ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน เล่ม 12

#12 ผมไดส้ ืบทอดมรดกรอ้ ยพนั ลา้ น 1101-1200 บทที่ 1101 ในสายตาของขงเต๋อหลงยาอายุวัฒนะที่เย่เฉินหยิบออกมา นั้น เป็นยาเสริมพลงั ที่ไม่ได้อยู่ในสายตา แม้แต่ยาแพทย์แผนจีนหนิวหวงอนั กง กถ็ กู ต้ังราคาไว้สงู มาก สินค้าตัวท็อปทีแ่ พงที่สุดกเ็ พียงไม่กีแ่ สน ถ้าเป็นแบบที่คิดไว้ เท่ากับว่ายาอายุวัฒนะของเย่เฉิน คือ หนิวหวงอันกง แล้วมันจะเป็นอะไรไปได้อีก? เมื่อเทียบกับทบั ทิมนี้มลู ค่าเกือบ 130 ล้านหยวน มันอยู่ช่าง ห่างไกลเปน็ พันไมล์จริงๆ ดงั นั้น ขงเต๋อหลงรู้สึกว่าเขาได้ชนะเย่เฉินแล้ว

หลังจากที่ขงเต๋อหลงพูดอย่างเย่อหยิ่ง เขายังคงต้องการได้ รับคำชมจากทุกคน แต่เขาไม่ได้คิดว่าว่าทุกคนจะมองมาที่เขา ราวกับว่าเขาเปน็ คนปัญญาอ่อน จะโทษเขาก็คงไม่ได้ เพราะเขาเป็นคนเดียวในงานเลี้ยงวัน เกิดวันนี้ทีไ่ ม่รู้มลู ค่าของยาอายวุ ัฒนะ แม้ว่าทุกคนจะรู้สึกว่าขงเต๋อหลงปัญญาอ่อน แต่เขาก็เป็น คุณชายคนทีส่ ามของตระกูลเย่นจิงขง ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าแสดง ออกตรงๆ อย่างไรก็ตาม ขงเต๋อหลงเขายังคงสามารถเห็นพิรุจได้จาก สายตาของทุกคน เขาอดไม่ได้ทีจ่ ะสงสัยว่าสถานการณ์นี้คืออะไร? ทีเ่ ขาเรียก กันว่ายาอายุวัฒนะมีค่ามากกว่าเงินจริงเหรอ? คงเป็นไปไม่ได้ หรอก ของสกปรกเช่นนี้ จะมีมูลค่าเท่าไรกนั เชียว? ในขณะนี้ เย่เฉินมองมาที่เขาด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยและกล่าว ว่า “คุณชายขง คณุ คงกำลังคิดคำนวณว่ายาเม็ดนี้ของผมมีมูลค่า เท่าไรอยู่สินะ？”

ขงเต๋อหลงถอนหายใจและพดู ออกมา: “ในความคิดของผม อย่างมากทีส่ ดุ มูลค่า 100,000 !” เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า “ในกรณีนี้ เราอาจจัดการประมูล เลก็ ๆ ขึ้นมาตอนนี้!” ขงเต๋อหลงขมวดคิ้วและถามว่า “ประมูล คุณหมายความว่า อย่างไร” เย่เฉินยิ้มและพดู ว่า “งั้นนำของเราสองคนมาประมูลแข่งทีน่ ี้ เพื่อดูว่าราคาของใครจะสูงกว่ากันในตอนท้าย คณุ คิดว่าไง?” ขงเต๋อหลงหัวเราะอย่างเย็นชา: “นี่คุณชายล้อเล่นบ้าอะไร เนี้ย? คณุ ชายสร้อยคอทบั ทิมเส้นนี้เป็นของขวัญวันเกิดให้คุณซ่ง หว่ันถิง ผมจะขายมนั ไปได้อย่างไร” เย่เฉินตอบ “งั้นเอาแบบนี้ ผมม่ันใจว่าสร้อยคอของคุณมี มลู ค่า 20 ล้านเหรียญดอลลาร์สหรัฐ ตามข้อตกลงการเดิมพัน ของเรา เพียงแค่ยาของผมขายได้ราคาแพงกว่าสร้อยคอของคุณ กแ็ ปลว่าผมชนะใช่ไหม?”

ขงเต๋อหลงหวั เราะออกมา: “ใช่ นายคงไม่ได้อยากประมูลยา อายุวัฒนะของนายที่นี่หรอกนะ นายคิดว่ายาอายวุ ัฒนะของนาย สามารถขายได้มากกว่า 20 ล้านเหรียญสหรัฐจริงๆเหรอ?” ขงเต๋อหลงพูดเยาะเย้ยอีกคร้ัง: “นายนิน่ารังเกียจจริงๆ แม้ว่ายาอายุวัฒนะของนายจะไม่มีมูลค่า แต่ก็เป็นของขวัญวัน เกิดของนายที่ให้กับคุณซ่งหว่ันถิง นายจะประมูลขายออกไปได้ อย่างไร การเล่นเกมแบบนี้ไม่ไร้ยางอายไปหน่อยเหรอ?” คุณซ่งหว่ันถิงรู้สึกกังวลทันทีเมื่อได้ยินเรื่องนี้ เธอเกือบจะ พดู โพล่งออกมาโดยไม่รู้ตวั : “ขงเต๋อหลงผมไม่อนุญาตให้คณุ พดู อย่างนั้นกบั อาจารย์เย่แบบนี้!” ทุกคนทีอ่ ยู่ในนั้นต่างตกใจ ไม่มีใครคิดว่า ซ่งหวั่นถิงจะพดู กบั ขงเต๋อหลงเพื่อจะปกป้องเย่เฉิน สีหน้าของ ขงเต๋อหลงแสดงออกมาว่าค่อนข้างตกตะลึง่ ซ่ง หวน่ั ถิงกินยาผิดมาใช่ไหม? เมื่อมีคนให้สิ่งที่บังคับเธอแก่เธอ เธอ ก็ปกป้องซึ่งกันและกันอย่างนั้น! ตนให้สร้อยคอทับทิมราคาแพงแก่เธอ แต่เธอไม่ได้ไว้หน้าเขา เลยสกั นิดเลย

อย่างไรก็ตาม ขงเต๋อหลงก็ไม่รู้ว่าซ่งหวั่นถิงรู้สึกขอบคุณเย่ เฉินมากแค่ไหน

บทที่ 1102 เมื่อเห็นคนรักถูกล้อเลียนโดยขงเต๋อหลงซ่งหว่ันถิงก็ปกป้อง โดยไม่รู้ตวั ในตอนนี้ เย่เฉินยิ้มอย่างเบาๆ หยิบยาอายุวัฒนะเม็ดหนึ่ง ออกจาก พดู ด้วยรอยยิ้มว่า “ดูสิ ยาเมด็ นี้ที่ผมมีคือของทีผ่ มมอบ ให้กบั ซ่งหว่นั ถิงนั้น ถูกแล้วที่ไม่สามารถออกมาประมูลได้ สิ่งที่ผมต้องการจะ ประมลู คืออีกเมด็ ที่อยู่กับผมปัจจบุ นั !” พดู จบ เย่เฉินจึงยืนขึ้นและพดู กับทกุ คนทีอ่ ยู่รอบๆ ว่า “พวก คณุ ทกุ คนในทีน่ ี้ต่างกร็ ู้ดีว่ายาอายวุ ัฒนาคืออะไร ผมก็คงไม่ต้อง อธิบายต่อ ดังนั้นเรามาเริ่มการประมลู อย่างง่ายๆกันเถอะ” เมื่อทุกคนในที่นั้นได้ยินว่าจะประมูลยาอายุวัฒนะ ท่าทาง ของพวกเขาก็คลง่ั แทบจะเหมือนบ้า นี่คือยาวิเศษที่ไม่เคยเห็นในฝัน เย่เฉินไม่เคยขายประมูล แม้แต่ชิ้นเดียว ดังน้ันสิ่งนี้จึงประเมินค่าไม่ได้

คนที่มาวันนี้ก็เป็นคนรวยด้วย ใครไม่อยากคว้าโอกาสนี้ไป ซื้อยาอายุวัฒนะให้ตัวเอง เพื่อคือความเยาว์วยั ให้ตัวเอง? ดังน้ัน ทุกคนต่างคิดในใจว่าพวกเขาไม่กลัวว่าจะต้องจ่าย ราคาสูงแค่ไหน พวกเขาจะต้องซื้อยาอายวุ ฒั นะมาให้ได้ ในเวลานี้เย่เฉินมองไปที่ ขงเต๋อหลงด้วยรอยยิ้มและถามว่า “คุณชายขง ตอนนี้อตั ราแลกเปลีย่ น RMB เป็นดอลลาร์สหรฐั ใน ปจั จุบนั น่าจะอยู่ที่ประมาณ 7 หยวนต่อดอลลาร์ ซึ่งหมายความ ว่าสร้อยคอทบั ทิมของคุณมีมูลค่า 140 ล้านหยวนใช่ไหม” ขงเต๋อหลงพูดอย่างเย่อหยิ่ง: “ดูเหมือนว่าคุณจะเก่ง คณิตศาสตร์! ใช่ 140 ล้านหยวน คณุ อาจไม่เคยเห็นเงินมากมาย ขนาดนี้ในชีวิตของคณุ คณุ เริม่ กลัวแล้วไหมล่ะ？” เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย: “เป็นไปไม่ได้ทีจ่ ะกลัว ผมเย่เฉินตลอด ชีวิตนี้ไม่มีกลัว” หลังจากพูดจบ เย่เฉินก็ไม่สนใจขงเต๋อหลงอีก แต่มองไป รอบๆ และพูดกับคนรอบตัวเขาว่า: “ทกุ คน ผมขอพูดส้ัน ๆ เกีย่ ว กับกฎการประมูล คณุ ชายขง ไม่คิดว่ายาอายุวฒั นะของผมไม่ได้

