Joanna Hoffmann Portfolio

Przykładem naturalnego źródła promieniowania beta plus jest potas-40, w bananach. Pozytrony wykorzystywane są m.in w pozytronowej tomografii emisyjnej PET. Grube ścieżki, które często rozciągają się na całym obszarze komory chmurowej, należą do protonów, cząstek tworzących jądra atomowe. Ścieżki protonów mogą różnić się długością od całej szerokości komory aż do dużej kropki - w zależności od kąta, pod jakim proton wchodzi do komory Wilsona. Protony są stosowane m.in. w radioterapii, do napromieniowania chorej tkanki rakowej. JH_D fragment pracy „Wiekuista cisza nieskończonych przestrzeni” Pascala wypełnia się informacją, której nie możemy do końca poznać; sugeruje istnienie nieznanych rodzajów danych i ich interakcji, których nie jesteśmy w stanie zobaczyć, sensów, których nie potrafimy zrozumieć. Radość odkrywania miesza się z poczuciem bezsilności wobec entropii świata, nieistotności i efemeryczności naszego istnienia. 101

Jednocześnie pojawia się uczucie bycia częścią większej, uniwersalnej Orkiestracji, świadomość nieśmiertelności świata , w którym nie ginie żadna informacja ... W EpiZonie [NULL] ulotne ślady mikro-zdarzeń, które łączą nas z kosmiczną wiecznością, stają się rozproszonymi fragmentami z pokładów mojej pamięci, zapętlonymi danymi w wirtualnej przestrzeni jakiegoś niepojętego wszech- systemu 102

}} { You_exist_as = dust of_my:|Omni|memory; } which is_stronger_than [Time]* stronger_than [Death]* ~(--i>=0){ { where ~ there are_no|Dreams|; [and]Thought(!)_is _not born (yet); } { JH_D fragment pracy 103

Rozwijająca się audio-wizualna narracja przekształca otaczającą widza, z razu pustą przestrzeń z rozproszonymi śladami przeszłych zdarzeń, w złożoną wielowymiarową, na wpół biologiczną sieć, zacierając granice między systemami mikro i makro, między \"wewnętrznym\" i \"zewnętrznym\" przetwarzaniem danych, w świecie, w którym „all is data”. JH_D fragment pracy 104

105

} [and] if_you; would~be; erased_from(me); there; would~be[Emptiness]* { as if; you have_never*<; |been|; } } JH_D fragment pracy 106

107

W laboratorium 3IT Fraunhofer HHI Berlin 108

EpiZone[NULL] zaprojektowany został jako instalacja multimedialna obejmująca:  VR / 360 S3D video-animację  3D (stereoskopową) projekcję Zakres i wymiar prezentacji jest zmienny w zależności od warunków wystawienniczych 109

Beyond Words to międzynarodowy festiwal wideo i performansu, w ramach którego odbyła się wystawa, sympozjum, projekcje wideo, performance, a także spotkania twórców, kuratorów i lokalnej społeczności. „Nasze czasy sprzyjają pluralizmowi i różnorodności. Jesteśmy świadkami rosnącej eklektycznej siatki wielościkultur i obyczajów. Z jednej strony ukazuje ona pozytywne skutki globalizacji, z drugiej ujawnia proces odradzania się starych i powstawanie nowych konfliktów społeczno- kulturowych. W tym kontekście tematycznym, Beyond Words prezentuje potencjał jaki niosą w sobie różne formy komunikacji artystycznej.” Liliana Orban, kurator 110

Return[NULL] @ BEYOND WORDS Internation Festival Video Art & Performace Art Space Tel Aviv, Izrael, 02-08.2018 “ technika: środowisko Virtual Reality połączone ze stereoskopową projekcją 3D animacji, Ślady cząstek elementarnych zapisanych w detektorze Wilsona, w wirtualnym środowisku dzieła stają się śladami personalnej a zarazem wspólnej pamięci: fragmentami obrazów miast, twarzy, zdarzeń. Widz zanurzony jest w wirtualnym deszczu danych tworzących skomplikowaną efemeryczną sieć powiązań. 111

