เล่ม 3 (บท 11-18 + บทส่งท้าย)

เขาจ้องมองไปยังกล้องเพยี งครูเ่ ดียว ไม่นานนกั ประตูบา้ นทีล่ ็อกอยู่ อย่างแนน่ หนาก็ค่อยๆ เปิดออกอยา่ งงา่ ยดาย เผยให้เห็นด้านใน ของบา้ นทมี่ ดื สนทิ ทำใหห้ ญิงสาวและเดก็ ชายอดรสู้ ึกหวาดกลวั กบั บรรยากาศเหล่าน้ขี ึน้ มาไมไ่ ด้ \"...บรรยากาศ...ดนู ่ากลัวยงั ไงก็ไมร่ ู้นะคะ...\" \"....น...นน่ั น่ะสิครับ....อย่างกับ...เปน็ บา้ นผสี ิงเลย...\" \" ไมต่ อ้ งกลวั ครบั มนั ไมใ่ ช่อย่างท่พี วกคุณคิดหรอก...\" หมวดดิ้วพูดขดั ท้ังสองคนดว้ ยทา่ ทสี บายๆ ก่อนจะคอ่ ยๆเดินนำท้งั สองเขา้ ไปข้างใน ทนั ทีท่ีเข้ามาด้านใน ไมน่ าน ประตบู ้านทเี่ ปิดอา้ ก็ค่อยๆปิดลงอยา่ ง ช้าๆ ทำใหค้ รสู าวและเด็กชายทห่ี วาดกลวั กนั เปน็ ทุนเดิมอยู่แลว้ ยิ่งกอด กนั แนน่ ย่ิงกว่าเดิม 151

แต่เพยี งอึดใจต่อมา หลอดไฟภายในบา้ นทป่ี ดิ สนทิ ก็คอ่ ยๆทยอย พากนั ตดิ ขน้ึ มาทีละดวงสองดวง เพยี งไมน่ าน บา้ นทง้ั หลังก็พลนั สวา่ งไสว ซ่งึ ดูผิดกบั บรรยากาศของบา้ นทท่ี ้ังมดื และวังเวงเม่อื สกั ครู่อยา่ งสนิ้ เชิง \"มากันแล้วสนิ ะครับ....\" เสยี งทฟ่ี งั ดเู นบิ ๆดงั ขนึ้ ก่อนที่ร่างๆ หน่งึ จะค่อยๆเดินออกมาจาก มมุ หนึง่ ของบ้าน และคนท่ีอยู่เบ้ืองหนา้ พวกเขา กค็ ือชายหนุ่มคนหนง่ึ รปู รา่ งผอม ปานกลาง เส้นผมดูยงุ่ เหยิงราวกบั รงั นก บนใบหน้าที่ดูอ่อนเยาว์ และหล่อไปในแนวเกาหลนี ้ัน สวมแวน่ กรอบหนา้ เต็อะเอาไวอ้ ยู่ มือ ท้ังสองกำลังถือแก้วน้ำท่ีมคี วันสขี าวลอยฉุย \" ถา้ ไมร่ งั เกยี จ...สนใจรับกาแฟกนั สกั แก้วมย้ั ครับ \" 152

153

บทที่ 15 วนั ต่อมา หลงั จากทมี่ าถงึ บา้ นของนายตำรวจสวมแว่น หมวดดิว้ กเ็ หมือนจะ หลับเป็นตายหลงั จากที่หวั ถึงหมอน ดูเหมือนการเดนิ ทางไปกลับ หลายช่วั โมงจะผลาญพลังงานเขาไปมากจรงิ ๆ สว่ นนายตำรวจสวมแวน่ แมท้ ่าทีเขาจะดูเรอ่ื ยๆ ไม่ไดว้ นุ่ วายอะไร กบั เธอมาก แตก่ ระนน้ั เขากลับเข้มงวดกบั ทัง้ เธอและเด็กชายมาก เรือ่ งการออกจากบา้ น \"ขอโทษดว้ ยนะครบั ....\" ชายสวมแว่นตอบ ขณะท่ีกำลงั ยนื ขวาง ประตูไว้ 154

\" ทำไมล่ะคะ พวกเราแค่จะออกไปทานขา้ วหนา้ ปากซอยแค่นเ้ี อง .....\" \" ตอนนี้เด็กของคุณกำลังถกู หมายหัว...แถมข้างนอกน่ัน เราเองก็ไม่ ร้วู า่ จะมคี ณะลกู ขุนท่ีแฝงตวั อย่แู ถวนกี้ คี่ น....การออกไปข้างนอก จะเส่ยี งทำให้ฝ่ายนั้นรู้ตวั และบุกมาถงึ ทน่ี ไี่ ด้ครบั \" ชายสวมแวน่ พยายามอธบิ ายโดยใช้เหตุผลกับครูสาว ซึ่งเธอเองก็ไม่ใชค่ นด้อื ดงึ อะไรนัก และยอมรบั ฟงั เหตุผลของเขาแต่โดยดี \" ถา้ อยา่ งนนั้ ....เวลาจะทานอาหาร เราจะทำยงั ไงรคึ ะ \" \" ผมพอมวี ัตถุดบิ กบั เสบยี งตนุ เอาไว้อยคู่ รับ....ถ้าคุณทำอาหารเปน็ คณุ สามารถทำกนิ ได้เลย....หรอื ไม่ เราก็อาจจะส่งั ผ่านทางออนไลน์ ได้ครับ...\" \" ง....งัน้ เหรอคะ....ง้นั เดีย๋ วครูส่ังอาหารมาให้ทานนะคะ\" สิรนิ ญา หนั ไปพูดกบั เดก็ ชายทยี่ ืนอยู่ข้างๆ ซง่ึ เขากย็ อมเชอื่ ฟังอย่างว่าง่าย 155

\"ครบั ครู....\" \" มีอีกเรื่องนึงครับ....\" ชายสวมแวน่ พูดขัดข้นึ มา จนทำใหท้ ้ังสองคน ชะงัก \" ตอนที่ไรเดอรม์ าสง่ อาหาร....ชว่ ยกรณุ าไปรอรับอาหารในห้อง อยา่ โผลม่ าให้เขาเห็นเชยี วนะครบั แล้วถ้าจะทำอาหารเอง ใหท้ ำอยใู่ นบา้ น หรอื ถา้ จะออกไป ให้สวม หน้ากากปิดหนา้ ให้มิดชิดด้วยนะครบั \" \" จ....จำเป็นตอ้ งเข้มงวดขนาดนเ้ี ลยรคึ ะ?!? \" ครสู าวถามดว้ ย ท่าทางเลกิ ลั่ก ในขณะท่เี ด็กชายเองก็มีท่าทีกังวลอยู่เหมือนกัน \" ผมไม่แนใ่ จวา่ ไรเดอร์ที่มาส่งอาหารให้เรา จะเปน็ หนง่ึ ในพวก ลกู ขุนรึเปล่า....และผมเองก็ไม่มัน่ ใจเหมอื นกนั ว่าพวกเพื่อนบ้าน จะมีใครท่เี ป็นพวกลูกขุนมั้ย...ทางทดี่ ี คุณอย่าทำให้คนอน่ื เห็นหนา้ คณุ จะดีกว่าครับ....เพื่อความปลอดภยั ของพวกเราทกุ คน....\" 156

\" ข....เขา้ ใจแลว้ คะ่ ....ถา้ อยา่ งนัน้ เราก็ เขา้ ไปรอในห้องนอนก่อน เถอะค่ะ เดยี๋ วครโู ทรส่ังแบบเดยี ว แลว้ จะตามไป \" \" ครับครู \" เด็กชายตอบ ก่อนจะเริม่ เดินเตาะแตะไปยังหอ้ งนอน ตามคำสงั่ ของผูเ้ ป็นครูอยา่ งวา่ ง่าย \" แต่วา่ นะคะ ถา้ ทานในห้อง เดีย๋ วมนั จะเหม็นอับเอาได.้ ...ถ้าไร เดอรไ์ ปแล้ว พวกเราสามารถออกมาทานอาหารทห่ี ้องครัวไดร้ เึ ปลา่ คะ \" \"ตามสบายครบั ....\" หลังจากท่ตี กลงกันเสรจ็ หญงิ สาวก็โทรสง่ั อาหาร ก่อนจะเดินไปรอ ในหอ้ งตามเด็กชาย ทิง้ ใหช้ ายสวมแว่นเปน็ คนคอยรบั ของแทน 157

\"ชา่ งน่าตื่นเตน้ จรงิ ๆนะครบั ....น่าเสยี ดายจริงๆทีเ่ ชิญพวกนายมา ด้วยไมไ่ ด้ \" ชายสวมแว่นพึมพำออกมา ขณะทก่ี ำลังดูเบอร์ใน โทรศพั ท์ ใจจรงิ เขาก็อยากจะเชญิ โยและสะตั้นมาให้มาช่วยแจมอยู่หรอก แต่เนอื่ งด้วยบ้านเขาก็ไม่ไดใ้ หญโ่ ตอะไรมาก แถมตอนน้ีก็มีคนมาอยู่ มากพอแลว้ ดว้ ย \" มีพัสดุมาสง่ ครบั บบบบ!! \" เสียงตะโกนดงั ขั้นหน้าบ้าน ทำให้ชาย หนุ่มกลบั มาโฟกสั กับเหตุการณ์ปจั จุบันอกี ครัง้ เขาเก็บมือถือใส่ กระเป๋า ก่อนจะหยิบเงนิ ท่ีครูสาวฝากไวอ้ อกมา แล้วเดินไปรับของ \" นค่ี รบั ....\" เขารับอาหารมาจากไรเดอร์ ก่อนจะยื่นธนบตั รจำนวน หนึ่งใหก้ บั อีกฝ่าย \" อยบู่ ้านคนเดยี วรึคะ.....\" จู่ๆ ไรเดอร์คนน้ันกถ็ ามออกมา ทำให้ ชายสวมแวน่ ท่กี ำลงั จะเดินเข้าบ้านไปแบบชลิ ๆถึงกบั หยดุ ชะงัก 158

