ท่องนรกอเวจีใหม่ ฉบับแก้ไข ๑(จีน)

กุศลและปัญญาจนสาเร็จ วันนีจ้ ึงมีโอกาสได้มาท่องเที่ยวนรกอเวจี ประพันธ์หนังสือ วิญญาณบาปในคุกทัง้ หมดท่ีได้รับการฉุดช่วยล้วน แล้วแต่เป็นวิญญาณบาปที่เธอตดั สินคมุ ขงั ด้วยตวั เองนบั ตงั้ แต่สร้างนรก อเวจีขนึ ้ มา บดั นีจ้ ึงได้รับการฉดุ ช่วยตามเหตปุ ัจจยั ตอบสนอง ท่ามกลาง ฟ้าดินนีเ้ ดิมทีไม่มีนรกอเวจีมาก่อน แต่เพราะเวไนย์แต่ละกัปสร้ าง บาปกรรมอย่างต่อเน่ืองครัง้ แล้วครัง้ เล่า จิตใจของเธอมีความสงสาร ทน ไม่ได้ที่เห็นคนดีถูกรังแก จึงสร้ างนรกอเวจีขึน้ มาพร้ อมด้วยกฎท่ีเข้มงวด ทาให้ตอ่ มาในภายหลงั นรกทงั้ สบิ ขมุ สามารถเพ่ิมโทษตามกฎเพื่อตกั เตือน ชาวโลก แท้ท่ีจริงแล้วเพราะเธอทมุ่ เทแรงกายแรงใจ ตอนนีเ้ธอควรสนอง โอกาสแห่งเหตุปัจจัยนี ้ อาศัยช่วงระหว่างท่ีท่องเที่ยวประพันธ์หนังสือ คอ่ ยๆปลดปลอ่ ยวิญญาณบาปที่ถกู เธอคมุ ขงั ไว้ นนั่ คือความโชคดี!”) ชวิ เซงิ : ผ้นู ้อยเข้าใจแล้วครับ พระอมิตาภะพทุ ธเจ้า : พวกเรากลบั เถอะ ชิวเซงิ : ผ้นู ้อยน้อมสง่ พระพทุ ธะและสงิ่ ศกั ดิ์สิทธ์ิทกุ ๆทา่ น พทุ ธะจีก้ ง : กลบั เถอะ ชิวเซงิ : ขอบคณุ ทา่ นเซยี นกวนและทา่ นขนุ พลทงั้ สองท่ีชว่ ยเหลือ เซยี นกวน : ทา่ นเมธีคอ่ ยๆไป น้อมสง่ ท่านพทุ ธะจีก้ ง พทุ ธะจีก้ ง : ถงึ สานกั ก่งเหงิ ถงั แล้ว ศิษย์เรา วญิ ญาณจงกลบั เข้าร่าง ชวิ เซงิ : ศิษย์น้อมสง่ พระอาจารย์ ~ 250 ~

พระอมิตาภะพทุ ธเจ้า พระโพธิสตั ว์มหาสถามปราปต์ พระโพธิสตั ว์กวนอมิ (อวโลกิเตศวร) ~ 251 ~

ตอนท่ี 34 เล่อื มใสศรัทธาสวดท่องพทุ ธนาม พ้นจากคกุ นรก พทุ ธะจีก้ ง ประทบั ทพิ ย์ญาณ หนง่ึ คาพดู ก่อภยั ตนนามา หนงึ่ วาจาพาชาตริ ุ่ง หรือเสียหาย คากษัตริย์ต้องคานงึ ให้ยาวไกล จะปกปอ้ งแผน่ ดินได้ สขุ ร้อยปี พุทธะจีก้ ง : คัมภีร์หลุนอว่ีกล่าวว่า “หนึ่งคาพูดทาให้ประเทศชาติ รุ่งเรืองได้ หน่ึงคาพูดทาให้ประเทศชาติล่มจมได้ ” หนึ่งวจี หน่ึงคาพูด หากไมผ่ า่ นการไตร่ตรองอยา่ งละเอียดรอบคอบ เกรงวา่ จะก่อให้เกิดภยั ท่ี ไม่สามารถขจัดออกไปได้หมดสิน้ คนมทุ ะลุมกั จะต่อยตีกันเพียงเพราะ คาพูดที่ไม่ถูกหูเพียงคาเดียว โดยไม่สนใจความปลอดภยั ของผู้อ่ืนที่อยู่ บริเวณรอบๆ ทาให้ผ้อู ื่นรู้สึกโมโห บางครัง้ เพราะคาพดู ท่ีไม่สมควรพูด เลยทาให้มิตรสหายทะเลาะแตกแยกกนั บางครัง้ เพราะคาพดู ท่ีไม่สมควร พูดเลยทาให้ความสัมพันธ์หยุดชะงัก คาพูดแบบนี ้ พูดแล้วคุ้มค่ากัน หรือไม่? ย่ิงในอดีต ขุนนางและอาณาประชาราษฎร์ต่างก็อย่ภู ายใต้คา ประกาศิตขององค์ราชา แต่คาประกาศิตนีก้ ลบั เป็นมลู เหตกุ ่อให้เกิดภยั พบิ ตั ิถงึ ชวั่ ลกู ชวั่ หลาน เพราะวา่ ทาให้ประชาชนทงั้ แผน่ ดนิ พลดั ท่ีนา คาท่ี อยู่ ราษฎรเจ็บปวดรวดร้าว ย่ิงไมค่ ้มุ คา่ เอาซะเลย! เร่ืองนีไ้ มเ่ พียงแตเ่ คย เกิดขนึ ้ ในครัง้ อดีต แม้แต่นานาอารยประเทศที่มีช่ือเสียงในยคุ ปัจจบุ นั ก็มี เรื่องประเภทนีเ้ กิดขนึ ้ มากมาย แต่โบราณมา เพราะคาพดู ที่ผิดพลาดไป กลบั กลายเป็นการทิง้ หายนะไว้จนถึงช่ัวลูกช่ัวหลาน หลงั จากที่ตายไป แล้ว ถกู ขงั อยใู่ นนรกอเวจีก็มีจานวนไมน่ ้อย ชาวโลกสนใจแตผ่ ลประโยชน์ ~ 252 ~

ที่อยตู่ รงหน้า แตก่ ลบั ไมส่ นใจวา่ ตอ่ ไปในภายหน้าจะสง่ ผลกระทบในระดบั กว้าง ลกึ หรือยาวไกลแคไ่ หน เพ่ือสร้างโชควาสนาให้แก่ลกู หลานรุ่นหลงั บางทีอาจจะกลายเป็นการนาภยั พิบตั ิเข้ามาใช่หรือไม่? ถ้าหากไม่คิดถึง จดุ นีก้ ็ไม่รู้จริงๆว่าเขามีเจตนาอะไร? เพราะว่าใจคนชวั่ ร้ายจึงถูกฟ้าดิน พนั ธนาการ ต้องการที่จะหลดุ พ้นออกจากพนั ธนาการนี ้ เกรงว่าจะไม่มี วนั หวงั ว่าทกุ คนจะพิจารณาไตร่ตรองแนวความคิดและคาพดู ของตวั เอง อยา่ งละเอียดรอบคอบ เอาละ่ ! ศิษย์เรา วิญญาณจงออกจากร่าง ชวิ เซงิ : ศิษย์คารวะพระอาจารย์ พทุ ธะจีก้ ง : ศิษย์เราไมต่ ้องมากพิธี รีบขนึ ้ บลั ลงั ก์บวั เถอะ ชิวเซิง : (นั่งบัลลังก์บัว ค่อยๆเดินทางลงสู่ใต้ดิน ชั่วขณะหนึ่ง เหมือนกับปะทะชนอากาศ เซไปเซมา ระหว่างทางเห็นแสงเป็นจุดๆ ระยิบระยบั คล้ายห่ิงห้อยมากมายบินไปบินมาไมเ่ ป็นระเบียบ ลงมาส่ชู นั้ ใจกลางโลก ร้อนสดุ ขีด ทาให้รู้สกึ เวียนหวั ) พทุ ธะจีก้ ง : ท่านเซียนกวนมารออยเู่ บือ้ งหน้าแล้ว ศิษย์เรารีบเข้าไป คารวะ ชวิ เซงิ : ผ้นู ้อยคารวะทา่ นเซยี นกวนและทา่ นขนุ พลทงั้ สอง เซียนกวน : ทา่ นเมธีไมต่ ้องมากพธิ ี คารวะทา่ นพทุ ธะจีก้ ง พทุ ธะจีก้ ง : ไมต่ ้องมากพิธี รีบเท่ียวเถอะ เซยี นกวน : เชิญด้านใน ~ 253 ~

ชิวเซิง : (เมื่อเข้ามาด้านในก็เห็นแต่แสงฟ้าแลบฟ้าผ่า แสงฟ้าผ่ามี ลักษณะแปลกประหลาด บ้างแตกออกเป็นหลายเส้น บ้างก็มีลกั ษณะ ย้อนทวนกระแส บ้างผ่าลงพืน้ แล้วหกั กลบั ขนึ ้ กลางเวหา แตกออก แล้วก็ แตกออกต่อไปอีก เป็นทัศนียภาพที่มหัศจรรย์ เหมือนจุดดอกไม้ไฟ มหัศจรรย์จานวนมาก! เห็นวิญญาณบาปมากมายถูกฟ้าผ่า บ้างโดน ฟ้าผ่าที่ปากและจมกู บ้างฟ้าผ่าโดนสมอง บ้างโดนฟ้าผ่าท่ีหวั ใจ ทาไม ฟา้ ถึงได้ผา่ แต่เฉพาะท่ีเหล่านีต้ ลอดเวลาและไมผ่ ่าท่ีอ่ืน ทาให้รู้สึกสงสยั ? เมื่อดูจากตาแหน่งที่ฟ้าผ่า ฟ้าผ่าที่สมอง สมองก็มีสภาพถูกไฟลวก บาดเจ็บอย่างรุนแรง ได้ กลิ่นไหม้ และกลิ่นเหม็นคาว ทาให้ คลื่นไส้ อยากจะอ๊วก แล้วตรงท่ีสมองไหม้ ก็เห็นสมองกาลงั เต้น ไม่นานนกั สมอง ก็แตก สภาพเหมือนกบั เต้าฮวยไหลตกพืน้ กลายเป็นมดมากมายนบั พนั นบั หมื่นตวั เดินไต่ขึน้ ทว่ั ตวั วิญญาณบาป เห็นวิญญาณบาปทงั้ ร้องและ กระโดด สลดั ปัดมดออก ถึงแม้จะร้องจนเสียงแหบเสียงแห้งแล้ว แต่ก็ยงั ร้ องฮือๆไม่หยุด มองดูวิญญาณบาปที่ถูกฟ้าผ่าท่ีปาก ก็เห็นปากไหม้ เกรียมบวมโตเทา่ หวั มนั ในริมฝีปากมีนา้ หนองสีเหลืองแกมเขียวไหลหยด ต๋ิงๆออกมา กลายเป็นหนอนแมลงวันนับไม่ถ้วน วิญญาณบาปทุกข์ ทรมานด้วยความคนั ย่ืนมือออกมาอยากจะเกาแต่กลบั ไม่กล้าเกา ได้แต่ กระทืบเท้าร้องเสียงดงั สว่ นวญิ ญาณบาปที่ถกู ฟา้ ผา่ ท่ีหวั ใจ หน้าอกก็เปิด ออก หวั ใจเต้นรัวเป็นกลอง หวั ใจทงั้ ดวงเต้นเขย่าไปเขย่ามา ไม่นานนกั หัวใจก็แตกหลุดออกมาข้างนอก ร่วงตกพืน้ กลายเป็นกบกระโดดไป กระโดดมากนั วนุ่ วาย ตอนนีถ้ ึงแม้วา่ วิญญาณบาปจะยงั คงร้องเสียงแหบ ~ 254 ~

