หนังสืออนุสรณ์งานพระราชทานเพลิงศพนางบุญยวง แสงสุข

กระบอกเล็กๆ ยาวๆ เม้าท์มอยกันจนขึ้นวันใหม่จึงแยกย้ายกันไปนอน เช้าวันปีใหม่พี่น้อยจะ จัดเตรียมของใส่บาตรเพื่อให้ทุกคนได้มีโอกาสท�ำบุญในวันขึ้นปีใหม่ หน้าบริเวณท่ีว่าการอ�ำเภอ แมร่ มิ ก่อนพี่น้อยเข้าโรงพยาบาลครั้งสุดท้าย ประมาณ ๕ วัน คุณต๋อยได้แวะไปหาพี่น้อยที่ บ้าน และพ่ีน้อยก็ได้โทรมาหาดิฉัน แต่ดิฉันไม่ได้รับสาย และไม่ได้โทรกลับ ต่อมา “อาบ่อ” โทรมาแจ้งวา่ คุณยายไมส่ บายนอนโรงพยาบาลไม่รู้สกึ ตวั ถ้าจะมาเยีย่ มก็ใหร้ บี มา สำ� หรบั ดฉิ ัน เร่ืองพ่ีน้อยเข้าโรงพยาบาลถือว่าชิวๆ ไม่กี่วันก็หายกลับบ้านได้ แต่ด้วยส�ำเนียงของ “อาบ่อ” ท่ีดูจริงจัง เลยคดิ ว่าไม่ปกติ และเมอ่ื รู้วา่ ท้ังคุณมกุ และคุณตอ๋ ย จะไปเยีย่ มด้วยจึงนกึ สงั หรณใ์ จ เลยตัดสินใจไปที่โรงพยาบาลในเย็นวันน้ัน พอไปเห็นพ่ีน้อยที่โรงพยาบาลและได้ฟังจากอาบ่อ ก็คิดว่าอาการคงหนักพอสมควร แต่ก็ยังคิดว่าหมอเอาอยู่ และสามารถกู้ให้พี่น้อยตื่นข้ึนมาได้ อีกครั้ง วันรุ่งขึ้นอาบ่อโทรมาบอกว่าอาการคุณยายไม่ดีแล้ว เลยรีบไปโรงพยาบาล พอไปถึง เห็นลูกหลานและญาติๆ ของพี่น้อยเต็มไปหมด ดิฉันจึงได้แต่เพียงเข้าไปกราบท่ีอก กระซิบ พมึ พ�ำท่หี พู ่ีน้อย ไม่รพู้ น่ี ้อยได้ยินหรือเปล่า นึกเสียดายและโกรธตวั เองท่ีวันน้นั ไมไ่ ด้รบั โทรศัพท์ พ่ีน้อยและก็ไม่ได้โทรกลับ ดึกๆ ของคืนวันน้ัน หลังจากดิฉันกลับถึงบ้านไม่ก่ีช่ัวโมง พ่ีน้อยก็ จากพวกเราไป สำ� หรับดิฉันและ “สามสาว” พี่นอ้ ย เปน็ ผ้สู ูงวัยท่ีทนั สมัย เราสามารถคยุ กับพี่นอ้ ยได้ ทกุ ๆ เรอื่ ง เปน็ พ่ีสาวทแ่ี สนดี น่ารกั เป็นพ่ที ร่ี ใู้ จ เปน็ พี่ทม่ี แี ตใ่ ห้ และเปน็ ญาติผู้ใหญ่ ทีเ่ รารกั เคารพได้อย่างสนิทใจ ท่ีคอยให้ค�ำแนะน�ำและสนับสนุนเรามาตลอด ส่วนตัวดิฉันไม่ว่าเป็นเร่ือง ดีใจ เสียใจ ทุกข์ใจ หรือท้อใจ ดิฉันก็มักเอาไปเล่าและระบายกับพ่ีน้อยเสมอๆ บางคร้ังก็นั่ง เล่าไป ร้องให้ไปก็มี ท่ีเล่ามาน้ีอย่าคิดว่าพ่ีน้อยไม่เคยงอนพวกเรา มีบางช่วงเวลาที่พี่น้อย อารมณ์ไม่ดีเพราะอาการเจ็บป่วยท่ีเป็นอยู่ เราทั้งสามก็รู้วิธีหลบฉากออกมาอย่างละมุนละม่อม แลว้ ปล่อยให้ “อาบอ่ ” รบั หน้าไป ทกุ อารมณข์ องคณุ ยาย “อาบอ่ ” รบั ได้หมด เราเลยยกให้ “อาบอ่ ” เป็น “สุดยอดหลานยาย” หลับให้สบายอย่ใู นภพภูมทิ ่ีดีนะคะ พกั ไดแ้ ล้วค่ะ พ่นี อ้ ยเหนื่อยมามากแลว้ ลกู หลานๆ เหลน และโรงงานท่ีพี่น้อยสร้างไว้จนรุ่งเร่ือง ก็จะเจริญรุ่งเรืองต่อไป ถึงอย่างไรก็ยังมี “ปู่จิว” อีกท้ังคน “คุณมุกดา” หนึ่งในสามสาว พูดเสมอว่า “พ่ีน้อย ไม่ได้จากเราไปไหน......ยังคงอยู่ ในใจของเราเสมอ” ถ้าชาตหิ น้ามีจริง.......ขอใหเ้ ราได้พบเจอกนั ทกุ ชาตคิ ่ะ ตม๋ิ อรทยั สงิ หเสนี 149

ด้วยความระลกึ ถงึ พีน่ ้อย กราบขอบพระคุณพี่น้อยอย่างสูง (คุณบุญยวง แสงสุข) ผู้มีพระคุณ และให้ชีวิตใหม่ ตอนที่เจ็บป่วยท่ีช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ค�ำพูดท่ีพี่ให้ลุกข้ึนสู้ยังก้องอยู่ในหูเหมือนเพ่ิงจะผ่าน ไม่กีว่ นั ทงั้ ๆ ท่ีนานมากแล้ว คำ� พดู พีท่ ี่บอกหนตู อ้ งสูใ้ ห้ผา่ นไปใหไ้ ด้ พ่จี ะอยเู่ คยี งขา้ งที่จะรกั ษา ให้หนูมาเดินได้อีกครั้ง ก�ำลังใจจากพ่ีและทุกๆ วันท่ีพ่ีพาไปรักษา ผ่านไปแค่อาทิตย์เดียวก็ กลับมาเดินได้อีกคร้ัง นั่นคือบุญและกุศลของพ่ีที่ท�ำให้น้องคนนี้กลับมาเดินได้อีก พี่คือเจ้าชีวิต ของหนูและก�ำลังใจที่พ่ีให้ถึงท�ำให้หนูมีชีวิตจนทุกวันน้ี การที่เราจากกันโดยท่ีไม่มีโอกาสบอกลา มันเป็นความเจ็บปวดอย่างลึกซ้ึง แต่พ่ีอยู่ในใจหนูตลอดชีวิต กลับไทยทุกๆ คร้ังต่ืนมาจะมี อาหารและขนมอยู่ที่ตู้ยามทุกๆ วัน และจะมาหาท่ีคอนโดทุกครั้ง ต่อจากน้ีจะไม่ได้ยินเสียงพี่ ที่ให้กำ� ลังใจอกี แต่คำ� สอนและก�ำลงั ใจที่พใี่ ห้ไว้จะอยใู่ นใจหนตู ลอดไป พีน่ ้อยเปน็ ทง้ั แม่, เป็นทั้ง พ่ีของหนูมาตลอด ตั้งแต่พบพี่มา ๒๙ ปี พ่ีเป็นไอดอลหนูเพ่ือสู้ชีวิต ค�ำที่พ่ีพูดกับหนูไว้หนูจะ ปฏิบัติตามทุกๆ ค�ำพูด คือค�ำท่ีว่าหนูต้องสู้นะขนาดพ่ีอายุขนาดน้ีพ่ียังสู้เลย ค�ำนี้ฝังใจสุดๆ หนูจะปฏิบัติตามค�ำสอนของพี่จนชีวิตจะหาไม่ สุดท้ายน้ีบุญและกุศลท่ีพ่ีท�ำไว้ จงเป็นด่ัง แสงประทีปน�ำดวงวิญญาญอันบริสุทธ์ิของพ่ี ไปสถิต ณ สรวงสวรรค์ในสัมภปรายภพสุขสงบ ตลอดนริ ันดร์ ดว้ ยรกั และผูกพนั อาลัยยิง่ เบญจา นิลส์สนั (Benja Nilsson) 150

