เสน่ห์ลวงซ่อนรัก

เสนห่ ์ลวงซอ่ นรกั อรณชิ าคุกเขา่ บนเตียงแล้วโอบคอเขาไว้ ก่อนจะประคองใบหน้า สวยของเขาให้รับจุมพิตแสนหวานจากเธอ จูบท่ีเธอเป็นคนเริ่มต้นด้วย ความเต็มใจ จูบที่นำ�มาซ่ึงความปรารถนาของร่างกาย จูบที่เป็นตัวแทน ของความรกั ภายในใจที่ซุกซ่อน และบรรยายเปน็ คำ�พูดไมไ่ ด้ การสัมผัสทางกายไม่ใช่เป็นเพียงแค่ ‘เซ็กส์’ ที่มีไว้เพ่ือ ‘สืบเผ่า พันธุ์มนุษย์’ แต่เป็นการแสดงความรักอย่างหนึ่ง เป็นการอธิบายความ รู้สึกที่ไม่สามารถบรรยายให้เข้าใจได้ด้วยคำ�พูด แต่สามารถรับรู้ได้ด้วย หวั ใจและการสมั ผสั ‘การรว่ มรกั ’ อาจฟงั ดหู ยาบคายส�ำ หรบั บางคน แตส่ �ำ หรบั อรณชิ า บดั นเ้ี ธอเขา้ ใจความหมายของมนั เปน็ อยา่ งดี เพราะการอธบิ ายความรสู้ กึ ดว้ ยค�ำ พดู ในบางครงั้ คงไมส่ ามารถถา่ ยทอดออกมาไดห้ มด เมอื่ เทยี บกบั การอธบิ ายดว้ ยรา่ งกาย ทศพลไม่ได้สนใจกล่องกำ�มะหย่ีสีดำ�อีกต่อไป เขาหยิบมันจาก มือเธอไปวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง ตอนน้ีเขาต้องการสัมผัสความรู้สึกของ เธอ เปดิ เปลอื ยหวั ใจของเธอทกุ ซอกทกุ มมุ เลา่ เรอ่ื งราวผา่ นสายตา หวั ใจ และสมั ผัส อรณิชาให้ความร่วมมือ เธอเปิดเปลือยท้ังกายและใจให้เขาได้ เขา้ ไปอา่ น เขา้ ไปรบั รู้ ทา้ ยทส่ี ดุ ของสมั ผสั แหง่ รกั เธอคงสมั ผสั ไดถ้ งึ ความ สขุ ลน้ ยามทเี่ ขาประสานมอื เธอ กอ่ นทจี่ ะพากนั เออื้ มมอื ควา้ แสงรงุ้ ซงึ่ แตก พร่าราวกบั พลุ ทศพลซบหนา้ กับซอกคอหอมกรนุ่ ริมฝปี ากร้อนสมั ผัสท่วั ทัง้ ดวง หนา้ หวาน กอ่ นจะละจากหนา้ ผากไปยงั แกม้ นวลหอมกรนุ่ แลว้ วกกลบั มา จุมพติ รมิ ฝีปากซับสีเลอื ดแดงก่ำ� “ผมรักคณุ ...ลูกกวาดของผม” 401

วลชั สติ า อรณิชาย้ิมหวาน ฉายาที่เขามอบให้มันทำ�ให้เธอสุขใจย่ิงนัก แหวนเพชรสองวงส่องแสงท้าแสงไฟในห้อง ซ่ึงวงในคือแหวนหม้ันเป็น แหวนเพชรชูเด่นเม็ดเล็กที่มีการแกะสลักเป็นภาษากรีกภายในเพชร อีก วงเป็นแหวนแต่งงานมีลักษณะป็นแหวนเพชรแถวห้าเม็ด ที่เธอเลือกจะ สวมมนั ท้ังสองวง ทศพลคว้ามือนุ่มนิ่มของเธอมาจุมพิต หญิงสาวมองการกระทำ� ของเขาอย่างหลงใหล “คุณเคยสงสัยใช่ม้ัย ว่าภาษากรีกท่ีถูกสลักในเพชรแหวนหมั้น มนั แปลวา่ อะไร” “ค่ะ มันแปลว่าอะไรคะ” ทศพลกม้ หน้าลงกระซบิ “ลูกกวาดของผม” อรณชิ าย้ิมด้วยใบหนา้ แดงระเรื่อ ก่อนจะจุมพิตริมฝปี ากของเขา แทนความรู้สึก หญิงสาวโอบกอดเขาไว้ตลอดค่ำ�คืน...คืนของการส่งตัว เข้าหอจึงเต็มไปด้วยความผ่อนคลาย ความสุข และความปล้ืมปีติอัน ท่วมทน้ ทศพลวางแผนการพักผ่อนหลังงานแต่งงานไว้แล้ว และ ตอ้ งการใหภ้ รรยาไดพ้ กั ผอ่ นทเ่ี ชยี งใหมจ่ นกวา่ จะคลอด ทวา่ คนทถี่ กู เลยี้ ง ดแู ละกำ�เนิดท่กี รุงเทพฯ กค็ ้านหัวชนฝา ขอ้ สรุปจึงได้เพยี งแค่การพกั ผ่อน เสมือนการฮันนีมูน เพื่อรำ�ลึกถึงความร้ายกาจที่เขากระทำ�กับเธอ ทว่า ทศพลกลบั ไมไ่ ด้ร้ายกาจอยา่ งเคย แต่เขาร้ายกาจยิง่ กว่า “จะรีบลกุ ไปไหนนะ่ ไหนวา่ มาพกั ผอ่ นไงล่ะแอฟ” “ไมเ่ อาแล้วคะ่ คณุ แทบไมใ่ ห้แอฟลงจากเตยี งเลย” “กผ็ มรักแอฟนห่ี น่า” 402

เสนห่ ์ลวงซ่อนรกั “รักไม่จำ�เป็นต้องอยู่แต่บนเตียงนี่ คุณน่ะร้ายกาจ เอาแต่รังแก แอฟเพลียจะแย่ คุณไมส่ งสารแอฟบา้ ง แอฟกำ�ลังทอ้ งนะคะ” “ก็เพราะท้องไงครับ ผมถงึ ให้คุณพักผ่อนเยอะๆ” “พักผ่อนอะไร ดีแต่จะถกู คุณรงั แกอย่รู �่ำ ไป พอได้แล้วคะ่ !” “ก็ได้ครบั ง้ันอาบน�้ำ กนิ ข้าว แล้วก็ไปนง่ั รถกินลมกันมย้ั ” ทศพลเอย่ ชวนอยา่ งอารมณด์ ี เขาไมอ่ ยากใหเ้ ธอหงดุ หงดิ เพราะ มนั จะสง่ ผลตอ่ เดก็ ในครรภ์ ซ่ึงกค็ ือลกู ของเขาเองนั่นละ่ อรณิชาปลอ่ ยให้ เขาอมุ้ เน่อื งจากรูด้ วี า่ คงขดั เขาไม่ไดต้ ามเคย หลงั อาบน�้ำ แตง่ ตวั และรบั ประทานอาหารเทย่ี งเรยี บรอ้ ย เขากไ็ ด้ ท�ำ ตามทวี่ า่ แตไ่ มใ่ ชก่ ารนงั่ รถกนิ ลม ทวา่ พาเธอมาทบี่ า้ นภาสกร เขาปลอ่ ย ใหเ้ ธอไดค้ ยุ กบั มนี าซงึ่ ตง้ั ครรภไ์ ดห้ กเดอื นแลว้ สว่ นตวั เองกค็ ยุ กบั เพอื่ นรกั “พแ่ี อฟคะ คนเราน่ีกแ็ ปลกนะคะ” “หืม...มีนหมายถงึ อะไรเหรอ” “ก็พ่ีแอฟเคยบอกกับพ่ีเหมียวว่าเกลียดผู้ชายเจ้าชู้ ผู้ชายขี้หึง ขห้ี วง ผชู้ ายทเ่ี อาแตใ่ จ ชอบกกั ขงั ท�ำ ตวั ราวกบั ทารซ์ านทไี่ รว้ ฒั นธรรม แต่ พี่แอฟกลับต้องมาแต่งงานกับเขา ใช้ชีวิตร่วมกัน ท่ีสำ�คัญยังรักเขาหมด หัวใจด้วย” อรณชิ าย้ิมรบั เธอลืมเรือ่ งน้ไี ปเสียสนิท ว่าเคยลนั่ วาจากบั เมวารี ไว้ว่า จะไม่มีวันเอาผู้ชายคนน้ีมาเป็นคนรัก ไม่มีวันเลือกผู้ชายแบบนี้มา เป็นพ่อของลกู แต่บางทีมนั ก็เปน็ เรอ่ื งเกินความสามารถของเธอ “พแี่ อฟเชอ่ื เร่ืองคูแ่ ท้ม้ยั คะ” “จ้ะ ก็คงเหมือนเราตอนน้ีล่ะนะ ช่างเป็นเร่ืองตลกจริงๆ เราสอง คนมีความแค้น และก็ดันเลือกที่จะเล่นกับไฟ ท้ังๆ ที่ไม่เคยคิดจะรักใคร ตอ้ งการเพยี งแคล่ า้ งแคน้ แตก่ ลบั มามคี วามรกั เอางา่ ยๆ ซะอยา่ งนน้ั เวลา 403

วลชั สติ า แค่ไมก่ เ่ี ดอื น กลบั มคี วามรักมาเคาะประตใู จให้เปดิ ตอ้ นรบั ” “ประตใู จของเรากเ็ ปดิ รบั มางา่ ยดว้ ยนะคะ มาสอนใหเ้ ราเจบ็ ปวด ใหเ้ รามคี วามสุข แล้วก็อยกู่ บั เราไมย่ อมไปไหนซะด้วยสคิ ะ” “นั่นสิ บางทีความรักที่มากับแผนลวงๆ ของเรา ก็ทำ�ให้ตื่นเต้น และท้าทายเหมือนกนั นะ” “จริงด้วยค่ะ ต่อให้วางแผนแยบยลยังไง ใช้เสน่ห์แค่ไหน แต่ถ้า มันมีความรักซ่อนมาด้วย เราก็ต้องมาตกม้าตายและตกหลุมพลางของ ตัวเอง นี่สินะคะท่ีเรียกว่า ‘รักที่ถูกซ่อนเร้น’ ภายใต้ ‘ความลวง’ ต่ืนเต้น จรงิ ๆ นน่ั ละ่ คะ่ ” มนี ายมิ้ ใหส้ ามที เ่ี ดนิ เขา้ มาหา อรณชิ ามองทศพลทช่ี กั ชวนใหเ้ ธอ ออกไปเดินเล่นด้วยกัน หญิงสาวจับมือของเขา บรรยากาศยามบ่ายหลัง ฝนตกให้ความรู้สึกสบายใจ แม้จะช้ืนแฉะไปบ้าง แต่เธอก็ไม่กังวลอะไร เลย เพียงแค่จับมือไปกบั เขา แล้วเดนิ เคยี งข้างกนั “คุณทศคิดวา่ ปา่ นนีต้ ุลาและคุณนีรนาถจะเป็นยงั ไงบา้ งคะ” หญิงสาวเอ่ยถาม เมื่อคิดถึงคนสองคนที่เธอไปเย่ียมที่เรือนจำ� กอ่ นจะเดนิ ทางมาพกั ผ่อนที่เชียงใหม่ “ก็คงชดใช้กรรมที่พวกเขาทำ�ไว้ บางทีสักวันหน่ึงผมเองก็อาจจะ ต้องชดใชก้ รรมทเ่ี คยทำ�ไวเ้ ชน่ กัน” “แอฟคงไม่ถือโทษโกรธพวกเขาอีกต่อไป ความแค้น ความโกรธ ไม่ได้ทำ�ให้คนเราดีขึ้นเลยนะคะ มีแต่จะทำ�ให้แย่ลง ทุกข์ทรมานใจ ถ้า เราอภัยให้กัน ปล่อยวางความแค้นเคือง อโหสิแก่กัน น่ีคงเป็นเรื่องท่ี นา่ ทำ�ที่สุด” “ผมหวังว่านาถยดาจะปล่อยวางและอโหสิให้กับผม บางทีกลับ จากนี่ ผมอาจจะแวะเข้าไปหาผู้หญิงคนน้ัน...แม่ กราบขอโทษเธอในสิ่ง 404

เสนห่ ์ลวงซ่อนรัก รา้ ยๆ ที่ผมทำ�ไป” อรณิชาสวมกอดเขาอย่างสุขใจ การปล่อยวางเหมือนการปลด ปล่อยทุกสง่ิ ทุกอยา่ งให้เป็นไปตามท่ีควรเป็น “วันนม้ี ีความสุขดีมัย้ ครบั ” อรณิชาเงยหน้ายมิ้ รบั ค�ำ ถามทเี่ ขามกั จะถามเธออย่เู สมอ “วันน้ีลูกกวาดของคุณมีความสุขค่ะ แล้วพ่อเทวรูปกรีกล่ะค่ะมี ความสขุ หรอื เปลา่ ” “มคี วามสขุ ทสี่ ดุ เลยครบั แคม่ คี ณุ ใหผ้ มหลงเสนห่ แ์ บบนไ้ี ปตลอด ชวี ิตก็พอแล้ว” “ถา้ งน้ั กอ็ ยา่ บรหิ ารเสน่ห์คุณใหม้ ากนะคะ อีกไมก่ ีเ่ ดอื นข้างหน้า แอฟคงตอ้ งอยบู่ ้าน และกลมก๊ิกจนตามคณุ ไปไหนไม่ไดแ้ น่ๆ” “ถงึ เวลานนั้ ผมจะเปน็ คนเดนิ ตามคณุ ตอ้ ยๆ เอง ในเมอื่ คณุ กลา้ ใช้ เสนห่ ์มาลวงใหผ้ มรัก ก็ตอ้ งถูกย้อนกลับไปบา้ ง เราจะได้เสมอกัน” “เสน่ห์ของคุณนะ่ เอามาลวงมาหลอกฉนั ให้รักคนเดียวพอนะคะ อยา่ ไปท�ำ ให้ใครรักอกี ละ่ ” “แนน่ อนครบั ” อรณิชาพิงแผ่นอกกำ�ยำ�ของเขา ขณะมองไร่ดอกหน้าวัวของ ภาสกรอย่างสุขใจ ก่อนจะได้ยินคำ�หวานที่กระซิบข้างหูให้รู้สึกอบอุ่นไป ท้งั กายและใจ “ผมรักแอฟและจะรักตลอดไป เพราะคณุ คอื ลูกกวาดของผม” “คุณก็จะเป็นเทวรูปกรีกหน้าสวยของฉันตลอดไปค่ะ ฉันรักคุณ คะ่ คุณทศ” ทศพลกระชับอ้อมกอดด้วยความอ่ิมเอมใจ แม้นี่จะเป็นการเร่ิม ต้นชีวิตคู่ แต่เขาก็ม่ันใจว่าจะสามารถทำ�ให้ทุกวันมีแต่รอยยิ้มและความ 405

วลชั สติ า สุขเชน่ นีไ้ ด้ “คณุ ทศคะ ฉนั เปลย่ี นใจแล้ว” “ครบั ? เปล่ียนใจเรอ่ื งอะไร” ทศพลกม้ หนา้ มองด้วยความสนเท่ห์ “ฉันจะคลอดลูกท่ีน่ีค่ะ อยู่ห่างจากส่ือในช่วงเวลาแบบนี้ น่าจะ สบายใจกว่า อีกอย่าง...ฉันชอบตอนคุณดูแลไร่ชาด้วย แล้วก็อยากเห็น คุณนงั่ แท่นประธานบริหารงานจากทีน่ ่ี ใกล้จะไดเ้ ป็นซอี โี อแล้วใชม่ ัย้ คะ” “ครบั จรงิ ๆ อยากดแู ลทางนเี้ ตม็ ตวั มากกวา่ แลว้ ใหน้ ายภทั รดแู ล ท่กี รุงเทพฯ แตเ่ พราะคุณตดิ กรงุ เทพฯ ผมก็เลย...” “ขอบคุณค่ะ” อรณิชาเอ่ยขัดเสียงหวาน “ตอนน้ีฉันคิดแค่อยาก คลอดลูกทน่ี ่ี แตเ่ รือ่ งจะอยู่ตลอดไปมั้ย ขอใหเ้ ปน็ เร่ืองอนาคตได้ม้ัยคะ” “ตกลงครบั ผมตามใจแอฟทกุ อยา่ งอยแู่ ลว้ กผ็ มรกั มากขนาดนนี้ ”่ี อรณิชาเอี้ยวตัวจุมพิตคางสาก ด้วยรู้ดีว่าเขาอยากจะอยู่ห่าง จากสังคมหรูและสื่อ ไม่อยากกลับไปใช้ชีวิตแบบเก่าอีก ทว่าการจะเป็น ผู้บริหารย่อมต้องพบปะผู้คน ยิ่งเป็นบริษัทส่งออกต่างประเทศด้วยแล้ว ตอ้ งร้จู ักใช้สอ่ื ให้เปน็ ประโยชน์ ซ่งึ เธอและเขาถนดั เร่อื งนีด้ ี “ฉันไม่อยากให้คุณท้ิงชีวิตที่กรุงเทพฯ นะคะ มันจำ�เป็นต่อคุณ ท่ีจะผลักดันบริษัทให้ได้รับการยอมรับทั้งในและต่างประเทศ ฉันจะช่วย คุณทุกอยา่ งเลย” ทศพลรู้ว่าเขายังต้องเร่ิมต้นใหม่หลายอย่าง ทว่าเป็นการเร่ิมต้น ที่เขายนิ ดีและพร้อมเป็นท่ีสุด ซ้�ำ ยังมกี ำ�ลังใจดีๆ อย่างอรณิชาเชน่ น้ี กย็ ่ิง ทำ�ใหเ้ ขาฮึกเหิมมากพอจะท�ำ ได้ทกุ อยา่ ง แม้กระทั่งการเปล่ียนแปลงโลก ทัง้ ใบ “ผมรักคุณท่ีสุดเลยแอฟ คุณเหมาะจะเป็นเมียเสี่ยทศพลคนนี้ ท่สี ดุ ” 406

