ตำรับยอดเลขา จากคัมภีร์ _จรรยาบ่าว_ วิธีฝึกผู้นำในยุค ร.ศ.๑๓๑

พยายามทำตวั ใหด้ เี ชน่ น้ี เปน็ การฝกึ อเุ บกขา ฝึกให้ตวั เรามคี วาม ยตุ ธิ รรมจะตกนา้ํ ไม่ไหล ตกไฟไมไ่ หม้ ต่อไปทำงานจะไมพ่ ลาด เปน็ ท่ี ไวว้ างใจของเจา้ นาย ฟ้ารบั ยอดเลขา ๑ ๐ ๕-- อยา่ เปน็ ผลู้ ำเอยี งในบตุ รภรรยาของนาย www.kalyanamitra.org

www.kalyanamitra.org

อยา่ เปน็ คนเจา้ เในบา้ นทา่ น Hr j/฿?*\" ร. ตำรับยฮตเลขา อยา่ เปน็ คนเจา้ ช!,นบา้ นทา่ น www.kalyanamitra.org

อยา่ กนิ บนเรอื น ข้รี ดบนหลงั คา จงอตุ สา่ หส์ รา้ งตวั สรา้ งฐานะของเราใหด้ ี อยา่ เอาอนาคตทด่ี ี อยา่ เอาชวี ติ มาทง้ิ เพราะความเจา้ ชขม้ิ กั มากในกามารมณ์ อยา่ เปน็ คนเจา้ ช!ู นบา้ นทา่ น ๑ OCJ ตำรบั ยอดเลขา www.kalyanamitra.org

๒ฅ. อยา่ เปน็ คนเจา้ ชใู นบา้ นทา่ น ^ ijSta เราอย'ูในบ'้านพา่ น กึย่ อ่ มมกนชายหญิงพลกุ พล่าน '•ฝ. เปน็ ธรรมคา มทึ่ ั้งญาตแิ ลรพ'วกอาษาพึง่ บญุ ก่ึกงมมาก เรา ค้องรักษากวาม tรยบรอ้ ย'ให'้จงค อยา่ ปวี เปยี เขา้ ไปกบั หญงิ ทํค่ ้องห้าม เชน่ ญาติของท่าน เปน็ ตน้ ฤๅกนสา์ กญั ททา่ น ใชล้ นทิ อนั พงึ ททา่ นหวง ฤๅรังเกยจ เราอย่าลวนลามล่วง เกนิ จรเปน็ การหมน่ํ ปรรมาทตอ่ ทา่ น หรอเสยี กวามไวว้ างใจ ในเราไปด้วย ถา้ ถกู ทสำกัญเขา้ กึเ่ ลยเกิดกวามใหญโ่ คไป เราเลยเสียชํ่อเสียงหรือเป็นการทุ'จริตไปด้วย อย่า ๆ อย่า ๆ ไมไคก้ าร ถ้าแม้หากวา่ เรามกวามพอใจกบั กนใคทลมกๆร ก่็ อย่าเพ่อลวนลาม จงซับทราบเก้าเงึ่อพเงกวามจรลำเรึ่จฤๅ ไม่ ถูไปพลางก่อน เมึ่อทราบชัดว่าท่านปราศจากกวาม รังเกยจแลว้ เราจื้งเดินทางลุภาพขอร้องว่ากล่าวโดยตรง จืง้ จรค แลรลำเรี่จด้วยทางเรยบร้อยคนักแล จงึ จะนับวา่ เปน็ กนดมกวามกฅญั ฌซู อ่ึ ตรงตอ่ นาย อ้อ อกอย่างหนงเกอบลืม ถ้าไปเกยวขอ้ งจรเกดิ กวามใหญ่ ทำใหเ้ สียแปลน หาวา่ กมุ เหงทา่ นกไ่็ ด้ งดงาม ^ พอใจอย่างไรก็่ค้องจำงดอย่าพ้องพานเป็นอันขาด กอ แมน่ มลกู ทา่ น f^SigK. f) Bgaagg=g ——1' —JISSSL-—I—- ตำรบั ยอดเลขา ๑Gว®; อยา่ เปน็ คนเจา้ เในบา้ นทา่ น www.kalyanamitra.org

โบราณมคี ำกลา่ วไวว้ า่ \"อย่ากินบนเรือน ขรี้ ดบนหลังคา\" เรา เปน็ ลกู นอ้ งทเ่ี จา้ นายไวว้ างใจ ไดม้ โี อกาสใกลช้ ดิ กบั บคุ คลในครอบครวั ของทา่ น อยา่ ใหเ้ รอ่ื งเจา้ ชมู้ าทำใหเ้ ราเสยี อนาคตได้ ขอ้ นเี้ ปน็ ข้อเตอื นใจ สำหรบั ลูกน้องท,ี เปน็ ผชู้ าย ภรรยาท่าน เราให้เกียรติท่านอยู่แล้ว ลูกสาวท่าน เราก็ไม่ควรเกี่ยวข้องด้วย เพราะคักดื้ศรีของเราด้อยกว่า มาก จะทำใหท้ า่ นไม1พอใจ เพราะท่านต้องหวังให้ลูกสาวได้คู'ครอง ทีม่ ีศักด้ื มฐี านะเสมอทา่ น พยายามตัดใจเสีย แตถ่ า้ เกดิ รกั ใครช่ อบพอ จรงิ ๆ ก็ขอใหเ้ ราสรา้ งตัว สรา้ งฐานะใหด้ ี จนกระทง่ั ทา่ นเหน็ ฝมื อี และ ความสามารถของเรา ถึงวนั นั้น จงึ ค่อยไปกราบเรียนทา่ น อยา่ ทำอะไร ตามอำ๓อใจ แมแ้ ตห่ ลานสาวของทา่ นกเ็ ชน่ กนั สำหรับแมน่ มนน้ั ครอบครวั ในสมยั โบราณทม่ี ฐี านะ เมื่อภรรยา คลอดลูก เขาจะหาแมน่ มมาชว่ ยเลย้ี งลกู ดว้ ย แมน่ มเปน็ ผหู้ ญงิ ทม่ี ลี กู เหมอื นกนั มีสขุ ภาพสมบรู ณ์ มนี า,นมเหลอื เฟือ ส่วนมากเขาจะเสือกผู้ หญิงที่ดี ไมม่ ชี อ่ื เสยี งดา่ งพรอ้ ยมาเปน็ แมน่ มใหล้ กู ดงั นน้ั คนโบราณ จงึ 'ให้เกยี รต'ิ ให้ความเคารพแม่นมมาก เปรยี บเสมอื นเปน็ แมอ่ กี คนหนง่ึ ของลกู หากบา่ วคนใดไปลว่ งเกนิ จะเปน็ ความผดิ ใหญห่ ลวง แตส่ มยั น้ี ไมค่ อ่ ยมแี มน่ มแลว้ มแี ตพ่ ี่เลย้ี งของลูกกข็ อใหร้ ะวังไว้เชน่ กนั ส่ิงใดทเ่ี ปน็ ของรกั ของหวงของนายแล้ว ขอใหห้ ลกี เลย่ี งใหห้ า่ งไว้ จะเปน็ การดี ถา้ อยากจะมอี นาคตทีก่ า้ วหน้า มีชวี ติ ที่ยนื ยาว ก็อย่าเป็น คนเจา้ ช้ อยา่ เปน็ คนเจา้ ชใู้นบา้ นทา่ น ๑ ร ' ๐ ตำรบั ยอดเลขา www.kalyanamitra.org

จงมคี วามอารี ต่อเพือ่ นปาวดว้ ยกัน TgF---ฟแ่ ะะพ/* ตำรับยอดเลขา ๑ จงมคี วามอารตี อ่ เพอ่ื นบา่ วดว้ ยกนั www.kalyanamitra.org

เมอ่ื ไดร้ บั ความไวว้ างใจจากนาย อยา่ ประพฤตติ นเปน็ คนลมื ตวั คอื อยา่ ตตี นเสมอทา่ น และอยา่ ยกตนขม่ ทา่ น คนทจ่ี ะเปน็ ทร่ี กั ของเจา้ นาย ของลกู นอ้ ง ของเพอ่ื นรว่ มงาน ต้องเป็นคนมีจติ ใจฒตตาโอบอ้อมอารี และไมล่ มื ตวั เมอ่ื ไดด้ ี ชวี ติ จงึ จะประสบความสำเรจ็ \\ : u ] -—ร!ท: ^ » '* - จงมคี วามอารตี อ่ เพอ่ื นบา่ วดว้ ยกนั ๑ราร ตำรับยอดเลขา www.kalyanamitra.org

๒๙. จงมคี วามอารตี อ่ เพอ่ื นบา่ วดว้ ยกนั ถ้าเราเปน็ กนเข้านอกอซก'ในเปน็ ทเว้'วาง'ใรขธงทฟ่านร้ รั แลว้ เราคอ้ งระมคั ระวงั ฅวของเราใหค้ อย่าละตาละล้วง ล่วงเกินถือวา่ เปน็ กนสนทิ ระเ'ขา้ ออกคอ้ งพนิ 'ิรพเิ กราะ'หวา่ ทา่ น'ระทำอนั 'ใคอยูท่ ไ่ํ 'หน นอนนง่ั อยา่ งไรใหร้ ู้ อย่ารู่ลู่ทลึ่ง ฅงึ ตงั 'ใหเ้ สย์ กริ ิยา และอกประการหนง่ึ อยา่ ใหเ้ ปน็ เชน่ วา่ บา่ วนน้ั เปน็ กน ลนทิ กนรกั โปรคปรานของนาย ฤๅว่าเป็นวงษญาติและ เกย1วคองอะไรอยกู่ บั นายบา้ งฑค่็ ถืออำนาจนายไปเทยว ข่มขห่มเหงกะเนงรา้ ย ยกตนขม่ ทา่ น เยอ่ หยง๋ั แก'เพอ่ื นบา่ ว คัวยกัน ฤๅไม,พอใรกนใคในลว่ นควั กีป่ รกั ปรำยยุ งล่งเ(fรม ทำแกเ่ ขา รนไคโ้ บกวามทกุ ขยากเสยื ยเู้ สย์ กนไป เชน่ นก้ิ โ๋ึ ม่ กวรประพฤติ เรากวรระประพฤติเป็นธรรมและมฒฅฅาริฅร กอึ อย่าส่งเสิมซาเติมแก'ใกรมากกว่าเหตุทํ่เป็น ฤๅว่าเหตุนั้น เป็นแต่การเขลารู้เท่าไม่ถืงการ ฤๅพลาคพลง้ั ไปควั ยกวาม พลั้งพลอ ถ้าเป็นการเล็่กนอ้ ย กก่็ วรระลงั สอนแนะนำเอา เปน็ การภากทณั ฑใ์ ว้ อยา่ ใหเ้ ปน็ การใหญโ่ ฅถงื มลู นายไคกค่ึ เพอ่ื นบา่ วคว้ ยกนั กร่็ ะรกั ใครน่ บั ถอื เรา และเปน็ กำลงั ของ เราตอ่ ไป และขอเสยี งของเราแคมก๋ั นนบั ถอื ยำเกรง ล่วน is, ตำรบั ยรดเลขา •๑G\"T\"iCf®ว®* จงมคี วามอารตี อ่ เพอ่ื นบา่ วดว้ ยกนั www.kalyanamitra.org