112

EPIZONE[NULL] Art & Science Node, Berlin 26.01—04.02.2019 Wystawa partnerska Transmediale Festival of Digital Culture 2019 Berlin Wystawa multimedialna, która objęła: środowisko Virtual Reality, dwie video projekcje 3D stereoscopowe, dwie animacje na monitorach oraz działania performatywne. 113

Wystawa EpiZone [NULL], zapraszała widza do wejścia w poetyckie środowisko audiowizualne, w którym efemeryczne ślady cząstek elementarnych stają się strzępami personalnej pamięci, w której wirtualna pół-biologiczna sieć zaciera granice między mikro- i makro-systemami. Ostatnia część wystawy EpiZone [NULL] polegała na spontanicznym happeningu, zbudowaniu komory Wilsona, który ostatecznie przekształcił się w epickie narodziny artystycznej „komety bazyliowej”. 114

Wystawa to nie tylko prezentacja artystycznej idei ale także spotkanie, dające odwiedzającym reprezentującym różne środowiska, możliwość poznania się, dyskusji, wymiany wiedzy i idei. W ramach wystawy publiczność tworzyła wyobrażenia własnych antycząstek…. 115

Wystawa „Enter[NULL] w galerii Rotunda objęła środowisko Virtual Reality, projekcję video-poezji na ścianę oraz dwa monitory z animacjami w technologii 3D anaglif 116

Fragmenty narracji w środowisku VR—na potrzeby katalogu zostały zapisane w wersji anaglifowej 117

118

119

MICROSCAPE Microscape I—III Multimedialne instalacje 2015-2017 120

MICROSCAPE I-III 1. Prezentacja Projektu: Wprowadzenie i dokumentacja 2. Wystawy poszczególnych realizacji ujętych w ramy Projektu:  Microscape I Poznańskie Centrum Nauki, Instytut Chemii Bioorganicznej Polska Akademia Nauk 2015 Micro]Biologies II: \"Πρωτεο / Proteo\" Art Laboratory Berlin, wystawa indywidulana, partnerska Transmediale Festival of Digital Culture, Berlin, DE, 2015  Microscape II PoznaÅ„skie Centrum Nauki, Instytut Chemii Bioorganicznej Polska Akademia Nauk 2016  Microscape III TETRAMATYKA International Audiovisual Festival 1st Symposium Medicine Update SMART LION Uniwersytet Medyczny Lwów, Ukraina, 2017 121

Projekt artystyczny: wielokanałowa instalacja multimedialna w technologii stereoskopowej 3D (anaglif). www.johoffmann.com/microscape.htm soundscape: Andre Bartetzki Słowa kluczowe: entropia, chaos, determinizm, samoorganizacja Abstrakt: Wielokanałowa multimedialna Instalacja Microscape przywołuje odwieczne filozoficzne pytania dotyczące determinizmu i indeterminizmu naszego istnienia. Inspirowana współczesnymi badaniami naukowymi na temat dynamiki złożonych systemów i procesów samoorganizacji w przyrodzie, łączy naukowe inspiracje i metody wizualizacji danych z artystyczną Microscape Porządek, bezład i entropia Podczas, gdy w cyklu “Hidden Topology of Being” oraz “Proteo” skupiałam się na artystycznej eksploracji fenomenu życia jako “sposobu istnienia przestrzeni”, w cyklu Microscape poruszam się po innej ścieżce jego sekretów: procesów samoorganizacji i entropii. Czy fenomen życia można ująć w formule = ∙log ? Ukształtowana pod koniec XIX wieku teoria, według której ruch małych cząstek, atomów i cząsteczek, określa właściwości materii naszego świata, nie od razu spotkała się z powszechną akceptacją. Dopiero po samobójczej śmierci jej autora Ludwiga Boltzmanna i poparciu takich tuzów nauki jak Albert Einstein i Max Planck, rozszczelniły się granice pozytywistycznego świata „szkiełka i oka”, wpuszczając nieco światła w matematyczny obszar niewidzialnego. Czy w nim znajdują się odpowiedzi na fundamentalne, nurtujące nas od tysiącleci pytania na temat celowości i indeterminizmu naszego istnienia? 122

