เสน่ห์ลวงซ่อนรัก

เสนห่ ล์ วงซ่อนรกั “คำ�แกว้ ค่ะ” “ใครอีก?” “ป้าหนานจั่นคะ่ ” “ใครอีก?” หญงิ สาวเอียงศรี ษะอยา่ งน่ารัก พลางขมวดค้วิ อย่างงนุ งง “ใครอีก...หมายความว่าไงคะ คุณอยากให้ตัวเล็กพูดถึงใครคะ ไมเ่ หน็ เขา้ ใจเลย” “นีไ่ มไ่ ด้รกั ผมบ้างหรือไงครบั ” ชายหนุ่มลุกข้นึ นัง่ ท้งั ๆ ท่ียงั จบั มือของเธอไวไ้ ม่ยอมปล่อย หญิงสาวส่ายศีรษะจนคนมองได้แต่อมยิ้ม ก็ท่าทางเหมือนคน ก�ำ ลังสับสนของเธอทำ�ไมเขาจะดไู ม่ออก น่แี มต่ ุก๊ ตาญปี่ ่นุ คงมีเรอื่ งสับสน ใหแ้ ลว้ ไงละ่ สบั สนวา่ การมาทน่ี จี่ ะท�ำ ใหต้ วั เองตกหลมุ รกั เขา แทนทจ่ี ะท�ำ ในส่งิ ทีต่ วั เองตอ้ งการ “ไมร่ ักกนั เลยหรือไง” “ไม่ทราบค่ะ คุณซันรีบอาบน้ำ�เถอะค่ะ เดี๋ยวตัวเล็กจะลงไปรอ ด้านล่างนะคะ” หญิงสาวพูดเร็วปร๋ือแล้วสลัดตัวออกจากเขา รีบหันหลังเดิน หนีออกจากห้องนอนของชายหนุ่มแทบทันที เมื่อคล้อยหลังมีนาไปแล้ว ภาสกรจงึ ไดป้ ลอ่ ยเสียงหัวเราะด้วยความขำ�ขัน มีนายกมือทาบแก้มร้อนจัดสองข้างทั้งใบหน้าแดงก่ำ� ก่อนชะงัก ฝ่าเท้าเมื่อเห็นร่างโปร่งของหญิงสาวคู่อริ แล้วมองผ่านเลยร่างของสุนิศา ไปราวกบั เปน็ ธาตอุ ากาศ “ป้อเลี้ยงตื่นแล้วกาคุณต๋ัวเล็ก” คำ�แก้วเอ่ยถามเม่ือผินหน้าจาก งานบา้ นท่ีท�ำ อยู่ 151

วลชั สติ า “จะ้ คำ�แกว้ แล้วน่ีปา้ หนานจ่นั ไปไหน” “เตรียมของหอื้ ปอ้ เลยี้ งเจา้ ” “เตรียมไปไหนเหรอคำ�แกว้ ” “ไปวัดน่ะสิ ไมร่ ู้หรอื ไงวา่ วันนี้นะ่ ครบรอบวนั ตายคุณยา่ ของซัน” น้ำ�เสียงเน้นยำ้�วันครบรอบของสุนิศา ทำ�ให้ดวงตากลมโตตวัด มองอย่างขุ่นเคือง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มหวานเมื่อหันไปเห็นชายหนุ่มท่ี เดินลงบันไดมา “มธี ุระอะไรตั้งแตเ่ ชา้ หรอื ครบั ศา” “ศาแค่อยากจะไปทำ�บุญครบรอบวนั ตายคุณยา่ ของคุณน่ะคะ่ ” สนุ ศิ าสง่ ยม้ิ ใหช้ ายหนมุ่ ทวา่ เขากลบั ไมส่ นใจสายตาของเธอ เมอื่ เขาเดนิ เขา้ หาหญิงสาวอีกคน ทกี่ �ำ ลังจะหมุนกายไปอกี ทาง “จะไปไหน” ชายหนมุ่ รง้ั เอวบางเขา้ หาจนใบหนา้ หา่ งกนั เพยี งคบื มนี ามองเขา อยา่ งตกใจ ไมค่ ิดวา่ เขาจะกล้าท�ำ กบั เธอขนาดน้ี “นี่เห็นฉันเป็นผู้หญิงแบบไหนกัน ปล่อยเดี๋ยวนเี้ ลยนะ!” เสียงขู่ราวกบั แมวตัวเลก็ ๆ ทำ�ใหเ้ ขายอมปลอ่ ยแต่โดยดี “วันนีเ้ ป็นอะไรน่ะตวั เล็ก ท�ำ ไมถงึ ดื้อขนาดนี้ คณุ มอี ะไรอยากจะ บอกผมรึเปล่า” “ไม่มคี ่ะ ฉนั ก็เปน็ ของฉันแบบนี้ วนั น.้ี ..” หญงิ สาวหนั ไปมองสุนศิ า ก่อนจะหันไปมองชายหน่มุ อกี ครั้ง “คณุ มคี นไปดว้ ยแล้วน่”ี มีนาเอย่ จบกห็ มายจะหนั หลังเดินหนี “เด๋ยี ว! เราต้องคุยกนั แล้วละ่ ” ภาสกรฉุดข้อมือหญิงสาวให้เดินตาม เธอสลัดข้อมือตลอดทาง ก่อนท่ีเขาจะปล่อยให้เธอได้ออกฤทธ์ิออกเดชอย่างท่ีต้องการ เธอตวัด 152

เสนห่ ์ลวงซอ่ นรัก สายตามามองเขาอยา่ งขนุ่ เคือง “ผมรู้ตัวว่าผิดที่ปล่อยให้คุณกลับมาก่อนจนไม่สบาย เพราะ สงสารศา แตว่ ันนผี้ มก็ทำ�ใหเ้ ธอเหน็ แลว้ วา่ ผมเลอื กคุณ” “ฉนั ไมร่ .ู้ ..ฉนั ไมเ่ ขา้ ใจตวั เอง คณุ ไมม่ าเปน็ ฉนั คณุ ไมเ่ ขา้ ใจหรอก” “บอกผมสิ บอกสงิ่ ทคี่ ณุ รสู้ กึ บอกทกุ เรอ่ื งทค่ี ณุ อยากบอกผม ทกุ เรอ่ื งทที่ �ำ ใหค้ ณุ ไม่สบายใจ ลำ�บากใจ บอกผมสคิ รับตัวเล็ก” นำ้�เสียงทอดอย่างอ่อนโยน มือหยาบจับมือเธออย่างจริงใจและ จรงิ จัง นยั น์ตาสีฟา้ เป็นประกายบง่ บอกความรู้สกึ ทงั้ รัก ท้ังห่วงใยให้เธอ ไดร้ บั รู้ “คณุ ไมร่ จู้ รงิ ๆ หรอื แกลง้ ไมร่ คู้ วามรสู้ กึ ของผม จรงิ อยทู่ ผ่ี มไมเ่ คย บอก แตไ่ ม่สังเกตสงิ่ ทผี่ มทำ�ใหบ้ า้ งเลยหรอื ครบั ” หญิงสาวก้มหน้าอย่างสับสน รู้สิ! เธอรู้ แต่เธอไม่อยากยอมรับ ความจริง ไม่อยากให้ตัวเองหลงรักเขา เธอกลัวความรู้สึกตัวเอง กลัวว่า จะหว่ันไหว กลัวไปเสียทุกอย่าง แม้แต่ในเวลาน้ี เธอก็ยังกลัวที่จะสบตา เขา น่ีเธอเป็นอะไรไปแล้ว ก�ำ แพงหวั ใจท่เี ธอสรา้ งไว้ มันหายไปไหนหมด แลว้ ไมไ่ ด!้ เธอยอมรบั เรอื่ งนไี้ มไ่ ดเ้ ดด็ ขาด เธอจะตอ้ งท�ำ ทกุ อยา่ งใหส้ �ำ เรจ็ อย่างท่ีวางแผนไว้ “ตัวเลก็ ขอโทษ” ภาสกรแทบหยุดหายใจ เม่ืออีกฝ่ายเงยหน้าสบตาเขาทั้งนำ้�ตา ชายหนุ่มรั้งร่างนุ่มนิ่มเข้าสู่อ้อมกอดอย่างปลอบประโลม ภาพใบหน้าท่ี เปื้อนนำ้�ตาทำ�ให้เขาแทบใจจะขาด ด้วยเขารู้สึกเสียใจย่ิงกว่าท่ีทำ�ให้เธอ มนี ้ำ�ตา ภาพโอบกอดของทั้งสองน้ัน มีสายตาขุ่นเคืองของสุนิศาจับจ้อง ไมว่ างตา ยามหลอ่ นเสยี ใจ ยามหลอ่ นทอ้ ยามหลอ่ นไมพ่ อใจ ไมเ่ คยแมแ้ ต่ 153

วลัชสติ า ครงั้ เดยี วทเี่ ขาจะตามงอนงอ้ ปลอบโยน และเอาใจใสอ่ ยา่ งทเี่ ขากระท�ำ ตอ่ มีนา อยากจะรนู้ ัก...หากภาสกรรูค้ วามจริงถงึ จุดประสงค์ของอีกฝา่ ย เขา จะยังรักอยู่อีกหรือเปล่านะ สุนิศาครุน่ คิด กอ่ นจะสาวเท้าเดินไปหาคนท้งั คู่ ทย่ี นื ยิ้มให้แก่กนั ราวกบั คนรกั ทค่ี บหากนั มาหลายปี ภาสกรกมุ มอื ผหู้ ญงิ ขา้ งกาย ขณะทอด สายตามองตามสายตาท่ีมองไปทางอื่น “ศาจะมาเตือนคณุ ให้รีบไปวดั น่ะค่ะ” “ขอบคุณครบั ไปกันเถอะครบั ตัวเลก็ ” “คะ่ ” “ขอศาคุยกบั ตัวเลก็ หน่อยนะคะ” ภาสกรมองใบหน้าคนข้างกายอย่างเป็นกังวล มีนาสบตา ชายหนุ่มขณะท่ีมือเล็กกระชับมือใหญ่ ก่อนจะมอบรอยยิ้มหวานให้คนที่ ยังคงมสี หี นา้ เป็นหว่ งเปน็ ใย “ไดส้ คิ ะคุณศา” “ตวั เลก็ ครับ คุณ...” “ไม่เปน็ ไรจรงิ ๆ คะ่ ” มนี าขัดก่อนจะยิ้ม ภาสกรพยกั หนา้ รบั กอ่ นจะกม้ หนา้ จมุ พติ หนา้ ผากเนยี น แลว้ ผละ กลบั เขา้ ไปในบา้ น ทวา่ ชายหนมุ่ ไมว่ ายกลบั หนั มาดหู ญงิ สาวอยา่ งเปน็ หว่ ง มีนาน่ังบนม้าน่ังใกล้ๆ สายตาหวานซึ้งเปลี่ยนเป็นเรียบเฉยแทบ จะทนั ที เช่นเดียวกบั สนุ ิศา ทย่ี ืนกอดอกมองหญิงสาวร่างเลก็ ด้วยสายตา แค้นเคือง กรุ่นโกรธ “เธอทำ�อยา่ งนท้ี ำ�ไมกนั นะ่ มีน” “ท�ำ อะไรเหรอ” ริมฝีปากบางเผยรอยย้ิมกว้าง ทว่าสายตาเย็นเยียบกลับจับจ้อง 154

เสนห่ ล์ วงซ่อนรัก ใบหนา้ สวยของอกี ฝ่ายอยา่ งไม่ยอมแพ้ “อยา่ มาท�ำ ไขสอื เธอไมต่ อ้ งรกั ษาภาพพจนเ์ ปน็ คนความจ�ำ เสอื่ ม ใสซื่อ บริสุทธ์ิ ไร้เดียงสา ไมต่ อ้ งมาหลอกลวงฉนั เธอไมไ่ ด้ใสซอื่ บรสิ ทุ ธ์ิ หรอกนะ ฉนั รดู้ ี” “เหอะ! ใชส่ ิ เธอตอ้ งรดู้ อี ยแู่ ลว้ ละ่ กเ็ ธอเปน็ คนผกู เรอ่ื งนข้ี นึ้ มาเอง นี่ วา่ แตต่ ุลาให้อะไรเธอไมไ่ ดล้ ะ่ ถงึ ได้ทิง้ เขามา เขาไม่รวย ไมม่ เี งินถงุ เงิน ถัง ไมส่ นบั สนนุ พ่อเธอใหเ้ ล่นการเมอื งไดเ้ หมอื นคณุ ซันหรือไง” “น่แี ก!” “โอ๊ะๆ ไมเ่ อาๆ ทำ�เสียงแบบน้ี เดี๋ยวใครๆ จะคิดว่าเธอท�ำ รา้ ยคน ความจ�ำ เสอ่ื ม ไมร่ เู้ รอ่ื งอะไรนะ วา่ แตไ่ ดเ้ จอสายไหมบา้ งรเึ ปลา่ ละ่ เพราะ ว่าไหมคงไม่ยอมใหจ้ บง่ายๆ เหมือนกัน จงึ ลงหลกั ปักฐานท�ำ งานทีน่ ีห่ ลัง จากเรยี นจบ” “พวกเธอ...เรื่องมันจบไปแลว้ นะ!” “ใครบอกว่าจบล่ะสุนศิ า เธอไม่ใชค่ นสูญเสยี เธอไม่เข้าใจความ เจบ็ ปวดหรอก มนั เจ็บปวดเสียยง่ิ กวา่ อะไร โดยเฉพาะวนั น้ขี องทุกๆ ปี ใน ขณะที่เธอควงคนรักเข้าวัดทำ�บุญครบรอบวันตายของญาติผู้ใหญ่ เธอ คงไมล่ ืมว่ามันกเ็ ปน็ วนั ทีฉ่ นั สูญเสียสิ่งสำ�คญั ทส่ี ุดเหมือนกนั และมนั เป็น เพราะเธอ เธอจำ�มันได้มั้ย...จำ�ไดร้ ึเปล่าสนุ ศิ า” “แลว้ เธอเอาคนื พอหรอื ยงั ละ่ แกลง้ ความจ�ำ เสอ่ื ม แกลง้ ตกบนั ได ให้ซันเป็นห่วง ทำ�ให้ซันแคร์เธอ เธอต้องการอะไรอีก ฆ่าฉันให้ตายเลยดี ม้ยั ล่ะ!” “ให้เขารักฉันและไม่หวนกลับไปรักเธออีก และสำ�คัญที่สุดคือ ความเสียใจ เธอจะไดร้ ซู้ ึ้งวา่ รอ้ งไหจ้ นน�ำ้ ตาเปน็ สายเลือดเหมอื นคนตาย ท้ังเป็นนั้นเป็นยังไง แต่ความตายมันง่ายไปสำ�หรับเธอ อย่างเธอต้องอยู่ 155

วลัชสิตา ชดใช้กรรม และอยู่กบั ความทุกข์ทรมานของตวั เองไปนานๆ” “มีนา! เธอจะต้องเสียใจที่ทำ�กับฉันแบบน้ี เธอไม่มีวันได้ในส่ิงท่ี เธอตอ้ งการ” “แตด่ เู หมอื นว่าเขาจะเลอื กฉนั ไมใ่ ช่เธอ เห็นแล้วน”่ี เมอ่ื ความโกรธเขา้ ครอบง�ำ สนุ ศิ าจงึ ยกมอื ขน้ึ ตวดั ซกี แกม้ นวลจน ร่างเล็กหันตามแรง มีนายกมุมปากขึ้นยิ้ม ก่อนเอ่ยเสียงเบาซึ่งเตือนสติ อกี ฝา่ ยได้เป็นอย่างดี “ขอบคณุ ส�ำ หรบั รอ่ งรอย และภาพสวยๆ ทที่ �ำ ใหซ้ นั ยงิ่ เกลยี ดเธอ นะสนุ ิศา” จริงอย่างทม่ี ีนาพูด เมอ่ื ภาสกรวง่ิ มาถงึ รา่ งของคนถูกกระทำ� คน ตวั เลก็ กย็ กมือขน้ึ กมุ แกม้ ในขณะทชี่ ายหนุ่มพยายามดูรอ่ งรอยแดงเถอื ก นัน่ อยา่ งเปน็ หว่ ง ก่อนจะหันมองสุนศิ าทก่ี ำ�ลังหนา้ ซดี ทวา่ เขาไม่ได้ใส่ใจ ด้วยเป็นห่วงมีนามากกวา่ “คุณไม่พอใจตัวเล็กก็ไม่ควรทำ�ร้ายร่างกายเธอ ผมเป็นคนรัก ตวั เล็กเอง เธอไมผ่ ิด คณุ จะท�ำ ร้ายเธอไปทำ�ไมน่ะ ผมไม่คดิ เลยวา่ คณุ จะ เป็นคนเจ้าอารมณ์ ใช้กำ�ลังมากกว่าเหตุผลแบบนี้ ผมไม่อยากเช่ือเลย หลงคิดว่าคณุ เปน็ ผ้หู ญิงทมี่ เี หตผุ ลไดย้ ังไงตง้ั หลายปี” “ซนั ...ศาไม.่ ..” “พอทีเถอะศา! หลักฐานก็เห็นกันอยู่ทนโท่ คุณทำ�ร้ายตัวเล็ก คุณท�ำ ร้ายผูห้ ญงิ ทผี่ มรกั !” สนุ ศิ าแทบทรดุ กบั ค�ำ ประกาศดงั ลนั่ ราวกบั ฟา้ ผา่ ลงกลางใจ ความ รกั ของหล่อนมนั จบลงแล้วจริงๆ หรือ หลอ่ นจะยอมให้เขารักมนี า จะยอม ใหเ้ ขาโดนใชเ้ ป็นเคร่อื งมือในการแกแ้ คน้ ไดจ้ รงิ ๆ หรอื ไม่! นั่นคือคำ�ตอบเดียวที่หล่อนมี แต่หล่อนจะทำ�อย่างไร... 156

