เสน่ห์ลวงซ่อนรัก

เสนห่ ์ลวงซอ่ นรกั ฉบบั ปรับปรงุ โดย วลชั สิตา ออกแบบปก : Piccy Cover พิสูจนอ์ ักษร : ณฐั ฐาเนตร ประทมุ อเี มล : [email protected] แฟนเพจ : วลชั สติ า ระย้าแกว้ วลิ าสนิ ี เพชรภทั รา ©สงวนลิขสทิ ธโ์ิ ดยนางสาวณัฐฐาเนตร ประทมุ ตามพระราชบญั ญตั ลิ ขิ สิทธ(ิ์ ฉบบั เพม่ิ เติม) พ.ศ. 2558 ไม่อนุญาตให้สแกนหนงั สอื หรือคดั ลอกเน้ือหาสว่ นหนงึ่ สว่ นใด เพอ่ื สรา้ งฐานขอ้ มูลอิเลก็ ทรอนกิ ส์ หรอื จัดพิมพ์ โดยไมไ่ ดร้ ับอนญุ าตเป็นลายลกั ษณอ์ ักษร นิยายเล่มน้เี ปน็ เรือ่ งแตง่ ขน้ึ เพ่อื ความบนั เทิง ช่ือ สถานที่ เหตกุ ารณ์ และอื่นๆ เป็นเรื่องสมมติ ไม่มีอยจู่ รงิ

คำ�นำ�นักเขียน สวัสดคี า่ ...เรือ่ งนเี้ ปน็ เรื่องที่ 4 แลว้ ทเี่ อามาท�ำ เป็นอีบุ๊ก ถ้ายังไม่ ลมื (ตอนเปน็ รปู เลม่ ) เรอ่ื งนเี้ ปน็ ภาคตอ่ จากเรอื่ ง ‘ววิ าหร์ กั ดวงใจปรารถนา’ ถา้ ใครยงั ไมเ่ คยอา่ น สามารถโหลดแบบอบี กุ๊ มาอา่ นกนั ไดน้ ะคะ (งานขาย ของต้องมา 555+) สำ�หรบั เร่อื ง เสนห่ ล์ วงซ่อนรัก นเ้ี ปน็ เรื่องราวความรกั ของ ‘อรณิ ชา’ และ ‘เสีย่ ทศพล’ ที่มีความต้องการในเรอื่ งรักตา่ งกนั คนหนึ่งหมายจะ หนี อีกคนหมายจะพสิ จู น์และควา้ ความรกั มาอยู่ข้างกาย ถา้ พูดถงึ ความ แซบ่ แล้ว เรอ่ื งนีท้ ้ังหวาน ทั้งแซ่บแน่นอนค่ะ หวังว่านิยายเรื่องน้ีจะสร้างความประทับใจให้กับทุกคนได้นะคะ สำ�หรับช่องทางการติดต่อ และทพี่ ูดคุยก็ดา้ นล่างนี้เลยนะคะ ขอขอบคุณทุกคนที่ให้การอุดหนุน คอยติชม ติดตาม และเป็น กำ�ลังใจให้กนั เสมอมา ขอบคุณมากจรงิ ๆ คะ่ ดว้ ยรัก วลชั สติ า แฟนเพจ : https://www.facebook.com/waluchsita

วลชั สติ า INTRO คร้งั แรก ดวงตาเรียวสอี �ำ พนั อย่างเป็นธรรมชาติค่อยๆ เปดิ ข้ึน ทวา่ แสงจ้าที่ผ่านผ้าม่านเข้ามา ทำ�ให้เธอต้องหร่ีตาก่อนจะมองรอบกายอีก ครงั้ ความแปลกใหมข่ องบรรยากาศรอบตวั ไมไ่ ดม้ เี พยี งการตกแตง่ ห้อง นอนเพียงเท่าน้ัน ทวา่ ทั้งสีหอ้ ง เฟอร์นเิ จอร์ และกลน่ิ น�้ำ หอมภายในห้อง นน้ั ...มันตา่ งจากห้องนอนของเธอลิบลับ มือเรียวยกขึ้นกุมศีรษะพลางหลับตาลงอีกครั้ง เม่ือรู้สึกปวด เหมือนถูกค้อนทุบ รู้ได้เลยว่ามันเป็นอาการ ‘เมาค้าง’ จากการด่ืมหนัก เกนิ ร่างกายจะรบั ไหวในเมอื่ คนื “ตน่ื แลว้ หรอื คนสวย” เสียงทุ้มนุ่มแต่แฝงรอยหยอกเย้าที่ไม่คุ้นเคย เป็นเหตุให้เธอต้อง ลมื ตาขน้ึ มอง ผชู้ าย! ค�ำ นลี้ ะ่ ทเ่ี ธออยากอทุ านใหด้ งั ๆ กใ็ นเมอื่ ตง้ั แตเ่ กดิ มาจนถงึ ตอนนี้ เธอไมเ่ คยนอนหอ้ งผชู้ ายคนไหน แมก้ ระทงั่ พช่ี ายและบดิ าผลู้ ว่ งลบั ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างอย่างตกใจ มองผู้ชายตรงหน้าที่มีเพียง 4

เสน่ห์ลวงซ่อนรกั ผา้ เชด็ ตวั พนั กายปดิ บงั ชว่ งลา่ ง ผมสดี �ำ เปยี กน�ำ้ แนบลศู่ รี ษะ แผน่ อกก�ำ ย�ำ เลยไปถงึ ซกิ แพคมเี พยี งหยดน�ำ้ เธอมองแผน่ อกนนั่ กอ่ นจะมองใบหนา้ คม เข้ม ที่เลกิ ค้ิวขึ้นอย่างยียวนกวนประสาท “มองหน้าผมแบบนี้ จำ�ไม่ได้หรอื ไงจ๊ะเมียจ๋า” “เมีย?” หญิงสาวเอ่ยถามเสียงสูง ก่อนจะตำ�หนิด้วยนำ้�เสียงไม่ ชอบใจนกั “พดู บา้ อะไรนะ่ ไอ้...” ค�ำ พดู ทตี่ งั้ ทา่ จะสาดใสช่ ายหนมุ่ ตรงหนา้ ตอ้ งหยดุ ทนั ที เมอื่ สมอง ผุดภาพเหตุการณ์ที่ราวกับกำ�ลังฉายภาพยนตร์ซำ้�ไปซำ้�มาเพ่ือตอกย้ำ� ความจริง ก่อนสติทีก่ ลับมาครบถว้ นแล้วจะบอกเธอว่า...มนั คอื เร่อื งจริง หญงิ สาวรบี พนั กายดว้ ยผา้ หม่ ผนื โตกอ่ นจะผดุ ลกุ ขน้ึ กดั รมิ ฝปี าก กนั้ ความเจบ็ ช�้ำ ทั้งทางกายและใจไว้ ก่อนเผชญิ หนา้ กบั เขาอยา่ งท้าทาย “เมื่อคืนคณุ ทำ�อะไรฉัน!” “ยังต้องถามอีกเหรอ สภาพแบบนี้คิดว่าเธออ้วกใส่ฉันจนต้อง เปลี่ยนเสอื้ ผา้ หรอื คดิ วา่ เธอเมาถอดเสอ้ื ผ้าตวั เองล่ะ” “คณุ ข่มขนื ฉันเหรอ” “ขม่ ขืน? พดู อะไรน่ะแอฟ เมอ่ื คนื คณุ สมยอมและเรยี กร้องผมทั้ง คนื ด้วยซ้ำ� ทศขา...อีกสิ...ทศขา...” “หบุ ปากไปเลยนะ! คนอย่างฉันไมม่ ีทางพดู แบบนน้ั แน”่ “จรงิ เร้อ...” ทศพลลากเสยี งยาวดว้ ยน�้ำ เสียงครนื้ เครง ชายหนมุ่ ไมส่ นใจสหี นา้ ของหญงิ สาว ทซี่ ดี สลบั แดงก�ำ่ ดว้ ยความ ตกใจและขนุ่ เคอื งใจเลยสกั นดิ กอ่ นจะกระตกุ มมุ ปากยม้ิ อยา่ งนกึ ขนั แลว้ เอย่ ตอ่ “วา่ แต.่ ..มันให้ความรูส้ กึ ดกี วา่ ผหู้ ญงิ ด้วยกนั รึเปล่าละ่ ” เขายืน่ หน้าเขา้ มาใกล้ จนหญงิ สาวต้องผงะถอยหา่ งพลางสะบดั 5

วลชั สติ า หนา้ หนี นถ่ี า้ ไมใ่ ชเ่ พราะอารมณช์ วั่ วบู ของตวั เอง เธอคงไมต่ อ้ งมายนื เผชญิ หน้ากับเขาหรอก เพราะไอผ้ ู้หญิงหนา้ หล่อที่โทร.มาบอกเลกิ เมือ่ คนื แท้ๆ “แต่สำ�หรับผมน่ะนะ คุณทั้งนุ่มทั้งหอมไปทั้งตัว ผมยังติดใจไม่ หายเลย” “หยดุ พดู บา้ ๆ ไดแ้ ลว้ ยงั ไงซะคณุ กข็ ม่ ขนื ฉนั อยดู่ ี คณุ ฉวยโอกาส เอากับฉันท่เี มาไมไ่ ดส้ ติ นี่ถ้าไม่ใช่เพราะฉนั ไปนั่งด่มื ...” “ประชดทอม” ทศพลตอ่ ให้ กอ่ นจะเอย่ ถามดว้ ยความคลางแคลง ใจ “ไมใ่ ช่วา่ จรงิ ๆ แล้วแค่คบทอมบงั หน้าเหรอ” อรณชิ ามองเขาตาแขง็ กอ่ นตวดั สายตากลบั มา กม้ ลงหยบิ เสอ้ื ผา้ ที่ถูกชายหนุ่มถอดทิ้งไว้รอบเตียงขึ้นมา แล้วเดินเข้าห้องนำ้�ไปโดยไม่ต่อ ปากตอ่ ค�ำ กับเขาอีก ทำ�ไมเธอจะไม่รู้ล่ะว่าผู้ชายคู่กับผู้หญิง แล้วไม่ใช่ผู้ชายหรือไง ท่ี ทำ�ใหน้ ้าสาวซงึ่ เปรยี บเสมอื นแม่ของเธอต้องตรอมใจตาย อรณิชาสูดลมหายใจเข้าปอดเป็นการให้กำ�ลังใจตัวเอง ก่อนจะ มองกระจกท่ีสะท้อนเงาตน เธอจะต้องเข้มแข็ง จะไม่มีวันทำ�ตัวอ่อนแอ ให้ใครมาสมเพชเวทนา และจะไม่อ่อนแอต่อหน้ามนุษย์เพศชาย...น่ีล่ะที่ ส�ำ คญั หญิงสาวเดนิ ออกจากหอ้ งน้ำ�ด้วยทา่ ทีเฉยชา จนทศพลนกึ อยาก ฉกี หน้ากากที่เธอชอบสวมนน่ั ออกไปซะ แตก่ ท็ �ำ ได้แค่คิด เพราะมันไมใ่ ช่ เรื่องง่ายเลยท่ีจะได้เห็นตัวตนของอรณิชา ทุกครั้งที่เผชิญหน้ากัน ก็มีแต่ ใบหน้าแสนร้นั เฉยชาของเธอนีล่ ่ะทีเ่ ขาได้เห็น “ฉนั กลบั ละ่ นะคณุ ขอบคณุ ทอี่ ตุ สา่ หอ์ ยเู่ ปน็ เพอ่ื นดมื่ เมอ่ื คนื ตอน ฉนั ถกู ท้งิ ” “เดยี๋ วสิ! จะรีบไปไหน คยุ กนั กอ่ น” 6

เสน่หล์ วงซอ่ นรัก “อะไรอีกล่ะ? คงไม่คิดจะรับผิดชอบฉันหรอกนะ เพราะมันไม่ จำ�เป็นสักนิด” เธอหันมายืนกอดอก พิงประตูห้องนอนท่ีเธอต้ังท่าจะเปิด เมอื่ ครู่ “คณุ ไมค่ ดิ เหรอวา่ การทค่ี ณุ เขา้ มานอนทน่ี หี่ นง่ึ คนื แลว้ เดนิ ออกไป จะไม่มีใครมองคณุ ในแงล่ บ” ทศพลไขว่หา้ งเอย่ ถามอีกฝ่ายอยา่ งจรงิ จัง เขาก็ไม่เข้าใจนักหรอกว่าอะไรทำ�ให้อยากรั้งเธอไว้ รู้แต่ต้องการ ให้เธออยู่กับเขาเท่าน้ัน รู้สึกได้ว่าหากปล่อยเธอไป เขาจะไม่มีวันได้กก กอดเธอเชน่ เมือ่ คืนอีก แต่แม้ว่าจะพยายามหาจุดออ่ นของหญิงสาว เพอ่ื โนม้ น้าวให้เธอ ยอมรับข้อตกลงของเขา ก็ดูจะไมง่ ่ายอยา่ งทเี่ ขาคิดสกั นิด เมอ่ื อรณชิ ายัง คงยนื เฉย แมท้ า่ ทางเฉยเมยของอรณชิ า จะบง่ บอกวา่ เธอไมไ่ ดค้ ดิ อะไรเลย ทวา่ ภายในหวั ของเธอก�ำ ลงั คดิ ตามค�ำ พดู ของอกี ฝา่ ย เขาพดู ถกู วา่ หากใคร รู้เขา้ เธอก็จะถกู มองในแง่ลบทนั ทีทข่ี ่าวแพรส่ ะพัด แม้ใครๆ จะมองว่าเธอนั้นเป็นสาวสมัยใหม่ ไม่แคร์ต่อโลกและ สงั คม ทวา่ เธอกลบั ยดึ ตดิ กบั ค�ำ สงั่ สอนโบราณ ซงึ่ ถกู ปลกู ฝงั และไดร้ บั การ ตักเตอื นพร�่ำ สอนมาตงั้ แตแ่ บเบาะ จึงไมเ่ คยคดิ จะชิงสุกก่อนหา่ ม เหตุการณ์น้กี เ็ ช่นกนั ใครๆ อาจคดิ ว่าเป็น ‘one night stand’ มนั อาจเป็นเพยี งแค่คืนเดยี ว แตส่ ิ่งท่จี ะตามมาเลา่ ? เธอไมพ่ รอ้ มทจี่ ะเป็นแม่ และไมต่ อ้ งการผกู มดั กบั ใครในตอนนี้ เธอยงั มอี กี หลายอยา่ งทต่ี อ้ งท�ำ และ ตอ้ งจัดการ “ฉันไม่มีความจำ�เป็นต้องเอาตัวไปติดกับผู้ชายสำ่�ส่อน เปล่ียน ผหู้ ญิงมากพอๆ กับถุงยางอนามัยแบบคุณ” ทศพลเลิกคิ้วกับถ้อยคำ�เปรียบเทียบแสนดุเดือด ท่ีมาพร้อม 7

วลชั สติ า ใบหน้าแดงกำ่�ดว้ ยอารมณ์ข่นุ เคอื งของเธอ “คุณรู้หรือว่าผมใช้ถุงยาง ในเม่ือ...เมื่อคืนเราไม่ได้ใช้สักหน่อย” เขาเอ่ยยียวน และน่ันก็ท�ำ ให้ใบหน้าสวยเขม้ ขนึ้ อย่างโกรธจดั “ฉนั ควรดใี จหรอื คะเสย่ี ทศพล ไมเ่ ลยสกั นดิ ...ฉนั ไมด่ ใี จ และภมู ใิ จ อยา่ งท่ีคณุ ตอ้ งการหรอกนะ ฉันไม่เคยสนใจ ไมแ่ ยแสผชู้ าย ไมค่ ดิ จะรว่ ม หวั จมทา้ ยกบั ใครสกั คน คณุ กค็ งจะเคยเหน็ ขา่ วทบี่ อกวา่ ฉนั เปน็ ดไี้ ฮโซ คณุ กน็ า่ จะเข้าใจความหมายของมันดี” “อ้อ...คุณกำ�ลังจะบอกว่าชอบเครื่องดนตรีไทยสินะ” ทศพลยัง ยยี วน แม้ภายในใจกำ�ลังมีคำ�ถาม ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอ มันไม่ได้ช่วยให้เธออยากจะอยู่กับผู้ชาย หรือเปล่ียนมาสนใจผู้ชายเลย หรือไง “แน่นอน...ต่อให้คุณตามตอแยฉันแค่ไหน มอมเหล้าฉัน หรือทำ� อะไรกต็ ามเพ่ือให้ฉนั มานอนกับคุณ มนั กเ็ ปลีย่ นความสนใจของฉันไมไ่ ด้ หรอกนะคะ เสียใจด้วย” ร่างบางหมุนส้นเท้าหมายจะก้าวออกจากห้องนี้เสียที เธอเกร็ง จะแยอ่ ยแู่ ล้วกับการป้ันสหี นา้ โกรธจะเปน็ จะตาย ท้งั ที่อยากจะวีน อยาก จะเหว่ียงจะแย่ นี่เธอเพ่ิงเสียความบริสุทธ์ินะ! ไม่ได้ทำ�ธุรกิจขาดทุนแล้ว มานงั่ เจรจาต่อรองอยา่ งอารมณเ์ ยน็ เท่านี้เธอกอ็ ารมณ์เย็นมากพอแล้ว มือหนาร้ังต้นแขนบอบบาง โครงหน้าสวยราวกับผู้หญิงท่ีกำ�ลัง จ้องหนา้ อรณิชาน้นั ประดับไปด้วยเคร่อื งหนา้ ทคี่ มเข้ม คว้ิ หนาพาดเฉียง บนดวงตาเรียว จมกู โดง่ เป็นสนั และรมิ ฝปี ากบางราวกบั ผูห้ ญิง หากแม้จะเป็นเช่นนั้น ทว่าเขาก็ไม่ได้ดูบอบบางเหมือนผู้หญิง เพราะโครงร่างท่ีสมส่วนอย่างชายชาตรีแสนบึกบึน กล่ินกายบุรุษเพราะ 8

