นางหงส์ไร้ใจ กับมังกรไร้รัก

คาํ โปรย เม่ือเร่ืองราวความรักครัง้ ก่อนทําให้มงั กรผ้ยู ิ่งใหญ่ต้องตดั หวั ใจทิง้ เพื่อให้ไร้รัก.... และเม่ือความรักเชน่ กนั ที่เป็นสิ่งทําลายครอบครัวของนาง ทําให้นางหวาดกลวั ความรักยิ่งกวา่ สง่ิ ใด หากความรักไมใ่ ชส่ ่งิ ที่สวยงาม อีกตอ่ ไปยงั มีความจําเป็นต้องมีอีกหรือไม่ มงั กรหนมุ่ จงึ ยอมตดั หวั ใจทิง้ เหลือไว้เพียงหน้าที่อนั ยิ่งใหญ่เทา่ นนั้ แม้เหลา่ บปุ ผาที่เบง่ บานจะชวนให้ เชยชมนนั้ ยอ่ มต้องมีข้อแลกเปล่ียนเป็นอํานาจ เร่ืองราวความรักของทงั้ สองจะลงเอยเชน่ ไร หากมงั กร หงส์ ก้าว ข้ามความกลวั ไปได้และตา่ งเตมิ เตม็ ใจให้กนั วนั นนั้ หวั ใจคงคนื กลบั มา.... ทอสีรุ้ง

บทนํา นางหงส์ ไร้ ใจกับมังกรไร้ รัก \" เม่ือมากนั ครบแล้วกระผมจะเริ่มอา่ นพนิ ยั กรรมของคณุ ทา่ นนะครับ\" เสียงทนายประจําตระกลู เอย่ ขนึ ้ เป็นพิธีเม่ือเหน็ วา่ สมาชกิ มาครบแล้ว แต่ ทกุ คนตา่ งนง่ั เงียบและไมม่ ีทา่ ทีใดมีเพียงหญิงสาววยั กลางคนท่ีตงั้ หน้าตงั้ ตารอฟังอยา่ งใจจดใจจอ่ วา่ ตนจะได้รับแบง่ ส่ิงใดบ้าง \" ข้าพเจ้า นายเกรียงไกร เกริกอนนั ต์ ได้เขียนพนิ ยั กรรมฉบบั นีข้ นึ ้ เพื่อ แสดงเจตจํานงวา่ เม่ือข้าพเจ้าถึงแก่กรรมข้าพเจ้าขอยกทรัพย์สินทงั้ สงั หาริมทรัพย์และอสงั หาริมทรัพย์ อนั ได้แก่ เครื่องเพชร 50 กะรัต เงินสด ในธนาคารจํานวน 100 ล้านบาท ท่ีดนิ ยา่ นรังสิต 50 ไร่ รวมทงั้ ตาํ แหนง่ ประธานกรรมการบริษัทเกริกอนนั ต์ กรุ๊ปยกให้แก่ นางสาวหงส์สิตา เกริก อนนั ต์ ผ้เู ป็นบตุ รสาวของข้าพเจ้าที่เกิดกบั นางหทยั ทิพย์ เกริกอนนั ต์\" \"ขอโทษนะคะคณุ ทนายไมท่ ราบวา่ คณุ อา่ นผดิ หรือเปลา่ คะ\" วรรณฤดี เอย่ แย้งขนึ ้ ทนั ทีเม่ือทนายอา่ นรายการทรัพย์สินที่นายเกรียงไกร ผ้เู ป็นสามียก ให้ 'หงส์สิตา หรือหงส์ ' ที่เป็นบตุ รสาวของเขากบั ภรรยาเกา่ ที่เสียชีวติ ไป แล้ว ไมว่ า่ จะเป็น เงินสด เคร่ืองเพชร ที่ดนิ แม้กระทงั่ ตาํ แหนง่ ประธาน ทอสรี ุ้ง

กรรมการของเกริกอนนั ตก์ รุ๊ป แทนที่ทงั้ หมดนนั้ ควรต้องเป็นของ 'อญั รินทร์' บตุ รสาวของเธอ \" ผมอา่ นตามตวั อกั ษรท่ีคณุ เกรียงไกรทา่ นแจ้งความประสงค์ไว้ใน พนิ ยั กรรมครับ คณุ วรรณฤดี \" ทนายสชุ าติ ผ้เู ป็นทนายเก่าแก่และเป็น ผ้ดู แู ลจดั การทรัพย์สินทงั้ ยงั คอยรับใช้เกรียงไกร มานานกวา่ 30 ปี เอย่ ขนึ ้ \"งนั้ ก็อา่ นตอ่ สิยะ \" วรรณฤดีเอย่ เสียงแว๊ดอยา่ งอารมณ์เสีย หลงั จากนนั้ จงึ ยอมนงั่ ลงที่เดมิ เมื่อเหน็ สายตาของน้องชายสามีแตไ่ มว่ ายเธอยงั สง่ สายตาไปยงั ลกู เลีย้ งท่ีนง่ั อยฝู่ ั่งตรงข้ามอยา่ งชิงชงั \"คฤหาสน์เกริกอนนั ต์ ตกึ เชา่ ยา่ นเยาวราชทงั้ หมด เคร่ืองเพชร 20 กะรัต เงินสดในธนาคารจํานวน 20 ล้านบาท ข้าพเจ้าขอมอบให้นางวรรณฤดี สานวงษ์ ภรรยาของข้าพเจ้า\" ทนายสชุ าตพิ ดู เสียงดงั ฟังชดั และต้องหยดุ อา่ นอีกครัง้ เมื่อวรรณฤดี โวยวายขนึ ้ \"อะไร ให้ฉนั แคน่ ีน้ ะ คณุ ทนายคณุ อา่ นผิดหรือเปลา่ ถ้าไมเ่ ชน่ นนั้ พนิ ยั กรรมฉบบั นีต้ ้องเป็นของปลอมอยา่ งแนน่ อน\" วรรณฤดีตะโกนเสียง เเสบเเก้วหู เธอแอบดีดลกู คดิ ไว้ในใจวา่ สามีก็ต้องยกเงินสดให้เธออยา่ งตํ่า 50 ล้านบาท เครื่องเพชรแค่ 20 กะรัตจะเอาไปทําอะไรได้ คนพวกนีต้ ้อง วางแผนโกงเงินเธออยา่ งแนน่ อน

\" วรรณฤดีคณุ ไมค่ วรเสียมารยาทนะครับ กรุณาให้คณุ ทนายสชุ าตอิ า่ นจบ กอ่ นได้ไหมจะโวยวายไปทําไม พ่ีเกรียงเองก็มอบให้เงินคณุ กบั ลกู ไมใ่ ช่ น้อยๆ\" เกริกก้อง ผ้เู ป็นน้องชายของผ้ตู ายเอย่ ขนึ ้ อยา่ งรําคาญกบั ผ้หู ญิงท่ี ไมร่ ู้จกั กกั เก็บอารมณ์และไมร่ ู้จกั พอ \" โถ่ คณุ ก้องคะมีอยา่ งท่ีไหนมอบผวั จะสมบตั ใิ ห้เมียอยา่ งกะคนไมร่ ู้จกั กนั ดฉิ นั เป็นเมียนะคะไมใ่ ชค่ นอื่น\" วรรณฤดพี ดู อยา่ งประชดประชนั ทนั ที เธอ รู้ดีวา่ สามีของเธอนนั้ ไมส่ ามารถมอบความรักให้แธอได้เขาให้เพียงเงิน เทา่ นนั้ แล้วในเม่ือเขาตายไปแล้วเธอก็ต้องได้คา่ ตอบแทนบ้าง ถึงแม้แต่ กอ่ นตายคณุ เกริกยงั ทําร้ายจิตใจเอด้วยการกอดรูป 'นงั หทยั ทพิ ย์' จนลม หายใจสดุ ท้ายก็ตาม แตท่ ่ีนา่ เจบ็ ใจคือภายหลงั ยงั มอบสมบตั มิ หาศาลให้ ลกู สาวที่เกิดดบั เมียเก่าอีก และเธอกบั ลกู ได้เพียงเศษเสีย้ วจะไมใ่ ห้เจบ็ ใจ ได้อยา่ งไร \"หนหู งส์ก็ไมใ่ ชใ่ ครคนอื่น แตเ่ ป็นลกู สาวของคณุ พ่ีเหมือนกนั และมีสทิ ธ์ิใน สมบตั เิ หมือนกนั นะ\" เกริกก้องพดู อยา่ งเหลืออดเป็นเดอื ดเป็นร้อนแทน หลานสาว เม่ือครัง้ ที่หทยั ทิพย์ป่ วยและเสียชีวิต หงส์สติ าก็ไปเรียนตอ่ ตา่ งประเทศทนั ทีหลงั จากวรรณฤดยี ้ายข้าวของเข้ามาอยใู่ นคฤหาสน์ \" เฮอะ! ลกู สาวท่ีไมส่ นใจจะมาดดู าํ ดดู พี อ่ แบบนีน้ ะหรอ พอพอ่ ตายรีบมา นงั่ หน้าสลอนรอรับสมบตั ิ มีแคด่ ฉิ นั กบั น้องอญั ที่ทําหน้าดแู ล และสมควร ทอสรี ุ้ง

ต้องได้รับทงั้ หมดถงึ จะถกู \" วรรณฤดยี งั ไมย่ อมหยดุ ในขณะผ้ทู ี่ถกู กลา่ วถงึ ยงั นง่ั หน้านงิ ไมพ่ ดู จาหรือตอบโต้ใดๆ \" เงียบๆ เถอะ ฉนั เร่ิมรําคาญแล้ว\" เกริกก้องทนไมไ่ หวกบั ภรรยาของพ่ีชาย หลงั จากพ่ีสะใภ้เสียชีวติ และหลานสาวไปเรียนตอ่ ตา่ งประเทศ เขาเองก็ แทบไมม่ าเหยียบคฤหาสน์หลงั นีอ้ ีกเลยซงึ่ เขาเองก็มีจริตไมถ่ กู กบั วรรณ ฤดีและไมช่ อบนิสยั ขีโ้ วยวาย หน้าใหญ่อวดร่ําอวดรวยทงั้ ท่ีกอ่ นหน้านนั้ เป็นเพียงเลขาหน้าห้องของพี่ชาย ท่ีไมร่ ู้วา่ ทงั้ สองแอบได้เสียจนมีลกู สาว ด้วยกนั ตอนไหน “อา่ นตอ่ เลยนะครับ...ข้าพเจ้าขอมอบที่ดนิ 50 ไร่ และบริษทั ในเครือเกริก อนนั ต์ทงั้ หมดให้ นายเกริกก้อง เกริกอนนั ต์ เป็นผ้ดู แู ลร่วมกบั นางสาวหงส์ สิตา เกริกอนนั ต์ ข้าพเจ้านายเกรียงไกร เกริกอนนั ต์ ขอรับรองวา่ ขณะท่ี ข้าพเจ้าเขียนพินยั กรรมฉบบั นีข้ ้าพเจ้ามีสตสิ มั ปชญั ญะครบถ้วน ลงช่ือ นายเกรียงไกร เกริกอนนั ต\"์ “อะไร ให้เงินฉนั ไมก่ ่ีล้านแล้วยงั ไมม่ ีสิทธิในบริษัทอีกหรอ บ้ากนั ไปแล้วฉนั ไมย่ อมแน่ จะให้เก็บคา่ เชา่ ตกึ เกา่ ๆ เดือนๆ หนง่ึ จะได้ซกั ก่ีพนั เชียว ฉนั จะ ฟ้ องพวกแกแน\"่ สวรรณฤดโี มโหเลือดขนึ ้ หน้าเธออตุ สา่ ห์ได้เข้ามาอยใู่ น คฤหาสน์และเป็นเมียของเจ้านายคดิ วา่ แคก่ ําจดั นงั หทยั ทิพย์กบั เขี่ยลกู ของมนั ให้พ้นทางแล้วตนเองจะต้องมีสทิ ธ์ิในทรัพย์สมบตั เิ พียงผ้เู ดียว แต่ นี่ต้องมาแบง่ ให้ลกู สาวของมนั ทงั้ ยงั มีน้องชายของสามีอีก

”เชญิ ครับ...ถ้าคณุ วรรณฤดพี ร้อมเม่ือไหร่ก็ไปเจอกนั ที่ศาล\" ทนายสชุ าติ พดู อยา่ งเหลืออดผ้หู ญิงอะไรเหน็ แก่ได้ของผ้อู ื่นขนาดนี ้ “งนั้ พวกแกออกไปจากบ้านฉนั เลย อยา่ กลบั มาเหยียบอีกนะ\" วรรณฤดี ตะโกนโวยวาย อยา่ งน้อยคฤหาสน์หลงั นีก้ ็เป็นของฉนั สว่ น 'นงั หงส์คดิ หรือวา่ จะได้เสวยสขุ บนสมบตั ทิ ี่ได้มา ' วรรณฤดคี ดิ และมองตามร่าง บางอยา่ งมาดร้าย “ไปกนั เถอะหนหู งส์\" เกริกก้องหนั ไปเรียกหลานสาวและตบไหลบ่ างเบาๆ อยา่ งให้กําลงั ใจ และมองหลานสาวอีกคนท่ีเพง่ิ จะเรียนอยชู่ นั้ มธั ยมอยา่ ง เวทนาท่ีเกิดมามีแมแ่ บบนี ้ \" คะ่ คณุ อา\" เสียงหวานเรียบๆ ปนความเบื่อหนา่ ยเอย่ ออกมา มรดกของผู้ เป็นบดิ านนั้ เอไมอ่ ยากได้สกั นดิ และเองเองได้ทําพยิ นยั กรรมของตวั เอง เพ่ือยกทรัพย์สนิ ทงั้ หมดให้ผ้เู ป็นอาเรียบร้อยแล้ว เม่ือมาถึงที่บ้านของเกริกก้อง สองอาหลานก็นงั่ คยุ กนั วา่ จะเอาอยา่ งไร ตอ่ ไปกบั บริษทั ที่ผ้เู ป็นพอ่ และพี่ชายสร้างมาด้วยมือ “ชว่ งนีก้ ็ให้คณุ อาดแู ลบริษัทเชน่ เดมิ ก่อนดกี วา่ คะ่ ” หงส์สติ าเองก็ไมเ่ คย เข้าไปในบริษัทสกั ครัง้ จงึ ไมร่ ู้วา่ จะเร่ิมจากตรงไหนก่อนดี ทอสรี ุ้ง