\"....ถามแบบนน้ั ทำไมรึครับ....\" ชายสวมแว่นถามกลบั ในใจของเขา ตอนน้ี เรม่ิ รสู้ ึกระแวงขึ้นมาอยา่ งบอกไม่ถูก \" เหน็ คุณสั่งอาหารมาตั้งเยอะ....อย่างกับมีคนมาอยดู่ ้วยหลายคน แนะ่ ....ถ้าจะบอกว่ากินคนเดียว ก็ดจู ะมากเกนิ ตัวไปเสียหน่อย ก็ เลยสงสยั ข้นึ มานะ่ ค่ะ....\" ไรเดอรพ์ ยายามอธบิ าย ซงึ่ ชายสวมแวน่ ก็ ดจู ะไมป่ ักใจเชื่อเทา่ ไหรน่ กั \" พอดีวนั นมี้ เี พื่อนมาเย่ียมบ้านนะ่ ครับ...\" \"อ๋อ.....งน้ั เหรอครบั ....\" \" คงจะไม่ถามต่อหรอกนะครับ ว่าคนท่ีพาพกั เปน็ ผูห้ ญิงหรอื ผชู้ าย น่ะ \" ชายสวมแว่นพดู เชงิ จับผิด จนทำใหไ้ รเดอร์คนน้นั รีบปฏิเสธ ออกมาอยา่ งรวดเร็ว \"ม....ไม่หรอกคะ่ ...ขอโทษด้วยนะคะ\" 159

กา....กา.... ขณะทก่ี ำลังฟังไรเดอร์พูดอยู่นน่ั เอง ชายสวมแว่นก็รสู้ ึกได้ถงึ สายตา อีกคู่ทกี่ ำลงั จับจ้องเขาอยู่ พอมองไป เขากพ็ บกบั อีกาตัวหนึ่ง กำลัง เกาะอยู่บนกิ่งของตน้ ไม้ ที่อยู่ข้างๆบ้านของเขา \"........\" ชายหนุม่ จอ้ งอกี าตัวนั้นแบบเงยี บๆ ทั้งๆที่อกี ฝา่ ยเป็นแคส่ ัตวแ์ ทๆ้ ....ไมร่ ู้ทำไม เขากลบั รสู้ ึกว่า แม้แต่ สตั ว์ตัวเล็กๆพวกนก้ี ็ไวใ้ จไม่ได้ยังไงชอบกล \" ถา้ อยา่ งนัน้ ก็....ขอตัวก่อนนะครบั \" ชายสวมแวน่ กล่าว ก่อนจะ เดนิ กลับเขา้ ไปในบ้าน และปิดประตูลงกลอนอย่างมิดชดิ หลังจากที่เหน็ ว่าอีกฝ่ายเขา้ บ้านไปแลว้ ไรเดอร์คนนนั้ ก็นำหมวกกนั น็อกมาสวม แลว้ เริม่ สตารท์ รถมอเตอร์ไซต์ของตน 160

\" ชิ.....ไม่ไดม้ าอย่ทู ี่น่ีง้นั หรอกเหรอ...\" ไรเดอร์คนน้ันพมึ พำอยา่ งหัว เสีย ก่อนท่ีดวงตาภายใต้หมวกกันน็อกจะเรมิ่ เปล่ียนเป็นสีแดงฉาน สตาร์ทเครือ่ งอยู่ครู่เดยี ว ไรเดอรค์ นนั้นก็ขับมอเตอรไ์ ซต์ออกไป ทำ ให้ชายสวมแวน่ ทแี่ อบดูผา่ นทางกล้องวงจรปดิ ถงึ กับถอนหายใจ ด้วยความโล่งอก \" พอพี่ไม่อยู่แล้ว....อะไรๆกด็ ูไมน่ ่าวางใจไปหมดเลยครบั .....\" ชาย สวมแว่นพึมพำออกมา ก่อนจะหันไปมองหมวดด้ิว ท่ตี อนนี้กำลัง นอนหลับไม่ไดส้ ติอยูเ่ ชน่ เดิม \"รีบๆตืน่ ขึน้ มาเถอะนะครับ....ก่อนท่ีอะไรจะโผล่ออกมาอกี \" *********** หลายชั่วโมงตอ่ มา.... 161

ในตอนน้ที ้องฟ้าก็เริ่มเปลยี่ นเปน็ สีครามเขม้ และอกี ไม่ชา้ ก็คงจะ เปลย่ี นเปน็ สดี ำสนทิ สัตว์ต่างๆและบรรดานกทั้งหลาย ต่างพากนั เขา้ รังของตน และเตรยี มจะพักผอ่ น แต่ทว่าในยามนี้ กลบั มนี กอยู่ฝงู หนงึ่ มหี ลากหลายสายพันธ์ุ กำลงั บินไปบนิ มาอยา่ งขยนั ขันแขง็ อยู่บนฟา้ หนึง่ ในนกพวกน้นั ซึ่งเปน็ นกกาตัวหนึง่ กำลังบินแยกออกจากฝงู และโฉบลงไปบนพนื้ ดนิ และจดุ ท่ีมนั ลงเกาะ หาไดเ้ ป็นกง่ิ ไมอ้ ย่างที่ควรจะเปน็ ไม.่ .... แต่ กลบั เป็น ท่อนแขนอนั ใหญโ่ ตขา้ งหนึ่งแทน นกกาตวั นน้ั เรมิ่ เดินไปตามท่อนแขน ก่อนจะค่อยๆมุดตวั เข้าไปใน มา่ นขนสดี ำของร่างนั้นจนหายไปท้งั ตัว เจา้ ของแขนข้างนัน้ ไมส่ ่งเสยี งอะไร มันค่อยๆหันหัวทมี่ ีเขายาว เหยียดไปทางที่นกตวั นั้นเพิง่ บินมา และยืนมองอยอู่ ย่างนน้ั คล้าย กับมันกำลังยนื ดูอะไรสักอย่าง.... งำ่ ๆๆๆๆๆ!! 162

หลังจากท่ตี นื่ ขึ้นมา หมวดด้วิ ก็เรมิ่ สวาปามอาหารมื้อเย็นอยา่ งหวิ กระหาย หลงั จากที่หลับไปครึ่งค่อนวันจนทำใหอ้ ดกนิ ม้ือเชา้ และ ม้ือเทย่ี งไป \" ทานชา้ ๆก็ได้คะ่ !!! เดี๋ยวติดคอนะคะ!! \" ครูสาวพยายามพูดปราม เมือ่ เหน็ ว่าอีกฝา่ ยเอาแตต่ ัง้ หน้าตงั้ ตาตกั อาหารเขา้ ปากอย่างบา้ คลั่ง \"คณุ ตำรวจ ดูตลกจังเลยนะครับ ฮา่ ๆๆ!! \" เดก็ ชายพดู อยา่ งอารมณ์ ดี เม่อื เห็นชายหนุ่มกำลังยัดอาหารเข้าไปจนแกม้ ตุ่ย \" นำ้ ครบั \" ชายสวมแว่นยนื่ แก้วน้ำให้ เขาเองกเ็ พงิ่ จะทานอาหารไป เชน่ กนั หมวดด้วิ ทเ่ี พ่งิ กลนื อาหารเสร็จ จึงรบั แกว้ น้ำมาดืม่ ก่อนจะพมึ พมั ออกมาเบาๆ \"ขอบใจ....\" 163

ตงึ งงงงงงง!!! ตมู้ !!! ตด๊ื ดดดดดดดดด!!!! เสียงอะไรบางอยา่ ง ท่ีฟงั ดูคลา้ ยกับวตั ถหุ นกั ๆตกกระทบพื้น รวม ไปถึงเสยี งระเบดิ ขนาดเลก็ ดังข้นึ กอ่ นทไ่ี ฟในบ้านจะดบั ลงอย่าง ฉบั พลัน เสียงสญั ญาณเตือนดังขน้ึ มาแว๊บหนงึ่ คล้ายกับจะบอกวา่ ตอนนี้ไฟฟ้าภายในบา้ นไดถ้ ูกตัดลงแลว้ \"ก....เกดิ อะไรขึน้ รึคะ?!? \" \"ครคู รบั ผมกลัว!!!\" 164

