เชลยร้ายอาญาสวาท

“ไมม่ ีอะไรหรอก แต่นีลกู น้องคนใหม่ของเสีย นายวศินจะ ไปดแู ลหนอู ร ระหว่างทหี นอู รไปทํางานให้เสยี ” “ดูแลอร” อรสินีย้อนถามอย่างสงสัย แล้วเธอก็คิดว่าไม่ จําเป็ นเลยสกั นิดทีจะให้คนมาคอยดูแล แต่จะว่าดูแลคงจะผิด เพราะเธอเดาวา่ เสยี คงจะให้ลกู น้องไปจบั ตาดเู ธอเสยี มากกว่า “ใชจ่ ้ะหนอู ร เสียเป็ นห่วงหนอู รมากเลยต้องให้คนตามไป ดแู ล อีกอย่างนายวศินก็ค้นุ พืนทีทีนันด้วย คงจะพาหนูอรไปไหน มาไหนได้สะดวก” “กต็ ามใจเสยี แล้วกนั ” อรสนิ ีหนั ไปมองลกู น้องคนใหม่ของ เสยี อีกครัง ทกี ย็ อมรับว่าหมอนีหลอ่ ใชไ่ ด้ทีเดยี ว “ไอ้หมอนีไว้ใจได้” “ค่ะ ถ้างนั อรไปนะคะเสยี ” “จ้ะหนูอร” เสยี กระเป๋ าหนักสง่ เช็คเงินค่าจ้างงวดแรกให้ สาวสวย อรสนิ รี ับมาแล้วก็เดนิ ออกมาเลย โดยไม่กลา่ วลาเสียสกั คํา ด้านเสยี กก็ ําชบั ลกู น้องให้จบั ตาดูค่ขู าคนสวยให้ดี โดยเฉพาะ ผ้ชู ายทตี นไม่อยากให้มาวอแวกบั ค่ขู าของตน แต่เพืองานสําคญั ตนจะยอมให้ค่ขู าคนสวยนอนกบั ไอ้เหนือเมฆ 50 องั สวรรณ

“ครับเสีย” วศินรับคําแล้วรีบตามไปดูแลค่ขู าของเจ้านาย ทเี หน็ ครังแรกเขาก็ชอบเธอเลย แต่เธอคงไม่สนใจเขา ทีเป็ นเพียง ลกู น้องปลายแถวของเสยี ! 51 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

ตอนที 4 เ กื อ บ เ ที ยง แ ล้ ว แต่ ปา ง สิริ น เ พิง จ ะ เ ดิ น อ อ กจ า ก ห้องนอน พอออกมาแล้วก็มองสํารวจรอบๆ บ้ านอย่าง ระมัดระวงั ก่อนจะเดินไปทีหน้าต่างก็ยังเห็นลกู น้องของคนเลว ยงั คงเดินตรวจรอบบ้านเหมือนเดมิ ‘นีมนั เกิดเรืองบ้าอะไรนะ’ ปางสิรินถอยออกห่างจาก หน้าต่างมานงั ทีโซฟา นาํ ตาคลอเบ้า เพราะคิดไมอ่ อกวา่ ตวั เองไป ทําอะไรใครไว้หรือ ถึงได้โดนลักพาตัวมาทํายํายี จนตอนนีเธอ เกลยี ดร่างกายตวั เองมากทีสดุ อยากตายๆ ไปซะ แต่พอจะฆ่าตัว ตายทีไรก็ไม่กล้า คดิ แต่วา่ ทาํ ไมตวั เองถงึ ได้อ่อนแอถงึ ขนาดนี “คณุ ! ตนื แล้วเหรอคะ จะรับอาหารเทียงเลยไหมคะ” พริก ทีเจ้านายหน่มุ ส่งมาดแู ลบ้านเดินเข้ามาถาม หลงั รอให้ออกจาก ห้องมานานแล้ว 52 องั สวรรณ

“เธอ...เป็นใครเหรอ” ปางสิรินทีนงั อย่ลู ําพงั สะด้งุ เล็กน้อย กอ่ นจะหนั มาถามอีกคน ทอี ายคุ งจะไลเ่ ลยี จากเธอ “พริกค่ะ เป็ นคนใช้ทีบ้านคณุ เหนือ แต่คุณเหนือส่งมาทํา ความสะอาดกบั เก๋ ทีกําลงั ทํากวาดใบไม้ทหี น้าบ้านคะ่ ” “ฉนั ปางนะ ว่าแต่เจ้านายเธอชอื เหนอื เหรอ” “ใช่ค่ะ ว่าแต่คุณปางไม่รู้เหรอคะ” พริกย้อนถามอย่าง สงสยั “ฉนั ไม่รู้จกั ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนด้วย แล้วทีฉันต้องมา อยู่ทีนีก็เพราะเขาจับตัวมา เธอช่วยฉันได้ไหม ฉันอยากไปจาก ทีนี” ปางสริ ินเข้ามาจับมือถือแขนสาวใช้แล้วขอร้ องให้พาเธอ ออกไป “ไม่ได้หรอกค่ะ” พริกปฏิเสธ “แต่เจ้านายของเธอกําลงั ทําผิดนะพริก เขาไปจบั ตวั ฉันมา จริงๆ แล้วเขายงั ...” ปางสริ ินอับอายเกินจะบอกใครได้ว่าโดนเขา ยํายี “ได้โปรดช่วยพาฉันไปจากทีนีเถอะนะ เธออยากได้ค่าจ้าง เท่าไหร่ก็บอกฉันมาได้เลยนะพริก ฉันยินดีให้เธอ แต่เธอต้องพา ฉันออกไปก่อน แล้วฉนั จะเอาเงินจากญาติมาให้เธอ” คนอยาก หนอี ้อนวอนเสยี งสนั เครือ ด้านสาวใช้ก็นกึ สงสาร แต่จะให้พาหนี คงทาํ ไม่ได้ เพราะกลวั โดนเจ้านายฆา่ ทงิ 53 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“พริกขอโทษนะคะ ทีช่วยเหลอื อะไรคณุ ไมไ่ ด้” “ฉันขอร้ องพริก ได้โปรดพาฉันไปจากทีนีทีเถอะ ฉันไม่ อยากอยทู่ ีนี ฉนั กลวั เจ้านายของเธอ” “คุณเหนือใจดีออกค่ะ ทําไมคุณต้องกลวั คุณเหนือด้วย คะ” “ดีเหรอ! คนดีทีไหนจะจับคนมากกั ขังแบบนี” แล้วยังข่ม เหงเธออกี ไม่รู้กคี รัง แล้วคนแบบนจี ะเป็นคนดีไปได้ยงั ไง! “คณุ ” พริกตกใจผงะถอยหนี “ฉนั ...ฉนั ขอโทษ” “คณุ ไมต่ ้องขอโทษพริกนะคะ พริกไมไ่ ด้เป็นอะไร แค่ตกใจ นิดหนอ่ ย” “ถ้างนั เธอกอ็ อกไปเถอะ ฉนั อยากอยคู่ นเดียว” พดู จบท้อง ก็ร้องหาอาหาร เพราะตงั แต่เช้ายงั ไมม่ ีอะไรตกถงึ ท้องเลย “เดียวพริกไปเอาอาหารมาให้นะคะ รับรองได้ว่าอาหาร ฝี มือของพริกอร่อยแน่นอน” พริกกลุ กี จุ อไปเอาอาหารกลางวนั มาให้ พอมาถึงแล้วปาง สิรินก็นังมองอยู่สักพัก ก่อนจะตักใส่ปากฝื นกินเข้าไป กินไป เรือยๆ จนเกือบหมดจานก็วางช้อน “อร่อยไหมคะ” 54 องั สวรรณ

“ฝีมอื ของเธอจริงเหรอ” “จริงคะ่ ป้ าตวิ เป็นคนสอนกบั มือเลยนะคะ” “ป้ าของเธอเหรอ” “ไมใ่ ช่ป้ าแท้ๆ หรอกคะ่ เป็นคนแถวบ้าน แล้วก็ทํางานเป็ น แม่บ้านให้คุณเหนือมานานแล้วตงั แต่สมัยพ่อแม่คุณเหนือยังอยู่ สว่ นพริก เพงิ เข้าไปทาํ งานในบ้านคณุ เหนือ เกือบๆ สปี ีแล้วค่ะ แต่ ป้ าแกก็สอนทํากบั ข้าว ของหวานกส็ อนคะ่ พริกกเ็ ลยทํากบั ข้าวได้ หลายอย่าง แล้วถ้าคุณอยากกินอะไรเป็ นพิเศษบอกพริกนะคะ พริกจะทําให้กิน” พริกเล่าเสียงเจือยแจ้ว พอให้ปางสิรินคลาย ความทกุ ข์ไปได้บ้าง “ฉนั รู้สกึ อิจฉาชวี ติ ของเธอจงั ” “เป็ นคนใช้ไม่เห็นน่าอิจฉาเลย” แต่เธอก็พอใจกับสถานะ ในตอนนี เพราะได้แบง่ เบาภาระครอบครัว ทีก็ยากจนมากทีเดียว แต่กพ็ อลมื ตาอ้าปากได้เมอื ได้เข้ามาทํางานกบั เจ้านายหนมุ่ “ขนาดไม่น่าอิจฉา เธอยังดูมีความสขุ กับการเป็ นคนใช้ เลย” “กเ็ จ้านายของพริกใจดีนีค่ะ แต่ถ้าไปเจอเจ้านายจูจีขีบน่ พริกคงหนที าํ งานในกรุงเทพฯ นานแล้วค่ะ” 55 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“แล้วทําไมเธอไม่ไปทํางานในกรุงเทพฯ ล่ะ เป็ นสาว โรงงานไง เงินก็ดีนะ ถ้ามีโอที” ปางสิรินลองถามดู เผือจะมี ชอ่ งทางให้อกี ฝ่ ายพาไปจากทีนีได้ “พริกทาํ งานเป็นคนใช้บ้านคณุ เหนือก็มีความสขุ ดีอย่แู ล้ว ค่ะ คงไมไ่ ปไหน” “จ้ะ” ปางสิรินถอนหายใจเบาๆ เมือความหวังจะหนีไป จากทีนพี ร้อมพริกคงเป็นไปไมไ่ ด้ “เดียวพริกขอเอาจานชามไปล้างก่อนนะคะ” พริกขอตัว แตป่ างสริ ินยงั ไม่ให้ไป พร้อมถามเรืองของเจ้านาย ด้านพริกก็เล่า ให้ฟังเท่าทีรู้จนเผลอหลดุ ปากเรืองเมียและลูกของเจ้านายหนุ่ม ออกไป “เรืองจริงเหรอพริก” ปางสริ ินตกใจไมน่ ้อยกบั เรืองทีได้ฟัง “จริงค่ะ แต่คุณอย่าบอกใครนะคะว่าพริกเป็ นคนเล่าให้ คณุ ฟัง ถ้าคุณเหนือรู้ พริกตายแน่ๆ” พริกมีท่าทีหวาดกลวั อย่าง เหน็ ได้ชดั จนปางสริ ินสงสาร แต่ถึงอย่างนนั ก็อยากรู้ว่าทําไมเขา ถงึ ไมใ่ ห้ใครพดู เรืองนี “เขาห้ามพดู ถงึ เหรอ” “จริงๆ คณุ เหนอื กไ็ ม่ได้ห้ามหรอกคะ่ แตป่ ้ าตวิ บอกว่าอย่า เทียวไปพูดให้ใครต่อใครฟัง เพราะเรืองนีมนั สะเทือนจิตใจของ 56 องั สวรรณ