เสนห่ ์ลวงซอ่ นรัก ท�ำ อย่างไรดี “ปอ้ เลยี้ งเจา้ ...อแี มห่ อ้ื เปน้ิ ปาปอ้ เลย้ี งและคณุ ตวั๋ เลก็ ปกิ๊ เฮอื นเจา้ ” “พาตวั เลก็ เขา้ ไปในบ้านกอ่ นนะค�ำ แกว้ ” “เจา้ ” คำ�แก้วรับคำ�ก่อนจะพาหญิงสาว ที่สบตากับชายหนุ่มเข้าบ้าน พอ่ เลย้ี งหนมุ่ เจา้ ของบา้ นมองตามแผน่ หลงั บอบบางของทงั้ คทู่ เี่ ดนิ เขา้ บา้ น ก่อนจะหนั กลบั มามองสุนศิ า “คุณกลับไปซะเถอะ แล้วถ้าไม่มีธุระอะไรก็ไม่ต้องมาท่ีน่ีอีก ถ้า คดิ จะมาท�ำ รา้ ยตวั เลก็ กไ็ มต่ อ้ งมาอกี ผมไมต่ อ้ นรบั คนทต่ี ง้ั ใจจะมาท�ำ รา้ ย ผูห้ ญิงของผมเหมอื นกนั ” ภาสกรตั้งใจจะหมุนกายกลับเข้าบ้าน ทว่าประโยคของสุนิศา ท�ำ ให้เขาต้องลอบยิ้ม “คุณกำ�ลังโดนเธอหลอกใช้นะคะ เธอกำ�ลังหลอกใช้คุณ สักวัน หนง่ึ เธอกจ็ ะทำ�ใหค้ ุณเสียใจ” “หลอกอะไรล่ะสุนศิ า หลอกผมเพอ่ื อะไร เธอไม่เคยเอาอะไรจาก ผมเลย แม้แต่เงินสักบาทยังไม่เคยขอ ไม่เคยอ้อนให้ผมพาไปไหนสักครั้ง แล้วเธอจะมาหลอกอะไร ท่ีสำ�คัญ...ผมไม่ได้โง่อย่างท่ีคุณคิด ผมรู้ดีว่า กำ�ลงั ท�ำ อะไรอยู่ ขอบคุณท่ีอตุ สา่ ห์เปน็ ห่วงนะสนุ ิศา” ภาสกรเดนิ กลบั เขา้ บ้าน ภายในใจกำ�ลงั ลอบยิม้ น่ีเธอคดิ หรอื วา่ เขาไมร่ ู้ว่าผ้หู ญิงท่เี ขารักเปน็ ใคร ทว่าส่งิ ท่ีเขาสนใจย่ิงกวา่ คือเหตุผลของ การเขา้ มาของมีนาต่างหาก อรณิชากอดอกขณะมองออกไปนอกหน้าต่างห้องนอนใน โรงแรมห้าดาวจังหวัดภูเก็ต ด้านหลังเป็นเตียงกว้างมีแท็บเล็ต ซ่ึงยังคง 157

วลชั สติ า เปดิ หนา้ ขา่ วบนั เทงิ หนง่ึ อยู่ เปน็ ภาพขา่ วของทศพลกบั นาถยดา นน่ั ท�ำ ให้ เธอโกรธแค้นข้ึนกว่าเดมิ เธอเคยคิดว่าทศพลจะฉลาดกว่าน้ี จะเจ้าเล่ห์กว่านี้ ทว่าข่าว ท่ีออกมา มันสวนทางกับความจริงเสียเหลือเกิน อรณิชาหลับตาอย่าง ครนุ่ คดิ ‘ผมคิดถึงคุณนะแอฟ คิดถึงลูกกวาดของผม กลับมาอยู่กับผม แล้วผมจะทำ�ใหค้ ุณรูว้ า่ ผมร้สู ึกยังไง’ คำ�พูดผ่านปลายสาย ท่ีเขาติดต่อมาหาก่อนเธอจะเดินทางมา ภูเก็ต เพ่ือเดินแบบโชว์เพชรของธุรกิจครอบครัว พาให้เธอหลงเช่ืออยู่ต้ัง นานสองนาน ทว่าข่าวพวกนี้มันคืออะไรล่ะ ความรู้สึกของเขาหรือ...หึ! ชา่ งโง่เง่าเสยี จริงๆ หญิงสาวไม่รวู้ ่าไปเผลอรักเขาเขา้ ตอนไหน รตู้ ัวอีกทีก็คิดแต่เร่อื ง ของเขาอยา่ งท่พี ีช่ ายของเธอพูดนั่นแหละ ซึ่งย่ิงตอกย้ำ�ว่าเธอรกั เขาจรงิ ๆ เปน็ ความรักที่เธอไม่ได้พบมานานมากแล้ว อรณิชายกมุมปากข้ึนยิ้มเยาะหยันตัวเอง ท่ีมันหว่ันไหวไปกับ คำ�พดู หวานหเู พยี งไมก่ ีค่ ำ� แล้วดสู ่ิงทเี่ ขาท�ำ กบั เธอสิ ทวา่ หัวใจเธอกย็ งั จะ รกั เขา เธอรักเขาไดอ้ ย่างไร ท�ำ ไมหวั ใจของเธอถงึ ไดค้ ดิ สนั้ เชน่ น้ี ผชู้ ายดีๆ มีมากมาย เธอกลับเลือกท่ีจะรักผู้ชายคนนี้ นี่สินะท่ีเขาเรียกว่า ‘ผู้หญิง ชอบคนเลว’ หากเธอเหมอื นผหู้ ญงิ คนอน่ื ๆ เธอคงจะเสยี ใจ คงจะระราน คงจะ ท�ำ ทกุ อยา่ งใหเ้ ขารกั เธอดว้ ยการใกลช้ ดิ เขา แตเ่ ธอมวี ธิ ที ด่ี กี วา่ นนั้ วธิ ที มี่ า จากความรกั ความโกรธ ความแคน้ เคอื ง เมอ่ื ถงึ เวลานนั้ เขาจะตอ้ งมาหา เธอถงึ ที่ โดยท่ีเธอนง่ั ๆ นอนๆ เฉยๆ อยา่ งไมต่ อ้ งท�ำ อะไร ซองใส่เอสดีการ์ดวางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ที่มีโน้ตบุ๊กเครื่องเล็ก 158

เสน่หล์ วงซ่อนรกั ปดิ ไวอ้ ยา่ งเรยี บรอ้ ย เชน่ เดยี วกบั ซองเอกสารสนี �้ำ ตาล ซง่ึ มรี ปู ถา่ ยจ�ำ นวน ไมน่ ้อยวางเปน็ ปกึ ให้เหน็ อรณิชาหันกลับมามองอกี คร้งั ดว้ ยรอยยม้ิ ของ นางมารร้าย “ฉันก็คิดถึง...คิดถึงม้าก...มาก...และน่ีคือของขวัญจากลูกกวาด ของคณุ ...เส่ียทศพล ภักดิ์พบิ ูลย์” อรณชิ าเอย่ พร้อมรอยยมิ้ ข�ำ ขณะหยบิ ปกึ รูปภาพใส่ซองสนี �ำ้ ตาล สายตาเรียวเหลือบมองซองใส่เอสดีการ์ด ก่อนจะยิ้มด้วยความ พึงพอใจ เม่ือคดิ ว่าวดิ ีโอท่ีบันทึกในน้ันจะทำ�ให้เธอสะใจแคไ่ หน “ส่วนนี่...สำ�หรับปลิงดูดเลือดอย่างนาถยดา ภักดิ์วิรันดร์ เด็ก นอกคอก ไร้สกุล ที่ใช้นามสกุลของฉันมาแอบแฝง คนอกตัญญูท่ีฆ่าได้ แม้แตค่ นทเี่ ล้ยี งดูตวั เองมา จากน้เี ป็นเวลาของฉนั แล้วละ่ ” หญิงสาวหยิบของท้ังสองอย่างใส่กระเป๋าสะพายใบเล็กสีขาว เธอก้าวเท้าออกจากห้องนอนในโรงแรมอย่างคนอารมณ์ดี ใครจะรู้ว่า ผู้หญิงเปรย้ี วๆ แสนเซก็ ซี่ จะสามารถทำ�เรือ่ งเกนิ ความคาดหมายของใคร หลายๆ คนได้ ต�ำ รวจสองนายเดนิ เขา้ มาในผบั หรู ทท่ี ศพลและอนชุ ติ ก�ำ ลงั พดู คยุ กบั ลกู นอ้ ง ชายหนมุ่ ลกุ ขนึ้ ยนื เมอื่ เหน็ ต�ำ รวจในชดุ เครอ่ื งแบบเตม็ ยศ ทร่ี จู้ ักกันดี เพราะมกั จะมาตรวจผบั เขาอยเู่ สมอๆ ทวา่ ใบหน้าทมี่ รี ่องรอย ของความเครียดนัน้ กท็ ำ�ให้ทศพลรดู้ ีวา่ มนั ไม่ใช่เรื่องดี “มอี ะไรเหรอครับสารวตั ร” “เส่ียโดนข้อหากกั ขังหน่วงเหนยี่ ว” น�้ำ เสยี งเครยี ดของสารวตั รท�ำ ใหช้ ายหนมุ่ เลกิ คว้ิ อยา่ งงนุ งง ‘ขอ้ หา กักขงั หนว่ งเหนีย่ ว’ สำ�หรับทศพลไม่นา่ จะเป็นไปได้ เขาไมเ่ คยทำ�แบบนน้ั 159

วลชั สติ า กบั ใคร เวน้ แต.่ .. แอฟ... เสยี งตอบค�ำ ถามภายในใจ ท�ำ ใหใ้ บหนา้ สวยปรากฏรว้ิ รอยความ เครง่ เครยี ด ชายหนมุ่ ตะลงึ งนั กบั สง่ิ ทเี่ กดิ ขนึ้ นเี่ ธอคดิ จะท�ำ อะไรกนั แน่ คดิ จะดำ�เนินคดกี ับเขาอย่างทเ่ี คยขไู่ วง้ ้นั หรอื ‘คอยดูนะ...ฉันจะแจ้งตำ�รวจว่าคุณกักขังหน่วงเหนี่ยว...และ ข่มขืน’ ประโยคทเ่ี ขาไมค่ ดิ วา่ จะจ�ำ ไดข้ น้ึ ใจก�ำ ลงั เลน่ งานเขา นเ่ี ธอเกลยี ด เขามากขนาดน้ีเลยหรือไงกัน ทศพลมีเวลาคิดไม่นาน เม่ืออิทธิเตือนให้ ออกจากภวงั คส์ ่วนตวั “เสยี่ ประกนั ตวั ไดน้ ะครบั ผมวา่ สคู้ ดดี กี วา่ เทา่ ทรี่ มู้ าเสยี่ ไมเ่ คยใช้ กำ�ลงั กบั ผ้หู ญิงน่คี รับ” “กใ็ ช่ แต่วา่ ...คนนไี้ มเ่ หมอื นคนอนื่ ” “อะไรนะครบั หมายความวา่ ไง” สารวตั รหนมุ่ เอย่ ถามอยา่ งงนุ งง “ไม่มีอะไรหรอก ไปเถอะ...เดี๋ยวผมให้ลูกน้องจัดการเรื่องเงิน ประกนั ตัว สว่ นเรือ่ งคดีผมคดิ ว่าผมจัดการได้” “จะยัดเงินอีกหรือไงวะ” อนุชิตกระซิบถามเพ่ือนขณะเดินตาม เพือ่ นรักไป “ทางนี้ดสี ดุ ไม่ใช่หรือไง” อนุชิตได้แต่พยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย ตัวเขาเองก็ใช้วิธีการนี้ บ่อยๆ เพ่ือให้เร่ืองราวมันเงียบหายไป ทว่าเขาเองก็ไม่คิดว่าอรณิชาจะ กลา้ ลงมอื ท�ำ กบั ทศพล เชน่ เดยี วกบั ทหี่ นมุ่ หนา้ สวยดง่ั เทวรปู กรกี นกึ สงสยั 160

เสนห่ ์ลวงซ่อนรกั CHAPTER 13 ทวงคืน ทศพลกดโทรศัพท์ครั้งแล้วคร้ังเล่า ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่รับสาย สักครง้ั เม่อื ถี่เขา้ ก็ตดั สาย และปดิ เคร่ืองไปในที่สดุ ชายหนมุ่ ก�ำ โทรศัพท์ มือถือในมือแน่น ใบหน้าสวยท่ีมักเต็มไปด้วยเสน่ห์และร่องรอยความ ทะเล้น ดูน่ากลัว จนแม้แต่ลูกน้องคนสนิทท้ังสามยังต้องยืนสงบนิ่ง โดย ไมส่ อดปากแทรกอย่างทุกที เพยี งรอค�ำ สง่ั ของผู้เป็นนายเท่าน้ัน ภวู ศิ คณณิ และวริ ศั หนั มองหนา้ กนั เมอื่ ไมก่ ชี่ วั่ โมงทผ่ี า่ นมาหลงั จากท่ีทศพลตามอิทธิไปที่สถานีตำ�รวจ ภูวิศก็ทำ�หน้าท่ีประกันตัว คณิณ ท�ำ หน้าที่ยดั เงนิ ปิดคดเี ร่อื งนี้ และวิรศั เป็นคนพาเจ้านายหนุ่มกลับบา้ น “วริ ศั รู้ท่อี ยู่ของแอฟทแ่ี นน่ อนรึเปลา่ ” “ครับ คุณแอฟอยู่ท่ีบ้านใหญ่ของภักดิ์วิรันดร์ ส่วนบ้านของ คณุ นาถยดาอยใู่ นร้วั เดียวกนั ครบั แต่เปน็ คนละหลงั ” วิรัศเปลี่ยนมาเรียกช่ือเล่นตามเจ้านาย เม่ือเริ่มสังเกตเห็นว่า หญงิ สาวเป็นคนพเิ ศษส�ำ หรบั ทศพล ทัง้ ยังอาจเป็นว่าท่คี นทีเ่ สีย่ หนุ่มรกั “แลว้ ไดข้ ่าวอะไรมาอีก” 161

วลชั สติ า “คณุ แอฟเพงิ่ กลบั จากเดนิ แบบทภ่ี เู กต็ เมอื่ สองวนั กอ่ น และเพง่ิ มี ขา่ ววา่ เธอควงหนุ่มคนใหมอ่ อกงานเมอ่ื เชา้ ครบั ” ทันทีที่จบการรายงาน เสี่ยหนุ่มก็ตวัดสายตามาทางภูวิศและ คณิณ ซึ่งสองหนุ่มทำ�หน้าท่ีติดตามอรณิชาตามคำ�สั่งของเขา เมื่อถูก เจา้ นายจับจอ้ ง ทง้ั ค่จู งึ ลอบกลืนนำ้�ลายกอ่ นจะก้มหน้าลง “ใคร?” ทศพลเอ่ยถามเสียงราบเรียบ “หมอ่ มหลวงศตายุ เขม็ อัครราช” วริ ศั ตอบค�ำ ถาม “มันเป็นใคร?” เสียงของทศพลเยน็ เยยี บกวา่ เดิม “เอ่อ...ผมไม่ทราบครบั ร้เู พยี งว่า...” “ไม่ตอ้ ง! คณณิ ...นายร้เู ร่ืองนรี้ เึ ปล่า” ทศพลเอย่ ขดั วิรัศ “ทราบครับเส่ีย ผมคิดว่าจะรายงานเส่ียเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน แต่ คุณนาถยดากบั เส่ียมักจะ...” “แล้วหมอน่ันเปน็ ใคร” ทศพลแทรกถามอยา่ งใครร่ ู้ “ลูกชายคนเดียวของหม่อมราชวงศ์ตติพงศ์ และหม่อมศรีวรรณ ครับ เพ่ิงกลับจากอิตาลีเม่ือเดือนก่อน เท่าที่ทราบคือเข็มอัครราชสนใจ เกี่ยวกับอัญมณีมาเป็นสิบปี ก่อนจะเร่ิมลงทุนเมื่อสามสี่ปีก่อนครับ ส่วน ความสมั พนั ธข์ องทง้ั คนู่ น้ั ผมเองก�ำ ลงั ตามสบื อยคู่ รบั เพราะทง้ั คไู่ มม่ ใี คร ออกมาให้ข่าว หรอื พดู อะไรเกย่ี วกับข่าวเลย” “รีบตามสืบใหเ้ ร็วท่ีสดุ ก่อนทฉี่ ันจะฆา่ หมอน่นั ทิง้ ขอ้ หาท่ีคดิ มา ยุ่งกับเมียฉัน แอฟเป็นเมียฉัน ใครหน้าไหนไม่ว่าจะใหญ่เพียงใด ก็ไม่มี วันไดเ้ ธอไป ไม่มวี นั จะไดแ้ ตะเธอ!” ทศพลเอย่ เสียงขนุ่ ทเ่ี ตม็ ไปดว้ ยความ โกรธขง้ึ อย่างปิดไม่มิด ลูกน้องทั้งสามพากันกลืนน้ำ�ลายอย่างลำ�บาก เพราะไม่เคยเห็น เจ้านายหนุ่มอารมณ์เสียด้วยเรื่องผู้หญิงมาก่อน ไม่เคยสักคร้ังท่ีจะสั่งให้ 162

เสน่ห์ลวงซอ่ นรัก ติดตาม ไม่เคยสนใจว่าผู้หญิงของตัวเองจะไปมีข่าวกับใครหรือควงใคร ทวา่ คราวน้กี ลบั ไมใ่ ช่ กลับไม่เหมอื นเคย ตอนน้.ี ..ทศพลเปรียบไดเ้ หมอื น ราชสหี ์ผู้หิวโหย ท่พี ร้อมจะขย้�ำ ทุกคนท่ขี วางทางเขากบั อรณิชา “เสย่ี ครบั ...เรอ่ื งคณุ นาถยดาทเ่ี สยี่ สง่ั เสย่ี จะใหผ้ มท�ำ ไงครบั ” ภวู ศิ เสย่ี งถาม เส่ยี หนุม่ ทกี่ ำ�ลงั บง้ึ ตงึ ดม่ื ของเหลวสีอำ�พันลงคอ ก่อนจะผนิ หนา้ มองภวู ิศ แลว้ กระตกุ ยิ้มมมุ ปากอย่างเจา้ เลห่ ์รา้ ยกาจ “ได้เรอ่ื งแล้วหรอื ยงั ล่ะภวู ิศ” “ครบั และค่อนข้างจรงิ ครับ ผมไปแอบสืบจากคนใชส้ าวๆ ท่บี ้าน ภักดิ์วิรันดรค์ รับ” “แลว้ จากทเ่ี คยสืบล่ะ” “ไม่เหมือนกันเลยครับเส่ีย” “ว่าไปสิ” ทศพลเอ่ยราวกับไม่ใส่ใจ ทว่าความจริงกลับตั้งใจฟัง เร่ืองราวท้ังหมดจากภวู ิศทีไ่ ดม้ า “คุณนาถยดาใช้สิทธิ์ของน้องสาวบุญธรรมย้ือแย่งของทุกอย่าง จากคุณแอฟ รวมไปถึงความรักของพ่อท่ีเธอต้องการมากที่สุด หลังจาก ขาดความรกั ของแม่ คณุ แอฟเกลยี ดคณุ นรี นาถทเี่ ปน็ ตน้ เหตใุ หน้ า้ สาว ซงึ่ เปรยี บเสมอื นแมข่ องเธอตอ้ งตรอมใจตาย เกลยี ดพอ่ ตวั เองทร่ี กั ลกู นอกไส้ จนไมเ่ คยเหลยี วแลแม่ แมแ้ ตใ่ นงานศพ พอ่ ของเธอกย็ งั พาคณุ นรี นาถเขา้ มาร่วมงาน ความเกลียดเปล่ียนเป็นความแค้น และผูกใจเจ็บที่จะต้อง แกแ้ คน้ คนื ใหไ้ ด้ จากเดก็ ผหู้ ญงิ ทเี่ รยี บรอ้ ยดงั่ กลุ สตรี ไดเ้ ปลย่ี นเปน็ ทกุ สง่ิ ทกุ อยา่ งท่ีตรงกันขา้ ม” “แอฟเพิง่ เปลี่ยนตอนม.ปลายอยา่ งน้นั หรือ” “ครับเส่ีย ก่อนจะคบหากับคุณภัทร เธอหาเรื่องทุกอย่างให้ 163

