หนังสือสวดมนต์

91 สัง วิชชะติโข อาวุโส ภะคะวะโต โสตา, อาวุโสท้ังหลาย, โสตะมังสะ ของพระผู้มีพระภาคเจ้าน้ัน, ก็เหมือนกับของเราท้ังหลาย, พระองคท์ รงสดบั สทั ทารมณ,์ รจู้ กั ดี รจู้ กั ชวั่ , เมอ่ื ไดส้ ดบั สทั ทารมณเ์ สยี ง ดี, ควรเป็นท่ีเกดิ โสมนสั ยนิ ด,ี และไดส้ ดับสัททารมณเ์ สยี งชั่วไม่ดี, ควร เป็นทีเ่ กดิ โสมนสั , พระทยั เฉยเปน็ กลาง, ไม่โสมนัสไมโ่ ทมนสั , เป็นปกติ อยเู่ สมอ. สงั วิชชะตโิ ข อาวุโส ภะคะวะโต ฆานงั , อาวุโสทั้งหลาย, ฆานะมงั สะ ของพระผมู้ พี ระภาคเจา้ นน้ั , กม็ เี หมอื นกบั ของเราทง้ั หลาย, พระองคท์ รงดมคนั ธารมณ์, ร้จู กั ดีร้จู ักชว่ั , เมื่อไดด้ มคนั ธารมณ์ กล่นิ ด,ี ควรเป็นทเ่ี กดิ โสมนสั ยนิ ด,ี และได้ดมคันธารมณ์กลิ่นช่ัวไม่ด,ี เป็นท่เี กิด โทมนสั , พระทยั เฉยเป็นกลาง, ไม่โสมนัสไม่โทมนัส, เป็นปกติอยเู่ สมอ. สัง วิชชะติโข อาวุโส ภะคะวะโต ชวิ หา, อาวุโสทงั้ หลาย, ชวิ หะมงั สะ ของพระผมู้ พี ระภาคเจา้ นนั้ , กม็ เี หมอื นกบั ของเราทงั้ หลาย, พระองค์ทรงเสวยพระกระยาหาร, รู้จักดีรู้จักชั่ว, เม่ือได้ทรงเสวยพระ กระยาหารด,ี ควรเปน็ ทเี่ กดิ โสมนสั ยนิ ด,ี และไดท้ รงเสวยพระกระยาหาร ชั่วไม่ดี, เป็นท่ีเกิดโทมนัส, พระทัยเฉยเป็นกลาง, ไม่โสมนัสไม่โทมนัส, เปน็ ปกตอิ ยูเ่ สมอ. สัง วิชชะติโข อาวุโส ภะคะวะโต กาโย, อาวุโสทั้งหลาย, กายะมงั สะ ของพระผมู้ พี ระภาคเจา้ นน้ั , กม็ เี หมอื นกบั ของเราทง้ั หลาย, พระองค์ทรงสัมผัสโผฏฐัพพารมณ์ของกระทบกาย, รู้จักดีรู้จักชั่ว, เมื่อ ทรงสัมผัสโผฏฐพั พารมณ์ของกระทบกายด,ี ควรเป็นทเี่ กิดโสมนัสยินด,ี

92 และทรงไดส้ มั ผสั โผฏฐพั พารมณข์ องกระทบกายชวั่ ไมด่ ,ี เปน็ ทเ่ี กดิ โทมนสั , พระทยั เฉยเป็นกลาง, ไมโ่ สมนัสไมโ่ ทมนัส, เปน็ ปกติอยเู่ สมอ. สงั วชิ ชะติโข อาวโุ ส ภะคะวะโต มะโน, อาวโุ สทง้ั หลาย, มโน จติ ใจของพระผมู้ พี ระภาคเจา้ นน้ั , กเ็ หมอื นกบั ของเราทง้ั หลาย, พระองค์ ทรงนอ้ มนกึ ถึงธรรมารมณ์, รู้จกั ดีรจู้ กั ชวั่ , เม่ือไดน้ ้อมนกึ ถึงธรรมารมณ์ ของใจด,ี ควรเป็นท่ีเกิดโสมนสั ยินด,ี และไดท้ รงน้อมนกึ ถงึ ธรรมารมณ์ ของใจชวั่ ไมด่ ,ี เปน็ ทเ่ี กดิ โทมนสั , พระทยั เฉยเปน็ กลาง, ไมโ่ สมนสั ไมโ่ ทมนสั , เปน็ ปกตอิ ยูเ่ สมอ. ตอ่ ด้วยบท อตตี ปจั จเวกขณปาฐะ หน้า ๙๓