ทงั้ สริ นิ ญาและเด็กชายเต้รีบกอดกนั กลม พลางส่งเสียงออกมาอยา่ ง ขวญั เสยี ซง่ึ หมวดดวิ้ และท็อปเอง ก็ตกใจไม่นอ้ ยเลยเช่นกัน \" เหมือนจะมีอะไรบางอยา่ ง....ทำให้หมอ้ แปลงไฟฟ้าระเบิดครับ....\" \"เวรละ่ ส.ิ ...นอี่ ย่าบอกนะว่า!!! \" หมวดดิ้วพดู ออกมาอยา่ งตื่นเต้น ซ่ึง ท้งั ครสู าวและชายสวมแว่นเอง ก็พอจะเดาออกว่าเขากำลังคิดเรื่อง อะไร. \" ยงั ดำเนินการตามแผนได้อยู่รึเปลา่ ?!?\" \" ผมมเี คร่ืองปน่ั ไฟสำรองอยู่ครบั ....\" ท็อปพดู ออกมาด้วยนำ้ เสยี ง ราบเรียบ แต่ในใจเอง เขากร็ ู้สึกตงึ เครียดไมน่ ้อย \" ง้ันเริ่มไดเ้ ลย!! เดีย๋ วฉนั จะไปเอาของก่อน!! \" พดู จบหมวดด้ิวกล็ กุ ไปจากโต๊ะ และตรงด่ิงเขา้ ไปในหอ้ งนอนทันที สว่ นทอ็ ป เขาหยิบ ไฟฉายออกมา ก่อนจะเร่ิมนำทางสิรนิ ญาและเด็กชายเตเ้ ขา้ ไปใน 165

หอ้ งนอนของตนอยา่ งรวดเร็ว และเพียงไม่นาน หมวดด้ิวก็วิ่งตาม เข้ามาในห้อง โดยมีคมแฝกผา่ ศลิ าสะพายไวข้ ้างหลัง สว่ นท็อป กเ็ ดนิ เข้าไปในห้องลบั ขา้ งๆกำแพงห้องนอน เขากดสวติ ซ์ เปิดเครื่องปั่นไฟสำรอง ก่อนจะเดนิ กลบั ออกมาข้างนอก เม่ือไฟในห้องนอนกลับมาใช้ไดแ้ ล้ว ชายสวมแว่นกเ็ รม่ิ เปิด คอมพิวเตอร์ และดำเนินการตามแผนทันที *********** ตกึ ....ตึก....ตึก..... เสียงยำ่ เท้าหนกั ๆ ดังก้องไปทั่วพื้นถนน ก่อนทรี่ า่ งอันใหญโ่ ต จะ ค่อยๆเดินเข้าซอยมาอยา่ งชา้ ๆ แม้เสน้ ทางในซอยจะสลบั ซับซ้อน แตเ่ พราะเจ้าน่ันพอจะรู้จกั เสน้ ทางมานิดหน่อยแล้ว ตอ่ ใหพ้ ลาดหลงทาง กค็ งจะเสียเวลาไปไม่ 166

มากเทา่ ไหรน่ ัก โดยระหว่างท่ีมันเดนิ กเ็ หมือนจะมอี ีกากล่มุ หนึ่ง คอยบินวนเหนือหวั ของมนั ด้วย ตกึ ....ตึก....ตกึ .... กา! กา! ก๊า!! อกี าสง่ เสยี งร้องดังกว่าปกติแว๊บหนง่ึ กอ่ นทว่ี ินาทีต่อมา..... ปงั ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!! เสยี งปืนดังขนึ้ ถ่ยี ิบ กอ่ นทีบ่ รรดานกกาทกี่ ำลงั บนิ อยู่เหนือหัวมันจะ คอ่ ยๆรว่ งลงมาตายราวกบั ใบไม้ร่วง 167

\"........ \" ผู้ลงทณั ฑม์ องฝงู นกทร่ี ่วงลงมาตายในสภาพตวั เละเป็น ชน้ิ ๆดว้ ยท่าทางเรียบเฉย ก่อนท่ีมันจะค่อยๆหนั ขึ้นไปมองตน้ เหตุที่ ทำให้นกเหล่าต้องน้ันตายอย่างน่าสยดสยอง และส่ิงท่ีอยตู่ ่อหน้ามัน กค็ ือหุ่นโดรนตวั หน่ึง กำลังบนิ คา้ งอยู่ใน อากาศ ขา้ งใตต้ วั ของมนั เหมือนจะมีแขนกลขนาดเล็กตดิ ตั้งเอาไว้ และขา้ งๆแขนกลนั้น กป็ นื พกกล Glock 18c ติดตง้ั เอาไวอ้ ยู่ แขนกลขา้ งใตล้ ำตัวโดรนค่อยเคล่ือนนิว้ มากดปมุ่ ปลดแม็กกาซีน ก่อนที่จะหยบิ แม็กอันใหม่ทม่ี ีกระสุนอยเู่ ตม็ ใส่เข้าไปแทน และเพยี งอึดใจเดียว กเ็ ริ่มมโี ดรนตดิ ปนื ตัวอ่นื ๆบินมาสมทบ ทัง้ หมดค่อยๆหันปืนไปยงั รา่ งอันใหญ่โต ทก่ี ำลังยนื จ้องมันอยอู่ ย่าง ไม่สะทกสะท้าน กรกิ๊ .. เสยี งไกปนื ถูกเหน่ยี ว ก่อนท่ีโดรนท้งั หมดจะเร่มิ สาดกระสุนออกไป ใส่ผ้ลู งทณั ฑ์ราวกบั ห่าฝน 168

\"....ส...สุดยอดไปเลย!!! \" เด็กชายรอ้ งออกมาอย่างตน่ื เต้น ในขณะที่ สิรนิ ญาเอง ก็อดทึ่งกบั ภาพตรงหน้าไม่ได้เช่นกนั \"น....นี่มัน!?! คณุ ตำรวจ...เอาของพวกนมี้ าใช้ไดย้ ังไงคะเนย่ี ?!? \" \" งานอดเิ รกของผมน่ะครับ\" ชายสวมแว่นตอบกลบั มาดว้ ยน้ำเสียง ราบเรียบ ในขณะท่หี มวดดิว้ ก็ไดก้ ล่าวเสรมิ อย่างภาคภูมใิ จ \" ไอ้หมอน.ี่ ..เกง่ ดา้ นคอมกับเครอ่ื งจักรน่ะ....เก่งซะจนไดท้ ุนจาก กรมตำรวจมาซ้ือของเจ๋งๆเพ่ิม... เวลาวา่ งๆ หมอนก่ี ็จะมานงั่ ประกอบโดรนพวกน้ีน่ีแหละ \" \" แลกกบั ตอ้ งทำงานในฐานะแผนกวจิ ัยวทิ ยาการของกรมตำรวจ.... สรา้ งของเลน่ ใหม่ๆ และตอ้ งคอยสอนให้คนในแผนกผลิตของเลน่ ให้ เปน็ .... 169

ได้เงนิ เพ่มิ แตต่ ้องมาเหน่ือยเพมิ่ ดว้ ยแบบนี้ ไมร่ ู้ว่าจะดีใจหรือ เสียใจดีนะครับเน่ีย...\" \"ว่าแต่ หุ่นโดรนเยอะขนาดน้ี คุณตำรวจบังคบั พวกมันได้ยงั ไงรึ ครบั ??? \" เดก็ ชายถามด้วยความอยากรู้อยากเหน็ เพราะโดรนเยอะ ขนาดนี้ เขาไม่มีทางบังคบั มันด้วยรีโมทเพียงอันเดยี วไดแ้ น่ \" ใช้ปัญญาประดิษฐ์ (AI ) คุมเอานะ่ ครบั \" ชายสวมแว่นตอบกลับ แบบเรยี บๆ แตน่ นั่ มนั กลับทำใหเ้ ดก็ ชายรสู้ กึ ตืน่ เต้นยิง่ กวา่ เดิม \"เอะ็ !?!? \" ตน่ื เตน้ ไปได้ครู่เดียว เด็กชายกต็ ้องกลับมาอยู่สภาวะ ความหวาดกลวั อกี ครั้ง ซ่ึงคนอื่นๆท่ีอยู่ในห้องเอง ก็มสี ภาพไม่ ต่างกนั เพราะภาพท่เี ห็น ก็คอื ผู้ลงทัณฑ์ ทบี่ ดั น้ีกำลังย่อขาลง ก็จะโดด พรวดเขา้ ไปหาหุน่ โดรนที่บินอย่เู หนือพ้นื หลายเมตร 170

ทนั ทที ีถ่ ึงตัว กำปัน้ หนากช็ กเขา้ ใส่หุ่นโดรนตัวนอ้ ยเข้าอย่างจัง พลงั หมัดที่เหนอื มนุษย์รวมกับความเร็วทเ่ี กิดจากการกระโดด จึงทำให้ หุน่ โดรนตัวนน้ั สภาพเละไม่มีชน้ิ ดี และพอมนั ลงมาถงึ พนื้ ซากโดรนเมื่อสักครู่ ก็ถูกขว้างดว้ ยกำลงั แขน ท่เี หนือมนุษย์ ทำให้มันพ่งุ ไปใสร่ ่างเพ่อื นตวั อนื่ ดว้ ยความเร็วสูง จน ทำใหม้ โี ดรนพังเพิ่มอีกหลายตัวเลยทเี ดียว \" บา้ เอย้ .....โดรนน่นั หมอนี่ประกอบเองกจ็ รงิ แต่ปนื ท่ีตดิ ตงั้ ราคา ไมใ่ ชน่ อ้ ยๆเลยนะเฮ้ย!?! \" หมวดดวิ้ พมึ พำออกมาอย่างหวาดหว่นั ปนเสยี ดายเงิน ซ่ึงท็อปเองกร็ ู้สึกไม่ต่างกัน \" ถา้ มีหลักฐานวา่ เราทำไปเพื่อชว่ ยประชาชน.....ความผดิ ของผม ขอ้ หาเอาของหลวงมาใช้ก็จะลดลงใช่มั้ยครับ \" ท็อปถามออกมา ด้วยน้ำเสยี งเรยี บนงิ่ แตห่ มวดด้ิวก็รสู้ กึ ได้ ว่าตอนนีเ้ ขากำลงั กงั วล อยู่ 171

