மகாபாரத மாந்தர்கள்

ஆறசயில், நகௌரவ - பாண்டவர்களுக்கு வித்றத கற்றுத்தந்து நகாண்டிருக்கும் துரராணரிடம்வந்து ரசர்கிைான். காறல முதல் உச்சி ரவறள வறர வித்றதக் கல்விறய ஓரமாக ஒதுங்கி நின்றுரவடிக்றக பார்க்கும் சிறுவறனப் பார்க்கிைார் துரராணர். அருகில் அறழத்து, ‘யார் நீ’ என்கிைார்.வசுரேனன் என்கிைான். ‘தந்றதயார்’ என்ை ரகள்விக்கு, ‘அதிரதன் என்றன வளர்க்கிைார்’ என்றுொக்கிரறதயாகப் பதில் நசால்கிைான் கர்ணன். ‘அதிரதன் சூதன் அல்லவா? ோன் சூத ொதிக்குஆசானாக முடியாது’ என்று நசால்லிவிட்டு அகன்று விடுகிைார் துரராணர். அப்ரபாதுதான்அர்ச்சுனன், பீமன் பார்றவறயச் சந் திக்கிைான் கர்ணன். அதில் வழிந்த ஏளனத்றதக் கர் ணன்மைக்கவில்றல. பறகயின் முதல் முடிச்சு விழுகிைது.திரும்பும் வழிநயல்லாம், அவனுக்குத் துரராணர் ஏளனமாகச் நசான்னரத நிறனவுக்கு வருகிைது.‘ோன் ரதரராட்டி மகன் அல்ல. ோன் சத்திரியன்’ என்று அவன் திரும்பத் திரும்பக் கத்தினாலும்ரகட்ரபார் இல்றல. இனி, தான் ரபசுவறத விடவும், தன் அஸ்திரவித்றதரய ரபச ரவண்டும்என்று தீர்மானித்தான். அவன் முன் இருந்த ஒரர ஒளி பரசுராமர்.துரராணரின் ஆசிரியர். வாழும் மனிதர்களுக்குள்ரளரய உவறம நசால்ல முடியாத வீரர்.பீஷ்மருக்கும் ஆசான். ஆனால் அவருடன் உள்ள சிக்கல், அவர் சத்திரிய விரராதி என்பது.பரசுராமர் ‘நீ யார்’ என்று ரகட்டரபாது, ‘ோன் பிராமணன்’ என்கிைான் கர்ணன். கர்ணன் நசான்னமுதல் நபாய். பின் னால், அவனுக்குப் பலப்பலத் துன்பங்கறள ஏற்படுத்திய நபாய். கர்ணன்நபாய் நசான்னறமக்காக அவன் ரமல் ரகாபப்பட முடியுமா? துரராணர் சாதி இழிவு நசால்லிமறுத்ததால்தாரன அவன் நபாய் நசால்ல ரேர்ந்தது.கர்ணன், துரராணரின் அந்த ஆயுதப் பரீட்றச அரங்குக்குள் நுறழகிைான். காட்டுக்குள் சிங்கம்நுறழந்தது மாதிரி என்கிைார்கள் கவிகள். அர்ச்சுனன் தன் பயிற்சியால் நபற்ை வில் ஞானத்றதமக்கள் முன் நசய்து காட்டி மிகப்நபரிய பாராட்டுதறலப் நபற்றுக் நகாண்டிருந்தரபாது,ரதன்கூட்றடக் கறலத்து விடுகிைான் கர்ணன். அர்ச்சுனன் நசய்த ஆச்சர்யங்கறளக் கர்ணன்,அவனிலும் ரமலாகச் நசய்து காட்டுகிைான். அர்ச்சுனன் மறழறயக் நகாணர்ந்தால் கர்ணன்தீறயக் நகாண்டு வருகிைான். வில்வித்றதயின் அறனத்துச் சாதறனகறளயும் முடித்த கர்ணனின்திைறமறய அஸ்தினாபுரம் முதல் முதலாக அறிய ரேர்கிைது. அர்ச்சுனன் திறகக்கிைான். அரதரேரம், குந்தி, நதாறலந்து ரபான தம் மகறன அறடயாளம் காண்கிைாள். அங்ரகயும், கர்ணறனச்சாதி குறுக்ரக வந்து இழிவுறரக்கிைது. பீமன், ‘ரபாய் ரதரின் வார்கறளப் பக்குவமாகப் பிடிக்கப்படித்துக் நகாள்’ என்கிைான். பரசுராமரிடம் முயன்று நபற்ை ஞானமும் கல்வியும் அவன்முகவரியாக அறமயவில்றல.கறடசியாக, கர்ணன் அறடந்த நபரும் அவமானம், திநரௌபதியால் ஏற்பட்டது.துரிரயாதனனால் முடிசூட்டப்பட்டு அங்கரதச மன்னனாக, திநரௌபதியின் சுயம்வரமண்டபத்துக்குள் நுறழந்து, நியமப்படி ரபாட்டியில் கலந்து நகாண்டு, நவற்றியின் சிகரத்றதத்நதாடப் ரபாகும் தருணம், திநரௌபதி அவறனத் தடுக்கிைாள். ‘ஒரு சூதனுக்கு என்னால் மாறலசூட முடியாது’ என்கிைாள் திநரௌபதி.தறலகவிழ்ந்தபடி நவளிரயறுகிைான் கர்ணன். திநரௌபதியின் ரபரழகு அவறனக் கிளர்ச்சிநசய்கிைது. தான் அவறள அறடரவாம் என்ரை அவன் ேம்பினான். தன் வித்றத, தம்றமக்றகவிடாது என்றும் கூட அவன் நிறனத்தான். வித்றத றகவிடவில்றல தான். ஆனால், சாதிஎன்கிை கீழ்றம றகவிடச் நசய்துவிட்டது. தம் கண் முன்பாக, அர்ச்சுனன் பிராமண ரவேத்தில்அவறளக் றகப்பிடிக்க, அவனுக்கு மிகப்நபரும் துக்கத்றதக் நகாடுத்து விட்டது.

கர்ணன், மிகப்நபரும் அவமானங்கறளச் சகிக்க ரவண்டி இருந்தது என்பது உண்றமதான்.திநரௌபதிறய அவன் இழந்தது, நபரும் துக்கம்தான். என்ைாலும் அவற்றை அவன்எதிர்நகாண்டவிதம், மகா இழிவானது. மகாபாரதப் பாத்திரங்களிரலரய மிக இழிவானநசயறலச் நசய்த பாத்திரம் எது என்ைால், ோன் கர்ணறனத் தயங்காமல் நசால்ரவன். ரமாசச்சூதாட்டத்தில் திநரௌபதிறய நவன்ைதும் அல்லாமல், சறப ேடுரவ அவறள நிர்வாணப்படுத்தச்நசான்னவன் கர்ணன். மண்டபத்தில் சில மணி ரேரப் பார்றவயில் காதலித்த ஒரு நபண்றண,மாநபரும் வீரர்களின் மறனவிறய, மானபங்கப்படுத்தலாம் என்று எழுந்த ரயாசறன ஒருகுப்றபக் கிடங்குக் குள்ளிருந்துதான் எழமுடியும்.கர்ணன் வாழ்வில் அறடந்த அரத இழிறவ, ரவறு தளத்தில் விதுரனும் அறடந்தான். அவரும்சூதபுத்திரர்தான். ஆனால் அவருக்கு இருந்த நபரும் ஞானத்தால் தனக்கு ரேர்ந்த இழிறவ,இழிவுகளால் எதிர்நகாண்டு ரமலும் தன்றன இழிவுபடுத்திக் நகாள்ளவில்றல விதுரர்.திைறமக்கு எதிராக ேன்றமறயயும், இழிவுக்கு எதிராகப் நபரும் தன்றமறயயும் றவத்தார்அவர். கர்ணரனா, இழிவுக்கு எதிராகப் ரபரழிறவ றவத்தான். ராறதயின் அன்புக்கு உகந்தறமந்தன், இன்நனாரு நபண்றண எப்படி இழிவு நசய்ய முடியும்? தாய்றமறய மதிப்பதும்நபண்றமறய மரியாறத நசய்வதும் ரவறு ரவைானதா?பல்ரவறு வறககளில் மகத்தான குணங்கறளக் நகாண்ட கர்ணன், தன் ஆத்மாறவக் நகான்றுநகாண்டதுதான், மிகப்நபரிய வீழ்ச்சி.கர்ணறன அர்ச்சுனனிடம் இருந்து காப்பாற்ை அவன் தந்றத நபரும் முயற்சிகறளரமற்நகாண்டான். கர்ணனின் கனவில் ரதான்றி, ‘இந்திரனுக்குக் கவச குண்டலம் தராரத’ என்றுஅறிவுறர கூறுகிைான். ஆனால் தானவீரன் கர்ணன், ‘யார் எது ரகட்டாலும் நகாடுக்கும் என்விரதத்றத ோரன பங்கப்படுத்திக் நகாள்ள மாட்ரடன்’ என்று மறுக்கிைான். ‘சரி, நகாடுக்கிைாய்என்ைால், பதிலுக்குச் சக்தி ஆயுதத்றதக் ரகட்டுப் நபறு’ என்கிைான் சூரியன். இப்படி தன்மகனின் ஆயுறள நீட்டிக்கத் துடிக்கிைான் சூரியன். அரத ரபாலத் தன் மகனான அர்ச்சுனறனவாழ்விக்க இந்திரனும் முயல்கிைான். மறழக் கடவுள் இந்திரனுக்கும், ஒளிக் கடவுள்சூரியனுக்கும், யார் உயர்ந்தவர் என்கிை பறக, ரவதத்திரலரய காணப்படுகிைது. ராமாயணத்தில்வாலிக்கும் சுக்ரீவனுக்கும் ரேர்ந்த சண்றடக்கும் கூட இதுவும் ஒரு பறழய காரணம். வாலிஇந்திரனின் மகன். சுக்ரீவன் சூரியனின் மகன். ராமாயணக் காலக் கூட்டு, பாரதக் காலத்தில்மாறிவிடுகிைது.ராமாயணக் காலத்துக்கும் முன்நிகழ்ந்து பிைகு நதாடர்ந்து வரும் பிராமண - சத்திரியப் ரபாரின்இன்னுநமாரு பலியாடு கர்ணன். இரண்டு பிராமணர்கள் அவறனச் சபித்து அவன் நகால்லப்படஅர்ச்சுனனுக்கு மறைமுகமாக உதவி இருக்கிைார்கள். ஒருவர் பரசுராமர். கர்ணன் பிராமணன்அல்லன் என்பது நவளிப்பட்டதால், சத்திரியப் பறகவர் பரசுராமர் அவறனச் சபித்தார். முக்கியதருணத்தில் அவனது ரதரின் சக்கரம் மண்ணில் புறதயும் என்று இன்நனாரு பிராமணர் அவறனச்சபித்தார். கறடசியாகத் ரதரராட்டியாக வந்த சல்லியன், கர்ணனுக்குத் துரராகம் நசய்தான்.சல்லியன் சத்திரியன்தான். ேகுல சரகாதரர்களின் தாய்மாமன் அவன். துரிரயாதனன் அவறனஏமாற்றி, தன் பக்கம் வரச் நசய்தான். வந்தவன், கர்ணனுக்கு விரராதமாகப் ரபசி, அவன்தன்னம்பிக்றகறயக் நகடுத்தான்.விறனகள் முற்றும் காலம், யுத்தமாக உருவாயிற்று.கர்ணனின் பிைப்பு ரகசியம், கிருஷ்ணன் மூலம் நதரிய வருகிைது. அவன் குந்தி புத்திரன் என்பதும்பாண்டவரின் முதல்வன் என்பதும் கிருஷ்ணன் நசால்லி, கர்ணன் அறிகிைான். அதற்கு ரமலும்நசன்று, பாண்டவர் பக்கம் நசன்ைால், உனக்குத் திநரௌபதி கிறடப்பாள் என்று ஆறச ரவறுகாட்டுகிைார் கிருஷ்ணன். இது மலிவுதான்.

கிருஷ்ணன் மலிவாகச் நசன்ைாலும் கர்ணன் மலிந்து ரபாகவில்றல. துரிரயாதனன் என்கிைேண்பனின் வாழ்வும் நபருறமயுரம தன் வாழ்க்றக லட்சியம் என்கிைான் கர்ணன். ேன்றிமைவாறம என்பதன் திருவுரு கர்ணன். குந்தி கர்ணனிடம் தன்னுடன் வந்துவிடச் நசால்லிக்ரகட்றகயில், கர்ணன் காட்டும் சீற்ைமும், ோகபாணத்றத இரண்டாம் முறை ஏவமாட்ரடன்என்று உறுதி நகாடுப்பதும், மனிதத்தனத்தின் உச்சங்கள்.தமிழகக் கூத்து மரபில், கூத்துக் கறலஞர்கறள மிகவும் கவர்ந்தவன் கர்ணன். கர்ணன் பற்றி,புகரழந்திப் புலவர் என்பவரால் எழுதப்பட்டு நவளிவந்த ‘நபரிய எழுத்து கர்ண மகராென்சண்றட’ என்கிை புத்தகம் என்னிடம் சுமார் 30 ஆண்டுகளுக்கு முன் வந்து ரசர்ந்தது. அதில்கர்ணறன அவன் சூதன் என்பதால் அவன் சத்திரிய மறனவி என்றனத் நதாடாரத\" என்றுபுைக்கணிக்கிைாள். நபான்னுருவி என்பது அவள் நபயர். கர்ணன் உண்றமக் கறதறயச் நசால்லி,அவள் சறமத்துச் ரசாறு பரிமாைப் ரபார்க்களம் நசன்று உயிர் துைக்கிைான். அதாவது பல ஆண்டுகாலம் மறனவிறயத் நதாடாது வாழ்ந்தவன் என்பதும், நதாட்ட அன்ரை அவன் களத்தில்மடிந்தான் என்பதும், கர்ணன் பற்றி, மக்கள் தங்கள் மனத்தில் றவத்திருக்கும் ரசாகச் சித்திரம்.ரபாரின்ரபாது அைமற்ை ரபார் முறையால் அர்ச்சுனன் கர்ணறனக் நகால்கிைான். அவன் ஆவிதர்ம ரலாகம் நசல்கிைது. அவமானம் அறடகிைார்கள் அர்ச்சுனனும் கிருஷ்ணனும். மனிதத்தனம் - மனிதம் அற்ை தனம் இரண்டும் நகாண்ட, எறதப் பிரரயாகிப்பது என்பதில் குழப்பம் அறடந்தவன் கர்ணன். அவன் தர்மம் அவறனக் காத்தது, அவன் அதர்மம் அவறன அழித்தது. (அடுத்தவர் தருமர்) 13. தருமன் என்கிற மனிதன்! ‘மனிதர்களில் இவர் ேல்லவர், இவர்நகட்டவர் என்று அவர்களுக்கு மத்தியில் ரகாடு கிழித்துவிட முடியுமா என்ைால் முடியாது’என்கிைார் வியாசர். பாரதம் முழுக்க முக்கியமான பாத்திரங்கள் சுமார் ஐம்பது ரபர்கறள எடுத்துப்பட்டியல் ரபாட்ரடன். பாத்திரங்களின் உயர்வு, தாழ்வு என்று ரமரல எழுதிக் கீரழ ஒன்று,இரண்டு என்று எழுதிக் நகாண்ரட வந்ரதன். உதாரணமாக, கர்ணன் கீரழ, ‘நசான்ன நசால்றலஉயிறரப் பணயம் றவத்துக் காப்பாற்றுகிை மகா மனிதன்’என்று இடப்புைம் எழுதினால்,வலப்புைம் ‘பாஞ்சாலியின் ஆறடறயக் கறளயச் நசான்ன மகா இழிஞன்’ என்றும் எழுதரவண்டியிருந்தது. கூட்டிக் கழித்துப் பார்த்தால், மனிதன் உன்னதமானவனும் இல்றல,இழிவானவனும் இல்றல; பாவம், அவன் மனிதன் என்ை முடிவுக்ரக வர ரவண்டி இருக்கிைது.இதுதான் வியாசஞானி பாரதம் முழுக்க ேமக்கு ஓதும் நீதி. எறதயும் மிச்சம் றவக்காமல் மனிதச்சுரங்கத்றத அவர் ரதாண்டுகிைார். எறதயும் மறைத்து றவக்காமல் அவர் கதவுகறளத் திைந்ரதறவக்கிைார். அவர் யாறரயும் பறகக்கவில்றல, யாரராடும் பரவசம் அறடயவில்றல. வியாசர்,அவருறடய பத்து விரல்கறளயும், உள்ளங்றகயின் ரரறககரளாடு ரசர்த்ரத ேமக்குக் காட்டிவிடுகிைார். உலக அளவில் வியாசர் ரபால ஒரு ‘கறத நசால்லி’ இனிதான் பிைக்க ரவண்டும்.மைக்கக்கூடாத ஒரு விேயம். பாரதக் கறத, அவரது குடும்பக் கறத. அவரது பிள்றளகள், ரபரப்பிள்றளகள், அவர்களது மறனவிமார்களின் கறத. இருந்தும் அவர் எந்த ஆண் நபண்ணின்

பலவீனத்றதயும் மறைக்கவில்றல. அவர் பாத்திரங்கள், திறர இல்லாத கண்ணாடிஅறைவாசிகள்.குந்தி, திருமணத்துக்குப் பிைகு நபற்ை மகன் யுதிர்ஷ்டிரன். எமன் என்கிை தர்மரதவறதயின்அல்லது அைக்கடவுளின் மகன் என்று அறியப்பட்டவன்; ஆகரவ தருமன். காட்டில் பிைந்து,வாழ்வின் நபரும் பகுதிறயக் காட்டிரலரய நசலவழித்த வனவாசி. தன் பதினாறு வயதில் தந்றதபாண்டுறவ இழந்து, ஏைக்குறைய ஒரு யாசகன் ரபால அஸ்தினாபுர அரண்மறனக்குள் தாய்குந்திரயாடும், சரகாதரர்கரளாடும் அரண்மறனவாசிகளின் கண்களில் கருறணறயத்ரதடிக்நகாண்ரட பிரரவசிக்கிைான் தருமன். வாசலில் அவறன வரரவற்கிைார்கள் பீஷ்மரும்,விதுரரும். பீஷ்மப் பிதாமகர் என்று நசால்லப்பட்ட அந்தப் பதவியில் இல்லாத, ஆனால் ஒருரபரரசரின் அதிகாரத்றதப் பிரரயாகித்துக் நகாண்டிருந்த பீஷ்மரின் கண்கள், எந்தப் பாவமும்அற்று, கடறமறயச் நசய்கிரைன் என்று மட்டுரம ரபசுகிை கண்கறள அவன் பார்க்கிைான்.பீஷ்மரின் பக்கத்தில் அன்ரப உருவான, பாசம் நபாழிகிை விதுரரின் கண்களில் இைந்ததந்றதறயப் பார்க்கிைான். பாண்டு ஒரு காலத்தில் பயன்படுத்திய அரண்மறன இந்தப்பிள்றளகளுக்கு அளிக்கப்படுகிைது.பீஷ்மர், இந்தப் பிள்றளகளுக்கும், துரிரயாதனன் முதலான திருதராஷ்டிரன் பிள்றளகளுக்கும்ஊடாக எந்தப் ரபதமும் காட்டவில்றல என்பறதத் தருமன் கவனிக்கிைான். விதுரரரா ஒரு படிரமலாகப் பாண்டவர்கறளத் தம் இதயத்துள் றவத்துப் பராமரிக்கிைார். குறிப்பாகத் தருமறனத்தான் நபற்ை பிள்றளயாகரவ அவர் பாவிக்கிைார். அஸ்தினாபுர அரண்மறனக்குள்,ேம்பிக்றகக்குரிய மனிதர் அவர் என்கிை எண்ணம் அவன் மனதுள் பதிகிைது. ஆனால், அவன்உைக்கத்றதக் நகடுப்பவனாகவும், மனத்றதச் சுருங்கச் நசய்து அவமானத்துக்குள்ஆழ்த்துபவனாகத் துரிரயாதனன் இருந்தான். உண்றமயில் தமது தந்றத அனுபவிக்கும்அரசத்துவம் தருமனின் தந்றத பாண்டுவுக்கு உரியது என்பறத முதலில் புரிந்து நகாள்பவன்துரிரயாதனனாகத்தான் இருந்தான். மட்டுமல்லாமல், பாண்டு இல்லாத இடத்தில் அவனது மூத்தமகன் தருமரன பட்டத்துக்குரிய இளவரசன் என்பறதயும் அவன் புரிந்து நகாள்வரத அவனதுபறகச் சிந்தறனயின் மூலரவராக இருந்தது. துரிரயாதனன், இந்தப் பறகறய, அல்லதுஎதிர்காலத்தில் ஏற்பட இருக்கும் அபாயங்கறள எண்ணி, எதிர்விறனயாக அவன் தரத்துக்குஏற்பச் நசயல்பட்டது, தருமனுக்கு அநகௌரவம் ஏற்படுத்துகிைது. ‘தன் தந்றத ஆதரவில்வாழ்கிைவர்கள் நீங்கள்’ என்பறதத் தன் ஒவ்நவாரு அறசவிலும் நவளிப்படுத்திக் நகாண்ரடஇருந்தான் துரிரயாதனன். ‘உங்கள் ஓட்டில் விழும் ரசாறு எங்களுறடயது, உங்கள் உடம்றபமறைக்கும் ஆறட ோங்கள் ரபார்த்தியது’ என்று நசால்லிக் நகாண்ரட இருந்தான்.தருமன் சுருங்கிப் ரபாகிைான். அவமானப் பாரம் அழுத்தி அவன் குள்ளமாகிக் நகாண்ரடரபானான்.இறத அவன் தாங்கிக் நகாண்டான். தான் என்ன? பாண்டு மன்னன் மறனவியும் ஒரு காலத்துக்குருரதச அரசியும், தன் தாயும் ஆன குந்தி ரதவிரய மதி யாதார் வீட்டில் இருந்துண்டு வாழும்அவலத்துக்கு முன் தான் நபரிதில்றல என்பறத அவன் ஏற்றுக் நகாள்கிைான்.துரராணரின் சீடர்கள் அறனவருரம ஒவ்நவாரு துறையில் ஆற்ைல் நபற்றிருந்தனர். தருமன்,ஈட்டி எறிந்து சமர் நசய்வதிலும், ரதரில் இருந்து யுத்தம் நசய்வதிலும் நிபுணன் என்பறதத்துரிரயாதனன் ஏற்றுக் நகாள்ளவில்றல என்பது தருமறன ஆழமாக வடுப்படுத்தியது. தனக்குப்பலமான எதிரியாகத் துரிரயாதனன், பீமறனரய கருதினான். பீமனின் பலம், அவறனமருட்டியது. பீமறன, வஞ்சத்தால் நவல்ல துரியனும், சகுனியும் ரபாட்ட திட்டங்கறளயும்,அவற்றை எல்லாம் நவன்று ரமநலழுந்து வரும் பீமனின் ரபராற்ைலும் அவறனப் பற்றியநசய்திகள் வந்து அறடயும்ரபாநதல்லாம் அவன் குறுகிப் ரபானான். துரிரயாதனன், தன்றனஅல்லவா, மூத்தவன் என்ை முறையில், பாண்டு மரபில் பட்டத்து வாரிசு என்ை தகுதியில் எதிர்க்க

ரவண்டும்? முதலாவறத விட்டு, இரண்டாவறத அவன் ஏன் ரதர்ந்நதடுக்கிைான். பறகக்கவும்எதிர்க்கவும் கூடத் தகுதியற்ைவனாய் ோன் என்கிை ஆரவசம் அவறன ரமலழுத்துகிைது.உண்றமயில், தருமன், மனம் நிறைந்த நவறுப்ரபாடும், தன்றனத்தாரன தாழ்த்திக் நகாள்கிைதாழ்வு மனநிறலயிலும், தாழ்வு காரணமாகரவ சமயங்களில் வீரம் ரபசுகிைவனாகவும்,தன்றனப் ‘நபரியவனாக’ ேம்புகிைவனாகவும் மாறிப் ரபாகிைான். அவன், தம்பிகளின் பலத்தால்நிற்கிைவனாக இருந்தான். குறிப்பிட்டுச் நசால்லும்படியாக எந்த யுத்தமும் அவன்நசய்யவில்றல. அர்ச்சுனனும், பீமனும் நபை ரவண்டிய நவற்றி மாறலகறள வலியச் நசன்றுதன் கழுத்துக்குத் தாரன அணிந்து நகாள்கிைவனாக அவன் இருந்தான். பாரத ஆய்வாளர்கள்இப்படித்தான் தருமன் பற்றிய சித்திரம் தீட்டுகிைார்கள்.தருமறனப் புரட்டிப் ரபாட்ட, பிைழவிட்ட சந்தர்ப்பங்கள் நிறைய உள்ளன. வாரணாவதேகரத்தில் நகௌரவர்கள் ஏற்பாட்டில், அரக்கு மாளிறகயில் பாண்டவர்கள் தங்க ரேர்கிைது.துரிரயாதனனின் ஆட்கள் ஏற்ைப் ரபாகிை நேருப்பின் ோக்குகள் தங்கறளத் தீண்டி எரிக்கப்ரபாவறத அறிந்த பாண்டவர்கள் தப்பிக்கும் முயற்சியில் ஈடுபடுகிைார்கள். குந்தி, அன்றுவாரணாவத மக்களுக்கு உணவு விருந்து அளிக்கிைாள். குந்தி, ரபாென விருந்தில், ஏறழகளுக்குஅன்னம் இடுவதில் ஈடுபாடு நகாண்டவள். அப்படியான, அர்ச்சுனன் பிைந்த ோறள முன்னிட்டு(14ம் ஆண்டு பிைந்த ோள் விழா) விருந்தளித்த ரபாதுதான் பாண்டுறவ அவள் இழந்தாள். அரக்குமாளிறக விருந்தின்ரபாது, ரவடர் குலத்றதச் ரசர்ந்த ஒரு தாயும், அவளது ஐந்து பிள்றளகளும்உணவு நகாள்ள வருகிைார்கள். அவர்கறளப் பார்த்ததும் தான் அந்தக் குரூரமான திட்டம்பாண்டவர்களுக்கு உதயமாகிைது. அரக்கு மாளிறக எரிந்தரபாது, பாண்டவர்கள் தங்கள் தாரயாடுரசர்ந்து எரிந்து இைந்தார்கள் என்ை எண்ணத்றதத் துரிரயாதனனுக்கு ஏற்படுத்த அவர்கள்நிறனத்தார்கள். அதன் மூலம் நகாஞ்ச காலம், துரிரயாதனன் கவனத்றதத் திறச திருப்ப அவர்கள்நிறனத்துச் நசயல்பட்டார்கள். அந்த ஏறழத் தாறய அவள் பிள்றளகரளாடு எரிய விட்டுத்தாங்கரள எரிந்து ரபானார்கள் என்ை கருத்றதத் துரிரயாதனன் நகாள்ளத் திட்டமிட்டவன்,ஆதரித்தவன் தருமன். அந்த ரவடுவப் நபண்ணுக்கும், அவர் பிள்றளகளுக்கும் நிறைய மதுறவஊற்றிக் நகாடுத்து அவர்கள் மயங்கிச் சரிந்தரபாது, அரக்கு மாளிறகக்குத் தீ றவத்தார்கள்.\"ஒரு மனிதனின் மனிதாம்சம், எந்தச் சந்தர்ப்பத்தில் அவன் எப்படி ேடந்து நகாள்ளப் ரபாகிைான்என்பறதப் நபாறுத்ததாக இருக்கிைது. பரிதாபத்துக்கு உரிய அந்தத் தாயும் பிள்றளகளும் என்னபாவம் நசய்தார்கள்? எப்படி இந்த விதமான ரயாசறன தருமரதவறதயின் மகனுக்குத்ரதான்ைலாம்? ஆக, வியாசரின் கருத்நதன்ன இதில்? தருமனின் வாழ்க்றகயில் இந்த அம்சமும்இருக்கத்தான் நசய்கிைது என்பறத வியாசர் ேமக்குச் நசால்கிைார். தருமனுக்கு இப்படியும் ஒருமுகம் இருக்கத்தான் நசய்கிைது. நூறு சதவிகிதப் பரிசுத்தம் யாருக்கும் இல்றல என்கிைாரரவியாசர். இருக்கலாம்.தருமன், ஒரு ோழிறக ரேரம், ேரகத்தில் இடப்பட்டதுக்கு, இந்தப் பலியும்தான் காரணம். ஆனால்பாரத விமர்சகர்கள் இந்த இடத்றத மிகவும் சுலபமாகக் கடந்து விடுகிைார்கள்.ஆனால், துரராணறரக் நகால்லத் தருமன் நசான்ன நபாய்றய விமர்சகர்களால் மறைக்கமுடியவில்றல. ‘அசுவமத்தாமன் (என்கிை யாறன) இைந்தான்’ என்கிை வார்த்றதகறளத்தருமரன நசால்ல ரேர்ந்தது. தன் மகன் இைந்துவிட்டான் என்பறத ேம்ப மறுக்கிைார் துரராணர்.யார் நசான்னால், ேம்புவார்? ‘தருமன் என்கிை நபாய்ரய புகலாத, தருமரம உயிர் மூச்சாகக்நகாண்ட தருமன் நசான்னால் ேம்புகிரைன்’ என்கிைார் துரராணர். கிருஷ்ண சாட்சியத்தில், இந்தப்நபாய்றயச் நசால்ல ரேர்கிைது. ரசாகத்தில் நபரும் ரசாகம் புத்ர ரசாகம். துரராணர் றக வில்நேகிழ்கிைது. அப்படிரய அமர்ந்து விடுகிைார் அந்த முதியவர். அப்புைம் நகால்லப்படுகிைார்.துரராணறரக் நகால்ல என்ரை பிைந்த திருஷ்டத்யும்னன், தன் பிைவி ரோக்கத்றத

நிறைரவற்றுகிைான். அந்தக் கணம், தருமனின் ரதர் மண்றணத் தீண்டுகிைது. அதுவறரஅந்தரத்தில் நின்ை ரதர், தன் மகிறமறய இழக்கிைது.‘யுத்தம், பறக, சினம் என்பறவ மனிதறன அழிப்பறவ. எந்தத் ‘தூயறனயும்’ புழுதியில்ரபாட்டுப் புரட்டுபறவ அறவ. தருமபுத்திரனும் விதிவிலக்கு ஆக முடியாது’ என்கிைார் வியாசர்.தர்மங்கள், மானுடம் புரளும்ரபாது தாமும் ரசர்ந்து புரளும். தன் நிைம் இழக்கும்.திநரௌபதிக்குக் நகௌரவர் சறபயில், துரிரயாதனன், கர்ணன் முதலான விடபுருேர்கள்முன்னிறலயில் நிகழ்ந்த அவமானத்றத மைந்து ரபானான் தருமன். பீமனும், பாதிக்கப்பட்டநபண்ணுரம அறத நிறனவுக்குள் றவத்திருக்கிைார்கள். இன்நனாரு ஆத்மா, குந்தி. தன்மருமகளுக்கு ரேர்ந்த அவமானத்துக்குக் கணக்குத் தீர்க்கும் கடறம தருமனுக்குண்டு என்பறதமிகக் கடுறமயாக அறிவுறுத்துகிைாள் அவள்.வனவாசத்தின்ரபாது, தருமன் பிராமணனாகரவ மாறிப் ரபாகிைான். யக்ஞம், தானம், தவம்என்று தன்றன மைந்துரபாகிைான். அவனுக்கு மீண்டும் மகுடம் தர ஆறு ரபர்கள் துடிக்கிைார்கள்.ோன்கு சரகாதரர்கள், ஒரு மறனவி, தாய் என்கிை ஆறு ரபர்கள், தருமறன, அவனுக்கு உரியதுஅவனுக்குக் கிறடக்க ரவண்டும் என்று ஆறசப்படுகிைார்கள். ஆனால் தன் இருப்பு எதன்நபாருட்டு, எதன் நபாருட்டு வனவாசம், எதன் நபாருட்டு பீமனும், அர்ச்சுனனும் உண்ணக் கனி,காய்கறளத் ரதடி அறலகிைார்கள் என்பது ரபான்ைறவ தருமனுக்கு மைந்ரத ரபாகிைது.‘சத்திரியரர, உம் தருமத்றத மைந்து ரபாகாதீர்கள்’ என்கிைாள் பாஞ்சாலி.இரண்டு ரகள்விகறளத் திநரௌபதி, தருமனிடம் ரகட்கிைாள்:‘ேல்லவனாக இருப்பது எதற்காக?’‘தருமம் உன்றனக் காப்பாற்றியதா? இல்றல என்ைால் தருமம் என்பதும் தருமநியதி என்பதும்எதற்காக?’அவன் நசால்கிைான்:‘ேல்லவனாக இருப்பது என் சுபாவம். என் சுதர்மம். ேல்லவனாக இருப்பது என் முயற்சியால்அல்ல. என் இயல்பால், ோன் ரவறு மாதிரி இருக்க முடியாது. தீ என்பது சுட ரவண்டும். நீர்என்பது குளிர ரவண்டும். ோன் ோனாக இருக்க ரவண்டும்.’‘தருமம் என்றனக் காப்பாற்றுமா என்று எனக்குத் நதரியாது. ஆனால், தருமம் என்றனவிடரமலானது என்பது எனக்குத் நதரியும். ோன் தருமத்றதக் காப்பாற்றுவது என்பது இல்றல.தருமம்தான் என்றனக் காப்பாற்றுகிைது.’பீமன், எப்ரபாதும் ரபால தருமறன நவறுக்கிைான். அர்ச்சுனறனத் தவிக்க றவக்கிைான் தருமன்.மறனவிறய நிறனத்துத் தவித்துப் ரபாகிைார்கள் அவர்கள். தருமத்றத நிறனத்து அறமதிகாக்கிைான் தருமன்.தருமன் முற்ைாக நவளிப்படுவது, பாரதத்தின் கறடசிப் பகுதியில். நசார்க்க ஆரராகணம்நிகழ்கிைது. திநரௌபதி நசத்து வீழ்கிைாள். பீமன் அலறுகிைான்.‘அண்ணா, ேம் திநரௌபதி வீழ்ந்துவிட்டாள்.’