93 อตีตปัจจเวกขณปาฐะ (น�ำ ) หันทะ มะยงั อะตีตะปัจจะเวกขะณะ ปาฐัง ภะณามะ เส ฯ (รับ) อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิตวา ยัง จีวะรัง ปะริภุตตัง, ตัง ยาวะเทวะ สตี สั สะ ปะฏิฆาตายะ, อุณหัสสะ ปะฏิฆาตายะ, ฑังสะมะกะ สะวาตาตะปะสริ งิ สะปะสมั ผสั สานงั ปะฏฆิ าตายะ, ยาวะเทวะ หริ โิ กปนิ ะ ปะฏิจฉาทะนตั ถัง. อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิตวา โย ปิณฑะปาโต ปะริภุตโต, โส เนวะ ทวายะ นะ มะทายะ นะ มณั ฑะนายะ นะ วภิ สู ะนายะ, ยาวะเทวะ อิมสั สะ กายสั สะ ฐิตยิ า ยาปะนายะ วหิ งิ สปุ ะระติยา พรหั มะจะรยิ านคุ คะหายะ/ อิติ ปรุ าณญั จะ เวทะนงั ปะฏิหังขามิ นะวัญจะ เวทะนัง นะ อุปปาเทสสามิ, ยาตรา จะ เม ภะวัสสะติ อะนะวชั ชะตา จะ ผาสุวิหาโร จาต.ิ อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิตวา ยัง เสนาสะนัง ปะริภุตตัง, ตัง ยาวะเทวะ สีตสั สะ ปะฏฆิ าตายะ, อุณหัสสะ ปะฏฆิ าตายะ, ฑงั สะมะกะ สะวาตาตะปะสริ งิ สะปะสมั ผสั สานงั ปะฏฆิ าตายะ, ยาวะเทวะ อตุ ปุ ะรสิ สะยะวิโนทะนัง ปะฏสิ ลั ลานารามตั ถัง. อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิตวา โย คิลานะปัจจะยะเภสัชชะ ปะริกขาโร ปะริภุตโต, โส ยาวะเทวะ อุปปันนานัง เวยยาพาธิกานัง เวทะนานัง ปะฏิฆาตายะ, อพั ยาปชั ฌะปะระมะตายาติ.

