สาสน อสิ ลาม ดร.อบั ดลุ เราะฮมฺ าน อบั ดุลการีม อัซซหี ะฮฺ : เขยี น อิบนู อันดาลุส : เเปล ตกั วา อซั ฮะรยี : ตรวจทาน
สาสน อิสลาม
3 สารบัญ บทนาํ ........................................................................................................๕ ๐T ๐T 0T ๐T หลกั การข้นั พื้นฐานในอสิ ลาม.................................................................๑๕ T0 ๐T ดานจติ ใจในทศั นะอิสลาม.......................................................................๑๘ 0T ๐T T0 ๐T การเคารพภักดตี อ อลั ลอฮฺในอิสลาม ........................................................๑๘ T0 ๐ T T0 ๐T การศรัทธาตอ อัลลอฮฺ .............................................................................๑๘ T0 ๐T การศรัทธาตอบรรดามะลาอิกะฮฺ ( เทวทตู อัลลอฮฺ ) ............................... ๒๐ การศรัทธาตอ คมั ภรี อัลกรุ อาน ..............................................................๒๔ การศรัทธาตอ บรรดาศาสนทูตอลั ลอฮฺ....................................................๓๒ การศรัทธาตอวนั กิยามะฮฺ ( วันปรโลก ) .................................................๓๖ การศรัทธาตอกอฎอเละกอดัร( ชะตากรรมเเละสัดสว นท่ีพระเจา กําหนด)๔๑ หลักการอิสลาม ...................................................................................... ๔๔ หลกั การปฏบิ ตั ิขอ ที่หน่ึง........................................................................๔๕ หลักการปฏบิ ัติขอที่สอง .........................................................................๕๐ หลักการปฏิบตั ขิ อ ทีส่ าม..........................................................................๕๑ หลกั การปฏบิ ตั ขิ อที่สี่............................................................................... 53 หลักการปฏิบตั ิขอ ท่ีหา............................................................................. 54 คณุ ลกั ษณะเฉพาะของอสิ ลามเเละคุณงามความดขี องอิสลาม .................. 56 ดา นการเมืองในทศั นะอสิ ลาม ................................................................11๐
4 ดานธรุ กจิ ในอสิ ลาม .............................................................................. 11๕ ดานสังคมในทัศนะอิสลาม.................................................................... 12๒ สิทธิของผนู ํา....................................................................................... ๑٢๒ สทิ ธิของปวงชน...................................................................................๑٢๓ สทิ ธขิ องพอเเม......................................................................................๑2๗ สิทธขิ องสามภี รรยา .............................................................................๑๒๙ สิทธิของเครือญาติ................................................................................. 13๔ สิทธิของลูกๆ .......................................................................................๑๓๕ สทิ ธิของเพอ่ื นบา น...............................................................................๑๓๖ สิทธขิ องเพ่อื นฝูง .................................................................................๑๓๘ สทิ ธขิ องเเขกผมู าเยียน .........................................................................๑๓๘ สทิ ธิของคนงาน ................................................................................... ๑๔๐ สิทธขิ องเจา ของงาน............................................................................. ๑๔๑ สิทธิเเละหนาที่ทว่ั ไป ........................................................................... ๑๔๑ ดานจรยิ ธรรมในอสิ ลาม.......................................................................๑๔๓ สว นหน่ึงของมารยาทในอสิ ลาม.............................................................๑๖๖ บทสรปุ ................................................................................................๑๘๕
5 บทนาํ แขงพาลอรนะคะมทผอวว่ีเูาใงดลลมดคววกคทยรเารุมพ่ีอารายคัลรสขขรละอรออนอรคงงาฮเวเจสมรฺทาาราแมกําิญหใชอหทงวัลผอยเ้ังลขูใลัเมอหดาลวฮหกลอลฺใ็ตือลฮหเาปจฺงผมพานทูกทนสรพ่ีอจิทงกรัลากธก็ะจลริขอะคอุณอไงวฮคามางฺทปมอมรรชัลีผงาเั่วลูนใรณรอดาําาีขฮนทยผอฺ ําาใูท องทนรภาตเงงัรยัวเเเโามขขขขทตาอาอษจตงสะจเารไรเาสากมรมเพหสจขอรลาราะกงิญพอทกเแงจาาดครงา ขอปฎิญานตนวา ไมมีพระเจาอ่ืนใดนอกจากอัลลอฮฺองคเดียวเทาน้ัน และ ไมมีภาคใี ดๆสําหรบั พระองค และขาพเจาขอปฎิญานตนวามุฮัมมัดคือบาว งแขพคเสจราลอร่ิงรางมิสหงะจะกทะเศตนลจไาา)่ึางา นมสวสอจเนเงลั่ิงคถมลใาาิดดสาทอรยเพฮา(ูตปังมวฺไสแถนดกูฮหักอภตขัมกยงารอหคาพคัสงรมําีกรทคะหัดะับวาสน)อนพาิ่งมึ่งวงอรแซคาวะื่นลึ่งา อโขใะเ:อทงดอบคบานครเรทอวรแรากดียลดมมจาะาผสากพผกูปันันวูไพฏตรกดริบะิสเระรหัตัุบขอาิวตบจคงาางคาัมงมมงเเภทคเรีแขีราานดาแน!กเทลหั้น็จาะละนพ(าแไชแนวลมาลกั้นะยวะทเึดดยรคาิถววานรจเือยเอะคลอนบไวะีก่ันมคาชบมคใราาหดือัววงี คนเปนพระเจาอ่ืนจากอัลลอฮฺ แลวหากพวกเขาผินหลังให (หลีกเล่ียงจาก กพมศคจโสปงาานอนวสรกกรบมุษกนลเงีอถรรยาใาิสาาะ(อวสเมธรทปเิสไใถะรํานลนมใิดรดผานสสมังมนู(กก่ิงรชมคอาทลาูาฮือรมงา่ีขตัศมทวคตอิขาหี่จ)าวสงอะมมาใกนตง(มจัด็จอาคอเส)งทกบวัลกับ่ีวยีเ่ คาอทลวาสมําิมยี่ากถแนเวรงับปาทเอเหเถมศทนนจิดรเาหรมืเสอว๖พิงลนายน๔สราุุงษพาาน่ิงย)นะยวทน้ัาเี้ก)ปี่กพเอทเนมรกตลัาศะาทลนลกาเอั้างจจสเวนฮงกานคเขไฺี้ไินปาดืมออทไนตไงเป่ีตปพรฉดรัสนยหันทงาคศมุกทกนวาับาครดาสยฟมงนวคนหวยฏมวาวาาเีาสรทมา:มาิท่ีนชวะแธั้ัาฮดนทิทฺขเ:จจทค่ีจอรนืุกอะิงง บรรดาสง่ิ ทีช่ ัว่ ชา นารงั เกียจทั้งหลาย ครอบคลุมทั้งส่ิงที่เปดเผยและส่ิงที่ไม นเปําดสเผิ่งยหนสึ่งง่ิ สทิ่งเ่ี ปในดมบาาปเปนกาภราขคมีตเอหองรัลังลแอกฮโฺ ดซยึ่งไสม่ิงเปเหนลธารนรั้นมพแรละะอกงารคทมี่พิไดวกทเรจงา
6 ปสง่ิรทะที่พาวนกหเจลาไักมฐราู(นอใัลดอๆะอลฺ รงอมฟา ๓แ๓ล)ะการท่ีพวกเจากลาวใหภัยแกอัลลอฮใน บคุ คลทีม่ สี ทิ ธใิ นการใหค าํ ตอบเรอื่ งศาสนา คือ นกั วชิ าการหรอื ผูท่ีมีความรู ดา นศาสนาเทา น้ัน อทดัลาังลนนอั้นศฮาไฺพสดวนตกรทเจัสูตา จคองวัลถาลามมอวบาฮรฺ:ร–ดขาผอูรคู หวาากมพสวันกตเจิจา งไมปรรู ะ( อสนั บนเเะดฮทลฺ าุ ๔น๓- )ไดเตือน ประชาชาติของทานไมใหสอบถามเรื่องศาสนาจากผูที่ไมมีความรู เเละ ทานไดอธบิ ายถึงผลทจี่ ะตามมาหากไดท ําสง่ิ นั้น ความวา : คเวเทามจรริงูคเืนเลโวดอยัลเอลาอชฮีวฺจิตะบไมรทรดรางนเรักียปกคราวชามญรผูจูราอกบบราูทวค้ังืหนลเาเตยพจรนะกอรงคะทจะ้ังเไรมียมกี พวกเขาเเมเเตค นเดยี ว ถงึ เวลานั้นเเลวพวกมนุษยจะตามคนใหญคนโตที่โง เขลา พวกเขาจะสอบถามผูคนเหลาน้ัน ผูคนเหลาน้ันจะตอบโดยไมมี ค(ไเปศวาาดมะวฮรยฮีทู ฺ่ีเบเทคุ จ อรริงีย ทําใหพวกเขาหลงทาง เเละชักชวนคนอื่นใหหลงทางตาม ๑/๕๐ เลขท๑่ี ๐๐) ในอิสลามไมมีคําวายุงยาก สรางความสับสนในการศรัทธาของเรา เเละ เราไมจําเปนตองสอบถามเก่ียวกับเร่ืองตางๆ ซึ่งสมองมนุษยไมสามารถที่ จะใหคําตอบนั้นได เพราะมันคือส่ิงเรนลับท่ีอัลลอฮฺไมทรงอธิบายใหเรา รับรู เนื่องจากมนุษยไมไดรับสาระอันใดจากการรับรูถึงสิ่งเหลานั้น เเต หากสงิ่ เรนลับนนั้ เปนประโยชนตอ มนุษยห ากเขาไดรับรู อัลลอฮฺจะอธิบาย ส่ิงเหลาน้ันทันทีโดยผานวาจาทานศาสดามูฮัมหมัด เเละเเนนอนพวกเรา ตเมตัวุสรอลียยิมามงตคเาชํางนตมอีขบอสมักาพถารมอหมลอายยาๆงขชอัดทเจี่ตนองเพก่ืาอรคควําาตมอสบะดวฉกะนใน้ันกอาิสรลเาขมาไใดจ สมมุติวา มนุษยไดถามถึงความเปนมาของเขาโดยเเทจริง พวกเขาจะตอง ไดร ับคําตอบตอไปนี้ ในโองการหนึ่งความวา : และขอสาบานวา แนนอนเราไดสรางมนุษยมาจากธาตุแทของดิน แลวเรา ทําใหเขาเปนเชื้ออสุจิ อยูในท่ีพักอันมั่นคง (มดลูก) คือใหลูกหลานอาดัม เกิดจากเชื้ออสุจทิ ีม่ าจากกระดกู สนั หลังของผูช าย แลว เราไดทําใหเ ชื้ออสุจิ
7 กทลําใาหยเกปอน นกเอนนื้อเกลลอื าดยแเปลนว เกรราะไดดูกทําใแหลกวเอรนาหเลุมือกดรกะลดาูกยนเป้ันนดกวอยนเนเนื้อื้อแแลลววเเรราาไไดด เปาวิญญาณใหเขากลายเปนอีกรูปรางหนึ่ง ดังนั้นอัลลอฮทรงจําเริญยิ่ง ผู ทรงเลศิ แหง ปวงผสู ราง.( อลั มอุ ฺมนิ นู ๑๒-๑๔ ) คคาํวตาถมอาบวมาทน:่พี ุ“ษวแยกลถเขะาโามจดถะยึไงแดตนรํานับแอคหนือนเงรโแาอไลงดกะใาฐหราขเนกอะียงรขอตอลั ิแลงกพอลฮวูกเฺกจหาเขลในาานใโนอขงโอกลงาอกรานอด้ีัลัมลแแอนลฮนะฺ :อเรนา ไดบรรทุกพวกเขาท้ังทางบกและทางทะเล และไดใหปจจัยยังชีพที่ดี ท้ังหลายแกพวกเขา และเราไดใหพวกเขาดีเดนอยางมีเกียรติเหนือกวาผูที่ เราไถดาใ มหนบ ุษังเยกไดิ ดมถาเาปมน ถสึงวจนุดใยหืนญข”องพวกเขาตอสรรพส่ิงท่ีอัลลอฮฺไดสราง ขึ้นมาในโลกน้ี พวกเขาจะไดคําตอบในโองการอลั ลอฮฺความวา : “อลั ลอฮฺ คอื ผูทรงทําใหทะเลเปนประโยชนสําหรับพวกเจา เพื่อใหเรือเดิน ทไสดามนแุทอสรัลวแลงลอหนฮาไฺคปตวะตาอามมาโลนปาารดนดวนยปํ้าเรดโาดชนยานพขุภอระางพบพแัญรละชะอาเงขคคอล ด็งพลแบัรละขอะอเงงพคพื่อ รพแะลวอะกงเคเพจ ทื่อาจพระงวทไกดาํ เทจขาะอจเบละ ที่กวางใหญไพศาลใหสงบราบเรียบเปนประโยชนสําหรับพวกเจา ท้ังนี้ เพ่ือใหเรือเดินสมุทรไดแลนไปในทองทะเลโดยพระบัญชาของพระองค และเพ่ือพวกเจาจะแสวงหาความโปรดปรานของอัลลอฮฺ เพื่อการคาขาย การคนควาหาทรัพยากรในทองทะเล เชน ไขมุก และจับปลา และเพื่อที่ พวกเจาจะไดขอบทานพระองคในส่ิงท่ีพระองคทรงประทานความโปรด ปรานแกพวกเจา ”( อลั ญาซียะฮฺ ๑๒-๑๓ ) ต“แอ ลงถะไาดขมคานมําติุไษอดยบสไใดรนาถงโาญอมงินถกึงาเรแหอลตัละุผลมลอนทฮุษี่พฺ ยวเคพกวเื่อาขอมาื่นวถาูใกด:สรเาวงนมแาตเพแ่ือนเนคาอรนพพภวักกดเีตขอาจขักา ขาไมตองการปจจัยยังชีพจากพวกเขา และขาก็ไมตองการใหพวกเขาให อาหารแกขา แทจริงอัลลอฮฺ คือผูประทานปจจัยยังชีพอันมากหลาย ผูทรง พลัง ผูท รงม่ันคง”( อัลซารยิ าต ๕๖ -๕๘ )