แห้งไม่หยดุ แตก่ ็ดคู ล้ายกบั เอ๋อๆเซอ่ ๆไมค่ อ่ ยเต็มบาท สติไม่อย่กู บั ตวั เสีย แล้ว ในคกุ เห็นแต่แสงฟา้ แลบฟ้าผ่า เสียงร้องอนั โศกเศร้าดงั ก้องสะท้อน ไปท่วั บริเวณ วิญญาณบาปนอนกลิง้ อย่กู ับพืน้ ไม่สามารถทนต่อความ เจ็บปวดได้ ตอนนีม้ ีรถโฟล์คลิฟท์(รถยกของ)ตรงเข้ามาเสียบวิญญาณ บาปดนั เข้าเคร่ืองป่ันเนือ้ เห็นใบพดั มีดหลายอนั เรียงต่อๆกัน หมนุ ขึน้ ๆ ลงๆ บางครัง้ ก็หมนุ ทวน ทงั้ แนวขวางและแนวตงั้ ตามลาดบั ไม่นานนกั ก็ มีเนือ้ เหลวหนืดข้นไหลออกมาจากปากเครื่อง น่าสงสารวิญญาณบาป แม้แต่ซากกระดกู ก็ไม่มีเหลือ) ท่านเซียนกวนครับ ดแู ล้ววิญญาณบาป ที่น่ีมีชีวิตที่ลาบาก คกุ นีจ้ ริงๆแล้วใช้ขงั วญิ ญาณบาปประเภทไหนครับ? เซียนกวน : คกุ นีใ้ ช้กกั ขงั วิญญาณบาปที่เมื่อครัง้ สมยั ตอนมีชีวิตอยู่ ใช้คาพูดสร้ างความหายนะ รวมทัง้ พวกท่ีมีความคิดช่ัวร้ าย มีจิตใจ โหดเหีย้ มอามหติ ต้องถกู อสนีบาตลงโทษเชน่ นี ้ พทุ ธะจีก้ ง : นา “หล่ีซอื ” มา เซียนกวน : ทา่ นขนุ พลทงั้ สองไปนาตวั หล่ีซอื มาซิ ขนุ พล : นาตวั หล่ีซือมาถงึ แล้วครับ เซียนกวน : ผ้ทู ี่คกุ เข่าอย่คู ือใคร! ตอนสมยั ที่มีชีวิตอย่ทู าบาปกรรม อะไรจงึ มาอยทู่ ี่น่ี? รีบเลา่ ออกมาให้ละเอียด วญิ ญาณบาป : ข้าช่ือ “หล่ีซือ” ขอนา้ ข้าด่ืมที พทุ ธะจีก้ ง : นี่คือนา้ อมฤต ดื่มซะ! ~ 255 ~

วิญญาณบาป : (ด่ืมแล้วก็ไม่รู้สึกหิวหรือกระหายอีก) ข้าคือคนดงั หน้าบลั ลงั ก์ของฉินสื่อหวงตี(้ จ๋ินซีฮ่องเต้)แห่งราชวงศ์ฉิน เพราะข้าเป็นผู้ เสนอให้ฉินสื่อหวงตีเ้ ผาตาราและฝังบัณฑิตทัง้ เป็น กวาดล้างบัณฑิตที่ โอหังอวดดี คัดค้านการใช้แนวคิดของปราชญ์ขงจื่อในการปกครอง ประเทศ ทัง้ ยังยุแหย่ให้กษัตริย์และขุนนางของหกแคว้นพันธมิตรเกิด ความแตกแยก ทาให้แตล่ ะแคว้นตา่ งหวาดระแวงซง่ึ กนั และกนั ใช้ทงั้ การ ข่บู งั คบั และการหลอกล่อด้วยผลประโยชน์ แล้วค่อยๆปราบทีละแคว้นๆ รวมหกแคว้นเป็นแผ่นดินเดียว ด้วยบาปกรรมจากการเผาตาราและฝัง บณั ฑิตทงั้ เป็นนี ้ ทาให้ประชาชนสญู เสียโอกาสได้เรียน ข้าจึงถกู ลงโทษ อยใู่ นคกุ นี ้ พุทธะจีก้ ง : พึงรู้ว่าตาราก็คือรัตนะอันลา้ ค่าที่ตกทอดส่โู ลกนี ้เป็น แหล่งกาเนิดแห่งปัญญาความรู้ คือผลึกทางปัญญาของปราชญ์เมธีใน กาลก่อน เป็นเคร่ืองมือท่ีใช้เบิกความสว่างทางปัญญาให้แก่ชาวโลก นา ทางคนหลงเข้าสรู่ ัตนะคลงั แห่งความตื่นแจ้ง เพราะว่าคาพดู ของเจ้าเพียง คนเดียว ทาให้คนมากมายไม่รู้ตงั้ เท่าไหร่ถกู ตดั ขาดจากชีวิตแห่งปัญญา ญาณ และยิ่งทาให้ประชาชนทัง้ แผ่นดินไม่สามารถเปิดปัญญา ไม่มี ยทุ ธวิธีและหลกั การในการปกครองประเทศชาติให้บ้านเมืองร่มเย็นเป็นสขุ ดงั นนั้ จงึ ทาให้ประเทศชาตลิ ม่ จม วญิ ญาณบาป : ข้าผดิ ไปแล้ว! โปรดชว่ ยข้าด้วยเถอะ! พทุ ธะจีก้ ง : ศษิ ย์เรา เจ้าชีแ้ นะเขาหนอ่ ยซิ ~ 256 ~

ชิวเซิง : ศิษย์ทราบแล้วครับ! หล่ีซือ! เพราะในอดีตท่านไม่เข้าใจ ในเหตุต้นผลกรรม ทาให้วันนีต้ ้องตกอับอยู่ในสถานที่เช่นนี ้ คนฉลาด กลับถูกความฉลาดของตัวเองทาร้ ายให้ได้รับความเสียหาย หากท่าน ปรารถนาท่ีจะได้รับการฉดุ ชว่ ยก็ขอให้สงบจติ ลงกอ่ น วิญญาณบาป : หากข้าสามารถออกไปจากท่ีน่ีได้ ข้าจะสานึกใน บญุ คณุ ของทา่ นไปตลอดทกุ ภพชาติ และขอติดตามเป็นผ้พู ิทกั ษ์ ชิวเซงิ : ไม่จาเป็นต้องทาเช่นนัน้ ! ทา่ นตงั้ ใจฟังให้ดี พนมมือแล้วใช้ ความศรัทธาจริงใจอยา่ งท่ีสดุ น้อมสวดพทุ ธนามวา่ “นะโม ตงั ไหลเซ่ียเซงิ หมีเลอ่ จนุ ฝอ” วิญญาณบาป : (พนมมือคอ่ ยๆสวด “นะโม ตงั ไหลเซ่ียเซงิ หมีเลอ่ จนุ ฝอ” ทีละคาๆ สิบครัง้ ทนั ใดนนั้ พืน้ ปฐพีเกิดสนั่ สะเทือน มีแสงสีรุ้งลงมา จากฟากฟ้าและมีดอกบัวปรากฏขึน้ มากมาย ดอกบัวแต่ละดอกต่าง ปรากฏรัตนเมฆาออกมาร้อยโกฏิ รัตนเมฆาแต่ละก้อนต่างปรากฏมงั กร ทองออกมาร้อยโกฏิ มงั กรทองแตล่ ะตวั ตา่ งคายแก้วจินดามณีออกมาร้อย โกฏิ แก้วจินดามณีแต่ละดวงต่างเปล่งแสงรัศมี ในแสงรัศมีต่างปรากฏ กระดิ่งคทาวชั ระออกมาร้อยโกฏิ ในกระด่ิงคทาวชั ระทงั้ มวลล้วนปรากฏ นิรมาณกายของพระศรีอาริยเมตไตรยเป็นพนั โกฏินิรมาณกาย นิรมาณ กายทงั้ พนั โกฏิล้วนแตกต่างกนั พระศรีอาริยเมตไตรยกระซิบเบาๆกลาง หวา่ งคิว้ เวไนย์ทงั้ หลายตื่นตระหนก พระศรีอาริยเมตไตรยเผยวจนะ “คา กศุ ลบารมี” วิญญาณบาปทงั้ หลายต่างได้สดบั ฟังธรรม แต่ละคนร้องไห้ ~ 257 ~

นา้ ตานองพดู ว่า “บาปกรรมทงั้ หลายที่พวกเราได้ทาไว้นบั แต่อดีตเป็นต้น มา บัดนี ้ ณ เบือ้ งหน้าองค์พระพุทธา กราบสานึกขอขมากรรม ได้โปรด เมตตาประทานนิรโทษผ่อนผนั ” ทนั ใดนนั้ พทุ ธรังสีก็ปกแผ่เต็มไปทวั่ รูป กายของวิญญาณบาปท่ีถูกลงทัณฑ์แล้ว ที่กาลังถูกลงทัณฑ์อยู่ และที่ กาลังจะถูกลงทณั ฑ์ล้วนได้รับพุทธรังสีปกแผ่ ฟื ้นฟูกลับคืนสู่สภาพเดิม เริ่มแรก เหล่าวิญญาณบาปทัง้ หลายในสถานที่แห่งนีต้ ่างได้ รับคา พยากรณ์และกาชบั เตือนจากพระศรีอาริยเมตไตรย ครัน้ แล้วตอ่ มา หล่ีซือ ก็ตามพระศรีอาริยเมตไตรยออกจากนรกไป เซียนกวนผ้เู ป็นพศั ดีประจา พืน้ ท่ีพนมมือน้อมส่งพระศรีอาริยเมตไตรยจากไป ทัศนียภาพอันน่า มหศั จรรย์หวนกลบั คืนสสู่ ภาพเดิม) พทุ ธะจีก้ ง : ควรกลบั กนั ได้แล้ว ชวิ เซงิ : ขอบคณุ ทา่ นเซียนกวนและทา่ นขนุ พลทงั้ สองที่ชว่ ยเหลือ เซียนกวน : น้อมสง่ ท่านพทุ ธะจีก้ งและทา่ นเมธี พทุ ธะจีก้ ง : ถงึ สานกั ก่งเหิงถงั แล้ว วิญญาณศษิ ย์จงกลบั เข้าร่าง ชิวเซงิ : ศิษย์น้อมสง่ พระอาจารย์ ~ 258 ~

