form_พิพิธ_4

ลา ซิกวั ปา “ลา ซกิ วั ปา” (La Ciguaqa) ว่ากันวา่ เธอเป็นทั้งภูตและผีตามความเชื่อของ ประเทศโดมนิ ิกนั ลา ซิกัวปาจะมีลกั ษณะของหญิงงามท่หี น้าตาสะสวย เธอน้ันจะอาศัย อย่ตู ามแมน่ ้�ำ และป่าลึกท่ซี ึ่งปราศจากผู้คน ภูตตนน้ีจะมีพลงั เวทมนตร์และอำ�นาจเกนิ กว่าทีม่ นษุ ยค์ นใดจะตอ่ กรได้ ทั้งนใ้ี ครกต็ ามทส่ี บตาเข้าตรง ๆ กับเธอ คนคนก็จะถกู หลงมนต์เสน่ห์เธอเขา้ ในทันที มันจะโปรดปรานชายรูปงามเปน็ ท่สี ดุ เม่ือใดท่มี ีผชู้ ายหล่อหลงเข้ามาในเขต ของมัน ลา ซิกัวปาจะชักชวนใหเ้ ขาไปอย่ใู นถ้ำ�กับมนั ด้วย ซึง่ หากชายคนนน้ั ยอมไปแต่ โดยดี เธอก็จะฆา่ เขาคนคนน้นั เมื่อไปถงึ ท่ีถ้ำ� ในขณะท่ปี ฏเิ สธเธอ ณ ตอนนน้ั กห็ มาย ถึงความตายอยู่ดี ซ่ึงเธอจะเผยโฉมหนา้ อนั นา่ เกลียดท่ีแทจ้ รงิ กอ่ นจะฆ่าเหยอื่ เพราะ ฉะน้นั การหลบหนีจากเธอให้เร็วจงึ เปน็ หนทางที่ถูกต้องทสี่ ุดแลว้ นอกจากนใ้ี ครก็ตามที่คดิ จะตามรอ่ งรอยเทา้ ทเี่ ธอคิดไว้กจ็ งคิดใหมซ่ ะ เพราะ วา่ เธอน้ันจะหลอกลอ่ ใหค้ นท่ตี ามรอยเท้าเธอไปพบกบั ทางตนั เพราะเธอนัน้ จะเดิน ย้อนรอยเทา้ กลบั เพ่ือหลอกใหน้ กั ล่ากลายเป็นผถู้ ูกลา่ แทนเสยี เอง



















เอล ซิลบอน ”เอล ซลิ บอน” (El Silbon) หรอื ที่แปลวา่ “ผผู้ วิ ปาก” ในประเทศเวเนซเู อลา่ มีตำ�นานของชายคนหน่ึงที่ฆ่าพ่อของเขาและนำ�ศพมาใส่ไว้ในกระสอบก่อนที่เขาจะแบก ไปมาตามทอ้ งถนนยามราตรี ถือวา่ เอล ซลิ บอนเป็นผที ไ่ี ม่มใี ครอยากจะเจอะเจอโดยเด็ด ขาด เพราะมันจะปรากฏตวั ใหใ้ ครเหน็ กต็ อ่ เมือ่ มนั อยากจะทำ�การสังหารคนคนนั้น และ กอ่ นท่มี นั จะปรากฏตวั ให้คนเห็น มันนั้นก็จะผิวปากเป็นเพลงใหเ้ หยื่อได้ยินกอ่ น เพราะ ฉะนั้นจึงเป็นเร่ืองที่ปกติเมื่อคนเวเนซูเอล่าจะรีบวิ่งหนีไปให้เร็วเม่ือได้ยินเสียงผิวปาก ปรศิ นาดังมาจากในความมดื ทไ่ี หนสกั แหง่ หน่ึง ท่ีส�ำ คญั ทส่ี ุด หากเสยี งผิวปากของมันดัง แววมาจากที่ไกล ๆ นน่ั แสดงว่า เอล ซิลบอนก�ำ ลงั อย่ใู กลก้ ับคณุ มาก ๆ

