บันทึกคำจงรัก 2 สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.)

รายงานความคบื หน้าจนวินาทที ม่ี แี ถลงการณ์จากสำ� นักพระราชวงั ทำ� เอาเธอร้องไห้ “พี่ขนลุกเม่ือได้ฟังแถลงการณ์ส�ำนักพระราชวัง ร้องไห้เสียใจท่ีสุด แม้เราจะท�ำใจ มานาน เพราะพระองคท์ ่านประชวร แตเ่ รากย็ งั ทำ� ใจไม่ได้ ภาพพระราชกรณยี กิจตา่ งๆ ที่ พระองคท์ า่ นทรงงาน แมแ้ ตภ่ าพพระองคท์ า่ นประทบั รถเขน็ ภาพตา่ งๆ เหลา่ นนั้ ฉายเขา้ มา ในหัวอย่างรวดเรว็ นำ้� ตาก็ไหลพร่งั พรยู ากจะหยุดได้ พระองค์ท่านอย่ใู นใจเราเสมอ” เธอ กล่าวย�้ำ สง่ิ ทพี่ มี่ ณอี ยากจะตอบแทนพระองคท์ า่ นและเจรญิ รอยตามคำ� สอนคอื การเปน็ คน มจี ติ อาสา เธออยากกลบั มาประเทศไทยในชว่ งทม่ี พี ระราชพธิ พี ระราชทานเพลงิ พระบรมศพ ก่อนปลายปี ๒๕๖๐ และจะท�ำหนา้ ท่ีมีส่วนรว่ มแจกอาหาร ในเตน็ ท์เสบียงทจี่ ดั ตงั้ ข้นึ เพื่อ มสี ว่ นร่วมในพระราชพธิ ใี นวาระสุดท้าย เหมอื นเมื่อครัง้ ทพี่ ระองคย์ ังทรงพระชนมอ์ ยู่ เธอ ก็มักจะเขา้ ร่วมแสดงความจงรกั ภักดีในโอกาสส�ำคญั เธอไดก้ ลา่ วทงิ้ ทา้ ยแกค่ นรนุ่ หลงั ไวว้ า่ นอกจากจะใหค้ วามสำ� คญั กบั สถาบนั ครอบครวั แลว้ อกี หนง่ึ สถาบนั ทคี่ นไทยควรศกึ ษาคน้ ควา้ หาขอ้ มลู และทำ� นบุ ำ� รงุ คอื สถาบนั พระมหา- กษัตรยิ ์ ใช้เวลาศกึ ษาสิ่งท่ใี นหลวงรัชกาลท่ี ๙ ทรงบ�ำเพญ็ มาตลอดรัชกาล จะไดพ้ บแงค่ ิด คำ� สอนและแบบอยา่ งท่ีดีมากมาย ตลอดระยะเวลาทไี่ ดค้ ยุ กับพมี่ ณี เพลงพระราชนิพนธ์ “ชะตาชวี ิต” กงั วานอยู่ในใจ ผ้เู ขยี น ชวี ติ ของเธอในช่วงวัยเกอื บ ๔๐ ได้ยา้ ยถิน่ ฐานมายงั ดินแดนแหง่ ใหมท่ ่ีเกยี่ วพนั กบั พระราชวงศ์โดยบังเอิญ เธอเกิดในรัชกาลที่ ๙ เรียนมหาวิทยาลัยท่ีต้ังชื่อตามพระนาม ของพระบรมราชชนก เคยทำ� งานเป็นวิทยากรอาสาสมัครในพิพิธภณั ฑ์รชั กาลท่ี ๗ และทง้ั สามพระองค์ลว้ นมคี วามเก่ียวพนั กับประเทศสหรฐั อเมริกา ขณะนีเ้ ธอได้มายนื อยู่ ณ ผืน แผ่นดินที่ทั้งสามพระองค์เคยทรงใช้ชีวิตอยู่ โชคชะตาน�ำพาชีวิตเธอมาถึงจุดน้ี เหมือนดัง บทเพลงพระราชนพิ นธ์ “ชะตาชวี ิต” คนไทยคนหนึ่งจากไกลบ้านเกิดเมืองนอน แต่หัวใจก็ยังมั่นคงจงรักในรัชกาลท่ี ๙ ด้วยความส�ำนกึ ในพระมหากรณุ าธคิ ณุ วันน้เี ธอมาเยอื นสถานท่ปี ระสูติของพระองค์ เพือ่ ร�ำลึกถึงพระองค์ แม้จะสวรรคตแล้ว แต่ความทรงจ�ำที่มีต่อในหลวงของปวงชนชาวไทย ทุกชีวิตจะยังคงแจ่มกระจ่างอยูก่ ลางใจของเธอตลอดไปชัว่ กาลนาน บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 51

…การทาํความดนี ้ัน จาํเปน ทเ่ี ราจะตอ งทาํรวมกันและพรอ มๆ กนั เพราะเมอื่ รว มกนั ทาํโดยประสานสอดคลอ งและสนบั สนุนกนั ใหค รบถว น ส่ิงที่ดงี ามก็จะบังเกดิ ขึน้ ถาตา งคนตางทาํ กย็ ากทีจ่ ะสาํเรจ็ ผล ซํ้าราย ถา ตา งคนตา งหลีกเลี่ยง หรอื ปลอ ยปละละเวนไมท าํความดี กเ็ ทา กับรว มกันทาํความไมดี ซึง่ จะนาํพาสว นรวมไปสคู วามเส่ือม และความสญู สลายแนนอน… พระบรมราโชวาทของพระบาทสมเดจ็ พระปรมนิ ทรมหาภมู พิ ลอดุลยเดช บรมนาถบพติ ร ในพธิ ีพระราชทานกระบี่และปรญิ ญาบตั รแกวาทร่ี อ ยตาํ รวจตรที ส่ี ําเร็จการศึกษาขนั้ สงู สุด จากโรงเรียนนายรอ ยตาํ รวจ ประจําปการศึกษา ๒๕๒๒ ณ อาคารใหม สวนอัมพร วันจนั ทรท ่ี ๑๐ มนี าคม ๒๕๒๙ 52 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก

ชวี ิตทเี่ พียงพอของสณุ ีย์ กาญจนา พ. แม้อยู่ไกลถึงเมืองน่าน แต่ความสลดเศร้าของข้าแผ่นดินคนหนึ่งก็ไม่ได้ต่างจาก คนไทยทง้ั แผน่ ดนิ ทกุ คนรว่ มอยใู่ นความโศกสลดใจใหญห่ ลวงอยา่ งคนทม่ี หี วั ใจดวงเดยี วกนั ในวนั ท่ี ๑๓ ตุลาคม ๒๕๕๙ เมือ่ สำ� นกั พระราชวงั ออกแถลงการณ์เรอ่ื งในหลวงรชั กาลท่ี ๙ เสด็จสวรรคต “ตอนท่มี แี ถลงการณ์พเิ ศษจากส�ำนกั พระราชวัง ณียก์ ำ� ลังสอนโยคะ วันนน้ั ตัวเอง รูส้ กึ ไม่สบาย ปวดหัวมากๆ แตเ่ รามีหนา้ ทีต่ ้องทำ� กเ็ ลยฝนื ร่างกายสอน ท่ีจริงวันนน้ั เรมิ่ รู้ ขา่ วแตบ่ า่ ยๆ แต่เรากไ็ ม่อยากเชื่อ ขอรอฟงั ประกาศจากสำ� นกั พระราชวงั ให้แน่ใจ ระหว่าง สอนโยคะ เราเปิดขา่ วจากมือถือไว้ พอประกาศมา กข็ อหยดุ นง่ั ฟงั กัน ทั้งที่ตัวเองก็เรม่ิ ฟงั จะไม่ไหว อาการปวดหัวมันรุนแรงข้ึนจนเกือบทนไม่ได้ ระหว่างฟังค�ำประกาศความรู้สึก มันอึ้งๆ นำ�้ ตามันเออ่ แตไ่ ม่ไหลออกมา” สุณีย์ โพธศ์ิ ิริ เจ้าของร้าน “พอดี” ร้านกาแฟเล็กๆ แบบพอเพยี งทเี่ มืองน่าน วัย ๔๔ ปี บอกเล่าถงึ ความสูญเสยี ครั้งใหญข่ องคนไทยท้ังแผน่ ดินในวันที่ ๑๓ ตลุ าคม ๒๕๕๙ โยคะรอบนั้นมีนักเรียนเพียงคนเดียว ทั้งครูและนักเรียนต่างก็ไม่มีกะจิตกะใจจะ เรียนโยคะต่อแล้ว ฟังแถลงการณ์จบก็ไม่มีใครพูดอะไร ในความเงียบงันมีแต่ความเศร้า โหวงๆ หลังจากนักเรียนกลับ สุณีย์ก็ไม่ได้ฟังข่าวต่อ เป็นเพราะทั้งร่างกายและจิตใจเกิน จะรบั ข่าวรา้ ยครั้งใหญ่นี้ไหว คืนนน้ั เธอรบี เข้านอน แตก่ ็ยากจะข่มใจให้หลับลงได้ เชา้ วนั รงุ่ ขึน้ เธอออกไปทำ� งานตามปกติ ทีไ่ มป่ กติคือเธอตอ้ งใส่ชดุ สดี ำ� ผู้คนท่ไี ด้ พบเจอในวันนั้นต่างตกอยู่ในความเงียบไม่ต่างจากกัน เมื่อมองหน้ากันก็รู้ว่าทุกคนเศร้า เสยี ใจ มีบ้างบางคนทีพ่ ดู ถงึ อดีตคร้ังท่ีในหลวงรชั กาลท่ี ๙ ยงั ทรงพระชนมอ์ ย่ดู ้วยความรกั และศรัทธาตอ่ พระองค์ บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 53

ช่วงท่ีไปพิธีพระบรมศพอาจจะล่วงเลยมานาน เกอื บ ๑๐๐ วันแลว้ บรรยากาศโดยรวมในวนั น้นั อาจไม่ค่อยหลงเหลือความเศร้าโศกให้เห็น อาจ เปน็ เพราะเวลาไดเ้ ปลย่ี นความเศรา้ นนั้ เปน็ พลงั ให้ ลูกทุกคนได้เดินต่อไปตามรอยเท้าพระองค์ท่าน น�้ำตาของประชาชนแห้งแล้ว ทีเ่ หลืออยู่คือความ ระลกึ ถงึ นกึ ถงึ สง่ิ ทพี่ ระองคท์ า่ นทรงทำ�ใหพ้ วกเรา ชาวไทยทุกคน “จงั หวดั นา่ นปกตกิ เ็ ปน็ เมอื งเงยี บๆ อยแู่ ลว้ จดั งานกไ็ มไ่ ดป้ า่ วประกาศใหช้ าวเมอื ง ร ู้ เรามารอู้ กี วนั วา่ ทนี่ า่ นกม็ พี ธิ ที สี่ นามหนา้ ศาลากลาง เพยี งแตไ่ มค่ อ่ ยมกี ารประชาสมั พนั ธ์ กวา่ เราจะรู้ข่าวจากเฟซบุ๊ค งานก็ผ่านไปแล้ว” เมื่อเดือนมกราคม สุณีย์มีโอกาสเดินทางมากรุงเทพฯ เพราะต้องมางานแต่งงาน เพอื่ น เธอนง่ั รถตอู้ อกจากนา่ นประมาณ ๖ โมงเยน็ ถงึ กรงุ เทพฯ เชา้ มดื ประมาณตี ๓ กวา่ ๆ หลังเสร็จจากงานแต่งงาน ก็ต้องไปงานอวมงคลที่วัดมกุฏกษัตริย์ แถวราชด�ำเนินนอก จากนนั้ กไ็ ปกราบพระบรมศพตอ่ มเี พอื่ นขบั รถไปจอดใกลๆ้ สนามหลวง จากนน้ั กน็ งั่ รถราง ทไี่ ปส่งถงึ พระบรมมหาราชวัง “เราไปถึงสนามหลวงก็เกือบทุ่มแล้ว ช่วงน้ันคนเร่ิมบางตา ด้านในคนไม่แน่นมาก ความรู้สึกท่ีเกิดข้ึนมาตอนน้ันคือเราก�ำลังจะได้มีโอกาสเข้าไปกราบพ่อหลวงใกล้ๆ แล้ว บอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร เศร้าก็ไม่เชิง เพราะเหมือนว่าเวลานั้นมันผ่านไปแล้ว เหลือแต่ ความระลึกถงึ พระองคท์ า่ น 54 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก

“ช่วงที่ไปพิธีพระบรมศพอาจจะล่วงเลยมานานเกือบ ๑๐๐ วันแล้ว บรรยากาศ โดยรวมในวนั นนั้ อาจไมค่ อ่ ยหลงเหลอื ความเศรา้ โศกใหเ้ หน็ อาจเปน็ เพราะเวลาไดเ้ ปลยี่ น ความเศร้านั้นเป็นพลังให้ลูกทุกคนได้เดินต่อไปตามรอยเท้าพระองค์ท่าน น�้ำตาของ ประชาชนแห้งแล้ว ที่เหลืออยู่คือความระลึกถึง นึกถึงสิ่งที่พระองค์ท่านทรงท�ำให้พวกเรา ชาวไทยทกุ คน” ขณะเดินเขา้ ไปในพระบรมมหาราชวัง เธอยงั ไมไ่ ดร้ สู้ ึกอะไรมากนกั แต่เมื่อจะเขา้ ถึงหนา้ พระบรมโกศ ก็เริ่มรู้สกึ ตน่ื เต้นอยู่บา้ ง คร้ันพอไดเ้ ขา้ ไปจรงิ ๆ กลับเปน็ ความร้สู ึกนิ่ง สงบ ขณะก้มกราบลงหน้าพระบรมโกศ เป็นช่วงเวลาส้ันๆ ช่ัวขณะ เมื่อเดินลงมายืนอยู่ ดา้ นนอก เธอบอกเพอ่ื นว่าขอยืนอย่ตู รงนอ้ี กี สักพกั เธอยืนสงบน่งิ เงยหน้าไปยังจุดท่เี ปน็ ท่ตี ง้ั พระบรมโกศท่ีเพ่ิงก้าวออกมา เพื่อซึมซับบรรยากาศของการกล่าวลา วนั นขี้ ้าแผน่ ดิน คนหนึ่งไดส้ ง่ เสดจ็ พระองค์ทา่ นตอ่ หนา้ พระบรมโกศแลว้ คืนน้ัน หลังเสร็จจากกราบพระบรมศพท่ีพระบรมมหาราชวัง ครูสอนโยคะจาก เมอื งน่านกล่าวขอบคุณเพ่อื นๆ ทีม่ าเปน็ เพื่อน พาเธอเขา้ ไปกราบพระองคท์ า่ น รสู้ กึ ปีตทิ ่ี ไดม้ โี อกาสมาสง่ เสด็จ ดว้ ยความส�ำนกึ ในพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพน้ บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 55

…การที่คนสมยั ใหมบอกวา คนสมยั เกา มคี วามรนู อ ยกอ็ าจเปนจริง แลวกค็ นสมยั ใหมดูถูกหรือเหยยี ดหยามคนสมยั เกาได มสี ิทธิ์ แตถ า พูดตามความจริงแลว สทิ ธิ์ที่จะเหยียดหยามคนรุนเกา ไมควรจะมี ดวยเหตวุ า คนรุนเกา น้เี อง ทีท่ าํใหค นรนุ ใหมเ กดิ ขึ้นมาได… พระราชดํารัสของพระบาทสมเดจ็ พระปรมินทรมหาภมู พิ ลอดุลยเดช บรมนาถบพิตร พระราชทานแกคณะบุคคลตา งๆ ที่เขา เฝา ฯ ถวายพระพรชัยมงคล เนอ่ื งในโอกาสวันเฉลมิ พระชนมพรรษา ณ ศาลาดสุ ดิ าลัย วันอาทติ ย ๔ ธันวาคม ๒๕๓๑ 56 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก

ครผู ู้ยดึ ม่ันใน พระราชปณิธาน ตรเี ดช ไชยหา ธญั กมล (สดี อกไม)้ แมนล่ี มชี อื่ เลน่ วา่ พน่ี ดิ อยใู่ นวยั ๕๘ ปี ยา้ ยถนิ่ ฐานจากเมอื ง ไทยมาสหรฐั อเมริกานบั ถึงปนี ้กี ็ยา่ งเขา้ ปที สี่ ิบแลว้ เชน่ เดยี วกบั คนไทยทง้ั ประเทศ เธอและครอบครวั โศกเศรา้ เสยี ใจเมอ่ื ไดร้ บั รขู้ า่ วการ เสดจ็ สวรรคตของในหลวงรชั กาลที่ ๙ ดวงหนา้ ทแี่ จม่ ใสหลงั เพง่ิ เสรจ็ สนิ้ การทำ� บญุ ทวี่ ดั ไทย เร่ิมเจือความหม่นหมอง เมื่อเจ้าตัวเล่าย้อนไปถึงชีวิตในอดีตครั้งยังอยู่ในเมืองไทยว่าเธอ รับราชการครไู ด้ประมาณ ๒๕ ปี ต่อจากน้ันจึงย้ายไปอยกู่ ระทรวงการท่องเทย่ี วและกฬี า ก่อนเกษียณอายุราชการท่ีกระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการส่ือสาร เพราะตัดสินใจ ยา้ ยมาอยู่อเมรกิ ากับสามี แมเ้ ปน็ การตดั สนิ ใจทท่ี า้ ทายทสี่ ดุ แตเ่ ธอกด็ มู คี วามสขุ ดกี บั ชวี ติ ครอบครวั ในปจั จบุ นั เป็นเพราะยึดหลักค�ำสอนของในหลวงมาโดยตลอด พน่ี ดิ เลา่ ถงึ อดตี ทนี่ า่ ภาคภมู ใิ จของบรรพบรุ ษุ ทไ่ี ดร้ บั ใชใ้ ตเ้ บอ้ื งพระยคุ ลบาทมาโดย ตลอด คณุ ตาของพอ่ รบั หนา้ ทเี่ ปน็ ผถู้ อื กญุ แจปราสาทพระเทพบดิ ร ในพระบรมมหาราชวงั คุณพ่อของเธอจึงมีความผูกพันกับพระบรมมหาราชวังอย่างใกล้ชิด ชีวิตวัยเด็กของพ่อได้ วงิ่ เลน่ และไลอ่ า่ นมหากาพยร์ ามายณะ หรอื ทร่ี จู้ กั กนั ตดิ ปากวา่ “รามเกยี รต”ิ์ ทผ่ี นงั กำ� แพง วดั พระแกว้ ทุกบท จนเรยี กได้ว่ามคี วามแตกฉานและจดจำ� บทกลอนได้เป็นฉากๆ บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 57

