Sixth LALE

hidupnya lebih baik dan orang-orang melihat nilainya. Dia berdoa setiap hari dengan sabar dan pe- nuhi dengan harapan sehingga bunganya menjadi tua dan hitam dan bersedia untuk jatuh. Tuhan melihatkan kesabaran bunga rumput ini, oleh itu menghantar angin untuk meniup benih rumput ke tempat jauh dan terjatuh di tepi jalan. Masa berlalu, biji-biji bunga rumput tumbuh besar dan berkembang bunga-bunga penuh cantik di tepi jalan. Kecantikannya sangat menarik hati pelan- cong-pelancong yang berlalu di jalan itu. Akhirnya, bunga rumput yang kelihatan rendah menjadikan bunga rumput yang membuat orang-orang gembira, dengan sebab dia duduk di tempat yang sesuai dengan- nya membuat dia melihat nilai dalam dirinya dan nilai ini tiada seorangpun yang bisa menghinakan nilainya. Akhirnya bunga rumput boleh berfikir, nilai bunga bukan di mana dia telah tumbuh, yang penting kecantikannya dapat menarik pelihat atau tidah, ban- yak atau sedikit, sebab nilai bunga yang sebenar adalah membuat dunia ini cantikan dengan warna-warni. Moral: Dalam hidup kita tidak boleh memilih tempat lahir, Tetapi setiap kehidupan mempunyai nilai dalam dirinya. นิวเคลียสเซอร์ I148 Bunga Rumput

ทางกลับบ้าน ถ่ายโดย : นัสรีน มะแซ Kars Merkez, Kars

“ ความหนาวเย็นของฤดหู นาว อาจจะทำ� ใหม้ อื และเทา้ ของพวกเขาทง้ั 5 คนเย็นตลอดทงั้ คืน แตส่ ่ิงหนง่ึ ท่ีอบอนุ่ ที่สดุ ท่ีพวกเขามแี นๆ่ คือ ‘หวั ใจ’ ” 19 COLD HANDS AND FEET BUT WARM HEART ล ม ร้ อ น

ช่วงปลายเดอื นกุมภาพนั ธย์ ่างเขา้ เดอื นมนี าคมคอื ช่วงเปลย่ี นผ่านของ ฤดหู นาวเขา้ สฤู่ ดใู บไมผ้ ลสิ ำ� หรบั ประเทศสองทวปี แห่งน้ี เหล่าดอกไมใ้ บหญา้ ท่ี เคยถูกปกคลุมไปดว้ ยความเยอื กเยน็ ของหมิ ะต่างพรอ้ มเพรยี งเตรยี มตวั แผ่กง่ิ กา้ นแยม้ กลบี เบ่งบาน เมอ่ื เขา้ สฤู่ ดใู บไมผ้ ลิ สสี นั หลากหลายเปลย่ี นทวิ ทศั น์รอบ ตวั ใหม้ ชี วี ติ ชวี ามากขน้ึ ต่างไปจากเมอ่ื ครนั้ ความเยอื กเยน็ ของฤดหู นาวปกคลุม ทุกสรรพสง่ิ ซ่อนตวั ภายใตค้ วามขาวโพลนของหมิ ะดุจดงั่ ดนิ แดนบรสิ ทุ ธิ ์ เม่อื พดู ถงึ ฤดูหนาวและฤดูใบไมผ้ ลิ ‘Rize (รเี ซ) และ Trabzon (ทรบั ซอน)’ คอื จงั หวดั ทผ่ี ุดขน้ึ มาในหว้ งค�ำนึง เพ่อื สมั ผสั ความสวยงามของช่วงฤดู เปลย่ี นผ่านน้ี ฉันเลอื กไปเยอื นจงั หวดั ทางตอนบนของตุรกที อ่ี ยู่ตดิ กบั ทะเลด�ำ (Karadeniz) ความสวยงามของสองจงั หวดั น้ีถูกพดู ถงึ กนั อยา่ งแพร่หลายในหมู่ นกั ศกึ ษาไทย ณ ประเทศตุรกี จนมชี ่อื เรยี กเล่น ๆ วา่ ‘สวสิ เซอรแ์ ลนดแ์ หง่ ตุรก’ี I151 ฤดเู ปลย่ี นผ่าน