94 ค�ำ อาราธนาอานาปานสตกิ มั มัฏฐาน นัตถิ เม สะระณงั อัญญัง, ท่พี ่ึงอยา่ งอน่ื ของขา้ พเจา้ ไม่มี, ระตะนัตตะยัง เม สะระณัง วะรัง, พระรัตนตรัยเป็นท่ีพ่ึงของ ข้าพเจา้ อนั ประเสริฐ, เอเตนะ สจั จะวชั เชนะ, ดว้ ยอนั กล่าวคำ�สัตย์น้ี, โสตถิ เม โหตุ สัพพะทา, ขอความสวัสดีจงมีแก่ข้าพเจ้าทุกเมื่อ, ข้าขออธิษฐาน, ตอ่ พระทรงญาณ, ผชู้ นะมาร ๕, ขอใหจ้ ิตของข้า, พึงละ นวิ รณ์, คือ กามฉนั ท์, กบั ทงั้ พยาบาท, ถนี ะมิทธะ, อทุ ธจั จะกุกกจุ จะ, วิจิกิจฉา, อย่าได้ครอบงำ�, ข้าทำ�ปฏิญาณ, ตั้งสัจจะอธิษฐาน, คือ คุณ พระธรรม, ผนู้ �ำ มรรคา, ขอใหจ้ ิตของขา้ , มภี าวนา, คอื บริกรรม, อปุ จาระ, และอปั ปนา, เปน็ จติ สกิ ขา, กบั นิมติ ๓ ประการ, กอปรดว้ ย องค์ฌาน, วิตกวิจาร, ปิติและสุข, กับเอกัคคะตา, ลุถึงอุเบกขา, เป็น สมาธิแจ้งชัด, ข้าขอตั้งสัจ, ตอ่ พระสังฆรตั น,์ ผู้ปฏบิ ตั ดิ ี, ขอใหว้ สี, มี ๕ ประการ, คอื อาวชั ชะนะ, สมาปชั ชะนะ, อธษิ ฐานะ, วฏุ ฐานะ, ปจั จะเวก ขณะ, จงมาช�ำ นาญ, ด้วยการภาวนา, พระพทุ ธรกั ษา, พระธรรมรักษา, พระสงั ฆะรกั ษา, ขอพระอานาปา, จงมาปรากฏ, ในมโนทวาร, ขอรตั นะ ๓ ประการ, คุ้มกันอันตราย, นำ�สุขมาให้, ได้วิมุตติ์เป็นผล, ล่วงพ้น บ่วงมาร, ด้วยเดชอธิษฐาน, ณ กาลบดั น้ี เทอญ. ต่อ บทแผ่เมตตาใหก้ ับตนเอง สรรพสตั ว์ และกรวดน้าํ หน้า ๙๕-๙๖

95 แผเ่ มตตาให้กับตนเอง อะหงั สุขิโต โหมิ. ขอใหข้ า้ พเจ้ามคี วามสุขกาย สขุ ใจเถิด. อะหัง นิททกุ โข โหมิ. ขอใหข้ ้าพเจ้าปราศจากความทุกข์เถดิ . อะหัง อะเวโร โหม.ิ ขอให้ข้าพเจ้าปราศจากเวรเถดิ . อะหงั อัพพะยาปัชโฌ โหมิ. ขอใหข้ า้ พเจา้ ปราศจากอปุ สรรคอนั ตราย ทั้งปวงเถิด. อะหงั อัตตานงั ปะริหะราม-ิ ขอให้ข้าพเจ้าจงมีสติสัมปชัญญะ รักษา โหม.ิ กาย วาจา ใจ ให้พ้นจากทุกข์ภัยท้ังปวง เถิด. แผเ่ มตตาให้กับสรรพสัตวท์ ัว่ ไป สัพเพ สัตตา. สตั ว์ท้งั หลายทเี่ ปน็ เพือ่ นทกุ ข์ เกิดแก่เจ็บตายดว้ ยกันทงั้ หมดท้ังส้ิน. อะเวราโหนตุ. จงเปน็ สขุ เปน็ สขุ เถิด อย่าได้มเี วรแกก่ ันและกันเลย. อัพยาปชั ฌาโหนต.ุ จงเปน็ สุขเปน็ สขุ เถิด อยา่ ไดเ้ บยี ดเบยี นซ่งึ กนั และกันเลย. อะนีฆาโหนตุ. จงเป็นสขุ เป็นสุขเถดิ อย่าไดม้ ีความทุกขก์ ายทุกขใ์ จเลย. สขุ ี อตั ตานงั ปะรหิ ะรนั ต.ุ จงเปน็ ผูม้ คี วามสุขกายสขุ ใจรักษาตนให้ พ้นจากทุกข์ภัยท้ังปวง เทอญ.