ผทู้ ต่ี อ้ งการศกึ ษาเกย่ี วกบั พระราชกรณยี กจิ ของ พระบาทสมเดจ็ พระปรมนิ ทรมหาภมู พิ ลอดลุ ยเดช สามารถศกึ ษาหาขอ้ มลู จากแหลง่ ขอ้ มลู ตา่ งๆ ได้ มากมาย ไมว่ า่ จะเปน็ หนงั สอื หรอื วดิ โี อ ทเ่ี กย่ี วกบั สาขาอาชพี ตา่ งๆ พระองคไ์ ดพ้ ระราชทานพระราช ดำ�รสั ไวห้ ลากหลายมากมาย ทกุ สาขาอาชพี สามารถ ทจี่ ะนำ�มาปรบั ใชไ้ ดอ้ ยา่ งดกี บั ทกุ คน เมอื่ พอ่ อายยุ า่ งเขา้ วยั รนุ่ กไ็ ดร้ บั ใชถ้ วายงาน ครง้ั ทที่ างรฐั บาล โดยสำ� นกั ชา่ งสบิ หมมู่ ี การบรู ณะปฏสิ งั ขรณอ์ าคารปราสาทตา่ งๆ ภายในพระบรมมหาราชวงั พอ่ ไดอ้ าสาตดั กระจก สเี ชงิ บนั ไดรปู พญานาคหนา้ ทางขน้ึ ปราสาทพระเทพบดิ ร นบั เปน็ ความภาคภมู ใิ จของตระกลู ท่ีเล่ากนั มาร่นุ ต่อรุ่น และดว้ ยสมาชกิ ในครอบครัวส่วนใหญ่รับราชการเกอื บทั้งหมด ผรู้ ่วม วงศส์ กลุ นจ้ี งึ ซาบซงึ้ ถงึ พระมหากรณุ าธคิ ณุ ของพระราชวงศจ์ กั รี และสำ� นกึ ถงึ ความเปน็ ไทย “ความเป็นไทย หมายถึงเอกลักษณ์ต่างๆ ของประเทศ รวมถึงการท่ีคนไทยควร นอ้ มร�ำลกึ ถงึ พระมหากรณุ าธิคณุ ของพระราชวงศ์จกั รี” เมอื่ เทยี บกบั อายคุ รง้ั ทเี่ ธอเดนิ ทางมาถงึ อเมรกิ าใหมๆ่ ซง่ึ เปน็ ชว่ งวยั ทเ่ี ลยกลางคน แล้ว การปรับตัวอาจจะคอ่ นข้างยาก ด้วยตา่ งพืน้ ที่ ตา่ งวฒั นธรรม และผคู้ นทคี่ ุ้นชนิ แต่ สิ่งหนึ่งที่ท�ำให้เธอไม่รู้สึกล�ำบากใจ เพราะเธอน้อมน�ำพระราชด�ำรัสของพระบาทสมเด็จ พระเจ้าอยู่หัวปรมนิ ทรมหาภมู ิพลอดลุ ยเดช มาใชใ้ นการปรบั ตวั พี่นิดมีทกั ษะภาษาอังกฤษดมี าก คนไทยทนี่ ่หี ากมปี ัญหาก็มกั จะขอค�ำปรึกษาจาก เธอได้ ผมเองก็ได้อาศัยปรึกษาศัพท์ภาษาอังกฤษกับเธอหลายครั้งเม่ือต้องท�ำหน้าที่เป็น 58 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก

พธิ กี รในงานส�ำคญั ตา่ งๆ ท่ที างวัดและชมุ ชนคนไทยจัดขึ้น หลงั วา่ งจากการดูแลธรุ กจิ ของ ครอบครัว เธอยังท�ำหน้าท่ีครูสอนภาษาไทยให้กับทหารประจ�ำฐานทัพอเมริกันท่ีก�ำลังจะ เดนิ ทางไปประจำ� การทป่ี ระเทศไทยและประเทศตา่ งๆ ในภมู ภิ าคเอเชยี นบั เปน็ ความภมู ใิ จ ท่ีตนไดท้ ำ� หนา้ ทเี่ ผยแพร่ภาษาและวัฒนธรรมไทยใหก้ ับคนต่างชาติต่างภาษา บ่อยคร้ังที่มีการอัญเชิญพระบรมราโชวาทของในหลวงรัชกาลท่ี ๙ มาเผยแพร่ใน ห้องเรียน เธอสามารถอธิบายให้นักเรียนทหารซาบซึ้งถึงพระอัจฉริยภาพด้านการใช้ภาษา ไทยของพระองค์ท่าน ครูผู้มีจิตวิญญาณความเป็นครูอยู่เต็มเปี่ยมผู้น้ีกล่าวด้วยแววตาท่ี เป็นประกายและม่งุ ม่ัน “เราก็มีความรู้สึกเลยว่าพระองค์ทรงกลั่นกรองค�ำพูดในพระราชด�ำรัสแต่ละคร้ัง กนิ ใจมาก” เธอยังมีความประทับใจในพระอัจฉริยภาพด้านดนตรี และเพลงพระราชนิพนธ์ ตา่ งๆ เจา้ ตวั เลา่ วา่ ครงั้ ทศ่ี กึ ษาในระดบั มธั ยมศกึ ษาปที ่ี ๑ เธอไดร้ บั คดั เลอื กจากครสู อนวชิ า ดนตรี ใหเ้ ป็นคนอัญเชญิ บทเพลงพระราชนพิ นธ์มารอ้ งในวันเฉลิมพระชนมพรรษา เพลงท่ี เธอเลือกรอ้ งคอื “สายฝน” และ “ใกลร้ งุ่ ” เนอื่ งจากมเี นอ้ื หากินใจ และยงั สะท้อนถงึ วถิ ชี วี ิต ของผู้คนในแถบประเทศเขตร้อน ทุกคร้ังท่ีสายฝนโปรยปรายลงจากท้องฟ้า เป็นการเติม ความสขุ ความสดช่ืนแกม่ วลมนุษย์ “เพลงพระราชนิพนธ์ใกล้รุ่ง บอกถึงสภาพความเป็นอยู่ของเด็กชานเมือง เป็น ตัวตนและสภาพแวดล้อมที่เราเติบโตมาอย่างชัดเจน หลายสิบปีก่อนนั้น ละแวกมีนบุรี บริเวณคลองสามวา ทุกๆ เช้า เราจะเหน็ ดวงอาทติ ย์ข้ึนตรงหน้าต่างหอ้ งนอนเปน็ ประจ�ำ บรรยากาศยงั คงรม่ รน่ื อากาศดี ต่างจากสมัยน้มี าก” จึงไม่น่าแปลกใจว่า ท�ำไมเวลาเธอรอ้ งบทเพลงพระราชนิพนธ์นี้ จึงเขา้ ถึงความสุข ของบทเพลงได้ดี เม่ือพูดถึงบ้านเกิดและบทเพลงที่เคยร้องในสมัยเป็นเด็กหญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง รอยย้มิ แห่งความสุขความประทบั ใจก็ฉายชดั บนใบหนา้ เรียวเลก็ นัน้ “ผทู้ ต่ี อ้ งการศกึ ษาเกย่ี วกบั พระราชกรณยี กจิ ของพระบาทสมเดจ็ พระปรมนิ ทรมหา- ภูมิพลอดุลยเดช สามารถศึกษาหาข้อมูลจากแหล่งข้อมูลต่างๆ ได้มากมาย ไม่ว่าจะเป็น หนังสือ หรือวีดิโอ ท่ีเกี่ยวกับสาขาอาชีพต่างๆ พระองค์ได้พระราชทานพระราชด�ำรัสไว้ หลากหลายมากมาย ทุกสาขาอาชีพ สามารถทจ่ี ะน�ำมาปรับใชไ้ ดอ้ ยา่ งดกี ับทุกคน” ส่วนตัวเธอก็ได้ยึดถือและเจริญรอยตามมาโดยตลอด ในเรื่องของการปรับตัว การปรับทัศนคติที่มีต่อเพ่ือนมนุษย์ และการรักษาด�ำรงไว้ซึ่งเอกลักษณ์ของความเป็นไทย แม้วนั นี้จะไม่มพี ระองค์ท่านแลว้ แตเ่ ธอก็จะยดึ ม่ันในคุณความดีของพระองค์ตลอดไป บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 59

60 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก

จากใจลกู ถงึ “พอ่ ” สมฤทัย ทรพั ย์สมบรู ณ์ บรรณาธิการข่าวการเมอื ง สำ� นักขา่ วเนชั่น หลังค�่ำวันท่ี ๑๓ ตุลาคม ๒๕๕๙ สถานการณ์ในประเทศไทยก็ไม่เหมือนเดิม ทุกอย่างหยุดน่ิง ทุกความรู้สึก ทุกความสนใจของประชาชนชาวไทยรวมเป็นหน่ึงอยู่ท่ี “ในหลวง รัชกาลที่ ๙” เทา่ นั้น ภารกจิ ปกตขิ องผม ในฐานะ “บรรณาธกิ ารขา่ วการเมอื ง” แทบจะหยดุ นงิ่ นกั ขา่ วใน โตะ๊ ขา่ วการเมอื งปรบั เปลย่ี นไปทำ� ขา่ ว “พระบาทสมเดจ็ พระปรมนิ ทรมหาภมู พิ ลอดลุ ยเดช” แทบท้ังหมด รวมทงั้ ผมดว้ ย แน่นอนว่านอกจากมบี ทบาทหน้าทเี่ ปน็ “นกั ขา่ ว” อกี บทบาท หนึง่ ของเราคือ “พสกนกิ ร” ของพระองค์ทา่ น หลังวันท่ี ๑๓ ตุลาคม ๒๕๕๙ ผมสังเกตเห็นบันทึกความรู้สึกของผู้คนท่ีมีต่อ “ในหลวง รชั กาลท๙่ี ” ท่โี พสตผ์ ่านเฟซบคุ๊ ส่วนตวั แมส้ ่วนใหญ่ไม่มโี อกาสได้เห็นพระพกั ตร์ ของในหลวง ได้เห็นเพียงจากข่าวในพระราชสำ� นักเทา่ น้ัน แต่ทุกคนก็สามารถเขียนบนั ทึก ได้อย่างกินใจ ขณะท่ีบางคนท่ีมีโอกาสได้เข้าเฝ้าฯ ก็จะเล่าถึงความประทับใจไม่รู้ลืมนั้น ทำ� ให้ผมเกดิ ความคิดวา่ นา่ จะหาช่องทางในการนำ� เสนอขอ้ ความ ขอ้ มูล ความรสู้ กึ เหลา่ นี้ ออกไปให้สงั คมทัง้ ในและตา่ งประเทศไดร้ บั รู้ใหม้ ากท่ีสุด จนกลายเปน็ คอลมั น์ “จากใจลกู ถึงพอ่ ” ในหนงั สอื พิมพค์ มชดั ลึก หลังจากกองบรรณาธิการคมชัดลึก ตกลงเปิดคอลัมน์ “จากใจลูกถึงพ่อ” ให้เป็น พ้ืนท่ีพิเศษเพื่อให้คนไทยได้แสดงความรู้สึกต่อ “พ่อหลวง” โดยมอบหมายให้ผมเป็นผู้ รบั ผดิ ชอบ เม่ือประกาศออกไป ปรากฏว่ามีผู้คนสง่ เรื่องเข้ามาจำ� นวนมาก จากท่คี ดิ ว่าจะ เปิดพนื้ ทีพ่ เิ ศษนี้ประมาณ ๑ สัปดาห์ ท�ำให้ขยายเวลาออกไปเป็น ๑ เดอื นเตม็ มผี ้สู ง่ เร่อื ง เขา้ มานบั รอ้ ย บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 61

การทฝี่ น่ิ ตน้ สดุ ทา้ ยหายไป และเราไดป้ า่ ตน้ นำ้� คนื มา เปน็ ทสี่ ดุ ของทส่ี ดุ ในการทำ�งานหนกั และพระองคท์ า่ น ไดท้ ำ�งานเพอ่ื พวกเราชาวดอยอนิ ทนนท์ เรอ่ื งราวทส่ี ง่ มาจากพสกนกิ รของ “พอ่ หลวง” มาจากทกุ สารทศิ ทกุ ภาคของประเทศ ไทย รวมถึงคนไทยที่อยู่ในต่างประเทศท่ีบารมีของพระองค์ท่านปกแผ่ไปถึง นอกจาก จะสะท้อนให้เห็นถึงความจงรักภักดีที่ชนชาวไทยมีต่อพระองค์ท่านแล้ว ยังสะท้อนถึง พระราชกรณียกิจท่พี ระองคท์ รงทำ� ให้กับทุกหยอ่ มหญ้าของผนื แผ่นดินไทย หลายเรอ่ื งราว เปน็ เรื่องทไ่ี มเ่ คยรบั รมู้ ากอ่ น คุณยายผ้หู นึ่งเปน็ อดีตนิสติ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลยั ร่นุ ปี ๒๕๐๐ ซ่งึ เป็นปีแรกที่ ในหลวงรชั กาลท่ี ๙ เสดจ็ ฯ ไปทรงดนตรี อดีตนิสติ จุฬาฯ เขียนเล่าถงึ ความเป็นกันเองและ พระอารมณข์ นั ของพระองค์ เช่น ขณะที่เสด็จฯ มาทรงปลูกต้นจามจรุ พี ระราชทาน ๕ ตน้ ท่ที รงเพาะเองจากวังไกลกังวล มาปลูกที่ข้างหนา้ หอประชุมจฬุ าฯ เธอได้เขา้ เฝ้าฯ อย่แู ถว หน้าๆ กอ่ นน�ำลงปลูก พระองคท์ รงเลา่ พระราชทานวา่ ตน้ จามจุรเี หล่านี้ ไดเ้ พาะเมลด็ ท่ี วังไกลกังวลและเห็นว่าโตพอสมควรแล้วที่จะเข้ามหาวิทยาลัย และเห็นเหมาะสมท่ีจะพา มาเข้าจฬุ าฯ เลยพามาเขา้ จุฬาฯ ขณะท่คี ณุ ลงุ ทา่ นหนึ่ง เปน็ อดีตนกั ศกึ ษามหาวทิ ยาลัยธรรมศาสตร์ เป็นนกั ดนตรี วงของมหาวิทยาลัยที่มีโอกาสเล่นดนตรีต่อหน้าพระพักตร์ในหลวงรัชกาลท่ี ๙ เล่าความ ประทับใจวา่ พองานเลกิ ในหลวงเสด็จมาหานักดนตรี แล้วตรสั ว่า “ขอบใจนะ เล่นเพราะ ดี” คณุ ลุงเลา่ วา่ ได้ยินแลว้ หวั ใจพองโตดว้ ยความปลมื้ ปีติ แค่ได้ถวายงานในหลวงกน็ ับเป็น บุญใหญห่ ลวงในชีวิตแลว้ ยิง่ พระองคม์ าตรสั ๖ คำ� น้ี ยิ่งหัวใจพองโต หลังจากนน้ั พระองค์ ยงั ให้คนนำ� รูปท่ถี า่ ยในงานมาให้อกี แสดงใหเ้ หน็ วา่ ทรงใหค้ วามสำ� คัญกบั ทกุ คน แม้ว่าจะ เป็นแคค่ นตวั เลก็ ตัวน้อย 62 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก

อีกคนเป็นชาวไทยภูเขาจากดอยอินทนนท์ เขียนเล่าถึงการท่ี “พ่อหลวง” ไปช่วย ให้ “ฝิ่นต้นสุดท้าย” หมดไปจากดอย หลังจากฝิ่นมาท�ำให้เกิดการท�ำลายป่าเขาบนดอย จนหมด เมอ่ื ฝนิ่ ตน้ สุดท้ายหายไป พร้อมกับมีหญา้ คาขน้ึ มาแทนท่ี จากน้นั ผืนปา่ กก็ ลับมา พร้อมด้วยโครงการหลวงต่างๆ “การที่ฝิ่นต้นสุดท้ายหายไป และเราได้ป่าต้นน้�ำคืนมา เป็นที่สุดของท่ีสุดในการ ทำ� งานหนกั และพระองค์ทา่ นได้ท�ำงานเพื่อพวกเราชาวดอยอินทนนท์” ขณะที่อีกหลายคนเขียนถึง “ความย่ิงใหญ่” ของ “พระบาทสมเด็จพระปรมินทร- มหาภูมิพลอดุลยเดช” มีคนหนึ่งบอกว่า “ความย่ิงใหญ่ของพระองค์ไม่ได้มาจากการทรง ครองราชยย์ าวนาน แตม่ าจากตรงทใ่ี นหลวงทรงเปน็ แรงบนั ดาลใจใหผ้ คู้ นลกุ ขนึ้ มาทำ� ความ ดีได้พร้อมๆ กันท้ังประเทศ ผมคิดว่าตรงนี้แหละที่มหัศจรรย์ ปลูกต้นไม้ก็ถวายในหลวง บรจิ าคเลอื ดกถ็ วายในหลวง ปลอ่ ยป ู ปลอ่ ยปลา กถ็ วายเปน็ พระราชกศุ ล ขนาดงดดมื่ เหลา้ กย็ ังถวายในหลวง เก็บขยะหนา้ บา้ นถวายในหลวงกม็ ี ทกุ คนมีเป้าหมายเดียวกนั คอื “ทำ� ดี เพอ่ื ถวายในหลวง” จะมกี ค่ี นในโลกทปี่ ลกุ ใหผ้ คู้ นทำ� ความดพี รอ้ มๆ กนั เปน็ ลา้ นคนไดแ้ บบ ในหลวงของเรา สำ� หรบั ผมแล้ว...ความยง่ิ ใหญข่ องพระองค์อยตู่ รงน้นี ีแ่ หละ” น่ีเป็นเพียงส่วนหน่ึงของเรื่องราวที่ฝังลึกอยู่ในความรู้สึกของปวงชนชาวไทย ซ่ึง อีกด้านก็สะท้อนให้ชาวโลกได้เห็นถึงพระราชกรณียกิจอันยิ่งใหญ่ ตลอด ๗๐ ปีแห่งการ ครองราชยข์ อง “ในหลวงรชั กาลท่ี ๙” และวันนี้ แม้พระองค์ท่านจะสวรรคตไปหลายเดอื น แล้ว แต่ความรัก ความคิดถึง และความจงรักภักดีจากหัวใจของพสกนิกรยังคงมีอยู่อย่าง เปีย่ มล้น บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 63

