Sixth LALE

นกั ดาราศาสตรค์ น้ พบวา่ ระยะทาง 149.6 ลา้ นกโิ ลเมตรคอื ระยะหา่ งของ โลกกบั ดวงอาทติ ย์ และดว้ ยความหา่ งเทา่ น้ี ทำ� ใหโ้ ลกน้ีมชี วี ติ มที อ้ งฟ้าเป็นสฟี ้า ดอกไมส้ สี วย ทงุ่ หญา้ สเี ขยี ว ทะเลสคี ราม มรี อยยม้ิ และเสยี งหวั เราะ หากโลกอยู่ ใกลด้ วงอาทติ ยม์ ากกว่าน้ี มหาสมุทรบนผวิ โลกจะเปลย่ี นสถานะจากของเหลว ระเหยหายไปหมดสน้ิ ในทางกลบั กนั หากโลกอย่ไู กลออกไป มหาสมุทรบนผวิ โลกจะแขง็ ตวั ทงั้ หมด โลกของเราจะเปลย่ี นสภาพเป็นดาวเคราะหท์ ม่ี ลี กั ษณะ เป็นกอ้ นน้�ำแขง็ ขนาดใหญ่ ชวี ติ ในรปู แบบทเ่ี รารจู้ กั ไมอ่ าจมชี วี ติ อยไู่ ด้ น่ีคอื ความ มหศั จรรยข์ องระยะหา่ ง 149.6 ลา้ นกโิ ลเมตร มนั ไดถ้ ูกออกแบบใหโ้ ลกใบน้ีเป็น ดาวเคราะหใ์ นเอกภพเพยี งดวงเดยี วทม่ี หี ลกั ฐานยนื ยนั ว่าพบสงิ่ มชี วี ติ อาศยั อยู่ ดว้ ยความหา่ งจากดวงอาทติ ยใ์ นระยะทพ่ี อดดี งั กล่าว ทำ� ใหโ้ ลกดำ� รงอยใู่ นพน้ื ท่ี ทเ่ี ออ้ื ต่อการอย่อู าศยั ของสง่ิ มชี วี ติ หรอื ทน่ี ักฟิสกิ สด์ าราศาสตร์ [ 8 ] ต่างเรยี กวา่ Habitable Zone [ 9 ] แต่เราขอเรยี กมนั ดว้ ยภาษางา่ ย ๆ วา่ “พน้ื ทช่ี วี ติ ” ชวี ติ มนุษยก์ เ็ ชน่ เดยี วกนั [8] ในปี ค.ศ.1959 Su-Shu Huang นักฟิสิกส์ดาราศาสตร์ชาวจีนได้น�ำเสนอเร่ือง “พ้ืนท่ีเอื้อต่อการอยู่อาศัยของ สิ่งมีชีวิต” ด้วยค�ำว่า “Habitable Zone” [9] Habitable Zone หรือ Circumstellar Habitable Zone (CHZ) หรือเรียกว่า Goldilocks Zone เป็น โซนรอบดาวฤกษ์ที่มีอุณหภูมิและเง่ือนไขเหมาะสมส�ำหรับการมีอยู่ของสิ่งมีชีวิต I50 Habitable Zone

หากเราเปรยี บมนุษยค์ นหน่ึงเสมอื นโลก Habitable Zone กน็ ่าจะเป็น จุดสมดุลของชวี ติ ทส่ี ามารถประคบั ประคองตวั เองใหม้ ชี วี ติ ทด่ี ไี ดท้ า่ มกลางภาวะ ทม่ี แี รงภายนอกหลาย ๆ แรงมากระทำ� หรอื อาจหมายถงึ จุดทค่ี นเรามคี วามสขุ มรี อยยม้ิ และเสยี งหวั เราะไดไ้ มว่ า่ จะพบเจอเรอ่ื งดหี รอื เรอ่ื งรา้ ยกต็ าม สงิ่ เหล่าน้ี ยอ่ มเกดิ ขน้ึ เมอ่ื เราเปิดโอกาสใหต้ วั เองไดเ้ รยี นรทู้ จ่ี ะปรบั “หวั ” พรอ้ ม ๆ กบั ปรบั “ใจ” ไปตามจงั หวะชวี ติ ดว้ ยสง่ิ สำ� คญั ทเ่ี รยี กวา่ “ทศั นคต”ิ โดยปกตใิ นการทำ� งานคนเรามกั จะชอบคำ� ชมมากกวา่ คำ� วจิ ารณ์ แต่จาก ประสบการณ์กลบั พบวา่ คำ� วจิ ารณ์ชว่ ยเราไดม้ ากกวา่ คำ� ชม ยอมลดอตั ตาลงบา้ ง แลว้ น้อมรบั คำ� วจิ ารณ์ ดา้ นหน่ึงสามารถพฒั นางานทท่ี ำ� ได้ อกี ดา้ นหน่ึงแสดงถงึ ความถ่อมตน ซง่ึ ทา้ ยทส่ี ดุ แลว้ เราจะกา้ วหน้ากวา่ การรบั แต่คำ� ชม การหาสมดุลชวี ติ เหมอื นผลติ ผลงานศลิ ปะชน้ิ เอก ความพยายามรกั ษา สมดุลระหวา่ งเรอ่ื งทเ่ี รา “ชอบ” กบั เรอ่ื งทเ่ี ราตอ้ ง “รบั ผดิ ชอบ” หากรกั ษาสมดุล ไม่ได้ เราจะกลายเป็นเดก็ งอแงไม่ยอมโตหรอื ไม่กก็ ลายเป็นผใู้ หญ่ทเ่ี ยน็ ชา ไร้ ความรูส้ กึ และไม่เหน็ ความงามของชวี ติ ในความเป็นจรงิ วนั ทห่ี นาวจดั มกั จะมี ช่วงเวลาทม่ี แี ดดอุ่น ๆ ในยามเชา้ และวนั ทแ่ี สงแดดสาดส่องย่อมมลี มเยน็ ๆ มากระทบกบั ผวิ หน้าเรา ดงั นัน้ การเรยี นรูแ้ ละพฒั นาตวั เองเพ่อื ใหพ้ รอ้ มรบั มอื กบั การเปลย่ี นแปลงในทุก ๆ ฤดทู ห่ี มุนเวยี นเปลย่ี นผา่ นเขา้ มานนั้ เป็นสงิ่ สำ� คญั I51 ฤดูเปล่ียนผ่าน

อยา่ งไรกต็ ามอะไรทเ่ี กดิ ขน้ึ แลว้ ยอ่ มยอ้ นกลบั ไปไมไ่ ด้ ตามหลกั ขอ้ ทส่ี อง ของกฎเทอรโ์ มไดนามกิ ส์ [ 10 ] คนจำ� นวนมากใชเ้ วลาคร่ำ� ครวญไปกบั สง่ิ ทผ่ี า่ นไป แลว้ คนบางคนเสยี เวลาทงั้ ชวี ติ คดิ ถงึ แต่เรอ่ื งเก่า ๆ ทแ่ี กไ้ ขอะไรไมไ่ ด้ จะดกี วา่ ไหม ถา้ เราเปลย่ี นขอบคณุ ทุก ๆ บทเรยี นทเ่ี ขา้ มาและเรยี นรพู้ รอ้ มใหอ้ ภยั ตวั เอง ต่อความไม่เอาไหนทผ่ี ่านมาแลว้ เรม่ิ สรา้ งสมดุลใหม่ เพราะแต่ละคนคงมสี มดุล ไมเ่ ท่ากนั ระยะหา่ ง 149.6 ลา้ นกโิ ลเมตรจากดวงอาทติ ย์ ท�ำใหเ้ กดิ Habitable Zone ของดาวเคราะหส์ นี ้�ำเงนิ ทช่ี ่อื วา่ โลก . แลว้ Habitable Zone ของชวี ติ คุณอยทู่ ร่ี ะยะเท่าไหร…่ หามนั ใหเ้ จอ ชวี ติ มนั สนุกตรงน้ี! เด็กไม่รู้จกั โต [10] เทอร์โมไดนามิกส์หรือกฎแห่งการเปลี่ยนแปลงความร้อนและพลังงานซึ่งจะกล่าวถึงสมดุลทางความร้อนพลังงานและ ทิศทางการเปลี่ยนแปลงพลังงาน โดยสามารถสังเกตปรากฎการณ์ต่าง ๆ ได้ในชีวิตประจำ�วัน ประกอบไปด้วยกฎ 4 ข้อ I52 Habitable Zone

HER KIŞIN BIR BAHARI VARDIR ถ่ายโดย : นูรีฮัน ดาฮายี merkez, isparta

“ ในทุกฤดูกาลมีความยากล�ำบาก และความสวยงามของมัน เหมือนกับทุกช่วงชีวิตของเรา ท่ีมีสุขบ้างทุกข์บ้าง สิ่งส�ำคัญท่ีสุดเลยก็คือความหวังท่ีว่า ทุกอย่างจะต้องมีทางออก ” 07 WTจOนHกESวNP่าดRITอINกCGไOม้จMะบEาSน BAHAR DALI