เสนห่ ล์ วงซ่อนรกั “เหมาะท่ีสุดแล้ว ก็ห้ามปันใจไปให้ใครนะคะ ไม่งั้น...แอฟจะหา วา่ ไม่เตือน” “ไมม่ วี นั นน้ั แนน่ อน ผมจะกอดคณุ ไวแ้ บบนต้ี ลอดไป ไมว่ า่ คณุ จะ เป็นยังไงกต็ าม” “แอฟเชือ่ คะ่ ” อรณชิ าทาบมอื บนหลงั มอื หนาทโ่ี อบกอดเธอไว้ เปน็ การแสดงออก วา่ เธอไวใ้ จทฝ่ี ากชีวติ ไว้กบั เขา ทง้ั คู่ย้ิมรับชีวติ ใหม่ทกี่ �ำ ลังจะกา้ วเขา้ มา เช่นเดยี วกบั ภาสกรและ มนี าทกี่ �ำ ลงั หยอกลอ้ กนั อยใู่ นบา้ น เขาแนบหกู บั หนา้ ทอ้ งนนู ของหญงิ สาว แรงถบี ทักทายของสิง่ มชี ีวติ ในครรภ์ ท�ำ ใหเ้ ขาชื่นใจและเปน็ สขุ มนี าหอมแกม้ สากของเขา ขณะทเี่ ขาเองกห็ อมกลับอย่างไม่ยอม ใหน้ อ้ ยหนา้ ไปกวา่ กนั ดวงตาสรี ตั ตกิ าลมปี ระกายฉ�่ำ หวาน บง่ บอกวา่ เธอ นนั้ มคี วามสขุ เพยี งใด “ตวั เลก็ รักคุณซนั คะ่ ” “ผมกร็ กั ตวั เล็กทส่ี ุด” “ตัวเล็กจะเงยหนา้ คอยรับดวงตะวนั จากคุณซันค่ะ” “ผมจะโอบกอดมนี าตวั เลก็ ๆ คนน้ี ใหร้ องรบั แสงอนั อบอนุ่ ตลอด ไปครบั ” บรรยากาศอบอุ่นที่สลายความแค้นเคือง การสูญเสียบางอย่าง ทำ�ให้มองเห็นค่าของบางอย่าง แต่พวกเขาสี่คน ยังโชคดีท่ีไม่สายเกิน ไปท่ีจะรักษาส่ิงมีค่าอย่าง ‘ความรัก’ ท่ีแฝงมาจากความแค้น แผนการ การหลอกลวง และเสน่ห์ของตัวเอง แม้ความรักที่มีเพียงแสงเล็กๆ เปล่ง ประกายอยู่เพียงน้อยนิด ทว่ากลับให้ความรู้สึกอบอุ่น และสลายความ โกรธแคน้ แคน้ เคอื ง และเศร้าโศกใหจ้ างหายไป 407

วลชั สติ า เคยมคี นพดู วา่ ‘ความรกั ชนะทกุ อยา่ ง’ นนั้ คงจะจรงิ เพราะแมแ้ ต่ บาดแผลภายในใจกถ็ กู ลบล้างลงไดด้ ว้ ยความรกั แสนบริสทุ ธิ์ คงไมม่ ีใคร พูดว่าความรักน้นั เปน็ เรอื่ งโกหกพกลม เป็นความรู้สกึ ที่คิดกนั ไปเอง หาก ความรสู้ กึ ทเ่ี รยี กวา่ รกั เปน็ ความรสู้ กึ ทค่ี ดิ กนั ไปเองแลว้ เหตใุ ดความรกั จงึ ถูกใครๆ เห็นว่าเป็นความรู้สึกที่ย่ิงใหญ่ เคยมีเพลงหลายเพลงถูกบันทึก ให้เห็นค่าของความรู้สึกที่เรียกว่ารัก เช่นนี้จะมีใครปฏิเสธได้อีกว่าความ รักไรค้ ่า คนสค่ี นตา่ งความรสู้ กึ ตา่ งความนกึ คดิ ตา่ งทศั นคติ ทวา่ สดุ ทา้ ย มองเห็นค่าของความรู้สึกท่ียิ่งใหญ่นี้เช่นกัน ความแค้นเคืองเลือนหาย มี เพียงการให้อภัย และความสุขที่อยู่เคยี งคูก่ ัน ความรักอาจไม่ไดม้ ีจดุ จบท่ีรอยย้ิม อาจมนี �้ำ ตา แตห่ ากรจู้ ักท่จี ะ เรยี นรกู้ จ็ ะคน้ พบวา่ มนั ไมไ่ ดใ้ หแ้ คส่ ขุ แตใ่ หป้ ระสบการณ์ หากผดิ หวงั ในรกั การวางแผน การแกแ้ คน้ อาจไมใ่ ชส่ งิ่ ทดี่ ที ส่ี ดุ มนี าและอรณชิ าคน้ พบแลว้ วา่ เธอนนั้ โชคดแี คไ่ หนทเ่ี ลน่ กบั ไฟ แตไ่ มป่ วดแสบปวดรอ้ นและหมองไหม้ ถา้ หากไฟทเี่ ธอเลน่ นนั้ ไมใ่ ชผ่ ชู้ ายสองคนนี้ พวกเธอจะมชี วี ติ ตอ่ ไปอยา่ งไร พวกเธอคาดเดาไม่ไดเ้ ลย แตแ่ ลว้ พวกเธอกค็ น้ พบวา่ ‘เสนห่ ’์ ทใี่ ช้ ‘ลวง’ สองหนมุ่ ใหเ้ ขา้ มาใน แผนการนั้นกลับมี ‘ความรัก’ ซกุ ซอ่ นอยู่ ซง่ึ ตอนนี้พวกเธอก็ยังคงใชเ้ สนห่ ์ เพือ่ ท�ำ ให้สามีหลงรกั มากยง่ิ ข้ึน แต่ที่ตา่ งกันคอื ... จากน้ีไป...เสน่ห์ท่ีสองภรรยาใช้ล่อลวงจะไม่ซุกซ่อนความรักอีก แลว้ เพราะเธอจะแสดงความรกั ใหเ้ ขาเหน็ เชน่ ทส่ี ามขี องพวกเธอพวกเขา พรำ�่ บอกรกั ทุกเม่ือเช่ือวัน...และจะเปน็ เชน่ นี้ตลอดไป ** THE END ** 408

เสน่ห์ลวงซอ่ นรัก SPECIAL I โซ่ทองคล้องใจ [ซัน & มีน] “แง๊...แง.๊ ..” เสียงร้องของทารกวัยเดือนเศษที่ดังผ่านเบบ้ีมอนิเตอร์ ทำ�ให้คน เป็นพอ่ เป็นแม่ส่งยมิ้ ให้กัน ด้วยรู้ดวี า่ เวลาทีจ่ ะอยูต่ ามล�ำ พงั ถกู คนสำ�คญั ของบ้านขดั เข้าใหเ้ สียแล้ว “เดย๋ี วผมไปดเู อง ตวั เลก็ ไมต่ อ้ งไปหรอกนะ” “ถ้าลูกหิวนมกอ็ มุ้ มานะคะ” ภาสกรพยักหน้ารับขณะรีบลงจากเตียง แล้วเดินไปยังห้องข้างๆ ท่ผี า่ นประตเู ชอื่ มจากห้องนอนใหญ่ของทง้ั คู่ มีนามองภาพสองพ่อลูกผ่านหน้าจอมอนิเตอร์ ท่ีติดกล้องไว้ ภายในห้องเด็กน้อย หญิงสาวคลี่ย้ิมเม่ือเห็นสามีกำ�ลังอุ้มเด็กน้อยที่ส่ง เสียงอ้อแอ้ ผา้ อ้อมเด็กแบบผา้ ถกู ถอดโดยการยกขาจนกน้ ลอย ใช้เบบ้ไี วพส์ หรือผ้าเช็ดทำ�ความสะอาดผิวเช็ดก้นลูกชาย ก่อนดึงผ้าอ้อมใส่ตะกร้ารอ ซัก จากน้ันจึงใช้ผ้าสะอาดซับขาหนีบและก้นของลูก แล้วทาข้ีผ้ึงสำ�หรับ 409

วลชั สติ า ปอ้ งกันผ่นื ผา้ ออ้ มเป็นการกนั ไว้ก่อน เมอ่ื ชายหนมุ่ ใสผ่ า้ ออ้ มตวั ใหมใ่ หล้ กู ชาย เขาจงึ อมุ้ ไปหามนี า เมอ่ื เจา้ ตวั เลก็ ยงั ไมห่ ยดุ งอแง ซงึ่ เขาเดาไดไ้ มย่ ากเลยวา่ พอ่ ลกู ชายของเขาคง ไม่เพยี งถ่ายอุจจาระอยา่ งเดียว แต่คงหิวอกี ด้วย “มาแลว้ ๆ พอ่ พามาหาแม่แลว้ นะ” “ลกู หวิ ดว้ ยเหรอคะ” “น่าจะครบั ไม่ยอมหยดุ ร้องเลย” “ง้นั มาคะ่ เดย๋ี วตัวเลก็ จดั การเอง” มีนาปลดกระดุมเส้ือนอนตัวใหญ่ซ่ึงเป็นของเขาออก ก่อนจะอุ้ม ลกู เขา้ เตา้ และทนั ทที คี่ ณุ หนภู ผู าแหง่ ไรช่ ตู ะวนั ไดด้ ดู น�้ำ นมจากอกมารดา ก็เงียบปากทร่ี อ้ งงอแงไม่หยุดเมอื่ ครทู่ ันที ภาสกรคลย่ี มิ้ ขณะมองปากเลก็ ๆ ของลกู ชาย สลบั กบั ใบหนา้ สวย สนี �้ำ ผึ้งของภรรยา กอ่ นจะฉวยโอกาสหนนุ ตกั น่ิม “อ้มื ...คุณซันคะ อย่าแกลง้ สิคะ แบบนี้มนั ลำ�บากนะคะ” “ก็ลูกเอาแต่ดดู เอาๆ แถมชอบกวนเวลาพ่อกบั แม่จะสวีตกันอกี ” “ท�ำ เปน็ พดู แต่คุณก็ชอบว่ิงไปดลู ูกกอ่ นตลอดเลยนะคะ” “ก็ลกู ของผมกับตวั เลก็ นค่ี รับ” “ขยนั ปากหวานจัง ไม่เปล่ยี นเลยนะคะ” “แล้วดีมั้ยล่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยถามพลางผดุ ลกุ ขนึ้ นงั่ ขดั สมาธิ “ดคี ะ่ ท�ำ ให้ย่งิ หลงรกั มากขนึ้ ไปอีก” เมอื่ เดก็ นอ้ ยในออ้ มแขนมนี าอม่ิ ภาสกรกเ็ ปน็ ฝา่ ยอมุ้ ขนึ้ บา่ ใหเ้ รอ ทั้งยังพยายามกลอ่ มให้หลบั ด้วยการพาเดนิ เล่น แมจ้ ะเรมิ่ ปรบั ตวั ไดก้ บั การตน่ื กลางดกึ ของลกู ชายวยั เดอื นเศษ ทง้ั ยงั ตอ้ งคอยกลอ่ มใหห้ ลบั จนพกั ผอ่ นไมเ่ พยี งพอ แตก่ ลบั ท�ำ ใหท้ งั้ คมู่ คี วาม 410

เสน่ห์ลวงซ่อนรกั สุขท่ีไดเ้ หน็ พฒั นาการของผลผลติ แห่งรัก “ภผู าหลบั แลว้ นคี่ ะ” มนี าเอย่ ขณะออกมาเดนิ สมทบกบั สามที ม่ี า เดินหน้าบ้าน “งั้นเราเข้าบ้านกนั เถอะ ผมจะได้ต่อจากเมื่อก้ี” มนี ายม้ิ ข�ำ ขณะเดนิ เคยี งสามเี ขา้ บา้ น แลว้ พากนั ขน้ึ ไปยงั หอ้ งของ ลูกชาย แม้จะดึกแล้ว แตเ่ ธอก็รนู้ ิสยั ภาสกรดวี ่า หากต้องการจะกอดเธอ ไม่ว่าจะก่ีโมงกี่ยามเขาก็จะกอด เพียงแต่พรุ่งนี้เขามีประชุมเร่ืองกล้วยไม้ ในตัวจังหวัดต้ังแต่เช้า เธอเองก็ต้องต่ืนมาดูแลภูผาด้วย ด้วยทั้งเธอและ เขาตา่ งเห็นวา่ ลูกคอื คนส�ำ คัญ จงึ ต้ังใจเล้ยี งดูดว้ ยตัวเอง “คณุ น่จี ริงๆ เลยนะคะ ทำ�เปน็ เดก็ หน่มุ ไปได้” “กเ็ มยี ผมสวยขนาดน้นี ่ี ขนาดมลี กู แลว้ ยังสวยเลย” “ดกึ แลว้ นะคะ พรงุ่ นต้ี อ้ งตนื่ มาดลู กู ตงั้ แตเ่ ชา้ คณุ ซนั เองกม็ ปี ระชมุ เดีย๋ วคณุ นั่นแหละจะต่ืนไมไ่ หว” “ผมเคยไม่ไหวทไี่ หนล่ะ” มีนาลูบแกม้ น่ิมของบุตรชาย ทกี่ ำ�ลงั หลับใหลในเปล กอ่ นจะผิน หน้าไปยิม้ กับสามีที่สวมกอดเธอไว้จากด้านหลงั “บอกแล้วไงคะว่าไม่ไดน้ ะ่ ” “ตัวเลก็ กร็ ูว้ า่ ผมน่ะเป็นพวกยอมแพ้ไม่เปน็ ” ภาสกรกระชบั ออ้ มแขนแนน่ ขนึ้ ขณะซกุ หนา้ กบั ซอกคอหอมกรนุ่ ราวกบั จะบอกใหม้ นี ารวู้ า่ เขาปรารถนาสิง่ ใด เมื่อภรรยายังอิดออด ไม่ยอมคล้อยตามความปรารถนาร้อนแรง ของเขา ชายหนุ่มจึงช้อนร่างของเธอขึ้น แล้วใช้เท้าเปิดปิดประตูเล่ือนที่ เช่อื มสองห้องไว้ “ขอบคณุ นะคะคณุ ซนั ” 411

วลชั สติ า มือบางไล้ไปตามดวงหน้าคมแกร่ง นึกขอบคุณชายหนุ่มจริงๆ ท่ี คอยอยู่เคียงข้าง และรักเธออยา่ งมัน่ คง ไมม่ ีวนั เสื่อมคลาย “ขอบคุณผมทำ�ไมน่ะตัวเล็ก ที่ทุกอย่างเป็นแบบน้ีก็เพราะเรารัก กันไมใ่ ชเ่ หรอ” “กใ็ ชค่ ะ่ แต่ทกุ อย่างคงไม่เปน็ แบบน้ี ถ้าคณุ ไมร่ ักตัวเลก็ มากพอ จนมองผ่านเร่ืองโกหกหลอกลวงได้ หรือคุณรักไม่มากพอจะตามต๊ือตอน ท่ีตัวเล็กลมื คณุ เราก็อาจไม่มวี นั น”ี้ “ต้องมีวนั นีอ้ ยแู่ ล้วละ่ เพราะเรามภี ูผาไงล่ะ” มีนาโอบรอบลำ�คอแกร่ง ผู้ชายคนนี้อาจจะไม่น่ารัก อาจจะ ไม่หวานในสายตาของคนอื่น แต่ในสายตาเธอแล้ว...เขาคือยอดคุณพ่อ และเปน็ สามีทแี่ สนโรแมนติก “แตไ่ ม่ว่าจะมีลูกผมหรอื ไม่ ผมกร็ กั ตวั เลก็ อยูด่ ”ี หญิงสาวยิ้มหวาน ก่อนจะรัง้ ตน้ คอของชายหนุ่มให้โน้มลงมารับ จมุ พติ แสนหวาน แทนความรสู้ ึกรกั มากมายของเธอ ภาสกรอา้ ปากเพอ่ื รบั ลนิ้ รอ้ นของหญงิ สาว กอ่ นจะเปน็ ฝา่ ยรกุ เธอ เสยี เอง เมอื่ จมุ พติ หวานของเธอปลกุ เรา้ อารมณเ์ สยี จนไมส่ ามารถควบคมุ อารมณ์ทพ่ี รงึ เพริดได้อกี ความรักและความปรารถนาทำ�ให้ทั้งคู่ต่างจับจูงกันฝ่าพายุ พศิ วาสเพ่อื ไปเยือนแดนสขุ าวดี กอ่ นจะพร่ำ�ค�ำ รักนับครงั้ ไมถ่ ว้ น เป็นการ ทดแทนความรู้สึกมากมายท่ีไม่สามารถบรรยายออกมาได้ ด้วยแค่คำ�ว่า รัก...คงยังนอ้ ยไปสำ�หรบั ทงั้ คู่ทีต่ อ้ งผ่านพ้นเรอ่ื งราวมากมายมาดว้ ยกัน มีนาหันมองลูกชายท่ีกำ�ลังหลับบนเบาะนอน ก่อนจะกลับ มาจดจ่อกับงานของตน ซ่ึงเธอได้เข้ามาช่วยงานของภาสกรเต็มตัว ท้ัง 412

