ปรุงรสอลวนรัก 401-410

บทที 410 โตก้ ลับ ฮอ่ งเตป้ ระชวรวนั ทีสบิ สาม ฮองเฮาใชเ้ หตผุ ลวา่ ฮ่องเตป้ ระชวรตอ้ งการพกั ผอ่ น ไม่ ใหใ้ ครเขา้ มาเยียมอาการ นอกจากฮองเฮาและหมอ หลวง ใครก็เขา้ ตาํ หนกั จือเฉินมิได้ แมท้ กุ วนั จะมีข่าววา่ พระอาการดีขนึ ทวา่ ยงิ มีคนสงสยั ในความเป็นจรงิ ของข่าวลือนีมากขนึ เรอื ยๆ 1

ทกุ คนไมพ่ บฮ่องเตห้ ลายวนั ความระแวงสงสยั ยอ่ มตอ้ ง เกิด แตส่ าเหตแุ ทจ้ รงิ ทีทาํ ใหท้ กุ คนไมส่ งบกค็ ือ ใบหนา้ เยน็ ชาราวกบั ภเู ขาหมิ ะพนั ปีเยน็ เยียบไมล่ ะลายของอวีออ๋ ง เมือดแู ลว้ กร็ ูว้ า่ สถานการณไ์ มด่ ี ฮอ่ งเตอ้ ยใู่ นภาวะ อนั ตราย ไดย้ นิ วา่ นอกจากอวีออ๋ งยงั มีองคช์ ายสกี บั องค์ ชายหก ทกุ วนั พากนั คกุ เข่าหนา้ ตาํ หนกั จือเฉินไมย่ อม ลกุ ขอเพียงไดเ้ ขา้ เฝา้ ฮ่องเต้ ทวา่ ฮองเฮาไมอ่ นญุ าต องคร์ ชั ทายาทกลบั ตาลปัตรกนั ทกุ วนั ไปเขา้ เฝา้ ทีตาํ หนกั จือเฉิน สหี นา้ กงั วล ทวา่ ไมห่ นกั ใจเหมือนอวีออ๋ ง จากนนั องคร์ ชั ทายาทก็คอ่ ย ๆ เรมิ บรหิ ารราชกิจ แน่ นอนวา่ นีคือเรอื งทีบรรดาขนุ นางใหญ่ขอรอ้ งแลว้ ขอรอ้ ง 2

อีก แตค่ นทีขอรอ้ งเชน่ นีสว่ นมากลว้ นเป็นคนฝังองค์ รชั ทายาท นีหมายความวา่ อยา่ งไรกนั ไมใ่ หค้ นคิดมากกย็ ากแลว้ ! ในสถานการณค์ ลมุ เครอื ชว่ งเวลาทีเมฆครมึ ปกคลมุ จวนจิงกวั กงเกิดเพลงิ ไหมใ้ หญ่ คืนนนั แสงเพลงิ โหมทว่ ม สงู แทบไหมจ้ วนจิงกวั กงไปครงึ หลงั หนว่ ยลาดตระเวนประจาํ เมือง หน่วยจิงจา้ วฝ*ู สถานีดบั เพลงิ รว่ มมือกนั ออกปฏิบตั งิ าน ทกุ คนวนุ่ วายไปหมด 3

กวา่ จะควบคมุ เพลงิ ได้ ผลคือเมือตรวจหาสาเหตไุ ฟไหม้ ถงึ กบั เป็นเพราะเตาหลอมยาของจิงกวั กงระเบิด ที สาํ คญั กวา่ นนั คือ ขณะทีคนของหนว่ ยลาดตระเวนเขา้ ชว่ ยเหลอื พบยาเมด็ เมือตรวจสอบดกู เ็ ป็นยาเสรมิ ธาตุ หยาง ขา่ วลอื แพรส่ ะพดั อยา่ งวอ่ งไวราวกบั สายลม เวลานีอนั เลอ่ ออ๋ งหรอื พระปิตลุ า (อา) หา้ ทีอยไู่ กลถงึ หลโู จว บงั เอิญเดนิ ทางกลบั มาจินหลงิ พอดี ไดย้ ินข่าวกพ็ าคน บกุ เขา้ วงั มาเอาเรอื งฮองเฮา ก่อนหนา้ มิใชฮ่ องเฮาสงสยั วา่ มีคนวางยาฮ่องเตห้ รอก หรอื ไมเ่ ชน่ นนั ช่วงนนั ไฉนฮ่องเตถ้ งึ ไดม้ ีพละกาํ ลงั ขนึ มา เลา่ ฮองเฮาตรวจคน้ วงั หลงั อยา่ งเอิกเกรกิ เทียวใหญ่ก็ไม่ 4