วลชั สติ า พ่อของเธอต้องปวดหัว ทำ�ร้ายนีรนาถ นาถยดา และตุลา ด้วยคำ�พูด และร่างกาย เธอทำ�ทุกอย่างจนท้ายท่ีสุดคุณนิพนธ์ตัดสินใจส่งเธอไป เรียนต่อต่างประเทศ แต่กลายเป็นการเปิดทางให้รัตน์ศรันย์วางแผนฆ่า คุณนิพนธ์ และให้เขียนพินัยกรรมขึ้นใหม่ แม้ตอนนั้นจะเร่ิมรู้ตัวแล้ว แต่ ก็ไม่ได้รอดพ้นจากแผนพวกรัตน์ศรันย์ได้ คุณนิพนธ์จึงเขียนบันทึกข้ึน เป็นสองเลม่ เล่มหนึ่งมอบให้ลกู ชายคนโต และอีกเลม่ มอบให้บตุ รสาวใน สายเลอื ดของตวั เอง ทเี่ ขาเพงิ่ มาเขา้ ใจสาเหตกุ ารเรยี กรอ้ งความสนใจของ คณุ แอฟในวาระสดุ ทา้ ยของชวี ติ เธอกลบั มาหาพอ่ ตอนรวู้ า่ เขาก�ำ ลงั จะตาย คณุ นพิ นธพ์ ร�่ำ ขอโทษลกู ทง้ั สองคน และแมค่ นทส่ี องของคณุ แอฟ กอ่ นจะ จากไปดว้ ยภาวะหัวใจลม้ เหลว” “แล้วหลังจากนนั้ เกิดอะไรขนึ้ ละ่ ” “หลงั งานศพและการเปดิ พนิ ยั กรรม มรดกไดถ้ กู แบง่ ออกเปน็ สาม สว่ นอยา่ งเทา่ ๆ กนั นน่ั คอื คณุ องิ ภพ คณุ แอฟ และคณุ นาถยดา แตม่ ขี อ้ แม้ ว่าคณุ แอฟสามารถดูแลมรดกสว่ นของคุณนาถยดาได”้ “หลงั จากนนั้ แอฟกก็ ลบั ไปเรยี นตอ่ จนจบ แลว้ พอกลบั มาเมอื งไทย ท�ำ ไมเธอไมเ่ ล่นงานนาถยดาตงั้ แต่ตอนนน้ั ละ่ ” “ทำ�ครับ แต่ภาพพจน์นางแบบแสนดีในวงการของคุณนาถยดา ทำ�ให้เธอยังคงอยู่ได้ ในขณะที่คุณนาถยดาเองก็เล่นงานคุณแอฟเช่นกัน แต่ท่ีต่างกันคือคุณแอฟไม่แคร์สื่อ ไม่สนใจข่าวที่ใส่ร้ายป้ายสีตัวเอง จน กระทงั่ เธอเหน็ ขา่ วเรอ่ื งสาวหนา้ หลอ่ ของนาถยดา เธอกย็ อื้ แยง่ มากอ่ นจะ ทิง้ จนเป็นทม่ี าของฉายา ‘ดีไ้ ฮโซ’ แตร่ ายลา่ สุดเมื่อราวครง่ึ ปีกอ่ น ร้เู รอื่ ง การแย่งของสองพ่ีน้อง จึงเป็นฝ่ายบอกเลิกคุณแอฟเสียเอง แต่คุณแอฟ ไม่ได้สนใจอะไร เธอมีเป้าหมายเพียงอย่างเดียวคือเข่ียคุณนาถยดาออก จากภักด์ิวริ ันดร์ รวมไปถงึ แม่และนอ้ งชายของคุณนาถยดาด้วย” 164

เสนห่ ล์ วงซอ่ นรกั “ก็เลยยอมรับข้อเสนอของฉัน” “ครบั เสีย่ เดมิ ทเี ธอตอ้ งการจะจดั การคณุ นาถยดา แลว้ กเ็ ลอื กใช้ คุณภัทรมากกว่าเส่ีย เพราะไม่อยากเข้าใกล้เส่ีย เธอใช้ความสัมพันธ์ใน ฐานะเพอื่ นเกา่ เพอ่ื สนทิ สนมกบั คณุ ภทั ร แลว้ คอยยยุ งใสค่ วามใหค้ ณุ ภทั ร ซึง่ หลงรักคุณนาถยดาฟงั ทงั้ คกู่ เ็ ลยทะเลาะเบาะแวง้ กัน จนคุณนาถยดา ระเบดิ อารมณอ์ อกมาวา่ ไมไ่ ดร้ กั คณุ ภทั ร แตร่ กั เสย่ี ท�ำ ใหค้ ณุ ภทั รสตแิ ตก ดม่ื เหลา้ แลว้ รถคว�่ำ จรงิ อยทู่ เ่ี บอรโ์ ทร.ออกลา่ สดุ ในเครอ่ื งของคณุ ภทั รเปน็ เบอรค์ ณุ แอฟ แตต่ อนนนั้ คณุ แอฟบนิ ไปดงู านอยทู่ ฝี่ รง่ั เศส เธอไมไ่ ดร้ เู้ รอ่ื ง ทเ่ี กดิ ขึ้น มาร้กู เ็ มอ่ื กลบั มาเมอื งไทยแล้ว” “แล้วทำ�ไมยอมรบั ฉนั ละ่ ” “ผมคิดว่าเป็นเพราะเธอเห็นข่าว ที่คุณนาถยดาประกาศว่าจะ เอาชนะใจเส่ียให้ได้ คุณแอฟรู้ได้ทันทีว่าคุณนาถยดารักเส่ียจริงๆ เธอจึง เปลย่ี นแผนมายอมรบั ขอ้ เสนอของเสยี่ แลว้ พยายามท�ำ ใหเ้ สยี่ ตายใจเพอื่ ยอมปลอ่ ยให้เธอกลับบ้าน ทั้งทเี่ ธอ...” “ไม่ไดต้ ้องการแบบนัน้ ” ทศพลเอ่ยต่อพลางพยักหน้าอย่างเข้าใจ ความคดิ ของอรณิชา กอ่ นจะเอย่ ตอ่ อย่างนึกขำ� “แล้วเธอคิดจริงๆ หรือไง วา่ จะท�ำ ให้ฉันเลิกสนใจนาถยดาได้ ถา้ ฉันตดิ ใจนาถยดาจรงิ ๆ” “ผมคดิ วา่ เธอกลา้ ไดก้ ลา้ เสยี ครบั เสย่ี เธอถอื วา่ เคยเปน็ ของเสยี่ มา แลว้ ครงั้ หนงึ่ จะเปน็ อกี กค็ งไมม่ อี ะไรเสยี หาย และเธอไมค่ ดิ จะแตง่ งานอยู่ แล้ว เธอเคยให้สมั ภาษณก์ ับรายการหน่ึงวา่ ผู้ชายดๆี หาไดย้ ากพอๆ กับ หาเพชรน้ำ�งามบนโลก การอยู่คนเดียวก็ไม่ได้ท�ำ ให้เธอตาย หรือหายใจ ไม่ได้ เธอพอใจที่จะใช้ชีวติ อิสระ และอยเู่ พียงล�ำ พังเสียดีกว่า” “ไม่คิดจะแต่งงานเลยงั้นหรอื ” ทศพลเอย่ ถามพลางขมวดคิ้วมุ่น “ครับ เอ่อ...เส่ยี จะให้ผมจัดการคณุ นาถยดายังไงครับ” ภูวศิ เอ่ย 165

วลชั สติ า ถามอีกคร้งั “ปญั หาตอนนค้ี อื ไมร่ วู้ า่ นรี นาถสนทิ สนมกบั ผใู้ หญค่ นไหน เพราะ ง้ันนายไปตามสืบเร่อื งน้ีต่อ” “ครบั เสี่ย” “แลว้ เรอ่ื งคณุ แอฟ เสยี่ จะท�ำ ไงตอ่ ครบั ” คณณิ เอย่ ถาม ขณะมอง ดวงตาแพรวพราวระยบิ ระยบั ของเสีย่ หน่มุ ใบหนา้ สวยทีด่ ูดุขรึมเม่ือครู่ ขณะนี้กลับไม่มหี ลงเหลืออยู่อีกแล้ว มีเพียงเสน่ห์และความน่าหลงใหลเท่านั้น คนสนิททั้งสามได้แต่มองหน้า กันเม่ือเห็นรอยยิ้มกว้างของเจ้าตัว ที่ดูเหมือนได้วางแผนอะไรไว้ภายใน ใจอยแู่ ลว้ “เธอวางแผนได้ ฉนั กว็ างแผนได้ แผนซอ้ นแผน...นสี่ ถิ งึ จะสมเปน็ เส่ยี ทศพล ภกั ดพิ์ ิบลู ย”์ คนสนิทท้ังสามได้แต่หันมองหน้ากันอีกครั้ง ท่าทางของทศพลท่ี ท�ำ ใหพ้ วกเขาอดไมไ่ ดท้ จี่ ะลอบถอนหายใจ ไมเ่ คยมใี ครท�ำ ใหเ้ จา้ นายหนมุ่ ของเขาอารมณแ์ ปรปรวนยง่ิ กวา่ สภาพอากาศมากอ่ น หากเปน็ ไปได้ พวก เขายนิ ดที �ำ ใหเ้ สยี่ หนมุ่ สมหวงั กบั อรณชิ า เพอ่ื ไมต่ อ้ งมาคอยระวงั อารมณ์ ของอกี ฝ่ายเช่นวันน้อี ีก ทศพลกระดกแกว้ ทมี่ ขี องเหลวสอี �ำ พนั อยา่ งสบายใจ แลว้ วางแกว้ ลงก่อนจะเดินข้ึนบันได บ่งบอกว่าการสนทนาในคำ่�คืนนี้จบลงแล้ว คน สนทิ ทั้งสามจึงได้พาตวั เองกลบั เข้าห้องพกั ของตวั เอง อรณิชายิ้มร่าอย่างถูกใจเมื่อเห็นข่าวในทีวี ท่ีกำ�ลังโจมตี นาถยดาอย่างหนัก ร่างบอบบางของหญิงสาวนอนบนเตียงกว้างด้วย ความสบายใจ ก่อนจะกดรบั โทรศัพท์ท่แี ผดร้องอยู่นานสองนาน 166

เสน่หล์ วงซอ่ นรกั “ไงแคท” “ยังจะมาไงอีก น่ีฉันเห็นข่าวทั้งของยัยดา แล้วก็ข่าวเส่ียทศ แก ก�ำ ลังคดิ จะทำ�อะไรน่ะ” “แรงมาแรงตอบ สะใจดมี ั้ยละ่ แคท” “แกนชี่ อบเล่นกับไฟอยเู่ รือ่ ย ยัยมีนกอ็ กี คน พอกนั เลยนะ” “ไมต่ อ้ งห่วงมนี หรอก” “หมายความว่าไงนะ่ แอฟ” “ปอ้ เลย้ี งภาสกรฮกั นอ้ งสาวแกจะแย”่ อรณชิ าเอย่ อยา่ งอารมณด์ ี “รไู้ ดไ้ ง เขาเปน็ คนรักกบั สนุ ศิ าไม่ใช่หรือไง” “กแ็ คอ่ ดตี คนรกั เกา่ ทเี่ ชยี งใหมล่ อื กนั จะแย่ วา่ พอ่ เลย้ี งภาสกรควง สาวคนใหม่ออกงานสงั คมเมอ่ื หลายอาทิตย์ก่อน” “งัน้ เหรอ” “อะไรกนั คณุ เมวารี นต่ี ดิ เชอ้ื คณุ สามมี าหรอื ไง ถงึ ไดไ้ มส่ นใจขา่ ว สังคมเลยนะ่ ” อรณชิ าลกุ ข้นึ น่ังพลางขมวดคว้ิ อย่างสงสยั “เปลา่ ชว่ งน้แี ฝดกำ�ลังซนนะ่ ส”ิ “หนูเก๋...ตากติ กำ�ลงั โตเลยน่”ี “ทัง้ โตทัง้ ซนน่ะสิ นี่ดีนะท่ีหนูเมยโ์ ตมากแล้วน่ะ” “แล้วดร.ไม่ชว่ ยแกเล้ียงหรอื ไง” “ก็ช่วย แตเ่ ขาก็ตอ้ งทำ�งานน”ี่ “ก็จริง” อรณชิ าดงึ โทรศพั ทอ์ อกจากหมู ามองหนา้ จอโทรศพั ท์ เมอ่ื รสู้ กึ ได้ วา่ มสี ายเรยี กเขา้ อกี สาย แตเ่ มอื่ เหน็ เบอรโ์ ทรศพั ทท์ โ่ี ชวห์ ราอยู่ กท็ �ำ ใหเ้ ธอ ลอบย้มิ อยา่ งพอใจ “แคท...เสย่ี โทร.หาฉันตัง้ แต่เมือ่ คืนแลว้ ละ่ ” 167

วลชั สติ า “กน็ ่าอยู่หรอก เขาคงรู้ว่าเป็นฝีมอื แก” “แน่นอนน่ะสิ” “แกรักเขาไม่ใช่หรือไง ไม่ต้องปากแข็งเลยนะ ฉันได้ยินเสียงแก กร็ ูแ้ ล้ว” “ย่ะ! แม่คนรดู้ ”ี “แล้วข่าวแกกับหมอ่ มหลวงยุละ่ ” “แกกร็ ้นู ี่ว่าเป็นไปไมไ่ ด้” “ทำ�ไมล่ะ” เสยี งเอย่ ถามถกู แทรกดว้ ยเสยี งเคาะประตู อรณชิ าเลกิ ควิ้ กอ่ นจะ ลุกออกจากเตียง เม่ือเปิดประตูแล้วพบแม่บ้านหน้าใหม่ ท่ีนีรนาถเพ่ิงรับ เข้ามาให้อยบู่ ้านใหญ่ ก็นกึ ขนุ่ ใจจนชักสหี น้าใส่อกี ฝา่ ย “มีแขกมาหาคณุ ค่ะ” “ใคร?” อรณิชาเอย่ ถามเสยี งห้วน “ไมท่ ราบคะ่ ” “ไม่ร!ู้ ท�ำ งานภาษาอะไร ไปถามก่อนไป” อรณชิ าตวาดอยา่ งหงดุ หงดิ กอ่ นจะหมนุ ตวั เพอื่ กลบั เขา้ หอ้ ง หาก จ่ๆู ก็เปลย่ี นใจ หมุนมาเผชิญหน้าแมบ่ ้านวยั ละออ่ นอกี ครงั้ “ไม่ตอ้ งแลว้ จะไปทำ�อะไรก็ไป เดย๋ี วฉันลงไปพบเอง” “คะ่ ” อรณิชาสา่ ยหน้าก่อนจะเดินเขา้ หอ้ งไปปดิ ทีวี “แคท...ยังอยเู่ ปล่า?” “ว่าไป” “ฉันต้องวางสายกอ่ น มีคนมาหานะ่ ไมร่ ู้ว่าใคร” “อือๆ ไว้ว่างๆ แวะมาที่บา้ นบา้ งนะ หลานคิดถงึ ” 168

เสนห่ ์ลวงซ่อนรัก “โอเค...เทคแคร์นะ บาย” อรณิชาตัดสาย ก่อนจะเดินออกจากห้องนอนไปยังห้องรับแขก ด้วยชุดอยู่บ้านสบายๆ เส้ือสายเด่ียวลูกไม้สีดำ� และกางเกงยีนส์ขาส้ัน เปดิ เปลือยเรียวขาขาว ดวงตาคู่เรียวดั่งนางกวางมองสองหนุ่มในห้องรับแขก คนหน่ึงรูปร่างสูงกำ�ยำ� ใบหน้าสวย เสื้อผ้าสีขาวสะอาดตา กับผมซอย ส้ันเรียบร้อยตามเอกลักษณ์ของตัวเอง ส่วนหนุ่มอีกคนนั้นสวมเสื้อเช้ิต สบายๆ สฟี า้ และกางเกงยนี สข์ ายาวงา่ ยๆ รปู หนา้ เรยี วกบั รา่ งผอมสงู ของ เขา ท�ำ ใหเ้ ธอสง่ ยมิ้ น้อยๆ ไปให้ “สวัสดีค่ะพ่ียุ มอี ะไรหรอื เปลา่ คะ” หญงิ สาวเลอื กทีจ่ ะถามชายผู้ สูงศกั ดมิ์ ากกวา่ อีกคน “พม่ี าหานอ้ งแอฟครบั ไม่รู้ว่าน้องแอฟว่างจะไปทานขา้ วท่ีบ้านพี่ หรือเปลา่ พอ่ กับแมพ่ ใ่ี ห้พ่ีมาชวนครับ” “ได้สิคะ แอฟไม่ปฏเิ สธพยี่ ุอยแู่ ลว้ ” อรณชิ ายม้ิ หวานก่อนจะหันไปมองอกี คน ทว่าสายตาที่มองตอบ กลบั มานนั้ เตม็ ไปดว้ ยรอ่ งรอยความไมพ่ อใจอยา่ งปดิ ไมม่ ดิ หญงิ สาวลอบ ยมิ้ อยา่ งพอใจ กอ่ นจะเอย่ ถามทศพลด้วยน้�ำ เสยี งไม่ใสใ่ จนกั “มเี รือ่ งอยากคยุ กับฉันใช่มยั้ ...เอ่อ...ขอตวั สักแปบ๊ นะคะพี่ย”ุ “ไมต่ อ้ งรบี ก็ไดค้ รับ พ่ีรอนอ้ งแอฟได้” ไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ตอบ ร่างบางก็ปลิวไปตามแรงฉุดของ ทศพล ที่ลากเธอไปตามทางจนถึงหน้าบ้าน ย่ิงเธอพยายามสะบัดตัวให้ หลุด ก็ยิง่ เหมอื นไปปลุกอารมณด์ บิ เถ่ือนของราชสีหใ์ ห้ตื่นขึน้ “คณุ ท�ำ อะไรน่ะแอฟ!” 169