8 การถภาักมดนีตุษอยงไมดีแสดอพบระถอามงคถเึงพพียรงะพเจราะผอูสงคราเดงีสยวรรไพมสมิ่งีผใูในดจนักอรกวเาหลนนือ้ี พซรึ่งะมอวงคล แนน อนพวกเขาจะไดคาํ ตอบในโองการอัลลอฮฺ ความวา : “จงกลา วเถดิ มุฮมั มัด พระองคค อื อลั ลอฮฺผูทรงเอกะ อัลลอฮฺน้ันทรงเปนที่ พพ่รึงะถอาพงมครนะ” (ุษอองยคัลไไดอมิคถปลามารสถะสึง๑หูต-๔นิ แทล)าะงไแมหท งรคงวถาูกมปสรงะบสสูตุขิ และไมมีผูใดเสมอเหมือน คําตอบก็คอื โองการอัลลอฮฺ ความวา : ทั้งจิตใจและกายแนนอน “บรรดาผูศรัทธา และจิตใจของพวกเขาสงบดวยการรําลึกถึงอัลลอฮ พึง ท) ราบเถดิ ! ดวยการรําลกึ ถึงอัลลอฮเทา นัน้ ทาํ ใหจติ ใจสงบ”( อัรเราะอฺดุ ๒๘ ถามนุษยไดถามถึงหนทางท่ีนํามาซ่ึงความจําเริญ ความสําเร็จ และ ความเปน อยูทดี่ ีในโลกนแี้ นนอนพวกเขาจะไดค ําตอบในโองการอลั ลอฮฺ แคททวี่เขานามพเวปวานก:ผเขูศ“าผรซูใัทดึ่งธรปาาฏงดิบวังัลนัตขิคั้นอวเรงาามพจดวะีไกใมเหขวเาขาจาทะดเี่ดําปรียนง่ิงชเกพีววศิตาชททาี่พ่ีดยีวหแกรลเือขะเาพแไนศดหนเคญอยนิงกกเรร็ตะาาทจมะําตไโวอด”บย( อันนะฮฺลุ ๙๗ ) ถามนษุ ยไ ดถามถงึ ผลตอบแทนของคนทไี่ มศรัทธาตอ อลั ลอฮแฺ ละตอสิ่ง ทอ่ี ัลลอฮฺไดป ระทานลงมา แนนอนพวกเขาจะไดค ําตอบในโองการอัลลอฮฺ : ความวา : “และผใู ดผนิ หลังจากการรําลึกถึงขา แทจริงสําหรับเขาคือ การมี ชีวติ อยูอยา งคับแคน และเราจะใหเ ขาฟนคนื ชีพในวันกิยามะฮใฺ นสภาพของ คทพนรรงะตใอาหบงขอคาดเพคยระเเปขอานงกคคลฟนานวตวคาาืดนีชขมีพาอแขงตึ้นเหพม็นราะใเนจพสาขรภะอาองพขงขาคอพตงรรคะัสนอใตงนาคบค อัมทดภําเไีรลมอาพัลรกทะุรั้งออๆงาทคน่ีขจึงา: เชนน้ันแหละ เมื่อโองการท้ังหลายของเราไดมีมายังเจา เจาก็ทําเปนลืมมัน และในทํานองเดยี วกนั วนั นีเ้ จา กจ็ ะถกู ลืม” ( ฏอฮา ๑๒๔-๑๒๖ ) * ถามนุษยไดถามถึงศาสนาท่ีสมบูรณแบบครอบคลุมทุกกฎระเบียบชวย พัฒนาสังคมและบุคคล ท้ังโลกน้ีและโลกหนา พวกเขายอมจะไดคําตอบ ในโองการอลั ลอฮฺ :
9 คขวาไามดวใหา ค: ร“บวนัถนวนี้ขแา ไกดพใวหกส เจมาบแรู ลณวแกซพ่ึงควกวเาจมากแรลุณว าซเมง่ึ ศตาตสานขาอขงอขงาพวแกลเะจขา แาไลดะ เลือกอิสลามใหเ ปนศาสนาแกพ วกเจา แลว” ( อัลมาอดิ ะฮฺ ๓ ) * ถามนุษยไดถามถึงศาสนาที่ถูกตอง ท่ีสมควรแกการนับถือ และยึดเปน คห“ําแนตลทอะาบผงใูใหนดนแโึ่งอสเงวพกงื่อาหรไาอปศัลสาลสูพอนรฮาะฺหเจนคาึ่งวแศาลมาะสวสนา วา:นใดสอวื่นรจราคกขออิสงลพารมะแอลงวคศ พาสวกนเาขนา้ันจะกไ็จดะ ไมถูกรับจากเขาเปนอันขาด และในปรโลกเขาจะอยูในหมูผูขาดทุน”( อลั อมิ รอน ๘๕ ) ม*นถษุามยนดุษว ยยกไ ันดถ พามวถกงึเขลากั ยษอ ณมะจะคไวดามค สําตัมอพบันใธนรโะอวงากงาเรขอาัลกลับอคฮนฺ คอว่ืนาๆมวจาาก:พี่นอง “โอมนุษยชาติทั้งหลาย แทจริงเราไดสรางพวกเจาจากเพศชาย และเพศ หญิง และเราไดใหพวกเจาแยกเปนเผา และตระกูลเพื่อจะไดรูจักกัน *แในทถหจามรมงินพู ผุษวูทกย่ีมไเจเีดกา ถยี”(ารมตอถยิลั ง่ิงึฮใจจุ นดุ ญยหรนื มอขูพตอว๑งกเ๓ขเจาา) ตณอวทชิ อ่ีาคัลวลาอมฮร.นู พ้ันวคกอื เขผาูทยี่มอีคมวจาะมพยบําคเกํารตงอยบิ่ง ในโองการอัลลอฮฺ ความวา : “อัลลอฮฺจะทรงยกยองเทิดเกียรติแกบรรดาผูศรัทธาในหมูพวกเจา และ บรรดาผูไดรับความรูหลายชั้น และอัลลอฮฺทรงรอบรูย่ิงในส่ิงท่ีพวกเจา กระทํา”( อลั มุญาดะละฮฺ ๑๑ ) * ถามนุษยไดสอบถามถึงจุดจบของเขาในชีวิตน้ี แนนอนพวกเขาจะได คําตอบในโองการอัลลอฮฺ ความวา : จร“าาแงกตวไลัลฟะขนชอรีวงกพิตแนวลก้ันะเจถาจูกโะใดไหยดคเลขร้ิมาบสรถวสวรแนรหคนงแ้ันคลวควาือไมซวตันราปยแรนแโนลลอกะนแแทเลขจวารผกิงูใ็ชทดนี่พทะวี่ถแกูกลเใจวหาแจหละาไะงดชไรกีวับิตล ความเปนอยูแหงโลกน้ีนั้น มิใชอะไรอ่ืนนอกจากส่ิงอํานวยประโยชนแหง การหลอกลวงเทานนั้ ” ( อาละอมิ รอน ๑๘๕ ) *ถามนุษยไดถามถึงความเปนไปไดในการฟนชีพอีกครั้งหลังความตาย และถึงกระนั้นแลวพวกเขาจะถูกสรางข้ึนมาใหมอีกครั้ง พวกเขาจะได คําตอบในโองการอลั ลอฮฺ ความวา :
10 เ“ขแาลกะลเาขวาวไา ด“ยใกคอรุทเลาาหจระณใหเปก รรียะบดกูเทมียีชบีวแติ กขเน้ึรามแาอลกีะใเขนาเไมดอื่ ลมืมนั ตเปนนกผําเยุ นผิดงขไปองแเลขวา จงกลา วเถิดมฮุ ัมมัด “พระผูทรงใหกําเนิดมันครั้งแรกน้ัน ยอมจะทรงใหมัน มชี วี ติ ข้นึ มาอกี และพระองคเปนผูทรงรอบรูการบังเกิดทุกสิ่ง ผูทรงทําให มเสชีไา้ือมฟไาสฟรําถนหท้ันร่ีจับะพสพวรรากะงเอจเชงานจคาเผดกูทยี ตวรนกงไสับมรพเาขวงียกชวเั้ขนสาฟดการ(ทแะั้งลนหว้ันจลหงาดรยือูซแลิ)?ะพแแวนผกนนเจอดานกิน็ไแดลจจะุดะพไมรมันะทอจงารคกง เปนผูทรงสรางท่ียิ่งใหญ ผูทรงรอบรู แทจริงพระบัญชาของพระองค เม่ือ ทรงประสงคสิ่งใด พระองคก็จะตรัสแกมันวา “จงเปน” แลวมันก็จะเปน ข*้ึนถมามา”น(ุษยยาไซดีนถ๗าม๘ถ-ึง๘ก๒าร)งานท่ีไดรับการยอมรับจากอัลลอฮฺเจาในวันแหง การฟนคืนชีพ แนนอนพวกเขาจะไดคําตอบในโองการอัลลอฮฺ ความวา : “แทจริง บรรดาผูศรัทธาและปฏิบัติความดีสําหรับพวกเขาน้ันคือสวน สค*ํวาถรตา รมอคนบชุษทั้นย่ีบฟไดรงเถบดาาอมสกถฺ เวึงปคาน วเทารมี่พื่อเําปงนนดักัอง”กย(ูหลอลาลั ังวกกเะปารฮนฟฟฺ เนุร๑่ืคอ๐ืนง๗ชท)ีพ่ีคงแทนี่เดน็ดอนขพาดวกไเขมามจีกะไาดร เปล่ียนแปลง เพราะมันคือสองทางเทานั้นไมมีสาม สวรรคหรือนรก เทาน้นั อัลลอฮตฺ รัส ความวา : แทจริงบรรดาผูปฏิเสธศรัทธาในหมูอะฮฺลุลกิตาบและบูชาเจว็ดนั้นจะอยู ในนรกญะฮนั นัม พวกเขาเปนผูพํานักอยูในน้ันตลอดกาล ชนเหลาน้ันพวก เขาเปนมนุษยท่ีช่ัวชาย่ิง แทจริง บรรดาผูศรัทธาและประกอบความดี ทั้งหลาย ชนเหลาน้ัน พวกเขาเปนมนุษยท่ีดียิ่ง การตอบแทนของพวกเขา อขณลัอทลงมี่พอันฮรทฺะมเรีลจงําาปนขตอํ้าติหงอพลพาวยกวสกเขาเขายคาไือหแสลลวะผนพานสวกวพรเขรวาคกกหเ็ยขลินาาเดปกีใหนนลผพาูพรยําะอนอันักงสคอถยนาูใพ่ันนรคนือณั้นสตําเลบหอื้อรดงับกลผาาูทลง่ี กลวั เกรงพระเจาของพวกเขา( อัลบัยยนิ ะฮฺ ๖-๘ ) ขพทาบาพนเหเจผ็นาอูมในาั่นนโใลจทกเห่เี ทคลุกาือวรเันกพินนว.้ี .า.กอาิสรยลึดามเอยาออมิสมลีทามางแอลอวกนทําีดมีสาปําหฏิรบับัตทิเพุกียปงญพหอแาทล่ีเวรทาี่
11 จมะาเปซนึ่งกตาัวลกเําวจลดั าปไญ ดหพาิสเหูจนลาแนลั้นววาแรทะจบรบิงเแหลลวาโนลั้นกไไดมทสดาลมอารงทถทุกรี่จะะบแบกทป่ีเญคหยมาี เหลานั้นได - ถึงแมวาในบางคร้ังบางระบบอาจแกปญหาในบางเร่ือง - ทําไมเลา โลกน้ีไมย อมรบั อสิ ลามมาปฏบิ ัติ ? วสัฒงเคอนรฟธามรฟรโลมลเวกชียคาสวร(ค้ังทรFิีหส.นต่ึงFแiแlลwตะeทสasาอนง)-ไนดผเาูซขย่ึงาพเรตลับิบเรอโือิสตเชใลนื้อามสสหังาคยลอมังังคจกราฤิสกษตทแี่ไลผดะูเศคเึกคยษเยขชาาิอนรัลวในมกุ รอานและหนังสือตางๆท่ีเกี่ยวของกับศาสนาอิสลาม ปค.ศ ๑๙๒๓- ( ดู หนังสือ กอลู อะนิล อิสลาม ดร. อิมาดุดดีน อัล คอลีล ) - ไดกลาววา แแทสจดรงิงใไหดเมหีก็นาวราลนงักขาปวรใัชนญหานแงั ลสะือนพักมิ เขพียห นลชายาๆวยเลุโม รชปว ไงดรอะายงะวหาลทังุๆกศนาี้ ขสอนมาูลในที่ สมัยน้ีไดสูญหายและถูกทอดท้ิงไปแลว จําจะตองละท้ิงเสีย บงบอกถึง อาการทอใจอยา งแรงของบรรดานักเขยี นเหลา นนั้ สืบเน่ืองมาจากอุปสรรค นคตําาางตคๆรอิสทบตี่เทขน่ีดาั้นพีทเบอี่สเงุดห็นซแตึ่คงจพวนาวมกถยเึงขุงเยาวาไลกดาแกนลรี้ยะะังคทควํางาคมอวไยามมู ชผพัดิดรเอจนดมังใทนนี่จ้ันหะอลเปิสักนคลําาทสมาเองทนอาขอนอกั้นงทคศี่ืดอาี สําหรับอุปสรรคดงั กลาว . จคจถทจอํบาาูิสกงากนไตตลนหมอวาาผมมลงผนอูทัไิกดมม่ีาบกเไาพนไาปากรดรงทใจาคอเนาปะเ่ีินสกคสนยเลคุิ่งคาขเพาตวรานมาาใียพ้ีทงเจมงหๆี่แยเลปทัแ.งค.ือหต.นี่มพ.เอุสาจิธกิงสรลีทินไิงลิมากเงาไทมลศไดาาคมจปใสืาอตฏดกนกริบนกาางัตักทรกาิใเถรี่คับชนปาวจ่ือสขรฏุดมังาปิบปั่นคพฏัรตมเิบจะิรตทัตสาะาุกจิเเมงฉวบะคัหนพียกทบนลาล่ีอะั้ีมกาิสบัวนกหาลวาชลงาราาเักมวองอลตหมิสิบาอีมาลแางงุสาดลไกมลกวะาิทมกลฮรฺ็ี่ (หลักการภักดี) ดงั นัน้ อสิ ลามจงึ เปน ศาสนาและเปนประเทศชาติอยางเต็ม ความหมาย ไดมีการกลาวกันวา มันชางยิ่งใหญเหลือเกินถาศาสนานั้นมี ผสูคอนนเขลอื่องมมใันสมาลกะมทายิ้งคกอารยกดรําะเนทินําใตดาๆมรทอ่ีศยาศสานสานหาามและปแฏลิบะไัตดิตทามํากหาลรักเผคยําแสผั่ง
12 ศวาาส: นานี้ใหก ับชาวโลกตามคําสั่งของพระผเู ปนเจา ในโองการอัลลอฮฺ ความ “จงเรียกรอ งสูแนวทางแหง พระเจาของสูเจาโดยสุขุม และการตักเตือนท่ีดี แคขเจลอวาะงเอมจเขสงหาโมทเตรา่ีชแสยื่อยตไงเดลพใออวนารกรส เ(ยขาJธมารด.แรวSงมยด.สชวRิง่ายeวทกsอดี่tันlาีกeหrวครา)ับ”ว(ไาดมอ“กนัหคลนมําาะวาวยฮาใทฺลนอี่หุ ิสบ๑นลท๒่ึงาน๕มาํ คข)สืออางศมหาาสนรถนังทสาหือี่จะเรลตือมีคคหววนาามมึ่ง เชื่อม่ัน ความหมายท่ีสองคือ ประเทศชาติ สามคือ ความรูและ วัฒนธรรม ซึ่งกลาวโดยสรุป อิสลามคือความรูและวัฒนธรรมท่ีเปนหนึ่ง เแดทียจวร”ิงหลักการศรัทธา หลักการภักดี หลักการปฏิบัติ และคําส่ังสอน ท่ัวไปในศาสนาอิสลาม ต้ังแตยุคของทานศาสนทูตอัลลอฮฺมุฮัมมัด -ขอ ความสันติจงมีเเดทาน-จนถึงบัดน้ีก็มิไดมีการเปล่ียนแปลงใดๆ แตปจจัยที่ ทเสปืํบานใเหน”ม่ืใอคุสงรจลหาิมกล”ฝานมยั่นคือนเขอมองงอคงภนจึางทพอ่ีอศยาาางสกตในนหาวอเาขิสเปาลในาจมมวุสเาปลลเิมรี่ยื่อนงไไผมปิดไคๆดือทหคี่เมกนาิดทยขี่คอึ้นวางามตมานวนาวั้นา: อสิ ลามส่งั ใหท ําหรอื ยอมรับการกระทําดังกลาว เราจะยกตัวอยางงายๆ เพื่อ ความชดั เจนในเรือ่ งน้ี สมมตุ ิวา เรามอบเคร่อื งมืออะไรบางอยางที่เพิ่งผลิต มาจากโรงงานและยังไมไดประกอบใหกับคนๆหน่ึง โดยมีคูมือบอกวิธี และขนั้ ตอนในการประกอบไวใ ห ถาเจา ของประกอบเครอื่ งมอื ทใ่ี หไมตรง กับคําช้ีแจงในคูมือ เราจะบอกวาขอมูลท่ีใหมาในคูมือผิดกระน้ันหรือ ? คงเปน ไปไมได ฉะนั้นเร่ืองคงไมพ นจากสามกรณตี อ ไปน้ี ๑ป๒-ฏ-ิบเหจัตรา ติขือาอไมงมไไมมเคปขรฏาบกบิ ข็ไตั ัน้ มติ ตปาอมฏนขิบ้นั ัตติตอานมทขม่ี ั้นใี ตนอคนูมอืในอยคาูมงืถอูกอตยอางงสมบูรณแบบ คือ ๓- หรือ เขาไมเขาใจข้ันตอนท่ีไดช้ีแจงในหนังสือคูมือ ในกรณีนี้เขาควร กลับไปหาบรษิ ัทผผู ลติ เพอ่ื ขอคําช้แี จงใหช ัดเจน อิสลามก็เชนกัน ใครท่ีตองการรับรูเละเขาใจอิสลามอยางแทจริง ก็ตอง กลับไปสูแหลงที่มาของอิสลามอยางถูกตอง เน่ืองจากความรูดานศาสนา ตอ งเอาความรูจากผเู ช่ยี วชาญดานนี้โดยเฉพาะ ตัวอยา งเชน คนปวยก็ตอ ง
13 วไปาทหกุ าเหร่ือมงอตอ งใกคลรตับอไงปกหาารผสเู รชาี่ยงวบชาานญกขต็ ออ งงมไนั ปเหปานวกิศาวรกเฉรพาเะปนตน จะเห็นได จุดประสงคของขาพเจาในหนังสือเลมน้ีคือตองการจะบอกกลาวไปยัง ผูอานวา อยาเอาความรูสึกและความคิดเห็นสวนตัวมาเกี่ยวของในเรื่อง ศขตาออสบงนกกาาพรรแขอสางพวเงจหขาหอาวคใังหวใาทหมาทสนุกัจเทปธานรนผรอูมอาานนหทมนี่พิใังชิจสาเือพรเณ่ืลอมสานขืบอ้ีดหควายวคจาวุดมาปตมราผะงิๆสดเงพหคลลขาาอดนงหี้ผดรูซวือย่ึง สติปญญา มิใชพิจารณาตามความรูสึกของตัวเอง มิฉะนั้นแลวทานจะ เปนผูห นึ่งจากบรรดาผูท่ีอัลลอฮทฺ รงตําหนใิ นโองการอลั ลอฮฺ ความวา : ป“แรละทะาเมนื่อลไงมดาถเถูกิดกพลวากวเแขกากพก็ วลกาวเขวาา วมาิไดจงเรปาฏจะิบปัตฏิติบาัตมิสส่งิ ิ่งทท่ีเร่ีอาัลไดลเอหฮ็นฺไบดรทรรดงา บรรพบุรุษของเราเคยปฏิบัติมาเทาน้ัน และแมไดปรากฏวาบรรพบุรุษของ พวกเขาไมเขาใจส่ิงใด และท้ังไมไดรับแนวทางอันถูกตองก็ตามกระนั้น หเคพิดรรอืทา”่ีอะ(ยคอูบนลั นทบฐ่ีอะาาเนกศาเัยเะหอเรยงาูตใะนรฮรคฺ ก๑วว๗าิทม๐เยจ)ารเเิญละแสลตะใิปนญสญังาคมคือทค่ีไนดรทับี่ไกมาตรัดพสัฒินนใจาอยมาีเงเนรีบว รอนโดยไมใ ชส ติปญ ญา คนท่ีไมยอมรับบางเรือ่ งเพราะขาดการเรียนรูหรือ เพราะไมรูจริงเขาจะตอบรับและยอมรับทันทีเมื่อเขาไดรับรูและพึงพอใจ และเเนนอนสิ่งน้ีจะไมเพียงเเตเปนประโยชนเฉพาะเขาคนเดียวเทาน้ัน เพราะเขามีหนาท่ีทจี่ ะตองเผยแพรค วามรใู หก บั ผอู ืน่ ตอ ไปดวย ดังน้นั คนใน สังคมตองไดรบั ประโยชนไ ปดว ย ฉะน้ันน่ีคือสิ่งจําเปนอยางยิ่งสําหรับผูมี ความรูท่ีจะตองสอนผูที่ขาดความรู หรือชวยแนะนําขอ ปรับปรุงแกไขใน ขกสลาวพนาวเทจมีเ่าขามขา่ันกางรใตะจนทเหแาํ ผลลดิือวเกแินตวการะสน่ิง้ันทหี่จนะังเสสนือเอลตมอนไี้กป็มนิใี้ไชดหคนรังอสบือคทลี่สุมมสบ่ิงูรตณาแงบๆบท่ี อันเนื่องมาจากขาพเจาไมอาจกลาวถึง “ศาสนาอิสลาม” ทั้งหมดไดใน หนงั สอื เพียงเลมเดียวเพราะอิสลามคือระบบชีวิตที่สมบูรณแบบครอบคลุม ทุกส่ิงทุกอยางท้ังในดานศาสนาและทางโลก การที่จะพูดถึงเรื่องราว ท้ังหมดน้ัน คงตองทําหนังสือออกมาอีกหลายเลมจนนับไมถวนเลยทีเดียว ฉะนั้นหนังสอื เลม น้ีจึงมีเพียงแคการชแ้ี นะในบางประเด็นดานหลักการและ