เจา้ ของบา้ น มีบ้านเก่ากลางป่าแหง่ หนึ่งอยูห่ ่างจากหมบู่ ้านไมไ่ กลนัก โดยทัว่ ไปแลว้ ก็ไม่ใชเ่ รื่อง ที่แปลกที่จะมีบ้านร้างอยู่ทไ่ี หนก็ตาม แตท่ ่แี ปลกคอื บ้านหลงั นี้ถกู สรา้ งโดยไร้ท่ีเคยมีใครมา อยอู่ าศยั แถมตัวบ้านยงั เป็นแบบทรงโบราณที่ชาวแอสเทคเคยสรา้ งไว้อยูด่ ้วย ยงิ่ ไปกวา่ น้ัน ทุกปีจะมีชาวบา้ นจะเขา้ ไปทน่ี ่นั ทุกวันท่ี 29 เดือนกรกฎาคมของทกุ ปี พวกเขาจะจัดเตรยี ม อาหารพวกเน้ือสดทน่ี ่าสะอดิ สะเอียน เชน่ ไกส่ ดเชือดคอ หนูตายถลกหนงั อาหารสดเหลา่ นี้ ถกู นำ�มาถวายใหแ้ ก่เทพในอดีตกาลท่เี ชอื่ วา่ เป็นเจ้าถน่ิ แห่งแผน่ ดนิ นี้ เหนอื ส่ิงทก่ี ล่าวมา ยงั มี เคร่ืองสังการทแี่ ปลกท่ีสดุ เหน็ จะเป็นหุ่นไมท้ ี่ถูกประดษิ ฐใ์ หข้ ยบั แขนขยับขาได้ ทั้งยงั จับใสช่ ดุ กระโปรงยาวโบราณแบบท่ีคนเฒ่าคนแกช่ อบใส่อกี ซงึ่ บนตวั หุน่ มเี ครอ่ื งแต่งกายครบทุกอย่าง ยกเวน้ ตวั หุ่นนั้นจะไม่มศี ีรษะ ชาวบ้านได้ออกกฎอกี ข้อหนึ่งท่ีเคร่งครดั มากน้นั ก็คือ ในวันจดั พิธีกรรมการสักการบูชาเทพองค์น้ีมีคือห้ามก็ตามใครออกจากบ้านหลังหกโมงเย็นโดยเด็ดขาด ทวา่ การหา้ มปรามบางอย่างกเ็ หมือนการยุยงสำ�หรับคนบางคน ...เพราะในเยน็ วนั นั้นของปมี เี ด็กผูช้ ายสองคนมาวิง่ เลน่ ทีป่ า่ แห่งน้ัน “เขาวา่ กนั วา่ เป็นเทพเจ้างูควอสซาโคอาฑุอาศัยอยทู่ ่นี ี”่ โฮเซ่ในชุดเสอื้ กลา้ มบอก เพื่อนอกี คนขณะท่ตี วั เองก�ำ ลังสำ�รวจรอบ ๆ หนา้ บ้าน ในขณะที่ราฟาเอลซง่ึ กใ็ สเ่ สอื้ กล้ามมอง ตามไปยังทิศทางทพ่ี ่ีชายของเขากำ�ลังมองอยู่เช่นกนั “กแ็ ค่ความเชือ่ ของคนแก่ เร่ืองเทพเจ้างหู รือผีไมม่ อี ย่จู รงิ หรอก...” กระนนั้ นำ�้ เสียง ของเขากบ็ อกอยา่ งไมม่ ่นั ใจ เขาไม่ชอบบรรยากาศแบบนเ้ี ลย แต่เพื่อนของเขาอยากมาดู เลย ถูกดึงให้มาเปน็ เพ่ือน “เหรอ ?” โฮเซ่หันมาจอ้ งหนา้ ราฟาเอลผูเ้ ป็นนอ้ งชายแท้ ๆ อย่างเปน็ ปริศนา เด็ก ชายหวั เราะในลำ�คอราวกบั