มะกอศิด

135 เดนิ ออกจากห้อง และฉายภาพ รยี าดและอาซ๊ดี กำลังคยุ กนั ภาพ/ฉาก บท # อาซด๊ี นง่ั อยู่ใตต้ น้ ไม้ทแี่ ผ่ก้าง ณ สนามหญา้ อาซดี๊ น่ังเศรา้ กุมขมบั อยูท่ ี่ม้าหินอ่อนใตต้ น้ ไม้ ในขณะที่รญี าดกำลงั ออกมา ท่ีมีบรรยากาศร่มร่นื มี จะกลบั หอพักเขาก็เหลอื บไปเหน็ อาซ๊ีด เขาจึงตัดสินใจเดนิ ไปหาแลว้ ถามว่า ลมพัดโชยเบาๆ รีญาด: เป็นอะไรหรอื เปล่ามอี ะไรปรึกษาฉันไดน้ ะ # ภาพของรยี าดแสดงสีหน้า อาซด๊ี : ฉนั ร้สู กึ วา่ ฉนั ทำข้อสอบไม่ได้ ทั้งๆท่ีฉันอ่านหนังสือมาเยอะมาก ฉนั รู้สึก ประหลาดใจเมื่อเห็นอาซ๊ดี นอยดก์ ับตัวเองมากเลย ทำไมฉนั เห็นนายไม่คอ่ ยเครยี ดเลย ท้ังๆท่ขี ้อสอบเม่ือกีม้ นั # ภาพรยี าดและอาซดี๊ คยุ กนั (มี ยากมากเลยนะ การตบบา่ เบาๆให้กำลงั ใจ) รีญาด: ฉันกท็ ำเท่าที่ฉนั ทำได้ แตท่ ่ฉี ันไม่คิดมาก เพราะฉันปลอ่ ยวาง และคดิ เสมอ # ภาพรียาดและอาซ๊ดี เดินไป วา่ อัลลอฮฺไดก้ ำหนดไว้แล้ว ฉนั มีวธิ ีทีจ่ ะทำให้นายรสู้ ึกดีขน้ึ หอ้ งพักครู อาซีด๊ : ทำยงั ไงหรอ รีญาด : งน้ั นายตามฉันมา ทงั้ สองกไ็ ดเ้ ดนิ ไปห้องพักครู ภาพ/ฉาก บท ณ ห้องพกั ครู รญี าด/อาซดี๊ : อสั ลามมอู าลยั กมุ ครบั ครวู ี ฉายภาพครวู กี ำลงั ตรวจขอ้ สอบ ครูวี : วาอาลัยกุมสุ ลามครับ มีอะไรครับนักเรียน # ภาพจบดว้ ยอายตั อลั กรุ อ่าน รญี าด : พวกผมมเี รอ่ื งจะปรึกษาครับ ِ‫َو َمن َيتَّقِ ّل َّل َِا َي ْج َعل لَّه‬ ครวู ี: มอี ะไรละ ‫َم ْخ َر ًجا‬ อาซ๊ีดหันไปหารีญาด ผใู้ ดยำเกรงต่ออัลลอฮฺ พระองค์ รีญาด: นายมีอะไรไม่สบายใจปรึกษาครูวีได้เลย ก็จะทรงหาทางออกให้แก่เขา อาซ๊ดี : ครูครับ คือผมรสู้ กึ ไม่สบายใจเรือ่ งทำข้อสอบวันนี้ ท้ังๆทีผ่ มอ่านหนงั สอื มา (ซเู ราะห์ อฏั -ฏอลาก อายตั เยอะ พยายามอย่างเต็มท่ี แต่ผมก็ทำไม่ได้อยดู่ ี ทำไมถงึ เปน็ แบบนคี้ รับครู ท:ี่ 2)

136 ครวู ี : ไมเ่ ป็นไรนะ อาซดี๊ กพ็ ยายามอยา่ งเตม็ ท่ีแลว้ การท่อี าซีด๊ มีความรูส้ ึกแบบน้ี ก็เพราะว่าอาซี๊ดยงั ไมไ่ ด้มอบหมายตอ่ อัลลอฮฺอยา่ งเตม็ ที่ อาซ๊ดี : ยังไงครับครู ครูวี: ตามหลักมะกอศิด (เร่ืองกอฎอกอฎัร) เราต้องคิดเสมอว่าการวางแผนของเรา ท่รี ้สู ึกวา่ ดีแล้ว แตแ่ ผนของอลั ลอฮยฺ ่อมดีกวา่ ขอแคเ่ รายอมรบั และมอบหมาย ตอ่ อัลลอฮฺ และมีความจำเป็นทีเ่ ราจะต้องเช่อื มัน่ ในกฎกอฎอกอฎัร กจ็ ะทำใหช้ ีวิต ของของเรามีความสุขมากขน้ึ อาซดี๊ ลองกลบั ไปคิดดูนะว่าการงานทเี่ ราได้ทำไปน้ัน เราไดม้ อบหมายต่ออัลลอฮฺอย่างเต็มทแี่ ลว้ หรือยัง อาซด๊ี : ผมเขา้ ใจแล้วครบั ครู ญาซากลั ลอฮมฺ ากๆนะครับ ที่ครใู ห้คำแนะนำดๆี กับ ผม ครูว:ี ยินดีครบั มีอะไรก็มาปรึกษาครูไดเ้ สมอนะ อาซีด๊ : ขอบคณุ ครับ เขาท้งั สองเดินออกจากห้องพักครดู ้วยความสบายใจ รญี าด: รสู้ ึกดขี ึน้ หรอื ยงั อาซ๊ีด อาซด๊ี : อัลฮัมดูลลลิ ลาฮฺ ฉันรู้สกึ ดขี ้ึนมาก ขอบใจนายมากทแ่ี นะนำให้ฉนั ไปปรกึ ษา ครูวี ฉนั ต้องกลบั ไปทบทวนตัวเองแลว้ ละ่ รีญาด: ดว้ ยความยินดี ☺☺

137 ช่อื เร่อื ง แตกต่าง แตไ่ มแ่ ตกแยก กลุ่มเปา้ หมาย ชั้นมัธยมศกึ ษาปีท่ี 4 ภาพ/ฉาก บท ณ. โรงเรียนมะกอศิดวิทยา เช้าวันจันทร์ที่สดใส มารีญ อานา และอาซี้ด เดินทางมาโรงเรียนด้วยใบหน้า ระหว่างทางเดินเข้าโรงเรียน มี ยิ้มแย้มแจม่ ใส เด็กหลายคนกำลังทยอยเดินเข้า อานา ทักทาย มารีญพร้อมพูดคุยกันตามประสาเพื่อนในขณะกำลังเดินเข้า มา พร้อมเสียงที่ดังในระดับหนึ่งที่ โรงเรยี น มก่ี ารพดู คุยอยเู่ ลก็ นอ้ ย อานา : อสั สาลามูอาลัยกุม มารญี มารีญ : วาอาลยั กุมมสุ สาลาม อานา (แลว้ ไปมองอาซ้ีดพรอ้ มให้สลาม) อัส ลามูอาลยั กุมอาซีด้ ทั้งสามคนเป็นเพื่อนสนิทในห้องเรียนและเพื่อนบ้าน เขาจึงเดินมาโรงเรียน พร้อมกันทกุ วนั มารีญ : ช่วงน้เี ปน็ ไงกนั บ้าง อาซด้ี : อลั ฮมั ดุลิลลาฮฺ อานา : หึ ก็ดีบ้าง แย่บ้าง แต่ก็อัลฮัมดุลิลลาฮฺ (เขาพูดพร้อมใบหน้าที่ไม่ คอ่ ยดี ไม่สดใสเหมอื นทกุ ครงั้ ) มารีญ : อืมม.. เธอมีเรื่องอะไรหรือเปล่า (เขาถามอานาด้วยความเป็นห่วง และสงสัย) อานา : กเ็ ปลา่ หรอก ไม่มอี ะไรที ไปเถอะ..รีบเขา้ โรงเรียนกนั ทันใดนั้นเอง กอหญ้า ก็กำลังเดินเข้ามาใน ร.ร อานาก็ได้บังเอิญเจอ กอ หญ้า (จากสีหน้าของกอหญ้าที่สดใส และอานาก็กำลังพูดคุยกับเพื่อน) เขาทั้ง สองก็เริ่มแปลกไป สีหน้าเปลี่ยนไปดูไม่ค่อยดี แล้วทั้งสองกร็ ีบเดินเข้าโรงเรยี น โดยไม่สนใจเพื่อนและสิ่งรอบข้าง ต่างคนต่างเชิ่ดใส่ และมองด้วยหางตากัน สถานการณ์ตอนนั้นราวกับว่าไฟกำลังลุกอยู่รอบๆตัวทั้งสอง / ตัดภาพมาท่ี อาซี้ด และมารีญ ทั้งสองหันหน้าเข้าหากัน และทำหน้ามึนงง และ สงสัย จึง พูดขึ้นมา อาซี้ด : อะไรกันเนี่ยะ พวกเขาทั้งสองมีเร่ืองอะไรกนั หรือเปล่า ดูผิดไปจาก ปกตมิ าก มารญี : ใช่ เป็นอะไรหรือเปลา่ นะ ตอ้ งลองถามดูแลว้ ละ่ อาซี้ด: อึ้มม (เขาพยกั หนา้ ใหม้ ารีญอยา่ งมุ่งม่ัน) ภาพ/ฉาก บท ในห้องเรียน คาบเช้าหลังเลิกแถว ภาพตัดไปที่ประตูห้องเรียนที่มีอานาแล้วมารีญกำลังเดินเข้าห้องเรียน โต๊ะและเก้าอี้ถูกวางอย่างเป็น แล้วอานาก็มองไปยังโต๊ะของกอหญ้าที่ยังคงอยู่ในสภาพที่ดีเป็นระเบียบ แล้ว

138 ระเบียบเรียบร้อย แล้วเด็กกำลัง เธอก็ถอนหายใจ มารีญได้ยินแล้วหันไปมองอานา เทอทันเห็นอานามองโต๊ะ ทยอยเข้ามาในห้องเรยี น ของกอหญา้ ทำใหม้ ารญี ยิง่ เป็นหว่ งอานา มารีญ: อานา.. เธอเป็นอะไรรึเปล่า สีหน้าเธอดูไม่ค่อยดีเลย (เขาจับมืออา นาแลว้ พูดว่า..) เธอมีเรอ่ื งกับกอหญ้าไหม? อานา : (หันไปมองหน้ามารีญ แล้วทำหน้ากลุ้มใจ) เอออ.. คือ.. เธอรู้ด้วย หรอ อืมมม สัปดาห์ก่อนเรามีเรื่องผิดใจกัน เราอยู่กลุ่มเดียวกัน แต่เหมือนเขา ไมเ่ ขา้ ใจ เราเลย เหมือนจะเอาชนะเรา ยังไงอย่างงั้นแหละ เราทนไม่ไหวเราก็เลยเดิน ออกมาจากกลุ่ม บรรยากาศทเี่ ต็มไปดว้ ยความร้อน มารีญ : อ่าว หรอ อานา..ทำไมเธอไม่เคลียร์ให้ดีก่อน เดินออกไปแบบน้นั ดู อบอ้าวจากอารมณ์ที่กำลังปะทุ ไม่ดีเลยนะ่ อานา : เราใจเย็นแล้วน่ะ แต่มันเอาไม่ไหวจริงๆมารีญ ขืนเราอยู่ต่อ คงได้ ของอานาท่มี ีต่อกอหญ้า ระเบิดใส่เขาแน่นอนเลย มารีญ: ไม่เป็นไรนะ ใจเยน็ ๆก่อน รสู้ กึ ดีขึ้นเมอื่ ไหร่ ค่อยทักไปคุยกัน เราว่า มันตอ้ งเปน็ เรอื่ งทเี่ ขา้ ใจผิดแน่ๆเลย อานา: เห้อออออ (ถอนหายใจแบบหมดหวัง) แต่เขาดูไม่เข้าใจเราเลย เขา น่าจะไมช่ อบเราด้วยแหละ มารญี : ทำไมถงึ คิดอยา่ งน้นั ล่ะ อานา: ก็ตั้งแต่วันแรกที่กอหญ้าเข้ามาเรียนที่นี่ ดูเขาไม่ค่อยเขากับเราและ หลายๆคนทสี่ วมฮญิ าบ หรือเขาไม่ชอบมุสลิม มารีญ: ไม่หรอกมั้ง กอหญ้าเขาเป็นเพื่อนที่น่ารักคนหนึ่งเลยนะ ชอบ ช่วยเหลือเราและคนอื่นๆที่เป็นเพื่อนกับเขา เธอไม่ค่อยได้คุยกับเขาด้วยหรือ เปลา่ เขากเ็ ลยไมเ่ ข้าหาเธอ อานา: จิงหรอ ทำไมกับเราไม่เปน็ อย่างน้ันเลย มารีญ: อานา.. บางคร้งั เราเอง กต็ ้องเป็นคนเขา้ หาคนอ่ืนก่อน เปิดใจรับฟัง ผู้อื่นเหมือนที่เธอชอบทำ เรื่องนี้ก็เช่นกัน ถึงแม้ว่า เรากับเขาอาจจะมีความ แตกต่างในบางเรื่อง แต่ก็ใช่ว่าเราจะต้องแบ่งแยกกันหรือทำตัวแตกต่างจาก เพอ่ื นทเี่ ปน็ มสุ ลิม อานา: (อานาเริ่มครุ่นคดิ และเย็นลง) แต่กอหญ้าดู.. อื้มม เราจะลองเปิดใจ และเปลย่ี นมุมคิดกบั เขาใหม่ละกนั แต่ยังไงตอนนีเ้ รากับเขาก็ไม่เข้าใจกันอยู่ดี มารญี : เรือ่ งน้นั เดยี๋ วเราจะลองคยุ กับกอหญา้ ดู อานา: อืออ อื้ม (อานายิ้มให้กับมารีญ) ขอบใจมากนะมารีญ (แล้วเขาก็ดึง มารญี มากอด)

139 เก้าอี้หินอ่อนใต้ต้นไม้ที่สนามเด็ก ตอนบ่ายหลังทานข้าวเที่ยงเสร็จ มีเวลาก่อนเข้าเรียนคาบต่อไป เล่น มีเด็กเลน่ ๆมากมายกำลังเล่น ประมาณ20นาที กอหญา้ นั่งเลน่ อยู่ท่ีสนามเดก็ เลน่ มารีญจึงเดินเขา้ ไปทัก กันอย่างสนุกสนาน และเต็มไป มารีญ: กอหญา้ าาาาา (เขาเรยี กกอหญา้ เป็นการทักทาย) ดว้ ยรอยยิม้ กับเสียงหัวเราะ กอหญา้ : อา่ ว..มารญี วา่ ไงหรอ? รีบเข้าหอ้ งไหม มานั่งตรงนี้ก่อนสิ มารีญ: จา้ ไดส้ ิ เรากม็ ีเร่อื งจะคยุ ดว้ ยพอดีเลย กอหญา้ : (กอหญา้ มองมารีญ พร้อมสหี นา้ ท่แี ปลกใจ) อืม่ ม.. เรื่องอะไรหรอ? ไดเ้ ลย ว่ามาสิ มารีญ: เรารู้มาว่าเธอไมค่ ุยกบั อานา มปี ัญหาอะไรหรอื เปลา่ ? กอหญ้า: (กอหหญ้านิ่ง วางปากกา แล้วหันไปหามารีญ) อือ ก็นิดหน่อยอ่ะ เรื่องงานกลุ่มวิชาวิทยาศาสตร์นะ เรารู้สึกว่าอานาไม่ค่อยอยากให้เราอยู่กลุ่ม เดียวกับเขาเท่าไหร่ เพราะเขาดูไม่ค่อยสนใจเรา ไม่ถามความเห็น และยังให้ งานที่ยากอีก ตอนที่เราเสนออะไรไป เขาก็ไม่ฟังเลย หรือว่าเป็นเพราะเป็นคน ไทยพทุ ธคนเดยี วในกลุ่มใช่ไหม อานาถึงไม่ไว้ใจเรา ไมส่ นใจ พยายามตีตัวออก ห่าง เพราะปกติเขากไ็ มอ่ ยากคยุ กับเราอยูแ่ ลว้ มารีญ: คิดมากแล้ว ไม่ใช่อย่างนั้นเลย เราว่าเธอทั้งสองมีอย่างหนึ่งที่ เหมือนกนั มากในตอนนี้ กอหญา้ : อะไรหน่ะ (ถามด้วยความสงสัย) มารีญ: คิดไปเองไง (เขาตอบด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ) เธอทั้งสองกำลังเข้าใจผิด กันทั้งคู่เลยนะ รู้ไหม เธอไม่รู้หรอว่าอานาก็อยากเป็นเพื่อนกับเธอน่ะ แต่เธอ ทั้งสองต่างไม่มีใครเข้าหาใครก่อน คิดกันไปเอง เลยมีอคติต่อกันแบบนี้ ทีนี้.. พอมปี ญั หาอะไรกเ็ ลยบานปลายกันไปใหญ่เลย อ้ืมม กอหญ้า: เธอรไู้ ด้ยังไงว่าเขาคดิ อย่างไร แลว้ เขาอยากเปน็ เพ่ือนกับเราจรงิ ๆ มารีญ: เรากับอานาเปน็ เพื่อนสนทิ กันเลยนะ่ มีอะไรทำไมเขาจะไม่บอกเรา หรอื ถึงเขาไม่บอกเราก็ถามจนไดค้ ำตอบนน่ั แหละ 555 พูดเสร็จกอหญ้าก็ยิ้มไปกับมารญี สักพักเสียงกด็ ังขึ้น กริ้งงงง ถึงเวลาเข้าเรยี น คาบบา่ ย มารญี : ไปกนั เถอะกอหญ้า ได้เวลาเข้าเรยี นแลว้ พวกเขาเดินเข้าหอ้ งเรียนปกติ และเรยี นจนหมดคาบ ระหวา่ งทางกลบั บา้ น มา รญี และอานาก็เดินกลับบ้านตามปกติ ระหวา่ งทางกลับบ้านมารีญได้คิดวิธีช่วย อานาและกอหญา้

