ΣΑΛΠΑΡΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ

Α Α Ο στ αν φο πρ Βέ πρ κα Θε πρ ακ Σύ κρ αξ κα απ Ίσ μο

Απρόθυμος Αυτοκράτωρ Θεοδόσιος Γ’, (715-717), είχε εξαναγκασθεί από το στρατό να πάρει το τέμμα, πιθανόν επειδή οι στρατιωτικοί ήθελαν έναν αχυράνθρωπο για να ναλάβει την ευθύνη, αν η στάση τους αποτύγχανε. Ο Θεοδόσιος που ήταν οροεισπράκτορας, δεν ήταν καθόλου ενθουσιασμένος μ’ αυτήν την ροοπτική. έβαια, ήταν σχεδόν έθιμο όταν ένας αυτοκράτορας εκλεγόταν, να ροσποιείται με σεμνοτυφία ότι δεν ήταν άξιος της τιμής, ότι υπήρχαν άλλοι αλύτεροι και ότι τάχα δεν επιθυμούσε την εξουσία. Στην περίπτωση όμως του εοδοσίου, φαίνεται πως η απροθυμία του ήταν ειλικρινής, δεδομένου ότι οι 5 ροηγούμενοι αυτοκράτορες είχαν εκθρονιστεί με βίαιο τρόπο και είχαν κρωτηριαστεί! ύμφωνα με τον χρονικογράφο Θεοφάνη τον Εξομολογητή, προσπάθησε να ρυφτεί στα δάση του Ανδραμυττίου, στη Μικρά Ασία, για να αποφύγει το ξίωμα, αλλά τον βρήκαν και τον έκαναν δια τη βίας αυτοκράτορα. Ήταν αλός άνθρωπος και όχι κακός ηγέτης, αλλά πάντα έψαχνε ευκαιρία για να ποχωρήσει, και τελικά τη βρήκε όταν στασίασε ο στρατηγός Λέων (ο σαυρος). Πολύ πρόθυμα, τότε, παραιτήθηκε και αποσύρθηκε ευτυχής σε οναστήρι.

ΆΛΛΕΣ ΠΑ ΙΣΤΟ

ΑΡΑΞΕΝΕΣ ΟΡΙΕΣ

Χαμένοι στη μετάφραση ◦ Το 519, ο Πάπας Ορμίσδας έστειλε μια αντιπρο στην Κωνσταντινούπολη για να συζητήσουν το Ακάκιο σχίσμα. Οι Λεγάτοι του Πάπα πήρα τους για διερμηνέα ένα διάκο, Έλληνα από την Αλεξάνδρεια, ονόματι Διόσκουρο. Η διάσκεψη λίγο να ναυαγήσει όταν ο Ιουστίνος απέρριψε απαίτηση των Δυτικών να διορίσει τον Διόσκουρο πατριάρχη Αλεξανδρείας. Θεωρείται βέβαιο ότι ο Πάπας δεν είχε ιδέα για την απαίτηση. Απλά ο Διόσκουρος εκμεταλλεύ θέση του σαν διερμηνέας και προσπάθησε να μια καλή θέση.

οσωπεία αν μαζί ν η παρά ε την α αυτήν ύθηκε τη α πάρει

Λαθραία Ο Ιουστινιανός πλήρωσε δύο Πέρσες μοναχού είχαν ζήσει στην Κίνα, για να βρουν αυγά μεταξοσκώληκα. Πράγματι, οι μοναχοί κατόρθω μεταφέρουν λαθραία τα αυγά, κρυμμένα στο μπαστούνι τους. Έτσι το Βυζάντιο απέκτησε τη δυνατότητα να αρχίσει της παραγωγή μεταξιού στο 550 και το μετάξι έπαψε να είναι μονοπώλιο Κινέζων. Όλη η μεταγενέστερη παραγωγή μεταξ στην Ευρώπη προέρχεται από απογόνους των σκωλήκων που μετέφεραν οι μοναχοί εκείνοι.

