mals

การเคลอ่ื นยา้ ยวิธีผปู้ ระสบภยั ขึนโดยวิธีเชือกโยงลักษณะรอก (Parbuckling) Aquatic Rescue Guideline ตวั อยา่ งเชน่ ตะแกรงเจสัน (Jason’s cradle) เมื่อไร: เหมาะสมส้าหรบั น้าผปู้ ระสบภยั ขนึ อย่างรวดเรว็ หรอื ผปู้ ระสบภยั มีขนาดใหญ่ ท้าไม: เพอื่ น้าผูป้ ระสบภัยเขา้ ที่ปลอดภยั ขอ้ ควรระวัง: ไม่สามารถระมดั ระวังการบาดเจ็บของศีรษะ คอ และไขสันหลังได้ดี - จดั ท่าผปู้ ระสบภยั ใหอ้ ย่ใู นแนวระนาบขนานกบั ด้านข้างของเรือ ----ทท---่่เเีี ววหหใในนดปผิธธิยยีกกีบบูเ้ึงลียียขปาาาาบบา้ารรงงลยไไชนนกกดดาต่วำำรรย้้ะยขขณณตแนึ้้ึนคีีออะกออกุ าาแราาเจจกงขจจปปยรา่ใใรรชชอ้งขะะว้้วยอแยยิธิธลบลุกุกีเเี งดดภะตตไียยี าผปใใ์์ ววชชยปู้ใกกเเ้้ในชชรนนัันนืออืะกกเสกก้ารัับบใใือบโนนกกภอาากกบัยรราานนมรรรอดดำำ้วผผึงึงนบขข้ปูู้ปตตน้ึ้นึรรวัวั ะะอผกกสสัตู้ปรรบบณณโรภภนะทีีทยยััมสขี่ขี่ขขตับออึึนน้้ เิภบบขจจัย้าเเาารรสกกอือืแนนู่เสสรล้ำ้ำงงููอืะบบยหหรรโ้อดิเิเรรววนอือืยณณออกใชขขาาลจจ้แออับพพบบรมงิจิจสสาเาารรพทรระะยีีล่ณณโโดดงูกาาเยยเลใใรชชไไก็มมอืไ้้ไนหหม่ม่ผอ้ออีีลล้เู ขย่่ขขุปปุ ้าออกกชงงรรว่ผผณณยู้้เเู ขข์์    ้า้าชช่ว่วยยเเปปนน็็ !การเคลือ่ นย้ายผปู้ ระสบภยั ขึนจากน้าสองคนโดยใช้กระดานรองหลงั !!(Two-Person Removal from the Water Using a Backboard) !หน้าเม9่อื 3ไร:ตขาอมบสทีร่ะใสหงู ้ไไมปส่ ากม่อารนถอหุ้มนข้ึนาไนดี้้ !ระดับนา้ ลกึ กหกาานรร้เเาคคลลขท9่ือ่ือ้า้ นนไค3มยยว:า้า้รตเยยรพผผะา่อืวปููป้้ มนงัรร:า้ะะทีผพสส่ใูป้บบึงรรภภหะะ้ััยยลไสขขึกบปึ้น้ึนไภจจวกยั่้วาาอเกก่าขในนนา้ห้ำำ้ทย้หสส่ีปกออนลขงง้อนึคคาดนนดนภีว้โโ้ดดยยั!ยยกใใา้ ชชลกก้้ งั รรขะะาดดไมาานน่ใชรรห้อองงลหหงั ลลังงั - ผเู้ ขา้ ชว่ ยคนทอ่ี ยู่บนฝง่ั เตรยี มกระดานรองหลงั ใหพ้ รอ้ ม ค--ลผาผูเ้ยขู้เท้าขชี่ย้า่วึดชยต่วครยนงึ คศทนีรอ่ี ษทยะ่ีอ่บู พยนรู่บฝอ้ น่ังมฝเสตั่งารยียรเมตดั กอรรียอะกมดกา(หรนาะรกดอเงาปหนน็ ลรไงัอปใงหไดหพ้ ้)ลรังอ้ ใมห้พร้อม คลายท่ียึดตรึง ศรีเเค---ขขษลา้า้ผผะาผผผ้เเูู้ยพขขนนเู้ท้้าาขรงังั ชชี่ย้อสสา้ ่วว่ึดชมรรยยตะะ่วสคครยานนึงคยศททนรีรีนนี่่ัดทษำำอ่ีนะผผอพา้ ปูู้้ปกผรรรู้ปอ้ ะะ(หมรสสสาะบบกสาภภยเบยัยัปรภมมัด็นัยาาอไมปอใใหหาไกดพ้้พใ(้)หหลลิกกิ้พากผผลเู้ปู้ปกิปรรผ็นะะปู้ไสสปรบบไะภภดส)้ยััยบหหภันนั ยั หหหนนันาา้้ หน้าเขา้ ผนงั สระ     ขกึน้มพผพผ---ไเปูู้้ปยยลปผผรรงงุุ ผ็กูู้้เเดศศะะขขู้เน้าสสรีีร้า้าขนษษ้บบอชช้าห่ว่วะะยภภชยยผผในยัยั่วหทท้้ปูปูขขยา้ ี่่อีอ้ศรรึนึน้้ทะะยยีรเเ่ีอลลสสูู่บ่บษยก็ก็บบนนะู่บนนภภฝฝพน้อ้อยััยั่งั่ง้นยยเเฝออออนใใั่ยยง้อือ้ืหห้าเา่า่ มมอศศ้้ใใหหมมือีรรีแษษืืออ้กก้มลมมม้ม้ะะมะพพาาไไืออปปจจ้นน้มยัับบดดนนู่หา้้าาขขำ้้ำจ่นนา้อ้อับงแแหหมมจขลลนนอืือา้อะะาา้้ผผกออมู้ปู้ปผยยือรรนู่หู่หะะผัง่่าาสสู้ปงงบบรจจพภภะาายัยยักกสุงผผบแแศนนภลลีรังังะะัยษดดะึงงึแผลู้ปะรดะึงสผบู้ปภรัยะอสยบ่าภใหัย้     - ผ้เู ข้าชว่ ยท่ีอยใู่ นน้ำดแู ลให้มัน่ ใจว่าหนา้ ของผปู้ ระสบภัยอยู่ พ- ้นผนู้เขำ้ ้าแชลว่ ะยปทีนอี่ ยขู่ใ้ึนนจนา้ำกดนแู ำ้ ลถใหอดม้ ่ันreใจsวcา่uหeนtา้ uขbอeงผแู้ปลระะไปสบเอภายั อยู่ กพรน้ ะนดำ้ านแรลอะงปหีนลขงั นึ้ มจาากนำ้ ถอด rescue tube และไปเอา ก- รเะสดียาบนดรา้ อนงปหลลางั ยมเาท้าลงน้ำกอ่ น พาดไปตามผนังสระท่ีอยู่ตดิ ก- นั เกสับยี บผู้ปดา้รนะสปบลภายัยเท้าลงนำ้ ก่อน พาดไปตามผนังสระท่ีอยูต่ ดิ   กันกับผปู้ ระส9บ32ภ-ยั42   - ผู้เข้าช่วยคนท่ีอยู่บนฝง่ั พลิกตวั ผปู้ ระสบภยั ไปพาดบน

  คูมือแนวทางการปฏิบัติการฉุกเฉินทางน้ำและทะเล    Maritime and Aquatic Life Suppo-rผt เู้ Gขา้ uชi่วdยeทliี่อnยeู่บsนMฝงั่ aเอn้ือuมaมlือมาจับขอ้ มอื ผปู้ ระสบภัย และดึง   ผขึนูป้พกกพผกก------ปู้นัรันรจรยน้น้ ผเผเะะะกการงุสสนนูเู้้เผเดดศะกสขขับบัีียยส้ำ้ำู้เาาสีรนาา้้บบบผผขียนนแแษบชช้าปูู้้ปดดภ้าบรรลล่ว่วะภช้้าารรยัออถะะยยผดนนยัะะ่วงงปปอททู้้ขาสสยปปหหดนนีี่อ่ีอีรน้ึบบนทลลลละยยขขเภภาาปีอ่rงังัลสู่ใู่ใึ้นน้ึeยยมมยััยยนนลก็บจจsเเาาู่ในนททาcภาานำ้้ำกกu้าา้ยอยั นดดลลนนยeเอูแูแ้างงทใำำ้้ยนนหดtลล้า่าuถถำำ้้ใใ้ศูแใลหหbออกกหรีลงดดม้ม้อ่อ่eษ้กในัน่ัน่นนห้มะrrแ้าeeใใพไ้มพพจจลกปss้น่ันววะccาา่ดอน่า่าใดดuuไา้นจหหป้ำไไeeนปปวนนเแหอ่ttาตต้าา้ uuลนหาขขาาbbะก้ามมออนพอeeรผผงง้ายะาผผนนขแแู่หดดูปู้ป้ งัังลลอา่าไสสรระะงงนปะะรรไไผจปปะะสสรตู้ปาอททบบเเกาออรงอ่อีี่ภภผมะาาหยยัยัยนผสลู่่ตตูอองับนังิดิดยยมภังูู่่ สาัยรอะยทู่พ่ีอ้นยนู่ต้าิดแกลันะกปับีน    - ผ้เู ข้าชว่ ยท่อี ยู่ในนำ้ ดแู ลให้มน่ั ใจว่าหน้าของผปู้ ระสบภยั อยู่ พกก----รร้นเผผะะสนเู้้เูผดดขขียำ้ ้เูาา้้าาบขนนแชชดา้ รรลว่ว่ ช้าออะยยนว่ งงปคคยปหหนนี คลลลททขนาังังึ้นอี่อ่ียมทจยยเาี่อทาู่บบู่ ยก้านนลูบ่นฝฝง้ำนงง่่ัันพพฝถำ้ ั่งลลอกพิกิกด่อตตลนrัววัิกeพผผตsปููป้้cาัวดuรรผไะะeู้ปปสสรtตบบuะาภภbสมัยัยeบผไไภนปปแังลัยพพสะไาาปรไดดปะพบบทเาอนน่อี ดายบู่ตนดิ กระดานรองหลงั กนั กบั ผปู้ ระสบภยั   - ผเู้ ขา้ ช่วยทงั้ สองรบี จับข้อมอื ของผปู้ ระสบภัยคนละขา้ ง และ    กออ-รก-ีกีกะรผขขะด้เูผดา้้าขางงู้เนาา้ ขจจนชรับบั้าว่รอชกกอยง่วรรทงหคหะะยง้ันลดดสลททงั าาองัังีอ่นนงสยรรอู่บออี งงงนจรหหบัฝีบลลั่งขจพงังั อ้ ับลมกิขอื ต้อขวัอมผงือู้ปผขปู้รอะรงสะผบสู้ปบภรภยั ะไยั ปสคพบนาภลดะัยบขคนา้ นงลแะลขะ้าง และอีกข้างจับ     สผตผต---อ--ููเ้เ้่ำ่ำงขขผผผลลถาา้้เููู้เ้เงงผผอขขขชชออูู้้เเ้้้าาายว่่วขขยยชชชยยไ้า้า่่าาปว่่ว่วททชงงชยยยทรร้ัง้ัง่ว่วใททสสะะายหย้้งงััมมอองใก้ทสสดงงดัดัหาออังถถา้รร้กรสงงออนะะดาดดอยยววหรูแึงึงังงังไไดลลกกปปบบดูแทังรรททนนึงะะล่ีเกแาาพพหดดทงงรล้นืืน้มาาดดีเ่ะะนนหาาา้้ดละรรนนมาดสออหหานมงงกะลลหหรใรสงังันอลละมทแแังังงดใแแหลลนัานลละะนทลทะะลลังรีตันผผดดแอาูป้ปู้ทกกมลงรรีตรหสะะะะาภลผสสดดมังู้าปบบาาสตวรนนภภะภา่้ะรรยัยัขลาสออขของวบงงน้ึึน้องะหหผภสสยขลลู้ัยู่ฝ่ฝูา่องัังง่งั่ังขงรผึนะปู้สมรู่ฝดั ะั่งรสะบผวภู้เงั ขบยั ้านชพ่วยืนทัง ป- รผะเู้ สขบ้าชภว่ยั ยใหก้ ารดแู ลที่เหมาะสมในทันทตี ามสภาวะของผู้ ประสบภัย   หกกห((SSาาppกค(กขนน รรS้้รานiiเเ้อnnาาpคคะรทสaaลลiเดn้าส่ีคll99ือื่อ่าคaอลBBนนน66ัญlง่ือaaยยจส--Bccน้า้าม:า99kkaยยยนมbbcผผอ77้าา้าookยาปูู้ป้ใรbaaจหผรรถrroเะะพ้ปู้จddปสสaดัลรii็นบบnnrะใกิ dกหggภภสผiา้กยยัับnู้ปPPรรขขgภrrรงะoo้้ึึนนะ่ายั Pดccจจยสขrาeeาาบกoึนนddกกวภcจยuuนน่าeยัาันrrำ้้ำใdพกeeนดดผuน--ากนว้้วddดrา้ยยางัeeeบดรสกก-ee้วจนSรรรppยะะมะhกดดกกรWWaหาาระรlนนาaalะะดoกttดรรดา-eewจออานาrr้างงนผน))Wเหหู้เแรปรขลลอลaอ็นา้ งัังงะtชงใแแeหปหหว่ ลลrยลย้ลล)ะะคังัน่อังไไแนขขใยเนทลแสสใรละหา้ัันนกกไัก้กหหขับษร(ลลสผกะณงัังู้เันดรขใใะหะา้านนทชดลนนนว่้าางัล้ำำ้ยมนอลลใหุมนยกึึกลกตนักับัว้า)ผขตจนึนืนดั ังใกตสา้ผรระู้ปตรรึงะโใสดนบยแนนภว้าัยตดรเ้ามงนื่อปกลราะยดเาทน้าจลมงใผนู้เขท้าันชท่วีทยี่ ทขเมอ้้าอ่ื ไคมไวร:ร:เรใพะน่ือวกนงั ร:า้ณผพีสปู้ งึ งรรสะะัยลสกึกบาไภรวัยบว้ เา่าขใด้าหเทจย้ ่ีปบ็กลขขอนึอดงดศภว้ รียยั ษกะา้ -ลช(ขช(รรคiiังออnn่ว่วผอขงงยย--เู้าllดดขผหหiiแไnn้าึงึง้ปูลลมลeeเเชรออัักกะใ่ ่วะชssาาพพไยttสขห้ ลลaaคrrบสeeลกิิกbbนภันssังผผiiแllccัยหiiูู้ปป้รzzuuลก่่ววaaeeยยังtt(iittใใooผuuนน้เูnnbbขทท))้าeeา่า่ หหชหหขขาาว่ นนออกกยาา้้ งงผผหหหผผูู้ป้ปลงง้เเูู้ รรักขขาาะะ้าา้)ยยสสชชขขจบบ่วว่น้ึึ้นดั ยยภภกหหหยยััาลลาารหหกกตกัันนจจร้้าามมงึำำคคใาาเเปปววนสส่ำ่ำ็นน็แออนผผใใดดหหูู้เ้เวใใขขตตผ้ผ้ตา้า้ ้รรู้้เ้เูรขขชชกกัังาา้้่ว่วแแยยรร้้   - ขผอู้เขงผ้าปู้ชร่วะยสคบนภแยั รก (ผู้เข้าช่วยหลัก) จัดการตรึงในแนวตรง (in-line   stabi--lเiปzผผa็น้เูู้เtขขไiปo้้าาชชไnดว่ว่ )ใ้ยยหจหหนไ้ ลลปกัักกทวเเี่มคค่ามุผลลสู้เ่ออืื่ ขรนน้าะยยชห้าา้ ่วรยยยอืผผอท้้ปูปู ื่นีป่รรจะะละสสอมบบดาภภถััยยึงมมพผาาู้เรยยข้องังั้ามดดชาา้้กว่ นนยับขขรกอ้า้ารงงะวหหดาาาางกกนรองหลงั rเปesน็ cไuปeไดt้ใuหbไ้ eปทใต่มี เ้มุขส่าผระปู้ หรระือสทบี่ปภลัยอเพดือ่ภยัยกผขู้เาขา้ชชว่ ่วยยทรำอใหงว้วาางง กreรsะcดuาeนtรuอbงหeลใังตใ้เตขผ้า่ ผปู้ ้ปูระรสะสบบภภัยัยงา่เพยขื่อึ้นยกขา ชว่ ยทำให้วาง กระดานรองหลังใต้ผู้ประสบภยั ง่ายข้ึน     - ผูเ้ ขา้ ชว่ ยรองวางกระดานรองหลงั ใตผ้ ู้ประสบภัยระหวา่ งที่ -ผผ้เู้เูผขขู้เาา้ขชช้าว่่วชยย่วหหยลลร2อักกั -งยยว4ังงั าคค93งงง4กตตรรระงึึงดผผาปู้้ปู นว่ว่ รยยออองยยหูู่่ ลงั ใตผ้ ้ปู ระสบภยั ระหว่างที่

- ผู้เข้าช่วยอีกคน (ผู้เข้าช่วยรอง) ถอดอุปกรณ์ตรึงศีรษะ (head- Aquatic Rescue Guideline immobilizer device) จมกระดานรองหลัง และจัดต้าแหน่งให้กระดานอยู่ใต้ ผู้ประสบภัยย่ืนเลยศีรษะผู้ประสบภัยเล็กน้อย ศีรษะของผู้ประสบภัยควรอยู่ตรง กลางบนพนื ที่วางศีรษะของกระดาน - ในระหวา่ งผู้เข้าชว่ ยรอง ยกกระดานรองหลังเขา้ ท่ี ผเู้ ขา้ ช่วยหลักเคล่ือนศอก ที่อยู่ใต้ผู้ประสบภัยไปยังด้านบนของกระดานรองหลัง ขณะที่ยังกระชับกับแขน ท่อนบนของผู้ประสบภัย โดยใช้แขนท่อนบนของผู้ประสบภัยเป็นท่ีดาม เม่ือ กระดานรองหลงั อยใู่ นตา้ แหนง่ ผู้เข้าช่วยรอง ตรงึ ผ้ปู ระสบภยั โดยการวางมือและ แขนทอ่ นบนขา้ งหน่ึงลงบนคางและหน้าอกของผู้ประสบภัย และมือและแขนท่อน บนอีกขา้ งใตก้ ระดานรองหลัง - ผเู้ ขา้ ชว่ ยรองเคลอื่ นไปทางด้านหลังของศีรษะผู้ประสบภัย และวาง rescue tube ใต้ต้าแหน่งทางศีรษะของกระดานรองหลังเพื่อช่วยในการลอยตัวของ กระดาน - ผู้เขา้ ชว่ ยหลักทา้ ให้กระดานรองหลังสมดุลบน rescue tube ด้วยแขนท่อน ล่างของผู้เข้าช่วย และตรึงศีรษะผู้ประสบภัย โดยการวางมือนาบตามแนวยาว ด้านข้างของศีรษะผปู้ ระสบภยั - ผู้เข้าช่วยหลักรัดตรึงผู้ประสบภัยบนกระดานรองหลังด้วยสายรัดอย่างน้อย 3 สาย แต่ละอันพาดผ่านหน้าอก ตะโพก และต้นขาของผู้ประสบภัย เรียงล้าดับ การรัดตรงึ ดงั นี รดั ตรึงสงู พาดผา่ นอก และใตต้ อ่ รกั แร้ผู้ประสบภัย - ช่วยในการป้องกันการไหลของผู้ประสบภัยออกจากกระดานรองหลัง ระหว่างน้าขึน รัดตรึงพาดผ่านตะโพก โดยแขนท่อนบนและมือผู้ประสบภัยอยู่ใต้ ตอ่ สายรัด รดั ตึงพาดผา่ นตน้ ขา ตรวจสอบใหม้ ่ันใจวา่ รัดตรึงทุกสาย - ผู้เข้าช่วยตรึงศีรษะให้อยู่กับกระดานรองหลังโดยใช้อุปกรณ์ตรึงศีรษะ (head immobilizer) และคาดสายพาดหน้าผากผู้ประสบภัย หากยังไม่กระท้า ใหน้ ้าผูป้ ระสบภยั ไปยงั ฝั่งด้านข้าง 925-44

กห(หกห((กSSSาาาppp(บกกนนน      รรรS้้้าาันiiiเเเpnnnราาารคคคทกiเเขทaaaลลลnคกึม้ฟู lll้อา้999a่ือือือ่่ล:คM่ือนื้ไคlBBBือ่นนนหมไู666มคaวรBนaaaายยย:นืืรอ:raก---ยcccเา้้าา้iรชใพct999ผแ้าkkkiยยยะนพีkmนปู้ยอ่ืbbbวผผผก777bผนวรงัeoooอรู้้ปูู้ปปoะ:ู้ปา้ทณยaaaaสผรรรaพรา่าrrrีสrบู้ปะะะะnลงึdddงdงสสสสภรรd่าสiกiiiะะบnชัยบบบnnnยัลสาA้าไgภgggภภภกมรึกบใัยqนPาััยยยั่หไปภPPPขuรวrกขขขายัฏorrrบว้ึนaายooo้้ึ้นึนนึเ่าcาtิจรบขใiใccceดจจจนจcา้าหัตeeedเกท้าาาาจ้ยใLิกผddduนกกกี่หปiบ็กfปู้rา้าuuuนนนน้ลeขขeดรรอึน้าrrrอ้ำ้ำ้ำ-ะSว้eeeฉขdดดดดงดสยuึนศ---ภeุก้วว้ว้ว้บdddกpีรจeยัยเยยยภรpษฉeeeากpกกกะยักoะeee้าินดขรรรWนลrpppทาคtะะะึน้าังaนอาขดดดใจGWWWtนงราาาาาeแuอทไกนปผตผตปปตนนนaaar---มลiงันน)d้้เ้เููttt่่่ำำำำรรรรรรltผะใ่หขข----iทา้ผผผeeeuชeแลลลnะะะชร(ชขข(รขชร(อออไู้ปล(ผหด -า้า้iiiลขห้bู้้เูเูเ้ีlrrriออองงงnnneสสสโอออวว่่่วiงงง่ขขขว nงัโผผผผปู้ชชงึ)))ลสnดeอออละดงงงยยยหหห---บบบยแงงงเาา้า้้ทู้เู้เเเูู้้่ว่วsรันeัยกlllอ-ผงัดดดขขขขยยยยผผผใลหหหชชชtiiiขลลลภภภะยยsะกหnnnนพู้าเaใ่า่า่า้้าาาา้้ึึงงงึเะป้ปูปูู้้อว่ว่ว่ขลลลสังงังัชผททััยยยัลาbลeeeทเเเงงงชชชชMไลงยยย้ารรรบแแแรอออกัักักเู้เขรรรังri้งััง้่าผ่ววว่่่วทิกขlชคะะะeใใใsssภลลลาาาพพพaสสiะะะสหยยยย้เูzหหหา้ค่วผาtttสสสsขยัnะะะมมมนัออaลลลนชaaaหคคคยดrrrcนู้้กก้ก้ปบบบา้ไไไueeetหงงัดัดัดกกิิกิว่ubbb้คาสนนนิคลชขขขiาาา่วaภภภถถosssยหลรรรeผผผนาiiiiก่วรรรักแแแlสสสยlllccclnออคยยััยัยะะะังiงiiiู้้้ปปปููแาดดดzรรรเzzzuuuใัันนัน)ารยยนวววรคหtรaนกกกใแููแูแวว่ว่่aaaยeeeัดuหเหหหังังงัไไกนแtลลยยยขลลลtttทขปปบบบibาร(((นลลลiiiักoหอ่ื้าtttใใใทททoooึผผผน่ากeททกนนน(uuuนนนชมnา้ังังังรนผห้เููเู้เ้nnnผ่เเ่่ีีีเล่วาาbbbพพพาขขขือ)ทททหหหู้เยปู้ห)))นใใใยสขขงงึก(กา้้้าาeeeืื้ืนนน้้มมมา่า่่านนนผห้าราดดน้อหหหา้ชชชาหหหยเู้ะกาาาาชนนนดหร้้าาขขขา้งขาาา่วว่ว่ สกะะะผจนนน่วใขผนนใอออ้ำำ้ำ้กกกงา้ยยยชบต้ผาสสสย้ปูึนเู้าา้้้าชลลลหหงงงผผผหหหขอ้เร้ภ้ปูหมมมหหหจยรปว่ผผผกกึึกึู้้ปปูปู้ลล้าุปักลลลยัราลใใใะยขงงง็นู้เเูู้้เชแงัังกรรรนนนกกักกััขขขะหักาาาสห้ึน่วระะะรสนาา้า้้)))ทททยยยน)แแบลยข้ ผณสสสบชชช้าหขขข้าจจจลลนััันนักหอู้เภจดบบบค่วว่ว่์ตภขึึน้น้้ึนดดัดััาะะ)งัดทททลยั้วยยยว้ารภภภัยผกกกกลลกกัยีีตตีตม่้ชางึหหหหหหจ้เูหจัยยััยาาาดดาศขผ่าาาวาัดลลลาาา�นใำรรรรหหหกกีร้าู้เมยมมมยหกกกกตขเตตตกกกััั้าชษนนนรรราปสสสงั้ผา้ารคจจจรรร่วอะะะสด้าาา้้รภภภ็ชู้มมมึเนงยวึึึงงงำำำงขดดอคคคตใ้า่วใใใ่ำ�าาาาาาหเเเผดน้าดาานปปปวววนนนร ยวววสสสู้ลึเงชแนนใึงำำำ่่่ใขข็น็็นนแแแะะะเอออกัต่วให2นอรร้ขขขา้านนนผผผใใใยดดดร้้ผวาอองหหหชคอออกัแห้เูู้เู้เวววใใใตเู้ขขขงงน่ตตตวขผ้้ผผ้นแงงงตตตลหrรหห้้าา้ายผผผeา้ร้ร้้รเ้เููู้้เวัรรรกงาแชชชขขขลลชsข้รกััักกููู้้้ตงงงพกลcา้า้้าว่่วว่งัังอว่อ(แแแรลuiะยยยยnงงงรรริกeใ-้้้ห้   เไ--พดเเrrกกกrเไ tห-ปปปeeeใ้ือ่ uปรรรผผห-ลsssย็นน็น็ะะะbไูู้เ้เ้ไcccงัผกผดขขไไไปดดดeใuuuูเ้ขปปปู้เ้ใตา้้าทาาาขขหeeeาชชไไไผ้นนนา้้ามี่ ใดดดไ้ ่่ววปู้ชชชตtttมุรรรปใ้ใ้้ใยยuuuว่ว่่วรอออเ้สทหหหขยยยหหะbbbรงงงี่มไไ้้้ไา่ทหหสะหหหeeeลลปปปผุมา้ลบลัักกลลลทททผู้ปสใใใใักกัภหเเงงังััตตต้เูรรมม่ี่่ีีมเคคขเัยใใใค้วะะคเ้้เเุุ้มมุมตตตา้ลลขขขงาลหสลช่างสสสผ้้้ผผ่ออ่ืื่าาา่่ื่อบร่อืว่ยกผผผรรรป้ป้ปููู้นนนือยภนรขะะะปูู้ปู้้ปรรรยยยทระยยั้ึนหหหะะะา้อรรรด้า้า่ีปา้เยรรรสสสพะะะงยยายลผวอือือืนสสสบบบอื่ผผผอาู้ปทททรบบบยูป้ปู้ภภภปู้ดงรอก่ี่ีปป่ปีภภภรรรภยยยัััะrงขะะะeลลลััยยัยงงงสยัหาสs่า่า่าสสอออบเเเลcพพพบยยยบบดดดภังuผภขขขใชืออือ่่่ืภภยัภภภe้เูตึน้้ึนึ้นยัว่ขยยยมัยยัยัััยยผ้ ยtม้ากกกามมปู้uทชยาผผผขขขbราาย่วัง�ำูู้้เเู้เาาาะยยeดขขขยใังสหังงัดา้รา้้าชชชใบดดนว้อา้ชชชต่่ววว่ ภานา้้าขง้ว่่ว่วเยยยขงวนนยัา้ขยยยทททก่าางงา้ขขรรรผรงำำำ่างอออา้้าหะยใใใู้ปงงหหหหงงงาดขรrวววกาeึนาว้้วว้ะหหาาาเกนsาาาสปาางงงcเงงงรบกกป็นuอภ็นไeงปัย    ช---ผผผ่ว ผ-ยเ้้เููเู้ ผผผเู้ขขขหขเเููู้้้เ-า้้้าาผขขขา้ลชชชเู้ชกัา้าา้้ผข่ววว่่ว่ชชชย้เูา้ ยยยยขังว่ว่ว่ชคหหหหา้ยยย่วชงลยลลลรรรต่วรกัอออกกักัั รยอยงงงยยยึรงงัวววผงัังังอวคาาาู้ปคคคางงงงงงว่วงงงตกกกกยตตตารรรรรงอรรรึงะะะกะยึึึงงงผดดดดรู่ผผผู้ปะาาาาู้ปู้ปู้ป่วนดนนนย่่ววว่รารรรยยยออนอออยออองรงงงหู่อยยยหหหลงููู่่่ ลลลงัหใงังัังลตใใใังผ้ตตตใปู้ผผ้้ผ้ตรผ้ปูู้ปู้้ปะูป้รรรสระะะบะสสสภสบบบัยบภภภรภะัยยััยัยหรรรรวะะะะ่าหหหหงทววววา่าา่่ี่ผา่ งงงงู้เขทททท้าี่่ีี่ี่      เขก--คปหกกณรหเ --- กละค-รร ลรผเระล ่ือดมะะละผ-ะกัทเู้เงัผเานขอ่ืมดดื่สอูเ้ดมเีย่นผขู้เข่าคศื่กาาอบนาข่ืังอู้เร่าชณนนอลนกขร่กาศภกอชว่กะชรื่อา่รรระรรงอว่ัยยะชอ่วดออทหทนะะยกชรยว่งงงา่ีดอลดีย่รศทับหอยรหหนอังยางัาอ่ีอรกงลสกนลลงู่รในกอยงบัยงัมตยรอรงังัรยสทงกู่แะใด้ผสองตอกตมขขกชี่อลุู้ปหมงรกงด้ผนณบับรหยรลดึงหรลุู้ทะปกนใู่ศะละะงัุลลบตด่อับรสัรีงอดทบัrงา้ผนนะษอแบeยา่ียอนนน้ปูบสยขะนsภูใ่rังยรcู่ใบนรนผeนรรัยกrอนูu่ใอะปู้sอขeภทตไรนงeตcสงองปsรัำอ่หยะu้ตาหหcะงบtแยนไชลแeผ�uำuสลลปัหงภบังัหปู้bแบังeดังtเยนยันกเขeรนuหเภ้าัขงขไะขtง่า้ับb่งนนดยั้ปาu้าสตอeแตโ้ใ่างตbยบำ�งผดตข้าน ผแงัำeภู้เยผแ้ขนขใดแปู้หัยกูห้ตอเทา้า้หรนขผานง้ขชนะ่อรงู่้นเ้าก่งอขว่สวในชง่รต้ยงาบาผบะ่วกชงผรผ้ขภเู้ดยนม่ขรวอู้เเู้อัยขาขรอืะยข้างงน้าอ้าชนดรทอชชร่วองาางำ่วอยทว่บงนผใยงหทยห�ตำู้รหห้ลาใาอ้ ลหลใมักงหักัง้ ้   แ-ตน-แาวผนยมเู้วผขาแยวู้เา่นขาดชว่าวา้ ่วดชยนย้า่วาขรนยว้าอขงรดงข้าอ้าตงองนขงรตขศองึ ร้ารีศงึงงษศีรศขรีะษีรอษผษะู้ปงะผะศผรผปู้ ะีรูป้ ู้ปรสษรระบะะะสภผสบยัูป้ บภรภยัะัยโสโดบดยยภกกยั าารรววาางงมมอืือนนาาบบตาม - ผเู้ ข้าช่วยหลกั รดั ตรึงผูป้ ระสบภัยบนกระดานรองหลงั ด้วย สายรดั พาดผา่ นหนา้ อก ตะโพก และตน้ ขาของผ้ปู ระสบภยั ภายหลงั ตรวจสอบใหม้ ัน่ ใจว่ารดั ตรงึ ทกุ สาย ผเู้ ข้าช่วยตรงึ ศีรษะใหอ้ ยู่กบั กระดานรองหลงั โดยใช้อุปกรณ์ตรงึ ศีรษะ (head immobilizer) และคาดสายพาดหนา้ ผากผู้ประสบ   ภัย2-4596 การนำข้ึนจากน้ำบนกระดานรองหลงั (Spinal Injury-Removal from the Water on a Backboard)