เสน่หข์ องการเดนิ ทางคอื ถงึ แมเ้ ราจะรบั รแู้ น่ชดั ถงึ ปลายทางทก่ี ำ� ลงั มุ่งหน้าไป แตเ่ ราไมส่ ามารถคาดเดาสง่ิ ทจ่ี ะไดร้ บั ระหวา่ งทางไดเ้ ลย ครงั้ น้ีกเ็ ชน่ กนั นอกจาก ความรสู้ กึ ตะลงึ งนั ในความสวยงามตระการตาของธรรมชาตทิ ถ่ี ูกรงั สรรคข์ น้ึ มา โดยผสู้ รา้ งแลว้ มติ รภาพและเร่อื งราวระหว่างทางทเ่ี กดิ ขน้ึ จากคนแปลกหน้าก็ หลอมละลายความเยอื กเยน็ ภายใน คงเหลอื ไวแ้ ต่ความรสู้ กึ ดที เ่ี บ่งบานไปทวั่ ทงั้ ใจ จากความตงั้ ใจทจ่ี ะมาสมั ผสั ชว่ งเปลย่ี นผา่ นของฤดกู าลกลบั กลายเป็นวา่ เรอ่ื ง ราวทเ่ี กดิ ขน้ึ เปลย่ี นผ่านแง่มุมความคดิ ของฉนั ไป คงเหลอื ไวเ้ ป็นผลกึ ความคดิ ทผ่ี า่ นการตกตะกอน เรอ่ื งราวของครอบครวั หน่ึงทเ่ี ราต่างไมเ่ คยรจู้ กั กนั มาก่อน แต่เพยี งเพราะเพอ่ื นของเขาคนหน่ึงรอ้ งขอใหช้ ว่ ยเหลอื ฉนั ซง่ึ เป็นคนแปลกหน้า สำ� หรบั ทน่ี ่ี จากบทสนทนาสนั้ ๆ ทเ่ี รม่ิ ขน้ึ น�ำไปสกู่ ารชว่ ยเหลอื ทย่ี งิ่ ใหญ่ เมอ่ื ชาย ทเ่ี ดนิ สวนกนั ขณะเยย่ี มชมสถานทท่ี อ่ งเทย่ี วรบั รวู้ า่ ฉนั กำ� ลงั จะไป Trabzon (ทรบั ซอน) และยงั ไมม่ ที พ่ี กั อาจเป็นลกั ษณะนสิ ยั ทวั่ ไปของตำ� รวจทน่ี ่กี บั การชว่ ยเหลอื ผทู้ เ่ี ดอื ดรอ้ น เขาไม่ลงั เลทจ่ี ะช่วยหาทพ่ี กั และตดิ ต่อไปหาเพ่อื นตำ� รวจดว้ ยกนั ซง่ึ ประจำ� การอยทู่ ่ี Trabzon (ทรบั ซอน) พรอ้ มทงั้ ฝากฝังใหด้ แู ลฉนั เป็นอยา่ งดี เมอ่ื มาถงึ Trabzon (ทรบั ซอน) ฉบั พบวา่ ครอบครวั น้ีไมไ่ ดม้ ฐี านะอะไร มากมาย พวกเขาอาศยั อยดู่ ว้ ยกนั 3 พน่ี ้องและหลาน ๆ อกี 2 คนในบา้ นหลงั เลก็ ๆ น้ี ภายในตวั บา้ นไมม่ รี ะบบเครอ่ื งทำ� ความรอ้ นเหมอื นอยา่ งหอพกั หรอื โรงแรม สงิ่ เดยี วทม่ี อบความรอ้ นใหก้ บั บา้ นหลงั น้คี อื ทอ่ เผาถา่ นกลางบา้ นทม่ี ไี วส้ ำ� หรบั ตม้ น้�ำหรอื ประกอบอาหารงา่ ย ๆ ทอ่ เผาถ่านกลางบา้ นเป็นรปู แบบทรงบา้ นสมยั อดตี ทห่ี าไดย้ ากในปัจจบุ นั ทน่ี ่าตกใจคอื พวกเขายกหอ้ งนอนทงั้ สองหอ้ งทม่ี อี ยใู่ ห้ โดย พวกเขาทงั้ 5 คนนอนขดตวั รวมกนั ทห่ี อ้ งนงั่ เลน่ และพวกเขากไ็ มย่ อมเมอ่ื เรา I152 Cold hands and feet

เสนอใหพ้ วกเรานอนหอ้ งนงั่ เล่นแทนหรอื ใหพ้ วกเขามานอนดว้ ยกนั ภายในหอ้ ง ครงั้ หน่ึงพอ่ เคยบอกวา่ “A person who has cold hands and feet, he got a warm heart” ตอนนัน้ ฉันนึกว่าพ่อแค่แซวเล่นทม่ี อื และเทา้ ของฉันเยน็ กว่าคน ปกตใิ นช่วงหน้าหนาว แต่ตอนน้ีฉนั เขา้ ใจแลว้ ว่าพ่อหมายถงึ อะไร ความหนาว เยน็ ของฤดหู นาวอาจจะทำ� ใหม้ อื และเทา้ ของพวกเขาทงั้ 5 คนเยน็ ตลอดทงั้ คนื แต่สงิ่ หน่ึงทอ่ี บอุ่นทส่ี ดุ ทพ่ี วกเขามแี น่ ๆ คอื ‘หวั ใจ’ และความอุ่นนนั้ กซ็ ่านซมึ เขา้ ไปทวั่ หวั ใจของพวกเราอกี 4 คนดว้ ยเช่นกนั คงเหมอื นทฤ่ี ดหู นาวถูกแทนท่ี ดว้ ยการมาเยอื นของฤดใู บไมผ้ ลิ หวั ใจของพวกเราอบอุ่นขน้ึ มาท่ามกลางความ หนาวเยน็ ของอากาศท่ี Trabzon (ทรบั ซอน) แหง่ น้ี ภายหลงั ฉนั ทราบมาวา่ พวก เขาทงั้ 5 คนต่างกล็ ว้ นเป็นคนแปลกหน้าสำ� หรบั Trabzon (ทรบั ซอน) พวกเขา ทงั้ หมดมาจากเมอื ง Ağrı (อารอื ) ทอ่ี ยทู่ างตะวนั ออกของตุรกี ขณะทน่ี งั่ มองดู พวกเขาไปพรอ้ ม ๆ กบั ปล่อยใหค้ วามคดิ ในหวั ล่องลอย ฉันกค็ ดิ ไดว้ ่าคงเป็น เพราะพวกเขารดู้ วี า่ ความรสู้ กึ ของการไมม่ มี นั เป็นอยา่ งไร จงึ ท�ำใหพ้ วกเขาเป็น ผใู้ หไ้ ดม้ ากขนาดน้ี และการเป็นคนแปลกหน้าสำ� หรบั ทแ่ี ปลกใหม่ กค็ งเป็นเรอ่ื ง ไมง่ า่ ย เขาถงึ ไดช้ ่วยเหลอื พวกเรามากมายขนาดน้ี ขณะยา่ งเขา้ เดอื นมนี าคม หมิ ะขาวละลายหายจากไปชา้ ๆ มวลหมไู่ มแ้ ตก ยอดออกขน้ึ เหนือดนิ โดยไมท่ นั ตงั้ ตวั ตุรกเี ปลย่ี นผา่ นจากฤดหู นาวสฤู่ ดใู บไมผ้ ลิ ลมรอ้ น I153 ฤดเู ปลี่ยนผ่าน