หงส์ หรือหงส์สติ า หญิงสาวหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโต จมกู โดง่ รัน้ มีเสนห่ ์ อายยุ า่ งเข้า 25 ปี ตงั้ แตม่ ารดาป่ วยเสียชีวิตด้วยการตรอมใจท่ีรู้วา่ เกรียงไกรผ้เู ป็นสามีนอกใจนอกกายจนมีลกู สาว 1 คนกบั วรรณฤดีเลขา หน้าห้องซงึ่ เป็นคนท่ีแมข่ องเธอฝากเข้าทํางาน หทยั ทพิ ย์ผ้เู ป็นมารดาจงึ เกิดโรคหวั ใจกําเริบเสียชีวติ ทนั ที เธอผ้เู ป็นลกู สาวรู้สกึ เสียใจจากการจาก ไปของมารดาอยา่ งมากและรับไมไ่ ด้ที่พอ่ ของเธอจะพาผ้หู ญิงท่ีเป็นสาเหตุ ให้มารดาของเธอต้องเสียชีวติ มาอาศยั อยรู่ ่วมชายคา จงึ ตดั สนิ ใจไปเรียน ตอ่ เมืองนอกโดยอาศยั ความชว่ ยเหลือของอาของเธอนน่ั คือ เกริกก้อง และไมไ่ ด้ตดิ ตอ่ กบั บดิ าอีกเลยจนได้ขา่ วการเสียชีวิตของผ้เู ป็นบดิ าเธอจงึ บนิ กลบั มาเคารพศพจะเรียกวา่ ทําหน้าตามหน้าที่ของผ้เู ป็นลกู ก็ไมผ่ ิด เมื่อตอนที่ยงั เดก็ หงส์สติ ามีครอบครัวที่อบอนุ่ มีพอ่ แม่ และคณุ อาที่ตามใจเธอเสมอ เม่ือบริษัทเกริกอนนั ตเ์ ร่ิมเป็นท่ีรู้จกั ในวงสงั คม อีกทงั้ ผลประกอบการยงั มีกําไรมหาศาลขยายสาขาอีกมากมายไปทว่ั ภมู ภิ าค ทําให้เกรียงไกรผ้เู ป็นหวั หน้าครอบครัวต้องทํางานหนกั ขนึ ้ จนไมม่ ีเวลาให้ ครอบครัวเชน่ เดมิ เธอจงึ อยกู่ บั มารดาเป็นสว่ นใหญ่แตถ่ ้าหากมีเวลาวา่ ง พอ่ ก็จะพาเธอและแมไ่ ปเท่ียวเสมอ จนกระทงั่ \"วรรณฤดี ’เข้ามาในชีวิต พอ่ และแมก่ ็เร่ิมทะเลาะกนั ทกุ วนั จนแมข่ องเธอชอ็ คและเสียชีวติ ด้วย โรคหวั ใจที่เป็นอยแู่ ล้ว จากนนั้ มาหงส์สิตาได้แตพ่ รํ่าบอกกบั ตวั เองวา่ ถ้า ผ้ชู ายไมม่ กั มากผ้หู ญิงมีศลี ธรรมมากกวา่ นีแ้ มข่ องเธออาจจะไมต่ าย

จากนนั้ พอรู้วา่ อีกฝ่ ายจะเข้ามาอยทู่ ่ีบ้านเธอจงึ หนีไปเรียนตอ่ ตา่ งประเทศ และไมก่ ลบั มาเย่ียมพอ่ อีกเลยตลอด 5 ปี \"หนหู งส์เพิ่งกลบั มาเหนื่อยๆ พกั อยกู่ บั อาก่อนเถอะจะขยบั ขยายคอ่ ยวา่ กนั ดีไหม\" เกริกก้องบอกหลานสาวอยา่ งเป็นหว่ ง \"ไมเ่ ป็นไรคะ่ หงส์จะไปพกั กบั มะนาวที่คอนโด และจะไปดคู อนโดท่ีใกล้ บริษัทด้วย จะได้เดนิ ทางสะดวก\" เธอไมอ่ ยากรบกวนผ้เู ป็นอามากนกั อีก ทงั้ หลายปี กวา่ จะได้เจอเพื่อสนิทสมยั มธั ยมปลายจงึ เธอมีเร่ืองราว มากมายอยากนอนคยุ กนั \"ถ้าอยา่ งนนั้ ก็ตามใจก้แล้วกนั แต่ !..ถ้าขาดเหลืออะไรให้หรือต้องการให้ อาชว่ ยเหลือต้องรีบบอกอาเลยนะห้ามเกรงใจเข้าใจไหม ยยั ตวั แสบๆ\" เกริกก้องยีหวั หลานสาวอยา่ งเอน็ ดแู ละไมอ่ ยากให้หงส์สติ าเครียดหรือ รู้สกึ วา่ อยตู่ วั คนเดยี ว \"ขอบคณุ อาก้องมากนะคะท่ีดแู ลหงส์มาตลอด\" ผ้เู ป็นหลานซงึ ้ ใจนํา้ ตา คลอ เธอซง่ึ ใจและรู้สกึ วา่ อยา่ งน้อยโลกนีเ้ธอก็ไมไ่ ด้อยตู่ ามลําพงั \"หลานสาวคนเดียวอาเลีย้ งได้อยแู่ ล้ว จะกินเยอะกวา่ เจ้าดมั ม่ีซกั เทา่ ไหร่ เชียว ฮา่ ๆๆๆ\" ผ้เู ป็นอาพดู ในขณะท่ีหลานสาวหน้างองํา้ เพราะเจ้าดมั ม่ีคือ หมาตวั อ้วนท่ีแสนขีเ้กียจ ทอสรี ุ้ง

“โฮง่ ๆๆๆ” เจ้าดมั มี่เหา่ ทนั ทีที่ได้ยินช่ือตนเอง อาหลานจงึ มองหน้ากนั และ หวั เราะออกมาทําให้บรรยากาศผอ่ นคลายไปถนดั ตา หงห์สติ าขบั รถออกไปหามะนาวที่คอนโดตามท่ีนดั หมาย โดยเธอ ขอยืมรถของผ้เู ป็นอามาใช้กอ่ นแล้วตนคอ่ ยไปหาดทู ีหลงั พร้อมคอนโด ใกล้บริษทั ตอนนีเ้ธอต้องดแู ลตวั เองไหนจะบริษทั ท่ีเธอไมเ่ คยเหยียบยา่ ง เข้าไปดู แตย่ งั ดที ี่ยงั มีอาก้องที่คอยชว่ ยเหลือจงึ ไมม่ ีอะไรต้องให้กงั วลนกั หากแตอ่ นาคตและเศรษฐกิจไมแ่ นน่ อนเธอไมม่ ีเวลามานงั่ เศร้าหรอกนะ เพราะปัจจบุ นั นีเ้งินต้องเป็นตวั หลกั ในการดาํ รงชีวติ ถึงแม้จริงๆแล้วชีวิต ของคนเราต้องการปัจจยั 4 คอื เสือ้ ผ้า เคร่ืองนงุ่ หม่ ที่อยอู่ าศยั และยา รักษาโรค แตถ่ ้าหากไมม่ ีเงินแล้วปัจจยั 4 ที่วา่ จะเอามาจากไหน นนั่ คือสง่ิ ที่หงส์สิตาคดิ ในตอนนี ้ \"เฮ้ย...ไอ้นาวคอนโดแกนีม้ นั อยตู่ รงไหนวะเน่ีย ฉนั ขบั วนไปมาสามรอบ ตามพกิ ดั ท่ีแกสง่ มาแล้วไมเ่ จอเลย แกสง่ ถกู ที่ป่ ะวะ\" พลางก้มมองมือถือที่ กําลงั โชว์เส้นทางยงั ไมท่ นั ได้มองหน้ามองหลงั รถรถยนตอ์ ีกคนั ก็เบียดเข้า กบั รถที่หงส์สิตาขบั พอดี \"เฮ้ยยยย! ” รถยนต์สีขาว ย่ีห้อ BMW หรูตกลงกลางนํา้ และจมหายไป พร้อมกบั สตทิ ่ีดบั วบู ของหญิงสาวท่ีอยใู่ นรถทนั ที

บทท่ี 1 หงส์เกดิ ใหม่ ในจวนเจ้ากรมพธิ ีการ สาวใช้ภายในเรือนเฟิ่งเยวร่ ้องไห้ระงม ลนั่ เรือนอยา่ งโศกเศร้านงั่ รายล้อมฮหู ยินของจวนที่นง่ั กอดร่างไร้ลมหายใจ ของผ้เู ป็นบตุ รสาวที่ป่ วยกระเสาะกระเเสะมาหลายปี เจ้ากรมพิธีการเองก็ แอบปาดนํา้ ตาเงียบๆ และโอบบา่ ปลอบใจผ้ภู รรยาท่ีนง่ั ร้องไห้ปานจะขาด ใจ บตุ รสาวของเขานนั้ ป่ วยมาตงั้ แตเ่ กิดโดยมทิ ราบสาเหตุ แม้หมอเทวดา หมอเกง่ ๆ ทว่ั แคว้นตา่ งพากนั สา่ ยหน้าหมดหนทางเยียวยาตลอดเวลา หลายปี จงึ ทําได้เพียงประคบั ประคองและรักษาตามอาการเทา่ นนั้ “เฮือกกก!!!” ร่างบางกระตกุ สะด้งุ ขนึ ้ เหมือนได้ลมหายใจมาใหม่ ร่างเล็ก ออ่ นแรงรีบสดู ลมหายใจเข้าปอดทนั ที เม่ือปรับสายตาให้เข้ากบั เเสงแล้ว หงส์สติ าจงึ มองไปรอบๆ เห็นหญิงสาวแตง่ ตวั คล้ายคนในยคุ จีนโบราณวยั กลางคนอายรุ าว 30กวา่ ปี และชายร่างสงู ไว้หนวดเครา อายุ 40 กวา่ ปี แตง่ กายเชน่ เดียวกนั กําลงั ร้องไห้นํา้ ตานอง แตต่ อนนีท้ กุ คนกําลงั เบกิ ตา อ้างปากอยา่ ตกตะลงึ ทอสรี ุ้ง

หญิงสาวอายปุ ระมาณ 15 -16 ปี หลายคนสวมชดุ สีนํา้ ตาลหมน่ โทน เดยี วกนั นง่ั อยกู่ ้มหน้าลงกบั พืน้ ร้องไห้สะอกึ สืน้ สงิ่ แรกท่ีหงส์สิตาคดิ ในตอนนีค้ ือ ผี!!! ใช่ เธอต้องเหน็ ผีอยา่ งแนน่ อน ของเขาแรงจริงๆ เธอจงึ หลบั ตาและทอ่ งนโม 3 จบในใจ ท่ีตอนนีด้ นั ทอ่ งผิดๆ ถกู ๆ ด้วยความกลวั แถมด้วยบทแผเ่ มตาท่ีเพิง่ คดิ สดๆ เองเมื่อครู่ \"อยา่ มาหลอกหลอนลกู ช้างเลย ไปท่ีชอบๆ เถอะคะ่ แล้วหงส์จะทําบญุ ไป ให้\" หงส์สิตาพนมมือทอ่ งคาถางึมงมั ๆ หลบั ตาป๋ี อธิฐานในใจขอให้ส่ิงท่ี เหน็ เป็นเพียงภาพความฝันเทา่ นนั้ ในยตุ 4G เชน่ นีเ้ธอเองก็ไมอ่ ยากเชื่อ วา่ ผีจะมีจริงๆ \"เฟิ่งเออร์ ลกู แม่ เจ้าฟื น้ แล้ว ฮือๆๆๆๆ\" หงส์สติ ารู้สกึ วา่ ผีตนนีไ้ ลไ่ มไ่ ปทงั้ ยงั มากอดเธอแนน่ กวา่ เดมิ ยิง่ ทําให้ตกใจกลวั จนตวั สนั่ อยา่ งหนกั สว่ นฮู หยนิ ผ้เู ป็นมารดาคดิ วา่ บตุ รสาวจบั ไข้หนาวสนั่ จงึ ให้สาวใช้ไปตามหมอมา \" ลกู พอ่ เจ้าไมส่ บายตรงไหนบอกพอ่ มา\" เม่ือรู้สกึ ถงึ ความอนุ่ จากมือและ อ้อมกอดของผ้หู ญิงวยั กลางคนที่แทนตวั เองวา่ แมน่ นั้ เธอจงึ คดิ วา่ ทงั้ สอง คนนน่ั คงไมใ่ ชผ่ ี...หากไมใ่ ชผ่ ีแล้วทําไมแตง่ ตวั แบบนีห้ น้าตาก็ดีไมค่ ดิ วา่ จะสตไิ มด่ ี จากความกลวั เมื่อครู่เปล่ียนเป็นความสงสารและเหน็ ใจแทน \"ฉนั สบายดีคะ่ พวกคณุ เป็นใครหรือคะ\" เม่ือตงั้ สตไิ ด้หงส์สติ าจงึ ถามขนึ ้ ทนั ที และคดิ วา่ เหตกุ ารณ์เริ่มจะแปลกๆไป น่ีความจริงหรือความฝันกนั แน่ ถ้าเป็นความจริงแล้วที่นี่ที่ไหน เธอมาอยทู่ ่ีไหนกนั หรือสายนํา้ พดั เธอ

ออกมาไกลถงึ เมืองจีนและจะเป็นไปได้อยา่ งไรกนั หงส์สติ าพยายามคดิ หาคาํ ตอบให้ตวั เอง \"เออ่ ...ลกู จําพอ่ กบั แมม่ ไิ ด้หรือหนี่ว์เออร์\" ผ้เู ป็นมารดาหน้าซีดและนยั ย์ตา แดงกรํ่าคลอด้วยนํา้ ตาเตม็ หนว่ ยทนั ที เมื่อเห็นดงั นนั้ หงส์สติ าก็พลนั คดิ ถึง มารดาของตนจงึ แกล้งบอกวา่ ตนเพ่ิงต่ืนจงึ ปวดหวั หลงๆ ลืมๆ และขอ นอนพกั ก่อน ใชเ่ ธอต้องตงั้ สตแิ ละตงั้ หลกั ก่อน \"ลกู ขอนอนพกั ก่อนนะคะ เออ่ เจ้าคะ่ \" หงส์สติ าทําทา่ หลบั ตาลง สกั พกั รู้สกึ ถงึ ผ้าหม่ ที่คลมุ มาถงึ หน้าอก และความอนุ่ ท่ีหน้าผากพร้อมกบั เสียง หวานของหญิงสาวท่ีแทนตนวา่ แม่ เมื่อชายหญิงทงั้ สองคนพร้อมกบั หญิงสาวหลายคนที่ถกู เรียกวา่ บา่ วเดนิ ออกไปจากห้องทงั้ หมด เปลือกตาบางก็ลืมตาขนึ ้ เพื่อสํารวจท่ีท่ี เธอนอนอยทู่ นั ที อนั ดบั แรกเตียงท่ีเธอนอนเป็นเตยี งท่ีทําจากไม้เนือ้ ดฉี ลุ เป็นลวดลายงดงามแปลกตามีกลิน่ อายเป็นเตยี งโบราณ รอบเตยี งมีผ้าสี ขาวถกั เป็นลายดอกไมเ่ ล็กสีขาวผกู ไว้ขอบเตียงคล้ายผ้ามา่ น ห้องนอนที่ เธอกําลงั นอนถกู ตกแตง่ ด้วยสิง่ ของแปลกตาที่เธอไมเ่ คยเห็นมากอ่ น คล้ายแนวจีนๆ ท่ีเธอเองก็ไมม่ นั่ ใจ จากนนั้ เธอจงึ ลกุ ขนึ ้ และหยอ่ นขาลงข้างเตยี งและออกแรงพยงุ ตวั เองอยา่ งลําบากพลางคดิ ปลอบใจตวั เองวา่ อาจเป็นเพราะตกนํา้ เม่ือ สกั ครู่ขาของเธอจงึ ไมม่ ีแรงเชน่ นี ้ร่างกายท่ีออ่ นปลวกเปี ยกต้องฝื นทน ทอสรี ุ้ง