140 มารีญ: อานากับกอหญ้ากำลังมีปัญหา ต่างคนต่างไม่เข้าใจกัน เราในฐานะ คนกลางจะทำยังไงดี ปลอ่ ยไวแ้ บบนไ้ี ม่ได้แล้ว ต้องหาวธิ ีที่ทำให้พวกเขาทั้งสอง คนกลบั มาเป็นเหมือนเดมิ (มารีญได้ใคร่ครวญสรรหาวิธีต่างๆ เพื่อที่จะทำให้เพื่อนรักทั้งสองกลับมาดีกัน จงึ ได้รู้วิธกี ารเหลา่ นัน้ และพร้อมท่ีจะชว่ ยเหลือเพือ่ น) ภาพ/ฉาก บท ระหว่างจากบา้ นไปโรงเรียน เช้าวันต่อมา มารญี อานาและอาซ้ีด ได้เดินทางไปโรงเรยี นตามปกติ เช้า วันที่ดีที่เต็มไปด้วยหมอกและบรรยากาศที่ครึกครื้น จนถึงโรงเรียน สักพักถึง เวลาเข้าแถว ทุกคนต่างเร่งรีบที่จะไปเข้าแถวหน้าเสาธง เมื่อกิจกรรมหน้าเสา ธงเสร็จสิ้น นักรียนก็เดินเข้าห้องเรียนของตัวเอง พร้อมเอาหนังสือมาอ่าน เตรยี มพรอ้ มที่จะเรียนคาบแรก มารีญเริ่มอยูไ่ มน่ ่ิง เพราะมีแผนชว่ ยใหเ้ พือ่ นคืนดีกนั และเขา้ ใจกนั เนอ่ื งจากท้ัง สองยังไม่มีใครเริ่มพูดคุยกัน แต่ด้วยความที่กำลังเรียนอยู่ จึงไม่สามารถทำ อะไรได้มากนัก ทำใหเ้ ขาต้องอดทนเรยี นจนหมดคาบ ภาพ/ฉาก บท ณ. สวนสาธารณะ ที่มีผู้คนมากมาย มาออกกำลัง ตอนเยน็ หลงั เลกิ เรียน กายในชว่ งตอนเยน็ มารีญเริ่มทำตามแผน เพื่อทำให้พวกเขาทั้งสองคนเข้าใจกัน จึงได้นัดทั้งสอง ออกมาคยุ กนั ท่สี วนสาธารณะ โดยทที่ ง้ั สองไม่รู้ว่ามารญี ได้วางแผน เม่อื กอหญ้าไดม้ าถึงสวนสาธารณะ กไ็ ดเ้ หน็ มารีญและอานาเดนิ มาดว้ ยกนั กอหญ้า: มองดว้ ยความสงสยั ทำไมพวกเขาเดินมาด้วยกัน เมื่อมารีญไดม้ าถึง เขาก็เลยเปิดประเด็นเรือ่ งทจ่ี ะคุยต่อไปนี้ มารีญ : เอาละ ไหนๆก็มาถึงกันแล้ว เข้าเร่ืองเลยดีกว่า เราเหน็ ว่า พวกเธอ ทั้งสองกำลังมีปัญหากัน และมันก็เป็นปัญหาที่มันแก้ไขกันได้ และไม่ควรให้ พวกเราเป็นอยา่ งน้นี านกวา่ น้ี เราเลยอยากช่วยให้พวกเธอกลบั มาคยุ กนั เข้าใจ กันมากขึน้ อานา กอหญา้ : กน็ งิ่ และก้มหน้าโดยไมพ่ ดู อะไรเลย มารีญ: ใครจะเริ่มก่อน บอกมาสิ เพราะอะไร....ทำไมถึงมีปัญหากัน แล้ว ทำไมไมร่ บี เคลยี ร์ใหเ้ สร็จ ปล่อยให้โกรธกนั เป็นเวลานานแบบนี้ไดย้ ังไง? กอหญ้า: เธอไม่ชอบเราหรอ เราสังเกตเห็นว่าเธอไม่ค่อยอยากคุยมาก เท่าไหร่ ไมอ่ ยากฟังเรา

141 อานา: เปล่านะ เธอนั่นแหละ...ที่ไม่ชอบเรา ชอบมองเราแปลกๆ เราแอบ เห็นเวลาเธอมองเรา แต่เธอกไ็ มพ่ ูดอะไร เวลาเจอกัน เธอกช็ อบหลบหนา้ ...เมนิ หนา้ ใส่เรา กอหญ้า: เราก็แค่ไม่กล้าทักคุยกับเธอ ดูเธอปิดกั้น แต่ที่เราหันไปมองเธอ เพราะ เราอยากลองเข้าไปทักเธอ แต่เราไม่เคยเห็นเธอยิ้มให้เราบ้างเลย เรา เคยยมิ้ ให้เธอแตเ่ ธอกน็ ่งิ ใสเ่ รา เราก็คิดวา่ เธอไมช่ อบเราแนๆ่ อานา: จรงิ เหรอ เธอยิม้ ใหเ้ ราดว้ ยเหรอ เราไม่เคยรเู้ ลย ถา้ มันเป็นอย่างนั้น เราขอโทษเธอดว้ ยนะ เราไม่เหน็ เลยนะ เราไม่ได้คิดไมด่ กี บั เธอนะ กอหญ้า: เราก็ต้องขอโทษเธอด้วย ที่เข้าใจเธอผิด แล้วเรื่องงานกลุ่มล่ะ ทำไมเธอถงึ ให้งานท่ีมนั ยากกวา่ คนอ่นื อานา: ที่เรามอบหมายงานนั้นให้กับเธอ เพราะเราคิดว่า เธอจะทำมันได้ ดีกว่าคนอื่นในกลุม่ ของเรา ไม่ใช่ไม่เช่ือใจคนอื่นนะ แต่เราเชื่อใจเธอ ถึงแม้เรา อาจจะไม่ค่อยไม่ใจเธอบ้างในบางเร่ือง แต่ไม่ใช่ว่าเราไม่เห็นนะว่าเธอเก่ง และ มุ่งมั่นกับการทำงานขนาดไหน แต่ยังไงเราเราก็ขอโทษเธอเรื่องนี้ด้วย ที่มอบ งานโดยไม่ถามเธอกอ่ น จนทำให้เธอรูส้ กึ ไมด่ แี บบน้ัน กอหญ้า: ไม่เป็นไรหรอก เราเข้าใจเหตุผลของเธอแล้ว ถ้าเธอเชื่อใจเรา เรา สัญญาว่าจะทำงานที่ได้รับมอบหมายให้ดีที่สุดเจ้าค่ะ 555 (เขาพูดพร้อมทำ ทา่ ทางยินยอมและยอมรับในคำสง่ั ของเจ้านาย) พูดเสร็จกอหญ้าก็หัวเราะขึ้นมา และเสียงหัวเราะของอานาและมารีญก็ดังข้ึน ตาม พวกเขาเข้าใจกันมากขึ้น ต่างคนต่างเปิดใจให้กัน และเร่ิมรู้สึกเป็นกันเอง มากขึน้ มารญี : หวั เราะแบบน้ี ท่าทางแบบน้ี คงเข้าใจกันแล้วใช่ไหม อานา: แนน่ อนสิ (เขาพดู พรอ้ มดงึ กอหญ้ามากอด แลว้ ย้ิมอย่างสบายใจ) กอหญา้ ตกใจ และย้ิมตอบด้วยความเขินอาย มารีญ: ดีแล้วละ่ กอหญา้ : ขอบใจมารีญมากๆเลยน้า ที่ทำใหเ้ รากบั อานาเข้าใจกนั แต่เธอคง ไม่รังเกยี จใชไ่ หม ถา้ เราจะเป็นเพอ่ื นกนั เพราะเราแตกตา่ งกัน มารีญ: แตกต่างกันตรงไหน เป็นคนเหมือนกัน รูปร่างเหมือนกัน แค่มีหลัก ความเชื่อและการปฏิบัติที่ต่างกันเท่านั้นเอง และมันก็ไม่ใช่เหตุผลที่จะทำให้ เราเป็นเพื่อนกันไม่ได้ แค่เราให้เกียรติกันและกัน ก็เพียงพอแล้ว และเราก็ไป ถามครูวีถึงเรื่องนด้ี ว้ ย ครูวีอธิบายวา่ ..

142 **ตัดภาพมาในความนึกคิดของมารีญตอนที่เธอไปหาครูวี ในห้องพักครู (เธอ กำลังเลา่ ใหเ้ พอ่ื นฟังพร้อมกับนึกภาพเหตุการณน์ ั้นไปด้วย) มารีญ: ครูวคี ะ หนมู เี รอื่ งสงสัยค่ะ ครวู ี: เรื่องอะไรมารีญ ไหนลองวา่ มา มารญี : ในโรงเรยี นของเรามีทัง้ มสุ ลิมและคนพุทธ แล้วควรปฏบิ ตั ติ วั อย่างไร ดีคะ เราเป็นเพื่อนกนั ได้รเึ ปลา่ ครูวี: แน่นอนสิครับ สังคมที่เราอยู่นี้ เรียกว่า สังคมพหุวัฒนธรรม ศาสนา อิสลามของเราส่งเสริมให้ทำความเข้าใจความต่างเพื่ออยู่ร่วมกันอย่างสันติ และตามหลักมะกอศิดก็พูดถึงเรื่องนี้ว่า “การทำความเข้าใจในความแตกต่าง เป็นเรื่องจำเป็นต้องทำความเขา้ ใจ และเรียนรู้ซึงกันและกัน” สิ่งนี้ก็เพื่อให้เรา อยู่ร่วมกันอย่างเข้าใจและสันติ อยู่กันอย่างไรใช่ไหม? เรื่องแบบนี้มัน ละเอียดอ่อนอยู่นะ เอาเป็นว่า..แค่เราให้เกียรติและไม่เอาเปรียบซึง่ กันและกัน จะทำใหเ้ ราสามารถอยูร่ ว่ มกันได้อย่างมคี วามสุข **ย้อนมาทพ่ี วกเขาสามคน กอหญ้า: ออ่ อยา่ งนเี้ องเหรอ ถา้ อย่างนนั้ เราก็เปน็ เพื่อนกนั ได้สิ ใชไ่ หม อานา: ไม่.. ไมไ่ ด้ไดไ้ งละ่ (ฮ่าๆ) มารญี : ง้ันหลงั จากน.้ี . ทั้งสามคน: เรา คือ เพ่ือน กนั (เสยี งหัวเราะมีความสขุ ) พวกเขาทั้งสามเริ่มที่จะสนิทสนมกันมากขึ้น ทำอะไร มักจะนึกถึงอีกฝ่ายอยู่ เสมอ ทำให้การไปโรงเรียนของพวกเราดมู ีความพิเศษ ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน จนสามารถผ่านอปุ สรรคในแต่ละวันได.้ ...จบบรบิ ูรณ์

ชื่อเรื่อง 143 กลุ่มเป้าหมาย ภาพ/ฉาก Storyboard ภาพบรรยากาศในบ้านตอน เช้าตรทู่ ยี่ ังมืดมัว(กอ่ นซุบฮ) ขา่ วปลอม นกั เรยี นชั้นมัธยมศึกษาปีท่ี4 บท เป็นการฉายภาพตรงท่เี ข็มนาฬิกากำลังเดินในตอนเชา้ มืด ตหิ ติห ติห สกั พกั เสยี งอาซานก็ดังขน้ึ ภาพ/ฉาก เสียงดนตรปี ระกอบ/นาฬกิ ากำลงั เดนิ /เสียงอาซาน อาซ๊ดี กำลงั นอนอยู่บนเตยี ง สักพักเสยี งนาฬิกาปลุกก็ดังขึ้น กริ๊ง....กริง๊ .... อาซด๊ี กย็ ่ืนมือปิดนาฬิกา ปลุกทอ่ี ยู่บนหวั ค้างเตียง แล้วลุกขน้ึ เดินไปเขา้ ห้องนำ้ อย่างละเมอๆ ภาพ/ฉาก เสียงนาฬกิ าปลุก/ดนตรปี ระกอบ ภาพสองฉากในเวลาเดยี วกัน ในขณะที่อาซ๊ีดกำลังทำอีบาดตั อยูน่ ั้น อานายังนอนหลบั ปุ่ยอยู่ อาซี๊ดละหมาดอยู่ อานายังหลับปยุ่ อยู่บนเตียง

144 ภาพ/ฉาก บท ในห้องนอนที่อานากำลังนอนอยู่ ทันใดนน้ั อุมมยี ์กเ็ ดินมาเคาะประตหู อ้ งนอนของอานา ก๊อก ก๊อก ก๊อก อา แลว้ มีแ่ สงอาทิตยก์ ระทบท่ี นาตน่ื ละหมาดไดแ้ ล้วลูก สายแลว้ นะ่ หน้าต่างและเข้ามาสอดส่องท่ี อานาตอบว่า “ตนื่ แล้วค่ะอมุ มยี ์” ในขณะทเ่ี ธอยงั หลับอยู่ในผ้าห่มทน่ี ุ่มนวล ใบหน้าอานา แล้วเธอกต็ ่นื ขึน้ มา เพราะพระอาทติ ย์สอ่ งไปยงั ในหน้าของเธอผ่านประตู หน้าต่าง จากนนั้ เธอก็ลุกขึน้ เดนิ ไปข้าวหอ้ งนำ้ พร้อมกบั ขยี้ตาไปพลาง ภาพ/ฉาก เสยี งเคาะประตูก๊อก ก๊อก ก๊อก/เสยี งดนตรปี ระกอบ อานากำลงั ส่องกระจกด้วยร่างที่ บท เปลยี่ นไป(อ้วน) อานากำลังส่องกระจกพร้อมหันซา้ ยหนั ขวาดูเรอื นรา่ งของตวั เองและพลาง คิดวา่ ทำไมฉนั ร้สู กึ ว่าตัวเองอว้ นจัง เดย่ี วน้ใี สเ่ ส้ือก็คบั ไปหมดเลย หรือวา่ น้ำหนกั ฉนั ขึ้น เฮ้ออออออออออออ ภาพ/ฉาก บท กำลงั กนิ ข้าวบนโตะ๊ อาหาร เมือ่ อานาได้ยนิ เสียงอุมมยี ์เรียกอีกคร้ังใหล้ งมากินขา้ ว อานารีบลงมากนิ ข้าว พรอ้ มหน้าพร้อมตากนั ทันที เธอตกใจ อยุ๊ ! รอหนูคนเดียวแล้ว หรือคะ แฮร่ ขอโทดคะ อาซด๊ี ตอบขึน้ มาวา่ พี่อะ อ้วนแลว้ ยังจะช้าอกี ไปลดบา้ งกด้ ีนะ แบร่ อานา ตอบไปวา่ ใครอ้วนยะ่ แค่อวบเฉยๆ อยา่ มาวา่ ฉันนะ

145 อาบีย์ตอบวา่ เอาละๆ หยดุ ทะเลาะได้แลว้ และมาน่งั กนิ ข้าว สายแลว้ ลูก เดยี่ วไปโรงเรียนไมท่ ันนะ อาซด๊ี /อานา ตอบพร้อมกนั วา่ คะ/ครับ ภาพ/ฉาก บท เป็นฉากท่ีอาบีย์มาสง่ ลกู ๆทห่ี น้า ต้ังใจเรยี นนะลูกๆ อาบีย์กลา่ ว โรงเรยี นมะกอศิดวิทยากบั รถ ครบั /คะ่ อาบีย์ อาซี๊ดกับอานาตอบไปพร้อมๆกนั แล้วกำลังสนทนากับลูกๆ ไปอาซ๊ีด ไปเรียนกนั อานากล่าว หึ ไม่เดนิ ไปพร้อมกับพ่ีหรอก ผมอายคนอืน่ เขาที่มีพี่อว้ นๆอยา่ งพี่อา้ อาซ๊ีด กล่าว ภาพ/ฉาก บท ในหอ้ งเรยี นที่กำลงั ทำการเรียน กรง๊ิ ๆๆ...... นกั เรยี นทำความเคารพ (สวัสดีคะ่ /ครบั คุณคร)ู ในระหว่าง การสอน(ครูวีกำลังสอน) เรยี นอยูน่ ้ัน ครวู กี ใ็ ห้กลมุ่ อานาออกมานำเสนอ หลงั จากเธอนำเสนอเสรจ็ เธอก็ถามเพ่ือนๆวา่ “มีอะไรจะถามไหมเพ่ือนๆ” เพอ่ื นผชู้ ายคนหน่ึงมชี ือ่ วา่ ชานนท์ยกมือขึ้นแลว้ ถามวา่ “จะต้องกนิ อะไรอ๋อ ถงึ จะอว้ นได้แบบเธอ?” 555555+ เพ่ือนคนอ่ืนๆกห็ วั เราะดังลัน่ หอ้ ง ภาพ/ฉาก บท ฉากที่อานาร้องให้อยู่คนเดยี วใน กริง๊ กรง๊ิ ๆๆๆๆๆ ถึงเวลาพักเทีย่ งเพื่อนๆของเธอต่างก็ออกไปทานอาหารกัน เรียน แลว้ มีกอหญ้ากบั มารีน หมดเหลอื เพียงอานา มารนี และกอหญา้ ทยี่ ังไม่ได้ไปพักเท่ียง และแล้ว กอ เขา้ มาปลอบแล้วให้คำแนะนำไป หญ้ากับมารีนได้ยินเสียงสะอึกสะอน้ื ท้งั สองก็หันไปท่อี านา ปรากฏวา่ เธอ ทางทผี่ ิดๆ กำลังร้องใหอ้ ยู่ แล้วเพ่ือนท้ังสองกเ็ ข้าไปปลอบ กอหญา้ ถาม เป็นอะไรอะอานา รอ้ งไห้ทำไม? อานาร้องให้ ห้ือๆๆๆๆ แลว้ เธอกถ็ ามเพื่อนๆวา่ “ฉนั อว้ นมากเลยหรอแก”

