ตามรอยธรรมย้ำรอยครู หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ

43 ๔๓ ​ให​้สำรวมจ​ ิต​ใหด​้ ี​​มี​ความ​ยินดใี​นก​ ารบ​ วช​ ​ ชาย​กเ​็ ป็นพ​ ระภ​ ิกษุ​ห​ ญิง​ก็​เป็น​พระภ​ ิกษณ​ุ ี​ ​ อยา่ ง​นจ​้ี ะ​ม​อี านสิ งส​ส์ งู ม​ าก​จ​ ดั เ​ปน็ เ​นกขมั ​บารม​ขี น้ั ​อกุ ฤ​ ษฏ​ท์ เ​ี ดยี ว luangpordu.com

๔๔ 44 ​๑๕​ ​ ค​ วร​ทำ​หรอื ไ​ม่​?​​ ครงั้ ห​ นง่ึ ​ม​ ล​ี กู ศ​ ษิ ยห​์ ลวงปผ​ู่ ส​ู้ นใจธ​ รรมป​ ฏบิ ตั ก​ิ ำลงั น​ งั่ ภ​ าวนาเ​งยี บ​ อยู่​ไ​ม​ห่ า่ ง​จากท​ า่ น​เท่าใด​นัก​บ​ ังเอญิ ม​ ​ีแขก​มา​หาศ​ ษิ ย​์ผู้​นน้ั แ​ ตไ​่ ม​่เห็น​ก​ ็ม​ ี​ ศษิ ยอ​์ กี ท​ า่ นห​ นง่ึ เ​ดนิ เ​รยี กช​ อ่ื ท​ า่ นผ​ ก​ู้ ำลงั น​ งั่ ภ​ าวนาอ​ ยด​ู่ ว้ ยเ​สยี งอ​ นั ด​ งั ​แ​ ละ​ เม่ือ​เดิน​มา​เห็น​ศิษย์​ผู้​นั้น​กำลัง​ภาวนา​อยู่​ก็​จับ​แขน​ดึง​ขึ้น​มา​ท้ัง​ท่ี​กำลัง​น่ัง​ ภาวนา​ ​เมอ่ื ​ผ​ู้นน้ั ห​ ่างไ​ปแ​ ล้ว​ห​ ลวงป่​ทู า่ นจ​ ึงเ​ปรย​ข้นึ ​มาว​ ่า​ ​ “​ใน​พุทธ​กาล​ครั้ง​ก่อน​ ​มี​พระ​อร​หัน​ต์​องค์​หนึ่ง​กำลัง​เข้า​นิ​โรธ​- สมาบ​ ตั ​ิ ไ​ดม​้ น​ี กแ​ สกต​ วั ห​ นง่ึ บ​ นิ โ​ฉบผ​ า่ นห​ นา้ ท​ า่ นพ​ รอ้ มก​ บั ร​อ้ ง​“​ แ​ ซก”​ ​ ทา่ นว​ า่ น​ กแ​ สกต​ วั น​ น้ั เ​มอ่ื ต​ ายแ​ ลว้ ไ​ดไ​้ ปอ​ ยใ​ู่ นน​ รก​แ​ มก​้ ปั น​ พ​ี้ ระพทุ ธเจา้ ​ ผ่าน​ไปไ​ดพ​้ ระองค​ท์ ​่ีส​ี่แลว้ ​​นก​แสกต​ ัว​นัน้ ​ยงั ​ไม่ไ​ด้​ขน้ึ ม​ า​จากน​ รกเ​ลย​”​ ​ luangpordu.com

45 ๔๕ ​๑๖​ ก​ ารอ​ ุทิศส​ ว่ นก​ ศุ ลภ​ ายนอกภ​ ายใน​ ​มี​บาง​ท่าน​เข้าใจ​คลาด​เคลื่อน​เก่ียว​กับ​การ​อุทิศ​ส่วน​กุศล​ให้​ผู้​ตาย​ ของ​หลวงปู่​ ​ซ่ึง​ท่าน​เมตตา​ทำ​เป็น​ปกติ​ ​จึง​มี​ความ​หวัง​ว่า​เมื่อ​ตน​ตาย​​ หลวงปท​ู่ า่ นจ​ ะเ​มตตาใ​หบ​้ ญุ สง่ ว​ ญิ ญาณ​ส​ ง่ จ​ ติ ไ​ปส​ วรรคไ​์ ปน​ พิ พานไ​ด​้ ด​ ว้ ย​ ตนเ​ปน็ ​ผ​ู้เขา้ ​วัดท​ ำ​ทานแ​ ละป​ รนนิบตั ​ิหลวงปม​ู่ า​นาน​​หลวงปูท่​ า่ นก​ ็​เมตตา​ เตอื น​ว่า​ ​ “​ถา้ ข​ ้าต​ ายไ​ปก​ อ่ น​​แลว้ ​ใครจ​ ะส​ ง่ ​​(บ​ ญุ ​)​ใ​ห​้แก​ละ่ ​”​ ​ ด้วยค​ วาม​ไม่เ​ข้าใจ​ท​ ่านผ​ ู​น้ ้นั ​จงึ ​มคี​ ำ​ตอบ​ว่า​ ​ “​ขอใ​ห้ห​ ลวงป​ูอ่ ยตู​่ อ่ ไ​ปน​ าน​ๆ​​ใหพ้​ วกผ​ ม​ตายก​ ่อน”​ ​ ​น​เ่ี ปน็ จ​ ุดช​ วนค​ ดิ ใ​นค​ ำเ​ตอื น​ของ​ทา่ นท​ ​บี่ อก​เป็น​นยั วา่ ​ ​การ​ไปส​ ุคต​ิ หรือ​การ​หลดุ ​พน้ ​น้นั ​​ตอ้ งป​ ฏิบัต​ิ ​ต้อง​สรา้ งด​ ้วย​ตนเอง​เปน็ ส​ ำคญั ​ม​ ใิ ชห​่ วงั ​ พึ่งบุญ​พ่ึง​กุศล​ผู้​อ่ืน​ ​การ​อาศัย​ผู้​อ่ืน​เมื่อ​ตาย​แล้ว​นั้น​ เป็น​เพียง​ส่วน​น้อย​ที่​ อาจ​จะ​ได้​ ​อีก​ท้ัง​ยัง​เป็น​ความ​ไม่​แน่นอน​ด้วย​ ​สู้​ทำ​ด้วย​ตัว​เอง​ไม่​ได้​ ​เป็น​ แง่​ให้​คิด​ว่า​ต้อง​ปฏิบัติ​ตน​ให้​มั่นใจ​ใน​ตนเอง​ต้ัง​แต่​ก่อน​ตาย​ ​เมื่อ​ถึง​เวลา​ จำ​ต้อง​ทิง้ ข​ นั ธ์จ​ ะ​ไม่​ต้อง​มัว​กงั วลต​ ่อภ​ พช​ าติ​ภายห​ น้า​ ​โดยเ​ฉพาะอ​ ยา่ ง​ยิ่ง​ การป​ ฏิบตั ิ​ใหร​้ ​ู้แจง้ ใ​น​ธรรม​ตง้ั แ​ ตป​่ จั จุบนั ​ชาตน​ิ เ​้ี ป็น​ดยี​ ิ่ง​ท​ีเดียว luangpordu.com

๔๖ 46 ๑​ ๗​ ส​ ตธิ​ รรม​ ​บ่อย​ครั้ง​ที่​พวก​เรา​ถูก​หลวงปู่​ท่าน​ดุ​ใน​เร่ือง​ของ​การ​ไม่​สำรวม​ระวัง​ ทา่ น​มัก​จะ​ด​วุ ่า​ ​ “​​ให​ท้ ำ​(​​ปฏบิ ตั ​)ิ ​ไ​มท​่ ำ​​ทำ​ประ​เดย๋ี ว​เดยี ว​เ​ดย๋ี วอ​ อก​มาจ​ บั ​กลมุ่ ​กนั ​ อกี แ​ ลว้ ​​ที​เวลา​คยุ ​ค​ ุย​กัน​ได​้นาน​”​ ป​ ฏปิ ทาข​ องท​ า่ นต​ อ้ งการใ​หพ​้ วกเ​ราต​ ง้ั ใจป​ ฏบิ ตั ​ิ ต​ ง้ั ใจท​ ำใหจ​้ รงิ ​ม​ ส​ี ต​ิ สำรวม​ระวงั ​แ​ ม​เ้ วลาก​ นิ ​ขา้ ว​​ทา่ นก​ ​ใ็ ห​ร้ ะวงั ​อยา่ ​พดู ค​ ยุ ก​ นั ​เอะอะเ​สยี ง​ดงั ​ ​“​สติ​”​ ​นั้น​เป็น​สิ่ง​สำคัญ​ที่สุด​อย่าง​หน่ึง​ท่ี​จะ​ทำให้​เรา​ได้​หยุด​คิด​ พิจารณาก​ ่อนท​ ี​จ่ ะ​ทำ​จ​ ะพ​ ูด​​และ​แมแ้ ตจ่​ ะค​ ิด​สง่ิ ​ใด​สิ่งห​ นึง่ ​วา่ ส​ งิ่ น​ ั้น​ดห​ี รอื ​ ชวั่ ​ม​ ค​ี ณุ ป​ ระโยชนห​์ รอื เ​สยี ห​ าย​ค​ วรก​ ระทำห​ รอื ค​ วรง​ดเ​วน้ อ​ ยา่ งไร​เ​มอ่ื ย​ ง้ั ​ คิด​ได้​ก็​จะ​ช่วย​ให้​พิจารณา​ทุก​ส่ิง​ทุก​อย่าง​ละเอียด​ประณีต​ ​และ​สามารถ​ กลั่น​กรอง​เอา​สิ่ง​ท่ี​ไม่​เป็น​สาระ​ไม่​เป็น​ประโยชน์​ออก​ให้​หมด​ ​คง​เหลือ​แต่​ เน้ือท​่ีถูก​ต้องแ​ ละเ​ป็นธ​ รรม​ซงึ่ ​เป็นข​ อง​ควร​คดิ ​​ควร​พดู ​​ควรท​ ำแ​ ทๆ้ ​ luangpordu.com

47 ๔๗ ​๑๘​ ​ธรรมะ​จาก​ซองย​ า​ ​ บอ่ ยค​ รงั้ ท​ ห​ี่ ลวงปม​ู่ กั จ​ ะห​ ยบิ ยกเ​อาส​ ง่ิ ของร​อบต​ วั ท​ า่ นม​ าอ​ ปุ มาเ​ปน็ ​ ข้อ​ธรรมะใ​ห้​ศิษยไ​์ ด​้ฟงั ​กนั ​เสมอ​ ​ ครงั้ ห​ นง่ึ ​ทา่ นไ​ดอ​้ บรมศ​ ษิ ยผ​์ ห​ู้ นง่ึ เ​กย่ี วก​ บั ก​ ารร​เ​ู้ หน็ แ​ ละไ​ดธ​้ รรมว​ า่ ​ ม​ีทัง้ ช​ ั้นห​ ยาบ​​ชัน้ ​กลาง​ช​ ้ันล​ ะเอียด​​อุปมาเ​หมอื นอ​ ย่าง​ซองย​ าน​ ​่ี (​​หลวงปู่​ ทา่ นช​ ้ไ​ี ป​ท​่ซี องบ​ หุ ร)ี่​​ ​ “​แรก​เร่มิ ​​เรา​เหน็ แ​ คซ​่ อง​ของม​ ัน​​ต่อม​ า​​เราจ​ ะ​ไปเ​หน็ ​มวน​บหุ รี​่ อยู่​ใน​ซอง​นั่น​ ​ใน​มวน​บุหรี่​แต่ละ​มวน​ก็​ยัง​มี​ยาเส้น​อยู่​ภายใน​อีก​ ​แล้ว​ ทสี่ ดุ ​จะ​เกดิ ต​ วั ​ปัญญาข​ น้ึ ​ ​รดู้​ ว้ ยว​ า่ ย​ าเส้น​น​ที้ ำม​ า​จากอ​ ะไร​ จ​ ะ​เรียกว​ า่ ​​ “เห็นใ​น​เห็น”​กไ็ ด้​​ลอง​ไป​ตรอง​ดแ​ู ล้วเ​ทียบก​ บั ต​ วั เ​ราใ​หด​้ ี​เถอะ​”​ luangpordu.com

๔๘ 48 ๑​ ๙​ ​ ธ​ รรมะ​จากโ​รงพ​ ยาบาล​ โรง​พยาบาล​เป็น​สถาน​ที่​บำบัด​ทุกข์​ของ​มนุษย์​เรา​ ​อย่าง​น้อย​ ​๓​​ ประการ​​ซึ่ง​พระพทุ ธเจ้าท​ รง​แสดงไ​ว​้ใน​พระส​ ตู ร​สำคญั ​หลาย​เรื่อง​​คือ​ ​ ชาต​ิทุกข์​​-​​ความ​เดอื ดร​ อ้ น​เวลา​เกดิ ​ ​ชราท​ กุ ข์​​-​ค​ วาม​เดอื ดร​ ้อนเ​มอ่ื ค​ วามแ​ ก่​มาถ​ งึ ​แ​ ละ​ ​ พยาธ​ิทุกข์ ​-​ค​ วาม​เดอื ดร​ ้อนใ​น​ยามเ​จ็บ​ไข้ไ​ดป้​ ่วย​ ​ หลวงปู่​เคยบ​ อก​กบั ​ผเู้​ขยี น​ว่า​​ทโี​่ รง​พยาบาล​นัน่ ​แหละ​มี​ของด​ีเยอะ​ เป็น​เหมือน​โรงเรียน​​เวลาไ​ป​อย่า​ลมื ด​ ู​ตัว​เกิด​​แก​่ ​เจ็บ​​ตาย​​อยูใ​่ นน​ ั้นห​ มด​ ​“​ด​ขู า้ ง​นอก​แล้ว​ยอ้ น​มา​ด​ตู ัว​เรา​เ​หมอื นก​ ัน​ไหม”​ ​ ​ luangpordu.com

49 ๔๙ ๒​ ๐​ ข​ อง​จริง​ข​ องป​ ลอม​ ​เมื่อ​หลาย​ปี​ก่อน​ ​ได้​เกิด​ไฟ​ไหม้​ท่ี​วัด​สะแก​บริเวณ​กุฏิ​ตรง​ข้าม​กุฏิ​ หลวงป​ู่ แ​ ตไ​่ ฟไ​มไ​่ หมก​้ ฏุ ห​ิ ลวงป​ู่ เ​ปน็ ท​ น​ี่ า่ อ​ ศั จรรยใ​์ จแ​ กศ​่ ษิ ยแ​์ ละผ​ ท​ู้ พ​ี่ บเหน็ ​ เปน็ อ​ ยา่ งย​ งิ่ ​ถ​ งึ ข​ นาดม​ ฆ​ี ราวาสท​ า่ นห​ นง่ึ ค​ ดิ ว​ า่ ห​ ลวงปท​ู่ า่ นม​ พ​ี ระด​ ​ี ม​ ข​ี องด​ี ไฟ​จึง​ไม​่ไหมก​้ ฏุ ิท​ ่าน​ ​ ผูใ้ หญท​่ า่ นน​ ั้น​ได้​มา​ที่​วดั แ​ ละก​ ราบเ​รียน​หลวงป่​วู ่า​ ​“ห​ ลวงป​ู่ครับ​​ผม​ขอพ​ ระ​ด​ีท่​ีกันไ​ฟ​ได้​หนอ่ ยค​ รบั ​”​ ​หลวงปู​่ยม้ิ ​ก่อน​ตอบว​ า่ ​ ​ “​พทุ ธ​งั ​ธ​ ัมมัง​​สังฆงั​​​ไตร​สรณ​คมน​น์ ี​แ่ หละ​พ​ ระด​ ​ี”​ ​ ผใู้ หญ​่ท่าน​นน้ั ​ก​็รีบ​บอกว​ ่า​ ​ “​ไม่ใช​่ครับผ​ ม​ขอ​พระ​เป็นอ​ งคๆ์​ ​​อยา่ ง​พระ​สมเ​ดจ็ น​ ะ่ ​ครบั ​”​ ​ หลวงป​ู่กก​็ ลา่ วย​ นื ยัน​หนักแ​ นน่ อ​ กี ​ว่า​ ​ “​ก​็พุทธั​ง​ธ​ ัมมัง​​สังฆ​ัง​น​ ่ีแ​ หละ​ม​ีแคน​่ ล​ี้ ะ่ ​ภ​ าวนา​ให​ด้ ​”ี ​ ​ ​แล้ว​หลวงปู่​ก็​มิได้​ให้​อะไร​ ​จน​ผู้ใหญ่​ท่าน​น้ัน​กลับ​ไป​ ​หลวงปู่​จึง​ได้​ ปรารภ​ธรรม​อบรม​ศิษย​ท์ ่​ียงั อ​ ยู่ว​ ่า​ ​ “ค​ น​เรา​นีก​่ ​แ็ ปลก​ข​ ้า​ใหข้​ อง​จรงิ ก​ ลบั ​ไมเ่​อา​​จะเ​อา​ของป​ ลอม​”​ ​ luangpordu.com