Peron 11-ty Jednym z często odwiedzanych przeze mnie miejsc jest berliński dworzec główny (Hauptbanhof). Jego wielopoziomowa architektura oraz organizacja przestrzeni sprawia, że szczególnie sugestywnie spełnia swoje praktyczne i symboliczne funkcje. Inspiruje mnie jednak nie sama architektura dworca czy jego społeczna i kulturowa rola. Peron 11-ty, z którego odjeżdżają pociągi do Poznania, usytułowany jest na górnej kondygnacji dworca. Jego na wpół otwarta architektura sprawia, że dobrze nadaje się do obserwacji tego, co dzieje się na niższych poziomach. Wybieram odpowiednie miejsce, nastawiam kamerę i zanurzam się jak w tubusie mikroskopu w wykadrowany fragment niższego piętra. Przez parę godzin rejestruję ruchy „ludzkich atomów i cząsteczek”. Nie wiem czy ich czasoprzestrzenne koordynaty wyznacza jakaś zewnętrzna lub wewnętrzna konieczność czy jedynie prawdopodobieństwo zdarzeń. Staram się trzymać w ryzach wyobraźnię, która natychmiast zaczyna tworzyć fikcyjne narracje, wykraczające daleko poza dostępne mi „tu i teraz”. Usuwam tło i wówczas postacie poruszają się w abstrakcyjnej przestrzeni nabierając innej realności, nie osadzonej w skonkretyzowanym miejscu i czasie. Później gromadziłam nagrania z innych miejsc pozwalających na „mikroskopową perspektywę”. 123

124

It is atoms that matter, and entropy that rules Przestrzeń ta nie jest jednak pusta. Pozbawioną grawitacji, centrum i celu, abstrakcyjną przestrzeń Microscape wypełniają wirtualne atomy i cząsteczki, bity informacji, które podobnie jak ludzkie postaci, pojawiają się znienacka, wchodzą w przelotne interakcje z innymi atomami/cząsteczkami by za chwilę podryfować w sobie (nie)wiadomych kierunkach. Zdarza się jednak, że w tej „fluktuacji morza chaosu” (używając określenia Ludwiga Boltzmana), z lokalnych interakcji rodzą się małe skupiska, zalążki przestrzennych porządków o swoistej wewnętrznej energii i dynamice. Tworzą one struktury aminokwasów i białek, podstawowych cegiełek życia. Wykonują jakiś szaleńczy (termo)dynamiczny taniec, którego choreografię trudno przewidzieć. Po pewnym czasie znikają z pola widzenia lub ulegają rozpadowi. Czasami można w nich dojrzeć mgliste sceny z laboratorium, wzmacniając wrażenie uczestniczenia w jakimś wszechogarniającym doświadczeniu o niejasnych przesłankach i sensach. 125

126

Entropia systemu jest nieodwracalna i niemożliwa do powstrzymania. Wszelkie pojawiające się struktury czy formy mają w nim charakter przejściowy, po wyczerpaniu wewnętrznej energii ulegają bezpowrotnemu rozpadowi i transformacji. Co jakiś czas , w wirtualnej przestrzeni Microscape, pojawiają się „atomy”, które są „odwróconą” źrenicą mojego oka – obserwatora systemu. Moje spojrzenie jest rozproszone, zwielokrotnione, chaotyczne. Jest częścią obserwowanego systemu. 127

