คุณหลงอย่าหยิ่งยโสเกินไป8

คณุ หลงอยา่ หยงิ่ ยโส เกนิ ไป 8



หลงเชียวสอดมือขา้ งนึงไวใ้ นกระเป๋ ากางเกง สายตาไม่มี กวดั แกวง่ เลยแมแ้ ต่นอ้ ย มองเกาหยง่ิ จือดว้ ยสายตาท่ีสงบ “คุณเกา ชื่นชม” เกาหยง่ิ จือหยบิ แกว้ ไวนแ์ ดงแกว้ นึงจากในถาด ซูใหก้ บั หลงเชียว “ไม่เจอกนั นานเลยคุณชายใหญ่หลง” ท่านเชียวเอียงแกว้ เลก็ นอ้ ยเพอ่ื ส่งสญั ลกั ษณ์ “ไม่เจอกนั นาน” แอนน่ายง่ิ อยากจะหวั เราะเยาะ ภาพฉากแบบน้ีที่เห็นตรง หนา้ ขณะน้ี กค็ ือคนรักเก่าท่ีไม่ไดพ้ บกนั นานหลายปี ใช่ไหม? เวอ่ ร์จริงๆ เกาจิงอานกซ็ ูแกว้ เหลา้ เช่นกนั สายตามองไปยงั เกาหยงิ่ จือ “พส่ี าว คุณพดู แบบน้ี จะทาใหค้ นเขา้ ใจผดิ เก่ียวกบั ความสมั พนั ธข์ องคุณ และคุณชายใหญ่หลงไดง้ ่ายๆเลยนะ ไม่สมควรมาแยง่ ซีนอยา่ งน้ี” เกาหยง่ิ จือยมิ้ สูอ้ ยา่ งยดื หยนุ่ และเบิกบาน “ท่ีจึงอานเดือน สติคือ คุณชายใหญ่หลงเป็นคู่หม้นั ของหรูเฟยนะ! เหอะๆ ฉนั เพง่ิ จะ แสดงออกไม่เหมาะสมไปลงโทษตวั เองหน่ึงแกว้ !”

เกาหยง่ิ จือเงยหนา้ นาไวนแ์ ดงที่เหลือดื่มรวดเดียวหมด จากน้นั กค็ ว่า แกว้ แลว้ กวดั แกวง่ ไปมา เปิ ดเผยต่อหนา้ คนวา่ ไม่เหลือสกั หยด “คุณเกาเป็นหญิงที่มีความสามารถยอดเยย่ี มจริงๆ ตรง ไปตรงมา!” แอนน่ากอดแขนมองการแสดงในการเขา้ สงั คมท่ามกลาง งานเล้ียงก็ ทาใหร้ ู้สึกเดือดดาล ความเยอื กเยน็ เลก็ นอ้ ยบน ใบหนา้ ปกคลมุ จาก สายตาลงมาที่คาง ช่างน่าเบ่ือจริงๆ! คุณเกาท่านน้ีและหญิงที่ช่ือวา่ หรูเฟยตอ้ งมีความสมั พนั ธ์ท่ี แน่นแฟ้ นอยา่ งแน่นอน และเธอเพง่ิ จะประกาศอยา่ งโออ้ วด คลา้ ยกบั เป็น การกล่าวเตือนกลายๆ ใหก้ บั หญิงในสถานท่ี แห่งน้ี หลงเชียวเป็น ผชู้ ายที่มีเจา้ ของ นางจิ้งจอกช่วยใสหวั ไปใหไ้ กลๆหน่อย มือโปร เธอกบั มือกบั การเขา้ สงั คมไดอ้ ยา่ งคล่องแคล่ว มากจริงๆ “ไข่แลว้ หรูเฟยล่ะ? จนถึงตอนน้ีแลว้ ทาไมเธอยงั ไม่มา อีก?”

คาถามน้ีคือถามท่าน เชียว แต่ดูเหมือนท่านเซียวจะข้ีเกียจ ที่จะตอบ กลบั เกาหยง่ิ จือกเ็ ลยตอบแทนเขา “ช่วงสองวนั มา น้ีหรูเฟยไม่สบาย คาดวา่ น่าจะไม่มา” เกาหยง่ิ จือยมิ้ อยา่ งอ่อนโยนก่ึงลอ้ เล่นก่ึงเตือนเลก็ นอ้ ย “คุณชายใหญ่ หลง คูห่ ม้นั ไม่สบาย คุณควรจะพยายามไปดู ใหเ้ ร็วท่ีสุดนะ” ท่านเซียวขมวดคิ้วเลก็ นอ้ ย ตอนน้ีความกลา้ หาญของเกา หยง่ิ จือก็ พองโต คิดวา่ ตนเองมีบทบาทต่อหนา้ เขาอยา่ งมาก “ไม่จาเป็นตอ้ งใหค้ ุณเตือนสติ น้าเสียงของเขาเยอื กเยน็ เลก็ นอ้ ย แสดงใหเ้ ห็นชดั เจนวา่ ไม่เตม็ ใจท่ี จะใหพ้ ูดถึงใครเรื่องอะไร หลงจ้ือท่ีสวมชุดสูทสีดาเดินเขา้ มายงั หอ้ งโถงใหญ่งาน เล้ียง เส้ือเชิ้ต คอปกแบบต้งั สีขาวบริสุทธ์ิตดั กบั คางและรอย ยมิ้ ที่เรียบง่ายมีสไตล์ ของเขา ริมฝีปากบางๆอมยมิ้ พว่ งไป ดว้ ยการหยอกลอ้ เลก็ ๆอยเู่ สมอ ดวงตาท่ีมองอยา่ งผวิ เผนิ ไม่ไดพ้ ยายามจบั จอ้ งไปท่ีส่ิงใด ทาตวั สบายๆตาม อาเภอใจ แคย่ มิ้ แยม้

เมื่อคุณชายรองหลงมาถึงกด็ ึงดูดความสนใจของผคู้ น จานวนไม่ นอ้ ย โดยเฉพาะผหู้ ญิงท่ีเพงิ่ ถูกเกาหยงิ่ จ๊อเตือนสติ ไป ความหวงั ต่อไปน้ีลว้ นฝากฝังไวท้ ่ีหลงจ้ือ หลงจ้ือเร่ิมที่จะโบกไมโ้ บกมือใหก้ บั เหล่าบรรดาพวกผู้ หญิง ดู เหมือนวา่ มีไมตรีให้ แต่กท็ าใหค้ นรู้สึกไดอ้ ยา่ ง ชดั เจนมากวา่ คุณชายอยา่ งฉนั พวกคุณอยา่ แตะตอ้ ง เล่น สนุกกบั ตวั เองเถอะ! กา้ วฝีเทา้ ท้งั เบาท้งั เร็วไปถึงหอ้ งโถงใหญ่ หลงจื่อและเกา จึงอาน ทกั ทายคนอ่ืนๆ ยนื อยขู่ า้ งกายหลงเชียว กระซิบ ระบายความในใจ วา่ “พ่ีใหญ่ สถานที่น้ีน่าเบ่ืออยา่ งมาก กลบั ไปนอนบา้ นก่อนได้ ไหม?” หลงเชียวทาพอเป็นพิธีสาหรับงานเล้ียงคือกเทลเพอ่ื ธุรกิจ ของ ตนเอง ความเจริญรุ่งเรืองไม่มีใครเทียบเท่า แต่หลงจ้ือ คุณสมบตั ิต่า เกินไป ท้งั ยงั ไม่ชอบที่จะเล่นดว้ ยเล่ห์เหลี่ยม แผนการอีกดว้ ย “ในเม่ือมาแลว้ กท็ าตวั ใหเ้ รียบร้อยไม่ก่อความวนุ่ วายจน จบ มีบาง เรื่อง ที่คุณจะตอ้ งเผชิญหนา้ ไม่ชา้ กเ็ ร็ว” หลงจ้ือคร่ึงๆขมบั “กไ็ ด้ ฉนั เชื่อฟังพ่ีใหญ่”

เกาจึงอานซูแกว้ เหลา้ แลว้ กล่าวอยา่ งยมิ้ ๆวา่ “หลงจื๋อ ช่วงน้ีเร่ิม บริหารบริษทั แลว้ รู้สึกยงั ไงบา้ ง?” หลงจ้ือไม่ตอ้ งการที่จะพบเกาจิ้งอานคนน้ีมากนกั ทาๆพอ เป็นพธิ ี แบบขอผา่ นไปท่ี เขาเป็นคนท่ีชอบหรือโกรธ แสดงออกบนใบหนา้ อยา่ งชดั เจน เกบ็ ความหนา้ เจา้ หนา้ งอ ไม่ไดข้ นาดน้นั “บริหาร บริษทั อะ มนั น่าเบื่อ เพียงแต่วา่ .. อยา่ งนอ้ ยมนั กส็ นุกกวา่ ท่ีน่ีนิด หน่อย” เกาจิงอานหวั เราะยกใหญ่ “ตอนน้ีหลงจ้ือกย็ งั คงชอบพดู ติดตลก เหมือนเมื่อตอนที่พบกนั กบั ฉนั ที่อเมริกา” เหมือนกบั ทวดแกสิ! หลงจ้ือดูถูกอยใู่ นใจ บนใบหนา้ ท่ียมิ้ แยม้ พวกกเฟวราก ไม่มีใครดี สักคน! แอนน่าฉีกริมฝีปากสีแดงยมิ้ เลก็ นอ้ ย สายตาพนิ ิจ พเิ คราะห์ไปท่ี หลงจือ ภายในใจอดไม่ไดท้ ี่จะทอดถอนใจ โลกขา่ งเลก็ ซะจริงๆ!

