บทซิกิรและดุอาอ์ที่ท่านนบีอ่าน โดย ชัยคฺสะอีด บินอลี บินวะฮัฟ อัลกอหฺฏอนี

หศิ นุลมุสลิม บทซิกิรจากอลั กุรอานและสุนนะฮฺ (ฉันคิดว่าเขาเป็นอย่างนั้น และอัลลอฮฺทรงเป็นผู้ท่ีรู้เรื่องเขาดีที่สุด และ ฉันไม่กล่าวชมผู้ใดเกินเลยเหนือไปจากท่ีอัลลอฮฺรู้ ฉันคิดว่าเขาเป็น (ให้ ระบุคุณลกั ษณะทีต่ ้องการชม อยา่ งนั้นอยา่ งนี้) 334 114 คากลา่ วเม่อื มคี นชม ‫ وَا ْجعَل ْنِي‬،‫ وَا ْغفِرْ ل ِي مَا لا َي َعْل َم ُو َن‬،‫«ال َّلهُ َّم لا َت ُؤ َا ِخ ْذنِي ب ِم َا ي َقُول ُو َن‬ .»‫خَيْرا ً مَِّما ي َظُ ُّنو َن‬ อัลลอฮุมมะ ลาตุอาคิซนี บิมายะกูลูน วัฆฟิรลี มาลายะอฺละมูน วัจญฺ อัลนีค็อยรอ็ น มิมมายะซนุ นูน (โออ้ ลั ลอฮฺ ไดโ้ ปรดอย่าได้เอาผิดฉันด้วย ส่ิงท่ีพวกเขากล่าวเลย และได้โปรดอภัยให้ฉันในส่ิงท่ีพวกเขาไม่รู้ (เกี่ยวกับฉัน) และได้โปรดทาให้ฉันเป็นคนดีย่ิงกว่าท่ีพวกเขาคาดคิด) 335 115 ตัลบยี ะฮฺของผทู้ ่คี รองอิหฺรอมในการทาหัจญ์และอมุ เราะฮฺ ،َ‫ ِإ َّن ا ْلحمَْد‬،‫ ل َّبيْ َك لا َ ش َرِي َك ل َ َك ل َّبيْ َك‬،‫«ل َّبيْ َك ال َّلهُ َّم ل َّبيْ َك‬ .»‫ لا َش َرِي َك ل َ َك‬،‫ ل َ َك وَالْم ُلْ َك‬،َ ‫وَالن ِعْمَة‬ ลับบัยกัลลอฮุมมะลับบัยก ลับบัยกะลาชะรีกะ ละกะลับบัยกฺ อินนัลหัม ดะ วันนิอฺมะตะ ละกะวลั มุลกะ ลาชะรีกะลัก 334 บนั ทึกโดยมสุ ลิม หมำยเลข 3000 335 บันทึกโดยอัลบุคอรียฺ ใน “อัลอะดับ อัลมุฟร็อด” 761, อลั -บยั ฮะกี ใน “ชุอะบุลอี มำน” 4534 และชัยคฺอลั อลั บำนีกล่ำวว่ำเศำะฮีหฺ ใน “เศำะฮีหฺ อัลอะดับ อัลมุฟร็อด” 761 150

หศิ นุลมุสลมิ บทซกิ ิรจากอัลกุรอานและสุนนะฮฺ (โอ้อัลลอฮฺ ฉันตอบสนองคาเรียกร้องของพระองค์ ฉันตอบสนอง พระองค์ ฉันตอบสนองพระองค์ ไม่มีส่ิงใดมาเป็ นภาคีกับพระองค์ แทจ้ รงิ การสรรเสรญิ ทั้งหลาย ความโปรดปราน และอานาจเป็นสิทธิของ พระองค์ ไม่มสี ่ิงใดมาเป็นภาคีกบั พระองค์) 336 116 การกล่าวตักบีร (อัลลอฮุอักบัร) เม่ือมาถึงหินดาในขณะท่ี กาลงั เฏาะวาฟ ท่านนบี ‫ ﷺ‬ได้ทาการเฏาะวาฟรอบกะอบฺ ะฮฺโดยที่ท่านน่งั อยู่บน สตั ว์พาหนะ ซ่ึงทุกๆ คร้งั ทที่ ่านมาถึงมุมหนิ ดาของกะอบฺ ะฮฺ ท่านกจ็ ะช้ไี ป ยงั มุมหินดาน้ันดว้ ยไมเ้ ทา้ ทท่ี ่านถืออยู่ แลว้ ท่านกก็ ลา่ วตกั บรี 337 117 บทดอุ าอข์ ณะเฏาะวาฟระหวา่ งมมุ รกุ นุลยะมานี (มมุ หนง่ึ ของ กะอฺบะฮกฺ ่อนถึงมุมหนิ ดา) และมุมอลั -หะญรั อัล-อัสวดั (มมุ หิน ดาของกะอฺบะฮฺ) ‫﴿ رَ َّبن َ ٓا ء َات ِن َا ف ِي ٱل ُّدنۡي َا َحسَن َة ٗ وَف ِي ٱ ۡل ٓأ ِخرَةِ َحسَن َة ٗ وَق ِن َا ع َذَا َب‬ ]٢٠١ :‫ٱل َّنارِ ﴾ [البقرة‬ ความว่า “โอ้พระผู้อภิบาลของเรา ได้โปรดประทานให้แก่พวกเรา ซ่ึงส่ิง ดีงามในโลกน้ี และส่ิงดีงามในโลกหน้า และโปรด คุ้มครองพวกเราให้ พ้นจากลงโทษแห่งไฟนรกด้วยเถิด” 338 336 บนั ทึกโดยอลั -บคุ อรียฺ หมำยเลข 1549 และมสุ ลิม หมำยเลข 1184 337 บนั ทึกโดยอลั -บคุ อรยี ฺ หมำยเลข 1613 338 บนั ทึกโดยอบีดำวดู หมำยเลข 1892 และชยั คฺอลั -อลั บำนีกล่ำวว่ำเป็นหะดีษหะสนั ใน “เศำะฮหี ฺ วะเฎำะอีฟ สนุ นั อบีดำวดู ” หมำยเลข 1892 151

หศิ นุลมุสลิม บทซกิ ริ จากอลั กรุ อานและสุนนะฮฺ 118 บทดุอาอ์เม่ือวุกูฟ (หยุดยืนขอดุอาอ์) ท่ีเขาอัศเศาะฟาและ เขาอลั มรั วะฮฺในขณะท่ที าการสะแอ เมอ่ื นบี ‫ ﷺ‬ไดเ้ ดนิ สะแอเขา้ ใกลเ้ ขาอศั เศาะฟา ทา่ นก็จะอา่ น َ ‫﴿ ۞ِإ َّن ٱل َّصفَا وَٱلۡم َرۡوَةَ مِن َشعَ ٓا ئ ِرِ ٱل َّل ۖهِ ف َم َ ۡن َ َّحج ٱل ۡب َيۡ َت َأوِ ٱ ۡعت َمَر‬ ٌ ‫ف َل َا ُجن َا َح ع َل َيۡهِ َأن ي َ َّط َّو َف بِه ِمَاۚ وَمَن ت َطَ َّوعَ خَيۡرٗا ف َِإ َّن ٱل َّله َ َشاكِر‬ ]١٥٨ :‫ع َل ِيم ٌ ﴾ [البقرة‬ ความว่า “แท้จริงภูเขาเศาะฟาและภูเขามัรวะฮฺนั้น เป็ นส่วนหน่ึงจาก บรรดาเครอ่ื งหมายของอัลลอฮฺ” แลว้ กล่าวต่อว่า .»ِ‫« َأب ْدَُّأ ب ِم َا ب َد َأ الله ُ ب ِه‬ อับดะอุ บมิ าบะดะอลั ลอฮุบฮิ ี (ฉนั ขอเร่ิมต้นเหมือนกับทอ่ี ัลลอฮฺ ตะอาลา เร่มิ ) แล้วให้เร่ิมเดินสะแอที่เขาอัศเศาะฟา โดยให้ขึ้นไปบนเขานั้น จนกระท่ังเห็นบัยตุลลอฮฺ แล้วยืนหันไปยังทิศกิบละฮฺ ซึ่ง ณ ที่นั้นให้ กล่าวแสดงการให้ความเอกะต่ออัลลอฮฺและความย่ิงใหญ่ต่อพระองค์ แล้วกล่าววา่ 152

