เชลยร้ายอาญาสวาท

เหนือเมฆยิมกว้างให้กับคนช่างโป้ ปด เพราะเห็นชดั ๆ ว่า เธอกลวั แต่ก็ดีทีเธอกลวั เขาจะได้อย่ใู กล้ๆ เธอ แล้วก็สอบถาม เรืองบางอยา่ งทียงั คาใจ “ปางสิริน” เรียกแล้วเหนือเมฆก็นิงไปสักพกั ก่อนจะเอ่ย ถามเรืองทีสงสยั แต่คนข้างๆ ก็เอาแต่นิงเงียบ ไม่ยอมบอกเสียที วา่ ตกลงเป็นเพือนกบั แพรพไิ ลได้ยงั ไง ปางสิรินถอนหายใจเบาๆ เพราะตังแต่วันทีแพรพิไลตัด ขาดจากความเป็นเพือน เธอก็ตดิ ตอ่ ไม่ได้เลย ก่อนจะเหลยี วมอง คนข้างๆ ทีเป็นต้นเหตทุ ําให้เพือนทะเลาะกนั “บอกหน่อยนะ” “ฉนั กบั แพรเป็นเพือนกนั สมยั ทฉี นั เรียนมธั ยมทโี รงเรียนใน ตวั เมือง เรานังใกล้กันก็เลยรู้จักกัน จากนนั ก็เป็ นเพือนสนิทกัน จนกระทังป้ าของฉันเริมป่ วย ฉันก็ลาออกมาเรียนโรงเรียนใกล้ บ้านแทน เพราะป้ าไม่มีเงนิ เสยี คา่ เทอม ตอนนนั ฉนั อยู่ ม.5 แต่ฉนั กับแพรก็ยงั ติดต่อกันเรือยมา แม้กระทังตอนทีแพรพิไลไปเรียน มหาลยั ทีกรุงเทพฯ แต่ฉนั เรียนมหาลยั รัฐ จบแล้วฉันก็ไปหางาน ทําทีกรุงเทพฯ ส่วนแพรพิไลก็กลับมาอย่บู ้าน แต่เราก็ติดต่อกัน เรือยๆ แตฉ่ นั กบั แพรไม่ได้ตดิ ตอ่ กนั เกือบสองเดือน เพราะช่วงนนั ฉนั ต้องสอนงานคนใหม่ ไหนจะงานทีต้องเคลยี ร์ให้เสร็จก่อนจะ 250 องั สวรรณ

ลาออกกลบั มาอย่บู ้าน เลยทําให้ฉันไม่ได้ติดต่อกับแพร แต่ฉันก็ มาเจอแพรตอนทฉี นั หนอี อกจากบ้านบนเขา แพรช่วยฉนั ไว้ตอนที ฉนั หมดแรงจะเดิน แพรพาฉนั ไปสง่ คลนี กิ แล้วบอกคุณลงุ หมอว่า จะมาหาฉนั แต่เช้า แต่แพรกไ็ มม่ า ฉนั ก็เลยจะกลบั บ้านตวั เอง แต่ กเ็ จอลกู น้องของคณุ มาขอร้องให้ไปชว่ ยคณุ ” เลา่ จบแล้วปางสิริน ก็จ้องหน้าคนตวั โต “วิทย์บอกจะปล่อยฉนั ไป ถ้าช่วยคุณได้ แต่ ลกู น้องคุณผิดสญั ญา” เสยี งแข็งขึนอัตโนมัติ เพราะยงั เคืองไม่ หาย “อย่าไปว่าไอ้วิทย์เลย ไอ้วทิ ย์แคท่ าํ ตามคําสงั ” “ฉนั ไม่ว่าหรอก” พดู จบก็เดินต่อไปเรือยๆ สกั พักก็หนั มา มองคนข้างๆ “คณุ !” “วา่ ไงละ่ ” “คณุ ไปหาแพรบ้างหรือยงั ” “ยงั ” “แต่ตอนนีแพรกําลังเข้าใจผิดเรืองฉัน ฉันว่าคุณควรไป ปรับความเข้าใจกบั แพร ก่อนจะหมนั กนั ” “เข้าใจผิดเรืองอะไร” เหนอื เมฆตีหน้าซือใส่จนปางสิรินจะ ซดั สกั ที 251 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“ก็เรืองคุณกับฉันไง แพรกําลงั เข้าใจผิด คิดว่าฉันจะมา แย่งคณุ ” “อย่างห่วงเลย พรุ่งนีผมจะเข้าไปขอโทษคุณป้ าเกียวกับ เรืองทีเกิดขึน สว่ นเรืองหมนั คงไม่เกิดขึนแล้ว เพราะผมรักน้อง แพรแบบน้องสาว ไม่ใช่รักอย่างคนรัก” “แล้วคณุ จะหมนั ทําไมละ่ ” ปางสริ ินชกั สหี น้าใสค่ นตวั โต ที ทําให้ผ้หู ญิงคนหนงึ ต้องเสยี ใจ แล้วเท่าทีฟังจากพริก แพรพิไลคง รักเขามากทีเดยี ว แล้วถ้าหากเขาไม่คิดแก้แค้นด้วยการจับตัวเธอ มา แพรพไิ ลคงได้สมหวงั กบั ความรักไปแล้ว “คุณป้ ามาขอร้ องให้หมัน ตอนนันฉันก็คิดว่าจะรักน้อง แพรได้ แต่ก็ทําไมไม่ได้สักที ยิงมีเธอเข้ามา ยิงทําให้ทุกอย่าง ชดั เจนมากยงิ ขนึ ว่าฉนั ไมเ่ คยเหน็ น้องแพรเป็นมากกวา่ น้องสาว” “น่าเห็นใจแพรจริงๆ ทมี าหลงรักคนอยา่ งคณุ ” “ความรัก ถ้ามนั จะเกิด มันห้ามได้ทีไหน ดอู ย่างเธอสิ มา แคไ่ ม่กวี นั ยังทําให้ฉนั หลงหวั ปักหัวปํ า ทงั ทีฉันตงั ใจว่าจะทําร้ าย เธอให้สาสมกบั ความผิดของลงุ เธอ แต่พอเห็นหน้าเธอ ใจของฉนั กอ็ ่อนยวบ ทาํ ร้ายเธอไมล่ ง” “เวอร์!” 252 องั สวรรณ

“ไม่เวอร์สักนิดปางสิริน แล้วถ้าฉันเป็ นใจคอโหดร้ าย เหมือนลงุ ของเธอ ป่ านนเี ธอคงถกู ...” “ลกู น้องของคณุ เรียงควิ ” “ขอโทษทีพดู ออกไปแบบนนั ” “ช่างมนั เถอะ ฉนั ไม่อยากเก็บเรืองนีมาทําให้ฉันต้องทุกข์ ใจ ว่าแต่คณุ จะทํายงั ไงกบั เรืองหมนั บอกตรงๆ ฉนั อยากให้คุณ หมันกับแพร ฉันไม่อยากทําผิดกับเพือน” แล้วก็สมควรแล้วที แพรพิไลจะดา่ เธอด้วยถ้อยคํารุนแรง “ใจร้ายเกินไปหรือเปลา่ ทจี ะให้ผวั ไปหมนั กบั คนอนื ” “คนอืนทีไหน นนั ว่าทีคหู่ มนั ของคณุ นะ” ปางสริ ินแย้งเสยี ง แขง็ “คุณป้ ามายกเลิกการหมันตังแต่ฉันอยู่ในห้ องขังแล้ว เพราะฉะนนั ฉนั กบั น้องแพร ไม่ใช่ว่าทีค่หู มนั กันอีกต่อไป แล้วเธอ กเ็ ลกิ ผลกั ไสผวั ไปให้คนอืนได้แล้ว” “ทาํ ไมละ่ ” “ก็คุณป้ าไม่อยากให้น้องแพรมายุ่งกับมีคดีอย่างฉันไง แล้วเธอละ่ ปางสริ ิน รังเกยี จคนอย่างฉนั หรือเปลา่ ” “ฉันไปอาบนํานอนดีกว่า” ปางสิรินหันหลงั เดินกลบั บ้าน อยา่ งเร็ว แต่ก็ช้ากว่าอีกคนทีตามมายดึ ทอ่ นแขนเอาไว้ 253 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