คาดไม่ถึงวา่ หลงจ้ือลูกผลู้ ากมากดีท่านน้ีจะเป็นนอ้ งชาย ของหลง เชียว! แอนน่ายนื อยขู่ อบนอกของวงกลมที่ไม่เกี่ยวขอ้ ง เธอควร จะทา อะไรทาอะไรต่อไปหลงั จากรอใหก้ ารแสดงของคนกลุ่ม น้ีจบสิ้น ในที่สุด ช่วงเวลาดีๆของเธอกร็ ักษาไวใ้ ดไ้ มน่ าน เธอกาลงั พิจารณาท่ีจะหลีกเล่ียงออกห่าง ภาพเงาสูงใหญ่ ใส่ชุดดา ของหลงจือกม็ ายนื อยตู่ รงหนา้ อยา่ งไม่มีลางบอก เหตุเลยแมแ้ ต่นอ้ ย ดวงตาที่ถามแบบเจาะลึกและคิดใคร่ครวญมาเป็นระลอก แกว้ เหลา้ ในมือถูกเขาเอียงอยา่ งซ่าซอง รอยยมิ้ ท่ีไม่เอาจริง เอาจงั พร้อมดว้ ย น้าเสียงเดก็ ๆเลก็ นอ้ ย “คนสวย เรามีชะตา ร่วมกนั สามภพสามชาติ จริงๆ! ไม่นึกเลยวา่ อยทู่ ี่น่ีกส็ ามารถ ไดพ้ บเจอ ตูท่าวา่ ฉนั ไม่จีบคุณ ฟ้าดินคงไม่อาจอภยั ”

ตอนท่ี 185 ท่านเขยี วพดู ว่า เธอเป็ นคนของฉัน แอนน่าเงยคางข้ึนมองหลงจ้ือ วนั น้ีเขายงั ถือวา่ เป็นกิจ ลกั ษณะ เส้ือ สูทเหมาะกบั ตวั รองเทา้ หนงั ที่ขดั เป็นมนั วาว ขอ้ มือยงั หอ้ ยไวด้ ว้ ย นาฬิกาโลหะ มองแวบแรกดูเหมือนมือใหม่ ทางธุรกิจ “มองรูปลกั ษณ์ภายนอกแลว้ ดูสง่าผา่ เผย คนกด็ ูมีชีวิต ชีวาดี แต่ดู เหมือนวา่ ไอคิวคุณจะไม่พอใช้ ฉนั เคยเตือนสติ คุณแลว้ นะ ทาไมถึง ลืมเร็วขนาดน้ี?” เสียงของเธอ เหมือนกบั พสี่ ะใภม้ ากจริงๆ! เหมือนเกินไป! ฟังเพยี งคร้ังนึง หลงจ่ือกจ็ ิตใจวนุ่ วายคร้ังนึง ยงิ่ เป็นอยา่ งน้ี หลงจื่อกย็ ง่ิ สนใจมากข้ึน กา้ วเขา้ ใกลแ้ อน น่าอีกคร่ึง กา้ ว แขนอนั เรียวยาวขา้ มหวั ของเธอไปค้าไวท้ ่ีเสา หินอ่อนสีขาว บริสุทธ์ิท่ีดา้ นหลงั ของเธอ โอบลอ้ มแอนน่าไว้ คร่ึงหน่ึงรอบหนา้ อก ของเขา มองลงไปยงั แกว้ ขาวผอ่ งอนั ทะนงตวั ของเธอ “ฉนั เคยพดู แลว้ วา่ ฉนั ถูกใจคุณ คุณ กล็ ืมไปแลว้ หรอ?”

แกว้ เหลา้ ของแอนน่าขวางอยรู่ ะหวา่ งคนท้งั สอง ก้นั ไวเ้ พอ่ื รักษา ระยะห่างที่ปลอดภยั “นอ้ งชาย คงไม่มีคนเคยเตือนสติ คุณสินะ วา่ คนบางคนไม่สามารถหยอกลอ้ ได”้ หลงจ้ือยมิ้ ๆ ฟันที่เรียงกนั เป็นระเบียบเรียบร้อยแปตซ่ี ปรากฏ ออกมาใหเ้ ห็น ผมหนา้ มา้ ที่นุ่มสลวยคอ่ ยๆสไลดล์ ง มา ปิ ดที่คิว้ แต่ ทนั ใดสายตากร็ วมจุดโฟกสั มองไปท่ีตวงตา ของแอนน่าดว้ ยความ บริสุทธ์ิใจ “และไม่มีคนเคยเตือนคุณ แน่นอนวา่ คนบางคนเม่ือ ถูกใจอะไรแลว้ กจ็ ะตอ้ งทาทุกวิถี ทางเพอื่ จะไดม้ า โจมตีโดยตรง ไม่ไดก้ เ็ ป็นดา้ นขา้ ง ดา้ นขา้ ง ไม่ไดก้ เ็ ป็นตรงขา้ ม ความจริงใจและ บริสุทธ์ิใจใชไ้ ม่ได้ ทา อยา่ งลบั ๆยงั ไงกไ็ ด้ หากมนั ไม่ไดผ้ ลก…็ ” ร่างกายท่อนบนของเขากแ็ นบชิดทนั ที ริมฝีปากบางๆก็ แนบชิดกบั ขา้ งหูของเธอ ลมที่อุ่นร้อนอยา่ งมีเลศนยั ฉีดพน่ ไปยงั ขา้ งหูของเธอ ผมของเธอสน่ั ไหวเบาๆ “จู่โจม ฉกฉวย กไ็ ม่ใช่ความคิดที่เลวร้าย” แอนน่าเอียงพิงไหล่ของเธอเพื่อหลีกเล่ียงลมหายใจของเขา “ตูท่าฉนั จะหลบเลี่ยงไม่ไดไ้ ช่ใหม?

“ของดีๆอยตู่ รงหนา้ ทาไมจะตอ้ งหลบเลี่ยง? ใจกวา้ ง ยอมรับจะไม่ ดีกวา่ หรอ?” หลงจือยงั คงแฝงไปดว้ ยรอยยมิ้ เลก็ นอ้ ย ผหู้ ญิงคนน้ี เขามองเพยี งคร้ังแรกกม็ นั่ ใจแลว้ วา่ เขาจะตอ้ งไดร้ ับอยา่ งแน่นอน! ไม่ คือจีบได!้ คนตระกลู หลง ไร้ยางอายแบบน้ีท้งั หมดเลยใช่ไหม! “ฉนั หม้นั แลว้ มีคูห่ ม้นั หมายแลว้ ” เธอชูมือข้ึน เผยใหเ้ ห็นแหวนเพชรบนนิ้วกลาง หลงจ้ือทาริมฝีปาก จกั “หม้นั แลว้ ง้นั หรอ…” พดู พลาง เขายนื่ มือออกไปดึง แหวนบนนิ้วมือของเขาอยู่ ดีๆกห็ ายไป! เงยหนา้ มองอีกคร้ัง แหวนเพชรส่องแสงระยบิ ระยบั กว็ ่ิงไป อยใู่ น มือเขาแลว้ ! เช่ีย! “คนสวย ขอ้ อา้ งเร่ืองการหม้นั น้ีไม่ตอ้ งใชแ้ ลว้ ดีกวา่ มุข มนั เก่า เกินไป เพียงแต่แหวนกไ็ ม่เลวนะ ฉนั จะช่วยดูแล

แทนคุณเอง!” หม้นั ? หลงจ้ือเช่ือนะ แต่หม้นั แลว้ แลว้ ยงั ไงล่ะ? ในตอนแรกเขาเขา้ ใจผดิ คิดวา่ เป็นคูล่ ว่ั หาน การกีดขวาง ฐานะทาง สงั คมและการถูกยบั ย้งั อยา่ งหนกั หน่วงทาใหท้ ิ้ง ความกลา้ ไปท่ีจะ ชอบเธอไปอยา่ งจนปัญญาจริงๆ แต่กค็ าด ไม่ถึงวา่ นานวนั เขา้ เขากม็ ี โอกาสไดร้ ู้จกั กบั ผหู้ ญิงที่มีพลงั บางอยา่ งในตวั ที่เหมือนกบั พสี่ ะใภ้ เขาจึงไม่สามารถพลาด โอกาสไดอ้ ีก! “ก่อเรื่องอยา่ งไร้เหตุผล! ก่อนท่ีฉนั จะบา้ คลงั่ เอาแหวนคืน มาใหฉ้ นั อยา่ ทา้ ทายความอดทนของฉนั ” “ใหค้ ุณกไ็ ด้ เพียงแต่ คุณเอาอะไรมาแลกเปลี่ยนล่ะ?” หลงจ้ือเล่นกบั แหวนเพชรเมด็ เลก็ ท่ีละเอียดงดงามแต่ มูลคา่ ไม่นอ้ ย หวั เราะสนุกสนานแต่การถามกลบั แอนน่า ชดั เจนวา่ ไมไ่ ดล้ อ้ เล่น ดวงตาท่ีสดใสผวิ เผนิ มีความหมายลึก ซ่ึงอยา่ งมาก ท่าทีความจดั เจน ในชีวิตนอ้ ย และจริงใจกวา่ ผชู้ ายท่ีเจอในหา้ ง สรรพสินคา้ มาก

บอกไม่ถูก แต่หลงจื่อใหค้ วามประทบั ใจกบั แอนน่าและ ไม่ใช่คนท่ี น่ารังเกียจแบบน้นั อยา่ งนอ้ ยใหค้ วามประทบั ใจ กบั เธอดีกวา่ หลง เชียวอยา่ งมาก แอนน่าแทนที่จะกระวนกระวายใจแต่กลบั ใชส้ องแขน โอบแขน ของตวั เอง แหงนหนา้ มองเลก็ นอ้ ย “ดูท่า คุณจะ ชอบแหวนวงน้ี โอเค คุณชอบ คุณกเ็ อาไปเถอะ” หลงจ้ือขมวดคิว้ เขาพลิกแหวนสงั เกตอยา่ งละเอียดกลบั ไปกลบั มา “แหวนหนะ ฝีมือไม่เลว ฉนั กช็ อบอยนู่ ะ แต่ฉนั ชอบเจา้ ของแหวน ยงิ่ กวา่ ไม่รู้วา่ จะพากลบั ไปไดด้ ว้ ยไหม?” เหอะๆ เป็นเจา้ หนุ่มท่ีพดู จาเหลวไหลคนนึง แอนน่ายกั ไหล่ “เจา้ ของแหวน คือคูห่ ม้นั ของฉนั ถา้ คุณ ชอบละ่ ก็ จะพากลบั ไปกไ็ ม่ใช่ความคิดที่เลวร้าย” หลงจืออารมณ์ดีเป็นอยา่ งยงิ่ มองลงไปยงั แอนน่าที่ต่า กวา่ ตนเอง ช่วงน่ึง พยายามพจิ ารณาจากบนใบหนา้ ของเธอ เพ่อื จะมองอะไร ออกบา้ งเลก็ นอ้ ย แต่การแสดงออกของเธอเงียบสงบเกินไป ซอบ