தருமன் நசால்கிைான்:‘ரபாகட்டும் விடு. அவள், என்றனக் காட்டிலும் அதிகமாக அர்ச்சுனறனத்தாரன ரேசித்தாள்...’தருமன், தருமவான்தானா? இல்றல நவறும் சூதாடியா? இல்றல, தம்பிகள் ஒட்டுப் பயிர்நசய்வறத அறுவறட நசய்பவனா?ஒன்றை ோம் மைக்கக் கூடாது. யட்சனிடம், உன் தம்பிகளில் ஒருவனின் உயிறரக் ரகள் என்ைதுக்குஅவன் ரகட்ட சித்தி மாத்ரி புத்ரறனத் தான். விெயறன அல்ல. விைல் பீமறன அல்ல! அவறனநீதிமான் இல்றல என்று நசால்ல முடியுமா? முடியாது.பின், அவன் யார்?மனிதன், பாவம் மனிதன். (அடுத்து டவ ர்கள் என்கிற வனவோசிகள்) 13. ஏகலவன் & அரவோன் யமுனா ேதிக்கறரக் காட்டுவாசி அந்தச் சிறுவன். நிோதன் என்று (வனவாசி) அவன் அறியப்பட்டான். கடந்த சில மாதங்களாகரவ அவன், யமுனாவின் மறுகறரயில் ேடந்து நகாண்டிருந்த ஆயுதப் பயிற்சிறயக் கவனித்துக் நகாண்டிருந்தான். மறுகறரயில் ஆசாரியர் துரராணரின் ஆயுதப்பயிற்சி சாறல இருந்தது. அவர்தான் அரச வம்சத்துப் பிரமச்சாரிகளுக்குவில்வித்றத மற்றும் ரபார்க்கறலறயப் பயிற்றுவிப்பவர் என்று அவன் தந்றத ரவடர் தறலவன்நசால்லி இருந்தான்.ஒருோள், கன்னங்கரிய யமுறன ஆற்றுக்குள் இைங்கி, துரராணர் குடிலுக்குப் பின் ஒளிந்துநகாண்டு ஆயுதப் பயிற்சிறயரய பார்த்துக் நகாண்டிருந்தான். ஒரு மாறல ரேரம், துரராணர் சந்திநசய்து முடித்து எழுறகயில் அவர் பாதங்களில் வணங்கினான். ‘யார்?’ என்ைார் துரராணர். அந்தக்கறரயில் இருக்கும் காட்டில் வசிக்கும் ஏகலவன் ோன். ரவடர் தறலவர் இரண்யதனுசன் மகன்\"என்று தன்றன அறிமுகப்படுத்திக் நகாண்டார் ஏகலவன். உனக்கு என்ன ரவண்டும்?\" என்ைார்ஆசாரியர். ‘ோன் தங்களிடம் வில்வித்றத கற்க ரவண்டி வந்திருக்கிரைன். ஆசாரியர் அருளரவண்டும்’ என்று மீண்டும் அவர் பாதங்களில் வணங்கினான் ஏகலவன்.ஆசாரியர் அவறன ரோக்கினார். கரடித் ரதாறல ஆறடயாகச் சுற்றிக்நகாண்டு சறடமுடிரயாடுஇருந்தான் அவன். பத்து வயதுக்குள்ளான சிறுவன். சுற்றி நின்ை ராெகுமாரர்கறள ஒரு கணம்கவனித்தார். அருவருப்ரபாடு பார்த்துக் நகாண்டிருந்தார்கள் அவறன அவர்கள்.இளவரசர்களான, சத்திரியர்களான தங்கரளாடு ஒரு வனவாசியா? குறிப்பாக அர்ச்சுனன்பார்றவயில் நதரிந்த அலட்சியம்.

ஆசாரியர், ஏற்நகனரவ எனக்கு நிறைய சிஷ்யர்கள் வந்துவிட்டார்கள், குழந்தாய். நகௌரவர் நூறுரபர்கள், பாண்டவர்கள் ஐவர், மற்ை ரதசத்து இளவரசர்கள் பதிறனந்து ரபர்கள். ஆக, நூற்றுஇருபது ரபர்கள். எனக்கும் முதுறம வந்து நகாண்டிருக்கிைது. எனரவ, உன்றன என் சிஷ்யனாகஏற்க முடியாது...\" என்ைார் குளிர்ச்சியாக.அப்படியானால், சுவாமி... ோன் எவ்வாறு வில்வித்றத பயில்வது?\"துரராணர், ரயாசிக்காமல் நசான்னார்.என் ரமல் ேம்பிக்றக இருக்கிைது அல்லவா. இருந்தால், உனக்கு நீரய குருவாக இருந்து, உனக்குநீரய கற்பித்துக்நகாள்.\"அந்தக் குழந்றத, கண்கள் நீர் வழிய சத்திரிய குமாரர்கறளயும் ஆசாரியறரயும் பார்த்தபடிரய,ஆற்றில் இைங்கி நீந்தி மறு கறரறய அறடந்தான். அவன், புைக்கணிப்றப எண்ணிச் சிறுத்துப்ரபாய்விடவில்றல.மகாபாரத காலம், கிறித்துவுக்கு ஆயிரத்றதநூறு ஆண்டுகளுக்கு முன் என்பது உறுதியாகிஇருக்கிைது. அதாவது 3500 - 3000 ஆண்டுகளுக்கு முன். அப்ரபாது சத்திரியர், பிராமணர் -றவசியர் என்கிை மூன்று வருணங்கரள இருந்தன. அப்ரபாது ரமல்நிறலயில் சத்திரியர்கரளஇருந்தார்கள். சம்பளம் தர ரவண்டியவர்கள் சத்திரியர்கள். சத்திரியர்களின் கருறணறயக்நகாண்டு வாழ்ந்தார்கள் பிராமணர்கள் அல்லது றவதிகர்கள். அரசு ேடத்துவது, ரபாரிடுவது,வாழ்க்றகப் பாதுகாப்புக்கு யாகம் ேடத்துவது சத்திரிய தர்மமாக இருந்தது. சத்திரியர்கள்ரமன்றமக்கான நதய்வக் காரியங்கறள நிகழ்த்துவது பிராமணர்களின் பணி. விவசாயம், மாட்டுமந்றதகள் பராமரித்தல், அப்புைம் நபாருள் விற்ைல் முதலான நதாழிலில் இருந்த ‘விஷ்’எனப்பட்ட றவசியர்கள், நகாஞ்சம் நகாஞ்சமாக விவசாயத்றதயும் பசுப் பாதுகாப்றபயும்தம்மிடம் பணியாற்றிக் நகாண்டிருந்த சாமான்ய மக்களிடம் தந்தார்கள். அவர்கரள சூத்ரர்கள்.கடல் சார் மக்கள், மட்பாண்டத் நதாழிலாளர்கள், ரதம் ஓட்டிக் குதிறரகறளப் பராமரிக்கும்சூதர்கள், என்று பல மட்டத்து மக்கள் உருவானார்கள். இவர்கள் அறனவரிலும் தாழ்வாகறவக்கப்பட்டவர்கள் திோதர்கள் என்கிை ரவட்றட மக்கள் அல்லது வனவாசிகள்.மகாபாரத யுத்தம் நிகழ்ந்த காலத்துக்குப் பலப்பல நூைாண்டுக்கு முன்ரப, வருண தர்மம்கடுறமயாகிவிட்டது. இராமன், வருணப் பிசறக எதிர்த்துக் கடுறமயாக ேடந்து நகாள்ள ரவண்டிஇருந்தது. சத்திரியர், பிராமண உயர்றவச் சில ரவறளகளில் அறடயக் கடுறமயாகப் ரபாராடரவண்டி இருந்தது. உதாரணத்துக்கு விசுவாமித்ரன். பிராமணர்கள், சத்திரிய தர்மத்றதக் றகக்நகாள்ளத் தறட இல்றல. உதாரணத்துக்குத் துரராணர்.தன் காட்டுப்பகுதிறய அறடந்த ஏகலவன், துரராணர்ரபால மண்ணால் ஒரு சிறல நசய்துறவத்துக் நகாண்டு, குரு முன் இருப்பவன் ரபான்ை பாவறனயுடன், தன் வில் பயிற்சிறயத்நதாடங்கினான். குருவின் பார்றவறய அவன் உணர முடிந்தது. குரு ரபசுவறத, திருத்துவறத,பாராட்டுவறத அவன் ரகட்க முடிந்தது. பாவறனதான். துரராணர், அவறன மைந்ரத ரபானார்.தட்சறண தரும் சிஷ்யர்கரள அவருக்குச் சிஷ்யர்கள்.காலம் வளர்ந்தது. ஒரு பூறனயின் பாதம்ரபால் நமத்நதன்று சப்தம் எழுப்பாமல் காலம்வளர்ந்தது. பாண்டவர்களும் நகௌரவர்களில் சிலரும், ரவட்றடப் பயிற்சிக்குப் புைப்பட்டார்கள்.அவர்களுடன் ஒரு ோயும் இருந்தது. பாண்டவர்கள் காட்டில் ரவட்றட ஆடிக்நகாண்டிருக்றகயில், ோய் பிரிந்து தனிரய நசன்ைது. அது, ஏகலவன் பயிற்சி நசய்துநகாண்டிருப்பறதப் பார்த்தது. மிருகத்ரதால் ரபார்த்திய இறளஞன், ோய்க்கு விசித்திர

உணர்றவத் தந்திருக்க ரவண்டும். அது குறரத்தது. நதாடர்ந்து குறரத்தது. அவன் அருகில் வந்துகுறரத்தது. பயிற்சி நசய்து நகாண்டிருந்த ஏகலவன் கவனம், கூர்றமக் குறலந்தது. ோறயக்காயப்படுத்தாமல், ஐந்து அம்புகளால் அதன் வாறயத் றதத்தான். மிரண்ட ோய்,பாண்டவர்களிடம் ஓடி வந்தது.அர்ச்சுனன் அந்த வித்றதறயக் கண்டான். அது அவனால் முடியாதது. தன்றனவிடவும் ரமலானஒரு வில் வித்றதக்காரன் இருப்பறத முதல்முறையாக உணர்ந்தான். அவன் கர்வம் பங்கமுற்ைது.ோறயத் நதாடர்ந்து நசன்று ஏகலவறனக் கண்டான். உன் குரு யார்?\" என்ைான். துரராணர்\" என்றுபதில் உறரத்தான் அந்த இறளஞன்.அர்ச்சுனன் மனத்தில் பயம் சூழ்ந்தது. விசாரம், அவமானம் முதலான உணர்ச்சிகளுடன் அவன்ரேராகத் துரராணரிடம் வந்து நின்ைான்.குருரவ... ஆசாரியரர... உலகத்தில் என்றன விடவும், நபரிய வில்லாளி இல்றல என்றீர்கள். அதுஉண்றமயா?\"அதிநலன்ன சந்ரதகம். உன்றன என்னாலும் நவல்ல முடியாது.\"இல்றல குருரவ. என்றன விடவும் ரமலான தனுர்வீரன் காட்டுக்குள் இருக்கிைான். தாங்கரளஅவன் குரு என்கிைான்.\"துரராணர் அவறனத் நதாடர்ந்து காட்டுக்குள் நசன்ைார். அங்ரக அவர் சிறல. அதன் முன்ஏகலவன் பயிற்சி நசய்து நகாண்டிருந்தான். குருறவப் பார்த்ததும், அவர் காலில் பணிந்தான்.உன் குரு யார்?\"தாங்கள்தான். ஐந்து ஆண்டுகளுக்கு முன், என் ரமல் ேம்பிக்றக இருந்தால், பயிற்சிறயத்நதாடங்கு என்று கட்டறள இட்டீர்கள். நீரய உனக்குக் குருவாக இரு என்றீர்கள். தங்கள்கருறணயால், ஏரதா நகாஞ்சம் வித்றத வந்திருக்கிைது குருரவ...\"நீ என்றனக் குருவாக பாவிக்கிைாயா?\"பாவம் இல்றல. ஆசாரியரர. அதுதாரன உண்றம.\"அப்படியானால் குருதட்சறண தர ரவண்டுரம, நீ.\"உத்தரவிடுங்கள்.\"உன் வலக்றகக் கட்றட விரறலத் தட்சறணயாகக் நகாடு\" ஏகலவன், மனம் நிறைந்தமகிழ்ச்சியுடன், கத்தியால், இடக்றக நகாண்டு வலக்றக விரறல நவட்டி அவர் றகயில்நகாடுத்தான்.திரும்பி வரும் வழியில் துரராணர் அர்ச்சுனரிடம் நசான்னார்.இனி அந்தக் காட்டுவாசியால் வில் நதாழில் நசய்ய முடியாது. அவனவன், அவனவனுறடயவருண தருமத்றத மீறிச் நசயல்பட அனுமதிக்க முடியாது. சமுதாயத்தில் குழப்பம் அல்லவாரேரும். இப்ரபாது உனக்கு நிகர் உலகில் யாரும் இல்றல. மகிழ்ச்சிதாரன?\"

திக்பிரறம பிடித்திருந்தான் அர்ச்சுனன். ‘இப்படிக் நகாடுறம எப்படிச் நசய்ய முடிகிைது இந்தபிராமணரால்? பிராமணனாக, பிராமணனுக்குப் பிைந்து, பிராமண தர்மம் விட்டு சத்திரியத்நதாழில் நசய்து பிறழக்கும் இவர் எப்படி வருணக் குழப்பம் பற்றிப் ரபசுகிைார்’ என்றுஅர்ச்சுனன் நிறனத்திருப்பான். அவன், குற்ை உணர்ச்சியில் சிறுத்துப் ரபாயிருந்தான். வாழும்மனிதர்களில் ஒப்பற்ை வில்லாளி என்ை அவன் அகந்றத கழன்று, அறுந்த காலணி ரபாலத்நதருவில் கிடந்தது.வியாசர் என்ன நசால்ல வருகிைார்? அறியப் பட்டறவகளிலிருந்து, அறியாத பிராந்தியத்றதத்ரதடி அறியுங்கள் என்கிைார். உலகம், வழிபடும் ஒரு திருவுருறவத் தாண்டி, உண்றம, உைங்கிக்நகாண்டிருக்கும், எறதப் பற்றியும் கவறலப்படாமல் அறிவும் ஞானமும் முயன்ைால் எவறரயும்வந்து ரசரும் என்கிைார் அவர், மட்டுமல்ல, நபரு நவற்றி நபற்ை பலர், அவர்களது நசாந்தத்திைறமயால் ரமநலழவில்றல. பலறரயும் கீழிைக்கிவிட்டு ரமநலழுந்து வந்திருக்கக்கூடும்என்கிைாரா வியாசர். உச்சத்றதத் நதாட்டவர்கள் பலர், நதாடப் ரபாகிைவர்கறளத் தள்ளிவிட்டும்அந்த இடத்றத அறடந்திருக்கலாம் என்கிைார் அவர்.இன்னுநமாரு பரிதாபத்துக்குரிய பலி இராவான். அரவான் என்றும் இளாவந்தன் என்றும் அவன்அறழக்கப்பட்டான். பாண்டவர்களுக்கும் ோகர்களுக்கும் பல காலம் நதாடர்ந்த உைவின் ஒருபகுதி இது. குந்திக்கும் ோகர்களுக்கும் பரம்பறரத் நதாடர்பு உண்டு. அதுரபால பீமன், அர்ச்சுனன்இருவருரம அத்நதாடர்றபப் புதுப்பித்துக் நகாண்டவர்கரள ஆவார். நகௌரவியன் எனும் ோகர்குலத்தவன் மகள் உலூபி. அர்ச்சுனனின் பல காதலிகளில் ஒருத்தி உலூபி. அவளுக்கும்அர்ச்சுனனுக்கும் பிைந்தவன் இராவான். அவனுக்குத் தந்றத அர்ச்சுனறனப் பார்க்கும் ஆறசதிடுநமன எழுந்தது. குருரக்ேத்திரம் புைப்படுகிைான். தாய் உலூபி எங்ரக புைப்படுகிைாய்என்கிைாள்.அப்பாறவப் பார்க்கவும், முடிந்தால் அவருக்கு உதவவும்.\"இது அர்ச்சுனன் நதாடர்பான யுத்தம். தவிர ோகர்களுக்கும் அதற்கும் எந்தத் நதாடர்பும் இல்றல,\"என்கிைாள் அவள்.யுத்தம், தீவிரம் அறடந்திருக்கிைது அம்மா. வீரர்கள் யுத்த காலத்தில் ஆவின் பாலில் ஊைறவத்தஅப்பம் சாப்பிட்டுக் நகாண்டிருக்க மாட்டார்கள் அம்மா. மகன், தந்றதக்கு உதவ ரவண்டியரேரம் இது. என் வில்வித்றதறய, உலகுக்குக் காட்ட ரவண்டிய ரேரமும் இதுதான்.\"குருரக்ேத்திரத்தில், கிருஷ்ணன் முன்னிறலயில் ஆரலாசறன ேடந்து நகாண்டிருந்தது. தருமன்கவறலரயாடு இருந்தான். ஒன்பது ோட்கள் ேடந்த யுத்தத்தில் நவற்றி இங்குமங்கும், பாண்டவர்நகௌரவர் பக்கம் மாறிமாறி, ஊசலாடிக் நகாண்டிருந்தது. துரிரயாதனன் மகிழ்ச்சிரயாடு வலம்வந்து நகாண்டிருந்தான். பீமன் நகாதித்துப் ரபாயிருந்தான்.நவற்றி வாய்ப்பு, உமக்குக் கிட்டுவது, தள்ளிப் ரபாய்க் நகாண்டிருக்கிைது யுதிர்ஷ்டிரரர...\"என்ைார் கிருஷ்ணன்.இல்றல. ோன் உன்றனச் சரண் அறடந்துவிட்ரடன், கிருஷ்ணா. இனி நீ எனக்கு நெயம்தருவாரயா அல்லது மரணம் தருவாரயா, எறதயும் ஏற்கச் சித்தமாக இருக்கிரைன்.\"என்ைால் ஒரு காரியம் நசய்யலாம்.\"என்ன, என்ன\" என்ைார்கள் எல்ரலாரும்.

முப்பத்திரண்டு லட்சணங்கள் நிறைந்த ஆண் மகன் ஒருவன், காளிக்குக் களப்பலி தர ரவண்டும்.காளி உனக்கு நிச்சயம் நெயம் தருவாள்.\"முப்பத்திரண்டு லட்சணங்கள் நிறைந்த மூன்ரை ரபர்தான் பாண்டவர் பக்கம் இருக்கிைார்கள்\"என்ைார் கிருஷ்ணன்.யார், யார்?\"ஒருவன் ோன். மற்ைவன் அர்ச்சுனன்... என்றன ரவண்டுமானால் களப்பலி நகாடுங்கரளன்.தருமரர...\"கிருஷ்ணா, உம்றம இழந்து ோன் ரவறு எறதப் நபைப் ரபாகிரைன். எறத இழந்தும் உம்றமப்நபைத்தாரன இந்த என் ஜீவியம். சரி, அந்த மூன்ைாம் மனிதர் யார்?\"அப்ரபாது இராவான் அர்ச்சுனன் முன் வந்து நின்ைான். அப்பா என்ைான். அவன் பாதம் நதாட்டுவணங்கினான்.யார் நீ?\" என்ைான் தந்றத.தங்கள் மகன் இராவான். அன்றன உலூபி.\"‘ஓ’ என்ைான் அர்ச்சுனன். எத்தறனரயா மறனவிகள். எத்தறனப் ரபறரத்தான் நிறனவில்நகாள்ள முடியும்.தாங்கள் என்றனத் தங்கள் மகன் என்று அங்கீகரிக்க ரவண்டும்.\"கிருஷ்ணன் நசான்னார்.அர்ச்சுனா. இவன் மாநபரும் வீரன். உன்றனப் ரபால முப்பத்தி இரண்டு இலட்சணங்களும்நிறைந்தவன். உன் மறனவி உலூபியின் றமந்தன். எனக்கு அந்த ோககுல உத்தமிறய ேன்ைாகத்நதரியும். அவள் தந்றத, எனக்கு மித்ரன்.\"அர்ச்சுனன் தன் மகறனப் பார்த்தான்.மகரன, நீ என் மகன் என்ைால், எனக்கு ஒன்று உன்னால் ஆக ரவண்டும்.\"உத்தரவாகட்டும்.\"எங்கள் யுத்தத்துக்கு, ேம் குல நவற்றிக்காக நீ களப்பலி ஆக ரவண்டும்.\"அவன் ஒருகணம் ரயாசித்தான். பிைகு ேறகத்துக் நகாண்டு நசான்னான்.ோன் இங்கு வர ரவண்டாம் என்று அம்மா நசான்னது ஏன் என்று இப்ரபாது நதரிகிைது. சரி...அப்பா, உங்கள் நவற்றிக்காக ோன் மரணத்றத ஏற்கிரைன். ஆனால்...\"நசால்.\"ோன் பிரும்மசாரியாக மரணத்றத ஏற்க விரும்பவில்றல. எனக்குத் திருமணம் நசய்துறவயுங்கள். மறுோள் விடியலில் என்றனக் நகான்றுவிடுங்கள்.\"

பாண்டவர்கள் திக்குக்கு ஒருவராக இராவானுக்குப் நபண் ரதடிப் புைப்பட்டார்கள். மறுோள்மரணம் அறடயப் ரபாகிைவனுக்கு யார் நபண் நகாடுப்பார்? ரேரரமா, ஓர் இரரவ எதிர்இருந்தது. இப்ரபாதும் கிருஷ்ணரர அவர்கள் உதவிக்கு வந்தார்.ோன் நபண்ணாகிரைன். என்றன இராவான் மணம் புரியட்டும்.\"அப்படிரய நிகழ்ந்தது.விடியலின்ரபாது, இராவான் களப்பலி ஆனான்.தமிழர்கள் இராவானின் தியாகத்றத மைக்கவில்றல. கூத்தாண்டவராக, சிவனாக, விஷ்ணுவாக,இராவாறன அரவாணிகள் எனப்பட்டவர்கள் நிறனவு நகாள்கிைார்கள். ஒரு மாநபரும்தியாகிக்குச் நசய்யும் வழிபாடு இது.பாண்டவர்கள் நவற்றி நபற்ைார்கள். தருமன் மன்னனானான். ராெசூயம் ேடத்திசக்ரவர்த்தியானான். கிருஷ்ணன், முதல் தாம்பூல மரியாறத நபற்று ஊர் திரும்புகிைார்.அத்தினாபுரம் விழாக் ரகாலம் பூண்டது. குருரதச மகுட வரலாற்றில், தருமன் நவற்றி ரமலும்ஒரு இைகு.யமுனாவின் மறுகறரக் காட்டில், கட்றட விரல் இழந்த ஒருவன், வறல விரித்து பைறவகறளப்பிடித்து ஜீவித்துக் நகாண்டிருந்தான். கணவனால் மைக்கப்பட்டு, மகறனயும் இழந்த உலூபிஎன்கிைவள், றபத்தியம் பிடித்தவளாக வனத்துக்குள் சுற்றிக் நகாண்டிருக்கிைாள். அப்படித்தான்வாழ்க்றக குரூரமாகத்தான் இருக்கிைது.என்ன பண்ண?(அடுத்தது அர்ச்சுனன்...)

14. அர்ச்சுனனுக்கு மூன்று ஈடுபோடு !அர்ச்சுனன் முதல் முதலாகத் தம் வாழ்வில் பயத்றத ருசித்தான். தமக்கு நிகராகக்கூடஇன்நனாருவன் இருக்க முடியும் என்று அவன் ேம்பியது இல்றல. தமக்கு ரமலாக ஒருத்தன்இருப்பறத அவன் இப்ரபாது காண்கிைான். அவன் நபயர் கர்ணன் என்று நசான்னார்கள்.துரராணர் தம் மாணவர்களின் கல்விச் சிைப்றப அத்தினாபுர அரசர்க்கும், பீஷ்மருக்கும்,மக்களுக்கும் காட்டுவதற்காக என்ரை, ஒரு நபரிய விழா எடுத்தார். அதில் தருமன், தம் ரவல்எறியும் வித்றதறயச் நசய்து காட்டினான். பீமன், கதாயுதத்தால் பார்றவயாளறர மிரட்டினான்.அர்ச்சுனன் அரங்கில் பிரரவசித்தான். வில்றல எடுத்து அம்பு பூட்டித் தம் ஆற்ைறலக் காண்பிக்கத்நதாடங்கினான். அவன் அம்புகள் மறழறயக் நகாணர்ந்து மக்கறள ேறனத்தது. திடுக்கிட்டு முடித்த மக்கள், அவனது அடுத்த அம்பு நகாணர்ந்த நேருப்பால் தங்கள் ஆறட காய்ந்தறதக் கண்டு வியந்தார்கள். ஓரம்பு, விழாப் பந்தறலப் பைக்கவிடும் நபரும் காற்றைக் நகாண்டு வந்தது. ஒரு ோழிறக ரேரம் அவன் தம்றம நவளிப்படுத்திக் நகாண்டு, விஸ்வரூபம் எடுத்து நின்ைான். மக்கள் அவறனப் பாராட்ட வார்த்றத வராமல் திறகத்தனர். பீஷ்மர், ‘வீரன்தான் அர்ச்சுனன்’ என்று ஆரமாதித்தார். துரராணர், அர்ச்சுனா, நீ நிகரற்ைவன். ோன்கூட உனக்கு நிகர் இல்றல. பாரத வர்ேத்தில் உன்றன நவல்லும் வீரன், இன்னும் ரதான்ைவில்றல...\" என்ைார்.புகழின் ஈரத்தில், குளிர்ந்துரபாய் நின்ை அர்ச்சுனறனச் சூரியபுத்திரன் கர்ணன் காய றவத்தான்.அர்ச்சுனன் நசய்த அரத வித்றதகறளயும், இன்னும் ரமலான வித்றதகறளயும் அர்ச்சுனறனவிடவும் ரமலும் அழகாக எளிதாகச் நசய்துகாட்டினான் கர்ணன்.ெனங்களுக்கு முன்பு, இப்ரபாது கர்ணன், ஒரு சிகரமாகத் நதரிந்தான். பசுவுக்கு அருகில் நிற்கும்கன்றுரபால அர்ச்சுனன் நின்ைான். கர்ணன் என்கிை அந்த சூத புத்திரன், பாண்டவர்கறள இகழ்ச்சிரதான்ை ரோக்கினான். குறிப்பாக அர்ச்சுனனிடம் வந்து நிறலத்த கர்ணனின் முகத்தில், ரதான்றியரபரிகழ்ச்சி, அர்ச்சுனறனச் சுருளச் நசய்துவிட்டது. முதல்முறையாக அவனுக்கு வாழ்வு பற்றியசிந்தறனயும் மரணம் பற்றிய பயமும் ஏற்பட்டன. கடவுரள மண் உலகத்துக்கு வந்ததாகப்பலரும் கருதும் கிருஷ்ணரன அவன் ேண்பனாக, றமத்துனனாக ஆன பின்பும்கூட, அர்ச்சுனன்தம்றமப் பாதுகாப்பு அற்ைவனாகரவ உணர்ந்தான்.நிகரற்ை வில் வீரன், இவனுக்குச் சமம் இவரன என்பது ரபான்ை புகழ்நமாழிகள் உண்றமநயன்றுஎண்ணி மனதுக்குள் களித்துக் நகாண்டிருந்தான். அவன் கர்வ பங்கம் அறடகிைரபாநதல்லாம்,அவனது அந்தப் ‘பாதுகாப்பற்றிருக்கிரைாம்’ என்கிை உணர்வும், பயமும் தறலதூக்கி அவறனவிரட்டத் நதாடங்குகின்ைன.