เวลาท่ีเบิกบานกับฤดูกาลที่เหมาะสม ถ่ายโดย : อวาทิพย์ อาลี Melikgazi, Kayseri

“ สองอยา่ งท่ีเราทำ� ได้ คือ รดนำ้� ใหป้ ๋ ุยมนั และยา้ ยมนั ไปอยใู่ นดนิ ท่ีดี สว่ นฤดกู าลท่ีเหมาะสม เราทำ� ไดแ้ คร่ อ ” 20 เม่ือฤดูกาล มาถึง ศารทวิษุ วัต

“เมอ่ื ฤดกู าลมาถงึ รดน้�ำใสป่ ๋ ยุ ใหม้ ากพอ และปลกู ในสภาพดนิ ทด่ี ี สองอยา่ งทเ่ี ราทำ� ไดค้ อื รดน้�ำใหป้ ๋ ยุ มนั และยา้ ยมนั ไปอยใู่ นดนิ ทด่ี ี สว่ นฤดกู าลทเ่ี หมาะสม เราทำ� ไดแ้ คร่ อ” อาจเพราะระยะเวลาไมไ่ ดน้ าน ทำ� ใหเ้ รายงั ต่อกนั ตดิ ทกุ คนยงั มตี วั ตนทไ่ี มต่ า่ งไปจากเดมิ แต่สมั ผสั ไดว้ า่ แต่ละคนมแี นวทางทช่ี ดั เจนขน้ึ มาก และมสี งิ่ ทเ่ี หมอื นกนั อยา่ งหน่ึงคอื ทกุ คนมคี วามกงั วลวา่ ตนเอง จะมบี ทบาทตอ่ สงั คมในอนาคตอยา่ งไร? ฟังดแู กแ่ ดดนะ อายแุ คน่ ้ีจะมาคดิ อะไรเกนิ ตวั คงเพราะมตี น้ แบบจากรนุ่ พ่ี ๆ ทไ่ี ดเ้ หน็ กนั มา เหน็ เขาทำ� โน่น ทำ� น่ี เดก็ อยา่ งเราเลยคดิ จะเอาอยา่ งบา้ ง I157 ฤดูเปล่ียนผา่ น

พอมายอ้ นดตู วั เองแลว้ กอ็ ดไมไ่ ดท้ จ่ี ะกงั วล กงั วลทเ่ี รายงั ไปไมถ่ งึ ไหนกนั เลย กไ็ ดแ้ ต่ปลอบใจกนั เองวา่ จงั หวะชวี ติ คนเรามนั ไมต่ รงกนั จะไปเทยี บกบั ใครแบบจดุ ต่อจดุ คงไมไ่ ด้ ถา้ ใหเ้ ปรยี บกค็ งเหมอื นเมลด็ พนั ธขุ์ องพชื หลาย ๆ ชนิด ทอ่ี าศยั ปัจจยั ในการเจรญิ เตบิ โตทแ่ี ตกตา่ งกนั ตอ้ งการสภาพดนิ ทไ่ี มเ่ หมอื นกนั ตอ้ งการน้�ำในปรมิ าณไมเ่ ทา่ กนั มฤี ดขู องการเพาะปลกู ทแ่ี ตกต่างกนั บางเมลด็ อาจชอบฝน บา้ งกช็ อบแดด หรอื ชอบอากาศหนาว จงึ จะโตไดด้ ี ณ วนั น้ี กท็ ำ� ไดแ้ คพ่ าตวั เองไปอยใู่ นสภาพดนิ ทด่ี ี และรอเวลาใหฤ้ ดกู าลนนั้ มาถงึ แปลกดี ทเ่ี มอ่ื ตอนแยกยา้ ยกนั ไป เราไมไ่ ดร้ สู้ กึ อาลยั อาวรณ์สกั นิด กลบั รสู้ กึ อยากรบี หา่ งกนั ไปใหไ้ กล เพราะรวู้ า่ เราไมเ่ หมอื นกนั ไมเ่ คยเหมอื นกนั เลย แมจ้ ะมกี ฎใหใ้ สช่ ดุ แบบเดยี วกนั พดู ประโยคเดยี วกนั เสอ้ื สเี ดยี วกนั อยใู่ นหอ้ งเดยี วกนั เหมอื นเป็นเมลด็ พชื หลากชนิดทถ่ี กู บรรจอุ ยใู่ นซองเดยี ว I158 เมอ่ื ฤดกู าลมาถงึ

