นิยายรักนายเจ้าชายวายร้าย

รักนายเจา้ ชายวายร้าย นยิ ายเลม่ นเี้ ปน็ สว่ นหนงึ่ ของผลงานชนะประกวดนวัตกรรมสอื่ เพศศึกษา เพอื่ เยาวชน ...รัก ใคร่ และเรยี นรู้ (Love Lust & Learning) ดำเนนิ งานโดย องค์การแพธ ร่วมกบั ภาคีเพศศึกษา นยิ ายเรอื่ ง รักนายเจ้าชายวายร้าย รางวัลชมเชยระดบั มัธยมศึกษาตอนปลาย โดย ผอ่ งพรรณ ยนื แสนหาญ, สุพัตรา ปาระมี, มานะ บุญทวี ทมี เดก็ กว๊ นปว่ นนิยาย โรงเรียนหา้ งฉตั รวทิ ยา จ.ลำปาง จำนวนพิมพ์ 50,000 เลม่ พิมพค์ รงั้ แรก กรกฎาคม 2553 ISBN 978-974-225-590-9 พมิ พ์ท่ ี พี.เอส.ซพั พลาย ออกแบบรูปเล่ม สานิต เธียรวรคุณ ภาพปก Suiz illustrat ท่ปี รกึ ษาด้านเทคนิค ชญั ญานชุ บรู ณเ์ จริญ ผลติ โดย องค์การแพธ 37/1 ซ.เพชรบุรี 15 พญาไท ราชเทวี กรงุ เทพฯ 10400 โทรศัพท์ 0-2653-7563-5 โทรสาร 0-2653-7568 สนบั สนุนโดยกองทุนโลก เพอ่ื แกไ้ ขปญั หาเอดส์ วัณโรค และมาลาเรยี (The Global Fund to Fight AIDS, Tuberculosis and Malaria) เวบ็ ไซตเ์ พศศกึ ษา www.teenpath.net ; เว็บไซตบ์ ริการสขุ ภาพทางเพศของเยาวชน www.lovecarestation.com

รักนายเจ้าชายวายรา้ ย การประกวดนวัตกรรมสื่อเพศศกึ ษาเพ่ือเยาวชน กิจกรรม “การประกวดนวัตกรรมส่ือเพศศึกษาเพื่อเยาวชน” เป็น กจิ กรรมหนึ่งในโครงการเพศศึกษาเพ่อื เยาวชน โดยกระบวนการประกวดฯ เริ่ม ตน้ ข้ึนเมื่อกลางปี พ.ศ. 2552 ด้วยความเช่ือมนั่ วา่ เยาวชนสามารถสื่อสารเรอ่ื ง เพศกับคนวัยเดียวกนั ได้ ดว้ ยเน้ือหาและวธิ ีการทนี่ ่าสนใจ สอดคล้องกบั วถิ ีชวี ิต ในปัจจุบัน โครงการฯ จึงได้เชิญชวนเยาวชนในสถานศึกษาที่ร่วมโครงการฯ ผลิตช้ินงานส่ือ ไม่ว่าจะเป็น “เพลง” “สปอตรณรงค์” “การ์ตูน” หรือ “นิยายรัก” สง่ เขา้ ประกวด ทงั้ น้ี กอ่ นลงมอื ผลติ สอ่ื ผสู้ มคั รทกุ คนจำนวนรวม 735 คน จาก 341 ทมี ไดร้ ับการอบรมจากโครงการฯ เปน็ เวลา 1 วนั ตามภมู ิภาคต่างๆ เพื่อทำความ เข้าใจเก่ียวกับแนวคิดเรื่องเพศท่ีใช้ในการประกวดฯ ท่ีว่า ความรักและความ ร่ืนรมย์ทางเพศของคนรุ่นใหม่ (แม้อาจไม่ยั่งยืนบ้าง) แต่พร้อมรับผิดชอบ ไม่ทำร้ายตัวเองและคนอื่น เคารพความแตกต่างระหว่างเพศและวัยของคน ตา่ งรนุ่ นอกจากน้ีผู้สมัครยังได้แลกเปล่ียนกับผู้เช่ียวชาญการผลิตสื่อมืออาชีพ ประเภทต่างๆ ตามความสนใจ หลังการอบรม แต่ละทีมได้กลับไปพัฒนาผลงานและส่งผลงานไปให้ โครงการฯ รวม 121 ช้ิน จากส่ือ 4 ประเภท จากนั้นภาคคี นทำงานเพศศึกษา ในภูมิภาคต่างๆ ได้ร่วมกันคัดเลือกชิ้นงานท่ีมีเนื้อหาสอดคล้องกับแนวคิดการ ประกวดฯ เพ่ือส่งเข้ารอบถัดไปให้ผู้เชี่ยวชาญในสาขาส่ือน้ันๆ พิจารณาในด้าน

รักนายเจา้ ชายวายร้าย เทคนิคการนำเสนอ และส่งไปให้คณะกรรมการตัดสิน ซึ่งประกอบด้วยนักวิชา การด้านส่ือสารมวลชน คนทำงานด้านส่ือ คนทำงานเร่ืองเพศ/เอดส์ และ เยาวชน ทำหนา้ ท่ตี ดั สนิ เปน็ ขั้นสดุ ท้าย หลังจากการประกาศผลการประกวดเม่ือเดือนพฤศจิกายน 2552 เยาวชนเจ้าของผลงานส่อื ทไ่ี ด้รบั รางวลั ทงั้ ชนะเลศิ และชมเชย ได้รบั การพฒั นา ทักษะด้านการผลิตส่ือจากวิทยากรมืออาชีพอีกครั้งเพ่ือปรับแก้ผลงาน ร่วม กระบวนการทดสอบส่อื ฟังความคิดเหน็ จากเยาวชนอ่ืนๆ จนได้ช้นิ งานตน้ ฉบบั พร้อมเผยแพร่เป็นส่ือการเรยี นรเู้ พศศึกษาเพ่อื เยาวชน โดยเยาวชน โครงการฯ เชอ่ื ว่าความสำเร็จของกจิ กรรมในครั้งนี้ เกิดจากการทผี่ ใู้ หญ่ ใจดีในพ้ืนที่ต่างๆ ร่วมมือกันสนับสนุนให้เยาวชนได้แสดงความสามารถ บน พ้ืนฐานความเช่ือมั่นต่อศักยภาพของเยาวชน และเปิดโอกาสให้พวกเขาได ้ สรา้ งสรรค์ผลงานอยา่ งเป็นอิสระ ขอขอบคณุ ที่ปรึกษาดา้ นเทคนคิ สื่อนิยายรัก: ชัญญานุช บูรณ์เจริญ และ แสงอรณุ วรรณจ ู คณะกรรมการตัดสนิ ทกุ ทา่ น เครือขา่ ยผู้ใหญใ่ จดภี าคเี พศศึกษาทุกภมู ภิ าค และเยาวชนทกุ คนที่เข้ารว่ มกจิ กรรม

รักนายเจ้าชายวายร้าย คำนิยม นานมาแลว้ วรรณกรรมส่วนใหญ่ที่พูดถึงความรักของเพศเดียวกันมักนิยมที่จะส่องเข้าไป ในความลกึ ลบั ดำมดื และสะทอ้ นสง่ิ ทลี่ กึ ลบั และมดื ดำยงิ่ กวา่ ออกมา เราจะเรียกส่ิงเหล่าน้ีว่า คำตอบแห่งยุคสมัย? หรือเป็นความเข้าใจ ความรู้สึก จิตสัมผัสนึกคิดของผู้คนในสังคมแต่ละยุคท่ีผู้เขียนพยายามจะกล่ันกรองออกมา อยา่ งดที ส่ี ดุ แลว้ ? ความเปน็ จรงิ กค็ อื ในความพยายามนน้ั ๆ อคตทิ างเพศของผเู้ ขยี นเอง “ปากคำ” ของแหล่งข้อมูล และข่าวสารต่างๆ ล้วนมีส่วนสำคัญในการกำหนดทิศทาง ทัศนคติ และชีวิตตัวละคร ซึ่งส่งอิทธิพลต่อผู้อ่านอย่างหลีกเล่ียงไม่ได้ และ หลกี เลยี่ งไมไ่ ดเ้ ชน่ กนั ทว่ี า่ วรรณกรรมหลายๆ ชน้ิ ไมอ่ าจหลดุ พน้ บว่ งแหง่ ความ ไมร่ ู้ และไมต่ ง้ั ใจ จงึ เปน็ ทนี่ า่ ตง้ั ขอ้ สงสยั วา่ การนำเสนอดา้ นทเี่ รยี กวา่ “มดื ” แทจ้ รงิ แลว้ เปน็ ไป เพอื่ อะไร?



รักนายเจ้าชายวายรา้ ย รักนายเจ้าชายวายรา้ ย

รักนายเจา้ ชายวายรา้ ย

รักนายเจ้าชายวายรา้ ย ผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคนเกือบท้ังโลกถึงไม่ยอมรับในพวกชาย รกั ชายนักหนา... มันผิดเหรอ? หากผมเป็นหนึ่งในคนกลุ่มน้นั ... หากผมเลือกได้ ผมจะเลือกในส่ิงท่ีสังคมยอมรับเหมือนกันนั่น แหละ...แตเ่ ลือกไม่ไดล้ ะ่ ? ผมควรทำยังไงดีงน้ั เหรอ... ทกุ คนช่วยบอกผมหนอ่ ยสิครับ “ไอ้เอเจเอาน้ำโค้กให้ฉันหน่อยสิ” พี่ซีดี พ่ีใหญ่สุดของบ้าน นอนแผ่ราบกับโซฟายาว ปากก็ส่ังปาวๆ แต่เท้าชี้ไปยังห้องครัวท่ีม ี เจ้าตเู้ ยน็ ยืนตำแหน่งอยู่ ผมซึ่งง่วนกบั การฟังเพลงถงึ กับเบป้ าก “ไม่ใชเ่ บ๊โว้ย” “เออร!ู้ แกจะเปน็ เบใ๊ ห้ฉนั ดๆี หรอื โดนบาทาฉันเตะวะ” “ก็ไดค้ รับ >_<”

รักนายเจา้ ชายวายร้าย คราวน้ีผมถึงกับวิ่งแจ้นไปหยิบตามคำสั่งของพี่จริงๆ แหม ผมไม่อยากเจอท่าจระเข้ฟาดหางของพ่ีซีดีน่ี เห็นเอวบางร่างสูงแบบ นั้นแต่ขาหนักเป็นบ้า เคยขัดคำส่ังครั้งหนึ่ง โดนกลางหลังเต็มๆ ขยับ ไม่ได้สองวันเชียว เพราะผมเป็นนอ้ งคนสดุ ทอ้ ง ดงั นน้ั ผมจงึ ทำหนา้ ที่ ผรู้ บั ใชภ้ ายในบา้ น (ของพซ่ี ดี )ี เพยี งคนเดยี ว ไม่ได้ๆ คราวนมี้ หี วังผมคง ตอ้ งจองวัดแหงๆ “อ้าว เอเจมีอะไรเหรอ ถูกซีดีมันใช้ล่ะสิ” พี่คนรอง พ่ีวีซีดี เปรียบด่ังเทพบุตรเอ่ยทัก เพราะวันน้ีเป็นเวรทำอาหารพี่เขา (พ่ีซีดี เหมือนซาตานส่งมาเกิด) ผมพยักหน้าไม่พูดอะไร แต่เอื้อมไปค้นหา นำ้ โค้กในตู้เยน็ แหม มีอวัยวะครบสามสิบสองแท้ๆ ไม่รู้จักหยิบเองบ้าง เป็น งอ่ ยวา่ ไปอยา่ ง พวกพ่ีๆ กับคุณแม่เกิดรู้ความจริงของผมข้ึนมา เพราะตอนน้ัน ผมกล้าไปบอกรักหนุ่มฮอตของโรงเรียน เนื่องจากผมชอบเขาตั้งแต่ ตอนที่เขาเข้ามาใหม่ๆ ผมก็รู้ว่ามันงี่เง่าที่สารภาพออกไปแบบน้ัน แต่ ทำยงั ไงได้ ทกุ ครัง้ เวลาผมเจอหนา้ ผูช้ ายคนน้ัน ผมอดใจอยากบอกรกั เขาไม่ได้ (หน้าซีเมนต์สุดๆ) ตอนนั้นรู้ว่าเขาทำหน้าอ้ึงประมาณว่าผม พูดบ้าอะไร แต่ผมก็ย้ำจนเขารู้ว่าผมพูดจริง ต่อจากน้ันเขาย้าย โรงเรียนกะทันหันโดยไม่มีสาเหตุ แล้วเขาก็เอาเร่ืองที่ผมชอบเพศ เดียวกันไปบอกอาจารย์ อาจารย์จึงไปบอกกับครอบครัวของผม เพราะคิดว่าทางครอบครัวของผมรู้อยู่แล้วว่าผมเป็นพวกรักเพศ 10