ตอนท่ี 35 “ฝ่าหลวั เทียนจนุ ”เรียกเข้าพบและให้กาลงั ใจ พทุ ธะจีก้ ง ประทบั ทพิ ย์ญาณ อเวจีนา่ สะพรึงกลวั หนาวสะท้าน เกิดมหาปณิธาน จติ เมตตา แปรเปลี่ยนโลกมนษุ ย์เป็นแดนวสิ ทุ ธา ใบหน้าท่ีกรุณาเพื่อนร่วมทางผ้ทู กุ ข์ตรม พทุ ธะจีก้ ง : ประทานยนั ต์ให้ศิษย์เราเผาดื่ม เอาละ่ ! วิญญาณจง ออกจากร่าง ชวิ เซงิ : ศิษย์คารวะพระอาจารย์ พทุ ธะจีก้ ง : ศษิ ย์เราไมต่ ้องมากพิธี รีบขนึ ้ บลั ลงั ก์บวั เถอะ ชิวเซิง : (นง่ั บลั ลงั ก์บวั แล้ว แผล็บเดียวก็เดินทางมาถึงผืนทะเลอนั กว้างใหญ่ไพศาล สี่ทิศรอบด้านมีเกล็ดหิมะโปรยปลิวไปทั่ว ลมหนาว หนาวเข้าไปถึงกระดูก ทาให้ตัวสน่ั ตวั แข็งเคล่ือนไหวร่างกายได้ลาบาก ไมร่ ู้วา่ ตอนนีอ้ ยสู่ ถานท่ีแห่งใด?) พทุ ธะจีก้ ง : ท่านเซียนกวนมารอแล้ว ศิษย์เรารีบเข้าไปแสดงความ คารวะ ชิวเซงิ : ผ้นู ้อยคารวะทา่ นเซียนกวนและทา่ นขนุ พลทงั้ สอง เซียนกวน : ทา่ นเมธีไมต่ ้องมากพิธี คารวะทา่ นพทุ ธะจีก้ ง ~ 259 ~

พทุ ธะจีก้ ง : สหายธรรมไมต่ ้องมากพธิ ี เซียนกวน : เชิญทกุ ทา่ นด้านใน ชวิ เซงิ : (เข้ามาภายใน ท่ีแท้ก็อยกู่ ้นบงึ ้ ทะเลหนาว เมืองใต้ทะเลเต็ม ไปด้วยอาคารส่ิงปลูกสร้ างแบบปราสาท แดนลงทัณฑ์ก็ตัง้ อยู่ทาง ด้านซ้ายและด้านขวาของเมืองใต้ทะเล ทางด้านซ้ายเต็มไปด้วยเครื่อง ทรมานนักโทษรูปแบบต่างๆเช่นมีด เข็ม ตะปู หอกง่าม เล่ือย ดาบ กระบอง พลอง กระบี่ แส้ เคร่ืองประหาร กงจกั ร ธนู จอบ และเครื่องมือ ทรมานนักโทษใหญ่เล็กจานวนมากตัง้ โชว์อยู่ในแดนลงทัณฑ์ แดนลง ทัณฑ์บางแดนมีวิญญาณบาปอยู่เป็ นจานวนมากทาให้ เกิดความ ยากลาบาก นอกจากทัง้ ตัวจะเปลือยเปล่าล่อนจ้อนแล้ว ยังถูกความ หนาวเย็นทาให้ร่างกายยิง่ เพ่ิมความทรมานมากยิง่ ขนึ ้ บริเวณท่ีจบั ตวั เป็น นา้ แข็งยิ่งบวมแดงมาก แค่ขยบั ตวั เพียงนิดเดียวร่างกายแขนขาก็หกั ขาด ออกจากกัน ได้ยินเสียง โป๊ ะ เป๊ าะ โป๊ ะ เป๊ าะ ตลอดเวลา ชายหญิงท่ีถูก ลงโทษต่างก็ร้ องไห้เสียใจ ร้ องจนไม่มีเสียง ในเสียงร้ องไห้แฝงไว้ด้วย ความโศกเศร้า สภาพเหตุการณ์เช่นนีห้ ากไม่เจอด้วยตัวเองคงยากที่จะ จินตนาการออกว่าการลงโทษท่ีโหดเหีย้ มทารุณนนั้ เป็นอย่างไร และคง ยากที่จะจินตนาการออกวา่ คนที่ทาความชว่ั ตอนท่ีมีชีวิตอยจู่ ะต้องตกนรก แบบนี ้ แดนลงทัณฑ์อีกแดนลงโทษโดยใช้ใบเล่ือย เล่ือยไปเลื่อยมา นกั โทษชายหญิงบางส่วนถกู เข็มแทงที่นิว้ มือ ฝ่ าเท้า อก บ้างก็ถูกบีบตา บีบหู ทาให้พวกเขาร้องครวญครางออกมาด้วยความเจ็บปวด ร้องไห้จน เสียงแหบแห้ง ยงั มีแดนลงทณั ฑ์อีกแดนหน่ึงตดั องคชาตของผู้ชาย ตัด ~ 260 ~

เต้านมของผ้หู ญิง ไม่รู้ว่าเพราะสาเหตุใด? แดนลงทณั ฑ์ทางขวาเต็มไป ด้วยสตั ว์ประหลาดนานาชนิดเช่น มด แมงเม่า ตั๊กแตน แมลงสาบ หมัด เหา ไส้เดือน หนอนผีเสือ้ งูพิษ แมงป่ อง กุ้งพิษ ตะขาบ เสือ สิงโต ช้ าง เสือดาว หมาป่ า หมาไม้ (มาร์เทิน) อินทรี เม่นทะเล ปลาไหล แมงกะพรุน ปลาหวั ช้าง ฉลาม ตะพาบ และสตั ว์ประหลาดอื่นๆที่ไมร่ ู้จกั ช่ือ ตา่ งก็กดั นกั โทษไม่ยอมปล่อย บ้างก็ลาก บ้างก็แย่งกนั กินเป็นอาหาร บ้างก็ชอนไช ไม่ใช่เพียงแค่อย่างใดอย่างหนึ่งเท่านัน้ ได้ยินเสียงร้ อง โหยหวนดงั ทอดยาวไม่ขาดสาย ความโศกเศร้าทกุ ข์ทรมานท่ีเกิดขนึ ้ ณ ท่ี แห่งนีไ้ ม่สามารถบรรยายออกมาได้อย่างละเอียดในระยะเวลาสนั้ ๆ เห็น นักโทษชายหญิงถูกสัตว์นานาชนิดแย่งกันกินเป็นอาหาร ทาให้เกิด ความรู้สกึ เศร้าสลดขนึ ้ ภายในใจ ถ้าหากพดู ว่าคนกินสตั ว์เป็นส่ิงท่ีสมควร แล้วละก็ ถ้าอยา่ งนนั้ สตั ว์นานาชนิดกินคนก็ควรเป็นเร่ืองปกตเิ ชน่ เดียวกนั ท่านเซียนกวนนาพาคณะผู้เดินทางเดินลงเข้าไปในตาหนกั ป้ายท่ีแขวน เหนือประตูเขียนว่า “ตาหนักคาน่ัน” ภายในตาหนัก ด้านหน้าประดับ ตกแต่งเป็นรูปนกยูงราแพนหาง ด้านขวาเป็นภาพเกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้านซ้ายเป็นภาพบุตรทัง้ ห้าสอบติดข้าราชการ ข่ือสร้ างจากทองแดง บริสุทธิ์ เสาต่างๆสร้ างขึน้ จากหอยและปะการัง ด้านบนเป็นมณั ฑละ (ศิลปะการทารูปวงกลมบรรจุรูปเคารพในศาสนาพุทธฝ่ ายมหายานและ วชั รยาน) ยงั มีสิ่งของลา้ คา่ ที่ประณีตงดงามแบบตา่ งๆเชน่ ร้อยสกณุ า ร้อย บปุ ผา ยงั มีบวั หมิ ะ ศลิ าเหมนั ต์ มงั กรเก้ากงเล็บ หมวกอาพนั แพรทอง ~ 261 ~

บุปผานา้ แข็ง และส่ิงของอันเป็นศิริมงคลต่างๆที่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร ใน ตาหนกั ยงั จดั อาหารเลศิ รสมากมายราวกบั จะใช้เลีย้ งแขก) เซยี นกวน : ทกุ ทา่ นเชญิ นงั่ ชิวเซงิ : (เม่ือคณะผ้เู ดินทางตา่ งเข้าประจาที่นงั่ แล้ว ทนั ใดนนั้ ก็ได้ยิน เสียงประกาศว่า “ทุกคนสารวม แสดงความเคารพ” ต่อจากนนั้ ชายวัย กลางคนแต่งกายแบบปัญญาชนก็เดินออกมาจากภายในตาหนัก มี ผ้หู ญิงอีกสองท่านค่อนข้างจะอาวโุ สกว่าตามหลงั ออกมา ผ้หู ญิงหนงึ่ ใน นนั้ เข้าประจาที่นงั่ ตาแหนง่ ตรงกลาง ส่วนที่เหลืออีกสองท่านเข้าประจาที่ นงั่ ตาแหนง่ ซ้ายและขวา เซียนกวน : กราบเรียนท่านเทียนจุน ท่านพุทธะจีก้ งและชิวเซิง เอว๋ียนจงั พกู่ นั ทรงมือเอกแหง่ สานกั กง่ เหิงถงั มาถงึ แล้ว เทียนจนุ : นาพกู่ นั ทรงมาพบเราซิ ชิวเซิง : (มองเห็นทกุ ๆคนทงั้ ด้านซ้ายและด้านขวาต่างก็มีรัศมีสีทอง แผ่ไปทั่ว รู้สึกว่าทาตัวไม่ค่อยถูก ไม่รู้ว่าจะทาอย่างไรดี ได้แต่ก้าวไป ข้างหน้า คกุ เขา่ ทาอญั ชลี) ผ้นู ้อยคารวะทา่ นเทียนจนุ และทา่ นเอินซือทกุ ๆ ทา่ น เทียนจนุ : ชวิ เซงิ ไมต่ ้องมากพิธี ชิวเซิง : (เงยหน้าขึน้ มอง) ผู้น้อยขอบงั อาจเรียนถามอริยนามของ ทา่ นเทียนจนุ ? ~ 262 ~

เทียนจนุ : เราคือ “ฝ่าหลวั เทียนจนุ ” ชิวเซงิ : (นกึ ในใจวา่ อริยนามของเทียนจนุ ออกจะแปลกประหลาดอยู่ บ้าง?) ท่านเทียนจุนเมตตา! ไม่ทราบว่าท่านมีอะไรจะชีแ้ นะผ้นู ้อยหรือ ครับ? เทียนจุน : เราเป็นลูกครึ่งอังกฤษ-ฝรั่งเศส นับตัง้ แต่บรรลุธรรม จนกระทงั่ ถึงปัจจบุ นั นีก้ ็เกือบพนั ปีมาแล้ว ได้ยินว่าพ่กู นั ทรงชิวเซิงเอว๋ียน จงั ได้รับเทวราชโองการให้ประพนั ธ์หนงั สือ “ท่องนรกอเวจีใหม่” เราจึง เรียกพบเป็นกรณีพิเศษและให้ชวิ เซงิ ได้มีโอกาสเสนอปัญหาขนึ ้ มาถาม ชิวเซิง : ไม่ทราบว่าท่านเทียนจนุ อย่ทู ี่น่ีรับตาแหน่งหน้าท่ีอะไร แล้ว ตาแหน่งของทา่ นเป็นหวั หน้าของหนว่ ยงานใด? เทียนจุน : เราดารงตาแหน่งประธานในตาหนักนี ้ ทางซ้ายคือรอง ประธานถ่าหลวั ซือ ทางขวาคือฉีม่จู ู๋ ล้วนเป็นโพธิสตั ว์ชนั้ สูงท่ีหมนุ เวียน สับเปลี่ยนกันมาดารงตาแหน่ง เป็นผู้ชานาญการด้านการกล่อมเกลา นกั โทษ และท่ีน่ียงั เป็นศนู ย์กลางในการจดั สรรเจ้าหน้าท่ีส่งต่อไปยงั ภาค สว่ นตา่ งๆ ชิวเซิง : ไม่ทราบว่าจัดสรรตาแหน่งและเจ้าหน้าที่ไว้อย่างไรบ้าง ครับ? เทียนจนุ : จดั ตงั้ ตาแหน่งเซียนกวนไว้ 100 ตาแหน่ง เซียนล่ี 400 ตาแหน่ง และทหารอีก 9000 นาย ~ 263 ~