แพงกว่าสร้อยคอทับทิมของเขาใช่ไหม？ ง้ันเอางี้ผมต้ังราคาเริม่ ต้นไว้ที่150 ล้านหยวน” “อะไรนะ?!” ขงเต๋อหลงได้ยินที่เย่เฉินกำหนดราคาเริ่มต้นของยาอายุ วฒั นะที่ 150 ล้านหยวน ดวงตาของเขาเบิกกว้าง เขากโ็ พล่งเผลอ พูดด่าออกมา: “ใช่ ไอ้แซ่เย่นายเปน็ โรคประสาทหรือไง แค่ของไร้ สาระของนาย นายกล้าขายมันถึง 150 ล้านหยวน นายทำเหมือน คนอื่นเป็นคนโง่หรือไง？” ทันทีที่เสียงเงียบไป คุณท่านซ่งก็ยกมือขึ้นทันทีและพูดว่า “อาจารย์เย่ ผมเสนอ 150 ล้าน!” ขงเต๋อหลงหลังจากได้ยินประโยคน้ันก็ตกตะลึงในทันที เขามองไปที่คุณท่านซ่งและถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “คุณปู่ ซ่ง คุณต้ังใจจะปกป้องไอ้แซ่เย่ต้องการที่จะมีเรื่องกับผมใช่ไหม ผมมาที่นี่ตระกูลซ่งด้วยความจริงใจอย่างเต็มเปี่ยม ถ้าคุณไม่ จริงใจขนาดนี้ล่ะก็อย่ามาหาว่าผมไม่ไว้หน้าล่ะกนั ผม!”

คุณท่านซ่งดเู ขินอาย เขาไม่ได้เสนอราคาเพือ่ ที่จะปกป้องเย่ เฉิน เขาเพียงแต่ต้องการยาอายุวฒั นะเมด็ นี้จริงๆ โดยส่วนตัวของเขาเป็นคนที่มีประสบการณ์ในพลังวิเศษของ ยาอายวุ ัฒนะ สำหรับเขาน้ันยาอายวุ ฒั นะไม่ได้มีจำนวนมาก ไม่ ต้องพูดถึง 150 ล้านถึง 1.5 พนั ล้าน เขากเ็ ต็มใจที่จะซื้อ เขา เต็มใจทีจ่ ะซื้อสิบเม็ดในคราวเดียว 1.5 พันล้านต่อเม็ด ซื้อ 10 เมด็ ไม่เกิน 15 พันล้านหยวน สำหรับตระกูลซ่งแล้วขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก แต่เงิน 15 พันล้าน ที่จ่ายให้กับคุณท่านน้ันอาจอยู่ได้นานหลายสิบปี หากเป็นเช่นนี้ ตระกูลซ่งก็ไม่รู้ว่าจะต้องใช้เงินจ่ายเท่าไหร่ ดังน้ันการซื้อขายคร้ัง นี้ไม่สามารถประเมินมลู ค่าได้ แต่เมื่อเขาได้ยินคำพูดของขงเต๋อหลงเขาก็เริ่มลังเลเล็กน้อย เพราะเขาไม่ต้องการทำร้ายขงเต๋อหลงต่อหน้าสาธารณะ แต่ใน ท้ายที่สดุ แล้วมนั กเ็ ท่ากบั ทำให้ตระกูลซ่งเป็นศัตรทู ี่แขง็ แกร่ง ในเวลานี้ เย่เฉินยิ้มและกล่าว “คุณท่านซ่ง เพือ่ หลีกเลี่ยง ความสงสัย คุณไม่ควรเข้าร่วมการประมูลยาเม็ดนี้ ให้คนนอก ตระกูลซ่งเข้าร่วม เกรงว่าคณุ ชายขงคงคิดว่าคณุ กำลงั ช่วยผม”

คุณท่านซ่ง เมื่อเหน็ ว่าเย่เฉินพดู เช่นน้ัน เขากท็ ำได้เพียงแต่ เสียใจและแสดงความนับถือด้วยการพูด: “อาจารย์เย่ได้ส่ังแล้ว ผมก็จะไม่เข้าร่วมการประมูลครั้งนี้” สีหน้าของ ขงเต๋อหลงผ่อนคลายลงเล็กน้อย ตระกูลซ่งยัง เปน็ ทีร่ ู้จักสำหรับเขาอยู่ และนอกจากตระกูลซ่งแล้ว ผมเชือ่ ว่า ไม่มีใครสนใจยาเมด็ นี้ซึ่งมีราคาเริ่มต้นสงู ถึง 150 ล้าน เมื่อเขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก หลี่ไท่หลายบุรุษที่ ร่ำรวยที่สุดในเมืองไห่ที่โต๊ะเดียวกันก็ยกมือขึ้นด้วยความตื่นเต้น และพูดว่า “อาจารย์เย่ เนื่องจากยกเว้นคณุ ท่านซ่ง ดังนั้นหลีจ่ ึง เสนอ 150 ล้าน! ”

บทที่ 1103 ขงเต๋อหลงเพิ่งจะม่ันใจว่าตัวเองชนะแน่แล้ว คงไม่น่าจะมีใคร ยอมเสนอจ่าย 150 ล้านซื้อยาอายวุ ัฒนะนี้ คิดไม่ถึงว่าหลีไ่ ท่ หลายทำแบบนี้เพื่อเห็นแก่หน้าตัวเอง เขามองหลี่ไท่หลายด้วยความประหลาดใจ กัดฟนั ถาม “ประธานหลี่ นี่มนั หมายความว่าอย่างไร” หลี่ไท่หลายแม้รู้ว่าภูมิหลังของขงเต๋อหลงไม่ธรรมดา แต่ยา อายุวัฒนะสำหรับเขาแล้วเป็นผลตอบแทนที่ยิ่งใหญ่เกินไปจริงๆ แม้ว่าจะล่วงเกินตระกูลข่ง ยาเม็ดนี้กต็ ้องเป็นของเขาให้ได้ ใครจะปล่อยให้โอกาสอายุขัย 20 ปีที่วิเศษอย่างนี้ผ่านไป ได้?! ไม่ต้องพูดถึงขงเต๋อหลงที่ขวางอยู่ด้านหน้า ต่อให้พระเจ้าก็ ขวางไม่ให้หลีไ่ ท่หลายเสนอราคาไม่ได้ ด้วยเหตุนี้หลี้ไท่หลายมองไปที่ขงเต๋อหลงพูดอย่างราบเรียบ ว่า “ขอโทษคุณชายท่านข่ง หลี่ปรารถนายาอายุวัฒนะของ อา

จารย์เย่มานานมากแล้ว โอกาสดีๆในวนั นี้ หลี่ไม่มีทางพลาดโดย ง่ายแน่ หากได้ล่วงเกิน ได้โปรดอภยั ด้วย” ทันใดนั้นเองสีหน้าของขงเต๋อหลงที่แสดงออกก็เปลี่ยนเป็นไม่ น่าดอู ย่างที่สุด เพราะเขารู้ว่าจากการเสนอราคาของหลีไ่ ท่หลาย นั้น ตวั เองก็แพ้ให้กับเย่เฉินแล้ว แพ้ให้เย่เฉิน ไม่เพียงบ่งบอกว่าต้องหน้าแตกต่อหน้าคนเยอะ อย่างนี้ ในเวลาเดียวกันยังต้องแสดงตัวต่อหน้าคนมากมายด้วย การกลืนสร้อยคอทับทิมนี้ลงไป ต่อให้สีหน้าที่แสดงออกของเขาไม่น่าดู คิดว่าหลี่ไท่หลาย ตั้งใจต่อต้านตวั เขาเอง คนที่อยู่โต๊ะด้านข้างก็พูดออกมาว่า “ผม ให้ 151 ล้าน!” อยู่ๆก็มีคนเสนอราคา เมื่อเทียบกบั หลี่ไท่หลายยงั สูงกว่า 1 ล้าน นี่มนั เปน็ การประมลู ชดั ๆเลยใช่ไหม? ก็แค่เวลานี้ เย่เฉินที่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มก็กล่าววว่า “คณุ ผู้ชายท่านนี้ เมือ่ สกั ครู่ผมลืมบอกรายละเอียดไป ราคาเริ่ม ประมูลคือ 150 ล้าน การเพิม่ ราคาในแต่ละคร้ังขั้นตำ่ อยู่ที่ 10 ล้าน พวกเราไม่ต้องการทีละล้าน เพิ่มขึ้นอย่างละนิดอย่างละ หน่อยมนั ไม่มีความหมาย”