14 คมวารามยารทูใ นหศลาักสๆนใานออิสิสลลาามมไดซ. ่ึงพอที่จะเปนกุญแจสําหรับผูท่ีตองการแสวงหา บางคนอาจจะของใจวา กฎระเบียบท่ีมีอยูในปจจุบันที่ใชในการพัฒนา สังคมก็คลายๆกันกับกฎระเบียบท่ีอิสลามนํามามิใชหรือ? เชนน้ีแลวเราตอง ทพแล่ไีิจะดารแป ณนฏนบิาวอัตานกิ อนับะมทไารบเคนัญือนิ่ ญสนัต่ิงาิอทนิส่ีมมลาากากมอกยนวอารมะ1ม5หาศวกาตองวนอริสรจษละาเหมฉ็นกะไันบดั้นกวฎอาระอะไิสรเลบกาีย็ตมบามมดีกทังฎกี่มเลากหาณวลฑัง? อิสลามซ่ึงอาจคลายหรือเหมือนกับท่ีอิสลามก็ถือวาเปนการอางอิงมาจาก ศาสนาอิสลาม ซ่ึงเปนท่ีรูกันวายุคเเรกๆที่อิสลามเขามา ไดมีบุคคลตางศา วสานพิกวเกขเาขมาาเหศึกลษา นาอ้ันิสจะลมามจี แุดลปะรสะสนงใคจทอิส่ีดหีลารมอื เไปมนด พีกิเต็ ศาษม.เชนนักบูรพาคดี ไม อบั ดุลเราะฮมฺ ราหนสั รซไิยบาปาอินดรุดษีอ/อณ1ารับ1ียเ5บด53ยี95ุล5ก65ารีม อัซซหี ะฮฺ
หลักการข้นั สพาื้นสฐน1า5อนิสในลาศมาสนาอิสลาม ทา นศาสนทูตมุฮัมมัด – ศอ็ ลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม – ไดกลาวไวในครั้งที่ ทา นประกอบพธิ ีฮจั ญอ าํ ลาความวา : “พวกเจารูไหมวาวันน้ีเปนวันอะไร พวกเขาตอบวา อัลลอฮฺและศาสน อทัลูตลขออฮงฺทอัลรงลหอาฮมฺเทานแ้ันลวทพี่รูวดกี เจทารานูไหกมลาววาตเมอือวงานี้เแปทนจเรมิงือแงลอวะวไันรน้ีเปพนวกวันเขทา่ี ตอบวาอัลลอฮฺและศาสนทูตของทานเทานั้นท่ีรูดี ทานกลาววา เมืองน้ีคือ เมอื งที่อัลลอฮฺทรงหาม แลวพวกเจารูไหมวาเดือนน้ีเปนเดือนอะไร พวก เเดขือาตนอนบี้ควือาเดอือัลนลทอี่อฮัลฺแลลอะฮศฺทารสงนหทามูตขทอางนอกัลลลาอวฮตฺเอทอาีกนวั้นาทแี่รทูดจี รทิงแาลนวกอลัลาลวอวฮาฺ ทรงหามพวกเจาซึ่งเลือดของพวกเจา ทรัพยสินของพวกเจา เกียรติศักด์ิ ของพวกเจา ประดุจดังวนั น้ีทอี่ ัลลอฮฺทรงหาม ในเดือนน้ี ณ เมืองแหงนี้” ( เศาะฮีฮฺ บุคอรีย ๕/๒๒๔๗ เลขท่ี ๕๖๘๗ ) ทฉระัพนยั้นสหนิ ลักสขตั้นิปพญ ้ืนญฐาานแใลนะเอผิสา พลนั าธมุคผือูออคนือแกอแารลระัผกูดษอายชโีวอิตกาสเกีย;รติศักด์ิ อลั ลอฮไฺ ดตรสั ถงึ การหา มขมเหงรังเเกชีวติ มนุษยด วยกนั ความวา : “และพวกเจา อยาฆาชวี ติ ท่อี ัลลอฮทรงหามไว เวน แตดวยความเทีย่ งธรรม . (อัลออัลิสลรออฮอฺทฺ ๓ร๓งห)ามการกระทําลวงเกินศักดิ์ศรีคนอื่น ในโองการอัลลอฮฺ ความวา : “และพวกเจาอยาเขาใกลการผิดประเวณีแทจริงมันเปนการลามกและทาง อันช่วั ชา” ( อัลอิสรออฺ ๓๒ ) ในโออัลงลกอารฮอฺทัลรลงอหฮา ฺมกคาวรากมรวะาท:ําท่ีสรา งความเสียหายใหก ับทรัพยสินเงินทอง “และพวกเจาจงอยากนิ ทรพั ย สมบัติของพวกเจา ระหวา งพวกเจาโดยมิชอบ . ( อัลบะเกาะเราะอฺ ๑๘๘ ) อัลลอฮฺทรงหามทุกการกระทําท่ีสรางความเสื่อมเสียเเกสติปญญา ใน โองการอลั ลอฮฺ ความวา :
16 “บผชู ูศารยัทัญธแาลทะั้งกหาลราเสย!ี่ยงทตี่จ้ิวรนิงนั้ สเุรปานแสลิง่ะโกสามรพมอนันันเแกลิดะจแาทกกนาหรินกรสะําทหํารขับอเชงชือัยดฏสอัตนว ดังน้ันพวกเจาจงหางไกลจากมันเสียเพื่อวาพวกเจาจะไดรับความสําเร็จ”( อัลมาอิดะฮฺ ๙๐ ) ว“แาล:แะละเมอลั่ือลเขอาฮใฺไหดหทลรังงไหปาแมลทวําลเขายาเกผ็เาพพียนั รธพุมยนายษุ ายม ใในนแโผอนงกดาินรอัลเพลื่ออกฮอฺ คคววาามม เสียหายในน้ันและทําลายพืชผล และเผาพันธุและอัลลอฮฺนั้นไมทรงชอบ การกอความเสยี หาย” ( อัลบะเกาะเราะฮฺ ๒๐๕ ) ป1.ระสสกทิวาศนธเขิเกรอี่ย่ืองวงพกสบัอ ิทเเเรมธือ่ ิผ งูอนอใ้ี นนหแอลทายี่คๆวโรอไงดกราัรบดใังนตทอ ัศไปนนะอ้ี ิสลาม อัลลอฮฺเจาได อลั ลอฮฺไดตรัสความวา : “เชทแราลานอะั้นยพูกแรับละะเเจจจาางขดทอังํางนดเีจต้ันาออบบยญั าิดกชาลมาวาาวารแดพกาวทกเ้ังเมจสื่อา ออผงยูใวดาาเใคอนาุฟรทพั้ง!สภแอักลงดะหีผอรูใยืดอาขทนูเ้ังอขสก็ญอจทงากบานพรทรรละั้งสุสองอูวคัยง แ2.ละสจทิงพธขิดู อแงกทเดาก็นกทาํ ง้ัพสรอา งดว ยถอยคําทีอ่ อนโยน”( อลั อสิ รออฺ ๒๓-๒๔ ) อัลลอฮไฺ ดต รสั ความวา : “ดงั น้ันสวนเดก็ กําพรา เจา อยา ขมข่ี” ( อฎั ฎฮ า ๙ ) พระองคไดประกันความคงอยูของทรัพยสินเด็กกําพราโดยตรัส ซ่ึงความ วา : “(3แ.อลัลสะอทิจนั งธออิขายอมา งเข๑ลา๕ูกใๆ๒กใลน)ท ครรพัอบยสคมรัวบตั ขิ องเด็กกําพรา นอกจากดว ยวิถีทางทดี่ ยี ่งิ . อลั ลอฮฺตรสั ความวา : “และอยาฆาลูกของพวกเจา เนื่องจากความจน เราเปนผูใหปจจัยยังชีพแก พ4.วกสเจิทา ธแิขลอะงแคกนพ ปววกยเขา” ( อัลอนั อาม ๑๕๑ ) ทานศาสนทตู อัลลอฮฺ -ขอความสันติจงมีเเดทาน- ไดกลา วความวา :
17 5ป“.วจยงสป”ทิ ลธดคิ ปนลชอรยาทาสใหเ ปน อิสระ จงชวยเหลอื คนยากจน และ เยี่ยมเยียนคน ทานศาสนทตู อัลลอฮฺ -ขอความสันตจิ งมีเเดท า น- ไดก ลาวความวา : “เขาคนน้ันไมใชพวกฉัน ถาเขาไมเคารพผูใหญ ไมเมตตาเด็กเล็ก ไม ช6.ักชสวทิ นธใิขหอคงนคทนาํ ทคีต่ วกามทดุกีขแแ ลละะลตะอทงิ้งกคารวคามวชามัว่ ช”ว ยเหลอื อัลลอฮตฺ รัส ความวา : “และสว นผเู อยขอนน้ั เจาอยาตวาดขับไล”( อัฎฎฮา ๑๐ )
ดานจิตใจใน18ทัศนะอิสลาม ศาสนาอสิ ลาม คอื ศาสนาหนงึ่ ทน่ี าํ เอาหลักการและความเชื่อมั่นมามอบให ผนู บั ถือไดเ คารพศรัทธาและปฏบิ ัตติ าม และชกั ชวนใหปฏบิ ตั ติ าม โดยไมมี การบงั คับ จากโองการของอลั ลอฮฺ ความวา : “ไมม กี ารบังคับใด (ใหน บั ถอื ) ในศาสนา อิสลาม แนนอน ความถูกตองนั้น ฏไดอเฆปูตน(ทห่ีกมราะยจถาึงงปแฏจิเงสแธลทวี่จจะากปคฏวิบาัตมิตผาิดมคดําชัง้ีนนั้ํนาขผอูใงดซปัยฏฏิเสอนธศ) รัทแธลาะตศอรัทอธัฏา- ตออัลลอฮฺแลว แนนอนเขาไดยึดหวงอันมั่นคงไวแลว โดยไมมีการขาดใด ๆ เกิดขึ้นแกมัน และอัลลอฮฺน้ันเปนผูทรงไดยิน ผูทรงรอบรู”( อัลบะเกาะ เอริสาะลฮาฺม๒ไ๕ดแ๖น)ะนําใหผูนับถืออิสลามทําการเผยแพรศาสนานี้ดวยวิธีทางท่ี เปย มดวยการกระทําทส่ี งา งามทีส่ ดุ อัลลอฮไฺ ดต รัส ความวา : “จงเรียกรองสูแนวทางแหงพระเจาของสูเจาโดยสุขุม และการตักเตือนท่ีดี และจงโตแ ยงพวกเขาดว ยส่งิ ทีด่ ีกวา”( อันนะฮลฺ ุ ๑๒๕ ) ปฉฏะนิบั้นัติตกาามรเนยอื่อมงจราับกดกวารยบดีังคคือับสิ่งทสําใําหคัญผูถยูกิ่งบในังคมับุมกมลอางวอดิสวยลวาามจาโเพดยรไามะกตรารง กับสิ่งที่อยูในใจเขา เพราะเชนน้ีคือการนิฟากคฺ ( การบิดพลิ้วเเละกลับ กลอก ) ซึ่งอิสลามถือวา ไมสนับสนุนและจัดใหอยูในกลุมการงานท่ี รอาลั ยลแอรฮงไฺกดวตากรฟุัสุร(ฺ คปวฏาเิมสวธาศ:าสนา ) “แทจริงบรรดามุนาฟกนั้นอยูในช้ันตํ่าสุดจากนรก และเจาจะไมพบผู ชว ยเหลือใด ๆ สําหรับพวกเขาเปนอันขาด”( อนั นิซาอฺ ๑๔๕ ) การเคารพภักดตี อพระองคอลั ลอฮฺในทัศนะอิสลาม อิสลามไดบัญญัติแนวทางการเคารพภักดี หลายดานดวยกัน ไมวาจะเปน ดานวาจา การกระทํา และการเชื่อมั่น สวนการเคารพภักดีดานความ เชอ่ื มั่นอิสลามไดเ สนอหลักการศรทั ธา ซงึ่ มีหา ประการดงั น้ี : เปน กกาารรใศหรค ทัวาธมาเอตกอ ภาอพงเคเดอ อัลงคลอ อัลฮลฺอฮฺ ใน สามขอดงั น้ี
19 -กกาารรยใอหมเอรกับภวาาพอตัลอลอองฮคฺทอรัลงลมอีจฮรฺใินง ควพารมะเปอนงคพครือะผผููเทปรนงเเจอากขะองแพลระะอพงรคะ อคงืคอ เทา นั้นเปนผูทรงสรางสรรพสิ่งท้ังหลายบนโลกนี้ และพระองคเทานั้นคือ ผูบริหารและผูมีสิทธิในการครองสรรพส่ิงดังกลาว พระองคคือผูทรง สทตรุกรัสาองยเาพคงวียจางะมพไวมรา เะก:อิดงขคนึ้ เนดียอวกเสยี ทจาุกกอวยา าพงรจะะอองยคูใตนอ คงวกาามรใตหอเงกกิดาเทรขานอั้นงพ. อรัละลอองคฮฺ “พึงรูเถิดวาการสรางและกิจการทั้งหลายน้ันเปนสิทธิของพระองคเทานั้น มหาบรสิ ุทธอิ์ ัลลอฮพฺ ระผูเปน พระเจา แหงสากลโลก”(อัลอะอรฺ อฟ 54 ) อนัลอกลเอหฮนฺไือดจาอกธพิบราะยอเงกค่ียไ วมกม ับีใคครวอาีกมแเลอวกอภัลาลพอขฮอฺตงรัสพระควอางมควพา ร: อมเนนวา “อัลลอฮฺ มิไดทรงตั้งผูใดเปนพระบุตรและไมมีพระเจาอ่ืนใดคูเคียงกับ พระองค ถาเชน นั้นพระเจาแตละองคก็จะเอาสิ่งท่ีตนสรางไปเสียหมด และ ๙แองน๑คน) อมนหพาบรระสิเจทุ าธบ์ยิา่ิงงแพหรงะออัลงลคอใฮนฺ หใหมพูพน วจกาเกขทาก่ีพ็จวะกมเขีอาํากนลาาจวเหหาน”ือ( กอัลวามอุอีกฺมบินาูนง - การใหเอกภาพเเดพระองคในเรื่องการเคารพภักดีตอพระองค คือการ เชื่อม่ันวา อัลลอฮฺเทานั้นคือพระผูเปนเจาที่แทจริง ไมมีพระเจาอ่ืนใด นอกจากพระองค ไมมีพระเจาองคใดท่ีสมควรไดรับการเคารพภักดีอีก แลว ไมมีการมอบหมายนอกจากกับพระองคเทาน้ัน ไมมีการวิงวอนขอ นอกจากจากพระองคเทานั้น ไมมีการขอความชวยเหลือในยามตกทุกข ยกเวนจากพระองคเทานั้น ไมมีการตอบรับเพ่ือบรรลุถึงจุดมุงหมายใดๆ ทตนรุกอสั กกจาราคกกวพราะรมทะวอําาดง:คานเทศาานส้ันนกไิจมตมอีกงมารอสบาหบมานายใไดปๆยนังอพกรจะาอกงกคับเทพารนะั้นองคอเทัลาลนอ้ันฮฺ “ และเรามิไดสงศาสนทูตอัลลอฮฺคนใดกอนหนาเจานอกจากเราไดวะฮีแก เขาวา แทจริงไมมีพระเจาอื่นใดนอกจากขา ดังนั้นพวกเจาจงเคารพภักดีตอ ขา ” ( อัลอัมบยิ าอฺ ๒๕ )
20 -หกมาารยใถหึงเอกกาภราเชพ่อืตมอั่นพวราะอองัลคลใอนฮพฺทรระงนมานี มาแมลเระียคกุณทลี่ดักีงษามณะมตีคาุณงๆลขักอษงณพทร่ีสะอูงสงคง พระองคเปนผูบรสิ ทุ ธิส์ ะอาดจากความบกพรองท้ังมวล . พระองคไดตรัส ความวา : พ“บแรรลระะดออางัพลคลรดอะวนฮยฺนพาม้ันรขะมอนี งาบพมรรเหระดลอาางพนครเั้นถะเิดนถิดามพอวแันกลเสขะวจายนงงป้ันาลมจอะยถดบูกังรตนรอ้ันดบพาแผวทูทกนเ่ีทจใําานใจสหงเ่ิงเรฉทีย่ีพกใหวนกา เขากระทํา” ( อัลอะอฺ รอฟ ๑๘๐ ) ตเราางศรๆัทธทา่ีมตีขอ้ึนคุณมลาใักหษมณ ะขพองรอะัลอลงอคฮบฺ พริรสะุทอธง์ิเคเไลมะทปรรงาเศหจมาือกนกกาับรลอักธษิบณายะสถึิ่งง คุณลักษณะของพระองค หรือ การปฏิเสธคุณลักษณะของพระองค หรือ การ เปรียบเทียบคุณลักษณะของพระองคกับส่ิงท่ีถูกสรางทั้งมวล อัลลอฮฺ ต(“ไอรมสัซั มซสี ูรคิง่อใวด๑ามเ๑สว)มาอ:เหมอื นพระองค และพระองคเปน ผูทรงไดยิน ผทู รงเหน็ ” คตขจตถโํลาูืกรอาอนมสักงมกอทวในกอานัลน่อีบี้าเรปลลัครขหศอนศลัมอนฮอรรภหงาฺใัทฮพัทรี นทนฺไอธวธาี่เกดลัพากทาากวกเ่ือ่ีรตขขาําุรบบหอออารรนงอนาิิหหบพนัลอดาาวลรกมครรกอจราวแฟแเาฮดาขลากลมฺทกะาาอววดรมรฟัาลัก(ังงาะล:มทษดแลอีบูี่อาลอาฮจัละริฆอฺักเเรลทเอิกรผดอาวซะนานฮาามฮดฺปลั้นตะขฺินนรุลละนอ้ี พลาสี้งตอะวงพลิทกฮกคอฺฟะุกรเจขดฮๆาะะาจนฺมคใอจนหาวงะ๒กสาเคปปม/มร๑ฏรนเา(ค๒ิบพยเลัทต๐ส่ืออไิติ่งว)นัลมทาทพลไมมั้งวหอตูหคีใกฮวคําลเ)ฺใสไรขานดยรั่งาู “แลว พวกเขา (มะลาอิกะฮฺ) ผูบรหิ ารกิจการ” ตรัสในคมั ภรี อลั กุรอานอกี ความวา : คบ“ขวรอารมสดสาาบนัมาตะนจิลตงาอมอมเีิกเดะะทลฮาาฺถอนูกกิ -สะฮรกฺาผลงูจาขดัว้ึนสคมรวราาจกมาาวรกา งร:าัศนม”ี( อทัซาซนาศรายิ สาตน๔ทูต)อัลลอฮฺ – ขอ
