மகாபாரத மாந்தர்கள்

சிசுபாலறனயும் நகான்று பறக இல்லாமல் நசய்தார். அஸ்தினாபுரம், விராட ரதசம் முதலானபலமான ேட்பு ோடுகறள உருவாக்கி அக்கால அரசியலில் யாதவர்களுக்கு மரியாறதஏற்படுத்தினார். சக்ரவர்த்தி தருமனின் ராெசறபயில் யாதவ வீரர்கள் மரியாறதக்குரிய பங்குநபற்ைார்கள். குருரசத்திர யுத்தம், அவர்களின் புகழ் மகுடத்தில் ஒரு நபான்னால் ஆன இைகு.யாதவ வம்சம் ஸ்திரப்பட்டரபாது, அறனத்றதயும் குறலக்கும்விதமாகச் சாம்பன் நசயல்பட்டுஇரும்புத் துண்றடப் பிள்றளயாகப் நபற்ைான்.அந்தத் துண்றடப் நபாடியாக்கிக் கடலில் கறரத்துவிட்டதாக நிம்மதி அறடந்தார்கள் யாதவஇறளஞர்கள். அந்த இரும்புப் நபாடிறயக் கடல், பிரபாச தீர்த்தத்துக்குக் நகாண்டுவந்துரசர்த்தது. கறரயில் ரகாறரகள் ஈட்டி ரபாலவும், அம்பு ரபாலவும் முறளத்துக் காலத்றதரோக்கிக் காத்திருந்தன. இரும்புத் துண்றடப் நபாடி நசய்யும்ரபாது, ஒரு துண்டு உறடயாமல்கடலில் ரசர்க்கப்பட்டது. அறத உணநவன்று நிறனத்த ஒரு மீன் இரும்புத் துண்றடவிழுங்கியது. அந்த மீறன ெறர என்ை நபயர் நகாண்ட ரவடன் நகால்லும்ரபாது அதன்வயிற்றில் அந்த இரும்புத் துண்றடக் கண்டான். அறதக் கூர் தீட்டி தம் அம்பின் முறனயில்நபாருத்திக் நகாண்டான். எல்லாமும் ‘ரபாட்ட ரகாட்றட அழிக்காமல்’ ேடந்ரதறியது.வானம் இருட்டிக்நகாண்டு வந்தது. முன்இரவு நதாடங்கியது.துவாரறகயில் உற்பாதம் கண்டரபாது கிருஷ்ணன், பலராமன் இருவரும் றகநயழுத்திட்டுஅறிக்றக ஒன்றை நவளியிட்டிருந்தார்கள். துவாரறக மக்கள் எவரும் இக்கணம் முதல் மதுஅருந்தக்கூடாது. மதுறவக் காய்ச்சவும் கூடாது. யாரரனும் மது அருந்தியதுகண்டுபிடிக்கப்பட்டால், அவர்கள் அவர்களின் குடும்பத்ரதாடு உயிரராடு சூலத்தில்ஏற்ைப்படுவார்கள்\" என்பது அந்த ஆறண. சுமார் ஏழு ோட்கள் மதுறவ மைந்திருந்த துவாரறகமக்கள், பிரபாச தீர்த்தத்துக்கு வந்து, வழிபாடு முடிந்த அந்த மாறல ரவறளயில் எப்படிரயாநிறனவு நகாண்டு விட்டார்கள். எப்படிரயா ரபாறத தரும் மது அவர்களுக்குக்கிறடத்துவிட்டது.உபவாசம் இருக்கிரைாம், கிருஷ்ண பலராமர்கள் எதிரில் இருக்கிைார்கள் என்பறதயும் மைந்துஅவர்கள் ரபாறதயில் பிரலாபிக்கலானார்கள். குழு குழுவாக அமர்ந்து குடித்துக் நகாண்டிருந்தஅவர்களில் இருந்து கிருஷ்ணனின் சிரனகிதனும், அர்ச்சுனன் சிஷ்யனுமான சாத்யகி, உன்மத்தம்நகாண்டவனாக எழுந்தான். கிருதவர்மறன ரோக்கிப் பரிகாசமும் அவமானமும் நசய்தான்.கிருதவர்மா... உன்றனப் ரபால உைங்கும் பாண்டவர்கறள, ஆயுதம் ஏந்தாதவர்கறளக்நகால்லும் ரகாறழ யாதவ வம்சத்தில் எவன் இருக்கிைான்? அவமானத்றத அலங்காரமாகஅணிந்தவன் நீ!\" என்ைான். யாதவர்களில் ஒரு குழு அறத ஆரமாதித்துக் கரரகாேம் நசய்தது.சாத்யகியும் கிருதவர்மனும் கிருஷ்ணன் அருகிரலரய அமர்ந்து குடித்துக் நகாண்டிருந்தார்கள்என்பரத விரசேம்.சீண்டப்பட்ட கிருதவர்மன் துடித்து எழுந்தான். முக்கியமான விேயம், கிருஷ்ணன் மகன் பிரத்யும்னன் சாத்யகிறய ஆதரித்து அந்தச் சண்றடறய ஊக்குவித்தான். நீ மட்டும் சுத்த வீரனா? றகநவட்டப்பட்டு, ரயாகத்தில் அமர்ந்திருந்த பூரிசிரவறசக் நகால்லவில்றலயா, குலத்துரராகி\"என்ைான் கிருதவர்மன்.சாத்யகி எழுந்தான். கிருதவர்மாவின் தறலறயத் தன் றக வாளால் நவட்டி வீழ்த்தினான்.கிருஷ்ணன் சாத்யகிறயத் தடுக்க ஓடினார். காரியம் மிஞ்சிவிட் டது. ரபாெ, அந்தக வம்சத்துவீரர்கள் சாத்யகிறயச் சூழ்ந்து நகாண்டார்கள். பிரத்யும்னன் சாத்யகிறயச் சூழ்ந்து காப்பாற்ைமுயற்சி நசய்தான். நவறியில் இருந்தவர்கள், சாத்யகிறயயும் பிரத்யும்னறனயும் கிருஷ்ணன்கண்முன் நகான்ைார்கள். கிருஷ்ணன், இரும்புத் துண்டால் விறளந்த ரகாறரறயப் பிடுங்கி,எதிரில் வந்த அத்தறனப் ரபறரயும் நகான்ைார். யாதவர்கள் அறனவரும் அந்தக் ரகாறரயால்

தாக்கியும், தாக்கப்பட்டும் இைந்து ரபானார்கள். கிருஷ்ணனின் மகன்கள் சாம்பன் முதல் ரபரன்அநிருத்தன் வறர எல்ரலாரும் நகால்லப்பட்டார்கள்.அந்த யாதவர்களின் மயான பூமியில் கிருஷ்ணன் மட்டும் உயிரராடு தன்னந்தனியாக நின்ைார்.இைந்த பிள்றளகள், உைவுகள், தம் யாதவ மக்கள் மத்தியில் கிருஷ்ணன் மட்டுரம உயிரராடுஇருந்தார். அவரின் அன்புக்குகந்த தாருகன் என்கிை ரதரராட்டி வந்து அவறர அறழத்துக்நகாண்டு நகாறலக் களத்றதவிட்டு நவளிரயறினான். அண்ணறனக் காண ரவண்டும்!இரவு இரண்டாம் ொமம் முடிந்திருந்தது.கிருஷ்ணன் பலராமறரத் ரதடிப் ரபானார்.பலராமன், ஒரு மரத்தின் கீழ் அமர்ந்து தியானம் நசய்து நகாண்டிருந்தார்.கிருஷ்ணன் அவர் அருகில் நசல்லும்ரபாரத, பலராமன் தம் உயிறரவிட இருப்பறத அறிந்துநகாண்டார்.சரகாதரன் மறைவார் என்ைதும், கிருஷ்ணனுக்கு அர்ச்சுனன் நிறனவு எழுந்தது. தாருகனிடம்நசான்னார்:உடரன அஸ்தினாபுரம் ரபாய். யாதவ வம்சம் முற்ைாக அழிந்தது என்ை தகவறலச் நசால்.அர்ச்சுனன் உடரன துவாரறக வரட்டும்.\"நசய்திறய எடுத்துக்நகாண்டு தாருகன் புைப்பட்டான். கிருஷ்ணன், துவாரறக நசன்று, தந்றதவசுரதவறரக் கண்டார். தந்றதரய... அர்ச்சுனன் வருவான். ேம் குலப் நபண்கறள அவன்பாதுகாப்பில் ஒப்பறடயுங்கள். அவன் அவர்கறளக் காப்பாற்ைட்டும். பலராமறர வழியனுப்போன் ரபாகிரைன். அன்று குருவம்ச அழிறவக் கண்ரடன். இன்று யதுவம்ச அழிறவயும்பார்த்துவிட்ரடன். மக்கள் இல்லாத துவாரறகறய என்னால் காணச் சகிக்கவில்றல. ோன்ரபாகிரைன்.\"கிருஷ்ணன் அரண்மறன வாயிறல நேருங்கும் ரபாது அவரது மறனவிமார்கள், மருமகள்கள்,ரபரப் பிள்றளகளின் ரபரழுறகச் சப்தம் ரகட்டு மீண்டும் அரண்மறனக்குத் திரும்பினார்.மனிதர்களில் சிைந்த அர்ச்சுனன் வரப்ரபாகிைான். அவன் உங்கறளக் காப்பாற்றுவான்\" என்றுநசால்லி விட்டுப் புைப்பட்டார்.நிறனவு வந்தவர் ரபால தந்றதயின் பாதங்களில் தறல றவத்து வணங்கினார் கிருஷ்ணன்.வசுரதவர் திக்பிரறம பிடித்தவர் ரபால இருந்தார்.தந்றதரய, ோன் ரபாகிரைன்.\"பிரபாச தீர்த்தத்துக்குக் கிருஷ்ணர் வந்து ரசர்ந்த ரபாது, அவர் பலராமறனக் கண்ட அக்கணரமஅவர் உடம்றபப் ரபாட்டுச் நசன்ைார். சட்நடன்று வரம் பற்ை சூனியம் அவர் மனறதக்கவ்வியது. கண்ணுக் நகட்டிய தூரம் வறரக்கும் யாதவரின் இைந்த உடம்புகள் நதரிந்தன. அந்தஉடம்புக்கூடாக அந்தக் களத்தின் எல்றல வறரக்கும் ேடந்து நசன்ைார். மனிதர்கள், உயிரற்ைமனிதர்கள், அவர்களுக்கு இருக்கும் உைவுகள், நசாந்தங்கள், மறனவி, மக்கள் மரணத்றத எப்படிஏற்பார்கள்? சுமார் 36 ஆண்டுகளுக்கு முன் குருரசத்திர பூமியில் அவர் பார்த்த லட்சக்கணக்கானவீரர்களின் உடம்புகள் நிறனவில் எழுந்தன. துக்கம் அவறரக் கவ்வியது. அந்தப் ரபாறர நிறுத்த

அவர் எவ்வளரவா முயன்ைார். முடியாது ரதாற்ைார். இந்தக் கலகம், அவர்ரமல்திணிக்கப்பட்டது. இைந்தவர்கள் மத்தியில் அவர் குழந்றதகளும் இருந்தார்கள். ஏரனா, காந்தாரிஅவர் நிறனவுக்கு வந்தாள். அவள் நூறு பிள்றளகறளயும் இழந்து, வயிறு எரிந்து இட்ட சாபம்நிறனவுக்கு வந்தது.நியாயம்தான். விறன வித்றத விறதத்து விதிநீர் ஊற்றியபின் கர்மபலன் விறளயாமல் ரபாகுமாஎன்ன? கடறல ரோக்கி ஓடும் ேதியில், துடுப்புகள் இல்லாத படகுக்குள் அல்லவா மனிதர்கள்அமர்த்தப்பட்டிருக்கிைார்கள்.கிருஷ்ணன் முகத்தில் புன்னறக அரும்பியது.வானம் சிவந்து விடியறல அறழத்துக் நகாண்டு வந்தது. ‘ரபாதும்’ என்று நிறனத்தார் அவர்.பைறவகள் காறலறய வரரவற்றுக் கூவிக் நகாண்டிருந்தன. தூரத்தில் நதன்பட்ட ஆலமரத்றதக்கண்டார். அதன் அருகில் நசன்று அதன் நிழலில், ஒரு ரவரில் தறலசாய்த்து அமர்ந்தார். ரேற்றுகாறல அவர் துவாரறகறய நீங்கியது முதல் இன்றைய காறல வறரயான நிகழ்ச்சிகள் அவர்மனத்தில் ஓடிக் நகாண்டிருந்தன.தூரத்தில் பல்லியின் குரல் ரபால, யாரரா ஒருவன் அம்பின் முறனறயக் கூர் தீட்டும் சப்தம்ரகட்டது. சாம்பன் பிரசவித்த இரும்பின் துகள், மீனால் விழுங்கப்பட்டு அந்த ரவடனுக்குக்கிறடத்த அம்புக் கூர்முறனறயத்தான், அவன் கூர் தீட்டிக் நகாண்டிருந்தான். அவரன ெறர.கிருஷ்ணனின் பாதம், மானின் காதுரபால் ரதான்றியது ரவடனுக்கு. எய்தான். அம்பு, பாதத்றதஊடுருவியது. சாம்பன் ஈன்ை இரும்பின் கறடசித் துணுக்கு அது.அர்ச்சுனன், கிருஷ்ணனுக்கு எரியூட்டினான். வியாசரிடம் வந்தான்.சுவாமி... கிருஷ்ணன் எப்படி இைக்க முடியும்?\"பிைந்தான். ஆகரவ இைந்தான். இது நியதி. ஆனால் கிருஷ்ணன் இைப்பதில்றல. அவன்இல்லாமல் ஆனான். இல்லாமல் ரபாவது இைப்பதாகாது. அரதா நீலவானம். நீலத்தில் அவன்இருப்பான். கடல் நீலத்தில் அவன் இருப்பான். உன்னிடம் அவன் இல்றலயா?\"ோரன அவர்தாரன. அவர்தாரன ோன்.\"பின் எப்படி அவன் இைந்தான் என்கிைாய்?\"உண்றம, சுவாமி.\"(அடுத்து குந்தியின் வனவோசம்)

தருமகனத் தி ோகம் வசய்த தோய் குந்திகுந்தி, கிருஷ்ணனின் தந்றத வசுரதவரின் தங்றக. வசுரதவரும் குந்தியும் யாதவ மன்னர்சூரரசனரின் மக்கள். சூரரசனரின் சரகாதரியின் மகன் குந்திரபாெனுக்குக் குழந்றத இல்றல.குந்திரபாென் வருத்தம் ரபாக்க, தனக்குப் பிைக்கும் முதல் நபண் குழந்றதறய அவனுக்குவளர்ப்பு மகளாகத் தருவதாக நசால்லி இருந்தார். சூரரசனர் தமக்குப் பிைந்த முதல் நபண்குழந்றதறயக் குந்திரபாெனுக்குத் தந்தார்.அக்காலம், ஆண் பிள்றளறய அரசுசார்ந்த பணிக்நகன ஒதுக்கி இருந்தது. சத்திரிய ஆண்மகன்,ரபாரிடுதல், ரபார் பயிற்சி நசய்தல், உரிய வயதில் ரபார்க் கறலயான தனுர் ரவதம் கற்ைல்ரபான்ைவற்றுக்கு என வகுக்கப்பட்டான். ஒரு சத்திரியனுக்கு மிகப்நபரிய இழிவு அவன் ஆண்வாரிசு அற்று இருப்பது. நபண் பிள்றளறய, இரண்டு காரியங்களுக்குப் பயன்படுத்தினர். ஒன்று,ரிஷிகள், துைவிகள் மற்றும் அரண்மறனக்கு அதிதிகளாக (விருந்தினர்களாக) வருகிைபிராமணர்களுக்குத் நதாண்டு நசய்தல், ரசறவ நசய்தல் ரபான்ைவற்றுக்கு. இரண்டு, நபண்றண அரசர்க்கு மணம் நசவித்து அரசியல்உைவுகறள வளர்த்துக் நகாண்டு,பறக அரசர்களிடம் இருந்துதப்பித்துக் நகாள்வது. பிருறத எனஇயற்நபயர் நகாண்டவள்,குந்திரபாெனுக்கு மகளாகப்ரபானதால் குந்தி எனப்பட்டாள்.குந்தி தம் அவலம், பத்து வயதில்நதாடங்கியது என்கிைாள். தூது ரபசவந்த கிருஷ்ணனிடம் அவள்நசால்கிைாள்: கிருஷ்ணா, வள்ளல்கள் என்று நபயர் நபற்ைவர்கள், நபயர், புகழ்நபறுகிை ஆறசயில் நசல்வத்றத வழங்குவது ரபால, என் தந்றதறய குந்தி ரபாெனுக்குப்நபாருளாக என்றனக் நகாடுத்தார். அந்த என் தந்றதறய இப்ரபாது ோன் நிந்திக்கிரைன். என்றனோன் நிந்திக்கமாட்ரடன். ஏன், துரிரயாதனறனக்கூட ோன் நிந்திக்க மாட்ரடன். பத்து வயதுக்குழந்றதயாகக் றகயில் பந்து றவத்துக்நகாண்டு விறளயாடிக் நகாண்டிருந்த ோன் என்றகப்பற்றி யார் றகயிரலா நகாடுக்கப்பட்ரடன். என் தந்றதயும், மாமனார்களும் என்றனஅவமதித்தார்கள். துன்பத்துக்கு ஆளாக்கினார்கள்...\"குந்தி, தம் மனக்காயத்றத முதல் முறையாகக் கிருஷ்ணனிடம் கூறுகிைாள். ‘எனக்குஅளிக்கப்பட்ட வாழ்க்றக கருறணயற்ைது,’ என்ை முடிவுக்கு வந்து ரசர்ந்திருந்தாள். அவள், ஒருமன்னனின் மகள். ஆனால் அவள் அதிதிகளுக்குச் ரசறவ நசய்யரவநிர்ப்பந்தப்படுத்தப்பட்டவள். அவள் இளவரசியாக இனம் காணப்படவில்றல. அப்படிரயவளர்ந்தாள். விறளயாட்டுப் பருவம் நீங்காத தம்மிடம் அதர்வ ரவதத்தின் சக்தி மிகுந்தமந்திரங்கறளக் நகாடுத்து விட்டுச் நசன்ைார் ஒரு ரகாபக்கார ரிஷி. விறளயாட்டுத் தனமாகரவஅறதப் பரிட்றச நசய்யப்ரபாய், சிறுமிறயத் தாயாக்கிச் நசன்ைான் சூரியன். பகறலச்நசய்பவன், எனக்கு மட்டும் இருட்றடத் தந்தான்.\"

குந்தியின் துயரங்களில் ஆகப்நபரிய துயரம், அது. விசித்திரமாகக் கவச குண்டலங்களுடன் பிைந்தஅக்குழந்றதறயப் நபட்டியில் இட்டரபாது ஏற்பட்ட வலி, வாழ்ோள் முழுக்க நீடித்தது. ஆனால்,இரவுகள் விடியத்தான் நசய்யும். குந்தியின் மரத்தில், ரயாசிக்கும் ரவறளயில், ோறலந்து பசியஇறலகளுக்கு ரமல் இல்றல.அவளுக்குச் சுயம்வரம் ஏற்பாடு ேடந்தது. முதல் முறையாக, ஒரு சத்திரியப் நபண் நபறும் முதல்சுதந்திரம் அது. அதில் நபற்ை தந்றதரயா, வளர்த்த தந்றதரயா தறலயிட முடியாது. அவள்பார்த்த அரசர்களிரலரய அஸ்தினாபுரத்து இளவரசன், அவள் அரசனாக அவளுக்குத் நதரிந்தான்.எதிர்காலப் ரபரரசன் என்ைார்கள். பரத ரதசத்திரலரய எல்லாவற்றிலும் நபரிய ரதசத்துமகாராணியாகப் ரபாகிைவள் அவள் என்ைார்கள் யாதவர்கள். ஆனால், அஸ்தினாபுரத்தில் கால்றவத்த முதல் ோரள, அவள் ஒரு முதல் மனுஷிறயப் பார்த்தாள். கண் இல்லாத அரசனின்,கண்றண மறைத்துக் நகாண்டிருக்கும் அரசி அவள். திருதராஷ்டிரன், பாண்டுறவ இளவரசன்என்று மட்டுரம அங்கீகரித்தான். தாம் சுயம்வரத்தில் ரதர்ந்நதடுத்தது ஊசிறய அல்ல, ஊசிக்குப்பின்ரன ரபாகும் நூல் என்று புரிந்து நகாண்டாள். ‘இரண்டாம் ராணி’ என்ை அந்தஸ்தும் பாண்டுகாட்டுக்குப் ரபாகும்ரபாது முற்ைாகச் சிறதந்தது. தம் குழந்றதகறளக் கூட பிைர்உதவிரயாடுதான் அவளால் நபற்றுக்நகாள்ள ரவண்டி இருந்தது.கிருஷ்ணா, என்ன ரோக்கத்ரதாடு வந்திருக்கிைாய்?\"என் ரோக்கம் இருக்கட்டும், அத்றத. உன் மூத்த பிள்றள யுத்தம் ரவண்டாம் என்கிைார். பீமன்கூடநபரியவர் மாதிரி ரபசுவது ஆச்சர்யமாக இருக்கிைது.\"அவர்கள் ரபசுவது இருக்கட்டும். நகௌரவப் நபரியவர்கள் என்ன ரயாசறனயில்இருக்கிைார்கள்?\"ோறள ரபசப் ரபாகிரைன். யுத்தமாய், சமாதானமாய்... என்பது ோறள நதரியும். ேம்நபரியவர்களுக்கும், பீஷ்மர், துரிரயாதனர், கிருபர் எல்ரலாருக்கும் தர்மம் நதரிகிைது.தர்மத்றதப் ரபசவும் நதரிகிைது. அறத அமல்படுத்தும் இடத்தில் அவர்கள் தங்கறள இருத்திக்நகாள்ளும் சக்தி அற்ைவர்களாக இருக்கிைார்கள். தர்மவானாக வாழ ஆறசப்படுவது ரவறு.வாழ்வது ரவறு. எல்லாம் நதரிந்த பீஷ்ம பிதாமகர், ஒரு நபண் தம் கண்முன்ரன துகில்உரியப்படும் ரபாதும் தர்மம் ரபசுபவராக மட்டும் இருக்கிைார். மகாத்மா விதுரர் மட்டும்தான்,துரிரயாதனன் பிைந்த காலம் நதாடங்கி, அவறன, அத்தீயவறன எதிர்த்துக் நகாண்டிருக்கிைார்.ஆனால், ஏறழ நசால் அம்பலம் ஏறுவதில்றலரய!\"அவர்கள், உறையில் இருக்கும் வாளாக மட்டுரம இருக்கிைார்கள். உடுத்திக் கறளந்தவஸ்திரங்களால், மானம் காப்பாற்ைப்பட முடியாது. ோன் அவர்கறள ேம்பவில்றல. நீ என்னநிறனக்கிைாய். அறதச் நசால்.\"துரிரயாதனன் எறத இச்சிக்கிைாரனா, ோனும் அறதரய விரும்புகிரைன். அவன் இச்றசஅவனுக்கானது. என் விருப்பம் தர்மத்துக்கானது.\"துரிரயாதனன் யுத்தத்றதரய விரும்புவான். கிருஷ்ணா, எனக்கும் அதுரவ விருப்பம். தர்மனிடம்நசால். தர்மத்றத (யுத்த தர்மத்றத) வீணாக்காரத. பிைறர அடித்துப் பிறழக்க எண்ணாரத.பீமனுக்கும் அர்ச்சுனனுக்கும் நசால். ஒரு நபண் எதற்காகப் பிள்றள நபறுகிைாரளா, அதற்கானகாலம் கனிந்துவிட்டது. அக்காலத்றதத் (யுத்த சந்தர்ப் பத்றத) தவைவிடாதீர்கள். தவை விட்டால்,ோன் உங்கறளத் தியாகம் (புைக்கணிப்ரபன்) நசய்துவிடுரவன். அர்ச்சுனனிடம் இறதக்கண்டிப்பாகச் நசால். ‘திநரௌபதியின் வழியில் ேட’ என்பறத அழுத்தமாகச் நசால்.\"

குந்தியின் நரௌத்ரம் நவளிப்பட்ட இடங்கள் மூன்று. அதில் இதுவும் ஒன்று. ரகாபத்தின்உச்சியில் இருந்துநகாண்டு அவள் ரபசுகிைாள். சத்திரியர்களுக்கு என்று விதிக்கப்பட்ட தர்மத்றதமுழுதும் அறிந்தவர்கள் மட்டுமல்லாமல், அறத ேறடமுறைப்படுத்தவும் விரும்புபவர்கள்மூன்று ரபர்கள். அவர்கள் குந்தி, திநரௌபதி மற்றும் பீமன்.அவள் ரபசுகிைாள்:மாதவா, என் பிள்றளகள் அரறச இழந்தது பற்றி ோன் கவறலப்படவில்றல. அவர்கள் சூதாடிகள்என்பதுக்காகவும் ோன் வருந்தவில்றல. அவர்கள் வனவாசத் துன்பம் பற்றியும் எனக்கு அக்கறைஇல்றல. நபருந்தன்றம உள்ளவனும் ரபரரசியுமான பாஞ்சாலி, சறபயின் ேடுரவஅவமானப்படுத்தப்பட்டாரள, அறத நிறனக்கும்ரபாது என் நேஞ்சு நவடித்துவிடுகிைது. ோன்எப்ரபாதும் அறத நிறனத்து அழுது, கதறிக் நகாண்டிருக்கிரைன், கிருஷ்ணா, அவமானமாகஉணர்கிரைன்!\"கிருஷ்ணன் அத்றதறயத் ரதற்றுகிைான். அவள் நவடித்துக் நகாண்டிருக்கிைாள். மகாராொபாண்டுவின் மறனவி ோன். யாதவ மன்னர்களின் மகள் ோன். ோன் எத்தறனக் காலம் உைவினர்வீட்டில், பிச்றசச்ரசாறும், தானச் ரசாறும் சாப்பிட்டுக்நகாண்டு, இந்த இழிந்த உடம்றபக்காப்பாற்றிக் நகாண்டிருக்க ரவண்டும் என்று என் பிள்றளகறளக் ரகள். தாறய யாசகம் நசய்யறவத்து விட்டு தருமன், எந்த தருமத்றதக் காப்பாற்றிக் நகாண்டிருக்கிைான் என்று குந்திரகட்டதாகச் நசால்.\"அந்த ராெமாதா, தன்னளவில் சிறுறமப்படுத்தப் பட்டுவிட்டாள். அதுரவ, அவளது துயரம்.அவளது உன்னதம் நவளிப்பட்ட, தம்றம ஒரு அரசியாக எண்ணி, நிறைவாக நவளிப்பட்ட பலசமயங்களில் ஒன்று, பகாசுர வதக் காலம்.பகன் என்ை அசுரன், ஏகசக்ர ேகரத்றத வறளத்துக் நகாண்டு, மக்கறள விழுங்கத் நதாடங்கினான்.மக்கள் அவனுடன் ஓர் ஒப்பந்தம் நசய்து நகாண்டார்கள். தினமும் ஒரு வண்டி அன்னமும், ஒருகாறள மாடும், ஒரு மனிதறனயும் அவனுக்கு முறை றவத்துக் நகாண்டு அனுப்பி றவப்பதாகஅசுரனுடன் ஒப்பந்தம் ரபசிக் நகாண்டார்கள். அதன்படி பாண்டவர்கள் தங்கி இருந்த வீட்டின்உரிறம நகாண்ட பிராமணனின் முறை வந்தது. பிராமணன், பகனுக்கு உணவாகிச் சாவ முடிவுநசய்தான். அவன் மறனவிரயா கணவனுக்குப் பதிலாகத் தன்றம உணவாக்க முன்வருகிைாள்.சிறுமியான மகள், தாய், தந்றதக்குப் பதிலாகத் தாம் பகனுக்கு உணவாக முடிவு நசய்கிைாள்.அந்தப் நபண்ணின் தம்பி, ஒரு குழந்றத, தான் இைக்க முன் வருகிைான். பிராமணன் நபரும் குரல்எடுத்து அழுகிைான். குந்தி அந்தக் கட்டத்தில் பிரரவசம் நசய்கிைாள். பிராமணக் குடும்பத்தின்துயரம் தீர்க்க முன்வருகிைாள். பிராமணனுக்குப் பதிலாகத் தம் பிள்றளகளில் ஒருவறனஅனுப்புவதாகச் நசால்கிைாள். அக்குடும்பம் திறகத்துப் ரபாகிைது. தருமன், அவள் முடிறவக்கடுறமயாக மறுக்கிைான். பிள்றளறயப் பலி நகாடுக்கிைவள், நீ என்ன தாய்?\" என்கிைான்.குந்தி நசான்ன பதிலில், குந்தி இருக்கிைாள்.ோன் தாய்தான் தருமா. தாய் மட்டுமல்ல. ோன் சத்திரி. என் கண்முன்னால் ேடக்கும் எந்தஅநீதிக்கும் ோன் நபாறுப்ரபற்றுக்நகாண்டு எதிர்விறன ஆற்ைக் கடறமப்பட்டவள். என் பீமன்பகறனக் நகால்வான். எனக்கு அதில் ஐயம் இல்றல. ரதாற்ைால், நசார்க்கம் அறடவான். அது,அவன் நவல்வறதக் காட்டிலும் எனக்கு மகிழ்ச்சி தரும். இத்தறனக் காலம் ேமக்கு அறடக்கலம்தந்தவர்களுக்கு உதவும், ேன்றி நசலுத்தும் வாய்ப்பு கிறடக்கும்ரபாது, அறதத் தவைவிட்டால்ோன் என்ன மனுஷி? அரசனாகப் ரபாகிைவரன! உன் வாழ்க்றக உன் சுகத்துக்கு என்று