เสนห่ ล์ วงซ่อนรัก การช่วยหาตลาด ติดต่อและพูดคุยกับลูกค้า ซ่ึงนั่นทำ�ให้เธอสามารถทำ� มนั พรอ้ มกบั ดูแลลูกได้ จุ๊บ! หญิงสาวย้ิมกว้าง ก่อนจะผินหน้ามองคนท่ีขโมยหอมแก้มจาก ด้านหลงั เธอเซฟบัญชที ท่ี �ำ ค้างไว้ แลว้ หมนุ กายมาคยุ กบั ชายหนมุ่ “เหนอื่ ยมย้ั คะ วนั นอ้ี ากาศด้านนอกรอ้ นดว้ ย” “เห็นหน้าตัวเล็กก็หายเหน่ือยแล้ว แต่ถ้าได้จูบหวานๆ จากคนนี้ กจ็ ะสดชนื่ มากๆ เลย” มีนาหอมแก้มซ้ายขวาฟอดใหญ่ ทำ�ให้ร่างสูงย้ิมกว้างด้วยความ อมิ่ เอมใจ ทง้ั ใบหนา้ และสายตาทบ่ี ง่ บอกวา่ หายเหนอ่ื ยเปน็ ปลดิ ทงิ้ ท�ำ ให้ หญงิ สาวคลี่ยิม้ จนเหน็ ลักยม้ิ ท่ีเขาช่นื ชอบ “ผมไม่เหนื่อยหรอก ตัวเลก็ ตา่ งหากทเ่ี หน่อื ย ต้องมาช่วยงานผม แล้วยังต้องเลย้ี งลูกอีก ถ้าภผู าเริ่มต้ังไข่ เร่ิมคลาน ตัวเลก็ คงเหนอ่ื ยกวา่ นี้ ผมคงตอ้ งใหป้ ้าพลอยมาชว่ ยแล้วละ่ ” “ปา้ พลอยจะเหน่อื ยแย่สคิ ะ” “ก็ให้มาช่วยเลี้ยงภูผาอย่างเดียวสิ งานบ้านก็ให้ป้าหนานจั่นกับ คำ�แก้วทำ� ถ้าไม่พอก็จ้างแม่บ้านเพ่ิมได้ พ่อเล้ียงภาสกรซะอย่าง คร้าน คนจะแห่กันมาของาน” “จะบอกวา่ ใจดี หรอื มเี สนห่ ก์ ับสาวๆ คะคณุ ซัน” “ผมไมเ่ คยเจา้ ชู้นะ” มีนายิ้มหวานทันที เธอไม่มีอะไรจะค้านคำ�พูดนี้ของเขาได้เลย ในเมือ่ เขาไมเ่ จา้ ชู้จรงิ ๆ นนั่ แหละ แมจ้ ะมีเพ่อื นสนทิ เป็นทศพลและอนุชิต ท่ีเคยเป็นหนุ่มเจ้าชู้ท้ังคู่ แต่เขากลับไม่มีข่าวเร่ืองเจ้าชู้เอาเสียเลย ท้ังยัง คบหาใครกค็ บทลี ะคน 413

วลชั สิตา “ดแี ลว้ ละ่ คะ่ ทไี่ มเ่ ปน็ แบบนน้ั เพราะตวั เลก็ ไมไ่ ดแ้ กรง่ แบบพแ่ี อฟ หรอกนะคะ ไม่มีแรงไปตบตีกบั ใครหรอก” ภาสกรมองรอยย้ิมของภรรยา ก่อนจะเก่ียวเส้นผมหอมกับใบหู เล็ก เขารักผู้หญิงคนนี้เหลอื เกนิ ไม่ว่าจะอากปั กิริยา นิสัย หนา้ ตา เขารัก ทกุ สงิ่ ทุกอย่างที่เปน็ มนี า รกั อย่างไมม่ เี งื่อนไขใดๆ “พูดถงึ คณุ แอฟ น่คี งใกลค้ ลอดแลว้ ใชม่ ้ัย” “อกี สองสามเดอื นนะ่ คะ่ จรงิ ส!ิ ตวั เลก็ ลมื บอกคณุ ไปเลยคะ่ พแ่ี อฟ ชวนไปทานม้ือเย็นท่บี ้านพร่งุ นค้ี ่ะ” “เน่ืองในโอกาสอะไรละ่ ” มนี ามองสามตี าโตทนั ที เมอ่ื เหน็ ใบหนา้ ไมร่ เู้ รอ่ื งของอกี ฝา่ ย กอ็ ด ไม่ได้ท่จี ะตำ�หนิ “นล่ี ืมจรงิ ๆ เหรอคะ พรงุ่ นีว้ ันเกดิ คุณทศนะคะ คณุ เปน็ เพือ่ นกนั มาตั้งกี่สิบปี ท�ำ ไมถึงได้ลืมได้ลง” “พรุ่งนี้แล้วเหรอ” ภาสกรเปรย ก่อนจะส่งยิ้มแห้งให้ภรรยา “ผม ลมื จริงๆ นัน่ แหละ สนทิ กันจนไม่ไดแ้ ครเ์ รอื่ งวันเกิดแลว้ นี่ แต่ผมกโ็ ดนมัน ด่าทุกปลี ะ่ นะวา่ ลมื วันเกดิ เพื่อน” “ตวั เล็กบอกคุณแลว้ เพราะงัน้ พรงุ่ น้ีตอนเย็นต้องว่างนะคะ” “รบั ทราบครับ แลว้ นีซ่ อ้ื ของขวญั ให้นายทศหรือยงั ครบั ” “เรอื่ งนน้ั ตวั เลก็ จดั การใหแ้ ลว้ ละ่ คะ่ คดิ เผอื่ ไวแ้ ลว้ วา่ คณุ ตอ้ งลมื ” “เมยี ผมนา่ รักทสี่ ดุ ” “ไมต่ อ้ งมาชมเลยคะ่ คนอะไรข้ลี ืมจริงๆ” มีนาส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะพิงศีรษะกับอกแกร่ง ขณะหันไป ท�ำ งานของตวั เองต่อ “คุณซันคะ จำ�มิสเตอร์ไบรอันท่ีเคยติดต่อเร่ืองดอกกล้วยไม้ของ 414

เสน่หล์ วงซอ่ นรัก ร้านออสซี่ไดห้ รือเปล่าคะ” “จำ�ได้สิ ทำ�ไมหรอื ? รา้ นออสซเ่ี ปล่ียนคนติดต่อแลว้ นี”่ “ใชค่ ะ่ เพราะมสิ เตอรไ์ บรอนั คนนล้ี าออกจากรา้ นเกา่ มาเปดิ รา้ น เป็นของตวั เองแล้ว ก็เลยตดิ ตอ่ เรามาเพอ่ื จะส่ังกล้วยไม้นะ่ คะ่ ” “อยา่ งนี้นเี่ อง แล้วตวั เลก็ วา่ ไงล่ะ” “กโ็ อเคนะ่ สคิ ะ รา่ งสญั ญาอะไรเรยี บรอ้ ยแลว้ รอใหค้ ณุ อา่ นอกี ท”ี “ผมไวใ้ จเมยี ผมอยู่นะ ม่ันใจดว้ ยว่าไม่ท�ำ ใหผ้ มขาดทุน” “ไวใ้ จขนาดนน้ั เชยี ว เคยมคี นพดู วา่ เรอื่ งเงนิ ไมเ่ ขา้ ใครออกใครแม้ กระท่งั สามีภรรยานะคะ” “ตอนน้ีกระเป๋าเงินของผมก็เป็นของตัวเล็กแล้ว ให้สิทธ์ิดูแลทุก อย่างเลยครับ ผมยอมให้ตัวเล็กเป็นใหญ่ในบา้ นเลยนะ เปน็ เจา้ ของหัวใจ ผมแล้ว ก็ต้องเป็นเจา้ ของทกุ อย่างของผมนัน่ แหละ” “แบบน้ีตัวเล็กก็เหนื่อยแยส่ คิ ะ” “งน้ั ผมจะแบ่งเบาความเหน่ือยของตวั เลก็ ไวเ้ อง” “ยังไงคะ?” หญิงสาวเอียงคอถาม ภาสกรกระชับอ้อมกอดท่ีรัดร่างบอบบางไว้แน่นข้ึน ก่อนจะหอม แก้มซา้ ยแก้มขวาฟอดใหญ่ “จะกอดแน่นๆ หอมแก้มบ่อยๆ แล้วบอกว่ารักจนกว่าจะหาย เหนือ่ ย จะบอกวา่ ผมรักตวั เลก็ มาก รกั มากทสี่ ดุ รัก...รัก...รกั ...” “อืม้ ...พอแล้วค่ะ” มีนาห้ามกอ่ นจะหันไปย้มิ ให้สามี “ตัวเลก็ กร็ ัก คุณซันมากนะคะ เป็นผู้ชายเพียงคนเดียวที่ตัวเล็กจะรักได้ขนาดน้ี และ ไมค่ ิดว่าจะรักได้มากขนึ้ อกี แต่กลบั รักมากข้นึ ทุกวนั ท่เี ราอย่ดู ้วยกนั ” “ผมกเ็ หมอื นกนั แตผ่ มยอมใหต้ วั เลก็ รกั คนอนื่ นอกจากผมไดน้ ะ” “คะ?” 415

วลชั สติ า “ภูผาของเราไงครับ ผมยอมใหค้ นนคี้ นเดยี ว” “แล้ว...ถา้ มลี กู ผู้ชายอีกในท้องหนา้ ล่ะคะ” “อมื ...ผมยอมใหแ้ ตล่ กู ครับ ผชู้ ายคนอน่ื ไมย่ อมเด็ดขาด” มีนาหัวเราะคิกทันทีท่ีได้เห็นเขาทำ�ตาขวาง ราวกับกำ�ลังหึงหวง ท้ังที่ไม่มีใครคนนั้นสักนิด ในเมื่อสายตาของเธอมองไม่เห็นผู้ชายคนไหน เลยนอกจากเขา และผ้ชู ายอกี คนทเ่ี ธอจะคอยมองนัน่ ก็คอื ... เสยี งงอแงของภผู าดงั ขน้ึ ขดั ความคดิ ของมนี า แนล่ ะ่ ! ผชู้ ายคนน้ี ไงละ่ เพราะนอกจากภาสกรกม็ เี ดก็ ชายภผู านลี่ ะ่ ทเ่ี ธอจะไมย่ อมละสายตา “มนี มทปี่ ม๊ั อยใู่ ชม่ ย้ั เดยี๋ วผมใหล้ กู เองนะ ตวั เลก็ ท�ำ งานตรงนเ้ี สรจ็ ก็ไปนอนพกั เถอะ เมื่อคนื ก็คงนอนไม่พอ” “แล้วเพราะใครละ่ คะ” “เพราะผมไงล่ะ ก็ใครใช้ให้นา่ รักไปท้งั ตวั กนั ล่ะ” “กว็ ่าไปเรอ่ื ยนนั่ แหละคณุ ซันน่ะ แลว้ น่จี ะไมเ่ ข้าไร่แลว้ เหรอคะ” “ชว่ งเยน็ ๆ นน่ั แหละ วนั นไี้ มม่ อี ะไรมาก ผมฝากตาลบกบั ไอส้ นิ ไว้ แลว้ วนั นก้ี ะจะมาช่วยเมยี ดูลกู เมียจะไดพ้ ักบา้ ง” “น่ารกั จัง มนี รักคณุ จัง” ภาสกรเลกิ คว้ิ ขณะปอ้ นนมใหล้ กู ไมบ่ อ่ ยนกั ทหี่ ญงิ สาวจะแทนตวั เองวา่ มนี ด้วยเขาชอบทเ่ี ธอจะแทนตัวด้วยชือ่ ทเี่ ขามอบให้ “ไม่คอ่ ยไดย้ นิ คณุ แทนตัวเองวา่ มีนเลย” “ไมช่ อบเหรอคะ” “ไม่ได้ไม่ชอบ แค่ไม่ชินน่ะ แต่พอได้ยินคุณแทนตัวแบบนี้แล้ว ผมกร็ สู้ ึกใจสัน่ ต่นื เตน้ ไงก็ไมร่ ู้” มีนาหร่ีตามองสามีอย่างครุ่นคิด ด้วยพอจะเข้าใจว่าชายหนุ่ม กำ�ลังจะส่ืออะไร นน่ั ทำ�ให้เธอขยบั เขา้ ไปใกลเ้ ขา กอ่ นจะกระซิบรมิ หู 416

เสน่ห์ลวงซ่อนรัก “งนั้ คืนนี้...มีนจะแทนตัวเองแบบนตี้ อนกอดคณุ นะคะ” “อา...ตัวเลก็ ...คุณก�ำ ลังแกล้งผมใชม่ ัย้ ” มนี ายม้ิ หวาน แสรง้ ท�ำ หนา้ ตาใสซอื่ แลว้ รบี กลบั ไปยงั คอมพวิ เตอร์ โน้ตบุ๊กของตัวเอง ราวกับไม่ได้ทำ�อะไรสักนิด นั่นทำ�ให้ภาสกรได้แต่มาด หมายในใจวา่ คนื น้เี ขาจะกอดเธอ จนแกลง้ เขาไมไ่ ด้อีกเชียว ทว่าไม่ว่าเธอจะแทนตัวเองอย่างไร เธอก็คือมีนาของเขา เป็น ผู้หญิงท่ีเข้ามาป่วนหัวใจเขา ใช้เสน่ห์หลอกล่อเขาให้หลงรักหัวปักหัวปำ� จนท้ายทสี่ ุดกเ็ ปน็ ภรรยายอดรัก...เป็นแมข่ องลกู ทนี่ า่ รักแบบน้ี สำ�หรับภาสกรแล้ว เพียงได้ใช้ชีวิตเคียงข้างผู้หญิงท่ีรักเช่นนี้ ก็ ไม่มีอะไรจะทำ�ให้เขาเป็นทุกข์ได้อีก ไม่ว่าจะต้องเหนื่อยต้องลำ�บากแค่ ไหน เขาก็สู้ไหว มีนาหันมองสามีท่ีทำ�หน้าท่ีพ่อ ก็อดไม่ได้ท่ีจะย้ิมกว้าง ก่อนจะ สบตากบั ดวงตาสฟี า้ ทท่ี อดมองเธอดว้ ยสายตาเชน่ เดยี วกนั ...สายตาทเี่ ตม็ ไปดว้ ยความรกั โดยไมจ่ �ำ เปน็ ตอ้ งพดู หรอื บอกรกั ใหฟ้ งั เพยี งเหน็ แววตาก็ ร้แู ลว้ ว่าก�ำ ลังบอกรัก...และบอกทกุ ครั้งทส่ี บตากนั จรงิ อยทู่ ช่ี วี ติ ครอบครวั ของภาสกรและมนี าเพงิ่ เรมิ่ ตน้ ขน้ึ ตอ้ งปรบั ตัว ต้องเรียนรู้เมื่อมีสมาชิกเพิ่มเข้ามา แต่ไม่ได้ทำ�ให้ความรักลดน้อยลง ลูกไม่ได้แย่งเวลาสามีภรรยาของทั้งคู่เลย เพราะการมีภูผาเข้ามาในชีวิต ท�ำ ให้ทัง้ คูไ่ ด้ใชเ้ วลารว่ มกันมากข้ึน เสมอื นมโี ซท่ องมาคล้องใจ ใช.่ ..ภผู าคอื โซท่ องคลอ้ งใจส�ำ หรบั ภาสกรและมนี า เพราะไมเ่ พยี ง เปน็ ผลผลิตท่เี กดิ จากความรัก แต่ยังเปน็ เคร่อื งยนื ยันวา่ ความรักของท้งั คู่ จะมั่นคงไมเ่ ปลย่ี นแปลงด่ังภผู า ซึง่ ทงั้ คเู่ ลอื กเปน็ ช่ือของลกู ...เปน็ ตัวแทน ความรกั ทมี่ ตี วั ตน 417

วลชั สติ า Special II โซ่ทองคลอ้ งใจ [ทศ & แอฟ] “อ้อื ...พอได้แล้วคะ่ คณุ ทศ” “ยงั ไมพ่ อ ผมยงั ไม่อม่ิ เลย” “หยดุ เลยนะคะ!” อรณิชาเอ่ยพลางตตี ้นแขนของเขา “ผมยงั อยากฟังเสียงลกู น”ี่ อรณิชาถอดหูฟังสีชมพูออกจากศีรษะของเขา แล้วยึดเคร่ืองฟัง เสยี งหัวใจลกู มาวางบนโตะ๊ ขา้ งเตยี ง “ผมยังฟังไมอ่ ิ่มเลย ขอฟังอีกหนอ่ ยส”ิ “คุณฟังมานานแล้วค่ะคุณทศ อีกอย่าง...ทักทายกันขนาดนี้ ฉัน เจบ็ นะคะ” “ดูท่าลูกสาวเราจะแสบเหมอื นคุณนะแอฟ ดิ้นแรงน่าดู” “จะวา่ ฉันหรือไง” “ไม่เลยครับ เพราะถ้าคณุ ไมแ่ สบ เราคงไม่ได้มวี ันน้ี” อรณิชาไล้แก้มสากของสามี กอ่ นจะสบดวงตาของเขาดว้ ยความ ภาคภมู ใิ จ แมจ้ ะเชอ่ื ใจ กใ็ ชว่ า่ เธอจะไมห่ วน่ั ใจเสยี หนอ่ ย แตเ่ ขากไ็ ดพ้ สิ จู น์ 418

เสนห่ ์ลวงซอ่ นรกั ใหเ้ ห็นว่าเขาเปล่ยี นไปเพราะเธอ ยอมหยุดไวท้ ีเ่ ธอ ทศพลเปล่ยี นการใช้ชวี ิตอยา่ งท่ีลั่นวาจาไว้ งานกลางคนื ถกู ผลัด เปล่ียนมือไปยังเพ่ือนคนหน่ึงท่ีไว้ใจได้ ส่วนตัวเขาได้เข้ามาดูแลไร่ชา เตม็ ตวั ปรบั เปลย่ี นระบบหลายอยา่ งใหม่ รวมถงึ การบรหิ ารบรษิ ทั สง่ ออก ซ่ึงตกทอดมาจากบิดา โดยมีภัทรพลเป็นผู้ช่วยในการดูแล นั่นเป็นการ ยืนยันว่าเขาสามารถเปล่ียนการใช้ชีวิตกลางคืนเป็นกลางวันได้จริง เช่น ทเ่ี คยพูดไวต้ ัง้ แต่วันเข้าหอ “วันน้ีคุณน่าจะนอนเร็วหน่อยนะคะ พรุ่งนี้ต้องบินไฟลท์เช้าตรู่ เลยน่คี ะ” “ครับ มีงานต้องเซ็น กับต้องคุยกับลูกค้ารายใหม่ แล้วก็ต้องไป ดูเรื่องภายในบริษัทด้วยว่ามีใครหมกเม็ดอะไรม้ัย ไม่ใช่ว่าเห็นผมให้นาย ภัทรไปดูแลแล้วไม่สนใจ” “ถ้าพวกเขาคิดแบบน้ันก็ผิดถนัดเลยนะคะน่ัน คุณออกจะใส่ใจ งานบริหารมากเปน็ พเิ ศษ ไมง่ นั้ ไมต่ อ้ งให้ภัทรโทร.มารายงานทุกวนั แถม ยังแอบส่งคนของตัวเองไปสอดแนมในบรษิ ทั อกี ” “ถกู ตอ้ งครบั ทนู หวั เมด็ เงนิ ทกุ บาททกุ สตางคม์ นั ส�ำ คญั ตอ่ เรา ตอ่ อนาคตของลูก ผมไม่อยากใหแ้ อฟกับลกู ตอ้ งล�ำ บาก” “ฉนั ร้คู ะ่ เลยอยากสนบั สนนุ คณุ เตม็ ท่ีไงคะ” “ผมไปกรุงเทพฯ คราวนีจ้ ะไปรบั นมอุ่นมาด้วยนะครบั แอฟจะไป ดว้ ยกันมั้ย” “ไมเ่ อาละ่ คะ่ ทอ้ งแกข่ นาดนแี้ ลว้ เกดิ ไปคลอดบนเครอื่ งจะท�ำ ไง” “ถา้ อย่างน้นั ผมจะตั้งชอื่ ลูกวา่ นางฟา้ ” “พูดอะไรเหลวไหล แอฟไม่อยากต้ังช่ือลูกว่านางฟ้า ไม่อยาก คลอดบนเคร่ืองด้วย ยังไงคุณก็ทิ้งภูวิศไว้ดูแลแอฟอยู่แล้ว ถ้าเกิดแอฟ 419

