เดินตามตะวัน

www.kalyanamitra.org

สามเณรอภวิ ฒั น์ ครองยุติ ป.ธ. 6 ฉายา ปภาชโย ค�ำแปล ผู้ชนะดว้ ยความรุง่ เรือง เกิด วันอาทติ ย์ท่ี 14 ธันวาคม พ.ศ. 2540 ภมู ลิ ำ� เนา จ. อบุ ลราชธานี บดิ า นายยุทธนา ครองยตุ ิ มารดา นางมนเทยี น ครองยตุ ิ บรรพชา วันที่ 7​ธนั วาคม​พ.ศ. 2555 ประสบการณ์การสรา้ งบารมี พ.ศ. 2557-2559 พี่เล้ยี งสามเณรใหม่วัดพระธรรมกาย พ.ศ. 2558 พ่เี ล้ียงอบรมสามเณรภาคฤดรู อ้ น วดั แสลง จ. จนั ทบรุ ี พ.ศ. 2561 พเ่ี ลี้ยงอบรมสามเณรภาคฤดรู ้อน วัดป่ากาญจนา จ. ขอนแกน่ พ.ศ. 2560 คณะกรรมการสามเณรศนู ยส์ ารพิชา พ.ศ. 2561 รองหวั หน้าศูนย์สารพิชา พ.ศ. 2558-2559 สามเณรคณุ ธรรมดีเดน่ คติธรรม สู้ครง้ั ทร่ี ้อย ดีกว่าทอ้ ถอยก่อนทจี่ ะท�ำ 101 www.kalyanamitra.org

www.kalyanamitra.org

ความรู้สึกจากใจ ตลอดระยะ 7 ปี ของสามเณรทไี่ ดเ้ ขา้ มาสรา้ งบารมเี ปน็ ลกู หลวงพอ่ ไดฝ้ กึ ฝนอบรมตนเอง ไดศ้ กึ ษาคำ� สอนขององคส์ มเดจ็ พระสมั มาสมั พทุ ธเจา้ ผทู้ รงเปน็ บรมครขู องโลก และนอ้ มนำ� คำ� สอนของพระองคม์ าปฏบิ ตั ใิ ชใ้ นชวี ติ ประจำ� วนั ไดช้ ว่ ยงานตา่ งๆ ของหลวงพอ่ ไดร้ เู้ รอื่ งราวความเปน็ จรงิ ของโลก และชีวติ การท่ีสามเณรจะเปลี่ยนภาวะจากเหล่ากอของสมณะขึ้นสู่การเป็น ส่วนหนึ่งของพระรัตนตรัย สามเณรรู้สึกว่า ส่ิงน้ีแหละที่ช่วยด�ำรงอายุของ พระพุทธศาสนาให้มัน่ คงยาวนานได้ เพราะเป็นประโยชน์ทีส่ ูงส่ง สามเณร จะไม่เสียใจกับการตัดสินใจของตัวเอง จะมุ่งหน้าสู้ต่อไป ต้ังใจท�ำในสิ่งท่ี ตัดสินใจให้ดที ีส่ ุดอย่างมีความสขุ กราบขอบพระคณุ หลวงพอ่ ทงั้ สอง ทเ่ี ปน็ ตน้ แบบในการสรา้ งบารมี พระอาจารย์ และพระพี่เลี้ยง ที่คอยอบรมสั่งสอน เพอ่ื นๆ สหธรรมกิ ที่คอย ประคับประคองช่วยเหลือ และญาตโิ ยมทุกทา่ นที่คอยสนบั สนนุ เสมอมา 103 www.kalyanamitra.org

www.kalyanamitra.org

สามเณรชลิตนพณฐั คำ� ภา ป.ธ. 4 ฉายา ปภาสชโย ค�ำแปล ผู้ชนะด้วยความรงุ่ เรือง เกิด วันอาทิตย์ท่ี 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2541 ภมู ลิ �ำเนา จ. ก�ำแพงเพชร บดิ า นายพฒุ ิพงศ์ ค�ำภา มารดา นางสุกญั ญา พวงมาลา บรรพชา วนั ที่ 21 เมษายน พ.ศ. 2553 ประสบการณก์ ารสรา้ งบารมี พ.ศ. 2555 เดนิ ธรรมยาตราเส้นทางมหาปูชนยี าจารย์ พ.ศ. 2556 พเี่ ล้ยี งอบรมสามเณรใหมว่ ดั พระธรรมกาย พ.ศ. 2559 ตอ้ นรับพระราชาคณะท่ัวประเทศ พ.ศ. 2560 คณะกรรมการสามเณร พ.ศ. 2561 รองหัวหนา้ ศนู ย์พฒั นาการ คตธิ รรม โลกนไี้ มม่ ีปัญหาและศัตรู มแี ต่ครกู ับบทเรยี น 105 www.kalyanamitra.org

www.kalyanamitra.org

ความร้สู กึ จากใจ ในวันแรกท่ีเข้ามาสร้างบารมีเป็นสามเณรวัดพระธรรมกาย ความ รู้สึกแรกตอนเข้ามาคิดว่า การบวชเรียนน่าจะสบาย แต่ทุกอย่างผิดจาก ทีค่ ิด เขา้ มาวันแรก พระอาจารยท์ า่ นแจกของใชส้ ว่ นตัวให้เหมือนกันทกุ คน ในเวลานน้ั คดิ ว่า ทนี่ มี่ คี วามเปน็ ระเบยี บเรียบร้อยมาก เพราะของใช้ส่วนตวั ทุกๆ อย่างยังต้องเหมือนกัน ตอนนั้นสามเณรคิดว่า การมาบวชเรียน ตอ้ งมรี ะเบยี บขนาดนีเ้ ลยหรือ พอถึงตอนน้ีผ่านมาได้ 9 ปีแล้ว สามเณรถูกฝึกฝนอบรมจาก พระอาจารย์ พระพี่เล้ียง ให้เป็นคนที่มีระเบียบมีวินัย และให้ได้รู้ถึง เป้าหมายชีวติ ที่แท้จรงิ สามเณรขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อท้ังสอง ท่ีได้ให้ค�ำสอนที่มี คุณค่า ได้ให้พื้นที่ในการสร้างบุญสร้างบารมี เพราะชีวิตมนุษย์น้ันส้ันนัก จงึ ทำ� ใหส้ ามเณรไดร้ วู้ า่ ตลอดระยะเวลาทผี่ า่ นมามนั คมุ้ คา่ ไมส่ ญู เปลา่ เพราะ ชวี ติ ของเราได้มีโอกาสเกดิ มาสรา้ งบารมเี พอื่ ไปท่สี ุดแห่งธรรม 107 www.kalyanamitra.org

www.kalyanamitra.org

สามเณรเขตโสภณ ลักษณ์ลาวัณย์ ป.ธ. 4 ฉายา โสภณชโย ค�ำแปล ผู้ชนะอยา่ งสงา่ งาม เกดิ วนั ศกุ รท์ ี่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2541 ภมู ิล�ำเนา จ. ประจวบคีรีขนั ธ์ บดิ า นายศภุ โชค ลักษณล์ าวัณย์ มารดา นางธัญญนนั ท์ ลกั ษณ์ลาวณั ย์ บรรพชา วันท่ี 10 เมษายน พ.ศ. 2553 ประสบการณ์การสรา้ งบารมี พ.ศ. 2554 เจ้าหน้าที่แผนกเสียง หมกู่ ฏุ ิสามเณร พ.ศ. 2555 เจา้ หนา้ ท่ีดูแลอุปโภค หมกู่ ุฏิสามเณร พ.ศ. 2560 พีเ่ ลี้ยงอบรมสามเณรภาคฤดรู ้อน วัดมงคลพกุ าราม พ.ศ. 2561 สามเณรพเี่ ลยี้ งศูนย์ธรรมธารา รองหัวหน้าศนู ยธ์ รรมปฏบิ ัติ คติธรรม สัพพะทานัง ธัมมะทานัง ชนิ าติ การใหธ้ รรมะ ยอ่ มชนะการให้ท้ังปวง 109 www.kalyanamitra.org