รักนายเจา้ ชายวายรา้ ย เดียวกัน ตอนน้ันคุณพ่อท่านเสียชีวิตแล้ว ส่วนคุณแม่กับพ่ีชาย สองคนนั่งอ้าปากค้างฟังความจริงที่ไม่อยากเช่ือจากปากอาจารย์ ประจำชั้นของผม ‘ค่ะ อย่างท่ีดิฉันได้เรียนกับทางคุณแม่ไปแล้วว่าเขา...เอ่อ...ไป สารภาพรักกับนักเรียนชาย มันก็ไม่ผิดนะคะ แต่ดิฉันเพียงอยาก ให้คุณช่วยดูแลพฤติกรรมของเด็กคนนี้เท่านั้น’ อาจารย์กล่าวพลาง ดนุ แวน่ ตาใหเ้ ขา้ ที่ ผมเอาแต่ก้มหนา้ กม้ ตาไมม่ องหน้าทกุ คน ‘เอ่อ...อาจารย์พูดว่าอะไรนะคะ?’ คุณแม่ขมวดค้ิวเอ่ยอย่างไม่ เข้าใจ ‘หมายความว่า...เขาชอบเพศเดียวกนั เหรอ’ ‘ใช่ค่ะ~ทางนักเรียนชายที่เพิ่งลาออกบอกกับดิฉันแบบนั้น เขา ไมเ่ คยบอกเหรอคะว่าเขาเปน็ ...พวกชอบเพศเดียวกนั !’ พอได้ยนิ แบบ นั้น ทุกคนรวมถึงคุณแม่เงียบกันไปหมด ตอนน้ันผมรู้สึกกลัวเหลือ เกนิ ...กลัววา่ ทุกคนจะรงั เกียจในส่ิงท่ผี มเป็น ‘บ้าเอ๊ย! +@#$%%^&*’ พ่ีซีดีบ่นพึมพำคนเดียวยาวเหยียด พี่วซี ีดีซึ่งอย่ขู ้างๆ ไม่พูดอะไรออกมาสกั คำ ‘แปลว่าทางครอบครัวของคุณไม่รู้จริงๆ เหรอคะ’ พออาจารย์ ประจำชั้นเหน็ สีหนา้ แปลกๆ ของทกุ คนกเ็ อ่ยถาม บรรยากาศเริ่มคุจน เหน็ ได้ชดั ‘...’ ‘ค่ะ ทางเราไมร่ ู้จรงิ ๆ’ คุณแมเ่ ริม่ กลา่ ว สีหน้าของทา่ นบอกไม่ ไดเ้ ลยว่ากำลงั คดิ อะไรอยู่ ‘แตว่ ่า~มันก็พดู ยากนะ การจะมารบั ในเรือ่ งแบบน้ี แตท่ ำยังไง 11

รักนายเจ้าชายวายรา้ ย ได้ล่ะ...เอเจเองก็เป็นลูกของฉันเหมือนกัน...แล้วครอบครัวเราก็เจอ เร่ืองเลวร้ายมามากพอแล้ว ดิฉันเองก็ไม่ได้คาดหวังว่าเขาต้องเป็น อย่างนู้นอย่างนี้ แค่เอเจเป็นคนดี...เขาจะเป็นอะไรไม่สำคัญสำหรับ ครอบครัวเราหรอกค่ะ’ ‘คุณแม่ครับ~’ ‘พวกผมเองก็เหมือนกันครับ!!!’ พ่ีท้ังสองพูดพร้อมกัน ทำเอา ผมสะดุ้งไปด้วย ‘ถงึ ไอบ้ ้านี่จะชอบทำตัวออ่ นแอ แต่ยงั ไงสายตาของผม ไอเ้ อเจ กค็ ือนอ้ งของผมครับ’ พ่ซี ดี ี T_T ‘ผมเองก็มองเอเจในฐานะน้องเหมือนกัน...ผมคิดว่าถึงแม้เอเจ จะเลอื กเกดิ ไมไ่ ด้ แต่เอเจก็มีสทิ ธิท์ จ่ี ะเลือกไมใ่ ชเ่ หรอ แลว้ ผมก็เกลียด นอ้ งผมไม่ลงด้วย ^^+’ พี่วซี ีดีเหล่ย้มิ มาทางผม ผมละ่ ซง้ึ จนนำ้ ตาไหลเลยละ่ TT_TT ผมเลยเหน็ พซี่ ดี แี ปลงกาย เปน็ เทพบตุ รสักวัน แคว่ นั เดยี ว ^^ หากพดู ถงึ เรอ่ื งโรงเรยี นแลว้ คนสว่ นใหญเ่ กอื บเกา้ สบิ เปอรเ์ ซน็ ต์ จะรู้ความจริงว่าผมเป็นพวกชอบเพศเดียวกัน แรกๆ ทุกคนก็มา ล้อเลียนสนุกปาก เคยมีกลุ่มผู้ชายพวกหนึ่งชอบเอาเพื่อนมาแกล้ง ผมทุกวัน ผมเลยกะว่าจะจัดการชกต่อยให้สิ้นเร่ือง เห็นกลัวบาทา พีซ่ ดี แี บบน้ี แตผ่ มไมใ่ ช่พวกอ่อนหดั นะครบั ผลสุดทา้ ยนะ่ เหรอ ผมจำ ได้ว่ากำลังจะมีเร่ืองกันพอดี แต่อาจารย์เกิดรู้ข่าวเข้าจึงมาช่วยเคลียร์ ไม่รู้อาจารย์เคลียร์อีท่าไหน พวกน้ันไม่กล้าล้อผมอีกเลย แต่ผมว่า 12

รักนายเจา้ ชายวายร้าย ก็ดีเหมอื นกัน ^^+ “เอเจทำการบ้านอังกฤษเสร็จยัง” รุ้งเพ่ือนสาวคนเดียวที่ยอม คบกับผมเอ่ยถาม ถ้าถามว่าทำไมผมถึงมีรุ้งเป็นเพื่อนได้น่ะเหรอ ความจริงเพราะ ว่าเธอเป็นฝ่ายขอเป็นเพ่ือนผมก่อนต่างหาก ส่วนผมนิสัยค่อนข้างติด ขี้อายทำให้ไม่ค่อยสนิทกับเพื่อนๆ ในห้องเท่าไหร่ แต่รุ้งน่ะเธอน่ารัก มากๆ ถ้าใช้สายตาผู้ชายมองนะ แต่เสียดายไม่มีใครมาจีบ คงเห็นว่า ผมสนิทกบั เธอม้งั พวกผชู้ ายเลยไม่ยักกะกล้าแจกขนมจบี ความจริงผมก็สนิทกับเพื่อนผู้หญิงในห้องระดับหน่ึง เพียงแต่ เวลาผมอยู่กับรุ้งแล้วผมสบายใจมากกว่า อีกอย่างเพ่ือนผู้หญิงในห้อง ส่วนใหญ่สนใจแต่ความสวยความงาม ท่ีสำคัญยังชอบกรี๊ดกร๊าดคล่ัง ศิลปินเกาหลีจนน่ารำคาญ ขืนผมเข้ากลุ่มพวกเธอแล้วฟังเร่ืองพวกนี้ มากๆ เขา้ คงเอียนจนอยากอ้วกออกมาแนๆ่ “หอื ~ออ๋ เสรจ็ แลว้ ” ผมพดู พลางหยิบการบา้ นประเคนใหเ้ ธอ กร็ ้งุ นะ่ ออ่ นภาษาจะตาย เธอคงจะลอกการบ้านผมเหมือนเคย แตผ่ ม มันพวกอ่อนคณิตหนัก อันนี้ต้องพึ่งคุณรุ้งอ่ะครับ (น้ำพ่ึงเรือเสือพ่ึง ปา่ วา่ งัน้ ) “ขอบใจจ้ะ” เธอเอย่ พรอ้ มรอยย้มิ น่ารัก เฮ้~อย่ายิ้มมากสิ! เดี๋ยวผมเปล่ียนใจมาชอบผู้หญิงแทนอันนี้ ไมร่ ้ดู ้วยนะ ฮา่ ๆ “นกั เรียนทั้งหมดทำความเคารพ” “สวัสดีครับ/สวัสดคี ่ะ” 13

รักนายเจา้ ชายวายร้าย ตอนนี้เป็นคาบโฮมรูมของห้อง ทุกคนดูจะสงบเสง่ียมเจียมตัว กันผิดปกติ ทั้งท่ีพอหมดคาบก็ซนเป็นลิงกันแทบทุกคน เพราะ อาจารย์ของพวกผมเฮี้ยน เอ๊ยเฮี้ยบสุดๆ ไปเลยน่ะสิครับ แถมยัง ได้ยินว่ารุ่นพ่ีที่เคยโดนไม้เรียวเจ็บหนักไปหลายวันทีเดียว แม้อาจารย์ จะลดความเฮี้ยบไม่ใช้ไม้เรียวบ้าง แต่ไม้เรียวขนาดหนาวางติดผนัง บนกระดานเรียนก็ทำให้ไม่มีใครกล้าหือ เพราะกลัวว่าเจ้าไม้น่ีจะใช ้ สกั ครง้ั “เอาล่ะ อย่างท่ีอาจารย์ฝ่ายวิชาการได้แจ้งตรงหน้าเสาธงว่า ทุกๆ ปี ม.4 จะมี ‘โครงการติววิชา’ ซึ่งจะให้นักเรียน ม.6 กวดขัน วชิ าเดก็ นกั เรียน ม.4 ในชว่ งเวลาตอนเย็นจนั ทรถ์ ึงศุกร์ เพ่ือนอกจาก เชื่อมความสัมพันธ์ของรุ่นพ่ีรุ่นน้องแล้ว ยังทำให้นักเรียนมีพื้นฐาน ของการเรียนที่ดีข้ึนด้วย” อาจารย์กำลังกล่าวกับทุกคนท้ังห้อง บาง คนดทู ำหนา้ เบอ่ื ๆ แต่บางคนเด็กเรยี นหนอ่ ยก็เฉยๆ แนน่ อนแลว้ คนที่ ดีใจเป็นใครไมไ่ ดน้ อกจากร้งุ เพ่ือนของผมน่ันเอง “ยัยบ้า ไมเ่ หน็ น่าดใี จตรงไหนเลย แค่เรียนตามปกตกิ เ็ ซ็งจะแย่ อยู่แลว้ ” “ไม่เห็นเป็นอะไรเลย น่าสนุกออกนะ ^^” เธอพูดใบหน้า ระรน่ื หน้าตาเฉย สนกุ เหรอ เพอื่ นผมคงจะบา้ ไปแล้วละ่ ม้ัง หลังจากน้ันอาจารย์เลือกจับคู่นักเรียนในห้อง โดยเลือกคนที่ เก่งกับคนอ่อนมาเป็นคู่บัดดี้กัน ผลสรุปว่าผมกับรุ้งเป็นคู่บัดด้ีกัน เพราะเน่ืองจากเหลือพวกผมอยู่กันสองคน อาจารย์เลยให้จับคู่ไปเลย 14

รักนายเจ้าชายวายร้าย แต่ดูเหมือนพวกผู้ชายอยากจับคู่กับรุ้งมากกว่า คนอะไร เก่งก็เก่ง แถมนา่ รักเป็นบ้า เวน้ แต่พวกประเภทอยา่ งผมคงสเปก็ ไม่เตะตาละ่ มัง้ พอจับคเู่ สรจ็ อาจารย์กใ็ ห้แตล่ ะคนไปจบั สลาก รงุ้ เลยยกหน้าท่ีใหผ้ ม โดยปริยาย ถ้าเจอรุ่นพ่ีที่เกลียดขี้หน้าเข้า ผมคงโดนรุ้งฆ่าแน่ๆ เอา ล่ะ~สาธุขอให้ได้รนุ่ พี่นสิ ยั ดีๆ ด้วยเถอะ ผมยื่นมือตัวเองไปสัมผัสกับกระดาษภายในแก้วเล็กๆ ตั้งนาน ผมจำต้องเลือกสลากสักอันเพราะสายตาเขียวปั๊ดของอาจารย์ส่งมา เงียบๆ ว่าเมื่อไหร่จะจับมาได้สักที ผมส่งให้อาจารย์แล้วอาจารย์ก ็ พูดดังๆ ออกมา “พรี นัฐ รชั ฐติ กิ ร!!” “เอ๋ พีบ่ มี เหรอ?” “นา่ อิจฉาจัง~” “อยากไดพ้ บี่ มี จงั ” หลายคนบน่ อบุ เป็นแถวๆ โดยเฉพาะพวกสาวๆ ในห้อง พ่ีบีมนี่ เปน็ ใครเหรอ? ความจริงกค็ นุ้ ๆ นะ แต่พอนึกกน็ ึกไมอ่ อกแฮะ สว่ นรงุ้ ดูท่าทางดีใจมากๆ เลยแหละ ผมชักอยากรู้แล้วสิว่าพ่ีบีมที่ว่าเป็นใคร กันแน่? “นร่ี ุ้ง พบี่ มี ที่ว่าคนไหนเหรอ?” ผมถามเธอ “แหมเอเจ~จะมีพ่ีคนไหนนอกจากพี่บีม หนุ่มฮอตสุดเท่ของ โรงเรียนเราไง ^^” “อ๋อ พ่ีคนน้ันใช่ไหม” ผมร้องอ๋อ พลางนึกภาพผู้ชายใบหน้า ขาวเหมือนหนุ่มเคป็อป ก็สมควรหรอกท่ีผมจะจำพ่ีเขาไม่ได้ ผมเคย 15