96 กรวดนาํ้ สพั เพ สตั ตา สะทาโหนต-ุ ขอปวงสัตวท์ ง้ั หลาย จงเปน็ ผไู้ มม่ เี วรตอ่ อะเวรา สขุ ะชวี โิ น. กันและกัน เป็นผู้ดำ�รงชีพอยู่เป็นสุขทุก เม่อื เถิด. กะตงั ปุญญัง ผะลัง มัยหงั - ขอให้สัตว์ท้ังส้ินนั้น จงเป็นผู้มีส่วนได้ เสวยผลบุญ อันข้าพเจ้าได้บำ�เพ็ญแล้ว นัน้ เทอญ. บทกรวดนํ้า (อิมนิ า) อิมินา ปุญญะกัมเมนะ อปุ ชั ฌายา คุณุตตะรา อาจะริยปู ะการา จะ มาตา ปติ า จะ ญาตะกา ปิยา มะมัง สรุ โิ ย จันทมิ า ราชา คณุ ะวนั ตา นะราปิ จะ พรัหมมะ มาราจะ อินทา จะ ทุโลกะปาลา จะ เทวะตา ยะโม มิตตา มะนสุ สา จะ มัชฌตั ตา เวริกาปิ จะ สพั เพ สตั ตา สขุ ี โหนตุ ปุญญานิ ปะกะตานิ เม สุขัง จะ ตวิ ธิ งั เทนตุ ขิปปัง ปาเปถะ โว มะตงั อิมนิ า ปญุ ญะกมั เมนะ อิมินา อทุ ทิเสนะ จะ ขิปปาหงั สุละเภ เจวะ ตัณหุ ปาทานะเฉทะนัง เย สนั ตาเน หินา ธมั มา ยาวะ นพิ พานะโต มะมัง นสั สันตุ สัพพะทา เยวะ ยัตถะ ชาโต ภะเว ภะเว

อชุ จุ ิตตงั สะตปิ ญั ญา 97 มารา ละภันตุ โนกาสัง พทุ ธาทิปะ วะโร นาโถ สัลเลโข วริ ยิ ัมหินา นาโถ ปัจเจกะพทุ โธ จะ กาตญุ จะ วิรเิ ยสุ เม เตโสตตะมานภุ าเวนะ ธัมโม นาโถ วะรตุ ตะโม ปัญจะมาเร ชเิ ร นาโถ สังโฆ นาโถตตะโร มะมัง จะตสุ ัจจงั ปะกาเสสิ มาโรกาสัง ละภนั ตมุ า อทิ ัง เม ญาตินงั โหตุ ปตั จะสัมโพธิ มตุ ตะมงั มหาเวรัง สพั พะพุทเธ นะมามหิ งั สขุ ติ า โหนตุ ญาตะโย.

98 คำ�ลาพระ ยะมะหัง; สัมมา สมั พทุ ธงั ภะคะวันตัง สะระณัง คะโต พระผู้มีพระภาคพระองค์ตรัสรดู้ แี ลว้ โดยชอบพระองค์ใดแนะ่ ขา้ พเจา้ ถึงแลว้ ว่าเปน็ ทพี่ ง่ึ กำ�จัดภัยจริง ตัง ภะคะวันตงั อะภวิ าเทมิ ขา้ พเจา้ ไหว้พระผมู้ พี ระภาค ท่เี ป็นที่พึ่งของขา้ พเจ้านนั้ . (กราบ ๑ ครงั้ ) ยะมะหงั ; สวากขาตงั ภะคะวะตา ธัมมงั สะระณัง คะโต พระธรรมทีพ่ ระผู้มพี ระภาคตรสั แล้วดีเหลา่ ใดแน่ะ ข้าพเจา้ ถงึ แล้วว่าเปน็ ท่พี ึง่ กำ�จดั ภยั จริง ตงั ธมั มงั นะมัสสามิ ข้าพเจา้ ไหว้พระธรรมท่เี ป็นท่พี ่ึงของขา้ พเจ้านน้ั . (กราบ ๑ คร้ัง) ยะมะหัง; สปุ ฏิปนั นงั สังฆัง สะระณงั คะโต พระสงฆท์ ีท่ า่ นปฏบิ ตั ิดีแล้ว หมูใ่ ดแน่ะ ขา้ พเจ้าถงึ แลว้ ว่าเป็นที่พึ่งกำ�จัดภยั จริง ตัง สังฆงั วนั ทามิ ข้าพเจ้าไหวพ้ ระสงฆ์ทเ่ี ป็นทพ่ี งึ่ ของขา้ พเจ้านั้น. (กราบ ๑ ครั้ง)