วลชั สติ า คลอด เขาก็ตอ้ งโทร.รายงานคณุ อยแู่ ลว้ ” “ไม่ได้สิ คุณต้องรอผมก่อน อีกอย่าง...กำ�หนดคลอดก็อีกเกือบ สปั ดาหเ์ ลย ผมไปแคว่ นั สองวนั เอง รอผมนะ” “ฉนั กอ็ ยากสญั ญาอยหู่ รอก แตใ่ ครจะไปควบคมุ ไดล้ ะ่ คะ เกดิ จะ คลอดพรุง่ น้ี มะรืนนี้ ฉนั จะไปห้ามลกู ไดย้ งั ไง” “ผมไมช่ อบอะไรทค่ี วบคมุ ไมไ่ ดแ้ บบนเี้ ลย” ทศพลเอย่ ดว้ ยน�้ำ เสยี ง หงดุ หงิด “หือม์? ไมช่ อบเหรอคะ” อรณชิ าแกลง้ ท�ำ เสียงเย็นชา “ยกเว้นแอฟครับ” ทศพลรีบพูดขึ้นทันที “แอฟท่ีควบคุมไม่ได้น่ะ ผมรักทส่ี ดุ เพราะพยศแบบนัน้ ถึงไดร้ กั ขนาดนี้ไงล่ะ” อรณิชายม้ิ ขำ�ทันทีที่เหน็ ชายหนมุ่ โอบกอดเธอ ราวกับกลวั วา่ เธอ จะโกรธจนหนไี ปไหน ทัง้ ทคี่ วามจริงแลว้ ...เธอไมค่ ดิ จะหนีจากเขาอีกเลย ต้ังแต่แตง่ งานกันมา ดว้ ยรบั รไู้ ดถ้ ึงความรักท่ีมนั่ คงของเขา “ถ้าทำ�ได.้ ..แอฟก็อยากใหค้ ณุ มาอย่ดู ว้ ยตอนจะคลอดนะคะ แต่ ถ้ามันเกิดเหตุฉุกเฉินข้ึนมาจริงๆ ฉันรู้ค่ะว่าคุณอยากอยู่ตรงน้ันมากแค่ ไหน และคณุ คงพยายามดนิ้ รนสดุ ฤทธเิ์ พอ่ื กลบั มา แตอ่ ยา่ ท�ำ อะไรเกนิ ตวั นะคะ ฉนั จ�ำ เปน็ ตอ้ งมคี ณุ ...เราสองคนแมล่ กู ตอ้ งมคี ณุ นะคะ พวกเราขาด คุณไม่ได้ ฉันไม่อยากให้การคลอดของฉันต้องแลกกับใคร ฉันไม่อยาก สญู เสยี ใครอีก รบั ปากฉันนะคะว่าจะไม่ทำ�แบบนน้ั ” “สญั ญาครบั สญั ญาวา่ จะถนอมตวั รกั ษาตวั เองเพอ่ื อยกู่ บั คณุ ไป นานๆ อยกู่ ันสัก...ร้อยยสี่ บิ ปเี ลยเปน็ ไง” “บา้ ! นั่นก็นานไปค่ะ” ทศพลยิ้มขำ�ตามภรรยา ก่อนจะหอมแก้มขาวฟอดใหญ่ แล้ว บังคบั ใหเ้ ธอนอนลง ขณะเออ้ื มมอื ไปปิดไฟ 420

เสน่ห์ลวงซ่อนรัก ชายหนมุ่ เคยคดิ วา่ ชวี ติ ของคนเรานนั้ ด�ำ รงไดด้ ว้ ยความปรารถนา ไมว่ า่ จะเปน็ ลาภยศ เงนิ ทอง หรอื เซก็ ส์ เขาใชช้ วี ติ ระเรงิ ไปกบั ความหรหู รา สลับสับเปล่ียนคู่นอนไม่เว้นวัน ไม่คิดจะลงหลักปักฐานกับใคร แต่แล้ว ทุกอย่างก็ผันเปลี่ยนเม่ือได้เจอความสุขที่ช่ืออรณิชา เพียงได้อยู่ใกล้กัน เพียงคิดถึง ก็ทำ�ให้เขามีความสุข ผ่อนคลาย จิตใจสงบ และหลับตาลง ได้ โดยไมส่ นเรื่องความปรารถนาใดๆ อกี แม้จะไมไ่ ด้ร่วมรักกับเธอ เขาก็ ยงั มีความสขุ ท้ายที่สุด...ทศพลก็ได้รู้ว่าส่ิงสำ�คัญในชีวิตไม่ใช่ลาภยศ เงินทอง ความใคร่ แต่เป็นความสุขต่างหากที่เขาปรารถนามาท้ังชีวิต และเมื่อได้ มาอยู่ในมือแล้ว เขาก็ไม่มีวันจะปล่อยไปง่ายๆ ไม่มีวันปล่อยอรณิชาไป ไหนเด็ดขาด ภูวิศที่ได้รับคำ�สั่งจากเส่ียหนุ่ม ก่อนเจ้าตัวจะเดินทางไป กรุงเทพฯ พร้อมวิรัศและคณิณเมื่อวานตอนเช้าตรู่ คอยเฝ้าสังเกต อรณิชาที่ต้องคอยใช้มือนวดบั้นเอวเพราะความเม่ือยขบ ก็นึกเป็นห่วง ทง้ั ยงั อดนกึ ถงึ ภาพของเจา้ นายยามนวดขาและเทา้ ใหภ้ รรยาไมไ่ ด้ ใครจะ คดิ ว่าคนเจา้ ชู้อย่างทศพลจะยอมหยุดง่ายๆ แบบน้ี แตก่ ็เอาเถอะ...จะวา่ แปลกก็คงไม่แปลกนักหรอก ในเมอื่ อรณิชา กเ็ จา้ เลห่ แ์ สนกล มที งั้ ลกู ลอ่ ลกู ชนจนพาตวั เองและทศพลตกหลมุ รกั โครม เบอ้ เร่อ “ภวู ิศ” เสยี งเรยี กของอรณชิ า ท�ำ ใหภ้ วู ศิ รบี เดนิ เขา้ หาดว้ ยความเปน็ หว่ ง กอ่ นจะรบี เอย่ ถาม “มอี ะไรหรอื เปลา่ ครบั คุณแอฟ” 421

วลชั สติ า “ไม่ต้องเฝ้าขนาดนี้ก็ได้ ถ้ามีอะไรฉันจะเรียกเอง พวกแม่บ้านก็ อยู่ ไปพักบา้ งเถอะ” “คณุ แอฟไมต่ อ้ งหว่ งผมหรอกครบั ผมยงั ไมอ่ ยากตกงาน ทสี่ �ำ คญั เลยคอื เสย่ี สงั่ ผมไว้ ถา้ ไมท่ �ำ ตามแลว้ มปี ญั หาตามมาทหี ลงั ผมรบั ผดิ ชอบ ไมไ่ หวหรอกครบั ” อรณิชามองลูกน้องของสามีด้วยสายตาเอาเรื่อง แม้จะพอรู้อยู่ บ้างว่าภูวิศกับคณิณมีนิสัยกวนประสาทไม่ต่างกัน แต่เธอก็มักจะคุ้นเคย กับความกวนของคณิณมากกวา่ ด้วยไม่คิดว่าภวู ิศจะกวนขนาดน้ี “สรปุ วา่ นายกับคณิณนก่ี วนประสาทพอๆ กันสนิ ะ” “ผมไมไ่ ดก้ วนประสาทคณุ แอฟนะครบั ผมกแ็ คพ่ ดู ตามความจรงิ เสยี่ รกั คณุ แอฟมาก ถา้ เกดิ มอี ะไรผดิ พลาด คณุ แอฟเปน็ อนั ตราย หรอื เกดิ อะไรกับคุณแอฟ ผมคงชดใช้ให้เสี่ยไม่ไหว คงมีแค่ความตายท่ีจะชดใช้ ให้ได้ แต่ผมยังไม่อยากตายนะครับ ผมยังต้องเลี้ยงดูพ่อแม่ ต้องส่งเสีย นอ้ งสาวคนเล็กท่ยี งั เรยี นอยู่ แลว้ ผมกย็ งั ไม่มเี มีย ยงั ไม่มี...” “พอเลย” อรณิชารีบห้าม ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ถึงจะ บอกว่าไม่กวนประสาท แตไ่ อ้ท่พี ดู มาทั้งหมดนะ่ มนั คอื การกวนประสาท นะ ไมค่ ดิ จริงๆ ว่าคุณทศจะมีคนแบบนายมาอยู่ข้างกาย” ภูวิศมองหน้าภรรยาของเจ้านายด้วยความรู้สึกเสียวสันหลังวาบ แม้ใจจริงจะไม่ได้นึกกวนประสาท แต่ปากเขามันมักจะหาเรื่องให้ตัวเอง และดทู า่ คราวนจ้ี ะหาเรอื่ งใหญใ่ สต่ วั เสยี ดว้ ยสิ ดจู ากหนา้ ตาของหญงิ สาว แลว้ เขาอาจโดนทศพลไล่ออกข้อหาทำ�ให้เมียขุน่ ใจก็เป็นได้ “คุณแอฟอย่าถือโทษโกรธผมเลยนะ ผมมันพวกปากเปราะ เห่า ไปเร่ือย ถ้าผมทำ�ใหไ้ มพ่ อใจ ผมก็...” อรณิชาหัวเราะร่าทันทีที่เห็นใบหน้าเป็นหมาหงอยของอีกฝ่าย 422

เสน่หล์ วงซ่อนรกั เปน็ เหตใุ ห้ภูวิศอ้าปากเหวอ ด้วยเพ่งิ รตู้ ัวว่าถกู อีกฝา่ ยแกลง้ เลน่ “คุณแอฟทำ�ผมใจหายจริงๆ นะครับ คิดว่าจะโดนเส่ียไล่ออก เพราะมาเหา่ ใส่คุณ ทำ�ให้คณุ ไม่พอใจ” “ฉนั รา้ ยขนาดน้ันเลยเหรอคะ” “ก็ไม่เชงิ ครับ” “ไมเ่ ชงิ ?” “คุณแอฟก็เหมือนเส่ียน่ันล่ะครับ เวลาดีก็ดีใจหาย เวลาร้ายก็ เหมือนผบี า้ เข้าสิง” อรณิชาหัวเราะร่วนทันที ก่อนจะต้องรีบหยุดหัวเราะเม่ือลูกเตะ ทอ้ งราวกับกำ�ลงั สนุกไปด้วย แต่มนั ทำ�ให้เธอสนกุ ไม่ออกน่สี ิ “ใจเยน็ นะครบั คณุ หนู ผมไมอ่ ยากซวย ความววั ไมท่ นั หาย ความ ควายเขา้ แทรกไรงี้ อยา่ เพิง่ สนกุ กับมุกกากๆ ของผมเลยนะ” อรณชิ าลบู ทอ้ ง พลางหายใจเขา้ ออกชา้ ๆ เมอื่ ความเจบ็ ปวดคอ่ ยๆ ทุเลาลง เธอจงึ เอ่ยถามถึงเรือ่ งสำ�คญั ท่ีอยากรู้ “คณุ ทศโทร.มาคยุ กบั ฉนั เมอ่ื คนื วา่ ถา้ งานเสรจ็ ไวจะกลบั วนั นเ้ี ลย ใชม่ ยั้ ” “ครบั แตว่ ริ ศั ยงั ไมโ่ ทร.เขา้ มาบอกเวลาทแ่ี นช่ ดั เลย เมอ่ื บา่ ยคณณิ ส่งข้อความมาบอกว่าอาจจะล่าช้ากว่าท่ีคิด เพราะลูกค้ารายใหม่จาก สวีเดนดูท่าจะเคี้ยวไม่ง่าย พักเบรกกันมาสองรอบแล้ว คุณแอฟมีอะไร หรอื เปลา่ ครับ” “ก็ไม่มีอะไร แค่อยู่บ้านเฉยๆ แล้วเบื่อ แต่จะให้ไปไหนโดยไม่มี คุณทศก็ไมเ่ ขา้ ทา่ สงสารนายดว้ ย กลัวว่าถา้ เกิดฉันไปหกลม้ หวั คะม�ำ ข้ึน มา นายจะซวยจนไมท่ ันมีเมีย มีลกู ซะเปล่าๆ” “คุณแอฟย้อนผมเหรอเนี่ย” 423

วลชั สติ า “ไมไ่ ดเ้ หรอ” “เปลา่ ครับเปลา่ ผมจะไปกลา้ วา่ อะไรละ่ ครับ” อรณิชาไหวไหล่ ก่อนจะผุดลุกไปในครัวด้วยรู้สึกหิวขึ้นมา ขณะ ที่กำ�ลังจะหาของว่างมารับประทานรองท้อง แม่ครัววัยกลางคนก็เดินเข้า มาพอดบิ พอดี “คณุ แอฟหิวเหรอคะ” “คะ่ อยากทานอะไรหวานๆ หน่อย” “ดีเลยค่ะ คุณทศโทร.มาส่ังเมื่อเที่ยงให้เตรียมพุดด้ิงคาราเมลไว้ ให้คุณแอฟ นดิ ใหเ้ ด็กทำ�ไว้แล้ว น่คี งเย็นนา่ ทานพอด”ี “รู้ใจจงั ” อรณิชาย้มิ หวานเมอื่ นึกถึงสามีท่รี ู้ใจ หญิงสาวรับถ้วยพุดดิ้งมาจากแม่ครัว ก่อนจะน่ังบนเก้าอ้ีใกล้ๆ เพ่ือรับประทานของหวานที่โปรดปราน ขณะมองอีกฝ่ายเตรียมวัตถุดิบ ส�ำ หรับม้อื เยน็ “มื้อเย็นทำ�อะไรเหรอคะ” “พอดีนิดได้ปลาเทราต์มาก็เลยคิดว่าจะทำ�ปลาน่ึงมะนาว แล้วก็ ตับผดั พรกิ หวาน และทขี่ าดไมไ่ ดก้ ็แกงเลียงคะ่ จะได้มีนำ�้ นมเยอะๆ” “ทคี่ ณุ ทศจา้ งคณุ นดิ มา ไมใ่ ชแ่ คเ่ พราะเปน็ เชฟทร่ี า้ นของเขาอยา่ ง เดยี วใช่มั้ยคะ ดูมีความรู้เรอื่ งโภชนาการมากเลย” “ก็เป็นเชฟน่ีคะ ต้องรู้เรื่องโภชนาการด้วยอยู่แล้ว อีกอย่าง...จะ ท�ำ อาหารอะไรตอ้ งคำ�นึงถึงผูบ้ รโิ ภคดว้ ย แบบน้นั ถึงจะเปน็ เชฟทด่ี ีคะ่ ” “เพราะแบบนฉ้ี นั ก็เลยน้ำ�หนกั ไมเ่ กนิ เกณฑ์สนิ ะคะ” “เส่ียรักคุณแอฟมากนะคะ ย้ำ�นิดเรื่องอาหารของคุณแอฟทุกวัน หนำ�ซ�้ำ ยงั ยำ�้ ให้ซ้ือแต่วัตถดุ บิ มคี ณุ ภาพด้วย ไอท้ ีล่ ดราคาไมเ่ อาเดด็ ขาด” “กส็ มเปน็ เขาดีนะคะ” อรณชิ ายม้ิ ดว้ ยความภาคภูมใิ จในตวั สามี 424

เสน่ห์ลวงซอ่ นรัก ทรี่ กั และเปน็ ห่วงเธอขนาดน้ี “คณุ แอฟไปอาบน้ำ�เถอะคะ่ จะได้ไม่เย็นมาก แล้วได้ทานอาหาร รอ้ นๆ ด้วย แต่ต้องรอหนอ่ ยนะคะ” “ได้ค่ะ ไมต่ ้องรบี นะคะ ฉันเพ่งิ ทานพุดดง้ิ รองท้องไป” “คะ่ ” อรณิชาหันหลัง แล้วพาตัวเองเดินเข้าห้องนอนชั้นเดียวกัน ซ่ึง ทศพลไม่อยากให้เธอต้องข้ึนลงบันได ด้วยกลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุช่วงที่ เขาไมอ่ ยหู่ รอื ไมเ่ ห็น คราแรกเธอก็ไม่เห็นดว้ ยนกั แต่เมอ่ื ทอ้ งแกก่ ็เรม่ิ เห็น ด้วยกับความคดิ ของเขา หญงิ สาวปลอ่ ยใหน้ �้ำ ไหลผา่ นรา่ งกาย กอ่ นจะเบห้ นา้ แลว้ กมุ ทอ้ ง ไว้ อรณิชาบิดก๊อกนำ้�ฝักบัว ด้วยคิดว่าเป็นการเจ็บเตือนใกล้คลอดอย่าง เคย ทว่าเมอื่ ปดิ น�ำ้ แล้วเธอกลับเหน็ ของเหลวไหลไปตามเรียวขา น่ีมันไม่ใช่แค่เจ็บเตือนเสียแล้วสิ หญิงสาวรีบพาตัวเองออกจาก ห้องน้�ำ แล้วสวมเดรสคลมุ ท้องขณะรอ้ งเรียกหาภวู ิศ คนถูกเรียกหารีบวิ่งมาทันที ยิ่งได้ยินเสียงร้อนรนของภรรยา เจ้านาย ก็ยิ่งนึกเป็นห่วงจึงไม่ได้ขออนุญาตอีกฝ่าย แล้วรีบผลักประตู เขา้ ไปทันที ซงึ่ เหน็ เธอกำ�ลงั กมุ ทอ้ งพลางพยงุ กายเดินมาทางเขา “มอี ะไรครบั คณุ แอฟ หรือว่า...” ชายหนุ่มมองขาของอรณิชา ก่อนจะตัดสินใจอุ้มหญิงสาวออก จากห้องทันที และรู้ว่าจะต้องทำ�อย่างไร โดยที่เธอไม่ต้องส่ังเตรียมของ แต่อย่างใด ทนั ทที เ่ี ครอ่ื งบนิ จอดบนสนามบนิ เชยี งใหม่ ทศพลกเ็ รง่ เทา้ ไปยังท่ีจอดรถทันที ขณะทิ้งลูกน้องและนมอุ่นให้รอรับกระเป๋า แล้วค่อย 425