ปางสิรินเงยหน้ามามองตาเขียว “ปล่อยฉัน ฉันจะไป อาบนาํ ” “ตอบมากอ่ นวา่ รังเกยี จคนอย่างฉนั หรือเปลา่ ” “ไม่ตอบ มอี ะไรหรือเปลา่ ” “แสดงว่าเธอไมร่ ังเกยี จ” เหนือเมฆสรุปเอาเอง “ปลอ่ ยได้แล้ว” บอกแล้วก็มองทีมือใหญ่ สกั พกั เหนือเมฆ ก็ยอมปล่อยให้อีกคนขึนบ้าน ปางสิรินรีบวิงแจ้นขึนมาเจอกับ ป้ าติว จงึ ขอร้องให้ป้ าตวิ จดั ห้อง “แตว่ า่ ...” “จัดห้องตามทีปางสิรินบอกเถอะป้ า” เหนือเมฆบอก ป้ าติวจงึ รีบจดั การตามคาํ สงั ทาํ ให้ปางสิรินพอใจมากทีเดียวทีได้ อย่ตู ามลาํ พงั กอ่ นจะหนั มาขอบคุณอีกคนเบาๆ ด้านเหนือเมฆก็ ยิมมมุ ปากให้ ก่อนจะโน้มหน้าลงมาแล้วกระซิบบอกว่าดกึ ๆ จะ แวะมาหา ปางสริ ินจงึ ถลงึ ตาเขียวๆ ใส่ “หรือจะให้เข้าไปหาแตห่ วั คํา” “ถ้าคุณแตะต้องตัวฉันอีกครังเดียว ฉันจะไม่ให้อภยั คุณ เดด็ ขาด” คนตวั เลก็ ข่ฟู ่ อ “โอเค! ฉันจะไม่แตะต้องเธอแม้แต่ปลายเล็บ หากเธอไม่ อนญุ าต แตเ่ ธอสญั ญาได้ไหมวา่ จะอย่ทู นี ี” 254 องั สวรรณ

“ฉนั ต้องกลบั บ้านไปจดั การเรืองงานศพให้ลงุ กบั พีวศิน” “จะให้ไป แตส่ ญั ญาวา่ จะกลบั มาอยดู่ ้วยกนั ” “อืม” บอกแคน่ นั ปางสริ ินก็เดนิ เข้าห้องทีป้ าติวกําลงั จดั ให้ ด้านเหนือเมฆก็ยนื มองอยอู่ ย่างนนั สกั พกั จงึ ได้เดินเข้าห้องตวั เอง แล้วโทรสอบถามความคืบหน้าเกียวกบั คดีทีเขาถกู ใสร่ ้ ายฆ่าสอง สาว ทีก็ได้ ความว่าตอนนีตํารวจได้หลักฐานเป็ นลายนิวมือ ลกู น้องเสยี พงศ์พลแล้ว คงจะได้นําตัวมาสอบสวนในเร็ววนั ! 255 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

ตอนที 18 บ้านวงศ์พิศกั ดิ “จริงๆ นะป้ า ฉนั เห็นกบั ตาวา่ คณุ แพรด่าเพือนขนึ ไอ้ ขนึ อี แล้วยงั ปลาํ กอดคณุ เหนือตอ่ หน้าต่อตาฉนั อีกด้วย ฉัน นีตกใจจนแทบช็อกเลยนะป้ า” หลงั ทนเก็บเรืองนีเอาไว้ทงั คืนใน ทสี ดุ แตนก็อดไมไ่ ด้ทจี ะเลา่ ให้ป้ าโอบฟังในเช้าวนั นี “ไม่มีทางทีคุณแพรจะทําแบบนัน เอ็งอย่ามาใส่ร้ าย คณุ แพรนะนงั แตน ไม่งันแม่จะเอามีดเฉาะปาก” ป้ าโอบไม่เชือ คาํ พดู ของสาวใช้ “แต่ฉนั เห็นกับตานะป้ า คณุ แพร เธอเปลียนไปเป็ นคนละ คนเลย ฉนั นีหัวใจแทบวาย ตอนคณุ แพรชวนคณุ เหนือไปมีอะไร ด้วย” “นงั แตน! แกพดู อะไรออกมา” 256 องั สวรรณ

“ก็ฉนั พดู ความจริง แต่ป้ าดันไม่เชือฉนั แล้วถ้าไม่เชือ ป้ า โทรไปตามป้ าติวดเู ลย ป้ าตวิ นถี งึ กบั ยกมอื ทาบอก” “หยดุ พดู ได้แล้วนังแตน ข้าไม่อยากฟัง แล้วก็รีบๆ ทํางาน ไป” “ฉนั ไปก็ได้” “ดี! แล้วอย่าเทียวพูดเรืองนีให้ใครต่อใครฟังล่ะ ฉันไม่ อยากให้คณุ แพรเสยี หาย” “จ้าป้ า” แตนรับคาํ แตห่ ารู้ไม่ว่าผ้เู ป็นนายมาได้ยินชดั เต็ม สองหู กอ่ นทีคณุ เยาวเรศจะขนึ ไปเคาะห้องบตุ รสาว ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! “ลกู แพร! เปิ ดประตูให้แม่เดียวนี” คุณเยาวเรศส่งเสียง บอกบุตรสาว พร้ อมเสียงเคาะดังระรัว ด้านคนเป็ นลูกทีเพิง อาบนําแต่งตัวเสร็จก็เดินมาเปิ ดประตูให้มารดา เพราะเธอก็มี เรืองจะคยุ กบั ท่านเหมอื นกนั หลงั จากเมือวานกลบั มาก็เข้าไปหา มารดาบอกวา่ มเี รืองจะคยุ ด้วย แต่มารดากลบั ไลใ่ ห้นอน เธอเลย เกบ็ ความสงสยั เอาไว้ทงั คนื “เข้ามาสคิ ะ่ คณุ แม่ แพรมีเรืองจะคยุ กับแม่” แพรพิไลบอก ผู้เป็ นแม่ ทีมาถึงก็เอาแต่จ้องเธอราวกับว่าเธอไปทําอะไรผิด “นี คณุ แม่จ้องแพรทาํ ไมคะ” 257 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“แล้วลกู ไปทําเรืองนา่ เกลยี ดแบบนนั ได้ยงั ไง” “แพรทาํ อะไรคะ” แพรพิไลเดนิ ไปนงั บนเตียงแล้วย้อนถาม มารดาอยา่ งสงสยั คณุ เยาวเรศเดนิ ตามมาคาดคนั บุตรสาว “แล้วเมือวานลกู ไปทําอะไรไว้ละ่ ตอนทีไปบ้านนนั ” “ใครบอกคุณแม่เหรอคะ” แพรพิไลถามกลบั อย่างไม่รู้สกึ ผิด เพราะเธอมนั ใจวา่ สงิ ทีทาํ ไม่ผิด “ไมม่ ใี ครบอก แต่แม่ได้ยินยยั แตนพดู กับป้ าโอบ ลกู นะลกู ทาํ ไมถงึ ทําตวั นา่ เกลยี ดแบบนี แม่ไมเ่ คยสงั เคยสอนให้ทาํ นะ” “แตค่ ณุ แม่เคยบอกให้แพรอ้อนพีเหนือนะคะ” “แต่แม่ไม่เคยบอกให้ลกู ไปชวนผ้ชู ายมีอะไรด้วย แล้วไป ปลาํ กอดผ้ชู ายตอ่ หน้าคนมากมายแบบนนั ได้ยัง ก่อนจะทําอะไร ทําไมไม่คิดถึงหน้าแม่บ้าง แล้วเกิดคนเอาไปพูดกัน ลกู จะให้แม่ เอาหน้าไว้ทไี หน” “ทีผ้หู ญิงคนนนั ยงั นอนให้พเี หนือทําอะไรต่อมิอะไรได้เลย แล้วทําไมแพรจะทําบ้างไม่ได้ แล้วถ้าแพรกับพีเหนือมีอะไรกัน พีเหนอื กบั แพรกจ็ ะได้แต่งงานกนั ” “ลกู แพร! ลกู จะเอาตัวเองไปเปรียบกับผ้หู ญิงใจง่ายได้ ยงั ไง” 258 องั สวรรณ