อยา่ งมากที่จะพยงุ ตวั เองจนเหง่ือเริ่มชืน้ ตามไรผม ตอนนีเ้ร่ิมคดิ วา่ ตอนนี ้ ตวั เองคงไมไ่ ด้อยใู่ นประเทศไทยอยา่ งแนน่ อน เพราะอากาศตอนนีห้ นาว เย็นมากซง่ึ ตรงข้ามกบั ประเทศไทยท่ีสดุ แตก่ ็ยงั ไมอ่ ยากคดิ วา่ ตวั เองอยู่ อีกมติ หิ รอกนะเพราะคงเป็นไปไมไ่ ด้แนน่ อน หงส์สติ าก้มลงมองแขนและขาตวั เองที่เล็กลีบลงผิดปกตกิ ็ตกใจรีบกมุ แก้ม ตวั เองด้วยความดีใจ เมื่อตอนท่ีอยอู่ งั กฤษเธอกินอาหารฟาสฟดู บอ่ ยมาก ยากตอ่ การลดนํา้ หนกั อยา่ งย่งิ แตต่ อนนีแ้ ขนเลก็ ขาเลก็ ลงเธอควรจะดีใจ ใชไ่ หม แตม่ นั ไมใ่ ชเ่ วลามาดใี จ พอหนั ไปด้านซ้ายพบสง่ิ กลมๆ เหลือง คล้ายกระจกตงั้ อยรู่ ่างบางไมร่ อช้ารีบเดนิ ไปนงั่ ลงเก้าอีห้ น้าสิง่ ท่ีคล้าย กระจกทนั ที เม่ือมองเข้าไปในกระจกทองเหลืองมวั ๆ แตก่ ็ชดั พอที่จะเหน็ ใบหน้าของตนเองในตอนนี ้ \" โห น่ีมนั อะไรกนั เราผอมจนดงั้ หายเลยหรือเน่ีย\" หน้าตาท่ีปรากฏใน กระจกนนั้ คล้ายเธอตอนเรียนมธั ยมต้น แตผ่ อมบางกวา่ มากและท่ีสําคญั จมกู ที่เคยโดง่ รัน้ กลบั หายไป หรือมนั ยงั ไมข่ นึ ้ หวา่ หงส์สิตาได้แตค่ ดิ ในใจ ถ้าหากมาอยมู่ ติ ทิ ี่เรียกวา่ จีนโบราณทําไมไมม่ ีอะไรเป็นลางบอกเหตเุ ลย พรสกั ข้อก็ไมม่ ี ไมไ่ ด้พบใครเลยกอ่ นจะมาที่นี่ มีอยา่ งเดยี วคือดงั้ หาย หงส์ สิตาได้แตร่ ะลกึ ถงึ คณุ อา และเพื่อนสนทิ ท่ีตนคงไมม่ ีโอกาสได้กลบั ไปแล้ว อยา่ งแนน่ อน พลางนกึ วา่ หากตายไปคงได้พบกบั พอ่ และแม่ แตเ่ ธอกลบั ตายแล้วมาอยใู่ นร่างของเดก็ อายุ 14 ปี ท่ีหน้าตาคล้ายเธอแทน

\" คณุ หนเู จ้าคะ ทา่ นลกุ เดนิ มาตรงนีเ้องหรือเจ้าคะ\" หงส์สติ ามองไปตาม เสียงเลก็ ที่ตะโกนมาอยา่ งตกใจปนดใี จ พบเดก็ สาววยั สิบสี่สิบห้าปี หน้าตานา่ รัก ไว้ผมหน้าม้าแก้มป่ องนา่ หยกิ พลางคดิ วา่ เอ.๋ ..หรือเจ้าของ ร่างพิการเดนิ ไมไ่ ด้กนั ถึงวา่ ทําไมต่ อนลกุ เดนิ ถึงไมม่ ีเรียวแรงเอาเสียเลย \" เออ่ เธอเป็นใคร\" อา่ า พดู ไปแล้ว ภาษาน่ีชา่ งยากนกั คล้ายละครจกั รๆ วงศ์ๆ เหลือเกิน เอาไงดี ถงึ แม้ตอนนีจ้ ะฟังและพดู ภาษาจีนได้ตาม อตั โนมตั ขิ องร่างนีก้ ็เถอะ แตม่ นั ก็แปลกๆ อยดู่ ี คงต้องคอ่ ยๆ ฝึก พลนั สายตาเหลือบมองหาตวั ชว่ ยทนั ที ใชแ่ ล้ว เจ้าเดก็ แก้มซาลาเปาต้องชว่ ย ได้แน่ \" คณุ หนจู ํา องิ องิ ไมไ่ ด้หรือเจ้าคะ่ \" นํา้ ตาท่ีคลอหนว่ ยเริ่มหยดลงแหมะกบั พืน้ ทนั ทีที่นายสาวจําตนไมไ่ ด้ และยงั ตกใจที่คณุ หนเู ดนิ จากเตยี งไปยงั คนั ฉ่องโดยไมเ่ หนด็ เหน่ือยทงั้ ใบหน้าท่ีเคยซีดขาวเริ่มมีเลือดฝาดอมชมพู ขนึ ้ มาจนอดท่ีจะปาดนํา้ ตาแหง่ ความดใี จอีกครัง้ \" อ้อ อิงอิง เองหรือ ตาข้ายงั พลา่ มวั เลก็ น้อยจงึ มองไมช่ ดั \" หงส์สติ ารีบพดู ปลอบใจสาวน้อยเจ้านํา้ ตาทนั ที ถึงแม้ตอนนีจ้ ะยงั สบั สนวา่ ตนมาอยทู่ ่ีน่ี ได้อยา่ งไร และจะทําอยา่ งไรตอ่ ไปในโลกที่ไมค่ ้นุ เคย ตอนนีอ้ ยากได้ how to การใช้ชีวิตในโลกจีนโบราณอยา่ งยงิ่ ในจกั รวาลยงั มีเร่ืองแปลก ประหลาดอีกมากมายนกั ถงึ จะมืดแปดด้านเพียงใดตอนนีค้ งต้องตงั้ สติ เทา่ นนั้ เม่ือครัง้ ก่อนตายยงั เคยไปใช้ชีวิตตา่ งประเทศคนเดียว ทําอะไรคน ทอสรี ุ้ง

เดียวทําไมคราวนีเ้ธอจะอยไู่ มไ่ ด้กนั ถึงแม้หงส์สติ าจะเป็นลกู คณุ หนใู ช้ ชีวิตในคฤหาสน์อยา่ งเจ้าหญิงมากอ่ น หากแตเ่ หตกุ ารณ์ครานนั้ สอนให้ เธอต้องพง่ึ พาสองมือสองเท้าและส่ิงท่ีต้องระวงั ที่สดุ คือ 'หวั ใจ' ท่ีตนเคย ยํา้ เสมอวา่ 'ความรักเป็นส่ิงท่ีนา่ กลวั ' เอาละ่ ก่อนอื่นต้องดแู ลสขุ ภาพตนเองให้ดกี อ่ น เพราะร่างนีช้ า่ งออ่ นแอ นกั แตก่ ็ไมแ่ ยเ่ สมอไปเพราะครอบครัวใหมท่ ่ีเธอมาอยพู่ อ่ แมร่ ักกนั ดี นา่ จะเป็นครอบครัวที่อบอนุ่ อยา่ งที่เธอโหยหา และอาจจะเป็นบ้านของ เศรษฐีด้วยเพราะมีบา่ วไพร่มากมาย ดแู ล้วไมน่ า่ ลําบากและขาดความ อบอนุ่ ครอบครัวแตกแยกแมต่ ายพอ่ ไปมีเมียใหมแ่ ละมีแมเ่ ลีย้ งใจร้าย เหมือนชาตทิ ี่แล้ว \"อิงอิงจ๊ะ พอ่ แมฉ่ นั เออ่ ข้าร่ํารวยไหมจ๊ะ แล้วทา่ นทํางานอะไร\" หงส์สิตา พดู เสียงหวาน และเผยรอยยมิ ้ งดงามจนอิงองิ ตาพร่ามวั นางไมเ่ คยเห็น คณุ หนยู มิ ้ กว้างเชน่ นีม้ าก่อน \"เจ้าคะ่ วา่ แตค่ ณุ หนลู ืมเร่ืองนีด้ ้วยหรือเจ้าคะ\" อิงอิง หน้าเหวอทนั ที พอ หงส์สติ าเห็นแล้วต้องตะลอ่ มพดู อยนู่ านจนสาวน้อยคนนีเ้ลิกสงสยั \"ข้าหลบั ไปนานคงลืมๆไป เทา่ นนั้ องิ อิงคนดี ชว่ ยข้าได้หรือไม\"่ แหะๆ ข้า เร่ิมพดู สําเนียงโบราณได้บ้างละนะ หงส์สิตาให้กําลงั ใจตวั เอง ถามจน เหน่ือยจนร่างใหมก่ ็เร่ิมเพลียเธอจงึ ขอนอนพกั เอาแรงและให้องิ อิงไป

เตรียมอาหารรอ เพราะตอนนีเ้ธอรู้สกึ หิวมาก จําได้วา่ เปิดพนิ ยั กรรมเสร็จ ยงั ไมไ่ ด้กินอะไรเลย...เกี่ยวกนั ไหม เม่ือหงส์สิตานอนพกั จนหายเหน่ือยแล้วจงึ นง่ั ทบทวนสิง่ ที่สาว น้อยคนนนั้ อ้อ นางชื่อองิ อิง บอกวา่ ร่างที่หงส์สิตาอาศยั อยชู่ ่ือ หนี่ว์หลนิ เฟิ่ง ซง่ึ เธอแปลกใจมากเม่ือแปลความหมายออกมาคือหงส์ เหมือนชื่อเธอ เลย แคว้นนีเ้ป็นแคว้นใหญ่ช่ือแคว้นมมู่ ีจงเหวนิ ตเี ้ป็นฮอ่ งเต้ สว่ นบ้านท่ี หงส์สิตาอยตู่ อนนีค้ อื จวนเจ้ากรมพธิ ีการ ใต้เท้าขนั้ สอง พดู งา่ ยๆพอ่ ใหม่ ของเธอรับราชการนนั่ เอง สว่ นมารดาช่ือเจียงฟ่ างหลิน มาจากตระกลู เจียงที่รับราชการมาเน่นิ นานเชน่ กนั และท่ีสําคญั พอ่ ใหมข่ องเธอไมม่ ีเมีย น้อย หรือส่งิ มีชีวิตท่ีเรียกวา่ อนุ สว่ นหนี่ว์หลนิ เฟ่ิงเป็นลกู สาวคนเดียวแถม ยงั เจบ็ ป่ วยมาตงั้ แตเ่ ดก็ จนเธอท่ีเป็นผีเร่ร่อนมาอาศยั ร่างอยู่ หากทา่ นทงั้ สองทราบวา่ ลกู สาวสดุ ที่รักได้จากโลกนีไ้ ปแล้วคงจะเสียใจมากอยา่ ง แนน่ อน หงส์สิตาหลบั ตาภาวนาตงั้ สมาธิเพ่ือสง่ กระแสจิตไปหาหนี่ว์หลนิ เฟิ่งตวั จริง และอธิษฐานในใจวา่ ' ขอให้หนี่ว์หลินเฟ่ิงไปสสู่ ขุ ตสิ ภู่ พภมู ิที่ดีขนึ ้ ไม่ ต้องหว่ งฉนั จะตอบแทนที่เธอให้ฉนั ยืมร่างและยืมครอบครัวที่อบอนุ่ ฉนั จะ ดแู ลพอ่ แมข่ องเธอเองและจะทําหน้าท่ีแทนเธอทกุ อยา่ งด้วยความเตม็ ใจ' เมื่อสบายใจแล้วจงึ เรียกองิ อิงมาเปลี่ยนชดุ ให้เพื่อจะได้ไปกินข้าว ทอสรี ุ้ง

บทท่ี 2 หงส์ปรับตวั ร่างเนือ้ นีผ้ อมและออ่ นแอมากเป็นพิเศษ ถึงแม้วา่ หงส์สติ าจะอยรู่ ่างนีม้ า หลายวนั แล้วแตย่ งั คงไมอ่ าจปรับตวั เข้ากบั ความรู้สกึ ท่ีออ่ นแอนีไ้ ด้ เธอจงึ ใช้เวลาสว่ นใหญ่ในการกินและนอนเทา่ นนั้ จะมีบ้างในชว่ งสายๆ ที่ อากาศเร่ิมอนุ่ เธอจะออกกําลงั กาย ขยบั แขนและขาเล็กน้อยให้พอมีกําลงั ไมอ่ อ่ นเพลียจนเกินไป อาหารท่ีรับประทานสว่ นใหญ่ก็เน้นเนือ้ สตั ว์เพื่อ สร้างกล้ามเนือ้ และโปรตีนจากถวั่ ไขมนั เล็กน้อยพอให้ผิวอ่ิมชมุ่ ไมแ่ ห้ง หลายวนั มานี ้อิงองิ ทมุ่ เทกายใจปรนนิบตั ริ ับใช้อยขู่ ้างกายโดยตลอด หงส์สติ าเองก็ซาบซงึ ้ ใจอยา่ งมาก อยา่ งน้อยในโลกใหมก่ ็มีเพื่อนท่ีจริงใจ กบั เธอ เมื่อก่อนหลงั จากที่เธอหนีไปใช้ชีวิตคนเดยี วท่ีประเทศองั กฤษเธอ จะทําสงิ่ ใดล้วนไมม่ ีใครสนใจ นอกจากมะนาว เพื่อนสนทิ สมยั มธั ยม เทา่ นนั้ คราวที่เธอยงั ใช้ชีวติ เป็นคณุ หนใู นคฤหาสน์เกริกอนนั ต์ไมเ่ คยมี ใครที่เข้ามาคบหากบั เธอด้วยนํา้ ใสใจจริงมาก่อน ทกุ คนที่เข้ามาล้วนหวงั ผลประโยชน์จากเธอทงั้ สิน้ หงส์สิตาจะต้องทําให้ชีวิตของหนี่ว์หลนิ เฟ่ิงนบั แตน่ ีเ้ตม็ ไปด้วยสีสนั ขณะเดยี วกนั ก็จะทําให้เธอเองมีชีวติ อยอู่ ยา่ งสบายใจและมีความสขุ