เกลียด ไม่มีการเปล่ียนแปลง แววตาไม่มีความเคล่ือนไหว มีเพียงริม ฝีปากสีแดงอ่อนที่ยกข้ึนอยา่ งเหยยี ดหยามดูหม่ินและไม่ สนใจ “ฉนั จริงจงั ฉนั รักคุณต้งั แต่แรกพบ ฉนั ตอ้ งการจีบคุณ” หลงจ้ือพดู โดยไม่ออ้ มคอ้ ม ประกาศเจตนารมณ์ของตนเอง ใหร้ ู้อยา่ งเป็นทางการ ลงมือดว้ ยไมแ้ ขง็ ก่อน หลกั การน้ีคุณชายรองหลงรู้ดี หลงเชียวหนั กลบั มามองทา่ มกลางฝงู ชน พอดีกม็ องไป เห็นหลงจ้ือ กบั แอนน่า ท่าทางการแสดงออกวา่ กาลงั พดู อะไร อยา่ งมีเลศนยั หญิงสาวรูปร่างผอมบางลากชุดราตรีสีดาข้ึน บรรยายเร่ืองราวตา่ งๆ อยา่ งเยน็ ชา มีเสน่ห์อยา่ งล้าเลิศ ความงดงามท่ามกลางแสงสีแต่ เพราะสีดาและการ แสดงออกแบบพเิ ศษในรู้แบบที่โดดเด่นไม่ เหมือนใคร หลงจ้ือกาลงั ทาอะไร? “คุณชายใหญ่หลง ฉนั เพ่งิ จะพดู ขอ้ เสนอแนะคุณไป ยงั หวงั ใหค้ ุณ พจิ ารณาสกั เลก็ นอ้ ย” ผจู้ ดั การธุรกิจคนนึงชวนยกแกว้

ท่านเซียวตอบอยา่ งเฉยเมยวา่ “MBKระยะน้ียงั ไม่มี โครงการน้ี” เป็นการปฏิเสธคนอ่ืนอยา่ งตรงไปตรงมา สายตาล่องลอยไปยงั เงาร่างของหญิงชุดดาดา้ นน้นั อยา่ ง ไม่ระวงั ท่านเขียวกม้ ลงจิบไวน์แดง แอนน่าเป่ าลมออกทางปากเบาๆ “ตอ้ งขอโทษนอ้ งชาย ดว้ ยจริงๆ หน่ึงฉนั ไม่ชอบคนที่อายนุ อ้ ยกวา่ สองไม่ชอบลูกผู้ ลากมากดี สาม ฉนั มีคูห่ ม้นั แลว้ ฉนั ใหเ้ วลาคุณสามวินาที และออกไปใหห้ ่างจาก ฉนั สามเมตร ไม่อยา่ งน้นั ฉนั จะทาให้ คุณตอ้ งออกไปจากงานเล้ียง คืนน้ีอยา่ งคาดไม่ถึง” กา้ วร้าว! ใจกลา้ ! อยเู่ มืองหลวงยงั กลา้ ท่ีจะพดู แบบน้ีกบั เขา นอกจากตระกลู หลงท้งั สามท่านแลว้ กย็ งั ไม่มีใครกลา้ ! “คนสวย ฉนั สามารถทาใหค้ ุณตกหลุมรักฉนั ไดอ้ ยา่ ง แน่นอน” หลงจ้ือซูแกว้ เหลา้ ข้ึนดื่มต่อหนา้ แอนน่า ยมิ้ อยา่ ง มน่ั ใจในตวั เอง

เป็ นพิเศษ “ยงั ไม่ไปอีก?” “ไปล ไปแน่นอน ไม่ตอ้ งรีบร้อน ฉนั มีความอดทนและวิธี การคน สวย เดี๋ยวเจอกนั ” หลงจ้ือน่าแหวนใส่ลงในกระเป๋ า เส้ือสูทตวั นอก “แหวน ฉนั จะดูแลแทนคุณเอง” หลงจ่ือวางกา้ มแลว้ กไ็ ป ผหู้ ญิงบริเวณดา้ นขา้ งรุมมองแอ น่าไม่ หยดุ ! “ผหู้ ญิงคนน้ีเป็นใคร? ติดต่อกบั คุณชายรองหลงทนั ทีเลย หรอ? หนา้ ไม่อาย!” “ตูแลว้ กเ็ ห็นไดช้ ดั เจนวา่ แก่กวา่ หลงจ้ือหลายปี อายปุ ูนน้ี แลว้ ยงั มา ขายสวาท หญิงชวั่ จากท่ีไหนกนั ?” “อยากไดด้ าแหน่งสูงคิดบา้ บอ!” เสียงวพิ ากษว์ ิจารณ์และคาพดู กระทบกระทง่ั ของคน โดย รอบลว้ น ลอยเขา้ มาใส่หูของแอนน่าท้งั หมด ด่าท่าแลว้ ตอน น้ี ตน้ ไมอ้ ยากอยู่ น่ิงแต่ลมกลบั ไม่หยดุ พดั (สถานการณ์หน่ึง ไม่เป็นไปดงั ใจหวงั )

หญิงแต่งหนา้ จดั ชุดสีแดงเดินเอวพริ้วไหวเขา้ มาขา้ งๆแอ นน่า ผหู้ ญิงหลายคนโดยรอบกต็ ามกนั เขา้ มาไม่ถึงหน่ึงนาทีกล็ อ้ มแอนน่า ไวต้ รงกลาง ริมฝีปาก ของแอนน่ายกข้ึนเลก็ นอ้ ย สีหนา้ ไม่ แสดงออก “อุย้ น่ีเป็นใครกนั ? มีความสมั พนั ธ์ลึกซ้ึงกบั คุณชายรอง หลงหรอ?” หญิงชุดแต่งหวั เราะอยา่ งดูหม่ินเหยยี ดหยาม เยาะเยย้ ถากถาง แอนน่ายมิ้ เยาะอยา่ งเยน็ ชา “ฉนั เป็นใคร คุณไม่จาเป็น ตอ้ งรู้” “เหอะๆๆ! พดู จายงั โอหงั อวดดี! พดู มาสิ วา่ จงใจจะเขา้ มา อ่อย คุณชายรองหลงใช่ไหมล่ะ! แลว้ กย็ งั ไม่ลืมตาดู คุณชาย รองหลงเป็น ใคร? หญิงชวั่ ไม่รู้จกั ฟ้าสูงแผน่ ดินต่า” หญิงชว่ั สองคาน้ี ท่ีเธอด่าดูคล่องปากจริงๆ แอนน่าขมวดคิว้ ข้ึน ใบหนา้ ที่ขาวผอ่ งเร่ิมไม่พอใจ “ออ้ ? ง้นั คุณเป็น ใครล่ะ? มีสิทธ์ิอะไรมายนื ซกั ถามฉนั ? เป็นแฟน เขาหรอ? คนรัก หรอ?”

“ฉนั ทนดูผหู้ ญิงอยา่ งคุณไมไ่ ด!้ เลยตอ้ งเรียกร้องความไม่ เป็น ธรรม!” หญิงสาวมนั่ ใจในตวั เอง เอาแขนกอดอก ยดื หลงั ตรง ส่วน เวา้ โคง้ กย็ งิ่ เซ็กซ่ีมากข้ึน แอนน่าเพียงแค่ยมิ้ จางๆ “เม่ือเป็นเช่นน้ี…. * สร้างเร่ืองให้ ลาบากใจ “คุณกเ็ รียกเขามาสิ พดู กนั ต่อหนา้ พวกเราให้ ชดั เจนไปเลย” “คุณเป็นบา้ อะไร ไม่นึกเลยวา่ จะกลา้ ใหค้ ุณชายรองหลง เขา้ มาหา! ฉนั ดูแลว้ คุณคงเบ่ือชีวิตแลว้ นะสิ!” พดู พลาง เธอ มองรอบๆซ้ายขวา “พ่ีนอ้ งทุกคน บนเขตของเมืองหลวงน้ี ผู้ หญิงคนน้ี ควรจะทายงั ไง ดี?” “ไม่ตอ้ งสงสยั คือลากออกไป! ตอ้ งสงั่ สอน ใหเ้ ธอสงบสกั หน่อย!” แอนน่าเป่ าลมทางปากเบาๆ ท่าทางการพดู แบบน้ี ยงั คิด ท่ีจะมาสงั่ สอนเธออีกหรอ? หญิงสาวยกฝ่ ามือหวงั สะบดั ตรงเขา้ ไปยงั ใบหนา้ ของแอน น่า!

แอนน่าดึงผหู้ ญิงที่อยทู่ างดา้ นซา้ ย ลากมายงั ตรงหนา้ ของ ตนเอง พอ ดิบพอดีที่ฝ่ ามือน้นั กต็ กลงมายงั กลางหนา้ ดา้ น ขวา! “เพ้ียะ!” ผหู้ ญิงท่ีถูกฝ่ ามือตบสีหนา้ ถอดสี! “แก! นงั ผหู้ ญิงสารเลว!” แอนน่าโยนหญิงคนน้นั ออกไป ยกั ไหล่อยา่ งบุคคลท่ีไม่มี ความผดิ “เกมส์ตบหนา้ แบบน้ี ความร่วมมือเป็นส่ิงสาคญั ที่ พวกคุณร่วมมือ กนั เม่ือก้ีไม่เลวเลย อยากเล่นต่อใหม?” “นงั โสเภณี! วนั น้ีฉนั จะฆ่าคุณ!” หญิงคนน้นั ส่งเสียงแหลมแลว้ พงุ่ เขา้ ใส่แอนน่าอยา่ งเตม็ กาลงั ซกั ปลายเทา้ ของขายาวๆ เลง็ ส้นั แหลมรองเทา้ สน้ สูง ไปยงั ขาของแอน น่า “โครม!” ร่างของแอนน่าทนั ทีทนั ใด กเ็ บี่ยงหลบการโจมตีของหญิง คนน้นั ผหู้ ญิงคนน้นั เหยยี บท่ีวา่ ง จนร่างลม้ ลงกบั พ้ืนอยา่ ง รุนแรง หนา้ อกแตะถูกพ้ืน หกลม้ เสียงดงั กรอบ