நிறனப்பாயானால், உன் சுதர்மத்றத நீ இழக்கிைாய். பாண்டு புத்திரா, தர்மத்றத உணர்ந்து நகாள்.சத்திரியனாக வாழ முயற்சி நசய்.\"தருமன் தறல குனிகிைான்.குந்தி பிரகாசிக்கும் இன்நனாரு இடம் உண்டு.அரக்கு மாளிறகயிலிருந்து அம்மாறவயும், சரகாதரர்கறளயும் காப்பாற்றி நவளிரய நகாண்டுவருகிைான் பீமன். மயங்கிக் கிடக்கும் அம்மாறவச் சுமந்து நகாண்டு அவன் ேடக்கும்ரபாதுஇப்படிச் சிந்திக்கிைானாம்.‘அடடா... எப்படிப்பட்ட மனுஷி இவள். பாண்டுவின் மகாராணியாகத் திகழ்ந்து தினமும்ஆயிரக்கணக்கானவர்களுக்குப் பால் ரசாறு தானம் நசய்த தானவீரி. தன்வயிற்றுப்பிள்றளகளாகிய எங்கறளக் காட்டிலும், மாத்ரி பிள்றளகறளக் கூடுதலாக அன்புகாட்டி வளர்த்த தருமி அல்லவா இவள். இந்தப் நபண்ணின் மகனாகப் பிைந்ததால் அல்லவா,அண்ணன் தருமவானாக இருக்கிைான்.’தருமன், உண்றமயில் தருமத்றதத் தருமரதவறதயிடமிருந்து சுவீகரித்தான் என்பறதவிடவும்குந்தியிடம் இருந்ரத அவன் அறதக் கற்ைான் என்பரத நபாருந்தும். மகத்தான தம்பிகறளயும்,மகத்தான மறனவிறயயும் சூதாடித் ரதாற்று, தம்முன் வந்து நின்ை சூதாடிறயப் பார்த்து, குந்திநசான்னது இது: குழந்றத சகரதவறனக் கூடுதலாக அன்பு நசலுத்திக் கவனித்துக் நகாள்.\"கிருஷ்ணன் தூது, ஒரு வறகயில் ரதால்வியில் முடிந்தது. ஒருவறகயில், காலம் விரும்பியது.குந்தியும், அந்தரங்கமாகக் கிருஷ்ணன் விரும்பியதும், நவளிப்பறடயாகத் திநரௌபதிஆறசப்பட்டதும், ஆன யுத்தம் நிச்சயிக்கப்பட்டு விட்டது. இப்ரபாது கிருஷ்ணன் குந்தியிடம்ரகட்கிைான்:உன் பிள்றளகளுக்கு என்ன ரசால்கிைாய் அத்றத.\"குந்தி, இன்னுநமாரு திநரௌபதி ரபால நேருப்பில் பிைந்தவளாக மாறுகிைாள். அவள்நசான்னாள். ஒரு கறதறய உருவகம் நசய்து நசால்கிைாள்: சிந்து ரதச மன்னன் மறனவி விதுறல.அந்த ோட்றடப் பறகவர்கள் கவர்ந்து நகாண்டார்கள். அவள் மகன், ோட்றட மீட்கும் அக்கறைஇல்லாமல் ரசாம்பிக் கிடந்தான். அவறனக் கண்டு தாய் நசால்கிைாள்.கிருஷ்ணா, அந்தத் தாய் நசால்கிைாள். ோன் நசால்லவில்றல. விதுறல நசான்னாள்:‘இழிவு நகாண்டவரன. என் மகரன! நீ எனக்கும் உன் தந்றதக்கும் பிைந்தவன் என்பது சந்ரதகம்.எங்ரக இருந்து வந்தாய் நீ! நவட்கமற்ைவரன! ரகாபம் இல்லாத நீ புருேனா? அவமானத்துக்குஇடம் நகாடாரத. உடம்றபக் காப்பாற்றுவது அல்பத்தனம். துறட ேடுங்கிரய! நீ உனக்கும்சுற்ைத்துக்கும் சுறம. மானம் இழந்தவனா நீ! அறிவிலிரய! பாம்பின் வாயில் றகறய றவத்துச்சீக்கிரம் மரணம் அறட. அல்லது பராக்கிரமம் நகாள். ஆகாயத்றதயும் உறடத்துச் நசல்லும்பருந்து ரபால நவற்றிக்குப் பை. பிணம் மாதிரி இருக்காரத! நகட்டவரன! எழுந்திரு, எரி.நேருப்பு ரபால் எரி. புறகயாரத! தர்மம் அறி. சத்திரியன் என்ைால் ரபாரிடு. நீ அலியாகப்பிைக்கவில்றலரய! ரசாம்ரபறிரய. நசல்வத்றதத் ரதடு. வீரன் மரணம் அறடந்தாலும் மக்கள்மகிழ்ச்சி அறடவார்கள். அந்த வீர மரணம் நகாண்டாடப்படும். சத்திரியன் தம் வல்லறமறயக்காண்பிக்காமல் ரபானால், அவன் திருடன். சாவப் ரபாகிைவனுக்கு மருந்து பிடிக்காது. (உனக்குப்ரபார் பிடிக்கவில்றல?)’ இப்படி எல்லாம் அந்த வீரப் நபண் விதுறல நசான்னாள். ோன்

உனக்குச் நசால்லுகிரைன். ஒரு நபரிய குலத்தில் பிைந்தவள் ோன். ஒரு குளத்து நீர், மற்நைாருகுளத்றத அறடவது ரபால, இந்தக் குலத்துக்கு ோன் வந்ரதன். பாண்டுறவ மணந்துமகிழ்ச்சியாக வாழ்ந்ரதன். தாயும், உன் மறனவியும், துயரப்படும்படி நீ றவப்பாயானால், நீ உயிர்வாழ்ந்து என்ன பயன்? ோன் சத்திரிய தர்மத்றதக் கறடப்பிடிப்பவள் என்பறத அறி!\"கிருஷ்ணன் இந்த உஷ்ணத்றதத் தாங்காமல் அதிர்ச்சி அறடந்தார். உண்றமயில் ஒரு தாயின்நசாற்களில் இத்தறன தீக்கங்குகள் இருக்கும் என்பறத உலக இலக்கியம் அப்ரபாதுதான்பார்த்தது.கிருஷ்ணன், குந்தி நசான்னறத அப்படிரய அரத நகாதிப்ரபாடு தர்ம சரகாதரர்களிடம்நசான்னார்.அம்மாவா, இப்படிப் ரபசினார்?\"ஆமாம்\" என்ைார் கிருஷ்ணன். தருமன், வில்றல உறுதியாகப் பிடித்தான். யுத்தம் நிகழ்ந்தது.பாண்டவர் நவன்ைனர். தருமன், சாம்ராட் ஆனான். எல்றலயற்ை நசல்வமும் புகழும் அவன்நபற்ைான். திருதராஷ்டிரன் காந்தாரியுடன் சந்நியாசம் நபற்று வனம் ரபாகப் புைப்பட்டான்.குந்தியும் அவர்களுடன் வனம் புைப்பட்டாள்.அவர்கள் ரபாகட்டும். நீ ஏன் வனம் ரபாகிைாய் அம்மா. ோன் இப்ரபாது சக்ரவர்த்தி. உலகம் என்அதிகாரம். நீ என் தாய். ராெமாதா. மகாராணி. வந்து நீ விரும்பியது ரபால நசல்வத்றத அனுபவி.தானம் நசய்!\"குந்தி மறுத்தாள்.இல்றல, வீரரன... என் இடம் வனம்தான்!\"பின் ஏன் எங்கறள அத்தறனக் கடுறமயான வார்த்றதகறளச் நசால்லிப் ரபாருக்குத்தூண்டினாய்? உலக மன்னர்கறள அழிக்கச் நசய்தாய்? பீஷ்மறரயும், ஆசான்கறளயும்,சரகாதரர்கறளயும் அழிக்கச் நசய்தாய்?\"குந்தி நசான்னாள்:ஆமாம். ோன் உன்றனப் ரபாருக்குத் தூண்டிரனன். ஏன்? நீ ரதால்வியில் தளர்ந்து ரபானாய்.அதனால் உன்றன உற்சாகப்படுத்திரனன். உன் ராஜ்யம் இழக்கப்பட்டது. அதனால் நீஇழிவுக்குள்ளானாய். பாண்டுவின் நசல்வம், பாண்டுவுக்குச் நசாந்தமான ோடு, எந்த வறகயிலும்அழியக்கூடாது. அதனால், உன்றனத் தூண்டிரனன். நீ மறுபடியும் மற்ைவர் முகத்றதப் பார்த்துவாழக் கூடாது என்பதற்காகத் தூண்டிரனன். உன் தம்பிகள், பீமன், அர்ச்சுனன், இரட்றடயர்கள்தளர்ச்சியறடயக் கூடாது என்பதால் தூண்டிரனன். ேகுலனும் சகரதவனும் இனி பசித்திருக்கரவகூடாது என்பதால் தூண்டிரனன். என் மருமகள், ஒப்பற்ை என் கண்மணி திநரௌபறத இன்நனாருமுறை சறபயில் அவமானத்றத அறடயக் கூடாது. ஒரு முட்டாள், என் மருமகறளப் பற்றிஇழுத்தரபாது ேம் குலம் அழிந்துவிட்டது என்பறத ோன் புரிந்துநகாண்ரடன். என் மனம்சாம்பல் ஆகிவிட்டது. என் பாண்டுபுத்திரர்கள் இழிறவ மீண்டும் அனுபவித்து, பாண்டுவுக்குமீண்டும் அவமானம் நசய்யக்கூடாது என்பதால் உன்றனத் தூண்டிரனன். ோன் பாண்டுவின்ராஜ்யத்றத ஆண்டு, சுகம் நபற்று விட்ரடன். தானம் நசய்ரதன். ரபாதும். என் புதல்வன் நவன்ைராஜ்யத்தின் பலறன ோன் அனுபவிக்க விரும்பவில்றல. தவம் நசய்யப் ரபாகிரைன். என்கணவறன அறடயப் ரபாகிரைன். உன் தவறுகளால் உன் தந்றத அவமானம் அறடந்தார். அந்தஅவமானத்றதத் துறடக்க என்னால் ஆனறதச் நசய்ரதன். என் வாழ்க்றகயும் என் ரோக்கமும்

நிறைந்தது. ரபா! தர்மத்திரலரய உன் மனம் நிறலக்கட்டும்!\" குந்தி புைப்பட்டுப்ரபாய்விட்டாள்.வாழ்ோள் முழுதும் குந்தி விரும்பிய அந்த மகாராணி இருக்றக, அவறளத் ரதடி வந்தரபாது ஏன்அறதத் தியாகம் நசய்தாள்? குந்தி அப்படித்தான். கிருஷ்ணனிடம் அவள் ஒருமுறை, கிருஷ்ணா,எனக்கு எப்ரபாதும் துன்பத்றதரய நகாடு. அப்ரபாதுதாரன உன்றன ோன் நிறனப்ரபன்\"என்ைாள். அவள் அறடந்த துன்பம், அவமரியாறத, மாற்ைார் வீட்டில் உணவுண்டு பாதி வாழ்ோள்வாழ ரேர்ந்தது எல்லாம் அவள் மனறதக் றகத்துப் ரபாகச் நசய்துவிட்டது. கர்ணன், திநரௌபதிஇருவருக்கும் ரேர்ந்தது அவள் மனத்றதவிட்டு அகலரவ இல்றல. குற்ை உணர்வில் அவள் கூசிப்ரபானாள். எல்லாமும் கசந்தது. மகனும் கசந்தான். யார் முகத்றதயும் காண அவசியம் இல்லாதகாடு இனித்தது.(அடுத்து திருதரோஷ்டிர குரூரம்) தன்கனத் வதோகலத்துக் வகோண் திருதரோஷ்டிரன்மகாராணி சத்யவதி நியாயத்தின்படியும், அக்காலச் சமூகத்துச் சட்டப்படியுரம நசயல்பட்டாள்.காலம் நசன்ை தம் இரண்டாவது மகன் விசித்திர வீரியனின் மறனவிமார்கள் அம்பிறக,அம்பாலிறக மூலமாகச் சந்திரகுலத்துக்கு வம்சம் தறழக்கும்படி உதவத் தம் மகன் வியாசரிடம்ரவண்டினாள். நேஞ்சில் காமம் அற்ை வியாசர் தம் தம்பி மறனவியர்களிடம் கூடி மூன்றுபிள்றளகள் உருவாகக் காரணம் ஆனார். மூத்தவன் திருதராஷ்டிரன். இரண்டாமவன் பாண்டு.மூன்ைாமவன் விதுரன்.திருதராஷ்டிரன் கண் அற்ைவனாகப் பிைந்தது அவன் குற்ைம் இல்றல. ஒரு காட்டுவாசியுடன்உைவு நகாள்ள ரேர்ந்த அரசி அம்பிறக அருவருப்பால் கண்கறள மூடிக்நகாண்டதிலும் தவறு நசால்ல முடியாது. எப்படி ஒரு நபண், கணவனின் சரகாதரன் என்று நசால்லிக் நகாண்டு வருபவறன மனம் கனிந்து வரரவற்க முடியும்! திருதராஷ்டிரனின் விழி இல்லாறமக்கான பழிறய அந்தப் நபண்ணின் ரமரலரய சுமத்திக் நகாண்டு இருப்பதில் எந்த நியாயமும் இல்றல.திருதராஷ்டிரன் அகவிழி அற்ைவன். அதன்நவளிப்பாடாகத்தான் அவன் புை விழிகள்இல்லாமல் வாழ்ந்தான். அவன் விழிரயாடுபிைந்திருப்பானாகிலும் நபரிய வித்தியாசம்எதுவும் அவனிடத்திரலா கறதயிரலாஏற்பட்டிருக்கப் ரபாவதில்றல. இத்தறனக்கும்,மகத்தான வியாசரின் மகன், அவன். இருந்தும்என்ன நபற்ைான், அவரிடம் இருந்து அவன்.நதாடக்கத்தில் அவனிடம் எந்த மாறுதலும்இல்றல. ஏநனனில், அவன் மற்ை இருதம்பியரராடு பீஷ்மரால் வளர்க்கப்பட்டான்.சாஸ்திரங்கள் கற்ைான். நூறு யாறன பலம்

நகாண்டவனாக இருந்தான். அதுரவ அவன் நபருறமயாக இருந்தது. சாஸ்திரப் பயிற்சிகள்அவறன எந்த வறகயிலும் நதாட்டனவாய் என்பதுக்கு எந்தச் சாட்சியமும் அவன் வாழ்க்றகநேடுகவும் இல்றல. தந்றதயின் இடத்தில் இருந்து நகாண்டு தம்றமயும் தம் தம்பியறரயும் ஒருநபரும் சம்சாரிறயப் ரபால, குடும்பரம ரவண்டாம் என்று சபதம் நசய்த ஒருவன் நபரும்சிரத்றதயுடன் வளர்ந்த தியாகத்றதயும் கூடப் பின்னாளில் மைந்து ரபானான், திருதராஷ்டிரன்.திருதராஷ்டிரன், மனம் எரியத் நதாடங்கியது, பாண்டுவுக்கு அரசுப் பட்டாபிரேகம் என்கிைநசய்திறயக் ரகட்டுத்தான். தாரன, அஸ்தினாபுரத்தின் அரசன் என்று கனவு கண்டு இருந்தவன்அவன். அவன் இல்றல என்று நசான்னார் பீஷ்மர். அவறரத் தவிர ரவறு யார் இந்தச்நசய்றகறயச் நசய்யத் துணிந்திருந்தாலும் அவன் கிளர்ச்சி நசய்திருக்கக்கூடும். பீஷ்மர்,தர்மத்தின்வழி ேடப்பவர் என்பறத அவன் அறிந்திருந்தான். மட்டுமல்லாமல், அரசறவயின்முக்கியஸ்தர்கள் பீஷ்மர் வழி ேடப்பார்கள். அவன் தன்றன அடக்கிக் நகாண்டான். ஏன், தனக்குஅரசப்பதவி இல்றல? பீஷ்மர், அரசறவயில் பகிரங்கமாகரவ அறிவித்தார். அங்க ஈனமானஒருவன், அரசனாக முடியாது. திருதராஷ்டிரன் பிைவிக் குருடன். சகல லட்சணங்களும் வீரமும்நகாண்ட பாண்டுரவ அரசன் என்று அறிவித்தார். பீஷ்மர் அவறர அறியாமல், அத்தினாபுரத்தின்அழிவுச் சக்தி ஒன்றை உசுப்பி விட்டு விட்டார். திருத ராஷ்டிரன் பக்கமாக நின்று ரபச யாரும்இல்றல. ஏன் எனில் தருமம் அவன் பக்கம் இல்றல.பாண்டுறவ அந்த நிமிேம் முதல் அவன் நவறுக்கத் நதாடங்கினான். பாண்டு மன்னனாகவீற்றிருக்கும் சறபயில், ஓர் அறமச்சன் ரபால அவன் இருக்க விரும்பவில்றல. அவன் மனநேருப்பு அவறன எரிக்கத் நதாடங்கியரபாது, பீஷ்மர் அவனுக்குப் நபண் பார்த்துக்நகாண்டிருப்பதாக அறிந்தான். காந்தார ரதசத்து அரசன் சுபலன் மகள் காந்தாரி அவன்மறனவியானாள். கண் இல்லாதவன் தம் கணவன் என்று அறிந்த அந்தக் கணரம, ஒரு துணிறயஎடுத்து அறத மடித்துத் தம் கண்கறள மறைத்துக் நகாண்டாள், காந்தாரி. தம் மறனவியின் அந்தச்நசய்றகயின், ரமன்றமறய அறியச் சக்தி அற்ைவனாகரவ அவன் இருந்தான். தம் கணவனுக்குக்கிட்டாத கண் விழி மகிழ்ச்சிகள் தமக்கும் ரவண்டாம் என்பது காந்தாரியின் மனம். அவரனா, கண்இல்லாத ஒருவனுக்குத் தன்றனக் கட்டி றவத்தார்கரள என்கிை ரகாபத்தில், தம் ரமல் தம்மறனவி றவக்கிை எதிர்மறை விமர்சனம் என்ரை கருதினான். இரண்டாவது துன்பத்றதயும்தூக்கிச் சுமந்தான் அவன்.ராஜ்ய அதிகாரம் என்பது எத்தறன உயர்ந்தது? பாண்டுவுக்கு நிமிேம்ரதாறும் அவன் விகசிப்றபஅவன் உணர்கிைான். குருரதசம் அவன் ஒவ்நவாரு அறசறவயும் ரோக்கியரத! அவனதுஒவ்நவாரு நசால்லும் சட்டமாக அல்லவா மாறிக் நகாண்டிருக்கிைது. ஓயாத நவற்றி முழக்கம்.நெயரகாேம்.ரவறளரதாறும் விருந்துண்டு பரிசில் நபற்றுச் நசல்லும் ஆயிரமாயிரம் அந்தணர்களின் ஆசிமறழயில் அல்லவா பாண்டு மூழ்கி எழுகிைான். அவன் மனம் அறணயாத யாக குண்டம் ஆகிக்நகாண்ரட இருந்தது. முன்னர், தன்னந்தனிரய மனம் நவதுங்கிப் ரபாவனுக்கு, பகிர்ந்துநகாள்ளஇப்ரபாது ேல்ல மறனவி வாய்த்தாள். காந்தாரி, எழுதப்பட்ட ஓவியம் ரபால இருந்தாள்.ஓவியங்கள் எதிர்வாதம் நசய்வதில்றல. இவர்கள் இருவருக்குரம ரபச எதிராக மூன்று ரபர்இருந்தார்கள். ஒருவன் பாண்டு. அவனது இரண்டு மறனவிகள் குந்தி மற்றும் மாத்ரி.ஒரு விேயம், திருதராஷ்டிரன் மனறதயும் சஞ்சலப்படுத்தியது. மூத்த சரகாதரன் என்று பாண்டுநசலுத்தும் அபரிமிதமான பக்தி. அது உண்றமயாக இருக்க முடியுமா? முடியாது. அப்படி, அவன்ேம்ப விரும்பினான். அப்படி ேம்புவதுதான், பாண்டுறவப் பறகக்க முகாந்திரங்கறளஏற்படுத்தும்.

பாண்டு புரிந்து நகாள்கிைான். அரண்மறன முழுக்க திருதராஷ்டிரன் விறளத்தறவ முட்களாகக்குவிந்து கிடந்தன. தாங்கமுடியாத நமல்லிய குணம் பறடத்த அவன், திக்விெயம் புைப்பட்டுச்நசன்று விட்டான்.திருதராஷ்டிரன், மகிழ்ந்தான். திக்விெயத்தில் எதுவும் ேடக்கக் கூடும். பாண்டுறவ விடவும்நபரிய வீரர்கள் உலகில் இல்லாமலா ரபானார்கள்? பாண்டு அமர்ந்த அந்த சிம்மாசனம், அவறனரவண்டாம் என்ைா நசால்லும்? விதி ரவைாக இருந்தது. பாண்டு நவற்றிவீரனாகத் திரும்பினான்.பீஷ்மர், அவறன சாம்ராட் என்று ரவறு நசான்னார். திருதராஷ்டிரன், தம் அரண்மறனக்கு எழுந்துவந்து விட்டான். புரிந்துநகாண்ட பாண்டு, காட்டுக்குத் தம் மறனவிமார்களுடன் புைப்பட்டான்.திருதராஷ்டிரன், பீஷ்மரால் தாற்காலிக அரசன் ஆனான். பாண்டு, சுமார் இருபது ஆண்டுகளுக்குப்பிைகு, சாம்பல் கிண்ணமாகத் திரும்பினான். அவனது மகன்கள் ஐந்து ரபர்கள் தாயுடன்நிராதரவாக அரண்மறனக்குள் நுறழந்தார்கள். திருதராஷ்டிரன், அலறித் துடித்து புரண்டு புரண்டுஅழுதான். வியாசர் அவன் அழுறகறயப் பற்றி இப்படிச் நசால்கிைார். குளத்து நீர் ரமரல சுடும்.அடி ஆழத்து நீர் குளிர்ச்சியாக இருக்கும். அது மாதிரி, ஊருக்காக அவன் அழுதான். மனதுக்குள்சந்ரதாேப்பட்டான்.\"மைந்துவிடக் கூடாது. தந்றத வியாசர், மகன் பற்றிக் கூறியது இது.காந்தாரி கூட அவறன ஏமாற்றியதுரபால உணர்ந்தான். அத்தினாபுர அரண்மறனயில் முதலில்கர்ப்பம் தரித்தவள் காந்தாரி. அரியறணயின் மூத்த வாரிசு உருவாகிவிட்டான் என்று மகிழ்ந்தான்திருதராஷ்டிரன். அவன் துரதிருஷ்டம், உலகத்தின் அதிர்ஷ்டம் தருமன் முன்னால் பிைந்துஅவனுக்கு ஏமாற்ைத்றதத் தந்தான்.தந்றத பாண்டுறவ இழந்து, பாண்டவர்கள் அத்தினாபுர அரண்மறனக்குத் திரும்புறகயில்தருமன் வயது 16. பீமன் 15. அர்ச்சுனன் 14. ேகுல சரகாதரர்கள் 13. தருமனின் பணிவும், தர்மமார்க்கமும், பீமனின் அசாத்திய பலமும், அர்ச்சுனனின் கற்ைலின் ஆர்வமும்,திருதராஷ்டிரனுக்குத் நதாந்தரவு நசய்தன. தம் பிள்றள துரிரயாதனன் ரபால மூர்க்கர்களாகஅவர்கள் இல்றல. அந்தப் பிள்றளகள் ஆதரவு ரகட்டு வரவில்றல, ஆட்சி உரிறமறயக் ரகட்டுவந்தவர்கள் என்பது அவனுக்குப் புரிந்தது.துரிரயாதனன், வாரணாவத அரக்கு மாளிறகத் திட்டத்ரதாடு, தந்றதறய அணுகியரபாது, அவன்மகிழ்ந்தான். பாண்டவர்கறளக் நகான்று விடுவது, குருரதச ஆட்சி தமக்கும் தம்பிள்றளகளுக்கும் சாஸ் வதமாகும் திட்டம் என்று கணக்குப் ரபாட்டான். உண்றமயில்,துரிரயாதனனின் அதர்ம காரியங்களுக்கு அறர மனரதாடு அனுமதி நகாடுத்தான் திருதராஷ்டிரன்என்பது எப்ரபாதும் சரி இல்றல. தந்றதயின் மரனாரதத்றதப் பிள்றள நிறைரவற்றுகிைான்.துரிரயாதனனின் ஒவ்நவாரு அடிறவப்பும், பாண்டவர்களுக்கு எதிரானது மட்டுமல்ல. தமக்கும்சாதகமானது என்பறத அக்கண்ணில்லாதவன் பார்த்தான். வாரணாவதக் நகாறலத் திட்டத்துக்குஅவன் சம்மதம் நசால்கிைான். ஆனால் விதிக்கப்பட்டது ரவைாக இருந்தது. பாண்டவர்கள்தப்பித்தது மட்டுமல்ல, பலம் நபாருந்திய பாஞ்சால மன்னனின் மாப்பிள்றளகளாகவும் ஆனது,அவறன அஞ்சச் நசய்துவிட்டது. தவிரவும், நகாறலத் திட்டம் மக்களிடம் கசியரவ, ோட்டுப்பிரிவிறனக்குச் சம்மதித்தான். இதிலும் திருதராஷ்டிரரன நவளிப்பட்டான். குருரதசத்தின்வளமான பகுதிறயத் தமக்கும், காடுகறளப் பாண்டவர்க்கும் தந்தான்.திருதராஷ்டிரன் என்கிை நசால்லுக்குப் பதவிறய விடாப்பிடியாகப் பற்றிக் நகாண்டிருப்பவன்என்பது ரபான்ை அகல அர்த்தம் இருப்பதாக அறிஞர்கள் நசால்கிைார்கள். பாண்டு என்கிைநமல்லிய இதயம் நகாண்ட சரகாதரனின் ஈறகயில்தான் குரு ராெபீடம் தமக்குக் கிறடத்ததுஎன்பறத அவன் மட்டுரம அறிவான். பாண்டு உயிரராடு இருந்தவறரக்கும், ஆட்சி மீண்டும்பாண்டுவுக்குப் ரபாய்ச் ரசரும். ரேரம் எந்தச் சமயத்திலும் கதறவத் தட்டும் என்பறத அவன்