หศิ นุลมุสลมิ บทซกิ ริ จากอัลกุรอานและสุนนะฮฺ ،ُ‫ وَل َه ُ الح َ ْمد‬،‫ ل َه ُ الملُْ ُك‬،ُ ‫«لا إل َه َ إ َّلا الله وَحْدَهُ لا ش َرِي َك ل َه‬ ،ُ‫ َأ ْنج َز َ وَعْدَه‬،ُ‫ لا إل َه َ إلا الله وَ ْحدَه‬،ٌ‫وَه ُو َ ع َل َى كُ ِل ش َ ْيءٍ ق َدِير‬ .»ُ‫ وَه َز َمَ الأ ْحزَا َب وَ ْحدَه‬،ُ‫وَن َص َرَ عَبْدَه‬ ลาอิลาฮะอิลลัลลอฮฺ วะหฺดะฮูลาชะรีกะละฮฺ ละฮุลมุลกุ วะละฮุลหัมดุ วะฮุวะอะลา กุลลิชัยอินเกาะดีร ลาอิลาฮะอิลลัลลอฮุวะหฺดะฮฺ อันญะซะ วะอดฺ ะฮฺ วะนะเศาะเราะอับดะฮฺ วะฮะซะมลั อะหซฺ าบะวะหดฺ ะฮฺ (ไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากอัลลอฮฺ ไม่มีผู้ใดเป็ นภาคีกับพระองค์ อานาจ และการสรรเสริญเป็ นสิทธิของพระองค์ พระองค์คือผู้ทรง อานาจเหนือทุกส่ิง ไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกเหนือจากอัลลอฮฺ พระองค์ ทรงปฏิบตั ิตามสัญญาของพระองค์ ทรงชว่ ยเหลอื บา่ วของพระองค์ และ พระองคเ์ พยี งผูเ้ ดียวทีท่ รงสร้างความปราชัยให้แก่พลพรรคท้ังหลาย) หลังจากน้ันให้ยกมือขอดุอาอ์ และกล่าวบทซิกิรดังกล่าวอีก ครั้งแล้วขอดุอาอ์ แล้วกล่าวบทซิกิรดังกล่าวเป็ นครั้งท่ีสาม แล้วขอดุ อาอ์ โดยให้ปฏบิ ัติเช่นนีท้ ี่เขามรั วะฮเฺ ช่นเดียวกนั 339 119 บทดอุ าอใ์ นวนั อะเราะฟะฮฺ ท่านนบี ‫ ﷺ‬ได้กล่าวว่า การดุอาอ์ท่ีดีที่สุดคือการดุอาอ์ใน วนั อะเราะฟะฮฺ ส่วนบทดอุ าอ์ทด่ี ีท่ีสดุ ท่ฉี ันและบรรดานบีกอ่ นหน้าฉันได้ กลา่ ว (ในวนั นนั้ ) คือ 339 บนั ทกึ โดยมสุ ลมิ หมำยเลข 1218 153

หศิ นุลมุสลิม บทซิกิรจากอลั กุรอานและสุนนะฮฺ ‫ ل َه ُ الْم ُلْ ُك وَل َه ُ ا ْلحمَْدُ وَه ُو َ ع َل َى‬،ُ ‫«لا َ ِإل َه َ ِإل َّا الله ُ وَحْدَهُ لا َش َرِي َك ل َه‬ .» ٌ‫كُ ِل ش َ ْيءٍ ق َدِير‬ ลาอิลาฮะอิลลัลลอฮฺ วะหฺดะฮูลาชะรีกะละฮฺ ละฮุลมุลกุ วะละฮุลหัมดุ วะฮวุ ะอะลา กุลลชิ ยั อินเกาะดรี (ไม่มีพระเจ้าอ่ืนใดนอกจากอัลลอฮฺ ไม่มีผู้ใดเป็ นภาคีกับพระองค์ อานาจ และการสรรเสริญเป็ นสิทธิของพระองค์ พระองค์คือผู้ทรง อานาจเหนอื ทกุ ส่ิง) 340 120 ซกิ ิรเม่อื อยทู่ ่อี ลั มชั อรั อัลหะรอม (ช่วงท่ปี ระกอบพธิ หี ัจญ์) ท่านนบี ‫ ﷺ‬ได้ขี่อูฐพาหนะของท่าน จนกระทั่งมาถึงอัล- มัชอัร อัล-หะรอม จากนน้ั ท่านกไ็ ด้ผินหนา้ ไปยังทิศกิบละฮแฺ ละขอดุอาอ์ ที่นั้น แล้วทา่ นก็กล่าวตกั บีร .»ُ ‫«الله ُ َأ ْكب َر‬ อัลลอฮุอกั บรั (อลั ลอฮฺทรงย่ิงใหญท่ สี่ ดุ ) กลา่ วตะฮลฺ ลี .»ُ ‫«لا َ ِإل َه َ ِإل َّا الله‬ ลาอลิ าฮะอลิ ลัลลอฮฺ (ไมม่ พี ระเจ้าอ่นื ใดนอกจากอลั ลอฮฺ) และกล่าว ‫ ل َه ُ الْم ُلْ ُك وَل َه ُ ا ْلحمَْدُ وَه ُو َ ع َل َى‬،ُ ‫«لا َ ِإل َه َ ِإل َّا الله ُ وَحْدَهُ لا َش َرِي َك ل َه‬ .» ٌ‫كُ ِل ش َ ْيءٍ ق َدِير‬ 340 บนั ทึกโดยอตั -ติรมิซีย์ หมำยเลข 3585 และชัยคฺอลั -อลั บำนีกล่ำวว่ำเป็นหะดีษหะ สนั ใน “เศำะฮีหฺ วะเฎำะอีฟ สนุ นั อตั -ตริ มิซยี ”์ หมำยเลข 3585 154

หศิ นุลมุสลิม บทซกิ ิรจากอัลกรุ อานและสุนนะฮฺ ลาอิลาฮะอิลลัลลอฮฺ วะหฺดะฮูลาชะรีกะละฮฺ ละฮุลมุลกุวะละฮุลหัมดุ วะฮุวะอะลากลุ ลิชยั อินเกาะดีร (ไม่มีพระเจ้าอนื่ ใดนอกจากอัลลอฮฺ ไมม่ ี ผู้ใดเป็ นภาคีกับพระองค์ อานาจ และการสรรเสริญเป็ นสิทธิข อง พระองค์ พระองคค์ ือผู้ทรงอานาจเหนอื ทกุ ส่งิ ) ซึ่งท่านจะอยู่ที่น่ันจนกระท่ังแสงฟั จรฺปรากฏ แล้วท่านก็จะเดินทางไปยัง มนิ าก่อนท่ีดวงอาทิตย์จะขน้ึ 341 121 การกลา่ วตักบีรขณะขวา้ งเสาหนิ (ช่วงท่ปี ระกอบพิธหี จั ญ์) ให้กล่าวตักบีรทุกคร้ังที่ขว้างเสาหินทั้งสามด้วยก้อนกรวด แล้วให้เดินไปข้างหน้าและให้หยุดขอดุอาอ์โดยหันหน้าไปยังทิศกิบละฮฺ พร้อมกับยกมือท้ังสอง ซ่ึงให้ทาเฉพาะเสาหินท่ีหนึ่งและสอง ส่วนเสา หินท่ีสาม (ญัมเราะฮฺ อัล -อะเกาะบะฮฺ) ให้ขว้างมันด้วยก้อนกรวด พร้อมๆ กับกล่าวตักบีรในทุกคร้ังท่ีขว้าง หลังจากนั้นให้จากไปโดยท่ีไม่ ต้องหยดุ ยนื ขอดอุ าอ์ 342 122 บทดุอาอเ์ ม่ือประหลาดใจและมคี วามปล้มื ปติ ิ .»ِ‫« ُسبْح َانَ الله‬ สบุ หานลั ลอฮฺ (มหาบริสทุ ธยิ์ ่ิงแด่อัลลอฮฺ) 343 .»ُ ‫«الله ُ َأ ْكب َر‬ 341 บนั ทกึ โดยมสุ ลิม หมำยเลข 1218 342 บนั ทกึ โดยอลั -บคุ อรยี ฺ หมำยเลข 1751,1753 และมสุ ลมิ หมำยเลข 1218 343 บนั ทึกโดยอลั -บคุ อรยี ฺ หมำยเลข 115,3599,6218 และมสุ ลิม หมำยเลข 1675 155