วลชั สติ า ตามไปทีหลัง ทศพลขับรถฝ่าไปจนถึงโรงพยาบาลจุดหมายปลายทาง ท่ีทำ�ให้ เขาต้องเรง่ มอื ปดิ การคุยกับลูกค้า แล้วจองเครอื่ งบนิ ทเ่ี รว็ ทสี่ ุดในตอนนั้น ทว่าก็ยงั ไม่ทนั ใจเขาอยู่ดี เมื่อถงึ โรงพยาบาลทศพลก็กดโทรศัพทห์ าลูกน้อง เพอื่ ถามว่าอยู่ ท่ไี หนกัน จึงไดร้ วู้ า่ อรณิชาก�ำ ลงั อยู่ในหอ้ งรอคลอด “คณุ ทศรบี มาเหรอคะ บอกแล้วไงว่า...” ทศพลปิดคำ�พูดของเธอด้วยริมฝีปากสวยของเขา ก่อนจะผละ ออกแล้วลูบศรี ษะเล็กของภรรยาด้วยความเปน็ หว่ ง “เป็นยงั ไงบ้าง เจ็บมากมยั้ ” “ก็มากอยู่คะ่ แต่ยงั พอทนไหวอยู่” “ไดก้ นิ อะไรหรือยัง เหน็ ภวู ศิ บอกวา่ คุณออกมาตั้งแตเ่ ย็น” “ไดท้ านแลว้ คะ่ แมค่ รวั ของคณุ ท�ำ ซปุ หมกู บั ขา้ วตม้ มาใหแ้ ลว้ คะ่ ” “ดีแล้วละ่ แลว้ น่ีตอ้ งรออีกนานม้ยั ” เสียงพยาบาลเดินเข้ามา เพื่อตรวจความพร้อม ก่อนจะบอกให้ เธอเตรียมเขา้ ห้องคลอด นัน่ ท�ำ ใหท้ ศพลเดนิ ตามพยาบาลอกี คน เมื่อเขา จะเขา้ หอ้ งคลอดพรอ้ มกบั เธอ “ไมต่ ้องกลวั นะแอฟ ผมจะอยู่กับคณุ ” อรณิชาพยักหน้ารับ ก่อนจะบีบมือสามีแน่น แม้ในใจจะเต็มไป ด้วยความหวาดกลัว ทว่าเธอก็ยอมให้บุรุษพยาบาลเข็นเข้าห้องคลอด เพราะมั่นใจว่าทศพลจะไม่มีวันปล่อยให้เธอเผชิญความหวาดกลัวเพียง ล�ำ พงั ทศพลใชเ้ วลาเพยี งไมน่ านเพอื่ เตรยี มตวั เขา้ หอ้ งคลอด จากนนั้ ไมร่ ู้ วา่ เวลาผ่านไปนานแค่ไหน ที่เขาชว่ ยล้นุ เปน็ กำ�ลงั ใจ และจบั มืออรณชิ า 426

เสนห่ ์ลวงซอ่ นรัก ตลอดเวลาทเี่ ธอเบ่งทอ้ งคลอด เมื่อเสียงของหมอและลูกสาวตัวน้อยดังขึ้น เขาจึงหันไปยิ้มกับ อรณชิ า ความรู้สกึ อิม่ เอิบใจ หวั ใจพองโตจนล้นอก รสู้ กึ ได้ถึงชีวติ อีกชีวิต ท่ีเขาจะมอบความรักให้อย่างไร้เง่ือนไขใดๆ เพียงได้เห็น...เขาก็รู้สึกยินดี จนยากจะบรรยาย ทศพลจุมพิตขมับชื้นเหง่ือของภรรยา ก่อนจะกระซิบคำ�รัก และ ขอบคุณเธอท่ีใหก้ ำ�เนิดลูกสาวตัวนอ้ ย “เหน่ือยมย้ั ท่ีรัก” อรณชิ าสา่ ยหนา้ แทนค�ำ ตอบ แมจ้ ะเหนอ่ื ย จะเจบ็ แคไ่ หน แตเ่ พยี ง ได้ยินเสียง ไดเ้ หน็ ร่างทารกตวั แดงๆ นั่น ความเหน่อื ยและความเจบ็ ปวด ใดๆ ก็พลันมลายหายไป หญงิ สาวเขา้ ใจค�ำ วา่ โซท่ องคลอ้ งใจแลว้ เพยี งมลี กู กเ็ หมอื นความ รักและความสัมพันธ์ของเธอกับทศพลจะย่ิงหนาแน่นยิ่งข้ึน เหมือนมี สายใยแน่นหนาพันผูกทัง้ ค่เู อาไว้ “ขอบคุณนะคะทอ่ี ยู่ข้างกัน” “ผมจะพลาดไดย้ ังไง ในโอกาสแบบน้ี อะไรก็ไม่สำ�คญั เท่าลูกกบั เมยี ไมม่ ใี ครส�ำ คญั เทา่ คนในครอบครัวของผมอยแู่ ล้ว ผมรกั แอฟนะ” “แอฟก็รกั คุณคะ่ รกั มาก...มากท่สี ดุ ” ทศพลย้มิ กวา้ ง ขณะรบั รา่ งทารกท่ีพยาบาลส่งมาให้อมุ้ เขาเปดิ ผ้าเพ่ือมองแก้มแดงจัด ก่อนจะวางลงบนเตียงข้างภรรยา ให้เธอได้เห็น ใบหน้าจิม้ ลิม้ นนั่ ชดั ๆ แมท้ ศพลและอรณชิ าจะเคยพดู คยุ เคยจนิ ตนาการในวนั ทล่ี กู สาว ตัวน้อยลืมตาดูโลก แต่มันไม่เหมือนท่ีคิดไว้เลย ความรู้สึกหลากหลาย ประเดประดังเข้ามา ทวา่ สิ่งหนงึ่ ท่ีท้งั คู่คิดเหมือนกนั น่ันคอื ...โซ่ทองเส้นน้ี 427

วลชั สติ า ชว่ ยยนื ยนั ความรกั ของเขาและเธอได้ เพราะนค่ี อื ผลผลติ จากความรกั คอื แกว้ ตาดวงใจ คอื คนท่ีพวกเขาจะมอบทุกส่ิงในชีวติ ให้ ทศพลจมุ พติ หนา้ ผากเนยี นอกี ครงั้ ผหู้ ญงิ คนนไ้ี มเ่ พยี งเปน็ ภรรยา ของเขา แตย่ งั เปน็ แมข่ องลกู เปน็ ผหู้ ญงิ เพยี งคนเดยี วทเ่ี ขาจะมอบต�ำ แหนง่ ท้งั สองให้ และไม่คิดจะให้ใครมาแทนเธอ หรือทัดเทียมเธอ เขาปฏิญาณ กับตัวเองไว้แล้ววา่ จะรกั เพยี งเธอเทา่ น้ัน อรณิชามองหน้าลูกสาวตัวน้อยสลับกับสามี แม้จะเหนื่อย จะ อ่อนเพลียเพียงใด แต่การได้เห็นคนที่เธอรักทั้งคู่ในยามน้ี ทำ�ให้มั่นใจได้ วา่ เธอมคี รอบครวั เปน็ ของตวั เองแลว้ อาจจะเปน็ เพยี งการเรม่ิ ตน้ แตเ่ มอื่ มี ความรกั และโซท่ องคลอ้ งใจเชน่ นี้ เธอกแ็ นใ่ จวา่ ไมม่ ใี ครหรอื อะไรจะท�ำ ลาย ครอบครวั เธอไดอ้ ยา่ งแนน่ อน นนั่ กเ็ พราะสามขี องเธอคอื ทศพล...คนทเ่ี ธอ ยินดีฝากชวี ิต และยอมมอบโซ่ทองเส้นน้ใี ห้เขาช่วยดูแล 428

เสน่หล์ วงซอ่ นรัก Special III คร้ังแรก...ในปใี หม่ บรรยากาศในช่วงปลายเดือนธันวาคมในจังหวัดเชียงใหม่ น้ันหนาวเหน็บ ทว่าหญิงสาวสองคนกลับไม่หนาวเลยสักนิด ด้วยได้รับ ความอบอุ่นจากออ้ มกอดของสามีทกี่ ระชับไวไ้ มป่ ลอ่ ย อรณชิ าผนิ หนา้ มาหาสามี เพอื่ ขอไปหยบิ เครอื่ งดมื่ อนุ่ ๆ ชายหนมุ่ พยกั หนา้ อนญุ าต กอ่ นเธอจะหอมแกม้ เขา แลว้ ชวนมนี าไปดว้ ยกนั ทง้ิ สอง หนุ่มให้อยู่ด้วยกันตามล�ำ พงั “คิดจะมลี กู กคี่ นกนั วะทศ” “ท�ำ ไม? นายอจิ ฉาฉันหรือไงไอซ้ นั ของแบบน้อี ยทู่ ่นี ้ำ�ยาเวย้ ” ภาสกรมองหน้าเพ่ือนรักที่อวดตัวด้วยความหม่ันไส้ แม้จะรู้ว่า ทศพลรักอรณิชามาก แต่ไอ้ที่แต่งงานสามปีมีลูกสองคน และอยู่ในท้อง อกี หน่ึง เขาละ่ เหลือทนกบั อกี ฝา่ ยจรงิ ๆ “ถามจริงเหอะวะ่ ไมส่ งสารคณุ แอฟเขาหรอื ไง” “ฉันอยากให้ลูกอายุไล่ๆ กัน จะได้เล่นกัน ดูแลกัน ปกป้องกัน แอฟเองก็เห็นด้วย ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย ว่าแต่นายเถอะ จะมีภูผาแค่ 429

วลชั สิตา คนเดยี วเหรอ” “น่ีกก็ ะจะมีอกี สกั คนเหมอื นกัน” “เว้นช่วงมาสองปีแล้วไมใ่ ชเ่ หรอ คุณมนี ไม่ยอมมีหรอื ไง” “ตวั เลก็ คมุ นะ่ เพราะอยากเลยี้ งภผู าเอง ขนาดฉนั ใหป้ า้ พลอยมา ชว่ ย ตวั เลก็ กย็ งั ดูแลลูกเองเกอื บทุกอย่าง” “แตก่ ็ไมไ่ ดข้ ัดใจเร่ืองบนเตียงนายน่”ี “รู้ดจี ริงนะเว้ย” “หนา้ ตามีความสขุ ของนายมันบอกนห่ี วา่ ” “แล้วของนายละ่ คลอดคนนแี้ ล้วจะมอี กี ม้ยั ” “ฉันน่ะยังไงก็ได้ ห่วงก็แต่แอฟน่ันแหละ ก็เลยคุยกันว่าคลอด คนน้ีแลว้ ฉันจะทำ�หมนั ” “อะไรนะ! นายจะทำ�หมันเหรอ” ทศพลเลิกคิ้วเมื่อเพ่ือเอ่ยถามอย่างไม่เชื่อ เขาทำ�หมันมันแปลก ตรงไหนกนั น่นั ท�ำ ใหเ้ ขาถามอีกฝ่ายอยา่ งตรงไปตรงมา “นายไม่คิดวา่ คนทีเ่ คยเจ้าชู้อยา่ งฉนั ควรท�ำ เหรอวะ” “นายเข้าใจอะไรผิดรึเปล่าวะทศ คุณแอฟไม่ได้สนใจเรื่องท่ีนาย เคยเจา้ ชู้ เธอร้แู ลว้ วา่ นายรกั เธอ และไม่สนผ้หู ญงิ คนอื่นนอกจากเธอ” “เร่ืองนั้นไม่ต้องให้นายมาบอกหรอกซัน แต่ที่ฉันทำ�ก็เพ่ือความ สบายใจดว้ ย อกี อยา่ ง...ใหผ้ หู้ ญงิ ท�ำ หมนั นะ่ มีคนบอกมาวา่ เจ็บมากกวา่ ผชู้ าย ฉนั เหน็ แอฟตอนคลอดมาสองครง้ั แลว้ คงเจบ็ มากเหมอื นกนั ฉนั เจบ็ แคน่ ี้คงไมถ่ งึ ครงึ่ ท่แี อฟเจบ็ หรอก” “ไม่น่าเช่ือเลยว่านายจะเป็นคนเดียวกับคนท่ีเกือบฆ่าผู้หญิงที่ หกั หลงั เรอื่ งงานของนาย ไมอ่ ยากเชอื่ จรงิ ๆ วา่ นายจะกลายเปน็ คนคดิ ถงึ ใจ คนอืน่ ไม่เห็นแกต่ วั เอ...หรือวา่ เป็นแคก่ บั คนน้”ี 430

เสน่ห์ลวงซอ่ นรัก ทศพลไมต่ อบค�ำ ถาม ทวา่ รอยยม้ิ และสายตาทมี่ องไปยงั รา่ งของ ภรรยาท่ีอุ้มท้องลูกคนท่ีสามเข้าเดือนที่สี่ ก็ให้คำ�ตอบกับภาสกรได้เป็น อย่างดี “คงมผี หู้ ญงิ อจิ ฉาคณุ แอฟค่อนประเทศแน่ๆ เลยวะ่ ” “นายกเ็ วอ่ รไ์ ป ตลอดสามปมี านฉ้ี นั อยเู่ ชยี งใหมม่ ากกวา่ กรงุ เทพฯ ซะอีก จะไปมใี ครไดเ้ หน็ ฉันนกั หนาวะ” “แค่มีข่าวธุรกิจส่งออกของนาย ได้เป็นซีอีโอบริษัทยักษ์ใหญ่ที่ หนุ่มท่ีสุด หล่อท่ีสุด ก็ขี้คร้านผู้หญิงจะสอดส่องชีวิตนายแล้ว ดีแล้วท่ี คณุ แอฟเลือกลงหลกั ปักฐานที่นี่ ว่าแต่คุณแอฟจะอยนู่ ี่ตลอดแล้วเหรอ” “ยงั ไม่ไดต้ กลงกนั แตแ่ อฟบอกวา่ อยูน่ แี่ ล้วสบายใจกว่า” ภาสกรมองไปยงั ไรช่ าเกอื บรอ้ ยไรข่ องเพอ่ื นรกั กพ็ อจะเขา้ ใจความ รสู้ ึกของอรณิชาอยู่ บรรยากาศดๆี ไม่มเี ร่อื งอะไรมารบกวนให้หงดุ หงดิ “นายดูมคี วามสุขกับการดูแลท่นี ่ี และได้อยู่ท่นี ก่ี ับลูกกับเมียนะ” “กจ็ รงิ คงเพราะงีด้ ว้ ยละ่ มั้งทีแ่ อฟยังไมต่ ดั สินใจเรื่องที่อยู่ถาวร” “เธอก็คงอยากเห็นนายมีความสุขแบบนี้น่ันแหละ แต่บริษัทที่ กรงุ เทพฯ กส็ �ำ คญั ถงึ นายจะตง้ั บรษิ ทั ทนี่ แี่ ลว้ ไมใ่ ชว่ า่ ไมต่ อ้ งไปตรวจทน่ี นั่ ” “อยา่ งนอ้ ยกไ็ วใ้ จนายภทั รไดว้ า่ ไมค่ ดิ จะหกั หลงั ทรยศฉนั ละ่ นะ” “แลว้ นายกบั แมเ่ ปน็ ไงบา้ งละ่ ” “อีกสองอาทิตย์วันเกดิ ครบสามขวบของซี ฉนั เชิญเธอมาดว้ ย ถึง จะยงั เรยี กแมไ่ มไ่ ด้ แตฉ่ นั กไ็ มโ่ กรธอะไรเธออกี แลว้ แอฟท�ำ ใหฉ้ นั คดิ ไดว้ า่ ยังไงเธอก็คือแม่ทใี่ หก้ ำ�เนดิ ” “นายเปล่ยี นไปเยอะจริงๆ นะทศ แลว้ นรี่ ู้เพศลกู คนนห้ี รือยัง” “อืม...ลูกชายนะ่ ” “หนงึ่ หญงิ สองชายสินะ ผชู้ ายบ้านนีค้ งได้หวงสาวนอ้ ยกนั นา่ ด”ู 431