ยิ่งขนึ ้ เพ่ือชดเชยให้กบั เจ้าของร่างเดมิ ท่ีไมม่ ีโอกาสได้ไปเท่ียวเลน่ อยา่ ง เดก็ หญิงวยั เดยี วกนั แนน่ อนวา่ หงส์สิตาจะไมป่ ลอ่ ยให้ใครและเร่ืองใดมา เป็นอปุ สรรคในชีวิตใหมเ่ ดด็ ขาด! น่ีคงอาจเป็ นโชคชะตาหรือใครลิขิตประจวบเหมาะของเธอและหน่ีว์หลิน เฟ่ิงก็เป็นได้ หงส์สิตาทําความเข้าใจเกี่ยวกบั จวนเจ้ากรมพิธีการ แคว้นมู่ และเร่ืองราวอื่นๆพอสมควรจากการบอกเลา่ ของ องิ อิง ในหลายวนั มานี ้ เธอจงึ มีความมนั่ ใจขนึ ้ มาบ้าง แตส่ ่งิ ท่ีกงั วลคือสมยั นีย้ งั ไมม่ ียาแบบเมด็ เธอจงึ ต้องฝื นทนดื่มยาที่มีกลิน่ ฉนุ และขมย่งิ กวา่ บระเพ็ด ทงั้ ยงั เหม็นเขียว ตดิ จมกู อีกด้วย จากประสบการณ์ที่ผา่ นมาควรดม่ื ขณะที่ยาถ้วยยงั อนุ่ ๆ อยู่ หากปลอ่ ยให้เยน็ ชืดอาจถึงตายได้ จากการดื่มยาตดิ ตอ่ กนั มาหลาย วนั ๆ สามเวลาหลงั อาหาร ก็รู้สกึ ได้วา่ ร่างกายคอ่ ยๆ รู้สกึ เบาสบายขนึ ้ มา บ้าง ความอยากอาหารก็เพมิ่ มากขนึ ้ ด้วย ร่างกายที่เคยเรียบบางมีนํา้ มี นวลขนึ ้ เล็กน้อย ดงั้ น้อยๆ ก็เริ่มมีบ้างแล้ว เพราะทกุ เช้าสง่ิ ที่ต้องทําอนั ดบั แรกคอื การบีบดงั้ เพราะสมยั นีย้ งั ไมม่ ีการศลั ยกรรมและการแพทย์ยงั ไม่ เจริญ ถึงแม้ชาตทิ ี่แล้วดงั้ เธอจะมีโดยกรรมพนั ธ์กุ ็เถอะ แตค่ ดิ วา่ ร่างนี ้ อาจจะคอ่ ยๆ มีก็ได้ หงส์สิตาให้กําลงั ใจตวั เอง อาหารการกินที่นี่ก็นบั วา่ อดุ มสมบรู ณ์ดีมาก หากรู้สกึ วา่ เธอได้นํา้ หนกั ที่ พอใจแล้วคงต้องควบคมุ อาหารไมเ่ ชน่ นนั้ จากผอมแห้งอาจจะกลายร่าง เป็นหมนู ้อยก็ได้ ทอสรี ุ้ง

“ คณุ หนเู จ้าคะ่ กําลงั ดสู ่งิ ใดอยหู่ รือเจ้าคะ ” อิงองิ เรียกด้วยความ ประหลาดใจ เพราะคณุ หนขู องตนไมเ่ คยมานง่ั ริมหน้าตา่ งและชม ธรรมชาตเิ ชน่ นีม้ ากอ่ น เนื่องจากร่างกายคณุ หนอู อ่ นแอต้องลมเพียงนดิ ก็ ทําให้ป่ วยไข้ไปหลายวนั จงึ นอนเลน่ นงั่ เลน่ ที่เตียงเป็นสว่ นใหญ่ “ องิ อิง เจ้าดสู ิ” หงส์สติ าเปิดหน้าตา่ งออกแล้วชีไ้ ปด้านนอกอยา่ งตน่ื เต้น “ ดอกท้อ ชา่ งสวยงามนกั ข้าชอบดอกท้อเป็นที่สดุ ” “ ไหนเจ้าคะ” องิ องิ รีบเดนิ ไปชะโงกหน้าดู จากนนั้ ก็ตบมืออยา่ งต่ืนเต้น “ จริงด้วยเจ้าคะ่ เร่ิมต้นฤดไู มก่ ่ีวนั ก็บานสวยงามนกั ปี นีต้ ้องเป็นปี ที่ดี แนน่ อนเจ้าคะ่ ” “นนั่ สนิ ะ” หงส์สิตาตอบและยมิ ้ อยา่ งเบกิ บานใจ “คณุ หนจู ะไปท่ีใดหรือเจ้าคะ” อิงอิงร้องขนึ ้ ด้วยความตกใจ แตเ่ ม่ือเห็นมือเรียวขาวผอ่ งยื่นออกมาจากแขนเสือ้ มือนนั้ งามราวหยกขาว เนือ้ งามสลกั แตก่ ลบั ออ่ นนมุ่ นวลราวปยุ นนุ่ ชวนให้รักใคร่เอน็ ดยู ่ิงนกั อิง องิ รีบปราดเข้าไปประคองมืองามทนั ที หลายวนั มานีห้ งส์สติ าพยายามลกุ ขนึ ้ มาเดนิ นง่ั อยากให้เป็นดงั่ ที่ใจคดิ กลบั ต้องจนใจเพราะร่างนีย้ งั ออ่ นแอนกั เนื่องจากกล้ามเนือ้ คงไมไ่ ด้ใช้ งาน หรือออกแรง แตท่ วา่ วนั นีร้ ูสกึ มีเร่ียวแรงเพิ่มขนึ ้ แตก่ ็ยงั ต้องอาศยั ให้ อิงองิ ประคองยามเดนิ เหนิ ทงั้ ยงั เห็นดอกท้อข้างนอกบาน ในใจจงึ หวงั จะ

ออกไปเดนิ เลน่ สดู อากาศบริสทุ ธ์ิท่ีในโลกกอ่ นชา่ งหาได้ยากยง่ิ สว่ นเการ ดนิ สํารวจจวนคงเก็บไว้เป็นโปรแกรมตอ่ ไปก็แล้วกนั ตอนนีค้ งได้แตเ่ ดนิ ดู รอบๆ เรือนไปกอ่ น “คณุ หนู ทา่ นเพง่ิ ดีขนึ ้ หลงั จากป่ วยหนกั ทา่ นยงั ควรพกั ผอ่ นให้มากๆ นะ เจ้าคะ” องิ องิ พดู อยา่ งเป็นหว่ งและกงั วลวา่ คณุ หนจู ะล้มป่ วยอีก “ไมเ่ ป็นไรมากหรอก ข้ารู้สกึ ดขี นึ ้ มาแล้ว ” หงส์สิตาหวั เราะเบาๆ กบั ทา่ ทางขององิ องิ “ถึงอยา่ งไรข้าควรต้องลกุ เดนิ อยดู่ ี นอนนานๆ เข้าร่างกายก็ออ่ นเปลีย้ ไป หมด นานเข้าอาจจะเดนิ ไมไ่ ด้อีกเลย หรือเจ้าอยากให้ข้าพิการกนั ” คาํ พดู ของหงส์สติ าทําให้องิ อิงตะลงึ องึ ้ ไปทนั ที ก่อนจะมองด้วยความ ประหลาดใจ ยากนกั ท่ีคณุ หนจู ะมีอารมณ์ขนั เชน่ นี ้เพราะป่ วยมาตงั้ แต่ เดก็ และไมเ่ คยได้ออกไปเลน่ อยา่ งเชน่ เดก็ ๆ คนอ่ืนในวยั เดยี วกนั คณุ หนจู งึ ซมึ เศร้าและไมค่ อ่ ยยมิ ้ อยา่ วา่ แตเ่ สียงหวั เราะเลย อิงอิง ยงั ไมเ่ คยได้ยิน “อยา่ งนนั้ ข้าน้อยจะไปยกนํา้ มาปรนนบิ ตั คิ ณุ หนลู ้างหน้าสีฟันตรงนีด้ ี หรือไมเ่ จ้าคะ ” องิ องิ รีบถามทนั ที เม่ือเหน็ วา่ คณุ หนขู องนางกําลงั เบกิ บานใจจงึ ไมอ่ ยากขดั “อือ้ ...ดีเหมือนกนั ” หงส์สติ าพยกั หน้า สว่ นอิงอิงเองก็รีบไปยกนํา้ มาทนั ที ทอสรี ุ้ง

หงส์สติ าใช้นํา้ สะอาดล้างหน้าก่อนและใช้ผ้าไหมอยา่ งดซี บั หน้าจนแห้ง ท่ีนี่ไมม่ ี โฟมล้างหน้าหรอกนะใช้เพียงนํา้ เปลา่ เทา่ นนั้ เพราะอากาศดๆี แบบนีห้ น้าไมม่ นั หากแตจ่ ะแห้งบ้างก็ต้องมีนํา้ มนั บํารุง จากท่ีล้างนํา้ อนุ่ เสร็จแล้วทกุ ครัง้ เธอจะขอให้องิ องิ ใช้ผา่ ชบุ นํา้ ธรรมดาเพ่ือไมใ่ ห้รูขมุ ขน กว้าง ตอนแรกอิงองิ ก็ไมย่ อมทําให้เพราะกลวั วา่ เธอจะไมส่ บาย แตเ่ ธอใช้ วิธีออดอ้อนจนสาวน้อยยอมและเห็นเป็นเรื่องปกตไิ ปแล้ว จากนนั้ หงส์สติ าก็หยิบหวีมาหวีเองสว่ นองิ องิ ก็เตรียมเคร่ืองประดบั ให้ พอ เปิดกลอ่ งเคร่ืองประดบั มาหงส์สิตานี่แทบจะร้อง ว้าว ทนั ที เพราะมีเยอะ มากและเลือกยากมาก เอาอนั ไหนดี ตดั สินใจไมถ่ กู และอิงองิ ก็แบง่ ผม ของหงส์สิตาเป็นสองสว่ นอยา่ งคลอ่ งแคลว่ แล้วเกล้าผมให้เพียงคร่ึงเดยี ว สตรีที่ยงั ไมอ่ อกเรือนจะเกล้าผมเพียงครึ่งเดียวสว่ ยสตรีท่ีออกเรือนแล้ว โดยปกตติ ้องเกล้าเก็บผมให้หมด น่ีเป็นข้อกําหนดของยคุ สมยั นีซ้ ง่ึ หงส์สิ ตาคดิ วา่ แปลกดแี ละข้อดีทําให้แยกออกได้งา่ ยวา่ หญิงใดออกเรือนหรือยงั ไมอ่ อกเรือน “คณุ หนตู ้องการประดบั ผมด้วยสิง่ ใดเจ้าคะ อนั นีด้ หี รือไม่” อิงอิงถือกลอ่ ง เครื่องประดบั ไว้พลางเลือกไปมา ในมือองิ องิ หยบิ ป่ินทอง หวั ปิ่นแกะเป็น ดอกกหุ ลาบอยา่ งประณีต สีสนั สลบั แดงเขียวไปมาดลู ายตาซบั ซ้อน อลงั การยงิ่ หงส์สติ าพลางคดิ ในใจวา่ หวั น้อยๆ ไร้เร่ียวแรงจะแบกไหวหรือ จงึ สา่ ยหวั ปฏิเสธไป

“มนั ใหญ่เกินไปองิ องิ คอข้าอาจหกั ได้ เอากลอ่ งเครื่องประดบั มา ข้าจะ เลือกเอง” “เจ้าคะ่ ” อิงอิงประคองกลอ่ งไว้ให้คณุ หนเู ลือกทนั ที หงส์สิตาเลือกปิ่นประดบั ผีเสือ้ เล็กๆ อนั หนง่ึ มาปักบนผมจากนนั้ ก็หมนุ หน้าไปมาให้องิ อิงดู พร้อมยมิ ้ บางๆ ให้นา่ ค้นหา พร้อมขอกระจกบานเลก็ ท่ีถือถนดั มือ รอยยมิ ้ นีท้ ําให้อิงอิงตกตะลงึ ไปชว่ั ขณะ คณุ หนขู องนางงดงามยิ่งนกั อีก สกั ปี สองปี คงหาหญิงใดเทียบ นี่เป็นครัง้ แรกท่ีหงส์สติ าได้เห็นใบหน้าชดั ๆของร่างใหมม่ ีเธอมาอาศยั อยู่ ความตระหนกตกใจนําพาให้หงส์สติ าองึ ้ งนั ทนั ที ในเงาสะท้อนของกระจกปรากฏดวงหน้าขาวผอ่ งดหู มดจดราวกบั หยก เนือ้ ดี เส้นผมดกดาํ ราวกบั สีหมกึ ถกู เกล้าขนึ ้ ไปประดบั ด้วยป่ินผีเสือ้ เล็กๆ ที่เธอเลือกเองเม่ือครู่ นยั น์ตานมุ่ นวลหวานซงึ ้ ดจุ นํา้ ใสเป็นประกายราวมี ดวงดาวนบั พนั สอ่ งประกายระยิบระยบั ริมฝี ปากแดงดงั อิงเถาโดยไมต่ ้อง พงึ่ ลปิ สตกิ แดง ควิ ้ เข้มดาํ เรียงเส้นโกง่ งามแบบไมต่ ้องไปสกั หรือสไลด์ควิ ้ ถงึ จะผอมบางออ่ นแอเชน่ นีแ้ ตก่ ลบั งามสง่าเฉิดฉาย คาดวา่ หากดงั้ เพ่มิ ทอสรี ุ้ง

ขนึ ้ มาอีกนดิ น่ีจะไปประกวดนางงามจกั วาลเชียว งามจนหงส์สติ าอดที่จะ ลบู ไล้ใบหน้าตนเองไมไ่ ด้ ไมค่ ดิ วา่ สมยั นีย้ งั มีสาวงามแบบไมพ่ งึ่ ศลั ยกรรมอยดู่ ้วย ถึงแม้เธอคดิ วา่ ชาตกิ ่อนเธอสวยอยแู่ ล้วแตเ่ ธอก็ยงั เข้าครอสเสริมความงาม ฉีดโบท็อก บ้าง แตร่ ่างใหมง่ ามแบบธรรมชาตจิ นเธอหลงรักตวั เองไปแล้ว พลางคดิ วา่ ตวั เองมาอยใู่ นร่างหญิงงามเชน่ นีจ้ ะดีหรือ “คณุ หนเู จ้าคะ” องิ องิ เหน็ วา่ คณุ หนจู ้องมองตนเองในคนั ฉ่องอยา่ งเหมอ่ ลอย ก็อดเป็นหว่ งไมไ่ ด้ เสียงเรียกของอิงอิงทําให้หงส์สิตาได้สติ จงึ เกล้อ เขนิ ขนึ ้ มาทนั ที “ดทู า่ ข้าจะไมไ่ ด้สอ่ งดตู วั เองนานเกินไป ฮา่ ๆ” หงส์สติ าหวั เราะน้อยๆ “นนั่ สเิ จ้าคะ รูปโฉมคณุ หนงู ดงามนกั เทียบกบั เทพเซียนได้เลย เจ้าคะ่ ” คาํ พดู ของอิงองิ เจือด้วยแววตาจริงจงั และซุกซน ทําให้หงส์สติ าอดท่ีจะย่ืน มือไปหยิกแก้มซาลาเปาไมไ่ หว จากนนั้ เธอลกุ ขนึ ้ ด้วยการประคองขององิ อิงและคอ่ ยๆ เดนิ ชมบรรยากาศช้าๆ ไมเ่ ร่งรีบ อยแู่ ตใ่ นห้องมานานเกินไป ตอนนีร้ ูสกึ วา่ แสงแดดแสบตาเป็นพิเศษ สวน ดอกไม้และนํา้ พจุ ําลองงดงามเหมือนของจริงมากจนหงส์สิตาอดเป่ าปาก ไมไ่ ด้ มีทงั้ ความแปลกใหมเ่ งียบสงบทงั้ หญ้าท่ีเขียวและดอกไม้เลก็ สี