คนน้ันรีบพยักหน้าขึ้นลง พดู โพล่งออกมา “ในเมือ่ อาจารย์เย่ พูดอย่างนี้ งั้นผมให้ 160 ล้าน!” “บัดซบ” ดวงตาราวเม็ดไข่มุกของขงเต๋อหลงถลนจนเกือบ ตกถึงพื้นแล้ว ของสวะอย่างนี้ราคาเริม่ 150 ล้าน ไม่เพียงแต่มีคนเสนอ ราคาประมูล ยังมีคนเพิ่มราคาอีก ท้ังสองคนนี้สมองมีปัญหา หรือเปล่า? ยังไม่ทันที่ขงเต๋อหลงจะกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง โต๊ะอีกตัว หนึง่ ก็มีคนลกุ ขึ้นมา สีหน้าเตม็ ไปด้วยความตื่นเต้นพูดว่า “ผมให้ 170 ล้าน!” การแสดงออกของขงเต๋อหลงดไู ม่ได้เหมือนกับกินขี้เข้าไป ใน ใจอดไม่ได้ทีจ่ ะบ่นด่า “แม่เจ้าคนพวกนี้เปน็ พวกสุนัขบ้าใช่ ม้ัย?!” ไม่รอให้ขงเต๋อหลงรบั ได้กบั การเสนอราคา 170 ล้าน หลี่ไท่ หลายยกมือขึ้น “ผมให้ 200 ล้าน!” ทันใดน้ันก็เกิดความโกลาหลขึ้น! สำหรับยาอายุวัฒนะนี้ หลีไ่ ท่หลายมุ่งมั่นทีจ่ ะเอาชนะจริงๆ

ดังนั้นก็เปน็ เพียง 200 ล้านเท่าน้ัน สำหรับเขาน้ันก็เป็นเพียง แค่ละอองฝน นี่เพิ่งแค่จะอุ่นเครือ่ งเท่าน้ัน ฉินกางที่ไม่พดู มาตลอด แต่ในใจกลับอดรนทนไม่ไหวมานาน แล้ว ยาอายวุ ัฒนะเลยนะ! ยาอายวุ ฒั นะที่อาจารย์เย่ปรุงเลยนะ! ตัวเองกับลูกสาวแม้ว่าจะเคยได้รับยาวิเศษที่อาจารย์เย่มอบ ให้ แต่ยาชนิดน้ันถ้าเทียบกับยาอายุวัฒนะแล้วยังห่างไกลกว่า มาก แน่นอนที่เขาจึงไม่อยากที่จะพลาดโอกาสดีอันนี้ ดังนั้นเขาจึงยกมือขึ้นแล้วพดู ว่า “เรายอมจ่าย 210 ล้าน” “เยี่ยม! ”สีหน้าขงเต๋อหลงเริ่มเขียวแล้ว! แม่เจ้า 200 ล้านแล้ว ยงั มีคนเพิม่ เงินอีกเหรอ? ขณะกำลงั คิดอยู่ หวังเจิ้งกางก็เอ่ยขึ้นมาว่า “ผมให้ 220 ล้าน!”

พูดจบ หวงั เจิ้งกางมองสบตาขอโทษฉินกาง พร้อมยกมือไหว้ เอ่ยว่า “พี่ฉิน ผมต้องขอโทษด้วย!” ฉินกางเข้าใจความคิดของหวังเจิ้งเป็นอย่างมาก ทุกคนต่าง ได้เหน็ ความมหัศจรรย์ของอาจารย์เย่ ล้วนรู้อยู่ว่ายาอายุวัฒนะมี คุณค่าเพียงใด อาจารย์เย่แต่ไหนแต่ไรไม่เคยนำยาอายุวัฒนะนี้มาประมูล ขาย นีเ่ ป็นคร้ังแรก อีกทั้งคงจะเปน็ คร้ังสุดท้าย ถ้าไม่คว้าโอกาสนี้ ไว้ ตลอดชีวิตนี้คงจะพลาดยาอายวุ ัฒนะนี้ไป ดงั นั้น ทุกคนล้วนไม่ยอมล้มเลิกโดยง่าย หลีไ่ ท่หลายรู้สึกตัวแล้ว โบกมือพูด “250 ล้าน ต้องขอโทษ แล้วพีน่ ้องท้ังหลายหากล่วงเกิน ได้โปรดอภยั ด้วย!” โต๊ะข้างๆกม็ ีคนส่งเสียง “งั้นผมให้ 260 ล้าน!”

บทที่ 1104 “270 ล้าน!” “280 ล้าน!” “290 ล้าน!” ฉินกางยกมือขึ้นอีกครั้ง “ผมให้ 300 ล้าน!” ในการประมลู ไม่กี่ครั้งนี้ โยทวั่ ไปล้วนมีคนขึ้นราคาทนั ทีหลงั จากที่มีคนเสนอราคาเสรจ็ ทุกคนเพื่อที่จะแย่งยาอายุวัฒนะนี้ โดยท่ัวไปเพิ่มทีละ 10 ล้าน 10 ล้าน อย่างต่อเนือ่ งไม่หยดุ สถานการณ์ตอนนี้ต่างมาคุ เกรงว่าคนที่มีทรัพย์สินเพียง 1000 ล้าน ณ ตอนนี้ สกั นิดกไ็ ม่ลงั เลทีจ่ ะเสนอราคา ทุกคนต่างรู้ ว่า ทรพั ย์สินเงินทองล้วนมีค่า แต่ชีวิตน้ันมีค่ายิ่งกว่า ขงเต๋อหลงรู้สึกว่าทุกคร้ังทีม่ ีคนเสนอราคา เหมือนว่าตนเอง ถูกตบหน้าอย่างบ้าคลง่ั

เขาท้ังชีวิตนี้ไม่เคยเลยที่จะต้องหน้าแตกอย่างนี้ แต่ทว่านีย่ งั คงเป็นเพียงแค่จดุ เริม่ ต้น ที่ทำให้เขารู้สึกแย่ที่สดุ คือท้ายสุดเขาจะลงจากเวทีได้อย่างไร หรือว่าต้องทำให้ตวั เองต้องกินสร้อยคอทับทิมนี้ไหม? ณ ตอนนี้ การเสนอราคายังคงดำเนินอย่างต่อเนือ่ งและยงั คงคึกคักอย่างหาทีเ่ ปรียบมิได้ หลี่ไท่หลาย หวังเจิ้งกาง ฉินกาง สามคนนี้ไม่มีใครที่จะ ยินยอมละทิ้งโอกาสอนั ดีนี้ คนอื่นเองต่างก็กดั ฟนั สู้ต่อ เรว็ มาก ราคาตอนนี้ได้เลยไป 500 ล้านหยวนเรียบร้อยแล้ว เวลานี้ โต๊ะรอบข้าง มีแค่สองสามคนทีย่ ังเสนอราคาต่อไป คนอื่นน้ันเนื่องจากราคาที่สูงเกินไป เกินขอบเขตที่พวกเขาจะ ยอมรบั ได้ จึงได้แต่ยอมและละทิ้งสิทธิ์ อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าราคาจะถึง 500 ล้านแล้วแต่การ ประมูลกย็ ังคงดำเนินต่อไป ราคาขึ้นสูงตลอด และไม่ช้ากส็ งู เลย 600 ล้าน

ตอนนี้คนทีย่ งั เสนอราคา มีเพียงแค่หลีไ่ ท่หลาย หวังเจิ้งกาง ฉินกางพวกเขาแค่สามคน ความสัมพันธ์ของพวกเขาท้ังสามคนนี้ค่อนข้างดี อีกท้ังยัง เป็นคนคุ้นเคยกับเย่เฉิน จริงๆแล้วทุกคนต่างไม่อยากทำให้ดูน่า เกลียด แต่ยาอายวุ ฒั นะนี้เป็นสิ่งล้ำค่าโดยแท้จริง ไม่มีใครต่าง อยากยอมแพ้ ดังน้ันทุกครั้งที่สามคนนี้เสนอราคา คนที่เสนอ ราคาต่างยกมือแสดงความขอโทษสองคนที่เหลือ สถานการณ์อยู่ๆกเ็ ปลี่ยนไปอย่างมหัศจรรย์มาก หวังเจิ้งเพิ่งพูด 600 ล้านจบไป ประสานมือแน่นพูด “ขอโทษ ท่านพีท่ ้ังสอง ถ้าหากทำให้ขุ่นเคืองโปรดอภยั ” ถึงคราวฉินกางเสนอราคา 610 ล้านจบ ก็ประสานมือพูดว่า “ขอโทษท่านพี่ท้ังสอง ถ้าหากทำให้ขุ่นเคืองโปรดอภยั ” จากนั้นหลีไ่ ท่หลาย เขาเปิดปากเสนอราคาที่ 650 ล้าน แต่ก็ เหมือนกันยังประสานมือพูด“ขอโทษท่านพี่ท้ังสอง ถ้าหากทำให้ ขุ่นเคืองโปรดอภยั ”

คนอื่นๆต่างงงงวย สามคนนี้ที่จริงแล้วความสัมพันธ์เป็น อย่างไรกันแน่ ทกุ คนต่างเรียกอีกสองคนว่าพี่ งั้นที่จริงแล้วใครพี่ ใครน้องกนั แน่? ใครเปน็ พี่ ใครเป็นน้องตอนนี้ไม่สำคัญแล้ว ที่สำคญั คือสาม คนนี้ไม่มีใครยอมแพ้ ต่างไล่ตามกัน การเสนอราคาสงู ขึ้นเรือ่ ยๆ พริบตาเดียว ราคาเลื่อนสงู ขึ้นถึง 980 ล้าน ขงเต๋อหลงมองเหม่อไปแล้ว ตั้ง 980 ล้านเลยนะ สร้อยคอตัวเองน้ันเพิ่งจะ 140 ล้าน นี่มันสงู กว่ากีเ่ ท่าไปแล้ว นี!่ ยาอายวุ ฒั นะนี้แท้จริงแล้วเป็นของบ้าบออะไรกัน ทำไมถึงมี มลู ค่ามากมายขนาดนี้? เมื่อคิดถึงตรงนี้ หลี่ไท่หลายก็เปิดปากพูด “ผมให้ 1000 ล้าน!”