“ก็เพราะความใจงา่ ยไม่ใช่เหรอคะ มนั ถงึ ได้พีเหนือไป” “ลกู แพร!” คณุ เยาวเรศอยากจะเป็ นลมจริงๆ กับความคิด อ่านของบุตรสาว ก่อนจะตัดสินใจบอกเรืองทีตนไปขอร้ องให้ เหนือเมฆมาหมนั แพรพิไลฟังแล้วก็นิงไปจนคนเป็ นแม่ร้ อนใจ “ลูกแพร ลกู เป็นอะไรไป บอกแมส่ ”ิ “พีเหนือไมเ่ คยคดิ จะรักแพรเลยใช่ไหมคณุ แม่” “ใช่จ้ะ เพราะงนั ลกู ลืมผ้ชู ายคนนีซะเถอะ แล้วไปหาคนที ดกี วา่ นี ลกู สาวของแม่น่ารัก งานบ้านงานเรือนก็เก่งขนาดนี เชือ แมเ่ ถอะ วา่ ผ้ชู ายทไี หนก็อยากได้ไปเป็นภรรยา” “แล้วทําไมพเี หนือถงึ ไม่อยากได้แพร” “ตาบอดไงละ่ ถงึ ไปเอาคว้าเอาผ้หู ญิงหน้าด้านๆ มาเป็ น ภรรยา” “แพรอยากฆ่ามนั จริงๆ” “ลกู แพร!” “ก็แพรเจ็บใจ แพรกับมันเป็ นเพือนกันมาก่อน แต่มัน กลบั มาแย่งคนรักของแพรไป แล้วคณุ แม่จะให้มันเอาพีเหนือไป ง่ายๆ เหรอคะ” “เพอื นเกา่ เหรอลกู ” 259 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“คะ่ คณุ แม่ เสยี แรงทีแพรหว่ งมนั ทีมนั หายไป แต่พอเจอตวั มัน มันกลบั มาแย่งพีเหนือไปจากแพร คุณแม่ขา คุณแม่ไปสัง สอนมนั ให้แพรนะคะ” “จะไปสงั สอนทําไมละ่ ลกู ” “ก็แพรยงั เจบ็ ใจมนั คณุ แมส่ ง่ คนไปซ้อมมนั นะคะ แพรจะ ได้หายแค้นมนั ” “แต่มนั ผดิ กฎหมายนะลกู ” “คณุ แม่ทาํ ให้แพรไม่ได้เหรอคะ” “ก็ได้ๆ แต่ลูกต้องไปต่างประเทศ ไปอยู่กับพีเอ็ม ตกลง ไหม” คนเป็นแม่ยืนข้อต่อรอง แต่ตนไมค่ ดิ จะไปทาํ ร้ายใคร เพราะ ไมอ่ ยากหาเรืองเข้าคกุ เข้าตะราง แพรพิไลฟังแล้วก็นิงไปสกั พัก ก่อนจะพยักหน้ายอมไป ต่างประเทศ เผือสภาพจิตใจของเธอจะดีขนึ คนเป็ นแม่จงึ โผเข้า กอด กอ่ นทแี ตนจะเข้ามาบอกวา่ เหนอื เมฆมาขอพบ “ฉนั ไม่อยากเจอหน้าคนขีคุก บอกให้กลบั ไปได้แล้ว แล้ว บอกด้วยว่าคนบ้านนีไม่ต้อนรับคนขีคุก อย่าได้มาเหยียบบ้านนี อีก” ทกุ คาํ ทอี อกจากปากคนทรี ักเคารพ เหนอื เมฆได้ยินชัดทกุ คํา เพราะเขาถอื วสิ าสะเข้ามาโดยทีเจ้าของบ้านยงั ไม่อนญุ าต 260 องั สวรรณ

“ผมมาเพอื ขอโทษคณุ ป้ ากบั น้องแพรครับ” เหนือเมฆบอก แล้วยกมือไหว้ขอโทษผ้อู าวโุ ส ทีสะบดั หน้าใส่ เหนือเมฆไม่ถือสา เพราะเรืองนเี ขาผิดเต็มๆ และเตม็ ใจทจี ะมาขอโทษผู้ใหญ่ จากนนั กห็ นั มาทางทางแพรพิไลแล้วเอย่ ปากขอคยุ กบั เธอตามลาํ พงั “แพรไม่อยากคุยกับพี พีกลับไปได้แล้ว แล้วไม่ต้องมา สงสารหรือเห็นใจแพรหรอก เพราะแพรกําลังจะไปเจอคนทีรัก แพร!” “พีขอให้น้องแพรโชคดนี ะครับ” “ไม่ต้องมาอวยพร แพรไม่อยากได้ แล้วก็ออกไปจากบ้าน แพรได้แล้ว” เมือถูกไล่เหนือเมฆจึงหันมาลาผู้อาวุโส แล้วเดินออกมา ก่อนทีแพรพิไลจะเรียกไว้แล้วเดินมาหา มองคนทีตัวเองรักด้วย สายตาเจบ็ ปวดและแค้นอย่างทีสดุ “พขี อโทษสาํ หรับทุกอย่าง น้องแพร” เหนือเมฆเอ่ยคําขอ โทษออกมาจากใจ แต่คนฟังกลบั ยมิ หยนั กลบั มา “พีคิดวา่ คาํ ขอโทษของพี มนั ทําให้แพรหายเจ็บหรือไง” “พีรู้ว่ามนั ทดแทนกันไม่ได้ แต่ถึงอย่างไรพีก็ต้องขอโทษ น้องแพร แล้วพีกข็ อให้น้องแพรเจอผ้ชู ายทดี ี รักและพร้ อมจะดูแล น้องแพรตลอดไป” 261 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“แพรต้องเจอคนดีๆ อยู่แล้ว พีไม่ต้องมาอวยพรหรอก แพรไม่อยากได้ แตแ่ พรจะอวยพรพเี อง” แพรพไิ ลยมิ นิดๆ แล้วพูด ตอ่ “แพรขอให้พีพบเจอกับการสญู เสีย แพรขอให้อีเพือนสารเลว ตาย! ตายเหมอื นปัทมา!!” แพรพิไลสาปแชง่ ด้วยความเกลยี ดชงั “น้องแพร!” เหนือเมฆตกใจจนหน้าซีด แล้วไม่ใช่แค่เหนือ เมฆทตี กใจจนแทบช็อก คณุ เยาวเรศ ป้ าติวก็ตกใจเช่นกนั เมือได้ ฟังคาํ สาปแช่งนนั ขณะทแี พรพไิ ลกย็ มิ สะใจ “กลวั ละ่ ส”ิ แพรพไิ ลถามด้วยสะใจ “พีไม่อยากให้น้องแพรสาปแช่งใครแบบนี” นําเสยี งเจือ ความดุ “แพรจะแชง่ ! จะแช่งให้อีเพือนทรยศตายวนั นีพรุ่งนีไปเลย ด้วย!” “พีจะใช้ความรักของพีปกป้ องปางสิรินให้รอดพ้นจาก อันตรายทุกอย่าง แม้ต้องแลกด้วยชีวิตของพี” เหนือเมฆพูดทิง ท้ายไว้แคน่ นั กเ็ ดินออกมาขนึ รถ ขบั ออกจากบ้านแพรพิไล แพรพไิ ลก็มองตามนําตาไหลพราก เธอเจ็บ เจ็บกับคําว่า ‘พีจะใช้ความรักของพีปกป้ องปางสริ ิน’ ‘พีไม่มีวันสมหวังหรอก แพรจะแช่งไปจนกว่านงั เพือน ทรยศมนั จะตาย ตายเหมือนเมียเก่าของพี!’ 262 องั สวรรณ