146 ภาพ/ฉาก กอหญา้ ปลอบ “ กไ็ มถ่ งึ อว้ นมากนะ นิดหนอ่ ยเอง ถงึ จะอ้วนแตก่ ็สวยนะ” อานาอยหู่ น้าคอมพวิ เตอรก์ ำลัง มารนี แทรกขึ้มาวา่ “เออ!! อานา เธออยากผอมไหม” ค้นหาผลิตภัณฑ์ยาลดนำ้ หนัก อานาตอบ “อยากสิ ตอ้ งทำไงอ้าฉนั ถึงจะสวยแลว้ กลบั มาผอมเหมือนเดิม?” มารีนกลา่ ว “เธอลองไปดูในเพจ ลดจรงิ ลดเรว็ สิ มคี นรีววิ เยอะมากใช้ ภาพ/ฉาก ได้ผลจรงิ ๆ” อานาน่งั โซฟาและถือแกว้ อานาตอบ “จรงิ ออ๋ ? เดีย่ วฉันจะลองไปค้นหาดนู ะนา่ สนใจอยู่” บท ภาพ/ฉาก ในขณะทก่ี ำลงั ค้นหาอยนู่ นั้ ได้เจอผลติ ภัณฑ์ตัวหน่งึ ท่ีมีคนรีวิวเยอะมาก อา อานาผอมและดีใจ สีหน้ายิ้ม นา: นึกอยูใ่ นใจวา่ ถา้ เขากนิ ยาตัวนัน้ เขาตอ้ งสวย/ผอมแน่ๆเลย(จนิ ตนาการ แยม้ แจ่มใสใสห่ น้ากระจกใน ภาพตวั เองท่ีผอม/สวย) แต่อีกมมุ หนงึ่ เธอกค็ ิดว่า เอ๊ะ มนั จะดหี รอ ถ้าฉัน ห้องนอน กินเข้าไปจรงิ ๆ และเธอก็คดิ ต่ออีกวา่ มันจะสง่ ผลดีต่อสขุ ภาพฉันไหม อานา คิดอยู่นานพอสมควร สุดท้ายเธอก็ไมพ่ ้นกบั น้ำมือของชัยฏอน ทำให้เธอนึก ภาพตอนที่เพื่อนๆกำลงั ลอ้ เธอในหอ้ งเรียน เธอก็เลยตดิ สนิ ใจซื้อผลติ ภัณฑ์ ตัวนั้นอย่างทันทีทนั ใด บท เสียงดนตรีประกอบ ผา่ นไปหนึง่ สปั ดาห์อานาก็ไดร้ ับผลิตภณั ฑ์ยาลดน้ำหนกั ทีเ่ ธอไดส้ งั่ ไว้ เธอก็ ยิม้ แยม้ ดีใจและจนิ ตนาการวา่ เธอตอ้ งผอมและสวยแนๆ่ จากนั้นเธอก็ได้ชง ยาลดนำ้ หนกั ใสใ่ นแก้ว ในขณะท่เี ขากำลังจะซดน้ำในแก้วนั้นในสมองของอา นาก็คดิ ขน้ึ มาว่า จะกินดีไมน่ ่า หรือจะทง้ิ ดี มนั มีหลายวธิ ีทด่ี ีกวา่ กินยาน่า แต่ ฉนั อตุ สาซื้อมาแพงลองซักต้งั จะเปน็ ไรไป ทันใดนั้น เขาก็ตัดสินใจกินยาตวั น้ันทนั ที บท สามเดือนผ่านไป ร่างกายร่างกายของเธอมีการเปล่ียนแปลงไปจากเดิม ทำ ให้เธอภูมใิ จกับรา่ งกายท่ีเปน็ อยู่ และเธอก็กินยาลดน้ำหนกั อย่างต่อเนอื่ ง จน กระทั้งยาลดนำ้ หนกั หมดไป เธอรสู้ กึ วา่ การหายใจผิดปกติ เหมอื นหายใจไม่ เต็มปอดแต่เธอก็ไม่ไดเ้ อะใจอะไร

147 ภาพ/ฉาก บท อานาเขา้ แถวหนา้ เสาธงกับ วันตอ่ มา อานากำลงั เคารพธงชาติ อย่ๆู เธอก็หน้ามืดตามวั ข้ึนมาและลม้ ลง เพอื่ นๆ อยา่ งไม่รู้สาเหตุ ครแู ละเพ่ือนๆ ตา่ งตกใจและนำตัวอานาไปโรงพยาบาล อยา่ งเร่งดว่ น ตายแน ตายแนๆๆๆๆๆ เสียงรถก้ภู ัย ภาพ/ฉาก บท ในหอ้ งผปู้ ว่ ย หมอยืนอยขู่ า้ ง ณ โรงพยาบาล หมอไดเ้ ขา้ มาชแ้ี จง อาการของอานา หมอบอกวา่ ผู้ปว่ ย ผู้ป่วย ไดร้ ับสารไฮโบทรามนี , เฟนเทอรมีน,และยาขับถ่ายปัสสาวะ เป็นเวลานาน ซ่งึ สารประเภทนี้มีผ่ ลขา้ งเคยี งตอ่ รา่ งกายของผปู้ ว่ ย ภาพอานากบั อุมมีย์นั่งอยบู่ น หลังจากทอ่ี านาได้กลับมาพกั ฟ้ืนทบ่ี ้านเธอกน็ ัง่ ดูข่าวไปเร่ือยๆ และจังหวะ โซฟาหน้าโทรทัศน์ นัน้ พอดี เธอไดเ้ หน็ ข่าวเกย่ี วกับ ตำรวจไดค้ วบคุมตัวผู้ผลติ ยาลดน้ำหนกั เถ่ือนท่ีไมผ่ ่านการตรวจสอบหรอื อ.ย ซ่ึงเปน็ ผลิตภัณฑเ์ ดยี่ วกับทเ่ี ธอทาน อานาเกิดตกใจขึน้ มาแล้วพงุ่ เขา้ ไปกอดแมแ่ ล้วรอ้ งอย่ใู นอ้อมกอด ภาพ/ฉาก บท

148 ภาพอานากับอุมมีกำลงั กอดกัน ดว้ ยเหตุดังกล่าวนท้ี ำให้อานาสำนกึ ผดิ และร้องให้พลางคิดว่า ถา้ ฉันคิดและ คำนงึ ถึงผลที่จะตามมาสักนดิ และยอมท้ิงต้ังแตแ่ รก เร่อื งเล่านม้ี นั ก็ไมเ่ กิดข้นึ ภาพ/ฉาก เหมือนฉันรู้สกึ วา่ กำลงั ฆา่ ตวั เองไปในทางอ้อม ซึ้งมนั เป็นบาปใหญย่ ่งิ นกั ฉัน #ภาพ ควรจะภูมใิ จในสงิ่ ที่อัลลอฮให้ และรกั ษาสุขภาพอย่างถูกวธิ ี แคน่ ้ีกท็ ำใหฉ้ ัน อานากบั เพ่ือนนง่ั บนเก้าอี้อย่ใู ต้ สุขภาพแข็งแรงและมีความสุขแลว้ ตน้ ไมใ้ หญ่ บท Short#18 หนึ่งสปั ดาหผ์ ่านไป อานาหายป่วยเปน็ ปกติ เธอก็ไปโรงเรียนพร้อมอาซ๊ีด อย่างมีความสขุ กอ่ นเคารพธงชาติ อานา มารีน และกอหญ้า ได้น่ังและพูดคยุ กันบนเก้าอี้ ไตต้ น้ ไมใ้ หญ่ กอหญ้าถาม: อานาเปน็ ไงบ้าง โอเคแลว้ ใชไ่ หม? อานาตอบ: ฉนั โอเคแล้วละ มารีนแทรกขนึ้ มา: ฉันขอโทษนะแก ฉันไมร่ ู้จริงๆวา่ มนั จะเกิดผลเสยี ตอ่ ร่างกาย ฉนั ก็แนะนำตามกระแสที่เขานิยมใช้กนั อานาตอบ: ไม่เป็นไร ฉนั รูว้ ่าพวกแกหวังดี ฉันหายดีแลว้ มารีนกล่าว: เออ พวกแกฉันอยากรูว้ ่ายาลดนำ้ หนักมนั จำเปน็ ตอ่ คนทีอ่ ยาก ผอมไหม อานาตอบ: เออน่ันสิ งน้ั เราถามครูวีดีไหมเพ่ือคำตอบมนั จะกระจ่างขน้ึ มารนี กล่าว เออดีเหมอื นกนั วันนเ้ี รามเี รียนกบั ครวู ี งนั้ เราถามครใู นห้องเลย นะ กรง้ิ ๆๆๆๆๆๆ กอหญา้ แทรกขี้นมาวา่ แกไปเขา้ แถวกนั แถอะ ครูเรยี กละ ภาพ/ฉาก บท ในหอ้ งเรียน ณ หอ้ งเรียน ครูวกี ็เขา้ มา อัสสาลามอู าลัยกุม นกั เรียนทกุ คน สบายดีกนั ไหม? นกั เรียนตอบพร้อมกันวา่ Alhamdulillah. ครู ครวู ถี าม: อานาหายดีแล้วใช่ไหม?

149 อานาตอบ: หายดีมากแล้วคะครู อานาถามครวู กี ลับมาว่า: ครูวคี ะ หนูอยากทราบวา่ ยาลดน้ำหนกั มันจำเป็น ตอ่ คนท่ีอยากผอมไหมคะ? ครูวีตอบ: เปน็ คำถามทีด่ ีมากเลย ตามหลกั มะกอศดี แล้ว มนษุ ย์ ทกุ คนมีความจำเปน็ ทจี่ ะต้องรักษารา่ งกาย และสตปิ ัญญาของตนเอง และมคี วามจำเป็นจะต้องห้ามสิ่งตา่ งๆท่ีทำลาย สตปิ ญั ญา เช่น สรุ า ยาเสพตดิ สิง่ มึนเมาต่างๆและรวมไปถึงสง่ิ ต่างๆทเี่ รา รับประทานเข้าไปแล้วทำให้สตปิ ัญญาหรอื รา่ งกายของเราบกพร่อง ด่งั ท่ีมี ชายผ้หู น่งึ ถามอิบนลุ มุบาร็อกวา่ “อะไรคือส่งิ ท่ีดที ี่สุดในบรรดาส่ิงท่คี นคน หนง่ึ มี?” ท่านตอบว่า “สติปัญญาอนั เฉียบคม” เขาถามอีกว่า “หากเขาไม่มีส่ิงนน้ั เล่า?” ท่านตอบว่า “มารยาทอันงดงาม” เขากลา่ วถามวา่ “หากเขาทำไม่ได้เล่า?” ทา่ นตอบว่า “การมเี พอ่ื นทด่ี ีคอยให้คำปรึกษา” ชายผนู้ ั้นถามต่อว่า “หากไมม่ ีเลา่ ?” ท่านตอบว่า “การนิ่งเงียบ” ชายคนดงั กลา่ วถามว่า “หากเขาทำไม่ได้เลา่ ?” ทา่ นตอบวา่ “ถ้าเป็นเชน่ นั้น ความตายก็คงจะเปน็ การดที ่ีสดุ ” ดังนนั้ พวกเราเข้าใจแล้วใช่ไม่ครบั ว่าการใชส้ ติปญั ญาในการไตรต่ รองขอ้ มูล ขา่ วสารถอื เป็นเร่ืองสำคัญโดยเฉพาะการเลือกรับประทานอาหารท่มี ีโฆษณา ชวนเช่อื ทำให้สตปิ ญั ญาของเราบกพร่องจะสง่ ผลต่อการใชช้ ีวติ เราอย่างไร อานาตอบ: ยาซากัลลอฮมากๆคะครูวี มนั เป็นความรรู้ อบตัวทจี่ ำเป็นอย่าง ยิง่ สำหรับพวกเราคะ ครูวี:หมดคาบพอดเี ลยงั้นวนั น้ีเราเลกิ เรยี นไว้แค่นน้ี ะ

150 นกั เรียน:คะ/ครบั ภาพ/ฉาก นักเรียนทกุ คนแยกย้ายออกจาก ดนตรปี ระกอบ จบบรบิ ูรณ์ ห้อง

ช่อื เร่ือง 151 กล่มุ เปา้ หมาย ภาพ/ฉาก Storyboard ประตรู ัว้ โรงเรียน หญงิ กบั หญงิ (วงศ์ตระกูล) ภาพ/ฉาก นักเรยี นชนั้ มธั ยมศกึ ษาปีท่ี4 ในหอ้ งเรียน บท ภาพ/ฉาก ณ.โรงเรียนมะกอศิดวิทยา เสียงเรียกของ นักเรียน คนหนึ่งเรียกเพื่อน “มารีญ รอ ฉาก// โรงอาหาร ฉนั ดว้ ย” คนทไ่ี ดย้ ินเสียงก็หนั มามองและยิ้มให้กับคนที่เรียก และบอกว่า “กอหญ้า เร็วๆหน่อยสายแล้วเดียวไม่ทัน/เดียวก็โดนทำโทษหรอก” กอหญ้าก็รีบวิ่งไปหามา รีญอย่างรบี ด่วน และทั้งสองก็เดินจูงมอื เข้าประตรู ้วั โรงเรยี นไปดว้ ยกนั บท หลังจากเรียนเสร็จ อาจารย์สั่งงานให้ทำเปน็ กลุ่ม ซึ่งกอหญ้ากับมารีญและอานาอยู่ กลุ่มด้วยกันเหมือนเช่นเคย อานาลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วไปที่โต๊ะของมารีญและกอ หญ้า \"มารีญแกอยู่กับกอหญ้าใชไ่ หม เหน็ แกอยสู่ องคนตลอดไมเ่ บอ่ื บา้ งหรอ\" อานากลา่ ว พวกเขาสองคนกไ็ มไ่ ด้ตอบอะไร เพียงแค่ยิ้มตอบ กอหญา้ จึงถามอานาข้ึน\"อานาเราจะทำงานกลมุ่ เมื่อไรดี \" “งนั้ เราไปทำวนั เสาร์นท้ี ี่ห้องสมดุ ในเมอื งนะ” อานาตอบ บท กร่งิ งงงงง เสียงสญั ญานกร่งิ ดงั ข้นึ เป็นสญั ญานบอกวา่ ถงึ เวลาพกั เท่ยี งแลว้ ณ โรงอาหาร มารีญและกอหญ้าเดินเข้าแถวต่อคิวเพื่อซื้อข้าว ที่โรงอาหารมีคน กำลังต่อคิวเยอะมาก กอหญ้าก็ได้บอกมารีญ \"มารีญแกไปนั่งก่อนก็ได้ เดียวฉันไป ซื้อข้าวให้นะ มารีญจะเอากับข้าวเหมือนเดิมใช่ไหม\" มารีญไม่ทันได้เอ่ยอะไร กอ หญ้าก็เดินไปต่อคิวเข้าแถวแล้ว พออกี สกั พักกอหญา้ กเ็ ดินมาพร้อมกับขา้ วของโปรด มารญี นน้ั กค็ ือขา้ วไขพ่ ะโล้นัน้ เอง ท้ังสองสนทิ กนั มากจนรใู้ จซงึ่ กันและกัน กอหญ้าวางอาหารลงบนโต๊ะหน้ามารีญพร้อมกันนั้นเขาก็วางอาหารของเขาลงและ นง่ั ลงตามลำดบั ในขณะท่ีทง้ั สองกำลังกินข้าวอยา่ งเอร็ดอร่อยนนั้ อานาก็เดินเข้ามา และทักว่า

152 \"ทานขา้ วกนั สองคนเองหรอ พกั นี้อย่ดู ว้ ยกันตลอดเลยนะ ไม่ค่อยได้หา่ งกนั เลย” ทั้ง สองก็เงยหน้าขึ้นและยิ้มตามประสาเพ่ือนกัน มารีญกับกอหญ้าก็ไม่ได้เอ่ยใดๆ เพราะคิดว่าอานาแค่แซวเล่นแค่นั้นเอง สักพักอานาก็เดินออกไปจากวงสนทนาน้ัน พวกเขาสองคนกท็ านข้าวต่ออยา่ งเอรด็ อร่อย ภาพ/ฉาก บท ณ ห้องสมดุ ในวันเสารม์ าถงึ อานา,มารีญและกอหญ้าได้นัดทำงานกลุ่มที่ห้องสมุด มารีญและกอหญ้าไปถึงที่นัด หมายก่อน อานาเพิ่งจะตามมาทีหลัง สักพักอานาก็มาถึงและได้เห็นมารีญและกอ หญ้าอยู่กันแบบเนือ้ ตัวตดิ กัน หัวเราะเฮฮาเหมือนไม่ใช่แบบเพ่ือนท่ัวๆไป หลังจาก นนั้ อานาก็เดนิ เขา้ ไป “อะแฮ่มๆ ทำอะไรอยู่” พวกเขาทั้งสองตกใจ สีหน้าเจื่อนเล็กนอ้ ย จากนั้นพวกเขา ถอยออกจากกัน มารีญกต็ อบวา่ ” อ้อ.. ไม่มีอะไรหรอก กำลงั เริ่มอ่านหัวขอ้ เร่อื งพลางๆไง” อานาเดนิ ไปวางกระเป๋าบนโต๊ะพร้อมน่ังลง อานาก็พูดว่า\" เพอื่ นตะเด่ียวทำงานเสรจ็ พวกเราไปทะเลกนั นะ\" เม่ืออานาได้พูดจบ มารญี และกอหญ้าผงกหัวพร้อมและตอบ พร้อมกนั วา่ \"ไดเ้ ลยๆ งั้นเรามาเร่มิ ทำงานกันเถอะ *จากนั้นแสดงภาพพวกเขา กำลังดสิ คัสกนั ในกลุ่ม* ภาพ/ฉาก บท มีโขดหินเรียงรายอยู่มากมาย ณ ทะเล มารีญกบั กอหญ้าขึ้นมอเตอร์ไซด์ดว้ ยกันแต่อานาข้ึนคนเดียว พวกเขาสาม น้ำทะเลที่ซัดฝั่งตามแรงลม คนขับมาจอดที่ริมทะเลที่มีโขดหินเรียงราย แล้วเดินไปถ่ายรูปกัน กอหญ้าขอให้อา ดวงอาทิตย์ใกล้ลับขอบฟ้าแสง นา ถ่ายรูปเขากับกับมารีญทันใดนั้นกอหญ้าแอบหอมแก้มมารีญหนึ่งฟอดและกอด สีแดงส่องแสงกระทบกับน้ำ กันเหมือนคู่รัก ในใจของอานาก็รู้สึกไม่ดีกับพฤติกรรมของเพื่อน เขาได้แต่เก็บไว้ใน ทะเลเป็นสีอ่อนๆ นกน้อยบิน ใจไมส่ ามารถพดู อกมาได้ ว่อนไปว่อนมา เรือเล็กกำลัง แล่นมงุ่ หน้าส่กู ลางท้องทะเล

