ ทานข้าวนอกส ถานที่แ บบนี้ช่างดีต่อใจ เสียดายที่ฉันไ ม่มีรูปเหตุการณ์พวกนั้นม า แสดงใ ห้เห็นเลย 7 ข อเชฺิญช วนทุกท่านแลกเปลี่ยนค วามเห็นได้ที่h ttps://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10157997870782870
หน้า2 5/ 124 ฉันเคยเล่าประสบการณ์นี้ให้ลูกศิษย์ฟ ัง ซึ่งทำให้เขานึกสนุกอ ยากท ำต ามบ้าง วันดีคืนดี เราก็แพ็ค ของกินใส่ตะกร้า ขึ้นม อเตอร์ไซค์ไปห าสถ านที่วิวส วย ๆ ทานข้าวกัน เวลาดี ๆ แบบนี้มีค่าม าก เมื่อวันห นึ่งเรา กลับม าคิดถึงอ ดีตภาพความท รงจ ำเหล่านี้จะทำให้เรายิ้มอย่างมีค วามสุข ภ าพความท รงจ ำเมื่อค รั้งไ ปป ิกนิกกับลูกศิษย์(1) เมื่อประมาณพ .ศ.2535อาจารย์อ ายุไปปิกนิกที่ อ่างเก็บน ้ำกาแลห ลังมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ จากซ้ายไ ปข วาคือ( 1)น้องเรมีย์นามเทพ (2)คุณห นึ่งธนันชัยกิติศ าสตรานักศึกษาปี2 (3)คุณภ คมนมังคละนักศึกษาปี4 (4)คุณก้องเกียรติเรือนน้อยนักศึกษาปี2 และ(5)น้องศิลานามเทพ ภาพความทรงจ ำเมื่อครั้งไ ปป ิกนิกกับลูกศิษย์(2) คนที่เพิ่มมาใ นภาพนี้(1)ด้านซ้ายสุดชื่อ คุณยุทธพลศักดิ์ธ รรมเจริญนักศึกษาปี2 และ( 2)ตัวอ าจารย์อายุนามเทพที่อยู่ตรงก ลาง ป ล.ข อบคุณภาพจ าก#ภ คมนน ะคะ
หน้า26/ 124 #AyuStoryDay8 -เหรียญสองด้านe p.18 มีรุ่นพี่ท่านหนึ่งติดตามอ่านเรื่องร าวที่ฉันเขียน แ ละอ ยาก ให้ฉันเล่าเรื่องพี่ชายคนโตใ ห้ฟ ัง ฉันใ ช้เวลาไ ตร่ตรองพอส มควร ว่าจ ะเล่าอย่างไร ลูกสาวเขาดีใจที่รู้ว่ามีค นสนใจเรื่องพ ่อ จึงไ ด้ เขียนม าให้ฉันใ นมุมที่เธอสัมผัส ซึ่งค่อนข้างแตกต่างกับที่ฉันได้ เจอ แต่อย่างไรก็ตาม ฉันก็ข อเล่าตามสไตล์ของฉันก็แ ล้วกันนะ ซึ่งเป็นที่มาข องชื่อตอนที่จะเขียนวันนี้ เมื่อเดินส ำรวจสวนเช้านี้ ฉันเห็นมีเห็ดผุดขึ้นมา แต่เสียดายที่เป็นเห็ดมีพิษไม่ส ามารถน ำมาท ำอาหาร ทำให้นึกถึงพ่อขึ้นมา พ่อมีเหรียญเงินอยู่เหรียญห นึ่ง จำไม่ได้ว่าเป็นเหรียญอ ะไร แ ต่เวลามีค นจ ากบนดอยเอา เห็ดมาข ายใ นหมู่บ้านแ ละพ่อรับซื้อไว้ ต อนปรุงอาหาร พ ่อจ ะเอาเหรียญเงินใส่ลงไปด้วย แ ม่อ ธิบายว่า นั่นเพื่อ เป็นการทดสอบว่าเห็ดมีพ ิษหรือเปล่า ถ้ามีพ ิษ เหรียญจ ะเปลี่ยนเป็นสีดำ ใ นราชส ำนักต่างป ระเทศสมัยก่อน ก็มักจ ะใ ช้เครื่องใช้เงินเพื่อให้แน่ใจว่าจ ะไ ม่มีก ารล อบวางยาพิษ เหรียญเงินอันที่ว่านี้ ไ ซลัสกับฉันมักนำมาเล่นทายหัวก้อยกันบ่อย ๆ ค นได้หัวถือว่าชนะ ก้อยคือแ พ้ มักมีค ำเปรียบเปรยต่าง ๆ ที่กล่าวถึงหัวว่าเป็นสัญลักษณ์แ ทนโ ชคดี แ ละก้อยแ ทนโ ชคร้าย สำหรับฉัน (และน้อง ๆ คนอื่น) ถ้าเปรียบพี่ชายค นโตเป็นเหรียญ มักจ ะอ อกก้อยส ำหรับพวกเราเสมอ เราไ ม่มีโอกาสไ ด้ รู้จักพี่ตั้งแต่เล็ก เพราะพี่แยกจ ากครอบครัวไ ปอ ยู่กับย ายที่พ ม่า พ วกเรารู้จ ากคำบ อกเล่าของพ ่อแม่และพี่ นอน อเท่านั้นว่ามีเขาอยู่ กระทั่งตอนที่ฉันอ ายุร าว 14 - 1 5 ปี กำลังเป็นช่วงวัยรุ่นใ จร้อนนั่นแหละ พี่ชายฉันซึ่ง อายุม ากกว่าฉันถึง 1 5 ปีจึงได้หลบเข้าม าเมืองไทย ฉันผิดห วังใ นภ าพลักษณ์นิดห น่อย เพราะพี่ไว้ผมยาวรุงรัง แบบฮิปปี้ แต่ก็ดีใจที่ได้มีโอกาสเจอกันเสียที พี่บ อกว่าเขาเซอร์ไพรซ์กับฉันเพราะเหมือนพี่วาวามาก อ ยู่ด้วย กันนานขึ้น เริ่มเกิดปัญหา พี่ค อยหาเรื่องทะเลาะ ฟ้องแม่ว่าฉันไ ม่นับถือเขา ไ ม่ค่อยพูดกับเขา ไ ม่ยอมท านข้าว ตอนเย็นร่วมโต๊ะ อ้าว… ที่ฉันไ ม่พูดเพราะฉันไ ม่พ ูดภาษาพ ม่า และที่ไ ม่ท านข้าวนั้นก็เป็นเรื่องปกติเพราะฉัน ชอบอ อกไปปั่ นจักรยานเล่นกับเพื่อนข้างบ้านทุกเย็น และกลับม าไม่เคยทันกินข้าวเย็นอยู่แล้ว เมื่อพี่แต่งงาน แล้วก็แยกค รอบครัวอ อกไ ป ฉันเองก็ไ ปอยู่ห อที่ใ กล้ที่เรียน ก็คือวิทยาลัยพ ายัพ ซึ่งอ ยู่ตรงกันข้ามกับ 8 ข อเชฺิญชวนทุกท่านแ ลกเปลี่ยนค วามเห็นได้ที่h ttps://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158001880822870
หน้า2 7/1 24 รพ.แ มคคอร์มิคตอนนั้น ฉันพ บพี่ไ ม่บ่อย พี่ท ำงานเป็นนักดนตรีใ นโรงแรม ใ คร ๆ ที่รู้จักเขาก็จะพูดถึงเขาด้วย ความชื่นชม ลูกสาวของพี่จิ้มลิ้มน่ารักม าก เป็นสิ่งเดียวที่สามารถดึงดูดใ ห้ฉันไปเยี่ยมเพื่อพ บห ลาน แต่ฉัน ไม่อยากพบพี่เลย เหมือนแ ม่เหล็กขั้วเดียวกันที่คอยผลักกันตลอดยังไงยังงั้น ในค วามรู้สึก เวลามีค วามสุข พี่ไม่เคยแบ่งปันใ ห้น้องๆแต่พี่จะมาหาเวลาที่เดือดร้อนเท่านั้น พี่เป็นคนฉ ลาด ช อบศึกษาเรื่องต่าง ๆ ด้วยต นเอง วิทยุแ ละกล้องถ่ายรูปดี ๆ ที่มีใ นบ้านพังห มดเพราะ พี่แกะอ อกมาศึกษา แ ล้วป ระกอบคืนไม่ได้ ต อนแ ก่ตัวแ ล้วป ระสบอุบัติเหตุ ต้องเข้าผ่าตัดในโ รงพ ยาบาล พี่เลือกอ ยู่ห้องพิเศษ สั่งอ าหารพ ิเศษ พอเช็คเอาท์ พี่บ อกว่าเป็นพี่ข องฉันซึ่งกำลังทำงานที่พ ายัพ ฉันต้องย อม ให้ท าง ร พ. หักเงินเดือนหลายเดือนเพื่อชดใช้รายจ่ายทั้งหมดนั้น พี่ไม่สามารถเล่นดนตรีต่อ เพราะสุขภาพไ ม่ดี ลูกสาวซึ่งก ำลังทำงานที่จันทบุรีจึงน ำพี่ไ ปฝ ากที่บ้านพ ักค นชราข องห น่วยง านคาทอลิก โ ดยมีฉันส่งค่าใช้จ่าย มันค่อนข้างสาหัสสำหรับฉันน ะต ลอดเวลานี้ เพราะฉันเองต้องส่งลูกส องค นเรียนในมหาวิทยาลัยเหมือนกัน ในที่สุดพี่ก็ออกม าอ ยู่กับลูกสาวคนเล็กที่เชียงรายและไม่น านก็ถึงแก่ก รรมเพราะเส้นโ ลหิตใ นสมองแตก ฉันจับเหรียญพี่ช ายที่อ อกก้อยต ลอดขึ้นม าพ ิจารณา อีกด้านที่เป็นหัวหน้าตาเป็นอย่างไรกัน ฉันม อง เห็นเด็กชายค นหนึ่งที่ต้องพลัดพรากจากพ่อแม่ ชีวิตโ ดดเดี่ยวแ บบนั้นคงต้องลำบากไม่น้อย ไม่มีใ ครดูแล ให้ค วามอบอุ่น เมื่อวันห นึ่งไ ด้ม าพบพ่อแ ม่พี่น้อง พวกน้อง ๆ ก็เหมือนไ ม่ไ ด้ยินดียินร้ายด้วย ทะเลาะกันบ่อย เหลือเกิน ภ รรยาซึ่งอายุน้อยกว่าม ากก็แยกทางทิ้งไ ป ชีวิตย ามแ ก่ก็ยังค งยากลำบาก เห็นภาพแบบนี้ฉันก็อด สงสารไ ม่ไ ด้เหมือนกันนะ พ ยายามนึกถึงสิ่งดี ๆ ที่พี่เคยท ำให้ลูก ๆ ข องเขา พี่จะพ าลูกไปเที่ยว หาข องกิน อร่อย ๆ เล่าเรื่องส นุก พี่ไ ม่เคยแ สดงค วามเดือดดาลให้ลูกตัวเองเห็น พี่เป็นคนเก่งทั้งด้านดนตรี และศิลปะ เคยรับงานวาดภาพป ระกอบบ ทพ ระคัมภีร์ใ ห้มิชชันนารี เล่นดนตรีในโบสถ์ ม าถึงตอนนี้ฉันคิดอ อกแ ล้วว่าเคย มีโ มเม้นต์ดีที่พี่เคยทำให้ฉันแล้ว ค รั้งหนึ่ง ครูศิลปะใ ห้การบ้านแ กะส ลักสบู่ เรื่องนี้เป็นอ ะไรที่ฉันขาดทักษะโ ดย สิ้นเชิง ฉันเคยข อใ ห้พี่ท ำให้ และเขาก็ส ลักเป็นรูปใ บหน้าพ ระพิฆเนศใ ห้ฉันนำไ ปส่งค รู เป็นรูปที่แตกต่างจ าก คนอื่น ๆ เพราะใ คร ๆ เขาก็แค่แกะรูปด อกไม้กัน เป็นเรื่องดีที่พี่ท ำให้ แ ต่เป็นเรื่องไ ม่ค่อยน่าภูมิใจที่จ ะเล่า สำหรับตัวฉันเองเท่าไหร่เพราะนั่นคือก ารโ กงค ะแนนจ ากคุณครูส่งงานที่ไ ม่ใช่ฝีมือตัวเอง มาถึงต อนนี้ ฉันเริ่มได้คิด ม นุษย์ทุกคนเหมือนเหรียญที่มีส องด้านจริง ๆ การที่เราเห็นด้านเดียวไม่ไ ด้ หมายความว่าเขาไ ม่ไ ด้มีอีกด้านหนึ่ง เพียงแค่เปิดใ จแ ละมองหาด้านดีข องทุกค นที่เราพบ โลกจะรื่นรมย์ขึ้นอีก เพียงใ ด