หวงั เจิ้งกางรู้สึกว่าถ้ายังเล่นอย่างนี้ต่อไป งั้นก็ไม่มีทางสำเร็จ แน่ ทรพั ย์สินของตนเองน้ันมากกว่าฉินกางนิดหน่อย แต่ถ้าเทียบ กับฉินไท่หลายแล้วนั้นเทียบไม่ได้เป็นแน่ ดังน้ัน ถ้ายงั เพิ่มขึ้นอย่างนี้ไปเรือ่ ยๆ สดุ ท้ายแล้วก็คงยากที่ จะหยุดหลี่ไท่หลาย ด้วยเหตุนี้เขากดั ฟนั พดู ออกไป “ผมให้ 1.1 พนั ล้าน!” แค่เพียงหายใจราคากเ็ พิ่มขึ้นไปถึง 100 ล้าน ทกุ คนทีอ่ ยู่ในที่ แห่งนั้นล้วนตกตะลึงในความกล้าหาญของเขา!

บทที่ 1105 หลังจากทีห่ วังเจิ้งกางเสนอราคา 1.1 พนั ล้าน ฉินกังคิดว่า เขาต้องหาวิธีการอะไรสักอย่างไม่งั้นเขาก็คงต้องพลาดยาอายุ วฒั นะนี้ไปแน่ ด้วยเหตนุ ี้เขาจึงกดั ฟนั พูด “ในเมื่อพีห่ วงั ให้ 1.1 พนั ล้าน งั้น ผมให้ 1.2 พันล้าน” หลี่ไท่หลายไม่ได้รู้สึกแยแสอะไรมากนัก ตัวของเขาเองถ้า เทียบกบั ฉินกางกบั หวงั เจิ้งกางน้ันมีเงินมากว่า ดังน้ัน 1.2 พนั ล้าน กด็ ี 1.5 พนั ล้านกด็ ี สำหรับเขาแล้วไม่ได้แตกต่างกนั เท่าไร แต่ยาอายวุ ฒั นะนี้จะต้องเปน็ ของเขาเท่านั้น ด้วยอย่างนี้เขาจึงพูดอย่างไม่แยแสว่า “ในเมือ่ เปน็ อย่างนี้ งั้น ผมให้ 2 พนั ล้าน” ทนั ทีทีพ่ ดู ออกไป สถานการณ์กเ็ ดือดเป็นไฟ

จาก 1.2 พันล้านถึง 2 พันล้าน นี่เป็นการประมูลที่ประหลาด และใช้เงินเยอะทีส่ ุดเท่าทีท่ ุกคนเคยพบ เงินสด 2 พนั ล้านคือแนวคิดอะไร? ถ้าหนึ่งเดือนมีเงินติด กระเป๋า 10 ล้าน อย่างน้ัน 2 พนั ล้านใช้เวลาเกือบ 17 ปี ถ้านำเงิน 2 พนั ล้านฝากเข้าธนาคาร คิดดอกเบี้ย 5% ต่อปี ดอกเบี้ยรายปี 100 ล้าน คิดอย่างนี้ ดอกเบี้ยเดือนละกว่า 8 ล้าน นี่เป็นตัวเลขของคนปกติหรือ เกรงว่าแม้แต่คนรวยก็ยังไม่ อาจจินตนาการได้เลย แต่สำหรบั มหาเศรษฐีอย่างหลี่ไท่หลาย นี่เปน็ ทรัพย์สินเพียง หนึ่งในยี่สิบสามสิบเท่าน้ัน หลีไ่ ท่หลายต่อสู้มาครึ่งชีวิต หาเงินเพื่อแบ่งปนั เพื่อชีวิตตัว เองทีด่ ีขึ้นง่ายขึ้น ดงั นั้นสำหรบั เขาใช้เงิน 2 พนั ล้านซื้อยาอายุ วัฒนะเปน็ สิง่ ที่คุ้มค่ามาก ตอนนี้ที่เขาเสนอราคานี้ออกมา เขาจึงไม่รู้สึกเจบ็ ใจแม้แต่นิด แต่หวงั เจิ้งและฉินกาง ณ ตอนนี้ ในใจลึกๆกลับรู้สึกหมดแรง

ภูมิหลังของสองคนนี้ ล้วนเป็นครอบครัวใหญ่ ทั้งตระกลู มี ญาติสายตรงและญาติสายรองรวมๆแล้วกีส่ ิบคน นน่ั กเ็ ป็นหลาย สิบปากท้องทีร่ อกินข้าว ถ้าพูดถึงฉินกาง ตระกลู ฉินทรัพย์สินน้อยกว่าหมื่นล้าน ถ้า กดั ฟันใช้ 2 พนั ล้านกค็ งจะไม่ได้ แต่ทรัพย์สินกไ็ ม่ได้เป็นของฉิน กางเพียงคนเดียว ถ้าเขาใช้ 2 พนั ล้านซื้อยาอายวุ ฒั นะ เงินของ ตัวเองเพียงอย่างเดียวไม่พอแน่ จำเป็นต้องใช้เงินจากครอบครัว คนอืน่ ด้วย ถ้าเป็นอย่างนี้ สมาชิกในตระกลู ต้องคัดค้านเป็นแน่ อีกทั้งยาอายุวัฒนะยังมีเพียงเม็ดเดียว และไม่สามารถแบ่ง ให้ทกุ คนได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงประสานมือหาหลี่ไทหลายอย่างช่วย ไม่ได้ และกล่าวว่า “ประธานหลี่สมกับไม่ใช่คนธรรมดา ผม นับถือ” สถานการณ์ของหวังเจิ้งกางก็ไม่ได้ดีไปกว่าฉินกาง แม้ กระทงั่ ถ้าพูดถึงความแข็งแกร่ง ตระกลู หวงั ยงั อ่อนกว่าตระกูลฉิน 1 ข้ัน

ยิง่ ไปกว่านั้น หลานท้ังสองของตระกลู หวงั หวงั เหวินเฟยกบั หวงั เหวินข่ายขุ่นเคืองเย่เฉิน สูญเสียคณุ สมบตั ิที่ร่วมมือกบั ตี้เหา กรุ๊ป ทำให้ตระกูลหวังสูญเสียไปไม่น้อย ดังนั้นเมื่อตระกลู หวังต้องเผชิญกบั ราคา 2 พันล้าน จึงทำได้ เพียงถอยออกมา ในสายตาไม่พบใครแข่งแย่งกับตนเองมาก่อน หลี่ไท่หลาย ถอนหายใจออกมา แต่เขาไม่ได้หยิง่ ผยองเลยสกั นิด และไม่ได้แสดงออกถึงความ สุข เขากลับหันไปทางหวังเจิ้งกางและฉินกางประสานมือขึ้นพูด อย่างถ่อมตวั “พีห่ วัง พีฉ่ ิน ขอบคณุ ท้ังสองในความรัก คนจาก ตระกลู หลีจ่ ะมาขอบคุณในวนั หน้า！” หวังเจิ้งกางและฉินกางพูดอย่างถ่อมตัวมาก “ประธานหลี่ เกรงใจแล้ว ความแขง็ แกร่งของประธานหลีไ่ ม่ธรรมดา พวกเรา ท้ังสองล้วนคาดไม่ถึง” ผู้ชมทุกคนประหลาดใจอย่างมากกับความสัมพันธ์ระหว่าง สามคนนี้

ยาอายุวฒั นะราคาเริม่ ต้นที่ 150 ล้าน ถกู พวกเขาแข่งกนั ประมูลราคาถึง 2 พันล้าน แต่ทั้งสามคนนี้ไม่อารมณ์ร้อนโมโห หรือหน้าแดง ทุกคนล้วนก็มีลักษณะที่ดีงามของตระกูลใหญ่ ทำให้ผู้คนอดที่จะยกย่องไม่ได้ ตอนนี้ หลี่ไท่หลายมองไปที่เย่เฉินพดู ด้วยความยินดีว่า “อา จารย์เย่ ในเมื่อไม่มีใครประมูลแข่งกบั ท่านหลี่แล้วนั้น ง้ันยาอายุ วฒั นะนี้ท่านหลี่ปิดการประมลู ” เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ นำยาอายุวฒั นะส่งมอบให้แก่เขา พดู ว่า “ในเมือ่ เป็นเช่นนี้ ยาอายวุ ฒั นะนี้ก็เปน็ ของท่านแล้ว！”