ห้องพักครู 153 ภาพ/ฉาก เชา้ วันตอ่ มา ภาพ/ฉาก วันแรกของสัปดาห์ อานานั่งคิดอยู่คนเดียว คิดไปคิดมาถึงความสัมพันธ์ของมารีญ ห้องพักครู และกอหญา้ จากทเี่ ขาสงั เกตพฤติกรรมของสองคนน้ีมาเปน็ ระยะหน่ึงแล้ว ในฐานะท่ี เขาเป็นหัวหน้าห้องเขาไม่อยากให้เพื่อนหลงทางผิดกับสิ่งที่เป็นอยู่ อานาไม่รู้จะ ตักเตือนอย่างไรดี จึงตัดสินใจไปปรึกษาครูวี อานายืนลังเลใจอยูห่ น้าประตูห้องพัก ครู สักพักเขาตัดสินใจเดินเข้าไปหาครวู ที ่กี ำลังตรวจงานทมี่ ุมหอ้ งพักครู บท ณ ห้องครวู ี อานาเดินเข้าไปด้วยสีหน้ากังวลใจสักพักครูวีก็เงยหน้าขึ้นเห็นอานา ครูวีจึงถามว่า\" หัวหน้า!! ทำไหมหน้าเครียดจังงานเยอะหรอ\" ครูวีถามอานาด้วยความเป็นกันเอง เพราะอานามักจะมาขอคำปรึกษากับครูวีเสมอ อานาได้นั่งลงพร้อมกับตอบครูวีว่า \"ครูค่ะ หนูจะมาปรึกษาเรื่องเพื่อนค่ะ พักหลังนี้หนูเห็นเพื่อนของหนูสองคนเขามี ความสัมพันธ์ที่สนิทกันเกินกว่าคำว่าเพื่อน หนูสังเกตพฤติกรรมพวกเขาทั้งสองมา สกั พักใหญแ่ ล้ว ว่ามพี ฤตกิ รรมที่สื่อไปในทางลบมากกวา่ ” ครูวไี ดย้ นิ ดงั น้นั ครูวีจึงส่ัง ให้ไปตามมารญี มาพบครูเพื่อจะไดส้ อบถามให้กระจา่ ง บท เที่ยงตรง อานากับมารญี ก็เดนิ ไปทีห่ ้องครวู ีในขณะท่ีกำลงั เดนิ ไปห้องพักครู มารีญรู้สึกกระวน กระวาย เมื่อไปถึงที่ห้องพักครูวี บรรยากาศภายในห้องนั้นทุกอย่างเงียบกริบ พวก เขาไมก่ ล้าที่จะพดู ได้แต่ก้มหน้า ครวู ีจงึ ได้ถามมารีญว่า\"มารีญ ครูได้ยินว่าเธอกับกอ หญ้าสนิทสนมกันเป็นพิเศษนะ เป็นเรื่องจริงไหม\" มารีญได้แต่ก้มหน้าแล้วเงียบไม่ เอ่ยสกั คำ เพราะเขารวู้ า่ ส่งิ ท่ีครูวีถามมนั เปน็ เร่ืองจริง ครูวจี ึงพูดต่อ \"ครเู ข้าใจเธอนะ ในวยั นอี้ าจมีความรู้สึกรกั และชอบพอกันตามประสา เด็ก แต่ครูจะบอกให้นะ การท่พี วกเธอมีพฤติกรรมแบบน้นั มนั เปน็ ส่งิ ท่ีไม่สมควร ตามหลักมะกอศดิ แล้วการชอบในเพศเดยี วกันเป็นสิ่งท่ตี ้องห้าม ควรหลกี เลี่ยง เพราะมันจะทำให้เกิดความหายนะและจะก่อให้เกดิ ความเสอื่ มเสียกบั วงศ์ตระกลู ของเธอได้และยงั จะทำให้เธอไมส่ ามารถมที ายาทในการสบื ตระกูลไดต้ ามหลกั มะ กอศิดแล้ว การรักษาวงศ์ตระกูลถอื วา่ มีความจำเป็นทีเ่ ราจะต้องรักษาเอาไว้ดังที่ อัลลอฮฺ ทรงเล่าเหตุการณใ์ นอดีตวา่ “และจงรำลึกถึงลฏู ขณะทเ่ี ขาไดก้ ล่าวแก่ ประชาชาติของเขาว่าทา่ นท้งั หลายจะประกอบสิ่งชวั่ ช้านา่ รงั เกยี จ ซึ่งไมม่ ีคนใดใน

ภาพ/ฉาก 154 หอ้ งเรียน หมปู่ ระชาชาตทิ ง้ั หลายได้ประกอบมนั มาก่อนพวกท่านกระนัน้ ?แทจ้ รงิ พวกท่าน ภาพ/ฉาก จะสมสู่เพศชายดว้ ยตัณหาราคะอ่นื จากเพศหญิง ยงิ่ กว่าพวกทา่ นยงั เป็นพวกท่ี ทีห่ อพัก ละเมิดขอบเขตด้วย”(อลั อะอฺรอฟ : 80-81) เธอทำแบบนี้จะทำให้พ่อแม่เสียใจได้นะ” ครูวีพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล ใน ขณะเดียวกันนั้นมารีญก็เริ่มน้ำตาคลอพร้อมทั้งเงยหน้าขึ้นและเขาเองก็รู้สึกสำนึก ผิดกับสิ่งที่ทำไป หลังจากที่ครูให้คำแนะนำพวกเขาทั้งสองๆก็เดินออกจากห้อง อา นาลบู บา่ มารีญพร้อมปลอบใจเบาๆ บท หลังจากนั้นทั้งสองก็เข้าห้องเรียน ทันใดนั้นกอหญ้าก็มาถามอานกับมารีญว่าครูวี เรียกไปพบมีอะไรหรือป่าว มารีญก็ตอบว่า “ไม่มีอะไรที ครูวีแค่ถามเรื่องการเรียน เป็นไงบ้าง” หลังจากนั้นพวกเขาก็เริ่มเรียนตามปกติ เมื่อเรียนเสร็จกอหญ้ากับมา รีญก็กลับมาที่หอ มารีญพยายามอยู่กับกอหญ้าเหมือนเพื่อนทั่วๆไปไม่ได้แบบสนิท ชิดใกล้เหมือนแตก่ อ่ น บท หนึ่งสปั ดาหผ์ า่ นไป กอหญ้าก็ถามมารีญว่า “ทำไมเรารู้สึกว่ามารีญพยายามหนีเรา เมื่อก่อนเราไปไหน มาไหนสองคนกนั ตลอด แตต่ อนน้ีมารีญพยายามชวนเพือ่ นคนอ่นื มาหลายๆคน” มา รีญก็ตอบวา่ “กด็ ีแลว้ เราจะไดส้ นิทกับเพอื่ นๆทกุ คน” กอหญ้าพดู “แตเ่ ราอยากจะอยู่สนิทแบบสองต่อสองเหมอื นเม่อื ก่อน” มารีญก็ตอบว่า “นั้นมันเมื่อก่อน แต่ตอนนี้เราไม่สามารถที่จะเป็นแบบเมื่อก่อนได้ เพราะในอิสลามห้ามให้เรารักกัน แบบ หญิงกับหญิง แต่ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกันได้ นะกอหญ้า” เมื่อได้ยินเช่นนั้นกอหญ้าก็ไม่ได้ต่อว่าใดๆเขาเองก็เข้าใจมารีญเป็น อย่างดีและท้งั สองก็ตกลงเป็นเพือ่ นกนั

155 Storyboard ช่อื เรอ่ื ง ความตระหน่ขี ้ีเหนยี ว กลมุ่ เป้าหมาย นักเรียนชน้ั มัธยมศกึ ษาปที ่ี4 ภาพ/ฉาก บท ภาพบรรยากาศบนรถเมล์ที่เต็มไป ณ. รมิ หนา้ ตา่ งรถเมล์ และลมทีก่ ระทบกับใบหน้า อาซ๊ีดกับอานาพีน่ ้อง ดว้ ยนักเรยี นและผู้คนวยั ทำงาน ฝาแฝดทีจ่ ะต้องเดนิ ทางออกจากบา้ นไปเรียนตั้งแต่เช้าตรู่เป็นกิจวัตร ปะปนกันไป ภาพ/ฉาก เสยี งเบรกของรถเมลด์ งั อีด๊ ดดดดด นักเรียนทีก่ ำลังแย่งกันลงจาก บท รถเมล์ อาซ๊ดี และอานากับกล่อง ข้าวคใู่ จของพวกเขา เขาท้ังสองเดินลงจากรถพร้อมกับกลอ่ งขา้ วสดุ โปรด ทสี่ ามแยกก่อน เขา้ ประตูโรงเรียน ภาพ/ฉาก บท ภาพลงุ แกๆ่ ที่กำลังขอทาน กบั ในระหว่างทางเดินนน้ั ก็จะมีลงุ แกท่ ่านหนึ่งที่นง่ั ขอบริจาคเปน็ ประจำ แต่ เด็กผู้ชายทีเ่ ดนิ ผา่ นไปอย่างไมส่ นใจ อาซด๊ี แฝดน้องก็ทำท่าที วา่ ไม่มอี ะไรเกิดขนึ้ เดนิ จากไป พร้อมทำสหี นา้ ด้วยความรังเกยี จ

ภาพ/ฉาก 156 เดก็ นักเรยี นกำลงั เรยี นอยู่ใน หอ้ งเรยี น บท ณ. ห้องเรยี น พร้อมมเี สียงแทรกประชาสัมพนั ธ์กลางของโรงเรยี นดงั ข้นึ : “ วนั น้เี ราจะมีการระดมเงนิ เพือ่ สมทบทนุ ให้กับเพอ่ื นนักเรียนของเราที่ ประสบอคั คภี ัย อีกสักครู่จะมีตวั แทนสภานักเรียนไปเดินตามห้องพรอ้ ม กับซองขอรบั บรจิ าค” ภาพ/ฉาก บท ซองบริจาคบนโตะ๊ ของอาซ๊ีด กับ เม่อื ตวั แทนนักเรยี นได้มาถึงห้องของอาซด๊ี และขณะนน้ั เองซองก็ได้ถกู เขาที่กำลงั หาเหรียญในกระเป๋า ยน่ื มาอยู่ตรงหนา้ ของเขา อาซดี๊ ทำท่าทลี ้วงกระเป๋าเพ่ือหาเหรยี ญบาท เพราะเขาตัง้ ใจวา่ เขาจะให้แค่เหรียญบาท เขาจะไม่ยอมควักธนบัตรเข้า ซองบรจิ าคอยา่ งแน่นอน ภาพ/ฉาก บท 1.รูปชานนท์กำลังว่งิ ไปที่ห้องเรยี น และในวนั ถดั ไป ในขณะท่ีอาซ๊ีดน่ังเรียนอยู่หอ้ งนน้ั กม็ ีชานนท์ ซ่งึ เป็น 2.รูปชานน์กบั อาซี๊ดท่กี ำลังสนทนา เพือ่ นต่างศาสนิกคนหนึ่ง มาเรียกเขาทป่ี ระตูห้องด้วยสหี น้าที่เคร่งเครยี ด กนั ทป่ี ระตหู ้องเรยี น และหอบ ชานนท์: อาซีด๊ อาซ๊ีด! ครวู ีให้มาตามเธอไปพบครูทหี่ ้องพกั ด่วน อาซ๊ดี : เกดิ อะไรข้นึ ! มีใครเป็นอะไรรปึ ล่าว ? ชานนท์: ไม่ต้องถามอะไรทง้ั นั้น รบี ไปหาครกู ่อน ภาพ/ฉาก บท รปู อาซดี๊ กบั ครูท่ีกำลงั สนทนากนั ณ. ห้องพักครู อย่างเคร่งเครยี ด ณ. ห้องพักครู อาซ๊ีด: ครคู รบั มีอะไรรปึ ลา่ ว ถึงไดเ้ รียกผมมาเจอ

157 ภาพ/ฉาก ครูวี: อาซี๊ดใจเยน็ ๆก่อน คือว่า เม่ือสกั ครูน่ ้ี ครูได้รับสายจากญาติของเธอ อาซด๊ี เฝ้าแมท่ ่กี ำลงั นอนพักฟื้นอยู่ เขาไดบ้ อกวา่ ตอนนี้อุมมยี ์ของเธออยโู่ รงพยาบาล เนอื่ งจากประสบ บนเตียงทบ่ี า้ น อุบัตเิ หตุ ตอนน้ีอยู่ห้องฉุกเฉิน อาซีด๊ : อลั ลอฮุอักบรั ! จริงหรอครับ!? พรอ้ มกบั สีหน้าตกใจ ภาพ/ฉาก ครวู :ี ไมเ่ ป็นไรน่ะ เดี๋ยวครจู ะพาเธอไปหาอุมมีย์เธอเอง อ๋อ! ไปเรียกอานา ภาพท้องฟา้ สเี ทา และมฝี ูงนกบนิ พสี่ าวเธอด้วย เราจะได้ไปพร้อมกนั เลย รา่ ยบนทอ้ งฟ้า และอาซ๊ีดกำลังมอง บท ทอ้ งฟา้ นนั้ อย่างเศรา้ 3 วนั ต่อมา ณ.บา้ นของอาซด๊ี หลงั จากท่ที างโรงพยาบาลได้สง่ ตวั อุมมีย์ ของเขากลับมาพักฟื้น และเฝ้ารอดอู าการอย่างใกล้ชดิ ทีบ่ ้าน อาซดี๊ และ อานาต้องลาเรียนเปน็ เวลาหลายอาทิตย์ เนื่องจาก อาบีย์ของเขาต้องไป ทำงานตา่ งจังหวดั และอุมมยี ์ของเขาไมส่ ามารถทจ่ี ะลุกขนึ้ ไปไหนมาไหน ได้ อาซี๊ดกบั อานาเลยต้องรับหน้าท่ีทกุ อยา่ งภายในครอบครวั แทนอมุ มีย์ ไมว่ ่าจะเปน็ งานบา้ น ทำขนม และชว่ ยเอาขนมไปวางตามร้านในตอน เชา้ ๆ อีกด้วย บท เวลาผา่ นไปเกือบหนึ่งเดือน อาซด๊ี นงั่ ครุน่ คิด พร้อมอุทานข้ึนมาวา่ เฮอ้ อออออออออ! ทำไมฉนั ต้องมาเจอบททดสอบแบบน้ดี ้วยน่ะ ฉนั เหนอื่ ย เหลือเกนิ เสยี งอาซานละหมาดมัฆริบก็ดังข้ึน อัลลอฮุอักบรั อัลลอฮุ อกั บรั ……………….. ภาพ/ฉาก บท รูปมัสยดิ และ รปู อาซด๊ี ที่กำลังโบก ณ.มสั ยิดใกล้บา้ น อาซ๊ีดที่กำลังกงั วลเรือ่ งป่วยของแม่ และเร่อื งการเรยี น มือไปหา ครูวี หลงั จากละหมาดเสรจ็ อาซีด๊ จึงเดินเข้าไปหาครูวี ซึ่งบ้านครูวีกอ็ ย่ใู กล้ๆ กับมสั ยดิ เรามักจะเจอกนั เสมอ เวลามาละหมาด

158 ภาพ/ฉาก บท รูปผู้ชายสองคนกำลงั น่ังสนทนากนั อาซด๊ี : อสั สลามมูอาลัยกุม ครูสบายดนี ะ่ ครบั ในมัสยิด ครวู ี: วาอาลยั กุมสุ สลาม อลั ฮัมดลู ิลลาฮ สบายดีจา้ แลว้ เราหละ่ เป็น ยังไงบา้ ง? ภาพ/ฉาก อาซีด๊ : ไม่ค่อยจะดีครบั ตอนนี้อมุ มยี ์ผมป่วยเกอื บเดอื นแล้ว ครูพอจะมี อาซ๊ดี ที่กำลังน่ังทบทวนตวั เองที่ วธิ ีไหนมาแนะนำผมบา้ ง ทีจ่ ะทำให้อุมมีย์ผมมีอาการดขี นึ้ พร้อมกบั ทำ บ้าน หนา้ เหน่ือยๆ เศร้าๆ ครวู :ี ซบุ ฮานลั ลอฮ! เอาอยา่ งงี้สิ เราตอ้ งหมั่นบรจิ าคทานใหม้ ากๆน่ะ ไม่ วา่ จะเปน็ การบรจิ าคเงิน สิง่ ของ หรืออะไรก็แลว้ แต่ที่มีเจตนาเพอื่ อลั ลอฮ แนน่ อนวา่ อัลลอฮจะทรงตอบรับ ร้ไู หมวา่ ในหลักมากอศิตได้บอกไว้ใน เรื่องประโยชน์ท่ีมีความต้องการรักษาทรัพยส์ ินของเราท้ังในโลกนีแ้ ละ โลกหน้าได้สว่ นหนึ่งคอื การบริจาค และการรกั ษาผูป้ ว่ ยดว้ ยการบรจิ าค ทาน ดงั ฮาดีษทีว่ า่ “จงเยียวยาผู้ป่วยของพวกท่านด้วยการบรจิ าคทาน” (ฮะดีษ เศาะฮีห์ อตั ตัรฆบี วัตตัรฮบี :744 ฮะซนั -ลฆิ ็อยริฮ)ี อาซ๊ดี : ญาซากลัลลอฮุค็อยรอน มากเลยครับครู งนั้ ผมขอตัวกลับบา้ นไป ดูแลอุมมยี ์ตอ่ นะครับ ครูวี:ตามสบายเลยครบั อาซ๊ีด บท อาซด๊ี ก็ได้กลับมาทบทวนตวั เองทีบ่ า้ น เก่ียวกับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้วา่ ทำไมฉนั จึงไม่เหน็ ความสำคัญของการบรจิ าคนา่ … ไมไ่ ดล้ ่ะ พรุ่งน้ีฉนั จะต้องไปบริจาคแล้วหล่ะ