ชิวเซงิ : ใช้หนว่ ยงานไหนจดั การเร่ืองการลงโทษครับ? เทียนจุน : ทหารเป็นผู้เชี่ยวชาญพิเศษด้านการลงโทษ การแบ่ง ทหาร 9000 นาย คือ ทหาร 100 นายเป็น 1 หมู่ ทหาร 10 หม่เู ป็น 1 กอง จดั ตงั้ หวั หน้ากอง 1 ตาแหน่งและเซียนกวน 14 ตาแหน่งแบง่ เป็น ฝ่ายควบคมุ ดแู ลและฝึกอบรม ตอนนีข้ อเชญิ ทกุ ทา่ นรับประทานอาหารได้ ชิวเซิง! มาน่ีซิ (เทียนจนุ วางมือลงบนศีรษะของชิวเซงิ แล้วกล่าววา่ “จง ยึดมั่นในจิตศรัทธาจริงใจอย่างถึงท่ีสุด เป็นตัวแทนของฟ้าเบือ้ งบน ประกาศธรรมกล่อมเกลาเวไนย์ ต่อไปในภายหน้ามีผลสาเร็จอนั ยิ่งใหญ่ ได้อยบู่ นสวรรค์ วนั นีพ้ บหน้ากนั เป็นครัง้ แรก เราขอมอบดอกบวั ทองหนง่ึ ดอกและร่มเก้าสรุ ิยนั หนง่ึ คนั ให้เป็นของขวญั ”) โพธิสตั ว์ซ้าย-ขวา : พวกเราก็ขอมอบหมวกทองคาและจีห้ ยกให้เป็น ของขวญั ด้วยเชน่ กนั ชิวเซิง : ขอบคุณท่านเทียนจุนและพระโพธิสัตว์ทัง้ สองที่เมตตา ประทานของขวัญอนั ลา้ ค่า แต่ไม่ทราบว่าของเหล่านีเ้ อาไว้ใช้ทาอะไร ครับ? เทียนจนุ : มนั จะชว่ ยให้ยิ่งมีความวริ ิยะพากเพยี รบาเพ็ญมรรคผลใน ภายหน้า พทุ ธะจีก้ ง : คืนนีด้ กึ แล้ว ควรกลบั แล้ว สงฆ์เฒา่ ขอลาทา่ นเทียนจนุ และสหายธรรมทกุ ๆทา่ น ~ 264 ~

ชิวเซงิ : ผ้นู ้อยกราบลาทา่ นเทียนจนุ และทา่ นเอินซือทกุ ๆทา่ น เทียนจนุ : ทา่ นพทุ ธะจีก้ งและชิวเซงิ คอ่ ยๆไป พทุ ธะจีก้ ง : ถงึ สานกั ก่งเหงิ ถงั แล้ว วญิ ญาณจงกลบั เข้าร่าง ชวิ เซงิ : ศษิ ย์น้อมสง่ พระอาจารย์ ~ 265 ~

ตอนท่ี 36 ข้อแนะนาสาหรับการใช้หนงั สือมาขจดั กรรม พทุ ธะจีก้ ง ประทบั ทิพย์ญาณ มหาเมตตา ปรารถนาให้นรก วา่ งไร้สิน้ ปกโปรดเวไนย์ทว่ั ถิน่ สโู่ ลกแห่ง เอกภาพ ศาสดายมโลก ประกาศคาแนะนา ให้ทราบ จากนีไ้ ป ความผิดบาป หกั ล้างบญั ชีกนั พทุ ธะจีก้ ง : การประพนั ธ์หนงั สือ “ทอ่ งนรกอเวจีใหม่” เลม่ นี ้ ขณะนี ้ ประพนั ธ์ได้หลายสิบแผ่นแล้ว เกือบหนึ่งปีที่เมธีทงั้ หลายต่างร่วมแรงร่วม ใจโดยไม่คานึงถึงความยากลาบากนานปั การ ไม่คานึงถึงระยะทางอนั แสนไกล สามารถมารวมตวั กนั ภายในตาหนกั แห่งนี ้ถ่ายทอดเหตกุ ารณ์ จริงประพนั ธ์หนงั สือ ร่วมพลงั กศุ ลปณิธาน ปกปอ้ งพิทกั ษ์ธรรมช่วยเหลือ งานธรรม ทาให้การประพนั ธ์หนงั สือเป็นไปด้วยความราบร่ืนทกุ ๆสปั ดาห์ การประพนั ธ์หนงั สือเล่มนีส้ อดคล้องกบั มหาเมตตาปณิธานของพระกษิติ ครรภ์โพธิสตั ว์ที่ว่า “หากนรกไมว่ ่างเว้นจากหม่สู ตั ว์ที่ทกุ ข์ทรมาน จะไม่ขอ สาเร็จเป็นพทุ ธะ” และยงั สอดคล้องกบั มหาปณิธานของเหล่าเซียนพทุ ธะ อริยเจ้าทงั้ หลายที่เมตตาสงสารไม่อาจทนเห็นเวไนย์ในยุคสามปลายกปั ต้องตกต่าถลาลกึ อีกทงั้ มีพลงั กุศลจากเมธีทงั้ หลายรวมกนั จงึ บนั ดาลให้ มีการประพันธ์หนังสือเล่มนีต้ กทอดสู่โลกมนุษย์ ด้วยเหตุนีจ้ ึงสามารถ กล่าวได้ว่าหนังสือเล่มนีเ้ กิดขึน้ จากกุศลปณิธานของฟ้าและคนร่วมกัน ~ 266 ~

อย่างแท้จริง วนั นีม้ าถึงตอนจบแล้ว ดงั นนั้ คืนนีจ้ ะไปเย่ียมเยียนศาสดา แห่งยมโลกเพ่ือเขียนตอนจบของหนงั สือ เฝ้าหวงั ว่านบั จากนีเ้ ป็นต้นไป เมธีทงั้ หลาย ใจธรรมจะย่ิงแข็งแกร่งขึน้ งานธรรมยิ่งเจริญก้าวหน้าขึน้ เอาละ่ ! ประทานยนั ต์ให้ศษิ ย์เราเผาดื่ม วิญญาณศษิ ย์จงออกจากร่าง ชิวเซงิ : ศิษย์คารวะพระอาจารย์ พทุ ธะจีก้ ง : ศษิ ย์เราไมต่ ้องมากพธิ ี รีบขนึ ้ บลั ลงั ก์บวั เถอะ ชวิ เซงิ : (นงั่ บนบลั ลงั ก์บวั ระหวา่ งเดินทางมีลมหนาวพดั มาแตก่ ลบั ไม่รู้สึกว่าหนาว เดินทางผ่านปากทางสามแพร่ง เห็นห้องพักสองหลัง หลงั หนงึ่ ใหมก่ ว่า ส่วนอีกหลงั หนึ่งเก่ากว่า แต่มีคนอย่ภู ายในห้องพกั เพ่ือ รอการดาเนินการตรวจสอบว่าจะได้ขึน้ หรือลงเพียงแค่ไม่กี่คน ห้องพกั หลงั เก่าชื่อว่า “ห้องพกั เทียนเต้า” สว่ นห้องพกั หลงั ใหม่ช่ือว่า “ห้องพกั หลี่ เจีย้ วหลวนเหมิน” มองดภู ายในเพิ่งตกแต่งได้ไมน่ าน ด้านนอกมีถนนปิด ด้านข้างเขียนว่า “ตาหนกั จดั ตงั้ เพื่อกิจของหลวนเหมิน ไม่มีกิจห้ามเข้า” แคแ่ ป๊ บเดียวก็มาถงึ ตาหนกั พระกษิตคิ รรภ์แล้ว) พุทธะจีก้ ง : เซียนน้อยออกมารออยู่ด้านนอกแล้ว พวกเราเข้าไป เถอะ เซยี นน้อย : ผ้มู าเยอื นคือใคร? พทุ ธะจีก้ ง : สงฆ์เฒ่าจีเ้ ตียน นาพาชิวเซิงเอวี๋ยนจงั พ่กู นั ทรงมือเอก จากโลกมนษุ ย์มาประพนั ธ์หนงั สือ ~ 267 ~

เซยี นน้อย : ที่แท้คือทา่ นพทุ ธะจีก้ งและทา่ นเมธีชิว เชญิ ด้านในเถอะ ชิวเซงิ : ผ้นู ้อยคารวะศษิ ย์พี่เซยี นน้อย เซียนน้อย : ไมต่ ้องเกรงใจ รีบเข้าไปข้างในเถอะ ชิวเซิง : (เดินเข้าไปในห้องรับแขก ภายในจดั เรียงโต๊ะและเก้าอีไ้ ว้ เต็มห้อง บนโต๊ะมีอาหารเลิศรสและชาชนั้ ดี) เซียนน้อย : ทกุ ทา่ นเชญิ นงั่ ชิวเซิง : (หลงั จากท่ีทกุ คนนงั่ ลงเรียบร้อยแล้วก็ได้ยินเสียงหวั เราะดงั เข้ามา เป็นเสียงท่ีก้องกังวานย่ิงนัก เพียงชวั่ พริบตาก็บงั เกิดแสงสีทอง สว่างไสวไปท่ัวทงั้ ห้อง ทนั ใดนัน้ ก็ปรากฏพุทธกายอันสง่างามของพระ กษิตคิ รรภ์โพธิสตั ว์) พทุ ธะจีก้ ง : สงฆ์เฒา่ มาเยี่ยมพบสหายธรรม ชิวเซงิ : ผ้นู ้อยคารวะพระโพธิสตั ว์ พระโพธิสตั ว์ : สหายธรรมและเมธีชิวไมต่ ้องเกรงใจ ทกุ ท่านเชิญดื่ม นา้ ชา ชิวเซิง : (ชาหอมหวานชุ่มคอเป็นอย่างย่ิง ด่ืมหน่ึงครัง้ พลังสมาธิ เพม่ิ ขนึ ้ เป็นร้อยเทา่ เม่ือด่ืมอีกครัง้ ทงั้ ตวั ก็เบาสบาย) ชาชนั้ ดี! พระโพธิสัตว์ : ชิวเซิง! เธอบันทึกการเดินทางท่องเท่ียวนรกอเวจี จนถงึ ตอนนี ้ ได้สมั ผสั รู้อะไรบ้าง? ~ 268 ~