\" กน็ ะ....ก็เหมือนกบั ตอนคุณสายปา่ นนั่นแหละ....ถ้าเธอรอดมาได้ เธอก็คงจะมาเป็นพยานใหเ้ ราได้ วา่ ไอ้พวกนน้ั ผดิ จรงิ และเรา ตา่ งหากทเ่ี ปน็ ฝา่ ยช่วยเธอ....\" หมวดด้วิ อธิบายด้วยความรสู้ กึ เสียดาย แต่ขณะเดียวกันมันก็เป็นสัญญาณเตือน ว่าถ้าไมอ่ ยากโดน ลงโทษอยา่ งหนัก ก็ต้องช่วยสองคนนเ้ี อาไวใ้ หไ้ ด้ ไม่เชน่ นัน้ ส่งิ ที่ทำ มาทง้ั หมดก็จะสูญเปล่า \"น....นั่นสนิ ะครับ....\" ชายสวมแว่นตอบกลับ ราวกับได้เตรียมตวั เตรยี มใจแลว้ กอ่ นจะเรมิ่ ปล่อยโดรนตัวต่อไปออกมา หลงั จากทผ่ี ูล้ งทัณฑจ์ ัดการโดรนไปไดห้ ลายตวั โดรนตัวอื่นๆก็เรมิ่ ระวงั ตัวกนั มากขึ้น พวกมันเร่ิมไม่หยดุ อย่กู ับทีเ่ หมือนตอนแรกๆ และเร่ิมบินไปยิงไป ถา้ หากผู้ลงทัณฑเ์ ริ่มไลก่ วดมันมากๆ พวกมันก็ จะเปลีย่ นไปบนิ หนีอย่างเดียว จนทำใหก้ ารจัดการโดรนเป็นไปได้ ยากมากขึ้น ซ่ึงทั้งหมดนีท้ ็อปไม่ไดเ้ ป็นคนบังคับเองแต่อย่างใด แต่ เป็นปญั ญาประดษิ ฐ์ท่ีเขาใสเ่ ข้าไปในโดรนอีกที 172

\"กา!! กา!! กา!!\" เริ่มมีอีกากลุ่มใหมเ่ ข้ามาแจมอีกครง้ั หลายๆตัว พยายามจะเข้าไปจิกโดรนอย่างไม่กลัวตาย เมื่อเหน็ ดังนน้ั ท็อปจงึ เรม่ิ เขยี นโคด้ เพ่ือป้อนคำส่งั ให้โดรนกลมุ่ หนงึ่ คอยจดั การพวกอกี าท่ี จะเขา้ มาโจมตี ปงั ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!! กา!!! กา!!! ทัง้ นกและโดรนฟัดกนั นวั อย่างอดุ ตลุด และมแี นวโน้มว่าจะหนักข้นึ เรื่อยๆ สง่ ผลให้ผู้ลงทณั ฑ์ในตอนนส้ี บายตัวขึน้ อย่างมาก มันจึงเลิกสนใจโดรนและเร่ิมมุ่งหนา้ ไปต่อ แมจ้ ะมีโดรนบางตวั พยายามไลย่ ิงตอดมนั อยบู่ า้ ง แตน่ ัน่ มันก็ไมม่ ากพอจะทำให้มัน สนใจ แต่ทว่าเดนิ ไปไม่กี่กา้ ว..... 173

ว้ี-----------!!! \"...... \" ผู้ลงทัณฑ์จ้องมองสงิ่ ท่ีปรากฏออกมาขวางตนด้วยท่าทสี งบนงิ่ แต่ ทว่าแฝงไปด้วยความสงสยั อยู่ในที เพราะสง่ิ ท่ีอยตู่ รงหนา้ มันมี ลกั ษณะคลา้ ยคลงึ กับพวกรถยนต์คนั ใหญๆ่ ที่มนั เคยเหน็ แตท่ ว่าเล็ก กว่ามาก และทีแ่ ปลกไปกวา่ น้ัน คอื บนหลงั ของเจ้าสงิ่ น้นั เหมือนจะ มปี นื ไรเฟิลจู่โจมและแขนกลติดมาดว้ ย?!?! เปร้ียงๆๆๆๆๆๆๆๆ!!! โดยไม่ตอ้ งใหส้ ัญญาณ โดรนรูปแบบรถบังคับท่ีมปี นื ไรเฟลิ ติดอยกู่ ็ เร่ิมเปดิ ฉากยิงใส่ผลู้ งทณั ฑ์ทันที ความแรงของกระสนุ ท่ีมากกว่าปนื พกกลเมอ่ื สักครู่ ก็ทำให้ผลู้ งทัณฑ์ดจู ะตื่นตวั มากข้ึน มันจึงเริม่ ยก มอื ขึ้นมาบงั สว่ นหัวเอาไว้ แม้วา่ ตามปกตปิ ืนจะทำอะไรมนั ไม่ไดก้ ็ ตาม 174

'แกคดิ ว่าฉนั มโี ดรนแค่แบบเดียวรึไง....' ชายสวมแว่นคดิ ก่อนจะ ปอ้ นคำส่ังให้โดรนตัวอื่นๆตามมาสมทบ จนทำใหต้ อนนี้ เร่มิ มีปืนไร เฟลิ จู่โจมมารมุ ยิงใส่ผูล้ งทณั ฑ์จนใกล้เคียงกับตอนที่สู้กบั พวกหนว่ ย รบพิเศษแลว้ เปรีย้ งๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!! และกเ็ ปน็ ไปตามท่ชี ายสวมแว่นคาด พอการโจมตีเริ่มรนุ แรงขึ้น ผู้ ลงทณั ฑ์กจ็ ะเริ่มดุดันมากข้ึน ร่างอนั ใหญ่โตน่ันจึงเริ่มกา้ วพรวดๆฝา่ ดงกระสนุ เขา้ มาหาหุน่ โดรน หมายจะขย้ีให้คามือ 'มันไมง่ ่ายแบบน้นั หรอกน่า.....' ท็อปคิดในใจ เพราะป้อนคำส่งั รบั มือให้กับโดรนรถบงั คับแล้ว ทันทีทีผ่ ลู้ งทัณฑเ์ ริม่ เข้าไปใกล้ รถบังคับเหล่าน้ันกเ็ ร่ิมวง่ิ หนี โดย ระหว่างท่ีวง่ิ ไปขา้ งหนา้ ปนื ท่ีตดิ อยตู่ รงหลังรถกท็ ำหนา้ ทยี่ ิงต่อไป โดยมแี ขนกลคอยเติมกระสนุ ให้เป็นระยะๆ จากตอนแรกทจ่ี ะเกบ็ โดรนไปทลี ะตัวแบบชิลๆ มนั กไ็ ด้กลายเป็นเกมว่งิ ไลจ่ บั ท่ดี ูยุ่งยาก เสยี แลว้ 175

เปรยี้ งๆๆๆๆๆๆๆ!!! เสียงปืนไรเฟลิ คำรามสน่ันหว่ันไหว ทำใหพ้ วกชาวบา้ นที่อยู่แถวน้นั เริ่มแอบอย่ใู นบา้ นของตนด้วยความหวาดกลวั แต่บางส่วนกโ็ ผล่ หนา้ ออกมาดดู ้วยความอยากรูอ้ ยากเห็น ตงึ !!!! ตึง!!!! ตึง!!!! ตงึ !!!! แตผ่ ู้ลงทัณฑ์กห็ าได้สนใจพวกไทยมงุ ไม่ มันเริ่มเดนิ ไล่กวดรถบงั คบั ดว้ ยความเรว็ ท่ีมากขึน้ เหน็ ได้ชดั วา่ มนั เริม่ จะรำคาญเจา้ รถพวกนี้ แต่ก็ยงั ไมย่ วั ะพอจะทำให้ตอ้ งออกวิ่ง และเพราะแบบนน้ั มันก็เลยยังไลจ่ บั รถบังคบั ไมไ่ ด้เลยสกั คัน ' ซอ่ื บอ้ื กว่าท่คี ดิ แฮะ....ทง้ั ๆท่ีถา้ วง่ิ ล่ะก็ ระดบั แกกน็ า่ จะว่ิงทันรถ บงั คับพวกน้ีแท้ๆ แต่ก็ดแี ลว้ ล่ะ.....' ชายสวมแวน่ ครุ่นคดิ เพราะ 176