เสนห่ ล์ วงซ่อนรกั ความใกล้ชิด ทำ�ให้อรณิชาพยายามสะบัดให้พ้นจากปลอกเหล็ก ท่ีบีบ ตน้ แขนเธอแน่นไมย่ อมปลอ่ ย “คณุ ตอ้ งการอะไร” ดวงตาสีอำ�พันสบกับดวงตาสีรัตติกาลคมเข้ม ซ่ึงไม่บ่งบอก อารมณ์ใดๆ แต่ภายในกายของเขากำ�ลังขุ่นเคือง แม้นำ้�เสียงและท่าทาง ของเขาจะหยอกล้อเธอ ทว่าภายในใจกลับร้อนรุ่มราวกับถูกไฟเผา เขารู้ ดีว่าไม่ง่ายเลยกับการตามตอแยอรณิชาให้หันมาสนใจ และก็ไม่ง่ายเลย กับการได้เธอมานอนบนเตียง เขาคงโชคดีที่เม่ือคืนเธอถูกสาวหน้าหล่อ บอกเลิก เลยทำ�ให้เขาได้มานั่งตอแยเธอในบาร์ของโรงแรม และเป็นเหตุ ให้ไดโ้ อกาสทีจ่ ะท�ำ ให้เธอมาเปน็ ของเขาใหส้ ้ินเร่อื งสิน้ ราว แตด่ เู หมอื นทศพลจะคิดสน้ั ไป เพราะมันไม่ไดส้ น้ิ เรือ่ งสิ้นราวจรงิ อรณชิ านน้ั แสนจะรน้ั และไมย่ อมใคร เขาหวงั วา่ เธอจะตน่ื มาฟมู ฟาย หรอื ด่ากราดให้เขารับผิดชอบ แต่ไม่ใช่เลย...เธออาจจะตกใจ เสียใจ กลุ้มใจ แต่ก็เพยี งครเู่ ดียว เม่อื ออกจากหอ้ งน้�ำ พรอ้ มกับการท�ำ ใจเป็นอย่างดี เธอ ก็เผชญิ หนา้ กับเขาและสวมหนา้ กากไม่แยแส ไมใ่ สใ่ จผู้ชายเหมอื นเดมิ “ผมยนิ ดีจะรับผดิ ชอบคณุ ” “ฉนั พดู ชดั แลว้ นะวา่ ไมต่ อ้ งการ ฉนั ไมส่ นใจผชู้ าย ไมว่ า่ ใครกต็ าม ปลอ่ ยฉนั ไดแ้ ลว้ ปลอ่ ย!” อรณชิ าตวาดพลางสะบดั แขน แลว้ ย�ำ่ เทา้ จากไป ทศพลทรุดตัวน่ังบนโซฟาใกล้ตัว ไม่เข้าใจความรู้สึกของอรณิชา นัก เขาท่ีไม่เคยชอบผู้หญิงเล่นตัวมาก่อน แต่กลับต้องมาตามตอแยเธอ ตลอดสี่ปีจนไดส้ ิ่งทีต่ อ้ งการ ทว่า...การได้มาซึ่งพรหมจรรย์ของเธอ ที่คิดว่าจะทำ�ให้อยู่เหนือ เธอได้ มันไม่ได้ผลเลยสักนิด ทำ�ให้เร่ิมคิดหนักว่าจะต้องทำ�อย่างไร เพื่อ ใหเ้ ธอหันมามองเขา ให้เธอเปน็ ฝ่ายมาเรยี กรอ้ ง 9

วลัชสิตา ตอ้ งหาจดุ ออ่ นของเธอใหไ้ ด.้ ..ทศพลมาดหมาย ใบหนา้ หลอ่ เหลา ดงั่ เทวรูปผดุ รอยยิม้ ทม่ี ุมปากอยา่ งพึงพอใจ 10

เสน่ห์ลวงซอ่ นรกั Chapter 1 ลักพาตวั ครง่ึ ปีตอ่ มา... เจ้าของใบหน้าสวยพริ้มตาหลับ ศีรษะปกคลุมด้วยเส้นผมนิ่ม ราวกบั แพรไหม วางพาดบนตกั ของชายหนมุ่ ทกี่ �ำ ลงั เหมอ่ มองออกไปดา้ น นอกอยา่ งครนุ่ คดิ คว้ิ หนาทพี่ าดเฉยี งบนดวงตาเรยี วคมเขม้ ขมวดมนุ่ อยา่ ง ครนุ่ คดิ เขาพยายามอย่างย่ิงที่จะใช้ความคิดหาเหตุผล ว่าผู้หญิงซ่ึงเคย ลน่ั วาจาไวว้ า่ เกลยี ดผชู้ าย ท�ำ ไมจงึ หนั มาสนใจผชู้ ายคนหนงึ่ ราวกบั รกั ใคร่ เปน็ หนกั หนา ทวา่ ยง่ิ พยายามตามเรอื่ งราวเหลา่ นนั้ มากเทา่ ไหร่ กเ็ หมอื น ย่งิ คว้านำ�้ เหลวมากขน้ึ เทา่ นั้น “เสย่ี จะใหต้ ามสบื เร่ืองคณุ ภัทรต่อมย้ั ครบั ” เสยี งทเี่ อย่ ถามจากลูกนอ้ ง ทำ�ให้ทศพลก้มมองใบหนา้ เรียว ท่ยี ัง ไม่ไดส้ ติจากฤทธ์ยิ าสลบบนตกั ของตนขณะตอบ “สืบต่อสิ ฉันอยากรู้ว่าใครทำ�ให้นายภัทรมีสภาพเหมือนผักปลา แบบน”ี้ 11

วลัชสิตา “แตเ่ ส่ยี จับตวั คุณอรณชิ ามาแล้วน่คี รบั ” “ฉันจบั ตัวเธอมา ไมไ่ ด้หมายความว่าฉนั จะตัดสินวา่ เธอผิด” “แต.่ ..” คณิณอ้าปากจะคา้ น ทว่าดวงตาคมดุของผู้เปน็ นาย เปน็ เหตใุ ห้วริ ศั รีบส่งสายตาเตือน เพ่ือนให้หุบปาก ท้ังค่จู ึงตกอยูใ่ นฐานะผรู้ บั ฟงั ค�ำ สงั่ “เรอื่ งท่ภี วู ศิ สบื ไปถึงไหนแล้วล่ะวริ ัศ” “คบื หนา้ ไปบ้างแล้วครบั รวมถึงเร่อื งของคณุ อรณชิ าด้วย” “อย่างน้นั หรอื ” ทศพลเอ่ยเสยี งเหม่อลอย หลงั ความสมั พนั ธท์ มี่ กี บั คนตรงหนา้ เมอ่ื ครงึ่ ปกี อ่ น เขากต็ อ้ งชอ็ ก กับสถานการณ์ความสัมพันธ์ระหว่างน้องชายของตนกับเธอ เม่ือท้ังสอง มขี า่ วในเชงิ ชสู้ าวออกมาดว้ ยกันบอ่ ยคร้งั สลับกบั สาวหนา้ หล่อของเธอ หากหลังจากน้องชายเขาประสบอุบัติเหตุเม่ือเดือนก่อน ข่าวก็ โจมตฉี ายา ‘ดไ้ี ฮโซ’ ของอรณชิ าอยา่ งหนกั หญงิ สาวทไ่ี มเ่ คยใหส้ มั ภาษณ์ ใดๆ และหลกี เล่ยี งการให้ขา่ วกบั ผสู้ อ่ื ขา่ วดว้ ยค�ำ พดู ง่ายๆ ว่า ‘มธี ุระด่วน’ บดั นมี้ ขี า่ วออกมาใหเ้ หน็ ทง้ั สอื่ สง่ิ พมิ พแ์ ละตามหนา้ จอโทรทศั น์ ดว้ ยการ ให้ขา่ วของเจา้ ตวั ‘แอฟเปน็ ดค้ี ะ่ ตอนนสี้ นใจคบแคท่ อม และเปดิ รบั สมัครแฟนเปน็ ผหู้ ญงิ ผชู้ ายคนไหนกเ็ ปลย่ี นใจแอฟไมไ่ ดห้ รอกคะ่ เวน้ เสยี แตผ่ ชู้ ายคนนน้ั น่าสนใจ หรอื มีแรงดึงดดู มากพอ’ ประโยคน้ียังคงดังก้องหู และเหมือนเป็นการท้าทายให้เขาอยาก ที่จะค้นปมในอดีตของเธอ รวมถึงเรื่องของน้องชายที่ยังไม่กระจ่างด้วย ว่าเธอมีส่วนเกี่ยวข้องหรือไม่ แม้ในใจน้ันค่อนข้างเช่ืออยู่มากว่าเร่ืองน้ีไม่ เกยี่ วกับเธอ “ภูวิศให้ผมรายงานความคืบหน้ากับเส่ีย เร่ืองคุณภัทรในวันเกิด 12

เสนห่ ล์ วงซ่อนรกั เหตุ” ทศพลพยกั หน้ารับรู้ แล้วรอใหค้ ณณิ รายงานความคบื หนา้ “ดูเหมือนในวันเกิดเหตุ คุณภทั รไม่ได้ไปหาคุณอรณิชา แตไ่ ปหา คนอน่ื ” “ใคร?” เสยี งเข้มของทศพลเอ่ยถาม “ภูวศิ กำ�ลังสบื ต่อครับ เอ่อ...แล้วถ้าเป็นคุณอรณชิ า เส่ยี จะทำ�ยงั ไงครับ” คณิณตอบแล้วเอ่ยถามข้นึ มาบา้ ง “นายคิดวา่ ใชเ่ ธอหรือเปล่าล่ะ” “ไม่ครับเส่ีย ผมไม่คิดว่าจะใช่ เธอไม่มีทางยุ่งกับผู้ชายได้หรอก ครบั ” “แตฉ่ ันเคยเหน็ เธอควงกับหนุ่มผมทอง ไปทผ่ี ับฉนั หลายคร้งั น”่ี “เขาเป็นเกย์ครับเสี่ย แล้วก็เป็นเพื่อนในกลุ่มของเธอต้ังแต่สมัย เรียนปริญญาโท” วิรัศหยุดเม่ือเจ้านายน่ิงฟัง ก่อนจะพูดต่อ “เสี่ยจะพา คณุ อรณิชาไปไว้ที่บา้ นดอยจรงิ เหรอครบั ” “จนกวา่ จะคน้ หาความจรงิ ทฉ่ี นั ตอ้ งการได้ ฉนั จะขงั เธอไว”้ ทศพล เอ่ยพลางกม้ หนา้ มองคนไม่ได้สตอิ กี ครง้ั เส้นผมสชี าที่ปรกใบหนา้ เรยี วถูกเกลี่ยดว้ ยมือใหญ่ ริมฝปี ากบาง เหมือนผ้หู ญิงยกขนึ้ เป็นรอยยม้ิ อย่างพอใจ ก่อนจะพูดข้นึ “ฉันขอพักสายตาหนอ่ ย ถึงบ้านดอยแล้วกป็ ลกุ ดว้ ยละ่ ” “ครับเสี่ย” คณิณรับคำ� ก่อนจะเอ้ือมมือกดสวิตช์ปิดฉากกั้น ระหวา่ งสว่ นคนขับดา้ นหน้าและคนน่ังด้านหลงั “วริ ัศ...นายคดิ วา่ เสี่ยรู้สกึ ยังไงกบั คณุ อรณิชาวะ” “ฉันไม่ใช่เส่ียจะไปรู้ได้ยังไง แต่ถ้าให้เดาก็คงขาดไม่ได้เท่าไหร่ เหมือนลูกกวาดที่ซื้อมาเป็นขวดโหลนั่นไง นายคงไม่รู้ว่าเสี่ยชอบอมลูก 13

วลัชสิตา กวาดพวกนั้น หลงั จากทีถ่ ูกคุณอรณชิ าเชดิ ใสเ่ มือ่ คร่ึงปีกอ่ น” คณิณเลิกคิ้วอย่างไม่เชื่อ ทว่าภาพตลอดเย็นที่เห็น รวมไปถึง แผนการที่เจ้านายลักพาตัวหญิงสาวมา ก็ทำ�ให้เขาต้องคล้อยตามคำ�พูด ของเพ่อื น อรณิชาขยบั กายเล็กนอ้ ย เธอพลิกตะแคงร่างก่อนจะเอื้อม มือคว้านาฬิกาหวั เตียงดว้ ยความเคยชิน ทวา่ ... “เฮ้ย!” หญงิ สาวแหวลนั่ กอ่ นจะกระเด้งตวั ขึ้นน่งั เธอมองสภาพรอบๆ ด้วยความต่นื ตระหนก ทุกอย่างภายในหอ้ ง ไม่คุน้ เคย และเธอกไ็ มเ่ คยชนิ กบั มันเสียด้วย น่ีมนั ทีไ่ หนล่ะเนีย่ ! หญงิ สาวขมวดคว้ิ เรยี วสวยอยา่ งครนุ่ คดิ ความทรงจ�ำ สดุ ทา้ ยคอื อาหารมอื้ ค�ำ่ กบั ทศพล ซงึ่ เธอตงั้ ฉายาใหว้ า่ ‘เสย่ี บา้ กาม’ แลว้ หลงั จากนน้ั ล่ะ? อรณิชาเบิกตาโตอยา่ งตืน่ ตระหนก พอจะคาดเดาสง่ิ ทีเ่ กดิ ขึ้น จึง รบี กม้ มองสภาพของตวั เอง เมอ่ื เหน็ ตวั เองสวมเพยี งเสอ้ื เชติ้ สขี าวตวั โต ซงึ่ บง่ บอกวา่ เปน็ ของผ้ชู ายร่างใหญ่โต กท็ ำ�ให้เธอต้องลุกจากเตียงหมายจะ กระโจนหนอี อกจากห้อง “จะไปไหนครับ” เสยี งทุ้มขา้ งหูทำ�ใหค้ นท่จี บั ลกู บิดยนื แขง็ ท่อื อรณิชากลืนนำ้�ลาย ขณะท่ีไรขนพากันตั้งชันอย่างพร้อมเพรียง เธอผินหนา้ มองชายหนุม่ ก่อนจะลอบกลืนน�้ำ ลายอย่างยากล�ำ บาก โครงหน้าสวยราวกับผู้หญิงท่ีกำ�ลังจับจ้องใบหน้าของอรณิชา น้ัน ประดับไปด้วยเคร่ืองหน้าท่ีคมเข้ม คิ้วหนาพาดเฉียงบนดวงตาเรียว จมกู โดง่ เป็นสัน และรมิ ฝีปากบาง หากแม้จะเป็นเชน่ น้ัน ทว่าเขากไ็ ม่ได้ดู 14