คณุ เหนือ แต่พริกสิ เผลอหลดุ ปากเลา่ ให้คุณฟัง คณุ ต้องสญั ญา กบั พริกนะคะว่าจะไม่เลา่ เรืองนกี บั ใคร” “ฉนั สญั ญา แต่เธอพอจะรู้ไหมวา่ ใครเป็นคนวางเพลิงบ้าน เจ้านายของเธอ” ปางสริ ินเริมคิดว่าเรืองการตายของภรรยาและ ลกู ของเขามนั อาจจะเกียวกบั เธอหรือเปลา่ ถงึ ทาํ ให้เธอต้องมาตก อย่ใู นสภาพเป็นนางบาํ เรอของเขาแบบนี “ไม่รู้หรอกค่ะ” “ถ้างนั ก็ยงั จบั คนร้ายไม่ได้ส”ิ “คงยงั จบั ไมไ่ ด้หรอกคะ่ ” “ทําไมละ่ นีก็ผ่านมาจะเป็ นปี แล้วไม่ใช่เหรอ ทําไมยงั จับ คนร้ ายไม่ได้ อีก” “อนั นพี ริกก็ไมร่ ู้หรอกคะ่ ” “แล้วเจ้านายพริก วนั นนั ไปไหนเหรอ” “คุณเหนือไปงานแต่งลูกสาวนายอําเภอในตัวเมือง ใน บ้านก็เลยมีแต่คณุ ปัดกับลกู ชาย แล้ววันนันคนงานก็มาช่วยกัน หลายคนนะคะ แตช่ ว่ ยไมท่ นั เพราะไฟลกุ ลามไวมาก คณุ เหนือนี แทบบ้าไปเลยนะคะ” แล้วกเ็ อาแต่เก็บตวั อยเู่ ป็นปี ไม่พดู ไม่จากบั ใคร แล้วก็มเี หล้าอยเู่ ป็นเพือน แต่ก็ดีมาได้ เพราะลกู สาวเจ้าของ 57 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

ร้านทองทีเทียวมาดแู ล ทเี ธอก็คิดว่าเจ้านายหน่มุ คงจะแต่งงานมี ครอบครัวอีกครังในเร็วๆ นี “โธ่...” “แต่คุณเหนือก็กลับมาเป็ นคุณเหนือคนเดิมได้ เพราะ คุณแพรเลยค่ะ นีถ้าไม่ได้คุณแพร พริกก็ยังเดาไม่ออกเลยว่า คณุ เหนือจะเป็นยงั ไง” “ใครเหรอ” “คณุ แพร เป็นลกู สาวเจ้าของร้านทองในตวั เมืองค่ะ แล้วก็ เป็นคนรักของคณุ เหนอื ด้วย คงจะแต่งงานกันเร็วๆ นี” พริกพูดไป ด้วยสหี น้ามีความสขุ “ลูกสาวเจ้าของร้ านทอง แล้วก็เป็ นคนรักของเขาด้วย” ปางสิรินพึมพํา เพราะเพือนของเธอก็ชือแพร และเป็ นลูกสาว เจ้าของร้านทองเหมอื นกนั แต่ไม่ได้คยุ กนั มาสกั พกั แล้ว เพราะเธอ ก็ยุ่งๆ เรืองปิ ดงบและเคลียร์งาน เพือส่งงานให้คนใหม่ก่อนจะ ลาออก เพือกลบั มาดแู ลลงุ แต่ไปไม่ถงึ บ้านกถ็ กู ลกั พาตวั มา “ใช่ค่ะ แต่คุณอย่าไปพดู กับใครนะคะ เพราะพริกเดาเอง วา่ คณุ แพรเป็นคนรักของคณุ เหนือ” “ฉนั ไม่บอกใครหรอก เธอสบายใจได้เลย” “ถ้างนั พริกเอาจานชามไปเก็บกอ่ นนะคะ” 58 องั สวรรณ

“ถ้าเสร็จแล้ว พาฉนั ออกไปเดนิ เลน่ รอบๆ บ้านได้ไหม” “ได้ค่ะ” พริกรับคํา แล้วก็รีบเก็บจานชามไปล้างทําความ สะอาด ก่อนจะพาสาวสวยออกไปเดินดูรอบๆ บ้าน ทีมีชาย ฉกรรจ์ ยืนคมุ อย่ตู ามมมุ ๆ ต่าง หากคิดจะหนีไปคงยาก หลังจากพาเดินสํารวจรอบๆ บ้านและปางสิรินก็ สอบถามเส้นทางเข้าออก ทีพริกก็ตอบไปตามทีรู้ โดยไม่ติดใจ สงสยั อะไร ก็พากนั เดินกลบั เข้าบ้าน ก่อนทีชายฉกรรจ์จะเข้ามา บอกให้พริกและเก๋เตรียมตวั กลบั “จะพาสองคนนกี ลบั ไปไหน” ปางสริ ินถามอย่างสงสยั และ ไม่อยากให้สองสาวกลบั ไป “กลับไปดูแลบ้านเจ้านายครับ” โย่ง หัวหน้าทีมทีเหนือ เมฆส่งมาดแู ลเอ่ยตอบเสยี งเรียบ ก่อนมองไปทีสองสาว แล้วส่ง ซิกบอกให้ออกไปขนึ รถ “ฉนั ไมใ่ ห้กลบั ” ปางสริ ินเข้าไปขวางทางสองสาวเอาไว้ “เดียวพริกกับเก๋คงได้กลับมาอีก คุณอย่าไปขัดขวางพีๆ พวกนเี ลยนะคะ” พริกพดู ขนึ ก่อนทีปางสริ ินจะยอมปลอ่ ยให้สอง สาวกลบั ไป เพราะถ้าขนื ขวางต่อคนพวกนอี าจฆา่ เธอกบั สองสาว 59 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

ปางสิรินเดินกลบั เข้าบ้าน ก่อนเข้าบ้านก็หันไปมองสอง สาวอีกครัง ทกี ข็ นึ รถไปแล้วทําเอาเธอรู้สกึ กลวั ขนึ มา เพราะทีนีมี แต่เธอกบั ผ้ชู ายแปลกหน้าอกี หลายคน หากมนั ทําอะไรเธอขนึ มา เธอคงไมม่ ีปัญญาสู้ “คุณ! พวกเราไปนะคะ” พริกกับเก๋หันมาโบกไม้โบกมือ แล้วรีบขนึ รถ เมือเจอเสยี งดๆุ เร่ง และทนั ทีทีมาถึงบ้านเจ้านาย หนมุ่ สองสาวก็ถกู ป้ าติวเรียกเข้าไปสอบถาม “เอ็งสองคนไปไหนกันมา” ป้ าติวถามอย่างสงสัย เพราะ เพงิ จะถามคนงานในไร่มาว่าไม่เจอสองสาวทีไร่ “ฉันสองคนไปทําความสะอาดบ้านมา แต่ฉันขอตัวกลบั ก่อนนะป้ า แม่โทรมาบอกให้ไปตามพ่อ” เก๋ตอบแล้วก็ขอตัว กลบั ไปตามหาพอ่ ทีออกไปกบั เพือนตงั แต่เช้ายงั ไม่กลบั เข้าบ้าน จนแม่เป็ นห่วงกลัวจะไปเมาแล้วโดนวัยรุ่นรุมทําร้ ายเอาอีก หลงั จากเมือเดือนก่อนเพิงจะโดนไป เพราะเมาแล้วโวยวายเลย โดนซ้อมเลอื ดอาบ “ไปเถอะ สว่ นแก ยงั ไปไหนไมไ่ ด้นงั พริก ตอบมาวา่ แกสอง คนไปทําความสะอาดบ้านใคร” “ก็บ้านบนเนินเขาทีคุณเหนือไปสร้ างไว้ไง แล้วก็มีผ้หู ญิง อย่ดู ้วย สวยด้วยนะป้ า” 60 องั สวรรณ

“คณุ แพรเหรอ” “ไมใ่ ช่ คนนชี ือคณุ ปาง” “แล้วทาํ ไมคุณเหนือถงึ ได้พาผ้หู ญิงไปอย่ทู ีนันด้วยล่ะ ข้า วา่ มนั มนั ดลู กึ ลบั ชอบกล” ยงิ ฟังทสี าวใช้เลา่ ป้ าติวก็ยิงไม่เข้าใจว่า เจ้านายของตนกาํ ลงั จะทาํ อะไร “ฉนั ก็ไมร่ ู้หรอกป้ า” “หรือจะเป็ นคนรักของคุณเหนือ ทีคุณเหนือไม่อยากให้ ใครรู้” ป้ าตวิ เดา “แล้วคุณแพรล่ะป้ า ชาวบ้านชาวช่องก็รู้กันทัวแล้วว่า คณุ แพรกบั คณุ เหนือคงจะลงเอยกนั เร็วๆ นี” “ข้ าไม่รู้หรอก ว่าแต่เอ็งอย่าเทียวไปพูดกับใครล่ะว่า คณุ เหนอื ซ่อนผ้หู ญิงไว้ที...” ป้ าตวิ ยงั พดู ไมจ่ บ ก็มีเสยี งของบคุ คล ทสี ามดงั แทรกเข้ามา ทงั ป้ าติวและพริกรีบหันไปมองก็เห็นว่าเป็ น แขกประจําบ้านนนั เอง “ตกลงคุยอะไรกันเอ่ย หน้ าตาเคร่ งเครี ยดกันเชียว โดยเฉพาะป้ าติว” แพรพไิ ลถามยาํ เมอื ทงั สองคนมีท่าทอี กึ อกั “ก็คยุ เรืองทวั ไปแหละค่ะคณุ แพร แล้วนีคณุ แพรทําอาหาร เย็นมาให้คณุ เหนือเหรอคะ” “ใช่ค่ะ แต่พเี หนือคงยงั ไม่กลบั จากไร่ใช่ไหมคะ” 61 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“ยังเลยค่ะ แล้วป้ าก็ไม่รู้ว่าคุณเหนือจะกลบั มาตอนไหน คณุ แพรลองโทรไปถามดไี หมคะ” “ไม่เอาหรอกค่ะ แพรไมอ่ ยากรบกวนเวลางานของพีเหนือ แตแ่ พรจะรอจนท่มุ หนงึ แล้วกนั ถ้าพเี หนอื ยงั ไมม่ า แพรกจ็ ะกลบั ” “ถ้างนั เชิญคณุ แพรตามสบายนะคะ ส่วนกบั ข้าว เดียวถ้า คณุ เหนอื มาแล้ว ป้ าจะจดั ใสจ่ านให้” ป้ าติวรับปินโตอาหารไปวาง ไว้รอให้เจ้านายหน่มุ กลบั มา ด้านแพรพิไลก็เข้าไปนังรอในห้องนังเล่น หาหนังสือมา อ่านฆา่ เวลาแต่จบไปหลายเลม่ คนทีเฝ้ ารอก็ยงั ไม่กลบั จากไร่เสีย ที เธอจึงได้เดินทางกลบั บ้านในเวลาเกือบสองทุ่ม และตอนนี มารดากร็ ออยู่ เพราะมีเรืองจะคยุ ด้วย “ลูกแพร เข้ามาหาแม่หน่อย” คุณเยาวเรศขานเรียก บตุ รสาวทีเดนิ ผา่ นห้องนงั เลน่ “คะ่ คณุ แม่” ท่าทางเหนือยๆ ของบตุ รสาวทําเอาคนเป็ นแม่นึกสงสาร และเห็นใจบุตรสาวเพียงคนเดียวมาก เพราะรับรู้มาตลอดว่า บุตรสาวรักเหนือเมฆมานานแล้ว รักตังแต่เหนือเมฆยังเป็ น นกั ศกึ ษาจนแต่งงานมีครอบครัว บุตรสาวของตนก็ยงั รัก แต่ตนก็ เตือนเสมอว่าอีกฝ่ ายมีครอบครัวไปแล้ว แต่บตุ รสาวก็สญั ญาว่า 62 องั สวรรณ