รักนายเจา้ ชายวายร้าย เห็นหน้าบ่อยก็จริง แต่ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้น ท่ีแท้ก็คือรุ่นพี่ท่ีต้องมาติว ใหเ้ ราน่ะ ว่าแล้วรุ้งจึงสาธยายยาวเหยียดว่าพ่ีบีมเป็นผู้ชายหน้าตาด ี คนหนึ่ง เรียนหนังสือได้เกรดสี่มาตลอด แถมเคยควบตำแหน่ง ประธานมาก่อน เรียกว่ากิจกรรมดี การเรียนก็เด่น นิสัยอยู่ในเกณฑ์ ดีสุดๆ ที่สำคัญคือไม่มีแฟนหรือโสดน่ันเอง อันน้ีเธอภูมิใจนำเสนอ สดุ ๆ “ทำไมเธอถึงรู้เร่ืองพี่เค้าดีนัก ชอบรุ่นพี่เหรอ...ความจริงพ่ีบีม อะไรน่ันก็เข้าขั้นเพอร์เฟ็คเหมือนกันนะ” ผมหยอกล้อเธอ แต่รุ้งกลับ ตอบนำ้ เสยี งน่ิงเฉย ทำเอาผมองึ้ สุดๆ “พเ่ี คา้ ไมใ่ ช่ ’เปก็ ฉนั หรอก ฉนั เองกฟ็ งั มาจากคนอนื่ ๆ เหมอื นกนั เพราะไม่มีใครไม่รู้จักหนุ่มหล่อท่ีสุดของโรงเรียนได้หรอก เว้นแต่พวก อย่หู ลงั เขาอย่างนายเน่ีย =_=+” “ใจร้ายชะมดั ” ผมเบ้ปากใส ่ “เอเจสิแปลกออกไมร่ ู้จกั พ่ีบมี พเ่ี คา้ น่ะปอ๊ ปจะตายไป” เธอว่า ผมได้แต่ฝืนหัวเราะเบาๆ เพราะผมเคยผิดหวังมาจากผู้ชายคนนั้น นะ่ สิ ทำใหผ้ มเข็ด ไม่กลา้ รกั ใครอกี ตอ่ ไปแล้ว...โดยเฉพาะเขาเอาเร่ือง ที่ผมเคยสารภาพรักเขาไปบอกคนอ่ืนไปท่ัวเน่ยี ตอนน้นั ผมร้สู กึ เกลยี ด เขามากๆ เลย แลว้ สญั ญากบั ตวั เองวา่ จะไมร่ กั ใครงา่ ยๆ อกี แลว้ เฮอ้ ~ เสียงออดของโรงเรียนดังข้ึนพร้อมกับเสียงเฮลั่นของเหล่า นกั เรียนทนี่ ั่งฟังอาจารย์สอนจนถงึ คาบสุดทา้ ย ส่วนพวก ม.4 กลบั ทำ 16

รักนายเจ้าชายวายรา้ ย หน้าจ๋อยผิดปกติ เพราะนอกจากจะไม่ได้ไปเท่ียวช้อปปิ้งกลับต้องมา น่ังติวสอนกับรุ่นพี่แทน มันเป็นอะไรย่ิงกว่านรกสุดๆ ส่วนรุ้งดูท่าทาง กระตือรือร้นเป็นพิเศษ รู้มั้ยว่าถ้ายัยน่ีติวจากรุ่นพี่เสร็จต้องไปเรียน ไวโอลินต่ออีก ลูกคุณหนูก็อย่างงี้แหละ แต่ผมอยากรู้ว่าเธอทนกับ กิจวตั รประจำวันแบบน้ีทุกวนั ได้อย่างไรมากกวา่ “แล้วเราเรียนติวกับพ่ีเค้าท่ีห้องไหนเหรอ?” ผมถามหลังจาก ยดั หนังสือวิชาสดุ ทา้ ยของวันน้ีใส่กระเปา๋ ไปเรียบร้อย “เราเปล่าเรยี นที่ห้องนี่” “อ้าว!!!” ผมร้องเสยี งหลง “แลว้ เราจะเรียนท่ีห้องไหนอ่ะ?” พอรุ้งเห็นหนา้ งงงวยของผมจงึ รบี อธบิ ายทันที “อ๋อ คือว่าฉันได้พบรุ่นพี่โดยบังเอิญ แล้วรุ่นพ่ีบอกว่าอาจารย์ ให้อนุญาตติวท่ีบ้านเป็นกรณีพิเศษน่ะ เพราะบ้านพี่เค้าไม่ใกล้ไม่ไกล จากโรงเรยี นเราน่ีเอง ^^” “เอ๋ ได้ด้วยเหรอ O_O” ผมนึกแปลกใจ ปกติพวกอาจารย์ไม่ ค่อยอะลุ้มอล่วยอะไรง่ายๆ น่ี สงสัยว่ารุ่นพี่คนน้ีต้องมีอะไรดีแน่ถึง ยอมง่ายๆ หรือไม่ก็อาจารย์เป็นพวกโลลิค่อน (ทานเด็กเป็นอาหาร) แหงๆ รู้สกึ ว่าบาปกนิ ศรี ษะยงั ไงไมร่ ูแ้ ฮะ =_= ดังน้ันผมต้องไปบ้านของรุ่นพ่ีแทน แต่เห็นรุ้งบอกว่าบ้านพี่บีม อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนเท่าไหร่ ไม่ไกลจริงๆ ครับ แค่คุณกระโดด กำแพงโรงเรียนผ่านอีกบ้านหน่ึงก็ถึงบ้านพ่ีบีมแล้ว ไม่ไกลจริงๆ ใกล้มากกก แต่คนส่วนน้อยจะรู้ว่าบ้านหลังงามๆ ตรงข้างโรงเรียน 17

รักนายเจา้ ชายวายร้าย คือบ้านพี่บีม ผมว่าพ่ีบีมใช้วิธีกระโดดกำแพงกลับบ้านหลังเลิกเรียน ล่ะมง้ั “สวัสดีค่ะ” รุ้งยกมือไหว้ เอ๊ย ยังไมแ่ ก่ แค่ทักทายเฉยๆ นะ่ “สวัสดีครับน้องรุ้ง” พี่บีมทักทายเธอตอบ ร่างนั้นสูงร้อยแปด สบิ เซ็นต์ซงึ่ สูงกวา่ ผมประมาณสิบเซ็นต์ได้ล่ะม้ัง “พี่บีมคะ! นี่เอเจเพ่ือนรุ้งเองค่ะ” เธอผายมือมาทางผม พ่ีบีม มองหน้าแล้วส่งยิ้มตามมารยาท เล่นเอาหัวใจผมเต้นโครมครามเป็น เพลงจังหวะ K pop (เพลงเกาหลี) กันเลยทีเดียว มิน่าเป็นผม ผมก็ ยอมอนญุ าตละ่ ครับหนา้ ตานา่ ทาน เอย๊ เอ็นดขู นาดน้ี “นายเองเหรอทพ่ี วกนกั เรียนลอื วา่ เปน็ เกย์นะ่ ” คำถามน้ที ำเอาผมชะงัก ความจริงผมไมค่ ดิ ปดิ บงั หรอกนะ เผอื่ พี่เขาระมดั ระวงั ตัวเอาไว้ ยงิ่ คนตรงหน้าหล่อๆ อยา่ งพ่ีบมี ล่ะก็ ถ้าเกิด ผมหน้ามืดตามัว พบ่ี มี จะได้หนที ัน ฮา่ ฮา่ ^O^ “ล้อเล่นหรอกน่า ^^+ นายไม่ได้คิดมาก เพราะคำพูดของพ่ี หรอกนะ พ่ีเองก็ฟังๆ คนอื่นมาอีกที ^^” พี่เขาอมย้ิมแล้วหันไป ทางรุ้ง ซึ่งไม่รู้เรื่องอะไร แต่ผมพอรู้ความหมายของพี่เขานิดหน่อย พี่บมี คิดวา่ ผมชอบรงุ้ ละ่ มั้ง “เอ่อ...ครับ” ผมงงช่ัวขณะ ตกลงว่าท่ีพูดเม่ือตะก้ีล้อเล่น? หรือยังไง? พ่ีบีมไม่พูดต่อแถมอัญเชิญด้วยธูปหนึ่งดอก (เว่อร์!) ย้าย จากหน้าบ้านไปยังโซฟารูปตัวยู ตรงกลางมีโต๊ะสีใสวางค่ันอยู่ ความ จริงบ้านพบ่ี มี นา่ อยสู่ ุดๆ ไปเลยแหละ แตท่ ำไมมนั ถงึ เงยี บเชยี บชะมดั เหมอื นมพี บ่ี มี อย่คู นเดียวยงั ไงอย่างงัน้ 18

รักนายเจา้ ชายวายรา้ ย “ไม่มคี นอยเู่ หรอ” ผมบ่นกบั ตวั เอง แต่พี่บีมดันไดย้ นิ เขา้ “อมื ~ทำไมละ่ ” แววตามีเลศนัยจ้องถาม “เอ่อ...คือผมแค่ถามเฉยๆ น่ะ” ผมโบกไม้โบกมืออธิบายซะ เหง่ือซึม พ่ีเขาคงไม่คิดว่าผมจะทำอะไรพี่เขาหรอกนะ อย่างน้อยถึง ผมเป็นเกย์ แตผ่ มกเ็ ปน็ เกย์ที่มคี ุณธรรมนะครา้ บ “เอ่อ...อ๋อ พ่อแม่ของพี่ทำงานต่างประเทศน่ะ เลยไม่มีคนอยู่ บ้าน นอกจากพี่คนเดียว” “ไม่เหงาหรอื ครบั ?” พบ่ี ีมทำใบหน้าไม่ดีใส่ ประมาณว่าแกจะถามทำไมเนี่ย ทำไงได้ ล่ะปากพาซวยไปแลว้ “ก็เหงานะ...หรือนายจะมาอยู่เป็นเพ่ือนด้วยล่ะ” พี่เขาพูด ตดิ ตลก แต่กลับทำให้ผมขำไม่ออก “ชะ...ช่างเถอะ ผมว่าพี่มาติวให้เราดีกว่านะครับ เด๋ียวจะเย็น ซะกอ่ น” “นนั่ สิ พวกพ่ีมวั แต่คุยกัน” รุ้งทำหนา้ เซ็งๆ เสรมิ แลว้ ทำไมไม่ บอกกนั ต้ังแตแ่ รก ปล่อยใหผ้ มกบั พ่บี ีมคุยซะเพลิน “ครบั ๆ งน้ั พ่เี ริม่ สอนแล้วกัน” และแล้วเวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ผมหาวหวอดๆ เป็นรอบท่ี เทา่ ไหรไ่ มร่ ู้ แตร่ วู้ า่ รงุ้ โบกมอื บา๊ ยบายกลบั บา้ นไปกอ่ น สว่ นผมนะ่ เหรอ พ่ีบีมออกปากจะพาไปส่งถึงบ้านให้ เลยติวกันต่อ จนเข็มส้ันของ นาฬิกาช้ีไปที่เลขแปด โอ้~ดึกแล้วเหรอเน่ีย แม้จะไม่ดึกสำหรับพวก 19

รักนายเจา้ ชายวายรา้ ย นักตะลุยท่องราตรี แต่สำหรับผมแล้วคือเวลาที่คุณแม่กลับจากที่ ทำงานเรียบรอ้ ยแล้ว “มีอะไรเหรอ?” พี่บีมท่ีกำลังต้ังใจสอนกฎอะไรสักอย่างของ วชิ าฟสิ กิ ส์เงยหน้ามองอยา่ งแปลกใจ “คือ...ผมขอตัวกลบั บา้ นกอ่ นไดม้ ั้ยครับ” “อ้าว~ดึกแล้วเหรอ สงสัยเราคงติวกันเพลินล่ะมั้ง” พ่ีบีมเอ่ย พลางมองนาฬกิ าข้อมอื “คงจะอยา่ งงน้ั มัง้ ครบั ^^+” “อืม แป๊บนงึ นะ ไปรอพี่ท่ีหนา้ บ้านแล้วกัน” “แต่ผมรู้สึกเกรงใจพี่ยังไงไม่รู้ ไหนต้องมาติวให้พวกผม แล้วก็ ส่งผมกลบั บ้านอกี คงเหนื่อยแย่” “ไมเ่ ปน็ ไร มนั ไมไ่ ดห้ นกั หนาอะไร เอเจไม่ต้องคิดมากหรอก” “ครับ...” ผมถอนหายใจดังเฮือกเบาๆ ผมยนื รอไดส้ กั พกั พบ่ี มี กอ็ อกมาพรอ้ มกบั รถมอเตอรไ์ ซคค์ นั เกง่ ให้ตายสิ~เท่ชะมัดเลยอ่ะแถมท่าทางราคาของรถไม่ใช่เล่นๆ เลยแฮะ พวกพ่ีชายท้ังสองต้องอิจฉาตาร้อนแน่ๆ ที่ผมได้นั่งรถมอเตอร์ไซค์ เทๆ่ คันน้ี “มองทำไมเหรอ~” สงสยั ผมจอ้ งมองพเี่ ขามากเกนิ ไปเลยโดนถาม “ออ่ รถมนั เท่นะ่ ครับ” “อมื ใช!่ คณุ พอ่ ซอ้ื ใหต้ อนวนั เกดิ นะ่ เจา้ นส่ี ดุ ยอดไปเลยใชม่ ย้ั ล่ะ” พ่ีบีมพูดด้วยสีหน้ามีความสุข พลางควบรถเพ่ือเตรียมสตาร์ทรถ และ 20

รักนายเจา้ ชายวายรา้ ย ไม่ลืมสวมหมวกกันน็อคสีดำ แต่กลับโยนหมวกกันน็อคสีชมพูมาให้ ผมใส่หน้าตาเฉย ใครบอกวา่ พวกชอบเพศเดยี วกนั ตอ้ งชอบสมี ว่ ง สชี มพหู วานแหวว๋ ผมบอกได้เต็มปากว่าเกลียดสุดๆ ดังน้ันทฤษฎีสีม่วงของใครบางคนใช้ ไมไ่ ดส้ กั นิด “ใหผ้ มใสเ่ หรอ” “อยา่ เรอื่ งมากนา่ ! หวั รา้ งขา้ งแตกขนึ้ มาพไี่ มร่ บั ผดิ ชอบดว้ ยนะ” อะ่ พดี่ ุผมเหรอ ผมแคเ่ กลียดสีชมพูเขา้ ไส้เฉยๆ (เท่านัน้ ) “ครับ” ผมจำใจต้องใส่ เพราะจำสโลแกนที่คุณแม่มักยัดใส่ สมองได้วา่ ‘ก่อนลูกจะขับขี่รถอย่าลืมใส่หมวกกันน็อคทุกคร้ังด้วยนะ ไม่ เห็นหรือไงไอ้พวกขับซ่ิงท้านรกตายไปหลายคนแล้ว แม่ไม่อยากให้ลูก เป็นหน่งึ ในน้นั หรอกนะ บลาๆ บลาๆ’ ผมว่าคุณแม่น่าจะเหมาะเป็นพรีเซ็นเตอร์ป้องกันอุบัติเหตุทาง ทอ้ งถนนนะ เมื่อกลั้นใจยอมสวมหมวกกันน็อคสีชมพูจ๋า ผมก็รีบขึ้นซ้อน ท้ายทันที พ่ีบีมหันมายิ้มหวานน่ากลัว อ่ะใช่! ผมกำลังเห็นเทพบุตร กลายร่างเปน็ ซาตานซะแลว้ ถ้าผมลงจากรถตอนนม้ี นั จะทันไหมเน่ยี “จับเอวพ่ีไว้แนน่ ๆ นะ” “...” “พีข่ อเตอื นนะครบั !” “...” 21