“โอ๊ย! เจบ็ จะตายแลว้ ! โอย… หญิงหลายคนท่ีอยขู่ า้ งๆเห็นสถานการณ์ กข็ บเข้ียวเค้ียว ฟันจอ้ งมอง ไปยงั แอนน่า “แกเป็นบา้ อะไร นึกไม่ถึงวา่ จะกลา้ ทาล่ีล่ี!” พดู พลาง หญิงคนนึงกย็ กมือข้ึนจะไปดบ แอนน่ากย็ กมือ ข้ึน จบั ขอ้ มือหญิงคนน้นั อยา่ งแม่นยา่ ประจวบเหมาะกใ็ ช้ กาลงั บีบ ไปท่ี กลางขอ้ มือของหญิงสาว แขนของผหู้ ญิงคน น้นั ไม่มีกาลงั ไปในชว่ั พริบตา แอนน่าส่งสายตามองเธอดว้ ยสีหนา้ ท่ีไม่แสดงอารมณ์ “ยงั อยากเล่น ต่ออีกไหม?” มองดูผหู้ ญิงหา้ หกคนท่ีอยโู่ ดยรอบ แอนน่าจดั การคนๆน่ึง เพื่อเป็น ป้ายเตือนคนวา่ “มีใครยงั อยากเรียกร้องความไม่ เป็นธรรมอีก จะสู้ คนเดียว หรือเขา้ มาพร้อมกนั ?” เหล่าบรรดาผหู้ ญิงชาเลืองมองไปทุกๆดา้ น แขกในงาน เล้ียงก็ มากมาย ไม่เหมาะสมท่ีจะก่อเร่ือง กเ็ ลยถอยหลงั ออก ไปกา้ วน่ึง

แอนน่าสลดั แขนผหู้ ญิงคนน้นั ทิ้ง “ดีมาก ในเม่ือเป็นเช่นน้ี แลว้ เริ่ม ต้งั แต่ตอนน้ีเป็นตน้ ไป ใหร้ ักษาระยะห่างท่ีปลอดภยั จากฉนั ไม่เช่นน้นั ฉนั กไ็ ม่กลา้ รับประกนั วา่ อารมณ์ที่ไม่ดี จะ ถือโอกาส แกวง่ ไปหาใครท่ีอยใู่ กลม้ ือ” ส่ีส่ีตะเกียกตะกายปี นป่ ายข้ึนมา กดั ฟันกาหมดั แน่น “คุณ รอดูเถอะ ฉนั ไม่ปล่อยคุณไวแ้ น่!” “จะใหฉ้ นั รอทาไมล่ะ? ตอนน้ีกอ็ ยา่ ปล่อยฉนั ไปสิ ยงั ตอ้ งการยงั ไง อีก? เขา้ มาสิ” เรื่องวนั น้ี เธอจะเป็นฝ่ ายรับผดิ ชอบ คงไมท่ าให้ ลาบากใจมากเกิน ไป แต่กไ็ ม่ไดห้ มายความวา่ เธอจะทนต่อการยวั่ ยุ จากใคร กไ็ ด้ ผหู้ ญิงคนนึงดึงแขนของล่ีล่ีเลก็ นอ้ ย “ลืมไปแลว้ หรอ คน ต้งั เยอะแยะมองอยนู่ ะ” แอนน่าเคลื่อนยา้ ยสายตาไป จึงไดพ้ บวา่ ท่ีพวกเธอต่อสู้ กนั เม่ือก้ีก็ ดึงดูดสายตาคนจานวนไม่นอ้ ย ตอนน้ีท้งั หมดถูก ลอ็ คไวท้ ี่เธอเพยี ง คนเดียว

ท่ามกลางฝงู ชน เธอกบั หลงเซียวกส็ บตากนั ตวงตาท่ีอยู่ ไกลและลึก จากดา้ นหลงั ซ่อนเร้นไปดว้ ยความหมายอนั ลึกซ้ึง แต่ทวา่ เกาจิงอานสนใจเป็นอยา่ งมาก นิ้วมือของเขาช้ีไป ท่ีแกว้ เหลา้ สกั หน่อยๆ มีความหมายเลก็ นอ้ ย ผหู้ ญิงคนน้ี มี ความน่าสนใจจริงๆ แอนน่าขมวดคิว้ จะบา้ ตาย เธอเตรียมที่จะออกจากสถาน ท่ีอยา่ ง เงียบๆไม่พดู จา กลุ่มผหู้ ญิงพวกน้ีทาลายแผนการ ของเธอ! เกาหยง่ิ จือกส็ งั เกตแอนน่า แต่เธอไม่ยนิ ยอมใหผ้ หู้ ญิงคน นึงมาแยง่ ซีนงานเล้ียง ทาลายบรรยากาศของงานเล้ียง มอง ตอ้ นแอนน่าไปท่ี น่ึงแลว้ กเ็ ปลี่ยนเป็นยมิ้ อยา่ งอ่อนโยนแลว้ กล่าววา่ “อยา่ ยนื อยู่ ในน้ี เลย งานเล้ียงกาลงั จะเร่ิมแลว้ เชิญทุกท่านนงั่ ลงเถอะ” เกาจิงอานถือแกว้ เหลา้ แลว้ เดินมายงั ดา้ นขา้ งของแอนน่า ยน่ื มือมา เช้ือเชิญ” นง่ั ดว้ ยกนั สกั ครู่ เป็นอยา่ งไร?” แอนน่าจดั ๆชุดราตรี “คุณเกาขอบคุณมากที่หวงั ดี แต่ไม่ ตอ้ งหรอกคะ่ ”

“ทาไมล่ะ? ไม่ไวห้ นา้ ฉนั เลยหรอ?” เกาจึงอานยงั ด้ือดึง แอนน่ายกั ไหล่ “คุณเกาไม่กลวั หลงเชียวหรอ?” “ทุกคนลว้ นรักความสวยความงามท้งั น้นั ยมิ้ เพื่อความ สวย ทาไมถึง ไม่ล่ะ?” มือของเกาจ่ิงอานยงั คงแผอ่ อก ทาท่า ทางจาเป็นตอ้ งพาคน ไป ในขณะน้ี หลงจ้ือกา้ วเทา้ เดินไปยงั ดา้ นหนา้ ไปขวางยงั ดา้ นหนา้ ของเกาจิงอาน จะยมิ้ กไ็ ม่ยมิ้ “ประธานเกา คุณกบั แฟนของฉนั ดู เหมือนจะชอบใจกนั มากเลยนะ?” เกาจิงอานสีหนา้ เปล่ียน ขมวดคิ้วแน่น “แฟนของคุณ? ทาไมฉนั ถึง ไม่รู้เลบวา่ คุณชายรองหลงมีแฟนแลว้ ?” หลงจ้ือยน่ื มือขา้ งน่ึงไปยงั ดา้ นหลงั แอนน่าจบั เอวของเธอ เอาไว้ “รู้ ตอนน้ีกห็ มดเรื่องแลว้ ไง? ประธานเกา” เกาจิงอานไม่ยนิ ยอม หวั เราะเหอะๆ “ดูเหมือนเร่ืองน้ี อานาจในการ ตดั สินใจจะอยทู่ ่ีคุณผหู้ ญิงนะ? คนสวย เชิญ คุณนง่ั ดว้ ยกนั ดว้ ย ความจริงใจ หวงั วา่ คุณจะตอบรับ”

มือของหลงจ่ือท่ีโอบเอวของเธอ ใชแ้ รงอยา่ งมาก แต่ก็ เห็นไดช้ ดั พอสมควรถึงการประกาศอานาจสิ ทธ์ ิขาดในการ ปกครอง แอนน่าเยาะหยนั ในใจ คาดไม่ถึงวา่ ผชู้ ายท้งั สองจะถึงเธอ เป็นเป้า ลูกดอกประลองฝีมือ ท้งั สองท่านไม่คิดวา่ เธอจะ โกรธหรือไง? “คุณชายรองหลง คุณเกา เกรงวา่ วนั น้ีฉนั จะไม่สามารถอยู่ เป็นเพอ่ื น คุณได้ เชิญท่านท้งั สองหาคนอ่ืนจะดีกวา่ ” แอนน่า สะบดั มือหลงจ้ื ออยา่ งไร้ร่องรอย ขาเรียวยาวกา้ วมุ่งไปดา้ น หนา้ คร่ึงกา้ ว ทาให้ หลงจ้ือคา้ งอยใู่ นอากาศโดยตรง “ทาไมล่ะ?!” คนท้งั สองเอ่ยปากถามเป็นเสียงเดียวกนั “เพราะวา่ เธอเป็นคนของฉนั ” หลงเชียวยอ้ นแสงจา้ ของโคมไฟคริสตลั เงาร่างสูงใหญ่ เดินเขา้ มา อยา่ งคล่องแคล่ว พกพารัศมีอนั โชติช่วงไปทวั่ ท้งั หอ้ งโถง คน ท้งั หมดต่างมองมาท่ีเขา งดงาม ซาบซ้ึงในจิตใจ

ตอนท่ี 186 ดูแลตัวเองให้ดเี ถอะ อย่าย่งุ เร่ืองชาวบ้าน ท่านเชียวกล่าวเช่นน้นั ไม่ตอ้ งพดู ถึงคนโดยรอบๆ แมแ้ ต่ หลงซ้ือกบั เกาจิงอานยงั ตกตะลึง! คนของเขา! คาพดู ของท่านเซียวน้ี จะมีก่ีความหมายกนั ? แอนน่าก็ คิว้ ขมวด หลงเชียวคุณตอ้ งการอะไรกนั ? หลงจ้ือตะลึงทาอะไรไม่ ถูก! สีหนา้ ยง่ิ แยย่ ง่ิ กวา่ กลืน แมลงวนั เขา้ ไปเสียอีก! คนของพีใ่ หญ่! แม่งเอย้ ลอ้ เล่นอะไรอีกล่ะ!? เกาจึงอานหร่ีตามอง ดึงแขนของท่านเชียวเอาไว้ “ท่าน เชียว เธอเป็น คนของคุณ หรูเฟยล่ะ?” ท่านเซียวกวาดสายตามองมือของเขาอยา่ งหงุดหงิด กิริยาท่าทางของเขาเหมือนเล่ือยไฟฟ้าที่เปิ ดใชง้ าน “ประธานเกา เก่ียวกบั ความสมั พนั ธ์ของฉนั เหมือนวา่ คุณจะ ใส่ใจมนั มาก?” ความหมายนนั่ กค็ ือ กจู ะอยดู่ ว้ ยกนั กบั ใคร เกี่ยวอะไรกบั จึงดว้ ยหรอ? หลงเชียวเดินไปขา้ งๆแอนน่า ชายตามองไปทุกๆที่ “ตาม