กกาากก    รราานน    รรำำนนกกบขขำำาาันรรน้ึึน้ขขทกนขทเ้นนึ้ึึกจจม้ฟู้าอ้า้ :อื่ขจจาา้นืไคหมไึนคกกาาวรา:จืนรกก:นนกเารชบพนนผะก้ำ้ำีพาูป้ื่อว้ำำ้นบบดนรงัอบบ้าเะ:า้นนจบยสนนผพบ็า่นกกบ้ปูลงึกกขกรภรรร่าอรรระะชัยะะงะะะลสา้ไศดดดดดมึกบใีรานาา่หไภษาานวกานนยันนะ้วรายเ่าอรรรรรขคใในจงออา้ออหอหทา้ ้ยงงใงงผลแ่ีหปกหหหหู้ปลงัน้ลขลละรลลอนึา้(ะไSขังงัดดขังังสpึนภว้สบ((iจยัย((ันnSSภาSSกหappยักา้pplลขนลiiIงัnnึนiinา้งั nnขใจaajนuาาaallทไrกllมyนันII-nnรตแกใ่ IIศภiส Rท้าชัดmลรnnร-jj าeีร้หีาuuะวะโโยษ------jjmmดยลดจพดขตตขค-((ภกภสภตตศศภสuurrระยhh------ผังหสยาาyyา้า้าoำำขตoดัาาราาีรีรภกปตภสกศ(ภ(ศภกตสััยยาเเผผผผrrใกดู้เนใผอดeehhลมมงงแแ--bหvยยขมมะษษyyยา้ชำาาารรราาีรรีเูเ้เููู้้้เสัายาัยรเู้เผผเRRรผผบผัสสaaงa้iาขขขขeeหห้ออ่ืื่อรขด้เรรมงแมแแ--หหlยายะะมะะมะษษอพยยะ่าตทlใชeeiเููเ้้ddูู้้เเครรRRย้า่า่าา้าดดััยสzaaผผนนหนขขนนขขงหใใื่ออ่ืดดลลดารรค่รแสแวหหfาะะะะชู่กmmeชชชชพหหหนeedd้ปปูู้ดรr้หมยง่่งดว่าา้า้า่นดัดัววiiังงผก่วาาานนนบrับพพoใใลลmmา่่่วววว่ลผะั่ขขน้ออ้)หนจรmสmแแตตชชชช่วว่ิคยยยหหนนนooดู้ปmกรั่งยยยยงววาาiภiา่งัังาอแส้ใาลพพออกหยยยยลลmmรราาวว่่ว่่วหmmโระนvvข้อจ้อรรรยดดแตตหหรรอว่ยยลักาอooดงัยลววววงงกูู่่กไไะะะนยยยยาาtวรหaaดอออกออรอยยผผะยรลดดหรราายลลบกกกัhmดmooดดจจ่vvัดปปับับ้าาดดเรหรหนัllดคงงงงงาใาา่่ววขววงกูู่ก่รไ้้รรeาผะรกัักใรลสสาา้้bbaaชตออลลกกตผผ้าาตตดหหัดหหหน้านนนลลักดffาooดับับจดจะะับปบันนรรงัออ้อดอiiะWllชราาrrรรกตงงรรรา่่ารll้ต้รมักักหหรลลลดดสสสรัดดา้้าbbกกโึุงปกสooขขบบiiว่กลกือยยผะะอตตรงงึึนนzzaพรffับ่ันผะอนนมรยราางัังงันนาตตออากกiงึiา้้าู้ปงmmศศดดดดึใใางrรrรteeรรllู้กปยหนหใผนนสดสัดดัรรหกาeรงหดงงรรทooขขรา้า้บiบiตยะะีรรีาาาา้้จึงrrึงขzzพรรปู้้าณตตrหขขะลึงงึมมรราออนนตุต))กาลุะ้้มม้า้าษษนนนนmแmศศวะดดใขดใใeeณาttสรผผังoออรรออนช์สตโรกกลหหดดบงสงลรแแร่นึา้า้าััน่่นhhดระเเะะโรีบีราาพา้rrึงงึnอูู้้้ปปารงตงงททดขขบะรงึึงรจะออลลงัหส))ลุลุออน้ม้มผผใใษษภนนนeeออกยึปุงตตหหศศัตttดยารรผผภจจอรอบออา้้าaนทะะกศกงงยับบแแปปูู้้นั่ัน่กยยhhกรร้เะนะใะะีรีรตะลลัยชชววึงrภูป้ปู้หหWWา้ีรยคคงงงทชรBี่ยนลลบูู่่บรรออeนนขษษแโโผผใใรบสสeeอผงังัผ่า่าษอ้้อีีัยตตหศศณอ้าาลลูใ่รaรพพจจา้ะะาึา้ลังงะะsดดงงาู้นนนรรเaaบบ้ปูู้ปะะบะนยุปออcดดดะขะีรีระะขล์ตงังัทcกะสสชววกrrหกกหWWัดดัคคกวว้้ttผผนkกก้ภภวกอรบู่ร้eeโโกการษษสสตตโโuสสุผกัง่า่าบบeeร้อีรbยยตตยดดาาลกลปูู้้ปชงึงรพพรระะ(น้ัยยัไไssู้ปแแาาดะนสรำeรaaบบะะะhศoผrrผณภภอปปร่ดดวรระะยยปังังccรรสสขยดบบรกกลลแาดััดรีeู้ว้ปู้ะเttaผผชยกงงึึภภดดโยยััโกใใลลooส์ตสะะขะาtาuuใใยพพษบบaeeดrะะนนหยรตชชตตททดดู้ปuู้ปับนนขรนส้ารdโโาาสสายััยไdnnแาแา ะeeะาตตราาrrภภ้้ออดดกกชปงึอรผรบกุกุนยะยรปbนนยย)นนรรกนยยบบสบบึงลลศดดน้้น่วองูปุุปงึงึ้ยยรรภเัยสสดยัใใลooaaศeดดบะะรt่งtรรใ้ำำ้บัพพีรผภภยขiะะหหนนงชชททะะขขmuกกuัยอนีรกกาาออภโโษาา้้าสสาหnnู้ป้าตตัยยัแาาBBดดนนษอ้งอ้ดดกก2าายยาากุกุbbนนัยรรนยงงะmนลรชบบผหดดขขข้น้นะaaาารรา้าุปปุหหรยณณรยะัสสงคaศศaeeด่วร้ำ้เูลoผผภภใ(นนววนหหออผผภccดสะะขขขนกกhลลยหกกาาอรีีรงัา้bต์ต์เเูู้้าา้วบาkkงงรรยัาายัBBดดทeนนดขขา้าาต้ษษัังงยยอาาiนรรงยยงงแรlผผbbกกออภa้วชขขiยรา้้าaาaารร้า่อา้หณณมมสหละะzึงงึศววdููป้ป้ยยัผผงงึooงู่ผผกชชนนeววว่ออผผาccะศศลไไนอือืาาลหหรีู้้ปูปัรรบ์ตต์rยปปaaว่ว่ใู้เเู้าายังkkงงรราาีีรงง)นนขขหบษงัะะลลยยรรงงrrรผผษษยยbรกbกออ้าา้าา้ddสสงังัะะมมนะตตึงงึอวังังูปู้้ปผผงงะะบบooชชดดบบสสศศ))ไดดรรอืือขาหหงปูู้้ปรร้วว้a่วปaว่บบงึงึภภรีรีงา้้าทนนอะะลลยยยยรรrrษนนษยัยัยงาาำddสสงัังะะตตังผะะบบใดดบบสส))ดรรหู้ ้ว้วบบงึภึงภ้า้ - เ-ม่ือเผมู้ปือ่ ่วผยไปู้ ดว่้รับยกไาดร้รตับรึงกอายรู่บตนกรรึงะอดยานู่บรนอกงหรละังดาวนางรตอ้าแงหหนล่งัง วาง Aquatic Rescue Guideline ของกรตะำดแานหรนองง่ หขลอังงดก้วยรปะลดาายนด้ารนอศงีรหษะลไงัปดยังว้ ดย้าปนขล้าางยสรดะา้ นแศลีระษะไปยังดา้   ปลายดขา้ า้นงเทส้ารชะีออแกไลปะในปนลา้ ายดา้ นเท้าช้ีออกไปในนำ้   - ผู้เขา้ ชว่ ยอยู่ในแต่ละดา้ น ยกดา้ นศีรษะของกระดานรอง   -หลผังูเ้ ขา้นึ ชเลว่ ย็กอนยอ้ ู่ใงนแลตะล่ วะาดง้าลนงบยนกขดอา้ บนศใีรชษ้ rะeขscอuงกeรtะuดbาeนร1อ-2ง     บเคันลทื่อึกน:ไหใวห้ใโชด้เยทปครนาศิคจกาากรกยากรทกี่เรหะมชาาะกสหมรอื เกพรื่อะปต้อกุ งใกหัน้กกราหหชกจขหหะร้าึ่วนาลลลลด----บเรยงเัััังงงาป------ลดาเขหออกกรรหรหรรรภภแนห็นขด็กูแหผผผ-------ึนลอออออออเรรนนััอหกรอหรรกหรรลยัยัาาณลใผผผผหหลเนมเูู้เู้้เาะจนยะะจงงงงงงขขขออออกกออืังนรััรนทลลาก่ืเเููู้้้เ้เูอ้อะาาผผผผผผหาใู่หห็หหหหบกแแา้หห้า้าขขขขดดอขลมมะงะงงงงมนี่เทขกงกกกังังชชชาเู้เู้้เู้เูู้เเู้หขาลลย่ื้้าาาา้้อลลลลลาาาหหหหหนึ้หหึีนผขขขขขขรีีผผ่ีผนดดขรขว่่มว่มมวอมู่ใกชชชชนกกนนะะะแังังังังังังู้เพเู้จย้ายนเยูู้เเ้า้้า้า้า้า้าลลลลลาาา้ึนึ้นงขขาีผผีีผดขขลขลแแขขว่่วว่่วใใมเจจาครรทยอนผชชชชชชะกกนน้าา้ขเเังังงังัังหหบัู้้เูเึนะกเเ้เูยยยยาา้น็กลล้นนึึุงออำำมมยัู้งเสีผชชขขา้้าขลลแแขว่่วว่ว่่ว่วจจวขนตรปรเชชสก้ก้หคคททใเเู่ใะะนมว่่เเสวงงจจอ่ื่อืห้้าาูเ้ายยหยยยยาปป้า้า่นกล็็กลึน้้าออลำำมมอย่่ววขนยาาหหู่ฝนนเเง้งั้ังชชา้อนชบขข้ผชแาลลอคอทคทงเเเนน็็ะะนนเยยลึ่รรงงงจ่ังอ่ืือ่สส้ากก่หวลลืหหอ่วว่หนปปยงพลนนึ้ึ้ตผขว่ื่ือ่องหหดดยยนเนเเเใใ้ังัง้ยชา้ออ้ออขขลขดนนยยทกัังงัลู่้เลรบึนนนลลหหจจน็น็นยแแนนสสขแูแูใูู่่ใกอือา้ลลหหกว่ื้งงอองา่ง้ึน้ึนเเะ้้ำำจนลาาือ่่อื่งง่ึึลลนนขข้านเกกโหหใลใอลลเบขขพพอรอมดนยังงัเเาดทนนขหขขะชกกจจนนเะออืืขขแแกีณณนนาาะสแแ้กททกาลลึ้นึน้งงชทรรอเเย่วา่้ำน้้ึึนดนาาคึ่ง่งึลขขรนรรา้า้ออกกรัหนลลสว่ขขพพวตตทอืืออ้อ้ยา้บใ่่ีเีเเเะะเา่ิมนขขกกะพพสสจจห้ำำ้หหรหหยอืขายขณณยยาาบะะีเ่นล้ึน้นึมมล่ล่ททรรปขปะึ้นนึ้้ือใาานนหนงูฝ่่ฝูชชยยร่่ใููใรยมมนน้าอนววใผผหอืนึ้อกกอ้ะะเเรผ่ี่ี็นะะลงกกนนชแแล่ง่ังัก่ววพพขสจจงงุุฝำ้ำ้หหาาาาออืืยะ้กจคูู้เ้เันนัไดดมม้เู้ลททลังงสสดขขณยยปปนน่ังะะปาเขางงู่ฝารช้าขขแแยยู่ใเนนบะะrมจผผยย้า้้าากกรรหก้าใใะีผ่่ผีแลลสส้ำ้ำไกกลลeนะ้า้าัง่่วกออลลุงุงนับินหหดอืือนนนืนืะะดนชชู้เูเ้นยsใใทนันัชเู้เู้มมาางง้สสาอขขปยปนะะบบศดส้cขขหหา้าีย้คค้ขขแะวว่่ขแแ่ีอวยยบบใ่วกยยuนขขีรร้รภาเเ้าใ้ายยดำ้ลลนสสหา้้าถยีผผ้้กำำรรอออลลลยยดดหษนหeนนืนะืนะาณณชชตใ้อ้าสชชกกครราาแแ่ม่ิมิบบลละะบ่าพศะเเบบา้า้ะหใร้คยอว่ว่ขขแแนะะหหยยว่งนน่วดดะะนัักกปปtีขรกกนนขนนขผงเหสสดuจยยผ้คำรอลอลษยยดใดอลลททกู้ะะปกก้า้าา้า้รรณณเเแแฝฝคลbชวรรแิ่มบบลงงททาะะะบบอือืเเนนววนนร้า้าะะรร่อ่ีอีกัลงบลลัง่งัeกอ้ะะรหหขนะะกัปถถกกนนนนา้้าะะนออเเr้จจอำำกกีีศศคยระะเอดสมมeใใขลลขขทท้ออาะดดกงใใ1า้า้ีกกีะับับุกรมเเฝแฝแคคอองรีึีรงชชบ่ากนนิินsทท-ออดอืือววยยกกนาากะกรี่อคค่ีอดดลล่งันนงั่ษษ2ออภcั้้บากกสสรรนนหรงงรถถหหา้า้ะออเrrจจนนำีกกีค้้าาัยuะะกกคคเนะะะะะมกกeeาภภาาทขขอออดวใลลีกนนีกบับัขขคคดดeรดออหหดววกขขรรรรนินssันบคาาอออยยังงัาแาาคคาศศาึนึ้้นบบมดดนนออยยาา่่ะะccออนคพพนนtนงนกสลนงงหหีผีีรรนนงงจจคคดด้าดดา้กกuuuกกิุหคคคมหงงรระรรกกผผภู้าเจจษษาาลลนนกุมมุกงึึงออกกาาขขลขอกกาbอใeeหหววรูปปู้้รราาหกกากกกะะาา้ันนงงางงงังังรรกกศศึน้้นึeรรบบย่าา่ะะกกรร้รรพนนขขtรรtะะะรระรีีรงงจจคคดดดดกะะนนuuะะ1ออ้้ำำดดผะะดดจษจษาาสสุมมุงึึงากา้้ำำbbดด-งงดดาาู้ปาาาา2กกะกะบบนนรกาากนนeeาากกนนรนนขขรรนนะรรนนะนนรระะ11ออ้ำำ้ดะะสออ้ำ้ำดด--งงดดา22บงงาานาา   เยรรดักิม่ ตปผรรูเ้ึงขะส้าเามชยว่ินรยสดั เภทหาี่ลอวือะกอแ่นืตลสะะโาใพหมกา้กราแถรลใดหะูแต้กลน้าทรข่ีเชหา่วมวยาาเะหงสอลมุปือกโรดณย์กตารรึงศพีรยษุงตะ-ัวหรภแผอลายัู้เหขะงก้าารหแมชัดกลล่วตีผมยะรังูเ้ ีผึงขขใหสหู้เ้า้นึลขาชือก้ยจา้ หรว่าชาัดลยรกว่พักดเนยทาหูแดี่ดเำ้ ลผหล้าเ่าือขนทลนศา้อือ่ีเหีรสหยนษฝู่ชใู่ม้าะนผั่ง่วขาาอยนะแกงใสำ้กลหนใรมะห้าค้ะผเดผ้ำรู้ปาแิม่ลรนะนกัปรสอะกรบงนะรหภะเลำัยมังดขในนิึนาวจกสานางภากแรนลายะ้าพกผกปู้ รระะดสาบน             927-ภ4ัย6 และให้การดูแลท่ีเหมาะสม

5. เรอื พอนทูน (Pontoon Boats) 11. เรือพลงั ลม (Airboats) 6. เเMครรอืือูมaคกือrาลiยtแ้วiัคmนยวeแทล(aะRาnเaงรdpกอื iแdาAครqนปuDู ฏa(eKtิบpaiclัyตoaLิกykifmsาeรaeSฉnnudtุกpเCpฉCaoินrnraทotftาeGงsu)น(iBd้ำaeแnลlianะnทeasะเลM11a23n.. uเเรรaืออื lโขฮนเาวดอใรห์คญรา่ ฟ(Sทh์ip(Hso) vercraft) 7. Boat)) ประเภทเรือท่ใี ชใ้ นการช่วยชวี ิตบรเิ วณชายฝ่ังที่พบบ่อย 1. เรอื ยาง หรือ Inflatable Rescue Boat (IRB) 3. เรอื ไกลฝง่ั หรือ Offshore Rescue Boat (ORB) 2. เรือหริบ(ริบ) หรือRigid Hull Inflatable Boat (RHIB or RIBX 4. ยานน้าชว่ ยชวี ิต หรือ Rescue Water Craft (RWC) 2-47 98

22.4.4กกาารรคคน้ ้นหหาาแแลละะชว่ ยเหลือผู้ประสสบบภภัยัยททาางงนนา้ ้�ำ Search and Rescue in Aquatic Environment วตั ถปุ ระสงคด์ า้ นความรู้ Aquatic Rescue Guideline - อธิบายรูปแบบและวิธกี ารค้นหาผปู้ ระสบภัย - อธิบายการจัดศูนยค์ ้นหาและช่วยเหลือผู้ประสบภัย - อธิบายขนั้ ตอนการคน้ หาและชว่ ยเหลอื ผู้ประสบภยั วัตถุประสงค์ดา้ นทกั ษะ - มีทักษะในการช่วยเหลือผปู้ ระสบภัยโดยเฮลคิ อปเตอร์ การค้นหาและช่วยเหลอื ผู้ประสบภยั ทางน้าด้วยเรือ รูปแบบและวธิ ีการค้นหาผู้ประสบภยั การคน้ หาในทนี่ ีห้ มายถึงการปฏิบัตกิ ารค้นหาบน ผิว การช่วยเหลือผู้ประสบภัยจากเรือหรือในน้า โดย ปกติเมื่อทราบต้าแหน่งหรือต้าบลที่เรือประสบภัยแน่นอน นา้ ดว้ ยเรือเลก็ สา้ หรบั บคุ คลหรอื เรือทีห่ ายไปในทะเล ในพ้ืนที่ เราสามารถน้าเรือตรงเข้าไปช่วยเหลือได้โดยทันที หากเรา ซึ่งคาดหมายว่าเป้าท่ีค้นหาน่าจะอยู่ในขณะท้าการ ค้นหา ได้รับแจ้งต้าแหน่งหรือต้าบลที่เรือที่ประสบภัยแล้วไปหา แต่ เริ่มต้ังแต่หาข้อมูลของผู้ประสบภัยจากเรือในน้า โดย ไม่พบ อาจเป็นเพราะการแจ้งต้าแหน่งผู้ประสบภัย อาจ สอบถามจากผู้พบเห็นผู้ประสบภัยคร้ังสุดท้ายในเวลาใด คลาดเคล่ือน หรืออาจเป็นเพราะผู้ประสบภัยหรือเรือที่ และเหตุเกิดท่ีแห่งเพ่ือประเมินว่าผู้ประสบภัยควรจะอยู่ ประสบภัย อาจถูกพัดลอยไปจากต้าแหน่งเดิม ตามเวลาท่ี บรเิ วณใดในปัจจุบันในขณะท่ปี ฏิบตั ิการค้นหา ผ่านหรืออาจจมลงไปในน้า เมื่อเราไม่พบผู้ประสบภัย การ ปฏิบตั กิ ารค้นหาจึงเร่ิมข้นึ ลักษณะการค้นหา ลักษณะการค้นหาแบ่งเป็น 3 แบบ คือ การค้นหา ระยะทางและเวลาในการปฏิบัติการ และความทนต่อ สภาพ บริเวณชายฝั่ง การค้นหาผิวน้าในทะเลระยะใกล้ (ไม่เกิน 1 คลน่ื ลมในทะเล คน้ หาคนที่ลอยคอในทะเลหรือเรือ ที่ยังลอย ไมล์ทะเล) และการค้นหาใต้พื้นท้องทะเล (ความลึก 4 – 5 อยู่เหนือน้า เมตร) 3. การค้นหาใต้พืนท้องทะเลด้วยทีมเรือค้นหา ซึ่งจะด้า 1. การค้นหาบริเวณชายฝ่ัง ด้วยทีมค้นหาชายฝ่ังเดิน น้าคน้ หาในระยะความลกึ 4-5 เมตร โดยไม่ใช้ถังอากาศ เป็น ค้นหาบรเิ วณชายฝ่งั และในน้าตนื้ ๆ ใกลฝ้ งั่ ท่พี อ มองเห็น การ ดา้ นา้ สา้ รวจดูในบริเวณจุดเกดิ เหตุ 2. การค้นหาผิวน้าในทะเลระยะใกล้ (ไม่เกิน 1 ไมล์ ทะเล) ดว้ ยทีมเรือค้นหาซง่ึ เปน็ เรือยางช่วยชีวิต ซ่ึงจ้ากัดด้วย 929-49

คูมือแนวทางการปฏิบัติการฉุกเฉินทางน้ำและทะเล Maritime and Aquatic Life Support Guidelines Manual การจัดศนู ยค์ น้ หาและชว่ ยเหลือผู้ประสบภัย 1. ศูนย์ค้นหาและช่วยเหลือผู้ประสบภัย รับผิดชอบสูงสุด - หัวหน้าทีมมีหน้าที่ท้าการค้นหา และดูแลความ ในการปฏิบัติการค้นหา และช่วยเหลือในพื้นท่ีที่รับผิดชอบ ปลอดภยั ขณะปฏบิ ัติการค้นหา เช่น เทศบาลต้าบลหรือองค์กรบริหารส่วนต้าบล หน่วย - ท้าการค้นหา และช่วยเหลือภายใต้การควบคุมสั่งการ ราชการหรอื องคก์ รเอกชนในพ้ืนท่ี เปน็ ตน้ และมีหนา้ ที่ ของหวั หนา้ ทมี - รวบรวมข้อมูลท่ีจ้าเป็น ได้แก่ บุคคลผู้ประสบภัย - สอ่ื สารระหว่างเรอื และสอื่ สารกบั หน่วยคน้ หา สภาพพ้ืนที่ และท่ีอันตราย สภาพอากาศ และคลื่น - ให้การช่วยเหลือผู้ประสบภัย และน้าส่งผู้รอดชีวิต กระแสน้า กระแสลม ทรพั ยากรท่ีมีอยู่ ผปู้ ่วย และผเู้ สียชวี ติ ขน้ึ ฝ่งั - สั่งการค้นหาและช่วยเหลือและประสานงานหน่วย การค้นหาด้วยการคาดเดาหรือสุ่มค้นหา ย่อมมี ต่างๆ ความหวังในการค้นพบน้อยกว่าการค้นหาอย่างมีระบบ และ - สนบั สนนุ ทรัพยากร และก้าลงั บ้ารุง แบบแผน ทั้งน้ีข้ึนอยู่กับเรือค้นหาและปัจจัยแวดล้อม ถ้ามีผู้ - ขอความชว่ ยเหลอื ระดบั ทีส่ งู กว่าหากเหตุการณ์เกินขีด พบเหน็ เหตกุ ารณ์และแจ้งเหตุ เราควรหาข้อมูลเบื้องต้น เช่น ความสามารถ จ้านวน และลักษณะของบุคคลหรือเรือ ต้าแหน่งการพบเห็น - ส่ังยกเลิกปฏิบัติการค้นหา ทั้งกรณีท่ีผู้ประสบภัยครบ ครั้งสุดท้ายและเวลาที่พบเห็น สภาพแวดล้อม ได้แก่ และไม่ครบ กระแสน้า คลน่ื ลม และเหตุภยั อนั ตรายทเี่ กดิ เป็นตน้ เราจะต้องก้าหนดต้าแหน่งหรือต้าบลที่เกิดเหตุ - การแถลงข่าวสือ่ มวลชน (Datum) และเวลาที่เกิดเหตุ แล้วการค้นหาย่อมมีโอกาสพบ - รายงานสรปุ ผลการปฏบิ ตั ิ ผู้ประสบภัยในรัศมี 0.5–1.0 กิโลเมตร จากจุดเกิดเหตุ หาก เรารีบน้าเรือค้นหาออกโดยเร็ว เป็นระบบและมีแบบแผน 2. หน่วยค้นหาและช่วยเหลือ รับผิดชอบการปฏิบัติการ และหากมีกระแสน้ากระแสลมก็ต้องใส่การเคล่ือนที่ของ ค้นหาตามทศ่ี นู ย์ค้นหาและชว่ ยเหลือสง่ั การ มหี น้าท่ี ต้าบลที่เกิดเหตุ (Datum) ไปในทิศทาง และความรวดเร็ว - รับข้อมูลท่ีจ้าเป็น น้ามาวางแผนก้าหนดพื้นท่ีรูปแบบ และวิธีการค้นหา - แต่งตงั้ หวั หน้าท่ีค้นหา ตามระยะเวลาที่ผ่านไป นับแต่เกิดเหตุจนถึงปัจจุบันด้วย วิธกี าร ดังน้ี - ควบคมุ การค้นหา ส่ังการปฏบิ ตั กิ ารคน้ หาตามแผน - ต้าแหน่งของคนหรือเรือท่ีประสบภัย (Datum) หรือ - ติดต่อสื่อสารและประสานงานทีมค้นหาตา่ งๆ คนตกน้า (Man overboard: MOB) หมายถึง ต้าแหน่ง - ดูแลความปลอดภยั ของหน่วย และทีมค้นหา ประมาณของคนหรือเรือที่ประสบภัยหรือคนตกน้าในเวลาใด เวลาหน่ึงท่ีค้านวณจากการเคล่ือนของคนหรือเรือไปจาก - ให้ค้าแนะน้าความชว่ ยเหลือ และสนับสนุนตามร้องขอ จุดเร่มิ ต้นของเหตุการณ์ - รับตัวผ้ปู ระสบภยั และบนั ทกึ ข้อมูลประวตั ิของทุกคน - ปฐมพยาบาลผู้ป่วย น้าส่งผู้ป่วยและผู้เสียชีวิตไปโรง - อัตราการลอยไป (Driff) หมายถึง ผลการรวมของแรง พยาบาล จากกระแสลม กระแสน้า ที่ท้าให้เป้าหมายลอยออกไปจาก ต้าแหน่งที่อยู่ เช่น กระแสน้าพัดไปในทิศ 045 องศา - รายงานความก้าวหน้าของปฏิบัติการให้ศูนย์ค้นหา ความเรว็ 1 นอต หรอื ไมล์ทะเล/ชวั่ โมง ทราบเป็นระยะ การเคลื่อนออกไป (Leeway) หมายถึง การลอย 3. ทีมเรือค้นหา รับผิดชอบการค้นหาและช่วยเหลือตาม เคลื่อนท่ีไปของคนหรือเรือออกจากจุดตั้งต้นด้วยการพัดพา แผน และปฏิบัติตามแผนส่ังการของหน่วยค้นหา และ มี ของกระแสนา้ และลม เช่น เวลาเกดิ เหตุ 09.00 น. เวลาท่ีเรือ หนา้ ที่ จะออกปฏิบัติการค้นหา 11.00 น. ดังน้ัน คนหรือเรือท่ี ประสบภัยจะถูกกระแสน้าพัดไปในทิศ 045 องศา เป็น 2-51000