அறிந்ரத இருந்தான். அவனுக்கு எதிரான, தர்மம் என்று ஒன்று இருக்கிைதாகப் பீஷ்மர் நசால்லிக்நகாண்டிருக்கிை அந்த விரனாத வஸ்துறவப் பற்றிப் ரபச இப்ரபாது பீஷ்மரராடு, துரராணர்,கிருபர் என்று கூட்டம் நபருத்துத்தான் ரபாய்விட்டது.ேல்ல ரவறளயாக, பாண்டு கானகத்தில் இைந்தது ேல்லதாகப் ரபாயிற்று. எறதக் நகாடுத்தும்பற்றிய பதவிறயப் பறிநகாடுத்துவிடக் கூடாது என்று நதளிவாக இருந்தான், அவன். தம்மகறனச் ‘சரியாக வழிேடத்தும்’ றமத்துனன் சகுனியின் தந்திரத்தில் அவனுக்கு நிறையேம்பிக்றக ஏற்பட்டிருந்தது. அதனால்தான், மாயச் சூதுக்கு அவன் உடன்பட்டான். ரபார் என்கிைசத்திரிய தருமம், இதில் உதவாது என்பது அவன் அறிந்தரத. தளபதிகள் பீஷ்மர், துரராணர்,கிருபர், அசுவத்தாமன் என்று யாரும் பங்காளிப் ரபாருக்குத் தயாராகும் நிறல இன்னும்வாய்க்கவில்றல. எந்தக் கணக்கும், சூதாட்டத்றத ரோக்கிரய அவறனக் நகாண்டு ரசர்த்தது.சூதாடிகளுக்ரக உரிய நவறியின் உச்சத்தில் இருந்தான் தருமன். எறதயும் றவத்து ஆடும்மனநிறலக்கு அவறனச் சகுனி நகாண்டு வந்திருந்தான். ஒவ்நவாரு நவற்றியின் ரபாதும்,சகுனிறய விடவும், துரிரயாதனறன விடவும், அதிகம் மகிழ்ந்தவன் திருதராஷ்டிரனாகஇருந்தான். அவன் தவிப்பு நவளிப்பட்ட இடம், திநரௌபறதறய றவத்து தருமன் சூதாடியஇடரம ஆகும். மனிதக் குரூரமும் இழிவும் ஒன்று ரசர, திருதராஷ்டிரன் உருநவடுத்து இருந்தான்.‘பாஞ்சாலி ரதாற்கப்பட்டாளா’ என்று நபரிய ஆவலுடன் அவன் ரகட்டுக் நகாண்டிருந்தான்.உண்றமயில் பாண்டவர்களின் ரதால்விரய, அவர்கள் திநரௌபதிறய றவத்து ஆடித்ரதாற்ைதுதாரன? அவள் மருமகள் என்பதும் மகன்களின் மறனவி என்பறதயும் அவன் சற்றும்நிறனத்துப் பார்க்கவில்றல.உலக இலக்கியத்தில், இதிகாசங்களில், தர்மத்தின் வாழ்றவச் சூது கவ்விய இடம், இதுரபான்ைஉக்ரமான இடம், பிறிதில்றல. தருமன், பாவம், நவறியின் உச்சத்தில் தன்றன மைந்திருந்தான்.தர்மத்தின் உயிறர வறதத்தவர்கள், அச்சறபயில், கங்றக புத்திரனாகவும், துரராணனாகவும்,கிருபனாகவும், ரவடிக்றக பார்த்த மன்னர்களாகவும் இருந்ததாக இருப்பரத நபரும்சிந்தறனக்கும், ரவதறனக்கும் உரியதாக இருக்கிைது. அந்தப் நபரியவர்கள் பக்கம் எந்தநியாயமும் இல்றல. அந்த அநியாயத்தில் சகுனிறய விடவும் துரிரயாதனன், திருதராஷ்டிரன்ஆகிரயாறர விடவும் குற்ைம் நசய்தவர்கள் அந்தப் நபரிரயார்கரள ஆவார்கள். அப்ரபாரதா,அதன் பின்ரபா, அக்குற்ைத்தின் எந்தச் சுவடும் அவர்களிடம் இல்றல என்பது, எல்லாவற்றையும்விடவும் நபரிய குரூரம்.கறடசி வறரக்கும், திருதராஷ்டிரன் பீமறன மன்னிக்கத் தயாராக இல்றல. துரிரயாதனன்,துச்சாதனன் என்கிை தம் புதல்வர்கறளக் நகான்ைவன் பீமன் என்பறத அவன் மைக்கரவ இல்றல.எந்தச் சந்தர்ப்பத்திலும், பீமறனக் நகால்ல அவன் தயாராக இருந்தான். இதுரபான்ை பழிக்குப்பழி உணர்வும் காந்தாரிக்கும் இருந்தது. மிகக் நகாடுறமயான சம்பவங்கள் நதாடர்ந்தன.இச்சமயத்தில் பாண்டவர்கறளக் காத்தது கிருஷ்ணன்.ரபாருக்குப் பிைகு தம்றமச் சந்திக்க வந்த பாண்டவர்கள் மற்றும் கிருஷ்ணனிடம், ‘பீமன் எங்ரக’என்றுதான் அவன் ரகட்டான். இறத அறிந்தவராக கிருஷ்ணரர இருந்தார். பீமன் ரபான்ைஇரும்பினால் நசய்த பிரதிறமறய அவன் முன் நிறுத்தினார். நூறு யாறன பலம் நகாண்டதிருதராஷ்டிரன், அந்த இரும்புப் நபாம்றமறய இறுக்கிக் நகான்ைான். அவன் சினம், நரௌத்ரம்,ரகாபம் எல்லாம் ரசர்ந்து எழுந்த ஆக்ரராேத்தில் அவன் பீமறனக் நகால்வதாக நிறனத்துத்தவறினான். பீமன் காப்பாற்ைப்பட்டான். காந்தாரி, பாண்டவக் குலத்றதரய அழிக்க எண்ணிக்நகாண்டிருந்தாள். அவள் ரகாபத்றதக் கிருஷ்ணன், தம்ரமல் ஏற்றுக் நகாண்டு, தருமறனக்காப்பாற்றினார். யாதவர்க்குலம் அழிந்தது. பாண்டவர்க்குலம், பரிட்சித்தாகத் நதாடர்ந்தது.

திருதராஷ்டிரன், அவன் நசய்த பாவங்களுக்கு நவட்கியும், கூசியும், அவமானப்பட்ட ோள்கள்,யுத்தத்துக்குப் பிைகு, தருமன் அன்பாகக் நகாடுத்த உணறவ உட்நகாண்ட ோட்கள்தான். ‘என்அண்ணன் ரசாற்றைப் பிச்றசயாக ஏற்று உண்கிைாயா’ என்று பீமன் திருதராஷ்டிரனிடம்ரகட்டான். அது நியாயம் இல்றலதான். பாஞ்சாலியின் கணவன் அவன். பீமன் ரவறு எப்படிப்ரபச முடியும்?திருதராஷ்டிரன், தமக்குள் நேருப்பாக இருந்தான். அந்த விைகுக்கு நேய் ஊற்றி, விைகிட்டுவளர்த்தான். கறடசியாக நேருப்பில் சிக்கி உயிறரத் துைந்தான்.வியாசர் மனிதகுலத்தின் வறக மாதிரிகறள ேமக்குச் நசால்கிைார். அந்த மாதிரிகளில்,திருதராஷ்டிரன் ஒருவன். சகுனி ஒருவன். அசுவத்தாமன் ஒருவன். எந்த மாதிரி மனிதர்களுக்குமத்தியில் ோம் வாழ ரேர்ந்திருக்கிைது என்பறத ோம் விளங்கிக் நகாள்ள ரவண்டும் என்றுவிரும்புகிைார், அந்த மகாகவி. ோம் யாறரத் ரதடுகிரைாம் என்பது ேம் சுதந்திரம். விதுரன் என்கிைமகத்தான மனிதனும் அந்த முட்காட்டில்தான் வாழ்கிைான். தர்மனும், ஏன் கிருஷ்ணனும் கூட.ஏன் ஏகறலவனும் கூட.ஒரு அழகான வாழ்க்றக. ஒரு குவறளயில் றவத்து ேமக்கு அருளப்பட்டிருக்கிைது. நீங்கள் ஆடிக்நகாண்டும், பாடிக் நகாண்டும் அந்த அமுதத்றதப் பருகலாம். ஆனால், சிந்திவிடக் கூடாது. ஏன்எனில் மறுமுறை அது வழங்கப்படாது.(அடுத்து சந்திரன் என்ற குலமுதல்வன்) நன்கமகளின் பக்கம் நின்ற சந்திரன்சந்திரரதவன் பிைப்பு பற்றிப் பல கறதகள் உள்ளன. விஷ்ணுவின் மார்பினில் ரதான்றியவன்என்று ஒன்று. அத்திரி முனிவருக்கும் அேசூறயக்கும் பிைந்தவன் என்ை ஒன்று. பாரதம் நசால்வது இது : ரதவர்களும் அசுரர்களும் பாற்கடறலக் கறடந்து அமுதம் காண்பதுக்கு முன்னால், சிைப்பு நபாருந்திய பல நபாருள்கள் நவளிப்படுகின்ைன. லட்சுமி ரதவி, சுரா ரதவி எனப்படும் மதுவும், நவள்றளக் குதிறரயும், நகௌஸ்துப மணியும், பாரிொதமும் காமரதவனும், ஐராவதமும் முதலானறவ நவளிப்பட்டரபாது குளிர்ந்த நூைாயிரம் கிரணங்களுடன் பிரகாசித்துக் நகாண்டு நிர்மல ரூபமாகச் சந்திரன் உண்டானான்\" என்கிைார் வியாசர். சத்திரியர்கள், தங்கள் குல முதல்வனாகத் நதய்வங்கள், மாநபரும் மனிதர்கள், ரதவாம்சம் நபற்ைவர்கள் ரபான்ைவர்கறள உருவாக்கிக் நகாண்டு தங்களின் குலத்தின் ரமன்றமறயச் நசால்லிக் நகாள்ளும் ரபாக்கு வியாசருக்கு முன்னாரலரய உருவாகிவிட்டது. உலநகங்கும் இந்த வழக்கம் இருந்துள்ளது. வியாசருக்கும் முன்னால் சில ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பிருந்ரத புகழ்நபற்ை குலங்களாகச் சூரிய வம்சமும் சந்திர

வம்சமும் விளங்கி இருந்தன. சூரிய வம்சம், சூரியனின் மரபில் வந்த இஷ்வாகுறவ முதல்சத்திரியனாகக் நகாண்டது. அரயாத்தி ராமர் இஷ்வாகு வம்சத்தினரர ஆவார்.சந்திர வம்சத்து முதல் சத்திரியன் புருரவஸ் என்று நகாள்ளப்பட்டது. புருரவஸ், புதன் மகன்.புதன் சந்திரனின் மகன். சந்திரன் பிருகஸ்பதியின் மாணாக்கனாக, பிருமச்சாரியாக இருந்தரபாதுபிருகஸ்பதியின் மறனவி தாராரவாடு பரிச்சயம் நகாண்டான். அக்காலத்துப் நபண்களில்ஒப்புறம இல்லாத ரபரழகியாக மூன்று ரபறரப் புராணிகர்கள் நசால்கிைார்கள். பல சந்ரதகங்கள்நகாண்ட இந்தப் பட்டியலில் ஒன்றில் அகலிறக, மண்ரடாதரி மற்றும் தாறர மூவரும் இடம்நகாண்டார்கள். சந்திரறனப் ரபரழகன் என்று நசால்லாத இலக்கியங்கரள இல்றல.சந்திரன், தாறரயாலும், தாறர சந்திரனாலும் ஈர்க்கப்பட்டு விட்டார்கள். காதல் கசியாதிருப்பதுஇல்றலரய! அறதக் கசிய விடுவதில் காதலர்களின் பங்ரக அதிகமாகவும் இருக்கிைதுதாரன?பிருகஸ்பதி அறிய ரேரிட்டதும், சந்திரனுடன் தாறர உடன்ரபாக்கு ரமற்நகாண்டாள். குரு, தம்மாணவர்கறள அனுப்பி, தாறரறய அறழத்தார். தாறர மறுத்து விட்டாள். குருரவ, ரேரில்நசன்று தாறரறய அனுப்பச் நசால்லிச் சந்திரனிடம் ரகட்டார். தாறர வந்தால்அறழத்துப்ரபாம்\" என்ைான் சந்திரன். தாறர இப்ரபாதும் மறுத்தாள்.சிறிது காலத்துக்குப் பிைகு பிருகஸ்பதி மீண்டும் சந்திரறனக் கண்டு, பறழய ரகாரிக்றகறயஎழுப்பினார். சந்திரன் மறுத்தான். மூன்ைாம் முறை, பிரு கஸ்பதிறயச் சந்திரன் மாளிறகயின்வாயில் காவலர்கள் அனுமதிக்க மறுத்தார்கள். உக்ரம் நகாண்ட குரு, சந்திரன் ரமல் யுத்தம்அறிவித்தார். இந்திரன் குரு பக்கம் இருந்தான். சுக்ராச்சாரியார், சந்திரறன ஆதரித்து, அணிரசர்த்தார். ரதவர்களிரலரய பிளவு ஏற்பட்டு சந்திரன் ஆதரவு என்ை நிறல உருவாகிவிட்டது.அசுரர்கள் நதளிவாகச் சந்திரன் பக்கம் நின்ைார்கள். பாற்கடல் நிகழ்ச்சிக்குப் பிைகு, திட்டமிட்டரதவாசுர யுத்தம் இதுரவ ஆகும். யுத்தம் உலறக ேடுங்கச் நசய்தது. பிரும்மா தறலயிட்டு,தாறரறயக் குருவிடம் ரசர்த்தார். மீண்டும் பிரச்றன. தாறர, ஒரு குழந்றதறயப்நபற்நைடுத்தாள். அக்குழந்றதக்குச் சந்திரனும், பிருகஸ்பதியும் நசாந்தம் நகாண்டாடினார்கள்.கறடசியில் தாறரரய அக்குழந்றத சந்திரனுறடயது என்று அறிவித்தாள். அவரள குழந்றதக்குப்நபயறரயும் றவத்தாள். ‘புதன்’ என்பது குழந்றதயின் நபயர். புத்தி உள்ளவன் புதன். அவன் கிரகபதம் நபற்ைான். புதன், இறள என்பவறளச் ரசர்ந்து புரூவரறசப் நபற்ைான். அவன் மூவுலகிலும்நபரும் புகழ்நபற்ைான். ரதவமாது ஊர்வசியுடன் ரசர்ந்து வாழ்ந்து, இந்திரனுக்கு நிகராகத் தம்புகழ் பரப்பி, சந்திரகுலத்து முதல் சத்திரியனாக உருவானான். நியாயமாக, புதரன, சந்திரனின்ரேர் வாரிசு என்ைாலும், வீர தீரச் நசயல்பாடுகள் முதலான பல காரணங்களால் புரூரவஸ்குலமுதல்வன் ஆனான்.தட்சப் பிரொபதி, தம் நபண்கள் இருபத்ரதழு ரபறரச் சந்திரனுக்கு மறனவியாகக் நகாடுத்தார்.மணவிறனயின்ரபாரத, மறனவிகறளச் சரிசமமாக ேடத்தவும், சரிசமமான அன்பு நசலுத்தவும்தட்சன், சந்திரறனக் ரகட்டுக் நகாண்டார். சந்திரன் ஒப்புக் நகாண்டான். ஆனால், மறனவிகளில்ரராகிணி ரமல் மட்டும் அதிக பிரரறம நகாண்டான். இது மற்ை மறனவியறர அதிருப்தியுைச்நசய்தது. வருத்தத்துக்கு ஆளான மற்ை நபண்கள் இருபத்தாறு ரபர்களும் தந்றத தட்சறனக்கண்டு முறையிட்டுக் நகாண்டார்கள். தட்சன், சந்திரறன அறழத்து, ‘அது முறை அன்று’ என்றுஅறிவுறர கூறினார். சந்திரன் திருந்துவான் என்று தட்சன் எதிர்பார்த்தார். இல்றல. ரராகிணிறயஇன்னும் ரமலாகக் காதலிக்கத் நதாடங்கினான் சந்திரன். மறுமுறையும், இப்பிரச்றனதட்சனிடம் நசன்ைது. மீண்டும் தட்சன் சந்திரறன எச்சரித்தார். சாபம் நகாடுக்கப் ரபாவதாகவும்நசான்னார். சந்திரன், அவறர அவமானப்படுத்தினான். நதாடர்ந்து, சந்திரன் முன் ரபால்இருக்கரவ, பிரொபதி, அவனுக்கு க்ஷய ரோய் (உடல் ரதய்வு) பீடிக்கச் சாபம் இட்டார்.

ோளுக்கு ோள் சந்திரன் ரதய ஆரம்பித்தான். சந்திரனின் குளிர்ந்த கிரணங்களால் ரபாஷிக்கப்பட்டுவளர்ந்த பயிர்கள், நசடிகள், மரங்கள் முதலான இயற்றகச் சக்திகள் வாடத் நதாடங்கின. அவனும்தம் உடம்பு இறளப்புக்கு ோணி எவர் கண்ணிலும் படாமல் தம்றம மறைத்துக் நகாண்டான்.காரணம் அறிந்து வந்த ரதவர்கள், சந்திரன் சார்பாக, தட்சனிடம் மன்னிப்பும், சாபவிரமாசனமும்ரகாரினார்கள். சரஸ்வதி ேதி, கடரலாடு கலக்கும் பிரபாச தீர்த்தத் தில் மூழ்கி வந்தால் ரோய்குணமாகும் என அறிவிக்கப்பட்டது. தீர்த்தமாடியும், சிவறனக் குறித்தும் தவம் நசய்தும் சந்திரன்ோளுக்கு ோள் சுகம் அறடந்தான்.சிவன் மகிழ்ந்து, அவறன எடுத்துத் தம் சிரசில் ஓர் அணியாக அணிந்ததும், சந்திரன் ரோய்முற்ைாகத் தீர்ந்தது.சந்திரன் மறனவிமார்கள் என்று நசால்லப்பட்ட இருபத்ரதழு ரபரும் ேட்சத்திரங்கள். அஸ்வினி,பரணி, கிருத்திகா, ரராகிணி, புனர்வசு முதலாக ரரவதி வறரயிலான இருபத்ரதழு ரபரும், காலம்உணர்த்தும், ரேரத்றதத் நதரிவிக்கிை நபண்கள். வியாசர் காலத்தில், ேட்சத்திரங்கறளப் பார்த்ரதகாலம் கணிக்கப்பட்டது. ேட்சத்திரங்கறளப் பார்த்து, இரறவயும், றவகறைறயயும், விடியப்ரபாகிை ோளின் தன்றமறயயும், பருவ மாற்ைத்றதயும் கூட அக்கால மக்கள் கணித்துக்நகாண்டார்கள். ேட்சத்திரம் என்ை நசால்லுக்கு அழிவில்லாதது என்று அர்த்தம். காலம் சார்ந்த,ஒருவறகயான காரியத்துக்குச் சந்திரன் நபாறுப்பாளனாக இருந்துள்ளான் என்று உணர முடிகிைது.உலக பாரதத்றதக் குறைக்கும் திட்டம் உருவானது. உலகத்துக்குப் பாரம் என்பது தீறமகளும்நகாடுறமகளும். அறவகறளக் நகாண்ட மனிதப் பறகறய அழிப்பது என்பரத அறவகளின்நபாருள். மகாவிஷ்ணு, தம் இறுதி அவதாரமாகக் கிருஷ்ணனாக யது குலத்தில் ரதான்ைஇருந்தார். அவர் சரகாதரராகப் பாம்பறணப் பலராமர் வர இருந்தார். ரதவர்கள், ஏரதா ஒருஉருவத்தில் பூமிக்கு வர இருந்தார்கள். சந்திரன் முறையும் வந்தது. ரதவர்களுடன் ேடந்தகலந்தாரலாசறனயில், சந்திரன் நசான்னான்:இந்தப் நபரும் கடறமயிலிருந்து ோன் விலகி இருக்க முடியாது. ஏரதா ஒரு வறகயில் ோன்பங்ரகற்பது அவசியம்.\"உன் மகன், வர்கசறன அனுப்பி றவக்கலாம்\" என்று ரதவர்கள் சார்பில் நசால்லப்பட்டது.வர்கசன் என்கிை தம் மகறன மிகவும் அதிகமாகச் சந்திரன் ரேசித்தான். என்ைாலும் விஷ்ணுநதாடர்பான காரியத்றதப் புைக்கணிக்க முடியாது. அவன் நசான்னான்:வர்கறசப் பதினாறு ஆண்டுகள் மட்டும் ோன் பிரிந்து இருப்ரபன். அதன்பின், அவன் என்னிடம்திரும்பி வந்துவிட ரவண்டும். அர்ச்சுனனின் மகன் அபிமன்யுவாக அவன் பிைப்பான். விராடமன்னன் மகள் உத்தறரறய அவன் மணப்பான். ரபார்க்களத்தில் வீரமரணம் அறடந்து என்னிடம்அவன் திரும்புவான்.\"இறத ரதவர்கள் ஒப்புக் நகாண்டார்கள். வர்கசன், அபிமன்யுவாகப் பிைந்தான். அவனது அஸ்திரகுருவாக முதலில் அவன் தந்றத அர்ச்சுனரன அறமந்தான். பின்னர், கிருஷ்ணனின் மகன்பிரத்யும்னன் ஆசிரியனாக அறமந்தான். குருரசத்திர யுத்தத்தில் மகத்தான வீரம் காட்டி, தம்கடறமறயச் நசய்து, துரராண வியூகத்தில், துச்சாதனனால் பின்புைமாகத் தாக்கப்பட்டு,ெயத்ரதனால் நகால்லப்பட்ட அபிமன்யு, தன் சுய உருறவ அறடந்து, வர்கசனாகச் சந்திரனுடன்வந்து ரசர்ந்தான்.சந்திரன், உலகின் இனிய நபாருள்கள் அறனத்துக்கும் நதய்வமாக அறமக்கப்பட்டவன். மருந்து,மருத்துவம் சார்ந்த கறலகள், இறச சார்ந்த திைறமகள் சந்திரன்வசம் ஒப்புக் நகாடுக்கப்பட்டன.