๕๐ 50 ​๒๑​ ​คำส​ ารภาพข​ องศ​ ษิ ย์​ เ​ราเ​ปน็ ศ​ ษิ ยร​์ นุ่ ป​ ลายอ​ อ้ ป​ ลายแ​ ขม​(อยหู่ า่ งไกล) แ​ ละม​ ค​ี วามข​ เ​้ี กยี จ​ เปน็ ป​ กต​ิ ก​ อ่ นท​ เ​่ี ราจ​ ะไ​ปว​ ดั ​เ​ราไ​มเ​่ คยส​ นใจท​ ำอ​ ะไรจ​ รงิ จงั ย​ าวนาน​ค​ อื เ​รา​ สนใจ​ทำ​จริงจัง​แต่​ก็​ประ​เดี๋ยว​เดียว​ ​เม่ือ​เรา​ได้​ไป​วัด​ ​ด้วย​ความ​อยาก​เห็น​​ อยาก​รู้​เหมอื น​ทเ่ี​พือ่ น​บาง​คน​เขาร​ ​ู้ เ​ขาเ​หน็ ​เ​รา​จึงพ​ ยายาม​ทำ​​แตม​่ ัน​ไมไ​่ ด​้ ความพ​ ยายามข​ องเ​ราก​ เ​็ ลยล​ ดน​ อ้ ยถ​ อยล​ งต​ ามว​ นั เ​วลาท​ ผ​ี่ า่ นไ​ป​แ​ ตค​่ วาม​ อยากข​ อง​เราม​ นั ​ไมไ​่ ด​ห้ มด​ไปด​ ว้ ย ​พอข​ เ​้ี กยี จ​หนกั ​เขา้ ​เ​ราจ​ งึ ถ​ าม​หลวงป​วู่ า่ ​ ​ “​หน​ูขเี้​กยี จ​เหลือ​เกนิ ​ค่ะ​​จะท​ ำ​ยัง​ไง​ดี​”​ ​เรา​จำ​ได้​ว่า​ท่าน​นั่ง​เอน​อยู่​ ​พอ​เรา​กราบ​เรียน​ถาม ​ท่าน​ก็​ลุก​ขึ้น​น่ัง​ ฉบั ไว​​มอง​หนา้ ​เรา​​แล้ว​บอก​ว่า​ ​ “ถ​ า้ ​ข้า​บอก​แก​ไม​ใ่ ห​้กลวั ​ตาย​แ​ กจ​ ะ​เช่ือ​ขา้ ไ​หมล​ ่ะ​”​ ​เราเ​งียบเ​พราะไ​ม​เ่ ขา้ ใจท​ ี่ท​ า่ นพ​ ูดต​ อน​นน้ั เ​ลย​ ​ อกี ​คร้งั ​หนง่ึ ​ปลอดค​ น​​เรา​กราบ​เรียนถ​ ามท​ า่ นว​ ่า​ ​ “​คน​ข้เ​ี กยี จ​อยา่ งห​ นูน​ ี้​​มส​ี ิทธ​ถ์ิ งึ ​นพิ พาน​ไดห้​ รือ​ไม่​”​ ​หลวงป่​ทู ่าน​นง่ั ​สบู ​บุหร​่ยี ิ้ม​อยแู​่ ละบ​ อกเ​รา​ว่า​ ​ “​ ​ถา้ ​ข้าใ​ห้แ​ ก​เดินจ​ าก​นไ​่ี ป​กรงุ เทพฯ​​แก​เดิน​ได้​ไหม​”​ luangpordu.com

51 ๕๑ ​เรา​เงยี บ​แลว้ ​ยิม้ ​แห้ง​ๆ​​ทา่ นจ​ ึง​พดู ​ต่อวา่ ​ ​ “​ถา้ ​แกก​ ินข​ ้าวส​ าม​มื้อ​​มันก​ ​็มีก​ ำลงั วงั ชา​​เดนิ ​ไป​ถึง​ได​้ ถ้า​แก​กนิ ​ ข้าว​ม้ือ​เดียว​ ​มัน​ก็​พอ​ไป​ถึง​ได้​แต่​ช้า​หน่อย​ ​แต่​ถ้า​แก​ไม่​กิน​ข้าว​ไป​เลย​​ มัน​กค​็ ง​ไป​ไมถ่​ ึง​​ใช​่ไหมล​ ะ่ ”​ ​ ​เรา​รู้สึก​เข้าใจ​ความ​ข้อ​นี้​ซึมซาบ​เลย​ที​เดียว​ ​แล้ว​หลวงปู่​ท่าน​ก็​พูด​ ต่อว่า​ ​ “​เรอ่ื ง​ทำมง้ ​ธรรมะอ​ ะไร​ข้า​พูดไ​ม​่เปน็ ​หรอก​ข​ ้าก​ เ​็ ปน็ ​แต่พ​ ดู ​ของ​ ข้าอ​ ยา่ งน​ ​้แี หละ”​ ​ อ​ รพินท​ ​์ luangpordu.com

๕๒ 52 ๒๒​ ​ ท​ รรศนะต​ ่างก​ นั ​ เก่ียว​กับ​การ​อยู่​ร่วม​กัน​ใน​วง​ของ​ผู้​ปฏิบัติ​ธรรม​ ​หลวงปู่​ท่าน​ได้​ให้​ โอวาทเ​ตอื นผ​ ป​ู้ ฏบิ ตั ไ​ิ วว​้ า่ ​“​ ก​ ารม​ าอ​ ยด​ู่ ว้ ยก​ นั ​ป​ ฏบิ ตั ด​ิ ว้ ยก​ นั ม​ ากเ​ขา้ ย​ อ่ มม​ี เรอ่ื งก​ ระทบก​ ระทง่ั ก​ นั เ​ปน็ ธ​ รรมดา​ต​ ราบใ​ดท​ ย​่ี งั เ​ปน็ ป​ ถุ ชุ นค​ นธ​ รรมดาอย​ู่ ทฏิ ฐค​ิ วามเ​หน็ ย​ อ่ มต​ า่ งก​ นั ​ข​ อใ​หเ​้ อาแตส​่ ว่ นด​ ม​ี าสน​ บั ส​ นน​ุ กนั ​อ​ ยา่ เ​อาเ​ลว​ มาอ​ วดก​ นั ​ก​ ารป​ รามาสพ​ ระก​ ด​็ ​ี ก​ ารพ​ ดู จาจ​ าบจ​ ว้ งใ​นพ​ ระพทุ ธ​พ​ ระธ​ รรม​ พระ​สงฆ​์ หรอื ​ทา่ น​ท​ม่ี ​ศี ลี ​ม​ธี รรม​ก​ด็ ​ี ​จะ​เปน็ ​กรรม​ตดิ ตวั ​เรา​และ​ขดั ​ขวาง ก​ ารป​ ฏบิ ตั ธ​ิ รรมใ​นภ​ ายห​ นา้ ​ด​ งั น​ น้ั ​ห​ ากเ​หน็ ใ​ครท​ ำความด​ ​ี ก​ ค​็ วรอ​ นโุ มทนา​ ยนิ ด​ดี ว้ ย​แ​ มต​้ า่ งว​ ดั ต​ า่ งส​ ำนกั ห​ รอื ​แบบ​ปฏบิ ตั ต​ิ า่ งก​ นั ก​ ต็ าม​” ไ​มม่ ใ​ี ครผ​ ดิ ห​ รอก​เ​พราะจ​ ดุ ม​ งุ่ ห​ มายต​ า่ งก​ เ​็ ปน็ ไ​ปเ​พอื่ ค​ วามพ​ น้ ท​ กุ ข​์ เช่น​กนั ​​เพยี ง​แต​่เราจ​ ะท​ ำใหด​้ ี​​ดีย​ ่งิ ​​ดี​ท่สี ดุ ​ ​ ขอใ​หถ้​ าม​ตวั ​เรา​เองเ​สยี ก​ อ่ น​วา่ .​.​​.​แ​ ล้ว​เราล​ ะ่ ​ถงึ ท​ส่ี ุด​แล้ว​หรอื ​ยงั ​ luangpordu.com

53 ๕๓ ​๒๓​ อ​ ุเบกขาธ​ รรม​ ​เรา​มัก​จะ​เห็น​การ​กระทำ​ท่​ีเป็น​คำ​พูด​และ​การ​แสดงออก​อย่​ูบ่อย​ๆ​​ สว่ น​การก​ ระทำ​ท​เ่ี ปน็ การ​นง่ิ ​​ท​เ่ี รยี ก​วา่ ​มอ​ี เุ บกขาน​ น้ั ​มกั ​​ไมค​่ อ่ ย​ไดเ​้ หน็ ​กนั ​ ​ ในเ​รอ่ื งก​ ารส​ รา้ งอ​ เุ บกขาธ​ รรมข​ น้ึ ใ​นใ​จน​ น้ั ​ผ​ ป​ู้ ฏบิ ตั ใ​ิ หมเ​่ มอ่ื ไ​ดเ​้ ขา้ ม​ า​ ร​ธู้ รรม​​เหน็ ​ธรรม​​ไดพ​้ บเหน็ ​สง่ิ แ​ ปลกๆ​ ​​และค​ ณุ คา่ ข​ อง​พทุ ธศ​ าสนา​​มกั ​เกดิ ​ อารมณค​์ วามร​สู้ กึ ว​า่ อ​ ยากช​ วนค​ นม​ าว​ดั ม​ าป​ ฏบิ ตั ใ​ิ หม​้ ากๆ​ ​โ​ดยล​ มื ด​ พ​ู น้ื ฐ​ าน​ จติ ใจ​ของ​บคุ คลท​ ​ก่ี ำลงั ​จะช​ วนว​ า่ ​เขาม​ ค​ี วามส​ นใจ​มาก​นอ้ ย​เพยี งใ​ด​ ​ หลวงป​่ทู ่านบ​ อกว​ ่า​ “​ ใ​หร​้ ะวงั ใ​หด​้ จ​ี ะเ​ปน็ บ​ าป​เ​ปรยี บเ​สมอื นก​ บั ก​ ารจ​ ดุ ไ​ฟไ​วต​้ รงก​ ลาง​ ระหวา่ งค​ นส​ องค​ น​ถ​ า้ เ​ราเ​อาธ​ รรมะไ​ปช​ วนเ​ขา​เ​ขาไ​มเ​่ หน็ ด​ ว้ ย​ป​ รามาส​ ธรรมน​ ซ​้ี ง่ึ เ​ปน็ ธ​ รรมข​ องพ​ ระพทุ ธเจา้ ก​ เ​็ ทา่ กบั เ​ราเ​ปน็ ค​ นก​ อ่ ​แ​ ลว้ เ​ขาเ​ปน็ ​ คนจ​ ุด​ไฟ​..​.​​​บาปท​ ั้งค​ ่​เู รยี ก​วา่ ​เ​มตตาจ​ ะพ​ าต​ ก​เหว”​ ​ ​แล้วท​ ่าน​ยกอ​ ุทาหรณ์ส​ อน​ต่อวา่ ​ “​ เ​หมือนก​ ับม​ ีช​ าย​คน​หนึ่งต​ ก​อยใ่​ู นเ​หวล​ กึ ​ม​ ผ​ี จู้​ ะม​ า​ชว่ ยค​ น​ที่​๑​ ​ มีเ​มตตา​จะ​มา​ช่วย​เ​อา​เชอื กด​ ึงข​ ้นึ จ​ ากเ​หว​​ดงึ ไ​ม่​ไหวจ​ งึ ​ตกลง​ไปใ​นเ​หว​ เหมอื นก​ นั ​ค​ นท​ ​่ี ๒​ ​ม​ ก​ี รณุ าม​ าช​ ว่ ยด​ งึ อ​ กี ก​ ต​็ กลงเ​หวอ​ กี ​ค​ นท​ ​่ี ๓​ ​ม​ ม​ี ทุ ติ า​ มา​ช่วย​ดงึ ​อีก​กพ​็ ลาด​ตก​เหวอ​ ีกเ​ช่น​กัน​ luangpordu.com

๕๔ 54 ​ คนท​ ี่​​๔​​สุดทา้ ย​​เปน็ ​ผู้ม​ ี​อเุ บกขา​ธรรม​เ​หน็ ว​ ่าเ​หวน​ ี​ล้ กึ เ​กนิ ​กว่า​ กำลงั ข​ องต​ นท​ จ​ี่ ะช​ ว่ ย​ก​ ม​็ ไิ ดท​้ ำป​ ระการใ​ด ท​ งั้ ๆ​ ​ท​ จ​่ี ติ ใจก​ ม​็ เ​ี มตตาธ​ รรม​ ทจ​่ี ะช​ ว่ ย​เหลือ​อยู่​ค​ น​สดุ ท้ายน​ จ​ี้ ึง​รอดช​ วี ติ จ​ ากก​ ารต​ กเ​หวต​ าม​เ​พราะ​ อุเบกขาธ​ รรมน​ แี​้ ล”​ ​ ​ luangpordu.com

55 ๕๕ ๒​ ๔​ ใ​หรจู​้ ักบ​ ุญ​ ​ การ​ทำบุญ​ทำ​กุศล​น้ัน​ ​โปรด​อย่า​นึก​ว่า​จะ​ต้อง​หอบ​ข้าว​หอบ​ของ​ ไป​ใส่​บาตร​ทวี​่ ดั ท​ ุกว​ ัน​ห​ รือบ​ ญุ ​จะ​เกดิ ไ​ดก้​ ็​ต้อง​ทอดก​ ฐินส​ รา้ ง​โบสถ์​ส​ รา้ ง​ ศาลา​​และอ​ นื่ ​​ๆ​อ​ ยา่ ง​ทเ่​ี ขา​โฆษณา​ข​ าย​บุญ​กัน​​ทง้ั ​ทาง​วทิ ยุ​ห​ นงั สือพมิ พ์​ และใ​บเ​รย่ี ไ​รก​ นั เ​กลอ่ื นก​ ลาด​จ​ นร​สู้ กึ ว​ า่ จ​ ะต​ อ้ งเ​ปน็ ภ​ าระท​ ต​่ี อ้ งบ​ รจิ าคเ​มอื่ ​ ไป​วัดห​ รอื ​สำนกั น​ ัน้ ​ๆ​ ​​เปน็ ​ประจำ​ ​ บทส​ วด​มนตช์​ ่อื พ​ ระพทุ ธ​ชัยมงคล​คาถา​ท​ ​่ีขึ้นต​ น้ ​ด้วย​​“พ​ า​หุง​..​.​”​ ​ ม​ีอย​ู่ท่อน​หน่งึ ​ซ​ ึ่งก​ ลา่ ว​ถงึ พ​ ระพทุ ธเจ้า​ทรงช​ นะม​ ารค​ อื ​กิเลส​ว​ า่ ​ ​“​ทา​นาท​ธิ มั ม​วิธ​นิ า​​ชติ ​วา​ม​ น​ุ ินโ​ท”​ ​​แปล​ว่า​ ​ “​พระพทุ ธเจา้ ผ​ ู้ทรง​เปน็ ​จอมป​ ราชญ์​ท​ รง​ชนะม​ าร​คอื ​​กิเลส​ด​ ว้ ย​ วิธี​บำเพญ็ บ​ ารมธ​ี รรม​คือ​​ความด​ ี​ม​ ี​การ​บริจาค​ทาน​​เป็นตน้ ”​ ​ ​ พระพทุ ธเจา้ ท​ รงส​ อนก​ ารท​ ำบญุ ท​ ำก​ ศุ ล​ด​ ว้ ยก​ ารใ​หท​้ าน​ร​ กั ษาศ​ ลี ​ และ​สวด​มนต​เ์ จริญ​สมาธภิ​ าวนา​ใ​ห​้ทานท​ ุก​คร้งั ​ใ​ห​ท้ ำลายค​ วาม​โลภ​​คอื ​ กเิ ลสท​ กุ ค​ รง้ั ​ร​กั ษาศ​ ลี ​เ​จรญิ ภ​ าวนาเ​พอื่ ท​ ำลายค​ วามโ​กรธ​ค​ วามเ​หน็ แ​ กต​่ วั ​ ​ให้​ใจ​สะอาด​ ​ใจ​ไม่​เศร้า​หมอง​ มอง​เห็น​บาป​บุญ​คุณโทษ​ได้​ทุก​คร้ัง​ ​ทำได้​ ดังนี้​จ​ ึง​ชือ่ ​วา่ ท​ ำต​ าม​พระพทุ ธเจ้า​ luangpordu.com