นายเรากdด.ค4้วZยJเหมือนกัน ทมืบ่าวมื กนใชค้ ไมต่ อ้ งทำ อำนาจด้วยการข่มข ก็่นบั ว่าเรามกวามกฅัญฌูฅ่อนายดว้ ย : ^: และคนทร่ํ ะ!เปน็ ผหู้ ลกั ผใู หญ' และเป็นมูลนายเขาต่อ ไป และให้มผู้ยำเกรงนับถือนั้น ไม่ เป็นด้วยอำนาจกคขึ่ ทา่ ไคทาเอาอยา่ งเคยว ด้องอาศรยั ความหลกั กั านมั่นคf 'เอตรง[ และมฒื ตฅ่ ารฅิ รฑวา้ งชวางเปน็ ตน้ รึงระนับว่าคม กวาม'รำเริญยึดยาว และธรรมดาfIนท่ิ ะกลัาเกรงด้วยอำนาจกวามดดัน ผดิ ๆ ถูก ๆ น้นั ฑเ่ึ ป็นแตต่ อ่ หน้า ฤๅทอยใู นบงั กบั ทำได้ ดว้ ยกว ไม'จำเปน็ นอกจากนน้ั ไปไกรจะยอมไกร ทนกั ม •เก หนกั ไป ไปรนกงแก่นด้วยกัน เมํ่อมืช่องทางเข้า เขาก็่ J ตอบแทนโดยเฅม่็ ทเหมอื นกนั ยอมกนั กลวั เกรงกนั รรงิ ๆ ก่ึดว้ ยกวามนับถอื ต่างหาก เพราะฉะนน้ั ควรระรฦกใหม้ าก V. ในtรองน จะดทง้ั ประจบุ นั และ-อนากตดว้ ย ขอ้ นีส้ รปุ ความไดว้ ่า หากเราไดร้ บั ความไวว้ างใจจากเจา้ นาย หรอื มีความเกย่ี วดองกับท่านเปน็ กรณพี เิ ศษ ก็อย่าเหลิง ลืมตวั จนกลาย เปน็ ละลาบละลว้ งและลามปามได้ จงมคี วามอารตี อ่ เพอ่ื นบา่ วดว้ ยกนั acre* ตำรับยอดเลขา www.kalyanamitra.org

คนทม่ี นี สิ ยั ลามปามแบง่ เปน็ ๒ ประ๓ท คอื ๑. พวกตตี นเสมอทา่ น ๒. พวกยกตนขม่ ทา่ น พวกตตี นเสมอทา่ นเปน็ อยา่ งไร สมยั ทห่ี ลวงพอ่ เปน็ นสิ ติ มีเพือ่ นรว่ มรนุ่ ที่มีฝมื ือจนได้รบเสอื ก จากอาจารย์ให้มาเป็นผู้ช่วย เพอ่ื นบางคนกว็ างตวั ดี แต่เพื่อนบางคน ไม,รจู้ กั การวางตว้ แมแ้ ตเ่ กา้ อข้ี องอาจารยก์ ไ็ ปนง่ั เพราะถอื วา่ ตนเปน็ ลกู ศษิ ย์คนสนิท ตอ่ ไปเร่ิมละลาบละลว้ งไปใช้ของส่วนตวั ของอาจารย์ เชน่ ถว้ ย จาน แกว้ นา้ํ ของทา่ น พอถอื วสิ าสะใชร้ ว่ มกนั นาน ๆ เขา้ แมก้ ระทง่ั ของกนิ ของอาจารยก์ ห็ ยบิ มากนิ จนในทส่ี ดุ กท็ ำตวั เหมอื นกบั เปน็ เจา้ ของทที ำงานนน้ั เสยี เอง บางคนหลวงพ่อก็เตือน แต่ใครเตือน แลว้ ไมเ่ ชอ่ื กป็ ลอ่ ยเขา คนทล่ี ามปามเชน่ นม้ี กั ไมเ่ จรญิ แมจ้ บการศกึ ษา ไปทำงาน ท้ัง ๆ ที่เป็นคนมฝี มื อื แตก่ ไ็ มก่ า้ วหนา้ ไมเ่ ปน็ หร่ิ กั ของเพอ่ื น รว่ มงาน เพราะความทไ่ี ปละเมดิ สทิ ธขิ องผอู้ น่ื จนเคยตวั เมอ่ื ไมม่ ใี คร อยากให้ร่วมงานด้วย กไ็ ปน่ังโทษโชคชะตาฟ้าดิน แทจ้ รงิ เปน็ เพราะ ตวั เองสันดานไม่ดตี า่ งหาก หลวงพ่อไม่ชอบนิสัยเช่นนี้และไม,เคยทำ สมัยที่เพิ่งได้พบ หลวงพอ่ ธมั มชโย ตอนนน้ั ทา่ นยงั เปน็ นสิ ติ รนุ่ นอ้ ง ครง้ั แรกทพ่ี บกน็ กึ รกั ทา่ น เหน็ ทา่ ทางดี นสิ ัยดี จงึ ต้งั ใจวา่ จะรบั รุ่นน้องคนนีม้ าเปน็ ลูก ศิษย จะสอนวชิ าหนงั เหนยี ว อยู่ยงคงกระพันให้ แต่เมื่อได้พูดคุย สนทนากนั พบวา่ ทา่ นมคี ณุ ธรรมสงู กวา่ จึงเชิญทา่ นมาพกั ทบ่ี ้านของ ตำรบั ยอดเลขา ๑ร<๕ จงมคี วามอารตี อ่ เพอ่ื นบา่ วดว้ ยกนั www.kalyanamitra.org

หลวงพอ่ บ้านพักนน้ั มีหอ้ งเดียวและเตยี งเดยี ว เวลานอน หลวงพอ่ เชญิ ใหท้ า่ นนอนบนเตยี ง ส่วนตวั เองนอนกับพนื้ ถึงแม้ทา่ นจะเป็นรนุ่ นอ้ งและมีอายนุ อ้ ยกวา่ แต่เพราะท่านมีคุณธรรมสูงกว่า จึงใหค้ วาม เคารพทา่ นตลอดมา ตง้ั แต่ทา่ นยังเป็นนสิ ติ ยังไม่ไดบ้ วช เคารพโดยถอื เอาคุณธรรมเป็นที่ตั้ง แม้ปัจจุบันนี้ ถว้ ยแก้วหรอื อาสนะของท่าน หลวงพ่อก็ใม่เคยถือวิสาสะนำมาใช้ เพราะให้ความเคารพว่าเป็นของ ครบู าอาจารย์ ซงึ่ หลวงพอ่ ได้ปฏบิ ตั เิ ช่นนี้มาตลอด โบราณสอนไวว้ า่ \"ไมค่ วรตตี นเสมอทา่ น\" หากเราไปตเี สมอใคร ถ้าผู้นน้ั เขามคี ุณธรรมสูงกว่าเรา เราก็มองไม่เห็นคุณความดีของเขา เพราะใจเราบอด คนหลงตวั เองจะไมม่ โี อกาสสรา้ งความดไี ดเ้ ลย ตรงกน้ ขา้ ม ถ้าเราไปพบผทู้ มี่ ืคณุ ธรรมสูงกว่า และเรายกทา่ นไว้ เหนอื หวั เอาใจผูกไว้กับความดีของท่าน การทำอย่างนี้จะทำให้เรามี ความอุตสาหะ ขวนขวายสร้างความดีตามท่าน แล้ววันหนึ่งเราก็จะ สามารถปรบั ปรงุ ใหด้ เี ทา่ ทา่ นได้ มนี ทิ านเกยี่ วกบั เรือ่ งการตีตนเสมอท่าน เลา่ วา่ มีสุนัขตัวหนง่ึ รปู ร่างใหญ่โตแข็งแรง แต่มีนิสัยเสีย ชอบระราน กัดผคู้ นในหมู่บ้านไปทวั่ ไม'่วา่ เดก็ ,หรอื ผใู เหญ่ แมแ้ ตก่ ำนนั ผใู้ หญบ่ า้ น กถ็ ูกกดั มาแลว้ ใครเดนิ ผา่ นตอ้ งถอื ไมเ้ ตรยี มระวงั ไว้ วนั หนึง่ เจา้ สนุ ขั ตวั นน้ี อนอยใู่ ตถ้ นุ บา้ น ไดย้ นิ คนเขาคยุ กน้ เรอ่ื ง เสอื วา่ เปน็ สตั ว'์ท'่ีนา่ กลวั ,จรงิ ๆ มนั หผู ่งึ ตัง้ ใจฟังว่า เสอื มนั ,นา่ กลวั ^fti*;.-. . จงมคี วามอารตี อ่ เพอ่ื นบา่ วดว้ ยกนั ๑ราอ ตำรบั ยอดเลขา www.kalyanamitra.org

อยา่ งไร กพ็ อดีคนหนึ่งเอย่ ปากถามเพือ่ นขึ้นมาวา่ \"ขา้ ไมเ่ คยเหน็ เสอื มันนา่ กลัวยงั ไงหรือ\" \"ปดั โธ่ ! กม็ นั มขี าตั้ง ๔ ขา แลว้ เขย้ี วมนั กค็ ม\" เจ้าสุนัขได้ฟังก็นึกว่า...เราก็มี ๔ ขาเหมอื นกนั เขี้ยวเราก็คม ขนาดกำนนั เรายงั เคยกดั ซะจมเขย้ี วไปเลย \"เล็บมันก็คม ตะปบทีเนื้อหลุดติดมาเลย ตะปบกะโหลกใคร หนงั หวั หลดุ ตดิ มาทง้ั หวั เชยี วละ\" เพอ่ื นคนนน้ั บรรยายตอ่ เจา้ สนุ ขั มนั นกึ ในใจวา่ ...เลบ็ เรากค็ ม ยังเคยตะปบถลกหนังท้งั แมว ทัง้ หนตู ายมาต้งั หลายตวั แล้ว เสยี งคนนน้ั อธบิ ายตอ่ \"อย่าว่าแต่เขี้ยวมันเลย เพียงแค,ได้ยินเสียงมันคำราม กต็ กอก ตกใจขาแขง้ สน่ั แทบจะวง่ิ ไมไ่ หวแลว้ \" เสียงเสือจะสักเท่าไหร่กัน...เสียงเราก็ใช่ย่อย คำรามกด็ ูนา่ กลวั ...เจา้ สนุ ขั นกึ ผยองเอาตวั เองไปเทยี บกบั เสอื วันต่อมา มันได้ยนิ เขาคุยกนั วา่ มเี สอื มาเพ่นพ่านอยู่ชายปาเลย หมบู า้ นออกไป มนั ก็ได้แตน่ กึ วา่ อยา่ งเสอื จะนา่ กลวั แค'ไหนกนั ...ตอ้ ง สนุ ขั อย่างเราถงึ จะแน่...วนั หนง่ึ จะต้องไปประลองกบั เจา้ เสอื ดใู หจ้ งได้ ! ตำรบั ยอดเลขา osrcv จงมคี วามอารตี อ่ เพอ่ื นบา่ วดว้ ยกนั '0 * www.kalyanamitra.org

แลว้ มนั กเ็ ดนิ เขา้ ปา หมายจะสกู้ บั เสอื ดสู กั ครง้ั แตเ่ มอ่ื ไปเจอเสอื เข้าจริง ๆ เจ้าสุนัขยังไม่ทันได้แยกเขี้ยว ก็ถูกเสือตะปบเอาไปเปน็ อาหารอนั โอชะเสยี แลว้ บุคคลท่ีตีตนเสมอทา่ น ชอบลามปามเชน่ น้ี จะไมส่ ามารถสรา้ ง คุณความดไี ด้ แลว้ ชาตนิ อ้ี ยา่ ไปหวงั เลยวา่ จะมศี กั ดศ้ื รเี ทา่ เขา พวกยกตนขม่ ทา่ นเ!เนอยา่ งไร คิดว่าเราคงจะได้เคยพบคนประ๓ทท่มี ักยกตัวว่าสำคัญเหนือกว่า เขา สว่ นมากใครท่ีเป็นคนสนทิ ของเจ้านายมกั จะถอื เอาเหตุน้มี าข่ม เพอ่ื นรว่ มงาน บคุ คลเชน่ น้ีเม่ือแรกอาจจะได้รบั ความเกรงใจ เพราะมี ปมเด่น มคี วามสามารถมากกว่า แต่อย่าลืมว่าความรู้ ความสามารถ มันเรยี นทันกนั หมด วันหนึง่ เกดิ มผี ทู้ ่เี หนือกว่า เปน็ ทร่ี กั คนใหมข่ อง เจ้านาย คนเก่าหมดความสำคัญเสียแล้ว ความอวดตัวจะกลับมา ทำร้ายตวั เอง เพราะไมม่ ใี ครตอ้ งการรว่ มงานดว้ ย ในทส่ี ดุ คนประ๓ทน้ี จะตกตํ่า ยิ่งถ้าเป็นผมู้ นี ลิ ัยชอบจบั ผิดและใหร้ ้ายแกผ่ อู้ น่ื แล้ว ก็จะย่ิง ตกตา่ํ เรว็ ขน้ึ เราจึงควรมีเมตตาจิตต่อเพื่อนร่วมงาน เขาทำสิงใดผิดพลาดก็ อยา่ ไปซา้ํ เตมิ ชว่ ยกนั แกไ้ ขขอ้ ผิดพลาดน้นั ดีกวา่ สมยั กอ่ นทห่ี ลวงพอ่ จะบวชเมอ่ื เพอ่ื นรว่ มงานหรอื ลกู นอ้ งทำงานผดิ พลาด หลวงพอ่ จะกลา่ ว ตกั เตือนและชว่ ยกนั กลบเกลอ่ื นเหตรุ ้ายใหเ้ บาลง และแกไ้ ขใหถ้ กู ตอ้ ง เรอ่ื งทร่ี นุ แรงสาหสั กพ็ ยายามแกไ้ ขใหเ้ หลอื นอ้ ย ถา้ ไมจ่ ำเปน็ จรงิ ๆ ก็ จะไมร่ ายงานผใู้ หญ่ ยกเวน้ แตเ่ รอ่ื งทเ่ี สยี หายมากเทา่ นน้ั จงมคี วามอารตี อ่ เพอ่ี นบา่ วดว้ ยกนั QGTCJ ตำรบั ยอดเลขา www.kalyanamitra.org