พยายามจะทำ�ให้เพ่อื นอีกคนกลัว ก่อนจะคอ่ ย ๆ กา้ วเข้ามาหาเขา “แล้ววนั กอ่ นใครกนั นะท่ีตะโกนแหกปากว่าเจอผหี ลอกในห้องน�ำ้ น่ะ ?” คนเป็นน้อง ไดย้ นิ เชน่ น้ันก็หนา้ แดงขึน้ มาทันที มนั เป็นทง้ั ความรสู้ ึกทีโ่ กรธเคอื งและอายไปพร้อม ๆ กนั น้ำ� เสียงของราฟาเอลจึงพดู ดงั ข้นึ กว่าเดิมวา่ “ใครใช้ให้นายเอาแป้งของแม่มาทาซะขาวและโผล่มาแลบล้ินหลอกฉันแบบน้ันล่ะ” ซึ่งคำ�พดู ของนอ้ งชายท�ำ เอาลมในทอ้ งโฮเซ่ตขี นึ้ ด้วยความตลก เขาระเบิดเสียงหวั เราะ เพราะ เหน็ ภาพในเหตกุ ารณ์นนั้ ข้ึนมาอกี ครั้ง

ฮ่า ๆๆ วันน้ันนายกลัวจนฉีร่ าดเลย สนกุ เปน็ บ้า!” ราฟาเอลไมร่ ูส้ กึ สนกุ ดว้ ยเลย เดก็ ชาย เริม่ นกึ เสยี ใจทีม่ าทน่ี ีเ่ ปน็ เพ่อื นกบั พชี่ ายด้วย เขาหันหลงั และเดนิ ไปทางอืน่ ท�ำ ทีกลบเกลอ่ื นเรอ่ื ง ความอายในอดตี ซ่งึ ตอนน้นั เองที่เขาไปเตะเขา้ กับหนุ่ ไมท้ ่ีอยู่ขา้ งบ้านร้าง โฮเซ่ทเ่ี หน็ ดงั นัน้ จงึ รีบ พดู ตอ่ ทนั ทีว่า “พ่อเคยเล่าให้ฟงั วา่ ห่นุ ไม้ตัวนี้ใชเ้ ป็นร่างเทยี มของเทพเจา้ งู เพ่อื ทเ่ี ทพงจู ะเอาตัวยาว ๆ สอดเขา้ ไปในหนุ่ และออกไปเดนิ เขา้ ไปปะปนกบั คนธรรมดาทว่ั ไปเหมือนกับเรายังไง” โฮเซ่ พยายามแสดงสีหนา้ และเสยี งเพื่อหลอกคนเปน็ น้องอีกครั้ง ซง่ึ กไ็ ดผ้ ล เพราะราฟาเอลเองก็เคย ไดย้ ินเร่อื งแบบนจี้ ากพ่อของเขาดว้ ยเช่นกัน ย่งิ บรรยากาศยามเย็นทแ่ี สงกำ�ลงั จะลับตาไป ไหนจะ ลมหนาวท่ีพัดผา่ น มีเพยี งเสียงนกก�ำ ลงั บนิ กลบั เขา้ รงั ท�ำ ใหค้ วามรู้สึกของราฟาเอลเยน็ จนไปถงึ เท้า “กลบั กันเถอะ” คนเปน็ น้องชายร้องบอกดว้ ยนำ�้ เสียงทีห่ วาดกลวั อย่างเหน็ ไดช้ ดั กระนั้นก็ไม่ไดท้ ำ�ใหโ้ ฮเซอ่ ยากทีจ่ ะกลับไปในตอนนเี้ ลย เขาชะโงกมองเขา้ ไปขา้ งในบ้านร้างอกี รอบ เด็กชายมองทะลผุ า่ นท่หี น้าต่าง ซ่ึงเบอื้ งหลังหน้าตา่ งกม็ เี พียงความมืดมนไรส้ ิง่ ใดทจี่ ะมอง เห็นได้ โฮเซ่พลางคิดไปในใจวา่ เรอ่ื งพิธีกรรมที่ผใู้ หญท่ ำ�กันมนั ช่างเป็นความเชอื่ ท่ีแสนงมงาม เพราะมันไร้สาระท่มี าสรา้ งบ้านหลังหนึ่งกลางปา่ ทั้ง ๆ ทคี่ วรจะเอาวสั ดุในการสร้างบ้านน้ไี ปสรา้ ง ใหม้ นษุ ยจ์ รงิ ๆ อาศัยอยจู่ ะดีกวา่ เอามาบูชาแบบนี้ “เดีย๋ วส.