พบหลกั ฐาน ผลคือพบยาเมด็ ชนิดนีในจวนจิงกวั กง จวนจิงกวั กงคือสถานทีอนั ใดกนั นนั คือบา้ นมารดาของ ฮองเฮา ทาํ ใหค้ นไมอ่ าจไมส่ งสยั ชวั เวลาเดียวปัญหาทงั หลายตกอยทู่ ีฮองเฮา ตอ่ ใหม้ ีรอ้ ย ปากกย็ ากจะแกต้ า่ ง พระปิตลุ าหา้ ในหว้ งอารมณโ์ มโห ข่มขวู่ า่ หากฮองเฮาไม่ มีเหตผุ ลบอกกลา่ วได้ ก็ไมเ่ สยี ดายทีจะยกกาํ ลงั ทหาร ช่วยฮ่องเต้ คาํ รา้ ยแรงอยา่ งยกกาํ ลงั ทหารช่วยฮ่องเตก้ พ็ ดู ออกมา 5

แลว้ ยงิ ชีชดั ถงึ ความน่าสงสยั ของฮองเฮากบั องค์ รชั ทายาท ตามจรงิ แลว้ ไมถ่ งึ กบั นา่ สงสยั แตใ่ นสายตา ของหลายคน เหน็ ไดช้ ดั วา่ หลกั ฐานชดั เจน พายฝุ นเรมิ ตงั เคา้ เรอื งราวดาํ เนินมาถงึ ขนั นี ซยา่ ฉนุ อวีทีเป็นหวั หนา้ องครกั ษอ์ นั ดบั หนงึ ยงุ่ แทบตาย แทบไมไ่ ดใ้ สใ่ จบา้ นอีก เฝา้ รกั ษาวงั หลวงอยา่ งลืมวนั ลืมคืน ตาํ หนกั บรู พาของ องคร์ ชั ทายาทก็วนุ่ วาย ปรกึ ษาหารอื กนั รอบแลว้ รอบเลา่ “รายงานจากหลโู จว ทหารของพระปิตลุ าหา้ กาํ ลงั รวม พล” 6

“รายงานจากสวีโจว ทหารมา้ สวีโจวมงุ่ ตรงมาทีจินหลงิ แลว้ ” “ทหารมา้ จากหมินเจอ๋ มงุ่ มายงั จินหลงิ ” “ทหารมา้ จากสโู่ จวมงุ่ มายงั จินหลงิ ” “คา่ ยใหญ่ซีเป่ยยงั ไมม่ ีการเคลอื นไหว” “ช่วงนีในจินหลงิ นบั วนั ยงิ มีคนแปลกหนา้ มากขนึ ....” 7

“กองกาํ ลงั ทีลว่ งหนา้ ไปรบั ทา่ นออ๋ งเฮ่อเหลยี นเซวียนรา ยงานกลบั มาวา่ กาํ ลงั เรง่ เดินทางกลบั จินหลงิ ” “...” ทงั หมดแทบเป็นขา่ วรา้ ย มีแตข่ ่าวสดุ ทา้ ยทีฟังแลว้ พอให้ คลายใจได้ ทวา่ สตคิ วามคิดกลบั เครยี ดขงึ กองกาํ ลงั ในจินหลงิ เวลานีมีแตอ่ งครกั ษร์ วมไปถงึ คา่ ยซี เป่ยทีอยไู่ มไ่ กลจากจินหลงิ ทหารองครกั ษม์ ีสามพนั นาย หนว่ ยลาดตระเวนสอง หมืนนาย ทวา่ ใจคนไมร่ วมเป็นหนงึ ถงึ แมค้ า่ ยซีเป่ยเป็น 8