ห น้า2 8/ 1 24 #AyuStoryD ay9 - Silas9 วันนี้อยากพูดถึงพี่ช ายอีกค น ไ ซลัส เกิดก่อนฉัน 4 ปี มีป ระสบการณ์ ร่วมกันค่อนข้างเยอะ เพราะถือว่าวัยใกล้กัน เล่นด้วยกัน ส นุกด้วยกัน แกล้งกันก็เยอะทะเลาะกันก็บ่อยประสาพี่น้องทั่วไป ไซลัสทำข องเล่นเองเก่ง เช่น ว่าว ก๋ง (หนังส ติ๊ก) ลูกข่าง ฯลฯ ความจ ริงเขาเรียนเก่งน ะ แต่ไ ม่ค่อยตั้งใจเรียน ชอบเล่นกับเพื่อนฝูงม ากกว่า โดนพ ่อทำโทษบ่อย แต่เป็นลูกชายที่แม่รักม ากกว่าใ คร ๆ จ นห ลายครั้งฉัน เคืองที่แม่เข้าข้างใ นเรื่องที่เขาทำไม่ถูก ตอนเป็นวัยรุ่นไ ซลัสกับเพื่อน ๆ ตั้ง วงด นตรีโดยที่เขาเป็นมือกลอง เราฟ ังเพล งป๊อป ร็อก ค ล้ายกัน แบ่งห นังสือ I.S. S ongs Hit, R .S.Songs Hit, S tarpics, ฯลฯ ที่วัยรุ่นยุค 6 0’s - 70’s อ่านและร้องด้วยกันเสมอ เมื่อวานฉันเคยเล่าให้ฟังว่าพี่คนโตข องฉันเก่งว าดรูป แ กะสลัก ส ำหรับไซลัสเองก็เก่งด้านวาดรูป เหมือนกัน ตอนที่ฉันอยู่ ม.ศ .2 ฉันเริ่มมีรายไ ด้นิดห น่อยจากก ารส อนเปียโน ฉันซื้อรองเท้าผ้าใบสีขาวของบาจ า มาใ ช้คู่หนึ่ง เพื่อใ ส่ไ ปเรียนวิชาพ ละ ฉันยังไ ม่มีเงินม ากพอที่จ ะมีรองเท้าห ลาย ๆ คู่ไ ด้ จึงข อไซลัสวาดรูปลงบ น รองเท้า เขาใช้ห มึกอินเดียนอิงค์วาดใ ห้ฉันส วยงามม าก เป็นร องเท้าคู่เก่ง วันไ หนจะใส่ไ ปเรียน ห รือใส่ไปเดิน พาเหรดในวงดุริยางค์ข องโรงเรียน ฉันก็จ ะใ ช้กีวีสีข าวทาทับร อยวาด ใ ห้เป็นร องเท้าข าว พ อเสร็จก็ล้างออก กลายเป็นร องเท้าวัยรุ่นเก๋ไ ก๋ พอพี่จบ มศ.3 ไ ปเรียนต่อวิทยาลัยค รู แ ต่เรียนไม่จ บเพราะโ ดดเรียนบ่อย ในที่สุดก็เลยไปเป็นครู อยู่บ นด อย ที่นั่นพี่ไ ด้พ บแ ละแต่งงานกับพี่สะใภ้ข องฉัน แต่อยู่บนด อยไ ด้ไม่น าน เพราะพ่อตาแม่ยายคิดว่าเขา ทำไ ร่ทำส วนไ ม่ไ ด้เรื่อง เขาเองก็คิดว่าตัวเองไม่ได้เกิดมาเพื่อทำงานหนักแบบนั้นจึงย้ายลงมาอ ยู่ใ นเมือง พร้อม พาลูกสาวมาด้วยเพื่อให้เข้าโ รงเรียนในเมือง ห ลานสาวข องฉันก็ได้เรียนที่เรยีนาเช่นเดียวกับฉัน ใ นช่วงเวลาที่ แม่ฉันส อนเปียโนอยู่ที่โ รงเรียนนี้ ห ลาน ๆ จะรักลุงค นนี้เพราะทุกวันหยุดหรือวันเด็กเขาจะพ าเด็ก ๆ 4 - 5 เหล่านี้ตระเวนไปเที่ยวใ นสถานที่ต่าง ๆ ที่เขาจัดงานจนทั่ว เวลาที่ฉันลำบากเรื่องเงินท อง ไซลัสจ ะคอยช่วย เหลือเสมอโดยไม่อิดออดเลย 9 ข อเชฺิญชวนทุกท่านแ ลกเปลี่ยนความเห็นได้ที่h ttps://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158006122737870
หน้า29/ 1 24 ไซลัสได้งานท ำที่ร้านหัตถกรรมชาวเขาซึ่งเป็นหน่วยง านของ มิชชันน ารี ถือว่าเป็นง านดีทีเดียว เพราะ เขาใช้ภ าษาอังกฤษได้ดี แ ต่แล้วเขาก็เริ่มเปลี่ยน เริ่มดื่มเหล้า จ ากสนุก ๆ กลายเป็นห นักมาก ไม่ส ามารถยับยั้ง ตัวเองใ ห้ห ยุดจ นกว่าจ ะล้มพับ เริ่มขาดง าน มีค รั้งหนึ่งที่เขาหายไปหลายวัน ทุกคนก็ร้อนใจ ใ นที่สุดพ บว่าอ ยู่ โรงพ ยาบาลเพราะป ระสบอุบัติเหตุเกือบต าย สมองเลอะเลือน เราคิดว่าคงได้บทเรียนแ ละเลิกดื่ม แ ต่เปล่า เมื่อห ายแ ล้วก็ยังค งดื่มต่อเหมือนเดิม จ นใ นที่สุด ก็ถูกออกจ ากงาน แต่เขาไ ม่ใช่คนเลือกง าน ไปส มัครเป็นยาม และยังค งอยู่ใ นเมืองต่อไ ป สุดท้ายเมื่อยังเลิกดื่มไ ม่ไ ด้จึงกลับไปอ ยู่บ นดอยที่บ้านภรรยาอีกครั้ง ทำให้หยุดดื่ม ได้เพราะไ ม่มีให้ดื่มแต่ทุกครั้งที่ลงมาใ นเมืองก็จะแ อบไปดื่มจนพ ูดไ ม่รู้เรื่องทุกที เราพ บกันนาน ๆ ครั้ง โดยเฉพาะในช่วงท้ายปี ที่บ้านเราจะจัดเลี้ยงภ ายในค รอบครัวโ ดยมี พี่น อนอ ทู ทูและฉันเป็นแ ม่งาน เตรียมอาหาร พ บปะ แจกข องข วัญ คุยกันสนุกสนาน พ ร้อมหลาน ๆ เขย สะใภ้ แม้บ้านที่ ฉันอยู่ตอนนั้นจ ะคับแคบ แต่ไ ม่ใช่ปัญหา ก ารไ ด้มาพบกันถ้วนห น้าทำให้ทุกค นมีค วามสุข ช่วงปี 5 8-59 ไ ซลัสดู แก่ตัวล งม าก อาก าร อัลไซเมอ ร์เริ่มส่อเค้า เขามักจ ะพ ูดว่า เดือนห น้าจะไม่มารบกวนแ ล้วนะ แ ละบอกเป็นล าง ๆ เหมือนจะฆ่าตัวตาย ฉันดุเขา บ อกอย่าพ ูดแ บบนี้ ฉันไ ม่ช อบฟ ัง ในขณะที่พี่นอนอซึ่งเป็นค นช อบพูดข วาง โลกก ลับพ ูดไสส่งว่า เออ ต าย ๆ ไ ปซะ เฮ้อ... พี่น อน อกับไ ซลัสนี่ไ ม้เบื่อไ ม้เมากันต ลอด แ ต่ทุกเดือนพี่นอนอก็ จะเตรียมเสบียง อ าหารแ ห้ง หนังสือ ข นมไว้ใ ห้ต ลอดน ะ รอว่าเมื่อไ หร่ไซลัสจะมา จ นก ระทั่งเมื่อขึ้นปี 2 560 ฉันก ำลังส ร้างบ้านใ หม่ บ้านเสร็จล่าช้าเพราะติดเรื่องฝนตกหนักช่วงที่กำลังก่อสร้าง เราไ ม่ได้เลี้ยงกันช่วง คริสต์มาส-ปีใหม่แต่ตั้งใจว่าจะจัดเลี้ยงทันทีที่บ้านเสร็จช่วงที่บ้านใ กล้จ ะเสร็จห ลานสาวบ อกข่าวม าว่าไซลัสหายไ ปจ ากบ้านบนด อย ลงม าหาที่บ้านใ ครหรือเปล่า ก็ไ ม่มีใครเจอ เรา ค่อนข้างร้อนใ จ มีข่าวว่ามีคนพ บตรงนั้นบ้างตรงนี้บ้าง แ ต่ก็เป็นแ ค่ข่าวล วง ผ่านไปห ลายเดือน จึงมีค นไ ปพบ ว่า เขาไ ด้จบชีวิตตัวเองไ ปแ ล้วจริง ๆ มันเป็นเรื่องเศร้ามากที่ไ ด้รับข่าวนี้ นี่ก็ครบส ามปีแ ล้วที่ไ ซลัสไ ด้จ ากเรา ไปแม้จะไ ม่เจอกันอีกแ ล้วแ ต่เขาก็ยังคงอยู่ในค วามท รงจ ำแ ละคำภ าวนาของฉันเสมอ ภาพความท รงจำกับพี่ไ ซลัสและน้องๆ เมื่อพ.ศ.2 512ห ลังจากก ารทำมิซซ าใ นช่วงเช้า ณอาสนวิหารพระหฤทัยจังหวัดเชียงใหม่ โดยข้างหลังสองค นเป็นคุณไ ซลัสกับอาจารย์อายุ ข้างหน้าเ ป็นน้องจันทร์ก ับน ้องด๊อท ที่พึ่งย้ายตามม าที่จังหวัดเชียงใหม่ เนื่องจากยังไม่จบภาคก ารศึกษาที่อำเภอแ ม่สะเรียง
หน้า3 0/ 124 ภาพคนรุ่นที่ส ามของครอบครัวโพหรือโพธิ์ จากเด็กเสื้อสีฟ ้าเป็นต้นมาได้แก่ น้องศิลาน ้องพรสวรรค์น้องเ รมีย์น ้องเทเ รซา ซึ่งพี่ไซลัสพ าไ ปเที่ยวที่ก องบิน4 1ใ นวันเด็ก อันเป็นค วามทรงจำดี ๆ ที่ห ลาน ๆ มีกับคุณไ ซลัส เมื่อป ระมาณพ.ศ .2 529 ภาพพี่ไซลัสกับก ารฉ ลองค ริสต์มาสค รอบครัวค รั้งสุดท้ายใ นพ.ศ.2 558
ห น้า3 1/ 1 24 #AyuStoryD ay10 -คำพ ยากรณ์10 สองวันก่อนเขียนเรื่องพี่ช ายด้วยความหดหู่ใ จวันนี้จึงขอคั่นด้วยเรื่องสัพเพเหระก่อนน ะ เวลาที่มีเรื่องห นักอกหนักใจ แทนที่จะป รึกษาจิตแพทย์ หลายค นก ลับไปห าหมอดูใ ห้ทายทักอ นาคตว่า สิ่งที่ห นักใจนั้นจะเบาบางลงห รือไ ม่ บางคนเชื่อจริงจัง ถูกบ้าง ผิดบ้างก็ว่ากันไป ฉันเองก็เคยมีป ระสบการณ์กับ หมอดูบ้างเหมือนกันเอามาเล่าสู่กันฟ ัง คนแ รกเป็นหมอดูพระไ ทยใ หญ่ ต อนฉันอ ยู่ปี 2 ที่ ม.พายัพ ช่วงปิดเทอมใ หญ่ ทีมข องฉันที่ดุริยศิลป์ได้ ไปทัวร์ค อนเสิร์ตที่อเมริกาเป็นเวลา เดือนกว่า ฉันเสียใจน ะที่ไม่มีโอกาสร่วมทีม เพราะความไร้สัญชาติของฉัน นี่แ หละ แต่ซัมเมอร์นั้นก็ไ ม่ไ ด้เลวร้าย เป็นช่วงพ ักผ่อนครั้งเดียวในต ลอดชีวิตนักศึกษาของฉัน เป็นเวลาที่มี ความสุขเนื่องจากมีเพื่อนรุ่นน้องที่เคยอ ยู่บ้านใกล้กันตอนเป็นนักเรียนก ลับมาจ ากไต้หวัน ในกลุ่มเรามีกัน สามสาว วัน ๆ ก็อ อกไปเที่ยวบ้าง ไ ปว่ายน ้ำ ดูหนังป ระสาวัยรุ่น วันหนึ่ง 1 ใน 3 ก็ช วนกันไปเยี่ยมตุ๊ลุง บ อกว่า ดูห มอแม่นมาก แต่ท่านจะพ ูดภาษาไทยใหญ่ บังเอิญฉันพ อฟ ังรู้เรื่อง เพราะต อนเด็กที่แ ม่สะเรียงเพื่อนบ้าน ของฉันล้วนเป็นไทยใหญ่กันทั้งนั้น ก็เลยไ ปให้ดูห มอกัน รุ่นน้องฉันเพิ่งจ บม.ปลาย ก ำลังสอบเข้ามหาวิทยาลัย ถามตุ๊ลุงว่าจะติดตามที่ห วังมั้ย “ไ ม่ติด” เพื่อนบ อกเป็นไปไ ม่ได้ ตุ๊ยืนยัน “ ไ ม่ติด เก่งแค่ไ หนก็ไ ม่ติด” เพื่อนบ อก คุณตามีเส้นมีสาย “เส้นใหญ่แ ค่ไ หนก็ไม่ติด” ฟ ังล ะขัดใจยิ่งนัก ใ นที่สุดผลออ กม าว่าปีนั้นเพื่อนไ ม่ติดจ ริง ๆ ฉันถามบ้าง ฉันจะมีโ อกาสไ ด้ไปเมืองนอกบ้างมั้ย ตุ๊ลุงต อบ “ไ ด้ไป” บัตรใบก็ไม่มีน ะ “ ไ ด้ไ ปทั้ง ๆ ที่ไม่มีนี่แหละ ได้ไ ปแน่นอน”ฉันไ ม่อ ยากเชื่อแต่ต่อมาหลังจ ากนั้นอีก3ปีฉันก็ได้ไ ปจ ริงๆ โอ้โ ห...