วลชั สติ า ทศพลหวั เราะทนั ที กอ่ นจะหนั ไปหาภรรยาทเ่ี ดนิ กลบั มา แลว้ ทรดุ กายน่งั ลงดา้ นหนา้ เขาทีเ่ ธอผดุ ลกุ ไปเม่ือครู่ “หนาวมัย้ แอฟ” ชายหนุ่มเอย่ ถามพลางกอดเธอไว้ “กลมขนาดน้ีคงไม่หนาวหรอกค่ะ” “ดูพูดเขา้ สิ ผมเป็นห่วงนะ” “คณุ กอดแบบนี้ ไม่หนาวหรอกคะ่ แลว้ ฉนั ก็ชอบด้วย” ทศพลกระชับอ้อมกอด กอ่ นจะฉวยโอกาสหอมแก้มขาว แลว้ หัน มองภาสกรที่กำ�ลงั คยุ กบั ภรรยากระหนงุ กระหนิง “ผมตดั สินใจแล้วว่าจะเปน็ คนทำ�หมนั แอฟจะไดไ้ ม่ตอ้ งเจบ็ ตวั ” “ดีมากค่ะ เพราะแคค่ ลอดลูกกเ็ จบ็ จะแย่ ถ้าไม่ใชเ่ พราะคณุ ฉัน ไม่ยอมท้องถึงสท่ี อ้ งหรอกนะ” “ผมขอโทษนะ” อรณิชาเอี้ยวตัวมามองคนพูดทันที แม้เธอจะไม่เคยพูดถึงลูกคน แรกทแ่ี ทง้ ไปตง้ั แตว่ นั ทร่ี ู้ แตเ่ ธอกร็ บั รไู้ ดถ้ งึ ความเสยี ใจของเขา และตลอด สามปีทผ่ี ่านมา ทศพลไม่เคยลืมทำ�บุญใหล้ กู น้อยที่ไมม่ โี อกาสไดล้ ืมตาดู โลกสกั ครัง้ ราวกับยงั รู้สกึ ผิดในสง่ิ ท่ที ำ� แมจ้ ะไม่ไดต้ ั้งใจ ทวา่ มันกต็ ดิ อยู่ ในใจของเขาว่าเป็นตน้ เหตใุ หต้ อ้ งสูญเสยี ลูกของตนไป “ทศคะ เรอ่ื งมนั ผา่ นมาสามปแี ลว้ นะคะ ยงั รสู้ กึ ผดิ อยอู่ กี เหรอคะ” “ทง้ั หมดเป็นเพราะผมน่ีครบั ” “คุณไม่รู้นี่คะ แล้วตอนน้ีเราก็มีซีกับทะเล อีกไม่ก่ีเดือน...ต้นนำ้� ของคณุ กจ็ ะคลอดแลว้ ฉนั กเ็ สยี ใจ แตฉ่ นั ยงั มคี ณุ ยงั มลี กู นกึ ถงึ ได้ แตอ่ ยา่ โทษตวั เอง อย่าร้สู กึ ผดิ อกี เลยนะคะ” “ถงึ คณุ จะพดู แบบนน้ั ผมก็...” “อยา่ งน้อยพแ่ี อฟกย็ งั มีชวี ติ อยู่นะคะ” มีนาเอย่ ขัดข้นึ มา 432

เสน่หล์ วงซอ่ นรัก ภาสกรพยกั หนา้ เหน็ ด้วยกับภรรยา เนื่องจากคนท่ีรู้ซ้งึ และเข้าใจ ความสญู เสียมากทีส่ ุดคงไม่พ้นสองสาวของพวกเขาน่แี หละ หน�ำ ซำ้�มีนา ยังสูญเสียน้องสาวและหลานไปในคราวเดียวกัน การท่ีทศพลสูญเสียลูก แตไ่ มส่ ูญเสยี ภรรยา กย็ ังท�ำ ใหม้ ลี กู ได้อกี ถงึ สามคน ทศพลเม้มปากแน่น ขณะมองดวงหน้าสวยของภรรยา ทุกคร้ังที่ นกึ ถงึ เขาเปน็ ต้องรูส้ ึกผิด รู้สึกแย่กบั มนั เสยี ทกุ ครงั้ จริงอย่ทู ีเ่ ขามารูเ้ มื่อ สาย แต่เขากเ็ ป็นต้นเหตุใหเ้ มยี และลกู อยู่ในอนั ตรายไม่ใชห่ รอื ? ทว่า... หา้ ... สี่... เสยี งนบั ถอยหลงั เพอื่ กา้ วเขา้ สปู่ ใี หมด่ งึ เขาใหห้ ลดุ ออกจากภวงั ค์ กอ่ นอรณชิ าจะยกมอื ของเขาขึ้นจุมพติ พรอ้ มๆ กบั เสยี งหน่ึงดงั ขน้ึ ปุ้ง! “แฮปปี้นิวเยยี ร์คะ่ ปนี แ้ี อฟกย็ ังรักคณุ ยังอยขู่ า้ งคณุ ฝากตัวดว้ ย นะคะ” พลหุ ลากสไี มเ่ พยี งถกู จดุ ขนึ้ บนฟา้ แตก่ ลบั ถกู จดุ ในหวั ของทศพล ดว้ ย รสู้ กึ ทกุ อยา่ งดสู วา่ งไสวไปหมด รวมไปถงึ ความรสู้ กึ หมน่ หมองเมอ่ื ครู่ นนั่ สนิ ะ...เขายงั มอี รณชิ าอยู่ดว้ ย ยังมลี กู นอ้ ยอีกสองคน หนำ�ซ�้ำ ยังมีไอต้ วั เลก็ ที่ด้นิ อยใู่ นท้องของเธอ ดิน้ หรอื ? “แอฟ ลูกดิน้ ...ลกู ด้นิ แลว้ ...” อรณชิ ายม้ิ ข�ำ แมน้ จี่ ะเปน็ ทอ้ งทส่ี ามแลว้ ทเ่ี ขาไดส้ มั ผสั ตอนลกู ดนิ้ อยใู่ นทอ้ ง แตเ่ ขากย็ งั ต่นื เต้นไม่ต่างจากครัง้ แรกสกั นิด “ค่ะ ลกู ดนิ้ ทนี ้.ี ..ก็รู้ตวั ได้แล้ววา่ ไม่ไดอ้ ยู่ตวั คนเดยี ว เร่อื งในอดตี เราคงกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ ถือว่าน่ันคือบทเรียน แล้วทำ�วันนี้ให้ดีท่ีสุด 433

วลชั สติ า เพอ่ื อนาคตของครอบครัวเรา ตกลงมยั้ คะ?” “ไดค้ รับ...อา...ลกู ยังเตะมือผมอย่เู ลย” อรณิชายิ้มหวาน ก่อนจะหมุนกายแล้วแตะริมฝีปากกับมุมปาก ของเขา แม้นี่อาจไมใ่ ช่ชว่ งเวลาท่ดี ที ี่สดุ แต่การได้อยู่กับคนที่เธอรัก...มัน คอื ช่วงเวลาทดี่ ีเสมอ รา่ งเลก็ สองรา่ งเดนิ ออกมาดว้ ยชดุ นอน โดยมนี มอนุ่ และพเ่ี ลยี้ งทง้ั สองคนตามมาดว้ ย คนเปน็ พอ่ เปน็ แมจ่ งึ ผดุ ลกุ ขนึ้ ยนื ทศพลอมุ้ ลกู ชายขนึ้ สู่ออ้ มแขน แล้วจบั มอื เลก็ ของลูกสาวไว้ “พลเุ ตม็ เลยคะ่ คณุ พอ่ ” ลกู สาวคนโตเอย่ พลางเงยหนา้ มองทอ้ งฟา้ “พลุ...พลุเต็มเลยครับคุณพ่อ” ลูกชายที่เพ่ิงครบสองขวบไปเม่ือ ต้นเดอื นที่ผา่ นมาเอย่ ตามพ่ีสาว “ซีกบั ทะเลชอบพลมุ ยั้ คะ” อรณิชาเอ่ยถามพลางลุกขึ้นยืน “ชอบคะ่ ชอบท่ีสดุ ” “ชอบคร้าบ” ทศพลและอรณิชายิม้ ใหแ้ ก่กัน แม้จะยงั มีเรอ่ื งอกี มากมายทีพ่ วก เขาต้องเจอ ยงั มีอกี หลายปญั หาที่จะประเดประดังเขา้ มาพิสจู น์ ทว่าการ มกี นั และกันกส็ ามารถแกป้ ัญหาไดท้ กุ อย่าง คนสองคนที่ครอบครัวเคยพังทลายลง บัดน้ีได้ตระหนักแล้วว่า จะประคบั ประคองไมใ่ หม้ นั พงั เชน่ ทเ่ี คยพบเจอในอดตี จงึ พากนั จบั มอื กนั และกันไว้เสมอ...ไม่จับแน่นจนอึดอัด แต่ก็ไม่หลวมพอจะหลุดออกอย่าง งา่ ยดายเชน่ กนั ดั่งหัวใจของทัง้ คทู่ ต่ี า่ งมีรกั มคี วามเขา้ ใจกัน เสมือนเป็น คนคนเดียวกัน ภาสกรมองภาพครอบครวั ของเพอ่ื นรัก กอ็ ดไม่ไดท้ ่ีจะคลยี่ ้มิ เขา หันมาสบตากับภรรยา 434

เสน่ห์ลวงซอ่ นรัก “ผมชักอยากมลี ูกอกี คนซะแล้วสติ วั เลก็ ” “แคค่ นเดยี วนะคะ ตอนคลอดน่ะไมไ่ หวจริงๆ” “ก็ไดค้ รบั อกี คนแลว้ ผมจะทำ�หมันเอง” “เหมอื นคุณทศน่ะเหรอคะ” “ครับ นายทศพูดถูก ตัวเล็กคลอดลูกก็เจ็บแล้ว ไม่ควรต้องเจ็บ เพราะทำ�หมนั อกี ผมจะยอมเจ็บเอง” “ขอบคณุ คะ่ วา่ แต.่ ..เรากลบั บา้ นกนั ดมี ย้ั คะ ปา่ นนภี้ ผู าคงตน่ื หา พ่อกับแม่แล้ว” “นั่นสิ ผมก็ชักคิดถึงลูก แล้วก็...อยากจะทำ�ลูกด้วย” ภาสกร กระซิบประโยคสุดท้ายริมหูคนตัวเลก็ มนี ายมิ้ หวานอยา่ งรทู้ นั นกึ อยากแกลง้ เขาอยเู่ หมอื นกนั ทวา่ เมอื่ เหน็ ความรกั ผา่ นแววตาคสู่ ฟี า้ แลว้ เธอจงึ ยอมคลอ้ ยตามเขา บอกลาสามี ภรรยาภักดิ์พิบูลย์ เพื่อกลับไร่ชูตะวันไปหาลูกชายหัวแก้วหัวแหวน และ ท�ำ ลูกอย่างทภ่ี าสกรว่า เมอื่ ภาสกรและมนี ากลบั ถงึ บา้ นกต็ อ้ งแปลกใจ เมอื่ เหน็ รา่ ง ของลูกชายน่ังมองออกไปนอกบ้าน ซง่ึ ขา้ งๆ มพี ลอยจนั ทร์นัง่ เปน็ เพอื่ น “มีอะไรกนั ครับป้าพลอย ท�ำ ไมถงึ ...” “คณุ หนตู นื่ มากลางดกึ เรยี กหาคณุ ซนั กบั คณุ ตวั เลก็ นะ่ คะ่ พอได้ ยินเสียงพลุก็ว่ิงมาดูหน้าบ้าน แล้วไม่ยอมกลับไปนอน บอกว่าจะรอคุณ ท้งั สองคนที่น”ี่ ภาสกรทรุดกายนั่งเคียงลูกชาย แล้วลูบศีรษะเล็กท่ีแสดงอาการ งว่ งงนุ ดวงตาสดี ำ�เหมือนมนี านน้ั ปรอื ราวก�ำ ลงั ง่วง “งว่ งหรือเปลา่ ครับภูผา” 435

วลชั สติ า “ภูผารอคุณพ่อกับคุณแม่ครบั ” “งน้ั เราไปนอนกันดมี ้ยั ” “ครับ” ภาสกรแบมือให้ลูกชาย ซึ่งรีบคว้านิ้วก้อยของเขาไปกุมไว้ แล้ว เออื้ มมอื เลก็ อกี ขา้ งไปกมุ นวิ้ ชขี้ องมารดา จากนนั้ จงึ พากนั เดนิ เขา้ บา้ น โดย มีพลอยจันทร์เดินตามเข้าไปติดๆ “พอ่ ครับ อุ้มหนอ่ ย” ภาสกรย้ิมก่อนจะย่อเข่าแล้วอุ้มร่างของลูกชายข้ึนบ่า แล้วพาไป ส่งทีห่ อ้ งนอน มีนาลบู ศีรษะเล็กเพียงไม่นาน เจ้าตวั กห็ ลบั ปยุ๋ “ลกู หลบั แลว้ งนั้ กค็ งถงึ เวลาของเราแล้วละ่ ” “คนื น้เี หรอคะ” ภาสกรไม่ตอบค�ำ ถามของภรรยา กด็ ึงร่างภรรยาผ่านประตเู ชื่อม เข้าห้องนอนใหญ่ของตน จากน้ันจึงประกบริมฝีปากบาง ดูดซับความ หวานราวกับหิวโหย ลน้ิ รอ้ นสอดเขา้ สโู่ พรงปากของหญงิ สาว มอื ใหญด่ งึ ทง้ึ เสอื้ ผา้ แลว้ ทาบลงบนเตยี งนอนกวา้ ง โดยไมป่ ลอ่ ยใหร้ มิ ฝปี ากออกหา่ งกนั เลยสกั นดิ “วนั แรกของปใี หม่สนิ ะ” “ใชเ่ รื่องจะพดู ตอนนม้ี ้ัยคะ” มีนาปิดคำ�พูดของเขาด้วยริมฝีปากของตัวเอง แล้วปล่อยให้คร้ัง แรกของปนี เี้ ปน็ ไปตามความตอ้ งการของสามี ทห่ี มายมน่ั ปนั้ มอื วา่ ถงึ เวลา มีลกู คนท่ีสองไดแ้ ลว้ ร่างเปลือยเปล่าของท้ังคู่ผสานเป็นหนึ่งเดียวกัน ด่ังเช่นความไว้ เน้ือเชือ่ ใจทต่ี ่างมั่นใจว่าจะฝากชวี ิตและหัวใจของตนไว้กบั อกี ฝา่ ยได้ ภาสกรสัมผัสด้วยมือใหญ่ท่ีทำ�ให้อบอุ่นและเร่าร้อนได้ในเวลา 436

เสนห่ ์ลวงซอ่ นรัก เดียวกัน นำ�พาร่างบอบบางให้สั่นเทาด้วยความเสียวซ่าน จากน้ันจึง ประสานมือบางไปเยือนแดนสุขาวดีเบ้ืองหน้าคร้ังแล้ว...ครั้งเล่า...อย่าง ไมร่ เู้ หนอื่ ย ปลอ่ ยใหส้ ายธารแหง่ ชวี ติ ไดผ้ ลติ ผลเมลด็ พนั ธแ์ุ หง่ รกั ในค�่ำ คนื นี้ตามที่ปรารถนา ขณะเดยี วกนั ...คนทเี่ พงิ่ กลอ่ มลกู สาวและลกู ชายใหห้ ลบั ได้ กเ็ ดนิ เขา้ มาในหอ้ ง เหน็ ภรรยายนื อยหู่ นา้ กระจกเงา จงึ เดนิ เขา้ ไปสวมกอด จากด้านหลงั “ง่วงหรอื ยงั ” “ถ้าตอบว่าง่วงแล้ว คุณก็จะชวนนอนแต่ทำ�ให้ฉันไม่ได้นอน ถ้า ตอบว่ายังคณุ ก็จะชวนต่อแขนต่อขาลกู ใช่ม้ัยคะ” “รทู้ ันอีก” “ถงึ ฉนั จะตามใจคุณ จะยอมคล้อยตาม แต่ฉนั ก็ยังเป็นฉันนะคะ คุณทศ” “เพราะแบบนี้ไงผมถงึ รกั เสียเหลือเกิน” อรณชิ าจบั มอื ใหญข่ องเขามานง่ั ทเ่ี ตยี ง กอ่ นจะทรดุ ตวั ลงนงั่ ตาม “ซีกับทะเลหลับแล้วเหรอคะ” “ครับ” “คุณทศคะ ลูกคนนจ้ี ะตัง้ ชอ่ื วา่ ตน้ น้ำ�จรงิ เหรอคะ” “แอฟไม่ชอบเหรอ” “ไม่ใช่ว่าไม่ชอบหรอกค่ะ แต่ลูกเราจะมีช่ือเป็นน้ำ�ท้ังสามคนเลย นะคะ ซกี ม็ าจากซที ่ีแปลว่าทะเล คุณติดใจอะไรกับนำ้�คะ” “เพราะเราคนื ดกี นั ทีถ่ ำ�้ ในทะเลไงละ่ ครบั ” อรณชิ าหนา้ แดงจดั เมอื่ นกึ ถงึ เหตกุ ารณท์ เี่ กดิ ขน้ึ บนเกาะเมอ่ื ครงั้ 437

วลชั สติ า น้นั นัน่ ทำ�ใหท้ ศพลย้ิมกวา้ ง ก่อนจะแนบฝ่ามอื กบั แก้มรอ้ นผา่ ว “คิดเรื่องเดยี วกบั ผมใช่มั้ย” “อ้ือ..ใช่ทีไ่ หน ฉันไมไ่ ด้คดิ อะไรสกั หนอ่ ย” “ปากแข็ง หนา้ แดงขนาดนี้ ยงั จะมาบอกว่าไมค่ ดิ อกี ” อรณิชาย่ืนปากใส่เขาอย่างแง่งอน ขณะที่ชายหนุ่มประคอง ดวงหนา้ หวาน แลว้ มองไปตามเครอื่ งหนา้ ทลี ะชิน้ ของหญิงสาว “ลกู ๆ มชี อื่ เลน่ เปน็ น�ำ้ กด็ แี ลว้ เพราะทกุ ครงั้ ทพี่ อ่ อยกู่ บั แมข่ องพวก เขานะ่ ร้สู ึกสงบ สบายใจ เหมอื นไดอ้ ย่ใู นน�ำ้ ไงล่ะ” “เลยี่ นคะ่ ” “เล่ียนแลว้ รกั มั้ย แต่ผมนะ่ รักมากนะ” “รักค่ะ รกั มากที่สดุ พอใจหรือยงั คะ” “ยงั ครบั เพราะผมอยากฟงั อกี ...ฟงั ค�ำ วา่ รกั จากรา่ งกายของคณุ ” พดู จบ ชายหนมุ่ กโ็ นม้ หนา้ เขา้ หา ทาบรมิ ฝปี ากบางเหมอื นผหู้ ญงิ กบั เรยี วปากของหญงิ สาว อรณชิ าโอบล�ำ คอแกรง่ ของเขาไวด้ ว้ ยความคนุ้ เคย ขณะที่เขาค่อยๆ ทาบร่างของเธอลงกับเตียง แล้วพากันท่องวิมาน สวาท ร่างเปลือยเปล่าของว่าที่คุณแม่ลูกสามน้ันมีน้ำ�มีนวล และอวบ อ่ิมเสยี จนทศพลแทบคลงั่ เม่ือคราทอ้ งแรกเธอไมย่ อมใหเ้ ขาเห็น ด้วยคิด วา่ ตวั เองอวบอ้วนน่าเกลยี ด จนเขาตอ้ งยนื ยันด้วยรา่ งกายว่าไม่วา่ เธอจะ มีรปู ร่างอยา่ งไร เขาก็รกั เธออยู่ดี จริงอยู่ที่เขารักเธอเพราะความสวย มีเสน่ห์ดึงดูด จนตกหลุมรัก หัวปักหัวปำ� ทว่าเม่ือได้ตกหลุมรักไปแล้ว ไม่ว่าเธอจะเป็นอย่างไร เขา กลับมองว่าสวยเสียเหลือเกิน นั่นเพราะเขารักเธอ จึงคิดว่าเธอสวยท่ีสุด ในสายตาของเขา 438