www.kalyanamitra.org

ความรู้สกึ จากใจ ตั้งแต่เข้ามาเป็นสามเณรท่ีวัดพระธรรมกาย ก็ท�ำให้ผมรู้สึกว่าเรา มีหน้าที่ที่ต้องท�ำ เเละมีสิ่งท่ีต้องรับผิดชอบ คือเปิดประตูสวรรค์ให้กับพ่อ และเเม่ ใหท้ า่ นได้เกาะชายผา้ เหลอื ง จงึ ท�ำใหเ้ วลาท่ที อ้ แท้หรือใจตก ผมจะ มาคิดทบทวนอย่เู สมอ เพื่อเป็นแรงใจในการสร้างบารมตี ่อไป ค�ำถามท่ีผมมักถามตัวเองอยู่เสมอว่า คนเราเกิดมาท�ำไม เกิดมา เพ่ืออะไร เเละต้องท�ำสิ่งใด วันน้ีผมได้รู้ และตัดสินใจเลือกที่จะติดตาม มหาปูชนียาจารย์สร้างบารมีไปให้ถึงท่ีสุดแห่งธรรม แน่นอนว่าเส้นทาง แหง่ การสร้างบารมีต้องใชค้ วามอดทนเปน็ อย่างมากเพ่อื สู้กิเลสในตวั กราบขอบพระคุณหลวงพ่อทั้งสอง พระอาจารย์ และพระพี่เล้ียง ทุกรูป ที่ได้อบรมสั่งสอน ท�ำให้ผมมีเป้าหมายอุดมการณ์ในชีวิตท่ีชัดเจน ว่า “เกิดมาเพ่ืออะไร” 111 www.kalyanamitra.org

www.kalyanamitra.org

สามเณรเจตนภ์ พ วงษส์ มาจารย์ ป.ธ. 5 ฉายา ภวชโย ค�ำแปล ผมู้ ชี ัยชนะดว้ ยความเจริญ เกิด วันอาทติ ย์ท่ี 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2541 ภมู ิล�ำเนา จ. ปทมุ ธานี บดิ า นายทองเทพ วงษ์สมาจารย์ มารดา นางงามลกั ษณ์ อาสิงสมานนั ท์ บรรพชา วันท่ี 10 เมษายน พ.ศ. 2554 ประสบการณก์ ารสร้างบารมี พ.ศ. 2555 เดนิ ธรรมยาตราเส้นทางมหาปูชนียาจารย์ พ.ศ. 2556 พเ่ี ลี้ยงอบรมสามเณร นวกะ 1 พ.ศ. 2557 พเ่ี ลี้ยงอบรมสามเณรภาคฤดรู ้อน จ. กรุงเทพฯ พ.ศ. 2558 อาจารย์สอนบาลีศนู ย์อบรมเยาวชน จ. อบุ ลราชธานี พ.ศ. 2560 กรรมการสามเณรศูนย์นราภวิ ัฒน์ พ.ศ. 2561 กรรมการสามเณร หัวหนา้ ศนู ย์สารสนเทศ สามเณรคุณธรรมดเี ด่นปี พ.ศ. 2557 - 2560 คตธิ รรม อย่าคิดวา่ ท�ำไม่ได้ ถ้ายงั ไมไ่ ดท้ ำ� 113 www.kalyanamitra.org

www.kalyanamitra.org

ความรสู้ ึกจากใจ การได้เข้ามาบวชเรียนเป็นสามเณรในวัดพระธรรมกาย เป็นความ ปรารถนาอนั สงู สดุ ของผม เพราะผมอยากบวชเรยี นมานานแลว้ ผมเคยบวช เปน็ สามเณรในโครงการอบรมระยะสั้น มาแล้ว 11 ครง้ั คร้ังนีเ้ ป็นการบวช สามเณร ครง้ั ที่ 12 และจะเปน็ การบวชสามเณรคร้งั สดุ ท้าย เปน็ การบวช เรยี นตามทตี่ ้งั ใจไวแ้ ลว้ จะไมล่ าสกิ ขาอีก ผมไดร้ บั การฝกึ อบรมจากพระอาจารย์ พระพเี่ ลย้ี ง อยา่ งเขม้ ขน้ ทง้ั เรอ่ื งความเคารพวนิ ยั และอดทนในทกุ ๆบทฝกึ ทผ่ี า่ นเขา้ มาแตผ่ มกไ็ มท่ อ้ ถอย เพราะพระอาจารย์ เพอื่ นๆ พๆ่ี นอ้ งๆ ทอ่ี ยเู่ คยี งขา้ ง คอยใหก้ ำ� ลงั ใจกนั เสมอมา และท่ีส�ำคัญ เพราะผมมีเป้าหมาย คือ การเรียนให้ได้ประโยค 9 เพื่อ ทจี่ ะได้ไปเผยแผธ่ รรมะและวิชชาธรรมกายไปทว่ั โลก บัดนี้ ถึงเวลาที่ผมจะได้อุปสมบท เพ่ือยกตนเองขึ้นเป็นส่วนหนึ่ง ของพระรัตนตรัย เม่ือนึกย้อนไปถึงช่วงเวลาของการสร้างบารมีท่ีผ่านมา ก็ท�ำให้ผมปล้ืมไม่รู้ลืม เป็นช่วงเวลาท่ีมีคุณค่า ท่ีจะตราตรึงติดอยู่ในความ ทรงจำ� ของผมตลอดไป 115 www.kalyanamitra.org

www.kalyanamitra.org

www.kalyanamitra.org

www.kalyanamitra.org

บันทกึ ไมล่ ับ ฉบับพีเ่ ณรเตรยี มบวช รวบรวมจากบันทึกของสามเณรเตรียมบวชปี พ.ศ. 2562 119 www.kalyanamitra.org

1 กา้ วแรกของการสร้างบารมี พุทธบุตรต้องเป็นหน่ึงเดียวกัน เหมือนดวงตะวันที่มีดวงเดียว 120 www.kalyanamitra.org

จุดเรม่ิ ต้นในการสรา้ งบารมี เมษายน พ.ศ. 2553 จุดเร่มิ ต้นของการสรา้ งบารมี ตอนแรกคดิ วา่ คนบวชนา่ จะอยูส่ บาย ไมต่ อ้ งทำ� อะไรมาก นีเ้ ปน็ ความคิดของเด็กอายุ 12 ขวบ ในตอนนนั้ วนั แรกที่ไดเ้ ข้ามาสรา้ งบารมเี ปน็ สามเณรวดั พระธรรมกาย ส่งิ แรก ท่เี ห็น คอื อาคารอบรมเกา่ ๆ ก่อสร้างแบบเรยี บง่าย สมถะ ด้านข้างมหี ้องน้�ำ และลานสรงนำ�้ แบบรวม แตท่ ส่ี ะดุดใจมากๆ คอื อาคารสถานที่แม้จะดเู ก่า แต่ก็สะอาด เรียบรอ้ ย และเป็นระเบยี บมากๆ เมอื่ สามเณรเขยี นใบสมคั รเสรจ็ แลว้ พระอาจารยก์ แ็ จกของใชป้ ระจำ� ตัวมี เสื่อ ผ้าห่ม ตะกร้าใส่อุปกรณ์สรงน�้ำ สบู่ แปรงสีฟัน ยาสีฟัน แชมพู กล่องสบู่ จากน้ันท่านก็พาไปดูที่พักส�ำหรับจ�ำวัดในอาคารอบรมหลังน้ัน ในที่พักมีเพียงชั้นวางของแบบตู้ลอ็ กเกอร์ ไม่มีเตียง เปน็ หอ้ งโลง่ ๆ ยาวไป พอเห็นครั้งแรกกค็ ิดวา่ การมาบวชเรียนต้องลำ� บากขนาดนี้เลยหรอื น่นั คือ ความคิดในเวลานัน้ พอจัดการความเป็นอยู่ทกุ อย่างเรยี บรอ้ ย จงึ ไดไ้ ปร่วม 121 www.kalyanamitra.org