แ ม่นจัง หมอค นที่ส องเป็นเพื่อนฉันเอง ใคร ๆ ก็บอกว่าดูแม่น ช่วงนั้นมีลูกศิษย์เปียโนจากแ พร่ม าข อใ ห้ฉันติว เพื่อสอบเข้าดุริยศิลป์ (จะไม่เอ่ยนามน ะ ถ้าเขาจ ะรายงานตัวเองก็เป็นอีกเรื่องห นึ่ง) เขาหัวช้ามาก ต้องอ ดทน มากมายก ว่าจ ะส อนใ ห้เล่นเปียโ นแ ต่ละเพลง มุ่งมั่นม ากว่าจะต้องสอบเข้าให้ไ ด้ ใ นใจฉันคิดว่าไม่ไ ด้แ น่ ๆ แ ต่ก็ ไม่อ ยากพูดใ ห้เสียกำลังใจ เขาช วนฉันไปดูห มอกับอ าจารย์ ห ลังจ ากเช็กวันเดือนปี อ่านล ายมือเสร็จ เพื่อนบ อก สอบติด !!!! แต่จบลำบากห น่อยนะ ใ นใจฉันคิดว่า เอาแ ล้วไง... ไปให้ความห วังอ ะไรอย่างนั้นล่ะ ฉันเองเป็นหนึ่ง ในกรรมการคุมสอบรับนศ.ใหม่นะ ม องเห็นอนาคตอ อกจ ะชัดเจนจ ากก ารไ ด้ที่สอนม าว่าแ บบนี้ไม่ได้ชัวร์ ฉันมองดูแววตาที่มีความห วังของลูกศิษย์แล้วแอบนึกส งสารในใจ ถ้าไ ม่ติดจ ะเสียใจม ากมั้ยนะ ปรากฏว่า อะไรด ลใจกรรมการท่านอื่น ๆ ไม่รู้ โ หวตผ่านเฉียดฉิว ฉันยื่นค ำขาดกับอ าจารย์ค นอื่นว่า ฉันไม่ข อส อนเปียโ น เขานะ ก ลัวอารมณ์เสีย พอเข้าม าจ ริง ต อนแรกก็เรียนกับคนอื่น แต่อ าจารย์ท่านอื่นก็เริ่มถอดใจ จนใ นที่สุด ก็ว นกลับมาที่ฉัน อ.จันทร์ น้องช ายฉันห ยอดค ำหวานว่า มีเธอเท่านั้นแ หละที่สอนแ ล้วท ำให้เขาพัฒนาขึ้นม าก 10 ข อเชฺิญช วนทุกท่านแ ลกเปลี่ยนค วามเห็นไ ด้ที่h ttps://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158009647567870
ห น้า3 2/ 1 24 เลย รับไ ว้เถอะนะ เขาท ำงานหนักตลอดเวลา 4 ปีที่เรียนนั้น ซ้อมห นักหลายเท่าของค นอื่น โ ดนฉันดุด่า เคี่ยวเข็ญห นักจนบางค รั้งฉันแอบคิดในใจว่า วันหนึ่งเขาจ ะห มดค วามอดทนลุกขึ้นม าต่อยฉันมั้ยนะ เขาจ ด เลคเชอร์ทุกคำพ ูดข องอ าจารย์ในทุกวิชา ก ลับไ ปท บทวน สรุป แ ละเรียบเรียงใหม่เป็นหมวดหมู่อย่างเป็น ระเบียบ เพื่อนร่วมชั้นที่ขี้เกียจจดเองข อยืมไ ปถ่ายเอกสารต่อ สอบผ่านได้ A เจ้าของต้นฉบับไ ด้ C โลกช่างอยุติธรรม แ ต่อย่างไรก็ตาม ค วามพยายามข องเขาเป็นสิ่งที่ฉันชื่นชมยิ่งนัก ส มกับค ำโ บราณที่ว่า “ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น” เพราะในที่สุดเขาก็จ บได้รับป ริญญาไปจริงๆ คนที่สามที่เคยท ายทักดวงข องฉันเป็นพ่อของลูกศิษย์ อ ยู่น ครปฐม ฉันไปเป็นวิทยากรใกล้แถวนั้น ลูกศิษย์ก็เลยแ วะรับไ ปเที่ยวบ้าน ฉันยังค้างค าใจเรื่องความไ ร้สัญชาติข องฉัน ถามท่านว่า ชีวิตนี้ฉันจะส มหวัง ไหม ท่านบ อกฉันว่า อาจารย์ต้องไ ด้แน่ ๆ เราคุยกันเรื่องโ หงว เฮ้ง ท่านทักว่าฉันค วรทำจมูก เพราะลักษณะจ มูก ของฉันยังไม่ดี ฉันบอกว่า มันโด่งอยู่แ ล้วนะ แ ต่ท่านก็บ อกว่ายังไ ม่ดีพอ อุปสรรคยังเยอะ ถ้าแ ก้จมูกจ ะราบรื่น ขึ้น ฉันไ ม่ค่อยเชื่อเรื่องเหล่านี้ ยิ่งเรื่องศัลยกรรมนี่ลืมไปไ ด้เลย จึงบอกท่านว่า ถ้าทุกอ ย่างง่าย ก็ค งไม่ค่อย น่าภูมิใจนะ ฉันพอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่แล้ว ม าทบทวนตอนนี้ ท่านทายแม่นเหมือนกันนะ เพราะในที่สุดฉันก็ได้ สัญชาติม าแ ล้วจริงและอุปสรรคเยอะตามนั้น หมอคนสุดท้ายที่จ ะเล่านี้เป็นคนที่ท ายฉันได้ถูกใจมาก วันห ยุดวันห นึ่ง ฉันกับพวกลูกศิษย์ส าว ๆ ไปเที่ยวสวนสัตว์ แ ละล งท้ายด้วยก ารไ ปดูหมอกัน พ วกเด็กส าวก็อ ยากดูเรื่องความรัก เรื่องอนาคต ฉันดูเพราะ ติดร่างแหไปกับก ลุ่ม ห มอคงรู้ทัน พ ูดว่าอะไรก็ดีอ ยู่แล้วม าดูทำไม ฉันต อบว่าไ ม่รู้เหมือนกัน หมอเห็นอะไรก็ บอกไ ปเถอะ เขาบ อกว่า คุณเป็นคนดวงแข็ง ถ้ามีใ ครคิดร้ายกับคุณ เขาจ ะพ ินาศไปเองโดยที่คุณไม่ต้องทำ อะไร ที่น่าสนใจอีกอย่างคือ คุณเป็นค นดวงขึ้นใ นเรื่องอบายมุข เครื่องหมายค ำถามค งผุดขึ้นม าบนใ บหน้า เขาจึงพูดต่อว่า เช่นถ้าค้ายา ค้าสิ่งเสพติด จะรุ่งและรวยม าก ฉันถามเขาว่า ห มอบอกฉันเรื่องนี้ทำไม เหมือน จะส่งเสริมใ ห้ฉันทำเรื่องไม่ถูกต้อง แต่เขาลงท้ายว่า ถ้าเป็นค นอื่นผ มค งไ ม่บอก แต่ที่บ อกนี่ก็เพราะผมมั่นใจว่า คุณจ ะไม่ท ำในเรื่องเหล่านั้นแน่นอน(แน่ะ…รู้อีก555)
หน้า33/ 1 24 #AyuStoryD ay1 1 -ค รูส ายโ หด...ดี11 ฉันเข้าโรงเรียน เรียนชั้น ป.1 ที่โรงเรียนท องส วัสดิ์ วิทยาคาร อ .แ ม่สะเรียง ต อนอายุ 7 ข วบ เพื่อนรุ่นเดียวกันที่อ ยู่ห น้าบ้านเข้าไปก่อนฉัน 1 ปีแ ล้ว ข้างบ้านฉันเป็นสถานเลี้ยงเด็กเล็ก (หมายถึงชั้นอ นุบาล ของปัจจุบัน) ฉันไม่เคยอยู่อ นุบาล พ ่อบ อกว่าไ ม่จำเป็น กลางวันตอนเพื่อนไม่อยู่ ฉันก็อยู่บ้านกับแ ม่ เรียน ภาษาอังกฤษไปก่อน ห ลักสูตรที่ใช้ตอนนั้นชื่อ I S peak E nglish ฉันก็เลยอ่านภ าษาอังกฤษออกก่อนเข้า โรงเรียนส มัยนั้นในโรงเรียนรัฐเด็กๆจะได้เริ่มเรียนภาษาอังกฤษต อนอยู่ป .5 สิ่งที่ฉันกลัวม ากก็คือ กลัวที่ยังอ่านภ าษาไทยไม่ได้ คนอื่นเขาเคยเรียนต อนอ ยู่ชั้นอนุบาลไ ปแล้ว แต่ยังไ งไม่รู้เหมือนกัน ฉันก็อ่านไ ทยไ ด้ในเวลาอันร วดเร็ว จำได้ว่าตอนแ รกฉันอยู่ในห้อง ข . แ ล้วครูประจำชั้น ห้อง ก. เข้ามา พอเห็นฉันก็ถ ามว่า นี่ลูกอาจ ารย์ยอร์ชใ ช่มั้ย ม าอยู่ห้องค รูดีกว่า ท่านชื่อครูจันต า ใจดีมาก ไม่เคยตีนักเรียนเลย เห็นค รูป ระจำชั้นห้องอื่นส ายโ หด บิดส ะดือพวกเด็กชายที่ดื้อบ่อย ๆ อ ยู่ใ นโรงเรียนรัฐนี่ ลุ้นม ากว่าวันไ หนใ ครจะท ำให้ครูโ มโหล งไม้เรียว นอกจากภ าษาอังกฤษ ที่บ้านพ่อเพิ่งซื้ออ อร์แกนแ บบใ ช้เท้าเหยียบที่สูบลมม าใ ห้แม่ แม่จึงสอนฉันอ่าน โน้ตแ ละเล่นออร์แกนด้วย ใ ช้หลักสูตรข อง John Thompson’s ชื่อ Easiest P iano C ourse ที่ฉันคิดว่าเป็น หลักสูตรที่ดีม ากส ำหรับเด็กเล็ก เป็นการปูพื้นฐ านการอ่านโน้ตแ ละจังหวะที่แ น่นห นาจริง ๆ ซึ่งฉันน ำมาส อน เรมีย์ตั้งแต่อ ายุสองขวบกว่าและแ ม้ก ระทั่งในปัจจุบันเรมีย์เองก็ใช้ส อนลูกศิษย์เล็กข องเขาเช่นกัน พอขึ้น ป .3 ฉันไ ด้ม าเรียนที่เรยีนา ฉันตื่นเต้นมากที่ไ ด้เห็นเปียโนของจริง ตัวมันใ หญ่ เสียงดังและ ไม่ต้องใ ช้เท้าเหยียบใ ห้เมื่อยด้วย ฉันเอาหนังสือเล่ม 4 ที่ฉันเรียนมาด้วย ค าดหวังเต็มเปี่ ยมว่ามาเชียงใหม่ต้อง ได้เรียนต่อแน่ ๆ ตอนเช้าก่อนโ รงเรียนเข้า พ วกเด็กคริสตังจะได้เรียนค ำส อน แ ละซ้อมร้องเพลงสำหรับร้องใน มิสซาโดยมีม าแ มร์เลติเซียสอน วันหนึ่งห ลังซ้อม ฉันเข้าไปห ามาแ มร์ ถามว่าเมื่อไหร่หนูจะไ ด้เรียนเปียโนคะ แม่หนูบอกว่าถ้ามาเชียงใหม่ห นูจ ะได้เรียนเปียโนด้วย มาแมร์ทำท่าประหลาดใจ บ อกว่าเดี๋ยวม าแมร์จะต อบ หนูวันหลังนะ จากนั้นบ่ายวันอาทิตย์ต อนที่พวกเรานักเรียนประจำกำลังอ าบน้ำ มีม าแ มร์แก่ ๆ คนห นึ่งเดิน มาตาม หาว่า W here is Ayu? W ho is Ayu? นั่นเป็นค รั้งแ รกที่ฉันได้พบกับมาแ มร์ Gemma Finney ค รูเปียโ น ของฉันตลอดเวลา10ปีที่เรียนอยู่ที่เรยีนา 11 ข อเชฺิญชวนทุกท่านแลกเปลี่ยนค วามเห็นได้ที่h ttps://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158013546047870