ภาพ/ฉาก 159 อาซด๊ี ท่ีกำลงั เตรียมอาหารอยู่ใน ห้องครัว บท รุ่งเชา้ อาซี๊ดท่ีกำลังชว่ ยเตรยี มอาหารให้กบั อุมมีย์เช่นเคย แล้วเขาก็ได้ ออกไปโรงเรยี น ภาพ/ฉาก บท อาซด๊ี กำลังน่ังอยบู่ นรถเมล์ บนรถเมล์ ในขณะที่กำลงั เดินทางไปโรงเรยี น ในหัวของอาซ๊ีดคิดทกุ อยา่ ง เพอ่ื จะหาวธิ ีบริจาคในการรักษาอุมมยี ์ และวันน้เี อง เขาตั้งใจว่า จะ บริจาคใหไ้ ด้เยอะมากท่ีสุด ภาพ/ฉาก บท อาซดี๊ ยื่นข้าวให้ลงุ เมอ่ื ลงจากรถ อาซด๊ี ได้มุ่งหน้าตรงไปหาลุงที่ขอบริจาคข้างๆรั้วโรงเรยี น เป็นประจำ อาซ๊ดี : ลงุ ครับ น่ีขา้ วผดั ครับ ผมใหล้ ุงน๊า ทานให้อม่ิ น่ะครบั ลงุ : ญาซากลั ลอฮ ขออัลลอฮตอบแทนน่ะลกู ภาพ/ฉาก บท ณ.ประตทู างเข้า รร. มากอศติ อาซ๊ดี มุ่งหนา้ ไปยังประตูทางเขา้ ด้วยรอยยม้ิ และหัวใจท่เี ต็มเปีย่ มไปดว้ ย อาซด๊ี มีใบหน้าท่รี ่าเรงิ ย้ิมแย้ม ความสุข หลงั จากวันนน้ั เปน็ ต้นมา อาซ๊ดี กเ็ ร่มิ เหน็ ถงึ ความสำคญั ของการ แจม่ ใส บริจาคและมีความสขุ ทุกคร้ังเมือ่ เขาได้ทำการบริจาค

160 ภาพ/ฉาก บท 1.อาซีด๊ อานา และ แม่กำลงั ยืน 2 สัปดาห์ตอ่ มา ตอนเยน็ ณ. บ้าน สนทนากนั อาซ๊ีด: อมุ มยี ์ครบั วันนเ้ี ปน็ ยังไงบ้างครับ? 2. อาซ๊ดี และอานาโอบกอดแม่ แม:่ อลั ฮัมดลู ิลลาฮ อุมมยี ์รู้สึกดีขึ้นเยอะแลว้ หละ่ อมุ มีย์เหน็ หนูท้งั สอง เหน่อื ยมากเลยน่ะชว่ งน้ี อมุ มียต์ อ้ งขอบคุณ และมาอัฟพวกเราดว้ ย อาซ๊ดี : ไม่หรอกครบั อลั ฮมั ดูลิลลาฮสำหรบั บททดสอบตา่ งๆครับอุมมยี ์ เราต้องขอบคณุ อลั ลอฮมากๆ และทันใดน้นั อาซด๊ี และอานาก็เข้าไปโอบกอดอุมมีย์ อาซ๊ีดเกิดความคดิ ในใจข้นึ มาวา่ ทุกๆบททดสอบย่อมมีฮิกมะห์ซ่อนอยู่ และบทเรียนของ การบรจิ าคในคร้ังน้ีกเ็ ปน็ บทเรียนที่ใหญ่ย่ิงสำหรับเขา ผมจะไม่มีวนั ลืม เสยี งดนตรีประกอบ

161 ช่ือเรื่อง Storyboard กลมุ่ เปา้ หมาย แอบกนิ (ถือศลี อด) ภาพ/ฉาก ณ โรงอาหารของโรงเรียน มะ นักเรยี นชน้ั มธั ยมศกึ ษาปที ่ี 5 กอศิดวิทยา บท # นกั เรยี นกลุ่มหนง่ึ น่ัง นักเรียนกล่มุ หน่งึ น่งั รบั ประทานอาหารกลางวนั บนโตะ๊ อาหารในสว่ นของอาซด๊ี เต็มไปด้วย รบั ประทานอาหารกลางวนั อยู่ น้ำ นม และขนมขบเคย้ี วมากมาย ในขณะท่ีอาซีด๊ เองกำลังรบั ประทานอาหารอย่างมมู มาม เพอื่ นๆทกุ คนต่างสงสยั ว่าทำไมวันนี้อาซีด๊ ถึงได้ซื้ออาหารมาเยอะขนาดน้ี รยี าดจงึ ถามวา่ ภาพ/ฉาก รียาด: อาซด๊ี ทำไมนายถึงกนิ เยอะขนาดนี้ เด๋ยี วกป็ วดท้องหรอก อาซ๊ดี : ก็พรงุ่ นเ้ี ขา้ เดอื นรอมฎอนแล้ว เราต้องอดอาหารตอนกลางวันตัง้ 1 เดอื นนะ รียาด: ไม่เป็นไรหรอก ช่วงเยน็ เรากไ็ ด้กินอาหารอร่อยๆแล้ว อ้อ! ชานนท์ พรุ่งน้ีพวกเราคง มากินข้าวเทีย่ งดว้ ยกนั ไม่ได้ เพราะพรุ่งนเี้ ข้าสู่ช่วงรอมฎอนแลว้ ซง่ึ เป็นเดือนที่มุสลิมท่ัวโลก ต้องถือศลี อด เป็นเวลา 1 เดอื น ชานนท์: แล้วไม่หิวกนั บา้ งหรอ? รยิ าด: กม็ หี วิ บ้าง แต่พวกเราก็ทำได้ เพราะพวกเราถูกฝึกมาตัง้ แต่ตอนเรยี นประถมแลว้ อานา: อกี อยา่ งนะ การถอื ศลี อดทำให้เราได้เข้าใจถึงความหวิ ความอดอยากของผู้ยากไรว้ ่า พวกเขามีความรู้สึกอย่างไร ทำให้เราเหน็ คณุ คา่ ของอาหารมากขนึ้ ดว้ ย กอหญ้า: แล้วไมเ่ กดิ ผลเสยี ต่อรา่ งกายหรอ? อานา: จรงิ ๆ แลว้ การถือศีลอดเกดิ ผลดตี ่อร่างกายเรามากมายเลยนะ อย่างเช่น ช่วยล้าง สารพษิ และทำให้อวัยวะย่อยอาหารได้พักผ่อน หลังจากทำงานหนกั มา 1 ปี อกี ดว้ ยนะ มารีณ: แลว้ ในเดอื นรอมฎอน ยงั สามารถสร้างความสัมพนั ธ์ท่ดี ีในครอบครวั และเพื่อนบ้าน ดว้ ย ตอนเยน็ ๆ แมข่ องฉันจะทำอาหารหรือขนมหวานแจกเพ่ือนบา้ น และบางครงั้ เพื่อน บ้านกท็ ำแจกให้เราด้วย กอหญา้ : อ๋อๆ การถือศีลอดมีขอ้ ดีเยอะแยะเลยเนอะ พวกเธอนเี่ ก่งจังเลยนะ ทีส่ ามารถอด อาหารได้ทั้งวันเลยถา้ เป็นเราเราคงทำไม่ไดแ้ น่ อานา: กเ็ พราะนี่เป็นหนา้ ทที่ ี่สำคัญอยา่ งหน่ึงท่มี ุสลิมทกุ คนต้องปฏบิ ัติ คนที่มคี วามศรทั ธา และยำเกรงตอ่ พระเจ้าเขากจ็ ะทำได้ ชานนท์: แลว้ พวกนายมีแอบกินบา้ งไหมในช่วงเวลาที่ไม่มใี ครเห็น? รยี าด: ไมห่ รอก เพราะพวกเราคดิ เสมอว่าถงึ ไมม่ ใี ครเหน็ แต่พระเจา้ ก็ทรงมองเห็นพวกเรา อยตู่ ลอดเวลาใช่ไหมอาซ๊ีด อาซด๊ี : อ้มื ...ใชๆ่ หลังจากที่ทุกคนรบั ประทานอาหารเสร็จก็ไปทำกิจวัตส่วนตัวของตวั เองและกลับไปเรียนต่อ คาบตอ่ ไป เมื่อเรียนเสร็จทุกคนก็กลับบา้ น บท

162 ณ บา้ นของอานา/อาซี๊ด อุมมีย์เดินเข้ามาในหอ้ งนั่งเล่น และพดู กับอานาและอาซ๊ดี ว่า #ฉายภาพครอบครวั กำลังนงั่ อมุ มีย์: อานา/อาซ๊ีด ทำการบ้านเสร็จแล้วหรอื ยังจ๊ะ ถ้าเสร็จแลว้ รบี เข้านอนไดแ้ ล้ว เราต้อง รวมตวั อยู่ทห่ี ้องน่ังเลน่ โดยที่ ตน่ื มาทานซานโฮรกันนะ อาบีย์กำลังอ่านหนังสือทั่วไป อานา/อาซ๊ีด: คะ่ /ครับ อานาและอาซี๊ดกำลงั ทำ การบ้าน #ต่อมาอมุ มีย์ ก็เดินออกจาก ห้องครวั และเข้ามาใน หอ้ งนั่งเล่น ภาพ/ฉาก บท ณ หอ้ งนอนของอาซด๊ี ในขณะที่อาซี๊ดกำลังจะเข้านอนเพอื่ นของเขาคนหนงึ่ ก็ไดท้ ักแชตชวนเลน่ เกม ROV ดว้ ยกนั # ฉายภาพอาซ๊ีดเลน่ เกมอยา่ ง ฮาซี๊ด(คดิ ในใจ): เราเลน่ แค่แป๊บเดียวคงไม่เปน็ ไรหรอกม้ัง สนุกสนาน 3 ช่ัวโมงผ่านไป...... # ภาพนาฬกิ า อาซี๊ดร้สู ึกง่วงจึงดนู าฬิกาปรากฏวา่ เป็นเวลาตหี น่ึงกวา่ ฮาซ๊ีด: ตายแลว้ ! น่เี ราเล่นเกมนานขนาดนี้เลยหรอ ดังนัน้ อาซ๊ีดเร่งรบี เขา้ นอนอย่างรวดเรว็ ภาพ/ฉาก บท ณ หน้าหอ้ งของอานา อาบยี ์ขนึ้ มาปลุกอานา ก๊อกๆๆๆ (เสียงเคาะประตู) อาบีย์ : อานา อานา ตน่ื ทานซาโฮรได้แลว้ ลูก อานา : คะ่ อาบีย์ หนตู ื่นแลว้ คะ่ ภาพ/ฉาก บท ก๊อกๆๆๆ (เสียงเคาะประตู)

163 ณ หน้าหอ้ งของอาซ๊ีด อาบีย์ : อาซีด๊ ตน่ื ไดแ้ ลว้ ลกู อาซี๊ดๆ ตนื่ ๆ อาซด๊ี : ..... (งวั เงยี สะลึมสะลือ) อาบีย์ : อาซด๊ี ๆๆ ตื่นได้แล้ว อาซี๊ด : ครา้ บบบบ ต่ืนแลว้ ครับ (งัวเงยี สะลมึ สะลือ) อาบยี ์ : รบี ๆลงมานะ ทุกคนรอทานซาโฮรกนั อยู่ ภาพ/ฉาก บท ณ ห้องครัว อานาและอมุ มีย์กำลังชว่ ยกันจัดเตรียมสำหรับสำหรับซาโฮร สักพักอาบยี ์กเ็ ดนิ เขา้ มาใน # ฉายภาพอุมมีย์กับอานากำลัง หอ้ งครวั จัดโต๊ะอาหาร อุมมยี ์ : อา่ ว... อาบีย์ ไหนอาซด๊ี ละ อาซด๊ี : ผมมาแลว้ ครบั อมุ มีย์ อาซด๊ี เดินเขา้ ห้องครัวอยา่ งสะลมึ สะลือ ในขณะทีท่ ี่ทุกคนกำลังรบั ประทานอาหารกันอยู่น้ัน อาซีด๊ ก็เอ่ยบอกอุมมยี ์วา่ อาซดี๊ : อมุ มยี ์ อาซี๊ดอ่มิ แล้วครับ อาซ๊ีดขอตวั ไปนอนก่อนนะครับ อมุ มีย์ : อา่ ว อ่ิมแล้วหรออาซี๊ด อุมมยี ์เห็นลกู กนิ แคไ่ มก่ ่ีคำเองนะ เดยี วพรุ่งนีก้ ็ไม่มแี รง หรอก อาซี๊ด : ผมอ่มิ แลว้ ครบั ขอตัวก่อนนะครบั อาบยี ์: ไมร่ อละหมาดซบุ ฮีก่อนละลกู เดย๋ี วก็เขา้ เวลาละหมาดแลว้ อาซี๊ด: ผมงว่ งมากเลย ผมขอนอนก่อนสักพักนะครับ อาบยี ์: ถา้ อย่างน้นั ก็ตนื่ ละหมาดซบุ ฮใี ห้ทันดว้ ยนะ อาซด๊ี : ครับอาบยี ์ ภาพ/ฉาก บท วนั รงุ่ ขึน้ ณ โรงเรยี นมะกอศิด ในหอ้ งเรยี นคาบท่4ี กอ่ นพักเที่ยง วิทยา# ฉายภาพนักเรียนกำลงั ครูวี : เปน็ ยงั ไงบา้ งทุกคน ถือศลี อดวนั แรกเปน็ อย่างไรบา้ ง เหนอื่ ยไหม? เรยี นอยใู่ นหอ้ งเรยี น นักเรียน : อัลฮมั ดลู ลิ ลาฮ์ครับ/ค่ะ ภาพ/ฉาก บท ณ โรงอาหาร ชว่ งพักเทย่ี ง กอหญ้า/ชานนท์ กำลงั ไปรบั ประทานอาหารเท่ยี งท่ีโรงอาหาร ในขณะที่อาซ๊ดี กำลังจะไป ละหมาดซุฮร่ที ีม่ ุศอลลา เขาได้เดินผา่ นโรงอาหาร กลนิ่ อาหารทแ่ี สนหอมอบอวลไปด้วย

164 อาหารหลากหลายชนิดแตะจมูกของอาซ๊ดี ทำใหเ้ ขารสู้ ึกหิว ณ เวลาน้นั เขาหวิ มากๆ เขาคดิ หาวิธีจะทำอย่างไรดี ถ้าไปกนิ ขา้ วคนอ่นื เห็นแนๆ่ เขาเลยคิดว่า งั้นไปซื้อขนมละกัน หลงั จากน้นั เขาก็ได้ไปแอบซื้อขนมแลว้ ไปหาที่ลบั ๆเพื่อท่จี ะแอบกนิ นน่ั คอื หลงั อาคารเรียน นั่นเอง ภาพ/ฉาก บท ณ หนา้ อาคารเรียน อาซี๊ดกำลังจะเดินไปหลังอาคารเรียน ในระหวา่ งท่ีจะเดินไปหลังอาคารเรียนอยนู่ ้ัน เขาเดนิ # ฉายภาพบอรด์ ผา่ นบอร์ดประชาสัมพนั ธแ์ ลว้ ไปเห็นโปสเตอร์โปสเตอร์หนง่ึ ท่ีมีสีสนั สดดุ ตา เขาจึงเดินเขา้ ประชาสัมพันธข์ ่าวสารของ ไปอ่าน ในข้อความน้ันมีใจความวา่ โรงเรยี น “ผู้ใดถือศลี อดในเดือนรอมฎอนด้วยความศรัทธาและบริสุทธิ์ใจ และมงุ่ หวงั ผลบญุ จากการ ถอื ศลี อดเขาจะได้รับการอภยั บาปของเขาท่ีผ่านมา” รายงานโดย:บคุ อรี และมุสลมิ และ ด้านล่างมีใจความว่า“ตามหลักมะกอศดิ แล้ว การถือศลี อดเปน็ สิ่งทจ่ี ำเปน็ (วาญบิ )สำหรับ มุสลมิ ทุกคน ดังนัน้ การละศีลอดในขณะทย่ี ังไมถ่ ึงเวลาท่กี ำหนดจำเปน็ ทีท่ ุกคนจะต้องละ ทิง้ (หา้ มกระทำ)\"หลังจากน้นั เขาก็คิดได้(นีเ่ ราทำอะไรลงไป เราเกอื บจะละศิลอดแลว้ อัลฮัมดลุ ลิ ลาฮขฺ อบคุณอลั ลอฮฺที่ตักเตือนบ่าวคนน้ี ขอบคุณอัลลอฮฺท่ียังรัก และดูแลบา่ วคน นอ้ี ยู่เสมอ)หลงั จากนั้นเขาก็ไปละหมาดซุฮรี่ทม่ี ูศ็อลลาและไปเรยี นต่อคาบต่อไป ภาพ/ฉาก บท #ณ หน้าบ้านของอานาและ ตอนเย็นหลงั จากเรียนเสร็จแลว้ อานาและอาซี๊ดก็ไดเ้ ดนิ ทางกลับบา้ น อาซด๊ี หลังจากทพ่ี วกเขาลงจาก ณ ทบ่ี า้ น........ รถโรงเรยี นด้วยสีหนา้ ท่ีเหน่ือย อานาและอาซี๊ดเห็นอาบีย์กำลังน่งั อ่านอัลกุรอ่านอยู่ทรี่ ะเบียงหนา้ บ้าน เล็กน้อย และเดนิ มาเปิดประตู อานา/ฮาซีด๊ : อัสลามูอาลัยกุม อาบยี ์ หน้าบ้าน อยา่ งชา้ ๆ และเห็น อาบยี ์: วาอาลัยกุมมุสลาม กลับมาแล้วหรอ เปน็ ยังไงบา้ งลูก ปอซอวันแรก อาบยี ์นั่งอา่ นอัลกุรอานอยทู่ ่ี อานา: อัลฮัมดลุ ิลลาฮค่ะอาบีย์ ระเบียงหนา้ บ้าน อาบยี ์:แล้วอาซีด๊ ล่ะลูก #ฉากอานาและอาซด๊ี นง่ั คุยกับ ฮาซ๊ดี : ผมหวิ นิดหน่อย แตผ่ มก็อดทนได้ครบั อาบยี ์ อาซีด๊ พดู ออกมาด้วยความภาคภูมิใจที่ตวั เองสามารถอดทนต่อความอยากของตัวเองได้ #บรรยากาศในห้องครวั ท่ีมี อาบีย์: อลั ฮัมดูลิลลาฮ ลกู ๆ อาบยี ์เก่งท่ีสุดเลย ไปๆเปลีย่ นเสอ้ื ผ้าจะได้มารอเปดิ ปอซอ เสยี งเดือดของอาหาร และเสียง พร้อมกัน อุปกรณจ์ ากการทำอาหารของ ฮานา/ฮาซีด๊ : ค่ะ/ครบั อุมมยี ์ดังโครงเครง อานาและอาซ๊ีด รีบขึ้นไปเปลยี่ นเส้ือผ้าเสรจ็ แลว้ อานาไดล้ งมาช่วยอุมมีย์ทำกับข้าวใน #และฉายภาพในหอ้ งครัวที่มี หอ้ งครวั ในขณะทอ่ี าซ๊ดี เพ่ิงอาบน้ำเสรจ็ และกำลงั จะลงมาทหี่ ้องครวั เช่นกนั ทันใดนนั้ ก็มี อานากำลังเชด็ จานอยู่ และมี กล่นิ อาหารโชยมาแตะจมูกเขา อุมมีย์กำลงั หันหลังคนอาหาร อาซ๊ีด: ฮ้ืม! กลิ่นอะไรเนย่ี หอมจงั ในหมอ้ ที่กำลงั เดือดอยูบ่ นเตา เขาจึงรบี เดนิ ไปที่หอ้ งครัว