Dear PiNoi I have so many good memories when meeting you and your nice family from when I first met you in ๑๙๙๖ (๒๕ years ago) until now. In Thailand we travelled to Mae Rim, Khon Kaen, Sakon Nakhon, Rayong, Ko Chang and many places in and around Bangkok. Enjoyed eating good food and to see your houses being build and see elephants, butterflies and birds. You came to see us twice in Sweden. First time we also travelled to Finland, Denmark and Norway. Second time we drove by car 350 km to Kiruna in north Sweden and back via Lofoten Norway in one week. Many stops to take photos. I have about 4GB of memories on USB to view and remind me about best times with you! Reading last years LINE-messages also shows me how much you ment to me and Ben. When I now see a beautiful bird or flower I take a photo and say I will send to you dear Pinoi. You will always have a space in my heart Gunnar Nilsson 151

ดว้ ยความอาลยั ยงิ่ ผมโชคดีท่ีได้รู้จักคุ้นเคยกับพี่น้อย (คุณยายบุญยวง แสงสุข) มาเป็นเวลานานกว่า ๕๐ ปี พ่ีน้อยเป็นคนดี มีความจริงใจ มีน้�ำใจโอบอ้อมอารี และเสมอต้นเสมอปลาย พี่น้อย ท�ำงานเป็นลูกจา้ งบริษทั ฯ มาเกือบค่อนชีวิต ในทีส่ ุดก็ค้นพบความสามารถของตนเอง หลังจาก รับเซ้งกิจการ บริษัท สุขุมพาณิชย์ จ�ำกัด มาบริหารเอง ท�ำให้กิจการมีความเจริญก้าวหน้าไป อย่างรวดเร็ว มีชื่อเสียงผลิตภัณฑ์ของบริษัทหลายชนิด ได้รับรางวัลชมเชยระดับประกาศ คุณภาพของผลิตภัณฑ์ ได้รับการควบคุมดูแล เรื่องวัตถุดิบท่ีมาใช้ต้องเป็นของที่มีคุณภาพ เท่านั้น มีการริเร่ิมผลิตส่ิงใหม่ๆ เพิ่มข้ึน มาอีกหลายชนิด จากผลงานการบริหารโดยพ่ีน้อย และทีมงานสร้างความม่ันคง และช่ือเสียงให้แก่บริษัทฯมากข้ึน จากผลงานที่กล่าวมาข้างต้น โดยสงั เขป เม่ือปี พ.ศ.๒๕๔๗ สภาสตรีแห่งชาติในพระบรมราชินูปถัมภ์ได้คัดเลือก คุณบุญยวง แสงสขุ เปน็ สตรีดีเด่น จงั หวัดนนทบุรี ประจำ� ปี ๒๕๔๗ สาขานกั ธุรกจิ โดยพิจารณาจาก ๑.) เปน็ คนดีมีความประพฤติเรยี บร้อย ๒.) มลี ักษณะเป็นผู้นำ� และเปน็ ทยี่ อมรบั ของสงั คม ๓.) ผลงาน/การกระท�ำเป็นทยี่ อมรับ ๔.) มีสภาพครอบครวั ทเ่ี ปน็ แบบอย่างได้ สุดท้ายนี้ขอให้บุญกุศล คุณความดีท่ีพี่น้อยสะสมมาตลอดชีวิต จงเป็นพลังปัจจัยน�ำ ดวงจติ วิญญาณไปสูส่ ุคตดิ ว้ ยเทอญ. ดว้ ยรกั และอาลัย พล–จิตรพัตร สณุ าตุ 152

ดว้ ยรักและเคารพนับถือพน่ี ้อย ผมเป็นเพ่อื นพ่นี อ้ ย หน่ึงในสามคนแรก จากวนั ทีพ่ ่ีจากเชยี งใหมม่ าอยู่กรุงเทพฯ โดยมี คุณแมม่ าส่ง ได้พบพน่ี อ้ ยครั้งสุดท้ายเม่ือ ๗ มค. ๒๕๖๓ ทบ่ี า้ นพน่ี ้อยที่แม่ริม เชียงใหม่ ครั้งน้นั พี่ยังดูสดชื่นแจ่มใสอยู่เลย พ่ีน้อยยืนเดินได้ แต่ผมต้องน่ังรถวีลแชร์ เพราะผมมีปัญหาเร่ืองการ ทรงตัว ค�ำพูดที่ประทับใจในวันนั้นคือ พี่น้อยประทับใจผมเรื่องความสัตย์ซ่ือว่าเคยให้เงินไป ทานข้าว เหลือก็ยังเอามาคืนอีก รุ่นเดียวกันที่รู้จักมีพี่น้อย และชาวตราดมี ๓ คน มีมานพ หร่จี นิ ดา (หลานพี่สมยั จนิ ตระกานนท์) พล สณุ าตุ และผม ประทปี สมรา่ ง ที่มาอาศัยอยกู่ ับพ่ี สมัยในช่วงเวลาท่ีผมมาเรียนหนังสือที่เทคนิคกรุงเทพ ท�ำให้ได้รู้จักกันต้ังแต่นั้นมา พี่น้อยเป็น ท้ังพ่ีและเพื่อน เป็นคนดี มีความโอบอ้อมอารี มีความสามารถหลายด้าน เป็นคนที่ขยันเรียนรู้ การเรอื นสำ� หรบั สตรี ท�ำอาหาร ตัดเย็บเสอ้ื ผา้ ภาษาอังกฤษกใ็ ช้เกง่ แมแ้ ต่เปน็ นักแสดงก็มาก ความสามารถ ได้เป็นถึงนางเอกละครทีวีช่องส่ี บางขุนพรหมและยังเป็นนางเอกหนังเร่ือง ทางเปล่ียว ความสามารถรอบรู้ของพ่ีน้อย ท�ำให้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพ่ีน้อยเป็นผู้ประสบความ ส�ำเร็จในชีวิตอย่างสูงได้อย่างไร พ่ีน้อยประสบความส�ำเร็จในการบริหารบริษัท สุขุมพาณิชย์ จำ� กัด ใหม้ ชี ่อื เสียงติดอันดับอาหารประณตี ผลติ อาหารคณุ ภาพ ส�ำหรับผมน�้ำสลดั สขุ มุ นัน้ มีรสชาตอิ รอ่ ยท่ีสดุ เป็นท่ชี ่นื ชอบบนโตะ๊ อาหารของครอบครัว น้�ำจิ้มไก่รสชาติกลมกล่อม ไม่เผ็ด ท�ำให้ทานไก่ย่างได้อร่อยข้ึน และยังมีผลิตภัณฑ์ดีๆ อีก มากมาย ทั้งน�้ำจิ้มสุกี้ น้�ำพริกนานาชนิด จนถึงแยมผลไม้ท่ีสดใหม่ ท�ำให้รู้สึกทึ่งในความ สามารถของพ่ีเหลือเกิน พ่ีน้อยยังเป็นคนดีของสังคม ได้เป็นถึงสตรีไทยดีเด่นประจ�ำปี พ.ศ.๒๕๔๗ และอีก หลายๆ บทบาททางสังคม เป็นผู้เจริญด้วยทาน ศีล บารมี อีกทั้งมีครอบครัวที่น่ารักใคร่ สมัครสมาน และเป็นท่ีประสบความส�ำเร็จเป็นแบบอย่างท่ีดี พ่ีน้อยเป็นผู้ให้ท่ีน่าสรรเสริญ เกื้อกูลผมในทุกโอกาสที่พี่น้อยจะท�ำได้ ในขณะที่ผมและภรรยาร่างกายไม่แข็งแรง พี่น้อยก็ยัง เป็นห่วง โอนเงินให้ไว้เป็นค่าใช้จ่ายซ้ือยาและหาหมอในหลายโอกาส และยังซื้อเตาอบขนมให้ ลูกสาวคนโตของผมไว้เพื่อหารายได้อีกด้วย ซ่ึงผมและครอบครัวรู้สึกซาบซ้ึงใจเป็นอย่างยิ่ง เสมอมา 153