จะไม่เข้าไปทําให้ครอบครัวแตกแยกแน่นอน ซึงบตุ รสาวก็ทําได้ อยา่ งทพี ดู กระทงั มารับรู้วา่ ภรรยาและลกู ของอีกฝ่ ายเสียชีวิต จนทํา ให้ชีวิตเหนือเมฆล้มเหลว วันๆ เอาแต่อยู่กับเหล้า งานการไม่ สนใจทํา บุตรสาวของตนทนเห็นสภาพนนั ไม่ได้จงึ เข้าไปดแู ลจน กลบั มาเป็นผ้เู ป็นคนเช่นเดิม จนชาวบ้านชาวช่องต่างพดู กนั ว่าทงั สองคงจะลงเอยกนั เร็วๆ นี แตต่ นไมอ่ ยากให้ชาวบ้านเข้าใจแบบนี เลย เพราะคนทบี ตุ รสาวตนรักยงั ไมค่ ิดจะเปิดใจให้ใคร “ไมเ่ จอพเี ขาเหรอลกู ” “ไมเ่ จอค่ะ งานทีไร่คงเยอะ” นําเสียงนนั บ่งบอกว่าผิดหวัง มากทเี ดยี ว “ถ้าลกู เหนือย ลกู ลองเปิดใจให้คนอนื ดไี หม” “ลกู รักพเี หนือคนเดียว” “แล้วเขารักลกู บ้างหรือเปลา่ ละ่ ” “แพรไม่รู้ค่ะ แต่พีเหนือดีกับแพร น่ารักกับแพรมากค่ะ คณุ แม่” “ยิงเหนือเมฆทําแบบนีลกู ก็ยิงรักมากขนึ น่ะสิ แล้วถ้าวัน หนงึ เหนอื เมฆไปรักคนอนื ลกู จะทาํ ใจยอมรับได้เหรอ” “แพร...แพรไมร่ ู้คะ่ แตแ่ พรเชอื ว่าพีเหนือต้องรักแพร” 63 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“แมไ่ มอ่ ยากให้ลกู มนั ใจมากเกนิ ไป” “แต่พีเหนือไม่มีใครเลยนอกจากแพรคนเดียว” “โธ่...ลกู แพร” “คณุ แม่ไมต่ ้องหว่ งแพรนะคะ แพรยินดีทีจะรอ รอจนกว่า พีเหนือจะรักแพร” แพรพิไลสวมกอดมารดา แล้วก็ร้ องไห้ออกมา อย่างอดั อนั “จะไม่ให้แม่ห่วงได้ยังไง ลกู แพรเป็ นลกู สาวคนเดียวของ แม่ แล้วแม่ก็อยากให้ลกู ของแม่มีความสขุ ” “ทุกวันนีแพรก็มีความสขุ ดีนะคะ ทีได้อยู่ใกล้คนทีเรารัก ได้ ดูแลเขา ได้เห็นหน้าเขา” แต่ลึกๆ แล้วเธอก็อยากจะเป็ น มากกวา่ นนั อยากตืนมาแล้วเจอคนทรี ักนอนอย่ขู ้าง ๆ ได้กอดเขา อย่างไมต่ ้องปิดบงั ใคร แตไ่ ม่รู้ความฝันจะเป็นจริงได้หรือไม่ 64 องั สวรรณ

ตอนที 5 กลางดึก ภายในห้องนอนขณะทีเจ้าของห้องกําลงั นอนหลับ แต่ต้ องมาสะดุ้ง เพราะมีบางอย่างกําลัง เคลอื นไหวบนร่างกาย “กะ...” ปางสิรินกําลงั จะกรีดร้ อง แต่กลบั มีมือมาปิ ดปาก เอาไว้ “ไม่ต้องกลวั ฉันเอง” เหนือเมฆใช้มือปากอิมแล้วกระซิบ บอกเบาๆ ขณะทีอีกมือยงั คงนวดเฟ้ นทเี ต้างามๆ สองข้างสลบั กนั ไปมา “จะทําอะไรฉนั อกี ” “ก็ทําเหมือนทีเคยทํา” เหนือเมฆพลกิ ขึนมาทาบทับร่าง เล็ก แล้วประกบปากบดขยีอย่างรุนแรง และแรงยิงขนึ เมือคนใต้ ร่างขัดขืน ก่อนจะหนั มาจูบทีซอกคอ กัดแรงๆ เพือให้คนใต้ร่าง หยดุ ตอ่ ต้าน 65 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“อย่าทําอะไรฉนั อกี เลย” “ทําตัวให้น่ารัก แล้วทุกอย่างจะดีขนึ เอง” บอกเสียงแหบ พร่า แล้วจดั การปลดชดุ นอนออก ไม่นานร่างเลก็ ก็ไร้อาภรณ์ “ไมน่ ะ” “จะห้ามทําไม ในเมือเธอก็รู้ดีว่าห้ามไป ฉันก็ไม่หยุด” นาํ เสยี งหงดุ หงดิ เลก็ น้อย กอ่ นจะอ้าปากงบั ยอดอก ดดู กลืนอย่าง เมามวั พอใจแล้วกข็ ยบั เลอื นมาลงมาเรือยๆ และหยุดทีแอ่งเนือที เขาอยากสมั ผสั มากทีสดุ ทีเวลานีหวานเริมซมึ ออกมาแล้ว ก่อน จะจัดการลงลินสร้ างความสุขให้กับร่างเล็กทีก็ดินพล่าน เสียง ครางก็ดงั ระงม “อือ! พอแล้ว ได้โปรด หยดุ ” คนทีกําลงั จะขาดใจ เพราะ ความซ่านเสยี วทีถาโถมเข้าใสท่ ดั ทานด้วยเสยี งเบาหวิว แต่แทนที คนใจร้ายจะหยดุ กลบั ยิงเพิมนวิ เข้าไปในทางคบั แคบ “แบบนดี ไี หม” “ไอ้ เลว” ด่าแล้วก็เม้มปากแน่น ไม่หลุดเสียงน่าอาย ออกไป “ทนได้เหรอ” เหนือเมฆยิมยัว เร่งขยับนิวเข้าออกในทาง คบั แคบเร็วสลบั ช้าอย่างมชี นั เชิง กระทงั สง่ คนตวั เลก็ ถงึ ฝังฝัน 66 องั สวรรณ

“คนสารเลว” ปางสิรินด่าทอกลับไปทันทีทีเขาถอยห่าง ออกไป “ด่าผวั เก่งแบบนี สงสยั คืนนเี ธอคงจะไม่ได้นอน” “ไอ้บ้า ไอ้สารเลว จะทําอะไรฉนั อกี ปลอ่ ยฉนั นะ” ปางสริ ิน ดินหนีจากมือใหญ่ทีตามมาจับตัวเธอไว้ ก่อนทีเขาจะทิงตัวลง นอนโดยมเี ธอทาบทบั เขาอยู่ ปางสริ ินหน้าร้อนผา่ วเมือต้นขาไปสมั ผสั กบั ท่อนเนือทีแข็ง ร้อน เธอดนิ จะหนี “ไอ้คนลามก ปลอ่ ยฉนั นะ ปลอ่ ย” “ปากดีจริงๆ” เหนอื เมฆยกขาขนึ มาทบั ร่างเลก็ เอาไว้ “ปลอ่ ยฉนั นะ” “อมให้ก่อน แล้วจะปลอ่ ย” “อมบ้าอะไร” ปางสริ ินหยดุ ดนิ แล้วย้อนถามเสยี งเขียว “เธอก็รู้ว่าต้องอมอะไร” เหนือเมฆปลอ่ ยร่างเล็กเป็ นอิสระ และปางสิรินก็ถอยหนีไปทนั ทีพร้ อมคว้าผ้าห่มมาปิ ดบงั ร่างกาย ขณะทีเหนอื เมฆนอนโชว์เรือนร่างไมอ่ ายใคร “ปางสิริน ฉันจะนับหนึงถึงสาม ถ้ายังไม่มา ฉันจะโทร เรียกให้ลูกน้องมาลากเธอออกไป แล้วไม่ต้องบอกนะว่าจะเกิด อะไรขนึ ” 67 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“แกเกิดมาเพือข่มขู่คนอ่อนแอกว่าหรือไง” คนพดู นําตา คลอเบ้า “เธอดอื เอง แล้วถ้าเธอยงั ดือ ลกู น้องฉันจะเข้ามาลากเธอ ออกไป” ปางสริ ินกลนื ก้อนสะอนื แล้วขยบั เข้าไปหาเขา พร้ อมคําสงั ให้เอาผ้าหม่ ออก เธอค่อยๆ รังผ้าหม่ ออกไปแล้วก็นงั เปลอื ยให้เขา มอง “มาสิ” เหนือเมฆแยกออกกว้างแล้วเรียกให้นางบําเรอ ออ่ นหดั ขยบั เข้ามา จากนนั เขาก็บญั ชาให้ใช้ลนิ เลก็ ๆ สาํ รวจท่อน เนอื “ต้องทําขนาดนเี ลยเหรอ” “ต้องทาํ เร็วๆ เข้า” ปางสริ ินทําใจอย่คู รู่หนึงก็เริมทําตามคําบญั ชาคนชวั เธอ ทําอย่างเก้ๆ กังๆ แต่ก็ทําให้คนตัวโตพึงพอใจ ก่อนจะสงั ต่อไป เรือยๆ จวบจนเขาทนไม่ไหว จึงจัดการผลกั ร่างเล็กล้มลงไปบนที นอนแล้วตามประกบ จดจ่อท่อนเนือเข้าส่ถู ําสวาท บทสวาททีทํา ให้ตวั รุ่มร้อนราวกบั จบั ไข้กเ็ ริมขนึ ไมว่ ่าเขาจะจดั แจงให้ไปท่วงท่า ไหน ปางสริ ินก็ก้มหน้ายอมรับชะตากรรม แตห่ ากมโี อกาส เธอจะ หนีทนั ท!ี ! 68 องั สวรรณ