165 แกส๊ อาซีด๊ : อมุ มีย์ ทำอะไรอยู่ครับกล่ินหอมมากเลย #หลังจากน้นั เม่ืออาซด๊ี และอา อุมมีย์: แกงส้มชะอมของโปรดลูกไง ไมไ่ ด้มแี ค่น้นี ะยังมขี องโปรดลูกอกี เยอะเลยมาดนู ี่สิ บียเ์ ดินเขา้ มาในครวั ให้ฉาย อมุ มยี ์เรยี กอาซ๊ีดมาดูทโี่ ตะ๊ ภาพครอบครวั ของเขากำลงั คุย อุมมีย์: มีทั้งปลาสามรถของโปรดอาช๊ีด แกงมสั ม่นั อันน้ีของโปรดอานา กันด้วยรอยย้มิ และหยอกล้อกัน อาบยี ์: แล้วของอาบยี ์มีไหมครบั อุมมยี ์อ อย่างมีความสุข (อาบยี ์ไดเ้ ดนิ เข้ามาในครัวเมอ่ื ไดย้ นิ เสยี งพูดเจี๊ยวจา๊ วของลกู ๆ) อมุ มีย์:แน่นอน นไี่ งของโปรดอาบีย์ (อมุ มีย์ชไ้ี ปทีข่ องหวานเรียงรายอยบู่ นโตะ๊ ) อานา: อมุ มยี ์ค่ะ เหลอื เวลาอีก 10 นาทเี ราต้ังโตะ๊ เลยไหมคะ อุมะม:ี ไดเ้ ลยลูก มาๆ อาซีด๊ อาบีย์ ชว่ ยอมุ มยี ์หน่อย ทกุ คนชว่ ยกนั จัดโต๊ะ จัดจานจนเสร็จเรียบรอ้ ยและนั่งรอจนกระทั่งไดย้ นิ เสยี งอาซาน... อาซี๊ด: บิสมลิ ลาฮ ภาพ/ฉาก อมุ มยี ์: อ่ะๆ อ่านดุอาเปดิ ปอซอก่อนค่ะลูกๆ อาบยี ์ อุมมีย์ อานา อาซี๊ด،:‫َذ َه ََب ال َّظ َمأَ َوا ْبتَلَّ َت العر ْو َق‬ ‫َوثَ َب َتَ الأَ ْجرَ إ َْن َشا ََء الَل‬ บท #ภาพในขณะที่พวกเขากำลัง ในขณะรบั ประทานอาหารกนั ... รบั ประทานอาหารกัน โดยที่มี ทุกคนก็ลงมือรับประทานอาหารอยา่ งเอร็ดอร่อยจนอาหารบนโตะ๊ หมดเกลยี้ ง อาซ๊ดี เรอ อาหารหลากหลายเมนเู รยี งราย ออกมาเบาๆดว้ ยความอม่ิ แปล้ อยูบ่ นโตะ๊ และปราศจาก อาซิส(คิดในใจ): อัลฮัมดูลลิ ลาฮ อม่ิ มากเลย ฉันมคี วามสขุ ท่ีสุดเลยที่ไดเ้ ปดิ ปอซอร่วมกบั คน เสียงพดู คยุ (ถา้ จะมกี เ็ พียง ในครอบครัวของฉันวนั นี้ ขอบคุณพระองค์ทีท่ รงดแู ลบ่าวคนน้ใี หร้ ้จู ักอดทนตอ่ ความหิว เล็กน้อย) กระหายทำใหบ้ ่าวคนนี้ได้รับผลตอบแทนที่ดแี ละลมิ้ รสความอร่อยของอาหารมากกว่าขนม เพยี งน้อยนิดที่ฉันเกอื บจะละศลี อดเมื่อตอนกลางวันเสยี อีกน นี่สินะทีอ่ ัลลอฮกลา่ วไวว้ า่ \"ความอดทนเป็นสงิ่ ท่ีสวยงามเสมอ\" อาซี๊ดยิ้มออกมาอยา่ งมคี วามสขุ

171 ช่ือเร่อื ง Story board กลุม่ เปา้ หมาย ภาพ/ฉาก บหุ ร่ี ณ โรงเรียนมะกอศิดวิทยา นกั เรียนชนั้ มธั ยมศึกษาปีท่ี 5 (กล้องโฟกัสท่ปี ้ายโรงเรยี น) บท เป็นการเปดิ ฉากโดยการที่คนกำลงั นำไฟแชค็ ไปจดุ บหุ ร่ี ภาพ/ฉาก บท เสียงเอฟเฟคไฟแช็ค แค็กๆๆ เปดิ เทอมวันแรกกับบรรยากาศ ทแี่ จ่มใส ถงึ เวลาเขา้ เรียนคาบแรกพรอ้ มเสยี งอ็อด จากน้นั นกั เรยี นเริม่ ทยอยเข้าชั้น เรยี น ภาพ/ฉาก บท เสยี งอ็อด กรง้ี ๆๆๆ ฉากทรี่ ีญาดแนะนำอาซดี๊ ใหร้ ูก จกั กับเพ่อื นในห้อง “อาซี๊ด น้เี พอื่ นราเองน่ะ แกง็ คเ์ รามกี นั 4 คน รวมเธออีกคนกเ็ ปน็ 5 คน” (แก็งคข์ องรีญาด 3 คน) ทุกคนทำความรูจ้ ักกนั และพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน -ชานนท์ -กอหญา้ -มารญี

172 ภาพ/ฉาก บท ณ โรงอาหาร ตอนพกั เทีย่ ง ทกุ คนในแก็งค์พากนั ไปรับประทานอาหารเทย่ี งพร้อมหน้าพรอ้ มตา เมื่อทกุ กล้องช้ไี ปยังนาฬิกาเท่ยี งตรง คนรับประทานอาหารได้พกั หนึ่ง อาซ๊ีดขอตัวไปเขา้ ห้องนำ้ แล้วรญี าดบอกวา่ “เดย่ี วเราไปเปน็ เพือ่ นน่ะ เรากลัวเธอหลง” อาซด๊ี ตอบกลับมาวา่ “อ่อ ไม่ เป็นไร แค่นี้เอง เราไมห่ ลงหรอก โอเคน่ะ เราไปล่ะ เด่ยี วเรากก็ ลบั มา เราไป แปบเดีย่ วเอง” ภาพ/ฉาก บท เสยี งดนตรีประกอบ ฉากในห้องนำ้ ตอนท่ีอาซ๊ีดกำลัง อาซ๊ีดกำลงั สูบบหุ รใ่ี นหอ้ งน้ำ และปดิ ประตูใสก่ ลอนอย่างมิดชดิ สูบบหุ รคี่ นเดยี ว อาซี๊ดสูบบุหรอ่ี ยา่ งมีความสขุ ภาพ/ฉาก บท เสยี งคนสูบบหุ ร่ี+ควนั บุหร่ี ภาพ/ฉาก บท ตอนท่ีอาซี๊ดกลับจากห้องนำ้ จากนนั้ 15 นาที อาซี๊ดกลับมาจากหอ้ งน้ำ กอหญา้ ถามขน้ึ มาวา่ “ทำไมเธอ ด้วยสหี น้าท่ียิม้ แยม้ ไปห้องนำ้ นานจงั แฮะ?” ชานนท์บอกต่อวา่ “เออ ไช่ๆ นานจัง” อาซดี๊ ตอบ กลบั ไปวา่ “อ่อ เราท้องเสยี อ่ะ ไม่เปน็ ไร เดีย่ วก็ดีขึน้ เอง”

173 ภาพ/ฉาก บท ฉากตอนทมี่ ารีญได้กลน่ิ ควัน มารีญถามเพื่อนๆว่า “น่ีพวกเธอได้กลน่ิ ควันไหม ฟุง้ เชยี ว” เพอ่ื นทุกคนตอบ หลังจากที่อาซี๊ดกลับจาก เสยี งเดยี วกนั ว่า ไชๆ่ ได้กลิ่น รีญาดบอกว่า “เราได้กลิ่นตอนที่อาซ๊ดี กลับมา หอ้ งน้ำ จากหอ้ งน้ำ ” อาซดี๊ ทำตวั ไม่ถูกพร้อมมีสหี น้าทีก่ ังวล แลว้ อาซด๊ี ก็อา้ งไปวา่ “อ่อ เมอื่ ก๋ตี อนทเ่ี ราเข้าหอ้ งน้ำ มภี ารโรงกำลงั เผาขยะหลงั ตกึ ” ทุกคคนตอบ เสียงเดียวกันวา่ “ไม่นา่ ล่ะได้กลนิ่ ควนั ตดิ ตวั เลย” ภาพ/ฉาก บท ฉากตอนเข้าเรียนช่วงบ่าย นกั เรียนทุกคนกำลังทำการเรียนการสอน และครวู ที ำการสอนไดป้ ระมาณ พร้อมเสียงอ็อด และกลอ้ งชี้ ครงึ่ ช่วั โมง อาซด๊ี ขออนุญาตครวู ีเขา้ หอ้ งน้ำ จากนน้ั 20 นาทตี อ่ มา ครูวถี าม นาฬกิ าไปยงั เวลา 13:15 น. รญี าดว่า “ทำไมอาซ๊ดี เขา้ ห้องน้ำนานจงั ” จากนัน้ ครูวีจงึ สอนต่อโดยไมเ่ อะใจ อะไร 10 นาทีผา่ นไป ครวู ีสงสยั วา่ ทำไมอาซด๊ี ไปหอ้ งน้ำนาน จงึ ให้รญี าดไป ตาม...... ภาพ/ฉาก บท -ฉากทร่ี ีญาดไปตามอาซี๊ดที่ รญี าดเขา้ ไปในหอ้ งนำ้ พร้อมได้กลนิ่ บหุ ร่ี จากนั้นรีญาดกผ็ ลกั ประตซู ึ่งอาซดี๊ หอ้ งนำ้ (พรอ้ มเสียงฝาเทา้ กำลังสบู บุหร่ี (อาซีด๊ ลมื ล็อกประตู) รญี าดตกใจถึงกับขนั้ องึ้ วา่ เพื่อนสนทิ กระทบพ้นื ต็อกๆๆ) ตัวเองจะสบู บุหร่ี จากน้นั อาซี๊ดบอกกบั รญี าดวา่ “เธออย่านำเรอ่ื งนีไ่ ปบอก -ฉากอาซ๊ีดสูบบุหร่ใี นห้องน้ำ ใครน่ะ เราขอร้อง เราสัญญาว่าจะเลกิ สบู บุหรี่ เราสัญญา...” และรญี าดกท็ ำ ตามสญั ญาท่ีใหก้ บั อาซดี๊ ภาพ/ฉาก บท ภาพ/ฉาก บท

174 ฉากทร่ี ีญาดกับอาซด๊ี กลับ พวกเขาทั้งสองเดินกลับห้องเรยี นเหมือนไมม่ ีอะไรเกิดขึน้ เม่อื ถึงห้องเรียน ครู ห้องเรยี น วถี ามท้ังสองวา่ “ทำไม่ไปหอ้ งน้ำนานจงั ” ทั้งสองตอบพร้อมเสยี งท่แี ตกต่าง กัน (รีญาดตอบวา่ ท้องเสยี ) ( อาซด๊ี บอกว่าท้องผูก) ครับ ครูวแี ละเพื่อนๆ แปลกใจแต่กไ็ ม่ได้คดิ อะไรมาก ภาพ/ฉาก บท เวลาเลกิ เรยี น 15:30 น.กล้องชี้ นกั เรยี นทกุ คนพากนั แยกย้ายกลับบา้ น แต่ทุกๆเยน็ เพ่ือนๆในแก๊งต่างชวนกัน ไปยงั นาฬิกาพรอ้ มเสยี งอ็อด ดัง ไปเตะฟุตบอล แต่อาซี๊ดเลอื กปฏเิ สธแล้วรีบกลับบ้านทันที รญี าดเร่ิมสงสยั กรง๊ิ กร๊งิ พฤติกรรมแปลกๆของอาซ๊ดี จึงสะกดรอยตาม อาซดี๊ ไปสบู บุหร่ีหลังตน้ ไม้ ใหญ่ในโรงเรยี น ทนั ใดนน้ั รญี าดเหลอื บไปมองเหน็ จึงไมพ่ อใจอยา่ งมาก พรอ้ มเข้าไปห้ามอย่างทันทที ันใด รีญาดพดู กบั อาซ๊ีดวา่ “ไหนวา่ เธอเลกิ แลว้ ไง ไหนคำสญั ญาท่เี ราให้กนั ถ้าคนทีบ่ ้านเธอรู้ พ่อแมเ่ ธอจะร้สู ึกอยา่ งไร พ่อ แม่เธอต้องหาเงนิ ส่งเธอเรียนหนงั สือ แต่เธอกลบั เอาเงนิ ไปซอ้ื บหุ ร่ี ถา้ พ่อแม่ เธอรู้คงเสียใจมากนะ เธอลองคดิ ดดู ีๆสิตัง้ แต่เธอสูบบหุ รชี่ ีวิตเธอมีอะไรดีบา้ ง ดตู อนเธอเรยี นสเิ ธอไม่มีสมาธิเลย ถา้ เธอมีปัญหาชวี ติ ก็ควรปรกึ ษาอาบีย์ย์ และอุมมีย์ย์ หรอื ถา้ เธอไม่สบายใจอะไรก็สามารถบอกเราไดเ้ สมอ ไม่จะไม่ จำเปน็ ตอ้ งสูบบหุ ร่มี าแก้ไขปัญหาเลย มนั ไม่ใชท่ างออกทดี่ ีหรอก ท่เี ธอสูบ บุหร่ไี ม่ได้ทำร้ายแค่ตวั เธอเองแต่เธอยังทำรา้ ยคนรอบขา้ งด้วย เราอยากให้ เธอคดิ ดูดีๆอยา่ งน้อยเธอก็ยังมีเราท่คี อยชว่ ยเหลือและอยู่ข้างๆเสมอ ถ้าเธอ ไม่นกึ ถงึ เรากข็ อให้นึกถึงพ่อแม่ ถา้ เธอเปน็ อะไรไปอาบีย์ย์และอุมมีย์ย์จะเป็น คนที่เสยี ใจมากทส่ี ดุ อย่างนอ้ ยเธอกค็ วรรกั ตัวเองบา้ งและเห็นคุณค่าของ ตวั เอง ใช่มาประชดตวั เองโดยการสูบบหุ รีแ่ บบนเี้ ลย อย่ทู เ่ี ธอจะเลือกแลว้ ล่ะ ว่าอยากมชี วี ติ แบบไหน” ในทสี่ ดุ อาซ๊ีดเลอื กที่จะเลกิ แล้วทง้ิ บุหร่ีลงพื้นแล้วเหยียบจมดินเพราะอาซ๊ีด คดิ ได้กับคำพดู ที่รีญาดบอก รีญาตพูดกับอาซ๊ีดว่า “เธอคดิ ถกู แลว้ นะทเ่ี ลอื กท่ี จะท้งิ มนั เอาง้ีไหมพรงุ่ น้ีเราไปหอ้ งคอมพิวเตอร์กัน ไปหาข้อมลู กนั วา่ จะหา แนวทางในการเลิกบหุ รี่อย่างถาวรอย่างไร ทำอย่างไรให้หา่ งไกลจากบุหรี่ เหล่านน้ั โอเคนะ” ภาพ/ฉาก บท

175 เช้าวนั ร่งุ ขึ้น รญี าดชวนอาซดี๊ ไป ณ ห้องคอมพิวเตอรโ์ รงเรียนอาซี๊ดกับรญี าดไดค้ ้นหาข้อมูลตา่ งๆและรญี าดได้ หอ้ งคอมพวิ เตอร์ เจอบทความหน่ึงที่ท่านเราะซูลลุ ลอฮฺ ‫ ﷺ‬กลา่ วว่า : “อยา่ ก่อความเดือดรอ้ นให้กบั ตนเอง และอย่ากอ่ ความเดือดร้อนให้ผอู้ ่ืน” เพราะฉะนัน้ ตามหลักมะกอศิดแลว้ อะไรท่นี ำพาผลเสยี มาสู่ร่างกายเราและ ผูอ้ น่ื เรามคี วามจำเป็นท่ีจะหลกี เล่ียงออกจากมนั เพราะแท้จริงแล้วการสบู บหุ ร่ีนน้ั เป็นสิ่งตอ้ งห้าม (ห ะ ร อ ม) รีญาดบอกอาซดี๊ : “เห็นไหมอาซดี๊ วา่ ทำไมอสิ ลามจงึ หา้ มการสบู บุหร่ี” อาซ๊ดี ตอบว่า: “เราเข้าใจแล้ว เราเลิกบุหร่ี เดด็ ขาดแลว้ นะ” ภาพ/ฉาก บท กล้องชีไ้ ปยังปฏิทนิ 1 เดอื นผ่านไปพฤตกิ รรมของอาซ๊ีดเริม่ เปลีย่ นไป การเรยี นดขี น้ึ สขุ ภาพ ร่างกายแขง็ แรง อาซี๊ดเขา้ ไปกอดรญี าดดว้ ยความซาบซึง้ ที่รีญาดคอยให้ คำปรึกษา อาซด๊ี มีสหี น้ายิ้มแย้มและมีความสุข พร้อมบอกความในใจวา่ เรา ขอบใจเธอมากนะที่ครงั้ หนึง่ เธอเคยเตือนเราจากน้นั มาชีวิตเราเปล่ียนไปและ ดีข้นึ เรื่อย ๆ ขอบคุณมากนะ ขอให้อัลลอฮตฺ อบแทนการงานทีด่ ี อามีน ดนตรปี ระกอบ จบบริบรู ณ์