เสนห่ ์ลวงซอ่ นรกั บอบบางเหมอื นผหู้ ญงิ เพราะโครงรา่ งทส่ี มสว่ นอยา่ งชายชาตรแี สนบกึ บนึ กลนิ่ กายบรุ ษุ เพราะความใกลช้ ดิ ท�ำ ใหอ้ รณชิ ารบี ผลกั อกแกรง่ ใหอ้ อกหา่ ง ตวั ด้วยรู้สึกหงดุ หงดิ “ท่นี ีท่ ีไ่ หน?” “บ้านของผม” “บา้ นคณุ ! ช่วยบอกฉันทีว่าคณุ โกหกฉัน” “ผมพดู จริง ทนี่ ่เี ปน็ บา้ นทเี่ ชียงใหมข่ องผม” “ฉันไมเ่ ชอ่ื ...นตี่ อ้ งเปน็ ความฝนั แนๆ่ ” หญิงสาวสะบัดหน้าราวกับน่ีคือความฝัน แล้วเธอต้องการจะตื่น จากฝนั รา้ ยในคร้ังนี้ ทศพลส่ายหน้าพลางลากหญิงสาวโยนขึ้นบนเตียง ก่อนเธอจะ รีบกล้ิงตัวหลบการคุกคาม ท่ีอาจจะเกิดข้ึนในวินาทีใดวินาทีหนึ่ง ซ่ึงเธอ ไมเ่ สย่ี งทีจ่ ะต่อกรกบั พละก�ำ ลังผชู้ ายตรงหน้าน้แี น่ๆ “เดี๋ยว...หยุดนะ! คณุ จะท�ำ อะไรน่ะ” “เรามเี ร่อื งตอ้ งตกลงกนั ” “ตกลงอะไรล่ะ ไมม่ ีอะไรต้องตกลง นอกจากคณุ ตอ้ งพาฉันกลบั บ้านเดยี๋ วน้ี!” หญิงสาวยำ้�ด้วยแววตาเรืองโรจน์ ทว่าคนที่วางแผนรับมือเธอไว้ เรยี บร้อยแล้ว ก็ได้แต่ยนื กอดอกมองดว้ ยท่าทางยียวน “น่คี ุณ! ฉันพูดนไ่ี ดย้ นิ รึเปล่า ฉันจะกลบั บา้ น” “ไดย้ นิ ครับคณุ ผู้หญิง แตก่ ระผมไม่ทำ�” เขาตอบกลบั ด้วยสีหน้า ยยี วน “นคี่ ณุ จะเอายังไงกบั ฉนั เนีย่ !” “คณุ อยทู่ นี่ เ่ี ฉยๆ สิ อยใู่ หผ้ มพสิ จู นว์ า่ คณุ บรสิ ทุ ธ์ิ ไมไ่ ดเ้ ปน็ สาเหตุ 15

วลัชสิตา ทำ�ให้นอ้ งผมนอนปว่ ยอย่ทู โ่ี รงพยาบาล” “อ้อ! คุณจะโทษว่าการที่น้องคุณจะตายแหล่มิตายแหล่นั่นเป็น ความผิดของฉนั หรอื ไง” หญิงสาวชต้ี วั เองดว้ ยความหงดุ หงดิ อารมณ์ที่ถูกขดั ใจทะยานข้นึ สงู ละลวิ่ เธอไมอ่ ยากเผชิญหน้ากับ เขา อยากจะหนไี ปให้พ้นๆ ด้วยซ้�ำ เธอยังมเี รื่องทีต่ ้องทำ�อีกมากมาย จะ มามวั พสิ จู นต์ วั เองอยไู่ ดอ้ ยา่ งไรกนั มนั เสยี เวลาทเี่ ธอจะจดั การสะสางเรอ่ื ง ราวค้างคามาเป็นสบิ ปีให้เสร็จสิน้ “กห็ รอื ไมใ่ ชล่ ะ่ มหี ลกั ฐานวา่ คณุ และนอ้ งชายผมคบหากนั ตลอด หลายเดอื นทผ่ี า่ นมา กอ่ นทคี่ ณุ จะไปลอยหนา้ ลอยตาตอบสอื่ วา่ เปดิ ใจรบั สมัครทอมบ้าบอน่ัน ทัง้ ทีผ่ ัวคุณยืนเปน็ หวั หลักหวั ตออยู่นตี่ ั้งคน” “หยาบคายจรงิ ๆ เลย ฉนั ไมเ่ คยเรยี กผชู้ ายคนื เดยี วอยา่ งคณุ วา่ ...” “ผัว” ชายหนมุ่ เอ่ยตอ่ ให้ด้วยนำ�้ เสียงจริงจัง อรณิชาเบ้หนา้ ไม่ยอมรบั คำ�พดู ของเขา “ฉนั ไมเ่ คยแต่งงานและไมค่ ิดจะแต่ง จะไปมีไอท้ ่ีคณุ ว่าได้ไง” “กจิ กรรมทเ่ี ราท�ำ กนั เมอื่ คนื นนั้ ไมเ่ รยี กวา่ กจิ กรรมผวั เมยี แลว้ เขา เรยี กวา่ อะไรครับคุณผหู้ ญิง” ชายหนมุ่ เอย่ ถามอยา่ งเหลอื อด อรณิชาเม้มปากแน่น ก่อนจะหร่ีตาพลางขมวดคิ้วมุ่นอย่างใช้ ความคดิ เธอถูกเขานัดออกมาอย่างท้าทาย ว่าเปน็ คนข้ีขลาดตาขาว หาก ไม่ออกมาคยุ เรื่องนอ้ งชายของเขา ทว่าเมือ่ ออกมาเขากลับเชือ้ เชญิ อย่าง ใจเยน็ ใหร้ ับประทานอาหารมอื้ เยน็ ร่วมกัน ซึ่งเธอก็ไมไ่ ด้เอะใจว่ารอยยมิ้ ท่ีแตม้ บนริมฝปี ากเขาในตอนนนั้ เป็นรอยย้ิมเจ้าเล่หเ์ พทบุ าย และมแี ผน อยใู่ นใจ เมอื่ คดิ มาถงึ ตอนน.ี้ ..อรณิชาจึงเบกิ ตากว้าง พอจะคาดเดาได้ว่า 16

เสนห่ ์ลวงซอ่ นรกั เขาทำ�อะไรกับเธอ ไอบ้ า้ นีว่ างยาฉัน แลว้ ลักพาตวั ฉนั มาที่นี่ แต่...เพ่ืออะไรล่ะ? คำ�ถามที่เกดิ ขึน้ ทำ�ใหห้ ญิงสาวโพล่งออกไปอยา่ งใจคดิ “คณุ พาฉนั มาทนี่ ที่ �ำ ไม คณุ วางยาฉนั ในอาหารกบั ไวน์ คงไมไ่ ดท้ �ำ เพ่ือจะหาทเ่ี งียบๆ ห่างไกลผู้คน เพื่อคยุ แค่เรอ่ื งน้องคณุ หรอกนะ” “ฉลาดน!่ี เรอื่ งนายภทั รเปน็ เหตผุ ลขอ้ หลกั แตเ่ หตผุ ลอกี ขอ้ กค็ อื ... ผมอยากจะพิสจู น์อะไรบางอยา่ ง” หญิงสาวขยับกายถอยหนีเขา ซึ่งมีท่าทางราวกับราชสีห์ที่หมาย จะขยุ้มกวางน้อยเนื้อหวาน แล้วเหยื่อเผอิญเซ่อซ่ากระโจนเข้ามาในเขต ของมนั “พิ...พิสูจน์...คุณจะพิสูจน์อะไร...” หญิงสาวพยายามข่มเสียงท่ี เร่มิ สัน่ ให้เป็นปกติ อรณิชาถอยหนีจนแผ่นหลังสัมผัสกับกำ�แพงหนา และด้านหน้า คอื กำ�แพงมชี ีวติ ทก่ี ำ�ลังกักขังเธอไว้ “พสิ จู นว์ า่ คณุ ไมต่ อ้ งการผชู้ ายจรงิ หรอื เปลา่ คณุ ใหส้ มั ภาษณเ์ อง นีว่ า่ จะสนใจผ้ชู ายทีน่ ่าดงึ ดูด นา่ สนใจ ผมกอ็ ยากจะรวู้ ่าผชู้ ายอย่างผมที่ ใครๆ กอ็ ยากได้น่ะ มนั ดงึ ดูดคุณไมพ่ อหรือ ทัง้ ที่...” สายตาคมเขม้ กวาดทวั่ รา่ งขาวของหญงิ สาว กอ่ นจะโนม้ หนา้ เปา่ ลมขา้ งหูเลก็ แล้วกระซิบเสียงพรา่ “ผมเปน็ ผูช้ ายที่ได้ช่ือว่าเปน็ สามีพฤตนิ ัยของ...” ค�ำ พดู ของทศพลถกู หยดุ เมอ่ื เขา่ แหลมๆ ยกกระแทกกลอ่ งดวงใจ ของชายหนมุ่ ทวา่ เขากลบั หลกี หนไี ดท้ นั กอ่ นจะผลกั รา่ งสาวใหแ้ นบชดิ ตดิ ก�ำ แพง โดยมรี า่ งรอ้ นของตนแนบไปทั่วทง้ั ตวั ทอ่ นขาแขง็ แรงแนบตดิ กับ ท่อนขาเรียวยาว ก่อนอรณิชาจะได้แต่สะบัดหน้าไปมา เมื่อจมูกโด่งลาก 17

วลัชสิตา ไลไ้ ปตามแก้มนวลและล�ำ คอขาวผ่อง เรียวปากของชายหนุ่มกดแนบลงกับริมฝีปากอ่ิมเร่ือ โดยท่ีก�ำ ลัง อนั นอ้ ยนดิ ของหญงิ สาวไมส่ ามารถท�ำ รา้ ยเขาไดเ้ ลย ซ�้ำ รา่ งรอ้ นๆ นน่ั กลบั มีผลต่อสภาพรา่ งกายของเธอไม่น้อย เสื้อเชิ้ตตัวโตท่ีปกปิดเพียงเรียวขาอ่อนน้ัน ถูกชายหนุ่มเล่ือนขึ้น เพ่ือสมั ผสั เน้ือบอบบาง ที่มเี พยี งผ้าชน้ิ นอ้ ยห่อหุ้ม ขณะทมี่ อื ใหญอ่ กี ขา้ ง ลากไปตามแผน่ หลงั บอบบาง นำ�เธอให้หลงไปกบั จมุ พติ ออ่ นหวาน สลับ กับเรา่ ร้อนของเขา อรณชิ าสะดงุ้ กอ่ นเบกิ ตา เมอื่ ชายหนมุ่ ดงึ รา่ งของเธอจนเซถลาลม้ ลงไปบนเตยี งกวา้ ง เธอพลกิ กายหมายจะหนี ทวา่ เขากลบั ไมย่ อมปลอ่ ยให้ ท�ำ ได้ ดว้ ยการตรึงร่างบางไวใ้ ต้ร่างใหญข่ องตน ชายหนุ่มมองใบหน้าแดงก�่ำ ของหญิงสาว ไม่รู้แน่ชัดว่าเธอก�ำ ลัง เขนิ อายหรอื ก�ำ ลงั โกรธเคอื งเขากนั แน่ ทวา่ เขากลบั ชอบใบหนา้ ของเธอใน ยามนเ้ี สยี เหลอื เกนิ ...ใบหนา้ ทคี่ กุ กรนุ่ ไปดว้ ยอารมณข์ องเธอนน้ั นา่ มองไม่ น้อยไปกว่าตอนที่เธอเชิดหน้าอยู่บนเวทีแค็ตวอล์กสักนิด แม้จะบอกตัวเองอยู่เสมอว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขา รังเกียจคนท่ี ฉวยโอกาสกับเธอ แต่ร่างกายกลับทำ�ตรงกันข้าม เมื่อได้รับสัมผัสร้อนที่ แฝงความอ่อนโยนซ่ึงลูบไล้ไปทั่วร่าง จึงเผลอตัวจนไม่รู้ตัวเลยว่าเส้ือเช้ิต ถูกปลดไปต้ังแตเ่ มอ่ื ไหร่ ริมฝีปากร้อนผ่าวสัมผัสริมฝีปากอิ่มแดงเรื่อ ท่ีถูกเขาจุมพิตครั้ง แล้วคร้ังเล่า ก่อนชายหนุ่มจะควานหาความหวานของลิ้นบอบบาง ซ่ึง เขาจำ�รสชาติได้เป็นอย่างดี...ลูกอมแสนหวาน และกลิ่นหอมกรุ่นเหมือน ลกู กวาดรสนมของเธอนน้ั ยิ่งกวา่ ปลกุ เร้าอารมณห์ นุ่มให้คุกกรุ่น ไม่นาน นักร่างขาวท่ีถูกสัมผัสก็ยินยอมให้เขาได้ทำ�ตามความปรารถนา เขาจึง 18

เสน่หล์ วงซอ่ นรกั หยอกเอนิ อกอิม่ ดว้ ยล้ินรอ้ น ขณะที่นิว้ เรยี วลากไลไ้ ปท่วั กายสาว หญิงสาวขยำ�ผ้าปูท่ีนอนแน่น เม่ือรู้สึกราวกับมีผีเสื้อนับร้อยตัว พากนั มาบนิ วนในทอ้ ง ทศพลมองใบหนา้ สวยของเธอ กอ่ นจะลากลนิ้ เรยี ว ผ่านหน้าท้องแบนราบ...ตำ่�ลง...ต่�ำ ลง... “อ้ือ...อย่า...” อรณิชาส่งเสียงห้ามพลางปรือตา มองศีรษะท่ี ปกคลมุ ไปดว้ ยเสน้ ผมสีดำ�ของเขา เรียวล้ินร้อนของเขาสัมผัสกายสาวอย่างไม่รังเกียจ ดูดร้ังให้ร่าง สาวยง่ิ รอ้ นผา่ ว ไมว่ ่าบรรยากาศภายนอกจะเยน็ เพยี งใด ทวา่ ไม่ไดท้ ำ�ให้ อุณหภูมิภายในกายของท้ังคู่ต่ำ�ลงได้เลย ทว่าอรณิชาก็ต้องขัดใจ เมื่อเขาเอาแต่กล่ันแกล้งด้วยการทำ� เหมือนจะช่วยปลดปลอ่ ย แตก่ ลบั หยุดทำ�แลว้ ผลักเธอให้ทรมานยิ่งขน้ึ รมิ ฝปี ากอิม่ รับจมุ พิตรอ้ นจากเรยี วปากบางของชายหนุ่ม ทศพล ปรนเปรอให้เธอเคลิ้มไปตามแรงปรารถนา จากนั้นจึงดึงมือเล็กขึ้นโอบ รอบลำ�คออย่างง่ายดาย ก่อนที่เธอจะเลื่อนมือของตัวเองไปตามแผงอก เปลือยของเขา “อื้อ...ทนู หวั ...หอมหวานไปท้งั ตัว...” ชายหนมุ่ เอ่ยเสียงพรา่ ทศพลประสานกับสายตาขุ่นเคืองของหญิงสาวท่ีแสดงออก ถึงความอึดอัด ก่อนจะจุมพิตเรียวปากอ่ิมขณะสอดกายแกร่งเข้าสู่ร่าง บอบบางของเธอ เธอจงึ บรรเทาความเจบ็ ปวดทไี่ มค่ ุ้นชนิ ดว้ ยการจิกเล็บ กบั แผน่ หลงั ของเขา เสย่ี หนมุ่ จบู หนกั ๆ ใหเ้ ธอคลายความเจบ็ ปวด เขารดู้ วี า่ นไ่ี มใ่ ชค่ รง้ั แรก ทวา่ กไ็ มใ่ ชค่ รง้ั ทรี่ อ้ ย แมป้ ากเธอจะบอกวา่ มใี ครอกี หลายคน เขากไ็ ม่ เชอื่ เพราะสมั ผสั ทไ่ี ดร้ บั อยนู่ บี้ อกวา่ อรณชิ าไมเ่ คยชนิ กบั สมั ผสั วาบหวาม ท่เี ขามอบให้สกั นิด 19

วลชั สิตา เลบ็ ยาวจกิ บา่ กวา้ งเพอื่ ผอ่ นคลายอารมณท์ พ่ี งุ่ ทะยานสงู ขน้ึ ขณะ ที่ชายหน่มุ กอดร่างบางแน่น ขยับสะโพกแกรง่ ใหแ้ นบชิดกายบอบบาง “จ�ำ ใหด้ นี ะแอฟ...จำ�ไว้...คุณเป็นของผม” อารมณ์รักท่ีเขาไม่เคยรู้สึกมาก่อนหน้านี้ กำ�ลังกระแทกเข้าใส่ สว่ นลกึ ในหวั ใจ เชน่ เดยี วกบั ความปรารถนาทพ่ี งุ่ ทะยาน จนท�ำ ใหเ้ ขาตอ้ ง ขยับกายอย่างหนักหน่วงย่ิงข้ึน จากนั้นร่างจึงเกร็งกระตุกแล้วซบหน้าลง กบั อกอ่ิม กายแกรง่ พลกิ ลงเอนกายเคยี งขา้ ง พลางรง้ั รา่ งสาวเขา้ มาแนบชดิ สดู กลิ่นหอมจรุงใจเขา้ ปอดอยา่ งอิม่ เอมใจ “ปล่อย!” อรณิชาแหวเสียงหวานพลางขยับกายถอยห่างราวกับ รงั เกียจเดยี ดฉันท์ ทศพลยกศีรษะข้ึนมาประสานสายตากับเธอ จึงได้เห็นแววโกรธ เคอื งในดวงตาค่สู วย ท่ีไมต่ ้องคาดเดาอารมณ์ของอีกฝา่ ยเลยสักนิด “พอใจคุณแล้วก็สง่ ฉนั กลบั บ้านสิ คุณต้องการเพียงเทา่ นีน้ ”่ี “ดูเหมือนเราจะเขา้ ใจตา่ งกนั นะคนสวย” “นี่คณุ !” หญงิ สาวแหวพลางสง่ สายตาเรืองรอง “เอาล่ะ...ผมวา่ มาคุยกนั จรงิ ๆ จังๆ สกั ทีก็ด”ี “มีอะไรต้องคุยอีก ฉันไม่คุย!” อรณิชาเอ่ยเสียงขุ่น ขณะสบตา อยา่ งเอาเร่ือง “ผมอยากให้คุณอยู่กับผมท่ีน่ีเพื่อรอหลักฐาน ว่าคุณเป็นต้นเหตุ ทำ�ให้นายภัทรรถคว่ำ�หรือเปล่า” “ถ้าง้ันทำ�ไม่เรียกตำ�รวจมาพาฉันไปสอบสวนซะล่ะ แต่บอกไว้ ก่อนนะ...ถ้าฉันจะทำ� คนท่ีโดนคงไม่ใช่น้องชายคุณหรอก!” อรณิชาเอ่ย อยา่ งหงดุ หงิด 20