ระยะทาง 2 ไมล์ทะเล เม่ือเราก้าหนดต้าแหน่งของเป้าท่ีเป็น และความเร็วได้ และในการค้นหาคร้ังที่สองเราต้องขยาย ปจั จุบนั ไดแ้ ล้ว ให้ครอบพน้ื ท่ีคน้ หาส้าหรับการค้นหาคร้ังแรก พืน้ ทก่ี ารค้นหาใหก้ ว้างขน้ึ กว่าเดิม แล้วครอบพื้นท่ีค้นหาใหม่ บนจุดต้าแหน่งนี้ และหากการค้นหาในพ้ืนท่ีครั้งแรกไม่ ลงไป และปฏิบัติการค้นหา และถ้ายังไม่ประสบผลส้าเร็จก็ ประสบผลส้าเร็จ เราจะต้องค้านวณการเคล่ือนที่ของเป้า ทา้ วธิ ีการเดียวกันซ้าอีก ต่อไปอีก ท้ังนตี้ อ้ งไม่ลืมว่ากระแสน้าอาจมีการเปล่ียนทิศทาง บทสรปุ การค้นหารูปแบบดังที่อธิบายมานี้ ย่อมมีโอกาสใน แรงจัด ความปลอดภัยของทีมเรือค้นหามีความส้าคัญเป็น การค้นพบสูงกว่าค้นการแบบเดาสุ่ม แต่การแล่นเรือให้ได้ อนั ดับแรกท่ตี ้องค้านึงถึง การส่งเรือเข้าไป ช่วยเหลือด้วยเรือ ตามรูปแบบและครอบคลมุ พืน้ ทท่ี ค่ี าดหมายไว้น้ันก็ไม่ใช่เร่ือง เล็กบางคร้ังอาจไม่ปลอดภัยในการออกไปปฏิบัติการค้นหา ง่ายเสียทีเดียว เพราะการแล่นให้ได้ตามที่ทิศทางและรักษา ตามรูปแบบดังกล่าว เราอาจต้อง รอเวลาในสภาพอากาสดี ระยะห่างให้ได้ถูกต้องก็ค่อนข้างยาก ถ้าเรือไม่มีอุปกรณ์การ ขน้ึ จงึ จะทา้ การค้นหาได้ นอกจากนี้ยังจะต้องระมัดระวังการ เดินเรือ เช่น เข็มทิศ และเรดาร์ เหมือนกับเรือใหญ่ ดังนั้น แล่นเรือค้นหาในขณะมีคลื่นลมแรง การบังคับเรือจะต้อง หวั หน้าทมี และผคู้ วบคุมเรือจะต้องเรียนรู้และฝึกฝนการแล่น ระมัดระวังเพราะเรืออาจเสียหลักบังคับทิศทางไม่ได้และเรือ เรือตามรูปแบบให้เกิดความช้านาญ พร้อมท้ังจะคุ้นเคยกับ ถูกคลื่นยกให้ขวางคล่ืน เรือจะพลิกคว่้าได้ง่าย และเป็น พื้นที่ภูมิประเทศก็จะช่วยให้มีการค้นหามีประสิทธิภาพดีขึ้น อนั ตรายแกค่ นในเรือค้นหาเอง Aquatic Rescue Guideline สว่ นลกู ทีมประจ้าเรือก็จะต้องฝึกให้มีทักษะในการมองค้นหา การค้นหาและช่วยเหลือผู้ประสบภัยจะประสบ เป้าหมายในทะเล มีการกราดสายตาดูและมีความสังเกตที่ดี ผลส้าเร็จมากน้อยเพียงใดก็ข้ึนอยู่กับการฝึกฝน และทักษะ มคี วามอดทนต้ังใจมองค้นหาเป็นเวลานานๆ ความช้านาญของทีมค้นหา การประสานการค้นหาและการ การค้นหาและช่วยเหลือผู้ประสบภัยในแหล่งน้า เช่ือฟงั ค้าสง่ั ในการปฏบิ ัตงิ าน เพราะการค้นหาจะต้องร่วมกัน ขนาดใหญ่และทะเล บางคร้ังสภาพอากาศท่ีเลวร้าย คลื่นลม ท้างานเป็นทีมและต้องมีความรวดเร็ว แน่นอน แม่นย้า AB C A1 B1 A2 B2 A3 B3 1021-51

คูมือแนวทางการปฏิบัติการฉุกเฉินทางน้ำและทะเล Maritime and Aquatic Life Support Guidelines Manual วิธีการคน้ หาผวิ นา้ ในทะเล (สา้ หรบั เรือ หรือผปู้ ระสบภัยทีล่ อยอยูใ่ นทะเล) กองทัพเรือเป็นหน่วยงานที่มีหน้าที่รับผิดชอบในการ ชนกัน หรือเกิดจากการเจ็บป่วย บาดเจ็บ ในกรณีต่างๆ ของ สนับสนุนการให้ความช่วยเหลือผู้ที่ประสบภัยในกรณีต่างๆ ผู้ทีท่ า้ งานในทะเล ทั้งบนบกและในทะเล โดยเฉพาะอย่างยิ่งในทะเลทั้งฝั่งอ่าว กองทัพเรือเป็นหน่วยงานท่ีมีอากาศยานประจ้าการ ไทยและฝั่งอันดามัน ซ่ึงเป็นพื้นที่รับผิดชอบโดยตรงของ หลายแบบ โดยมีกองการบินทหารเรือ กองเรือยุทธการ กองทัพเรือ ทั้งนี้ในปัจจุบันมีกิจกรรมท่ีเกิดจากการใช้ รับผิดชอบภารกิจ อากาศยานมีทั้งแบบปีกนิ่ง (บ.) และแบบ ประโยชนจ์ ากทะเลมากมาย ไดแ้ ก่ การท่องเที่ยว การประมง ปีกหมุน (ฮ.) ซ่ึงอากาศยานแต่ละแบบมีขีดความสามารถใน การพลงั งาน การล้าเลยี งขนสง่ เป็นต้น โดยแตล่ ะกิจกรรมก็มี การปฏิบัติภารกิจในการช่วยเหลือผู้ประสบภัยและล้าเลียง โอกาสท่ีจะเกิดเหตุการณ์ต่างๆ ได้ทุกเวลา ไม่ว่าจะเกิดจาก ผูป้ ่วยเพื่อส่งกลบั ทางสายการแพทย์ได้ ธรรมชาติ สภาพอากาศ เช่น เรือล่ม เรือชนหินโสโครก เรือ ขนั ตอนการคน้ หาและช่วยเหลอื ผปู้ ระสบภยั (SAR stage) มี 5 ขัน้ ตอน 1. ขนั ตอนการรับข่าว (awareness stage) เป็นการรับ 4. ขันการปฏิบัติ (operation stage) เป็นขั้นการ แจ้งขา่ วของการเกิดเหตุประสบภัยโดยรับแจ้งจากบุคคลหรือ ปฏิบัติการค้นหาและช่วยเหลือ ได้แก่ การบรรยายสรุป การ หน่วยงานท่ีพบเห็นหรืออยู่ในบริเวณใกล้เคียงกับท่ีเกิดเหตุ เดินทาง การค้นหา การช่วยเหลือ การกู้ภัย การควบคุมการ หรือจากยานท่ีกา้ ลังประสบภยั กไ็ ด้ ปฏิบัติ การย้ายผู้ป่วยผู้ประสบภัยไปยังสถานพยาบาล และ 2. ขันการด้าเนินการเบืองต้น (initial action stage) การบรรยายสรุปการปฏิบัติ เป็นข้ันการปฏบิ ัตขิ องหน่วยปฏบิ ตั ิ การรับขอ้ มลู เพ่ิมเตมิ การ 5. ขันตอนการปฏิบัติภายหลังเสร็จสินภารกิจ ประเมินผล พิสูจน์หรอื กรองข่าว การก้าหนดข้ันตอนของการ (mission conclusion stage) เป็นการปฏิบัติเมื่อเสร็จส้ิน เกดิ อุบัตภิ ยั การเตรียมหน่วยคน้ หา และการช่วยเหลอื ภารกิจหรือยกเลิกภารกิจเป็นการเดินทางกลับท่ีต้ัง การ 3. ขันการวางแผน (planning stage) เป็นการวาง บรรยายสรุปผลการปฏิบัติ การเติมเชื้อเพลิง และการท้า แผนการปฏิบัติอันประกอบด้วยการวางแผนค้นหาท่ี เอกสารสรุปภารกิจเพ่ือการรายงานและเก็บเป็นข้อมูล เหมาะสม วิธีการช่วยเหลือและเคล่ือนย้าย การหาต้าบลที่ หลกั ฐาน ประสบภัย การเลือกแบบการค้นหาที่ดีท่ีสุด และการ ประสานกับหน่วยท่ีเก่ยี วข้อง การคน้ หาและชว่ ยเหลือผปู้ ระสบภัย มกี ารปฏบิ ตั ิในภาพรวมดงั ตอ่ ไปน้ี 1. รับแจ้งข่าวอากาศยานหรือเรอื ทปี่ ระสบภยั โดยรับแจ้ง 5. ท้าการวิเคราะห์ว่าจะส่ง บ. หรือ ฮ. ไปช่วยเหลือหรือ จากบุคคลหรือหน่วยงานท่ีได้พบเห็นหรือทราบเหตุการณ์ที่ ส่งไปทั้งสองแบบ และส่งไปจ้านวนก่ีเคร่ือง โดยค้านึงถึง เกิดขน้ึ ประสทิ ธิภาพในการช่วยเหลอื และความปลอดภยั เปน็ หลัก 2. ทา้ การวเิ คราะห์ข่าวท่ีได้รับแจ้งว่าเป็นอากาศยานหรือ 6. นักบินและเจ้าหน้าท่ีน้า บ. หรือ ฮ.ขึ้นปฏิบัติการ เรือแบบใด สังกัดหนว่ ยงานไหน ชว่ ยเหลอื ตามข้ันตอน 3. ส่งเครื่องบินข้ึนไปค้นหาหรือพิสูจน์ทราบ แล้วก้าหนด 7. การควบคุม บ. และ ฮ. ณ ต้าบลท่ีเกิดเหตุ ให้ บ.ที่ท้า ตา้ บลที่ที่แนน่ อน การค้นหาและพิสูจน์ทราบเป็นผู้ควบคุม และสั่งการในเร่ือง 4. เครื่องบินท้าการค้นหาและพิสูจน์ทราบ และส่งข่าว ความสูง ต้าบลที่วนรอ และล้าดับการเข้าไปช่วยเหลือ กลับมา โดยมีรายละเอียดของอากาศยานหรือเรือที่ประสบ รวมทงั้ การตดั สินใจอ่ืนๆ ท่ีจ้าเปน็ เพอื่ ความปลอดภยั ภัย จา้ นวนผู้ประสบภยั จ้านวนผู้รอดชีวิต สภาพการบาดเจ็บ สภาพอากาศ ณ ทเี่ กดิ เหตุ และสภาพท้องทะเล 2-51022

8. บ. หรือ ฮ. ท่ีท้าการช่วยเหลือ เม่ือน้าผู้ประสบภัยขึ้น ใกลท้ ่ีสดุ ด้วยความรวดเร็ว เครื่องแล้ว ท้าการช่วยเหลือขั้นต้นและน้าส่งโรงพยาบาลท่ี ข้อมูลส้าคัญทีใ่ ช้ในการวางแผนคน้ หาและช่วยเหลอื 1. ลักษณะของผ้ปู ระสบภยั / อากาศยาน / เรือ 5. สถานภาพผปู้ ระสบภัย (อาการบาดเจบ็ ) 2. สัญญาณขอความชว่ ยเหลือที่ผปู้ ระสบภัยมอี ยู่ 6. จา้ นวนผู้ประสบภยั 3. เวลาท่ไี ด้รบั แจ้งเหตุ 7. สภาพแวดลอ้ ม สภาพอากาศ 4. ตา้ แหนง่ ผปู้ ระสบภัย / อากาศยาน / เรือ คร้งั สดุ ทา้ ย 8. ทิศทางกระแสน้า กระแสลม รปู แบบการค้นหา รูปแบบของการค้นหาและช่วยเหลือจะเป็นลักษณะ - การบนิ ตามเส้นทางการบนิ ค้นหาสามารถครอบคลุม การบนิ โดยแนวทางการบินจะขึ้นอยู่กับสถานการณ์และพ้ืนที่ พ้ืนท่ีจากด้านหนึ่งไปอีกด้าน รูปแบบทม่ี กั ใชม้ ี 4 รปู แบบ ดงั น้ี หน่ึงได้โดยเรว็ 1. Parallel track pattern 3. Square pattern Aquatic Rescue Guideline - พ้ืนทค่ี น้ หาขนาดใหญ่ ต้องการความละเอียดสูงในการค้นหา ซึ่งต้องทราบ ต้าแหน่งของเป้าหมายที่ท้าการค้นหาค่อนข้างแน่นอนและมี - ทราบต้าแหน่งของเป้าหมายในการค้นห า พื้นท่ีไม่กว้างใหญ่มาก การบินค้นหาอาจแพร่ขยายเป็น โดยประมาณ สี่เหล่ียมผืนผ้าโดยให้ลักษณะของการบินค้นหาขยายออกไป - เปา้ หมายในการคน้ หาอาจอยใู่ นตา้ แหน่งใดๆ ก็ได้ใน ตามทิศทางเคลอ่ื นที่ของเปา้ ที่จะท้าการบินค้นหา พน้ื ทค่ี น้ หา 4. Sector pattern 2. Creep line pattern - พื้นที่ค้นหามีขนาดแคบและยาว ลักษณะการบิน ทราบต้าแหน่งของเป้าหมายที่จะท้าการค้นหาค่อน ข่างแน่นอนและพ้ืนท่ีท่ีค้นหามีขนาดไม่กว้างใหญ่ การบิน คล้ายกับการบนิ บนบกระหว่างภเู ขา ค้นหาจะครอบคลุมพื้นที่เป็นวงกลม โดยมีเป้าหมายในการ ค้นหาเปน็ จดุ ศูนย์กลาง การใช้สัญญาณชนิดต่างๆ ท้ิงลงไปที่ - คาดว่าเป้าหมายในการค้นหาอยู่ด้านใดด้านหนึ่งของ เส้นทางการบินซึ่งลากระหว่างจุดสองจดุ จดุ ศูนยก์ ลางของพืน้ ท่คี น้ หาจะเป็นการช่วยก้าหนดจุดอ้างอิง ส้าหรับอากาศยานค้นหามักใช้กับพื้นที่ค้นหาไม่เกิน 4 NM. 1023-53

คูมือแนวทางการปฏิบัติการฉุกเฉินทางน้ำและทะเล Maritime and Aquatic Life Support Guidelines Manual อากาศยานของกองทัพเรอื กองทพั เรอื (ทร.) เป็นหนว่ ยงานหลักของประเทศใน (support) การค้นหา (search) และการช่วยเหลือ (rescue) การคุ้มครองดูแลปกป้องอธิปไตยและคุ้มครองผลประโยชน์ ผปู้ ระสบภยั แตอ่ ากาศยานก็มขี ้อจา้ กัดในการปฏบิ ัติ คือ ของชาติทางทะเล โดยมีอากาศยานของ ทร. ซึ่งเป็นกลไก 1. ระยะเวลาปฏบิ ตั กิ ารจ้ากัดอยใู่ นอากาศยานได้นอ้ ย หนึ่งในการปฏิบัติภารกิจทั้งภารกิจของ ทร. เอง และให้การ 2. ต้องมฐี านบินหรือ platform สนับสนุนกับหน่วยงานต่างๆ อีกมากมาย ท้าให้อากาศยาน 3. สภาพอากาศ ของ ทร. ท่ีใช้ปฏิบัติภารกิจมาหลายสิบปี มีหลายแบบ 4. การติดตอ่ ส่ือสาร อากาศยาน คือ สิ่งที่เหมาะสมที่สุดส้าหรับในการสนับสนุน 5. ความเหนอื่ ยลา้ ของนักบิน ความซับซอ้ นของการคน้ หาและชว่ ยเหลือ ในกรณีที่สภาพการณ์ต่างๆ เอ้ืออ้านวยให้น้าอากาศ 5.2 อากาศยานต้องมีสมรรถนะและขีดความสามารถ ยานข้ึนปฏิบัติภารกิจได้ ยังต้องมีสถานการณ์ท่ีเปลี่ยนแปลง สูง ประกอบดว้ ย หรือปัจจัยท่ที า้ ใหเ้ กิดปญั หาท่ีต้องให้ความส้าคัญ ดงั นี้ - เครอ่ื งยนต์มีความเช่ือถือไดส้ งู (ควรมีมากกว่า 1 1. เป้าหมายเคลื่อนทตี่ ลอดเวลา เครื่องยนต์) 2. รอ่ งรอยถกู กลบเกลื่อนโดยธรรมชาติ ขาดเบาะแส ขาด - อุปกรณ์การหาต้าบลที่ต้องดีมากในการบิน ผู้พบเหน็ เหนือท้องทะเล 3. ผ้ปู ระสบภัยตอ้ งการความชว่ ยเหลือทางการแพทย์โดย - เครอื่ งมอื ในการคน้ หาทด่ี มี ีประสิทธิภาพ เร่งดว่ น - อปุ กรณ์สือ่ สารทีค่ รบถว้ นเพียงพอ 4. ขนาดของพ้ืนทคี่ น้ หาจะกว้างใหญ่ข้ึนทกุ วินาที 6. ต้องอาศัยความคุ้นเคยพ้ืนท่ี เน่ืองจากการปฏิบัติการ 5. ต้องใช้เรือและอากาศยานจ้านวนมาก เพ่ือให้ ในทะเลน้ันมีความแตกต่างจากบนบกโดยสิ้นเชิง โดยเฉพาะ ครอบคลุมพ้ืนที่ที่ต้องปฏิบัติการให้ได้โดยเร็ว และให้ทันต่อ นักบินทหารเรือ ซึ่งคุ้นเคยกับท้องทะเล ผืนน้า ผืนฟ้า เกาะ เวลาและสถานการณ์ แกง่ ตา่ งๆ ตงั้ แตเ่ รม่ิ ฝกึ ศึกษาในโรงเรยี นนายเรือ 5.1 เรือต้องมีสมรรถนะและขีดความสามารถสูง 7. บคุ ลากรต้องไดร้ บั การฝกึ มาโดยเฉพาะ ประกอบดว้ ย - ระดับผู้วางแผน - อปุ กรณ์สื่อสารจา้ นวนมาก - เรดาร์ส้าหรบั การค้นหา - เจา้ หน้าที่ค้นหา - ความคงทนทะเลของเรือ - เจา้ หน้าที่ช่วยเหลือผู้ประสบภัยข้ึนจากน้า - เจ้าหนา้ ทแี่ ละอุปกรณ์ฯ ที่มีขีดความสามารถใน - เจ้าหนา้ ที่ด้านการแพทย์ การรกั ษาพยาบาล การรกั ษาพยาบาล ขดี ความสามารถโดยทั่วไปของ ฮ. 1. ท้าการบินข้ึน – ลง บนภูเขาและพ้ืนท่ีจ้ากัด และวางตัว 3. ท้าการบินรับ – ส่ง โดยลงสมั ผสั พื้นหรือลอยตัว บรเิ วณพนื้ ทีล่ าดเอยี งได้ แต่ไมค่ วรเกนิ 15 องศา 4. ท้าการบินเคร่ืองยนต์เดียว (ฮ.ทร.ทุกแบบมี 2 2. ท้าการบินแบบ Instrument Flight Rule (IFR) เป็นการ เคร่ืองยนต์) ในกรณีที่เครื่องยนต์ดับสองเครื่อง สามารถร่อน บนิ ทีน่ ักบนิ จะมองเคร่ืองวัดประกอบการบินเท่านั้น และการ ลงได้ บินแบบ Visual Flight Rule (VFR) เป็นการบินท่ีนักบินจะ มองภมู ิประเทศภายนอก 2-51044

ขีดขอ้ จา้ กดั ของ ฮ. 1. ไม่สามารถวางตัวบนพื้นทีล่ าดเอยี งมากกวา่ 15 องศา 2. การว่งิ ขึ้นหรอื รอ่ นลงด้านหน้าของเครื่อง (หวั เครอื่ ง) ต้องทวนลม 3. ความเร็วลมไมค่ วรเกิน 30 นอต ขดี ความสามารถในการบนิ ขนึ –ลง เรอื ใน ทร. 1. เฮลิคอปเตอร์ล้าเลียงแบบที่ 2 / ฮ.ลล.2 (ฮ. BELL – 6. เฮลิคอปเตอรล์ า้ เลียงและกู้ภัยประจ้าร.ล.จักรีนฤเบศร 212) ข้นึ – ลง เรอื ทกุ ประเภทใน ทร. ทม่ี ดี าดฟ้ารับ – ส่ง ฮ. (MH – 60S) ข้ึน – ลง เรือใน ทร.ท่ีมีดาดฟ้ารับ – ส่ง ฮ. ได้ 2. เฮลิคอปเตอร์ล้าเลียงแบบท่ี 3 / ฮ.ลล.3 (ฮ. BELL – เฉพาะ ร.ล.สมิ ิลนั ร.ล.จกั รีนฤเบศร และ ร.ล.อ่างทอง 214 ST) ขึ้น – ลง เรือใน ทร. ที่มีดาดฟ้ารับ – ส่ง ฮ. ได้ นอกจากขีดความสามารถในการบินขึ้น – ลง เรือ เฉพาะ ร.ล.สมิ ิลนั ร.ล.จกั รีนฤเบศร และ ร.ล.อ่างทอง แลว้ ฮ. ทร. ทุกแบบสามารถ ปฏิบัติการรับ – ส่งสิ่งของหรือ 3. เฮลคิ อปเตอร์ลา้ เลยี งแบบท่ี 4 / ฮ.ลล.4 (ฮ. S – 76B) บคุ คลทางดงิ่ (hoist trasfer) กบั เรือทุกประเภทใน ทร. ทั้งที่ ขึ้น – ลง เรือทุกประเภทใน ทร. ทีม่ ีดาดฟา้ รับ – ส่ง ฮ. มีดาดฟ้า รับ – ส่ง ฮ. และไม่มีดาดฟ้า รับ – ส่ง ฮ. รวมถึง 4. เฮลคิ อปเตอร์ปราบเรือด้าน้าแบบท่ี 1 / ฮ.ปด.1 (ฮ. S เรืออื่นๆ ท่ีไม่ใช่เรือใน ทร. เช่น เรือประมง เรือสินค้า และ – 70B) ขึ้น-ลง เรือใน ทร. ท่ีมีดาดฟ้ารับ – ส่ง ฮ. ได้เฉพาะ เรอื ทอ่ งเทยี่ ว เปน็ ตน้ Aquatic Rescue Guideline ร.ล.สิมลิ ัน ร.ล.จกั รนี ฤเบศร และ ร.ล.อ่างทอง จากขีดความสามารถของ ฮ.ท่ีกล่าวข้างต้น ใน 5. เฮลิคอปเตอร์ต่อต้านเรือผิวน้าแบบท่ี 1 / ฮ.ตผ.1 (ฮ. ภารกิจการช่วยเหลือหรือการล้าเลียงผู้ป่วยโดย ฮ. น้ัน จึง SUPER LYNX 300) ข้ึน – ลง เรือทุกประเภทใน ทร. ที่มี เป็นทางเลือกหน่ึงท่ีหลายหน่วยงานไม่ว่าจะเป็นภาครัฐหรือ ดาดฟ้ารบั – ส่ง ฮ. เอกชน ทั้งในประเทศและต่างประเทศ น้ามาใช้ เนื่องจาก เป็นวิธีท่ีจะสามารถเข้าถึงผู้ป่วยได้รวดเร็วและสามารถ ช่วยเหลอื น้าผู้ป่วยไปส่งยังสถานรักษาพยาบาลไดท้ ันท่วงที การนา้ ฮ. เข้าชว่ ยเหลอื พนื ทใ่ี นทะเล การปฏิบัตภิ ารกิจสามารถแบ่งออกได้เปน็ กรณี ดังน้ี 2. กรณีผู้บาดเจ็บอยู่ในเรือ ทร. ท่ีมีดาดฟ้ารับ–ส่ง ฮ. 1. กรณีผู้บาดเจ็บอยู่ในน้า เจ้าหน้าที่ที่ไปกับ ฮ. จะปฏิบัติโดยการน้า ฮ. บินลงบนดาดฟ้าเรือเพ่ือรับผู้ป่วย ประกอบดว้ ย เจ้าหน้าทที่ ีไ่ ปกับ ฮ. ประกอบดว้ ย - นกั บนิ 2 นาย - นกั บนิ 2 นาย - ผปู้ ฏบิ ตั งิ านบนอากาศยานเป็นประจา้ (ผอป.) 2 นาย - ผอป. 2 นาย - ชดุ ปฏิบตั กิ ารพเิ ศษ (ชปพ.) 2 นาย (สา้ หรบั กระโดดลง - แพทย์ / พยาบาล 1–2 นาย (พิจารณาจากอาการ น้า แล้วว่ายน้าไปที่ประสบภัยหรืออาจจะลงไปกับ hoist) บาดเจ็บ) เพ่ือใหก้ ารช่วยเหลือผปู้ ว่ ยในเบือ้ งต้นและใส่อุปกรณ์ช่วยชีวิต ใหผ้ ปู้ ว่ ย 3. กรณีผูบ้ าดเจ็บอยู่ในเรือ ทร. ท่ีไม่มีดาดฟ้ารับ–ส่ง ฮ. เจา้ หนา้ ท่ที ่ีไปกับ ฮ. ประกอบด้วย - แพทย์ / พยาบาล 1–2 นาย (พิจารณาจากอาการ บาดเจ็บตามขอ้ มลู ข่าวสารท่ไี ด้รับ) - นักบิน 2 นาย - ผอป. 2 นาย ในการปฏิบัติจะต้องใช้วิธีการส่ง ชปพ. กระโดดลง - ชปพ. 1 นาย (ส้าหรับลงไปกับ hoist) เพ่ือให้การ น้า เพื่อว่ายน้าไปยังผู้ป่วยหรือให้ลงไปพร้อมกับ hoist และ ช่วยเหลือผู้ป่วยในเบอ้ื งตน้ และใสอ่ ุปกรณ์ช่วยชวี ติ ใหผ้ ปู้ ่วย ให้การช่วยเหลือเบื้องต้นพร้อมกับใส่อุปกรณ์ช่วยชีวิตให้ - แพทย์ / พยาบาล 1–2 นาย (พิจารณาจากอาการ ผปู้ ว่ ยเพอ่ื ขนึ้ ฮ. บาดเจบ็ ) 1025-55