บทที่ 1106 หลีไ่ ท่หลายไม่กล้ารับยาอายวุ ฒั นะนี้ รีบพูดว่า “อาจารย์เย่ เรายงั ไม่ได้จ่ายเงิน หากรบั คงจะละอายใจ ตอนนี้ผมโทรให้ฝ่าย การเงินบริษทั รีบโอนเงินเข้าบญั ชีท่านเดี๋ยวนี้” เย่เฉินพยกั หน้าพร้อมรอยยิ้ม นำบตั รแบลค็ การ์ดของตัวเอง ออกมาจากกระเป๋าส่งให้หลี่ไท่หลาย “นี่เป็นบัตรของผม นำเงิน ใส่ในบตั รนี้กโ็ อเคแล้วล่ะ” ขงเต๋อหลงตกใจเมื่อเห็นบัตรนี้ นี่ไม่ใช่แบล็คการ์ดสูงสดุ ของ ธนาคารซิตี้แบงค์เหรอ? ดเู หมือนผู้ถือบตั รนี้ในประเทศมีไม่ถึงห้าคน อีกท้ังธนาคารซิตี้แบงค์รักษาความลับให้กับบัญชีลูกค้าแบ ล็คการ์ดสูงสุดน้ันเข้มงวดมาก เย่เฉินคนนี้แท้จริงเป็นใครกันแน่ ทำไมเขาถึงได้มีบตั รนี้? ในเวลานี้ เย่เฉินมองไปที่ขงเต๋อหลงและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “คุณชายข่ง สร้อยคอของคุณมีมูลค่า 20 ล้านดอลลาร์สหรัฐ

และอายวุ ัฒนะของผมมีมูลค่า 2 พันล้านหยวน ใครเยอะใครน้อย คิดว่าผมไม่จำเป็นต้องพดู หรอก?” ขงเต๋อหลงแสดงสีหน้าออกมาอย่างไม่น่าดู คนพวกนี้เป็นอะไร ซื้อยา 2 พันล้าน สมองมีปญั หาไหม? แต่ด่าไปก็เท่าน้ัน ในเมื่อคำพดู กไ็ ด้พดู ออกไปแล้ว ตอนนี้ไม่รู้ จะจบอย่างไร ตนเองต้องกลืนสร้อยทับทิมบ้าๆนี่ลงไปจริงเหรอ? กลืนมันง่าย แต่ถ้ามันติดอยู่ในลำไส้ขี้ไม่ออกจะทำยงั ไง แต่ถ้าไม่กลืนมันลงไป วันนี้จะจบลงยงั ไง? ในเมื่อคำพูดบ้าๆน้ันเป็นตัวเองที่พูด ไม่สามารถกลืนคำพูด ตัวเองต่อทกุ คนได้ แต่ถ้าคิดอย่างละเอียด ถ้าผิดคำพดู กไ็ ม่เหน็ จะเป็นอะไร ยงั ไงตัวเราเองก็อยู่ที่จินหลิงและก็ไม่ได้รู้จักใคร ไม่ต้องกลัวคนจะ พูดนินทาลับหลัง

แต่ถ้าคิดอีกที ตัวเองยังคิดที่จะพฒั นากบั ซ่งหว่นั ถิง ถ้าวนั นี้ เสียหน้าต่อหน้าทุกคนอีกทั้งตัวเองยังผิดคำพูด ในอนาคตถ้าคิด จะพฒั นากบั ซ่งหวนั่ ถิงก็คงไม่ง่ายแล้ว ตอนที่เขากำลังลังเล เฉินจื๋อข่ายเขย่ามือถือในมือพร้อมพูด ว่า “คุณชายข่ง ผมได้ทำการบนั ทึกเหตกุ ารณ์ทีเ่ กิดขึ้นไว้หมดแล้ว ถ้านายน้อยสามของตระกูลข่งผิดสัญญา ผมจะส่งวิดีโอคลิปนี้ไป ให้กลุ่มเย่นจิง หวงั ว่าคุณชายข่งจะคิดไตร่ตรองดีๆ ขงเต๋อหลงตกตะลึงจนพูดไม่ออกพลางมองไปที่เฉินจื๋อข่าย พดู โกรธๆ “ประธานเฉิน ผมไม่เคยมีความแค้นต่อคณุ ทำไมคุณ ถึงต้องทำกบั ผมแบบนี้” เฉินจื๋อข่ายพดู ด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “คณุ ชายข่ง คุณพูดอย่าง นี้ค่อนข้างจะไม่มีเหตุผลนะ ผมเฉินจื๋อข่ายชอบสิง่ ทีเ่ ปน็ ธรรม ช่วย อย่างมีเหตุผลไม่ช่วยโดยใช้ความใกล้ชิด เรื่องของวันนี้เป็นคุณที่ ยั่วก่อน ก่อนทีจ่ ะวางเดิมพัน คณุ ทำสัญญากับอาจารย์เย่ คุณคิด ยงั ไงทีจ่ ะผิดสญั ญาตอนนี้ หรือว่าเปน็ เพราะคณุ เป็นนายน้อยสาม จากตระกลู ข่ง พดู แล้วไม่ทำกไ็ ด้หรือ ผมจำได้ว่าข่งหลิงหย่งและ บรรพบุรุษของผมข่งเซียงเหยี่ยนอยู่บนโลกนี้มาหลายสิบปีแล้ว พวกเขาต่างรู้จกั รักษาคำพดู ความน่าเชื่อถือในคำพดู ของพวกเขา

มีชือ่ ไปทั่วท้ัง 4 ทิศ คณุ ธรรมที่ได้รับมาท้ังหมดช่างถกู คณุ ทำให้ ตกตำ่ เสียจริง ขงเต๋อหลงพอได้ฟงั ปุ๊บ สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างดไู ม่ได้และหาที่ ใดเทียบมิได้ คิดไม่ถึงว่าเฉินจื๋อข่ายมีความเข้าใจเกี่ยวกับบรรพบุรุษพ่อ ของเขาอย่างนี้ หลงั จากที่แซ่ข่งได้ชือ่ ว่าเปน็ นักบุญ ช่ัวชีวิตของเขาและโลก ท้ังใบ แม้กระท้ังตระกลู ข่งในยุคนี้ก็ยงั “การยกย่องในคุณธรรม” ขงเต๋อหลงเป็นสญั ลักษณ์แห่งคณุ ธรรมตลอดชีวิต อีกท้ังขงลิง่ หย่งยงั เปน็ พ่อของเขา ตระกูลข่งในตระกูลเย่นจิงสามารถก้าวไปทีละขั้นมาจนถึง ทุกวันนี้ และไม่อาจแยกจากความพยายามอย่างไม่ลดละของ บรรพบุรุษของขงเต๋อหลงรุ่นก่อน ๆ ยิง่ ไปกว่าน้ัน บรรพบรุ ษุ ของพวกเขา แม้แต่ในรุ่นพ่อและปู่ ของเขา ก็ยังให้ความใส่ใจเป็นพิเศษกับความน่าเชื่อถือและการ รกั ษาคำพดู ต่อคนอืน่ ๆ

ขงเต๋อหลงรู้ดีอยู่ในใจ ว่าถ้าเฉินจื๋อข่ายเผยแพร่วิดีโอนี้ไปยงั แวดวงของเย่นจิง ตระกูลข่งจะเสียชื่อเสียงอย่างถ้วนหน้าและ กลายเป็นตวั ตลกของทุกคน ถ้าเรื่องที่ตัวเองผิดคำพูดในวันนี้ถูกตระกูลข่งรู้ ตัวเองนั้นก็ คงจบสิ้นแล้ว ปู่จะต้องลงโทษโดยใช้กฎตระกลู แม้กระทั่งกักขงั ให้ ตนเองอยู่แต่ในบ้านเปน็ เวลาสองถึงสามปี คิดถึงตรงนี้ เขาโกรธอย่างหาที่ใดมาเปรียบไม่ได้ ในเวลาเดียวกนั นั้นเขาก็อดทีจ่ ะรู้สึกเสียดายไม่ได้！ เรือ่ งท้ังหมดนี้ ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ มีความจำเป็นอะไรที่เขา ต้องเริ่มเรื่องนี้ขึ้น？

บทที่ 1107 ลึกลงไปในหวั ใจของ ขงเต๋อหลงในตอนนี้ เขาได้เสียใจไปแล้ว ตัวเขาเองไม่ควรจะเปรียบเทียบว่าของขวัญของเย่เฉินน้ัน แพงกว่าคนอืน่ ภายใต้การประชันนี้ ไม่คาดว่าจะต้องโชว์กลืนทบั ทิมของตัว เอง จะเสียเปล่าทั้งขึ้นทั้งล่องจริง ๆ แต่มีเฉินจื๋อข่ายอยู่ที่นี้ เขาก็ไม่กล้าผิดคำพูด ทำได้เพียงแค่ กัดฟันแล้วพูดว่า : “ผมขงเต๋อหลงเตม็ ใจเดิมพนั เสมอ!” เขามองไปทีซ่ ่งหวัน่ ถิงและพูดด้วยสีหน้าหดหู่อย่างยิง่ : “คณุ หว่ันถิงขอยืมสร้อยคอทับทิมที่ฉันให้คณุ มาใช้หน่อยได้ไหม” เมือ่ ได้ยินคำพดู นั้น สีหน้าของซ่งหว่ันถิงมองอย่างสุดจะทน ยืมไปใช้หมายความว่าอย่างไร คุณใช้เสรจ็ แล้วจะเอากลบั มา ให้ผมอีกเหรอ