176 Storyboard ชื่อเร่ือง รกั ในวัยเรยี น กลุ่มเปา้ หมาย นกั เรยี นช้ันมัธยมศึกษาปที ่ี5 ภาพ/ฉาก บท เรม่ิ ต้นด้วยฉากดวงอาทติ ย์ใน บรรยากาศเช้าวุ่นวายในห้องเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีท่ี5 ในห้องเรียนที่มี ตอนเช้าท่คี ่อยๆซูมเข้าไปท่ชี ่ือ นักเรียนกลุ่มหนึ่งกำลังสนทนากันอย่างเมามัน บางคนก็นั้งเล่นโทรศัพท์ มี หน้าโรงเรยี นและซมู เข้าไปใน นักเรียนคนหนึ่งที่กำลังอ่านหนังสือเรียนทบทวนบทเรียนเด็กสาวคนนี้ก็คือ หอ้ งเรยี นทเี่ ด็กๆต่างกำลงั อานา เธอเป็นเด็กที่มีความรับผิดชอบ เรียนเก่ง ทุกครั้งที่ครูตั้งคำถาม อา ว่นุ วายกับของตัวเองเป็นกล่มุ นาก็สามารถตอบได้ทุกครั้ง ทันใดนั้น เสียงร้องเท้าที่ทุกคนคุ้นเคยกันดีได้ เดินเข้ามาในห้อง ทุกคนต่างรู้ตัวดีและพากันนั่งที่อย่างเรียบร้อย ภายใน พริบตาเดียวทุกคนก็นั่งอยู่ที่โต๊ะเรียนของตัวเองเป็นที่เรียบร้อย เพื่อเรียน หนงั สือ ภาพ/ฉาก บท นาฬิกาใหญ่ของโรงเรียนท่ี กร่ิงๆๆ เสยี งกริ่งไดเ้ วลาพักกลางวัน ณ โรงอาหาร แสดงเวลาพกั เทยี่ ง เด็กๆวงิ่ นักเรียนทั้งหญิงและชายพากันรีบไปโรงอาหาร เช่นเดียวกันกับอานา ท่ี ออกจากห้องไปทโี่ รงอาหาร มักจะไปกินข้าวเที่ยงที่โรงอาหาร ในเวลาเดียวกันนั้นขณะที่เขากำลังทาน (โรงอาหารใกลก้ บั ห้องเรียน อาหารสกั พักเขาก็เหลือบไปเหน็ ผชู้ ายคนหน่ึงที่กำลังชว่ ยครูยกของต่างจาก ของนักเรียนชาย) นักเรยี นคนอนื่ ทีก่ ำลงั หมกมุนเรื่องตวั แอง แตช่ ายคนน้ีกำลังช่วยครู เขารสู้ ึก ปลื้มในความมีน้ำใจของเขา เขาสนใจอยากรู้จักมากขึ้น เมื่อทานข้าวเสร็จ อานาไดไ้ ปเขา้ เรยี นคาบตอ่ ไป ภาพ/ฉาก บท ประตูรัว้ โรงเรยี นทีนักเรียนทุก เวลา 16:00 เป็นเวลาเลกิ เรียน คนต่างเดินออกจากห้อง นักเรียนทยอยออกจากรั้วโรงเรียน อานาก็เดินไปขึ้นรถบัสโรงเรียนเช่นทุก นักเรียนบางคนเดินเป็นกลุ่ม วนั บางคนรอพ่อแม่มารับและ บางคนข้ึนรถบัส

177 ภาพ/ฉาก บท ในหอ้ งนอนของอานา ทบี่ า้ น อานากำลังเลน่ โทรศัพทอ์ ย่าง อานาละหมาดมัฆริบเสร็จ เขาน้ังอยู่ในห้องนอนที่โต๊ะอ่านหนังสือ เขานึก เพลิดเพลิน ขึ้นมาได้ว่า เขาสนใจอยากรู้จักชายหนุ่มเมื่อตอนเที่ยง อานาหยิบโทรศัพท์ ขึ้นมาและเปิด Facebook ค้นหาชายหนุ่มที่เขาแอบชอบสักพักก็ได้เจอ ภาพ/ฉาก Facebook ชายหนุ่มคนนั้น เขาก็เลยแอดเป็นเพื่อนและเลื่อนดูโปรไฟล์ใน ในห้องเรยี นท่ี Facebook และไปกดไลค์รูปภาพของชายหนุ่มสักพักชายหนุ่มก็ทักมาหา อานากำลังนอนนอนอย่บู น อานา ทันใดที่เห็นข้อความที่ชายหนุ่มส่งมา อานาก็แอบยิ้มคนเดียวพร้อม โต๊ะในขณะท่ีครกู ำลังสอน ท้งั บิดตัวดว้ ยความดีใจและอานาก็ได้ตอบกลบั ข้อความน้นั ด้วยสติกเกอร์ สองเดือนผ่านไป ตั้งแต่วันนั้นพวกเขาเริ่มคุยแชทกันและวีดีโอคอลกันทุกวันและเริ่มมีการ แลกของไปมาและเริ่มสนิทกันมากขึ้น กลางคืนนก็แชทกันจนดึก ทำให้เขา ไม่มีเวลาอ่านหนังสอื บท เชา้ วันต่อมาอานาไปโรงเรียนด้วยความเหนื่อยล้า ในขณะท่คี รูกำลังสอนอา นาก็ได้หลับบนโต๊ะโดยที่ครูกำลังอธิบายเนื้อหาที่กำลังจะสอบ เนื่องจาก นอนดกึ ทกุ คนื ทำให้เขาตอ้ งมาหลบั ในเวลาเรยี น ภาพ/ฉาก บท บอร์ดในโรงเรียน หนง่ึ สัปดาหผ์ า่ นไป หลงั จากการสอบไฟนอล อานาที่กำลังยืนนิ่งอยู่หน้าบอร์ดประกาศผลการเรียน เข้าตกใจกับผลการ เรียนที่ตกอยู่ในระดับแย่มากๆ ทันใดนั้นน้ำตาเริ่มคลอเบาๆที่ขอบตา เขา

ภาพ/ฉาก 178 ทป่ี ้ายรอรถเมล์ รู้สกึ เสยี ใจมากๆ และในขณะนั้นเขาก็คิดขึ้นมาได้ว่า ตลอดเวลาหลายเดือน ท่บี า้ น ที่ผ่านมาฉันทำผิดมากมายฉันได้ฝ่าฝืนบทบัญญัติของอัลลอฮ นี่เป็นการ ลงโทษของการกระทำของฉนั สิน่ะ น้ำตายง่ิ ไหลพรา่ ด้วยความเสยี ใจ บท ตอนเยน็ ถงึ เวลากลบั บ้าน เขาก็ไปนงั่ รอรถบสั ทป่ี ระจำของทุกคน ในขณะที่ นั่งรอรถ เขาเหลือบมองไปเห็นโปสเตอร์เกี่ยวกับคำสอนอิสลามและคำคม โดนๆ เขารีบเดินไปอ่านใกล้ๆอย่างทันที เขาอึ้งอยู่สักพักที่เห็นข้อความที่ ปรากฎของหลักมะกอศิดสง่ิ ที่ตอ้ งห้ามระหวา่ งชายหญงิ หลักมะกอศกิ ได้กล่าวไว้ว่า ความจำเปน็ ทม่ี นุษย์จะต้องรกั ษาวงศ์ตระกูลคือ การแต่งงานให้ถูกต้องตามหลักศาสนาอิสลาม และจำเป็นจะต้องหลีกห่าง การผิดประเวณี ซึ้งหากเราสามารถออกห่างจากสิ่งที่ผิดประเวณีได้จะ สามารถรักษาชื่อเสียงและวงศ์ตระกูลไว้ได้แต่หากเราเข้าใ กล้หรือยุ่ง เก่ียวกับการผิดประเวณีมากเท่าไร ความเสียหายทจี่ ะเกิดขึ้นต่อวงศ์ตระกูล และความขัดแย้งต่างๆจะเกิดขึ้นอีกมากมาย เช่น การตั้งครรภ์โดยที่ยังไม่ พร้อม และโรคอีกมากมายที่จะตามมา ดังที่อัลลอฮ ทรงห้ามในอัลกุรอาน “และจงอย่าเข้าใกล้การละเมิดประเวณี แท้จริงมันเป็นการลามกและ หนทางท่ชี ว่ั ร้ายยิง่ ” (อลั อสิ รออฺ : 32) หลังจากละหมาดมัฆริบเสร็จ อานา ที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้โต๊ะหนังสือใน ห้องนอนเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเปิด Messenger ไปยังข้อความที่เขา มักจะสนทนาอยู่บ่อยๆและตัดสินใจบอกชายหนุ่มว่า ต่อไปนี้เราอย่า ติดต่อกันอีกเลยนะเราไม่อยากทำผิดมากไปกว่าน้ี จากนั้นเขาตัดสินใจ บล็อคทันทีทันและวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะหนังสือ เขาเหลืบตามองนาฬิกา รูปดาวที่วางอยู่บนโตะหนังสือใกล้โคมไฟ ขณะนี้เวลาสองทุ่มพอดี ด้วย ความรู้สึกเหนื่อยๆ และถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆ ทันใดนั้นเขาลุกจากเก้าอ้ี แล้วเดินไปที่พรมละหมาดข้างเตียงนอน เขาละหมาดอีซา จากนั้นเขา ละหมาดเตาบตั สองรอกอัตและหลังละหมาดเตาบัตอานาที่กำลังนั้งบนพรม ละหมาดอยู่นั้นได้ยกมือสองข้างของเขาพร้อมทั้งน้ำตาแห่งความส ำนึกผิด

ภาพ/ฉาก 179 ในหอ้ งนอน ไหลพร่าจากขอบตาหยดลงบนผ้าละหมาดสขี าว อานาสัญญากับอัลลอฮว่า จะไม่ทำอีกแล้วบ่าวจะเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้นเพื่อ อัลลอฮพร้อมน้ำตา แหง่ ความสำนึกผดิ บท บรรยากาศในหอ้ งนอน อานาตื่นได้แล้วลูก!! เสียงแม่ที่กำลังปลุกอานาด้วยน้ำเสียงเบาๆ และเคาะ ประตูห้องเป็นปกติ อานาที่กำลังหลับอยู่นั้นเมื่อได้ยินเสียงแม่ปลุกเขาเลย รู้สกึ ตวั ขน้ึ ว่าเขากำลังฝนั อยู่ความฝนั นเี้ หมอื นจริงมาก ทันใดนนั้ เขารูส้ ึกวา่ มี น้ำตาซึมๆอยู่อยู่บริเวณขอบตา เขาเลยใช้มือปาดอย่างเบามือด้วยสาเหตุท่ี เขารู้สึกเสียใจอย่างสุดขั้ว นี่เป็นความฝันที่เลวร้ายสำหรับฉัน ฉันขอให้ อัลลอฮทำให้ฉันห่างใกลจากสิ่งเหล่านี้ดว้ ยเถดิ เสียงดนตรปี ระกอบ

180 Storyboard ช่อื เร่อื ง สุร่ยุ สุรา่ ย (สมาร์ทโฟน) กล่มุ เป้าหมาย นักเรยี นช้ันมัธยมศกึ ษาปีท่ี 5 ภาพ/ฉาก บท ณ. โรงเรยี นมะกอศิตวทิ ยา ณ. ห้องเรยี น ชั้น ม. 5 บรรยากาศในห้อเรียนที่มี อาซี๊ด รีญาด และชานนท์ เด็ก 3 คน ที่กำลังซุ่มดูโฆษณาในโทรศัพท์ เด็กผู้ชาย 3 คน กำลังซุ่มดู รญี าดก็ได้พูดข้ึนมาวา่ โทรศัพท์ รญี าด : นๆี่ เอารนุ่ นีไ้ หม? รนุ่ ใหมล่ ่าสุดเลยนะ ช่วงน้ีเขาเปิดจองกนั อยู่ ชานนท์ : Iphone11 ใช่ไหม? แมเ่ ราจองให้เราเรยี บรอ้ ยแลว้ หละ่ รญี าด : จรงิ หรอ! ง้นั เราจองด้วยดีกว่า นายละ่ ! อาซ๊ดี จะจองด้วยไหม อาซด๊ี : เอม่ิ .... เราตอ้ งกลบั ไปบอกอาบีย์ก่อนนะ แต่นายก็ลงทะเบียนให้ เราพลางๆ เลยก็ได้ เรากลวั จองไมท่ นั ภาพ/ฉาก บท บรรยากาศในห้องครัวที่มี เช้าวันต่อมา ระหว่างรบั ประทานอาหารกอ่ นไปเรยี น ส ม า ช ิ ก ค ร อ บ ค ร ั ว ก ำ ลั ง อาซี๊ดเรมิ่ การสนทนา รับประทานอาหารพร้อมหน้า อาซี๊ด : อาบีย์โทรศัพท์ที่ผมใช้ตอนนี้ก็เริ่มเก่าแล้ว มันใช้ไม่ค่อยดีด้วย พร้อมตากัน เล่นเกมติดๆ ขัดๆ ถ่ายรูปก็ไม่ชัด ผมว่า ถ้าซื้อ iphone11 ก็น่าจะดีนะ ครบั ราคากไ็ มไ่ ดแ้ พงเทา่ ไหร่ ประมาณ 30,000 กวา่ บาทเอง อาบยี ์ : อัลลอฮ! 30,000 จะไปเอาเงนิ จากทไ่ี หนลกู เงินตัง้ มากมายขนาด นัน้ สเู้ ราไปทำอยา่ งอ่ืนดกี วา่ อาซี๊ด : ถา้ ผมไม่ซื้อรนุ่ น้ี ผมตกเทรนด์แน่ๆเลย อกี อย่างต้องโดนเพ่ือนล้อ อกี ดว้ ย อาบีย์ : งั้นเอาอย่างงี้นะ อาบีย์อนุญาตให้ซื้อได้ แต่มีข้อแม้ ลูกต้องเก็บ เงนิ ซือ้ ด้วยตนเอง ภาพ/ฉาก บท 2 พี่น้องที่กำลังล้างจานใน เมื่อรับประทานอาหารเสร็จ อานากับอาซี๊ดก็เก็บจานไปล้างในห้องครัว หอ้ งครัว ระหว่างนั้นอาซี๊ดก็ได้ปรึกษาอานาเรื่องโทรศัพท์ อานาพี่สาวของเธอไม่ เห็นด้วย พรอ้ มให้คำแนะนำว่าอย่ารบี ตัดสินใจซ้ือ เพราะดว้ ยสถานการณ์ การเงนิ ทบี่ า้ นกำลังมปี ญั หา แตอ่ าซี๊ดกด็ เู หมอื นจะไมส่ นใจคำพูดนั้น แล้ว เขาก็เดนิ ออกจากห้องครัว

181 ปีด๊ ๆๆ เสยี งแตรรถโรงเรียนดังหนา้ บ้านของอาซ๊ดี ภาพ/ฉาก บท 1.สองพี่น้องกำลังวิ่งจะไปขึ้น อาซี๊ดกับอานารีบวิ่งขึ้นรถบัส เมื่อถึงโรงเรียน อาซี๊ดก็ทวนถามเพื่อนถึง รถ การลงทะเบียนสงั่ ของวา่ สำเร็จหรอื ไม่ 2.เด็กผู้ชาย 3 คนกำลังยืนคุย อาซดี๊ : นๆี่ รีญาด นายลงทะเบยี นให้เราแล้วใช่ไหม? กัน ณ. หนา้ ประตูโรงเรียน รีญาด: เรียบร้อยแล้ว การลงทะเบียนเป็นอันเสร็จสิ้น แค่รอชำระเงิน ภายในเวลาทกี่ ำหนด อาซด๊ี : แล้วก่เี ดอื นหละ่ ? รีญาด: เป็นเดือนเลยหรอ! ตลกจังเลยนะนายเน่ียะใครเขาสั่งของกันเปน็ เดือนหล่ะ เดี่ยวก็เสียลกู ค้ากันพอดี โทรศัพท์รุ่นนี้เขาเปิดจองเพียงแค่15 วนั เทา่ นั้น หากเราไมช่ ำระเงนิ ภายในเวลาที่กำหนดก็จะถอื ว่าเป็นโมฆะ อาซี๊ดถึงกับอึ้งพร้อมสีหน้าที่ตกใจ แต่เขาก็ได้แต่เก็บอาการเพราะกลัว โดนเพื่อนลอ้ และเขากไ็ ด้ตอบเพ่อื นไปว่า อาซดี : ภายใน15วันหรอ โอเคได้ๆ แค่15 วนั เองสบายมาก ภาพ/ฉาก บท 1 .เด็กผชู้ ายทกี่ ำลังเดินลงบนั 2 วนั ผา่ นไป ณ. บา้ นของอาซี๊ด ใด แลว้ ม่งุ หนา้ ไปยงั ห้องครวั อาซ๊ีดตน่ื ข้ึนมาพร้อมมุ่งหนา้ ไปยงั ห้องครวั ในขณะน้ัน เขาได้มองไปยังอา 2.เขาเดินไปทกั พอ่ ทก่ี ำลงั นง่ั บีย์ย์ของเขาที่กำลังนั่งกลุ้ม อาบีย์ย์มีสีหน้าและท่าทีที่เคร่งเครียด เขาก็ กลุ่มอยู่ท่ีโต๊ะอาหาร เลยเดนิ ไปถาม 3. สมาชิกครอบครวั ท่ีกำลังสน อาซด๊ี : อาบีย์เป็นอะไรรเึ ปลา่ ครับ ทำไมดูเครียดๆ จงั นากันระหว่างรับประทาน อาบยี ์ : ไม่มอี ะไรหรอกลูก มานง่ั กนิ ขา้ วด้วยกนั เถอะ อาหาร อุมมีย์กับอานาก็เตรียมสำรับอาหารเช้ามาตั้งบนโต๊ะ ทุกคนก็อ่านดูอาร์ และเร่มิ รับประทานอาหาร เมื่อรับประทานอาหารเสร็จ อาบีย์ย์ก็ได้พูดขึ้นมาว่า ช่วงน้ีอาบีย์ไม่ ออกไปทำงานแล้วนะ เนื่องจาก ทางบริษัทมีปัญหานิดหน่อย อาบีย์จะ กลับมาช่วยอุมมีย์ขายของที่บ้าน ในระหว่างนี้ อาบีย์ก็อยากให้ลูกๆ ชว่ ยๆ กันใชจ้ ่ายอย่างประหยดั นะ ภาพ/ฉาก บท เด็กผู้ชายที่กำลังนั่งเครียด อาซี๊ดเด็กที่กำลังหลงใหลในการซื้อของโดยปราศจากความจำเป็น ชอบ หลังจากผเ็ ปน็ พ่อสนทนาเสร็จ ตามเพื่อน ก็เริ่มมีอาการกระสับกระส่าย และสับสน เขาคิดอยู่ในใจว่า ฉันต้องเสร็จแน่ๆ เลย ช่วงนี้อาบีย์ก็พักงาน ทางบ้านก็มีภาระเยอะ แล้ว