ฉนั มา” แอนน่าน้าตาไหลนอง อยภู่ ายใตก้ ารจบั จอ้ งของมวล มหาชน ตก ตะลึงไปชว่ั ขณะ กดน้าเสียงแลว้ กดั ฟันพดู วา่ “คุณหลง คุณทาลาย กฎของพวกเรา” ท่านเซียวสีหนา้ ไมด่ ี ดวงตาสะทอ้ นความแหลมคมออกมา “กฎ? ฉนั จาไม่ไดแ้ ลว้ วา่ กฎระหวา่ งพวกเรามีอะไรบา้ ง ฉนั จา ไดแ้ ค่วา่ คุณ เป็นคนของฉนั สามารถควบคุมไดโ้ ดยฉนั เท่าน้นั ” กลบั คากะทนั หนั ผดิ คามนั่ สญั ญาโดยตรง ท่านเชียว กระทาไปโดย ไม่ไดม้ องสีหนา้ ของแอนน่า กฎท่ีวา่ เวลาน้ีกบั เวลาน้นั ไม่เหมือนกนั ตอนน้ีท่านเซียว รู้สึกวา่ ไม่ดี กต็ อ้ งเปลี่ยนกฎ แอนน่ากดั ฟันแน่น สามารถมองเห็นสายตาลึกซ้ึงของแขก โดยรอบ อยากตรงเขา้ ไปเตะไอเ้ ลวหลงเชียวน่ีออกไป! แยจ่ ริงๆ! ต่อไปน้ีเธอคงจะตอ้ งถูกผลกั ออกไปเป็นดา้ น

หนา้ พวกแขกจอ้ งมองไปที่หลงเชียวและคนอ่ืนๆ อีกสี่คน ทุกๆ คนหูผ่งึ ฟังขา่ ว ขา่ วน้ีกลบั มาคึกคกั อีกคร้ังหน่ึง ท่านเชียวตูและผหู้ ญิงดว้ ยตนเอง ฐานะทางสงั คมเป็นส่ิงที่ สาคญั มาก แต่วา่ สิ่งท่ีทุกคนแปลกใจกค็ ือ ลาดบั ที่นงั่ ก่อนและหลงั น้ี ถูกหลงจ้ือ เกาจึงอานและท่านเซียวนง่ั ใกลก้ บั ผหู้ ญิงสามคน ทา้ ยท่ีสุดคือฐานะ อะไร มีความเป็นมาอยา่ งไร? คาดไม่ถึงวา่ พวกเขาจะไม่รู้อะไรเลย ถึงแมว้ า่ จะนบั วา่ เป็นสตรีที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวง คาด วา่ กห็ าคนท่ี มีเกียรติยศสูงส่งแบบน้ีไม่ไดแ้ ลว้ หรือเปล่า? เวลาน้ี มีการวิพากษว์ จิ ารณ์กนั อยา่ งเซ็งแซ่ในหอ้ งโถง ใหญ่ท่ีเจิดจา้ ทุกคนซุบซิบนินทากนั ทวั่ สารทิศ กระซิบ กระซาบ ไม่ขาดเสียง เกาจึงอานเห็นสถานการณ์ จะทาลายช่ือเสียงของตวั เอง ในงานเล้ียง กเ็ ป็นการไม่ดี จึงเปล่ียนเป็นยมิ้ ทกั ทายแขก ที่มางานเล้ียงอยา่ งเสียง

ดงั วา่ “ทุกท่าน เกิดความเขา้ ใจผดิ กนั เลก็ นอ้ ย อยา่ ใหส้ ่งผลต่อ อารมณ์ในการรับประทาน อาหารเลย เชิญนงั่ เถอะ” พวกแขกต่างนง่ั ลงที่นงั่ ของตน สถานที่เกิดเหตุกลบั มาส งบ เหมือนเดิม เกาหยง่ิ จือยมิ้ แลว้ พดู วา่ “วนั น้ีทุกคนมาเพือ่ อวยพรนอ้ ง ชายของฉนั ที่ไดร้ ับตาแหน่งประธานกรรมการของบริษทั อื่น เดอ วนั น้ีพวกเรา มาปรองดองก่อเกิดทรัพย์ ทุกคนด่ืมได้ อยา่ งเตม็ ท่ีเลย!” เกาหยงิ่ จือกล่าวเช่นน้นั บรรดาแขกกอ็ ดไม่ไดท้ ่ีจะ สรรเสริญข้ึนมา “ถึงแมว้ า่ พีน่ อ้ งตระกลู เกาจะอยตู่ ่างประเทศมาหลายปี หลงั จากกลบั ประเทศมากม็ าทางานท่ีโรงพยาบาลโดยตรง แต่กฎทางธุรกิจ ทวา่ ไม่เคยร่ัวไหลออกไป!” “หากวา่ พนี่ อ้ งตระกลู เกาตดั ใจจากโรงพยาบาลกลบั มา บริษทั อ่ืนเคอ พน่ี อ้ งของพวกเขาจะน่าบริษทั อื่นเคอไปสู่อีก ระดบั ไดอ้ ยา่ ง แน่นอน!”

ไดย้ นิ ค่าชื่นชมจากบรรดาแขก แอนน่ากอ็ ดไม่ไดท้ ี่จะมอง ไปท่ีเกา หยง่ิ จือ นึกไม่ถึงเลยวา่ เธอจะเป็นหมอ? แต่กไ็ ม่รู้เลย วา่ เป็นหมอ ดา้ นไหน เกาจิงอานยน่ื มือออกไปเชิญหลงเชียวกบั แอนน่าใหน้ งั่ หลงเชียว เป็นแขกผมู้ ีเกียรติ ตอ้ งนง่ั บนโตะ๊ กลมตวั ใหญ่ตรง กลางอยา่ งไม่ ตอ้ งสงสยั ชุดสูทสีขาวอมเทาดา้ นหลงั ของหลง เชียวขบั ใหเ้ ด่น ประหน่ึงยอดเขาอนั สูงส่ง แอนน่าเดิมตาม หลงั เขา รักษาระยะห่าง ของการกา้ ว ขา้ งหลงั เธอกต็ ามดว้ ย หลงจ้ือ หลงจ้ือพดู เบาๆวา่ “คุณอยา่ มาลอ้ เล่นกบั ฉนั นะ คร้ังท่ีแลว้ ฉนั ถาม วา่ คุณรู้จกั พี่ใหญ่ของฉนั ไหม นึกไม่ถึงวา่ คุณจะพดู วา่ ไม่รู้วา่ เขาเป็น ใคร คุณลอ้ ฉนั ง้นั หรอ?” คร้ังที่แลว้ เธอไม่รู้จริงๆ แต่เธอไม่อยากอธิบายอะไร มากมาย จึงพูด ไปวา่ “ลอ้ คุณเล่นแลว้ มนั เป็นยงั ไง?” หลงจ้ือท้งั โกรธท้งั ไม่สบายใจ กาหมดั แน่นภายใตแ้ ขน เส้ือของชุด สูท “ง้นั ….คุณเป็นผหู้ ญิงของพใ่ี หญ่ใช่ไหม?”

แอนน่ากเ็ งยหนา้ ข้ึนมองหลงจ้ือทนั ที หร่ีตามอง สีหนา้ ที่ โกรธเคือง ไม่ตอ้ งบอกกเ็ ห็นไดช้ ดั “คุณชายรองหลง คุณ อ่อนตอ่ โลกขนาดน้ี มาตลอดเลยหรอ?” หมายความวา่ อะไร? หลงจ้ือไม่อยากจะเขา้ ใจ อยา่ งน้นั ทา้ ยที่สุดคือ ใช่หรือไม่ใช่? “เฮ้ คุณพดู ใหช้ ดั เจน ใช่หรือไม่ใช่? หลงจื่อกดน้าเสียง ถามเยอ แอนน่าปฏิเสธตรงๆวา่ “ไม่ใช่!” ไม่ใช่?! หวั ใจของหลงจ้ือท่ีจมลงสู่กนั บ้ึงมหาสมุทรแอตแลนติกฉบั พลนั ก็ โบยบินกลบั ข้ึนมาอีกคร้ัง ดีเหลือเกิน ขอเพยี งแต่ ไม่ใช่ผหู้ ญิงของพ่ี ใหญ่ อยา่ งน้นั ไม่เก่ียววา่ ฐานะเธอจะเป็น อยา่ งไร เขาจะควา้ ไวใ้ หอ้ ยู่ ในกามืออยา่ งแน่นอน! หลงจ้ือควา่ แหวนในกระเป๋ าผา่ นเส้ือสูท ยมิ้ มุมปาก โต๊ะกลมขนาด ใหญ่ นง่ั โดยเกาหยง่ิ จือ เกาจึงอาน หลง

เชียว หลงจ้ือ ชุนปิ งเหวิน ซุนเจียล่ี งานเล้ียงท้งั หมดเป็นลูกหลานของสี่ตระกลู ใหญ่ในเมือง หลวง ขาด กแ็ ค่โม่หรูเฟยของตระกลู โม่ เกาหยงิ่ จือทาเหมือนไม่รู้เร่ืองอะไรหนั ไปมองแอนน่าที่ยนื อยขู่ า้ ง หลงั หลงซ้ือ ยมิ้ แลว้ พดู วา่ “ท่ีนงั่ น้ี….ดูเหมือนจะคุน้ หนา้ คุน้ ตา หน่อย เราเคยเจอกนั ที่ไหน หรือเปล่า?” แอนน่าพดู ตรงไปตรงมาวา่ “ถา้ คุณเกาเป็นหมอ กอ็ าจจะ ใช่” เกาหยงิ่ จือหนั กลบั ทนั ที เป็นไปไดอ้ ยา่ งไรน้าเสียงคาพดู ของผหู้ ญิง คนน้ี….จะสามารถเหมือนกบั คูล่ วั่ หานผหู้ ญิง ต่าชา้ คนน้นั อยา่ งกบั พมิ พเ์ ดียวกนั ! สบตากบั ซุนเจียส่ีอยา่ งรวดเร็ว จากน้นั กม็ ีปฏิกิริยา เดียวกนั หายใจเขา้ สองสามที เกาหยง่ิ จือจะไม่ท่าใหต้ นเองเผย ความตื่น ตระหนกออกมา มือกาแน่นเลก็ นอ้ ยอยบู่ นกระโปรง พยายามบีบ เคลน้ รอยยมิ้ เลก็ นอ้ ยบนใบหนา้ “พดู แบบน้ีแลว้ คุณเกี่ยวขอ้ งอะไร กบั หมอดว้ ยหรอ?”