การจากไปของพี่น้อย ผมและครอบครัวสมร่าง ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งกับ ครอบครัวของท่าน ขอน้อมจิตส่งพี่กลับดินแดนสุขาวดี ขอผลบุญ คุณความดีท่ีพี่น้อยได้สร้าง มา ได้โปรดเป็นดั่งแสงประทีปน�ำพาดวงวิญญาณของท่านไป ณ แดนสวรรค์ในสัมปรายภพ อันสงบสขุ ตลอดนริ ันดร์ พ่จี ะอยู่ในใจของผมและครอบครวั ตลอดไป ด้วยรักและเคารพนับถือพ่ีน้อยเสมอ ประทีป สมร่าง และครอบครัว ๒๙ พ.ค. ๒๕๖๔ ค�ำไวอ้ าลยั คุณพบ่ี ุญยวง แสงสุข เม่ือถงึ วัน จ�ำใจจาก ต้องลาจาก รา่ งมลาย จ�ำพราก แลว้ ดบั สญู คงเหลือแต ่ ความดี ที่เพิม่ พูน ทวคี ูณ ตราตรงึ ซึง้ ในทรวง ด้วยห่วงหา อาทร ฉนั ท์น้องพ่ี มิตรไมตร ี ท่ีให้ ไม่เคยหวง ทัง้ รสมือ คาวหวาน งานทง้ั ปวง เปน็ ผลพวง ทไี่ ด้รบั เสมอมา หากวิญญาณ ลอยวน อยหู่ นไหน โปรดรวู้ ่า นอ้ งหว่ งใย อาลยั หา ดว้ ยกศุ ล ความดี ทีท่ �ำมา โปรดนำ� พา สสู่ วรรค์ ชน้ั วมิ าน ณ ภพใด ไปสู่ มิรโู้ ศก พรหมโลก อกนษิ ฐ ์ ดสุ ิตสถาน อนั เรืองรอง ทองขลิบ ทิพย์วมิ าน ขอวิญญาณ พี่สถติ นจิ นิรนั ดร์ สมพร หติ ะพนั ธ์ และครอบครวั 154

อาลยั พ่บี ญุ ยวง แสงสขุ (พีน่ อ้ ย) ผมรู้จักพ่ีน้อยต้ังแต่ปี พ.ศ.๒๕๑๙ ทั้งนี้เนื่องจากบ้านพี่น้อยกับบ้านผมอยู่ตรงกันข้าม นับจากวันที่ได้รู้จักพ่ีน้อย ผมทราบซึ้งในความโอบอ้อมอารี ความมีน�้ำใจของพี่น้อยท่ีมีให้ผม มาตลอด ทั้งในเวลาปกติและยามเจ็บไข้ พี่น้อยเปรียบเสมือนพี่สาวคนหน่ึงของผม การจากไป ของพี่นอ้ ยในคราวนีแ้ ม้ว่าจะเป็นเรือ่ งท่ที กุ คนไมอ่ าจหลกี เลีย่ งได้ก็ตาม แต่การจากไปของพี่นอ้ ย ท�ำให้ผมรู้สึกเสียใจอย่างสุดซ้ึง แม้ว่าพี่น้อยจะจากไปแล้วก็ตามแต่ ความโอบอ้อมอารี ความ มีน�้ำใจของพ่ีน้อยจะยังคงตราตรึงอยู่ในใจของผมตลอดไปขอดวงวิญญาณของพ่ีน้อยสู่สุคติ ในสัมปรายภพด้วยเทอญ ดว้ ยรักและอาลัยพนี่ อ้ ยตลอดไป รศ.ดร.ปรีชา ธรรมานนท์ ดว้ ยรกั และเคารพ “เป็นบุญวาสนาที่ได้มีโอกาสรู้จัก และร่วมงานกิจกรรมของสภาอุตสาหกรรมนนทบุรี ตั้งแต่เริ่มของ ชมรมอุตสาหกรรม และกิจกรรมในการร่วมก่อต้ัง สโมสรโรตาร่ีนนท์ ได้เห็นถึง จรยิ วัตรและน้�ำใจท่ีงดงาม มีพลังแหง่ การให้ ความรกั ความสามัคคี ของพน่ี ้อยตลอดมา และทุกปีแห่งการรอคอย ในวันคล้ายวันเกิดของพ่ีน้อยในเดือนตุลาคม พ่ีน้อยจะ จัดอาหาร เจา้ อร่อย และวงดนตรีชนั้ ยอด ใหพ้ วกเราและอม่ิ หนำ� ส�ำราญ เตม็ ท่ี ที่สำ� คญั ได้เห็น รอยยม้ิ แหง่ ความรัก ความอบอ่นุ ของพน่ี อ้ ยทีใ่ หพ้ วกเรารกั และ สามัคคีกนั ขอพลังความดีงาม แห่งน้�ำใจเป็นบุญส่งผลให้พ่ีน้อย ได้สถิตสุข ณ สรวงสวรรค์ เป็น ‘หนงึ่ ในรอ้ ย..ล้าน’ ในดวงใจนิรันดร์ของพวกเรา ตลอดกาล ดว้ ยรกั และเคารพ สณุ ี สถตินันท์ บจก. สณุ เี วย์ 155