“โอ้ว...” เหนือเมฆแหงนหน้าคํารามลนั เมือจงั หวะสวาท เดินทางมาถงึ จดุ สนิ สดุ เขาปลดปล่อยธารสขี ่นุ เข้าไปในถําสวาท ทกุ หยาดหยด กวา่ จะรู้ตวั วา่ ไม่ได้สวมเครืองป้ องกนั ก็ไม่ทนั แล้ว “ออกไปจากตวั ฉนั แล้วกก็ ลบั ไปได้แล้ว” “กล้าไลผ่ วั งนั เหรอ” เหนือเมฆทาํ โทษด้วยการอัดกระแทก สะโพกแรงๆ สองสามครัง “พอแล้ว ฉนั เหนอื ย” “ถ้าเหนอื ยก็อยา่ ปากดีอกี แล้วคืนนฉี นั จะนอนทีนี” พูดจบ เหนือเมฆก็ถอนตัวตนออกมาลงไปยืนข้างเตียง ก่อนจะอ้มุ ร่าง เลก็ ขนึ มาแล้วพาเข้าไปอาบนาํ “อย่ามาย่งุ กบั ฉนั ” “ดอื !” “มนั เรืองของฉนั ไอ้โจรชวั ปลอ่ ยฉนั ลงนะ!” “ปากดแี บบนี เดยี วก็จดั ให้ทงั คนื หรอก” เจอคําขนู่ เี ข้าไปปางสริ ินก็ปิ ดปากสนิท ไม่ทักท้วงใดๆ อีก แล้ว ก่อนจะโดนเขาจับอาบนําแล้วอ้มุ ออกมาจากห้องนํา พร้ อม คําสงั ให้เธอนอนซะ! 69 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

วันต่อมาเหนือเมฆขบั รถกลบั บ้านพกั ในช่วงสายของ วัน และทันทีทีเข้ าไปในบ้ านได้ ป้ าติวก็รี บออกมาบอกว่า คุณเยาวเรศมารอพบนานแล้ว เขารีบเดินเข้าไปทีห้องรับแขกก็ เหน็ ว่าคณุ เยาวเรศมาคนเดยี ว “สวสั ดีครับคณุ ป้ า” “มาแล้วเหรอพอ่ เหนือ วา่ แต่เราเข้าไร่แตเ่ ช้าเลยนะ” “ครับ” “ป้ าคงไมไ่ ด้มารบกวนเราใชไ่ หม” “ไมค่ รับ” “ถ้างันป้ าขอเข้าเรืองเลยแล้วกัน” คุณเยาวเรศหยุดมอง ชายหนมุ่ ครู่หนงึ แล้วพดู ตอ่ “พอ่ เหนือรู้ใช่ไหมว่าลกู สาวของป้ าคิด ยงั ไงกบั พ่อเหนอื ” “ผมรู้ครับ” “แล้วถ้าป้ าจะให้พอ่ เหนือหมนั กบั ลกู สาวของป้ า พ่อเหนือ จะว่ายังไง แต่อันทีจริงป้ าก็ไม่ได้อยากจะมาพูดแบบนีหรอกนะ แต่ชาวบ้านสิ พดู นนิ ทาวา่ ลกู สาวป้ าต่างๆ นานาจนป้ าทนเห็นคน นนิ ทาลกู สาวป้ าไมไ่ ด้ ป้ ากเ็ ลยมาขอให้พ่อเหนือหมนั หมายกนั ให้ เป็นเรืองเป็นราว ชาวบ้านจะได้เลกิ นินทากนั เสยี ที แต่ถ้าพ่อเหนือ ไม่อยากหมนั ก็บอกป้ ามาตรงๆ เลยนะ ป้ าไม่บงั คับ เพราะป้ ารู้ดี 70 องั สวรรณ

ว่าพ่อเหนือยงั ไม่ลมื เมียเก่า แต่ชีวิตคนเราต้องเดินหน้าต่อไปนะ พ่อเหนือ แล้วลูกสาวของป้ าก็เป็ นคนทําให้พ่อเหนือกลบั มาเป็ น คนเดิมได้ ป้ าก็อยากให้พ่อเหนือคิดถงึ จุดนีบ้าง แล้วถ้าไม่ได้ลูก สาวของป้ ามาเทยี วมาดแู ลเป็นปีๆ ป่ านนพี อ่ เหนือก็คงจะไม่เป็ นผู้ เป็ นคน” เหนือเมฆฟังแล้วก็ตกใจ แต่ก็พอรู้มาบ้างว่าชาวบ้าน บางส่วนนินทากันสนุกปาก แต่เขาเห็นแพรพิไลเป็ นแค่น้องสาว เทา่ นนั “แล้วน้องแพรรู้เรืองหมนั หรือยงั ครับ” “ลกู แพรไม่รู้หรอกจ้ะ แล้วป้ าก็อยากจะขอร้ องไม่ให้พ่อ เหนือบอกน้องแพรว่าป้ าเป็ นคนมาขอให้พ่อเหนือหมนั พ่อเหนือ จะรับปากป้ าได้ไหม” “ครับ ผมรับปาก” “ขอบใจมากนะจ้ะ แล้วถ้าพอ่ เหนือยงั ไม่สะดวกให้คาํ ตอบ ป้ าวนั นี กไ็ ม่เป็นไร” “ผมขอเวลาสกั นิดนะครับ” “ได้จ้ะ ถ้างนั ป้ ากลบั กอ่ นนะ อ้อ! วนั นลี กู แพรไม่สบาย ถ้า พ่อเหนอื วา่ ง ก็ไปเยยี มลกู แพรบ้างนะ” “ครับคณุ ป้ า” 71 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“ถ้างนั ป้ ากลบั ละ่ ” เหนือเมฆเดินออกมาสง่ ผ้อู าวโุ สทีรถ ส่วนคนทีแอบฟังก็ คนั ปากยกิ ๆ อยากจะเลา่ ให้ป้ าตวิ ฟังซะ เดียวนี แต่ก็กลวั เจ้านาย จะมาได้ยินจึงต้องเก็บงําเอาไว้ก่อน แล้วพอให้เจ้านายทาน อาหารเช้าเรียบร้อย ตนจะรีบบอกป้ าติว กระทังเจ้านายหนุ่มทานข้าวเสร็จเรียบร้ อยและขับรถ ออกไปข้างนอก พริกทีคนั ปากอยากเล่าจะแย่รีบวางมือจากการ ล้างจานชามแล้วพุ่งมาหาป้ าติว ทีกําลังเช็คข้าวของในครัวว่า จะต้องออกไปซอื อะไรมาเพมิ เตมิ บ้าง “ป้ า!!” “นังพริก!! อยู่ใกล้กันแค่นี เอ็งจะเสียงดังทําไมนักหนา” ป้ าตวิ ยกมือเตรียมฟาด “อย่าเพิงมาตีฉันตอนนีป้ า ฉันมีเรืองจะบอก สําคัญด้วย นะป้ า” พริกยกมอื ห้ามแล้วกเ็ ลา่ ทกุ อย่างทไี ด้ยินมาให้ป้ าตวิ ฟัง “จริงเหรอนงั พริก” “จริงป้ า ฉนั ได้ยินเต็มสองหเู ลย แล้วคงจะหมนั กันเร็วๆ นี แนน่ อน” “แกนีสาระแนเรืองเจ้านายเกง่ จริงนะนงั พริก” 72 องั สวรรณ

“อ้าวป้ า นีฉันอุตสาห์เอาข่าวมาบอกยังจะมาว่าฉันอีก เหรอ รู้งไี ม่บอกก็ดี” “ข้าพดู เพราะไม่อยากให้มนั ติดเป็นนิสยั ของเอ็ง สว่ นเรือง เจ้ านาย ถ้ าหมันหมายกันก็ดี เพราะคุณแพรก็น่ารัก ดูแล คณุ เหนอื มาเป็นปี ข้าเห็นชอบให้หมนั กนั ” “แล้วคณุ ปางทีอย่บู ้านบนเขาละ่ ” “ข้าไม่รู้” แต่กส็ งสยั เช่นกนั วา่ ทาํ ไมเจ้านายหน่มุ ถึงได้กลบั บ้านในเช้าวันต่อมา แล้วหากให้เดาเจ้านายหนุ่มคงจะไปอยู่ที บ้านบนเขาแน่นอน “ฉนั ว่ามนั ต้องย่งุ แน่ๆ เลย ไหนจะคณุ ปาง ไหนจะคณุ แพร แล้วตกลงคณุ เหนือจะเลือกใครล่ะป้ า” พริกถามหน้านิวคิวขมวด อยา่ งนกึ สงสยั แต่ป้ าติวไม่ทนั ได้ตอบกม็ คี นเรียกอยหู่ น้าบ้าน “ป้ าตวิ ! พริก! เก๋! อยกู่ นั ไหม” ยศ คนงานหนมุ่ ขีรถมาจอด เรียกป้ าแม่บ้าน สกั พกั ป้ าตวิ กเ็ ดินออกมาถามไถ่ว่ามีอะไร ก่อนที ยศจะสง่ กระดาษให้แล้วบอกให้ซอื ของมาให้ “ซอื ข้าวของเยอะแยะขนาดนไี ปทาํ ไมเจ้ายศ” “ฉนั ไม่รู้ แตฉ่ นั ไปละ่ แล้วบา่ ยๆ จะมาเอาของนะป้ า” บอก กลา่ วจบแล้วยศกข็ มี อเตอร์ไซด์เข้าไร่ไปทันที หลงั จากมาทําตาม 73 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

คาํ สงั ของเจ้านายหน่มุ ทขี บั รถไปยงั บ้านบนเขาแล้วพบว่ามีคนไม่ สบาย “สงสยั ซอื ไปให้คณุ ปางแหละป้ า วา่ แต่ป้ ากบั ฉันรีบออกไป ซอื ของกนั เถอะ ชักช้าเดียวคณุ เหนือจะดเุ อา” พริกบอกแล้วก็รีบ เข้าไปหยิบกระเป๋ ามาให้ป้ าติว ก่อนทีทงั สองจะไปขึนรถแล้วกัน พากนั ออกไป สว่ นงานทยี งั ค้างก็ให้เก๋ทําต่อ เหนือเมฆขับรถออกมาจากบ้านบนเขา หลังเห็นว่า อีกคนไม่นา่ จะเป็ นอะไรมาก ให้กินยานอนพักสกั หน่อยก็น่าจะดี ขนึ เขาจึงได้ขับรถไปเยียมแพรพิไลทีบ้านตามทีมารดาของเธอ บอก และทนั ทีทีมาถงึ สาวใช้คนสนิทของแพรพิไลก็รีบขนึ ไปบอก เจ้านายสาวบนห้อง ทวี นั นรี ู้สกึ ร้ อนๆ หนาวๆ เหมือนจะเป็ นไข้จึง ไม่ได้ทํากบั ข้าวไปให้เหนือเมฆ “พีเหนอื มาจริงเหรอ” แพรพิไลดีใจจนปิ ดไม่มิด เพราะอีก ฝ่ ายไม่เคยมาทีบ้านของเธอเลย นบั ตงั แต่ภรรยาและลกู จากไป มี เพียงเธอเท่านันทีไปบ้านของเขาแทบทุกวันจนชาวบ้านนินทา ทว่าเธอไม่สนใจ ใครอยากพูดอะไรก็พูดไป ในเมือเธอไม่ได้ทํา อะไรเสยี หาย 74 องั สวรรณ

