ของขวัญของหัวใจ

“เก่งมากครับแฟนพี่ เก่งมากๆ พี่ดีใจด้วยนะ” พลวตั กอดแสดง ความดใี จคนรัก เม่ือเธอมาบอกขา่ วดเี ขาถึงห้องนอนแตเ่ ช้า “ขอบคณุ นะคะพ่ีพล ขวญั มาบอกข่าวดีพี่พลต่อจากปา้ นิดเลยนะ แล้วขวญั ก็จะมาบอกว่า ถึงเวลาท่ีขวัญต้องมาท่ีน่ีบ่อยๆ เพราะต้องใช้ ครัวของพี่พลแล้วนะคะ” “จะมาตอนไหนก็ได้ครับ แตพ่ ี่ขออย่างเดียว อย่ากระโดดใส่เตียงสิ พ่ีนอนหลบั อย่นู ะ สะด้งุ ตกใจหวั ใจวายขึน้ มาจะทํายังไงครับ พ่ีแก่แล้ว นะ” เขาพดู จบก็ดงึ ร่างบางมากอดใต้ผ้าห่มน่มุ ๆ แต่ก็น่มุ ไม่เทา่ ตวั เธอ เลยสกั นิด “พี่พลคดิ วา่ หนจู ะได้ไปฝร่ังเศสไหมคะ” ของขวญั อดคดิ ภาพตวั เอง ไปใช้ชีวิตอย่ทู ่ีนน่ั ไม่ได้ มนั เหมือนความฝันของเธอใกล้จะเป็นจริงมาก ขนึ ้ ทกุ ที การได้ไปหาความรู้ท่ีนนั่ ได้ซึมซบั บรรยากาศของเมืองที่ขึน้ ช่ือ เรื่องอาหาร ได้อยู่รายล้อมกับคนเก่งๆ เธออยากไปที่น่ันจริงๆ แต่ยัง เหลือบททดสอบอีกดา่ นที่เธอต้องผ่านไปให้ได้ และมนั ก็เหมือนกับการ วดั ดวง เพราะเธอไม่สามารถเดาใจได้เลยว่ากรรมการจะเป็นใคร พวก เขาเหล่านัน้ มีรสนิยมการทานอาหารแบบไหน และจะชอบเมนูท่ีเธอ คดิ ค้นขนึ ้ มาหรือไม่ “ได้ ไปสิครับ พ่ีรู้ว่าความตัง้ ใจของหนูจะทําให้ หนูประสบ ความสําเร็จ” 200

“ขอบคณุ ท่ีให้กําลงั ใจหนนู ะคะ” เธอบอกเขาอย่างซงึ ้ ใจ แม้จะรู้ว่า ทกุ ๆ อยา่ งนนั้ อยกู่ ารกระทําของตวั เอง แตก่ ารได้กําลงั ใจจากคนที่เธอรัก ก็เหมือนเป็นพลงั ที่มีคา่ มากๆ “แล้วหนตู ้องทําให้อาหารให้กรรมการชมิ วนั ไหนครับ” “อีก 10 วนั ท่ีจะถึงนีแ้ ล้วคะ่ ” “งนั้ ขอพี่ให้รางวลั คนเก่งก่อนได้ไหม เสร็จแล้วหนคู อ่ ยกลบั มาคิด เร่ืองนีต้ อ่ ” พลวตั กระซิบบอกเธอข้างๆ หู “รางวลั ของหนู หรือของพี่พลกันแน่คะ” ของขวญั ถามเขาอย่าง รู้ทนั เธอยมิ ้ ให้กบั คําพดู ที่แสนเจ้าเล่ห์ของเขา ก่อนจะตอบรับจบู จากเขา อยา่ งยนิ ดี สบิ วนั ตอ่ มา “ขวญั ! แกไปหาอาจารย์ชลิตหรือยงั ! ที่อาจารย์เรียกคนที่ได้ทนุ 5 คนไปพบภายในสิบโมงวนั นี!้ ” นิติหรือเทนนิส ว่ิงมาหาของขวญั อย่าง ตื่นเต้น “ไปอะไรล่ะ มันไม่กล้าไปเนี่ย มันน่งั นิ่งจนตวั จะแข็งเท่าโต๊ะหิน ออ่ นตวั นีแ้ ล้ว” เขมิกาตอบแทนของขวญั หลงั จากเธอขยนั้ ขยอให้เพื่อน ไปดปู ระกาศรางวลั สกั ที 201

“ทําไมไม่ไปล่ะแก ไปตอนนีก้ ็รู้ผลว่าแกได้ไปก่อนใครเลยนะเว้ย” นิติเห็นว่านี่เพิ่งจะแปดโมงเช้า และวันนีม้ ีเรียนวิชาแรกตอนสิบโมง เพื่อนๆ ที่อยใู่ นชะตาเดยี วกนั กบั ของขวญั คงเพ่งิ จะทราบขา่ ว “ตนื่ เต้นวะ่ เทนนิส ไมก่ ล้าไป กลวั ” ของขวญั บอกความรู้สกึ ท่ีเธอมี “ฉันรู้สึกว่าฉันน่าจะได้ทุน” เธอพูดในสิ่งที่คิดออกมาอีกครัง้ แต่ สายตาที่มองนติ แิ ละเขมกิ านนั้ ไมต่ รงกบั คําพดู “อ้าว... แล้วแกกลวั อะไร ตอนที่ทําอาหารแกก็ทําดีไมใ่ ช่เหรอขวญั กรรมการก็ชมแกทกุ คนเลย” “นั่นสิ ฉันยังจําได้เลย เค้าบอกว่าอาหารของแกมันเป็นการนํา ความแตกตา่ งของวตั ถดุ บิ มาผสมผสานกนั อยา่ งลงตวั ” “มนั ก็ใช.่ .. แต.่ ..” “แตอ่ ะไรอะ” “ไมร่ ู้ดิ แตค่ วามรู้สกึ มนั บอกวา่ อาจจะไมไ่ ด้วะ่ ” “เอ้า! อะไรของแกวะ” นติ งิ งเพื่อนจนต้องเกาหวั “ถ้างนั้ ก็ไปหาอาจารย์เลย ไปฟังให้มนั รู้ผลไปเลย จะได้ไม่ต้องมา นง่ั หน้าเครียดแบบนี ้ถ้าแกได้ไปฝรั่งเศส พวกฉนั จะพาไปเลีย้ งบงิ ซู” “แต่ถ้าแกไม่ได้ ฉันกับนังแครอทก็จะพาแกไปเลีย้ งบิงซู แถมน่ัง ปลอบใจแกด้วย” “ไม่พร้อมอะ” แม้จะซาบซึง้ ในนํา้ ใจของเพ่ือน แตเ่ ธอยงั ไม่พร้อม จริงๆ 202

“จะรู้ตอนนี ้หรือรู้เย็นนี ้ผลลพั ธ์มนั ก็เหมือนเดิมหรือเปล่าวะขวญั กล้าๆ ดิ เผชญิ หน้าหนอ่ ย แกรู้ด้วยตวั เอง ดีกวา่ แกได้ยินจากคนอื่นนะ” “ฉันเห็นด้วยกับแครอทนะขวัญ แกก็จะได้รู้ด้วยว่าแกได้เพราะ อะไร หรือไมไ่ ด้เพราะอะไร จริงไหม?” เทนนิสย่ืนมาไปแตะไหลข่ องขวญั พร้อมๆ กบั ที่แครอทก็จบั มือเพ่ือนอยา่ งให้กําลงั ใจ “เอาวะ! แมนๆ ดิ!” ของขวญั พดู ให้กําลงั ใจตวั เอง และเมื่อเพื่อน รักทงั้ สองปรบมือให้กําลงั ทงั้ สามก็เดนิ ไปพบอาจารย์ชลติ ทนั ที “ขออนญุ าตคะ่ ” ของขวญั บอกหลงั จากเคาะประตหู ้องของคนท่ีจะ บอกขา่ วร้ายหรืออาจะเป็นขา่ วดกี บั เธอ “เข้ามาได้ครับ” เม่ือเจ้าของห้องอนญุ าต เธอก็หนั ไปกอดนิติและ เขมิกา “ไมว่ า่ จะเกิดอะไรขนึ ้ ฉนั อยตู่ รงนี”้ นติ ชิ ีน้ วิ ้ ลงไปที่พืน้ “ไมว่ า่ จะเกิดอะไรขนึ ้ ฉันอย่ตู รงนี ้ข้างๆ แก และอีต๊ดุ ผีนี่” เขมิกาชี ้ ไปที่ของขวญั และนิติ ก่อนจะส่งยิม้ ให้ของขวญั เดนิ เข้าห้องไป “สวัสดีค่ะอาจารย์” ของขวัญยกมือไหว้อาจารย์ชลิตอย่างนอบ น้อม “นงั่ กอ่ นสิของขวญั คณุ มาเร็วไปหนอ่ ย แตไ่ มใ่ ชค่ วามผิดคณุ หรอก นะ เจ้าของทุนที่จะมาบอกผลใกล้ถึงแล้วล่ะ พอดีเค้ารถติดอยู่ตรง 203