๕๖ 56 ​๒๕​ ​อุบายว​ ธิ ี​ทำความเ​พียร​ ​ ครง้ั ห​ นง่ึ ท​ ไ​่ี ดส​้ นทนาป​ ญั หาธ​ รรมก​ บั ห​ ลวงป​ู่ ท​ า่ นเ​ลา่ ใ​หผ​้ เ​ู้ ขยี นฟ​ งั วา่ ​ เขาม​ า​ถาม​ปญั หาข​ ้า​​ข้าก​ ​็ตอบไ​ม่ไ​ดอ้​ ยป่​ู ญั หาห​ น่งึ ​​ ผ​ู้เขียนเ​รียนถ​ าม​ทา่ นว่า​“​ ​ปัญหาอ​ ะไร​ครับ”​ ​​ ท่านเ​ลา่ ​ว่า​“​ เ​ขา​ถาม​วา่ ​ข​ ี​เ้ กียจ​(​ป​ ฏิบัติ)​​​จะท​ ำอย่างไรด”ี ​ ​หลวงป​หู่ วั เราะ​ก​ ่อนท​ ่​จี ะ​ตอบ​ตอ่ ไ​ป​วา่ ​​ “บ​ ะ๊ ​​ข​้เี กียจ​ก็​หมดกัน​ก​ ็ไ​มต​่ ้อง​ทำซ​ ”​ิ ​ ​ สกั ​ครูท​่ า่ น​จึง​เมตตาส​ อนว​ า่ ​​ “ห​ มน่ั ท​ ำเ​ขา้ ไ​ว.​้ .​.​​ถา้ ข​ เ​้ี กยี จใ​หน​้ กึ ถงึ ขา้ ​ข​ า้ ท​ ำม​ า​๕​ ๐​ป​ ​ี อ​ ปุ ชั​ ฌาย​์ ขา้ เ​คยส​ อนไ​วว​้ า่ ​ถ​ า้ ว​ นั ไ​หนย​ งั ก​ นิ ข​ า้ วอ​ ย​ู่ กต​็ อ้ งท​ ำ​ว​ นั ไ​หนเ​ลกิ ก​ นิ ข​ า้ ว.​.​.​​ นน่ั แ​ หละ​ถงึ ​ไม่ต​ ้องท​ ำ”​ ​ luangpordu.com

57 ๕๗ ๒​ ๖​ ​พระ​เก่าข​ อง​หลวงปู​่ ส​ ำหรบั พ​ ระเ​ครอ่ื งแ​ ลว้ ​พ​ ระส​ มเดจ็ ว​ ดั ร​ ะฆงั ฯ​ ​เ​ปน็ ท​ ร​่ี จู้ กั ก​ นั ด​ ใ​ี นห​ ม​ู่ นกั เลง​พระว​ า่ ​เ​ปน็ ข​ องห​ าย​ าก​และม​ ร​ี าคาแ​ พง​ใ​ครไ​ด​ไ้ วบ้​ ชู าน​ บั เ​ปน็ ม​ งคล​ อยา่ งย​ ง่ิ ​ ​ หลวงปไ​ู่ ดส​้ อนว​ า่ ​ก​ ารน​ บั ถอื พ​ ระเ​ชน่ น​ เ​้ี ปน็ ส​ งิ่ ท​ ด​่ี ​ี แ​ ตเ​่ ปน็ ด​ ภ​ี ายนอก​ มใิ ช่​ด​ภี ายใน​ท​ า่ น​บอก​วา่ ​“​ ​ใหห้ า​พระเ​กา่ ใ​ห​พ้ บ​​นซ​่ี ​ขิ องแ​ ท​ข้ องดจ​ี รงิ ​”​ ผ้​ูเขียน​เรียน​ถาม​ทา่ น​วา่ ​“​ ​พระเ​ก่าห​ มายความว​ ่าอ​ ยา่ งไรค​ รบั ​”​ ​ทา่ น​ว่า​​“​ก​็หมายถ​ งึ พ​ ระพ​ ทุ ธเ​จ้าน่ะซ​ ​ิ น​ นั่ ​ท​ า่ น​เปน็ ​พระเ​ก่า​พ​ ระ​ โบราณ​​พระองค​์แรกท​ ีส่ ดุ ​”​ luangpordu.com

๕๘ 58 ๒​ ๗​ ข​ อ้ ​ควรค​ ิด​ ​การไ​ป​วัด​​ไปไ​หว้​พระ​ต​ ลอด​จนก​ าร​สนทนา​ธรรม​กับ​ทา่ น​สมควร​ ทจ​่ี ะต​ อ้ งม​ ค​ี วามต​ ง้ั ใจแ​ ละเ​ตรยี มใ​หพ​้ รอ้ มท​ จ​่ี ะร​ บั ธ​ รรมจ​ ากท​ า่ น​ม​ ฉ​ิ ะนน้ั ก​ ​็ อาจ​เกิด​เปน็ โ​ทษ​ได้​ด​ งั ​เร่อื งต​ ่อ​ไป​น้​ี... ปกตข​ิ องห​ ลวงป่ท​ู ่านม​ ีค​ วาม​เมตตา​ อบรม​ส่ัง​สอน​ศิษย์​และ​สนทนา​ธรรม​กับ​ผู้​สนใจ​ตลอด​มา​ ​วัน​หนึ่ง​มี​ผู้​มา​ ก​ราบน​ มสั การท​ า่ น​และ​เรียนถ​ าม​ปญั หา​ต่างๆ​จ​ ากน​ นั้ ​จงึ ​กลบั ไ​ป​ ​ หลวงปู่​ท่าน​ได้​ยก​เป็น​คติ​เตือน​ใจ​ให้​ผู้​เขียน​ฟัง​ว่า​ “คน​ท่ีมา​เม่ือ​กี้​​ หาก​ไป​เจอ​พระด​ ลี ่ะ​กล​็ งน​ รก​​ไม​่ไปส​ วรรค​์ ​นิพพานห​ รอก​” ​ผ​ูเ้ ขยี น​จงึ ​เรียน​ถาม​ท่านว​ า่ ​“​ ​เพราะ​เหต​ไุ ร​ครับ​”​ ​ ทา่ นต​ อบว​า่ “​ ก​จ​็ ะไ​ปป​ รามาสพ​ ระท​ า่ นน​ ะ่ ซ​ ​ี​ไมไ​่ ดไ​้ ปเ​อาธ​รรมจ​ ากทา่ น”​ ห​ ลวงป​เู่ คย​เตอื นพ​ วกเ​รา​ไว​ว้ า่ ​​“​การ​ไปอ​ ย​กู่ บั ​พระ​อรห​ นั ต​ ​์ อ​ ยา่ อ​ ย​ู่ กบั ท​ า่ นน​ าน​เ​พราะเ​มอ่ื เ​กดิ ค​ วามม​ กั ค​ นุ้ แ​ ลว้ ​ม​ กั ท​ ำใหล​้ มื ตวั ​เหน็ ท​ า่ นเ​ปน็ ​ เพอ่ื น​เลน่ ​ ​คยุ ​เลน่ ​หวั ​ทา่ น​บา้ ง​ ​ให​ท้ า่ น​เหาะ​ให​ด้ ​บู า้ ง​ ​ถงึ ​กบั ​ออกปาก​ใช้​ ทา่ นเ​ลยก​ ม​็ ​ี ก​ ารก​ ระทำเ​ชน่ น​ ​้ี ถ​ อื เ​ปน็ การป​ รามาสพ​ ระ​ล​ บหลค​ู่ รอ​ู าจารย​์ และเ​ปน็ บ​ าปม​ าก​ป​ ดิ ก​ น้ั ท​ างม​ รรคผลน​ พิ พานไ​ด​้ จ​ งึ ข​ อใ​หพ​้ วกเ​ราส​ ำรวม​ ระวงั ใ​ห​ด้ ​”ี ​ luangpordu.com

59 ๕๙ ​๒๘​ ไ​ม​พ่ ยากรณ์​ ​เกี่ยว​กับ​เร่ือง​ปฏิบัติ​ธรรม​แล้ว​จะ​ได้​สำเร็จ​มรรคผล​นิพพาน​หรือ​ไม่​ เคย​มี​พระ​ภกิ ษ​ุท่านห​ น่งึ ​ได้​มาก​ราบ​นมัสการ​และ​เรยี น​ถามห​ ลวงปู​่ว่า​ ​ “​หลวงปู่​ครับ​ ​กระผม​จะ​ได้​สำเร็จ​หรือ​ไม่​ ​หลวงปู่​ช่วย​พยากรณ์​ ที​ครบั ”​ ​หลวงป​่นู ิง่ ส​ กั ​ครู่​หน่ึง​กอ่ นต​ อบว​ ่า​ ​ “พ​ ยากรณ​์ไมไ่​ด​้”​ ​พระภ​ กิ ษุ​รปู ​นน้ั ​ไดเ​้ รยี น​ถาม​ตอ่ ว่า​ ​ “​เพราะ​เหตุ​ไรห​ รือค​ รับ”​ ​ ​หลวงป​ู่จงึ ต​ อบ​ว่า​ ​ “​ถ้า​ผม​บอก​วา่ ท​ า่ นจ​ ะ​ได​ส้ ำเร็จ​​แลว้ ท​ ่านเ​กิดป​ ระมาทไ​ม​ป่ ฏบิ ตั ​ิ ต่อ​ ​มัน​จะ​สำเร็จ​ได้​อย่างไร​ ​และ​ถ้า​ผม​บอก​ว่า​ท่าน​จะ​ไม่​สำเร็จ​ ​ท่าน​ก็​ คงจะข​ ีเ้​กยี จ​และล​ ะทิ้งก​ ารป​ ฏิบตั ไิ​ป​​นิมนต์​ทา่ น​ทำ​ตอ่ เ​ถอะ​ครบั ​”​ luangpordu.com

๖๐ 60 ๒​ ๙​ จ​ ะต​ าม​มา​เอง​ ​หลาย​ปี​มา​แล้ว​ ​มี​พระ​ภิกษุ​รูป​หน่ึง​ ​ได้​มา​บวช​ปฏิบัติ​ธรรม​อยู่​ที่ ​ วัด​สะแก​ ​ก่อน​ท่ี​จะ​ลา​สิกขา​เข้า​สู่​เพศ​ฆราวาส​ ​ท่าน​ได้​นัดแนะ​กับ​เพื่อน​ พระภ​ กิ ษุ​ที่​จะส​ กึ ด​ ว้ ย​กนั ​๓​ ​อ​ งค​ว์ ่า​​เพือ่ ​ความเ​ป็น​สริ มิ​ งคล​ก​ ่อน​สกึ พ​ วก​ เรา​จะ​ไปก​ ราบข​ อ​ให​้หลวงป​ู่พรม​น้ำมนต​์และใ​ห้​พร​ ​ท่าน​ได้เ​ลา่ ​ใหผ้​ ูเ​้ ขียนฟ​ งั ว​ ่า​ ​ ขณะท​ ห​่ี ลวงปพ​ู่ รมน​ ำ้ มนต​์ ใ​หพ​้ รอ​ ยน​ู่ นั้ ​ท​ า่ นก​ น​็ กึ อ​ ธษิ ฐานอ​ ยใ​ู่ นใ​จ​ ว่า​“​ ​ขอ​ความ​รำ่ รวยม​ หาศาล​ข​ อล​ าภ​ขอ​ผลพ​ นู ท​ ว​ี ​มี​กิน​มใี​ช้​​ไม่รหู้​ มด​​จะ​ ได้​แบ่ง​ไป​ทำบ​ ุญ​มากๆ”​ ​ ​ หลวงปู่​หัน​มา​มอง​หน้า​หลวง​พ่ี​ท่ี​กำลัง​คิด​ละเมอ​เพ้อ​ฝัน​ถึง​ความ​ รำ่ รวย​น้​ี ก​ ่อน​ทีจ​่ ะบ​ อกว​ า่ ​ ​“ท​ า่ น​.​..​​​ทีท​่ า่ น​คิดน่ะ​มัน​ตำ่ ​ค​ ิด​ใหม้​ ันส​ งู ไ​ว​ไ้ ม​ด่ หี​ รือ​แ​ ล้วเ​ร่ือง​ที่​ ท่าน​คิดนะ่ ​จะ​ตาม​มา​ทหี ลงั ”​ ​“​ ​ luangpordu.com

61 ๖๑ ​๓๐​ ​แนะว​ ธิ ว​ี างอ​ ารมณ์​ ​หลวงปู่​เคย​พูด​เสมอ​ว่า​ ​“​ผู้​ปฏิบัติ​ต้อง​หม่ัน​ตาม​ดู​จิต​ ​รักษา​จิต​”​​ สำหรับ​คน​ท่ี​ไม่​เคย​ปฏิบัติ​แล้ว​ไม่รู้​จะ​ดู​ท่ีไหน​อะไร​ ​จะ​ดู​อะไร​ ​รู้สึก​สับสน​​ แยกไ​มถ​่ กู เ​พราะไ​มเ​่ คยด​ ​ู ไ​มเ​่ คยส​ งั เกตอ​ ะไร​เ​คยอ​ ยแ​ู่ ตใ​่ นค​ วามค​ ดิ ป​ รงุ แ​ ตง่ ​ อยูก​่ บั อ​ ารมณ​แ์ ตแ่​ ยกอ​ ารมณไ์​ม่ไ​ด้​ย​ ่ิง​คน​ท​ีย่ งั ไ​ม​เ่ คย​บวช​​คน​ท่​อี ย่​ูใน​โลก​ แบบว​ ุน่ ​วาย​​ยงิ่ ด​ จู​ ติ ข​ องต​ นไ​ด้​ยาก​ ​ หลวงปไ​ู่ ดเ​้ ปรยี บใ​หผ​้ เ​ู้ ขยี นฟ​ งั ​โ​ดยท​ า่ นไ​ดก​้ ำม​ อื แ​ ละย​ นื่ น​ ว้ิ ก​ ลางม​ า​ ขา้ งห​ นา้ ผ​ เ​ู้ ขยี นว​า่ ​เ​ราภ​ าวนาท​ แ​ี รกก​ เ​็ ปน็ อ​ ยา่ งน​ ​ี้ ส​ กั ค​ รท​ู่ า่ นก​ ย​็ นื่ น​ ว้ิ ช​ อ​้ี อกม​ า สกั ค​ รก​ู่ ย​็ น่ื น​ ว้ิ น​ างพ​ รอ้ มก​ บั ม​ อื ไ​หวเ​ลก็ น​ อ้ ย แ​ ละท​ า่ นก​ ย​็ นื่ น​ ว้ิ ห​ วั แ​ มม​่ อื แ​ ละ​ นว้ิ ก​ อ้ ยอ​ อกมาตามล​ ำดบั จ​ นค​ รบ​๕​ ​น​ วิ้ ​ทา่ นท​ ำม​ อื โ​คลงไ​ปโ​คลงม​ า​เ​ปรยี บ​ การ​ภาวนา​ของน​ กั ป​ ฏบิ ตั ​ทิ จ​่ี ติ ​แตก​​ไมส​่ ามารถร​วมใจ​ใหเ​้ ปน็ ห​ นง่ึ ไ​ด​้ ​ผู้​ฝึก​จิต​ถ้า​ทำ​จิต​ให้​มี​อารมณ์​หลาย​อย่าง​จะ​สงบ​ไม่​ได้​ ​และ​ไม่​เห็น​ สภาพข​ อง​จติ ต​ ามเ​ปน็ ​จริง​​ถ้าท​ ำ​จิตใจ​ใหด้​ ิ่ง​แน่ว​แน​อ่ ยใู่​น​อารมณ​อ์ ันเ​ดียว​ แล้ว​ ​จิต​ก็​มี​กำลัง​เปล่ง​รัศมี​แห่ง​ความ​สว่าง​ออก​มา​เต็ม​ที่​ ​มอง​สภาพ​ของ​ จติ ต​ ามค​ วามเ​ปน็ จ​ ริง​ได​ว้ ่า​​อะไรเ​ป็นจ​ ติ ​​อะไรเ​ป็นก​ ิเลส​​อะไรท​ ค​่ี วร​รักษา​ อะไร​ที่​ควร​ละ​ luangpordu.com