அவனது தறல இரண்டாம் முறை கவிழ்ந்தது, ஒரு காட்டில்; ஒரு காட்டு இறளஞனால். அன்றுஏற்பட்ட பங்கம், பல இரவுகளின் உைக்கத்றதக் நகடுத்தது. அவன் வளர்ப்பு ோயின் வாறய ஒருரவடன், ஏகலவன் என்ை நபயருறடயவன், ஐந்து அம்புகறளக் நகாண்டு றதத்துவிட்டான். ோய்அர்ச்சுனனிடம் வந்து முறையிட்டது. அம்பினால் வாறயத் றதக்கும் வித்றதறய அவரனகூடமுழுதும் அறியாதவன். ஏகலவனிடம் உன் குரு யார் என்று ரகட்கிைான்.துரராணர் என்கிைான் ஏகலவன். அர்ச்சுனன் ரேராகக் குருவிடம் வந்தான்.எனக்கு நிகரானவன் உலகில் இல்றல என்றீர்கரள, சுவாமி. அது நபாய்யா\" என்று ஆத்திரமுடன்ரகட்கிைான் அர்ச்சுனன்.ோன் நபாய் நசால்வதில்றல\" என்ைார் துரராணர்.ஒரு காட்டுவாசி. என்றன விடவும் ரமலான வித்றதத் நதரிந்திருப்பது எப்படி?\"உன்றன நீ எப்ரபாதும் பிைருடன் ஒப்பிட்டுப் பார்த்துக்நகாண்டிருக்கிைாய். அதனாரல சஞ்சலம் அறடகிைாய்.வீரமும், ஞானமும் ஒருவனிடம் மட்டும் தங்கிவிடமுடியுமா? அது முயல்கிைவறனச் நசன்று அறடகிைதவப்பயன்கள். உன் உறழப்புக்ரகற்பத்தாரன, உன்ரதாண்டுதலின் ஆழத்றதப் நபாறுத்துத்தாரன உன்கிணற்றின் நீர் சுரக்கும்.\"ஆசாரியரர, ோன் மட்டும்தான் உங்கள் சிஷ்யர்களில்நிகரற்ைவன் என்றீர்கரள.\"நீ மட்டும்தான்.\"அப்படி எனில் காட்டுவாசியான ஏகலவறனயும் தாங்கரளஉருவாக்கி இருக்கிறீர்கரள.\"ோனா? ோன் சத்திரியர்கறளத் தவிர ரவறு யாருக்கும்குருவாக அறமந்தது இல்றல.\"துரராணர், விெயனுடன் கானகம் நசன்ைார். ஏகலவன் நசய்து பூசித்து வந்த தன் சிறலறய அவர்பார்க்கிைார். ஏகலவன் அவர் அடிபணிந்து ‘குருரவ’ என்கிைான். தாங்கள் நசால்லியபடிரய,தங்கறள எனக்குள் குருவாக வரித்து, எனக்கு ோரன கற்றுக் நகாண்டிருக்கிரைன், நபருமாரன,\"என்கிைான். அர்ச்சுனனுக்கு அப்புைம்தான் நதரிகிைது. துரராணரிடம், சாத்திரம் கற்க வந்து,துரராணரால் மறுக்கப்பட்டவன், அவறரரய குருவாகப் பாவித்து, வித்றத பயின்று ரமல்வந்தான் என்பது. துரராணருக்கும் ஒன்று புரிந்தது. அவரது உயர்ந்த சிஷ்யனுக்கு, அவறனவிடஉயர்ந்தவன் ஒருவன் ஆபத்தாக உருவாகி இருக்கிைான் என்பது. முன்னரர, கர்ணன். அப்புைம்இவனா?என்றன குருவாகக் நகாண்டது உண்றமதானா? ரேராக ோன் உனக்கு ஒன்றுரமஉபரதசிக்கவில்றல என்ைாலும்கூட.\"ோன் தங்கறள மனசுக்குள் குருவாக வரித்ரதன். தங்கள் ஆசியால்தான் வில் கற்ரைன். ஆகரவ,தாங்கரள என் ஆசிரியர்.\"

அப்படியானால் குருதட்சறண தர ரவண்டுரம.\"எது ரவண்டும் குருரவ...\"உன் வலக்றக கட்றட விரல்...\"அர்ச்சுனன் திறகத்துப் ரபானான். இப்படியும் ஒரு குருபக்தியா? தன்றனப் புைக்கணித்தஆசிரியருக்கு, ஒன்றும் கற்றுக் நகாடாமல் ஆனால், தட்சறண மட்டும் ரகட்க வந்த ஒருவருக்குக்கட்றட விரரலவா?ரத்தம் வடிய தன் காலடியில் றவக்கப்பட்ட, இன்னும் துடித்துக் நகாண்டிருந்த அந்த விரறலக்கண்டு அர்ச்சுனன், நவட்கம் நகாண்டு தறலகவிழ்ந்தான். துரராணர், நவற்றிப் நபருமிதம்அறடந்தார். வரும்ரபாது, குரு, சிஷ்யனிடம் நசான்னார்.உன் எதிரி இனி வில் ஏந்த முடியாது. உனக்கு ஒரு பறகவன் மட்டுரம மீதம் இருக்கிைான். அவன்கர்ணன். அவனும் உன்றன நவல்ல முடியாது; உனக்குக் கவசமாகக் கிருஷ்ணன் இருக்கும்வறர.\"எனக்கு மாவீரன் ஏகலவறன நிறனக்க வருத்தமாக இருக்கிைது.\"இல்றல. வர்ண ஒழுக்கம் மீறி, ஒரு காட்டுவாசி, தனுர் ரவதம் பயில்வதாவது. அது தர்மவிரராதம். தர்மம் ஒன்றைக் காத்ததில் எனக்கு மகிழ்ச்சியாக இருக்கிைது\" என்ைார் துரராணர்.இயல்பாகரவ, விட்டு விடுதறல ஆகும் மரனாபாவம் நகாண்டவனாகரவ அர்ச்சுனன்இருக்கிைான். அவன் தன் திைறனக் நகாண்டு மணந்த திநரௌபதி மானம் காக்கரவா, அதுநகௌரவர்களிடம் ரபார் நசய்தால் மட்டுரம சாத்தியப்படும் என்று ரபார்க்கானேடவடிக்றககறள ஆராயரவா என்பது ரபான்ை எந்த முயற்சிறயயும் அவன் எடுக்காதவன்என்பது ஆச்சரியமாகரவ இருக்கிைது. வீரன் என்று புகழப்படுதலில் நிம்மதி அறடந்துவிடுகிைான்.கிருஷ்ணன் என்கிை அசாதாரண மனிதர் துறணறயக்கூட மிகச் சாதாரணமாகரவ கருதுகிைான்அவன். தான் மூன்ைாவது ேபர் என்பதும், பாண்டவர்களுள் முதலில் நபய்யும் மறழ தருமறனரயேறனக்கும். முதல் முடிசூட்டு தருமனுக்ரக என்பறதயும் அறிந்து நதளிந்தவன் என்பதனால்எதனாலும் அவன் பதற்ைம் அறடவதில்றல. தம் வில் சம்பாதித்துக் நகாடுத்த திநரௌபதிறயயும்பகிர்ந்து நகாள்ளச் சம்மதிக்கும் அளவுக்கு அவன் விட்ரடத்தியாக இருக்கிைான். திநரௌபதிறயறவத்துச் சூதாடி, பாண்டுவின் குலத்துக்ரக தறலகுனிறவத் தருமன் ஏற்படுத்தியரபாது, பீமரனநபாங்கி எழுகிைான். ‘எரிதழல் நகாண்டுவா. அண்ணன் றகறய எரித்திடுரவாம்’ என்கிைான்பீமன். அர்ச்சுனன் அப்ரபாது நசால்லும் நசாற்கள் மிக முக்கியமானறவ.‘ேமக்குள் பறகயும் முரணும் வருவது எதிரிகளுக்கு மகிழ்ச்சி தருவதாக இருக்கும். சினத்றதஅடக்கு.’முதலாமிடத்தில் தாம் இல்றலரய என்பது பீமனின் கவறல. எது ேடந்தாலும் ேடக்கட்டும்என்பது அர்ச்சுனன் இயல்பு. ஆனால், அர்ச்சுனன் எப்ரபாதும், தம்றம நிரப்பிக் நகாள்வதிரலரயோட்டம் நகாண்டவனாக இருந்தான். மூன்று விேயங்கள், அவன் ஈடுபாட்டு வரம்புக்குள்வருகின்ைன. ஒன்று நபண்கள். இந்த ஈர்ப்றப, தமிழ் ோட்டுப்புைக் கறலஞர்கள் கண்டுபிடித்துக்கற்பறனயாகப் பல காதலிகறள அவனுக்குப் பாடல்கள் மூலம் தந்தார்கள். அதில் ஒருத்திபாண்டியகுலத்து அல்லி. அல்லியிடம் சண்றட பிடித்து பீமன் ஓடுகிைான். அர்ச்சுனனும்

அல்லிக்குத் தப்பி மறைகிைான். அப்படிப்பட்ட வீரப் நபண்மணி அவள். அவனுக்கும்உலூபிக்கும் பிைந்தவரன அரவான். குருரக்ேத்திரக் களப்பலி ஆனவன். மகாபாரத ஆண்கள்நிறையரவ காதலிகறளயும் நபறுகிைார்கள். நிறையக் குழந்றதகறளயும் அறடகிைார்கள்.ஆனாலும் சத்திரிய குலத்து, சடங்குகரளாடு மணந்து நகாண்ட நபண்கரளாடு மட்டும், தங்கள்இருப்றபத் நதாடர்கிைார்கள். பட்டத்து இளவரசர்கரளாடு மட்டுரம இறணந்து வாழ்கிைார்கள்.அவ்வப்ரபாது ஏற்படுகிை, பிை குலத்துப் நபண்கறள அரேகமாக மைந்ரத ரபாகிைார்கள்இவர்கள். அர்ச்சுனனும் அவன் காலத்துத் தயாரிப்பாக மட்டுரம இருந்தான்.அர்ச்சுனனின் இரண்டாம் ஈடுபாடு கல்வி. எப்ரபாதும் அவன் கற்றுக்நகாண்ரட இருந்தான்.துரராணர், தம் மகன் அசுவத்தாமனுக்கும் ரமலாக அர்ச்சுனன் ரமல் அன்பு காட்டியறமக்கானகாரணம், அர்ச்சுனன் கல்வி ரமல் காட்டிய ஈடுபாடுதான். எல்ரலாரும் உைங்கும் ரேரத்தில்கூடஅவன் பயிற்சி நசய்து நகாண்டிருந்தான். துரராணரின் குருதட்சறணயாக, துருபதறனச்சிறைப்பிடித்து, பாஞ்சால ரதசத்தில் பாதிக்கு ரமலான பூமிறய ஆசிரியருக்கு உரிறம ஆக்கியது,மாணவராகிய அர்ச்சுனன்தான். ரதரவந்திரன் அறழப்றப அவன் ஏற்றுக் நகாண்டறமக்கானகாரணம், அஸ்திரங்கறளப் நபற்றுக்நகாண்டு வரலாம் என்பதுக்ரக. சிவனுடன், அவன் கட்டிப்புரண்டு சண்றட ரபாட்டதன் காரணம், அஸ்திர லாபம் கருதிரய ஆகும் என்பறத ோம்அறிரவாம். பல சக்தி ஆயுதங்கள் அவன் நபை முடிந்தது, அப்ரபாதுதான்.மூன்ைாம் ஈடுபாடு, பயணம். பயணம் ரமற்நகாள்வதில் அவனுக்கிருந்த நேஞ்சார்ந்த ஆர்வம்அவனுக்குப் பல புதிய தரிசனங்கறள வழங்கியிருக்கிைது.மிக முக்கியமான தருணத்தில் அர்ச்சுனனின் ஞானமும் ரேர்றமயும் நவளிப்படுகிைது. இரண்டுஇடங்கள் முக்கியமானறவ.ஒன்று, ரபாருக்கு ோள் குறித்து, தம் பக்கம் கிருஷ்ணன் இருக்க ரவண்டும் எனக் ரகட்டு ஒரரரேரம், அர்ச்சுனனும் துரிரயாதனனும் கிருஷ்ணரின் மாளிறகறய அணுகுகிைார்கள். கிருஷ்ணர்ஒரர ரேரத்தில் இருவறரயும் காண ரேர்ந்தது. அவர் முதலில், அர்ச்சுனனிடம் ஆயுதம் ஏந்தாதகிருஷ்ணன் ஒரு பக்கம், பறடரயாடு கூடிய யாதவர்கள் ஒரு பக்கம் என்ைால், உனக்கு யார்ரவண்டும் என்று ரகட்கிைார். மகத்தான பதில் ஒன்றைச் நசால்கிைான் அர்ச்சுனன்.நீ ஒருவன் எனக்குப் ரபாதும்... உன்றனப் நபற்ைவன், ரவறு எறதப் நபை முடியாமல் ரபாவான்\"என்கிைான் அர்ச்சுனன்.இரண்டாவது, இந்திரரலாகத்தில் தம்றமப் பார்த்து ரமாகித்த ஊர்வசியிடம், ‘என் தந்றதயின்அபிமான நபண்மணி நீ. எனக்குத் தாய் ரபான்ைவள்’ என்கிை இடம். ஊர்வசி அவறனச்சபிக்கிைாள் என்ைாலும் அர்ச்சுனன் நிறலகுறலயவில்றல.வீட்டு வாசலில் யுத்தம் நுறழகிைரபாது, சகல நியாயங்களும் அைங்களும் ரதாட்டத்தின் வழியாகநவளிரயறி விடுகின்ைன என்கிைார் வியாசர். திருஷ்டத்யும்னன், துரராணர் றகயில் ஆயுதம்இல்லாதரபாது அவறரக் நகான்ைறதத் தடுக்கிைான் அர்ச்சுனன். ஆயுதம் தரிக்காத ஒரு வீரறனக்நகான்ைது தவறு என்ைால், ஆயுதம் இல்லாது, மண்ணில் புறதந்த ரதரில் சக்கரத்றதத் தூக்கித்தறரயில் இடும் முயற்சியில் இருந்தரபாது, அர்ச்சுனன் கர்ணறனக் நகான்ைதும் தவறுதான்.‘அர்ச்சுனா, இழிவான காரியம் நசய்யாரத... ோன் தயாரானவுடன் ஆயுதப் பிரரயாகம்நசய்யலாம்’ என்று நசால்லியும்கூட, அர்ச்சுனன், கிருஷ்ணன் ஏவலால் இந்தக் குற்ைம் நசய்தான்.

ஆக, தருமம் என்பதுதான் எது? அதர்மத்றத அழிப்பது, தீறமறயச் நசய்யாமல் இருப்பது. எதுேன்றமறயத் தருரமா அது. கிருஷ்ணனின் தத்துவப்படி, தீறமறய எதிர்நகாண்டு அழிப்பதுசத்திரிய தர்மம். ஆனால் கிருஷ்ணரின் உபரதசம் பல சந்தர்ப்பங்களில் தவைாகவும், நீதிக்குவிரராதமாகவும் இருக்கிைரத எப்படி? அதர்மம் என்பறவ மூலம் தர்மம் அழிக்கப்படலாமா?அதர்மங்களின் மூலம்தான் தர்மம் காப்பாற்ைப்படலாகும் என்ைால் தர்மம், அவ்வளவுபலவீனமாகவா இருக்க முடியும். பலவீனமாக இருப்பது எப்படி தர்மமாகும்.நிறைய ரகள்விகள் எழுகின்ைனதாம்.சுலபமாக ோம் புரிந்துநகாள்ள, இப்படி றவத்துக் நகாள்ளலாம்.நபரிய தர்மங்கறளக் காக்க, சின்ன தப்புகறளச் நசய்யலாம் என்று றவத்துக் நகாள்ளலாமா?வியாசர் ேம்றம ரயாசிக்கச் நசால்கிைார்.(அடுத்தது கிருஷ்ணன்) கிருஷ்ணன் என்கிற ஆத்ம சிடனகிதன் முகம் முழுக்கப் புன்னறகயும், மனம் முழுக்கக் நகாண்டாட்டமும், உடம்பு முழுக்க உற்சாகமும் நகாண்ட ஒரு மனிதரனாடு நீங்கள் றககுலுக்க ஆறசப்படுகிறீர்கள் என்ைால், நீங்கள் கிருஷ்ணரனாடுதான் அறதச் நசய்ய ரவண்டும். அவனது வலது றக குறும்புகளால் ஆனது. இடது றக, தந்திரத்தால் ஆனது. அவறன ேண்பனாக மட்டும் அல்லாமல், ரசவகனாகவும் உருமாற்றுகிைார் ேம் பாரதி. எனக்குக் கிருஷ்ணன், இனிய சிரனகிதன். நீங்கள் யாரிடமாவது முழுசாக ஒப்புக் நகாடுத்துவிட்டு நிம்மதியாக இருக்க விரும்புவீர்கள் என்ைால், கிருஷ்ணனிடம் பாதுகாப்பாக இருக்கலாம். அர்ச்சுனன் அப்படித்தாரன இருந்தான். கிருஷ்ணன், அவன் காதலுக்காகப் (காதலர்களுக் காக)புகழப்பட்டவன். எத்தறன ஆயிரம் காதலிகள், அவனுக்குத்தான். அது ஆச்சரியமில்றல.கிருஷ்ணறன கடக்க ரேரும் நபண்கள், அவறன ரேசிக்காமல் இருக்க முடியவில்றலரய...அவன் காமாந்தகாரனா. இல்றல என்கிைது ஒரு ோட்டுப்புைக்கறத.அசுவத்தாமன், துரிரயாதனனால் ரசனாபதியாக்கப்பட்டதும், ‘பாண்டவர் வம்சத்றதரயஅழிக்கிரைன்’ என்று சபதம் நசய்து புைப்படுகிைான். கிருஷ்ணன், பாண்டவர்கள் ஐவறரப்பத்திரப்படுத்துகிைான். கூடாரத்தில் படுத்து உைங்கிக் நகாண்டிருந்த பாண்டவர் புத்திரர்கள் ஐந்துரபறரயும் அசுவத்தாமன் நகான்ைான். ஐரயா வாரிசுகரள இல்றலரய என்று அலறினார்கள்,பாண்டவர்கள். இைந்த அபிமன்யுவின் மறனவி உத்தறர கருவுற்று இருந்தாள். அந்த வயிற்றுக்குழந்றதறய ரோக்கியும் பிருமாஸ்திரத்றத எய்தான் அந்தக் கள்ள பிராமணன். பாண்டவர்களின்கறடசி வாரிசு கிருஷ்ணனால் காப்பாற்ைப்பட்டான். குழந்றத கருகி, கரிக்கட்றடரபால பிைந்தது,இைந்ரத பிைந்தது. பிரும்மச்சரிய விரதத்றத அப்பழுக்கு இல்லாமல் கறடப்பிடிக்கும் ஒருவர்

நதாட்டால், குழந்றத பிைக்கும் என்கிைான் கிருஷ்ணன். மகத்தான ரிஷிகள், முனிகள் எல்ரலாரும்வந்து நதாட்டு, ோணித் தறலகுனிகிைார்கள். குழந்றத அறசயரவ இல்றல. கறடசியாகக்கிருஷ்ணன் ோன் நதாடட்டுமா என்ைான். எல்ரலாரும் சிரித்தார்கள். எட்டுப் பட்டத்து அரசிகள்,பதினாயிரம் அபிமானப் நபண்மணிகள் என்று காமரலாலனாக வாழ்பவனாய் பிரும்மசாரி?‘நதாட்டுப் பார்க்கிரைரன, என்ன ேஷ்டம்’ என்ைபடி, கிருஷ்ணன் கரிக்கட்றடறயத் நதாட்டான்.அது குழந்றதயானது. அழுதது.பிரம்மசாரிகள் என்று தாடிறய மட்டும் வளர்த்தவர்கள், ோணினார்கள். என்ன விேயம்?கிருஷ்ணன் மனத்தில் காமம் இல்றல. அவன் உண்ணும் ரபாது உண்டான். உைங்கும்ரபாதுஉைங்கினான். காதலிக்கும்ரபாது, காதலித்தான். எறதயும் மிச்சம் றவக்காமல் நசய்தான். அவன்காமத்றதச் சுமந்து திரியவில்றல. அவரன கிருஷ்ணன்.கிருஷ்ணனின் நிைம் கருப்பு. அதனால்தான் அவன் கிருஷ்ணன் எனப்பட்டான். கிருஷ்ணம்என்ைால் கருப்பு. வியாசன் கருப்பு. திநரௌபதியும் கருப்பு. அர்ச்சுனன், அந்தக் கருப்பறனக்காதலித்தான். சாதாரணமான, சிரனகத்துக்கும் ரமலானது, அர்ச்சுனன் கிருஷ்ணன் ேட்பு. முதல்முறையாக அவர்கள் சந்தித்தது திநரௌபதியின் திருமணத்தில்தான். கிருஷ்ணன்தான் முதலில்அர்ச்சுனறன அறடயாளம் கண்டான். அதுதாரனமுறை? திநரௌபதிறய அறடயக் கர்ணன்,அம்றபக் குறிறவத்து ரபாட்டியின் நவற்றிஎல்றலறயத் நதாட நேருங்கியரபாது,பறதபறதத்துப் ரபானது, கிருஷ்ணன்தான். அந்தநேருப்பின் மலர், கர்ணன் மாதிரியான நவற்றுஆணிடம் சிக்கி விடக்கூடாது என்பரத அவன்பதற்ைம். கிருஷ்ணனுக்கும் திநரௌபதியின் ரமல்‘தள்ளி நின்று பிரரமிக்கிை பரவசம்’ இருந்தது.என்ைாலும் காலத்தின் கதிறய அறிந்தவன்ஆறகயால், கிருஷ்ணன் ரபாட்டியிலிருந்துவிலகிக் நகாண்டான். நவற்றி நபற்ை அர்ச்சுனன்திநரௌபதியுடன் தன் சரகாதரர்களுடன் குந்திதங்கியிருந்த குடிலுக்குப் புைப்படுறகயில்,அவர்கறளப் பின்நதாடர்ந்து நசன்று அறிமுகம்நகாண்டான் கிருஷ்ணன். அந்தக்கணம்,திநரௌபதிறயயும் அவள் கணவர்கறளயும்வாழ்த்தி விறடநபற்ைவன், அர்ச்சுனறனத் தம்முடன், தான் எனரவ ஆக்கிக் நகாள்கிைான்.உண்றமயில் அர்ச்சுனன், கிருஷ்ணனிடம் அறடக்கலம் ஆகவில்றல. கிருஷ்ணன்தான்அவனிடம் தன்றனக் நகாடுத்தான். தாம் சாகும்வறர, கிருஷ்ணரன பாண்டவர்களின் குடும்பத்தறலவனாகச் நசயல்படுகிைான்.குருரசத்திர யுத்தம் தவிர்க்க முடியாதது மட்டுமல்ல, தவிர்க்கக்கூடாததும் என்பரத கிருஷ்ணன்எண்ணமாக இருந்தது. திநரௌபதிக்கு ரேர்ந்த அவமானத்றத தருமன் மைந்தான். பீமரன கூட,எதற்கு யுத்தம். அதன் ரசதம் மிக அதிகம் என்கிை சாத்விக எண்ணத்துக்கு வந்து ரசர்ந்தான்.‘முட்டாரள, என்ன ரபசுகிைாய். உன் ஆளுறம என்னவாயிற்று. உலகம் நசய்யும் இழிவுக்குஆளாகாரத’ என்று பீமறன மீட்டுக் நகாண்டு வந்தவன் கிருஷ்ணரன.யுத்தம் வரும். பாண்டவர்கரள நவற்றி நபறுவார்கள். பிைகு, தருமன், உலறக நவன்றுசக்ரவர்த்திப் பட்டம் நபை ராெசூய யக்ஞம் நசய்ய ரவண்டும், என்பது வறர முன்கூட்டித்

திட்டம் இட்டவன் கிருஷ்ணன். கம்சன், ெராசந்தன், கீசகன், சிசுபாலன் முதலான பலமுள்ளஅரசர்கள் தருமன் ‘சாம்ராட் நகௌரவம்’ நபைத் தறடயாக இருப்பார்கள் என்பறத முதல்முதலாகஉணர்ந்தவன் கிருஷ்ணன். ஆகரவ, திட்டமிட்டு அடுத்தடுத்துப் பலபலக் காரணங்கறளச்நசால்லி அவர்கறளக் நகான்ைவன், அல்லது நகால்லச் நசய்தவன் கிருஷ்ணரன ஆவான்.இத்திட்டம் தருமனுக்கும் நதரியாது. அர்ச்சுனனுக்கும் நதரியாது. அவன், அவனுறடயறககளால் நசய்த ேன்றமகறள றககளின் விரல்கள் கூட அறியாமல் நசய்தான். விரல் ேகங்களும்அறியாது நசய்தான். ேண்பர்கறள இவ்வாறு இல்லாமல் ரவறு எவ்வாறு நபருறம நசய்வது?திருதராஷ்டிரன், தன் பங்காக ோட்றடயும், ஆற்றையும் றவத்துக் நகாண்டு, காட்டுப் பகுதிறயப்பாண்டவர்க்குப் பாகம் அளித்தான். முகம் சுளிக்காமல் ஏற்றுக் நகாண்டான் தருமன். கிருஷ்ணன்இருக்கிைான் என்ை ேம்பிக்றகயில் இறதச் நசய்தான். நவறும் காட்றடத் திருத்த முற்பட்டஅர்ச்சுனனுக்கு இறடயூைாக இந்திரன் வந்தான். காட்டுவாசிகள் மற்றும் தட்சகன் முதலான பாம்புஇனங்கள் எதிர்ப்றபக் கிருஷ்ணரன சமாளித்தான். தமக்நகன்று யாதவ ோடும், அதன் ஆட்சிப்நபாறுப்பும் கிருஷ்ணனுக்கு இருந்தாலும், அதுபற்றிநயல்லாம் கிருஷ்ணன்கவறலப்படவில்றல. காட்றட இந்திரப்ரஸ்தம் என்கிை ேகராக்கி, தறலேகரமாக்கி,பாண்டவர்கறள அரியறணயிரலற்றிரய விறடநபற்ைான் அவன்.கிருஷ்ணனின் வயது அர்ச்சுனனுக்கு நிகர். எனரவ, கிருஷ்ணன் பாண்டவர்கறளச் சந்திக்கும்ரபாது, முதலில் தர்மன், பீமறன வணங்கியும், ேகுல சகரதவர்கறள ஆசி கூறியும், அர்ச்சுனறனஆரத்தழுவியும் தம் மரியாறதறயத் நதரிவித்துக் நகாண்டான்.கிருஷ்ணனின் அத்றத பிள்றளகரள பாண்டவர்கள். அந்த உைவு பற்றிரய கிருஷ்ணன்உதவினான் என்பதற்கில்றல. குந்திறயப் ரபாலரவ இன்னுநமாரு அத்றதயின் மகரனசிசுபாலன். ராெசூய யாகம் நசய்து, தருமன் சக்ரவர்த்தியானதும், தன் ேன்றியின் நவளிப்பாடாக,கிருஷ்ணனுக்ரக முதல் தாம்பூலம் வழங்குவது என்று முடிநவடுக்கிைான். அப்படிரய நசய்யவும்நசய்கிைான். கிருஷ்ணனுக்கு முதல் மரியாறத நசய்வது சிசுபாலனுக்கு உடன்பாடு இல்றல.அவன் கிருஷ்ணறன அவமானம் நசய்கிைான். பலனாக உயிறரயும் விடுகிைான். உண்றமயில்ராெசூய யாகம் ேடந்த அந்தச் சறபயில்தான், குருரசத்திரயுத்தத்துக்கான அடிக்கல்ோட்டப்பட்டது. ோட்டியவன் கிருஷ்ணன்.அர்ச்சுனன், கிருஷ்ணன் தங்றக சுபத்ராறவப் பற்றிக் ரகள்விப்பட்ட மாத்திரரம காதலிக்கத்நதாடங்கினான். சந்நியாசி ரவடம் பூண்டு ஒரு மரத்தின் கீழ் அமர்ந்து கிருஷ்ணறன ஆராதிக்கத்நதாடங்கினான். சத்யபாறமயுடன் இருந்த கிருஷ்ணன் சிரிக்கிைான். என்ன சிரிப்பு என்கிைாள்பாறம. அர்ச்சுனன், இன்னுநமாரு ரமாகக் குளத்தில் மூழ்கத் தவிக்கிைான் என்று நசால்லிவிட்டுஅர்ச்சுனறனச் சந்திக்கிைான். றரவத மறலப்பகுதியில் இரண்டு ேண்பர்களும் சுற்றிக்நகாண்டிருந்தரபாது, அர்ச்சுனன் நமல்லத் தம் காதறல நவளியிடுகிைான். கிருஷ்ணன்,அர்ச்சுனன் எண்ணத்றத வரரவற்கிைான். பிரச்றன என்னநவன்ைால், பலராமன், தன் நசல்லத்தங்றக சுபத்ராறவ, தன் அன்புச் சிஷ்யன் துரிரயாதனனுக்குத் தர எண்ணம் நகாண்டிருந்தார்.இந்த விேயத்தில், தன் அண்ணறன மீைவும் துணிவு நகாண்டான் கிருஷ்ணன். தன் ரதம், தன்குதிறரகறளத் தந்து, அர்ச்சுனறனத் தன் தங்றக சுபத்ராறவக் கடத்திச் நசல்லவும் உதவுகிைான்.விேயம் நதரிந்து, அர்ச்சுனறனக் நகால்ல வந்த பலராமறனச் சாந்தப்படுத்துகிைான் கிருஷ்ணன்.கிருஷ்ணன், தருமம் மீறிய, யுத்த தருமம் மீறிய பல காரியங்கறளச் நசய்தாரன என்கிை ரகள்விஎப்ரபாதும் இருந்து நகாண்ரட இருக்கிைது. உண்றமதான். கிருஷ்ணன், பல விதிமீைல்கறளச்நசய்தான். உண்றமதான். கிருஷ்ணனிடம் அதற்கான சமாதானங்கள் இருக்கரவ நசய்கின்ைன.அவன், பாண்டவர் கண்ரணாட்டத்தில் விேயங்கறளப் பார்த்தான். நபரிய தருமம்காப்பாற்ைப்பட ரவண்டுநமனில் சில தவறுகள் மன்னிக்கப்படலாம் என்கிைான்.