เหลืองเข้มท่ีขนึ ้ ตามข้างทาง ถดั มาเป็นสระบวั ท่ีกําลงั ชชู อ่ บานหลากหลาย สี ตามทางเดนิ ที่คดเคยี ้ วมีดอกไม้ร่วงหลน่ ราวกบั ภาพวาด ดอกท้อสีสวย สดผลบิ านอยา่ งละลานตาชวนให้คนมองสบายตาและสบายใจยิง่ สาย ลมเบาๆพดั เอื่อยหอบเอากลิน่ หอมของดอกไม้พาใจสดช่ืนยิง่ นกั พาให้ หงส์สิตาเคลิบเคลิม้ หงส์สิตารู้สกึ ได้ถึงความสขุ ความอบอนุ่ ในใจและความปลอดโปร่งโลง่ สบายอยา่ งแท้จริง เธอพดู คยุ หยอกล้อกบั องิ องิ อยา่ งสนกุ สนานไปตลอด ทางจนไปถึงใต้ต้นท้อซง่ึ มีสีดอกสวยสดโดยไมร่ ู้ตวั สายลมเยน็ สบายพดั พาทําให้กลีบดอกท้อร่วงหลน่ หงส์สติ าเงยหน้าขนึ ้ พลางแย้มยมิ ้ ปลอ่ ยให้กลีบท้อร่วงหลน่ บนฝ่ ามือขาวเบาๆ รู้สกึ จกั จีม้ ือยิ่ง ทอสรี ุ้ง

บทท่ี 3 หงส์เรียนรู้โลกใหม่ ในโลกก่อน ท่ีจากมาผ้คู นสว่ นใหญ่ต้องใช้ชีวติ อยา่ งเร่งรีบนอนดกึ ตน่ื เช้าเพ่ือเร่งรีบในการเดนิ ทาง ปัญหาการจราจรที่ตดิ ขดั อาหารการกินก็เร่ง รีบถงึ แม้หงส์สติ าจะร่ํารวยหากแตก่ ารใช้ชีวติ คนเดยี วท่ีตา่ งประเทศทําให้ เธอทําทกุ อยา่ งคนเดียวมาตลอด พอมาอยทู่ ่ีน่ีได้เกือบ 2 เดอื นพบวา่ ราว กบั เป็นคนละโลกอยา่ งแท้จริง เพราะการกินการอยขู่ องคนท่ีนี่ของผ้มู ีอนั จะกิน หรือเศรษฐีจะพิถีพิถนั อยา่ งมาก มีบา่ วไพร่รับใช้หลายร้อยชีวติ ไม่ ต้องเร่งรีบกบั เวลา หรือต้องเผชิญกบั มลพษิ ในอากาศ หรือภาวะโลกร้อน ตา่ งกนั ตรงที่ในที่แหง่ นีจ้ ํากดั ความเทา่ เทียม ชนั้ วรรณณะ ความเทา่ เทียม ชายหญิง ซงึ่ สว่ นใหญ่ผ้ชู ายจะเป็นผ้นู ํา และผ้หู ญิงเป็นผ้ตู าม ในทางกลบั กนั โลกกอ่ นหญิงชายล้วนเทา่ เทียม เพราะผ้หู ญิงสมยั ใหมก่ ็ นยิ มทํางานนอกบ้านมีรายได้เชน่ กนั ซงึ่ หงส์สิตาเองก็เห็นด้วยเชน่ กนั ทําไมตนต้องพง่ึ พาคนอื่น และหงส์สติ าไมอ่ ยากเป็นเหมือนมารดา ที่เป็น แมบ่ ้านคอยดแู ลบ้าน ดแู ลสามีจนไมร่ ู้วา่ อีกฝ่ ายเก็บเมียน้อยไว้นอกบ้าน แถมยงั มีลกู สาวด้วยกนั อีก 1 คน

ตอนนีร้ ่างใหมเ่ ริ่มเเขง็ แรง เดนิ เหนิ สะดวกไมเ่ หน่ือยล้าทกุ เช้าหงส์สิตา ต้องตน่ื มาออกกําลงั กายเบาๆ เชน่ โยคะ นงั่ สมาธิแบบ SKT บาํ บดั ร่างกายและจติ ใจด้วย ที่โลกกอ่ นเธอทําเป็นประจําและยงั ซือ้ คอร์สเรียน อีกด้วย ขณะท่ีเลน่ เธอก็จะให้อิงอิงคอยเฝ้ าหน้าเรือน ด้วยเกรงวา่ หากมี คนมาเหน็ แล้วจะตกใจ เธอคร้านจะตอบคําถาม เมื่อเลน่ โยคะเสร็จหงส์สติ านงั่ พกั ให้เหง่ือยบุ สกั ครู่ แล้วคอ่ ยไปอาบนํา้ เปลี่ยนเสือ้ ผ้าเพื่อเตรียมตวั ไปรับประทานอาหารเช้ากบั พอ่ แมข่ องร่างใหม่ ซง่ึ เธอทําแบบนีท้ กุ วนั เหมือนกบั โลกกอ่ นตอนที่พอ่ กบั แมย่ งั ไมม่ ีปัญหากนั \"คณุ หนเู จ้าคะ ได้เวลาแล้วเจ้าคะ่ \" องิ อิงเข้ามาเรียกผ้เู ป็นนายเมื่อถึงเวลา แตก่ อ่ นนางก็แปลกใจท่ีเห็นคณุ หนทู ําทา่ ทางกางเเขนกางขาประหลาดนกั แล้วก็นงั่ นิง่ หายใจเข้าออกสนั้ ๆ ยาว สลบั ไปมา จนองิ องิ ตกใจเกรงวา่ คณุ หนจู ะป่ วยอีก แตค่ ณุ หนบู อกวา่ ทําแบบนีแ้ ล้วจะไมป่ ่ วยอีก นางเลยไม่ ตดิ ใจสงิ่ ใด \"ข้ารู้แล้ว\" หงส์สติ าตรวจสอบความเรียบร้อยอีกครัง้ ก่อนจะลกุ ขนึ ้ จาก เก้าอีม้ งุ่ หน้าไปท่ีเรือนใหญ่ของมารดาในชาตนิ ีโ้ ดยมีองิ อิงคอยพะยงุ ตลอดจนเธอเริ่มชิน ในเรือนใหญ่ของมารดา ตกแตง่ ด้วยข้าวของเคร่ืองเรือนที่มีราคาแพงสม ฐานะ ที่บดิ าหมน่ั หามามอบกํานลั ให้ภรรยาอยเู สมอ ครอบครัวใหมอ่ บอนุ่ ยิ่ง มารดาใจดี บดิ าก็รักและตามใจเธอยงิ่ กวา่ ผ้ใู ด อยากได้สิ่งใดล้วน ทอสรี ุ้ง

จดั หามาให้ แตอ่ ยา่ งเดียวท่ีนางคอ่ นข้างจะเบ่อื หนา่ ยคอื ต้องเรียนรู้สิ่งที่ สตรีชนั้ สงู ต้องมีคอื วาดภาพ หมาก กลอน พณิ การฟ้ อนใฟ้ รําออ่ นช้อย สว่ นการปักเย็บผ้ามารดาจะเป็นผ้สู อน รวมถึงความรู้อื่นที่จําเป็นตอ่ การ ใช้ชีวติ หญิงสาววยั กลางคนท่ีใบหน้ายงั คงความออ่ นเยาว์ราวหญิงสาวอายุ สามสบิ ต้นๆ ถ้าเป็นยคุ ปัจจบุ นั หงส์สติ าคงคดิ วา่ ทา่ นแมค่ งต้องฉีดโบทอ็ ก ร้อยไหม สว่ นผิวท่ีขาวเนียนใสต้องฉีดกลตู ้าอยา่ งแนน่ อน \"หน่ีว์เออร์คํา นบั ทา่ นแมเ่ จ้าคะ่ \" หงส์สติ ายอ่ คํานบั ตามท่ีองิ องิ สอนมา และฝึกฝนจนเคยชินบดั นีเ้ธอสามารถโค้งคํานบั ได้งดงามไร้ท่ีติ ซง่ึ กวา่ จะ คาํ นบั ได้อยา่ งทกุ วนั นีห้ งส์สติ าต้องแลกกบั เอวสะโพกท่ีเคล็ดขดั ยอกอยู่ ร่วมอาทติ ย์ ถึงแม้จะมีพืน้ ฐานการปรับบคุ ลิกภาพท่ีลกู หลานไฮโซต้องไป เรียนเพื่อออกงานสงั คมก็เถอะ แตด่ ที ี่ร่างนีย้ งั เดก็ จงึ ไมย่ ากที่จะหดั ให้ออ่ น ช้อย หดั เดนิ หดั ก้าว การวางมือตา่ งๆ สงิ่ ที่รํ่าเรียนมาหงส์สติ าล้วนนํามา พลกิ แพลงทงั้ หมด \"ลกู แม่ มาแล้วหรือ หิวหรือไมว่ นั นีแ้ มท่ ําของโปรดของลกู หลายอยา่ งเลย\" ผ้เู ป็นมารดารีบลกุ มาประคองบตุ รสาวให้ลกุ ขนึ ้ นางคดิ วา่ ชาตนิ ีห้ นี่ว์เออร์ ของนางจะต้องนอนตดิ เตียงตลอดชีวิตเสียแล้ว เมื่อเห็นบตุ รีแข็งแรงขนึ ้ ทกุ วนั ทงั้ ความคดิ ท่ีเป็นผ้ใู หญ่ กิริยา อารมณ์ ไมซ่ มึ เศร้าเหมือนเม่ือยาม

ป่ วยในครานนั้ ท่ีนางมกั อยากอยคู่ นเดียว ไมพ่ ดู จากบั ใครทงั้ ยงั อยากฆา่ ตวั ตายวนั ละหลายครัง้ ทําให้ผ้เู ป็นบดิ ามารดาเศร้าใจ ปวดใจยิ่งนกั \"จริงหรือเจ้าคะ อาหารที่ทา่ นแมล่ งมือทําเองข้าชอบที่สดุ เจ้าคะ่ พดู มา ท้องข้าหิวขนึ ้ มาเลย\" หงส์สติ าพดู เอาใจมารดาทงั้ ยงั เอามืบลบู ท้องอยา่ ง นา่ รัก แตเ่ ธอก็ไมไ่ ด้พดู เกินจริงอาหารที่ทา่ นแมท่ ําอร่อยทกุ อยา่ งจนตอนนี ้ นํา้ หนกั ของเธอเริ่มเพมิ่ ขนึ ้ มาแล้ว ผวิ ดมู ีนํา้ มีนวลไมต่ ดิ กระดกู เหมือน ตอนท่ีเธอมาอยรู่ ่างนีใ้ หมๆ่ \"ปากหวานเสียจริงนะ ไปกนั เถิดประเด๋ยี วทา่ นพอ่ จะรอนาน\" นางหอม แก้มบตุ รสาวอยา่ งรักใครพลางจงู มือไปที่ห้องอาหารทนั ที เม่ือหญิงสาวสองคนจงู มือกนั พดู คยุ อยา่ งสนกุ สนานเสียงหวั เราะดงั ไปทวั่ จวน บา่ วไพร่ล้วนอมยมิ ้ และมีความสขุ กบั เสียงหวั เราะเชน่ กนั มีเพียงบรุ ุษ ที่เป็นประมขุ ของจวนท่ีนง่ั อยหู่ วั โต๊ะหน้าตาบดู บงึ ้ \"สองแมล่ กู มีความสขุ เสียจริงทงิ ้ ให้บดิ านง่ั เหงาเพียงผ้เู ดยี ว\" ใต้ท้าว เจ้ากรมพธิ ีการนงั่ แง่งอนใช้ตะเกียบเข่ียข้าวในถ้วยไปมา จนหงส์สติ า เอือมระอากบั ความขีอ้ ้อนของผ้เู ป็นบดิ ายง่ิ นกั นางจงึ เดนิ ไปหอมแก้มดงั ฟอด จนอีกฝ่ ายยมิ ้ ดีใจไมห่ บุ \"นกึ วา่ จะลืมพอ่ เสียอีก\" ทอสรี ุ้ง

\"โถ่ ทา่ นพ่ี\" ผ้เู ป็นภรรยาสา่ ยหน้าให้กบั ความขีน้ ้อยใจของผ้เู ป็นสามี พลาง อมยมิ ้ อยา่ งมีความสขุ \"ข้าจะลืมทา่ นพอ่ สดุ ท่ีรักได้อยา่ งไรเจ้าคะ ทา่ นพอ่ ทานปลาเยอะๆ นะเจ้า คะเด๋ยี วลกู ป้ อนให้\" หงส์สิตาคบี เนือ้ ปลาขาวนา่ กินป้ อนให้ผ้เู ป็นบดิ าและ มารดา เสียงหวั เราะของสามคนพอ่ แมล่ กู ดงั ไปถงึ หน้าจวน เม่ือกินข้าว เสร็จแล้วก็ด่ืมชาเพ่ือล้างปากและพดู คยุ เลน่ กนั ตามประสา \"พอ่ ไมอ่ ยากให้เจ้าต้องถวายตวั เป็นสนมเลย และไมอ่ ยากให้เจ้าออกเรือน เลยลกู สาวเพียงคนเดียวพอ่ เลีย้ งได้อยแู่ ล้ว\" อยดู่ ีๆ บดิ าก็พดู เร่ืองถวายตวั ขนึ ้ มาจนหงส์สิตาเริ่มคดิ หนกั เชน่ กนั สมยั นีย้ ิ่งแตง่ งานเร็วอยดู่ ้วยถึงแม้ใน ชาตกิ ่อนตวั เองจะอายเุ ยอะกวา่ นีก้ ็ตามแตห่ งส์สติ าก็ไมเ่ คยมีแฟนและไม่ คดิ จะมีด้วยหน้าตาเธอสวยมีแมวมองมาทาบทามก็มาก ผ้ชู ายมาจีบก็ เยอะแตเ่ ธอดนั กลวั วา่ ผ้ชู ายจะเป็นเชน่ พอ่ ของเธอในโลกกอ่ น แตโ่ ลกนีเ้ว้น ทา่ นพอ่ ไว้หนงึ่ คนละกนั \"ลกู ยงั เดก็ อยนู่ ะเจ้าคะทา่ นพ่ี ยงั ไมถ่ ึงวยั ปักป่ิน ข้าวา่ อยา่ เพ่ิงพดู เร่ืองนี ้ เถอะเจ้าคะ่ \" นางกลวั ลกู จะเสียใจหวาดกลวั จงึ ไมอ่ ยากพดู เรื่องนีถ้ ึงแม้จะ เล่ียงไมไ่ ด้ก็ตาม อยา่ งน้อยขอให้นางได้อยกู่ บั บตุ รสาวให้นานกวา่ นีอ้ ีก หนอ่ ย ในวงั หลวงอนั ตรายนกั เริ่มตงั้ แตว่ นั นีน้ างจะต้องสอนวธิ ีเอาตวั รอด จากพวกดอกไม้พษิ เหลา่ นนั้ ผ้เู ป็นฮหู ยินหมายมาดในใจ