คนใตบ้ ญั ชาของเฮ่อเหลยี นเซวียน แตเ่ ขาจากไปปีกวา่ แลว้ ระหวา่ งนีมีคนเขา้ มาผลดั เปลียนไปไมน่ อ้ ย ยากจะ เรยี กวา่ มนั คงเป็นปึกแผน่ หากเป็นคนแปลกหนา้ บกุ เขา้ ประตเู มืองมาเลา่ กองกาํ ลงั ชธู งช่วยฮ่องเตห้ ลายกองกาํ ลงั ลกุ ฮือ สว่ นองค์ รชั ทายาทกไ็ มม่ ีอาํ นาจในการเคลือนทหาร นอกเสียจาก ไดร้ บั ราชโองการใหส้ าํ เรจ็ ราชการ หากทาํ เรอื งนีสาํ หรบั องคร์ ชั ทายาทหาใชเ่ รอื งยาก เวลานีราชลญั จกรอยใู่ น มือฮองเฮา แคป่ ระทบั ตราลงไป อยา่ งนนั กเ็ ป็นราช โองการปลอมกก็ ลายเป็นราชโองการจรงิ หากฮ่องเตฟ้ ื น ขนึ มา... ทกุ คนตา่ งแยง่ กนั พดู 9

“องคร์ ชั ทายาท สถานการณค์ บั ขนั อยเู่ บืองหนา้ หากไม่ อาจเคลอื นกาํ ลงั ทหาร จินหลงิ จะมีอนั ตราย ขอให้ พระองคท์ รงตดั สนิ ใจอยา่ งเดด็ ขาดดว้ ยพะ่ ยะ่ คะ่ ” “องคร์ ชั ทายาท พระปิตลุ าหา้ กบั อวีออ๋ งจิตใจทะเยอ ทะยาน หากมชิ ิงลงมือก่อน หากปลอ่ ยใหท้ หารกบฏบกุ เขา้ ตีจินหลงิ แตก เชน่ นนั ขวั อาํ นาจสบั เปลยี น ผลลพั ธไ์ ม่ อาจคาดคิดนะพะ่ ยะ่ คะ่ ...” “องคร์ ชั ทายาท ขอใหท้ รงรบี ตดั สนิ ใจ..... ตงั แตต่ น้ จนจบองคร์ ชั ทายาทขมวดควิ แนน่ ไมค่ ลายลง 10

ใครค่ รวญอยนู่ านก็หนั ไปหาซยา่ ฉนุ อวี “ฉนุ อวี เจา้ เหน็ วา่ อยา่ งไร” ชวั เวลานนั สายตาคนทงั หมดมาตกอยทู่ ีซยา่ ฉนุ อวี ซยา่ ฉนุ อวีรูว้ า่ องคร์ ชั ทายาทลงั เล พระองคท์ รงเป็นผสู้ บื ทอดบลั ลงั กต์ ามเหตผุ ล ขอเพียงไมเ่ ผยพริ ุธ มีใจอดทน รอ ไมใ่ หฮ้ ่องเตจ้ บั ผิดได้ บลั ลงั กน์ ีก็เป็นของพระองคโ์ ดย มิตอ้ งสงสยั ทวา่ เรอื งราวไมเ่ ป็นไปตามใจคดิ เหตกุ ารณ์ เกิดขนึ บีบใหอ้ งคร์ ชั ทายาทตกอยใู่ นสถานการณล์ าํ บาก ทงั สองดา้ น 11