พิธีกรรมในวันงานค้มุ ครองโลก 22 เมษายน ตอนเยน็ หลงั จากเสรจ็ พธิ กี รรมแลว้ พระอาจารยเ์ รยี กรวมตวั สามเณร ใหม่ท้ังหมด จ�ำไดว้ า่ ตอนท่ีสามเณรเหน็ เพ่อื นๆ สามเณรท่ีเข้ามาสรา้ งบารมี ดว้ ยกนั ในเวลานน้ั แอบตกใจเลก็ นอ้ ย เพราะมสี ามเณรใหมเ่ ยอะมาก จำ� นวน ถึง 109 รูป รู้สึกดใี จว่า มเี พอ่ื นเยอะดี อย่างนอ้ ยก็ไมไ่ ด้มีเราคนเดยี ว จากน้ัน พระอาจารย์กแ็ บ่งกลมุ่ เปน็ 4 กลุ่ม สามเณรอยู่ กลมุ่ 4 ตอนแรกไม่แน่ใจวา่ จะอย่ไู หวหรือเปลา่ สามเณรในวัย 12 ขวบ ต้องจากบ้านมาคนเดียว แต่พอได้รู้จกั เพื่อนๆ ก็หายคดิ ถงึ บ้าน น่คี ือจุดเริม่ ตน้ ในการสรา้ งบารมวี ันแรกของท่นี ่ี “วัดพระธรรมกาย” 122 www.kalyanamitra.org

“มติ รภาพ” เชื่อมใจ เมษายน พ.ศ. 2553 ถ้าจะให้กล่าวถงึ วันแรกทีไ่ ดม้ าเป็นสามเณรใหม่ในปี พ.ศ. 2553 ความรู้สึกแรก คือ ความอบอุ่นที่ได้อยู่กับหมู่คณะสามเณร ได้รับ การอบรมจากพระพเี่ ลยี้ ง แตก่ ไ็ มใ่ ชเ่ รอ่ื งงา่ ย ทเ่ี ดก็ กวา่ รอ้ ยคน ตอ้ งจากบา้ น จากเรือน หา่ งออ้ มกอดของพ่อแมผ่ ู้ปกครอง แลว้ มาใชช้ ีวติ อยรู่ ว่ มกนั แตด่ ว้ ยการหลอ่ หลอมของพระพเ่ี ลยี้ ง ทา่ นไดฝ้ กึ สอนหลายอยา่ ง ไม่ วา่ จะเปน็ การรบั บญุ รว่ มกนั ทา่ นไดก้ ำ� หนดของใชใ้ หม้ เี ทา่ ๆ กนั สอนมารยาท การขบฉันภตั ตาหาร ภตั ตาหารกต็ ้องแบง่ ปนั ใหท้ ั่วถึง เวลารบั บุญตอ้ งเรม่ิ พรอ้ มกนั เลกิ พร้อมกัน นอกจากสอนธรรมะแลว้ ทา่ นยงั ลงรายละเอยี ดใน เร่อื งพน้ื ฐานในชวี ติ ประจ�ำวันดว้ ย ท�ำให้รวู้ ่าตัวเราเองตั้งใจและเอาใจใสก่ ับ การฝกึ ตนเองมากน้อยแค่ไหน คร้ังหนึ่งสามเณรรับบุญอาหาร มีหน้าท่ีจัดเตรียมโต๊ะภัตตาหาร ของพระพ่ีเล้ียง จัดเตรียมภัตตาหารให้เพื่อนๆ สามเณร เตรียมอ่างล้าง 123 www.kalyanamitra.org

ภาชนะ รวมไปถึงคอยบริการตกั ภัตตาหาร “ สขุ า สงั ฆสั สะ สามคั คี “ ให้เพ่ือนๆ ด้วย กลุ่มท่ีรับบุญอาหาร จะ ความพรอ้ มเพรียงของหมู่ ตอ้ งเสียสละตกั ใหเ้ พ่ือนๆ กอ่ น ถงึ ค่อยตกั ท�ำใหเ้ กดิ สขุ ให้ตนเอง วนั นน้ั ไกท่ อดหมด ไมพ่ อ ทำ� ไงไดล้ ะ่ บญุ อาหารกต็ ้องยอมเสียสละ อดไป แต่ทว่ากลุ่มพ่ีเณรที่ตักก่อนเห็น ดงั นน้ั จงึ พากนั ลกุ ขน้ึ มาแบง่ ไกท่ อดใหน้ อ้ งๆ ทีย่ ังไมไ่ ด้ สรปุ วนั นนั้ พวกเราจงึ ไดฉ้ นั ไกท่ อด กนั ทุกรูป ถงึ แม้จะไม่อมิ่ ท้อง แตก่ อ็ ิม่ ใจ แม้จะมาจากตา่ งพ่อต่างแม่กัน แต่ เมอื่ มาอยหู่ ลอ่ หลอมรวมกนั การแบง่ ปนั กนั ท�ำให้เรารักกันมากขึ้น จนรู้สึกซาบซึ้งถึง คำ� ว่า “มิตรภาพ” นั่นเอง 124 www.kalyanamitra.org

ทางเลอื กของชวี ิต เมษายน พ.ศ. 2553 สภาพอาคารสงู โปรง่ ทรงสเี่ หลยี่ มผนื ผา้ เกา่ ๆ แตม่ คี วามสะอาด พอท่ี จะบรรจคุ นได้ประมาณ 150 คน ทน่ี ่แี หละครับ คอื สถานทอ่ี ยู่อาศัยเพื่อฝกึ ตวั ของพวกเรา นบั วา่ เปน็ วนั เรม่ิ แรกแหง่ การสรา้ งบารมใี นชดุ ผา้ เหลอื ง ผอง เพอื่ นทมี่ าจากตา่ งจงั หวดั ทว่ั ประเทศ มมี ากหนา้ หลายตา ในตอนแรกมคี วาม เกอ้ เขนิ และความอึดอดั บ้าง เพราะยงั ไมค่ ุ้นเคยกันนกั โชคดีทีส่ ามเณรมากบั เพื่อน 5 รูป กพ็ อทำ� ใหเ้ บาใจได้ เพราะรจู้ ัก คุ้นเคยกนั อยูแ่ ลว้ ในตอนนี้ คงทำ� ไดเ้ พยี งอดทน เพราะถา้ พดู กนั ตามความเปน็ จรงิ แลว้ วัดพระธรรมกายเป็นอารามท่ีใหญ่มากๆ อาจท�ำให้หลงทางได้ง่าย ส�ำหรับ สามเณรตัวเล็กๆ ตาด�ำๆ ท่ีตอ้ งหา่ งไกลจากบ้านถงึ 500 กโิ ลเมตร แตเ่ มอื่ ตดั สนิ ใจแลว้ วา่ จะบวชเรียน ก็ยากท่ีจะกลับใจ เพราะสามเณรก็อยากเรมิ่ ต้นชีวิตใหม่ ในเส้นทางธรรม 125 www.kalyanamitra.org