วลัชสิตา “อะไรคะ” “นค่ี ณุ ! คุณเป็นเมียผมนะ” “เหรอคะ...ไม่เหน็ ทราบมากอ่ น คิดว่าเราไม่เคยรจู้ กั กันเสียอีก” “แอฟ! คุณกลา้ ดียังไงให้ตำ�รวจมาจบั ผวั ตัวเอง” “อ้าว! ฉันเคยพูดแล้วน่ี ว่าอย่าให้ฉันมีโอกาส ไม่ง้ันฉันจะแจ้ง ความจับคุณ แล้วฉันก็ไม่ใช่คนกลับกลอก กลืนน้ำ�ลายตัวเอง ฉันจะทำ� แล้วใครจะท�ำ ไม หรอื อยากได้ข้อหาอ่นื เพ่มิ ” “ข้อหาลักพาตัวเมีย ปล้ำ�เมีย แล้วก็เสกเด็กเข้าท้องเมีย ถ้าเป็น ข้อหาพวกนี้ ผมตกลง” “นคี่ ณุ ! พดู เรอ่ื งบา้ อะไรนะ่ ” หญงิ สาวแหวกอ่ นจะหนั มองซา้ ยมอง ขวาอยา่ งระแวดระวงั “กลวั ไอห้ มอ่ มหลวงนน่ั มาไดย้ นิ รไึ ง กด็ .ี ..มนั จะไดร้ วู้ า่ คณุ นะ่ เมยี ใคร ใหม้ ันเจียมตัวไว้ซะบา้ ง” “คุณนี่มันหมาบ้าจริงๆ เลย หาเรื่องระรานคนอ่ืนไปท่ัว ฉันไป ทำ�เวรทำ�กรรมอะไรกับคุณ แค่พูดความจริงจนน้องคุณทะเลาะกับยัยไร้ ชาติ ต�ำ่ สกลุ คนนน้ั แลว้ ยงั ไงละ่ ? พอนอ้ งคณุ นอนเปน็ ผกั ปลา กโ็ ยนความ ผดิ มาใหฉ้ ัน ทคี่ ุณทำ�บ้าๆ กับฉันนยี่ งั ไมพ่ อหรอื ไง...ง่ีเง่า!” “เรื่องนั้นผมเลิกสนใจไปต้ังนานแล้ว ผมอยากได้คุณ อยากอยู่ กับคุณ อยากแต่งงานกับคุณ คราวนี้เข้าใจรึเปล่า!” ทศพลตะโกนอย่าง เหลอื อด อรณิชาตาโตพลางถอยหลัง เธอส่ายหน้าไปมา มือเรียวก�ำ แน่น ปากอม่ิ อ้าแลว้ ปดิ อย่หู ลายครั้งราวกับไม่เช่ือ ก่อนจะตะโกนลนั่ ออกมา “ไม!่ ฉนั จะไมแ่ ตง่ งาน ไม่แตง่ กับใครทงั้ นน้ั ไม่มีวนั !” สิ้นเสียงดังล่ัน ร่างโปร่งก็วิ่งกลับเข้าบ้านก่อนจะขังตัวเองไว้ใน 170

เสนห่ ์ลวงซ่อนรกั ห้อง ทศพลยน่ ค้วิ อยา่ งไม่เขา้ ใจ แค่ ‘แตง่ งาน’ มันเปน็ เรอื่ งใหญต่ รงไหน จรงิ อยวู่ า่ ส�ำ หรบั เขามนั เปน็ เรอ่ื งใหญ่ แตเ่ ปน็ เรอ่ื งใหญส่ �ำ หรบั อรณชิ าดว้ ย หรือ เขาไมเ่ ข้าใจจริงๆ อนุ่ เรอื นเดนิ ออกจากบา้ นพรอ้ มรา่ งผอมสงู ของผชู้ ายอกี คน ทศพล ถอนหายใจอยา่ งเหนื่อยหน่าย เขาไมช่ อบผู้ชายผูส้ งู ศกั ด์คิ นน้ีเลยสกั นิด “เกดิ อะไรขน้ึ ! คุณทำ�อะไรน้องแอฟ” เสยี งเอย่ ถามแม้ไม่ได้กา้ วร้าว แตค่ นทีม่ ีอคติสว่ นตัวอยา่ งทศพล ก็ไม่ไดช้ อบใจนกั เขามองทา่ ทางของอกี ฝา่ ยกอ่ นจะย้ิมนอ้ ยๆ “เปล่าครบั ผมแคจ่ ะมาตามเธอกลบั เทา่ น้นั ” “กลบั ? กลับไปไหน” “คุณไม่ทราบหรือครับ ผมกับแอฟ...เราอยู่ด้วยกันมาก่อน แต่มี เรือ่ งเขา้ ใจผดิ กันนดิ หน่อย” “อะไรนะ! จะเป็นอย่างนั้นได้ยังไง น้องแอฟไม่มีวันทำ�อะไร ท่ีเป็นการเส่ือมเกียรติ และลดเกียรติให้ตัวเอง ด้วยการไปอยู่กับผู้ชาย ก้าวรา้ วและไร้ความรบั ผดิ ชอบอย่างคุณแน”่ “ครบั ...เธอไมท่ ำ� แตน่ ่ันกเ็ ปน็ กอ่ นท่เี ธอจะรจู้ ักกบั ผมน”ี่ “คณุ รจู้ กั กบั นอ้ งแอฟนานแคไ่ หนกนั ถงึ ไดพ้ ดู ราวกบั รจู้ กั นอ้ งแอฟ ดขี นาดนี้” “สี่ปีก่อนผมได้รู้จักเธอ ดูเหมือนคุณเองก็สนใจเธอนะ เธอเป็น ผู้หญิงทน่ี ่าสนใจ คุณคดิ แบบนั้นหรือเปล่า” “ผชู้ ายอยา่ งคณุ ไมเ่ หมาะสมกบั น้องแอฟหรอก” “แล้วใครเหมาะล่ะ? คุณหรือไง ผมไม่มีวันยกเมียตัวเองให้ใคร หรอกนะคณุ ศตาย”ุ น�้ำ เสยี งเอาจรงิ เอาจงั และเอาเร่อื ง ทำ�ใหอ้ นุ่ เรอื นที่ยนื ฟงั อยู่ลอบ 171

วลัชสิตา ยิ้ม ผู้ชายคนน้ีเหมาะนักท่ีจะเป็นคนปรามคุณหนูแสนพยศอย่างอรณิชา ทวา่ องิ ภพจะยอมหรอื ไม่นัน้ คงต้องอย่ทู ี่ความสามารถของเขาแล้วล่ะ ท่าทางหวาดกลัวของอรณิชาท่ีนางเห็นเมื่อครู่ ไม่ใช่เร่ืองไม่ดีไป เสียหมด ทว่ามีเรื่องน่ายินดีด้วยไม่น้อย แต่เธอจะยอมเปิดปากพูดหรือ เปล่าเทา่ นัน้ “ผมไมส่ นวา่ นอ้ งแอฟจะเคยเปน็ เมยี คณุ มากอ่ น หรอื เคยเปน็ เมยี ใคร เพราะถ้าผมตอ้ งการ ก็คงไม่มีใครคา้ นผม” “พ่อและแม่คุณจะเห็นด้วยหรือเปล่าครับ จะยอมรับสะใภ้ท่ีมีผัว เป็นตัวเป็นตน มีผู้ชายท่ีคอยระรานเพื่อทวงเมียของเขาคืน พวกท่านจะ ยอมรบั สภาพนั้นไดห้ รือ” “คุณไม่รู้จักพวกท่านดีก็ไม่ควรพูดแบบน้ีนะ ท่ีสำ�คัญ น้องแอฟ ไมม่ วี นั หนั มาชอบผชู้ ายเจา้ ชอู้ ยา่ งคณุ ยง่ิ คนคนนน้ั ใชน้ ามสกลุ ภกั ดพิ์ บิ ลู ย์ ดว้ ยแล้ว เธอคงไมม่ ีวันรักแน่นอน” ศตายุลอบยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าสวยเริ่มไม่สบอารมณ์ ทว่ายังคง เกบ็ กดอารมณไ์ มพ่ อใจไวไ้ ด้ แมจ้ ะไมม่ ดิ ชดิ นกั แตน่ นั่ กเ็ ปน็ ตวั พสิ จู นอ์ ะไร บางอยา่ ง ท่ีเขาไดใ้ นการมาหาอรณชิ าวนั นี้ตามค�ำ แนะนำ�ของเพอ่ื น “ผมขอตัวกลับก่อนนะครับป้าอุ่น ฝากบอกน้องแอฟด้วยว่าอย่า ลืมนดั สำ�คัญของเราในวันพรงุ่ นี้” ค�ำ วา่ ‘เรา’ ทศ่ี ตายตุ ง้ั ใจใช้ ดเู หมอื นจะซมึ ซบั และกระแทกความ รสู้ กึ ของชายหนมุ่ อกี คนอยา่ งจงั แตส่ งิ่ ทท่ี ศพลรบั รไู้ ดเ้ ปน็ อยา่ งดคี อื อยาก จัดการผูช้ ายคนน้ใี ห้พ้นทางเสยี จรงิ ๆ “คะ่ ปา้ จะบอกคณุ หนใู ห้ ขบั รถดๆี นะคะ” “ครบั ปา้ ” 172

เสน่ห์ลวงซอ่ นรัก CHAPTER 14 รวู้ ่าหลอก...แตเ่ ต็มใจให้หลอก ศตายขุ บั รถออกจากบา้ นภกั ดวิ์ ริ นั ดรไ์ ปแลว้ แตท่ ศพลกลบั ยงั ยนื น่ิงอย่างคนใชค้ วามคดิ อุ่นเรือนพอจะมองออกในฐานะผู้ใหญ่ท่ีอาบนำ้�ร้อนมาก่อน ว่าการที่ทศพลแสดงออกอย่างชัดเจนถึงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ นั่น เป็นเพราะเขาร้สู ึกแคร์คณุ หนูของบ้านน้ี นางจึงเอ่ยถามด้วยรอยยมิ้ เอน็ ดู “ป้าขอถามอะไรคุณสกั หน่อยจะไดม้ ้ัยคะ” “ครับ” “เชญิ ขา้ งในเถอะค่ะ” ทศพลพยักหน้ารับคำ� ขณะเดินตามร่างสูงวัยท่ีเดินนำ�เขาเข้าไป ในบ้าน ชายหนุ่มนั่งบนโซฟาตัวยาว ท่ีบ่งบอกถึงรสนิยมของคนภายใน บา้ นได้อยา่ งดี “เฟอรน์ เิ จอรพ์ วกนด้ี ูเก่าจงั เลยนะครบั ” “คุณหนูน่ะค่ะ เธอชอบไปเท่ียวต่างประเทศ ท้ังอิตาลี ฝร่ังเศส โดยเฉพาะกรีซจะชอบมาก เธอชอบศิลปะแนวกรีกโรมันน่ะค่ะ ถ้าเห็น 173

วลัชสิตา เฟอรน์ เิ จอรแ์ ละการตกแตง่ วอลเปเปอรใ์ นหอ้ งนอนคณุ หนู คณุ อาจเขา้ ใจ คุณหนไู ดม้ ากข้ึนเลยค่ะ” “แอฟนะ่ หรือครับ” “ค่ะ” อ่นุ เรือนยิ้มรบั อย่างเปน็ มติ ร “ที่คณุ หนูหายไปต้งั นานนี่ เธออยกู่ บั คณุ หรือคะ” “เอ่อ...ครบั ผมเป็นคนพาเธอไปเอง” “บังคับหรือคะ” “ครบั ” “แตค่ ณุ คบอยกู่ บั คณุ นาถยดานี่คะ” “สำ�หรับผม นาถยดาเป็นแค่หน่วยข่าว ที่จะทำ�ให้ผมรู้เร่ืองของ แอฟเท่านัน้ ครบั ” “คณุ สนใจคณุ หนูมานานเท่าไหรแ่ ล้วคะ” “ถา้ ถามถงึ ความสนใจ กค็ งตง้ั แตค่ รง้ั แรกทไี่ ดเ้ หน็ เมอื่ สปี่ กี อ่ น ใน วนั งานแตง่ งานของเพอื่ นผม” “คุณนกุ ับคุณพงิ้ คห์ รือคะ” “ครบั ” “สนใจคุณหนูมานาน แล้วทำ�ไมไม่เข้าตามตรอกออกตามประตู ละ่ คะ ไมร่ หู้ รอื คะวา่ ตอ่ ใหข้ า้ งนอกจะดเู ปรย้ี ว ดเู จนจดั เพยี งใด แตค่ ณุ หนู ก็เปน็ ผู้หญงิ ทีห่ ัวโบราณ ไม่เคยปล่อยตวั ใหใ้ ครมากอ่ น” “ครับ...ผมทราบ หรอื จะพดู ใหถ้ กู ผมเพิ่งทราบเมื่อราวครึ่งปี” “คร่ึงปหี รือคะ” “ผมไมเ่ สยี ใจหรอกนะครบั ทฉ่ี วยโอกาสใหแ้ อฟเปน็ ของผม แมแ้ ต่ ตอนนี้ ถ้าให้ผมย้อนกลบั ไปได้ ผมกค็ งจะทำ�อย่างนัน้ ” “ทำ�ไมคะ” 174

เสน่ห์ลวงซอ่ นรัก “เพราะแอฟไม่เหมือนใครไงครบั แค่ความสมั พนั ธ์ทางกายอยา่ ง เดียวไม่สามารถซื้อใจเธอได้ จริงอยู่ที่เธอไม่ใช่ผู้หญิงสมัยใหม่เสียทีเดียว แตเ่ ธอก็ไม่เคยโวยวาย หรอื รำ่�ร้องกับการสญู เสียของตัวเอง” “เพราะคณุ หนไู มค่ ดิ จะผกู พนั กบั ผชู้ ายคนไหน ไมต่ อ้ งการมพี นั ธะ ใดๆ ไม่ตอ้ งการมีครอบครัวเป็นของตวั เอง ไมต่ อ้ งการแต่งงาน” “ท�ำ ไมครับ” ทศพลเอย่ ถามอยา่ งฉงน ชายหนุ่มครุ่นคิดด้วยความงุนงง ว่าผู้หญิงที่ตั้งมั่นจะไม่แต่งงาน ไม่ยงุ่ กับใคร...มนั มดี ้วยหรือ “เพราะครอบครวั ทส่ี ลายในวยั เดก็ ความอบอนุ่ ทไี่ มเ่ คยไดร้ บั จาก พอ่ ตง้ั แตผ่ หู้ ญงิ คนใหมเ่ ดนิ เขา้ มาในบา้ นพรอ้ มลกู อกี สองคน คณุ หนจู ดจ�ำ สภาพเหลา่ นน้ั ไดด้ ี ตัวเองเป็นลูกแท้ๆ แตก่ ลบั ถกู ดา่ ถูกวา่ ถกู ไล่ให้ออก จากบ้านครั้งแล้วครั้งเล่า เป็นผู้เสียสละที่ต้องยกของขวัญชิ้นโปรดให้กับ นอ้ งนอกไส้ ยง่ิ โตกย็ งิ่ เกลยี ด และความเกลยี ดกเ็ ปลยี่ นเปน็ ความโกรธแคน้ จนผูกใจเจ็บ เธอพร้อมจะเสียทุกอย่างแม้แต่ชีวิตของตัวเอง เพื่อเอาคืน ทกุ คนทที่ �ำ รา้ ยเธอ ปา้ เองทย่ี งั คงทนอยกู่ บั คณุ หนทู ค่ี อยเอาแตใ่ จ กเ็ พราะ ไมส่ ามารถทง้ิ เธอไปได้ เธอนา่ สงสารนะคะ แมว้ า่ จะพยายามท�ำ ตวั เขม้ แขง็ แค่ไหน แต่ท้ายท่สี ดุ เธอก็ไมเ่ คยมคี วามสุขเลย...ไมม่ ีสกั วัน” นำ้�เสียงผู้สูงวัยเต็มไปด้วยความรัก ความเป็นห่วง ชายหนุ่มที่ ได้ยนิ เร่อื งราวครา่ วๆ กอ็ ดไมไ่ ด้ที่จะเปน็ ห่วงหญิงสาวเช่นกัน เธอต้องทน ทกุ ข์ทรมานจากชวี ิตในวัยเดก็ มานานแค่ไหนกันหนอ “แล้วตอนเด็กๆ ดากับแอฟเป็นอย่างไรบ้างครับ แม้เขาจะไม่ใช่ พี่นอ้ งกันจริงๆ แต่กใ็ ช้นามสกลุ เดียวกนั ไมใ่ ชห่ รอื ครบั ” “อย่าเรียกว่าพี่น้องเลยค่ะ เรียกว่าเป็นศัตรูคงจะดีกว่า ต่อหน้า คุณผู้ชายก็ทำ�ตัวเป็นน้องสาวที่แสนดี แต่ลับหลังก็คอยแกล้งไม่หยุด แม้ 175