Zastanawiam się, jako artysta, czy sens życia polega na donkichotowskiej walce z entropią? Na wewnętrznej kreatywności, która z rozpadających się dookoła struktur tworzy partytury form, niedokończone narracje, szukając w nich ukrytej logiki znaczeń? Jeżeli tak, to wówczas wartością nie jest sama przemijająca struktura. To dynamika, zachowania i interakcje jednostek są źródłem chwilowego porządku, sensu, znaczenia. Teoria entropii rodziła się w drugiej połowie XIX wieku, w czasie burzliwych zmian społecznych wywołanych rewolucją industrialną i postępem technologicznym. Dzisiaj żyjemy w podobnie niespokojnych czasach kryzysów dotychczasowych porządków społecznych, ekonomicznych, paradygmatów kulturowych oraz nowych techno-społecznych utopii. Wiemy, zgodnie z drugą zasadą termodynamiki, że przejściu układu z jednego stanu w drugi zawsze towarzyszy wzrost entropii. Według Boltzmanna, przyczyna uporządkowania nie leży na zewnątrz układu w jakiś zewnętrznych „siłach i sferach”. Rodzi się wewnątrz przez interakcje tworzących go atomów/cząsteczek. Chcę o tym pamiętać spoglądając na niestabilne horyzonty naszych mikro i makro pejzaży. 128

WYSTAWY 129

MICROSCAPE I Międzynarodowa Konferencja Naukowa: Multidisciplinary Approach to Structural Biology. From Macromolecules to Cells, 2015 Poznańskie Centrum Nauki Instytut Chemii Bioorganicznej Polska Akademia Nauk 3 kanałowa instalacja multimedialna 130

Utwór prezentowany został w zaadaptowanych wersjach rów- nież na:  DeNovo; Art-Science-Synergy Aberdeen Art:laB, Institute of Medical Sciences, University of Aberdeen , UK, 2015  Echofluxx 15 Festival of New Media, Music & Art, Praga, CZ, 2015 na wystawie indywidulnej: [Micro]Biologies II: \"Πρωτεο / Proteo\" Art Laboratory Berlin, DE  131

[Micro]Biologies II: \"Πρωτεο / Proteo\" Art Laboratory Berlin, DE 2015 Wystawa indywidualna Instalacja multimedialna: Projekcja 3DS animacje 3D (5 monitory,) video-hologram 132

133

Poznańskie Centrum Nauki Instytut Chemii Bioorganicznej Polska Akademia Nauk Wielokanałowa instalacja multimedialna 134

MICROSCAPE II Festiwal Nauki Sztuki Poznań 2016 135

Wielokanałowa instalacja multimedialna 136

MICROSCAPE III TETRAMATYKA International Audiovisual Festival 1st Symposium Medicine Update SMART LION Uniwersytet Medyczny Lwów, Ukraina, 2017 137

Festiwal Sztuki Audiowizualnej „TETRAMATYKA” to największy festiwal na Ukrainie, który skoncentrowany jest na sztuce multimedialnej i interaktywnej, obejmujący instytucje kultury, organizacje i wyższe uczelnie. Moja Instalacja Microscape III prezentowana w zabytkowym wnętrzu Uniwersytetu Medycznego w ramach Festiwalu Tetramatyka oraz 1st Symposium Medicine Update SMART LION, łączyła międzynarodowe środowiska artystyczne i naukowe. 138

139

Philosophers’ Stone Projekt multimedialny 140

PHILOSOPHERS’ STONE / KAMIEŃ FILOZOFÓW  Prezentacja Projektu: wprowadzenie  IGEM Heidelberg - inspiracje  Narracja Filmu: Opus magnum  wystawy  Publikacje 141

Projekt artystyczny w obszarze art. & Science powstał dzięki rezydencji artystycznej w DKFZ Niemieckim Centrum Badań nad Rakiem Uniwersytetu w Heidelbergu, Helmholtz Initiative on Synthetic Biology zorganizowanej we współpracy z Bauhaus University w Weimarze, wrzesień/październik 2013. Philosophers’ Stone ujęty został w ramy projektu naukowego IGEM TEAM Heidelberg (human activities— communication with the society), który nagrodzony został Grand Prix w konkursie IGEM / MIT Boston, USA 142

Philosophers’ Stone Kamień Filozofów JOANNA HOFFMANN soundscape: Dave Lawrence Multimedialny projekt w formie stereoskopowej wideoanimacji oraz 3D video-obiektu 2013/2016 143