ห น้า3 4/ 124 นับว่าฉันโ ชคดีม ากที่ได้เรียนกับท่าน สมัยนั้นวิชาเปียโ นเป็น วิชาพ ิเศษที่ต้องจ่ายค่าเรียนต่างหาก ช ม. ล ะ 25 บ าท ส าหัสอยู่น ะ เพราะค่าเทอมป กติยุคนั้นประมาณสามร้อยบ าทเอง แ ต่ฉันไ ด้เรียนฟ รี และมาแมร์ก็รับส อนเพียงไม่กี่ค นเอง มาแ มร์เจมมะนี่เป็นครูเปียโนส าย โหดไม่เหมือนแม่ฉันเลย พวกไ ม่กี่คนที่เคยเรียนกับมาแ มร์ค งจ ำกันได้ดี ว่าเราผ่านน้ำตาม ามากมายแ ค่ไ หน วันไ หนจะไปเรียน เราก็จะใ จตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ลุ้นว่าวันนี้จะโดน หนักไ หม แ ต่อาการเหล่านี้ก ลับก ลายเป็นเรื่องข บขันเวลาพ ูดถึงความ หลังกัน ครั้งหนึ่งฉันตอบคำถามท่านเป็นภ าษาไ ทย เท่านั้นแหละ โดน เทศนาจนจ บชั่วโมง ไ ม่แน่ใจว่าตอนอยู่ ป.4 ห รือ 5 นี่แหละ เข้าใจไ ม่ หมดหรอก ป ระมาณว่า ฉัน selfish ที่พูดภ าษาไทย ไม่คิดถึงค นอื่น คิดถึงแต่ค วามสบายข องตนเองมาแ มร์ต้องล ำบากแ ค่ไหนฯลฯ คำว่า selfish อ อกมาเรื่อย ๆ ฉันไ ด้แ ต่คอตก ห มดชั่วโมงแ ล้วสิ่งแรกที่ฉันทำคือ ออกม าเปิดคำศัพท์ใ น ดิก ไ อ้ข ายป ลานี่มันเกี่ยวอะไรกับวิชาเปียโนนะ พอเห็นค ำแปล... ถึงบางอ้อ ตั้งแต่นั้นมา ฉันยอมลำบาก พูดภาษาอังกฤษตลอดเวลาที่เรียนกับท่าน ถ้าคิดค ำศัพท์ ไ ม่อ อกจ ริง ๆ ก็จะบ อกว่า I forgot. ยอมโดนด่าว่า ช่างหัวปึกบอกไม่รู้กี่ครั้งแล้วไม่รู้จักจำดีก ว่า“ ข ายปลา” แต่ช่วงเวลาดี ๆ กับม าแ มร์ก็มีเยอะ เวลาเล็บย าว มาแมร์ก็ จะเอากรรไกรมาเล็มเล็บให้ บางทีก็จับมือฉันลุกขึ้นเต้นรำเพื่อให้ เข้าใจลีลาของเพลงว่าต้องเป็นอ ย่างไร ตอนอ ยู่ ม .ป ลาย ม าแ มร์พ า ฉันไปดูค อนเสิร์ตเปียโนที่ส วนเจ็ดริน แนะนำใ ห้ฉันรู้จักนักเปียโ นที่ เล่นวันนั้น Bruce Gaston ม าแ มร์บอกฉันว่า สักวันฉันจ ะส่งเธอให้ เรียนต่อกับนักเปียโ นคนนี้ พอจบ ม.ศ.5 วิทยาลัยพ ายัพเปิดเป็นปีแรก มีเอกดนตรี ให้เรียน แต่เป็นสถาบันเอกชน ค่าเทอมแพงมาก ในข ณะที่ ม ช. ค่าเรียนห น่วยกิตละ 1 0 บาท พายัพห น่วยกิตล ะ 2 50 แต่จ่ายเหมา ในร าคา 3,500 บาท ม าแมร์พาฉันไปห าคุณพ่อเจ้าวัด ถามเผื่อไว้ว่า ถ้าฉันสอบชิงทุนไ ม่ได้ คุณพ ่อจ ะช่วยสนับสนุนได้มั้ย เมื่อคุณพ่อรู้ตัว เลขค่าเรียน ท่านโวยเลยว่า เงินจ ำนวนนี้เอาไปใ ห้เด็กที่เขาจำเป็น ได้อีกเป็น10ค นเลยน ะ
หน้า35/1 24 เห็นหน้ามาแมร์ส ลดแ ล้วฉันส งสารท่านมากเลย นึกอย่างเดียวว่าฉันต้องสอบใ ห้ไ ด้ทุนเรียนเยี่ยมใ ห้ไ ด้ และใ นที่สุดฉันก็ส อบได้ทุนนั้นจริงๆ พอมาเรียนพายัพฉันก็ได้เรียนกับอาจารย์บ รูซ ท่านเก่งม าก แ ต่จ ะแตกต่างกับมาแมร์มากด้วย เวลาส อนจ ะใ ห้กำลังใจด้วยการบอกว่า ขอบคุณมากครับ ดีม ากครับ แล้วจึงต่อด้วยค ำว่า แต่... ใ ห้แ ก้ตรงนี้ ตรงนั้นอีกเพียบ อ าจารย์ยังห นุ่ม อารมณ์ร้อน แ ละฉุนเฉียวไม่แ พ้มาแ มร์เลย มีรุ่นพี่คนห นึ่งที่เรียนกับท่าน ก่อนคิวของฉัน เวลาฉันม าเรียนต่อทีไ รมักจ ะเห็นพี่เขาร้องไห้ออกมาจ ากห้องต ลอด แ ต่ฉันไ ม่เคยไ ด้ร้องไห้ เลยน ะเพราะรู้สึกว่าถ้าเทียบกับที่เคยเรียนกับม าแมร์แ ค่นี้สิวๆ แล้วเมื่อฉันกลายมาเป็นค รูเปียโน ความเป็นส ายโหดก็มา ลูกศิษย์ของฉันผ่านความอารมณ์ร้อน ถูกดุม ากมาย ห ลายคนผ่านการร้องไห้ ยิ่งเวลาใ กล้สอบเกรด ฉันจ ะเครียดม าก ก ลัวพ วกเขาจะส อบไม่ผ่าน ก็จะดุพ ิเศษ พี่ทูทูไม่ยอมให้ฉันส อนลูกสาวเขา ก ลัวว่าลูกตัวเองจะโ ดนฉันดุเหมือนที่เห็นดุลูกคนอื่น พี่นอนอ แซวฉันว่า ไ อ้ยุนี่ดุด่าลูกเจ้าลูกนายม านับไม่ถ้วนล ะ แล้วก็ย กตัวอย่างมีอยู่ครั้งหนึ่งฉันโ มโหลูกศิษย์ P husit ออกปากไปว่าช อบเล่นผิดอยู่นั่นแหละเขาต อบเสียงอ่อยๆ ว่าผ มไม่ไ ด้ช อบค รับมันผิดเองเออ…จ ริงข องมัน ทุกวันนี้ฉันดูลูกตัวเองรวมถึงพวกลูกศิษย์กำลังส อนเด็ก ๆ แล้วช่างแ ตกต่างกับฉันเหลือเกิน พวกเขา พูดค ะขา ห ยอกล้อ ใจดีกันจัง ห มดยุคค รูโหดอ ย่างฉันแล้วสินะ แ อบคิดน ะ ถ้าเป็นต อนนี้ ฉันจ ะโดนผู้ปกครอง แจ้งความในค วามสายโหดมั้ยน้อ… ปล. ใครเคยโ ดนชั่วโมงโ หดจากครูม าร ายงานตัวด่วน แ ต่ถ้าใ ครไ ม่โ ดนแสดงว่าครูปลงแล้วว่าโหดไปก็ ไร้ประโยชน์5 55
หน้า36/124 #AyuStoryD ay1 2 -เ ส้นทางอ าชีพ12 หลังจ ากอยู่แ ม่สะเรียงมาสิบก ว่าปี การเป็นอยู่ค่อนข้างฝืดเคือง พ่อจึงทำเรื่องถึงสันติบ าล ข อย้ายมา อยู่ที่เชียงใหม่ ตอนนั้นฉันอายุป ระมาณ 13 ปี ฉันดีใจมากที่จะได้อยู่กับพ ่อแ ม่อีกค รั้งหลังจ ากต้องใ ช้ชีวิตเป็น นักเรียนป ระจำม าหลายปี ที่เชียงใหม่ พ่อสอนพิเศษภาษาอังกฤษได้ร ายไ ด้ดีก ว่าที่แม่สะเรียง แม่สอนพ ิเศษ เปียโนที่เรยีนา วิชาเปียโนเริ่มไ ด้รับค วามนิยม จ ากเดิมที่ม าแมร์รับส อนเพียงไ ม่กี่ค น แม่ฉันมีลูกศิษย์ลูกหา มากมายมีทั้งที่เรียนที่เรยีนาแ ละที่แ ม่ไปสอนตามบ้านท ำให้แ ม่ไ ม่ค่อยมีเวลาส ำหรับงานบ้านเท่าไหร่ พี่นอน อไปเรียนอยู่แ ม่โ จ้ พี่ทูทูก็ไปอ ยู่ห อเรียนพยาบาล ฉันจึงต้องรับหน้าที่เป็นคนท ำอาหารที่บ้าน โชคดีที่ฉันได้เรียนรู้วิชาการค รัวจากที่โ รงเรียนมาบ้างแ ล้วตั้งแ ต่อ ยู่ป.5 เรียนอ ะไรมาก็เอาม าท ำให้พี่น้องที่บ้าน กินอย่างนั้น ส มัยนั้นยังอยู่ง่ายกินง่าย ท ำอ าหารเป็นหม้อใ หญ่ กินทั้งวันเมนูเดียว ไ ม่เหมือนส มัยนี้ที่ต้องคิดเมนู ใหม่ทุกมื้อ มีอ ยู่ซัมเมอร์หนึ่งที่แ ม่ต้องเข้าโรงพ ยาบาลรับก ารผ่าตัด ช่วงนั้นฉันต้องทำงานส อนพ ิเศษเปียโน แทนแ ม่เกือบสองเดือน เมื่อแ ม่กลับม าท ำงานได้แ ล้ว แม่ให้ฉันช่วยรับนักเรียนใ หม่ เป็นเด็กฝ รั่ง 2 ค นพี่น้อง ชื่อ Jimmy แ ละ Danny Fox เป็นครั้งแรกที่ฉันมีเงินเดือน ได้เงินม าเดือนละ 4 00 บาท นับว่าเยอะนะ เพราะ สมัยนั้นทองคำก็ราคาบาทล ะ4 00เหมือนกัน ถึงแ ม้พ่อแม่จะมีร ายได้ดีขึ้น แต่ร ายจ่ายใ นบ้านก็เยอะเช่นกัน มีนายต ำรวจที่รู้จักกันกับพ ่อ ฝาก ลูกสาว 3 คนมาเรียนที่เชียงใหม่แ ละมาอ าศัยกับเรา ให้เงินบ้าง แต่ก็ไม่ค่อยพ อกับค่าใ ช้จ่ายเท่าไหร่ จ ำไ ด้ว่า จันทร์ น้องชายฉันที่เรียนอ ยู่ม งฟอร์ตต้องโดนท วงค่าเทอมอยู่ทุกเทอม วันห นึ่งต อนพวกเราส องพี่น้องไปเข้า เงียบ ฉันพบกับบราเดอร์อ ธิก ารมงฟอร์ตที่ค่ายนั้น ฉันจึงแย็บไปว่า บ ราเดอร์คะ น้องหนูก็เป็นคริสตัง แ ต่ทำไม ไม่เห็นลดค่าเทอมใ ห้บ้างเลย บราเดอ ร์ถาม จริงเหรอ คนไ หนล่ะ ฉันก็ชี้น้องให้ดู บ ราเดอ ร์จึงบอกว่า ลดให้ได้ เป็นเทอมล ะ200แล้วกันตั้งแต่นั้นฉันก็เป็นค นจ่ายค่าเทอมใ ห้น้องตลอดมาโดยไม่ต้องไปร บกวนพ ่อแม่อีก ตอนขึ้นชั้น มศ. 4 - 5 ฉันเริ่มไ ด้ง านส อนที่โรงเรียนยาม าฮ่า แ ละส อนจ นถึงช่วงที่เรียนอยู่พ ายัพ แต่รู้สึกโ ดนเอาเปรียบมากเมื่อเดือนห นึ่ง ฉันต้องไปทัวร์แ สดงที่กรุงเทพกับค ณะ ซึ่งทำให้ต้องล าส อน 2 สัปดาห์ จำได้ว่าเดือนนั้นมีอยู่ 5 วีคเอนด์ ฉันจึงสอนไป 3 สัปดาห์แล้ว และได้เรียกนักเรียนมาสอนช ดเชยไ ว้ ล่วงห น้าด้วย แ ต่พ อสิ้นเดือนเขาจ่ายเงินให้ฉันค รึ่งเดือน โ ดยบอกว่า ฉันลา 2 สัปดาห์ ซึ่งเท่ากับค รึ่งเดือน ท ำให้ ฉันเสียความรู้สึกมาก จึงลาออกแ ละม าส อนเองข้างนอก ท ำงานน้อยลง แต่รายได้ม ากขึ้นเพราะที่เดิมนั้น เขาจ่ายให้ฉันเพียง3 5%ข องค่าเรียนที่ไ ด้จ ากนักเรียนเท่านั้น 12 ข อเชฺิญชวนทุกท่านแลกเปลี่ยนความเห็นไ ด้ที่h ttps://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158017450632870