ชิวเซงิ : ผ้นู ้อยโงเ่ ขลา สมั ผสั รู้เพียงแคว่ า่ คนท่ีทาชวั่ สดุ ท้ายก็จะต้อง รับผลกรรมท่ีตวั เองทาไว้ พระโพธิสัตว์ : คาพูดนีถ้ ูกต้องเป็นอย่างย่ิง! แต่คนท่ีทาความช่ัว ไม่ใช่ว่านิสยั ของเขาจะแปดเปือ้ นความชว่ั ร้ายเพียงแค่ชวั่ ข้ามคืน ดงั นนั้ ฟ้าดินจงึ ประทานโอกาสให้คนได้สานกึ ขอขมากรรม แล้วละบาปบาเพ็ญ บญุ กลายเป็นผ้ทู ่ีมีคณุ ธรรมสมบูรณ์พร้อมอย่างแท้จริง ตอนนีเ้ ราจะให้ คาแนะนาดงั ตอ่ ไปนี ้ 1 ทุกคนท่ีเคยทาบาปอกุศล ทาเร่ืองท่ีผิดทานองคลองธรรมต่างๆ แต่สถานการณ์ไม่ถึงขนั้ ร้ายแรง หากได้ยินหรือได้อ่านหนงั สือเล่มนีแ้ ล้ว รู้จกั สานกึ ผิดแก้ไขกลบั ตวั ใหมก่ ็ไมต่ ้องรับผลกรรมตอบสนอง 2 ทกุ คนท่ีเคยทาอนนั ตริยกรรม ถึงแม้ว่าจะทาไม่สาเร็จ หากได้ยิน หรือได้อา่ นหนงั สือเลม่ นีแ้ ล้วรู้จกั สานกึ ผิด ขอขมากรรม แก้ไขกลบั ตวั ใหม่ ยอมพิมพ์หนงั สือเลม่ นีแ้ จกหนง่ึ หม่ืนเลม่ ก็จะขจดั กรรมในอดีตได้ 3 ทกุ คนที่เป็นราชการหรืออาจจะเป็นคนที่ดารงตาแหน่งสงู ๆ หาก เคยรับสินบน ยกั ยอกฉ้อโกง วางแผนใส่ร้ายป้ายสีคนท่ีมีความซ่ือสตั ย์ จงรักภกั ดี เม่ือได้ยินหรือได้อ่านหนงั สือเลม่ นีแ้ ล้วรู้จกั สานกึ ผิดแก้ไขกลบั ตวั ใหม่ อีกทงั้ สถานการณ์ก็ไม่ถึงขนั้ ร้ายแรง ยอมพิมพ์หนงั สือเล่มนีแ้ จก หนงึ่ หมื่นเลม่ ก็จะขจดั กรรมในอดีตได้ 4 นักเรียน นักศึกษา นักวิชาการ ชาวเกษตรกร พ่อค้านักธุรกิจ ทหาร ตารวจ นักการเมือง รวมทัง้ ประชาชนทุกคนท่ีเคยมีพฤติกรรมท่ี ~ 269 ~

ละเมิดต่อคณุ ธรรมแปดหรือแม้กระทงั่ ความคิดท่ีละเมิดต่อคณุ ธรรมแปด แต่สถานการณ์ไม่ถึงขนั้ ร้ายแรง หากได้ยินหรือได้อ่านหนงั สือเล่มนีแ้ ล้ว รู้จกั สานกึ ผดิ แก้ไขกลบั ตวั ใหม่ ยอมพิมพ์หนงั สือเลม่ นีแ้ จกห้าพนั เล่มก็จะ สลายกรรมในอดีตได้ 5 นักเรียน นักศึกษา นักวิชาการ ชาวเกษตรกร พ่อค้านักธุรกิจ ทหาร ตารวจ นกั การเมือง รวมทงั้ ประชาชนทุกคนท่ีเคยประพฤติผิดใน กาม หากได้ยินหรือได้อ่านหนงั สือเล่มนีแ้ ล้วรู้จักสานึกผิดแก้ไขกลบั ตัว ใหม่ ยอมพมิ พ์หนงั สือเลม่ นีแ้ จกหนงึ่ พนั เลม่ ก็จะสลายกรรมในอดีตได้ 6 นกั เรียนนกั ศกึ ษาที่ปรารถนาเกียรติยศชื่อเสียง ยอมพิมพ์หนงั สือ เลม่ นีแ้ จกห้าร้อยเลม่ จะชว่ ยให้มีเกียรตยิ ศชื่อเสียง 7 ทกุ คนท่ีกิจการไม่ราบร่ืน หากยอมพิมพ์หนงั สือเล่มนีแ้ จกห้าร้อย เลม่ ก็จะชว่ ยเสริมโชคลาภ 8 ทกุ คนที่ร่างกายเจ็บป่ วยทกุ ข์ทรมานรักษาไม่หาย หากยอมพิมพ์ หนงั สือเลม่ นีแ้ จกห้าร้อยเลม่ โรคภยั จะหายได้ 9 คนที่มีปัญหาเร่ืองบุพเพสันนิวาส หากยอมพิมพ์หนังสือเล่มนี ้ แจกห้าร้อยเลม่ จะขจดั บาปกรรมแห่งกามชว่ ยในเรื่องบพุ เพสนั นวิ าส 10 คนที่มีเคราะห์ภยั มาก หากยอมพิมพ์หนงั สือเล่มนีแ้ จกห้าร้อย เลม่ จะชว่ ยสลายเคราะห์ภยั ~ 270 ~

11 หากมีเดก็ ทารกแรกเกิด พิมพ์หนงั สือเลม่ นีแ้ จกหนงึ่ ร้อยเล่มขนึ ้ ไป สามารถชว่ ยปอ้ งกนั ปีศาจร้ายได้ 12 คนที่วิกลจริต หากยอมพิมพ์หนังสือเล่มนีแ้ จกหน่ึงพันเล่ม สขุ ภาพจติ จะแข็งแรงได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ ประกาศข้อแนะนาเฉพาะกาลนี ้ ต่อไปในภายหน้าอาจจะมีการ เปล่ียนแปลงเพิ่มหรือลดคาแนะนาอื่นๆนอกเหนือจากนี ้ ชิวเซิง : พระโพธิสตั ว์ครับ ในประกาศข้อแรกของท่านไม่ได้บอกให้ ทราบวา่ จะต้องพมิ พ์หนงั สือจานวนก่ีเลม่ พระโพธิสตั ว์ : ชิวเซิงฉลาดเฉียบแหลม แสดงให้เห็นว่าเธอมีความ ตงั้ ใจในการติดตามพทุ ธะจีก้ งมาประพนั ธ์หนงั สือ ในข้อนีค้ วรพิมพ์หนงั สือ แจกหนง่ึ หมื่นเลม่ ชิวเซิง : นอกจากนีย้ งั มีอีกเร่ืองหนึง่ ท่ีอยากจะขอคาชีแ้ นะ ทาไมถึง ได้มีห้องพกั เพ่ิมขนึ ้ มาอีกหนงึ่ แหง่ ? พระโพธิสตั ว์ : นนั่ ก็เพราะตอบสนองตามเหตปุ ัจจยั ของยคุ สมยั ใน ปัจจบุ นั อาณาจกั รธรรมหลวนเหมินได้แผ่ขยายไปทว่ั เป็นตวั แทนของฟ้า เบือ้ งบนประกาศธรรมกล่อมเกลาเวไนย์ ดงั นนั้ ผู้บาเพ็ญในหลวนเหมิน นบั วนั ก็ย่ิงมีเพิ่มมากขึน้ อีกทงั้ คนที่บาเพ็ญอย่ทู ่ีบ้านแล้วปฏิบตั ิตามคา สอนของหลวนเหมินก็มีไมน่ ้อย และด้วยเหตนุ ีจ้ งึ เปิดห้องพกั สาหรับหลวน เหมนิ ขนึ ้ เป็นกรณีพิเศษ ~ 271 ~

ชวิ เซงิ : ขอบคณุ พระโพธิสตั ว์เมตตา พทุ ธะจีก้ ง : ดกึ มากแล้ว ชิวเซงิ รีบเตรียมตวั กลบั ชิวเซงิ : พระอาจารย์โปรดรอสกั ครู่ รอศิษย์กินอาหารวา่ งท่ีเหลืออีก คร่ึงหนงึ่ ให้หมดก่อน จะได้ไมเ่ ป็นการทงิ ้ บญุ วาสนา ขอบคณุ พระโพธิสตั ว์ อีกครัง้ ท่ีดแู ลต้อนรับ พระโพธิสตั ว์ : เมธีอาจารย์-ศษิ ย์คอ่ ยๆไป พทุ ธะจีก้ ง : ถงึ สานกั กง่ เหงิ ถงั แล้ว วิญญาณศิษย์เราจงกลบั เข้าร่าง ชิวเซงิ : ศิษย์น้อมสง่ พระอาจารย์ พทุ ธะจีก้ ง : หนงั สือท่องนรกอเวจีประพนั ธ์ถึงตรงนีจ้ บบริบรู ณ์ เมธี ทกุ คนมมุ านะเหน็ดเหนื่อยอทุ ิศตวั ปกป้องพิทกั ษ์ธรรม เราเป็นกาลงั ใจให้ มีบญุ สมั พนั ธ์โอกาสหน้าพบกนั ใหม่ ~ 272 ~

เฉาเทียนกงเทียนซง่ั เซงิ่ หมู่ ประทบั ทพิ ย์ญาณ ความลบั อเวจีแดนทคุ ติแยกให้เหน็ ทณั ฑ์นรกเหีย้ มไมเ่ ว้นแพร่งพรายสโู่ ลกาแดน คนประเภทเดียวกนั กบั “ทอ่ งอเวจี”มืดมวั แสน งานเสร็จเป็นมนั่ แมน่ เขียนบทความชมเชย บทสง่ ท้าย ยนิ ดีด้วย นา่ ยินดี! อาณาจกั รธรรมก่งเหิงถงั ได้รับเทวราชโองการให้ ท่องเท่ียวนรกอเวจี ประพนั ธ์หนงั สือธรรมะเปิดเผยการลงโทษที่โหดเหีย้ ม และทรมานต่างๆในนรกอเวจีให้ชาวโลกได้รับรู้อย่างละเอียด เพ่ือโน้มน้าว เปลี่ยนแปลงกระแสสังคม ทาให้ชาวโลกสามารถต่ืนตระหนกและเกิด ความระมดั ระวงั อีกทงั้ ค้นหาจิตเดิมแท้อนั ดีงามท่ีสญู เสียไปกลบั คืนมา หวังว่าชาวโลกจะสามารถขจัดความช่ัวบาเพ็ญบุญ เพ่ือเข้ าสู่ความเป็ น มงคลสมานฉันท์ ถึงแม้ว่าใจคนจะไม่เก่า และสูญสิน้ ศีลธรรมจรรยาไป นานแล้วก็ตาม แต่เม่ือหนงั สือเล่มนีเ้ สร็จสมบรู ณ์ก็จะมีแหล่งเปลี่ยนถ่าย เลือดใหม่ของฟ้าดินที่ ใช้ ตักเตื อนชาวโลก ให้ เป็ นคนใหม่เพ่ิมมากขึน้ สามารถกล่อมเกลาสงั่ สอนคนให้กลายเป็นคนท่ีมีคุณธรรมปัญญาสงู ส่ง ในระดบั กว้างก็สามารถทาให้เวไนย์ทงั้ ที่มีบุญสัมพันธ์และเวไนย์ท่ีไร้ ซึ่ง ~ 273 ~

บญุ สมั พนั ธ์ที่กาลงั หลงทางอย่สู ามารถสานกึ รู้ตวั ตื่นจากบาปกรรมในห้วง เหวลึก รู้ต่ืนปฏิบตั ิตามความดีทงั้ ปวง เข้าส่กู ารบาเพ็ญธรรม สามารถ ประจกั ษ์มรรคผลในวนั ข้างหน้า นี่ก็คือความหวงั เมื่อการประพนั ธ์หนงั สือ เลม่ นีเ้สร็จสมบรู ณ์ เฉาเทียนกงเทียนซงั่ เซง่ิ หมู่ ประทานบทสง่ ท้ายไว้ ณ สานกั ธรรมกง่ เหิงถงั ปีจี๋เหมา่ เดือน 6 วนั ที่ 11 (ค.ศ.1999) ~ 274 ~