รักนายเจา้ ชายวายรา้ ย ทันทีที่พี่บีมสตาร์ทรถ ผมก็ซบกับแผ่นหลังกว้างๆ อย่างไม่ เกรงใจทนั ที เพราะพบี่ ีมเป็นหน่งึ ในพวกขบั ซิ่งทา้ นรกนะ่ ส ิ อา๊ กกก >_< ผมจะรอดตายม้ัยเน่ยี “บา้ นนายอย่ไู หน” เสียงตะโกนถาม “แถวรามอินทรา...” ผมแหกปากแข่งกับสายลมที่พัดผ่าน ร่างกาย จนประโยคท้ายเลือนหาย แต่พี่บีมพยักหน้าแสดงว่าได้ยินท่ี ผมพูด ตอนน้ีใบหน้าผมกำลังซุกอยู่กับแผ่นหลังของพ่ีเขา ได้กล่ิน โคโลญจจ์ างๆ อา้ ~รสู้ กึ ดชี ะมัด อยากหยุดเวลาแบบน้ีไวจ้ ัง ขณะทผี่ ม เคลิ้มช่วั ขณะ เสยี งหนึ่งก็ดงั ขึ้นพรอ้ มเสยี งรถมอเตอรไ์ ซคท์ ี่เงยี บไป “ถงึ แล้ว” ผมเงยหนา้ มองบ้านตวั เองทเ่ี ด่นตรงหลังคาเปน็ สีดำ เพราะแถว ซอยบ้านของผมมีแต่หลังคาบ้านสีแดงเต็มพร่ึบไปหมด แต่อาจเป็น ข้อดีในการใชเ้ วลาตามหาบ้านน้อยลงสกั หนอ่ ย “นายนี่ตลกชะมัด” พี่บีมหัวเราะหึๆ ใส่ ผมพนันได้เลยว่าเขา จงใจขับรถเร็วๆ เพือ่ แกลง้ ผมชดั ๆ ผมมันหนา้ ตาน่าแกล้งนักเหรอ “เอาน่าๆ อย่างอนเลยน้า...ว่าแต่บ้านของนายเงียบจังแฮะ อยู่ คนเดยี วเหมือนกันเหรอ~” “เฮ้~จริงด้วย คุณแม่ พ่ีซีดีกับพ่ีวีซีดีทำไมไม่อยู่บ้านล่ะ” ผมเรมิ่ แปลกใจ เมอ่ื บา้ นหลงั เลก็ ๆ มดื ตด๊ึ ตอื๋ เหมอื นไมม่ ใี ครอยู่ หรอื วา่ พีบ่ มี พาหลงมาผิดซอย “เอ๋ นั่น...” พี่บีมเห็นกระดาษอะไรบางอย่างม้วนแบบลวกๆ ยัดใส่หน้ารั้วเหล็ก จึงคล่ีมาเปิดอ่านทันที “ถึง...เอเจน้องรักที่สุด... 22

รักนายเจ้าชายวายร้าย แม่น่ะอาจกลับเท่ียงคืนนู้นแหละ พวกพี่เลยถือโอกาสไปเที่ยวผับ สกั หน่อย หึๆ ขอให้อยู่บ้านคนเดยี วอยา่ งมคี วามสขุ นะน้องรัก...จากพ่ี ชายของแก” ทันทีที่ผมได้ยินเสียงที่พ่ีบีมอ่าน ผมงี้แทบอยากฆ่าสองคนน้ัน จริงๆ “บา้ เอ๊ย!!!” ผมสาบานจรงิ ๆ ว่าจะฟอ้ งแมใ่ ห้รเู้ ลยคอยด ู “ให้พ่อี ยเู่ ป็นเพ่ือนหรอื เปลา่ ” “คือ~ไมเ่ ป็นไรครับ ผมเกรงใจน่ะ” “ไม่เป็นไร...เกรงใจอะไรกัน รุ่นพี่รุ่นน้องกันทั้งน้ัน หรือนายไม่ อยากใหพ้ ี่เข้า ก็ไม่เป็นไรนะ” “...เออ่ ครบั ” ดังนั้นผมจึงยอมให้พ่ีบีมเข้าบ้าน เฮ้อ~ผมกลัวอะไรไม่เข้าเรื่อง จริงๆ แต่ทำยังไงได้ ผมไม่อยากให้เหตุการณ์เดจาวูแบบนั้นย้อนกลับ มาอกี ใช!่ บางทผี มกำลงั กลวั หวั ใจตัวเอง ผมนะ่ กลวั มันจับใจทเี ดยี ว “บ้านเล็กๆ แต่น่าอยู่ดีนี่” พ่ีบีมชมมุมต่างๆ ของบ้านแล้ว เอย่ ชม “เดี๋ยวผมหาน้ำให้ดื่มนะ” ไม่ทันท่ีพี่เขาจะพูดอะไร ผมก็รีบว่ิง เขา้ ห้องครวั ทันที ขืนอยูใ่ กลม้ ากๆ มหี วังผมเกิดจติ หืน่ ขนึ้ มาแหงๆ ไม่ไหวๆ อยู่ใกล้พ่ีบีมกันสองคนตามลำพังเนี่ย...ผมยิ่งเป็นพวก แพ้คนหลอ่ ดว้ ยส ิ เพล้ง~ “เปน็ อะไรน่ะ!!!” พบี่ มี ละล่ำละลักวงิ่ รอ้ นรนเขา้ มาหา 23

รักนายเจ้าชายวายร้าย บา้ ฉิบ~ผมไมน่ า่ ซุม่ ซ่ามทำแก้วแตกเลย “เปล่าครับ~เดี๋ยวผมเก็บเศษแก้วก่อน โอ๊ย!!!” ผมร้องล่ัน เพราะนวิ้ ถูกเศษแกว้ บาดเขา้ ให้ บา้ จรงิ ! ผมน่ซี มุ่ ซา่ มชะมดั “โดนแก้วบาดเหรอ?” พ่ีบีมเข้ามาจับมือเพ่ือดูแผล แต่ผมชัก มอื กลบั “ม่ะ...ไม่เปน็ ไรครับ! แผลแคน่ ้ียงั ไกลหวั ใจ” “อย่าด้ือน่า!” พ่ีบีมส่งสายตาดุพร้อมดึงมือกลับแล้วทำอะไร บางอย่าง ทำให้ใบหน้าผมแดงจัด...ก็พ่ีเขาดูดนิ้วที่เป็นแผลของผม น่ะส.ิ .. อา๊ กกก พกี่ ำลังจะทำใหผ้ มหวั ใจวาย “เลอื ดหยดุ ไหลแล้วเอเจไปทำแผลกอ่ นนะ เดี๋ยวทางนพี้ ่ีจดั การ เอง” “ครับ” ผมทำตามอย่างว่าง่าย ขืนไม่ทำตามสิ พี่บีมคงลากมือ ผมมาปฐมพยาบาลแน่ๆ เลยครับ แต่พี่เขาอยู่ได้ไม่ถึงสามสิบนาทีก็กลับแล้วล่ะ ผมแทบถอน หายใจดังเฮือกเหมือนยกภูเขาออกจากอกทีเดียว จริงๆ ด้วย~ผมคง กำลงั กลัวผ้ชู ายคนนนั้ อยสู่ นิ ะ ช่วงน้ีพี่บีมเร่ิมสนิทสนมกับพวกเรามากขึ้น เพราะทุกๆ หลัง อาหารเท่ียงและทุกๆ ตอนเย็นต้องเจอหน้าพ่ีบีมเสมอ เรียกว่าเจอ หน้าทุกวันสองเวลาเหมือนทานยาไม่มีผิด พวกเพื่อนๆ อิจฉาพวกเรา 24

รักนายเจ้าชายวายรา้ ย น่าดู แล้วบางทีมักยกโขยงเอาขนมมาฝากเสมอ แต่พ่ีบีมก็รับตาม มารยาท ท้ังท่ีบางทีมากันบ่อยจนไม่เป็นอันจะติวกัน เป็นผมนะ ตะคอกด่าเปิงไปแล้ว ส่วนพี่บีมไม่เห็นทำหน้ารำคาญแต่อย่างใดแถม ยม้ิ ชวนละลายใจสาวๆ ขอบคณุ พวกเธออีกตา่ งหาก ตอนน้ีพวกผมน่ังแถวโต๊ะหินอ่อนใต้ต้นไม้อันร่มร่ืน ส่วนรุ้งกับ พ่ีบีมนั่งสวีท เอ๊ยไม่ใช่น่ังติวกันอยู่สักพัก ปล่อยให้คนสติปัญญา แย่อย่างผม น่ังคิดนอนคิดกับการบ้านคณิตข้อสุดท้าย ใจจริงก็อยาก ไปถามพ่ีบีมเหมือนกัน แต่เห็นทั้งสองกำลังดูยุ่งๆ ผมก็เลยไม่อยาก ขัดเท่าไหร่ ผมเลยหันไปแกะขนมเลย์จากพวกสาวๆ มาทานเล่นฆ่า เวลาแทน “เอ๋ พบ่ี ีมคะ ทำอยา่ งงใ้ี ชม่ ้ยั ?” “ถูกครับ น้องรุ้งนี่เก่งจังเลย อืม~ข้อนี้ตอนท้ายยังผิดอยู่นะ น้องต้องทำอย่างง้ีนะ...” ขณะพี่บีมกำลังสอนอยู่ก็เงยหน้ามาสบตา ปง๊ิ ๆ ผมพอดี แลว้ เหลอื บมองสมุดการบ้านทเ่ี ปดิ ค้างอยู่เปน็ ชาติ “เอเจทำการบา้ นเสรจ็ แลว้ เหรอ?” สีหน้าของพ่ีบีมเร่ิมดูน่ากลัวยังไงแฮะ ประมาณว่าเหมือนผม กำลังอู้อยู่นะเนี่ย ผมได้แตย่ ้มิ เจอ่ื นๆ กลับ “ยงั ครบั เออ่ ...มนั ก็เหลือขอ้ นงึ ทผ่ี มไม่เข้าใจเลย ^^+” “รุ้งลองทำไปก่อนนะครับ เดี๋ยวพ่ีขอไปสอนเอเจก่อน” พี่หัน ไปบอกกับเธอ เธอพยักหน้าแล้วย้ิมประมาณว่าเพื่อนเอ๋ยแกตายแน่ แล้วหันมาสนใจการบ้านของตวั เองตอ่ หน้าตาเฉย “ข้อไหนเหรอ?” พ่ีเขาเอื้อมไปเปิดสมุดการบ้านขณะยืนคร่อม 25

รักนายเจา้ ชายวายรา้ ย ร่างกายของผม ลักษณะนเี้ หมอื นพีก่ ำลงั กอดผมชดั ๆ! O[]O “เอเจครับ!” พ่ีบีมเรียกชื่ออีกครั้ง ผมจึงได้สติเปิดข้อท่ีผมไม่ เข้าใจทันที แมว้ า่ ตอนน้มี ือไมข้ องผมสนั่ จนเหงื่อซึมไปหมดก็ตาม “อืม~ไม่ค่อยยากนะ แค่หาค่ารูทแล้วก็ยกกำลังสองเอง ส่วน อีกข้อแค่แทนค่าเอ็กซ์เฉพาะก่อน โดยใช้คำตอบข้อแรกมาแทนค่า เอ็กซ์แล้วก็หาคำตอบครับ” พ่ีบีมพูดบลาๆ ในขณะสมองของผม เอ๋อชั่วขณะ จนไม่สามารถรับรู้ว่ารุ่นพ่ีพูดอะไรกันแน่ โอ๊ย~ได้โปรด ผมกำลังบา้ ตายแล้ว X_X “เอเจเขา้ ใจหรือเปล่า?” พห่ี นั ไปถามผมอีกครัง้ “...” ไม่มปี ฏิกริ ยิ าตอบสนอง -*- “เอเจ!!!” “ครับ!!!” ผมขานรับแล้วหันไปมองอย่างรวดเร็ว จนเกือบติด ใบหน้าของพี่บีมท่ีก้มมองมาเหมือนกันเพียงคืบ... จนกระทั่งผมเห็น ตัวเองในนัยน์ตาสีดำขลับมันวาว และจังหวะลมหายใจที่ค่อยๆ แผ่ว เบาและเริ่มถ่ีขึ้นเร็วๆ เหมือนจังหวะหัวใจไม่มีผิด... ตอนนี้ผมรู้สึก เลอื ดสบู ฉดี ใบหน้าขึน้ มาทันทีโดยไมม่ ีสาเหตุ “เอ่อ...” ริมฝีปากของพี่บีมขยับพร้อมกับมือของพ่ีอังหน้าผาก ผมเรยี บรอ้ ยแล้ว ผมกระพริบตาเบาๆ “เอเจเปน็ อะไรหรอื เปลา่ ? ดทู า่ ทางเหนอ่ื ยนะ” “เอ๋! เอเจหน้าแดง เป็นไข้หรือเปล่าน่ะ” รุ้งเร่ิมห่วงผมข้ึนมา ทนั ท ี “ผมไมเ่ ปน็ อะไรมากหรอกครับ -///-” ผมพยายามอธบิ าย แม้ 26