วลัชสิตา คณุ ผหู้ ญงิ จะอยดู่ ว้ ย แตค่ ณุ นาถยดากไ็ มเ่ คยสนใจ ยง่ิ หลงั คณุ ผหู้ ญงิ จาก ไป ยง่ิ แล้วใหญ่ คณุ หนูไม่คดิ มปี ากเสียงเลย จนกระทั่งคณุ นาถยดาขโมย ลอ็ กเกตของคุณผู้หญิงไป แลว้ กลับมาอีกคร้ังในสภาพท่ีเสียหาย คณุ หนู ท้งั โกรธ ทง้ั แค้น นบั แตน่ ัน้ มา คณุ หนกู ็เปลี่ยนเป็นคนละคน ทัง้ เอาแตใ่ จ ท้ังวีน ทั้งเหวี่ยง ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม ใครร้ายมาเธอร้ายย่ิงกว่า ไมส่ นใจอะไรคุณผชู้ ายอกี ” อนุ่ เรอื นหยดุ พดู พลางกลน้ั ความรสู้ กึ อาดรู ดว้ ยนกึ สงสารคณุ หนู ของตนเม่ือนกึ ถึงความหลัง ก่อนจะเอย่ ต่อ “เธอรา้ ยใสส่ ามแมล่ กู ทง้ั ตอ่ หนา้ และลบั หลงั ทง้ั ดา่ ทงั้ วา่ สาดเสยี เทเสยี สรา้ งเรอ่ื งปวดหวั ไมเ่ วน้ แตล่ ะวนั คณุ ผชู้ ายทม่ี วั แตท่ �ำ งาน กใ็ หเ้ พยี ง เงนิ ตามทคี่ ณุ หนตู อ้ งการ สดุ ทา้ ยเมอื่ ทนไมไ่ หวกบั เรอื่ งราวนา่ ปวดหวั ของ ลกู สาว ก็ส่งเธอไปเรยี นต่อเมืองนอกใหส้ ้นิ เร่ืองสนิ้ ราว ก่อนคุณผู้ชายเสีย ชวี ติ สามแม่ลูกน่นั ไม่มาดดู �ำ ดดู ีคณุ ผู้ชายทโี่ รงพยาบาลสกั นดิ ราวกับรอ เวลานี้มานาน คุณหนูไม่เคยพูดถึงพ่อก็จริง แต่ป้ารู้ดีว่าคุณหนูหายโกรธ หายเกลียดพ่อตัวเองต้ังแต่วันที่ท่านตาย เธอไปทำ�บุญครบรอบวันตาย คณุ ผชู้ ายทกุ ปไี มเ่ คยขาดเลยคะ่ เธอทกุ ขม์ านานแลว้ ถา้ คณุ รกั คณุ หนขู อง ป้า ช่วยทำ�ใหเ้ ธอมีความสุขเสียทเี ถอะค่ะ” อุ่นเรือนมองชายหนุ่มท่ีสบตากับนาง เพียงครู่ทศพลจึงได้เอ่ยถึง ความต้องการของตัวเอง ก่อนจะขอตัวกลับ ทิ้งให้นางมองตามท้ายรถ สีขาวคันโตพลางลอบถอนหายใจ ย่ิงคิดถึงคุณหนูของนางแล้ว ยิ่งทำ�ให้ ไม่สบายใจนกั ภาสกรมองหญิงสาวร่างเล็กที่กำ�ลังเหม่อลอยออกไปไกล แสนไกล เขาอยากจะรวู้ า่ เธอคดิ อะไร เปน็ อะไร รสู้ กึ อยา่ งไรเสยี จรงิ ๆ ดว้ ย 176

เสน่หล์ วงซอ่ นรกั อยากจะชว่ ย อยากจะใหเ้ ธอเปดิ ปากพดู ความจรงิ กบั เขา เขาไมม่ วี นั โกรธ เธอ เกลียดเธอ ตอ่ ใหต้ อนนเ้ี ธอจะยงั ไม่รกั เขากไ็ มเ่ ปน็ ไร เพียงแค่เข้าใกล้ เธอมากกวา่ น้ี รจู้ ักเธอมากกวา่ น้เี ทา่ นน้ั “คิดอะไรอยคู่ รับตัวเล็ก เย็นแล้วมานัง่ แบบน้ี เด๋ยี วหวัดก็กลบั มา อีกหรอก” “ผู้ชายจะรักผู้หญิงคนเดียวได้ตลอดชีวิตหรือเปล่าคะ แล้วเขา จะมั่นคงตลอดรอดฝ่ังได้จริงหรือ แล้วทำ�ไมผู้ชายถึงชอบผิดสัญญากับผู้ หญงิ ทเ่ี ขาเคยรกั โดยไมส่ งสารผหู้ ญงิ คนนนั้ บา้ ง วา่ เธอจะรสู้ กึ อยา่ งไรกบั คำ�สัญญาทเี่ ขาเคยให้” “ผมไมร่ หู้ รอกครบั ตวั เลก็ แตผ่ มไมเ่ คยสญั ญาในสงิ่ ทผี่ มไมม่ นั่ ใจ วา่ จะทำ�ได้” “อย่างเรอ่ื งคุณศานะ่ หรอื คะ” “ผมไม่เคยให้คำ�สัญญากับศา เราเริ่มต้นรู้จักกันจากการแนะนำ� ของพ่อเธอในงานเลี้ยงสมาคมฟาร์มกล้วยไม้ ผมคิดแค่ว่าเธอทำ�ให้ผม รู้สึกเหมือนคุยได้ทุกเรื่อง แต่ผมรู้ดีว่าเธอยังไม่ใช่คนในชีวิต ไม่ใช่ผู้หญิง ที่ครองใจผม ผมไม่เคยให้สัญญากับศา ไม่เคยพาศามาท่ีนี่ ผู้หญิงที่ผม พามาทน่ี มี่ แี คส่ องคนเทา่ นนั้ ” ภาสกรอธบิ ายพลางโอบกอดรา่ งบอบบางไว้ คนในอ้อมกอดของชายหนุ่มเงยหน้าข้ึนมอง ก่อนจะมองเลยไป ยังบ้านไม้หลังกะทัดรัด ซ่ึงตั้งโดดเดี่ยวบนเขาสูง ท่ีมองลงไปก็เห็นแต่ ไรช่ ตู ะวัน และฟาร์มนกกระจอกเทศด้านลา่ ง “คนแรกคือคุณแมช่ าวอเมริกันของผม อีกคนกค็ อื ...คุณ” “แมค่ ุณเปน็ คนอเมริกนั เหรอคะ” “ครบั แตต่ อนนท้ี า่ นคงควงแขนพอ่ ผม ไปทวั รร์ อบโลกกนั สนกุ แลว้ ล่ะครบั เห็นเม่อื วนั ก่อนสง่ รูปมา คาดว่าคงอย่แู ถบยโุ รปครบั ” 177

วลัชสิตา “แล้วท�ำ ไมถงึ มาสร้างบา้ นหลังนไ้ี วท้ ี่น่ลี ะ่ คะ” “ผมเช่ือว่าคนสองคนที่ต่างนิสัย ต่างวิถีชีวิต แล้วมาใช้ชีวิตร่วม กนั ตอ้ งมที ะเลาะกนั บา้ ง มเี รอ่ื งไมเ่ ขา้ ใจกนั ผมอยากใหท้ นี่ เี่ ปน็ ทที่ บ่ี นั ทกึ ความทรงจ�ำ ดๆี เปน็ ทปี่ รบั ความเขา้ ใจกนั เปน็ ทพี่ ดู คยุ กนั ทกุ เรอื่ ง ผมสรา้ ง บา้ นหลังนเ้ี พราะอยากจะใหท้ ่ีน่ีเปน็ เรอื นหอ เปน็ บา้ นพกั ตากอากาศหลงั การทำ�งานหนักตลอดท้ังปี เป็นท่ีที่คนสองคนจะมานอนกอดกัน พูดคุย กนั มายนื มองดดู าวทสี่ อ่ งประกายเตม็ ฟา้ มองดพู ระอาทติ ยข์ นึ้ และตกไป พรอ้ มๆ กนั คุณคดิ ว่าท่ีนเี่ หมาะกบั เราสองคนหรอื เปลา่ ” ภาสกรเอ่ยถาม พลางสบตาคนตวั เล็ก แก้มเนียนซับสีเลือด แม้อยากจะก้มหน้างุดหลบสายตาจับจ้อง ของเขา ทว่านัยน์ตาสีฟ้าน้ำ�ทะเลทรงเสน่ห์และน่าดึงดูด กลับทำ�ให้เธอ ละสายตาไปจากเขาไมไ่ ด้ กอ่ นจะพรมิ้ ตายอมใหเ้ ขาจมุ พติ ไปทว่ั ดวงหนา้ หวานละมนุ ของตวั เอง รมิ ฝปี ากหนาซมึ ซบั ความหอมหวาน ทเี่ หมอื นน�้ำ ผงึ้ จากเรียวปากบางอม่ิ อย่างไมร่ ้จู กั พอ “พอ...พอแลว้ ...คะ่ ” น�ำ้ เสยี งกระทอ่ นกระแทน่ ของหญงิ สาว ท�ำ ใหช้ ายหนมุ่ ตอ้ งจมุ พติ ขมับของเธอ แล้วกกกอดเธอไว้แนบอก แม้ร่างกายจะรำ่�ร้องให้เขาทำ� มากกว่านี้ ทว่าเขาอยากจะทะนุถนอมร่างบอบบางน้ีไว้ จนกว่าเธอจะ ยนิ ยอมพรอ้ มใจมอบตัวเธอให้กับเขาอยา่ งเต็มใจ เพราะค�ำ วา่ ‘รัก’ เพียง ค�ำ เดียว แมเ้ ธอจะมาเพอื่ หลอกเพอื่ ลวงเขา เขากย็ นิ ดี ตอนนเ้ี ขาพรอ้ มแลว้ พรอ้ มให้เธอหลอกใจเขา ลวงใจเขา แต่เธอตอ้ งตอบแทนคนื ดว้ ยความรกั ของเธอเพยี งอยา่ งเดียวเท่านัน้ มีนาอยากจะผลักอ้อมกอดอบอุ่นออกให้พ้นตัว ทว่าได้แค่ 178

เสนห่ ล์ วงซอ่ นรัก คิด เมื่อความอบอุ่นท่ีสัมผัสได้นั้น ทำ�ให้เธออุ่นวาบไปท้ังตัวและหัวใจ การแสดงออกความรสู้ กึ ของเขานนั้ เกนิ กวา่ ทเี่ ธอเคยคาดเดาไว้ เธอไมเ่ คย คิดว่าจะได้รับความอบอุ่นจากเขาขนาดน้ี จนเธออดไม่ได้ท่ีจะหวาดกลัว ว่าในวันท่เี ขารู้ความจรงิ เขาจะขับไสไลส่ ่ง จะรังเกยี จ จะโกรธ จะเกลียด ในเมอ่ื ใจดวงนอ้ ยๆ ของเธอมนั รบั ค�ำ วา่ ‘รกั ’ ของเขาเขา้ มาในชวี ติ เสยี แลว้ รบั เขา้ มาทง้ั ๆ ทร่ี วู้ า่ สดุ ทา้ ย มแี ตเ่ ธอทจี่ ะตอ้ งเสยี ใจ เพราะแผนของตวั เอง มีนาวางมือบนขอบก้ันระเบียง ขณะเงยหน้ามองดวงดาว บนทอ้ งฟา้ ซงึ่ สอ่ งประกายระยบิ ระยบั อยา่ งทภี่ าสกรบอกเธอเมอื่ ตอนเยน็ จรงิ ๆ ทวา่ ภายในใจเธอนสี่ ิก�ำ ลังมดื หม่น หมองมวั เธอจะจบแผนวุน่ ๆ ท่ี ตวั เองสร้างขึ้นอยา่ งไรดี เธอจะทำ�มนั อยา่ งไรดีหนอ ใจหน่ึงก็รักเขา...อีกใจก็เกลียดผู้หญิงคนน้ัน ความรู้สึกขัดแย้งท่ี ไม่มีใครจะจัดการได้ดีเท่ากับเธอ ท่ีเป็นคนผูกปมปัญหาให้วุ่นวายข้ึนมา เอง และเธอคงตอ้ งเริม่ คลายออกทีละปม...ทีละปม “อะแฮม่ !” เสียงจากด้านหลังเป็นเหตุให้คนกำ�ลังเหม่อมองดวงดาวผินหน้า ไปมอง ใบหน้าประดับรอยย้ิมหวาน และลักยิ้มน่ารักของเจ้าตัว ทำ�ให้ ชายหนุ่มยม้ิ ตอบก่อนจะมายืนเคยี งข้าง “คิดอะไรอยู่ เดี๋ยวน้ีตัวเล็กใจลอยบ่อยๆ นะ ตัวเล็กกังวลอะไร หรือเปลา่ ครบั ” “ไม่มนี คี่ ะ แคค่ ิดอะไรไปเรื่อยเปือ่ ย” “หรือครับ” “คะ่ วา่ แตไ่ ปคยุ โทรศพั ท์กับคณุ ทศมา เป็นยังไงบา้ งคะ” “เร่ืองข�ำ ขันนะ่ ครับ” 179

วลัชสิตา “คะ?” “กไ็ อท้ ศถกู จบั ในขอ้ หากกั ขงั หนว่ งเหนย่ี ว สว่ นคนฟอ้ งกไ็ มใ่ ชใ่ คร ท่ไี หน ก็คุณแอฟที่เคยมากับมันนนั่ ละ่ ตวั เล็กนา่ จะจำ�ไดน้ ะครบั ” “เอ่อ...ค่ะ” หญงิ สาวพยักหนา้ แม้จะยงั สงสัยกับการกระทำ�ของ เพือ่ นพี่สาว “กไ็ มเ่ ห็นมอี ะไรนา่ ข�ำ สกั นิด คุณน่ียังไงกนั คะ” “นา่ ข�ำ สคิ รบั ตวั เลก็ กเ็ จา้ ทศมนั เรยี กคณุ แอฟวา่ ‘เมยี ’ ไดเ้ ตม็ ปาก เตม็ ค�ำ แล้วยังพดู อกี วา่ คณุ แอฟนะ่ เสนห่ ์แรง เสยี จนมหี มอ่ มหลวงอะไรก็ ไมร่ ้มู าตามจีบน่ะส”ิ “หม่อมหลวงหรอื คะ” มีนานึกถึงหม่อมหลวงศตายุ ซึ่งเป็นชายหนุ่มที่สนิทสนมกับ ครอบครวั ของอรณชิ ามาเปน็ เวลานาน ทวา่ เธอเองกไ็ มไ่ ดร้ แู้ นช่ ดั ถงึ ความ สัมพันธ์จริงๆ จังๆ ระหว่างอรณิชาและชายหนุ่ม เพราะเธอเองก็รู้จาก เมวารีอีกทอดหน่งึ “ครบั แลว้ นีเ่ ห็นวา่ ไปขอคุณแอฟแต่งงาน แตเ่ ธอว่ิงหนีเจ้าทศไป ซะอยา่ งนนั้ ไมใ่ หผ้ มข�ำ ไดไ้ ง คนทไ่ี มค่ ดิ จะแตง่ งานอยากแตง่ งาน แลว้ สาว เจ้ากลับว่ิงหนี เคยมที ่ีไหนล่ะที่ผูห้ ญิงจะวิง่ หนมี นั ” “แบบนี้ใชท่ ่เี รยี กว่าเจอคนทใี่ ช่รเึ ปล่าคะ” “ครบั ผมยงั เคยคดิ เลยวา่ ในบรรดาเพอื่ นรกั สามคน เจา้ ทศคงเปน็ คนเดยี วที่ไม่แต่งงาน” “สามคนหรอื คะ เพอ่ื นคณุ ซันมใี ครบา้ งคะ” “เยอะแยะครับ แต่ที่โตมาด้วยกัน เล่นด้วยกัน แล้วก็ปรึกษา ชว่ ยเหลอื กนั ไดท้ กุ เร่ืองอยา่ งไม่เกยี่ งกค็ งมีสามคนครบั มผี ม ไอท้ ศ แล้วก็ ไอน้ ุ ตวั เล็กคงไม่รู้จกั ละ่ ส”ิ 180

เสน่ห์ลวงซ่อนรกั “เอ่อ...ค่ะ” “ไวผ้ มจะแนะน�ำ ใหต้ วั เลก็ รจู้ กั ไอน้ นุ ะครบั รายนปี้ ระกาศแตง่ งาน เปน็ คนแรกเลยครบั แตง่ ตงั้ แตเ่ มอ่ื สป่ี กี อ่ น ผมจ�ำ ไดว้ า่ ไมไ่ ดไ้ ปงานแตง่ งาน ของมัน เพราะมัวแตย่ ุ่งๆ เจอมันรอบกอ่ นตอนเอาของขวัญไปให้ลูกมันที่ กรงุ เทพฯ ยงั โดนดา่ เรอื่ งนอ้ี ยเู่ ลย แตเ่ พราะเมยี มนั ทที่ �ำ ใหช้ วี ติ ไอน้ เุ ปลย่ี น ไปในทางที่ดีข้ึน จากเจ้าของผับท่ีมีหุ้นส่วนกับไอ้ทศ ผันตัวไปรับช่วงต่อ งานเกีย่ วกบั อัญมณีจากพ่อ เห็นว่าก�ำ ลงั รุง่ เชียวครับ” “คณุ ซันนีแ่ ย่จัง ลืมไดแ้ มก้ ระทงั่ งานแต่งงานเพอื่ น” “ผมไมไ่ ดล้ มื ครบั ยงั สง่ ของขวญั ไปใหเ้ ลย แตม่ นั แซววา่ ผมเอาแต่ หมกตัวอยใู่ นปา่ ในไร่ ไมย่ อมโผลห่ น้าออกไปรบั แสงรบั ตะวนั ยังเคยโดน เรียกว่าคนป่าเสียด้วยซำ้� เพราะงั้นตัวเล็กจะต้องช่วยจูงมือผมออกไปดู แสงดูตะวนั นะคะ” “คุณซันก็เปน็ ดวงตะวนั อยแู่ ลว้ น่ีคะ” “หือ? ยงั ไงครบั ” “ซันแปลว่าพระอาทติ ย์ ภาสกรก็แปลวา่ พระอาทติ ยไ์ ม่ใชห่ รือคะ คุณซันสิคะจะต้องเป็นตะวันส่องแสง โอบล้อมทุกคนท่ีอยู่ใกล้ด้วยความ อบอุน่ ของตัวเอง มพี ระอาทติ ยท์ ไ่ี หนขอใหใ้ ครพาไปรบั แสงบ้างล่ะคะ” ภาสกรยมิ้ ใหค้ นช่างเปรยี บเทียบ เปรียบเปรย อ้อมแขนอบอนุ่ จึง โอบรา่ งเล็กเข้าสอู่ อ้ มกอด หญงิ สาวพิงอกแกร่งอย่างอุ่นใจ เธออยากวาง ทุกอย่าง อยากให้เวลาหยุดตรงนี้ อยากเป็นเจ้าของอ้อมแขนคู่น้ีของเขา อยากทจ่ี ะไดอ้ ยู่ในออ้ มแขนนต้ี ลอดไป “แบบนพี้ อจะท�ำ ให้ตวั เลก็ อุน่ มย้ั ครบั ” “ค่ะ อุน่ คะ่ ” ภาสกรโยกตวั ชา้ ๆ ราวกบั ก�ำ ลงั กลอ่ มใหค้ นในออ้ มกอดหลบั ใหล 181