สามัคคี คือ พลงั เมษายน พ.ศ. 2553 ชวี ติ สามเณรวดั พระธรรมกาย ลว้ นเตม็ ไปดว้ ยบทฝกึ สำ� หรบั สรา้ งวนิ ยั ตอ้ งฝึกทกุ เรื่อง ไม่ว่าจะเป็นการยืน การเดิน การนัง่ การฉัน รวมไปถึงเรอ่ื ง จิปาถะอืน่ ๆ พรขอ้ คอมวงเพาหมรมยีู่ ง ทำ� ให้เกดิ สุข พระอาจารย์ พระพ่ีเลี้ยงท่านจะสอนและคอยก�ำชบั เสมอ ยิง่ ถ้าเปน็ เรอ่ื งความสามคั คพี รอ้ มเพรยี งกนั จะบกพรอ่ งเรอื่ งนไ้ี มไ่ ดเ้ ดด็ ขาด เพราะการ อยรู่ ว่ มกนั เปน็ หมคู่ ณะใหญ่ หากมใี ครสกั คนไมส่ นใจหมคู่ ณะ กจ็ ะเปน็ เหตนุ ำ� มาซง่ึ ความแตกแยก ฉะนนั้ ทกุ ครงั้ ทม่ี กี ารรวมตวั จงึ ตอ้ งกลา่ วคำ� ปฏญิ าณตน 126 www.kalyanamitra.org

ด้วยพทุ ธพจนท์ ีว่ า่ “สขุ า สังฆสั สะ สามคั คี ความพร้อมเพรียงของหมทู่ ำ� ใหเ้ กิดสขุ ” ในยคุ พทุ ธกาลเหลา่ ภกิ ษสุ าวกของพระสมั มาสมั พทุ ธเจา้ กล็ ว้ นมาจาก ตา่ งท่ตี า่ งถนิ่ ต่างชนชัน้ วรรณะ ตา่ งอายุ ต่างบดิ ามารดากันท้งั นั้น ไมว่ า่ ท่าน เหลา่ นน้ั จะทำ� กจิ การงานอนั ใดทเี่ นอื่ งกบั งานศาสนา กจ็ ะตอ้ งคำ� นงึ ถงึ ความ สามัคคีเสมอ อนั ก่อให้เกดิ ความงดงามเรียบร้อยแก่พระศาสนา ซ่ึงพระผู้มี พระภาคเจ้ายงั ทรงอปุ มาถงึ ความสามคั คี สรปุ มาไดว้ ่า “ความสามคั คขี องหม่คู ณะ ก็เหมือนดอกไมน้ านาพันธ์ุ หากไม่มี ใครรอ้ ยไว้ กจ็ ะถกู ลมพดั กระจดั กระจายไมเ่ ปน็ ระเบยี บ ตรงขา้ มกบั ดอกไม้ ท่มี ีคนรอ้ ยเรยี งไว้ดว้ ยดี กย็ อ่ มไม่กระจดั กระจายไปเพราะลม ทั้งยงั คง ความสวยงามเสมอ” www.kalyanamitra.org

กา้ วแรกสเู่ สน้ ทางการฝกึ ตัว เมษายน พ.ศ. 2553 ตอนนีย้ ังไมห่ ายคิดถงึ โยมพอ่ โยมแม่เลย หลังจากที่ตัดสินใจบวชเรียนต่อ จ�ำได้ว่า วันแรกมีพี่เณรรูปหนึ่งพา เดนิ ดรู อบหม่กู ฏุ ิสามเณร ท�ำใหส้ ามเณรเร่ิมชอบท่ีนม่ี ากขึน้ 7 วนั แรกนนั้ เปน็ ชว่ งปรบั ตวั กบั เพอื่ นใหมๆ่ ไดร้ ว่ มกนั ฝกึ ทง้ั กจิ วตั ร กิจกรรม ท�ำให้สามเณรรู้สึกว่า เราเติบโตขึ้น มีความสุขและสนุกท่ีได้เจอ ประสบการณท์ ีด่ แี ละแปลกใหม่ ถ้าเป็นเดือนทแี่ ลว้ ตอนยงั ไม่เข้าวดั มาบวช เรายังน่ังเล่นเกม ฟังเพลงไร้สาระตามประสาเด็กอยู่เลย แต่ว่าตอนน้ีชีวิต เปลย่ี นไปอยา่ งสิ้นเชงิ จากเมอ่ื กอ่ น ท่ีน่ี สามเณรต้องตื่นตี 4 คร่ึง เพ่ือมาสวดมนต์ท�ำวัตรเช้า ท้ังฝึก ครองผา้ ฝกึ การเดนิ การลกุ การนง่ั ตอ้ งรบั บญุ และเรยี นปรยิ ตั ธิ รรม สามเณร รู้สกึ ว่า ชีวิตมคี ณุ ค่า ได้ท�ำกจิ กรรมทม่ี สี าระและเปน็ ประโยชนอ์ ยา่ งมาก นับเปน็ ความโชคดี..ที่ไดม้ าฝึกฝนอบรมบม่ ตนเองตงั้ แต่เยาว์วัย www.kalyanamitra.org

www.kalyanamitra.org

ต่างวัดต่างวา มารวมกนั เมษายน พ.ศ. 2554 วันนี้เป็นวันแรกที่ทางวัดพระธรรมกายเปิดรับสมัครสามเณรใหม่ ประจำ� ปีพุทธศกั ราช 2554 สามเณรรอวนั นมี้ านาน ท่จี ะไดม้ าเป็นสามเณรวัดพระธรรมกาย ความจรงิ สามเณรบรรพชาตงั้ แตป่ ี พ.ศ. 2553 ในโครงการอปุ สมบท หมู่ 100,000 รูป แลว้ อยจู่ �ำพรรษาที่วดั โนนพระแกว้ จังหวดั หนองคาย ขอเท้าความย้อนกลับไปช่วงก่อนบวช ขณะท่ีก�ำลังศึกษาอยู่ ชน้ั มัธยมศกึ ษาปที ่ี 1 ขณะเรยี นอยูไ่ ดแ้ คค่ รึ่งเทอมแรก จู่ๆ ก็รู้สึกอยากบวช เรียนบาลีขึ้นมา เน่ืองจากได้มาท�ำบุญที่วัดในวันอาทิตย์ต้นเดือนกับคุณครู ที่โรงเรียนอยู่บ่อยๆ จึงท�ำให้ผูกพันและอยากบวชเรียนท่ีวัดพระธรรมกาย จงึ ไดป้ รกึ ษากบั โยมพ่อโยมแมแ่ ละโยมพชี่ าย ซึง่ ทกุ ท่านก็เหน็ ดีเหน็ งามดว้ ย จึงได้บวชทันที และเดินทางไปที่วัดพระธรรมกายเพ่ือสมัครเข้าอบรม แต่ทราบภายหลังว่า ทางวัดได้ปิดรับสมัครสามเณรใหม่ไปแล้ว ต้องรอในปี ต่อไป ตอนน้ันก็ได้แต่เสียดายและเสียใจที่ตนเองตัดสินใจช้า จึงได้อยู่ จ�ำพรรษาทว่ี ัดโนนพระแก้ว จนถงึ ปี พ.ศ. 2554 กไ็ ดม้ าสมคั รเป็นสามเณร วัดพระธรรมกาย 130 www.kalyanamitra.org

วนั แรกทเ่ี ขา้ มา มสี ามเณรจากตา่ งวดั ตา่ งอารามมาอยรู่ วมกนั เยอะมาก ห่มจีวรหลากสี มีทั้งสีกรัก สีแดง สีส้ม สามเณรบางรูปมาจากศูนย์อบรม ต่างๆ ของวัด มีทุกภาษาท้องถิ่นท่ีสนทนากัน เรียกว่าค่อนข้างวุ่นวาย แต่หลงั จากนน้ั 1 วนั ทุกอย่างกล็ งตวั มากข้ึน ชุดจีวรหลากสีที่เหน็ ในวันแรก ได้เปลี่ยนมาเปน็ สเี ดียวกันกบั ท่วี ดั ก�ำหนด หนทาง พสิ จู นม์ ้า กาลเวลา พิสจู น์คน หลังจากนัน้ สามเณรทงั้ หมดกไ็ ด้รบั บทฝึกตา่ งๆ มากมาย บางคนอดทนตอ่ บทฝึกอบรมไม่ได้ กเ็ รม่ิ ทยอยกลับบ้าน หรอื กลบั วัดทต่ี นจากมา โชคดที .่ี .. ไม่ใชส่ ามเณร 131 www.kalyanamitra.org