เสนห่ ์ลวงซ่อนรัก อรณิชาโอบร่างแกร่งไว้แน่น ปล่อยตัวไปล่อยใจไปกับสัมผัสของ เขา ด้วยรดู้ วี า่ ทกุ สมั ผัสของเขานน้ั จะเต็มไปด้วยความรกั ความเอาใจใส่ อยา่ งเสมอตน้ เสมอปลาย แม้จะมีใครพูดว่าเขาเป็นเส่ียหนุ่มเจ้าชู้เจ้าส�ำ ราญ แต่ตอนน้ีเขา หยดุ ทเ่ี ธอแล้ว ซึง่ เธอตอ้ งขอบคณุ ความสวย ขอบคณุ เสน่หข์ องตวั เอง ท่ี ทำ�ให้เขาหลงรัก จนสรา้ งครอบครวั ด้วยกนั จนถึงวันนี้ ทศพลสอดประสานมอื บาง ขณะขยบั สะโพกเนบิ ๆ แลว้ เรง่ จงั หวะ ขน้ึ เมอื่ ความปรารถนาทะยานสงู ขน้ึ ราวกบั จะบอกวา่ เขาจะไมม่ วี นั ปลอ่ ย มอื จากเธอ ไมว่ า่ จะตอ้ งเจอมรสมุ คลนื่ ลมแรงแคไ่ หน เขากพ็ รอ้ มจะพาเธอ ฟนั ฝ่าไปจนได้พบกับความสขุ ท่รี ออยเู่ บ้อื งหน้า “แอฟรักคณุ ค่ะ...รกั ...” “ผมก็รักแอฟครบั ” ค�ำ วา่ รกั ค�ำ เดยี ว ทวา่ หนกั แนน่ เหลอื เกนิ ส�ำ หรบั ทงั้ คู่ เพราะนไี่ มใ่ ช่ เพยี งคำ�ว่ารกั แต่มนั หมายถึงการมอบชวี ิต ไวว้ างใจให้อกี ฝ่ายดูแลชวี ติ ที่ เหลอื และพรอ้ มทจี่ ะใชเ้ วลาจากนไี้ ปด้วยกัน...ตลอดชวี ิต 439

วลชั สติ า LAST SPECIAL รอยยมิ้ ของครอบครวั “กลบั มาแลว้ ค่า!” “กลบั มาแล้วครบั !” เสียงของลูกๆ ท้ังสามคนดังข้ึน ก่อนจะพาตัวเองเข้ามาในห้อง นง่ั เลน่ ทงั้ สามยกมอื ไหวท้ กั ทายบดิ ามารดา รวมไปถงึ พเ่ี ลยี้ งและแมบ่ า้ น “ตัวนะ่ คดิ ยังไงกบั ไอเ้ จมสน์ ่ะ” “อะไรของตัวนะ่ ทะเล มันเก่ยี วอะไรด้วยล่ะ” “ก็เห็นๆ อยวู่ ่าท่เี อาขนมมาให้ เอาการ์ตูนมาให้เพราะจบี ตัว” “ใชค่ รบั พซี่ ี ต้นน�ำ้ กเ็ หน็ ” คนเปน็ พ่อขมวดคว้ิ ม่นุ ทันทที ่ีไดย้ ิน เขากำ�ลังจะอา้ ปากถาม ทวา่ กลับถกู ภรรยาจบั มือเป็นการเตือนไว้ “ก็แล้วจะทำ�ไมเล่า!” พ่ีสาวคนโตยังคงถามสวนโดยไม่คิดตอบ ค�ำ ถามของน้องชาย “เค้าไม่ชอบนี่ เคา้ จะไมย่ อมให้มันมาจบี ตัวหรอกนะ” “คดิ ว่าเค้าจะชอบเหรอ ขนมทใี่ ห้มาเค้าก็ไมไ่ ด้ชอบ ตัวก็รูน้ ่”ี 440

เสนห่ ล์ วงซ่อนรกั “ก็เพราะรไู้ ง เลยสงสัยว่าทำ�ไมตวั ไมพ่ ดู ไปตรงๆ” “ก.็ ..นะ” เด็กหญงิ สิตานันยกั ไหล่ “ยงั ไงนะ่ พ่ซี ี ตน้ นำ้�ไม่เหน็ จะเข้าใจเลย” เด็กชายติณณรักษ์เช็ดมือด้วยผ้าเย็น ก่อนจะหยิบขนมเข้าปาก แล้วจอ้ งหน้าพี่สาวราวกบั ต้องการจะหาคำ�ตอบ “อย่าว่าแต่ต้นน้ำ�เลย เค้าก็ไม่เข้าใจ ตัวอธิบายมาเดี๋ยวน้ีเลยนะ ซี” เด็กชายธาริตคาดคั้นอย่างไม่ยอม เมื่อพ่ีสาวคนโตอย่างสิตานันไม่ยอมปริปาก เป็นเหตุให้คุณพ่อ ขหี้ วงเกดิ อาการหงดุ หงดิ นกึ อยากรเู้ สยี เดยี๋ วนนั้ ดว้ ยมนั่ ใจวา่ ทลี่ กู ชายทง้ั สองคนพดู อยู่ คงไมแ่ คลว้ มคี นมาจบี ลกู สาวของเขาเปน็ แน่ ทวา่ ...ลกู สาว ของเขาเพ่ิงจะครบสิบขวบไปเมื่อเดอื นก่อนเองนะ! “มเี ร่ืองอะไรกนั ไหนเลา่ ให้แม่ฟงั ซิ” ทว่าคนเป็นแม่กลับเอ่ยถามแทน ด้วยรู้ว่าหากสามีไว้หนวดคง กำ�ลังหนวดกระตุก แต่เพราะมีใบหน้าเกล้ียงเกลา จึงเห็นเพียงสันกราม ทนี่ นู ข้นึ เท่านน้ั “กซ็ นี ะ่ สคิ รบั แม่ มรี นุ่ พม่ี าชอื่ เจมสม์ าจบี ซอื้ การต์ นู มาเอาใจ เอา ขนมมาให้ก่อนคุณอาคณิณมารบั ทุกวัน แถมยงั มาคอยสง่ ข้นึ รถอีก” อรณชิ าคลยี่ ม้ิ เมอ่ื ไดย้ นิ คนหวงพสี่ าวเอย่ อยา่ งไมพ่ อใจ ดว้ ยธารติ กับสิตานันเป็นพ่ีน้องท่ีเกิดหัวปีท้ายปี ซ่ึงเกิดในปีเดียวกัน ที่ห่างกันสิบ เดือนเศษ ธาริตจึงไม่เคยเรียกสิตานันว่าพ่ี และพูดคุยเสมือนเพื่อนรัก มากกวา่ พี่น้อง “เดก็ นั่นเป็นใคร” ทศพลเอย่ ถามเสยี งข่นุ “คณุ พอ่ ขา...” สติ านนั เอย่ เสยี งหวาน พลางลกุ มานง่ั กอดแขนบดิ า อยา่ งออดออ้ น “คณุ พอ่ ไมเ่ ชอ่ื ซเี หรอคะ ไมม่ อี ะไรจรงิ ๆ คะ่ ซอี ายแุ คส่ บิ ขวบ 441

วลชั สติ า แล้วก็เพงิ่ อย่เู กรดสเ่ี องนะคะ ไมส่ นเร่ืองพวกน้นั หรอก” “แน่นะ?” “แนส่ คิ ะ ทะเลกบั ตน้ น�ำ้ กพ็ ดู เวอ่ รไ์ ป เปน็ หว่ งมากไป ไมม่ อี ะไรทงั้ นนั้ ละ่ คะ่ ซไี ม่สนเดก็ ผูช้ ายแบบน้นั หรอก ถ้าซจี ะมีแฟนกต็ อ้ งแบบคุณพอ่ สิคะ” ทศพลยิ้มกว้าง ขณะท่ีอรณิชาหัวเราะคิก อดคิดไม่ได้ว่าหาก ลูกสาวตวั แสบได้รวู้ า่ คณุ พอ่ ผู้แสนดเี คยมวี รี กรรมอะไรบา้ ง คงนกึ เปลี่ยน ใจที่จะมแี ฟนนสิ ัยเช่นเขา “ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็ข้ึนไปทำ�การบ้าน แล้วก็อาบนำ้�ซะนะ วันน้ี คณุ ยา่ จะแวะเอาของฝากจากยโุ รปมาให้ ใครท�ำ การบา้ นไมเ่ สรจ็ อดไดน้ ะ” สามพ่ีน้องรับคำ� ก่อนจะว่ิงขึ้นห้องหนังสือ ซึ่งเป็นห้องสำ�หรับ ท�ำ การบา้ นของลกู ๆ โดยมีพ่เี ลยี้ งที่ทศพลและอรณิชาจ้างมาถือถาดขนม และเครอื่ งดืม่ ตามหลังขนึ้ ไป คล้อยหลงั ลูกๆ ทศพลจึงหันมาหาภรรยา แลว้ เอย่ ถามเสียงเรียบ “คณุ ไมเ่ หน็ จะบอกเลยว่าเธอจะมาวนั น”ี้ “แอฟบอกคุณแล้วเม่ือคืนนะคะ เอ...หรือเมื่อคืนเหนื่อยจนเผลอ หลับ ก็เลยไม่ได้ยินทแี่ อฟบอก” “ผมน่ะหรือจะเหนื่อยจนเผลอหลับ พูดแบบน้ี...เดี๋ยวผมก็พาไป พสิ ูจน์ซะหรอก” “จรงิ ไมก่ ลวั กลวั ไมจ่ รงิ นะ่ สคิ ะ” อรณชิ ายน่ื หนา้ เขา้ ใกลส้ ามี กอ่ น จะวางมอื บนอกแกรง่ “คุณนะ่ ปากแข็งนา่ ดูเลยนะคะ” ทศพลเอยี งคอดว้ ยความสงสยั ไมเ่ ขา้ ใจในความหมายทห่ี ญงิ สาว จะสื่อ เธอเหน็ ทา่ ทางของเขา จึงเปน็ ฝา่ ยเฉลยเสยี เอง “เรอ่ื งแมไ่ งคะ สบิ ปแี ลว้ นะคะทท่ี า่ นพยายามท�ำ หนา้ ทแ่ี มข่ องคณุ 442

เสนห่ ์ลวงซอ่ นรัก และคณุ กย็ อมเปดิ ใจใหท้ า่ น ยอมใหท้ า่ นมาอยกู่ บั หลาน ไปมาหาสกู่ บั เรา หนำ�ซ�้ำ ทา่ นยังช่วยคุณเร่ืองลูกค้าตัง้ หลายราย ยงั เปน็ หูเปน็ ตาเร่อื งงานที่ กรงุ เทพฯ ใหค้ ุณขณะท่ีเราอยู่ทน่ี ่ดี ว้ ย” “ผมกร็ ู้ แล้วผมก็ยอมให้มากแลว้ ด้วย มนั ไม่ง่ายที่ผม...” “แมร่ ู้จ้ะทศ” เสียงของมารดาชาวกรกี ทำ�ให้ชายหนมุ่ หยดุ คำ�พูด แลว้ หันมอง คนที่เพ่งิ เดินเข้ามาในห้องนง่ั เลน่ อรณชิ าผุดลุกพลางทกั ทาย “สวัสดคี ะ่ คณุ แม่” ฟีบีรับไหว้ลูกสะใภ้ ก่อนจะมองใบหน้าของลูกชายท่ีเพียงผงก ศีรษะเป็นการทักทาย ซึ่งหากเทียบกับในอดีตก็ถือว่าดีข้ึนมากแล้ว และ นางกพ็ อใจกบั มัน “หลานๆ ไปไหนกนั หมดล่ะหนแู อฟ” “อยู่ข้างบนค่ะ แอฟให้ขึ้นไปทำ�การบ้านกันก่อน ไม่ง้ันคงมัวเล่น เดย๋ี วท�ำ เสร็จกค็ งรบี ว่ิงลงมาหาคณุ แม่นั่นแหละค่ะ” “โอเคจ้ะ งั้นแม่เอาขนมไปเก็บใหใ้ นครวั นะ” อรณชิ าพยักหนา้ รับ กอ่ นจะหนั มองสามีที่มองตามแผ่นหลังบาง ของมารดา หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วทรุดกายลงนั่งเคียงข้าง วางมือบนมือใหญ่ “คุณทศคะ แม่คณุ นะ่ อายเุ ยอะข้นึ ทุกวัน แกต่ วั ลงทุกวนั ทา่ นจะ อยู่กับคุณได้อีกสักกี่ปีกันล่ะคะ ถ้าท่านเป็นอะไรขึ้นมา คุณจะไม่มาน่ัง เสยี ใจทหี ลงั ใชม่ ยั้ ทไ่ี มไ่ ดเ้ รยี กทา่ นวา่ แม่ ทไี่ มย่ อมอภยั ให้ ทไ่ี มย่ อมพดู คยุ กนั ดๆี ยังไงท่านก็คือแมข่ องคณุ นะคะ” “แต่วา่ ผม...” อรณชิ าทาบมอื กับแกม้ สากท้งั สองข้าง มองดวงหนา้ สวยเหมอื น 443

วลชั สติ า ผหู้ ญิงพรอ้ มรอยยิม้ ทเี่ ธอรูด้ วี า่ จะทำ�ใหส้ ามใี จอ่อนได้ไมย่ ากนกั “ฉันรักคุณนะคะทศ แล้วก็อยากให้ความรักของฉันช่วยเติมเต็ม และลบเลอื นความเจ็บปวดในวยั เดก็ ของคุณ ตลอดสิบปที ผ่ี ่านมา...ฉนั มี ความสขุ ทไี่ ดอ้ ยขู่ า้ งคณุ ไดม้ องดลู กู ๆ ไปพรอ้ มกบั คณุ และมนั่ ใจวา่ จะรกั คุณแบบน้ีไปตลอดชีวิต จะอยู่ข้างคุณไม่ว่าคุณจะเจออะไรก็ตาม แต่ฉัน ก็รู้สึกได้ว่าคุณมีบางอย่างท่ีติดค้างอยู่ในใจ น่ันก็คือเร่ืองของแม่คุณ ถ้า มีเรอ่ื งอยากถามทา่ น กถ็ ามไปตรงๆ เถอะคะ่ หากได้ค�ำ ตอบแล้ว สัญญา กบั ฉนั นะคะ วา่ จะยอมรบั มนั ใหไ้ ด้ แลว้ เลกิ ท�ำ ตวั เปน็ เดก็ ๆ แบบน้ี คณุ เปน็ พอ่ ...ไม่ควรใหล้ กู เอาสิง่ ไมด่ ีไปเปน็ แบบอยา่ ง คณุ คงไมอ่ ยากใหล้ กู ท�ำ ตวั แบบน้นั กบั คุณหรือฉันใช่ม้ัยคะ” ค�ำ พดู ของภรรยาท�ำ ใหเ้ ขาหนั มองตามเสยี งทกี่ ง่ึ เดนิ กงึ่ วงิ่ มาตาม บันได รา่ งเลก็ ๆ ของลกู สาวและลกู ชายท่ีอกี ไมก่ ปี่ กี ็จะเข้าส่วู ยั รุ่น เม่ือถงึ เวลานั้น...เขาก็ไมอ่ ยากให้ลกู ตอ่ ต้านและหนั หลงั ให้ “เราจะสอนลูกได้ยังไงล่ะคะ ถ้าเราไม่ทำ�ตัวเป็นแบบอย่าง ฉัน ไม่มีพ่อไม่มีแม่เพ่ือจะสอนลูกแล้ว แต่คุณยังมี และเป็นโอกาสเดียวที่ลูก จะเรยี นรวู้ า่ คนเปน็ พอ่ เปน็ แมน่ น้ั ส�ำ คญั แคไ่ หน ลกู ทด่ี คี วรกตญั ญู เหน็ อก เหน็ ใจคนทมี่ พี ระคณุ โดยเฉพาะกบั พอ่ แม่ คนทที่ �ำ ดกี บั พอ่ แมม่ กั จะเจรญิ คณุ ก็น่าจะเคยไดย้ นิ ” “พูดขนาดนี้ จะใหผ้ มต่อตา้ น คุณคงไลผ่ มนอนนอกหอ้ งแน่ๆ” “ฉนั ไม่ท�ำ แบบน้นั หรอกคะ่ แต่ถา้ มนั ท�ำ ให้คณุ ยอมคุยกับแมค่ ุณ ดๆี ฉนั จะเก็บไปคดิ ดู” “ไม่เอาสิแอฟ แบบนนั้ ผมจะนอนกอดใครละ่ ” ทศพลโอบกอดรา่ งบางของภรรยาไว้ จมกู โดง่ หอมแกม้ เนยี นฟอด ใหญ่ ก่อนจะวางคางกับบา่ เลก็ ขณะมองลูกๆ ก�ำ ลงั พูดคุยกบั มารดาของ 444