ύς, που ωσαν να ύ γύρω ο των ξιού

Εργασία: Γυναίκ άφησαν ιστορία Βυζαντινή Αυτο

κες που α στην οκρατορία

Αυτοκράτειρα Θεοδώρα Η Θεοδώρα ήταν η σύζυγος του διάσημου αυτοκ μία από τις διασημότερες γυναίκες στην παγκόσμ του Βυζαντίου. Η Θεοδώρα αποδείχθηκε ικανότατη σύζυγος κατ δύο αντίπαλες πολιτικές φατρίες της αυτοκρα ξεκίνησαν μια εξέγερση, τον Ιανουάριο του 532 ιππόδρομο. Οι ταραχές προήλθαν από πολλά πα Θεοδώρα και τις δικές τους ενέργειες. Η Θεοδώρ Ιουνίου του 548 στην ηλικία των 48. Το γεγονός ό στοιχείο για τις προσπάθειές της να καταπραΰνει εκκλησία των Αγίων Αποστόλων, στην Κωνσ χαραγμένο στα κιονόκρανα της Αγίας Σοφίας. Τό αποτυπωθεί στα λαμπρά ψηφιδωτά της βασιλικ Ιταλία, τα οποία ολοκληρώθηκαν ένα χρόνο πριν Διάσημες φράσεις της ήταν: Κάλλιστον εντάφιον η βασιλεία: το ωραιότερο σάβ Δε σωζόμεθα δια της φυγής, παρά να αποθάνω ενδόξως: Δεν σωζόμαστε με την φυγή, από το πεθάνουμε ένδοξα αγωνιζόμενοι

(500-548 μ.Χ.) κράτορα Ιουστινιανού του Μέγα. Φέρεται ως μια ιστορία και η διασημότερη αυτοκράτειρα τά τη διάρκεια της Στάσης του Νίκα. Υπήρχαν ατορίας, οι Βένετοι και οι Πράσινοι, που κατά τη διάρκεια της αρματοδρομίας στον αράπονα, μερικά για τον Ιουστινιανό και την ρα πέθανε από καρκίνο του μαστού, στις 28 ότι της άρεσαν τα πολύωρα λουτρά αποτελεί τα συμπτώματα. Το σώμα της θάφτηκε στην σταντινούπολη. Το μονόγραμμά της είναι όσο η Θεοδώρα όσο και ο Ιουστινιανός έχουν κής του Αγίου Βιταλίου της Ραβέννας στην το θάνατό της. βανο είναι η βασιλεία ωμεν αδόξως, προτιμότερον να αποθάνωμεν να πεθάνουμε άδοξα προτιμότερο είναι να

Άννα η Πορφυρογέννητη Η Άννα Πορφυρογέννητη ήταν μεγάλη πριγκίπ πρίγκηπα Βλαδίμηρου Α' του Κιέβου. Η Άννα ήταν και της αυτοκράτειρας Θεοφανούς. Ήταν επίση Βουλγαροκτόνου και του Κωνσταντίνου Η´. Η Άνν αυτοκράτορα που είχε γεννηθεί στο ειδικό πορ παλατιού. Το χέρι της Άννας θεωρήθηκε τόσο με μόνο και μόνο για να την παντρευτεί. Ποτέ προηγο ένα βάρβαρο, μάλιστα ακόμη και προτάσεις γάμο κατηγορηματικά απορριφθεί. Ούτε η Άννα επιθυμ στο ταξίδι της από την Κωνσταντινούπολη προς τ που ακολούθησε τη βάπτιση του Βλαδίμηρου. Π σύναψης στενότερων σχέσεων μεταξύ του Βυζαν του γάμου του με την Άννα, ο Βλαδίμηρος κατήρ επέβαλε τον χριστιανισμό στο λαό του. Από το γά πήρε τον επίσημο τίτλο της Μεγάλης πριγκίπι αποκαλούσαν «βασίλισσα» ή «τσαρίνα», αφού ήτα Άννα συμμετείχε ενεργά στον εκχριστιανισμό τω Βλαδίμηρου και ίδρυσε πολλά μοναστήρια και ε χάρισε τρία παιδιά στον Βλαδίμηρο.