เสนห่ ล์ วงซ่อนรัก “คณุ ยนื ยนั ว่าไมไ่ ด้ท�ำ ?” “ก็แล้วแต่คุณจะคิด” หญิงสาวไหวไหล่ ก่อนจะเอ่ยต่อ ด้วยหวัง ว่าเขาจะเชือ่ และปล่อยเธอไป “ถ้าคณุ ไม่เชื่อ จะให้ฉนั ไปสาบานทกุ วัดยัง ได้เลย” “ก็ด.ี ..ผมพอใจค�ำ ตอบคุณมาก” ชายหนุ่มยกมุมปากข้ึนย้ิม ขณะขยับกายเข้าแนบชิดเธอ ท่ี พยายามจะถอยห่างจากเขา จนเขาต้องควา้ เข้ามากอดท้งั ตัว “พอใจก็ปล่อยฉันกลับบ้านส!ิ ” “ไมไ่ ด้หรอกครบั คนสวย” “ทำ�ไมอกี ล่ะ” หญิงสาวเอย่ เสียงขนุ่ พลางชักสีหนา้ อย่างไมพ่ อใจ “กผ็ มพอใจจะเกบ็ คณุ ไวข้ า้ งกาย เรอ่ื งนายภทั รกเ็ รอ่ื งนงึ เรอื่ งของ เราก็อีกเร่ืองนึง แต่ถ้าเรื่องนายภัทรทำ�ให้คุณอยู่ที่น่ีได้ ผมก็จะดีใจมาก ระหว่างน้ีคุณก็อยู่สนุกกับผมท่ีนี่ไปก่อน เผลอๆ จะติดใจจนลืมทอม ไม่ อยากกลบั ออกไปเลยกไ็ ด้ ใครจะร้”ู “ไอ.้ ..ไอ.้ ..นายมนั ...กรี๊ด!” อรณชิ ากรีดรอ้ งดว้ ยความหงุดหงิด “จ๊ๆุ ไม่เอาครบั เกบ็ เสยี งเพราะๆ ไวค้ รางตอนอยูใ่ ตล้ ่างผมคืนนี้ จะดกี วา่ นะครับคนสวย” ทศพลเอย่ จบกร็ บี ลกุ ขน้ึ ขณะรบั หมอนทห่ี ญงิ สาวขวา้ งดว้ ยความ โมโห แลว้ เดนิ เข้าหอ้ งน�้ำ ไปอยา่ งอารมณด์ ี ทวา่ เสยี งฮัมเพลงอยา่ งรืน่ เริง ใจจากในหอ้ งน�ำ้ ยง่ิ ท�ำ ใหอ้ ารมณข์ องอรณชิ าเดอื ดดาลมากขน้ึ เปน็ เทา่ ตวั เม่ือรู้ตัวว่าเผลอมาติดกับดักของนายพรานเจ้าเล่ห์ ก็อดคิดไม่ ไดว้ ่าเธอเธอชา่ งโง่จริงๆ จนนึกอยากจะกรีด๊ ลน่ั บา้ น ให้แกว้ หูของต้นเหตุ แตกให้รู้แล้วรู้รอดไป ทว่า...เธอก็ได้แต่คิดเท่าน้ันแหละ เพราะเธอมีเร่ือง ใหก้ งั วลยงิ่ กวา่ ... 21

วลชั สิตา แลว้ น่ีฉันจะทำ�ยังไงละ่ อตุ ส่าหม์ ชี ่องใหเ้ อาคนื แทๆ้ แต่ดันมาตดิ แหงก็ ทน่ี ี่ แบบน.ี้ ..จะเอาเวลาไหนไปจดั การเร่ืองของตวั เองกนั ! หญิงสาวร่ำ�ร้องในอกที่ร้อนราวไฟสุม ความแค้นที่สุมอกมานาน นับสิบปีกำ�ลังจะเร่ิมต้น ทว่ามักถูกขัดขวางจากทศพลตลอดหลายเดือน มาน้ี จรงิ อยทู่ เี่ ขาไมไ่ ดต้ ง้ั ใจ ทวา่ การทเ่ี ขาและนาถยดาเปน็ คคู่ วงกนั ก็ ยากทเ่ี ธอจะด�ำ เนนิ ตามแผน เพราะอยากหลกี เลย่ี งทจี่ ะพบปะเขา เนอื่ งมา จากความสมั พนั ธค์ นื เดยี วทเี่ ธอแทบจะจ�ำ ไมไ่ ด้ ทวา่ กเ็ ปน็ ความฝงั ใจของ เธอ แตม่ าวนั นม้ี นั กห็ วนกลบั มาอกี ทนี่ า่ โมโหทส่ี ดุ กค็ งเปน็ รา่ งกายของเธอ ที่คล้อยตามเขา ทรยศคำ�สงั่ ตวั เองเช่นน้ี อรณิชาได้แต่หงุดหงิด เม่ือหนทางในการแก้แค้นของตนถูก ชายหนมุ่ ทเี่ ธอพยายามหนขี ดั ขวาง แตไ่ มว่ า่ อยา่ งไรเธอกจ็ ะไมม่ วี นั ยอมอยู่ ที่นี่เป็นอันขาด เธอจะต้องกลับบ้าน กลับไปขจัดไฟท่ีสุมอกเธอมาตลอด หลายปีทีผ่ า่ นมา เธอจะต้องแกแ้ ค้นแทนคนท่ีเธอรกั ให้จงได!้ 22

เสนห่ ์ลวงซอ่ นรัก Chapter 2 เธอคอื ของหวาน เมื่อภาสกรขับรถกลับมาถึงไร่ พร้อมกับหญิงสาวตัวเล็ก ท่ีเขาชวนออกไปซ้ือของใช้จำ�เป็นของเธอ ก็ต้องแปลกใจกับรถที่จอดอยู่ บริเวณหน้าบา้ นซงึ่ ดูคุ้นเคย เขาจำ�ได้ว่าเพื่อนรักไม่ได้บอกข่าวการมาเยือนให้ทราบล่วงหน้า สักนิด เมื่อเดินเข้าในบ้าน ร่างสูงกับใบหน้าสวยของทศพลท่ีกำ�ลังคุย โทรศัพท์ก็หันมามองคนทั้งคู่ ก่อนจะเลิกค้ิวด้วยความแปลกใจขณะ จับจ้องคนตัวเล็ก “นัง่ นี่กอ่ นนะ เดี๋ยวจะแนะนำ�เพ่อื นผมให้รจู้ ัก” หญิงสาวที่เดินตามเข้ามาทรุดลงนั่งอย่างว่าง่าย ภาสกรจึงหาย เข้าไปอีกห้อง เพียงเดี๋ยวเดียวก็เดินกลับมานั่งเคียงข้างเธอ จากนั้นจึง สบตาท่ีเต็มไปด้วยความสงสัยและความอยากรู้อยากเห็นของเพื่อนรัก ก่อนจะแกลง้ เลกิ ควิ้ ทา้ ทายให้อกี ฝา่ ยถาม “ใครวะซนั หนา้ ตาจม้ิ ลม้ิ เชยี ว” ทศพลถามพลางยกั ควิ้ ใหเ้ พอื่ นรกั “ฉนั พบเธอสลบอยู่ตรงหน้าทางเข้าไร่เมื่อสามวันก่อน แลว้ มารทู้ ี 23

วลชั สิตา หลงั วา่ ความจ�ำ เสอ่ื ม สงสยั วา่ ถกู โจรตหี วั นายกร็ วู้ า่ แถวนโ้ี จรชงิ ทรพั ยค์ น ต่างถนิ่ เยอะ” “โอะ๊ ! จรงิ เหรอเนยี่ ยนิ ดที ไ่ี ดร้ จู้ กั ครบั ผมเปน็ เพอ่ื นกบั หมอนี่ เรยี ก ผมว่าทศก็ได้นะครบั ” “คะ่ ” มีนารบั ค�ำ พรอ้ มรอยยิม้ “แลว้ นน่ี ายได้แจง้ ตำ�รวจมั้ยซนั ” “เรยี บรอ้ ยแล้ว ตอนน้ฉี ันเลยใหเ้ ธออยกู่ ับฉนั ทน่ี ่ีกอ่ น” “คุณโชคดนี ะครับทีม่ าเจอนายซัน” มนี าเพยี งยม้ิ รบั ขณะมองหนา้ อกี ฝา่ ย เธอรจู้ กั ผชู้ ายคนนจ้ี ากขา่ ว สังคมไฮโซและเซเลบมากมาย...ทศพล ภักด์ิพิบูลย์ เทวรูปหน้าสวยที่จับ งานธรุ กจิ อะไรกร็ งุ่ ไมว่ า่ จะสถานบนั เทงิ ภตั ตาคาร หรอื แมแ้ ตไ่ รช่ าสง่ ออก เขามีใบหน้าสวยก็จริงอยู่ แต่กลับดูแมนและสมาร์ตมากทีเดียว ถึงขนาดดึงดูดให้สตรที พี่ บเห็นพากนั เมยี งมองจนเหลียวหลงั ร่างอวบท้วมของแม่บ้านสูงวัย ถือนำ้�เข้ามาเสิร์ฟให้ทั้งสาม พอ มนี าย่ืนมือช่วย อกี ฝ่ายกท็ อดมองอย่างเอ็นดู “คุณซันคะ ฉันขอตวั ไปชว่ ยป้าพลอยในครวั นะคะ” “ไดค้ รบั แตต่ ัวเลก็ หายดแี ลว้ แน่นะครับ” “คณุ หมอบอกวา่ แผลไมล่ กึ ผลซที แี สกนกบั เอม็ อารไ์ อกไ็ มม่ อี ะไร นีค่ ะ ไม่มีเลือดคัง่ กะโหลกก็ไมร่ า้ ว” “ผมหมายถงึ อาการมนึ อาการเวยี นศีรษะเหมอื นกอ่ นหน้าน้”ี “มีอยู่บ้างค่ะ แต่กด็ ขี ึ้นมากแลว้ ” “งั้นก็ตามใจครับ” ชายหนุ่มพยักหน้ารับ ก่อนจะหันไปบอก แม่บ้านคนสนิท “ป้าพลอยให้เด็กมาเก็บของพวกนี้ไปท่ีห้องตัวเล็กด้วย นะครับ” 24

เสนห่ ล์ วงซอ่ นรกั “ได้ค่ะคณุ ซนั ” หญิงสาวเดินตามแม่บ้านออกจากห้องน่ังเล่น ภาสกรจึงหันมอง ใบหนา้ ของเพื่อนทก่ี ำ�ลงั หร่ีตามองเขาอยา่ งสงสัย “นายไม่ต้องมาคิดไร้สาระเลยนะเว้ยไอ้ทศ ฉันไม่ได้คิดอะไรกับ เธอ” “หรือจะเถียงว่าแม่ตัวเล็กน่ันไม่ใช่สเปกนาย ตาโตเหมือนตุ๊กตา ปากบาง มีลักย้ิม ร่างเล็กบอบบางน่าทะนุถนอมเหมือนตุ๊กตาญ่ีปุ่น แน่ จรงิ ก็ปฏิเสธมาสิวะ” ภาสกรถอนหายใจ เขายอมรับวา่ ทศพลพดู ถกู แตเ่ ขาไม่รู้จกั เธอ สกั นิด และเธอก็เป็นผปู้ ว่ ยความจ�ำ เสื่อม “ไม่ต้องมายุ่งเร่ืองฉันหรอก ว่าแต่ผู้หญิงคนใหม่ของนายน่ะเป็น ใคร” “นายรู้จกั อยแู่ ล้วล่ะ สาวสงั คมไมแ่ คร์สือ่ ไฮโซเซก็ ซ่ี ผหู้ ญิงที่ควง ทอม ไมส่ นใจผูช้ าย” “หืม...นี่นายพูดจริง? แล้วคุณแอฟยอมนายง่ายๆ เหรอ” “แล้วนายคดิ วา่ ฉนั เป็นใคร ฉันนะ่ เส่ียทศนะเว้ย!” “เออ! แล้วคขู่ าคนเกา่ ๆ ของนายล่ะ” “กไ็ มเ่ หน็ จะมปี ญั หาอะไรน่ี แอฟกอ็ ยสู่ ว่ นแอฟ ฉนั แคม่ ผี หู้ ญงิ เพม่ิ เขา้ มาในชวี ิตหนึ่งคนเท่านัน้ ” “นายนมี่ ันหลอ่ เลอื กได้จริงๆ เลยว่ะไอ้ทศ” “ว่าแตน่ ายไมส่ นแมต่ กุ๊ ตาจริงเร้อ...ถา้ นายไม่สนฉันขอนะเวย้ ” “ไม่ได้! ขอสักคนเหอะว่ะ นายนี่มันเสือจริงๆ เลยนะ ฉันว่าไอ้นุ เป็นเสือแลว้ นายน่ีมนั ย่งิ กว่า” “ชว่ ยไม่ไดน้ ่หี วา่ คนมนั หล่อ รวย ผู้หญงิ ทไี่ หนจะไมส่ น” 25

วลชั สิตา “ระวงั กรรมจะตามสนอง” “ฉนั จะรอนะ” ทศพลเอ่ยขณะยิม้ ขำ� แม้เขาจะทำ�เหมือนไม่แยแส แต่ก็อดหวนคิดถึงแม่สาวรสนมที่ แสนรั้นและพยศไม่ได้ แค่นกึ ถงึ ก็อยากจะใหเ้ วลาเคล่ือนไปไวๆ เพ่อื ทค่ี ืน นจ้ี ะไดล้ ้ิมรสลูกอมรสนมของเขาทงั้ คนื ใหส้ มอยาก “แลว้ นี่นอ้ งนายเป็นไงบา้ ง” ภาสกรเปลย่ี นเรื่อง “ก็เหมือนเดมิ ยงั คงต้องใชเ้ คร่อื งอย”ู่ “แลว้ คนของนายไดอ้ ะไรเพ่ิมบ้างรึเปลา่ ” “ฉันกำ�ลังสืบเก่ียวกับความสัมพันธ์ระหว่างนายภัทรกับแอฟ ดูเหมือนจะมีอะไรบางอย่างปิดบังอยู่ ไม่รู้ว่าเก่ียวกับความสัมพันธ์ใน ครอบครัวของเธอหรือเปล่า แต่เธอยืนยันหนักแน่นว่าไม่เกี่ยวกับท่ีนาย ภัทรนอนเปน็ ผกั อย่”ู “แล้วถ้าเธอไมเ่ กย่ี วขอ้ งจริงๆ นายจะปลอ่ ยเธอไปรึเปลา่ ” “กค็ งอยา่ งนน้ั ไมม่ อี ะไรเกยี่ วขอ้ งกนั น”่ี ทศพลเอย่ พลางกลอกตา ไปมา เขารคู้ วามจรงิ นน้ั อยเู่ ตม็ อกวา่ เหตใุ ดจงึ พาตวั อรณชิ ามาอยดู่ ว้ ย ที่น่ี ที่ห่างไกลจากความช่วยเหลือ ให้คนของตนคอยจับตาดู ไม่ให้เธอ สามารถหนไี ปไหนไดง้ า่ ยๆ “แนใ่ จนะว่าไมไ่ ดต้ ิดใจจนปล่อยไปไม่ได”้ ภาสกรต้งั ขอ้ สังเกต “หมายความว่าไงไอ้ซัน” “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะไอ้ทศ วิรัศเล่าให้ฉันฟังว่าคร่ึงปีท่ีผ่านมา นายตดิ ลกู กวาดและตอ้ งพกตดิ ตวั นน่ั ไมใ่ ชเ่ พราะวา่ เธอมรี สชาตแิ ละกลนิ่ เดียวกันหรอกหรือ” “นายมว่ั แลว้ ฉนั แคอ่ ยากกนิ ของหวาน” 26