บ่ายแกจนกระทงั เยน็ เหนือเมฆจงึ ได้กลับมาถึงบ้าน ทาํ เอาคนรอฟังขา่ วคราวรีบเข้าไปถามไถ่ทนั ทที ีได้เหน็ หน้า แต่พอ เหน็ หน้าตาเคร่งเครียดก็ทําเอาเธอพดู ไม่ออก “มีอะไรหรือเปล่า” เหนือเมฆเอ่ยถามขณะจับมือเล็กพา กนั ไปยงั ห้องนงั เลน่ “ฉนั ...” “อยากถามเรืองแพรพิไลใชไ่ หม” ปางสริ ินพยกั หน้าบอกว่าใช่ ก่อนจะถามไปว่า “แล้วตกลง คณุ กบั แพรคนื ดกี นั หรือยงั ” “ฉันเป็ นผวั เธอนะปางสิริน จะไล่ให้ผัวไปคืนดีกับผู้หญิง คนอืนได้ยงั ไง” “ก็คุณกับแพรกําลงั จะหมนั กนั ” เสียงของปางสิรินเบาลง เรือยๆ เพราะสายตาดๆุ ทมี องมา “ฉนั บอกเธอไปแล้วว่าฉันกับน้องแพรไม่ใช่ค่หู มนั ค่หู มาย กนั แล้วนบั ตงั แต่คุณป้ าไปยกเลิกงานหมนั เพราะงนั เธอเลิกถาม เรืองคืนดีได้แล้ว” นาํ เสยี งเหนอื เมฆดๆุ “ก.็ ..” 263 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“ไม่ต้องก็อะไรเลย แล้วทีฉนั ไปบ้านวงศ์พิศักดิก็ไปเพือขอ โทษกับสิงทีเกิดขนึ ” แต่ทางนนั ก็ไม่ได้ยอมรับคําขอโทษจากเขา เลย หนาํ ซาํ แพรพิไลยงั แชง่ ชกั หกั กระดกู ปางสริ ินอกี ด้วย “เป็นอะไรเหรอ ฉนั ถามแคน่ ที ําไมต้องหน้าเครียดด้วย” “เป็ นห่วงเธอ” “ห่วงฉนั ?” “ใช่” เหนือเมฆยืนมือออกไปจบั มือเลก็ ยกขนึ จมุ พติ เบาๆ “ไหนวา่ จะไม่แตะต้องฉนั ไง” เสยี งหวานทกั ท้วง “นดิ หนอ่ ยเองนา่ ยวนๆ กนั บ้างไม่ได้เหรอ” “ไม่ได้” ปางสริ ินดงึ มอื ออกมา “โอเค! ไม่แตะก็ไม่แตะ แต่ถ้าเธอกลวั เสยี เปรียบ งนั ก็...” เหนือเมฆเอียงหน้ าเข้ ามาใกล้ๆ “หอมคืนก็ได้ เธอจะได้ ไม่ ขาดทนุ ” “ไม่ต้องมานําเสนอ ฉันไม่อยากหอม แต่คุณบอกฉันมา ดีกว่าว่าไปบ้านแพรแล้วเป็ นยงั ไงบ้าง คุณป้ ายกโทษให้คุณหรื อ เปลา่ ” “ไม่” “ถ้างนั พรุ่งนฉี นั จะไปพดู กบั คณุ ป้ าเอง” 264 องั สวรรณ

“อย่าไปเลย ทางนนั เขาไม่อยากเห็นหน้าเราสองคน แล้ว แพรพิไลก็กําลงั จะไปต่างประเทศ” แต่เขาจะรอไปสักระยะหนึง กอ่ น แล้วจะไปขอโทษทา่ นอกี ครัง แม้ท่านจะไม่ยกโทษให้ก็เถอะ แตเ่ ขาก็ไป “แพรคงโกรธฉันมาก ทีฉันทําเป็ นคนทําให้ความรักของ แพรพงั ลง” “เลกิ โทษตวั เองเสยี ทีปางสริ ิน เพราะคนผิดคือฉนั สว่ นเธอ ก็เตรียมตัวให้พร้ อม หลังจากเรืองต่างๆ จบลง เราสองคนจะ แต่งงานกนั ” ปางสิรินจ้องหน้าคนพูดนิงๆ เป็ นนาทีกว่าจะพูดอะไร ออกมา “ฉนั เป็นหลานสาวของคนทีฆ่าเมียกบั ลกู ของคณุ นะ” “กใ็ ช่ แต่เธอไม่ได้มีสายเลอื ดเดียวกบั คนพวกนนั ” “ยังไงฉันก็มีศักดิเป็ นหลานอยู่ดี” แม้ตลอดเวลาทีผ่าน ลุงทัดเทพกับพีวศินไม่ได้ดูดําดูดีเธอเลยก็เถอะ แต่ถึงอย่างไร ลงุ ทดั เทพก็ได้ชือว่าเป็นสามีของป้ าเธอ “ปาง เลกิ พดู เรืองนีเถอะนะ เพราะตอนนีคนชวั ก็ได้รับผล กรรมทีทาํ ไว้แล้ว เรามาเริมต้นกันใหม่ มาสร้ างครอบครัวด้วยกนั ฉนั จะดแู ลเธอไปจนเราแกเ่ ฒ่าไปด้วยกนั ” เหนือเมฆจบั มือเลก็ อีก 265 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