ในขณะทผี่ ลู้ งทัณฑ์เอาแต่ไล่กวดรถ มันกไ็ ด้เดินวนอยูแ่ ถวน้ัน จน ไมไ่ ด้ไปต่อสกั ที ทำใหถ้ ว่ งเวลาไดพ้ อสมควร \" เฮ้ยๆๆ!! นี่แก!! เปน็ นกั มายากลรึไงกนั ?!? \" หมวดด้ิวอุทานออกมา อย่างประหลาดใจ ซึง่ สริ นิ ญาและเดก็ ชายเองก็รสู้ ึกไม่ต่างกัน \" ผมว่ามันเหมือนแบทแมนมากกว่าฮะ....\" เด็กชายตอบกลบั ดว้ ย อารมณ์ทไ่ี มร่ ู้วา่ ควรจะกลวั หรือตลกดี เพราะสิง่ ทเี่ หน็ ก็คือการแก้เกมสแ์ บบหัวหมอของผลู้ งทัณฑ์ ในเม่อื ตามเทา่ ไหร่ก็ไมท่ นั จะวิง่ ก็ยงั ไมถ่ ึงเวลา....ถา้ อย่างน้ัน ก็โจมตี ระยะไกลแทนก็แลว้ กนั .... แตเ่ พราะผู้ลงทณั ฑไ์ มไ่ ด้พกอาวธุ อะไรตดิ ตวั มันจึงหาของแถวน้นั มาปาใส่รถบงั คบั แทน โดยของท่ีปาก็ไมใ่ ช่อะไรอน่ื แตเ่ ป็นอีกาท่ี ชอบโผล่มาบนิ ใกลๆ้ กบั มนั นนั่ เอง แต่พอโดรนบนิ ไดแ้ กเ้ กมสโ์ ดยการไลย่ ิงอีกาจนไมม่ ีตัวไหนสามารถ เขา้ มาใกลผ้ ลู้ งทัณฑ์มากพอจะใหม้ ันเอามาปาได้ ผู้ลงทัณฑ์กแ็ ก้ 177

เกมสก์ ลับ โดยการลว้ งเขา้ ไปในชดุ ขนสัตวข์ องตน แล้วหยบิ อีกา ออกมาแทน พอได้อีกามาแลว้ ผู้ลงทณั ฑ์ก็จับมนั ปาออกไปคลา้ ยกับการปาหอก ซ่ึงความแม่นยำและพลงั ทำลายก็มากพอเอาเรือ่ ง เพราะมีรถบังคบั อย่หู ลายคันเลย ทโ่ี ดนอีกกาปักคากลางคนั จนเกดิ ระเบดิ ไฟลกุ ท่วม คนั และทแี่ ปลกไปกวา่ น้นั คอื ผลู้ งทัณฑ์ไม่ไดท้ ำแบบน้แี คค่ รง้ั สองคร้ัง แต่มนั ล้วงเอาอีกาออกมาปาหลายสิบตวั แลว้ บางตวั กโ็ ดนรถบังคบั บางตัวกพ็ ลาดเป้าไปโหมง่ พ้ืนปนู จนแหลกตดิ พืน้ ถนนอย่างน่า สยดสยองปนสงั เวช แตก่ ระน้ัน อีกาของมนั ก็ดูจะไม่หมดลงสักที มันหยิบออกมาปา เร่ือยๆ จนดูคล้ายกบั ในเส้อื มันมีอกี าอยู่ไมจ่ ำกดั อยา่ งไรอย่างนนั้ จนทำให้หมวดด้ิวอดคดิ ไม่ได้ ว่ามันช่างดูคลา้ ยคลงึ กับนกั มายากล ท่ีชอบหยบิ ของแปลกๆออกมาจากกระเปา๋ เส้ือไดเ้ รื่อยๆ จริงๆ \" ใส่หนา้ กากกับชดุ สดี ำ แถมชอบหยบิ อาวธุ ลบั มาปาใส่ศัตร.ู ...ดู ยังไงก็แบทแมนชดั ๆ \" เดก็ ชายกลา่ วปนตดิ ตลก ซง่ึ หมวดด้ิวก็ไม่ได้ เถียงอะไรต่อ และกลับมาดกู ลอ้ งวงปดิ ด้วยท่าทางเครง่ เครียดแทน 178

แต็กๆๆๆๆๆๆ เสยี งกดแป้นพิมพด์ งั ขึ้นถ่ีๆ ในขณะที่นวิ้ ท้ังสบิ ของชายสวมแว่น ขยบั ไปมาอยา่ งรวดเรว็ เพยี งไม่นาน โดรนแบบใหมก่ ็ได้บินมา สมทบ โผละ็ !!! เสียงเนอ้ื กระทบคอนกรีตดงั สนนั่ กอ่ นที่อีกาตวั นั้นจะกลายสภาพ เป็นก้อนเนื้อแบนๆติดพน้ื ถงึ จะจัดการรถบังคับไปหลายคัน แตค่ นั ทีเ่ หลือกใ็ ชว่ า่ จะจัดการได้ง่ายๆ และทำให้มันตอ้ งเสยี อีกาไปหลาย ตวั มนั จึงตัดสินใจวา่ จะเปลีย่ นไปทำลายโดรนบินได้แทน เพราะถ้าไมม่ ี เจ้าพวกนีค้ อยขดั ขวาง ตวั มนั ก็คงจะมีอีกามาใหใ้ ช้งานเยอะกวา่ นี้ ผลู้ งทณั ฑ์จงึ ล้วงเข้าไปเอาอีกาออกมาอกี ตวั และง้างเตรยี มจะปาใส่ โดรนบนิ ได้ 179

เปรีย้ งๆๆๆๆๆ!! รถบังคบั เริ่มยิงกวนประสาทผู้ลงทณั ฑ์อีกคร้ัง ทำให้มนั เร่มิ เสยี สมาธิ จนทำใหโ้ ดรนชุดใหมส่ ามารถเข้าใกลต้ วั มนั ได้ เพล้ง!!! กว่าผ้ลู งทัณฑจ์ ะร้ตู วั โดรนชดุ ใหม่ก็ไดบ้ นิ ผ่านรา่ งของมนั ไป พรอ้ ม กบั ทิ้งระเบิดขวดลงมาใสต่ ัวมัน จนเกิดไฟลุกทว่ั ทงั้ ร่าง ผูล้ งทณั ฑเ์ รมิ่ เคล่อื นไหวไปมาไมห่ ยุดอยูก่ ับที่ คลา้ ยกบั กำลังร้อนท่ี โดนไฟเผา จนทำให้ครูสาวเร่มิ มีความหวังข้ึนมา \" ส....สำเรจ็ รเึ ปลา่ คะ!?!?!\" 180

\" ระดบั เจ้านัน่ ....จะมาแพเ้ พราะเรื่องแค่นจี้ รงิ ๆนะ่ เหรอ...\" หมวด ด้วิ พูดออกมาดว้ ยนำ้ เสียงคลางแคลงใจ และมันก็เปน็ ไปอย่างท่ีเขา คดิ จรงิ ๆ เพราะเพยี งครเู่ ดยี ว ผ้ลู งทัณฑ์กก็ ้มลงไป ก่อนจะเรมิ่ กลง้ิ ไปกล้ิงมา จนทำใหไ้ ฟที่กำลังไหมต้ ัวของมนั อยูด่ บั ลงในทันที แตใ่ นจังหวะที่มนั กำลังลุกข้นึ มาอย่นู น้ั เอง ก็ไดม้ ีโดรนรถบังคับ รปู แบบใหม่ปรากฏตวั ออกมา ในคราวน้ที ่ีด้านหลงั ของมนั ไม่ไดม้ ี ปนื ไรเฟลิ ติดอยแู่ ล้ว แต่เป็นเครือ่ งดดี หินขนาดเล็กแทน และส่ิงที่ อย่บู นแท่นยิงนน้ั ...กห็ าได้เปน็ ก้อนหนิ แตเ่ ปน็ ลูกระเบิดทำมอื ขนาดเล็กแทน... โดยไม่ปลอ่ ยใหเ้ สียเวลา พอผู้ลงทณั ฑล์ ุกขึ้นมา เคร่อื งดีดหินกย็ งิ ลกู ระเบิดใส่มนั ทันที ตูม้ !!!! 181

เสยี งระเบิดดังกัมปนาทไปทว่ั ทง้ั ซอย ย่งิ ทำให้พวกชาวบา้ นยิง่ หวาดกลวั มากขน้ึ กว่าเดิม สว่ นตัวผู้ลงทัณฑ์ทีเ่ พ่ิงโดนระเบิดไป ตวั มนั เหมือนจะเซเล็กนอ้ ย แต่ ก็ไม่เป็นอะไรมาก และดว้ ยอาณภุ าพของระเบดิ ท่ีรุนแรงกว่าบรรดาปนื กอ่ นหนา้ อย่าง เทียบไม่ติด จึงทำให้ผู้ลงทัณฑ์เพง่ เลง็ ไปยงั เจ้ารถยิงระเบดิ นี้เป็น พิเศษ ขาของมันย่อลงเล็กน้อย ก่อนที่มันจะกระโจนเข้าใสร่ ถยิงระเบดิ อยา่ งดุรา้ ย แขนของมนั ถูกงา้ ง และเหว่ยี งออกไปใสร่ ถบังคับทันทีที่ เข้าไปใกล้มากพอ เม่อื เห็นทา่ จะไมด่ ี และเพื่อไม่ใหเ้ กดิ การสูญเสยี ไปมากกวา่ นี้ เห็นที เขาคงจะต้องออกโรงเอง หมวดดว้ิ จึงหนั หลงั เตรียมจะออกจากห้อง โดยก่อนจะไป เขากไ็ ดก้ ำชบั กับทอ็ ปเปน็ ครง้ั สุดทา้ ย \" ลอ่ มนั ไปท่บี ล็อกถัดไปซะ....ทน่ี น่ั มนั ไมม่ ีคน....แลว้ ท่ีเหลือ ฉันจะ เปน็ คนจดั การเอง.....\" 182