คูมือแนวทางการปฏิบัติการฉุกเฉินทางน้ำและทะเล Maritime and Aquatic Life Support Guidelines Manual 4. กรณีผู้บาดเจ็บอยู่ในเรืออ่ืนๆ ท่ีไม่ใช่เรือ ทร. ได้แก่ ภาพแสดงการตดิ ตั้งเปลพยาบาล ประจา ฮ. S – 76B เรือประมง เรือสินค้า เรือน้ามัน เรือท่องเท่ียวหรือเรือยอช์จ และ SUPER LYNX 300 ซงึ่ โดยปกติ เรอื ดังกลา่ วส่วนใหญ่จะไม่มีดาดฟ้าหรือพื้นที่ว่าง ส้าหรับให้ ฮ.บินลงวางตัวได้ ในการเข้าให้การช่วยเหลือ จะต้องใช้วิธีการหย่อนสายเคเบิล Hoist ลงไปเก่ียวผู้ป่วยข้ึน ฮ. ยกเวน้ เรอื ดงั กล่าวบางล้าอาจจะมพี ้ืนท่ีให้ ฮ. ลงได้ นักบิน กจ็ ะนา้ ฮ. ลงรับผปู้ ว่ ย เจา้ หน้าท่ที ่ไี ปกบั ฮ.ประกอบดว้ ย - นักบนิ 2 นาย - ผอป. 2 นาย - ชปพ. 1 นาย (ส้าหรับลงไปกับ Hoist) เพ่ือให้การ ช่วยเหลือผู้ปว่ ยในเบอ้ื งตน้ และใส่อปุ กรณ์ช่วยชีวิตใหผ้ ้ปู ว่ ย - แพทย์ / พยาบาล 1–2 นาย (พิจารณาจากอาการ บาดเจบ็ ) ภาพแสดงการตดิ ตงั้ เปลพยาบาล ประจา ฮ. BELL – 212 ภาพแสดงการตดิ ตั้งเปลพยาบาล ประจา ฮ. S – 70B และ BELL – 214ST การปฏิบตั ิในการลา้ เลียงผูป้ ่วยเขา้ –ออก ฮ. ขณะที่ ฮ. อยู่ทพ่ี ืนดาดฟ้าเรือ ในกรณี ฮ. ลงรับได้ 1. จัดวางผู้ปว่ ยบนเปลพยาบาล ผูกรดั ใหเ้ รยี บร้อย 7. สวมใส่อปุ กรณ์ปอ้ งกันเสียงใหผ้ ้ปู ่วยหากผปู้ ่วยสามารถ 2. จัดเกบ็ หรือผกู รดั อปุ กรณป์ ฐมพยาบาลให้เรยี บรอ้ ย สวมใส่ได้ 3. เจ้าหนา้ ที่ลา้ เลียงเปลพยาบาลแต่งกายใหร้ ดั กุม 8. แพทย์ พยาบาล หรือเจ้าหน้าที่ด้านอ่ืน ในการ 4. ล้าเลียงผู้ป่วยเข้าหา ฮ. ในทิศทาง ๓ นาฬิกา หรือ ๙ เคลื่อนที่บน ฮ. จะต้องเคลื่อนที่และปฏิบัติด้วยความ นาฬกิ าของ ฮ. (ทง้ั เข้าและออก) ห้ามลา้ เลียงเข้า – ออก ทาง ระมดั ระวัง และต้องแจ้งให้นักบินทราบก่อนทกุ ครงั้ หาง ฮ. โดยเด็ดขาด 9. แพทย์ พยาบาล ต้องพิจารณาและแจ้งนักบินเก่ียวกับ 5. เจ้าหน้าที่ล้าเลียงเปลพยาบาลก้มตัวและศีรษะลง ความสูงท่ีใช้ในการบิน อาจมีผลกระทบต่อผู้ป่วย ซึ่งมีผล ขณะล้าเลียงเปลพยาบาลผ่านปลายใบพัดประธาน Main เก่ียวกับเพดานบินความสูงท่ีปลอดภัยในเส้นทางการบินน้ัน Rotor Blade (ทง้ั เขา้ และออก) ด้วย 6. จัดวางเปลพยาบาลในต้าแหน่งวางเปลของ ฮ. แต่ละ แบบ 2-51606

การใส่ห่วงช่วยชวี ิต (Horse collar) Aquatic Rescue Guideline ห่วงนี้เปน็ ห่วงทจ่ี ะใหผ้ ู้ประสบภัยใช้ส้าหรับคล้องเข้ากับตัวแล้วเก่ียวเข้ากับขอเกี่ยว hoist เพ่ือดึงขึ้น ฮ. สามารถรับ น้าหนกั ได้ ๖๐๐ ปอนด์ หรอื ๒๕๖ กโิ ลกรัม ภาพแสดงการใสห่ ่วงชว่ ยชีวิต Horse collar สรุป การค้นหาและช่วยเหลือผู้ประสบภัยทางทะเล เป็น จ้าเป็นต้องใช้บุคลากรสายแพทย์เข้าร่วมกับภารกิจ หาก อีกหน่ึงภารกิจของกองทัพเรือท่ีส้าคัญ ซึ่งเป็นภารกิจท่ีช่วย บุคลากรสายแพทย์ดังกล่าวมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับ รักษาผลประโยชน์แห่งชาติทางทะเล เน่ืองจากหากประเทศ ความเสี่ยงในการปฏิบัติงน ขอ้ จ้ากดั ด้านต่างๆ ในการบินทาง ไทยมีการด้าเนินภารกิจ SAR ที่มีประสิทธิภาพก็จะสร้าง ทะเลก็จะท้าให้บุคลากรทางการแพทย์น้ัน ได้มีการเตรียม ความมั่นใจให้แก่นักลงทุนหรือผู้ประกอบกิจการต่างๆ ใน ความพร้อมส้าหรับการช่วยเหลือผู้ประสบภัยทางทะเลได้ ทะเล ว่าการท้างานในทะเลของประเทศไทยมีความปลอดภัย อย่างเหมาะสม และเกิดความปลอดภัยในการปฏิบัติภารกิจ ในระดับหน่ึง ซ่ึงในภารกิจ SAR ที่เกิดขึ้นบางสถานการณ์ ควบคกู่ ันไปด้วย เอกสารอา้ งองิ 1. ธเนศ ธรี ชยั ธญั ญศกั ด์ิ. เอกสารประกอบการฝึกเป็นผู้บังคับอากาศยาน 2. เอกสารประกอบการบนิ เปลี่ยนแบบ 3. เอกสารประกอบการปรับเปลีย่ นใบพัดอากาศยานของ ฮ. 4. การฝกึ การบนิ ฮ. 5. คมู่ อื การค้นหาและการช่วยเหลอื 6. การค้นหาและการช่วยเหลือ 1027-57

คูมือแนวทางการปฏิบัติการฉุกเฉินทางน้ำและทะเล Maritime and Aquatic Life Support Guidelines Manual 108

109 Aquatic Casualties Care Guidelines

คูมือแนวทางการปฏิบัติการฉุกเฉินทางน้ำและทะเล Maritime and Aquatic Life Support Guidelines Manual 110

หมวดที่ 3 แนวทางการดูแลผู้ปว่ ยเจ็บจากน�้ำและทะเล Aquatic Casualties Care Guidelines 3.1 หลักการดูแลผู้ปว่ ยเจ็บทางน�้ำ (Principles of Aquatic Casualties Care) - หลกั การปฏบิ ตั โิ ดยท่ัวไปเม่ือเผชญิ กบั เหตุฉกุ เฉนิ ทางน�้ำ 112 - การตรวจสอบ 112 - การชว่ ยเหลือ 114 - อาการเจบ็ ป่วยท่ีต้องการความรวดเรว็ 114 - อาการเจ็บป่วยท่อี าจรอได ้ 115 3.2 การดแู ลผ้ปู ่วยเจบ็ ทางน้�ำ (Aquatic Casualties) - การจมน้ำ� 118 - การชว่ ยชีวิตผตู้ กน�ำ้ ผ้ปู ่วยจมน�ำ้ 119 - การกชู้ ีพและดูแลขั้นต้น 120 - การกู้ชพี ขนั้ สงู 120 - การปว่ ยเจ็บจากอุณหภมู ิต�ำ่ 122 - การดูแลในระยะก่อนถึงโรงพยาบาล 123 - การดูแลในโรงพยาบาล 123 - การปว่ ยเจ็บจากสัตวน์ ้�ำ 125 - การป่วยเจ็บจากการด�ำน�ำ้ สคูบา 130 - การใหอ้ อกซิเจนทางการแพทย ์ 136 - ท่าพักฟ้นื พิเศษ 141 Aquatic Casualties Care Guidelines - อุบัติเหตจุ ากการจราจร ยานนันทนาการและกฬี าทางน้�ำ 142 - การบาดเจบ็ ทีศ่ ีรษะ คอ และไขสนั หลัง 142 - การแพทยใ์ นสถานการณ์ทจ่ี ำ� กดั 143 111

คูมือแนวทางการปฏิบัติการฉุกเฉินทางน้ำและทะเล Maritime and Aquatic Life Support Guidelines Manual 33.1.1หหลลักกั กกาารรดดูแลูแลผผู ป้ ปู้ ว่ว่ ยยเจเจ็บ็บททาางงนน้�ำ้า Principles of Aquatic Casualties Care วัตถุประสงคด์ ้านความรู้ - อธบิ ายหลกั การดแู ลผูป้ ่วยเจ็บทางนา้ - อธบิ ายการตรวจสอบ การประเมินขันตน้ และขนั ตาม - อธบิ ายอาการเจ็บปว่ ยท่ีต้องสง่ ต่ออยา่ งรวดเร็ว และอาการเจ็บปว่ ยที่อาจรอได้ - อธิบายการพิจารณาการรอ้ งขอความช่วยเหลือ และส่งต่อ หลักการดูแลผู้ป่วยเจ็บทางน้า มีล้าดับการดูแลในลักษณะเดียวกันกับผู้ป่วยเจ็บในพืนที่ห่างไกลทางการแพทย์ ใช้ หลกั การ ตรวจสอบ (Check) ร้องขอ (Call) ดูแล (Care) โดยอาจมีการปรับเปล่ียนตามความเหมาะสมของทรัพยากรท่ีมีอยู่ ในบริเวณ การตรวจสอบ 1. การตรวจสอบสถานการณ์ ตรวจสอบสถานการณ์ว่ามีความปลอดภัย ส้าหรับผู้ - ประเมินหาเบาะแสส้าหรับกลไก หรือธรรมชาติท่ีท้าให้ เข้าช่วยเหลือ และทีมงานควบคุมสถานการณ์ อันตรายและ เกิดการปว่ ยเจบ็ ส่ิงคุกคามต่อสุขภาพต่างๆ (รวมถึงโรคติดต่อ โดยใช้วัสดุ - เคล่ือนย้ายผู้ป่วยหากจ้าเป็น เพื่อป้องกันอันตราย ป้องกัน) หากไม่ปลอดภัยจะท้าอย่างไรได้บ้างให้ปลอดภัย เพ่มิ เตมิ (เชน่ เจ้าหน้าทก่ี ูภ้ ัย หรือเจ้าหน้าท่ีอืน่ ๆ) - ประเมินความต้องการอุปกรณ์ยึดตรึงศีรษะ หรือ - เกิดอะไรขนึ อย่างไร จา้ นวนการปว่ ยเจบ็ ผู้ปว่ ยหมดสติ กระดานรองหลงั และไขสนั หลัง - หากผู้ป่วยรู้สติ ขอความยินยอมจากผู้ป่วย หรือ ผู้ปกครอง 2. การตรวจสอบทรัพยากร ตรวจสอบทรัพยากรชีให้เห็นถึงทรัพยากรท่ีมีอยู่ R = Response ตรวจสอบการตอบสนองขันต้นต่อการส่ัง เวชภัณฑ์ อุปกรณ์ และบุคลากรด่านหน้าคนอื่นๆ และความ ด้วยวาจา หรือการสัมผสั ห่างไกลจาก ทรัพยากรทางการแพทย์ทพ่ี รอ้ ม S = Send การส่งสารเพื่อขอความช่วยเหลือในทันที หาก อาจเลอื กใชห้ ลกั การ DRS ผู้ปว่ ยไมต่ อบสนอง D = Danger ตรวจสอบอันตราย และการเข้าไปเกี่ยวข้อง ด้วย 3-1112

3. การตรวจสอบผู้ปว่ ย การประเมินขน้ั ต้น V = Verbal (ค้าพดู ) ตอบสนองต่อค้าพูดสั่ง) เช่น แสยะ โดยใชห้ ลักการ ABCDE หรอื ขยับหลบตอ่ เสียงคา้ พดู หรอื ตะโกน A = Airway (ทางเดินหายใจ) หากผู้ป่วยไม่รู้สติ ให้ดัน P = Pain (ความปวด) ตอบสนองต่อการกระตุ้นที่ท้าให้ หน้าผากเชยคาง (Head Tilt-Chin Lift) หากผูป้ ว่ ยท่ีสามารถ ปวด เชน่ หยิก พูดได้หรือหายใจได้ แสดงว่าทางเดินหายใจเปิด แต่ควร U = Unresponsive (ไม่ตอบสนอง) ไม่ตอบสนองต่อ ซกั ถามวา่ มปี ัญหาการหายใจหรอื ไม่ การกระตุ้นใดๆ B = Breathing (การหายใจ) ดู ฟัง สัมผัส การ สัญญาณชีพท่ีปกติส้าหรับผู้ป่วยผู้ใหญ่ การหายใจ เคลื่อนไหว ของการหายใจที่ปกติ (ไม่นานกว่า 10 วินาที) 12-20 ครังต่อนาที สม่า้ เสมอ และไม่ตอ้ งออกแรง ชีพจร 50- หากไมห่ ายใจ ให้เริม่ การกู้ฟ้นื คืนชีพ 100 ครังต่อนาที แรงและสม้่าเสมอ สีผิวหนังอมชมพู C = Circulation (การไหลเวียน และการตกเลือด) อุณหภูมิอุ่น และความชมุ่ ชืนแห้งตอ่ การสัมผสั จับชีพจรในเด็ก ส้าหรับผู้ใหญ่และเด็กโตให้สอดสายตาหา การตรวจร่างกาย โดยใชม้ อื ตรวจสอบผปู้ ว่ ยตังแต่หัวจรดเท้า การตกเลือดที่รุนแรง หากพบให้ใช้การกดโดยตรงไปที่แผล มองหา DOTS เพ่อื หา้ มเลือด D = Deformity (การผิดรปู ) D = Disability (ความพิการ) มองหาความพิการที่เกิด O = Open Injuries (แผลเปดิ ) จากไขสันหลัง หากสงสัยการบาดเจ็บของไขสันหลังให้ใช้อีก T = Tenderness (อาการเจบ็ ) มือประคองศีรษะ หรอื ให้ผชู้ ่วยท้า S = Swelling (การบวม) E = Environment, Exposure (ส่ิงแวดล้อม, การ ในบางกรณอี าจใช้แนวทาง DCAPBTLS ได้แก่ เปิดให้เห็นชัด) ตรวจสอบการสัมผัสต่อสภาพแวดล้อม D = Deformity (การผิดรูป) ปกป้องต่อสภาพแวดล้อมที่รุนแรง เปิดเผยผิวหนัง ให้ C = Contusion (การฟกชา้ ) ประเมินและดูแลแผล ปกปิดผิวหนังภายหลังการประเมิน A = Abrasion (การถลอก) และดูแลแผล หากพบภาวะที่คุกคามต่อชีวิตระหว่างการ P = Punctures and penetrations (การทิ่มแทง หรือ ประเมินขนั ต้นให้ร้องขอความช่วยเหลือ และให้การดูแลตาม ทะลุ) Aquatic Casualties Care Guidelines ภาวะท่ีพบ หากไม่พบภาวะดังกล่าว ให้กระท้าการประเมิน B = Burns (การไหม้) ขันต่อไป (ขันที่สอง) และซักประวัติตามแนวทาง SAMPLE T = Tenderness (อาการเจบ็ ) ก่อนใหก้ ารดูแลจ้าเพาะ L = Lacerations (แผลรงุ่ รง่ิ /ฉกี ขาด) S = Swelling (การบวม) การประเมินขั้นต่อไป (ขนั้ ทส่ี อง) ตรวจสอบ CSM ประเมินระดับความรู้สึกตัว ให้ใช้หลัก AVPU การอธิบาย ระดับการตอบสนองของผู้ป่วย หรือที่เรียกกันว่าระดับการรู้ C= circulation (การไหลเวียนเลอื ด) สตสิ ัมปชัญญะ S = senstation (การรับสัมผัส) M = movement (การเคลื่อนไหว X ของแขนและขา A = Alert (ต่ืนตัว) และสามารถตอบค้าถามการรู้ที่ตัง ประเมินสีผวิ หนงั อุณหภูมิ และความชืน (Orientation) การซักประวัติ โดยแนวทาง SAMPLE S = Signs and symtoms (อาการและอาการแสดง) A+Ox3 รู้ ใคร สถานที่ เวลา (หากรู้ว่าเกิดอะไร อาจให้ อะไรคืออาการและอาการแสดงของคุณ (เช่น ท่ีไหนเจ็บ) คุณ เปน็ A+Ox4) ร้สู ึกอย่างไร คุณรู้สึกปวด คลื่นไส้ วิงเวียนศีรษะ หรืออ่ืนใดท่ี มองไม่เห็นดว้ ยตาเปลา่ A+Ox2 รู้ ใคร สถานท่ี A+Ox1 รู้ ใคร 1133-2

คูมือแนวทางการปฏิบัติการฉุกเฉินทางน้ำและทะเล Maritime and Aquatic Life Support Guidelines Manual A = Allergies ทราบประวัติแพ้สาร ยา หรือสัตว์ใด E = Events leading up to the injury or illness อาการ เป็นอยา่ งไร และสมั ผสั มาไม่นานนหี รอื ไม่อย่างไร (เหตุการณ์ท่ีน้าสู่การป่วยเจ็บ) เกิดอะไรขึน เมื่อใด อย่างไร M = Medications รับประทานยาใดอยู่ ไม่ว่าจะซือหา ตามลา้ ดับการเกดิ เอง หรือแพทย์ส่ัง ส้าหรับการเจ็บป่วยใด ยาอยู่ที่ใด จะเก็บ ใช้แนวทาง OPQRST ในการซักประวัติเพิ่มเติม กรณีท่ีมี ไวก้ ับตัวผู้ป่วย อาการปวด โดย P = Pertinent past medical history (ประวัติการ O = Onset (การเริ่มอาการเรม่ิ ขนึ เมอื่ ไร) เจบ็ ปว่ ย ในอดีตท่ีส้าคัญ) เคยเกิดอาการเช่นนีมาก่อนหรือไม่ P = Provocation (กระตุ้นให้รุนแรงขึนอะไรท่ีท้าให้ อยู่ในระหว่างการรักษาใดๆ หรือไม่ คุณท้องอยู่หรือไม่ (เพศ อาการปวดรุนแรงขึน) หญงิ วยั เจริญพันธ์) Q = Quality (ลักษณะ) ลักษณะของอาการปวดเป็น L = Last intake and output (อาหาร/น้า และการ อย่างไร แทง บีบๆ แสบๆ ตงึ ๆ เปน็ ตน้ ขับถ่าย มือหรือครังสุดท้าย) คุณรับประทานอาหารและน้า R = Radiation (การรา้ วหรือรา้ วไปทตี่ า้ แหน่งอื่นหรือไม่ ครังสุดท้ายเมื่อใด รู้สึกหนาว หิว อ่อนเพลียหรือไม่ ปัสสาวะ อาการปวดย้าย) และถา่ ยอุจจาระครงั สดุ ทา้ ยเมอื่ ใด ปรกติหรอื ไม่ S = Severity (ความรุนแรง จากให้ระดับความรุรแรง ของการปวด 1-10) T = Time (เวลา) อาการเปน็ ๆ หายๆ หรอื เปน็ ตลอด การชว่ ยเหลือ พจิ ารณาที่จะให้ผู้ประสบภัยอยู่ต่อ หรือจะส่งต่อเร็ว ทางการล้าเลียงผู้ป่วยโดยอากาศยาน (เฮลิคอปเตอร์) (หาก หรือ ช้า โดยการพิจารณาความรุนแรงของการบาดเจ็บ เลือกใช้ กองทพั หรอื ต้ารวจ) อันตรายจากส่ิงแวดล้อม ความล่าช้าจากทีมแพทย์ฉุกเฉิน - สง่ สญั ญาณจากบกสอู่ ากาศ (หากมี) สมาชิกอื่นๆ อุปกรณ์เคร่ืองมือที่มีอยู่ สภาพอากาศ - แจง้ ตา้ แหน่งตามแผนท่ี หรอื ระบบจพี ีเอส ระยะทาง และสภาพภูมิประเทศทต่ี อ้ งผา่ น - ตัวอย่างสัญญาณ โดยใช้ปืนสัญญาณ ควัน กระจก บี การขอความช่วยเหลือมีได้หลากหลายวิธี ตังแต่การ คอน และนกหวีด ตะโกน การใช้นกหวีด หรือวิทยุส่ือสาร ให้ปฏิบัติตามแนว อาการเจ็บปว่ ยที่ต้องสง่ ตอ่ อยา่ งรวดเร็ว - ระดับการรู้สติที่แย่ลง สัญญาณชีพที่แย่ลง โดยเฉพาะ - ปัญหาปวดในช่องท้องอย่างรนุ แรง หากชพี จรเรว็ ขึนอย่างตอ่ เนื่อง - อาการหลอดเลือดหัวใจเฉียบพลัน หรืออาการหัวใจ - อณุ หภมู ริ า่ งกายตา้่ อยา่ งมาก กา้ เริบ - บาดเจ็บทางศรี ษะรุนแรง โดยเฉพาะอย่างย่ิงกะโหลกร้าว - กระดูกหักที่เป็นมุม กระดูกหักแผลเปิด หรือกระดูกหัก โรคหลอดเลือดสมองเฉียบพลัน (stroke) และหรือมีระดับ ของเชิงกราน ตะโพก หรือกระดูกต้นขา หรือการหักของ การรูส้ ติสมั ปชญั ญะแย่ลง กระดกู ยาวมากกวา่ 2 ทอ่ น - การบาดเจบ็ ท่ีไขสันหลงั - การบาดเจ็บท่ที ้าให้การไหลเวียน การรับสัมผัส และการ - การป่วยเจ็บจากการด้าน้าหายใจด้วยอากาศอัด เช่น เคลื่อนไหวลดลงทมี่ ากกวา่ ตา้ แหนง่ การบาดเจบ็ นันๆ การด้าสคูบา ป๊ัมลม ท่ีสงสัยโรคจากการลดความกดอากาศ - การเปล่ยี นแปลงระดบั รู้สติทเ่ี กดิ จากความร้อน หรือนา้ หนีบ - สมอง หรือปอดบวมน้า จากการอยใู่ นระดับที่สงู - การตดิ เชอื รุนแรง - การไม่รู้สติอันเนื่องจากการจมน้า แม้เพียงช่ัวขณะ หรือ - ภาวะลมร่ัวในโพรงเยื่อหุ้มปอด (pneumothorax) ปัญหาระบบการหายใจทเ่ี กิดหลงั การจมนา้ หรอื ส้าลักนา้ - การบาดเจบ็ ท่ีทรวงอก และมีปัญหาการหายใจล้าบาก 3-1314

- อาการชกั ต่อเนื่องเกินกว่า 2-3 นาที หรือชักซ้า ชักในน้า - หอบหืดที่ไมท่ ุเลาภายในเวลา 15 นาที หรือไมค่ ืนสตหิ ลังชกั หรือชักในผูป้ ว่ ยเบาหวาน หรือตงั ครรภ์ - ผู้ป่วยเบาหวานไม่รู้สติ หรือผู้ป่วยไม่รู้สึกดีขึนในเวลา - บาดแผลท่ีปนเปื้อนอย่างหนัก เปิดเข้าบริเวณข้อ โดน ประมาณ 5 นาที หลงั การดแู ล เอ็นกล้ามเนือหรือข้อ จากสัตว์กัด แผลลึกที่ใบหน้า มีวัสดุมี - ผู้บาดเจ็บท่ีมีแผลตกเลือดอย่างรุนแรงจากสัตว์กัด หรือ คมปักคา หรือเกดิ จากการถกู บดทบั สงสยั สัตวน์ ันอาจเปน็ โรคพษิ สนุ ขั บ้า - โดนฟา้ ผา่ แมว้ า่ จะหายเป็นปรกติ - แผลติดเชือ หรอื การตดิ เชือทีผ่ ิวหนังที่ไม่ทุเลาภายใน 12 - แพ้รนุ แรง (อะนาไฟแลกซิส) แม้ได้รับการรักษาแลว้ ช่ัวโมง ภายหลังการดูแลหรือกระจายไปยังส่วนอ่ืนๆ ของ - การขาด (amputation) ของแขนขา หรอื ระยางค์อืน่ ใด ร่างกาย อาการเจ็บป่วยทอ่ี าจรอได้ - ปวดท้องไม่ทุเลา - การบาดเจบ็ ทางศีรษะรุนแรงน้อย - การบาดเจ็บทีท่ ้าให้ไมใ่ ช้แขนหรอื ขา - บาดแผลท่ีไม่สามารถเยบ็ ปดิ - ขอ้ เคลอ่ื นท่เี กิดขึนครังแรก (ยกเวน้ ข้อนวิ มอื หรอื เทา้ ) - บาดแผลติดเชือ หรือการติดเชือที่ผิวหนัง ท่ีไม่ดีขึน - เพลียรอ้ น ภายใน 12 ช่ัวโมง หลงั ใหก้ ารรักษาหรือมกี ารกระจาย - สงสัยซ่ีโครงหัก เอกสารอ้างอิง - Auerbach P.S. (Ed). Wilderness Medicine, 5th ed. MOSBY ELSEVIER, 2007. Aquatic Casualties Care Guidelines 1153-4

คูมือแนวทางการปฏิบัติการฉุกเฉินทางน้ำและทะเล Maritime and Aquatic Life Support Guidelines Manual 116

117 Aquatic Casualties Care Guidelines

คูมือแนวทางการปฏิบัติการฉุกเฉินทางน้ำและทะเล Maritime and Aquatic Life Support Guidelines Manual 3.23.2กากราปรว่ปย่วเยจเ็บจจบ็ าจกานก�้ำนา้แแลละทะทะะเลเล Aquatic Casualties วัตถุประสงค์ดา้ นความรู้ - อธบิ ายปจั จัยนา พยาธิสรีรวิทยาและการดแู ลรกั ษาการจมนา - อธบิ ายปจั จัยนา พยาธิสรีรวทิ ยา การประมนิ การดูแลและจัดการการปว่ ยเจ็บจากการดานาสคูบา - อธิบายปจั จยั นา พยาธิสรีรวิทยา การประเมนิ และดูแลผปู้ ว่ ยเจ็บจากสัตว์นาและทะเล - อธิบายปัจจยั นา พยาธิสรีรวทิ ยา การประเมนิ และดแู ลผ้ปู ว่ ยเจบ็ ทางนาท่มี ปี ญั หาได้รบั บาดเจบ็ ทศี่ ีรษะ และไขสันหลัง วตั ถุประสงคด์ ้านทกั ษะ - ทักษะในการใหอ้ อกซิเจนชนดิ หน้ากากลนิ ดีมานด์ - ทักษะการปฐมพยาบาลผู้สัมผัสพิษแมงกะพรนุ และสตั ว์ตระกูลเดียวกัน - ทกั ษะการปฐมพยาบาลผูโ้ ดนเง่ียงท่มี ีนาพิษของปลา - ทกั ษะเทคนคิ การดามรดั แน่น - ทกั ษะท่าพกั ฟ้นื พิเศษ H.A.IN.E.S การจมน้า (Drowning and Submersion Injury) องค์การอนามัยโลกประมาณการการเสียชีวิต จาก ราย เสยี ชีวติ 2,445 ราย อัตราบาดเจ็บ 13.05 ต่อประชากร การจมนา 8.4 รายต่อแสนราย ประชากรต่อปีส่วนใหญ่เกิด แสนคน อัตราการเสียชีวิต 3.93 ต่อประชากรแสนคน (เม่ือ ในประเทศท่ีมีรายได้ต่า-ปานกลาง คาดการณ์ว่าอาจต่ากว่า เทียบกับอัตราการเสียชีวิต 1.2 ต่อประชากรแสนคน ใน ความเป็นจรงิ เนื่องจากคานิยามที่อาจใช้ไม่ตรงกัน และยังไม่ ประเทศท่ีพัฒนาแล้วอย่างสหรัฐอเมริกา และอัตราป่วยตาย นับรวมภัยพิบัติ สาหรับการจมนาที่ไม่เสียชีวิต (non-fatal หรือจานวนผู้เสียชีวิตจากการ ตกนา จมนา ร้อยละ 30 และ drowning) ว่าประมาณ 4 เท่าของการจมนาที่เสียชีวิต จากข้อมูลการเฝ้าระวังการ บาดเจ็บในปี 2548 พบว่าเป็น (fatal drowning) สาหรับประเทศไทยพบว่าอุบัติเหตุตกนา ชายมากกว่าหญิงประมาณ 2 เท่า และประมาณคร่ึงหน่ึงเป็น จมนาพบมีอุบัติการณ์สูงหลากหลายตามช่วงอายุตังแต่ 2.2 เดก็ ทอี่ ายุนอ้ ยกวา่ 10 ปี นอกจากนียังพบผู้บาดเจ็บส่วนหนึ่ง ถึง 13.8 ราย ต่อประชากร 1 แสนคน ส่วนใหญ่เป็นรอง มีการดื่มแอลกอฮอล์ถึงประมาณร้อยละ 10 นอกจากนีจาก เพยี งแต่อุบัตเิ หตุจากการขนส่งทางบก ยกเว้นในช่วงอายุ 1-9 ภัยพิบัติ ทางนา เช่น ธรณีพิบัติ ภัยจากสึนามิ (Tsunami) ขวบปีแรก ท่ีพบได้มากกว่า จากรายงานของสานักระบาด วาตภัย จาก คล่ืนพายุซัดฝ่ัง (Storm Surge) ตลอดจน วิทยา กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข การบาดเจ็บ อทุ กภัย โดยเฉพาะหากเกิดเฉียบพลัน ยังเป็นเหตุสาคัญ และ และเสียชีวิตจากการจมนาเป็นปัญหาและทวีความรุนแรงขึน มีรายงานผู้เสียชีวิตจากการบาดเจ็บเหตุทางนา โดยเฉพาะ ในทุกปี ตังแต่ 2542-2549 หลังจากนันเร่ิมมีแนวโน้มลดลง การจมนา พบว่าในปี 2549 มผี บู้ าดเจ็บจากตกนา จมนา จานวน 8,118 3-1518