ต้องเป็นหนึง่ เดียวกัน เมษายน พ.ศ. 2555 วันแหง่ การคน้ พบ “จดุ เปลีย่ น” มีสิง่ ใหม่ๆ เข้ามาในชีวิต ทุกอยา่ งถกู เปล่ยี น ทง้ั ความคดิ อดุ มการณ์ และอปุ นสิ ัยทดี่ ขี น้ึ ส่ิงท่ีได้มากที่สุด คือ ความอดทน เพราะต้องมาใช้ชีวิตอยู่กับผู้คน หลากหลาย ต่างภาษา ต่างภมู ิภาค แต่สง่ิ หนึง่ ท่ที ุกคนต้องมีเหมอื นกัน คือ การเคารพกฎระเบียบท่หี ลวงพ่อได้วางไว้ การเปล่ียนแปลงเส้นทางชีวิตครั้งนี้ ถือเป็นการเปลี่ยนแปลงคร้ัง ย่ิงใหญ่ของชีวิตสามเณรเลยก็ว่าได้ เพราะไม่ว่าจะเป็นระบบความเป็นอยู่ และการศกึ ษา สงิ่ เหลา่ นต้ี อ้ งอาศยั กำ� ลงั ใจอยา่ งสงู เพราะไมไ่ ดอ้ ยอู่ ยา่ งสบาย เหมอื นอยูท่ างโลกท่วั ไป สว่ นการศกึ ษา กไ็ ม่ได้ศึกษาปริยัตสิ ามัญ เปน็ การศกึ ษาปรยิ ตั ธิ รรม อย่างเดียว จึงไม่เอื้อต่อการเทียบวุฒิเพื่อไปศึกษาต่อในทางโลก ดังน้ัน การตัดสินใจมาเป็นสามเณรเปรียญธรรมวัดพระธรรมกายได้น้ัน จะต้องมี เป้าหมายหน่ึงเดียว คือ เรียนวิชาของนักบวช วิชาของพระพุทธเจ้าเท่าน้ัน 132 www.kalyanamitra.org

แม้ต้นทุนชีวิตจะไม่เท่ากัน บางรูปมาจากตระกูลฐานะดี บางรูป ฐานะปานกลาง บางรูปฐานะยากจน รวมไปถงึ เรอ่ื งความอบอุ่นของแตล่ ะ ครอบครวั ทต่ี า่ งกนั แตเ่ มอ่ื สามเณรทกุ รปู มาอยตู่ รงนี้ ทกุ รปู มคี วามเทา่ เทยี ม กัน เป็นหน่ึงเดียวกัน เพราะทุกรูปต่างก็เป็นลูกของหลวงพ่อทั้งสอง โดยมี พระอาจารย์ พระพเ่ี ลย้ี งเปน็ ตวั แทน ซง่ึ ทา่ นเหลา่ นเ้ี ปน็ ทกุ อยา่ งของสามเณร คือ เปน็ ทั้งพ่อ เป็นท้ังแม่ ทัง้ พี่ และเป็นท้งั ครู เม่ือทุกคนมาอยู่ท่ีนี่ ต้องมีความเท่าเทียมกัน อ่ิมก็อิ่มด้วยกัน อดกอ็ ดดว้ ยกนั ใชร้ ะบบพสี่ อนนอ้ ง โดยพภ่ี นั เตรบั ภาระหนา้ ทด่ี แู ลนอ้ งอาวโุ ส เพ่อื ใหส้ ามเณรฝึกความเคารพและรจู้ ักดูแลเอาใจใสซ่ ง่ึ กันและกัน...เพราะ “พุทธบตุ รตอ้ งเป็นหนงึ่ เดียวกัน เหมือนดวงตะวนั ทม่ี ีดวงเดียว” 133 www.kalyanamitra.org

เราจะอยรู่ ว่ มกันฉันพ่ีนอ้ ง มิถนุ ายน พ.ศ. 2555 เชา้ วนั ใหม่ ของเดก็ ตา่ งจงั หวดั คนหนง่ึ ทต่ี ดั สนิ ใจจะเขา้ มาบวชเรยี น ท่ีวัดพระธรรมกาย เดินทางโดยรถประจ�ำทางมากับพระอาจารย์และเพื่อน สามเณร 15 รูป ก้าวแรกที่มาถึงก็ได้เห็นเพ่ือนๆ ต่างวัดต่างท่ี เข้ามาอบรมรวมร้อย กว่ารปู ซึ่งเราไม่เคยรู้จักกันมากอ่ นเลย แลว้ ตอ้ งมาอยรู่ วมกนั มาวนั แรกก็จะมีเร่อื งว่นุ ๆ นิดนึง เพราะเพ่อื นบางคนกอ็ ยู่ได้ บางคน คิดถึงบ้าน บางคนอยากกลับบ้าน แต่พวกเราที่มาด้วยกัน ก็ให้ก�ำลังใจกัน และกัน ในใจสามเณรตอนน้ีคิดแค่ว่า ไหนๆ ก็ตัดสินใจเลือกเส้นทางนี้แล้ว ก็ตอ้ งอย่ใู ห้ได้ แม้กฎระเบียบของวดั จะมมี ากแคไ่ หนก็ตาม เสียงระฆังดังขึ้น เป็นสัญญาณว่า สามเณรทุกรูปต้องเข้าแถวรวม ตัวกัน มีพระอาจารย์และพี่เณรมาช้ีแจงกฎระเบียบต่างๆ อยู่ท่ีน่ีสัมภาระ สิ่งของท่ีเตรียมมาน้ันไม่ได้ใช้เลย เพราะพระอาจารย์บอกว่า ให้สละของ ทุกอย่างให้หมด ของอะไรที่ส�ำคัญก็ให้ฝากไว้ก่อน เพ่ือเตรียมส่งกลับบ้าน เพราะการเปน็ สามเณรวดั พระธรรมกาย ตอ้ งมขี องใชเ้ หมอื นกนั ไดอ้ ะไรกต็ อ้ ง 134 www.kalyanamitra.org

ไดเ้ หมือนๆ กนั ท�ำให้สามเณรได้รู้ว่า พระอาจารย์และพ่ีเณรฝึกให้พวกเราเป็นผู้ มกั นอ้ ย สนั โดษ และการจะอยรู่ วมกนั เปน็ หมมู่ ากไดน้ น้ั จะตอ้ งมคี วามเสมอ ภาคกัน เหมือนค�ำปฏญิ าณตน ทพ่ี วกเราทอ่ งกนั เป็นประจ�ำวา่ เราจะอยู่รว่ มกนั ฉนั พ่นี ้อง จะประคองกนั ไปใหถ้ งึ ฝนั เปิดใจกว้างว่าอยา่ งไรว่าตามกัน ส�ำนกึ ม่นั มงุ่ เน้นความเป็นทีม 135 www.kalyanamitra.org

2 ฝึกตน ทนหวิ บำ� เพ็ญตบะ จากตน้ กล้าเลก็ ๆ ที่จะเตบิ โตเป็นต้นไมใ้ หญ่ เวลาท�ำงาน จะท�ำให้เรารู้จักตัวของเราเอง ถ้าเราไม่รู้จักตัวเอง ก็เป็นเรื่องยาก ท่ีจะปรับปรุงตัวเราให้ดีขึ้น 136 www.kalyanamitra.org