รักนายเจ้าชายวายรา้ ย หลักฐานจะชดั เตม็ ใบหน้ากเ็ ถอะ “สงสัยคงเพลียจัด งนั้ พี่อนญุ าตใหเ้ อเจไปพักผอ่ นกอ่ นเถอะ” “แตผ่ มไม่เปน็ อะไรจรงิ ๆ นะครบั >_<” “แน่ใจว่าไม่เป็นอะไรแนเ่ หรอ?” ผมไม่เป็นอะไรหรอกครับ แต่ถ้าจะเป็นคงเป็นเพราะพ่ีบีมน่ัน แหละ =///=^^^ “มะ ไม่เปน็ อะไรครับ ^^+” ผมพยายามทำหน้าปกติ “นึกวา่ เปน็ อะไรซะอีก~” ขวดนำ้ เยน็ เฉยี บชนแก้มผม พบี่ ีมกำลังย่นื ขวดนำ้ เปล่าให้ “อะไรเหรอครับ?” ผมกระพรบิ ตาจ้องมองเจ้าขวดน้ำทันที “น้ำ! เผื่อว่านายจะอาการดีขึ้นบ้างไง ^^” น้ำเสียงเป็นห่วง เป็นใยของพบี่ ีมทำใหผ้ มร้สู ึกอบอนุ่ หวั ใจอยา่ งบอกไมถ่ ูก ตอนนผี้ มคง หนา้ แดงจดั เป็นสองเทา่ แนๆ่ เลย >_< “ขอบคุณครับ” ผมเอ้ือมไปดื่มอย่างรวดเร็ว พ่ีบีมแอบหัวเราะ หๆึ ใส่ “นายทา่ ทางอาการหนักจรงิ ดว้ ยแฮะ ^O^” ยังมีหน้ามาหัวเราะผมอีก พ่ีเองไม่ใช่เหรอที่ทำให้ผมเป็นแบบ นี้~ช ิ “เอเจเราไปติวกันเถอะ!” รุ้งเอ่ยชวนหลังจากท่ีโรงเรียนเลิก ตอนเย็น สีหนา้ ผมซดี ลงทันทเี พราะยังจำเหตกุ ารณ์บา้ ๆ ตอนเท่ยี งไม่ หาย แค่คดิ เรอ่ื งน้ันอีก จ่ๆู ใบหน้าผมก็แดงระเรอ่ื ทกุ ทีโดยไมม่ สี าเหตุ 27

รักนายเจ้าชายวายรา้ ย ตอนนีพ้ ีบ่ ีมทำให้หวั ใจผมปน่ั ปว่ นไปหมดแล้ว โธ่~ทำไมผมยังไม่ลืมเหตุการณ์บา้ ๆ น่ันเลย =_=+ “เอ่อ...ฉันของดติววันนึงน่ะได้มั้ย” ผมเอ่ยพร้อมกับสะพาย กระเป๋าเตรียมกลับบ้าน แน่ล่ะผมไม่อยากเจอพ่ีเขาอีกแล้ว ตอนนี้ผม กลวั เขายงิ่ กว่าอะไรท้งั หมดซะอกี !! “อ้าว~ทำไมล่ะ” เธอขมวดค้วิ “นายมปี ญั หาอะไรง้ันเหรอ?” “คือ...ฉัน...มีธุระนิดหน่อยน่ะ” ความจริงผมอยากบอกเธอ แต่ก็ไม่กล้าเล่าเหตุผลจริงๆ เพราะกลัวรุ้งจะกังวลตามผมไปด้วย น่ะส ิ “กลัวเหรอ?” น้ำเสียงหนึ่งดังขึ้น ถึงไม่หันไปมองผมก็รู้ว่าเป็น ใคร พ่ีบีมปรากฏตัวตรงหน้าเราแล้วเดินเท่ๆ เข้ามาหา ผมว่าคงมี สายตาชงิ ชงั สง่ มาทางพวกเราเพียบ “พ่บี มี ~” รงุ้ อทุ านเบาๆ “ไง~” รอยยม้ิ เทๆ่ มาทางผม “พมี่ ารบั พวกนอ้ งๆ ตวิ ทบ่ี า้ นนะ่ ” “กลัว? พี่หมายถึงอะไรหรือครับ” ผมทำหน้าไม่รู้ไม่ช้ี แม้ สายตาคมกริบจะจ้องมองเหมือนคาดค้นั อะไรบางอยา่ งกต็ าม “ก็ตอนนี้ใบหน้านายมันฟ้องว่ากำลังกลัวอะไรบางอย่าง พ่ีพูด ถูกมั้ยครับ” พ่ีบีมเหยียดยิ้มพูด เป็นคร้ังแรกท่ีผมได้เห็นรอยย้ิมน้ัน มนั รสู้ ึกอึดอัด แลว้ กเ็ หมือนผมกำลงั ถกู ตอ้ นให้จนมมุ ในทีส่ ดุ “กลัว? ผมกลัวอะไรง้ันเหรอ!” ผมเริ่มโมโห เสียงหัวเราะหึๆ ของใครบางคน เหมือนกำลังบอกว่าผมกำลังโมโหเพื่อกลบเกล่ือน อะไรบางอยา่ ง 28

รักนายเจ้าชายวายร้าย “ไม่รู้สิ~” น้ำเสียงน้ันเหมือนต้องการให้ผมบอก แต่ผมไม่ยอม ง่ายๆ หรอกนะ “พ่ีไม่รู้อย่าพูดอะไรจะดีกว่า!!!” ผมตวาดใส่พร้อมเดินฉับๆ จากไป ใหต้ ายสิ! ไม่ร้ยู ังมาถามอีก ตอนนผ้ี มเกลียด...เกลยี ดพท่ี ส่ี ุด!!! “บ้าจริง” ผมสบถไปเรื่อยพลางเตะก้อนหินข้างทาง พอเห็น กระป๋องข้างทางผมย่ิงหงุดหงิดเลยเตะมันไปเต็มแรง แต่รู้สึกมันจะ แรงไปสักหน่อย เพราะเจ้ากระป๋องสีแดงมันลอยไปโดนคนในกลุ่ม นักเรียนชายอนื่ ซะแล้ว แวก้ ! ซวยแล้วสิ “โอย๊ !!! ใครวะมาปากระป๋องใส่หวั ฉัน T_T” “ขอโทษครับๆ ผมไม่ต้ังใจจริงๆ” ผมออกตัวเอ่ยขอโทษทันที อย่างนอ้ ยพวกเขาน่าจะให้อภัยผชู้ ายตาดำๆ อยา่ งผมบ้างสิเนอะ “ขอโทษแลว้ มนั หายเหรอไอน้ อ้ ง” ไมพ่ ดู เปลา่ ยงั กระชากคอเสอ้ื ผมอกี “อยา่ ครับพี่ ไดโ้ ปรดจับคอเสอ้ื ผมเบาๆ ไดไ้ หม” “ทำไมวะ” “เด๋ยี วคอเส้ือมันจะยับนะ่ แหะๆ” แว้กๆ ยงิ่ พดู พวกน้นั ดเู หมอื นโกรธจนลมพน่ ออกจากจมูกแล้ว แหม ถ้ามีเขาสองข้างงอกออกมาบนหัว ใช่เลย กระทิงชัดๆ (มันใช่ เวลา...) “ขอโทษกเ็ รื่องของขอโทษดิ แตฉ่ นั ไมย่ กโทษให้เด็ดขาดโวย้ ...” 29

รักนายเจ้าชายวายรา้ ย ผมไดแ้ ต่เหงื่อตกซิกๆ เพราะอยากขัดขนื เหมอื นกัน แต่ดแู ตล่ ะ คนสิ สูงอย่างกับต้นมะพร้าว ขืนผมหนีไป ถ้าจับได้ยังไม่รู้เลยว่าศพ ตัวเองจะมีสภาพยงั ไง “หยุดนะ!!!” และแล้วฟ้าก็ประทานอัศวินข่ีม้าขาว (พี่บีม) ดึง ผมห่างจากพวกน้ันไว้...เอ่อ...ถ้าผมพูดมีหวังสาวๆ กร๊ีดแน่ๆ ...เขาดึง รา่ งผมมากอดไว้น่ะสิ >_< กรด๊ี ดด!!! น่าน วา่ แล้วเชยี ว -_-+ “แกเปน็ ใครวะ? อยากตายนักใช่ไหม” “พวกนายอยู่โรงเรียนหมีควายคอนแวนต์ง้ันเหรอ อย่างน้อย ฉนั ก็มอี าท่เี ป็น ผ.อ.ทน่ี ั่นล่ะ” “เชอะ~ฝากไว้ก่อนเถอะ” พวกน้ันยอมถอยโดยดี คงกลัวอา ของพ่บี ีมไล่ออกละ่ มงั้ “เอเจจ๊ะ เป็นไงบ้างอ่ะ” รุ้งเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงเป็นใยพลาง วิ่งรี่มาหาผม หลังจากพวกนั้นหนีกลับหมด พี่บีมรีบปล่อยผมโดย อตั โนมัติทนั ที “ไม่เป็นไร...ต้องขอบใจพ่ีบีมมากกว่า...ที่มีอาเป็น ผ.อ.โรงเรียน หมคี วายคอนแวนต”์ “หือ? ฮ่าฮ่า” พ่ีบีมกล้ัวหัวเราะ “วันน้ีมีคนเช่ือพ่ีพูดด้วยเหรอ ไม่จริงหรอก~พ่ีเห็นป้ายชื่อปักน่ะ เลยแต่งเร่ืองโกหกเอาตัวรอดไว้ กอ่ น ว่าแตไ่ อ้หมคี วายคอนแวนตเ์ นีย่ มีอยู่ด้วยเหรอ?” อะ่ นัน่ ส.ิ ..หมคี วายคอนแวนต์มีดว้ ยเหรอ? O_O+ 30

รักนายเจ้าชายวายรา้ ย “เอาน่า ปลอดภัยก็ดีแล้ว...แต่เอเจเน่ียชอบทำให้คนอ่ืนเป็น ห่วงอยเู่ ร่อื ยเลย จ่ๆู หนไี ปหนา้ ตาเฉยแถมตวาดใส่พ่บี ีมอีก” “...” “คราวนี้พ่ียกโทษให้ แต่ทีหลังอย่าทำแบบน้ีอีกนะ!” พี่บีม พูดเสียงเข้ม พ่ีเขาคงรู้สึกโมโหผมเหมือนกัน ผมเลยรู้สึกผิดอย่างบอก ไม่ถกู “ขะ...ขอโทษครบั ผมแค.่ ..” “โทษของนายคือต้องไปเรียนตวิ เทา่ นนั้ ” “ครับ” ผมถอนหายใจดังเฮือก ให้ตายสิ~ผมต้องยอมพ่ีจนได้ =_=^ พี่บีมกับพวกผมจึงเดินกลับไปท่ีบ้านของพ่ี แต่พวกเราต้อง แปลกใจเมื่อน้องนักเรียน ม.ต้น ผมหน้าม้าส้ัน ยืนรอใครบางคนตรง หนา้ ประตูโรงเรยี น ซงึ่ มนั ก็ใกลก้ บั บา้ นพ่ีบมี เอง พอเธอเหลอื บมองมา ทางพวกผมเท่านั้นก็ดูจะตกใจ แล้วหันซ้ายหันขวาท่าทางแปลกๆ ชะมดั “พะ...พี่คะ~” น้องเขาทำหน้าเขินเวลาเดินมาหาพวกเรา ท่าทางคงรวบรวมความกล้าไม่ใช่น้อย ในมือของเธอมีถุงขนมเต็มไป หมด ลาภปากอกี แล้วครับทา่ น “พ่ีคนไหนคะน้อง...แถวนี้มีแต่พ่ีเต็มไปหมด” รุ้งอดเอ่ยแซว น้องเขาไม่ได้ เธอยิ่งหน้าแดงเข้าไปใหญ่ ทนี ี้เหลือผ้ชู ายสองคนมองตา กันปริบๆ แต่ผมพนันได้เลยว่าเธอคงย่ืนขนมพวกน้ันให้พ่ีบีมอีกตาม เคย เฮอ้ ~การเปน็ หนุ่มฮอตเน่ยี ดอี ยา่ งง้นี ่ีเอง 31

รักนายเจา้ ชายวายร้าย เธอมองหน้าผมกับพี่บีมสลับกันเหมือนฉากรักสามเศร้านิยาย เกาหลี ว่านางเอกจะเลือกใครดี? ในที่สุดความใจกล้าเฮือกสุดท้าย ของเธอก็ยืน่ ไปให.้ ..ให้... “เฮ้ย! ฉันเหรอ O[]O” ใครบางคนแหกปากลั่นเหมือนถูก ผีหลอกมาหมาดๆ จะไม่ให้แหกปากลั่นได้ยังไง ก็คนที่ซวย เอ๊ยโชคดี คนนนั้ ก็คือ ‘ผม’ เอง!!! “ชะ...ช่วยรับสินน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ด้วยนะคะ ^///^” น้อง ม.ต้นคนเดิมย่ืนถุงขนมให้ด้วยสีหน้าจริงจัง ส่วนผมอ้าปากค้างไป เรยี บรอ้ ย แต่รุ้งหวั เราะซะดงั ลัน่ จนน่าหมนั่ ไส้ “ขะ...ขอบคุณครับ ^^+” ผมย้ิมเจ่ือนๆ รับของ แม้แต่พ่ีบีม ยังหัวเราะร่วมกับยัยรุ้งหน้าตาเฉยเลย พอน้องเขาให้ของก็ว่ิงหนีหาย ไปอย่างรวดเร็ว ท่าทางคงเขินมากๆ น้องคนนั้นคงเป็นหนึ่งในสิบ เปอรเ์ ซ็นต์กว่าๆ ละ่ มั้งท่ีไมร่ วู้ า่ ผมเปน็ ... เฮอ้ ~ทำไมผมโชคร้ายแบบน้ี กไ็ มร่ ู้ “นายเสน่ห์แรงไม่ใช่เล่นเหมือนกันนะเนี่ย” รุ้งขยิบตาให้อย่าง มีเลศนัย ผมรู้หรอกครับว่าเธอหมายความว่ายังไง ส่วนพี่บีมก็คว้า ถงุ ขนมของผมไปดูเรียบรอ้ ยแล้ว “ไหนๆ ดซู มิ อี ะไรบา้ ง วา้ ว~มขี นมนา่ ทานเยอะดนี ่ี เอ๋ พข่ี อขวด นำ้ อดั ลมแลว้ กนั ” พดู จบพบี่ ีมหยิบขวดนำ้ อดั ลมหน้าตาเฉย “เฮ!้ เดยี๋ วสิ นน่ั เปน็ ของผมนะ~” ผมพยายามยอ้ื แยง่ ทนั ที แต่ เพราะรุ่นพ่ีได้เปรียบตรงท่ีสูงกว่าทำให้ผมกระโดดแย่งไปไม่ถึงสักนิด เลย T_T 32