ณ วนั น้ี เมลด็ นนั้ เรม่ิ โผลต่ น้ ออ่ นเลก็ ๆ มาใหเ้ หน็ ตน้ ทพ่ี อจะเดาไดว้ า่ จะเตบิ โตไปเป็นอะไร ไมส่ ำ� คญั อกี แลว้ วา่ จะเหมอื นกนั หรอื ไม่ นนั่ เอง ทำ� ใหเ้ ราสนใจกนั และกนั มากขน้ึ และคอยเฝ้าสงั เกตตน้ ออ่ นแหง่ ความฝันทแ่ี ต่ละคนทะนุถนอม มคี ำ� กลา่ วทว่ี า่ “ทนั ทที ค่ี นชราตายไปหน่ึงคน เทา่ กบั โลกน้ีสญู เสยี หอสมดุ ไปอกี หลงั หน่ึง” เพราะเราสามารถน�ำประสบการณ์และการลองผดิ ลองถกู ของเขา เอามาเป็นบทเรยี นได้ เปรยี บเสมอื น ‘หนงั สอื ในรา่ งมนุษย’์ แต่ถา้ จะใหเ้ ปรยี บการแลกเปลย่ี นเรอ่ื งราวของเพอ่ื นวยั เดยี วกนั กค็ งเหมอื นการทเ่ี ราแอบเปิด ‘ไดอาร’่ี ของเพอ่ื นอา่ น มองเหน็ เรอ่ื งราวทถ่ี กู เตมิ ลงในหน้ากระดาษเปลา่ สอดแทรกความบา้ ความเพอ้ ฝันอยา่ งทช่ี ว่ งวยั น้ีควรจะมี ลุน้ ตามไปดว้ ยแบบไมต่ อ้ งกลวั โดนสปอยล์ เพราะเรอ่ื งน้ียงั ไมม่ ตี อนจบ และมกี ำ� ลงั ใจหยบิ ไดอารข่ี องตวั เองขน้ึ มา เขยี นตอ่ ในหน้าวา่ งแผน่ ถดั ไป I159 ฤดูเปล่ยี นผ่าน

เขม็ นาฬกิ าจะหมนุ ไปกร่ี อบ ดวงอาทติ ยจ์ ะขน้ึ และตกไปกเ่ี ชา้ ค่ำ� จนั ทรจ์ ะสวา่ งเตม็ ดวงไปกห่ี น ปฏทิ นิ จะถกู เปลย่ี นไปกเ่ี ลม่ อยา่ รบี ถอดใจนะ ไมช่ า้ กเ็ รว็ เราจะไดร้ บั สงิ่ ทห่ี วงั เมอ่ื ฤดกู าลมาถงึ รดน้�ำใสป่ ๋ ยุ ใหม้ ากพอ และปลกู ในสภาพดนิ ทด่ี ี สองอยา่ งทเ่ี ราทำ� ไดค้ อื รดน้�ำใหป้ ๋ ยุ มนั และยา้ ยมนั ไปอยใู่ นดนิ ทด่ี ี สว่ นฤดกู าลทเ่ี หมาะสม เราทำ� ไดแ้ คร่ อ ศารทวิษวุ ตั I160 เมื่อฤดกู าลมาถึง



พี่กอล์ฟ - ชาครีย์นรทิพย์ เสวิกุล ใน “ วันเปลี่ยนผ่าน ” สู่บทบาทนักการทูตท่ี (อยาก) เขียน 21 INTERVIEW สัมภาษณ์โดย : เมย์ลดา ยะมันยะ และ ทีมงานพิเศษ

PHOTO : HASEEM KODAE เช่ือว่านักศึกษาไทยในตุรกีหลายคนคงคุ้นหน้าคุ้นตาและรู้จักพ่ี กอลฟ์ - ชาครยี น์ รทพิ ย์ เสวกิ ุล เป็นอยา่ งดี เพราะทกุ ครงั้ ทม่ี งี านพบปะนกั ศกึ ษา ไทยในตุรกี ภาพของชายคนหน่ึงพรอ้ มภรรยาและลกู ๆ มกั เป็นภาพทช่ี นิ ตามใี ห้ เหน็ อยู่เสมอ ครงั้ น้ีเราถอื โอกาสพาทุกคนไปทำ� ความรูจ้ กั กบั พก่ี อล์ฟในอกี มุม หน่ึงนอกเหนือจากบทบาทนักการทูต เพราะวนั น้ีพก่ี อลฟ์ จะมาพดู คุยสบาย ๆ กบั พวกเราในฐานะ ‘นกั เขยี น’ I163 ฤดูเปลี่ยนผ่าน