ฉนั สมั ผสั ความแตกต่างของฤดกู าลไดต้ งั้ แต่ ณ กา้ วแรกทฉ่ี นั มาเหยยี บ แผน่ ดนิ ตุรกี ลมหนาวเยน็ ยะเยอื กทป่ี ะทะใบหน้า และใบไมท้ ก่ี �ำลงั เปลย่ี นสี สง่ิ เหล่าน้ีดูธรรมดาแต่กลบั ท�ำใหฉ้ ันต่นื เตน้ อย่างทวคี ูณ ตอนน้ีคงจะเป็นฤดูใบไม้ รว่ งสนิ ะ ทุก ๆ อยา่ งทน่ี ่ีต่างกบั บา้ นเรามาก ๆ ในความต่นื เตน้ ปนประหมา่ กลบั มคี วามกลา้ เลก็ ๆ อยใู่ นนนั้ อยากจะออกไปผจญภยั เลยจากบา้ นมาไกล ไมร่ วู้ า่ หนทางขา้ งหน้าจะเป็นอยา่ งไร แตธ่ งในใจคอื ฉนั จะไมย่ อมแพง้ า่ ย ๆ อยา่ งแน่นอน ความคดิ ทว่ี า่ ฉนั กลา้ กา้ วออกมาจาก comfort zone ไดแ้ ลว้ ประสบการณ์ ทส่ี งั่ สมมาภายในระยะเวลา 20 กว่าปีนัน้ ยงั คงไม่เพยี งพอหรอก แต่กพ็ อทจ่ี ะ ท�ำใหเ้ รากลา้ เสย่ี งเลอื กเดนิ หนทางทไ่ี ม่ง่ายได้ ในความสงบน่ิงของบรรยากาศ ฤดใู บไมร้ ่วงนัน้ บางทกี ลบั มฝี นตกลงมา ฉนั เองไม่ชอบฝนเพราะเวลาเดนิ แลว้ รสู้ กึ เฉอะแฉะ แต่กระนนั้ ฝนกค็ อื ความสดช่นื และมคี วามดงี ามซ่อนอยมู่ ากมาย I55 ฤดูเปล่ยี นผ่าน

ฝนตกลงมาราวกบั ว่าอยากใหต้ น้ ไมท้ ุกตน้ เกบ็ ความชุ่มชน้ื ไวก้ ่อนฤดูหนาวอนั ยาวนานจะมาถงึ เปรยี บเสมอื นชวี ติ คนเราทจ่ี ะมที งั้ ช่วงเวลาสงบสขุ และปัญหา ทถ่ี าโถมเขา้ มา แต่กระนนั้ ใช่วา่ ฝนทต่ี กลงมาจะตกอยอู่ ยา่ งนนั้ ตลอดไป เวลาผ่านไปนานในการปรบั ตวั กบั สถานท่ี เพ่อื น ภาษา หรอื สภาพ แวดลอ้ มใหมน่ ้ี จนรตู้ วั อกี ทตี น้ ไมท้ เ่ี คยมสี สี ม้ กเ็ หลอื ทง้ิ ไวแ้ คก่ งิ่ ของมนั แลว้ มองดู เจา้ ตน้ ไมป้ รบั ตวั ดว้ ยการผลดั ใบของมนั เพอ่ื จะอยรู่ อดตลอดทงั้ ฤดหู นาวทท่ี งั้ แหง้ และเยน็ แลว้ ทำ� ใหม้ องเหน็ ฮกิ มะฮฺของอลั ลอฮ์ [ 11 ] เช่นกนั วา่ แมจ้ ะเป็นสงิ่ ทถ่ี ูก สรา้ งเลก็ ๆ กต็ ามลว้ นถกู ทำ� ใหป้ รบั ตวั เขา้ กบั ทุกฤดไู ดอ้ ยา่ งเหมาะสมทส่ี ดุ ในใจ มคี วามหวงั วา่ เจา้ ตน้ ไมจ้ ะผลใิ บไดอ้ กี เราจะไดพ้ บกนั อกี ครงั้ เมอ่ื ฤดหู นาวจบลง แต่แลว้ ความหนาวทม่ี ากขน้ึ กท็ ำ� ใหค้ วามเหงามมี ากขน้ึ เชน่ กนั บางครงั้ อากาศก็ หนาวจนฉนั ถามตวั เองวา่ มาทำ� อะไรทน่ี ่ี ในวนั หน่ึงท่ามกลางฤดูหนาว มเี มฆหนาสเี ทา คลา้ ยว่าฝนก�ำลงั จะตก อยู่ ๆ มเี มด็ เลก็ ๆ สขี าวตกลงมา 'หมิ ะหรอื เน่ีย' ฉนั ไมเ่ คยคดิ วา่ หมิ ะตกลงมาจะ มเี สยี งเปาะแปะ 'มนั คอื ลกู เหบ็ น่ีหน่า' แมจ้ ะไมใ่ ช่หมิ ะทเ่ี ฝ้ารอ แต่เจา้ ลกู เหบ็ น้ีก็ ทำ� ใหช้ วี ติ มคี วามต่นื เตน้ ขน้ึ มานิดหน่อย ถงึ ลกู เหบ็ จะสรา้ งความเสยี หายไปบา้ ง และอาจจะรสู้ กึ เจบ็ นิด ๆ ถงึ ปานกลางเวลามนั กระทบตวั กต็ าม ฉนั วา่ ลกู เหบ็ น่ีก็ เหมอื นกบั ปัญหาทช่ี อบเขา้ มาแบบไมท่ นั ตงั้ ตวั อาจจะทำ� ใหเ้ ราบาดเจบ็ มอี ะไร เสยี หายหรอื ท้งิ ร่อยรอยเอาไวบ้ า้ ง แต่ยงั ไงลูกเหบ็ กต็ ้องละลาย และถงึ แมม้ นั [11] Hikmah (also Hikmat, Arabic: ‫حكمة‬,‎ hikma, literally wisdom, philosophy; rationale, underlying reason,) is a concept in Islamic philosophy and law. หรือวิทยปัญญาในภาษาไทย I56 When it comes to spring

ไม่ไดส้ วยงามเหมอื นหมิ ะ แต่กห็ ล่นมาจากฟ้าเหมอื นกนั คลา้ ยกบั มนุษยเ์ ราท่ี ไม่ชอบเผชญิ ปัญหานักหรอก แต่กต็ อ้ งเจอมนั อย่ดู ี อาจจะท�ำใหเ้ ราเสยี หลกั ไป บา้ ง แต่กท็ ง้ิ ไวซ้ ง่ึ บทเรยี นและประสบการณ์เสมอ ถา้ ตอนน้ียงั ไม่ไดเ้ หน็ ความ สวยงามของหมิ ะ กต็ ้องอดทนรอต่อไป เหมอื นกบั ฉันตอนน้ีทต่ี งั้ หน้าตงั้ ตารอ หมิ ะแรกของตวั เอง กระทงั่ คนื หน่ึงกลางเดอื นธนั วาคม หมิ ะแรกทฉ่ี นั รอคอยกม็ าถงึ หมิ ะ เป็นอยา่ งน้ีสนิ ะ เบาหววิ ลอ่ งลอยเหมอื นปยุ นุ่น เวลาสมั ผสั กล็ ะลาย ชา่ งบอบบาง เสยี จรงิ ๆ และไม่ว่าจะเป็นคนทเ่ี พงิ่ เหน็ หมิ ะครงั้ แรกอย่างฉันหรอื คนตุรกเี อง กต็ าม ต่างกต็ ่นื เตน้ และมคี วามสขุ กบั การเหน็ หมิ ะแรกของปี พวกเราเลน่ หมิ ะกนั อยา่ งสนุกสนานจนถงึ เวลาเทย่ี งคนื เมอ่ื อาบี [ 12 ] ขอรอ้ งใหเ้ ขา้ หอเพราะตอ้ งปิด ประตแู ลว้ แต่ละคนกลบั เขา้ มาดว้ ยสภาพทเ่ี ปียกไปทงั้ ตวั หมิ ะกค็ อื ฝนดี ๆ น่ีเอง นะ บรรยากาศตอนเชา้ หลงั จากหมิ ะตกทงั้ คนื น่ีสิ ช่างสะกดใจยง่ิ นกั ภาพแรกท่ี มองออกนอกหน้าต่างไปคอื ทุกหนแหง่ ขาวโพลนราวกบั มคี นมาโรยน้�ำตาลไอซงิ่ บนตน้ ไมอ้ ยา่ งไรอยา่ งงนั้ คนเหอ่ หมิ ะอยา่ งฉนั กร็ บี เตรยี มตวั ออกไปเรยี นดว้ ยกบั อารมณ์ทส่ี ดใส ฉนั จะไปสมั ผสั เธอเจา้ หมิ ะ หารไู้ มว่ ่าการเดนิ ไปเรยี นท่ามกลาง หมิ ะนัน้ ยากเยน็ แค่ไหน เวลาหมิ ะละลายกด็ ูไม่จดื เอาซะเลย เจา้ มนุษยน์ ่ีนะไม่ พอใจอะไรสกั อย่าง จนหมิ ะตอ้ งเล่นตวั ไม่ตกลงมาใหเ้ หน็ บ่อย ๆ แมว้ ่าหมิ ะจะ [12] เดิมมาจากคำ�ว่า Abi หรือ Ağabey แปลว่า “พี่ชาย” หรือ “พ่ีใหญ่” มักใช้เรียกผู้ชายเพ่ือเป็นการใช้เกียรติ กรณีน้ี พูดถึงเจ้าหน้าท่ีรักษาความปลอดภัยผู้ชายของหอ I57 ฤดเู ปล่ยี นผา่ น