๖๒ 62 ๓​ ๑​ อ​ ยา่ ​พูดม​ าก​ “​ เ​วลา​ปฏบิ ัต​ิ พ​ อจ​ ะไ​ด้​ด​หี นอ่ ย​ม​ นั อ​ ยากจ​ ะ​พูด​​อยาก​จะเ​ลา่ ​ให​้ ใคร​ฟงั ​จ​ ริง​ไหม​ละ่ ​แก​ข​ ้าร​ ้​ู ข​ ้า​ก็เ​คยเ​ปน็ ​มา”​ ​​หลวงป​่ทู ่าน​กลา่ ว​​แลว้ ​เล่า​ เร่ืองเ​ป็นอ​ ทุ าหรณ​์วา่ ​ “​ ​มี​พระองคห์​ นง่ึ ป​ ฏบิ ัต​ิจิต​สงบ​ด​ี ​แล้วเ​กิดน​ มิ ติ ​เห็นพ​ ระพทุ ธเจา้ ​ นบั ร​ อ้ ยอ​ งคเ​์ ดนิ เ​ขา้ ม​ าห​ า​ท​ า่ นม​ ค​ี วามป​ ตี เ​ิ อบิ อ​ ม่ิ ย​ นิ ดม​ี าก​อ​ ยากจ​ ะเ​ลา่ ​ ให้​หมู่​เพื่อน​ฟัง​ ตอน​เช้า​จึง​เล่า​ผล​การ​ปฏิบัติ​ของ​ตน​ให้​หมู่​เพ่ือน​ทราบ​​ ผล​ปรากฏ​ว่า​พระรูป​นั้น​ทำ​สมาธิ​อีก​เป็น​เดือน​ก็​ยัง​ไม่​ปรากฏ​จิต​สงบ​ดี​ ถงึ ร​ ะดับ​ที่​เคย​นัน้ เ​ลย​”​​ ถงึ ​ตรงน​ ้ี​ท​ า่ น​ส่ังเ​ลยว​ ่า​ “​ แ​ กจ​ ำไ​วเ​้ ลยน​ ะ​ค​ นท​ ท​ี่ ำเ​ปน็ ​เ​ขาไ​มพ​่ ดู ​ค​ นท​ พ​่ี ดู น​ น่ั ย​ งั ท​ ำไ​มเ​่ ปน็ ”​ ​ ​ luangpordu.com

63 ๖๓ ๓​ ๒​ เ​ช่อื ​จรงิ ​หรอื ​ไม​่ ​สำหรบั ผ​ ้​ปู ฏิบตั ​ิแล้ว​ ค​ ำด​ ุ​ด่าว​ า่ ​กล่าวข​ อง​คร​อู าจารย​์ ​นบั เ​ปน็ เ​รื่อง​ สำคัญ​และ​ม​คี ุณคา่ ​ย่ิง​ห​ ากค​ รูบาอ​ าจารย​เ์ มนิ ​เฉยไ​ม่​ด​ดุ ่า​ว่าก​ ลา่ ว​กเ​็ หมอื น​ เป็นการล​ งโทษ​ ​ ผู้​เขียนเ​คยถ​ ูกห​ ลวงป​ดู่ ว​ุ ่า​ ​ “แ​ ก​ยงั ​เชอ่ื ​ไม​จ่ รงิ ​​ถา้ ​เชอ่ื จ​ รงิ ​​พทุ ธงั​​​ธมั มงั ​​สงั ฆงั​​ส​ รณง​ั ​ค​ จั ฉา​มิ​ ตอ้ งเ​ชอ่ื แ​ ละย​ อมรบั พ​ ระพทุ ธ​พ​ ระธ​ รรม​พ​ ระส​ งฆ​์ เ​ปน็ ท​ พ​่ี ง่ึ ​แ​ ทนทจ​่ี ะเ​อา ค​ วามโ​ลภ​มา​เปน็ ​ท​พ่ี ง่ึ ​เ​อาค​ วามโ​กรธ​มาเ​ปน็ ​ทพ​่ี ง่ึ ​เ​อา​ความ​หลงม​ า​เปน็ ​ ท​พ่ี ง่ึ ”​ ​ ​หลวงปท​ู่ า่ น​กล่าวก​ ับผ​ ​ู้เขียนว​ า่ ​ ​ “โ​กรธ​โ​ลภ​ห​ ลง​เ​กดิ ข​ น้ึ ​ใ​หภ​้ าวนา​แ​ ลว้ โ​กรธ​โ​ลภ​ห​ ลงจ​ ะค​ ลายล​ ง​ ข​ า้ ​รบั รอง​​ถา้ ท​ ำ​แลว้ ​ไม​จ่ รงิ ​​ให​ม้ าด​ า่ ข​ า้ ​ได​”้ ​ luangpordu.com

๖๔ 64 ๓​ ๓​ ​ ค​ ดิ ​ว่าไ​ม่มด​ี ี​ ผู้​ปฏบิ ัตสิ​ ว่ นใ​หญ่​มักจ​ ะไ​มพ่​ อใจ​ในผ​ ล​การ​ปฏิบัตข​ิ อง​ตน​ โดยท่​มี ัก​ จะ​ขาด​การ​ไตร่ตรอง​ว่า​สาเหตุ​น้ัน​เป็น​เพราะ​อะไร​ ​ดัง​ที่​เคย​มี​ลูก​ศิษย์​คน​ หนึ่ง​ของ​หลวงปู่​ ได้​มา​น่ัง​บ่น​ให้​ท่าน​ฟังใน​ความ​อาภัพ​อับ​วาสนา​ของ​ตน​ ใ​นก​ ารภ​ าวนาว​ า่ ​ต​ นไ​มไ​่ ดร​้ ​ู้ ไ​มไ​่ ดเ​้ หน็ ส​ งิ่ ต​ า่ งๆ​ภ​ ายใน​ม​ น​ี มิ ติ ภ​ าวนา​เ​ปน็ ตน้ ​ ลงทา้ ยก​ ต็​ ำหน​ิวา่ ​ตนน​ ัน้ ​ไม่ม​คี วาม​ร้อ​ู รรถ​รู้​ธรรมแ​ ละ​ความ​ดี​อะไร​เลย​ ​หลวงปู่​น่ัง​ฟัง​อยู่​สัก​ครู่​ ​ท่าน​จึง​ย้อน​ถาม​ลูก​ศิษย์​จอม​ขี้​บ่น​ผู้​น้ัน​ว่า​​ “​แก​แนใ่ จห​ รือว​ ่าไ​มม่ ีอ​ ะไรด​ ​ี แ​ ลว้ ​แกร​ ู้จกั พ​ ระพทุ ธ​​พระธ​ รรม​​พระ​สงฆ์​ หรอื ​เปล่า​”​ ​ลกู ​ศษิ ย์​ผ​นู้ น้ั ​นิง่ ​องึ้ ส​ ัก​คร่​ูจึง​ตอบว​ า่ ​“​ ร​ จู้ กั ค​ รบั ”​ ​ ​หลวงปู​่จึง​กล่าว​สรปุ ว​ า่ ​​“​เออ​​น่นั ซ​ี แ​ ล้วแ​ กท​ ำไมจ​ ึง​คดิ ​ว่าต​ ัวเ​รา​ ไม่มี​ด​ี”​ ​ น่ี​เป็น​ตัวอย่าง​หนึ่ง​ที่​แสดง​ถึง​ความ​เมตตา​ของ​ท่าน​ ​ที่​หา​ทางออก​ ทางป​ ัญญา​ให้​ศิษย​์ผู้​กำลัง​ทอ้ ถอย​ด้อย​ความ​คิด​ ​และ​ตำหน​ิวาสนา​ตนเอง​​ หากป​ ล่อย​ไว​้ย่อม​ทำให​้ไมม่ ี​กำลงั ใ​จใ​น​การ​ปฏบิ ตั ​ิเพื่อผ​ ลท​ ​ค่ี วรไ​ด​้แหง่ ต​ น​ ​ luangpordu.com

65 ๖๕ ๓​ ๔​ พ​ ระ​ทค​่ี ลอ้ งใ​จ​ เ​มอื่ ม​ ผี​ ไ​ู้ ปข​ อข​ องดจ​ี ำพวกว​ ตั ถม​ุ งคลจ​ ากห​ ลวงปไ่​ู วห้​ อ้ ยค​ อ​หรอื พ​ ก​ ติดตวั ​​หลวงปู่จ​ ะ​สอน​วา่ ​ ​ “จ​ ะเ​อาไ​ปท​ ำไม​ข​ องดภ​ี ายนอก​ท​ ำไมไ​มเ​่ อาข​ องดภ​ี ายใน​พ​ ทุ ธงั ​ ธัมมัง​ส​ ังฆ​งั ​​นแ​่ี หละ​ของ​วเิ ศษ”​ ​ ​ ทา่ น​ให​เ้ หตุผลว​ า่ ​ ​“​คนเ​รา​นน้ั ​​ถ้าไ​ม่​ม​พี ทุ ธง​ั ​​ธัมมงั ​ส​ ังฆง​ั ​​เป็นข​ องดี​ภายใน​​ถึงแ​ ม​้ จะไ​ดข​้ องดภ​ี ายนอกไ​ปแ​ ลว้ ​ก​ ไ​็ มเ​่ กดิ ป​ ระโยชนอ​์ ะไร.​.​.​​ทำอ​ ยา่ งไรจ​ งึ จ​ ะได​้ เหน็ พ​ ระจ​ รงิ ๆ​ ​เ​หน็ ม​ แ​ี ตพ​่ ระป​ นู ​พ​ ระไ​ม​้ พ​ ระโ​ลหะ​พ​ ระรปู ถ​ า่ ยพ​ ระส​ งฆ​์ ลองก​ ลบั ไ​ปค​ ดิ ด​ ู​”​ ​ luangpordu.com

๖๖ 66 ๓​ ๕​ ​ ​จะ​เอาด​ ห​ี รอื ​จะ​เอาร​ วย​ อีก​คร้ัง​หนึ่ง​ที่​คณะ​ผู้​เขียน​ได้​มา​นมัสการ​หลวงปู่​ ​เพ่ือน​ของ​ผู้​เขียน​ ท่าน​หน่ึง​ต้องการ​เช่า​พระ​อุป​คุต​ท่ี​วัด​เพ่ือ​นำ​ไป​บูชา​ โดย​กล่าว​กับ​ผู้​ท่ีมา​ ด้วย​กนั ​ว่า​บ​ ูชาแ​ ล้ว​จะ​ได​ร้ วย​ ​เพอ่ื น​ของผ​ ​ู้เขียน​ท่านน​ ้นั แ​ ทบ​ตะลึง​เ​มือ่ ​มากร​ าบ​หลวงป​ู่ แ​ ลว้ ท​ ่าน​ ได้ต​ ักเ​ตือน​ว่า​“​ ​รวยก​ ับ​ซวย​มนั ใ​กล​้ ๆ​ ​ก​ นั ​นะ​”​ ​ ผู้​เขียนไ​ดเ​้ รียนถ​ าม​หลวงป​ู่ว่า​“​ใกลก​้ ันย​ ังไ​งค​ รบั ​”​ ​ ท่านย​ ้ิมแ​ ละต​ อบว​ า่ ​“​ ม​ นั อ​ อกเ​สยี ง​คลา้ ยก​ ัน​”​​ พวก​เรา​ต่าง​ย้ิม​น้อย​ย้ิม​ใหญ่​ ​สัก​ครู่​ท่าน​จึง​ขยาย​ความ​ให้​พวก​เรา​ ฟงั ว่า “​จะ​เอา​รวยน​ ะ่ ​​จะ​หาม​ ายงั ​ไง​ก็ท​ กุ ข์​​จะร​ ักษาม​ นั ​กท​็ ุกข์​หมดไ​ป​ ก็​เปน็ ท​ กุ ขอ์​ ีก​​กลัวค​ น​จะจ​ จี​้ ะป​ ลน้ ​ไ​ปค​ ดิ ด​ เู ถอะ​ม​ ันไ​ม​จ่ บ​หรอก​ม​ ​แี ต่​ เรือ่ ง​ยุ่ง​​เอาด​ ี​ด​ ก​ี ว่า​”​ ​ คำว​ า่ ​“​ ด​ ​ี”​​ของห​ ลวงปม​ู่ ีค​ วาม​หมาย​ลกึ ซ​ ้ึงม​ าก​ผ​ ​ู้เขยี นข​ ออ​ ัญ​เชิญ​ พระบรมร​ าโชวาทข​ องใ​นหลวงข​ องเ​ราใ​นเ​รอื่ งก​ ารท​ ำความด​ ​ี ม​ าเ​ปรยี บ​ณ​ ​ ที่​น้ี​ค​ วามต​ อน​หนึง่ ​ว่า​ luangpordu.com

67 ๖๗ ​ “​.​.​.​ความด​ ​ีน้​ี ไ​มต​่ ้องแ​ ยง่ ​กัน​ค​ วาม​ด​นี ี​้ ท​ ุกค​ น​ทำได​้ เ​พราะค​ วามด​ ​ี น้ี​ทำแ​ ลว้ ​กด็​ ​ตี าม​​คำ​ว่า​​‘ด​ ​’ี ​​นี้​​ดี​ทงั้ ​นั้น​ฉ​ ะน้นั ​ถ​ ้าช​ ่วย​กนั ท​ ำ​ดี​ค​ วาม​ดน​ี ั้น​ ก็​จะ​ใหญ​โ่ ต​​จะ​ดย​ี ิ่ง​​ดี​เยี่ยม.​.​.​”​ ​ ​ luangpordu.com

๖๘ 68 ๓​ ๖​ ห​ ลกั พ​ ระพุทธศ​ าสนา​ ​เล่า​กัน​ว่า​ ​มี​โยม​ท่าน​หน่ึง​ ​ไป​นมัสการ​พระ​เถระ​องค์​หนึ่ง​อยู่​เป็น​ ประจำ​​และ​ใน​วัน​หนงึ่ ​ไดถ​้ ามป​ ัญหาธ​ รรม​กบั ท​ ่าน​ว่า​ ​ “​หลกั ข​ อง​พระพทุ ธ​ศาสนา​คอื ​อะไร...”​ ​ ​พระ​เถระต​ อบว​ ่า​ “​ ​ละ​ความ​ช่ัว​ท​ ำความด​ ี​​ทำจ​ ิต​ของ​ตน​ใหผ​้ อ่ งแ​ ผ้ว”​ ​ ​ โยมท​ ่านน​ นั้ ​ได้ฟ​ งั แ​ ลว้ ​​พูดว​ ่า​ ​“​อย่าง​นี้​เดก็ ​​๗​ข​ วบ​ก็ร​ ้​”ู ​ ​พระ​เถระ​ยม้ิ ​เลก็ น​ อ้ ยก​ อ่ นต​ อบ​วา่ ​ “​ จ​ รงิ ข​ องโ​ยม​เ​ดก็ ​๗​ ​ข​ วบก​ ร​็ ​ู้ แ​ ตผ​่ ใู้ หญอ​่ าย​ุ ๘​ ๐​ก​ ย​็ งั ป​ ฏบิ ตั ไ​ิ มไ​่ ด”​้ ​ ​อย่าง​น​ี้กระมังท​ ผ่​ี ู้​เขียนเ​คยไ​ดย้ นิ ห​ ลวงปพ่​ู ดู เ​สมอ​วา่ ​ “​ ข​ อง​จรงิ ​​ตอ้ งห​ มัน่ ​ทำ”​ ​ ​ พระพทุ ธศ​ าสนาน​ นั้ ​ถ​ า้ ป​ ราศจ​ ากก​ ารน​ อ้ มนำเ​ขา้ ไปไ​วใ​้ นใ​จแ​ ลว้ ​ก​ าร​ “​ถอื ​”​​พทุ ธ​ศาสนาก​ ็ไ​มม่ คี​ วาม​หมายแ​ ต่​อย่างใ​ด​ luangpordu.com