เสน่ห์ลวงซอ่ นรกั “เราโตมาด้วยกันนะไอ้ทศ ไอ้นุก็เล่าให้ฟังว่านายน่ะถามเร่ือง คณุ แอฟจากมนั ตง้ั แตไ่ ปเจอเธอทง่ี านแต่งงานมัน” “ฉนั ก็สนใจคนสวยทุกคน” “แต่ไม่ใช่คนทน่ี ายต้องจับลากข้ึนเตียงแบบน้ี” “ก็มนี ี่...คนทฉ่ี ันบังคบั ให้ขน้ึ เตยี ง” “แต่พวกน้ันก็แค่มารยา ไม่มีใครทำ�ให้นายต้องคอยติดตามข่าว เหมือนเธอ แล้วนายก็ดูจะหงุดหงิดทุกครั้ง ท่ีมีข่าวเร่ืองเธอกับนายภัทร ออกมาว่ากำ�ลงั คบหากัน” “นายอย่ามาพูดอะไรไร้สาระนะไอ้ซัน ฉันไม่มีทางสนใจผู้หญิงที่ นา่ สงสัยว่าคดิ ฆ่านอ้ งชายตัวเองหรอก” “เธอไม่ไดฆ้ ่านะทศ ฉนั เชื่อวา่ ผู้หญิงอยา่ งเธอฆ่าใครไมไ่ ด้หรอก” “ไมเ่ สมอไปหรอก แม่ฉนั ยงั เคยคิดฆ่าพอ่ ฉันได้เลยนี่” “นัน่ มันไม่เหมอื นกัน แมน่ ายตอ้ งการมรดกของพ่อนายนี่ แตเ่ ธอ ต้องการอะไรจากน้องชายเสเพล ไม่เป็นโล้เป็นพายของนายล่ะ ถ้าจาก นายก็วา่ ไปอย่าง ที่ส�ำ คัญ..ธุรกิจจวิ เวลรี่ของเธอกก็ �ำ ลังรุ่ง” “ฉันก็ไม่ได้คิดว่าเธอต้องการมรดกน่ี แต่เธอมีส่ิงที่ต้องการ มากกว่านัน้ ย่ัวยวนใจเธอกวา่ น้ัน” “อะไรละ่ ” “น่ันล่ะท่ีฉันต้องรู้ให้ได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน ต่อให้ต้องใช้ปืนจ่อ หวั เธอ ฉันกจ็ ะท�ำ ” “นายน่ะหรือจะเอาปืนจ่อหัวคุณแอฟน่ะ เอาอย่างอ่ืนจ่อล่ะสิไม่ ว่า” “หึๆ อยา่ งอ่ืนท่นี ายวา่ มนั กน็ า่ สนไมห่ ยอกเลยนะ” ภาสกรได้แต่ส่ายศีรษะ เมื่อเห็นแววตาเจ้าเล่ห์พราวระยิบของ 27

วลชั สิตา ทศพล ดูท่างานนี้เหย่ือสาวจะอร่อยจนเพื่อนเขาไม่ยอมปล่อยง่ายๆ เห็น ได้จากดวงตาคมๆ บนใบหนา้ สวยนัน่ กำ�ลงั ย้ิมพออกพอใจ และบอกเปน็ นยั วา่ ไอท้ พ่ี ดู มาทง้ั หมดกแ็ คป่ ากแขง็ เพราะไมอ่ ยากใหใ้ ครคดิ วา่ เสอื ก�ำ ลงั จะโดนลบลายตา่ งหาก อรณิชาลืมตาอีกคร้ังก็เห็นแต่เพดานห้อง และฝาผนังท่ีทำ� จากไมส้ ัก เธอยันตัวขน้ึ นง่ั พลางกลอกตาไปมาอยา่ งอ่อนลา้ เธอจ�ำ ไดว้ า่ แอบงบี หลบั หลงั จากปะทะคารมกบั เขาเม่อื คร้ังสุดท้าย และเป็นอกี ครง้ั ที่ เธอต้องเจ็บตัวเพราะการพยายามหนี แล้วถูกเขาลากมาขังไว้ในห้อง ซ่ึง เปน็ อกี ห้องที่ไม่ใชห่ อ้ งเดียวกบั เม่ือวาน “ต่ืนแล้วหรือครับ เส่ยี ให้ผมมาดูแลคุณ ถา้ ยงั ไงทานอาหารกอ่ น มย้ั ครับ หรอื จะรอเส่ยี กลับมาทานม้ือเย็นดว้ ยกนั ละ่ ครบั ” “ม้ือเยน็ เหรอ? นี่มันก่โี มงแลว้ ” “จะหา้ โมงเย็นแล้วล่ะครับ” “ห้าโมง! น่ฉี นั หลบั ไปนานแค่ไหนกัน” “เออ่ ...” คณณิ ทำ�สีหน้าล�ำ บากใจ อรณิชาถอนหายใจอย่างนึกระอาใจ ไอ้ที่ว่าดูแลมันก็แค่คำ�พูด สวยหรูเท่าน้ัน แท้จริงแล้วก็คงมาทำ�หน้าท่ีเป็นผู้คุมตามคำ�ส่ังของเส่ีย เจ้าเล่ห์นั่นแหละ หญิงสาวมองรอบห้องอย่างสำ�รวจ ก่อนจะหันกลับมา มองผคู้ ุมของเธออีกครง้ั “น่ีหอ้ งเส่ยี เหรอ” “ไม่ใช่ครับ เสยี่ ไมใ่ ชห้ อ้ งนอนรว่ มกับผู้หญิง นอกจาก...” “เซก็ สส์ นิ ะ” อรณชิ าเอย่ ตอ่ อยา่ งรทู้ นั “ห!ึ ชา่ งเปน็ ผชู้ ายทร่ี กั ความ เปน็ สว่ นตวั เหลอื เกนิ นะ ถา้ งน้ั ฉนั ขออาบน�ำ้ หนอ่ ย นายกอ็ อกไปเหอะ ตอนนี้ 28

เสนห่ ล์ วงซ่อนรัก ฉันคงหนีไปไหนไมไ่ ด้หรอก เหน็ สภาพทเุ รศทุรังของฉนั หรอื เปลา่ ล่ะ” หญิงสาวก้มมองสภาพเสื้อผ้ายับย่น ท่ีมีเพียงเส้ือเช้ิตตัวโตของ เขาเทา่ น้นั “เสีย่ ใหผ้ มเอาเสอื้ ผา้ มาใส่ไว้ในตู้แลว้ ล่ะครับ” “อ้อ! ฝากขอบพระคุณในน้ำ�ใจอันประเสริฐ ท่ีเขาให้กับผู้หญิงที่ ลกั พาตวั มาดว้ ยนะ” น�ำ้ เสยี งประชดประชนั ของอรณชิ า ไมไ่ ด้สง่ ผลใดๆ ต่อคนท่ีก�ำ ลงั ถอยหลงั ออกจากประตูหอ้ งนอนของหญิงสาว ทวา่ เม่อื ปดิ ประตแู ล้วกอ็ ด ไม่ไดท้ ี่จะยม้ิ ขำ� เมอ่ื คลอ้ ยยหลงั คณณิ อรณชิ ากเ็ ปดิ ประตตู เู้ สอื้ ผา้ สขี าว ซง่ึ ภายใน มเี สอ้ื ผา้ ผหู้ ญงิ แขวนเตม็ ตู้ มที กุ สี ทกุ แบบ เธอจงึ หยบิ มาดกู อ่ นจะเหน็ ปา้ ย ยห่ี อ้ และปา้ ยราคาทยี่ งั ตดิ อยู่ บง่ บอกวา่ เขาเพงิ่ ซอ้ื มาสดๆ รอ้ นๆ และเมอ่ื เปดิ ลน้ิ ชกั กพ็ บชนั้ ในทง้ั บนและลา่ ง หญงิ สาวหลบั ตาเพอ่ื ระงบั ความโกรธ ไมร่ ู้ว่าโกรธเขา หรือโกรธตวั เอง แต่ท่แี นๆ่ เธอไมพ่ อใจสุดๆ เลยล่ะ คิดจะถอยของใหม่ยีห่ ้อหรูมาเอาใจฉันหรือไง...ไอ้คนบ้ากาม! หญงิ สาวกน่ ดา่ ชายหนมุ่ ในใจ กอ่ นจะถอนหายใจ เธอหยบิ เสอื้ ยดื คอวแี ขนสน้ั กบั กางเกงยนี ขาสนั้ พรอ้ มชดุ ชน้ั ในมาวางไวบ้ นเตยี ง จากนนั้ จงึ เดนิ เขา้ ห้องนำ้� ใชเ้ วลาเพียงไม่นานก็เดินออกมาแตง่ ตวั จนเรียบรอ้ ย อรณชิ าพาตวั เองไปยงั หน้าตา่ ง เธอไมค่ ิดจะยอมแพ้งา่ ยๆ เพียง เพราะหนีไมไ่ ด้ อย่างไรเสยี ...เธอกจ็ ะหนอี อกไปจากทนี่ ่ใี หไ้ ด้ “อย่าคิดจะหนีเป็นรอบที่สองของวันเลยคนสวย มาอยู่น่ีไม่ทันไร หนีเป็นสิบครั้ง ท้ังๆ ท่คี ณุ ก็น่าจะรู้วา่ มนั ไมม่ ที างเป็นไปไดเ้ ลย” เสียงทุ้มที่ดังมาจากด้านหลัง เป็นเหตุให้แผ่นหลังบอบบางเกร็ง เครียด ก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับพ่อราชสีห์กล้ามโต ท่ีพร้อมจะจู่โจม 29

วลชั สิตา เธออีกไม่ก่ีวินาทีข้างหน้า แต่นางกวางอย่างเธอไม่มีวันยอมตกเป็นเหยื่อ ของเขาซ�้ำ แลว้ ซำ�้ เล่าเชน่ ที่ผ่านมาอีก “ฉันไม่ได้หนี ก็แค่จะสูดอากาศบริสุทธ์ิ แต่พอคุณเข้ามาเท่านั้น แหละ...อากาศกเ็ ป็นพษิ ทันทีเลย” “ปากเกง่ จรงิ นะ ถามจรงิ เถอะ คณุ เล่นตวั อย่างน้ีกบั น้องชายผม บา้ งรึเปลา่ ” อรณิชายกมุมปากข้ึนย้ิม ใบหน้าสวยของชายหนุ่มแสดงออกว่า แปลกใจกบั รอยยมิ้ เหยยี ดหยนั รงั เกยี จของเธอ หรอื เขาเขา้ ใจความสมั พนั ธ์ ของเธอและภัทรพลผิดไป “เลน่ ตวั เหรอ? แหม...ถามแบบน้ฉี นั จะตอบยังไงล่ะคะ ลองปลุก ไอน้ อ้ งชายตายซากของคุณข้นึ มาถามสิ!” น�ำ้ เสยี งเกรยี้ วกราดยามเอย่ ถงึ ภทั รพล บง่ บอกวา่ เธอเกลยี ดผชู้ าย คนนั้นจับใจ ทำ�ให้ทศพลต้องมองเธออีกคร้ัง อะไรบางอย่างในแววตา เรอื งรองคนู่ น้ั ก�ำ ลงั บอกเขาวา่ ความสวยหอมหวานของเธอเคลอื บไปดว้ ย ยาพษิ และพรอ้ มจะครา่ ชีวติ ของผ้ทู เ่ี ชยชมิ ทว่าการที่เธอพยายามข่มอารมณ์ของตน น่ันแสดงว่าเขาไม่ใช่ เหยื่อของเธอ ย่ิงได้เห็นเธอเป็นเช่นนี้ เขาก็ยิ่งอยากรู้ อยากเดินหน้าเร่ือง ของเธอ และพอจะคาดเดาความสมั พนั ธข์ องนอ้ งชายกบั อรณชิ าไดไ้ มย่ าก ว่าไม่ไดเ้ ปน็ เช่นที่ข่าวกระพือออกไป “คณุ กบั นายภทั รไมไ่ ดเ้ ป็นอยา่ งท่ีในข่าวลอื กนั สนิ ะ” “ฉนั ไมอ่ ยากพดู ซ�ำ้ ซากหรอกนะ คณุ จะคดิ ยงั ไงกต็ ามใจเถอะ ฉนั ไมอ่ ยากจะพูดถงึ เร่ืองนีอ้ กี ” “คุณต้องพูด ถา้ คุณไมเ่ ปดิ ปากผมจะเปดิ มันเอง” “เอาสิ เปิดยังไงล่ะ จมุ พติ บนเรยี วปาก ให้ฉันยอมรับล้ินรอ้ นของ 30

เสน่ห์ลวงซอ่ นรัก คณุ เขา้ มาในปากของฉนั หยอกลอ้ กนั ใหฉ้ นั คลอ้ ยตามคณุ ห.ึ ..นยิ ายชดั ๆ” อรณิชากอดอกเอย่ อยา่ งไมย่ ี่หระ ท่าทางที่ไม่ได้เกรงกลัวต่อคำ�ขู่ของเขา เป็นเหตุให้ทศพลอดคิด ไม่ได้ว่า ผู้หญิงคนนี้สร้างความประหลาดใจได้เสมอ ตั้งแต่คร้ังแรกที่เขา ไดก้ อด ไดจ้ บู ได้มคี วามสัมพันธ์ลึกซง้ึ กับเธอคราวน้ัน ถา้ เปน็ ผหู้ ญงิ คนอน่ื คงโวยวายเรยี กรอ้ งใหเ้ ขารบั ผดิ ชอบทบี่ งั คบั เธอ แตอ่ รณชิ ากลับตรงกนั ขา้ ม จนเขาหลงเชอ่ื ไดง้ า่ ยๆ หากมีคนบอกว่า เธอไมใ่ ช่สาวบริสทุ ธิ์ ทวา่ เขาเป็นคนพสิ ูจนม์ ันดว้ ยตวั เอง จงึ ประหลาดใจ ยงิ่ นักเม่อื เธอท�ำ ท่าไมแ่ ยแส ราวกบั หญิงกรา้ นโลกทงั้ ทีไ่ มใ่ ช่เลย “อยากจะคิดว่าฉันมีอะไรกับใครก็คิดไป แต่ผู้ชายที่ฉันจะไม่มี ความสัมพันธ์ด้วยก็คือผู้ชายในภักด์ิพิบูลย์ พวกที่เห็นผู้หญิงเป็นเพียง เครื่องบ�ำ บดั ความใคร่ คิดวา่ ผู้หญิงเปน็ เครอ่ื งประดบั ช่วยเสริมอ�ำ นาจไว้ โอ้อวดเพอื่ นฝูง” “แตค่ ณุ คงไม่ลมื ว่าผมเป็นผชู้ ายคนแรกของคุณ แลว้ เม่อื คืนก่อน ผมกบั คณุ กย็ ัง...” “คนแรกแลว้ ยังไง? ไมใ่ ชค่ นสดุ ทา้ ยน่!ี ” อรณชิ าโตก้ ลบั ทนั ที เธอไมไ่ ดน้ กึ กลวั คนตรงหนา้ สกั นดิ ดวงตาเรยี วสอี �ำ พนั ไดร้ ปู จงึ จบั จอ้ งชายหนมุ่ หน้าสวย โดยไมค่ ิดจะลดราวาศอกใหเ้ ลย ขณะทเี่ ขากม็ องใบหนา้ ใสสะอาดหมดจด ไรเ้ ครอื่ งประทนิ โฉมใดๆ ของเธออยา่ งครนุ่ คดิ นเ่ี ธอจะไมย่ อมลงใหเ้ ขาเลยหรอื ไง ได!้ ในเมอ่ื ไมย่ อม เขาม่นั ใจวา่ สามารถเอาชนะเธอได้ดว้ ยกำ�ลังอยา่ งแน่นอน ทศพลยา่ งสามขุมเขา้ หา ขณะทีเ่ ธอทำ�เพยี งยืนมอง ดว้ ยอยากรู้ จดุ ประสงคข์ องอีกฝา่ ย “ถามจรงิ เถอะนะ เธอมคี วามแค้นอะไรกบั พวกเราหรอื ไง” 31