ทางเข้ามหาวิทยาลยั มีอบุ ตั เิ หตนุ ิดหน่อยนะ่ ” อาจารย์ผายมือให้เธอนงั่ ลง เพราะมีเร่ืองที่ต้องคยุ ด้วยอีกหลายเรื่อง “ขอบคุณค่ะ” เม่ือของขวัญนั่งลง ใจเธอก็เต้นแรงย่ิงกว่าเดิม บรรยากาศตอนนี ้มนั ทําให้รู้สึกไม่ดีเลย มนั ดนู ่ากลวั ไปหมด แม้กระทง่ั อาจารย์ท่ีแม้จะไม่ได้มีใบหน้าโหดร้ าย หรือท่าทางดุดัน แต่เธอก็ยัง หวาดระแวง วา่ เขาจะพดู ในส่งิ ท่ีเธอไมไ่ ด้ยนิ “ก่อนคุณจะรู้ผล เล่าให้ ผมฟั งหน่อย ว่าคุณรู้สึกยังไงตอน ทําอาหาร ผมขอให้คณุ พดู ตรงๆ นะ ไม่ต้องอ้อมค้อม จะดีหรือไม่ดีผมก็ อยากฟัง การพูดคุยกับผมตอนนี ้ ไม่มีการนําไปประเมินการตัดสิน เพราะผมไม่ได้เป็นคนตดั สินใจ คนตดั สินใจคือเจ้าของทุน ไม่ต้องกงั วล คดิ ซะวา่ ผมเป็นเพ่ือนคณุ ก็ได้” เขาพดู จบก็ยมิ ้ ให้ของขวญั อย่างใจดี และ มนั ทําให้เธอรู้สกึ ดีขนึ ้ มาบ้าง ถึงจะไมม่ าก แตอ่ ยา่ งน้อยก็สกั นิดนงึ “หนรู ู้สกึ ว่าจากการทมุ่ เทและมงุ่ มนั่ ตงั้ ใจเรียน ทําให้หนทู ําอาหาร ออกมาได้ดีค่ะ อาหารของหนูได้รับคําชมจากคณะกรรมการทุกคน แม้ว่าจะมีบางเร่ืองท่ีถูกตําหนิ แต่โดยรวมแล้วหนูคิดว่าหนูทําได้ดีกว่า คนอื่นๆ คะ่ ” เธอไม่รู้ว่าทําตวั มน่ั ใจถกู เวลาหรือเปล่า แต่ในเมื่ออาจารย์ ขอให้พดู ตรงๆ เธอก็ไมอ่ ยากอ้อมค้อม “ผมเห็นด้วยนะครับ ผมชอบผลงานของคณุ ผลการเรียนของคณุ ก็ ดี ความประพฤตขิ องคณุ ก็ดี ผมขอให้คณุ โชคดีนะครับ” “อาจารย์ยงั ไมร่ ู้ผลเหรอคะ...” ของขวญั ได้ยินเขาอวยพรก็แปลกใจ 204

“ผมไมร่ ู้. ผมก็ล้นุ เหมือนกนั นะว่าคนที่ผมคดิ ไว้จะไปหรือเปล่า ผม กับอาจารย์คนอื่นๆ หมดหน้าที่พิจารณาพวกคุณ ตงั้ แต่รอบคดั เลือก เหลือห้าคนแล้วละ่ ทกุ อยา่ งขึน้ อยกู่ บั เจ้าของทนุ ” “คะ่ ” “อะ! เจ้าของทุนกําลงั จะมาแจ้งผลแล้วล่ะ” อาจารย์ชลิตบอก หลงั จากอา่ นข้อความในโทรศพั ท์มือถือ “เชิญครับ” อาจารย์ชลิตลุกไปต้อนรับ โดยท่ีของขวญั ก็ลุกขึน้ มา ยืนมาที่มมุ ห้องอย่างรู้มารยาท และทนั ทีท่ีคนกมุ อนาคตของเธอปรากฏ ตวั พร้ อมกับชดุ สูทแบบกางเกงที่เข้ากับรองเท้าส้นสงู ซ่ึงทําให้คนใส่ดู ภูมิฐานและเป็นเวิร์คกิง้ วแู มน เดินผ่านประตเู ข้ามา ของขวญั ก็รู้คําตอบ ของสง่ิ ท่ีทมุ่ เทมาทงั้ หมด โดยท่ีคนๆ นนั้ ยงั ไมพ่ ดู อะไรออกมาสกั คํา “สวสั ดีคะ่ อาจารย์ชลิต ขอแพทแนะนําตวั อยา่ งเป็นทางการนะคะ ดิฉนั ภาสินีคะ่ เรียกสัน้ ๆ วา่ แพทก็ได้นะคะ วนั นีแ้ พทมาเป็นตวั แทนของ คณุ ชาตชิ ายคะ่ ” ภาสนิ ียกมือไหว้อาจารย์ชลิต “สวสั ดีครับคณุ แพท ไม่ต้องเป็นทางการก็ได้ครับ คนกนั เองทงั้ นนั้ คณุ ชาตชิ ายพอ่ ของคณุ แพท เป็นศิษย์เก่าอนั ทรงคณุ คา่ ของคณะเราเลย นะครับ คอยชว่ ยเหลือและสนบั สนนุ โครงการตา่ งๆ ของเรามาโดยตลอด ขอบคณุ มากนะครับท่ีสละเวลามาแจ้งทนุ การศกึ ษาให้กบั นกั ศกึ ษาของ เราด้วยตวั เอง” ของขวญั ยืนฟังอยเู่ งียบๆ ก็รู้สึกตกใจเล็กน้อยกบั ชื่อชาติ ชายที่ได้ยิน เหมือนว่าเธอจะได้ยินว่าคนๆ นีจ้ ะเรียกคนรักของเธอให้ไป 205

พบเม่ือคืนท่ีเธอมีเร่ืองกับภาสินี แต่โลกคงไม่กลมขนาดท่ีสองคนนีจ้ ะ เป็นพอ่ กบั ลกู กนั หรอกมงั้ “ยินดีค่ะอาจารย์ชลิต” ภาสินีตอบด้วยนํา้ เสียงที่แสนนอบน้อม ถ่อมตน กอ่ นจะหนั หน้ามามองของขวญั ด้วยความแปลกใจ “อ้อ... นี่ของขวัญครับ หนึ่งในนกั ศกึ ษาที่ผ่านการคดั เลือกห้าคน สดุ ท้าย” “สวสั ดีคะ่ ” ของขวญั ยกมือไหว้ภาสินี พยายามควบคุมตวั เองให้ เป็นปกตทิ ่ีสดุ “สวสั ดคี ะ่ พร้อมฟังผลหรือยงั จ๊ะ” ภาสนิ ีรับไหว้อยา่ งสวยงาม ก่อน จะเดินไปน่ังข้างๆ อาจารย์ชลิต ที่รอฟังข่าวดีของของขวญั อย่างเป็น ทางการ เพราะเขามน่ั ใจวา่ นกั ศกึ ษาคนเกง่ คนนีข้ องเขา มีความสามารถ มากพอท่ีจะได้รับการทนุ ศกึ ษา “ชื่อของขวญั ใชไ่ หมคะ” “ค่ะ” เจ้าของชื่อตอบด้วยนํา้ เสียงท่ีเต็มไปด้วยความกังวล และ คาดไม่ถึงกบั ท่าทีของภาสินีท่ีดเู ป็นมิตรกบั เธออย่างไม่น่าเชื่อ ไม่มีการ มองอย่างอาฆาตแค้น ไม่มีการความเกลียดชงั เหมือนวา่ เธอเป็นคนละ คนกบั ภาสนิ ีที่เธอเคยรู้จกั “ยินดีด้วยนะคะ หนูได้รับทุนการศึกษาไปเรียนต่อท่ีประเทศ ฝรั่งเศส หลงั จากเรียนจบเป็นเวลาหน่ึงปีคะ่ ” ภาสินีส่งยิม้ ให้ของขวัญ ก่อนจะหนั ไปคยุ กบั อาจารย์ชลิต 206

“น้องของขวญั เก่งมากเลยนะคะอาจารย์ คณุ พ่อถึงกบั เขียนโน้ต เอาไว้ว่า วนั ที่น้องทําอาหาร น้องเตรียมตวั มาเป็นอย่างดี มีไหวพริบใน การแก้ปัญหา และมีสตมิ ากๆ แม้จะอยใู่ นสถานการณ์ท่ีกดดนั ” “ไม่ดีใจเหรอจ๊ะ” เธอหนั ไปถามของขวญั มองหน้าเธอ โดยไม่พูด อะไร และสายตานนั้ เธอก็คาดเดาความคดิ ไมไ่ ด้ “ดี... ดีใจคะ่ ขอบคณุ มากนะคะ” ของขวญั ยกมือไหว้ภาสินี ท่ีเธอ เงียบไป เพราะกําลงั องึ ้ กบั ส่ิงที่ได้ยิน เธอคิดว่าภาสินีต้องไม่ให้ทุนนีก้ ับ เธอ เพราะไม่อยากให้เธอมีชีวิตที่ดี แตใ่ นความแคลงใจที่มีอย่ใู นตอนนี ้ เธอก็ปฏิเสธไมไ่ ด้วา่ เธอดใี จมากที่ได้รับทนุ “ทงั้ หมดเป็นเพราะความตงั้ ใจของน้องของขวญั นน่ั แหละคะ่ คณุ พอ่ พ่ีแคช่ ว่ ยให้หนไู ด้รับโอกาสที่เหมาะสมกบั ความสามารถ ยินดีด้วยอีก ครัง้ นะคะ” “ค่ะ” ของขวัญยิม้ ให้ภาสินี เพราะรอยยิม้ ของคนตรงข้ามนัน้ ดู จริงใจซะจนเธอไมอ่ ยากเสียมารยาท “น้องคนตอ่ ไปมาแล้วหรือเปลา่ คะ?” ภาสินีหนั ไปถามอาจารย์ เมื่อ ได้ยินเสียงเคาะประตหู ้องดงั ขนึ ้ “นา่ จะมาแล้วครับ” “งัน้ ให้น้องเข้ามาเลยดีไหมคะ... อ้อ! น้องของขวัญคะ นี่เป็น รายละเอียดทุนนะคะ ส่วนเรื่องวนั เวลาท่ีจะเดินทาง เราจะมาแจ้งอีกที เพราะก็อีกตงั้ หนึ่งปีเนอะ ระหว่างนีพ้ ่ีขออนุญาตแนะนําให้ลองฝึกฝน ภาษาฝรั่งเศสและภาษาองั กฤษไว้ด้วยนะคะ” 207