பிருது மன்னர் பூமிறயப் பசுவாக மாற்றி, அப்பசுவிடம் பால் பயன்கறளப் நபற்ைார் என்று ஒருகறத ஹரிவம்சத்தில் வருகிைது.இக்கறத, சந்திரனின் உலக உருவாக்கத்றதச் நசால்கிைது என்கிைார்கள் ஆராய்ச்சியாளர்கள்.உலகம், தம் ரமலும், தம் கீழும் நகாண்டறவ ஏராளமான வளங்கள். அந்த வளத்றதப்பயன்படுத்திக் நகாள்ளும் திைன், பூமியில் வாழ்கிை மக்கறளச் சார்ந்தது. பிருது மன்னர்,அறதத்தான் நசய்யத் நதாடங்கினார். மண்றணக் கீறி, உழுது, நேற்பயிர் ரபான்ை பயன்கறளஅறடயலாம் என்ை கண்டுபிடிப்பு பிருது மன்னர் காலத்தில் உருவாகி இருக்கலாம். ஏர் என்ைநசால்ரல, அழகு என்ை அர்த்தம் நகாண்டது. சந்திரனுக்கும் அழகன் என்ை நபயர்நசால்லப்படுகிைது. உலகம், பகலாக மாற்ைம் நபற்ைரபாது, அதன் பாறல ஒரு கன்ைாக இருந்துஅருந்தியவன் சந்திரன், என்று அவறனப் பற்றிய கறத, உலகப் பயன்கறள, அதன் அழகுகறள,மக்களுக்கு மீட்டுக் நகாடுக்கிை பணிறய அவன் நசய்கிைான் என்பரத ஆழ்நபாருளாகஉணர்த்துகிைது என்கிைார்கள் அறிஞர்கள்.ஒரு முக்கியமான விேயம். சூரிய சந்திரர் இருவரில், சூரியனின் பங்கு பாரதத்திலும் அதன்முன்னாலும் பின்னாலும் நிறைய ரபசப்படுகிைது. சந்திரனுக்கு அவ்விதக் கறதகள் இல்றல.அதிகம் இல்றல. ரவதக் கடவுள்களில் இந்திரன், சூரியன், வருணன் முதலான பலரின் பங்குகள்நதாடர்ந்து வருகின்ைன. இந்திரனுக்கும் சூரியனுக்கும் இறடரய நிலவும் பறக பலஇடங்களிலும் நசால்லப்படுகின்ைது. சூரியன் மகன் கர்ணன், இந்திரன் மகன் அர்ச்சுனன்ஆகிரயாரிறடரய நிலவும் பறக தந்றதயரின் பறகறமயின் வளர்ச்சியாகரவ இருக்கிைது.கறல, பசுறம, மருந்துகள், மரம், நசடி முதலான இயற்றககள் சார்ந்த அழகுகளுக்ரகஅதிபதியாகச் சந்திரன் இருக்கிைான் என்பரத அவனது ரவறு பங்களிப்புக்கு அவசியம்இல்லாமல் ரபாயிருக்கக் கூடும். கறல நதாடர்பானவனுக்கு அற்ப விேயங்களில் ோட்டம்இருக்கக் கூடாது என்பதும் சூட்சுமமான கருத்தாகவும் இருக்கலாம்.சந்திரனுக்கு, ேற்குணங்களும், நவண்ணிைமும், அறடயாளமாகச் நசால்லப்பட்டிருக்கின்ைன.அவன் இடம் நதன்கிழக்கு என்கின்ைன புராணங்கள். யயாதி, சந்தனு, பீஷ்மர் முதல் பாண்டவர்வறர அறனத்து மன்னர்களும் சந்திர வம்சத்தவர் ஆகிைார்கள்.வியாசர், நகௌரவ, பாண்டவர் கறதறயச் நசால்லும்ரபாரத, அரதாடு கருத்து ரீதியாகத்நதாடர்புறடய பல கறதகறளயும் நசால்லிக் நகாண்டு ரபாகிைார். துஷ்யந்தன், ேளன்,சத்தியவான், யயாதி, ேகுேன் ரபான்ைவர்கள் கறத பாரதத்தின் ரேர்க்ரகாட்டில் வரவில்றல.ஆனால், கருத்துரீதியாக மிகவும் நதாடர்புறடயறவ. தருமம் அதர்மம், அதர்மம், நித்ய தருமம்,சாஸ்வத தருமம் ஆகியவற்றுக்கு உருக்நகாடுக்கும் முயற்சிரய மகாபாரதம் என்பறத உணர்ந்துநகாண்டால், இது ேமக்குப் நபாருள்படும். சூதாட்டம், ஆணவம், நபண்றணக் நகௌரவிக்கும்அவசியம், சத்திரியர்கள் கடறம, நசயல்படும் ரேரமும், நசயல்படக்கூடாத காலமும் முதலானபல சத்தியங்கறளயும், சத்யப் பிைழ்வுகறளயும், அறவகளின் பலன்கறளயும் நசால்லரவவியாசர், பாரதத்றதப் பயன்படுத்தினார்.சந்திரன் தாறர உைறவ தருமம் ஏற்கவில்றல. தம் மறனவியரில் ஒருத்திறய மட்டும்ரபாஷிப்பறதயும் தருமம் சம்மதம் நசய்யவில்றல. ேன்றமக்கும் தீறமக்குமான யுத்தத்தில்சந்திரன், தம் பங்காக, தம் மகறனரய தந்தான் என்பரத அவன் நபருறமயாக நீடிக்கிைது.(அடுத்து பறகவகள், விலங்குகள் வசோல்லும் ககதகள்)

வி ோசர் என்கிற ககதக் களஞ்சி ம்!‘ஓய்! பிராமணர்கரள, என்னரமா, யாரும் நசய்யாத யாகத்றதச் நசய்து முடித்தது ரபால என்னஅகங்காரம் நகாள்கிறீர். உம் யாகம் வீண், நவறும் டம்பம். உம் யாகம், குருரசத்திரத்தில்வசிப்பவரும், உஞ்சவிருத்தி நசய்பவரும், நகாறடயாளியுமான ஒரு பிராமணர் தானம் நசய்தஒரு படி மாவுக்குச் சமமாகாரத’ என்ைது ஒரு குரல். அசாதாரணக் குரலாக இருந்தது.ரகாறட இடிரபாலப் ரபநராலித்தது. அந்தக் கீரியின் உடம்பின் ஒரு பாதி நபான் ரபாலிருந்தது.சறப, திடுக்கிட்டு விட்டது. குரல் வந்த வழியாக, ஒரு கீரி அவர்கள் முன்வந்து நின்ைது. மனிதர்ரபாலப் ரபசியது. ோலு ரவதம், ஆறு சாஸ்திரம், பதிநனட்டு புராணம், அறுபத்து ோன்குகறலஞானங்களும் நகாண்டதாக இருந்தது அந்தக் கீரி.அப்ரபாதுதான் யுதிஷ்டிரர், பிராமண சிரரஷ்டர்கறளயும், சம்பந்திகறளயும், பங்காளிகறளயும், பந்துக்கறளயும், தீனர்கறளயும், குருடர்கறளயும், திக்கற்ைவர்கறளயும் திருப்தி அறடயச் நசய்து அச்வரமத யாகம் முடித்து சாம்ராட் என்கிை உலக மன்னர்கறள நவற்றி நகாண்ட விருது நபற்று, ரதவர்களின் பூமாரிறயத் தம் தறலயில் ஏற்று நபருமிதம் அறடந்திருந்தார். அப்ரபாதுதான் அந்தக் கீரி, ‘உம் யாகம் ஒரு வீண்’ என்று அறிவித்தது. அந்த உஞ்சவிருத்தி பிராமணன் கறதறயச் நசால்\" என்ைார்கள்பிராமணர்கள். கீரி அக்கறதறயச் நசால்லியது.‘தர்மரசத்திரமான குருரசத்திரத்தில் ஒரு பிராமணர், தன் மறனவி, மகன், மருமகள்ஆகிரயாருடன் வசித்து வந்தார். அவர் சுத்த ேறட உறடயவர். (ேறட - ஒழுக்கம்) தர்மபுத்திஉறடயவர். தானியங்கறளப் நபாறுக்கி, அறதக் நகாண்டு வாழ்பவர். அறதயும் ோறளக்குஆகும் என்று ரசர்த்து றவக்காத சுத்த பிராமணர். வைட்சி காலம் வந்து, பூமி வாய் திைக்காதநகாடுறம ரேர்ந்தது. பிராமணரின் குடும்பரம பல ோட்கள் பட்டினி கிடந்தது. ஏரதா ஒரு ேல்ஊழால், அவர்களுக்குக் நகாஞ்சம் தான்யம் கிறடத்தது. அறத இடித்து ஒரு படிமாவாக்கினார்கள். ஆளுக்குக் கால்படி உணறவ உண்ணப் பலோள் உண்ணாத அவர்கள்அமர்ந்தார்கள். அப்ரபாது ஒரு அதிதி (விருந்தினன்) பசி ரமலிட்டு உணவு ரகட்டு வந்தார்.பிராமணர், தம் பங்கு மாறவ அதிதிக்குத் தந்தார். உண்ட பிராமணன் பசி தீராது இருந்தறதக்கண்டு, மறனவி தம் பங்றக மகிழ்ச்சியுடன் தந்தாள். அதிதியின் பசி நீங்காதது கண்டு, மகன்,பின்னர் மருமகள் இருவரும் தம் உணறவ இட்டனர். அதிதி, தம் சுய உருறவ எடுத்து நின்ைார்.அவர் தரும ரதவறத. பிராமணர்க் குடும்பத்தினர் ரமல் புஷ்ப மாரி நபாழிந்தது.‘பிராமண சிரரஷ்டரர, ஆச்சரியமான தானம் நசய்தீர். ரதவர்களும், ரதவரிஷிகளும்,கந்தர்வர்களும், வானத்திலிருந்து நகாண்டு உம்றம வணங்குவறதப் பாரும். உம்றம

ஸ்ரதாத்திரம் நசய்வறதப் பாரும். உம்றம, உன் குடும்பத்ரதாடு நசார்க்கத்துக்குஅறழக்கிைார்கள். உம் பசிறய நீர் நெயித்தீர். எனக்குத் தானம் நசய்தீர். ஆகரவ, நசார்க்கத்றதநெயித்தீர். ேந்தி ரதவன் என்கிை அரசன், எல்லாம் இழந்தான். ஆனால், சுத்தமான சித்தமுடன்நீறரக் நகாடுத்துத் தாகம் தீர்த்தான். நசார்க்கம் அறடந்தான். தர்மம், நபரிய மதிப்புள்ளதானத்தால் மகிழ்வதில்றல. நிருகன் என்பவன் பிராமணர்களுக்கு ஆயிரம் பசுக்கறளக்நகாடுத்தான். அதில் ஒன்று, மற்ைவனுக்குச் நசாந்தமானது. அதனால் ேரகம் நசன்ைான்.நியாயமாக அறடயப்பட்டறவகறளச் சிரத்றதயால் நகாடுக்கப்படுவது, எத்தறனச் சிறியதாகஇருந்தாலும் அதுரவ தர்மத்றத மகிழ்ச்சிப்படுத்துகிைது.’ கிரி நதாடர்ந்தது.‘பிராமணர்கரள! பிராமணர்க் குடும்பம், நசார்க்கம் ரசர்ந்தது. அங்ரக தறரயில் சிந்திக் கிடந்தமாவில் ோன் புரண்டு எழுந்ரதன். என் பாதி உடம்பு நபான் மயமாகியது. மீதிப் பகுதிறயயும்நபான்னாக்கிக் நகாள்ள, தருமராசன் யாகத்துக்கு வந்ரதன். என் ஒற்றை முடிரயநபான்னாகியது... அந்த ஏறழ பிராமணனுக்கு நிகராய் உன் யாகம்?’கீரி சிரித்தபடி மறைந்தது.வியாசர், ஒரு ‘எதிர்க்கறத’ எழுதி இருக்கிைார். மாநபரும் அச்வரமதம் நசய்து, மன்னர்மன்னனாகி அமர்ந்திருப்பவறனக் கண்டு கீரியாகச் சிரிக்கிைார் வியாசர். தருமன் வாரித் தந்தநபான், ரத்னம், முத்துக்கள் ‘மன்னன்’ தந்தது. மனிதனாக அவன் என்ன தந்தான்? பீமன் கறதயும்,அர்ச்சுனன் வில்லும், இரட்றடயர்களின் ஊழியமும் தந்த நபாருள்கள் அல்லவா அறவ?தருமனின் வியர்றவ தரவில்றலரய?சக்ரவர்த்தியான தருமன், அரச தருமம் பற்றி எனக்குப் ரபாதியுங்கள் என்று பீஷ்மரிடம் ரகட்டுக்நகாள்கிைான். பீஷ்மர், கறதகளாகரவ, மிக அருறமயான உபரதசங்கறளத் தருமனுக்குச்நசால்கிைார். அதில் ஒரு கறத.விரராதி என்று நதரிகிைது. அந்த விரராதியிடம், ஒரு காரியம் பற்றி ேட்பு பாராட்ட ரவண்டியும்இருக்கிைது. இல்றலநயன்ைால் காரியம் ேடக்காது. அப்படிப்பட்ட ரேரத்தில் அரசன் எப்படிேடந்து நகாள்ள ரவண்டும்?\" இது தருமன் ரகள்வி. எலி மாதிரி\" என்கிைார் பீஷ்மர்.அது என்ன எலி?\"காட்டின் ஒரு நபரிய ஆலமரத்தின் அடியில் வறள அறமத்துக்நகாண்டு பலிதன் என்ை எலி, அதுநபரிய அறிவாளி, வாழ்ந்தது. மரக்கிறளயில் ஒரு பூறனயும் வாழ்ந்தது. பூறனயின் நபயர்ரலாமசன். ஒருசமயம் ரவடன் பைறவ பிடிக்கப் நபாறி அறமத்தான். நபாறியில் ரலாமசனாகியபூறன மாட்டிக்நகாண்டது. அதன் இரண்டு கால்களும் சுருக்கில் மாட்டிக்நகாண்டன. இறத எலிபார்த்து மகிழ்ந்தது. எதிரிக்குத் துன்பம் என்ைால் மகிழ்ச்சிதாரன? எலி, றதரியமாகப் பூறனக்குஎதிரர ஓடி விறளயாடியது. நபாறியில் மாட்டி இருந்த இறைச்சித் துண்றடயும், பூறனறயஅலட்சியப்படுத்திவிட்டு ரசித்துத் தின்ைது. அரதசமயம், ஒரு கீரியும், ரகாட்டானும் அதன்கண்ணில் பட்டன. இரண்டுரம, தன்றனத் தின்னரவ திட்டமிட்டுக் நகாண்டிருப்பறத எலிஉணர்ந்தது. ஆபத்றதக் கண்டு, அது சிந்திப்பறத நிறுத்தவில்றல. ஆபத்றதக் கண்டுதான்,விரவகி கூர்றம அறடகிைான். அது உடரன பூறனயுடன் கூட்டு ரசர்ந்தது.அருறம ேண்பரர, பூறனயாரர, ோம் இருவருரம, ஒரு இடத்து விறள நபாருள்கள். ோன்மரத்தடியில். நீர் கிறளயில். ஆகரவ, ோன் உம்றமக் காப்பாற்ை விரும்புகிரைன்.\"‘நசத்ரதாம்’ என்று இருந்த பூறன உயிர் நபற்ைது.

நராம்ப ேன்றி, எலிரய. ோம் ேம் காலம் முழுவதும் ேண்பராக இருப்ரபாம்.\"இருப்ரபாரம\" என்ைபடிக் ரகாட்டாறனயும், கீரிறயயும் பார்த்தது. அறவகள் பாயக்காத்திருந்தன. எலி ஒரு தந்திரம் நசய்தது.பூறனயாரர, ேம் ேட்புக்கு அறடயாளமாக, ோன் உன்ரமல் புரண்டு, பதுங்கி விறளயாடவிரும்புகிரைன். ஆனால், நீர் என்றனக் நகான்று தின்ன ஆறசப்படக் கூடாது. என்றனக்நகான்ைால், உன்றனக் காப்பாற்ை யாரும் வரப் ரபாவதில்றல.\"நீ எப்படி என்றனக் காப்பாற்றுவாய்?\"வறல ேரம்றபக் கடித்துத்தான்.\"பூறன ரவறு திட்டமிட்டது. ஆகட்டும், முதலில் ோன் விடுதறல அறடரவன். அப்புைம் எலிக்குவிடுதறல தருரவன் என்று நிறனத்துக் நகாண்டது.எலி, பூறனரமல் படுத்தும், அதன் வயிற்றில் பதுங்கியும் விறளயாடியது. பூறனயால்காப்பாற்ைப் படும் எலிறயத் தாங்கள் எதுவும் நசய்ய முடியாது என்று நிறனத்த கீரியும்,ரகாட்டானும் தங்கள் இடம் ரசர்ந்தன. ஆபத்து விலகியதும், எலி விறளயாடத் நதாடங்கியது.எலிரய, உடரன என்றனக் காப்பாற்று\" என்ைது பூறன.பூறனரய அது முடியாது. ேட்புக்கும் துரராகத்துக்கும் ஒரு மயிரிறழரய வித்தியாசம். ேண்பன்எந்தச் சமயத்திலும் விரராதியாக மாை மாட்டான் என்பதுக்கு என்ன ஆதாரம்? ரவடன்வரும்ரபாது, உன்றன ோன் காப்பாற்றுரவன்.\"எலிரய, எனக்குத் துரராகம் நசய்கிைாய்.\"இல்றல. நீ எனக்குத் துரராகம் நசய்யக்கூடாது என்று காலத்றதத் தள்ளிப் ரபாடுகிரைன்.ரவடன் வரும்ரபாது, ஒரு கண் இறமக்கும் ரேரத்தில், நபாறி ேரம்புகறளக் கடித்து உன்றன ோன்காப்பாற்றிவிடுரவன். அப்ரபாது தப்பிக்கும் சமயம், என்றன நீ நகான்று தின்று ஆறசப்படமாட்டாய். ோனும் தப்பித்துக் நகாள்ரவன்.\"விடிந்தது. ரவடன் வந்து நகாண்டிருந்தான். பூறன ேடுங்கியது. எலி, ேரம்றபக் கடித்துப்பூறனறய விடுவித்ததது. பூறன, குதித்து கிறள ரமல் ஏறிக்நகாண்டது. எலியும் தப்பித்துக்நகாண்டது.விலங்குகறளப் பாத்திரமாகக் நகாண்டு, நீதி நசால்லும் கறதகள் பல. ‘பஞ்சதந்திரம்’, ‘ஈசாப்’கறதகள், என உலகம் முழுக்கவும் பல நூறு கறதகள் எழுதப்பட்டுள்ளன. அறனத்துக்கும்வியாசரர ஆதாரம். வியாசருக்கும், மற்ைறவகளுக்கும் உள்ள வித்தியாசம், மற்ைறவ நவறும்கறதகள். வியாசருறடயறவ, மன நுட்பத்றத, மனத்தின் தத்துவத்றத, வாழ்க்றகயின் தர்மத்றதநசால்லும் ஆழமான பறடப்புகள். இந்தக் கறதயிலும்கூட, தப்பித்த பூறன, பிைகு எலிறயத் தன்வீட்டுக்கு அறழத்தது. ேன்றி கூறி, விருந்து றவக்கப் ரபாகிரைன் என்றும் கூறியது. எலிநசால்கிைது.‘ேண்பர்கறளயும், பறகவர்கறளயும் ேன்கு புரிந்து நகாள்ள ரவண்டும் என்பார்கள் ஞானிகள்.இது சூட்சுமமான தர்மம். பறகவர்கள், ேண்பர்கள் ரபாலவும், உண்றம ேண்பர்கள் பறகவர்கள்

ரபாலவும் நதன்படுகிைார்கள். ஆவின் பாறலயும் விேப் பாறலயும் புரிந்து நகாள்கிை சூட்சுமதர்மம் புரியாதவன் வாழ முடியாது. சுதந்திரமான ஒரு சமயத்தில், உமக்கு என்றனக் நகான்றுதின்னும் எண்ணம் வராமல் ரபாகாது. ோம் ேண்பர்களாக இருக்க முடியாது.’இந்தப் பறடப்புப் பயணம், வியாசருக்கு மட்டுரம வாய்த்தது.‘தருமரன! உன்றனச் சரணறடந்து, உதவி ரகாரி வரும் எவருக்கும் உன் உயிறரக் நகாடுத்ரதனும்உதவி நசய்ய ரவண்டும்‘ என்று நசான்ன பீஷ்மர், அதற்காக ஒரு கறத நசான்னார்.ஒரு ரவடன் இருந்தான். ஒருோள் அவன் காட்டுக்குள் ரவட்றடயாடச் நசன்ைான். அந்த ரேரம்பார்த்துப் நபரும் சூைாவளிக் காற்று வீசி, மரங்கள் சாயத் நதாடங்கின. அங்கும் இங்கும் ேடந்துகறளத்துப் ரபான அவ்ரவடன் குளிரில், ேடுங்கித் தறரயில் விழுந்து தவித்துக் நகாண்டிருக்கும்ஒரு நபண் புைாறவக் கண்டான். அதன் துன்பம் ரபாக்க முயலாத, அந்த ரவடன், அறதத் தம்கூண்டுக்குள் ரபாட்டுக் நகாண்டான். பிைகு, கறளப்பு ரபாக்கிக் நகாள்ள ஒரு மரத்தடியில்படுத்தான். அந்த மரத்தின் கிறளயில் ஆண் புைா தனக்குள் ரபசியது. ‘ஐரயா, என் துறணவிநபண் புைா, புயலில் என்ன பாடுபடுகிைாரளா, எங்ரக இருக்கிைாரளா, அவள்? அவளுக்குஏரதனும் துக்கம் ரேர்ந்திருந்தால், ோனும் அழிரவன்’ என்று நசான்னறதக் ரகட்ட நபண் புைா,‘ஐரயா...ோன் கூண்டுக்குள் இருக்கிரைன். ோன் உங்களுக்குத் துறண நசய்ய முடியாதவளாகஇருக்கிரைன். என்றனப் பற்றிக் கவறலப்படாதீர்கள். ேம் மரத்தின் கீரழ ேம் அதிதி ரவடன்படுத்துக் கிடக்கிைார். ேம்றமச் சரணறடந்திருக்கிைார் அவன். அந்த ரவடனுக்கு ஏரதனும்உதவுங்கள்’ என்ைாது கூண்டுக்கிளி.ரவடரன... அதிதிரய... உனக்கு ோன் என்ன நசய்யக்கூடும், தயவு நசய்\" என்ைது ஆண் புைா.எனக்குக் குளிர்கிைது...\" என்ைான் ரவடன்.புைா பைந்து நசன்ைது. நேருப்பு நகாணர்ந்தது. அறதக் நகாண்டு தம் குளிறரப் ரபாக்கிக்நகாண்டான்.எனக்குப் பசிக்கிைது\" என்ைான் ரவடன்.ஆண் புைா அங்கு இங்கும் திரிந்து, காய்ந்த இறலகறளக் நகாளுத்தி தீறய உண்டாக்கியது. பிைகு,அந்த ரவடறனப் பார்த்து, என்றன உண்டு பசி தீர்த்துக் நகாள்\" என்ைபடி தீயில் பாய்ந்தது புைா.அதிர்ந்து ரபானான் ரவடன். இப்படியும் புைா நசய்யக்கூடும் என்று அவன் எதிர்பார்க்கவில்றல.தன் ரமரலரய நவறுப்புற்ைான். கூண்றடத் திைந்து நபண்புைாறவ விடுவித்துவிட்டு, கூண்டுமுதலான தம் உபகரணங்கறள அங்ரகரய ரபாட்டுவிட்டு காட்டுக்குள் நுறழந்தான். நபண்புைா,தம் பிரிவுத் துயர் தாங்காமல், ஆண் புைா இைந்த தீயிரலரய விழுந்து இைந்தது.புைாக்கள் இரண்டும் சுவர்க்கம் ரபாவறதப் பார்த்தான் ரவடன். காட்டுக்குள் கடுந்தவம் நசய்து,புலனடக்கம் நபற்ைான். ஒரு சமயத்தில் காட்டுக்குள் ரேர்ந்த தீயில் தாரம தம்றமஒப்புக்நகாடுத்துக் நகாண்டு உடறல விட்டான்.மகாத்மா விதுரர், திருதராஷ்டிரனுக்குச் நசான்னது இது. அதாவது, பாறையில் இந்த விறதகறளவிறதத்தார், விதுரர்.அந்தணன் ஒருவன் கானகத்தில் சிக்கிக் நகாண்டான். பயந்துவிட்டான். அது வறல என்பதுரபாலஉணர்ந்தான். ஒரு ராட்சசிறய அவன் கண்டான். ஐந்து தறல ோகங்கள் பல ஊர்ந்தன. ஒரு நபரிய

குழியில் அவன் விழுந்தான். ஒரு மர ரவரில் அவன் சிக்கித் தறலகீழாகத் நதாங்கினான். குழியின்கீரழ ஒரு நபரிய பாம்றபக் கண்டான். ஆறு தறலயும் பன்னிநரண்டு கால்களும் நகாண்டயாறன ஒன்று அவறன ரோக்கி வந்தது. அவன் நதாங்கிய மரரவறர எலிகள் கடித்துக்நகாண்டிருந்தன. அந்த எலிகள் நவள்றளயும் கருப்புமாக இருந்தன. மரத்தில் இருந்தரதறனறயச் சுற்றி ஈக்கள். ரதன் நசாட்டியது. அவன் ரதறன ோக்கால் சுறவத்துக்நகாண்டிருந்தான். இன்னும் இன்னும் என்று ரதறன அவன் விரும்பினான்.மன்னரர! கானகம் என்பது உலகம். வாழ்க்றகரய காடு. ரோய்நோடிகள், மிருகங்கள்,முதுறமரய அரக்கி. காலம் என்ை அந்தகரன குழியில் இருந்த பாம்பு. ஆறசரய மரம். ஆறுபருவங்கள் நகாண்ட ஒரு ஆண்ரட யாறன. பன்னிநரண்டு கால்கள், பன்னிநரண்டு மாதங்கள்.இரவும் பகலும்தான் கறுப்பு நவள்றள எலிகள். ரதன், மனிதனின் புலன் இன்பம். இதுதான்வாழ்க்றக. விரவகம், றவராக்கியம், ஞானம், தர்மம் இறவகறளக் நகாண்டு இடர்கள் கறளந்துவாழ்வரத ரபரின்பம் அறடயும் வழி. ரபராறசறய விடும்.’மகாபாரதப் பாத்திரங்கள் பலரிடம் கறதகள் இருந்தன. அறவகறள அவர்கள் நசான்னார்கள்.கறதகள் என்பன ஞானம் தந்த நவளிச்சங்கள். கறதகள், கற்பறன ‘ரபால’ இருக்கும். ஆனால்கற்பறன என்ை ஒன்று இல்றல. ஒரு தறலரய, பத்து தறல ஆகிைது, கறதகளில். பத்துத் தறலஎன்பது ‘பற்று தறல’ என்று சரியாகப் புரிந்து நகாள்ளப்படுகிைது அறிவாளர்களால்ஆழ்ந்திருக்கும் உண்றமகறள ரோக்கி அறழத்துக் நகாண்ரட இருக்கிைார் வியாசர்...(அடுத்து: போம்புகளின் பரம்பகரயும் போண் வர்களும்) போம்புகள் - போண் வர்கள் உறவு!ெனரமெயன், சர்ப்ப யாகம் நசய்து, பாம்பினத்றதக் நகான்ைான் என்று தட்றடயாகச்நசால்லப்படுவதில் பாதிரய உண்றம.பாம்பினத்றதக் நகால்லும்படி அவன்தூண்டப்பட்டான். அவன் கருவியாக மட்டுரமஇருந்தான். பாம்பினத்றதக் நகால்வதில்பலருக்கும் பல்ரவறு காரணங்கள் இருந்தன.இந்தக் காரணங்கள் எல்லாம் ரசர்ந்து,ெனரமெயறனச் சர்ப்ப யாகத்தில் ஈடுபடுத்தின.பாம்பினத்துக்கும் பாண்டவர்களுக்கும் ரேர்ந்தபறக பாதியில் வந்தது. ஆதிப்பறக எது?அதிலிருந்து நதாடங்குரவாம்.அர்ச்சுனனின் மகன் அபிமன்யு. அவன் மகன்பரிட்சித்து. அவன் மகன் ெனரமெயன்.அத்தினாபுரத்தின் அரசனாக இருந்தான். மறனவிவபுட்டாரதவி. தம்பியர் கருதரசனன்,உக்கிரரசனன், பீமரசனன் ஆகிரயார்.ெனரமெயன், ஒரு காலத்தில் நீண்டகால யாகம்ஒன்றை ேடத்திக் நகாண்டிருந்தான். அப்ரபாதுசரறம என்ை ரதவரலாகத்து ோயின் மகன்சாரரமயன் என்ை ோய்க் குட்டி, யாகசாறலக்குள்

நுறழந்தது. யாகசாறலக்குள் ோயா? ெனரமெயன் தம்பிகள் அறத அறிந்து விரட்டினார்கள்.அடிபட்ட ோய், தாயிடம் வந்து அழுதது. தாய் ோய் சரறம, ெனரமெயனிடம், ‘என் மகன் என்னகுற்ைம் நசய்தான்? ஓமப் நபாருள்கறளப் பார்க்கவும் இல்றல; உண்ணவும் இல்றல. இருந்தும்அவன் அடிக்கப்பட்டது அரச நீதியா? குற்ைம் புரிந்த உனக்கு ஒரு நபரிய முயற்சியின்ரபாதுஇறடயூறு வரும்’ என்று முறையிட்டுச் சாபம் இட்டது. ெனரமெயனின் சர்ப்ப யாகம் பாதியில்நின்ைறமக்கு, ோயின் சாபம் ஒரு பங்கு வகிக்கிைது. இது நமல்லிய காரணம்தான். வன்றமயானகாரணம் தாயின் சாபம்.காசிப முனிவர், பிரமனின் ரபரன் என்று வியாசர் நசால்கிைார். வால்மீகிரயா பிரமமகன்என்கிைார். பிரமனின் மானச புத்திரர்கள் ஆறு ரபர்களில் மூத்தவர் மரீசி. மரீசியின் மகன் காசிபர்.காசிபர்க்கு 21 மறனவிமார்கள். ேம் கறதயில் இரண்டு ரபருக்கு மட்டுரம இடம். வினறத,கத்துரு. இதில் கத்துரு ஆயிரம் பாம்புகறளப் நபற்ைாள். ஆதிரசடன், வாசுகி, தட்சகன் என்றுரபாகிை ோகர்கள் காசிபப் பிரொபதியின் மக்கள் என்பறத மனத்தில் நிறுத்துவது முக்கியம்.நதய்வ சக்தியுள்ளவர்கள் அவர்கள். மறனவிகள் இருவர், ஒருவறர ஒருவர் பறகப்பது ேடக்கும்விேயம்தான். ஒருமுறை, பாற்கடலிலிருந்து வந்த உச்றசஸ்வரியம் என்ை அழகிய நவள்றளக்குதிறரறய அந்த இரு மறனவியரும் பார்க்க ரேர்ந்தது. வினறத, எத்தறன அழகிய நவள்றளக்குதிறர?\" என்ைாள். உண்றமயில் அது நவள்றளக் குதிறரதான். உண்றமறயச் சக்களத்திநசால்ல, ோன் ரகட்பதாவது? இல்றல. அதன் வால்பக்கம் கறுப்பு\" என்ைாள் கத்துரு.இல்றல. அது தூய நவள்றளதான்.\"இல்றல. கறுப்பும் உண்டு, உடம்பில்.\"சரி. விடியட்டும். காறல வந்து பார்ப்ரபாம். ோன் நசான்னது ரபால், அது முழுதும் நவள்றளஎன்ைால், நீ எனக்கு அடிறம. கறுப்பும் இருந்தால், ோன் உனக்கு அடிறம. சரியா?\"சரி.\"நபாய் நசான்ன கத்துரு பயந்து விட்டாள். தன் பிள்றளயாகிய ஆதிரசடன் மற்றும் பிைபாம்புகளிடமும், ோன் நசான்ன நபாய்றய நீங்கள் உண்றமயாக்க ரவண்டும்.நீங்கள் நசன்று அந்த நவள்றளக் குதிறரயின் வால்புைத்தில் கரு முடியாக மாறி இருங்கள்.அறதப் பார்த்து, வினறத நசான்னது ரபால எனக்கு அடிறம ஆவாள்\" என்று ரகட்டுக்நகாண்டாள். ஆதிரசடன் மறுத்தான். பாற்கடலில் பிைந்துவந்த, அமுதத்துடன் ரசர்ந்துவந்தநவண்குதிறரறயக் கறுப்பாக்குவதா? அது பாவம். தர்மமும் அன்று. ோன் நபாய்நசால்லமாட்ரடன்.\"ரகாபம் நகாண்டாள். தான் தாய் என்பறதயும் மைந்தாள். சத்தியமும் அவறளவிட்டு நீங்கியது.சீற்ைத்தின் உச்சியில், ெனரமெயன் ேடத்தப் ரபாகும் யாகத்தில் நீங்கள் அழிந்து ரபாவீர்களாக...\"என்று சாபம் இட்டாள்.தாயின் சாபமும் வரமும் நதய்வங்களாலும் தடுக்கப்பட முடியாது. இறத, பிரமன் நசான்னார்.தம்மிடம் மரண பயத்ரதாடு வந்து சரணறடந்த ஆதிரசடன், வாசுகி, தட்சகன் முதலிரயார்கறளப்பார்த்து, பிரமன் நசான்னார்: என்ைாலும் வாசுகியின் தங்றகயின் வயிற்றில் பிைக்கப் ரபாகும் ஒருரிஷி, ெனரமெயன் யாகத்றதப் பாதியில் நிறுத்தி, ோககுலத்றத முற்றிலும் அழியாமல்காப்பாற்றுவான்\" என்று அபயம் தந்தார்.