เม่ือเอ่ยถึงค�ำว่า ฤดู เปลี่ยนผ่าน “พจ่ี ะนึกถงึ ชว่ งฤดใู บไมร้ ว่ ง เพราะวา่ มนั เป็นชว่ งทอ่ี าจจะเงยี บเหงา อาจจะหดหู่ แต่ฤดกู าลมกี ารเปลย่ี นแปลงตลออดเวลา เพราะฉะนนั้ อาจจะ หดห่อู ย่เู พยี งแค่ไมก่ เ่ี ดอื น สกั พกั นึงดอกไมก้ จ็ ะผลบิ านออกมาใหมแ่ ละทุก อยา่ งกจ็ ะมชี วี ติ ชวี าสดใสขน้ึ มาอกี ครงั้ หน่ึง เพราะฉะนนั้ ชวี ติ เรากไ็ มไ่ ดห้ ยดุ น่ิงอย่แู ค่เร่อื งราวของความอา้ งวา้ งโดดเดย่ี ว มนั กจ็ ะมกี ารเปลย่ี นแปลงอยู่ ตลอดเวลา” ส ิ่ง ท ่ีท� ำ ใ ห้ เ ป ล ี่ย น ผ่ า น สู่ การเป็ นนัก (อยาก) เขียน “ครอบครัวพ่ีอยู่ในแวดวงนัก จะชีวิตนักเรียน เขยี น คุณพอ่ เป็นนกั เขยี นนวนิยาย สว่ น หรือชีวิตการทํางาน คณุ แมก่ เ็ ป็นนกั เขยี นเกย่ี วกบั สารคดี การ เราล้วนต้องเจอ ทำ� อาหาร และการทอ่ งเทย่ี ว เพราะฉะนนั้ ‘การเปลี่ยนแปลง’ เร่อื งของการขดี ๆ เขยี น ๆ กจ็ ะอยู่ใน ครอบครวั มาตงั้ แตต่ น้ คณุ พอ่ กร็ บั ราชการ อยู่เสมอ เป็นนกั การทตู ดว้ ยเหมอื นกนั พก่ี เ็ ลยเดนิ มันหลีกเลี่ยงไม่ได้ ตามรอยเทา้ คุณพอ่ I164 interview

พฒั นาการเขียนอย่างไรให้ดียิ่งข้ึน “เร่อื งการเขยี นคุณพ่อคุณแม่จะแนะน�ำมาตงั้ แต่เดก็ ๆ เลยว่า ใหม้ ี ปากกากบั กระดาษหรอื แมแ้ ต่ดนิ สออย่ใู กลต้ วั ตลอดเวลา เวลาทเ่ี รารสู้ กึ ยงั ไงกใ็ หถ้ ่ายทอดมนั ลงไปในแผ่นกระดาษ ในช่วงแรก ๆ ทย่ี งั เป็นเดก็ อาจจะ แค่การขดี ๆ ลงไปในกระดาษ มนั กจ็ ะค่อย ๆ พฒั นาขน้ึ อาจจะเป็นคำ� จาก คำ� กจ็ ะเป็นประโยค จากประโยคเป็นหน่ึงหน้ากระดาษ น่ีกค็ อื ทม่ี าของการ บ่มเพาะในการทจ่ี ะเป็นนัก (อยาก) เขยี น” เ ท ค น ิค แ ล ะ วิ ธี ก า ร ท ี่ท� ำ ใ ห้ ง า น เ ข ีย น อ อ ก ม า ดี “พก่ี ค็ ่อย ๆ เรมิ่ จากการเขยี นกลอนก่อน เพราะว่าช่วงหนุ่ม ๆ เวลาอกหกั หรอื แอบรกั ใครกจ็ ะใชว้ ธิ เี ขยี นกลอนใสแ่ ผน่ กระดาษ แลว้ แอบ เอาไปหย่อนใหเ้ ขาบา้ งหรอื เอาไปฝากกบั เพ่อื นเขาบา้ ง ฮ่าๆ (หวั เราะ) จากนัน้ กพ็ ฒั นามาส่กู ารเขยี นเร่อื งสนั้ เร่อื งสนั้ กจ็ ะเป็นเร่อื งของการบอก เล่าความรูส้ กึ ของเรา ความคดิ ของเราเกย่ี วกบั ประเดน็ ต่าง ๆ เร่อื งสนั้ เร่อื งแรกทไ่ี ดเ้ ขยี นกค็ อื สมยั ทเ่ี ป็นเดก็ หออย่โู รงเรยี นประจำ� ทน่ี ิวซแี ลนด์ เร่อื งของความคดิ ถงึ บา้ น เร่อื งของมติ รภาพกบั เพ่อื นต่างชาติ มนั กเ็ ป็น เร่อื งราวทไ่ี ดส้ มั ผสั อย่ทู ุกวนั มนั กค็ ลา้ ย ๆ กบั การเขยี นไดอาร่ี เรากแ็ ค่ มาแต่งเพม่ิ จนิ ตนาการใหม้ นั ดูน่าสนในมากยง่ิ ขน้ึ ” I165 ฤดูเปลีย่ นผา่ น