ไมเ่ ปลีย่ นเป้าหมาย กรกฎาคม พ.ศ. 2554 ตั้งแต่เข้ามาสร้างบารมีในวันแรกจนถึงวันนี้ผ่านมา 6 เดือนแล้ว ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา สามเณรได้รับการอบรมฝึกฝนตนเอง ใหอ้ ยใู่ นระเบียบวินัย เพื่อนๆ ทเี่ จอกนั ในวนั แรก บางคนก็อดทนตอ่ ระเบยี บ วินัยไม่ได้ ตัดสินใจออกไปใช้ชีวิตทางโลกก็มี จากเดิมจ�ำนวน 109 รูป เหลือเพียง 53 รปู สามเณรเองตั้งแต่วันแรกท่ีเข้ามาสร้างบารมี เป้าหมายยังไม่เปล่ียน ระยะเวลาทผ่ี า่ นมา 6 เดอื น สามเณรกเ็ คยทอ้ แท้ เคยคดิ ทจี่ ะออกไป ใชช้ วี ติ ทางโลกบา้ ง แตส่ ามเณรจะนกึ ถงึ คตธิ รรมทว่ี า่ คำ� วา่ “ทอ้ แท”้ ไมใ่ ชข่ อ้ อ้างสำ� หรับนักสรา้ งบารมี คตธิ รรมนเ้ี องทีท่ ำ� ให้มีกำ� ลังใจสู้ต่อ เพ่ือเป้าหมาย ที่ตงั้ ใจไว้ เพอ่ื ตัวเอง และเพื่อหลวงพ่อ หลวงพ่อบอกว่า “สามเณรมีบญุ มาก ทไี่ ดเ้ ขา้ มาบวชตั้งแต่เยาวว์ ยั ” น่คี ือที่สุดของกำ� ลงั ใจในการสร้างบารมี และหลังจากน้คี �ำว่า “ท้อแท”้ ของ สามเณรคงจะไมม่ ี สามเณรมักจะสอนตวั เองเสมอๆ วา่ “ถา้ แค่น้ี ยังท�ำไมไ่ ด้ แลว้ จะท�ำอะไรได้ อนาคตอย่ไู มไ่ กล แค่ต้องไปใหถ้ งึ ” 137 www.kalyanamitra.org

3 ป. นะลูก พฤศจิกายน พ.ศ. 2553 เมื่อตอนเป็นสามเณรใหม่ ทางส่วนกลางมีบทฝึกให้สามเณรใหม่ได้ มโี อกาสเข้าไปรบั บุญอุปัฏฐากพระเถระภายในเขต 196 ไร่ สามเณรไดร้ ับบุญอปุ ฏั ฐากทโ่ี รงป้ันพระทกุ วนั ตอนหลงั ฉันเช้าเสรจ็ เมอ่ื ได้รบั บุญคราใด กม็ คี วามสขุ ใจทุกครงั้ ส่วนตอนหลังฉันเพล ไม่มีหน้าท่ีอะไร เเต่จะมีบางรูปต้องรับบุญ 2 เวลา คือ สายกับบ่าย เพื่อนท่ีรับบุญช่วงบ่ายมาเล่าให้ฟังว่า ช่วงเวลาบ่ายโมงของทุกวัน จะเปน็ ชว่ งเวลาทหี่ ลวงพอ่ เดนิ ยอ่ ยอาหาร พอสามเณรไดย้ นิ เทา่ นน้ั กร็ สู้ กึ ดใี จ ตนื่ เตน้ อยากจะไปรบั บญุ ดว้ ยทนั ที เพอื่ นกบ็ อกวา่ เดยี๋ วพวกเราไปกวาดถนน ตรงทที่ า่ นเดินยอ่ ยใหส้ ะอาดกนั 138 www.kalyanamitra.org

หลังจากวันน้ัน สามเณรก็อาสาไปช่วยรับบุญกวาดถนนตอนหลัง ฉนั เพลเสร็จ พอถึงเวลาบ่ายโมง หลวงพ่อก็เดินมา สามเณรเเละเพ่ือนนั่งคุกเข่า ต้อนรับท่าน พอท่านเดินมาถึงตรงที่พวกเรานั่ง ท่านก็พูดให้ก�ำลังใจว่า “3 ป. นะลกู 3 ป. นะลูก” 3 ป. ปรยิ ัติ ปฏิบตั ิ ปฏเิ วธ พวกสามเณรตอบท่านว่า “สาธุครับ” เเล้วพนมมือส่งท่าน เปน็ เเบบนีท้ กุ ๆ วัน ทุกครัง้ ทไ่ี ดเ้ หน็ ท่านก็จะรู้สึกปลม้ื ปตี ิใจทกุ ครง้ั แมจ้ ะมเี วลาพกั นอ้ ย กวา่ รปู อ่ืน เพราะตอ้ งสละเวลามารบั บุญเพม่ิ เเตก่ ็ปลื้มหัวใจ ยินดที ีไ่ ด้มา อาสารับบญุ ณ จุดนี้ 139 www.kalyanamitra.org

บญุ หนกั รกั สร้างบารมี เมษายน พ.ศ. 2555 หลงั จากทฝี่ กึ ฝนอบรมตนเอง ไมว่ า่ จะเปน็ การหม่ ผา้ การเดนิ การลกุ การน่ัง การขบฉนั พระอาจารย์ท่านกเ็ มตตาเคี่ยวเข็ญมาเป็นระยะเกือบ 1 ปี ในช่วงเวลาทผ่ี ่านมา สามเณรไดส้ ง่ั สมบญุ ถวายปัจจัยหลวงพอ่ ทุกวนั อาทิตย์ โดยไดร้ บั การปลกู ฝงั จากพระอาจารย์ พระพเี่ ลย้ี ง ทำ� ใหส้ ามเณรรกั การทำ� บญุ รว่ มกบั หมู่คณะ ช่วงท่ีน�้ำท่วมครั้งใหญ่ สามเณรกับเพ่ือนๆ ได้รับบุญพิเศษ คือการ ตักทราย ขนกระสอบทรายเพ่ือจัดเรียงแนวกั้นน้�ำ ย่ิงได้รับบุญกับพ่ีเณร ประจ�ำ ยิ่งสนุกมากขึ้นกว่าเดิม บางทีรับบุญจนขนาดท่ีว่า แม้มือก็ยก กระสอบทรายอยู่ แต่ตัวสามเณรก็ยังเผลอหลับไปได้ เพราะความเหน่ือย ล้า ซ่ึงบุญน้ีเป็นบุญที่สามเณรปลื้มมากๆ ลืมไม่ลง คงไม่ลืม ปล้ืมท้ังชาติ 140 www.kalyanamitra.org

อีกอย่างหนึ่งที่หลวงพ่อธัมมชโย คนท่ใี ห้ก�ำลังใจเราไดด้ ที ี่สุด คือ มาใหก้ ำ� ลงั ใจ ยงิ่ ทำ� ใหส้ ามเณรรกั หลวงพอ่ ตัวของเราเอง มากข้นึ และ บุญเดินธรรมยาตราอัญเชิญรูป คนทที่ ำ� รา้ ยเราทส่ี ุด หล่อทองคำ� หลวงปูฯ่ ไปวัดปากนำ�้ เปน็ อีก คือ ความคดิ ไมด่ ขี องตัวเราเอง ชว่ งทสี่ ามเณรประทบั ใจ เพราะถอื เปน็ การ วดั กำ� ลงั กายและกำ� ลงั ใจวา่ เราสขู้ นาดไหน สามเณรปล้ืมใจกับญาติโยมท่ีมาน่ังรอเพื่อ โปรยกลบี กหุ ลาบตอ้ นรับพระธรรมยาตรา ท่ามกลางแสงแดดร้อนๆ ที่ส�ำคัญโยมแม่ มาโปรยด้วย ย่งิ ท�ำให้สามเณรหายเหนือ่ ย เลย และภูมิใจในตัวเองที่ท�ำให้โยมแม่ยิ้ม แยม้ อยา่ งเบกิ บาน ทไี่ ดเ้ หน็ ลกู เณรเปน็ สว่ น หน่งึ ท่ที ำ� ให้พระพุทธศาสนาเจรญิ ร่งุ เรอื ง www.kalyanamitra.org