Stop klatka z filmu 144

Abstrakt Przez wieki alchemicy szukali kamienia filozoficznego, sekretnej substancji zdolnej nie tylko do przemiany metali nieszlachetnych w srebro i złoto, ale także zapewnienia młodości, zdrowia, a nawet nieśmiertelności. Dziś naukowcy nie szukają magicznej substancji ukrytej w przyrodzie, ale próbują zrozumieć naturalne procesy w celu tworzenia nowych molekularnych narzędzi dla zaspokojenia ambicji i wyzwań naszego wieku. W dynamicznie rozwijającej się biotechnologii szczególną rolę odgrywają \"biobricks'- zaprojektowane standardowe biologiczne moduły, oparte na krótkich sekwencjach DNA, używane do konstruowania większych układów biologicznych o określonych funkcjach, a w przyszłości mogących być podstawą tworzenia nowych form życia, których syntetyczne genomy oparte będą na standardowych elementach Głównym bohaterem Philosophers’ Stone jest Delftibactin, peptyd wytwarzany przez bakterię Delftia acidovorans, który z zanieczyszczonych rud wytwarza nanocząsteczki czystego złota. Przeprowadzając udane eksperymenty z udziałem popularnych bakterii E-coli, naukowcy wierzą, że ich doświadczenia nie tylko przyczynią się do zrewolucjonizowania odzyskiwania złota z elektronicznego złomu, co jest jednym z głownych ekologicznych i społecznych wyzwań ale także zaktywizują badania nad nie- rybosomalną syntezą białek (NRPS) w badaniach farmaceutycznych i podstawowych. Przecięcie się współczesnych praktyk naukowych z bogactwem kulturowych, w tym etycznych i historycznych, kontekstów stało się inspiracją dla moich artystycznych poszukiwań. Przywołują one najgłębsze ludzkie emocje i pragnienia, ale także tradycję, w której dążenie do wiedzy, dającej mądrość i władzę nad naturalnymi procesami, a nawet śmiercią, stanowi największą wartość. Projekt realizowany w formie multimedialnej instalacji, której osią jest stereoskopowa video-animacja, przeprowadzająca widza przez stadia współczesnego Opus Magnum. Artystyczna narracja wykorzystuje współczesne techniki wizualizacji danych tworząc wielowymiarową, iluzyjną przestrzeń, ożywiając naukowe struktury i nadając odwiecznym symbolom nowe treści. 145

Stop klatka z filmu 146

Philosophers’ Stone Perspektywa naukowa: Uniwersytet w Heidelbegu / Niemieckie Centrum Badań nad Rakiem DKFZ IGEM Kiedy we wrześniu 2013 roku przyjechałam na rezydencję artystyczną w laboratoriach DKFZ (German Centre for Cancer Research) organizowaną w ramach programu Helmholtz Initiative on Synthetic Biology we współpracy z Uniwersytetem w Heidelbergu, zespół studentów pod opieką Profesora Rolanda Eils’a pracował nad projektem na międzynarodowy konkurs iGEM organizowany co roku przez MIT w Bostonie. I IGEM, the International Genetically Engineered Machine competition, ma na celu promocję i rozwój badań w obszarze biologii syntetycznej oraz tworzenie aktywnej społeczności iGEM, jako platformy komunikacji i wymiany wiedzy, obejmującej szkoły, uniwersytety, laboratoria, instytuty badawcze i przemysł. Jednym z zadań konkursu jest zbudowanie prostego biologicznego systemu ze standardowych fragmentów DNA zwanych BioBricks i wykorzystania go w żywych komórkach dla uzyskania nowych funkcji i jakości. Inspiracją dla studentów Uniwersytetu w Heidelbergu były wyniki badań naukowców z McMaster University w Hamilton w Kanadzie, opublikowane w magazynie Nature w lutym 2013, dotyczące Delftibactinu, peptydu (mini-białka) produkowanego przez bakterię Delftia acidovorans, która żyje w Australii na toksycznych rudach złota. Ten niepozorny związek chemiczny przekształca zanieczyszczony roztwór złota w nanocząsteczki cennego pierwiastka o niespotykanej czystości 99 procent. Zdjęcie bryły rudy złota w Muzeum Historii Naturalnej w Sydney (J.H) 147