இது தாயின் சாபம். என்ைாலும் இந்த அழிறவ உந்தித் தள்ளியவர் ஒரு ரிஷி.றபதன் என்ை நபயருள்ள ரிஷியின் மாணவர்கள் மூவர். உதங்கர், ெனரமெயன், நபௌஷ்யன்ஆகிரயார். இதில் உதங்கர் பிராமணச் சிறுவன். மற்ை இருவரும் ராெகுமாரர்கள். கல்வி முடிந்துஆசிரியர் விறடநகாடுத்தார். உதங்கர், குருவிடம், ோன் என்ன குருதட்சறண தர ரவண்டும்?\"என்று ரகட்டார். குருரவா, எனக்நகான்றும் ரவண்டாம். உன் குரு பத்தினியிடம் அவனுக்குஎன்ன ரதறவ என்பறதக் ரகட்டுத் நதரிந்து நகாள்\" என்று நசான்னதும், உதங்கர் குருபத்தினிறயஅணுகினார். அந்தப் நபண்மணிரயா, நபௌஷ்ய மன்னனின் மறனவி அணிந்திருக்கும் காதுத்ரதாட்றட விரும்புகிரைன். அது, மிகவும் சிைப்புள்ள ரதாடு. இன்றைக்கு ோன்காம் ோள்,முனிவர்களுக்கு விருந்து ஏற்பாடு நசய்திருக்கிரைன். அந்தத் ரதாட்றட அப்ரபாது ோன் அணிந்துநகாள்ள ரவண்டும். அதற்குள் ரதாட்டுடன் வா. இல்றலநயனில் உன் கல்வி பயன்படாது\"என்ைாள்.உதங்கர் நபௌஷ்யன் அரண்மறனக்குச் நசன்ைார். நபௌஷ்யனும் உதங்கரும் ஒரு சாறலமாணாக்கர்கள் அல்லவா? நபௌஷ்யன், நீரய அந்தப்புரத்துக்குள் நசன்று என் மறனவியிடம்அந்தத் ரதாட்றட வாங்கிக் நகாள்\" என்று விட்டான். இப்ரபாது ஒரு முக்கிய விேயம்.ரதாட்றடக் கழற்றிக் நகாடுத்த அந்த அரசியார், உதங்கரர, ொக்கிரறத. இந்தத் ரதாட்றடக்கவர்ந்து நகாள்ள ரவண்டும் என்று ோகராெனான தட்சகன் அறலந்து நகாண்டிருக்கிைான்.ரதாடுகறளத் தறரயில் றவக்காதீர். உம் குருபத்தினிக்கும் இறதச் நசால்லி றவ\" என்றுஎச்சரிக்றக நசய்து அனுப்பினாள். தட்சகன் இப்படியான அபிப்பிராயத்றத அக்காலத்தில்ஏற்படுத்தி இருந்தான். நதய்வசக்தி எதுவும் இல்லாத நவறும் திருடன். இத்தறனக்கும் தட்சகன்,பிரமனின் நபயரன்.உதங்கர் திரும்பும் வழியில், மாறல ஆனதால், சந்தி நசய்ய அமர்ந்தார். அந்த ரேரத்றதப்பயன்படுத்திக் நகாண்டு தட்சகன், ரதாடுகறள எடுத்துக்நகாண்டு அங்குள்ள வறளக்குள் புகுந்துமறைந்து ரபானான். உதங்கர், வறளறயத் ரதாண்டத் நதாடங்கினார். முடியாது வருந்தினார்.இப்ரபாது உதங்கருக்குத் துறண நசய்ய இந்திரன் வருகிைான். இந்திரன் இப்ரபாது உதங்கர்பக்கம். ெனரமெயன் சர்ப்ப யாகம் நசய்தரபாது, தட்சககனுக்குப் பாதுகாப்புத் தந்தவன்இந்திரரன ஆவான். இறடயில் என்ன ேடந்தது. நதரியவில்றல.இந்திரன், தன் வஜ்ராயுதத்தால் வறளறய உறடத்தான். அதன் வழியாக, ோகரலாகம் நசன்ைார்உதங்கர். தட்சகறன அவரால் காண முடியவில்றல. மறுபடியும் அவர் உதவிக்கு வருகிைான்இந்திரன். அவன் அருளால், ோகரலாகத்தில் தீ மூண்டது. சர்ப்பங்கள் தீயில் சிக்கிக் நகாண்டன.தட்சகன் ஓடி வந்து, ரதாடுகறளத் தந்து மன்னிப்பு ரகட்டுக் நகாண்டான். உதங்கரும்,குருபத்தினியிடம் ரதாடுகறளத் தந்து விறட நபற்ைார்.உதங்கர், தம் தவ வாழ்க்றகறயத் நதாடங்கினார். என்ைாலும், தட்சகனால் தான் ரமாசம் ரபானதுஅவர் நிறனவில் வந்து நசன்ைது. ரிஷி, கடந்த காலத்றதக் கடக்க முடியாமலும், ரகாபத்தாலும்தவம் குறலந்தார். பாம்பினத்றதரய நகால்வது என்று முடிநவடுத்தார். இறதச் நசய்யத்தக்கவன்,அப்ரபாது மன்னனாக இருப்பவனும், தன் சக மாணவனாக இருந்தவனும் ஆனெனரமெயன்தான் என்ை முடிவுக்கு வந்து, அவறனக் கண்டு, பாம்பினத்றதக் நகால்ல சர்ப்ப சத்ருயாகம் நசய்\" என்ைார்.ஒருவன் நசய்த குற்ைத்துக்காக, அவன் சார்ந்த இனத்றதரய அழிப்பது என்ன நியாயம்?\" என்றுரகட்டான் ெனரமெயன்.மன்னன் சரியாகரவ சிந்திக்கிைான். ஆனால், ரிஷி, பழிவாங்கும் மனநிறலயிரலரய இருக்கிைார்.

ெனரமெயா, இந்த ோகங்கள் எவ்வளவு நகாடுறமயானறவ என்பறத நீ அறியமாட்டாய்.நசால்கிரைன், ரகள்.\"ஒரு பறழய கறதறய இப்ரபாது நசால்கிைார் உதங்கர்.சியவன முனிவரின் மகன் பிரசித்தி நபற்ை பிரமதி. நீ அறிவாய். அவர் மகன் ருரு. ருரு பிரமத்வறரஎன்கிை அழகிறயக் காதலித்தார். பிரமத்வறர யார் என்று நதரியுமா? விசுவாவசு என்கிை கந்தர்வராெனுக்கும் ரமனறகக்கும் ஒரு நபண் பிைந்தாள். தூவரகச முனிவர், அப்நபண்றண வளர்த்தார்.பிரமதா என்ைால் நபண்கள். வரா என்ைால் சிைந்தவள். நபண்களில் சிைந்தவளானபிரமத்வறரக்கும் ருருவுக்கும் மணோள் நிச்சயமானது. மணத்துக்குச் சிறிது ோள் முன்பாக, ஒருகடும் விேப்பாம்பு அப்நபண்றணக் கடித்துக் நகான்ைது. ருரு மரணத்துக்குத் தயார் ஆனார்.ரதவர்கள் ஏற்பாட்டின்படி, ருரு தன் வாழ்ோளில் பாதிறயத் தந்து பிரமத்வறரறய மீட்டார்.இப்படி மனித வாழ்க்றகக்குப் நபரும் துன்பம் தருபறவயாகப் பாம்புகள் இருக்கின்ைன.\"ெனரமெயன், நியாயத்தின் பக்கமும் தர்மத்தின் பக்கமும் நின்று ரபசினான்.அதற்காக இறைவன் பறடப்பின் ஓர் அங்கத்றத ோம் அழிக்கப் புைப்படுவது நியாயமா?\"உதங்கர், எது மன்னறனத் நதாடுரமா, அறதரய எடுத்துச் நசான்னார்:உன் தந்றத, கிருஷ்ணரால் உயிரளிக்கப்பட்டவர். அந்தப் பரிட்சித்து மன்னறரச் சூழ்ச்சியால்நகான்ைவன், இந்தப் பாவி தட்சகன்...\"அந்தக் கறதறய முழுறமயாகச் நசால்லும்.\"பரிட்சித்து, ரவட்றடக்குச் நசன்ை இடத்தில் ஒரு மான், இவன் அம்பில் பட்டு ஓடி மறைந்தது.அறதத் ரதடிச் நசன்ை இடத்தில் ஒரு முனிவறர அவன் காண்கிைான். அவர் சமீகர். நமௌனவிரதம் இருந்த அவரிடம், ‘மாறனக் கண்டீரா?’ என்கிைான். அவர் பதில் ரபசாது இருந்தறதஅகந்றதயாகக் கருதி, முனிவறர அவமானம் நசய்யக் கருதி, அங்கு நசத்துக் கிடந்த ஒருபாம்றபத் தன் வில்லின் முறனயால் எடுத்து முனிவரின் கழுத்தில் மாறலயாகப் ரபாட்டுச்நசன்ைான். முனிவரின் மகன் சிருங்கி, திரும்பியவன், தந்றதயின் ரகாலத்றதக் கண்டு,‘பரிட்சித்து இன்றைக்கு ஏழாம் ோள், தட்சகனால் கடிக்கப்பட்டுச் சாவான்’ என்று சபித்தான். உம்தந்றதறய, அந்தப் புண்ணியாத்மாறவ, தட்சகன் ஏன் நகால்ல ரவண்டும்? ஓர் உயிருக்கும் தீங்குநசய்யாத பரிட்சித்துக்கு இந்த நிறல வரலாமா?’ என்று முனிக்கண்ணீர் வடித்தார்.உதங்கரின் திட்டம் நவன்ைது. ெனரமெயன் துடித்து எழுந்தான். அந்ோறளய நபரிய ரிஷிகள்என்று அறியப்பட்ட கண்டபார்க்கவா, றெமினி, பிங்கவர், வியாசர், உத்தாலகர், ஆண் - நபண்உைவு நதாடர்பான சட்டம் இயற்றிய சுரவத ரகது, ோரதர் முதலான பலர் யாக காரியம்நசய்தார்கள்.யாகத்தின்ரபாது, யாக குண்டலத்தில், பாம்புகள் ஒவ்நவான்ைாக வந்து விழுந்து இைந்தன.தட்சகன் முறை வந்தது. அவன் இந்திரறனச் சரண் அறடந்தான். இப்ரபாது இந்திரன், தட்சகனின்ேண்பன். இந்திரன், தன் இந்திர ரலாகத்தில் தட்சகனுக்கு அறடக்கலம் தந்தான். மந்திரங்கள்,இந்திரறனக் குறி றவத்து அவறனயும் ரசர்த்து அக்னிக்கு இழுத்தன. தான் தப்பித்தால் ரபாதும்என்று ஓடிப் ரபானான் இந்திரன். தட்சகறன, வாசுகியின் தங்றக ெரத்காருவின் மகன் ஆஸ்திகன்காப்பாற்றினான்...உயிர்களின் ஒரு பகுதிறய யார்தான் சுத்தமாக அழிக்க முடியும்?

பாண்டவர்களுக்கும், ோகர்களுக்கும் வம்சத் நதாடர்பு இருந்தது.ஆர்யகன் என்ை ோகனின் மகள் வயிற்றுப் ரபரன் சூரரசனன். சூரரசனனின் மகள் குந்தி. குந்தியின்மகன், பீமன். அந்த பீமன், ோகரலாகம் நசன்று, ோகரசம் அருந்தி, எண்ணாயிரம் யாறன பலம்நபற்று மீண்டான் என்கிைது கறத.ஆனால், அர்ச்சுனனுக்ரகா, கிருஷ்ணனுக்ரகா, ோகர்களின் ரமல், நபரும் விரராதம்இருந்துள்ளது. திருதராஷ்டிரன், ோடு என்ை நபயரில் காண்டவக் காட்றடப்பாகப்பிரிவிறனயாகத் தந்தான். தருமன், அறத ஏற்றுக் நகாண்டார். கிருஷ்ணனும், அர்ச்சுனனும்அக்னியின் உதவியால், காண்டவ வனத்றத எரிக்கத் நதாடங்கினார்கள். தீப்பற்றி, உயிர்கள்உயிர்கறள இழக்கத் நதாடங்கின. தப்பித்து ஓடும் மிருகங்கறள அர்ச்சுனன் நகான்ைான். யாறன,சிங்கம், புலி முதலாகப் பைறவகள், பாம்புகள் என்று அறனத்தும் உயிருக்குப் பயந்துஇங்குமங்கும் ஓடின. அறனத்தும் நகால்லப்பட்டன. ‘தப்பிக்கும் மிருகங்கறள ஏன் நகால்லரவண்டும்?’ என்று அர்ச்சுனன் தயங்கினான். கிருஷ்ணரனா, எறதயும் தப்பிக்க விடாரத.நகான்று விடு\" என்ைார். அந்தப் ரபாரின்ரபாது, தட்சகன், வனத்துக்குள் இல்றல. அவன் மறனவிநகால்லப்பட்டாள். மகன், வால் எரிந்துரபாக, எப்படிரயா தப்பித்து நவளிரயறினான்.அவன்தான், அர்ச்சுனறனக் நகால்லக் கருதிக் கர்ணனின் ோகாஸ்திரத்தில் வாழ்ந்துநகாண்டிருந்தான். கர்ணன், அந்த அஸ்திரத்றதப் பிரரயாகித்தரபாது, கிருஷ்ணன், ரதறரத்தாழ்த்தி அர்ச்சுனறனக் காப்பாற்றினார். மறுமுறை அஸ்திரத்றதப் பிரரயாகம் நசய்யக் கர்ணன்மறுத்துவிட்டான். சல்லியன் நசான்னரபாதும், குந்திக்குக் நகாடுத்த வாக்றகக் காப்பாற்ைக்கர்ணன், ோகாஸ்திரத்றத எய்ய விரும்பவில்றல. தட்சகன், பழி தீர்க்க, காண்டவ வனத்துக்குவந்தரபாது, அவன் கிருஷ்ணறனப் பார்த்தான். கிருஷ்ணன் ஆதரவில் இருக்கிை, அர்ச்சுனறனத்தான் என்ன நசய்ய முடியும் என்று திரும்பினான். ஆனால், அவன் பழி மனம் ஆை வில்றல.காத்திருந்தான். சிருங்கி முனிவர் சாபத்றதப் பயன்படுத்திக் நகாண்டு, அர்ச்சுனன் ரபரன்பரிட்சித்றதக் நகான்ைான்.இரத அர்ச்சுனன், உலூபி என்கிை ோகக் கன்னிறயயும் மணந்து நகாண்டான். இது உலூபியின்முன்முயற்சியில் நிகழ்ந்த காதல். தன் ோகரலாகத்துக்கு அர்ச்சுனறனக் நகாண்டு நசன்ை உலூபி,ோன் ஐராவத ோக குலத்றதச் ரசர்ந்த நகௌரவ்யன் மகள். என்றன மணந்து நகாள்ளுங்கள்\"என்ைாள். ோன் ஓராண்டு பிரம்மசர்ய விரதம் ரமற்நகாண்டிருக்கிைாரன\" என்கிைான் அர்ச்சுனன்.அப்படிநயன்ைால் ோன் இப்ரபாரத நசத்துப் ரபாரவன். உமக்குக் நகாறலப் பாவம்சம்பவிக்கும். பாபமா, விரதமா?\" என்ைாள் அழகியான உலூபி.காதரல நவன்ைது. காதல் மட்டும்தாரன நவல்லும்! இராவான் என்கிை மாநபரும் வீரன்அவர்களுக்குப் பிைந்த கறத இது. அந்த இராவாறன குருரசத்திரத்தில் பலிநகாடுத்துக் நகான்ைார்கிருஷ்ணன்.இந்த ோகர் குலத்துக்கு எதிரான யுத்தம், குடிரயறியவர்களுக்கும் மண்ணின் றமந்தர்களுக்கும்இறடரயயான யுத்தம் என்கிைார்கள் வரலாற்று ஆசிரியர்கள்.(அடுத்து கரு ன்)

மகோவிஷ்ணுவுக்கு வரம் வகோடுத்த கரு ன்!பைறவகளின் அரசன் என்று அறியப்படுகிைான் கருடன்.பிரம்மனின் மானச புத்திரர்கள் ஆறு ரபர்கள். அவர்களில் ஒருவர் மரீசி. மரீசியின் புத்ரர் கசியபர்.அவருக்குப் பதின்மூன்று மறனவிகள். அவர்கள் அறனவரும் தட்சப்பிரொபதியின் நபண்கள்.கசியபரின் இந்த மறனவிகள், அறனத்து உயிர்கறள உண்டாக்கி, உலறக நிரப்பினார்கள்.கசியபரின் மறனவியரில் மூத்த அதிதிக்குப் பிைந்தவர்கள் பன்னிரண்டு ஆதித்யர்கள் என்கிைஈஸ்வரர்கள். திதியின் புத்ரனாக இரண்யகசிபு என்கிை அசுரன் பிைந்தான். தனுவுக்கு ோற்பதுபுத்ரர்கள். அவர்கள் சத்திரியர்கள். குரூர குணம் நகாண்ட மறனவி குரராறத. விருத்தாசுரன்முதலான அசுரக் கூட்டம், அவள் மக்கள். இப்படியாக, கசிய பரின் மறனவிகள், மனிதர்கள், அசுரர்கள், ரதவர்கள், கந்தர்வர்கள், பைறவகள், பாம்புகள், சிங்கம், புலி முதலான மிருகங்கள், தாவரங்கள், மரங்கள் முதலாக, இன்று பூமியின் ரமல் காணப்படுபறவ அறனத்தும் கசியபரின் வாரிசுகரள ஆவார்கள். அவருறடய மறனவிகள், மகன்கள், ரபரர்கள், ரபர்த்திகள் என்று கசியபரின் வழியாகரவ இந்த உலகம் உயிர்நபற்ைது. அதனால்தான், இந்த உலகுக்குக் காசினி என்ை நபயர் உண்டாயிற்று. தத்துவார்த்தம் நிரம்பிய விேயம் இது. மனிதராகட்டும், ரதவர்களாகட்டும், அசுரர், விலங்குகள், பாம்புகள், பைறவகள், தாவரங்கள் என்பனவாகிய உலக உள் நபாருள்கள், ஒரு மூலப் நபாருளிலிருந்ரத, ஒரு ரபருயிரிலிருந்ரத (பிை உயிர்கள்) உருவாயின என்பதும், ஜீவன் என்ை அர்த்தத்தில் அறனத்தும் ஒன்ரை என்பதும், அறனத்தும் சமம் என்பதும், ஒன்றுக்நகான்று உயர்வு தாழ்ச்சி இல்றல என்பதும் ஆன ஒரு உண்றமறயச் நசால்லரவ கசியபர் கறதறய பாரதம் எடுத்துச் நசால்கிைது. ஒரு தாய் தந்றதயின் மக்கள் ோம். கசியபர் மறனவியரில், இரண்டு ரபறரப் ரபரழகிகள் என்கிைார் கவி. அவர்கள் விேறத மற்றும் கத்ரு ஆகிரயார். அவர்களின் ரசறவயால் மகிழ்ந்த கணவர் கசியபர், அவர்களுக்கு வரம் அளிக்க முன்வந்தார்.கத்ரு, தனக்கு ஆயிரம் ோகக் குழந்றதகள் ரவண்டும் என்று வரம் நபற்ைாள். விேறத, மிகுந்தஆற்ைல் நகாண்ட இரண்டு பிள்றளகள் ரவண்டும் என்று வரம் நபற்ைாள். ஆதிரசேன், வாசுகி,தட்சகன், கார்ரகாடன் முதலான பாம்புகள் கத்ருவின் குழந்றதகள். அருணன், கருடன் என்பறவவிேறதயின் பிள்றளகள். அருணன், சூரியனின் ரதர்ச் சாரதி ஆனான்.விேறதயும், கத்ருவும் சரகாதரிகள் என்ைாலும் இறளயவள் கத்ருவின் மனத்தில் பறக இருந்தது.இருவரும் ஒருோள் இந்திரனின் குதிறரயான உச்றச சிரவத்றதப் பார்த்தார்கள். நவள்றள மனம்நகாண்ட விேறத, குதிறர, நவண்றம நிைம் நகாண்டது அபூர்வம்\" என்று சிலாகித்தாள்.இல்றல, அக்குதிறரயின் வால் கறுப்பு\" என்ைாள் கத்ரு. இது, கத்ரு நதரிந்ரத நசான்ன நபாய்.மறுோள், அது பந்தயமாயிற்று. வாலில் கறுப்பிருந்தால் விேறத, கத்ருவுக்கு அடிறமயாகரவண்டும். இதனால் கத்ரு, தன் பாம்புக் குழந்றதகறள ஏவி, குதிறர வாறலக் கறுப்பாக்கிவிட்டாள். தந்திரம், அப்ரபாறதக்கு நவன்ைது. விேறத, அடிறமயானாள்.