\"ข้าก็อยากอยกู่ บั ทา่ นพอ่ ทา่ นแมเ่ จ้าคะ่ แตห่ ากจําเป็นต้องทําเพื่อ ครอบครัวเราแล้วข้าก็จะทําไมบ่ ดิ พริว้ \" หงส์สิตาสง่ สายตาแนว่ แนไ่ ปให้ บดิ ามารดา เธอรู้ดีวา่ สกั วนั คงต้องมาถงึ สง่ิ ท่ีจะทําในตอนนีไ้ มใ่ ชเ่ วลามา เสียใจฟมู ฟาย เธอต้องเตรียมพร้อมรับมือสิถึงจะถกู แม้เกลียดผ้ชู ายมกั มากมีเมียหลายคนเธอเองก็ไมอ่ าจทิง้ หน้าที่ของหน่ีว์หลนิ เฟิ่งตวั จริงและ ทําให้ครอบครัวใหมต่ ้องลําบากอยา่ งแนน่ อน \"หนี่ว์เออร์ หงส์น้อยของพอ่ /แม\"่ เสียงพดู พร้อมกนั ของบดิ ามารดาดงั ขนึ ้ พร้อมกอดร่างบางอยา่ งแนบเเนน่ หลงั จากปลอบโยนบดิ ามารดาเสร็จเธอถือโอกาสขออนญุ าตออกไปเที่ยว เลน่ ข้างนอกเพื่อเปิดหเู ปิดตา และทา่ นทงั้ สองก็อนญุ าตพร้อมกําชบั วา่ อยา่ กลบั คํ่า จากนนั้ เธอก็กลบั เรือนตวั เองทนั ทีเพ่ือไปเตรียมตวั วนั นีเ้ป็น วนั แรกท่ีเธอจะได้ไปสมั ผสั บรรยากาศโบราณ สมั ผสั สง่ิ แปลกใหมท่ ่ีไมร่ ู้วา่ จะมีใครโชคดีที่ได้มาเห็นและได้เริ่มชีวิตใหมแ่ บบเธอหรือไม่ \"องิ องิ เด๋ยี วข้าเลือกชดุ เอง สว่ นเจ้าก็ไปเปลี่ยนเสือ้ ผ้าเสีย\" หงส์สติ าเดนิ ไป หยิบชดุ สีขาวเรียบๆ ทอด้วยผ้าไหมใยนมุ่ สวมใสส่ บายไมร่ ะคายผวิ ทงั้ ยงั ให้ความอบอนุ่ ได้ดี มวยผมดําปักด้วยปิ่นดอกท้อสีแดงสดเรียบง่าย เพียงอนั เดยี วก็เสริมให้ใบหน้าของเธอโดดเดน่ ขนึ ้ มา สว่ นใบหน้านนั้ ไม่ จําเป็นต้องแตง่ แต้มทาเพียงชาดสีชมพอู อ่ นให้ดสู ขุ ภาพดกี ็พอ แคน่ ีก้ ็สวย นา่ รักสมวยั แล้ว ทอสรี ุ้ง

\"ไปกนั เถอะ\" พดู แล้วร่างบางก็เดนิ ออกไปขนึ ้ รถมาท่ีรออยหู่ น้าเรือนทนั ที รออยนู่ านก็ไมเ่ ห็นอิงอิงเข้ามาเสียทีจงึ ตะโกนเรียกอีกครัง้ \"องิ เออร์\" \"เจ้าคะ่ คณุ หนตู ้องการสงิ่ ใดหรือเจ้าคะ\" อิงองิ ถามคดิ วา่ คณุ หนลู ืมสิ่งใด จะได้รีบไปหยิบให้ทนั ที \"ข้ามไิ ด้ลืม แตเ่ จ้าตา่ งหากท่ีลืม\" หงส์สติ าเอย่ หยอกเย้า \"บา่ วหรือเจ้าคะ\" อิงอิงทําหน้าตาครุ่นคดิ อยา่ งหนกั จนหงส์สติ าอดขํา ไมไ่ ด้ \"ข้าบอกเจ้าแล้วให้มานงั่ ข้างในกบั ข้า เจ้าลืมแล้วหรือ\" หงส์สิตาทําหน้าดุ จริงจงั ท่ีเหน็ สาวใช้ตวั น้อยชา่ งถอ่ มตวั จะเดนิ ตามรถม้า ระยะทางไมใ่ ช่ ใกล้ๆ เดนิ ไปอาจจะเท้าแตกก่อน ทงั้ อากาศด้านนอกยงั เยน็ ขนาดนี ้ \"ไมไ่ ด้เจ้าคะ่ ข้าน้อยเป็นบา่ วจะตตี นเสมอคณุ หนไู ด้อยา่ งไร\" อิงองิ ทําหน้า คดิ หนกั ไมม่ ีสาวใช้บ้านเรือนไหนท่ีนงั่ ในรถม้ากบั คณุ หนเู ยี่ยงนี ้ถ้าคณุ หนู บางคนใจดหี นอ่ ยก็จะให้นง่ั หน้ารถม้าหากแตไ่ มเ่ คยให้นง่ั ในรถม้าเชน่ นี ้ มาก่อน \"เผ่ือข้าไมส่ บายอยา่ งไรละ่ เจ้าจะปลอ่ ยข้าไว้คนเดียวหรือ\" หงส์สิตาหลอก ลอ่ จนองิ องิ เข้ามานงั่ ด้านในสําเร็จจงึ มงุ่ หน้าสตู่ ลาดทนั ที

ตลาดของยคุ โบราณนา่ ต่นื เต้นมาก ของกินมากมายเลือกไมถ่ กู ก็เลยกิน แทบทกุ อยา่ ง ไมค่ ดิ วา่ ผ้คู นจะนิยมมาเดนิ ตลาดแบบนีเ้ชน่ กนั ถ้าโลกกอ่ น คงเรียกวา่ 'ถนนคนเดนิ ' เพราะมีขายทงั้ ของกิน ของใช้ เคร่ืองประดบั สกั พกั หงส์สิตามองเห็นส่ิงที่เป็นเหมือนผลไม้เคลือบด้วยนํา้ ตาลที่เรียกอะไร ไมร่ ู้ไมเ่ คยเห็นมากอ่ นแตน่ า่ กินจงึ ตงั้ หน้าตงั้ ตาเดนิ อยา่ งเดยี วรู้ตวั อีกที่ร่าง บางก็ลอยกลงิ ้ ไปตามพืน้ หญ้าเสียแล้ว 'ใครชนฉนั เนี่ย' ได้แตค่ ดิ ในใจ \"คณุ หน!ู !!\" ทอสรี ุ้ง

บทท่ี 4 หงส์มีเพ่อื น \"อุ๊ย!! แม่ร่วงงง เจ็บชะมัดเลย อูยย!! เดนิ ไม่ดูตาม้าตาเรือเลย\" หงส์ สิตาเอย่ ทงั้ ยงั ปัดใบไม้และเศษหญ้าออกจากชดุ สีขาวท่ีกลายเป็นสีเทาไป แล้ว \"คุณหนู!!!\" หงส์สติ าได้ยินเสียงของอิงอิงที่ดงั แวว่ ๆ อยไู่ กลๆ เม่ือครู่เธอโดนใครบาง คนชนอยา่ งแรงจนร่างบางกระเดน็ กลงิ ้ ไปตามพืน้ หญ้าหลงั จากนนั้ เงย หน้าขนึ ้ มาพบหญิงสาวอายนุ า่ จะประมาณ 17-18 ปี ยืนจ้องหน้าอยู่ พร้อมรีบเดนิ เข้ามาขอโทษและปัดเศษดนิ เศษหญ้ชว่ ยเธอ หญิงสาวหน้า ตาหวานสวยมีเสนห่ ์เย้ายวน นา่ ค้นหา ดวงตากลมโตวบิ วบั จมกู โดง่ รัน้ ริมฝี ปากบางสีแดงธรรมชาตใิ บหน้าไร้การแตง่ แต้ม สวยมาก หงส์สิตา อทุ านในใจ \"แมน่ างน้อยเจ้าเป็นอยา่ งไรบ้าง เจ็บตรงไหนหรือไม\"่ เสียงหวานปนกงั วล สง่ สายตาเอ็นดมู าให้เธอ

\"ฉนั โอเค เอ้ย ข้าไมเ่ ป็นไรเจ้าคะ่ \" หงส์สิตาเอย่ ขนึ ้ พร้อมกระพริบตาเรียก สตติ วั เอง หญิงสาวผ้นู ีม้ ีเสนห่ ์จบั ใจมาก ถ้าเธอเป็นผ้ชู ายคงอยากจะเข้า ไปทําความรู้จกั หากเป็นโลกก่อนคนตรงหน้าคงเป็นดาราที่มีช่ือเสียงได้ไม่ ยาก \"ข้าช่ือล่ีเหมย่ จู เจ้าชื่อเเซอ่ ะไรหรือ\" หญิงสาวหน้าหวานเย้ายวนตรงหน้า เอย่ ถาม \"ข้าหนี่ว์หลินเฟ่ิงเจ้าคะ่ \" หงส์สติ าเอย่ นามในโลกปัจจบุ นั ทนั ที เธอเองก็ อยากรู้จกั หญิงสาวตรงหน้าเชน่ กนั อยา่ งนี่สินะท่ีเขาเรียกวา่ ถกู ชะตา \"ยินดที ่ีได้รู้จกั คณุ หนหู นี่ว์\" หงส์สิตาย่ืนมือออกไปเพ่ือ Check hand ตาม ความเคยชิน เมื่อนกึ ได้จงึ ชกั มือกลบั เกาท้ายทอยอยา่ งเขนิ อาย \"ยนิ ดีท่ีได้รู้จกั เข้าคะ่ เรียกข้าหน่ีว์เออร์ก็ได้เจ้าคะ่ \" หงส์สิตารีบบอกทนั ที เธอไมใ่ ชค่ นเจ้ายศเจ้าอยา่ ง ต้องเรียกช่ือแซย่ าวเหยียด \"อยา่ งนนั้ เจ้าก็เรียกข้าวา่ พี่สาว หรือจจู ู ก็ได้\" หญิงสาวตรงหน้ายิม้ กว้าง จนตาหยี หงส์สติ าถงึ กบั ตาพลา่ เลือน ทงั้ กลิ่นกายของอีกฝ่ ายยงั หอม หวานอีกด้วย \"เจ้าคะ่ พ่ีจจู \"ู หงส์สติ าก็ยมิ ้ หวานให้อยา่ งจริงใจเชน่ กนั ทอสรี ุ้ง

\"เพ่ือเป็นการขอโทษพ่ีสาวจะพาเจ้าไปหาอะไรอร่อยๆ เพื่อตอบแทนดี หรือไม่ จะได้ทําความรู้จกั กนั ด้วย\" พ่ีสาวคนสวยเอย่ ขนึ ้ \"ดีย่งิ เจ้าคะ่ \" ตอนนีห้ งส์สติ าไมม่ ีเหตผุ ลที่จะปฏิเสธเพราะท้องน้อยๆ ของ นางเริ่มประท้วงแล้ว หวิ มากบอกได้คาํ เดยี ว \"ไปกนั เถอะ\" ฝ่ ามือนมุ่ ย่ืนมาให้เธอจบั และจงู มือเธอไปทนั ทีโดยไมท่ นั ได้ ตงั้ ตวั หงส์สติ ากบั พี่สาวจจู เู ดนิ มาประมาณ 10 นาที ก็มาหยดุ อยหู่ น้าโรงเตยี๊ ม แหง่ หนงึ่ มีป้ ายเขียนวา่ โรงเตี๊ยมหมื่นลี ้มี 7 ชนั้ เป็นอาคารคล้ายโรงแรมมี ทงั้ ห้องพกั และภตั ตาคารอาหาร คาดวา่ ภายในคงกว้างใหญ่หรูหราสไตส์ แนวจีนโบราณ กล่นิ อายความโบราณลํา้ คา่ โชยมาทําให้หงส์สิตายิม้ ละมนุ มองซ้ายมองขวาอยา่ งตืน่ เต้น “หน่ีว์เออร์ ไปนงั่ ข้างบนกนั เถอะ จะได้เห็นทิวทศั น์ของเมืองหลวง\" ล่ีเหมย่ จเู อย่ ขนึ ้ หลงั จากแจ้งกบั เสี่ยวเออร์หน้าโรงเตี๊ยมเรียบร้อย \"เจ้าคะ่ ข้าเร่ิมหวิ แล้ว\" หงส์สติ ายิม้ ตาหยีเอามือลบู ท้องเพื่อให้หายครวญ คราง บนชนั้ สงู สดุ ของโรงเตยี๊ มสามารถมองเหน็ วิวของเมืองหลวงได้สดุ ลกู หลู กู ตา แสงไฟจากตลาดด้านลา่ งสอ่ งประกายไปทวั่ มิงจากชนั้ บนสดุ แล้ว สวยงามอยา่ งย่งิ หงส์สติ าซบึ ซบั บรรยากาศที่หายากจากโลกเกา่ คาดวา่ ที่

นง่ั ตรงนีค้ งเป็นระดบั เฟิร์ส คลาสท่ีมีราคาแพงไมน่ ้อย พวกเธอสง่ั อาหาร หลายอยา่ งจนเดก็ เสริฟ ไมส่ ิ.. เสี่ยวเออร์มองจนลกู ตาแทบถลนออกมา เขาถามอยหู่ ลายครัง้ วา่ พวกเธอมาสองคนจริงหรือ คงไมค่ ดิ วา่ ผ้หู ญิงร่าง เลก็ สองคนจะสามารถยดั อาหารมากมายเข้าไปได้ ตอนนีเ้ธอหวิ จนแทบ จะกินได้ทกุ อยา่ งดทู า่ ทางเพื่อนใหมข่ องเธอคงจะหวิ ไมน่ ้อยเชน่ กนั \"เจ้าพง่ึ เคยออกมาเท่ียวเลน่ เป็นครัง้ แรกหรือ\" ลี่เหมย่ จเู อย่ ถามเพราะ สงั เกตจากทา่ ทางของอีกฝ่ ายเหมือนตน่ื เต้นยิง่ นกั คล้ายพงึ่ เคยพบเหน็ ส่งิ ตา่ งๆ เป็นครัง้ แรก \"เจ้าคะ่ ข้าป่ วยหนกั ตงั้ แตเ่ ดก็ ไมม่ ีโอกาสได้ออกจากจวนมาเที่ยวเลน่ \" หงส์สิตาทําหน้าเศร้า ความจริงแล้วเธอรู้สกึ สงสารและเหน็ ใจหน่ีว์หลิน เฟ่ิงตวั จริงที่ได้ตายจากโลกนีไ้ ปจนเธอได้มาอยใู่ นร่างนีแ้ ทน แตไ่ มเ่ ป็นไร หงส์สติ าได้สญั ญากบั ตนเองแล้ววา่ จะทําหน้าท่ีแทนหน่ีว์หลินเฟิ่งทกุ อยา่ ง เพื่อให้อีกฝ่ ายจากไปอยา่ งสงบไมม่ ีสงิ่ ใดต้องเป็นหว่ ง \" งนั้ หรือ นา่ เหน็ ใจยงิ่ นกั อยา่ เศร้าไปเลยพี่สาวจะพาเจ้าไปทําเร่ืองสนกุ ๆ เอง\" ลี่เหมย่ จยู มิ ้ ให้กําลงั ใจพร้อมบบี มือเบาๆ จนหงส์สิตารู้สกึ ได้ถึงความ อบอนุ่ และความหวงั ดีของอีกฝ่ าย ในโลกกอ่ นหงส์สติ ามีเพ่ือนมากมาย หากแตไ่ มม่ ีใครท่ีจริงใจกบั เธออยา่ งเเท้จริง ทกุ คนท่ีเข้ามาล้วนแตเ่ พื่อ ผลประโยชน์ทงั้ สิน้ ยกเว้น 'มะนาว' ที่จริงใจกบั เธอ หงส์สิตาจงึ ไมค่ อ่ ย ไว้ใจใครและวางชอ่ งวา่ งสร้างกําแพงเสมอ แตส่ ําหรับล่ีเหมย่ จแู ล้วเธอ ทอสรี ุ้ง