ரபார்க்களத்தில் பீஷ்மர் உள்ளவறர, பாண்டவர் நவல்வது அரிது. ஆகரவ நபண்ணுடன் ரபார்நசய்ய விரும்பாத அவர் முன் சிகண்டிறய நிறுத்தி, பின்னால் அர்ச்சுனறன நிறுத்தி, பீஷ்மறரக்நகால்கிைான். என் றகயில் ஆயுதம் உள்ளவறர, எவரும் தம்றம எதுவும் நசய்ய முடியாதுஎன்கிைார் துரரா ணர். அவர் வில் எப்ரபாது ேழுவும்? மகன் அசுவத் தாமன் இைந்தால் துரராணர்துக்கத்தால் பாதிக்கப்பட்டுவில்றல ேழுவ விடுவார். கண்ணன் ஏற்பாட்டில், தருமன் நபாய்நசால்லுகிைான். ேம்பித் துரராணர் மயக்கமுறுறகயில் திருஷ்டத்யும்னன் அவறரக் நகால்கிைான்.மண்ணில் அழுந்திய ரதர்ச் சக்கரத்றத எடுக்கும் முயற்சியில் இருந்தரபாது கிருஷ்ணன் ஏவலால்,அர்ச்சுனன் அவறனக் நகான்ைான். சூரியன் அஸ்தமிக்கும் ரேரத்றதரய மாற்றி, நெயத்ரதறனக்நகான்று அர்ச்சுனன் பிறழக்கச் நசய்தவன் கிருஷ்ணன். கறடசியில், துரிரயா தனறனக் நகால்லமுடியாமல், பீமன் தடுமாறுறகயில் அவன் நதாறடயில் அடித்துக் நகால்லச் நசான்னவன்கிருஷ்ணன். கரடாத்கென் என்கிை பீமபுத்ரறனக் நகால்ல ஏற்பாடுகறளச் நசய்தவன்கிருஷ்ணன். கரடாத்கென் மகறனயும் நகான்று முடித்தவன் கிருஷ்ணன். தந்றத அர்ச்சுனறனக்காணவந்த பிள்றள அரவாறனக் களப்பலி நகாடுக்கச் நசய்தவன் கிருஷ்ணன். ஆக,துரிரயாதனனுக்கு அறனத்து நவற்றிக் கதவுகறளயும் மூடி, பாண்டவர்களுக்கு அறனத்துவாயில்கறளயும் திைந்து றவத்தவரன கிருஷ்ணன்தான். ஆயுதம் ஏந்தாமல், தம் புத்தி, தம்தந்திரங்கறளரய ஆயுதமாகக் நகாண்டு குருரசத்திர யுத்தம் நசய்த முதல் மாயாவி கிருஷ்ணன்.எது சரி... எது தவறு.எது தருமம்... எது அதருமம்?கிருஷ்ணன், தருமத்துக்குப் புதுப்நபாருள் நசால்கிை இடம் இது.நபரிய தருமம் ஒன்று அவன் முன் இருக்கிைது. திநரௌபதியின் நகௌரவத்றதக் நகடுத்து,ோட்றடச் சூதால் கவர்ந்த நகௌரவர்களிடம் இருந்த ோட்றட மீட்டுப் பாண்டவர்களிடம் அளிக்கரவண்டிய கடறமறய, யாரும் ரகட்காமரலரய ஏற்றுக் நகாண்டவன் அவன். அதுரவ அவன்இலட்சியம். பதிநனட்டு ோட்கள் தம் ேண்பனுக்காகத் ரதர்ப் பாகனாக இருந்தவன். குதிறரறயச்நசலுத்துவது ரபால, யுத்தத்றதயும் நசய்தவன். பீஷ்மரும், துரராணரும், கர்ணனும்துரிரயாதனனும் தரும யுத்தத்தால் ரதாற்கடிக்க முடியாதவர்கள். ஆகரவ அதருமம் நசய்தாவதுதருமத்றதக் காப்பாற்றும் முடிறவ கிருஷ்ணன் எடுக்கிைார். காலம் முழுக்க அதர்மரமநசய்தவர்கறளத் தரும வழிகளால் நவல்ல முடியாத அளவுக்குப் பலவீனம் நகாண்டதா தருமம்.என்ைால் தருமம் காக்கும் என்பறத எப்படி ேம்புவது? எப்படி வாழ்வது? எறத ேம்பிச்நசயல்படுவது?ஆகப் நபரிய கடறமகளும், ஆகச் சிைந்த தருமமும் முன் நிற்கும்ரபாது சின்னச் சின்ன மீைல்கள்தவைாகாது. தருமம் பலவீனமானது அல்ல. மாைாக அதருமம் வலிறம நபற்று நிற்குநமனில்,அரத நமாழியில் உறரயாடி அதருமத்றத அழிப்பது தவைல்ல என்று நகாள்ளலாமா?கிருஷ்ணன் யுதிஷ்டிரனிடம் நசால்லுகிைான்.‘நபாய், நமய்றயவிட உயர்ந்தது. ஓர் உயிறரக் காக்கப் நபாய் நசால்ல ரவண்டுநமன்ைால்,அந்தப் நபாய் அவறனச் ரசராது!’என்ைாலும், மகாபாரதம் நதளிவாக ஒரு பக்கம் சார்ந்து இருக்கிைது. பாண்டவர் நீதிமான்கள்.நகௌரவர் அநீதிமான்கள். அரக்கு மாளிறகச் சதி யாருறடயது? திநரௌபதி மானபங்கத்றத யார்நசய்தது? எவர்கள் நசய்தார்கரளா, அவர்கள் குற்ைவாளிகள். மற்ைவர்கள் நீதிமான்கள். அரதாடு,

கிருஷ்ணர் யார் பக்கம் நின்ைார்? எவர் பக்கரமா அப்பக்கரம நீதிசார்ந்தது. அவர்கரளநீதிமான்கள்.நகால்லப்பட ரவண்டியவர்கள் நகால்லப்பட்டார்கள். காப்பாற்ைப்பட ரவண்டியவர்கள்காப்பாற்ைப் பட்டார்கள் என்று கா பாரதம் தீர்ப்பளிக்கிைது.ரபாகட்டும்.கிருஷ்ணன் கடவுளா? நதய்வீக ஆற்ைல் உள்ளவனா? மனிதனா? சூழ்ச்சிக்காரனா? தந்திரம்நசய்பவனா? எல்லாம்தான். ஏநனன்ைால் அவன் கிருஷ்ணன்.கிருஷ்ணறன ஒரு ரவட்றடக்காரன் நகால்கிைான். அவன் கண்முன் யாதவக் குலரம அடித்துக்நகாண்டு சாகிைது. அவனுக்கு முன் அவன் பிள்றளகள் சாகிைார்கள். கிருஷ்ணன் எதற்கும்அழாதவன். கிருஷ்ணன் அழுவரத இல்றல. கிருஷ்ணன் இைந்தான் என்ைதும், அர்ச்சுனன்துவாரறகக்கு வருகிைான். சிரார்த்தம் நசய்கிைான். அழுது புலம்புகிைான்.அவனுக்குள் ஒரு ரகள்வி எழுகிைது.இவ்வளவு நகாடுத்த கிருஷ்ணனுக்கு ோன் என்ன நகாடுத்ரதன்? ஆைாத புண்றண இக்ரகள்விஅவனுக்குள் ஏற்படுத்துகிைது. யார்தான் அழகிய காறலறய, அழகிய நதன்ைறல, அழகியதுறணறய, அழகிய வீடு, நசல்வத்றத, அழகிய வாழ்றவத் தந்தவருக்கு என்ன திருப்பித் தரமுடியும்?கிருஷ்ணன், ஒருவறனப் நபற்ைவர்கள், எல்லாம் நபற்ைவர்கள் ஆகிைார்கள். அவன் திரும்பக்ரகட்பது, அன்பு ஒன்றைத்தான். அவன் ரமல் அல்ல! சக உயிர்களின் ரமல்!(அடுத்து: துரிட ோதனன்)

பரிதோபத்துக்குரி துரிட ோதனன்உலகின் ரபரிலக்கியங்களால் அறியப்படும் நகாடுங்குணம் நகாண்ட பாத்திரங்கள் பத்தில்,முதல் ோறலந்துகளில் வரக்கூடியவன் துரிரயாதனன். இத்தறனப் நபரிய நகாடுங்ரகாலறனஏன் பறடத்தீர்கள் என்று வியாசறர ோம் ரகட்கலாம். அதற்கு அவர் இரண்டு காரணங்கள்நசால்வார். ஒன்று, ‘அவன் அப்படித்தாரன இருந்தான்’ என்பது. இரண்டு, ‘ேல்லவர்களின்ரமன்றமறய, நகட்டவர்களின் கீழ்றமறயக் நகாண்டுதாரன அளக்க ரவண்டி இருக்கிைது. என்பறடப்பில் துரிரயாதனன் ஓர் அளவு மானி’ என்று நசால்வார்.காவிய இலக்கணங்கள் ஒன்றும் முழுறமயாக அறமயாத காலம் வியாசருறடயது. ஆனால்துரிரயாதனன் பற்றிய பாத்திரச் சித்திரத்றத மிக அருறமயாகத் தீட்டி இருக்கிைார் அந்த ரமறத.பின்னால் வந்த காளிதாசன், பவபூதி, பாசன், அசுவரகாசன் முதலிய பலரும் வியாசரிடம் இருந்ரதோடக நுட்பங்கறளக் கற்றிருக்கிைார்கள். துரிரயாதனன் பிைப்றப அவர் எப்படிச் நசால்கிைார் பாருங்கள்: உலறக அந்தகாரம் சூழ்ந்திருந்த ரவறள. ேட்சத்திரங்கள் மறைந்து நகாண்ட வானம். இருரள அஞ்சி ஒளியும் இருட்டு. திடுநமனப் பச்றச மரங்கள் பற்றி எரிகின்ைன. மயானத்து அடக்கமான பிணங்கள், தங்கள் ரமல் மூடிய மண்றண உறதத்து நவளிரயறுகின்ைன. ோய்கள், ேரிகள், ஓோய்கள் மகிழ்ச்சியால் கூக்குரல் இடுகின்ைன. ரத்த மறழ நபய்கிைது. மண் உலகம் ேடுங்குகிைது. காற்றும் ரபய்க்காற்ைாக மாறிச் சுழல்கிைது. இரண்டாண்டுகள் கர்ப்பவாசம் நசய்த ‘துரிரயாதனன்’ பிைக்கிைான். குழந்றதயின் அழுகுரலாக இல்லாமல், காட்டு விலங்குகளின் ஊறள அவன் குரலாக இருக்கிைது. பயந்து ரபாகிைான் திருதராஷ்டிரன். பீஷ்மன், விதுரன் மற்றும் கால நிறல, மற்றும் ரகாள் நிறல அறிந்தவர்கறள அறழத்துக் காரணம் வினவுகிைான். அப்ரபாது அவர்கள், ‘பிைந்துள்ள இந்தக்குழந்றதயால், குலோசம் விறளயும். குரு பரம்பறரறய அழிக்கப் பிைந்தவன் அவன். அவனதுசிவந்த கண்கள், வரப் ரபாகிை ரபரிடர்கறளச் நசால்கின்ைன. ஒரு குடும்பம் வாழ, ஒருவறனத்தியாகம் நசய்யலாம். ஒரு கிராமம் வாழ, ஒரு குடும்பத்றதத் தியாகம் நசய்யலாம். ஒரு ரதசம்வாழ, ஓர் ஊறரரய தியாகம் நசய்யலாம். உன் ரதசத்றதயும் உைவினர்கறளயும் காக்க இந்தக்குழந்றதறய நீ தியாகம் நசய். இறதக் றகவிடு. காட்டில் நகாண்டுரபாய்ப் ரபாடு’ என்கிைார்கள்.பாசம் காரணமாகத் திருதராஷ்டிரன், குழந்றதறயக் றகவிட மறுக்கிைான். இது சரி. எந்தத்தந்றதயும் நசய்யக்கூடாதறத அவன் நசய்யவில்றல. ஆனால், எதிர்காலத்தில், துரிரயாதனன்நசய்கிை சகல அநியாயத்துக்கும் தந்றத துறண ரபாகிைான். ஆதரிக்கிைான். தூண்டியும்விடுகிைான். உண்றமயில் பிள்றளறயக் நகடுக்கிை தந்றதயாகரவ அந்த அகக்கண்ணும்இல்லாத அந்தகன் திருதராஷ்டிரன் விளக்குகிைான்.துரிரயாதனன், மூடன். திருதராஷ்டிரரனா அரயாக்கியன். மூடர்கறள விடவும்அரயாக்கியர்கரள ஆபத்தானவர்கள். திநரௌபதிறய ேடுவில் றவத்துச் சுற்றிலும் விரியன்பாம்புக் குட்டிகள் சூழ்ந்து தீண்டிக் நகாண்டிருந்த விேச் சூழலில், ‘தருமன் ரதாற்ைானா, என்மகன் நெயித்தானா’ என்று அருகில் நின்ை சஞ்சயனிடமும் விதுரனிடமும் ரகட்டுக்

நகாண்டிருந்தான் திருதராஷ்டிரன். துரிரயாதனன், தம் நபாைாறம, ரபராறச,இழிச்நசயல்பாடுகள், துர்ரபாதறனகறளக் ரகட்டு அறவ வழி தயக்கமின்றி ஒழுகுதல் என்றுஎறதயும் மறைத்துச் நசய்தவன் இல்றல. ‘ஆம். ோன் அந்த மாதிரிதான்’ என்று ஒப்புக்நகாண்டவன். ஆனால், அவனது அப்பன், ஒரு றகரதர்ந்த ேடிகனாக, தம் கயறமகள்அறனத்றதயும் மறைத்து மறைத்து, ரயாக்யனாக ரவேமிட்டவன். அவனது ஒவ்நவாருமுகமூடிறயயும் விதுரன், கிழித்து எறியும் ரபாநதல்லாம், தம் ஆயிரம் முக மூடிகறளயும்ஒன்ைன்பின் ஒன்ைாகப் ரபாட்டுக் நகாண்டவன் அவன்.வனத்தில் பாண்டு இைந்ததும் குந்தி தம் ஐந்து பிள்றளகறளயும் அறழத்துக் நகாண்டு, பீஷ்மர்வரரவற்க அஸ்தினாபுரம் வந்து ரசர்கிைாள். துரிரயாதனன் - பாண்டவர் பறக அப்ரபாது முதல்நதாடங்குகிைது. தருமன் பதினாறு வயது இறளஞன், அன்று. அவறன விடவும் ஒரு ோரளஇறளயவன் துரிரயாதனன். கிருபரிடமும், பிைகு துரராணரிடமும் ஆயுதப் பயிற்சிகள்ரமற்நகாள்கிைார்கள் நகௌரவ, பாண்டவர்கள். முதலில், தம் வீட்டில் நிழலுக்குத் தங்கவும்,பசிக்குத் தின்னவும் வந்து ரசர்ந்த அனாறதகள் என்ரை பாண்டவர்கறள இளப்பமாகநிறனத்தான், துரிரயாதனன். ோளாக ஆக நிறலறம மாைத் நதாடங்கியது. அரண்மறனப்நபரிரயார்களிடம் பாண்டவர் காட்டிய விேயமும், நபாது மக்களிடம் நசலுத்திய பணிவும்,பயிற்சியில் காட்டிய நிபுணத்துவமும், இறவ காரணமாகத் ரதசத்தில் அவர்களுக்கு ஏற்பட்டபுகழ், துரிரயாதனன் உைக்கத்றதக் நகடுத்தது. ோளுக்கு ோள் நபருகிவரும் பாண்டவர் ரமலானமக்கள் ஆதரவு, அவனுக்கு அச்சத்றதக் நகாடுத்தது.துரிரயாதனன், கூர்றமயான அரசியல் அறிவு நகாண்டவனாக இருந்தான். மாைாக, தருமரனா,மந்த புத்தி உள்ளவனாக இருக்கிைான். நபாதுவாக, ேல்லவர்கள் ரதாற்றுப்ரபாகிை அரசியல்களத்தில் சூழ்ச்சியாளர்கள் நவல்கிைார்கள். பீஷ்மர் அதிகாரத்தில் இருந்தரபாது, அஸ்தினாபுரஅரசாட்சிறய பாண்டுவுக்ரக அளித்தார். கண் பார்றவ அற்ை திருத ராஷ்டிரன், அக்காலவிதிகளின்படி அரசாள முடியாது. பின்னர், அரசியல் நேருக்கடி மற்றும் ‘நிரயாக’ முறைப்படிக்குழந்றத நபற்றுக் நகாள்ளக் காட்டுக்குப் ரபாகிைான் பாண்டு. தாற்காலிகமாகரவஅரசாள்கிைான் திருதராஷ்டிரன். அரசனாக அல்ல. அரசன் மாதிரி. இப்ரபாது முறையான அரசன்பாண்டுவின் மகன் தருமன் வந்துவிட்டான். எந்த ரேரமும் அரசாட்சிறயக் ரகாரலாம். ஆக,துரிரயாதனன் அரசாள்வது சாத்தியமில்றல.இந்த எல்றலக்கு வந்து ரசர்ந்ததாரலரய, துரிரயாதனன், பாண்டவர்களுக்கு விரராதியாகிைான்.அவர்களில் பீமறன மாத்திரரம தன் எதிரியாகக் காண்கிைான். பீமன், தமக்கு ரமலானபலசாலியாக இருக்கிைான் என்று அவன் ேம்புகிைான். பீமறனச் சகுனியின் உதவிரயாடு நகாறலநசய்ய அவன் எடுக்கும் முயற்சிகள், பீமனுக்ரக சாதகமாக முடிகின்ைன. அப்புைம், உருவாகியதுஅரக்கு மாளிறகத் திட்டம். இது, பாண்டவர்கறளக் நகால்வதற்ரக என்பது திருதராஷ்டிரனுக்கும்நதரிந்ரத இருந்தது. தருமனுக்கும் கூடச் சந்ரதகம்தான். என்ைாலும், திருதராஷ்டிரன்நசால்கிைாரன என்று அரக்கு மாளிறக ரோக்கிச் நசன்ைான்.இந்த நிகழ்ச்சிகளின்ரபாது பீஷ்மர் என்ன நசய்து நகாண்டிருந்தார்? அவர் எதுவும் நசய்யமுடியாத நிறலறமயில் இருந்தார். துரராணர், தம் மாணவர்களின் ஆயுதப் பயிற்சிஅரங்ரகற்ைத்றத ேடத்தி முடித்தவுடரனரய, பீஷ்மர், துரராணர், கிருபர், விதுரர் ஆகியநபரிரயார்கறளப் புைக்கணிக்கத் நதாடங்கினான் துரிரயாதனன். பரிதாபத்துக்குரிய, நீண்டநமௌனத்துக்குள்ளானார் பீஷ்மர். அஸ்தினாபுரத்து அரண்மறனக்குள் அவர் மரியாறத இழந்துரபானார். துரராணர், பீஷ்மர் எப்ரபாதாவது வாய் திைந்தால், அறதத் திருப்பிச் நசால்லும்கிளிப்பிள்றள ஆனார். கிருபர் அறமதிறய ஒரு தவமாகரவ நசய்தார். விதுரர் மட்டுரம,நதாடர்ந்து பாண்டவர்களின் பாதுகாவலராகச் நசயல்பட்டார். அரக்கு மாளிறக நேருப்பிலிருந்துபாண்டவர்கறளக் காப்பாற்றியது விதுரர்.

துரிரயாதனன் பறக வட்டத்துக்குள் இருந்த முக்கியஸ்தர், விதுரர். அவர் அவனுறடய சித்தப்பா.என்ைாலும், அவறரத் தாசி மகன் என்று இகழ்கிை அளவுக்கு இழிந்தான். அதனாரலரய,பாண்டவர்க்கு எதிராக வில்ரலந்தும் தர்மசங்கடத்திலிருந்து அவறரக் காப்பாற்றினான்.துரிரயாதனன் கண்நடடுத்த ேண்பன், கர்ணன் வீரன் என்பதில் சந்ரதகம் இல்றல. பிரச்றன,தன்றனப் நபருவீரன் என்றும், தமக்கு நிகரில்றல என்றும் தப்பாக அவன் அவறனரய எறடரபாட்டுக் நகாண்டான். தற்நபருறம கர்ணன் பலவீனம். இறதரய பலமாகக் கருதித் தவறுநசய்தான் துரிரயாதனன். சகுனி, தாய் மாமன். ரமாசமான அறமச்சன். தம் கால்களுக்குக் கீரழ,மாமன் நபரும்பள்ளம் நவட்டிக் நகாண்டிருப்பறதக் கறடசிவறர துரிரயாதனன் புரிந்துநகாள்ளவில்றல. துச்சாதனன், சரகாதரன். துரிரயாதனன் ஊசி என்ைால், தம்பி நூலாக இருந்தான்.அைவுணர்ரவ இல்லாத கல்லால் ஆன சரகாதரன் அவன். அசுவத்தாமரனா, அடிப்பறடயில் ஒருரகாறழ. ஆபத்து ரேரத்தில் மன்னன் துரிரயா தன்றனக் றகவிட்டு உயிர்ப்பிறழக்க ஓடியவன்.மனிதர்கறளத் தகுதி அறியாது ரதர்வு நசய்து நகட்டுப் ரபானவன், பரிதாபத்துக்குரியதுரிரயாதனன்.பலமும் ஊக்கமும், கதாயுத யுத்தத்தில் நிகரற்ை ஆற்ைலும் நகாண்ட துரிரயாதனன், பிைரின்திைறமறய, உயர்ேல, நவற்றிறயச் சகிக்க முடியாத பலவீனம் நகாண்டவனாக இருந்தான்.இந்தக் குணரம, அவறன மரண வாசறலத் தட்டச் நசய்தது. தருமனின் ராஜ்யாதிகாரப்பட்டாபிரேகத்தின் ரபாது, பாரத வர்ேத்து மன்னர்கள் தர்மனின் பாதங்களில் நகாட்டியேவமணிக் குன்றுகறளக் கண்டு, வயிறு நவடிக்கும் அளவுக்கு எரிந்து ரபானான் அவன். அவன்தமக்குள் ரபாஷித்து வளர்த்த ேரகத்தின் கதவுகள் தாமாகரவ திைந்து நகாண்டன. இந்திரப்ரஸ்தஅரண்மறனயில் மயன் நசய்திருந்த மாயங்கறள அறியாமல், தறர என்று எண்ணித் தண்ணீரில்விழுந்தான். தண்ணீர் என்று நிறனத்து ரவட்டிறய ரமரலற்றிக் நகாண்டு தறரரமல் ேடந்து,வழுக்கியும் வீழ்ந்தான். றமத்துனன் என்ை எண்ணத்தில் துரிரயாதனனின் ேறகச்சுறவச்நசயல்கள் கண்டு திநரௌபதி சிரித்தாள். பீமன் சிரித்தான். அர்ச்சுனன் சிரித்தான். அந்தச் சிரிப்பு,தம் ஆத்மாறவ வடுப்படுத்தியதாகத் தாழ்வுமனப்பான்றமயிலும் நபாைாறமயிலும் அழுந்தியஅவன் நிறனத்தான்; திரும்பும் வழியில் அவன் மாமனிடம் நசான்னான்:தம் சரகாதரர்களின் ரபராற்ைலால் நவற்றிகறள ஈட்டி, சக்ரவர்த்தியான யுதிஷ்டிரனின் கீரழஉலகரம சுழல்வறதக் கண்டு என்னால் தாங்கிக்நகாள்ள முடியவில்றல மாமா. குரராதம்எனக்குள்ரள இரவும் பகலும் எரிந்து நகாண்டு இருக்கிைது. இந்த நேருப்றப எதனால்அறணப்பது? ரகாறடயில் வற்றிச் சுருங்கும் தண்ணீர்க்குளம் மாதிரி ோன் இப்ரபாது வற்றிக்நகாண்டு இருக்கிரைன்.\" அறிஞர் குருசரண்தாஸ் நசால்வது ரபால, இப்ரபாது தம்நபாைாறமக்கும், இழி குணங்களுக்கும் தத்துவ முலாம் பூசத் நதாடங்குகிைான்.எந்த மனிதன் எதிரியின் நசழிப்றபத் தாங்கிக் நகாள்வான்? எதிரியின் நசழிப்பு, வளம், ரமன்றமஎல்லாம் தம்மிடம் இருந்து, தனக்குவந்து ரசர ரவண்டியவற்றிலிருந்து எடுத்துக்நகாள்ளப்பட்டறவ என்பறத அறியாதவன் மூடன் அல்லாமல் ரவறு யார்? பாண்டவர்அதிர்ஷ்டமும், அவர்களின் மண்டபமும், அந்தப் பாண்டவச் சிறுவர்கள் நசய்த ரகலிறயயும்ோன் பார்த்தரபாது எனக்குள் தீப்பிழம்பாக எரிந்து நகாண்டிருந்ரதன்...\"சகுனி, தம் மருமகறனச் சாந்தம் நகாள்ளச் நசய்கிைான். மகாவீரர்கள் அவர்கள். அவர்களிடம்ரமாதிப் ரபார் நசய்து நீ நவற்றி நபறுதல் சாத்தியம் இல்றல. இப்ரபாது திநரௌபதியின் மூலம்அவள் தந்றதயின் பக்கபலமும், ராெர்களின் நபருந்துறணயும் அவர்களுக்குக் கிறடத்துள்ளது.எனரவ, சூழ்ச்சி நசய்து அவர்கறள நவல்லலாம். யுதிஷ்டிரன், சூதாட்டத்தில் ஆர்வம் உள்ளவன்.ஆனால் அறிவு இல்லாதவன். சூதாட்டத்தில் என்றன நவல்பவர் உலகில் யாரும் இன்னும்பிைக்கவில்றல. அவனுக்குச் சவால் விட்டு ஆட்டத்தில் இழுத்து விட்டுவிட்டால் ோன் அவறனநவன்று விடுரவன். என் பகறடக் காய்கள் உன் பறகறய முடிக்கும்...\"

ரபாறதகளில் சூதுப்ரபாறத நகாடியது. மது ரபாறத, அறத அருந்தியவறன மயக்கத்தில்ஆழ்த்தும். சூரதா, தம்றம இழக்கறவக்கும். என்ன நசய்கிரைாம் என்பறதரய மைக்கடித்து,உயிரராடு பிணமாக்கும். தருமன் அப்படித்தான் ஆனான். றகயளவு முத்து என்று ஆரம்பித்தபந்தயம், பாஞ்சால அரசிறய, தர்மபத்தினிறய றவத்து ஆடும் அளவுக்கு நவறிபிடித்துப்ரபானான், யுதிஷ்டிரன்.பாரதப் ரபாரின் பதிநனட்டாம் ோள், துரிரயாதனனின் கறடசி வாழ்ோளாக அறமந்தது. எந்தவீரனுக்கும் அறமயக்கூடாத இழிவான மரணம் அவனுக்கு அறமந்தது. இந்திய இதிகாசங்கள்,ஒரு அைத்றத மீண்டும் மீண்டும் வலிறுத்துகிைறதக் கவனிக்க ரவண்டும். நபண்களுக்குஇறழக்கும் நகாடுறம, அநீதி, இழிவு காரணமாகரவ மாவீரர்கள் மரணம் அறடகிைார்கள்.முன்னர் இராவணன். இப்ரபாது துரிரயாதனன். அந்தக் கறடசி ோளில், துரிரயாதனனின் தளபதி,கர்ணன் அவனுடன் இல்றல. மாமன் சகுனி நகால்லப்பட்டுவிட்டான். அத்தறன தம்பிகளும்நசத்து ஒழிந்தார்கள். பீஷ்மர், துரராணர் நிறனவுகளில் வாழ்ந்தார்கள். பறட வீரர்கள், பயந்துசிதறி ஓடிப்ரபானார்கள். தன்னந்தனியாகத் தம்முடன் மட்டுரம நின்ைான் பரிதாபத்துக்குரியதுரிரயாதனன்.ரத்தத்தால் ரசைான மண்ணின் ரமல் நின்ைான் அவன். அது அவனால் ஏற்பட்டது. குலம் அழிந்தது.மகனுக்குத் தர்ப்பணம் தரும் அபாக்கியத்றதத் தந்றதக்குச் நசய்திருந்தான் அவன். கழுகுகள்,வல்லூறுகள், ஓோய்கள், ேரிகள் என்று மாமிசப் பட்சிணிகள் ஆறசயுடன் அவறனச் சுற்றின. நூறுபிள்றளகள் நபற்ை தாய்க்கு ஒற்றைப் பிள்றளறயயும் துறணயாக நிற்க றவக்கவில்றல. அவன்,அவனுக்காகப் ரபாரிட்டு உயிறரயும், உைவுகறளயும் இழந்து நசத்த வீரர்களின் மறனவி,குழந்றதகள் புலம்பல், காற்றில் கலந்து அவன் நசவிகறளத் தாக்குகின்ைன. வாழ்க்றகயில் முதன்முறையாகப் பயம் வருகிைது துரிரயாதனனுக்கு. அவன் அங்கிருந்த குட்றடயில் ஒளிந்துநகாண்டான். அறதக் கண்டுபிடித்து பீமன் அறைகூவல் விட்டு அவறன நவளிரயஅறழக்கிைான். யுத்தம் ேடக்கிைது. பீமன் ரசார்வறடவறதக் கண்டு, கிருஷ்ணன் ஒரு குறிப்றபபீமனுக்கு உணர்த்துகிைான். பீமன், யுத்த தர்மத்துக்கு மாைாக, துரிரயாதனன் நதாறடகறளப்பிளந்து, அவறன மண்ணில் சாய்த்து விடுகிைான்.இது தருமமா என்கிைான் துரிரயாதனன். ‘நீ நசய்ததில் எது தருமம், இருந்தால் நசால்’ என்கிைான்கிருஷ்ணன். மாமன்னன், அவமானகரமாகப் பாடலின்றி, பாராட்டின்றி ஒரு பூ மாதிரிவாழ்ந்தவன், சருகு ரபால் உதிர்ந்தான்.பாசகவி துரிரயாதறனக் கறதத் தறலவனாகக் நகாண்டு ‘உருபங்கம்’ என்நைாரு சம்ஸ்கிருதோடகத்றத எழுதி இருக்கிைார். அருறமயான பறடப்பு அது. அதில், துரிரயாதனா... பீமன்உன்றன வஞ்சத்தில் வீழ்த்தினானா?\" என்கிைார் பலராமன். பலராமன், துரிரயாதனன் - பீமன்இருவருக்குரம ஆசிரியர். ‘இல்றல’ என்கிைான் துரிரயாதனன். கீசகறன வறதத்தவன்.இடும்பறனக் நகான்ைவன். அசுரறன அழித்து ஊறரக் காப்பாற்றியவன். அவன் பலவான். அந்தவீரன், தந்திரம் நசய்யவில்றல\" என்கிைான். சரி... இந்தத் தண்டறன எதன் நபாருட்டு?\" என்றுஒரு ரகள்வி எழுகிைது. அதற்குத் துரிரயாதனன் நசால்லும் பதில், பாஞ்சால ரதச அரசிறய,மாநபரும் வீரர்களின் மறனவிறய சறப ேடுரவ அவள் கூந்தறலப் பற்றி இழுத்ரதரன, அதன்நபாருட்டுத்தான்.\" துரிரயாதனனின் மறனவிகள் இருவர் வந்து அவன் அருகில் நிற்கிைார்கள்.நீங்கள் இருவரும் பாஞ்சாலியிடம் அறடக்கலம் நகாள்ளுங் கள்\" என்றுவிட்டு உயிர்த்துைக்கிைான் துரிரயாதனன்.பாசன் மகாகவி. அரதாடு ேல்ல மனிதர். ஆகரவ அப்படி எழுதுகிைார். ‘கவிகள், மனிதர்கறளமாண்புறடயவர்களாக மாற்ைரவ விரும்புகிைார்கள். மனிதர்கள் மாை மறுக்கிைார்கள். பின்னர்,மாை விரும்பும் ரபாது, மரணம் முந்திக் நகாள்கிைது.’

மூ போசம், எஜமோன விசுவோசம் வகோண் சகுனிஒரு மனிதன், ஒரு ோளில் எத்தறனமுறை கண் இறமப்பாரனா அறதக் காட்டிலும், எத்தறனமுறை மூச்றச உள்ளிழுப்பாரனா அறதக் காட்டிலும் அதிகமாக ஒரு ோளில்துர்ச்சிந்தறனகறளயும் துர் உபரதசங்கறளயும் ரபயின் உக்ரத்ரதாடு ஒரு மனிதன் நவளிப்படுத்தமுடியுமா? ‘முடியும்’ என்கிைார் வியாசர். அந்த மனிதன் சகுனி. தம் சரகாதரியின் மகன், தம்மருமகனின் நவற்றிகளுக்காக சகுனி அப்படிச் நசய்தான் என்று சமாதானம் நகாள்ள முடியுமா?முடியாது என்ரை எனக்குத் ரதான்றுகிைது. ரவறு தனிப்பட்ட குரராதம் காரணமாக முடியுமா,என்ைால் இருக்கும் என்ரை மக்கள் நிறனத்தார்கள், மற்றும் அறிஞர்களும் அவ்வாரைகருதினார்கள்.சகுனிக்கு நமாத்தம் 99 சரகாதரர்கள். சரகாதரி காந்தாரி. திருதராஷ்டிரறனத் திருமணம் நசய்துஅத்தினாபுரத்துக்கு வந்தரபாது, சகுனியும் சரகாதரர்களும் உடன்வந்தார்களாம். அரண்மறனயில்அந்த நூறு ரபரும் குறுக்கும் மறுக்கும் ேடந்து நகாண்ரட இருப்பார்கள். ஒவ்நவாரு தாய்மாமறனயும் பார்க்கும் ரபாதும் (மரியாறத நிமித்தம்) எழுந்து நிற்க ரவண்டிய கட்டாயம் துரிரயாதனனுக்கு. அலுத்துப்ரபானான் துரிரயாதனன். ரகாபம் தறலக்ரகறியது. அவர்கள் நூறு ரபறரயும் சிறைக்குள் தள்ளுகிைான். ஆளுக்கு ஒரு ோறளக்கு ஒற்றைச் ரசாற்றுப் பருக்றகயும், ேத்றதக் கூட்டில் தண்ணீரும் தருகிைான். சகுனியின் சரகாதரர்கள் சாக ரவண்டும் என்பது அவன் எண்ணம். என்ன ேடந்தது? 99 சரகாதரர்களும் தங்கள் ரசாற்றுப் பருக்றகறயயும் தண்ணீறரயும் அண்ணன் சகுனிக்குத் தந்து, ‘பழிக்குப் பழிவாங்கு அண்ணா’ என்ைபடி இைந்து ரபானார்கள்...\" என்று ரபாகிைது கறத. (த.ரகாரவந்தன் நதாகுத்த ‘ஏட்டில் இல்லாத மகாபாரதக்கறதகள்’ - 1999)இரத கறதறயச் சற்று மாறுதலுடன் ரபரறிஞர் ஆ. சிங்காரரவலு முதலியார் தம் ‘அபிதானசிந்தாமணி’ (முதல் பதிப்பு 1910) என்ை ரபரகராதியில் நசால்லுகிைார். திருதராஷ்டிரன், சகுனிசரகாதரர்கள் ரமல், தம் ஆட்சிறயப் பிடிக்க நிறனக்கிைார்கள் என்று நிறனத்துச் சிறையில்அறடக்கிைான்\" என்று ரபாகிைது முதலியாரின் கறத. இரண்டு கறதகளுரம இரண்டுவிேயங்கறள முன் றவக்கின்ைன. ஒன்று - திருதராஷ்டிரன் மற்றும் அவன் மகன் துரிரயாதனன்ஆகிரயார், சகுனியின் சரகாதரர்கறளச் சிறைப்படுத்தினார்கள் என்பது. இரண்டு, தம்சரகாதரர்கள் 99 ரபர்கள் இைந்தறமக்காகப் பழிக்குப் பழியாக, துரிரயாதனனுக்குத் தர்மம் அற்ைரயாசறனகள் நசால்லி பாண்டவர்கறளப் பறகக்கச் நசய்து, துரிரயாதனன் கூட்டத்றதஒழித்தான் சகுனி என்பது.உண்றம, றக எட்டும் தூரத்தில்தான் இருக்கிைது.