กระแสเรอื งฮองเฮาและองคร์ ชั ทายาทก่อกบฏ มีรอ้ ย ปากกย็ ากจะแกต้ วั ในสถานการณน์ ีหากยงั แตง่ ตงั ให้ สาํ เรจ็ ราชการเคลือนพลทหารอีกจะยงิ ถกู คนวิจารณ์ องคร์ ชั ทายาทมีใจกตญั ู ไมอ่ าจยอมรบั คาํ ครหาวา่ ฆา่ พระบดิ าไดอ้ ยา่ งแนน่ อน อีกอยา่ งฮ่องเตเ้ ดียวก็มีสติ เดียวกไ็ มไ่ ดส้ ติ ใครจะรูว้ า่ ยามทีพระองคต์ ืนขนึ มาอยา่ ง แทจ้ รงิ แลว้ จะอาศยั เหตผุ ลนีเป็นขอ้ อา้ งเพือกาํ จดั องค์ รชั ทายาทหรอื ไม่ แตห่ ากไมท่ าํ อะไรเลย ก็เทา่ กบั นงั รอความตาย ทนก็มีทางตายอยา่ งเดียว โตก้ ลบั อาจมีทางรอด ประวตั ิ ศาสตรแ์ ตไ่ รมากม็ ีผชู้ นะเป็นคนขีดเขียน ชนะเป็นเจา้ แพ้ เป็นโจรเป็นมาตงั แตโ่ บราณ 12

สายตาซยา่ ฉนุ อวีเกิดความลงั เลชวั วบู กอ่ นจะคอ่ ยๆ เปลยี นเป็นหนกั แน่น คนทีอยทู่ ีนีลว้ นเชือใจได้ ทวา่ วาทศลิ ป์ ก็ยงั จาํ เป็นตอ้ งใช้ เขาลกุ ขนึ ประสานมือคารวะ “องคร์ ชั ทายาท ใตเ้ ทา้ ซง่ กลา่ วไดถ้ กู ตอ้ ง พระปิตลุ ากลบั มาจินหลงิ ไดป้ ระจวบ เหมาะเช่นนีไดท้ ีไหนกนั เหน็ ไดช้ ดั วา่ เป็นแผนการแต่ แรก ปีนนั พระปิตลุ าใช่วา่ ไมไ่ ดเ้ ขา้ รว่ มชิงบลั ลงั ก์ อีก อยา่ งจา้ วจวั ฮยุ หวั หนา้ ทหารสวีโจวกบั ฉิวกวา่ งเซิงหวั หนา้ ทหารซีหนานฟังคาํ สงั ใคร ทกุ คนตา่ งรูอ้ ยแู่ ก่ใจ สว่ น ช่วงนีคนทีปะปนเขา้ มาในจินหลงิ ดกู ร็ ูว้ า่ เป็นคนในยทุ ธ ภพ อยา่ งลืมวา่ เจียงจวั เหมิงมีความสมั พนั ธก์ บั จวนหรง 13

กวั กงและอวีออ๋ งแนน่ แฟน้ กระหมอ่ มเขา้ ใจวา่ เวลานี พระองคเ์ ป็นกงั วลเรอื งพระวรกายของฝ่าบาท เกรงวา่ ฝ่า บาททรงไดฟ้ ังแลว้ จะทาํ ใหพ้ ระอาการทรุดลงอีก ฮองเฮา และองคร์ ชั ทายาทยอมทนเพือฝ่าบาท แตไ่ ฟลกุ ลามจน ถงึ ขนควิ แลว้ ขอใหอ้ งคร์ ชั ทายาททรงขอพระราชทาน ราชโองการจากฝ่าบาทในการเคลือนกองทพั มิฉะเชน่ นนั ไหวซง่ จะเกิดอนั ตราย เชือวา่ หลงั จากฝ่าบาททรง ทราบยอ่ มไมท่ นใหข้ นุ นางกบฏไดส้ มปรารถนาแน่” สถานการณจ์ รงิ ของฮอ่ งเตเ้ วลานี ในบรรดาคนทีอยทู่ ีนีมี เขา เสยี วจิงและองคร์ ชั ทายาทเทา่ นนั ทีรูช้ ดั เวลานี ฮอ่ งเตย้ งั เหลอื ลมหายใจเฮือกสดุ ทา้ ย เป็นตายเทา่ กนั ไมอ่ าจเขียนราชโองการ ดงั นนั ทีเขาจงใจเอย่ เชน่ นี เพือ ใหท้ กุ คนคิดวา่ ฮ่องเตย้ งั ตดั สนิ พระทยั ได้ องคร์ ชั ทายาท 14