“คะ่ ” ของขวญั รับเอกสารด้วยมือสน่ั เทา เพราะเก็บความต่ืนเต้น เอาไว้ไมไ่ หว “อาจารย์ดีใจด้วยนะของขวัญ บอกให้เพ่ือนเข้ามาได้เลยนะ” อาจารย์ชลิตบอกอย่างจริงใจ นี่แหละคือสิ่งท่ีเขาต้องการได้ยินจาก ภาสินี “คะ่ อาจารย์ ขอบคณุ มากนะคะ” “เป็นไงขวญั ได้ทนุ ไหม” เขมิกาวงิ่ หาเพ่ือน ทนั ที่โผลพ่ ้นประตหู ้อง “ได้ใช่ไหมชะนี ได้ใชไ่ หม” นิติท่ีล้นุ เหมือนจะได้ไปเองก็วิ่งมาถาม ของขวญั “อือ้ ...” ของขวญั ตอบสนั้ ๆ และพยายามกลนั้ ยมิ ้ เอาไว้ “เบาๆ เด๋ียวคนอ่ืนหมนั่ ไส้” เธอดีใจมาก แตไ่ มอ่ ยากดีใจต่อหน้า คนอ่ืนๆ จึงรีบลากตวั เพ่ือนทงั้ สองออกไปตรงนี ้และเม่ือเข้ามาในลิฟต์ ทงั้ สามคนก็กร๊ีดออกมาพร้อมกนั “กร๊ีดดดดดดดดดดดดดดดด ดีใจด้วยอีชะนี เก่งมากอะ!” นิติท่ี กรี๊ดดงั ท่ีสดุ เหมือนได้ทนุ เอง โผเข้ากอดของขวญั อยา่ งยนิ ดี “ดีใจด้วยแก ฉันบอกแล้วว่าแกทําได้ อีบ้า หาผ้ชู ายหล่อๆ ให้ฉัน ด้วย” เขมิกาเข้าไปกอดเพ่ือนรักบ้าง เธอยนิ ดดี ้วยจริงๆ “ขอบใจนะเทนนิส ขอบใจนะแครอท” ของขวญั อยากจะขอบคณุ เพ่ือนสกั ร้อยรอบ เพ่ือให้เพ่ือนรู้วา่ เธอซาบซงึ ้ ใจแคไ่ หน 208

“วันนีเ้ รียนวิชาอะไรวะ...” อยู่ๆ นิติก็หยุดน่ิงและทําท่าคิดอย่าง หนกั “เรียนอะไรละ่ อาจารย์ยกเลิกคลาสแล้ว อาจารย์ท้องเสีย!” เขมิกา ตอบอยา่ งรวดเร็ว “รู้ได้ไงแครอท” “ก็อา่ นไลน์กรุ๊ปคณะตอนรอขวญั ไง” “กร๊ีดดดดด! เลิศ เลิศ เลิศ!” นิตปิ รบมือดงั ๆ สามครัง้ ตามจํานวน คําวา่ เลศิ “งนั้ ก็ไปกินบงิ ซูกนั ดิ ใครบอกจะเลีย้ งนะ...” ของขวญั ทวงสญั ญา กบั เพ่ือน “อีเทนนสิ เลย มนั พดู !” เขมิกาโยนให้นติ ริ ับผดิ ชอบ “แหม... อีแครอท มงึ อะแหละ!” “อย่าเถียงกัน! หารสามเหมือนเดิมจบ! ไป! ลุย!” ของขวญั ตดั สนิ ใจแทนเพ่ือนๆ และตลอดวนั ทงั้ สามก็เท่ียวเลน่ กนั อยา่ งสนกุ สนาน จนถงึ เวลาที่ต้องแยกย้ายกนั กลบั “ท่ีรักกกกกกกกกกกกกกกก” ของขวัญว่ิงมากอดพลวัต ทันทีท่ี มาถึงคอนโดของเขา 209

“อะไรเนี่ย... อ้อนอะไรพ่ี” พลวตั ยื่นมือมาบีบแก้มน่มุ ของเธอเบาๆ อยา่ งหมนั่ เขีย้ ว “มีขา่ วดีจะบอกคะ่ ” ของขวญั เปลี่ยนมานงั่ ยืดอกอยา่ งภาคภมู ิใจ “อะไร...” พลวตั เดาไม่ถูก ว่ามีเรื่องอะไร ถึงทําหน้ายิม้ หน้าบาน ขนาดนี ้ “ขวญั ได้ทนุ ไปเรียนตอ่ ที่ฝร่ังเศสคะ่ เก่งไหม ขวญั เก่งไหมคะ” เธอ พดู จบก็ปรบมือให้ตวั เองดงั ๆ ก่อนจะเต้นทา่ ประหลาดๆ จนพลวตั อดขํา ไมไ่ ด้ “เกง่ มากครับ พี่ใจด้วยนะคนเกง่ ของพี่” เขาดใี จกบั เธอด้วยจริงๆ “นี่คะ่ ! ขวญั ได้ทนุ จริงๆ นะคะ ไม่ได้โม้นะ” เธอย่ืนเอกสารให้เขาดู พลวตั ดงึ เธอมานงั่ บนตกั ก่อนจะรับเอกสารมาอา่ น และเพียงแคเ่ ห็นชื่อ ของเจ้าของทนุ เขาก็แทบจะหบุ ยมิ ้ ลงในทนั ที “เฮ้อ... พ่ีไปอยดู่ ้วยได้ไหมเน่ีย” เขากลบั มามีรอยยิม้ โดยใช้เวลาไม่ นาน “ไมไ่ ด้คะ่ เด๋ียวขวญั แอบไปเท่ียวกบั เชฟหลอ่ ๆ แล้วพี่พลจะจบั ได้” “สงสารตัวเองจัง แก่แล้วก็แบบนีแ้ หละเนอะ แฟนคิดแต่จะหา อะไรๆ เร้าใจ” “งอน... งอนเหรอคะ” ของขวญั รู้ว่าเขาแกล้งงอน แตเ่ ธอก็แกล้งง้อ ให้เขารู้สึกดีด้วยการเปลี่ยนจากนั่งตัก เป็นหันหน้าเข้าหาเขาและนั่ง คร่อมซะเลย 210

“งอน...” พลวตั วางเอกสารในมือ ก่อนจะกอดเอวเธอไว้ แตห่ น้าหนั ไปมองทางอื่น “ง้อนะคะ...” ของขวญั พูดจบก็โน้มหน้าลงไปจูบพลวตั เบาๆ และ จากผ้ชู ายที่แกล้งทําเป็นนิ่งขรึม ตอนนีพ้ ลวตั จบั เธอนอนลงบนโซฟาและ ขนึ ้ คร่อมเธอแทนซะแล้ว “พ่ีมีรางวลั ให้คนเก่งด้วยนะ” “ตอนขวญั ผา่ นรอบห้าคน พี่พลก็พดู แบบนี”้ “ก็พ่ีจะให้ตวั พ่ีเป็นของขวญั หนไู งครับ ไมอ่ ยากได้เหรอคะ” “อยากได้คะ่ ” ของขวญั หลบั ตาพริม้ รอรับจบู อนั หอมหวานจากเขา สองกายกอดรัดแลกเปลี่ยนความรักผา่ นท่วงทา่ ต่างๆ อย่างใกล้ชิดและ ลกึ ซึง้ จนถึงปลายทางของความเสน่หา พลวตั ช้อนร่างเปลือยเปลา่ ของ คนรักไปนอนในห้องนอน ก่อนจะเดินออกมาตอ่ สายหาลูกน้องคนสนิท อยา่ งชชั ชยั “ชชั ...” “ครับเฮีย” ปลายสายคาดเดาว่าคงจะเป็นเร่ืองท่ีเขาจะเข้าไป ทํางานช้า เพราะใช้เวลาอยกู่ บั แฟนสาวเหมือนเคย “เอาสญั ญาเชา่ ท่ีดนิ ในห้องทํางานมาให้ฉนั ท่ีคอนโด” “ตอนนีเ้ ลยไหมครับเฮีย” ชชั ชัยตกใจที่ยินเรื่องนี ้เพราะหลงั จาก เจ้านายไปพบกบั เจ้าของที่ดินอย่างชาติชายเม่ือหลายเดือนก่อน เขาไม่ เห็นวา่ พลวตั เดือดร้อนอะไร จงึ คดิ วา่ ตกลงกนั ได้แล้ว 211