காந்தார ரதசம், காச்மிரத்துக்கு ரமற்கிலும், கிராத ரதசத்துக்கு வடகிழக்கிலும், மத்ர ரதசத்துக்குவடரமற்கிலும் இருந்ததாகச் நசால்கிைார் பி.வி. ெகதீச ஐயர் (‘புராதன இந்தியா எனும் பறழய56 ரதசங்கள்’ முதல் பதிப்பு 1918). காந்தாரத்றத ஆண்ட சுபலன் என்பவனுக்கு மகன் சகுனி. தம்ரதசத்றத மிகச்சிைப்பாக ஆண்டான் சகுனி என்கிைார் ரமற்படி ஐயர். ஆச்சரியம்தான். தம்சரகாதரிறயப் நபண் ரகட்டு அஸ்தினாபுரத்திலிருந்து பீஷ்மர் அனுப்பிய ஓறலறயப் பார்த்துமுதல் மகிழ்ச்சி அறடந்தவன் சகுனி. கண் இல்லாதவனுக்கு அன்பு மகறளத் தருவதாவது என்றுசுபலன் தயங்கியரபாது, ‘நகாடுத்ரத தீர ரவண்டும்’ என்ைவன் சகுனிரய ஆவான். இது,சகுனியின் அரசியல்.அஸ்தினாபுரம் பற்றிய விவரங்கள் நதரிந்தவனாக இருந்தான், சகுனி. காந்தாரமாகிய தம் ோடு,அதன் அளவில் பதினாறில் ஒரு பங்ரக விவசாயத்துக்கு உரியதாக இருந்தது. பதிறனந்து பகுதிகள்கல்லும் கரடும், மறலக் குன்றுகளுமாக இருந்தது. அஸ்தினா புரரமா, பாரத வர்ேத்திரலரயவளமும், அதன் காரணமாக விறளச்சலும், பலமும் நசல்வச் நசழிப்புமாக இருந்தது.கன்னங்கரிய யமுனா ேதியால் ேறனக்கப்பட்ட ோடாக இருந்தது அது. அதன் பட்டத்துஇளவரசனாகப் ரபாகிைவன், கண் இல்லாதவன், உள் இருட்டில் இருக்கும் அவறன, நவளிஇருட்டிலும் அமர்த்தி றவத்துவிட்டு ஆட்சிப் நபாறுப்றபத் தான் ஏற்றுக்நகாண்டு ேடத்தலாம்.பாண்டுரவா ரராகி. அவன் எதிரிரய அல்ல. புறடறவப் பந்தல், யாறனயின் தந்தங்களுக்கு முன்எம்மாத்திரம்?காந்தாரி, திருதராஷ்டிரனுக்கு மறனவியானது இப்படித்தான். சரகாதரி காந்தாரிறயயும்அறழத்துக் நகாண்டு, குருரதசரம வியக்கும் நபரும் மணச் சீரராடு அஸ்தினாபுரம் வந்துரசர்ந்தான் சகுனி. திருத ராஷ்டிரறனக் கண்டதும் அவன் கற்பறனகளும் கனவுகளும் சிறதந்தரதன் அறட ஆகிப்ரபானது. ஆயிரம் யாறன பலமும் அரசு குறித்த சர்வஞானமும்நகாண்டவனாக இருந்தான் திருதராஷ்டிரன். அஸ்தினாபுரத்தின் கல் அரண் ரபால பீஷ்மர்இருந்தார். அரறச அவரர ேடத்திக் நகாண்டிருந்தார். அவரது சிற்ைன்றன சத்யவதி ரவறு,அரசியல் மற்றும் சமய ஆர்வம் நகாண்டவளாக இருந்தாள். சகுனியின் ேகங்கள் அவனதுவிரல்களுக்குள் மறைந்து நகாண்டன.காத்திருத்தல் மட்டுரம அவன் நசய்யத்தக்கது என்பறத அவன் விளங்கிக் நகாண்டான். அவனதுஇருப்பு, சரகாதரி காந்தாரிக்கு உதவிகள் நசய்தல், திருதராஷ்டிரனுடன் உணவு ரமறசயில்அமர்ந்து ரபச்சுத் துறண நசய்தல் என்ைாயின. திருத ராஷ்டிரன் மனத்றதக் கவர, தம்ரதசத்றதரய, அஸ்தினாபுரத்தின் மற்நைாரு மாநிலமாக்கி, அதற்கான ஓறலறயத்திருதராஷ்டிரனிடம் நகாடுத்தான் சகுனி. கண் அற்ை இளவரசனின் மனத்தில் ஈரம் சுரந்தது.மகாபாரத காலத்து இளவரசர்கள் சூதாடுவறத ஒரு கறலயாகக் கற்ைார்கள். அரசர்களின் சத்திரியத்தன்றம, பகறடயாட்டத்தாலும் தீர்மானிக்கப்பட்டது. அந்த முறைறய உத்ரதசித்ரத காந்தாரஇளவரசன் சகுனியும் பகறட ஆடக் கற்ைான். ஆட ஆட அதில் அவன் தீவிரமானான். நதாடர்ந்துஆடி அதில் நிபுணத்துவம் நபற்ைான். யார் இருந்தாலும், இல்றலநயன்ைாலும் எதிரர ஒருவர்ஆடும் பாவத்தில் அவன் தனித்து ஆடலானான். மனிதர்களுக்குப் பதிலாகப் ரபய்கறளயும் அசுரசக்திகறளயும் அமரறவத்து ஆடினான் என்கின்ைன வடோட்டு மக்கள் ோடகக் கூத்துக் கறலவடிவங்கள். துர்ரதவறதகறள அறழத்துத் தம் உருட்டும் தாயக்கட்றடகளில் ஆவாகனம்நசய்தான் என்கின்ைன அக்கறதகள். இறவ அறனத்தும் வடிவறமக்கும் நசய்தி இதுதான். ஒருசத்திரியன், வாள் மற்றும் வில் பயிற்சிகளில் ஈடுபடும் ரேரத்தில் அவன் சூது பயில்வதில் தீவிரம்கண்டான். சூதாட்டம் அவனுக்குள் ஒரு வறகயான ரபாறத ஆயிற்று. அரதரபான்ை ரபாறததருமனுக்கும் இருந்தது என்பது ஒரு ஆச்சரியம்தான். விராடனும்கூட, இந்த ரகமானசத்திரியன்தான். தம்முடன் சூதாட என்ரை, அஞ்ஞாதவாச காலத்தில், தருமறனச் சம்பளம்நகாடுத்து றவத்துக் நகாள்கிைான்.

இதில் பிரச்றன என்னநவனில், ரபார்க்களம் மாதிரிரய, திைறமசாலியும் திைறமகுறைந்தவருக்குமான ஆட்டமாகச் சூது மாறுவது ஆகும். தருமனுக்கு ஆர்வம் இருந்த அளவுக்குஆட்டத்தில் அறிவு இல்றல. சகுனிக்ரகா, ஆட்டத்தில் அறிவும் ஞானமும் இருந்த அளவுக்குவிறளயாட்டு தர்மம் இல்றல.அத்தினாபுரத்து அரண்மறனயில், ஒரு ரவண்டாத விருந்தாளியாக இருந்த சகுனி,துரிரயாதனனுக்கு உற்ை ரதாழன் ஆனான். துரிரயாதனன் என்ை சிறுவனின் வாழ்க்றகறயவடிவறமத்ததில் சகுனி, நபரும்பங்றகத் தாரன வகித்துக் நகாண்டான். துரிரயாதனன்ேம்பிக்றகறயப் நபற்ைான். எந்த விேயத்துக்கும் தம் அறிவுறரறயச் சிற்ைரசன் ேம்பிக் ரகட்கும்நிறலயில் தம்றம அறமத்துக் நகாண்டான்.சகுனிக்குக் காலம் கனிந்து வந்தது. பாண்டு புத்திரர்கள், தந்றதறய இழந்து, ஆதரவுத் ரதடிஅஸ்தினாபுரத்து அரண்மறனக்கு வந்து ரசர்ந்தரபாது, துரிரயாதனன் மிகவும் பதற்ைம் அறடயத்நதாடங்கினான். பாண்டு வகித்துவந்த ஆட்சி உரிறம, நியாயமாகத் தருமனுக்குச் நசன்றுரசர்ந்துவிடுரமா என்கிை அச்சத்றதத் துரிரயாதனன் மனத்தில் விறதத்ததில் நவற்றிநகாண்டான்சகுனி. ‘உரிறம நகாண்ட ஒரு நபரும் எதிரிறய அப்புைப்படுத்தும் உள் பணியில் ோன் துறணநிற்கிரைன்’ என்ை எண்ணத்றத ஏற்படுத்தியதில், தம் இருப்றப அழுத்தமாக நிறலநிறுத்திக்நகாண்டான் அவன்.மகாபாரத காலத்தில், நபண்றணக் கல்யாணம் நசய்து நகாடுத்த பிைகு, மணப்நபண் வீட்டார்மணமகன் வீட்ரடாடு நதாடர்றப றவத்துக் நகாள்வதில்றல. குறைந்தபட்சம் ேல்ல,ேல்லதல்லாத சடங்குகளில் கூடப் நபண்றணக் நகாடுத்தவர்கள் நபரும்பாலும்நதாடர்புநகாள்வதில்றல. இது இயற்றக இல்றல. ஆனால் அப்படித்தான் இருந்தது, அக்காலநிறலறம. குந்தி, மாத்ரி, திநரௌபதி, சத்தியவதி, அம்பாலிகா, அம்பிகா முதலான நபண்கள்தங்கள் தாய்வீட்றட மைந்ரத இருந்திருக்கிைார்கள். குந்தி ஒருமுறை அழுரத கிருஷ்ணனிடம்முறை இட்டாள். ஆனால் இந்த வழக்கத்துக்கு மாைாகப் நபண்றணக் நகாடுத்த இடத்திரலரயநிரந்தரமாகத் தங்கி இருந்தான் சகுனி. இது உறுத்தக்கூடாது என்பதற்காகரவ, தம் ரதசத்றதரயதிருதராஷ்டினுக்குக் நகாடுத்து, அஸ்தினாபுரத்தில் ஒரு இடத்றத நிரந்தரமாக்கிக் நகாண்ட சகுனி,துரிரயாதனனுக்குத் தவிர்க்க முடியாத அங்கமாகத் தம்றம ஆக்கிக் நகாண்டான்.துரிரயாதனன் பார்றவயில் பாண்டவர்களின் பலரம, பீமனிடம் இருப்பதாக அவன் எண்ணம்.இது உண்றமயும் கூட. ஆகரவ, பீமறனக் நகால்வது தமக்கு ேன்றம என்ை புரிதலுக்கு வந்துரசர்ந்த அவன், முதன்முதலாக அந்த முயற்சிகறள ரமற்நகாள்கிைான். பீமறனக் நகால்லும்முயற்சியில், சகுனி உடன் இருந்தான். எல்லாக் நகாறல முயற்சியிலும், பீமன் பிறழத்தரதாடுமட்டுமல்லாமல், தம் பலத்றதயும் ரமலும் நிறுவினான்.அரக்கு மாளிறகத் திட்டத்றதக் கண்டுபிடித்து அமல்படுத்தியதில் முக்கிய பங்கு, சகுனிறயச்ரசர்ந்ததாக இருப்பதில் ஆச்சர்யம் இல்றல. எதிரிகறள ரமாதுவறத விடவும், அவர்கறளஅழித்து விடுவதிரலரய ேம்பிக்றக நகாண்டவனாக இருந்தான் சகுனி. இந்தத் திட்டத்றதத்திருதராஷ்டிரனிடம் நசால்லி அனுமதி வாங்குகிை நபாறுப்றப ஏற்றுச் நசயல்பட்டான் சகுனி.அகக்கண் இருண்ட அவனும், உடன்பட்டான். பாண்டு புத்திரர்கள் வாழும் வறரக்கும், தம்முதன்றமக்கு உள்ள அச்சுறுத்தறல அவனும் உணர்ந்ரத இருந்தான்.ேன்றமகள் என்றும் ேல்லறவ என்றும் நிலவுகிை அறனத்துச் சக்திகறளயும் அழிப்பதற்நகன்ரை,சகுனியின் பிைப்பு ரேர்ந்தது என்று பாரதம் நசால்கிைது. வீரர்கள் இருந்து ரபார் நசய்த பாரதச்சூழலில், வில்றலப் பயன்படுத்தாமல், தம் தீயபுத்திறயக் நகாண்ரட எதிரிகறள வீழ்த்துவதுஎன்ை புதிய முறைறயப் புகுத்தியவனாக சகுனி இருக்கிைான். அடிப்பறடயில் அவன் ஒருரகாறழ. உதாரணமாக, துரராணர் ரபார்க்களத்தில் வீழ்த்தப்பட்டரபாது, பயத்தின் உச்சத்துக்ரக

நசன்ை சகுனி, அங்கிருந்து ஒரு காயம் பட்ட குதிறரறயப் ரபால ஓடியறத அத்தறன வீரர்களும்பார்த்தார்கள்.ராெசூய யாகத்தில் கலந்துநகாண்டு திரும்பும் வழியில்தான், சூதாடித் ரதாற்கடித்து,பாண்டவர்களின் நசல்வத்றதக் கவர்ந்து நகாண்டு காட்டுக்குத் துரத்தும் ரயாசறனறயத்துரிரயாதனனுக்குச் நசால்கிைான் சகுனி. திருதராஷ்டிரனும் இதற்கு ஒப்புக் நகாள்கிைான்.ஆட்டத்தில் ரதர்ந்த சகுனி, தருமறன மிகச் சுலபமாகத் ரதாற்கடிக்கிைான். ஆட்டத்தின்ரபாதுதருமன் இருக்கும் நிறலறய வியாசர் மிகத் நதளிவாகரவ நசால்கிைார். ஸ்தம்பித்துஅமர்ந்திருக்கிைான் தருமன். சூதாட்டம் ேடக்கிைது என்பறதரய மைந்து, தாம் எறத இழக்கிரைாம்என்பது நதரியாமரலரய அறனத்றதயும் இழந்து நகாண்டிருக்கிைான் அவன்.நபான்றனயும் நசாத்துக்கறளயும் பந்தயமாக றவத்து ஆடிய தருமனிடம், ‘ஏன்... உன்தம்பிகறள றவத்து ஆரடன்’ என்று தூண்டியவன் சகுனி. அறனத்றதயும் இழந்து, ஒரு பிணம்ரபால இருந்த தருமனிடம், ‘ஏன் திநரௌபதி இருக்கிைாரள’ என்று நசான்னான் சகுனி. தருமன்என்கிை அந்த மூடனும் அறத ஏற்றுக் நகாள்கிைான். திநரௌபதிறயச் சறபக்கு இழுத்துக்நகாண்டுவந்ததில், மானபங்கப்படுத்தப்பட்டதில் கணிசமான பங்கு சகுனிக்கு இருக்கிைது. சகுனி,ஒவ்நவாரு முறை தாயம் உருட்டும்ரபாநதல்லாம், தருமன் ரதாற்ைானா என்றுரகட்டுக்நகாண்டிருந்தான் திருதராஷ்டிரன்.சகுனிறயக் நகான்ைவன், தருமனின் கறடசித் தம்பி சகாரதவன். மாத்ரியின் கறடசி மகன் அவன்.அஸ்வினி ரதவர்களின் அம்சமாகப் பிைந்த சகாரதவன், ஆண்களிரலரய அழகன் என்கிைார்வியாசர். எந்த ஆறசயும் அற்று நபரிரயார்களின் ரசறவயில் தம்றம ஒப்புக்நகாடுத்ததத்துவஞானி அவன். சகுனியிடம் ரதாற்று அறனத்றதயும் இழந்து காடு ரோக்கிச் நசன்ைபாண்டவர்களில் சகாரதவன், தம் முகம் நதரியாதவாறு ரசற்று மண்றணப் பூசி மறைத்துக்நகாண்டான். பாஞ்சாலிக்கும் அவனுக்கும் பிைந்தவன் சுருதரசனன். மத்ர ரதச இளவரசிவிெயாறவயும் மணந்து சுரகாத்ரன் என்ை மகறனயும் அறடந்தான்.ரபாரில் சகுனி, தம் எதிரிகள் அத்தறனப் ரபர்களிடம் ரதாற்று, புைம் நகாடுத்து ஓடிக்நகாண்டிருந்தான். அர்ச்சுனனிடம், தம் மந்திர வித்றதகறளப் பிரரயாகித்து ரதாற்று ஓடினான்.கறடசியாக சகாரதவன் முன் நின்று, தப்பிக்க வழிஇன்றி அவனால் நகால்லப்படுகிைான்.வாழ்ோள் முழுக்க தவைான, தர்மம் அல்லாத, ரயாசறனகறளத் தம் சரகாதரி மகனுக்குச்நசான்னதன் மூலம், துரிரயாதனன் புகறழக் நகடுத்தான் சகுனி. தம்றமயும் அதர்மம் என்கிைஇருட்டுப் பக்கத்தில் இருத்திக் நகாண்டான். முக்கியமாக, அவன் தம் வாழ்ோள் எல்லாம்யாருக்கு எதிராக இருந்தாரனா அந்தப் பாண்டவர்களுக்கும் அவனுக்கும் எந்தப் பிரச்றனயும்,முன் விரராதமும் இல்றல. பின் ஏன் இந்த நவஞ்சினமும், துர்ேடத்றதயும்? இதனால் அவன்என்ன நபற்ைான்? எதுவும் இல்றல. ஒரு வறகயான மூடபாசமும், எெமான விசுவாசமும்தான்அவறன இயக்கின.கர்ணன் என்கிை இன்னுநமாரு துரிரயாதன ேண் பனுக்கு, சினம் இருக்க நியாயம் இருக்கரவநசய்கின்ைது. சமூகப் புைக்கணிப்பும், அவமானமும் அவறனக் கீழ்ப்படுத்துகின்ைன. அந்தஇடர்கள் சகுனிக்கு இல்றல. பின் ஏன்?மனிதர்களில் சிலர் அப்படித்தான் இருக்கிைார்கள். பிைர் துன்பத்தில் மகிழ்ச்சி அறடபவர்கள்.எந்த லாபமும், நியாயமும் தமக்கு இல்றல என்ைாலும், பிைருக்குத் துன்பம் நசய்வது அவர்களின்இயல்பாக இருக்கிைது. அவனுக்குக் நகாடுப்பதற்கு எதுவும் இல்றல. ஆகரவ, ேஞ்றசக்கக்கினான். (அடுத்து திருதரோஷ்டிரன்)

கப மனதினன் திருதரோஷ்டிரன்திருதராஷ்டிரன், கண்நணாளி இன்றிப் பிைந்தறமக்கு, அவன் தாரய நபாறுப்ரபற்கரவண்டியவளாக இருக்கிைாள். அக்குறைபாடு அவன் தாய் வழிச் சம்பத்து. விசித்திர வீரியன்இைந்தரபாது அவனது இரு மறனவிகள் அம்பிகாவும் அம்பாலிகாவும் இளம் விதறவகள்.குருரதச அரசக் கட்டிலில் அமர அரசன் ரவண்டி இருக்கிைது. விசித்திர வீரியன் இடத்தில் இருந்துஅக்காலச் சமூக நியதியின்படி அம்பிகாவுடன் உைவு நகாள்ள, தாய் சத்தியவதி, தம் மூத்த மகறனஅறழக்கிைாள். தாயின் கட்டறளப்படி, நேஞ்சில் காமம் இன்றி அம்பிகாவுடன் கூடுகிைார்வியாசர். அம்பிகா, வியாசரிடம் ஒரு காட்டுவாசிறய, சடாமுடிறய, பரிமள கந்தமற்ை உடம்றபமட்டுரம கண்டு, அவருறடய ஞானஒளிறயக் காண மறுத்து, தம் புைக்கண்கறளமூடிக்நகாண்ரட தன்றனக் நகாடுக்கிைாள். பரிதாபகரமாகக் குழந்றத கட்புலன் இல்லாமல்பிைக்கிைான். திருதராஷ்டிரனின் அவலம் அவனுடரனரய பிைக்கிைது. சத்தியவதியின் சார்பாக அரசாங்கத்றதயும் குடும்பத்றதயும் ேடத்திக் நகாண்டிருந்தார் பீஷ்மர். அவரர, திருதராஷ்டிரன், பாண்டு, விதுரன் ஆகிய மூவருக்கும் கல்விப் பயிற்சிக்கும் ஆயுதப் பயிற்சிக்கும் ஏற்பாடு நசய்கிைார். குருரதச உயர்வு மற்றும் அஸ்தினாபுர அரண்மறனயின் ரதறவ என்பறதத் தவிர ரவறு எறதயும் அறியாத அந்த மனிதர் பீஷ்மர், தாரன முதல் குருவாக அவர்களுக்கு அறமகிைார். விதுரன், தர்மசாஸ்திரத்தில் வாளின் கூர்றம ரபான்ை அறிறவப் நபறுகிைான். பாண்டு, ரதர்ரமல் நின்று நசய்யும் யுத்தத்திலும் ஈட்டி எறிவதிலும் நபரும் திைறம நபறுகிைான். திருதராஷ்டிரன், ஆயிரம் யாறனகள் நிகர்த்த பலசாலியாகிைான். இதுவறரஎந்தப் பிரச்றனயும் யாருக்கும் இல்றல.வருத்தம் எப்ரபாது, யாருக்கு வரும்? தம்மிடம் இல்லாதது, அடுத்தவனிடம் இருப்பது என்கிைஉணர்ச்சிரய வருத்தத்தின் பிைப்பிடம். திருதராஷ்டிரன், பிைவிக் குருடன் ஆறகயால் தாம் எறதஇழந்திருக்கிரைாம் என்பறதரய அவன் அறியாதிருந்தான். அவன் அணியும் மாறலயில்நதாடுக்கப்பட்டிருக்கும் மலர்களின் நிைம் அவன் அறியான். தாம் திரும்பும் ரபாநதல்லாம்,யாரரா ஒரு ரசவகன் தம்றம வணங்கிக் நகாண்டிருப்பறத அவன் அறியான். மன்னனாகஇருப்பதன் அதிகாரமும் நசௌகரியமும் அவன் அறியான். தம்றம றவத்ரத அடுத்த மனிதறரயும்நீட்சி நபறும் உலறகயும் அவன் அறிந்தான். தூணில் இடித்துக் நகாண்டு வலிரயாடு இரத்தம்கசியும் கரங்கறள அவன் உணர்ந்தரபாது, அவன் தம் குறைறய உணரவில்றல. மாைாக, இடித்துக்நகாண்ட தூறண இடித்துத் தள்ளுங்கள் என்பரத அவன் உத்தரவாக இருந்தது.அஸ்தினாபுரத்தின் மன்னனாகத் தான் அன்றி, தம் தம்பிக்கு முடிசூட்ட, தாத்தா பீஷ்மரால் முடிவுநசய்யப்பட்டரபாதுதான், தம்மிடம் உள்ளது என்ன, இல்லாதது என்ன என்பறதரய அவன்

உணர்ந்தான். அந்தக் கணம் வறர, ‘மூத்த இளவரசருக்கு வணக்கம்’ என்று, அவன்தம்பியர்கரளாடு இருக்கும்ரபாது நசான்னவர்கள், இப்ரபாநதல்லாம் ‘மன்னர் பாண்டுவுக்குவந்தனம்’ என்று நசான்னரபாது, தாம் ஆட்டத்தில் இல்றல என்பறத அவன் உணர்ந்தான்.விறளயாட்டுத் திடலிரலரய தமக்கு இடம் இல்றல என்பறத அவன் உணர ரேர்ந்த அந்தக்கணம், அவன் மனம் எரியத் நதாடங்கியது. புற்று இடிக்கப்பட்டரபாது, பாம்புகள்நவளிவருகின்ைன. அவன் ஆத்மாவுக்குள், அவன் உண்ட உணறவ ரகசியமாக உண்டு,வளர்ந்திருந்த நபாைாறம ஒரு அரும்பாக நவளிப்பட்டது. தாம் ஒதுக்கப்படுகிரைாம் என்ைஎண்ணம், அவனிடம் சினத்றத ஏற்படுத்தியது. சினம், ரசர்ந்தாறரக் நகால்வது அல்லவா?நமான்றனக் ரகாபம், அவனுக்குள் தாழ்வு மனப்பான்றமறயத் ரதாற்றுவித்துவிட்டது.அரும்புகள், மறழத்துளிகறள உண்டு மலர ரவண்டியது உலக இயல்புதாரன?அகல், ரமலும் நவளிச்சம் தர, ஏரதா ஒரு விரல் திரிறயத் தூண்ட ரவண்டும். அந்த விரல்சகுனியாகத் தயார் நிறலயில் இருந்தான். அவன், தம் பத்து விரல்களாலும் அந்த ஒற்றைத்திரிறயத் தூண்டுகிைான். திருதராஷ்டிரன், அவனுறடய தாய் தந்றதக்கு அடுத்து, சகுனியின்துறணறயச் சார்ந்தான். அரண்மறனயிரலரய தாம் ேம்புதற்குரிய மனிதன், சகுனிதான் என்றுேம்பினான் அவன். சகுனியும், அவன் ேம்பிக்றகறயக் கறலக்கவில்றல. தம் சரகாதரிகாந்தாரியின் கணவரன, குருரதச மன்னனாக ரவண்டும் என்று அவன் தமக்குள்ஆறசப்பட்டான். அதுவறர, குருடன் என்பதால் பதவி புைக்கணிக்கப்பட்ட திருதராஷ்டிரனுக்குஅரியறணறய மீண்டும் நபற்றுத் தருவரத, தம் வாழ்ோள் பணி என்று சகுனி, நிறனத்துக்நகாண்டான். அஸ்தினாபுர அரண்மறனயின் முதல் சதிகாரனாகச் சகுனி, தம்றம நியமித்துக்நகாண்டான். சரகாதரியின் அரண்மறனக்குள் ஒரு எடுபிடியாகரவ இருந்த அவன், ஒரு அரசியல்ரோக்கம் நகாண்ட, காய் ேகர்த்தும் மனிதனாகத் தமக்குத் தாரம பதவி உயர்வு நசய்துநகாண்டான்.இந்தச் சூழல்கறள அறியாதவன் இல்றல, பாண்டு. அவன் புத்திசாலி. ரமலும், எவறரயும் உரசிக்நகாள்வதும், பறகப்பதும், தம் மனத்துக்குள் நவறுப்றப வளர்த்துக் நகாண்டு தம்றமயும்பிைறரயும் அவஸ்றதக்குள்ளாக்குவது அவன் சுபாவத்தில் இல்றல. அரசப் பட்டாபிரேகம்நசய்து நகாண்டவன், திக்விெயம் நசய்து, மற்ை ோடுகளின் ரமல்பறட எடுத்து, தன் ஆட்சிப்பரப்றபப் நபருக்கிக் நகாள்ள ரவண்டிய அரச தருமம் இருக்கரவ நசய்தது. பாண்டு திக்விெயம்புைப்படுவானா, அல்லது மறனவிகரளாடு அந்தப்புரத்தில் சிறைப்படுவானா என்கிை ரகலிச்நசாற்கறள அரண்மறனக்குள் பரவ விட்டான் சகுனி. பாண்டுவுக்கும் இது எட்டியது. ரபார்ஆற்ைல் அற்ைவனும், ரோயாளியுமான பாண்டு, திக் விெயத்தின்ரபாது நகால்லப்படுவான் என்றுசகுனி நிறனப்பறதப் புரியாதவன் அல்ல, பாண்டு. அவன் மனம் கசந்தது. பறகத் தீக்குள் தம்றமஇருத்திக்நகாள்ள விரும்பாத பாண்டு திக்விெயத்துக்குப் புைப்பட்டான். பறகவர்கறளஎதிர்நகாள்வறத விடவும், விலகிப் ரபாவது என்பது பாண்டுவின் இயல்பாக இருந்தது.சகுனியும், திருதராஷ்டிரனும் இறணந்து நசய்த முதல் சதி இது. அதில் அவர்கள் ரதாற்ைார்கள்.என்ைாலும், பாண்டுவின் அரசப் நபாறுப்பு, அவன் இல்லாத காலத்தில் திருதராஷ்டிரனுக்கு வந்துரசர்ந்தது. அறதத் தக்கறவத்துக் நகாள்ளரவ, காலம் முழுக்க அத்தறன தவறுகறளயும் நசய்யரேர்ந்தது. அவன் மகன், நபாைாறமறயத் தன் பிதுரார்ஜித நசாத்தாகக் நகாண்டு பிைந்தான்.துரிரயாதனன், அடிப்பறடயில் மிக ேல்ல அரசன் என்று அவன் பிரறெகள் நசால்கிைார்கள்.கர்ணன், தம்றம வள்ளலாகக் கட்டறமத்துக் நகாள்ளப் பயன்படும் நசாத்துக்கள், நபாருள்கள்அறனத்தும் துரிரயாதனனுறடயது என்பறதக் கர்ணன் அறிவான். துரிரயாதனன் அப்படிநிறனக்கவில்றல. துரிரயாதனன், சிறியன சிந்தியாதவன்.தாம் ரவறு, ேண்பன் கர்ணன் ரவறு என்பறதக் கறடசிோள் வறர நிறனத்துப் பார்க்காதவன்அவன்.