เป่ ยเทียนอวีห้ มอต้าซ่อื เจี่ยง ประทบั ทพิ ย์ญาณ หนงั สือเสร็จ พลงั กลอ่ มเกลา แผข่ ยาย ยนิ ดีด้วย ได้หนงั สือสอนความดี เพิม่ ขนึ ้ ใหม่ เวลานี ้เสร็จสมบรู ณ์ แสนสบายใจ ภายหน้าไซร้ ได้ต้อนรับ คนละชว่ั ใฝ่ความดี บทสง่ ท้าย ขอแสดงความยินดีด้วย อาณาจกั รธรรมก่งเหิงถังประพนั ธ์หนงั สือ “ท่องนรกอเวจีใหม่” สาเร็จแล้ว หนงั สือเล่มนีแ้ พร่งพรายความลบั สภาพ เหตุการณ์ความทกุ ข์ทรมานอย่างแสนสาหสั จากไฟชาระในนรกอเวจีจน หมดสิน้ หวังเพียงว่าชาวโลกจะนามาเป็นศีล เกิดความระมัดระวัง เพราะความไม่รู้จึงทาผิด ทาให้ตัวเองต้องตกอบั นานนับหมื่นกัปไม่ได้ ออกมา ความทกุ ข์ทรมานในนรกนนั้ ทกุ ข์ทรมานจนยากท่ีจะสามารถใช้ชีวิต ให้ผ่านพ้นไปได้ แล้วนบั ประสาอะไรกบั ความทกุ ข์ทรมานในนรกอเวจีที่ ขนึ ้ ชื่อว่า “ปราศจากคลื่น” การลงโทษทกุ อย่างไม่มีช่วงเวลาที่จะหยดุ พกั ไม่มีช่องวา่ งของเวลาที่ขาดช่วง ปรารถนาอยากจะได้หยดุ พกั แม้เพียงแค่ คร่ึงเสีย้ ววินาทีก็ยงั เป็นไปไม่ได้ เลย ไฟลุกโหมไหม้ตลอดเวลา ไฟจาก ~ 275 ~

ด้านบนลงมาถึงด้านล่าง ไฟจากด้านล่างขึน้ ไปถึงด้านบน ดังนัน้ จึง เรียกว่า “ปราศจากคล่ืน” หวังว่าชาวโลกจะคิดดีทาดีตลอดทุกเวลาทุก นาที ความคิดอกุศลและการกระทาท่ีไม่ถูกต้องทัง้ ปวงจะต้องปฏิเสธ ตอ่ ต้านและขดุ รากถอนโคนทาลายให้สิน้ คนท่ีทาชวั่ อย่าได้คิดว่าตวั เองไม่ได้รับผลกรรมตอบสนองแล้วจะไม่ ยอมเปลี่ยนแปลงแก้ ไข อย่าได้ คิดว่าช่ัวมากช่ัวน้ อยก็คือความชั่ว เหมือนกัน ทาผิดครัง้ แล้วครัง้ เล่า ฝ่ าฝืนครัง้ แล้วครัง้ เล่า ส่วนคนที่ทา ความดีก็อย่าได้คิดว่าทาดีแล้วไมไ่ ด้ดี และอย่าได้คิดว่ากรรมดีตอบสนอง เพียงน้อยนดิ แล้วจะไมท่ าความดี จะต้องรู้วา่ ท่ีทาชวั่ แล้วไม่ได้รับผลกรรม ตอบสนอง นั่นเป็นเพราะในอดีตชาติอีกทงั้ บรรพชนในชาตินีม้ ีบุญกุศล หลงเหลือเอาไว้ให้ ส่วนท่ีทาดีแล้วไม่ได้ดี นั่นก็เพราะว่าในอดีตชาติ รวมทงั้ บรรพชนในชาตินีไ้ ด้หลงเหลือบาปกรรมทิง้ เอาไว้ บญุ บาปทงั้ หมด ถึงท่ีสุดแล้วก็จะต้องรับผลตอบสนอง ดงั นนั้ คนท่ีทาความดี ถึงที่สุดแล้ว จะต้องเจริญรุ่งเรือง คนท่ีทาชว่ั สดุ ท้ายก็จะต้องพบกบั หายนะ “ทอ่ งนรกอเวจีใหม่” ได้นาสภาพที่นา่ เวทนาของคนบาปหนกั ท่ีถกู คมุ ขังอยู่ในนรกอเวจีบรรยายออกมา ไม่เพียงบอกอย่างชัดเจนว่าคนที่ทา ความชว่ั ตอนสมยั ท่ีมีชีวิตอยู่จะต้องได้รับการลงโทษตามกฎของยมโลก ยากที่จะหลบหนี แต่ยังบอกอย่างชัดเจนด้วยว่า บาปน้ อยผลกรรม ตอบสนองก็น้อย บาปหนกั ผลกรรมตอบสนองก็หนกั บาปหนกั มากผล กรรมตอบสนองก็ยง่ิ รุนแรงมาก สดุ ท้ายก็ไมม่ ีวนั ได้หลดุ พ้นจากความทกุ ข์ ยาก ทุกข์ทรมานหม่ืนกัปไม่ได้ออกมา ท่ีนี่เต็มไปด้วยเคร่ืองมือทรมาน ~ 276 ~

นกั โทษ และไมม่ ีการกลอ่ มเกลาสงั่ สอนอีกต่อไปแล้ว มีเพียงแคก่ ารชาระ ล้าง แล้วจะชาระล้างอย่างไร? ก็คือชาระล้างด้วยการลงโทษ และเป็น การลงโทษขนั้ รุนแรงสงู สดุ ดงั นนั้ หลงั จากท่ีชาวโลกได้อ่านหนงั สือเล่มนี ้ แล้วจะต้องตงั้ ความม่งุ มั่นท่ีจะละบาป มีความกระตือรือร้นที่จะบาเพ็ญ บญุ ขจดั ความผดิ บาปในครัง้ อดีต ในระหว่างที่หนังสือกาลังใกล้ จะเสร็จสมบูรณ์ เราเห็นความ ปรารถนาของคนบนโลกนีช้ ่างเอ่อล้น ทาชว่ั กันไม่หยุดหย่อน ความจง เกลียดจงชงั มากมายท่วมท้นจนไม่อาจท่ีจะกล่าวสรรเสริญชื่นชมตอ่ ไปได้ มีเพียงคาว่า “ละบาป” สองพยางค์นี ้ จะต้องมีความระมดั ระวงั น่ีคือบท สง่ ท้าย! เป่ ยเทียนอวีห้ มอต้าซอ่ื เจี่ยง ประทานบทสง่ ท้าย ณ อาณาจกั รธรรมก่งเหิง ปีจ๋ีเหมา เดือน 6 วนั ท่ี 18 ยามไห่ (ค.ศ.1999) *หนงั สือเลม่ นีแ้ ปลจากหนงั สอื ธรรมะฉบบั ภาษาจีน หากการแปลมีข้อผิดพลาด หรือ ขาดตกบกพร่องประการใด ขอให้ผ้อู ่านทุกท่านโปรดโอบอ้มุ ให้อภยั และขอฟ้าเบือ้ ง บนอีกทงั ้ นรกเบอื ้ งลา่ งโปรดเมตตาประทานอภยั ~ 277 ~

ภาคผนวก หลกั คณุ สมั พนั ธ์ห้า 1 คุณสัมพันธ์ ระหว่างราชากับขุนนาง (ผู้บังคับบัญชากับ ผ้ใู ต้บังคบั บญั ชา) องค์ราชาใช้ขุนนางด้วยจริยธรรม ขุนนางรับใช้องค์ ราชาด้วยความซื่อสตั ย์ จงรักภกั ดี 2 คุณสัมพนั ธ์ระหว่างสามีกับภรรยา สามีทาหน้าท่ีรับผิดชอบต่อ ภรรยาด้วยดี ให้ความรักและค้มุ ครองภรรยา ภรรยาปฏิบตั ิต่อสามีด้วย ความออ่ นโยน ให้ความเคารพรักตอ่ สามี สามีภรรยาปรองดองกนั 3 คุณสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับลูก พ่อให้การอบรมสั่งสอนลูกด้วย ความเมตตาปรานี ลกู ปรนนบิ ตั ริ ับใช้พอ่ แมด่ ้วยความกตญั ญู 4 คุณสัมพันธ์ระหว่างพี่กับน้อง พี่ให้ความรักความเอ็นดูน้อง รู้ให้ อภัยใจกว้าง น้องเคารพนับถือพี่ มีความอดทน อยู่ร่วมกันด้วยความ สมคั รสมาน ไมโ่ ลภมาก ไมแ่ กง่ แยง่ สมบตั ิ 5 คุณสัมพันธ์ระหว่างเพ่ือนกับเพื่อน คบหาเพื่อนให้มีวาจาสัตย์ เพ่ือนมีสิ่งใดผิดพลาดต้องช่วยตกั เตือน เพ่ือนทาส่ิงท่ีดีต้องช่วยสนบั สนนุ คบเพ่ือนต้องคบกนั ท่ีคณุ ธรรมไมค่ านงึ ถงึ ความร่ารวยหรือยากจน ~ 278 ~

ซนั กงั -หลกั ปกครองสาม 1 บดิ าเป็นหลกั แกล่ กู 2 ราชาเป็นหลกั แกข่ นุ าง 3 สามีเป็นหลงั แกภ่ รรยา อฉู่ าง-คณุ ธรรมสามญั ห้า คุณธรรมสามัญห้า ได้แก่ เมตตาธรรม มโนธรรม จริยธรรม ปัญญาธรรม สัตยธรรม คุณธรรมสามัญห้าของปราชญ์ขงจ่ือมีความ ใกล้เคียงกับศีลห้าในศาสนาพุทธแต่ก็ไม่ได้ เหมือนกันซะทีเดียว มี ความหมายคอ่ นข้างกว้างกว่า แต่เพื่อให้ความหมายแคบลงและให้ผ้อู ่าน ชาวพทุ ธสามารถนึกภาพออกและเข้าใจง่ายขึน้ จึงขอเอามาเทียบเคียง กบั ศีลห้าในศาสนาพทุ ธดงั นี ้ เมตตาธรรม เทียบกบั ศีลข้อท่ีหนง่ึ เว้นจากการฆา่ ชีวิต มโนธรรม เทียบกบั ศีลข้อท่ีสอง เว้นจากการลกั ทรัพย์หรือส่ิงของที่ เจ้าของไมไ่ ด้ให้ จริยธรรม เทียบกับ ศีลข้อท่ีสาม การละเว้นจากการประพฤติผิดใน กาม ~ 279 ~