“ยงั ... แกไปตรวจงานแทนฉนั ทกุ อยา่ งเรียบร้อยแล้วคอ่ ยออกมา” “ได้ครับเฮีย” “ขอบใจมากชชั ฝากร้านด้วยนะ” พลวตั วางสายอย่างเป็นกงั วล เขาคิดวิเคราะห์ ดูแล้ วว่าการท่ีของขวัญได้ ทุนไปเรี ยนต่อที่ ประเทศ ฝร่ังเศสนนั้ อาจจะเป็นแผนการของภาสินีก็เป็นได้ แต่อีกใจเขาก็คิดว่า ตวั เองดถู ูกความสามารถของคนรักและมองเพื่อนเก่าในแง่ร้ ายเกินไป เพราะตงั้ แตว่ นั นนั้ ภาสินีก็ไม่ได้มายุ่งว่นุ วายอะไรกับชีวิตของเขาและ ของขวญั อีก แตเ่ ขาจะไมย่ อมปลอ่ ยผา่ นเรื่องนีไ้ ปเฉยๆ แน่ 212

หนง่ึ ปีผา่ นไป... มีเร่ืองราวเกิดขึน้ มากมาย แต่ระหว่างทางของความรักระหว่าง พลวตั และของขวญั ก็ไม่มีอะไรท่ีเป็นปัญหาในการใช้ชีวิต ป้านิดได้รับ การผา่ ตดั หวั เขา่ โดยได้หลานสาวสดุ ท่ีรัก นําเงินท่ีเก็บหอมรอมริบเอาไว้ มาเป็นค่ารักษาพยาบาล จากท่ีต้องปวดเม่ือยเพียงเดินไม่ก่ีนาที ตอนนี ้ ปา้ นิดสามารถกลบั มาใช้ชีวติ ได้ปกติ และกลบั ไปทํางานที่ร้านของพลวตั เชน่ เดมิ สว่ นแมข่ องของขวญั ท่ีไปมีสามีใหมอ่ ยตู่ า่ งจงั หวดั แม้จะไมค่ อ่ ย ได้กลบั มาเยี่ยมเยียนพ่ีสาวและลูก แตก่ ็ยงั ส่งเงินมาเลีย้ งดอู ย่เู สมอ ซ่ึง 213

ของขวัญไม่ได้คิดน้อยใจหรือโกรธเคืองผู้เป็นแม่เลยสักนิด เพราะเธอ เคารพในการตดั สินใจและชีวิตของแมก่ ็มีความสขุ ดี เธอจงึ ไมเ่ ก็บเรื่องนี ้ มาทําให้ตวั เองเป็นเดก็ มีปัญหา “ยินดีด้วยนะครับคนเก่งของพ่ี” พลวัตหอบดอกไม้ช่อใหญ่มา แสดงความยินดีกับคนรักในงานรับปริญญาของเธอ รวมถึงมอบช่อ ดอกไม้ที่เล็กกวา่ ให้นติ แิ ละเขมิกาด้วย “ขอบคณุ นะคะพี่พล” ของขวญั อยากจะกอดตรงนีเ้ลย แตเ่ ธอก็ทํา เพียงแคเ่ อียงหน้าไปซบไหลเ่ ขาเทา่ นนั้ “โห... ทําไมของหนชู อ่ เลก็ กวา่ ขวญั ละ่ คะ” นติ แิ กล้งทําหน้าน้อยใจ “แหม... พี่พลเค้าคดิ ถึงแกก็ดีแล้ว ขอบคณุ นะคะพี่พล” เขมิกาตอ่ ว่าเพ่ือน ก่อนจะหนั ไปยกมือไหว้พลวตั แม้ว่าเขาจะอยากให้ทงั้ นิติและ เธอ คิดว่าเขาเป็นเพ่ือนรุ่นพ่ี ท่ีไม่ต้องแสดงความเคารพอะไรมาก แตท่ งั้ สองคนก็ยงั รู้สกึ วา่ ต้องให้เกียรตใิ นความเป็นผ้ใู หญ่ของเขาอยดู่ ี “พ่ีพลคงคิดถึงของขวญั แย่เลยนะคะ อีกไม่ก่ีวนั ขวญั ก็ต้องบินไป ฝร่ังเศสแล้ว” นติ พิ ดู แล้วก็อดทําหน้าเศร้าไม่ได้ ใช่แคพ่ ลวตั หรอกนะที่จะ คดิ ถึง ตวั เองและเขมกิ าด้วยก็เชน่ กนั “แครอทกับเทนนิสคิดแล้วยังใจหายเลยค่ะ รู้จกั กันมาตงั้ หลายปี ถึงจะเรียนจบ แยกย้ายไปกนั ไปทํางาน ก็ยงั นดั กนั มาเจอตลอด แตต่ อ่ ไป คงทําได้แคว่ ีดโิ อคอลหากนั ” “พวกแกก็บนิ ไปหาฉนั ท่ีฝร่ังเศสสิ” ของขวญั ชวนเพื่อน “แหม... พวกฉนั ยงั ทํางานไมผ่ า่ นโปรเลย ลางานได้ท่ีไหนกนั ละ่ ” 214

“หรือถ้ามีคนใจดี จะจ่ายค่าต๋วั เครื่องบินให้ฉันกับแครอท ฉันก็ ยนิ ดนี ะ” เทนนสิ พดู พร้อมกบั ชายตาไปมองพลวตั “พูดขนาดนีแ้ ล้ว เอ่ยช่ือพี่ก็ได้นะครับ” เขาบอกอย่างรู้ทนั และ คาํ พดู ของเขาก็ทําให้เกิดเสียงหวั เราะดงั ลนั่ “พ่ีพลอะ รู้ใจเทนนิสตลอดเลย ถ้าเบ่ือผ้หู ญิงแล้ว บอกเทนนิสคน แรกเลยนะคะ” นิติเดินไปนวดแขนพลวัตอย่างเอาอกใจ แต่ของขวัญ เพื่อนรักก็เข้ามาแทรกกลางซะก่อน “อย่าย่งุ ! ถ้าพ่ีพลเปล่ียนใจจริงๆ ฉันขอให้ชาติหน้าแกไม่ได้เป็น ผ้หู ญิง” “ร้าย... ปากร้าย พี่พลดสู ิคะ ผ้หู ญิงคนนีม้ นั ร้าย!” “ฉันว่าแกเปล่ียนคําขู่ดีกว่าขวัญ พนันได้เลยว่าไม่เกินหนึ่งปี เทนนสิ มนั เก็บเงินไปผา่ ตดั แปลงเพศแนๆ่ ” “ถกู ต้อง แกกลบั มาจากฝร่ังเศส ตอนนนั้ ฉนั สวยกวา่ แกแนน่ อน” “เฮ้อ... ไมน่ า่ เชื่อเนอะวา่ เราจะมาถงึ จดุ นี”้ “จดุ ไหนวะ” เขมิกามองหน้าเพ่ือนที่อยดู่ ีๆ ก็ถอนหายใจ “จดุ ท่ีเราเรียนจบและกําลงั โตขึน้ ไง นึกถึงตอนที่เราเจอกันวนั แรก เนอะ” “พูดถึงวันที่เจอกันครัง้ แรก คนที่ชอบแกตงั้ แต่วนั นนั้ ก็มาซะละ” นิติมองเห็นปกรณ์ เพื่อนชายท่ีแอบชอบของขวัญมาตลอดส่ีปี ก็หนั ไป มองพลวตั ซง่ึ ยืนเฉยๆ ไมม่ ีทา่ ทีใดๆ 215

“ขวัญ...” ปกรณ์ตัง้ ใจมาหาของขวัญ แต่ก็ยิม้ ทักทายนิติและ เขมิกาด้วย “มีอะไรเหรอกร?” ของขวัญตอบกลบั ตามประสาเพื่อน และแอบ เกรงใจพลวตั ซงึ่ เธอคาดเดาความคดิ เขาไมอ่ อกด้วย “คือ... เราคิดว่าเราควรจะบอกอะไรขวญั มนั เป็นเร่ืองที่เราอยาก บอกมานานแล้ว แต่ก็ไม่เคยกล้าบอกเลย” เขาพูดจบก็หลบสายตา ของขวญั กอ่ นจะหนั ไปมองคนรักของเธอ ที่แกล้งมองไปทางอ่ืน “เราชอบขวญั นะ เราอยากบอกให้ขวญั รู้ เพราะเราคงจะไม่ได้เจอ ขวญั บอ่ ยๆ อีกแล้ว แล้วก็... เดนิ ทางปลอดภยั นะ” ปกรณ์พูดจบก็ถอน หายใจออกมาเฮือกใหญ่ น่ีอาจจะเป็นความรู้สึกโลง่ อกและสบายใจมาก ที่สดุ ในชีวติ ของเขาเลยด้วยซํา้ “กรไม่บอกเราก็รู้ ขอบคณุ มากนะ” ของขวญั ยิม้ ขอบคณุ เขา เธอรู้ มาตลอดว่าเขารู้สึกยังไง แต่เธอก็ไม่เคยทําตัวรังเกียจหรือต่อต้าน ความรู้สึกที่เขามีให้ เพราะยงั ไงเขาก็เป็นเพื่อนที่ดีของเธอคนหน่ึง และ มติ รภาพท่ีทงั้ เธอและเขามีให้กนั นนั้ มนั เป็นความสมั พนั ธ์ที่ดีเกินกว่าจะ เปลี่ยนไปเป็นอยา่ งอื่น “ดแู ลตวั เองดๆี นะขวญั ” “ขวัญมีผมช่วยดูแล ไม่ต้องห่วงนะครับ” พลวตั ตดั สินใจเข้ามา ขดั จงั หวะซงึ ้ ๆ ของเดก็ หน่มุ ที่พอเห็นวา่ เขาไมว่ ่าอะไรก็ลืมให้เกียรตคิ นที่ เป็นเจ้าของหวั ใจของของขวญั ไปเลย 216