69 ๖๙ ๓​ ๗​ ​“​พ”​ ​​พานข​ อง​หลวงปู่​ ​ หลวงป​เู่ คยป​ รารภธ​ รรม​กบั ​ผเ​ู้ ขียน​ว่า​ “​ ถ​ า้ แ​ ก​เขยี น​ตัว​พ​ ​พ​ าน​ไ​ดเ้​มื่อไร​น​ ั่น​แหละจ​ งึ ​จะด​ ​”ี ​ ​ผูเ้​ขยี นถ​ าม​ทา่ น​ว่า​“​ ​เป็นอ​ ย่างไร​ครับ​​พ​​พาน​”​ ​ ท่าน​ตอบ​วา่ ​“​ ก​ ต็​ วั ​พ​ อ​น​ ่ะ​ซี​​”​ ​คน​เราจ​ ะ​ม​ีชีวิต​อยใู่​น​โลก​​ไม​่จำเปน็ ต​ อ้ ง​รำ่ รวย​ม​ ​ฐี านะแ​ ล้วจ​ งึ จ​ ะม​ ​ี ความส​ ขุ ​ม​ ค​ี นท​ ล​ี่ ำบากอ​ กี ม​ าก​แ​ ตเ​่ ขาร​จู้ กั ว​ า่ อ​ ะไรค​ อื ส​ งิ่ ท​ พ​่ี อตวั ​ก​ ส​็ ามารถ​ อยอู​่ ยา่ ง​เปน็ สุขไ​ด้​ ​ น่ี​ก​็อยท​ู่ ค่​ี นเ​รา​​รู้จกั ​คำว​ ่า​​“พ​ อ​”​ห​ รือไ​ม​่ ​ รู้จัก​“​ พ​ อ​”​ก​ ​็จะม​ ีแ​ ต​ค่ วามส​ ุข​​ หากไม่รู้​จกั ​​“​พอ​”​​ถงึ แ​ ม​จ้ ะร​ ำ่ รวย​​มี​เกียรติ​ต​ ำแหนง่ ​ใหญ​โ่ ต​ม​ นั ก​ ็​ ไมม่ ​ีความ​สขุ ไ​ดเ้​หมอื นก​ นั ​ ​คนท​ ่มี​ ีเ​งิน​ก​ ็​ยิ่ง​อยากม​ เ​ี งิน​เพิม่ ​ขึ้นอ​ ีก​ ​ คน​ท​ที่ ำงาน​ก​ ​็อยากก​ นิ ​ตำแหน่ง​สูงข​ ้นึ ​ ​ มสี​ ่ิง​ใดก​ ็​เป็น​ทุกข์เ​พราะ​ส่ิงน​ นั้ ​ไ​ม่ม​ีท​่สี นิ้ ​สดุ ​ ​ luangpordu.com

๗๐ 70 ๓​ ๘​ ​การส​ อน​ของท​ ่าน​ ว​ ธิ ว​ี ดั อ​ ยา่ งห​ นงึ่ ว​ า่ ผ​ ใ​ู้ ดป​ ฏบิ ตั ธ​ิ รรมไ​ดด​้ เ​ี พยี งใ​ดน​ น้ั ​ท​ า่ นใ​หส​้ งั เกตด​ ​ู วา่ ผ​ น​ู้ น้ั ส​ ามารถฝ​ กึ ต​ น​ส​ อนต​ วั เ​องไ​ดด​้ เ​ี พยี งใ​ด​ก​ ารเ​ตอื นผ​ อ​ู้ นื่ ไ​มใ​่ หห​้ ลงผ​ ดิ ​ ได​น้ ้นั ​เป็น​สง่ิ ​ท​ดี่ ี​​แต​่การเ​ตอื น​ตนใ​ห้ไ​ดย้​ อ่ ม​ด​กี วา่ ​ ​ การส​ อนข​ องห​ ลวงปท​ู่ า่ นจ​ ะท​ ำใหเ​้ ราด​ เ​ู ปน็ ต​ วั อยา่ ง​ท​ า่ นส​ อนใ​หเ​้ รา​ ทำอ​ ยา่ งท​ ท​ี่ า่ นท​ ำ​ม​ ไิ ดส​้ อนใ​หท​้ ำต​ ามท​ ท​ี่ า่ นส​ อนท​ กุ อ​ ยา่ ง​ท​ ท​ี่ า่ นส​ อนท​ า่ น​ ไดท​้ ดลองท​ ำแ​ ละป​ ฏบิ ตั ท​ิ างจ​ ติ จ​ นร​จ​ู้ นเ​หน็ ห​ มดแ​ ลว้ ท​ ง้ั ส​ นิ้ ​จ​ งึ น​ ำม​ าอ​ บรม​ แกศ่​ ิษย์​ เ​หมอื นเ​ปน็ แ​ บบอ​ ยา่ งใ​หเ​้ ราไ​ดย​้ ดึ ถอื ต​ ามค​ รอ​ู าจารยว​์ า่ ​ก​ ารแ​ นะนำ​ อบรม​หรือ​สอนธ​ รรม​ผูอ​้ นื่ น​ นั้ ​​เราต​ อ้ งป​ ฏิบัตจิ​ น​แน่ใจต​ นเองเ​สียก​ อ่ น​​และ​ ควรค​ ำนงึ ถ​ งึ ส​ ตป​ิ ญั ญาค​ วามส​ ามารถข​ องต​ น​ถ​ า้ ก​ ำลงั ไ​มพ​่ อแ​ ตจ​่ ะร​บั ภ​ าระ​ มาก​​นอกจากผ​ ้ม​ู าศ​ ึกษา​จะไ​มไ​่ ด้​รบั ป​ ระโยชน​แ์ ล้ว​ต​ นเองย​ งั ​จะก​ ลาย​เปน็ ​ คน​เสีย​ไป​ด้วย​ ​ท่าน​ว่า​เป็นการ​ไม่​เคารพ​ธรรม​ ​และ​ไม่​เคารพ​ครู​อาจารย​์ อีกด​ ว้ ย​ ​ luangpordu.com

71 ๗๑ ๓​ ๙​ ​หดั ม​ องช​ ้ันล​ กึ ​ ​ ทกุ ส​ ง่ิ ท​ กุ อ​ ยา่ งท​ อ​่ี ยร​ู่ อบต​ วั เ​รา​ล​ ว้ นม​ ค​ี วามห​ มายช​ น้ั ล​ กึ โ​ดยต​ วั ข​ อง​ มนั เ​องอ​ ยเ​ู่ สมอ​ไ​อนส์ ไ​ตนม​์ องเ​หน็ ว​ ตั ถ​ุ เ​ขาค​ ดิ ท​ ะลเ​ุ ลยไ​ปถ​ งึ ก​ ารท​ จ​ี่ ะส​ ลาย​ วตั ถใ​ุ หเ​้ ปน็ ป​ รมาณ​ู ส​ องพน่ี อ้ งต​ ระก​ ลู ไ​รทม​์ องเ​หน็ น​ กบ​ นิ ไ​ปม​ าใ​นอ​ ากาศ​ก​ ​็ คดิ เ​ลยไ​ปถ​ งึ ก​ ารส​ ร้าง​เครอื่ งบ​ ินไ​ด​้ ​พระพทุ ธเจ้าแ​ ต่​ครงั้ ​เปน็ ​เจา้ ช​ ายส​ ทิ ธัต​ถะ​ไ​ด​้ทรง​พบค​ นแ​ ก่​​คน​เจ็บ​ คนต​ าย​​ทา่ นก​ ม​็ อง​เห็น​ถึง​ความไ​มแ​่ ก​่ ไม​เ่ จ็บ​​ไมต​่ าย​ ​ หลวงปเ​ู่ คยเ​ตอื นส​ ตล​ิ กู ศ​ ษิ ยร​์ นุ่ ห​ นมุ่ ท​ ย​ี่ งั ม​ องเ​หน็ ส​ าวๆ​ ​วา่ ส​ วยว​า่ ง​าม ​นา่ ​หลงใหล​ใฝฝ่ ัน​กนั ​นกั ​ว​ ่า.​.​.​​ “​ ​แกม​ ันด​ ​ูตัวเ​กดิ ​ไ​ม่​ด​ตู วั ด​ ับ​ไม่​สวย​​ไม่ง​าม​ต​ าย​เ​นา่ ​เ​หม็น​ ​ให​้เหน็ อ​ ยา่ ง​น้​ไี ด​เ้ ม่อื ไร​ข​ า้ ว​ า่ ​แกใ​ช้ได้​” ​ luangpordu.com

๗๒ 72 ๔​ ๐​ เ​วลาเ​ป็นข​ อง​ม​ีค่า​ ​หลวงป่​ูเคยบ​ อกว​ ่า​.​..​​ “​ ค​ นฉ​ ลาด​น่ะ​​เขา​ไมเ​่ คยม​ ​ีเวลา​ว่าง​”​ ​เวลา​เป็น​ของ​มี​ค่า​ ​เพราะ​ไม่​เหมือน​ส่ิง​อ่ืน​ ​แก้ว​แหวน​ ​เงิน​ ​ทอง​​ สง่ิ ของท​ ง้ั ห​ ลาย​เ​มอื่ ​หมด​ไป​แลว้ ส​ ามารถ​หา​มาใ​หมไ​่ ด้​ ​แต่​สำหรับ​เวลา​แล้ว​ ​หาก​ปล่อย​ให้​ผ่าน​เลย​ไป​โดย​เปล่า​ประโยชน์​​ ขอ​ใหต้​ ั้ง​ปญั หาถ​ ามต​ วั ​เอง​ว่า​.​.​.​ ​“​สมควร​แล้วห​ รือ​กับ​วันค​ ืนท​ ​ีล่ ่วงไ​ปๆ​​ค้มุ ค​ ่าแ​ ลว้ ห​ รอื ก​ ับ​ลม​หายใจ​ ที​่เหลือ​นอ้ ยล​ งท​ กุ ​ขณะ”​ ​ ​ luangpordu.com

73 ๗๓ ๔​ ๑​ ​ตอ้ งท​ ำ​จริง​ ​ ใน​เร่ือง​ของ​ความ​เคารพ​ครู​อาจารย์​ ​และ​ความ​ต้ังใจ​จริง​ใน​การ​ ปฏบิ ตั ิ​​หลวงปเู​่ คย​บอกว​ ่า​ ​ “​การ​ปฏบิ ตั ​ิ ถ​ ้าห​ ยิบ​จาก​ตำราโ​นน้ น​ ี้​​(​หรือ)​​​แบบแผน​มาส​ งสัย​ ถาม​ม​ กั จ​ ะ​โตเ​้ ถยี งก​ ันเ​ปล่า​​โดยม​ ากช​ อบ​เอา​อาจารย​โ์ น่นน​ ่​วี า่ ​อย่างน​ ัน้ ​ อยา่ ง​นม้ี​ า​ การ​จะ​ปฏิบตั ิ​ใหร​้ ธู้​ รรม​เ​ห็นธ​ รรม​​ตอ้ งท​ ำ​จริง​​จะ​ได​้ ​อย่​ูทีท่​ ำ​จริง​ ขา้ เ​ปน็ ค​ นม​ ท​ี ฏิ ฐแ​ิ รง​เ​รยี นจ​ ากค​ รบู าอ​ าจารยน​์ ​้ีย​ งั ไ​มไ​่ ดผ​้ ลก​ จ​็ ะต​ อ้ ง เ​อา​ใหจ​้ ริงใ​ห​้ร้​ู ย​ ังไ​ม่ไ​ปเ​รยี น​กบั อ​ าจารย์​อ่นื ​​ถา้ เ​กดิ ไ​ปเ​รยี น​กบั อ​ าจารย​์ อ่ืนโ​ดยย​ ังไ​ม​ท่ ำให​้จริง​ให้​รู​้ ​ก็​เหมือนด​ ถู ูก​ดูห​ ม่ิน​คร​ูอาจารย์​”​ ​ luangpordu.com

๗๔ 74 ๔​ ๒​ ​ของ​จรงิ ​น้นั ​มอ​ี ย่​ู ม​ ค​ี นจ​ ำนวนไ​มน​่ อ้ ยท​ ป​ี่ ฏบิ ตั ธ​ิ รรมแ​ ลว้ เ​กดิ ค​ วามท​ อ้ ใจ​ป​ ฏบิ ตั อ​ิ ยเ​ู่ ปน็ ​ เวลาน​ าน​ก​ ย​็ งั ร​ สู้ กึ ว​ า่ ต​ นเองไ​มไ​่ ดพ​้ ฒั นาข​ น้ึ ​ห​ ลวงปเ​ู่ คยเ​มตตาส​ อนผ​ เ​ู้ ขยี น​ ว่า​“ข​ อง​ที่​มม​ี นั ย​ งั ​ไม่​จริง​​ของจ​ ริงเ​ขาม​ ี​เ​มอื่ ย​ ัง​ไม่จ​ ริง​​มนั ​ก​็ยังไ​ม่ม”ี​ ​ ​หลวงปู​่เมตตา​กลา่ ว​เสริมอ​ ีกว​ ่า​ ​ “​คนท​ ​ีก่ ล้าจ​ ริง​ท​ ำจ​ รงิ ​เ​พียรป​ ฏบิ ตั อิ​ ย​เู่ สมอ​​จะ​พบค​ วามส​ ำเรจ็ ​ ใน​ท่ีสดุ ​​ถ้า​ทำจ​ รงิ แ​ ล้ว​ต้องไ​ด​้แน่ๆ​ ”​ ​ ​หลวงปู่​ยืนยัน​อย่าง​หนัก​แน่น​และ​ให้​กำลัง​ใจ​แก่​ลูก​ศิษย์​ของ​ท่าน​ เสมอ​ ​เพื่อ​ให้​ตั้งใจ​ทำ​จริง​ ​แล้ว​ผล​ที่​เกิด​จาก​ความ​ตั้งใจ​จริง​จะ​เกิด​ข้ึน​ ให้​ตัวผู​้ปฏบิ ตั ​ิไดช​้ ่นื ชม​ยนิ ดีใ​นท​ ส่ี ุด​ luangpordu.com