หลอนรู้สึกไม่สบายใจ ก่อนจะรีบส่งของขวัญให้เขา พดู ด้วย ความตั้งใจ : “คณุ ชายขง ของขวญั นี้มอบให้คุณ กรณุ านำกลับไป ด้วย” ขงเต๋อหลงเองก็ตระหนกั ได้ว่าเขาพูดผิดไป เขาอยากจีนกลืน สร้อยคอเส้นนี้ลงไปต่อหน้าผู้คนเหล่านี้ สามารถดึงมันออกกลับ มาได้ หลังจากนั้นก็เอาไปล้างทำความสะอาดคืนให้ซ่งหวน่ั ถิง? เมื่อคิดถึงเรือ่ งนี้ สีหน้าของเขาดูแย่ลง แต่เขาทำได้เพียงแค่ พดู ด้วยน้ำเสียงแขง็ ๆว่า: “ขอโทษนะหวนั่ ถิง ฉนั จะหาของขวญั ราคาแพงกว่าให้เธอในวันอืน่ โปรดยกโทษให้ฉันด้วย” ซ่งหวั่นถิงรีบโบกมือแล้วพดู ว่า: “ไม่จำเป็นหรอกคุณชายขง ขอบคุณสำหรับความกรุณาแต่ว่าคราวหน้าไม่ต้องส่งมาแล้ว” ขงเต๋อหลงรู้ว่าเขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้และการแสดงออก ของเขาก็ดูเศร้ามาก ในตอนนั้นเอง เย่เฉินก็ยิ้มอย่างไม่ทุกข์ร้อนแล้วเอ่ยเร่งรัด “คณุ ชายขง ทุกคนรอคุณแสดงจนทานอาหารเสรจ็ หมดแล้ว คุณ ก็อย่ามัวยืดยาดอยู่เลย”

ขงเต๋อหลงสีหน้าทะมึน ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน มองสร้อยทบั ทิม เม็ดใหญ่น้ันด้วยความตึงเครียดในใจ การจะกลืนของสิ่งนี้น่าจะยากลำบากมาก ถ้าสามารถกิน น้ำมนั ได้บ้างล่ะกค็ งจะดีหน่อย ดังน้ันเขาจึงเปิดปากพูดกับคุณท่านซ่งว่า “คุณท่านซ่ง รบกวนบอกให้พ่อครัวเอาน้ำมันมะกอกมาให้ผมด้วย” คณุ ท่านซ่งพยกั หน้าเบา ๆ ออกคำส่ังกับพ่อบ้านลงุ วี “ไป หลังครวั หยิบน้ำมันมะกอกมาให้คณุ ชายขงขวดนึง” ไม่นานลุงวีก็ถือน้ำมันมะกอกที่ยังไม่เปิดขวดหนึ่งเดินเข้ามา อย่างรวดเร็ว ก่อนมอบให้คุณชายสามแห่งตระกูลขงด้วยความ เคารพ เย่เฉินยิ้มจาง ๆ แล้วเอ่ย “ดูเหมือนว่าคุณชายขงจะ เชี่ยวชาญมากเลยนะเนี่ย!รู้ว่าการดื่มน้ำมันเข้าไปสักหน่อย จะ สามารถล่อลืน่ หลอดอาหารและลำไส้ของคุณได้ แบบนี้สร้อยคอ ทับทิม 20 ล้านดอลลาร์ของคณุ จะเข้าและออกได้สะดวกยิง่ ขึ้น” เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดของ เย่เฉิน พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะ หัวเราะ

ขงเต๋อหลงได้ยินคำพูดน้ัน สีหน้าก็พลันเปลี่ยนไปอย่างดูไม่ ได้ เย่เฉินคนนี้ไม่รู้จริง ๆ ว่าดีหรือร้าย ไม่นึกว่าจะหาเหาใส่หวั แบบนี้ หลังจากเรือ่ งมันผ่านไป ตนจะต้องเอาเรือ่ งเขาแน่นอน ในตอนน้ันเองเฉินจื๋อข่ายก็เอ่ยเตือนอย่างรำคาญ “คุณชาย ขง ผมเริม่ จะรอไม่ไหวแล้วนะ ถ้าคุณยงั ไม่กินมนั ลงไปอีก งั้นผมก็ จะส่งวิดิโอในกลุ่มของเย่นจิงแล้วนะ” ขงเต๋อหลงเมื่อได้ยินคำนี้ก็รีบพูดขึ้นทันที:”ผู้จัดการท่ัวไปเฉิ นอย่าเพิง่ รีบร้อน ผมกินเอง!” หลังจากพูดจบ เขาก็ใช้ฟันเปิดขวดน้ำมนั มะกอก หายใจเข้า ลึกๆ ก่อนจะดืม่ ไวน์ไปถึงครึง่ ขวด เวลาต่อมา เขาเทน้ำมันลงบนฝ่ามือของเขาอีกคร้ัง ล้าง สร้อยคอจนมันเงา จากน้ันกห็ ลับตาลงและนำสร้อยเข้าไปในปาก ทุกคนจ้องมองมาที่เขาอย่างตั้งใจ บางคนก็ยกโทรศัพท์ขึ้น มาถ่ายทุกข้ันตอนที่เขากลืนกินสร้อย

เหน็ เพียงท่าทางเจ็บปวดเหลือทนของเขา แต่ก็ยังกลืนคอไป อย่างสิ้นหวัง เมือ่ รู้สึกค่อนข้างกลืนยาก เขาก็จะเทน้ำมนั มะกอก ทีเ่ หลืออยู่ครึง่ ขวดเข้าปากไปอีก จากน้ัน ด้วยคณุ สมบัติการหล่อลืน่ และการผสานของน้ำมัน มะกอก ในที่สดุ สร้อยคอเส้นนี้กถ็ ูกเขากลืนลงท้องไป เย่เฉินเป็นคนแรกที่ปรบมือและพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณชายขงมี ความสามารถอย่างที่คิด ผมรู้สึกชืน่ ชมสุด ๆ เลยครับ” ความอดทนของ ขงเต๋อหลงลดลง เขารีบลุกขึ้นก่อนจะพดู ขึ้น:”คุณปู่ซ่ง ไม่ทราบว่าห้องน้ำอยู่ที่ไหน

บทที่ 1108 ในเวลานี้ ความคิดแรกของ ขงเต๋อหลงคือทำให้อาเจียนและ คายสร้อยคอออกมา ถ้าคายสร้อยออกมาได้คงดีกว่าต้องดึงออกมาใช่ไหม ลุงวีรีบพดู ว่า “คณุ ชายขงตามผมมา ผมจะพาคณุ ไปห้องน้ำ” ขงเต๋อหลงลุกขึ้นยืนทนั ที ก่อนจะก้าวเดินตามไป เมื่อมาถึงห้องน้ำ ขงเต๋อหลงบีบคอของเขา ทำให้คลื่นไส้ อย่างรุนแรง และกระตุ้นให้อาเจียนต่อไป หลายครั้งที่เขาสัมผัสได้ถึงสร้อยคอในลำคอ แต่ให้ตายก็ คายไม่ออก ขงเต๋อหลงพยายามอยู่หลายคร้ัง และทุกครั้งทีจ่ ับ ใบหน้า ของเขาแดงกำ่ จนกลายเป็นสีดำและสีม่วง ในท้ายทีส่ ดุ ลำคอและหลอดอาหารของเขากเ็ จบ็ เกือบตาย และเขากห็ มดแรงทีจ่ ะทำให้อาเจียนแล้ว

เขาหมดหนทาง ทำได้เพียงแค่ยอมแพ้ เมือ่ เขาคิดว่าคงจะคายมนั ออกมาไม่ได้ แต่อาจจะดึงออกมา ได้ ขงเต๋อหลงก็รู้สึกขนลุกไปท้ังตวั เขายงั สงสยั อยู่ ว่าของสิ่งนี้มนั จะติดอยู่ที่ลำไส้ของตัวเองไหม ดังน้ันเขาจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรมาหมอประจำตระกูล ทนั ที คำพูดแรก เขารีบถามอีกคนว่า “หมอหลิว ผมกลืนสร้อยคอ ทบั ทิมลงไปแล้ว ตอนนี้อาเจียนก็ไม่ออกมา ถ้ามนั เข้าไปในลำไส้ ผมจะตายไหม” อีกฝ่ายถามกลับทนั ที “นายน้อยสาม สร้อยคอทบั ทิมใหญ่ แค่ไหนครับ” ขงเต๋อหลงตอบกลับว่า เล็กกว่าไข่ไก่ ใหญ่กว่าไข่นกกระทา นิดหน่อย อีกฝ่ายถามขึ้นอีกว่า “มีของมีคมไหมครบั ” ขงเต๋อหลงคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า “ไม่มี”