“เร่อื งสนั้ เร่อื งแรกทไ่ี ดต้ พี มิ พ์ “การเป็นนักเขยี นกต็ อ้ งคดิ ว่า ในนิตยสารขวญั เรอื น เป็นเร่อื งราว เราเขยี นทำ� ไม เขยี นเพ่อื อะไร และคน ของความสมั พนั ธ์ระหว่างพ่ีกับน้อง อ่านจะได้อะไรจากการเขยี นของเรา พม่ี นี ้องชายหน่ึงคน อายุห่างกนั สอง หลงั ๆ กเ็ ลยตอ้ งใชค้ วามคดิ มากขน้ึ ใน ปีครง่ึ ตอนทอ่ี ย่หู อพกั ประจำ� พก่ี ร็ สู้ กึ การทจ่ี ะเขยี นเร่อื งสนั้ เร่อื งนึง ในการ ว่ามีความเป็นตัวของตัวเอง รู้สึกมี ทจ่ี ะพฒั นาเร่อื งสนั้ เร่อื งนึง ตอ้ งหามุม อสิ รภาพ พอกลบั มาอยกู่ บั น้องในบา้ น มอง หาวธิ กี ารน�ำเสนอ และถามตวั เอง หลงั เดียวกนั แน่นอนว่าพ่นี ้องกนั ก็ อยู่เสมอว่า เราเขยี นเร่อื งน้ีเพ่อื อะไร ตอ้ งมกี ารทะเลาะกนั เป็นเรอ่ื งธรรมดา และคนอ่านจะได้อะไร เพราะจรงิ ๆ เรอ่ื งของการกระทบกระทงั่ กนั กน็ �ำมา แลว้ นักเขยี นกม็ คี วามรบั ผดิ ชอบ เรา สู่เหตุการณ์ท่พี ่ถี ่ายทอดออกมาเป็น ต้องอย่าไปฝืนมนั พเ่ี ขยี นเร่อื งสนั้ อยู่ เร่อื งราว ช่อื เร่อื ง ความรกั ท่ยี ากยง่ิ ประมาณ 8 ปี ก่อนทจ่ี ะเรมิ่ เขยี นเร่อื ง เป็นความรกั ของพ่นี ้องสองคน และ ยาวขน้ึ เราตอ้ งหาแนวทางของตวั เอง ก็ได้รับการตีพิมพ์ในนิตยสารขวัญ ใหเ้ จอ เม่อื เจอแลว้ เรากไ็ ม่สามารถท่ี เรอื น ซง่ึ ตอนนัน้ กถ็ อื ว่าเป็นนิตยสาร จะหยุดน่ิงได้ เราตอ้ งพฒั นาตวั เองต่อ ทม่ี ชี ่อื เสยี ง พอไดร้ บั การตพี มิ พเ์ ร่อื ง ไปเร่อื ย ๆ” แรกก็เริ่มรู้สึกมีไฟจึงเขียนเร่ืองสัน้ มาเร่อื ย ๆ I166 interview

คุ ณ ส ม บ ัติ ข อ ง น ัก เ ข ีย น ท่ีดีท่ีต้ อ ง ม ี “อย่างแรกเลยต้องเป็นนักอ่านท่ดี ี เพราะว่าการอ่านจะท�ำให้เรา เปิดกวา้ งทงั้ ทางความคดิ และความรูส้ กึ อนั น้ีเรยี กว่าค่อนขา้ งท่จี ะส�ำคญั มากทเี ดยี ว เป็นบนั ไดขนั้ แรกของการเป็นนักเขยี นเลยกว็ ่าได้ การอ่านเรา กจ็ ะไดเ้ รยี นรวู้ ธิ กี ารน�ำเสนอ วธิ กี ารเขยี น วธิ กี ารถ่ายทอดความรสู้ กึ ความ คดิ ของนักเขยี นแต่ละคน ขนั้ แรก คอื อ่าน ขอ้ ทส่ี อง คอื เราเป็นนกั เขยี นเรากต็ อ้ งเขยี น เทคนิคของพค่ี อื เขยี น ตามความรสู้ กึ รสู้ กึ ยงั ไงกเ็ ขยี นออกมาอยา่ งนนั้ พอเขยี นเสรจ็ แลว้ กป็ ลอ่ ยทง้ิ ไวแ้ ลว้ คอ่ ยกลบั มาดู กลบั มาอา่ น และกลบั มาขดั เกลา อนั น้กี เ็ ป็น กระบวนการ ของการเขยี น ขอ้ สาม คอื อย่าหยุดนิ่ง เพราะว่าการเขยี นเป็นสง่ิ ทต่ี อ้ งพฒั นาอยู่ เสมอ เราไม่สามารถจะย่ำ� อย่ทู เ่ี ดมิ ได้ ตอนน้ีโลกกเ็ ปลย่ี นไปเยอะจากสมยั ก่อน วรรณกรรมทเ่ี รยี กว่าคลาสสคิ ตอนน้ีคนอ่านกอ็ าจจะน้อยลงเพราะคน ว่าไม่มเี วลา คนอยากจะอ่านอะไรสนั้ ๆ งา่ ย ๆ ทเ่ี ขา้ ถงึ ไดง้ า่ ย เพราะฉะนัน้ ถา้ เรายงั ย่�ำอยู่ทเ่ี ดมิ พยายามทจ่ี ะเขยี นผลงานเดมิ ๆ ซง่ึ ครงั้ หน่ึงอาจจะ เคยไดร้ บั ความนิยม แต่ปัจจุบนั โลกเปลย่ี นไปแลว้ คนอ่านกต็ อ้ งการอะไรท่ี ใหม่ ๆ ทน่ี ่าสนใจมากขน้ึ เพราะฉะนนั้ เรากต็ อ้ งพฒั นาตนเอง ตามโลกใหท้ นั ” I167 ฤดเู ปลีย่ นผ่าน