64 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก

มโู ข่ มู ส่งเสดจ็ สชู่ ีวติ นิรนั ดร์ กาญจนา พ. / โยธนิ เซ้ง ชิ - สุวิชาน พัฒนาไพวัลย์ อาจารย์วิทยาลัยโพธิวิชชาลัย สาขาการจัดการ ภูมิวฒั นธรรม มหาวิทยาลยั ศรนี ครินทรวโิ รฒ อ.แมส่ อด จ.ตาก อยู่ในวัย ๓๗ ปี เป็นคน ชนเผา่ คำ� ว่า “ชิ” เป็นภาษาปกาเกอะญอ แปลว่า “เล็ก” น่นั เพราะเขาเป็นลูกชายคนเล็ก แตเ่ ป็นคนที่ ๓ ในจำ� นวนพ่นี ้องทั้งหมด ๔ คนของพ่อ “สา่ แด” หรือ พนา พัฒนาไพรวัลย์ และแม่เซเนพอ พ่อของชิเป็นครูประชาบาล และยังเป็นผู้น�ำชุมชนใหม่พัฒนา ชิแต่งงาน แล้วกับหญงิ ชนเผ่าเดียวกัน เขาเกิดและเติบโตในชมุ ชนครสิ ต์ ท่หี มู่บา้ นใหมพ่ ฒั นา อ.แม่แจม่ จ.เชยี งใหม่ ได้ รบั การหล่อหลอมใหเ้ ปน็ ผนู้ �ำในการพฒั นาเด็กในรุ่นตอ่ ไป หนมุ่ ผู้นจ้ี บปริญญาตรดี ้านการ พฒั นาชมุ ชนจากมหาวทิ ยาลยั ราชภฏั เชยี งใหม ่ จากนน้ั ไปทำ� งานเปน็ อาสาสมคั รอยพู่ กั หนง่ึ แล้วจึงศกึ ษาตอ่ ระดบั ปรญิ ญาโทท่ีคณะศึกษาศาสตร์ มหาวทิ ยาลยั เชียงใหม่ “ผมเกิดปี พ.ศ. ๒๕๒๓ เปน็ ปที ใี่ นหลวงเสด็จฯ ไปบ้านผมพอดี พอปี ๒๕๒๕ เกิด โครงการหลวงทบี่ ้านผม ถ้าถามแม่วา่ ผมเกดิ ปีไหน แม่จะตอบวา่ เกิดปีที่ในหลวงเสด็จฯ ผม คิดว่าเป็นประวัติศาสตร์ร่วมในตัวผม และเป็นประวัติศาสตร์ในชุมชน ในเผ่าพันธุ์ของผม ดว้ ย พ่อผมกม็ โี อกาสเปน็ ตัวแทนชุมชนรบั ถุงพระราชทานจากพระหัตถข์ องในหลวง รปู นี้ ยังตดิ อย่ทู ่ฝี าบ้านจนถึงวันนี้ เปน็ ความประทบั ใจแรกทผี่ มมตี อ่ ในหลวงรัชกาลที่ ๙” นอกจากชจิ ะเปน็ นกั ดนตรชี นเผา่ ทมี่ ชี อ่ื เสยี งแลว้ เขายงั เปน็ อาจารยค์ ณะวทิ ยาลยั โพธิวิชชาลัย สาขาการจัดการภูมิวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ อ.แม่สอด จ.ตาก เขาพูดถึงวันท่ีพ่อหลวงของพวกเขาสวรรคตว่า คนในเครือข่ายกะเหรี่ยง จ.ตาก เม่ือทุกคนรู้ข่าวสวรรคต พวกเขาช่วยกันจัดงานตามประเพณีพิธีกรรมของชนเผ่ากะเหรี่ยง ทนั ที บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 65

เราเชอื่ วา่ สวรรคม์ ี ๗ ชน้ั แตล่ ะชนั้ ตอ้ งใชเ้ วลาในการ กลบั คนื สสู่ วรรค์ และเราเชอื่ วา่ พระองคท์ า่ นกลบั ไป สสู่ วรรคช์ นั้ ดาวดงึ ส์ ซงึ่ เปน็ ชนั้ สงู สดุ ระหวา่ งทาง ตอ้ งมกี ารเดนิ ทางกลบั คนื สู่ ระหวา่ งทางกระบอกไมไ้ ผ่ ทเี่ รานอ้ มสง่ จะนำ�ความรม่ เยน็ สพู่ ระองค์ เมลด็ พนั ธ์ุ ที่เราใส่ในกระบุงจะหล่อเล้ียงพระองค์ระหว่างทาง ไม่ให้ขาดแคลน หมากพลูท่ีใส่ไปเพื่อว่าในระหว่าง ทางพระองคจ์ ะไดผ้ อ่ นคลาย นเี่ ปน็ พธิ กี ารนอ้ มสง่ สู่สวรรคาลัยแบบปกาเกอะญอท่เี ราทำ�กันมา “เรามีเครือข่ายกะเหรี่ยง จ.ตาก ศูนย์กลางอยู่ท่ีแม่สอด ไม่ว่าจะเป็นที่ อ.กัลยา- ณิวัฒนา หรือ อ.แม่สอด พอทุกคนทราบข่าวเราจัดงาน เราบอกว่านี่ไม่ใช่เรื่องของการ สญู เสยี แตเ่ ปน็ เรอื่ งของการหลดุ พน้ เรามองวา่ พอ่ หลวงไดห้ ลดุ พน้ จากงานของทางโลกแลว้ พระองคท์ ่านได้กลับคนื ส่ทู ท่ี ี่จากมา ตามความเชอ่ื ของเราถอื ว่าท่ีของพ่อไมใ่ ช่บนโลกนี้ “คนปกาเกอะญอ เรยี กโลกน้ีวา่ ห่อโขเ่ คลอ หอ่ โข่ แปลว่าท่ีแห่งการรอ้ งไห้ ทีแ่ หง่ ความทกุ ข์ ถา้ เทียบหลกั พทุ ธ ชวี ติ คอื ทกุ ข์ เพราะฉะนัน้ พ่อต้องมาทนทุกข์ ตอ้ งผ่านบท ทดสอบ และสร้างคะแนน ผมคิดว่าเป็นคะแนนทยี่ อดเยี่ยมในระดับท่เี ปน็ มหาราชา เพราะ ฉะน้ัน ปรากฏการณ์ท่ีเกิดข้ึนเป็นปรากฏการณ์ที่เราควรจะแสดงความยินดีกับพ่อหลวง ที่พระองค์ได้ผ่านและได้บรรลุ และสิ่งที่คนปกาเกอะญอท�ำ ก็คือ การน้อมส่งพระองค์สู่ สวรรคาลัย” 66 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก

พธิ กี รรมทช่ี นเผา่ ปกาเกอะญอรว่ มกนั ทำ� คอื เอากระบอกไมไ้ ผใ่ สน่ ำ�้ เอากระบงุ มาใส่ ข้าว ใส่เมลด็ พันธ์ุเผือก ใส่เมล็ดพันธขุ์ ้าว แลว้ เอาใส่ลงในย่าม แล้วใส่หมากพลู ชเิ ล่าว่าที่ ใส่เมล็ดพันธ์ขุ า้ ว พนั ธุ์เผอื ก เพราะต้องเก็บรักษาพนั ธ์ุเผือกและพนั ธ์ุขา้ วเอาไว้ ๓๐ กระบงุ ถึงแร้นแค้นก็ไม่กลัวอดตาย สิ่งนี้อยู่ในวิถีชนปกาเกอะญอมานานแล้ว ซ่ึงสอดคล้องกับ หลักปรชั ญาเศรษฐกิจพอเพยี งของในหลวงรชั กาลที่ ๙ “เราเช่อื ว่าสวรรคม์ ี ๗ ชัน้ แต่ละชั้นตอ้ งใชเ้ วลาในการกลับคืนสสู่ วรรค์ และเราเช่ือ วา่ พระองคท์ า่ นกลบั ไปสสู่ วรรคช์ น้ั ดาวดงึ ส ์ ซงึ่ เปน็ ชน้ั สงู สดุ ระหวา่ งทางตอ้ งมกี ารเดนิ ทาง กลบั คืนสู่ ระหว่างทางกระบอกไม้ไผท่ ่ีเรานอ้ มสง่ จะนำ� ความร่มเย็นสู่พระองค์ เมล็ดพนั ธ์ุ ทเี่ ราใสใ่ นกระบุงจะหล่อเล้ียงพระองคร์ ะหวา่ งทางไมใ่ หข้ าดแคลน หมากพลูทใี่ ส่ไปเพ่ือว่า ในระหวา่ งทางพระองคจ์ ะไดผ้ อ่ นคลาย นเี่ ปน็ พธิ กี ารนอ้ มสง่ สสู่ วรรคาลยั แบบปกาเกอะญอ ท่เี ราทำ� กนั มา “ห่อโข่เคลอ แปลว่าโลก แต่ที่ทพ่ี ระองคไ์ ปประทบั ณ ตอนนีเ้ รียกวา่ มูโข่ มู แปล วา่ ชีวิตนิรันดร์ คือนพิ พาน แปลว่าสวรรคก์ ไ็ ด้ โลกเปน็ ทแ่ี ห่งความทุกข์ ถ้าหลดุ พ้นจากทนี่ ่ี บรรลจุ ากท่ีนีก่ ็จะไปสู่ที่ทีจ่ ะมีชีวติ นริ นั ดร์” ศรัทธาและความเชื่อของชนเผ่าปกาเกอะญอท่ีว่า พระบาทสมเด็จพระปรมินทร- มหาภูมิพลอดุลยเดช รัชกาลที่ ๙ เสด็จสู่ชีวิตอันเป็นนิรันดร์นั้น ฉันคิดว่าไม่เกินความ จริงเลย บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 67

68 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก

บา้ นทพี่ อ่ เกดิ ...ในวนั ทไี่ มม่ พี อ่ ตรเี ดช ไชยหา คืนวันที่ ๔ ธนั วาคม ๒๕๕๙ ผมและเพ่อื นเดนิ ทางมาถงึ เมืองพระราชสมภพของ ในหลวงรัชกาลที่ ๙ เพ่ือเข้าชมคอนเสิร์ตดนตรเี ทดิ พระเกียรติ มพี สกนกิ รท่อี าศยั ในเมอื ง บอสตนั รฐั แมสซาชเู สตส์ มารว่ มงานเกอื บเตม็ โรงละครขนาดกลาง ซงึ่ มที น่ี งั่ สองพนั กวา่ คน ทด่ี แู นน่ ขนดั นกั รอ้ งนกั ดนตรสี ากลมากคณุ ภาพ อญั เชญิ บทเพลงพระราชนพิ นธห์ ลายเพลง มาขับกล่อมอยา่ งไพเราะ งดงาม เปน็ ท่ีประทบั ใจแก่ผเู้ ขา้ ชมอยา่ งยงิ่ ชว่ งสุดท้ายของการแสดง ผู้เขา้ รว่ มทุกคนไดม้ ีโอกาสร้องเพลงสรรเสริญพระบารมี รว่ มกัน ต่างประสานเสยี งอยา่ งสดุ พลัง เพ่ือถวายเปน็ พระราชกุศล นอ้ มร�ำลกึ ถึงพระมหา กรณุ าธิคณุ ของพระองคท์ า่ น ขณะท่ีเสียงเพลงดังข้ึน ผมรับรูไ้ ดถ้ ึงความตนื้ ตนั ใจ จนยืนน่งิ ทำ� อะไรไม่ถกู อยู่ช่ัวขณะ เสียงนนั้ บอกถึงพลงั ศรัทธาอันทว่ มทน้ ยากจะบรรยาย เพ่ือนรว่ ม เดนิ ทางต่างประทับใจไปตามๆ กนั รงุ่ ขน้ึ อากาศในวนั ท่ี ๕ ธนั วาคม ๒๕๕๙ หากชนี้ ว้ิ ไลเ่ รยี งบนปฏทิ นิ กค็ งจะเหมอื น วันธรรมดาท่ัวไป แต่เช้าวันน้ีปุยหิมะขาวสะอาดค่อยๆ ลอยตัวลงมาอย่างต่อเนื่องจาก ฟากฟ้า ปกคลุมไปทั่วทั้งเมือง มองไปทางไหนก็ขาวโพลนไปทุกพ้ืนที่ ท้ังหลังคาบ้าน ริมทางเดินเท้า หรือแม้แต่บนกิ่งไม้ พุ่มไม้สองข้างทาง เหมือนหิมะจากฟ้าจะพร้อมใจกัน จ�ำลองภาพบรรยากาศวันพระราชสมภพเม่ือ ๘๐ กว่าปีก่อนให้ผมและเพื่อนร่วมทางได้ จนิ ตนาการยอ้ นกลบั ไปยงั วนั คนื เกา่ ๆ ครง้ั ทสี่ มเดจ็ ยา่ ทรงมพี ระประสตู กิ ารพระบาทสมเดจ็ พระเจ้าอยหู่ วั รัชกาลท่ี ๙ บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 69

อุณภูมิทต่ี ิดลบ เพิม่ ระดับความหนาวเย็นจนสงั เกตไอควันลอยออกจากลมหายใจ เปน็ ระยะๆ สรา้ งความประหลาดใจแกมประทบั ใจรอบทส่ี องแกผ่ ม เพราะไมค่ าดคดิ มากอ่ น วา่ หมิ ะจะตกในตอนเชา้ มดื ความหนาของหมิ ะเกอื บสองนวิ้ เหน็ จะได ้ รถเกง๋ สดี ำ� ทผ่ี มเชา่ มา จอดทงิ้ ไว้ขา้ งทางเมือ่ คนื ถกู หิมะปกคลมุ ไปทัว่ ท้ังคนั มองดูคล้ายๆ กับช็อคโกแลตแทง่ โต เคลอื บดว้ ยเกรด็ นำ้� ตาลอกี ชนั้ พวกเรารบี นงั่ รถออกจากทพี่ กั ไปยงั โรงพยาบาลเมา้ ตอ์ อเบริ น์ (Mt. Auburn Hospital) ใชเ้ วลาประมาณ ๑๕ นาที เมอ่ื ไปถึง เราเดนิ เขา้ ไปดา้ นใน และลงลิฟต์เขา้ สู่ตวั อาคารอยา่ งงงๆ เพราะไมเ่ คย มากนั มากอ่ น เมอื่ ถงึ โถงลอ็ บบสี้ ว่ นหนา้ ภายในอาคาร สง่ิ ทปี่ รากฏตรงหนา้ สะกดสายตาเรา เขา้ อยา่ งจงั เมอ่ื พบวา่ ทางโรงพยาบาลจดั แสดงนทิ รรศการประวตั ขิ องโรงพยาบาล ไลเ่ รยี ง ตามปที กี่ อ่ ตงั้ และในโถงทางเดนิ นนั้ มพี ระบรมฉายาลกั ษณจ์ ดั แสดงอยภู่ ายในกรอบกระจก เปน็ พเิ ศษ คณุ มกุ หนงึ่ ในคณะเดนิ ทาง เหน็ พระบรมฉายาลกั ษณแ์ ลว้ ถงึ กบั ปลอ่ ยโฮ รอ้ งไห้ อย่างหยุดไม่อยู่ บรรยากาศเช้าน้ีท�ำเอาหัวใจของคนไกลบา้ นอยา่ งพวกเราเศรา้ สรอ้ ยดว้ ย ความระลกึ ถึงในหลวงรชั กาลท่ี ๙ จบั ใจ แม้จะเศร้าเพียงใด เราก็ยังปลื้มปีติเม่ือได้มาอยู่ในสถานท่ีประวัติศาสตร์แห่งนี้ อย่างใกล้ชิด กระเบื้องปูทางเดินเย็นเฉียบในตัวอาคารทรงเก่าแก่ก่ึงไม้กึ่งปูน อิฐดินเผา แบบโบราณสแี ดงฉาบปนู แตง่ ขอบระเบยี งหนา้ ต่างดว้ ยหินทรายแดงดูแขง็ แรง ตัดกับสขี าว สะอาดตาของงานไมเ้ กลาเปน็ เพดานชน้ั บน ลอดซมุ้ ทางเดนิ เปน็ ตวั เสาขนาดใหญ ่ โดดเดน่ ด้วยสถาปัตยกรรมดินเผาสีแดง ด้านประตูทางเข้าทรงโรมัน บนระเบียงไม้มีป้ายโลหะติด ข้างบน บอกช่ืออาคารวา่ Parsons Building หลังข้ึนครองราชย์ ในหลวงรัชกาลท่ี ๙ ได้เสด็จฯ เยือนโรงพยาบาลที่ประสูติ และพระราชทานของท่ีระลึก คือพระบรมฉายาลักษณ์ ที่ปัจจุบันทางโรงพยาบาลน�ำมา จัดแสดงไว้ให้ผมู้ าเยย่ี มเยอื นไดช้ ม และยังมีภาพข่าวตัดจากหนังสือพมิ พท์ อ้ งถิ่นเมอื่ ครั้งที่ พระองคเ์ สดจ็ ฯ เยือนโรงพยาบาลแสดงไว้ด้วย ถือเปน็ ความนา่ ยนิ ดียง่ิ และเตมิ ความฝัน ของผู้เดนิ ทางให้เป็นจรงิ ย้อนกลับไปในระหว่างการวางแผนเดินทางเยือนโรงพยาบาลที่พระองค์ประสูต ิ ผมไดร้ วบรวมสืบคน้ ข้อมลู ทางอนิ เตอร์เนต็ ว่าในหลวงรชั กาลที่ ๙ ประสูติในตกึ อาคารเก่า หลังไหน ระหว่างน้ันก็จองท่ีพัก ต๋ัวเคร่ืองบิน และออกแบบพวงมาลาเพ่ือถวายสักการะ แดพ่ ระองค์ รวมทง้ั เพม่ิ งานประดิษฐร์ ้อยพวงมาลยั กลมสองพวง เพือ่ ถวายหน้าพระบรม- ฉายาลักษณ์และแท่นแสดงพระราชประวัติ ณ อาคารที่ประสูติ เพ่ือให้การเดินทางเยือน สถานท่ีส�ำคัญในประวัติศาสตร์ในครั้งน้ีมีความหมาย ด้วยส�ำนึกในพระมหากรุณาธิคุณ เปน็ ลน้ พน้ 70 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก

ผมหวนนกึ ถงึ คำ� กลา่ วของคณุ ชลธน ี แกว้ โรจน ์ ประธานมลู นธิ สิ ถานทพี่ ระราชสมภพ ในพระบาทสมเด็จพระเจา้ อยหู่ ัวของไทย (The King of Thailand Birthplace Foundation) ท่ีได้กล่าวบนเวทีก่อนการจัดแสดงคอนเสิร์ตเฉลิมพระเกียรติว่า “การส้ินพระชนม์ของ พระบาทสมเด็จพระเจา้ อยูห่ ัวรชั กาลท่ี ๙ เป็นการสญู เสยี ครงั้ ใหญ่ท่สี ุดในชีวิตของคนไทย ทั้งในประเทศและต่างประเทศท่ัวโลก โดยเฉพาะในรัฐแมสซาชูเสตส์ ซ่ึงเป็นสถานที่ พระราชสมภพของพระองค์” จากคำ� กลา่ วขา้ งตน้ ทำ� ใหผ้ มรสู้ กึ วา่ แมใ้ นความโศกเศรา้ สญู เสยี แตพ่ วกเรากย็ งั ปลมื้ ปีติใจท่วมท้น ท่ีได้มาเยือนสถานที่ส�ำคัญทางประวัติศาสตร์ของชาติไทยในวันคล้ายวัน พระราชสมภพ วนั นก้ี ลมุ่ คนเลก็ ๆ ไมก่ ชี่ วี ติ ทพ่ี ลดั บา้ นพลดั เมอื งมาไกลจากถน่ิ ฐานบา้ นเกดิ ได้เดนิ ทางจากรฐั วอชิงตนั ท่อี ยฟู่ ากหน่ึงของประเทศ สเู่ มืองทีพ่ ระองคล์ มื พระเนตรดูโลก เป็นครั้งแรก ผมใชเ้ วลาเพยี รรอ้ ยพวงมาลยั ผา้ อยหู่ ลายวนั ตดั ผา้ เปน็ กลบี เลก็ ๆ จากผา้ แตล่ ะชนิ้ คอ่ ยๆ ตดั จบั กลบี รอ้ ยทบั ทลี ะชนิ้ จนเปน็ พวงมาลยั สวยงามสองพวงนนั้ แมจ้ ะมอี ปุ สรรค ในการท�ำงานบ้าง เพราะการหาวัสดุช่างเป็นไปด้วยความยากล�ำบาก แต่เมื่อนึกถึงความ เสยี สละ ทมุ่ เทพระวรกายในการทรงงานเพอื่ ประชาชนของพระองคก์ เ็ กดิ กำ� ลงั ใจทจี่ ะทำ� ตอ่ ใหส้ ำ� เร็จ เพราะน่คี อื สิง่ เลก็ ๆ ที่ผมจะทำ� เพอ่ื พระองคไ์ ด้ ผมส�ำรวจห้างขายผ้าใกล้บ้านเพ่ือประยุกต์น�ำมาใช้ ผ้าที่ได้มาตอนแรกชายผ้ารุ่ย ไมเ่ ป็นท่า จึงหาวิธเี คลือบผ้าให้เนื้อผ้าเปน็ แผน่ เดยี วกัน จากนัน้ กร็ อแหง้ แลว้ ตดั ให้ไดก้ ลีบ ตามความเหมาะสม รอร้อยเข้าพวงต่อไป สผี า้ ทรี่ า่ งไวใ้ นแบบคอื สดี �ำ และสขี าว ผมจะทำ� เปน็ พวงมาลยั กลมลายเกลยี วขนั้ บนั ได เปรยี บเสมอื นการทอดสะพานสง่ ดวงพระวญิ ญาณ ของพระองคข์ นึ้ สสู่ รวงสวรรค์ และมาลยั กลมยงั หมายถงึ ความสำ� นกึ ในพระมหากรณุ าธคิ ณุ อยา่ งหาทส่ี ดุ มไิ ด้ ไม่มีทีส่ ิน้ สดุ ผมใชเ้ วลาวา่ งจากงานประจำ� เพยี งไมก่ ช่ี ว่ั โมงในตอนคำ่� นง่ั รอ้ ยพวงมาลยั ทำ� อยา่ ง นี้เกือบสองสัปดาห์เต็ม ระหว่างน้ันก็ท�ำการเย็บกลีบผ้า เพื่อท�ำพวงมาลาขนาดใหญ่ไป พร้อมกัน สว่ นของพวงมาลา ผมออกแบบใหส้ ่วนบนเปน็ เลข ๙ ซง่ึ เปน็ สัญลักษณใ์ นรัชสมยั ของพระองค์ “มเี วลาไม่ถึงเดอื น” ผมยำ�้ ในใจเสมอ เพอ่ื ใหจ้ ิตใจจดจอ่ กับงานประดษิ ฐ์ตรง หน้า เวลาที่จ�ำกัดท�ำให้ต้องท�ำงานหามรุ่งหามค�่ำไม่ลดละ ขณะใดท่ีท้อ ก็เพียงละสายตา ไปมองพระบรมฉายาลักษณ์ท่ีต้ังบนห้ิงข้างโต๊ะท�ำงาน ในใจก็นึกย้อนว่า “พระองค์ท�ำงาน เหนอื่ ยกวา่ นเี้ ปน็ ลา้ นเทา่ ไมเ่ หน็ พระองคจ์ ะเคยบน่ ใหใ้ ครไดย้ นิ ” เพยี งเทา่ น้ี พลงั ใจกบ็ งั เกดิ ตลอดเวลาทปี่ ระดษิ ฐพ์ วงมาลยั อยขู่ า้ งบนบา้ นเงยี บๆ ในวนั หยดุ สดุ สปั ดาห์ ความ สำ� นกึ ในพระราชกรณยี กจิ ของพระองคท์ า่ นยง่ิ กระจา่ งชดั ในความคดิ แมจ้ ะเปดิ วทิ ยฟุ งั ตลอด บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 71

การทำ� งาน แตไ่ มม่ เี ลยสกั ขณะทจี่ ะไมค่ ดิ ถงึ ในหลวง แตล่ ะกลบี ผา้ ทเ่ี รยี งรอ้ ย เปรยี บเสมอื น ส�ำนึกในพระมหากรุณาธิคุณจากสัปดาห์แรกท่ีเร่ิมลงมือท�ำจนถึงสัปดาห์สุดท้าย กลีบผ้า กว่าพันกลีบร้อยเรียงเป็นพวงมาลัยส�ำเร็จเข้าช่อ สวยงาม เตรียมจัดใส่หีบห่อให้แน่นหนา พร้อมออกเดินทาง ส่วนงานประดิษฐ์ชิ้นต่อไปท่ีผมทุ่มแรงกายแรงใจในการเรียงร้อยคือพวงมาลา รวมผา้ ทใ่ี ช้ไปถงึ สองม้วนใหญ่ๆ เปน็ งานผา้ ทง้ั หมด และมแี ซมดอกรกั พลาสตกิ จากไทยที่ นอ้ งสาวสง่ มาใหป้ ระดบั ดว้ ย นเ่ี ปน็ ขนั้ ตอนในการเตรยี มพวงมาลา และงานประดษิ ฐ ์ ขณะท่ี การติดต่อโรงพยาบาลหรือสถานท่ีราชการอื่นมีข้อจ�ำกัด ด้วยความที่ระยะทางของเมือง ท่ีจะไปอยู่ห่างเท่ากับการเดินทางจากไทยไปประเทศญ่ีปุ่น ต้องใช้เวลาอยู่บนเคร่ืองบิน ประมาณ ๕ ช่ัวโมง ดงั นั้นเวลาทางฝั่งตะวันออกจะเหลื่อมกวา่ ทางฝัง่ เมอื งในรัฐวอชิงตนั ทผี่ มอยถู่ งึ ๓ ชว่ั โมง เวลาจะโทรศัพทต์ ดิ ต่อประสานงานจงึ ต้องคอยดูวา่ เปน็ เวลาท�ำการ ของโรงพยาบาลหรอื เปล่า พอใกล้วันออกเดินทาง ผมท้ังรู้สึกประหม่าและตื่นเต้นดีใจไปพร้อมกัน เพราะ พวงมาลาขนาดใหญย่ งั ไมเ่ สรจ็ สมบรู ณ ์ เดมิ เมอ่ื แรกคดิ เอาไวว้ า่ พอเดนิ ทางถงึ เมอื งบอสตนั รับรถเช่าเสร็จก็จะเดินทางไปยังห้างขายของอุปกรณ์ช่าง ซ้ือขาต้ังส�ำหรับวางพวงมาลา แต่เพ่ือความไม่ประมาท ทั้งอุปกรณ์ไม้ที่บ้านก็ยังพอมี จึงประกอบไม้เป็นขาต้ัง ทาสีด�ำ โดยรอบ ปล่อยทิ้งไว้ให้แห้งสนิทอยู่หลายวัน เพราะฝนตกตลอดในช่วงน้ี น่ีก็เป็นอีก อุปสรรคหนึ่งทางฝั่งตะวันตกของสหรัฐอเมริกาที่มีฝนตกชุกตลอดทั้งปี จากนั้นก็วัดความ ยาวของกระเป๋าสัมภาระที่จะบรรจุขาต้ัง แล้วตัดให้เป็นสองท่อน บรรจุใส่กระเป๋าได้พอดี เพื่อรอประกอบในท่ีพัก คณะเดนิ ทางทง้ั สามคน มพี มี่ กุ พมี่ ณ ี และผม เดนิ ทางไปยงั สถานทส่ี ำ� คญั หลายจดุ อาทิโรงพยาบาลเม้าต์ออเบิร์น เพื่อถวายพวงมาลัยสักการะ และที่จตุรัสคิงภูมิพล พวก เราได้ถวายพวงมาลาตามท่ีต้ังใจไว้ เรายังได้ไปยังสถานท่ีรวมตัวของกลุ่มคนไทยในเมือง เคมบรดิ จ์ ในตอนค�่ำดว้ ย ตกเยน็ ทา่ มกลางอากาศอนั หนาวเหนบ็ ณ บรเิ วณจตรุ สั คงิ ภมู พิ ล ทไี่ ดร้ บั การประดบั ประดาดว้ ยดอกไมห้ ลากสสี นั และมกี ารจดุ เทยี นในขวดแกว้ จดั เรยี งเปน็ รปู หวั ใจ เปลวเทยี น สวา่ งวบั แวมอย ู่ ณ จดุ กลางดา้ นหนา้ หลกั จารกึ สง่ ใหส้ ถานทอ่ี นั ควรเคารพแหง่ น ้ี ดสู วยงาม สมพระเกียรติพระปรมนิ ทรมหาภูมพิ ลอดลุ ยเดช พระเจา้ อยหู่ ัวรัชกาลท่ี ๙ สองด้านของหลักจารึกมีพวงมาลาทั้งจากคณะผู้จัดงานท้องถิ่นและจากของคณะ เดนิ ทางของเรา นบั เปน็ ความปลาบปลมื้ ยนิ ดที เ่ี ราไดน้ ำ� พวงมาลาทบี่ รรจงทำ� อยา่ งประณตี เข้าร่วมในกิจกรรมครั้งนี้ แมค้ วามหนาวเย็นระดบั อุณหภมู ติ ิดลบจะทำ� เอาขาชา ตอ้ งขยบั 72 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก

ขาอยูบ่ ่อยๆ เพอ่ื บรรเทาอาการปวด แตผ่ คู้ นกลุม่ หนึ่งกว่า ๕๐ คน ต่างยนื รวมตวั กันอยา่ ง พร้อมเพรียง ไม่ย่อท้อหรือบ่นออกมาสักค�ำ ทุกคนล้วนตั้งใจมาร่วมร�ำลึกและไว้อาลัยแด่ พระองค์ท่านดว้ ยความรกั เปน็ ความอบอนุ่ ทีอ่ อกมาจากหวั ใจโดยแท้ ระหวา่ งพธิ กี ารเรม่ิ ขน้ึ พธิ กี รชายกลา่ วดว้ ยเสยี งสน่ั เครอื เกรน่ิ ถงึ ทมี่ าของการจดั งาน วา่ “ทกุ ๆ ปีในวันเดยี วกนั น้ี เรามารวมตัวกนั ณ ที่เดมิ เพ่ือสรรเสริญพระบารมี แตใ่ นปีน้ี กลับต่างออกไป เนื่องจากเรามาด้วยหัวใจ เพื่อถวายความอาลัยแด่ในหลวงรัชกาลที่ ๙” เพียงเท่าน้ันหลังพูดจบประโยค หัวใจของผู้ฟังก็พลันหล่นวูบ สังเกตดูผู้เข้าร่วมงานทุกคน ต่างมีสีหน้าที่โศกเศร้าหมองหม่น แววตาของผู้สูญเสียหลายคู่มีน�้ำตาร้ืนด้วยความอาลัย เป็นบรรยากาศที่วังเวง หัวใจของเราทุกคนเหมือนจะหลอมเป็นหน่ึงใจเดียวกัน...ใจแห่ง ความจงรกั ในวันที่พระองค์เสด็จสูส่ รวงสวรรค์ ในงานมีตวั แทนจากองค์กรตา่ งๆ รวมทั้งกงสุลใหญ่ ณ นครนิวยอรก์ มาร่วมงาน ดว้ ย ทกุ คนตา่ งกลา่ วสดดุ ีในหลวง จากนนั้ จงึ รว่ มจดุ เทยี นแสดงความอาลัย และร้องเพลง สรรเสริญพระบารมีร่วมกันอีกคร้ัง ก่อนจะแยกย้ายมีการถ่ายรูปหมู่เป็นที่ระลึก หลังจาก งานเลกิ ไม่นาน ผมเร่ิมรบั รไู้ ดว้ า่ บดั นคี้ วามหนาวค่อยๆ เสียดแทงเข้าถึงกระดกู จนทรมาน ท้ังรา่ งชาจนแทบจะก้าวขาไม่ออก วันนีก้ จิ กรรมของวันท่ี ๕ ธนั วาคม ไดส้ ำ� เร็จลุล่วงสมดังต้ังใจของเรา ผมขออัญเชิญพระบรมราโชวาทของในหลวงรัชกาลที่ ๙ เรื่องเกี่ยวกับความเพียร เพ่อื ให้ผอู้ า่ นไดน้ ้อมนำ� มาเป็นหลักปฏิบัตใิ นชีวิต “การทำ� งานใดๆ ไมว่ ่าเล็ก ใหญ่ ง่าย ยาก ถ้าย่อหยอ่ นจากความเพยี รแล้ว ยาก ทจ่ี ะให้สำ� เรจ็ เรียบรอ้ ยทันเวลาได้ การฝกึ ฝนความเพียร ถึงหากแรกๆ จะรู้สึกเหน็ดเหนือ่ ย ลำ� บาก แตพ่ อไดเ้ พยี รจนเปน็ นสิ ยั แลว้ กจ็ ะกลบั มาเปน็ พลงั อยา่ งสำ� คญั ทคี่ อยกระตนุ้ เตอื น ให้ทำ� งานอยา่ งจริงจงั ดว้ ยใจร่าเรงิ และเมื่อใดพลงั ของความเพยี รน้ีเกดิ ข้ึน เม่อื นัน้ การงาน ทั้งหลายก็สำ� เร็จไดโ้ ดยงา่ ยดายและรวดเร็ว...” (พระบรมราโชวาทในพธิ พี ระราชทานปรญิ ญาบตั รผสู้ ำ� เรจ็ การศกึ ษาจากมหาวทิ ยาลยั ศรนี ครนิ ทรวโิ รฒ ณ สวนอัมพร วันท่ี ๒๑ มถิ นุ ายน ๒๕๒๒) ในฐานะคนไทยไกลบา้ นตวั เลก็ ๆ คนหน่ึง เหตุการณ์ในวันที่ ๕ ธันวาคม ๒๕๕๙ ครั้งนี้จะตราตรึงอย่ใู นความทรงจ�ำของผมชั่วชวี ิต บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 73

74 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก

อาสาสองล้อ เอกจิต สว่างอารมย์ หากคณุ เปน็ คนหนง่ึ ทเี่ คยเดนิ ทางมาทอ้ งสนามหลวงในหว้ งเวลาสกั การะพระบรมศพ พระบาทสมเดจ็ พระเจ้าอย่หู วั รชั กาลที่ ๙ เช่อื วา่ คุณน่าจะเคยใชบ้ รกิ ารพวกเขา หรืออยา่ ง น้อยที่สุดก็ต้องเคยเห็น “รถมอเตอร์ไซค์จิตอาสา” สองล้อท่ีว่ิงรับ - ส่งประชาชน จากจุด หนง่ึ ไปจดุ หน่ึงทว่ั ท้งั บรเิ วณท้องสนามหลวงและสถานที่ใกล้เคยี ง โดยไม่คดิ ค่าใชจ้ ่ายใดใด นีค่ ือ อีกกล่มุ คนหน่ึงท่ีอยรู่ ว่ มในงานพระราชพิธบี �ำเพญ็ พระราชกุศลตลอดทุกวนั ทผ่ี ่านมา จุ ด เ ร่ิ ม ต้ น ย้อนกลับไปเมื่อช่วงวันแรกๆ ของการสูญเสียพระเจ้าแผ่นดิน รัชกาลท่ี ๙ ผู้คน เรือนแสนต่างหล่ังไหลจากท่ัวทุกทิศทาง มาที่จุดเดียวกันท่ีท้องสนามหลวง ทุกพ้ืนท่ีเต็ม ไปด้วยพสกนกิ รผ้จู งรกั ต่อสถาบนั พระมหากษตั ริย์ การจราจรถูกปดิ โดยปริยาย รถโดยสาร ประจำ� ทาง และรถยนตส์ ว่ นบคุ คลถกู กนั ไวบ้ รเิ วณรอบนอก หากจะเขา้ มาในพนื้ ทที่ อ้ งสนาม หลวงและโดยรอบพระบรมมหาราชวงั ถา้ ไม่เดนิ เทา้ ก็ตอ้ งอาศัยพาหนะสองลอ้ ท่เี รยี กวา่ มอเตอรไ์ ซค์ บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 75