วลชั สิตา “คุณไม่จำ�เป็นต้องรู้หรอก เพราะรู้ไปก็ช่วยอะไรได้ หรือจะพูด ตรงๆ กค็ อื คณุ ไมม่ คี ่า ไม่มคี วามสำ�คญั มากพอจะมาร้เู ร่ืองของฉนั สกั นิด คุณก็แค่ผชู้ ายท่ีไมต่ ่างจากผา้ อนามยั หรอกที่ใช้แลว้ ทิง้ ” ชายหนุ่มขบกรามกรอด ก่อนจะกระชากร่างบอบบางเข้าหาตัว มือใหญ่ตะปบลำ�คอระหงให้เชิดขึ้นรับจุมพิตดุดัน ท่ีเต็มไปด้วยความ โกรธเคืองของเขา เธอกล้าดีอย่างไรท่ีดูถูกว่าเขาไม่มีค่า เปรียบเทียบเขา กบั ผา้ อนามยั มอื เลก็ บอบบางดนั แผงอกหนนั่ แนน่ ของชายหนมุ่ ทง้ั ตที งั้ ทบุ อยา่ ง ไม่ออมมอื จมุ พิตของเขาเตม็ ไปดว้ ยความโกรธเคอื งรนุ แรง จาบจ้วง จาก น้นั จึงสอดแทรกล้นิ ร้อนเข้าสู่โพรงปากหอมหวานด้วยความโมโห และทนั ทที ไ่ี ดล้ ม้ิ รสทโี่ ปรดปราน แรงจมุ พติ กอ็ อ่ นลง แตห่ ญงิ สาว ทเ่ี ตรยี มรบั มอื เขาอยกู่ อ่ นแลว้ ไมค่ ดิ จะยอมคลอ้ ยตามเขาเชน่ ครงั้ กอ่ นอกี “โอ๊ย!” ชายหนมุ่ ร้องลั่นเมื่อหญงิ สาวขบฟันกบั ล้นิ ของเขา ทศพลแตะรมิ ฝปี ากทย่ี งั ไดร้ สเคม็ จากเลอื ด ครนั้ มองปากบวมแดง ที่เจา้ ของยงั ไม่ยอมหยดุ ถู ก็อมยม้ิ อยา่ งพอใจ “เปน็ หมาหรอื ไงคณุ กดั มาได้ คราวกอ่ นกค็ ดิ จะกระแทกนอ้ งชาย ผม คราวน้ีกัด คราวหนา้ จะท�ำ อะไรละ่ ” “จะฆ่าคุณให้ตายน่ะสิ คอยดูนะ...ฉันจะแจ้งตำ�รวจว่าคุณกักขัง หน่วงเหนย่ี ว...และข่มขนื ” “ถา้ งน้ั ผมคงตอ้ งปล�ำ้ คณุ ใหเ้ สรจ็ กอ่ น แลว้ ผมถงึ จะยอมใหค้ ณุ ไป แจง้ ต�ำ รวจ คุณจะได้มหี ลกั ฐานคราบนำ้�รกั ของผมเป็นพยานไงละ่ ” “ไอ้บา้ กาม ไอ้ชีกอ ไอ.้ ..ไอ้...” อรณชิ าชี้หน้าอีกฝ่าย ทว่าคราวนี้ทศพลไม่ปล่อยให้เธอได้บริภาษอีก เรียวปากบาง เหมือนผู้หญิงทาบปิดริมฝีปากบวมแดง และคร้ังนี้เขาไม่ยอมพลาดเช่น 32

เสนห่ ์ลวงซ่อนรัก เมอื่ ครู่ ไมย่ อมให้เธอได้ฝังเข้ยี วคมๆ และไมย่ อมใจออ่ นใหเ้ ธออีก เขาจุมพิตเธอตามท่ีต้องการ ใช้เวลาเนิ่นนานในการชิมความ หวาน จนกวา่ จะพอใจจงึ ถอนรมิ ฝปี ากออกมา ทวา่ ความพยศของเธอ เปน็ เหตใุ หเ้ ขาตอ้ งรบี กอดรดั รา่ งสาวไวแ้ นน่ ดว้ ยรทู้ นั วา่ เธอก�ำ ลงั จะกลายรา่ ง เป็นแมเ่ สือทพ่ี ร้อมจะงา้ งเล็บตะปบเขา คลกิ ! เสียงกญุ แจมือดงั ขึน้ เปน็ เหตุใหอ้ รณชิ าเบกิ ตากว้าง ด้วยไมร่ ูว้ ่า มนั มาจากไหน แต่เขาจะทำ�กบั เธอแบบนไี้ มไ่ ด!้ “น่ีคณุ ! ฉันไม่ใช่นกั โทษนะ” “ใครว่า...คุณเป็นเชลยแล้วล่ะยาหยี เชลยสวาทซะด้วยสิ ผมจะ ปรนเปรอใหค้ ณุ ทงั้ คนื เลย แตต่ อนนผ้ี มจะพกั เบรกพาคณุ ไปทานขา้ วกอ่ น แล้วเดีย๋ วมาสู้กันใหม่ ผมมีเวลาทง้ั คนื เลยถ้าคุณสไู้ หวนะ่ นะ” “ไอ.้ ..” “ดา่ อีกค�ำ เดียวไม่ตอ้ งกินขา้ ว ผมจะปลำ�้ คณุ ตอนน้ีเลย ดา่ สิ ด่า เลย” ทศพลทา้ ทายเมือ่ หญิงสาวอ้าปากต้งั ท่าจะพ่นค�ำ แสลงหูใส่เขา “ฮ่ยึ !” อรณิชาสะบัดหนา้ อยา่ งหงดุ หงดิ ทศพลยกร่างบางขึ้นพาดบ่า ขณะที่เธอพยายามต่อต้านด้วย การเตะขาและทุบหลังเขา แต่หินผามีชีวิตกลับรู้สึกเหมือนถูกมดกัด ท้ัง ยังเอาแต่หัวเราะในลำ�คอเหมือนคนโรคจิต จนเธอได้แต่นึกหงุดหงิดท่ีทำ� อะไรเขาไมไ่ ด้เลย ทศพลเทา้ คางมองอรณชิ าทกี่ �ำ ลงั ตกั ขา้ วในจานเพอ่ื จะปอ้ น ให้เขา แลกกับการท่ีเขาปลดกุญแจมือในช่วงรับประทานอาหารม้ือเย็น ชายหนุ่มมองช้อนที่มีข้าวพูนๆ เพราะต้องการจะกลั่นแกล้งเขา จึงคว้า 33

วลชั สิตา ข้อมอื บางใหต้ ้องหยุดกลางอากาศ “ข้าวนไ่ี มต่ ้องพนู นกั ปลานีน่ ่ะเอากา้ งออกดว้ ย แล้วกต็ ้องชิน้ เล็ก กว่าน้ี ทำ�ส.ิ ..หรอื จะให้ผมใส่กุญแจมือ แล้วป้อนดว้ ยปาก” “มากเรื่องจริง ถ้าไม่ใช่เพราะจะได้ปลดกุญแจมือ ฉันไม่ทำ�ให้ หรอกนะ คนอย่างฉนั ต้องมาทำ�อะไรแบบนี้...มคี ุณคนแรกเลย” “นา่ ดีใจจัง” ทศพลยม้ิ กอ่ นจะเอย่ ต่อดว้ ยรอยยิ้มเจ้าเลห่ ์ “ถ้าไม่ ปอ้ นดีๆ แลว้ ผมไม่อ่ิม ผมอาจเปลีย่ นใจกนิ คณุ ตอนนี้...ตรงนี้เลย” หญิงสาวส่งค้อนก่อนจะยอมทำ�ตามแต่โดยดี แม้ท่าทางจะไม่ พอใจ แตก่ ็ยังยอมรบั ฟังสงิ่ ที่เขาบอก ทศพลจงึ อ้าปากรอช้อนท่ีเธอก�ำ ลัง จะส่งเข้าปาก และทุกอย่างก็เป็นไปอย่างราบร่ืน จนเขายกแก้วน้ำ�ข้ึนจิบ เป็นการจบม้อื อาหาร “เอาละ่ ...ถงึ เวลาของเชลยสวาทแลว้ ” “เดี๋ยวส!ิ กินอิม่ ๆ ขอดทู ีวหี นอ่ ยได้มั้ย” “ดหู นงั โป๊มั้ยคณุ ” “นส่ี มองคณุ มีอยเู่ ร่อื งเดยี วหรอื ไง” “อา้ ว! ผมนกึ วา่ คุณชวนนะเนยี่ ผมเข้าใจผดิ เหรอ” “คะ่ เสีย่ !” หญงิ สาวกระแทกเสียงอย่างหงุดหงดิ ทศพลอมย้ิม ก่อนจะผินหน้าไปมองผู้มาใหม่ เขาพยักหน้าให้ ลูกนอ้ ง แล้วยกตัวเธอขึ้นอุ้มเหมอื นอุ้มเดก็ “เฮ้ย! น่ีคณุ จะท�ำ อะไร” “พาคุณไปส่งบนห้องนอน คุณจะได้เตรียมตัวเป็นเชลยสวาท ขณะที่ผมคุยงานกับลูกน้อง คุณก็อาบนำ้�ชโลมผิวให้หอม ใส่ชุดนอน วาบหวิวนอนรอยั่วผม พอผมคุยเสร็จก็จะได้ข้ึนไปปลดเปลื้องอารมณ์ให้ คุณ โอเคมัย้ จะ๊ แม่เสอื สาว” 34

เสนห่ ล์ วงซอ่ นรกั “นี่! ฉันไม่ใช่โสเภณีท่ีคุณหิ้วมานะ พูดอะไรกรุณาให้เกียรติกัน บา้ ง” “โอว้ ! ผมคงพดู ใหค้ ณุ เขา้ ใจผดิ แนๆ่ ผมไมไ่ ดค้ ดิ วา่ คณุ คอื โสเภณี ผมวา่ ผมพดู ชดั แลว้ นา...วา่ คณุ คอื แมเ่ สอื สาวทาสสวาทของผม เปน็ ผหู้ ญงิ ทผ่ี มจะปรนเปรอ และงดั ทเี ดด็ กลเมด็ ทกุ อยา่ งมาท�ำ ใหค้ ณุ ตดิ ใจ ไมส่ นใจ หรือคณุ ” “ไม่! อยา่ มาพูดจาเพอ้ เจ้อนะคุณ” ชายหนุ่มโคลงศีรษะสบตาคนท่ียืนกอดอกหน้าประตูห้องนอน แล้วส่งย้ิมเก๋ ด้วยมั่นใจว่า คิ้วเรียว ดวงตาคู่สวย จมูกโด่ง ริมฝีปากบาง เหมอื นผูห้ ญงิ ของเขา เปน็ เสนห่ ท์ ่ีท�ำ ให้ผหู้ ญิงหลงใหล แมก้ ระทัง่ อรณิชา เองท่ีก�ำ ลงั จอ้ งกลบั มา “ผมไม่สนหรอกว่าคุณต้องการอะไร เพราะผมจะทำ�ให้คุณคราง ใต้ร่างผม...ทงั้ คนื ” ชายหนมุ่ พดู จบกเ็ ดนิ ลงบันไดไปทันที หญิงสาวอ้าปากค้างกับคำ�พูดแสลงหูของชายหนุ่ม ท่ีใจกล้า หน้าด้านพูดอย่างไม่อายฟ้าอายดิน เมื่อได้สติหญิงสาวจึงแช่งชักหัก กระดูกเขาแทบทนั ที “ขอให้สะดุดตาปลาตกบันไดหวั ทิม่ ตายสักทีเถอ้ ะ...สาธุ” ว่าแล้วกก็ยกมือข้ึนท่วมหัว ก่อนจะเดินลงส้นไปนั่งบนเตียงนุ่ม กลางห้อง ดวงตาสีอำ�พันหร่ีลง เพื่อครุ่นคิดหาวิธีหนีจากอุ้งเท้าราชสีห์ เจ้าเลห่ ์ตวั นี้ใหพ้ ้น 35

วลชั สิตา Chapter 3 หนีไม่พน้ ทศพลนง่ั ไขวห่ า้ งขณะฟงั ภวู ศิ รายงานเรอื่ งทเ่ี จา้ ตวั ไปสบื มา โดยมีวิรัศคอยสังเกตสีหน้าคนเป็นนาย เมื่อเพ่ือนรักรายงานถึงเรื่องราว ภายในครอบครัวภกั ดวิ์ ิรนั ดร์ “คณุ นพิ นธถ์ กู ท�ำ คณุ ไสยใหห้ ลงใหลคณุ นรี นาถ จนภรรยาในตอน นน้ั ตรอมใจตาย นอกจากนยี้ งั รบั คณุ นาถยดามาเปน็ ลกู บญุ ธรรม กอ่ นจะ เสยี ชีวิตด้วยโรคหัวใจในช่วงทคี่ ุณอรณิชาไปเรียนต่างประเทศ” “ท่พี ดู มา เธอกไ็ มน่ ่าจะมปี ญั หากบั นายภทั รน่”ี “แต่ข้อมูลท่ีผมได้มาไม่ใช่ความจริงท้ังหมด เพราะมีการเขียน รายงานเท็จอยู่หลายจดุ ผมจึงพยายามสบื ให้ลกึ ลงไป” “แล้วเป็นยงั ไงละ่ ” “แม่ของคุณอรณิชาเสียชีวิตเหลังคลอดเธอได้ไม่ถึงปี เน่ืองจาก ร่างกายอ่อนแออยู่แล้ว จากน้ันก็ได้น้าสาวแท้ๆ ท่ีแต่งงานกับพ่อมาดูแล แต่ท้ังคู่ก็ตายเพราะยาพิษสะสมในร่างกายครับ จริงอยู่ท่ีคุณนิพนธ์ถูก วินิจฉัยว่าหัวใจวาย แต่เมื่อมีการพิสูจน์แล้ว ก็พบว่ามีสารพิษตกค้าง 36

เสน่ห์ลวงซอ่ นรกั สะสมเปน็ จ�ำ นวนมาก เรอ่ื งนผี้ มไดม้ าจากการคยุ กบั สายของต�ำ รวจทชี่ ว่ ย สืบเรื่องนี้ครับ แล้วก็ให้คนตามสืบเรื่องคุณอรณิชาต้ังแต่ครึ่งปีก่อนตาม คำ�ส่ังของเส่ีย” “แลว้ ?” “คุณอรณิชาเคยเกลียดพ่อมาต้ังแต่เด็ก เช่ือว่าพ่อลำ�เอียงรัก นาถยดามากกวา่ และท�ำ ใหน้ า้ สาวของตวั เองทเ่ี ปรยี บเสมอื นแมค่ นทส่ี อง ตรอมใจตาย แมภ้ ายหลงั จะรเู้ หตผุ ลทงั้ หมดวา่ มาจากคณุ นรี นาถ แตก่ ไ็ ม่ ยอมพูดถึงพ่อ และไม่ยอมเปิดใจรับผู้ชายคนไหน ไม่สนใจว่าใครจะเข้า มาจีบ หรือคิดจับคู่ให้ ผมจึงไม่คิดว่าคุณภัทรและคุณอรณิชาจะมีความ สัมพันธอ์ ยา่ งนน้ั ได้” “ถา้ อยา่ งนน้ั ท�ำ ไมตอ้ งเจาะจงทจ่ี ะเปน็ ขา่ วกบั นายภทั รดว้ ย กอ่ น หน้านี้นายรายงานวา่ เธอจา้ งนกั ข่าวใหม้ าถา่ ยภาพตอนอยใู่ นผับใชม่ ย้ั ” “ครับเสี่ย ผมก็เลยลองสืบจากคนของเราเอง...หมายถึงคุณภัทร นะ่ ครบั ” “เป็นไง?” “เขาติดต่อกับคุณนาถยดาก่อนที่เสี่ยจะสนิทสนมกับเธอด้วยซำ้� กบั คณุ อรณชิ าเอง...เขากร็ จู้ กั กนั มานานแลว้ ตงั้ แตส่ มยั ทคี่ ณุ ภทั รไปเรยี น ม.ปลายท่กี รงุ เทพฯ นะ่ ครบั ” “รจู้ ักกันมานานแล้วเหรอ” “ครับ คุณภัทรคบหาผหู้ ญงิ หลายคน และหนง่ึ ในนนั้ กค็ ือเธอ ผม ไม่ทราบว่าเกิดอะไรข้ึน แต่คุณภัทรเลือกคนอ่ืน ผมไม่ได้สืบเรื่องราวต่อ จากน้ัน แต่เท่าท่ีรู้ เม่ือก่อนคุณอรณิชาไม่ใช่ผู้หญิงแบบนี้หรอกครับ ผม มีภาพก่อนท่ีเธอจะเข้าวงการนางแบบมาให้เส่ียดูด้วย อยู่ในซองเอกสาร น่ันล่ะครบั ” 37