21 ส“วมนะอลาาดอัมิก(ะมฮนฺถษุ ูกยส )รถากูงมสารจา งามกาเเจสางกรสัศ่ิงมที ี่ไดสอวธนิบญายินไถปูก(ดสนิรา)”ง(มเาศจาาะกฮเีฮปฺ มลุสวไลฟิม ๔/๒๒๙๔ เลขที่ ๒๙๙๖ ) พวกเขาถือไดวาเปนส่ิงเรนลับ มองเห็นกับตาไมได แตอัลลอฮฺก็ทรงให ลสรีลักาคมษราณ้นัรถะไพมปอพิเศงบษเหพแ็รนกะไพนดวา งกมเดขัรังายทคัมี่อือในัลพลลวักอกษฮเฺไณขดะาเสทเจเี่าขงมใาาหจรําเถแราลททง่ีจเรําปาแนบลมถงนึงรเุษารงยื่อเ งปรอนาัลวสลขิ่งอออฮงื่นฺตญรซิับสึ่ง ในคมั ภีรอ ัลกรุ อาน ความวา : “แลวนางไดใชมาน ก้ันใหหางพนจากพวกเขาแลวเราไดสงวิญญาณของ นเราาง(กญลิบารวลีว)าไ“ปแยทงั จนราิงงฉแันลขว เอขคาวไดามจคําแุมลคงรตอนงแตกอนพารงะใผหูทเรปงนกชราุณยาอปยรางานสมีใหบพูรณน จากทาน หากทา นเปน ผูยาํ เกรง เขา (ญบิ รีล) กลา ววา “แทจรงิ ฉนั เปนเพียง ทตู แหง พระเจาของเธอ เพ่ือฉันจะใหลูกชายผูบริสุทธ์ิแกเธอ” ( มัรยัม ๑๗ - ๑เ“ข๙ทาาท)นี่ไศดาถสูกนสทรูตาองมัลลา อฮซฺไึ่งดเเขหา็นมญีปิบกร๖ีล๐ม๐าแปลกวคปรั้งดหบนัง่ึงฟใานกลฟักาษเนณ่ือะงดจั้งาเดกิมคขวาอมง ยง่ิ ใหญของเขา” ( เศาะฮีฮบฺ ุคอรยี ๔/๑๘๔๐ เลขท่ี ๔๕๗๕ ) ฉะนั้นบรรดามะลาอิกะฮฺดังกลาวจะมีปกสอง หรือ สาม หรือ มากกวาน้ัน อลั ลอฮฺตรัสในคัมภีรอัลกุรอาน ความวา : “บรรดาการสรรเสริญเปน ของอัลลอฮฺผูทรงสรางช้ันฟาทั้งหลายและ แผนดิน ผูทรงแตงต้ังมะลาอิกะฮฺใหเปนผูนําขาว ผูมีปกสอง สาม และส่ี ทรงเพ่ิมในการสรางตามทีพ่ ระองคท รงประสงค” ( ฟาฏีร ๑ ) สควันววานเวมเลรบ่ือารขงิสออุท่ืนงธพๆ์ิขทวอกเี่ กงเพี่ยขวารกคะบัืออพงกควากรหเรขรําาือลถึกอืกถวาาึรงเกอปัลลน าลควอวยฮากมฺ ยหลอับรงือทพกี่อราะัลรอลกงอลคฮาเฺรทวับาสรนรเู พ้ันรยีเสงอผรัลิญูเลดใอียนวฮฺ ตรัสในคัมภีรอัลกรุ อาน ความวา : “พวกเขาจะแซซองสดุดีพระองคในเวลากลางคืน และกลางวัน โดยไมขาด ระยะ” ( อัลอัมบิยาอฺ ๒๐ ) อัลลอฮฺทรงสรางบรรดามะลาอิกะฮฺเพื่อทําการภักดีตอพระองค อัลลอ ฮคฺ ตรสั ในคัมภีรอ ลั กุรอาน ความวา :
22 “กอะัลฮ-ผ มูใะกซลีหชดินั้น(พจระะไอมงหคย) ิ่งกเ็ไปมนห อยัน่ิงขดาวดย(ทอ่ีจนัะเนปซิ นาบอาฺ ๑ว๗ขอ๒งอ) ัลลอฮฺ และมลาอิ พวกเขาคือ ทูตท่ีทําหนาท่ีระหวางพระองคกับบรรดาศาสนทูตของ พระองค” อัลลอฮฺตรสั ในคัมภีรอ ัลกรุ อาน ความวา : หแ“อจัวัรง ใ”รจูหขอ(เงทเจวาทเพูต่ืออเัลจลาจอักฮไฺ มดีนเปานมผวูตาักอเัรตรือูหน ค) นผูซหื่อนส่ึงัตยเป นไภดานษําามอันาหลรงับมาอันชยัดัง ( อซั ซุอะรออฺ ๑๙๓-๑๙๕ ) หนาท่ีของพวกเขา คือ ปฏบิติทําทุกการงานที่อัลลอฮฺทรงบัญชาใหปฏิบัติ “ตพามวกเอขัลาลจะอกฮลฺตัวรสัพใรนะเคจัมาขภอรี องพลั กวรุกอเขาานผูทครวงาอมําวนา า:จเหนือพวกเจา ปฏิบัติตาม สิง่ ที่พวกเขาถูกบัญชา”( อนั นะฮฺลุ ๕๐ ) พวกเขาไมใชลูกของพระองคอัลลอฮฺ ท่ีเราควรเคารพหรือรักพวกเขา อ“เปแลั นลละพอพฮระวฺไดบกตเุตขรราสั (ใมมนหุชครามับิกภูนรีริส)อุทัลกธกล์ิแุราหวอวงาพนา รพะรคอะวงผาคูทม แรวงตา กว:ราุณพวาปกเรขาาน(ีทมระงลยาึดอมิกะะลฮาฺ)อิกเปะนฮฺ บาวผูมีเกียรติ พวกเขาจะไมชิงกลาวคําพูดกอนพระองค และพวกเขา ปฏิบัตติ ามพระบัญชาของพระองค” ( อัลอัมบิยาอฺ ๒๖-๒๗ ) พวกเขาไมคลายคลึงอัลลอฮฺและ ไมไดเปนผูรวมมือกับพระอฃค อัลลอฮฺ ตรสั ในคมั ภีรอ ลั กุรอาน ความวา : “และ เขาจะไมใชพวกเจาใหยึดเอามะลาอิกะฮฺและบรรดาศาสดาเปนพระ เจา เขาจะใชพวกเจาใหปฏิเสธศรัทธา หลังจากท่ีพวกเจาเปนผูนอบนอม แใอหลัลวเลรกอารทฮะฺรไนาดบ้ันทคหรอื รงตอื ?้ัง”ช(ื่ออพาลวกะอเขมิ ารแอลนะแ๘บ๐ง)ภาระหนาท่ี สวนหนึ่งท่ีอัลลอฮฺเเจง - ญิบรีล ( ขอความสันติจงประสบเเดเขาดวยเถิด ) รับหนาที่เปนผูรับ โองการจากอัลลอฮฺ ( วะฮฺยู ) อัลลอฮฺตรสั ในคัมภรี อ ลั กรุ อาน ความวา : “อัรรูห (เทวทูตอัลลอฮฺ มีนามวา อัรรูห ) ผูซื่อสัตย ไดนํามันลงมายังหัวใจ ของเจาเพ่ือเจาจักไดเปนผตู กั เตือนคนหนึง่ ” ( อซั ซอุ ะรออฺ )
23 -พมชื ีกพาันอธีลุ อ(ัลขลออคฮวฺตารมสั สใันนตคิจัมงภปีรรอ ะัลสกบุรเอเดานเขาดคววยาเมถวิดา ): รับหนาที่ดูเเลฝนและ “ใครที่เปนศัตรูตออัลลอฮฺ และมะลาอิกะฮฺของพระองค และบรรดาศาสน ทูตของพระองคและเปนศัตรูตอญิบรีล และมีกาอีลนั้น แทจริงอัลลอฮฺ ทรง เ-รปอมน าะนศลัติกรคุลแู วเกมาผามตปูวฺาฏ(ิเ:สรับธศหรนัทาธทาี่เทปง้ั นหผลูเอายา”ช(ีวอิตัลมบนะุษเกยา ะ) เอรัลาะลฮอฺ ฮ๙ฺต๘ร)ัสในคัมภีรอัลกุ “จงกลาวเถิดมุฮัมมัด มะลักผูปลิดชีวิต ผูไดรับมอบหมายเกี่ยวกับพวกทาน จะปลิดชวี ติ ของพวกทาน แลว พวกทานจะถูกนํากลับไปยังพระเจาของพวก ท- อานิส”ร(ออฟัซลซจั รดับะฮหฺ น๑๑าท)่ีเปนผูเปาสังขในวันฟนคืนชีพ อัลลอฮฺตรัสใน คัมภรี อัลกุรอาน ความวา : “ดังนั้นเม่ือสังขได ถูกเปาข้ึน ดังน้ันจะไมมีความสัมพันธทางเครือญาติ ม-ระนิมหานู วล๑าิกง๐พ๑รวับ)กหเขนาใานทวี่เปันนน้ันผูเแฝลาปะพรวะกตเูนขราจกะอไมัลไลตอถฮาฺตมรซัสึ่งใกนันคแัมละภกีรันอ”ัล(กุอรัอลมานุอฺ ความวา : “และ พวกเขาจะรอ งเรียกข้ึนวา โอมาลิก (ยามเฝาประตูนรก) โปรดใหพระ เจาของทานจัดการใหเราตายเสียเถิด เขา (มาลิก) จะกลาววา แทจริง สวนมากของพวกเจา เปนผูพาํ นักอยูตลอดไป” ( อซั ซุครฟุ ๗๗ ) - อัซซะบานียะ พวกเขาคือผูรับหนาท่ีลงโทษชาวนรก อัลลอฮฺตรัสใน คัมภรี อ ลั กุรอาน ความวา : ๑-“๘แมละ)วลใาหอิกเขะาฮเรฺทีย่ีอกยทูก่ีปับรมะนชุษุมยข โอดงเยขปากตเริแาลกว็จมะนเรุษียยกทผุกูคคุมนนจระกม”ีส( ออังลมอะะลลาักอ๑ิก๗ะฮ-ฺ มะลักหนึ่งจะจดบันทึกการงานที่ดี อีกมะลักหน่ึงจะจดบันทึกเตการงานที่ ไมดี อลั ลอฮตฺ รัสในคมั ภรี อลั กรุ อาน ความวา : “จงรําลึกขณะที่มะลาอิกะฮฺผูบันทึกสองทานบันทึก ทานหนึ่งน่ังทางขาง ขวา และอีกทานหน่ึงนั่งทางขางซาย ไมมีคําพูดคําใดที่เขากลาวออกมา
24 เกวอ็ นฟแต๑ใ๗ก-ล๑๘ๆ )เขานั้นมี (มะลัก) ผูเฝาติดตาม ผูเตรียมพรอม (ที่จะบันทึก)”( - ริฏวาน ผูเฝาประตูสวรรค และมะลาอิกะฮฺอ่ืนที่รับหนาที่เพื่อปกปอง และดูเเลมนุษย เปนตน ซึ่งจะถูกกลาวในคุมภีรกุรอานและวัจนะทานศา ปสจํารนตะทอ โูยตงศชรนทั สข ธอวางนตกบอ าพารงศวมรกะทัเขลธาาาทอตง้ั ิกอ หบะมฮรดฺรท.ดี่ไามมอะัลลลาออิกฮะฺไฮมฺ :ทรงแจงใหเราทราบ เราก็ 1. ไดทราบถึงความยิ่งใหญ ความเกรียงไกร และความรับรูของอัลลอฮฺ ตอทุกสรรพสิ่งในจักรวาลนี้ เพราะความย่ิงใหญของจักรวาลน้ีบงบอกถึง ค2.วาเมนยนง่ิ ขใอหงเผรสูากรรางะมทนั ําความดี หลีกเล่ียงความช่ัว ทั้งเวลาลับและเวลา เปดเผย เนื่องจากมนุษยรูวามีมะลาอิกะฮฺกําลังจับจองและสังเกตการ กระทาํ และการพูดของเขาอยู 3เ4ช..่ือใคหนวลสาีกมงิ่ เลเเรมี่ยน ตงหตกลาาแรับตลจกะะตหคกวลาหุมมลเรเุมอ่ือนางใี้เไสจรใมสสอาขรอะงแอลัละลผอิดฮพฺตลอาบดาวซซ่ึง่ึงสไวดนทมรางกมคอนบทมี่ไามย หนาทใ่ี หก บั บรรดามะลาอกิ ะฮเฺ พือ่ ดูเเลและบริหารกิจการมนษุ ย . คพมพธรอือรารรายระะกกนังมออาศางงรรคาคคเสชวศเใานื่ออรหมวงทัทวคแาหูตาลธวอรข:ะาาืัลออมดตลงดาเอออพนาฮคกนรคฺทภะมัุณกรอาาภลงพงรปักีรคภเรษเักดเะณปดพทนะีตราขสนอะอาพคองรัมงรพสคภะํราทอีรหะลง้ังอรคงใงับมนหคมาดร จนือาาอุษนกัลดยฟคลา าวนอกาฮพซฟมฺตร่ึงาเรปมะจัสนีาเนนใกาพน้ือพมรคหรตะัมะาาเแอภงจหงๆีราคอขขงเัสลอออกัจงงงุ “โดยแนนอนเราไดสง บรรดาศาสนทูตอัลลอฮฺของเราพรอมดวยหลักฐาน ทั้งหลายอนั ชดั แจงและเราไดป ระทาน คัมภีรและความยุติธรรมลงมาพรอม มกรอับุสาพลนวิมกทเขุซกาึ่คงเเพนปอ่ืตนมอบนงรศษุ รรยดัจทาะคธไัมาดตภดอีราํ ทบรง่ีมรอรายจดูบาากนคอัคมัลวภลาีรมอทฮเ่ีลทฺทงย่ี้ังจงหธามกรดรฟมา”กแ(ฟตอหาลั ทลฮ้ังังะหจดามีดกดค๒กัม๕อภนีร)กกุุ
25 รคอัมาภนีรไเหดปลรานะทั้นาไนดลถงูกมปารคะัมทภาีรนเหลลงามนาั้นในกช็ไมวงมเีกวาลราปหฏนิบ่ึงัตแิตลาะมสอําีกหแรลับวชนเพกรลาุมะ ห1.น่งึคเัทมภานีรน้ัของบทรารนดศาาคสัมนภทีรูตทอี่วับานร้ีคาฮือัมและโมเสส – ขอความสันติจงประสบ วเ“เหดา ทรอือาลั นวลาทอเข้ังฮสาฺตมอริไงสั ดใ-รนับซคขึ่งัมกาภวุรีรคออราัลานวกไทรุ ดอ่ีมอาีอธนยิบูใานคยควบัามามงภวสีราวข:นองขมอูซงหา ลแักลคะําส(ใอนนคใัมนภคีรัมขภอีรงน)้ี อิบรอฮีม ผูซ่ึงปฏิบัติตามสัญญาอยางครบครัน วาไมมีผูแบกภาระคนใดที่ จะแบกภาระของผูอ่ืนได และมนุษยจะไมไดอะไรเลย นอกจากส่ิงที่เขาได ขแลวนวเขจาวกาย็จเะอไาดไรวับ กาแรลตะอแบทแจทรนิงดกวายรกขาวรนตขอวบาแยทขนอทงเ่ีคขราบก็ถจะวไนดสเมหบ็นูรใณน”ไ(มอชันา น2.จั มเตฺ ๓าร๖อ-๔ตฺ๑ :) คือ คัมภีรอันศักด์ิสิทธ์ิที่ไดประทานใหกับศาสนทูตโมเสส ซอ“แลัึง่ ทบลจอรรรฮิงดฺตเารรศัสาาไใสดนดใกาหุรทออ่ีสัตาวน-เาตมาคิภรวักอาดตม์ิไลวดางใม:ชาอโัตด-ยเตทา่ีใรนอนตตั้นัดมสีขินอบแนรระดนาําผแูทล่ีเะปแนสยงิวสแวลาะง บรรดาผูท่ีรูแลวในอัลลอฮฺ และนักปราชญท้ังหลายก็ไดใชอัต-เตารอต ตัดสินดวย เนื่องดวยสิ่งท่ีพวกเขาไดรับมอบหมายใหรักษาไว (นั่นคือ) คัมภีรของอัลลอฮฺ และพวกเขาก็เปนพยานยืนยันในคัมภีรน้ันดวย ดังนั้น พวกเจา จงอยากลัวมนุษยแตจงกลัวขาเถิด และจงอยาแลกเปล่ียนบรรดา โองการของขากบั ราคาอนั เล็กนอ ยและผูใ ดที่มิไดตัดสินดวยส่ิงที่อัลลอฮฺได ทรงประทานลงมาแลว ชนเหลานี้แหละคือผูปฏิเสธการศรัทธา” ( อัลมาอิ อใดนาะทฮคิฺ ัม๔กภ๔าีรร)ออธัลิบกาุรยอถาึงนคไุณดลอักธษิบณายะถขึงอบงทางานเรศ่ือางสทนี่ไทดูตกมลุฮาัมวมมัดาในศ็อคลัมลภัลีรฮเตุอาะรลอัยตฮฺิ วะซัลลัม ซึ่งผูไมหวังดีพยายามท่ีจะบิดบังเรื่องนี้มาตลอด อัลลอฮฺไดตรัส ในคมั ภีรอ ัลกุรอาน ความวา : “มุฮัมมัดเปนศาสนทูตอัลลอฮฺ และบรรดาผูท่ีอยูรวมกับเขา เปนผูเขมแข็ง กลาหาญตอพวกปฏิเสธศรัทธา เปนผูเมตตาสงสารระหวางพวกเขาเอง เจา จะเห็นพวกเขาเปนผูรกุ ๊วั ะอฺ ผูส ุ ดู (ผโู คง คาํ นบั เเละผกู ราบในยามละหมาด
26 เ)คโรด่ือยงแหสมวางยหขาอคงุณพคววกาเมขดาอีจยากูบอนัลใลบอหฮนฺแาลขะอคงวพามวโกปเขราดเนป่ือรางนจา(กขรอองงพรรอะยอแงหคง) การสุ ดู น่ันคืออปุ มาของพวกเขาทีม่ อี ยใู นอัตเตารอต” ( อัลฟต ฮฺ ๒๙ ) อีกทั้ง อัลกุรอานไดกลาวถึงบางสวนของบทบัญญัติท่ีมีอยูคัมภีรเตารอตฺ ตอ“แัลาลลแะอลฮะเฺตรจามรไัสกู ดใดบนวัญคยจมัญมภัตูกีริแอแกลั ลพกะวุรหกอูดเาขนวายไหควูวใแานลมคะวัมฟาภน:ีรดนวั้นยฟวานชแีวลิตะดบวรยรชดีวาิตบาแดลแะผตลากด็ใวหย มีการชดเชยเยย่ี งเดียวกนั และผใู ดใหก ารชดเชยน้ันเปน ทาน มันก็เปนส่ิงลบ ลางบาปของเขา และผูใดมิไดตัดสินดวยสิ่งที่อัลลอฮฺไดทรงประทานลง ม3.าแอลัซว ซชะนบเหูรลฺ :า นี้แคหือลพะครือะผคูอัมธภรีรรทม่ีไ”ด( อปลั รมะาทอาดิ นะใฮหฺ ๔ก๕ับท) านศาสนทูตดาวูด อลั ลอฮฺ ตรัสในคมั ภีรอ ัลกุรอาน ความวา : “4ท“แแ.ตู ลลออะะีซัลเรเาอรา(าินไไเดญยดใซีใลหคูหครซอือสิ ะีซพตบารบูร)ะฺุตอแครลักัมขลดภออาีรวงฮอมูดฺตัน”ัรรยัส(บัมอใรตนนัิสาคนุทมัมิซธหภ์ิไาลรีอดังอฺป๑พัลร๖วกะ๓กรุ ทเอข)าาานนมลางใคมนวาฐาใมาหนวกาะับผ: ทูยืนานยันศาสสิ่งนท่ี อยูเบื้องหนาเขาคือ อัต-เตารอตและเราไดใหอัล-อินญีลแกเขา ซ่ึงในนั้นมี คําแนะนําและแสงสวาง และเปนที่ยืนยันสิ่งที่อยูเบื้องหนามัน คืออัต-เตา รอต และเปนคาํ แนะนาํ และคําตักเตือนแกผูยําเกรงทั้งหลาย” ( อัลมาอิดะฮฺ ๔๖ ) พระคัมภรี ก รุ อา นไดเลา ถึงเรอื่ งราวบางสวนท่ถี ูกกลาวในพระคัมภีรเตารอตฺ และอัลอินญีล ตัวอยางเชน กลาวถึงขาวดีเก่ียวกับการมาของทานศาสน ท“รแอูตลามนะุฮกคัมาวรมาเัดอม็นว(าขด:อูเมคตวตาามขสอันง ตขิจางนป้ันระสกวบาแงดขทวาางนท)่ัวอทัลุกลสอ่ิงฮซฺตึ่งรขัสาใจนะกคําัมหภนีรดอมัลันกุ ใหแกบรรดาผูท่ียําเกรง และชําระซะกาต และแกบรรดาผูที่พวกเขาศรัทธา ตอบรรดาโองการของเรา คือบรรดาผูปฏิบัติ ตามศาสนทูตอัลลอฮฺผูเปน ศาสดาที่เขียนอานไมเปนท่ีพวกเขา พบเขาถูกจารึกไว ณ ท่ีพวกเขา ทั้ง ในอัต-เตารอต และในอัล-อินญีลโดยที่เขาจะใชพวกเขาใหกระทําในส่ิงที่ ชอบและหามพวกเขามิใหกระทําในส่ิงท่ีไมชอบและ จะอนุมัติใหแกพวก