คำ� อาลัยแด่พีน่ ้อย “เมื่อประสบความพลัดพรากจากตายหรือจากเป็นก็ตาม ก็จะมีปัญญา คือความรทู้ ันความจรงิ ว่า เปน็ ธรรมดาของโลกไม่ใช่ความผิดความรา้ ยของใคร ไมใ่ ชส่ ง่ิ ท่ผี ูใ้ ดจะบงั คับใหเ้ ปน็ ไปตามความปราถนา ตอ้ งการได้” โอวาทธรรม โดย สมเดจ็ พระญาณสงั วร สมเดจ็ พระสังฆราช สกลมหาสงั ฆปรณิ ายก จากหนงั สือ การบรหิ ารทางจติ ส�ำหรบั ผูใ้ หญ่ ผมขอยกโอวาทธรรมขึน้ น�ำในคำ� อาลยั เพราะเชือ่ วา่ ทกุ ท่านทีไ่ ด้รจู้ กั กับพี่นอ้ ย จะยังคง เศรา้ โศก เสยี ใจ และคดิ ถึงพ่ีนอ้ ยอยไู่ ม่มากก็น้อย ดังน้ันจงึ ขอพึ่งธรรมะ ช่วยเตอื นสติเราทุกคน เพือ่ คลายความโศกเศรา้ ดว้ ยกันครับ ผมได้มีโอกาสรู้จกั กับพ่ีน้อยตั้งแต่ผมอายุ ๓๐ ต้นๆ ยังเปน็ หนุ่มไฟแรง ได้มาท�ำหนา้ ท่ี เลขาธิการชมรมอุตสาหกรรม จังหวดั นนทบรุ ี ซึง่ ต่อมาเป็นประธานชมรมอุตสาหกรรม จังหวัด นนทบุรี จึงได้จัดหลักสูตร ผู้ประกอบการอุตสาหกรรมในจังหวัดนนทบุรี “ช.อ.น. รุ่น ๑” จนกระท้งั ก่อตัง้ สภาอตุ สาหกรรม จังหวดั นนทบุรี ในเวลาต่อมา ท้ังหมดน้ีได้รับการสนับสนุนจากพ่ีน้อยมาโดยตลอด ในฐานะผู้ปิดทองหลังพระ จนผม สามารถกลา่ วไดเ้ ลยว่าพ่ีนอ้ ยไม่เคยเซยโ์ นกับผม ยกเว้นเร่ืองเดยี วทผ่ี มเรียก “คณุ ยาย” พนี่ อ้ ย ไมอ่ นญุ าต ขอใหเ้ รียก “พ่ีน้อย” ซึ่งผมก็รับปฏบิ ัติมาโดยตลอด ในช่วงเวลาท่ีผมเป็นเลขาธิการ ชมรมอุตสาหกรรม จังหวัดนนทบุรี ผมชวนพ่ีน้อยไป เป็นสมาชิกโรตาร่ี จังหวัดนนทบุรี แล้วผมเองก็เป็นสมาชิกได้แค่ช่วงส้ันๆ เพราะติดภาระกิจ หลายด้าน ปล่อยพี่น้อยเปน็ ขวญั กำ� ลงั ใจ ชาวโรตารี่ จงั หวัดนนทบรุ มี าโดยตลอด 156

ต่อมาผมก็ชวนพ่ีน้อยไปเรียนหลักสูตรวิทันตสาสมาธิส�ำหรับนักบริหาร รุ่นที่ ๔ ของ สถาบันพระปกเกล้า เป็นลูกศิษย์หลวงพ่อวิริยังค์ด้วยกัน พี่น้อยกับต่อ ไปเรียนแทบไม่เคยขาด แถมมีขนมไปเล้ียงเพ่ือนร่วมช้ันอยู่บ่อยคร้ัง จนเป็นขวัญใจของรุ่น ส่วนผมตกซ้�ำช้ันเพราะ เวลาเรียนไมพ่ อ ยังมีเรื่องราวอีกมากมายท่ีผมมีความผูกพันอยู่กับพ่ีน้อย ในช่วง ๓๐ กว่าปี ท่ีได้รู้จัก คุ้นเคยกับพี่น้อย และได้ท�ำกิจกรรมสังคมร่วมกัน ผมมีความรู้สึกว่าพ่ีน้อยเป็นญาติผู้ใหญ่ท่ี นา่ รัก น่าเคารพ และเป็นท่ีพ่ึงแกท่ ุกคนรอบข้างอยู่เสมอ น่าเสียดายท่ีช่วงหลังพี่น้อยต้องไปฟอกไต และมีสถานการณ์ของโรคโควิด ๑๙ ท�ำให้ ผมไม่ค่อยกล้าไปเย่ียมพี่น้อย เพราะไม่ค่อยไว้ใจตัวเอง และคิดว่าหลังสถานการณ์โควิดดีขึ้น จะไปเยยี่ มบอ่ ยๆ แต่เปน็ ทน่ี ่าเสยี ใจอย่างยิ่ง ทพี่ ี่นอ้ ยไดจ้ ากไปเรว็ กว่าท่ีควร ผมจะจดจ�ำพี่น้อยตลอดไป ในฐานะหญิงนักสู้คนหน่ึง ที่เต็มเปี่ยมด้วยความเข้มแข็ง สร้างแต่คุณความดี โดยมักจะปิดทองหลังพระ มีพรหมวิหาร ๔ ครบถ้วน และมีน้�ำใจต่อผู้คน รอบขา้ งทุกคน ขออาราธนาอ�ำนาจแห่งคุณพระศรีรัตนตรัยตลอดจนคุณงามความดี และบุญกุศลที่ พ่ีน้อยได้ส่ังสมไว้ในภพนี้ เป็นแรงหนุนส่งดวงวิญญาณพี่น้อย ได้ไปสู่สุคติในสัมปรายภพด้วย เทอญ ดว้ ยความเคารพรัก นายบุญเลิศ มหาวเิ ศษศิลป์ 157

ดว้ ยความระลกึ ถึง นึกถึงคนหน่ึง คงคล้ายเราตอนหนุ่มคิดว่า “กูเก่งสุดในปฐพี” ท�ำคดีอะไรก็ชนะ ใคร ก็ต้องมาขอค�ำแนะน�ำ จนวันนึงผมต้องบริหารธุรกิจของเมียผมที่เสียไป ได้เจอคุณบุญเลิศ เจอ พ่ีน้อย ในการประชมุ สภาจงั หวดั นนทฯ ใหม่ ประธานในขณะน้ันคอื คณุ บญุ เลศิ มหาวเิ ศษศิลป์ วนั ประชมุ มนี กั วชิ าการของมหาวทิ ยาลัย เปน็ ระดับดอ็ กเตอร์ มาช้ีแจง เร่ืองการจดั การ ในโรงงาน แต่ติดขัดตรง ผู้ประกอบการต้องออกค่าชั่วโมงอาจารย์ที่เข้าไปแนะน�ำ แต่ก็แจ้งว่า ราคาพิเศษ แต่มันก็คือภาระของผู้ประกอบการ เราทนายความใหญ่ไม่ได้ ต้องทักท้วง ผม เตรียมการอย่างดี ใช้ถอ้ ยคำ� เหตุผลซ่งึ ในทีป่ ระชมุ ทกุ คนฟงั กเ็ ห็นด้วย แต่มีพี่สาว แม่ คุณยายบุญยวง แสงสุข หรือพี่น้อยของเรา เดินมาด้วยรอยยิ้มสุภาพ พ่บี อกผมว่า “ทพ่ี ูดพรอ้ มเหตผุ ล ถูกต้องหมด แตเ่ วลาพูดจา ทำ� ไมตอ้ งช้ีนว้ิ ไปท่อี าจารย์ ท�ำให้ ส่ิงท่ีน�ำเสนอมาถูกกลบด้วยกริยาท่ีไม่สุภาพ” แต่พี่น้อยก็ยิ้มปลอบใจผม แล้วไม่พูดอะไรถึง เรอื่ งนี้กับผมอกี เลย ผมในวันนั้นมาทบทวนตัวเองอย่างแรก เวลาคุยการประชุมเวทีใด ผมเอามือไว้ใต้โต๊ะ ตลอด ยกเว้นในศาลนะ พ่ีน้อยจึงเป็นอะไรท่ีผมระลึกบุญคุณในส่วนนี้ตลอดมา ท่ีรอดมาได้ ทุกวันนกี้ ค็ อื “การทำ� อะไรก็ไม่ต้องเหยยี บย�ำ่ ใคร” สนุ นั ท์ กีรตวิ ฒั นพศิ าล 158