วลชั สิตา ทศพลเลิกค้ิวก่อนจะหยิบซองสีนำ้�ตาลบนโต๊ะขึ้นมาเปิดดู ภาพ ผหู้ ญงิ ในชดุ นกั เรยี น สว่ นสงู รอ้ ยเจด็ สบิ กวา่ ๆ ไมไ่ ดท้ �ำ ใหด้ สู งู โปรง่ เลย เมอ่ื ขณะนั้นเธอเป็นผู้หญิงอวบ ทั้งใบหน้าและรูปร่างดูเจ้าเนื้อ ซ่ึงผิดแผกไป จากปัจจบุ นั จนไม่คิดวา่ จะเป็นคนคนเดียวกัน “เจา้ ภทั รไม่เลอื กเธอ เพราะเธอไมส่ วยสนิ ะ” “อาจจะใชค่ รับ” “แลว้ เร่ืองระหวา่ งดากบั แอฟล่ะ” “ไม่มีแหล่งข้อมูลที่น่าเช่ือถือได้เลยครับ ผมคิดว่าคนท่ีรู้เร่ืองราว ดีท่ีสุดและเป็นกลางทส่ี ดุ คงจะเป็นแมน่ มของคุณอรณิชาครบั เพราะอยู่ กับภักด์ิวิรันดร์มาตั้งแต่คุณอรณิชายังไม่เกิด เป็นแม่นมที่เธอดื่มนมจาก เตา้ แทนแมข่ องเธอดว้ ย กเ็ ลยปรยี บเสมอื นแมแ่ ทๆ้ อกี คนของคณุ อรณชิ า ครบั เสยี่ ” “แล้วพี่ชายเธอไมย่ อมเล่าอะไรเลยหรือไง” “ไม่ครับเส่ีย ไม่ยอมเปิดปากเล่าเลยครับ เขาบอกว่าเป็นเร่ือง ภายในครอบครัว ไม่เก่ียวกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับคุณภัทร เขารับประกันว่า นอ้ งสาวของเขาไมม่ ีวนั คดิ จะท�ำ ร้ายใครถงึ ตาย” “ใช่! นอ้ งชายฉันไมต่ าย...แค่เกือบตาย” ทศพลเอย่ พลางตวดั ดวงตาเรยี วมองลกู นอ้ งดว้ ยแววตาดจุ า้ ขณะ ทภี่ ูวิศก้มหนา้ ลงเลก็ น้อย เสี่ยหนุ่มถอนหายใจอย่างหงุดหงิด น่ีเขาต้องทำ�อย่างไรถึงจะได้ ข้อมูลอยา่ งละเอียด ทว่าเสยี งจากด้านนอกหน้าตา่ ง ทำ�ให้ทศพลหันมองหน้าลกู น้อง ทง้ั สอง ขณะเดยี วกบั ทีค่ ณิณวง่ิ หนา้ ตนื่ เขา้ มา “มีอะไรคณิณ” 38

เสนห่ ์ลวงซอ่ นรกั “คุณแอฟ...เอ่อ...ผมหมายถึงคุณอรณิชาครับเสี่ย เธอกระโดด จากหนา้ ตา่ ง” “ฉันบอกให้นายเฝา้ เธอให้ด!ี ” “ผมไมค่ ดิ วา่ เธอจะกระโดดลงมาจากหนา้ ตา่ งนค่ี รบั เสย่ี ผมไดย้ นิ เสยี งกกุ กกั กเ็ ลยไขเขา้ ไปดู เหน็ เธอก�ำ ลงั ใชผ้ า้ ปชู ว่ ยปนี หนา้ ตา่ งจากชนั้ บน แลว้ กระโดดลงมาด้านล่างพอดี จะให้ผมตามไปมัย้ ครบั ” “ไมต่ อ้ ง เดย๋ี วฉันจดั การเอง” “ครบั เส่ีย” คณิณรับคำ�พลางเดินออกจากห้องพร้อมคนอื่นๆ ท่ีทยอยไป พักผ่อน ก่อนวิรัศจะชะงักเท้าเมื่อถูกเจ้านายเรียกตัวไว้ ในขณะท่ีทศพล เดนิ ไปยังหนา้ ต่าง “โฟนไปบอกยามท่ปี ระตไู วด้ ้วยละ่ วิรศั ” “ครับเสยี่ ” “แล้วก็...พรุ่งน้ีนายไปจัดการเรื่องงานที่กรุงเทพฯ ให้ฉันด้วย ฉัน จะเข้าไปดงู านที่ไร่ แลว้ กอ็ าจจะแวะไปหาไอซ้ ัน” วิรัศพยักหน้ารับ ก่อนจะยื่นกล่องบรรจุลูกกวาดที่เจ้านายติด งอมแงมมาตง้ั แตค่ รง่ึ ปีกอ่ น แลว้ เอ่ยถามดว้ ยสีหนา้ เรียบเฉย “เสย่ี ยังตอ้ งการลกู วาดอยรู่ เึ ปล่าครับ” “วางไวก้ อ่ น” ทศพลตอบอย่างไม่ใส่ใจนกั เสีย่ หนมุ่ ยกมมุ ปากขน้ึ ยิม้ เม่ือเห็นแผ่นหลงั บอบบางไวๆ เขาสา่ ย ศรี ษะอยา่ งระอา เป็นแมเ่ สอื สาวได้ไมน่ าน ก็กลายรา่ งเป็นกวางนอ้ ยเสยี แล้ว “นายไปพักเถอะวิรัศ” วา่ แลว้ กก็ า้ วขายาวๆ ของตวั เองออกจากหอ้ งท�ำ งาน เพอื่ ตามลา่ 39

วลชั สิตา นางกวางแสนสวยของเขา ขณะทวี่ ริ ศั ไดแ้ ตม่ องแผน่ หลงั ของเจา้ นาย กอ่ น จะพาตวั เองไปพักผอ่ นตามคำ�สั่ง อรณิชาหันหน้าหันหลังด้วยความระแวดระวัง เป็นเรื่องน่า แปลกท่ีทศพลไม่ได้ส่ังให้ใครตามเธอมา แม้แต่คนคุมหน้าห้องหน้าตาย ทม่ี ีเพียงใบหน้านิง่ ๆ ใบหน้าเดยี ว เมื่อเห็นว่าไม่มีใครตามมา เธอจึงรีบสาวเท้าออกวิ่ง ก่อนจะต้อง ตกใจเม่ือร่างของตนกระดอนไปนั่งบนพื้นปูอิฐแข็งๆ จนต้องเงยหน้าข้ึน มองรา่ งสูงทท่ี ำ�ตวั เปน็ ก�ำ แพงขวางหน้าอยู่ “จะไปไหนแมล่ ูกกวาดของผม” “ฉันจะกลับบา้ น! คุณไมม่ ีสทิ ธิ์มาทำ�แบบนก้ี บั ฉัน” อรณชิ าไมไ่ ดน้ กึ สนใจค�ำ ทเี่ ขาใชเ้ รยี กขานเธอ ดว้ ยก�ำ ลงั หงดุ หงดิ ทีถ่ กู เขาขัดขวางไปเสยี ทุกเร่อื ง “เอางม้ี ยั้ ละ่ ผมจะปลอ่ ยคณุ ถา้ คณุ ตอบค�ำ ถามของผมทกุ อยา่ ง” “อะไร!” หญิงสาวตวาดลน่ั ทัง้ ทย่ี งั ไมล่ ุกจากพื้น ทศพลย่อกายลงช้อนร่างบางเข้าสู่วงแขนอย่างง่ายดาย เธอได้ แต่ทำ�หน้าเหวอ ไม่คิดว่าเขาจะเห็นอะไรเป็นเร่ืองง่ายไปเสียหมด มีอะไร กับเธอก็งา่ ย ลักพาตวั เธอมาก็งา่ ย แลว้ น่ยี ังมาทำ�อะไรจาบจว้ งงา่ ยๆ อกี ฝนั ไปเถอะ! เธอจะไม่ยอมใหเ้ ขาไดท้ ำ�แบบนั้นอีก อรณชิ าปฏิญาณในใจ “เอาล่ะ เราจะมาคยุ กนั ” ทศพลวางรา่ งบอบบางลงบนเตยี ง ซงึ่ เปน็ คนละหอ้ งกบั กอ่ นหนา้ น้ี อรณชิ านง่ั ขดั สมาธบิ นเตยี งนมุ่ ขณะทเ่ี ขาฉวยโอกาสนงั่ ใกลๆ้ แลว้ วางมอื ออ้ มไปดา้ นหลงั ราวกบั ก�ำ ลงั โอบกอดเธอไวโ้ ดยเจา้ ตวั ไมร่ ตู้ วั ใบหนา้ ของ ทั้งคหู่ า่ งกนั เพียงคบื 40

เสนห่ ์ลวงซ่อนรกั “วา่ มาสิ” “คณุ รูจ้ ักกับนายภัทร?” “ฉันเคยพูดไปแล้วว่าฉันเคยรู้จักเขา แต่ไม่ใช่สาเหตุให้เขาต้อง ตาย” “คณุ โกรธแคน้ ครอบครวั ของนาถยดา” “ฉันเคยพูดไปแล้วเช่นกัน ว่าไม่เคยยอมรับคนพวกน้ันเป็น ครอบครัว” “คณุ กับนายภทั รเคยเป็นคนรักกนั ” อรณชิ าเมม้ ปากแนน่ ทนั ทที สี่ นิ้ ค�ำ ถามของอกี ฝา่ ย ดวงตาฉายแวว กร้าวผดิ กับเม่ือครูล่ ิบลับ ทศพลมองอย่างพอใจ แมเ้ ธอจะไมต่ อบค�ำ ถาม แตส่ ีหน้าของเธอก็ยนื ยันได้ว่าเขาพูดถกู “แต่สดุ ทา้ ยนายภัทรไม่เลือกคณุ เพราะตอนนนั้ คุณไมส่ วย” “คุณไปสบื เรอ่ื งฉัน!” “ผมต้องการความจริงไงล่ะ คุณอยากให้นายภัทรตาย อยากแก้ แค้นที่ถูกเข่ียท้ิง ทีถ่ กู ดูถกู แลว้ ท�ำ เหมือนคณุ เป็นแค่ตวั เลอื ก” “ไม่รู้อะไรดีก็อย่ามาพูด! เพราะสุดท้ายคนที่โง่ที่สุดก็จะเป็นคุณ นน่ั ละ่ เสย่ี ทศพล” “ไม่เอานา่ แอฟ เรียกผมว่าทศ ผมเคยเตือนคุณแลว้ ถ้าต้องเตือน อกี รับรองว่าคราวหน้าไม่ใชแ่ ค่จูบเหมือนเมอ่ื เย็นแน”่ “มันไม่มีคราวหนา้ เพราะฉนั จะกลับบ้าน!” “ตอนแรกผมคิดว่าคนื น้จี ะนอนกอดคณุ แตผ่ มจะให้โอกาส” “โอกาสอะไร ฉันไม่ต้องการท้ังน้ันล่ะ คุณไม่กอดก็ดี ออกไปให้ พ้นหนา้ ฉนั สักที แลว้ กข็ ยับหน้าคณุ ออกไปหา่ งๆ ไดม้ ย้ั หน้าตาก็ทุเรศยงั จะเอามาอยู่ใกล้ๆ อีก” 41

วลชั สิตา “ผมน่ะหรือทุเรศ สาวๆ โหวตให้เป็นผู้ชายหน้าสวยน่ากอดที่สุด ในประเทศเลยนะคณุ ” “ห!ึ คณุ น่ะเหรอ? คณุ สู้ผชู้ ายบางคนท่ีฉันชอบไม่ไดห้ รอก” “ใคร?” ทศพลขมวดคิ้วมุน่ หญิงสาวยกมุมปากข้ึนยิ้มอย่างพอใจ เธอสามารถทำ�ให้เขาเขว ออกจากเรือ่ งใกล้ตวั เธอไปเสียไดก้ ็ดี “จะใครกช็ า่ งเถอะ! แตต่ อนนชี้ ว่ ยออกไปไดม้ ยั้ ฉนั จะไดน้ อนสกั ท”ี “คนื น้ผี มจะนอนกบั คณุ จะไดค้ อยดูวา่ คุณจะหนีอกี มั้ย” “ลกู นอ้ งคณุ บอกวา่ คณุ ไมใ่ ชเ้ ตยี งรว่ มกบั ผหู้ ญงิ นอกจากเวลา...” “เซก็ ส”์ ทศพลตอ่ ให้ กอ่ นจะยม้ิ กรมุ้ กรม่ิ “อมื ...คณุ กเ็ ขา้ ใจถกู นะ เพราะผมก็กำ�ลงั จะทำ�...” พลั่ก! “คุณท�ำ อะไรนะ่ แอฟ!” ทศพลโอดครวญเม่ือถกู หญิงสาวใช้เทา้ ถีบตกจากเตยี ง กอ่ นเธอ จะโยนหมอนลงมาให้เขาบนพน้ื ไมแ่ ยแสสกั นดิ วา่ เขาจะเจ็บปวดหรอื ไม่ “อยากเฝา้ กน็ อนเฝา้ ขา้ งลา่ ง ไมต่ อ้ งลามปามมานอนบนเตยี งกบั ฉนั ฉนั จะไมย่ อมนอนทอดกายใหท้ �ำ ตามใจชอบอกี จ�ำ ไวว้ า่ ฉนั ไมใ่ ชผ่ หู้ ญงิ ขายตวั ไม่ใช่ผู้หญงิ ฟรีเซ็กสท์ ี่จะนอนกับใครกไ็ ด้ ฉนั มศี ักดิศ์ รีพอ” “อะไรกัน...ยังไงคณุ ก็เปน็ ของผมแล้วนะยาหย”ี “เชิญเอาคำ�พวกน้ีไปพูดกับสาวคนอื่นเถอะ มันใช้กับฉันไม่ได้ ผลหรอก...ราตรีสวัสด์ิ” อรณิชาตัดบทด้วยการล้มตัวลงนอนแล้วปิดไฟ หวั เตียงทนั ที ทศพลไดแ้ ตอ่ งึ้ ผหู้ ญงิ คนนน้ี อ่ี ะไร...รา้ ยชะมดั เธอก�ำ ลงั ท�ำ ใหเ้ ขา สญู เสียอ�ำ นาจ ท�ำ ให้เขาเหมอื นแมวเชอื่ งๆ ที่ทำ�ตามเธอ แล้วเรอื่ งอะไรท่ี 42

เสน่ห์ลวงซ่อนรัก เขาจะต้องยอมว่าง่ายๆ แค่ต้องนอนกอดเธอโดยไม่ทำ�อะไรก็หยวนมาก พอแล้ว เปน็ เพราะนึกสงสารทีโ่ ดนเขากอดจนไม่ไดพ้ กั หรอกนะ เสี่ยหนุ่มวางหมอนบนเตียง ก่อนจะล้มตัวลงนอนเคียงข้างเธอ แล้วรั้งร่างหอมกรุ่นกล่ินลูกกวาดเข้ามาแนบกาย สูดกลิ่นหอมของเธอท่ี ลืมตามองเขาด้วยความไม่พอใจ “อยา่ ไล่ผมนะแอฟ ไมง่ ั้นผมปล�้ำ คุณแน่” “ฉนั จะเช่ือสัจจะคณุ ได้มั้ยเนยี่ ในเมือ่ คณุ ไม่เคยรักษามนั เลย” “แตไ่ มใ่ ช่คนื นี้นะคนสวย” “ง้ันก็ช่วยมีสัจจะหน่อยนะคะ ว่าถ้าฉันไม่ไล่ คุณก็จะไม่ปลำ้�ฉัน ตกลงตามนน้ี ะ” “โอเค” “ดีค่ะ” อรณิชาลอบถอนหายใจ แต่เพราะร่างกายต้องการการพักผ่อน เธอจงึ หลบั ตาลง ขณะทเี่ ขาฉวยโอกาสสดู ดมความหอมของกลน่ิ กายสาว อยา่ งพออกพอใจ และดเู หมอื นจะพอใจมากกวา่ ทเี่ คยกอดผหู้ ญงิ คนอนื่ ๆ เสียดว้ ยสิ มนี านอนมองเพดานหอ้ ง พลางกลอกตาไปมากอ่ นจะอมยมิ้ นอ้ ยๆ โทรศัพทบ์ างสนั่ อยใู่ นกระเป๋ากางเกงยนี ส์ ท่ีดจู ากภายนอกแล้วคง ไม่มีใครทนั ไดส้ ังเกต “วา่ ไงคะคณุ หมอสายไหม” “แกน่นี ะ...หาเร่ืองใหฉ้ นั จรงิ ๆ แลว้ ท�ำ ไมถึงไปอยู่ทน่ี ่ันไดล้ ่ะ” “เรอ่ื งมันยาวนะ่ เอาเปน็ วา่ ฉันจำ�เปน็ ” “สนุ ศิ าสนิ ะ นค่ี งไปรไู้ ปเหน็ มาละ่ สวิ า่ ยยั นนั่ เปน็ คนรกั คณุ ภาสกร 43