ิ .. นายไมอ่ ยากรูบ้ า้ งเหรอวา่ ขา้ งในมอี ะไร” เป็นค�ำ ถามที่ราฟาเอลรู้ค�ำ ตอบดี อย่แู ล้ววา่ ไมใ่ ช่ว่าเขารู้ว่าภายในนั้นมอี ะไร แต่เขารวู้ ่าเขาไม่อยากเข้าไปในน้นั ต่างหาก ตอนน้เี ขา อยากกลับบ้านแลว้ สาเหตุที่คนเปน็ น้องยอมมาต้งั แต่แรกเพราะเขาไมอ่ ยากถกู ล้อวา่ เป็นเด็กข้ีแย กระนั้นเขากร็ ู้สึกไมค่ มุ้ ค่ากบั การทีม่ าในทแี่ บบน้ีเลย เขานง่ิ ไมย่ อมตอบคำ�ถามท่ีคนเป็นพ่ีชายเพงิ่ ถาม แตก่ ระน้นั โฮเซ่ก็ไมส่ นใจทจ่ี ะฟงั คำ�ตอบอยู่แล้ว เพราะตอนนี้เขาฉงนที่จะลองเข้าไปดภู ายใน นน้ั มาก เดก็ ชายก้าวเทา้ ขึ้นไปยนื จังกา้ ทป่ี ระตูหนา้ ทางเขา้ “จะดีเหรอ ถา้ พ่อแมร่ ู้ พวกเขาจะโกรธเอานะ...” เปน็ ข้ออ้างทค่ี นเป็นนอ้ งพูดเพ่อื ทจ่ี ะ เลี่ยงไม่ใหค้ นเป็นพ่ชี ายเข้าไปในนน้ั “ฉันรู้ว่านายกลวั ง้ันนายรออยทู่ ี่ตรงน้ันไปแหละ เดีย๋ วฉันเขา้ ไปดแู ปป๊ นงึ วา่ มอี ะไร” “โฮเซ่!” ราฟาเอลพยายามรัง้ พ่ชี ายไว้แล้ว แต่โฮเซก่ เ็ ปิดประตูเขา้ ไปภายในน้นั โดยไม่ สนใจเสียงของนอ้ งชายก่อนจะปิดประตูตามหลงั ความรสู้ กึ แรกทโ่ี ฮเซส่ มั ผัสไดก้ ็คอื มีกลน่ิ เหมน็ อบั ผสมกับกลิ่นเหมน็ คาวภายในบา้ น เท้าของเด็ก ชายเตะโดนเข้ากบั ของหลายส่ิง ซงึ่ เขาไม่สามารถระบุได้ชดั เจนวา่ มนั คอื อะไร เพราะภายในบ้าน มดื มวั ไรแ้ สงที่จะเล็ดลอดเขา้ มาได้ ทว่าโฮเซ่กเ็ ดาวา่ อาจจะเปน็ ขยะที่พวกชาวบ้านหรอื พวกขย้ี า มาท้งิ ไวภ้ ายในนีก้ ็เปน็ ได้