หน้า3 7/1 24 ตลอดช่วงที่เป็นนักศึกษา ฉันรับผิดชอบค่าใ ช้จ่าย ค่าเรียน ค่าหอด้วยตนเองม าตลอด แบ่งเบาภ าระ พ่อแ ม่ เพราะท่านยังต้องดูแลน้อง ๆ ฉัน ถ ามว่าลำบากไหม ก็ไม่น ะ ฉันไ ม่ชอบสร้างหนี้ เพราะไม่ชอบให้คน มาทว งห นี้ ใ ช้จ่ายเท่าที่ต นเองพ อจะรับผิดช อบได้ ไ ม่ไ ด้ขาดอ ะไรเพราะพอใจกับสิ่งที่ต นเองมี ไม่เปรียบเทียบ ไขว่คว้าให้เท่ากับค นที่มีม ากกว่าแ ต่สุขใจกับก ารไ ด้แ บ่งปันใ ห้คนที่มีน้อยก ว่า ที่เขียนเล่ามาและจ บตรงนี้ อันเนื่องมาจ ากดูข่าวเมื่อวานแ ล้วเห็นมีคนที่แสดงอ าการไ ม่ส บอารมณ์ที่ คนอาชีพเดียวกันที่อยู่ข้าง ๆ ไ ด้เงินเยียวยาห้าพ ัน แ ต่ตัวเองไม่ได้ เขาบอกว่า ถ้าค นอื่นไม่ไ ด้เหมือนกันเขาก็คง ไม่ว่าอะไร แ ต่เห็นคนอื่นได้ก็เลยโกรธที่ตนเองไม่ไ ด้ ส ำหรับฉัน ถ้าคนข้าง ๆ ได้ฉันก็ยินดีกับเขา แต่ค งไ ม่เกิด ความน้อยเนื้อต ่ำใจแ สดงค วามเกรี้ยวกราดแ บบแ น่ๆ ภาพอาจารย์อายุกับลูกศิษย์สองค นแรก ( จากด้านซ้ายมือคืออ าจารย์อายุนามเทพ คนกลางชื่อd annyfox ค นขวามือชื่อjimmyfox ซึ่งนับเป็นครั้งแ รกที่อาจารย์อายุส อนแ บบ ได้เงินเดือนจ ริงจังในสมัยมศ.3ประมาณพ.ศ .2514
หน้า3 8/1 24 #AyuStoryD ay1 3 - ค วามไ ร้ส ัญชาติ13 เวลาคุณนับเลขคุณเริ่มนับจากเลขอะไร? หลายคนรู้เรื่องปัญหาความไร้สัญชาติของฉันมาตั้งแต่ต อนที่ฉันยังเป็นนักศึกษา เพื่อน ๆ จ ากโรงเรียน ส่วนใหญ่ก็เพิ่งรู้เรื่องนี้หลังจากที่เราจบม.ปลายกันแ ล้ว ความจริงตอนที่ฉันจ บ ม ศ.5 คะแนนสอบข องฉันติด Top ten ของภาคเหนือ สามารถเลือกเข้าเรียนในค ณะที่ต้องก ารที่ม ช.ไ ด้ ฉันยังไ ปรายงานตัวเลือกค ณะม นุษย์ ด้วยนะ แต่ถึงเวลาที่ต้องยื่นเอกสารต่าง ๆ ฉันไ ม่มีทะเบียนบ้าน ฯลฯ จึงไ ม่ไ ด้ทำอะไรต่อ อีกอ ย่างก็คือ ฉันส อบ ได้ทุนที่พายัพในส าขาดุริยศิลป์ที่ต นเองชอบม ากกว่าด้วย เอกสารที่ฉันมีคือห นังสือที่อนุญาตใ ห้พ่อฉันแ ละ ครอบครัวลี้ภัยอยู่ใ นประเทศไทย ต้องข อบคุณทางวิทยาลัยพายัพที่ย อมเข้าใจว่าฉันคือ 1 ในค ำว่า “ แ ละ ครอบครัว” ต ามที่ระบุใ นหนังสือแผ่นนั้นแ ละย อมรับให้ฉันเข้าศึกษาใ นส ถาบันแห่งนี้ 13 ข อเชฺิญชวนทุกท่านแลกเปลี่ยนค วามเห็นไ ด้ที่h ttps://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158021162702870
หน้า39/1 24 ปัญหาเริ่มเกิดเมื่อทีมดุริยศิลป์จ ะไปทัวร์อ เมริกา และฉันไ ม่สามารถท ำหนังสือเดินทาง อ าจารย์สารภี แกสตันเคยหาทางช่วยเหลือ พ าฉันไ ปปรึกษาใ ครสักค นซึ่งฉันจำไ ม่ได้แล้ว พ ูดกันว่าจะเอาชื่อฉันเข้าท ะเบียน บ้านไ ด้อย่างไร แต่เรื่องก็เงียบหายไ ป มีเพื่อนช าวเขาที่เคยม าเสนอให้ฉันสวมชื่อไ ปเข้าทะเบียนบนดอย แต่เมื่อถ ามพ่อ ฉันโ ดนพ ่อเอ็ดว่า นั่นเป็นเรื่องไม่ซื่อสัตย์ เสียศักดิ์ศรี บางค นก็แ นะนำว่าถ้าแ ต่งงานกับค นไ ทยก็ จะไ ด้สัญชาติไม่ใช่ห รือ แฟนฉันก็พาฉันไ ปที่อ ำเภอเพื่อป รึกษาว่าทำอ ย่างนั้นได้หรือไ ม่ เขาก็บอกว่าไ ม่ไ ด้ เพราะฉันไม่ไ ด้มีเอกสารอะไร แต่แฟนฉันก็ถ ามว่าท ำไมไม่ได้ล่ะ ถามไ ปถามม า เขาบอกว่างั้นรอเดี๋ยว แ ล้ว เข้าไปในห้องค รู่ใหญ่ออกมาพ ร้อมนายท ะเบียนและให้เราก รอกข้อมูลจ ดท ะเบียนส มรส เราอึ้งไ ปแ ป๊บ.. แฟนฉันบอกเอางี้เลยเหรอ แ ล้วเขาก็เริ่มกรอก สรุปคือเราจดท ะเบียนกันวันนั้นโ ดยที่ ไม่ได้คิดหรือเตรียมใจมาก่อนเลย และฉันเองก็รู้สึกหวั่นใจม าก เพราะยังไ ม่เคยพ ูดเรื่องนี้ให้พ ่อแ ม่รู้ เราแ ต่งงานกันตามพิธีศาสนาห ลังเหตุการณ์นั้นเกือบปี อย่างไรก็ตามท ะเบียนสมรสก็ไ ม่ไ ด้ช่วยใ ห้ฉันส ามารถเอาชื่อเข้าทะเบียนบ้านได้อยู่ดี เพราะท าง อำเภอก็ถามถึงทะเบียนบ้านเดิม ห รือไม่ก็หนังสือเดินทางจากป ระเทศที่ฉันจ ากมา ซึ่งฉันไม่เคยมี เป็นอ ย่างนี้ เรื่อยม าจนกระทั่งสามีของฉันเสียชีวิตไปเมื่อฉันอ ายุ30ปีฉันก็ยังคงไ ร้สัญชาติเหมือนเดิม ต่อม ามีก ารอ อก พรบ.เรื่องสัญชาติ พ.ศ. 2 535 น้องช ายแ ละน้องส าวข องฉันซึ่งเกิดในป ระเทศไทยได้ ไปขอยื่นเรื่อง ไ ด้ร วบรวมหลักฐ านเอกสารกันม ากมาย ร วมถึงพยานบุคคลคือผ ดุงครรภ์ที่เป็นคนทำคลอด จนไ ปจบที่ยื่นเรื่องต่อศาลและไ ด้สัญชาติไทยในที่สุด ห ลายค นถ ามว่าท ำไมฉันจึงไม่ทำเรื่องไ ปพ ร้อมกับน้อง ๆ ในคราวนั้นแต่ก รณีของฉันไม่เหมือนน้องเพราะไม่ไ ด้เกิดใ นเมืองไ ทย อย่างไรก็ตาม ฉันก็เคยไ ปป รึกษากับพนักงานส อบสวนที่ท ำเรื่องน้องว่าฉันจ ะท ำได้บ้างหรือไ ม่ เขาบอกไ ม่แ น่ใจ แ ต่ก็บ อกร ายการเอกสารที่ต้องร วบรวมมาใ ห้ ฉันพ ยายามห าเอกสารเหล่านั้น ซึ่งหมายถึงการ ต้องไปยังส ถานที่ราชการต่าง ๆ เพื่อคัดสำเนาเอกสารของสามี ของลูก มันไ ม่ง่ายเลยน ะ เพราะทุกที่ที่ไ ป จะถามหาบัตรป ระชาชนของฉัน ฉันก็จ ะบอกเขาว่า ฉันจะห าม าจ ากไ หนใ ห้เขาเล่า ในเมื่อที่มาข อคัดส ำเนานี้ ก็เพื่อจะไ ปเพื่อยื่นขอบัตรต รงนี้ฉันก็ต้องข อบคุณอีกเจ้าห น้าที่อีกห ลายคนที่ย อมเข้าใจแ ละย อมคัดสำเนาใ ห้ เรื่องร าวยังมีอีกยืดยาว วันนี้เพียงแ ค่เกริ่นไว้ให้เข้ากับประโยคแ รกที่ฉันถามว่า เวลาคุณนับเลข คุณเริ่มนับจากเลขอ ะไรคุณอาจเริ่มจาก0หรือคุณอ าจเริ่มจ าก1 แต่สำหรับฉันใ นก รณีที่จ ะขอสัญชาติไ ทยนี้จนกระทั่งอายุสี่สิบปีแ ม้แต่0 ก็ยังเริ่มนับไ ม่ไ ด้เลย
หน้า4 0/124 #AyuStoryD ay1 4 -เ รื่องผี ๆ 14 เวียนก ลับม าวันอ าทิตย์อีกครั้งห นึ่งแล้ว ฉันตั้งใจไ ว้ว่าทุกวันอ าทิตย์ ฉันจะเล่าเรื่องดี ๆ ข ำขัน หรือ เหตุการณ์สนุกเกี่ยวกับบ้านฉันใ ห้อ่านแ ละนี่เป็นอีกเรื่องที่ส มาชิกใ นครอบครัวเรามักจะพูดถึงแ ละหัวเราะกัน อันว่าผีนั้น แม้ใครไ ม่เคยเจอก็คงมีอยู่บ้างแหละที่บางค รั้งเราก็แ อบเย็นสันห ลัง จิตใจหวั่นไหวเกรงว่า มันจ ะส ำแดงตน แ ม่เคยเล่าให้ฟ ังว่าต อนพวกเราต้องร่อนเร่ห นีร่นมานั้น มีบ้านหลังห นึ่งที่ไ ปพ ักผีจ ะดุมาก คอยม ารบ กวนคนในบ้านทุกคืนดึงผ้าห่มล ากข าจากที่นอนส่งเสียงรบกวนไ ม่ไ ด้ขาด จนกระทั่งวันหนึ่งเราต้องย้ายแ ล้ว แม่จึงบอกก่อนนอนว่า คืนนี้อย่าม ารบกว นเลยน ะ ข อนอนเต็มอิ่ม สักคืนเถอะ พ รุ่งนี้เราจะต้องออกจ ากบ้านนี้ไ ปแ ล้ว แ ละก็ได้ผล คืนนั้นเงียบส งบ ไ ม่มีอ ะไรเกิดขึ้นเลย แ ละรุ่ง เช้าพวกเราก็อ อกเดินทางกันต่อ เหตุการณ์ผีหลอกเกิดขึ้นบ่อยค รั้งต อนที่เราเช่าบ้านอ ยู่ที่ถ นนมังคลาจารย์ซ อย 1 2 (ห อมนวล) เป็น บ้านไม้สักท องส วยงาม มีบริเวณว่างหลังบ้านที่พ ่อใช้เป็นที่ทำสวนครัว พ ่อเป็นคนมือเย็น ป ลูกอ ะไรก็ง ดงาม ไม่ว่าจะเป็นบ วบ ถั่วพู ถั่วฝักยาว กระเจี๊ยบ ส ลัด ฯลฯ ห น้าบ้านก็มีสนามแ ละไม้ผลห ลายอ ย่างเป็นที่ใ ห้ พวกหลาน ๆ ไ ด้เล่นสนุกกันม าก พ วกเรามีค วามสุขกันม ากใ นบ้านห ลังนี้ วันหนึ่งพี่ช ายแ ละสะใภ้ฉันล งมาเยี่ยม บ้าน ต อนเดินม าบ้าน แ ม่ค้าปากซอยทักว่าไปไ หน พี่ส ะใภ้ชี้บ้านใ ห้เขาดู เขาบอกว่า “ อ๋อ บ้านผีดุนั่นเหรอ” เอาละสิ พี่เขายิ่งเป็นค นก ลัวผีม ากอยู่ด้วย พวกเราไ ด้ยินก็หัวเราะกัน ไ ม่มีใ ครเชื่อ แ ละไม่ไ ด้สนใจด้วยเพราะ ไม่มีใครเคยเจอบ้านออกจ ะสวยสว่างไสวไม่น่าเป็นไ ปไ ด้ กระทั่งวันหนึ่ง มีคนรู้จักม าข อพ ักที่บ้านเพราะญาติเขามารักษาตัวที่ร พ.