ห น ัง ส ือ น อ ก ต� ำ ร า ส� ำ ค ัญ อ ย่ า ง ไ ร “ส�ำคญั มากทเี ดยี ว หนังสอื อะไรกไ็ ดอ้ ่านเถอะ มนั ไม่จ�ำเป็นว่าจะตอ้ ง เป็นหนังสอื นิยายหรอื หนังสอื วชิ าการ อย่างพก่ี เ็ รม่ิ จากการอ่านนิทาน เพราะ แต่ละคนกม็ คี วามชอบไมเ่ หมอื นกนั กเ็ หมอื นกบั การกนิ อาหาร บางคนกช็ อบรส เผด็ บางคนกช็ อบหวาน เราชอบอะไรกอ็ ่านอยา่ งนนั้ พจ่ี ะตงั้ เป้าวา่ แต่ละวนั อ่าน ใหไ้ ดอ้ ย่างน้อย 50 หน้า และในช่วงเวลาอาหารกลางวนั กจ็ ะหยบิ หนังสอื พมิ พ์ มาอ่าน แมแ้ ต่โฆษณาของหา้ งสรรพสนิ คา้ กอ็ ่าน มนั กเ็ ลยกลายเป็นว่าเหน็ อะไร อย่แู ถวไหนกจ็ ะหยบิ ขน้ึ มาอ่าน” หนังสือ 3 เล่มท่ีต้องอ่าน ฤดู เปลี่ยนผ่านของ สักครั้งในชีวิต ! พ ี่ก อ ล์ ฟ 1. The Alchemist “ในชีวิตของแต่ละคนก็จะมี (Paulo Coelho) การเปลย่ี นผ่านอย่เู สมอ ๆ ไม่มใี ครท่ี อยู่ท่เี ดมิ ตอนเป็นนักเรยี นเราก็ต้อง 2. ติโต (ในหลวง ร.9) เผชิญหน้าอยู่กับความท้าทาย ทัง้ เร่อื งการเรยี น การสอบ อนั น้ีก็เป็น 3. The Prophet เร่อื งยาก ในขณะทส่ี มยั เรยี นพก่ี จ็ ะใช้ (Kahlil Gibran) ชวี ติ อย่นู อกหอ้ งเรยี นซะส่วนใหญ่ คอื ไปเตะฟุตบอล ไปท�ำกจิ กรรมต่าง ๆ มากมายซะส่วนใหญ่ I168 interview

ไมค่ ่อยเรยี นหนงั สอื สกั เท่าไหร่ “มันเป็ นฤดู เราอาจจะ น้อง ๆ ไม่ควรเอาเป็นแบบอย่าง ท้อแท้ อาจจะเหงา โดยเฉพาะ นะครบั ฮ่าๆ (หวั เราะ) อนั น้ีกเ็ ป็น น้ อง ๆ ท่ีมาเรียนท่ีตุ รกีช่วง ฤดูกาลเปล่ียนผ่านท่ีท�ำให้เราได้ แรก ๆ อาจจะเหงา เพราะว่าไม่ เรยี นรตู้ วั เองวา่ เราชอบอะไรหรอื ไม่ รู้จกั ใคร พูดภาษาก็ไม่ได้ อาหาร ชอบอะไร เราเรยี นไปเพอ่ื อะไร อนั ก็อาจจะไม่ได้ถูกปาก แต่เพยี งให้ น้ีกส็ ำ� คญั เราสนใจทจ่ี ะเอาความรทู้ ่ี เวลากบั ฤดกู าลน้ีเพยี งสกั พกั นึง พอ เราไดร้ บั ไปทำ� อะไร เราเรยี นเพราะ น้อง ๆ ไดม้ คี วามคุน้ เคยกบั สภาพ ว่าเราอยากเรยี นจรงิ ๆ หรอื ว่า เรา แวดลอ้ มใหม่ ๆ ไดค้ ุน้ เคยกบั เคบบั เรยี นเพราะว่าเราถูกบงั คบั ใหเ้ รยี น รอ้ ยแปดชนิด ซง่ึ พก่ี ย็ งั ลองไม่ครบ หรืออะไรก็แล้วแต่ เราต้องเข้าใจ เลย ฮ่าๆ (หวั เราะ) หรอื ว่าได้คุน้ ตรงน้ีก่อน แล้วมนั กจ็ ะน�ำไปสู่การ เคยกับวัฒนธรรมใหม่ ๆ เพ่ือน เปล่ยี นผ่านก็คอื เม่อื เราเขา้ ใจแล้ว ใหม่ ๆ ท่เี ค้าเรยี กกนั ว่า ร้อยพ่อ เรากจ็ ะรกั ในสงิ่ ทเ่ี ราเรยี น และเรา พันธุ์แม่ แต่ละคนก็มีความแตก กจ็ ะรวู้ า่ จะเอาความรทู้ ไ่ี ดไ้ ปทำ� อะไร ต่างกนั กเ็ รยี นรทู้ จ่ี ะอย่ดู ว้ ยกนั น่ีก็ แมแ้ ตก่ ารเปลย่ี นผา่ นจากเดก็ มธั ยม เป็นการเปลย่ี นผ่าน เรากจ็ ะเตบิ โต ปลายเขา้ สมู่ หาวทิ ยาลยั น่กี เ็ ป็นการ ขน้ึ เรากจ็ ะไดม้ คี วามสุขกบั การได้ เปลย่ี นผา่ น” อยกู่ บั ตวั เองมากขน้ึ ไดเ้ รยี นรคู้ วาม ส�ำคญั ของการเป็นนักเรยี น การท่ี เราไดม้ าอย่ทู ต่ี ุรกี น่ีคอื การเปลย่ี น ผา่ นในช่วงของการเป็นนกั เรยี น I169 ฤดเู ปลยี่ นผ่าน