รักนายเจ้าชายวายรา้ ย ขณะน้ีผมพยายามแย่งของคืนจากคนตัวสูงเกือบเท่าเสาไฟฟ้า ท่ีหยิบของผมไปหน้าตาเฉย มันช่างเป็นศึกชิงท่ีน่าสมเพชจริงๆ เม่ือ คนตัวเตี้ยกว่าต้องแย่งคนท่ีสูงกว่าตัวเองถึงประมาณเกือบสิบเซ็นต์ เมือ่ ไม่มีวิธที างใดได้ของคนื มา ผมจงึ ตดั สินใจเหยยี บเท้าพบี่ มี ซะเตม็ ๆ จากนั้นคนตัวสงู จึงยอมปล่อยขวดนำ้ อดั ลมอย่างง่ายดาย พรบึ่ ! และแล้วผมต้องตะลึงเม่ือค้นพบคร้ังย่ิงใหญ่ว่าฝาขวดน้ำอัดลม เปิดอยู่ทำให้ของเหลวสีน้ำตาลซู่ซ่าค่อยๆ สโลโมช่ันไหลเปรอะเป้ือน คนท้งั ค่เู รียบรอ้ ยแลว้ =_=+ “พ่ีอะ่ >O<” “นายนัน่ แหละ~กจ็ ะแยง่ น้ำอัดลมทำไมล่ะ” “เออ่ ” คณะกรรมการห้ามมวยโบกไมโ้ บกมอื ทนั ที “ฉันวา่ พวก พ่ไี ปอาบน้ำกอ่ นดกี ว่าม้ัย ^^+” สุดท้ายพอถึงบ้านพี่บีม พวกเราต้องถอดเส้ือท่ีเป้ือนคราบ สีน้ำตาลให้เครื่องซักผ้าไปซักเรียบร้อยแล้ว ส่วนผมกับพ่ีบีมแยกกัน อาบน้ำเพ่ือล้างตัวเหนียวๆ โดยด่วน ขณะที่ผมเพ่ิงถอดเข็มขัดโยน บนเตียงเรยี บรอ้ ย เสียงเคาะประตกู ด็ ังข้นึ ก็อกๆ “เฮ้! เอเจ” “ครับๆ” ผมขานรับพลางเปิดประตูอย่างรวดเร็ว พี่บีมใน สภาพเปลอื ยท่อนบนเดินเข้ามาหนา้ ตาเฉย 33

รักนายเจา้ ชายวายรา้ ย “มะ...มีอะไรเหรอครับ” “พ่ีขออาบน้ำด้วยคนสิ พอดฝี กั บวั ในห้องนำ้ ของพ่จี ะเสยี อะ่ ” “ดะ เดีย๋ วสิ O///O” ผมโวยวาย “ห้องนำ้ ด้านล่างกอ็ าบนำ้ ได้ ไม่ใชห่ รอื ครบั ” “ก็พ่ขี เ้ี กยี จนี่ ผชู้ ายอาบน้ำด้วยกนั ไม่เห็นเปน็ อะไรเลย ของมัน ก็เหมือนกันแหละน่า เร็วๆ พี่ชักตัวเหนียวเหนอะหนะแล้ว” รุ่นพี่ ทำท่าไม่ฟัง แถมยังจะถอดกางเกงซ่ึงเป็นอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายของเรือน รา่ งทันท ี “ไม่เอาๆ ผมอาบน้ำข้างล่างก็ได้!!!” ผมร้องล่ันแล้วคว้า ผ้าเช็ดตัวออกจากห้องปิดประตูดังปัง ปล่อยให้คนตัวสูงทำหน้าเอ๋อ ตอ่ ไป “กลับมาแล้วครับ” ผมเดินเข้าบ้านในสภาพหมดแรง เพราะ อาการขับรถทา้ นรกของพ่บี มี นั่นแหละ ทำไมพวกบ้าขบั รถซงิ่ ถงึ คิดวา่ ความเร็วสูงๆ มันสนุกนักหนา “อ้าว~แกมาก็ดีแล้ว ฉันมีของอะไรจะให้” ไม่รู้ว่าพี่ซีดีแปลง ร่างจากซาตานมาเปน็ เทพบุตรเมอ่ื ไหร่ถงึ มีนำ้ ใจให้ของผมเน่ยี ตาฝาดไปแน่ๆ เลย...ความฝนั ...ความฝนั ! ตน่ื ไดแ้ ล้วไอเ้ อเจ!!! “เป็นอะไรวะ” “พ่คี รับ ตอนนีผ้ มกำลังฝันไปใชไ่ หมเน่ยี ” ผวั ะ 34

รักนายเจา้ ชายวายร้าย และแล้วมือพิฆาตของพี่ซีดีก็ตบศีรษะผมอย่างจัง โอ๊ย~เจ็บ ชะมดั ไม่ไดฝ้ นั นี่หวา่ ? “ทีนี้แกคืนสติได้หรอื ยัง หรืออยากโดนฉนั ตบหัวอกี รอบ” “อูย~แล้วมีอะไรงั้นหรือครับ” ผมลูบศีรษะป้อยๆ พ่ีซีดีเนี่ย คอื สดุ ยอดแห่งการทำร้ายน้องชายจรงิ ๆ “น่ีไง...เอาไปหมดเลย” และแลว้ พกี่ เ็ ทกลอ่ งถงุ ยางอนามยั จาก กระเปา๋ ใส่ต่อหน้าผมหน้าตาเฉย เฮย้ ~อะไรวะเน่ยี “ถุงยาง?” “เออ ก็ถงุ ยางน่ะเซ่ แกคดิ วา่ เป็นลกู โปง่ แบบใหม่หรอื ไง” โธเ่ อย๊ ~ผมรหู้ รอกนา่ ว่าเปน็ ถุงยางอนามยั ใครไมร่ ู้ไปตายซะ! “แล้วเอามาให้ผมทำไมเหรอ เอาไว้ให้ผมเป่าเล่นแทนลูกโป่ง หรือไง” ผมต้องรีบหลบอย่างเร็วด่วน เพราะบาทาสะเทือนแผ่นดิน ของพซ่ี ีดเี ตรียมพรอ้ มกระทบื ผมได้ทกุ เมื่อ “ไมใ่ ช่โวย้ ก็เผ่ือแกไปใช้ในยามฉกุ เฉินไงเล่า!” “เฮ้ย! พี่ ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะจะได้มีกับผู้ชายแล้วต้ังท้องน่ะ” ตอนนี้ผมงงสุดๆ พีพ่ ูดบ้าอะไรเนีย่ “ไมใ่ ชป่ อ้ งกนั มคี รรภ.์ ..แตห่ มายถงึ ปอ้ งกนั จากโรคเอดสต์ า่ งหาก คณุ หมอที่โรงพยาบาลมาให้ความรู้เกี่ยวกับโรคเอดส์ที่โรงเรียน ฉันก็ เลยมาเล่าให้แกฟังไว้ประดับความรู้ว่าคนท่ีรักเพศเดียวกันสามารถ ติดเช้ือ ‘เอชไอวี’ ได้เหมือนกัน แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่อยากเห็นแก ติดเช้ือนี่หว่า -///-” ผมเห็นนะว่าพ่ีซีดีหน้าแดงด้วย สงสัยแอบห่วง 35

รักนายเจ้าชายวายรา้ ย ผมอยู่ลึกๆ เหมอื นกันแหละ (ใครว่าฟะ?-ซดี ี) “โห พีด่ ่ากันแบบนีฆ้ ่าผมใหต้ ายเลยดกี วา่ ” “เออ คดิ อยูเ่ หมือนกัน พอดไี ม่ได้เอาไมห้ น้าสามมาดว้ ยว่ะ” “=_=+” ประชดครา้ บ~~ “เอเจ งั้นพ่ีขอสักสองสามกล่องนะ” พี่วีซีดีโผล่มาจากไหนไม่รู้ หยิบกล่องถุงยางอนามัยใส่กระเป๋ากางเกง ถึงไม่เห็น ผมก็ยินดีให้ พ่ีหมดเนีย่ แหละ “เอ.๋ ..O_O” “เอเจอย่าคิดลึกสิ พ่ีแค่พกตามเทรนด์เฉยๆ เห็นเค้ารณรงค์ ยืดอกพกถุงไม่ใช่เหรอ แต่ว่าแค่พกถุงยางทำไมต้องคิดลึกมากด้วย ล่ะ?” คำถามน้ีเลน่ เอาผมพูดไมอ่ อกเหมือนกนั “ก.็ ..ผม...ไมร่ สู้ ิ แตพ่ ไ่ี มก่ ลวั พวกสาวๆ ไปคน้ แลว้ เจอไอน้ เี่ หรอ” “น่ันแหละที่พี่ต้องการล่ะ ^^+” คงไม่ต้องสงสัยเลยว่าพี่เอา มันไปทำอะไร “เออแล้วแกต้องพกด้วยนะ ถ้าฉันค้นกระเป๋าแกไม่เจอ ถงุ ยาง...ตาย!!!” พ่ีซีดขี เู่ สร็จสรรพพร้อมใช้นวิ้ ช้ีทำท่าปาดคอตวั เอง ผมกลืนน้ำลายหลายเอ้ือกพลางพยักหน้าอย่างรวดเร็ว เพราะ กลวั ท่าจระเข้ฟาดหางมาฆ่าผมตายซะก่อน แต่ผมต้องพกของพวกน้ีหรือนี่ ไม่อยากคิดเลยว่าถ้าใครมาพบ เข้าผมจะแกต้ วั ยงั ไงดี อ๋อย~ +_+ ยิ่งคดิ ยิง่ ปวดหัว “แกเข้าใจไหม” พย่ี ำ้ อกี ครง้ั 36

รักนายเจ้าชายวายรา้ ย “ครา้ บๆ” “ดมี ากไอ้นอ้ งเลว ^^” เอ๋! ต้องเรยี กวา่ นอ้ งรักไมใ่ ชเ่ หรอ ชา่ งเถอะ อย่างพซ่ี ีดนี ่ะเหรอ จะพูดจาภาษาหวานๆ เป็น ป่านน้ันผมกับพ่ีวีซีดีและคุณแม่คงตกใจ ตายไปตามกนั เพราะพซี่ ีดีแนๆ่ ก่อนจากไปพี่ชายคนโตขยี้หัวของผมซะไม่มีช้ินดี ไม่ใช่สุนัข นะโวย้ ...ผมเสยี ทรงหมด -*- วันเสาร์-อาทิตย์ ผมมักทำงานพิเศษท่ีร้านโดนัทแห่งหน่ึงใน ห้างดังแอร์เย็นเจ๊ียบ เพื่อแบ่งเบาภาระคุณแม่ที่ทำงานหนักเพ่ือเรา สามคน ส่วนพ่ีซีดีได้ทุนกิจกรรมกีฬาจากโรงเรียน และพ่ีวีซีดีได้ทุน การเรียนดีมาตลอด (แม้ไม่เคยจะติวให้ผมสักครั้ง) ถึงผมไม่มีความ สามารถด้านใดดีเลิศ แตผ่ มอยากทำตัวมปี ระโยชน์บา้ งเทา่ นน้ั เอง วันน้ีผมร้สู ึกดชี ะมดั ^^ ท่ีไม่มีการตวิ อกี เพราะไม่งนั้ สมองของ ผมคงฟูๆ ฟ่องๆ เหมือนอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์แหงๆ ส่วนรุ้งน่ะรู้สึกว่า ขอติวเสริมส่วนตัวโดยเฉพาะกับพี่บีม คงเป็นวิชาอังกฤษล่ะม้ัง เธอออ่ นด้านภาษาน ี่ “เอเจอยู่นี่เองฉันตามหาแทบแย่” รุ้งในชุดไปรเวทน่ารักชะมัด ปล่อยผมสยายยาวเหยียดตรง สวมเดรสส้ันสีฟ้าลูกไม้สดใส แถมมี ตุ้มหูเรียบๆ สีน้ำเงิน ทำให้รุ้งเน่ียน่ารักสุดๆ ไปเลย ว่าแต่ทำไมรุ้งมา หาผมไดล้ ่ะ ผจู้ ัดการยิ่งมองผมตาเขียวปด้ั อย ู่ “มีอะไร!” ผมกระซิบ 37