ปัญญาธรรม เทียบกบั ศีลข้อที่ห้า การละเว้นจากการดื่มของมนึ เมา สตั ยธรรม เทียบกบั ศีลข้อท่ีสี่ การละเว้นจากการพดู ปดมดเท็จ *สาหรับ มโนธรรม จริยธรรม และสตั ยธรรม สามารถอ่านเพิ่มเติม ได้ในคณุ ธรรมแปด ปาเตอ๋ -คณุ ธรรมแปด ได้แก่ กตัญญู พี่น้องปรองดอง ซื่อสัตย์จงรักภักดี สัตยธรรม จริยธรรม มโนธรรม สจุ ริตธรรม ละอายตอ่ ความชวั่ 1 กตญั ญู กตญั ญเู ป็นคณุ ธรรมอนั ดบั แรก เป็นต้นกาเนิดของความ ดีงาม เป็นคณุ ธรรมสานึกที่ควรปฏิบตั ิรักษาเป็นสาคญั ซง่ึ คนจะขาดเสีย มิได้ ขาดความกตญั ญู เหมือนต้นไม้ไมม่ ีราก เหมือนนา้ ไมม่ ีต้นนา้ พ่อแมเ่ ลีย้ งดลู กู จนเติบใหญ่ บุญคณุ ลกึ ลา้ กวา่ มหาสมทุ ร คณุ ธรรม ท่านสูงกว่าขุนเขาไท่ซนั ทุกค่าทุกเช้า ทุกส่ิงทุกอย่าง พ่อแม่ให้ความรัก ดูแลเอาใจใส่ลูก จนสุดที่จะบรรยายได้ ไม่ว่าจะลาบากฝ่ าฟันอันตราย อยา่ งไรก็ไมเ่ หน่ือยหนา่ ยท้อถอย ความรักลกู นนั้ ไมเ่ ปล่ียนผนั จนวนั ตาย คนที่เป็นลกู จงึ ควรสานกึ ตอบแทนพระคณุ แม้นอยากให้ลกู กตญั ญู ตอ่ เรา จงเร่ิมท่ี เรากตญั ญตู อ่ พ่อแม่ เราเป็นลกู เป็นสะใภ้ในวนั นี ้ภายหน้า เราก็ต้องเป็นพ่อแม่ของลูกสะใภ้ วนั นีห้ ากเราเป็นลูกสะใภ้ที่ไม่กตัญญู ~ 280 ~

ผลกรรมนัน้ ย่อมตอบสนองเป็นธรรมดา ลูกกตญั ญู ย่อมได้ลูกกตญั ญู ลูกอกตัญญูย่อมได้ ลูกที่อกตัญญู เพราะตนเป็ นแบบอย่างให้ ลูก เลียนแบบทาตาม อีกทงั้ กรรมชวั่ ย่อมตอบสนองด้วยกรรมชวั่ อนั เป็นกฎ แห่งกรรมของฟ้าดิน กฎการสนองตอบของฟ้าดินนีม้ ีอย่ชู ดั เจน ไม่อาจไม่ เช่ือ คนเรามีลกู ไว้เพื่อหวงั ได้ฝากผีฝากไข้ยามแก่เฒ่า สะสมอาหารไว้ใช้ กินเมื่อยามขาดแคลน พอ่ แมเ่ ลีย้ งเรา แต่เรามิรู้ตอบแทน ทา่ นจะเหนื่อย ยากเลีย้ งเราเพ่ืออะไร ท่านท่มุ เททงั้ กายใจ แล้วได้ประโยชน์อะไรจากลูก และสะใภ้ท่ีไม่กตัญญู คนท่ีเป็นลูกจึงควรสงบจิตคิดพิจารณา ร่างกาย ของเรานี ้ เราได้มาจากไหน ใครเลีย้ งจนเติบใหญ่ ใครให้การศึกษาวิชา ความรู้ จดั การตกแตง่ คคู่ รองให้ ให้ที่กินอยหู่ ลบั นอนตงั้ แตเ่ กิดจนบดั นี ้ เมื่อรู้พระคณุ อนั สดุ คณาแล้ว จงรู้ตอบแทน ทงั้ พ่อแม่ของตนเองและ พ่อแม่ของสามี หลกั ใหญ่ของการเคารพกตญั ญูก็คือ ไม่ทาให้ท่านโกรธ เคือง ไมท่ าให้ท่านเศร้าโศกเสียใจ คบั แค้นใจ ปวดร้าว ผิดหวงั ตื่นตกใจ กลดั กล้มุ หรืออบั อาย ฯลฯ และมิได้หมายความวา่ การซือ้ หมู เป็ด ไก่ ไป ให้ทา่ นกิน จะเป็นความกตญั ญู เรารักลูก รักภรรยามากเท่าใด ยิ่งต้องเคารพรักพ่อแม่ยิ่งขึน้ ไปอีก เพราะเหตวุ ่าร่างกายนีพ้ ่อแม่เป็นผ้ใู ห้มา ขาดพ่อแม่แล้ว เราหาใหม่ไม่ได้ อีก แต่ขาดลกู ขาดภรรยา เรายงั หาใหม่ได้ คนที่เป็นลกู สะใภ้ ให้เร่งถาม ~ 281 ~

ใจตนเองว่าได้กตญั ญตู ่อพอ่ แมถ่ ึงที่สดุ แล้วหรืออย่างไร คนท่ีเป็นพอ่ แม่ ควรให้ความรักความกรุณาตอ่ ลกู และตอ่ สะใภ้โดยไมม่ ีความลาเอียง โบราณกลา่ ววา่ ไมก่ ตญั ญตู อ่ พอ่ แม่ บชู าพระไมเ่ กิดคณุ กตญั ญเู ป็น ธรรมข้อแรกของคณุ ธรรมแปด ผ้ขู าดความกตญั ญู จะต้องประสบเคราะห์ ภยั ในวันข้างหน้า และเคราะห์ภัยนนั้ จะตกทอดถึงลูกหลานแห่งตน น่า สงสารสาหรับผ้ไู มร่ ู้ย่ิงนกั คนเรามิใช่วา่ จะไม่รู้เรื่องกตญั ญเู สียทีเดียว คน เป็นสตั ว์ประเสริฐ แต่ก็ทาผิดทงั้ ๆท่ีรู้ เดรัจฉานเสียอีกที่ยังรู้จักกตัญญู แพะแกะยงั รู้จกั คุกเข่าลงขอดื่มนมแม่ อีกายงั รู้จกั คาบเหยื่อมาป้อนแม่ แก่ๆของมนั เป็นการตอบแทนคณุ ไฉนคนจงึ ไมก่ ตญั ญู ขอเตือนคนทงั้ หลาย จงกตญั ญเู ม่ือพอ่ แมย่ งั มีชีวติ อยู่ ดีกวา่ เซน่ ไหว้ มากมายเม่ือทา่ นตายไปแล้ว เม่ือท่านยงั อยู่ เลีย้ งทา่ นด้วยถว่ั เพียงเมล็ด เดียว ยงั ดีกวา่ เซน่ ไหว้ด้วยอาหารพิเศษสงู ค่าราคาแพง เม่ือทา่ นมีชีวิตอยู่ ไม่รู้จกั กตัญญู เมื่อท่านตายแล้วจึงได้ทาบุญสวดมนต์บังสุกุลเลีย้ งพระ อทุ ิศไปให้จะมีประโยชน์อนั ใด ในคมั ภีร์กตญั ญตุ าธรรม (เซย่ี วจงิ ) กลา่ วไว้วา่ เงินทองเป็นของมีค่า แต่บิดามารดามีค่ามากกว่า เหตใุ ดหรือ ด้วย เหตวุ า่ เงินทองอาจหามาได้ใหม่ แตม่ ารดาบดิ าสิน้ ไป จกั หาใหมม่ ไิ ด้ ภรรยาน่ารัก มารดาบิดาน่ารักยิ่งกว่า เหตุใดหรือ ด้วยเหตุว่า ภรรยาอาจหามาใหมไ่ ด้ แตม่ ารดาบิดาหามาใหมม่ ไิ ด้เลย ~ 282 ~

การงานพงึ เอาใจใส่ มารดาบดิ าพงึ เอาใจใสย่ ่ิงกวา่ เหตใุ ดหรือ ด้วย เหตวุ า่ การงานหาใหมไ่ ด้ แตม่ ารดาบดิ าหาใหมม่ ไิ ด้อีก ชีวิตของตนต้องรักษา ชีวิตของมารดาบิดาต้องรักษายิ่งกว่า เหตใุ ด หรือ ด้วยเหตวุ ่า ชีวิตร่างกายของตนนี ้มีอย่ไู ด้ด้วยแม่พ่อเลีย้ งดฟู มู ฟักมา ไม่มีแม่พ่อจะมีชีวิตเราได้อย่างไร ชีวิตของมารดาบิดาจงึ สาคญั กว่าชีวิต ตน ปราชญ์ท่านกล่าวไว้ว่า “หมื่นพนั ตาลึงทองมากมาย ยากจะซือ้ ชีพ กายพ่อแม่ ทา่ นยงั อย่ไู ม่เคารพดแู ล ทา่ นนิ่งแน่ร้องไห้ให้ป่ วยการ พระคณุ พ่อนนั้ ด่ังพืน้ พสธุ า คุณมารดาดงั่ มหาสมทุ รใหญ่ รักลกู ผูกถวิลจนสิน้ ใจ จะหมายใครดง่ั พอ่ แมแ่ ท้ไมม่ ี” จะเกิดมีชีวิตอย่างนีไ้ ด้ รู้ไหมแม่ต้องอุ้มท้องสิบเดือน ให้นมสามปี เจด็ ปีที่ฟมู ฟัก มิพกั อบรม ดแู ลรักษาอีกสิบปี ลาบากยากเข็ญ กว่าลกู จะ เจริญวยั พระคณุ ทา่ นสดุ คณาเหมือนฟา้ สงู แผน่ ดินกว้าง ไมอ่ าจทดแทนได้ แม้ส่วนเสีย้ ว หากเราไม่กตัญญู จะอยู่เป็นคนอย่างสบายใจได้อย่างไร บาปนัน้ เราจะหลบเล่ียงไปทางไหน จะอยู่ร่วมกับคนทัง้ หลายด้ วย ความรู้สกึ อยา่ งไร ความกตญั ญเู ป็นบอ่ เกิดแห่งกศุ ลทงั้ มวล พระอริยเจ้า จงึ กาหนดวา่ กตญั ญเู ป็นรากฐานแห่งคณุ ธรรม ความกตญั ญตู ามปกติท่ีทกุ คนพงึ ปฏิบตั ิ คือ -ไมน่ าความเสือ่ มเสียมาสพู่ ่อแม่ เรียกว่า อนั หมายถึง ให้ความสงบ สขุ ใจ ~ 283 ~