กงั วลแคเ่ รอื งฮ่องเตพ้ ระอาการดีขนึ เทา่ นนั เสยี วจิงลกุ ขนึ เชน่ นี “องคร์ ชั ทายาทมีใจกตญั ไู มผ่ ิดตอ่ ฟา้ ทวา่ ก็ไมอ่ าจยืนดขู นุ นางกบฏก่อการเพียงเพราะเหตุ นีได้ ขอใหพ้ ระองคท์ รงเหน็ แก่ชาติบา้ นเมืองเป็นสาํ คญั เหน็ แกภ่ าพรวมเป็นสาํ คญั ” ขนุ นางใหญ่ทงั หลายพากนั สนบั สนนุ ขอใหอ้ งค์ รชั ทายาทเหน็ แกภ่ าพรวม องคร์ ชั ทายาทคิดอยนู่ าน สหี นา้ สบั สน ครูห่ นงึ คอ่ ยถอน ใจ “ตอนยงั เยาว์ เสดจ็ อาหา้ รกั ขา้ มากทีสดุ ขา้ ยงั ถกู เสดจ็ พอ่ ตาํ หนิอยเู่ รอื ง เสดจ็ อายงั ชว่ ยแกต้ า่ งใหข้ า้ คิด 15

ไมถ่ งึ จรงิ ๆ วา่ วนั นีกลบั ตอ้ งยกกาํ ลงั เผชิญหนา้ กนั อวี ออ๋ ง...นอ้ งสาม ตอนเดก็ ก็มกั วงิ ตามหลงั ขา้ รอ้ งเรยี กวา่ เสดจ็ พีองคร์ ชั ทายาท แตม่ าวนั นีผลประโยชนค์ รอบงาํ จิตใจ เฮอ้ ขา้ ไมอ่ ยากเหน็ ภาพในวนั นีมากทีสดุ ” ทกุ คนตา่ งจิตใจรุม่ รอ้ นมีคาํ พดู มากมาย องคร์ ชั ทายาท มีใจกตญั มู ผิ ดิ แตห่ ากมากเกินไป ไมแ่ ยกแยะหนกั เบา เมือถงึ เวลาคนทีหวั ตกจากบา่ มิไดม้ ีแตอ่ งค์ รชั ทายาท พวกเขาเป็นขนุ นางภกั ดีตอ่ องคร์ ชั ทายาท ลว้ นตกระกาํ ไปดว้ ย มีเพียงซยา่ ฉนุ อวีทีสงบ เวลานีองคร์ ชั ทายาททรงรอื ฟื น เรอื งเก่าขนึ มา นนั กห็ มายความวา่ พระองคต์ ดั สนิ ใจแลว้ 16

สายตาพระองคเ์ ยน็ เยียบยงิ กวา่ เดิมดงั คาด ฉายแววเยน็ ชาทีเหน็ ไดน้ อ้ ยครงั เปลยี นนาํ เสยี งตรสั “ทกุ คนเอย่ ถกู ตอ้ ง ขา้ ไมอ่ าจเหน็ แกส่ ว่ นตน ไมส่ นใจภาพรวม ยงิ ไม่ อาจทาํ ใหพ้ วกขนุ นางกบฏสมหวงั ขา้ จะไปขอราช โองการจากฝ่ าบาท” ทกุ คนถอนหายใจยาว หนิ ยกั ษใ์ นใจคลายลง “สถานการณว์ นุ่ วาย ขอเชิญทกุ ทา่ นทกุ หนา้ ทีขอตนใหด้ ี อยา่ ไดส้ บั สนวนุ่ วาย” องคร์ ชั ทายาทกาํ ชบั ทกุ คนรบั บญั ชา 17