(963-1011 μ.Χ.) πισσα του Κιέβου. Ήταν σύζυγος του μεγάλου ν κόρη του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ρωμανού Β´ ης αδελφή του αυτοκράτορα Βασιλείου Β΄ του να ήταν «πορφυρογέννητη», δηλαδή νόμιμη κόρη ρφυρό δωμάτιο του βυζαντινού αυτοκρατορικού εγάλο έπαθλο που ο Βλαδίμηρος έγινε χριστιανός ουμένως μια πορφυρογέννητη δεν είχε παντρευτεί ου από Φράγκους και Γερμανούς πρίγκιπες είχαν μούσε αυτό το γάμο και έδειξε μεγάλη δυσφορία τη Χερσώνα, όταν πήγε για την τελετή του γάμου Προφανώς τον επέβαλαν οι πολιτικοί λόγοι της ντίου και του βασιλείου των Ρως. Ως αντάλλαγμα ργησε την θρησκευτική ελευθερία στο βασίλειο και άμο της με το Μεγάλο πρίγκιπα Βλαδίμηρο, η Άννα ισσας του Κιέβου, αλλά στην πράξη, όλοι την αν μέλος του βυζαντινού αυτοκρατορικού οίκου. Η ων Ρως: διετέλεσε θρησκευτικός σύμβουλος του εκκλησίες. Μερικοί μελετητές πιθανολογούν πως

Αγία Ελένη (248-327 μ.Χ Η Φλαβία Ιουλία Ελένη, επίσης γνωστή ως αυτοκράτειρα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορία Καταγόταν από εύπορη τάξη της ελληνική Ασίας και έγινε σύζυγος του Ρωμαίου αυτ γεννήθηκε το 248 ή το 249 μ.Χ. στο Δ Αργότερα, ο Μέγας Κωνσταντίνος μετονό τιμήσει τη μητέρα του. Κατά τη διάρκεια πληροφορήθηκε για την κατάσταση που ε μ.Χ. η Ελένη καθοδόν προς την Ιερουσαλήμ Ασίας. Η μεγάλη δόξα της Ελένης, μεταξύ π οφείλεται στην εύρεση του Τιμίου Στα επιφυλάξεις για το κατά πόσο η παράδ Ευσέβιος, παρόλο που δίνει λεπτομερείς π Ιεροσόλυμα, δεν αναφέρει την ανακάλυψη του

Χ.) Αγία Ελένη, ήταν Ελληνίδα Μικρασιάτισσα ας και μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου. ής πόλης Δρέπανο στη Βιθυνία της Μικράς τοκράτορα Κωνστάντιου Χλωρού. Η Ελένη Δρέπανο της Βιθυνίας της Μικράς Ασίας. όμασε το Δρέπανο σε Ελενόπολις για να α της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου (325 μ.Χ.) επικρατούσε στους Αγίους Τόπους .To 327 μ σταμάτησε στη Σύλλη Ικονίου της Μικράς προπάντων των χριστιανικών πληθυσμών, αυρού. Οι ιστορικοί διατηρούν κάποιες δοση αυτή αποτελεί ιστορικό γεγονός. Ο πληροφορίες για τα έργα της Ελένης στα υ Τιμίου Σταυρού.

Οι τρεις σπουδαιότερες αυτοκράτειρες: Αυτές είναι οι τρείς σπουδαιότερες αυτοκράτειρες από το Βυζάντιο, που ξεχώρισαν στην Βυζαντινή και στην παγκόσμια ιστορία



Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ



ΓΕΝΙΚΑ  Η γυναίκα της Βυζαντινής περιόδου ζει μια ζωή περιορισμένη, σαφώς οριοθετημένη, ακολουθώντας τους κανόνες και τις παραδόσεις.  Αντιμετωπίζεται σαν ένα όν με έμφυτες αδυναμίες, σωματικές αλλά και ηθικές.  Οι τομείς στους οποίους της επιτρέπεται να αναδειχθεί είναι η οικογένεια και η φιλανθρωπία, σε αντίθεση με τον άνδρα που μπορεί να δράσει και να αναδειχθεί σε όλο το κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι.



ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ Στο δια θυγατέρ έχε ε  Ζει το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής της στο σπίτι.  Οι έξοδοι, πάντα με συνοδεία, για την εκκλησία, τα πανη σε συγγενικά πρόσωπα, ήταν οι μόνες κοινωνικά αποδεχ  Δεν ήταν ευπρεπές να κάθεται στο ίδιο τραπέζι με τους ά και οι αδερφοί.  Έτρωγε σε χωριστή αίθουσα, όπως και σε χωριστά δωμά  Από πολύ μικρή μάθαινε <<τα του οίκου>>, ενώ οι γραμ περιορίζονταν σε γραφή και ανάγνωση