พ่ีออ๊ ด ประดิษฐ์ โสดาบนั หน่มุ ใหญอ่ ารมณด์ ี หัวหนา้ กลมุ่ มอเตอร์ไซค์จิตอาสา บริเวณเชิงสะพานสมเด็จพระปิ่นเกล้าฯ บอกเล่าเรื่องราวถึงการมาเป็นอาสาสมัครรับส่ง ประชาชนว่า “เหน็ ขา่ วในโทรทัศนส์ ะพานปิด ถนนปดิ ประชาชนต้องเดนิ ข้ามสะพาน ผม นอนดูโทรทัศน์เฉยๆ ไม่มปี ระโยชน์ ตัวเองก็มีรถมอเตอรไ์ ซค์อย่เู ลยตัดสินใจชวนเพื่อนๆ ออกมาขรี่ บั ประชาชน ต้ังทีแรก โดนต�ำรวจไล่ บอกเถอ่ื น ไมล่ งทะเบยี น แตพ่ วกมอไซคว์ ิน ขเ่ี กบ็ เงนิ ใหว้ ง่ิ ” แมใ้ นชว่ งแรกจะมอี ารมณห์ งดุ หงดิ และไมเ่ ขา้ ใจในการทำ� งานของเจา้ หนา้ ที่ รัฐ แต่ด้วยหัวใจท่ีมุ่งมั่นที่จะอาสาตอบแทนคุณแผ่นดิน รับส่งพี่น้องประชาชนให้ได้ร่วม ไว้อาลัยในหลวงรัชกาลที่ ๙ ในที่สุด พ่ีอ๊อด ก็ได้ตั้งจุดมอเตอร์ไซค์อาสา โดยได้รับการ ชว่ ยเหลอื ประสานงานจาก พี่ๆ ทหาร “ผมไปศนู ยธ์ รรมศาสตร์ ก็ให้คำ� ตอบไมไ่ ด้ ไปเต็นท์ กลางทที่ อ้ งสนามหลวง กใ็ หค้ ำ� ตอบไมไ่ ด้ จนผมวงิ่ วนไปวนมา ไปผา่ นหนา้ กรม รด. (กรมการ รักษาดินแดน) ถามทหารยามว่าผมอยากว่ิงรถอาสารับส่งประชาชน ไปติดต่อใครได้บ้าง จนได้พบกบั พนั โทชาญณรงค์ กลมเกลยี้ ง ทา่ นกไ็ ปประสานงานชว่ ยคุยกบั ต�ำรวจ ต�ำรวจ ถึงยอม วันเดยี วจบ” เช่นเดียวกับ พี่เอ สุจติ ตรา แซ่ลม้ิ สาวหล่อรูปรา่ งทว้ ม ท่ีใบหนา้ ไหม้ แดงด้วยแสงแดดรอ้ นแรงยามบา่ ย เลา่ ให้ผมฟงั ถงึ จุดเรมิ่ ต้นที่เข้ามาขมี่ อเตอรไ์ ซค์จิตอาสา ต้ังแต่วันที่ 14 ตุลาคม หลังจากวันสวรรคตในหลวงภูมิพลเพียงวันเดียว “เราเร่ิมเห็นจาก ขา่ ววา่ มีมอไซคอ์ าสา ชูป้ายรับสง่ ฟรี พอเราเห็นปุ๊บ เราก็นกึ ในใจวา่ รถเราก็มี กเ็ ลยเอารถ มาร่วมรับส่งประชาชน ตั้งแต่วันน้ันเป็นต้นมา” เธอเว้นจังหวะพูด ก่อนจะย�้ำถึงส่ิงท่ีขับ เคลอื่ นในการมาเปน็ จติ อาสาครงั้ นว้ี า่ “อยา่ งนอ้ ยกม็ มี อไซคม์ าแบง่ เบาใหป้ ระชาชนสะดวก ในการมากราบพระองคท์ ่าน” ต่างคนต่างมา หลากท่ีมาท่ีไป พ่ีสิทธิ ชัยยะสิทธ์ิ ศรีนิลนคต ชายหนุ่มอารมณ์ดี ผวิ คลำ้� ผมู้ บี กิ๊ ไบคม์ อเตอรไ์ ซคค์ วามเรว็ สงู แหง่ ยคุ สมยั กเ็ ปน็ อกี หนง่ึ ในมอเตอรไ์ ซคจ์ ติ อาสา ทเ่ี ขา้ มารว่ มในกจิ กรรมนเี้ พราะคำ� บอกเลา่ ถงึ ปญั หาทพี่ บเจอในการมาสกั การะพระบรมศพ จากเพ่ือนร่วมงาน “น้องท่ีออฟฟิศมากราบพระบรมศพ โดนวินมอไซค์เรียกค่ารถเกือบ สองรอ้ ยบาท พวกผมกค็ ยุ กนั ในกลมุ่ บก๊ิ ไบคน์ ล่ี ะ่ เพราะไดย้ นิ วา่ มอี าสามาวง่ิ รถฟร”ี หนมุ่ ผนู้ ี้ ประจำ� อยจู่ ดุ ประตเู ทวาพทิ กั ษ ์ ทางออกหลกั ของประชาชนทกุ คนทเี่ ขา้ สกั การะพระบรมศพ ยงั เล่าต่ออีกว่า เมือ่ เรมิ่ แรกนน้ั ยังไม่ไดม้ จี ดุ ประจ�ำชัดเจนแบบนี้ เขาและเพ่อื นๆ กว็ งิ่ วนไป วนมาระหวา่ งสนามหลวง กบั ถนนราชดำ� เนิน ใช้วิธกี ารถามไปเรอ่ื ยๆ วา่ มีใครจะไปด้วย กันไหม ท�ำอยูว่ ันสองวนั ก็ไปจอดตรงพระแม่ธรณี เพราะว่ิงวนเปลอื งน�้ำมัน ก่อนทจี่ ะมา ประจ�ำจุดน้ี เพราะเห็นว่า ตรงน้ีประชาชนที่เข้าไปกราบพระบรมศพจะต้องออกมา แล้ว “จุดน้ีเป็นจุดท่ีคนออกจากการสักการะพระบรมศพ เพราะฉะนั้นคนจะเยอะมาก เพราะ ออกมาทางนีท้ างเดียว ออกมา งง ไปไมถ่ กู เราก็จะไปสง่ ” 76 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก

ความทรงจำ�ท่มี ตี ่อพระองคท์ า่ นเยอะแยะ ผมดูทีวี เปน็ กเ็ หน็ พระองคท์ า่ นแลว้ เหน็ พระราชกรณยี กจิ มากมาย เห็นอย่างนั้นมาโดยตลอด ถ้าเทียบกับ สิ่งที่ผมทำ�กบั พระองคท์ า่ นทำ�มนั เล็กนอ้ ยมาก แต่ ความรสู้ กึ กบั ตวั เองทที่ ำ� ไดร้ สู้ กึ ทดแทนคณุ แผน่ ดนิ ได้ทำ�ทดแทนพระองค์ท่าน ถึงแมไ้ ม่มากมาย กเ็ ป็น ความสขุ ทย่ี ่งิ ใหญ่ของเราเหมอื นกัน ร ะ ห ว่ า ง ท า ง มอเตอร์ไซค์จิตอาสา ไม่ได้มีบทบาทแค่เพียงรับส่งผู้โดยสารที่เป็นประชาชนที่มา ร่วมงานพระราชพิธีเท่านั้น แต่ด้วยใจอาสาเม่ือเห็นอะไรติดขัด ก็พร้อมเสมอท่ีจะเข้าไป ชว่ ยเหลอื พเ่ี อ สาวหลอ่ ทม่ี กั จะมาประจำ� จดุ หนา้ มหาวทิ ยาลยั ธรรมศาสตรใ์ นชว่ งพลบคำ�่ จนถงึ ช่วงเชา้ มืด เพราะในชว่ งกลางวนั ตดิ งานนวด ทเี่ ป็นรายไดห้ ลกั ในการหาเลย้ี ง เล่าวา่ ภายหลังร้อยวัน ตรงหน้ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ตรงจุดท่ีพี่อยู่ หลังสามทุ่ม จะเป็น หัวแถวของผู้คนที่มาพักค้างแรมเพื่อเข้าไปสักการะพระบรมศพ “กลางคืนไม่มีอาหาร คนมาพักค้างเค้าก็หิว บางคนต้องกินยา เราก็หาซ้ือกาแฟมาแจก กระติกน้�ำร้อนก็ซื้อ กนั เอง ใบละสามสีพ่ นั พรรคพวกเพอื่ ฝงู ก็เอาแยม เอาขนมปังมาให้ บางวนั มแี ตแ่ ยมไม่มี ขนมปงั พวกเรากล็ งขันกนั ซือ้ ใครมมี ากก็ลงมาก ใครมีนอ้ ย กล็ งน้อย ช่วยๆ กนั เราอยู่ ตรงนเี้ หมอื นพเี่ หมอื นนอ้ ง” บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 77

นอกจากน้ี พเ่ี อ ยงั เลา่ ตอ่ ไปอกี วา่ “อยา่ วา่ แตร่ บั สง่ ไปตามจดุ ตา่ งๆ ใหเ้ ขาไดต้ อ่ รถ หรอื ส่งไปรถห้องน้�ำเลย บางทคี นมาเสื้อผิดระเบียบ เราก็พาเขาไปโบ๊เบ๊ ไปซอื้ แลว้ เราไป รับกลับ อะไรท่ีท�ำให้ประชาชนไปกราบพ่อหลวงได้ เราก็ยินดีท่ีจะบริการ” เธอเล่าด้วย ใบหนา้ ยิม้ แย้ม เชน่ เดียวกันกบั จดุ เชิงสะพานสมเดจ็ พระป่ินเกล้าฯ จดุ นี้ เป็นจุดทีเ่ ปดิ โล่ง เพราะ อยู่บริเวณที่ต้ังป้ายรถเมล์ชั่วคราว ไม่มีแม้ร่มไม้ หรือวัสดุกันแดดใดใด พ่ีอ๊อด หนุ่มใหญ่ วัยห้าสิบกวา่ อธบิ ายถงึ ความยากลำ� บาก ของมอเตอรไ์ ซค์อาสาจดุ นีว้ ่า “กลางวันร้อนมาก พี่ตอ้ งควกั เงินสว่ นตวั 700 มาซื้อรม่ ขายของ มาปกั เพือ่ ให้พวกเรา (ได้นั่งหลบแดด) แล้ว ไปขอร่มจากคนรู้จัก ขอร่มท่ีเขาไม่ได้ใช้แล้ว มาคอยบริการให้คนที่มารอรถเมล์ตรงนี้” ชายหนุ่มผิวคล้�ำผู้น้ีเล่าไปก็ข�ำไปเม่ือย้อนเล่าถึงท่ีมาของร่มแต่ละคัน ก่อนจะเล่าต่อว่า “บางคนมาไหว้พระบรมศพเข้ากรุงเทพฯ คร้ังแรก ไม่รู้จักรถประจ�ำทางว่าสายไหนไปไหน เค้าจะกลับบา้ น ก็นั่งรถกลับไม่ถกู ผมก็จะคอยช่วยบอก ช่วยแนะนำ� “โทรโข่งน่ี พ่กี ซ็ ้อื เอง ส่พี นั เจด็ ตอนนั้นเห็นว่ารถมนั ตดิ มาก ตรงเชงิ สะพานพระปิ่น เราตะโกนช่วยจัดจราจร คนขับกไ็ ม่ไดย้ ิน พเี่ ลยขรี่ ถไปคลองหลอด ไปหาซื้อมา กม็ าช่วย ตำ� รวจจัดจราจร อะไรชว่ ยไดพ้ วกพี่ก็อยากช่วย ชว่ ยแล้วสบายใจ” เขากล่าวดว้ ยรอยยิ้มท่ี ผสมดว้ ยแววตาอนั เปลง่ ประกาย ค่ า โ ด ย ส า ร “ถ้าเรารับเงินค่าโดยสาร เราก็ไม่ต่างอะไรจากมอเตอร์ไซค์รับจ้าง” พี่สิทธิ หนุ่ม บ๊ิกไบค์ สะท้อนค�ำตอบท่ีเป็นเสมือนหัวใจของเหล่ามอเตอร์ไซค์จิตอาสาที่มาร่วมกันท�ำ ความดีถวายเป็นราชสักการะ ก่อนจะบอกถึงส่ิงมีค่าที่สร้างให้ใจชุ่มช่ืนทุกครั้งเม่ือส่ง ผู้โดยสารถึงที่หมาย “เหนื่อย เสียเงิน เสียเวลาด้วย แต่สิ่งที่ได้ คือความสุขท่ีมันอิ่มอยู่ ข้างใน เวลาท่ีคนลงรถแล้วเค้าให้พรเรา ผมจะชอบรับมากเลย มันมีความสุขกว่าท่ีเราไป ขรี่ ถเล่นกบั เพอื่ นตามตา่ งจงั หวัด ไปกนิ เหล้ากับเพอื่ น โคตรสุขใจเลยก็ว่าได”้ เชน่ เดียวกับ พเี่ อ สจุ ติ ตรา ทบ่ี อกเชน่ กนั วา่ คำ� อวยพร คำ� ขอบคณุ คอื พลงั ใจทด่ี ที ส่ี ดุ “เราประทบั ใจคนแก่ ทา่ นจะใหศ้ ลี ให้พร ใจเราก็เบกิ บาน คนเราไมใ่ ช่เงินจะเปน็ เครือ่ งตอบแทนเรานะ บางทแี ค่ คำ� พดู เล็กๆ ก็ท�ำใหเ้ ราสุขใจได”้ 78 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก

น้ํ า มั น มอเตอร์ไซค์ขับเคลื่อนด้วยน้�ำมัน แต่พลังงานของเหล่ามอเตอร์ไซค์จิตอาสาล่ะ คอื อะไร “ผมเกดิ มา ผมใชร้ ปู พอ่ หลวงแลกขา้ ว แลกอาหาร แตค่ รงั้ น้ี เปน็ ครง้ั ทผ่ี มจะตอ้ งทำ� เพอ่ื พระองคท์ า่ นใหไ้ ด้ ผมมาขีร่ ถทนี่ ่ี กเ็ คยท้อนะ แตพ่ อ่ หลวงเหนอ่ื ยกว่าเรา เราเหน่ือย ปีเดยี ว แต่ทา่ นเหนื่อยมากป่ี ี เพื่อประชาชน” ประดิษฐ์ โสดาบัน “ความทรงจ�ำท่ีมีต่อพระองค์ท่านเยอะแยะ ผมดูทีวีเป็นก็เห็นพระองค์ท่านแล้ว เห็นพระราชกรณียกิจมากมาย เห็นอย่างนั้นมาโดยตลอด ถ้าเทียบกับส่ิงท่ีผมท�ำกับ พระองค์ท่านท�ำมันเล็กน้อยมาก แต่ความรู้สึกกับตัวเองท่ีท�ำ ได้รู้สึกทดแทนคุณแผ่นดิน ได้ท�ำทดแทนพระองค์ท่าน ถึงแม้ไม่มากมาย ก็เป็นความสุขที่ย่ิงใหญ่ของเราเหมือนกัน” ชัยยะสทิ ธ์ิ ศรีนลิ นคต “ความสุข คอื การท่ีเรามาเจอคนทีม่ จี ดุ ม่งุ หมายเดียวกัน คือ ท�ำเพือ่ พ่อ เราก็อยู่ กนั ได ้ เราอยกู่ นั เหมอื นพนี่ อ้ ง แมเ้ ราไมไ่ ดเ้ ขา้ ไปกราบพระองคท์ า่ น เพราะเราไมใ่ สก่ ระโปรง แตอ่ ย่างน้อยเราท�ำตรงนี้ การทไ่ี ปกราบ มันไม่จ�ำเป็นสำ� หรบั เรา ท่านรูว้ ่าเรากำ� ลังท�ำอะไร เราอยู่ตรงนี้ ใกล้ชิดท่านตลอดอย่แู ล้ว ทา่ นอยู่ตรงนี้ อย่ใู นใจ” สจุ ติ ตรา แซ่ล้ิม ปลายทาง หากปลายทาง คือ ค�ำตอบท่ีเก่ียวพันกับระยะทาง มอเตอร์ไซค์จิตอาสาท้ังสาม ตา่ งตอบตรงกันว่า จะอยใู่ หถ้ งึ วนั สุดท้ายของพระราชพธิ ี แตเ่ ม่อื ลงลึกถึงปลายทางที่อยู่ใน ใจแล้ว ค�ำตอบท่ีได้น่าจะได้เฉลยไปแล้วระหว่างทางที่สองล้อได้ขับเคล่ือนอยู่บนถนนแห่ง ความจงรกั ต่อในหลวงรชั กาลท่ี ๙ ดว้ ยการทำ� ความดเี ล็กๆ เพอ่ื ถวายแด่พระองค์ บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 79

…ปญ หาตางๆ เกยี่ วกับสภาวะแวดลอม อนั เนอ่ื งมาจากมลพษิ หรอื ความเสือ่ มโทรมของทรัพยากรธรรมชาติ ไมว าจะเกดิ ขน้ึ ในทีห่ น่ึงท่ีใดกต็ าม ยอมสงผลกระทบตอเน่ือง ไปถึงทีอ่ ื่นๆ ดว ย เหตนุ ี้ทกุ คนทกุ ประเทศในโลก จึงยอมมีสวนรบั ผิดชอบอยดู วยกัน ทง้ั ในการแกไข ลดปญหา และปรบั ปรงุ สรางเสริมสภาวะแวดลอ ม ใหก ลับคนื มาสูสภาพอนั จะเอื้อตอ การมีชวี ติ อยูอยางเปนสขุ ของตนเองและเพอื่ นมนษุ ย… พระราชดํารสั ของพระบาทสมเด็จพระปรมนิ ทรมหาภูมพิ ลอดุลยเดช บรมนาถบพิตร พระราชทานเพอ่ื เชิญลงพิมพในหนงั สอื ที่ระลกึ ในพธิ รี ับมอบเรือขจัดคราบนํา้ มนั ซ่งึ รฐั บาลเดนมารกนอมเกลาฯ ถวาย วันที่ ๒๐ พฤศจกิ ายน ๒๕๓๙ 80 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก

รักไมม่ เี งอ่ื นไข กาญจนา พ. / ชมพจน์ จิราวรรณ สุจาพันธ์ เกิดในครอบครัวต�ำรวจ แม่เป็นแม่บ้าน วัยเด็กเธอใช้ชีวิต อยู่ในแฟลตต�ำรวจ สน.ปทุมวนั เม่อื เรยี นจบก็แตง่ งาน ไปใช้ชวี ติ อยู่ทต่ี า่ งประเทศหลายปี หลังจากกลับมาก็เข้าท�ำงานกับบริษัทที่เพ่ือนเป็นเจ้าของกิจการ ถัดมาไม่นานเมื่อคุณแม่ วัยชราเริ่มเดินเหินไม่สะดวก เธอจึงลาออกมาดูแลแม่มากว่า ๑๐ ปีแล้ว อดีตนักเรียน นาฎศลิ ปผ์ นู้ เี้ ลา่ ผา่ นนำ้� ใสๆ ในดวงตาวา่ สมยั เปน็ เดก็ เคยนงั่ รอรบั เสดจ็ อยขู่ า้ งถนน ไดเ้ หน็ ในหลวงรชั กาลท่ี ๙ ประทบั อยู่ในรถผ่านไปไกลๆ ตา่ งจากเพื่อนทเ่ี รียนร�ำไทยท่ไี ดเ้ ข้าเฝ้าฯ ถวายงานบอ่ ย เป็นเพราะเธอเลือกเรยี นบัลเลต่ ์ ศิลปะแบบอนิ เตอร์ ซงึ่ เมอื่ ๔๐ ปที ีแ่ ล้ว ยังไมไ่ ดร้ ับความนิยมมากนัก บา่ ยวนั ที่ ๑๓ ตลุ าคม ๒๕๕๙ เธอกำ� ลงั จา่ ยกบั ขา้ วอยทู่ ตี่ ลาดวชั รพล ยา่ นรามอนิ ทรา ก็สังเกตเห็นว่าพ่อค้าแม่ขายก้มมองแต่โทรศัพท์มือถือ ไม่สนใจการค้าขาย ลูกค้าที่ก�ำลัง จับจ่ายใช้สอยบางคนถึงกับหยุดนิ่งอยู่กับท่ี สถานการณ์บ่ายวันนั้นช่างผิดปกติเกินกว่าจะ ปลอ่ ยเลยไป สาวใหญว่ ยั ๕๔ ผนู้ จี้ งึ รบี ตดิ ตอ่ หานอ้ งสาว เพอ่ื สอบถามถงึ เรอื่ งราวทเี่ กดิ ขน้ึ เม่ือทราบเรือ่ งว่าในหลวงรัชกาลที่ ๙ เสด็จสวรรคตกย็ งั ไมอ่ ยากจะเชอื่ จงึ โทร.หาเพื่อนท่ี ท�ำงานในวงั “เพื่อนท่ีอยู่ในวังบอกว่าในหลวงสวรรคตแล้ว พอรู้ข่าวก็รีบกลับบ้านเพราะแม่อยู่ คนเดียว กลัวว่าใครจะมาบอกข่าวแล้วแม่จะตกใจ พอถึงบ้านก็ไม่กล้าบอกแม่ตรงๆ ต้อง ค่อยๆ คุยคอ่ ยๆ เล่า แมก่ ็ร้องไหน้ ้ำ� ตาไหล พอถงึ เวลามขี ่าวประกาศเป็นทางการ ตอนนัน้ ญาตๆิ อยู่กนั เต็มบ้าน ไม่รู้น�ำ้ ตามาจากไหน ร้องไหก้ นั ทุกคน บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 81