สวยงามแต่ถ้าเจา้ หมิ ะมมี ากไปกส็ รา้ งปัญหามากมายไดเ้ ช่นกนั สง่ิ ทเ่ี ราคดิ ว่า นัน่ คอื สงิ่ ทด่ี ที ส่ี วยงามในสายตาของเราแลว้ นัน้ อาจจะไม่ใช่สง่ิ ทด่ี ที ส่ี ุดสำ� หรบั เรากไ็ ด้ หรอื ในอกี แงห่ น่ึงสงิ่ ทเ่ี ราคดิ ว่าดเี มอ่ื เราเจอขอ้ เสยี ของมนั เรากลบั รบั ไม่ ได้ แต่จรงิ ๆ แลว้ ในทุกสงิ่ ทุกอยา่ งไมม่ อี ะไรทด่ี สี มบรู ณ์แบบ เราอาจจะตอ้ งเรยี น รทู้ จ่ี ะยอมรบั ขอ้ เสยี ของสงิ่ ต่าง ๆ ใหไ้ ดเ้ ช่นกนั และแลว้ ฤดหู นาวทย่ี าวนานกค็ อ่ ย ๆ จากไป ลมหนาวเรมิ่ พดั พาตวั เอง ออกไป ตน้ ไมเ้ รมิ่ ผลใิ บ บางตน้ กผ็ ลดิ อกก่อนใบ ตน้ ไมท้ ม่ี กี ง่ิ ไมแ้ หง้ ๆ กก็ ลบั มี ดอกไมผ้ ุดขน้ึ มาเตม็ ไปหมด ใบหญา้ ทค่ี อ่ ย ๆ เขยี วขจี ลาเล [ 13 ] ทต่ี งั้ ตรงสงา่ สสี นั สดใสบานตอ้ นรบั ทุกสายตา ทำ� ใหฤ้ ดใู บไมผ้ ลพิ เิ ศษกวา่ ฤดไู หน ๆ เราสมั ผสั ไดถ้ งึ ความหวงั ความสดใสสวยงามหลงั ช่วงเวลาทย่ี ากล�ำบากกฤ็ ดูใบไมผ้ ลนิ ่ี แหละ เมอ่ื มาคดิ ดแู ลว้ ฤดกู าลทผ่ี า่ นพน้ ไปไดย้ ้ำ� เตอื นวา่ เราไดผ้ า่ นอะไรมาบา้ ง และเราไดอ้ ะไรจากมนั บา้ ง ในทุกฤดูกาลมคี วามยากล�ำบากและความสวยงาม ของมนั เหมอื นกบั ทุกชว่ งชวี ติ ของเราทม่ี สี ขุ บา้ งทุกขบ์ า้ ง สงิ่ สำ� คญั ทส่ี ดุ เลยกค็ อื ความหวงั ทว่ี ่าทุกอยา่ งจะตอ้ งมที างออก ทุกอยา่ งมเี หตุผล มฮี กิ มะหใ์ นตวั มนั ท่ี พระองคส์ ง่ มาใหก้ บั เราตอ้ งเผชญิ อลั ลอฮ์ ซุบฮานะฮวู ะตะอาลา ทรงตรสั วา่ “ดงั นนั้ แทจ้ รงิ หลงั จากความยากลำ� บากนนั้ มคี วามงา่ ยดาย” (94:5) ฉะนนั้ พวกเรา จงใชช้ วี ติ อยอู่ ยา่ งมคี วามหวงั ทว่ี า่ เราจะไดพ้ บกบั สงิ่ ทด่ี งี ามในภายภาคหน้า ดงั เช่นตน้ ไมท้ ผ่ี ลใิ บออกดอกอกี ครงั้ หลงั ฤดกู าลไดเ้ ปลย่ี นผา่ นไป Bahar DalI [13] เดิมมาจากคำ�ว่า LALE แปลว่า ดอกทิวลิป I58 When it comes to spring

MOUNTAINEER ถ่ายโดย : มูบิน สาเมาะ Erciyes daĞi, Kayseri

“ ส่ิงที่เรามอง ส่ิงท่ีเราฟัง ส่ิงท่ีเราผูกพัน จะกลายเป็นชีวิต จิตใจของเราในวันหนึ่ง ดังน้ันจงเลือกจะอยู่กับ สิ่งที่เราจะเป็น ” 08 ละอองสี โปรดปราน

เดก็ หญงิ คนหน่ึงยนื มองอาคารหลงั ใหญ่เบ้อื งหน้าทม่ี รี ูปทรงออกแบบ ลกั ษณะสถาปัตยกรรมออตโตมนั ก่อนกวาดตามองเดก็ ชายและเดก็ หญิงอกี จำ� นวนไมน่ ้อยในบรเิ วณใกลเ้ คยี ง เธอรดู้ วี า่ เดก็ ๆ กลุ่มน้ีต่างกม็ าทน่ี ่ีดว้ ยเหตุผล เดยี วกนั กบั เธอ เหตุผลทว่ี า่ ตน้ กลา้ ทก่ี �ำลงั เตบิ โตอยา่ งพวกเธอลว้ นตอ้ งเดนิ ทาง ผา่ นเขา้ สอู่ าคารลกั ษณะออตโตมนั หลงั น้ีดว้ ยกนั ทงั้ นนั้ เพอ่ื เตบิ โตกลายเป็นตน้ ไมใ้ หญ่ มขี า่ วลอื มากมายแพรส่ ะพดั ออกไป หน่ึงในบรรดาขา่ วลอื ทเ่ี ธอไดย้ นิ มา คอื ทุกคนทเ่ี ดนิ ผา่ นเสน้ ทางน้ีจะเปลย่ี นไป มใิ ช่เดก็ น้อยคนเดมิ เมอ่ื ครนั้ ยา่ งเทา้ เขา้ สตู่ วั อาคาร แต่ทน่ี ่าสนใจคอื ทุกคนทเ่ี ดนิ ออกมา ไมม่ ใี ครเหมอื นกนั เลยสกั คน เดก็ สาวยนื เขา้ แถวรอดว้ ยความรสู้ กึ ทห่ี ลากหลาย ทงั้ สงสยั ใครร่ ถู้ งึ สง่ิ ท่ี ซ่อนอยภู่ ายในตวั อาคาร แต่กอ็ ดรสู้ กึ หวาดกลวั ไมไ่ ด้ เพราะเธอไมร่ เู้ ลยจรงิ ๆ วา่ สงิ่ ทร่ี อเธออยคู่ อื อะไร เธอจะตอ้ งพบเจอกบั สงิ่ ใด ขณะทก่ี �ำลงั ต่อสกู้ บั ความรสู้ กึ I61 ฤดเู ปล่ียนผา่ น

ทห่ี ลากหลาย เดก็ สาวกค็ อยชะเงอ้ มองหาเดก็ คนอ่นื ๆ ทเ่ี ขา้ ก่อนเธอตรงปลาย ทางออกอกี ฟากหน่ึงของตวั อาคาร บางคนกเ็ ป้ือนฝ่นุ สเี หลอื งใหค้ วามรสู้ กึ สดใส รา่ เรงิ บางคนกเ็ ป้ือนฝ่นุ สฟี ้ามองดแู ลว้ รสู้ กึ สงบสขุ มุ จนอยากอยใู่ กล้ แต่กลุ่มคน ทเ่ี ธอรสู้ กึ กลวั จนไมก่ ลา้ สบตา คงเป็นกลุ่มคนทเ่ี ป้ือนฝ่นุ สเี ทาดำ� มองดมู อมแมม และสกปรก เพราะเผลอปล่อยความคดิ ใหล้ ่องลอยไป เธอจงึ สะดุง้ สุดตวั เมอ่ื ช่อื ของเธอถกู ขานขน้ึ ขาเลก็ ๆ สนั่ เทาขณะกา้ วเขา้ ไป ภายในตวั อาคารประกอบไป ดว้ ยหอ้ งหบั หลายหอ้ ง ประตูหลายบานปิดสนิทราวกบั รอเธอไปเยอื น แอ๊ดดดดด บานประตเู ปิดออกเรยี กความสนใจของเดก็ หญงิ ใหห้ นั ไปมอง เดก็ หญงิ คนหน่ึงกา้ วเทา้ ออกมาจากประตูบานนนั้ ขณะสง่ เสยี งอ�ำลาใหใ้ ครบางคนภายใน ห้อง “บ๊ายบายค่ะ” ก่อนจะเดนิ ไปเปิดประตูบานอ่นื และก้าวเขา้ ขา้ งใน ขณะ เดยี วกนั ประตูบานใกลก้ ถ็ ูกเปิดออก ปรากฏภาพเดก็ ชายตวั น้อยหลงั ประตูบาน นัน้ เดก็ ชายเดนิ ออกมาก่อนจะเดนิ ลบั เขา้ ส่อู กี หอ้ งหน่ึง เดก็ หญงิ ตดั สนิ ใจเปิด หอ้ งทอ่ี ยใู่ กลเ้ ธอทส่ี ดุ และเดนิ เขา้ ขา้ งในดว้ ยความรสู้ กึ หวาดหวนั่ ภายในหอ้ งมฝี ่นุ ละอองสแี ดงลอยคลุง้ อยใู่ นอากาศ ขณะกวาดสายตามองหาสง่ิ มชี วี ติ อ่นื นอกจาก เธอ สายตาของเธอกม็ าสะดุดทม่ี อื ของเธอเองซง่ึ เรมิ่ เปลย่ี นเป็นสแี ดงเพราะฝ่นุ ละออง คว้ิ เลก็ ขมวดเขา้ หากนั พยายามใชค้ วามคดิ เธอพบว่ายง่ิ เธอใชเ้ วลาใน หอ้ งน้ีนานเท่าไหร่ สแี ดงของผงฝ่นุ ยงิ่ ซมึ ลกึ เขา้ ไปและยง่ิ เหน็ เด่นชดั ขน้ึ มา เดก็ หญงิ ตดั สนิ ใจเดนิ ออกมาจากหอ้ งสแี ดงเพราะความรสู้ กึ อดึ อดั ก่อนจะเดนิ เขา้ สู่ อกี หลายหอ้ งถดั ไปซง่ึ ทอดยาวไปตามตวั อาคาร เธอไมร่ วู้ า่ เวลาผา่ นไปเนิ่นนาน เทา่ ไหร่ แตร่ ตู้ วั อกี ทตี อนน้เี ธอมาจนสดุ ของตวั อาคาร หอ้ งสดุ ทา้ ยอยตู่ รงทางออก I62 ละอองสี