Studenci z Uniwersytetu w Heidelbergu przeprowadzili udane testy z wykorzystaniem odpadów komputerowych i popularnych bakterii Escherichia coli, którym zmodyfikowali fragment DNA dla produkcji Delftibactinu. Młodzi naukowcy wierzą, że ich eksperymenty nie tylko przyczynią się do zrewolucjonizowania odzyskiwania złota z elektronicznego złomu ale także zaktywizują badania nad potencjalnością nie- rybosomalnej syntezy białek (NRPS) w badaniach farmaceutycznych i podstawowych. Odnosząc się do kulturowych skojarzeń, projekt swój zatytułowali „Philosopher’s Stone”, podkreślając jednocześnie, iż w odróżnieniu od przeszłości, nie poszukują w przyrodzie magicznych substancji ale inspiracji dla kreowania nowych narzędzi aby móc aktywnie podejmować wyzwania współczesnego społeczeństwa. Wśród tych wyzwań są niewątpliwie problemy związane z eksploatacją surowców naturalnych oraz technologicznymi odpadami, jakie towarzyszą procesom modernizacji. Koncepcja zmiany czegoś co nie ma wartości (np. odpadów elektronicznych) w rzecz o wielkiej wartości (np. złoto) nie wyczerpuje jednak możliwości interpretacyjnych tytułu projektu. Kamień filozoficzny to także ucieleśnienie odwiecznej pasji człowieka aby zrozumieć naturę i posiąść władzę nad jej procesami, oraz tradycji, w której wiedza, prowadząca do mądrości stanowi najwyższą wartość. Przecięcie się współczesnych praktyk naukowych z bogactwem kulturowych, w tym etycznych i historycznych, kontekstów stało się inspiracją dla moich artystycznych poszukiwań, rozwijanych paralelnie do naukowych eksperymentów iGEM Team Heidelberg, w ramach „human activites”. 148

149

Philosophers’ Stone: Perspektywa kulturowa Dzisiaj kamień filozoficzny kojarzony jest najczęściej z legendarną alchemiczną substancją, zdolną do przemiany pospolitych metali, takich jak żelazo czy rtęć, w metale szlachetne: srebro i złoto. Jednakże transmutacja nie była celem samym w sobie alchemicznych poszukiwań, chociaż niewątpliwie stała się ważnym składnikiem PRowskiej – jak byśmy to dziś określili – strategii, zapewniającej alchemikom byt a ich eksperymentom warunki rozwoju. Z kamieniem filozoficznym związane były o wiele większe ambicje. Najstarsze alchemiczne pisma, autorstwa greckiego alchemika Zosimosa z Panopolis (około 300 p.n.e.), określały go jako xerion (od arab. El Iksir; łac. elixir), który miał leczyć wszystkie choroby, zapewniać młodość a nawet nieśmiertelność. Alchemicy wierzyli, że uda im się ostatecznie wyjaśnić tajemnicę życia i przezwyciężyć śmierć. Z jednej strony kamień filozoficzny może być zatem postrzegany jako kwintesencja ludzkiej chciwości i pychy, z drugiej strony jako ucieleśnienie najgłębszych ludzkich pragnień i pasji poznania. Warto zaznaczyć, że w wielu interpretacjach kamień filozoficzny nie był nawet materialną substancją ale metaforą dogłębnej i holistycznej wiedzy: stanem oświecenia, dającym pełne zrozumienie natury i władzę nad jej procesami. Tak rozumiany, kamień filozoficzny był ukoronowaniem Wielkiego Dzieła (łac. Magnum Opus) i głównym celem alchemii, filozoficznej tradycji, a raczej połączenia wielu tradycji filozoficznych i kulturowych. W epoce średniowiecza, w okresie zwanym the Translation Movement, uczeni arabscy przetłumaczyli bowiem główne pisma greckie, hinduskie, hebrajskie i chrześcijańskie, stwarzając podwaliny pod rozwój uniwersalnej wiedzy. Stop klatka z filmu 150