สมั ผสั ได้ถงึ ความจริงใจและนิสยั คล้ายคลงึ กบั มะนาวยงิ่ นกั ลี่เหมย่ จจู งึ นบั วา่ เป็นเพื่อนคนแรกในโลกใหมแ่ หง่ นีท้ ี่ภายภาคหน้าอาจมีสง่ิ ที่ต้องพงึ พาอยา่ งแนน่ อน \"ขอบคณุ เจ้าคะ่ ข้าก็มีไอเดียมากมาย เออ่ ส่ิงท่ีอยากทําอีกมากมายเจ้า คะ่ \" หงส์สติ ายงั ตดิ คาํ ศพั ท์จากโลกเดมิ หากแตล่ ี่เหมย่ จไู มค่ อ่ ยจะสงสยั ใน คาํ พดู แปลกๆ ของเธอมากนกั เพราะอีกฝ่ ายคดิ วา่ เธอคงมาจากตา่ งเมือง ในตอนแรก \"ดเี ลย ปี นีเ้จ้าอายเุ ทา่ ใดแล้ว\" ล่ีเหมย่ จจู บิ นํา้ ชารอเพราะอาหารที่สงั่ ไปยงั ไมม่ า \"14 เจ้าคะ่ ข้ายงั มไิ ด้ปักปิ่น\" หงส์สิตาเพิ่งนกึ ได้วา่ ร่างใหมข่ องเธอยงั เป็น ดรุณีน้อยยงั ไมใ่ ชห่ ญิงสาว หากพ้นวยั ปักปิ่นถงึ จะเป็นหญิงสาวเตม็ ตวั \"เฮ้อ... เจ้าเองเป็นถงึ บตุ รสาวขนุ นางเม่ือพ้นวยั ปักป่ินแล้วยอ่ มไมเ่ เคล้วท่ี จะต้องถกู คดั ตวั เป็นสนมอยา่ งแนน่ อน\" ล่ีเหมย่ จเู อย่ ขนึ ้ อยา่ งเสียดาย \" เวลาตงั้ 1 ปี เชียวนะเจ้าคะพี่จจู ู เรายงั ทําได้หลายส่งิ หลายอยา่ งนกั \" นนั่ สนิ ะเธอต้องคดั ตวั เพื่อไปเป็นสนมด้วยเพ่ือสิ่งที่เรียกวา่ คานอํานาจ ส่ิงใด จะเกิดยอ่ มต้องเกิดหากเธอเร่ิมวางแผนและจดั เตรียมบางส่ิงไว้อนาคตใน วงั หลงั คงไมน่ า่ กลวั นกั หากแตต่ ้องใช้ทงั้ สตแิ ละปัญญาเพื่อตงั้ รับเลห่ ์กล ของมวลบปุ ผา

\"มติ ้องกงั วลพี่สาวจะคอยชว่ ยเหลือเจ้าเอง\" ล่ีเหมย่ จเู อามือตบอกตอบ อยา่ งมงุ่ มน่ั นางเสียดายสาวน้อยผ้นู ีท้ ่ีจะต้องตกไปอยใู่ นมือของฮอ่ งเต้ จอมมกั มากย่งิ นกั ไหนจะต้องรายล้อมด้วยบปุ ผาพิษแหง่ วงั หลงั ก้าว พลาดเพียงก้าวอาจหมายถึงชีวติ ซงึ่ ตนยอมให้เป็นเชน่ นนั้ ไมไ่ ด้ \"ขอบคณุ เจ้าคะ่ ข้าได้ยนิ ขา่ ววา่ ฮอ่ งเต้ทรงชอบสะสมหญิงงามเห็นทา่ จะ จริง\" หงส์สติ าจิบนํา้ ชาหลงั จากที่พดู คยุ อยา่ งเมามนั ส์จนคอเร่ิมแห้ง \"อืม มนั มีเบือ้ งลกึ เบอื ้ งหลงั ละ่ นะ แตพ่ ่ีสาวเองคงบอกเจ้าไมไ่ ด้..อาหาร มาแล้วรีบกินตอนร้อนๆเถอะ\" ล่ีเหมย่ จไู มอ่ ยากพดู มากให้เสียบรรยากาศ เร่ืองราวผา่ นมาเน่นิ นานแล้วเจ้าตวั เองคงลืมเลือนไปแล้วกระมงั ถงึ ได้ เปล่ียนเป็นชายหนมุ่ เจ้าสําราญเชน่ นนั้ \"หวู วว นา่ กินมากเจ้าคะ่ \" หงส์สิตาหอ่ ปากอยากตื่นเต้นทงั้ สีสนั การจดั ตกแตง่ ราวกบั ภตั ราคารหรูระดบั 5 ดาวในโลกก่อน ตอนนีห้ งส์สิตาอยาก สวมบทนกั ชมิ เหมือนรายการอาหารชื่อดงั อยา่ งย่งิ ใบหน้าหวานหลบั ตา พริม้ ลมิ ้ รสชาตทิ ่ีถกู ปากถกู ลิน้ เธอยงิ่ นกั ทงั้ ในโลกก่อนหงส์สิตาไมค่ อ่ ย ชอบอาหารจีนแตต่ อนนีเ้ธอชอบยิ่งนกั \"อร่อยมาก เจ้าอยากได้ส่งิ ใดสงั่ เพมิ่ ได้เตม็ ที่ พ่ีสาวมีเงินมากมาย\" ลี่เหมย่ จขู ยิบตาอยา่ งทะเล้น จนหงส์สิตาอดหวั เราะไมไ่ ด้ ทอสรี ุ้ง

\"ข้าจะสง่ั ของหวานเพ่มิ เจ้าคะ่ \" ต้องลองชิมของหวานของท่ีนี่ด้วยถึงจะ เรียกวา่ มาไมเ่ สียเที่ยว ได้ยนิ วา่ โรงเตีย๊ มแหง่ นีต้ ้องจองโต๊ะลว่ งหน้าด้วย หากแตเ่ มื่อครู่เธอเห็นเพียงพี่จจู บู อกบางอยา่ งกบั เสี่ยวเออร์เทา่ นนั้ พวก เธอก็ได้ที่นงั่ ท่ีดีท่ีสดุ ทนั ทีไมต่ ้องเดาก็รู้วา่ พ่ีจจู ตู ้องเป็นสตรีที่มีอทิ ธิพลใน ยา่ นนีแ้ นน่ อน \"หาา ของหวานหรือ.. . สง่ั เผ่ือข้าด้วย\" หงส์สิตาหวั เราะอีกรอบ เม่ือหนั ไป สง่ั ของหวานเสร็จจงึ หนั ไปถามลี่เหมย่ จอู ีกครัง้ \"ทา่ นแตง่ งานแล้วจริงหรือ\" เสียงใสซ่ือของหน่ีว์หลนิ เฟ่ิงทําให้ล่ีเหมย่ จู ถงึ กบั สําลกั อาหารที่กําลงั เคยี ้ วอยใู่ นปาก \"อืม แตง่ เข้าจวนแมท่ พั ด้วยราชโองการจากฮอ่ งเต้\" ล่ีเหมย่ จตู อบแบบขอ ไปที และยงั ตกั อาหารเข้าปากไมห่ ยดุ ราวกบั หวิ โหยมากมาย \"เพียง 17 ปี ทา่ นแตง่ งานแล้วหรือชา่ งรวดเร็วนกั \" หงส์สิตาเผลอถอน หายใจ และนกึ ถึงอนาคตของตนเองเธอไมอ่ ยากแตง่ งาน ไมอ่ ยากใช้ชีวิต ร่วมกบั ใครเพราะความรักทําให้ครอบครัวเธอไมม่ ีความสขุ หากเธอต้อง เข้าไปเป็นสนมของฮอ่ งเต้ที่รายล้อมด้วยนางสนมอีกหลายพนั นาง เธอ ต้องอกแตกตายแนน่ นอน หรือนี่คอื ส่งิ ท่ีเขาบอกวา่ เกลียดสิง่ ใดได้ส่ิงนนั่ แตห่ วั ใจเป็นของเราก็ต้องดแู ลเอาเองอยา่ เผลอใจก็เป็นพอและสิง่ ที่ต้อง ทําคอื หน้าที่เทา่ นนั้ “สนมเป็นเพียงหน้าที่” เธอทอ่ งไว้ในใจ

\"ก็ไมเ่ ตม็ ใจ เลิกพดู เถอะเสียบรรยากาศดๆี \" ล่ีเหมย่ จพู ดู พร้อมกบั หนั ไปอีก ทางและทําหน้าเหมน็ เบ่ือเม่ือเห็นบรุ ุษหน้าตาหลอ่ เหลาสองคนกําลงั เดนิ มาโต๊ะท่ีพวกเธอนง่ั อยู่ หงส์สิตามองชายสองคนท่ีกําลงั เดนิ มาทงั้ สองมี บคุ ลกิ ตา่ งกนั อยา่ งเห็นได้ชดั คนหนงึ่ นง่ิ ขรึมเยน็ ชา แตอ่ ีกคนเจ้าสําราญ มาดหนมุ่ จอมกะลอ่ น ออกแนวเจ้าช้หู ากแตห่ ลอ่ เหลากินกนั ไมล่ งแตห่ งส์ สิตาไมส่ นใจนอกจากอาหารและของหวานตรงหน้าเธอ สกั พกั สองหนมุ่ ก็ เดนิ มาถงึ โต๊ะอยา่ งรวดเร็วเดาได้วา่ คงรู้จกั กบั พ่ีจจู อู ยา่ งแนน่ อน เพราะเธอ ไมเ่ คยออกจากจวนเป็นไปไมไ่ ด้ที่ทงั้ สองคนจะรู้จกั เธอ \"จเู ออร์ เจ้ามาอยทู่ ี่น่ีได้อยา่ งไรใยไมบ่ อกข้า\" บรุ ุษที่แตง่ ตวั คล้ายเพลย์บอ ยจอมกะลอ่ นเอย่ ขนึ ้ ทงั้ ยงั ทําสายตาวาววบั แพรวพราวหลากหลายคาลม เชน่ นีเ้ธอเกลียดยง่ิ นกั เห็นหน้าแล้วยงิ่ หมน่ั ใส้จงึ ไมส่ นใจนอกจากเซา่ ปิงที่ อยตู่ รงหน้า สกั พกั รู้สกึ ได้วา่ ลี่เหมย่ จสู ละที่นง่ั ย้ายมานงั่ ข้างเธอ กลายเป็น วา่ หนมุ่ เจ้าสําราญคนนีน้ ง่ั ตรงข้ามกบั เธอไมต่ ้องมองก็รู้วา่ อีกฝ่ ายกําลงั สํารวจใบหน้าเธออยา่ งละเอียด แตใ่ ครจะสนใยใจเพราะ เซา่ ปิงตรงหน้า นา่ กินกวา่ เยอะ \"จเู ออร์ จะมาเท่ียวเลน่ คราวหลงั บอกข้านะข้าจะมาเป็นเพื่อน\" เร่ิมแล้ว คารมหวานเล่ียน กะลอ่ น ปริน้ ปร้อนจนเธออยากจะสําลกั อาหารท่ีเพงิ่ กิน เข้าไป แตเ่ สียดายของอร่อยจงึ ยอมกลืนลงไปแทน ทอสรี ุ้ง

\"ข้าจะแนะนําเพื่อนใหมข่ องข้าให้รู้จกั น่ีคณุ หนหู น่ีว์หลนิ เฟิ่ง\" ลี่เหมย่ จเู มนิ คําถามท่ีบรุ ุษผ้สู งู ศกั ดจ์ิ อมกระลอ่ นถามยิ่งทําให้หงส์สิตาสะใจยงิ่ นกั จงึ อดยมิ ้ มมุ ปากไมไ่ ด้ แตอ่ ีกฝ่ ายเหมือนรับรู้จงึ เขน่ เขีย้ วเคยี ้ วฟันใสเ่ ธอแทน \"ยินดีที่ได้รู้จกั เจ้าคะ่ \" หงส์สติ าลกุ ขนึ ้ คํานบั ทงั้ สองอยา่ งงดงามและนง่ั ลง คีบอาหารเข้าปากตอ่ ไมส่ นใจ เหมือนผ้ชู ายท่ีมีใบหน้าเยน็ ชาที่นงั่ ตรงข้าม กบั พ่ีจจู ปู ลอ่ ยกลิ่นอายความหงึ หวงออกมา ทงั้ เธอเองนกึ หมนั่ ใส้อยาก กลน่ั แกล้งบรุ ุษที่นง่ั ตรงข้ามนางจงึ แกล้งกระซิบหถู ามล่ีเหมย่ จู \"คนใดเป็นสามีทา่ นเจ้าคะ\" หงส์สิตากระซิบเบาๆ จนอีกฝ่ ายถงึ กบั สําลกั นํา้ ชาหน้าแดง \"เเคร่กๆ\" ล่ีเหมย่ จไู มค่ ดิ วา่ ดรุณีน้อยด้านข้างจะกล้าถามนางตรงๆ เชน่ นี ้ \"เหมย่ จ/ู จเู ออร์\" สองเสียงประสานลกุ ขนึ ้ พร้อมกนั หากแตช่ ายจอมกระ ลอ่ นต้องนง่ั ลงเพราะสะดดุ ขาของหงส์สิตาและถกู สายตาของสามีที่ แท้จริงสง่ มาขม่ ขู่ และตอนนีเ้จ้าหน้ากระลอ่ นควิ ้ กระตกุ และจ้องหน้าหงส์ สติ เธออยา่ งเอาเป็นเอาตาย \"คนนีส้ นิ ะเจ้าคะ..ดเู หมาะสมกนั ดเี จ้าคะ่ ทา่ นพ่ีเขย\" หงส์าตาเอย่ ขนึ ้ จนลี่ เหมย่ จหู น้าแดงหแู ดงพร้อมทงั้ ยกั ควิ ้ ยียวนเจ้าหน้ากะลอ่ นหนง่ึ ทีและหนั ไปสนใจเซา่ ปิงตอ่

\"เจ้า!!\" เจ้าหน้ากระลอ่ นกดั ฟันพดู ในลําคอ หญิงสาวหน้าตาอปั ลกั ษณ์ ไมไ่ ด้อยใู่ นสายตามงั กรตงั้ แตแ่ รก ตงั้ แตเ่ กิดมายงั ไมเ่ คยมีผ้ใู ดกล้ายกั ควิ ้ หลิ่วตายียวนพระองค์เชน่ นีม้ าก่อน \"พ่ีจจู ู ข้าอ่ิมแล้วเจ้าคะ่ ขอบคณุ ที่ทา่ นเลีย้ งอาหาร ไว้คราวหน้าคอ่ ยพบกนั ใหม.่ .ไมต่ ้องไปสง่ ข้านะเจ้าคะ พ่ีเขยข้าฝากดแู ลพ่ีสาวด้วยข้าลาเจ้าคะ่ \" หงส์สติ าคาํ นบั ออ่ นช้อยและเดนิ จากไปทนั ที \"เจ้า!!\" หงส์สติ าได้ยินเพียงเสียวแวว่ ๆ ท่ีลอยมาหากแตไ่ มส่ นใจหนั กลบั ไป มองแม้แตน่ ้อย ทอสรี ุ้ง