\" ครับรนุ่ พ.ี่ ..\" พูดจบ หมวดดิว้ ก็พรวดพราดออกไปทันที ส่วนทอ็ ปกไ็ ด้หนั ไปพิมพ์ คอมต่อ เพ่ือดำเนินแผนการขั้นถัดไป เปรีย้ งๆๆๆๆๆๆ!!!! หลังจากท่ีรถยิงระเบิดโดนจัดการ รถบังคับตดิ ปนื คนั อน่ื ๆ กเ็ รมิ่ เปดิ ฉากยงิ ใสผ่ ู้ลงทัณฑ์อกี ครง้ั ทันที ทำให้ผูล้ งทณั ฑต์ ้องหันกลบั มา สนใจมันอกี คร้งั รถพวกนั้นค่อยๆวิ่งไปยิงไป พลางหลบอกี าเป็นระยะๆ ในขณะท่ีโด รนบนิ ได้ ในตอนนก้ี ็ได้บนิ ออกห่างจากผู้ลงทัณฑ์ และคอยคมุ เชงิ ฝูง นกทอ่ี าจจะเข้ามาสอดอยหู่ ่างๆแทน 183

โดยไมร่ ตู้ วั ว่ากำลังโดนหลอกล่อ ผลู้ งทณั ฑ์กไ็ ดเ้ ดนิ ตามรถมาเรื่อยๆ แต่แล้วจู่ๆ รถบงั คับท้ังหมดก็หยุดยงิ อยา่ งกระทันหนั แล้ววิ่งหาย เข้าไปในพงหญ้าอยา่ งรวดเรว็ \"........ \" ผลู้ งทัณฑ์ยืนมองอยู่อยา่ งนั้นคร่หู น่ึง ก่อนทม่ี ันจะหันหลัง กลบั และเตรียมจะไปยังบ้านของทอ็ ปต่อ แต่ทนั ทที ี่มันหนั กลบั มา รถบังคับที่ไมร่ วู้ ่ามาจากไหนก็พุ่งเขา้ มาใส่ และท่หี ลังของมันเหมือนจะติดระเบิดพลีชพี เอาไว้ด้วย ต้มู มมม!!!!!! แรงระเบิดทร่ี นุ แรงกว่าเมื่อสักครูม่ ากมายนกั ไดถ้ าโถมเขา้ ใส่ผลู้ ง ทัณฑ์ จนทำให้ร่างอนั ใหญโ่ ตของมันกล้ิงไปหลายตลบ แตเ่ พยี งครู่เดียว มันกเ็ บรกตัวเองเอาไว้ได้ ก่อนจะค่อยๆลกุ ขึน้ ราว กับไม่ไดบ้ าดเจบ็ อะไรมากนัก 184

ฟวู่ วววววว และท่ามกลางม่านควนั ที่เกดิ จากระเบิดนน้ั เอง ก็ได้มีรา่ งร่างหนงึ่ คอ่ ยๆ คืบคลานเขา้ มาหาผลู้ งทณั ฑ์ จนเมื่อควนั จางลง กไ็ ดเ้ ผยใหเ้ ห็นร่างของชายคนหนงึ่ สวมเส้ือและ กางเกงแขนยาวแลดูมิดชดิ ศีรษะถูกห้มุ ด้วยหมวกกนั นอ็ คจนมอง ไมเ่ ห็นใบหนา้ และดา้ นหลงั เหมือนจะถอื อะไรบางอย่างมาด้วย คนคนนน้ั หยดุ เดนิ ก่อนจะค่อยๆ นำของท่อี ยดู่ ้านหลังออกมา มนั คอื ไม้คมแฝก ความยาวเกือบ 2 ฟตุ สดี ำสนทิ ท่ีดา้ นขา้ งของไม้ เหมอื นจะมอี ักขระบางอย่างเขียนเอาไว้อยู่ ตัวไม้ทัง้ หนกั อ้ึงและ แข็งแกร่ง ใหค้ วามรสู้ ึกเหมือนเป็นท่อนเหล็กมากกวา่ ไม้ ถ้าไม่นับรู ร้อยเชือกตรงดา้ มทีม่ ีอยู่แตเ่ ดิม กแ็ ทบจะมองไมเ่ ห็นตำหนิหรือ ร่องรอยความเสียหายบนไม้เลย \".......\" ผลู้ งทณั ฑ์ไม่ได้ส่งเสยี งอะไรออกมา แตใ่ นใจของมนั น้นั รดู้ ี ว่า บคุ คลนิรนามที่อยู่ตรงหนา้ นี้คือใคร 185

ท้งั คูย่ ืนจ้องหน้ากันนง่ิ ยังไม่มีใครขยบั หรือทำอะไร คล้ายกับกำลังดู ทา่ ทีกนั และกนั กอ่ ใหเ้ กิดความกดดนั ขึ้นแกผ่ ู้ชมท่ีกำลังจับตาดูพวก เขาอยู่ 186

บทท่ี 16 \"ทำไมคุณตำรวจถงึ ต้องใส่ชุดแบบนน้ั ออกไปสู้ดว้ ยล่ะฮะ?? \" เดก็ ชายถามออกไปด้วยความอยากรู้อยากเหน็ \" บทเรยี นขอ้ หนึง่ ที่เราได้เรียนร้มู านะ่ ครบั ......ไอ้พวกนั้นจะโหวต ไม่ได้....ถา้ ไม่รู้วา่ เป้าหมายที่จะโหวตเปน็ ใคร...\" ชายสวมแวน่ อธบิ ายแบบเรยี บๆ แต่ดวงตาฉายแววเศร้าหมอง ออกมาอยา่ งเหน็ ได้ชัด เพราะถ้าพวกเขาร้วู ิธีนเี้ ร็วกวา่ นีล้ ่ะก็....ตอน ทีช่ ่วยสายป่าน กจ็ ะไม่มีหลกั ฐานชีช้ ัดวา่ ใครเปน็ คนทำรา้ ยเจา้ พวก น้นั ....แล้วสารวัตรโรเจอร์ก็จะไม่ต้องออกมารบั ผดิ จนตายเสียเอง แบบน้.ี ...ช่างนา่ เสียดายจรงิ ๆ.... \" แต่ว่า....ตอ่ ให้ใส่หมวก แต่ถ้าฝมี ือโดดเดน่ แบบน้ี ยังไงคนเขาก็ดู ออกอยู่ดีไม่ใช่เหรอคะ?!?? \" 187

\" คนแบบรนุ พ่ไี มไ่ ด้มแี ค่คนเดียวหรอกครบั ....แถมรนุ่ พเ่ี อง กเ็ รมิ่ รจู้ ักสร้างหลักฐานปลอมแลว้ ....ถา้ ไมจ่ ับให้ได้คาหนังคาเขา กส็ าวไป ถึงตวั เขาไมไ่ ดห้ รอกครบั ...\" ชายสวมแวน่ กล่าว ถึงการกระทำ ดงั กล่าวจะไม่ถูกต้อง แต่มันก็ชว่ ยใหพ้ วกเขาปลอดภัยขึน้ เยอะ หลังจากนัน้ ทกุ อย่างก็กลับเข้าสู่ความเงยี บอีกครง้ั ทง้ั สามคนจอ้ ง ไปยังภาพในจอ ราวกับรอดูวา่ สองคนนน้ั จะทำอะไรต่อ \"เอ็ะ!?!? \" ครูสาวอุทานออกมาอยา่ งตกตะลึง เพราะภาพท่ีเห็น ก็คือผ้ลู งทัณฑ์ ท่ตี อนแรกเหมือนจะยืนมองหมวดดว้ิ นง่ิ ๆมาพักหนง่ึ จนดูคล้ายกบั เป็นรปู ปน้ั แตจ่ ู่ๆ แขนของเจา้ ส่งิ น่นั ทอ่ี ยู่ในทา่ แนบลำตวั ก็พุง่ เข้าใส่หมวดด้ิว ดว้ ยความเรว็ ปานงูฉก ทั้งๆที่ยังไมม่ ีวี่แวววา่ มันจะยกหมัดข้ึนมาตัง้ ทา่ ชกอยา่ งทีค่ วรจะเปน็ แทๆ้ ช่างเป็นการเคลื่อนไหวทรี่ วดเร็ว แต่ ทวา่ แลดูผิดธรรมชาติอยา่ งบอกไม่ถกู 188