27 ทเข้ังาหซลึ่งาสยิ่งแดลี ๆะจทะั้งปหลลดาเปยลื้อแงลอะอจกะจใาหกพเปวนกทเขี่ตาอซงึ่งหภาามรแะกหพนวักกขเอขงาพซวึ่งกสเขิ่งาทแ่ีเลละว หว งคอทป่ี รากฏอยูบนพวกเขา” ( อลั อะอฺ รอฟ ๑๕๖-๑๕๗ ) เอฮทฺยอาาันนงสเั้นชูงน สทกงวาารมกซีกล่ึงาา กรวาบถรึงอตกกอากรสลญูใานฮิ วาลถดักึงใษมนณันหนใะนนทหี้า(งลขญักอิฮคงาํอาดสลั ล)ออไนฮมขฺเอพเพงียศ่ืองาเแชสติดนมชาีใูนอนาื่นอมๆิสอแัลลหลามอง ฟากฟาดวย กอนท่ีอัลกุรอานจะถูกประทานลงมา อัลลอฮฺตรัสใน คัมภีรอลั กุรอาน ความวา : “แแลทะทจรริงัพอยัลส ลมอบฮัตฺนิขั้นอไงดพทวรกงเขซา้ือโแดลยวพจวากกบเขรารจดะาไผดูศร รบั ัทสธวานสซว่ึงรชรีวคิตเขปอนงกพาวรกตเอขบา แทน พวกเขาจะตอสูในทางของอัลลอฮฺแลวพวกเขาก็จะฆาและถูกฆา เปน สัญญาของพระองคเ องอยา งแทจ รงิ ซ่ึงมีอยใู นคัมภีรเตารอต อินญีล และกรุ อแท๕ลาา-นนะอนจลัแ่นังกลชคุระื่นอือใาคชชนรยัมเชยลคนินาือจะดพะอีใรรนันะักใกคษหามั าญรภสขหีรัญาทลยญวี่จขางําอข”ตง(ออพองงตัวเศขกเรตาทัทใาหาบธนาะดวเฮียถาฺิ่ง๑ิดไค๑ปซือ๑ก่ึงโ)วพอาวงอกกัลาทลราอขนฮอไฺงดดอังขัลนาลั้นยอมฮันพฺ ไถวปูกก ประทานลงมาโดยสื่อผานญิบรีลถึงทานศาสนทูตอัลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุอะ ลยั ฮวิ ะซลั ลัม ดวยภาษาอาหรบั อยางชัดเเจง อลั ลอฮฺไดต รสั ในคัมภีรอลั กุรอาน ความวา : “อัรรูห (เทวทูตอัลลอฮฺ มีนามวา อัรรูห ) ผูซ่ือสัตย ไดนํามันลงมายังหัวใจ ของเจาเพอ่ื เจาจกั ไดเ ปนผูต กั เตือนคนหน่ึง เปน ภาษาอาหรบั อนั ชัดแจง . ซ1(.ึ่งอพัซกรซุระอุอคะามั รนภอครีอกือฺ ๑รุ ค๙อัม๓านภ-๑จีร๙ละม๕าสคี )ุดวเาปมนเเตสกักตขาีพงยกาับนบใรหรกดับาคคมััมภภีรีรออ น่ื่ืนๆจดากงั นฟ้ีา:กฟากอน กรุ อาน ไมม กี ารดดั แปลงแกไขแตประการใดในเร่ืองการใหความเอกภาพ และการแสดงความภักดีตอพระองคอัลลอฮฺ อัลลอฮฺตรัสในคัมภีรอัลกุ รอาน ความวา :
28 อ“แยลูเบะือ้เรงาไหดนใา หมคันัมแภลรี ะ เลปงน มทาแี่คกวเบจคาดมุ วคยมั คภวีรา(มเบจ้ือรงิงหในนฐาา)นนะ้ันเป”(นอทัล่ียมืนายอันิดคะัมฮภฺ ๔ีร๘ที่ ) 2. อัลกุรอานไดยกเลิกคําส่ังสอนท่ีไดถูกกลาวมาในคัมภีรกอนๆ อัน เเบหนทมื่อบางญัะจสญามกตั กขิวับอาทงกพุกุรรกอะาอาลนงเวคไล ซดาแ่ึงคถลรือะอวทบาุกเคปสลนถุมคานทัมทภุก่ีีรหเอลลัลมักลลสอาั่ฮงสฺตสุดรทอัสี่คนใงขนออคยังมูชพั่วภนีรรอิระันัลเจกดาุรรแอแลาลนะะ ความวา : “วันน้ีขาไดให สมบูรณแกพวกเจาแลว ซ่ึงศาสนาของพวกเจาและขาไดให อคสิรบลาถมวในหแเปกพนศวากสเจนาาแแลกวพวกซเึ่งจคา แวลามว”ก(รอุณัลามเมาอตดิ ตะาฮขฺ ๓อง)ขา และขาไดเลือก 3. กุรอานไดถูกประทานลงมาเพ่ือมนุษยทุกคนไมเวนใคร ไมใชเฉพาะ ชนกลมุ หน่งึ เทาน้ัน อัลลอฮตฺ รัสในคัมภรี อัลกรุ อาน ความวา : จ“(อาอกะิบคลรวีฟอาฮมลีมามมืด๑มร)อนทคงั้ัมหภลรี าทยีเ่ รสาูคไดวาปมรสะวทา างนลดงว มยาอแนกุมเจัตาิขเอพงื่อพใรหะเเจจาานขอํามงพนวุษกยเอขอา.ก สวนคัมภีรอ่ืนๆนอกจากกุรอานหากมีอะไรท่ีเหมือนกันในดานรากฐานแท ของศาสนา ก็เปนเพียงคําส่ังสอนที่กลาวเฉพาะคนท่ีเปนกลุมเปาหมาย เทาน้ัน ฉะน้ันจะเห็นไดวา คําส่ังสอนดังกลาวก็แคสําหรับชนเหลานั้นเอง ในสมยั ของพวกเขาโดยไมส ามารถทําการเผยแผใหกับคนอ่ืนได ทานมูซา ( โมเสส ) (ขอความสันติจงประสบแดทาน) ไดกลาวใน ไบเบิ้ล มาตตา ๑๕/๒๔ ความวา : เ4“ท.ฉานันกนั้ไรุ ”มอาถนูกเสปงน มคามั นภอรี ทกจ่ีตาอ กงแสสําดหงรกับารคภนกั โดงดีเงว ายหกาลรงอใา หนลแจลาะกทพอ วงมกันอิสทราานเอศลา สนทูตมุฮัมมัดกลาว ความวา : “คนใดที่อานแคอักษรเดียวในคัมภีรกุรอาน เขายอมไดหน่ึงการตอบแทน และหน่ึงการตอบแทนที่วาน้ีเทากับสิบเทา ของมนั ฉันไมไ ดหมายความวา : อะลฟี ลาม มีม คอื หนึ่งตัวอักษร แตฉัน หมายความวา : อะลีฟคือหน่ึง ลามคือสอง และมีม คือ สาม ( ท้ังหมดสาม ตวั อักษร )”
29 5ร.ีสตอเลัลอกรุร อ(าJน. Sจ.ะRคeรstอleบrค)ล–ุมหทนุก่ึงบใทนบบัญรรญดัตาิทนี่ักสวังิจคัยมฝอรันั่งเทศรสงเเกปียนรอตาิตจอารงยกใานร ศูนยการศึกษาแหงหนึ่งในกรุงปารีส พวกเขาไดกลาวยกยองอิสลาม (อาง จากหนังสือที่ชื่อ กอลู อะนิล อิสลาม ของ อิมาดุดดีน คอลีล หนา ๖๖) - เสเขรร่ือาากงงลสาเรปวรวนคา ตรแะัวทเเบชจ ียร่ือบิงมแแตลลอวะกอคัิสนวลารมาะมเหปไวนดาหเงสนกนฎึ่งอเหดทียมุกวาแกยนันศวใาทนสาสนงัใงานคแมลกาะรกชแฎวกยหปบมญรารหยเามทขาาอรคงยวทาาทมุก เคราะหราย ความโหดเหี้ยม และความเหลวไหลทั้งปวง หมั่นเอาใจใส คนออนแอมาตลอด สั่งเสียใหทําความดี สนับสนุนความเมตตา ฯลฯ ใลนะเแองียวดิชอาอหนลมักาศกาอสีกนทาั้งออิสิสลลาามมไไดดจตัด้ังรหะลบักบกกาารรกทาํารสทัญําญงาานกรารวคมากขันายอแยลาะง จัดสรรมรดกอยางครบถวนสมบูรณ สวนในดานชีวิตครอบครัว อิสลามได ต้ังพื้นฐานการปฏิบัติของแตละบุคคลตอคนอ่ืนอ่ืน อาทิ ตอทารกและเด็ก รเ6ร.ว่อื มงกทสุร้ังขุ อกภาานารพคปแือฏลคิบะัมัตกภิตาีรรอทแสต่ีเัตปงวรกแียาลยบระเสาสยมิ่งวือมันนีชีวหเปิตลนรักอตฐบนาตนฯัวทลาฯตงลปอรดะวจัตนิศเราื่อสงตกราบรเงอบาอใกจใถสึง ขน้ั ตอนความเปนมาของศาสนาถงึ มือบรรดาศาสนทูตท้ังหลาย และแสดง ถึงเหตุการณท่ีเกิดขึ้นระหวางพวกเขากับกลุมชนของพวกเขานับต้ังแต สมัยศาสนทูตอาดัมจนถึงสมัยศาสนทูตคนสุดทายมุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮุอ ลัยฮิวสัลลัม 7. อัลลอฮฺทรงรักษาคัมภีรกุรอานใหรอดพนจากการกระทําท่ีสรางความ เสื่อมเสีย อาทิ การแกไขเพ่ิมเติมหรือลดทอนใหนอยลง การเปลี่ยนแปลง และดัดแปลง ทั้งน้ีก็เพราะตองการใหกุรอานน้ันคงอยูเคียงคูมนุษยตลอด คกัมาลภใีรนอ เัลเผกนรุ อดาินน คซวึ่งาเมปวนา ม:รดกจากอัลลอฮฺยังบาวพระองค อัลลอฮฺตรัสใน “แทจริงเราไดใหขอตักเตือน(อัลกุรอาน)ลงมา และแทจริงเราเปนผูรักษา มนั อยางแนนอน” ( อัลฮิจรฺ ๙ ) สวนบรรดาคัมภีรอื่นนอกเหนือจากกุรอาน อัลลอฮฺไมทรงรับประกันการ รักษาไว เพราะคัมภีรเหลานั้นถูกประทานลงมายังกลุมชนบางกลุมใน ระยะเวลาบางชวงเทาน้ัน ซ่ึงบรรดาคัมภีรเหลาน้ันไดถูกบิดเบือนและ
30 พดัดวกแยปวิ ลงซึ่งอคัลวลาอมฮวฺา ไ:ดกลาวถึงการบิดเบือนของคัมภีรเตารอตฺดวยน้ํามือ “พวกเจายังโลภที่จะใหพวกเขาศรัทธาตอพวกเจาอีกกระนั้นหรือ ? ท้ัง ๆ ท่ี กลุม หน่ึงในพวกเขาเคยสดับฟงดํารัสอัลลอฮฺแลวพวกเขาก็บิดเบือนมันเสีย แเหรลลาะะังอฮจลัฺา๗กล๕ทอฮ่ีพ)ฺไวดกต เขรัสาเถขึงาเใรจื่อแงลรวาวทกั้งารๆบทิดี่พเบวือกนเขขาอกง็ตครัมะภหีรนไบักเดบีอ้ิลยดู”ว(ยอนัลํ้าบมะือเกชาาะว คริสต ซ่งึ ความวา : “และ จากบรรดาผูที่กลา ววา พวกเราเปน ครสิ ตน นั้ เราไดเอาสัญญาจากพวก เเกขิดาขแ้นึ ตรแะลหววพา วงกพเวขกากเข็ลาืมซส่ึงกวานรหเปนน่ึงจศาัตกรสูแ่ิงลทะี่พกาวรกเเกขลาียถดูกชเตังือกนันไจวน กเรระาจทึงั่ไงวดันใหกิ ยามะฮ และอลั ลอฮฺจะทรงบอกเขาเหลาน้ันถึงสิ่งที่เขาเหลาน้ันไดกระทํามา กอ น” บรรดาผูไดรบั คัมภรี ทัง้ หลาย ! แทจริงศาสนทูตอัลลอฮฺของเราไดมา จปยังากกพปอวดลักไลเจวอาจฮแา ลแกวลคะโัมคดภัมยีรภท ีรี่เขอ าันแจชละดัแะแจเขจกางแจนจะั้นงรแไะกดงพม ับาวไยกงัวเจพมาวากซกเึ่งมจมาาาแยกลมวาแยจทาจกรสิง่ิงแทส่ีพงวสกวเจางา บรรดาผูไดรับคัมภีรท้ังหลาย ! แทจริงศาสนทูตอัลลอฮฺของเราไดมายัง พวกเจาแลว โดยท่ีเขาจะแจกแจงแกพวกเจา ซึ่งมากมายจากสิ่งที่พวกเจา ปกปดไวจากคัมภีร และเขาจะระงับไวมากมาย แทจริงแสงสวางจากอัลลอ ฮฺ และคมั ภีรอ นั ชดั แจงน้นั ไดมายังพวกเจา แลว ( อัลมาอดิ ะฮฺ ๑๔-๑๕ ) ตัวอยางการบิดเบือนของชาวยิวและชาวคริสตท่ีมีตอศาสนาของพวกเขา คือ การท่ีชาวยิวอางวา คนที่ช่ืออุซัยร เปนบุตรชายของพระเจา และชาว ตค“แรรลสัิสะใตนกชคลาัมาววยภอิวรี าไองดลัวกกาลรุ อาอีซวาวานา( อพคุซรวัยะารมเยเวปซา นูค:รบิสุตตรข)อเปงอนัลบลุตอรฮชฺ าแยลขะอชงาพวรคะรเิสจาตไอดัลกลลอาฮวฺ วา อลั -มะซีหเปนบตุ รของอลั ลอฮ(ฺ หมายถึงทานศาสนทูตอัลลอฮฺอีซา ) นั่น คือถอยคําที่พวกเขากลาวขึ้นดวยปากของพวกเขาเอง ซ่ึงคลายกับถอยคํา ของบรรดาผูที่ไดปฏิเสธการศรัทธามากอน ขออัลลอฮฺทรงละอฺนัตพวกเขา ดวยเถิด พวกเขาถูกหันเหไปไดอ ยางไร?”( อัตเตาบะฮฺ ๓๐ )
31 พโอรงะกคาัมรขภอีรงกอุรัลอลาอนฮไฺดซตง่ึ อคบวโามตวแาล:ะแกไขความเชื่อท่ีหลงผิดของพวกเขาใน “จงกลาวเถิด มุฮัมมัด พระองคคืออัลลอฮฺผูทรงเอกะ อัลลอฮฺน้ันทรงเปนที่ พงึ่ พระองคไมประสูติ และไมท รงถูกประสูติ และไมมีผูใดเสมอเหมือน พเดปวรนยะคหอํางลกคักล” ฐ(าาวอนขัลขออางคิ งอลตัลานสลนอ๑ี้ฮ-ฺบ๔งม)บิใอชกเปในหครําูวกาลคาัมวภขีรอไงบพเรบะิ้ลเยฉซบูคับรทิส่ีมตีป ทจวจาุบมันันมเปิในช คําพดู ของบรรดาผูตามและบรรดาลูกศิษยที่ไดทําการจารึกประวัติของพระ เยซูและคําสั่งเสียของทาน โดยพวกเขาเหลานั้นไดบิดเบือนและดัดแปลง หเพน่อื ังใหสเือขา อกัลับอสิสถลานามกาวรัลณบมาะงซอีเยฮาียงะ บ/อาิทสหลลามวงแคลนะหคนริึ่งสทตี่ช แ่ือตตงี จโีดตยาเกอราซ( ีซดู อัศเศาะมัด ) เขากลาววา \" ดังนั้น พระคัมภีรไบเบ้ิลไดถูกนําเสนอสูสายตาสังคมอยางชัดเเจงเพ่ือ ตอบสนองความตองการในภาคปฏบิ ัตขิ องคนในสังคมตามความประสงคท่ี สทัง้ังคนมี้ใในฝแหกานแคทัมขภอีรงทมี่วันานไี้จดะรปับรกะากรอดบัดดแวปยลวงัตแถลุทะาถงวูกิชบาิดกเาบรือทน่ีหอนยักาแงนไมนตแอตง สงสัย พรอมทั้งไดผานข้ันตอนการเติมใสหรือลบออกในสวนท่ีไมเหมาะ กบั เปาหมายของผแู ตง มัน \" บใใยหคหอทรรมือกเรทไรเับปียดับ่ีอพนนรัลวทบัเลหพกี่ไรอยดเรูถฮข่ือะจึงฺทาขอคาเรอกพงวงคงกาื่อใมาไจตหรมเิตมอศแไสตงรกดํากตัทบนลาาธาะึกขราวเอชอตลนั้ีงนยอซพพเบําึ่งลรพวรพวะรกวรรอดเากะขงยาเเคาคขจขจอาัมอานไสัลงภดเตลูแปีรปัวอนนมเรฮอวเีดะฺทหงทงัท่ีมยานาื่อีตงน้ี ท:เอคบบี่พรรรารรระะดดหอาารงคบาคัมายยภวขินีรอยทงคอซ้ังวมหาาแมตลลารานักะย ไดรับรูถึงจุดมุงหมายที่อัลลอฮฺทรงสรางมนุษยข้ึนมา ซึ่งในทุกหมูชน ของมนุษย อัลลอฮฺไดทรงใหหลักปฏิบัติที่เหมาะสมกับพวกเขาในทุก ธสรถราจมนําหกแมานรากณยถม ึงนผุษูทยีศ่ ผรูมทั ีสธาัจตธอ รบรรมรอดอาคกัมจาภกรี มทนง้ั หุษลยาผยูอกธอ รนรหมนา กเขลาาจวะคศือรัทผธูมาีสตอัจ
32 บดีเรกรี่ยดวากคับัมกภารี รทมถ่ี าูกขปอรงะบทรารนดลาศงมาสาในนทภูตาขยอหงลอังัลดลวอยฮซฺ ่ึงแไลดะกสลําาหวรถับึงเผรูอ่ือธงรรารวมขนา้ันว เขาไดป ฏิเสธ เปนการเพิ่มพูนดานผลบุญแกบาว เพราะบุคคลใดก็ตามถาไดเช่ือมั่น เแทลา ะกศับรสัทอธงาเตทอา ค. ัมภีรดังกลาวตลอดจนเน้ือหาของมัน เขายอมจะไดผลบุญ การศรัทธาตอ บรรดาศาสนาทูตของอลั ลอฮฺ ข“พมหคภตออืันกออรลัลงะดกกัษุพลพอีคตายรองรราํชอะฮคะสศาพอไฺอใตั่งรรนดงงสัิททะคสคดอี่จธอัง่านะางนใยอมวจคหตึดัลาาาบาเกลถปดงรออืออๆานรัลฮัลนศดศลฺตลกาพาาอรศสลอสรสัฮาาฮนนะฺมสใวฺไนทนาาคนดขยาตูคือทมงัทอขัมมูตดขรองภนเาองพงหรีนษุคพงอลรกพัยดรลัาะาะนเรกอรลเอะพนัุ้รเงือปงอออ่ืเคคกผนงาใแยนบคหพโแลุคมรแดพะคะลนยครใเลพะุษจสวหทสวาายาคขมกีุ่ดรเทหวอเวแทุกขาางมหาคามพ:ายเงนหเะรอดปไละสัลาดนอานลมรนงเอคจูจอค้ันฮุณาักก ไฺใกกดลภดนบาาัการสรนรษพับภังรกณเตคักดอามดอะราาี มนุษย ซ่งึ จะไมเ ปน ขออา งสําหรับมนุษยตอไปอีกแลวหลังจากการมาเยียน ของบรรดาศาสนทูต และศาสนทูต เพราะพวกเขาไดทําหนาท่ีใตความ ขยสคผอแินัลนลอลวลงตะทยรออเออี่ปรรัลฮบมคาฏลฺตจแขิเอรสซะทอฮัสไธึ่ งนงฺแใมพสอนลนสวํัาละ้ันคกงหกลมั คบเาขรอภือรรัาบฮีรสลรแอฺ คงดวลัลโนนาะทกชศสสทุรษัากิ่งวอี่ สศอชทรารนยรวนี่พัาทคทนวงธูตสกมใคาอนาเนขวตสัลทุาษามอลนามยทพงอําวทกีส่ฮมาวั้งลฺมดุาก:ปับว”าเาวกข(นสงันอาอําเแัลพพหกอลวื่รอจัมกะับากบเกสเลขขิยใาัาบาานรจคอไฐะทือฺ ป๒กา่ี คพนสํา๕ววชูะหากับผม)นเูแแกขทลจราา้ิวงะนงขโเตแํกาาือหวมรนดธงาี และผูตักเตือนเทานั้น ดังน้ันผูใดที่ศรัทธาและปรับปรุงแกไขแลว ก็ไมมี ความกลัวใด ๆ แกพวกเขา และทั้งพวกเขาก็จะไมเสียใจ( อัลอันอาม ๔๘- ๔๙ ) อแลัลละบอฮรเฺรทดา านศน้ั าสอนัลทลอูตฮตฺมรีจัสํานในวคนมั มภารีกอมัลากยรุ ไอมามนีผูใดควสาามมวาารถ: รับรูไดนอกจาก