ดว้ ยความระลกึ ถึง กระผม (นายเรอื งศกั ด์ิ แสงเพญ็ พราว) ในฐานะประธานกติ ติมศักด์ิ หอการคา้ จงั หวดั นนทบุรี ท่ีปรึกษากิตติมศักด์ิสภาอุตสาหกรรมจังหวัดนนทบุรี ผู้แทนคณะกรรมการฯ ใคร่ขอ ถอื โอกาสนแี้ สดงมุทติ าจิตดว้ ยความรสู้ ึกจากใจจรงิ แด่ คณุ พบ่ี ญุ ยวง แสงสขุ การจากไปของท่าน สร้างความเศร้าโศกเสียใจแก่บุตร-ธิดา ญาติ มิตรสหาย เป็น อย่างย่ิง และมิใช่แต่เป็นความสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักย่ิงของครอบครัวแสงสุขเท่านั้น แต่ นับว่าเปน็ การสญู เสยี ทรัพยากรบคุ คลผ้ทู รงคณุ ค่าของประเทศชาตอิ ีกดว้ ย ท่านเป็นผู้หญิงที่ยึดม่ันด้วยความซื่อสัตย์สุจริต เป็นผู้มีความรับผิดชอบต่องานในหน้าที่ อยา่ งสงู ย่ิง มอี ธั ยาศยั โอบออ้ มอารี รกั หมคู่ ณะ รักพี่ รักนอ้ ง รกั ผใู้ ตบ้ ังคับบญั ชา และเป็นผู้ให้ ความเคารพความคิดเห็นของคนอื่นตลอด และเป็นผู้มีความอ่อนน้อมถ่อมตน เป็นผู้มีน�้ำใจ อันประเสริฐ ตลอดระยะเวลาอันยาวนานท่ีได้รู้จักกัน ท่านมีความรับผิดชอบ ทุ่มเทแรงกาย แรงใจและสติปัญญา ท�ำงานเพื่อสร้างคุณประโยชน์ต่อประเทศชาติ สังคม นับเป็นอเนกอนันต์ ในด้านศาสนาเป็นผู้มีศรัทธาเลื่อมใสในพระพุทธศาสนาได้ให้การอุปถัมภ์บ�ำรุงพระ พุทธศาสนาอย่เู นืองนติ ย์ ในด้านครอบครัวได้ปฏิบัติหน้าท่ีในฐานะเป็นผู้น�ำครอบครัวอย่างดีย่ิง ให้ความห่วงใย บุตรธิดาตลอดเวลา ท�ำให้ครอบครัวมีความอบอุ่นและเป็นครอบครัวท่ีมีความสุข เน่ืองจากเป็น ผูม้ ีอัธยาศยั ร่าเรงิ สนุกสนาน และมองโลกในแง่ดี ด้วยอ�ำนาจแห่งคุณพระศรีรัตนตรัย และบุญกุศลคุณงามความดีที่พี่บุญยวง แสงสุข ได้ปฏิบัติบ�ำเพ็ญมา ตลอดถึงบุญกุศลท่ีบุตร-ธิดา และญาติมิตร ได้ร่วมจิตบ�ำเพ็ญทักษิณา นปุ ระทานอุทศิ ใหใ้ นกาลคร้งั น้ี จงเปน็ พลวปัจจัยส่งให้พ่ีบญุ ยวง แสงสุข ไดไ้ ปสถติ เสวยอดุ มสุข ในทิพยวมิ านสุคติสถาน ในสัมปรายภพดว้ ยเทอญ นายเรืองศักดิ์ แสงเพญ็ พราว 159

อ�ำลา อาลัย สุดอาลัย พี่น้อย ผ้แู สนดี เออ้ื อารี กบั ทกุ คน มิเคยขาด ท้ังมอบทุน ทำ� บญุ บริจาค เพ่อื คนยาก คลายทุกข์ ที่แสนเข็ญ ขอบญุ หนนุ กศุ ลส่ง ในภพนี้ น้อมน�ำพ ่ี สสู่ วรรค ์ ทพิ ยว์ มิ าน สุขสราญ เบกิ บาน หฤทัย อยใู่ นใจ ของเรา นิจนริ นั ดร์ กรภิญญ์ ศรีออ่ น นายกก่อตง้ั สโมสรโรตารีนนทบรุ ี ชลลดา บวรไชยชาญ อดตี นายกสโมสรโรตารีนนทบรุ ี 160

ถงึ พบ่ี ุญยวงท่เี คารพรักย่งิ ผมได้เป็นสมาชิกของสโมสร และมีโอกาสได้พบพ่ี ในงานวันครบรอบวันคล้ายวันเกิด ของพแี่ ละงานวันข้ึนปีใหม่ ผมรับรู้ไดถ้ งึ ความรัก ความเมตตา และความห่วงใยอยา่ งมาก ท่ีพม่ี ีให้กบั สมาชกิ และ สโมสร ซงึ่ ไมเ่ คยจางหายไปเลย แม้แตน่ ้อย จงึ ไม่แปลกใจที่สมาชกิ ทุกท่านมคี วามรกั และห่วงใย ใหก้ บั พีม่ ากเช่นกนั ขอบพระคุณพี่มากๆ ท่ีมอบความรัก ความเมตตา และความห่วงใยให้กับสมาชิกและ สโมสร ความดีของพี่ จะอยู่ในใจของผมเสมอ และผมจะดูเป็นต้นแบบในการปฏิบัติตัวให้ได้ อย่างนอ้ ยเสีย้ วหนงึ่ ของพี่ สุดท้ายน้ีขอให้บุญกุศลความดีของพี่ที่ได้สั่งสมมา และคุณพระ จงดลบันดาลให้ ดวงวญิ ญาณของพ่ไี ปสู่สคุ ติ ไปสภู่ พภูมิทดี่ ี ทส่ี งู ยง่ิ ๆ ข้ึนไปครบั ดว้ ยรกั และอาลยั ยิ่ง อน. ภัทรชัย จงเจริญกิจไพศาล สโมสรโรตารนี นทบุรี ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๖๔ 161