“ผมรู้ตงั้ แต่วนั ที่เจอพ่ีครัง้ แรกท่ีร้ านเหล้าแล้วล่ะครับว่าพี่คือคนท่ี จะได้ความรักจากขวญั ไปก่อนนะครับ” ปกรณ์หนั ไปพดู กบั พลวตั เขา ไมไ่ ด้หาเรื่องหรือกวนประสาท เขาแคต่ ้องการบอกความรู้สกึ ให้ของขวญั รู้และบอกตอ่ หน้าคนรักของเธอ เพื่อที่ทงั้ สองคนจะไม่ได้ไมม่ ีปัญหาหรือ เกิดความเข้าใจผดิ กนั “กลบั ก่อนนะขวญั ... แครอท เทนนิส ไว้เจอกนั นะ” ปกรณ์พดู จบก็ เข้าไปกอดเขมกิ าและนิติ ก่อนจะยืนเก้ๆ กงั ๆ ลงั เลวา่ จะกอดของขวญั ได้ หรือไม่ แตเ่ ม่ือของขวญั เดนิ เข้ามากอดเขากอ่ น ปกรณ์ก็กอดเธอตอบ “ขอบคณุ มากนะกร สําหรับทุกอย่างเลย เดี๋ยวเรากลบั มาแล้วจะ แวะไปร้ านอาหารของกรนะ” “ขอบใจนะ” ปกรณ์คลายอ้อมกอดจากคนท่ีเป็นทงั้ เพื่อนที่แสนดี และคนท่ีเขาแอบรัก กอ่ นจะเดนิ ไปหาครอบครัวท่ียืนรออยู่ “ไม่ต้องยิม้ เลย...” พลวัตหนั หน้าหนีไปทางอื่น เมื่อของขวัญยิม้ หวานสง่ ไปให้ “งอน” ของขวญั หนั ไปบอกเขมกิ าและนติ ทิ ่ียืนอมยิม้ กบั ท่าทางของ เขาท่ีเหมือนเดก็ ๆ “หายงอนละ” เขาไมอ่ ยากทํานิสยั เดก็ ๆ ให้เพ่ือนของเธอเห็น และ อีกอยา่ ง เขาก็เข้าใจสงิ่ ท่ีเธอทํา การกอดกนั ไม่จําเป็นต้องกอดได้เฉพาะ กบั คนรัก แตม่ นั เป็นเป็นภาษากายที่เราสามารถแสดงออกได้กบั ทุกคน “พ่อกับแม่พวกฉันมาละ เจอกันที่สนามบินเนอะ” เขมิกาบอก ของขวญั 217

“เจอกนั นะแก ฉนั จะแตง่ หญิงสวยๆ ไปสง่ แกเลย” นิตพิ ดู เสริม “เจอกันนะพวกแก” ของขวญั เข้ากอดเพื่อนรักทัง้ สอง ก่อนที่ทัง้ สามคนจะแยกย้ายกันกลับไปทําหน้าที่ของตัวเอง ส่วนของขวัญก็มี พลวตั เป็นพลขบั มาสง่ เธอถงึ หน้าบ้าน สามวนั ตอ่ มา ณ สนามบนิ สวุ รรณภมู ิ ครอบครัวและเพื่อนๆ ของนกั ศกึ ษาท่ีได้ทนุ ตา่ งก็มาส่งบตุ รหลาน ของตวั เองด้วยความปิตยิ นิ ดี ของขวญั เองก็เช่นกนั เธอมีทงั้ แม่ ทงั้ ปา้ นิด นติ ิ เขมิกา และคนรักอยา่ งพลวตั มาสง่ เธอไปยงั เส้นทางแหง่ ความฝัน “ขอบคณุ มากนะแพท” พลวตั หนั ไปขอบคณุ ภาสินี ท่ีวนั นีม้ ากับผู้ เป็นพอ่ ที่เป็นเจ้าของทนุ การศกึ ษา “ขอบคณุ แพทเรื่องอะไรคะ?” เธอถามด้วยความไมเ่ ข้าใจ “ขอบคณุ ท่ีให้โอกาสของขวญั ได้รับในสงิ่ ท่ีควรจะได้รับ” “แพทไม่ได้ทําอะไรเลยค่ะ” ภาสินีพดู จบก็เดินหนีเขา ตลอดเวลา หนึ่งปีที่ผ่านมา เป็นช่วงเวลาท่ียากลําบากสําหรับเธอที่ต้องตดั ใจและ เหน็ เขากบั ของขวญั รักกนั อยา่ งมีความสขุ “เดี๋ยวเจอกันท่ีบ้านนะพล” ชาติชายพ่อของเธอ เดินมาตบบ่า พลวตั ก่อนจะเดนิ ตามลกู สาวไป 218

“พอ่ จะคยุ กับอะไรกบั พลเหรอคะ” เม่ือมาถึงบ้าน ภาสินีตดั สินใจ ถามผ้เู ป็นพอ่ หลงั จากเหน็ ทงั้ คยู่ ืนคยุ กนั ที่สนามบนิ “ก็ทําสงิ่ ที่แพทอยากให้พอ่ ทําไง” “ทําอะไรคะ... แพทไม่เข้าใจ” เธอได้ฟังดงั นัน้ ก็เริ่มรู้สึกร้ อนๆ หนาวๆ “ทําให้มนั หมดหนทางทํามาหากิน มนั จะได้มีเรื่องให้ชํา้ ใจ เหมือน ท่ีมนั ทํากบั ลกู สาวพอ่ ” “พอ่ จะทําอะไร...” ภาสินีใจสนั่ ไปหมด คําว่าหมดหนทางทํามาหา กินนัน้ หมายความว่า ธุรกิจเพียงอย่างเดียวของพลวัตจะต้องไม่มีอีก ตอ่ ไป “ก็ไม่ต่อสัญญาเช่าที่ดินให้มันไง วันนีพ้ ่อนัดมันมาเซ็นยกเลิก สญั ญา” “พอ่ !” “ตกใจอะไรแพท นี่มนั สิ่งท่ีลกู ต้องการไมใ่ ชเ่ หรอ” “ไม.่ .. ไมไ่ ด้นะคะพอ่ พอ่ จะทําให้ทกุ อยา่ งท่ีแพทวางแผนไว้พงั ” “แผน? แผนอะไร?” ครัง้ นีเ้ ป็นฝ่ ายของชาติชายท่ีงุนงงกบั คําพูด ของลกู สาว “แผนที่แพทจะได้ทงั้ ตวั และหวั ใจของพลไงคะพอ่ ! พ่อรู้ไหมว่าหนึ่ง ปีที่ผ่านมาแพทต้องทรมานแค่ไหน ท่ีต้องเห็นพลมีผ้หู ญิงคนอ่ืน แต่ทุก อย่างก็เหมือนจะเข้าข้างแพท เพราะพ่อให้ทนุ นงั เด็กนกั ศกึ ษาคนนนั้ ไป เรียนตอ่ แพทต้องแกล้งทําเป็นยินดีกบั พลและเดก็ คนนนั้ แพทต้องแกล้ง 219

ทําเป็นไม่คิดอะไรกับพล จนวนั ท่ีแพทรอก็มาถึง วนั ท่ีผู้หญิงคนนัน้ ไป ไกลๆ จากชีวติ พล แตพ่ อ่ กําลงั จะทําให้ทกุ อยา่ งพงั ” “ถ้าลูกรักมนั มากนักก็ใช้โอกาสที่มันตกอบั ไปดูแลมนั สิ ผ้ชู ายน่ะ ร้อยทงั้ ร้อย ยงั ไงก็แพ้ความใกล้ชิด” “พอ่ !” ภาสินีจกุ จนพดู ไมอ่ อก ผ้เู ป็นพ่อพดู เหมือนเธอเป็นผ้หู ญิงที่ ต้องเอาตวั เข้าแลก เพื่อให้ได้หวั ใจคนที่รักมาครอบครอง “ไม่ต้องมองหน้าฉันแบบนนั้ ! ไอ้ส่ิงท่ีแกทํากบั แผนบ้าๆ บอๆ ของ แก มันก็ไม่ได้ดดู ีไปกับคําพูดฉันนักหรอก” แม้จะไม่อยากพูดทําร้ าย จิตใจลูกสาว แต่ชาติชายก็ตดั สินใจพูด เขามองลูกสาวสุดที่รักอย่าง สะท้อนใจ ส่ิงท่ีทําให้ภาสินีมีความคิดแย่ๆ แบบนี ้ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะ การเลีย้ งดขู องเขาท่ีทําให้เธอเคยชนิ กบั การอยากได้อะไรก็ต้องได้ “พ่อตอ่ สญั ญาเชา่ ท่ีดนิ ให้พลนะคะ นะคะพ่อ... แพทไม่อยากเห็น ส่งิ ท่ีพลสร้างมากบั มือต้องพงั ลง” “พ่อทําแบบนนั้ ไม่ได้...” เขาเห็นสายตาออดอ้อนและเต็มไปด้วย ความกังวลของลูกสาวก็มีนํา้ เสียงอ่อนลง เธอคงรักพลวัตมาก แม้ จะ อยากเอาชนะแค่ไหน แต่สุดท้ายก็ทนไม่ได้ที่จะต้องเห็นคนท่ีเธอรัก เดือดร้ อน “แล้ว... แล้วพลจะเป็นยงั ไงคะพ่อ แพทเห็นพลเหน่ือยกบั ร้านนีม้ า มาก” “แกไมต่ ้องหว่ งวา่ มนั จะเดือดร้อนหรอก มนั ฉลาดพอท่ีจะขายร้าน ต่อให้คนอื่น แล้ววันนีม้ ันจะพาเจ้าของร้ านคนใหม่มาเซ็นสัญญาเช่า 220