99 การทำ�สมาธิ หลวงพ่อลี ธมฺมธโร พระสายธุดงค์ที่มีช่ือเสียงท่านหนึ่งแห่งภาค อีสาน ไดเ้ คยให้ค�ำ อธบิ ายวิธีการท�ำ สมาธิในชวี ติ ประจ�ำ วัน เวลาทจ่ี ะท�ำ สมาธินั้นท่านได้อธบิ ายอย่างง่าย ๆ ไว้วา่ ท�ำ ไดท้ ัง้ ยนื เดิน นงั่ และนอน ในอิริยาบถท้ัง ๔ น้ีเม่ือใดที่ใจเป็นสมาธิก็ถือว่าเป็นภาวนามัยกุศล ซึ่ง ถือเป็นกศุ ลกรรมสทิ ธเ์ิ ฉพาะตัว ถือวา่ ไดบ้ ุญดว้ ยอยา่ งหนึง่ ดงั นน้ั จงึ ขอ สรปุ จากค�ำ แนะน�ำ ของท่านพ่อลไี วไ้ ด้ดงั นคี้ อื การยืน ทำ�โดยยนื ใหต้ รง วางมือขวาทบั มอื ซา้ ย ควํา่ มือท้ังสอง หลบั ตาหรอื ลมื ตาสดุ แทแ้ ตจ่ ะสะดวกในการท�ำ แลว้ เพง่ ไปทค่ี �ำ วา่ พทุ โธ จนจติ ต้ังมัน่ ได้ การเดิน เรียกว่าเดินจงกรม ให้กำ�หนดความส้ัน ความยาว ของ เสน้ ทางทจี่ ะเดนิ สดุ แทแ้ ตเ่ ราเอง ควรจะหาสถานที่ และเวลาทเี่ หมาะสม ไม่อึกทึกครึกโครม และไม่มีสิ่งรบกวนจากรอบข้าง นอกจากน้ันท่ีที่จะ เดนิ ไมค่ วรสูง ๆ ตา่ํ ๆ แต่ควรเรียบเสมอกนั เมือ่ หาสถานทแี่ ละเวลาท่ี เหมาะสมได้แล้วก็ตั้งสติ อย่าเงยหน้าหรือก้มหน้านัก ให้สำ�รวมสายตา ให้ทอดลงพอดี วางมือท้ังสองลงข้างหน้าทับกันเหมือนกับยืน การเดิน แต่ละก้าวก็ใหจ้ ิตตั้งม่นั อยู่กับคำ�บริกรรมวา่ พทุ โธ โดยเดินอยา่ งส�ำ รวม ช้า ๆ ไม่เร่งรีบ กำ�หนดรใู้ นใจ การนง่ั คอื นงั่ ใหส้ บาย แลว้ เพง่ เอาจติ ไปทก่ี ารบรกิ รรมค�ำ วา่ พทุ โธ ท่องภาวนาไว้เปน็ อารมณใ์ ห้กำ�หนดรอู้ ยู่ในใจ