“อมื ?” เดก็ ชายอทุ านเม่อื เท้าของเขาไปเกี่ยวอะไรบางอย่างที่เปน็ เส้นคล้ายกับเชอื ก โฮ เซจ่ ึงก้มลงไปหยิบข้นึ มา เดก็ ชายหรต่ี าเพง่ มองดภู ายใต้แสงที่นอ้ ยนิด แตเ่ ขาก็พอจะเห็นได้วา่ มัน คอื คราบของงู ซึ่งเปน็ ซากลอกคราบทง่ี ูถอดทิง้ ไว้ ตอนนเี้ ดก็ ชายไมไ่ ด้กลัวว่าจะเจอผีสางเทพเจา้ งู ท่ไี หนแลว้ หรอก เขาหรอกว่าเจ้าของซากคราบหนงั งนู ้จี ะยงั คงอย่แู ถว ๆ นี้ และอาจจะจบั จ้องเขา อยใู่ นมุมมืดทีไ่ หนสักแห่ง รอเวลาให้เขาเขา้ ไปใกลจ้ ะจูโ่ จมก็เปน็ ได้ เด็กชายท่เี ดินเข้าไปในบา้ นได้เพียงครึ่งทางเกดิ เปล่ยี นใจอยากจะกลบั ออกมา ทว่า สายตาทีเ่ รม่ิ คุ้นชินกับความมดื เร่ิมทำ�ให้เขามองเห็นส่ิงทอ่ี ยู่รอบ ๆ กายเขา รูปปัน้ ขนาดเล็กต้ังอยทู่ ่ีบนโต๊ะดา้ นในสุดของบ้าน... โฮเซ่เดนิ เขา้ ไปใกล้รูปปัน้ ที่เขาเร่ิมร้สู ึกสนใจ เม่อื เข้าไปถึงในระยะจับตอ้ ง เดก็ ชาย มือบอนก็หยิบมันขึน้ มาดู มันเป็นรูปปน้ั คนในชดุ แอสเทคโบราณ ร่างกายห่นุ รปู ป้ันน้ันก่ำ�ยำ� เหมอื นกบั ชายหนมุ่ ทวา่ มคี อยาวและหัวเปน็ งู เขาหวั เราะชอบใจ นึกอยากจะเอากลบั ออกไปหล อกราฟาเอลเสียหนอ่ ย... ขณะเดียวกนั ราฟาเอลที่จอ้ งมองสลบั ไปอยทู่ ่หี น้าตา่ งและประตูทางเขา้ เด็กชายทนต่อ ไปไม่ไหวถึงเอย่ ปากเรียกหาคนเป็นพี่ชาย “โฮเซ่ออกมาได้แลว้ !” เขาตะโกนเรยี กช่ือพ่ีชายแต่กไ็ ร้ซ่งึ เสียงตอบกลบั เด็กชายเริ่ม รสู้ กึ วา่ เขารอนานมากแล้ว นา่ แปลกท่คี วามกลวั กอ่ นหน้านีไ้ ด้สลายหายไปกลายมาเป็นความร้สู ึก เบ่อื แทนที่ ราฟาเอลมองไปรอบ ๆ ซง่ึ มีแตส่ เี ขยี วและความรกรา้ ง จากน้นั เขากห็ ยิบกิง่ ไมท้ ีพ่ น้ื และเดนิ ไปเร่ือย จนมาโผล่ทด่ี ้านหลงั บา้ นรา้ ง ซง่ึ เป็นดงหญ้าสูงนบั ไม่ถว้ น เดก็ ชายเหวี่ยงก่งิ ไม้ไป มาใส่กอหญ้า “โฮเซ่ ฉันเบ่อื แลว้ นะ กลับกันไดร้ ยึ งั !?” ฟ่อออออออออ!!! วินาทีนนั้ เองท่หี วั ใจของราฟาเอลดงิ่ ลงไปอยทู่ ี่ตาต่มุ เม่ือก่งิ ไมท้ ่เี ขาเหว่ียงไปแหวกหญ้า และเจองตู ัวเขือ่ งขู่เสียงดงั ใส่เขา เดก็ ชายผงะด้วยความตกใจและถอยหนไี ปโดนอตั โนมัติ ทว่าตอน ทเ่ี ขาถอยหลงั ไปเพียงไมก่ กี่ า้ ว จู่ ๆ ก็มเี สียงแปลก ๆ อะไรบางอย่างดังมาจากด้านข้างของเขา อ้วกกกกกกกกก!!! ราฟาเอลลืมเรื่องงูตัวเม่ือสักครไู่ ปในทันที เขาหันไปสนใจเสียงแสนประหลาดนั้น มัน เหมอื นเสยี งของใครสกั คนก�ำ ลังอาเจียนออกมา ท่ีส�ำ คัญมันฟงั ดไู ม่เหมือนกับพ่ีชายของเขาเลย รา ฟาเอลลงั เลอยนู่ านวา่ ควรจะไปสำ�รวจสืบสวนเสยี งน้นั ต่อดไี หม เด็กชายหันไปยงั ตวั บา้ นร้างอีก ครั้งกอ่ นจะเรียกหาชอื่ ของพ่ชี ายเขาอีกครงั้

“โฮเซ.่ ..” เปน็ นำ�้ เสยี งทอ่ี ่อนแรงอยา่ งชัดเจน เด็กชายหันรีหันขวางสลับระหวา่ งบ้าน และจหู่ ลงั พงหญ้าที่มาของเสียงแสนประหลาดเมอื่ สักครู่ สวบบบบ! เสยี งบางอย่างแหวกหญ้าดงั ผา่ นไปจากจดุ เสียงอาเจยี นก่อนนนั้ น้ี เหมอื นกบั วา่ เจ้าของ เสยี งน้ันหนีเขา้ ป่าลงลึกไปแลว้ “ระ... ราฟาเอล” คราวนี้แทนที่ทุกเสียงทีแ่ ปลกประหลาดมันคอื เสียงทีค่ นทเี่ ขาคุน้ เคย เรยี กชื่อของเขา ราฟาเอลจำ�ไดท้ นั ทที ่ีวา่ มันเปน็ เสยี งของพ่ีชายเขา ทว่ามนั แปลกตรงที่มันกลับ ดังออกมาจากหลังพงหญา้ แทนท่ีจะดงั ออกมาจากในบา้ นรา้ ง กระนั้นราฟาเอลก็ตดั สนิ ใจเลอื กที่ จะเข้าไปดู เพราะฟงั จากนำ�้ เสยี งแล้วเหมือนกบั ว่าพช่ี ายเขาก�ำ ลังบาดเจ็บหรอื ประสบปญั หาอะไร บางอย่าง “โฮเซน่ ายอยไู่ หนน่ะ ตอบฉนั ด้วย!” เด็กชายพยายามเรียกหาคนเปน็ พีช่ าย และไมร่ ู้ ท�ำ ไมความร้สู ึกหวาดผวามันกำ�ลงั ปะทขุ น้ึ มาในจติ ใจของเขาขึ้นมาเรือ่ ย ๆ มารู้ตัวอีกทีน�ำ้ ตาของ เขาก็เอ่อล้นออกมารอบดวงตาแล้ว ขาของเด็กชายก้าวแหวกหญ้าตรงไปขา้ งหนา้ อย่างเฉอ่ื ยช้า เขาก�ำ ลังหวาดกลวั อย่าง รนุ แรง ไม่ว่าจะเป็นท้งั งูตวั ก่อนหนา้ น้ี หรอื จะเรยี กอว้ กประหลาดทเ่ี ขาได้ยินอกี กระนน้ั เดก็ ชาย กย็ งั คงก้าวเทา้ ตอ่ ไป เพอ่ื ตามหาพ่ีชายของเขา สายตาของเขากจ็ ับจอ้ งเหนอื ขอบหญ้าท่สี ูงเทา่ กับ อกของเขาไปดว้ ย ถึงกระน้ันเขาก็ยงั หาตวั พีช่ ายตัวแสบของเขาไมเ่ จออยดู่ ี เดก็ ชายเตรียมทีจ่ ะ เปลย่ี นใจเดินหนกี ลับไปยงั ที่โล่งแลว้ แต่เขากย็ งั ไม่ไดท้ �ำ ดงั ใจทค่ี ิดไว้ก็ต้องพบกับเรื่องท่สี ยดสยอง