Στρατηγικόν του Κεκαυμένου αβάζουμε:<< Τας ρας του ως καταδίκους εγκεκλεισμένας και απροόπτους>> ηγύρια και το λουτρό καθώς και οι επισκέψεις χτές δραστηριότητες. άνδρες παρά μόνο αν ήταν ο πατέρας, ο σύζυγος άτια από τους άνδρες περνούσε την ημέρα της. μματικές γνώσεις της ή ήταν ανύπαρκτες ή

ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ- ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΣΠΙΤΙΟΥ

 Η θέση της εκκλησίας ήταν αρνητική. Η γυναίκα έπρεπε να μένει στο γυναικωνίτη απομονωμένη και όφειλε να περιορίζεται αποκλειστικά στις οικιακές ασχολίες και την ανατροφή των παιδιών  Όταν έβγαινε από το σπίτι έπρεπε να είναι καλυμμένη με πέπλο.  Ο Μ.Βασίλειος διαμαρτύρεται για τις γυναίκες εκείνες που συμμετέχουν στα πανηγύρια και τις διασκεδάσεις που ακολουθούν διότι << από των κεφαλών τα της εσχημοσύνης καλύμματα έρριπτον>>  Δουλειές των γυναικών ήταν: ύφανση στον αργαλειό, πλύσιμο ρούχων, άλεσμα του σιταριού, ζύμωμα ψωμιού, μαγείρεμα, γενική συντήρηση και καθαριότητα του σπιτιού  Στα σπίτια των πατρικίων υπήρχαν υπηρέτριες που τις έλεγαν μισθαρνίσσας ή μισθωτρίας που κατοικούσαν στο σπίτι του αφεντικού με ένα μικρό μηνιαίο μισθό, τη ρόγαν, με διατροφή και ρουχισμό. Οι όροι καθορίζονταν με ειδικό συμβόλαιο, το βουλευτικόν.

ΜΟΡΦΩΣΗ

 Ελάχιστες γυναίκες, αποκλειστικά από την αριστοκρατική τάξη, μπόρεσαν να αποκτήσουν ευρύτατη μόρφωση..  Φωτισμένες γυναίκες με μεγάλη πνευματική καλλιέργεια ήταν : η Άννα Κομνηνή , η φιλόσοφος Υπατία στην Αλεξάνδρεια, η σπουδαία υμνωδός της ορθόδοξης εκκλησίας Κασσιανή. Η ανιψιά του Μιχαήλ ’Η Παλαιολόγου κατείχε στη βιβλιοθήκη της πολλούς κώδικες με έργα αρχαίων Ελλήνων κλασικών, ορισμένους από τους οποίους είχε αντιγράψει η ίδια.  Οι περισσότερες φωτισμένες γυναίκες μορφώθηκαν όχι με το να φοιτήσουν σε κάποια ανώτατη σχολή, αλλά με το να μαθητεύσουν κοντά σε κάποιον λόγιο κληρικό ή ακόμα και μόνο με τη προσωπική τους προσπάθεια και μελέτη.

ΕΡΓΑΣΙΑ  Στον επαγγελματικό τομέα ο ρόλος της γυναίκας ήταν μικρός.  Η φτώχεια υποχρέωνε πολλές γυναίκες να βγαίνουν στην αγορά για να βγάλουν το ψωμί τους, ασκώντας τα επαγγέλματα της βιοτέχνισσας, πουλώντας έργα φτιαγμένα από τα χέρια τους , της υφάντρας κ.ά.  Οι φτωχές γυναίκες δούλευαν στα χωράφια και στα εργαστήρια της οικογένειας τους .  Λίγες γυναίκες, μορφωμένες, ήταν ιατροί που θεράπευαν τον γυναικείο πληθυσμό.  Άλλες, οι λεγόμενες κοινές, ζούσαν στα μιμαρεία και στα καπηλειά .  Οι θεατρίνες ένα επάγγελμα περιφρονημένο και κοινωνικά απαράδεκτο, έφτασε να θεωρείται συνώνυμο της πόρνης.  Μια γυναίκα δε μπορούσε να ασκήσει δημόσιο λειτούργημα, ούτε να γίνει δικαστίνα ή δικηγορίνα.



ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ  Η γυναίκα έπρεπε να μάθει να ακούει, να πειθαρχεί και  Η γυναικεία φλυαρία επικρίνεται.  Οι γυναίκες δεν πρέπει να γελάνε μπροστά σε άνδρες, να χασκογελούν πίσω από τα παντζούρια τους με τους περ αποφεύγουν τα συχνά λουτρά, να κυκλοφορούν με σκεπ  Όσες αγνοούσαν τα παραπάνω κάνοντας τη δική τους μι πάντες, εισέπρατταν μειωτικούς χαρακτηρισμούς όπως γ <<αναμαλλαρέα>> αν κυκλοφορούσαν χωρίς να φοράν

να σωπαίνει. α μην κοιτάζουν τους άνδρες στα μάτια, να μην ραστικούς, να μην μιλούν άσχημα , να πασμένο το κεφάλι. ικρή επανάσταση και σκανδαλίζοντας τους για παράδειγμα << η ασκέπαστος>> και η νε μαντίλι στο κεφάλι.

ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ Στα πρώτα βυζαντινά χρόνια οι ενδυμασίες δεν διέφεραν πολύ από αυτές των Ρωμαίων. Χιτώνες φοράνε ακόμα και οι γυναίκες, αλλά πάντα μακριούς, με επίσης μακριά, φαρδιά μανίκια που καλύπτουν τελείως τα χέρια, μια και την εποχή εκείνη η γυναίκα έπρεπε να κρύβει το σώμα της, αλλιώς θα τη θεωρούσαν «ανήθικη». Οι γυναίκες ρίχνουν επάνω τους εσάρπες και μακριές μαντήλες που πάντα καλύπτουν και το κεφάλι τους. Πολύ λίγες γυναικείες μορφές είναι με γυμνό κεφάλι και λυτά μαλλιά, όπως είναι η Μαρία η Μαγδαληνή. Η σεμνότητα ήταν σημαντική για όλους ,εκτός από τους πολύ πλούσιους, και οι περισσότερες γυναίκες εμφανίζονται σχεδόν εξ ολοκλήρου καλυμμένες με μάλλον ,χωρίς σχήμα, ενδύματα.



ΠΩΣ ΣΤΟΛΙΖΑΝ ΤΟ ΜΑΛΛΙ ΤΟΥΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ  Τα μαλλιά καλύπτονται από μία ποικιλία από κεφαλόδεσμους και πέπλα, που πιθανώς συχνά αφαιρούνται μέσα στο σπίτι. Μερικές φορές ένας πίλος φοριόταν κάτω από το πέπλο και μερικές φορές το μανδήλιο είναι δεμένο σαν τουρμπάνι.  Αυτό μπορεί να έχει γίνει κατά την εργασία: για παράδειγμα, οι μαίες σε σκηνές της Γέννησης του Ιησού στην τέχνη συνήθως υιοθετούν αυτόν τον τρόπο.  Τα παλαιότερα ήταν τυλιγμένα με τον τρόπο του \"σε σχήμα οκτώ\", αλλά μέχρι τον 11ο αιώνα υιοθετήθηκε η κυκλική περιτύλιξη, πιθανώς ραμμένη σε σταθερή θέση. Τον 11ο και 12ο αιώνα οι κεφαλές ή τα πέπλα άρχισαν να είναι μακρύτερα.



ΗΛΙΚΙΑ ΓΑΜΟΥ

 Η κόρη μπορούσε να παντρευτεί από τα 12- 13 της χρόνια  Για το γάμο της φρόντιζαν οι γονείς. Η αιτία που κρινόταν κατάλληλη για γάμο μια τόσο μικρή ηλικία ήταν η μεγάλη θνησιμότητα της εποχής.  Το λόγο για την επιλογή του συζύγου είχε ο πατέρας. Με την νομοθεσία των Ισαύρων αργότερα απαιτείται η συγκατάθεση και των δύο γονέων για τη σύναψη γάμου.  Όταν οι Μακεδόνες ανήλθαν στην εξουσία έφεραν ξανά σε ισχύ την πατρική εξουσία στο θέμα του γάμου.  Σκοπός του γάμου ήταν η τεκνοποίηση και η απόκτηση των παιδιών εξύψωνε την γυναίκα και την ολοκλήρωνε ως ύπαρξη.