หลวงพอ่ ปฏบิ ตั เิ ชน่ นจ้ี งึ มเี พอ่ื นคอ่ นขา้ งมาก เพอ่ื นรว่ มงานและ ลูกนอ้ งมกั เกรงใจ เพราะเราไม,ไปซาเติมเขา เรามีทั้งพระเดชและ พระคุณ เปรยี บเสมอื นเปน็ ทง้ั พระอาทติ ยแ์ ละพระจนั ทร์ เปน็ พระอาทติ ย์ คอื ใหค้ วามคมุ้ ครองแกเ่ ขาได้ สง่ิ ใดท่ีจะเปน็ อนั ตราย น่าหวาดกลวั เราป้องกันภัยนั้นได้ เป็นที่น่าเกรง คือมี พระเดช เปน็ พระจนั ทร์ คือ ใหค้ วามอบอนุ่ ใจ เขาขาดแคลนสงิ ใด เชน่ อาหาร เสอ้ื ผา้ เราสามารถใหเ้ ขาได้ เปน็ ทน่ี า่ รกั คอื มพี ระคุณ บุคคลทเี่ ป็นทั้งพระอาทติ ยแ์ ละพระจนั ทร์ หรอื มที ง้ั พระเดชและ พระคุณ จงึ จะเป็นผ้นู ำได้ ตรงกนั ขา้ มกบั ผทู้ ใ่ี ชอ้ ำนาจมาขม่ ขู่ เขากเ็ กรง เพยี งชว่ั ครชู่ ว่ั ยาม อำนาจประเก1ท1น!ฝยัง่ ยนื วนั ใดหมดอำนาจก็รังแต่ จะมคี นเขาสมนา้ํ หนา้ ถาตองการเปนทรกั ของเพอนรว่ มงาน ของลกนอ้ ง และ ของเจ้านาย เราจะต้องมีจิตใจเมตตาโอบอ้อมอารี ไม,ตีตนเสมอท่าน และไมย่ กตนขม่ ทา่ น ชวี ิตจงึ จะประสบความสำเร็จ ตำรับยอดเลขา จงมคี วามอารตี อ่ เพอ่ นบา่ วดว้ ยกนั www.kalyanamitra.org

www.kalyanamitra.org

ตอ้ งรูช้ นดิ แขกที่มาหานาย ร ตำรบั ยอดเลขา ๑๕'๑ ต้องร้ชนิดแขกท่มี าหานาย www.kalyanamitra.org

การกลน่ั กรองแขกทม่ี าหานาย เปน็ เรอ่ื งทล่ี ะเอยี ดออ่ น มาพบดว้ ยเรอ่ื งใด ดีหรอื รา้ ย สำคญั และเรง่ ด่วนเพียงใด มาในเวลาทน่ี ายสะดวกหรอื ไม่ สิง่ เหลา่ น้ีต้องสอบถามอยา่ งสภุ าพนุม่ นวล ต้องเซนิดแขกท่มี าหานาย ๑<£าร> ตำรับยอดเลขา โรif* www.kalyanamitra.org

๒๕. ตอ้ งรชู้ นดิ แขกท่มี าหานาย ^ ,ไ 111^,.. „ : m ^^^^^M^M^MWM^^H^M^MW^^^WM^^W I , ^น^่ \"-!\"'' '••••••' % กบั อนงว่าแขกไ'ปไ.ทยมาก่ด็ เราก้องลังเกฅฝังกาไว' ด้วยวา่ แชกทม่ํ านน้ั คอื ใกร เ!เนกนดน้ เคยแนทิ ลนมกบั นาย ทรอไม่ หรือว่าเป็นกนแต่เผิน ๆ เหนิ หา่ งกนั ถ้าเปน็ แต่ เพยงห่าง ๆ กนั เรากi่ี ควรเขอ เขญิ ใหพ้ กั เนทอ่ํ ใIfiมค'ไรพกั กึอท่รํ !ั แขกธรรมคา ถา้ เปน็ กนสนทิ ชคิ ชมกบั นาย เรา ๆ ก็่ กว1 เชอเชิญให้พักในทอนกวรพักแห่งนายเร๚เกยรับรอง และเรไตอ้ งหาชอ่ ง เข'้1ใปรา IT!Iนใหท้ า่ นทร'าบ ถ้า เราไมร่ จู้ ก้ ตอ้ งกามนามเชา้ ไปใหท้ ราบดว้ ย แมวาทา่ นนอนหลบั เราตอ้ งเรยื นนายผหู้ ญงิ ใหท้ ราบ ว่าทา่ นกนนนั้ มาหา กวรจะ!ปลกุ หรอไมน่ น้ั ตอ้ งเรยนหาโเๅ นายผู้หญ jท่านคูโ!อแต่เรๆด้องรู้พ้ใยว่า เป็นราชการ ค'วน หรอื การลากญั อนั ไคดว้ ย ทรอว่าท่านผู้ทญิงก็่บอน หลบั ดว้ ย หรซื โมอ่ ยกู่ ค่็ ถ้าเชน่ •นณราตอ้ งพิจารณาดอกวา่ ถ้าเป็นการคว่ นการลัาคญั เราตอ้ งหาชอ่ งปลกุ เราเกยปลกุ ได้ หรอื กนใคทก่ํ วรปลกุ ได้ ก่ตึ ้องบอ!1ให้ ปลกุ แต่ต้องกวรปลุกจึงปลุก ไมใ่ ชล่ คุ แตใกรมาหากป่ึ ลกุ คนเลว ๆ มาหาพอธรุ ะประโยชนข์ องตน มม่ าป็ฆเงนิ ขอ เงนิ ชอให้ช่วยเรองกวาม ขอทำง ณ และขอกรณุ าอะไร I ตา่ ง ๆ เปน็ ตน้ อิยใู นเรํอ่ งกวนใจเช่นนั้!มศ่ วรจะปลกุ ตำรบั ยอดเลขา ๑ ๕ ๓ ต้องรชู้ นิดแขกทม่ี าหานาย www.kalyanamitra.org

ถา้ แม้เป็นเจ้านาย หรอื ทา่ นนนู้ บรรคาfirmสงู หรอื I ทา่ นผู้ทนายเรานบนอ้ มนบถือ ถา้ เข่นนนั้ ก'จำจะตอ้ งชธกุ และทวา่ เจา้ นายแถะทา่ นผมู้ บึ รรคาศกั ฅน้ิ ใ4 จะตองรวู้ 'าใกร เปน็ อยา่ งไร คอ้ อยา่ งไรควย •|§r< เรื,องนี้ดูเหมือนงำย แต่ในเชิงปฏิบัติเป็นเรื่องค'อนข้างยาก หลวงพอ่ ขอยกตวั อยา่ งเรอ่ื งทางธรรม เปน็ เรอ่ื งในวดั ของเรา หลาย ๆ คนที่เคยมาวัดพระธรรมกาย คงจะเคยได้ยินว่า ทงั้ เจา้ อาวาสและรองเจา้ อาวาสวดั พระธรรมกาย เปน็ บคุ คลทเ่ี ขา้ พบไดย้ าก เป็นอย่างยิ่ง อดตี นายอำ๓อคลองหลวงทา่ นหนง่ึ ถงึ กบั บน่ วา่ \"ไปพบ รฐั มนตรีมหาดไทย ยงั ง่ายกวา่ พบเจา้ อาวาสวัดพระธรรมกาย\" หลวงพ่อขอถือโอกาสนี้ อธิบายถึงที่มาของคำพูดดังกล่าวว่า พระสงฆท์ เ่ี ขา้ มาบวชในพระพทุ ธศาสนานน้ั มจี ดุ มุ่งหมายของการบวช แตกตา่ งกนั มีทั้งท่มี าบวช เพราะเหน็ วา่ เปน็ พระแลว้ สบายดี จึงบวชต่อ ไปเรีอย ๆ ไม'ชอบใจ จะสกึ เมอ่ื ไหรก่ ย็ อ่ มได้ มที ง้ั มาบวชเพือ่ ศึกษา หาความรทู้ างธรรม และทส่ี ำคญั มที งั้ ประ๓ททีบ่ วชตลอดชวี ิต อุทิศ เพอ่ื พระพทุ ธศาสนาตง้ั ใจจะปราบกเิ ลสมงุ่ ไปพระนิพพานซึ่งในขณะน้ี มีพระสงฆ์จำนวนไฝนอ้ ยที่มีความมงุ่ ม่ันเช่นน จำพรรษาอยู่หวดั พระธรรมกาย ต้องเซนดิ แขกทม่ี าหานาย Qfirsr ตำรับยอดเลขา www.kalyanamitra.org

หลวงพอ่ ธมั มชโย ท่านบวชเพ่ือม่งุ พระนพิ พาน ในแตล่ ะวนั ทา่ น จะตน่ื แตเ่ ชา้ ประมาณตี ๔ ครง่ึ ถงึ ตี ๕ เพอ่ื นง่ั สมาธิ จนกระทง่ั ได้ เวลาฉนั เชา้ หลงั จากนน้ั ถ้ามีการงานท่านจะเรยี กประชุมพระ และ เจา้ หนา้ ทเ่ี พอ่ื สง่ั งาน กว่าจะประชุมสั่งงานเสร็จเรียบร้อย กเ็ ป็นเวลา ประมาณเกา้ โมงเชา้ ชว่ ง ๙ - ๑๑ โมงเชา้ น้ี จะเปน็ ชว่ งเวลาทท่ี า่ นทำ สมาธภิ าวนาตอ่ ดว้ ยความทพ่ี วกเราทราบถึงคุณค่าของการทำภาวนาว่า มีมากมาย ฉะนน้ั พระภิกษุหรือเจ้าหน้าที่วัดก็ดี จะไมเ่ ขา้ ไปรบกวน หลวงพอ่ ธมั มชโยในชว่ งดงั กลา่ วเปน็ อนั ขาด นอกเสยี จากวา่ จะเปน็ เรอ่ื ง สำคญั จรงิ ๆ สว่ นในชว่ งบา่ ย จะเปน็ ชว่ งเวลาทท่ี า่ นคน้ ควา้ หาความรจู้ ากตำรา บ้าง หรอื วางแผนงานตา่ ง ๆ บ้าง รวมทง้ั เปน็ ชว่ งเวลาทท่ี า่ นรบั แขก ด้วย ฉะนน้ั หากมใี ครมาหาทา่ นในตอนเชา้ เรามกั จะขอใหร้ อจนกระทง่ั ท่านฉันเพลเสรจ็ นอกเสยี จากวา่ จะเปน็ เรอ่ื งคอขาดบาดตายจรงิ ๆ เรา ไม'เคยโกหกวา่ ทา่ นไมอ่ ยู่ แตเ่ ราจะบอกตามตรงวา่ ทา่ นกำลังทำสมาธิ ภาวนา เหตผุ ลทท่ี า่ นแบง่ เวลาเชน่ น้ี เพราะชว่ งเชา้ อากาศยงั สบาย เปน็ ช่วงเวลาที่เหมาะต่อการน่งั สมาธิ สว่ นช่วงบ่าย อากาศเรม่ิ รอ้ นอบอา้ ว จงึ ไดใ้ ช้เวลาชว่ งบา่ ยสำหรบั ทำงานหรือรับแขก ถ้าไม่แบง่ เวลาดังน้ี ก็จะ ไมส่ ามารถหาเวลาทำสมาธภิ าวนาเพอ่ื ปราบกเิ ลสในตวั ได้ ช่วงเชา้ จงึ เป็นเร่ืองของกิจสว่ นตวั คอื นง่ั สมาธิสว่ นชว่ งบา่ ยเปน็ เรอ่ื งของงาน เรอ่ื งของสงั คมไปจนกระทง่ั เยน็ จนกระทง่ั เวลาประมาณ ตำรับยอดเลขา ®<srdr ต้องร้ชู นิดแขกท่มี าหานาย www.kalyaโรnโ^a^ mitra.org