75 ๗๕ ๔​ ๓​ ล​ ม้ ​ใหร​้ ีบ​ลกุ ​ ​เป็น​ปกติ​ของ​ผู้​ปฏิบัติ​ธรรม​ ​ช่วง​ใด​เวลา​ใด​ท่ี​สามารถ​ปฏิบัติ​ธรรม​ ได​้ก้าวหน้า​ ​จิตใจ​สงบ​เยน็ ​เป็น​สมาธิ​ได้​ง่าย​ ​สามารถ​พิจารณา​อรรถ​ธรรม​ ให้​ผ่าน​ทะลุ​จิตใจ​ได้​โดยตลอด​สาย​ ​ช่วง​ดัง​กล่าว​มัก​จะ​ต้อง​มี​ปัญหา​ ​และ​ อปุ สรรคท​ เ​่ี ขา้ ม​ าใ​นร​ปู แ​ บบใ​ดร​ปู แ​ บบห​ นงึ่ ​เพอื่ ม​ าข​ วางก​ นั้ ก​ ารป​ ฏบิ ตั ธ​ิ รรม ​ของ​ผู้​ปฏบิ ัติ​นน้ั ๆ​ ​ถ​ ้าผ​ ู้​ปฏบิ ตั ธ​ิ รรมไ​ม่ส​ ามารถ​เตรยี ม​ใจ​รับก​ บั ส​ ถาน​กา​รณ​์ น้ัน​ๆ​ ​ได้​ ​ธรรม​ที่​กำลัง​พิจารณา​ดีๆ​ ​ก็​ต้อง​โอนเอน​ไป​มา​ หรือ​ล้มลุก​ ​คลุก​คลานอ​ กี ไ​ด​้ ผ​ เ​ู้ ขยี นเ​คยก​ ราบเ​รยี นใ​หห​้ ลวงปท​ู่ ราบถ​ งึ ป​ ญั หาแ​ ละอ​ ปุ สรรคท​ ก​ี่ ำลงั ​ ประสบอ​ ย​ู่ ​ หลวงปเ​ู่ มตตา​ให​้กำลังใ​จว​ ่า​..​​..​​ “​ ​พอ​ลม้ ใ​ห้ร​ ีบล​ ุก​ร​ ตู้ ัว​ว่า​ลม้ แ​ ล้ว​ตอ้ ง​รีบล​ กุ ​​แล้ว​ต้ังห​ ลกั ​ใหม่​จ​ ะ​ ไปย​อม​มัน​ไมไ่​ด้​ ​ .​.​.​ก็​เหมือน​กับ​ตอน​ท่ี​แก​เป็น​เด็ก​คลอด​ออก​มา​ ​กว่า​จะ​เดิน​เป็น​ ​แก​ก็​ต้อง​หัด​เดิน​จน​เดิน​ได​้ ​แก​ตอ้ งล​ ม้ ก​ ่ที​ ​ี เคย​นับ​ไหม​พ​ อ​ล้ม​แกก​ ต็​ อ้ ง​ ลกุ ​ข้ึน​มาใ​หม​ใ่ ช​ไ่ หม​​.​.​.​ค่อยๆ​ ​​ทำไ​ป​”​ luangpordu.com

๗๖ 76 ​ ​หลวงปู่เ​พง่ ส​ ายตาม​ า​ท​ีผ่ ​เู้ ขียน​แล้วเ​มตตา​สอน​วา่ .​​..​​ ​ “​ของ​ขา้ ​​เสยี ​มาม​ ากก​ วา่ ​อายแ​ุ ก​ซะอ​ กี ​ไ​ม​่เป็นไร​ต​ ง้ั ​มนั ​กลับ​ข้นึ ​ มาใ​หม​่”​ ​ ผ้​ูเขียน​“​ ​แล้วจ​ ะม​ ว​ี ธิ ี​ปอ้ งกนั ไ​ม​ใ่ ห้​ลม้ บ​ อ่ ย​ได้อ​ ย่างไร”​ ​ ​ หลวงป​ู่ “​ ต​ อ้ งป​ ฏบิ ตั ธ​ิ รรมใ​หม​้ าก​ถ​ า้ ร​ว​ู้ า่ ใ​จเ​ราย​ งั แ​ ขง็ แกรง่ ไ​มพ​่ อ ​ถกู โ​ลก​เลน่ ​งาน​ง่ายๆ​ ​แก​ต้อง​ทำให้​ใจ​แก​แขง็ แกรง่ ใ​หไ​้ ด้​ แ​ กถ​ งึ ​จะ​สูก​้ ับ​ มัน​ได”้​ ​ ​เพ่ือ​เป็นการ​เพิ่ม​กำลัง​ใจ​ของ​นัก​ปฏิบัติ​​ไม่​ว่า​จะ​ล้ม​สัก​ก่ี​คร้ัง​ก็ตาม​ แตท​่ กุ ๆ​ ​ค​ รงั้ ​เ​ราจ​ ะไ​ดบ​้ ทเ​รยี น​ไ​ดป​้ ระสบการณท​์ แ​่ี ตกต​ า่ งก​ นั ไ​ป​ใ​หน​้ อ้ มนำ​ สงิ่ ท​ เ​่ี ราเ​ผชญิ ม​ าเ​ปน็ ค​ ร​ู เ​ปน็ อ​ ทุ าหรณส​์ อนใ​จข​ องเ​ราเ​อง​เ​ตรยี มใ​จข​ องเ​รา​ ให้พ​ รอ้ ม​อกี ​ครั้ง​​ถ้า​เกดิ เ​หตกุ ารณเ​์ ชน่ น​ นั้ ​อีก​ ​ luangpordu.com

77 ๗๗ ​๔๔​ ส​ นทนาธ​ รรม​ ​เม่ือ​คร้ัง​ที่​ผู้​เขียน​กับ​หมู่​เพ่ือน​ใกล้​สำเร็จ​การ​ศึกษา​ ​ได้​มาก​ราบ​ นมสั การห​ ลวงป​ู่ ท​ า่ นไ​ดส​้ นทนาก​ บั พ​ วกเ​ราอ​ ยน​ู่ าน​สาระส​ ำคญั ท​ เ​่ี กยี่ วก​ บั ​ การป​ ฏิบตั คิ​ อื ​ ​เมอื่ ​พบแ​ สง​สวา่ ง​ใน​ขณะ​ภาวนา​ใหไ​้ ล​่ดู​ ​ถามท​ ่านไ​ลแ​่ สง​หรือ​ไล่จ​ ิต​​ ทา่ น​ตอบ​ว่า​ใหไ​้ ลจ​่ ิต​โดยเ​อาแ​ สงเ​ป็นป​ ระธาน​​(เ​ข้าใจ​วา่ อ​ าศยั ป​ ตี ค​ิ ือ​ความ​ สวา่ งม​ าส​ อนจ​ ติ ต​ นเอง)​​เ​ชน่ ​ไ​ลว​่ า่ พ​ ระพทุ ธ​พ​ ระธ​ รรม​พ​ ระส​ งฆ​์ ม​ จ​ี รงิ ห​ รอื ​ ไม่​​ม​จี ริงก​ ​เ็ ป็น​พยาน​แก​่ตน​ ​ถาม​ทา่ นว​ ่าไ​ล​่ด​เู ห็นแ​ ตส​่ ง่ิ ​ปกปิด​ค​ ือ​กิเลสใ​น​ใจ​ ​ ท่าน​ว่า​ “​ถ้า​แก​เกลียด​กิเลส​เหมือน​เป็น​หมา​เน่า​ ​หรือ​ของ​บูด​เน่า​ก็​ดี​ ​ใหเ​้ กลยี ด​ให​ไ้ ด​้อยา่ ง​นน้ั ”​ ​ luangpordu.com

๗๘ 78 ๔๕ ผบู อกทาง ค​ รง้ั ห​ นง่ึ ​ม​ ผี ม​ู าห​ าซ​ อ​้ื ย​ าล​ มภ​ ายใ​นวด​ั ​ไ​มท​ ราบว​า​ ม​ จ​ี ำห​ นา​ ยท​ ก​่ี ฏุ ไ​ิ หน​ หลวง​ปทู่ ​า น​ได​บ อกท​ างให​ เ​มอ่ื ​ผ​นู น้ั ​ผ​า นไ​ป​แลว​ ​ห​ ลวง​ปทู่ า​ นไ​ดป​ รารภธ​ รรม​ ให​ล กู ​ศษิ ย​ท ​น่ี ง่ั อ​ ยฟ​ู ​ง ว​า ​ “​ขา​ ​นง่ั อ​ ย​ู ​กเ​็ หมอื น​คนค​ อยบ​ อกท​ าง​​เขา​มา​หาขา​ แล​ว กไ​็ ป.​​.​.”​ ​​ ผเ​ู ขยี นไ​ดฟ​ ง​ แลว​ ร​ะลกึ ถ​ งึ พ​ ระพทุ ธเ​จา​ ผเ​ู ปน​ ​“​ ก​ ลั ยาณมติ ร”​ ค​ อยช​ แ​้ี นะ ใ​หท​ างเ​ดนิ ​ด​ งั พ​ ทุ ธภ​ าษติ วา​ ​“จ​ งร​บี พ​ ากเพยี รพ​ ยายามด​ ำเนนิ ต​ ามท​ างท​ บ​่ี อก​ เสยี แต​เ ดย๋ี ว​น​้ี ​ตถาคตท​ ง้ั ​หลาย​เปน​ เ​พยี ง​ผช​ู ท​้ี างใ​ห​เ ท​า ​นน้ั ”​ ​หลวงป​ เู่ ป​น ผ​บู อก​​แต​พ วกเ​รา​ต​อ งเปน​ ค​ น​ทำ​​และต​ ​อ งท​ ำ​เดย๋ี ว​น้ี luangpordu.com

79 ๗๙ ​๔๖​ ​อยา่ ท​ ำเ​ลน่ ​ ​เคยม​ ี​ผปู้​ รารภก​ บั ​ผเ​ู้ ขียน​ว่าป​ ฏบิ ัติธ​ รรม​มาห​ ลายป​ เ​ี ตม็ ที​แ​ ตภ่​ ูมิจิต​ ภูมิธร​รม​ ​ไม่​ค่อย​จะ​ก้าวหน้า​ถึง​ขั้น​ ​“​น่า​ชมเชย​”​ ​ยัง​ล้มลุก​คลุก​คลานอยู่​ มองไ​ปท​ างไ​หนก​ เ​็ หน็ แ​ ตต​่ วั เ​องแ​ ละห​ มเ​ู่ พอื่ นเ​ปน็ โ​รคร​ะบาด​ค​ อื โ​รคขาออ่ น​ หลัง​อ่อน ​ไม่​สามารถ​จะ​เดิน​จงกรม​ ​น่ัง​สมาธิ​ได้​ ​ต้อง​อาศัย​นอน​ภาวนา​ พิจารณา​​“​ความ​หลับ”​ ​​เป็น​อารมณ​์ เลยต​ ้องพ​ า่ ย​แพ้​ตอ่ เ​จ้าก​ รรม​นายเวร​ คือ​เสอื่ ​และห​ มอน​ตลอดช​ าติ​ ​พระพุทธเจ้า​ทรง​บำเพ็ญ​บารมี​ถึง​ ​๔​ ​อสงไขย​ ​กำไร​แส​นม​หาก​ัป​​ ครนั้ อ​ อกบวชก​ ็​ทรงเ​พียรป​ ฏิบตั ​อิ ยห​ู่ ลายป​ ​ี ก​ วา่ จ​ ะ​ได​้บรรลพุ​ ระโ​พธ​ญิ าณ​​ หลวง​ป​ู่มัน่ ​​หลวง​ปู่​ฝนั้ ​ห​ ลวง​ปู่​แหวน​​ฯลฯ​ท​ ่าน​ปฏิบตั ธิ​ รรม​ตาม​ปา่ ต​ าม​ เขา​​บางอ​ งค​ถ์ งึ ​กบั ​สลบ​เพราะพ​ ิษไ​ขป้ ่าก​ ​ห็ ลายค​ รง้ั ​ห​ ลวงปู่ด​ ท​ู่ า่ น​กป็​ ฏิบตั ิ​ อย่าง​จรงิ จังม​ า​ตลอดห​ ลาย​สิบพ​ รรษา​ก​ วา่ จ​ ะ​ได้ธ​ รรม​แท้​​ๆ​​มาอ​ บรม​พร่ำ​ สอนเ​รา​ ​แลว้ เ​รา​ละ่ ​ป​ ฏบิ ัตก​ิ ันจ​ ริงจังแ​ คไ่​หน​ ​“ป​ ฏบิ ัต​ิธรรมส​ มควรแ​ ก​ธ่ รรม​”​​แล้วห​ รอื ย​ ัง​ luangpordu.com

๘๐ 80 ๔​ ๗​ ​ ​อะไรม​ ​ีค่าทีส่​ ดุ ​ ถา้ เ​ราม​ าล​ องค​ ดิ ด​ ก​ู นั แ​ ลว้ ​ส​ งิ่ ท​ ม​่ี ค​ี า่ ม​ ากท​ ส่ี ดุ ใ​นช​ วี ติ เ​ราต​ ง้ั แ​ ตว​่ นั เ​กดิ ​ จนก​ ระทง่ั ว​ นั ต​ าย​ค​ อื อ​ ะไร​ห​ ลายค​ นอ​ าจต​ อบว​ า่ ​ทรพั ยส​์ มบตั ​ิ ส​ าม​ี ภ​ รรยา ​ ​บคุ คลท​ รี่ ัก​​หรือบ​ ตุ ร​ห​ รืออ​ ะไร​อ่ืน​ๆ ​แ​ ตท่​ า้ ย​ทีส่ ดุ ​กต็​ อ้ งย​ อมรับ​วา่ ​ชีวิต​ ของเ​ราน​ ัน้ ​มี​ค่าที่​สดุ ​ ​เพราะถ​ า้ เ​รา​ส้นิ ​ชีวติ ​แล้ว​ ส​ ่ิงท​ ​กี่ ล่าว​ข้าง​ตน้ ​ก​็ไม่มคี​ า่ ​ ความ​หมาย​ใด​ๆ​ ชีวิต​เป็น​ของ​มี​ค่าที่​สุด​ ​ใน​จำนวน​สิ่ง​ท่ี​เรา​มี​อยู่​ใน​โลก​นี้​​ พระธ​ รรม​คำ​สอนข​ องพ​ ระพทุ ธเจา้ ก​ ็​เป็นข​ อง​มี​คา่ ท่​ีสดุ ​ใน​โลก​ส​ ิ่ง​ต่าง​ๆ​​ใน​ โลก​ชว่ ย​ใหเ​้ ราพ​ ้นท​ ุกข​ช์ นิด​ถาวรไ​ม่ไ​ด้​แ​ ตพ​่ ระธ​ รรม​ช่วย​เรา​ได​้ ผมู้​ ีป​ ัญญา​ ​ท้งั ​หลาย​ควร​จะ​ผนวก​เอา​สง่ิ ​ท​่มี ี​คณุ คา่ ​ท่สี ุด​ท้งั ​สอง​น้​ใี ห​้ขนาน​ทาบ​ทบั ​เปน็ ​ เสน้ ​เดยี วกนั ​อ​ ยา่ ใ​หแ​้ ตกแยก​จากก​ นั ​ไดเ​้ ลย​​ดงั พ​ ระพทุ ธ​พจนต​์ อน​หนง่ึ วา่ ​ ​ กจิ ​โฉ​ม​ นส​ุ ส​ะปฏิล​ าโภ​​ การไ​ด​เ้ กดิ ​เป็น​มนษุ ยเ​์ ปน็ ข​ องย​ าก​ ​ กิจ​ฉงั ม​ จั ​จานั​ง ชี​วิตัง การไ​ด้​มี​ชวี ิตอ​ ย่เ​ู ป็น​ของย​ าก​ ​กิจฉ​ งั สทั ธัมมะสะ​สวนงั​ การ​ได​ฟ้ งั พ​ ระ​สทั ​ธรรม​ของ​ พระพทุ ธเจ้า​เปน็ ข​ อง​ยาก​ กิจ​โฉ​​พทุ ธา​​นะมุปปโ​ท​ ​ การบ​ งั เกิด​ขึ้น​ของพ​ ระพุทธเจ้า​ ​ เป็นข​ อง​ยาก​ luangpordu.com

81 ๘๑ ​ อะไรจ​ ะม​ ค​ี า่ ทส​่ี ดุ ​ส​ ำหรบั ผ​ ท​ู้ ไ​่ี ดม​้ าน​ มสั การห​ ลวงปน​ู่ นั้ ​ค​ งไ​มใ่ ชพ​่ ระ​ พรหมผ​ ง​​หรอื เ​หรียญ​อันม​ ชี ่ือข​ อง​ท่าน​ ​ หลวงปเ​ู่ คย​เตือน​ศิษย์เ​สมอว​ า่ ​ “​ ข​ ้าไ​มม่ อี​ ะไร​ให้​แก​ ​(ธ​ รรม)​​ท​ ่ี​สอน​ไปน​ น้ั แ​ หละ​​ ให้​รักษาเ​ท่าช​ วี ติ ”​ ​ luangpordu.com