ครังแล้วจมุ พิตเบาๆ แล้วเอ่ยคําทีทําให้คนฟังตกใจ “แต่งงานกนั นะ” เหนือเมฆรอคอยคําตอบนานแสนนาน แต่แทนทีสาวเจ้า จะตอบลงกลบั บอกว่า ‘ขอเวลาก่อน’ ทําเอาหัวใจคนรอห่อเหียว ราวกบั ต้นไม้ไร้คนรดนาํ พรวนดนิ “ปลอ่ ยมอื ฉนั ได้แล้ว” “สญั ญาว่าจะไมห่ นกี ลบั บ้าน” “พดู ยงั กบั ว่าฉนั จะหนีได้” “ทําไมละ่ ” “ก็ลกู น้องคณุ เดินกนั ทวั บ้านขนาดนนั ฉนั จะไปไหนได้” “ห่วงหรอก เลยให้คนมาคอยดแู ล” “กลวั ฉนั หนตี ่างหาก” ปางสริ ินตอบกลบั เสยี งแข็ง “โอเค! ฉันกลวั เธอหนี” เหนือเมฆยกมือยอมแพ้ ก่อนจะ หันไปมองป้ าติวทีเข้ ามาเพือจะบอกให้ เจ้ านายทังสองไป รับประทานอาหารเย็น เหนือเมฆจึงจับมือเล็กพากันเดินไปยัง ห้องทานข้าว โดยทีปางสิรินก็ลอบมองคนข้างกายตลอดเวลาที เดินไปด้วยกนั เพราะเธอไม่อยากยอมรับเลยว่ารู้สกึ ดีกบั การเอา ใจใสข่ องเขาทีมีต่อเธอ 266 องั สวรรณ

ช่วงเวลาเกือบสามทุ่ม ประตรู ัวคฤหาสน์หลังงามจาํ ใจเปิ ดต้อนรับขบวนรถหกคนั เข้าไปภายใน หลงั จากมีหมายค้น และคนเฝ้ าประตกู ็กลวั จนลนลานเมือเห็นตํารวจยกโขยงกันมา ด้ านคนในบ้ านเมือเห็นรถขับเข้ ามาหลายคนก็รี บวิงเข้ าไปบอก ผ้เู ป็ นนายทีกําลงั กกสาวๆ อย่ใู นห้องนอน ทังทีตอนนีกําลงั ถูก ทางการเพ่งเลง็ หลงั จากผู้กํากับทีถูกลอบยิงอาการสาหัส และ เสยี ชวี ิตในวนั ต่อมา ทําเอาสารวตั รวบิ ลู ย์ทีหวาดกลวั ภัยอนั ตราย ถึง ชี วิต เ ห มือ น ผ้ ูกํ า กับจึง ยอ ม ส าร ภ าพ ทุก อ ย่ า งที ทํ า ร่ ว ม กับ เสยี พงศ์พล เพือรักษาชีวติ เอาไว้ ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! “เสีย! เสีย!” โหน ลูกน้องคนสนิททงั เรียกทังเคาะประตู ห้องเรียกผู้เป็ นนาย ทีตอนนีกําลังหงุดหงิดอย่างทีสุด เมือถูก ขดั จงั หวะเข้าด้ายเข้าเข็ม “เสยี ครับ!” โหนเรียกเสยี งดงั ขนึ กว่าเดิม “ไอ้โหน! มงึ จะเรียกหาพอ่ มงึ หรือไง แล้วกสู งั แล้วใช่ไหมวา่ อย่าให้ใครมารบกวนกู” เปิ ดประตอู อกมาได้เสียพงศ์พลก็ต่อว่า ลกู น้องทนั ที “ตาํ รวจบกุ มาครับ” “มงึ ว่าไงนะ!” 267 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“ตาํ รวจครับ ยกกนั มาเป็นโขยงเลย” “แล้วพวกมงึ ปลอ่ ยให้ตาํ รวจเข้ามาได้ไงวะ!” “มหี มายค้นครับ พวกมนั เลยให้เข้ามา แต่ผมว่าเรารีบหนี กนั ก่อนเถอะเสีย ชักช้าเดียวจะไม่ทัน” โหนชักชวนผู้เป็ นนาย พอดกี บั สาวสวยลกุ ขนึ มากอดเสยี “เสียขา ไปต่อกันเถอะ” คู่ขาแสนสวยคนล่าสุดส่งเสียง ออดอ้อน แต่กลบั ถกู เสยี ผลกั ออกจนเซล้ม พอลกุ ขนึ มาได้ก็ต่อว่า เสียไปหลายคํา ก็เลยโดนตบไปหลายครังจนสลบ ก่อนทีเสียจะ หนั มาสงั ให้โหนไปกวาดของมีค่าในต้เู ซฟให้หมดแล้วเตรียมตวั หนี ขณะทีตํารวจด้ านนอกก็กระจายกําลังกันค้ นทัวบริ เวณ บ้านทีมีเนือทีหลายสบิ ไร่ กําลงั ตํารวจเลยต้องหลายสิบนาย ทํา ให้การหลบหนขี องเสยี และลกู น้องเป็นไปได้ยาก “ไอ้โหน มงึ รีบหาทางสวิ ะ่ กไู ม่อยากโดนจบั ” “ผมกําลงั หาอย่คู รับเสยี แต่พวกตํารวจเดินกันเผ่นผ่านไป หมด เราคงออกไปทางประตูหลงั ไม่ได้แน่ๆ” พดู แล้วก็มองไปที กาํ แพงทีมีหญ้าขนึ รกสงู ท่วมหวั และปกปิ ดประตเู หล็กเอาไว้ ซงึ ถ้าหากไปถงึ ได้ ก็จะมที างหนี “ไปเร็วไอ้โหน ตาํ รวจเดนิ กลบั ไปแล้ว” เสยี วิงนําลกู น้องไป ตามด้วยโหน แต่วงิ ไปไม่ถึงทีหมายตํารวจก็เห็นเข้าเสียก่อน โหน 268 องั สวรรณ

ยิงใสต่ าํ รวจ เลยเกิดการปะทะกนั โหนถกู ยิงบาดเจ็บ ขณะทีเสยี ก็ หมอบลงทพี นื กอดกระเป๋ าทรัพย์สนิ ของตวั เองไว้แนน่ “เสยี หนีไป!” โหนบอกแล้วหันปื นใส่ตํารวจ ไม่ทนั ยิงก็ถูก ตํารวจวิสามัญไปต่อหน้าต่อตาผ้เู ป็ นนาย ทีก็กลวั ลนลาน หมด สภาพ ก่อนจะถกู จบั ตวั ไปในทีสดุ แต่มิวายจะโวยวายว่าไม่ได้ทํา อะไรผิด ทว่าก็ไม่อาจหนีหลักฐานมัดตัวไปได้ เมือรับรู้ว่า สารวตั รวบิ ลู ย์หักหลงั ตน ทงั เรืองค้ายา ค้าอาวธุ หลอกผ้หู ญิงไป ขายตา่ งประเทศ ฆ่าคนเมอื สองปีกอ่ น และล่าสดุ ฆ่าสองสาวค่ขู า แสนสวยแล้วโยนความผิดให้เจ้าของไร่เพลงิ ลาวลั ย์!! 269 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

อวสาน เกือบสามเดือนแล้วทีเหตุการณ์หลายๆ อย่างผ่าน พ้นไปแล้ว และคนผิดก็รับกรรมทีก่อไว้ ทําให้ชาวบ้านหลาย คนกลับมามีชีวิตปกติได้ ไม่ต้องมาคอยหวาดระแวงคนของ เสียพงศ์พล ด้านปางสริ ินทีแม้จะได้รู้ความจริงว่าลงุ ทัดเทพและ วศินฆ่าคนตาย แต่เธอก็รับหน้าทีจดั การเรืองศพ แม้ทงั สองจะมี ญาติอยู่หลายคน แต่ก็ไม่มีใครอยากจัดงานศพให้ เธอจึงต้อง จัดการให้ กระทังจัดการเรี ยบร้ อย เธอเดินทางกลับไปที บ้านศศริ ักษาตามคําสญั ญาทใี ห้ไว้ และเช้าวนั นเี ธอกต็ นื แต่เช้าเข้าไปช่วยป้ าติวทําอาหาร แต่ ทาํ ไปทาํ ไมกร็ ู้สกึ หน้ามืด บ้านหมนุ เคว้งราวกบั ลกู ข่าง ก่อนจะเซ ชนโต๊ะทมี ีข้าวของทเี ตรียมทาํ อาหารวางไว้ “คณุ ปาง!” ป้ าติวทีหันมาเห็นเข้าก็ร้ องเรียกเสยี งหลง รีบ เข้าไปประคองร่างเล็กไม่ให้ล้ม แล้วหันไปเรียกสองสาวทีกําลัง 270 องั สวรรณ