เสน่หล์ วงซอ่ นรกั ตน ดวงหน้าเล็กๆ น่ันยิ้มแย้ม มีความสุขที่ได้ของฝากจากคนเป็นย่า ซึ่ง เขาต้องยอมรับความจริงท่ีว่าตัวเองเป็นคนต้อนรับนางให้เข้ามาในชีวิต ของลูกๆ ให้รูว้ า่ นน่ั คอื แม่ของเขา จริงอย่างที่อรณิชาพูดนั่นแหละ เขาไม่สามารถย้อนกลับไป เปล่ียนแปลงอะไรในอดีตได้ แต่ก็ใช่ว่าคนเราจะเปล่ียนไม่ได้ ฟีบีอาจ ไมใ่ ชแ่ มท่ ี่ดี ไม่ใช่มารดาในอุดมคติท่ีเขาต้องการ ทวา่ นางก็พยายามปรับ เปล่ียนตัวเอง แม้จะเป็นแม่ท่ีดีไม่ได้ แต่ก็เป็นย่าท่ีดีได้ และเขาก็ควรให้ ลูกๆ เหน็ ว่าเป็นเช่นน้นั “ขอบคณุ นะแอฟ มันอาจจะไมไ่ ดด้ ขี น้ึ ในวันน้ี แต่ผมจะพยายาม ให้มากขึ้น จะเป็นแบบอย่างที่ดีให้ลูก ให้ลูกภาคภูมิใจท่ีเอาพ่ออย่างผม เป็นตัวอย่าง” “ยกเวน้ อยู่เรือ่ งนงึ คะ่ ” “ครบั ? ผมมอี ะไรทไ่ี มด่ เี หรอ” “กท็ ี่ซีพดู วา่ ถ้าจะมแี ฟน จะมีแบบคุณพอ่ ไงละ่ คะ” “แล้วไม่ดีเหรอ” “อย่ามาทำ�เป็นดีใจไปหน่อยเลยค่ะ ลูกสาวอยากได้คนรักเป็น แบบคุณพ่อ เพราะไม่รนู้ ะ่ สิวา่ ก่อนหนา้ จะเป็นแบบน้ี คณุ พ่อของยัยซนี ่ะ เจ้าชแู้ คไ่ หน” ทศพลชะงักเมอ่ื เพงิ่ นึกได้วา่ เขามีวรี กรรมมากมายแค่ไหน “แบบนนั้ มนั ...” “งานเข้าล่ะสิวะไอท้ ศ” เสยี งภาสกรดงั ขนึ้ ดา้ นหลงั ท�ำ ใหเ้ จา้ ของไรช่ าภกั ดพ์ิ บิ ลู ยห์ นั มอง จึงไดเ้ ห็นเพอ่ื นรกั พรอ้ มภรรยาและลูกชายลูกสาว ท่ียกมือไหว้ทศพลและ อรณิชาให้ต้องรับไหว้ 445

วลชั สติ า “มาท�ำ อะไรกนั ” “ก็แวะไปรบั ลูกมา เลยแวะมาบา้ นนายน่ะส”ิ “มาไดเ้ วลาม้ือเย็นเลยนะ” “กก็ ะมาฝากทอ้ งบา้ นนายดว้ ย มแี มค่ รวั เปน็ เชฟชอ่ื ดงั ประจ�ำ บา้ น ฉนั จะพลาดได้ไง” “ฝากด้วยนะคะคณุ ทศ พแ่ี อฟ” “เอาสิ” อรณิชาพยกั หนา้ รบั ก่อนจะหนั ไปพดู กบั สามี “จะเอาไง คะ จะวนั นี้ หรือผัดวันประกนั พรุง่ คะ” “รา้ ยจงั เลยนะเมยี ผมเนยี่ เอาเถอะ! จะวนั นหี้ รอื พรงุ่ นกี้ ไ็ มต่ า่ งกนั ผมจะพาเธอไปท่สี วน” อรณชิ าพยกั หนา้ รบั กอ่ นจะเรยี กลูกๆ “ซี ทะเล ตน้ น้�ำ มานีส่ ลิ กู มาทักทายอาซนั กับอามนี ก่อน” สามพ่ีน้องเดินออกจากห้องครัวตามเสียงมารดา แล้วยกมือไหว้ ทกั ทายผู้ใหญ่ กอ่ นจะพูดคยุ กับภผู าและภาพววิ ทีร่ นุ่ ราวคราวเดยี วกัน ทศพลเอยี งหนา้ จมุ พติ ขมบั ภรรยา กอ่ นจะพาตวั เองเขา้ ไปในครวั โดยมีสายตาของอรณิชามองตามด้วยความพึงพอใจ เธอคอยมอง คอยสงั เกตเขามาตลอด จงึ รดู้ วี า่ เวลาสบิ ปที น่ี างกลบั เขา้ มาในชวี ติ นา่ จะเปน็ เวลาเหมาะสมใหไ้ ดเ้ ปดิ ใจพดู คยุ และเขาคงท�ำ ใจ ยอมรบั กับเรือ่ งราวในอดีตไดแ้ ลว้ “ผมมเี รื่องอยากจะคยุ กบั คุณ ขอเวลาหน่อยได้มย้ั ” “ไดส้ ิลูก จะคยุ ทน่ี ห่ี รือที่ไหน” “ไปขา้ งนอกดีกว่า ผมไมอ่ ยากใหล้ ูกไดย้ นิ ” “เอาสิ” 446

เสนห่ ์ลวงซอ่ นรกั ทศพลเดินนำ�ฟีบีไปยังสวนด้านข้าง ซึ่งมีสระบัวเล้ียงปลา เขากอดอกมองปลาท่ีแหวกว่ายอยคู่ รหู่ นึ่ง จึงเปดิ ปากคยุ “ตลอดสิบปีที่ผ่านมา คุณพยายามทำ�ตัวเป็นย่าที่ดี ซึ่งผมต้อง ขอบคุณคุณในข้อนั้น และผมก็ไม่ได้ถือโทษโกรธคุณที่เป็นแม่ท่ีไม่ดี แต่ ผมอยากรู้ว่าตอนน้นั ...ท�ำ ไมคณุ ถึงนอกใจพอ่ ท�ำ ไมถงึ คดิ ฆา่ พอ่ ไดล้ ง” “แม่ไม่มีข้อแก้ตัวหรอกนะทศ แม่คิดฆ่าพ่อของลูกเพราะเห็นแก่ เงนิ และคดิ นอกใจจรงิ ๆ พอ่ ไม่ได้ผิดอะไรเลย ตอนทที่ ง้ิ ลูกกับภัทรไว้ แม่ ก็ไม่ได้มีสำ�นึกของความเป็นแม่ คิดเห็นแก่ตัว เลือกความสุขของตัวเอง ไม่สนว่ามีภาระหน้าท่ีของแม่ที่ต้องเล้ียงดูลูก...แม่ขอโทษนะ ลูกจะไม่ให้ อภยั แมก่ ไ็ ด้ แตอ่ ยา่ กดี กนั อยา่ บอกวา่ ไมใ่ หแ้ มเ่ จอหลานอกี แมอ่ าจจะท�ำ เร่อื งไมด่ ีกับลกู แตแ่ มส่ ัญญาวา่ จะไมท่ �ำ รา้ ยหลานใหต้ อ้ งเสียใจแบบนัน้ ” ทศพลมองหน้ามารดาทม่ี ีพิมพ์เดียวกนั กับเขา แมจ้ ะอยากไดย้ นิ ค�ำ แกต้ วั แตเ่ ขากลบั โลง่ ใจมากกวา่ ทน่ี างพดู ความจรงิ ไมโ่ กหก หรอื สรา้ ง ภาพใหต้ วั เองดูดีในสายตาของเขา อย่างนอ้ ย...นางก็ไมห่ ลอกลวงเขา “ตอนนั้นแม่ไม่ได้คิดถึงทศกับภัทรเลย ไม่ได้สนใจความรักที่พ่อ ของทศให้แม่ด้วย กว่าจะคิดได้ก็ผ่านมาเป็นสิบๆ ปี ตอนท่ีเห็นลูกท่ีงาน ประมูลวันนั้น แม่เลยคิดได้ว่าเพราะแม่ทำ�เรื่องเลวร้ายไว้กับลูก แม่จึง ไม่เคยมีความสุขได้จริงๆ ไม่เคยมีใครอยากอยู่ข้างแม่จริงๆ จนถึงตอนนี้ ก็ไม่มี แต่เพราะลูกให้โอกาสแม่ได้เป็นย่าของหลานๆ แม่ก็เลยรู้ว่าน่ีคือ โอกาสสุดท้าย แมย่ ังโชคดที ่สี ามารถเปล่ยี นแปลง ปรับปรุงตวั เองได”้ “ผมบอกแลว้ วา่ ผมไมโ่ กรธในเรอ่ื งอดตี แลว้ แคอ่ ยากไดค้ วามจรงิ ไมใ่ ชก่ ารโกหก ผมดใี จทค่ี ณุ ยอมรบั ในความผดิ ของตวั เอง และนกึ ขอบคณุ ทค่ี ณุ อยากเปน็ ยา่ ทดี่ ขี องลกู ผม แคน่ ที้ ผี่ มตอ้ งการ...ผมอยากใหแ้ มเ่ ปน็ ยา่ ที่นา่ รกั ของพวกเขาแบบน้ี ใหพ้ วกเขาได้มองเห็นแมใ่ นแบบน้ี และให้พวก 447

วลชั สติ า เขาเชอื่ วา่ สงิ่ ทแี่ มก่ บั ลกู ควรมใี หก้ นั กค็ อื ความรกั ความกตญั ญู ความเหน็ อกเหน็ ใจ และความเขา้ ใจกัน” ฟบี มี องหนา้ ลกู ชายดว้ ยความดใี จ น�้ำ ตาอาบสองแกม้ ทโี่ รยราไป ตามวยั ตงั้ แตน่ างกา้ วออกมาจากครอบครวั ภกั ดพิ์ บิ ลู ย์ ทศพลไมเ่ คยเรยี ก ว่าแม่อกี เลย จงึ ท�ำ ใหด้ ใี จยิง่ นักที่อกี ฝา่ ยเรียกเช่นน้ี “ทศเรยี กวา่ แมเ่ หรอลกู ” “ครับ ผมเรยี กว่าแม่ เหมอื นทนี่ ายภัทรเรียกนัน่ แหละครับ” “แมข่ อบใจนะทศ...ขอบใจ...ขอบใจลูกมากจรงิ ๆ” ทศพลโอบร่างของมารดาไว้ ความอบอุ่นนี้ไม่เหมือนของใคร แม้เขาจะบอกว่าลืมอ้อมกอดน้ีแล้ว แต่เขากลับจำ�มันได้...อ้อมกอดของ มารดาทีแ่ สนอบอนุ่ อ่อนโยน อรณิชาย้ิมกว้างเม่ือเห็นภาพตรงหน้า ก่อนจะหันมองคนท่ีมา สะกดิ ด้านหลงั หญงิ สาวเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ “มาไดไ้ งนะ่ ภทั ร คณุ ทศบอกวา่ นายยุ่งอยทู่ ี่มาเก๊าน่ี” “กลบั มาเมอ่ื วานนะ่ แลว้ ไดย้ นิ จากหลานๆ วา่ แมก่ ลบั มาจากยโุ รป จะมาท่นี ี่วนั น้ี เสร็จงานท่ีบรษิ ทั ก็บนิ มาเลย ไม่คิดวา่ จะไดเ้ ห็นภาพน้ดี ว้ ย เธอนเี่ กง่ นะท่ีท�ำ ใหพ้ ที่ ศยอมลงไดข้ นาดนี้” “เพราะเขารกั ฉนั ตา่ งหากละ่ ” อรณิชาเอ่ยด้วยความมั่นใจ “อนั นไ้ี มเ่ ถยี ง เพราะพที่ ศทง้ั รกั ทง้ั หลงเธอชนดิ ทวี่ า่ เมยี ขา้ ใครหา้ ม แตะเชยี วละ่ ” อรณิชาหัวเราะ ก่อนจะพยักหน้าให้ภัทรพลเดินเข้าไปหาท้ังสอง คน ขณะทล่ี ูกๆ ของเธอเดินมาหาเธอ “คุณพอ่ กับคุณยา่ มอี ะไรเหรอคะคณุ แม่” “กอดกันกเ็ พราะรกั กัน เหมอื นทีพ่ อ่ กบั แมก่ อดลูกกบั นอ้ งๆ ไง” 448

เสนห่ ์ลวงซ่อนรกั “ง้นั ซจี ะไปกอดคุณพอ่ กบั คณุ ย่าดว้ ย คณุ แมไ่ ปด้วยกนั สิคะ” อรณชิ าคลย่ี มิ้ กอ่ นจะยอมเดนิ ตามแรงลกู ๆ ทก่ี ง่ึ ลากกงึ่ จงู ใหเ้ ดนิ ไปหาทศพลและฟบี ี ซ่ึงอ้าแขนกอดภัทรพลอีกคน มีนาและภาสกรยืนดูครอบครัวภักดิ์พิบูลย์กอดกันด้วยรอยยิ้ม ชายหนมุ่ โอบรา่ งภรรยาพลางกดจุมพติ กับศีรษะเลก็ “เห็นนายทศเป็นแบบน้ีผมก็เบาใจ นายทศเลือกเมียได้ถูกจริงๆ ถา้ ไม่ใชค่ ุณแอฟ กค็ งจะไมไ่ ดเ้ หน็ ภาพน้ีไปทั้งชาต”ิ “นน่ั สิคะ คนในครอบครวั ตอ้ งรักกันแบบนถ้ี ึงจะถกู ” “ผมก็เหน็ ดว้ ย เหมอื นครอบครัวของเราไง” มีนาหันมองลูกๆ ท่ีกำ�ลังนั่งทำ�การบ้าน ก็อดไม่ได้ที่จะย้ิมกว้าง ก่อนจะหนั ไปมองครอบครัวของภักดพ์ิ บิ ลู ย์อกี คร้งั “อาหารเรียบรอ้ ยแลว้ จะเอาไปตัง้ ทีส่ วนเลยนะคะ” ภาสกรพยักหน้ารับคำ�เชฟประจำ�บ้านเพื่อนรัก ก่อนจะเดินนำ� ภรรยา เพื่อเรียกใหค้ รอบครวั ของทศพลมารบั ประทานอาหารม้อื เยน็ เมือ่ ทง้ั สองครอบครัวรับประทานอาหารม้อื เย็นเรยี บรอ้ ย อรณชิ า จึงนง่ั พิงกายกบั อกแกรง่ ของสามี ขณะมองดูลกู ๆ ที่ก�ำ ลงั พูดคยุ อยู่กับคน เปน็ ยา่ “ผมมคี วามสุขมากเลยนะแอฟ ไมค่ ดิ ว่าพอเปิดใจคุยเรอ่ื งพอ่ กบั แม่แลว้ จะโลง่ ใจ และมคี วามสุขจรงิ ๆ” “ก่อนหน้านไ้ี มส่ ขุ เหรอคะ” “สขุ ครบั มแี อฟอยกู่ บั ผม ผมกต็ อ้ งสขุ อยแู่ ลว้ แตเ่ มอ่ื ไดแ้ มม่ าดว้ ย มนั สุขสุดๆ” “แอฟดใี จนะคะทคี่ ณุ เขา้ ใจ และยอมรับทกุ อย่างแบบนี้” “ผมน่ีเกง่ จรงิ ๆ นะที่เลือกแอฟมาเป็นเมีย มาเป็นแม่ของลูก” 449

วลชั สติ า “ใครวา่ คณุ เลอื ก แอฟตา่ งหากทเี่ ปน็ ฝา่ ยเลือก” “ผิดแลว้ ผมหลงเสน่ห์คุณก่อน ผมก็ต้องเป็นคนเลอื ก” “แตค่ นทเ่ี ลือกจะใช้ชีวิตอยู่กับคุณมนั แอฟต่างหาก” “ผมยอมแพ้แล้ว ยังไงก็ยอมให้แอฟมาตลอด และยอมให้แค่คน นคี้ นเดียวนีแ่ หละ” “ดแี ลว้ ละ่ คะ่ ถา้ ยอมใหผ้ หู้ ญงิ คนอน่ื ดว้ ย ฉนั ไมเ่ อาไวห้ รอกนะคะ” “ไมม่ วี ันนนั้ หรอก เพราะผมหลงเสนห่ แ์ อฟ รักแอฟจนโงหวั ไม่ข้นึ แลว้ และเรากม็ พี ยานรกั ตงั้ สามคน ผมจะไปไหนไดล้ ะ่ อกี อยา่ ง...ชวี ติ ผม ตอนน้กี ม็ คี วามสขุ มาก เรื่องอะไรจะหาเรอ่ื งทุกขเ์ ข้าตวั ละ่ จริงม้ยั ” ทศพลจุมพิตขมับของภรรยา ขณะมองภาพตรงหน้าท่ีครอบครัว ของเขากำ�ลังมีรอยยม้ิ ทำ�ให้เขาเองกม็ คี วามสขุ ด้วย หากตอนนมี้ คี นอจิ ฉา ทศพลจะไมแ่ ปลกใจเลย เพราะแมแ้ ตเ่ ขายงั นกึ อจิ ฉาตวั เองทมี่ คี รอบครวั ดขี นาดน้ี มคี วามสขุ มากถงึ เพยี งน้ี ทงั้ หมดที่ เกดิ ขน้ึ ...เปน็ เพราะผหู้ ญงิ ขา้ งๆ คนนี้ อรณชิ าคอื ผหู้ ญงิ ทดี่ ที ส่ี ดุ ในชวี ติ ของ เขา และเขาจะไมย่ อมปลอ่ ยเธอไปเดด็ ขาด อรณชิ ายอมใหเ้ ขากระชบั ออ้ มกอด กอ่ นจะเงยหนา้ ขน้ึ จมุ พติ คาง ของเขา แล้วสบตาเขาด้วยความรกั ใชแ่ ลว้ ...ความรกั นล่ี ะ่ ทบ่ี นั ดาลทกุ สงิ่ ทง้ั คไู่ ดร้ จู้ กั ความรกั ไดร้ จู้ กั ที่จะรับรัก และมอบความรักให้คนอ่ืน นั่นทำ�ให้ทศพลและอรณิชาสร้าง ครอบครัวที่มีแต่ความรักและความสุขเช่นน้ี และมั่นใจว่าครอบครัวของ ทั้งคู่ก็ยงั คงอบอวลด้วยความรักและความสุขเชน่ น.้ี ..ตลอดไป ^^ จบบริบูรณ์ ^^ 450