จากใจ อาวร คุณยายเป็นมากกว่านายจ้าง เป็นเสมือนพ่อแม่ ให้ท้ังท่ีอยู่อาศัย ข้าวและน้�ำ แต่ท่ี ขาดไม่ได้เลยคือ ให้ความรัก ความเมตตา เม่ือเจ็บป่วยก็คอยดูแลรักษา ห่วงใยตลอดเวลา ไม่ใช่เฉพาะตัวผม แต่คุณยายยังดูแลครอบครัวของผมเป็นอย่างดี ผมจะขอจดจ�ำไว้ตลอดชีวิต ทย่ี งั มีลมหายใจอยู่ ดว้ ยความรักและอาลัยย่งิ อาวร พฒั นม์ ณี คิดถึงคุณยาย คงไม่มีใครอยากให้มวี นั น้ี วันทไ่ี ม่มคี ณุ ยายอยู่กับเรา หนขู อบคณุ คณุ ยายนะคะทีด่ แู ล หนูมาตั้งแต่หนูเป็นเด็กๆ หนูไม่เคยลืมทุกวันเวลาเจอกับคุณยาย คุณยายจะถามว่าหนูทานข้าว หรอื ยังทุกคร้งั มันทำ� ใหห้ นรู ู้สึกอบอุ่นมาตลอด ความรกั และความหว่ งใยทค่ี ณุ ยายมอบใหเ้ ดก็ ๆ ทุกคนจะไม่มีวันลืม หลับให้สบายนะคะคุณยาย ไปเป็นนางฟ้าอยู่บนสวรรค์นะคะ คุณยายอยู่ ในใจหนูเสมอ รกั และเคารพคณุ ยาย อุไลวัล (เรไร) ผนิ แก้ว 162

ด้วยความระลึกถึง คุณยายให้ความรักและความละเอียดอ่อนความเมตตา เป็นห่วงเป็นใยต่อครอบครัว พนักงานเสมอ คุณยายปลูกหอพักให้อยู่ คุณยายเคยเอากล้วยเป็นเครือมาให้ท�ำขนมขายแล้ว คณุ ยายยงั ซ้อื ขนมต่อเลี้ยงพนักงานอีกคะ่ คณุ ยายมาทำ� งานแตเ่ ช้าคุณยายยงั มคี วามเมตตา เอา ขา้ วราดแกงเขยี วหวานไขต่ ้ม ๑ ฟอง ทกุ ๆ ครั้งในวนั ท�ำสลัด วนั อาทติ ยค์ ุณยายก็ยังมาดูแลงาน และพนักงานด้วย แล้ววันที่ท�ำเยลล่ีดิฉันกลับเยลลี่ในช้ันกับลูกชายเล็กๆ อยู่ พักเที่ยงคุณยาย ยังพาไปกินก๋วยเต๋ียวลูกช้ินน�้ำใส พาไปซ้ือรองเท้า คุณยายจะเป็นคนไม่อยู่น่ิง จะท�ำงานอยู่กับ พนักงาน สมัยนั้นท�ำสลัดน�้ำมันก็ใช้ที่ปั่นน�้ำมันหอยโข่ง คุณยายท�ำด้วย ช่ังไข่ ช่ังน้�ำส้ม ส่วนผสมทุกๆ อย่าง คุณยายก็ท�ำ ปั่นสลัดถังเล็กก็ปั่น เวลาจะส่ังงานเพิ่มงาน คุณยายใช้ค�ำ สุภาพ “ช่วยท�ำให้คุณยายหน่อยนะ” ตอนที่ลูกชายเล็กๆ คุณยายเอาเยลลี่ไปแจกที่โรงเรียน ด้วยค่ะ เปิดเทอมทีคุณยายให้เงินช่วย มีงานลอยกระทง ก็จะมีการท�ำกับข้าวกินและก็ให้ พนักงานลอยกระทง คุณยายสอนขยันซ่ือสัตย์ประหยัด อดทน เข้มแข็ง อยู่ด้วยความสามัคคี คุณยายคือร่มโพธ์ิ ร่มไทรพนักงานและครอบครัว งานคณุ ยายรบั ใบประกาศ รบั รางวัล คณุ ยาย ยงั ใหพ้ นกั งานไปกินเลยี้ ง ดฉิ ันขอไว้อาลยั คุณยายทมี่ อบความเมตตาให้พวกเราทกุ คนในครอบครัว รัตนา กะนษิ ฐะสุนทร “ระลกึ ถึงทกุ วินาที” ท�ำงานกบั คณุ ยายมา ๓๔ ปี คณุ ยายกเ็ ปรียบเสมือนเปน็ แม่คนท่ี ๒ ใหค้ วามรกั ความ เมตตา ชว่ ยเหลอื ครอบครัวมาตลอด มคี วามเป็นอยสู่ ขุ สบาย ขอใหค้ ุณยายไปสสู่ วรรค์ สภู่ พภูมิ ท่ีสงู สดุ ค่ะ ครอบครัวสมบัติ แหยมเจริญ 163

ด้วยความระลึกถึง ขอบคุณคุณยายท่ีอบรมสั่งสอนการท�ำงาน หนูจะขอท�ำตามเท่าท่ีหนูท�ำได้สุดความ สามารถ รกั เคารพคุณยายเสมอ และตลอดไปค่ะ เพชรมณี วาจาใจ ด้วยรกั และอาลัย เหนือค�ำบรรยาย ถึงคุณยายจะจากไปแลว้ ความรัก ความดี ของคุณยายท่ีมใี หจ้ ะอยู่ ในใจตลอดไปค่ะ ดว้ ยรักสดุ อาลัยอยา่ งยง่ิ วรรณศรี พัฒมะณี (นะ) 164

ดว้ ยรกั และอาลยั ถึงคุณยายจะจากไปไม่มีวันกลับ ยังเหลือความดีท่ีคุณยายเคยสอนผมไว้ ให้ขยันอดทน เกบ็ เงินเก็บทองไว้ พอถงึ เวลาแกเ่ ฒ่าท�ำงานไม่ไหวจะได้ไม่ล�ำบาก สอนใหท้ ำ� บญุ รกั ษาศลี ๕ ไว้ ครอบครัวผมมีความสุขสบายได้เพราะคุณยายคอยช่วยเหลือทุกอย่าง ครอบครัวผมจะไม่ลืม คณุ ยายเลยครบั ด้วยรกั และอาลยั ประสิทธิ์-วานิต สงั ข์ทอง ๒๙-๑๐-๖๔ ดว้ ยความระลกึ ถึง จากเด็กบา้ นนอก เขา้ มาทำ� งานกรุงเทพฯ ทำ� อะไรไมเ่ ปน็ เลย และไม่มแี ม่ คณุ ยายเป็น ท้ังแม่และเป็นท้ังเจ้านาย สอนท�ำทุกอย่าง จากท่ีท�ำอะไรไม่เป็นจนท�ำเป็นทุกอย่าง และเป็น หัวหนา้ งานทุกวันนี้ เพราะคณุ ยายคอยสอน คอยบอกคะ่ คณุ ยายจะอยู่ในใจหนเู สมอคะ่ ธญั ญาภรณ์ นวมเขียน 165