หศิ นุลมุสลิม บทซกิ ิรจากอลั กุรอานและสุนนะฮฺ อัลลอฮุอกั บัร (อลั ลอฮฺทรงย่งิ ใหญ่ท่ีสุด) 344 123 ส่งิ ท่ีควรปฏบิ ตั เิ ม่อื มเี ร่ืองท่ีทาใหด้ ใี จ เมอื่ นบี ‫ ﷺ‬มีเรอ่ื งทที่ าใหท้ า่ นดใี จหรอื ถกู ทาให้ดีใจดว้ ยมนั ทา่ น จะรดุ ลงสญุ ดู เพือ่ ขอบคุณตอ่ อลั ลอฮผฺ ทู้ รงประเสรฐิ และสูงส่งย่งิ 345 124 ส่งิ ท่ีควรปฏิบัตแิ ละกล่าวเม่อื ร่างกายมีอาการบาดเจบ็ ให้วางมือของท่านบนส่วนร่างกายที่มีอาการบาดเจ็บ แล้วกล่าว วา่ .»‫«ب ِاسْ ِم الله‬ บิสมิลลาฮฺ (ดว้ ยพระนามของอัลลอฮฺ) อ่านสามครงั้ แลว้ กลา่ ววา่ »ُ‫« َأعُوذُ ب ِاللهِ وَق ُ ْدرَت ِهِ مِ ْن ش َرِ مَا َأ ِجدُ وَُّأحَاذِر‬ อะอูซบุ ิลลาฮิ วะกดุ เราะติฮิ มนิ ชรั รมิ า อะญดิ ุ วะอหุ าซิร (ฉันขอความคุ้มครองต่ออัลลอฮฺ และความเกรียงไกรของพระองค์ จาก ความชั่วร้ายทีฉ่ นั ประสบและที่ฉันระแวดระวัง) อ่าน 7 ครง้ั 346 125 บทดอุ าอเ์ มอ่ื เกรงวา่ จะโดนพลงั ชว่ั รา้ ยจากสายตาแหง่ ความ อจิ ฉา (อลั อยั น์) 344 บนั ทึกโดยอลั -บคุ อรยี ฺ หมำยเลข 3062 และอตั -ติรมิซี หมำยเลข 2180 345 บนั ทึกโดยอบีดำวูด 2774, อตั ติรมิซี 1578 และชัยคอฺ ลั -อลั บำนีกลำ่ ววำ่ เป็นหะดษี เศำะฮีหฺ ใน “เศำะฮหี ฺ วะเฎำะอฟี สนุ นั อบดี ำวดู ” 2774 346 บนั ทึกโดยมสุ ลมิ หมำยเลข 2202 156

หศิ นุลมุสลมิ บทซกิ ิรจากอลั กุรอานและสุนนะฮฺ เ ม่ื อ ค น ห น่ึ ง ค น ใ ด ใ น ห มู่ พ ว ก ท่ า น เ ห็ น ส่ิ ง ที่ ท า ใ ห ้ เ ข า มี ค ว า ม ประทับใจในตัวของพ่ีน้องคนหน่ึงของเขา ท้ังที่เก่ียวข้องกับตัวของเขา หรือในทรัพย์สินของเขา ก็ให้กล่าวอวยพรแสดงความจาเริญ (บะเราะ กะฮฺ) แก่เขาคนนั้น เพราะอัยน์ (พลังช่ัวร้ายจากสายตาแห่งความ อจิ ฉา) น้นั มีอยู่จรงิ 347 126 คากล่าวเม่อื รสู้ กึ หวาดผวา .»ُ ‫«لا َ ِإل َه َ ِإل َّا الله‬ ลาอลิ าฮะอลิ ลลั ลอฮฺ (ไมม่ พี ระเจา้ อืน่ ใดนอกจากอัลลอฮฺ) 348 127 คากล่าวขณะเชอื ดสัตว์ .»‫«ب ِس ْ ِم اللهِ وَالله ُ َأ ْكب َر ُ ال َّلهُ َّم مِنْ َك وَل َ َك ال َّلهُ َّم ت َقَ َّب ْل مِنِي‬ บิสมิลลาฮฺ วัลลอฮุอักบัร อัลลอฮุมมะ มินกะ วะละกะ อัลลอฮุมมะ ตะก็ อบบัลมินนี (ด้วยพระนามของอัลลอฮฺ และอัลลอฮฺทรงย่ิงใหญ่ท่ีสุด โอ้อัลลอฮฺ (ส่ิงน้ี) มาจากพระองค์ และเป็นไปเพื่อพระองค์ โอ้อัลลอฮฺ ไดโ้ ปรดตอบรบั (การงาน) จากฉันดว้ ยเถิด) 349 128 คากล่าวท่จี ะปกป้องจากการล่อลวงของชยั ฏอน 347 บันทึกโดยอิบนุมำญะฮฺ หมำยเลข 3509 และชัยคฺอัล-อัลบำนีกล่ำวว่ำเป็นหะดีษ เศำะฮีหฺ ใน “เศำะฮหี ฺ วะเฎำะอีฟ สนุ นั อิบนมุ ำญะฮฺ” หมำยเลข 3509 348 บนั ทึกโดยอลั -บคุ อรยี ฺ หมำยเลข 3346 และอตั -ตริ มซิ ี หมำยเลข 2880 349 บนั ทึกโดยมสุ ลิม 1967 และอลั -บยั ฮะกี ใน “อสั -สนุ นั อลั -กบุ รอ” 19184 157

หศิ นุลมุสลมิ บทซกิ ิรจากอลั กรุ อานและสุนนะฮฺ ‫ مِ ْن‬:ٌ‫« َأعُوذُ بكَلِم َا ِت اللهِ ال َّتا َّما ِت ا َّلتِي لا َ ُيج َاوِزُه ُ َّن ب َر ٌّ وَلا َف َا ِجر‬ ِ‫ وَمِ ْن ش َر‬،ِ‫ وَمِ ْن ش َرِ مَا ي َنْزِ ُل مِ َن ال َّسمَاء‬،‫ وَب َر َأ وَذَر َأ‬،‫ش َرِ مَا خَل َ َق‬ ‫ وَمِ ْن ش َرِ مَا َيخْر ُ ُج‬،‫ وَمِ ْن ش َرِ مَا ذَر َأ ف ِي ا ْل َأ ْر ِض‬،‫مَا ي َعْر ُ ُج فيه َا‬ ً ‫ وَمِ ْن ش َرِ كُ ِل َطارِ ٍق ِإل َّا َطارِقا‬،ِ‫ وَمِ ْن ش َرِ ف ِت َنِ ال َّليْ ِل وَال َّنه َار‬،‫مِ ْنه َا‬ .»‫ي َ ْطر ُ ُق ِبخ َيْرٍ ي َا رَ ْحم َ ُن‬ อะอูซุ บิกะลิมาติลลาฮฺ อัตตามมาติ อัลละตี ลายุญาวิซุฮุนนะ บัรรุนวะ ลาฟาญริ มินชัรรมิ าเคาะลักฺ วะบะเราะอะ วะซะเราะอะ วะมนิ ชัรรมิ า ยันซิ ลุมนิ สั สะมาอ์ วะมินชัรริมา ยะอฺรญุ ฟุ ฮี า วะมนิ ชรั ริมา ซะเราะอะฟิลอัรฎฺ วะมินชัรริมา ยัครุญุมินฮา วะมินชัรริ ฟิตะนิลลัยลิ วันนะฮาร วะมินชัรริ กลุ ลิฏอริกนิ อิลลาฏอริก็อน ยัฏรฺ กุ ุบคิ อ็ ยรนิ ยาเราะหฺมาน (ฉันขอความคุ้มครองด้วยพระพจนารถแห่งอัลลอฮฺท่ีสมบูรณ์ย่ิง ซึ่งไม่มี คาพูดของผู้ใดจะสมบูรณ์ย่ิงกว่า ไม่ว่าจะเป็นคนดีหรือคนเลว (ให้ปลอดภัย) จากความชว่ั รา้ ยของส่ิงที่ถกู สร้างและจากความช่วั ร้ายของทกุ ส่ิงทีอ่ ลั ลอฮฺทรง บงั เกิด (สรา้ ง,ประดิษฐ์) มันขนึ้ มา และจากความชัว่ ร้ายทลี่ งมาจากฟากฟา้ และจากความช่ัวร้ายที่ขึ้นไปสู่ในนั้น และจากความช่ัวร้ายของส่ิงท่ีมีอยู่ ใต้แผ่นดิน และจากความชั่วร้ายส่ิงท่ีออกมาจากมัน และจากความชั่ว ร้ายของบททดสอบต่างๆ ท่ีจะเกิดข้ึนท้ังในยามกลางคืนและกลางวัน และจากความชั่วร้ายของทุกส่ิงที่มันจะเกิดข้ึนในยามค่าคืน ยกเว้นที่ส่ิง ทมี่ ันจะเกิดขึน้ นัน้ เป็นส่งิ ทีด่ ี โอ้พระผทู้ รงเมตตา) 350 350 บันทึกโดยอะหฺมัด 15461 และชัยคฺอัล-อัลบำนีกล่ำวว่ำเป็นหะดีษเศำะฮีหฺ ใน “เศำะฮีหฺ อลั -ญำมอิ ”ฺ 74 158