วลัชสิตา น่ะ ไปรู้เรือ่ งนี้มาใชม่ ัย้ บอกมาซะดๆี ” “ก็แลว้ ยังไงล่ะ ฉนั ไม่แครอ์ ยูแ่ ลว้ ล่ะ” “ระวงั หวั ใจแกไวน้ ะมนี กลวั วา่ จะหลงรกั คนใกลต้ วั ขดุ หลมุ ไวซ้ ะ อยา่ งดี แล้วจะหลน่ ตบุ๊ ลงไปเอง” “พดู บา้ ๆ แกก็ร้วู า่ เปน็ ไปไดย้ าก” “งา่ ยยะ่ ยิง่ หนา้ ตาหล่อล�ำ่ ของพ่อเลย้ี งภาสกร ใครๆ กอ็ ยากเป็น เจา้ ของ” “ใครๆ ที่ว่านีร่ วมแกด้วยรึเปลา่ สายไหม” “ไมล่ ะ่ พอ่ เล้ียงไม่ใชเ่ สี่ยทศนะ ทค่ี อยแตส่ อดสอ่ งผหู้ ญิง” “แตเ่ ขาสองคนเป็นเพ่อื นรักกัน เป็นเพ่ือนกันกต็ ้องเหมอื นกนั สิ” “ไม่เลย นสิ ัยไมไ่ ด้เหมือนกนั เลย ถา้ อยา่ งอ่ืนอาจจะเหมอื นนะ” “ยังไง?” “ใครๆ กร็ ูจ้ กั ลกู ชายพ่อเลีย้ งพิบูลย์ทงั้ นน้ั ล่ะ ทง้ั หล่อ ทัง้ เกง่ ” “แตไ่ มฉ่ ลาด” มนี าตอ่ แทบจะทนั ที และนน่ั กท็ �ำ ใหอ้ กี ฝา่ ยหวั เราะ กลับมา “อาจจะจรงิ มง้ั เพราะถา้ เปน็ ฉนั คงไมค่ ดิ วา่ ใครจะไปแกลง้ ลม้ ฟบุ หนา้ ไรเ่ ขาหรอก วา่ แตแ่ กนล่ี งทนุ ชะมดั ไมก่ ลวั จะถกู โจรอมุ้ ไปบา้ งหรอื ไง” “ไมไ่ ดค้ ิดเรอื่ งนน้ี ี”่ “ว่าแตถ่ า้ ยยั ศาเจอแก แกจะท�ำ ไง” “ทำ�เนียนไง ฉันไม่รู้จักคุณค่ะ คุณรู้จักฉันเหรอคะ ฉันเป็นใคร เหรอคะ แกคิดวา่ มันจะกล้าบอกคณุ ซันหรือเปล่า” “โอ๊ะ! คงไม่หรอก ถ้าบอกจริงๆ เขาก็ต้องรู้เร่ืองราวระยำ�ๆ ของ มันด้วย ฉันไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะกล้าหักหลังเพ่ือนได้ลงคอ คบกันมัน ตงั้ สามสป่ี ี ไมน่ า่ เชอ่ื วา่ จะกลา้ แยง่ แฟนเพอื่ น และท�ำ ใหเ้ กดิ เรอื่ งแบบนน้ั ” 44

เสน่หล์ วงซ่อนรกั “เฮอะ! อย่าพูดเลยดีกวา่ ตอนน้ันฉันคงโง่เองละ่ ” “อยา่ คิดมากเลยน่า” “แตว่ ่า...” “ตัวเล็กนอนรึยงั ครบั ” เสียงเคาะประตูจากภายนอกทำ�ให้มีนาเม้มปาก ก่อนจะกระซิบ ผา่ นปลายสาย “แค่น้กี ่อนนะแก เดย๋ี วความแตก แกไมต่ อ้ งโทร.มาแลว้ นะ ฉนั จะ โทร.หาเอง” “โอเค” มนี ากดตดั สาย แลว้ รบี ปดิ เครอื่ งขณะหาทซ่ี อ่ น กอ่ นจะหนั ไปเหน็ ตเู้ สอื้ ผา้ จงึ เกบ็ ใสล่ นิ้ ชกั ตเู้ สอื้ ผา้ ใหล้ กึ ทสี่ ดุ กอ่ นจะยผี มตวั เองใหด้ ยู งุ่ ๆ ทง้ั ทผ่ี มตัวเองก็ดยู ุ่งอยูแ่ ล้ว จากนัน้ จึงลากเท้าเดนิ ไปเปิดประตู “คุณซันมีอะไรรึเปล่าคะ” “นยี่ งั ไมไ่ ดอ้ าบน�ำ้ เหรอครบั ผมนแี่ ยจ่ งั ...ลมื ใหแ้ มบ่ า้ นมาปลกุ เอา งี้นะครบั คุณอาบน้ำ�อนุ่ ดกี วา่ แลว้ ใสเ่ สือ้ ผ้าหนาๆ นะครบั ” “แตว่ า่ ...” “คุณจะต้องทานมอื้ เย็นนะครับตวั เลก็ ” “แต่ว่า...” “ห้ามเถียง เรว็ ๆ เขา้ ครับ” ชายหนมุ่ สาวเทา้ เขา้ มาในหอ้ ง เจา้ กเี้ จา้ การหยบิ ผา้ เชด็ ตวั ผนื นมุ่ และชดุ นอนทดี่ อู บอนุ่ ทสี่ ดุ ยดั ใสม่ อื หญงิ สาว กอ่ นจะดนั ตวั เธอเขา้ หอ้ งน�้ำ ขณะท่ีเจ้าของหอ้ งยืนน่งิ พลางเอยี งศรี ษะอยา่ งสงสยั “คุณไมไ่ ด้ลืมวา่ อาบน้�ำ ยังไงใชม่ ย้ั ครบั ” หญงิ สาวเลกิ ควิ้ อยา่ งแปลกใจ เชอ่ื วา่ เขาคงกลนั่ แกลง้ เธอแนๆ่ มา 45

วลชั สิตา อย่บู า้ นเขาตั้งหลายวนั ไม่เห็นจะมีใครมาอาบนำ้�อาบท่าให้เธอเสยี หน่อย “คะ่ ...ไม่ลืม แต่ฉนั ไมเ่ ขา้ ใจวา่ ทำ�ไมคณุ ต้องทำ�ถงึ ขนาดน้ีดว้ ย” “คุณบาดเจบ็ อยู่หน้าไรผ่ ม ผมยินดรี บั ผิดชอบครบั ” “ถึงง้ันกเ็ ถอะ แต่มันไมแ่ ปลก...” “ไม่ต้องสงสัยตอนนเี้ ลยครับ อากาศเยน็ มากแลว้ รบี อาบนำ้�เลย ตวั เลก็ อาบน�ำ้ เสรจ็ คอ่ ยคยุ กัน ไม่งนั้ ไม่คยุ นะ” ชายหนมุ่ พูดราวกับกำ�ลงั ดเุ ด็กตัวเลก็ ๆ มนี าจงึ ไดแ้ ตพ่ ยกั หนา้ รบั กอ่ นจะเดนิ เขา้ หอ้ งน�ำ้ ลอบถอนหายใจ ขณะมองใบหน้าตัวเองในกระจก รู้สกึ เสยี ใจทต่ี ้องหลอกลวงเขา แต่เธอมี เหตุผลเพียงพอ เหตุผลท่ีจะเอาคืนผู้หญิงซ่ึงทำ�ให้เธอมีบาปติดตัวจนถึง ทกุ วันน้ี แมภ้ ายนอกเธอจะดมู ีความสขุ แต่ภายในใจกลบั รอ้ งไหท้ ุกคร้งั ท่ี นึกถึงเรื่องราวในอดีตแสนเจ็บปวดคราน้ัน และผู้หญิงคนน้ันคือสาเหตุที่ ท�ำ ให้เธอต้องเจบ็ ปวดแบบน้ี มือเล็กวางทาบบนหน้าท้องของตัวเอง ก่อนจะสูดลมหายใจเข้า แล้วยม้ิ ให้ตวั เอง ใบหน้าเล็กมลี ักยม้ิ ขา้ งแก้มฉายในกระจกบานใหญ่ เธอจะตอ้ งชดใชใ้ นสิง่ ทีฉ่ ันเคยสูญเสยี มาก่อนสุนศิ า มนี าเดนิ ออกมาจากหอ้ งน�ำ้ ดว้ ยเสอื้ ยดื แขนยาวและกางเกงวอรม์ ขายาวดูอบอุ่น ภาสกรมองหญิงสาวตรงหนา้ อยา่ งพอใจ ผมยงุ่ ๆ ของเธอถกู เรยี วนวิ้ เลก็ ๆ นน่ั สาง โดยไมร่ วู้ า่ ทา่ ทางนนั้ มนั ขดั กับชุดที่เธอสวมแค่ไหน และมนั ทำ�ให้ดอู นั ตรายมากกวา่ ปลอดภยั ตวั เขากเ็ ป็นผ้ชู าย ยงิ่ เห็นเธอ เขากลับย่งิ รสู้ กึ ได้ว่าท่าทางเหล่านี้มนั ทงั้ เซ็กซ่ี และย่ัวยวนเขาชะมดั ชายหนมุ่ กลนื น�ำ้ ลายลงคอ ในขณะทหี่ ญงิ สาวหนั มามองเขาอยา่ ง 46

เสน่หล์ วงซอ่ นรกั พอดี ใบหนา้ เลก็ เอียงเลก็ นอ้ ยดว้ ยใบหนา้ ใสซ่ือไรเ้ ดียงสาอย่างไมเ่ ขา้ ใจ “มีอะไรรึเปล่าคะ” “เปล่าครับ คุณไมห่ นาวใชม่ ั้ย” “ค่ะ ไม่หนาว” “แน่ใจนะ ไมไ่ ด้ปดิ บังผมอยู่ใช่มยั้ ไมต่ ้องเกรงใจผมหรอกนะ” “ฉันอาบน้ำ�อุ่น ใส่เส้ือผ้าหนาๆ ตามที่คุณบอก แล้วจะหนาวได้ ยังไง จริงมัย้ คะ” “ถ้าตัวเล็กพูดอย่างน้ัน ผมก็จะเช่ือ แล้วนี่ยังปวดหัวอยู่รึเปล่า ครับ” “นิดหน่อยค่ะ แต่ดีข้ึนมากแล้ว คุณซันไม่ต้องเป็นห่วงขนาดนั้น หรอกนะคะ” ภาสกรพรูลมหายใจ เพราะเป็นห่วงนั่นแหละจึงอยากซักให้ ละเอียด แต่เม่ือเห็นรอยย้ิมและลักยิ้มข้างแก้มของเธอ จึงเลิกซักไซ้เธอ ดว้ ยความใจออ่ น “ถ้าไม่เป็นอะไรมาก เราก็ไปทานม้ือเย็นกันเถอะ ผมมีคนอยาก ให้ตัวเลก็ รจู้ กั ” มนี าพยกั หนา้ นอ้ ยๆ กอ่ นจะเมม้ ปากแนน่ เมอื่ เดนิ ตามหลงั เขา อด จะสงสยั ไม่ไดว้ า่ คนทเี่ ขาอยากแนะน�ำ จะเปน็ คนเดยี วกบั ทเี่ ปน็ เปา้ หมาย ของเธอหรือไม่ 47

วลัชสิตา Chapter 4 คนความจำ�เสอ่ื ม ทันทีที่มีนาเดินลงมาด้านล่าง ภาสกรก็เดินนำ�หญิงสาวไป ตามโถงทางเดิน เข้าสู่ห้องครัว ซึ่งมีแขกเป็นผู้หญิงวัยเดียวกันน่ังรออยู่ กอ่ นแลว้ เมอื่ หนั มาเหน็ เธอกน็ งั่ นง่ิ ไป และพยายามซอ่ นสหี นา้ ไมส่ บายใจ มีนามองอีกฝ่ายแล้วแกล้งเลิกคิ้วด้วยความสงสัย ก่อนจะหันไป หาภาสกรทที่ �ำ หนา้ ทเี่ ลอื่ นเกา้ อใี้ หเ้ ธอนงั่ ขณะทแ่ี ขกสาวมองทา่ ทางเอาใจ ใส่ของชายหนุ่มด้วยความไม่พอใจ จึงถลึงตามองมีนาท่ีนั่งบนเก้าอี้เคียง ข้างเขา “ตัวเลก็ ครบั นศี่ าครับ” “ชอื่ ตวั เลก็ เหรอคะ” สนุ ิศาเอ่ยถามพลางส่งยม้ิ ใหอ้ กี ฝา่ ย มีนาเอียงคอเล็กน้อยราวกับจะแปลกใจ แสร้งทำ�เหมือนไม่รู้จัก อีกฝา่ ยอย่างแนบเนยี น เสียจนสนุ ศิ าเองกด็ ูไม่ออก “คะ่ ” มนี ารบั คำ�พลางก้มหน้าลงนอ้ ย ทว่าเสียงโทรศัพท์ของภาสกรก็ดังขึ้น ขัดบรรยากาศแนะนำ�บน โตะ๊ อาหารทนั ที 48

เสนห่ ์ลวงซ่อนรกั “ผมขอตวั ไปรบั โทรศพั ทส์ ักครนู่ ะครับ” วา่ แลว้ กผ็ ดุ ลกุ กอ่ นจะปลอ่ ยใหท้ ง้ั คอู่ ยใู่ นหอ้ งรบั ประทานอาหาร เพยี งล�ำ พัง “มีนา” สุนิศาแกล้งเรียกอีกฝ่าย ด้วยอยากรู้ว่าผู้ป่วยความจำ�เส่ือม ท่ี ภาสกรพดู ถึงให้ฟงั นั้นเปน็ จริงหรอื เพยี งเสแสร้ง “คะ?” มนี าแกลง้ เอยี งคอ ราวกบั งนุ งงจริงๆ “เปล่า ฉันแค่สงสัยอะไรนิดหน่อย ว่าเธอแกล้งความจำ�เสื่อม รเึ ปล่าเทา่ น้ันล่ะ” “แกล้ง? คุณพดู อะไรคะ คณุ รจู้ กั ฉนั หรอื คะ” มีนาทำ�ทา่ ดีใจ ดวงตากลมโตเปลง่ ประกายแวววาว “เธอความจำ�เส่ือมจริงๆ เหรอ ไม่ใช่แกล้งมาตีสนิทกับซันหรอก นะ” “คะ? ท�ำ ไมต้องตีสนทิ คุณซันล่ะคะ” มีนายังคงเล่นละครได้อย่างแนบเนียน จนคนสงสัยเริ่มไม่แน่ใจ นัก ย่ิงเห็นใบหน้าใสซื่อไม่รู้เร่ืองรู้ราวของอีกฝ่ายแล้ว ก็อยากจะคาดค้ัน ให้แนใ่ จยิง่ กว่านี้ “แล้วเธอมาอยู่ท่ีน่ีได้ยังไงล่ะ” “คุณซันพาฉนั มาคะ่ ” “ฉันหมายถึงก่อนหน้าท่จี ะเจอกับซัน” “ก่อนหน้าน้ันหรอื คะ” มนี าขมวดควิ้ มนุ่ อยา่ งครนุ่ คดิ ยกมอื ขน้ึ กมุ ศรี ษะราวกบั พยายาม นึกเร่ืองราวทั้งหมด จนทำ�ให้ศีรษะเธอปวดหนักราวกับจะแตกออกเป็น เสยี่ งๆ 49

วลชั สิตา ทว่านั่นเป็นเพียงการแสดงเท่านั้น เน่ืองจากคาดเดาจุดประสงค์ ของอีกฝ่ายได้ ทั้งยังม่ันใจว่าสุนิศาคงไม่กล้าทำ�อะไรเธอมากไปกว่า การซกั ไซ้ หากเธอแกลง้ ปวดศรี ษะ เธอกจ็ ะรอดจากสถานการณน์ ไี้ ดอ้ ยา่ ง แน่นอน “มีอะไรกัน! ตัวเล็กเป็นอะไร ปวดหัวเหรอครับ” ภาสกรเอ่ยถาม ทันทีท่เี ดินกลบั เขา้ มา แลว้ เหน็ ท่าทางเจบ็ ปวดของมนี า “ค่ะ ขอโทษนะคะคุณศา...ฉัน...” มีนาเงยหน้ามองภาสกรทั้งนำ้�ตาคลอ เป็นผลให้ชายหนุ่ม ต่ืนตระหนก จงึ หนั ไปมองสนุ ิศาดว้ ยไม่เข้าใจว่าเปน็ เพราะเหตใุ ด “เกดิ อะไรขึ้นครับศา ท�ำ ไมเป็นแบบนี้ล่ะ!” “คุณศาพยายามช่วยตัวเล็ก ให้ลองคิดถึงเรื่องก่อนหน้าจะเจอ คุณซนั นะ่ คะ่ ตวั เล็กก็เลยอยากลองพยายามดู แตว่ ่า...” สุนิศาได้แต่อ้ึงเมื่อเห็นท่าทางแสนดีของมีนา ท่ีกำ�ลังปาดนำ้�ตา ออกจากใบหน้า ซึ่งดูเหมือนจะสามารถเรียกคะแนนสงสารจากภาสกร ได้เปน็ อย่างดี “ทีหลงั อยา่ พยายามแบบนีน้ ะครบั ตัวเล็กยังไม่หายดเี ลย” “แตว่ ่า...” “อย่าคิดมากนะครบั เดย๋ี วทานขา้ วทานยาแลว้ พักผ่อนซะนะ” “คะ่ ” หญิงสาวรับคำ�พลางก้มหน้า แม้ใบหน้าจะยังหลงเหลือความ เศร้าสร้อยให้เห็น ทว่าภายในใจกลับย้ิมกริ่มอย่างพอใจ ท่ีทำ�ให้ภาสกร เมนิ เฉยตอ่ สุนิศาได้ ขณะที่สุนิศากลับรับประทานอาหารม้ือนี้ด้วยความระแวง เมื่อ เห็นสายตาของคนรักก็ให้รู้สึกหว่ันใจ ว่าเขาจะเผลอไปรักอีกฝ่าย ทั้งที่ 50