สวนดอก ซึ่งอยู่ใกล้บ้านห ลังนี้ เราให้สามค นพ ่อแม่ลูกนั้นพ ักใ นห้องนอนชั้นล่าง ใ กล้ห้องท านข้าว วันห นึ่งขณะที่ไม่มีใ ครอ ยู่บ้าน เพราะออก ไปท ำงานกัน มีเพียงค รอบครัวแ ขกของเราอ ยู่บ้าน เธอกำลังจะเอาผ้าอ้อมลูกขึ้นไ ปซักที่ห้องน้ำชั้นบน พ อขึ้น ไปเธอก็เห็นเด็กสาว สวมชุดข าวออกมาจากห้องน อนพ่อแ ม่ฉัน กวักมือเรียกไ ปในห้อง เธอรู้ในบัดดลว่านี่ผี แน่ ๆ เพราะไม่ใช่คนในบ้านนี้ เธอก ลัวม าก รีบวิ่งล งมาหาสามีที่ห้องชั้นล่าง เล่าว่าโดนผีหลอก สามีเอ็ดว่าจะ เป็นไปได้ยังไง กลางวันแสก ๆ คิดไ ปเองห รือเปล่า ทันใดนั้น ตู้เสื้อผ้าพลาสติกในห้องก็สั่นเหมือนมีค นจับเขย่า คราวนี้ส ามค นพ่อแม่ลูกก อดกันก ลม กลัวสุด ๆ แ ละแล้วก็มีเสียงกระดิ่งจักรยานของพี่นอนอที่ก ลับมาบ้าน พอดีทุกอ ย่างก็ตกอ ยู่ในความส งบเหมือนไ ม่มีอะไรเกิดขึ้นวันรุ่งขึ้นแ ขกข องเราข อย้ายไ ปหาที่พักที่อื่น ไซลัสเป็นค นต่อม าที่เจอผีสาวนั้น วันนั้นเป็นเช้าวันอาทิตย์ ทุกค นอ อกไ ปโ บสถ์กันแต่เช้า เพราะพวก เราจ ะไ ปมิสซาเช้า (6.30 น .) กันเสมอ แ ต่เช้านั้นพี่ไม่ไ ด้ไปเพราะยังเมาค้างอยู่ เขาอ อกมาเข้าห้องน้ำ พ ออ อก 14 ข อเชฺิญช วนทุกท่านแลกเปลี่ยนค วามเห็นไ ด้ที่h ttps://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158024579942870
ห น้า4 1/ 124 ห้องน้ำจะก ลับไปนอนต่อ ก็เห็นเด็กส าวนั่งหันหลังให้ที่หัวบันได พี่นึกว่าเป็นด๊อท น้องส าวค นเล็ก ก็เตะหลังไ ป ทีหนึ่ง บอกว่ามานั่งเกะกะตรงนี้ท ำไมวะ แ ล้วกลับเข้าห้องตัวเอง ต อนสายเมื่อสติก ลับม าแ ล้วจึงคิดได้ว่า เห้ย... เมื่อเช้าน้องไม่อยู่นี่ห ว่าแล้วที่กูเตะไ ปนั่นใ ครหว่า…ง านนี้ผีหลอกไม่ส ำเร็จแ ถมโดนเตะอีกต่างห าก ฉันเคยถ ามพี่ทูทูซึ่งนอนในห้องนั้นว่าเคยโดนห ลอกมั้ย พี่บอกไม่เคย แ ต่ด้วยค วามที่พี่เป็นพยาบาล ก็เคยโ ดนผีรบกวนเหมือนกัน ยังไ งเหรอ... พี่บอกที่โรงพ ยาบาล มีบ างครั้งที่ไ ม่มีคนไข้ พี่แอบไปงีบเตียงคนไข้ มีผีม าส ะกิด ดึงผ้าห่ม ฉันฟ ังแล้วขนลุก แ ล้วพี่ทำไง ชั้นก็เอ็ดมันไ ปว่า ค นจ ะหลับจะนอนมากว นใจท ำไม ไปใ ห้ ไกลๆเลยแล้วไ ด้ผ ลมั้ยได้สิอืม...ใ ครโดนห ลอกลองใ ช้วิธีนี้บ้างไ ด้น ะ555 คราวนี้ถึงต าฉันบ้าง ตอนที่เรมีย์ยังเล็ก ห ลานอีกคนคือแคนดี้ก็อายุห่างกันไม่กี่วัน พี่ทูทูกับฉันจ ะสลับ เลี้ยงเด็กกัน เวลาฉันไ ปทำงานก ลางวัน พี่จะเป็นค นเลี้ยง แ ละฉันก็จ ะมารับช่วงเลี้ยงตอนก ลางคืนที่พี่ไปเข้า เวร คืนหนึ่งต อนที่ฉันก ลับเข้าน อน ฉันก็ใ ส่กลอนประตูและเข้าน อน ตอนดึกด๊อท ลง มานอนด้วย ฉันแ ปลกใ จ นิดหน่อย ถามว่าเข้ามายังไ ง ฉันใส่ก ลอนไ ว้แ ล้วนะ น้องบอกไม่นี่ เปิดเข้ามาไ ด้ ใ นค วามคิดตอนนั้นฉันคิดว่า กลอนคงไม่ดีมั้ง น้องหลับไปแล้ว แต่ฉันยังตาค้าง แล้วฉันก็ได้ยินเสียงเหมือนคนอ ยู่น อกห้องน อน ก ำลังลาก ของห นัก คงเป็นตู้เย็นมั้ง ฉันไ ม่ก ล้าเรียกพ่อ ใจพ ะวงว่ากลอนป ระตูไม่ดี ก ว่าพ ่อจ ะได้ยิน คนร้ายอ าจจ ะเข้าม า ทำร้ายฉันกับน้องและลูกก่อน จนกระทั่งเสียงลากข องไกลอ อกไปและเงียบใ นที่สุด แ ละแล้วฉันก็ได้ยินเสียงพ ่อ ลงมา เปิดตู้เย็นดื่มน ้ำ แ ละก ลับขึ้นไ ป เท่านั้นฉันก็โ ล่งใ จ แ สดงว่าทุกอย่างปกติ ฉันห ลับไ ปด้วยความสบายใจ มาคิดทบทวนทีหลัง... เอ… หรือว่านั่นคือฉันโ ดนผีหลอก ส งสารผีจัง มาห ลอกคนซื่อบื้อที่ไม่รู้ว่าโดนห ลอก เรื่องนี้ยังเป็นปริศนาค้างคาใจ…แ ล้วคนที่มานอนข้างฉันนั่นใ ช่ด๊อทมั้ย??? คนที่โ ดนจัง ๆ อีกค รั้งคือแ ม่ฉันเอง ช่วงเย็นวันห นึ่ง แ ม่ทำอาหารใ นค รัวเสร็จ ก ำลังจ ะขึ้นไ ปชั้นบ น ประตูห้องน อนชั้นล่างเปิดอยู่ พอแ ม่มองเข้าไปก็เห็นพ ่อกำลังค้นหาห นังสืออ ยู่ พ่อหันม าส บตาแม่ ไ ม่ไ ด้พ ูด อะไร แม่เดินขึ้นไปบนบ้าน พ่อกำลังน อนดูทีวีอยู่กับหลาน ๆ เท่านั้นแหละ แม่โมโหม าก ล งม าที่ห้องชั้นล่าง พร้อมน้ำเสก ม าพ รมห้องและส วดไ ล่ผี ฉันถ ามแ ม่ว่า ท ำไมแ ม่โ มโหล่ะ แ ม่ไ ม่ก ลัวเหรอ แม่บ อกว่า ถ้าแ ม่กลัว มันก็จะย่ามใจม าห ลอกห ลอนค นในบ้านอีกสิ เด็กบ้านเรามีหลายคน ปล่อยมันมารังควานได้ไง โอ้แ ม่ฉัน… ซูเปอร์ฮีโร่ตัวจริงเลยหลังจากนั้นก็ไม่มีใ ครเจอผีใ นบ้านนี้อีกเลย ปล. หลังจากล งเรื่องนี้ในเฟซบุ๊ก น้องส าวเล่าเสริมมาว่ามีเรื่องห ลอนเด็ด ๆ อีกครั้งที่ฉันลืมเล่า คือ มีวันหนึ่งเมื่อน้องสาวของพี่สะใภ้ม าบ้านนี้ กำลังนั่งที่ห้องรับแขกกลางวันแ สก ๆ นี่แ หละ อยู่ ๆ สายไฟข องวิทยุ ก็เลื่อนไปเสียบปลั๊กเองแ ละเปิดเพลงเองอีกต่างหากถ้าคุณเจอแบบนี้คุณจะทำอย่างไรดี
ห น้า4 2/1 24 #AyuStoryDay15 - น ักรบชุดข าว15 ช่วงนี้ Covid19 ร ะบาดห นักทั่วโ ลก ค ร่าชีวิตผู้คนม ากมายไ ม่แพ้สงครามโลก ผู้ที่ก ลายม าเป็นนักรบ แนวห น้าในส งครามโ รคครั้งนี้คือพวกแพทย์พยาบาลทั้งหลายฉันเลยอ ยากเล่าถึงนักรบใ นบ้านฉันบ้างในวันนี้ ความห วังประการหนึ่งของพ ่อฉันก็คืออยากให้มีลูกที่เป็นห มอ แต่พ วกเราไม่มีใ ครทำให้พ่อสมหวังเลย จะมีที่ใ กล้เคียงห น่อยก็คือพี่ทูทูนี่แหละ คือเป็นพ ยาบาล พี่เป็นค นใจเย็น รักส งบมาก ๆ ไม่ท ะเลาะอ ะไรกับ พี่กับน้องเลย อันที่จ ริงก็มีเวลาที่เขาโกรธนะ แต่เวลาโ กรธ แทนที่จ ะระเบิดอ ารมณ์อ อกมา พี่จะขังตัวเอง อยู่ใ นห้อง ไม่ท านข้าวท านน้ำ จนพ วกเรารู้สึกเป็นห่วง พอเวลาผ่านไปและอารมณ์พลุ่งพ ล่านห ายไ ปแล้ว พี่จึงจ ะออกมาเหมือนไ ม่มีอ ะไรเกิดขึ้นส มกับที่เป็นพ ยามา ร16. ..เอ้ย…พยาบาลจริงๆ 5 55 วีรกรรมค รั้งห นึ่งของพี่ที่ฉันจำได้แ ม่นคือ เช้ามืดวันห นึ่งที่ พี่ยังอ ยู่เวร มีค นไข้ฉุกเฉินเข้ามา เป็นพ ่อค้าหมูซึ่งมีเหตุทะเลาะ วิวาท โ ดนคู่กรณีเอามีดเสียบอกตรงหัวใจ รพ. ที่พี่ทำงานอยู่เป็น รพ.เอกชนเล็ก ๆ แ ละคืนนั้นแพทย์ที่มาอยู่เวรก็เป็นแ พทย์พ ิเศษ อาการข องค นเจ็บหนักเกินกำลังหมอและอุปกรณ์ก ารแ พทย์ที่มีอยู่ ทุกค นกังวลมาก รู้เพียงว่าถ้าไม่จัดการอะไรเร่งด่วน ช ายค นนั้นต้อง ตายแน่นอน แต่น โยบายของท าง ร พ. ไ ม่อ นุญาตให้แพทย์พิเศษสั่ง ย้ายคนไข้ไปยังรพ.อื่นต้องเป็นแ พทย์ประจำเท่านั้น พี่ส าวฉันตัดสินใจ ให้ส่งค นเจ็บต่อไ ปยัง รพ. ประจำจังหวัด ทันที แ ละข อรับผิดช อบก ารกร ะท ำครั้งนั้น พี่ถูกต ำหนิรุนแรงม าก กลับม าบ้านด้วยค วามรู้สึกที่ไม่ดีเลย ฉันไ ม่รู้ว่าพี่ถูกท ำโทษอะไร ด้วยห รือเปล่า ค นเจ็บไ ด้เข้ารับก ารผ่าตัดเป็นเวลาหลายชั่วโมง วันต่อมาเมื่อพี่ไ ปเข้าเวร พบหมอค นเดิม มารายงานให้พี่รู้ว่า คนเจ็บรับก ารผ่าตัดสำเร็จ พ้นขีดอันตรายแ ล้วน ะ พี่กลับม าบ้านยิ้ม แป้นเลย บ อกฉันว่าไม่เสียแ รงที่โดนด่า รู้แค่ว่าไ ด้ช่วยชีวิตคนสำเร็จ ก็มีความสุขแ ล้ว 15 ข อเชฺิญช วนทุกท่านแลกเปลี่ยนความเห็นได้ที่h ttps://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158028447887870 16 ผู้เขียนต้องการเล่นคำกับค ำว่า“ พ ยาบาล”