33 หแลมะูพโวดกยเแขนามนีผอูทนี่เรเราาบไอดกส เงลบารแรกดเจาศาาสแนละทบตู าองลั คลนอใฮนฺมหากมอ ูพนวหกนเขา าเจมาีผบูทาี่เงรคานมิใไนด บอกเลา แกเ จา ( ฆอฟร ๗๘ ) อสิ ลามส่ังใชใ หเราศรัทธาตอบรรดาศาสนทูตทั้งหลาย พวกเขามาจากกลุม อมขลัอนลงุษคอยวฮเาหฺตมรมเัสปือในนนมกคันนมั ุษภพยีรเวอทกลัา เนกขรุั้นาอไ.ามนมีคคุณวาลมักวษาณ: พิเศษใดๆยกเวนคุณลักษณตางๆ และพวกเขาปรารถนาท่ีจะวางแผนรายแกเขา แตเราไดทําใหพวกเขา ประสบกบั ความสูญเสยี มากยิง่ กวา ( อลั อัมบิยาอฺ ๗-๘ ) จองลั กลลอาฮวตฺ เถรดิัสมถฮุึงทมั มานัดศ“าแสทนจ ทรูตงิ มฉุฮันมั เปมนัดเพคียวงาสมาวมา ัญ:ชนคนหนึ่งเย่ียงพวกทาน มี วะฮีแกฉันวาแทจริง พระเจาของพวกทานน้ันคือพระเจาองคเดียว ดังน้ัน ผูใดหวังที่จะพบพระผูเปนเจาของเขา ก็ใหเขาประกอบการงานที่ดี และ อยางตง้ั ผูใดเปนภาคีในการเคารพภกั ดตี อพระผูเปนเจาของเขาเลย ( อัลกะฮฺ ฟแลู ๑ะ๑ท๐รง)ตรัสถึงทานศาสนทตู อีซา ความวา : อัล-มะซีหบุตรของมัรยัม นั้นมิใชใครอื่นนอกจากเปนศาสนทูตอัลลอฮฺคน หน่ึงเทาน้ัน ซ่ึงบรรดาศาสนทูตอัลลอฮฺกอนเขาก็ไดลวงลับไปแลว และ มารดาของเขานั้นคือหญิงที่มีสัจจะวาจา ซึ่งทั้งสองนั้นรับประทานอาหาร จงดูเถิด(มุฮัมมัด) วาอยางไรเลาท่ีเราไดแจกแจงโองการตาง ๆ แกพวกเขา? และจงดเู ถดิ วา อยางไรเลาพวกเขาจงึ ถูกหันเหไปได ( อัลมาอดิ ะฮฺ ๗๕ ) บรรดาศาสนทูตท่ีกลาวมาขางตน มิไดมีคุณลักษณะใดๆเสมอเหมือนกับ พระผูเ ปนเจา พวกเขาไมสามารถใหคุณประโยชนหรือ ใหโทษใดๆได ไม นสาอมยารอถลั คลวอบฮคฺตุมรจสั ักในรวคามั ลภนรี ี้หอ รัลือกมรุ ีคอวานามสคามวาามรถวาเท:ียบเคียงพระองคเลยแมแต อัล-มะซีหบุตรของมัรยัม นั้นมิใชใครอ่ืนนอกจากเปนศาสนทูตอัลลอฮฺคน หน่ึงเทาน้ัน ซ่ึงบรรดาศาสนทูตอัลลอฮฺกอนเขาก็ไดลวงลับไปแลว และ มารดาของเขานั้นคือหญิงท่ีมีสัจจะวาจา ซึ่งทั้งสองน้ันรับประทานอาหาร จงดูเถิด(มุฮัมมัด) วาอยางไรเลาที่เราไดแจกแจงโองการตาง ๆ แกพวกเขา? และจงดูเถดิ วาอยา งไรเลา พวกเขาจึงถกู หันเหไปได( อลั มาอีดะฮฺ ๗๕ )
34 มพนวกุษเยขทาี่มตีวางิททยําปหญนญาาทแ่ีใลนะกกาารรเกผรยะแทพํารทสี่สามรบแหูรณงพกรวะามผูนเปุษนยเทจ่ัวา ไพปวกอเัลขลาคอือฮฺ ทรงปกปองพวกเขาจากนิสัยและการกระทําที่ไมดี อาทิ การโปปด การ บดิ พลิ้ว และความเกียจครานในการเผยแพรสารแหงพระผูเปนเจา อัลลอฮฺ เแตวลรนสัะแไใตนมโคบดมัังยคภอวรี นรอุมแลั ัตกกิขศุรอาอสางนอนัลทลูตคออวฮัลามลสวอําาหฮ:ฺทรับ่ีจะทนุกําสมิ่งาอซยึ่งาสงนัญั้นญามณีบัน(ปทาึกฏไิหวาแรลิยว) (ใดอๆัร เราะอฺดุ ๓๘ ) เราจะตองศรัทธาตอพวกเขาท้ังหลายโดยไมเวนใคร บุคคลใดท่ีเลือก อศรอัทกธนาอเกพศียางสกนลุมาแหลนะ่ึงถจูกาจกัดจอํานยูใวนนกพลวุมกผเขูคานแทลี่ปะฏละิเสทธ้ิงอคัลนลออื่นฮๆฺ อถัลือลวอาฮเฺตปรนัสกใานร คมั ภีรอ ลั กุรอาน ความวา : แทจริงบรรดาผูปฏิเสธการศรัทธาตออัลลอฮฺ และบรรดาศาสนทูตของ แพพลรระะะพออวงงคกคเแขลแาละตตะอ กองกลงาการวาทวรีทจ่าะ่ีจยเะรึดแาเศยอรกาัใทรนะธรหาะใวนหาวบงอาางังลนคลนั้นอแฮซลฺ ง่ึ ะทแปาลงฏะใิเบดสทรธราศงดรหาัทศนธางึ่ าสนในนั้นทบ(ูตาองขันคอนนงิ สาอฺ ๑๕๐-๑๕๑ ). คมั ภีรกรุ อา นไดก ลาวถึงนามของบรรดาศาสนทตู ทง้ั หมด ๒๕ ทานดวยกัน อัลลอฮฺตรัสในคมั ภรี อลั กรุ อาน ความวา : และนนั่ คือ หลักฐานขอวงเราท่ีไดใหมันแกอิบรอฮีม โดยมีฐานะเหนือกลุม ชนของเขา เราจะยกข้ึนหลายขั้น ผูที่เราประสงค แทจริงพระเจาของเจานั้น เปนผูทรงปรีชาญาณผูทรงรอบรู และเราไดใหเขา ซึ่งอิสฮาก และยะอกูบ ซจทาั้งากหแลมลูกดะหนฮล้ันาารเนรูนขาไอแดงลแเขะนาใะนนนั้นทําําแคนลืออวดงาแนวลั้นูดะแนแหูฮลเละระสากุล็ไัยดมเรแาานนจะะแนตลําอะแอบลัยวแยแทูบตนแกแลอกะนยผโูซูกนุฟรนะแทลแะลํามดะีู ทั้งหลาย และซะกะรียา และยะฮยา และอีซา และอิลยาส ทุกคนนั้นอยูใน หมูค นดี และอสิ รออลี และอัล-ยะสะอ และยูนุสและลูฏ แตละคนนั้นเราได ใหด เี ดนเหนือกวา ประชาชาติทง้ั หลาย .( อัลอันอาม ๘๓-๘๖ ) อัลลอฮฺทรงเอย นามของทานศาสนทตู อาดัม โดยกลา ว ความวา :
35 แแลทะจวรงิงศอวัลาลนอขฮอไงดอทิมรรงอคนัดใเหลเือหกนืออกาดวัมาปแรละะชนาูหชาแตลิทะ้ังวหงลศาวยาน(ขออางลอะิบอิมรอรอฮนีม ๓๓ ) และทรงเอย ถงึ นามของทา นศาสนทตู ฮูด ความวา : แกพลลระุมะยชเจังนาออขาื่ดอนงใ(ฉเดรันนาไเออดกยสจ!งา)กพพพว่ีนกรทอะองานคงนคจงหเคนพา่ึงรวขพกออทงิบพานาวดกมะเิใขฮชาออคัล่ืืนอลฮใอูดดฮนเถเอขิดกาพกจวลากกาวทเปวานานพไ“มวโมอกี อุปโลกนเทาน้นั ( ฮูด ๕๐ ). กแมอแ“แโลลลลัลีพอะะะลารกทยวยอะลังังวฮรเจษกมุางทฺ าละชเร“ออมุมนโงืน่ย ดูชกอขนใลนกอด(าเามลงขนรวฉุมขาออถไนัองชกงึดมเงนทจอสทัดานยขงกาย!อา)นันพศพพงศราฉวเ่ีนาระสกัสนาออนทไนเงงทอดาคคทนยูตสนตู(!จชงหเฮงพศอุพดูนเายัควี่นะง่ึบ๖ากอขลรฺ๑ทงอีฮพคคาฺ)งวอนนพคาิบจวหมวาางกวนดมเาเคะ่ึงขว:ขฮาาารอคอ:พลัืองพลซออวิอบฮกแาเเลดถขะะิดาฮฮคพอือเขวัลชากลุอกทัยอลาบฮานเวเถไขวิมดาา พวกทานนั้นไมมพี ระเจา อ่ืนใดนอกจากพระองค ( ฮูด ๘๔ ) อลั ลอฮทฺ รงกลาวถึงทานศาสนทตู อดิ รสี ความวา : และจงรําลึกถึงเรื่องราวของอิสมาอีลและอิดรีส และซัลกิฟลิ แตละคนอยุ คอมใทขนัือลอุฮา นหงัมศลอจมามอลันสูผัฮดลนถฺูอตมองึดรทิไฮวัทสดูตแฺนั เนถคลปแึงขนะหนทนัคสงบานตสุดินด(ิส้นิทาศอดุผโาาัลทลยูใสอดใกา นมัยนใแบทนอโหลัยิูลตหางลกทมอบอนาูบฺ รฮ๘น้ีุรรตฺ ๕สุษดไรุดขามสั)นทอมใะงนาีศบพยคาคีวสัม(ือกอนภเมลัีรจทุฮออาูตัมลัะคฮกแมนซฺุรตัดไอเาปบหาพนนน๔รศออ๐าีกมคส)แวทนลาั้งทมวยูตวหํ้าาอวลัล:าังทลจอาานกฮฺ “พึงรูเถิดวา ศาสนาของทานศาสนทูตมุฮัมมัด คือเปนศาสนาที่มาสานตอ ถัดจากศาสนาอื่นที่ผานมา และเปนศาสนาท่ีมาทายสุดไมมีศาสนาอ่ืนอีก แลวทพี่ ระเจายอมรับนอกเหนอื จากอสิ ลาม ฉะนน้ั อิสลามเทานั้นคือศาสนา ทเ่ี ทยี่ งแทและสมบรู ณท จ่ี าํ ตองยดึ ถอื ตลอดจนถึงวันปรโลก”
36 ทในานบเรหรลดา านศี้ถาสือไนดาวทาูตเปทน่ีกศลาาสวนมาทนูต้ันท่ีเมขีหมาเเทข็างนที่ทสุ่ีดไดในชื่กอาวราเเอบุลกิลภอารัซะฺมหี กนลาทาวี่กคาือร เผยเเพรสารใหกับมนุษยท้ังมวล และมีความอดทนท่ีเหนือกวา หาทานนี้ ไดแ ก ทททาา า นนนศศศาาาสสสนนนทททตููตตู นอมฮู บิซู ฺ ขราออขฮคอีมวคาขมวอาสมคันวสตาันมจิ ตงสจิปันงรตปะจิรสงะบปสเรเบดะเทสเดาบทนเาเดนท า น ทานศาสนทูตอีซา ขอความสันติจงประสบเเดท าน ทานศาสนทูตมฮุ ัมมัด ขอความสันตจิ งประสบเเดทา น แอัลลละอจงฮรไฺ ําดลตึกรถัสึงใขนณคมัะภทีร่ีเรอ าัลไกดรุ เออาานคําคมวั่นามสวัญาญ: าของพวกเขาจากบรรดานะบี และจากเจาและจากนหู ฺและอบิ รอฮมี และมูซาและอซิ า อิบนฺมัรยัม( อัลอะอฺ ซบาทบเร๗ยี น) ท่ไี ดจากการศรทั ธาตอบรรดาทา นศาสนทตู มีดงั นี้ : พระรอับงรคูถไึงดคสวงาบมรเมรตดตาศาแาสลนะคทวูตามมารยักังใพควรกขเขอางเอพัลื่อลทอําฮกฺเาจราเตผอยปแวพงรบสาาวรแหซึ่งง พระองค และพวกเขาคือแบบอยางที่ดีแกบาวท้ังหลายในดานการเผยแพร สารจากอลั ลอฮฺ จําแนกบรรดาผูศรัทธาท่ีมีสัจจะออกจากปวงชนอื่น เพราะถาใครที่ ศรัทธาตอศาสนทูตทานใดเขายอมศรัทธาตอบรรดาศาสนทูตทานอื่นๆดวย ซง่ึ ท้งั หมดนัน้ ลวนถกู กลา วมาแลว ในบรรดาคัมภรี ของพวกเขา ไดผลบุญจากอัลลออฮฺอยางมหาศาล เพราะใครท่ีศรัทธาตอศาสนทูต ของพระองคต ลอดจนคาํ สงั่ สอนที่ไดน ํามา เขาจะไดร บั ผลบญุ เปนสองเทา การศรัทธาตอ วันกยิ ามะฮฺ ( วันปรโลก ) : คือการเชื่อม่ันวา ชีวิตบนโลกนี้มีวันอันจบส้ินและลมสลาย อัลลอฮฺตรัส ใทท๒นุรก๗คงๆยมั )ง่ิ ภสใีรหิ่งอทญลั ่ีอกผยุรูบูท อนรางแนโผปนรคดดวินปามยรวอาานม:เแทตากนดั้นับทจ่ี แะลยะงั พคงรเะหพลักอื ตอรยขู (อองรั พเรราะะเจฮาฺมขาอนง๒เจา๖ผ-ู
37 เชมื่อือ่ อใิสดทรออี่ ลัฟลลอเปฮปฺาสระังสขง คดใ หังนโลั้นกมสนญู ุษหยาใยนโพลรกะจอะงเคผจ ชะิญทรกงับบคญั วชาามใตหาเยทวทแูตลทว่ี พระองคจะทรงบัญชาใหอิสรอฟลปาวสังขครั้งท่ีสอง มนุษยทุกคนจะฟน ชีพและลุกข้ึนมาจากหลุมฝงศพในทันที พวกเขาจะมีชีวิตใหมและราง มชตรนนัสรุษใุน ยนกจคอามักนภทสีร่ัวมอ ทยั ัลุทกกแาุรนหอศงาานบสนนคเเทผวตู านมอดาวินดามัน:(้ีจมะนถูกษุ รยวค บนรเเวรกมทขีอ่้ึนัลมลาออฮีกฺสครรา ั้งง )นับอัลตล้ังแอตฮฺ และสังขไดถูกเปาข้ึน แลวบรรดาผูที่อยูในชั้นฟาท้ังหลาย และแผนดินจะ ลมลงตายเวนแตผูท่ีอัลลอฮฺประสงค แลวสังขไดถูกเปาข้ึนอีกคร้ังหน่ึง แกลารวศพรวัทกธเขาตากอ ็ลวกุันขก้ึนยิ ายมืนะมฮอฺจงะดต(ู อองซั คซรมุอัรบค๖ล๘ุม)ไปถึงการศรัทธาตอทุกเร่ืองราว ท่ีอัลลอฮฺทรงชี้แจงใหเราทราบในคัมภีรของพระองค และเรื่องราวของ ทานศาสนทูตมุฮัมมัด (ขอความสันติจงประสบแดทาน) หลังจากที่ทาน ร1เส.ะียยชกะีวเาวิตรลศเารรรื่อะัทงหดธวงัาากตงลอหากลวัางเชครน มวาีช:มีวติตาใยขหอมงอมีกนคุษรยั้งกใับนวโันลกกิยาบมัระซฮัคฺ(ฺวหันมปารยโถลึงก ช) ซวึ่งง ในชวงน้นั บรรดาผูที่ศรัทธาตออัลลอฮฺจะไดรับความกรุณาจากอัลลอฮฺใหมี ชีวิตอยางสุขสบาย สวนบรรดาผูที่ปฏิเสธศรัทธาจะอยูอยางคับเเคบ ทุกข ยากและไดรับการลงโทษตลอดกาล อัลลอฮฺตรัสในคัมภีรอัลกุรอาน ความ วอาัลล::อฮฺไดท รงคุมครองเขาใหพน จากความชั่วท้ังหลายที่พวกเขาวางแผนไว และการลงโทษที่ชั่วชาก็จะหอมลอมบริวารของฟรเอานฺ ไฟนรกนั้นพวก เขาจะถูกนํามาใหเห็นท้ังในยามเชา และยามเย็น และวันกิยามะฮฺน้ัน จะมี ฆเสอียฟงกรล๔า๕วว-๔า จ๖ะ)ใหบริวารของฟรเอานฺเขาไปรับการลงโทษอันสาหัสยิ่ง ( 2. การศรัทธาตอวันแหงการฟนชีพและกลับไปสูอัลลอฮฺ หมายถึงวันที่ อัลลอฮฺทรงใหปวงบาวไดฟนคืนชีพข้ึนมาอีกคร้ังในลักษณะท่ีพวกเขาไม สวมใสรอ งเทา เปลอื ยราง อลั ลอฮตฺ รัสในคัมภีรอ ลั กุรอาน ความวา : จบงรกรลดา าวผเถูปดิฏมิเสุฮธัมศมรัดัทหธาาเปกนลาเชวนอนางั้นวไามพ ว!ขกอเขสาาจบะาไนมตถอ ูกพใรหะฟเจนาคขืนองชขีพาขพ้ึนรมะอาองีคก