หศิ นุลมุสลิม บทซิกริ จากอัลกุรอานและสุนนะฮฺ 129 การอิสติฆฺฟาร (ขออภัยโทษ) และการเตาบะฮฺ (การกลับ เน้ือกลบั ตวั ) ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ‫ ﷺ‬ได้กล่าวว่า “ขอสาบานต่ออัลลอฮฺ แท้จริงฉันไดอ้ ิสติฆฟารตอ่ อลั ลอฮฺ และเตาบะฮตฺ อ่ พระองคม์ ากกว่าเจ็ด สิบคร้ังในหน่งึ วนั ” 351 ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ‫ ﷺ‬ได้กล่าวว่า “โอ้มนุษย์เอ๋ย พวกท่าน ท้งั หลายจงเตาบะฮตฺ อ่ อลั ลอฮเฺ ถดิ เพราะแทจ้ ริงฉันได้ทาการเตาบะฮฺต่อ พระองค์มากถึงหน่ึงรอ้ ยครงั้ ในหนงึ่ วัน” 352 ทา่ นเราะสูลุลลอฮฺ ‫ ﷺ‬ไดก้ ลา่ ววา่ ผใู้ ดท่กี ล่าว ‫« َأ ْست َغْفِر ُ الله َ ال ْعَظيم َ الَّذِي لا َ ِإل َه َ ِإل َّا ه ُو َ ا ْلح َُّي القَ ُّيومُ وَ َأت ُو ُب‬ .»ِ‫ِإل َيه‬ อัสตัฆฟิรุลลอฮัลอะซีม อัลละซี ลาอิลาฮะอิลลา ฮุวัลหัยยุลก็อยยูม วะอะตูบุอิลัยฮฺ (ฉันขออภัยโทษจากอัลลอฮฺ ผู้ซึ่งไม่มีพระเจ้าอ่ืนใด นอกจากพระองค์ ผ้ทู รงชีวิน ผทู้ รงดแู ลอภิบาล และฉนั ขอกลับเนือ้ กลับ ตัวยงั พระองค์) เข าจ ะถู ก อ ภั ยโ ทษ ถึ งแ ม ้ว่ า เข าจ ะ ท า คว าม ผิ ด โด ยก าร หนี สม รภู มิ ร บ ก็ ตาม353 351 บนั ทกึ โดยอลั -บคุ อรียฺ หมำยเลข 6307 352 บนั ทึกโดยมสุ ลมิ หมำยเลข 2702 353 บนั ทึกโดยอบดี ำวดู 1517, อตั -ติรมิซี หมำยเลข 3577 และชัยคอฺ ลั -อลั บำนกี ล่ำววำ่ เป็นหะดษี เศำะฮหี ฺ ใน “เศำะฮีหฺ วะเฎำะอฟี สนุ นั อบดี ำวดู ” หมำยเลข 1517 159

หศิ นุลมุสลมิ บทซิกริ จากอัลกุรอานและสุนนะฮฺ ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ‫ ﷺ‬ได้กล่าวว่า “ช่วงเวลาที่พระผู้เป็นเจ้าจะ อยู่ใกล้ชดิ กบั บา่ วมากที่สดุ นัน้ คือช่วงเวลาสุดท้ายของยามค่าคืน ดังน้ัน หากท่านสามารถท่ีจะเป็ นผู้หนึ่งจากบรรดาผู้ท่ีราลึกถึงอัลลอฮฺใ น ช่วงเวลาน้นั กจ็ งเป็นเสียเถิด” 354 ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ‫ ﷺ‬ได้กล่าวว่า “สภาพที่บ่าวได้ใกล้ชิดกับ พระผู้อภิบาลของเขามากที่สุด น่ันคือ ในขณะที่เขาเป็นผู้ที่กาลังสุญูด ดังนั้นพวกท่านจงขอดอุ าอใ์ หม้ ากๆ) (ในขณะทสี่ ุญูด)” 355 ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ‫ ﷺ‬ได้กล่าวว่า “ในบางครั้งฉันยังรู้สึกว่า หัวใจของฉันขุ่นหมอง ฉันจึงขออภัยโทษต่อพระองค์อัลลอฮฺหน่ึงร้อย ครั้งในหนง่ึ วัน” 356 130 ความประเสริฐของการกล่าวตัสบีหฺ ,ตะหฺมีด ,ตะฮฺลีล , ตักบีร 357 ท่านเราะสลู ุลลอฮฺ ‫ ﷺ‬ไดก้ ลา่ ววา่ ผู้ใดทกี่ ล่าว .»ِ‫« ُسبْح َا َن اللهِ وَب ِ َح ْمدِه‬ 354 บนั ทึกโดยอนั -นะสำอี 572, อตั -ติรมซิ ี หมำยเลข 3579 และชยั คฺอลั -อลั บำนีกล่ำววำ่ เป็นหะดษี เศำะฮีหฺ ใน “เศำะฮหี ฺ วะเฎำะอฟี สนุ นั อนั -นะสำอ”ี หมำยเลข 1517 355 บนั ทกึ โดยมสุ ลมิ หมำยเลข 482 356 บนั ทกึ โดยมสุ ลมิ หมำยเลข 2702 357 ตสั บีหฺ คือกำรกล่ำว “สุบหำนัลลอฮฺ” มหำบริสุทธิ์ย่ิงแด่อัลลอฮฺ , ตะหฺมีด คือกำร กล่ำว “อลั หมั ดุลิลลำฮฺ” กำรสรรเสริญท้ังหลำยเป็นสิทธิของอลั ลอฮฺ , ตะฮฺลีล คือกำร กล่ำว “ลำอิลำฮะ อิลลลั ลอฮฺ” ไม่พระเจำ้ อื่นใดนอกจำกอลั ลอฮฺ , ตกั บีร คือกำรกล่ำว “อลั ลอฮอุ กั บรั ” อลั ลอฮทฺ รงย่งิ ใหญ่ท่สี ดุ 160

หศิ นุลมุสลมิ บทซิกริ จากอลั กุรอานและสุนนะฮฺ สุบหานัลลอฮิ วะบิหัมดิฮฺ (มหาบริสุทธิ์ย่ิงแด่อัลลอฮฺ และ ดว้ ยการสรรเสรญิ แด่พระองค์) ในหนึ่งวันเป็นจานวนหนึ่งร้อยครั้ง 358 ความผิดต่างๆ ของเขาจะถูกทา ให้ร่วงหล่นลงไปแม้มันจะมากมายเช่นฟองน้าในทะเลก็ตาม 359 ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ‫ ﷺ‬ได้กล่าววา่ ผใู้ ดทก่ี ลา่ ว ُ‫ ل َه ُ الملُْ ُك وَل َه ُ الح َمْد‬،ُ ‫« لا إل َه َ إ َّلا الله وَحْدَه ُ لا ش َرِ ي َك ل َه‬ .»ٌ‫وَه ُو َ ع َلى كُلِ ش َ ْيءٍ ق َدِير‬ ลาอิลาฮะอิลลัลลอฮฺ วะหฺดะฮูลาชะรีกะละฮฺ ละฮุลมุลกุ วะละฮุลหัมดุ วะฮุวะอะลา กุลลิชัยอินเกาะดีร (ไม่มีพระเจ้าอ่ืนใดนอกจากอัลลอฮฺ สาหรับพระองค์คืออานาจการครอบครองและมวลการสรรเสริญ และพระองค์ทรงมีเดชานุภาพเหนือทุกส่ิง) ให้อ่านสิบครั้ง เขาจะได้รับผลบุญประหนึ่งไถ่ทาสสี่คนจากลูกหลาน ของอิสมาอีล 360 ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ‫ ﷺ‬ได้กล่าวว่า สองคาที่เบาแก่ลิ้น361 358 อ่ำนเวลำใดกไ็ ด้ แต่ที่ดที ี่สดุ คอื ช่วงเชำ้ ตรู่ น่ันคือ หลงั ละหมำดศบุ หุ ฺของแต่ละวนั 359 เฉพำะบำปเล็กเท่ำนั้นที่จะถูกลบลำ้ ง และไม่ใช่ควำมผิดที่เก่ียวขอ้ งกับลูกหลำน อำดมั ทตี่ อ้ งใหเ้ ขำยกโทษใหเ้ สียกอ่ น สว่ นบำปใหญ่มเี ง่อื นไขสำคญั คือกำรเตำบะฮฺตวั 360 บนั ทึกโดยอลั -บคุ อรียฺ หมำยเลข 6404 และมสุ ลิม หมำยเลข 2693 361 เป็นถอ้ ยคำสน้ั ๆ มีควำมง่ำยดำยในกำรเรียนรู้ และอนุญำตที่จะใหก้ ล่ำวมันทง้ั ใน สภำพทสี่ ะอำดหรอื ท่มี ญี นุ บุ (คอื สภำพท่จี ำเป็นตอ้ งอำบนำ้ ชำระรำ่ งกำย) 161