-ช่วยรับภาระความทุกข์กังวลของท่าน เรียกว่า เว่ย หมายถึง ปลอบใจชว่ ยให้คลายทกุ ข์ -ให้เสือ้ ผ้าอาหารด้วยกิริยาที่ยินดี เรียกวา่ จงิ ้ หมายถงึ เคารพ -พอ่ แม่โกรธวา่ ไม่ขดั เคืองโกรธตอบ เรียกวา่ ซนุ่ หมายถึง โอนอ่อน ไมข่ ดั ใจ เมธาจารย์ได้กลา่ วไว้วา่ จะนบั พระคณุ พอ่ แม่ แท้ไมถ่ ้วน ฟา้ ดินล้วนกว้างใหญ่ไมร่ ู้ได้ เส้นผมฉนั นบั ถ้วนทกุ เส้นไป คณุ ทา่ นไซร้ให้ไมอ่ าจนบั มากเทา่ ไร ลองพิจารณาดวู ่าก่อนท่ีจะมีเลือดเนือ้ ตวั เรา กายนีใ้ ครเป็นผ้ใู ห้ เม่ือ เกิดกายนีแ้ ล้วใครเป็นผ้เู ลีย้ งดู ยามหิวใครเป็นผ้หู ่อหุ้ม ยามร้องไห้ใคร เป็นผู้อุ้ม ขับถ่ายใครเป็นผู้ชาระล้าง ออกหัดอีสุกอีใสใครดูแลรักษา พดู จาด่ืมกินใครเป็นผ้สู อน เมื่อพิจารณาแล้วจงึ รู้พระคณุ ของท่าน แรงใจ เลือดในอกของพ่อแมท่ ่มุ เททงั้ หมดให้แก่ลกู ฉะนนั้ สิบเดือนท่ีอ้มุ ท้อง อีก สามปีท่ีให้นม ท่านต้องเหนื่อยยากลาบากเพียงไร แบกทุกข์หวาดภัย เพียงใด อ้มุ เปียกอ้มุ แห้งอย่างไร พลีชีวิตเพ่ือชว่ ยลกู ได้ทกุ เมื่อ มิให้นา้ ไฟ มีด ไม้ สิ่งใดทาอนั ตรายแก่ลูกได้ ลูกหัวเราะท่านก็เป็นสุข ลกู งอแง กวนใจทา่ นก็ทนได้ ตนเองยงั ไม่ได้กิน แต่หว่ งลกู จะหิว ดแู ลให้ลกู ได้นอน ก่อนที่ตัวเองจะได้นอน ลูกหนาวร้ อน อ่ิมหรือหิว ก็ดูแลให้พอเหมาะ เมื่อลกู เจ็บป่ วยทา่ นไม่บ่นวา่ ลกู เลีย้ งยาก กลบั โทษตวั เองท่ีเลีย้ งลกู ไมถ่ กู วิธี จะหาหมอ หายา หาเจ้าเข้าทรง ขอเพียงให้ลูกหาย แม้นเจ็บป่ วย ~ 284 ~

แทนลูกได้ก็ยินดี เม่ือลูกเติบใหญ่ออกเดินทางไกล ก็เป็นห่วงเป็นใย ชะเง้อคอย เม่ือไรลูกจะกลบั มา ฯลฯ ท่านให้กาเนิดเรา เลีย้ งดเู รา อบรม เรา ให้ทกุ ส่ิงแก่เรา หวงั ดีมีพระคุณต่อเรา ฯลฯ เหล่านี ้เราจะลืมเสียมิได้ เลย บรมครูขงจ่ือ สอนธรรมะในข้อกตญั ญแู ก่ศิษย์ไว้วา่ ลูกกตัญญู พึงปฏิบัติต่อมารดาบิดา คือ เมื่ออยู่กับท่านให้เคารพ ทา่ น เม่ือเลีย้ งดทู ่าน ให้ท่านได้รับความสขุ เม่ือทา่ นป่ วยไข้ ให้หว่ งกงั วล เมื่อท่านสิน้ ไป ให้อาลยั โศกเศร้า เม่ือบูชาเซ่นไหว้ ให้ยาเกรงเต็มใจ ทงั้ ห้าประการนีด้ ีพร้อม จงึ ได้ชื่อวา่ ปฏบิ ตั ิ กตญั ญู ความอีกตอนหนงึ่ วา่ “ร่างกายตลอดจนปลายเท้าและเส้นผม ได้จาก มารดาบิดา มิกล้าทาลาย น่ีคือ กตัญญูในเบือ้ งต้น สารวมตนบาเพ็ญ ธรรม สร้างคณุ งามไว้ในโลก เกียรติปรากฏแก่บิดามารดร น่ีคือกตญั ญู ในเบือ้ งปลาย” ฉะนนั้ ชายหญิงอยา่ ลืมรากฐานชีวิตที่ได้มา จงกตญั ญตู อ่ พอ่ แม่ จึง จะได้ช่ือวา่ เป็นผ้บู าเพ็ญธรรม 2 พีน่ ้องปรองดอง สายเลือดที่สนิทชิดเชือ้ ท่ีสดุ คือ พี่น้อง เหมือน กิ่งก้านสาขาของต้นไม้ต้นเดียวกนั ให้สานกึ วา่ เกิดมาจากแม่เดียวกนั ด่ืม นมจากแม่เดียวกัน พี่จึงควรรู้ให้อภัย น้องให้รู้อดทน ความเจริญของ ครอบครัวเกิดได้เพราะพี่น้องปรองดองกนั ~ 285 ~

3 ซื่อสตั ย์ จงรักภกั ดี จะทาการใดๆต้องถกู ต้อง ยตุ ิธรรม ไม่โปป้ ด หลอกลวง ไม่ทาสิ่งที่น่าละอายต่อตนเองและผ้อู ื่น ถกู ต้องต่อฟ้าดิน ต่อ บ้านเมือง ต่อสงั คม ต่อพ่อแม่ ต่อพ่ีน้อง บตุ ร และภรรยา ทกุ สิ่งท่ีทา ไปต้องไมผ่ ดิ ตอ่ มโนธรรม 4 สตั ยธรรม วาจาสตั ย์ เป็นบรรทดั ฐานแห่งมนุษยธรรมอนั ลา้ ค่า กิจการใดจะรุ่งเรืองล้มเหลวอยา่ งไร เริ่มต้นได้ที่วาจาสตั ย์ ดงั คาที่กลา่ ววา่ กัลยาณชนเม่ือเอ่ยวาจาใด ต่อให้ม้าฝีเท้าไวก็ไม่อาจตามคืนมา กลั ยาณชนเม่ือลนั่ วาจาไป คาไหนเป็นคานนั้ การใดท่ีได้พดู จานดั หมาย กับใคร จะเป็ นการซือ้ ขาย หรือการงานใดก็ตาม หากคานึงถึงแต่ ผลประโยชน์แห่งตนแล้วผิดสญั ญาคาสัตย์ หลอกลวงเหลวไหลล้วนถือ เป็นการขาดความสตั ย์จริง ฉะนนั้ เม่ือพดู ให้คดิ ถงึ การกระทา เมื่อจะกระทาให้คิดถึงที่พดู ปาก กบั ใจเป็นอนั หนงึ่ อนั เดียวกนั ซอื่ สตั ย์ตอ่ การกระทาตามสจั วาจา 5 จริยธรรม คนประเสริฐกว่าสรรพสตั ว์ใดๆ หากไม่มีจริยธรรมก็จะ ไมต่ า่ งอะไรกบั เดรัจฉานและจะไมไ่ ด้รับการยกย่อง จริยธรรมแสดงให้เห็น ถึงคุณสมบตั ิของตน ด้วยอาการท่ีอ่อนน้อมถ่อมตน ท่าทีสุภาพสง่างาม อยู่ในระเบียบแบบแผนอนั ดีงาม มีสมั มาคารวะต่อผู้ใหญ่มีความกรุณา ปรานีต่อผู้น้อยท่ัวไป เรามีจริยธรรมต่อเขา เขาย่อมตอบสนองต่อเรา ด้วยจริยธรรม ~ 286 ~

บรมครูขงจื่อกล่าวไว้ว่า “ผิดจริยธรรมจงอย่ามอง ผิดจริยธรรมจง อยา่ ฟัง ผิดจริยธรรมจงอยา่ พดู ผิดจริยธรรมจงอยา่ ทา” เราจะไม่ทาในสิ่งที่ทาให้ประเพณีอันดีงามต้ องเส่ือมทรามลง จริยธรรม เป็นอัญมณีอันลา้ ค่าท่ีต้องพกติดตัวอยู่เสมอ หากไม่รักษา จริยธรรม ระเบียบแบบแผนก็จะยงุ่ เหยิง เราจะมกั เห็นเรื่องท่ีผิดประเวณี เสียจริยาทาอนาจาร ฉดุ คร่าใช้กาลงั ต่างๆในหน้าหนงั สือพิมพ์อยู่เสมอ ผ้กู ระทาความผิดเหลา่ นีจ้ ะแตกตา่ งอะไรกบั เดรัจฉาน หากใบหน้าเป็นคน แตใ่ จเป็นสตั ว์ ยงั จะเป็นคนได้อยา่ งไร ในท่ีสดุ ชีวิตช่ือเสียงก็จะยอ่ ยยบั ไม่ มีหน้าจะพบกบั พ่อแม่พ่ีน้องและเพ่ือนฝงู ได้เลย เพราะเสียจริยธรรมอนั ดี งามไป ฉะนนั้ จงึ ต้องให้ความสาคญั ตอ่ แบบแผนจริยธรรม รักนวลสงวนตวั รักผ้อู ่ืนเคารพให้เกียรติผ้อู ่ืน เช่นนี ้จงึ เป็นผ้มู ีคณุ สมบตั ิสงู ส่ง ไม่ละอาย ตอ่ จริยธรรม 6 มโนธรรม เป็นคนไม่ควรทาทุจริต ทรัพย์สินเงินทองแม้เป็นของ นา่ ยินดี แตค่ วรได้มาอยา่ งชอบธรรม หากแข็งขืนชว่ งชิงมา ทาให้ผ้อู ่ืนเกิด ความเสียหายเพ่ือที่ตนเองจะได้รับผลประโยชน์ เช่นนี ้ ภายหลังย่อม ได้รับภยั พิบตั เิ สียหาย ฉะนัน้ กัลยาณชนผู้มีมโนธรรม ไม่เพียงแต่ไม่โลภ ยังจะต้องสละ ทรัพย์เพ่ือมนษุ ยธรรม ชว่ ยเหลือผ้คู นและงานธรรมต่างๆ เป็นที่ช่ืนชมตอ่ เทพยดา เป็นท่ีเคารพของคนทงั้ หลาย ~ 287 ~

7 สจุ ริตธรรม ผ้มู ีสุจริตธรรมจะต้องปฏิบตั ิตนด้วยความจริงใจ ทา การใดๆให้เสมอต้นเสมอปลาย ไมฉ่ วยโอกาสเมื่อใกล้เงนิ ไมห่ ลงใหลเมื่อ ใกล้อิสตรี มีจิตใจสงบเยือกเย็น ละกิเลสความอยาก คณุ ค่าเหลา่ นีอ้ ย่ทู ่ี ใจกาย มิได้อย่ทู ี่เสือ้ ผ้าท่ีสวมใส่ จิตใจท่ีสจุ ริต แม้มีฐานะจะยากจนก็ไม่ โลภ ไม่อยากได้แต่ผลประโยชน์อันไม่ควรได้ เจียมตัวรักษาตน รักษา หน้าที่การงานด้วยความสจุ ริตไมเ่ ปลี่ยนแปลง 8 ละอายต่อความชวั่ ความรู้สกึ ละอายต่อความชว่ั มีอย่ใู นใจของ ทุกคน เม่ือรู้ละอาย จึงรู้การอนั ควรกระทาท่ีถูกต้องชัดเจน ตรงกนั ข้าม หากมิรู้ละอาย ใจกายจะไม่สารวม สวมใส่เสือ้ ผ้าไม่สุภาพ ไม่ระวัง ความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิง ก่อให้เกิดข้อครหาน่าอับอายต่างๆ เหลา่ นีล้ ้วนเกิดจากไมร่ ู้ละอายตอ่ ความชวั่ ทงั้ สิน้ ซื่อเหวย-จตธุ รรม ได้แก่ จริยธรรม มโนธรรม สุจริตธรรม ความละอายต่อความชว่ั (ทงั้ สี่ข้อนีอ้ ยใู่ นคณุ ธรรมแปด สามารถอา่ นข้อมลู ได้ในคณุ ธรรมแปด) ~ 288 ~