คา้ นิยาม (WHO 2002) การจมนาเป็นกระบวนการท่ีเป็นผลให้มีการ Utstein โดย “การจมนา” (Drowning) อย่างเดียว ไม่ว่าจะ บกพ ร่อง ของ กา รหา ยใจ อันเ นื่อ งจา กจม อยู่ใ ต้น า เสียชีวิตหรือรอดชีวิตก็ตาม แนะนาให้เลิกใช้คา “near (submersion) หรอื บางส่วนจุ่มหรือแช่ (immersion) อยู่ใน drowning” รวมถึงคากากวมอื่นๆ เช่น “wet/dry นา (WHO 2002) การปรากฏของนาท่ีทางเข้าของทางเดิน drowning” “secondary drowning” เพ่ือให้การส่ือสาร หายใจ ได้กันไม่ให้ผู้จมนาหายใจด้วยอากาศได้ ผู้จมนา และการศึกษาทางระบาดวิทยามีประสิทธิภาพ หากการ ดังกลา่ วอาจเสีย (fatal drowning) หรือรอดชีวิต (nonfatal ช่วยเหลือเป็นไปได้โดยที่ไม่ได้มีความผิดปรกติของระบบ drowning) จากเหตกุ ารณ์ก็ได้ โดยในปัจจุบันเพื่อให้ใช้คาไป ทางเดินหายใจ พิจารณาเรียกว่าการช่วยชีวิตทางนา (water ในทิศทางเดียวกัน แนะนาให้ใช้คาจากัดความโดยใช้สไตล์ rescue) ไมน่ ับเปน็ การจมนา พยาธิสรรี วทิ ยาของการจมน้า เมื่อผู้จมนาไม่สามารถป้องกันไม่ให้นาเข้าสู่ช่อง ทาให้มีภาวะทางานบกพร่องของสาร surfactant และถูก ทางเดนิ หายใจได้ นาจะไหลเข้าปาก ผู้จมนาจะบ้วนออกหรือ ขจดั ออกไป การสาลักนาทะเล หรือนาจดื มีลักษณะคล้ายคลึง กลืน เมื่อรู้สติจะทาการกลันหายใจ แต่ส่วนใหญ่ไม่นานเกิน กัน อันตรายต่อ alveolar capillary membrane ทาให้เกิด กว่านาที เน่ืองจากแรงขับในการหายใจเข้ายากท่ีจะต้าน นา ปอดบวมนา (pulmonary edema) ทาให้การแลกเปล่ียน บางส่วนจะไหลเข้าสู่ทางเดินหายใจ และมีอาการไอ บางครัง ออกซเิ จน และคาร์บอนไดออกไซด์ลดลง ทังหมดทาให้ lung มีหลอดเสียงหดเกร็ง (laryngospasm) แต่ในที่สุดจะหายไป ccoommplipanlciea n c eล ดลลดง ล ง   ทท� ำาใหห้ไม้ ไ่มมี ่ มี   หหรรื ือ เนือ่ งจากสมองขาดออกซิเจน การสาลักนามากขึน และภาวะ ventilation/perfusion ต่ามาก มี atelectasis และ ขาดออกซิเจน (hypoxemia) เกิดขึนอย่ารวดเร็วทาให้หมด bronchospasm ความพิการทางสมองภายหลังการกู้ฟ้ืนคืน สติ และหยุดหายใจ การเต้นของหัวใจส่วนใหญ่เริ่มต้นด้วย ชีพไม่ต่างจากสาเหตุอื่น นอกจากมีภาวะ hypothermia ภาวะหัวใจเตน้ เร็ว (tachycardia) ตามมาด้วยภาวะหัวใจเต้น ร่วมด้วย ซึ่งมีกลไกปกป้องส่วนหน่ึงจากการลดการใช้ ช้า (bradycardia), pulseless electrical activity และใน ออกซเิ จนของสมอง ท่ีสุด หยุดเต้น (asystole) โดยส่วนใหญ่แล้วกระบวนการนี การดูแลผู้ป่วยจมนาอาจเริ่มได้ตังแต่ ระยะการ เกดิ ขึนภายในเป็นวินาที หรือนาที ยกเว้นการจมนาในนาแข็ง ช่วยชีวิตผู้ตกนา จมนา ระยะการกู้ชีพและดูแลขันต้น และ Aquatic Casualties Care Guidelines อาจยาวนานไดเ้ ปน็ ชั่วโมง หากไดร้ บั การช่วยเหลือทัน อาการ ระยะการกชู้ ีพและดูแลขันสูง ทางคลินิกขึนอยู่กับปริมาณของนาที่สาลักเข้าไป นาในถุงลม การช่วยชีวติ ผ้ตู กนา้ ผปู้ ่วยจมนา้ (Aquatic Rescue) หากเป็นไปได้พยายามช่วยชีวิตในทุกกรณี โดยไม่ กระทาในระหว่างการลากขึนสู่ฝั่ง หากนานเกินกว่า 5 นาที ต้องลงไปในนา พูดคุย และยื่นส่ิงของเข้าช่วยเหลือหรือโยน ให้ช่วย หายใจต่ออีกประมาณ 1 นาที แล้วนาขึนสู่ฝั่งให้เร็ว เชือกหรือวัสดุลอยนา หากตกนาในบริเวณใกล้ฝั่งหาก ท่ีสดุ โดยไม่ต้องช่วยหายใจอกี จาเป็นตอ้ งลงไปในนาตอ้ งนาอุปกรณ์ช่วยเหลือและลอยตัวไป การเคลื่อนย้ายผู้ป่วยตกนาและจมนาขึนสู่ฝั่งหรือ ด้วยเสมอ และควรลงไปอย่างน้อย 2 คน ไม่ควรกระโดดพุ่ง เรือ อาศัยความรู้ สมรรถนะร่างกายและทักษะในการ หลาว เน่อื งจากอาจคลาดสายตาและได้รบั บาดเจบ็ กระดกู คอ เคล่ือนย้ายผู้ป่วยได้อย่างปลอดภัย การเคลื่อนย้ายส่วนใหญ่ การช่วยหายใจสามารถกระทาได้ตังแต่อยู่บนผิวนา ต้องการอุปกรณ์ โดยเฉพาะอุปกรณ์ในการลอยตัว หากที่ และระดับนาตืนก่อนขึนฝ่ัง หากผู้ช่วยเหลือได้รับการฝึกฝน เคล่ือนย้ายอยู่ในตาแหน่งท่ีไม่สามารถยืนได้ อุปกรณ์ในการ และไม่ตกอยู่ในอันตรายให้การช่วยหายใจเป็นจานวน 5 ครัง ดามกระดูกคอและกระดานรองหลังที่ลอยนาได้อาจมีความ ให้เรว็ ที่สุด หากยังอยู่ในระดับนาลึกหากได้รับการฝึกฝนและ จาเป็น หากแต่จะต้องทาให้เกิดการล่าช้าในการช่วยหายใจ มีอุปกรณ์ช่วยลอยตัวให้ช่วยหายใจ 10-15 ครังต่อนาที และ 1139-6

คูมือแนวทางการปฏิบัติการฉุกเฉินทางน้ำและทะเล Maritime and Aquatic Life Support Guidelines Manual และกู้ฟ้ืนคืนชีพ เช่นเดียวกันกับการเคลื่อนย้ายจาก นา ขนึ สเู่ รือ กต็ ้องอาศยั อุปกรณท์ ี่เหมาะสมเช่นกนั การกู้ชพี และดแู ลขันตน้ เนื่องจากพบการรอดชีวิตท่ีมีการฟ้ืนตัวเป็นปปรกกตติ ิ นาที แล้วกระตนุ้ ระบบฉกุ เฉิน หากมีมากกว่า 1 คน ให้ 1 คน หลังจากจมนาเป็นเวลานานในนาแข็ง หรือกระทั่งนาอุ่น ไปกระตุ้นระบบฉุกเฉิน การกู้ชีพยังคงใช้ระบบดังเดิม คือ A- ดังนันไม่ควรรีรอท่ีจะให้ทาการกู้ฟื้นคืนชีพ และส่งไปแผนก B-C เนอ่ื งจากปัญหาหลกั ท่ีทาใหห้ ัวใจหยุดเต้นคือภาวะพร่อง ฉุกเฉิน การตัดสินใจไม่กู้ชีพ หรือยุติการกู้ชีพ กระทาได้ยาก ออกซิเจน ไม่ควรใช้ระบบ C-A-B ยกเว้นพยานรู้เห็นว่าหมด และการตดั สนิ ใจซ่งึ หนา้ ในพนื ทห่ี ลายครังพบว่าไม่ถูกต้อง ให้ สติทนั ทีทันใด การชว่ ยหายใจควรกระทา 2 ครัง โดยให้มีการ พจิ ารณาตดั สินใจเร่ิมการกู้ชีพหากจมนาไม่นานเกิน 60 นาที เคล่ือนไหวของอก หากผู้ป่วยยังไม่ตอบสนองหรือหายใจให้ ยกเว้นผู้จมนาเสียชีวิตแล้วอย่างเห็นได้ชัด เช่นลาตัวขาด ติดแผ่นตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจจากเครื่องกระตุกไฟฟ้าหัวใจ กลาง มลี กั ษระของการตายปรากฎชดั เชน่ เนา่ อัตราการรอด อัตโนมัติ (AED) โดยเช็ดหน้าอกให้แห้งก่อนทาการกระตุก ชีวิตและไม่พิการขึนอยู่กับระยะเวลาของการอยู่ใต้นา ไฟฟ้า ตามคาแนะนาตามลกั ษณะของคลื่นไฟฟ้าหัวใจท่ีตรวจ อุณหภูมินา และความพร้อมในการกู้ชีพ โดยเฉพาะอย่างย่ิง พบ การบาดเจ็บของไขสันหลังพบได้น้อยมาก (ร้อยละ 0.5) การช่วยหายใจหลังขึนจากนา (AHA Class I, LOE C) ให้เอา ไม่ควรเสียเวลาในการดามกระดูกคอ โดยเฉพาะอย่างย่ิงการ ขึนจากนาอย่างปลอดภัยและรวดเร็ว โดยต้องระวังอันตราย ดามท่ีไม่ถูกต้องอาจทาให้มีการอุดกันทางเดินหายใจและ ของตนเอง หากได้รับการฝึกอาจเริ่มช่วยหายใจตังแต่อยู่ใน กระทาลาบากทาให้ล่าช้าในการช่วยหายใจ ควรสงสัยในราย นา (AHA Class IIb, LOE C) หากแต่จะต้องไม่ทาให้การย้าย ท่ีมีอาการทางคลินิกชัดเจน มีร่องรอยการได้รับบาดเจ็บจาก ขึนจากนาล่าช้า การช่วยหายใจอาจเลือกใช้ปากต่อจมูก อุบัติเหตุ ใช้ยานพาหนะ ท่ีลื่นไหลบนนา เช่น สกีนา เซิร์ฟ (Mouth-to-Nose) แทนปากต่อปากหากยากในการบีบจมูก หรือเจ็ทสกี เป็นต้น อยู่ภายใต้การออกฤทธ์ิของแอลกอฮอล์ ประคองศีรษะเปิดทางเดินหายใจ ไม่ควรกดนวดหน้าอก หรอื มีประวตั กิ ระโดดพงุ่ หลาวลงนา อาจพิจารณาดามกระดูก ระหว่างอยู่ในนาเนื่องจากไม่มีประสิทธิภาพเพียงพอและทา คอ และสนั หลงั หรอื หากหยดุ หายใจไม่มีชีพจร รีบนาขึนโดย ให้ขึนจากนาล่าช้า เมื่อขึนจากนาแล้วอย่าเสียเวลาในการอัด จากัดการ เคล่ือนไหวของศีรษะและลาคอ และการจัดท่าพัก หน้าอก (chest thrust) หรือกดท้อง (abdominal thrust) ฟ้ืน modified High Arm IN Endangered Spine รวมถึง Heimlich maneuver (AHA Class III, LOE C) หรือ (H.A.IN.E.S) ซึ่งแขนด้านล่างยืดเหนือศีรษะ (AHA Class เอาพาดบ่าให้นาไหลออก เน่ืองจากอาจทาให้เกิดการ IIb, LOE C) ผู้ป่วยจมนาท่ีได้รับการช่วยหายใจ ประมาณ 2 บาดเจ็บสาลักและล่าช้าในการช่วยเหลือ หากมีผู้ช่วยเหลือ ใน 3 จะมีการ อาเจยี นและมากกวา่ นัน หากไดร้ ับการกดนวด คนเดียว ให้เริ่มต้นการกู้ฟ้ืนคืนชีพโดยเร่ิมต้นด้วยการหายใจ หวั ใจร่วมด้วยในระหว่างการช่วยเหลือ หากผู้ป่วยอาเจียนให้ ไม่น้อยกว่า 2 ครัง (เน่ืองจากกระทาได้ยากเน่ืองจากมีนาใน ตะแคงไปด้านขา้ ง และนาเอาออกด้วยนิวหรืออุปกรณ์ ดูดส่ิง ทางเดนิ หายใจ) ตามด้วยกดนวดหน้าอก 30 ครัง ต่อด้วยการ คัดหล่ัง (suction) หากมีสงสยั การบาดเจ็บกระดูกสันหลังคอ ช่วย หายใจ 2 ครัง และกดนวดหน้าอก 30 ครัง จนกว่าจะมี ให้ใช้วิธีกลิงเช่นท่อนซุง โดยให้ ศีรษะ คอ และลาตัว ไป สัญญาณชีพ หากมีคนเดียวให้ทาประมาณ 5 รอบ หรือ 2 พรอ้ มกัน การกชู้ พี ขนั สงู การให้ออกซิเจนท่ีมีอัตราการไหลสูง อย่างน้อย 15 หลอดลมและควบคุมการหายใจในผู้ที่ไม่ตอบสนองหรือไม่รู้ ลิตรต่อนาที ผ่านทางหน้ากากออกซิเจนท่ีมีถุงพัก หากไม่ สติ ก่อนใส่ต้องให้ออกซิเจนอย่างเพียงพอและกระทาโดยใช้ ตอบสนองต่อการรักษาดังกล่าว ให้พิจารณาการช่วยการ หลักการ Rapid Sequence Induction ร่วมกับการกด หายใจ และใชเ้ คร่ืองตรวจจบั ระดับการอิ่มตัวของออกซิเจนท่ี Cricoid เพ่ือป้องกันการสาลัก หลังใส่ท่อหลอดลมให้ปรับ ปลายนิว (Pulse Oxymetry) หรือการวิเคราะห์ก๊าซในเลือด ความเข้มข้นของออกซิเจนให้ได้ระดับ SpO2 92-96% และ เพื่อปรับความเข้มข้นท่ีเหมาะสม พิจารณาการใส่ท่อใน ให้มี Positive End-Expiratory Pressure (PEEP) อย่าง 3-1720

น้อย 5-10 cmH2O หรือมากกว่านัน หากมีภาวะพร่อง สมอง แม้ว่าจะมีอาการรุนแรงเม่ือแรกรับ หลังจากที่ผู้ป่วยมี Aquatic Casualties Care Guidelines ออกซเิ จนรนุ แรงในกรณกี ารชว่ ยกูฟ้ นื้ คืนชีพ หลีกเลี่ยงการให้ การจมนาแล้วฟื้นขึนเป็นปรกกตติ ิ หลังการช่วยเหลือแม้เพียง ยาผ่านทางหลอดลม ทางเลือกที่ดีที่สุดคือ ทางเส้นเลือดดา การช่วยหายใจอย่างเดียวยังจาเป็นต้องส่งต่อ ไปยัง การให้ Adrenaline 1 มก.หรือ 0.01 มก.ต่อกิโลกรัม ทาง โรงพยาบาลเพื่อประเมินและติดตามอาการ (AHA Class I, เสน้ เลือดตามแนวทาง หากยงั ไม่ไดผ้ ลอาจพิจารณาเพ่ิมขนาด LOE C) ยาให้สูงขนึ ไดแ้ ม้ยังถกเถียงถึงประโยชน์ การดูแลรักษาทั่วไป เหตุนาสาเหหตรนุับำ� กสำา� หรรจบั มกนาราจเปมน็ ำ้�สเป่ิงน็สสางิ่คทัญสี่ ำ�ใคนญักใานรกแากรแ้ปกัญป้ ญัหหาาททาางง ไม่แตกต่างกันระหว่างการจมนาจืดหรือนาเค็ม การให้ยา สาธารณสุขให้เหมาะสม ได้แก่ การหมดสติจากเหตุใดๆ เช่น ปฏิชีวนะป้องกันปอดอักเสบไม่จาเป็น ยกเว้นนาท่ีจมมีการ การชัก (seizure) การทา Hyperventilation ก่อนดานา ปนเป้ือนสงิ่ สกปรกอย่างชัดเจน หากมีหลักฐานการติดเชือให้ กลันหายใจ อมั พาตเฉียบพลนั ซซ่ึงึ่งรรววมมถถึงเึงหเหตุจตาุจกากกากราดราดน�ำานส�้คำู ยาปฏิชีวนะที่มีฤทธิ์ครอบคลุมกว้าง ผู้ป่วยท่ีมีการจมนามี สบคาบู หาัวหใจวั ใเจตเน้ตนผ้ ดิผดจิ จงั หงั หววะะกกาารรบาดเจ็บกระดูกสันหลัง คอ การ ความเสี่ยงต่อการเกิดกลุ่มอาการหายใจวายเฉียบพลัน บาดเจ็บจากอุบัติเหตุ เช่น การดาสนอร์เกิล (Snorkeling) มี (Acute Respiratory Distress Syndrome) ซ่ึงอาจมีความ การพบการเสียชีวติ จากการจมนา ในรายงานของออสเตรเลีย รนุ แรงต่างกันในแต่ละราย ไม่มีการศึกษาการดูแลจาเพาะใน อาจเเกกิดิดจจาากกโรโครหคัวหใัวจใเจฉเียฉบียพบลพันลแันละแลลมะชลักมเชปักน็ ตน้ เป็นต้น รายท่ีรุนแรง มีรายงานการศึกษาโดยการใช้สาร Surfactant นอกจากนีคล่ืนทะเล เช่น กระแสนาย้อนกลับ (rip current) และ Extracorporeal membrane oxygenation ท่ีอาจเรียกกันว่า คล่ืนดูดออก คลื่นรูปเห็ด ท่ีมีอันตราย โดยเฉพาะผู้ป่วยเด็ก หากแต่ยังจาเป็นต้องมีการศึกษา พบว่าเป็นเหตุส่วนใหญ่ของการที่เจ้าหน้าที่ชายหาดใน เพ่มิ เตมิ สหรฐั อเมริกาจาเปน็ ตอ้ งเขา้ ช่วยเหลือ ในประเทศไทยคาดว่า ในบางกรณีการกระตุ้นให้เกิดภาวะอุณหภูมิต่าเกิน พบเป็นเหตุท่ีทาให้มีผู้เสียชีวิตจานวนหน่ึง แม้ว่าจะมีทักษะ (Induced Therapeutic Hypothermia) ให้คงอุณหภูมิ ว่ายนา แต่หากไม่เข้าใจทักษะการเอาตัวรอดโดยการว่าย แกนกลาง 32-34 องศาเซลเซียส ต่อเน่ือง 24 ช่ัวโมง อาจ ขนานกับชายฝ่ังเพ่ือออกจากแรงดูด มักจะหมดแรงและ เป็นการป้องกันทางระบบประสาท (Neuroprotection) จมนาในท่สี ดุ และอาจส่งผลให้ผู้ป่วยรอดชีวิตโดยปราศจากการพิการทาง การแบง่ ระดบั ความรุนแรงแรงในการจมน้า และดแู ลในการกู้ชีพ และดูแลขนั ต้น ระดับ ช่วยเหลอื ทนั 1 23456 อตั ราการ 100% 100% 99% 95-96% 78-82% 56-69% 7-12% รอดชีวิต ระดับการ ตอบสนอง ตอบสนอง ตอบสนอง ตอบสนอง ตอบสนอง ไมต่ อบสนอง ไม่ตอบสนอง ตอบสนอง ปกติ มีชีพจร ไม่มชี ีพจร ชีพจรทีค่ อ การฟังปอด ปกติ บางตาแหน่ง ทวั่ ปอดมเี สียง ท่ัวปอดมีเสียง ของปอดมี ผดิ ปกติ ผดิ ปกติ เสียงผิดปกติ ความดัน ปกติ ตา่ (ซ็อค) โลหติ การไอ ไม่ไอ มีอาการไอ 1231-8

คูมือแนวทางการปฏิบัติการฉุกเฉินทางน้ำและทะเล Maritime and Aquatic Life Support Guidelines Manual การดูแล จาหน่ายได้ จาหนา่ ยได้ ให้ออกซเิ จน ให้ออกซิเจน ให้ออกซิเจน ให้การช่วย ให้การกู้ฟื้น หากไม่มีการ หากไม่มีการ การไหลต่า การไหลสงู การไหลสูง หายใจ คืนชีพ ปว่ ยเจ็บอื่น ป่วยเจบ็ อ่ืน และนาสง่ ห้อง ทางหน้ากาก ทางหน้ากาก หลงั จาก ภายหลัง ฉุกเฉนิ หรือท่อ หรือท่อ กลบั มาหายใจ กลบั มาหายใจ ทางเดนิ ทางเดนิ เองได้ให้ เองได้ ให้ หายใจผ่าน หายใจผ่าน ปฏบิ ตั ิ ปฏบิ ัติ การช่วย การช่วย เชน่ เดียวกัน เชน่ เดียวกัน หายใจ หายใจ กบั ระดับ 4 กับระดับ 4 รักษาในห้อง เฝ้าระวังการ บาบัดวกิ ฤต หยุดหายใจ ให้สารนา และยาเพิ่ม ความดันโลหิต รักษาในห้อง บาบัดวิกฤต การปว่ ยเจ็บจากอุณหภมู ิต่า้ (Hypothermia) อุณหภูมิกายต่าจากการไม่ตังใจ (accidental สามารถแบ่งระดับความรุนแรง หรือระยะทางคลินิกตาม hypothermia) อาจพบร่วมด้วยระหว่างการตกนา จมนา สัญญาณชีพ ตามระบบแบ่งระยะของสวิส (Swiss staging หรือในผู้ป่วยท่ีมีประวัติสัมผัสความหนาวเย็นอื่น โดยเฉพาะ system of hypothermia) โดยมีระยะ HT I - HT IV ตาม กล่มุ ที่อายุน้อย หรือมาก ได้รับผลของยา หรือแอลกฮอล์ ทา ตาราง โดยไมไ่ ดค้ านึงถึงระดับอุณหภูมิมากนัก เนื่องจากการ ให้ร่างกายมีอุณหภูมิแกนกลางน้อยกว่า 39 องศาเซลเซียส วัดอณุ หภูมใิ นพนื ท่มี ขี ้อจากดั และไมน่ ่าเช่ือถอื ระยะ อาการทางคลนิ กิ อุณหภมู ิแกนกลาง การดูแลรกั ษา (เซลเซยี ส) HT I รสู้ ติ หนาวสั่น 32-35 ให้อยู่ในที่อุ่น และห่มผ้า เคร่ืองด่ืมอุ่นท่ีมีรสหวาน และให้เคล่ือนไหวเพ่ือ สร้างความร้อน HT II สติบกพร่อง ไม่ 28-32 เคล่ือนย้ายให้น้อยและอย่างระมัดระวัง เพ่ือป้องกันภาวะหัวใจเต้นผิดว หนาวสั่น จังหวะ (arrhythmias) จัดให้ลาตัวอยู่ในแนวระนาบ (horizontal) และ จากัดการเคล่ือนไหว (immobilization) หุ้มห่อผู้ป่วยทังตัว (full-body insulation) ให้ความอบอุ่นกลับภายนอกโดยตรง (active external rewarming techniques) ได้แก่ ให้อยู่ในที่อุ่น การใช้ผ้าห่ม หรือแผ่นทาง เคมี ไฟฟ้า หรือลมร้อน) และการใหส้ ารนาอุ่นทางหลอดเลอื ด HT III ไม่รู้สติ ไม่หนาว 24-28 ตาม HT II ร่วมกับการจัดการทางเดินหายใจ (airway management) ส่นั มสี ัญญาณชีพ (หากมีข้อบ่งชี) ในรายท่ีมี ภาวะทางหัวใจไม่คงที่ (cardiac instability) ท่ี ไม่ตอบสนองตอ่ การรกั ษาทางยา ให้พิจารณา ECMO (extracorporeal พmิจeาmรณbาraEnCeMoOxy(egextnraactioornp)oหreรaือl CmPeBm(cbarradnieopouxlymgeonnaatriyonb)yหpรaือss) CPB (cardiopulmonary bypass) 3-1922