ฝุ่บ!!! แต่ทวา่ หมวดดว้ิ ก็ตอบโตไ้ ด้อย่างทันท่วงที ลำตัวของเขาโยกหลบ ในฉบั พลนั จนทำให้หมัดเมื่อสกั ครู่ได้ชกโดนลมแทน หลังจากทห่ี ลบพ้น ชายหนุ่มก็วง่ิ เข้าใสร่ ่างอนั ใหญ่โตที่อยตู่ รงหนา้ อยา่ งบา้ ดเี ดือด ท้ังๆท่ีก็เพิง่ เหน็ ความแข็งแกรง่ ของเจ้าน่ไี ป แต่เขา กลับไม่มีความกลวั เลยแมแ้ ต่นอ้ ย ไม่ตะขิดตะขวงใจท่ีจะเอาไมท้ ่อน เดียวไปตีกับศตั รูทีโ่ ดนระเบิดเตม็ ๆยังไมเ่ ปน็ ไรด้วย แสดงให้เหน็ ถงึ ความมั่นใจ และความบา้ เลือดอันเป่ยี มลน้ ของเขา พอเข้าไปใกลถ้ ึงตัว ขาของเขากด็ ดี รา่ งของเขาจนลอยสงู ขึ้นเหนอื พื้น มอื ขวาทีก่ ำคมแฝกอยู่ถกู งา้ งไปขา้ งหลัง ก่อนจะสับลงมาใส่ ทอ่ นแขนหนาๆของผูล้ งทัณฑ์ท่ียกขนึ้ มากนั อยา่ งทนั ท่วงที ผัวะ!!!! ---------- 189

เมือ่ นานมาแลว้ ... \" ร่นุ พ่คี รับ....รุ่นพี่ยงั จำขา่ วเม่ือวันกอ่ นไดร้ เึ ปล่าครบั \" ชายสวม แวน่ ถามผเู้ ปน็ รนุ่ พ่ีทอี่ ยู่ขา้ งๆ ในขณะทใี่ บหนา้ กก็ ำลังจอ้ งไปทคี่ อม ราวกบั ดูอะไรบางอยา่ งอยู่ \" อ่า....จำได้สิ....นอกจากฉันแลว้ ...นี่มนั แมตชท์ แ่ี ปลกชะมดั \" ตำรวจหนมุ่ ตอบ เพราะหลังจากการปะทะกันระหวา่ งเขาและเจ้า สงิ่ นั้น คนส่วนใหญก่ ไ็ ด้รับรู้ถึงการมอี ยู่ และความน่าสะพรึงกลัว ของมนั ....แมจ้ ะยังไม่รู้แนช่ ัดว่ามนั คืออะไรกันแน่ แตส่ ่ิงหนึ่งท่ีทกุ คนรู.้ ...คือเจ้าสง่ิ นม้ี นั ไม่ใชม่ นุษย.์ .. จึงทำใหเ้ ม่ือมีการขัดขนื การประหารเกดิ ขึ้น....คนท่ีถกู เรยี กใหม้ า จัดการเจา้ สิง่ นนั้ ....กเ็ ลยไม่ใช่คนธรรมดา... \" แทนท่ีจะจ้างคนท่ีเกง่ ๆให้คุ้มครอง.....ดันจ้างหมอผีให้มาจัดการ กับเจา้ นนั่ ซะง้ัน...\" หมวดดว้ิ บน่ ด้วยสีหน้าคลางแคลงใจ ความจริง 190

เขาก็ไมใ่ ช่พวกท่ตี ่อตา้ นเร่ืองไสยศาสตร์แต่อย่างใด เพียงแต่.... ปัจจุบันน้มี ีพวกของปลอมคอ่ นขา้ งเยอะ จึงไม่ใช่เร่ืองทฉี่ ลาดนัก หากจะฝากชีวติ ไว้กับหมอผที ่ีไมร่ วู้ า่ ของจริงหรือของปลอมแบบนี้ หรือตอ่ ให้เป็นของจริง เจ้าส่งิ นนั้ ก็ไม่ใช่ของทีจ่ ะต่อกรด้วยไดง้ ่ายๆ อยูด่ .ี ... \" กไ็ มร่ หู้ รอกนะ...ว่าทท่ี ่องคาถาไปนั่น ไดผ้ ลจรงิ รเึ ปลา่ ....แตเ่ ท่าท่ี เหน็ เจ้าน่นั มันแหกสายสญิ จนเ์ ข้ามาหน้าตาเฉย....พอจะใชม้ ดี หมอ แทงมันไดไ้ มก่ ี่ที กโ็ ดนมนั ตบสลบละ....ไมม่ ีใครหยุดมนั ได้อีกตาม เคย...\" หมวดด้วิ พูดสรปุ ผลลพั ธ์ด้วยทา่ ทเี ซ็งๆ เพราะไม่วา่ จะใช้ อาวธุ สมัยใหม่ หรือใช้ไสยศาสตร์ ก็ไม่มอี ะไรใช้ไดผ้ ลเลยสกั อยา่ ง.... วิธจี ดั การมนั ก็ยังคงมดื แปดด้านเหมือนทุกๆที \" มนั กไ็ ม่แนห่ รอกนะครบั ....\" ชายสวมแวน่ ตอบ ทำให้ตำรวจหนุ่ม ถงึ กบั เลกิ ควิ้ ขนึ้ ด้วยความสงสัย \" นายหมายความวา่ ยังไง??? \" 191

\" ดูนี่สิครบั .....\" ท็อปกล่าว กอ่ นจะเปดิ อะไรบางอยา่ งใหห้ มวดดว้ิ ดู ซ่ึงพอหมวดดิว้ ลองก้มไปดูใกล้ๆ เขาเองก็เรม่ิ มสี ีหนา้ ประหลาดใจ ข้นึ มาอย่างเห็นไดช้ ดั \"เอ็ะ!?!? นม่ี ัน?!? \" ---------- เสยี งเนอ้ื ปะทะไมด้ ังสนัน่ กอ่ นที่ผลู้ งทณั ฑ์จะใชแ้ ขนปัดหมวดดวิ้ ท่ี กำลังฟาดแขนมันจนกระเดน็ ออกไป ซึ่งชายหนุ่มเองกส็ ามารถทรง ตวั เอาไว้ไมใ่ หล้ ม้ ได้ และกลับมายืนอยา่ งม่ันคงอีกครั้ง เจา้ สิ่งนนั้ เหมือนจะไมเ่ ป็นอะไรสกั เทา่ ไหร่นัก แต่ทว่า มนั กลบั ไมไ่ ด้ เข้ามาโจมตตี ่อในทนั ทอี ย่างที่ควรจะเป็น แต่กลบั ยนื นิง่ อยแู่ บบน้นั ราวกบั มอี ะไรทแี่ ปลกไปจากเดิม 192

\"...... \" ซ่ึงชายหนุ่มเองก็ยังไม่วางใจ เขาจงึ ต้งั ท่ากระชบั ไม้ เตรยี มพร้อม พลางดูทา่ ทีอีกฝา่ ย พลางนึกถงึ สง่ิ ท่ีเขาเคยคุยกับผู้ เป็นรนุ่ น้องอีกคร้ัง ------------ \" สายสญิ จน์กบั คาถาอาคม เหมือนจะเห็นผลไม่ชัดเท่าไหร่.....แต่ พอเปน็ มีดหมอ....\" ชายสวมแวน่ เวน้ ช่วงไปชั่วครู่ กอ่ นจะเปดิ ภาพวดิ โี อในแอพลเิ คชนั่ ท่ี เขาบนั ทึกเอาไวใ้ ห้ตำรวจหนุ่มดู \" จังหวะทม่ี ีดหมอแทงโดนตวั มนั ....เหมอื นยอดโหวตจะลดลงนิด หน่อยนะครับ....ท้งั ๆทเ่ี ป้าหมายไมม่ ีใครมาปั่นยอดโหวตไว้ชีวติ แทๆ้ ....แล้วยอดโหวตให้ตายมันลดลงได้ยังไงกันนะ....\" ชายสวมแว่น อธิบาย พลางปดิ ทา้ ยเชงิ คำถาม ซึง่ หมวดด้วิ ก็เข้าใจดวี ่าอีกฝ่าย กำลังจะส่ืออะไร 193

\"....นายกำลงั จะบอกวา่ ....มีดหมอใช้ได้ผลง้นั เหรอ?!?! \" หมวดด้ิว พูดออกมาด้วยสหี น้าและนำ้ เสยี งตนื่ เตน้ หลังจากทเี่ หมือนจะเจอ วิธตี ่อกรกับเจา้ ส่ิงน้นั แล้ว \" ก็นะครบั ....ยอดโหวตมันดันลดลงจงั หวะเดียวกับท่ีมีดโดนตัวมนั ซะดว้ ยส.ิ ..และหลังจากนนั้ ยอดก็ไมล่ ดลงอีกจนกว่าจะถงึ ช่วงทม่ี ีด โดนตวั มันอีกที....ไมค่ ดิ วา่ มนั บังเอญิ ไปหนอ่ ยเหรอครบั ....\" หลังจาก ทีท่ ็อปอธบิ ายออกมาแบบนั้น หมวดด้ิวกไ็ ดข้ ้อสรุป แววตาของเขา เร่มิ มีไฟขนึ้ มาอีกคร้งั แตท่ ว่า ก็ยงั ไมถ่ งึ ระดบั ท่ีจะเรยี กวา่ ลงิ โลด \" แสดงวา่ มดี หมอใช้ได้ผลจริงๆ...แต่วา่ .... ถงึ ยงั ไง มีดหมอก็ยงั แข็งแกร่งสู้กลา้ มเน้ือของมันไมไ่ ด้อยดู่ .ี ...\" หมวดดิ้วกลา่ วออกมาเชิงผดิ หวงั เป็นจงั หวะเดียวกับทีม่ ดี หมอใน คลปิ หกั สะบนั้ หลงั จากปะทะกบั หมัดของเจา้ ส่ิงนัน้ แบบพอดบิ พอดี \" ผมวา่ รนุ่ พ.่ี ...อาจจะตอ้ งหามีดหมอมาตนุ ไว้หลายๆอนั ....หรือไม่ รนุ่ พกี่ ต็ ้องหาอาวุธทค่ี ล้ายๆกับมีดหมอ แตท่ รงพลงั กว่า...\" 194