ที่ดนิ กบั พอ่ แล้วมนั ก็ขายทงั้ ร้านอาหารและอาบอบนวดได้เป็นสิบๆ ล้าน มนั ไมอ่ ดอยากหรอก” “แล้วพลได้บอกพอ่ ไหมคะ วา่ เค้าจะเงินไปทําอะไร” “มนั จะบอกทําไมล่ะ แล้วก็ไมใ่ ชเ่ รื่องท่ีพ่อต้องถาม” ชาติชายพดู จบก็เดนิ หนีลกู สาว การที่เขาข่วู า่ จะไมต่ อ่ สญั ญาเช่าท่ีดินให้พลวตั เมื่อปี ท่ีแล้วนนั้ เขาแคต่ ้องการให้พลวตั ปฏิตวั ดีๆ กบั ลกู สาวเขามากขนึ ้ ถึงแม้ จะไม่ได้รัก ไม่ได้ชอบ แต่ก็ช่วยรักษานํา้ ใจลูกสาวเขาสกั นิดก็ยงั ดี แต่ หลังจากท่ีพลวัตเข้ามาขอต่อสัญญาอีกหกเดือน จนเวลาล่วงเลยมา ทงั้ หมดหน่ึงปี เขาเห็นพลวตั และลกู สาวของตวั เองกลบั มาเป็นเพ่ือนกนั ได้อีกครัง้ เขาก็ไม่ตดิ ขดั อะไรหากพลวตั จะต่อสญั ญาเช่าอีกครัง้ แตท่ ุก อย่างมันก็ไม่เป็นอย่างท่ีเขาคิด เมื่อพลวัตติดต่อมาบอกเขาว่าได้ขาย ธุรกิจให้กับเพื่อนสนิท และจะถ่ายโอนสัญญาเช่าท่ีดินให้เป็นช่ือของ เพ่ือนเขา แตด่ ้วยความท่ีเขาทําธุรกิจมานาน ปากก็เคยเอย่ ขม่ ข่พู ลวตั ไป แล้ว ชาตชิ ายจงึ ไมย่ อมรับความผิดพลาดและหน้าเสียของตวั เองท่ีทําให้ พลวัตตกต่ําไม่ได้ แถมวันนีย้ ังต้องมารู้ว่าความช่วยเหลือของเขาต่อ นกั ศกึ ษากลมุ่ นนั้ ได้ทําให้ลกู สาวเจบ็ ปวดอีกครัง้ เพราะภาสินีเพิ่งจะรู้ว่า พลวัตจะไปฝร่ังเศส แต่เธอเข้าใจว่าเขาไปเพียงเพ่ือพบของขวัญเพียง เวลาสนั้ ๆ และต้องกลบั มาทํางานตอ่ แต่ในตอนนี ้เขาไม่มีสิ่งใดให้ต้อง ดูแลและเป็นกังวล นั่นหมายความว่าเขาอาจจะไปหาของขวัญตลอด หน่งึ ปี และเธอก็หมดโอกาสท่ีจะได้ใกล้ชิดและทวงคืนพลวตั มาเป็นของ ตวั เอง 221

“กรี๊ ดดดดดดดดดดดดดดดดดด” ภาสินีระบายอารมณ์อัน เจ็บปวดของตวั เอง หนึ่งปีท่ีแสดงบทคนดีนนั้ เปล่าประโยชน์ แผนที่เธอ วางไว้ รวมถึงแผนท่ีจะแก้ แค้นพลวัตของผู้เป็ นพ่อนัน้ เหมือนเป็ น แผนการณ์ที่ชว่ ยสง่ ให้พลวตั ไปเสวยสขุ กบั ของขวญั “เสียงแพทหรือเปล่าครับ” พลวัตแกล้งหันไปถามชาติชายด้วย ความเป็นหว่ งหลงั จากเข้ามาในห้องทํางานของเขาพร้อมกบั เพื่อนสนิท ที่เข้ามาสานตอ่ ธรุ กิจ “ใช่มงั้ ...” ชาติชายตอบเพียงสนั้ ๆ ก่อนจะจรดปากกาเซ็นเอกสาร ตา่ งๆ ด้วยทา่ ทีสงบนง่ิ แตภ่ ายในใจนนั้ ร้อนเป็นไฟ สิ่งท่ีเขาคดิ และทําลง ไป เป็นการฆ่าลูกสาวตวั เอง ทงั้ ๆ ที่เขาคิดว่าจะต่อลมหายใจของเธอ ด้วยซํา้ ส่วนพลวัตนัน้ ก็ไม่แสดงสีหน้าใดๆ แม้ในใจจะยิม้ อย่างผู้ชนะ เพราะได้ยินสิ่งท่ีสองพ่อลกู นีม้ ีปากเสียงกนั เม่ือครู่ สิ่งที่เขาคาดการณ์ไว้ ตงั้ แต่ทราบวา่ ของขวญั ได้ทุนไปเรียนตอ่ ท่ีฝรั่งเศสนนั้ ไม่ผิดเพีย้ นไปจาก ส่งิ ที่เขาคดิ ไว้เลยสกั นิด และอีกหนง่ึ อาทิตย์ข้างหน้า เขาก็จะได้บินไปหา คนรักเสียที “ขวญั ... เลิกเรียนหรือยงั ” หน่ึงสปั ดาห์ต่อมา พลวตั ต่อสายหา ของขวญั ด้วยความคดิ ถงึ “เพ่ิงเลิกไม่ถึงห้านาทีนีเ้ องคะ่ พี่พลทําอะไรอย่คู ะ” ของขวญั คยุ โทรศพั ท์ไปก็โบกไม้โบกมือลาเพื่อนๆ ร่วมชนั้ เรียนหลากหลายเชือ้ ชาติ 222

และเจ็ดวนั ที่ผ่านมา แก้มเธอชินกับการถกู หอมตามวัฒนธรรมของคน ท่ีนี่แล้ว จะเพื่อนผ้ชู ายหรือเพ่ือนผ้หู ญิงก็หอมแก้มกนั ได้หมด “พ่ีเหรอ?” “ใชค่ ะ่ คยุ กนั อยสู่ องคน จะให้ขวญั ถามหาใครละ่ คะ?” “พี่กําลงั ... เดนิ เลน่ ” “เดนิ เลน่ ?” ของขวญั ได้ยนิ ก็หวั เราะออกมาเบาๆ การเดินเลน่ ไม่ใช่ นสิ ยั ของพลวตั เลยสกั นิด “ใช.่ .. อากาศดมี ากเลยนะ ไมร่ ้อน เย็นๆ” “จริงเหรอคะ? กรุงเทพไม่ร้อนเหรอคะ เหมือนที่น่ีเลยคะ่ วนั นีล้ ม เยน็ พอดๆี ไมแ่ รงเกินไปคะ่ ” เธอพดู ไปก็เงยหน้ามองท้องฟ้า และยื่นมือท่ี วา่ งเปลา่ ออกไปสมั ผสั กบั อากาศดๆี “เฮ้ย!” แตย่ งั ไม่ทนั ทีมือจะรับลมเย็นๆ ได้ถึงหนึ่งนาที ก็มีสมั ผสั ท่ี ค้นุ เคยมาจบั มือของเธอเอาไว้ เธอรู้ว่าเป็นมือของใคร แต่สมองมันสัง่ การให้เธอตกใจไปแล้วจงึ สง่ เสียงนนั้ ออกมา “อากาศดีเนอะ” พลวตั วางสายและเก็บโทรศพั ท์ใส่กระเป๋ ากางเกง มืออีกข้างก็จับมือของขวัญไม่ปล่อย เขามองหน้าของขวญั ท่ียิม้ กว้าง กว้างจะซะจนถ้าไมย่ อมหบุ ยมิ ้ เธออาจจะยิม้ แบบที่เรียกวา่ ปากกําลงั จะ ฉีกถึงใบหกู ็เป็นได้ “พ่ีพลนา่ รักที่สดุ เลยยยยยยยยยย!” ของขวญั โผเข้ากอดคนรักด้วย ความดีใจ แตจ่ ะบอกวา่ ดีใจอย่างเดียวคงไม่ใช่ เธอทงั้ ดีใจ ตกใจ คาดไม่ ถึง และคดิ ถงึ เขามากที่สดุ ในโลก 223