ด้วยรักและอาลยั คุณยาย ปลายปี ๒๕๓๒ หนูอายุ ๑๘ ปี จากบ้านเกิดท่ีอุบลฯ มาเป็นลูกจ้างที่โรงงานของ คุณยายปี ๒๕๓๕ หนูเริ่มสร้างครอบครัวเล็กๆ ที่โรงงานของคุณยาย เพราะมีคุณยายหนูถึง มีงาน มีเงิน ได้ปลูกบ้านหลังโตให้พ่อแม่ ซื้อรถไถนา มีเงินส่งลูกเรียนจบสูงๆ มีกินมีใช้เกิน ความฝันของเดก็ บา้ นนอกจนๆ ท่ีมีได้ หาได้ กด็ ว้ ยความเมตตาและค�ำสอนของคณุ ยาย ใหร้ จู้ ัก กิน รู้จักใช้ ให้งานท�ำให้เงินปลูกบ้านให้อาศัย ปี ๒๕๖๔ คุณยายจากไปอยู่บนฟ้าแล้ว หนูจะ ขอจดจ�ำและระลกึ ถึงพระคณุ ของคณุ ยายตลอดไปคะ่ สมชาย-สุพรรณ ปราค-ปริม ถงึ คณุ ยายบุญยวง หนูขอขอบคุณคุณยายท่ีดูแลพวกหนูตลอดมา ท�ำให้พวกหนูมีงานท�ำท่ีดี คุณยายเป็น เจา้ นายท่ีใจดีมเี มตตา เออ้ื เฟอื้ เผ่ือแผก่ บั พวกเราเสมอมา ถงึ คุณยายจะจากไปในทแ่ี สนไกล แต่ คุณยายก็จะอยู่ในใจหนูเสมอ หนูขอให้คุณยายไปเป็นเทวดา นางฟ้าอยู่บนสวรรค์ชั้นฟ้านะคะ ดว้ ยรกั และอาลัย ทพิ วรรณ์ ทาระสาร 166

อาลยั คุณยาย คุณยายใจดี เป็นท่ีพ่ึงของลูกหลาน คอยชี้แนะชี้น�ำทางในส่ิงท่ีดีๆ หนูมีทุกอย่างได้ถึง วนั นี้ ขอใหค้ ุณยายสสู่ ุคตทิ ี่ชอบเถดิ อยู่เปน็ สขุ บนสวรรค์ พวกหนูลกู หลานอยขู่ า้ งหลงั ขอตั้งจิต นอ้ มอุทิศให้ ขอกศุ ลผลบุญหนนุ สง่ คุณยาย ด้วยความรักและอาลัยยิง่ น�ำ้ ฝน นุ่มเมอื ง ๒๙-๑๐-๖๔ คดิ ถงึ คณุ ยาย หนูขอบคุณคุณยายที่ให้ท่ีอยู่ ให้ท่ีท�ำงานหนูและลูกหลาน หนูได้มีงานท�ำ หนูขอ ขอบคณุ คณุ ต่อและขอบคุณ ผอ. ดว้ ย หนไู มม่ ีอะไรให้คุณยาย นอกจากตง้ั ใจทำ� งาน พวกเรา ทุกคนจะซ่ือสัตย์ และปฏิบัติงานตามหน้าที่ อย่างเคร่งครัด เพื่อผลประโยชน์ของบริษัทและ ของพวกเราทกุ คน ทองปนุ่ เช้อื ชม อบุ ล น่มุ เมือง 167

ดว้ ยรักและอาลยั ตั้งแต่เด็กๆ อยู่ช้ัน ป.๖ พ่อกับแม่มาเฝ้าสวนให้คุณยายที่แปดริ้ว คุณยายจะมาทุก วันอาทิตย์ เราก็จะเฝ้ารอต้ังแต่เช้า ถอนหญ้าหน้าบ้านปัดกวาดเช็ดถูรอบๆ บ้านพักคุณยาย คุณยายมาถึงก็จะมีขนมมาฝากทุกคร้ัง และท�ำอาหารท่ีอร่อยให้กิน พอคุณยายจะกลับเราและ น้องๆ ก็จะขนกล้วย มะพร้าวน�้ำหอม ข้ึนรถและคุณยายก็จะให้ตังค์ เราได้ ๒๐ บาท น้องๆ ตวั เล็กคุณยายให้คนละ ๑๐ บาท ๒๐ บาทสมยั น้ันมคี ่ามาก คุณยายบอกว่าถา้ จบ ป.๖ คุณยาย จะมารบั ไปทำ� งานโรงงาน เรากเ็ ฝ้ารอจนจบ คุณยายกม็ ารับ เรากด็ ใี จมาก นงั่ รถมากับคณุ ยาย คุณยายถามว่าเงินที่คุณยายให้เก็บได้เท่าไหร่ เราก็บอกคุณยาย เหลือ ๓๐๐ ค่ะ คุณยายก็ หัวเราะ คุณยายถามอีก มีเสื้อผ้ามาไหม เราบอกไม่มีค่ะ คุณยายพาแวะตลาดนัดซื้อเส้ือผ้าให้ จากวนั น้นั จนถงึ วันนี้ หากไม่มีคุณยายในวนั นั้นกจ็ ะไมม่ เี ราในทกุ วันนี้ คณุ ยายสอนทกุ อยา่ งเพ่ือ อยากให้เราเป็นคนเก่ง แต่เราก็จะมีดื้อบ้าง คุณยายก็จะบ่น และเหนื่อยกับเรา แต่มาในวันน้ี ไม่มีคุณยายแล้ว พอนึกถึงเรื่องราวเก่าๆ ค�ำพูดท่ีคุณยายเคยสอน น�้ำตามันก็ไหลออกมาจน หยดุ ไม่ได้ คำ� ที่คุณยายเคยสอน เราก็จะจดจำ� ไว้ตลอดไป รักและอาลยั อษุ า สายวรรณ ด้วยรักและอาลัย อยากขอบคุณ “คุณยาย” ในช่วงท่ีก�ำลังเจอปัญหาตกงาน ไม่รู้ว่าจะท�ำยังไงต่อ ได้ มีโอกาสมาสมัครงานท่ีสุขุมพาณิชย์ และคุณยายได้ให้โอกาส ก้าวเข้ามาท�ำงานที่บ้านหลังนี้ นี่คอื จุดเริม่ ตน้ ท่ีทำ� ใหห้ นูมีทกุ อยา่ งในวนั นี้ ขอบคุณที่เมตตา เอน็ ดู และสอนอะไรหลายๆ อยา่ ง คุณยายเปน็ ผใู้ ห้ทแ่ี ท้จรงิ ค่ะ ดว้ ยรกั และอาลยั นภิ าพร แหยมเจริญ 168

ดว้ ยรกั และอาลัย คุณยายเป็นด่งั รม่ โพธท์ิ อง ของลกู หลาน คุณยายสร้าง ชวี ติ ลิขติ ให้ คณุ ยาย สดุ จะเทียบ เปรียบสั่งใด คณุ ยายจากไป ไมก่ ลบั ดบั ชวี ิน คณุ ยายล่นั ลกู หลาน นองนำ�้ ตา ของผลบุญสมด�ำร ิ บญุ ท่ีสร้าง ทางภพหน้า สบสวรรค์ ครรลัย ในบรรดา เปรมปรีดา ในกุศล ผลบญุ เทอญ ณฐั จกิ ราน คิดถงึ คณุ ยาย คดิ ถึงคณุ ยาย อาลัยคุณยาย ไปสู่สรวงสวรรคค์ าลัย เปน็ ด่ังดวงใจ พนักงานทกุ คน คำ� ปาง บุญสายยัง 169

170

ยายจ๋า ยายจา๋ ยายคนดขี องหลานรกั ยายคงต้องพักแลว้ ยายจา๋ ยายคงเดนิ จนเหนอื่ ยทัง้ กายา ยายต้องลาไปไกลแลว้ หลานเอย ยายจ๋ายายคนดขี องหลานรกั ยายเฝ้าฟูมฟกั รักนานมา ยายพร�่ำสอนอบรมบม่ วิชา ยายมาจากลานำ�้ ตานอง ยายจ๋ายายคนดขี องหลานรัก หลานเหนอื่ ยยิง่ นกั ท้ังใจกาย หวังเพยี งแค่ยายหลบั พกั สบาย ส่ิงใดหมายจักสานตอ่ ขอสญั ญา ประพันธ์โดย คุณสนุ นั ท์ กรี ติวัฒนพิศาล และตดิ๊ ตอ่ 171