บทท่ี 5 เร่ิมวางโปรเจค็ สร้างเงนิ แสงแดดยามเช้าสอ่ งแสงประกายอบอนุ่ วนั นีอ้ ากาศไมค่ อ่ ยหนาวมากเทา่ ทกุ วนั ที่ผา่ นมา หงส์สิตาลกุ ขนึ ้ จากท่ีนอนหลงั จากได้นอนอยา่ งเตม็ อิ่ม กิน เตม็ คาบ ร่างใหมใ่ นตอนนีด้ เู ปลง่ ปลงั่ มีนํา้ มีนวลขนึ ้ เธอต้องดแู ลตวั เองทงั้ ภายในและภายนอกเพื่อให้ร่างใหมแ่ ข็งแรง ดไู มโ่ ทรมหรือผอมแห้ง จนเกินไป หลงั จากตืน่ นอนเธอจะดืม่ นํา้ เปลา่ หนงึ่ แก้วและออกกําลงั กาย ทกุ เช้าเพ่ือเรียกเหง่ือตอนนีจ้ งึ เริ่มมีกล้ามเนือ้ เรียงตวั สวยบนหน้าท้องแบน ราบแล้ว หงส์สิตาให้องิ องิ คนั้ เอานํา้ มะเขือเทศสดเตมิ เกลือนิดหนอ่ ยให้มีรสชาติ และนํามาให้เธอดมื่ วนั ละ 2 แก้ว 0ome.shใบหน้าท่ีขาวซีดบดั นีเ้ร่ิมอม ชมพมู ีเลือดฝาดดสู ขุ ภาพดี แก้มแดงธรรมชาตโิ ดยไมต่ ้องพง่ึ พาบรัชออน ร่างนีม้ ีควิ ้ หนาเรียงตวั สวยโค้งโก่งงาม ตกแตง่ เพียงน้อยนดิ ก็งาม หลงั จาก ทําทกุ อยา่ งแล้วหงส์สติ าก็ไปอาบนํา้ ทนั ที \"คณุ หนู ใสช่ ดุ นีด้ หี รือไมเ่ จ้าคะ\" องิ องิ ถาม และยิม้ อยา่ งมีความสขุ พลาง เลือกและหยิบอาภรณ์ให้คณุ หนเู ลือก

\"อิงองิ มนั ดแู ก่เกินวยั ข้านกั เอาชดุ นีก้ ็แล้วกนั \" หงส์สิตาเลือกชดุ สีเหลือง เปลือกไขผ่ ้าเนือ้ นิม่ ใสส่ บายดไู มแ่ กแ่ ดดและเยอะจนเกินไปจากนนั้ จงึ เลือกผ้าคาดเอวด้วยสีแดงปักลวดลายงดงามดแู ล้วสวยสมอายขุ องเธอใน ตอนนนี ้สว่ นผมก็ให้อิงอิงถกั เปี ยม้วนสลบั ไปมาสองข้างคร่ึงศีรษะประดบั ด้วยป่ินตดิ ผมอนั เลก็ นา่ รัก ใบหน้าไมแ่ ตง่ แต้มปลอ่ ยตามธรรมชาตใิ สใส เม่ือสอ่ งกระจกตรวจดคู วามเรียบร้อยหมนุ ไปมาอยา่ งพอใจแล้วจงึ เดนิ ไป พบทา่ นแมท่ ่ีเรือนใหญ่เพ่ือร่วมรับประทานอาหารเช้าทนั ที \"คณุ หนทู า่ นงามยงิ่ นกั เจ้าคะ่ \" อิงอิงทําตาแวววบั โคลงหวั ไปมาอยา่ ง นา่ รักจนหงส์สติ าอดที่จะหยิกแก้มซาลาเปาของอีกฝ่ ายไมไ่ ด้ \"ข้ายงั งามได้กวา่ นีอ้ ีกนะ\" หงส์สิตาขยิบตาอยา่ งทะเล้น ในโลกใหมเ่ ธอ สามารถเป็นตวั ของตนเองได้โดยไมต่ ้องเงียบขรึมเคร่งเครียดตลอดเวลา เหมือนท่ีผา่ นมา \"คณุ หนู ฮา่ ๆ\" สองนายบา่ วหวั เราะร่วนเสียงสดใสดงั ออกไปถึงนอกเรือน ชา่ งเป็นวนั ที่สดใสเสียจริง เรือนใหญ่.. หงส์สิตาเดนิ มาถึงเรือนของผ้เู ป็นมารดา ซงึ่ ทา่ นพอ่ ก็รออยทู่ ี่โต๊ะอาหาร เรียบร้ อย ทอสรี ุ้ง

\"คาระวะทา่ นพอ่ ทา่ นแมเ่ จ้าคะ่ \" หงส์สิตาโค้งคํานบั อยา่ งออ่ นช้อยตามท่ี มารดาได้สง่ั สอน และกกู จู ากวงั ที่เป็นญาตหิ า่ งๆ ของมารดาเดนิ ทางมา อบรมและสง่ั สอนเธอด้วยตนเอง \"อยา่ มากพธิ ีเลยลกู รัก มานี่เถอะ\" ใต้เท้าเจ้ากรมพธิ ีการเอย่ กบั บตุ รีท่ีรัก ผู้ เป็นดงั่ แก้วตาดวงใจ หลงั จากฟื น้ จากการเจบ็ ป่ วยตลอด 10 กวา่ ปี ที่ผา่ น มา บตุ รสาวของเขาดเู ป็นผ้ใู หญ่มากขนึ ้ ไมว่ า่ จะเป็นความคดิ ความอา่ น การวางตวั การรู้จกั เอาอกเอาใจบพุ การีตอนนีเ้ขารู้สกึ รักนางและหวงนาง มากขนึ ้ กวา่ เดมิ \"เจ้าคะ่ \" หงส์สติ ายิม้ อยา่ งมีความสขุ และเดนิ ไปนง่ั ที่ประจําทนั ที พอนงั่ ลง มารดาก็ลบู หวั เธออยา่ งรักใคร่จากนนั้ ก็ผลดั กนั ตกั อาหารให้กนั จนเป็น ความเคยชินไปแล้ว ตามตารางท่ีวางไว้เมื่อรับประทานอาหารเช้าร่วมกบั บดิ ามารดาเรียบร้อย แล้วหงส์สติ าต้องเรียนรู้มารยาท และการวางตวั อยา่ งสตรีชนั้ สงู หรือเรียก ง่ายๆ คอื การเรียนปรับบคุ ลิกภาพนนั่ เอง ซงึ่ มีกกู ทู ่ีเป็นญาตขิ องมารดาท่ี เกษียณออกจากวงั หลวงมาใช้ชีวิตบนั้ ปลายกบั ลกู หลานเดนิ ทางมาสอน เธอด้วยตนเอง เมื่อเป็นเชน่ นีแ้ ล้วเธอก็ไมค่ วรปลอ่ ยโอกาสให้หลดุ มือ เพราะเธอเองก็ชอบเรียนรู้

มารยาทที่กกู สู อนเธอนนั้ หลกั ๆ คอื การระวงั คาํ พดู คือพดู ให้น้อยฟังให้ มาก กฏระเบยี บในวงั ท่ีเคร่งครัด เชน่ ห้ามยิม้ เห็นฟัน ห้ามหวั เราะเสียงดงั และห้ามพดู คาํ ที่ไมเ่ ป็นมงคล หงส์สิตาออกมารอกกู ทู ี่เรือนรับรองกอ่ นถงึ เวลานดั หมายตามารยาท สกั พกั หญิงวยั 40 ปี ก็เดนิ เข้ามาหาเธออยา่ งนมุ่ นวลหลงั ตรงหน้าเชดิ นดิ หนอ่ ยแตส่ ายตาหลบุ ตํ่า ดแู ล้วรู้สกึ ถงึ ความสง่างามเข้มเเขง็ แตอ่ อ่ นน้อม แผอ่ อกมาให้เห็น \"คํานบั กกู ู เจ้าคะ่ \" หงส์สิตายอ่ คํานบั ตามท่ีกกู ไู ด้สอนไว้ในคราวกอ่ น \"ลกุ ขนึ ้ เถอะ คณุ หนหู นี่ว์\" เสียงดเุ จือปนด้วยความพงึ พอใจ และรู้สกึ วา่ สงิ่ ท่ีตนลงแรงสอนไปนนั้ ไมเ่ สียเปลา่ \"ขอบคณุ กกู \"ู หงส์สิตานง่ั ลงตามเดมิ และซกั ถามข้อสงสยั ตา่ งๆ เก่ียวกบั การนงั่ การเดนิ นดิ หนอ่ ย เมื่อเสร็จจากการเรียนมารยาทตามแบบฉบบั สตรีชนั้ สงู และกกู ไู ด้เดนิ ทาง กลบั แล้วหงส์สติ าจงึ ได้พกั ผอ่ นนอนงีบไปสกั พกั แพขนตาหนางอนขยบั เผยให้เหน็ ดวงตาหวานท่ีกําลงั ใช้ความคดิ ในโลกกอ่ นเธอใฝ่ ฝันอยากเปิด ร้านสปาและคาเฟ่ เล็กๆ แตย่ งั ไมท่ นั ได้ทํากลบั ต้องมาเสียชีวิตเสียกอ่ น หากจะมาทําในโลกใหมน่ ีผ้ ้หู ญิงก็ชา่ งมีข้อจํากดั มากมายเหลือเกินแตใ่ ช่ วา่ จะทําไมไ่ ด้ ทอสรี ุ้ง

หงส์สติ าเริ่มคํานวนรายรับเบีย้ หวดั แตล่ ะเดือนท่ีตนได้รับ และทรัพย์สนิ อ่ืนๆ ท่ีสามารถเปลี่ยนเป็นเงินได้ทงั้ หมดนํามาคาํ นวนเป็นตวั เงินสําหรับ ลงทนุ คงต้องหาสถานท่ี ทําเล วตั ดุ บิ ตา่ งๆ และผ้รู ่วมห้นุ เพราะเธอจะ สามารถเข้าไปจดั การดแู ลได้เพียงแคป่ ี นีเ้ทา่ นนั้ สว่ นปี หน้าจะต้องคดั ตวั เข้าวงั เป็นนางสนม เธอจะใช้สปาแหง่ นีเ้ป็นสง่ิ ที่สร้างรายได้และเมด็ เงิน ให้แก่เธอ สว่ นผลพลอยได้อื่นคอ่ ยวา่ กนั คนท่ีจะเข้ามาชว่ ยบริหารและดกู ิจการต้องไว้ใจได้ มีอํานาจพอสมควร ที่ สําคญั ต้องซื่อสตั ย์ ทงั้ ยงั ต้องเฉลียวฉลาด ใชแ่ ล้ว!! หงส์สิตาคดิ ถึงบคุ คล ท่ีจะร่วมห้นุ และเป็นผ้ดู แู ลกิจการให้เธอ..

บทท่ี 6 เกลียดส่งิ ใดได้ส่งิ นัน้ เป็นอีกวนั ท่ีหงส์สิตาต้องมาเรียนรู้มารยาทในการวางตวั และฝึกการเป็น สนม ลกู สาวของเหลา่ ขนุ นางแทบทกุ เรือนต้องสง่ บตุ รสาวมาท่ีน่ี นา่ เบอ่ื เหลือเกินหงส์สติ าคดิ ในใจ \"ข้าได้ขา่ ววา่ ฮอ่ งเต้ชมชอบหญิงงาม ข้างามเพียงนีข้ ้าต้องได้รับคดั เลือก และเป็นท่ีโปรดปรานอยา่ งแนน่ อน\" หญิงสาวชดุ สีชมพพู ดู จีบปากจีบคอ กบั เพ่ือนสาวอีกสองคน ปึก \"โอ๊ย!\" หงส์สติ ากําลงั คดิ เพลนิ ๆ ก็ต้องล้มลงอยา่ งแรง ใช!่ มีคนชนเธอ จากด้านหลงั ทําให้ร่างเลก็ ของเธอล้มกลงิ ้ อยทู่ ่ีพืน้ \"อ๊ยุ ! นกึ วา่ ผ้ใู ด ท่ีแท้ก็คณุ หนหู น่ีว์เองหรอกหรือ\" หญิงสาวร่างเล็กสองคน ยืนหวั เราะคกิ คกั มาดเหมือนนางร้ายในละครหลงั ขา่ ว ถ้าเจ้าสองคนเป็น นางร้าย สวยๆ อยา่ งหงส์สิตาต้องเป็นนางเอกสินะ คนมนั สวยชว่ ยไมไ่ ด้ ใครก็อิจฉาเป็นธรรมดา วนั นีเ้ธอจะเลน่ บทนางเอกละกนั ทอสรี ุ้ง

\"โอ้ย!! เจ็บจงั เลย \" หงส์สิตาลกุ ขนึ ้ และใช้มือหยิกหลงั แขนตวั เองให้นํา้ ตา คลอเบ้าดนู า่ สงสาร แตเ่ ธอคงออกแรงหยกิ หนกั มือเกินไปหนอ่ ย ...เจบ็ ชะมดั เธอได้แตส่ บถในใจ \"นี่เจ้า!\" หญิงสาวสองนางถงึ กบั ทําหน้าไมถ่ กู ไมค่ ดิ วา่ อีกฝ่ ายจะมาไม้นี ้ ปกตแิ ล้ว หนี่ว์หลนิ เฟิ่งต้องเอาคืนพวกตนแตค่ รัง้ นีก้ บั บีบนํา้ ตาให้ดนู า่ สงสาร คนอ่ืนๆ เร่ิมหนั มาสนใจยง่ิ ทําให้ทงั้ สองทําหน้าเหรอหรา หงส์สติ า พยายามกลนั้ หวั เราะเมื่อเหน็ ปากของสตรีสองนางหบุ อ้าใบหน้าแดงสลบั เหลืองไปมาทําตวั ไมถ่ กู \"ฝากไว้กอ่ นเถิด\" ทงั้ สองไมร่ ู้จะทําเชน่ ไร หากกกู มู าเหน็ พวกตนอาจโดน ลงโทษและอาจถึงขนั้ ไมม่ ีโอกาสคดั ตวั เลยก็เป็นได้ \"หหึ \"ึ หงส์สิตาหวั เราะในลําคอท่ีได้กลน่ั แกล้งคน วนั นีห้ งส์สติ าคดิ วา่ จะอยู่ อยา่ งเงียบๆ แบบไมม่ ีตวั ตนแล้วเชียว \"ไมค่ ดิ วา่ คณุ หนหู นี่ว์จะยอมมาเรียนรู้มารยาทชนั้ สงู และเข้ารับฝึกการ เป็นสนม คราแรกข้าเห็นวา่ ทา่ นมิต้องการจะเข้าเป็นสนมมใิ ชห่ รือ...สงสยั ข้าต้องมองทา่ นใหมแ่ ล้วกระมงั \" หญิงสาวสวมอาภรณ์สีกลีบบวั เนือ้ ดี ผม ยาวดาํ ราวกบั เส้นไหมนมุ่ สลวย ใบหน้าเย้ายวนงดงามมองหงส์สติ าด้วย หางตาและเดนิ ชนไหลผ่ า่ นไป