๖ โมง๙รง ถงิ ๓ทุมท่านจะนาพระภกษและสามเณรนงสมาธจิ ากนิน หากใครมงี านใดทย่ี งั ตดิ ขดั หรอื มสี งิ ใดทต่ี อ้ งรายงานใหพ้ า่ นทราบ ก็ จดั การกันไป กวา่ ทา่ นจะไดจ้ ำวดั ก็เปน็ เวลาเกอื บเท่ียงคืน บางครง้ั ก็ ตหี น่งึ แตไ่ มว่ า่ ทา่ นจะจำวดั ดกึ ดน่ื เพยี งใดกต็ าม ประมาณตี ๔ ครง่ึ ถงึ ตี ๕ ท่านจะต้องลกุ ขน้ึ มานง้ สมา!)เสมอ แมว้ า่ ทา่ นไดแ้ บง่ เวลาเชน่ น้ี แลว้ ทา่ นยงั ปรารภวา่ มีเวลาน่ังสมาธใิ นวันหนึง่ ๆ นอ้ ยไป คือเพยี งไม่ กชี่ ว่ั โมงเทา่ นัน้ หลวงพ่อเองก็เช่นกัน หลงั จากฉนั เชา้ แลว้ จัดการเรื่องงานอีก ประมาณ ๒ช่ัวโมงไปจนถงึ ๙ โมงเชา้ ชว่ ง ๙ - ๑๑ โมงเชา้ ก็จะขอ นั่งสมาธิ นอกเสยี จากมงี านมา ก็ขอให้ทาภาวนาไดเ้ พียง ๑ ชัวโมง คอื จาก ๑๐ - ๑๑ โมงเชา้ กย็ งั ดี ถา้ หากมีใครมาขอพบในชว่ งนนั้ ก็ขอใหร้ อ เถอะ อยา่ วา่ กนั เลยสว่ นในตอนบ่ายจงึ ให้เวลากบั ทกุ ๆ คน ในตอนกลางคนื หลวงพอ่ ใชเ้ วลานง่ั สมาธริ าว ๒ ทุ่ม หรอื ๒ ทมุ่ คร่ึง จนถึงประมาณ ๔ ทมุ่ ทุกวนั จดั เวลาไห้เหล่อื มกับหลวงพอ่ ธมั มชโยนิดหนอ่ ย เพอ่ื วา่ ถา้ หากมใี ครมคี วามจำเปน็ จรงิ ๆ ต้องการพบ หลวง1พอ่ ธมั มชโยแลว้ ตดิ เวลาสมาธิของทา่ น กย็ ังอาจพบหลวงพอ่ ได้ ทต่ี ้องจัดเวลาอยา่ งน้ี กเ็ พอื การปฏิบัตธิ รรมน่ันเอง ไม่อย่างนั้น ใคร อยากจะพบกพ็ บไดต้ ลอด ๒๔ ช่วั โมง ก็เกินไป ไมต่ อ้ งทำอะไรกนั แลว้ ตรงน้ิ ขอความเหน็ ใ'จดว้ ย ไมใ่ ชพ่ บยากหรอก แต'่ขอ'Iหม้ 'าใหถ้ กู เวลาก็ พบไดง้ า่ ย ๆ ไมม่ ปี ญั หาอะไร ตอ้ งร้ชู นดิ แขกท่มี าหานาย Q<sro ตำรับยอดเลขา www.kalyanamitra.org

เรอ่ื งโทรศพั ทก์ เ็ ชน่ กนั หลวงพอ่ เคยเอาเครอ่ื งวางไวห้ วั นอน เผิ่อ วา่ ใฅรมอะไรรบี ดว่ นจะดกึ ดน่ื ขนาดไหนกย็ ังติดตอ่ หลวงพอ่ ได้ ก็ ปรากฏวา่ อยมู่ าวนั หนง่ึ มโี ทรศัพทม์ าตอนตี ๑ กวา่ สะดงุ้ ตน่ื ขน้ึ รบั สาย กลายเปน็ พวกโทรผดิ ปกติหลวงพ่อจำวัดดึกอยู่แล้ว คือสรงนํา้ ราวเทย่ี งคนื แลว้ จำวดั เจอแบบนเ้ี ขา้ ตกลงคนื นน้ั ไมต่ อ้ งพกั ผอ่ นกนั ส่วนในแงข่ องฆราวาสน้นั ถ้าเรามหี นา้ ท่ีตอ้ นรับแขกไปใครมา ขอ ใหท้ ำความรจู้ กั ดคู วามสำคญั ของบุคคลท่ีเก่ยี วข้องกับเจ้านายของเรา ใหด้ ี ไมอ่ ยา่ งนน้ั จะกลายเปน็ รบั แขกไมเ่ หมาะสม เขากจ็ ะตง้ั ตวั เปน็ ศตั รู กับนายเรา หรอื ถา้ หากปลอ่ ยปละละเลยเกนิ ไปจนลา้ํ เวลาพกั ผอ่ นกไ็ ม1 เหมาะสม เพรา ใครที่จะเจริญก้าวหน้าต,อไปข้างหน้า ต้อง พยายามเข้าใจรื่องนี้ให้ดี หมน่ั สงั เกตจากประสบการณ์ แล้วค่อย ๆ ฝึกตอ่ ไปเถอะจะดเี อง ตำรบั ยอดเลขา «<4 <!? , ต้องรชู้ นดิ แขกท่มี าหานาย www.kalyanamitra.org

www.kalyanamitra.org

เมอ่ื แขกมาหา อยา่ หา่ งนาย yS) • ตำรบั ยอดเลขา adrsc เมอ่ื แขกมาหา อยา่ หา่ งนาย 'ร?.*ร! www.kalyanamitra.org

๚ฬmmr การไดท้ ำงานใกลช้ ดิ กบั นายทด่ี ี จะทำใหไดค้ วามรแู้ ละประสบการณเ์รว็ มาก เพราะจะไลค้ วามเในเรอ่ึ งงาน ขนบธรรมเนยี มประเพณตี า่ ง ๆ การพจิ ารณาตดั สนิ ใจแกป้ ญั หาตา่ ง ๆ การวางตวั ใฅฌ้ มาะสมในโอกาสตา่ งๆ การใชค้ ำพดู และโวหารตา่ ง ๆ ในการสนทนาตอ้ นรบั แขกแตล่ ะประ๓ท เพอ่ื สรา้ งความคนุ้ เคย ความใหเ้ กยี รติ ความสภุ าพ ความยอมรบั นบั ถอื และบรรยากาศทด่ี ใี นการสนทนา ซึ่งไมม่ สี อนในตำราเรยี น เมอ่ื แขกมาหา อยา่ หา่ งนาย ๑'ะ)o ตำ'เบยอดเลขา www.kalyanamitra.org

๒๖. เมอ่ึ แขกมาหา อยา่ หา่ งนาย ^^SBsd^i แขกไปไทยมาเราท้องประจำการอยู่ในทเ4ใจก__ล้รบ.ใ'จช้ ' เป้ ศรอย ฒะระไคพ้ งั การงานหรอึ เรองราวอะไรตา่ ง ๆ ทํ่ท่าน พูคกนั น้นั ค้วย ระทำใหม้ กวามกคิ และฉลาคชน เพราะไคร้ ู้ เรองราวทิ่แปลก ๆ ระเป็นราชการงานเนื้องก็่ค การ ประเพฌธึ รรมเนยมกค่ึ ๋ั ยอ่ มระเปน็ ประโยชนแก,ตวั เรามาก ทระไคร้ ครำไว้ ไมก่ วรระหลบหลกไปนอน หรอึ เถลไถลไป เลย ใน'ข้อนอย่าเพิกเฉยเสืยเลย ใหเ้ อาใจใสจ่ ครำไวเ้ ปน็ กำไร นอกจากความกคิ กวามเรยนของเราทม่ึ อยนู่ น้ั กบั ระ ไค้รู้นิลัยปีรรัยของท่านค้วยว่า ทา่ นกนนนั้ ประพฤติอย่าง นัน้ นิยมยินคอย่างนน้ั ออ่ นแขง่็ แรงกร้าวอยา่ งนนั้ ยอ่ ม เป็นประโยชน์มากในการทึ่ไค้ลคับตรับพังเรองราวอะไร ต่าง ๆ เพอ๋ึ เปน็ หนทางทร่ึ ะไคเ้ ลอื กเฟน้ เคน้ กคั เอาสงิ ทช่ึ อบ ทึ่พอใรไว้เปน็ กวามร้เู ค'รองประคับของเราต่อไป ใช่แต่เท่านั้นยังกระทำให้ทวโวหารในการโฅ้ฅอบ ระบอบอรรถกวา้ งขวางคข่ึ นคว้ ย คทง้ั ไคก้ วามรู้ คทง้ั การ ปฏบิ ตั นิ ายเปน็ ทพ่ึ อใจ เวน้ ไวแ้ ตท่ า่ นจะพคู กวามลบั กนั ถ้าเช่นนนั้ เราจะตอ้ ง ถอยห่าง และเราต้องมอัธยากรัยพิเกราะหเอาเอง อยา่ ให้ จ00- ตำรบั ยอดเลขา ๑'V๑ เมอ่ึ แขกมาหา อยา่ หา่ งนาย www.kalyanamitra.org

ขอ้ นี้ท่านสอนให้พยายามใกลช้ ิดผู้ใหญ่เขา้ ไว้ เคยมกี ารวจิ ยั ออก มาวา่ ผู้ท่เี ป็นผ้วู ่าราชการจังหวดั เป็นอธบิ ดกี รมกองต่าง ๆ ส่วนมากมกั จะเปน็ คนสนทิ รบั ใชผ้ วู้ า่ หรอื อธบิ ดมี ากอ่ นทง้ั สน้ิ เพราะบคุ คลเหลา่ นม้ี ี โอกาสศกึ ษาหาความรเู้ปน็ พเิ ศษ ในขณะทผ่ี ใู้ หญท่ า่ นตอ้ นรบั สนทนากบั บคุ คลต่าง ๆจงึ เป็นการเพม่ิ พนู ความรแู้ ละประสบการณ!ปด้วยทำให้ มีความแตกฉานเรว็ ขน้ึ เรื่องนี้ โบราณไดอ้ ปุ มาไวว้ า่ คนใกล้ชิดนั้นเปรียบเสมือนต้น กลว้ ยทข่ี น้ึ ขา้ งโอง่ นา้ี ซง่ึ มักจะโตเร็วกวา่ ตน้ กล้วยทีป่ ลูกไว้ในไร่ ดว้ ย เหตุที่ว่า ต้นกลว้ ยทีอ่ ยขู่ า้ งโอง่ นี้ามกั จะได้นี้าอยู1ตลอดเวลา ตง้ั แต่ เจ้าของบ้านตื่นเช้า ลุกขนึ้ มาลา้ งหน้าข้างโอ่งนีา้ หงุ ข้าว ทำกบั ข้าว ลา้ งถว้ ย ลา้ งจาน ไปจนถงึ อาบนา้ํ ซักผา้ ถูบ้าน กต็ ้อง'ใช้'นา ทิง้ ,นาอยู่ แถวนน้ั ตง้ั แต่เช้าจรดเยน็ ทำใหเ้ จ้าตน้ กลว้ ยตน้ นี้!ด้น้าั ตลอดทั้งวนั จึง โตวนั โตคนื ใหผ้ ลเรว็ ฌื่อแขกมาหา อยา่ หา่ งนาย.แแ๑ะX;?5'©ร:. ตำรบั ยอดเลขา www.kalyanamitra.org