172

รูปดารา 173

ยวงพร มีชื่อเล่นว่า น้อย เกิดที่จังหวัดเชียงใหม่ เหตุท่ีได้เข้าวงการ ภาพยนตร์น้ัน เน่ืองจากเมื่อประมาณปี ๒๔๙๖ ขณะไปยืนอยู่หน้า โรงภาพยนตรศ์ รนี ครพงิ คเ์ พอ่ื รอรถจกั รยานสองลอ้ ทน่ี อ้ งยมื มาชมภาพยนตร์ ก็มีคนมาเชิญไปที่ห้องผู้จัดการโรงภาพยนตร์บอกว่า สนใจจะพาไปแสดง ภาพยนตร์ให้กับคุณวิรัช พึ่งสุนทร แห่งโยคีสถานส่ีพระยา ซึ่งขณะน้ัน น�ำภาพยนตร์มาเข้าโรงฉายพอดี ยวงพรตอบตกลง แต่พอถึงก�ำหนดเดินทาง ก็ไปไม่ไดเ้ พราะตอ้ งเฝา้ ไขน้ ้องสาวซึง่ ป่วยหนกั ต่อมายวงพรเขา้ กรุงเทพฯ มาเรียนเยบ็ ผา้ กพ็ อดกี บั ม.จ.ศุกรวรรณดิศ ดิศกุล จะสร้างภาพยนตร์เรื่อง ทางเปลี่ยว และจะหานางเอกท่ีหน้าตา คล้ายกับเด็กที่แสดงในเร่ือง จึงเรียกยวงพรไปดูตัวและพอใจ ยวงพรจึงได้ แสดงเป็นนางเอกครง้ั แรกคกู่ ับวสนั ต์ สุนทรปกั ษนิ ซง่ึ เปน็ ภาพยนตรท์ ่ีสรา้ ง จากละครชวี ติ ของคณะกลมพิศมัย ทางเปล่ียว สร้างโดย ปรเมรุภาพยนตร์ในระบบ ๑๖ มม. แต่ถ่าย แบบ ๓๕ มม. เวลาฉายจงึ ใช้เลนสข์ ยายชว่ ยเพื่อใหภ้ าพบนจอหนังดเู หมอื น กับภาพยนตร์ ๓๕ มม. จอกว้าง ซ่ึงนับเป็นภาพยนตร์ ๑๖ มม. สโคป 174

เรื่องแรกของไทย ในเร่ืองนี้ยวงพรรับบทเป็น “อัญชลี” เด็กสาวท่ีเกิดใน ครอบครวั ที่มปี ญั หา พอ่ แมห่ ย่ากัน ท้งิ ไวแ้ ตต่ ุก๊ ตาตวั เล็กๆ ตวั หน่งึ ใหอ้ ัญชลี อญั ชลีต้องอยู่กับพ่อ ครัน้ โตเปน็ สาว คณุ แม่ซึ่งมสี ามใี หม่ปน็ นกั ธรุ กิจร�ำ่ รวย และมีลูกติดคนหนึ่ง ก็มารับอัญชลีไปอยู่ด้วยกัน แต่วันชัยลูกติดนั้นมีอายุ รุ่นราวคราวเดียวกับอัญชลี ก็แอบชอบอัญชลี พยายามจะหาทางลวนลาม อัญชลี ตอ่ มาอัญชลีไดพ้ บรักกบั “ชาย” ซึง่ แสดงโดย วสันต์ สุนทรปักษนิ พระเอกของเรื่อง แต่ก็ถูกคุณแม่กีดกัน อัญชลีจึงตัดสินใจหนีตามกันไป แต่แล้วอัญชลีก็พบความจริงว่า ชายไม่ได้ดีอย่างที่ตนเองคิดไว้ เกิดเรื่อง ทะเลาะเบาะแว้งกันถึงขั้นเลิกรากันไป อัญชลีเหลือเพียงตุ๊กตาตัวเล็กๆ ที่ คุณแม่เคยให้ไว้เป็นเพ่ือน ครั้นจะกลับไปหาคุณแม่อีกก็ใจไม่กล้า หนทางน้ี ช่างเปล่าเปลี่ยวเสียจริงๆ อัญชลีตัดสินใจกระโดดน้�ำฆ่าตัวตาย แต่ก็มีคน มาช่วยไว้ ความทราบถงึ ชาย จึงส�ำนึกผดิ และมารับอญั ชลกี ลบั ไปอยูด่ ว้ ยกัน อย่างมีความสุข... ทางเปล่ียว เข้าฉายคร้ังแรกในเดือนตุลาคม ๒๔๙๘ ที่ โรงภาพยนตร์ศาลาเฉลมิ กรุง ขณะท่ีถ่ายท�ำเรื่องทางเปล่ียวเสร็จ แต่ยังไม่ทันออกฉายน้ัน พระเจ้า วรวงศ์เธอพระเจ้าอนุสรมงคลการและหม่อมอุบล ยุคลแห่งวังละโว้ ก็สนใจ ในตัวของยวงพรและจะขอรับตัวไปแสดงภาพยนตร์เร่ือง วังนางโรม ซ่ึง จะต้องเข้าไปอยู่ในวังละโว้ แต่ยวงพรไม่สามารถอยู่ได้เพราะต้องกลับไป ดูแลคณุ แม่ท่เี ชียงใหม่ จึงไม่ไดแ้ สดงภาพยนตร์เรอ่ื งน้นั ต่อมาในปี ๒๕๐๐ มีการประกาศรางวัลตุ๊กตาทองครั้งแรกของไทย ภาพยนตรเ์ รอื่ ง ทางเปลี่ยว ทวี่ สันต์ สุนทรปกั ษินแสดงและก�ำกบั ไว้ ไดร้ ับ รางวัลผู้ก�ำกับตุ๊กตาทองคนแรกของไทย ส่วนยวงพรน้ันได้แสดงภาพยนตร์ อีกเรอ่ื งหน่งึ คูก่ บั ชนะ ศรีอบุ ล ในเรือ่ ง ม่วยในฝัน (๒๕๐๑) จากนน้ั กม็ ีคชู่ วี ติ เปน็ นายทหาร จึงตอ้ งอำ� ลาวงการภาพยนตร์ไปปิดฉากการแสดงแต่น้ันมา อย่างไรก็ตาม เม่ือคู่ชีวิตไปราชการต่างประเทศ ฉลอง สิมะเสถียร ผู้จัดละครช่อง ๔ บางขุนพรหม ก็มักจะชักชวนยวงพรให้กลับไปแสดง ละครโทรทัศน์บ้าง เปน็ ครั้งคราว เชน่ เรื่อง รักสุดท้ายของศรีปราชญ์ ค่กู ับ ส.อาสนจนิ ดา ของคณะไททรรศน์ ค่าน้�ำนม ของคณะชืน่ ชุมนุมศลิ ปิน 175

176

177

178

179

180

181

182

183

184

185

186

187

188

189

190

191

192

193

194

195

196

197

198