มนั ไม่ควรจะบงั เอิญขนาดน้นั หรือเปล่า? ถึงกบั เป็นหมอ เขียวหรอ? นี..จาใจตอ้ งทาใหจ้ ิตใจคนเกิดความต่ืนกลวั แอนน่ามองไปท่ีสีหนา้ ท่ีเปลี่ยนไปของเกาหยง่ิ จือ ที่แปลก กค็ ือ คน ที่พบเจอเธอช่วงน้ีมกั จะมีปฏิกิริยาคลา้ ยๆกนั เธอพยกั หนา้ “ฉนั เป็น หมอ” เกาหญ่ิงจือถึงกลบั นง่ั ไม่ติดทนั ที กามือแน่น แววตาจงใจ จอ้ งมอง ไปท่ีหลงเชียวทางดา้ นน้นั “คุณ..เป็นหมอทาง ดา้ นไหน?” “หวั ใจ ศลั ยกรรม” หวั ใจ….สองคา กแ็ ทบทาใหห้ วั ใจของเกาหยง่ิ จือตกลง มา แต่คาวา่ ศลั ยกรรมทาใหจ้ ิตใจเธอกลบั มามนั่ คง ฝืนใจ ยมิ้ แหง้ ๆ “อยา่ งน้ี…. ฉนั ถึงไดบ้ อกวา่ คุน้ เคยยงั ไงล่ะ คุณ คงจะเป็นคุณแอนน่าที่เขา้ ร่วม สมั มนาของโรงพยาบาลหวา เช่ียคร้ังที่แลว้ ใช่ไหม? ฉนั เคยไดย้ นิ คน พดู ถึงช่ือคุณ กร็ ู้สึก เป็นเกียรติท่ีไดเ้ ห็นรูปโปรไฟลข์ องคุณ” เกาหยง่ิ จือยนื ข้ึนอยา่ งสุภาพ ยน่ื มือตนเองออกมา “สวสั ดี ค่ะ ฉนั ชื่อ เกาหยง่ิ จือ ดีใจมากที่ไดร้ ู้จกั คุณ”

แต่แอนน่าไม่ไดร้ ู้สึกดีใจ อีกท้งั เธอไม่ชอบจบั มือกบั ใคร ขมวดคิว้ แลว้ ยน่ื มือออกไป ทาความรู้จกั นิดหน่อยแลว้ ก็ ปล่อยมือ “สวสั ดีค่ะ คุณเกา ฉนั ชื่อแอนน่า เป็นหมอประจาตวั ของคุณหลง” หา้ ? อะไรนะ? น่ีจริงหรอ? ฉะน้นั เม่ือก้ีน้ีหลงเชียวเนน้ ย้าถึงคนของฉนั เพยี งแคเ่ ป็น หมอ ประจาตวั ของเขาหรอ? เพยี งแคค่ าวา่ หมอ ทาไมจะตอ้ งปกป้องขนาดน้นั ? เกาจึงอานหนา้ ผากยดึ ออก ความซวยบนใบหนา้ กถ็ ูกขจดั ออกไป ยดึ หลงั ตรง “ในเม่ือเป็นเช่นน้ี คุณแอนน่า กเ็ ชิญนง่ั ดว้ ยกนั เถอะ” พดู จบ เขากโ็ บกไมโ้ บกมือ ผชู้ ่วยหูไวตาไวยา้ ยเกา้ อ้ีวาง ไวข้ า้ งๆเกาจิงอาน

เดิมทีซุนเจียลื่นงั่ อยขู่ า้ งๆเกาจิงอาน ทนั ใดน้นั ตอนน้ีกม็ ี เกา้ อ้ีมาเพิ่ม ซุนเจียล่ีก็ถูกบีบบงั คบั ใหแ้ ยกออกจากเขา พดู อยา่ งไม่สบายใจ เลก็ นอ้ ยวา่ “ประธานเกา เธอเป็นหมอของ ท่านเชียว ถึงแมว้ า่ จะนงั่ กค็ วรนงั่ ขา้ งๆท่านเชียวหรือเปล่า? จะมานง่ั ท่ีนี่ไดอ้ ยา่ งไรล่ะ?” หลงจ้ือยา้ ยเกา้ อ้ีของตนเองออกไปดา้ นขา้ งเพื่อใหม้ ีช่องวา่ งระหวา่ ง หลงเชียวกบั เขา “คุณขนุ พดู ถูก ยา้ ยเกา้ อ้ีมาตรงน้ี” ทวา่ เกาจึงอานกดพนกั พิงเกา้ อ้ีไว้ “น่ีมนั ไม่ถกู ตอ้ งหรือ เปล่า? ถึงแมว้ า่ คุณแอนน่าจะเป็นหมอของทา่ นเชียว แต่วนั น้ี มางานเล้ียง ของฉนั กต็ อ้ งเป็นแขกคนสาคญั ของฉนั ควรจะ นง่ั ท่ีแขกคนสาคญั คุณแอนน่า เชิญนง่ั เถอะ” เกาหยงิ่ จือผายมือออก มองออกวา่ นอ้ งชายตนเองมี เจตนาอะไร “แอนน่า คุณกน็ งั่ ไปเถอะ มิฉะน้นั กไ็ ม่รู้วา่ งาน เล้ียงของพวกเราจะ เริ่มข้ึนเมื่อไหร่” หลงเชียวไม่พดู อะไร กลบั ใชม้ ือยกถว้ ยน้าชาตรงหนา้ จิบ ชาราคา แพงอยา่ งชา้ ๆ ตวงตาท่ีดาขลบั และลึกซ้ึงของเขา สะทอ้ นในน้าใส

ชว่ั วบู แอนน่ากอ็ ยากจะสะบดั แขนเส้ือเดินออกไป คนกลุ่ม น้ี เฉลียว ฉลาดมากเกินไป ไม่ตรงไปตรงมา ดูเชิงมวยล้าลึก เหลือเกิน จริงๆ เธอไม่กลา้ สรรเสริญเยนิ ยอและไม่อยากจะ อยดู่ ว้ ย แต่วา่ …หากเธอหกั หนา้ หลงเซียว กต็ อ้ งประสบกบั หายนะอยา่ งแน่นอน ดว้ ยเหตุน้ีจึงปฏิเสธ “ไม่จาเป็นหรอก ฉนั รับผดิ ชอบดูแลสุขภาพ ของคุณหลงเท่าน้นั ฉนั มาท่ีนี่ และไม่มี ส่วนเกี่ยวขอ้ งกบั งานเล้ียง ท่านเขียวด่ืมน้าชาอีกทีหน่ึง “ประธานเกา บรรดาแขกรอ นานแลว้ ไม่ควรเตรียมเสิร์ฟอาหารแลว้ หรอ?” หนา้ ตาของเกาจึงอานในคร้ังน้ี ถูกหลงเชียวกบั แอนน่า เหยยี บยา่ จมลงไปอยใู่ ตเ้ ทา้ แลว้ ! “ครับ! เสิร์ฟอาหาร! เริ่มงานเล้ียง!” วางมือลงบนหลงั เกา้ อ้ีท่ีวา่ ง เกาจึงอานจะยมิ้ ไม่ยมิ้ มองไป ท่ีแอนน่า เธอสวมชุดราตรีสีดา สีหนา้ เยอื กเยน็ หนา้ นิ่ง ทวา่ กลบั สวยจนทา

ใหท้ ุกคนในงานเล้ียง มือตกลงมาอยดู่ า้ น หนา้ แมว้ า่ จะเป็นเพยี ง หมอเท่าน้นั แต่วา่ เสน่ห์ของเธอทวา่ ไม่ดอ้ ยไปกวา่ ใคร ถึงแมว้ า่ พ่สี าวของเขาจะอยใู่ นแวดวงสตรีที่มีชื่อเสียง ท้งั หมดกไ็ ม่ สามารถขม่ เสน่ห์ของเธอได้ ผหู้ ญิงคนน้ี แน่นอนในท่ีสุดเขากค็ น้ พบ สีสนั ท่ีหลากหลายบนโตะ๊ อาหารจีนท่ีพถิ ีพถิ นั หม่านฮน่ั ฉ วนสี เกาจิงอานยกแกว้ ข้ึนมา “ขอบคุณทุกท่านมากที่มา อวยพรดว้ ย ตนเอง ฉนั ดื่มหมดแกว้ เพื่อแสดงความเคารพ!” งานเล่ียงเริ่มข้ึน เหมาะสมกบั แขกและเจา้ ภาพท้งั หมด แสงไฟเปล่ง ประกายระยบิ ระยบั ในหอ้ งโถงใหญ่ ใบหนา้ ยมิ้ แยม้ ไมห่ ยดุ หลงจ่ือมองแอนน่าอยบู่ ่อยๆ ใบหนา้ ท่ีหล่อเหลาเตม็ ไป ดว้ ยรอยยมิ้ “คุณแอนน่า หิวไหม? อยากทานอาหารอนั ไหน? ฉนั จะตกั ให”้ ท่านเขียวชาเลืองมองหลงจ้ือ “ตูแลตวั คุณเองกพ็ อ”

เกาจึงอานเอ่ยวา่ “ท่านเซียว ถึงแมว้ า่ เธอจะเป็นหมอขอว คุณ แต่ แขกนง่ั อยใู่ นหอ้ งโถงเยอะขนาดน้ี ใหเ้ ธอยนื อยคู่ น เดียว เกรงวา่ จะ ไม่เหมาะสมหรือเปล่า?” ทานเซียวกไ็ ม่ไดป้ ฏิเสธ แต่หนั ไปถามแอนน่าที่ยนื อยดู่ า้ น หลงั วา่ “คุณอยากจะนง่ั ไหม?” แม่งงงง! เธอจะไปนงั่ ตรงไหนล่ะ? ก่อนหนา้ เธอกเ็ ห็นชดั แลว้ โต๊ะ น้ีเตม็ ไปดว้ ยระเบิด ไม่วา่ จะนง่ั ตรงไหนกส็ ร้างแต่ ความเดือดร้อน หลงเชียวจงใจ! ทาใหเ้ ธออึดอดั ! “ไม่จาเป็น เชิญทุกท่านต่อกนั เถอะ” เกาจิงอานกล่าววา่ “เป็นหมอผหู้ ญิงท่ีสวยขนาดน้ี ใหย้ นื อยใู่ นงาน เล้ียงเท่าน้นั ไมใ้ หท้ านขา้ ว ท่านเซียว คุณเป็นบุรุษ ที่ไม่อ่อนโยนต่อ สตรีเอามากๆเลย” หลงเซียวยงั คงถือตะเกียบของเขาต่อ คีบอาหารเงยข้ึน ไปมองเกาจิง อานท่ีถือแกว้ เหลา้ ยกเขา้ ปาก พดู อยา่ งไม่หนกั ไม่เบาวา่ “ประธาน เกา ถึงแมว้ า่ เหลา้ จะดี ควรจะมีปริมาณท่ี เหมาะสม อยา่ ดื่มจนเป็นข้ี เหลา้ น่าจะดีกวา่ ”