หน้า4 3/ 1 24 ลูกสาวข องพี่ทูทูก็ดำเนินรอยต ามแ ม่ เป็นพ ยาบาลเหมือนกัน ช่วงที่หลานค นนี้ของฉันได้ทำงานแ ผนก ER (ฉุกเฉิน) รู้สึกจะเป็นช่วงที่เธอแ ฮปปี้ ม าก ที่มีโอกาสไ ด้ช่วยค นที่ต้องการความช่วยเหลือด่วนทั้งหลาย มีบาง ครั้งเมื่อค นเจ็บเสียชีวิต ญาติ ๆ ยังทำใจไม่ได้ ก็จะมาต่อว่า ว่าเป็นไ ปได้อย่างไร ยังไม่ไ ด้สั่งล าอะไรกันเลย หลานแ อบบ อกฉันว่า สงสัยคงดูหนังม ากไปกระมัง ถึงไ ด้คิดว่าทุกค นที่ก ำลังจ ะต ายจ ะมีโ อกาสพ ูดค วามใ นใ จ จนห มดก่อนสิ้นใจ นอกจากง านป ระจำใ นรพ. หลานยังไ ปร่วมงานอ าสากับห น่วยกู้ภัยใ นย ามว่างด้วย ล่าสุด หลานเล่าเรื่องน่ากลัวใ ห้ฟังว่า มีคนไข้โควิดม าที่ร พ.แล้วปกปิดข้อมูลที่ใ กล้ชิดผู้ป่วยรับเชื้อจากสนามมวย พวกเราเสียวต าม ๆ กัน คนไข้ค นนั้นปัจจุบันไ ด้เสียชีวิตไปแล้ว แ ต่โชคดีที่ห ลานฉันไ ม่เป็นไร หลานคนนี้ได้ สัญชาติไ ทยแ ล้วจากก ารที่กำเนิดในป ระเทศไทย แต่พี่ส าวฉันไ ด้เพียงบัตรเลข 0 ถ้าเปรียบเทียบคุณป ระโยชน์ ที่ท ำให้กับป ระเทศนี้ฉันคิดว่าพี่ส าวและห ลานสาวเป็นค นคุณภาพที่ท ำป ระโยชน์ไว้ม ากมายกว่าฉันนะ
ห น้า4 4/ 1 24 #AyuStoryD ay16-ค นพ ิเศษ17 เวลาเราพูดถึงคำว่า “พิเศษ” บ างครั้งก็ได้ค วามห มายในท างดี เช่นพ วก V .I.P. ที่ไ ด้สิทธิพ ิเศษ แต่ในสถานศึกษาอ าจกลายเป็นค นที่เราไ ม่อยากใ ห้ลูกห ลานเราเป็นเลยเช่นเด็กพ ิเศษ ตัวฉันและพี่ ๆ ก็ต กอ ยู่ในสภาพ คนพิเศษ ตลอดมา พ ิเศษเพราะเราไม่มีเอกสารร ะบุตัวตนจาก ราชการ เวลาไ ปสมัครเข้าที่ไหน ก็จะเป็นกรณีพิเศษที่ไ ม่มีทะเบียนบ้าน ไม่มีบัตรป ระชาชน ต้องต อบค ำถาม ต่อค วามสงสัยของที่ที่เราไปนั้นมากมาย ว่า ท ำไม... ทำไม... แ ละทำไม อยู่ร่ำไป มันน่าเบื่อน ะ และค ำถามที่ น่าเซ็งยิ่งกว่าคือ ทำไมไ ม่ท ำยังโ ง้นล่ะ ท ำไมไ ม่ท ำยังงี้ล่ะ เพราะมันท ำให้เรารู้สึกโง่ที่ไ ม่ท ำอย่างโน้นอย่างนี้ ขอบอกค นที่ช อบถ ามแบบนี้ไ ว้ตรงนี้เลยน ะ ว่าอ ย่าได้ถามใ ครด้วยค ำถามนี้เลย เราไ ม่รู้ตื้นลึกห นาบ างห รอกว่า เขาพบอะไรม าบ้าง แ ละคำถามแบบนี้อ าจจ ะทำร้ายจิตใจค นที่ถูกถามอ ย่างแสนส าหัสไ ด้ อันนี้ขอยืนยัน เพราะ โดนถามม านักต่อนักแล้วเปลี่ยนมาเป็นเชิงขอความเห็นเช่นทำงี้ดีมั้ยท ำงั้นดีมั้ยน่าจ ะดีก ว่านะ จะว่าไปแ ม้ไ ม่มีเอกสารร ะบุตน แ ต่ฉันก็มีโอกาสไ ปต่างป ระเทศหลายค รั้งอยู่น ะ ส่วนมากก็ป ระเทศ เพื่อนบ้านเรานี่แ หละ เช่นเข้าเขตพม่าที่แ ม่สาย แ ม่สอด เพราะใ นสมัยก่อนเราแ ค่เดินข้ามส ะพาน ห รือลงเรือ ข้ามฟากก็ผ่านได้แล้ว ตอนหลังที่มีก ารท ำบัตรผ่าน ฉันก็เคยใช้บัตรอ าจารย์ของพายัพ ซึ่งเขาก็ยอมใ ห้ใ ช้อยู่น ะ เคยเดินข้ามรั้วไม้ไผ่ไปซื้อข องประเทศล าวที่ช่องเม็ก และเคยไ ปเวียงจันทร์โดยใ ช้ใบผ่านท างพ ิเศษที่ศิษย์เก่า ที่อุดรท ำให้ ทุกค รั้งที่เท้าเหยียบพื้นแ ผ่นดินข องป ระเทศอื่น ฉันรู้สึกไม่มั่นคงเลย แ ละเมื่อก ลับเข้าม าในเขต ประเทศไทยก็จ ะรู้สึกอุ่นใจ เหมือนกลับม าบ้านทุกค ราว ที่ว่ามานี้เป็นการเดินท างระยะสั้น ไ ม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น การเดินท างระยะไ กลเป็นเวลาหลายวันเกิดขึ้นเมื่อปลายปี 2521 ใ นฐานะนักดนตรีและนักแ สดงในทีมข อง อ.บรูซ เพื่อไปแสดงอุปรากรไ ทยร่วมส มัยเรื่อง “ชูชก” ที่อาจารย์เป็นค นแต่งด นตรี ด ร.เร็กเนอร์ก ำกับ การละครและมีเกอเธ่เป็นผู้สนับสนุน ขั้นต อนใ นการข อออกนอกป ระเทศไ ม่ง่ายเลย พ่อพ าฉันไปที่สันติบ าลเพื่อขอทำห นังสือเดินทางและ re-entry v isa ให้สามารถก ลับเข้าม าใ นประเทศ เราใ ช้เหตุผลว่าเดินท างไ ปเพื่อเผยแพร่วัฒนธรรมไทยใ นต่าง ประเทศ ค ำต อบจ ากนายต ำรวจสันติบ าลคือ “ไ ม่ได้” ไ ม่ว่าพี่จ๋า เจ้าห น้าที่จ ากเกอเธ่ที่ไปด้วยใ นวันนั้นจ ะพ ูด อย่างไรก็ตาม “ ประเทศไทยไม่ได้มีค นตีฆ้องวงแ ค่คนนี้คนเดียว ท ำไมไม่หาค นอื่น” แต่ที่ฉันจ ำติดหูม าตลอด คือ “พ ูดก็พูดเถอะ ค นอย่างพ วกคุณน่ะ เราไ ม่ไ ด้เชิญให้เข้ามาอ ยู่ใ นป ระเทศไทยนะ พ วกคุณหลบหนีเข้า มาเองแ ล้วจ ะมาข ออ้างสิทธิ์อะไร” 17 ข อเชฺิญชวนทุกท่านแลกเปลี่ยนความเห็นไ ด้ที่h ttps://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158036197287870
ห น้า45/124 ฉันส งสารพ ่อจับใจที่ถูกชี้หน้ากล่าวประโยคนี้ อยากกลับ ไ ม่อ ยากไ ปน อกอีกแ ล้ว แต่พี่จ๋าก็ไ ม่ละความ พยายาม พ ูดจ นในที่สุด เขาก็ย อมให้เราทำห นังสือร้องขอโดยใ ห้ฉันกลับไ ปเพื่อสอบสวนแ ละยื่นเรื่องใ นวันต่อ มา นายตำรวจที่รับหน้าที่สอบสวนนั้น เป็นคนสุภาพแ ละคุยกับฉันดีม าก เขาแปลกใจที่ฉันใช้ภ าษาไทยไ ด้ดี ทั้งใ นการพูดแ ละเขียน เมื่อทำหนังสือเสร็จ เขายังพาฉันไ ปเลี้ยงข้าวแ ละพ าฉันกลับไปส่งที่เกอ เธ่ด้วย ช่างแตกต่างกับเจ้าน ายที่เจอวันก่อน อย่างไรก็ตามแ ม้จ ะยื่นเรื่องได้ ก็ใช่ว่าจ ะได้รับคำตอบตามที่เราต้องการห รอกน ะ มีคนอื่นที่ช่วยตาม เรื่องอีกห ลายคน เช่นทางเกอ เธ่ที่ได้ไ ปห าท่านทูตเยอรมันให้คุยกับทางก ระทรวงต่างประเทศ แ ละท่าน อาจารย์เตือนใ จ ศรีม ารุต ที่ไ ปตามเรื่องที่ม ท. จนใ นที่สุดฉันไ ด้รับอ นุมัติใ ห้สามารถไ ปยังฮ่องกงและเบอร์ลิน ตะวันตก มี r e-entry visa ให้ก ลับม าป ระเทศไทย 2 ครั้ง นับเป็นการไ ปต่างป ระเทศแ บบ “ค นพิเศษ” จริง ๆ (ตุ๊ลุงทำนายไ ว้แ ม่นจัง 555) เอกสารเดินท างครั้งนี้ยังผ ลป ระโยชน์ให้ฉันใ นอีกเกือบส ามสิบปีให้ห ลัง ส ามารถ นำนักศึกษาไ ปแข่งขันที่ประเทศจีน ออสเตรีย และอ เมริกา ตอนที่จ ะไปจีน เมื่อฉันเอาตัวอย่างหนังสือนี้ให้ท าง กรมก ารกงสุลดูเพื่อออกหนังเดินท างพ ิเศษให้ฉัน เขาข อถ่ายเอกสารไ ว้เป็นตัวอย่างด้วยนะ แ ละยังส่งผล ประโยชน์ใ ห้น้องหม่องได้ไ ปญี่ปุ่นแ ละอีกหลายๆ “คนพ ิเศษ”ได้รับโอกาสพิเศษเหมือนฉันด้วย แต่ก ระนั้น แ ต่ละครั้งที่จ ะข อไปต่างประเทศ ก็ต้องใช้เวลา และก ารลุ้นผลใจหายใ จค ว่ำทุกค รั้งไ ป ฉันก็ ไม่ช อบค วามพิเศษอย่างนี้เลยสิ่งที่โหยหาคือข อเป็นคนไ ทยธรรมด าไ หม ภาพความทรงจำข องอ าจารย์อ ายุเกี่ยวกับอุปรากรไ ทยร่วมสมัยเรื่อง“ชูชก” ( 1) อาจารย์อายุแ สดงเป็น“กัณหา ”ใ นเรื่องชูชูกร่วมกันกับคุณลาลีต์ซึ่งแสดงเป็น“ ช าลี”และ คุณอันนพจันสุตะซึ่งแ สดงเป็น“ ชูชก” ที่โ รงละครแ ห่งช าติ(โ รงเล็ก)ใ นพ.ศ.2 520กำกับก ารแ สดงโ ดย ดร.เร็กเนอร์ซึ่งเป็นโปรเจคที่ได้น ำไ ปแ สดงต่อที่เบอร์ลินต ะวันตกและฮ่องกง
หน้า4 6/ 124 ภาพความทรงจ ำข องอาจารย์อ ายุเกี่ยวกับอุปรากรไ ทยร่วมส มัยเรื่อง“ชูชก”(2) อาจารย์อ ายุตีฆ ้องวงในละครเรื่องชูชกซึ่งเป็นอุปรากรไทยที่อ าจารย์บ รูซแต่งใ นป ระมาณพ.ศ .2 520 ที่ศาลาอ่างแก้วม หาวิทยาลัยเชียงใหม่โดยมีคุณหนิงเพื่อนนักศึกษาช่วยดูแลอยู่ข้าง ๆ เนื่องจากในต อนนั้นอ าจารย์อ ายุมีอาการป่วย
หน้า4 7/ 124 #AyuStoryDay1 7- การเดินท างไปต่างป ระเทศอ ย่างเป็ นทางการค รั้งแ รก18 18 ข อเชฺิญช วนทุกท่านแลกเปลี่ยนค วามเห็นได้ที่h ttps://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158039861757870