அப்பனும் மகனும் அதிகார ரமாகிகள் என்பதுதான் விேயம். துரிரயாதனன்நவளிப்பறடயாகரவ தம் நபாைாறமறய, துரவேத்றதக் காட்டிக் நகாண்டவன். அவனது,ஒற்றை நியாயம். தம் தந்றதக்கு வந்து ரசர்ந்த அரச பாரம், தம்முறடயது என்பது அவன் புரிதல்.ஆனால் திருதராஷ்டிரரனா, கபடம் நகாண்ட மனதினன். அவன் மனத்துக்குள், ரபய்கள்,பிசாசுகள் ேடனமாட ரமறட அறமத்துக் நகாடுத்தான். அவ்வப்ரபாது, ஞானி விதுரன் நசாற்கள்அவறன ேல்வழியில் நசலுத்த முயன்ைன. என்ைாலும் சுபாவப்படி அவன் நபாைாறம, தம்மக்கறளவிடவும் ரவறு மக்கள் அதாவது பாண்டவர்கள் மகிழ்ச்சியாக வாழ்வறதஅனுமதிக்கவில்றல. தாழ்வுமனப்பான்றம நகாண்டவர்கள், பிைர் மகிழ்ச்சிறயக் சகிக்கமாட்டார்கள். திருதராஷ்டிரன் நசய்தறவகளில் மிகப்நபரிய அதர்மம், தம் மகறனத் தாரமநகடுத்ததுதான் என்கிைார் அறிஞர் குர்சரண்தாஸ். உள்ரள அவன் எரிந்தான். நவளிரய சிரித்தான்.நியாயவான் ரபாலப் ரபசினான். ேடத்றதயில் கயறமறயத் தம் தர்மமாகரவ கறடபிடித்தான்.அவ்வப்ரபாது, தர்மத்துக்கும், அதர்மத்துக்கும் இறடரய அவன் ஊசலாடினான். அவனது தராசு,அதர்மத்தின் பக்கரம சாய்ந்தது. பீஷ்மர், விதுரர், துரராணர், கிருபர் ரபான்ை அவனால்வணங்கப்படுபவர்களின் அைப்ரபாதறனகறள அவன் புைக்கணித்தான். தம் புதல்வன்,துரிரயாதனறனரய அவன் சார்ந்தான். அதனால், அவன், தன்றனயும் நகான்று, மகறனயும்நகான்று, குலத்றதயும் ோசம் நசய்தான்.கிருஷ்ணனின் விசுவரூப தரிசனத்றதப் நபற்ை நவகு சிலரில் திருதராஷ்டிரனும் ஒருவன்.ஆனாலும் தம் மூடிய கண்களுக்குள் அஞ்ஞானத்றதரய ரபாஷித்து வளர்ந்தான். அவன்தர்மத்தின் பிரகாசத்றத அறியாதவன் இல்றல. தர்மரதவறதயின் விரறலப் பற்றிக்நகாண்டவன்தான் அவன். ஆனால், ேடக்கும்ரபாது, துர்ரதவறதகறளரய தம் ரதாழறமயாகக்நகாண்டான்.பாண்டவர்கறளக் நகால்ல என்ரை உருவான அரக்கு மாளிறகத் திட்டத்றத முழுமனத்ரதாடுஅங்கீகரித்தவன் அவன். பாண்டவர்களுக்குப் பதிலாக ஏறழகள் ஆறு ரபர்கள் இைந்தறமறயப்பாண்டவர்கரள நசத்துப் ரபானார்கள் என்று மகிழ்ந்தான் அவன். அவன் கண்களில் அழுறக.அரற்றினான் அவன். ஊர் உலகத்துக்குத் தம் ரபாலித் துயரத்றத நசால்லி தம் பிரதிறமறயத்தாரம கட்டறமத்துக் நகாண்டான்.தம் மகன் துரிரயாதனன் ரமல், அப்பன் றவத்த கண்மூடித்தனமான பாசம், மகனுக்குக் கல்லறைகட்டிக் நகாண்டிருப்பறதப் பரிதாபத்துக்குரிய அவன் கறடசிவறர புரிந்துநகாள்ளரவ இல்றல.அைத்தின் வடிவமாக விதுரன், அவனது வலது றகயாக, அறமச்சனாக, சரகாதரனாகஅருகிரலரய இருந்தான். விதுரறனத் திருதராஷ்டிரன், தம் கண்கறள மறைக்கும் துரும்பாகரவநிறனத்தான்.தவிர்க்க முடியாத உடம்பின் ரதாலாக நிறனக்கப்பட ரவண்டிய சரகாதரறன மனத்துக்குள் தம்அடிறமயாகரவ நிறனத்தான். யாறரயும் ேம்பாத தாழ்வு மனப்பான்றம நகாண்டவர்கள்,உலகரம, தம் கால்களின் கீழ் பள்ளம் நவட்டிக்நகாண்டு திரிகிைது என்ரை கருதுவார்கள்.திருதராஷ்டிரன், ஒரர ஒருவறனத்தான் ேம்பினான். சூதனான சஞ்சயன் என்கிை சத்தியவான்நசாற்கறளரய ேம்பினான்.தம் உயிருள்ளவறர, தாரம ஆட்சி நசய்வது என்றும், தமக்குப் பிைகு தம் மகன் துரிரயாதனனுக்குஉலகம் உரிறமயாக ரவண்டும் என்ரை அவன் தம் நசயல்பாடுகறள வகுத்தான். மாயச் சூதாட்டஅறழப்றப எடுத்துச் நசால்ல விதுரறனப் பாண்டவர்களிடம் அனுப்பினான் என்பதில் அவனதுஅரசியல் சூழ்ச்சி அறிவு நதரிகிைது. விதுரனின் வார்த்றதகறளப் பாண்டவர்கள் புைக்கணிக்கமாட்டார்கள் என்பறத அவன் ேன்ைாகரவ அறிவான். உண்றமயில் தருமனும் இந்த அறழப்புஅபாயகரமானது என்பறத அறிந்தவன்தான். இயல்பாகரவ சூதாட்டத்தில் விருப்பம்

உறடயவன் அவன். ரமலும், சத்திரியர்கள், ரபாருக்ரகா, ஆட்டத்துக்ரகா அறழப்பு விடுக்கப்படுறகயில் அறதப் புைக்கணிப்பது இழுக்கு என்கிை அக்கால தர்மமும் அவறன சூதுக்குஇழுத்தது.சூதாட்டம் நதாடங்கி தருமன், அறனத்றதயும் இழந்து நகாண்டிருக்கும்ரபாது, திருதராஷ்டிரன்என் மகன் நெயித்தானா என்று ரகட்டுக் ரகட்டுப் பூரித்தான். திருதராஷ்டிரன் மனத்தில் முழுஅழுக்கும் நவளிப்பட்ட இடம் இது. அப்புைம் தாம் நசய்த அதிகபட்ச பாவத்துக்குப்பயந்துரபானான். திநரௌபதிக்கு வரம் அளிக்க முன்வருகிைான். எல்லாம் முடிந்தபிைகு, உயிர்ரபான பிைகு மருந்து தடவ வருகிைான் அவன்.திநரௌபதியின் துகில் அபகரிப்றப அவன் தடுத்திருக்க முடியும். அப்ரபாது அதிகாரத்தில் இருந்தபீஷ்மரால் முடியும். மற்ை நபரிரயார்களால் முடியும். நபரிரயார்கள், கடுறமயாகத் தங்கள்எதிர்ப்றபத் நதரிவிக்காத காரணத்தாரலரய, திருதராஷ்டிரனும் இக்நகாடும் நசயறல அவன்அனுமதித்தது மட்டுமல்லாமல், மகிழ்ச்சியும் அறடகிைான் என்பது அவனது, மரனாபாவத்தின்வண்ணத்றத ேமக்குக் காட்டுகிைது.இந்த மனிதக் குரூரம் பற்றி வியாசர் என்ன நசால்கிைார்? ேமக்கு அது தருகிை அதிர்வு, அவருக்குஇல்றல. அவர், மனித உன்னதங்கள் அறனத்றதயும் பார்த்துவிட்டு, அதன் இன்நனாரு முகமானஇழிவுகறளயும் பார்த்து ேமக்கு அறத மறடமாற்ைம் நசய்கிைார். இவர்கறள, இந்த மனிதத்றதப்புரிந்து நகாள்ளுங்கள் என்று மட்டும் நசால்கிைார். மனிதத்தின் முழுப் பிரபஞ்சத்றதயும் ேமக்குஅநுபவமாக்குவதுதான் அந்தப் பறடப்பாளியின் பணி. அவர் யாருக்கும் அழவில்றல. யாருக்கும்மகிழவும் இல்றல.ஆனால், திருதராஷ்டிரன் அழுகிைான். தம் ஆருயிர் மகன், ஒரு நசத்த ோறயப் ரபால மண்ணில்புரண்டு கிடப்பறத உணர்ந்து அலறுகிைான். மார்பில் அறைந்து நகாண்டு துடிக்கிைான். ‘உன்றனோன் அல்லவா நகான்ரைன், மகரன’ என்று இதயம் பிளந்து ரபாகிைான். காலம் முடிந்துவிட்டது.காறல ரேரத்து ராகத்றத இரவில் இறசக்கிைான் தந்றத. ரபராறச என்ை துர்ரதவறதக்குத் தம்மகறனப் பலி நகாடுத்து விட்டு, அவன் பிணத்றதப் பார்த்து அழுகிைான்.திருதராஷ்டிரன் ரமல் ேமக்குக் ரகாபம் இல்றல. பரிதாபமாக இருக்கிைது. மகறனக் நகான்ைதந்றத அவன். உலகத்திரலரய, நபற்ை பிள்றளகறள தம் கண்முன் இழக்கிை தந்றதயின் ரசாகம்,இறண நசால்ல முடியாதது. அவனுக்கு, அவன் கனவு கண்ட ராஜ்யம் இல்றல. நசல்வம்இல்றல. பிள்றளகளும் இல்றல. அவன் இைந்தால் துக்கப்பட யாரும் இல்றல. உண்றமயில்அவன்தான் இப்ரபாது அனாறத.தருமனின் பராமரிப்பில் திருதராஷ்டிரன் மரியாறதயாகரவ ேடத்தப்படுகிைான். ஆனால்,சூதாட்டச் சறபயில், திருதராஷ்டிரன் சிரித்த சிரிப்றப மைந்துவிடவில்றல, பீமன். அவறனக்குத்திக் காட்டுகிைான். அவமானப்படுத்துகிைான். ஆகரவ திருதராஷ்டிரன் வனவாசம்புைப்படுகிைான். காட்டில், தீக்குள் சிக்கிச் நசத்துப் ரபாகிைான். நூறு பிள்றளகறளயும், ஒருநபண்றணயும், அது ரபாதாநதன்று றவசியப் நபண்ணின் மூலம் நபற்ை யுயுத்சுறலயும்வாரிசுகளாகக் நகாண்ட அந்த மாநபரும் மன்னன், காட்டு விலங்குகறளப் ரபால, அறடயாளம்அற்றுச் நசத்துப் ரபாகிைான்.காட்டுக்கு நவளிரய ஓடும் ேதி, தம் ரபாக்கில் ஓடிக் நகாண்டிருக்கிைது. ேதிக்கு திருதராஷ்டிரன்ஒரு நபாருட்ரட இல்றல.(அடுத்து கட ோத்கஜன்)

வருத்தத்திற்குரி கட ோத்கஜன்யுதிஷ்டிரன் ஆகிய தருமறன முதலாகக் நகாண்ட பாண்டவர்கள், தர்மம் சார்ந்தவர்களாகவும்,துரிரயாதனறன முதலாகக் நகாண்ட நகௌரவர்கள் அதர்மம் சார்ந்தவர்களாகவும், ேமதுநபாதுப்புத்தியில் ோம் உருவாக்கி றவத்திருக்கும் பிரிப்புகள் எந்த அளவு சரி? ரயாசிக்கரவண்டிய விேயம். பாண்டவர்களின் குறிப்பிடத்தக்க நவற்றிகள் எல்லாம் தர்மம் சார்ந்தறவஎன்பது தற்நசயல் நிகழ்ச்சிகள் இல்றல.இப்ரபாது ோம் ஆராய இருக்கும் கரடாத்கென் மற்றும் அவனது மகன் பர்பரீகன் ஆகிரயாரின்மரணம், ேல் உணர்வு உள்ளவர்கள் எவருக்கும் வருத்தத்றத ஏற்படுத்தரவ நசய்யும். இரண்டுமரணங்களும் பாண்டவர்களின் மற்றும் கிருஷ்ணரின் அைப்பிைழ்வுகள்.வாரணாவதத்தின் அரக்கு மாளிறகயிலிருந்து தப்பித்த பாண்டவர்கள், கங்றகறயக் கடந்து ஒரு நபரும் காட்டுக்குள் பிரரவசிக்கிைார்கள். அது இடிம்பவனம். இடிம்பன் என்கிை ராட்சஸனின் ஆளுறகக்குட்பட்டது. அன்று இரவு, அந்தக் காட்டில் தங்கினர் பாண்டவர்கள். இரவு, தம் சரகாதரர்கள் ோல்வறரயும் தாறயயும் உைங்கச் நசய்து, காவல் காக்கிைான் பீமன். மரத்தின் ரமலிருந்த இடிம்பன், மனிதர்கள் உைங்குவறதக் கண்டும், ஒரு வாசறன உணர்ந்தும், அவர்கறள உணவாகக் நகாள்ளும் ஆறசயில், தம் சரகாதரி இடிம்பிறய அனுப்பி, ேரர்கறளக் நகாண்டு வரும்படிக் கட்டறள இடுகிைான். இடிம்பி, உைங்கும் பாண்டவர்கறள அணுகுகிைாள். விழித்திருக்கும் பீமறனக் காண்கிைாள். அவன் ஆகிருதி அவறள மயக்குகிைது. றமயல் நகாண்ட இடிம்பி, பீமறன அணுகித் தன் மாயத்தால், ரபரழகியாகத் தம் ரூபத்றதப் பீமனின் பார்றவக்கு முன் றவக்கிைாள். பீமன், சலனம் நகாள்கிைவனாக இல்றல. தம்றம ஏற்க ரவண்டுகிைாள் அவள். அவன் மறுக்கிைான். உறரயாடல் நீள்கிைது. தம் உணவு தாமதப்படுவறதச் சகியாத இடிம்பன் தம் சரகாதரிறயத் ரதடி வருகிைான். சரகாதரி ஒரு ேரனிடம்சரசம் ரபசுவது அவன் சினத்றத அதிகப்படுத்துகிைது.சரகாதரிறயக் நகால்லப் பாய்கிைான். நபண், பீமனிடம் அறடக்கலம் ரகட்கிைாள். பீமன்,இடிம்பனுடன் ரபசுகிைான். ரபச்சு, யுத்தமாக மாறுகிைது. சண்றடயின் சப்தம் ரகட்டுக் குந்தியும்சரகாதரர்களும் விழித்துக் நகாள்கிைார்கள். யுத்தத்தில் இடிம்பன் மரணமுறுகிைான். இடிம்பி,குந்திறயத் நதாழுது, தாம் பீமனிடம் மனம் றவத்ததாகச் நசால்கிைாள். தங்கறள இறணவிக்கக்ரகட்கிைாள். இரக்கம் நகாண்ட குந்தியும் தருமனும் இடிம்பிறய ஏற்கச் நசால்கிைார்கள்பீமனிடம். பீமன் ஏற்கிைான். பீமனுக்கும் இடிம்பிக்கும் பிைந்தவரன கரடாத்கென். ராட்சசநியதிப்படி பிைந்த அன்ரை, வளர்ந்து நிற்கிைான் கரடாத்கென். இடிம்பிக்கும் கரடாத் கெனுக்கும்விறட நகாடுக்கும் ரபாது, குந்தி, நசால்கிைாள்.‘கரடாத்கொ, நீரய பாண்டவர்களின் மூத்த வாரிசு. நீரய, பாண்டவர்களின் வாணாள்உதவியாளனாக இருக்கக் கடறமப்பட்டவன்’ என்கிைாள் குந்தி. ‘பாண்டவர்கள், என்றன

நிறனக்கும்ரபாது, அவர்கள் முன் ரதான்றுரவன்’ என்று உறுதிகூறித் தம் தாரயாடுபுைப்படுகிைான்.இது கரடாத்கெனின் ெனன வரலாறு.இந்த ராட்சஸர்கள் என்பவர்கள் யார்? இவர்களின் வம்சாவளி அல்லது நதாடக்கம் யாது? பலகறதகறளப் பல புராணங்கள் நசால்கின்ைன. உத்தர ராமாயணம் நசால்லும் கறத இது. பிரும்மா,கிருத யுகத்தின் நதாடக்கத்தில், ரவதங்கறள தம் மனதுக்குள் ஸ்மரித்துக் நகாண்டிருக்கும் ரபாது,அவருக்குப் பசிக்கிைது. பசியின் தீவிரம், அவர் முகத்தில் பல வடிவங்கறள உற்பத்திச் நசய்கிைது.பிரும்மாவின் ரகாபத்தில் ரதான்றியவர்கள் ராட்சஸர்கள் எனப்பட்டார்கள். பிரும்மாவின்பசியின் நவளிப்பாடாகத் ரதான்றியவர்கள் யட்சர்கள். அதாவது, மரனா பாவங்கரளகுலங்கறளத் தீர்மானிக்கின்ைன என்பரத இதன் கருத்து என்கிைார்கள் அறிஞர்கள். அர்த்தமற்ைரகாபம் நகாண்டு அதனால் அழிறவ ஏற்படுத்துபவர்கள் ராட்சஸர்கள். பசி காரணமாக, அநீதிகள்புரிகிைவர்கள் யட்சர்கள்.ராட்சஸர்கள் பற்றி இன்நனாரு கறத. அசுரர்கள் என்கிை ஒரு பகுதியினரின் ஒரு பிரிவினரரராட்சஸர்கள். பிரும்மாவின் மகன் காஸ்யபருக்கு 21 மறனவிகள். அவர்களில் முனி என்கிைநபண்ணுக்கும் காஸ்யபருக்கும் பிைந்தவர்கரள ராட்சஸர்கள். ஒரு மறனவிக்குப் பைறவகள், ஒருமறனவிக்கு ோகங்கள்; இந்த ரகக் கறதகள் நசால்வநதன்ன? பிரும்மபுத்திரரான காஸ்யபபிரொபதி வழித்ரதான்ைல்கரள, ரதவர்கள் அசுரர்கள் என்பறதரய! இவர்கறளப் பம்மியதறலமுடி, தறலக் நகாம்புகள், ரகாறரப்பற்கள் என்பறவ ரபான்ை ரகாரங்கள், ோடகஆசிரியர்களாலும் கறத நசால்லிகளாலும் உருவாக்கப்பட்டறவரய. விபீேணனும்,பிரகலாதனும் அசுர குலம் என்பறதயும் இங்கு நிறனத்துக் நகாள்வது ேலம். இராவணன்,ோரதகானத்துக்கு இறண நசால்லும் இறசக் கறலஞன் என்பரதாடு ரசர்ந்து, இடிம்பிறயயும்கருத ரவண்டும்.பராசர முனிவர் காலத்தில், பிராமணர்களுக்கும் ராட்சஸர்களுக் கும் பறக முற்றி இருக்கிைது.சினம் நகாண்ட முனிவர் ராட்சஸயக்ஞம் ேடத்தி, அறனத்து ராட்சஸர்கறளயும் நகால்லமுயன்றிருக்கிைார். காரணம், அல்மாசபாதன் எனப் நபயரிய ராட்சஸன், முனிவரின் தந்றத சக்திஎன்பவறரத் தின்றுவிட்டான்.அரதாடு வசிஷ்ட முனிவரின் மகறனயும் பட்சணம் நசய்திருக்கிைான். மனித மாமிசம்தின்பவர்களாக ராட்சஸர்கள் சித்தரிக்கப்படுகிைார்கள்.மகாபாரதத்தில் நிறைய ராட்சஸர்கள் வருகிைார்கள். பீமரன கூட, ராட்சஸத் தன்றமநகாண்டவனாகரவ கருத இடம் இருக்கிைது. சமஸ்கிருத ோடக ஆசிரியர்கள், பீமனின் ராட்சஸத்தன்றமறய நிறுவி இருக்கிைார்கள். ரடவிட் எல்.கித்ரதாமர் (ரபராசிரியர், சிகாரகா பல்கறலக்கழகம்) ஒரு நீளக் கட்டுறரயில் (ராட்சஸ பீமா...) பீமறனக் குறித்து ஆய்வு ேடத்தி இருக்கிைார்.கி.பி.700ல் எழுதப்பட்ட, பாத ோராயணரின் ரவணிசம்காரம் ோடகக் காப்பியம், பீமனின்

‘ராட்சஸத்றத’ ஒருமுகமாகவும், அவன் நகான்ை ராட்சஸர்களின் ரபார்கறளப் பற்றியும்,அவனது ராட்சஸ மறனவி இடிம்பி ரமல் அவனுக்குள்ள காதல் விேயத்றத மறுமுகமாகவும்நகாண்ட ோடகச் சித்தரிப்றபப் ரபராசிரியர் ஆய்ந்து இருக்கிைார்.ரேரிறடயாக வியாசர், தம் ரபரன் பீமறன ராட்சஸன் என்று கூைவில்றல.அப்படிச் நசால்ல, அந்த தாத்தாவுக்கு மனம் வரவில்றல. அப்படிச் நசால்வதற்கானமுகாந்தரங்கறளயும் அவர் மறைக்க முயலவில்றல. ராட்சஸ மரபில், ேல்ல ராட்சஸர்களின் மரபு,பீமனிலும், கரடாத்கெனிலும், கரடாத்கெனின் மகன் பர்பரீகனிடம் இருந்தும் நதாடங்குகிைது.இடிம்பியில் நதாடங்கிய பீமனின் ராட்சஸ உைவு, ராட்சஸ குலத்தில் பாரதூரமான விறளவுகறளஏற்படுத்தி இருக்கிைது. ேல்ல ராட்சஸர்கள் யார்? பசி எடுக்கும்ரபாது, பிராமணர்கறளப்பட்சணம் பண்ணாமல் இருப்பது, பிராமணர்களின் யக்ஞ சாறலக்குள் புகுந்து, யாக நேருப்பில்கல்றலப் ரபாடாமல் இருப்பது, பர்ணசாறலக்குள் கட்டி இருக்கும் பசுக்கறளக் களவாடாமல்இருப்பது, முக்கியமாகப் பிராமணர்களுக்குப் பயம் காட்டாமல் இருப்பது.அரச குமாரர்களின் வழக்கப்படி, இடிம்பிறய மணந்த பீமன், குழந்றத கரடாத்கென்பிைந்தவுடரனரய, ராட்சஸ இயல்புக்ரகற்ப, பிைந்த ோளிரலரய மிகப்நபரும் உடம்ரபாடுவளர்ந்து நின்ை கரடாத் கெறனயும் அவர்களின் இருப்பிடத்துக்கு அனுப்பி றவத்தான். அதன்பிைகு, மறனவி குழந்றதறயப் பற்றிரயா, அவர்கறளச் சந்தித்தது பற்றிரயா, எந்தத் தகவலும்இல்றல. இது இடிம்பிக்கு மட்டும் ரேர்ந்தது இல்றல. சத்திரியகுலம் அல்லாத ோகர், ரவடுவர்,யட்சர் குலப்நபண்களுக்கு ரேர்ந்ததுதான். இடிம்பி, மிகவும் நகௌரவமும், சுயமரியாறதயும்,நபருமிதமும் நகாண்ட மறனவியாக இருந்தாள். ஆண்களுக்கு இல்லாத, காதல் நேஞ்சமும்அருள் மனமும், நபண்களுக்ரக இருந்தன. கரடாத்கெனுக்கு ரமலான கல்விறயயும்,சிவபக்திறயயும், ரபார்க்கறலறயயும் பயிற்றுவித்திருக்கிைாள் இடிம்பி.ராட்சஸ குலத்தின் முன் உதாரணப் புருேன் கரடாத்கென். தந்றதறய விட்டுத் தாரயாடு தம்வசிப்பிடம் நசல்லும் முதல் ோரள, கரடாத்கென் பீமனுக்கு, வரம் தருபவன் ரபால இப்படிச்நசால்கிைான். ‘என் வருறக ரதறவ என்று தாங்கள் எப்ரபாது நிறனக்கிறீர்கரளா, அந்தக் கணம்உங்கள் முன் ரதான்றுரவன்.’ வாக்றக, கரடாத்கென் நிறைரவற்ைத் தவைவில்றல. சிவதரிசனம்ரவண்டி ரவண்டி அர்ச்சுனன் நசன்று பல காலம் ஆகியும் திரும்பாத அவறனத் ரதடிப்பாண்டவர்கள் இமயமறலச் சிகரங்களில் அறலந்து திரிந்தரபாது, பீமன், தம் மகன்கரடாத்கெறனரய நிறனத்தான். நிறனத்த அந்தக் கணரம, கரடாத்கென் தம் ேல்ல ராட்சஸப்பட்டாளத்ரதாடு ரதான்றினான். மயங்கிச் சரிந்த திநரௌபதிறயத் தம் ரதாளில் சுமந்து ேடந்தான்.மற்ை பாண்டவர்கறள மற்ை ராட்சஸர்கள் சுமந்தார்கள். தருமர், சத்ரபதி யாகம் நசய்தரபாது,இலங்றகறய ரோக்கி, பாண்டவர்களின் தளபதியாகக் கரடாத்கெரன நசன்ைான். அப்ரபாதுஇலங்றகறய ஆண்டு நகாண்டிருந்த விபீேணன், கரடாத்கெறன அன்ரபாடு வரரவற்று,தருமருக்கு அளவற்ை நபான்னும் நபாருறளயும் நிறையாக வழங்கியறத எடுத்து வந்துநகாடுத்து, யாகம் சிைப்புை ேடக்கத் துறணநசய்தவன் கரடாத்கெரன ஆவான்.மாநபரும் குருரசத்திர யுத்தத்தின் அறிவிப்றபக் கிருஷ்ணரர நவளியிட்டார். பரத வர்ேத்துமன்னர்கள், அணி பிரியத் நதாடங்கினார்கள். சகல அைங்கறளயும் தறலகீழாகச் சாய்க்கும்யுத்தம், ோள் குறிக்கப்பட்டது. தர்மவான்கறள அதர்மவான் களாய்க்கும், சத்தியசந்தர்கறளப்நபாய் நசால்லறவக்கும், ேம்பி வாழவந்த நபண்கறள விதறவகளாக்கும், குழந்றதகறளஅனாறதகளாக்கும் யுத்தம், இரவு முடிந்து ஒரு விடியலில் வந்ரதவிட்டது.தன் ராட்சஸ வீரர்கரளாடு, யுத்த சன்னத்தனாக வந்து ரசர்ந்தான் கரடாத்கென். இந்த யுத்தத்தால்அவன் நபைப்ரபாவது யாநதான்றும் இல்றல. அது நவறும் பங்காளிக் காய்ச்சல். இரண்டுசரகாதரர்களின் சண்றட அது. நவன்ைவன் ரதசத்றத அறடயப் ரபாகிைான். யுத்தம், எவர்

உயிறரப் பலி நகாள்ளும் என்று யார் நசால்ல முடியும்? காலனுக்குத் தர்மனும் ஒன்றுதான்.துரிரயாதனனும் ஒன்றுதான். கரடாத்கெனும் ஒன்றுதான். ஆனால் வீரர்கள், வாழ்றவப் பற்றிக்கவறலப்படுவதில்றல.குருரசத்திரத்தில் முதல் ோள் கரடாத்கெனின் ோளாக அறமந்துவிட்டது. ேடுேடுங்கிப்ரபானார்கள் நகௌரவர்கள். குறித்த ரேரத்துக்கு முன்பாகரவ முதல் ோள் யுத்தம் முடிந்துவிட்டது.மண்ணிலும் வானத்திலுமாகத் ரதான்றித் ரதான்றித் தம் அசுர சக்திறய நவளிப்படுத்தினான்கரடாத்கென். முதல் ோரள, பாண்டவர்களின் நவற்றி உறுதி நசய்யப்பட்டுவிட்டது.இந்த ரேரத்தில்தான் கரடாத்கெனின் மகன் பர்பரீகன் அப்பறனப்ரபாலரவ மாவீரன் யுத்த களம்வந்து ரசர்ந்தான். இறளஞன், உருவத்தில் தன் தந்றதறய விடவும் நபரிய வனாகப் பயம்விறளவித்தான். ரமற்குக் கடற்கறரயில் தவம் நசய்து நகாண்டிருந்த அவன், அரியதவசக்திகறளப் நபற்றிருந்தான். அவன் யுதிஷ்டிரறனப் பார்த்து, ‘எதற்கு இத்தறனச் சிரமம்,தாத்தா. என் இரண்டு அம்புகள், உங்கள் எதிரிகள் அத்தறன ரபறரயும் நகான்றுவிடுரம..?’என்ைான் அலட்சியமாக. எப்படி என்ைார் தருமர்.பர்பரீகன் நசான்னான்: ‘இந்தப் ரபார்க்களத்தில் இைக்க ரவண்டிய இரண்டு பக்கத்துவீரர்கறளயும், ோன் நகான்று விடுகிரைன்’ என்ைபடி, சிவப்பு நிைப் நபாடிறய எடுத்து, ஒருபாணத்தில் நிரப்பினான். அறத வானத்தில் எய்தான். இரு பக்கத்து வீரர்கள் பலர், யாறனகள்,குதிறரகள் ரமல், சிவப்புப் நபாடி ஒட்டிக் நகாண்டது.பர்பரீகன் நசான்னான்: ‘பிதாமகரர, பாருங்கள். எவர் சாக ரவண்டுரமா அவர்கள் ரமல், நபாடிஒட்டிக் நகாண்டது. என் இரண்டாம் பாணம், அவர்களின் தறலறய அறுக்கப் ரபாகிைது’என்ைபடி, தன் அடுத்த பாணத்றத எடுத்தான்.இறதப் பார்த்துக் நகாண்டிருந்த கிருஷ்ணனின் றக உயர்ந்தது. அவர் றகயில் சக்கரம் வந்துஇைங்கியது. அடுத்த கணம், பர்பரீகன் தறல அறுந்து, கிருஷ்ணன் காலில் விழுந்தது.திறகத்தார் தருமர். முதல் முறையாகக் கிருஷ்ணரிடம் ஒரு ரகள்விறய எழுப்பினார்.‘ேம் தரத்து வீரறன இப்படி அநியாயமாகக் நகான்றுவிட்டீர்கரள.’கிருஷ்ணன் நசான்னார்: ‘இவன் ஒழுங்றகக் குறலப்பவன். யார்யாரிடம் சாக ரவண்டும் என்றுஒரு ஒழுங்கு இருக்கரவ இருக்கிைது. அறத இவன் குறலக்க, ோன் எப்படி அனுமதிப்பது?அரதாடு எவராலும் நகால்லப்பட முடியாதவன் இவன். ஆகரவதான் நகான்ரைன்.’பீமன் அழுதான். கரடாத்கென், ‘இவறனப் புனிதமாக்கிவிட்டீர்கள்’ என்ைான். தந்றத,நவளிப்பறடயாக அழவில்றல. ரபசவும் முடியாது அவனால். நபருமாள் நசய்ததில் பிறழஇருக்க முடியுமா என்ன?மகாபாரதப் ரபாரில், மிகுந்த வல்லறம காட்டினான் கரடாத்கென். அலம்புசன், துரிரயாதனன்,வங்க மன்னன், துர்முகன், அலாயுதன் முதலான நகௌரவத் தளபதிகளிடம் ரமாதினான்கரடாத்கென். அவன் கவனம், கர்ணனின் ரமல் குவிந்தது. நபருவீரன் கர்ணனிடம் ரபார்நசய்ததில் மகிழ்ந்தான் மற்நைாரு வீரனான கரடாத்கென். நதாடர்ந்து சில ோட்கள் கர்ணனின் றகதாழ்ந்து நகாண்டு இருந்தது. தாம் ரதாற்றுப் ரபாரவாம் என்கிை நிறல கர்ணனுக்கு ஒருகட்டத்தில் ஏற்பட்டது. துரிரயாதனன் மற்றுமுள்ள பலர், கர்ணனிடம், சக்தி ஆயுதத்றதப்பிரரயாகித்து, கரடாத்கெறனக் நகால்லச் நசான்னார்கள்.