HT IV ไม่มสี ัญญาณชีพ <28 ตาม HT III ร่วมกับการกู้ฟ้ืนคืนชีพ (CPR) และ epinephrine 1 mg ไม่ เกิน 3 ครังทางหลอดเลือด หรือทางกระดูก (IO) และ defibrillation ร่วมกับการให้ความร้อน (rewarming) ด้วย ECMO หรือ CPB (หากมี) หรือ การกู้ฟ้ืนคืนชีพ (CPR) ร่วมกับการให้ความอบอุ่นกลับภายใน หรือ ภายนอกโดยตรง (active external และ alternative internal rewarming) การดแู ลในระยะกอ่ นถงึ โรงพยาบาล Aquatic Casualties Care Guidelines ได้แก่ การเคล่ือนย้ายผู้ป่วย การให้การกู้ฟื้นคืนชีพ หรือไมร่ ูส้ ติ หากผู้ปว่ ยมีการไหลเวียนเลือดคงท่ี การนาผู้ป่วย ขันต้น และขันสูง การให้ความอบอุ่นกลับภายนอกทางตรง ไปอยู่ในท่ีอุ่น การใช้ผ้าห่ม หรือแผ่นทางเคมี ไฟฟ้า หรือลม และทางอ้อม (active และ passive external rewarming) ร้อน และการให้สารนาอุ่น และนาส่งโรงพยาบาลท่ีอยู่ใกล้ การขนย้ายผู้ป่วยไปสถานพยาบาล การจับชีพจรในผู้ป่วย หากผู้ป่วยมี systolic BP < 90 mmHg หรือมี ventricular กลุ่มอาจยากลาบาก ควรตรวจสอบท่ีบริเวณแคโรติด อย่าง arrthymias หรือมี cardiac arrest ควรนาส่งโรงพยาบาลที่ ระมัดระวังเป็นเวลา 60 วินาที หากผู้ป่วยขยับ และหายใจ มีขีดความสามารถในการให้ extracorporeal membrane อย่างตอ่ เน่ือง ควรเฝ้าสังเกต หากไม่พบสัญญาณชีพ ควรเร่ิม oxygenation (ECMO) หรือ cardiopulmonary bypass กู้ฟื้นคืนชีพ การห่มผ้าทังตัวให้กับผู้ป่วย และการให้ความ (CPB) ยกเว้นมีการบาดเจ็บท่ีต้องเข้าโรงพยาบาลท่ีอยู่ใกล้ อบอุ่นกลับ (rewarming) ควรกระทาตราบใดท่ีไม่ขัดขวาง ก่อน ผู้ป่วยกลุ่มนีสมองได้รับการปกป้องจากอุณหภูมิท่ีต่า การกู้ฟ้ืนคืนชีพ และการขนย้าย หากมีข้อบ่งชีควรให้การ และมโี อกาสรอดชวี ติ โดยมีการฟื้นตัวของสมองอย่างเต็มที่ จึง จัดการทางเดินหายใจขันสูง (advanced airway ไม่ควรหยุดกู้ฟ้ืนคืนชีพเร็วเกินไป มีรายงานการรอดชีวิตใน management) สารนาที่ให้ทางหลอดเลือด ควรได้รับการ การก้ฟู ้นื ชพี ยาวนานกวา่ 6 ชวั่ โมง การใชอ้ ุปกรณ์การกดนวด อุ่น (38-42 องศาเซลเซียส) การประเมินการขาดนาเพ่ือให้ หัวใจอัตโนมัติ (mechanical chest-compression สารนามีความจาเป็น เน่ืองจากผู้ป่วยมักสูญเสียนาจากผล device) อาจช่วยลดความล้าของบุคลากร ระหว่างการ ของความหนาวเย็นและการแช่ในนาท่ีทาให้ขับปัสสาวะ เคลื่อนย้ายผู้ป่วย อาจเกิดภาวะท่ีเรียกว่า “rescue (cold-induced และ immersion-induced diuresis) collapse” เนื่องจากปริมาตรเลือด (hypovolemia) หัว ร่วมกับ หลอดเลือดขยายตัว (vasodilatation) จากการให้ ใจเต้นผิดจังหวะ (cardiac arrthymiaX โดยเฉพาะใน HT III ความอบอุ่นกลับ การให้สารนามากไปอาจเกิดภาวะเป็นกรด ขึนไป และภาวะท่ีเรียกว่า “after-drop” อันเกิดจาก (acidosis) หากจาเป็นต้องใช้ vasopressor รวมถึง อุณหภูมิแกนกลางต่าลงอีกหลังจากให้ความอบอุ่นกลับแบบ epinephrine ควรระมัดระวังเน่ืองอาจกระตุ้น arrthymia invasive ไม่พบ หากใช้เทคนิคการให้ความอบอุ่นกลับ และหากมี frostbite อาการจะรุนแรงขึน ผู้ป่วยที่ไม่ได้รับ ภายนอกทางตรง (external active rewarming) และการ บาดเจ็บ หากรู้สติดี อาจให้การดูแลในพืนที่ หรือเคลื่อนย้าย ให้ความอบุ่นแบบ minimal invasive เช่นการให้สารนาอุ่น ไปโรงพยาบาลท่ีอยู่ใกล้ หากในพืนท่ีไม่มีขีดความสามารถใน ทางหลอดเลือด เป็นต้น ความอบอุ่นกลับ (rewarming) หากผู้ป่วยสติบกพร่อง การดูแลในโรงพยาบาล ผู้ป่วยที่มีการไหลเวียนเลือดคงที่ (stable หัวใจเต้นผิดจังหวะ (arrhythmia) Extracorporeal circulation) ให้ความอบอุ่นกลับภายนอกโดยตรง (active Membrane Oxygenation (ECMO) หรือ external rewarming) และการให้ความอบอุ่นแบบ cardiopulmonary bypass (CPB) ควรใช้ในผู้ป่วยที่มี minimally invasive หากจาเป็นต้องใส่สายสวนหลอดเลือด cardiac instability ท่ีไม่ตอบสนองต่อการรักษาทางยา ส่วนกลาง (central venous access) ควรให้ปลายสาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากไม่มีสัญญาณชีพ (stage HT IV) รวมถึงลวดนาอยู่ห่างหัวใจเพื่อลดความเสี่ยงในการเกิดภาวะ เน่ืองจากเพ่ิมอัตราการรอดชีวิตโดยที่ไม่มีความผิดปรกติทาง 1233-10

คูมือแนวทางการปฏิบัติการฉุกเฉินทางน้ำและทะเล Maritime and Aquatic Life Support Guidelines Manual ระบบประสาท หากไม่มีขีดความสามารถทัง ECMO และ การดูแลหลัง cardiac arrest มีคาแนะนาในการใช้ CPB อีกทังการส่งต่อไปยังหน่วยงานท่ีมีขีดความสามารถ therapeutic induced therapeutic hypothermia (32 เป็นไปไม่ได้ การ CPR ในขณะท่ีร่างกายผู้ป่วย ใช้เทคนิค to 34°C) เป็นเวลา 24 ชวั่ โมง แต่ยงั ขาดหลักฐาน หากผู้ป่วย สารองในการทาการให้ความอบอุ่นกลับภายใน (internal ที่มี cardiac arrest อนั เนือ่ งจาก hypothermia และได้รับ rewarming technique) เช่น thoracic lavage เป็นต้น แต่ ความอบอุ่นกลับ (rewarming) จนอุณหภูมิแกนกลางสูงกว่า อย่างไรก็ตามภายหลังมีการคืนกลับของการไหลเวียนเลือด 32°C และยังมี asystole หรือ serum potassium สูงกว่า มักจะมี multiorgan failure และสุดท้ายต้องการ ECMO 12 mmol/L อาจพจิ ารณาหยุดการ CPR การปว่ ยเจบ็ จากสตั ว์น้า การป่วยเจ็บจากสัตว์ทะเลในนาท่ีมีความสาคัญ ใน เลือด โดยเฉพาะในกรณีบาดเจ็บอย่างรุนแรงจากฉลามกัด ประเทศอาจแบ่งได้อย่างง่ายเป็นการป่วยเจ็บจากการได้รับ รวมถึงการให้ยาปฏิชีวนะท่ีครอบคลุมในการป้องกันการติด บาดเจ็บทไ่ี มไ่ ด้รับพิษ การบาดเจ็บจากการได้รับพิษจากสัตว์ เชือ และท็อกซอยด์ป้องกันบาดทะยกั โดยตรง และการไดร้ ับพิษจากการรบั ประทานสัตว์ทะเล 2. การบาดเจ็บจากการได้รับพิษจากสัตว์โดยตรง 1. การบาดเจบ็ ที่ไม่ไดร้ บั พษิ (Marine Envenomation) สัตว์นา (ทะเล) ที่สัมผัสแล้ว อาการและอาการแสดงทางคลินกิ การได้รบั บาดเจ็บ สามารถได้รับพิษท่ีมีความสาคัญหรือพบบ่อย ได้แก่ จากสตั วน์ าท่ไี มม่ ีพิษ แมงกะพรุนพิษ (Jellyfish Envenomation) โดยเฉพาะ - เลอื ดออกมาก แผลฉกี ขาดขอบรุ่งร่ิง อย่างยิ่งแมงกะพรุนกล่อง (Box Jellyfish) หนามเม่นทะเล - เลอื ดพงุ่ จากบาดแผล ตา (Sea Urchin Envenomation) เง่ยี งปลากระเบน (Sting - อาการชอ็ คจากการเสียเลอื ด Rays) เงี่ยงปลาที่มีพิษจากกลุ่มปลาแมงป่อง - หมดสติ (Scorpionidae) ได้แก่ ปลาสิงโต ปลาแมงป่อง ปลาหิน การบาดเจ็บประเภทนี การดูแลที่สาคัญอาจไม่ (ปลากะรังหัวโขน) ตา งูทะเลกัด หอยเต้าปูน (Cone Shell) แตกต่างไปจากการบาดเจ็บในลักษณะเดียวกันกับเหตุบนบก ตอ่ ย หมึกสายวงฟ้า (Blue-ringed Octopus) กดั สง่ิ สาคัญที่อาจถูกมองข้าม ได้แก่ การเสียเลือด และการห้าม การดูแลผูไ้ ดร้ บั พิษแมงกะพรนุ อาการและอาการแสดงทางคลินิกการสัมผัส 6) ราดและล้างไปท่ีบริเวณที่ได้รับพิษ หากเป็นไปได้อย่าง แมงกะพรุนพิษ และสตั ว์กล่มุ เดยี วกนั (ไนดาเรยี ) อ่นื ๆ ต่อเน่ืองไม่น้อยกว่า 30 วินาที (AHA Class IIa, LOE B) หาก - อาการปวดเฉพาะท่ี ยังคงมีเศษหนวดหลงเหลือให้หยิบหรือคีบออก หากไม่ - ผืน่ แดง เปน็ รอยทาบคลา้ ยถูกตี สามารถหานาสม้ สายชูได้ใหใ้ ช้นาทะเลทดแทน หลีกเลี่ยงการ - อาการปวดกระจายไปบรเิ วณตอ่ มนาเหลอื ง ใช้นาจืด ตลอดจนการขัดถูหรือขยีด้วยวัสดุใดๆ รวมถึงทราย - ปวดท้อง ปวดกล้ามเนือ ปวดหลัง อย่างรุนแรง (กลุ่ม เน่ืองจากเปน็ การกระตุ้นให้กระเปาะเข็มพิษแตกออกมากขึน อาการอริ คู ันจิ) หลีกเลี่ยง การใช้เทคนิคดามรัดแน่น (Pressure - อาการชอ็ ค Immobilization Technique) เนื่องจากแรงดันอาจทาให้มี - หายใจลาบาก/หยุดหายใจ การปล่อยพิษมากขึน (AHA Class III, LOE C) ในกรณีที่มี - หมดสติ/หวั ใจหยดุ เตน้ อาการพิษรุนแรง เช่น จากแมงกะพรุนกล่อง อาจมีอาการ เป้าหมายหลกั ในการดแู ล คอื ป้องกันไม่ให้กระเปาะ ปวดรุนแรง กระทั่งหมดสติ หยุดหายใจ และหัวใจหยุดเต้น เข็มพิษ (Nematocysts) ซ่ึงมีอยู่จานวนมากตามหนวด จาเป็นที่ต้องให้การดูแลกู้ฟ้ืนคืนชีพขันต้นที่เหมาะสมก่อน (tentacles) ท่ีสัมผัสกับผิวหนังแตกออกเพิ่มเติม โดยการทา การใช้ผักบุ้งทะเลตาละเอียดพอก อาจมีประโยชน์จากภูมิ ให้เป็นอัมพาตจากนาส้มสายชู หรือ กรดอะซีติค (ร้อยละ 4- ปัญญาท้องถ่ิน และมีการศึกษาในประเทศ หากแต่ควร 3-11124

สารองในการทาการให้ความอบอุ่นกลับภายใน (internal ท่ีมี cardiac arrest อันเน่อื งจาก hypothermia และได้รับ rewarming technique) เช่น thoracic lavage เป็นต้น แต่ ความอบอุ่นกลับ (rewarming) จนอุณหภูมิแกนกลางสูงกว่า อย่างไรก็ตามภายหลังมีการคืนกลับของการไหลเวียนเลือด 32°C และยังมี asystole หรือ serum potassium สูงกว่า มักจะมี multiorgan failure และสุดท้ายต้องการ ECMO 12 mmol/L อาจพจิ ารณาหยุดการ CPR การป่วยเจ็บจากสตั วน์ ้า การป่วยเจ็บจากสัตว์ทะเลในนาที่มีความสาคัญ ใน เลือด โดยเฉพาะในกรณีบาดเจ็บอย่างรุนแรงจากฉลามกัด ประเทศอาจแบ่งได้อย่างง่ายเป็นการป่วยเจ็บจากการได้รับ รวมถึงการให้ยาปฏิชีวนะที่ครอบคลุมในการป้องกันการติด บาดเจบ็ ที่ไมไ่ ด้รับพิษ การบาดเจ็บจากการได้รับพิษจากสัตว์ เชอื และท็อกซอยด์ป้องกนั บาดทะยกั โดยตรง และการได้รับพิษจากการรบั ประทานสัตวท์ ะเล 2. การบาดเจ็บจากการได้รับพิษจากสัตว์โดยตรง 1. การบาดเจบ็ ทีไ่ มไ่ ดร้ ับพิษ (Marine Envenomation) สัตว์นา (ทะเล) ท่ีสัมผัสแล้ว อาการและอาการแสดงทางคลินิก การได้รบั บาดเจ็บ สามารถได้รับพิษที่มีความสาคัญหรือพบบ่อย ได้แก่ จากสตั ว์นาทไี่ ม่มีพษิ แมงกะพรุนพิษ (Jellyfish Envenomation) โดยเฉพาะ - เลือดออกมาก แผลฉกี ขาดขอบรงุ่ ร่งิ อย่างย่ิงแมงกะพรุนกล่อง (Box Jellyfish) หนามเม่นทะเล - เลอื ดพุ่งจากบาดแผล ตา (Sea Urchin Envenomation) เงีย่ งปลากระเบน (Sting - อาการชอ็ คจากการเสียเลอื ด Rays) เง่ียงปลาท่ีมีพิษจากกลุ่มปลาแมงป่อง - หมดสติ (Scorpionidae) ได้แก่ ปลาสิงโต ปลาแมงป่อง ปลาหิน การบาดเจ็บประเภทนี การดูแลที่สาคัญอาจไม่ (ปลากะรังหัวโขน) ตา งูทะเลกัด หอยเต้าปูน (Cone Shell) แตกต่างไปจากการบาดเจ็บในลักษณะเดียวกันกับเหตุบนบก ตอ่ ย หมกึ สายวงฟ้า (Blue-ringed Octopus) กดั ส่ิงสาคัญที่อาจถูกมองข้าม ได้แก่ การเสียเลือด และการห้าม การดแู ลผไู้ ด้รบั พิษแมงกะพรุน อาการและอาการแสดงทางคลินิกการสัมผัส 6) ราดและล้างไปท่ีบริเวณท่ีได้รับพิษ หากเป็นไปได้อย่าง แมงกะพรุนพิษ และสัตว์กลมุ่ เดียวกนั (ไนดาเรีย) อ่ืนๆ ต่อเนื่องไม่น้อยกว่า 30 วินาที (AHA Class IIa, LOE B) หาก - อาการปวดเฉพาะท่ี ยังคงมีเศษหนวดหลงเหลือให้หยิบหรือคีบออก หากไม่ - ผื่นแดง เป็นรอยทาบคลา้ ยถกู ตี สามารถหานาส้มสายชูได้ให้ใชน้ าทะเลทดแทน หลีกเล่ียงการ - อาการปวดกระจายไปบรเิ วณตอ่ มนาเหลอื ง ใช้นาจืด ตลอดจนการขัดถูหรือขยีด้วยวัสดุใดๆ รวมถึงทราย - ปวดท้อง ปวดกล้ามเนือ ปวดหลัง อย่างรุนแรง (กลุ่ม เนื่องจากเป็นการกระตุ้นให้กระเปาะเข็มพิษแตกออกมากขึน อาการอิรคู ันจิ) หลีกเลี่ยง การใช้เทคนิคดามรัดแน่น (Pressure Aquatic Casualties Care Guidelines - อาการช็อค Immobilization Technique) เนื่องจากแรงดันอาจทาให้มี - หายใจลาบาก/หยุดหายใจ การปล่อยพิษมากขึน (AHA Class III, LOE C) ในกรณีที่มี - หมดสติ/หวั ใจหยุดเต้น อาการพิษรุนแรง เช่น จากแมงกะพรุนกล่อง อาจมีอาการ เป้าหมายหลกั ในการดแู ล คอื ป้องกันไม่ให้กระเปาะ ปวดรุนแรง กระท่ังหมดสติ หยุดหายใจ และหัวใจหยุดเต้น เข็มพิษ (Nematocysts) ซึ่งมีอยู่จานวนมากตามหนวด จาเป็นที่ต้องให้การดูแลกู้ฟื้นคืนชีพขันต้นท่ีเหมาะสมก่อน (tentacles) ท่ีสัมผัสกับผิวหนังแตกออกเพิ่มเติม โดยการทา การใช้ผักบุ้งทะเลตาละเอียดพอก อาจมีประโยชน์จากภูมิ ให้เป็นอัมพาตจากนาส้มสายชู หรือ กรดอะซีติค (ร้อยละ 4- ปัญญาท้องถ่ิน และมีการศึกษาในประเทศ หากแต่ควร 3-11 125

คูมือแนวทางการปฏิบัติการฉุกเฉินทางน้ำและทะเล Maritime and Aquatic Life Support Guidelines Manual พิจารณาใช้หลังจากนาส้มสายชูทาให้กระเปาะเข็มพิษเป็น ประคบเย็น (Cold Packs) ทดแทน ซึ่งมีรายงานได้ผลในผู้ที่ อมั พาตและล้างออกแล้ว เชน่ เดยี วกนั อาจใชก้ ารจุ่มในนาร้อน สัมผัสแมงกะพรุนขวดเขียว (Physalia spp.) ในกรณี (hot-water immersion) (AHA Class IIa, LOE B) ท่ี แมงกะพรุนกล่อง (Chironex fleckeri) ยังพบมีการใช้เซรุ่ม อุณหภูมิประมาณ 45 องศาเซลเซยี ส เป็นเวลา 20 นาที หรือ ตา้ นพษิ หากแต่ไมม่ ใี นประเทศ จนกระท่ังหายปวด หรือใช้ประคบร้อน (Hot Packs) หรือ ภาพแมงกะพรนุ กล่องท่พี บในฝัง่ อา่ วไทย ภาพแมงกะพรุนขวดเขียวทีพ่ บเกยหาดแหง่ หนงึ่ ใน จ.ภูเก็ต (ภาพจาก Sakanan Plathong) การปฐมพยาบาลผู้สมั ผัสพิษแมงกะพรนุ หรือ สัตว์ ตระกลู เดยี วกัน เชน่ ปะการงั ไฟ ดอกไม้ทะเล - นาขนึ จากนา หากไมร่ สู้ ตใิ หป้ ฏิบัติตามมาตรฐานการช่วยชีวิต - หากรสู้ ตใิ ห้จับตวั ผปู้ ว่ ยไว้ เพือ่ กันมิใหข้ ยี ปดั หรอื ขัดถูบริเวณรอยไหม้ ซึ่ง จะทาใหก้ ระเปาะพิษแตกมากขึน หากไม่ใช่แมงกระพรุนขวดเขียว ให้ราดและ ลา้ งด้วยนาสม้ สายชูอย่างต่อเนื่องบนรอยไหม้ ซ่ึงอาจยังคงมีหนวดแมงกะพรุน อยู่ อย่างน้อย 30 วินาที เพ่ือทาให้กระเปาะพิษเป็นอัมพาต หากเป็น แมงกระพรุนขวดเขียวหรือไม่มีนาส้มสายชู ให้ใช้นาทะเลแทน ห้ามใช้นาจืด เพราะจะทาใหก้ ระเปาะพษิ แตก และปวดมากขึน - หากมีเศษแมงกระพรุนค้างอยู่ ให้ใช้มือที่ใส่ถุงมือยาง (หรือกระท่ังมือ เปล่า) หยิบจับหรือวัสดุคีบออก หรือใช้วัสดุแข็งขอบเรียบ เช่น บัตรเครดิต ขอบมดี ปาดเอาเมือก ทีเ่ หลอื อยอู่ อก - หากเปน็ แมงกระพรุนขวดเขยี ว ใหพ้ ิจารณาใช้การจุ่มแช่ในนาร้อนที่ทนได้ หรอื หากไม่ได้ผลใหป้ ระคบนาแข็ง - อาจใช้ยาทาสเตยี รอยด์ หรือ ผักบงุ้ ทะเลตาละเอยี ด ทาพอก การดแู ลผไู้ ด้รับพษิ จากเงี่ยงปลามีพิษ (ปลากระเบน กลุม่ ปลาแมงปอ่ ง ปลาดุก) และหนามเมน่ ทะเลตา้ 3-11226

อาการและอาการแสดงทางคลนิ กิ การถูกเง่ียงปลามพี ษิ ตา หัวใจหยุดเต้นได้ ให้ปฏิบัติตามแนวทางการกู้ฟ้ืนคืนชีพที่ - อาการปวดทนั ทที นั ใด เหมาะสม หลีกเลี่ยงการใช้วิธีการดามรัดแน่น (Pressure - บาดแผลขอบรุง่ ริ่ง/แผลแทง มเี ลอื ดออก บวม Immobilization Technique) ในกรณที ่เี ป็นหนามเม่นทะเล - บริเวณรอบๆ มสี ีคลา (ปลากะรังหวั โขน หรือปลาหิน) ตา ซึ่งสายพันธ์ในประเทศมักมีหนามเปราะแตกง่าย ให้ - คลืน่ ไส้ อาเจยี น อาการชอ็ ค พยายามเอาหนามออกให้ได้มากที่สุด หลีกเล่ียงการทุบตี การดูแลประกอบดว้ ยการเอาเงย่ี งออก ในกรณีมีการ โดยเฉพาะหากหนามอยู่ในบริเวณข้อ หรือใกล้เส้นเลือดและ หักคา ยกเว้นมีขนาดใหญ่ เช่น เง่ียงปลากระเบน อาจมีการ ประสาท เน่ืองจากมีรายงานหลุดเข้าไปในข้อทาให้อักเสบ ทาลายเส้นเลือด ไม่ให้เอาออกในท่ีเกิดเหตุ ทาความสะอาด เรือรัง หากยังค้างอยู่ในใต้ผิวหนังอาจต้องพิจารณาผ่าตัดเอา แผลด้วยนาสะอาด และจุ่มด้วยนาร้อน (hot-water ออก สีของหนามเม่นทะเลอาจค้างอยู่ที่บริเวณโดนตาแม้ว่า immersion) ที่อณุ หภมู ิประมาณ 43-45 องศาเซลเซียส เป็น จะไม่มีหนามค้างอยู่ นอกเหนือการใช้ความร้อนจากการจุ่ม เวลา 30-90 นาที พกั แล้วทาซาจนอาการปวดทุเลา หรือการ ในนาร้อน การใช้เคร่ืองเป่าผมเป่าลมร้อนไปยังบริเวณที่โดน ใช้ประคบเย็นหากนาร้อนไม่ได้ผลในกรณีที่มีพิษรุนแรง เช่น ตาอาจให้ผลที่คล้ายคลึงกัน หากแต่ยังไม่มีการศึกษาที่เป็น ปลากะรังหัวโขน อาจรุนแรงถึงหมดสติ หยุดหายใจ และ รปู ธรรม การปฐมพยาบาลผโู้ ดนเง่ยี งทม่ี ีน้าพิษของปลาแทงหรอื ต้า ใช้ไดผ้ ลดกี บั ปลากระเบน กล่มุ ปลากะรงั หวั โขน เชน่ ปลาสงิ โต ปลาแมงป่อง ปลาหิน รวมถึงเงี่ยงปลาอ่ืนๆ ทังในนา ทะเลหรอื นาจดื อาจใชร้ ว่ มดว้ ยกับโดนเข็มหอยเมน่ ตา - หากไมร่ สู้ ติ ให้ทาตามมาตรฐานการชว่ ยชีวิต Aquatic Casualties Care Guidelines - หากพบเหน็ เง่ียงปลาท่มี ขี นาดเลก็ ให้เอาออก หากเป็นเง่ียงปลากระเบนให้ปฏิบตั เิ ช่นเดยี วกับของมีคมแทงคา - ใช้เท้าหรือมือท่ีโดนแทงหรือตา จุ่มแช่ลงในนาร้อนท่ีไม่ถึงขันทาให้เกิดอาการลวก และผู้ช่วยเหลือตรวจสอบว่า สามารถทนได้ โดยจมุ่ แช่ต่อเนือ่ งครง่ึ ถงึ หนง่ึ ช่ัวโมง หากไม่ทเุ ลาอาจหยดุ พักแล้วกระทาตอ่ ได้ - หากไม่ได้ผล ให้ประคบดว้ ยนาแขง็ การดูแลผไู้ ดร้ ับพิษจากงูทะเล หมกึ สายวงฟ้ากดั และหอยเต้าปนู ต่อย อาการและอาการแสดงทางคลินกิ งทู ะเลกัด - สายตามปี ญั หา - รอยเขยี วงู หรือรอยขดี ข่วน - พดู ลาบาก กลืนลาบาก หรือหายใจลาบาก - ปวดศีรษะ - แขน ขา ออ่ นแรง อมั พาต หรือมอี าการปวด - คลืน่ ไส้ อาเจียน - หายใจลาบาก หยุดหายใจ - ปวดทอ้ ง อาการและอาการแสดงทางคลนิ กิ หมกึ สายวงฟ้ากัด 1273-13

คูมือแนวทางการปฏิบัติการฉุกเฉินทางน้ำและทะเล Maritime and Aquatic Life Support Guidelines Manual - มรี อยกัดขนาดเลก็ ๆ หรอื คล้ายห้อเลือด มอี าการปวด การดูแลประกอบด้วยการปฐมพยาบาลโดยวิธีการ เลก็ นอ้ ย ด า ม รั ด แ น่ น (Pressure Immobilization Technique) เช่นเดียวกับโดนงูพิษกัด ไม่ว่าจะเป็นพิษต่อระบบประสาท - อาการชา (เริ่มตน้ จากบรเิ วณรอบปาก และลาคอ) หรือไม่ก็ตาม ให้ทาความสะอาดแผลเบืองต้น แล้วใช้ผ้ายืด - คลน่ื ไส้ อาเจียน พันไล่จากปลายแขนหรือขาไปสู่รักแร้หรือขาหนีบ โดยให้มี - สายตาพร่ามวั หนังตาตก ความดันภายในประมาณ 40-70 mmHg และ 55-70 - กลนื ลาบาก หายใจลาบาก mmHg ที่แขนและขาท่ีได้รับพิษตามลาดับ เพ่ือให้พิษเข้าสู่ - การทางานของแขนขาไม่สัมพันธก์ นั เปน็ อมั พาต รา่ งกายชา้ ลงผ่านทางการไหลของนาเหลือง (AHA Class IIa, - หยุดหายใจ LOE C สาหรับงูพิษ) แต่ในการปฏิบัติทั่วไปให้ประมาณการ อาการและอาการแสดงทางคลินิกไดร้ ับพิษจากหอยเตา้ ปนู ว่าแน่นในระดับท่ียังรู้สึกสบาย เช่น การพันในข้อเท้าแพลง - อาจมีหรอื ไมม่ ีอาการปวด และนิวมือสามารถสอดเข้าไปอยู่ข้างใต้ได้ ซึ่งวิธีการดามรัด - อาการชา เป็นเหนบ็ อ่อนแรง เป็นอมั พาต แนน่ จาเป็นต้องมีการฝกึ ฝนเพอ่ื ใหค้ งทักษะ สาหรับพิษจากงู - สายตาพรา่ มัว ทะเลมีเซรมุ่ ต้านพิษใชใ้ นออสเตรเลีย หากแต่ไมม่ ใี นประเทศ - กลนื ลาบาก หายใจลาบาก - หยุดหายใจ เทคนคิ การดามรดั แน่น (Pressure Immobilization Technique) ใช้สาหรบั การปฐมพยาบาลผปู้ ว่ ยโดนงูพิษ รวมถึง งทู ะเล หมึกสายวงฟา้ และหอยเตา้ ปนู กัดหรอื ตอ่ ย ดังนี - ปดิ รอยเขียวดว้ ยผา้ สะอาด และพันผ้าโดยรอบแผล (หากมี) ใหแ้ น่นพอควร อยา่ งน้อยใหส้ อดนวิ มือได้ - พนั ผ้ายดื โดยรอบแขนหรอื ขาทถี่ ูกกัด โดยไลจ่ ากปลายเท้า หรือปลายมอื ให้เหลอื ปลายนิว ใหค้ ลมุ ข้อของแขนหรือขา ทอ่ี ยตู่ ดิ กับแผลรอยเขยี วงทู ังสองฝัง่ หรือจนถงึ ขาหนีบหรอื รกั แร้ และตรวจสอบวา่ ปลายนิวมือและเทา้ ยงั มีสชี มพู และไม่เปน็ เหนบ็ 3-11428