ทนั ทีที่ไดย้ นิ ประโยคดังกล่าว หมวดดวิ้ กพ็ ลนั ทำตาโต ในหวั เรมิ่ นกึ ถงึ อาวธุ ทตี่ นรู้จกั และพอจะเข้าขา่ ยดังกล่าว เรียกไดว้ ่าเปน็ แสง สว่างสดุ ทา้ ยทีเ่ ขาพอจะหาได้ \"อา....ง้นั เหรอ....ฉันว่าฉนั พอจะรแู้ ล้วล่ะ...ว่าจะใช้อะไร....แตว่ า่ นะ ....\" หมวดดิ้วนิง่ ไปพักหนึ่ง ก่อนจะชไี้ ปยงั หนา้ จอคอมพิวเตอร์อีกคร้ัง \" แล้วเรา....จะจดั การกับไอน้ ี่ยังไง....\" ------------ ผลู้ งทัณฑค์ ่อยๆยกแขนทีโ่ ดนฟาดไปเมอ่ื สักครู่ขึ้นมาดู ส่วนท่โี ดนตี เปน็ ท่อนแขนสเี ทาๆที่ยืน่ ออกมาจากแขนเส้ือขนสตั ว์ บนแขนไม่มี ร่องรอยการบาดเจบ็ ใดๆ เช่นเดียวกับเม่อื ตอนท่โี ดนมีดหมอแทง 195

เขา้ ใส่จงั ๆเม่ือตอนนั้น จนทำใหห้ มวดดวิ้ อดกังวลขึ้นมาไม่ได้ วา่ อาวุธของตนใช้ได้ผลรเึ ปล่า \"....... \" แตก่ ระนน้ั ท่าทางท่ีดูผดิ แปลกไปของมนั ก็ทำให้หมวดดิ้ว ใจช้นื ขนึ้ มาอยูบ่ ้าง วา่ บางทมี ันอาจจะใช้ไดผ้ ล...แค่เจา้ ส่ิงนั้นมนั แขง็ แกร่งเกินไปจนเหมือนมนั ไม่เป็นอะไร \" ใช้ไดผ้ ลครับรนุ พ.ี่ ...\" เสยี งอนั คนุ้ เคยดังขึ้นอย่างแผว่ เบา พอเงย หนา้ ข้ึนไป ก็พบกับโดรนบนิ ไดต้ ัวหนึง่ ทเ่ี หมือนจะมีลำโพงติดอยู่ \" ยอดโหวตลดไปเทา่ ไหร่.....\" ตำรวจหน่มุ ถามกลับ ยงิ่ ไดร้ ับ คำยืนยนั แบบน้ี ชายหนุม่ ก็เร่ิมมนั่ ใจมากข้นึ แลว้ \" 30 คะแนนครับ...\" เสยี งเนบิ ๆดงั มาจากโดรน ซึง่ ยอดอนั ตำ่ เต้ยี เรย่ี ดนิ ก็ทำให้หมวดดวิ้ อดท่จี ะรสู้ ึกเหนือ่ ยล้าข้นึ มาไม่ได้ 196

\" เจริญละ....ถา้ งั้น....ฝากจดั การทเ่ี หลอื ด้วยนะ!! \" หมวดดว้ิ กลา่ ว ดว้ ยนำ้ เสยี งลนๆ เมือ่ เหน็ วา่ อีกฝ่ายเริ่มขยับตัวอีกครั้ง หลงั จากท่ีหายอ้ึงแลว้ ผลู้ งทัณฑ์กเ็ หมอื นจะกลับมาเยือกเยน็ และ ดดุ นั ขึ้นมาอกี คร้ัง แขนท้ังสองข้างอยู่ในทา่ แนบลำตวั กอ่ นท่ีมอื ข้าง หน่ึงของมนั จะฉกเข้าใส่หมวดดว้ิ อย่างรวดเรว็ ฝุ่บ!!!! ผัวะ!!! และกเ็ ชน่ เดยี วกบั ทกุ ครง้ั พริบตาท่ีเห็นมือท่ีแนบลำตัวข้างหน่งึ ดู เบลอๆ มอื ขวาท่ีกำคมแฝกของหมวดดว้ิ กต็ วดั ออกไปอย่างรวดเรว็ ตามสัญชาตญาณ จนเกดิ เป็นเสยี งปะทะกนั ระหวา่ งเน้อื กับไม้อีก ครั้ง พอรู้ตวั อกี ที เขาก็พบวา่ ไมข้ องตนได้ปดั ข้อมอื หนาๆของผูล้ งทณั ฑ์ ออกนอกพ้นตัวเรยี บร้อยแล้ว 197

มนั รบี ดึงมือของตวั เองกลับมาด้วยความเรว็ สงู จนเห็นเป็นภาพ เบลอๆ แต่กระนน้ั มนั กลับไม่ยงั ไมป่ ล่อยหมัดของมนั ออกไป ในทนั ที จนทำใหห้ มวดดิ้วเริม่ เปน็ ฝ่ายโตก้ ลับ \" เป็นอะไรไปวะ?!? เกดิ เจบ็ มือข้ึนมารึไง?!? \" หมวดด้ิวร้องท้าทาย พลางไล่ฟาดคมแฝกใสอ่ กี ฝ่ายอยา่ งต่อเนอ่ื ง แตก่ ็ไม่มีไม้ไหนที่ฟาดโดนตัวมนั อกี เพราะแม้อีกฝ่ายจะตวั ใหญ่ยกั ษ์ แตม่ ันกลับมีความคล่องตัวทส่ี ูงเอาเร่ือง ผดิ กับขนาดตวั ของมัน มนั โยกหลบซา้ ยทีขวาที พลางก้าวถอยหลังยาวๆ เม่ือเหน็ ว่าการ โจมตีของอีกฝ่ายไม่สามารถก้มหลบหรือโยกตัวออกด้านข้างได้ หมับ!!! 198

แต่ทว่าก็มจี ังหวะหน่ึง ที่มนั ได้ย่นื มือเข้ามาใกลๆ้ หมวดด้วิ และกาง ฝา่ มอื รอ คลา้ ยกับเตรียมจะคว้าแขนของตำรวจหนุ่ม เพ่ือนำมาหัก ท้งิ พอหมวดดวิ้ พลาด เหว่ียงแขนเขา้ ไปโดนองุ้ มือมนั เขาก็รูไ้ ด้ในทันที ว่าจะเกิดอะไรข้ึน มือขวาท่ีกำคมแฝกอยจู่ งึ ปล่อยไม้ใหห้ ลดุ ออก จากมือ และในจังหวะท่ีมนั เริ่มกำมือและเตรยี มจะหักแขนเขา มือ อีกข้างก็ควา้ คมแฝกได้อยา่ งทันท่วงที และกระทุ้งใส่นิว้ มอื มันเตม็ แรง โป็ก!!! เสียงไมก้ ระทบขอ้ นวิ้ ดังล่นั ทำให้ผู้ลงทัณฑ์ถึงกับปล่อยมือออกจาก แขนหมวดดว้ิ ก่อนทมี่ ันจะผลกั เขาออกไปแทน มนั ง้างหมดั ไปขา้ ง หลงั ท้งั สองข้าง คลา้ ยกับกำลังจะปลอ่ ยหมัดออกไป 2 ครง้ั รวด กกึ ..... 199

แตท่ ว่าหมัดทง้ั สองกไ็ ม่ได้ถกู ยิงออกมา จ่ๆู ผลู้ งทัณฑ์กช็ ะงักไป แบบไม่มปี ่มี ขี ลยุ่ กอ่ นที่มันจะเริ่มเดนิ ถอยหลงั ไปหลายก้าว แลว้ เงย หนา้ ขนึ้ ฟา้ ราวกับเห็นอะไรบางอย่างที่ผดิ ปกติ ------------- \" แลว้ เรา....จะจัดการกับไอน้ ่ียงั ไง....\" หมวดด้วิ กลา่ ว พลางช้นี ้วิ ไปยังหนา้ จอคอมพิวเตอร์ ทบี่ ัดนไี้ ดแ้ สดง ใหเ้ ห็นผลโหวตที่เรมิ่ เพม่ิ จำนวนขน้ึ อีกครง้ั \" ดทู า่ ว่าเจา้ พวกน้ันเหมือนจะรู้ตัว และเร่ิมหาทางเพมิ่ พลงั ให้เจ้า นั่นสินะครับ \" ชายสวมแว่นกล่าวสง่ิ ทคี่ ดิ ออกมาดว้ ยสายตาทดี่ ู เคร่งเครยี ด \" ใช.่ ...แบบน้ีต่อใหต้ มี ันเข้า แต่ถา้ มคี นมาเพิ่มเลอื ดใหม้ ันเร่ือยๆ แบบนี้ ตีท้งั วันมนั ก็ไมต่ ายแหงๆ....\" หมวดดิว้ กล่าวออกมาดว้ ยสี 200