“ฉนุ อวี เฮ่อเหลยี นจิง พวกเจา้ อยกู่ ่อน สว่ นคนอืนออกไป ได”้ ซยา่ ฉนุ อวีกบั เฮ่อเหลียนจิงรงั อยู่ รอคนกลบั ไปหมด สีหนา้ องคร์ ชั ทายาทเครง่ ขรมึ “ฉนุ อวี เสยี วจิง พวกเราไมม่ ีทางถอยแลว้ ” คาํ พดู นีหมายความวา่ ทนั ทีทีขอราชโองการ ทกุ อยา่ ง เป็นอนั ถกู กาํ หนดลงแลว้ ฮอ่ งเตไ้ มว่ า่ จะอาการดีขนึ ได้ หรอื ไม่ ลว้ นไมอ่ าจกลบั ไปนงั บนบลั ลงั กม์ งั กรอีก มเิ ช่น นนั ครงั นีองคร์ ชั ทายาทแสดงฝีมือออกไป ฮ่องเตย้ อ่ มจด 18

จาํ เอาไว้ ซยา่ ฉนุ อวีกบั เสยี วจิงสหี นา้ เครยี ดขงึ ใครกไ็ มอ่ ยาก ตดั สนิ ใจเชน่ นี ทวา่ สถานการณบ์ งั คบั ไมอ่ าจไมล่ งมือ สว่ นคาํ พดู นีขององคร์ ชั ทายาท อยากใหพ้ วกเขาแสดง ความเหน็ เตรยี มทาํ ใจไว้ “องคร์ ชั ทายาท กระหมอ่ มจงรกั ภกั ดีกบั พระองค”์ ทงั สองเอย่ โดยพรอ้ มเพรยี ง องคร์ ชั ทายาทพยกั หนา้ สีหนา้ เดด็ เดียวมนั คง “อวีออ๋ ง สมคบคดิ กบั พระปิตลุ าหา้ ใชข้ มุ กาํ ลงั ของยทุ ธภพ คดิ จะชิงอาํ นาจ เหอะ คงคดิ ไมถ่ งึ วา่ การกระทาํ เช่นนีคือชกั 19

นาํ เสอื กลืนสนุ ขั จิงจอก** ตวั ขา้ ถงึ กตญั แู ตห่ าใชโ่ ง่งม ฉนุ อวี เสียวจิง ดาํ เนินการตามแผน” “รบั บญั ชา” ทงั สองตอบเป็นเสยี งเดียว แผนการกาํ หนดไวแ้ ตแ่ รก รอเพียงองคร์ ชั ทายาทตดั สนิ ใจเดด็ ขาด ยามนีคอยรบั มือใหด้ ีแลว้ กนั ! ..... วนั นนั ในเมืองจินหลงิ เกิดเหตรุ า้ ยไปทวั ทหารเคลือนพล ตรวจตราแขง็ ขนั คนแปลกหนา้ ถกู จบั กมุ นีเป็นปฏิบตั ิ การตอ่ กรกบั พวกชาวยทุ ธในเมืองจินหลงิ 20

วนั ตอ่ มา มา้ ดีสามสบิ หกตวั ทะยานออกจากเมือง แยก ยา้ ยไปทวั เหนือใตอ้ อกตกทงั สที ศิ สว่ นในวงั บรรดาสาวงามทีถกู จบั ตวั สง่ ตาํ หนกั เยน็ สารภาพ บอกวา่ เป็นยาทีพระสนมซมู อบให้ ไรส้ ไี รก้ ลนิ ผสมในสรุ าใหฮ้ ่องเตเ้ สวย ยาตวั นนั มเิ พียงทาํ ใหม้ ีกาํ ลงั วงั ชา ธาตหุ ยางแข็งแกรง่ ทงั ยงั ทาํ ลายอวยั วะของคนอีก ดว้ ย วนั เดียวกนั นนั เอง ระหวา่ งทีพระปิตลุ าหา้ เดนิ ทางกลบั หลโู จวไดค้ รงึ ทางกลบั ถกู ลอบสงั หาร ทงั สองฝ่ายตา่ ง เจ็บตายน่าอนาถ สว่ นพระปิตลุ าหา้ หายไปอยา่ งไรร้ อ่ ง 21

รอย --- *หน่วยจงิ จ้าวฝู หน่วยงานรัฐทดี ูแลระดับเขต **ชักนาํ เสอื กลนื สุนัขจงิ จอก เป็ นสาํ นวน อุปมาถงึ สองฝ่ ายสู้กัน คนทสี ามคอยเกบ็ เกยี วผลประโยชน์ 22