หอ้ งน้ีประกอบไปดว้ ยหอ้ งกระจกบานใหญ่หลายบานทว่ี างซอ้ นกนั ในมมุ ต่างกนั สะทอ้ นภาพของบุคคลทอ่ี ยภู่ ายในหอ้ งในมุมต่างๆ เดก็ หญงิ เดนิ เขา้ ใกลก้ ระจก บานใหญ่ตรงหน้าท่ปี รากฏภาพเดก็ สาวคนหน่ึงท่เี ปรอะเป้ือนด้วยสสี นั หลาก หลายบนตวั ของเธอ เพราะสขี องฝ่นุ ละอองจากหอ้ งต่าง ๆ ทท่ี �ำใหเ้ ธอดูแปลก ตาไปจากทเ่ี คย ขณะพยายามเพ่งมองเงาสะทอ้ นในกระจก เดก็ หญงิ พบว่าทุก ภาพท่สี ะท้อนมาคอื ตวั เธอเอง แต่เป็นตวั เธอท่ดี ูเปล่ยี นไปจนแทบจะจ�ำไม่ได้ ความไรเ้ ดยี งสาของเดก็ หญงิ ภายในกระจกหายไป คงเหลอื แต่สสี นั มากมายท่ี แต่งแตม้ ตวั เธอ เราทุกคนต่างกก็ �ำลงั เดนิ ทางอยใู่ นอาคารหลงั น้ีไมต่ ่างอะไรจากเดก็ หญงิ คนน้ี สงั คมทเ่ี ราอยู่ อาหารทเ่ี ราทาน หนงั สอื ทเ่ี ราอ่าน ผคู้ นทเ่ี ราเลอื กไปคลุกคลี ทุกสงิ่ ทุกอย่างกเ็ หมอื นสขี องฝ่นุ ละอองจากหอ้ งทเ่ี ดก็ หญงิ ไปเยอื น โดยไม่รตู้ วั สง่ิ เหลา่ น้ีจะแต่งแตม้ อยบู่ นตวั เรา ยง่ิ เรารายลอ้ มตวั เองไปดว้ ยสง่ิ เหลา่ น้ีนานเทา่ ไหรค่ วามเด่นชดั นนั้ กป็ รากฏออกมา ออกมาทางความคดิ ทศั นคติ บุคลกิ ภาพ และการพดู จา เป็นตน้ สดุ ทา้ ยแลว้ เรากจ็ ะถูกหล่อหลอมใหก้ ลายเป็นเหมอื นสง่ิ ทเ่ี ราเลอื กใหต้ วั เองเขา้ ไปอยู่ เพราะสง่ิ ทเ่ี รามอง สง่ิ ทเ่ี ราฟัง สงิ่ ทเ่ี ราผกู พนั จะ กลายเป็นชวี ติ จติ ใจของเราในวนั หน่ึง ทุกคนต่างลว้ นตอ้ งเปลย่ี นผา่ นจากตวั ตน หน่ึงสอู่ กี ตวั ตนหน่ึง ดงั นนั้ จงเลอื กจะอยกู่ บั สงิ่ ทเ่ี ราจะเป็น โปรดปราน I63 ฤดเู ปลย่ี นผ่าน





08 CPOOWLODRER โปรดปราน

A little girl was looking at the big ottoman-style building which stands right in front of her. She took a look at many other boys and girls around her. She knew the reason why they were gathering here together. She came here with the exact same reason. The reason that all grow- ing-ups like her are travelling through this ottoman-style building to become a grown-up one. There are many ru- mors about this journey. One of them which she has heard is every person who has been through this journey will be changed. Not being a little girl like when you walked in. It is interesting that none of them who walked out are the same. I67 ฤดูเปลย่ี นผ่าน

The little girl was lining up with mixed-feelings inside. She was curious about what is hiding behind this door and was afraid at the same time because she had no idea what is waiting for her, and what she will be facing. While fighting with various feelings inside, she took a look at those boys and girls who have walked into this building at the exit. Some were covered with yellow powder which gave a cheerful look. Some were covered with blue powder which gave a cool vibe. The group of people she wanted to avoid the most was the ones covered with black powder which looked dirty and pitiful. She zoned out for a little while and flinched when her name was called. Her little legs were shaking while stepping in. There were many rooms in this building. Those doors were closed as if waiting for her to open. Squeakkkk ! The sound of the opened-door took her attention. Another little girl walked out from that door while saying goodbye to someone inside. “Bye-bye”, she headed to a different door and went inside. At the same time, the door which was close to her was opened. A little boy appeared I68 Color powder

behind that door. He walked out from the door before go- ing into another one. She then made a decision to open the nearest door and walked in nervously. The room was full of red powder in the air. While she was looking for anoth- er alive beside herself, her own hands caught her attention. Both of her hands were turning red because of the red pow- der within this room. Her eyebrows were twisted while she was thinking. She noticed that the longer she spent time within this room, the darker red color would appear on her skin. The little girl decided to leave the room because she did not feel comfortable. After closing the door, she walked into different doors which line through the hall. Time flew so fast. Without noticing, she was standing at the end of the hall. The last room at the exit was full of mirrors. It reflected all objects in the room. The little girl walked close to the big mirror which reflected a picture of a girl covered with various colors. Because of all those color powder, this girl looked strange. While looking at the reflected picture, she realized that the girl in the mirror was her. But ‘her’ in different version. The innocent vibe was gone, only various color powders are left which gave a different look. I69 ฤดเู ปลี่ยนผ่าน

We are all taking a walk through this ottoman-style building like this little girl. The society we live in, the food we eat, the book we read, and the people we surround ourselves with. All these are compared as color powders. Without noticing, we let all these powder color ourselves. The longer time we spent, the clearer color is visible. And it would appear on our thought, our attitude, our character etc. Because of the things we look at, the thing we listen to, the thing we bound with, will become a part of our- selves. We all will change from one version of ourselves to another one. Choose to live with what you want to become. So choose the right color we want to be covered with. โปรดปราน I70 Color powder

อยากรู้เสมอมา ถ่ายโดย : นัสรีน มะแซ Van GölÜ, Van

“ ความสุขน้ันไม่ใช่ส่ิงของนอกกาย ไม่จ�ำเป็นต้องวิ่งหามันเพ่ือครอบครอง แค่เพียงเรารู้จักตัวเอง รู้ว่าเรามีอะไรและไม่มีอะไร ” 09 WHO AM I? แบล็ค

“ การรจู้ กั ตนเองเป็ นจดุ เริ่มตน้ แห่งปัญญา ” - อริสโตเตลิ (ARISTOTLE) - I73 ฤดูเปลี่ยนผ่าน

การรจู้ กั ตวั ตนทแ่ี ทจ้ รงิ ของคุณเองเป็นสงิ่ ทส่ี ำ� คญั มาก เพราะเม่อื คุณรู้ ว่าตนเองเป็นใคร คุณจะรวู้ ่าตวั คุณเองนัน้ ตอ้ งท�ำอะไรเพ่อื สงิ่ ทค่ี ุณตอ้ งการโดย ไมต่ อ้ งรอใหใ้ ครมาบอก นอกจากน้ีคุณจะไมต่ อ้ งมานงั่ ปวดหวั และเสยี ใจกบั เรอ่ื ง ทท่ี �ำใหค้ ุณเสยี เวลา จรงิ อยู่ว่าชวี ติ ของคนเรานัน้ ตอ้ งเผชญิ กบั อุปสรรคและขอ้ ผดิ พลาดต่าง ๆ แต่สงิ่ เหล่าน้ีมกั เป็นตวั ช่วยใหค้ ุณพฒั นาและรจู้ กั ตวั เองไดด้ ยี งิ่ ขน้ึ ซง่ึ ส่งผลใหค้ ุณเป็นคนทม่ี นั่ ใจมากขน้ึ รวมไปถงึ เขา้ ใจเป้าหมายในชวี ติ มาก ขน้ึ ตามไปดว้ ย ผอู้ ่านทุกท่านครบั วนั น้ีผมมหี น่ึงค�ำถามมาใหท้ ุกคนไดค้ ดิ ไปพรอ้ ม ๆ กบั ผม ผูอ้ ่านทุกท่านคดิ ว่าการไม่รูจ้ กั ตวั เองนัน้ เป็นปัญหาหรอื ไม่? ถา้ คุณคดิ วา่ ใช่ คำ� ตอบคอื คุณคดิ ผดิ ครบั ...ผดิ .. การไมร่ จู้ กั ตวั เองไมใ่ ช่ปัญหา แต่มนั คอื ผลลพั ธท์ เ่ี กดิ ขน้ึ จากการทค่ี ุณนนั้ ไมร่ กั ตวั เองและไมศ่ รทั ธาในตนเอง เมอ่ื คุณไม่ รกั และไมศ่ รทั ธาในตนเอง คุณกจ็ ะเอาตวั เองไปเปรยี บเทยี บกบั คนอ่นื วา่ คนนนั้ เจ๋งอยา่ งน้ี คนนนั้ ดอี ยา่ งน้ี คนน้ีเก่งอยา่ งน้ี มนั เลยทำ� ใหค้ ุณไมอ่ ยกู่ บั ตวั เอง เรา มาลองยกตวั อยา่ งกนั งา่ ย ๆ เลย สมมุตวิ า่ ในชวี ติ ของเรามคี นคนหน่ึงอยกู่ บั เรา มาตลอดระยะเวลา 5 ปี ในช่วงเวลาทเ่ี ขาใชช้ วี ติ กบั เรานนั้ เขาบอกเราทุกอยา่ ง เขาจะทำ� อะไร ไปไหน ชอบอะไรเขากบ็ อกเราทุกอยา่ งเลย ตงั้ แต่ต่นื นอนยนั เขา้ นอนอกี ครงั้ เขากย็ งั บอกเรา คณุ คดิ วา่ คณุ จะรจู้ กั คนน้ีดหี รอื เปลา่ แน่นอนตงั้ 5 ปี ถา้ คณุ ไมร่ จู้ กั กบ็ า้ แลว้ ทนี ้ีคณุ กล็ องกลบั มายอ้ นดตู วั เอง คณุ อยกู่ บั ตวั เองมานาน เท่าไหร่ คุณใชช้ วี ติ กบั ตวั เองมานานเท่าไหรแ่ ลว้ คุณรทู้ ุกสเตป็ ของชวี ติ ของคุณ มนั เป็นไปไดเ้ หรอทค่ี ุณจะไมร่ จู้ กั ตวั เอง ผมขอตอบเลยวา่ เป็นไปไมไ่ ด้ มเี พยี ง เหตุผลเดยี วเท่านนั้ ทค่ี ุณจะไมร่ จู้ กั ตนเอง นนั้ กค็ อื ตวั เราเองนนั้ ไมเ่ คยฟังเสยี ง I74 who am I ?