คนเราก็เช่นกัน ถ้าได้ทำงานใกล้ชิดเจ้านาย จะทำใหไดค้ วามรู้ และประสบการณม์ าก จึงก้าวหนา้ เรว็ แตม่ 'ีขอ้ แม'้วา่ ๑. เจา้ นายตอ้ งเปน็ คนดี ๒. เราเองตอ้ งรจู้ กั อดทน ทวี่ า่ เจา้ นายต้องเป็นคนดี เพราะวา่ ถา้ เราไดเ้ จา้ นายทไ่ี มด่ ี เมอ่ื เรา ทำงานใกลช้ ดิ ท่าน จะทำใหเ้ ราซมึ ซบั ความไม,ดนี น้ั มา และความไม่ ยุตธิ รรมของทา่ นจะทำใหเ้ ราก้าวหนา้ ไดล้ ำบาก ต้องรู้จกั อดทน เพราะการไดใ้ กลช้ ดิ เจา้ นายตลอดเวลา ทา่ นจึงมี งานใหเ้ ราทำมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจ้านายที่เป็นคนรักงาน ทา่ นจะ ทำงานทง้ั ในและนอกเวลาโดยไม่มพี ัก ซึ่งเรากพ็ กั ไมไ่ ดเ้ ช่นกัน ต้องรู้จกั อดทน ซ่ึงกน็ บั ว่าค้มุ คา่ เพราะจะทำให้เรามีความเจริญก้าวหน้ากว่า เพอ่ื นรว่ มงานคนอน่ื ๆ ความดที กุ อยา่ งตอ้ งแลกมาดว้ ยนา้ั พกั นา้ั แรง นอนเฉย ๆ แลว้ ไดบ้ ญุ นน้ั ไมม่ ี ตอ้ งถมเร่ยี วแรงลงไปจงึ จะไดด้ ี หลวงพ่อมีประสบการณ์ของตนเองที่คุณยายอาจารย์ท่านฝึกให้ ตั้งแต่ก่อนบวช เมอ่ื คณุ ยายตง้ั ใจจะสรา้ งวดั ท่านมองการณ์!กลวา่ จะ ต้องสรา้ งคนกอ่ นสรา้ งวลั ดงั น้นั ทกุ ครง้ั ท่คี ุณยายร้บแขก ทา่ นจะเรยี ก หลวงพอ่ ไปนง่ั ฟง้ ดว้ ย แตท่ า่ นจะไมบ่ อกวา่ ตอ้ งการฝกึ หลวงพอ่ ทา่ นจะ บอกวา่ \"คุณเด็จ ยายแก่แล้ว คยุ กับแขก ๒ - ๓ คำ ยายก็เหนื่อย คุณ ชว่ ยมาอยู่เป็นเพอื่ นยาย จะไดค้ ยุ กบั แขกเขาหนอ่ ย\" *0ร:, ตำเบยอดเลขา ๑'รเท เมอ่ื แขกมาหา อยา่ หา่ งนาย www.kalya'รnพa!*m®*itra.org

หลวงพอ่ กต็ อบ \"ครบั \" แลว้ กท็ ำตามทท่ี า่ นสง่ั โดยถอื เปน็ หนา้ ท่ี ตอนนน้ั ยงั ไมไ่ ดบ้ วช หลวงพอ่ จงึ ได!้ ปชว่ ยคณุ ยายรบั แขก นังฟังการสพ!นาของทา่ น ถา้ เป็นบุคคลสำคัญท่านจะรับแขกเอง พดู คุยดว้ ยจนแขกกลับ แตถ่ า้ เป็นแขกธรรมดาที่มาเยี่ยมเยียนด้วยความคิดถึง ทา่ นจะคุยดว้ ยเล็ก น้อย พรอ้ มกบั แถมธรรมะใหพ้ อเหมาะพอดกี บั บคุ คลเหลา่ นน้ั แลว้ ท่านจะปลีกตวั ไปทำอย่างอน่ื หล\"งจากนน้ั กเ็ ปน็ หนา้ ทข่ี องหลวงพอ่ จะ ต้องสนทนากบั แขก เพอ่ื ใหเ้ กดิ ความคนุ้ เคยกบั บคุ คลเหลา่ นน้ั ตอ่ ไป ครน้ั เมอ่ื ไดบ้ วชแลว้ คุณยายก็ยังให้ทำหนา้ ท่ีเชน่ น้ตี อ่ ไปอกี แตม่ ี เพมิ ขน้ึ คอื ถา้ เป็นบุคคลท่หี ลวงพอ่ ยงั ไม่รูจ้ กั ทา่ นจะมานงั่ เปน็ เพอื่ น และรบั แขกใหห้ ลวงพอ่ ดู ซึ่งมีทง้ั ผู้ทตี่ ้งั ใจมาหาความเทางด้านธรรมะ และผทู้ ,ีตง้ั ใจมาจบั ผดิ หรอื บางครง้ั เขากน็ ำขอ้ สงสยั ในการฝกึ ธรรมะ หรอื ประสบการณท์ พ่ี สิ ดารมาถามคณุ ยาย ซ่ึงหลวงพอ่ มโี อกาสนั่งฟัง อยู่ตลอดเวลา สิ่งเหล่านี้ ได้เพิ่มพูนประสบการณ์ให้หลวงพ่ออย่าง มากมาย ดังน้นั เมือถึงเวลาที่หลวงพ่อต้องมาเทศน์มาสอนลูกศิษย์ จงึ ทำให้มขี ้อมลู อย่างเตม็ ท่ี เป็นข้อมูลที่เกิดจากทั้งการได้ฟังคุณยาย รบั แขกข้อมลู จากการทคี่ ณุ ยายไดร้ บั แขกโดยลำพัง ๆ และขอ้ มลู จาก การคน้ ควา้ ปฏบิ ตั ธิ รรมดว้ ยตนเอง ทำใหส้ ามารถขยายความหรือแสดง ธรรมใหพ้ วกเรากระจา่ งแจง้ ได'้ ธุ^เช*ุ๊ 3 . เมอ่ื แขกมาหา อยา่ หา่ งนาย '•รพ๑ฺ พXั 3แGส\"?์ * ตำรบั ยอดเลขา www.kalyanamitra.org

จากการทเ่ี ราไดใกลช้ ดิ กบั ผใู้ หญ่ นอกจากจะทำใหไ้ ดป้ ระสบการณ์ ในการทำงานแลว้ เรายงั จะไดส้ งั เกตอธั ยาศยั ของทา่ นอกี ดว้ ย เมอ่ื ถงึ คราวทา่ นรบั แขกจงึ ควรเขา้ ไปรบั ใชใ้ กลช้ ดิ เพอ่ื ใหท้ า่ นเรยี กใชส้ อยได้ โดยง่าย ยกเวน้ หากทา่ นตอ้ งการเจรจาในเรอ่ื งทเ่ี ปน็ ความลบั เราตอ้ ง ร้จู กั ปลีกตัวออกมาเองโดยไม่ต้องรอใหท้ ่านเอย่ ปาก ต้องเรยี นร้วู ่าสงิ ใด ท่านชอบหรือไม่ชอบอยา่ งใด ขอ้ มูลที่เราสะสมไว้จะทำให้เราเป็นเสมอื น คอมพวิ เตอรเ์ คลอ่ื นท่ี กลายเปน็ ผทู้ ม่ี คี วามสามารถสงู ไดค้ นหนง่ึ เมื่อได้ความรู้ ได้ความดี ได้ความไว้วางใจแล้ว ยงิ ตอ้ งรู้จกั ระมดั ระวงั ตวั อยา่ เปน็ คนหลงตวั เอง ผใู้ หญ่ทา่ นจะใหค้ วามรกั ความ สนบั สนนุ แกเ่ รา หากเราวางตวั ไดเ้ ชน่ น้ี ความเจรญิ จะมแี กเ่ ราแนน่ อน ตำรับยอดเลขา ด'อ(ร' เมอ่ึ แขกมาทา อยา่ หา่ งนาย www.kalyanamitra.org

www.kalyanamitra.org

๒๗ อยา่ เยอ่ หยง่ิ เปน็ \"กง้ิ กา่ ทา้ ววเิ ทหราช\" rSB: ตำรบั ยอดเลขา ๑ไอฬ~ ' อยา่ เยอ่ หยง่ิ 1เปน็ \"ก4ง้ิ,กา่ ทา้ ววเิทหราช\" www.kalyanamitra.org

คนทม่ี ฝี มื อื ดี แตก่ ลบั ยโสโอหงั ย่อมไมม่ ีทางรักษาความดีทมี่ มี าแตเ่ ดิมไวได้ ผลสดุ ทา้ ย ก็ไม่มีใครอยากร่วมงานด้วย ผู้ใหญก่ ไ็ มใ่ ห้การสนับสนุน กจ็ ะต้องเฉาตาย ไมม่ คี วามเจรญิ กา้ วหนา้ เพราะไดข้ ดุ หลมุ ฝงั ตวั เอง ไวแ้ ตแ่ รกโดยไมร่ ต้ วั อยา่ พอ่ หยง่ิ ฟน็ \"กง้ิ กา่ ทา้ ววเิทหราc •> jSfl^ ตำรบั ยอดเลขา www.kalyanamitra.org

๒๗. อย่าเย่อหยิ่งเป็น \"กง้ิ กา่ ทา้ ววเิ ทหราช\" น^- .====55==^^ , ณขฉายเมฅตาปรานเป็นทํ่ไว้1วาง'ใจเช่นนั้นแล้ว กวามเจริญก็่ย่อมจะบังเกิคแก่เราหลายประการ ฯลฯ แต่ ถ้ืงอยา่ งน้ันกคึ่ เราไม่กวรจะเย่อห!]ง \"กิ้งก่าท้าววิเทห ราช\" เรากวรจะยำเกรงระมคั ระวงั ตวั อย่าให้กวามชั่วมา คลกุ กละปะปนกบั กวามคของเราทม่ํ อ่ ยแู่ ลว้ ใหม้ วั หมองไป เพราะความคย่อมหายาก ฅอ้ งละลมอบรมไว้!หเ้ ปน็ ลมบัฅิ ชองเรามาก ๆจ้งื จะส์าเรจมรรคผลพาตนใหส้ ก่ ขไค้ ความชว่ั นน้ั กระทำง่าย และเป็นล่งทำลายกวามคทึ่เรามไว้นั้นให้ พลนั สญู หาย กงแมว้ า่ จะมลกั กรงเคยวทเ่ํ จตนาทำ ก็่อาจ ลบล้างกวามคทํ่มอยู่หลายกรงพังทะลายหายสูญไค้ ไมใช่ เชน่ ของแลกเปลยนกนั ตวตอ่ ตวั เลย เพราะฉะนน้ั เรากวร ระวงั อยา่ ใหม้ ใหเ้ ปน็ ไดจงึ จะค แมถ้ า้ จะมเปน็ ขนบา้ งใคยไมม่ เจฅนาแลว้ ก่ไ็ มล่ ้กระไรนัก โทษกงไมห่ นกั ฤๅเลมอเพยง ก•kาMกท'Lณั ฑ- ft- > มเี ร่ืองเลา่ ในอดีตวา่ มีเจา้ ก้ิงกา่ ตัวหน่งึ เกาะอยู่บนต้นไม้ ทุกครั้ง ท่ที า้ ววิเทหราชเสดจ็ ผา่ นไป มันจะลงมาจากต้นไมม้ าคำนับพระองค์ ท้าววเิ ทหราชชน่ื ชมมันมาก จงึ ให้นำเอาลกู กระพรวนทองคำไปผกู คอให้ เปน็ รางวลั ตงั้ แตน่ ั้นมา เวลาทพ่ี ระองคเ์ สดจ็ ผา่ นไป มนั ไมเ่ คยลงมา คำนบั อีกเลย ไดแ้ ตเ่ กาะกง่ิ ไมช้ คู อวา่ ขาร้ ไ, ดท้ อง ทา้ ววเิ ทหราชจึงส่ังใหน้ ำ ตำรับยอดเลขา •••©ไไรอ^่ ®เแ:^ อยา่ เยอ่ หยง่ิ เปน็ \"กง้ิ กา่ ทา้ ววเิทหราช\" www.kalyanamitra.org