รักที่ยง่ั ยืน กรกฎาคม พ.ศ. 2555 การที่เราตอกย้�ำต้ังม่ันในปณิธานในการบวชนั้น จะท�ำให้เราเป็น ผู้มีความรอบคอบ สามารถตดั สินใจในเรอ่ื งต่างๆ ได้ดี การที่เราจะมีมโนปณิธานมั่นคง เราจะต้องอยู่ร่วมกันกับหมู่คณะ พร้อมเพรียงท�ำกิจวัตรกิจกรรมร่วมกัน มีความรักสมานฉันท์ กลมเกลียว อยา่ งพน่ี ้อง ประคบั ประคองซงึ่ กันและกัน ตา่ งจากทางโลกที่เราคดิ ว่า ตอ้ ง สบายแน่ๆ แต่เมื่อลาออกไปแล้ว ก็ต้องไปท�ำงานดิ้นรนหาเลี้ยงชีพตัวคน เดยี วตามลำ� พัง ดงั น้นั การมาบวชอย่กู ับหมูค่ ณะนับเป็นสิ่งท่ดี ี และมีความสุขทส่ี ุด สามเณรชอบคำ� พดู ของพเี่ ณรฐาปนาวฒุ ิ (ประธานสามเณร) ทเ่ี คยกลา่ วไวว้ า่ “ความรักท่มี ใี หก้ บั คนเพยี งคนเดยี วย่อมไมย่ าวนาน เท่ากับ ความรกั ที่มใี หก้ ับทุกๆ คน” 142 www.kalyanamitra.org

ถูกท่ี ถกู เวลา กันยายน พ.ศ. 2555 ทกุ ๆ วนั เสารจ์ ะเปน็ วนั พฒั นาทำ� ความสะอาด พื้นท่ีของหมู่กุฏิสามเณร ซ่ึงพ่ีเณรรุ่นพี่จะแบ่งบุญให้ กับน้องเณรทุกรูป แต่ละบุญจะแบ่งตามโซนพ้ืนท่ี เช่น บริเวณ หอ้ งนำ้� กจ็ ะมที ง้ั การลา้ งหอ้ งสขุ า ขดั รอ่ งนำ�้ ถอนหญา้ เป็นต้น หรอื บรเิ วณกฏุ ิ กจ็ ะมกี วาดเก็บใบไมร้ อบกฏุ ิ ท�ำความสะอาดบนหลังคา หรอื ตดั กง่ิ ไม้ เปน็ ต้น เมื่อรับบุญเสร็จ ทกุ รูปจะมารวมตวั ฉันปานะ แล้วมีการให้โอวาทกนั ระหวา่ งพี่เณรน้องเณร หลงั จากเลกิ ฉนั ปานะกนั สามเณรและเพอ่ื นๆ ไปเหน็ หญา้ ขน้ึ ขา้ งคลองอยเู่ ยอะมาก เลยชวนเพอ่ื นๆ ไปรับบุญตรงน้ัน จนกระท่ังถึงเวลาท�ำวัตรเย็น แต่ ทว่าพวกเราก็ยังรับบุญไม่เสร็จ จึงขออนุญาตพี่เณร ลาทำ� วัตรเยน็ กว่าจะเสร็จก็ประมาณ 3 ท่มุ กว่า 143 www.kalyanamitra.org

วนั ตอ่ มา พเี่ ณรทเี่ ปน็ ประธานสามเณร กเ็ รยี กพวกเราไปรบั โอวาทวา่ “ท่นี อ้ งทำ� เมอ่ื วาน เป็นสิง่ ท่ดี นี ะ แตแ่ คผ่ ดิ เวลา จรงิ ๆ แลว้ ควรใช้เวลาวา่ งไป รบั บุญตรงนั้น และควรเขา้ รว่ มกิจวัตรกิจกรรมให้พร้อมกบั เพ่ือนๆ รปู อ่นื จะ ดีกว่า การท่ีพวกเราอาสาไปรับบุญตรงนั้นก็ดีอยู่ แต่อย่าลืมว่าเวลาท�ำวัตร นั้นคือเวลาของหมู่คณะ เราควรให้ความส�ำคัญกับตรงนี้มากกว่า สุดท้าย แมเ้ ป็นการทำ� ความดี กค็ วรทำ� ใหถ้ ูกท่ี ถกู เวลา” น้องๆ หลังจากได้รับโอวาท แรกๆ กค็ ดิ วา่ โดนดุ แต่เมือ่ เวลาผ่านไป โอวาทนน้ี ัน่ แหละสอนให้ตัวเราเองและเพ่ือนๆ ได้รจู้ กั โตขนึ้ ร้ถู ึงกาลเวลาท่ี ถกู ทีค่ วร การมาอยู่เป็นสามเณรวัดพระธรรมกาย ได้มีโอกาสฝึกงานหลาย อย่าง ท้ังฝกึ ความเป็นผู้นำ� ความรับผิดชอบต่องาน การประสานงานเข้าหา ผู้ใหญ่ ฝึกความเคารพ ได้ฝึกถ่ายทอดสอนงานน้องๆ ฝึกความรอบคอบ ฝึกเก็บรายละเอยี ด ไม่ปล่อยผ่าน รวมถงึ การดแู ลคนในทีม แม้เราจะมภี ารกจิ มาก แคไ่ หนกต็ าม กต็ อ้ งจดั สรรเวลา บริหารเวลาใหเ้ ป็น www.kalyanamitra.org

ขอทาน..ผู้มใี จยนิ ดีในการให้ พฤศจกิ ายน พ.ศ. 2555 ได้มีโอกาสไปติวหนังสือที่วัดในกรุงเทพฯ ท่ีจริงแล้ววันนี้ไม่มีอะไร แปลกกวา่ วนั อนื่ เทา่ ไหรน่ กั ตน่ื จำ� วดั สรงนำ�้ ครองผา้ สะพายบาตรไปบณิ ฑบาต ออกจากวดั แลว้ เดนิ ไปบณิ ฑบาตในตลาด รบั บาตรทบ่ี า้ นคณุ ยายเจา้ ประจำ� วนั นีค้ ุณยายยงั คงคดข้าวจากหมอ้ แล้วใส่บาตรเหมอื นเดิม จากนั้นก็ เดนิ ไปเรอื่ ยๆ จนถึงศาลเจ้าพอ่ เสอื หยดุ รบั บาตรท่ีรา้ นขายอาหารบณิ ฑบาต ใกลๆ้ ศาลเจ้า ซงึ่ มีญาตโิ ยมมารอใสบ่ าตรกนั อยหู่ ลายราย หลังจากให้พรเสร็จแล้ว สามเณรสังเกตเห็นขอทานสองสามีภรรยา ท�ำท่าเหมือนจะมาขออาหารบิณฑบาต เลยต้ังใจจะเดินเลี่ยงไป ด้วยคิดว่า จะไม่ให้ เพราะอาหารบิณฑบาตน้เี ป็นของทญ่ี าติโยมอุตสา่ ห์บรรจงท�ำถวาย หากให้ไปกจ็ ะเป็นการไมส่ มควร จากน้ันไปรับอาหารบิณฑบาตจากอาม่า ร้านขายของตรงข้าม วัดมหรรณพาราม ท่ีใส่บาตรเป็นประจ�ำ ในขณะท่ีข้ามถนนกลับมาฝั่งวัด มหรรณพารามแล้วก�ำลังจะเดินบิณฑบาตต่อไปน้ัน ก็เห็นขอทานคู่เดิมมา ดักรอเราอยู่ จึงเอะใจ คิดว่าถ้าเขาจะตามตื้อขออาหารจริงๆ ก็คงจะต้อง ยอมให้อะไรไปบ้าง แต่แล้วส่ิงท่ีไม่คาดคิดก็เกิดข้ึน ขอทานสองสามีภรรยา 145 www.kalyanamitra.org