“ใช่ค่ะคุณแพร แตนเห็นมากับตาตัวเองเลยนะคะ แล้ว คณุ แพรจะลกุ ไปอาบนาํ แตง่ ตวั สกั หน่อยดีไหมคะ” “ก็ดีเหมือนกันนะ” แพรพิไลรีบลุกขึนไปอาบนําแต่งตัว ทนั ที สว่ นแตนกร็ อช่วยแต่งตวั ทีพอเจ้านายเข้าไปอาบนําได้แป็ บ เดยี วก็มีคนขนึ มาตาม “ไปบอกคุณท่านว่าอีกเดียวคุณแพรลงไป” แตนหันมา บอกแฝดน้องตัวเอง แล้วรีบไล่ให้ลงไป สกั พักเจ้านายคนสวยก็ ออกมาจากห้องนาํ แล้วรีบแต่งตวั ลงไปพบเหนอื เมฆทหี ้องรับแขก “ลกู แพรมาแล้ว คุยกันตามสบายนะ ป้ าขอเข้าครัวก่อน แล้วถ้าไงพ่อเหนอื ก็อยทู่ านข้าวกลางวนั กบั ลกู แพรนะ” “ครับคณุ ป้ า” เหนือเมฆรับปากแล้วรอจนผ้อู าวุโสเดินพ้น ห้องรับแขกไปจึงได้หันมาทางแพรพิไล “น้องแพรไม่สบาย เป็ น อะไรเหรอครับ” “แพรปวดศรี ษะนิดหน่อยค่ะ” “แล้วตอนนนี ้องแพรหายดหี รือยงั ” “ดีขึนมากแล้วค่ะ แพรขอบคุณพีเหนือมากนะคะทีมา เยยี มแพร” 75 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“ไม่เป็นไรครับ” เหนอื เมฆบอกแล้วก็ยิมให้อย่างละมนุ ใจ ก็สับสนเหลือเกิน ว่าจะหมันกับผู้หญิงทีเขารักอย่างน้องสาวดี หรือไม่ “พเี หนอื เป็นอะไรหรือเปลา่ คะ” แพรพิไลทีกงั วลกลวั ทําให้ อกี คนเสยี งาน เริมรู้สกึ ไมด่ ี “เปลา่ ครับ” เหนือเมฆพดู จบโทรศพั ท์ทีนอนอย่ใู นกระเป๋ า ก็สง่ เสยี งร้องขนึ มา “พีขอรับโทรศพั ท์กอ่ นนะครับน้องแพร” “ตามสบายค่ะพีเหนือ” แพรพิไลบอกแล้วมองตามแผ่น หลงั กว้าง ขณะทีเหนือเมฆเดินออกมารับโทรศัพท์ พูดคุยกบั คน ปลายสายสกั พกั ด้วยสหี น้าเคร่งเครียด เมอื ลกู น้องรายงานว่าปาง สริ ินไข้ขนึ สงู มาก “น้องแพร พีขอตวั กลบั ก่อนนะครับ พอดีมีธุระด่วน แล้วพี ฝากขอโทษคุณแม่ของน้ องแพรด้ วยนะครับ ทีพีอยู่ทานข้าว กลางวนั ด้วยไม่ได้” “ไม่เป็นไรคะ่ พีเหนอื พเี หนือรีบไปเถอะ” “ไปพีนะครับ” “ค่ะ” แพรพิไลเดินออกมาส่งเหนือเมฆหน้าบ้าน ยืนมอง จนรถของเหนือเมฆพ้นบ้านไปสกั พักแล้ว แต่เธอก็ยังยืนมองอยู่ 76 องั สวรรณ

อกี ทงั กร็ ู้สกึ สงสยั ไม่น้อยวา่ เกดิ อะไรขนึ ทีไร่งนั หรือ เจ้าของไร่ถงึ ได้ รีบร้ อนขนาดนนั “ลกู แพร พ่อเหนือล่ะ” คุณเยาวเรศทีเดินออกมาตามสอง สองหนมุ่ สาวให้ไปรับประทานอาหารกลางวนั เอ่ยถามขนึ “พีเหนือกลบั ไปแล้วค่ะคณุ แม่” “อะไรกนั ! รับปากแมแ่ ล้วทําไมผดิ คาํ พดู แบบนลี ะ่ ” “พีเหนอื มงี านดว่ นค่ะคณุ แม่ ก็เลยรีบกลบั ไป แล้วยงั ฝาก ลกู มาขอโทษคณุ แมด่ ้วย คณุ แมอ่ ยา่ โกรธพีเหนอื เลยนะคะ” “แล้วลกู ของแม่ไม่สาํ คญั หรือไง มาเยียมแป็บๆ กไ็ ป แม่ว่า ลกู ตดั ใจจากผ้ชู ายคนนซี ะเถอะ คนอะไร เหน็ งานในไร่สําคัญกว่า ลกู สาวของแม่!” มารดาหนั มาขอร้องลกู สาว เพราะทา่ นสงสารลกู สาวทเี ฝ้ ารักอย่คู นเดียว แต่อีกคนไม่เห็นจะกระตือรือร้ นอะไรเลย ขนาดตนไปพดู เรืองหมนั ยงั ต้องคดิ “แต่แพรรักพเี หนือ” “รักได้ก็เลิกรักได้นะลกู แพร ลกู ก็เห็นว่าฝ่ ายนนั เขาไม่ได้ คดิ อะไรกบั ลกู ” “แต่สกั วนั พีเหนือจะต้องรักลกู ค่ะคณุ แม่” แพรพิไลพูดจบ ขอตวั กลบั ขนึ ห้อง ฝ่ ายมารดาก็ได้แต่มองตามอย่างเหนือยหน่าย ใจ แล้วตนจะรอดูว่าภายในอาทิตย์นี หากเหนือเมฆยังไม่ให้ 77 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

คําตอบเรืองหมนั ตนจะหาผ้ชู ายดๆี มาหมนั กบั ลกู สาวซะ ลกู สาว ของตนจะได้ตดั ใจจากคนเยน็ ชาแบบเหนอื เมฆซะที “คุณท่านค่ะ มีอะไรกันหรือเปล่าคะ ป้ าเห็นคุณแพรรีบ ร้อนขนึ ห้อง” “ป้ าโอบมาพอดีเลย ช่วยพาฉันเข้าไปนังพกั ที ฉนั เหนือย ใจเหลอื เกนิ ” “ค่ะคณุ ท่าน” ป้ าโอบพาเจ้านายเข้าไปพัก แล้วก็อยู่เป็ น เพือน “คณุ ท่านเหนือยใจเรืองอะไรเหรอคะ” “ก็เรืองลกู สาวของฉนั นะ่ สิ ปรักใจอย่แู ตก่ บั เหนือเมฆ แล้ว ยงั เทียวไปหาทกุ วนั จนชาวบ้านชาวชอ่ งนินทากนั สนกุ ปาก” “ปากคนก็แบบนแี หละคะ่ คณุ ทา่ นอยา่ เกบ็ มาใส่ใจเลยนะ คะ” “ฉันก็ไม่อยากเก็บหรอกนะป้ าโอบ แต่ฉันมีลกู สาวอย่คู น เดียว จะให้มาเสียๆ หายๆ แบบนีไม่ได้ ฉันไม่ยอมหรอก” ปาก บอกไม่ยอม แต่ก็ห้ามลกู สาวไม่ให้ไปหาเหนือเมฆทีบ้านไม่ได้เลย สกั ครัง แตเ่ หน็ ทตี นต้องห้ามอย่างเดด็ ขาดเสยี ที ชาวบ้านจะได้ไม่ นินทาในทางเสยี ๆ หายๆ 78 องั สวรรณ

“คณุ ท่าน ไปทานข้าวเถอะค่ะ เดียวอาหารจะเย็นหมดนะ คะ” ป้ าโอบทกั ท้วง “แล้วลกู สาวฉนั ละ่ อย่ไู หน ให้ใครไปตามทสี ิ” “คะ่ คณุ ท่าน” ป้ าโอบเดนิ ออกไปแล้วบอกให้เด็กๆ ไปตาม แต่แพรพิไลไม่อยากกนิ อะไรทงั นนั จงึ ให้เดก็ ลงมาบอกมารดา “ทําไมต้องทําร้ ายตัวเอง เพราะผ้ชู ายทีเขาไม่รักตัวด้วย นะ” คณุ เยาวเรศบน่ ด้านป้ าโอบกไ็ ด้นงิ เพราะไมร่ ู้จะช่วยอย่างไร จงึ ได้แตบ่ อกให้ผ้เู ป็นนายทําใจให้สบาย “ฉนั จะสบายใจทนั ทปี ้ าโอบ ถ้าหากฝ่ ายนนั ทําอะไรให้มัน ชดั เจน” พดู จบก็กินข้าวไปสองสามคําก็บอกให้เด็กๆ เก็บ เพราะ ตนกลนื อะไรไม่ลง 79 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

ตอนที 6 หลังจากฉีดยาให้กับคนป่ วยเรียบร้ อยแล้วนพณัฐ หมอหน่มุ ทีเป็ นทีหมายปองของสาวๆ ก็พยกั หน้าบอกให้ เพือนรักตามออกไป เพราะเวลานใี นหวั ของเขามีแต่คาํ ถามเต็มไป หมด ตงั แตเ่ พอื นรักโทรบอกให้มารักษาคนป่ วย “มีอะไร ไอ้ ภพ” พากันออกมาแล้วและพากันไปยืนที ระเบยี งเหนอื เมฆกถ็ ามเพอื น ทเี อาแตจ่ ้องเขา “แกไปลกั พาตวั ลกู สาวใครมา” “หลานสาวไอ้สารเลวสองพ่อลกู ทีมนั ฆา่ เมียกบั ลกู ฉนั ไง” “เฮ้ย!” “แกไม่ต้องตกใจไปไอ้ภพ พวกมันอยากทําฉันก่อน ฉนั ก็ ต้องเอาคนื พวกมนั บ้าง” “แต่คณุ ปางไมเ่ กียว แกไม่ควรเอาเธอเข้ามาเกียวกบั เรือง น”ี นพณัฐทกั ท้วง คิดไม่ถงึ ว่าเพอื นรักจะทําแบบนี 80 องั สวรรณ