วลชั สติ า ใหเ้ ธอไดอ้ บอุ่น ได้สบายในออ้ มกอดของเขาเพียงคนเดยี ว เขาไม่ต้องการ ให้ใครโอบกอดเธออย่างที่เขาทำ� ไม่อยากให้ใครจุมพิตเธออย่างเขา ไม่อยากให้ใครใกล้ชิดเธออย่างเขา ไม่อยากคิด ไม่อยากเห็นภาพท่ีเธอ อยกู่ บั ใครอ่นื ไดโ้ ปรดรกั ผมสกั นดิ รกั ผมอยา่ งทค่ี ณุ พยายามท�ำ ทกุ อยา่ งเพอ่ื คน ทค่ี ณุ รกั อกี คน รกั ผม ตอ้ งการผม แมจ้ ะนอ้ ยกวา่ ทผ่ี มรกั คณุ ตอ้ งการคณุ ผมก็ยนิ ดี ขอเพียงเทา่ นีไ้ ด้มย้ั ครับ...มนี า เสียงเรียกร้องภายในใจของชายหนุ่ม แม้หญิงสาวจะไม่ได้ยิน ทวา่ หัวใจดวงน้อยของเธอกต็ อบรบั ไปอย่างยินดี เธอรกั เขา...ตอ้ งการเขา ทว่าในอนาคตล่ะ?...เธอกำ�ลังหวาดกลัวความจริง ที่หากเธอกำ�ลังหลับก็ คงตอ้ งตืน่ มาพบมนั ความจรงิ ทว่ี า่ เธออาจไม่สามารถอยเู่ คยี งข้างเขาได้ ทศพลนั่งระบายความสับสน ความทุกข์ ความหงุดหงิด และเรือ่ งราวอกี มากมายท่เี ขากำ�ลังรูส้ ึกใหค้ ณุ พ่อลกู หน่ึง ซึง่ ก�ำ ลงั นัง่ เซน็ เอกสารยิกๆ ฟัง หากอาการไม่ค่อยจะใส่ใจฟงั กท็ ำ�ให้คนมานัง่ ปรับทกุ ข์ เร่ิมข่นุ เคอื งใจ “จะฟงั ฉันบา้ งมยั้ วะไอ้นุ” “ฟงั อย่นู ไ่ี ง ทำ�เปน็ คนใจรอ้ น ทีเมอื่ กอ่ นล่ะท�ำ เปน็ ใจเย็น ชลิ ๆ มา ตอนนี้ละ่ ทำ�เป็นใจร้อน ไอ้โน่นกไ็ ม่ได้ ไอ้นี่กไ็ ม่เอา มากเรือ่ งสุดๆ เลยว่ะ ถามจรงิ เหอะ...จะอะไรกับคุณแอฟเธอนกั หนา บอกเองไม่ใชห่ รอื ไงว่าแค่ ถกู ใจ แค่สนใจ” “ตอนน้ีมันรักเข้าไปแล้วนหี่ ว่า” “รักเธอกไ็ ปบอกเธอ บอกฉนั ...ฉันไมส่ ามารถช่วยไดน้ ะเว้ย!” “เรื่องอะไรละ่ เสียหน้าหมด” 182

เสนห่ ล์ วงซ่อนรกั “กลวั เสยี หนา้ กก็ นิ แห้วไปละกัน ฉนั เชยี รค์ ณุ ยุละกนั ” “ไอ้น!ุ นายเปน็ เพ่อื นฉันนะเว้ย” “แตเ่ พอื่ นฉนั ปากไมต่ รงกบั ใจ จะท�ำ อะไรกร็ า้ ยใสเ่ ธอตลอด แบบนี้ นา่ เขา้ ขา้ งตายหา่ ละ่ ” อนชุ ติ เอย่ อยา่ งเออื มระอา กอ่ นจะหนั ไปรบั โทรศพั ท์ มอื ถอื ท่แี ผดรอ้ ง ซง่ึ ทำ�ให้หนุม่ ตีเ๋ กาหลีมรี อยยม้ิ พอใจ “วา่ ไงครบั คุณแมแ่ ก้มปอ่ ง” “จะไปหานะคะ พงิ้ ค์จะฝากลูกหนอ่ ย” “จะไปไหนเหรอครบั ” “พอดีตั้งใจว่าจะพาแอฟไปบ้านเหมียว แล้วอาจไปหาอะไรทาน กันน่ะค่ะ” “ได้สิครบั แลว้ นอี่ ยไู่ หนแลว้ เอ่ย” “ใกล้ถงึ แลว้ ค่ะ เดี๋ยวเจอกนั นะคะ” “ครบั ผม ขบั รถดๆี นะ” “คะ่ ” อนุชิตหันมามองทศพลที่กำ�ลังน่ังอย่างเบื่อหน่ายด้วยรอยย้ิมขำ� นคี่ งเป็นเอามากสนิ ะ ความรกั น่ไี ม่เข้าใครออกใครจริงๆ เขา้ แล้วออกยาก เสียด้วยสิ โดยเฉพาะคนท่ีรักใครไมเ่ ปน็ อย่างเสีย่ รปู หลอ่ หนา้ สวยคนน้ี ทศพลมองเพ่ือนเมื่อรู้สึกตัวว่ากำ�ลังถูกเพ่ือนจ้อง เขาหม่ันไส้ อนชุ ติ เสยี จรงิ ๆ ยามอยกู่ บั ภรรยาละ่ เหมอื นแมวนอ้ ยเชอื่ งๆ เชอ่ื ฟงั ทกุ อยา่ ง แต่ยามอยู่กับเพื่อนก็เหมือนกับเสือท่ีจ้องจะตะครุบกัด ซำ้�เติมให้แผล เหวอะหวะ นีเ่ ขาก็โดนกดั ไปแทบทง้ั ตวั แลว้ “ไอ้น.ุ ..ฉนั ควรทำ�ยังไงดวี ะ ตอนนายรักคุณพง้ิ คน์ ายท�ำ ยังไง” “กต็ ามจีบไง แลว้ กส็ ่ขู อจากนา้ สาวของเธอ ไมเ่ หน็ จะยากอะไร” “ไม่ยาก...ฟงั ดูเปน็ อยา่ งน้ัน แต่ฉันกับแอฟ ไมเ่ หมอื นกัน” 183

วลชั สติ า “ไม่เหมอื นยงั ไง แกเป็นผชู้ าย เธอเป็นผูห้ ญิงงนั้ ด”ิ “ไอน้ !ี่ กวนไดท้ กุ ประโยค ฉนั ไมเ่ หมอื นของนาย...ของนายนะ่ เขา้ ตามตรอกออกตามประตู แตข่ องฉนั น่ะผิดวิธี ผดิ ประเพณตี ง้ั แต่แรกแล้ว” “อ้อ! รู้ตัวแลว้ สิ ฉันถงึ ได้บอกไงวา่ อย่าไปท�ำ แบบน้ัน” “กใ็ ครจะไปรเู้ ลา่ !” “นายกต็ ามจบี เธอใหมด่ ิ ไมเ่ หน็ จะตอ้ งคดิ ใหว้ นุ่ วาย สมการงา่ ยๆ แกไ้ มอ่ อก นายกต็ อ้ งเปลยี่ นวธิ ไี ปเรอ่ื ยๆ มนั ตอ้ งมสี กั วธิ ที ชี่ นะใจเธอละ่ นะ” “แล้วฉนั เคยจีบผู้หญิงซะทไี่ หน” “อนั นีก้ ถ็ ูก แกไมเ่ คยจบี จรงิ ดว้ ย” อนุชิตคร่นุ คดิ กอ่ นจะไดย้ นิ เสียงค้นุ หดู ้านนอกประตู “แกจะบา้ หรือพ้งิ ค์! รอวันโลกแตกเถอะ ฉันถึงจะแตง่ งานนะ่ ” “แอฟ...แค่เรื่องแต่งงาน แกทำ�เหมือนกับเร่ืองคอขาดบาดตาย เลยนะ” “ก็ใช่นะ่ สิ แกคดิ ดูสิวา่ ใครขอ” “ใคร? หม่อมหลวงศตายรุ ึไงเล่า” อนุชิตเข้าใจน้ำ�เสียงประชดประชันของภรรยา ทว่าหนุ่มอีกคน กลับคดิ จริงจงั เสียน่ี ใบหน้าสวยเรมิ่ หงกิ อยา่ งไมส่ บอารมณ์ กอ่ นท่ปี ระตู บานโตจะเปิดออกโดยไม่ต้องเคาะ “ไม่เอาๆ ยังไงก็ไม่แต่ง ไม่แต่งกับใครทั้งนั้นล่ะ แกก็น่าจะรู้ว่า ฉัน...” “หรือครับ” คนที่พูดปาวๆ ชะงักกึก เมื่อน้ำ�เสียงที่แสนคุ้นเคยเข้าหู อรณิชา ผนิ หน้ามองทม่ี าของเสียงกอ่ นจะยนื น่ิงด้วยตัวเยน็ เฉยี บ สองเทา้ หยดุ อยู่ กับที่ นี่เธอไปสร้างเวรสร้างกรรมอะไรหนอ พูดถึงก็เจอหนา้ น่เี ขาเปน็ เงา 184

เสนห่ ล์ วงซ่อนรกั ตามตัวเธอหรือไงกนั “ปา๊ ...จุ๊บๆ” “มามะ” อนุชิตอุ้มร่างเล็กของลูกสาวมาหอมแก้มซ้ายขวา เด็กตัวน้อยจึง หอมตอบ กอ่ นมอื เลก็ ๆ ปอ้ มๆ จะยกขน้ึ ไหวค้ นทม่ี ศี กั ดเ์ิ ปน็ ลงุ ขณะนง่ั บน ตักของบดิ า “สวัสดคี ะ่ ลงุ ทศ วนั น้ีไมม่ ตี ๊กุ ตาให้น้องนดิ หรือคะ” ปากเล็กๆ ช่างพูดช่างจา ทำ�ให้ทศพลอดไม่ได้ที่จะส่งย้ิมให้ หลานสาวตวั นอ้ ย เขาเหลอื บมองรา่ งสงู โปรง่ ของคนเปน็ ปา้ ทกี่ �ำ ลงั เบห้ นา้ ราวกบั คนไมพ่ อใจ “มคี ะ่ แต่วา่ ลงุ ทศมีขอ้ แลกเปลีย่ น” “อะไรคะ” “บอกป้าแอฟให้แต่งงานกบั ลงุ ทศก่อนสคิ ะ” เด็กน้อยมองเสี่ยหนุ่ม ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองหน้าของผู้เป็นป้า ท่ีกำ�ลังอ้ึงเม่ือเจอลูกไม้ติดสินบนของชายหนุ่ม สินบนที่เธอไม่คิดว่าจะ ไดย้ นิ จากเขา “ติดสินบนเดก็ ...ทเุ รศจริงๆ เลย หนูนดิ คะปดิ หู อย่าไปฟงั ผใู้ หญ่ นสิ ยั ไมด่ ีเลยนะคะ เอาเปน็ ว่าเด๋ียวปา้ ซือ้ ชดุ เจ้าหญิงมาให้...เอามยั้ คะ” “เอาค่ะ แต่วา่ ...” หนูน้อยมองหน้าบิดาสลับกับมารดา ที่สอนว่าห้ามรับของโดยที่ ไมร่ คู้ ่าอะไร อนุชิตพยักหน้าให้บุตรสาว เดก็ น้อยยิม้ กวา้ ง “ขอบคุณคะ่ ป๊า รกั ป๊ากบั ม๊าทส่ี ดุ เลยค่ะ” “ถ้ารักม๊า กอ็ ยา่ ดอ้ื กับป๊านะคะ บา่ ยๆ เจอกันนะจะ๊ ” “ค่ะมา๊ ” 185

วลชั สิตา พมิ าดายมิ้ นอ้ ยๆ กอ่ นจะหันไปมองอรณชิ าทีเ่ รม่ิ ท�ำ ตวั ไม่ถกู เมอ่ื ถกู จดๆ จ้องๆ จากเสย่ี หนุ่มทม่ี องเธอไม่วางตา “ไปเหอะแอฟ ไปบา้ นเหมียวกัน” “ออื ๆ อยใู่ นนน้ี านๆ แลว้ หายใจไมอ่ อก สงสยั วา่ มคี นสรา้ งมลพษิ ทางอากาศอยู่แน่ๆ” พดู จบกส็ าวเทา้ เดนิ น�ำ เพอ่ื นสาวออกไป พมิ าดาไดแ้ ตห่ วั เราะคกิ กอ่ นจะหันมาบอกสามี “ตอนบ่ายไปรับทบ่ี ้านเหมยี วด้วยนะคะ” “ครบั คุณแม่แก้มป่อง” อนุชิตย้ิมรับ ขณะรอปากนุ่มน่ิมของภรรยาท่ีหอมแก้มบุตรสาว มาหอมแก้มเขา ก่อนเธอจะเดินตามเพ่ือนออกไปนอกห้อง เม่ือประตู ห้องทำ�งานปิดลง เจา้ ของหอ้ งจงึ หนั มายักคิ้วกบั เพอื่ น แลว้ เอย่ ถามเสียง ระรืน่ “หึ! พยศดีมั้ยล่ะไอท้ ศ” “สดุ ๆ นายเห็นฤทธเ์ิ ดชเธอรึยัง” “ฉนั วา่ ยังมีอกี เยอะ” “เรอื่ งนน้ั นะ่ แนน่ อน เอาเปน็ วา่ ขอตามไปหนอ่ ยนะ จะไดห้ าโอกาส ทำ�อะไรไดง้ ่ายๆ” “ตามสบายเลยเพือ่ น” “ลงุ ทศไปกอ่ นนะหนนู ดิ คราวหนา้ ลุงจะเอาตุก๊ ตาตวั โตมาฝาก” ทศพลผลุนผลันลุกออกจากห้องทำ�งานของเพ่ือน โดยไม่รอคำ� รำ่�ลาของหลานสาวตัวน้อย ชายหนุ่มมองตามร่างบอบบางของหญิงสาว ทั้งสองคนที่หายลับเข้าไปในลิฟต์ โทรศัพท์มือถือถูกต่อสายหาลูกน้อง คนสนิททันที 186

เสน่ห์ลวงซอ่ นรกั “ครบั เสย่ี ” “คณณิ ...นายตามรถแอฟไปนะ แลว้ โทร.บอกใหว้ ริ ศั เตรยี มขอ้ มลู ทใี่ หส้ บื ดว้ ย ฉนั จะกลับไปฟังที่บา้ น” “ครบั เส่ยี ” คณณิ รบั คำ�คนเปน็ นายกอ่ นจะท�ำ ตามคำ�ส่ังทนั ที 187

วลัชสิตา CHAPTER 15 ตามต๊อื จนกวา่ จะได้(ใจ)เธอ เม่ืออรณิชาพารถสีแดงออกจากบริษัทของอนุชิต เจ้าตัวก็บ่นถึง เสี่ยหนุ่มมาแทบตลอดทาง โดยไม่ทันสังเกตเลยว่ามีลูกน้องคนสนิทของ ทศพลขับรถตามมาติดๆ นั่นทำ�ให้ผู้ร่วมทางอย่างพิมาดา ที่มองกระจก มองข้างลอบยิ้ม ก่อนจะละความสนใจมายังคนขับ เมื่ออีกฝ่ายเปล่ียน เรอ่ื งพูด “วนั นีแ้ คทไม่ไปทำ�งานหรือไงกันน่ะพ้งิ ค์” “เหน็ วา่ งัน้ นะ่ กอ็ าจารย์แทนไปชว่ ยงานทีบ่ ริษัทเต็มตวั แลว้ น่ี รบั งานในมหา’ลัยแคเ่ ป็นวิทยากรพิเศษน่ะ” “เปน็ สามีตัวอยา่ งเลยนะ รักแคทเอามากๆ ดว้ ย” “ฉันไมเ่ คยคิดเลยนะวา่ อาจารย์จะยอมเสียสละขนาดนน้ี ะ่ ใครๆ กร็ วู้ า่ อาจารยน์ ะ่ รกั การเปน็ อาจารยม์ ากจะตายไป แตน่ ย่ี อมทงิ้ อาชพี ทร่ี กั เพ่อื ยัยเหมียวเลยนะ ฉนั ละ่ อิจฉาซะจริงๆ” “แกจะไปอิจฉาแคททำ�ไม คุณนุของแกก็ใช่ย่อยน่ี เป็นห่วงแก น่าดู ฉันรู้นะว่าคุณนุน่ะอยากให้แกลาออกจากโรงแรมยัยแคทซะด้วยซำ้� 188