เอาลกู กระพรวนทองคำออกจากคอเสยี ขอ้ นีเ้ ป็นการเตอื นสตวิ า่ เมอ่ื เราไดต้ ง้ั ใจปฏบิ ตั หิ นา้ ทจ่ี นกระทง่ั ผู้ บังคับบญั ชาหรือนายเราเกิดความเมตตาปรานีไว้วางใจแล้ว ขอใหเ้ รา พยายามรกั ษาความดนี น้ั ไวใหไ้ ด้ อยา่ เหลงิ หลงสมี ตวั ตลอดระยะเวลาที่หลวงพ่อทำงานสร้างวัดแดี ท้งั เม่ือกอ่ นสร้าง วดั ตอน1ท่ียงั ,ทำงานสว่ นตัวอยกู่ ็ดี ไดพ้ บบคุ คลประเภทหนง่ึ คอื ในตอน แรกไดต้ ง้ั ใจทำงานทกุ อยา่ งเปน็ อยา่ งดี ตดิ ตามงาน หนกั เอาเบาสู้ และ ฉลาดในการทำงาน รวมความแล้วคือช่างรูใจเราไปเสียหมด แต่ภาย หลงั จากทม่ี อบความ!วณ้ อ้ื สอ์ ใจ และมอบหมายการงานสำคญั ๆ ให้ ไปทำแลว้ กลบั ลมื ตวั ถงึ แมง้ านทีท่ ำจะไมเ่ สยี แตว่ างตวั สงู กวา่ ทค่ี วร จะเปน็ มีทงั้ ไปเกทบั ลบั แหลกกับเพื่อนร่วมงาน มีทงั้ ไปดถู ูกชาวบา้ นเขา มที ง้ั ไปยกตนขม่ ทา่ นในรปู แบบตา่ ง ๆ ทำนองเดียวกับก้ิงกา่ ไดท้ องของ ท้าววิเทหราช แมก้ บั หลวงพอ่ เองบางทกี ช็ กั จะพอง ๆ เขา้ ใส่ จงึ ตอ้ ง เลกิ ใชง้ าน คนเราเมอ่ึ ไปทำงานทใ่ี ดกต็ าม จนกระทง่ั มผี ใู หญเ่ ขาเกดิ ความไว้ วางใจแลว้ กย็ ่อมจะตอ้ งมีแต'ความเจรญิ ตอ่ ไปขา้ งหนา้ อย่างแนน่ อน แตห่ ากไปกระทำการใดทท่ี ำใหผ้ ใู้ หญเ่ ขาไมอ่ ยากใหง้ านเรา ผลงานก็ ย่อมไม่มิ แลว้ มนั จะเฉาตาย หาความเจรญิ กา้ วหนา้ ไมไ่ ด้ คน'ทม่ี ฝี มึ อี ดี เมอ่ื ไดร้ บั ความไวเ้ นอ้ื เชอ่ื ใจแลว้ กลบั มายโสโอหงั เสยี หรอื บางคนพอไดเ้ ลอื นยศตำแหนง่ เขา้ เลยมวั ฒาจมอยใู่ นอบายมขุ ไมต่ ดิ ตามงานเทา่ ทค่ี วรจะเปน็ พวกนข้ี ดุ หลมุ ฝงั ตวั เองทง้ั นน้ั อยา่ เยอ้ หยง่ิ เปน็ \"กง้ิ กา่ ทา้ ววเิทหราซ\" ๑ ๗ ๐ ตำรบยอดเลขา www.kalyanamitra.org

ฉะนน ใครทยังเป็นผ้น้อยอย1 เมอได้รับการเลื่อนขั้นเลื่อน ตำแหนง่ แทนทจ่ี ะเอาเรอ่ื งเหลา่ นม้ี าเปน็ ขอ้ ยกตนขม่ ทา่ น น่าจะคิดกลบั เสยี ใหมว่ า่ ท่เี ราได้ดขี นึ้ มานานนี้ เพราะเราไดท้ มุ่ เทชวี ติ ใหก้ บั การงาน จรงิ ๆดงั นน้ั ถา้ จะใหด้ ยี ่งิ ไปกว่านี้ก็ต้องทุ่มเทใหม้ ากข้ึนแมแ้ ตก่ ารท่ี เราไดค้ วามรว่ มมอื จากเพอ่ื นรว่ มงานหรอื จากหนว่ ยงานอน่ื กเ็ ชน่ กนั เรา ได้มาเพราะเรามีความอ่อนน้อมถ่อมตนเข้าไปหา ดงั น้นั เราควรจะ ออ่ นนอ้ มถ่อมตนให้มากขน้ึ ไปอีก เพอ่ื จะไดเ้ กดิ พลงั สะสมใหย้ ง่ิ ๆ ขน้ึ ไป การกระทำดังกล1าวนี้ เป็นสิงถูกต้องทีควรกระทำอย่างยิ่ง มฉิ ะน้ัน จะเอาตวั ไมร่ อด แตค่ นเราโดยทว่ั ไปแลว้ ยงั ไมห่ มดกเิ ลส เมอ่ื ไดเ้ ลอ่ื นขน้ั เลอ่ื นตำแหนง่ กอ็ ดจะภูมใิ จไม่ไดท้ จี่ ะไปคุยอวดโดยเฉพาะ คนใกลช้ ดิ เชน่ ลูก เมีย พ่อ แม่ พี่ นอ้ ง เพอ่ื นสนทิ แตอ่ ยา่ ถงึ กบั ไป เกทบั คนอน่ื เขา เพราะถา้ เขาเกดิ หมน่ั ไลข้ น้ึ มาจะไมไ่ ดร้ บั ความรว่ มมอื สรปุ ความในขอ้ ท่ี ๒๗ นไี้ ดว้ า่ คนเราแมไ้ ดต้ ง้ั ใจทำความดมี า มากเพยี งไร เชน่ สมมตุ วิ า่ ทำความดีไว้ ๙๙ ครง้ั แตม่ าทำเสยี ในครง้ั ที่ ๑๐๐ คนเขาจะลมื หมดวา่ เราเคยทำความดมี า ๙๙ ครง้ั แตจ่ ะจดจำ ครง้ั ท่ี ๑๐๐ เพยี งครง้ั เดยี วเทา่ นน้ั ทเ่ี ราไดท้ ำเสยี ไป เมอ่ื เปน็ เชน่ นก้ี จ็ ะกู้ ชื่อเสียงในการทำความดีใหก้ ลับคนื มาไดย้ าก เพราะฉะนน้ั ครง้ั ใดทม่ี ี การเลอ่ื นยศตำแหนง่ ครง้ั นน้ั ยง่ิ ตอ้ งมคี วามระมดั ระวงั ตง้ั ใจสรา้ งความ ดีให้ยิ่งข้ึนเปน็ เงาตามตัว มิฉะน้นั ถ้าพลาดขึน้ มาความดีที่ไดต้ ั้งใจสร้าง ไวเ้ ทา่ ใดกจ็ ะพงั ทลายลงเสยี ตำรับยอดเลขา aiJfcaft-\";ร? อยา่ เยอ่ หย1ง่ิ เปน็ \"ก4ง,้ิ กา่ ทา้ ววเิทหราช,' www.kalyanamitra.org

www.kalyanamitra.org

จงเปน็ ผมู้ พี รอ้ มทง้ั สติ และปญั ญา .ร (T^i m 7ไ V * \\<S) ๆ ตำรับยอดเลขา G)CW) จงเปน็ ผมู้ พี รอ้ มทง้ั สตแิ ละปญั ญา www.kalya•'รn-'*amitra.org

การทำงานใดกต็ าม ยอ่ มมีท้ังได้ท้งั เสยี จงึ ตอ้ งรจู้ ักประเมนิ กำลังสตปิ ญั ญาของตนใหพ้ อดี ถ้าเกนิ กำลัง มนั ก็จะโคน่ ลงมาในภายหลงั ถ้าเลก็ เกินไป มันก็ไม่เตม็ ศกั ยภาพ ทำแลว้ ก็เสียเวลาเปล่า เมอ่ื ประเมนิ ออกทง้ั สว่ นได้ และรรู้ ะวงั ในสว่ นเสยี แลว้ กต็ อ้ งรจู้ กั วางแผนแบ่งเวลา และบรหิ ารเวลาใหด้ ี คอื ทำใหถ้ ูกเวลาทนั เวลา ตรงเวลา เตม็ เวลา งานจงึ จะลลุ ว่ งไปดว้ ยดี ,1?ร* จงเปน็ ผมู้ พี รอ้ มทง้ั สตแิ ละปญั ญา QC1K? ตำรบั ยอดเลขา www.kalyanamitra.org

๒๘. จงเปน็ ผมู้ พี รอ้ มทง้ั สตแิ ละปญั ญา --ง่ ท ร . ฬ ^ ธกรำพวกหนง่ึ มกั 'จะประมาทฅนว่ามลู นายโปรคปราน ขั้นแลว้ ฟ้งเฟอ้ เผลอลฅิวา่ ตนเป็นกนวเิ ศษ ไมท่ นั ไรกม่็ อาการกลับกลายเป็นอย่างอนไป?ไมชุม กวามเข่นน'เขา หมายกวามว่าลฅิบกพร่อง มแต่ปิญญาอยู่บ้างก็่ทะลวง ทลง่ํ ไปตามกวามกคิ เพราะฉะ!นน้ั กวรระ'ฝกั ใฝใ่ หม้ ทง้ั ลฅิ และปญี ญาพอ ๆ กนั กำท่ํกลา่ วและเขา้ ใรกันบางทคเู ปน็ หมายกวามว่า ลฅิและปิญญากวามเคยวกัน ฤๅกำเตยวกัน ท่ํแทเ้ ป็น กนละกำและกนละกวาม ลตเิ ปน็ คำหนง่ึ ความหนง่ึ ปญี ญา เป็นความหนึ่งกำหนึ่ง ปญิ ญาคอึ กวามกคิ สติกอก'วาม รสู ิก ตงั ระอธิบายเปรยบเทยํ บวา่ ปญี ญา กอ ความทระกระทำงานใค ๆ ลุล่วงไป ขา้ งหน้าแตภ่ ายเคยว สติ คือ ความเหนึ่ยวรั้งพินิ'รพิเกราะหเหตุการเสืย หายทึ่ระม่ระเปนขน ด้วยอาการทํก่ ระทำไปนน้ั จะมช่อง ทางเแยหายอย่างไรบ้าง เมํ่อพิเคราะห์เห็่นทางเส์ยและ ขัคขอ้ งอย่างน้นั เช่นนั้น ๆ แลว้ กี่ยับยั้งแลร!แกไข เชน่ น้ั เรยกว่า ฟิฅิ ตำรบั ยอดเลขา ©afir จงเปน็ ผมู้ พี รอ้ มทง้ั สตแิ ละปญั ญา *• 'เ^* www.kalyanamitra.org

กอellๆงหรหู รา ฟง้ ซา่ นศๆยอาการคา่ ง^ ๆ^กนท ๒ กื้อ สคพิ เิ คราะหก้ ารทท่ํ ำไปนน้ั เหน่ึ คฅลอคปลอคโปรง่ ไมม่ ทาง เสือมเสียทจะป้องกันรักษาไค้ อย่างนกนับเป็นคไค้ว่า ประกอบ'พรอ้ มทง้ั สตแิ ละปญี ญา ถา้ 1กนทํ่ ๑ ก?ิ )ทำไป แค่ กนท่ึ ๒ คดิ เหนึ่ ทางเ!เยหายหลายท่า กิครกั ษาและป้องกนั มไิ ค้ฤๅไคก้ ่ไ็ ม่เท่าท เสยี เชน่ น ก่็นับวา่ มปิญญาทำไมต่ ลอค ยังแฅกตา่ งกันอยู่กบั สติ ซึ่ง.นับ'ว่าส?๒'ริฅรองรอบคอบถูก ต้อง ถ้าแม้ว'ามปีญญากฅิ จัคการอำนวยการอันใด ๆ กค็่ ซ 1บเ็ นท่ิสมก)รไมม่ ท 1งเสือมเสีย แตศ่ ฅขิ ดั ขว บไว้ ฤๅ ผัคผอ่ นพจิ ารณายาวเวลาอนั ควรเกินไป อยา่ งนนบั 'ว,าสติ มาก๓นไป ทำใหเสยี หายก็่ใค้ เพราะฉะนั้น สติและปิญญา ๒ อย่างนั้ ย่อม JJ ประกอบกบั การใด ๆ จงึ จะสำเร่็จบริบรู ณเปน็ อนั ด แตค่ อ้ ง ม่เึ ท่า ๆกันค'้ วยจึง'ระประเสรฐิ ปญี 'พามากกวา่ สตเิ กินใป กท่็ ำใหฟ้ งั ชาน จะรกั ษา ป้'องกนั ก่บี กพร่อ 3ไมเ่ พยงพอ กวามเสียหายก็่บั ทกดิ ม .; แม้ว่าสติมากกว่าปีญญาเกินไป ก่เ็ ลยกลัวอะไรต่อ อะไร ว่นุ วายลันระรวั กลวั ไปหมค เลยทำอะไรกบั เขาไมไ่ ค้ ^ะ.';; จงเปน็ ผมู้ พี รอ้ มทง้ั สตแิ ละปญั ญา OCTTD ตำรบั ยอดเลขา www.kalyanamitra.org