วิธีที่สะดวก ในกรณีนี้ คุณอาจสังเกตสกั ระยะนึงเพื่อดวู ่าจะ สามารถขับออกมาตามธรรมชาติได้ไหม หลงั จากพดู ไปแล้ว อีกฝ่ายกย็ งั เสริมอีกว่า “ทางทีด่ ีควรซื้อ ยาระบายมารับประทาน เพือ่ จะช่วยให้ขับถ่ายได้เร็วขึ้น” ขงเต๋อหลงถามเขาว่า “แล้วถ้าผมถ่ายไม่ออกล่ะ” อีกฝ่ายบอกว่า “ถ้ายงั ขบั ถ่ายไม่ได้ภายใน 24 ชัว่ โมง กต็ ้อง ระวังให้ดี เพราะถ้าขับไม่ได้ตลอดก็มีแนวโน้มว่าลำไส้จะอุดตัน ลำไส้อดุ ตันคือ โรคเฉียบพลันและอาจถึงแก่ชีวิตได้” พดู จบอีกฝ่ายก็พูดขึ้นอีกว่า “หรือนายน้อยสาม มาทีน่ ี่เดี๋ยว นี้ สังเกตทีน่ ี่ เมื่อรู้สึกไม่สบายใด ๆ ก็ต้องดำเนินการให้ทนั เวลา มิ ฉะนั้นกรณีลำไส้อุดตนั จะเปน็ อนั ตรายอย่างยิ่ง .” ขงเต๋อหลงได้ยินว่าสิ่งที่กลืนลงไปแล้วดึงออกมาไม่ได้ มัน อาจจะถึงตายได้ ทันใดนั้นกส็ ่นั สะท้านด้วยความโกรธ นี่มันอะไรกนั เนี่ย ……………………………… เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ขงเต๋อหลงเกลียดเย่เฉินมากจนแทบรอไม่ ไหวที่จะฆ่าเขาซะเดี๋ยวนี้

แต่ปัญหาใหญ่ที่สุดในตอนนี้คือเรื่องความปลอดภัยของตัว เอง เผื่อมีอะไรเกิดขึ้น ถ้าฉันสารภาพชีวิตเพราะเดิมพันกับสิ่ง เลก็ ๆ นี้ เขาจะพ่ายแพ้! ขงเต๋อหลงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาทันทีและโทรหากัปตัน เครือ่ งบินส่วนตัวของเขาว่า “หวั หน้าเฉิน ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน” ขงเต๋อหลงขึ้นเครื่องบินส่วนตัวของพ่อเมื่อบ่ายวันนี้และรีบ ออกจาก เย่นจิงเนือ่ งจากเดิมเขาวางแผนจะอยู่ที่ เมืองจินหลิง สองสามวัน กปั ตนั จึงวางแผนจะบินกลับในคืนนี้ ท้ายที่สุดแล้ว เครื่องบินลำนี้ถูกใช้โดยพ่อของขงเต๋อหลง เกือบตลอดเวลา ขงเต๋อหลงคิดว่าถ้าเครือ่ งบินไม่ได้กลับไปที่ เย่นจิงเขาจะรีบ ตามเครื่องบินกลับ

บทที่ 1109 ในตอนนี้ กัปตันเครื่องบินส่วนตัวประจำตระกูลของขงเต๋อ หลงกำลงั เตรียมคิวนำเครื่องขึ้นที่สนามบินจินหลิง เมื่อได้รบั สายจากขงเต๋อหลงเขาก็พดู ขึ้นทนั ที “คณุ ชาย ตอน นี้ผมกำลงั อยู่ในคิว เตรียมนำเครือ่ งขึ้นกลบั เย่นจิงครบั ” ขงเต๋อหลงพูดโพล่งออกมา “คุณรีบยื่นขอเลื่อนการขึ้น เครื่องกับหอบังคับการเดี๋ยวนี้ จากน้ันขบั เครือ่ งบินกลับไปที่ลาน จอดอากาศยานเครือ่ งบินเจท็ ส่วนตัว แล้วรอผม คืนนี้ผมจะกลบั เย่นจิง” กัปตันเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ “คุณเพิ่งมาเมื่อบ่ายวันนี้ ไม่ใช่เหรอครับ? ไม่ใช่บอกว่าจะพักอยู่ที่นี่สองสามวันเหรอครับ ทำไมตอนนี้ถึงอยากจะกลบั ไปล่ะ?” ขงเต๋อหลงพดู อย่างหงดุ หงิด “คุณไม่ต้องเปน็ ห่วงหรอก เอา เครื่องบินขับกลับไปรอผมที่ลานจอดอากาศยานเครื่องบินเจ็ท ส่วนตัว ผมจะไปสนามบินเดี๋ยวนี้แหละ”

กัปตันเอ่ยอย่างรีบร้อน “ครับผม คุณชาย ผมจะยืน่ ขอกบั หอ บงั คบั การเดี๋ยวนี้” ตอนทีข่ งเต๋อหลงออกจากห้องน้ำด้วยสีหน้ามืดทะมึน ลุงวีที่ กำลงั รออยู่ทีป่ ระตู เมื่อเหน็ เขาออกมาก็รีบถามด้วยความเคารพ “คุณชายขง รู้สึกเปน็ ยงั ไงบ้างครบั ?” “ไม่ยังไงท้ังน้ัน!” ขงเต๋อหลงส่งเสียงไม่พอใจอย่างเย็นชา แล้วพูด “บอกกบั เจ้านายของคณุ ด้วย ว่าผมจะกลบั เย่นจิงก่อนล่ ะ” ลุงวีร้องอทุ านออกมา “อะไรนะครับ? คุณชายขง คุณจะ กลับแล้วเหรอครับ? งานเลี้ยงยังไม่ได้เริ่มอย่างเป็นทางการเลย นะครับ” “แม่งอะไรวะ?” ภายในใจของขงเต๋อหลงนั้นโกรธเกรี้ยว อย่างมาก เขาพูดโพล่ง “บอกคณุ ท่านของคณุ ด้วย ว่าที่ผมมา ครั้งนี้เดิมทีก็เพราะอยากจะให้โอกาสดี ๆ อนั ยิง่ ใหญ่กับตระกูล ซ่ง น่าเสียดายพวกคณุ คนตระกูลซ่งนอกลู่นอกทางเกินไปแล้ว!” พูดเสร็จขงเต๋อหลงก็เดินอ้อมผ่านห้องจัดเลี้ยงและเตรียมจะ จากไป

ลุงวีรู้ว่าขงเต๋อหลงคงจะโกรธมากแน่ ดังนั้นจึงรีบกลับไปยัง ห้องจัดเลี้ยงและรายงานต่อคุณท่านซ่ง ทันทีทีค่ ุณท่านซ่งได้ยินว่าเขาจะไป ร่องรอยของความเสียใจ กฉ็ ายวาบขึ้นในสีหน้าของเขา แต่กก็ ลบั มาเปน็ ปกติอย่างรวดเร็ว เขาพูดอย่างราบเรียบ “ในเมื่อคุณชายขงต้องการจะไป งั้นก็ ปล่อยเขาไปเถอะ” ซ่งหรงวีร่ ้อนรนขึ้นมาทนั ที เอ่ยล่ัน “คณุ ปู่ คุณชายขงมาครั้ง นี้ กเ็ พราะต้องการร่วมมือกบั เราอย่างลึกซึ้งนะครับ ปล่อยให้เขา ไปแบบนี้ได้ยังไง” คุณท่านซ่งถามเขา “เขาจะไป เราจะยงั ร้ังเขาไว้ได้รึไง?” “โอย….” ซ่งหรงวีเ่ อ่ยด้วยสีหน้าร้อนใจ “คณุ ปู่เลอะเทอะน่า ท่านเป็นคนมองการณ์ไกล จะเดาจุดประสงค์ที่คณุ ชายขงมาบ้าน เราคร้ังนี้ไม่ออกเชียวเหรอครบั ?” ซ่งหวั่นถิงได้ฟังคำนั้นก็โพล่งออกมา “พี่ พูดว่าคณุ ปู่แบบน้ัน ได้ยงั ไง!”

ซ่งหว่ันถิงนั้นไร้พ่อขาดแม่มาตั้งแต่เล็ก ในสายตาของเธอ คุณท่านซ่งไม่เพียงรับบทบาทในฐานะปู่เท่าน้ัน แต่ยังรับบทใน ฐานะพ่อแม่ด้วย ดงั นั้น ซ่งหว่ันถิงจึงไม่สามารถทนต่อการที่คนอื่นขาดความ เคารพต่อคุณท่านซ่งแม้เพียงเล็กน้อยได้ ต่อให้เป็นลูกพี่ลูกน้อง ของตัวเองก็ไม่ได้ ซ่งหรงวี่มองในแววตาของซ่งหว่ันถิง มีร่องรอยของความ ชิงชงั ฉายวาบ เขาพดู ด้วยสีหน้าเสียใจ “น้องสาว คณุ ปู่ ตระกูลขง เหตุผลที่ต้องการจะมาที่ตระกูลซ่งเรา ต้องเป็นเพราะกำลังของ ตระกูลอู๋ในตอนนี้เสื่อมถอยลงอย่างร้ายแรงแน่ ตำแหน่งของ ตระกูลอันดับหนึ่งแห่งเจียงหนานวางลงแล้ว ตระกูลขงจะต้อง หวังจะสามารถก้าวแทรกขึ้นไปได้แน่ ดังนั้นผมจึงคิดว่าจุด ประสงค์ที่เขามาหาเรา จะต้องเป็นเพราะหวงั จะร่วมเปน็ พนั ธมิตร กับเรา ตระกูลขงจะประคองให้เรากลายเป็นตระกูลอันดับหนึ่ง แห่งเจียงหนาน หลังจากนี้พวกเราพึง่ พาตระกลู ขง ก็เทียบเท่ากับ มีคนหนุนหลังที่แข็งแกร่งอยู่ที่เย่นจิงแล้ว นี่เป็นเรื่องดีที่ได้ผลดี ด้วยกนั ท้ังสองฝ่ายเลยนะ!” ความจริงแล้ว คุณท่านซ่งเองก็เดาเจตนาที่แท้จริงที่คุณชาย ขงมาที่นีไ่ ด้นานแล้ว