ช่วยกนั ทําความสะอาดเสยี งดงั ลนั สองสาววิงเข้ามาเห็นเจ้านาย สาวล้มพบั ในอ้อมแขนของป้ าตวิ เข้ากต็ กอกตกใจ “ป้ า! คณุ ปางเป็นอะไร” พริกร้ องถามหน้าตาตืน พอๆ กับ เก๋ “คงเป็ นลม นังพริกแกมาช่วยข้าพยงุ คณุ ปางไปห้องก่อน ส่วนเอ็ง นังเก๋ ไปโทรหาหมอนพให้มาดูคุณปาง แล้วโทรบอก คณุ เหนือด้วย” จบคําของป้ าติว สองสาวก็ทําตามทันที ทีก็รอไม่ นานหมอนพณัฐก็มาถึงบ้านเพือน ทีตอนนีเหนือเมฆกําลังรอ อยา่ งกระวนกระวาย เพราะเป็นห่วงอีกคน ทีจ่ๆู ก็ล้มพับอ่อนแรง ไป ทงั ทที ผี า่ นมาร่างกายก็แขง็ แรงดี “ไอ้นพ! ทาํ ไมช้า” “ตดิ คนไข้อยู่ แล้วฉนั ก็เร่งสดุ ชีวติ แล้ว” “เออๆ แกรีบไปตรวจเมียฉัน เร็วเข้า” เหนือเมฆเรียกเมีย เตม็ ปากเต็มคํา ทาํ เอาหมอหน่มุ ต้องหันกลบั มามอง เพราะเกือบ สามเดอื นมานีเขาแอบถามจากป้ าตวิ กไ็ ด้รู้ว่าเพือนรักกบั ปางสริ ิน แยกห้องกนั พกั เพราะปางสริ ินขอไว้แบบนจี นกวา่ จะแตง่ งานกนั “ไอ้นพ! มาจ้องฉนั อยไู่ ด้ รีบเข้าไปดเู มียฉนั เร็วเลย” “ไปแล้ว!” หมอหน่มุ รีบเข้าไปในห้องและบอกให้คนอืนๆ รออย่ขู ้างนอก สว่ นเขาก็เข้าไปตรวจดคู นบนเตยี ง ทีรู้สกึ ตวั แล้ว 271 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“คณุ หมอ” “เป็ นไงบ้างครับ” “ก็ดีขึนบ้างค่ะ แต่รู้สกึ เวียนหัวนิดหน่อย ว่าแต่คุณหมอ ตรวจแล้วรู้ไหมคะว่าฉันเป็ นอะไร” ปางสิรินรู้สึกพะอืดพะอม แปลกๆ อยากจะอาเจียน จนต้ องขอตัวไปห้ องนํา โดยที หมอนพณัฐก็เรียกให้สาวใช้เข้ามาช่วย จากนันก็รอจนภรรยา เพือนออกมาจากห้องนํา หมอนพณัฐก็ให้สาวใช้ออกไปแล้วหัน มาสอบถามภรรยาเพือน “รอบเดอื นคณุ มาครังสดุ ท้ายเมือไหร่ครับ” “คะ?” ปางสิรินตกใจกบั คําถาม ก่อนจะหวนคิดว่าตงั แต่ หนีออกมาจากบ้านบนเขา รอบเดือนของเธอก็ยงั ไม่มาเลยนีน่า เพราะมวั แตย่ งุ่ ๆ และมีเรืองให้คิด ไหนจะงานศพลงุ อีกเลยทําให้ ลมื เรืองนไี ปเสยี สนทิ “ตกลงรอบเดือนคณุ มาครังสดุ ท้ายเมือไหร่ครับ” “ฉันไม่แน่ใจ ว่าแต่คุณหมอถามแบบนีคือคิดว่าฉัน...” ปางสิรินไม่กล้าพูดออกมา เพราะตอนนีเธอยังตังรับกับสิงที เกิดขึนไม่ได้ แต่ไม่ได้เสียใจหากตัวเองจะท้อง ทว่าเธอตกใจ มากกว่า “ท้อง” 272 องั สวรรณ

“คง...ไมห่ รอกค่ะ” “แตค่ ณุ อยกู่ บั ไอ้เหนือมาหลายเดือนแล้วนะครับ” “คณุ หมอคงเดาผิด ฉนั อาจเหนือยกเ็ ลยทาํ ให้เป็นลม” “อาจจะเป็นไปได้ แต่ถ้าให้ชัวร์ ผมอยากให้คุณไปตรวจที โรงพยาบาล เดยี วผมจะไปบอกไอ้เหนือให้พาไป หรือถ้าไม่อยาก ออกไปกซ็ อื ทตี รวจครรภ์มาตรวจเองก็ได้” “ถ้าไปโรงพยาบาล ฉันอยากไปคนเดียว แต่ฉันว่าฉัน ออกไปซอื ทีตรวจมาตรวจเองดีกว่า” “ไอ้เหนือคงไม่ปล่อยให้คุณไปเองแน่ๆ แต่เดียวผมจะให้ พริกออกไปซอื มาให้” “เอางนั ก็ได้ค่ะ แต่คุณหมออย่าเพิงบอกคณุ เหนือนะคะ คอื ฉนั ...ฉนั ไมอ่ ยากให้เขารู้” “แตเ่ ดก็ คนนเี ป็นลกู ไอ้เหนือนะครับ” “ฉนั ยงั ไม่ได้ท้องสกั หนอ่ ยคณุ หมอ” ปางสริ ินแย้งเบาๆ “ผมขอโทษครับ แต่เดียวผมไปบอกพริกออกไปซือทีตรวจ ครรภ์มาให้คณุ นะครับ” “ค่ะ แต่คณุ หมออยา่ ให้คณุ เหนอื รู้นะคะ” เธอยาํ เพราะยงั ไม่รู้เลยว่าถ้าท้องจริงๆ เขาจะว่าอยา่ งไร 273 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“จะพยายามครับ” พดู จบแล้วหมอหน่มุ กอ็ อกไป แล้วบอก ให้เหนอื เมฆเข้าไปดปู างสริ ิน สว่ นเขาก็ไปบอกพริกให้ไปซือของที ต้องการ ทีพริกก็สงสัยแต่ก็ไม่ได้ ถามไถ่ รีบออกไปซือมาให้ คณุ หมอหนมุ่ และทนั ทีทซี อื เรียบร้อยก็เดินออกมาเจอกบั แตนเลย เรียกไว้ แตร่ ะหว่างนนั กม็ ชี าวบ้านร้องถามแตนว่าชอบเจ้านายคน ใหม่ทเี ป็นฝรังหรือไม่ “แตน! แกไม่ได้ทํางานกับคณุ แพรแล้วเหรอ ป้ าคนนนั ถึง ได้ถามแกว่าชอบเจ้านายฝรังหรือเปลา่ ” พริกลากแขนแตนไปหาที นงั คยุ กนั ทแี รกแตนก็ไมอ่ ยากไป เพราะยงั โกรธทีเจ้านายของพริก หกั อกเจ้านายของตน แตเ่ พราะอยากระบายให้ใครสกั คนฟังเรือง เจ้านายแสนเรียบร้อยของตน ทตี อนนีเปลียนไปเป็ นคนละคนเลย ตังแต่ไปอยู่ต่างประเทศ ก็ควงผู้ชายไม่ซําหน้ า ส่วนคนที คุณเยาวเรศฝากฝังให้ดูแลก็มีเมียอย่ทู ีนันแล้ว ตอนแรกเจ้านาย ของตนก็ไม่รู้ คบหากันเดือนนิดๆ ก็มารู้ว่าอีกฝ่ ายซุกเมียไว้ เจ้านายของตนก็เลยเลกิ แล้วก็ควงผ้ชู ายคนใหม่ และเปลียนไป เรือยๆ กระทงั คนลา่ สดุ ทีเพงิ คบได้เดือนนิดๆ ก็พามาเยียมบ้าน ที พอคณุ เยาวเรศเหน็ ก็ตกใจแทบจะเป็นลม “จริงเหรอ นงั แตน” “ก็จริงนะ่ สิ ฉนั นไี ม่อยากรับใช้คณุ แพรเลย” 274 องั สวรรณ