หน้า48/ 1 24 การเดินทางออกน อกประเทศค รั้งแรกข องฉันนั้นน่าตื่นเต้นพ อส มควร ค นที่กระทรวงต่างป ระเทศที่ทำ หนังสือเดินทางใ ห้ฉันบ อกว่า ให้ไ ปขอวีซ่าที่ก งสุลจีนด้วยน ะ แ ต่ส มาชิกอื่นในวงบอกว่า ไปฮ่องกงไม่ต้องท ำ วีซ่าน ะ ฉันเองก็ไ ม่รู้เรื่องก็ไม่ไ ด้ไป ผ ลลัพธ์ก็คือ ฉันโดนกักตัวที่ด่านต ม.ฮ่องกง เพราะหนังสือเดินทางของฉัน ไม่เหมือนพ าสป อร์ตข องคนอื่น แ ต่เป็นกร ะดาษแผ่นเดียว เรียกว่า Emergency C ertificate ซึ่งป กติเขาจ ะ ออกเอกสารนี้ใ ห้กับค นที่ทำพาสป อร์ตห ายเพื่อใช้เดินท างกลับป ระเทศต้นทาง ใช้ได้ครั้งเดียว แ ต่ของฉันก ลับมี ตรา r e-entry v isa ปั๊ มไว้เพื่อใช้เดินท างกลับมาป ระเทศไทยไ ด้ด้วยติดอ ยู่ เป็นที่เดือดร้อนให้อ าจารย์หัวหน้า ทีมต้องไปป ระสานตม.อ ธิบายว่าพวกเราม าเพื่อม าแ สดงด นตรีใ นง านE xpo-78 จนในที่สุดเขาก็ออกวีซ่าใ ห้ต รงนั้น การแสดงในส ถานที่ต่าง ๆ เป็นไ ปด้วยดี สินค้าต่าง ๆ ร าคาถูก พ วก ผู้ใหญ่ในทีมซื้อหม้อหุงข้าวไ ฟฟ้ากลับม าแ ทบทุกค น ส่วนเด็ก ๆ อย่างพวกเราก็ห นักไ ปท างเสื้อผ้าและเครื่อง ดนตรี เพราะร้านต่าง ๆ ในห้างจ ะลดร าคาให้กับลูกค้าต่างชาติที่มาร่วมงาน E xpo เกือบ 5 0% ตอนไ ปมีกีตาร์ ตัวเดียวข ากลับกีตาร์อ อกลูกออกหลานเยอะเลย เมื่อกลับถึงประเทศไทยฉันก็โดนกักตัวที่ตม.อีก ไม่มีใ ครเคยเห็นเอกสารเดินทางแ บบที่ฉันถือ ดีที่พี่จ๋า ถ่ายเอกสารหนังสืออนุญาตจ าก มท.ไว้ใ ห้ฉันห ลายชุด เพื่อเก็บไ ว้แสดงให้กับเจ้าห น้าที่ ทุกอ ย่างก็ผ่านไ ปด้วยดี สิ่งแรกที่ทำต่อก็คือ ฉันต้องไปข อวีซ่าจากส ถานทูตเยอรมัน วันนั้นเป็นวันห ยุดทำการ แต่ท่านทูตใ จดีมาก ท่าน รู้เรื่องฉันอ ยู่แล้ว จึงบอกให้ไปพ บใ นวันอาทิตย์นั้นเลยเพื่อออกวีซ่าให้ เพราะเช้าวันจันทร์เราต้องเดินทางไป ต่อยังเบอร์ลินต ะวันต กแล้ว การเดินทางร าบรื่น ที่เยอรมัน ไ ม่มีปัญหาอะไรเลย พ อเขาเห็น re-entry v isa ของ ไทย เขาก็ปล่อยทันทีไ ม่เรื่องมาก ไ ม่ท ำให้ฉันรู้สึกกระอักกระอ่วนกับสถานภาพของต นเองแต่อ ย่างใด ช่วงนั้น เป็นเดือนตุลาคม ใบไม้เริ่มเปลี่ยนสีเป็นสีเหลือง ส้ม แดง สวยงามม าก อุณหภูมิอยู่ที่ 0-1 องศาตลอดวัน ท ำให้ ไม่ค่อยรู้สึกห นาวเท่าไหร่ ต่างจ ากอยู่เมืองไทย กลางวันส ามสิบก ว่า พ อลดลงเหลือแ ค่ 15-16 ต อนก ลางคืนก็ จะรู้สึกห นาวมากแ ล้วเพราะมันต่างกันเกินไ ป พ วกเราไ ด้ไ ปเยี่ยมชมสถานที่ต่าง ๆ เห็นรั้วลวดหนามและ กำแพงที่กั้นเขตแดนร ะหว่างฝั่ งเบอร์ลินต ะวันอ อกกับฝั่ งตะวันต ก เห็นห ลุมฝังศ พค นที่พ ยายามว่ายน้ำข้ามม า หาอิสรภาพแ ล้วโ ดนยิงต าย แวบหนึ่งในความคิดข องฉันคือ พวกเขาห นีก ารปกครองระบอบค อมมิวนิสต์ม า ทำไม มันเลวร้ายม ากเลยห รือ มันแ ย่เหมือนสภาพไ ร้สัญชาติที่ฉันเป็นอยู่ใ นป ระเทศไทยมั้ย ถ้าฉันล องเดินไ ป ยังฝั่ งข้างห น้านั้นแ ล้วบ อกว่า ฉันจ ะขอมาเป็นค นที่นี่จะได้มั้ย ฉันเบื่อสภาพค วามไม่มีตัวต นข องตนเองเต็มที แต่นั่นก็แค่ความคิดแ บบเด็กค นหนึ่ง เราก ลับม าประเทศไทย และฉันก็กลับมาอ ยู่ใ นสภาพเดิม มีแ ค่ภาพค วาม ทรงจำว่าเคยมีเอกสารทางราชการที่มีรูปแ ละชื่อของฉันติดอ ยู่ ที่พ อจะพิสูจน์ว่าฉันคือใคร แต่เวลาก็ผ่านไปปี แล้วปีเล่าพร้อมกับความพ ยายามค รั้งแล้วค รั้งเล่าความหวังเลือนรางไ ปเรื่อยๆ
ห น้า4 9/ 124 #AyuStoryD ay1 8- ร ักส รรพากร19 ฉันเริ่มทำงานที่พ ายัพตั้งแต่ปีการศึกษา 2521 นับว่าเป็นโชคดีป ระการหนึ่งเพราะฉันไม่ต้องไปต อบ คำถามเรื่องบัตรป ระชาชน หรือท ะเบียนบ้าน เพราะท างวิทยาลัยรู้จักฉันอยู่แ ล้ว ฉันได้รับการป ฏิบัติเช่นเดียว กับบุคลากรอื่น ๆ เช่น หักเงินส ะสม หักภาษี แ ละทุกต้นปี เราต้องยื่นแบบเสียภ าษี ซึ่งข้อนี้ฉันไม่รู้ว่าต้องท ำ อย่างไรเพราะฉันไม่มีบัตรประชาชน วันหนึ่ง ลุงวีที่ดูแลฝ่ายบุคคลอยู่ก็บ อกฉันว่าให้ไปที่อ ำเภอและข อ หมายเลขเสียภ าษีที่นั่น ฉันบ อกลุงว่าหนูไ ม่มีบัตรน ะ ลุงก็บอกว่า ไ ม่ต้องใ ช้บัตรหรอก ไ ปขอไ ด้เลย ฉันก็ล องไ ป ตามที่ลุงแ นะนำ เออ… มันง่ายจ ริง ๆ พอบอกว่ามาข อห มายเลขเสียภาษี คุณพี่ผู้หญิงก็ยื่นเศษกระดาษให้ กรอกชื่อ น ามสกุล แ ละเมื่อรับชื่อไ ปแล้ว เขาก็ยื่นเศษกระดาษอีกใบห นึ่งที่มีห มายเลขใ ห้ บ อกว่าใ ห้ไปรับบัตร ประจำตัวผู้เสียภ าษีอากรเดือนหน้าที่สรรพากรน ะ ป ระจวบเหมาะกับที่ต อนนั้นน้องส าวค นเล็กข องฉันก ำลัง ฝึกงานที่สรรพากรพอดี ฉันก็ใ ห้น้องรับบัตรม าใ ห้แ ทน ฉันตื่นเต้นกับบัตรนี้ม ากเลยน ะ ประหนึ่งเป็นบัตร ประชาชนก็ไ ม่ป านห ลังจากนั้นทุกปีฉันก็ยื่นแ บบเสียภ าษีอย่างส ม่ำเสมอ ภาพสำเนาบัตรป ระจำตัวผู้เสียภ าษีอากรของอ าจารย์อายุน ามเทพ 19 ข อเชฺิญช วนทุกท่านแลกเปลี่ยนค วามเห็นไ ด้ที่h ttps://www.facebook.com/ayu.namtep/posts/10158043514322870
ห น้า50/124 และแล้ววันหนึ่งก็เกิดเรื่องไ ม่ค าดคิด ส าเหตุค่อนข้างจ ะยืดยาว แต่ขอเล่าแค่ย่อ ๆ นะ เพราะฉัน ไม่แ น่ใจว่าบุคคลในเรื่องจ ะอ ยากให้เผยแ พร่เรื่องนี้หรือไ ม่ คือว่า มีญาติท างสามีข องพี่นอน อมาเยี่ยมบ้านเรา และเขาเกิดความรู้สึกไม่ค่อยสบอ ารมณ์ ที่เห็นพวกเราพี่น้องมีง านมีก ารแ ละสถานะท างสังคมที่ค่อนข้างดี จะเป็นเพราะค วามอิจฉาริษยาห รืออะไรก็สุดจะเดา แต่ที่เขาท ำคือ เขาเขียนจ ดหมายส นเท่ห์ถึงสรรพากรว่า พวกเรา... (เรียงชื่อต ามล ำดับพี่น้องทุกคน ร วมทั้งแ ม่ฉันด้วยซึ่งส อนอ ยู่โรงเรียนด นตรีย าม าฮ่า) มีงาน แ ละเงิน เดือนดีแต่ไม่รู้ว่าห ลีกเลี่ยงภ าษีห รือไม่ขอให้ตรวจส อบด้วย อันนี้ฉันมั่นใจว่าเขาต้องการสร้างความเดือดร้อนให้เราโ ดยตรง เพราะเขารู้ดีว่าพวกเราไ ม่มีบัตร ประชาชนกัน พอถูกร้องเรียน ทางส รรพากรก็ส่งค นมาต รวจสอบ แต่ช่างบังเอิญเหลือเกิน คนที่มาตรวจส อบ นั้นเป็นเพื่อนข องน้องช ายฉัน เขาเอาจ ดหมายนั้นม าใ ห้ดู พี่ฉันเห็นแ ล้วก็รู้ทันทีว่าเป็นลายมือของใ คร แ ทนที่ พวกเราจะต กที่นั่งล ำบาก เพื่อนคนนั้นได้ท ำบัตรเสียภ าษีใ ห้กับทุกคนที่ยังไ ม่มีในต อนนั้น ให้มีหมายเลข เสียภ าษีให้ถูกต้อง ซึ่งก ลับก ลายเป็นผ ลดีต่อพวกเราเพราะทำให้เราสามารถพูดไ ด้เต็มป ากว่า เราไ ม่ได้ลักลอบ ทำงาน แ ต่ท ำอ ย่างถูกต้องแ ล้วทุกค น เรื่องนี้เกิดขึ้นน านมากแล้ว และเมื่อไม่กี่ปีม านี้ คนคนนั้นก็ได้มาพบพี่ สาวฉันพร้อมกับเอาด อกไม้ธูปเทียนมาขออโหสิกรรมใ ห้กับก ารกระทำข องเขาใ นครั้งนั้นแล้ว สำหรับฉัน ห น่วยง านสรรพากรเป็นหน่วยงานร าชการเดียวที่ดูแลฉันดีมาก เหมือนค ำขวัญของเขาเลย 555 เขาจ ะจัดค นไว้เพื่อก รอกรายล ะเอียด ค ำนวณภาษีให้เรา พยายามห าทุกช่องทางที่เราจะส ามารถหักล ด หย่อนไ ด้ จ ำได้ว่า เมื่อเริ่มมีระบบเสียภาษีออนไลน์ขึ้น ฉันก็เริ่มมีปัญหาเพราะเขาต้องใช้เลข 13 ห ลักในก าร ป้อนข้อมูล แต่เจ้าห น้าที่ก็แสนจ ะดี ติดต่อส่วนก ลาง แ ก้ปัญหาให้ฉันอย่างเป็นมิตรที่สุด ไ ม่แ สดงอ าการ หงุดหงิดหรือปฏิเสธฉันเลยแม้แต่น้อย แ ม้กระทั่งใ นปีที่ฉันเกษียณ ตัวเลขที่ต้องเสียภ าษีของฉันมันสูงค่อนข้าง ผิดป กติเพราะมีร ายไ ด้จ ากเงินบ ำเหน็จ เด็กสาวคนที่ค ำนวณภาษีให้ฉัน ทบทวนหลายค รั้งแ ละทำท่าเกรงใจ บอกกับฉันว่า คุณพี่คะ หนูห าที่หักล ดหย่อนจนสุดค วามสามารถแ ล้วน ะคะ และตัวเลขก็ยังสูงอย่างที่เห็นนี่ค่ะ ฉันไ ด้แต่หัวเราะ บอกเธอไปว่า ไ ม่เป็นไรห รอกหนู ก็ตามนั้นแ หละค่ะ ประเทศไทยดีต่อฉันถึงเพียงนี้ ท ำไมฉัน จะตอบแทนบ้างไ ม่ได้เล่า ห วังว่าเงินภาษีข องฉันค งได้ตอบแทนน้ำใจค นไ ทยที่แ สนดี ร วมทั้งข้าราชการบ างคน ที่แ ล้งน ้ำใจต่อฉันเช่นกัน
Search
Read the Text Version
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