ความหมายชดั เจนมาก คนของเขา คุณอยา่ ไดค้ ิดเพอ้ เจอ้ ท่ีอยากจะ ได้ หลงจ้ือกลืนน้าลาย คาพดู น้ี คร่ึงหน่ึงเหมือนบอกกบั เขา แอนน่าขมวดคิว้ แขกท่ีอยใู่ นงานกร็ ู้อยแู่ ก่ใจ ถึงแมว้ า่ จะแขวนชื่อหมอ แต่ วา่ ลูกหลานตระกูลที่ร่ารวยแบบน้ี คนไหนท่ีไม่ถูกหอ้ มลอ้ ม ดว้ ยสาว สวยขา้ งกาย กเ็ ป็นคนรักเดียวใจเดียว? แค่ปิ ดตาขา้ งหน่ึงลืมตาขา้ งหน่ึง หากวา่ ไมร่ ู้จกั วางตวั ไม่เขา้ ใจกฎ นน่ั สามารถตายอยา่ ง อนาถได้ เกาจิงอานหวั เราะที่ “ท่ีท่านเซียวแนะนากถ็ ูก แกว้ น้ีฉนั แสดงความเคารพต่อคุณ” ท่านเซียวกล่าววา่ “ฉนั ไม่ด่ืมเหลา้ ” คุณ.หกั หนา้ น้ี

เกาจิงอานยมิ้ แลว้ พดู วา่ “พดู อยา่ งน้ี ง้นั ฉนั ด่ืมแสดงความ เคารพต่อ คุณแอนน่าหน่ึงแกว้ ” บริกรตาแหลมคมส่งแกว้ เหลา้ ใหเ้ ธอ เธอยงั ไม่ทนั ไดย้ นื่ มือออกไป รับ ท่านเซียวกพ็ ดู วา่ “เธอกไ็ ม่ด่ืมเหลา้ ตอ้ งขบั รถ กลบั บา้ น” อะไรกนั ? กลบั บา้ น? เธอขบั รถ? น่ี….พวกเขาคิดไปไกลแลว้ หรือวา่ ท่านเซียวจงใจให้ พวกเขาคิดไป ทางดา้ นน้นั ? หลงจ้ือยงั ไม่ทนั ตกั อาหารใส่ปาก ของกต็ กลงมาในจาน “พใี่ หญ่ คุณ กบั หมอแอนน่า?” ท่านเชียวเค้ียวชา้ ๆ “เสี่ยวจ้ือ อาหารอนั น้ีคุณชอบ กินเยอะๆนะ”

เขาคีบเน้ือตุ๋นน้าแดงชิ้นใหญ่วางไวใ้ นจานของหลงซ้ือ บอกใบใ้ ห้ เขาหุบปาก เน้ือมนั ข้ึนโต แต่ยากท่ีจะเป็นไปไดจ้ ริงๆ หลงจ้ือกลืนน้าลายอยา่ งยากลาบาก “ขอบคุณมากพ่ี ใหญ่” เกาหยงิ่ จือหวั เราะเยาะ เป็นเพราะผหู้ ญิงคนเดียว รู้สึกได้ ถึงวา่ ทุก คนในงานเล้ียงเปลี่ยนไป คนสาคญั ในวนั น้ีไมใ่ ช่ ท่านเซียว ไม่ใช่ เกาจิ่งอาน จริงๆกลบั เป็นหมอท่ีไม่เขา้ ตาคน น้ีต่างหาก! “คุณแอนน่า ฉนั มีขอ้ สงสยั ทางการแพทยแ์ ละตอ้ งการ ปรึกษาคุณได้ ยนิ มาวา่ แบบคุณน้นั หายาก วนั น้ีไดเ้ สียสละ อนั น้ี เพ่อื เป็น ผลประโยชนต์ ่อไป” แอนน่ามองไปที่หลงเซียวนิตหน่ึง ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ “ค่ะ คุณเกาเชิญพดู ไดเ้ ลย”

เกาหยง่ิ จือเชด็ มุมปากของเธอ ยนื ข้ึนมาแฝงไปดว้ ยรอย ยมิ้ “คนที่นี่ จอ้ กแจก้ จอแจมาก อีกท้งั กลิ่นคาวเลือดอะไรยงั ส่งผลต่อความอยาก อาหารของทุก คน คุณตามฉนั มาหน่อยเถอะ” ซุนเจียลีกย็ นื ข้ึนมา “ในเม่ือเป็นคาถามเฉพาะทาง ฉนั ก็ อยากได้ ประโยชน์บา้ ง” “ไดค้ ่ะ ง้นั กไ็ ปดว้ ยกนั ลว้ นเป็นโรคหวั ใจ ครอบคลุมท้งั ภายนอกและภายใน”

ตอนที่ 187 อยากจะทา เป็ นเจ้าแห่งวงการด้านหน่ึง เกี่ยวกบั สภาพความเป็นจริงภายใน จาเป็นตอ้ งสืบตน้ อยา่ ง แทจ้ ริง หลงเชียวนาแอนน่ามาไวข้ า้ งๆเหมือนกบั เดก็ เลก็ หากวา่ เธอเป็นแค่ หมอประจาตวั เท่าน้นั แต่เกาหยงิ่ จือไม่เชื่อ เธอจะ เช่ือซะมากกวา่ วา่ เขามีความสมั พนั ธท์ ี่พเิ ศษต่อเธอ เป็น เพราะวา่ น้าเสียงของเธอ คลา้ ยคลึงกบั ฉู่ลว่ั หานซะเหลือเกิน! ขา้ งหอ้ งโถงงานเล้ียง ท่ีน่ีห่างไกลเสียงจอแจของคนใน หอ้ งโถง เงียบเป็นพิเศษ แอนน่าไดย้ นิ ถึงเสียงลมหายใจของ เกาหยง่ิ จือกบั ซุนเจียล่ีที่ผดิ ปกติไปเลก็ นอ้ ย ดูเหมือนวา่ ท่ีเรียกวา่ ใหค้ าปรึกษาปัญหาระดบั มืออาชีพ แคข่ อ้ อา้ ง เท่าน้นั คนตรงไปตรงมาไม่พดู คาพดู เลอะเทอะ แอนน่าตดั เขา้ ประเดน็ หลกั เลย “คุณเกา คุณอยากถามอะไร กถ็ ามเถอะ ลกั ษณะท่าทางของเธอ กเ็ หมือนเป็นการบอกเกาหยงิ่ จือ ฉนั ไม่ไดม้ ี

อารมณ์ที่จะเล่นกบั คุณ คุณควรตรงไปตรงมาดี ท่ีสุด อยา่ ใหท้ ุกคน เสียเวลา มือเกาหยง่ิ จือจบั พนกั พงิ โซฟา มองแอนน่าต้งั แต่หวั จรด เทา้ พจิ ารณาอยใู่ นใจ เธอกบั ฉู่ลวั่ หานนอกจากน้าเสียงที่ เหมือนยงั มี อะไรท่ีเหมือนกนั อีก แต่กไ็ ม่พบอะไร รูปร่างหนา้ ตาของเธอ งดงามเกินไป เปล่งประกายเกินไป ลกั ษณะ ท่าทางแตกต่างจากคู่ลว่ั หานสิ้นเชิง อีกท้งั นิสยั ที่ เยอื กเยน็ ของเธอ ปฏิเสธท่ีจะเขา้ ใกลท้ ุกคน ไม่เหมือนกนั กบั คู่ลว่ั หานท่ีมีน้าใจอยา่ ง แทจ้ ริง “ก่อนหนา้ กเ็ คยไดย้ นิ มานานแลว้ วา่ คุณแอนน่าเป็นหมอที่ มีชื่อเสียง คาดไม่ถึงวา่ คุณยงั สวยดูดีมีเสน่ห์อีกดว้ ย ไม่ แปลกใจที่ทุกคนจะแห่ ชิงกนั มาหาคุณ” แอนน่าขมวดคิ้วทนั ที เลือกที่จะพดู วา่ “คุณเกาเรียกฉนั มา เกรงวา่ ไม่ เพยี งแต่ช่ืนชมฉนั เท่าน้นั ทา้ ยที่สุดคุณอยากถาม อะไร?”

ซุนเจียลี่เดินไปขา้ งหนา้ เธอทนไม่ไหวแลว้ ทุกๆคร้ังท่ีไดย้ นิ คาพดู ของแอนน่า เธอกอ็ กส้นั ขวญั หาย เหมือนกบั ตกนรก เธอจึงถาม ออกไปตรงๆวา่ “คุณรู้จกั ฉู่ล่ั วหานไหม? คุณกบั เธอ.เกี่ยวขอ้ งอะไร กนั ?” ฉู่ลว่ั หาน? ช่ือน้ีอีกแลว้ หรอ แอนน่าสายหวั “ฉนั ไม่รู้จกั ฉู่ลว่ั หานท่ีคุณพดู นนั่ แลว้ กไ็ ม่ ไดส้ นใจ ท่ีจะรู้จกั เธอ คาตอบน้ี คุณพอใจแลว้ ใช่ไหม” เธอกไ็ ม่ไดอ้ ยากถูกคิดวา่ เป็นคนอื่นเลยสกั นิด แบบน้ีรู้สึก เหมือนได้ เป็นตวั แทนของใครบางคน รสชาติอยา่ งน้ี ตวั เธอ รู้สึกไม่สบายใจ เกาหยง่ิ จือถามอยา่ งเจาะลึกวา่ “อยา่ งน้นั คุณเคยมา ประเทศจีนใช่ไหม? “น่ีเป็นคร้ังแรกที่ฉนั มาประเทศจีน ส่วนท่านเชียวท่ีพวก คุณเรียก ฉนั กเ็ พิ่งจะรู้จกั ฉนั เป็นหมอประจาตวั ของเขาก็ เท่าน้นั ฉนั มีคู่หม้นั อยแู่ ลว้ ถา้ ไม่มีขอ้ สงสยั อื่นๆแลว้ ท้งั สอง ท่าน ตอ้ งขอตวั ก่อน”