“แกอยา่ ย่งุ เรืองนเี ลยภพ ฉนั ขอละ่ ” “แต่แกกําลงั ทําผิด” “ฉนั ขอบใจแกนะภพ ทเี ตอื นฉนั แต่ฉนั คิดดีแล้วกบั การทํา แบบนี และฉนั ขอให้แกเกบ็ เรืองนไี ว้ อยา่ บอกใคร” “ฉนั ไม่ใช่คนปากโป้ ง แตค่ วามลบั ไม่มใี นโลก” “ฉันรู้ดี แต่ฉันยงั ไม่อยากให้ความลบั เปิ ดเผยตอนนี” พูด จบกถ็ อนหายใจเฮอื ก ทาํ เอานพณฐั เหลยี วมองอยา่ งสงสยั “แกเป็นไรไป อย่ๆู ก็ถอนหายใจ หรือรู้สกึ ผิดกับเรืองทีแก ทํากบั คณุ ปาง” “ไมใ่ ช่” “แล้วแกถอนหายใจทาํ ไม” “คณุ เยาวเรศมาขอให้ฉนั หมนั กบั น้องแพร” “เฮ้ย!” คุณหมอหนุ่มตกใจเป็ นรอบทีสอง เพราะเขารับรู้ ความสัมพันธ์ของเพือนกับแพรพิไลมาตลอดว่าเหนือเมฆเห็น แพรพไิ ลเป็นแค่น้องสาว แต่ไหงคนเป็นแม่ถงึ ได้มาขอให้หมนั แบบ นี “ฉนั ก็ตกใจเหมือนแกนีแหละ ตอนทคี ณุ เยาวเรศพดู เรืองนี แต่แกก็รู้ว่าฉันเห็นน้องแพรเป็ นน้องสาวมาตลอด ฉันคงเปลียน 81 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

สถานะให้มาเป็นคนรักของฉนั ไม่ได้” ตอบไปแล้ว ใจก็คิดว่าทําไม ไมล่ องดกู อ่ น บ้างทเี ขาอาจจะรักแพรพิไลในฐานะคนรัก “ฉนั รู้ดี วา่ แตแ่ กจะทํายงั ไง” “ฉนั ยงั ไม่รู้ เพราะเวลานฉี นั ต้องการลากสองพ่อลกู เข้าคุก ก่อน” “หาตวั เจอแล้วเหรอ” “เจอแล้ว สองคนนนั ไปหลบอย่กู บั เสยี พงศ์พล” “ถงึ วา่ ตาํ รวจกบั คนของแกถงึ ได้หาตัวพวกมนั ไม่เจอสกั ที แตพ่ วกมนั พลาดให้เจอได้ไงวะ” “มนั คงตายใจมงั ว่าจะรอด ก็เลยเริมออกมาข้างนอกบ้าง” “แล้วแกบอกผ้กู องธเนศหรือยงั ” “ผ้กู องธเนศโดนย้ายไปอยใู่ ต้หลายเดือนแล้ว แกไม่รู้เหรอ วะ” สาเหตุก็เพราะไปขอค้นบ้านของเสียพงศ์พล ทีมีตํารวจยศ ใหญ่หนุนหลงั อยู่ และเพราะแบบนีเลยทําให้ผ้กู องธเนศทีทําคดี ให้กบั เขาโดนย้ายกะทนั หนั “ไมร่ ู้ว่ะ แต่คงเป็ นฝี มือเสยี พงศ์พล” นพณัฐพดู ขนึ เพราะ เสยี คนนมี ีอทิ ธิพล ทีเขาก็ภาวนาขอให้ภาครัฐกวาดล้างไปให้หมด “ใช่” “แล้วแกจะทําไงต่อไปละ่ ” 82 องั สวรรณ

“ฉนั กําลงั รอโอกาสเอาตวั มนั มา แล้วฉนั จะจดั การมนั เอง” “ไอ้เหนอื ให้ตํารวจจดั การเถอะ” นพณฐั ทกั ท้วง “จดั การยงั ไงไอ้นพ ในเมอื ไอ้เสยี พงศ์พลมีตํารวจหนนุ หลงั อย่แู บบนี แล้วแกคิดว่าจะมีตํารวจคนไหน กล้าบุกไปเอาตัวมัน สองคนออกมา” “มนั ต้องมี” “แกจะให้ฉนั รอไปถงึ ชาตไิ หนไอ้นพ ฉนั แค้นพวกมันจนจะ กระอกั เลอื ดอย่แู ล้ว” “ชาตินีแหละ ถ้าไงฉันจะลองไปคุยกับลุงดู ลุงฉันเป็ น ตํารวจอย่ทู ีกรุงเทพฯ อาจจะช่วยอะไรได้” “ขอบใจ” “แตแ่ กสญั ญากบั ฉนั ได้ไหมว่าจะไม่บมุ่ บ่ามทําอะไร ทีจะ ทําให้แกต้องเสยี งคกุ เสยี งตะราง” จะว่าไมเ่ สยี งก็ไมใ่ ช่แล้ว เพราะ ตอนนขี าของเพือนแหย่เข้าคกุ ไปข้างหนงึ แล้ว เมือเพือนรักไปลาก คนไม่รู้เรืองมากกั ขงั แล้วดูจากเนือตวั คงไม่ต้องบอกว่าเพือนทํา อะไรลงไปบ้าง “จะพยายาม” “ไอ้นี! ตอบแบบนแี กจะให้ฉนั วางใจได้ไง” “ฉนั สญั ญา” 83 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“ดีมากไอ้เพือนรัก แต่เดียวฉันไปจัดยาให้คุณปางก่อน แล้วถ้าอาการยังไม่ดีขนึ แกก็โทรหาฉันได้เลย ฉนั จะรีบมาดูให้ ” นพณัฐตบบ่าเพือนเบาๆ ก่อนจะเข้ าไปจัดยาให้ กับคนป่ วย จากนนั เหนือเมฆก็ออกไปส่งเพือนทีคลินิก แต่ก่อนไปก็เข้าไปดู คนป่ วยก่อน โดยมีหมอหน่มุ มองดอู ยู่ เลยทําให้สงสยั กบั อาการ เป็นห่วงเป็นใยของเพอื นทีมตี อ่ คนป่ วย ‘อย่าบอกนะว่าแกหลงรักคุณปางเข้าให้แล้ว ไอ้เหนือนะ ไอเ้ หนือ คนอยู่ดแู ลเป็นปีๆ ไม่เคยคิดจะรกั แตก่ ลบั มารกั คนทีเพิง เห็นหน้า’ หมอหนุ่มส่ายหน้าเบาๆ แต่ก็หนักใจไม่น้อย เพราะ เพือนรักกาํ ลงั ถกู ผ้ใู หญ่อีกคนกดดนั ให้หมนั กบั ลกู สาว ‘แลว้ แกจะแก้ปัญหานียงั ไงล่ะไอ้เหนือ ฉันว่ามนั ต้องยุ่ง แน่ๆ’ นพณฐั คิดแล้วกม็ องดเู พอื นต่อ ก่อนทีเหนอื เมฆจะตดั ใจเดนิ ออกห้อง แล้วไปสง่ เพือนทคี ลนี กิ แล้วก็อย่ทู ํางานในไร่ พร้ อมโทร ถามอาการคนป่ วยเป็นระยะกบั คนทีบ้านบนเขา ปางสิรินรู้สกึ ตวั ในช่วงใกล้อาหารเยน็ ขณะทีร่างกาย กส็ ร่างไข้บ้างแล้ว เธอเหลยี วมองรอบๆ ห้องก็เห็นอ่างใสน่ ําขนาด เลก็ ตงั อย่พู ร้อมผ้าสขี าว เลยนกึ สงสยั ว่าใครกันทีมาดแู ลเธอ แต่ก็ คลายความสงสยั ได้เมอื พริกเปิดประตเู ข้ามา 84 องั สวรรณ

“คุณปาง รู้สึกตัวแล้วเหรอคะ” พริกทีถูกส่งตัวมาดูแล เชลยสาวเอ่ยถามอย่างตนื เต้น เพราะตนเทียวมาดูหลายครังแล้ว แตค่ นป่ วยก็ยงั ไม่รู้สกึ ตวั ทเี จ้านายหน่มุ ก็สงั ให้โทรบอกทนั ทีหาก คนป่ วยรู้สกึ ตวั “อมื ...แล้วพริกมานานแล้วเหรอ” “พริกมานานแล้วค่ะ แล้วคุณปางหิวหรือยังคะ พริกทํา ข้าวต้มไว้ให้” ปางสริ ินกําลงั จะบอกว่าไม่หิว เพราะรู้สกึ ขมคอ แต่ท้อง กลบั ร้ องหาอาหาร พริกจึงเดินออกมาเอาข้าวต้มไปให้พร้ อมกับ โทรรายงานเจ้านายหนมุ่ ให้ทราบด้วยว่าคนป่ วยรู้สกึ ตัวแล้ว ก่อน จะรีบเอาข้าวต้มมาให้ปางสริ ิน “ทานเลยไหมคะ” “ขอไปล้างหน้าล้างตาก่อนนะ” ปางสิรินลุกออกไปจาก เตียงแล้วเข้าไปในห้องนํา ยืนส่องกระจกมองสภาพตัวเองแล้วก็ เวทนาตวั เองเสียจริงๆ ทีสภาพดูไม่ได้เลย หน้าตาซีดราวกับคน ตาย ร่างกายกม็ รี ่องรอยแดงๆ ทีคนสารเลวทิงเอาไว้ ทีเธอไม่รู้ว่า ตวั เองไปทําอะไรผิด ถงึ ได้มาตกอย่ใู นสภาพแบบนี 85 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

‘เราต้องหนีให้ได้’ หญิงสาวบอกตัวเองก่อนจะล้างหน้า ล้างตาแล้วออกไปกนิ ข้าว ทําให้ตวั เองกลบั มาแข็งแรงไวๆ แล้วจะ ได้หาทางออกไปจากทีนี “รับอกี ชามไหมคะ” “ฉนั อมิ แล้ว พริกเก็บจานชามออกไปเถอะ” “คะ่ ” พริกรับคําแล้วขยบั เข้าไปเก็บจานชาม จงั หวะนนั เอง ทีโทรศัพท์หล่นออกจากกระเป๋ า ปางสิรินรีบเอ่ยปากขอยืม โทรศพั ท์ “ไม่ได้หรอกค่ะ คุณเหนือสงั ห้ามไม่ให้คุณปางติดต่อกับ ใคร” “ฉนั ขอร้ องพริก เธอให้ฉนั ยืมโทรศัพท์เถอะนะ ฉันอยาก โทรกลบั บ้าน อยากถามข่าวคราวของคนในบ้าน” “ไม่ได้จริงๆ ค่ะคณุ ปาง” “แต่เจ้านายของเธอกําลงั ทําผิดนะพริก เธอไม่อยากช่วย เจ้านายของเธอหรือไง” “ช่วยยงั ไงคะ” “ก็ให้โทรศพั ท์กับฉนั ไง ฉนั จะได้โทรหาคนทีบ้านให้มารับ แล้วถ้าฉันไปจากทีนีได้แล้ว ฉันจะไม่แจ้งตํารวจ เรืองทีเจ้านาย ของเธอจบั ตวั ฉนั มา” 86 องั สวรรณ