ในช่วงของการท�ำงานกเ็ หมอื นกนั พอยา้ ยจากมหาวทิ ยาลยั เขา้ มาท�ำงาน น่ีกเ็ ป็นการเปลย่ี นผ่านและเป็นการเปลย่ี นผ่านครงั้ ใหญ่ดว้ ย อาจจะเป็นฤดู หนาวทย่ี าวนาน เรากต็ อ้ งเรยี นรู้ ยอมรบั และกต็ อ้ งพฒั นาตวั เอง พอเราได้ เรยี นรวู้ ่า สภาพแวดลอ้ มใหม่ ๆ เพ่อื นร่วมงานใหม่ ๆ หรอื ว่าเจา้ นาย คน รอบขา้ ง ผบู้ งั คบั บญั ชาเป็นอย่างไร เรากค็ ่อย ๆ เขา้ ส่ฤู ดูใบไมผ้ ลิ คอื เรมิ่ มี ความหวงั ขน้ึ มา เราตอ้ งอย่ายดึ ตดิ ถา้ ช่วงน้ีเรารสู้ กึ ว่ามนั เป็นฤดูหนาว อกี ไม่นานฤดูใบไมผ้ ลิ ฤดูรอ้ นกจ็ ะมา เรากจ็ ะไดม้ คี วามหวงั อย่เู สมอ” ฝากถึงน้อง ๆ ที่อยู่ในช่วง ฤ ดู เ ป ล ่ีย น ผ่ า น “พวกเราทุกคนไม่ว่าจะท�ำอะไร ในชวี ติ ของนักเรยี นก็ดี ในชวี ติ ของการท�ำงานกด็ ี เราตอ้ งเจอการเปลย่ี นแปลงอย่เู สมอ มนั หลกี เลย่ี งไม่ได้ ประเดน็ กค็ อื เราจะรบั มอื กบั ความเปลย่ี นแปลงเหลา่ นนั้ อยา่ งไร เราจะพฒั นา ตวั เองเพ่อื รองรบั กบั ความเปลย่ี นแปลงเหล่านัน้ อย่างไร” I170 interview

FROM.....ME I171 ฤดเู ปล่ียนผ่าน

TO.....YOU I172 หนงั สอื เดินทาง

SEASON CHANGE ฤดูเปล่ียนผ่าน 6th LALE EDITOR RUSMEENEE KHEEREE EDITORIAL DEPARTMENT ANUCHA JAPRANG MARWAH PLAIPON NASREEN MASAE SARIFUDDIN AWAE PROOFREADING DEPARTMENT AIMAN LAEMAE KOFFAREE BUNMEE MUHAMMAD BIN IDRIS WAFAA ORAPHAN ARTWORK DEPARTMENT FADEELAH TUANMA MUBIN SAMOH MUHAMMAT CHELAE PUBLISHING DEPARTMENT ARFAN JEHWAE DARIMEE MARAYA HASEEM KODAE NAFEESAH KEEYA SPECIAL DEPARTMENT CHONNIPA LEAWPAIBOOL MAYLADA YAMANYA

WRITERS กอฟฟารี บุญมี นัสรีน มะแซ นูรีฮัน ดาฮายี บัศรีย์ มะตัง ฟาตีฮะห์ หะยีวาลง มัรวะ พลายพล เมย์ลดา ยะมันยะ ยาสมิน ซัตตาร์ รุสมีนี คีรี วาฟาอ์ โอรพันธ์ สุพัตรา มารยา อวาทิพย์ อาหลี อารอฟะฮ์ ใบหมัด อาวาต๊ิฟ สาเมาะ ฮาซีฟ สลิกา SPONSOR สถานเอกอัครราชทูต ณ กรุงอังการา ROYAL THAI EMBASSY, ANKARA สมาคมนักเรียนไทยในตุรกี THAI STUDENTS ASSOCIATION IN TURKEY (TSAT) SPECIAL THANKS ชาครีย์นรทิพย์ เสวิกุล วสมน สาณะเสน พิมพ์ท่ี : บริษัท ภาพพิมพ์ จ�ำกัด พิมพ์คร้ังท่ี 1 : สิงหาคม 2562 ติดตามข้อมูลข่าวสาร FACEBOOK : THAI STUDENTS ASSOCIATION IN TURKEY - TSAT อ่านลาเลออนไลน์ในรูป E-BOOK ได้ที่