รักนายเจ้าชายวายร้าย “ไปกับฉนั เถอะนะ” เธอพูดได้หน้าตาเฉย “ไป...ไปไหน?” “ไปติวหนังสือกบั ฉันที่บ้านพี่บมี ไง” “เฮ้ย~” ผมแหกปากลั่น ลูกคา้ ในร้านจอ้ งมองแลว้ ทานต่อโดย ไม่สนใจ “บ้าเปลา่ ! ฉัน-กำลัง-ทำงาน-พิเศษ-อย-ู่ นะ-เธอ-ก็-ร้”ู “ก็รู้ไงถึงมาหาเอเจที่นี่ นายช่วยไปติวเสริมเป็นเพื่อนฉันไม่ได้ เหรอ” เธอเม้มปาก สว่ นผมแอบมองกริ ยิ าผ้จู ดั การเป็นระยะๆ หวา! ผู้จัดการเท้าสะเอวจ้องมองผมราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ แล้ว ซวยแล้วไงไอ้เอเจเอย๊ ... “ทำงานพเิ ศษวนั เดยี วไดเ้ ทา่ ไหร?่ ฉนั ใหส้ ามเทา่ ไมใ่ ชๆ่ หา้ เทา่ สบิ เท่าเลยเอา้ ~” “ฉนั ร้วู า่ บา้ นเธอรวย แต่วา่ ...” รุ้งมาเล่นมขุ เดิมอกี แลว้ ทำท่าลูกแมวข้ีออ้ นเมื่อไหร่ ผมใจออ่ น ทกุ ที คราวน้ีจะทนสายตาวง้ิ ๆ ของรุ้งได้ไหมล่ะเนยี่ “นานะ นะจะ๊ คนดีของรงุ้ ฝนั เอเจคงไม่ปลอ่ ยใหร้ ้งุ ไปติวอยกู่ บั พ่ีบมี ส่วนตวั เองต้องมาสนกุ ทำงานพเิ ศษคนเดยี ว เอเจเปน็ เพ่อื นรุ้งนี่ เอเจต้องรกั รงุ้ ใชไ่ หมจะ๊ T_T” อยา่ นะไอเ้ อเจ หา้ มใจออ่ นกบั ยยั รงุ้ เดด็ ขาด พทุ โธ ธมั โม สงั โฆ โกโรโกโส เฮ้ย! ผิดบทสวดแล้ว “ไอ้รักก็รักนะ แต่ว่า...” ผมทำท่าจะแย้ง แต่รุ้งจุ๊ปาก พวก 38

รักนายเจา้ ชายวายรา้ ย ลูกค้าเร่ิมหันมามองคู่พวกผมโดยอัตโนมัติ ทุกคนคงไม่เข้าใจความ หมายคำว่ารกั ของผมผิดเพ้ยี นไปหรอกนะ “ได้ไหมคะเอเจ เอเจจ๋า เอเจท่ีรัก รักท่ีสุดในโลกเลย น้าน้า น้า” “คือ...T_T” ไดโ้ ปรด ผมกำลงั ใจอ่อนแล้ว “ว่าไงจ๊ะ ^^+ เอเจจ๋าาา คุยกับเพ่ือนเสร็จหรือยัง ลูกค้าเต็ม ร้านหมดแล้วนะ” รอยยิ้มของผู้จัดการทำให้ผมนึกถึงค่าแรงท่ีถูก หักเหลือนิดเดียว ผมวา่ บางทีมันอาจไม่เหลือสกั บาทเลยกไ็ ด้ “ครับ...ผมตัดสินใจได้แล้วว่าขอลาหยุดทำงานหน่ึงวันครับ แหะๆ” ป่านน้ีผู้จัดการอาจกลายเป็นนางผีเสื้อสมุทรจับผมมากินให้ หายแค้นก็ได้ =_=+ “งั้นกด็ ี ไปก่อนท่ีฉันจะอารมณ์ขนึ้ !!!” “แว้กๆ ขอโทษครับ” ผมรีบถอดชุดทำงานของร้านฝากไว้ท่ ี พี่คนหนึ่ง ก่อนลากยัยตัวดีออกจากร้านอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่ามัน ไกลพอท่ีผจู้ ัดการร้านไมเ่ อาผมไปทำโดนัทซะก่อน จงึ หยดุ หอบเอาลม หายใจ “นีอ่ ย่าลืมทเ่ี ธอเคยพดู ไว้ล่ะ” ผมยำ้ กับเธอ “โอ๊ย~เร่ืองเงินสบายมาก ไม่ต้องห่วง” ให้ตายสิ! รุ้งยังไม่รู้สึก ผดิ ที่ทำเมือ่ ตะกส้ี ักนิด ผมอยากจะบา้ ตายจรงิ ๆ! “อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ ฉันติวกับพ่ีบีมวันน้ี แล้วพ่ีบีมถามว่า เอเจหายไปไหน ฉนั เลยมาพานายไปดว้ ย...” 39

รักนายเจ้าชายวายร้าย “เธอเลยลากฉันไปติวดว้ ยเนย่ี นะ เธอนีม่ นั ลกู บา้ ของแท้จรงิ ๆ” ผมสบถล่นั ร้งุ ยมิ้ แห้งๆ จนผมนกึ อยากเขกกะโหลกเจ้าหลอ่ นให้รูแ้ ล้ว รู้รอด เธอทำกบั ผมแสบมากจรงิ ๆ “แหม -///-” รุ้งทำหน้าเขิน “ก็คิดว่าถ้าเอเจไปติวด้วยอาจ สนกุ มากกวา่ นนี้ ่ะส”ิ “โอ๊ย ฉนั ควรทำยังไงกับเธอดีเนี่ย?” ผมวา่ ผมกำลังเรม่ิ เปน็ บ้าเพราะเพอื่ นสดุ แสบอย่างรุ้งจรงิ ๆ “แค่ไปตวิ กับฉันด้วยไง นะจะ๊ ๆ” “อืมๆ รูแ้ ลว้ ” ผมถอนหายใจเฮอื กเดินกลบั ไปกับรุ้ง และแล้วผมก็ต้องกลับมาอยู่บ้านพี่บีมตามระเบียบ ผมกะว่าจะ ขนเสื้อผ้ามาอยู่ด้วยกับพ่ีบีมเลยดีกว่า ตอนน้ีผมทำหน้าเครียดปน อารมณ์เสีย ย้ิมแห้งๆ ส่วนพ่ีบีมกำลังหัวเราะใส่ผม เพราะไม่นึกว่า เพื่อนสาวตัวดีอย่างรุ้งน่ะไปลากผมถึงร้านโดนัท แถมท่าทางพรุ่งน้ีผม คงโดนผู้จดั การดา่ เละจนขี้หเู ตน้ ระบำแหงๆ “เอานา่ เอเจ ทำหนา้ เครยี ดไปได้” “ครับ ผมจะพยายาม” ผมฉีกย้ิมกว้างประชด ท่ีดูยังไงก็ เหมอื นเหยียดยิ้มใหม้ ากกวา่ “งั้นพ่ีมาเรม่ิ ติวแล้วกนั นะ” “ค่า ^^” “ครา้ บ =_=” “ถ้านำโจทย์มาหารกันก็จะได้ 1.34×10-5 ครับ” พี่บีมสรุป 40

รักนายเจา้ ชายวายรา้ ย โจทย์เลขขอ้ หนงึ่ พวกเราใชเ้ วลาตวิ ตดิ ตอ่ กนั หลายชวั่ โมง จนผมชกั เรม่ิ รสู้ กึ อดื ๆ เหมอื นมามา่ ทง้ิ ไว้คา้ งปี หากพดู ตามความจรงิ ผมเร่มิ รสู้ กึ ว่า ผมเรียนหนังสือดีขึ้นมากผิดปกติจนอาจารย์นึกซ้ึงใจท่ีผมเข้าใจในสิ่ง ท่ีท่านพร่ำสอน และเริ่มเป็นโรคหลับในน้อยลงในเวลาเรียน เว้นแต่ เจอวิชายากๆ อนั นผี้ มอาจสมองเบลอแลว้ หลับคาโต๊ะ แตอ่ าจารยท์ กุ คนบอกว่าผมทำข้อสอบได้ดีกว่าปกติหลายเท่า เว้นแต่ภาษาอังกฤษ เพราะผมทำข้อสอบไดด้ ีคงเสน้ คงวาไมม่ ีเปลย่ี นอยแู่ ล้ว ต๊ิด...ต๊ิด...ตด๊ิ ...ติ๊ด (เสยี งเรียกเขา้ มือถอื ) “มือถอื ของเอเจทำไมไมร่ บั ละ่ ?” ร้งุ ทำหน้ามุ่ย “เฮ้ย~ไมใ่ ชข่ องฉัน มอื ถอื ฉนั ยงั อยู่ทร่ี ้านอยู่เลย” ผมปฏิเสธ “ไม่ใชข่ องพ่นี ะ” พ่บี มี แทรกขึ้นเงียบๆ ผมกับพี่บีมหันไปมองยัยรุ้งตาเดียวกันพร้อมเสียงหักน้ิวดัง กร็อบ ถ้าผมอยากฆ่าเพื่อนตัวเองตอนนี้คงไม่มีใครมาห้ามนะ แหม มนั นา่ หักคอรุ้งซะจรงิ ๆ “อ่ะ ขอโทษ~พอดีฉันลืมไปว่าเปลี่ยนเสียงเรียกเข้าเม่ือเช้าน่ะ ขอตัวก่อนนะ” ว่าแล้วรุ้งก็รีบไปรับโทรศัพท์ด้านนอกทันที ขืนอยู่นี่ ผมกับพ่บี ีมคงขย้ำเธอเละคามือแนๆ่ “ดูรุ้งกับเอเจสนิทกันจังเนอะ” พี่บีมเอ่ยทำลายความเงียบ ผม หนา้ เหวอไม่รับประทาน “อ้าว ไม่ใช่เหรอ~พี่คงไมพ่ ูดอะไรผดิ ไปหรอกนะ” ผมจ้องมองดวงตาสีหม่นๆ ที่ทำให้ผมพาลนึกถึงดวงตาของ คณุ แม่ ทม่ี ันเอ่อล้นดว้ ยน้ำตา มันเป็นความเจบ็ ปวดที่ผมไมอ่ าจลมื ได้ 41

รักนายเจา้ ชายวายร้าย ลงในวันเกิดอุบัติเหตุของคุณพ่อ พี่ซีดีดูเงียบๆ ไม่ค่อยแหกปาก เหมือนเมื่อก่อน ส่วนพ่ีวีซีดี จากที่เคยยิ้มร่าเริงกลับทำหน้าเครียด อย่างไม่เคยเปน็ ตอนนน้ั ผมยังเด็กไมค่ อ่ ยรู้เรื่องอะไร เอาแตเ่ ซ้าซพ้ี วก เขาแล้ววงิ่ เลน่ ไปท่วั อย่างมคี วามสขุ ผมไม่เข้าใจวา่ พวกเขาเปน็ อะไร... แต่ผมรวู้ ่าทกุ คนกำลังไม่สนใจผมเท่าน้ัน “นายรอ้ งไห้อยเู่ หรอ” “เอ๋! ขอโทษครบั ” ผมรบี ปาดน้ำตาอยา่ งรวดเรว็ ผมร้องไหต้ ่อ หน้าพี่บมี ไดย้ ังไงกัน “ไมเ่ ปน็ ไรหรอกนา่ ระบายมนั ออกมาใหห้ มดเถอะ” พลี่ บู ศรี ษะเบาๆ “ผมแค่คดิ ถึงเรื่องนงึ แล้วทำใหร้ อ้ งไห้เทา่ นนั้ ผมไม่เป็นไรหรอก ครับ” ผมพยายามย้ิม “เรื่องพอ่ สินะ” “พี่ร้?ู ” “อมื กน็ ายพดู ตอนสง่ ทหี่ นา้ บา้ นเองไมใ่ ชเ่ หรอ... อะไรนะ คณุ แม่ พี่ซีดีและพี่วีซีดีใช่ป่ะ แต่นายไม่เห็นพูดถึงคุณพ่อเลยนี่ พี่ลองเดาน่ะ แตไ่ มน่ ึกว่าจะจรงิ อย่างที่คดิ ดว้ ย” “นั่นสิ ผมเนี่ยโง่ชะมัด” ผมเริ่มจำไว้ว่าเคยพูดถึงคุณแม่กับพ่ีๆ ตอนสง่ หน้าบ้าน พี่เขาคงร้ตู อนนนั้ ล่ะม้งั “ว่าแต่...เอเจกับรุ้ง เมื่อไหร่จะคบกันล่ะ สนิทกันมาตั้งนาน แล้วไม่ใช่เหรอ” พ่บี มี เปลย่ี นเรอื่ ง แถมอมยมิ้ มีเลศนยั อีกต่างหาก “ครับ?” ผมทำหนา้ เอ๋อไปชั่วขณะ “อ้าว ยังไม่ได้บอกชอบกันอีกเหรอ...รีบๆ บอกได้แล้วนะ 42