๘๒ 82 ​๔​ ๘​ น​ าย​ระนาดเ​อก​ ​เกี่ยว​กับ​เรื่อง​ไหว​พริบ​ ปฏิภาณ​และ​ตัว​ปัญญา​ ​หลวงปู่​ท่าน​ได้​ยก​ ตัวอย่าง​ ​เร่ือง​ของ​นาย​ระนาด​เอก​ไว้​ให้​ฟัง​ว่า​ ​สมัย​ก่อน​การ​เรียน​ระนาด​ นั้น​​อาจารยจ์​ ะ​สอนว​ ชิ าก​ าร​ตีระ​นาดแ​ ม​ไ่ ม้​ตา่ งๆ​โ​ดยท​ ่วั ไป​แก​่ศิษย์​​ส่วน​ แม่ไ​ม้​วชิ า​ครูจ​ ะเ​ก็บไ​ว​เ้ ฉพาะ​ตน​ม​ ิไดถ​้ ่ายทอด​ใหแ​้ ก​่ศิษยผ​์ หู้​ น่งึ ​ผ​ใู้ ด​​อย่​มู า​ วนั ห​ นงึ่ ​น​ ายร​ ะนาดเ​อกพ​ กั ผ​ อ่ นน​ อนเ​ลน่ อ​ ยใ​ู่ ตถ้ นุ เ​รอื นท​ บ​่ี า้ นอ​ าจารยข​์ อง​ ตน​ ​ได้ยิน​เสียง​อาจารย์​ของ​เขา​กำลัง​บรรเลง​ระนาด​ทบทวน​แม่​ไม้​วิชา​ครู​ อยู่​​นาย​ระนาดเ​อก​กแ​็ อบ​ฟัง​​ต้งั ใจ​จดจำ​ไวจ​้ นข​ ึ้นใจ​ ​ วนั ห​ นง่ึ อ​ าจารยไ​์ ดเ​้ รยี กศ​ ษิ ยท​์ กุ ค​ นม​ าแ​ สดงร​ะนาดใ​หด​้ เ​ู พอ่ื ท​ ดสอบ​ ฝมี อื ​ถ​ งึ ค​ ราน​ ายร​ะนาดเ​อกก​ ไ็ ดแ​้ สดงแ​ มไ​่ มว​้ ชิ าค​ รซ​ู ง่ึ ไ​พเราะก​ วา่ ศ​ ษิ ยผ​์ อ​ู้ น่ื ​ อาจารยร​์ สู้ กึ แ​ ปลกใ​จม​ ากท​ ศ​ี่ ษิ ยส​์ ามารถแ​ สดงแ​ มไ​่ มข​้ องค​ รไ​ู ด​้ โ​ดยทต​่ี นไ​ม​่ เคย​สอน​มา​ก่อน​ ​จึง​ถาม​นาย​ระนาด​เอก​ว่า​ไป​ได้​แม่​ไม้​นี้​มา​จาก​ไหน​ ​นาย​ ระนาด​เอก​จึง​ตอบ​ว่า​“​ ​ไดม​้ า​จากใ​ต้ถุนเ​รือน​​ครบั ”​ ​ แ​ ลว้ ห​ ลวงปไ​ู่ ดส​้ รปุ ใ​หพ​้ วกเ​ราฟ​ งั ว​า่ ​ก​ ารเ​รยี นร​ธ​ู้ รรมก​ เ​็ ชน่ ก​ นั ​ต​ อ้ งล​ กั เ​ขา​ แอบ​เขา​เรยี น​​คอื ​​จดจำ​เอา​สง่ิ ​ท​ด่ี ​งี าม​ของ​ผ​อู้ น่ื ​มา​ปฏบิ ตั ​แิ กไ้ ข​ตนเอง​ให​ไ้ ด​้ ​ตวั ​ ทา่ นเ​องส​ อนไ​ด​บ้ อกท​ าง​ไดแ​้ ต​ไ่ ม​ห่ มด​ท​เ่ี หลอื ​เราต​ อ้ งค​ น้ ควา้ แ​ ละฝ​ กึ ฝน​ปฏบิ ตั ิ​ ดว้ ยต​ นเอง​ใ​คร​ไหวพ​ รบิ ​ดก​ี เ​็ รยี น​ได​เ้ รว็ ​เ​หมอื น​นายร​ะนาด​เอกใ​น​เรอ่ื ง​น้ี luangpordu.com

83 ๘๓ ๔​ ๙​ เ​สก​ขา้ ว​ ​ครงั้ ​หน่ึง ​เคยม​ ศ​ี ิษย​บ์ างท​ ่านน​ ำ​ขา้ ว​มา​ให้​หลวงปท​ู่ า่ น​เสก​อธิษฐาน​ จติ ​ใหท้​ าน​เสมอ​ซ​ ่งึ ท​ ่านก​ ​เ็ มตตา​ไม่ข​ ดั ​แ​ ต่​บ่อยๆ​ ​​เขา้ ท​ ่าน​ก​็พูดว​ ่า​ “​ ​เสก​อะไร​กันใ​ห​บ้ ่อย​ๆ​​เสก​เองบ​ ้าง​ส​ิ ”​ ​ ​คำพ​ ูด​น้ีท​ า่ น​ได​้ขยาย​ความ​ให้​ฟงั ​ใน​ภายห​ ลัง​ว่า​​คำ​ว่า​​เสกเ​อง​ค​ ือ​ การ​เสก​ตนเองใ​หเ​้ ปน็ พ​ ระ​​ซงึ่ ​หมายถ​ งึ ก​ ารป​ ฏิบัต​ิต่อ​จติ ใจ​ของต​ นเอง​​ยก​ ระดบั ใ​หส​้ งู ข​ น้ึ ​ห​ รอื ม​ ใ​ี จเ​ปน็ พ​ ระบ​ า้ ง​ม​ ใิ ชจ​่ ะเ​ปน็ ท​ า่ นอ​ ธษิ ฐานเ​สกเ​ปา่ ข​ อง​ ภายนอก​​เพื่อห​ วงั เ​ปน็ ​มงคลถ​ า่ ยเ​ดียว​โ​ดย​ไม่ค​ ิดเ​สกต​ นเอง​ดว้ ย​ตนเอง​ ​ luangpordu.com

๘๔ 84 ​๕๐​ ​ ​สำเร็จท​ ีไ่ หน​ มี​ผู้​ปฏิบัติ​ธรรม​บาง​ท่าน​ข้องใจ​ข้อ​ปฏิบัติ​ธรรมะ​เก่ียว​กับ​การ​วาง​ ที่​ต้งั ต​ าม​ฐานข​ อง​จติ ​ใน​การภ​ าวนา​​จึง​ได้​ไป​เรยี นถ​ ามห​ ลวงป่ตู​ ามท​ เ​่ี คย​ได​้ รับ​รรู้​ บั ​ฟงั ม​ า​ว่า​​“​การ​ภาวนา​ท​่ีถกู ต​ อ้ ง​​หรอื ​จะ​สำเรจ็ ม​ รรคผล​ได้​นัน้ ​ต​ อ้ ง​ ต้ัง​จิตว​ างจ​ ิตไ​ว​้ที​ก่ ลางท​ ้อง​เท่านนั้ ​​ใช่หร​ ือไ​ม่ ?​”​ ​ ​ หลวงปู่​ท่าน​ตอบ​อยา่ ง​หนกั ​แนน่ ​วา่ ​ ​“​ท่ี​ว่า​สำเร็จ​นั้น​สำเร็จ​ที่​จิต​ ​ไม่​ได้​สำเร็จ​ท่ี​ฐาน​ ​คน​ท่ี​ภาวนา​เป็น​ แล้ว จ​ ะ​ตง้ั ​จติ ไ​ว​ท้ ป่​ี ลาย​นิ้ว​ชก้​ี ็​ยังไ​ด​้ ​”​ ​ แลว้ ​ท่าน​ก​็บอกจ​ ำนวน​ท​่ตี ัง้ ​ตามฐ​ านต​ ่างๆ​​ของ​จติ ใ​หฟ​้ งั ​ ​ จะ​เห็น​ได้​ว่า ​ท่าน​ไม่​ได้​เน้น​ว่า​ต้อง​วาง​จิตใจ​ที่​เดียว​ท่ี​นั่น​ท่ี​น่ี​เพราะ​ ฐาน​ต่างๆ​ ​ของ​จิต​เป็น​ทาง​ผ่าน​ของ​ลม​หายใจ​ท้ัง​ส้ิน​ ​ท่าน​เน้น​ท่ี​สติ​และ​ ปญั ญาท​ ม่ี า​กำกับใ​จต​ ่าง​หาก​ส​ ม​ดงั ​ในพ​ ระพุทธพ​ จนท์​ ่ีว​ า่ ​ ​ “ม​ โน​ป​ ุพพังคะมา​ธ​ ัมมา​ม​ โนเ​สฏฐา​ม​ โน​ม​ยาฯ ​ ​ ธรรม​ท้งั ห​ ลายม​ใี จถึงก​ อ่ น​​มใ​ี จ​เปน็ ​ใหญ​เ่ ป็นป​ ระธาน ​สำเรจ็ ไ​ด้ด​ ้วย​ใจ”​ ​ luangpordu.com

85 ๘๕ ​๕๑​ ​เรา​รักษา​ศีล​​ศีล​รักษา​เรา​ ​ศลี เ​ปน็ พ​ นื้ ​ฐานท​ ี่ส​ ำคัญท​ ่สี ดุ ​ของก​ าร​ปฏบิ ตั ธ​ิ รรม​ทุกอ​ ยา่ ง​​หลวงป่​ู มัก​จะ​เตือน​เสมอ​ว่า ​ใน​ขั้น​ต้น​ให้​หมั่น​สมาทาน​รักษา​ศีล​ให้​ได้​ ​แม้​จะ​เป็น​ โลกยี ศ​ ลี ​ร​กั ษาไ​ดบ​้ า้ ง​ไ​มไ​่ ดบ​้ า้ ง​บ​ รสิ ทุ ธบ​ิ์ า้ ง​ไ​มบ​่ รสิ ทุ ธบ​์ิ า้ ง​ก​ ใ​็ หเ​้ พยี รร​ะวงั ​ รกั ษาไ​ป​ส​ ำคญั ท​ เ​่ี จตนาท​ จ​่ี ะร​กั ษาศ​ ลี ไ​ว​้ แ​ ละป​ ญั ญาท​ ค​่ี อยต​ รวจต​ ราแ​ กไ้ ขต​ น​ “​ ​เจ​ตนาหงั ​ภ​ ิกขเว​ส​ ี​ลัง​ว​ ะ​ทาม​ ”​ิ ​เ​จตนา​เปน็ ​ตัวศ​ ีล​ “​ เ​จ​ตนาหัง​​ภิกขเว​​ปญุ ญงั ​ว​ ะท​ าม​ ิ​”​เ​จตนาเ​ปน็ ​ตัว​บุญ​ ​ จึง​ขอใ​หพ​้ ยายามส​ งั่ สมบ​ ญุ ​น้​ีไว​้ โ​ดยอ​ บรมศ​ ีล​ให​้เกดิ ข​ ้นึ ​ที​จ่ ติ ​​เรยี ก​ วา่ ​​เราร​ กั ษา​ศีล​ส​ ่วนจ​ ติ ​ทอ​ี่ บรม​ศีล​ดีแล้ว​​จนเ​ป็น​โลกต​ุ ร​ศลี ​เ​ปน็ ศ​ ีลท​ ​่กี ่อ​ ให้​เกิด​ปัญญา​ใน​อริย​มรรค​อริยผล​น้ี​ จะ​คอย​รักษา​ผู้​ประพฤติ​ปฏิบัติ​มิ​ให้​ เสื่อมเ​สีย​หรือต​ กต่ำไ​ป​ใน​ทางท​ ไ​ี่ มด​่ ีไ​ม่​งาม​นี้​แล​เรียก​ว่า​ศ​ ลี ร​ ักษา​เรา​ ​ luangpordu.com

๘๖ 86 ๕​ ๒​ ​ ค​ นด​ ​ีของห​ ลวงปู่​ ธรรมะ​ที่​หลวงปู่​นำ​มา​อบรม​พวก​เรา​เป็น​ธรรม​ท่ี​สงบ​เย็น​และ​ไม่​ เบยี ดเบยี น​ใครด​ ว้ ยก​ รรมท​ ัง้ ส​ าม​คือ​ค​ วาม​คิด​​การ​กระทำ ​และ​คำ​พูด​ ​ คร้ัง​หน่ึง​ท่าน​เคย​อบรม​ศิษย์​เก่ียว​กับ​วิธี​สังเกต​คน​ดี​ส้ัน​ๆ​ ​ประโยค​ หน่ึงค​ ือ​ ​ “​คนด​ ​ี เ​ขา​ไม่​ตี​ใคร​”​ ท​ กุ ส​ ง่ิ ท​ กุ อ​ ยา่ งไ​มว​่ า่ จ​ ะเ​ปน็ การป​ ฏบิ ตั ธ​ิ รรม​ห​ รอื ก​ ารท​ ำงานใ​นท​ าง​ โลก​นั้น​ย่อม​มี​การ​กระทบ​กระท่ัง​กัน​เป็น​ธรรมดา​ของ​โลก​ปุถุชน​ ​หาก​เรา​ กระทำ​การ​สิ่ง​ใด​ซ่ึง​ชอบ​ด้วย​เหตุ​และ​ผล​ ​คือ​ ​ได้​พยายาม​ทำ​อย่าง​ดี​ท่ีสุด​​ แล้ว​อย่า​ไป​กลัว​ว่า ​ใคร​เขา​จะ​ว่า​อะไร​เรา ​ใคร​เขา​จะ​โกรธ​เรา​ ​แต่​ให้​กลัว​ ที​่เราจ​ ะ​ไป​วา่ ​อะไร​เขา​ก​ ลวั ท​ ่​ีเรา​จะไ​ปโ​กรธเ​ขา​ ​ luangpordu.com

87 ๘๗ ๕​ ๓​ ​ส้นั ๆ​ ​​ก​็มี​ ​เคย​มผ​ี ​ปู้ ฏบิ ตั ิ​กราบ​เรยี น​ถามห​ ลวงป​วู่ ่า​ ​ “​หลวงปค​ู่ รับ​ข​ อ​ธรรมะส​ ้ัน​ๆ​​ใน​เรือ่ ง​วิธ​ปี ฏิบัติ​เพอ่ื ​ใหก​้ ิเลส​๓​ ​​ตัว​ คอื ​โ​กรธ​​โลภ​ห​ ลง​​หมด​ไป​จาก​ใจเ​รา​จ​ ะ​ทำได้อ​ ยา่ งไร​ครบั ​”​ ​ หลวงปตู่​ อบเ​สยี งด​ ังฟ​ ังช​ ดั ​จ​ น​พวก​เราใ​นท​ ​นี่ ้ันไ​ด้ยนิ ก​ ันท​ ุกค​ น​วา่ ​​ “ส​ ติ​”​ luangpordu.com

๘๘ 88 ​๕๔​ ​แบบ​ปฏบิ ัต​ิธรรมห​ ลวงป​ดู่ ่เ​ู ปน็ ​เช่น​ใด​? ​ ใน​ยุค​ปัจจุบัน​ที่​สังคม​มี​การ​เปล่ียนแปลง​อย่าง​รวดเร็ว​ ​ผู้คน​เผชิญ​ กบั ค​ วามท​ กุ ขค​์ วามเ​ดอื ดร​ อ้ นก​ นั ถ​ ว้ นห​ นา้ ​ไ​มว​่ า่ จ​ ะเ​ปน็ ป​ ญั หาใ​นเ​รอ่ื งป​ าก​ ทอ้ ง​​ความป​ ลอดภยั ​ในช​ วี ติ แ​ ละ​ทรัพย​ส์ ิน​​ผูค้ นต​ ่าง​แสวงหา​ท​่ีพง่ึ ​​แสวงหา​ คำ​ตอบ​ของ​ชีวิต​ ​ใน​ขณะ​เดียวกัน​ก็​มี​ผู้​ต้ัง​ตน​เป็น​อาจารย์​สอน​การ​ปฏิบัติ​ ธรรมก​ ันม​ าก​ ​เก่ียว​กับ​เร่ือง​แบบ​ปฏิบัติ​ธรรม​น้ี​ ​หลวงปู่​ได้​เล่า​ไว้​ว่า​เคย​มี​ผู้​พิมพ์​ แบบ​ปฏิบัติ​ธรรม​มา​ถวาย​และ​ใช้​คำ​ว่า​ ​“​แบบ​ปฏิบัติ​ธรรม​วัด​สะแก​”​ ทา่ นแก้​ใหว​้ ่า อยา่ งน​ ี​้ไมถ่​ ูก​ตอ้ ง ​เพราะ​เปน็ ​แบบข​ องพ​ ระพุทธเจา้ ​ไ​มค​่ วร​ ใช​้วา่ ​เปน็ แ​ บบ​ของวดั ใ​ด​ ​ อีกค​ ร้งั ห​ น่งึ ท​ ่​เี คย​ม​ผี ู้ต​ ง้ั ค​ ำถาม​ใน​อิน​เตอรเ​์ น็ตว​ า่ ​ ​“​แบบ​ปฏบิ ตั ิ​ธรรมข​ องห​ ลวงป​ู่ด​ู่เปน็ ​อย่างไร​”​ ​ข้าพเจ้า​หวน​ระลึก​ถึง​บท​สนทนา​ตอน​หน่ึง​ท่ี​หลวงปู่​เคย​เล่า​ให้​ฟัง​ เมอ่ื ค​ รง้ั ม​ ล​ี กู ศ​ ษิ ยม​์ าข​ อศ​ กึ ษาธ​ รรมต​ ามแ​ บบข​ องท​ า่ น​ห​ ลวงปไ​ู่ ดต​้ อบศ​ ษิ ย​์ ผน​ู้ น้ั ไ​ปว​ า่ ​ข​ า้ ไ​มใ่ ชอ​่ าจารยห​์ รอก​อ​ าจารยน​์ น่ั ​ต​ อ้ งพ​ ระพทุ ธเจา้ ​ห​ ลวงปทู่ วด​ นั่น​​ขา้ ​เปน็ ล​ ูกศ​ ิษย​์ท่าน​ luangpordu.com