- ใชไ้ ม้ดามขา หากเปน็ แขนให้ใชผ้ า้ แขวนแขน เพื่อจากดั การเคล่ือนไหว - หวั ใจเตน้ ผิดจงั หวะ หัวใจหยุดเต้น 3. การได้รบั พิษจากการรับประทานสตั วท์ ะเล พิษที่พบบ่อยจากสัตว์ทะเลในประเทศ ได้แก่ พิษเต Aquatic Casualties Care Guidelines อาการและอาการแสดงทางคลินิกพิษต่อระบบ โตรโดท็อกซิน (Tetrodotoxin) จากปลาปักเป้า และ เหรา พิษหอยอัมพาต (Paralytic Shellfish Poisoning; PSP) ประสาทจากอาหารทะเล จากการรับประทานหอยสองฝา เช่น หอยแมลงภู่ ที่อาจมี - คล่ืนไส้ อาเจียน การปนเป้ือนพิษท่ีพบร่วมกับปรากฎการนาเปล่ียนสี (Red - ทอ้ งเสีย เปน็ ตะคริวที่ท้อง ปวดแสบปวดร้อน Tide) ทมี่ ีการรายงานผ้ปู ่วยจานวนหน่ึงในจังหวัดแห่งหนึ่งใน - ปวดศีรษะ มนึ ศรี ษะ ภาคใต้ของประเทศ สาหรับพิษซิกัวเทอรา (Ciguatera - ปวดกล้ามเนือและขอ้ เจ็บหนา้ อก Poisoning) ที่เกดิ จากการรบั ประทานเนือปลา ท่ีมีการสะสม - มีอาการเปล่ียนแปลงทางผิวหนังประกอบด้วย อาการ ของพิษจากไดโน แฟลกเจลเลต Gambierdiscus toxicus และพิษสคอมบรอยด์ (Scromboid Poisoning) ท่ีเกิดจาก คัน ชา เหน็บ อณุ หภูมิผิดปกติ การรับประทานเนือปลารักษาสภาพไม่ดี ทาให้เนือมีการ - หนาว/มีไข้/เหงอ่ื ออก สลายเปน็ สารกลมุ่ ฮสิ ตามนี ยงั ไมม่ ีหลักฐานการรายงานทาง - การทางานของแขนขาไม่สมั พันธก์ นั ระบาดวิทยาในประเทศแน่ชัด แต่คาดว่ามีการเกิดขึนใน - เป็นเหน็บ และอาการชาบริเวณรอบๆปากและริม ประเทศ หากแตไ่ มไ่ ดร้ ายงาน ฝีปาก - นาลายไหล - กล้ามเนือออ่ นแรง/อมั พาต - หายใจลาบาก/หยุดหายใจ การป่วยเจ็บจากการด้านา้ สคบู า การป่วยเจ็บจากการดานาสคูบา (SCUBA; Self- ดันอากาศ (Decompression Sickness ; DCS) และ ภาวะ Contained Underwater Breathing Apparatus) ท่ีสาคัญ ฟองก๊าซอุดตันหลอดเลือดแดงจากการดานา (Diving- ในการปฏิบัติการแพทย์ฉุกเฉิน ได้แก่ โรคจากการลดความ related Arterial Gas Embolism ; AGE) และ ภาวะปอด ดันอากาศ (Decompression Illness;DCI) หรือ นาหนีบ แตกจากการดานา (Lung Burst) (บางกลุ่มเรียกว่า “น็อคนา”) ซ่ึงหมายรวมโรคเหตุลดความ โรคจากการลดความกดอากาศ (Decompression Illness) พยาธสิ รรี วิยาของโรคจากการลดความดนั อากาศ ผ่านทางเลือดที่แลกเปล่ียนก๊าซ กับอากาศในถุงลมปอดที่มี DCS และ AGE จะเกิดจากพยาธิสรีรวิทยาที่ ความดันย่อยของก๊าซสูงขณะท่ีอยู่ใต้นา (กฎของดอลตัน) แตกต่างกัน โดย DCS เกิดจากการดานา อยู่ใต้ระดับผิวนา เมื่อดานาลึกและนานพอจะทาให้เนือเยื่อร่างกายสะสม แรงกระทาของนาที่อยู่เหนือต่อนักดานา ทาให้ความดัน ไนโตรเจนในปริมาณท่สี ูง เมอื่ ทาการดาขนึ สูผ่ ิวนา ร่างกายจะ รอบตัวนักดาสงู ขึน (ความดันบรรยากาศสูง) ทาให้ไนโตรเจน คายไนโตรเจนในเนือเย่ือกลับคืนสู่ในกระแสเลือดและไป ละลายเข้าไปในเนือเยื่อของร่างกายมากขึน (กฎของเฮนรี) แลกเปลี่ยนกับอากาศในถุงลมปอด และออกสู่อากาศ 1293-15

คูมือแนวทางการปฏิบัติการฉุกเฉินทางน้ำและทะเล Maritime and Aquatic Life Support Guidelines Manual แผนผงั การดูแลผู้ป่วยได้รับพษิ จากสตั วท์ ะเลจากการสมั ผสั - ใชไ้ ม้ดามขา หากเปน็ แขนใหใ้ ช้ผา้ แขวนแขน เพื่อจากดั การเคล่ือนไหว - หวั ใจเต้นผดิ จังหวะ หวั ใจหยุดเต้น 3. การได้รับพิษจากการรับประทานสัตวท์ ะเล พิษที่พบบ่อยจากสัตว์ทะเลในประเทศ ได้แก่ พิษเต อาการและอาการแสดงทางคลินิกพิษต่อระบบ โตรโดท็อกซิน (Tetrodotoxin) จากปลาปักเป้า และ เหรา พิษหอยอัมพาต (Paralytic Shellfish Poisoning; PSP) ประสาทจากอาหารทะเล จากการรับประทานหอยสองฝา เช่น หอยแมลงภู่ ท่ีอาจมี - คล่นื ไส้ อาเจียน การปนเปื้อนพิษที่พบร่วมกับปรากฎการนาเปล่ียนสี (Red - ทอ้ งเสยี เปน็ ตะครวิ ท่ที อ้ ง ปวดแสบปวดร้อน Tide) ท่ีมีการรายงานผ้ปู ่วยจานวนหนึ่งในจังหวัดแห่งหน่ึงใน - ปวดศรี ษะ มึนศรี ษะ ภาคใต้ของประเทศ สาหรับพิษซิกัวเทอรา (Ciguatera - ปวดกล้ามเนอื และข้อ เจบ็ หนา้ อก Poisoning) ท่เี กดิ จากการรับประทานเนือปลา ท่ีมีการสะสม - มอี าการเปล่ียนแปลงทางผิวหนังประกอบด้วย อาการ ของพิษจากไดโน แฟลกเจลเลต Gambierdiscus toxicus และพิษสคอมบรอยด์ (Scromboid Poisoning) ท่ีเกิดจาก คนั ชา เหนบ็ อณุ หภมู ผิ ิดปกติ การรับประทานเนือปลารักษาสภาพไม่ดี ทาให้เนือมีการ - หนาว/มไี ข้/เหงือ่ ออก สลายเปน็ สารกล่มุ ฮิสตามนี ยังไม่มีหลักฐานการรายงานทาง - การทางานของแขนขาไมส่ มั พนั ธก์ ัน ระบาดวิทยาในประเทศแน่ชัด แต่คาดว่ามีการเกิดขึนใน - เป็นเหน็บ และอาการชาบริเวณรอบๆปากและริม ประเทศ หากแตไ่ ม่ได้รายงาน ฝปี าก - นาลายไหล - กล้ามเนอื ออ่ นแรง/อมั พาต - หายใจลาบาก/หยุดหายใจ การปว่ ยเจบ็ จากการดา้ นา้ สคูบา การป่วยเจ็บจากการดานาสคูบา (SCUBA; Self- ดันอากาศ (Decompression Sickness ; DCS) และ ภาวะ Contained Underwater Breathing Apparatus) ที่สาคัญ ฟองก๊าซอุดตันหลอดเลือดแดงจากการดานา (Diving- ในการปฏิบัติการแพทย์ฉุกเฉิน ได้แก่ โรคจากการลดความ related Arterial Gas Embolism ; AGE) และ ภาวะปอด ดันอากาศ (Decompression Illness;DCI) หรือ นาหนีบ แตกจากการดานา (Lung Burst) (บางกลุ่มเรียกว่า “น็อคนา”) ซึ่งหมายรวมโรคเหตุลดความ โรคจากการลดความกดอากาศ (Decompression Illness) พยาธสิ รรี วยิ าของโรคจากการลดความดันอากาศ ผ่านทางเลือดท่ีแลกเปลี่ยนก๊าซ กับอากาศในถุงลมปอดท่ีมี DCS และ AGE จะเกิดจากพยาธิสรีรวิทยาท่ี ความดันย่อยของก๊าซสูงขณะท่ีอยู่ใต้นา (กฎของดอลตัน) แตกต่างกัน โดย DCS เกิดจากการดานา อยู่ใต้ระดับผิวนา เม่ือดานาลึกและนานพอจะทาให้เนือเยื่อร่างกายสะสม แรงกระทาของนาท่ีอยู่เหนือต่อนักดานา ทาให้ความดัน ไนโตรเจนในปรมิ าณท่ีสูง เมื่อทาการดาขึนสู่ผิวนา รา่ งกายจะ รอบตัวนักดาสงู ขึน (ความดนั บรรยากาศสูง) ทาให้ไนโตรเจน คายไนโตรเจนในเนือเย่ือกลับคืนสู่ในกระแสเลือดและไป ละลายเข้าไปในเนือเย่ือของร่างกายมากขึน (กฎของเฮนรี) แลกเปลี่ยนกับอากาศในถุงลมปอด และออกสู่อากาศ 3-11530

ภายนอกทางลมหายใจออก หากขึนสู่ผิวนาเร็วเกินไป จะทา ให้เกิดฟองไนโตรเจนในเนือเยื่อและหรือในเลือด (กฎของเฮ นรี) ในลักษณะเดียวกนั กบั การเปดิ ขวดโซดา หรือนาอัดลม ท่ี หลังจากก๊าซอัดที่อยู่บริเวณปากขวดถูกปล่อยออกไป ทาให้ ความดันเหลือไม่เพียงพอท่ีจะคงให้ก๊าซละลายในนา ทาให้ คายตัวเป็นงฟองก๊าซออกมา ฟองดังกล่าวทาให้เกิดอาการ ของโรค DCS เช่น อาการปวดตามข้อ มีผ่ืน บวม อาการทาง ระบบประสาท เช่น ชา ไม่รู้สัมผัส อ่อนแรงของแขนขา อมั พาต การสญู เสียการมองเห็น หรือการได้ยิน เป็นต้น ส่วน AGE เกิดจากการที่ปอดพองหรือขยายตัวเกินในระหว่างการ ภาพแสดงพยาธสิ รรี วิทยาของการเกิดโรคเหตุลดความกดอากาศ ดาขึน หรือลดความกดดันขณะที่กลันหายใจหรือหายใจออก (Decompression Sickness) ไม่เพียงพอ (กฎของบอยล์) ทาให้มีฟองอากาศผลุดเข้าไปใน ก ร ะ แ ส เ ลื อ ด ผ่ า น ท า ง ห ล อ ด เ ลื อ ด ใ น ป อ ด เ ข้ า สู่ หั ว ใ จ ฟองอากาศที่ผลุดเข้ามา จะทาให้ไปอุดตันหลอดเลือดแดงที่ ไปเลียงอวัยวะสาคัญ เช่น สมอง และหัวใจ ทาให้มีอาการ เชน่ เดยี วกันกับโรคหลอดเลือดสมองอดุ ตันเฉยี บพลัน และมัก พบหมดสติได้บ่อยขณะท่ีอยู่บริเวณผิวนา ซ่ึงมักเป็นเหตุนาท่ี ทาใหเ้ กดิ การจมนาตอ่ มา ทังสองภาวะดังกล่าวข้างต้นมีอาการและอาการ แสดงทีค่ ลา้ ยคลึงกัน บางครังยากที่จะจาแนก และไม่มีความ จาเป็นในการจาแนกในบริบทของภาวะฉุกเฉินทางการแพทย์ จึงเป็นเหตุผลที่ทางการแพทย์ใช้คารวมว่าโรคจากการลด ความดันอากาศ (Decompression Illness) โดยเฉพาะ ภาพแสดงพยาธิกาเนิดของกลุ่มอาการปอดพองเกินในส่วนของ ภาวะ Aquatic Casualties Care Guidelines อาการทางระบบประสาท หรืออาจกล่าวได้ว่าผู้ป่วยที่มี ก๊าซอุดตันหลอดเลือดแดง (ภาพในเอกสารอ้างอิง Neuman TS. อาการทางระบบประสาท หรือการปวดใดๆ หากเกิดหลังจาก Arterial Gas Embolism and Decompression Sickness. News การดานาสคูบาจาเป็นต้องคิดถงึ ภาวะทังสองนี ทังสองภาวะ Physiol Sci 2002;17:77-81.) มีความต้องการการปฐมพยาบาลการรักษาจาเพาะเร่งด่วน ตารางอาการและอาการแสดงของโรคจากการลดความกดอากาศ ด้วยการเพิ่มความดันกลับ (recompression) ได้แก่ การ - ร้สู ึกเปลยี เพลียอยา่ งรนุ แรง รักษาด้วยออกซิเจนแรงดันสูง (Hyperbaric Oxygen - รูส้ ึกชาหรือไมร่ ู้สัมผสั เป็นเหนบ็ Therapy) ด้วยห้องปรับแรงดันบรรยากาศสูง (Hyperbaric - ปวดศีรษะ หรือปวดตามร่างกาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งบริเวณข้อ Chamber) เชน่ เดยี วกันเพือ่ ปอ้ งกนั ไม่ให้มีความพิการทุพพล หรอื โดยรอบ ภาพหรือเสียชีวิต หากมีความล่าช้าจึงแนะนาไม่ให้วินิจฉัย - การทรงตวั ไม่ดีหรอื การทางานของรา่ งกาย ไมป่ ระสานกัน - การตอบสนองลดลง หรอื หมดสติ แยกโรคในระหว่างการบริการการแพทย์ฉุกเฉินและรวมเรียก - ออ่ นแรง อมั พาต กันว่า โรคจากการลดความกดอากาศ หรือ - มีผื่นขึนตามร่างกาย ความผิดปกติของการพูด การมองเห็น หรือ Decompression Illness (DCI) สาหรับคนไทยท้องถ่ินอาจ การไดย้ นิ เรียกว่า นาหนีบ นาหีบ หรือ น็อคนา ชาวต่างชาติ อาจ เรียกวา่ เบนด์ (bends) 1331-16

คูมือแนวทางการปฏิบัติการฉุกเฉินทางน้ำและทะเล Maritime and Aquatic Life Support Guidelines Manual การดูแลโรคจากการลดความดนั อากาศ (Decompression Illness) การดูแลผู้ป่วยเจ็บจากการดานาเป็นไป ตามแผนผัง กองเวชศาสตรใ์ ต้นาและการบิน รพ.อาภากรเกียรติวงศ์ ฐาน เร่มิ ตังแต่ในท่ีเกิดเหตุ โดยเคลื่อนย้ายผู้ป่วยออกจากนา หาก ทัพเรือสัตหีบ จ.ชลบุรี รพ.สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิต์ิ กรม ผู้ป่วยไม่ตอบสนอง ไม่หายใจ และไม่มีชีพจร ให้ทาการกู้ฟ้ืน แพทย์ทหารเรือ อ.สัตหีบ จ.ชลบุรี และ รพ.วชิรภูเก็ต คืนชีพตามมาตรฐาน หากแต่ให้พิจารณาลาดับเป็น A-B-C กระทรวงสาธารณสุข จ.ภูเก็ต โดยการเคลื่อนย้ายนันควร ตามลักษณะเดียวกันกับประสบเหตุจมนา ในการช่วยหายใจ หลกี เลีย่ งการขึนท่ีสงู โดยเฉพาะหากสูงเกินกว่าระดับ 1,000 พิจารณาให้ออกซิเจนอัตราการไหลสูงไหลผ่านทางหน้ากาก ฟุตเหนือระดับนาทะเล การใช้อากาศยานเช่นเฮลิคอปเตอร์ หรือถุงแอมบู ร่วมด้วยในการปฏิบัติ หรือเลือกใช้อุปกรณ์ อาจมีความจาเป็นในกรณีเร่งด่วน หากเป็นไปได้ควรเพ่ิม ออกซิเจนกู้ชีพ (oxygen resuscitator) หากมี หากผู้ป่วย ความดันให้เท่ากับระดับนาทะเล หากไม่สามารถกระทาได้ ตอบสนอง และหายใจได้เอง ให้ผู้ป่วยนอนหงายราบ หากไม่ ควรให้เพดานบินไม่เกินกว่าระดับดังกล่าว แต่มีความ รูส้ ติ ระดับการตอบสนองลดลง หรือมีอาการคล่ืนไส้อาเจียน ปลอดภัยเพียงพอในการปฏิบัติการ และในระหว่างการ หรือประวัติจมนา ให้นอนในท่าตะแคง หรือท่าพักฟ้ืน ให้ เคล่ือนย้ายเฝ้าติดตามอาการอย่างใกล้ชิด และเป็นระยะ ออกซิเจนบริสุทธ์ิ (AHA Class I, LOE A) โดยพิจารณาให้ โดยเฉพาะทางระบบประสาท และบนั ทึกผลไว้ และคงการให้ ออกซิเจนผ่านทางหน้ากากชนิดลินดีมานด์ (demand ออกซเิ จน และสารนาอยา่ งตอ่ เนอื่ ง valve) หากผู้ป่วย (ทังรู้สติ และหมดสติ) นันสามารถหายใจ ห น่ ว ย ง า น ท่ี มี ห้ อ ง ป รั บ แ ร ง ดั น บ ร ร ย า ก า ศ สู ง ได้อย่างช้าๆ และแรงพอในการกระตุ้นการทางานของลิน ให้บรกิ าร 24 ช่วั โมง สาหรับการปว่ ยเจ็บจากการดานา เพ่ือให้ได้ออกซิเจนปริมาณสูง หรือเลือกใช้หน้ากาก กรุงเทพฯ ออกซิเจนที่กันไม่ให้หายใจกลับซา พร้อมถุงพัก (Non- - กองเวชศาสตร์ใต้นาและการบิน กรมแพทย์ทหารเรือ rebreather mask with reservoir bag) โดยอัตราการไหล (รพ.สมเดจ็ พระป่นิ เกลา้ ) โทร.0-2475-2641, 0-2475-2730, ไม่น้อยกว่า 15 ลิตรต่อนาที เพื่อให้ได้สัดส่วนออกซิเจนใน 08-1811-4669 ปอดสูงสุด ให้สารนาทางปากเช่นนาเกลือแร่ หรือนาเปล่า - โรงพยาบาลกรุงเทพ โทร.1719 หากรู้สติ และไม่คลื่นไส้อาเจียนหรือมีประวัติจมนา หรือ ชลบรุ ี พิจารณาการให้สารนาทางหลอดเลือดท่ีไม่มีสารละลาย - กองเวชศาสตร์ใต้นาและการบิน รพ.อาภากรเกียรติวงศ์ กลูโคส เช่น Normal Saline, Ringer’s Lactate เป็นต้น ฐานทพั เรอื สัตหีบ โทร.038-438-686 และ 085-191-7219 เชน่ เดยี วกนั กบั การทาให้อบอุ่น หากผู้ป่วยมีอาการแสดงของ - โรงพยาบาลสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ กรมแพทย์ การป่วยเจ็บจากอุณหภูมิต่า การประเมินขันต้น ABCD ให้ดู ทหารเรือ โทร.038-245-735 ตอ 3293 และ 038-245-929 รายละเอียดความพิการ Disability ซ่ึงอาจพบความผิดปรกติ - โรงพยาบาลกรุงเทพพทั ยา โทร.038-429-001 ทางระบบประสาทอันเกิดจากอาการของโรค และการตรวจ สรุ าษฎรธ์ านี ขนั ตาม ซึง่ รวมถึงการซกั ประวัติรายละเอียดการดานาเป็นต้น - โรงพยาบาลกรงุ เทพสมยุ โทร.077-429-500 หากมีขีดความสามารถให้พิจารณาตรวจอาการและอาการ - Subaquatic Safety Services (SSS) Network Ko แสดงทางระบบประสาทอย่างละเอียด เพื่อบันทึก และเฝ้า Samui (เกาะสมยุ ) โทร.077-427-427, 081-081-9555 ติดตาม โดยบันทึกไว้เป็นระยะ ตัวอย่างเช่นวิธีการตรวจ ภเู กต็ ระบบประสาท 5 นาที (ท่ีปรับปรุงจากองค์กร Diving Alert - โรงพยาบาลวชิรภูเก็ต โทร.081-891-075 และ 076- Network ยุโรป; DAN Europe) หากไม่มีห้องปรับแรงดัน 361-234 ตอ 2502 บรรยากาศสูงในที่เกิดเหตุ มีความจาเป็นต้องเคล่ือนย้าย - โรงพยาบาลกรงุ เทพภูเกต็ โทร.076-254-425 ผู้ป่วยไปยังหน่วยงานท่ีมีห้องปรับแรงดันบรรยากาศสูง - Subaquatic Safety Services (SSS) Network ให้บริการในภาครัฐ ได้แก่ กองเวชศาสตร์ใต้นาและการบิน (ร่วมกับ รพ.ภเู ก็ตอนิ เตอร์เนชันแนล) โทร.076-210-935 กรมแพทย์ทหารเรือ (ในพืนที่ของ รพ.สมเด็จพระปิ่นเกล้า) 3-11372

ภาวะปอดแตกจากการด้านา้ สคบู า (Lung Burst) พยาธิสรีรวิทยาของการเกิดภาวะนีเกิดเช่นเดียวกัน และหน้าอก ในภาวะนีจาเป็นอย่างย่ิงท่ีต้อง ตรวจหา AGE กับภาวะก๊าซอุดตันหลอดเลือดแดงจากการดานา (Diving- เน่อื งดว้ ยพยาธิสรรี วทิ ยาเปน็ เชน่ เดียวกนั related Arterial Gas Embolism; AGE) โดยเกิดปอดพอง เกินในระหว่างการดาขึนโดยกลันหายใจ หรือหายใจออกไม่ ตารางอาการและอาการแสดงของปอดแตกจากการดา้ น้าสคูบา เพียงพอ อากาศส่วนหนึ่งจะผลุดผ่านปอดท่ีแตกไปยังโพรง - เจบ็ หนา้ อก - หายใจลาบาก เยื่อหหุ้มุ้มปปออดด เป็นเปภ็นาภวาะวโะพโรพงรเงยเื่อย่ือหหุ้มุ้มปปออดดมมีอีอากาศ - ไอ (PPnneuemuomthootrahxo) r a x ) ห  หรือรื อ   เ ข ้ เาขไ้าปไใปนในปปรระะจจั นันอ ก - เขยี ว (MMeeddiaisatinsutimn)um) เปเ็ปน็นภภาาววะะปปรระะจจันันออกกมมีอากาศ - เสียงเปลี่ยน (Mediastinum Emphysema) หรือแทรกเข้าไปในเนือเยื่อ - กลนื ลาบาก ใต้ผิวหนัง (Subcutaneous Emphysema) อาการและ - เสยี งกรอบแกรบบรเิ วณลาคอ อาการแสดง อาจมอี าการเจ็บหนา้ อกร่วมด้วย หายใจขัด เจ็บ - การตอบสนองต่อสิง่ เรา้ ลดลง - อาจเกิดอาการและอาการแสดงของโรคจากการลดความกด ขณะหายใจเข้า เสียงแหบ คลาได้กรอบแกรบบริเวณลาคอ อากาศ หรือน้าหนีบ การดูแลภาวะปอดแตกจากการดา้ น้าสคบู า (Lung Burst) การดูแลรักษาระยะแรกเป็นในลักษณะเดียวกัน กับ ใส่ท่อระบายด้วยอุปกรณ์ลิน Heimilich หรือลินประเภทอื่น โรคจากการลดความดันอากาศ หากมีอาการท่ีเข้าได้กับภาวะ ท่ีระบายออกไดท้ างเดยี วไมย่ อ้ นกลบั Tension Pneumothorax อาจต้องใช้เข็มเจาะลดความดัน การป่วยเจ็บจากการดานาสคูบาอื่นๆ ท่ีพบได้บ่อย ในปอด (Needle Decompression) เช่นเดียวกันกับการ ได้แก่ ภาวะบีบกดของช่องหูชันกลาง (Middle Ear ปรกึ ษาหน่วยทม่ี ีหอ้ งปรบั แรงดันบรรยากาศสูง เพื่อพิจารณา Squeeze) ซ่ึงเป็นการบาดเจ็บเหตุแรงดัน (barotrauma) ถึงความจาเป็นในการใช้การรักษาด้วยออกซิเจนแรงดันสูง ประเภทหน่ึง โดยมากมีอาการปวดหูขณะดาลง หากแต่ไม่มี โดยเฉพาะหากพบมีหลักฐานของ AGE ร่วมด้วย หากไม่พบ อาการรุนแรง ส่วนน้อยอาจมีการฉีกขาดของเย่ือแก้วหู การ หลักฐานของโรคจากการลดความดันอากาศอย่างแน่ชัด การ รักษาส่วนใหญ่เป็นการรักษาตามอาการ และไม่มีความ รักษาด้วยห้องปรับแรงดันบรรยากาศสูงอาจไม่จาเป็น หาก จาเป็นต้องมีการเคล่ือนย้ายฉุกเฉินไปยังหน่วยงานท่ีมีห้อง Aquatic Casualties Care Guidelines เป็นไปได้ควรหลีกเล่ียงการเคล่ือนย้ายทางอากาศ เนื่องจาก ปรับแรงดันบรรยากาศสูงแต่อย่างใด ภาวะหรือการป่วยเจ็บ อากาศที่อยู่ในเนือเย่ือนอกปอด หรือโพรงเย่ือหุ้มปอดจะ เหตุดานากรณีอื่นๆ เช่น นันการวินจิ ฉัยอาจกระทาได้ยาก ใน ขยายขนาดตามกฎของบอยล์ และอาการรุนแรง หรือคุกคาม ผู้ที่ไม่ได้ผ่านการอบรมเวชศาสตร์ใต้นา จาเป็นต้องปรึกษา ต่อชีวิต หากมีภาวะโพรงเยื่อหุ้มปอดมีอากาศ ควรได้รับการ ผู้เชยี่ วชาญเพ่ือใหค้ าแนะนา 1333-18

คูมือแนวทางการปฏิบัติการฉุกเฉินทางน้ำและทะเล Maritime and Aquatic Life Support Guidelines Manual 134

การประยุกตใ์ ชห้ อ้ งปรบั แรงดนั บรรยากาศสงู ส�ำหรบั ภาวะอืน่ นอกเหนือการป่วยเจ็บจากการด�ำน�้ำ นอกเหนือจากโรคจากการลดความดันอากาศ ห้องปรับแรงดันบรรยากาศสูง ยังมีภาวะทางการแพทย์ทั้ง (DecompresssionIllness)จากการปว่ ยเจบ็ จากการด�ำน้�ำ ฉุกเฉิน และไม่ฉุกเฉินอีกจ�ำนวนหนึ่งทสี่ ามารถให้การรักษา จะสามารถใช้การรักษาด้วยออกซิเจนแรงดันสูง ภายใต้ ด้วยวิธนี ้ี ร่วมดว้ ยกบั การรักษามาตรฐานอนื่ ๆ ไดแ้ ก่ โรคที่เกดิ จากการมีฟองก๊าซในหลอดเลือด - ภาวะฟองก๊าซอุดตันหลอดเลือดแดง หรือ และลำ� ไสใ้ หญ่ส่วนปลายอักเสบจากผลของรังสีรกั ษา (radi- หลอดเลอื ดดำ� (air embolism) ท่ีเกดิ จากหตั ถการทางการ ation cystitis, radiation proctitis) เป็นต้น แพทย์ - การปลูกถ่ายผิวหนังท่ีเสี่ยงต่อการเสียช้ินปลูก โรคทเี่ กดิ จากพษิ ของกา๊ ซ ถา่ ย (compromised skin grafts and flaps) - พษิ คารบ์ อนมอนนอ็ กไซด์(carbonmonoxide โรคตดิ เชื้อบางประเภท poisoning)  และพิษไซยาไนด์ (cyanide poisoning) ที่ - โรคกล้ามเน้ืออักเสบและตายจากการติดเชื้อ เกิดรว่ มกับพษิ คารบ์ อนมอนน็อกไซด์ คลอสตรเิ ดยี ม (clostridial myositis and myonecrosis) โรคหรอื ภาวะที่เกดิ จากเลอื ดไปเล้ียงเนอื้ เยอ่ื ไม่เพยี งพอ - กระดูกติดเช้ือเร้ือรังและไม่ตอบสนองต่อการ - ภาวะหลอดเลือดแดงกลางจอภาพอุดตัน รักษาท่ัวไป (chronic refracory osteomyelitis) เฉยี บพลนั (central retinal artery occlusion) - การติดเชื้อของเน้ือเยื่ออ่อนใต้ผิวหนังรุนแรงท่ี - การบาดเจ็บรนุ แรงจากการบดขยีเ้ นอื้ เยอื่ หรอื มีการเนา่ ตาย (necrotizing soft tissue infection) มีการบวมกดทบั เส้นเลือด  (crush Injury, compartment - ฝีในกะโหลกและสมอง(intracranialabscess) Syndrome) โรคหรอื ภาวะอืน่ ๆ - แผลเบาหวานทัง้ เฉยี บพลัน และเรอ้ื รงั - แผลไหม้ (thermal burns) - การบาดเจ็บหรือแผลของกระดูก และเน้ือเย่ือ - ภาวะประสาทหูดับเฉียบพลันไม่ทราบสาเหตุ ออ่ นที่เกิดจากผลของการได้รบั รงั สีรกั ษา (Delayed radia- (Idiopathic Sudden Sensorineural Hearing Loss) Aquatic Casualties Care Guidelines tion injury) เช่น กระดูกกรามเนา่ เตาจากผลของรังสีรกั ษา - ภาวะเสียโลหิตอย่างรุนแรง ที่ไม่สามารถให้ (mandibular osteoradionecrosis), กระเพาะปัสสาวะ เลอื ดทดแทนได้ ห้องปรับแรงดันบรรยากาศสงู ชนดิ เข้าได้คร้งั ละหน่ึงคน ห้องปรับแรงดันบรรยากาศสงู ชนิดเขา้ ได้ครั้งละหลายคน 135