ท่ีสุดในชวี ิต เมอื่ กา้ วหนึง่ ของเขาไปเตะโดนบางสง่ิ โดยบงั เอญิ โฮเซท่ ่ีร่างกายบิดเบ้ยี วอย่บู นพน้ื หญา้ ! ร่างของเด็กชายเหมือนกับถูกรัดคีมขนาดยักษ์บีบร่างกายจนกระดูกแตกแหลกละเอียด ตาของพีช่ ายเขาถลนหลุดออกมานอกเบา้ มเี ลอื ดไหลออกมาจากปากและหู ครึ่งบนของเขามี เมือกเหลว ๆ เลอะอยู่ เหมือนกบั เขาเคยถูกบางสง่ิ กลืนเขา้ ไปครึ่งตัวและโดนคายออกมา “ว๊ากกกกกกกกกก!!!” ราฟาเอลกรดี ร้องด้วยความตกใจถึงขดี สุด ร่างของเขาถอยหนจี ากพชี่ ายไปโดยทีไ่ ม่รู้ตวั ทว่าถอยไปได้เพยี งเลก็ น้อย เขากช็ นเข้ากับใครบางคนเข้าเสียก่อน ราฟาเอลหันไปมองยงั บคุ คลที่ เขาชน ซึ่งเบื้องหลังเขาคอื ยายแก่คนหน่ึงท่ีดมู ีอายุมากแล้ว ผมสดี อกเลายาวรงุ รงั ไม่เปน็ ทรง เธอ สวมใส่กระโปรงยาวโบราณที่ทำ�ให้ราฟาเอลนกึ ถงึ ย่าของเขา เดก็ ชายนิ่งอ้ึงอา้ ปากค้างไปสักพกั กอ่ นทีจ่ ะนึกเรื่องทจ่ี ะพดู ขึ้นมาได้ในวนิ าทตี ่อมา “ช่วยด้วยครับ พ่ีชายของผม พข่ี องผม...”

ถึงจะพยายามจะพดู กแ็ ล้ว แต่เขาก็เรยี บเรียงประโยคทจี่ ะสื่อสารไมถ่ กู หญงิ ชราทหี่ นา้ นงิ่ เฉยมองเขาด้วยสายตาทีไ่ มอ่ าจจะคาดเดาได้ ราฟาเอลจดจอ้ งดวงตานัน้ เหมอื นกับวา่ มันมเี พยี ง ขดี เดียวแทนทนี่ ัยนต์ ากลมดำ�ทเ่ี หมอื นกบั มนุษย์ทัว่ ไป “ไปตามใครมาช่วยทีครับ!” เด็กชายละท้ิงความสงสัยทุกอยา่ งและย่นื มอื ไปจับเขยา่ แขนของหญงิ ชราตรงหน้า ทว่าแทนที่ความรสู้ ึกทีไ่ ดจ้ บั แขนอนั เหย่ี วย่นภายใต้เสื้อแขนขาว เขา กลบั ร้สู ึกวา่ ... รา่ งของยายแก่คนนท้ี ำ�ไมช่างแขง็ เหมอื นไม้เลย วนิ าทนี ้ันเองทค่ี วามทรงจ�ำ ของเขากลับมาเตือนสติ เมื่อเดก็ ชายนกึ ขึน้ ได้วา่ ยายแก่คนน้ี สวมใส่ชดุ ตวั กเดียวกบั ทห่ี ุ่นไมด้ ้านหนา้ บ้านร้าง ราฟาเอลค่อย ๆ หันหัวไปมองยังจดุ ท่หี นุ่ ไมค้ วรจะต้ังอยู่ แตแ่ ทนทีเ่ ขาก็จะพบหนุ่ ไมท้ ี่ ไม่ควรขยบั ไปไหนได้ ตอนนีห้ ่นุ ไมต้ ัวนัน้ กลบั ไมไ่ ด้อยู่ตรงนน้ั แลว้ ความหวาดกลัวของราฟาเอล เรม่ิ คอ่ ย ๆ เพมิ่ ข้นึ เดก็ ชายเริ่มจะเชอื่ ในตำ�นานของเทพเจา้ งูควอสซาโคอาฑุแลว้ ... ไม่ส!