89 ๘๙ ขา้ พเจา้ ก​ ลบั ม​ าน​ ง่ั ค​ ดิ ท​ บทวนอ​ ยห​ู่ ลายค​ รงั้ ​ค​ วามช​ ดั เจนใ​นค​ ำต​ อบ​ ของห​ ลวงป​ู่จึงค​ ่อย​ๆ​ ​​กระจ่าง​ขึ้นเ​ปน็ ​ลำดบั ​เ​สยี ง​สวด​มนตท์​ ำวตั ร​แว่ว​มา​ แต่​ไกล​​ .​.​.​.​โย​ ​ธัมมัง​ ​เท​เส​สิ​ ​อาทิ​กัล​ยาณัง​ ​มัช​เฌ​กัลยาณ​ัง​ ​ปริ​โย​สา​นะ​ กลั ยาณ​ัง​​สาต​ถัง​​สะ​พย​ ญั ช​ ะ​นงั ​เ​ก​วะ​ละ​ปะ​รปิ ุณ​ ณัง​​ปะ​รส​ิ ุทธั​ง​พ​ รหั มะ​ จะร​ ย​ิ งั ​ป​ ะก​ า​เส​ส​ิ ​ แปลไ​ดค้​ วามว​ ่า​​ ....พระ​ผู้​มี​พระ​ภาค​เจ้า​ ​พระองค์​ใด​ ​ทรง​แสดง​ธรรม​แล้ว​ ​มี​ความ​ ไพเราะง​ดงามใ​นเ​บอ้ื งต​ น้ ​ไ​พเราะง​ดงามใ​นท​ า่ มกลาง​ไ​พเราะง​ดงามใ​นท​ ส่ี ดุ ​ ทรง​ประกาศ​พรหม​จรรย์​คือ​ ​แบบ​แห่ง​การ​ปฏิบัติ​อัน​ประเสริฐ​ ​บริสุทธ์ิ​​ บริบรู ณโ์​ดยส​ ้ินเ​ชงิ ​​พรอ้ มท​ ้ังอ​ ร​รถะ​พ​ รอ้ มท​ ง้ั ​พยัญชนะ​ ​ สาธ​ุ ถ​ กู ข​ องห​ ลวงปแ​ู่ ละจ​ รงิ เ​ปน็ ท​ ส่ี ดุ ​พ​ ระพทุ ธเจา้ ท​ รงว​ างแ​ บบแผน​ การป​ ฏบิ ตั ไ​ิ วอ​้ ยา่ งด​ ย​ี งิ่ ​เ​ปน็ ข​ น้ั เ​ปน็ ต​ อนแ​ ละส​ มบรู ณแ​์ บบท​ ส่ี ดุ ​ไ​มต​่ อ้ งการ​ ผู​้ใด​มา​แต่งม​ า​เติม​อีก​​กญุ แจ​คำต​ อบ​สำหรับเ​ร่อื งน​ ​้ีได้​เฉลยแ​ ล้ว​ ​ ตะ​มะห​ งั ​​ภะคะ​วนั ต​ งั ​อ​ ะภปิ​ ​ูชะ​ยา​ม​ิ ​ ตะ​มะห​ ัง​​ภะคะ​วัน​ตัง​ส​ ริ ะ​สา​​นะ​มา​มิ​ ​ ข้าพเจา้ ข​ อบ​ ูชาอ​ ยา่ งย​ ่ิงเ​ฉพาะพ​ ระ​ผูม​้ พ​ี ระ​ภาค​เจ้า​พระองค​์น้นั ​ ​ ขา้ พเจา้ ​ขอน​อบน​ อ้ ม​พระ​ผ​ู้ม​ีพระ​ภาค​เจา้ พ​ ระองค​น์ ้ัน​ ด้วย​เศียร​เกล้า​ luangpordu.com

๙๐ 90 ​๕๕​ ​บท​เรยี นบ​ ทแ​ รก​ ​หาก​ย้อน​ระลึก​ถึง​หลวงปู่​ดู่​ ​พรหม​ปัญโญ​ ​ใน​ความ​ทรง​จำ​ของ​ ข้าพเจ้า​นั้น​ ​ข้าพเจ้า​ได้​มาก​ราบ​นมัสการ​หลวงปู่​เป็น​ครั้ง​แรก​เม่ือ​ ​พ​.​ศ​.​​ ๒๕๒๖​ ​ด้วยก​ ารช​ กั ชวน​ของ​เพอ่ื นก​ ัลยาณมิตร​ จาก​น้ันไ​ม​่นาน​ บ​ ทเ​รยี น​ บท​แรก​ท่ี​หลวงปู่​ได้​เมตตา​สอน​ลูก​ศิษย์​ขี้​สงสัย​ก็ได้​เริ่ม​ข้ึน​ ​เหมือน​เป็น​ ปฐม​บทแ​ ห่ง​การ​เรม่ิ ​ต้น​ทที​่ า่ น​รบั ข​ ้าพเจ้าไ​วเ้​ป็น​ลูก​ศิษย์​ ​ มี​เหตุการณ์​ที่​ประทับ​ใจ​ข้าพเจ้า​ใน​ช่วง​แรก​จาก​การ​ได้​มาก​ราบ​ หลวงปู่​ ​อัน​เป็น​จุด​เร่ิม​ต้น​แห่ง​ศรัทธา​ ​ซึ่ง​ต่อ​มา​ภาย​หลัง​ได้​กลาย​เป็น​​ อจล​ศรัทธา​ ​ศรัทธา​ท่ี​แน่ว​แน่​ม่ันคง​ต่อ​องค์​หลวงปู่​ของ​ข้าพเจ้า​ ​คือ​​ ขา้ พเจา้ ไ​ดบ​้ ชู าพ​ ระพทุ ธร​ ปู แ​ กว้ ใ​สป​ างส​ มาธจ​ิ ากต​ ลาดพ​ ระท​ ว​่ี ดั ร​ าชน​ ดั ดา​ กรุงเทพฯ​ ​มา​หนึ่ง​องค์​ ​และ​ได้​นำ​มา​ที่​วัด​สะแก​เพื่อขอ​ให้​หลวงปู่​ช่วย​แผ่​ เมตตา​อธษิ ฐานจ​ ติ เ​พ่ือ​นำไ​ป​สกั ก​ าร​ะ​บชู า​เป็น​พระพุทธ​รปู ป​ ระจำ​บา้ น​ ​ หลวงปด​ู่ ท​ู่ า่ นป​ ระนมม​ อื ไ​หวพ​้ ระแ​ ละย​ กพ​ ระพทุ ธร​ปู ข​ นึ้ ม​ า​จ​ บั อ​ งค​์ พระ​ของ​ข้าพเจา้ ​แล้ว​หลับตาน​ ่ิงส​ กั ค​ ร่​ูหนึง่ ​จงึ ล​ ืมตาข​ ้นึ ​มา​​ ท่าน​บอก​ให้​ข้าพเจ้า​นำ​สอง​มือ​มา​จับ​ที่​ฐาน​ของ​พระพุทธ​รูป​ซ่ึง​ปิด​ ทองคำ​เปลว​โดย​รอบ​ ​ท่าน​ให้​ข้าพเจ้า​หลับตา​ ​สัก​ครู่​ท่าน​ถาม​ข้าพเจ้า​ว่า​ luangpordu.com

91 ๙๑ เหน็ อ​ ะไรไ​หม​ข​ า้ พเจา้ เ​หน็ พ​ ระพทุ ธร​ ปู อ​ ยเ​ู่ บอ้ื งห​ นา้ ​แ​ ตข​่ า้ พเจา้ น​ งิ่ ไ​มต​่ อบ​ อะไร​ท่าน ​เน่ืองจาก​ตั้ง​แต่​ข้าพเจ้า​เกิด​มา​ใน​ชีวิต​ ​ยัง​ไม่​เคย​พบ​เหตุการณ์​ เช่น​นี้​จงึ ​ไม​่ทราบว​ า่ “​ เ​ห็น​”​​ใน​ความ​หมายข​ องห​ ลวงปูน​่ น้ั ห​ มาย​ถึง​“​ ​เหน็ ​ อย่างไร”​ ​​และ​ชัดเจนข​ นาด​ไหน​ท่​ีเรียกว​ า่ “​ ​เหน็ ”​ ​ข​ องท​ ่าน​ ​ สัก​ครู่​ท่าน​จึง​พูด​ย้ำ​กับ​ข้าพเจ้า​ว่า​ ​“​แก​เห็น​พระพุทธ​รูป​แล้ว​นี่​ ดู​เสีย​ที่​น่ี​ ​จะ​ได้​หาย​สงสัย​ว่า​ข้า​ให้​อะไร​แก​ ​กลับ​บ้าน​แก​จะ​ได้​ไม่​สงสัย​​ เป็น​พระยืน​​เดนิ ​​น่ัง​​หรอื ​ว่าน​ อน”​ ​ ​ “​ยนื ​ครบั ”​ ​ข​ ้าพเจ้าต​ อบ​ทา่ น​ ​ “​เออ​!​​ขา้ ​โมท​ นา​สาธ​ดุ ้วย​ท​ ี่ข​ า้ ​ใหเ​้ ป็น​พระป​ ระจำว​ นั ​เกิด​ของแ​ ก​ เอาไ​ป​บูชาใ​ห​ด้ ี”​ ​​ท่าน​ตอบ​ ​ต้ัง​แต่​วัน​น้ัน​เป็นต้น​มา​ ​ศิษย์​ขี้​สงสัย​อย่าง​ข้าพเจ้า​มี​หรือ​จะ​ไม่​อด​ ที​่จะ​สงสัย​ต่อ​ ย​ ามว​ า่ งท​ ้งั ​ในเ​วลา​กลาง​วนั ห​ รอื ก​ ลาง​คนื ​ข้าพเจ้า​จะม​ าน​ ัง่ ​ มอง​ดู​พระพุทธ​รูป​ ​เอา​สอง​มือ​ประคอง​จับ​ที่​ฐาน​ของ​องค์​พระ​.​.​.​หลับตา​.​.​ ทำ​สมาธิ​.​.​.​ด้วย​ความ​อยาก​ดู​.​.​.​อยาก​รู้​อยาก​เห็น​องค์​พระ​อย่าง​ที่​ท่าน​เคย​ ทำใหข​้ ้าพเจา้ ​เหน็ ​ ​วนั ​แลว้ ว​ ัน​เล่า​​ครั้ง​แลว้ ค​ รั้งเ​ล่า​​.​.​.​อนจิ จา​..​​.เ​วลาผ​ ่านไ​ป​๑​ ​​สปั ดาห์​ .​.​.​๑​เ​ดอื น​.​..​๒​ ​​เดอื น​..​.​๓​ ​เ​ดือนก​ แ​็ ลว้ ​​ยัง​ไมม่ วี​ แี่ วว​ทข​่ี ้าพเจา้ ​จะ​ได้​เห็นอ​ งค​์ พระท​ ่ีท​ า่ นท​ ำให้ข​ ้าพเจา้ ด​ ​ูท​่วี ดั ส​ ะแกเ​ชน่ ​วนั น​ นั้ ​อกี เ​ลย​ ​ จวบ​จน​กระท่ัง​หลาย​เดือน​ต่อ​มา​ ​ข้าพเจ้า​ได้​มี​โอกาส​มาก​ราบ​ นมสั การ​หลวงป​ู่อกี ​​จึง​ได​เ้ รียนถ​ าม​ท่าน​ว่า ​ทำไม​เมอ่ื ​ขา้ พเจา้ ​กลับไ​ปบ​ ้าน​ luangpordu.com

๙๒ 92 แล้ว​ลอง​จับ​พระ​อีก​ ​จับ​จน​ทองคำ​เปลว​ที่​ปิด​ฐาน​ของ​องค์​พระ​ซีด​เป็น​ รอยม​ ือ​​ข้าพเจา้ ​ก็​ยงั ไ​มเ​่ ห็น​องค์​พระแ​ ม​้สัก​คร้ังเ​ดยี ว​​หลวงป่​ยู ม้ิ ก​ อ่ น​ตอบ​ ข้าพเจ้า​ด้วย​ความ​เมตตา​ว่า​ ​“​ทำ​จน​หาย​อยาก​แหละ​แก​ ​ข้า​ทำ​มา​ก่อน​ แล้ว​”​ ​ ขา้ พเจา้ ก​ ลบั ม​ าน​ ง่ั ค​ ดิ ท​ บทวนอ​ ยห​ู่ ลายค​ รงั้ ​ค​ วามช​ ดั เจนใ​นค​ ำต​ อบ​ ของห​ ลวงปจ​ู่ งึ ค​ อ่ ย​ๆ​ก​ ระจา่ งข​ นึ้ เ​ปน็ ล​ ำดบั .​.​.​ต​ อ้ งเ​รมิ่ ท​ ค​ี่ วามอ​ ยากเ​สยี ก​ อ่ น​ จงึ ค​ ดิ ท​ จ​่ี ะท​ ำ​แ​ ตถ​่ า้ ท​ ำด​ ว้ ยค​ วามอ​ ยาก​ก​ จ​็ ะไ​มส​่ ำเรจ็ ​เ​มอ่ื ค​ วามอ​ ยากห​ มด​ ไป​เม่อื ไร​​เมอ่ื น​ ั้นจ​ งึ ​จะพ​ บ​ของ​จริง​ ​ กุญแจ​คำ​ตอบ​สำหรับ​.​.​.​บท​เรียน​บท​แรก​ของ​การ​เรียน​ธรรมะ​จาก​ หลวงปู่​ ​ทำให้​ข้าพเจ้า​เข้าใจ​ได้​ว่า​ ท่าน​ได้​ใช้​กุศโลบาย​ให้​ข้าพเจ้า​จดจำ​ รูป​พรรณ​สณั ฐานข​ องอ​ งค์​พระพทุ ธร​ ปู ​ให​้ได​้ ห​ ลัง​จาก​ท​่ไี ด้​ใช้​เวลา บ​ วกก​ ับ​ ความอ​ ยากอ​ ยเ​ู่ ป็น​เวลาห​ ลายเ​ดอื น ข​ ้าพเจา้ จ​ ึง​เริม่ ​ได้​พทุ ธา​นุส​ ติ​​ธมั ​มา-​ น​ุสติ​ ​และ​ สังฆานุสติ​ ​จาก​การ​เพ่ง​มอง​องค์​พระ​จน​เกิด​เป็น​ภาพ​ติดตา​.​.​.​ ติดใจ​ ​ใน​ท่ีสุด​ ​เป็นการ​สอน​การ​ภาวนา​ใน​ภาค​สมถ​ธรรม​ ​พร้อม​กับ​แนะ​ วิธี​วาง​อารมณ์​พระกร​รม​ฐาน​ของ​หลวงปู่​สำหรับ​ข้าพเจ้า​อย่าง​เย่ียม​ยอด​ ที​เดียว​ luangpordu.com