38 แพจวงกตทาามนทจะ่ีพถวูกกใทหาฟนนไคดืนปชรีพะขกึ้นอมบาอกีกรอรยมาไงวแ นนอแนละแนลั่วนพเปวกนทกาานรจงะาไยดดราับย สําหรบั อลั ลอฮฺ ( อัตตะฆอบุน ๗ ) เอฮนฺหยือ่ าลงงังจลคาะกววเาอามีมยตดนาพุษยยรพชอรอมะบทอปงั้งฏคโเิจตสึงตธทใอรนบงเรชขือ่้ีแองจสกงงาครสวฟัยานขมคอจืนรงิงชบเีพหรแรลลดาะนากผั้นาูปรในกฏลิคเสับัมธไภปทีรส้ังกหูอุรัลอลลาานอย ตัวอยา งเชน - ชวนใหสํานึกถึงคุณคาของการปรับปรุงพ้ืนดินท่ีถูกปลอยละเลยไป ตแลรสัวอในัลคลมัอฮภฺทรี อรลังทกุรําใอหานมันกคลวาายมเวปา น:ดินที่สามารถออกพืชผลได อัลลอฮฺได และเจา จะเห็นแผนดินแหงแลง ครั้นเม่ือเราไดหลั่งนํ้าฝนลงมาบนมัน มันก็ จะเคล่อื นไหวขยายตัวและพองตวั และงอกเงยออกมาเปนพืช ทุกอยางเปนคู เแๆหทดนจูสือรวิงทยพุกงราสะม่ิงองนแค่ันลทกะร็เแงพใทรหจาผะรูติวงาาวยันแมทอีชวจีวรสิติงาขอนึ้นัลจละแอมลฮะานถแั้นึทงพอจยรราะิงงพอแงรนคะคอนืองอคผนทูทรรปงงรเสดาัจศชจจาะนากุภแขลาพอะ สงสยั ในมนั และแทจ รงิ อัลลอฮจะทรงใหผ ูทอี่ ยูใ นสสุ านฟนคืนชีพขึ้นมา ( อัลฮัจญ ๕-๗ ) - ชวนใหส าํ นึกถงึ ยามทมี่ นุษยนอนหลบั และตื่นขึ้นมาใหม ซึ่งดุจดังการ มีชีวิตใหมอีกครั้งหลังจากที่ตายไป เพราะการนอนหลับคือการตาย ชวั่ คราว อัลลอฮฺตรสั ในคมั ภีรอ ัลกุรอาน ความวา : อัลลอฮฺทรงปลิดชีวติ ในยามตายของมันเเละมัน ( ชวี ติ ) จะยังไมต าย ในยาม นใในหอกเนเกาหรมลนันับ้ันเขเแลอนะงพนมรนัอะนพอยรงอคะมอทเงปรคงนจยสะืดัญทชรญีวงิตาปสอล่ืนาํ ิดหไชรปวีับจติ หนทมถ่ีพชูึงรเนวะผลอใูางคทคร่ีถทคูกรรกงวกําญหําหน(นดอดัซไวคซวุมแาัรทม๔ตจรา๒ยิง )
39 -: ชวนใหราํ ลึกถึงความเปน มาของมนษุ ย อัลลอฮฺตรัสในคัมภีรอัลกุรอาน ความวา : และเขาไดยกอุทาหรณเปรียบเทียบแกเรา และเขาไดลืมตนกําเนิดของเขา มเจขงชี ากีวกลติลาขาววึน้ เถวมาดิ าม“อใฮุกี คมั รแมเลลดั ะา พ“จพะรใระหะอผกงูทคระเรปดงนูกใหผมูทกีชําวีรเิตงนรขิดอึ้นมบมันราคูกอราีกร้ังใบแนรังเกมเกน่ือิดม้ันทนั ุกยเอสปมิ่งนจผ(ะุยยทผาซรงงไีนใปห๗แมล๘ันว- ๗๙ ) 3. การศรัทธาตอวันแหงการชุมนุมและการเปดเผยการงานที่ไดกระทํามา แซล่ึงะในทรวงันเปนด้ันเอผัลยกลาอรฮงฺจานะทขรองงใเขหาทอุกลัสลรอรฮพไฺ สด่ิงตมราัสรใวนมคตัมัวภกีรันอ เัลพกื่อุรทอําากนาครตวาัดมสวินา : และ(จงรําลึก) วันท่ีเราใหเทือกเขาเคลื่อนยายไป และเจาจะเห็นแผนดิน รโเขาดาบยเลเแรยนียนบแแอลลนะะพพเรววากจกเะเขจชาาุจมจะนะถถุมูกูกพนนวําํากมมเขาารยาวังดเมรังเานปด้ันน่ังทแเถ่ีเรรวาาจตใะหอไหบมนังใเหากพิดผรพูใะดวผอกูเอเปจกนาไใเปนจาจคขารกอั้งพงแเวรจกกา แตพ วกเจา อางวา เราไมไ ดกาํ หนดเวลาสําหรับพวกเจา( อัลกะฮฟฺ ุ ๔๗-๔๘ ) 4. การศรทั ธาตอวนั ทีอ่ วัยวะรา งกายจะเอยปากเปนสักขีพยานได อัลลอฮฺ ตรัสในคมั ภีรอ ัลกรุ อาน ความวา : จนกระท่ังเม่ือพวกเขามาถึงนรก หูของพวกเขา และตาของพวกเขาและ ผิวหนังของพวกเขาก็จะเปนพยานคัดคานพวกเขาตามที่พวกเขาไดกระทํา ไว และพวกเขากลาวแกผิวหนังของพวกเขาวา ทําไมพวกเจาจึงเปนพยาน เคใทหัดารคนูทา้ันนุกทสแี่พกง่ิ ทเวร่พีกาเลูดจะาแจ?ละะถพพูกวรนกะํามอกงันลคกับทลไราปงวสวแราลาอะงัพลพลววอกกฮเเจจฺทาาเรกปง็ไนใมหคเคเรร้ังยาแปพรดูดกปซแง่ึงล(พะกรยาังะรพอทงรําคคะทอวางรมคง ช่ัว) วาหูของพวกเจา และตาของพวกเจาและผิวหนังของพวกเจาจะเปน พยานคัดคานพวกเจา แตพวกเจานึกคิดวาอัลลอฮฺไมทรงรอบรูสวนมากใน ส่งิ ท่ีพวกเจากระทํา ( ฟศุ ศิลัต ๒๐-๒๒ )
40 5: . การศรทั ธาตอการสอบสวน อัลลอฮฺตรัสในคัมภีรอัลกุรอาน ความวา และจงยับยั้งพวกเขาไว เพราะพวกเขาจะตองถูกสอบสวน(จะมีเสียงถามขึ้น วา) “เกิดอะไรขนึ้ แกพ วกเจา ทาํ ไมจงึ ไมช วยเหลือซ่งึ กนั และกัน” แตว าพวก เร6ข.อาาใกนนาวครนัวศานรมัท้ันวธาเปา:ตน อผวูยันอทมี่ตจาํอนงนขาโมดสยสะน้ิพเาชนิงใ(นอนศั ศร็อกฟอฟัลาลตอ๒ฮฺต๔ร-ัส๒ใ๖น)คัมภีรอัลกุ และไมม ผี ใู ดในหมูพวกเจา นอกจากจะเปนผูผานเขาไปในมัน มันเปนสิ่งท่ี กําหนดไวแนนอนแลวสําหรับพระเจาของเจา แลวเราจะใหบรรดาผูยํา ๗เก๑รง-๗รอ๒ด)พนแลวเราจะปลอยใหบรรดาผูอธรรมคุกเขาอยูในน้ัน ( มัรยัม 7. การศรัทธาตอวันแหงการช่ังน้ําหนักของการงานที่กระทําไว ซ่ึง ผลตอบแทนที่ดจี ะประสบแกบรรดาผูประกอบคุณงามความดี เปนสิ่งตอบ แแททลระยนกศทาตี่พรอลวบกงรโเขรทาดษศาจรศะัทาปธสรานะแทสลูตบะปขแฏอกงิบบพัรตรวิตดกาามเขผบาูทร่ีกรอรดัละาลทศอาําสคฮฺนวตารทมัสูตผใอิดนัลหคลรัมอือฮภปฺขีรฏออิเงัลสพกธวุรกอแเาลขนะา ความวา : และเราต้ังตราชูที่เท่ียงธรรมสําหรับวันกิยามะฮ ดังน้ันจะไมมีชีวิตใดถูก อธรรมแตอยางใดเลย และแมวามันเปนเพียงน้ําหนักเทาเมล็ดพืชเล็ก เราก็ จะนํามันมาแสดง และเปนการพอเพียงแลวสําหรับเราที่เปนผูชําระ สอบสวน( อัลอมั บิยาอฺ ๔๗ ) 8. การศรัทธาตอวันแหงการแสดงสมุดบันทึกความดี-ความชั่ว อัลลอฮฺ สสตรอวสั บนใสผนูวทคน่ีถัมอูกภยยรี า่ืนอ งัลงบากันยุรดทอาาึกยนขคแอลวงาเะขมเขาวใาาจห:ะทกาลงับเบไป้ือยงังขควราอขบอคงรเขัวาขอเขงาเขกา็จดะวถยูกคชวาํามรดะี ใจ และสวนผูท่ีถูกยื่นบันทึกของเขาใหทางเบ้ืองหลังของเขา แลวเขาก็จะ รองเรียกหาความหายนะ และเขาจะเขาไปในเปลวเพลิง ( อัลอินซิก็อก ๗- ๑๒ ) 9. การศรัทธาตอวันแหงการตอบแทนคือสวนสวรรรคและนรก สําหรับ การมชี ีวติ ท่ถี าวรชว่ั นิรันดร อัลลอฮฺตรัสในคัมภีรอ ัลกรุ อาน ความวา :
41 แนทรกจ รญิงะบฮรนั รนดามั ผพปู วฏกิเสเขธาศเปรัทนธผาูพ ใาํนนหกั มอูอยะูในฮฺลนุลั้นกติตลาอบดแกลาะลบชูชนาเเจหวล็ดานน้ันั้นจพะวอกยเูใขนา เปนมนุษยท่ีชั่วชาย่ิง แทจริง บรรดาผูศรัทธาและประกอบความดีทั้งหลาย ชนเหลานั้น พวกเขาเปนมนุษยที่ดียิ่ง การตอบแทนของพวกเขา ณ ท่ีพระ ทลเจํารานงขปํ้าอหตงลพิตาอวยกพสเวขากยาคเไขหือาสลแวผลนาะนสพวพวรวกรกเคขเหขากลาเ็ยาปกินนหดผลีใูพนายําพนอรันักะสออยถงูใาคนพ นรน้ันณ่ันตคเลบืออ้ือสดงํากลหาาลรงับขผออูทงัลม่ีลกันอลมัฮวฺี เกรงพระเจาของพวกเขา ( อลั บัยยินะฮฺ ๖-๘ ) 10. การศรัทธาตอการนัดพบท่ีฮาวฎ (สระนํ้า) และการขอชะฟาอะฮฺ ( การ ขอไถโ ทษ ) และอ่นื ๆตามทที่ า นศาสนทูตไดก ลาวไว บบขันทาปกเเรเพเันตพียื่อทรนรมียาําทะคมอ่ไี หวพบดาวใจรมาหอาดดกมแีโกกกเดลพาบยวัร่ือหรโศวทรรวันดัทังษดผาธขผังลาอกูศตตงลรอออัทาวบลั วันธลแโากอทดสิยฮนยําาฺใหแหมนลมะรวะั่ัฮบนนั ผฺสทน(ลิ่งวํา้นั บคทันุญวี่เปขารามโหขดลาลีกอดีกย)ไหาป:งาใสงนจมาโ่ํากลเสกกามนรอ้ีซกร่ึงะเเปเทขนงํา ผลตอบแทนทด่ี ีท่ีเขาไดห วงั ไวใ นวนั ปรโลก เปนการจาํ แนกระหวา งผทู ศ่ี รทั ธากบั ผูไมศ รทั ธา คกสไคสดืวอ่งิิ่งานาเกรกหมัน้าศําลวรหจราาศะนันท:รถแั้นัทูกดธทมธสจไาาารรวตวตางิ )าอางทอมเ:กสกุ ัลสอียๆลัดอฎอสสกี ฮอวิง่ ฺเหนนอทรัน้ทฺาแอืนี่เไรสลั้ดนาิ่งะกสผทํากรูที่เหาปอรงนงนดมรดไันัรอไปตบว(ใารนมอชูทัอลสะุกนลัดตออสายคาฮว ากตฺตนงรรแ(แัสรหอลใมงัละนนแเอกคิจัลลาัมนละะภิรมอสีรันฮรั อัดฺทด๔ัลสรรก๙กงวุรสอ)อนรน.าาทนทงี่ี่ ฉะนั้นทุกสรรพสิ่งในโลกนี้ ไมวาท่ีเกิดขึ้นมาแลว กําลังดําเนินอยู หรือ กําลังจะเกิดข้ึนตอไปในอนาคต ทั้งหมดน้ันอัลลอฮฺทรงรอบรู แลวอัลลอฮฺ ทกทาํารหนงนทศาดําสใไนหวทมตูันมเกุฮิดัมขมึ้นัดกตลาามวควาคมวปามระวสา :งคและตามสัดสวนท่ีพระองคทรง
42 เ“รคื่อวงาทม่ีดศีรแทั ลธะารขาอยงบแาลวะจระูวไามสส ิ่งมใดบทูรณี่อัล นลออกฮจฺปารกะบสางวคจะใหศรมัทันธปารตะอสกบอกดับัรตทัว้ังเใขนา สิ่งน้นั ยอ มเกิดขึ้นเเละเขาไมสามารถท่ีจะหลีกเล่ียงได และส่ิงใดที่อัลลอฮฺ ไมป ระสงคใหม ันเกดิ ข้นึ กบั ตัวเขา สงิ่ น้ันไมสามารถท่ีจะเกิดข้ึนกับตัวเขา ไกทดรั้งะห.ท”มํา(ดขดทอูซี่กงนูลเรันาาวตมติราัวมนอซิี้ไยีมา๔งไ/งด๔าห๕ยมๆ๑าคยลือคาํ ดวใับคามรทวท่ี ๒า่ีต๑:อม๔งันก๔ขาัรด)สกืับบพควันาธมุเพขายจาํายเาปมนหตรอืองกหารา แนวทางปฏิบัติซึ่งจะนําไปสูเปาหมายดังกลาว น่ันก็คือ การแตงงาน แต ทั้งน้ีใหเขาใจวา วิธีการที่เขาเลือกทําน้ันอาจบรรลุผลคือการไดลูกหลาน หฉะรนืออ้ันาแจนจวะทไามงบหรรรือลวุผิธลีกการ็เปทนี่เรไาดเล ือทก้ังนนั้น้ีขม้ึนิใอชยปูกจับจพัยหระลปักทระี่ทสํางใหคขเรอางบอรัลรลลุผอลฮฺ อยางแทจริงนอกจากความประสงคของอัลลอฮฺที่จะทรงใหมันเกิดข้ึน จะ เหน็ ไดวา วธิ ีการที่เราเลอื กทาํ และพยายามไดอยูภายใตขอบเขตของกฎชะตา ยกคะํารถฮรฺ(ามมเขวขทอองมงอนบัลตรลรรอดคาฮาสถฺผาาูสว)ูงกทสขเ่ีงอรางนดทวาํา มยนาเหทใชต่ีถใุนานมี้เอกวาางรท“บาทํานาบศนัดาคโสดิ รนอคทยปาูตวงยมไไุรฮขกัมับมมตัดันัวจชยึงาวไแยดลรตะะองรับบุค กฎชะตากรรมแหง พระเจาหรือไม ? ทานศาสนทูตตอบวา ใชส่ิงเหลานั้นก็ คือสวนหน่ึงของกอดัรของอัลลอฮฺนั่นเอง” ( ดูใน มุสตัดรอกอะลัศเศาะฮี ฮยั น ๔/๒๒๑ ลําดบั ท่ี ๗๔๓๑ ) ความหิว ความกระหายน้ํา ความหนาวเหน็บคือสวนหนึ่งของกอดัร ของอัลลอฮฺ ซ่ึงมนุษยก็พยายามแกความหิวดวยวิธีการกิน แกกระหายนํ้า ดวยการดื่มน้ํา แกหนาวดวยการหาที่อบอุน กลาวคือพวกเขาจะทุมเทเพื่อ แพแลกวะกปคเญขวาหาจมาะอสสบ่ิงรอตรนุหางไาๆมสเเง่ิ หกตินลา กงาๆนวาี้เทโทดี่โาชสยคเัดปชสนะวตไนปาทไตไ่ีดาดก มถ ําสหกู ักดนําสดหวไนวนดอขไยอวา งง .แอนาหน าอรนเคกรลื่อางวดคื่มือ ป๑คบวทร- าะคเรมจวยีักรานูสษมทึกอพี่ไสยึดงแู บพจลาาวอยกวใใกาจจาคแกรวลศับาะมรสสัทริ่งงูสธทบาึก่ีตไกดไองั มกวอลวติฎตราวกอมมกอสถฺังแัดึงวลจสละติ กวกใับนอจเดททรัร่ี่ีไ่ือถมงู:กทสกงี่ผําบาหนคนพอื ดนทไไี่มวปา ขแทอลํางะใโเหรปคเนกภทิดัยี่
43 ตคาวงาๆมศรซัทึ่งธสางตผอลกราอยฎตอออสฺแุขลภะากพอรดาัรงกดายังทแ่ีอลัละลสอรฮาฺตงครวัสาใมนบคกัมพภรีรอองัลทกาุรงอดาานน ความวา : ไมมีเคราะหกรรมอันใดเกิดขึ้นในแผนดินน้ี และไมมีแมแตในตัวของพวก เสเจปูญานเเอสกงียารไเวปงนาจยแาสตกไํพาดหวมกรีไับเจวอาใแัลนลลบะอันไฮทมึกดเพกีใ่ืจออตพนอทวสก่ีเร่ิงเาทจจา่ีพะจรบะะังไอเดกงิดไคมมทันตรงขอปึ้นงรเมสะาียทใแาจนทตแจอรกิงสพนิ่งว่ันทกม่ีเไจันดา และอัลลอฮมิทรงชอบทุกผูหยิ่งจองหอง และผูคุยโวโออวด. ( อัลฮะดีด ๒๒-๒๓ ) ใ๒น-โชลักกชนวี้นกใาหรเรทียี่มนนรุษูแลยปะครนะสควบากหับลกายารๆเสปิ่งลที่ยี่อนัลแลปอลฮงฺทอรยงาปงรไะมทคาานดใคหิดแกเชเรนา ความเจ็บปวย ถือวาเปนกอดัรอยางหน่ึงซึ่งสงเสริมใหเราควาหาแนวทาง รักษามนั ในขอบเขตและปริมาณของกอดัร กใ๓นา-รโสปลรรกาะนงส้ีคเบชวเนาคมรกสาาะบรหขากยาดใรจรทมกุนับดแมา ลนนะธุษถรุ ยากเเรมจิ าสื่อมไวีคดนวปตาัวมระรสูสแบึกนกกนังับอวเนลคกใรจาารหะขหราือกดทรทรุกุนมขถบใือจาวกงอาับเยปมาันนง เคราะหกรรมก็จะเพิ่มเปนสองเทา คือ เคราะหกรรมจากการขาดทุน และ เคราะหกรรมจากความรูสกึ กังวลทําใหเกิดความทุกขตลอดเวลา ฉะน้ันถา ใครศรัทธาตอ กอฎออฺ และกอดัรความทุกขความกังวลเน่ืองจากการขาดทุน ก็จะหมดไปเพราะเขารับรูไดวาเรื่องเหลาคือส่ิงท่ีไดถูกกําหนดใหเกิด ข้ึนกบั ตัวเขาโดยที่ไมสามารถหลีกเล่ียงได ทานศาสนทูตมุฮัมมัด ไดกลาว ความวา : แท“ผลอ่ี ศูะอรขนทั อแธคอาวทาทมเี่ ขง้ั ชมสว เอเยขงเห็งอดยลีกาืองวจมาาแสีกลวอะนลั เดลปีอน ฮจทฺดง่ีโทว ปยุม รเดทอปทยราําาใทนนอขสแอิง่ทงทเอปเี่ ปัลนลนออปันฮรขฺมะาาโดกยกชวแนาลตผะอูศเตมรัวัท่ือเใธจดาา ท่ีเจา ประสบภัยหรือเคราะหรายจงอยาไดกลาววา ถาฉันทําแบบน้ีนาจะเกิด แบบนี้หรือแบบนั้น ทวาจงกลาววา ปนกอดัรของอัลลอฮฺท่ีไดกําหนดไว ใหก ับฉัน อะไรที่พระองคประสงคยอมเกิดขึ้นแนนอน แทจริงแลว การ กลาววา ถา...หากวา ...เปนการเปดชองทางใหชัยฏอน”( เศาะฮีฮฺมุสลิม ๔/ ๒๐๕๒ ลาํ ดับที่ ๒๖๖๔ )
44 เ“ชกอ่ื ามร่ันศรแัทบธบาไตมอตกอองดทัรุมไเทมแไลดะหลมะาทย้ิงคกวาารมแตสาวมงคหวาาแมนเวขทาาใงจขกอางรบปาฏงิบคัตนิในทเช่ีวิงา ที่วา น้เี ปน ส่งิ ท่ตี องหามในอสิ ลาม ทานศาสนทูตมุฮัมมัดไดตอบคําถามของ บางคนท่ีถามทานวา ถาเชนนั้นฉันจะปลอยอูฐของฉันแลวเช่ือมั่นและ (ฮวา”ฺดงู ใใจนอเัลศลาะอฮฮฮีฺ กฺ อริบะนน้ันุ ฮหบิ รบอื าน? ทา นตอบวา ผกู มันไวใหดีแลวจึงเชื่อมั่นอัลลอ ๒/๕๑๐ เลขที่ ๗๓๑ ).