ิ มันเปน็ ความจริงท่ีเขาต้องยอมรับ มันไมใ่ ชต่ �ำ นานอีกตอ่ ไปแลว้ รา่ งกายของเดก็ ชายเรม่ิ สัน่ เทาไม่อยนู่ ิง่ ในขณะทห่ี ญงิ แก่ท่ีหนา้ นง่ิ เฉยอยู่นาน เริม่ แสยะยิ้มเผยฟนั ทเ่ี ปน้ ซ่เี ล็กแหลมคมคลา้ ยกับงใู ห้แกร่ า ฟาเอลเห็น จนเด็กชายต้องรีบก้มมองลงทพี่ นื้ ดว้ ยความสยดสยอง “ว่าจะกนิ แคไ่ อ้เดก็ น่นั คนเดียวซะหนอ่ ย...” เสียงอนั แหบพรา่ ของยายแก่บอกกับเดก็ ชายเช่นนัน้ ราฟาเอลท่ตี ัวส่นั เป็นลกู สนุ ขั ไมอ่ ยากทแี่ มแ้ ต่จะมองหนา้ ยายแกค่ นนี้เลย แตก่ ระน้ัน เขาก็เผลอตัวอย่างชว่ ยไม่ได้ ท่ีจะเงยหน้าขึ้นไปมองเธออกี คร้งั และเจอกับ... ปากอันมหึมากว้างราวกบั งู

























เอล คาคนู “เอล คาคนู ” (El Cucuy) ช่อื นี้เป็นเสมอื นกับผบี ูก้ี แมน (ผใี นตเู้ สือ้ ผ้า) ในความ เชอ่ื ของชาวลาตนิ อเมรกิ าที่มมี ายาวนาน มันเปน็ ปีศาจท่สี ามารถแปรงกายให้เป็นอะไร กไ็ ด้ มันนน้ั จะชอบซ่อนตวั อยู่ในต้เู สอื้ ผ้า ใต้เตยี ง หรือไมก่ ต็ ามทอ่ ระบายน�้ำ ลกั ษณะของ มันไดถ้ ูกบอกกลา่ ววา่ จะเป็นชายรา่ งสูงผอมตัวสีด�ำ สนิท นิว้ มอื ของมนั จะงอกยาวราวกบั เป็นกรงเล็บ สร้างความหวาดกลวั ให้แกผ่ ้พู บเหน็ เป็นอยา่ งมาก ตำ�นานเล่าว่าครั้งหนงึ่ เอล คาคูนเป็นพอ่ ทม่ี ีอย่ตู ิดอยู่สองคน ในวันหนึ่งทเี่ ขา ต้องออกจากบ้านไปเขา้ เมอื ง เขาไดข้ ังลูก ๆ ของเขาไว้ในห้องเพอื่ ไม่ใหพ้ วกเขาซุกซนแอบ หนีออกไปเลน่ ข้างนอก ทวา่ มันกลบั เปน็ การตดั สินใจทผี่ ิดพลาด เมือ่ ตะเกียงภายในบ้าน ได้ร่วงตกลงมาจนเกิดเปน็ เพลงิ ไหมเ้ ผาบ้าน ท�ำ ใหเ้ ด็กท้งั สองถกู เผาทั้งเป็นอย่ใู นบ้าน ดว้ ย ความโศกเศรา้ และบาปของผู้เปน็ บดิ า เขาจึงได้ถูกความมดื กลนื กินร่างจนกลายเป็นผีร้าย เอล คาคนู เชื่อกนั ว่าเด็กคนใดทีไ่ มเ่ ชือ่ ฟงั พ่อและแม่ เอล คาคนู จะออกมาจบั ตวั พวกนนั้ กนิ เปน็ อาหาร