และไมเ่ คยฟังสญั ญานของตวั เองเลย เพราะเรามวั แต่จบั จอ้ งไปทค่ี นอ่นื เอาตวั เองเปรยี บเทยี บกบั คนอ่นื อยู่ตลอดเวลา แต่ไม่ไดก้ ลบั มาสนใจตวั เอง ถ้าวนั น้ี เราอยากรจู้ กั ตวั เอง เราลองมาเรม่ิ ทต่ี วั เราเองก่อนเลย ดงั่ คำ� พดู ของ Chalmers Brothers นกั เขยี นชาวอเมรกิ นั ทก่ี ลา่ วไวว้ า่ “จดุ เรมิ่ ตน้ สำ� คญั ของการเปลย่ี นแปลง ทแ่ี ทจ้ รงิ เกดิ จากการคน้ หาตนเอง” ดงั นนั้ การรจู้ กั ตนเองนนั้ มหี ลายวธิ ี วนั น้ผี มเลย ถอื โอกาสมาแบง่ ปันประสบการณ์ของผมใหผ้ อู้ า่ นทกุ ทา่ นไดอ้ า่ นกนั ซง่ึ วธิ ที ผ่ี มใช้ นนั้ กค็ อื ความเงยี บ ความเงยี บในทน่ี ้หี มายถงึ การเงยี บเพอ่ื ฟังเสยี งของตนเองและ อยกู่ บั ตวั เอง เหตุผลทผ่ี คู้ นจำ� นวนมากไมร่ จู้ กั ตนเองนนั้ เพราะความคดิ ของพวก เขานนั้ ไมเ่ คยเงยี บรวมถงึ ผมดว้ ย ในวนั ทผ่ี มรสู้ กึ วา่ ตวั เองไมส่ ามารถทำ� อะไรได้ แลว้ ไมส่ ามารถต่อสกู้ บั อุปสรรคนนั้ ได้ ผมมกั จะใชว้ ธิ นี ้ีอยเู่ ป็นประจำ� โดยการไป หาทเ่ี งยี บ ๆ สกั แหง่ ทป่ี ราศจากเสยี งรบกวนและเป็นทม่ี ดื ในชว่ งเวลาทผ่ี มอยใู่ น สถานทแ่ี หง่ นนั้ เพยี งลำ� พงั ผมกจ็ ะเรมิ่ จากการถามตวั เองวา่ “ผมนนั้ มอี ะไรดแี ละ บกพรอ่ งในเรอ่ื งไหนบา้ ง” ตอ่ ดว้ ยคำ� ถามอน่ื ๆ จนผมรสู้ กึ วา่ ตนเองนนั้ ยงั มอี ะไรดี อกี เยอะทย่ี งั ไมไ่ ดเ้ อาออกมาและผมกฮ็ ดึ สตู้ อ่ ไปครบั เพราะผมคดิ วา่ ชวี ติ คนเรานนั้ ไมไ่ ดม้ แี ตเ่ รอ่ื งดี ๆ เสมอไป บางทกี ย็ อ่ มมเี รอ่ื งแย่ ๆ เขา้ มาเพอ่ื เป็นบททดสอบแก่ เรา ในบางครงั้ ผมเคยคดิ วา่ ความเงยี บเป็นสง่ิ ทน่ี ่ากลวั และรสู้ กึ ไมป่ ลอดภยั เมอ่ื ผมตอ้ งอยใู่ นทเ่ี งยี บ ๆ มนั ทำ� ใหผ้ มรสู้ กึ อดึ อดั ทต่ี อ้ งอยกู่ บั ขอ้ บกพรอ่ งของตวั เอง เพยี งลำ� พงั แต่เหรยี ญยอ่ มมสี องดา้ น เพราะในขณะเดยี วกนั การไดใ้ ชเ้ วลาอยกู่ บั ตวั เองนนั้ ทำ� ใหผ้ มมองเหน็ อะไรไดช้ ดั ขน้ึ และไดเ้ หน็ ตวั เองในอกี แงม่ มุ ทผ่ี มไมเ่ คย เหน็ มากอ่ นทงั้ สว่ นดแี ละแย่ I75 ฤดูเปลี่ยนผ่าน

จากวนั นนั้ ผมกร็ วู้ า่ การอยกู่ บั ตวั เองนนั้ มนั ทำ� ใหผ้ มไดร้ จู้ กั ตวั เองมาก ขน้ึ เขา้ ใจตวั เองมากขน้ึ และท�ำตามสงิ่ ทห่ี วั ใจและความรูส้ กึ ต้องการไดอ้ ย่างมี ความสขุ หลงั จากนนั้ ผมใชว้ ธิ นี ้มี าโดยตลอดเพอ่ื เป็นตวั ชว่ ยรา่ งกายและจติ ใจของ ผมใหไ้ ดม้ เี วลาสำ� รวจถงึ ตวั ตนทแ่ี ทจ้ รงิ ของผมเอง การทผ่ี มไดร้ จู้ กั ตนเองดขี น้ึ นนั้ มนั ทำ� ใหผ้ มดำ� เนินชวี ติ ไดอ้ ยา่ งมคี วามสขุ ไปในตวั มนั เอง ดงั่ คำ� พดู ของ Mevlana นกั กวเี อกชาวอหิ รา่ น ทก่ี ลา่ ววา่ “Belki mutluluk ve lezzet içtedir, dışta değil. Mutluluğu köşk ve kulelere sahip olmakta arayanlar aptaldır.” คำ� กล่าวน้ี สอ่ื ถงึ ความสุขนนั้ ไมใ่ ช่สง่ิ ของนอกกาย ไมจ่ �ำเป็นตอ้ งวงิ่ หามนั เพอ่ื ครอบครอง แคเ่ พยี งเรารจู้ กั ตวั เอง รวู้ า่ เรามอี ะไรและไมม่ อี ะไร ทา้ ยสุดน้ีผมขอเป็นก�ำลงั ใจใหก้ บั ผูอ้ ่านทุกท่านและขอฝากกบั ผูอ้ ่าน ทุกท่านว่า คนทห่ี วงั ความกา้ วหน้า ควรก�ำหนดจุดมุ่งหมายปลายทางชวี ติ ตน พจิ ารณาวา่ จะน�ำตนไปสจู่ ุดมุง่ หมายชวี ติ ต่อไปอยา่ งไรและตอ้ งทำ� ตนอยา่ งไรจงึ จะเผชญิ สถานการณ์ไดอ้ ยา่ งเหมาะสม เพราะวา่ ชวี ติ ของเรานนั้ มเี ราคนเดยี วทร่ี ู้ ความจรงิ และเราเทา่ นนั้ ทจ่ี ะไมจ่ ากไปหรอื ยอมแพต้ ่อสง่ิ ทพ่ี บเจอ สำ� หรบั คำ� ถาม ในชวี ติ คุณ ตวั คุณเองคอื คำ� ตอบทด่ี ที ส่ี ดุ สำ� หรบั ปัญหาในชวี ติ คุณ ตวั คุณเองคอื ทางออกทด่ี ที ส่ี ดุ แบลค็ I76 who am I ?

Peace and quiet ถ่ายโดย : นราวิชญ์​ เชื้อผ​ ู้ดี Beykoz, Istanbul

“ เมื่อเราโตข้ึน เราจะพบว่าผู้คนให้อภัยกันง่ายข้ึน ไม่ใช่เพราะพวกเขาใจดีกันขึ้น แต่เพราะ ทุกคนต่างก็ ‘เข้าใจ’ ว่าไม่มีใครเพอร์เฟกต์ ทุกคนต่างก็เคยผิดพลาดกันท้ังน้ัน ” 10 NISOPOENREFECT ล ม ร้ อ น

หากพนิ ิจพจิ ารณาธรรมชาตใิ หด้ ี เราจะพบการเปลย่ี นแปลงของฤดกู าล ทเ่ี ปลย่ี นผา่ นจากฤดหู น่ึงสอู่ กี ฤดตู ามจงั หวะเวลาทเ่ี หมาะสม เราไมส่ ามารถหยดุ ความบรสิ ุทธขิ ์ องฤดูใบไม้ผลไิ ว้ได้ตลอดกาล หรอื กกั เก็บความสดใสของฤดู รอ้ นเอาไวแ้ มอ้ ยากโอบกอดความอบอุ่นอนั หลากสขี องฤดใู บไมร้ ่วงมากแค่ไหน สดุ ทา้ ยเรากต็ อ้ งตอ้ นรบั ความเหงาทแ่ี สนเยอื กเยน็ ของฤดหู นาวอยดู่ ี เมอ่ื วนั เวลา มาถงึ ใครเล่าจะหยุดยอ้ื การเปลย่ี นแปลงเหล่าน้ีได้ หากการเปล่ียนแปลงของฤดูกาลบ่งบอกถึงวนั เวลาท่ีล่วงเลย การ เปลย่ี นแปลงของตวั เราคงบง่ บอกถงึ การเตบิ โต เหมอื นการเปลย่ี นแปลงทางความ คดิ ครงั้ น้ที ท่ี ำ� ใหฉ้ นั มองสงิ่ เดมิ ตา่ งออกไป เรอ่ื งราวความสมั พนั ธก์ บั เพอ่ื นคนหน่งึ ทเ่ี ปลย่ี นผา่ นจากฤดรู อ้ นทแ่ี สนสดใสมคี วามสขุ มาเป็นชว่ งเวลาเหงาทุกขเ์ พราะ การบอกลาคลา้ ยฤดหู นาว เพอ่ื นคนหน่งึ ทเ่ี ขา้ มาเป็นบทเรยี นและทง้ิ ตะกอนความ I79 ฤดเู ปลย่ี นผ่าน