กอัรารกแานสดุลงอคสิ วลาามมภ(ักหดลีตักอกเาอรกออสิหัลลลลาัอกมฮก)ฺด4าา5รนอวิสาจลาาเลมะการกระทํา คือสิ่งท่ีเรียกวา คือหลักสําคัญที่แสดงถึงฐานะความเปนอยูของผูเปนบาวในอิสลาม หลักการอิสลามที่วาน้ี หมายถึงหลักการปฏิบัติ (คือการเเสดงออกถึงการ ยดอวมยหจาํ ลนักนกตาอรทอลัางลวอาฮจโฺ าดคยือปฏกิบารตั กิในลาหวลคาํายปๆฏปิญระากณาตรนตอทไ่ีเรปียนก้ี)วจาะปอรัซะชกชอะบฮา:ดะ ตาน และหลักการดานการปฏิบัติตามดวยอวัยวะรางกายคือ การกระทํา ละหมาดและการถือศีลอด และบางหลักการจะเกี่ยวของกับการออกเงิน อทสิ อลงาคมือ)กแาลระจบายางซหะลกักากตา(รบจะรเิจกา่ียควทกับานกใารหทกุมับเทคดนวยยาพกลไังรกตาายมแขลอะเบงัินงคคับวบในคู กัน คือการประกอบพิธฮี จั ญ . การสั่งใชใหผูนับถืออิสลามกระทําตามหลักการปฏิบัติดังกลาวไมใชเปน การชักชวนในเชิงรปู ธรรมเทาน้ัน ทวาเปนการขัดเขลาสภาพจิตใจพวกเขา ใดหังกสละาอวานดั้นบเรปิสนุทหธนิ์ ทฉาะงนห้ันนพ่ึงเึงพเ่ือขปาใรจับวปารอุงิสพลัฒานมาตคอุคงคกลาแรลใหะสหังลคักมการอปัลฏลิบอัตฮฺิ ตรสั ในคัมภีรอัลกรุ อาน ความวา : เจาจงอา นสิง่ ท่ีถูกวะฮยี ( ประทาน)แกเจาจากคัมภีรและจงดํารงการละหมาด ร(เําพลรึกาถะึง)อแัลทลจอรฮิงนกั้นารยล่ิงะใหหญมามดานกั้นแจละะยอับัลยล้ังอกฮารททรํางลรอามบกรแูสลิ่งะทค่ีพววากมเชจั่าวกแรละะทกําาร( อลั องั กะบตู ๔๕ ) อลั ลอฮฺตรสั เกี่ยวกบั การออกซะกาต ความวา : (มุฮัมมัด) เจาจงเอาสวนหน่ึงจากทรัพยสมบัติของพวกเขาเปนทาน เพ่ือทํา ใแหละพเวจกาจเขงาขบอรพิสรุทใหธิ์แแกลพะวลกาเงขมาลเถทิดินเขพอรงาพะแวทกเจขราิงดกวายรสขวอนพตรัขวทองี่เปพนวทกเาจนานนั้ั้นน ทาํ ใหเกดิ ความสุขใจแกพวกเขา และอัลลอฮนั้นเปนผูทรงไดยิน ผูทรงรอบ ร.ู ( อัตเตาบะฮฺ ๑๐๓ ) และไดตรัสเกยี่ วกับ การถือศีลอด ความวา :
46 เบชรนรเดดียาผวกูศับรัทท่ีไธดาถทูก้ังกหําลหานยด! แกกาบรถรืรอดศาีลผอูกดอนนั้นหไนดาพถูกวํกาหเจนามดาแแกลพวเวพก่ือเจวาาพแลวกว เจาจะไดยําเกรง ( อัลบะเกาะเราะฮฺ ๑๘๓ ) การถือศีลอดถือวาเปนการฝกหัดความอดทนของเราตอตัณหาและความ ต“ศใีลอคงอรกดทา)ร่ีไอขมัลอลลงะอจทติฮ้ิงฺมใกจิไาดรทพพา อูดนพปศรดาสะหทนรัยทือใยตู ดึดไๆเดอจอ าาธมกิบันกาามยราเทกใชี่เยี่ ขว เากปลับนะเอกราื่อาหรงโนางรว้ี เหขารลือา(เคใรนื่อขงณดื่มะถอืีอก แลว” (เศาะฮีฮบฺ ุคอรีย ๕/ ๒๒๕๑ เลขที่ ๕๗๑๐ ) อัลลอฮฺทรงตรัสเก่ียวกบั การประกอบพิธีฮัจญ ความวา : (ไเดวลใหา)กการารททําํฮาฮัจัจญญจนําเั้นปมนีหแลกาเขยาเดในือนเดอือันนเเปหนลทานี่ทั้นราบแกลันวอยกูแ็ตลอวงไดมังมนีก้ันารผสูใมดทสูี่ และไมมีการละเมิด และไมมีการวิวาทใด ๆ ใน (เวลา) การทําฮัจญ และ ความดีใด ๆ ท่ีพวกเจากระทําน้ัน อัลลอฮทรงรูดี และพวกเจาจงเตรียม เหขสาลบเถักียิดกงาเโถรอิดป ผฏแมู ิบทีปัตจญริเพิงญเื่อสากทบาั้งียรหงภทลักา่ีดดยีทีต!ี่สอ(ุดออนัลัลลั้นบอคะฮือเฺกมคาีสวะวาเมรนายใะํานฮเกกฺ ๑รา๙งร๗เแสลร)ะิมพสวรกาเงจมาาจรงยยาําทเกอรันง สงู สง หลักการดงั กลา วมดี งั ตอ ไปน้ี หลักการปฏิบตั ขิ อ ทีห่ นึง่ คอื : การกลาวสองคาํ ปฏิญาณตน คอื การกลา ววา ﺷﻬﺎﺩﺓ ﺃﻥ ﻻﺇﻟﻪ ﺇﻻ ﺍﷲ และ ﺷﻬﺎﺩﺓ ﺃﻥ ﻣﺤﻤﺪﺍ ﻋﺒﺪ ﺍﷲ ﻭﺭﺳﻮﻟﻪ อา นวา ชะฮาดะตุ อนั ลา อิลาฮะ อิลลัลลอฮฺ หมายถงึ ฉันขอปฏญิ าณตนวา ไมมพี ระเจาองคใ ดนอกจากอัลลอฮฺเทา นัน้ และ ชะฮาดะตุ อนั นะ มฮุ มั มะดัน อบั ดลุ ลอฮิ วะ รอซลู ุฮฺ หมายถงึ การปฏญิ าณตนวา ทา นมุฮัมมดั คือบา วและศาสนทูตของอัลลอฮฺ ความหมายของ \" \" ﻻ ﺇﻟﻪ ﺇﻻ ﺍﷲลา อลิ าฮะ อลิ ลัลลอฮฺ UU
47 น่ีคือคําท่ีแสดงความเปนเอกะของพระองคอัลลอฮฺ ดวยจุดประสงคน้ีเอง ทกุ สรรพส่งิ จึงถูกสรา งข้ึน และดวยเปาหมายนี้เองสวรรค-นรกจึงถูกสราง ข้นึ อลั ลอฮตฺ รสั ในคัมภรี อ ลั กุรอาน ความวา : และขามไิ ดสรางญิน และมนษุ ยเ พ่อื อนื่ ใด เวน แตเ พ่ือเคารพภักดตี อ ขา ( อซั ซาริยาต ๕๖ ) “คาํ นีเ้ ปน แกนแทของบรรดาศาสนทูตอลั ลอฮฺในการเผยแพรศาสนาอิสลาม นับต้ังแตสมัยทานศาสนทูตนูฮฺจนถึงสมัยศาสนทูตองคทายสุดคือมุฮัมมัด (ขอความสันตจิ งมีเเดทา น)” อัลลลอฮฺตรสั ในคมั ภรี อัลกุรอาน ความวา : และเรามิไดสงศาสนทูตอัลลอฮฺคนใดกอนหนาเจานอกจากเราไดวะฮี (ประทานโองการของขา)แกเขาวา “แทจริงไมมีพระเจาอ่ืนใดนอกจากขา ดงั น้นั พวกเจาจงเคารพภักดีตอ ขา ( อัลอัมบยิ าอฺ ๒๕ ) ความหมายของคําปฏญิ าณน้ี อธบิ ายไดดงั นี้ 1. ไมมพี ระเจา ในจักรวาลนน้ี อกจากอลั ลอฮฺเทานัน้ 2. สทิ ธใิ นการควบคุมและบรหิ ารคืออลั ลอฮฺเทานนั้ 3. ไมม พี ระเจา ที่สมควรแกการภกั ดีนอกจากอลั ลอฮเฺ ทา นนั้ 4. อัลลอฮฺทรงมีคุณลักษณะที่สมบูรณที่สุด บริสุทธิ์จากความบกพรองทั้ง มวล ความจาํ เปน ของคําวา \" \" ﻻ ﺇﻟﻪ ﺇﻻ ﺍﷲลา อลิ าฮะ อิลลัลลอฮฺ U 1. การรับรูวาส่ิงบูชาท้ังหมดนอกเหนืออัลลอฮฺถือวาโมฆะ กลาวคือไมมี พระเจาอื่นใดที่สมควรแกการเคารพบูชานอกจากอัลลอฮฺเทานั้น พระองค คอื พระผทู รงสิทธ์ิสาํ หรบั การภกั ดที งั้ มวล เร่ิมจากการละหมาด การวิงวอน ขอ การเชือดสัตว และการสัญญา พรอมสาบานตน เปนตน ผูอ่ืนไมมี สิทธิในสิ่งนี้ ถึงเเมเขาผูน้ันจะเปนถึงศาสนทูตหรือ มะลัก( เทวทูต) ของอัลลอฮฺหรือทูตสววรค ) ก็ตาม ผูใดมอบการกระทําเหลาน้ีใหกับคน อ่ืนนอกเหนือจากอัลลอฮฺ พรอมทั้งยกยองและแสดงการภักดีตอมัน ถือวา ตกเปนกฟุ รุ ฺ ( ผปู ฏเิ สธศาสนา ) ขดั กบั คําปฏิญาณตนในขอ นี้ 2. มีการเช่ือม่ันที่แนนเเฟนแบบไมตองสงสัยและลังเลในหลักการนี้อีก แลว อัลลอฮฺตรสั ในคัมภรี อ ัลกุรอาน ความวา :
48 ขแทองจ พริงรศะรอทั งธคา ชแนลทวพ่แี ทวกจรเขงิ านไ้นั มสคอืงสบัยรเครดลาือผบศู แรคัทลธงาใตจออแัลตลพอวฮก.เขแาลไะดศเาสสียนสทลูตะ ตอสูดิน้ รนดวยทรพั ยสมบตั ิของพวกเขา และชีวติ ของพวกเขาไปในหนทาง ของอัลลอฮ. ชนเหลา นัน้ แหละคือบรรดาผสู ตั ยจ ริง ( อลั ฮุจญร อต ๑๕ ) เ3คพ.วราายมะอววมา ารพ:ับวตกาเขมาหเหลลักา กนาน้ัรนเม้ีแื่อลไะดไม มกี ปารฏกิเสลธา วแอกัลพลวอกฮเฺตขราัสวาในไมคมัมีพภีรระอเัลจกาอุร่ืนอาในด นอกจากอัลลอฮฺ พวกเขาก็หยง่ิ ผยอง ( อศั ศอฟฟาต ๓๕ ) 4. ปฏิบัติตามหลักการนี้พรอมการนอมรับที่ดี และปฏิบัติตามคําสั่ง คขวอางมอวัลา ล:อฮฺ ละทิ้งสิ่งท่ีอัลลอฮฺทรงหาม อัลลอฮฺตรัสในคัมภีรอัลกุรอาน และผูใดยอมนอบนอมใบหนาของเขายังอัลลอฮฺ โดยที่เขาเปนผูกระทําดี แนนอนเขาไดยึดหวงอันม่ันคงไวแลว และบ้ันปลายของกิจการท้ังหลาย ยร5.ออมากนกาลรบัคเชวไ่ือปามมหว่ันาาอใ:ัลนลหอลฮักฺ (กลากุ รมนา้ีดนว๒ยค๒วา)มสัจจะ อัลลอฮฺตรัสในคัมภีรอัลกุ พวกเขากลาวดวยลิ้นของพวกเขาโดยไมมีอะไรในหัวใจของพวกเขา ( อัลฟตฮฺ ๑๑ ) 6. การแสดงการภักดีตออัลลอฮฺเพียงผูเดียวดวยความบริสุทธ์ิใจ อัลลอฮฺ ตรัสในคัมภรี อ ลั กุรอาน ความวา : และพวกเขามิไดถ ูกบญั ชาใหกระทําอื่นใดนอกจากเพื่อเคารพภักดีตออัลลอ ฮฺ เปนผูมีเจตนาบริสุทธิ์ในการภักดีตอพระองค เปนผูอยูในแนวทางที่ เเ7ทท. ีียย่่ งงรตธักรรอรงัลแมลล(อะอฮดลัฺําบรศงัยากสยานิ นระาลฮทะฺ ูตห๕แม)ลาดะบแรลระดจาาผยซูซะึ่งกพารตะอแลงคะนทน่ัรงแรหักลแะลคะือบศาาสวผนูภาอักันดี ทั้งหลาย และเกลียดชังคนท่ีตอตานอัลลอฮฺและบรรดาศาสนทูตของ พระองค และยึดเอาความรักตอพระองคและศาสนทูตของพระองคเปน อันดับเเรกถึงแมมันจะขัดกับความรูสึกสวนตัวก็ตาม อัลลอฮฺตรัสใน คัมภีรอ ัลกรุ อาน ความวา :
49 จพงวกกลเจาวาเถแดิละ(บมฮุรัมรดมาดั พ)ี่นวาองหขาอกงบพรวรกดเาจบาดิ แาลขะอบงพรรวดกาเจคาูคแรลอะงขบอรรงพดาวลกกู เจๆา แขลอะง บรรดาญาติของพวกเจา และบรรดาทรัพยสมบัติท่ีพวกเจาแสวงหาไว และ สินคาท่ีพวกเจากลัววาจะจําหนายมันไมออก และบรรดาที่อยูอาศัยที่พวก เจพจนราพกะอวึงพางอคอัล ใลจแอมลฮันะฺจนกะ้นัาทรรเตปงอนนสทําูใมร่ี นากั ซทใึ่งคากงรขําแ ลอกังพงขพวอกรงะเพจอารงยะคง่ิ อกแงวลคาวอแไัลลซละรออ ฮัลกฺ ลแ็จลองะฮรศฺนอา้ันคสอจนะยทไกมูตันขทเถอริดงง นําทางแกก ลุม ชนทล่ี ะเมิด (อัตเตาบะฮฺ ๒๔ ) นอกจากน้ี ตองเช่ือมั่นวา สิทธิในการออกบทบัญญัติดานหลักการปฏิบัติ เขพอื่องกอาัลรลภอักฮดฺเทีแาลนะ้ันการเจชัดนรเะดเียบวียกบันกกาารรเปอนนุมอัตยูใิแนลระะกดารับหบาุคมคสล่ิงแใลดะคสือังสคิทมธิขเปอนง พระองคเทาน้ัน และเรื่องเหลาน้ีถูกอธิบายอยางชัดเเจงผานทานศาสนทูต ของพระองค อัลลอฮฺตรัสในคัมภีรอัลกรุ อาน ความวา : แกกลุําฟพะฟสราา่ิงรแใ)ดลเปทะนผีอ่ ูขสัลัดลิทสอธฮนิขฺทแอรลงงะอใผัลหูเลดศอินาฮสทฺแนาลทงะตู เศพขาอ่ือสงมนพันทรจูะตะออมงัลิไคลดย อหึดฮมมฺแุนาลไเวดะียญจ นาากอตชยิสาูในวนเิทมระแอื หลง(ะวพาเดวง็กกผู มง่ั มีของพวกเจา เทา น้นั และอนั ใดทท่ี า นไดห า มพวกเจา กจ็ งละเวนเสยี พวก เจาจงยําเกรงอัลลอฮฺเถิด แทจริงอัลลอฮฺเปนผูทรงเขมงวดในการลงโทษ ( อลั ฮัซรฺ๗). ความหมายของคําวา ﺷﻬﺎﺩﺓ ﺃﻥ ﻣﺤﻤﺪﺍ ﻋﺒﺪ ﺍﷲ ﻭﺭﺳﻮﻟﻪชะฮาดะตุ อU นั นะ มุฮมั มะดัน อบั ดลุ ลอฮิ วะ รอซลู ุฮฺ หมายถงึ การปฏิญาณตนวา ทานมฮุ ัมมดั คอื บาวและศาสนทูตของอลั ลอฮฺ แสดงการจงรักภักดีตอคําบัญชาของทานศาสนทูต และเช่ือม่ันในส่ิงท่ี ทานบอก และหลีกหางจากสิ่งท่ีทานทรงหามปราม อัลลอฮฺตรัสใน คัมภีรอัลกรุ อาน ความวา : ผูใดเชื่อฟงศาสนทูตอัลลอฮฺ แนนอนเขาก็เชื่อฟงอัลลอฮฺแลว และผูใดผิน หลังให เราก็หาไดสงเจาไปในฐานะเปนผูควบคุมพวกเขาไม ( อันนิสาอฺ ๘๐ )
Search
Read the Text Version
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
- 152
- 153
- 154
- 155
- 156
- 157
- 158
- 159
- 160
- 161
- 162
- 163
- 164
- 165
- 166
- 167
- 168
- 169
- 170
- 171
- 172
- 173
- 174
- 175
- 176
- 177
- 178
- 179
- 180
- 181
- 182
- 183
- 184
- 185
- 186
- 187
- 188
- 189
- 190
- 191