“ไม่เอาหรอกคะ่ พริกกลวั คณุ เหนือทําโทษ พริกขอตัวก่อน นะคะ” พริกรีบยกถาดจานชามออกไปทันที ก่อนจะรีบเอา โทรศพั ท์ไปคนื หนมุ่ ๆ ทีคอยทําหน้าทีเฝ้ าด้านนอก ก่อนจะกลบั มา ในครัว รีบทาํ งานให้เสร็จ ก่อนจะเดินทางกลบั บ้านเจ้านาย ทีทุก อย่างตกอย่ใู นสายตาของปางสิริน ก่อนทีเธอจะถอยกลบั เข้าไป พกั ผอ่ นในห้องเชน่ เดมิ อย่างคนสนิ หวงั ช่วงคําทบี ้านศศิรักษา แพรพิไลชะลอรถทนั ทีทีเห็น รถของเหนอื เมฆขบั ออกจากบ้าน พอพ้นรัวบ้านไปแล้วเธอกร็ ีบขับ ตาม เพราะอยากรู้ว่าเหนือเมฆหายไปไหน แต่แล้วก็คลาดกนั ทีไร่ เมอื จ่ๆู ก็มมี ้าหลายตวั วิงตรงมาทาํ ให้เธอต้องหยดุ รถ “ตามพีเหนือไม่ทันเลย แล้ วนันพีเหนือจะไปไหน ” หญิงสาวพมึ พาํ ขณะทรี อให้ฝงู ม้าผ่านไป กระทงั ม้าทุกวนั ผ่านไป แล้ว เธอจงึ คอ่ ยๆ เคลอื นรถไปตามทางทีอกี ไม่กีร้อยเมตรกจ็ ะเป็ น ทางขึนเขาแล้ว แพรพิไลลงั เลทีจะขับรถไปต่อ เพราะไม่ชินทาง อีกทงั ตอนนกี ม็ ดื มาก แล้วดทู า่ ฝนก็จะตกด้วย ก๊อกๆ เสียงเคาะกระจกรถทําเอาคนในรถสะดุ้ง ก่อนจะเลือน กระจกลงก็เจอกบั วทิ ย์ ลกู น้องคนสนิทของเหนือเมฆ 87 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“คณุ แพรมาทาํ อะไรทนี ีครับ” “ฉนั ...ฉนั อยากมาดไู ร่ตอนกลางคนื นะ่ ” “ฝนจะตกแล้วนะครับ ผมว่าคุณแพรรีบกลับเถอะครับ เดียวฝนตกจะขบั รถกลบั ลาํ บาก” “ฉนั กาํ ลงั จะกลบั แต่ฉันถามหน่อยว่าพีเหนือไปไหนเหรอ ฉนั เห็นพเี หนือขบั รถขนึ เขาไปทางนนั ” “คณุ เหนอื ไปคอกม้าของลงุ ยนั ครับ” “ทางนนั น่ะเหรอ” แพรพิไลชไี ปทีทางขนึ เขา “ครับ” “ขอบใจนะ แตเ่ ดียวฉนั กลบั ละ่ ” “ครับ” วิทย์ถอยรถมอเตอร์ไซด์เปิ ดทางให้รถยนต์กลบั รถ กอ่ นจะมองตามจนลบั ตาเขาจงึ ขมี อเตอร์ไซด์ไปหาเจ้านายหน่มุ ที บ้านบนเขา ถงึ แล้วก็รีบเข้าไปหาเจ้านายหน่มุ ก่อนทีผ้เู ป็ นนายจะ บอกให้ไปคยุ ในห้องทาํ งาน “วทิ ย์ แกมเี รืองด่วนอะไรถงึ มาหาฉนั ทนี ี” “ผมเจอคณุ แพรกาํ ลงั ขบั รถข้ามเขามาทีนี” “แกแนใ่ จ” 88 องั สวรรณ

“แน่ใจครับ ผมว่าคณุ แพรน่าจะขบั รถตามคุณเหนือตงั แต่ ออกจากบ้านแล้ว แต่ผมก็โกหกไปว่าคุณเหนือไปดูม้าทีคอก ลงุ ยนั ” “ขอบใจแกมากนะวิทย์ แต่แกกลบั ไปได้แล้ว เดียวฝนจะ ตกกลางทางซะกอ่ น” เหนือเมฆพดู จบก็ฟ้ าก็ร้องขนึ มาทนั ที “ดทู ่าจะไม่ทนั แล้ว” วิทย์แหงนมองท้องฟ้ าทีมืดครึมเข้าไป ทกุ ที ฟ้ าก็ร้องเปรียงๆ น่ากลวั “งนั แกขบั รถฉนั กลบั ไป แล้วพรุ่งนกี ็มารับฉนั ” “ครับคณุ เหนือ” วิทย์ยนื มอื ไปรับกญุ แจจากผ้เู ป็นนายแล้ว รีบขบั รถกลบั บ้าน กอ่ นทีฝนจะเทลงมา ด้านผ้เู ป็ นนายก็เดินออก จากห้องทาํ งานไปยงั ห้องนอนของเชลยสาว ทีตอนนีปางสริ ินเพิง จะอาบนาํ เสร็จ “ใครใช้ให้เธอไปอาบนาํ ” เสยี งดๆุ ถามทันทีเมือเปิ ดประตู เข้ามาแล้วก็เห็นเชลยสาวนงุ่ กระโจมอกออกมาจากห้องนาํ “เข้า...เข้ามาทาํ ไม” ปางสริ ินถอยหนี หน้าตาตืนตระหนก เพราะไม่คาดคดิ วา่ เขาจะกลบั เข้ามาเร็ว “เธอไม่มีสิทธิถามปางสิริน แล้วก็ตอบมาว่าใครใช้ให้เธอ ไปอาบนาํ ทงั ทไี ม่สบาย” ปางสริ ินถอนหายใจแล้วตอบเขาไป “ฉนั หายดีแล้ว” 89 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

เหนอื เมฆกระตกุ ยมิ นิดๆ แล้วออกคําสงั กับเชลยสาว “งนั ก็มาทําหน้าทีของเธอซะ” ชายหนุ่มเดินไปทีเตียง แล้วนังลงรอ เชลยสาวเข้ามาทําหน้าทีของตวั เอง ด้านปางสิรินก็อยากจะกลนั ใจตายไปซะ จะได้หลดุ พ้นจากสถานะตอนนีทีเธอเกลยี ดตวั เอง อย่างทสี ดุ ทไี มอ่ าจต้านทานคนสารเลวได้ ตดิ ๆ โทรศัพท์ในกระเป๋ าของเหนือเมฆส่งเสียงร้ องขัดจังหวะ ทําเอาคนหนงึ ออกอาการหงดุ หงดิ แตอ่ กี คนกโ็ ลง่ ใจถอยหลงั กลบั เข้าไปแอบในห้องนาํ ขณะทีเหนือเมฆก็ล้วงเอาโทรศพั ท์ออกมาดู กอ่ นจะขมวดควิ ยงุ่ เมือลกู น้องโทรมา “วา่ ไง ไอ้แม็ก” “มีคนเห็นนายวศินมาป้ วนเปี ยนแถวหน้าบ้านคุณเหนือ ครับ” “แกแน่ใจ” เหนือเมฆลุกขนึ ใบหน้าดุดัน ก่อนเดินไปที ประตู “คนทีเห็นแน่ใจวา่ เป็นไอ้วศนิ ครับ” “ถ้างนั แกรีบไปสงั ลกู น้องจบั ตาดู ถ้าเจอมนั อีก ลากคอมนั มาให้ฉัน!” เหนือเมฆเปิ ดประตูออกไปทันที ก่อนจะโทรบอกให้ 90 องั สวรรณ

วิทย์วนรถกลบั มารับ ระหว่างรอก็ได้รับโทรศพั ท์จากคุณเยาวเรศ ทโี ทรมาถามหาลกู สาว “ผมไมไ่ ด้เจอน้องแพรครับ” “แล้วนีลูกสาวป้ าไปอยู่ทีไหน ป่ านนีแล้วยังไม่กลับเข้า บ้าน” คณุ เยาวเรศเริมร้ อนใจ เพราะเวลานีฝนก็กําลงั จะตกแล้ว ด้วย แตล่ กู สาวก็ยงั ไม่กลบั แล้วยงั ไมไ่ ด้อย่บู ้านเหนือเมฆอกี ด้วย “เดยี วผมจะออกตามหาให้ครับ” “ขอบใจมากจ้ะ ว่าแต่เรืองหมนั พ่อเหนือตดั สินใจหรือยงั จริงๆ ป้ าก็ไมอ่ ยากจะเร่งรัดหรอกนะ แต่ป้ ากลวั ว่าปลอ่ ยไว้นานๆ ลกู สาวของป้ าก็จะยิงเสยี หาย” “ผม...ผมตกลงจะหมนั กบั น้องแพรครับ” เหนือเมฆรับปาก แม้ตอนนเี ขาจะยงั ลากคนผิดมาลงโทษไม่ได้ แต่เพือความสบาย ใจของผู้อาวุโส เขาจะหมัน เพือไม่ให้แพรพิไลต้องเสียหายไป มากกว่านี “นพี ่อเหนอื พดู จริงหรือเปลา่ ” “จริงครับคณุ ป้ า” “ป้ าขอบใจพ่อเหนืออีกครังนะจ้ะ นีถ้าลกู แพรรู้ คงดีใจ มาก” 91 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“ครับคณุ ป้ า แต่เรืองงานหมนั ผมคงต้องรบกวนคุณป้ าให้ ช่วยจดั การ” “เรืองนนั ไม่มีปัญหาหรอกจ้ะ แต่ป้ าคิดว่าหมนั ทีบ้านของ ป้ าดีกว่า เพราะถ้าจะให้ไปจัดโรงแรมป้ าก็กลวั ว่าทางโรงแรมจะ ไม่วา่ ง แตป่ ้ าขอไปดฤู กษ์สกั นดิ นะจ้ะ จะได้เป็นมงคลกับพ่อเหนือ แล้วกล็ กู แพร” “ครับคณุ ป้ า” “ถ้างนั ป้ าไมร่ บกวนแล้ว แล้วถ้าลูกสาวป้ ากลบั มาถึงบ้าน แล้ว ป้ าจะโทรไปบอกนะจ้ะ พ่อเหนือจะได้ไมต่ ้องออกไปตามหา” คุณเยาวเรศพูดจบก็ได้ยินเสียงรถของลกู สาวขบั เข้ามา ท่านจึง บอกกบั คนในสายไปว่าลกู สาวกลบั มาแล้ว จากนนั กอ็ อกมารอรับ ลกู สาว “คณุ แม่ ยงั ไม่ขนึ ห้องอีกเหรอคะ” “ถ้าแม่ขนึ แล้วลกู จะเหน็ แม่ยืนอยนู่ หี รือไงละ่ ” “วนั นีคณุ แม่ดูอารมณ์ดีจงั นะคะ” แพรพิไลเอ่ยถามอย่าง สงสยั แล้วมองไปทีป้ าโอบกย็ มิ ๆ เชน่ กนั ‘เกิดอะไรขึน’ หญิงสาวพึมพําในใจก่อนจะหันมามอง มารดา “คณุ แม่คะ ตกลงคณุ แมอ่ ารมณ์ดเี พราะอะไรคะ” 92 องั สวรรณ