คดิ มากมายใหไ้ ดต้ กผลกึ เป็นแงม่ มุ ความคดิ ใหม่ ๆ ความสมั พนั ธข์ องเรารา้ วฉาน เม่อื ฉันจบั ไดว้ ่ามกี ารพดู ไม่จรงิ เกดิ ขน้ึ แถมเป็นการเลอื กทจ่ี ะโกหกในวนั ทฉ่ี ัน ถามหาความจรงิ ความสมั พนั ธท์ ม่ี กี ารโกหก ความระแวงและสงสยั ยอ่ มเกดิ ขน้ึ สงสยั ในอดตี ทเ่ี คยเกดิ และระแวงในอนาคตทย่ี งั ไมเ่ กดิ สดุ ทา้ ยฉนั ตดั สนิ ใจหยุด ความสมั พนั ธแ์ ละเดนิ ออกมาจากความอดึ อดั น้ี หากเป็นตวั ฉนั ในอดตี คงโกรธและ ผดิ หวงั ในความสมั พนั ธน์ นั้ มาก คงด่าทอและเกลยี ดชงั ในตวั เพอ่ื นคนนนั้ แต่ฉนั ณ ตอนน้ีตดั สนิ ใจเดนิ ออกมา ต่างฝ่ายต่างใชช้ วี ติ ของตวั เองในระยะหา่ งทเ่ี หมาะ สมเพอ่ื เราจะไดไ้ มท่ ำ� รา้ ยกนั เมอ่ื เวลาและฤดกู าลเปลย่ี นผา่ นไป หลายสง่ิ รอบตวั ท�ำใหม้ ุมมองความ คดิ ของฉนั เปลย่ี นไป ประโยคหน่ึงทเ่ี คยอ่านเจอทำ� ใหฉ้ นั ตอ้ งพจิ ารณาเหตุการณ์ ทเ่ี กดิ ขน้ึ ในมมุ ทต่ี า่ งออกไป และมมุ มองต่อเรอ่ื งราวน้ีกเ็ ปลย่ี นไปเชน่ กนั ประโยค ทว่ี า่ “ไมม่ ใี ครเพอรเ์ ฟกตห์ รอก แต่อยา่ งน้อยเขากท็ ำ� ในสงิ่ ทถ่ี ูกอยบู่ า้ ง” จรงิ อยู่ ท่คี �ำพูดน้ีไม่ได้ท�ำใหก้ ารพูดไม่จรงิ ของเพ่อื นคนนัน้ เป็นสง่ิ ท่ยี อมรบั ได้ แต่ค�ำ พดู น้ีกเ็ ยยี วยาความรสู้ กึ ทฉ่ี นั มตี ่อเพอ่ื นคนนนั้ ไดไ้ มน่ ้อย แน่นอนมนั ไมไ่ ดท้ �ำให้ ‘สง่ิ ทผ่ี ดิ ’ กลายเป็น ‘สงิ่ ทถ่ี ูก’ แต่มนั กลบั รอ้ งขอความเขา้ ใจจากเราในการขยาย มุมมองทางความคดิ ต่อคนคนหน่ึงมากขน้ึ หลายครงั้ เมอ่ื เรามอี ารมณ์โกรธหรอื เกลยี ด เรามกั มองสง่ิ นัน้ แคบลงเหมอื นการโฟกสั จุดดำ� บนผา้ ขาว แน่นอนจุดสี ดำ� นนั้ คอื ขอ้ ผดิ พลาดทเ่ี กดิ ขน้ึ จรงิ ไมเ่ ปลย่ี นแปลง แต่ทุกครงั้ ทเ่ี รามองผา้ ผนื นนั้ เรามองแต่จุดสดี �ำจุดนัน้ เหมอื นการตอกย้�ำความผดิ พลาดของคนคนหน่ึงซ้�ำ แลว้ ซ้�ำเล่า ยง่ิ เราตอกย้ำ� และขยจ้ี ุดดำ� นนั้ มากเท่าไหร่ รงั แต่จะทำ� ใหผ้ า้ ยงิ่ เป้ือน และอาจขาดวนิ่ ได้ สุดทา้ ยสำ� หรบั เราแลว้ ผา้ ผนื น้ีคอื ผา้ ทเ่ี ป้ือนจุดสดี ำ� เรามอง ไมเ่ หน็ บรเิ วณอ่นื ๆ ของผา้ อกี I80 No one is perfect

เมอ่ื ลองพจิ ารณาใหด้ ี นึกยอ้ นไปถงึ ความทรงจำ� รว่ มกนั กบั เพอ่ื นคน นนั้ ครงั้ หน่ึงเขาเคยเป็นเพอ่ื นทด่ี คี นหน่ึง และหลาย ๆ คนทฉ่ี นั รจู้ กั สนิทสนมใน ปัจจบุ นั ตา่ งกล็ ว้ นมาจากการรจู้ กั ผา่ นเพอ่ื นคนน้ี ทงั้ การดแู ลใสใ่ จทเ่ี คยเกดิ ขน้ึ หรอื การช่วยเหลอื มากมายในอดตี แมป้ ัจจุบนั อาจจะถูกความสงสยั เขา้ มาแทนทจ่ี น ทำ� ใหค้ วามทรงจำ� นนั้ เลอื นราง ตวั ฉนั เองเกอื บตดั สนิ เพอ่ื นคนนนั้ วา่ เป็นเพอ่ื นท่ี พดู ไมจ่ รงิ ในความสมั พนั ธ์ จนมองไมเ่ หน็ ตวั ตนดี ๆ ดา้ นอ่นื ของเขา วา่ เขากอ็ าจ จะเป็นลกู ทด่ี ขี องพอ่ แม่ เป็นพท่ี ด่ี ขี องน้อง ๆ คงปฏเิ สธไมไ่ ดเ้ ลยว่าในชวี ติ เราอาจมใี ครบางคนทเ่ี ราเผลอ “ตดั สนิ ” และหดมมุ มองทม่ี ตี อ่ เขาใหเ้ หลอื เพยี งนยิ ามแคบ ๆ ดว้ ยการเอาแตม่ องและนกึ ถงึ ความผดิ พลาดทเ่ี ขาทำ� นนั่ กเ็ พอ่ื สรา้ งความชอบธรรมใหก้ บั ตวั เองทจ่ี ะรสู้ กึ โกรธ หรอื เกลยี ดใครสกั คนไดด้ ว้ ยความสบายใจ เมอ่ื เขาคอื คนท่ี ‘ผดิ ’ เราจะกลายเป็น คนท่ี ‘ถกู ’ ขน้ึ มาทนั ที ความเกลยี ดชงั จงึ เป็นสง่ิ ทเ่ี ขาสมควรไดร้ บั จากการกระทำ� นนั้ แทนการใหอ้ ภยั และการใหโ้ อกาส เมอ่ื เราโตขน้ึ เราจะพบวา่ ผคู้ นใหอ้ ภยั กนั งา่ ยขน้ึ ไมใ่ ช่เพราะพวกเขา ใจดกี นั ขน้ึ แตเ่ พราะทกุ คนตา่ งก็ ‘เขา้ ใจ’ วา่ ไมม่ ใี ครสมบรู ณ์แบบ ทกุ คนตา่ งกเ็ คย ผดิ พลาดกนั ทงั้ นนั้ ตวั เราเองกอ็ าจจะท�ำผดิ พลาดอยดู่ ว้ ยซ้�ำในตอนน้ี หรอื แมแ้ ต่ ในอนาคตกไ็ มม่ ใี ครรบั ประกนั ไดว้ า่ เราจะไมผ่ ดิ พลาด ซง่ึ สง่ิ ทท่ี ุกคนตอ้ งการหลงั จากทไ่ี ดท้ ำ� ผดิ พลาดไป คอื โอกาสในการมองเหน็ ความดอี ่นื ๆ ของเขาบา้ ง โดย เฉพาะจากคนทเ่ี รารกั เพราะ “ไม่มใี ครเพอรเ์ ฟกตห์ รอก แต่อย่างน้อยเขากท็ ำ� ในสง่ิ ทถ่ี ูกอยบู่ า้ ง” ลมร้อน I81 ฤดเู ปล่ยี นผ่าน



8

WARMER AND BRIGHTER

DEAR SNOW ถ่ายโดย : อวาทิพย์ อาลี Erciyes daĞi, Kayseri

“ ทางเลือกมีอยู่ทางเดียวนั่นคือ ขยันให้มากกว่าเดิม และหาทางออกด้วย การประนีประนอมกับอาจารย์ในเรื่องภาษาบ้าง อย่างที่มีคนมักบอกเสมอ บางทีคนเราไม่ต้องเก่งมากหรอก ขอแค่อดทนและพยายามให้มากขึ้น มันก็จะมีหนทางเองล่ะ ” 11 OSEFALSIFOENS Ummu Imtiyaz

ฤดูต่าง ๆ ก�ำลงั ผนั เปลย่ี นไปตามกาลเวลาของมนั แมว้ ่าในช่วงหลงั จะผนั ผวน แปรปรวน จนน่างงงวย แต่จะโทษใครไดล้ ่ะ ทม่ี นั ปรวนแปรขนาดน้ี หากไม่ใช่มนุษยท์ พ่ี ยายามเสยี เหลอื เกนิ ในการเอาชนะธรรมชาตแิ ละทำ� ในสงิ่ ท่ี ทำ� ลายธรรมชาตอิ ยา่ งมหาศาล กระทงั่ ในทส่ี ุด คนทไ่ี ดร้ บั ผลเองกค็ อื มนุษยน์ นั่ แหละ มนุษยต์ อ้ งรบั ผลกบั ภาวะโลกรอ้ นและการเปลย่ี นแปลงของสภาพอากาศ น่ีล่ะมงั้ คอื บททดสอบจากพระเจา้ ทท่ี ำ� ใหเ้ รารวู้ า่ แมฤ้ ดกู าลจะเปลย่ี นไปอยา่ งไร ถงึ ทส่ี ดุ แลว้ หากเราใชเ้ วลาในแต่ละฤดโู ดยไมเ่ หน็ ถงึ ความสำ� คญั ของสงิ่ รอบกาย สดุ ทา้ ยผลทต่ี ามมาอาจมากเกนิ กวา่ เราจะรบั ได้ แตห่ ากเราคอ่ ย ๆ รบั มอื กบั ความ เปลย่ี นแปลง ใชเ้ วลาอยา่ งคุม้ คา่ กบั สง่ิ ทเ่ี กดิ ขน้ึ ความเปลย่ี นแปลงของฤดกู าลก็ คอื ความสวยงามของการเปลย่ี นผา่ นในความทรงจำ� I87 ฤดูเปลี่ยนผา่ น

