อจท. ภาษาไทย วรรณคดีและวรรณกรรม ม.4

๓. ลกั ษณะคาํ ประพนั ธ์

รา่ ยยาวมหาเวสสนั ดร จะยกคาถาบาลีนาก่อน แลว้ จึงแตง่ รา่ ยยาวตาม ดงั ตวั อยา่ ง “...สา อมติ ฺตตาปนา สว่ นวา่ นางอมติ ตดานนั้ เป็นลูกเหลา่ ตระกูลไมเ่ สยี ชาติ ไม่คดิ วา่ ตวั เป็นสาวไดผ้ วั แก่แลว้ ก็เป็นเมยี ทาส คดิ วา่ ทกุ ขข์ องพอ่ แม่กรรมแลว้ กต็ ามกรรม สมฺมา ปฏชิ คคฺ ิ เป็นตน้ วา่ หาหงุ ตม้ ตกั ตาทกุ ค่าเชา้ ไมข่ วยเขนิ ละอายเพอื่ น เวลาเชา้ เจา้ ก็ทา เวลาค่าเจา้ ก็มใิ ห้ เตอื น ทงั้ การเรอื นเจา้ กม็ ใิ หว้ า่ ทงั้ ฟืนเจา้ ก็หกั ทงั้ ผกั เจา้ ก็หา เฝา้ ปรนนบิ ตั เิ ฒา่ ชราทกุ เวลากาลนนั้ แล...”

๔. เรื่องย่อ































๖. คาํ ศัพท์























๗. บทวิเคราะห์







นอกจากนี้ ผอู้ า่ นยงั ไดร้ บั รสไพเราะจากการใชถ้ อ้ ยคาท่ีสละสลวย ประณีต ของมหาชาติ ภาคอ่ืนๆ ดว้ ย เชน่ อยํ มคโฺ ค อะกุถชโี น ไปถงึ บรรพตา ครี ีบรรพต ปรากฏเหน็ มา สนานนํ้าถาํ้ ลา เหวห้วยตรอกธาร พระสุรีย์แสงส่อง แสงสายกระจายต้อง ศิลาหน้าผาร ระยับจับสี มณีประพาฬ ดังแสงสุรีย์การ ประทมุ รุกโข เปลวปลาบปะลิงดัง ระยับจับทัง้ บรู บรรพโต ประพริบพร้อยพราย จับสายเสโล ชะอ่าํ รุกโข ชอนื ตณิ ณา (มหาชาตภิ าคใต้)

๗.๒ คุณค่าด้านเนือ้ หา