แอนน่าอธิบายท่ีไปท่ีมาของเธออยา่ งกระชบั ชดั เจนตรง ประเดน็ ไม่ไดเ้ ตม็ ใจท่ีจะอยนู่ าน เกาหยง่ิ จือกบั ซุนเจียลี่สบตากบั แป๊ บนึง จากน้นั กถ็ ามหยง่ั เชิง “อยา่ งน้นั คุณน่าจะรู้วา่ ท่านเขียวที่พวกเราเรียกมี บทบาทอะไร? เป็ นคนแบบไหน?” แอนน่ามองไปที่ซุนเจียล่ี เครื่องแต่งกายงดงาม แต่งหนา้ อยา่ ง ละเอียดอ่อน “หมอพิจารณาแต่โรค ไม่ใช่คน บทบาท เขาคืออะไร ฉนั ไม่ไดส้ นใจ” เกาหยงิ่ จือกอดอก “เจตนาดี” แนะนา “ในตาแหน่งทาง ธุรกิจของ ท่านเชียวฉนั กไ็ ม่ตอ้ งพดู แลว้ วนั น้ีคุณกเ็ ห็นแลว้ ฉนั เพียงแค่ อยากจะเตือนคุณไว้ ท่านเซียวเป็นคนที่มีคู่หม้นั แลว้ คุณน่าจะตอ้ งรู้ ฐานะตนเองดี” “คุณเกาคิดมากไปแลว้ ฉนั ไม่ไดส้ นใจท่านเียี วท่าน้ีเลย แมแ้ ต่ นอ้ ย” แอนน่าพดู จบกเ็ ดินออกไปจากจุดพกั ผอ่ น ภาพเงารูปร่าง

อ่อนขอ้ ยสง่างามเดินออกไป ทิ้งสองคนใหม้ องหนา้ กนั ไปมา ซุนเจีย ล่ีพดู วา่ “ดูเหมือนวา่ เธอจะไม่รู้จกั จู่ลว่ั หานจริงๆ” เกาหยง่ิ จือกาห มดั แน่น “จะดีมากๆถา้ ที่เธอพดู เป็นความจริง ไม่อยา่ งน้นั …” หรี่ตา มอง ความดุร้ายก็ เอ่อลน้ ออกมาจากดวงตา หลงจ้ือเห็นแอนน่าเดินกลบั มา กเ็ งยหนา้ ข้ึนมายมิ้ ใหเ้ ธอ “คุณแอน น่า กลบั ไปคุณยงั ตอ้ งขบั รถใหพ้ ีใ่ หญ่ของฉนั ทาน อาหารสกั นิด น่าจะดีกวา่ ไหม?” ทานอาหาร? แอนน่ามองดูจานบนโต๊ะอาหาร อาหารทุกอยา่ งถูกพวก เขากินไป หมดแลว้ นึกไม่ถึงวา่ จะใหเ้ ธอทานอะไร? “ฉนั ไม่กินอาหารเหลือ ไม่จาเป็นตอ้ งทานแลว้ ” หลงเส่ียวยมิ้ มุมปาก นิดๆ จนเกือบจะหลุดยมิ้ ออกมา แอนน่าตรงไปตรงมา ไม่พดู จาออ้ มคอ้ ม เธอคงไม่รู้เก่ียว กบั ความ น่ากลวั ของความใจดาอามหิตกบั ประเทศจีน

ใบหนา้ ของหลงจื่อร้อนผา่ ว “อนั น้ี ….ถา้ คุณแอนน่าไม่ ถือสา ฉนั จะ ขอเล้ียงขา้ วคุณเป็นการส่วนตวั สกั นิดไดไ้ หม?” แอนน่ากล่าว “คุณชายรองหลงไม่จาเป็นตอ้ งเกรงใจ ขนาดน้ีหรอก โรคของพี่ใหญ่คุณ ฉนั จะทาใหด้ ีท่ีสุด” หรอ? แต่เขาไม่ชวนเธอไปเล้ียงขา้ วเพียงเพอื่ ใหเ้ ธอตรวจโรค ใหด้ ีๆ แอนน่ารู้อยแู่ ลว้ เธอพดู ไปแบบน้ี กแ็ คอ่ ยากใหท้ ุกคนคิด วา่ ท่ีหลงจ้ื อปฏิบตั ิเอาใจใส่ต่อเธอทุกๆอยา่ ง ท้งั หมดกเ็ พ่ือ โรคของหลงเชียว เกาจิงอานยมิ้ แลว้ กล่าววา่ “คุณชายหลง หมอแอนน่า รับปากวา่ จะ รักษาพใ่ี หญ่ของคุณใหด้ ีท่ีสุด คุณกไ็ ม่ตอ้ งทุ่ม เยอะขนาดน้ีหรอก” ซุนปิ งเหวินมองๆ แอนน่าโดยไม่ไดพ้ ดู อะไรมาตลอด ไม่ ตอ้ งสงสยั ผหู้ ญิงที่เยน็ ชาและงดงามคนน้ี โดดเด่นกวา่ คน ท้งั หมด ผวิ เธอขาว ราวกบั หิมะ แกม้ งดงามดง่ั น้าแขง็ แกะ สลกั ไม่วา่ จะเป็นฮอร์โมน

บริสุทธ์ิท่ีหลง่ั ออกมาช่างน่า หลงใหลเสียจริง ง่ายเหลือเกินท่ีผชู้ าย ใจสนั่ แต่การประกาศเป็นเจา้ ของของท่านเชียวน้นั ตรงไปตรง มาเสียจริง จุดยนื ของตวั เธอชดั เจนเหลือเกิน คนขา้ งๆกจ็ นปัญญาท่ีจะลงมือ “คุณแอนน่า คุณพอ่ สุขภาพไม่ดี เป็นโรคหวั ใจมาหลายปี แลว้ ไม่รู้ วา่ จะเชิญคุณไปดูหน่อยไดไ้ หม?”ประเดน็ ของซุนปิ ง เหวินนบั วา่ จริงจงั ค่าพดู ที่จริงใจ ไม่เห็นความเหลวใหล แอนน่าไม่เคยใหค้ วามสนใจซุนปิ งเหวนิ น่ีเพงิ่ จะเห็นเขา ชาย ตรงหนา้ หนา้ ตาสุขมุ เยอื กเยน็ หนา้ ตาหล่อเหลา รูปร่าง หนา้ ตาของ เขาดูดี คิว้ ตกในตาดา เวลาพดู ตากย็ มิ้ ไปดว้ ย แอนน่าพดู “ขอโทษดว้ ย ตอนน้ีฉนั เป็นหมอประจาตวั ของ คุณหลง ไม่ไดร้ ับตรวจดา้ นนอก” ซุนปิ งเหวินกย็ มิ้ อยา่ งอ่อนนอ้ มมองไปท่ีหลงเชียว “ท่าน เชียว คุณ พอ่ ฉนั เป็นโรคหวั ใจมาหลายปี แลว้ ตลอดมากไ็ ม่ เคยรักษาหาย ใน

เม่ือมีวาสนาไดร้ ู้จกั หมอเทวดาท่ีเขาร่าลือ กนั ไม่รู้วา่ คุณจะยนิ ยอม ใหเ้ ธอไปดูอาการพอ่ ของฉนั ไหม?” ท่านเชียววางตะเกียบลง จิบน้าชาหน่ึงท่ี ท่าทีน้นั เหมือนเตรียมออกจากงานเล้ียง “คุณแอนน่า คณุ คิดวา่ อยา่ งไรล่ะ?” หลงเชียวหนา้ ไม่อาย! โยนปัญหาที่น่ารังเกียจแบบน้ีมา ใหเ้ ธอเสมอ! แอนน่าตอบตามหนา้ ท่ีวา่ “ไวค้ ร้ังหนา้ เถอะ คุณซุนช่วย ติดต่อผชู้ ่วย ของฉนั ฉนั จะไดจ้ ดั เวลาได”้ ซุนปิ งเหวินเหมือนไดส้ มบตั ิล้าค่า รีบยนื ข้ึนขอบคุณ “ครับ! อยา่ ง น้นั กร็ บกวนคุณแอนน่าดว้ ย แต่วา่ ไม่ทราบวา่ ฉนั จะติดต่อผชู้ ่วย ของคุณไดอ้ ยา่ งไร?” หลงจื่อมองออก เขาจะติดต่อผชู้ ่วยไดท้ ี่ไหน ชดั เจนวา่ ความหมายน้ี กค็ ือปฏิเสธ “ประธานซุน ในเม่ือคุณเป็นห่วง อาการของลุงซุน ขนาดน้ี คิดไปตามหาคุณแอนน่าดว้ ย ตนเองน่าจะดีกวา่ ถา้ เธอพูด

หมดทุกอยา่ งแลว้ ไม่ใช่ปรากฏ วา่ คุณจริงใจไม่พออยา่ งน้นั หรอ อีก ท้งั ความสามารถเลก็ ๆ นอ้ ยๆ ..ยงั ขาดอีกหรอ?” “ทีทีใช่ ที่คุณชายรองเตือนกถ็ ูก” ท่านเซียวลุกข้ึน วางผา้ เชด็ ปากลง “ประธานเกา ขอให้ คุณทากิจการ ดียง่ิ ๆข้ึนไป ลาตรงน้ีเลย” เกาจิงอานรีบยนื ข้ึนแสดงความเคารพ “ขอบคุณท่านเชียว มาก หลงั จากน้ีกพ็ ฒั นาบริษทั อื่นเคอหวงั วา่ จะชนะร่วมกบั MBK สร้าง ความสาเร็จร่วมกนั ท่านเซียวแตะคางเบาเบา “จะร่วมมือเป็นอยา่ งดี” ร่วมมือเป็นอยา่ งดี เร่ืองอ่ืน กน็ ่าจะพดู ลาบาก คุณเกาจะเขา้ ใจไหม? บนทางกลบั บา้ น ในรถ Rolls-Royce แอนน่าถือพวงมาลยั มองจากในกระจกกเ็ ห็นหนา้ ตาหล่อ เหลาน่า หมน่ั ไสข้ องท่านเชียวหลบั ตาอยู่ เห็นกก็ ดั ฟัน “คุณ หลง วนั น้ีคุณให้ ฉนั มาร่วมงานเล้ียง ในที่สุดมีเจตนาอะไร?”