ฤดกู าลทเ่ี ปลย่ี นผ่านของชวี ติ กเ็ ช่นกนั หากผ่านพน้ มาไดแ้ ลว้ ในเวลา หน่ึงเมอ่ื ยอ้ นกลบั ไปดู กเ็ ป็นภาพความทรงจำ� ทส่ี วยงาม 6 ปีทแ่ี ลว้ ฤดกู าลใหมไ่ ดเ้ รม่ิ ตน้ ขน้ึ กบั ความทรงจำ� ใหมท่ แ่ี ทบจะแตกตา่ ง ไปจากเดมิ เมอ่ื ตอ้ งยา่ งกา้ วสปู่ ระเทศทแ่ี ทบไมร่ จู้ กั มาก่อน แต่เมอ่ื ตดั สนิ ใจทจ่ี ะ เรมิ่ แลว้ กต็ อ้ งไปต่อใหถ้ งึ ทส่ี ดุ ฤดกู าลแรกเรม่ิ ตน้ ดว้ ยกบั การเรยี นรปู้ ระเทศทช่ี อ่ื วา่ “ตุรก”ี จากทเ่ี คยไดย้ นิ เพยี งไมม่ าก และเวลานนั้ เรอ่ื งราวของตุรกคี งไมไ่ ดอ้ ยู่ ในจุดน้ี ทก่ี ลายเป็นพน้ื ทส่ี ำ� คญั สำ� หรบั การเมอื งในตะวนั ออกกลางไปเรยี บรอ้ ย แลว้ ตุรกใี นเวลานนั้ เป็นเพยี งประเทศหน่ึง ทม่ี แี ต่คนตงั้ คำ� ถามวา่ ทำ� ไมถงึ เลอื ก ไปเรยี นต่อระดบั สงู สดุ “ปรญิ ญาเอก” ทน่ี นั่ แต่เวลานนั้ กไ็ มม่ คี ำ� ตอบหรอก รแู้ ต่ เพยี งวา่ กล็ องดู ฤดกู าลแรกผา่ นไป พรอ้ ม ๆ กบั การเรยี นรภู้ าษาทต่ี อนน้ีกย็ งั คงไดเ้ พยี ง ใชใ้ นการสนทนาเบอ้ื งตน้ และการอ่านหนงั สอื ไดเ้ พยี งเท่านนั้ ระหวา่ งทางตอน นนั้ หากไมม่ บี ทสนทนาทช่ี ว่ ยผลกั ดนั ต่อกนั ระหวา่ งผคู้ นทเ่ี ผชญิ กบั ฤดกู าลเหลา่ น้ีมาก่อน คงทำ� ใหเ้ ราไมส่ ามารถรบั มอื กบั มรสมุ ระหวา่ งทางได้ แต่การขบั เคลอ่ื น งานผา่ นสมาคมฯ ไปพรอ้ ม ๆ กบั การมเี ป้าหมายรว่ มกนั ของกลุ่มคนทย่ี งั ไมม่ าก ในเวลานนั้ วา่ จะทำ� ให้ “ตุรก”ี เป็นทร่ี จู้ กั กบั สงั คมไทยมากขน้ึ กเ็ รม่ิ เกดิ ขน้ึ ทำ� ให้ เพม่ิ เตมิ สสี นั ในฤดกู าลน้ีไมน่ ้อยทเี ดยี ว เมอ่ื เปลย่ี นผา่ นสฤู่ ดกู าลทส่ี องกบั การเรมิ่ ตน้ ในการเขา้ ชนั้ เรยี น กค็ น้ พบ วา่ สงิ่ ทอ่ี าจคดิ วา่ ทำ� ไมไ่ ด้ อาจจะได้ เราต่างมหี นทางมากมายในการหาทางออก เมอ่ื เราอาจจะเจอทางตนั แต่ขอใหก้ ารลม้ เลกิ เป็นทางออกสดุ ทา้ ย และจะท�ำให้ มคี วามสุขมากขน้ึ หากว่ายงั สนุกกบั ฤดูกาลทอ่ี ย่กู ไ็ ม่มเี หตุผลอะไรทจ่ี ะเดนิ หนี I88 seasons of life

ออกไป การเรยี นในตุรกเี ป็นการเรยี นทไ่ี มไ่ ดต้ ่างจากประเทศตะวนั ตกหลาย ๆ ท่ี เมอ่ื ตอ้ งเรยี นเป็นภาษาตุรกดี ว้ ย ทางเลอื กมอี ยทู่ างเดยี วนนั่ คอื ขยนั ใหม้ ากกวา่ เดมิ และหาทางออกดว้ ยการประนีประนอมกบั อาจารยใ์ นเรอ่ื งภาษาบา้ ง อยา่ งท่ี มคี นมกั บอกเสมอวา่ บางทคี นเราไมต่ อ้ งเก่งมากหรอก ขอแคอ่ ดทนและพยายาม ใหม้ ากขน้ึ มนั กจ็ ะมหี นทางเอง ฤดูกาลทส่ี ามเรมิ่ เป็นฤดูทเ่ี หน็ แสงสว่างมากขน้ึ หลงั ผ่านพน้ การเรยี น และการสอบประมวลรายวชิ าทงั้ หมด รวมถงึ การทม่ี แี นวทาง มหี วั ขอ้ ทช่ี ดั เจนใน การทำ� งานแลว้ นนั่ แหละ ความสนุกจงึ เรมิ่ ขน้ึ หากเลอื กหวั ขอ้ ทใ่ี ช่ ความอยากรู้ อยากคน้ หาคำ� ตอบทต่ี งั้ ไวจ้ ะเกดิ ขน้ึ เสมอ แลว้ ช่วงน้ีจงึ เป็นช่วงทเ่ี รม่ิ มคี วามสุข กบั สสี นั ของสง่ิ รอบขา้ งมากขน้ึ พดู คยุ กบั ผคู้ นมากขน้ึ หาคำ� ตอบกบั หลายสง่ิ ทย่ี งั สงสยั เกย่ี วกบั ตุรกมี ากขน้ึ จำ� ไมไ่ ดเ้ หมอื นกนั วา่ ชว่ งนนั้ อ่านหนงั สอื เกย่ี วกบั ตุรกี มากแคไ่ หน แต่ถา้ คดิ ๆ ดู คงมากกวา่ ในชว่ งก่อนหน้าแมก้ ระทงั่ ในชว่ งเรยี นเสยี อกี หากทำ� ดว้ ยความอยากรแู้ ละอยากคน้ หามากกวา่ เพยี งใหผ้ า่ นเกณฑท์ ว่ี างไว้ หลายครงั้ ทเ่ี รามกั ทำ� ไดอ้ ยา่ งสบายใจกวา่ เสมอ และแลว้ ฤดกู าลกห็ มุนเวยี นมาสชู่ ่วงสดุ ทา้ ย ในตอนนนั้ อาจเรยี กวา่ เป็น ฤดูทส่ี ดใสและสว่างทส่ี ุดเลยล่ะมงั้ ในวนั ทส่ี อบจบและผ่าน เหมอื นทุกอย่างถูก ยกออกจากอก โล่งใจ อยา่ งบอกไมถ่ ูก ไมค่ ดิ เหมอื นกนั วา่ จะมวี นั นนั้ จรงิ ๆ แต่ น่ีไง ในทส่ี ดุ กเ็ อาปรญิ ญาเอกจากตุรกกี ลบั ไปได้ คงแปลกไมน่ ้อยเมอ่ื มคี นถามวา่ จบจากทไ่ี หนแลว้ คำ� ตอบไมใ่ ช่ อเมรกิ า องั กฤษ ฝรงั่ เศส ฯลฯ แต่กค็ งดไี มน่ ้อยท่ี อยา่ งน้อยเมอ่ื บอกคำ� น้ีออกไป จะทำ� ใหร้ วู้ า่ ตุรกเี องกย็ งั มเี รอ่ื งราวอกี มากทร่ี อให้ อกี หลาย ๆ คนไดไ้ ปคน้ หา I89 ฤดเู ปลยี่ นผ่าน

พอมาถงึ วนั น้ี แลว้ มองยอ้ นกลบั ไป ทำ� ใหร้ วู้ า่ สง่ิ สำ� คญั บางทไี มใ่ ช่ความ เก่ง แต่คอื ความอดทนเมอ่ื เกดิ การเปลย่ี นผา่ นของฤดตู ่าง ๆ ต่างหาก หากคอ่ ย ๆ กา้ วขา้ มไป ถงึ วนั หน่ึงเรากจ็ ะพบเจอกบั แสงสวา่ งได้ ถา้ เรายงั มคี วามสขุ และ ยงั อยากเหน็ แสงสวา่ ง กอ็ ดทนและกา้ วต่อไป แต่ถา้ เหน็ วา่ มที างทเ่ี ราจะพบเจอ แสงทส่ี วา่ งและอบอุ่นกวา่ กไ็ มแ่ ปลกทจ่ี ะหนั ไปทางนนั้ ถงึ ทส่ี ดุ วธิ รี บั มอื กบั ฤดทู ่ี เปลย่ี นผา่ นของชวี ติ กค็ อื ความอดทนและพยายาม สว่ นทเ่ี หลอื นนั่ กค็ อื กฎกำ� หนด อนั สวยงามทม่ี าจากพระเจา้ เท่านนั้ เอง Ummu Imtiyaz I90 seasons of life

หัวใจที่พองโต ถ่ายโดย : คอลิด มะหะหมัด Cappadocia, Nevşehir

“ ห า ก ค ุณ คื อ ค น ที่ มี ฝั น ก็จงกา้ วต่อไปดว้ ยความหวัง และจงขอบคุณทุก ๆ โอกาส ท่ีไม่ใช่ว่าใครก็จะไดม้ ันมา ” 12 ฤดูท่ีแล้ว ต angmay