கர்ணன் ரயாசிக்கத் நதாடங்கினான்.இதற்குப்பின் ஒரு ரகசியம் இருந்தது. கிருஷ்ணன், நதாடர்ந்து கரடாத்கெனிடம், ‘கர்ணறனநவல்வரத உன் தகுதிக்கு மரியாறத. உன் தகுதிக்குக் குறைவானவர்கறளக் நகால்வது, வீரமாஎன்ன’ என்று நசால்லிக் நகாண்ரட இருந்தார். இது கரடாத்கென் மனத்தில் பதிந்தது. ஆகரவ,கரடாத்கென், கர்ணன் முன்னாரலரய ரபாய் நின்ைான். ரபார் நசய்து நகாண்ரட இருந்தான். ஒருகட்டத்தில், ரகாபத்தின் உச்சத்தில் கர்ணன், சக்தி ஆயுதத்றத எடுத்தான்.சக்தி ஆயுதம், ரதரவந்திரன், கர்ணனிடம் கவசகுண்டலத்றதப் நபற்றுச் நசல்லும்ரபாதுஅவனுக்குக் நகாடுத்தது. யாறரக் குறிறவத்து மந்திரம் நசால்லி எய்கிரைாரமா, அந்த இலக்றகத்தாக்காமல் இருக்காது சக்தி ஆயுதம். அழிக்காமல் இருக்காது அந்த ஆயுதம். அறத, அர்ச்சுனறனக்நகால்வதற்நகன்ரை ரபாற்றிப் பாதுகாத்திருந்தான் அவன்.கரடாத்கெனின் நதால்றல நபாறுக்க முடியாமல், தாக்குதல் தாங்க முடியாமல், தான்ரதாற்றுவிடக் கூடாது என்ை எண்ணத்தில், சக்தி ஆயுதத்றதக் கரடாத்கென் ரமல் எய்தான்கர்ணன்.கரடாத்கென் இைந்தான்.பாண்டவர்கள் அழுது அரற்றினார்கள். அர்ச்சுனன் கண்ணீர் சிந்தி வாய்விட்டு அழுதான்.கிருஷ்ணரனா, நவற்றிக் கூத்தாடினார். மட்டற்ை மகிழ்ச்சி நகாண்டார் - ஆரவாரம் நசய்தார்.கிருஷ்ணனின் இந்தப் ரபாக்கு கண்டு அர்ச்சுனன் வியப்பு அறடந்தான்.கிருஷ்ணர் நசான்னார்: ‘அர்ச்சுனனா, நீ பிறழத்துப் ரபானாய். கர்ணன், சக்தி ஆயுதத்தால்கட்டாயம் உன்றனக் நகான்றிருப்பான். அதனால்தான், கரடாத்கெறனக் கர்ணனின் முன்னால்நிறுத்திக் நகாண்டிருந்ரதன். அவன் நசத்தான். நீ பிறழத்துக் நகாண்டாய். உன்றனக்காப்பாற்றிவிட்ரடன்...!யுத்தம், நவற்றி ரபாறத, எறதத்தான் நசய்யாது?ஒரு பல்குச்சிக்காகக் காட்றடரய அழிக்கச் நசய்யும். பிள்றளகறளப் பலிநகாடுத்து, பதவிோற்காலிகறளக் ரகாரும். கடவுறளரய, சாமான்ய மனிதனாக்கும். சாமான்ய மனிதர்கறளவிலங்குகளாக்கும். எது நசய்தாலும் அதுரவ நியாயம் என்று ரகாஷிக்கும்.இடிம்பி என்கிை நபண், முதலில் கணவனால் றகவிடப்பட்டாள். மகன் உடன் இருந்தான்.இப்ரபாது மகனும் இைந்தான். அவளால் வளர்க்கப்பட்ட ரபரன் பர்பரீகனும்நகால்லப்பட்டுவிட்டான்.யார் அவளுக்கு ஆறுதல் நசால்வது? என்னதான் நசால்ல முடியும்?(அடுத்து அசுவத்தோமன்)

ஆணவத்தின் ந மோடும் உதோரணம் அசுவத்தோமன்!சூரியன் சுட்நடரிக்கும் நகாடும் பாறல மணல் நவளியில் அல்லது சூறைக்காற்று ரமாதும்மறலப்பகுதியில், உடல், ரோயால் அழுகிச் சிந்த ரத்தமும் சீழும் ஒழுகும் ோற்ைம் மிகுந்து,மனிதகுலத்தால் அருவருக்கப்பட்டு, யாராலும் அன்பு நசய்யப்படாது, பாவங்கள்வழிகாட்டியபடி முன்நசல்ல, நகாடுறமகள், கயறமகள், அதர்மங்கள் பின்நதாடரும்படியாகப்பல ஆயிரம் ஆண்டு முதுறம நகாண்ட ஒரு மனிதன், மக்கள் தம்றமப் பார்த்துவிடக் கூடாதுஎன்று பயந்து பயந்து ேடந்தும் பாம்புரபால் ஊர்ந்தும் நசல்லும் ஒரு பாபாத்மாறவப் பார்க்கரேர்கிைதா, உங்களுக்கு?சந்ரதகம் ரவண்டாம். அவன்தான் அசுவத்தாமன். தனுர் ரவதமான ரபார்க் கறலயில்இயல்புகள். நிபுணர் துரராணரின் மகன் அசுவத்தாமன். பிராமணனாகப் பிைந்து, சத்திரியனாக வாழ விரும்பி, அசுரனாகத் தம் வாழ்க்றகறய முடித்துக் நகாண்டவன். துரராணர் ரபாலரவ, இவன் பிைப்பும் விசித்திரமானது. ‘துரராணர் பாத்திரத்தில் ரதான்றினார் என்ைால், அசுவத்தாமரனா, சிவநபருமானின் ஓரம்சம் நபற்று, குதிறரயின் முதுறகப் பிளந்துநகாண்டு பிைந்தான்’ என்கிைது அபிதான சிந்தாமணி. பிைக்கும்ரபாது, குதிறரறயப் ரபாலக் குரல் நகாடுத்தான் என்பதனாலும் குதிறர என்று அர்த்தம் வரும் அசுவத்தாமன் என்று நபயர் சூட்டப்பட்டான். பழக்கப்படுத்தப்படாத காட்டுக் குதிறரயின் இயல்பு அவனிடம் இருந்தது. அதிவிறரவும், அதிமூர்க்கமும், அதிகர்வமும் அவன்அசுவத்தாமனின் குழந்றதப் பருவம், நகாடுறம நிறைந்த வறுறமயில் கழிந்தது. பசும்பாலுக்குஆறசப்பட்ட அவனுக்கு, மாறவக் கறரத்துப் பால் என்று நசால்லிக் குழந்றதறய ஏமாற்றிஇருக்கிைார், துரராணர். நகௌரவ, பாண்டவர்களுக்குத் துரராணர் ஆசாரியராக நியமிக்கப்பட்டபிைகு, அக்குடும்பத்தின் நிறல சிைப்பறடயத் நதாடங்கியது. திருஷ்டத்துமனால் நகால்லப்படும்வறரக்கும் துரராணர், அத்தினாபுரத்தின் ஆஸ்தான குருவாகவும், பீஷ்மருக்கு அடுத்தநிறலயிலும் மிகவும் நசல்வாக்கான நிறலயிரலரய இருந்தார். விசுவாசமிக்கதளபதியாகவும்கூட. துரராணர் புகழும், அதிகாரமும் ஸ்திரப்பட்ட பிைகு, அந்தச் நசல்வாக்கின்கறடசிச் நசாட்றடயும் விடாமல் அருந்தினான் அசுவத்தாமன். துரராணர் ஆறணயால்,பாஞ்சால மன்னன் துருபதறன அர்ச்சுனன் நவன்று, அந்தத் ரதசத்றதரய குருதட்சறணயாகக்நகாடுத்தான் என்பறத அறிரவாம். துரராணர், பாஞ்சாலத்றத இரண்டு பகுதிகளாக்கி, ஒருபகுதிறயத் துருபதனுக்குத் தந்தவர், ஒரு நசழுறமயான பகுதிறயத் தான் றவத்துக் நகாண்டார்.

அந்தப் பகுதிக்கு இைக்கும் வறர மன்னராகத் துரராணரர இருந்தார் என்ைால், அசுவத்தாமன்பாஞ்சல இளவரசன் ஆகிைான். இருந்தாலும், அப்பன் - பிள்றள இருவருரம பாஞ்சாலத்துக்குச்நசல்லரவ இல்றல. துரராணருக்கு ஆசான் உத்திரயாகம் இருந்தது. அசுவத்தாமன் சுலபமாகமன்னனாகி இருக்கலாம். ஆனால், அந்த வாய்ப்றப அவரன தவிர்த்தான். ஏன்? முதல் காரணம்,அவன் தம் தந்றதறயத் தம் உயிருக்கும் ரமலாக ரேசித்தான். தம் வாழ்க்றகறய அவருக்குரகசமர்ப்பணம் நசய்து நகாண்டான். துரராணரின் நிழலாகரவ அவன் தம்றம ஆக்கிக் நகாண்டான்.இரண்டாம் காரணம், துரிரயாதனறனத் தம் உயிர் ேண்பனாக அவன் வரித்துக் நகாண்டான்.துரிரயாதனனும், தம் குருவுக்கும், குரு புத்திரனுக்கும் அளவற்ை நசல்வத்றத வாரி வழங்கிஇருக்கிைான். துரிரயாதனன் இயல்பு அப்படி. பாண்டவருக்கு மட்டுரம அவன் எதிரி. தம்பிரறெகளுக்கு அவன் ஒப்பற்ை மன்னன். தம் ேண்பர்களுக்கு வாரி வழங்கும் வள்ளல். கர்ணன்ரபாலரவ, அசுவத்தாமனும் துரிரயாதனனின் அன்பு மறழயில் இறடயைாது ேறனந்து, தம்உரிறம ரதச ஆட்சிறயரய புைக்கணித்தான்.துரராணருக்குத் தம் மகன் அசுவத்தாமன், தமக்கு நிகரான வீரனாக வர இருக்கும் அர்ச்சுனச்சிறுவரனாடு ேட்பு நகாள்ள ரவண்டும் என்பது விருப்பம். அர்ச்சுனன், நவறும் படிப்பாளியாக (ரதசத்தின் அத்தறனப் பிரச்றனகளுக்கும் படித்தவர்கள்தாரன காரணம்) மட்டுமல்லாமல்ரேர்றம மிகுந்தவனாக வளர்வது பிடித்திருந்தது. அர்ச்சுனன் என்ை நபயருக்ரக தூய்றமயானவன்என்பரத நபாருளாகும். (அர்ச்சுனன் அதர்மங்கள் புரிவது, கிருஷ்ணனின் வழிகாட்டுதலில்தாரன?) அர்ச்சுனனின் பண்பாடு தம் மகனுக்கு வரரவண்டும் என்ரை துரராணர் நிறனத்தார்.தம் வக்ரமான தவத்தாலும், சிவன் நகாடுத்த அருளாலும் நபற்ை அளப்பரிய ஆற்ைலில்அசுவத்தாமன் ேம்பிக்றக நகாண்டிருந்தான். மாநபரும் வீரர்கள், தருமத்றத அறிந்தவர்கள்என்ைால், அடக்கம் தானாகரவ வந்து அறமயும். நவறும் திைறம காட்டுத் தீ. அது சறமக்கப்பயன்படாது, மனிதறனச் சறமக்க.கர்ணனிடம் இருந்த ஒன்று அசுவத்தாமனிடம் இருந்தது. அது, துரிரயாதன விசுவாசம்.கர்ணனிடம் இல்லாத ஒன்று அசுவத்தாமனிடம் இருந்தது. அது பாண்டவர்கள் ரமல் இருந்தகண்மூடித்தனமான நவறுப்பு. கிருஷ்ணன் இருக்கும் பக்கரம தருமம் இருக்கும் என்பறத அவன்அறிவான். ஆனால் ேறடமுறையில் பாண்டவர்க்கு எதிராகரவ இருந்தான்.மகாபாரதத்திரலரய ஆணவம் என்கிை நசால்லுக்கு ேடமாடும் உதாரணமாக இருப்பவன்அசுவத்தாமன். இறதக் கிருஷ்ணர் நசால்கிைார். உபபாண்டவர்கள் ஐவறரயும் நகான்ை நசய்திரகட்டு திநரௌபதி அலறித் துடித்த சூழ்நிறலயில், அசுவத்தாமன் பற்றிப் பாண்டவர்கள் அறியாதஒரு நசய்திறயக் கிருஷ்ணன் நசால்கிைார்.துரராணர், அர்ச்சுனனுக்கு ஆயுதங்களிரலரய மிகப்நபரும் அழிறவ ஏற்படுத்தும் ‘பிரமசிரஸ்’என்கிை ஆயுதத்றத அவனது மனக்கட்டுப்பாட்றடயும் தம்றமத் தம் கட்டுக்குள் றவத்திருக்கும்அவனது ஸ்திதப்பிரக்றஞறய உணர்ந்தும், உபரதசம் நசய்தார். தமக்குத் நதரியாத வித்றதஅர்ச்சுனனுக்குத் நதரிந்தது, அசுவத்தாமனுக்குப் பதற்ைத்றத ஏற்படுத்தியது. தமக்கும் அந்தவித்றதறய உபரதசிக்கும்படி நேருக்கடி நகாடுத்தான் அவன். துரராணர் மறுத்துக் நகாண்ரடஇருந்தார். ஒரு கட்டத்தில் அப்பனாக மனம் நேகிழ்ந்து பயங்கர சக்தி நகாண்ட பிரமசிரறஸஉபரதசித்து விட்டுத் துரராணர் நசான்னார்: ‘மகரன... நீ அைவழிறயத் ரதர்ந்நதடுக்கவில்றலஎன்று எனக்குத் ரதான்றுகிைது. உன் ஆத்மாறவ துர்க்குணங்கள் ஆக்ரமிக்கின்ைன என்று எனக்குப்படுகிைது. நீ மிகப்நபரும் அழிறவச் சந்திப்பதாக இருந்தாலும் உலறகரய அழிக்கத்தக்க இந்தஆயுதத்றதப் பயன்படுத்தாரத...!’ என்கிைார்.தந்றதயின் வார்த்றதகளில் இருந்த நிந்தறன உண்றம என்பதால், அசுவத்தாமறன அதுசுட்டுவிட்டது. ஆனாலும் அவனது உண்றம அறிரவ ரமநலழுந்தது. தாம் யாராலும்

நவல்லப்பட முடியாத நபரு வீரனாக உலகம் நகாண்டாட யாறர எதிர்க்கலாம் என்றுரயாசித்தான். நவல்லப்பட முடியாதவன் கிருஷ்ணன். அதாவது ோன். எனரவ என்னிடம் வந்துநின்று, அகந்றத, ஆணவம், இகழ்ச்சி எல்லாம் ரதான்ை, ‘கிருஷ்ணா... என்னிடம் இருக்கும்பிரமசிரஸ் ஆயுதத்றத உனக்கு மாற்றித் தருகிரைன். நீ எனக்கு உன் சக்ராயுதத்றதக் நகாடு’என்ைான். ‘அங்கிருந்த என் சக்ராயுதத்றத எடுத்துக் நகாள். ஆனால் உன் பிரமசிரஸ் எனக்குரவண்டாம்’ என்ரைன். அந்த இழி மனிதன், தம் இடது றகயால், றகயால் அல்ல, விரலால் என்சக்ராயுதத்றத எடுத்தான். முடியவில்றல. வலது றகயால் எடுத்தான். தம் பலம் முழுறதயும்பயன்படுத்தி எடுக்க முயன்ைான். என் ஆயுதம் அறசயக்கூட இல்றல. நவட்கப்பட்டுத் தறலகவிழ்ந்தான். ‘யாறரக் நகால்ல என் சக்ராயுதம்’ என்று ரகட்ரடன். ‘உம்றமதான்’ என்கிைான்.பிைகு, அவரன நசான்னான்: என்னால் உம் ஆயுதத்றத அறசக்கவும் முடியவில்றல. என்றனஆசீர்வதியும்’ என்ைான். ோன் அவறன ஆசீர்வதித்து, நிறைய நபாற் சுறமகறளக் நகாடுத்துஅனுப்பிரனன்...\"இது கிருஷ்ணனின் அனுபவம்.துரராணர், அவறரக் நகால்வதற்நகன்ரை பிைந்த திருஷ்டத்துய்மனால் நகால்லப்படுமுன் இருந்தஅசுவத்தாமன் ரவறு. அதன் பிைகு உருவான அசுவத்தாமன் ரவறு. முன்னவன், தந்றதயின் நிழல்.ஆசாரியரின் மாணவர்களுக்குத் தறலவன் மற்றும் வழிகாட்டி. துரிரயாதனனின் சிரனகிதன். தம்வீரத்றதக் காட்டவும், நிறலநிறுத்தவும் புகழப்படவும் ஒரு வாய்ப்றப எதிர்பார்த்துக் நகாண்டுஇருப்பவன். தர்ம அதர்மங்கறள உணர்ந்து வாழ்ந்தவன். அவன் பிரச்றன, தம்றமஅர்ச்சுனரனாடும், கிருஷ்ணரனாடும் ஒப்பிட்டுப் பார்த்துக் நகாண்டு தாழ்வு மனத்ரதாடுதவித்தவன். ஆனால் ஆபத்தானவன் இல்றல.அவன் கண் முன்னால், அவன் தந்றத, றகயில் ஆயுதம் இல்லாதரபாது, தம் பிள்றளஇைந்துவிட்டான் என்கிை ரசாகத்ரதாடு தறரயில் அமர்ந்திருந்தரபாது, அவறரத்திருஷ்டத்துய்மன் நகான்ைது, சத்திரியனாக வாழ ஆறசப்பட்டு அறர பிராமணனாகவும் வாழ்ந்துநகாண்டிருந்த அசுவத்தாமறன அசுரனாக மாற்றிய றமத்தது. சகல தர்மங்கறளயும் துைந்தான்அவன். அப்பனின் தறல துண்டிக்கப்பட்டு தறரயில் விழுந்து துடிப்பறதக் கண்ட வீரன்,நவஞ்சினம் நகாள்வது ஒன்றும் தவைல்ல... ரகாபம் வராதவன் மனிதன் அல்லன். ரகாபம்அவறனரய தின்னத் தந்ததுதான் தவறு. ரகாபம், கடும் ரகாபமாகி, கறரறய உறடக்கும்நவள்ளமாகி, ஊறர மூழ்கடிக்கும் அளவுக்குப் நபருக்கிக் நகாள்வதுதான் தவறு. ரகாபத்றதச்ரசாறு ரபாட்டு வளர்த்தவன் அந்த மூடன். பாண்டவ வம்சத்றதரய அழிப்ரபன் என்று அவன்சபதம் நசய்தான்.குருரசத்திர யுத்தம் முடிந்த பதிநனட்டாம் ோள், மாறல, இருள் மங்கும் முன்இரவுப்ரபாதில்அசுவத்தாமன், ேரகத்தின் வாசல் கதறவத் தட்டினான். அந்த இரவுப் ரபாதில், ஒரு ஆலமரத்தின்கீழ் அவன் நகௌரவ ரசறனயில் உயிர்ப் பிறழத்து மிஞ்சி இருந்த கிருபர், கிருதவர்மாஆகிரயாருடன் படுத்திருந்தான்.கண்கறள மூட முடியவில்றல அவனால். மனம் முழுக்கப் பழிக்குப் பழி என்கிை தீறயத்தனக்குள் ஊதி ஊதி வளர்த்துக் நகாண்டிருந்தான். அப்ரபாது, தம் கூடறடந்த காக்றககள், ஒருஆந்றத தன்னந்தனியாக உைங்கும் காக்றகறயக் நகாத்திக் நகாத்திக் நகான்ைறத அவன்கண்டான். இருட்டு ரேரத்றத ஆந்றத சாதகமாக்கிக் நகாண்டது என்கிை பாடத்றத அந்தநிகழ்ச்சியில் அவன் கற்ைான்.மாநபரும் ரபார்க்கறல ஆசானும், தம் காலத்து மகத்தான வீரனும், தம் தந்றதயுமான துரராணர்கற்றுத் தராத பாடத்றத ஆந்றதயிடம் கற்ைான் அவன். யாறரக் குருவாக அறடவதுஎன்பதில்தான் ஒரு சிஷ்யனின் ஞானமும், வாழ்வும் அடங்கி இருக்கிைது என்பறத அவன்

அறியவில்றல. பைறவ, மிருக நியாயங்களும் மனித குல நியாயங்களும் ரவறுபடுவறத அவன்உணரத் தயாராக இல்றல. பழிக்குப் பழி என்கிை தீயில் தம்றமத்தாரம அவன் எரித்துக் நகாள்ளத்தயாரானான். எரிந்தான்.உப பாண்டவர்கள், நபண்கள், பாஞ்சாலர்கள் மற்றுமுள்ரளாறர இரவிரலரய அழித்துக்நகால்வது என்று முடிநவடுத்தான் அசுவத்தாமன். ‘இது அைம் இல்றல’ என்ைார் கிருபர்.கிருதவர்மாவும் அைம் நசான்னான். எதுவும் அவன் காதில் ஏைவில்றல.சிவநபருமான் நகாடுத்த வாறளக் நகாண்டு உைங்கிக் நகாண்டிருந்த திருஷ்டத்துய்மறனஉறதத்து எழுப்பி அவமானப்படுத்தி நவட்டிக் நகான்ைான். என்ன ேடக்கிைது என்று அறியும்முன்ரப திருஷ்டத்துய்மன் நசத்துப் ரபானான். சத்தம் ரகட்டு வந்த சிகண்டிறயக் நகான்ைான்.உைங்கிக் நகாண்டிருந்த உபபாண்டவர்கள் ஐந்து ரபறரயும் நகான்ைான். ‘ஊழிக் காலத்துக்காலன் ரபால அவன் காட்சியளித்தான்’ என்கிைார் வியாசர்.கல் தடுக்கி விழுந்தவன் ரமல் இடி விழுந்தது ரபால, நதாறடகள் பிளக்கப்பட்டு விழுந்துக்கிடந்த துரிரயாதனறனக் கண்டதும், கட்டற்ை ரகாபக்காரறனப் ரபாலானான் அசுவத்தாமன்.சாகும் முன்பு துரிரயாதனன் தறலறம இல்லாத ரபார்ப் பறடக்கு அசுவத்தாமறனத்தளபதியாக்குகிைான். எரி நேருப்புக்கு ரமல் சருறகத் தூவியது ரபால அந்தப் புதுப்பதவிஅவனுக்கு அறமந்திருந்தது. வரம்பு மீறிய, அவனின் நவறி யாட்டத்துக்கு அதுவும் ஒரு காரணம்.பதவி நகாடுத்தவருக்கு விசுவாசம் காட்டுவது இயற்றகதாரன?அசுவத்தாமனின் அைப் பிைழ்வுகளிரலரய மிகவும் நபரியது, பாண்டவ வம்சத்தில் எஞ்சி இருந்தஅபிமன்யுவின் மறனவி உத்தறரயின் கர்ப்பத்றதக் நகால்லும் விதமாகப் பிரம்மசிரஸ்ஆயுதத்றத அவன் பிரரயாகித்தரத ஆகும். அசுவத்தாமனின் பிரம்மசிரஸின் எதிராகத் தவிர்க்கமுடியாமல், அர்ச்சுனன் தான் றவத்திருந்த பிரம்மசிரறஸப் பிரரயாகிக்க ரவண்டியிருந்தது.இரண்டு, அந்த வறக ஆயுதங்கள் ரமாதிக் நகாள்கிை பிரரதசத்தில், மறழ நகடும். மக்கள்அழிவார்கள். வியாசர் ரவண்டுரகாளால் அர்ச்சுனன் தாம் ஏவிய அஸ்திரத்றதத் திரும்பப்நபற்றுக் நகாண்டான். அசுவத்தாமன் தம் அஸ்திரத்றதத் திரும்பப் நபற்றுக்நகாள்ளவிரும்பவில்றல. அல்லது இயலவில்றல. தம் தறலமணிறயத் ரதால்வியின் அறடயாளமாகவியாசரிடம் தந்தான்.கிருஷ்ணன் அவறனச் சபித்தார். பாபிரய... உன்னால் அழிக்கப்படப் ரபாகும் உத்தறரகர்ப்பத்துக் குழந்றதக்கு, ோன் உயிர் தருரவன். பரிட்சத்து என்ை நபயரில் அக்குழந்றத புகழ்நபற்று விளங்கும். ஆனால் நீரயா, உலக மக்கள் அறனவராலும் இகழப்பட இருக்கிைாய்.மூவாயிரம் ஆண்டுகள் நீ வாழ்வாய். ஆனால், உன் வாழ்வு, இழிவுள்ள பிறழப்பாகரவ இருக்கும்.உன்ரனாடு எவரும் நதாடர்புநகாள்ள மாட்டார்கள். மனித உைவு உனக்கும் சாத்தியம் இல்றல.நகாடும் ரோய் உன்றனத் தாக்கி, உன் உடம்பில் ரத்தத்றதயும் சீறழயும் ஊற்நைடுக்க றவக்கும்.இப்படிரய ேறடப் பிணமாக அறலந்து திரி.\"அப்ரபாதும் அசுவத்தாமன் நசான்னான்: ோன் எங்கும் அறலயப் ரபாவதில்றல. உமக்குப்பின்னால், உம் நிழலாகரவ இருப்ரபன்.\"(அடுத்து நகுல சகோடதவர்கள்)

அழகுக்கு நகுலன்; சக உயிர் மதிப்புக்கு சகடதவன்!பீஷ்மரால் அஸ்தினாபுரத்தில் அரசனாகப் பட்டம் சூட்டப் நபற்ை பாண்டு, சில ஆண்டுகள்கூடஅரச அதிகாரத்றதரயா, நசௌகர்யங்கறளரயா அனுபவிக்கவில்றல. அரண்மறன சூழ்ச்சிஅவறன அறமதியாக இருக்கவிடவில்றல. சூழ்ச்சி நசய்தவன் சகுனி. தம் சரகாதரி புருேன்திருதராஷ்டிரறன அரியறணயில் ஏற்ை ரவண்டிய அவசியம் அவனுக்கு இருந்தது. இயல்பாகரவஅறமதி விரும்பியான பாண்டு, திக்விெயம் புைப்படுகிைான். பாண்டு உயிருடன் திரும்பமாட்டான் என்று ேம்பிய சகுனிக்கு ஏமாற்ைம் தருவதுரபால பாண்டு திரும்பினான், மாநபரும்நவற்றி வீரனாக என்ைாலும், மீண்டும் மீண்டும் பற்றி எரியும் சூழ்ச்சி நேருப்பில் சிக்கிக் நகாள்ளவிரும்பாத பாண்டு தம் இரு மறனவியுடன் காட்டுக்குப் ரபாகிைான்.பாண்டுவின் நவற்றிவிழா கூட முடியாதநிறலயில், அவசரம் அவசரமாக ஏன்காட்டுக்குப் ரபாக ரவண்டும்? பாரதஅறிஞர்கள் பலர் பலவிதமான கருத்துக்கள்நசால்கிைார்கள். இராவதி கர்ரவ (மராட்டியஅறிஞர்), ஒரு நபாருத்தமான காரணம்நசால்கிைார். அவனுக்குக் குழந்றதகள்ரதறவ. ரதசத்தின் எதிர்கால அரசறனஉருவாக்கிப் பட்டத்துக்குக் நகாண்டு வரரவண்டும். குறைந்த பட்சம் தம்பிள்றளகளாவது ஆளட்டுரம!குழந்றதகறள ேகரத்தில், அரண்மறனயில்நபை ரவண்டாம். காட்டுக்குள்தான் அதுசாத்தியம். ஏநனன்ைால் அவனால் தந்றதயாகமுடியாது. ஆகரவ ‘நிரயாக’ முறைறயஅவன் கறடப்பிடிக்க ரவண்டி இருந்தது.நிரயாகம் என்பது, ஒருவன் தம் மறனவிமூலம் குழந்றத நபை முடியாதரபாது,இன்நனாருவன் உதவிறயப் நபற்று, அவன்தம் மறனவியுடன் உைவு நகாள்ளஅனுமதித்துக் குழந்றத நபற்றுக்நகாள்வது... ரவத காலத்தில் இம்முறைஅமலில் இருந்தது. ரவத காலத்துக்குச் சற்றுப் பின்னர், சுரவத ரகது என்கிை நபரும் ரிஷி,இம்முறைறயக் கண்டனம் நசய்தார். இவரர அக்கால மனிதர்க்கான பல சட்டங்கள், விதிகள்நசய்தவர். (ஆண் நபண் உைவு பற்றிய காம சாத்திரத்றத முதலில் நசய்தவர்களில் இவர்முக்கியமானவர். இவரது சாஸ்திரத்றதப் பின்பற்றிரய வாஸ்த்யாயனர், இப்ரபாது பயிலப்படும்நகாக்ரகாக சாஸ்திரத்றதப் பறடத்தார்.) (Puranic Encyclopaedia - Vettam Mani - 1975).ஸ்ரவத ரகதுவின் பிற்காலத்து மகாபாரத காலத்தில், பாரத வர்ேத்தில் சில பகுதிகளில் நிரயாகம்ேறடமுறையிலிருந்தது. என்ைாலும் கூச்சத்ரதாடும், சற்று மறைமுகமாகவும் நசயல்பட்டவழக்கமாக இது இருந்தது. பாண்டுவும் தம் மக்கள், யாருறடய மக்கள் என்பறதப் பிைர்அறிவறத விரும்பவில்றல. ேல்லரவறளயாகக் குந்தி, ‘ரதவர்கறள’ அறழத்துத் தம்றமயும்பாண்டுறவயும் காப்பாற்றிவிட்டாள்.

பாண்டுவின் இளம் மறனவி மாத்ரி, அஸ்வினி ரதவர்கறள அறழத்து இரட்றடப்பிள்றளகறளப் நபற்ைாள். பாண்டவர்களில் ோன்காமவன் ேகுலன். ஐந்தாமவன் சகரதவன்.ேகுலன் என்பதுக்கு, மனிதக் குலத்தில், நிகரற்ை அழகுள்ளவன் என்று நபாருள். சகரதவன்என்பதுக்கு, எல்ரலாறரயும், எல்லாத்றதயும் சக ஆன்மாக்கள் என்று மதிப்பவன் என்று அர்த்தம்.ேகுல சக ரதவர்கள் என்கிை அவர்களின் 13ம் வயதில் தந்றத பாண்டுறவ இழந்தார்கள். தங்கள்தந்றதயின் உடம்பு றவக்கப்பட்டிருந்த சிறதயில், தங்கள் தாய் மாத்ரி உயிருடன் உடன்படுத்துஎரிந்து இைந்தறதக் கண்ணால் பார்த்தவர்கள். பாரதத்தில் குழந்றதப் பருவத்திரலரய நபரும்துன்பத்துக்குள்ளானவர்கள் ேகுலனும் சகரதவனும். ஏன் தாய் உயிரராடு தீப்புகுந்தாள் என்றுஅவர்களுக்குத் நதரியாது. எனினும், எரியப் ரபாகும்முன் ேகுல சகரதவனின் றககறளக்குந்தியிடம் பிடித்துக் நகாடுத்து, மாத்ரி நசான்னது நிறனவில் என்றும் நிற்கும்.‘அக்கா... நீ நபருந்தன்றம ஆனவள். என் குழந்றதகறள உன் குழந்றதகளாக வளர்த்துக்காப்பாற்று. உன் குழந்றதகறள என் குழந்றதகறளப் ரபாலப் பாவிக்க என்னால் ஆகாது. அந்தஅளவு விசால மனம் பறடத்தவள் ோன் இல்றல. என் குழந்றதகளுக்குத் தாயாக இருந்துகாப்பாற்று’ என்று நசால்லிவிட்டுத்தான், ேதியில் இைங்குவதுரபால நேருப்பில் இைங்கினாள்மாத்ரி.குந்தி, ேல்ல தாய். தம் பிள்றளகரளாடு ேகுல சரகாதரர்கறள அன்றபப் பகிர்ந்து, நிகராகரவேடத்தி அவர்கறள வளர்த்தாள். தம் றகக்கு வந்த எறதயும் ஐந்தாகத்தான் பங்கிட்டாள்.என்ைாலும் நபாைாறமக் காரி. தம் நபரிய உடம்பும் (அதனால்தான் அவளுக்குப் பிருறத என்றுநபயர்) மாத்ரியின் இளறமயும் இனிறமயும் அவளுக்குத் துன்பம் தந்தன. தம் சக்களத்திறயஅவள் கறடசிவறர ஏற்றுக்நகாள்ளவில்றல. பாண்டு இைந்ததும், குந்தி, மாத்ரிறயப் பார்த்துச்நசான்னாள். ‘பாண்டுவின் பலவீனம் நதரிந்தும், ோன் அவறனப் ரபாற்றிப் பாதுகாத்ரதாம்என்பறத அறிந்திருந்தும், அவனுக்கு இச்றச காட்டி உன் ரதறவறய நிறைரவற்றிக்நகாண்டாரய...’ என்று சுடுநசாற்கறளப் பகிர்ந்தாள். அந்த நிமிடரம மாத்ரி இைக்கமுடிநவடுத்தாள். காலநமல்லாம் பாண்டுப் பழி ஒரு கத்திறயப்ரபால் தம் கழுத்துக்கு நிற்கும்என்பறத மாத்ரி அறிவாள்.உண்றமயில் தாம் எவ்வளரவா மறுத்தும் பாண்டுதான் உைவுக்கு முறனந்தான் என்பறத அவள்நசால்ல முடியவில்றல. எந்தக் காலத்தில் நபண் நசால் ஏற்றுக் நகாள்ளப்பட்டது? இது குந்திநசய்த நகாறல. ரோக்கம் இல்லாமல் நசய்த நகாறல.இந்தியக் குடும்பங்களில், மூத்த ஆண் பிள்றளகரள அதிகாரம் உள்ளவர்களாக இருப்பார்கள்.அந்த வறகயில் தருமரன மூத்தவன் என்ை முறையில் சகல ரமம்பாடுகறள முறையாகரவஅறடந்தான். தம் ஆற்ைலால் பீமன், எதிரிகளின் உைக்கத்றதக் நகடுத்தான். வில்லுக்ரகார்விெயன், தம் புகறழத் தம் முயற்சியால் நிறலநிறுத்தினான். ேகுலனும் சகரதவனும் அவர்கள்நிழலில் வளர்ந்தவர்கள் என்ைாலும், தமக்நகன்று குறைந்த திைறமறயப் நபற்றிருக்கவில்றல.சிைந்த ஆயுத நிபுணர்களாகரவ இருந்தார்கள். ேகுலன், வாளிலும் வில்லிலும் சிைந்த திைறமநபற்றிருந்தான். சகரதவனும் ரபரறிஞனாகவும், வீரனாகவும் இருந்தான். குருரசத்திர யுத்தத்தில்அவர்கள் வீரம், நிபுணத்துவம் நவளிப்பட்டது.காப்பிய ஆசிரியர்கள் சந்திக்கும் பிரச்றனகளில் இதுவும் ஒன்று. நிகழ்ச்சிறய யார்உருவாக்குகிைார்கரளா, யார் நிகழ்வுகளுக்கு றமயமாக இருக்கிைார்கரளா அவர்கறளப்பற்றித்தான் காப்பியம் ரபசும். இராமாயணத்தில் சத்ருக்கனன் ஏன் பலவாகப் ரபசப்படவில்றலரயா, அதுதான் ேகுல சகரதவர்கள் ரபசப்படாறமக்குக் காரணம்.