เสน่ห์ลวงซอ่ นรกั แตต่ ดิ ที่วา่ แกน่ะไม่ยอมเองตา่ งหาก” “กฉ็ นั อยากท�ำ น่ี เหมยี วยงั ไปทำ�งานได้เลย” “แคทนะ่ ไปท�ำ กบั ดร.แทนไทนะยะหลอ่ น แตเ่ ธอนสี่ ิ ถา้ มลี กู อกี คน ไม่ตอ้ งกระเตงไปดว้ ยเลยหรือไง” “ไว้ถึงวันน้ันค่อยว่ากัน ว่าแต่แกเหอะแอฟ กลัวอะไรกับการ แต่งงานกับเสยี่ ทศนะ่ ฉันเห็นเขาก็ไมไ่ ดร้ า้ ยกาจอะไร” “เหอะ! น้อยไปน่ะสิ แกยังไมร่ จู้ กั เขาดีเท่าฉันหรอก รายน้นั น่ะยง่ิ กว่าร้ายกาจซะอีก เข้ียวลากดินจะตายไป ไหนจะเล็บยาวๆ ที่ซ่อนไว้อีก ฉนั ละ่ อยากร้นู ักว่าใครจะถอดออกได้” “แกไงละ่ ผูช้ ายเจ้าชแู้ บบน้นั ไมไ่ ด้ขอใครแต่งงานพร่�ำ เพร่ือหรอก นะ หวงความโสดจะตายไป ถา้ ขอแตง่ งานกห็ มายความวา่ พรอ้ มทจี่ ะหยดุ อยกู่ ับใครแลว้ แกกน็ ่าจะรู้ดีว่าเมือ่ ก่อนคณุ นุกใ็ ช่ย่อย” “คณุ นยุ งั น้อยไปน่ะสิ รายน้ีน่ะหันไปทางไหนกส็ าวของเขาท้ังนัน้ เดินไปในห้างฯ คงมแี ตผ่ ้หู ญงิ ของเขา” “สรุปวา่ แกหงึ เขางัน้ สิ แล้วมาทำ�เป็นพดู วา่ ไมอ่ ยากแตง่ งาน แตง่ ให้จบๆ ไปสิ ยังไงกเ็ ป็นของเขาแล้ว” “แตง่ ท�ำ ไม! แลว้ ฉนั จะรไู้ ดไ้ งละ่ วา่ แตง่ งานกบั เขาแลว้ เขาจะหยดุ อยา่ งทคี่ ณุ นเุ ปน็ หยดุ พดู เรอ่ื งนเี้ หอะ! เบอื่ จะแยแ่ ลว้ นมอนุ่ กเ็ อาแตก่ รอก หูฉันเช้าเย็น ว่าให้ตอบตกลงแต่งงานกับเขาซะ นี่ยังไม่รวมถึงพ่ีออฟกับ คนอนื่ อีก” “ใครล่ะคนอน่ื ทวี่ ่าน่ะ ใช่คณุ ยุรเึ ปลา่ ?” “นแี่ กรู้จากแคทแล้วเหรอ” อรณชิ าเบกิ ตาโตอยา่ งแปลกใจ เธอไมค่ ดิ วา่ พมิ าดาจะเปน็ อกี คน ทีร่ ู้เร่อื งราวของหม่อมหลวงศตายไุ ด้อย่างรวดเรว็ ไมต่ า่ งจากเมวารี ทโ่ี ทร. 189

วลชั สติ า มาถามไถเ่ ธอต้งั แตเ่ ม่อื วานตอนเยน็ หลังจากท่ีเธอกำ�ลงั อ้งึ และตกใจกบั คำ�ขอแต่งงานแบบจูโ่ จมของทศพล “รู้สิ...รู้ดีด้วยล่ะ อย่าลืมนะว่าคุณนุก็กำ�ลังบริหารบริษัทอัญมณี อนั ดับตน้ ๆ ของประเทศน่ะ” “ฉันลืมขอ้ น้ีไปเสยี สนิท” “เพราะงไ้ี งล่ะ ฉนั ถงึ ได้รู้ประวตั ิของหมอ่ มหลวงยนุ ่ะ” “โอย๊ ! ใหต้ ายสิ ไมน่ า่ พลาดเลยฉนั ผดิ มหนั ตเ์ ชยี ว แลว้ นหี่ มอนน่ั ไมร่ ู้หรอกหรือ” “คดิ วา่ คณุ นจุ ะยอมบอกงา่ ยๆ หรอื ไง รายนน้ั นะ่ ยิ่งอยากหาเร่อื ง แกล้งเพื่อนอย่แู ลว้ ไม่มีทางบอกง่ายๆ หรอกย่ะ” “กด็ ไี ป” “แต่ฉันว่านะ ย่ิงเขาไม่รู้...แกน่ันล่ะท่ีจะย่ิงแย่ เพราะเขาคงตาม ติดแกชนิดที่ไม่ให้แกขยับตัวเลยละ่ ” “พูดเป็นเล่นนา่ ” “ไม่เล่นล่ะแก ฉันพูดจริงนะ ดูรถที่ขับตามมาสิ ลูกน้องของเขา ไม่ใชเ่ หรอ แต่น่าแปลกท่เี ขาไม่มาดว้ ย” “จริงหรือ?” อรณิชาเงยหน้ามองกระจกหลัง รถสีขาวอันเป็นเอกลักษณ์ของ ชายหน่มุ รักสะอาดอยา่ งทศพล ทำ�ใหเ้ ธอต้องขมวดคว้ิ มนุ่ น่ีเขาจะใหเ้ ธอ แตง่ งานดว้ ยใหไ้ ดเ้ ลยหรอื ไง แลว้ เขาจะแตง่ งานกบั เธอไปเพอื่ อะไรกนั ใน เมือ่ ผ้หู ญงิ ของเขากม็ ากมายขนาดนน้ั หากอยากแต่งงานมากนกั ก็เลือก มาสักคนสิ เธอไม่ชอบเป็นเมียกอดทะเบียน แล้วต้องมาน่ังปวดหัวกับ พวกสาวๆ ของเขาหรอกนะ เธอไมไ่ ด้ช่ืนชอบวิธนี น้ั สักนดิ “คดิ ใหด้ นี ะแอฟ ผชู้ ายอยา่ งเขาลงมาเลน่ เกมนเี้ อง ไลล่ า่ เหยอื่ ดว้ ย 190

เสนห่ ์ลวงซอ่ นรัก ตัวเองแบบน้ี...จะมีสักกี่ครั้งกัน แล้วผลพลอยได้จากงานน้ีก็คือการทำ�ให้ นาถยดาเสยี ใจ ดไี มด่ ี เขาอาจชว่ ยแกเขย่ี รตั นศ์ รนั ยอ์ อกไปไดง้ า่ ยๆ เลยนะ” “แต่ว่า...” “คดิ ให้ด”ี พิมาดาเตือน อรณชิ าขมวดคว้ิ มนุ่ ขณะหมนุ พวงมาลยั เลย้ี วรถเขา้ ไปในหมบู่ า้ น จดั สรรทเ่ี มวารแี ละแทนไทอาศยั อยู่ หญงิ สาวคดิ ตามค�ำ พดู ของเพอื่ นอยา่ ง ไม่แนใ่ จ ทวา่ ภายในใจลึกๆ ก็หวังที่จะได้กลบั ไปอยขู่ า้ งกายเขา...เธอควร ตดั สินใจอยา่ งไรดี ทศพลเลกิ ควิ้ แปลกใจเมอื่ ไดเ้ หน็ ประวตั ขิ องตลุ า ทเ่ี ขาสง่ั ให้ ภูวิศไปสืบเพ่มิ เติม ใบหนา้ สวยมีรอยยม้ิ เจ้าเลห่ ์ ความสมั พนั ธ์ซบั ซอ้ นถูก แกป้ มใหเ้ ขาเข้าใจมากขึ้นแล้ว “อย่างน้ีนี่เอง...ตุลาเป็นน้องชายของนาถยดา แต่ก็เป็นผู้ชาย ท่ีเก่ียวข้องกับมีนา...ตุ๊กตาญ่ีปุ่นของเจ้าซันด้วย ท่ีสำ�คัญตอนนี้กำ�ลัง หลงใหลกบั การพนนั จนโงหวั ไม่ข้นึ ” “ครบั เส่ีย ผมรมู้ าวา่ ตอนน้กี ำ�ลังมีหนีก้ ้อนโตเลยครับ” “เจา้ หนเี้ ป็นใครล่ะ?” “คณุ อภิวฒั น์” ชอ่ื ทหี่ ลดุ ออกมาจากปากลกู นอ้ ง ท�ำ ใหท้ ศพลไมพ่ อใจเทา่ ไหรน่ กั ด้วยเหตทุ ี่ว่าเจา้ พอ่ การพนนั วัยหน่มุ คนนีม้ ักจะขอสาวๆ ในสต็อกของเขา เรยี กวา่ ขอกค็ งไมถ่ กู นกั ตอ้ งใชค้ �ำ วา่ ‘แยง่ ’ นา่ จะเหมาะกวา่ เพราะบางคน เขายงั ไมท่ นั จะเบอื่ กแ็ ยง่ กนั ไปซะอยา่ งนน้ั ทวา่ เขากไ็ มไ่ ดใ้ สใ่ จนกั เขาหวงั เพยี งว่าเจ้าพ่อคนนี้จะไมม่ าย่งุ ว่นุ วายกบั อรณชิ าเป็นพอ “ชว่ ยนัดหมอนใ่ี หฉ้ นั ก็แล้วกัน จะเข้าไปพูดดว้ ยซะหนอ่ ย” 191

วลชั สติ า “ครับเสี่ย เอ่อ...แล้วเส่ียจะไปไหนหรือครับ? ผมจะไปเตรียมรถ” วิรศั เอ่ยถามดว้ ยความสงสัยเมอื่ เจา้ นายผุดลกุ ออกจากบ้าน “ไม่ต้อง ฉันจะไปตามเมียกลับบ้านเอง” ทศพลเอ่ยด้วยน้ำ�เสียง สดใส มือใหญ่หยิบกล่องกำ�มะหยีสีเงินใส่กระเป๋ากางเกงของตัวเอง อยา่ งรวดเร็ว ทวา่ ไม่รอดพน้ สายตาของลกู น้องท่ีก�ำ ลงั สนใจอยูพ่ อดี ภวู ศิ หลกี ทางใหเ้ จา้ นายไดไ้ ปตาม ‘เมยี ’ กลบั อยา่ งทล่ี นั่ วาจา กอ่ น ทศพลจะกดโทรศัพท์หาคณิณเมื่อเข้ามานั่งประจำ�ทค่ี นขบั “อย่ไู หนกันแลว้ ?” “ยังอย่ทู ีบ่ า้ นคณุ เมวารคี รบั ” “แลว้ ดร.แทนไทอยูห่ รอื เปล่า” “เพงิ่ กลบั เขา้ มาเมอ่ื ครคู่ รบั คงกลบั มารบั ประทานอาหารมอื้ เทยี่ ง ครับ” “ดีเลย นายเฝ้าไปก่อน ถา้ เธอออกมาก็โทร.บอกฉนั ด้วย” “ครับเสี่ย” คณิณรับคำ�ขณะนั่งสังเกตการณ์อยู่ในรถอย่าง เครง่ เครยี ด ทวา่ ภายในบา้ นพทิ กั ษพ์ งศก์ ลบั เตม็ ไปดว้ ยเสยี งหวั เราะของเดก็ ๆ และความสนุกสนานของครอบครัวแสนอบอุ่น “น้องเก๋ดึงแขนตุก๊ ตาแบบนี้ไมไ่ ดน้ ะ ถา้ มนั พังข้ึนมาจะท�ำ ไงล่ะ” ‘เมธารา’ หรอื ‘หนเู มย’์ บตุ รสาวคนโตของแทนไทและเมวารี เตอื น น้องสาวคนเล็กที่ก�ำ ลงั ดงึ แขนตุก๊ ตาไปมา กอ่ น ‘เก๋’ หรือ ‘เกรีดา’ ซง่ึ เปน็ น้องสาวคนเล็กของบ้านจะเงยหน้ามองพ่ีสาวท่ีอายุมากกว่าสองปีด้วย ดวงตาใส่ซอื่ อย่างน่ารกั “มาหาพอ่ มาน้องเก”๋ 192

เสน่หล์ วงซ่อนรัก “คณุ พ่อขา พห่ี นูเมย์ไมใ่ หน้ ้องเกเ๋ ลน่ ตุก๊ ตาแล้วหรือคะ” เสียงใสๆ ของลูกสาวท่ีข้ึนมานั่งบนตัก ทำ�ให้คุณพ่อย้ิมน้อยๆ ดร.หนมุ่ มองหนา้ ภรรยา ทก่ี �ำ ลงั บงั คบั ใหบ้ ตุ รชายทานอาหารใหห้ มดจาน ซงึ่ ‘กติ ’ หรอื ‘กติ ตธิ ร’ พช่ี ายฝาแฝดทอี่ ายหุ า่ งจากเกรดี าสองนาทนี งั่ เขย่ี ผกั อยา่ งไมช่ อบใจ จนคนเปน็ พอ่ ยมิ้ ข�ำ กอ่ นจะหนั กลบั มามองบตุ รสาวคนเลก็ ทเี่ ขย่าแขนอย่างรอค�ำ ตอบ “ให้เล่นค่ะ แต่น้องเก๋อย่าดึงแขนน้องตุ๊กตาแบบน้ี ถ้ามันพังขึ้น มา...เกก๋ ็จะเล่นไม่ไดอ้ ีก นอ้ งเก๋ไม่ชอบตุ๊กตาตวั นหี้ รอื คะ” “ชอบคะ่ ” “ถ้าชอบก็ห้ามรังแกสิคะ ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม ถ้าน้องเก๋ชอบ อะไร ก็ต้องดูแล ให้ความรัก ต้องทะนุถนอมมัน แล้วมันก็จะอยู่กับเรา นานๆ เข้าใจทพ่ี ่อพูดมั้ยคะ” “ค่ะ น้องเกจ๋ ะไม่รงั แกนอ้ งตุ๊กตาอกี แลว้ คะ่ ” แทนไทคนื ตกุ๊ ตาใหล้ กู สาว กอ่ นจะมองบตุ รสาวคนโตวยั สข่ี วบ ที่ กำ�ลงั จะย่างเขา้ สูป่ ที ี่ห้าอกี ไม่กีส่ ัปดาห์ข้างหนา้ น้ี เมธาราเป็นพสี่ าวคนโต ท่ีคอยดูแลน้องๆ คอยตักเตือนในสิ่งท่ีตัวเองรู้ นอกจากนี้ยังช่วยแบ่งเบา งานมารดาเทา่ ทจ่ี ะชว่ ยไดอ้ กี ดว้ ย ดร.หนมุ่ ละสายตาจากลกู สาวคนเลก็ ได้ ไม่นาน ก็ตอ้ งหนั มามองเมือ่ รบั รูถ้ งึ น�้ำ หนักบนขาอกี ด้านทวี่ า่ ง “คณุ พอ่ ครบั ...เย็นนเี้ รามีนดั กันนะครับ” “นดั อะไรเอ่ย พ่อชักจะลมื ” “พอ่ จะพากติ ไปวา่ ยน�ำ้ ทบ่ี า้ นคณุ ปคู่ ณุ ยา่ ไงละ่ ครบั คณุ พอ่ ยงั ให้ คณุ แม่เตรียมเส้อื ผ้าไป กติ เองยังชว่ ยคุณแม่เลยนะครับ” “แลว้ วนั นเ้ี ป็นเดก็ ดหี รอื เปล่าครบั ” “ครบั วนั นกี้ ติ ชว่ ยพห่ี นเู มยร์ ดน�้ำ ตน้ ไมใ้ นสวน ชว่ ยยายณลี า้ งผกั 193

วลชั สติ า แลว้ ก็ชว่ ยจัดโต๊ะอาหารเทีย่ งดว้ ยครบั ” “นอ้ งเกก๋ ช็ ว่ ยค่ะ” เกรดี าเอ่ยบา้ ง “แต่กิตไม่ยอมทานผกั คะ่ คณุ พ่อ!” เมธาราแย้งขึ้น ในขณะที่กำ�ลังเล่นเกมคอมพิวเตอร์ ท่ีคุณแม่ยัง สาวสรรหามาให้ลูกๆ ไดเ้ รียนรู้ และผอ่ นคลายไปดว้ ยในตัว “ก็ผกั มันขม พ่หี นเู มย์ไมร่ หู้ รือครบั วา่ ผักมันมีหนอนด้วย” “คุณแม่บอกว่าถา้ ล้างและเอามาปรุงอาหาร หนอนก็ไมม่ ”ี “ใชค่ ะ่ คุณแม่พูดบอ่ ยๆ พี่กติ นนั่ ล่ะไม่ยอมกิน” “อยา่ เถียงกนั ถ้าเถียงกนั เย็นน้พี อ่ ไมพ่ าไปสักคนเลยนะ” ดร.หนุ่มปรามเด็กสามคนที่ตั้งท่าจะแบ่งพรรคแบ่งพวก เมวารี มองสามที ใ่ี ชเ้ วลารว่ มกบั ลกู ๆ ดว้ ยรอยยม้ิ ท�ำ ใหค้ นมองอยา่ งอรณชิ าและ พมิ าดาพากนั ย้มิ อยา่ งสุขใจ “ไมส่ นใจมคี รอบครวั อบอนุ่ แบบนหี้ นอ่ ยเหรอแอฟ แลว้ แกจะรสู้ กึ มคี วามสุขมากเลยล่ะ” เมวารเี อ่ยพลางซอ่ นรอยยม้ิ เยา้ แหย่ “แกก็เป็นกับเขาด้วยเหรอเน่ีย อุตส่าห์ไม่ต้องนึกถึงเรื่องนี้เป็น ช่ัวโมงแล้วนะ สุดทา้ ยแกก็วกมาพูดจนไดส้ ินะแคท” “ฉันแค่ถามเฉยๆ เห็นแกย้ิมแบบน้ี ก็เลยคิดว่าสนใจเสียอีก ไม่ ค่อยได้เห็นแกย้ิมแบบนี้มานานแล้ว จะว่าไปตั้งแต่แกกลับมาเมืองไทย เพราะเรอ่ื งพอ่ ของแก ฉนั กไ็ มเ่ คยเหน็ แกยม้ิ แบบนเี้ ลย บางอยา่ งปลอ่ ยวาง บา้ งกไ็ ดน้ ะ ไมง่ นั้ แกเองกจ็ ะเจบ็ ปวด มนั กเ็ หมอื นกบั การถอื กอ้ นหนิ นนั่ ละ่ เดนิ ไปเรอ่ื ยๆ หนิ ทคี่ ดิ วา่ เบาในตอนแรกมนั กจ็ ะเรม่ิ หนกั ทา้ ยทส่ี ดุ มนั อาจ ย้อนกลับมาบาดมือเราให้ได้แผล ความแค้น ความโกรธ และไอ้การผูก ใจเจ็บของแกก็เหมอื นกัน ถามจรงิ ๆ นะแอฟ ตอนน้แี กไม่รู้สึกเหรอวา่ มัน หนัก มนั ถ่วงแกอยู่ และมันอีกน่ันละ่ ท่ีกำ�ลังท�ำ รา้ ยแกให้เจ็บปางตาย” 194