தாய் அடிறமயானது கருடனுக்குச் சகிக்கவில்றல. தாயின் அடிறமத்தனத்றதப் ரபாக்கி அவறளவிடுதறல நசய்தது கருடனின் முதல் பராக்ரம நசயல். அது நதாடங்கி, இறுதியில் மகாவிஷ்ணுவின் வாகனம் ஆன கருடனின் அைம்சார்ந்த நசயல்கள் அவறன அசாதாரணமானஉயிரியாக மாற்றுகிைது. தன் சிற்ைன்றனயான கத்ருவிடம், என் தாய்க்கு எறதச் நசய்தால்விடுதறல அளிப்பீர்கள்\" என்று ரகட்கிைான் கருடன். ரதவரலாகத்தில் இருக்கும், ரதரவந்திரன்பாதுகாப்பில் இருக்கும் அமுதம் நகாண்டு வந்தால், உனக்கு விடுதறல\" என்ைாள் கத்ரு. தாயின்விடுதறலரய தன் முதல் பணி என்று ஏற்றுக்நகாண்ட கருடன் தந்றதயின் ஆசிறய ரோக்கிச்நசல்கிைான்.ோன் மிகுந்த பசி உள்ளவன். இந்தப் பசித் துன்பத்றத எப்படிநவன்று ரதவரலாகம் ரபாவது\"என்று தந்றதறயக் ரகட்டான், கருடன். கசியபர் நசான்னார்:இந்த ஏரியில் விபாவசு என்று ஒரு ரிஷி இருந்தார். அவருக்கு ஒரு தம்பி. நபயர் சுப்ரதீகர்.இருவருக்கும் அவர்களின் தந்றதயின் ஆஸ்தி அதிகம் இருந்தது. பணம், மனப்ரீதிறயத்தாரனமுதலில் சிறதக்கும்? தம்பி, ‘பாகப்பிரிவிறன நசய்து விடு’ என்று ரகட்டார். மறுத்தார் மூத்தவர்.நதாடர்ந்து ரபச்சு எழுந்து நகாண்ரட இருந்தது. பணம் தர மனம் வராத மூத்தவறர, உன்பலத்றதக் நகாண்டு என் நசாத்றதத் தடுத்துக் நகாண்ரட இருப்பதால், நீ யாறனயாகு\" என்றுசபித்தார். அப்படியானால் நீ ஆறமயாகு\" என்ைார். இருவரும் அவரவர் விருப்பப்படி மிருகங்கள்ஆனார்கள்.\"காசியபர் கருடனிடம், தாகம் தீர்க்க ஏரிக்கு வரும் மக்கறள அச்சமூட்டும் அந்தப் பாவிகறளத்தின்று பசியாறிக் நகாள்\" என்ைார். கருடன், அந்த யாறனறயயும் ஆறமறயயும் பற்றித் தூக்கிக்நகாண்டு பைந்தது. இவற்றை எங்கு அமர்ந்து உண்பது என்று இடம் ரதடிச் நசல்றகயில் மகாப்நபரிய ஆலமரம் ஒன்றைக் கண்டு அதன் கிறளயில் அமர்ந்தது. கருடனின் கனம் தாங்காமல்,கிறள முறிந்து விழுந்தது. அக்கிறளயில் கட்றட விரல் அளரவ உள்ள வாலகியர்கள் என்ைரிஷிகள் தறலகீழாகத் நதாங்கிக் நகாண்டு தவம் நசய்தார்கள். அவர்கள் துன்பப்படக்கூடாதுஎன்பதற்காக, இமயத்தின் உச்சியில் அக்கிறளறய ேட்டான், கருடன். அங்ரகரய அமர்ந்துயாறன, ஆறமறய உண்டான். பிைகு ரதவரலாகம் நசன்ைான். மிகுந்த கட்டுக்காவல் உள்ளஇடத்தில் றவக்கப்பட்டிருந்த அமுதகலசத்றத எடுத்துக் நகாண்டு திரும்பினான். இந்திரன் தன்வஜ்ராயுதத்றதக் கருடன் ரமல் வீசினான். கருடனின் ஒற்றைச் சிைநகான்று மட்டுரம விழுந்தது.வியந்துரபான இந்திரன், ‘ோம் ேண்பர்களாக இருப்ரபாம்’ என்று ரகட்டுக் நகாண்டுேண்பர்களானார்கள் அவர்கள்.விேறத சுதந்திரம் அறடந்தாள்.இந்த நிகழ்ச்சியிலும் கருடனின் சாமர்த்தியம்ரமம்பட்டது. அமுதத்றதப் நபற்றுக்நகாண்டபாம்புகள் மகிழ்ந்து ரபாயின.உங்கள் நிபந்தறனயின்படி, இரதா அமுதம். என்அன்றன விடுதறல ஆனாள் என்று நசால்லுங்கள்\"என்ைான் கருடன். ஆமாம்... சூரிய சந்திரர் சாட்சியாகஅப்படிரய ஆகட்டும்\" என்ைார்கள் ோகர்கள்.ஒரு முக்கிய விேயம்... குளித்து, சுத்திரயாடு, பக்திபாவறனயுடன் அமுதத்றத உண்ணுங்கள்\" என்ைான்

கருடன். பாம்புகள் குளிக்கக் கிளம்பினார்கள். சரியாக அரத ரேரம் இந்திரன் கருடன்ஏற்பாட்டின்படி அமுதக்கலசத்றத எடுத்துக் நகாண்டு மறைந்தான்.இது என்ன நியாயம்’?’ என்ைார்கள் ோகர்கள்.நவள்றளக் குதிறரயின் வாலில் இருந்து நகாண்டு நவள்றளறயக் கருப்பாக்கின நியாயம்எப்படிரயா அரத நியாயம் இதுவும்\" என்ைான் கருடன்.உபரிசரவசு நபரும் தவம் நசய்து இந்திரனின் ேண்பனானான். இந்திரன் அவன் தவத்தில்மகிழ்ந்து அவனுக்கு ஆகாயத்தில் உலவுகிை ரதறர அன்பளிப்பு நசய்தான். உபரிசரவசு அன்றுமுதல் ஆகாயத்தில் சஞ்சரிப்பவன் ஆனான். வானத்தின் ரமரல சஞ்சாரம் நசய்பவன் என்பரதஉபரிசரவசு என்பதன் நபாருள். யமனின் சறபயில் அவன் இருப்பவனாக உயர்ந்தான். ஒருமுறை,ரதரவந்திரனுக்கும், ரிஷிகளுக்கும் ஒரு சம்வாதம் நிகழ்ந்தது. யாகத்தில் உயிர்பலிநகாடுக்கலாமா கூடாதா என்பது வாதம். ரிஷிகள், தானியங்கறள யாகத்தில் ரபாடலாம்\"என்ைார்கள்.ஆடு, மாடுகறளப் பலி இடலாம்\" என்ைான் வசு. ரகாபம் நகாண்ட ரிஷிகள் அவறனச்சபித்தார்கள். இந்திரன் அவறனக் காப்பாற்றிச் சாபம் நதாடாதவாறு நசய்தான். பிரதியாக, இந்திரவிழாறவ எடுத்து, இந்திரறனப் பூஜிக்கும் வழக்கத்றதப் பூமியில் நகாண்டு வந்தவன் வசு. இந்தவழக்கத்றதக் கிருஷ்ணன்தான் பின்னால் மாற்றி அறமக்கிைார். மறல முதலான இயற்றகறயவழிபடுதல் என்ை வணக்க முறைறய உருவாக்குகிைார் கிருஷ்ணன். இவருக்குப் பிள்றளகளாகமீனின் வயிற்றில் ரதான்றியவர்கரள மத்சிய ரதசத்து அரசனும், சத்யவதி என்கிை மச்சகந்தியும்.சத்யவதியின் மூலரம, வியாச உற்பத்தியும், பீஷ்ம நெனனமும் பின்னால் நிகழ்கிைது. இந்தப்நபரு மன்னனும் கருடனும் ேண்பர்கள். வானம் என்கிை நவளி, பைறவ அரசன் கருடனின்பாதுகாப்பில் இருப்பதால் கருடனின் அனுமதியின் காரணமாகரவ வசு வானத்தில் சஞ்சரிக்கமுடிகிைது.கருடன் பிைந்தரபாரத தன் இைக்றககறள விரிக்கும்ரபாரத, உலகம் ஒருமுறை புரண்டது.வானத்றத அறடத்துக்நகாண்டு அவன் பைந்தரபாது ரதவர்கள் மிரண்டனர். யார் இந்தப் புதுசக்திமான் என்று இந்திரனிடம் ரகட்டார்கள். அவன், கருடன் கசியபரின் தவத்றதத் தன்உருவமாகக் நகாண்டு பிைந்தவன் என்ை உண்றமறயச் நசான்னான். ரதவர்கள், தங்கள்ஆசிகறளக் கருடனுக்குச் நசான்னார்கள். தாறய விடுதறல நசய்த தனயன், பாம்புகளின் விரராதிஆகி, பாம்பு குலத்றத அழித்துக் நகாண்டு திரிந்தான். பரம்பறரப் பறக. பாம்பு வம்சரம ேசித்துக்நகாண்டு வருவறத அறிந்த ோகர்கள், கருடனுடன் ஓர் ஒப்பந்தம் நசய்து நகாண்டார்கள்.(பகாசுரனுடன் நசய்து நகாண்ட ஒப்பந்தமும் பீமனின் ரபருள்ளமும் நிறனவு கூரத்தக்கது.)தினம் ஒரு பாம்பு, கருடனுக்கு உணவாக வந்து நிற்க ரவண்டும் என்பரத அந்த ஒப்பந்தம்.இப்படியாகக் கருடன் இமயத்தில் இருந்துநகாண்டு தன் பிைப்பின் ரோக்கத்றத எதிர் நகாண்டுகாத்திருந்தான்.அக்காலத்தில், ஜிமுதவாகனன் என்கிை ஓர் அரசன் இருந்தான். தன் சறதறய அறுத்துப்புைாவுக்குத் தந்த ரபருபகாரி ரபான்ைவன். அவனது ரதசத்தில் எது ரகட்டாலும் தருகிை கற்பகவிருட்சம் இருந்தது. அதன் பயனாக ஜிமுதவாகனன் தந்றத, பாட்டன்மார் ரதசத்தின் ரதறவறயநிறைரவற்றிக் நகாண்டிருந்தார்கள். ஜிமுதவாகனன், ஒருமுறை அந்த மரத்தின் முன்வந்துநின்ைான்.கற்பகத்தருரவ! நதய்விக ஆற்ைல் நபற்ை நீ, அரண்மறனக்குள் முடங்கிக் நகாண்டிருப்பதுநியாயம் என்று எனக்குப் படவில்றல\" என்ைான்.

ோன் இருப்பதால்தாரன உன் ோடும் ேகரமும் சுபிட்சமாக இருக்கிைது?\"உண்றமதான். ஒரு ராென், தன் பராக்ரமத்தாலும், தர்மவழியிலும் ேடந்ரத, தன் ோட்டுக்கு உயர்வுரதட ரவண்டும். எது ரகட்டாலும் கிறடக்கிை கற்பக விருட்சம் இருக்கிைது என்பது,சத்திரியர்களின் முயற்சிகறள முடக்கிவிடக்கூடும் அல்லவா?\"என்ன நசய்யச் நசால்கிைாய்?\"உலகம் முழுக்கத் ரதறவகளும் குறைகளும் பசியும் ேலிவும் இருந்துநகாண்டு இருக்கின்ைனமூன்று உலகத்திலும். ஆகரவ, நீ உன் நதய்வச் சக்திறயப் பயன்படுத்தி மக்களின் ரதறவகறளநிறைரவற்றி றவக்கப் பார்.\"ோன் ரபானால் திரும்பமாட்ரடன். நீ என்ன நசய்வாய்?\"என் தர்மத்றத அபிவிருத்தி நசய்து, அதன் மூலமாக மறழறயக் நகாணர்ரவன். என் ரதாள்வலிறயப் பயன்படுத்தி, ோடுகறள நவன்று, என் ோட்டுக்குச் நசல்வம் ரசர்ப்ரபன். ஒருரதசத்தின் சுபிட்சம் அதன் ராெனின் ரேர்றமறயப் நபாறுத்தது. குடிமக்களின் ரயாக்யறதறயப்நபாறுத்தது. இறவ இரண்டும் இருந்தால் நதய்வங்கள் எனக்கு அருள்வார்கள்!\"கற்பக விருட்சம் அந்த அரசறன வாழ்த்திவிட்டு அகன்ைது.தன் ரதசம் ரபாலப் பிை ரதசமும் சுபிட்சமாக இருக்க ரவண்டும் என்று நிறனக்கிை அவனதுரமலான குணம் கண்டு விருட்சம், உன் ரதசத்தில் எப்நபாழுதும் இல்லாறம இருக்காது\" என்றுவிட்டுச் நசன்ைது. ரதசங்கள் அறனத்திலும் நபான்மறழறயப் நபாழிந்து,வளமுள்ளதாக்கிவிட்டுக் கற்பக விருட்சம் நதய்வரலாகம் நசன்று ரசர்ந்தது.ஒருோள் ஜிமுதவாகனன் ேகர்வலம் முடித்துக் காட்டுக்குள் சஞ்சாரம் நசய்து நகாண்டிருந்தான்.அப்ரபாது ஒரு தாய் தன் மகனாகிய ோகத்றதக் கருடனின் உணவுக்காக அறழத்துப் ரபாய்க்நகாண்டிருந்தாள். தாய் அழுது அரற்றுகிை சப்தம் ரகட்டது அங்கிருந்த ஜிமுதவாகனனுக்கு.என்ன?\" என்று தாயிடம் ரகட்டான்.இன்று எங்கள் முறை. கருடனுக்குத் தினம்ரதாறும் ஒரு ோகத்றதப் பலி நகாடுத்துக் நகாண்டுவருகிரைாம். இவன் என் குழந்றத. இன்று இவன் இைக்கப் ரபாகிைான்\" என்று நபரும் குரல்எடுத்து அழத் நதாடங்கினாள் அந்தத்தாய்.ஒரு பிரறெ அழுவது, எதன் காரணத்தாலும் என்ைாலும், அது எனக்குப் பாவரம தரும். அம்மா,உன் மகனுக்குப் பதிலாக இன்று ோன் ரபாகிரைன். நீங்கள் புைப்படுங்கள்\" என்ை ஜிமுதவாகனன்கருடனிடம் நசன்று ரசர்ந்தான்.கருடன் தன் உணறவப் புசிக்கத் நதாடங்கினான்.கருடனின் வாயில் தன் உடம்பின் சறத நகாத்தப் படுவறதச் சகித்துக் நகாண்டிருந்தான் மன்னன்.கருடன், தன் உணவின் சுறவ மாைாக இருப்பறத உணர்ந்து, நீ யார்?\" என்று ரகட்டான். இந்திரன்ரதான்றி, ஜிமுதவாகனன் வரலாற்றைச் நசான்னான்.கருடன், மகிழ்ந்து ஜிமுதவாகனனுக்கு வரம் தந்து நசன்ைான்.

கருடன் விஷ்ணுவுக்ரக வரம் நகாடுத்த ஒரு சுவாரசியமான கறதறயப் பாரதம் நசால்கிைது.கருடன் தன் ரபராற்ைலால் இந்திர ரலாகத்தில் பிரரவசித்து காவறல முற்றும் அழித்து அமுதம்எடுத்துக்நகாண்டு திரும்பும் வழியில் மகாவிஷ்ணு கருடறனச் சந்தித்தார். கருடனின் வீரம்அவறர மகிழ்ச்சியறடயச் நசய்தது. அறதவிடவும் தன் தாய்க்காக மகன் நசயலாற்றும் அந்தத்நதாண்டுணர்வு அவறர ரமலும் கிளர்த்தியது.கருடரன! உனக்கு வரம் நகாடுக்க ரவண்டும் என்று எனக்குத் ரதான்றுகிைது. என்னரவண்டுரமா ரகள்!\"கருடன் வணக்கத்துடன் ரகட்டான்:ஒன்ைல்ல. மகாவிஷ்ணுவிடம் ஒரு வரம் மட்டும் ரகட்பது முறை அன்று. எனக்கு இரண்டுவரங்கள் அருளுங்கள்.\"மகாவிஷ்ணு ஒப்புக் நகாண்டார்.ஒன்று, உமக்கு ரமரல ோன் இருக்க ரவண்டும்\" என்ைான்.சிரித்துக்நகாண்டு, சரி\" என்ைார் விஷ்ணு.இரண்டு, ோன் அமிர்தம் உண்ணாமரல முதுறம யும் ரோயும் மரணமும் எனக்கு இல்லாமல் ஆகரவண்டும்.\"அப்படிரய ஆகட்டும்.\"கருடன் அத்துடன் நிறுத்தவில்றல.சுவாமி, நீர் எனக்கு அருள் நசய்தீர்கள். உம் அருளால் ோனும் உமக்கு ஏரதனும் நகாடுக்கஆறசப்படுகிரைன். ரகளும்.\"ஒரு வரம் மட்டும் ரபாதும்.\"சரி, ரகளும்.\"மகத்தான பலசாலியும் மாதாவின் ரமல் பக்தியும் நகாண்டவனுமான நீ எனக்கு வாகனமாகரவண்டும்.\"அப்படிரய. ோன் உமது தாசன்.\"எனக்கு ரமலாக இருக்க ரவண்டும் என்று ரகட்டாய். அதுவும் அப்படி ஆகட்டும். எனக்குரமரல, என் நகாடியில் நீரய பைப்பாய்; என்றும் எனக்கு ரமலாக இருப்பாய்.\"அமிர்தத்றதத் தன் றகயில் றவத்திருந்தாலும் அறதப் பருக விருப்பம் நகாள்ளாத கருடனின்ரபருள்ளம் பகவாறனக் கவர்ந்தது என்று ேமக்குச் நசால்கிைார் மகாகவி.சூரியனின் தகிக்கும் உஷ்ணத்துக்கு என்ன காரணம் என்றும் ரிஷி ேமக்குச் நசால்கிைார்.அமுதத்றத ராகு களவாடியரபாது ோனும் சந்திரனும் அக்களறவ நவளிப்படுத்தி உலகத்றதக்காத்ரதாம். அந்தப் பறக காரணமாக, ராகு தன் உஷ்ணத்தால் என்றனத் தகிக்கிைான். மட்டுமின்றி

என்றன விழுங்குகிைான். ரதவர்கள் என்றனப் பயன்படுத்திக் நகாண்டார்கள். எனக்குத் துன்பம்ரேர்ந்தரபாது எனக்குத் ரதவர்கள் உதவவில்றல. ஆகரவ ோன் ோறளக் காறல ரதவ உலகத்றதத்தகித்து அழிக்கப் ரபாகிரைன்\" என்ைான். இறத அறிந்த ரதவர்கள் கருடனின் சரகாதரன்அருணறன ரவண்டினார்கள். அருணன், சூரியன் ரதரில் அமர்ந்து அவனுடன் பயணம் நசய்துஅவன் உஷ்ணத்றதத் தன் உடம்பில் தாங்கிக் நகாண்டான்.‘பிைருக்குப் பயன்படும்படியாக வாழ்க்றகறய அறமத்துக் நகாள்வரத நபரிய தர்மம்’ என்கிைதுபாரதம்.(அடுத்து பிருகஸ்பதி) மககனத் தி ோகம் வசய்த பிரகஸ்பதிபிரகஸ்பதி, ரதவர்களின் குரு. பிரமனின் மானஸபுத்திரர், ஆங்கீரச ரிஷிக்குச் சிரத்தாரதவியிடம் ரதான்றியவர் அவர். பூராட ேட்சத்திரத்தில் பிைந்தவர். ரதவர்களுக்கும் அசுரர்களுக்கும் எப்ரபாதுரம யுத்தங்களும் கலகங்களும் இதிகாசங்களும் ேறடநபற்ைறத நதாடர்ந்து புராணங்களும் நசால்லிக் நகாண்டிருக்கின்ைன. பதிவு நபற்ை முதல் யுத்தம் அமுதம் கறடந்நதடுக்கும் ரபாது நிகழ்ந்தது. மந்தர மறலறய மத்தாக றவத்துப் பாற்கடறலக் கறடந்து அமுதம் நபைச் சரிபாதியாக உறழத்தவர்கள் அசுரர்கள். ஆனாலும் அவர்களுக்கு அமுதம் தரப்படவில்றல. அந்தக் ரகாபம், பறக நதாடர்ந்துநகாண்ரட இருந்தது.ஆகரவ, தங்கறளக் காப்பாற்றிக் நகாள்ளத் ரதவர்கள் பிரகஸ்பதிறயயும், அசுரர்கள் சுக்ரறரயும்குருக்களாகக் நகாண்டார்கள். மூன்று உலகத்து அதிகாரத்றதயும் நசல்வத்றதயும் யார் ஆள்வதுஎன்கிை ரபாட்டிரய இந்தத் நதாடர்ந்த பறகக்குக் காரணம் என்று பாரதம் விளக்குகிைது.சந்திரன் காரணமாக ேடந்த ரதவாசுர யுத்தம் முக்கியம் நபறுகிைது. இது, பிரகஸ்பதியின் மறனவிதாறர நதாடர்புறடயது. பிரகஸ்பதியின் ஆஸ்ரமத்தில் அவர் மாணவனாகப் பயின்ைவன்சந்திரன். தாறர, பிரமனால், பறடக்கப்பட்ட ரபரழகிகளில் ஒருத்தி. அவள், தன் கணவனின்மாணவன் சந்திரனின் ரபரழகிலும் விேயத்திலும் கவரப்பட்டாள். ஒரு சந்தர்ப்பத்தில் தாறரயும்சந்திரனும் பிரகஸ்பதியின் ஆஸ்ரமத்றத விட்டு நவளிரயறினார்கள்.தனியான குரு, சந்திரனின் கிரகத்துக்குச் நசன்று, தன் மறனவிறய அனுப்பி றவக்கும்படிக்ரகட்டுக் நகாண்டார். தாறர விடுவதாக இருந்தால், தமக்கு ஆட்ரசபறண இல்றல என்ைான்சந்திரன். தாறர மறுத்து விட்டாள். இரண்டு, மூன்று முறைகளுக்கு ரமல் குரு, மாணவனின்வீட்டுக்கு முன் நின்று தம் மறனவிறய அறழத்தார். தாறர வருவதாக இல்றல.

இதன் காரணமாகத் ரதவாசுர யுத்தம் நிகழ்ந்தது. இது இரண்டாவது நபரிய யுத்தம். ரதவர்கள்யார், அசுரர்கள் யார் என்பறத வகுக்கும் யுத்தமாகவும் இது இருந்தது. ரவத மந்திரங்கள் ஓதிவிவாகம் நசய்த கணவர் பக்கம் நின்ைவர்கள் ரதவர்கள்.திருமண பந்தத்றத உறடத்துக் கலகம் நசய்த சந்திரறன ஆதரித்தவர்கள் அசுரர்கள். இந்தப்பிரிப்பின் அடிப்பறடறயப் புரிந்துநகாள்ள இது ேமக்கு உதவுகிைது. ரதவாசுரர்கள் இருவருரமதாறரயின் பக்கத்து நியாயங்கறளக் ரகட்க மனம் அற்றுப் ரபாய்விட்டார்கள்.யுத்தம், உலகங்கறள அழிப்பது கருதி, பிரமன் நிகழ்ச்சியில் தறலயிட்டார். சந்திரனுடனும்தாறரயுடனும் அவர் ரபசினார். விறளவாக, தாறர, பிரகஸ்பதியின் ஆஸ்ரமத்துக்கு வந்துரசர்ந்தாள். பிரச்றன அத்துடன் முடிந்து விடவில்றல. தாறர வந்து ரசர்ந்ததும், அவள்கருவுற்றிருப்பது நதரியவருகிைது. குழந்றத யாருக்குச் நசாந்தம் என்பது பற்றி பிரகஸ்பதிக்கும்சந்திரனுக்கும் விவாதம் மூண்டது.இதற்கும் பிரமரன வர ரவண்டியிருந்தது. அவர் ரபச ரவண்டிய இடத்தில் ரபசினார். தாறர, தம்வயிற்றுக் குழந்றத சந்திரனுறடயது என்று உண்றம நசான்னாள். பிரகஸ்பதி அறத ஏற்றுக்நகாண்டார். தாறர, சந்திரனுடன் இருந்து, குழந்றதறயப் நபற்று அவனிடம் நகாடுத்துவிட்டுத்தன்னிடம் வந்துவிடச் நசான்னார். அது அப்படித்தான் ேடந்தது. அந்தக் குழந்றதரய கிரக பதவிநபற்ை புதன். புதன் என்ைால் புத்திக்கு உரியவன் என்று நபாருள்.இந்திரன் ரதவர்களின் தறலவன். அவர்களின் குரு பிரகஸ்பதி. ஒரு குரு என்ை முறையில்பிரகஸ்பதி ஆற்றிய பணிகள் சில பற்றிய குறிப்புகள் கிறடத்துள்ளன.இந்திரன், யாரிடமும் கடுறமயாகவும், அலட்சியமாகவும் ேடந்து நகாள்ளும் இயல்புஉள்ளவனாக இருந்தான். இது, தறலறமப் பண்புக்கு உகந்தது அல்ல என்பதால், பிரகஸ்பதிஅவனிடம் இனிறமயாக உறரயாடுவது பற்றிய அறிறவ உருவாக்கினார்.இந்திரன், ஒருமுறை அதிக பக்தியிலும் இறை வழிபாட்டிலும் மூழ்கி, தம் தறலறமக்குரியநசயல்பாடுகறள ஒழித்து இருந்தறதப் பிரகஸ்பதி பார்க்க ரேர்கிைது. இந்திரன் மறழக்குக்கடவுள். அது உரிய பருவத்தில் மண்ணுக்கு வந்து ரசர ரவண்டும். தவிரவும் ஏறனய ரதவர்கள்தங்கள் கடறமறயச் சரிவரச் நசய்கிைார்களா என்று கவனிக்கும் நபாறுப்பும் இந்திரனுக்குஇருந்தது. ஆனால் ரதரவந்திரனுறடய பணிகள், அவனது பூறெ புனஸ்காரங்களால்தறடப்பட்டிருந்தது. பிரகஸ்பதி அவனுக்கு உலகாயதத்றத உபரதசம் நசய்தார் என்கிைது ஒருகுறிப்பு.இந்த உலகாயதம், கடவுறள, சிருஷ்டிறய நிராகரிக்கிை தத்துவமாக இருக்க முடியாதுஎன்கிைார்கள் ஆய்வாளர்கள். உலக இன்பங்கறளக் காணுதல், கற்ைல், அனுபவித்தல் ஆகியமூன்று பக்கம் நகாண்ட தத்துவம் அது. அறதரய இந்திரனுக்கு உபரதசித்தார் பிரகஸ்பதி.மட்டுமல்லாமல், அந்த உலக இன்பங்கள் இறைவனாரலரய உருவாக்கப்பட்டன. அது பாவம்இல்றல என்பதும், அந்தச் சிறிய இன்பங்கள், நபைப் ரபாகும் ரபரின்பத்துக்குப் படிகளாகஇருக்க ரவண்டும் என்பறதயும் தம் உள்ளடக்கமாகக் நகாண்டது. இந்திரன் மனம் திருந்தினான்.பிரகஸ்பதி மகாத்மாவாகச் நசயல்பட்ட கறதகள் உண்டு. ரதவாசுர யுத்தங்களின்ரபாதுரதவர்களால் நகால்லப்பட்ட அசுரர்கள் மீண்டும் மீண்டும் திரும்பி வந்து ரபாரிடுவதுரதவர்களுக்கு ஆச்சர்யமாக இருந்தது. அவர்கள் ஆராய்ந்து காரணம் கண்டுபிடித்தார்கள்.அசுரர்களின் குரு சுக்ரருக்கு மிர்தசஞ்சீவினி என்கிை வித்றத நதரிந்திருந்தது என்பதும், அறதக்நகாண்டு சுக்ரர் இைந்தவர்கறளப் பிறழப்பிக்கிைார் என்பதும் நதரிகிைது. பிரகஸ்பதிக்கு அந்தமிர்த சஞ்சீவினி வித்றத நதரியாது. இந்தப் பிரச்றனறயத் தீர்க்க மிக அழகான முடிறவப்