“คิดถึงพ่ีขนาดนีเ้ ลยเหรอ” พลวตั กอดเธอตอบและถามด้วยความ ดีใจ เขาคดิ ว่าเธอจะยืนน่ิงๆ หรือไม่ก็ไมช่ อบที่เขาเข้ามารบกวนชีวิตการ เรียนของเธอซะอีก “คิดถึงมากกกกกกกก มากๆ เลยค่ะ ดีใจจงั ท่ีพี่พลมาหาขวญั พ่ี พลจะมากี่วนั คะ มาเซอร์ไพรส์ขวญั บอ่ ยๆ นะคะ ขวญั ชอบ” เธอคลาย อ้อมกอดจากเขา ก่อนจะบอกอยา่ งออดอ้อนด้วยการเอียงหน้าซบไหล่ “พี่ก็คดิ ถงึ ขวญั แล้วมีนดั ไปไหนกบั เพื่อนใหมห่ รือเปลา่ ?” “ไมม่ ีคะ่ เพื่อนคนไทยก็แยกย้ายกนั กลบั แล้วคะ่ ” “แล้วห้องพกั เป็นยงั ไงบ้าง เหน็ บน่ วา่ เลก็ มาก หนอู ยไู่ ด้ไหม” “เล็ก แต่ว่าอยู่ได้ค่ะ เอาไว้นอนเฉยๆ ค่ะ ปกติก็อยู่ท่ีโรงเรียนอยู่ แล้ว” “พาพี่ไปดหู นอ่ ยสิ” พลวตั บอกของขวญั อยา่ งเจ้าเลห่ ์ และคนฟังก็รู้ ดีว่าเขาหมายความถึงส่ิงใด รอยยิม้ ของทัง้ คู่ที่ส่งให้กันนัน้ ทําให้ ของขวญั จบั มือเขาไว้แน่น ก่อนจะพาเขาเดินเร็วๆ ตอ่ ไปอีกสกั พกั และ ทนั ทีที่ประตหู ้องพกั ของเธอปิดลง พลวตั ก็บรรจงจบู คนรักด้วยความคิด ในทนั ที “พ่ีคิดถึงขวัญจัง” เขาถอนจูบและใช้สองมือลูบในหน้าแสนสวย ของคนรัก จะผ่านมากี่เดือนกี่วัน เขาก็หลงใหลในใบหน้ านีไ้ ม่เคย แปรเปล่ียน 224

“ขวัญก็คิดถึงพี่พลค่ะ” ของขวัญบอกความรู้สึกของเธอ ตาจ้อง มองเขาด้วยความเสนห่ า มือก็สอดเข้าไปใต้เสือ้ ของเขา เพื่อสมั ผสั กบั มดั กล้ามที่เธอชื่นชอบ “เด๋ียวพ่ีจะจัดให้สมกับความคิดถึงเลยครับ” พลวัตพูดจบก็โน้ม หน้าลงไปจูบเธออย่างดดู ดื่ม และเร่าร้อนยิ่งขึน้ เพราะไฟแห่งราคะ ที่มี ความรักและความคิดถึงเป็นเชือ้ เพลิง กลิ่นหอมของกายสาวท่ีค้นุ ชินนนั้ ยงั หอมรัญจวนใจเขาไมเ่ ส่ือมคลาย จากจูบท่ีปากน่มุ ก็เคลื่อนย้ายมาท่ี ต้นคอสวย ก่อนจะไล่ตํ่าลงไปเร่ือยๆ พร้ อมกับมือหยาบท่ีปลดเปลือ้ ง เสือ้ ผ้าของของขวญั ออกทีละชิน้ อกสวยโชว์เดน่ อย่ตู รงหน้าเขา พลวตั แลบลิน้ ชิมเลียปลายยอดถันอย่างคิดถึง และยิ่งมีเสียงครางของคนรัก เร้าอารมณ์เขาก็ยิ่งเพลิดเพลิน จากการพลอดรักท่ีประตู เขาก็อ้มุ ร่างบาง มาไว้บนเตยี งเลก็ ๆ แตก่ ็ใหญ่มากพอท่ีจะให้เขาได้ร่วมรักกบั เธอ สองคน สองหวั ใจ ใกล้ชิดและสมั ผสั กนั ด้วยความคดิ ถึงและเสน่หา มือของขวญั ก็ซุกซนไมแ่ พ้กบั มือของพลวตั เธอถอดเสือ้ ผ้าเขาออกจนหมด ร่างกายท่ี เปลือยเปล่าจนเห็นทุกเนือ้ หนงั ของกันและกัน ทําให้พลวตั อดทนรอไม่ ไหวท่ีสอดลํากายเข้าไปในโพรงสวาทของหญิงสาว ท่ีมีนํา้ รักไหลเยิม้ ออกมาเสิร์ฟเขาอย่างยินดี อก เอว สะโพกของของขวญั ขยบั ส่ายไปมา ตามจงั หวะท่ีพลวตั เป็นคนนําอยา่ งเร่าร้อน เสียงสวาทชวนฟังครางสยิว ยั่วใจชายหนุ่มท่ีอยู่ด้านบน และมันเหมือนเสียงเชียร์ให้เขาออกแรง กระแทกลํากายเข้าไปอย่างไม่รู้จกั เหน็ดเหนื่อย จนเม่ือปากทางรักของ เธอขมิบตอดรัดลํากายเขามากขึน้ ๆ จนเขาเองก็แทบจะไม่ทนไม่ไหว 225

พลวตั ก็เร่งจงั หวะให้ร้อนแรงท่ีสุดจนนํา้ รักสีขาวข่นุ โพยพ่งุ เข้าไปในช่อง ท้องของของขวญั จนหมดทกุ หยาดหยด “หายคดิ ถึงพ่ีหรือยงั ครับ...” พลวตั ถามด้วยเสียงแหบพร่า “ยงั ค่ะ” แม้จะอายกับคําตอบจนต้องยกมือมาปิดหน้าเอาไว้ แต่ เธอก็ยงั อยากให้เขาทําแบบเม่ือครู่อีกครัง้ “อยากคดิ ถึงพี่อีกก่ีรอบดีครับ” “อีกรอบเดียวก็พอแล้วคะ่ ” ของขวญั เขินจนไมก่ ล้าสบตากบั พลวตั สายตาท่ีเขามองมานนั้ เหมือนจะเป็นการบอกว่าอีกรอบเดียวคงไม่พอ สําหรับความคดิ ถึงหรอก “พอจริงอะ?” “พอคะ่ ให้ขวญั ได้พกั กินข้าวกบั ทําการบ้านหน่อยนะคะ” “แล้วถ้าทําการบ้านเสร็จแล้วละ่ ?” “ก็นอนไงคะ” “นอน...” “นอนให้พี่พลกอด” “นา่ รัก...” พลวตั ได้คําตอบท่ีพอใจก็ออกแรงที่สะโพกเพ่ือควบคมุ จงั หวะให้แก่นกายตรงหว่างขาที่ยังไม่ได้ดึงออกมาให้ทําหน้าที่ของมัน อีกครัง้ แตค่ รัง้ นีเ้ขาอยากจะทวั ร์ห้องพกั เล็กๆ ของเธอให้ทว่ั จงึ อ้มุ เธอไป นง่ั บนโต๊ะทํางานของเธอ ซง่ึ โชคดีจริงๆ ที่แทบจะไม่มีข้าวของเกะกะให้ เขาต้องปัดมนั ลงพืน้ จนเสียงดงั รบกวนห้องข้างล่าง และบทเพลงรักอนั เร่าร้อนของเขาและเธอก็บรรเลงตอ่ ไปอีกครัง้ แตถ่ ึงแม้มนั เร่าร้อน คล้าย 226

จะรุนแรงในบางครัง้ แตก่ ็ผสมผสานไปด้วยความรักและความคิดถึงที่ทงั้ สองมีให้แก่กนั “พ่ีลืมบอกไปเลย วนั นีม้ ีคนจะไปกินข้าวกบั เราด้วยนะ” พลวตั บอก ของขวญั ขณะเดนิ ออกมาจากห้องพกั ของเธอ “ใครเหรอคะ เพื่อนพี่พลเหรอ” “ไมใ่ ชเ่ พ่ือนหรอก เป็นเพื่อนรุ่นพ่ีนะ่ ” “ออ๋ โอเคคะ่ ” ของขวญั ไมต่ ดิ ขดั อะไร การได้เจอเพื่อนของเขาก็ถือ วา่ ทําความรู้จกั กนั เอาไว้ ทงั้ สองเดนิ จบั มือกนั ไปเร่ือยๆ ผา่ นร้านอาหารก็ ร้านสิบร้าน แตพ่ ลวตั ไมม่ ีทีทา่ วา่ จะเข้าร้านไหนเลย “พ่ีพลจองร้ านอาหารไว้ เหรอคะ?” “เปลา่ ครับ เดนิ ไปรับเพื่อนพ่ีก่อน เค้าเพิ่งมาท่ีน่ีครัง้ แรก พดู ภาษา ฝรั่งเศสก็ไมไ่ ด้ ภาษาองั กฤษก็ไมไ่ ด้” “คะ่ ” เธอพยกั หน้าเออออตามเขา ยงั ไงก็ได้หมดนน่ั แหละ ขอแคไ่ ด้ อยู่ข้างๆ เขาก็พอ และเมื่อพลวตั พาเธอเดินมาหยุดอยู่ท่ีหน้าบ้านหลงั หนงึ่ แตจ่ ะเรียกวา่ บ้านก็ไม่ใชซ่ ะทีเดียว มนั คล้ายๆ กลวั ตกึ แถวของบ้าน เรา แตถ่ ูกตกแตง่ และมีรูปทรงเป็นเอกลกั ษณ์ของประเทศฝร่ังเศส หรือ จะเรียกให้ถกู ตามท่ีคนในท้องถิ่นเรียกก็คืออพาร์ทเมนท์นน่ั เอง 227