หศิ นุลมุสลิม บทซกิ ิรจากอลั กุรอานและสุนนะฮฺ หนักบนตาช่ัง362 เป็ นท่ีรักแก่อัร-เราะหฺมาน363 น่ันคือ .»‫ ُسبْح َانَ اللهِ ال ْعَظِي ِم‬،ِ‫« ُسبْح َا َن اللهِ وَبِح َمْدِه‬ สุบหานัลลอฮิ วะบิหัมดิฮฺ สุบหานัลลอฮิลอะซีม (มหาบริสุทธิ์ยิ่งแด่อัลลอฮฺ และด้วยการสรรเสริญแด่พระองค์ มหา บริสุทธิ์ย่ิงแด่อัลลอฮฺ ผู้ทรงย่ิงใหญ่เหนือส่ิงอื่นใด) 364 ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ‫ ﷺ‬ได้กล่าวว่า การที่ฉันกล่าว .» ُ ‫ وَالله ُ َأ ْكب َر‬،ُ ‫ وَلا إل ه َ إ َّلا الله‬،ِ‫ وَالح َ ْمدُ لله‬،ِ‫« ُسبْح َانَ الله‬ สุบหานัลลอฮฺ วัลหัมดุลิลลาฮฺ วะลาอิลาฮะอิลลัลลอฮฺ วัลลอฮุอักบัร ( ม ห า บ ริส ุท ธิ ย์ ิ่ง แ ด ่อ ัล ล อ ฮ ฺ ก า ร ส ร ร เ ส ร ิญ ทั ้ง ห ล า ย เ ป็ น สิท ธิ ของอัลลอฮฺ ไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากอัลลอฮฺแต่เพียงพระองค์ เดียว อัลลอฮฺทรงย่ิงใหญ่ท่ีสุด) น้ันย่อมเป็ นที่รักแก่ฉันมากกว่าส่ิงท่ี ดวงอาทิตย์ได้ขึ้นมาเหนือมัน 365 366 ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ‫ ﷺ‬แล้วท่านก็ได้กล่าวว่า “พวกท่านแต่ ล ะ ค น ไ ม่มีค ว า ม ส า ม า ร ถ ที่จ ะ เ ก็บ เ กี่ย ว ห นึ่ง พ ัน ค ว า ม ดีใ น แ ต่ล ะ วัน กระนั้นหรือ?” คนที่นั่งอยู่ด้วยคนหนึ่งได้ถามท่านว่า พวกเราแต่ละ 362 มผี ลบญุ ทม่ี ำกมำย 363 อลั ลอฮผฺ ทู้ รงเมตตำ 364 บันทึกโดยอัล-บุคอรียฺ หมำยเลข 6406 และมุสลิม หมำยเลข 2694 365 เป็นที่รกั มำกกว่ำส่งิ ท่มี อี ยบู่ นโลกนี้ 366 บนั ทึกโดยมสุ ลิม หมำยเลข 2695 162

หศิ นุลมุสลมิ บทซิกริ จากอลั กรุ อานและสุนนะฮฺ คนจะเก็บเกี่ยวหนึ่งพันความดีในแต่ละวันได้อย่างไร? ท่านตอบว่า “ให้เขากล่าวตัสบีหฺ .» ِ‫« ُسبْح َا َن الله‬ สุบหานัลลอฮฺ (มหาบริสุทธิ์ย่ิงแด่อัลลอฮฺ) หน่ึงร้อยครั้ง เขาก็จะถูกบันทึกหน่ึงพันความดีให้ หรือจะถูก ลบหนึ่งพันความผิดจากเขา” 367 368 ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ‫ ﷺ‬ได้กล่าวว่า .»ِ‫« ُسبْحا َنَ اللهِ العَظِيمِ وَب ِ َح ْمدِه‬ สุบหานัลลอฮิลอะซีม วะบิหัมดิฮฺ (มหาบริสุทธิ์ย่ิงแด่อัลลอฮฺ ผู้ทรง ย่ิงใหญ่เหนือส่ิงอื่นใด และด้วยการสรรเสริญแด่พระองค์) จะถูกปลูกต้นอินทผลัมหนึ่งต้นเตรียมไว้แก่เขาในสวนสวรรค์ 369 ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ‫ ﷺ‬ได้กล่าวว่า “โอ้ท่านอับดุลลอฮฺ บิน ก็อยสฺ จะให้ฉันบอกแก่ท่านถึงคลังหนึ่งในจานวนคลังทั้งหลายของ สวรรค์ไหม? 370” ฉันจึงตอบว่า “เอาสิ โอ้ท่านเราะสูลุลลอฮฺ” ท่านน บีจึงกล่าวว่า จงกล่าวเถิดว่า 367 เฉพำะบำปเล็กเท่ำนั้นที่จะถูกลบลำ้ ง และไม่ใช่ควำมผิดที่เก่ียวขอ้ งกับลูกหลำน อำดมั ท่ีตอ้ งใหเ้ ขำยกโทษใหเ้ สียกอ่ น สว่ นบำปใหญ่มเี ง่อื นไขสำคญั คอื กำรเตำบะฮฺตวั 368 บันทึกโดยมุสลิม หมำยเลข 2698 369 บันทึกโดยอัต-ติรมิซี 3464 และชัยคฺอัล-อัลบำนีกล่ำวว่ำเป็นหะดีษเศำะฮีหฺ ใน “เศำะฮหี ฺ วะเฎำะอีฟ สนุ นั อตั -ตริ มิซี” 3464 370 ผลบญุ ที่มคี ำ่ ท่ีสดุ ท่เี ป็นเหตใุ หค้ นคนหนงึ่ เขำ้ สวนสวรรค์ 163

หศิ นุลมุสลิม บทซิกิรจากอัลกุรอานและสุนนะฮฺ .»ِ‫« لَا َحو َل وَلَا ق َُّوةَ إ َّلا ب ِالله‬ ลาเหาละ วะลากูวะตะ อิลลาบิลลาฮฺ (ไม่มีความสามารถและพละกาลังใดที่เกิดขึ้นเว้นแต่ด้วยการอนุมัติ ของอัลลอฮฺ)371 ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ‫ ﷺ‬ได้กล่าวว่า “ถ้อยคาที่เป็ นที่รักยิ่ง สาหรับอัลลอฮฺนั้นมีสี่ถ้อยคา ซึ่งไม่เป็ นปั ญหาที่จะเริ่มกล่าวด้วยคา ใดก่อน” นั้นคือ .»ُ ‫ وَالله ُ َأ ْكب َر‬،ُ ‫ وَلا إل ه َ إ َّلا الله‬،ِ‫ وَالح َ ْمدُ لله‬،ِ‫« ُسبْح َانَ الله‬ สุบหานัลลอฮฺ วัลหัมดุลิลลาฮฺ วะลาอิลาฮะอิลลัลลอฮฺ วัลลอฮุอักบัร ( ม ห า บ ริส ุท ธิ ์ยิ่ง แ ด ่อ ัล ล อ ฮ ฺ ก า ร ส ร ร เ ส ร ิญ ทั ้ง ห ล า ย เ ป็ น สิท ธิ ของอัลลอฮฺ ไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากอัลลอฮฺแต่เพียงพระองค์ เดียว อัลลอฮฺทรงย่ิงใหญ่ท่ีสุด) 372 มีชายอาหรับชนบทคนหน่ึงมาหาท่านเราะสูลุลลอฮฺ ‫ ﷺ‬และ ได้กล่าวแก่ท่านว่า “โอ้ท่านเราะสูลของอัลลอฮฺ ได้โปรดสอนฉันถึง ถ้อยคาต่างๆ ที่ฉันจะใช้กล่าวมัน” ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ‫ ﷺ‬จึงกล่าวว่า ท่านจงกล่าวว่า 371 บันทึกโดยอัล-บุคอรียฺ หมำยเลข 4205 และมุสลิม หมำยเลข 2704 372 บันทึกโดยมุสลิม หมำยเลข 2137 164