ก็เ่ ปน็ สงิ ททำใหเ้ แยประโยชน์ท่กํ วรระไค้ ฤๅทำอะไรไมท่ นั เพอนเหมอื นกนั เหมอื นอยา่ งกนทำและคนรกั ษา เมอทำมากเกนิ ไป นัก การปกครอง'รกั ษากใ๋ึ มพ่ อ ฤๅไมท่ ำอนั ไคใหพ้ อกบั กราว ลมยั ทก่ํ วร ก่เ็ !เยเวลาเสยิ ประโยชน์โคยอันควรทํพ่ งื้ ระทำ และระไคกไมไคก้ บั เขา เพราะฉะนน้ั ฟติ แิ ละปิญญาอนั ควร ระมกื า้ํ กง่ํ กนั การใครงึ ระสา์ เรรบรบิ รู ณเ์ ปน็ อนั ค <* & * JJ คนเรา'โดยเฉพาะผทู้ เ่ี ปน็ ผใู้ ,ฬญ่ จะทำการงานใด ๆ ตอ้ งศกึ ษาให้ ถ่องแทถ้ ึงข้อดขี อ้ เสียของงานน้นั ๆ เสียก่อน มฉิ ะน้นั จะไมส่ ามารถ ทำงานนัน้ ใหก้ า้ วหนา้ ไปได้ เพราะการงานใด ๆ ก็ตาม ย่อมมที ง้ั ไดแ้ ละ เสยี แมก้ ระทง่ั การทำบญุ ฯ ยกตวั อยา่ ง เชน่ การตกั บาตร การทเ่ี ราทำบญุ ตกั บาตรทกุ เชา้ หากลำพงั เราเพยี งคนเดยี ว ไมม่ ี คนรบั ใชม้ าชว่ ย ก็ควรทจ่ี ะเตรยี มอาหารสำหรับตกั บาตรไวพ้ อสมควร เทา่ ทจ่ี ะมกี ำลงั ทำได้ อยา่ ใหเ้ กนิ ตวั ไม่ใช่ว่าไม่มีลูกมือช่วยเลย แต่ เตรยี มอาหารสำหรบั ตกั บาตรพระไวถ้ งึ วนั ละ ๒๐ - ๓๐ องค์ เชน่ น้ี เรยี กวา่ ทำเกนิ กำลงั ไป ควรทจ่ี ะรจู้ กั ประมาณกำลงั ตวั เองบา้ ง การนง่ั สมาธกิ เ็ หมอื นกนั พวกเราทกุ คนคงจะทราบถงึ ผลดขี อง การนั่งสมาธิ ว่าเปน็ การกลน่ั กรองจติ ใจของเราให้ละเอยี ด ใหใ้ ส เปน็ การสง่ั สมบญุ ใหย้ ง่ิ ๆ ข้ึนไป ซ่ึงนา่ จะมผี ลได้ ไมน่ า่ ทจ่ี ะมผี ลเสยี ^Otgr-A ตำรบั ยอดเลขา ®c*y จงเปน็ ผมู้ พี รอ้ มทง้ั สตแิ ละปญั ญา www.kalyanamitra.org

แต่เนื่องจากเรายังต้องทำมาหากินอยู่ หรือหากอยู่ในวัยเรียน กม็ ี หน้าที่ที่จะต้องเรียนต้องสืกษา เพราะฉะนั้น จงึ ตอ้ งรจู้ ักแบ่งเวลา สำหรบั การนงั่ สมาธิ และเวลาสำหรบั การคน้ ควา้ หาความรอู้ ยา่ งอน่ื ให้ พอเหมาะพอควร เชน่ หากอยใู่ นวยั เรยี นกค็ วรทจ่ี ะใหค้ วามสำคญั ใน การดหู นงั สอี และทำการบา้ นเปน็ อนั ดบั หนง่ึ แม้หลังจากทำการบ้าน เสรจ็ แลว้ ก็ไม่ควรท่จี ะไปเทย่ี วเตรเ่ ฮฮาท่ีไหน ออกกำลงั กายเสยี หนอ่ ย แลว้ ใหเ้ วลากบั การนง่ั สมาธิ หากเปน็ วนั เสารอ์ าทติ ย์ กค็ วรจะมาวัดฟงั เทศนเ์ สยี บา้ ง เปน็ การอบรมจติ ใจ นอกเสยี จากวา่ เปน็ ชว่ งใกลส้ อบทจ่ี ะ ต้องใช้เวลาดูหนังสอื มากขึ้น กอ็ าจจะมาวดั เพียงตอนเช้าพอตอนบ่ายก็ รีบกลบั ไปดหู นงั สือ แตถ่ า้ เปน็ ชว่ งปดิ เทอมหนงั สอื ตำราวางไวก้ อ่ นไดก้ ็ ควรทจ่ี ะตง้ั ใจฝกึ สมาธกิ นั ใหม้ าก ๆ ต้องรจู้ กั แบง่ เวลาให้เปน็ การถอื ศลี ๘ ล่ะ จำเป็นแค่ไหน บางคนเหน็ ทกุ อยา่ งเปน็ บญุ ไป หมด เชน่ เขา้ พรรษาน้ี เหน็ เขารกั ษาศลี ๘ ก็อยากจะต้งั ใจรักษาเอา บุญกบั เขาบ้าง รักษาได้กด็ ลี ะ่ นะ แตถ่ า้ ตวั ยงั ตอ้ งมภี าระการงานมากอยู่ การจะรกั ษาศลี ๘ ใหไ้ ดต้ ลอด ๓ เดอื นนน้ั กค็ งจะหนกั เกนิ ไป ฉะนน้ั ขอใหเ้ รม่ิ รกั ษาในวนั โกน วนั พระไปก่อน ตอ่ ไปจงึ ค่อย ๆ เพม่ิ จำนวน วันใหม้ ากขนึ้ อยา่ ไปใจบา่ รวดเรว็ เกนิ เหตุ มันจะไม่ไหวเอา สมยั ฒอ่ึ มกี ารอบรมธรรมทายาทรนุ่ ท่ี ๑ ลกู ศิษย์หลวงพ่อบางคน เขาเหน็ รนุ่ พห่ี ลายคนทม่ี าชว่ ยกนั สรา้ งวดั ไดต้ ง้ั ใจรกั ษาศลี ๘ ตลอด แมว้ า่ จะตอ้ งทำงานทง้ั กลางวนั กลางคนื กต็ าม เวลานน้ั รนุ่ พเ่ี หลา่ น้ี ยัง ไมไ่ ดบ้ วช พวกเขาเปน็ ธรรมทายาทรนุ่ ท่ี ๑ กอ็ ยากจะถือศลี ๘ ตาม อยา่ งพ่ี ๆ บ้าง ,1.!!ร*?':V'. จงเปน็ ผมู้ พี รอ้ มทง้ั สตแิ ละปญั ญา ๑ of G ตำรบั ยอดเลขา 1'.;; www.kalyanamitra.org

หลวงพอ่ จงึ ไดก้ ลา่ วเตอื นไปวา่ \"เอง็ คอ่ ย ๆ วัดกำลังดใู ห้ดนี า อยา่ ถงึ กบั ไปจดุ ธปู เทยี นอยา่ งกบั พเ่ี ขา นัน่ เขาตงั้ สัจอธษิ ฐานที่จะประพฤตพิ รหมจรรย์และรักษาศีล ๘ ตลอดชีวิต แต่ว่ากว่าเขาจะมาถึงจุดนี้ เขาไดท้ ดสอบตวั เองมาถงึ สอง สามปแี ลว้ เอง็ จะตามพ่ี ๆ เขา เอ็งต้องค่อย ๆ วัดกำลงั มาทลี ะน้อย ๆ อยา่ หกั โหม\" หลายคนกเ็ ชอ่ื แตม่ เจา้ ๓ - ๔ คน ทไ่ี มเ่ ชือ่ ลบั หลงั หลวงพ่อ เขากไ็ ปจดุ ธปู เทยี นตอ่ หนา้ ประธานในโบสถ์ ต้งั สัจจะวา่ จะถอื ศีล ๘ ตลอดชีวิต เวลาผา่ นไปไดป้ เี ศษ ๆ หลวงพอ่ กไ็ ดข้ า่ วคราวจากพรรค พวกเขาว่า เจา้ คนหนง่ึ ไปบน่ ใหพ้ รรคพวกฟงั วา่ ไม,นา่ ตง้ั สจั อธษิ ฐาน ถือศีล ๘ ตลอดชีวิตเลย แลว้ จะทำอยา่ งไร ชาตนิ ถ้ี า้ จะหมดสทิ ธมเี มยี เสยี แลว้ สว่ นอกี คนหนึง่ ยังไมถ่ ึงขนาดนน้ั เขามาบอกหลวงพอ่ วา่ \"หลวงพอ่ ครบั ถ้าผมร้วู ่าถอื ศีล ๘ ตลอดชีวิตยากอย่างนี้ ผมไม่ จดุ ธปู เทียนใหเ้ สยี ทา่ หรอก ผมก็จะรักษาศีล ๘ ไปตามกำลงั ของผม เรอ่ื ย ๆ ไปกอ่ น แตต่ อนนผ้ี มจดุ ธปู เทยี นตง้ั สจั อธษิ ฐานทจ่ี ะถอื ศลี ๘ ตลอดชวี ติ กบั พระประธานไปแลว้ ดงั น้นั เพอ่ี ไมใ่ หเ้ สยี สจั จะทผ่ี มไดต้ ง้ั ไว้ ผมคิดว่าผมควรจะรีบบวชเสียดีกว่า ถ้าผมยังคงอยูเ่ ปน็ ฆราวาส ศลี ๘ ของผมคงตอ้ งขาดแนเ่ ลย\" f?- ••.ไ. ตำรับยอดเลขา ๑ ๗ ® จงเปน็ ผมู้ พี รอ้ มทง้ั สตแิ ละปญั ญา www.kalyanamitra.org

คราวนห้ี ลวงพอ่ กเ็ รม่ิ เกดิ ความเปน็ หว่ งเขาขน้ึ มา เขาเองกเ็ รม่ิ รตู้ วั แลว้ จึงตอ้ งชว่ ยประคบั ประคองกันไป และใหค้ วามดแู ลอยา่ งใกลช้ ดิ ข้ึน ในทส่ี ดุ เขากไ็ ดไปบวชไปอยทู่ างภาคใต้ กเ็ รียบรอ้ ยไปคนหนงึ่ สำหรบั ผูท้ ่ีตง้ั สจั อธษิ ฐานท่จี ะรักษาศลี ๘ ตลอดชีวิต และ สามารถทำได้ จะไดบ้ ญุ มหาศาล ตง้ั แต่ เนกขมั บารมี สัจจบารมี ศลี บารมี วริ ยิ บารมี ขันติบารมี เรยี กวา่ กวาดบุญมาเสียมากมาย สว่ นเจ้าคนทีบ่ อกว่าไมน่ า่ หลวมตัวต้งั สัจจะถือศีล ๘ ตลอดชีวิต นนั้ ตอนนไ้ี ปเลย้ี งลกู เสยี แลว้ จนเดย๋ี วนย้ี งั ไมก่ ลา้ มาพบหลวงพอ่ เลย คงจะกลวั หลวงพอ่ ถาม แตห่ ากพบกนั จรงิ ๆ หลวงพอ่ กค็ งไมไ่ ปถาม อะไรเขาหรอก ตอนนเ้ี ขาไปอยทู่ จ่ี นั ทบรุ ี ยงั อตุ สา่ ห์มีนั้าใจสง่ เงาะมา ฝากหลวงพ่อทุกปี ก็ยงั ดี แตน่ บั วา่ ไดพ้ ลาดไปแลว้ เพราะไม'เชอ่ื คำ เตอื นของหลวงพอ่ หลวงปูวัดปากนั้าเคยกล่าวเตือนลูกศิษย์ในเรื่องการประมาณ กำลังวา่ มีได้มเี สยี คอื คราวหนึง่ ทำนกลา่ วเตือนคุณยายทองสขุ (มหา รัตนอุบาสิกาทองสขุ สำแดงปนั ) ซ่งึ เป็นครูของคณุ ยายอาจารย์ (มหา รตั นอบุ าสิกาจันทร์ ขนนกยงู ) ของพวกเรามากอ่ น จนกระทั่งคุณยาย อาจารย์เข้าถึงธรรมกายแล้ว คุณยายทองสขุ จงึ พามาปฏบิ ตั ธิ รรมกับ หลวงปวู ดั ปากนา้ํ คณยายทองสขผน้ ป้ื กตเิ ปน็ คนใจใหญ่ ทำอะไรเล็ก ๆ ษ ค่อยเป็น หลวงปวู ดั ปากนา้ั ทา่ นเหน็ ทา่ นจงึ กลา่ วเตอื นวา่ จงเปน็ ผมู้ พี รอ้ มทง้ั สตแิ ละปญั ญา © G o ตำรบั ยอดเลขา www.kalyanamitra.org