จะเป็นอย่างไรเม่อื เดก็ บ้านนอกคนหน่ึงได้เดนิ ทางมาไกลถงึ ดนิ แดน ประวตั ศิ าสตรส์ องทวปี อย่างตุรกี ฉันจะพาคุณเดนิ ทางไปคน้ พบความประทบั ใจและชวนคุณรจู้ กั สว่ นเลก็ ๆ อกี สว่ นหน่ึงในทแ่ี ห่งน้ี มอี ะไรเกดิ ขน้ึ กบั ฉนั บา้ ง ในฤดทู แ่ี ลว้ ระยะทางยาวไกลจากบา้ นมาพบกบั ดนิ แดนนยั น์ตาหลากสแี ละภาษาท่ี ไม่คุน้ เคยกบั การเดนิ ทางของเดก็ บา้ นนอกอย่างฉนั หลาย ๆ อย่างเรมิ่ เปลย่ี น ไปและตดิ ขดั ไปเสยี หมด หลุดออกจากสง่ิ รอบตวั ทฉ่ี นั เคยชนิ อย่างสมบูรณ์ แต่ ในขณะเดยี วกนั ความรสู้ กึ หลงเสน่หต์ ่อประเทศน้ี และความแตกต่างของทงั้ สฤ่ี ดู ทค่ี อ่ ย ๆ เปลย่ี นไปนนั้ เกนิ กวา่ ทใ่ี จฉนั จนิ ตนาการเอาไวม้ าก ภาคเรยี นแรกเรม่ิ ตน้ ดว้ ยฤดใู บไมร้ ว่ งพรอ้ มกบั ความรสู้ กึ คดิ ถงึ บา้ นอยา่ งบอกไมถ่ กู แต่กถ็ กู ปลอบ ใจดว้ ยของขวญั ทแ่ี สนพเิ ศษดว้ ยหมิ ะในฤดหู นาวทล่ี ่วงเลยเขา้ มา ผา่ นมาถงึ ภาค I93 ฤดูเปลยี่ นผ่าน

การเรยี นใหมใ่ นฤดใู บไมผ้ ลทิ พ่ี าใหใ้ จฉนั เบง่ บานไปพรอ้ ม ๆ กบั เหลา่ ดอกไมแ้ ละ ใบไม้ ก่อนจะถงึ ฤดรู อ้ นทฉ่ี นั รอคอยจะไดก้ ลบั ไปยงั ทท่ี ฉ่ี นั จากมา เสน่หข์ องฤดู ทงั้ สแ่ี ละอกี หลายประสบการณ์ทป่ี ระทบั ใจยงั ตราตรงึ อย่ใู นใจของฉันเพ่อื รอวนั เวลาจะหวนกลบั มาอกี ครงั้ ประสบการณ์ครงั้ แรกกบั การไปเทย่ี วบา้ นของเพอ่ื นทเ่ี มอื ง ชานคั คาเล่ (Çanakkale) ดนิ แดนประวตั ศิ าสตรท์ ม่ี คี วามหลงั ของการสญู เสยี กว่าลา้ นชวี ติ จากการต่อสทู้ างทะเลและทางบกในช่วงสงครามโลกครงั้ ท่ี 1 ระหว่างปี ค.ศ. 1915 - 1916 (เรมิ่ ตน้ ในวนั ท่ี 18 มนี าคม ถงึ 9 มกราคม ในปีดงั กล่าว) บน คาบสมุทร Gallipoli ถอื เป็นอกี หน่ึงชยั ชนะทย่ี งิ่ ใหญ่อยา่ งหน่ึง การเดนิ ทางของฉนั และ Mubi เพอ่ื นสาวชาวตุรกี กบั การกลบั บา้ นเกดิ ของเธอ ครอบครวั ของเธอใหก้ ารตอ้ นรบั เป็นอยา่ งดี นนั่ จงึ ทำ� ใหฉ้ นั ประทบั ใจ และ เพราะพวกเขาดแู ลฉนั เหมอื นเป็นคนในครอบครวั แลว้ น่ีจงึ เป็นออ้ มกอดจากคน แปลกหน้าทฉ่ี นั รสู้ กึ อบอุ่นใจทส่ี ดุ เทา่ ทเ่ี คยเจอมาเลยกว็ า่ ได้ ตงั้ แต่คา่ เดนิ ทางจน กระทงั่ ฉนั กลบั ไปแทบจะไมต่ อ้ งเสยี เงนิ เลยสกั บาท นอกจากของทฉ่ี นั ซอ้ื ดว้ ยตวั เองแลว้ ยงั ไมร่ วมอาหารแต่ละมอ้ื และทน่ี อนทเ่ี ขาจดั เตรยี มไวใ้ ห้ ฉนั แทบไมต่ อ้ ง ทำ� อะไรเองเลย แต่ดว้ ยนิสยั ขเ้ี กรงใจของตวั เองกไ็ มว่ ายตอ้ งเขา้ ไปช่วยอยดู่ ี ไม่ เพยี งแคน่ นั้ Mubi ไดพ้ าฉนั ไปแนะน�ำใหเ้ พอ่ื นของเขาไดร้ จู้ กั และดว้ ยท่าทางท่ี ไมไ่ ดร้ สู้ กึ กระอกั กระอ่วนแต่อยา่ งใดจงึ ท�ำใหพ้ วกเราสนิทกนั อยา่ งรวดเรว็ เร่อื ง ราวของการเดนิ ทางกค็ งจบเพยี งเท่าน้ี แต่การเดนิ ทางตามหาฝันนนั้ ยงั ไมจ่ บไป งา่ ย ๆ หากคุณคอื คนทม่ี ฝี ันกจ็ งกา้ วต่อไปดว้ ยความหวงั และจงขอบคุณทุก ๆ โอกาสทไ่ี มใ่ ช่ทุกคนจะไดร้ บั มนั มา I94 ฤดทู แ่ี ลว้

สดุ ทา้ ยน้ี น่เี ป็นเพยี งหน่งึ ในอกี หลายรอ้ ยความประทบั ใจของฉนั ทเ่ี กดิ ขน้ึ ทน่ี ่ี ฉนั อยากใหท้ ุกคนไดเ้ จอกบั ความประทบั ใจและประสบการณ์ในการใชช้ วี ติ ท่ี ๆ ไมใ่ ชบ่ า้ นเรา ไมใ่ ชภ่ าษาเรา มนั ทำ� ใหฉ้ นั ไดเ้ ขา้ ใจมากขน้ึ กบั คำ� วา่ ไมม่ อี ะไรเป็น ของเราเลย แมก้ ระทงั่ รา่ งกายทเ่ี ราใช้ ในวนั หน่ึงทุกคนกจ็ ะตอ้ งกลบั ไปสพู่ ระเจา้ และฉนั หวงั เป็นอยา่ งมากทจ่ี ะกลบั ไปอยา่ งผปู้ ระสบความสำ� เรจ็ อนิ ชาอลั ลอฮฺ “Müminler saadete ermişlerdir” “แน่นอนบรรดาผศู้ รทั ธาไดป้ ระสบความสำ� เรจ็ แลว้ ” -Surah Al-Mu’minun (23:1) ตangmay I95 ฤดเู ปลย่ี นผ่าน



FRIENDS ARE THE MOST IMPORTANT INGREDIENT IN THE LIFE RECIPE. ถ่ายโดย : อิคลาส มะดีเย๊าะ USKUDAR KIZ KULESI, ISTANBUL

“ ทุกคนล้วนมีจดุ เด่นและจดุ ดอ้ ย ของตัวเอง แต่ท่ีส�ำคัญคือ ทุกคนต่างก็ท�ำหนา้ ที่ของตัวเองดว้ ยกันท้ังน้ัน หนา้ ท่ีในการแต่งแตม้ สีสันให้โลกใบน้ี ดว้ ย ‘สี’ ของตนเอง ” 13 กาแฟร้อน และกาแฟเย็น โปรดปราน

เดอื นกรกฎาคมเป็นช่วงทป่ี ระเทศตุรกเี ขา้ สหู่ น้ารอ้ นอยา่ งเตม็ ตวั เรยี ก ไดว้ ่าไอรอ้ นแผ่กระจายไปทวั่ ทุกภูมภิ าคของประเทศ อากาศทร่ี อ้ นแหง้ จนแสบ ผวิ ยงิ่ ทำ� ใหค้ าเฟ่ คลาคล่ำ� ไปดว้ ยผคู้ น จากเดมิ ทม่ี ลี ูกคา้ แวะเวยี นมาเป็นประจำ� อยแู่ ลว้ คาเฟ่ มกั เป็นทน่ี ิยมชมชอบของชาวตุรกตี ลอดทงั้ ปี ดว้ ยประวตั ศิ าสตร์ ของร้านกาแฟท่เี ปิดตวั เป็นกจิ จะลกั ษณะครงั้ แรกแบบมโี ต๊ะ-เก้าอ้ใี ห้นัง่ ก็เกดิ ขน้ึ ครงั้ แรกในอสิ ตนั บูลเม่อื ปี 1554 รา้ นกาแฟกลายเป็นแหล่งชุมนุมและการ เขา้ สงั คมสำ� หรบั ผชู้ าย จนไดร้ บั การขนานนามวา่ เป็น ‘น้�ำนมอนั มคี า่ สำ� หรบั นกั คดิ และคนชอบเล่นหมากรุกทงั้ หลาย’ ทุกวนั น้ีรา้ นกาแฟยงั คงเป็นสถานทร่ี วม ตวั กนั เพอ่ื สงั สรรค์ พดู คุยการเมอื ง และเล่นแบค็ แกมมอน [ 14 ] พรอ้ มด่มื ชาและ กาแฟ เรยี กไดว้ า่ กาแฟกลายเป็นสว่ นหน่งึ ของการดำ� เนนิ ชวี ติ ของชาวตรุ กไี ปแลว้ [14] เกมกระดานส�ำหรับสองคนเดินที่ใช้เบี้ยและลูกเต๋าสลับกันทอย เพื่อน�ำเบี้ยของตัวเองออกจากกระดาน I97 ฤดเู ปลีย่ นผ่าน