பிரகஸ்பதி நசய்தார். தம் மகன் கசன், மிக அழகன், மிக தர்ம நேறியில் ேடப்பவன், அவறனச்சுக்ரரிடம் வித்றத கற்க அனுப்பி றவத்தார்.மனிதர்களின் ரமன்றம, சங்கடங்கறளச் சந்திக்கும்ரபாது மட்டும்தான் நவளிப்படுகிைது.தன்முன் வந்து நின்ை கசறனக் கவனித்தார் சுக்ரர். என்ன?\" என்ைார்.சுவாமி, ோன் பிரகஸ்பதியின் மகன். தங்களுக்குச் ரசறவ நசய்து, வித்றதகள் கற்கவந்திருக்கிரைன். அனுக்கிரகம் நசய்யுங்கள்\" என்று பணிந்த அந்த இறளஞன், சுக்ரர் மனதுக்குமகிழ்ச்சி தந்தான். தம் எதிரி - அப்படி அசுரர்களால் நிறனக்கப்படுபவர் - பிரகஸ்பதியின் மகன்,மிர்தசஞ்சீவினி வித்றதறயக் கற்கத்தான் வந்திருக்கிைான் என்பறத உணர்ந்தார். ‘அதனால்என்ன? பிச்றச என்று றகரயந்தும் எவராக இருந்தால் என்ன, ஈவது ரமரலார் கடறம’ என்றுசுக்ரர், தன் ‘எதிரி’யின் மகறன ஏற்றுக்நகாண்டார். இது அவருறடய ரமன்றம.இதுரபான்ை ரமன்றமறயத் துரராணரிடமும் ோம் காண முடிகிைது. தம்றமக் நகால்லரவபிைந்தவன் என்று நதரிந்திருந்தும் திருஷ்டத்துய்மனுக்குப் ரபார்க்கறல கற்றுக் நகாடுத்தவர்துரராணர். இந்த மரபு, ஒரு காலத்து மரபு அல்ல. ரமன்றமயான குணம் நகாண்டசான்ரைார்களிடம் காணப்பட்ட குணமாகும். கசன், சுக்ரரின் மாணாக்கன் ஆனான். அரதாடு,சுக்ரரின் மகள் ரதவயானியின் ஆத்மார்த்தமான சிரனகிதனும் ஆனான்.கசன், சுக்ரரின் மாணாக்கன் ஆனறத அசுரர்கள் விரும்பவில்றல. தங்கள் ரகசியமும் பலமும்வித்றதயும் அபகரிக்கப்படும் என்பறத அவர்கள் அறிவார்கள். ஆகரவ பிரகஸ்பதியின் மகறனக்நகான்றுவிடுவது என்று முடிநவடுத்தார்கள். பசு மந்றதறய ஓட்டிக் காட்டுக்கு ரமய்க்கச் நசன்ைகசறனக் நகான்ை அசுரர்கள், ஓோய்களுக்கு இறரயாகப் ரபாட்டு விட்டார்கள். ரதவயானி இறதஅறிந்தாள். கண்ணீரும், கம்பறலயுமாகத் தந்றதயிடம் நசன்று கசறன உயிர்ப்பிக்கக் ரகட்டுக்நகாண்டாள். அவரும் அவறன உயிர்ப்பித்தார். மற்ை முறை, கசறனக் நகான்று கடலில்கறரத்தார்கள். அப்ரபாதும் தம் மிர்தசஞ்சீவினி வித்றத மூலம் கசறன உயிர்ப்பித்தார்.அசுரர்கள் அறமதி அறடயவில்றல. சுக்ரர் அருந்தும் மதுவில் கசனின் உடம்றபக் கறரத்துக்குடிக்கக் நகாடுத்தார்கள். அறியாத சுக்ரர், அந்தப் பானத்றத அருந்திவிட்டார். மாறல ஆனதும்,சுக்ரர் தன் அன்புச் சிஷ்யறன அறழத்தார். கசன், அவரது வயிற்றுக்குள்ளிருந்து, அடிரயன்தங்களுக்குள் இருக்கிரைன்\" என்ைான். கசன் காப்பாற்ைப்பட ரவண்டும். தான் இைந்தாலும்ரமாசம் இல்றல என்று அந்த மகான் மந்திரத்றத அவனுக்குச் நசால்லி, என் வயிற்றைக்கிழித்துக்நகாண்டு நவளிரய வா. ோன் இைந்து விடுரவன். ோன் உனக்குக் கற்றுக்நகாடுத்தமந்திரத்றதக் நகாண்டு என்றன உயிர்ப்பித்து விடு\" என்று நசால்லி, அவனுக்கு மிர்த சஞ்சீவினிமந்திரத்றத உபரதசித்தார். கசன், சுக்ரரின் வயிற்றைக் கிழித்துக்நகாண்டு நவளிவந்தான். தன்குருறவயும் உயிர்ப்பிக்கச் நசய்தான்.ஆயிரம் ஆண்டுகள் குருகுலப் பயிற்சிக்குப் பிைகு கசன், சுக்ரர் விறட நகாடுக்கத் தன் உலகம்ரோக்கிப் புைப்பட்டான். இப்ரபாது ரதவயானியின் முறை. அவள் அவனிடம், என் மனம் உன்ரமல் றமயல் நகாண்டது. என்றன மணந்துக்நகாள்\" என்று ரகட்டுக்நகாண்டாள்.கசன் மறுத்தான். பிரகஸ்பதியின் வயிற்றுக்குள்ளிருந்து நவளிவந்தவன் என்பதால்தான் அவரின்மகன் ஆகிரைன். நீ என் சரகாதரி ஆகிைாய். மணப்பது தவறு\" என்று அந்த இறளஞன் தர்மம்நசான்னான். காதல் றமயலில் இருந்த ரதவயானி அவறனச் சபித்தாள்:என் தந்றதயிடம் இருந்து நீ கற்ை மந்திரம் உனக்குப் பயன்படாது ரபாக.\"கசனும் அவறளச் சபித்தான்:

உன்றன எந்த ரிஷி மகனும் மணக்காமல் புைக்கணிப்பனாக.\"இரண்டு சாபங்களும் ரவறு மாதிரிச் நசயல்பட்டன. கசன், தான் கற்ை மந்திரத்றதத்ரதவகுமாரர்களுக்குச் நசால்லிக் நகாடுத்து, இைந்த ரதவர்கறள உயிர்ப்பித்தான். அதன் மூலம்தந்றதயின் மனதுக்கு இன்பம் நசய்தான். ரதவயானிக்கு ரிஷிகுமாரன் மணமகனாக இல்றல.யயாதி என்கிை சத்திரியறனரய அவள் மணந்து நகாண்டு வாழ்ந்தாள்.கசன், ரதவரலாகரம நகாண்டாடும்படியாக வாழ்ந்தான். தமக்நகன்று, சில அைநேறிகறளக்நகாண்டிருந்தான். பீஷ்மர், அம்புப் படுக்றகயில் தமக்காக அந்தக் கறடசிக் கணத்றதஎதிர்பார்த்துக் நகாண்டு இருந்தரபாது, கசன் அவறர வந்து கண்டு வணங்கி நின்ைான். இதுஅவனது ேறடமுறை. நபரிரயார்கள் என்று அவன் உணர்கிை மனிதர்கறளச் நசன்று காண்பதும்,வணங்குவதும் அவன் வாழ்க்றகயாக இருந்தது.ரதவகுரு, தன் வசம் இழக்கும் சந்தர்ப்பங்கறள நூல்கள் பதிவு நசய்திருக்கின்ைன. அவர்நபருறமக்கு உகக்காத காரியங்கறள அவர் நசய்தார்.பிரகஸ்பதியின் வழுக்கல்கறளக் கற்பவருக்குச் நசால்ல, வரலாறு எழுதிய ரிஷிகள், கவிகள்மறுக்கவில்றல. ரதவர்கள் கூட கயவர்களாக, அவர்கள் தவறு நசய்தரபாது உருமாற்ைம்அறடகிைார்கள் என்பறதச் நசால்லரவ பிரகஸ்பதியின் இந்தக் கறத நசால்லப்பட்டிருக்கிைது.பிரகஸ்பதியின் முத்த சரகாதரர் உதத்யர். அவர் மறனவி மமதா. உதத்யர் ஊரில் இல்லாத ஒருசமயத்தில் பிரகஸ்பதி தன் சரகாதரர் மறனவியுடன் வல்லுைவு நகாண்டார். மமதா ஏற்நகனரவதன் கர்ப்பத்தில் ஒரு குழந்றதறயச் சுமந்து நகாண்டிருந்தாள். மமதாவின் மறுப்பும்,ரபாராட்டமும் ஒரு நபாருட்டாகத் ரதவகுருவுக்குத் ரதான்ைவில்றல. பிரகஸ்பதியின்குழந்றதக்கு இடம் நகாடுக்க மறுத்தது அவள் வயிற்றுக்குள் இருந்த குழந்றத. பிரகஸ்பதி அந்தச்சரகாதரரின் குழந்றதறயச் சபித்தார். அந்தக் குழந்றத கண் இல்லாது நபரும் துன்பமுடன்வாழ்ந்தது. மமதா, பிரகஸ்பதியின் குழந்றதறயக் காட்டில் விட்டாள். ஆனால், நதய்வ வாக்கானஅசரீரி, அவறள ‘மூதி... அந்தப் பிரகஸ் பதியின் குழந்றதறய அவரிடரம நகாடு’ என்றுஎச்சரிக்றக நசய்தது.அந்த பிரகஸ்பதியின் குழந்றதரய பரத்வாெராகப் புகழ் நபற்ைவர். இந்த பரத்வாெரரதுரராணரின் தந்றத ஆவார்.குற்ைத்துக்கு உள்ளானவள், மமதாறவ அசரீரி ‘மூதி’ என்ைது. ஆனால், பிரகஸ்பதிக்கு அந்த அசரீரிஎந்த எச்சரிக்றகயும் நசய்யவில்றல. இது அக்காலத்து தர்மம் என்பறதயும், அந்தத் தர்மம்நகாண்டாடப்படவில்றல என்பறதயும், நபண்கள் இந்தத் தர்மத்றத நவறுத்தார்கள் என்பதுரமஇக்கறத நசால்லும் ரசதியாகும்.பிரகஸ்பதி இன்னுநமாரு காரியத்றதயும் ரதவர்கள் ேலன் கருதிச் நசய்தார். சுக்ரர், ஒருமுறைசிவறனக் குறித்து ஆயிரம் ஆண்டு தவம் நசய்யச் நசன்ைார். அவர் தவத்றதத் திறச திருப்பஇந்திரன் தன் மகள் நெயந்திறய அனுப்பி றவத்தான். நெயந்தியும் சுக்ரருக்கு ஆயிரம்ஆண்டுகளும் பணிவிறட நசய்தாள். சுக்ரர், சிவ வரம் நபற்ைார். ரதவர்கறள அழிப்பரத அந்தத்தவத்தின் ரோக்கம். சிவன், கடவுள், எப்படித் ரதவ அழிவுக்கு இப்படி வரம் ேல்கலாம் என்பதுஒரு ரகள்வி. சுக்ரரின் எண்ணம் நிறைரவைாது என்பறதச் சிவன் அறிவார். அப்படித் தான்நிகழ்ந்தது.

வரம் நபற்ை சுக்ரரின் முன்பு வந்து நின்ை நெயந்தி, எனக்கு என்ன தரப் ரபாகிறீர்?\" என்ைாள்.ஆயிரம் ஆண்டுகள் பணிவிறட நசய்த நபண் ரகட்கிைாள்.என்ன ரவணும்?\"உம்முடன் மறனவியாக வாழ ரவண்டும்.\"பத்தாண்டுகள் மட்டும் இறணந்து வாழ்வது என்று ஒப்பந்தத்துடன் அவர்கள் வாழ்ந்தார்கள்.இந்தக் காலத்றதச் சரியாகப் பயன்படுத்திக்நகாண்டார் பிரகஸ்பதி. சுக்ரர் மாதிரி ரவேம்எடுத்துக்நகாண்டு அசுர ரலாகம் நசன்ைார். அசுரர்கள் தங்கள் குரு திரும்பிவிட்டார் என்றுமகிழ்ந்து வணங்கி நின்ைார்கள். சுக்ரரின் ஆசனத்தில் அமர்ந்த பிரகஸ்பதி, அசுரர்களின் ரதவநவறுப்றப அவர்களின் மனத்திலிருந்து எடுத்தார். மற்ைவர்கறள நவறுப்பதும், சினம்நகாள்வதும், அழிப்பதும் ஆன அசுரத்தனத்றத அசுரர்களின் இதயத்திலிருந்து எடுத்ததும்,பிைர்பால் சமரோக்கு நகாள்ளச் நசய்ததுமான நபரிய பணிறயப் பிரகஸ்பதி நசய்தார். இதுதற்காலிகம் என்ைாலும், சில காலம் ரதவ - அசுரர் யுத்தம் நிகழாமல் தள்ளிப் ரபாடப்பட்டது.பிரகஸ்பதி, ரகாயில்களில் நிர்மாணிக்கப்பட்டு வணங்கப்படும்ரபாது, அவர் தானியங்களால்ஆன கழுத்து மாறலயும், றகயில் நீர் நகாண்ட பாறனயும் நகாண்டவராக இருக்க ரவண்டும்என்பது சாஸ்திரம். இது பற்றிய ரமல் விவரம் கிறடக்கவில்றல. என்ைாலும் ஆய்வாளர்கள்,விவசாயம், சமூக வாழ்வுக்கு வந்தரபாது, அறத அறிமுகப்படுத்திய ஆதி புருேராகப் பிரகஸ்பதிஇருக்கக்கூடும் என்கிைார்கள்.மக்கள் வாழ்வுக்கு உதவுவது எதுரவா, அதுரவ அறிவு எனப்படுவது. அறிவின் முதிர்ச்சி ஞானம்.சமூக வாழ்வுக்கு உதவுகிை அறிவாளராகப் பிரகஸ்பதி இருந்துள்ளார். ஆகரவதான், இன்ைளவும்,‘நீ என்ன பிரகஸ்பதியா’ என்று புதுசாக எறதயும் நசால்பவறரக் ரகட்கும் வழக்கம் இருப்பதன்காரணம்.ரதவர்களின் குரு என்ை முறையில், ரதவர்களுக்கு உதவும் நபாருட்டுத் தன் மகறனரயஅசுரர்களிடம் அனுப்பிறவத்த ரபருள்ளம் பிரகஸ்பதிக்கு இருந்தது என்பது முக்கியம். கசன்,உயிருடன் திரும்பும் வாய்ப்பு குறைவுதான் என்பறத அறிந்ரத அவர் அறதச் நசய்தார்.பிரகஸ்பதி உயர்ந்ததின் தளம் இதுதான்.(அடுத்து அக்னி டதவன்)

உதவும் மனம் வகோண் அக்கினிரிக் ரவதத்தின் முதல் பாடல், அக்கினிறயப் புகழ்கிைது. ‘ரவள்வியின் புரராகிதனும்,நதய்வீகமானவனும், ரவள்வியின் எெமானனும் ரதவர்களுக்கு உறடயவனுமான அக்கினிரதவறன வழிபடுகிரைன். பறழய மற்றும் புதிய மகான்களால் வழிபடப்படுகின்ைவன்.அக்னிறய வழிபடுபவன் புகறழத் தருவதும், மனிதக்குலத்றத வளர்ப்பதும், ோளுக்கு ோள்வளர்வதுமான நசல்வத்றதப் நபறுகிைான். அக்னி உண்றம வடிவினன். மகனுக்குத் தந்றதரபால் எங்களுக்கு எளிதில் அணுகத் தக்கவனாக நீ இருப்பாய். எங்கள் ேன்றமக்காக எப்ரபாதும்எங்களுடன் இருப்பாய்...’ (ரவத மந்திரங்கள் - சுவாமி ஆசுரதாோனந்தர் - ஸ்ரீராம கிருஷ்ணமடம்) அக்கினி வழிபாடு என்பது இயற்றக வழிபாரட ஆகும். நிலம், நீர், நேருப்பு, காற்று, நவளி என்கிை பஞ்சபூதங்கள் இறைவனின் ஆற்ைல், அறவகளில் நவளிப்படுவது நதய்வ ஒளி என்பது அவர்கள் (ரிஷிகளின்) கருத்து. இந்தச் சக்திகளுக்கு ரதவ உருவம் தந்தார்கள். அக்கினி இப்படித்தான் அக்னி ரதவன் ஆனான். அக்கினியின் பிைப்பு பலவாறு நசால்லப்படுகிைது. மறலயாள மகாபாரதம் இப்படிச் நசால்கிைது: பிரமனின் மானச புத்ரர் அங்கிரஸ் மற்றும் சிரத்தாவின் மகன் பிரகஸ்பதி. இவரின் மூத்த மகன் சம்யுவின் மகனாக அக்கினி பிைந்தான். கிரக வரம் நபற்ை அவன், அஷ்டபதிக்குப் பாலகனாகி, இந்திரனுக்கு அடுத்த நிறலறய எய்தி, பிரபஞ்சத்தின் நதன்கிழக்குப் பகுதிக்கு அதிபதியானான், அவனது பட்டணம் ரதரொவதி என்றும் கூைப்பட்டுள்ளது.ராெசூய யாகம் ேடத்தி, உலக சாம்ராட் ஆக ஆறசப்பட்ட தருமனுக்கு, அந்த யாகம் நிறைரவைப்நபரிய உதவிறயச் நசய்தவனாகப் பாரதம் ேமக்கு அக்கினிறய அறிமுகப்படுத்துகிைது. திக்குகள்ஒவ்நவான்றுக்கும் பீமன், அர்ச்சுனன், ேகுல சகாரதவர்கள் திக்விெயம் புைப்படுகிைார்கள். இதில்சகாரதவன், நதற்குப் பக்கம் தம் பயணத்றதத் நதாடங்கினான். தந்தவக்ரன், பீஷ்மகன் முதலானமன்னர்கறள நவன்று, மகிஷ்மதிபுரம் என்ை ஊருக்கு வந்து ரசர்ந்தான். சகாரதவன் அங்கு தங்கிஇருக்றகயில் அவன் கூடாரத்தில் தீ பற்றியது. அக்கினிறயத் துதித்து, தம் உதவிக்கு அவறனஅறழத்தான் சகாரதவன். அப்ரபாதுதான் ஒரு உண்றம நதரிந்தது. மகிஷ்மதிபுரத்துக்கு மன்னன்நீலன், அக்கினியின் மாமனார் என்பதும், நீலனின் மகள் சுதர்சனாறவ அக்கினி திருமணம்நசய்திருந்தான் என்பறதயும் அவன் அறிய வந்தான். நீலரன, சகாரதவனின் கூடாரத்துக்குத் தீறவத்தான் என்பதும் நதரியவந்தது.அக்கினி, இப்ரபாது ஒரு நிறலரயாடு ேடந்து நகாண்டான். தர்மனின், தர்மம்சார்ந்தவாழ்க்றகறய முன்நிறுத்தி, அவன் தம்பிக்கு உதவ ரவண்டிய அவசியத்றதத் தன் மாமனாருக்குஎடுத்துறரத்தான். நீலன் முடிவில் சகாரதவறன ஏற்றுக்நகாண்டு, கப்பம் கட்டி திக்விெயத்றத

நவற்றிநபைச் நசய்தான். தர்மனின் ராெசூயம் நவற்றிநபை அக்கினி இப்படியான உதவிறயச்நசய்தான்.நேருப்பு கண்டுபிடிப்பு, மனித சமூகத்தின் முன்ரனற்ைத்துக்குப் நபரும் உதவிறயத் தந்ததுஎன்பறத அறிரவாம். மகாபாரதப் பாத்திரங்களுக்குப் ரபருதவி நசய்தவன் அக்கினி.பாகப்பிரிவிறன என்று நசால்லி திருதராஷ்டிரன், காட்றட ோடு என்று நசால்லிப்பாண்டவர்களுக்குப் பாகம் நசய்தான். கிருஷ்ணனும் அர்ச்சுனனும் காட்றட அழித்து, ோடுஉருவாக்க நிறனத்தரபாது, அவர்களின் உதவிக்கு வந்தவன் அக்கினிரய ஆவான். காண்டவனம்அழிந்து, இந்திரப்பிரஸ்தம் உருவாக உதவி நசய்தவன், அக்கினி. நதாடர்ந்து பன்னிரண்டுஆண்டுகள், அதிக அளவில் நேய்றயரய குடித்த காரணத்தால் அவனுக்கு வயிற்றுப் பிரச்றனஏற்பட்டது. அதுக்கானப் பச்சிறல மருந்துகள் நிறைந்த காட்றட அக்கினி தின்ன ரவண்டிஇருந்தது. அர்ச்சுனனும் அக்கினியும் பரஸ்பரம் உதவிக் நகாண்டார்கள். மட்டும் அல்ல. இதற்குப்பின் ரதவர்களின் ரதறவயும் இருந்தது. ரதவர்களுக்கு எதிரானவர்கள், அக்காட்டில் வசித்தார்கள்.அவர்கள் அழிக்கப்பட ரவண்டும் என்பது பிரமனின் விருப்பமாக இருந்தது. ஆனால்,இந்திரனின் ேண்பன், பாம்புகளின் அரசனான தட்சகறனக் காப்பாற்ை இந்திரன் மறழ உருவமாகவந்து, அக்கினிறய அறணத்துக் நகாண்டு நின்ைான்.இந்திரரனாடு ரபாரிட்டு அர்ச்சுனன் நவன்று,அக்கினியின் ரோயும் தீர்ந்ததில், அவன் மகிழ்ந்தான்.அர்ச்சுனனுக்குக் காண்டீபன் என்ை நபயர் வரக்காரணமான, காண்டீபம் எனும் வில்றல அக்கினிஅவனுக்குத் தந்தான். எப்ரபாதும் அம்புகள் அற்றுப்ரபாகாத அம்பு அைாத்தூணி, வலிறமவாய்ந்த ரதர்,ரதரின் உச்சியில் அனுமக் நகாடி, ரதறர இழுக்க ோன்குநவள்றளக் குதிறரகள் முதலாகப் பல பரிசுகறளஅர்ச்சுனனுக்குத் தந்து தன் ேன்றிறயநவளிப்படுத்தினான் அக்கினி. அரதாடு,கிருஷ்ணனுக்கு சக்ரதாரி என்ை நபயர் வரக் காரணமானஆயிரம் முறனயுள்ள சக்கர ஆயுதத்றதயும் தந்தான்.அக்கினியின் நபயர், மருத்துவத்ரதாடு இறணந்துவரும் நிகழ்ச்சிகள் சில உள்ளன. தத்தாத்ரரயரின் மகன்நிமி. மகன் மரணத்துக்காக வருந்திய ரிஷி, நிமியின்நிறனவாகச் சிரார்த்தம் நசய்தார். அந்தச்சிரார்த்தத்துக்குத் ரதவர்கள் அறனவரும் வந்து சிரார்த்த உணறவ அதிகமாகரவ புசித்துஅஜீர்ணத்துக்கு ஆளானார்கள். பிரமன், அக்கினியிடம் இதுபற்றி உறரக்க, அவன் ஒரு தீர்வுநசய்திருக்கிைான். ‘ரதவர்கள் எப்ரபாது உணவு உண்டாலும், அதில் ஒரு சிறு பகுதிறய எனக்கு -அக்கினி குண்டத்தில் - அளியுங்கள். உங்கள் உணறவ உண்பவனாக என்றனயும் இறணத்துக்நகாள்ளுங்கள்’ என்று அக்கினி நசால்லி, ஒரு ரோய்க்கான மருந்றதச் நசால்லி இருக்கிைான்.இதன் நபாருள் ரவறு. உணவின் ஒரு பகுதிறயக் குறைத்துக் நகாள்வது என்பது ஒன்று.உணவுகள், வயிற்றில் உருவாகும் உஷ்ணத்தாரலரய நசரிமானிக்கப்படுகிைது என்கிை மருத்துவஉண்றமயும் ஒன்று.சாந்தி பருவத்தில் வரும் ஒரு கறத, அக்கினிறயப் பற்றியது, கிருஷ்ணனால் பாண்டவர்களுக்குச்நசால்லப்படுகிைது. குருரசத்திர யுத்தத்துக்குப் பல காலத்துக்குப் பிைகு பாண்டவர்களும்கிருஷ்ணனும் குருரசத்திர பூமிக்கு வருகிைார்கள். வரும் வழியில் பல முக்கிய இடங்கறளக்கிருஷ்ணன் பாண்டவர்கள் அறியச் நசால்லிக்நகாண்டு வருகிைார். பரசுராமரின் ஆஸ்ரமத்றதச்

சுட்டிக்காட்டி, அக்கினி நதாடர்பாக ஒரு கறதறய நிறனவுகூர்கிைார். ஆயிரம் றககறளப் நபற்ைமாநபரும் மன்னன் கார்த்தவீரியார்ச்சுனன் ஆட்சி நசய்து நகாண்டிருந்த காலம். அவன்ேல்லவனாக இருந்து ேல்லாட்சி நசய்து நகாண்டும் இருந்தான். என்ைாலும், அவன் மக்கள் தர்மம்சாராத பல தீச்நசயல்கறளச் நசய்வதில் சமர்த்தராக இருந்தார்கள். பிள்றளகள் நசய்யும் தீறமகள்,தந்றதறயச் சாரும் என்பது விதிக்கப்படவில்றல என்ைாலும் மன்னனின் மக்கள் நசய்பறவமன்னறனச் சாரும் என்பது விதி. ஆகரவ, கார்த்தவீரியனின் மக்கள் நகால்லப்படரவண்டியவர்கள் ஆவார்கள்.எனினும், அதற்நகன்று ஒரு தூண்டுதல் நதாடக்கம் ரதறவயாக இருந்தது. அத்நதாடக்கம்அக்கினியால் நிகழ்ந்தது. அக்கினி பசிக்கிைது என்று நசால்லிக் கார்த்தவீரியன் முன்ரபாய்நின்ைான். தன் ஆட்சிக்குட்பட்ட எந்தப் பிரரதசத்றதயும் எரித்துக் நகாள்ள அனுமதி வழங்கினான்அர்ச்சுனன். அக்கினி தன் பசிறயப் ரபாக்கிக் நகாண்டரதாடு, விவகாரத் தூண்டுதலாக ஆபகமுனிவரின் ஆசிரமத்றதயும் ரசர்த்து எரித்தான். ரகாப முனிவரான ஆபகர், இதற்குக் காரணமானகார்த்தவீரியன், பரசுராமரால் நகால்லப்படச் சாபம் இட்டார். சாபம், கார்த்தவீரியனின்பிள்றளகளால் உருவம் நபற்ைது. அந்தத் தீயவர்கள், ெமதக்னி முனிவர் வளர்த்து வந்தரஹாமரதனுப் பசுறவத் திருடிக்நகாண்டு நசன்ைனர். முனிவரின் மகன் பரசுராமர் விேயம்அறிந்து, பரறச ஏந்தி வந்து கார்த்தவீரியனின் ஆயிரம் றககறள நவட்டி அவறனக் நகான்ைார்.சாபம் நதாடர்ந்தது. தந்றத நகால்லப்பட்டது கண்டு அர்ச்சுனனின் பிள்றளகள் ெமதக்னிமுனிவரின் ஆசிரமத்துக்குச் நசன்று அவறரக் நகான்ைார்கள். சமித்து ரசகரிக்க நவளிரயநசன்றிருந்த பரசுராமர் சிைந்த தந்றதறயப் பிணமாகக் கண்டார். நபரும் ரகாபம் நகாண்டபரசுராமர் கார்த்தவீரியனின் பிள்றளகள் மட்டுமல்ல, துர்க் காரியரம நசய்து நகாண்டிருந்தசத்திரிய வம்சத்றதரய இருபத்ரதாரு தறலமுறையாக அழிக்கத் நதாடங்கினார்.பரசுராமரின் ஆஸ்ரமத்றதக் காட்டிக் கிருஷ்ணன் நசான்னார்:சத்திரியர்கள் தங்கறள அைத்ரதாடு நிறுத்திக்நகாள்ள, அடிக்கடிப் பரசுராமர் ஆஸ்ரமத்துக்குப்புனிதப்பயணம் ரமற்நகாள்ள ரவண்டும்.\"ரதவி பாகவதம், அக்கினி பற்றிச் நசால்கிை கறத அழகியது. ராமர், சீறதரயாடு வனவாசம்நசய்தரபாது அக்கினி அவர் முன் ரதான்றினான். ‘உன் ெனனம் அசுரர்கறள அழிப்பது. அதற்கானகாலம் நேருங்கிவிட்டது. ராவணன் சீறதறய அபகரிக்க வருகிைான். அதன் காரணமாக யுத்தம்நிகழ்ந்து, ராவணன் கூட்டத்ரதாடு அழிய ரவண்டும். ராவணன் என்கிை அசுரனிடம், சீறதஅகப்பட ரவண்டாம். அது அப்நபண்ணுக்கு நியாயம் அல்ல. ோன் மாயச்சீறதறய உருவாக்கிஇங்ரக நிறுத்துகிரைன். அந்த மாயச்சீறதறய ராவணன் தூக்கிச் நசல்வான். நீ, அவறளக்நகான்ைபிைகு, உன் சீறதறய ோன் திருப்பித் தருகிரைன். அதுவறர, சீறத என்ை நபருமாட்டி என்பாதுகாப்பில் இருக்கட்டும்\" என்கிைான் அக்கினி. அது அப்படிரய ேடந்தது.ராவணன் இைந்தபிைகு, ராமன் சீறதக்கு ஏற்பாடு நசய்த அக்னிப் பிரரவசத்தில் குதித்தவள் மாயச்சீறத. நேருப்பில் இருந்து உண்றமச் சீறத நவளிப்பட்டாள். அந்த மாயச் சீறத தவத்தில்அமர்ந்தாள். அப்ரபாது அவள் நபயர் சுவர்க்கலட்சுமி என்பது. லட்சுமிரய பாஞ்சால மன்னனின்யாக குண்டத்திலிருந்து பாஞ்சாலி என்ை நபயரில் ரதான்றியவள். குசத்வாெரின் மகள்ரவதவதியாகப் பிைந்தவள் அவரள. திரரதாயுகத்தில் சீறதயாக ெனகரின் மகளாக உருவானாள்...ஸ்கந்தர் என்றும் கார்த்திரகயர் என்றும் அறழக்கப்படும் சுப்ரமணியர் பிைந்த கறதறய பாரதம்விரிக்கிைது. தாரகன் என்நைாரு அசுரன், ரதவருலகத்றதக் கலங்கச் நசய்து நகாண்டிருந்தான்.அவறனயும் அவன் கூட்டத்றதயும் அழிப்பது என்று ரதவர்கள் முடிநவடுத்தார்கள். சிவன்,பார்வதிறய மணம் நசய்திருந்த ரேரம். சிவன் முன் வந்து பணிந்த ரதவர்கள், அசுர குலத்றத