หศิ นุลมุสลมิ บทซกิ ิรจากอัลกรุ อานและสุนนะฮฺ ،ً ‫ الل ه ُ َأ ْكب َر ُ كَب ِيرا‬،ُ ‫«لا َ إل ه َ إ َّل ا الل ه و َحْدَه ُ لا َ ش َرِ ي َك ل َه‬ َ‫ لا حَول‬،َ‫ وَ ُسب ْ ح َانَ الل هِ ر َ ِب الع َال َمِين‬،ً ‫وَالح َمْدُ ل ِل هِ َكث ِيرا‬ .»ِ‫وَلا َ ق َُّوة َ إ َّلا ب ِالل هِ الع َزِيزِ الح َ ِكيم‬ ลาอิลาฮะอิลลัลลอฮฺ วะหฺดะฮูลาชะรีกะละฮฺ อัลลอฮุอักบัรกะบีรอ วัลหัมดุลิลลาฮิกะษีรอ วะสุบหานัลลอฮิร็อบบิลอาละมีน ลาเหาละวะ ลากูวะตะ อิลลาบิลลาฮิลอะซีซิลหะกีม (ไม่มีพระเจ้าอ่ืนใดนอกจากอัลลอฮฺแต่เพียงผู้เดียว ไม่มีภาคีใดๆ กับ พระองค์ อัลลอฮฺผู้ทรงย่ิงใหญ่ท่ีสุด การสรรเสริญอย่างมากมายเป็น สิทธิของอัลลอฮฺ มหาบริสุทธิ์ยิ่งแด่ผู้อภิบาลแห่งสากลโลก ไม่มี ความสามารถแล ะพล ะกาลังใดที่เกิดขึ้น เว้น แต่ด้วยการอ นุมัติ ของอัลลอฮฺ ผู้ทรงเดชานุภาพและปรีชาญาณ) ชายผู้นั้นกล่าวต่อไปว่า “นั่นสาหรับพระเจ้าของฉัน แล้ว สาหรับตัวฉันล่ะ?” ท่านนบี ‫ ﷺ‬จึงกล่าวว่า ท่านจงกล่าวว่า .»‫«الله ُ َّم اغْف ِر ْ ل ِي وَارْ َح مْنِي وَاهْدِن ِي وَع َاف ِنِي وَارْز ُق ْنِي‬ อัลลอฮุมมัฆฟิรลี วัรหัมนี วะฮฺดินี วะอาฟินี วัรซุกนี (โอ้อัลลอฮฺ ได้โปรดอภัยให้ฉัน และเมตตาฉัน และชี้ทางฉัน และให้ ฉันมีความปลอดภัยทั้งร่างกายและจิตใจ และประทานปั จจัยริสกีแก่ ฉันด้วยเถิด) หลังจากชายเบดูอินคนนั้นเดินจากไป ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ‫ ﷺ‬ก็ได้กล่าวว่า “มือของเขาทั้งสองจะต้องเต็มไปด้วยความดีงาม อย่างแน่นอน”373 373 บันทึกโดยมุสลิม หมำยเลข 2696 และอบีดำวูด หมำยเลข 832 165

หศิ นุลมุสลิม บทซกิ ริ จากอัลกรุ อานและสุนนะฮฺ ท่า น เ ร าะ สูลุล ล อ ฮฺ ‫ ﷺ‬ไ ด้ ก ล่าวว่า “ แ ท้ จริงบ ทดุอาอ์ท่ี ประเสริฐท่ีสุดนั้นคือ .»ِ‫«الح َ ْمدُ لله‬ อัลหัมดุลิลลาฮฺ (การสรรเสริญท้ังหลายเป็ นสิทธิของอัลลอฮฺ) และบทซิกิรที่ประเสริฐที่สุดนั้นคือ .»‫«لا إل ه َ إ َّلا الل ه‬ ลาอิลาฮะอิลลัลลอฮฺ (ไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากอัลลอฮฺ) 374 อัลบากิยาต อัศศอลิหาตฺ (บทซิกิรที่ดีซึ่งจะมีคุณค่ายั่งยืนถึง อาคิเราะฮฺ) ได้แก่ ‫ وَالله ُ َأ ْكب َر ُ و لَا‬،ُ ‫ وَلا إل ه َ إ َّلا الله‬،ِ‫ وَالح َ ْمدُ لله‬،ِ‫« ُسبْح َانَ الله‬ .»ِ‫َحو َل وَلَا ق َُّوةَ إ َّلا ب ِالله‬ สุบหานัลลอฮฺ วัลหัมดุลิลลาฮฺ วะลาอิลาฮะอิลลัลลอฮฺ วัลลอฮุอักบัร วะลาเหาละ วะลากูวะตะ อิลลาบิลลาฮฺ (มหาบริสุทธิ์ยิ่งแด่อัลลอฮฺ การสรรเสริญทั้งหล ายเป็ น สิทธิขอ งอัล ล อฮฺ ไม่มีพ ระเจ้าอื่นใด นอกจากอัลลอฮฺแต่เพียงพระองค์เดียว อัลลอฮฺทรงยิ่งใหญ่ที่สุด ไม่ ม ีค ว า ม ส า ม า ร ถ แ ล ะ พ ล ะ ก า ล ัง ใ ด ที ่เ ก ิด ขึ ้น เ ว ้ น แ ต ่ด ้ ว ย ก า ร อ น ุมัติ ของอัลลอฮฺ) 375 374 บนั ทึกโดยอตั -ติรมิซี หมำยเลข 3383 และชัยคอฺ ลั -อลั บำนีกลำ่ วว่ำเป็นหะดษี หะสนั ใน “เศำะฮีหฺ วะเฎำะอีฟ สนุ นั อตั -ติรมิซ”ี หมำยเลข 3383 375 อะหมฺ ดั 11713 และชยั คอฺ ลั อลั บำนกี ล่ำววำ่ เศำะฮีหฺ ใน “เศำะฮีหฺ อลั ญำมิอฺ” 3214 166

หศิ นุลมุสลมิ บทซกิ ิรจากอัลกรุ อานและสุนนะฮฺ 131 ทา่ นนบี ‫ ﷺ‬ได้นับตัสบหี ฺอยา่ งไร? จากท่านอับดลุ ลอฮฺ บนิ อมั รฺ เราะฎิยลั ลอฮมุ า เลา่ ว่า »‫«ر َأيْ ُت رَ ُسو َل ال َّلهِ َص َّلى الله ُ ع َل َيْهِ وَ َس َّلمَ ي َعْقِدُ ال َّت ْسب ِي َح‬ ความวา่ “ฉนั เหน็ ทา่ นนบี ‫ ﷺ‬ได้นับตัสบีหฺด้วยมือขวาของทา่ น376” 132 ความดีงามบางประการและมารยาทท่คี รอบคลุม ท่านเราะสลู ุลลอฮฺ ‫ ﷺ‬ได้กลา่ ววา่ ‫ ف َِإ َّن‬،‫ ف َ ُك ُّفوا ِصبْي َان َكُ ْم‬،ْ‫ َأ ْو َأ ْمسَيْت ُم‬،‫« ِإذَا كَا َن ُجنْ ُح ال َّليْ ِل‬ ،‫ ف َِإذَا ذَه َ َب َساع َة ٌ مِ َن ال َّليْ ِل فَح ّلُوه ُ ْم‬،‫ال َّشي َاطِينَ ت َنْت َشِرُ ِحين َئ ِ ٍذ‬ ‫ ف َِإ َّن ال َّشيْطَانَ لا َي َ ْفت َ ُح ب َاب ًا‬،ِ‫ف َ َأغْل ِقُوا ال َأب ْو َا َب وَا ْذك ُر ُوا اسْمَ ال َّله‬ ‫ وَخَمِر ُوا آن ِي َت َكُ ْم وَا ْذك ُر ُوا‬،ِ‫ و َأ ْو ُكوا ق ِر َب َكُ ْم وَا ْذك ُر ُوا اسْمَ ال َّله‬،‫مُغْل َقًا‬ »‫ و َأ ْطفِئ ُوا مَ َصاب ِيح َكُ ْم‬،‫ وَل َوْ َأ ْن ت َعْر ُ ُضوا ع َل َْيه َا َشيْئ ًا‬،ِ‫اسْمَ ال َّله‬ ความว่า “เมอ่ื เข้าชว่ งเวลาพลบค่า กจ็ งหา้ มมใิ ห้บุตรหลานของพวกท่าน อยู่นอกบ้าน เพราะในช่วงเวลาดังกล่าวบรรดาชัยฏอนจะออกมา มากมาย เมือ่ ผา่ นชว่ งเวลานนั้ ไปสักครหู่ นึ่งก็ให้ปล่อยพวกเขาได้ และจง ปิดประตูและกล่าวซิกรุลลอฮฺ เพราะแท้จริงชัยฏอนจะไม่สามารถเปิด ประตทู ่ีปดิ อยู่ได้ และจงมดั ถงุ หนังใส่น้าของพวกท่านและกล่าวซิกรุลลอ ฮฺ และจงปิดภาชนะใส่อาหารของพวกท่านและกล่าวซิกรุลลอฮฺ และให้ 376 บนั ทึกโดยอนั -นะสำอี 1355, อบีดำวูด 1502, อตั -ติรมิซี 3486 และชยั คอฺ ลั -อลั บำนี กลำ่ ววำ่ เป็นหะดีษเศำะฮีหฺ ใน “เศำะฮีหฺ วะเฎำะอีฟ สนุ นั อบดี ำวดู ” 1502 167

หศิ นุลมุสลมิ บทซกิ ริ จากอลั กุรอานและสุนนะฮฺ วางอะไรบางอย่าง (เช่นไม้) บนภาชนะน้ัน และจงดับตะเกยี งท่ีพวกท่าน เปิดไว้” 377 َ‫وَ َص َلّى الله ُ وَ َس َّلمَ وَب َارَكَ ع َل َى ن َب ِي ِن َا م ُح َّم ٍد وَع َل َى آل ِهِ و َأ ْصح َاب ِهِ َأ ْجم َع ِين‬ 377 บันทึกโดยอัล-บุคอรียฺ หมำยเลข 5623 และมุสลิม หมำยเลข 2012 168