รักนายเจา้ ชายวายรา้ ย พีเ่ ห็นพวกหนุ่มๆ มาแอบมองร้งุ อยเู่ หมือนกัน” สรุปว่าพ่ีบีมเข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว คราวก่อนล้อเล่นผมว่าเป็น เกย์ คราวน้ีเข้าใจผิดว่าผมแอบชอบรุ้ง แม้ว่าอันแรกมันจะเป็นความ จริงก็เถอะ แต่ผมกับรุ้งเราเป็นได้แค่เพ่ือนสนิทคนหน่ึงเท่าน้ันจริงๆ หรือพี่บีมเห็นว่าผมค่อนข้างตามใจเจ้าหล่อนทุกอย่าง ความจริงผม ทนเหน็ สายตาแป๋วของรุ้งไมไ่ ด้ แลว้ ใจอ่อนต่างหาก “คือว่า...” ผมกำลังจะอธิบายความจริงทั้งหมด แต่รุ้งเดินเข้า มาในห้องซะก่อน “มีอะไร” รุ้งทำหน้าเหลอหลาถาม หลังจากเธอเพ่ิงวาง โทรศพั ท์เรียบร้อย “เปลา่ น่”ี ผมตอบอย่างรวดเรว็ เธอไมไ่ ดส้ งสยั อะไร “จริงสิ! เอเจจ๋า ฉนั ขอกลับบ้านกอ่ นนะ ~~” “ฮะ..จะบ้าเหรอ เธอลากฉันมาติวด้วย แล้วก็ชิ่งหนีง่ายๆ เน่ีย นะ” ผมโวยวาย “ก็วนั น้จี ะมญี าติของฉันมาเย่ียมท่ีบา้ นน่ี ขอโทษด้วยจริงๆ” “!@#$%^&*()_+” ผมสบถรัวเป็นชุด คาดว่าคงไม่มีใครฟัง ภาษาด่าของผมออกหรอก “ยังไงสัญญาท่ใี ห้ไวไ้ มล่ มื หรอกนา่ ” โธ~่ มนั ใชเ่ รอื่ งนัน้ เมอ่ื ไหร่ล่ะ *_* “เอานา่ มันเป็นเหตสุ ุดวสิ ัยนี”่ พบี่ ีมยงั ไปเขา้ ขา้ งยัยรุ้งอีก “ง้ันขอตัวก่อนนะ บายค่ะพี่บีม บายนะเอเจ” เพ่ือนผมยัง มีหนา้ มาโบกมือหยองๆ 43

รักนายเจา้ ชายวายร้าย “บายครับ ^^” (พ่บี ีม) “อืม...บาย =_=” (ผมเอง) เมื่อสาวน่ารักๆ ออกจากบ้านแล้ว ทีน้ีเหลือชายโสดสองคนอยู่ ในบ้าน พี่บีมจึงยกเลิกการติวเหยียดยาวของวันนี้ทันที เพราะกลัวรุ้ง จะตามบทเรียนไม่ทันด้วย เมื่อเรามีเวลาว่างจึงเกิดความคิดเล่นเกม สุดระทกึ อยา่ งเกม แตน่ แตน๊ เกมลว้ งตับไตไสพ้ ุงน่นั เอง กติกาคือฝ่ายที่เร่ิมสามารถตั้งคำถามที่อยากรู้มาหน่ึงคำถาม แล้วอีกฝ่ายต้องตอบ ซ่ึงคำถามจะเท็จหรือจริงก็ได้ แต่กฎของเกมนี้มี อยู่ข้อเดียวคือห้ามให้ฝ่ายที่ต้ังคำถามเกิดจับเท็จได้ ถ้าจับได้ ฝ่ายต้ัง คำถามสามารถให้อีกฝ่ายทำอะไรก็ได้ ผมน่ะกะว่าจะให้พี่บีมเต้น ระบำชาวเกาะ มันคงเป็นภาพที่น่าดูมากๆ 55+ ผมท่าจะบ้าไปแล้ว นะเนี่ย เร่มิ จากพี่บมี “อืม...เอาอะไรดีล่ะ...นายเคยมีจูบแรกกับสาวคนไหนนะ?” พ่ีบีมเป็นฝ่ายถามคนแรก “คณุ แมค่ รบั ^^” ผมพูดเต็มปากเต็มคำ “ไม่ใช่ๆ หมายถึงผู้หญิงที่ไม่ใช่สายเลือดนาย อย่ามั่วดิ คิดจะ เลย่ี งหรอื ไง” “พจ่ี ๊บิ ” ผมตอบความจริง “จริงเหรอ?” พ่ีบีมจ้องมองเหมือนพยายามจับผิด “เอเจไม่ได้ โกหกพแ่ี น่นะ” “ไมค่ รบั ตอนนพ้ี จ่ี บิ๊ คงอายุเกือบสามสบิ แลว้ มง้ั ” 44

รักนายเจ้าชายวายร้าย “!!??” ผมว่าพ่ีบมี คงหนา้ เหวอไม่รับประทานไปแลว้ จากนน้ั คือเอเจ โอกาสแกแ้ ค้นของผมมาถงึ แลว้ หหึ ึ “ตอนน้ีพี่อ่ะชอบใครอยู่หรือเปล่าครับ?” ผมถามคำถามแรก พี่บมี ทำหนา้ ปเุ ลยี่ น “งะ่ T.,T ไมต่ อบไม่ได้เหรอ” “มนั เปน็ เกมครบั พี่ กรุณาตอบคำถามมาดกี วา่ น้า หุหุ” ตอนนี้ ผมรูส้ กึ สะใจชะมัด “ก็ได~้ ชิเชอะ ซองเฮเคยี วไง ฮา่ ฮา่ ” ซองเฮเคยี ว? *O* “ผมไม่ขำกบั พ่ีด้วยหรอกนะ” “โอเคๆ พงิ ค์ -//-” พ่ีบีมทำหน้าเขนิ นดิ หนอ่ ย “พิงค์ไหน? อยู่ห้องเดียวกับพี่เปล่า หรือสาวคนละโรงเรียน” ผมเร่มิ ซกั ไซ้ “อย่าถามมากน่า...พอเลย!!! -///-” พี่เปลี่ยนเรื่องหน้าตาเฉย อย่างน้อยพ่ีบีมก็หลุดความลับของตัวเองมาแล้ว พิงค์เหรอ? ไม่คุ้น แฮะ สงสัยต้องถามรงุ้ ซะแล้วส ิ พวกเราผลัดกนั เป็นฝา่ ยถาม แต่ละคนตา่ งโกหกสุดฤทธ์ิ เพราะ แต่ละคำถามช่างไม่อยากตอบความจริงท้ังนั้น อาทิเช่น วันนี้ใส่บ็อก เซอร์ลายอะไร? หรือไม่ก็เวลานอนใส่ชุดนอนลายอะไร ดีนะครับ 45

รักนายเจา้ ชายวายร้าย ทีไ่ มถ่ ามว่าชอบใส่ ก.ก.น.สอี ะไร ผมคงตอบไมไ่ ด้แนๆ่ ตอนนี้ถึงตาพ่ีบีมอยู่ พ่ีเขาทำท่าคิดนานมากกก แล้วหันมาย้ิม ใหผ้ ม ถ้าให้เดา พบี่ ีมตอ้ งคดิ แผนอะไรไม่ดีกบั ผมแหงๆ ชัวรไ์ ม่ม่ัวนิ่ม “เสร็จยังครับ ผมเบ่ือแล้วนะพ่ีบีม” ผมเร่ิมเซ็งๆ พ่ีต้ังคำถาม นานไปปะ่ “เฮ้ เดี๋ยวสิ ใจเย็นๆ น่าเอเจ พ่ีกำลังคิดอยู่... อืม...ตอนนี้เอเจ น่าจะมีคนท่ีชอบแล้วล่ะม้ัง...ตอนน้ี...ช่วงเวลาน้ี...เอเจอยากอยู่กับใคร มากทสี่ ดุ ” ตอนนเี้ หรอ? ไมร่ สู้ ิ ผมคดิ วา่ ผมอาจจะเจอคนๆ นนั้ แลว้ กไ็ ด้ เจา้ ของ รอยยม้ิ ปศิ าจ คนทท่ี ำใหผ้ มรสู้ กึ ดๆี ดว้ ยในเวลาสขุ เขามหี นา้ ตาเหมือน คนตรงหน้าครับพบ่ี ีม แต่พ่บี มี รู้มย้ั ... ผมไมร่ เู้ ลยว่าคนตรงหนา้ ของผม เขารสู้ ึกยงั ไง อยา่ งน้อยแคผ่ มเป็นน้องชายเขามันอาจดกี ว่าก็ได ้ แตผ่ มจะโกหกพบ่ี มี วา่ อะไรดีเนีย่ “เอ่อ...คณุ พอ่ ครบั ” “โกหก! นายกำลังทำให้ฉนั จบั ผดิ ได”้ “เออ่ ” “เมื่อตะก้ีนายอมยิ้มเหมือนคนมีความรัก แต่นายกลับตอบว่า เป็นคุณพ่อ แสดงว่านายกำลังคิดถึงใครบางคน แต่ปากพูดว่าคุณพ่อ เพ่อื ไม่ใหพ้ ่ีรู้ความจรงิ ” O[ ]O พีบ่ ีมจับไตผ๋ มได้จริงๆ ด้วย “คือ...” ผมหน้าซีดทนั ที “แสดงว่าพสี่ ามารถใหเ้ อเจทำอะไรก็ได้สนิ ะ ^^+” 46

รักนายเจา้ ชายวายร้าย ผมแพ้แล้วอ่ะ กผ็ มไม่กล้าตอบนี่วา่ เป็นคนตรงหนา้ น่ะ -///- “เหอะ...พีอ่ ยา่ เอาอะไรยากๆ ใหผ้ มทำนะ” “ยังหรอก ตอนน้ีพีค่ ดิ ไม่ออกไว้วนั หลังแลว้ กันเนอะ ^O^” “เอ่อ ครบั ” (ถอนหายใจ) เกมโอเวอร?์ เมื่อวันจันทร์มาถึง ผมไปโรงเรียนตามปกติ ผมเป็นพวกข้ีเซา จริงๆ โดยเฉพาะวนั แรกของการเรียนของสปั ดาห์แบบน้ี ถ้าไม่ได้พีซ่ ีดี ปลุกด้วยบาทาล่ะก็ คาดว่าผมคงนอนเป็นเจ้าชายนิทราหรือไม่ก็ต่ืน สายแหงๆ ผมเข้าห้องเรียนตามปกติแล้วพบกับรุ้ง ซึ่งเธอมาเช้ากว่า ผมหลายนาที (ผมกบั รงุ้ นงั่ โต๊ะเดียวกันตามทอ่ี าจารย์จัดไว)้ “อ้าว~เอเจมาแล้วเหรอจะ๊ ” เธอทกั ทายผมดว้ ยรอยยิม้ นา่ รกั ๆ ง่ะ -*- ผมบอกแล้วไงวา่ อย่าสง่ ยมิ้ แบบน้ี ผมยง่ิ เป็นพวกเปลีย่ น ใจง่ายซะดว้ ย “อืม ดีรุ้ง ฮ้าวว” ผมทักทายกลับพลางหาวหวอดๆ ไม่สนใจ คนมอง “จรงิ สริ ้งุ เธอร้จู กั คนชอ่ื พิงค์ปะ่ ” ผมรบี เขา้ ประเด็น “พงิ ค์ไหน พิงคใ์ นโรงเรยี นมีหลายคนนะ” อ่อ ผมลืมบอกไปว่ารุ้งน่ะถึงเรียบร้อยขนาดนั้น แต่เธอก็รู้เร่ือง ตื้นลกึ หนาบางมากกวา่ สาวๆ เหลา่ ซุบซิบนินทาซะอีก “ไม่รู้สิ...ถ้าประมาณ ม.ปลายเน่ยี ล่ะ หนา้ ตาน่าจะดดู นี ะ” “เหรอ~ แต่ ม.ปลายโรงเรียนเราไม่มีคนชื่อพิงค์สักหน่อย 47

รักนายเจ้าชายวายรา้ ย ถามจริง นายถามฉนั ไปทำไม” “เฮ้! จริง” ผมตกใจ “ก็พี่บีมบอกว่าพิงค์คือผู้หญิงท่ีชอบมาก สุดนี่ สงสัยโกหกแน่ๆ เลย” ผมทำหน้าเซ็งพูด โธ่~นึกว่าจะเป็นเร่ือง จริงซะอกี “พิงค์ พิงค์...อ๋อ!!! พี่คนน้ันท่ีเคยมาบ้านพี่บีมน่ี แต่พ่ีบีมชอบ แน่เหรอ เหมือนเพ่อื นมากกว่านะ” “เอ๋ ไม่รูส้ ”ิ ผมสา่ ยหนา้ “แต่พี่คนนั้นหน้าตาน่ารักชะมัด บางทีพ่ีบีมอาจชอบเขาข้าง เดียวก็ได้” รุ้งพูดพร้อมรอยยิ้มเลศนัย ยัยนี่ต้องกำลังทำอะไรบาง อยา่ งแน่ๆ สญั ชาตญาณของผมบอกแบบน้นั “เธอ...เธอกำลงั จะทำอะไร?” ผมเริ่มกลัวเพ่ือนคนนแ้ี ลว้ สิ “เรามาทำใหพ้ บ่ี มี กบั พคี่ นนน้ั คบกนั เถอะ ~~ ‘ผมชอบคณุ ครบั ’ เสียงของชายหนุ่มเอ่ย เมื่อสิ้นสุดลง หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าปิดปาก ด้วยความตกใจ เพราะเธอไม่คาดคิดว่าเพ่ือนของเธอจะคิดกับเธอ มากกวา่ นนั้ ‘บีม!!! โอไ้ ม.่ ..ฉนั ’ ‘ทำไมครับคุณพงิ ค์ทีร่ กั คุณเกลียดผม ง้ันเหรอ’ เขาทำหน้าเสียใจสุดขีด ‘ไม่ค่ะ...ไม่ใช่แบบน้ัน... ฉันเองก็ ชอบคุณเหมือนกัน’ เธอเงยหน้ามองหนุ่มด้วยใบหน้าแดงนิดๆ เขา รวบตัวเธอไปกอดพร้อมจูบหน้าผากแผ่วเบา ท่ามกลางดอกซากุระ บานสะพร่ัง...” รงุ้ พูดพร้อมทำท่าประกอบประดง่ั อยู่ในเหตุการณ์ “เด๋ียวเซ่~ เมืองไทยมีดอกซากุระปลูกด้วยเหรอ” ผมเอ่ยขัด จนิ ตนาการของรงุ้ ผมวา่ เธอนา่ จะไปเปน็ นกั เขยี นดกี วา่ นะ พรำ่ พรรณนา ซะเห็นภาพเลย 48