เหมือนกับเสือร้ายที่ทะเยอทะยานสร้างตัวจากมือเปล่าอย่าง เขา แม้จะอายมุ ากแล้ว แต่ความมั่นใจและเข้าใจต่อสภาพการณ์ น้ันยงั คงเชี่ยวชาญและลึกซึ้งอย่างมาก เขาตระหนักได้นานแล้วว่า ขณะที่ตระกูลอู๋เสื่อมถอยลงทุก วัน รูปแบบของตระกูลใหญ่ของเจียงหนานจะต้องถูกสับเปลี่ยน ใหม่อย่างแน่นอน กษตั ริย์เก่าถอยลงไป กษัตริย์ใหม่ยืนขึ้นมา นีค่ ือหลักทีไ่ ม่ เปลีย่ นแปลงของประวัติศาสตร์ ทว่า เขาไม่ได้คิดมาก่อนเลยว่า ตระกูลซ่งจะสามารถมี โอกาสทีจ่ ะเป็นราชาองค์ใหม่ในตระกลู แห่งเจียงหนานได้ ถึงยังไงตระกูลซ่งในที่เล็ก ๆ ของจินหลิง แม้จะมีกำลัง แข็งแกร่งมาก แต่สำหรับท้ังเจียงหนาน มันยงั คงอ่อนแอไปหน่อย จริง ๆ

บทที่ 1110 ขงเต๋อหลงมาในคร้ังนี้ เขาเองก็พอจะมองความตั้งใจของขง เต๋อหลงออก ขงเต๋อหลงคงน้ำลายสอในความงามของหลานสาวของเขา แน่ อยากจะเอาชนะตระกลู ซ่ง ให้ตระกูลซ่งกลายเปน็ สุนัขรับใช้ ให้ตระกูลขง ขณะเดียวกันก็อยากจะครอบครองหลานสาวของ เขาเปน็ ของตน หากเป็นเมือ่ ก่อน ถึงตวั เองจะมองเหน็ เป้าหมายท้ังหมดของ เขาแล้ว ตัวเขาเองก็ไม่สามารถปฏิเสธโอกาสที่เขายืน่ มาได้ ถึงยังไงโอกาสที่ดีขนาดนี้ก็ไม่ได้มีมาบ่อย ๆ เจียงหนานมี ตระกูลตั้งมากมาย ที่อยากจะรองมือรองเท้าให้กับตระกูลใหญ่ ของเย่นจิงท้ังน้ัน กระทั่งเป็นทาสเป็นสุนัขรับใช้ เพียงแค่เป็น ตระกูลใหญ่ของเย่นจิง กไ็ ม่อาจดถู ูกพวกเขาได้เลย เย้นจิงมีตระกูลที่ซ่อนเร้นอยู่มากมาย ความมงั่ คัง่ ที่อยู่เบื้อง หลังน้ันไม่ใช่เรื่องที่เหล่าตระกูลในเจียงหนานจะสามารถเข้าใจได้ เลย

หากหยิบยกตระกูลเย่แห่งเย่นจิงมาพูด เพราะตระกูลเย่ที่ กำลังและภูมิหลงั ที่แข็งแกร่งมาก ตระกลู เย่จึงไม่มีใครทีต่ ิดอนั ดบั ของชาร์ตอนั ดบั มหาเศรษฐีใดในโลกเลย ขอแค่ตระกูลเย่ไม่เตม็ ใจ จะปรากฏบนชาร์ตอันดับ ชาร์ตจัดอันดับมหาเศรษฐีใดก็ไม่กล้า เอาชื่อของพวกเขาใส่ลงไป ดังนั้น ไม่มีใครรู้ว่าทั้งตระกูลเย่น้ันมีเงินอยู่เท่าไหร่กันแน่ ตระกูลเย่ทั้งตระกลู ใหญ่ เครือญาติสายตรงก็มีหลายสิบราว ร้อยคนแล้ว ในหลายสิบคนนี้ที่ฐานะยากจนที่สุดก็มีแทบจะถึง หมืน่ ล้าน ฐานะร่ำรวยทีส่ ดุ กระทงั่ ถึงแสนล้าน หากรวมกำลังทีแ่ ท้ จริงของตระกลู นี้เข้าด้วยกนั แล้วคงน่ากลัวจนพดู ไม่ออก นี่เป็นเพียงตระกูลชั้นสูงสุดในประเทศเท่านั้น หากเป็น ตระกูลใหญ่ในยุโรปและอเมริกาที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานกว่า สองหรือสามร้อยปี เงินในมือของพวกเขาก็ร่ำรวยเทียบเท่า ประเทศได้เลย และพวกเขาเองก็เหมือนกับตระกูลเย่ ทำตัวให้ไม่เป็นจุด สนใจอย่างทีส่ ดุ แต่ไหนแต่ไรไม่เคยให้ชือ่ ของตนปรากฏอยู่ในการ จัดอนั ดบั มหาเศรษฐีใดเลย

ตระกลู รอธส์ไชลด์ดำเนินกิจการมาหลายร้อยปี มีลกู หลาน นับไม่ถ้วน แต่ในการจดั อนั ดับมหาเศรษฐีน้ัน หาไม่เจอเลยแม้แต่ ชือ่ เดียว ยังไงเสียคนมีเงินกแ็ ค่คนมีเงิน เมือ่ เทียบกบั คนทีม่ ีทั้งเงินและ อำนาจแล้ว กย็ ังด้อยอยู่มาก ตระกลู ขงอยู่ที่เย่นจิงถึงยังไงก็ไม่ถือเป็นตระกูลช้ันสูง ดังน้ัน พวกเขาถึงได้มุ่งเป้าสายตาไปยงั เจียงหนาน หากเปลี่ยนเป็นตระกูลเย่ ตระกูลไหนในเจียงหนาน ก็ไม่ สามารถเข้าไปอยู่ในสายตาของพวกเขาได้ทั้งนั้น ดังน้ันหากอยู่ในดีต คุณท่านซ่งไม่มีทางละทิ้งโอกาสดีที่จะ คบค้าสมาคมกบั ตระกูลใหญ่ของเย่นจิงแบบนี้แน่ แต่ในตอนนี้เขามองทะลปุ รุโปร่งนานแล้ว จะตระกูลนั่นตระกลู นี่ สำหรบั ตวั เขาแล้ว มันไม่มีความหาย ใด ๆ สิง่ ทีม่ ีความหมายอย่างแท้จริง คือบนโต๊ะอาหารน้ัน ไม่มีใคร รู้จกั อาจารย์เย่ เย่เฉินที่มีกำลังล้ำลึกมากมายของเขา

ไม่ว่าจะเป็นการพิจารณาด้วยความเห็นแก่ตัวของตัวเอง หรือด้วยอนาคตของตระกูล หรือจะด้วยหลานสาว เขาก็หวังว่า ซ่งหวัน่ ถิงจะสามารถได้อยู่ด้วยกนั กบั เย่เฉิน เพราะเขารู้ ว่าหากตนต้องการจะมีชีวิตยืนยาว ก็ต้องผูก ไมตรีกบั เย่เฉินเอาไว้ อาจารย์เย่แต่ละคำนั้นไม่มีความหมาย เพราะทุกคนต่าง เรียกเขาว่าอาจารย์เย่ด้วยความเคารพ มีเพียงเปลี่ยนเขาให้กลายเป็นหลานเขยของตนเท่าน้ัน ถึงจะ สามารถเปลีย่ นเขามาเป็นครอบครวั ของตนได้อย่างแท้จริง นอกจากนี้เขาเองก็รู้ว่า หากตวั เขาหวงั จากใจจริงว่าตระกูล ซ่งจะสามารถไปได้ไกลและยง่ั ยืนยิ่งขึ้น การเป็นสนุ ัขรับใช้ตระกลู ใหญ่แห่งเย่นจิง ก็ไม่เท่าการให้อาจารย์เย่เย่เฉินเข้ามาเปน็ เขยใน ตระกูล! แก้วหัวแหวนของตัวเอง หลานสาวแสนรักที่น่าภูมิในมา ตลอดชีวิตของเขา ไม่เคยชอบผู้ชายคนไหนอย่างจริงจงั มาก่อน มี เพียงเย่เฉินเท่าน้ัน

ตวั เขาเองเป็นปู่ รกั เอน็ ดูเธอ เฝ้ามองเธอเติบใหญ่ จะไม่หวงั ให้เธอมีทีพ่ ึ่งพิงที่สมบรู ณ์พร้อมได้ยังไงกันล่ะ? ดังนั้นไม่ว่าจะดูยังไง น้ำหนักของขงเต๋อหลงกห็ ่างจากเย่เฉิน เปน็ แสนเป็นหมืน่ ลี้