หศิ นุลมุสลมิ บทซิกิรจากอลั กุรอานและสุนนะฮฺ สารบญั ความประเสรฐิ ของการซิกริ ฺ (การราลึกถงึ อลั ลอฮ)ฺ .....................................7 001 บทซกิ ริ เมือ่ ต่ืนนอน...................................................................14 002 บทดุอาอ์เม่อื สวมใสเ่ สอ้ื ผ้า ........................................................19 003 บทดอุ าอ์เมอื่ สวมใสเ่ ส้อื ผ้าใหม่ ...................................................19 004 บทดุอาอแ์ ก่ผู้ที่สวมเส้อื ผ้าใหม่ ...................................................20 005 บทดอุ าอ์เมอ่ื ถอดเส้อื ...............................................................20 006 บทดอุ าอเ์ ขา้ หอ้ งน้า ..................................................................21 007 บทดุอาอ์ออกจากหอ้ งน้า...........................................................21 008 บทซิกริ ก่อนอาบน้าละหมาด (วุฎูอ)์ ..............................................21 009 บทซกิ ิรหลงั เสร็จจากอาบน้าละหมาด (วุฎูอ)์ ...................................21 010 บทซกิ ริ ขณะออกจากบ้าน ...........................................................23 011 บทซิกริ ขณะเข้าบ้าน...................................................................24 012 บทดุอาอข์ ณะเดนิ ไปยังมสั ญิด .....................................................24 013 บทดุอาอเ์ ขา้ มสั ญดิ ...................................................................26 014 บทดอุ าอ์ออกจากมัสญดิ ............................................................27 015 บทซิกิรของการอะซาน...............................................................29 016 บทดอุ าอ์อิสติฟตาหฺ ..................................................................31 017 บทดอุ าอข์ ณะรกุ ูอฺ.....................................................................38 018 บทดุอาอ์เงยขนึ้ จากรกุ ูอฺ (ออิ ฺตดิ าล)..............................................39 019 บทดอุ าอข์ ณะสุญดู ...................................................................40 020 บทดุอาอข์ ณะนั่งระหว่างสองสญุ ูด ...............................................43 021 บทดอุ าอข์ ณะสุญูดติลาวะฮฺ ........................................................44 022 คากลา่ วตะชะฮฺฮดุ ....................................................................45 169

หศิ นุลมุสลมิ บทซิกิรจากอลั กรุ อานและสุนนะฮฺ 023 บทเศาะละวาต ตอ่ ทา่ นนบีหลงั จากกล่าวตะชะฮฮฺ ุด...........................46 024 บทดอุ าอห์ ลังกล่าวตะชะฮฺฮดุ ในละหมาด........................................47 025 บทซิกริ หลังจากให้สลามเสรจ็ จากการละหมาด................................54 026 บทดุอาอ์ละหมาดอิสติคอเราะฮฺ ...................................................60 027 การซกิ รลุ ลอฮฺ (ราลึกถึงอลั ลอฮ)ฺ ท้งั ในยามเช้าและยามเย็น................63 028 บทซิกิรเม่อื เข้านอน ..................................................................81 029 บทดอุ าอเ์ ม่อื พลกิ ตวั ไปมาในยามค่าคืน.........................................90 030 บทดุอาอ์เมื่อร้สู กึ หวาดผวาในขณะนอนและผู้ท่ตี ้องอยู่เพียงลาพงั .......91 031 ส่ิงทีผ่ ฝู้ ันรา้ ยควรปฏิบตั ิ .............................................................91 032 ดุอาอก์ นุ ูตวิตริ .........................................................................92 033 บทซกิ ริ หลังจากให้สลามละหมาดวิตริ ............................................94 034 บทดอุ าอเ์ มือ่ มีความกลมุ้ ใจและโศกเศรา้ .......................................95 035 บทดุอาอ์เมอ่ื มีความทกุ ข์ยาก ......................................................97 036 บทดอุ าอเ์ มอื่ เผชิญหนา้ กับศัตรูและผ้มู อี ิทธพิ ล................................98 037 บทดุอาอส์ าหรับผู้ท่หี วาดหว่นั ตอ่ ความอธรรมของผ้ปู กครอง ..............99 038 บทดอุ าอใ์ หม้ ชี ัยเหนอื ศตั รู ........................................................101 039 บทดอุ าอส์ าหรับผู้ที่หวาดหวัน่ ต่อชนกลมุ่ หนงึ่ ...............................102 040 บทดุอาอ์สาหรับผู้ทม่ี ีขอ้ สงสยั (วิสวาส) ในอีมาน ..........................102 041 บทดอุ าอเ์ ม่ือมหี นี้สนิ ...............................................................103 042 บทดุอาอเ์ มือ่ มีข้อสงสัย (วิสวาส) ในละหมาดและขณะอ่านอลั กรุ อาน 104 043 ดุอาอเ์ มอื่ มีความทุกข์ยากในการงาน ..........................................104 044 ส่งิ ทีค่ นทาความผิดตอ้ งกลา่ วและปฏบิ ตั ิ......................................105 045 บทดอุ าอเ์ พอ่ื ขับไลช่ ัยฏอนและอาการสงสยั (วสิ วาส) .....................105 046 บทดุอาอ์ขณะท่เี ผชิญกับส่ิงทีไ่ ม่พึงพอใจ .....................................106 170

หศิ นุลมุสลิม บทซิกริ จากอลั กุรอานและสุนนะฮฺ 047 บทดอุ าอเ์ พือ่ อวยพรแสดงความยนิ ดแี ก่ผู้ทีม่ ลี กู คนใหม่และการตอบกลับ .................................................................................................106 048 บทดอุ าอ์ขอความคุ้มครองแกเ่ ด็กนอ้ ย ........................................107 049 บทดุอาอ์ใหแ้ ก่ผู้ป่วยท่ีได้ไปเยีย่ มเยียน ........................................108 050 ความประเสรฐิ ของการไปเย่ียมเยยี นผู้ปว่ ย ...................................109 051 บทดอุ าอส์ าหรับผปู้ ่วยท่ีไม่มคี วามหวังท่จี ะมีชวี ติ อย่ตู ่อ ....................110 052 การสอนคากล่าวสดุ ท้ายใหแ้ กค่ นท่ใี กล้เสียชีวิต ............................111 053 บทดุอาอ์เมื่อประสบกับความทุกขย์ ากหรอื ความสูญเสีย..................111 054 บทดุอาอ์ขณะที่ปิดตาใหก้ ับผทู้ ี่เสยี ชวี ติ .......................................112 055 บทดอุ าอ์กล่าวในละหมาดใหแ้ ก่คนตาย .......................................112 056 บทดอุ าอ์กลา่ วในละหมาดให้แกผ่ เู้ สียชวี ิตท่ีเป็นเด็ก (ยังไม่บรรลนุ ิตภิ าวะ) .................................................................................................116 057 การแสดงความเสยี ใจและปลอบโยนญาติผ้เู สียชีวติ .......................118 058 บทดอุ าอข์ ณะนาศพผู้เสยี ชวี ิตลงหลุมฝังศพ (กุบูร)........................118 059 บทดอุ าอ์หลังจากฝั งศพ ..........................................................119 060 บทดอุ าอเ์ มอื่ เข้าสถานท่ีฝั งศพ (กุบูร) .........................................119 061 บทดอุ าอ์เมอื่ มลี มพัดกระหน่า ....................................................120 062 บทดอุ าอ์เมอื่ มเี สียงฟา้ ร้อง .......................................................121 063 บทดอุ าอ์ขอใหฝ้ นตก ..............................................................121 064 บทดุอาอ์เม่ือเหน็ ฝนตก ...........................................................122 065 บทดอุ าอ์หลังจากฝนตก ..........................................................123 066 บทดอุ าอ์ขอใหท้ ้องฟ้าแจ่มใส ....................................................123 067 บทดุอาอ์เมื่อเหน็ จนั ทรเ์ ส้ียว (ฮิลาล)...........................................123 068 บทดุอาอล์ ะศลี อด ..................................................................124 069 บทดอุ าอก์ ่อนรับประทานอาหาร.................................................125 171