\"สขุ ทำอะไรละกใ็ หญน่ ักมนั ไม่ดนี ะ เดย๋ี วมนั เกนิ กำลงั แลว้ มนั จะ โค่น มนั จะลม่ เสยี ภายหลงั ทำเลก็ นัก มันกไ็ ม่ดี มนั ไม่เตม็ แรงไมพ่ อ มอื เรา ทำแลว้ เสยี เวลาเปลา่ เพราะฉะนน้ั ใหญน่ กั กไ็ มเ่ อา เลก็ นกั กไ็ ม่ เอา มันต้องเอาพอดี ๆ\" ดงั นั้น การทเ่ี ราจะทำสง่ิ ใดกต็ าม จงึ มที งั้ ไดแ้ ละเสีย เราตอ้ งรจู้ กั ท่จี ะประมาณกำลังใหด้ ีมฉิ ะน้ันจะทำใหเ้ สยี งาน คนเราจงึ ตอ้ งมพี รอ้ ม ท้งั สตแิ ละปญั ญาอยา่ งสมดลุ กนั หากมีแต่ปัญญาแต่ขาดสติก็นับว่า ประมาทหรอื มสี ติ แตข่ าดปญั ญากจ็ ะเปน็ พวกทร่ี ะแวงมากเกนิ ไป หลวงพอ่ มตี วั อยา่ งของผทู้ ม่ี สี ตเิ กนิ กวา่ ปญั ญาอยเู่ รอ่ื งหนง่ึ เรอ่ื ง นห้ี ลวงพ่อไปเหน็ มาเมือ่ ตอนเรยี นอยชู่ น้ั ม.๗ - ม.๘ มีอาจารย์อยทู่ ่าน หนง่ึ ความทท่ี า่ นเรยี นวชิ าเกย่ี วกบั แบคทเี รยี มาอยา่ งทะลปุ รโุ ปรง่ ท่าน จึงกลัวเชอื้ โรคมาก จนกระทง่ั แทบจะไมไ่ ดก้ นิ ไมไ่ ดน้ อนดงั เชน่ คนปกติ วนั หนึ่งทา่ นไปซอ้ื กล้วยหอมมาจากตลาดลูกโตเหลืองสวยเชียวละเมอ่ื ทา่ นปอกกลว้ ยเสร็จ ท่านจะยังไม่กิน แตจ่ ะตอ้ งเอากลว้ ยทป่ี อกแลว้ มา แชน่ า้ํ ดา่ งทบั ทมิ เสยี กอ่ น แลว้ จงึ คอ่ ยนำมากนิ กลว้ ยเมอ่ื ไปแชน่ า้ํ มันก็ หมดอร่อยเสียแล้ว โถ...ทา่ นกท็ นกนิ ไปได้ อยา่ งนเ้ี รยี กวา่ ระวงั มากเกนิ ไป เปน็ ประ๓ทสตลิ า้ํ เกนิ มีปญั ญาเทา่ ใดก็ไม่สามารถนำมาใชป้ ระโยชน์ ไดเ้ ตม็ ท่ี พวกเราก็เช่นกันให้สำรวจตัวเองด้วย ก่อนท่จี ะทำอะไรทุกคร้ัง ขอใหเ้ ราถามตวั เองกอ่ นวา่ ท่ีเราเหน็ ชอ่ งทางท่จี ะทำได้เช่นนี้ มชี อ่ งทาง เสียอย่างไรบ้าง เพราะทุกสิงทุกอย่างย่อมมีทางได้และทางเสีย ถา้ จ ตำรบั ยอดเลขา ©G© จงเปน็ ผมู้ พี รอ้ มทง้ั สตแิ ละปญั ญา \\ร--* www.kalyanamitra.org

สำรวจดูเหน็ ว่า มีแต้ทางได้ ไม1มีทางเสียเลย อย่างนี้นับว่าน่ากลัว เพราะแสดงวา่ เราชกั จะหนา้ มดื ตามวั แลว้ เหน็ แตไ่ ดฝ้ า่ ยเดยี ว คนเรานน้ั ยงั มกี เิ ลสอยู่ ยังเปน็ คนทไี่ มส่ มบูรณ์ เรอ่ื งทจ่ี ะ ไม,มีทางเสียเลยนั้น เปน็ ไปไม,ได้ มันจะตอ้ งมเี สียบา้ ง ให้สมมุติว่า นา่ ทางไดแ้ ละทางเสยี ไปข้ึนตาชงั เปรียบเทียบกัน ถ้ามที างได้มากกว่า ทางเสยี ในปรมิ าณทพ่ี อสมควรกค็ วรทจ่ี ะกระทำ แตถ่ า้ ทางไดแ้ ละเสยี กํ้ากึ่งกนั อยู่เฉย ๆ ดกี ว่า เพราะทำไปกไ็ มค่ มุ้ กนั แตก่ ไ็ มใ่ ชว่ า่ เปรยี บดแู ลว้ เหน็ มแี ตช่ อ่ งทางเสยี ไมม่ ที างไดเ้ ลย ก็ เลยไมต่ อ้ งทำอะไร ผลสดุ ทา้ ย นั่งทอื่ เป็นตอไมไปตลอดชวี ิต อยา่ งนก้ี ็ ไมถ่ กู ขอใหน้ ำทง้ั สตแิ ละปญั ญามาใชใหพ้ อเหมาะพอเจาะ มีผูเ้ ฒ่าอยู่คนหนึง่ บ้านอยใู่ กล้ ๆ กบั วดั เวลาวา่ ง ๆ หลวงพอ่ ชอบไปคยุ ดว้ ย ครง้ั หนง่ึ เขาเลา่ ใหฟ้ งั วา่ \"แตไ่ หนแตไ่ รมา ผมไมเ่ คยถกู ใครหลอกเลย ท้งั ๆ ท่ผี มเองก็ไม่ คอ่ ยมคี วามรอู้ ะไรมาก ไมว่ า่ จะเปน็ เรอ่ื งการคา้ ขายหรอื ทำมาหากนิ ผม ไมเ่ คยถกู หลอกได\"้ \"แลว้ เรอ่ื งทเ่ี ขาถกู หลอกกนั เรอ่ื ย ๆ มเี รอื่ งอะไรกันบ้างละโยม\" หลวงพอ่ ถาม ผเู้ ฒา่ จึงอธบิ ายว่า \"มนั กเ็ รอ่ื งอยากจะรวยเรว็ ๆมนั ไปเล่นไพ่เล่นหวยกนั มีทงั้ หวย รฐั บาล หวยใตด้ นิ แลว้ ยงั ตอ้ งไปเสยี ใหก้ บั อาจารยใ์ บห้ วยอกี ไมร่ เู้ ทา่ ไหร่ บางคนกเ็ สยี ทา่ โดนเจา้ พวก ๑๘ มงกุฎ หลอกเอาเงนิ ไปกนิ เรยี บ หรอื r ^£ .* <; จงเปน็ ผมู้ พี รอ้ มทง้ั สตแิ ละปญั ญา ©c?£) ตำรับยอดเลขา www.kalyanamitra.org

บางทกี เ็ ปน็ เรอ่ื งขายขา้ ว สมมตุ วิ า่ รู้ ๆ อยวู่ า่ ราคาประมาณเกวยี นละ ๒,๕๐๐มันเอาไปขายตอ่ ไดอ้ ย่างดกี ็๒1๖๐๐ - ๒1๙๐๐ ราคามนั แพงจดั เกนิ ไป แลว้ มนั จะไปเอากำไรทไ่ี หน สงสยั มนั จะตอ้ งมเี หลย่ี มอะไรสกั อยา่ งหนง่ึ ยังงีผ้ มจึงไม่ขายไหไอพ้ วกน้ี แตค่ นอน่ื เขาชอบขายกนั ก็เหน็ โดนเชดิ กนั ทกุ ปแี หละ โดนหลอกทำนองน้ี แลว้ เขากไ็ มเ่ ขด็ กนั \" \"โยมมหี ลกั อยา่ งไรในการระมดั ระวงั ตวั เพอ่ื ไมไ่ หโดนหลอกละ่ \" \"พอ่ ผมสง่ั เอาไวว้ า่ หากมใี ครมาบอกวา่ ใหท้ ำอยา่ งนน้ั อยา่ งนแ้ี ลว้ จะรวยเรว็ มกี ำไรข้นึ มาผิดหผู ิดตาอยา่ งมาก ไมน่ า่ เชอ่ื ถ้าไปเจออยา่ งน้ี เมอ่ื ไหรแ่ ลว้ พอ่ สง่ั ไวว้ า่ ใหน้ อนเสยี เพราะถา้ มนั มชี อ่ งทางวเิ ศษขนาด นน้ั แลว้ มันไม่ควรจะมาถงึ เราเปน็ คนแรกหรอก มนั ควรจะถงึ ใครกอ่ น หมดแลว้ แต่เมื่อมาถึงเรา แสดงวา่ มนั ตอ้ งมอี ะไรไม,ชอบมาพากลเสยี แลว้ อยา่ ไปเอามนั เลย เดย๋ี วเราไปตดิ เหยอ่ื เสยี เปลา่ ๆ\" ขอ้ นเ้ี ปน็ แง่คดิ สำหรับชาวบา้ น ๆ ที่หลวงพอ่ อยากจะฝากพวกเรา ไว้คือ ถ้าใครมาบอกวา่ เล่นแชร์แล้วรวยเร็วก็อย่าไปตื่นเต้นตามเขา หรอื ใครบอกวา่ มกี ารคา้ อะไรชนดิ ทว่ี เิ ศษพสิ ดาร ทำรายได้ใหม้ หาศาลก็ ใหค้ ดิ เสยี วา่ แบบนน้ี อนดกี วา่ อยา่ ทำ เพราะวา่ เราเองกไ็ ม1ใชค่ นฉลาด ท่สี ุดในโลก น่ันมันเปน็ กบั ดกั ล่อใหเ้ ราพลาดพลง้ั เสียทไี ดีในภายหลงั สำหรับหลวงพอ่ ตลอดเวลาทผ่ี า่ นมา ไมว่ า่ จะทำอะไร พอเหน็ วา่ มีช่องทางได้ก็ใจฟเู หมือนกัน แตจ่ ะตอ้ งนง่ั หยดุ คดิ หาทางเสยี ไหได้ เพอ่ื เปน็ การไมป่ ระมาท <«SjPP*<; ' 3J ตำร้บยอดเลขา G)CZ o จงเปน็ ผมู้ พี รอ้ มทง้ั สตแิ ละปญั ญา www.kalyanamitra.org

สรปุ ความในขอ้ นว้ี า่ การงานใด ๆ ก็ตามย่อมมที ง้ั ทางได้และทาง เสีย เราจึงต้องนำทั้งสติและปัญญามาใช้พินิจพิจารณาให้รอบคอบ แมแ้ ตง่ านบญุ กเ็ ชน่ กนั จงึ จะทำใหง้ านตา่ งๆ สำเร็จลลุ ่วงไปไดด้ ว้ ยดี จงเปน็ ผมู้ พี รอ้ มทง้ั สตแิ ละปญั ญา mcssr ตำรับยอดเลขา www.kalyanamitra.org