“ทาํ ไมละ่ ” “ก็คุณแพรไม่ได้น่ารักอ่อนหวานเหมือนเดิมแล้ว นิสัย เปลยี นไปจากหน้ามือเป็นหลงั มือเลยนะพริก” หนกั สดุ ก็คือตอนที ตนเข้าไปทําความสะอาดในห้องนอนเจ้านายคนสวย แล้วเจอ ถงุ ยางอนามยั ทงิ เกลอื นกลาด “ก็ลาออกไปหางานใหม่สิ แต่อีกไม่นานคุณแพรก็คง กลบั ไปตา่ งประเทศแล้วมงั แกกท็ นๆ หนอ่ ยแล้วกัน งานสมัยนีหา ยากจะตาย” “ไม่กลบั หรอก เห็นคุณเยาวเรศบอกว่าคุณแพรจะมาอยู่ ถาวรพร้ อมแฟนฝรัง แต่เดียวฉันกลับล่ะ ต้ องเอาของไปให้ คณุ แพร” “อะไรเหรอ” พริกเอ่ยถาม ก่อนทีแตนจะเปิ ดถงึ ให้ดกู ็เห็น ว่าเป็ นกล่องถุงยางอนามยั หลายสบิ กลอ่ ง “อย่าบอกว่าคณุ แพร ให้แกมาซอื ” “กจ็ ะใครซะอกี ละ่ ” แตนตอบแล้วลกุ ขนึ จากนนั สองสาวก็ แยกกนั กลบั บ้าน และทันทีทีพริกมาถงึ บ้านก็เอาของแอบซ่อนไว้ ก่อนตามคําสงั ของหมอนพณัฐ แล้วก็รอโอกาสเอาไปให้เจ้านาย สาวในช่วงคํา แต่ให้แล้วพริกก็ไม่ออกจากห้องผ้เู ป็ นนาย เพราะ อยากเลา่ เรืองลกู สาวคณุ เยาวเรศให้เจ้านายฟังกอ่ น 275 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“พริก!” “ขาคณุ ปาง” “เป็นอะไร ดแู ปลกๆ มีอะไรหรือเปล่า บอกฉันได้ไหม” พอ เจ้านายเปิดทางให้ พริกกเ็ ลา่ ทกุ อยา่ งทไี ด้ฟังจากปากแตนออกไป ทนั ที ด้างปางสริ ินก็ตกใจ ไมเ่ ชือว่าแพรพิไลจะทําแบบนนั “แน่ใจ เหรอพริก” “แนใ่ จคะ่ นงั แตนมนั ไมใ่ ชค่ นโกหก” “แพรเป็ นแบบนนั ก็เพราะฉันแท้ๆ” แล้วก็เพราะรู้สกึ ผิดนี แหละ ทําให้ เธอไม่ยอมแต่งงานกับเขาสักที เพราะมันสลัด ความรู้สกึ นอี อกไปไม่ได้ “คณุ แพรทาํ ตวั เองต่างหากค่ะ แต่พริกว่าเราหยุดพูดเรือง นีดีกว่านะคะ” พริกทีเห็นว่าเจ้านายสาวเริมไม่สบายใจจึงพา เปลียนเรือง “คณุ ปางขา คณุ ปางให้พริกไปซือไอ้นีมาทําไมเหรอ คะ” ถามแล้วก็ชไี ปทถี งุ ใสข่ องทีวางบนตกั ผ้เู ป็นนาย “อย่ารู้เลย แต่เธอออกไปได้แล้วพริก ฉันว่าจะอาบนําสัก หนอ่ ย” “ค่ะ” แตนรับคําแล้วเดินออกไปเจอกบั เจ้านายหน่มุ โดยที ผ้เู ป็ นนายก็บอกให้เงียบ แล้วก็เดินเข้าไปในห้องนอนของคนตัว 276 องั สวรรณ

เล็ก แล้วจดั การปิ ดประตูสว่ นอีกคนก็รีบเก็บอุปกรณ์ตรวจครรภ์ ซ่อนไว้ข้างหลงั แทบไมท่ นั “คณุ !” “ตกใจอะไรทีรัก” “เปลา่ !” “แน่ใจนะ แล้วซ่อนอะไรไว้ข้างหลงั ” เหนือเมฆเดินเข้าไป แย่งของเอามาดู “ไม่มีอะไรเลย คุณออกไปข้างนอกก่อนเถอะ ฉันอยาก อาบนํา” หญิงสาวเอ่ยปากไล่ แต่มีหรือทีคนถูกไล่จะออกไป เพราะเวลานเี ขากาํ ลงั สงสยั ว่าคนตวั เลก็ ซอ่ นอะไรเอาไว้ “เอามาดหู นอ่ ย ทรี ัก” “ก็ไม่มีอะไรจะให้ดนู ี” “อย่าดือนะ เดียวจะจบั ตีก้น” ไม่ได้แค่ข่ดู ้วยเสียงเท่านนั แต่ยงั มีท่าเตรียมฟาดก้นคนอีกด้วย “ก็ได้!” ปางสิรินจําใจให้เขาดูของในถุง เพราะถ้าตรวจ แล้วเธอท้องจริงๆ จะได้รู้กนั ไปเลยว่าเขาจะเอายงั ไง หากไลใ่ ห้เธอ ทําแท้ง เธอก็จะไปจากทีนี แล้วไม่ต้องมาเจอกันอีกไม่ว่าชาตินี หรือชาตหิ น้า! “ทตี รวจครรภ์” พมึ พาํ แล้วกม็ องหน้าคนตวั เลก็ 277 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“ก็เพราะคุณคนนันแหละ ไม่รู้จักป้ องกัน แล้วไม่ต้องมา บอกให้ฉันไปเอาเด็กออกหรอกนะ เพราะฉันไม่มีวันทําลายลูก ของฉนั !” ปางสริ ินบอกเสยี งกร้าว “พดู อะไรออกมา” “ก็พดู ในสงิ ทีฉนั คิดไง” “เลกิ คิดโง่ๆ ไปได้เลย แล้วลกู ฉันทังคน ฉันจะให้เธอเอา ออกทาํ ไม แล้วตรวจหรือยงั สรุปท้องหรือไม่ท้อง ถ้าท้องจะได้พา ไปฝากท้อง แตถ่ ้าไมท่ ้อง จะได้รีบทําให้...” “หยดุ พดู เลยนะ” ปางสริ ินปรามได้ทัน แล้วมองตาเขียว ก่อนจะกระชากถงุ ใสท่ ตี รวจครรภ์มาถอื ไว้แล้วเดนิ เข้าห้องนาํ “ไปด้วย” “ไม่ต้องเลย อย่ขู ้างนอกนนั แหละ” “โอเค!” เหนือเมฆยอมทําตามแต่โดยดี แล้วก็เดินวนอยู่ หน้าห้องนําด้วยใจล้นุ ระทึก แต่ยิงรอก็ยิงนานเหมือนเป็ นเดือน เป็นปี แต่คนตวั เลก็ ก็ไม่ออกมา ขณะทีปางสริ ินก็ทงั ตกใจทงั ดีใจ เมอื ทีตรวจขนึ สองขดี อยา่ งชดั เจน ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! 278 องั สวรรณ