என்ைாலும், ேகுல சக ரதவர்களின் பங்கு குறிப்பிடத்தக்கதாகரவ இருக்கிைது. அரக்குமாளிறகயிலிருந்து தப்பித்துப் பாண்டவர்கள் காடுகளில் மறைந்து வாழ்ந்தரபாது, ேகுலனும்சகரதவனும் மயங்கிக் கீரழ விழுந்து விடுகிைார்கள். பிரக்றஞ நதளிந்து எழுந்த ேகுலன், தருமறனப் பார்த்து, ‘ோடு இருந்தும், உரிறம இருந்தும், ோம் என்ன பாவத்துக்காகப் பசிரயாடும்பரிதவிப்ரபாடும் அறலகிரைாம். ேம் உரிறமகள் என்னவாயிற்று’ என்கிைான்.ரகள்வி சிறியதுதான். பின்னால் தருமன், தம் ஆற்ைல்மிகு தம்பிகறளயும் மறனவிறயயும்தம்றமயும் ரதாற்று காட்டில் அறலந்தரபாது, ேகுலன் ரகட்ட ரகள்விகறளரய பீமனும்,திநரௌபதியும் ரகட்டார்கள். ரமரலாட்டமாகப் பார்க்கும்ரபாது, ோன்கு சரகாதரர்களும்அண்ணன் நசயல்கறள ஏற்று, அவருக்கு அடங்கி ேடந்தார்கள் என்பது உண்றமயல்ல;சரகாதரர்கள் ஒவ்நவாருவருக்கும் ஒரு ரோக்கம் இருந்தது. துரிரயாதனன் என்கிை எதிரி, பீஷ்மர்,துரராணர், கிருபர், அஸ்வத்தாமன் முதலான அசுர பலவான்களுடன் இருக்றகயில், தங்கள்ஒற்றுறம சிறதந்தால், பறகறய நவல்ல முடியாது என்பறத அறிந்தவர்களாக இருந்தார்கள்.அந்த எண்ணரம அவர்கறள ஒன்று ரசர்த்தது. திநரௌபதி என்கிை நபண், அவர்கள்ஒற்றுறமறயக் காத்தாள் என்பது முற்றும் உண்றம அல்ல.குந்திறயப் ரபாலரவ, தருமனும் தம் சிற்ைன்றன மகன்களுடன் ரவற்றுறம பாராட்டவில்றலஎன்பது நசால்லப்பட ரவண்டிய விேயம். தருமரதவன், யட்சன் உருவில், ஒரு ஒற்றைக் கண்நகாக்கின் உருவத்தில் பாண்டவர்கறளப் பரிட்றச நசய்த ரபாது, தருமனிடம், இைந்து விழுந்துகிடக்கும் ோன்கு சரகாதரர்களில் ஒருவனுக்கு உயிர் தருகிரைன். யார் அந்த ஒருவன்\"என்கிைரபாது, தருமன் நசான்ன பதில், ஓர் அற்புதம். தருமனின் அவதாரம் தருமத்தின் அவதாரம்என்பறத நிரூபிக்கும் இடம் அது.எனக்கு ேகுலறனக் நகாடு\" என் கிைான் தருமன்.மகத்தான பீமன், அர்ச்சுனன் இவர்கறளத் தவிர்த்து, ேகுலன் ஏன்?\"என் தாய்க்கு ோன், என் சிற்ைன்றன மாத்ரிக்கு மூத்த மகன் ேகுலன்\" என்று காரணம் நசால்கிைான்.ேகுலனின் அழகில், தருமனுக்கு எரிச்சல் இருந்திருக்கிைது. அதுரபாலரவ சகரதவனின்ரபரறிவிலும் அவனுக்குக் தாழ்வுணர்ச்சி இருந்துள்ளது.சகரதவன், தம் அறிறவத் ரதறவப்பட்டவர்களுக்ரக வழங்கினான். குருரசத்திர யுத்தம்நதாடங்கும் ரததி, ரேரம் முதலியறவகறளத் துரிரயாதனனுக்ரக நசால்லும் அறிவு ரேர்றமஅவனுக்கிருந்தது. மட்டும் அல்ல, நபரிரயார்களுக்குச் ரசறவ நசய்வறதரய நபரும் ரபராகக்நகாண்டவன் அவன். பீமன் இறத வியந்து பாராட்டுகிைான். தருமன் அந்த மன விலாசத்றதப்நபைவில்றல. அஸ்வினி ரதவர்களின் அழகு, ேகுலன் ரபால, சகரதவனுக்கும் இருந்தது.பாண்டவர்களுக்கு ரேர்ந்த துன்பம் அறனத்துக்கும் சகுனிரய காரணம் என்று சகரதவன்கருதினான். அவன் மனத்துக்குள் தர்மயுத்தம் ஒன்றை எதிர்பார்த்திருந்தான். அதற்கு வழி இன்றிச்சகுனி, நவறும் பகறடகறள உருட்டி ராஜ்யத்றதக் றகப்பற்ைப் பாறத அறமத்தவன் சகுனிஎன்பதால், அவறனக் நகால்ரவன் என்று சபதம் நசய்திருந்தான் சகரதவன். சகுனியும் அவன்மகன் உலூகனும் யுத்தத்தில் சகரதவனால் நகால்லப்பட்டார்கள். இன்நனாரு காரணமும் உண்டு.பகறடயின்ரபாது, தருமன், ேகுல சகரதவர்கறள றவத்து இழந்தரபாது, சகுனி ரபசிய ரபச்சு,சகரதவறனப் புண்படுத்தியது. ‘யுதிர்ஷ்டிரா... உன் சிற்ைன்றன மாத்ரியின் பிள்றளகறளறவத்துச் சூதாடித் ரதாற்ைாய். உன் நசாந்தத் தம்பிகறள றவத்துச் சூதாடுவாயா’ என்கிை

வார்த்றதயும், சரகாதரர்களுக்குள் பிணக்றக ஏற்படுத்த நிறனக்கும் அவன் எண்ணமும்,சகுனிறயக் நகால்லும் சிந்தறனக்கு அவறன இட்டுச் நசன்ைது.இளறமயில் தம் பதிமூன்று வயதில் தாறய இழந்த ேகுல சரகாதரர்கறளத் தாய்மாமனும்அரசனும் ஆன சல்யன், ஆதரவு காட்டரவா, தங்றக மாத்ரியின் மரணச் சடங்கு நகாள்ளரவாஇல்றல. அது மாத்திரம் இல்றல. யுத்தத்தின்ரபாது, அவன் துரிரயாதனன் பக்கரம இருந்துரபாரிட்டான். மகாபாரதத்தில் இதுரபால ஆச்சரியமான பல விேயங்கள் இருக்கின்ைன.நசார்க்கம் நசல்லும் வழியில், ேகுல சரகாதரர்களின் மரணம் நிகழ்கிைது.புைப்படும் முன் தருமருக்குச் சில சந்ரதகங்கள் ஏற்பட்டன. சகரதவனிடம் அவர் ரகட்டார்.இது என்ன யுகம். ோம் எந்த யுகத்தில் இருக்கிரைாம்.\"சகரதவன் நசான்னான்.கலியுகம் ரதான்றி ேடக்கிைது. ஒரு நிலத்தின் நசாந்தக்காரன், அந்த நிலத்றத ஒரு காலத்தில்றவத்திருந்தவன், ஊர் நபரிய அதிகாரி மூன்று ரபரும் அந்த ஒரு நிலத்துக்குச் சண்றடரபாடுகிைார்கள். ஆகரவ இது கலியுகம்தான்.\"தருமர் நசான்னார்.அப்படிநயன்ைால் ோம் புைப்படுரவாம்.\"புைப்பட்டார்கள்.மறலச் சாறலயில் முதலில் திநரௌபதி மயங்கி விழுகிைாள். பீமன் துடிக்கிைான். தருமனிடம்நசால்கிைார்.அண்ணா... ேம் அன்புக்குரிய திநரௌபதி சரிந்துவிட்டாள்.\"ரபாகட்டும். ேம் ஐவரில் அர்ச்சுனன் ரமல்தாரன அவளுக்கு அன்பு அதிகம் இருந்தது.\"சற்று தூரம் நசன்ைதும், சகரதவன் சரிகிைான்.அண்ணா, சகரதவன் விழுந்துவிட்டான்.\"ரபாகட்டும். தாம் மட்டுரம அறிவாளி என்கிை மமறத அவனுக்கு.\"அடுத்து ேகுலன் சரிந்தான்.அண்ணா, ேகுலன் விழுந்துவிட்டான்.\"ரபாகட்டும். தம் அழகில் தாரம மயங்கிக் கிடந்தவன்.\"தருமன், தம் தம்பிகளின் ரமல் றவத்த அபிப்பிராயம் இதுதான்.

சகரதவன் நசான்னது காலப் பிறழ. தருமன், குதிறர, மாடுகள், யாறனகளுக்கு நிகராக தம்தம்பிகள் ேகுல சகரதவர்கறளப் பந்தயமாக றவத்தாரனா அப்ரபாதுதான் கலியுகம்பிைந்திருக்கிைது.(அடுத்து மோத்ரி) இரண் ோம் தரமோன மோத்ரிமத்ர ரதசம், காச்மீரத்துக்குத் நதன்ரமற்கிலும் றகரகயி பிைந்த ரககய ரதசத்துக்கு ரேர் ரமற்குத்திக்கிலும் இருந்தது என்கிைார் பி.வி. ெகதீச ஐயர். (புராதன இந்தியா எனும் பறழய 56 ரதசங்கள்)அழகும் அடர்த்தியும் கூடிய காடுகளால் சுற்ைப்பட்ட பூமியின் சமதளம் சிந்து ேதிறய ரோக்கிச்சரிகிைது. மத்ர ரதசத்துக்குத் நதன்ரமற்காக ஓடுகிைது ஐராவதி ேதி. இறத ரவி (ராவி)என்ைறழக்கிைார்கள். நசனாப் ேதிரயாடு இறணயும் ஒரு பகுதி, இன்றைய பஞ்சாபின்வடரமற்குப் பகுதியாக இருக்கலாம் என்கிைது ஆராய்ச்சி.ேடுவில் உயர்ந்து, இடது, வலது பக்கங்கள் சரிவாக இருப்பது, ஒரு மத்தளம் மாதிரி இருப்பதால்,இது மத்தள ரதசம் என்றும் சில காலம் அறழக்கப்பட்டிருக்கிைது. சிபிச் சக்ரவர்த்தி (புைாவுக்காகத்தன்றனரய நகாடுத்த அருளாளன்) மக்களில் ஒருவன் நபயர் மத்ரன். அவன் நபயரால், இந்தத்ரதசத்துக்கு மத்ர ரதசம் என்று நபயர் வந்தது என்பரத வரலாறு. இந்தத் ரதசத்துக்குஇன்னுநமாரு சிைப்பும் உண்டு. மத்ர ரதசத்றத ஒரு காலத்தில் அச்வவதி என்பவன் ஆண்டான்.அவன் மகரள சாவித்ரி. தன் கணவன் சத்யவானுக்காக எமரலாகம் வறர நசன்று தர்மரதவனிடம் முறையிட்டு உயிறர மீட்டுவந்த சாவித்ரி. அதன்பின், நதான்மமாகி, இல்லைப்நபண்களின் இலட்சியமாகி இருந்தாள். மத்ர ரதசத்தில் நபண் குழந்றதகள் சாவித்ரியின்கறதறயக் ரகட்டு வளர்ந்தார்கள். மாத்ரி உள்பட.பாண்டு, குந்தியின் சுயம்வரத்துக்குச் நசன்ை ரபாது, ஓறசப்படாமல் பீஷ்மர் மத்ர ரதசத்துக்குப்ரபாகிைார். சல்யறனச் சந்திக்கிைார். ‘மகத்தான ரதசத்தின் மாநபரும் மனிதர் தன்றனத்ரதடிவருவதாவது. என்னால் தங்களுக்கு ஆக ரவண்டியது என்ன?’ என்கிைான் சல்யன். ‘உன்தங்றக மாத்ரிறய என் இளவரசன் பாண்டுவுக்கு விவாக சுபமுகூர்த்தத்தில் நகாடுக்க ரவண்டும்’ என்கிைார் பீஷ்மர். ‘குருரதச இளவரசன் அறடய முடியாதது என்ன இருக்க முடியும். தருகிரைன். ஆனால் எங்கள் ரதச, எங்கள் குல மரபுப்படி தாங்கள் என் தங்றகக்கு ஸ்ரீதனம் தரரவண்டி இருக்கும்’ என்ை சல்யனிடம், பீஷ்மர், குருரதச மரியாறதக்கு உகந்தபடியும், மத்ர ரதசத்து தகுதிக்குப் நபாருந்தும்படியும் பணம் நகாடுத்து மாத்ரிறயப்

நபற்றுக்நகாண்டு திரும்பினார்.பீஷ்மர் குதிறரயில் முன் ஏை, பின்னால் மூடு பல்லக்கில் மணப்நபண்ணாக மாத்ரி அவறரப்பின்நதாடர்ந்து நகாண்டிருக்கிைாள். யாறரரயா அவள் மணக்கப் ரபாகிைாள். யாரரா இளவரசன்என்ைார்கள். ஏற்நகனரவ அவன் மணமானவன் என்ைார்கள். இது பற்றிநயல்லாம் ஒரு நபண்பரிசீலறன நசய்ய முடியாது. அவள் கவறல, தான் இரண்டாம் தாரமாகச் நசல்வது அல்ல.மாைாக, முதலாவதாக இருக்கும் அந்தப் நபண், தன்னிடம் எவ்வாறு ேடந்துநகாள்வாள்என்பதாகரவ இருந்தது. கீழ் இைங்கமுடியாத பள்ளத்தாக்கு. உச்சியில் ஏைமுடியாத மறல. புரிந்துநகாள்ள முடியாத மந்திரம்.பல ோட்கள் நீண்டன மாத்ரியின் பயணம். பின்னால் குதிறரகள் மற்றும் ஒட்டகங்களில்அவளுக்கு அவள் சரகாதரன் சல்யன் நகாடுத்தனுப்பிய சீர் வரிறசப் நபாருட்கள் வந்துநகாண்டிருந்தன. ேவரத்தினங்கள், தங்கக்கட்டிகள், நபாற்காசுகள், ஆறடகள், அணிமணிகள், தம்ரபச்சுத் துறணக்காகத் ரதாழிகள், ேல்ல ரேரம் குறித்துச் நசால்லும் அரண்மறனப் புரராகிதர்கள்என்று ஒரு நபரும் குழு வந்து நகாண்டிருந்தது. புைப்படும்ரபாது சரகாதரன் சல்யன் நசான்னநசாற்கள் அவள் காதுகளில் ஒலித்துக் நகாண்டிருந்தது. ‘பாரத வர்ேத்திரலரய, நபரிய ரதசம்,எங்கள் ஐம்பத்தாறு ரதசத்துப் பறடபலத்றதக் கூட்டிக் கணக்கிட்டாலும், அத்தினாபுரத்தின் ஒருஅதிரதனின் ரசறனக்கு ஈடாகாது. அங்கு மாநபரும் வீரர் பீஷ்மர் இருக்கிைார். மிகப்நபரும்சாஸ்திர விற்பன்னர் விதுரர் இருக்கிைார். உன்றன மணக்கப்ரபாகும் பாண்டு மகராெரன, குருரதசாதிபதியாகப் ரபாகிைான். நீ மகாராணிகளில் ஒருத்தி ஆகப்ரபாகிைாய். உன்றனக் குருரதசமருமகளாக ஆக்கியதன் மூலம் மத்ர ரதசம் பறகவர் கண் படாமல் தப்பித்து விடும். பீஷ்மரின்சம்பந்திறயப் பறகக்கும் றதரியம் யாருக்கு இருக்கிைது?’தான் மத்ர ரதசத்துக்கு உதவுகிரைாம் என்கிை நிறனரவ அவளுக்குத் திருப்தி தந்தது அப்ரபாது.ஆனால், என்ன நிகழப் ரபாகிைரதா என்கிை அச்சம் இப்ரபாது அவறளப் பிடித்து ஆட்டியது.அரண்மறன வாசலில், அவறள ஆரத்தி எடுத்தவள் குந்தி என்ைார்கள். மாத்ரி, அவள் கால்களில்பணிந்து எழுந்தாள்.‘வா மாத்ரி’, என்ைவள், அவறளக் கூர்ந்து கவனித்து, ‘நராம்பச் சின்னப் நபண்ணாகஇருக்கிைாரய’ என்று மட்டும் நசான்னாள். பின்னர் சிரித்துக் நகாண்டாள். பின்னர் ஒருநசடிறயப் பார்த்து, ‘அவள் மாளிறகக்கு வழிகாட்டுங்கள்’ என்றுவிட்டு ேடந்தாள். மிக அகன்ைஉடம்பு குந்திக்கு. அதனால்தாரன பிருதா என்று நபயர் சூட்டி இருக்கிைார்கள். ேடக்கும்ரபாது,குந்தியின் முகத்தில் நதரிந்த நபருமிதம், ேறடயிலும் நவளிப்பட்டறத மாத்ரி கவனித்தாள்.அரதரேரம் குந்தியும் மாத்ரி பற்றிச் சிந்தித்தாள். ரமகத்றத விட்டுப் பளீநரன்று நவளிப்படும்நிலா நவளிச்சம் ரபால அல்லவா இருக்கிைாள் இந்த மாத்ரி. மரத்றதச் சுற்றிக்நகாண்டுதறலயறசக்கும் நகாடி ரபால இருக்கிைாள். அரனகமாக மத்ர ரதசத்தின் ரபரழகிஇவளாகத்தான் இருக்கும். ‘நபண்பால் இச்றசறயக் கடந்த நபரியவர் பீஷ்மர் நதரிவு நசய்தநபண் ரவறு எப்படி இருப்பாள்?’ என்று நிறனத்துக் நகாண்ரட தன் அரண்மறனக்குச்நசன்ைாள். அவளுறடய மகாராணி அந்தஸ்துக்குப் பாதிப்பு இல்றல. ஆனாலும் பாண்டுவின்கவனத்றதச் சிதைடிக்கும் விதமாக, இன்நனாருத்தி வந்ததுதான் அவளுறடய வருத்தமாகஇருந்தது. வருத்தம், எரிச்சலாகவும், மாத்ரியின் மீதான சினமாகவும் அலட்சியமாகவும் மாறியது.பாண்டு அன்பாகரவ மாத்ரியிடம் ேடந்து நகாண்டான். குந்தியின் பார்றவயில் நதன்பட்டநவறுப்றபச் சகித்துக் நகாள்ளவும், அறத விழுங்கிக் நகாள்ளவும் பழகிக் நகாண்டான்.அரண்மறனக்குள் பாண்டுறவத் தவிர, ரவறு யாருக்கும் அவறளப் பற்றிய கவறலரயா,அனுசரறணரயா இல்றல என்பறதப் புரிந்து நகாண்டாள் மாத்ரி. எல்ரலாருரம ‘மகாராணி,

மகாராணி’ என்று குந்திறயரய சுற்றிக்நகாண்டு திரிந்தார்கள். மாத்ரிறயக் குறிப்பிடும்ரபாது,‘இறளயராணி’ என்ரை குறிப்பிட்டார்கள்.அரண்மறனக்குள் மாத்ரியுடன் வந்திருந்த மத்ர ரதசத்துத் ரதாழிகள் மட்டுரம அவளுடன்ரபசவும் அவள் ரதறவறய நிறைரவற்ைவும், உத்தரவுகளுக்குப் பணியவும் உடன் இருந்தார்கள்.அரண்மறன ஊழியர்களும், நசடிகளும் அவள் மாளிறகப் பக்கரம வருவதில்றல என்ைானது.மகாராணியின் ரசறவயில் தாங்கள் இருப்பதாகப் நபருறமயுடன் அவர்கள் நசால்லிக்நகாண்டார்கள்.பாண்டு விசித்திரமானவனாக இருந்தான். அரசன் என்ை முறையில், பகலில் அவன் கடறமகறளச்நசய்தான். அவன் சபா மண்டபத்தில் இருந்து, அரசுப் பணிகள் நசய்தரபாது, ராணிகள் இருவரும்உடன் இருந்தார்கள். தனிறமயில் அவறனச் சந்திக்கும் வாய்ப்பு மிக அரிதாகரவ மாத்ரிக்குக்கிறடத்தது. குந்திக்கும்கூட அது அப்படித்தான் இருந்தது.பீஷ்மர் பட்டாபிரேகம் நசய்துறவக்க, பாண்டு மன்னனானான். அப்ரபாது சில காலம், ‘ராணி’என்ை அந்தஸ்து அவளுக்குக் கிறடத்தது. ஆனால், திடுநமன அவசரம் அவசரமாக திக்விெயம்புைப்பட்டான் பாண்டு. அரண்மறனக்குள் பலவிதமான வதந்திகள் உலவின. ‘சகுனிரய அவறனஅரியாசனத்தில் இருக்க விடாமல் துரத்திக் நகாண்டிருக்கிைான்’ என்று ரபசிக்நகாண்டிருந்தார்கள். சகுனிக்குத் திருதராஷ்டிரறன மன்னனாக்கும் இலட்சியம் இருந்ததாகவும்ரபசிக் நகாண்டார்கள்.மாத்ரியின் ோட்கடறமகள் ரவறுபாடுகள் இல்லாமல் நசன்று நகாண்டிருந்தன.பகல்நபாழுதுகள், ஒன்று சபா மண்டபத்தில், அல்லது ரதாழிகளுடன் உறரயாடுவதில், உதவிரகட்டு வந்தவர்களுக்கு உதவுவதில் நசன்ைது. இரவு ரேரங்களில் அலங்கரித்துக் நகாண்டுபாண்டுவின் வருறகக்காகக் காத்துக் நகாண்டிருப்பது. காத்திருப்பு எப்ரபாதும் பயன் தருவதாகஇருப்பது இல்றல. பாண்டு, அவளுறடய அந்தப்புரத்துக்கு வருவது இல்றல. குந்தியின்அந்தப்புரத்துக்குத்தான்.திக்விெயம் புைப்படும்ரபாது, குந்திரய ஆரத்திச் சுற்றி வாழ்த்துக் கூறினாள். இவறளப் பார்த்து,‘நசன்று வருகிரைன்’ என்ைான் பாண்டு. ‘நவற்றியுடன் திரும்பி வாருங்கள்’ என்ைாள் மாத்ரி.இந்தச் சில மாதங்களில் அவன் அவளுடன் ரபசிய மிகச் சில நசாற்களில் இதுவும் ஒன்று.நவற்றி வீரனாகத் திரும்பிய பாண்டுறவத் ரதசரம நகாண்டாடியது. அவன் திரும்பியரபாதுஅவறன வரரவற்ைாள் மாத்ரி. நகாண்டுவந்த நசல்வங்கறளத் திருதராஷ்டிரனுக்குத் தந்தான்பாண்டு. அதன்பின், அவறன அவள் சந்திக்கும் வாய்ப்பு ஏற்படவில்றல.பகல்கள் இரவுகளாயின. இரவுகள் பகல்களாயின. பகலும் இரவும் ஒன்றுரபாலரவ இருந்தது.அரண்மறனப் நபரியவர்களில், விதுரர் மட்டுரம, சமயங்களில் அவள் அரண்மறனக்கு வருவார்.அன்பின் உருவமாக அவர் இருந்தார்.இயல்பிரலரய அவர் அதிகம் ரபசாதவர். ஆனால், அதிகம் ரபசுபவராக அவர் இருந்தார். அவர்நமௌனங்கள் உரக்கப் ரபசின. ஒருமுறை மாத்ரி, விதுரரிடம் நசான்னாள்: பகறலப் ரபாலரவஇருக்கிைது இருள்.\" விதுரர் நசான்னார்: சூரியனுக்கு ஏது பகலும் இரவும்.\" ரமலும் அவர்நசான்னார்: அரண்மறனகள் எப்ரபாதும், சம்பவங்களால் நிறைந்து கிடக்கின்ைன.அரசர்களுக்கும் அரசிகளுக்கும் பதவிச் சுறம. மற்ைவர்களுக்கு எப்ரபாதும் பதற்ைமும்,எதிர்பார்ப்பும். அஸ்தினாபுரத்து அரண்மறன விதறவகளின் உஷ்ணப் நபருமூச்சுகளால் நிரம்பிஇருக்கிைது. விதறவகள், கணவர்கறள இழந்தவர்கள் மாத்திரம் அல்ல. மனத்றத இறைவனிடம்

நசலுத்து. சாஸ்திரங்கறளப் படிப்பதில் ரேரத்றதச் நசலவிடு. எறதயும் எதிர்பார்க்காதவர்க்குஎல்லாம் வந்து ரசரும். யாறரயும் நவறுக்க மட்டும் எப்ரபாதும் நசய்யாரத...\"திடுநமன ஒருோள் நசய்தி வந்தது. ‘பாண்டு சிறிது காலம், வனத்தில் வாழப் ரபாகிைார். புைப்படஆயத்தம் நசய்துநகாள்’ என்பரத அந்தச் நசய்தி. அத்தினாபுரத்துப் ரபரரசன் எதற்காக வனம்ரபாகிைான்? பாண்டுவின் அறனத்துச் நசயல்களும் விசித்திரமாக இருந்தன. ரபய்களால்இயக்கப்படுபவன் ரபால அவன் இயங்கிக் நகாண்டிருந்தான்.வனவாழ்க்றக சிரமமாகரவ இருந்தது. அரண்மறனக்குள் ஒரு அரசகுமாரியாக இருந்து வாழ்ந்தமாத்ரிக்கு வனவாழ்க்றக எந்த மகிழ்ச்சியும் தருவதாக இல்றல. குந்திக்கு அப்படி இல்றல.அவளுக்குக் காட்டுவாழ்க்றக அனுபவப்பட்டிருந்தது. தவிரவும் இன்பமும் துன்பமும் ஒன்றுரபாலரவ அவளுக்கு இருந்தது. இன்பத்றதயும் துன்பத்றதயும் எது வந்தாலும் அறதச்நசாற்களால் நவளிப்படுத்திக் நகாள்பவளாக அவள் இருந்தாள். அவள் ரபசுகிைவள்.வார்த்றதகளால் வாழ்ந்தாள்.காட்டில் ஒரு முக்கிய நிகழ்வாக குந்திக்குக் குழந்றதகள் பிைந்தன. ரதவர்களின் சகாயத்தால்பிைப்புகள் ஏற்பட்டன என்று அறிந்தாள் மாத்ரி. குந்தியிடம் நதய்வங்கறள வசப்படுத்தும்மந்திரங்கள் இருந்தன. மூன்று அழகிய குழந்றதகள் பிைந்த பிைகு, தனக்கும் ஒன்று ரவண்டும்என்று ரகட்டுக் நகாண்டாள். அறதயும் பாண்டுவிடம்தான் அவள் ரகட்க முடிந்தது. குந்தி நியாயபுத்திரயாடு ஒரு மந்திரத்றத மாத்ரிக்கு உபரதசித்தாள். மாத்ரி மிதுன மந்திரத்றத உச்சரித்தாள்.மிதுன மந்திரம் அஸ்வினி ரதவர்கறளக் குறித்தது. ஒருமுறை, காட்டில் கிணற்றில் தண்ணீர்முகந்து நகாண்டிருக்றகயில் இரு பிராமணர்கள், தாகத்துக்குத் தண்ணீர் ரகட்டார்கள். மாத்ரி, நீர்முகந்து அவர்கள் தாகத்றதத் தீர்த்தாள். அவர்கள், தமக்கு உதவிய மாத்ரிக்கு பிரதி உபகாரம் நசய்யவிரும்பினார்கள். தங்கள் சுய உருநவடுத்தார்கள். அவர்கள், ரதவர்களின் றவத்தியர்களானஅஸ்வினி ரதவர்கள். ‘மாத்ரிக்கு உதவும்படி அவர்கள் விதிக்கப்பட்டிருப்பதாகச் நசான்னார்கள்.உரிய காலத்தில், தாங்கள் வருரவாம்’ என்று நசால்லிச் நசன்ைார்கள். மாத்ரி, அந்த அழகியரதவர்கறள மனசுக்குள் வரித்து மந்திரம் நசான்னாள். ேகுலன், சகரதவன் என்கிை இரட்றடயர்பிைப்பு நிகழ்ந்தது.குந்தியிடம் மீண்டும் மந்திரம் ரகட்டாள் மாத்ரி. மறுத்துவிட்டாள் குந்தி. ஒரு மந்திரத்தில்இரண்டு பிள்றளகள் நபற்றுக்நகாண்டது குந்திக்குக் ரகாபத்றத ஏற்படுத்தியது.காட்டுக்குள் ஒரு விரசேம் வந்தது. அர்ச்சுனனின் பிைந்தோள் வந்தது. பதினான்காம் பிைந்த ோள்.காட்டுக்குள் பிராமண ரபாெனம் நசய்வித்தாள் குந்தி. ஏற்பாடுகளில் அவள் கவனம்இருக்றகயில், பாண்டு, மாத்ரிறய அறழத்துக் நகாண்டு வனம் நசன்ைார்.ரவட்றடதான் அவன் ரோக்கம். ஆனால் காலம் ரவைாக இருந்தது. வசந்தம், பூக்களால்,மணத்தால், உலறக நிரப்பி இருந்தது. பைறவகளின் மகிழ்ச்சிக் குரல்கள் அவனுக்குள்கிளர்ச்சிறய ஏற்படுத்தியது. மாத்ரிறய விரும்பினான் அவன். அவள் மறுத்தாள். ரிஷிகிந்தமனின்சாபத்றத நிறனவூட்டினாள். விறன ரேரும் காலம். அவன், அவறள வன்முறையால்அறடந்தான். நசத்து வீழ்ந்தான்.மாத்ரியின் அலைறலக் ரகட்டு ஓடி வந்தாள் குந்தி. நிறலறமறயப் புரிந்துநகாண்டாள்.அடிப்பாவி... ோன் பாதுகாத்து றவத்திருந்த என் கணவறனக் காமத்தால் நகடுத்து, சாகும்படிச்நசய்து விட்டாரய. உன்வசம் இழந்த காமம், ஒரு மனிதறனக் நகான்ரைவிட்டது.