หศิ นุลมุสลิม บทซิกิรจากอัลกรุ อานและสุนนะฮฺ 070 บทดุอาอห์ ลังเสรจ็ จากรับประทานอาหาร .....................................126 071 บทดุอาอ์ของผู้เป็นแขกแก่ผูท้ ่เี ลย้ี งอาหาร.....................................127 072 บทดอุ าอใ์ หแ้ กผ่ ้ทู ่ใี ห้อาหารหรอื น้า .............................................127 073 บทดอุ าอเ์ มือ่ ไดล้ ะศลี อด ณ บา้ นของผู้อนื่ ....................................127 074 บทดุอาอ์สาหรบั ผทู้ ีถ่ ือศีลอด (สนุ นะฮ)ฺ เมอื่ มกี ารเช้ือเชิญใหร้ ่วมประทาน อาหาร โดยที่เขาไม่ต้องการละศีลอด..................................................128 075 บทดุอาอส์ าหรบั ผู้ทถี่ ือศลี อด เมือ่ มีคนมาดา่ วา่ เขา.........................128 076 บทดุอาอเ์ มอื่ เห็นผลไม้ออกผล ..................................................129 077 บทดอุ าอเ์ มอ่ื จาม ...................................................................129 078 บทดอุ าอ์แกผ่ ้ปู ฏิเสธศรัทธาเมือ่ เขาจามแล้วเขาสรรเสรญิ ตอ่ อลั ลอฮฺ ..130 079 บทดอุ าอ์แกค่ บู่ ่าวสาวทแ่ี ต่งงาน ................................................130 080 บทดุอาอ์ของผู้ที่แต่งงานและเมอื่ ซอื้ สตั ว์พาหนะ ...........................131 081 บทดอุ าอก์ ่อนรว่ มหลับนอนมีเพศสัมพนั ธ์กบั ภรรยา ........................131 082 บทดอุ าอ์เม่ือมีอารมณโ์ กรธ ......................................................132 083 บทดุอาอ์เมอื่ เห็นผู้ที่ถูกทดสอบ .................................................132 084 บทซกิ ิรทค่ี วรอา่ นในวงของการพูดคุย .........................................133 085 บทดุอาอข์ ออภยั โทษจากขอ้ ผิดพลาดในทปี่ ระชุม...........................133 086 บทดุอาอ์แกผ่ ้ทู ่กี ลา่ วแก่ท่านว่า“ ขออลั ลอฮฺทรงให้อภยั แก่ทา่ น” ........134 087 บทดอุ าอแ์ ก่ผ้ทู ่ีทาความดีแก่ทา่ น ...............................................134 088 ส่ิงทอ่ี ัลลอฮจฺ ะทรงปกป้องคนคนหนึ่งจากดัจญาล .........................134 089 บทดอุ าอ์แกผ่ ู้ทกี่ ล่าวแก่ท่านวา่ “ อนิ นี อหุ บิ บุกะ ฟลิ ลาฮฺ – แท้จรงิ ฉันรกั ท่านเพอื่ อัลลอฮฺ”..........................................................................135 090 บทดอุ าอแ์ ก่ผทู้ ม่ี อบทรพั ยส์ ินของเขาให้แก่ท่าน ............................135 091 บทดุอาอแ์ ก่ผู้ทใี่ ห้กู้ยืมเงนิ ในขณะทเี่ ราไดน้ าเงนิ มาใช้คืนแก่เขา ..........136 092 บทดุอาอ์เมอื่ หวาดหว่นั ต่อการตงั้ ภาคี .........................................136 172

หศิ นุลมุสลิม บทซกิ ริ จากอัลกรุ อานและสุนนะฮฺ 093 บทดุอาอ์แกผ่ ูท้ ก่ี ล่าวแก่ท่านวา่ “ บาเราะกัลลอฮฟุ กี ะ – ขออัลลอฮฺทรง ประทานความจาเรญิ แก่ท่าน” ..........................................................136 094 บทดอุ าอเ์ มอื่ ประสบกับโชคลางท่ไี มด่ ี ..........................................137 095 ดอุ าอเ์ มอื่ ขบั ขีพ่ าหนะ .............................................................137 096 บทดุอาอ์ขณะเดินทาง .............................................................138 097 บทดอุ าอ์เมอ่ื ตอ้ งการเขา้ หมู่บา้ นหรือเมอื ง....................................140 098 บทดอุ าอ์เมอ่ื เข้าตลาด ............................................................141 099 บทดุอาอเ์ มอื่ พาหนะลม้ ลง .......................................................142 100 บทดุอาอ์ของผู้เดินทางแก่ผทู้ ีไ่ มไ่ ดเ้ ดนิ ทาง ...................................142 101 บทดอุ าอ์ของผ้ทู ี่ไม่ได้เดนิ ทางแกผ่ ู้เดนิ ทาง ....................................142 102 การกลา่ วตกั บีรและตัสบีหฺขณะเดนิ ทาง ........................................143 103 บทดุอาอ์ท่ีผู้เดนิ ทางควรจะกลา่ วเมือ่ ถงึ เวลาใกล้ร่งุ อรุณ ..................143 104 บทดอุ าอเ์ มอื่ เข้าพกั คา้ งแรมระหว่างทาง.......................................144 105 บทซกิ ิรเมือ่ กลบั จากการเดินทาง ................................................144 106 คากล่าวเม่ือมสี ่ิงที่ทาให้มีความปล้ืมปิติหรอื ส่ิงท่ีทาใหร้ ู้สึกไมด่ ี...........145 107 ความประเสริฐของการเศาะละวาต (การสดุดี) ต่อท่านนบี‫ ﷺ‬............145 108 การให้สลาม ..........................................................................147 109 การตอบสลามแก่คนต่างศาสนิก เม่อื เขาไดใ้ ห้สลามแก่เรา ...............148 110 บทดอุ าอ์ขณะได้ยินเสยี งไก่ขันและเสียงลาร้อง ...............................148 111 บทดอุ าอ์ขณะได้ยนิ เสียงเห่าหอนของสนุ ขั ในเวลากลางคืน.................148 112 บทดุอาอ์แก่ผทู้ า่ นเคยด่าว่าเหยียดหยามเขา ..................................149 113 คากลา่ วเมอ่ื ตอ้ งการชมเชยมุสลิม ...............................................149 114 คากลา่ วเมือ่ มีคนชม.................................................................150 115 คากลา่ วตัลบยี ะฮขฺ องผู้ทีค่ รองอิหฺรอมในการทาหัจญ์และอุมเราะฮฺ ......150 173

หศิ นุลมุสลมิ บทซิกริ จากอลั กุรอานและสุนนะฮฺ 116 การกล่าวตักบรี (อลั ลอฮอุ ักบรั ) เมอื่ มาถึงหินดาในขณะท่ีกาลงั เฏาะวาฟ .................................................................................................151 117 บทดุอาอ์ขณะเฏาะวาฟระหว่างมมุ รกุ นลุ ยะมานี (มมุ หนงึ่ ของกะอฺบะฮกฺ ่อน ถงึ มมุ หินดา) และมุมอัล-หะญัร อลั -อสั วัด (มุมหินดาของกะอฺบะฮ)ฺ ...........151 118 บทดุอาอเ์ มอื่ วกุ ูฟ (หยดุ ยนื ขอดอุ าอ์) ทเี่ ขาอัศ-เศาะฟาและเขาอลั -มรั วะฮฺ ในขณะท่ีทาการสะแอ .....................................................................152 119 บทดุอาอ์ในวันอะเราะฟะฮฺ .........................................................153 120 บทซิกิรเม่อื อย่ทู ี่อลั -มชั อัร อลั -หะรอม (ช่วงทีป่ ระกอบพธิ ีหัจญ)์ .........154 121 การกล่าวตักบรี ขณะขว้างเสาหนิ (ช่วงท่ปี ระกอบพธิ หี จั ญ์) .................155 122 บทดอุ าอ์เมอื่ ประหลาดใจและมีความปล้มื ปิติ ................................155 123 ส่งิ ที่ควรปฏิบตั เิ มือ่ มเี ร่อื งที่ทาให้ดีใจ............................................156 124 ส่ิงที่ควรปฏบิ ตั แิ ละกลา่ วเมือ่ รา่ งกายมอี าการบาดเจบ็ ......................156 125 ดุอาอเ์ มื่อเกรงวา่ จะโดนพลงั ชว่ั รา้ ยจากสายตาแหง่ ความอิจฉา (อลั -อยั น)์ .................................................................................................156 126 คากล่าวเม่ือรู้สึกหวาดผวา ........................................................157 127 คากลา่ วขณะเชือดสตั ว์.............................................................157 128 คากล่าวที่จะปกปอ้ งจากการลอ่ ลวงของชัยฏอน .............................157 129 การอิสตฆิ ฟฺ าร (ขออภัยโทษ) และการเตาบะฮฺ (การกลบั เนื้อกลบั ตวั ) ..159 130 ความประเสริฐของการกล่าวตัสบีหฺ ,ตะหฺมีด ,ตะฮฺลลี ,ตักบีร .............160 131 ท่านนบี ‫ ﷺ‬ไดน้ บั ตสั บหี ฺอยา่ งไร? .................................................167 132 ความดงี ามบางประการและมารยาทที่ครอบคลุม.............................167 174