คูมือแนวทางการปฏิบัติการฉุกเฉินทางน้ำและทะเล Maritime and Aquatic Life Support Guidelines Manual การใหอ้ อกซเิ จนทางการแพทย์ ออกซิเจนในภาวะฉุกเฉินสามารถให้ในหลายภาวะท่ี - ผู้ป่วยผู้ใหญ่ที่หายใจน้อยกว่า 12 หรือมากกว่า 20 ครัง มีความผิดปกติทางการหายใจและหัวใจ รวมถึงการป่วยเจ็บ ต่อนาที เหตุทางนา โดยเฉพาะอย่างย่ิงการปว่ ยเจ็บจากการดานาและ - ผู้ป่วยเด็กท่ีหายใจน้อยกว่า 15 หรือมากกว่า 30 ครังต่อ การจมนา โดยทั่วไปช่วยแก้ไขภาวะพร่องออกซิเจน (เซลล์ นาที ได้รับออกซิเจนไม่เพียงพอ) ช่วยลดอาการปวดและหายใจ - ผู้ป่วยเด็กทารกที่หายใจน้อยกว่า 25 หรือมากกว่า 50 ลาบากในผู้ป่วยเจ็บจากการดานาที่มีฟองก๊าซในร่างกาย ครังตอ่ นาที ออกซิเจนดังกล่าวจะช่วยให้ฟองมีขนาดเล็กลงได้รวดเร็วขึน - ผปู้ ่วยท่ีไม่หายใจ ด้วย โดยท่ัวไปพิจารณาให้ออกซิเจนในภาวะฉุกเฉิน ในกรณี - ผู้ป่วยเจ็บจากการดานา โดยเฉพาะอย่างยิ่งนาหนีบ ดังต่อไปนี แมว้ ่าจะไม่มีปญั หาทางการหายใจ - ผปู้ ว่ ยเจ็บจากการจมนา ระบบการบริหารออกซิเจนในภาวะฉุกเฉนิ 1. ท่อ (cylinder) ออกซิเจน ขวดออกซิเจนมีหลาย การไหลอย่างน้อย 6 ลิตรต่อนาที และอาจต้องมากกว่านัน ขนาด และขดี ความสามารถ รองรับแรงดัน ท่อมีสีเขียวมรกต หากอยู่ในพืนท่ีห่างไกล โดยเฉพาะอย่างยิ่งการป่วยเจ็บจาก ส่วนคอและไหล่ใช้สีขาว มีเคร่ืองหมายกากบาทสีแดง การดานา ชนิดของระบบท่ีใช้ (การไหลแปรเปลี่ยน หรือ ล้อมรอบด้วยวงกลมสีแดงบน ส่วนไหล่ และคาว่า คงที่) มีผลต่อชนิดของอุปกรณ์ในการบริหารออกซิเจน ที่ “ออกซิเจนการแพทย์” และสูตรเคมี “O2” โดยใช้อักษรสี สามารถให้ความเขม้ ข้นท่ีใหก้ ับผู้ปว่ ย ขาวทต่ี ัวทอ่ แสดงถงึ เปน็ ออกซิเจนทาง การแพทย์ ระบบออกซิเจนอัตราไหลแปรเปล่ียน (Variable- 2. ชุดควบคุมแรงดัน และการไหล ตัวควบคุมแรงดันทา flow-rate oxygen systems) อนุญาตให้ผู้ช่วยเหลือ หน้าที่ควบคุมความดันที่ออกมาจากตัวท่อ และระบุท่ีมาตร แปรเปล่ียนการไหลของออกซิเจน หากแต่ระบบต้องได้รับ วัด ระบุเป็นปอนด์ต่อ ตารางนิว หรือหน่วยความดันอ่ืน ตัว การประกอบ และเลอื กอตั ราการไหลทเี่ หมาะสม ควบคุมอันตราการไหล ทาหน้าท่ีควบคุมอัตราเร็วของการ ระบบออกซิเจนอันตราไหลคงท่ี (Fixed-flow-rate ไหลของออกซิเจนจากท่อสู่ ตัวผู้ป่วย อัตราการไหลสามารถ oxygen systems) ซ่ึงรวมตัวควบคุมแรงดันท่ีกาหนดอัตรา ปรบั ได้ตังแต่ 1-25 ลติ รตอ่ นาที การไหลคงท่ี โดยทั่วไปเท่ากับ 15 ลิตรต่อนาที หรืออาจจะมี 3. อุปกรณ์จ่ายออกซิเจน เคร่ืองมือหรืออุปกรณ์ที่ผู้ป่วย การปรับอัตราการไหล 2 ประเภท คือ สูงกับต่า โดยท่ัวไป หายใจผ่าน เรียกว่าอุปกรณ์จ่ายออกซิเจน ท่อเล็กจะนา ท่อตัวควบคุมและอุปกรณ์จ่ายออกซิเจนได้รับการประกอบ ออกซิเจนออกจากตัวควบคุมแรงดันมายังอุปกรณ์จ่าย ต่อไว้แลว้ ออกซิเจน อุปกรณ์จ่ายออกซิเจนรวมถึงท่อจมูก (nasal ควรใช้ขนาดของอุปกรณ์ท่ีเหมาะสมกับผู้ป่วย และ cannula) หน้ากากช่วยฟ้ืนคืนชีพ (resuscitator mask) อัตราการไหลท่เี หมาะสมสาหรบั แตล่ ะอุปกรณ์ หน้ากากที่กันการหายใจย้อนกลับ (non-rebreather mask) สาหรบั เดก็ เลก็ หรือทารก ท่ีกลัวหน้ากาก อาจใช้วิธี หน้ากากที่มีลินต่อกับถุงช่วยชีวิต (bag-valve-mask ยกห่างประมาณ 2 นิว แล้วกวาดหน้ากากไปมาอย่างช้าๆ resuscitators; BVM) หน้ากากชนิดมีลินดีมานด์ (Demand เพ่ือให้เด็กสูดดมออกซิเจนเข้าไป สาหรับผู้ป่วยผู้ใหญ่ที่ valve mask) เป็นตน้ หายใจได้เอง อาจใช้วิธีบีบถุงพองเองได้ ในจังหวะท่ีผู้ป่วย ออกซิเจนฉุกเฉินทางการแพทย์ควรมีพร้อม โดยไม่ หายใจเข้า แต่ไม่ควรเกิน 10 ครังต่อนาที หากผู้ป่วยหายใจ จาเป็นต้องมีคาสั่งแพทย์ และควรมีปริมาณออกซิเจน เร็วมากกวา่ 30 ครังตอ่ นาที อาจให้ในจังหวะการหายใจทุก 2 เพียงพออย่างน้อย 15 นาที สาหรับการกาหนดให้มีอัตรา ครัง เปน็ ต้น 3-21036

อุปกรณใ์ นการบรหิ าร รายละเอียด อตั ราการไหลทว่ั ไป ความเขม้ ข้น ผู้ป่วยที่เหมาะสม (Delivery Device) ให้วางท่อลอดเหนือหูทังสองข้าง 1–6 ลติ ร/นาที ของออกซเิ จน - ผ้ปู ่วยที่หายใจ ท่อจมูก ของผู้ป่วย ให้ออกซิเจนท่ีผ่านทางรู 24–44% ลาบาก (Nasal cannula) ขนาดเล็กๆ 2 รู ที่สอดใส่เข้าไปในรู - ผ้ปู ว่ ยที่ไม่ จมูก สามารถทนการใช้ หน้ากากได้ หนา้ กากช่วยชีวติ อุปกรณ์หายใจรูปโดม ท่ียืดหยุ่น 6–15 ลิตร/นาที 35–55% - ผ้ปู ว่ ยที่หายใจ ท่มี ที างออกซิเจนเขา้ และสวมพอดีเหนือปากและจมกู ลาบาก (Resuscitation mask with - ผปู้ ่วยท่ีไมห่ ายใจ oxygen inlet) หนา้ กาก หน้ าก าก คร อบ หน้ าที่ มีถุ งพั ก 10–15 ลติ ร/นาที ได้ถงึ 90% ผปู้ ่วยท่ี ทีก่ ันหายใจกลับ อ อ ก ซิ เ จ น แ ล ะ ลิ น ท า ง เ ดี ย ว หายใจไดเ้ อง (Non-rebreather mask) ระหว่างหน้ากากกับถุงพักผู้ป่วย หายใจจากถุงพักและหายใจ ออก โดยลมหายใจออก หนีออกทางลิน Aquatic Casualties Care Guidelines เปิดปิดทางดา้ น ขา้ งของหนา้ กาก หน้ากากทต่ี อ่ กับ อุ ป ก ร ณ์ ห า ย ใ จ ต้ อ ง ใ ช้ มื อ 15 ลติ ร/นาที 90% ถุง พองเองได้ (BVM) ประกอบด้วยถุงพองเองได้ ลินทาง หรือสูงกวา่ หรอื มากกว่า เดยี ว และหน้ากาก ครอบหนา้ หนา้ กากชนิดลนิ ดมี านด์ อุป ก ร ณ์ ห าย ใ จ ป ร ะ ก อ บ ด้ ว ย ขนึ อยู่กบั ผู้ปว่ ย 90% ผปู้ ่วยทีส่ ามารถ (Demand Valve Mask) หน้ากากและลินดีมานด์ท่ีเชื่อม ต่อ หรือมากกว่า หายใจได้เอง กบั ทอ่ 1337-21

คูมือแนวทางการปฏิบัติการฉุกเฉินทางน้ำและทะเล Maritime and Aquatic Life Support Guidelines Manual ข้อควรระวังในการใช้ออกซิเจน - ให้ใช้อุปกรณ์ออกซิเจนฉุกเฉินตามคาแนะนาของผู้ผลิต - ตรวจสอบการผุกร่อน ที่ท่อ คอท่อ และสารตกค้าง หรือ และสอดคล้องตามกฎระเบียบ ขอ้ งบงั คับ อย่างพยายาม เติม ส่ิงแปลกปลอม เช่น เทปกาว รอบคอท่อ ลินออกซิเจน หรือ ท่อออกซิเจนเอง ให้บริษัทท่ีได้รับการจดทะเบียนเป็น ชุดประกอบตัวควบคุมแรงดัน สารเหล่านีอาจขัดขวาง ต่อ ผ้กู ระทา การจา่ ยออกซเิ จน และอาจส่งผลใหเ้ กดิ ไฟไหม้ หรอื ระเบิด - ตรวจสอบการรั่วของท่อ ร่องรอยชารุด หรือโป่งพอง การไมท่ างานของลิน หรอื อุปกรณค์ วามปลอดภยั ปฏบิ ัติตามแนวทางดงั ตอ่ ไปนี - อย่าจับท่อออกซิเจนตังหากไม่ได้รับการยืดให้อยู่แน่น - อย่าใช้นามัน หรือสารหล่อล่ืน หรือผลิตภัณฑ์จาก หากท่อออกซิเจนล้ม อาจเสียหายต่อชุดควบคุมแรงดัน หรือ ปิโตรเลียมในการหล่อลื่น หรือทาความสะอาดชุดควบคุม ลิน หรอื ได้รบั ลาดเจ็บอนั เนื่องจากแรงดนั ที่อยู่ในทอ่ แรงดัน เนอ่ื งจากอาจเกดิ การระเบดิ - อย่าใช้ออกซิเจนบริเวณรอบเปลวไฟ หรือประกายไฟ - อยา่ ลากหรือกลงิ ท่อออกซิเจน รวม ถึงวัสดุก่อควัน เช่น บุหรี่ ซิการ์ ไปป์ ออกซิเจนสามารถ - อย่าหิวท่อออกซิเจนโดยจับชดุ ควบคุมแรงดัน หรือลนิ เผลา ผลาญได้รวดเรว็ และรนุ แรง - อย่าจับต้องท่ีครอบปกคลุมลิน ในขณะเคล่ือนย้าย หรือ - หากต้องกระตุกไฟฟ้าหัวใจ ให้มั่นใจว่าไม่มีใครสัมผัส ยกท่อออกซเิ จน หรือแตะผู้ป่วย หรืออุปกรณ์ในการช่วยชีวิต อย่ากระตุก - อย่าเขียนปิด ปรับเปล่ียน หรือเอาป้ายระบุออก หรือ ไฟฟ้าให้กับผู้ใดที่โดยรอบมีวัสดุติดไฟ เช่นนามัน หรือการ เครื่องหมายใดๆ บนทอ่ ออกซเิ จน ไหลฟรขี องออกซเิ จน - อยา่ พยายามผสมกา๊ ซใดๆ ในท่อออกซเิ จน หรือ ผ่องถ่าย ออกซิเจนจากถึงหนงึ่ ไปยงั อกี ถังหน่งึ การประกอบระบบออกซิเจน 1. ตรวจสอบท่อ - ให้มั่นใจว่าท่อออกซิเจน อาจมีเคร่ืองหมายกากบาทสีแดงล้อมรอบ ด้วยวงกลมสีแดงบนส่วนไหล่ และคาว่า “ออกซิเจนการแพทย์” และสูตร เคมี “O2” โดยใช้อกั ษรสีขาวที่ตัวท่อแสดงถึงเปน็ ออกซิเจนทางการแพทย์ - เปดิ ลินใหโ้ ลง่ เอาส่งิ ปกคลุมออก เอาโอริงออกหากจาเปน็ - หันท่อออกห่างจากตัวท่าน และผู้อ่ืน ก่อนเปิดเป็นเวลา 1 วินาที เพื่อ เปดิ ทางลินใหโ้ ลง่ โดยปราศจากสง่ิ ตกค้าง 2. ประกอบชุดควบคุมแรงดนั - ใสโ่ อรงิ กลับไปท่ลี นิ หากเอาออก - ให้มั่นใจว่าชุดควบคุมแรงดันมีเคร่ืองหมายว่าเป็นชุด ควบคุมแรงดัน ออกซเิ จน - ตรวจสอบวา่ ตัวเชอ่ื มตอ่ สอดคลอ้ งกับท่อออกซิเจน - ยดึ ชุดควบคุมให้แนน่ ติดกบั ทอ่ โดยวางท่อเหลก็ ย่นื 2 ท่อ เขา้ ยังลิน - ขนั ใหแ้ น่น จนกระทั่งกระชับแน่น 3-21238

3. เปดิ ทอ่ ออกซิเจน และตรวจสอบแรงดนั Aquatic Casualties Care Guidelines - เปดิ โดยหมุนทวนเขม็ นาฬิกาหน่งึ รอบเต็มและตรวจสอบเกจ แรงดัน - ประเมินว่าท่อออกซิเจนมีแรงดันเพียงพอ (มากกว่า 200 ปอนด์ต่อ ตารางนวิ ) หากความดันต่ากวา่ นีอยา่ ใช้ 4. ประกอบอุปกรณ์จ่ายออกซเิ จน - ประกอบท่อพลาสติกระหว่างตัวควบคุมการไหล และ อุปกรณ์จ่าย ออกซเิ จน หมายเหต:ุ เมื่อจะถอดอปุ กรณ์ออกซิเจน ให้มั่นใจวา่ ไดป้ ลดปล่อยแรงดนั ของชุดควบคุม โดยเปิดตัวควบคุม การไหลหลังจาก ได้ปิดทอ่ ออกซิเจนแลว้ การใช้ Demand valve ข้อควรระวังในการใช้ปุม่ purge: - ไมค่ วรกดค้างนานเกนิ ไปจะเปน็ อนั ตรายตอ่ ปอด - ตอ้ งมีความคุ้นเคยก่อนใช้ 1339-23

คูมือแนวทางการปฏิบัติการฉุกเฉินทางน้ำและทะเล Maritime and Aquatic Life Support Guidelines Manual การใช้ Suction - ชุดต่อ Suction จะเปน็ อุปกรณ์เสรมิ ที่เพ่มิ ขึนมา จะใชอ้ อกซเิ จนเป็นตวั ชว่ ยในการทางาน - การใช้งาน เลือกสาย suction ใหเ้ หมาะสมกบั ผปู้ ระสบภยั แล้วต่อเขา้ กับอุปกรณ์ suction - เมอ่ื จะใชง้ านให้กดปุ่มสดี า อปุ กรณ์จะดดู สารคัดหลั่งออกมา ดังรปู วิธีคา้ นวณระยะเวลาทีส่ ามารถใชอ้ อกซิเจนในถังแตล่ ะขนาด 1. การคานวณค่า factor for duration of flow ของถัง 2.2 นาค่าแรงดันท่ีอ่านได้ไปคูณกับค่า factor for แตล่ ะขนาด duration of flow ตามขนาดถังออกซิเจนท่ีใช้อยู่และหาร - ปริมาตรของออกซิเจนที่ความจุ 1 ลบ.ฟุตเท่ากับ 28.3 ด้วยค่าอัตราการไหลของออกซิเจนที่เปิดให้กับผู้ป่วย (ลิตร/ ลติ ร คา่ แรงดนั ของถงั เม่อื มีออกซิเจนเตม็ ถังมคี ่า 2,200 psi นาที) - Factor for duration of flow = [ปริมาตรออกซิเจน ดังนันสมการ การคานวณ จะเท่ากับ gauge (ลบ.ฟตุ ) X (28.3 ลติ ร/ลบ.ฟตุ )] L/psi 2,200 psi pressure X factor for duration of flow Flow (L/min) - ดังนันค่า factor for duration of flow ของถัง ตวั อยา่ ง ถ้าใชอ้ อกซเิ จนจากถงั ขนาด E ออกซเิ จนแต่ละขนาด ได้แก่ - gauge pressure = 1,500 psi  ถังขนาด D = 0.16 L/psi - duration of flow factor = 0.28 L/psi  ถังขนาด E = 0.28 L/psi - flow = 5 L/min  ถงั ขนาด G = 2.41 L/psi ออกซเิ จนจากถังนจี ะใช้ไดน้ าน = 1,500 X 0.28 = 84 นาที  ถังขนาด H = 3.14 L/psi ในทางปฏิบัติจริง มีข้อแนะนาว่าให้ลดค่าแรงดันที่ 2. การคานวนหาระยะเวลาทสามารถใช้ก๊าซในถัง อ่านได้จาก gauge pressure จริงออก 500 psi ก่อนนาไป ออกซเิ จน คานวน เพื่อเปน็ การสารองระยะเวลาทีจ่ ะใช้ออกซิเจนจากถัง 2.1 ตรวจดูว่าค่าแรงดันจาก gauge pressure ของ นนั ช่วงหนึ่ง ก่อนท่กี ๊าซออกซเิ จนในถังจะหมดจรงิ ถงั มีเทาไร 3-21440

ท่าพักฟ้นื พเิ ศษ Modified H.A.IN.E.S. [High Arm in Endangered Spine] Recovery Position Aquatic Casualties Care Guidelines หากสงสยั การบาดเจ็บของศีรษะ คอ และหลัง และสามารถดารงให้ทางเดินหายใจเปิดโล่ง อย่าเคลื่อนไหวผู้ป่วยหาก ไม่จาเป็น หากจาเป็นต้องละทิงผู้ป่วยเพ่ือร้องขอความช่วยเหลือหรือไม่สามารถเปิดทางเดินหายใจให้โล่งได้ ควรขยับให้ ตะแคง ขณะท่ีศีรษะ คอ และหลงั อยู่ในเสน้ ตรง โดยใชท้ า่ พักฟ้นื พิเศษ ดังนี - คุกเข่าด้านหนึ่งด้านใดของผู้ประสบภัย และยกแขนผู้ประสบภัย ข้างท่อี ยู่ใกล้ผเู้ ข้าชว่ ย ให้อยเู่ หนือไปทางศีรษะผู้ประสบภัย ฝ่ามือหงาย ขึน - วางแขนผู้ประสบภัยทอ่ี ยู่ฝ่ังตรงข้าม ดา้ นขา้ งลาตัวผู้ป่วย จับ และ งอขาของผปู้ ่วยทีอ่ ยูฝ่ ง่ั ใกล้ผเู้ ข้าช่วย - ใช้อุ้งมือของผู้เข้าช่วยเหลือที่อยู่ใกล้ศีรษะผู้ป่วยช้อนฐาน กระโหลกแล้วค่อยๆ เลื่อนแขนส่วนปลายเข้าใต้ลาตัวผู้ป่วยที่บริเวณ ใกล้หัวไหล่ อย่ายกหรือผลักศีรษะหรือลาคอผู้ป่วย วางมืออีกข้างที่ ตะโพกผ้ปู ว่ ยฝ่งั ตรงขา้ ม - ผู้ช่วยเหลือกลิงลาตัวผู้ป่วยด้วยความนุ่มนวลเข้าหาตัว ด้วยมือ และแขนส่วนปลายศีรษะของผู้ป่วยต้องยังคงแตะอยู่กับแขนผู้ป่วยที่ เหยียด โดยท่ีผู้เข้าช่วยเหลือ มั่นใจว่าได้ประคองศีรษะและลาคอ ด้วย มืออย่ตู ลอด - หยุดกับท่ีเมื่อผู้ป่วยตะแคงข้างเสร็จ งอเข่าของผู้ป่วยข้างที่อยู่ ดา้ นบน และวางบนเข่าอีกข้าง ให้ม่ันใจว่าต้นแขนของผู้ป่วยท่ีอยู่เหนือ เปน็ เส้นเดียวกัน กับลาตัวส่วนบน เฝา้ ติดตามผู้ป่วย (ABCs) และให้การ ดแู ลตามสง่ิ ทีพ่ บ 1431-25

คูมือแนวทางการปฏิบัติการฉุกเฉินทางน้ำและทะเล Maritime and Aquatic Life Support Guidelines Manual อุบตั เิ หตุจากการจราจร ยานนันทนาการและกฬี าทางน้า การบาดเจ็บจากอุบัติเหตุการจราจรทางนา พบเป็น แรงกระแทก (Blunt Trauma) นาเหนือเหตุการจมนา การ เหตุรองจากอุบัติเหตุทางบก มีการประมาณการว่า มากกว่า บาดเจบ็ จากใบบพพัดดั (P(Proroppeellleler rInIjnujruiersie) sพ)บพไดบ้ใไนดผ้ในู้ว่าผยวู้ น่ายานผำ�้ ู้ ร้อยละ 85 สามารถป้องกันการเสียชีวิตจากการจมนาได้หาก ผเลู้เ่ลนน่สกสีนกนีา้ำ� กกาารรเลเล่นน่ เรเรืออื กกลล้ว้วยยกก็ตต็ ้ออ้ งงรระะมมัดัดรระะววังัง เนื่องจากไม่ สวมใส่ชูชีพ (Personal Floatation Device; PFD) และเหตุ สามารถคววบบคคุมุมไไดด้เ้อเองง เเรรือือแคนูท่ีพลิกคว่า�ำก็สาามมาารรถถจจมมนนา�้ำ นาสว่ นหน่งึ ของอบุ ัตเิ หตเุ กดิ จากผู้ขับขี่ละเลยมาตรการความ ปอ้ งกนันไไดดด้ ้ดว้ ้วยยกการาใรสใช่สชู่ พีูชีพกากราแรลแน่ ลใบ่นใ(บSa(iSlinaigl)inหgร)อื หเลรน่ือวเลนิ ่นเซวรินฟ์ ปลอดภัย สาหรับยานนาส่วนบุคคล (Personal (เซWิรi์ฟnd(sWuinrfdinsugr)f inพgบ) อพุบบัตอิเุบหัตติเหุไดตุไ้บด่อ้บย่อย จจาากกตตัวัวรรอกปลาายย Watercraft;PWC) สาเหตุส่วนหน่ึงมาจากไม่มีประสบการณ์ (Boom) การเล่นไคท์เซิร์ฟ (Kitesurfing) ก็พบอุบัติได้บ่อย การใช้ และอาจพบเป็นเหตุการเสียชีวิตจากการบาดเจ็บจาก จากการท่ีไมส่ ามารถปลดวา่ วออกจากตวั ไดท้ ัน การบาดเจ็บทศี่ รี ษะ คอ และไขสนั หลงั การบาดเจ็บท่ีศีรษะ คอ และหลัง พบได้น้อยหาก - เลอื ดหรือนาไหลออกจากหู หรือจมูก ได้รับการดูแลกากับระหว่างการกระโดดนาในนาลึก การ - ชัก บาดเจ็บส่วนใหญ่เกิดขึนในสระฝั่งตืน หรือบริเวณมุมสระ - เปลย่ี นแปลงระดับรสู้ ติ หรอื รอยตอ่ ระหว่างนาตืนและลึก อาจเกิดขึนได้หากกระโดด - หายใจขดั หรือมองเหน็ ไม่ชัด พ่งุ หลาวชนกับวัตถุหรือคนอื่น อาจเกิดขึนนอกสระว่ายนาได้ - คลื่นไส้ หรอื อาเจยี น จากการลื่นไถลและร่วงตกลงมาจากพืนขอบสระ หรือ - สูญเสียความสามารถในการเคล่ือนไหว บางส่วนหรือ ตาแหน่งอน่ื ๆ ทงั หมด ของตาแหน่งใดๆในร่างกาย ที่แหล่งนาอ่ืน เช่น ทะเลสาบ แม่นา หรือหาดทะเล - เสยี การทรงตัว โดยทัว่ ไปเกิดในตาแหนง่ ท่ีมีการเปลี่ยนระดับความลึกอันเกิด - ผ้ปู ระสบภัยจบั ทบ่ี รเิ วณศรี ษะ คอ หรอื หลัง จากนาขึนลง หรือกระแสนา ท่ีทะเลพบได้บ่อยในผู้เล่นนาท่ี - มีอาการเมาสรุ า หรอื เมายา กระโดดพุ่งหลาวศีรษะนาในบริเวณนาตืน หรือบริเวณคล่ืน - ปวดรนุ แรง ทบ่ี ริเวณคอ ศรี ษะ หรือหลงั หัวแตก การบาดเจ็บเกิดขึนจากการชนกับวัตถุท่ีพืนนา เช่น - ปวดหลัง อ่อนแรง หรือเป็นเหน็บ หรือชาไม่รู้สึกบริเวณ หนิ ตอไม้ หรือผนงั ทราย มอื นิวมือ เท้า หรอื นิวเท้า การบาดเจ็บพบบ่อยเกิดจากกิจกรรมท่ีความเส่ียงสูง และ - ปวดศรี ษะตอ่ เนือ่ ง กระทบแรง ไดแ้ ก่ การดแู ลผทู้ ่ไี ดร้ ับบาดเจ็บทศี่ ีรษะ คอ และไขสันหลงั - กระโดดพุง่ หลาวศีรษะนาลงในนาตืน - ในผู้ประสบภยั ทสี่ งสยั การบาดเจ็บดังกล่าว เป้าหมายคือ - รว่ งหล่นจากระดับความสูงมากกว่า 1 ชว่ งตวั การลดการเคลื่อนไหวของศีรษะ คอ และกระดูกสันหลัง - ลงนาจากท่ีสูง เช่น กระดานสปริง หรือกระดานโดดนา จาเป็นต้องใช้เทคนิคพิเศษในการจากัดการเคลื่อนไหว ไม่ว่า สไลด์ ทานบ หนา้ ผา หรือหอคอย จะอยู่บนบก หรือในนา ตามท่ีจะได้กล่าวถึงเทคนิคในบทที่ - ชนเข้ากับวสั ดุ หรอื วัตถทุ ีจ่ ม หรอื ลอยนา เกีย่ วขอ้ ง - ไดร้ ับแรงกระทบท่ีศีรษะ - หากผู้ประสบภัยอยู่ในนา และยังหายใจ จะต้องช่วยใน - ชนกับคนเล่นนาอ่ืน การตรึงให้อยู่น่ิงโดยใช้กระดานรองหลัง และอุปกรณ์ยึดตรึง - ชนกับนาด้วยแรงกระทบที่สงู เช่น หล่นลงมาในขณะเล่น ศีรษะ หากไม่หายใจจะต้องรีบนาผู้ประสบภัยขึนจากนา สกีนา หรอื เล่นเซิร์ฟ ในทนั ที โดยใช้วิธผี ชู้ ่วย 2 คน นาขึนจากนา ดังจะได้กล่าวใน อาการและอาการแสดง บทท่เี กย่ี วข้อง แล้วให้การกู้ฟ้ืนคืนชีพ ระดับความสาคัญของ - รอยบุ๋ม ฟกชา หรือยบุ ตัว บนศีรษะ ลาคอ หรือหลัง การเปิดทางเดินหายใจ การผายปอด และกู้ฟ้ืนคืนชีพ สาคัญ - ตกเลือดมากท่ีบรเิ วณ ศีรษะ คอ หรือหลัง กวา่ การยดึ ตรึงไขสนั หลงั - ฟกชาทีศ่ ีรษะ โดยเฉพาะรอบดวงตา หรือหลังหู 3-21642