ΠΡΟΙΚΑ Σκοπός της προίκας ήταν Όταν πέθαινε η γυναίκα η η συντήρηση των προίκα ανήκε στα παιδιά παιδιών, ιδιαίτερα στη της περίπτωση θανάτου του άνδρα. Ο σύζυγος, αν και Η γυναίκα μπορούσε να διαχειριζόταν την προίκα, προσφύγει σε δικαστήριο δεν μπορούσε εύκολα να αν έκρινε ότι ο άντρας της δε διαχειριζόταν σωστά την απαλλοτριώσει. την προίκα της. Αν χήρευε η σύζυγος, τότε Αναγνωριζόταν ως γινόταν αυτή διαχειριστής αρχηγός της οικογένειας της περιουσίας του αρκεί να μην μακαρίτη και προστάτης ξαναπαντρευόταν. των παιδιών

ΔΙΑΖΥΓΙΟ  Η γυναίκα ήταν δυνατό να ζητήσει τη λύση του γάμου σε περίπτωση ακραίας συμπεριφοράς του συζύγου της, λόγω μοιχείας ή κολάσιμων πράξεων του συζύγου.  Αν ο άνδρας είχε σχέσεις με γυναίκα άγαμη , διαζευγμένη ή χήρα, αυτό θεωρούνταν πορνεία και όχι μοιχεία, επομένως η γυναίκα δεν μπορούσε να ζητήσει διαζύγιο.  Ο Ιουστινιανός με τη νομοθεσία του, κάτω από την πίεση της εκκλησίας απαγόρευσε τη συναινετική λύση του γάμου με εξαίρεση λόγω επιλογής του μοναχικού βίου.  Η νομοθεσία επίσης επέτρεπε τη λύση γάμων που παρέμεναν στείροι.



ΔΙΑΖΕΥΓΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

 Η στάση της εκκλησίας απέναντι στις διαζευγμένες γυναίκες ήταν αρνητική.  Η γυναίκα είχε το δικαίωμα να πάρει διαζύγιο από τον άνδρα της μόνο εάν οι πράξεις του στρέφονται εναντίον της.  Τη διαζευγμένη γυναίκα όφειλαν να φροντίσουν οι συγγενείς της ,αν έχει, με ανταμοιβή την περιουσία της.  Εάν δεν έχει συγγενείς , ο επίσκοπος της περιοχής έπρεπε να βρει ένα μοναστήρι ή κάποιο χηροκομείο ,όπου θα την φρόντιζαν για την υπόλοιπη ζωή της.

ΧΗΡΑ ΓΥΝΑΙΚΑ Η γυναίκα μόνο όταν έμενε χήρα γίνονταν αρχηγός της οικογένεια της. Η χήρα οποιουδήποτε άνδρα στο Βυζαντινό θεωρούνταν άτιμη αν παντρεύονταν για δεύτερη φορά προτού περάσει η καθορισμένη περίοδος του ενός, τουλάχιστον ,χρόνου από τον θάνατό του.



Ο ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ Η απόφαση μιας γυναίκας στο Βυζαντινό κράτος να εγκα κάποιο μοναστήρι αποτελούσε απόφαση την οποία μπορούσ ελεύθερα χωρίς να έχει λόγο κάποιος τρίτος. Πολλές γυναίκες όμως αναγκάζονταν να γίνουν μοναχές ανάγκαζε η ηθική κοινωνία για την κατά την γνώμη της «αν συμπεριφορά τους. Άλλοι λόγοι που έκαναν μια γυναίκα να καταφύγει στον η ενδοοικογενειακή βία, το διαζύγιο, η προσφυγιά λόγω εχθ οι δύσκολες οικονομικές συνθήκες, οι διανοητικές ή ακόμη κα ασθένειες

ΟΣ αταβιώσει σε σε να πάρει ς επειδή τις νάρμοστη» ν μοναχισμό, ήταν θρικών εισβολών, αι σωματικές

ΣΠΟΥΔΑΙΕΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ

 Λίγες σχετικά γυναίκες κατόρθωσαν να υπερβούν τα όρια που τους έθετε το φύλλο τους και να αφήσουν ανεξίτηλα ίχνη της δράσης τους.  Η αποκατάσταση των εικόνων κατά την εικονομαχία προωθήθηκε από τρεις γυναίκες: τις αυτοκράτειρες Ειρήνη, Ευφροσύνη και Θεοδώρα.  Άλλες σπουδαίες γυναίκες που φόρεσαν την πορφύρα ήταν η Αγία Ελένη, μητέρα του Μ. Κωνσταντίνου, η Θεοδώρα, σύζυγος του Ιουστινιανού, η Ευδοκία, σύζυγος του Θεοδοσίου ΄Β , η Ειρήνη η Αθηναία, η Θεοφανώ, σύζυγος Ρωμανού ΄Β και Νικηφόρου Φωκά.