அழிக்கும் திைன் நபற்ை ஒரு வீர மகறன யாசித்தார்கள். அவ்வறகயில் பிைக்கும் குழந்றதக்கு, தீரபான்ை நரௌத்ரம் இருந்தால் மட்டுரம அசுரர்கறள அழிக்கும் ஆற்ைல் இருக்கும் என்ைார்கள்ரதவர்கள். ரதவர்களின் உதவிக்கு அக்கினிரய வந்தான். தன் அம்சமான தீறயயும், சிவனின்ஆற்றுலுடன் கூடிய கருறவயும் கங்றகயிடம் தந்து வளர்க்கச் நசான்னான் அக்கினி. அப்படிக்கங்றகயால் ரபாஷிக்கப்பட்ட குழந்றத, சரவணக் காட்டில் பிைந்தது. சரவணப் நபாய்றகயில்மிதந்தது. கார்த்திறகப் நபண்கள் அக்குழந்றதக்கு உருவம் நகாடுத்தார்கள். கார்த்திரகயன்பிைந்தார். சுப்ரமணியரின் ரதவாசுர யுத்தத்தில் அக்கினி மிகப்நபரிய பங்கு வகித்தார் என்பதுஇதன் அர்த்தம்.அக்கினி, சறமயல் கறலஞனாகவும் இருந்தான். அக்காலத்தில் பீமன், ேளன் முதலான பலஆண்கரள சறமயல் கறலஞராக அறியப்படுகிைார்கள். ேளன், தமயந்தியின் சுயம்வரத்துக்குச்நசன்று நகாண்டிருக்கும்ரபாது, அவறன ோன்கு ரதவர்கள் எதிர்படுகிைார்கள். அதில்அக்கினியும் இருந்தான். தமயந்தி, அவனுக்கிருந்த காதலால் ேளறனரய கணவனாக வரித்தாள்.தமயந்தியின் அந்த நேறி, அக்கினிக்குப் பிடித்தது. அதனால் ேளதமயந்திறய அவன்வாழ்த்தினான். மட்டுமல்லாமல், ேளனுக்கு உதவும் என்று நிறனத்து, எந்த இடத்தில்ரதறவப்படுகிைரதா அங்ரக அக்கினிறயத் ரதாற்றுவித்துக் நகாள்ளவும், சறமக்கவும் வரம்தருகிைான்.இது பின்னாளில் ேளனுக்கு மிகவும் உபரயாகமாக இருந்தது. ேளன் சறமயல் கறலஞனாகத்தறலமறைவுக் காலத்தில் இருந்தான். சறமயலில் அவன் நபயரால் ‘ேளபாகம்’ என்ை தனிசறமயல் மரியாறத ஏற்பட அக்கினி காரணமாக அறமகிைான்.கறடசியாக பாரதத்தில், பாண்டவர்கள் தம் அரசாட்சிறயத் துைந்து நசார்க்கத்துக்குச் நசல்லும்வழியில் அர்ச்சுனறன எதிர்ப்பட்டான் அக்கினி.அர்ச்சுனா, இனியும் உனக்குக் காண்டீபம் ரதறவதானா?\" என்று ரகட்டான். நசார்க்கத்துக்குச்நசல்லும் அர்ச்சுனன் காண்டீபத்றதச் சுமந்து நகாண்டு திரிந்தான்.தன் உயிறரரய தருவது ரபான்ை வலியுடன், அர்ச் சுனன் தன் காண்டீபத்றத அக்கினிக்குத்தருகிைான்.வித்றதயில் முதிர்ந்தவனுக்கு ஆயுதம் ரதறவப்படாது. உன் ரபான்ை ஒரு வீரன், தாரனஆயுதமாகவும், தாரன பிரரயாகம் நசய்பவனாகவும் மாறுகிைான். அரதாடு உன் ெனனத்துக்கானகாரணம் தீர்ந்து விட்டது. இறுதியாத்திறர ரபாகிைவனுக்கு, புண்ணியம் மட்டுரம உடன்ரபாகரவண்டும்\" என்று நசால்லி, காண்டீபத்றத வாங்கி, அறத முன்னர் றவத்திருந்த வருணனிடரமஒப்பறடத்தான்.அக்கினியின் வாழ்க்றக, பயனுள்ள வாழ்க்றகயாகரவ இருந்தது.(அடுத்து: கங்கோடதவி)

கங்கக என்னும் வபருமிதம்ஆறு ஓர் அற்புதம். இறத இந்தியர்கரள மிகவும் தீவிரமாக உணர்ந்தார்கள். நீர் ஆதாரம்,வாழ்வாதாரம். நீர், அமுதம் என்று நசால்லப்படுகிைது தமிழ் மரபில். நீர்கள்தான் ஊர்கறளஉருவாக்கின. ேதிகளின் இரு புைங்களிலும் உருவானறவதான் ஆதிகால ஊர்கள். நீர் ஆதாரம்நகாண்ரட உணவுகள் உருவாக்கப்படுகின்ைன. குடும்பம், வீடுகள், நதருக்கள், ஊர்கள் என்பறவநீர்நிறலகள் மனிதக்குலத்துக்கு வழங்கிய நகாறட. கங்றக ரபாலப் புனிதமானது காவிரிஎன்கிைான் ஒரு தமிழ்க் கவி. இதிகாசங்கள், கங்றகறய, யமுறனறய, சரஸ்வதிறயப் புண்ணியேதிகள் என்றும், நதய்வத்தன்றம வாய்ந்தறவ என்றும் உறுதியுடன் கூறுகின்ைன. நீரின் பயணம்எங்நகல்லாம் ேகர்ந்தரதா, அங்நகல்லாம் ேகரங்கள் உருவாகி, அறவ உருவாக்கியறவரயோகரிகம் என்ைாயின. விஷ்ணுவின் வாமனாவதார காலத்தில் கங்றக பிைந்தாள் என்கிைது பாகவதம். வாமனனாக வந்த குைளன், தன் பாதத்றத ஆகாயத்தில் பதிக்றகயில் அவன் பாதம் பட்டு, வானம் கிழிகிைது, ஒழுகுகிைது என்கிைது ஒரு கறத. கங்றகறய மண்ணில் ரதான்றுகிை ஆறு என்று நசால்ல, ேம் ரிஷிகளுக்குச் சம்மதம் இல்றல. கங்காவுக்கு அப்ரபாது, அதாவது அவள் வானத்திரலரய சஞ்சாரம் நசய்துநகாண்டிருக்றகயில் அவளுக்குப் நபயர் சுவர்க்கத்தில் மந்தாகினி. அங்கிருந்து ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்குப் பிைகு பூமிக்கு வந்தரபாது கங்றக. பாதாளத்தில் பாய்றகயில் ரபாகவதி. கங்றக பூமிக்கு வந்ததுக்கு ஒரு கறத. சகரன் என்கிை மன்னனுக்கு அறுபதாயிரம் பிள்றளகள். அறுபதாயிரமும் தீறமகளின் நசாரூபங்கள். மண் மாதா அஞ்சி ேடுங்கினாள். ஒருமுறை சகரன், அசுவரமத யாகம் நசய்தான். யாகக் குதிறரறயக் காத்துக்நகாண்டு உலறக வலம் வந்தார்கள் சகர புத்திரர்கள். அக்குதிறர, நதய்வ விருப்பத்தின்படி மகரிஷி கபிலர் தவத்தில் அமர்ந்திருந்தகுறகக்குள் நசன்று தன்றன மறைத்துக் நகாண்டது. குதிறரறயத் ரதடிச் நசன்ை புத்திரர்கள்,கபிலருக்குப் பக்கத்தில் குதிறரறயக் கண்டு, அது கபிலர் ரவறல என்று நிறனத்துக்நகாண்டுஅவறரத் தாக்க முடிவு நசய்தார்கள். அரத ரேரம் கண் திைந்த ரிஷியின் பார்றவத் தீயால்அத்தறன ரபரும் எரிந்து சாம்பலானார்கள். சகரனின் மரபில் ரதான்றிய திலீபச் சக்ரவர்த்தியின்ஆற்ைல் நகாண்ட மகன் பகீரதன், எரிந்த தன் முன்ரனார்களுக்கு ரமாட்சம் அருள கங்றகறயமண்ணில் நகாணரப் நபரும் தவம் நசய்தான். முதலில் ‘கங்றக, பூமிக்கு வந்தால் தாங்கும் சக்திசிவனுக்கு அல்லால் ரவறு யாருக்கும் இல்றல’என்று உணர்ந்த பகீரதன் சிவறனத் தவம்நசய்தான். ரபரராறசயுடன் பூமிக்கு வந்த கங்றக, சிவனின் தறலமுடிக்குள் சிக்குண்டு, பிைகுபாதாளம் நசன்று எரிந்த சகர புத்திரர்கறளப் புண்ணியம் நசய்தாள். கங்றகயின் புண்ணியம்காரணமாகரவ பாவிகளான சகர புத்திரர்கள் ரமாட்சம் நபற்ைனர்.பீஷ்மன் ரபான்ை ஒரு மகா புருேறனக் கர்ப்பம் நகாள்ளும் மாதா யாராக இருக்கலாம் என்றுபிரும ரலாகம் ரயாசித்தரபாது, பிரம்மன் சந்ரதகரம இல்லாமல் கங்றகறயரய தீர்மானித்தார்.பிரமரலாகத்தில் அந்த ோடகம் நிகழ்ந்தது. இஷ்வாகு குலத்றதச் ரசர்ந்த, மகாபிேக் என்ை

தனமும் தானமும் நசய்த மன்னன், ரமாட்சம் நபற்று, பிரமரலாகமாகிய சத்தியரலாகம் வந்தான்.அரத ரேரம், விதி கூட்டு விக்க கங்றகயும் பிரம்மறனத் தரிசிக்க அங்கு வந்தாள். அப்ரபாது வீசியகாற்று, கங்றகயின் ஆறடறயச் சற்ரை விலகச் நசய்தது. மகாபிேக்கின் தவத்றதயும் விலகச்நசய்தது அக்காற்று. மன்னன், கங்கா ரதவிறயப் பிரரறமயுடன் ரோக்கினான். அவன்பார்றவறயக் நகௌரவம் நசய்தாள் கங்றக. பிரமன் இருவறரயும் ரோக்கினார். ‘காமத்றதக்காமத்தால் கடந்துவிடுங்கள்’ என்று அந்த இருவறரயும் கர்மபூமியாகிய மண் உலகுக்கு அனுப்பிறவத்தார். மகாபிேக், சாந்த மனமுறடய சாந்தனுவாகப் பிைந்தான். அந்த அத்தினாபுர அரசன்,ரவட்றடக்குக் கங்றகக்கறரக் காடுகளில் அறலந்தரபாது, மான் கிறடத்தரதா இல்றலரயா,கங்றக கிறடத்தாள். திருமணத்துக்கு முன், மணக்கப் ரபாகிைவனுக்கு விதிகள் வகுத்த முதல்நபண்ணாகக் கங்றக காணப்படுகிைாள். ‘மீறினால் என்றன இழப்பாய்’ என்ை தண்டறனறயயும்நசால்லிச் சாந்தனுவாகிய மகா பிேக்குடன் இறணந்தாள் அவள். கிருஷ்ணறனப் ரபாலஎட்டாவது குழந்றதயாகப் பீஷ்மறன உலகுக்கு அளித்தாள் கங்றக.பீஷ்மன், மன்னனுக்குப் பிைந்தவன். ஆனால் மன்னனாகப்பதவி வகித்தவன் இல்றல. பரம்பறரப் பரம்பறரயாகமன்னர்களுக்குப் நபண் (நபண்கள்) பார்த்துத் திருமணம்நசய்துநகாண்டு அறலந்தவன். ஆனால், தான் மணம்நசய்து நகாண்டவன் இல்றல. மாநபரும் வீரன். ஆனால்குருரவாடும், தம் ரபரப் பிள்றளகரளாடும் யுத்தம்நசய்யச் சபிக்கப்பட்டவன். ரபாரில் நகால்லப்பட்டுநசார்க்கம் ரபாகும் விதி இன்றி, சாவுக்காகக் காத்துக்நகாண்டு, வலியுடனும், ரவதறனயுடனும் மண்ணில்புரளச் சாபம் நபற்ைவன். என்ன காரணம்?மறனவி விருப்பம் ரகட்டு திருட்டுத் நதாழிலில்ஈடுபட்டான் என்ை ஒற்றைக் காரணத்தால். அஷ்டவசுக்களில் ஒருவன், முக்கியமானவன் தியயு. அவன்மறனவி, ஒரு முறை வசிஷ்டரின் வளர்ப்புப் பசுேந்தினிறயப் பார்க்க ரேர்ந்தது. அந்தப் பசுறவத் தம்சிரனகிதியும், உச்ேரன் என்ை மன்னனின் மகனுமானஜிந்தவதிக்கு அன்பளிப்பு ேல்க விரும்பினாள்.கணவனிடம் ரகட் டுக் நகாண்டாள். தியயு, தம் ரதாழர்களுடன் நசன்று ேந்தினிறயயும், அதன்கன்றையும் திருடிக்நகாண்டு வந்து மறனவிக்குத் தந்தான். சீறதக்கு மாரிசமான். தியயுமறனவிக்குப் பசு. வசிஷ்டர், நீண்ட காலம் மனிதனாக உயிர் வாழ்ந்து அவஸ்றதப்படச் சாபம்தந்தார், தியயுக்கு. அந்தத் தியயுரவ பீஷ்மனாகப் பிைந்தான். அந்தப் பிைவியில் நசய்த குற்ைத்துக்குஇந்தப் பிைப்பில் தண்டறன என்கிை தர்ம நியதிறய பீஷ்மன் அனுபவித்தான்.சுப்ரமண்யனின் ரதாற்ைம், அதர்ம ஒழிப்பு அல்லது அசுர ஒழிப்பு என்பதாக இருந்தது. சிவனின்நரௌத்ரம் ஓர் உருக்நகாண்டு கங்றகயிடரம நதாடக்கத்தில் வந்து ரசர்ந்தது. சிவனின்நகாறடறய அக்னி, கங்றகயிடம் தந்து, ‘இவறன வளர்த்துத் தரும் நபாறுப்பு அவறளச்சார்ந்தது’ என்ைாள். கங்றகயும் சுப்ரமண்யறனத் தன்வசம் றவத்திருந்து, அக்குழந்றதயின் உடல்வளர்ச்சி பூர்த்தியாகும் வறர காத்திருந்து, அப்புைம் சரவணக் காட்டில் விட்டாள். சுப்ரமண்யனின்பிைப்பு, சூரியன் உதயமாகும் உதயகிரியில் ஏற்பட்டது. அந்தப் பிரரதசத்துக்குக் குழந்றதறயக்நகாண்டுநசல்லும் நபாறுப்றபத் ரதவர்கள் கங்றகயிடம் அளித்தார்கள். அறதக் குறைவைச்

நசய்தாள் கங்றக. ரதவரசனாபதியின் பிைப்பு கங்றகயிடம் ஏற்பட ரவண்டும் என்பதுரதவர்களின் விருப்பமாக இருந்தது. அறத நிறைரவற்றினாள் கங்றக.ேதிகளிரலரய புண்ணிய ேதி என்கிை சிைப்பு கங்றகக்கு மட்டுரம ஏற்பட்டதற்கான காரணம்நிறையரவ நசால்லப்பட்டிருக்கிைது. கங்றக, யார் தன்னிடம் வருகிைார்கரளா, மூழ்கித் தம்றமஒப்புக் நகாடுக்கிைார்கரளா அவர்களின் பாவங்கறளத் தாம் நபற்றுக் நகாண்டு புண்ணியம்அருள்கிைாள் என்பது மரபு.நூறு யாகம் நசய்து அறடகிை புண்ணியத்றத கங்றகயில் மூழ்குவதன் மூலம் நபைலாம் என்பதுகடவுளர்கள் அவளுக்குத் தந்த வரங்களில் ஒன்று. கங்றகக் கறரயில்தான், மிகப்நபரும் தவங்கள்ேறடநபற்றிருக்கின்ைன. குறிப்பாக, கங்றக இமய உச்சியில் விழுகிை இடமான கங்கத்துவாராஅல்லது அரித்துவாராறவ மிக முக்கியப் பிரரதசமாகப் பாரதம் ரபசுகிைது. பிரதீபன் தவம் நசய்தஇடம் இது. பரத்வாெ ரிஷி, இங்ரகதான் தம் ஆசிரமத்றத அறமத்துக் நகாண்டு தவம் நசய்துநகாண்டிருந்தார். அர்ச்சுனன், தம் பயணங்களின்ரபாது, அரித்து வாரத்துக்கு ஒருமுறைவருவறதக் கட்டாயக் கடறமயாகக் நகாண்டான். ரமாட்சத்தின் வாசரல இந்த இடம்தான்என்கிைது வனபர்வம்.அகத்தியர், தன் மறனவி ரலாப பாதாரவாடு வாழ்ந்து தவம் இயற்றியது இப்பிரரதசத்தில்தான்.பாண்டவர்கறள அழிப்பதற்கு நெயத் ரதன் (துரிரயாதனன் தங்றக துச்சறலறய மணந்துநகாண்டவன்) தவம் நசய்து சிவறன ரேரில் கண்டது இங்குதான் என்கிைது பாரதம்.பீஷ்மர், தன் தந்றத சார்ந்தது மகாராொவின் மரணச் சடங்குகறளத் தம் அன்றன கங்றகறயச்சாட்சி றவத்துக் நகாண்டு நசய்தார். எல்லாவற்றுக்கும் ரமலாக, திருதராஷ்டிரன், காந்தாரி, குந்திஆகிரயார் நேருப்பில் சிக்கி உயிரிழந்தது இந்தப் பிரரதசத்தில்தான். தருமன், அவர்களுக்கானசடங்குகறள இங்ரக இருந்துதான் நசய்தான். இவ்வளவும் இன்னும் பலவும், கங்றகயின்மடியில் இருந்துதான் நசய்யப்பட்டறமக்குக் காரணம், வடஇந்தியப் பாரதப் பிரதிகள் கூடுதலாகஒரு அழகிய தகவறலச் நசால்கின்ைன.கருறணரய உருவான கங்றக, தம் மடியில் அமர்ந்து தவம்புரிரவார்கள் தவப்பலன் அறடயும்படித் தாமும் தவம் நசய்கிைாள் என்பரத அது. தம் கறரயில் ேடக்கும் ஈமக் கிரிறயகறளஅவற்றின் பலன்கறள உரிய உலகங்களுக்குக் நகாண்டு ரசர்க்கிைாள் என்றும்நசால்லப்பட்டிருக்கிைது.கங்றகறயச் சாட்சி றவத்து பீஷ்மரின் கறடசி நிமிடங்கள், மிக அழகாகக் கவியால்ரபசப்பட்டிருக்கிைது. பாரதத்தின் உச்சமான அழகிய பகுதி அது.கங்றக கண்ணீரராடு தம் மகன் விழி திைக்கக்காத்திருக்கிைாள். கண் விழித்துப் பார்க்கிைார்பீஷ்மர். தாறய வணங்குகிைார். சுற்றி நிற்கும்கிருஷ்ணன், தர்மன் முதலானவர்கறளப்பார்க்கிைார். திருதராஷ்டிரறன அருகில்அறழக்கிைார்.மகரன, நீ தர்மம் நதரிந்தவன். உன்பிள்றளகள் தீயவர்கள். ஆகரவ அவர்கள்அழிந்தார்கள். நீ தர்மறன, பாண்டவர்கறள

உன் பிள்றளகளாக ஏற்றுக்நகாள். அவர்கறள வழி ேடத்து. கிருஷ்ணன் அவர்கள் பக்கம்நிற்கிைார். ஆகரவ தர்மம் அவர்களிடம் நிறலநபற்றிருக்கிைது.\"அடுத்தபடி தர்மறன அறழத்தார்.தர்மா, உன் மனத்தில் பறக இல்லாமல் ஒழியட்டும். எல்லாறரயும் அன்பு நசய். தர்மத்றதநிறலநிறுத்து.\"அடுத்து கிருஷ்ணறனப் பார்த்துச் நசால்கிைார்:ோன் வீழ்ந்து இன்ரைாடு ஐம்பத்நதட்டு ோட்கள் கடந்து விட்டன. ஆனால் கூர்றமயான அம்புகள்என்றனத் றதத்து, என் வாறத நூறு வருடங்கள் ரபால எனக்குத் ரதான்றுகிைது. இன்று மாசிமாதம். சுக்ல பட்சத்து அஷ்டமி திதி. இன்ரைாடு என் வாழ்க்றக முடிகிைது. என் தவறுகள்,பாவங்கள் இன்று ஒழியட்டும். பரிசுத்தனாக என்றன மாற்றி எனக்கு விடுதறலறயக் நகாடு,கிருஷ்ணா,\" என்று றககுவித்தார்.கிருஷ்ணன் நசால்கிைார்:ராெரிஷிரய, உமக்கு அனுமதி நகாடுத்ரதன்.நீர் வசுக்களின் தறலறமப் பதவிறயப் நபறுவீராக. உமக்குப் பாவம் பூண்டதும் இல்றல. உமதுசத் நசயல்கள் பாவங்கறளத் தின்று விட்டன. நீர் பரிசுத்தன். நீர் இரண்டாவதுமார்க்கண்ரடயறரப் ரபால பிதாவிடம் பக்தி நசய்தீர். உன் தாய்க்கு நீர் நபருறம ரசர்த்தீர்.ஆகரவதான், யமன், உன் ரசவகன் ரபால், உமது கட்டறளக்குக் காத்துக் நகாண்டுகிடக்கின்ைான். நீர் அறமதி அறடவீராக.\"கங்றக, மனம் நவடித்து அழுதாள். கிருஷ்ணன் அவளிடம் நசான்னார்:கங்கா, உனக்குத் நதரியாததா? பிைந்தார் பீஷ்மர். நீ அதன் கருவி. பிைகு, உலகின் கருவி ஆனார்.இப்ரபாது தன் ஊர் திரும்புகிைார். அவறரச் சிகண்டியா நவன்ைான்? இல்றல. அல்லதுஅர்ச்சுனனா? இல்றல. அவர் விரும்பினார். ஆகரவ மரணத்றத ஏற்றுக் நகாள்கிைார். வசுபதம்நபற்றுச் நசல்கிைார். அவறர வாழ்த்தி விறடநகாடு.\"பீஷ்மர், தம் நிறனவுகறள உள்ரள நகாண்டு நசன்ைார். மனறத ரயாகத்தில் நிறலநிறுத்தினார்.அவர் மூச்சு உயர்ந்தது. ரமல் நின்ைது. ஒவ்நவாரு அங்கமாக விட்டுக்நகாண்டு வந்தார். அந்தஅங்கங்களில் பதிந்த அம்புகள் மறைந்தன. எல்லா அம்புகளும் மறைந்தன. பீஷ்மரின் ஆத்மரொதி சிரறசப் பிளந்துநகாண்டு ரமல் எழுந்தது. ரதவதுந்துபி முழங்கியது. ரொதிவிண்றணரோக்கிச் நசன்ைது. பூமாரிப் நபாழிந்தது. ஒளிப்பிழம்பாகப் பீஷ்மர் வசுபதம் ரசர்ந்தார்.பாண்டவர்கள், விதுரர், யுயுத்சுவும் சந்தனக் கட்றடகறள அடுக்கி, பீஷ்மரின் உடறலமூடினார்கள். பட்றடக் நகாண்டு ரபார்த்தினார்கள். யுயுத்சு தர்மக் குறட பிடித்தான். பீமனும்அர்ச்சுனனும் நவண்சாமரம் வீசினார்கள். ேகுலசரகாதரர்கள் கிரீடம் சூட்டினார்கள்.திருதராஷ்டிரனும் தர்மனும் பாதபூறெ நசய்ரவார் ரபால நின்ைார்கள். ஓமம் நசய்தார்கள்.சாமகானம் இறசக்கப்பட்டது.தாயின் கண்முன் மகன் சிறதயில் தீ மூண்டது.கங்றகயில் மூழ்கி நீர்க்கடன் நசய்தார்கள்.

அண்றமயில் கங்றகறயத் தரிசிக்கச் நசன்றிருந்ரதன். கங்றகக்கறரயில் பல மணி, பல ோட்கள்சும்மா உட்கார்ந்து பார்த்துக் நகாண்ரட இருந்ரதன். கங்றகறய ஒரு பிைவி முழுக்கப்பார்த்தாலும் இன்னும் எஞ்சி நிற்கும் என்று ரதான்றியது. பிரவாகமாக நீர் ேடக்கிைது தண்ணீர்அல்ல; காலம் ேடக்கிைது, யுகம் ேடக்கிைது, தர்மங்கள் ேடக்கின்ைன. இந்தியாவுக்கு நிரந்தரமானநபருறம, கங்றகயாகத் தான் இருக்கும் என்று ரதான்றியது. ஆனால் மனிதகுலரம அறதஅழுக்காக்க முயன்று நகாண்ரட இருக்கிைது. நீரில் கலக்கக் கூடாத அறனத்தும் கங்றகயில்கலக்கிைது. கங்றகறய ‘அழுக்கு’ என்று பிை ோட்டார் நசால்லும்படி தாரம நசய்துநகாண்டுஇருக்கிரைாம். எனக்கு நவட்கமாக இருந்தது.ஆனாலும் என்ன? என் தாய் அழுக்குப் புறடறவ கட்டிக் நகாண்டிருக்கலாம். அழுக்குப்புறடறவயில் இருக்கிைாள் என்பதனாரலரய அம்மா அம்மா இல்லாமல் ஆகிவிடுவாளா என்ன? (முதல் போகம் முற்றும்)