100 การนอน คือให้นอนตะแคงข้างขวา เอามอื ขวาวางรองศีรษะ ยดื มือซ้ายไปตามตัว ไม่นอนขด นอนควํ่า หรือนอนหงาย แล้วก็สำ�รวม สติตั้งมั่นด้วยการภาวนาคำ�ว่า พุทโธ ให้ตั้งมั่นอยู่ในอารมณ์เดียว เช่น เดยี วกัน หลักการทำ�สมาธิน้ีมีหลายวิธีท่ีครูบาอาจารย์ท่านได้ค้นพบ ล้วน แต่เป็นของวิเศษท้ังสิ้น ขอให้เราทุกคนลองค้นคว้าศึกษาดูรายละเอียด ซง่ึ มคี วามแตกตา่ งกนั เลก็ นอ้ ย แตท่ คี่ รบู าอาจารยท์ า่ นเนน้ มากทสี่ ดุ ก็ คอื เมอื่ ออกจากสมาธแิ ลว้ ตอ้ งอทุ ศิ บญุ กศุ ลในการท�ำ สมาธทิ กุ ครง้ั แผเ่ มตตา และกล่าวคำ�ขออโหสกิ รรมด้วย ถ้าเราจะใช้การสวดมนต์แนะนำ�ว่า ให้ทำ�สมาธิแบบน่ังจะดีที่สุด เพราะจะได้สวดมนต์ต่อเน่ืองไปได้เลย ตอนนี้ทุกท่านคงทราบเคล็ด ทั้งหมดกันแล้ว ท่ีเกิดผลดีแน่นอน จึงขอกล่าวถึงอานิสงส์ของการ สวดมนต์ เพอื่ ใหท้ า่ นท้งั หลายมกี �ำ ลงั ใจในการสวดมนต์ตอ่ ไป. พิมพ์ที่ : โรงพิมพ์พระพุทธศาสนา ของ ธรรมสภา เลขที่ ๑/๔-๕ ถนนบรมราชชนนี ๑๑๙ แขวงศาลาธรรมสพน์ เขตทวีวัฒนา กทม. ๑๐๑๗๐ โทรศัพท์. ๐๙๔-๕๕๗-๗๕๔๙, ๐๘๙-๒๑๐-๕๑๓๓ โทรสาร. ๐๒-๔๔๑-๑๙๘๑ / www.thammasapa.com Facebook Page : Thammasapaonline / Id line : @thammasapa

101 อานิสงสก์ ารสร้างหนังสอื เป็นธรรมทาน ทา่ นท่ถี วายหนงั สือธรรมะ หรอื พิมพห์ นงั สอื ธรรมะแจกเป็นธรรมทาน ขอให้ท่านจงเกิดความภาคภูมิใจเถิดว่า ท่านไดท้ ำ�สิง่ ทีม่ ีคุณค่า ๙ มงคล ดงั ต่อไปนี้ ๑. ไดช้ อ่ื วา่ เปน็ ผมู้ สี ว่ นรว่ มในการรกั ษาพระพทุ ธศาสนาใหม้ คี วามยง่ั ยนื วฒั นาถาวร ๒. ได้ช่ือวา่ เปน็ ผบู้ ำ�เพ็ญทานบารมที ี่ยอดเยย่ี ม คือธรรมทานบารมี ๓. ได้ช่อื วา่ เปน็ ผูม้ สี ่วนร่วมในการเผยแพร่หลักธรรมคำ�สอนของพระพทุ ธเจ้า ๔. ไดช้ ื่อว่าเป็นผมู้ สี ่วนรว่ มในการสร้างความเหน็ ที่ถกู ต้อง (สมั มาทิฏฐ)ิ ๕. ได้ชื่อวา่ เปน็ ผู้มีสว่ นร่วมในการสง่ เสรมิ การปฏบิ ตั ธิ รรมกรรมฐาน ๖. ไดช้ อ่ื วา่ เปน็ ผมู้ ีส่วนรว่ มในการเสริมสรา้ งสันติภาพและสนั ติสขุ แกช่ าวโลก ๗. ได้ชอ่ื วา่ เป็นผู้มสี ว่ นร่วมในการสง่ เสรมิ และพัฒนาคณุ ธรรมจรยิ ธรรมอนั ดงี าม ๘. ได้ชอ่ื วา่ เป็นผ้สู ่งเสรมิ ในการเลอื กสรรส่ิงที่ดใี หแ้ กผ่ ูร้ บั (เปน็ ผ้ใู ห้ท่ดี ี) ๙. ได้ชอ่ื ว่าเปน็ ผู้เแสดงออกถงึ น้าํ ใจอันดีงามของกัลยาณมติ ร (มิตรทด่ี ี)

102