“ปาง ออกมาได้แล้ว ฉันรอจนหัวใจจะวายอยู่แล้วนะ” เหนอื เมฆเคาะห้องและสง่ เสยี งบอก เพราะตอนนีเขาล้นุ จนแทบ จะหยดุ หายใจแล้ว “อย่านะ! ฉนั แบกคณุ ไปโรงพยาบาลไมไ่ หว” ปางสริ ินปาด นาํ ตาทีหลงั รินออกมาแบบทีเธอกห็ ้ามไม่อย่เู มือรู้ว่าท้อง แล้วเปิ ด ประตอู อกมาเผชญิ หน้ากบั พ่อของลกู ในท้อง “ท้องไหม” “....” ปางสริ ินเงยี บกริบและใบหน้ากเ็ รียบเฉย “ปางอย่าเลน่ แบบนไี ด้ไหม บอกมาเร็ว ท้องหรือไม่ท้อง” “คณุ อยากให้ฉนั ท้องจริงๆ เหรอ” “ถ้าไม่อยาก คงป้ องกันไปแล้ว” เพราะเขาก็ป้ องกนั แค่วนั แรกๆ และวันต่อมาๆ อีกไม่กีวันเท่านัน แล้วหลังจากนันก็ไม่ ป้ องกนั เลย เพราะอยากมีลกู เมือความรู้สกึ เริมแน่ชดั “ฉนั ให้” ปางสริ ินยืนทตี รวจครรภ์ให้ เหนือเมฆรับมาดแู ละ เคยรับรู้สงิ นมี าแล้วจงึ โผเข้ากอดคนตวั เลก็ กอดหอมเธอไปหลาย สบิ ครัง “คณุ ! พอได้แล้ว” “ก็ดีใจ อยากกอดอยากหอม” 279 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“แตฉ่ นั วา่ ตอนนหี น้าฉนั คงมแี ต่นําลายของคณุ แล้วมงั มา หอมอยไู่ ด้” “เวอร์ไปแล้วนะ” เหนอื เมฆบอกเสยี งเจือหัวเราะ แต่ก็เช็ค หน้าคนตวั เลก็ ดู ก็ไม่เห็นจะมีนําลายสกั หยด ก่อนทีเหนือเมฆจะ พาว่าทคี ณุ แม่ออกไปบอกข่าวดีกบั ป้ าติวและคนอืนๆ ทีต่างก็พา กนั แสดงความยินดีกบั สมาชิกใหม่ ทีอีกไมน่ านก็ลมื ตาดโู ลก และเพราะทารกตัวน้อยๆ ทีกําลงั ก่อกําเนิดขนึ มา ทําให้ ความรู้สกึ ของคนเป็นแมเ่ ริมแจ่มชดั ขนึ จนยอมรับเต็มปากเต็มคํา ว่ารักพ่อของลกู โดยไม่มีข้อแม้ และรักมากขนึ ทุกๆ วนั เมือทารก น้อยลมื ตาดโู ลกและถอดหน้าพอ่ ออกมา แล้วยงิ โต พ่อหน่มุ น้อยก็ ยิงหน้าเหมือนคนเป็ นพ่อมาก ทําเอาคนเป็ นพ่อหลงหวั ปักหวั ปํ า รวมถึงป้ าติวอีกคน ทีหลงรักเด็กน้อยคนนีแบบสุดๆ แต่เมือเด็ก น้อยเริมเดิน ป้ าติวถึงกับกุมขมับ เพราะเดินเหินลําบาก ไล่จับ เจ้านายตวั น้อยๆ ไมท่ นั “คณุ ตลุ ย์ อยา่ วิงเร็วนกั เลย ป้ าตามไมท่ นั ” ป้ าติวร้ องบอก แต่มีหรือทหี นมุ่ น้อยจะทําตาม แตก่ ลบั วงิ เร็วขนึ ปางสริ ินและเหนอื เมฆทเี พิงกลบั จากการไปเยยี มคุณเยาว เรศเพือขอโทษและคณุ เยาวเรศก็ยกโทษไม่ถอื โทษโกรธกนั อกี แล้ว 280 องั สวรรณ

มาเห็นป้ าติวพยายามตามจับลูกชายตัวของตนเข้าก็ยิมเอ็นดู หน่มุ น้อย ทคี งจะชอบทีมีคนไลจ่ บั เลยยิงหนแี ล้วกห็ วั เราะชอบใจ “น้องตลุ ย์โตขนึ เยอะเลย” เหนือเมฆพูดขนึ มองเด็กน้อย ด้วยสายตาอ่อนโยน “ค่ะ แกโตขนึ มาก แถมดูจะหลอ่ เหมือนพ่อด้วย” ปางสิริน ตอบแล้วก็ยิม มองดลู ูกชายทีโตขนึ ทกุ วนั วิงหนีป้ าติว ไม่ยอมให้ จบั งา่ ยๆ “ลกู พ่อ ก็ต้องหลอ่ เหมอื นพ่ออย่แู ล้วทีรัก ว่าแต่ลกู คนแรก ของเราก็โตแล้ว ถ้างนั เรา...” เหนือเมฆโน้มหน้าเข้าไปใกล้ๆ “เรา ไปทําลกู คนทีสองกนั เถอะ” เหนือเมฆพยกั หน้าชวนยิกๆ “คณุ นี” “ไปนะ” คนอยากมีลกู เพมิ ตอื “ตอนนเี หรอ” “ตอนนแี หละ ไปนะ ผวั แขง็ ไปหมดแล้ว” “พดู อะไรก็ไมร่ ู้” ปางสริ ินเขินจนหน้าแดง กอ่ นจะแอบหยิก เอวสามีไปหนงึ ที ด้านคนถกู หยิกก็หวั เราะชอบใจ “ไปกนั เถอะ เดยี วผวั ทนไม่ไหว ปลาํ ตรงนนี ะ” “คณุ นี...ไปก็ได้” 281 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

เหนือเมฆโอบเอวภรรยาคนสวยตรงไปยงั ห้องนอน ก่อน ไปก็ฝากให้ป้ าติวช่วยดลู กู ให้หน่อย และทนั ทีประตูห้องนอนถูก ปิดลง เหนือเมฆก็เข้ากอดจบู และถอดเสอื ผ้าของภรรยาจนหมด แล้วผลกั ลงเตียง จดั การละเลงลินไปทัวร่างภรรยาสาว จากนัน ตา่ งฝ่ ายต่างกม็ อบความสขุ ให้แกก่ นั และกนั อยา่ งไมร่ ู้จกั เหนือย “ฉนั รักเธอ ปางสริ ิน” “ปางก็รักคุณ” จบคําบอกรักจากภรรยา เหนือเมฆก็มอบ รางวัลด้วยบทรักสดุ เร่าร้ อนอีกยก จนภรรยาคนสวยสขุ จนแทบ สาํ ลกั จบบริบูรณ์ 282 องั สวรรณ