คนไทยทกุ คนคงเหมอื นกนั เมอื่ สนิ้ ในหลวงกต็ งั้ ใจ วา่ จะดำ�เนนิ ตามรอยพระองคท์ ่าน จะใช้ชีวติ อยา่ ง พอเพยี ง พก่ี ด็ ำ�เนนิ ชวี ติ ตามพระราชดำ�รสั คอื คดิ ดี ทำ�ดี พูดดี และยดึ หลกั ความพอเพียง กอ่ นหนา้ นี้ เราข้ีใจร้อน หงุดหงิด พอในหลวงสวรรคตก็ตั้ง ปณธิ านไว้ว่าจะพยายามไม่โกรธ จะคดิ ดี ทำ�ดี ตนื่ เชา้ ขนึ้ มากค็ ดิ วา่ วนั นจ้ี ะทำ�ความดอี ะไรใหก้ บั คนอนื่ ได้บ้าง “วนั ท่เี รารอ้ งไห้หนกั ๆ ก็วันท่ี ๑๓-๑๔ ตลุ าคม รอ้ งไหท้ งั้ วัน หลังจากน้นั ก็ค่อยๆ ดีขึ้น แคน่ ำ�้ ตาไหล แต่เวลาใครพดู ถงึ ในหลวงหรอื ตอนดูโทรทศั น์ แมแ้ ต่ทกุ วันนีก้ ็ยงั น้ำ� ตา ไหลอยู่ พอ่ี ยู่บ้านทกุ วัน ได้ดทู ีวี ฟังเพลงพระราชนิพนธ์ มากกว่าคนอ่นื เรากท็ ุกขใ์ จ พอคยุ กบั เพอ่ื นๆ ญาตๆิ เขากเ็ หมอื นเรา คอื ถา้ ได้ยิน ไดเ้ ห็น ก็ร้องไห้ ถึงตอนนี้เรากย็ ังรสู้ กึ อยู่ แคน่ ้ำ� ตาไมไ่ หลแล้วเทา่ น้ันเอง “แตม่ ีเพลงหนงึ่ ได้ยินไมไ่ ด้เลย ที่ร้องว่า ...ถ้ามีใครถาม ทำ� ไมคนไทยถงึ รกั พระองค์ อยา่ งนี้ แคไ่ ด้ชมพระบารมีกย็ ิ้มทัง้ น�ำ้ ตา ถา้ หากใหอ้ ธิบายเหตุผลนานา คงตอ้ งใชเ้ วลาเท่า ชวี ิตน.้ี .. พ่รี ้องไหห้ นักเลย” ครอบครัวใหญ่ของเธอวางแผนที่จะเดินทางไปกราบพระบรมศพท่ีในพระบรม- มหาราชวงั จงึ ตกลงกนั วา่ พระองคผ์ สู้ วรรคตเปน็ รชั กาลท่ี ๙ พวกเขาจะตอ้ งเขา้ กราบรชั กาล ที่ ๙ ในวันที่ ๙ ธนั วาคม กอ่ นเดนิ ทางกส็ อบถามเพ่ือนฝูงที่เคยเข้ากราบหน้าพระบรมโกศ 82 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก

ถึงสถานการณ์ในสนามหลวงหนา้ พระบรมมหาราชวัง ทุกเสียงพดู เหมอื นกันวา่ ให้ไปเถอะ ที่นน่ั มีแต่คนดี “เรากฟ็ งั ขา่ วจากเพอ่ื นฝงู ทบ่ี อกวา่ คนเยอะ แตต่ รงพน้ื ทแี่ ถวนน้ั เปน็ เมอื งแหง่ ความ ดี ทกุ คนยินดีชว่ ยเหลอื กนั ยม้ิ แย้มแจม่ ใส จะเอาอะไรกม็ าชว่ ยกนั พอถึงวันที่เราไปจริงๆ กเ็ ห็นว่าจรงิ อย่างทเี่ ขาว่า ตัง้ แต่คนขับรถแท็กซี่ คนในรถก็ยิ้มแย้ม ชว่ ยเหลอื กัน เราก็ดีใจ มากที่ได้ไปกราบพระบรมศพพระองค์ท่าน แม้แต่คนไร้บ้านก็ยังมาช่วยเหลือแม่ ร้านน�้ำ ก็ยังเอาเก้าอ้ีมาให้แม่น่ัง ทุกคนมาช่วยกันทักทายพูดคุย มาถามแม่ว่าอายุเท่าไร ทุกคน ย้มิ แยม้ บรรยากาศเป็นอยา่ งทเ่ี พอ่ื นเล่าใหฟ้ งั เลย “คนไทยทุกคนคงเหมือนกัน เม่ือส้ินในหลวงก็ตั้งใจว่าจะด�ำเนินตามรอยพระองค์ ท่าน จะใช้ชีวิตอย่างพอเพยี ง พ่กี ็ด�ำเนนิ ชีวิตตามพระราชด�ำรสั คือคดิ ดี ทำ� ดี พูดดี และยึด หลักความพอเพียง กอ่ นหนา้ นีเ้ ราขีใ้ จรอ้ น หงุดหงิด พอในหลวงสวรรคตก็ตั้งปณธิ านไวว้ ่า จะพยายามไม่โกรธ จะคดิ ดี ท�ำดี ตื่นเชา้ ขึ้นมาก็คดิ วา่ วนั น้ีจะทำ� ความดอี ะไรใหก้ บั คนอน่ื ไดบ้ า้ ง” วนั น้ี ขณะทีเ่ ราพูดคุยกนั เธอไมไ่ ด้ร้องไห้ มีเพยี งน�้ำใสๆ คลออยูใ่ นเบ้าตา ก่อน จากกัน แม้กระนั้นแววตาคู่น้ันก็บอกถึงความมุ่งมั่น เป็นความมุ่งม่ันที่เกิดจากความรัก และศรทั ธาต่อในหลวงรัชกาลท่ี ๙ ผู้จะประทับอยู่ในความทรงจำ� ของเธอช่ัวชีวติ บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 83

…ใหพอเพียงนี้กห็ มายความวา มีกนิ มอี ยู ไมฟ มุ เฟอ ย ไมหรหู ราก็ได แตว าพอ แมบางอยา งอาจจะดูฟมุ เฟอ ย แตถาทาํใหม คี วามสุข ถา ทาํไดก ็สมควรทจ่ี ะทาํ สมควรท่จี ะปฏบิ ัติ อนั นี้กค็ วามหมายอกี อยา งของเศรษฐกิจ หรอื ระบบพอเพียง… พระราชดาํ รัสของพระบาทสมเด็จพระปรมนิ ทรมหาภมู พิ ลอดุลยเดช บรมนาถบพติ ร พระราชทานแกคณะบคุ คลตางๆ ท่ีเขาเฝาฯ ถวายพระพรชยั มงคล เนอ่ื งในโอกาสวันเฉลมิ พระชนมพรรษา ณ ศาลาดุสดิ าลัย วันศกุ รที่ ๔ ธนั วาคม ๒๕๔๑ 84 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก

เดนิ ตามรอยพระราชา กาญจนา พ. เชน่ เดียวกับคนไทยทง้ั ประเทศทรี่ ับรถู้ งึ ความสญู เสียครง้ั ใหญ่ในชีวิต เม่ือในหลวง รชั กาลที่ ๙ เสดจ็ สวรรคต ผคู้ นมากมายคดิ จะทดแทนพระคณุ ของพระองคด์ ว้ ยการทำ� ความดี ชัยวฒั น์ วอ่ งคงคากุล รองผู้อ�ำนวยการฝา่ ยธุรการ บรษิ ทั มติ ซูบิชมิ อเตอร์ส ประเทศไทย จำ� กัด ก็เปน็ ๑ ในจ�ำนวนผคู้ นเหล่านนั้ หนุ่มใหญ่วัย ๔๕ ต้ังใจบวช เพื่ออุทิศถวายเป็นพระราชกศุ ลแด่พระปรมนิ ทรมหา- ภมู ิพลอดลุ ยเดช “ปกติช่วงเดือนธันวาคม ผมวางแผนเข้าปฏิบัติธรรม แต่คอร์สที่ผมลงทะเบียน สมัครไว้เปลี่ยนเป็นบวชพระ ๘๙ รปู ในชว่ งครบวาระ ๕๐ วันทพ่ี ระองคท์ า่ นสวรรคต นเี่ ปน็ โอกาสดใี นชวี ติ ทผี่ มจะทำ� สง่ิ ดๆี ถวายทา่ นได้ เพราะในหลวงยงิ่ ใหญม่ าก พระองคม์ ที กุ อยา่ ง อยู่แล้ว เราเป็นแค่คนตัวเล็กๆ คนหนึ่งก็ท�ำในส่ิงที่จะท�ำให้พระองค์ท่านได้อย่างดีที่สุดใน มุมของเรา “ผมดขู า่ วพระราชสำ� นกั มาตงั้ แตเ่ ดก็ ไดเ้ หน็ พระราชกรณยี กจิ ของพระองค ์ พอวนั นี้ ได้เห็นพระราชกรณียกิจที่น�ำมาฉายหลังพระองค์สวรรคต ย่ิงกินใจลึกซ้ึงมาก นึกถึงท่าน ทีไรก็อยากจะร้องไห้ ผมเกิดในช่วงที่ทันเห็นท่านท�ำอะไรต่างๆ เยอะมากให้ประเทศไทย และคนไทย “พระองค์ทา่ นพระชนมายุ ๘๙ พรรษา ครองราชย์มา ๗๐ ปี ผมเกิดมาก็ไดย้ นิ แต่ เร่อื งของทา่ นแลว้ ไดเ้ จอแตส่ ง่ิ ดๆี เราคนไทยกเ็ หมอื นๆ กัน ตอนท่ีพระองค์ท่านทรงงาน อยกู่ ร็ สู้ กึ เหมอื นยงั มพี อ่ มแี มอ่ ยกู่ บั เรา จนกระทง่ั วนั ทร่ี วู้ า่ ทา่ นประชวรใกลจ้ ะเสดจ็ สวรรคต แล้ว ถึงเพง่ิ รสู้ กึ ถึงความสูญเสยี สง่ิ ที่เรารักเราเคารพบูชา” บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 85

ผมก็เหมือนคนทั่วไป ตอนทีใ่ นหลวงอยู่ พระองค์ ทา่ นทำ�แต่ส่ิงดๆี เป็นตวั อยา่ งทีด่ ใี หก้ ับคนไทย ท้งั ขยนั ประหยัด มัธยสั ถ์ แตเ่ ราทำ�ตรงขา้ มกับท่าน ทุกอย่าง พอท่านไม่อยู่แล้ว เราถึงเพิ่งนึกถึงและ เริ่มจะทำ�ดี ทำ�ตามพระองค์ท่านท่ีเคยก้าวนำ�เราไว้ เราจะเดินตามรอยทา่ นในเร่ืองความอดทน มีวินัย ประหยดั จะนำ�วธิ กี ารของพระองคม์ าใชก้ บั ตนเอง ตัง้ แตว่ ันนเี้ ป็นต้นไป แม้จะยังงงงันอยู่กับความสูญเสีย แต่เม่ือมีเวลาว่าง ชัยวัฒน์กับภรรยาก็ไปกราบ พระบรมศพพระองค์ท่าน เขาขับรถไปจอดไว้ที่ท่าน�้ำนนท์ แล้วน่ังเรือไปลงท่ีสนามหลวง เพ่ือกราบท่ีก�ำแพงพระบรมมหาราชวังตั้งแต่เสาร์อาทิตย์แรกผู้คนแน่นขนัดมาก ครั้งนั้น ทางสำ� นกั พระราชวงั ยงั ไมไ่ ดเ้ ปดิ ใหค้ นเขา้ ไปกราบพระบรมศพในพระทนี่ งั่ จกั รมี หาปราสาท ต่อมาเม่ือเปิดให้ประชาชนเข้าไปกราบหน้าพระบรมศพได้ ชัยวัฒน์ก็ยังไม่ได้เข้าไปกราบ ใกล้ชิด เพราะทางบริษัทมีนโยบายจะเป็นเจ้าภาพงานพระบรมศพ ตนจงึ มภี ารกิจเร่ืองการ ตระเตรยี มความพรอ้ ม นบั แตก่ ารทำ� จดหมายยน่ื ตอ่ สำ� นกั พระราชวงั ตอ้ งเตรยี มหาเสอื้ ผา้ ให้ผบู้ รหิ ารวา่ จะต้องแต่งกายอย่างไรถงึ จะถกู ต้องตามระเบียบ ฯลฯ “วนั ทพ่ี ระองคส์ วรรคต ผมต้องอยูท่ ่ที �ำงาน เพื่อรอคำ� ส่งั จากผูบ้ รหิ ารวา่ ทางบรษิ ทั จะมีวิธีการอย่างไรส�ำหรับวันต่อไป ผมมีหน้าที่ส่งข้อความแจ้งพนักงานบริษัท ขณะท่ี ก�ำลังท�ำงานแม้จะรู้สึกเศร้าเสียใจอย่างไรก็ต้องท�ำงานให้ดีท่ีสุด เพราะการสวรรคตของ 86 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก

พระองค์ท่านเปน็ เร่อื งใหญม่ าก คำ� ทจ่ี ะใชถ้ วายความอาลยั ก็ตอ้ งใชใ้ ห้เหมาะสม ทัง้ ภาษา ไทยและภาษาองั กฤษ กวา่ จะเสรจ็ ก็ ๔-๕ ทมุ่ แลว้ จากนนั้ กข็ บั รถกลบั บา้ น ฟงั ขา่ วไปเรอื่ ยๆ ความรู้สึกเศรา้ นเ่ี กิดขึ้นต้ังแตไ่ ดร้ ับข่าวชว่ งค่ำ� แล้ว แตด่ ว้ ยหนา้ ทก่ี ารงาน เราจะแสดงออก มากไมไ่ ด้ แตพ่ ออย่ใู นรถคนเดยี วผมก็รอ้ งไห้ “ผมก็เหมือนคนทว่ั ไป ตอนทีใ่ นหลวงอยู่ พระองคท์ ่านทำ� แตส่ ่ิงดๆี เปน็ ตวั อยา่ ง ท่ีดีให้กับคนไทย ท้ังขยัน ประหยัด มัธยัสถ์ แต่เราท�ำตรงข้ามกับท่านทุกอย่าง พอท่าน ไม่อยู่แล้ว เราถึงเพ่ิงนึกถึงและเริ่มจะท�ำดี ท�ำตามพระองค์ท่านที่เคยก้าวน�ำเราไว้ เราจะ เดินตามรอยท่านในเร่ืองความอดทน มีวินัย ประหยัด จะน�ำวิธีการของพระองค์มาใช้กับ ตนเองตัง้ แตว่ ันนเ้ี ปน็ ต้นไป “ผมไมม่ ีลกู ก็อยากให้เด็กๆ ไดศ้ กึ ษาเรอ่ื งราวของในหลวง เพอื่ ศกึ ษาวา่ พระองค์ ทำ� อะไรบา้ ง ตงั้ แตข่ นึ้ ครองราชย ์ ทา่ นเปน็ กษตั รยิ ท์ ลี่ งเดนิ ลยุ นำ้� เดนิ ทางไปในถน่ิ ทท่ี รุ กนั ดาร หา่ งไกลความเจรญิ เพื่อช่วยเหลอื ประชาชน สร้างพน้ื ฐานสาธารณปู โภคที่ดีใหก้ ับคนที่อยู่ ในพนื้ ทห่ี า่ งไกล คนในเมอื งอาจจะนอ้ ยใจวา่ ทำ� ไมทา่ นไปแตท่ หี่ า่ งไกล อยา่ นอ้ ยใจทา่ นเลย ท่านท�ำให้ความเจริญไปถึง ประชาชนจะได้อยู่สบายข้ึน” ผู้บริหารบริษัทรถยนต์ค่ายใหญ่ กล่าวปิดทา้ ยด้วยนำ�้ เสียงสนั่ เครือ บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 87

…ทางทีเ่ ราจะชวยกนั ได กค็ อื การทีท่ าํความคิดใหถูก และแนวแน ในอันทจ่ี ะยึดถอื ประโยชนของบานเมอื งเปน ทห่ี มาย ตอ งเพลาการคดิ ถงึ ประโยชนเ ฉพาะตัว และความขดั แยง กันในสงิ่ ทม่ี ิใชสาระลงใหได… พระราชดาํ รัสของพระบาทสมเดจ็ พระปรมนิ ทรมหาภมู พิ ลอดุลยเดช บรมนาถบพติ ร พระราชทานแกป ระชาชนชาวไทย ในโอกาสขนึ้ ปใหม พุทธศกั ราช ๒๕๓๗ วนั ศุกรท ี่ ๓๑ ธนั วาคม ๒๕๓๖ 88 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก

๒ สามี ภรรยา ข้าแผ่นดนิ ณัฎฐมน - จักรินทร์ กาญจนา พ. ณัฎฐมน หินอ่อน ผู้จัดการส่วนตรวจสอบบัญชีการเงินและภาษี บมจ. กสท. โทรคมนาคม เขตตะวันออก วยั ๔๕ และ จกั รนิ ทร์ สามีวัย ๕๒ ผูจ้ ดั การสำ� นักงาน บริการ ลูกค้า กสท. จังหวัดระยอง เดินทางมาเคารพพระบรมศพในหลวงรัชกาลที่ ๙ ท่ีริมร้ัว พระบรมมหาราชวัง และเข้ากราบหน้าพระบรมโกศ ในวันที่ ๔ พฤศจิกายน กลางดึกสงดั แสงไฟภายในตัวอาคารดับสนิทหมดแล้ว มีเพียงไฟทางเดินเท่านั้นท่ี เปิดบา้ งในบางจดุ ภายในห้องพกั ขนาดสองห้องนอน เสยี งนาฬิกาปลุกดังขึน้ ตอนเท่ียงคนื พอดี จากน้ันไฟในห้องน้ันก็เปิดสว่าง สองสามีภรรยาก�ำลังรีบอาบน้�ำแต่งตัว และสวม เครอ่ื งแต่งกายสดี �ำสุภาพเรียบรอ้ ย เพ่ือเตรยี มตัวเดินทางเข้ากรงุ เทพฯ ณัฎฐมนย้อนเหตุการณ์ว่าวันท่ีในหลวงรัชกาลที่ ๙ เสด็จสวรรคต วันนั้นเป็นวัน ทำ� งานปกต ิ สง่ิ ทไี่ มป่ กตคิ อื เธอทำ� งานและเชค็ ความคบื หนา้ พระอาการประชวรตลอดเวลา ใจคอไมอ่ ยกู่ บั เนอ้ื กบั ตวั ตกเยน็ เธอเดนิ รอ้ งไหก้ ลบั บา้ น เปดิ โทรทศั นร์ อดขู า่ วจากพระราช ส�ำนัก “ปกติหลงั เลิกงานเราจะตอ้ งอยู่ท่ที �ำงานตอ่ แต่วนั นั้นเดนิ รอ้ งไหก้ ลบั บา้ น รบี เปดิ ทีวี จนกระทัง่ ส�ำนกั พระราชวังออกแถลงการณ์ พอฟงั ข่าวเท่านน้ั แหละกร็ อ้ งไห้เหมือนคน ไมม่ สี ติ ร้องเหมือนตอนที่แมเ่ สยี มนั เวิง้ วา้ ง คดิ ถงึ ในหลวง เหมือนสงิ่ ทีเ่ รารกั มากๆ ขาด หายไป พอตั้งสติได้ก็บอกตัวเองว่าต้องท�ำใจ เพราะความตายเป็นสัจธรรม ในหลวงท่าน อายุมากแลว้ แล้วท่านก็ปว่ ยมานาน” คืนน้ันทั้งคืนเธอนอนไม่ค่อยหลับ ได้แต่นอนน�้ำตาไหล ด้วยความรู้สึกท่ีเวิ้งว้าง คลา้ ยคนทีข่ าดหลักใจในชวี ิต บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 89

ขณะทีจ่ กั รนิ ทร์ ผเู้ ป็นสามี เลา่ ว่าวันน้ันตนอยู่บา้ นพักที่ระยอง ในใจกไ็ มอ่ ยากให้ เรื่องท่ไี ด้รับร้มู าเป็นความจริง ท้ังกังวลและกระวนกระวายใจ ครัน้ ๖ โมงเย็นเข้าบ้านกเ็ ปดิ โทรทศั นร์ อฟงั ขา่ ว ขา้ งหลงั บา้ นกำ� ลงั จดั งานรน่ื เรงิ เฮฮา พอขา่ วจากสำ� นกั พระราชวงั ออกมา กเ็ กอื บชอ็ คไปพกั หนง่ึ เฝา้ แตถ่ ามตนเองวา่ จรงิ หรอื เชน่ เดยี วกบั คนไทยทง้ั ประเทศ ตนรสู้ กึ สญู เสยี เหมอื นขาดทย่ี ดึ เหนย่ี วไป เพราะทผ่ี า่ นมาในหลวงเปน็ หลกั ใจใหก้ บั คนไทยมาตลอด ทเี่ คยมีเหตุการณ์ร้ายในบา้ นเมอื งกผ็ ่อนคลายลงเพราะพระบารมขี องพระองค์ “คืนน้ันท้ังคืนผมนอนไม่หลับ ฟุ้งซ่าน คิดถึงค�ำท่ีในหลวงเคยตรัสไว้ว่าจะอยู่ถึง ๑๒๐ ปี ทำ� ไมพระองคท์ า่ นทรงดว่ นจากไป ยอ้ นคดิ ถงึ วา่ เปน็ เพราะทา่ นทรงงานหนกั ทำ� ให้ พระวรกายสไู้ ม่ไหว เพราะเราก็ยังเจ็บป่วยทง้ั ทท่ี �ำงานนอ้ ยกว่าท่านมาก” ณัฎฐมน ผู้เป็นภรรยาพูดต่อว่าก่อนหน้าน้ีเราทุกคนได้เห็นในหลวงรัชกาลที่ ๙ ทุกวัน พระองค์ท่านเสด็จฯ ไปทรงงานที่น่ันท่ีน่ี จนเป็นเรื่องปกติ เหมือนคนท่ัวไปที่ต้อง ออกไปท�ำงาน จนถึงวันที่พระองค์ท่านอายุมาก ออกไปท�ำงานข้างนอกไม่ไหว ท่านก็ยัง ทรงงานในพระราชวงั จนกระทั่งพระองค์ประชวร ต้องประทบั ที่โรงพยาบาล ในวนั ทอี่ ญั เชญิ พระบรมศพกลบั พระบรมมหาราชวงั หนว่ ยงานราชการและรฐั วสิ าหกจิ ประกาศหยุดงานครึ่งวัน เพื่อให้ข้าราชการ และประชาชน ได้เขา้ เฝ้าฯ สง่ เสดจ็ พระบรมศพ จากโรงพยาบาลศิริราชเข้าสู่พระบรมมหาราชวัง สิ่งท่ีเธอรีบท�ำในทันทีคือรีบกลับบ้านไป นงั่ รอส่งเสดจ็ ที่หนา้ จอโทรทศั น์ “หนว่ ยงานประกาศให้หยดุ งาน หลังจากเราไปทำ� งานแล้ว วันน้ันท�ำงานได้บา้ งไม่ ไดบ้ ้าง วันนน้ั เคลื่อนพระบรมศพเข้าพระบรมมหาราชวัง ก็รีบกลับบ้านไปดูทีวี นกึ วา่ ท�ำใจ ได้บา้ งแลว้ แตพ่ อเหน็ ขบวนเคลื่อนพระบรมศพ นำ้� ตาก็ไหลออกมา ย่ิงเหน็ รถตทู้ ใี่ ชเ้ คลอ่ื น พระบรมศพก็รู้สึกว่าท�ำไมใช้รถคันนี้ จนข่าวออกมาว่าเป็นรถท่ีพระองค์ท่านรักและใช้งาน ประจำ� เรากร็ ู้สกึ ว่าความพอเพียงคอื อย่างนี”้ จักรินทร์ ผู้สามีท�ำงานและพักอยู่ท่ีระยอง ขณะท่ีภรรยาท�ำงานและพักอยู่พัทยา เมอื่ ภรรยาโทร.มาเลา่ วา่ รอ้ งไหท้ ง้ั คนื ตนื่ มากย็ งั รอ้ งไห ้ สามกี น็ อนไมห่ ลบั ทง้ั สองไดพ้ บกนั ในวันศุกร์ พูดคุยปรึกษากันวา่ จะไปกราบพระบรมศพในหลวงรัชกาลท่ี ๙ ท่ีหนา้ พระบรม มหาราชวัง แต่ขณะน้ันยังไม่มีประกาศให้ประชาชนเข้ากราบพระบรมศพท่ีหน้าพระบรมโกศ ทั้งคู่จึงตัดสินใจไปรับเสด็จพระบรมวงศานุวงศ์ตอนค�่ำ แล้วเดินดูภาพวาด ดูคลื่นคนที่มา ถวายความอาลัย บรรยากาศคืนน้ันอบอวลไปด้วยความเศร้า สองสามีภรรยาได้แต่มอง พระบรมมหาราชวัง เพื่อน้อมใจส่งเสด็จด้านหน้าพระบรมมหาราชวัง เหมือนประชาชน คนไทยที่หล่ังไหลไปกราบพระองค์ท่านตลอดทั้งคืน ตกดึกท้ังสองก็กลับพัทยา และต้ังใจ จะกลบั มาเข้าเฝ้าฯ อกี ครง้ั 90 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก

บรรยากาศตอนทอ่ี ยขู่ า้ งหนา้ พระบรมโกศ มนั อมึ ครมึ เศร้า ผมมองพระบรมโกศช่วงยืนรอก่อนข้ึนกราบ ก็ย่ิงรู้สึกหดหู่ คิดถึงพระองค์ท่าน มีแต่เสียงสะอึก สะอน้ื คนทเี่ หน็ กต็ าแดงๆ เหน็ เจา้ หนา้ ทแ่ี อบเชด็ นำ�้ ตา เขาคงต้ืนตันที่คนไทยมีความรักพระองค์ ผมอยาก อยนู่ านๆ แตอ่ ยไู่ ดพ้ กั เดยี ว เศรา้ มาก มนั เปน็ อารมณ์ สญู เสยี ทเี่ หมอื นกบั ผมเสยี แม่ แตก่ บั ในหลวงเหมอื น ประเทศเราสญู เสยี เสาหลกั พระองคเ์ ปน็ ทพ่ี งึ่ พาของ ประชาชน เป็นทุกอย่างของประเทศไทย ผมรู้สึกว่า เมืองไทยต้องมใี นหลวง ถึงจะสมบรู ณ์ สามสัปดาห์ผ่านไป วันศุกร์ที่ ๔ พฤศจิกายน ท้ังคู่นัดแนะกันว่าจะเดินทางเข้า กรุงเทพฯ เพือ่ กราบพระบรมศพ เขาและเธอสลับกนั เลา่ ให้ฟงั วา่ ไดน้ อนนอ้ ยมาก เพราะ ต้องเดินทางไปใหถ้ ึงกรุงเทพฯ กอ่ นตี ๓ เพอ่ื เข้าแถว รอเข้าพระบรมมหาราชวัง “วันท่ีไปกราบพระบรมศพที่พระบรมมหาราชวัง เรานอน ๓ ทุ่ม เพ่ือจะได้ต่ืน เทยี่ งคนื ออกจากบา้ นตี ๑ ถงึ ศริ ริ าช ตี ๒ ครงึ่ ไปตอ่ ควิ ตรงวดั มหาธาตตุ อนตี ๓ เราทำ� งาน รัฐวิสาหกิจ มีโควต้าเข้ามากราบพระบรมศพและฟังสวดพระอภิธรรมได้โดยไม่ต้องต่อคิว แตส่ ามไี ม่ได้สิทธต์ิ รงน้ี เราจงึ สละสิทธ์ิและมากันเอง “ก่อนมาก็กังวล แต่หาขอ้ มลู มาแล้ววา่ ถ้าไปชว่ งเช้าจะดีกวา่ ระหวา่ งทีร่ อกม็ องไป รอบๆ มคี นมาจากตา่ งจังหวดั เปน็ กลุม่ ๆ ผู้สูงอายุก็เยอะ เด็กๆ กม็ ากับพ่อแม่ นักเรียนมา บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 91

เปน็ กลุ่มกม็ ี เรายืนรอจนไดก้ ราบตอนตี ๕ ครงึ่ ระหวา่ งรอกเ็ ห็นวา่ คนขาไม่คอ่ ยดเี ขากม็ า (เล่าไปร้องไห้ไป) รู้สึกว่าทุกคนอยากมาเพราะว่าคิดถึงพระองค์ วินาทีที่ซาบซึ้งมากคือ ระหวา่ งรอขึน้ กราบพระบรมศพ ตรงน้นั คนเยอะมาก แตเ่ งยี บ ความว่นุ วายทเ่ี ราก�ำลงั รอ อยขู่ า้ งนอกไมม่ แี ลว้ มนั เงยี บมากทงั้ ทค่ี นเยอะ มแี ตเ่ สยี งเจา้ หนา้ ทคี่ อยบอกวา่ ใหท้ ำ� อะไร” ขณะยืนคอยน้�ำตาก็ร้ืนแล้ว ครั้นพอข้ึนไปนั่ง เจ้าหน้าที่พูดอะไรก็แทบไม่ได้สนใจ ด้วยใจคอของเธอจดจ่อมุ่งแต่จะไปกราบพระบรมโกศ ภายในพระที่น่ังจักรีมหาปราสาท อันเป็นที่ต้ังพระบรมศพมีแต่เสียงร้องไห้ของผู้คน สามีอยู่ข้างหลังต้องคอยตบไหล่เบาๆ เปน็ เพราะเธอร้องไหเ้ สียงดัง “พอเจา้ หนา้ ทบ่ี อกใหล้ กุ ขน้ึ กไ็ มอ่ ยากลกุ ขน้ึ เพงิ่ กราบพระบรมศพไดแ้ ปบ๊ เดยี วเอง อยากอยอู่ กี นดิ แตก่ ไ็ มไ่ ด้ เรากย็ งั แอบเหน็ เจา้ หนา้ ทผ่ี ชู้ ายใสเ่ ครอื่ งแบบสขี าวตวั โต กย็ งั ปาด น�้ำตา คิดว่าเขาต้องรับรู้ความรู้สึกของประชาชน เขาคงท�ำใจยากกว่าเรา พอเดินออกมา ก็ค่อยๆ คลายความเศร้าได้นิดหน่อย แต่พอกลับไปท่ีจอดรถที่ศิริราช ก็ย้อนคิดไปว่าเรา ตั้งใจจะมากราบถวายพระพรทา่ นวันเสาร์ท่ี ๑๕ ตุลาคมเมอื่ ปกี ่อน แตก่ ม็ าไมท่ นั ปีนก้ี ็ขอ แค่มาเห็นตึกที่พระองคท์ ่านรักษาตัวอยกู่ ย็ งั ดี” ฝ่ายหญิงพูดด้วยแววตาเศร้าหมอง “พอมขี า่ วใหเ้ ขา้ กราบ ผมตงั้ ใจวา่ จะไป เพอ่ื นทไ่ี ปมาแลว้ มาบอกวา่ ใหไ้ ปเลย เพราะ คนยงั นอ้ ย เรากร็ ีบลางานวนั ศกุ ร์ คนื น้นั ไดง้ บี ๒-๓ ชัว่ โมง แล้วกร็ ีบเขา้ กรงุ เทพฯ ตี ๓ ถึง สนามหลวง คนเยอะแล้ว แถวยาวเป็นกโิ ล ผมก็ยังรู้สึกวา่ เราโชคดที ีเ่ รามารอตี ๓ ตี ๔ ได้ เขา้ มารอในเตน็ ท์ ตี ๕ กว่าๆ ก็ไดเ้ ขา้ กราบแล้ว อากาศก็ไม่รอ้ น ผมกับภรรยาตง้ั ใจวา่ จะ ไปกราบพระบรมศพอีก “บรรยากาศตอนที่อยูข่ ้างหน้าพระบรมโกศ มนั อึมครึม เศร้า ผมมองพระบรมโกศ ชว่ งยืนรอกอ่ นข้ึนกราบ ก็ยิ่งร้สู ึกหดหู่ คิดถึงพระองค์ทา่ น มีแตเ่ สยี งสะอกึ สะอ้นื คนที่เหน็ กต็ าแดงๆ เหน็ เจ้าหนา้ ท่แี อบเชด็ น้ำ� ตา เขาคงตน้ื ตันท่ีคนไทยมีความรักพระองค์ ผมอยาก อยูน่ านๆ แตอ่ ยูไ่ ด้พกั เดยี ว เศรา้ มาก มนั เปน็ อารมณส์ ูญเสยี ทเี่ หมือนกับผมเสียแม่ แตก่ บั ในหลวงเหมอื นประเทศเราสญู เสยี เสาหลกั พระองคเ์ ปน็ ทพ่ี งึ่ พาของประชาชน เปน็ ทกุ อยา่ ง ของประเทศไทย ผมรสู้ กึ วา่ เมืองไทยตอ้ งมีในหลวง ถึงจะสมบรู ณ”์ ครอบครัวเล็กๆ ครอบครัวนี้ น�ำพระราชด�ำรัสของในหลวงรัชกาลท่ี ๙ มาเป็น ท่ีน้อมน�ำใจ ผู้เป็นภรรยานึกถึงที่พระองค์ตรัสว่า “เราอย่าก่อให้เกิดความแตกแยก อย่า ตดั สินเรว็ เกนิ ไป” ส่วนคำ� วา่ พอเพยี งท่ีพระองค์ทรงเพยี รสอนคนไทยมาตลอด เธอใช้เวลา พอสมควรกว่าจะเข้าใจความหมายที่แท้จรงิ ทางสาม ี จกั รนิ ทร ์ ชอบรอ้ งเพลง เลน่ ดนตร ี จงึ ประทบั ใจในหลวงดา้ นพระอจั ฉรยิ ภาพ ทางด้านดนตรีด้วย หลังจากสวรรคตแล้ว เม่ือได้ดูเรื่องราวของในหลวงมากขึ้น รู้จัก ทุกเพลงของพระองค์มากขึ้น จึงท�ำให้ได้รู้ซึ้งถึงความหมายของทุกเพลงว่าในหลวงก�ำลัง 92 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก

สอนคนไทยผ่านบทเพลงพระราชนิพนธ์ สองสามีภรรยาได้แสดงออกถึงความจงรักภักดีต่อในหลวงรัชกาลที่ ๙ ต้ังแต่ช่วง ท่ีประชวรอยู่ที่โรงพยาบาลศิริราช หรือแม้แต่ช่วงที่พระองค์เสด็จฯ แปรพระราชฐานไป ประทบั ณ พระตำ� หนักไกลกงั วล หวั หิน ท้ังคมู่ กั ตามไปเขา้ เฝ้าฯ อยรู่ มิ ถนนทกุ ครั้งที่ไมต่ ิด ภารกจิ การงาน ในฐานะขา้ แผน่ ดนิ ทงั้ ครู่ แู้ ลว้ วา่ สงิ่ ทตี่ นจะทำ� เพอ่ื ในหลวงไดด้ ที สี่ ดุ คอื การทำ� ความ ดี เพ่ือด�ำเนนิ รอยตามคุณความดอี นั ยิ่งใหญ่ของพระองค์ บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 93

…คุณธรรมขอหนง่ึ ทย่ี งั มีอยอู ยางบริบูรณในจติ ใจของคนไทย กค็ ือ การให การใหน้ี ไมว าจะใหสง่ิ ใด แกผ ูใด โดยสถานใดก็ตาม ลวนเปนสง่ิ ทีพ่ งึ ประสงคอ ยา งยงิ่ เพราะเปน เคร่อื งประสานไมตรีอยางสาํคัญระหวา งบุคคลกับบคุ คล และทําใหสังคมมคี วามม่นั คงเปน ปก แผน ดว ยสามคั คธี รรม… พระราชดาํ รสั ของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภมู พิ ลอดลุ ยเดช บรมนาถบพิตร พระราชทานแกป ระชาชนชาวไทย ในโอกาสข้นึ ปใหม พุทธศกั ราช ๒๕๔๖ วนั องั คารที่ ๓๑ ธนั วาคม ๒๕๔๕ 94 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก

บา้ นทขี่ าดพอ่ กาญจนา พ. แผ่นดินไทยในวันท่ี ๑๓ ตุลาคม ๒๕๕๙ ช่างมืดหมอง เม่ือในหลวงรัชกาลที่ ๙ เสดจ็ สวรรคต เหมือนร่มโพธิไ์ ทรหกั โคน่ ใจแผ่นดินสะทา้ นสะเทือน หวั ใจของขา้ แผน่ ดนิ อยา่ ง ดวงรตั น์ พชั รกรี ตกิ ลุ พนกั งานหา้ งตงั้ ยส่ี นุ่ ธรุ กจิ ทอ้ งถน่ิ จ.อดุ รธานี วัย ๕๑ กไ็ ม่แตกต่างจากคนไทยท้งั ประเทศ ดวงรตั นเ์ กดิ และเตบิ โตทกี่ รงุ เทพฯ หลงั จากแตง่ งานกย็ า้ ยตามสามมี าอยมู่ หาสารคาม ต่อมาเม่ือแยกทางกันก็พาลูกชายคนเดียวมาอยู่กับพี่ชายท่ีอุดรฯ ปัจุบันพี่ชายกลับไปอยู่ กรงุ เทพฯ หลายปีแล้ว ท่อี ดุ รฯ เธอท�ำงานทีร่ า้ นตัง้ ย่สี ่นุ ซึ่งเป็นรา้ นขายสง่ อันดับหน่งึ ของ ภาคอีสาน เจ้าตัวเล่าว่าหลังจากมีข่าวว่าในหลวงรัชกาลท่ี ๙ เสด็จสวรรคต แม้จะมีการ คา้ ขายอยู่ แตผ่ ูค้ นกอ็ ยูใ่ นสภาวะโศกเศรา้ ไมค่ กึ คักดังเดิม โดยเฉพาะวันแรกทีร่ ขู้ า่ ว เมือง ทง้ั เมอื งเหมอื นจะเงยี บงนั ไปหมด พอวนั รงุ่ ขนึ้ เมอื่ ตงั้ ตวั ได้ คนกอ็ อกมาใสช่ ดุ ดำ� กนั ทง้ั เมอื ง “ตอนที่ส�ำนักพระราชวังแถลงข่าวเป็นทางการ ทั้งพนักงานและลูกค้าท่ีมาซื้อของ ก็พดู คยุ กันเบาๆ แต่สว่ นใหญ่รอ้ งไห้ มที ้งั ร้องไหโ้ ฮ และร้องไหเ้ งยี บๆ นำ�้ ตาไหล คนท่นี ี่ บางส่วนได้ท�ำงานใกล้ชิดในพระราชส�ำนักก็มี ชาวบ้านทั่วไปก็รักในหลวง เพราะพระองค์ ท�ำเพอื่ ประชาชนไว้มาก โดยเฉพาะภาคอสี าน ในหลวงกท็ �ำใหเ้ กอื บทกุ อย่าง ท่านเสด็จฯ มาตง้ั แต่ก่อนเราเกิด จากเมอื งท่ีเคยแหง้ แลง้ ก็เขยี วขจี บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 95

ในหลวงทรงเน้นเร่ืองความพอเพียงอยู่บ่อยๆ เรา กน็ ำ�มาใชก้ บั ตวั เอง อนั ไหนทเี่ กนิ ตวั กไ็ มเ่ อา เงนิ เดอื น เท่าน้ีก็ใชเ้ ท่าที่มี ไม่อยากได้ของทเ่ี กินกวา่ เงนิ เดือนท่ี เราได้รับ เราอย่บู า้ นทาวน์เฮาส์หลงั เลก็ ๆ ก็ปลูกผกั สวนครวั ใส่กระถางไวก้ ินบ้าง ชว่ งหลงั งานเยอะ พอ ไมม่ ีเวลาดู ก็ตายไปบา้ ง เพราะเราทำ�งานหนกั ทตี่ ้อง ทำ�งานหนักเพราะมีลูกที่ต้องรับผิดชอบ บางทีเรา เหนื่อยก็อยากจะพัก ถึงวันหยุดก็นอนทั้งวัน แต่ ในหลวงทา่ นไม่เคยไดพ้ ักเลย “วนั แรกๆ ทร่ี ู้ขา่ ว คนที่มาซอ้ื ของทรี่ า้ นทุกคน หนา้ จะเศร้ามาก พอหลงั จากสำ� นัก พระราชวังแถลงการณ์ว่าให้ท�ำตัวตามปกติ ก็ค่อยดีขึ้น ส่วนฉันเองก็เป็นพักๆ ทุกวันน้ีปี ๒๕๖๐ แล้ว ก็ยังร้องไห้อยู่ อาจจะเป็นเพราะว่าเราเกิดและโตท่ีกรุงเทพฯ บ้านก็อยู่ใกล้ พระราชวัง เรียนที่โรงเรียนอัมพรไพศาล เวลาในหลวงน่ังรถพระท่ีน่ังผ่านมา เราก็นั่งรอ เฝา้ ฯ ริมถนน พอโตมาเรียนทพ่ี าณชิ ยการพระนคร ทา่ นกเ็ สด็จฯ ผา่ นบ่อยๆ เวลาไปไหน มาไหนก็ตอ้ งผ่านวังท่าน ได้เห็นท่านบ่อยๆ” การสวรรคตของในหลวง ทำ� ใหเ้ ธอรูส้ กึ เหมอื นขาดอะไรไปสักอย่าง เธอร้สู กึ เช่นท่ี คนไทยทัว่ ไปรู้สกึ วา่ พระองคค์ ือพ่อ การสวรรคตของพระองคเ์ หมอื นบา้ นทีข่ าดพ่อ “เราเกิดมาก็เห็นในหลวงแล้ว แม่ก็บอกว่านี่ในหลวงนะ ตอนเป็นเด็กเราไม่เข้าใจ วา่ ในหลวงคืออะไร รู้แต่ว่าเป็นเจ้าแผ่นดิน พอโตมาก็เห็นพระองค์ท่านท�ำนน่ั ทำ� นี่ ไม่เคย 96 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก

เห็นท่านว่างสกั ที เดี๋ยวเสด็จไปนนั่ ไปนี่ แตท่ กุ ที่ทที่ า่ นไปกม็ คี นไปรบั เสดจ็ เยอะแยะไปหมด ดูแล้วกป็ ลมื้ ใจ “ในหลวงทรงเน้นเร่ืองความพอเพียงอยู่บ่อยๆ เราก็น�ำมาใช้กับตัวเอง อันไหนที่ เกินตัวก็ไม่เอา เงินเดือนเท่านี้ก็ใช้เท่าที่มี ไม่อยากได้ของท่ีเกินกว่าเงินเดือนท่ีเราได้รับ เราอยู่บ้านทาวน์เฮาส์หลังเล็กๆ ก็ปลูกผักสวนครัวใส่กระถางไว้กินบ้าง ช่วงหลังงานเยอะ พอไม่มีเวลาดู ก็ตายไปบ้าง เพราะเราท�ำงานหนัก ที่ต้องท�ำงานหนักเพราะมีลูกที่ต้อง รับผิดชอบ บางทีเราเหน่ือยก็อยากจะพกั ถึงวนั หยดุ กน็ อนท้ังวนั แตใ่ นหลวงทา่ นไม่เคยได้ พักเลย” ดวงรัตน์น�ำ้ ตาไหล เมอื่ พดู มาถงึ ตรงน้ี หลกั ทใ่ี นหลวงทรงสอนท่เี ธอน้อมนำ� มาใชอ้ ยู่ตัง้ แต่เดก็ คือการคดิ ดี พดู ดี และท�ำดี เหมือนเป็นสิงที่ซึมซับมาเอง เป็นเพราะเธอเติบโตมากับค�ำสอนของพระองค์ ทุกคร้ังที่ เห็นในหลวงออกโทรทัศน์ ท้ังข่าวพระราชส�ำนัก หรือวันพิเศษท่ีพระองค์มีพระราชด�ำรัส ให้ประชาชนฟงั เธอจะสนใจฟงั เรือ่ งท่พี ระองคต์ รัสเสมอ “อยากไปกราบพระบรมศพพระองค์ท่านมาก แต่ยังหยุดงานไมไ่ ด้ ยงั ไม่มเี วลาจะ ไป การเดนิ ทางแม้จะไปทางเครื่องบินก็ต้องใช้เวลาเดินทางอย่างนอ้ ย ๒ วัน ตอนนกี้ ส็ ่งใจ ไปกราบท่านก่อน ทุกคร้ังที่ท�ำบุญก็จะกรวดน้�ำอุทิศกุศลของเราถวายท่านทุกคร้ัง รู้สึก ผูกพันกับท่านเพราะเราเห็นท่านต้ังแต่เด็ก ถ้าเราอยู่กรุงเทพฯ คงได้ไปน่ังเฝ้าฯ ในหลวง ที่หนา้ โรงพยาบาลศริ ิราชต้งั แต่วนั ทเ่ี คล่อื นขบวนส่งเสด็จท่านเข้าวังแลว้ “ที่เห็นชัดคือคนอายุ ๔๐ ปีขึ้นไป เขาจะร้องไห้ น�้ำตาซึมทุกคร้ังที่ได้ฟังเพลง พระราชนิพนธ์ หรือดูข่าวพระราชกรณียกิจ คนที่อุดรฯ ใช้เวลาเป็นเดือนกว่าจะกลับเข้า สู่สภาวะปกติ หลังจากได้จุดเทียนร้องเพลงสรรเสริญพระบารมีร่วมกันเม่ือเย็นวันที่ ๒๗ ตุลาคม มีการแปรอักษรท่ีสนามทุ่งศรีเมือง คนมาร่วมกันเยอะมาก หลังจากนั้นทุกอย่าง กค็ อ่ ยๆ ดีขึ้น ธรุ กจิ การงานกด็ �ำเนินไปตามปกติได้ ตา่ งจากชว่ งสองอาทติ ย์แรกท่พี ระองค์ ท่านสน้ิ ทั้งเมืองมนั เหงา เหมือนคนขาดที่พงึ่ ขาดเสาหลัก ใจมันหววิ ๆ เศรฐกจิ การค้าก็ เฉ่ือยๆ เงียบเหงา “อยากจะพูด อยากจะบอกว่าเรารู้สึกอย่างไร แต่มันบรรยายเป็นค�ำพูดไม่ถูก ความรสู้ ึกมนั ท่วมท้นอยูข่ า้ งใน แตไ่ ม่สามารถพูดออกมาเป็นค�ำพูดได”้ บางความรู้สึกของความอาลัยรักต่อพระผเู้ สดจ็ นริ าศไปเป็นเช่นนนั้ ... บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 97

…วิถชี ีวิตมนษุ ยน้นั จะใหมีแตความปรกติสขุ อยา งเดยี วไมได จะตอ งมที ุกข มีภยั มีอปุ สรรค ผา นเขามาดวยเสมอ ยากจะหลกี เลย่ี งพน ขอสาํคญั อยทู ี่ ทกุ ๆ คนจะตอง เตรียมกายเตรยี มใจ และเตรียมการไวใหพ รอ มทกุ เวลา เพื่อเผชญิ และแกไขความไมป รกตเิ ดือดรอน ทง้ั นัน้ ดวยความไมประมาท ดวยเหตุผล ดวยหลักวิชา และดว ยสามัคคีธรรม จงึ จะผอนหนักใหเปนเบา และกลับรายใหกลายเปนดีได… พระราชดาํ รัสของพระบาทสมเดจ็ พระปรมนิ ทรมหาภมู พิ ลอดลุ ยเดช บรมนาถบพิตร พระราชทานแกป ระชาชนชาวไทย ในโอกาสขนึ้ ปใหม พทุ ธศักราช ๒๕๒๘ วนั จนั ทรท ่ี ๓๑ ธนั วาคม ๒๕๒๗ 98 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก

บุณิกา โยชิอิ ผู้อุทิศทำ� ความดี ตามรอยพระราชา กาญจนา พ. / ชมพจน์ “เราเป็นประชาชนตวั เล็กๆ เปน็ แมบ่ ้าน ไมไ่ ด้ท�ำงานอะไร สง่ิ ทเ่ี ราท�ำไดแ้ ละทำ� อยู่ ทกุ วนั คอื ทำ� ตามคำ� สอนของพระองคท์ า่ น ทเ่ี คยตรสั ไวว้ า่ ‘เมอื่ ชาวพทุ ธรธู้ รรม ปฏบิ ตั ธิ รรม อย่างถกู ต้องทวั่ ถงึ พระศาสนาก็จะม่ันคงขึ้นได’้ ” บณุ ิกา โยอชิ ิ ชาวนครปฐมวยั ๔๙ ปี เกิดและเตบิ โตจากครอบครัวข้าราชการครู พบรักและแต่งงานกับชาวญ่ีปุ่น ปัจจุบันลูกชายคนเดียวจบปริญญาตรี และท�ำงานแล้ว ในชว่ งเวลาทค่ี นไทยทกุ คนรสู้ กึ ถงึ ความสญู เสยี เมอ่ื รขู้ า่ วการสวรรคตของในหลวงรชั กาลท่ี ๙ เธอบอกกบั สามชี าวญปี่ นุ่ ทไี่ มเ่ ขา้ ใจภาษาไทยวา่ ในหลวงสวรรคตแลว้ คนไทยตอ้ งแตง่ กาย สดี �ำ หรอื สีสภุ าพ เพือ่ ไว้ทุกข์ ชายชาวญป่ี ุ่นทเี่ ดนิ ทางไปกลับระหว่างประเทศไทยกบั ญี่ปุ่น อยู่ถึง ๒๙ ปี ทำ� ตามภรรยาบอกอย่างเคร่งครดั “เราคิดว่าสามีคงเฉยๆ กับเหตุการณ์ในหลวงสวรรคต เพราะเขาเป็นคนต่างชาติ ตอนท่ีรูข้ า่ ววา่ ท่านสวรรคตแลว้ ก็บอกเขาวา่ ตอ้ งแตง่ ชดุ ดำ� หรอื ขาว ปกติเขาจะใสส่ ๆี หลงั จากทราบขา่ วเขากเ็ ลือกใสเ่ สอื้ ผา้ สขี าว ครมี ทกุ วันน้กี ็ยงั ใส่อยู่ ไม่ใสเ่ ส้อื ผ้ามีสสี นั ออกจาก บา้ น เขารวู้ ่าประเทศไทยตอนนีก้ �ำลงั อยู่ในชว่ งของการไวท้ กุ ขใ์ หใ้ นหลวง” เธอเองรขู้ า่ วเศรา้ ตง้ั แตช่ ว่ งบา่ ยจากเพอื่ นทอี่ ยอู่ เมรกิ า ทง้ั ทใ่ี จยงั ไมเ่ ชอื่ วา่ เปน็ เรอื่ ง จริง แต่เธอก็เร่ิมชักชวนพรรคพวกเพื่อนฝูงท่ีมีเวลาว่าง ให้เดินทางไปโรงพยาบาลศิริราช ด้วยกัน แตเ่ ม่อื ไม่มใี ครเห็นดว้ ยกบั การเดินทางครง้ั นน้ั เธอก็ได้แตเ่ ฝา้ รอขา่ วอยูท่ ี่บา้ น บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก 99

...ถึงวันนี้ถ้าได้เห็นภาพท่านก็ยังร้องไห้อยู่ ทำ�ให้ ไมอ่ ยากดอู ะไร แตเ่ รากไ็ ดด้ พู ระราชกรณยี กจิ ทฉ่ี าย ให้ดู พอดูแล้วก็มีความรู้สึกว่าทำ�ไมเราไม่รู้เร่ืองนี้ เลย ทำ�ไมเราไมร่ ู้จกั ในหลวงเลย หลายๆ อยา่ งที่ ท่านทำ�ไว้ ๔,๐๐๐ กว่าโครงการ เราแทบจะไมร่ ู้จกั เลย รู้แต่โครงการท่ีเห็นบ่อยๆ ในหลวงทรงงาน เยอะมาก จนเราไมค่ ดิ วา่ คนๆ หนง่ึ จะสามารถทำ�ได้ มากอยา่ งน้ี “ข่าวพระองคท์ า่ นมตี ั้งแต่บ่ายๆ แล้ว แต่เราไมอ่ ยากจะเชอ่ื เริ่มอยูไ่ ม่ตดิ โทรหา เพ่ือนๆ ชวนไปโรงพยาบาลศิริราช แต่เพ่ือนก็เตือนสติว่าถึงเราจะไปก็ท�ำอะไรไม่ได้ อยู่ ฟงั ขา่ วทบ่ี า้ นนแี่ หละ เพราะมีขา่ วว่าจะมแี ถลงการณ์ออกตอน ๖ โมงเย็น พอไดเ้ วลาเราก็ น่ังเฝ้าโทรทัศน์ จะแถลงการณอ์ ยา่ งไร ใจก็ยอมรับแลว้ ว่าคงเปน็ เร่อื งจริง พอไม่แถลงก็นั่ง รอ้ งไหแ้ ลว้ เพราะอยากรวู้ า่ ความจรงิ คอื อะไรกนั แน่ ไมใ่ ชใ่ หเ้ ราอยอู่ ยา่ งน้ี ไมร่ คู้ วามจรงิ สกั ที “มเี พอื่ นอยูท่ ี่อเมรกิ า ก�ำลงั ออนไลนอ์ ยู่ ก็เลยถามวา่ ทางอเมรกิ าออกข่าวหรือยัง เขาก็บอกว่าที่อเมริกาออกข่าวแล้ว เป็นเรื่องจริง เราก็คิดว่าท�ำไมต่างประเทศรู้แล้ว เรา เป็นคนไทยยังไม่รู้อะไรเลย ได้แต่น่ังรอดูข่าวในพระราชส�ำนักอยู่ที่บ้านกับแม่ พอได้เห็น แถลงการณ์ของส�ำนักพระราชวังก็ร้องไห้หนักอีกรอบ คืนน้ันเราก็ไม่รู้จะท�ำอะไรให้ท่าน เราเปน็ แคป่ ระชาชนคนเลก็ ๆ คงสรา้ งคณุ ประโยชนอ์ ะไรใหพ้ ระองคท์ า่ นไมไ่ ด้ กเ็ ลยตดั สนิ ใจ 100 บั น ทึ ก ค ว า ม จ ง รั ก