“ปา้ นิด!” เมื่อประตเู ปิดออก ของขวญั ตกใจจนแทบจะทรุดลงไป นง่ั กับพืน้ แต่ป้านิดก็เข้ามาพยุงตวั หลานสาวไว้ ก่อนจะดงึ เธอมาก่อน ด้วยความคดิ ถงึ “เซอร์ไพรส์!” ปา้ นิดทงั้ กอดทงั้ หอมหลานสาว “แผนของพ่ีพลแนๆ่ มาหาขวญั ก็ไมย่ อมบอกก่อน แถมยงั พาปา้ นิด มาเท่ียวอีก” ของขวญั หนั ไปตําหนิคนรัก ท่ีชอบทําให้เธอใจหายใจควํ่า อยเู่ ร่ือย “ปา้ นะ่ มาเที่ยว แตว่ า่ ที่หลานเขยปา้ นะ่ ไมไ่ ด้มาเที่ยว” “หมายความว่ายงั ไงคะ?” ของขวญั หนั มองป้านิดสลับกับพลวัต ด้วยความไมเ่ ข้าใจ “พ่ีพาปา้ นิดมาเท่ียวนะ่ พอวีซ่าใกล้หมดพี่จะไปส่งปา้ นิดกลบั ไทย แล้วพ่ีก็จะบนิ กลบั มาอยกู่ บั ขวญั ที่น่ี” “ท่ีน่ี!” “ใชค่ รับ” “พ่ีพลจะอย่ทู ่ีนี่เป็นปีๆ ได้ยงั ไงคะ?” ไม่ใชว่ ่าของขวญั ไม่อยากให้ เขาอยู่ใกล้ๆ แต่ถ้าเขาไม่ได้มีธุระเรื่องงานหรือมีคู่หมัน้ ค่หู มายอยู่ท่ีน่ี ตามกฏหมายแล้วเขาก็อยไู่ ด้ไมน่ านเหมือนปา้ นิด “อย่าบอกนะคะว่ามีเรื่องเซอร์ไพรส์ขวญั อีกแล้ว” เธอมองพลวตั อยา่ งจบั ผิด “พ่ีกับเพื่อนห้นุ กนั เปิดร้านอาหารไทยท่ีนี่ และเรากําลงั จะไปทาน อาหารท่ีร้านพ่ีกนั ” 228

“เปิดนานหรือยงั คะ?” “ไมก่ ี่เดอื นหรอกครับ” “ไมก่ ่ีเดอื นแล้วก่ีเดือนคะ” “สองเดือนครับ” พลวตั เลี่ยงคาํ ตอบไมไ่ ด้ จงึ บอกไปตามตรง “เพื่อนที่ว่านี่คือพ่ีชัชใช่ไหมคะ” ของขวัญทบทวนสิ่งที่ผ่านมา ชชั ชยั กับพลวัตมกั จะมีเรื่องคยุ กันที่ไม่ค่อยเกี่ยวข้องกบั เร่ืองของธุรกิจ ของทงั้ คสู่ กั เทา่ ไหร่ และชชั ชยั ก็มกั จะเดนิ ทางมาตา่ งประเทศบอ่ ยๆ แทบ จะเดอื นละครัง้ เลยด้วยซํา้ “ถกู ต้องครับ... พี่ขายธุรกิจให้คนอื่นไปแล้ว พ่ีอยากมาอย่กู ับหนู ท่ีนี่” “ที่นี่คือท่ีน่ีเหรอคะ?” ของขวญั หมายถึงอพาร์ทเม้นที่เธอกําลงั ยืน อยู่ “ใชค่ รับ กินข้าวเสร็จ เราจะย้ายมาอยทู่ ่ีนี่ด้วยกนั ” “ขอป้านิดแล้ วเหรอคะ” ของขวัญแม้ จะดีใจ แต่ก็ยังเกรงใจ ผ้ปู กครองอยู่ “โอ้ยยยย ขนาดนีแ้ ล้ว ไม่ต้องขอหรอก ถ้าจะขอ ก็ขอแต่งงานไป เลยแล้วกนั นะเฮีย” ปา้ นดิ บอกด้วยรอยยมิ ้ “ผมก็ไปเกริ่นๆ กบั แม่ผมไว้แล้วครับป้านิด แม่ผมอยากอ้มุ หลาน แล้ว แตผ่ มขอให้แมร่ อให้น้องขวญั เรียนท่ีน่ีให้จบก่อน” “จ้า... แล้วจะไปกินข้าวกนั หรือยงั ปา้ อยากเห็นบ้านเมืองแล้ว เผื่อ จะได้สามีใหม่ จะได้มาอยบู่ ้านข้างๆ เราสองคน” 229

“ฮ่าๆ แหม... วยั รุ่นใจร้อนนะคะเน่ีย” ของขวญั แซวปา้ นิด และทงั้ สามคนก็ยมิ ้ ให้กนั อยา่ งมีความสขุ “ขวญั ... พี่รักขวญั นะ” “...” “พ่ีอยากบอกให้ขวญั รู้ เมื่อก่อนพ่ีคิดว่าพ่ีไม่ต้องพดู คํานีอ้ อกมาก็ ได้ เพราะการกระทํามันสําคญั กวา่ อย่แู ล้ว แตว่ นั นีพ้ ี่อยากบอกให้ขวญั รู้ นะว่าพ่ีรักขวญั มากๆ พี่ทําทุกอย่างก็เพื่อให้เราได้อย่ใู กล้ๆ กัน และพ่ีก็ อยากจะอยกู่ บั ขวญั ไปตลอดชีวิตของพี่” “...คะ่ ” ของขวญั เขินจนไม่รู้จะพดู อะไร ถ้าเขาบอกตอนอยดู่ ้วยกนั สองตอ่ สอง เธอก็คงจะกอดเขาแนน่ ๆ และบอกว่ารักเขาเหมือนกนั แตน่ ่ี มีปา้ นดิ ยืนอยู่ ซงึ่ ปา้ นิดเองก็องึ ้ ไมแ่ พ้กนั “ผมสญั ญานะครับปา้ นิด... ผมจะดแู ลหลานสาวของปา้ ให้ดีที่สดุ เพราะผมรักของขวญั มากกวา่ ชีวติ ของผม” “ป้ารู้จ้ะเฮีย... ขอบคณุ มากนะที่รักหลานสาวป้า แล้วเราล่ะ ไม่ บอกรักพ่ีเค้าบ้างล่ะ” ปา้ นิดหนั ไปหลานสาวที่มวั แตย่ ืนหน้าแดง ก่อนจะ สวมบทเป็นนกั ชง “ปา้ ...” “อะๆ ป้าไปรอข้างนอกนะ เร็วๆ ล่ะ เดี๋ยวเจอตาแก่หล่อๆ แล้วปา้ เดินตามเค้าไปจะหาปา้ ไมเ่ จอ” ป้านิดพดู จบก็เดินผ่านทงั้ สองออกจาก นอกบ้าน 230

“วา่ ไงครับ... มีอะไรจะบอกพี่ไหม” พลวตั เดนิ ไปกอดของขวญั “ขวญั รักพ่ีพลนะ” “เดย๋ี ว...” เขาดงึ ร่างบางท่ีผละออกจากอกเขามากอดไว้อีกครัง้ “ไหนบอกใหมส่ .ิ .. เมื่อกีไ้ มค่ อ่ ยได้ยิน” พลวตั เอียงหน้าและชีน้ ิว้ ไป ท่ีหตู วั เอง “ขวญั รักพ่ีพลนะคะ” ของขวญั ยืดเท้าสงู ขนึ ้ เพื่อบอกให้เขาได้ยิน ชดั ๆ ก่อนจะหอมแก้มเขา เพราะไหนๆ ก็เป็นทางผ่านของปากเธอพอดี “พี่ก็รักขวญั นะครับ” เขาหอมที่หน้าผากมนและกอดเธอไว้แน่นๆ เพ่ือให้ความใกล้ชิดเป็นตัวแลกเปล่ียนความรักและความรู้สึกดีๆ ท่ีมี ให้แก่กันและกนั พลวตั อดยิม้ เพราะตลกตวั เองไม่ได้ เมื่อได้พบเธอครัง้ แรกเขาก็กลายเป็นผ้ชู ายหื่นๆ ที่แอบมองและล่วงเกินเธอจนโดนเธอตอ่ ว่าเสียๆ หายๆ และคนที่คอยหวาดระแวงว่าเขาจะทําตวั ไม่ดีใส่ ตอนนี ้ กลบั ยอมอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างเต็มใจ เขาดีใจเป็นที่สุด ท่ีเขาได้ เจอกับผู้หญิงคนนี ้ ทัง้ ๆ ที่เขาถอดใจแล้วไปแล้วด้วยซํา้ ว่าชีวิตในวัย เกือบส่ีสบิ ปี คงไมม่ ีโอกาสได้เจอคนที่ทงั้ ถกู ใจและทําให้เขามีความสขุ ของขวัญเป็นเหมือนของขวัญชิน้ ใหญ่และมีค่าที่สุดในชีวิตของ ผู้ชายท่ีมีพร้ อมทุกอย่าง แต่ปราศจากซึ่งความรักอย่างพลวัต เธอคือ ของขวัญที่เข้ามาเปลี่ยนชีวิตของเขาให้ดีพร้ อมย่ิงขึน้ และเขาจะดูแล ของขวญั ชิน้ นีใ้ ห้ดีท่ีสดุ เพราะเธอคือของขวญั ท่ีเรียกว่าความรัก เธอคือ ของขวญั ของหวั ใจ... 231

232