เสน่ห์ลวงซอ่ นรกั “ฉนั รู้วา่ ควรปลอ่ ยวาง แต่ฉันทำ�ไมไ่ ด”้ “ในเมอื่ ปลอ่ ยวางไมไ่ ด้ ท�ำ ไมไมใ่ หค้ นอนื่ ทพ่ี รอ้ มจะยนื่ มอื มาชว่ ย แก ใหเ้ ขาไดช้ ว่ ยแกล่ะ” “แกนยี่ งั ไงนะแคท สดุ ทา้ ยกจ็ ะพดู ใหฉ้ นั แตง่ งานกบั เขาใหไ้ ดส้ ทิ า่ ” “เขากไ็ มไ่ ดเ้ ลวรา้ ยอะไร จรงิ อยทู่ เี่ จา้ ชู้ ไมเ่ คยบอกรกั แกสกั ที และ ไมร่ วู้ า่ จะหยดุ อยทู่ แี่ กหรอื เปลา่ แตแ่ กกเ็ คยเตอื นฉนั ตอนทฉี่ นั แตง่ งานกบั พแ่ี ทนไมใ่ ชเ่ หรอ แกบอกวา่ ครอบครวั อยทู่ ค่ี นสองคน คนอนื่ ไมเ่ กยี่ ว ความ รกั กใ็ ชห้ วั ใจเพยี วๆ เรอ่ื งอน่ื ไมต่ อ้ งแคร์ ไมต่ อ้ งสนใจ แลว้ ตอนนแี้ กแครอ์ ะไร หรอื สนใจอะไร แกมนั พวกไมแ่ ครข์ ่าว ไมแ่ คร์สอื่ ไมใ่ ช่หรือไง” “ฉันไม่อยากมาน่ังปวดหัว แกลองคิดดูสิว่าหลังจากแต่งงานกับ เขา ฉนั จะต้องเจอกองทพั ผู้หญงิ ของเขามารุมฉีกอกก่คี นกนั น่ะ” “ถ้าเขาแต่งงานกับแก เขาตอ้ งปกปอ้ งแกได้ เขาจะตอ้ งไม่ให้ใคร แตะแกแน่ๆ” “แกรับประกันได้มั้ยล่ะว่าเขาจะเข้าข้างฉัน รับประกันได้ม้ัยว่า เขาจะคอยปกป้อง ออกรับแทนฉันทุกคร้ังน่ะ แน่ใจได้หรือเปล่าว่าเขาจะ ไมร่ งั แก ไมท่ ำ�ร้ายฉันอกี ” “คนสองคนอยดู่ ้วยกนั กต็ อ้ งคยุ กนั สิแอฟ” “ใช่ครับ...เหมียวพูดถูก ตัวตนของทศจริงๆ แล้ว ไม่ได้เลวร้าย หรอกครับ ท่ีเป็นทุกวันนี้เป็นเพราะมีเรื่องครอบครัวในอดีตท่ีไม่น่าจดจำ� เขาเคยเป็นเด็กบ้านแตกท่ีอยากได้ความอบอุ่น แต่ยิ่งค้นหาก็ยิ่งเจอแต่ คนประเภทเดียวกับแม่ของตัวเอง เมื่อมาเจอแอฟ เขาก็เลยรู้ว่าผู้หญิง ไม่ได้เหมือนกันทกุ คนไงล่ะ” “แมข่ องเขาเป็นยังไงคะ” อรณิชาเอ่ยถามทันที แทนไทน่ังเคียงข้างภรรยา มือหนาโอบไหล่บอบบางแนบชิด ซึ่ง 195

วลชั สติ า เป็นการแสดงออกที่เพ่ือนๆ เห็นจนชินตา คำ�ว่า ‘รัก’ ถ่ายทอดด้วยการ กระท�ำ ตอ่ หนา้ คนอน่ื ๆ อยา่ งไมเ่ ขนิ อาย ท�ำ ใหผ้ หู้ ญงิ หลายๆ คนอดไมไ่ ดท้ ี่ จะอจิ ฉาเมวารี แทนไทส่ายหน้าน้อยๆ เป็นการปฏิเสธที่จะตอบคำ�ถาม ร้อนให้ เมวารคี ะยนั้ คะยอสามี ด้วยนกึ สงสารเพอ่ื นรกั ทีเ่ ป็นกงั วลใจ “พแ่ี ทนบอกแอฟหนอ่ ยเถอะค่ะ ถอื วา่ ชว่ ยคนสองคนนะคะ” “พ่ีไม่รู้รายละเอียดหรอกเหมียว รู้แค่ว่าแม่ของทศน่ะมีชู้ พ่อกับ แมเ่ ลยตกลงแยกทางกันต้ังแตท่ ศเริม่ หนุ่ม รู้สึกวา่ จะสักประมาณสิบสาม หรือสิบสีป่ ี พ่ีเองกไ็ ม่แน่ใจ ไมม่ ใี ครกลา้ ถาม แล้วพีก่ ไ็ มไ่ ดส้ นใจเรอื่ งน”้ี แทนไทน่ิงเงียบไปครู่ใหญ่เม่ือเอ่ยจบ เมวารีจึงเปล่ียนเร่ือง ด้วย รู้จักสามดี ีว่าคงไมย่ อมพูดไปมากกวา่ น้ี หรืออาจจะรู้เพยี งเทา่ นี้จริงๆ “ลูกนอนตอนเทย่ี งกนั หมดแลว้ หรือคะ” “จะ้ สองแฝดกนิ ขา้ วเสรจ็ นงั่ เลน่ สกั พกั กต็ ามหนเู มยข์ นึ้ ไปแปรงฟนั นอนกนั หมดแลว้ ล่ะ” อรณชิ าครนุ่ คดิ ตามค�ำ พดู ของแทนไทเรอ่ื งของทศพล สหี นา้ ยงุ่ ยาก สับสน ทำ�ใหพ้ มิ าดาแตะหลังมอื เพือ่ นเบาๆ พร้อมรอยย้ิมให้กำ�ลงั ใจ เธอ ย้ิมรับก่อนจะมองเมวารีท่ีพยักหน้าพร้อมรอยย้ิม เป็นที่รู้กันว่าให้เธอนั้น ‘ลองเส่ยี ง’ กบั มันสกั ตัง้ ทวา่ เธอยังมีเร่ืองท่คี ้างคาใจ เร่อื งของรตั น์ศรนั ย์ เธอจะตอ้ งจัดการเร่ืองนี้ให้เรียบร้อยเสยี ก่อน “ขอบคุณมากนะคะคณุ แทนไท” “ไมเ่ ปน็ ไรครบั คณุ เองกเ็ คยชว่ ยเหลอื ผมกบั เหมยี วมามากแลว้ ถา้ ไมไ่ ด้คณุ ไม่รู้วา่ ปา่ นนี้ผมกับเหมยี วจะรักกันได้แบบน้หี รือเปล่า” “ได้สิคะ ก็เร่ืองความรักใช้หัวใจเพียวๆ นี่คะ เหมียวคิดว่าแอฟ เองก็คิดแบบนั้น พี่แทนก็คิดเหมือนเหมียวใช่ม้ัยคะ” เมวารีเป็นฝ่ายตอบ 196

เสนห่ ล์ วงซอ่ นรกั ค�ำ ถามของสามีเสยี เองพร้อมรอยยม้ิ มเี ลศนัย ดร.หนมุ่ ไมต่ อบ ทวา่ เขาเขา้ ใจความหมายทภ่ี รรยาตอ้ งการจะสอ่ื กบั เพื่อนรัก อรณิชายม้ิ อยา่ งเข้าใจกอ่ นจะขอตวั กลบั “ฉันกลับก่อนนะ ไปด้วยกนั หรือเปล่าพ้งิ ค์” “ไม่ล่ะ คุณนุเลี้ยวเข้ามาในหมู่บ้านแล้ว เดี๋ยวจะพาหนูนิดไปหา คุณปซู่ ะหนอ่ ย บน่ คดิ ถึงหลานจะแย่” “โอเค งัน้ ฉนั กลบั ก่อนนะ” อรณิชารำ�่ ลาเพือ่ นกอ่ นจะหมนุ ตัวออกจากบา้ น เธอตั้งใจแล้วว่า จะลองเสย่ี งกบั การแตง่ งานสกั ครงั้ จะลองสรา้ งครอบครวั ของตวั เอง แต.่ .. เธอจะต้องจัดการปัญหาคาราคาซัง ที่มันทำ�ให้เธอไม่ยอมปล่อยก้อนหิน กอ้ นน้ันไปเสียที คณณิ ตดิ ตอ่ หาเจา้ นายทนั ที ทเี่ หน็ รถสปอรต์ สแี ดงของแมเ่ สอื สาว จอมพยศออกมาจากบา้ นของเมวารี รถสปอรต์ ความเรว็ สงู ทแ่ี ลน่ ไดไ้ มเ่ รว็ นกั เนอ่ื งจากชว่ งหลงั อาหารมอ้ื เทย่ี งทค่ี นสว่ นใหญพ่ ากนั เดนิ ทางกลบั เขา้ ทำ�งานในชว่ งบา่ ย ทศพลมองรถสปอร์ตสีแดงของอรณิชาอย่างขัดใจ ไม่เข้าใจ จริงๆ เลยว่าทำ�ไมเธอถึงได้เอาเงินล้านไปละเลงกับรถคันเล็กๆ ที่น่ังได้ เพียงสองคน นอกจากน้ันยังใส่ของอะไรไม่ได้สักนิด มีไว้เพ่ือความโก้หรู บง่ บอกระดบั ฐานะของตวั เองแคน่ นั้ และประเดน็ ส�ำ คญั คอื สขี องตวั รถ มนั ดูฉูดฉาดเกินไป แต่กอ็ าจจะเหมาะกบั เธอไม่น้อย ความเรา่ ร้อน ร้อนแรง และความน่าดึงดูดของเธอ กำ�ลังทำ�ให้เขาแทบเป็นบ้าจนต้องว่ิงตามเธอ แบบน้ี รถสปอร์ตแล่นด้วยความเร็วแทบจะทันที เมื่อแล่นเข้ามาภายใน 197

วลชั สติ า บา้ นภกั ดวิ์ ริ นั ดร์ หญงิ สาวเรง่ ความเรว็ ยงิ่ ขน้ึ เมอื่ เหน็ สนุ ขั ของนาถยดาและ เจา้ ของพากันเดินมาทเ่ี รือนใหญ่ ซง่ึ มเี พยี งเธอ พ่ชี าย และแมน่ มของเธอ อาศยั เทา่ น้ัน คนอืน่ ถา้ ไม่ใช่แมบ่ า้ น...กไ็ ม่มีสทิ ธย์ิ ่างกรายเข้ามา เอย๊ี ด! เสียงลอ้ รถทล่ี ากไปกบั ทางจนเปน็ รอย ส่งผลใหแ้ ม่บา้ นทง้ั หลาย พากันสา่ ยหนา้ เพราะรูด้ วี า่ ตวั เองตอ้ งขดั พื้นเพ่ือเอารอยน้นั ออก ร่างระหงเดนิ ลงจากรถ ประตถู กู มือเรยี วปิดอย่างไมถ่ นอม เสียง ประตรู ถดงั ขน้ึ ตามอารมณ์ องิ ภพและอนุ่ เรอื นพากนั เดนิ ลงมายนื ดทู บ่ี นั ได หนา้ มุขของบา้ น “ทีข่ องเธออย่ทู ไี่ หนก็กลบั ไปทางนนั้ ไม่ต้องยา่ งเทา้ เข้ามาในเขต ของฉัน” “ของเธอทไ่ี หนกัน คณุ พ่อก็ยกมรดกหนึ่งในสามใหฉ้ ัน” “แต่อย่าลืมว่ามันขน้ึ อยกู่ บั ฉัน ถา้ ฉันไม่พอใจ ฉนั อาจตดั เงินของ เธอเดือนนี้อีกย่ีสิบเปอร์เซ็นต์ก็ได้ เพราะง้ันกลับไปในท่ีของเธอซะ โดย เฉพาะไอห้ มาตวั นี้น่ะ เอามนั ไปให้พน้ หน้าพน้ ตาฉนั ” “ท�ำ ไมละ่ ...อจิ ฉาละ่ สทิ ่คี ุณพอ่ ซ้ือให้ฉนั แต่ไมซ่ ื้อใหเ้ ธอ” นาถยดาลอยหนา้ ลอยตาพดู ทวา่ คนอารมณร์ า้ ยกไ็ มป่ ลอ่ ยใหอ้ กี ฝ่ายเยาะเยย้ ได้นาน เพี้ยะ! “อยา่ สะเหลอ่ มาเยาะเยย้ ฉนั เปน็ แคล่ กู บญุ ธรรมทม่ี ายมื นามสกลุ ไปใช้ อยา่ ไดแ้ สม่ าคิดว่าตัวเองเป็นมาแต่เกิด เพราะภักด์ิวริ ันดรท์ ีแ่ ท้จริง ไม่สำ่�ส่อน เปล่ียนผู้ชายราวกับเปล่ียนผ้าอนามัยอย่างเธอ แล้วฉันก็ขอ เตือนว่าอย่าได้เดินเข้ามาในเขตเรือนใหญ่อีก ไม่งั้น...อย่าหาว่าฉันไม่ เตือน!” 198

เสน่ห์ลวงซ่อนรกั อรณิชาหมุนกายหมายจะเดินเข้าบ้าน ทว่าคำ�พูดของอีกฝ่าย ก็ ท�ำ ใหเ้ ธอชะงักไมน่ อ้ ย “ง้ันก็อย่ามายุ่งกับเส่ียทศของฉัน เขาเป็นของฉัน ไม่ใช่ของเธอ! เขากำ�ลงั จะแตง่ งานกบั ฉนั ตอ่ ใหเ้ ธอย่ัวเขายังไงกไ็ ม่ได้ผลหรอก” “ง้นั เหรอ” อรณชิ าเลิกคิว้ พลางยมิ้ มุมปาก “เธอรไู้ ดย้ งั ไงวา่ เขาก�ำ ลงั จะแตง่ งาน” “เขาให้สมั ภาษณ์กับรายการบนั เทิงท่เี พิ่งออกอาการเม่อื เทย่ี ง” “แล้วเขาบอกหรือว่าเป็นชื่อเธอ” “ไมใ่ ชฉ่ นั แลว้ จะเปน็ ใคร เขาควงกบั ฉนั นานทสี่ ดุ เขาไมเ่ คยขบั ไส ไลส่ ่งฉนั ไม่เคยเบ่ือฉนั เขาพอใจฉนั ” “แนใ่ จเหรอวา่ เขาไมเ่ บอื่ เธอ แนใ่ จวา่ เขาพอใจเธอ ไมใ่ ชว่ า่ เหน็ เธอ เปน็ เคร่อื งมือหรือสะพานไปหาใคร” “อรณิชา! แกจะไปรอู้ ะไร เสยี่ ทศอยากจะฆา่ แกจะตายไป เขาสง่ั ให้ฉันฆา่ แกดว้ ยซ้�ำ ” “หยุดไร้สาระไดแ้ ล้วนาถยดา!” อรณิชามองตามท่ีมาของเสียงเข้ม ซึ่งนาถยดามองตามเช่น เดยี วกนั รา่ งสงู ก�ำ ย�ำ ของทศพลในชดุ สขี าวอนั เปน็ เอกลกั ษณ์ ท�ำ ใหอ้ รณชิ า ถอนหายใจพลางสา่ ยหนา้ เธอกอดอก แลว้ ใช้บั้นท้ายงอนงามพิงทา้ ยรถ ของตวั เอง “เสย่ี ...เสี่ยเป็นคนบอกดาเองนะ” “ใช่! ฉนั เคยบอก แตก่ ็ไมไ่ ด้สงั่ ใหเ้ ธอท�ำ น่”ี “แตเ่ ส่ยี บอกว่าจะใหด้ าทกุ อยา่ งทีต่ อ้ งการ” “ฉนั บอกเธอแบบนั้นหรอื ไง” 199

วลชั สติ า รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดพรายให้เห็น อรณิชามองรอยย้ิมเจ้าเล่ห์อย่าง ไมช่ อบใจ ผชู้ ายคนนเ้ี จา้ เลห่ เ์ จา้ กลเสยี จรงิ ๆ เขาเหน็ ผหู้ ญงิ เปน็ อะไรกนั นะ เปน็ ทบี่ �ำ บดั ความใคร?่ เปน็ เครอื่ งมอื ? เปน็ เหยอื่ ? แลว้ เปน็ อะไรไดอ้ กี ละ่ ? อรณชิ าถอนหายใจกอ่ นตงั้ ใจจะเดนิ เข้าบา้ น ทวา่ รา่ งเธอกลบั ถกู กระชากเข้าสู่อ้อมกอดอบอุ่นคุ้นเคยอย่างรวดเร็ว หญิงสาวโอบเอวสอบ ของเขาไว้อย่างรวดเร็วดว้ ยความตกใจ “จะไปไหนครับทูนหวั ” น�ำ้ เสยี งออ่ นโยนทเ่ี อย่ ชดิ รมิ หู ท�ำ ใหเ้ ธอตอ้ งเงยหนา้ มองเขา ชาย หนุ่มส่งยิ้มมาให้ ก่อนจะกลับไปทำ�หน้าขรึมเม่ือหันไปคุยกับนาถยดาอีก ครั้ง สองมาตรฐานเห็นๆ อรณชิ าคดิ กบั ตวั เอง ทวา่ นน่ั ท�ำ ใหเ้ ธอรสู้ กึ เหนอื กวา่ นาถยดา จน เผลอย้ิมเยย้ อยา่ งไม่รตู้ วั “เธอรู้เรื่องข่าวการแต่งงานของฉันแล้วนี่ ก็ดีเหมือนกัน ฉันจะได้ ไม่ตอ้ งพูดมาก” “เส่ียหมายความว่าไงคะ” “ฉนั จะแต่งงานกบั แอฟ ฉันจะแตง่ งานกบั ผ้หู ญิงคนน้ีเทา่ นน้ั คน อื่นไม่ตอ้ งหวงั ” ทศพลลั่นวาจา ทว่าคนในอ้อมกอดกลับตาโต พลางดิ้นรนออก จากออ้ มกอด ทวา่ ยงิ่ ดนิ้ หนกี ลบั ยง่ิ ถกู โอบรดั แนน่ ขน้ึ จนแทบหายใจไมอ่ อก “คราวนี้ไม่ต้องคิดหนีนะแอฟ คุณกำ�ลังทำ�ให้ผมหงุดหงิด แล้วรู้ หรอื เปลา่ วา่ คณุ เองนัน่ ล่ะจะเดือดร้อน” ทศพลก้มมองร่างบอบบาง ที่ยังคิดจะดิ้นรนออกจากอ้อมกอด ของเขา ทวา่ ค�ำ พดู ของเขากย็ งั ใชไ้ มไ่ ดผ้ ล เธอยงั พยายามผลกั ตวั เขาออก 200