“อยา่ เพิงถามตอนนเี ลย ขอแมด่ เุ รากอ่ นเถอะ ป่ วยอย่แู ท้ๆ ยงั จะออกไปข้างนอกอกี แล้ววนั นเี ป็นไงบ้างล่ะ เจอพ่อเหนือหรือ เปลา่ ” “ไมเ่ จอค่ะคณุ แม่” “ดทู ําหน้าเข้า อย่าทําหน้าเศร้าแบบนนั ส”ิ “เปล่าซะหน่อยคุณแม่” แพรพิไลพยายามปรับสีหน้าให้ สดใส เพราะไมอ่ ยากให้มารดาต้องเป็นห่วง “อยา่ มาโกหกแม่เลย หน้าตาเราชดั ออกขนาดนี ว่าแต่ลกู ขึนไปอาบนําอาบท่าให้ สบายตัวก่อนนะ แล้วลงมาเจอแม่ที ห้องนงั เลน่ แม่มีขา่ วดีจะบอก” “บอกตอนนไี ม่ได้เหรอคะ” “ไม่ได้จ้ะ” แพรพิไลจําต้องขนึ ห้องไปอาบนาํ เปลยี นเสอื ผ้า แล้วลงมา พบมารดาทีห้องนงั เลน่ มานงั ได้สกั พกั มารดาก็บอกว่าเดือนหน้า ให้เตรียมตวั หมนั กบั เหนอื เมฆ “นีคุณแม่ พูดจริ งเ หรอคะที จะให้ แพ รหมันกับพีเหนือ ” แพรพิไลทงั ตกใจทงั ดใี จเมอื รู้วา่ จะได้หมนั กบั คนทตี วั เองรัก “จริงสิ พ่อเหนือเพิงจะบอกแม่ก่อนหน้าทีลกู จะกลับมา นเี อง สว่ นงานหมนั ก็จะจดั ขนึ ทีบ้านเรานีแหละ ลกู ก็เตรียมเอาไว้ 93 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

ให้พร้ อมล่ะ เดียวพรุ่งนีแม่จะไปหาฤกษ์กับหลวงพ่อทีวัดเสีย หน่อย” “ค่ะคณุ แม่” แพรพไิ ลตอบรับด้วยรอยยมิ แก้มแทบแตก “ถ้างนั แมข่ นึ ห้องกอ่ นนะ สว่ นลกู กอ็ ย่านอนดกึ นกั ละ่ ” คน เป็ นแม่ลูบศีรษะของลูกสาวแผ่วเบา ก่อนจะลุกเดินออกจาก ห้องนงั เล่น ส่วนแพรพิไลก็นงั คิดอะไรเรือยเปื อยอย่คู รู่หนึงก็ขึน ห้องพักผ่อน แล้วพรุ่งนีเช้าจะได้รีบตืนมาทําอาหารไปให้ว่าที ค่หู มนั 94 องั สวรรณ

ตอนที 7 เช้าวันต่อมาแพรพิไลหิวปิ นโตอาหารทังคาวและ หวานไปทีรถแต่เช้ามดื เธอขบั รถออกจากบ้านเกือบชัวโมง ก็มาถึงบ้านศศิรักษา และทันทีทีขับรถเข้าไปจอดในบ้าน ก็มีรถ เจ้าของบ้านขบั มา “พเี หนือ” “น้องแพร มาแตเ่ ช้าเลยนะครับ” “พีเหนอื ก็เข้าไร่แตเ่ ช้าเหมือนกนั ” “ครับ” เหนือเมฆตอบแล้วก็ยนื มอื ไปช่วยถือปิ นโต แล้วพา กันเข้าไปในบ้าน ป้ าติวทีมารอรับ รีบเอาอาหารไปจัดขึนโต๊ะ เรียบร้อยแล้วก็ไปบอกคณุ ๆ ทงั สองให้มารับประทานอาหารเช้า “พีเหนือ” หลังจากรับประทานอาหารเรี ยบร้ อยแล้ ว แพรพไิ ลก็เอ่ยเรียกพร้อมทา่ ทีอกึ อกั “มีอะไรครับน้องแพร ถามพีมาได้เลย” 95 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“แพร...แพรจะถามเรืองหมนั คะ่ ” “ทาํ ไมละ่ ครับ หรือน้องแพรไม่อยากหมนั กบั พี” “เปลา่ นะคะ!” “แล้วน้องแพรจะทาํ ถามเรืองหมนั ทําไมครับ” “แพรแค่สงสัยว่าทําไมจู่ๆ พีเหนือถึงไปบอกคุณแม่ของ แพรวา่ จะหมนั กบั แพร” “เพราะพีรู้ว่าน้องแพรคดิ ยงั ไงกบั พไี งครับ” แพรพิไลอยากถามกลบั ไปเหลือเกินว่า ‘แล้วพีเหนือคิด ยงั ไงกบั เธอ’ แตก่ ็พดู ไมอ่ อก “แล้วอกี อย่างพไี ม่อยากให้น้องแพรเสยี หายไปมากกว่านี” เหนอื เมฆพดู ต่อเมอื ค่สู นทนาเงียบ “แพรเหรอคะเสยี หาย” แพรพไิ ลย้อนถามอย่างสงสยั “น้องแพรคงไม่รู้ว่าชาวบ้านกําลงั พูดถึงน้องแพรในทาง เสยี ๆ หายๆ เรืองทนี ้องแพรมาหาพีทบี ้านบอ่ ยๆ” “แพรไม่สนใจหรอก เพราะแพรไมไ่ ด้ทาํ อะไรผิด” แล้วเธอก็ ไม่อยากให้เขามารับผิดชอบเธอ เพียงเพราะไม่อยากให้เธอตก เป็นขปี ากชาวบ้าน เธออยากได้ความรัก! “พีรู้ครับวา่ น้องแพรไม่ได้ทําอะไรผิด แต่น้องแพรต้องห่วง ความรู้สกึ ของคณุ ป้ าด้วย” 96 องั สวรรณ

“เพราะเหตผุ ลนีใช่ไหมคะ พีเหนือถงึ ไปบอกคณุ แม่ว่าจะ หมนั กบั แพร” “ก็สว่ นหนงึ ครับ” “แล้วสว่ นทีเหลอื ละ่ คะ” “พีขอไม่ตอบตอนนนี ะครับน้องแพร แต่พีจะเป็ นค่หู มนั ทีดี ของน้องแพร” “แพรจะรอคาํ ตอบจากพีเหนือนะคะ” แพรพิไลยิมอย่างมี ความหวัง เพราะรู้ดีว่าหวั ใจของอีกฝ่ ายยังมีภรรยาทีเสียชีวิตไป เป็นเจ้าของหวั ใจอยู่ “ครับ” เหนือเมฆยิมให้กับว่าทีคู่หมัน ก่อนจะตักขนม หวานฝีมือวา่ ทคี ่หู มนั กินต่อจนหมดถ้วย ด้านแพรพิไลก็ยิมกว้างดี ใจ “พเี หนือคะ” “ครับ” “วนั นพี ีเหนือพาแพรเข้าไปดไู ร่ได้ไหมคะ” “ได้ครับ แตส่ ายๆ อากาศจะร้ อนมากนะครับ น้องแพรจะ ทนไหวไหม” “ไหวสิค่ะ ขนาดพีเหนือยังอย่ใู นไร่ได้ทงั วัน แพรก็ต้องอยู่ ได้เหมือนกนั ” 97 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“โอเคครับ เดียวพพี าไป” “ขอบคุณค่ะ แต่พีเหนือพาแพรเลยไปดูม้าทีคอกลงุ ยัน ด้วยได้ไหมคะ แพรได้ยินว่ามมี ้าเพิงคลอด แพรอยากเห็นลกู ม้า” “ได้ครับ” จากนนั เหนอื เมฆและแพรพิไลก็พากนั ลกุ เดินออกจากห้อง รับประทานอาหาร พอดกี บั ทีเกก๋ ็เดินเข้ามาบอกว่ามีคนมาขอพบ เหนอื เมฆจึงบอกให้แพรพิไลไปรออย่ทู ีห้องนงั เลน่ สว่ นเขาก็เดิน ไปยงั ห้องรับแขกเจอกบั สาวสวย “สวสั ดีครับ” เหนอื เมฆทกั ทาย แล้วกเ็ ดินไปนงั บนโซฟาฝัง ตรงข้ามกบั สาวสวย ทเี ขาไม่เคยเห็นหน้ามากอ่ น “สวสั ดีคะ่ อรนะคะ อรเป็นเจ้าของพรีเวดดิงค่ะ” อรสนิ ีฉีก ยมิ หวานให้กบั เจ้าของไร่ ยอมรับว่าเห็นเขาใกล้ๆ ครังแรกก็ตะลงึ ในความหลอ่ เหลา แถมตรงสเปกของเธอด้วย เห็นทีว่าเธอจะได้ตี ตวั ออกหา่ งเสยี พงศ์พลก็คราวนี เพราะรู้ดีว่าอีกไม่นานเสียก็จะมี ผ้หู ญิงคนใหม่ ทีเด็กกวา่ เธอ เพราะฉะนนั เธอจะต้องหาเป้ าหมาย ใหม่ “ครับ แล้วคณุ อรมาพบผม มธี ุระอะไรเหรอครับ” “อรสนใจอยากเข้าไปดไู ร่ของคุณเหนือ เพือถ่ายภาพเอา ไปให้หน่มุ สาวทีกําลงั จะแต่งงานกนั ดูค่ะ พอดีลกู ค้าของอรอยาก 98 องั สวรรณ

ถา่ ยพรีเวดดิงทีไร่ชา แล้วอรก็รู้มาว่าไร่ชาของคณุ เหนือสวยมาก อรก็เลยมาขอคุณเหนือเข้าไปในไร่ ไม่รู้ว่าคณุ เหนือจะอนญุ าต หรือเปลา่ ” “ไร่ของผมเปิดให้นกั ทอ่ งเทยี วเข้าชมอย่แู ล้วครับ แต่ช่วงนี ทางเราปิดชวั คราว” “นา่ เสยี ดายจงั ” “แต่มีบางสว่ นยงั เปิดให้เข้าชม ถ้าคณุ อรสนใจเดียวผมจะ ให้ลกู น้องพาไป” “ได้คะ่ ว่าแตค่ ณุ เหนอื ไมว่ างพาอรไปเหรอคะ” “ต้องขอโทษด้วย พอดผี มมีธุระ” “งันไม่เป็ นไรค่ะ อรไปกับคนของคุณก็ได้ ” อรสินีจําใจ รับปากไปอย่างนนั เพราะความจริงเธออยากให้เจ้าของไร่พาไป มากกว่า เหนือเมฆยิมเบาๆ แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรเรียกให้ วิทย์มาพาลูกค้าไปดูไร่ ทีก็รอสักพักวิทย์ก็ขับรถมารับอรสินี ระหว่างเดินไปขึนรถอรสินีก็เห็นว่าเจ้าของไร่เดินไปทีรถพร้ อม ผ้หู ญิง หน้าตาสวยทีเดียว แตส่ วยแบบจืดชดื “นาย! ผ้หู ญิงคนนนั เป็นใคร” อรสนิ ีเอ่ยถามคนขบั รถ เมือ เข้ามานงั ในรถได้แล้ว 99 เชลยรา้ ยอาญาสวาท