หยบิ เหรยี ญบาทยกจบขนึ้ อธษิ ฐาน แลว้ ใสล่ งในบาตร จากนนั้ จงึ หมอบกราบ รับพร ดว้ ยใบหนา้ ที่เป้อื นน้�ำตา สโุ ข ปุญญัสสะ อุจจะโย การสง่ั สมบญุ นำ� สขุ มาให้ หลังจากที่ให้พรแก่ขอทาน ผู้มีใจยินดีในการท�ำทานแล้ว ก็เดินต่อ ไปตามถนนมหรรณพ แลว้ วนกลับเข้าวัด ลา้ งเทา้ คัดแยกอาหารบณิ ฑบาต ฉนั เชา้ แลว้ ไปทพี่ ระวหิ ารหลวง เอาเหรยี ญทขี่ อทานทงั้ สองคนนนั้ ใสบ่ าตรมา ไปหยอดตู้ทำ� บญุ บำ� รงุ พระอาราม อธษิ ฐานในใจวา่ “ดว้ ยผลแหง่ บญุ นี้ ขอใหข้ อทานทง้ั สองทา่ นนน้ั นบั แตน่ ไี้ ปจงหลดุ พ้นจากความยากจน ไม่ประสบพบเจอกับความยากล�ำบากอกี เลย” การท่ีได้โอกาสมาเก็บตัวอ่านหนังสือก่อนสอบท่ีวัดสุทัศนเทพวรา รามในครั้งนั้น นอกจากจะได้มาเตรียมความพร้อมในการสอบบาลี เสริม 146 www.kalyanamitra.org

ความรู้เดมิ เพิม่ ความรู้ใหม่ เติมความมัน่ ใจ “หาทรพั ย์ แล้ว เวลาที่ตอ้ งออกไปบิณฑบาตทกุ ๆ เชา้ ว่ายากแล้ว ทำ� ใหไ้ ดเ้ หน็ วถิ ชี วี ติ ของฆราวาสทเ่ี รง่ รบี และ แต่การตดั สนิ ใจ วนุ่ วาย ไมว่ า่ จะยากดมี จี นทกุ ชนชนั้ ไดเ้ หน็ สละทรัพย์ ความเหลอ่ื มลำ�้ ตา่ งๆ นานา เปน็ เครอื่ งเตอื น ออกจากใจ ใจใหน้ กึ ถงึ ความโชคดที เี่ ราไดต้ ดั สนิ ใจมาใช้ ยากยิง่ กวา่ ” ชวี ติ ในเพศสมณะ นกึ ถงึ พทุ ธพจนท์ พี่ ระผมู้ ี พระภาคเจ้าตรัสไวว้ า่ “สมั พาโธ ฆะราวาโส ระชาปะโถ อพั โภกาโส ปัพพชั ชา ฆราวาสเปน็ ทางคบั แคบ เปน็ ทาง มาแหง่ ธลุ ี บรรพชาเปน็ ทางปลอดโปร่ง” อกี ทงั้ เหตกุ ารณท์ ขี่ อทานทง้ั สองคน ใสบ่ าตรเมอ่ื เชา้ ยงิ่ จะเปน็ เครอ่ื งเตอื นใหเ้ รา ตั้งใจประพฤติปฏิบัติ และเป็นแรงผลักดัน ในการฝกึ ฝนอบรมตนเอง เพอ่ื เปน็ ทพี่ ง่ึ ใหแ้ ก่ ชาวโลกต่อไปในเบือ้ งหน้า www.kalyanamitra.org

สึก..ไม่ดี ไม่สึก..ดี ตุลาคม พ.ศ. 2557 วันน้ัน เป็นวันท่ีสามเณรหมดก�ำลังใจในการเป็นสามเณร สามเณร อยากลาสกิ ขา อยากจะออกไปใชช้ วี ิตทางโลก ดว้ ยเหตผุ ลตา่ งๆ นานา จงึ ไดไ้ ปกราบพระอาจารย์ พระพเี่ ลยี้ ง เพอ่ื ไป ขอลาออก พระอาจารยพ์ ดู เตอื นสตวิ า่ “ออกไปไมด่ หี รอก มนั ไมไ่ ดง้ า่ ยเหมอื น ที่เราคดิ อะไรทเ่ี ราคดิ ไวต้ อนน้ี เมือ่ ออกไปแลว้ ยอ่ มไมเ่ ปน็ เเบบนน้ั มนั ตอ้ ง เหนื่อย ตอ้ งดูเเลตวั เองทกุ อยา่ ง” แลว้ ทา่ นกใ็ หด้ ูภาพเพ่อื นของท่านทอ่ี อก ไปมคี รอบครวั ดเู เล้วชีวติ ไม่มีอะไรเลย เเต่ในตอนนนั้ สามเณรกย็ งั คิดไมไ่ ด้ คดิ จะลาสกิ ขาทา่ เดียว จนท่าน ตอ้ งยอม ท่านกไ็ มไ่ ดใ้ ห้เซน็ ลาออก แต่ใหก้ ลับไปคดิ ทบทวนใหม่ สามเณรเดินทางกลบั บา้ น เพือ่ จะไปลาสิกขา คุยกับโยมพอ่ โยมเเม่ คุยอยู่ 3-4 วัน เร่ืองว่าจะสึกหรือไม่สึก สามเณรตัดสินใจจะสึกอย่างเดียว เเตท่ า่ นก็ไมอ่ ยากให้สกึ สามเณรจงึ นงั่ รถไปทวี่ ดั เเถวบ้านของเพ่อื น เพือ่ จะ ไปลาสิกขา 148 www.kalyanamitra.org

ขณะที่น่ังรถไป ได้ผ่านบ้านของป้าท่ีชวนมาบวช โยมเเม่บอกกับ สามเณรว่า “ให้ไปลาป้าเขาก่อนนะลูก” สามเณรก็ไปลาป้า บอกกับป้าว่า “เดยี๋ วเณรจะสกึ เเลว้ นะครบั ” เทา่ นัน้ เเหละ ปา้ ทย่ี นื กวาดใบไม้อยู่ ก็ได้คุกเข่าลงน้�ำตาไหล รอ้ งไห้ พลางพดู วา่ “อยา่ สกึ เลยนะลูก กว่าป้าจะหาคนบวชได้มนั ยาก ไม่ไดห้ ามา งา่ ยๆ นะ อยา่ สกึ เลยนะ ปา้ ขอละ่ ” นำ้� ตาทนี่ องเตม็ ใบหนา้ ของปา้ ในขณะนน้ั ท�ำให้สามเณรสะเทือนใจมาก ในใจคิดว่า “ท�ำยังไงดี” สามเณร กลับข้ึนรถ สังเกตเห็น โยมเเม่ก็มีน�้ำตาเหมือนกัน สามเณรจึงพูดว่า “โยมแม่ ถ้าง้ันเดยี๋ วกลับบา้ นกอ่ นนะครับ เณรไมส่ กึ เเลว้ ” เเม่ก็พากลบั บ้าน จากนัน้ สามเณรกโ็ ทรไปหาพระอาจารย์ สามเณร : นมัสการนะครับ พระอาจารย์ : อา้ ว วา่ ไง สามเณร : ผมจะกลบั ไปไดไ้ หมครับ พระอาจารย์ : ได้สิ มาเลย คดิ ไดเ้ เล้วใช่ไหม สามเณร : คดิ ได้แลว้ ครับ กราบขอบพระคณุ ครบั 149 www.kalyanamitra.org