182 ฉันจะไปเอาเงินที่ไหนจ่ายค่าโทรศัพท์หล่ะ อีกไม่กี่วันแล้วด้วย ทุกคน ต่างกันเงียบ สนทนาในห้องรับประทานอาหารก็จบลงด้วยการแยกย้าย ของแตล่ ะคนไปทำหนา้ ทข่ี องตัวเอง ภาพ/ฉาก บท บรรยากาศในห้องเรียนที่มี ณ.หอ้ งเรยี น เด็กผู้ชายคนหนง่ึ ท่ีดูเหมือนไม่ อาซี๊ดที่วันนี้เขาดูเหมือนคนที่มาเรียนแตไ่ ม่ได้พาหัวใจ เขาเครียดและไม่ มีกะจิกกะใจที่จะเรียน และมี พูดจาอะไรกับใคร ในขณะนั้น ครูวีก็กำลังสอนใกล้เสร็จพอดี แล้วครกู ็ได้ ครผู ชู้ ายทีก่ ำลงั สอนอยู่ สั่งงานให้นักเรียนไปศึกษาค้นคว้าข้อมูลเกี่ยวกับ การบริหารเงินใน ชีวิตประจำวันของตัวเองเป็นอย่างไร แล้วคาบหน้าให้ทุกคนออกมา นำเสนอหน้าช้ันเรยี น ภาพ/ฉาก บท ณ. ห้องคอมพิว เตอร์ที่มี เมื่อหมดคาบ อาซี๊ดและเพื่อนๆก็พากันเข้าไปใช้บริการคอมพิวเตอร์เพ่ือ เด็กผู้ชาย 3 คน กำลังเล่นคอม การศึกษาในห้องสมุด เพื่อจะหาข้อมูล แต่เจตนาลึกๆของอาซี๊ดแล้วเขา อยู่ และมีเด็กหนึ่งในนั้นที่ ต้องการจะยกเลิกรายการสั่งของ แต่แล้วการยกเลิกการสั่งของไม่สำเร็จ น้ำตาไหลระหว่างดูวิดีโอใน เขาเลื่อนๆเมาส์ จนไปคลิกคลิปวิดีโอหนึ่ง เกี่ยวกับลูกที่ไม่เชื่อฟังต่อพ่อ คอม แม่ ชอบใช้เงินโดยไม่คิด หาความสุขของตัวเองไปวันๆ อาซี๊ดน้ำตาไหล ด้วยความผิดหวังในตัวเอง ที่ทำไมตนทำได้ถึงขนาดนี้ บทความทิ้งท้าย ของวิดีโอ ตามหลักมะกอศิตได้กล่าวว่ามีความจำเป็นที่จะต้องรักษา ทรัพย์สินและจำเป็นในการห้ามฟุ่มเฟือย และควรแก่การใช้จ่ายอย่าง ประหยัดอีกทั้งยังเห็นคุณค่าของทรัพย์สินทว่าสิ่งหนึ่งสิ่งใดไม่นำมาซึ่ง ประโยชน์ และหากส่งผลกระทบต่อตัวเอง และผู้อื่นก็เป็นสิง่ จำเปน็ ที่เรา จะตอ้ งหลกี เล่ยี ง ดงั โองการจากพระมหาคัมภรี ์อลั กุรอ่าน {17:27} ความ ว่า: แท้จริง บรรดาผู้สุรุ่ยสุร่ายนั้นเป็นพี่น้องของเหล่าชัยฏอน และ ชยั ฏอนน้ันเนรคณุ ต่อพระเจา้ ของมนั ภาพ/ฉาก บท เด็กผู้ชาย 3 คน ที่กำลังนั่งคุย วนั ถดั ไป ณ.หอ้ งเรียน กันอย่างเคร่งเครียด ใน อาซี๊ด: นี่รีญาด ชานนท์ พวกนายช่วยเรายกเลิกการจองโทรศัพท์หน่อย หอ้ งเรยี น ไดไ้ หม? (สีหน้าอาซ๊ดี ท่ีเศรา้ ) รีญาด : อ่าว! ทำไมหล่ะ!

183 ชานนท์ : นแ่ี กอย่าบอกนะ่ วา่ จะไม่สัง่ ซ้ือเหมอื นพวกเรา อาซี๊ด : ไม่แล้วหล่ะ เรามีเหตุผลบางอย่างของเรา ช่วงนี้เศรษฐกิจทาง บา้ นไม่ค่อยดี อมุ มยี ์กับอาบีย์ต้องทำงานหนัก และอีกอยา่ งช่วงน้ีพวกเรา ก็ต้องใช้จ่ายเยอะ ทุกคนยืนกนั หน้าเสีย (คร่นุ คริด) อาซีด๊ : นะๆ ช่วยเราหน่อย รีญาด ชานนท์ : โอเคๆ เดีย๋ วพวกเรายกเลิกให้ อาซดี๊ : ขอบใจพวกนายมากๆนะ ภาพ/ฉาก บท เด็กผู้ชายกับผู้หญิงที่กำลังคุย หลังเลกิ เรียน อาซ๊ดี และอานาเดนิ ไปข้ึนรถ ในขณะน้นั เอง กันยิ้มแย้ม ในขณะที่กำลังเดิน อาซี๊ดก็ได้เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้พี่สาวฟัง พี่สาวก็ได้บอกเขาไปว่า ไปขน้ึ รถ โรงเรยี น อัลฮัมดลู ลิ ลาฮ ถา้ อุมมีย์กับอาบยี ์รู้ต้องดีใจแนๆ่ เลยที่เราคดิ ได้ ภาพ/ฉาก บท สองพี่น้องชายหญิง ที่กำลัง เม่ือถงึ หน้าบ้านทั้งสองให้สลาม แลว้ เดินเข้าบา้ นพร้อมกัน เดินก้าวเข้าบ้านด้วยสีหน้าที่ อุมมีย์ กบั อาบีย์ ก็ได้นงั่ อยู่บนเกา้ อี้ห้องน่ังเลน่ ยิ้มแย้ม และมีความสุข เข้าไป อาซ๊ดี : อัสสลามูอาลยั กมุ อมุ มยี ์ อาบีย์ ทักทายอาบีย์กับอุมมีย์ที่กำลัง อมุ มยี ์ อาบยี ์ : วาอาลัยกุมุสสลาม นง่ั อยู่ในหอ้ งนง่ั เล่น อาบยี ์ : เรียนเปน็ ไงบา้ งลกู เหนอ่ื ยไหม? อาซดี๊ : อลั ฮมั ดูลลิ ลาฮครับ อาบีย์ครบั ผมมีอะไรจะสารภาพครับ อาบีย์กับอาซี๊ดที่กำลังสนทนา อาบีย์ย์ : วา่ ไงลกู ลกู มอี ะไรรเึ ปลา่ ? กัน อาซ๊ีดร้องไห้ระหว่าง อาซี๊ด : อาบีย์ครับ 4-5 วันก่อนที่ผมขอเงนิ เพ่ือไปซื้อโทรศัพท์นั้น ตอนนี้ สนทนา ผมคิดได้แล้วครับ ผมยกเลิกรายการทุกอย่าง แล้วผมก็สำนึกผิดแล้ว (อาซี๊ดพูดพลางเสียงสะอึกร้องไห้) ผมรู้ว่าตอนนี้ที่บ้านเราเศรษฐกิจไม่ ค่อยดี อาบีย์เองก็ต้องกลับมาช่วยอุมมีย์ทำงานที่บ้านภาระอื่นๆ อีก มากมาย อาบีย์ครับ อาซี๊ดขอมาอัฟด้วยน่ะครับ ที่ทำตัวเหลวไหล ไม่เชื่อฟังอาบีย์ หลงั จากนี้ผมจะคดิ ให้รอบคอบกอ่ นจะตัดสนิ ใจทำอะไร

184 อาบีย์: อัลฮัมดูลิลลาฮ อัลลอฮรักลูก ไม่ต้องร้องน่ะ อาบีย์เข้าใจและดีใจ มากๆ เลย ที่ลูกของอาบีย์คิดได้ ใช่แน่นอนว่าทกุ อย่างมันไม่มีอะไรได้มา ง่ายๆ อาบีย์หวังว่าบทเรียนในครั้งนี้จะทำให้ลูกโตมากขึ้น เพราะทุกๆ บททดสอบมันย่อมมีฮิกมะห์ (สิ่งดีๆ) ซ่อนอยู่เสมอ อานาลูกเองก็ดู ตัวอย่างจากน้องนะ ลูกทั้งสองจะโตขึน้ ผ่านการทดสอบต่างๆ และอาบีย์ ขอให้ลูกทั้งสองอดทน เชื่อมั่น และดูอาร์ทุกครั้ง เมื่อบททดสอบเข้ามา หนูทั้งสองเก่งมากๆ น่ะลูก ลูกต้องเข้มแข็งและยืนหยัดในอัลลอฮฺองค์ เดียว ภาพ/ฉาก บท ทกุ คน(อาบีย์ อุมมีย์ อาซี๊ด จบการสนทนาระหว่างสมาชิกในครอบครัว อานา) เข้ามากอดกันอย่าง ทกุ คนก็กอดกนั ตัวกลมในห้องน่งั เลน่ ด้วยความรักและความอบอุ่น อบอนุ่

186 Storyboard ชอ่ื เรอื่ ง ละหมาดอศิ ติกอเราะห์ (ละหมาด) กลมุ่ เป้าหมาย นกั เรียนชัน้ มัธยมศึกษาปที ี่ 6 ภาพ/ฉาก บท # ภาพบรรยากาศท่ี เทอม2ของนักเรียนช้ันมัธยมศึกษาปีที่ 6........ คึกคัก ณ โรงเรยี นมะ การเรยี นของนักเรยี นชั้นประถมศกึ ษาปีที่๖ ดำเนนิ ไปอย่างรวดเร็ว มี กอศิด นักเรียนบางกลุ่มได้ไปเรยี นพเิ ศษ และตวิ อย่างหนกั มีนักเรยี นบางคนท่ีได้ # ภาพ ณ หอ้ งสมุด ทมี่ ี ไปสอบเกบ็ คะแนนกันแล้วเพ่ือชิงเข้ามหาวทิ ยาลัยดงั ๆ สว่ นบางคนที่ยงั บรรยากาศสงบและเย็น ไม่ได้ไปสอบกม็ ุ่งแต่อา่ นหนงั สือ และก็มบี างคนที่อยู่แบบไม่รู้เป้าหมาย สบาย และฉาย หน่งึ เดอื นก่อนสอบเขา้ มหาวิทยาลยั ทุกๆปีจะมบี รรยากาศของนกั เรียน บรรยากาศทน่ี ักเรียนนงั่ ช้นั ม.6 กำลงั นั่งตวิ และอ่านหนังสือกนั อยา่ งขะมักเขมน้ ในหอ้ งสมุด และ เป็นกล่มุ ๆ ติวหนังสือ ในปนี ก้ี ็เชน่ กนั มีกลุ่มของอาซี๊ดและรียาดกำลงั ติววิชาวิทยาศาสตร์อยู่ท่ี และนักเรยี นทุกคนแสดง มมุ ด้านในสุดของห้องสมดุ บางกลุ่มกำลังตวิ วิชาภาษาอังกฤษ อีกกลมุ่ สีหน้าทีม่ งุ่ ม่นั และต้ังใจ กำลงั ตวิ วชิ าฟิสิกส์ ในขณะท่ีกลุ่มของอานาและมารณี กำลังติววชิ า # ฉากที่นักเรยี นกำลังติว คณติ ศาสตร์ และสนทนากนั นักเรียน อานา : ทุกคนต้ังใจติวกันนะ เพราะเราเหลอื เวลาไม่มากแลว้ อกี ไม่ถงึ ใช้เสยี งแคเ่ บาๆ พอได้ เดอื นเราก็ตอ้ งไปสอบกันแล้ว ยนิ กันแคใ่ นกลุ่ม เพราะ มารีณ : ใชๆ่ อีกไมน่ านแลว้ พวกเราต้องตง้ั ใจให้มากนะ เพราะการสอบ ในหอ้ งสมดุ ไมส่ ามารถ ครง้ั นีถ้ ือเปน็ การวดั อนาคตของเราเลยล่ะ คยุ เสียงดงั ได้ กอหญ้า : อืม.. ใช่ แล้วเพื่อนๆแตล่ ะคนมีเปา้ หมายอยากเรียนอะไรกัน บ้างละ่ มารีณ : ฉนั มเี ปา้ หมายแล้ว ฉันอยากเรียนครู นีค้ ือความใฝ่ฝนั ของฉนั เลย ล่ะ อานา/กอหญา้ : จ้า คณุ ครมู ารีญ มารีณ : แลว้ พวกเธอล่ะ รู้แล้วหรอื ยงั วา่ อยากเรียนคณะอะไร? กอหญ้า : ฉนั อยากเป็นนักการทตู ฉันเลยเลอื กเรยี นคณะ รัฐศาสตร์ สาขาความสัมพนั ธร์ ะหวา่ งประเทศไงล่ะ อานา/มารีณ : โหว.. ดีจงั มีเป้าหมายทชี่ ัดเจน พยายามทำใหเ้ ตม็ ทีน่ ะ สู้ เขาละ กอหญา้ : ขอบใจจ้า แล้วคนเก่งของเราล่ะ อานาเธออยากเรยี นดา้ นไหน หรอ? อานา : อมื .. ฉันยงั ไม่แนใ่ จเลย วา่ จะเลือกเรียนอะไร แตต่ อนนี้ฉันมสี อง คณะอยใู่ นใจกค็ ือ ทนั ต์แพทย์กบั เภสชั ศาสตร์นแ้ี หล่ะ มารณี : เธอกล็ องไปสอบท้งั สองคณะสิ ถา้ ติดคณะไหนเธอกเ็ ลอื กคณะนัน้

187 อานา : ใชๆ่ ฉนั กค็ ดิ อยา่ งนนั้ แหล่ะ # ภาพขณะเดนิ ทางด้วย หน่งึ คืนก่อนสอบ………… รถเมล์ของนกั เรยี นกลุม่ ทุกคนมุ่งมัน่ กับการอา่ นหนังสืออย่างหนัก วันร่งุ ขึน้ ต่างคนต่างแยกย้าย นี้ กนั ไปสอบตามมหาลัยตา่ งๆท่ีตัวเองเลือก มารีน, อานา, กอหญา้ และ เพื่อนๆของเขาเดินทางไปสอบทมี่ หาลยั แหง่ หนงึ่ ในขณะที่กำลังเดินทาง ก็มบี ทสนทนาเลก็ ๆระหวา่ งพวกเขา กอหญ้า : ฉันต้ังใจเลยนะว่าฉันตอ้ งสอบตดิ ใหไ้ ดค้ ณะนี้และมหาวทิ ยาลัย นี้เทา่ นน้ั อานา : แตฉ่ นั คิดวา่ ฉนั จะลองไปสอบหลายๆท่ีนะ่ มารีณ : ใช่ๆ ฉนั กค็ ดิ เหมือนเธอเลยอานา แลว้ นีเ้ ธอมสี อบทีไ่ หนอีกหรอ? อานา : อีกสองวัน ฉันมสี อบท่ีมหาลัยฟาฏอนี คณะเภสัชศาสตรน์ ่ะ มารีณ : อ่อ มหาลัยนี้กด็ ีนะ ฉันกว็ า่ จะลองไปสอบคณะศึกษาที่มหาลยั นี้ เหมือนกัน แตอ่ ีกสองสัปดาห์ขา้ งหน้า แต่อยา่ งไรกต็ ามพวกเราต้องทำให้ ดีทสี่ ุดนะ ขอพรให้เยอะๆ สๆู้ นะทกุ คน ทุกคน: สูๆ้ !! ภาพ/ฉาก บท # ณ โรงเรยี นมะกอศดิ สองสปั ดาห์หลงั จากนั้น........ ฉายบรรยากาสทน่ี า่ สำหรบั นักเรยี นชนั้ ม.6ทกุ คนมันเป็นช่วงเวลาท่แี สนวนุ่ วาย และน่าตืน่ เต้น ตนื่ เต้นมนี ักเรยี นเดิน เพราะต้องล้นุ อยูต่ ลอดเวลา กับผลการสอบเข้ามหาวิทยาลัยตา่ งๆ ที่ใกล้ ขวักไขว่กนั ไปมา จะประกาศออกมาแลว้ บางคนสอบเพียงหน่ึงสปั ดาหก์ ็รผู้ ลแล้ว แตก่ บั อีก # ณ ท่บี า้ นของอานา หลายๆคนตอ้ งรอผลเปน็ เดือน เช่นเดยี วกับอานาที่รอผลสอบจนกระท่ัง ฉายภาพวันอาทิตย์ ซง่ึ ถึงอาทติ ยส์ ุดท้ายของเดอื นน้ี และวันนเี้ ป็นวันท่ปี ระกาศผลมหาวทิ ยาลัย เป็นวนั หยุดของอานา ท่อี านาสอบเขา้ # ภาพอานากำลงั มือไม้ อานา : อมุ มยี ์ (เสยี งตะโกน) อัลฮมั ดลู ิลลาฮ อานาสอบติดคณะเภสัช ของ ส่นั น่ังกรอกรหสั เพอื่ เขา้ มหาลยั ฟาฏอนีแลว้ ไปดผู ลการสอบอยู่ อมุ มยี ์รบี เดนิ เขา้ ห้องอานา หน้าจอคอม ณ ห้องนอน อมุ มีย์ : ไหนขออุมมีย์ดูสิ ... มาชาอลั ลอฮ์ ลูกสาวอุมมีย์เก่งมากเลย อุม ของตวั เอง มยี ภ์ มู ิใจในตวั อานามากเลยนะลกู รกั # ภาพอานาน้ำตาคลอ ทนั ใดนนั้ ก็มีเสยี งโทรศัพทด์ ังขึ้นมา “กริ๊งๆๆ” (มสี ายเข้ามาจากมารีณ) ด้วยความดีใจเมื่อเห็นชือ่ มารณี : อัสลลามมอุ าลยั กมุ อานาดผู ลสอบของมหาลยั ILA ตัวเองปรากฏข้ึนมาเป็น (international language academy)แล้วหรอื ยัง ผลออกมาแลว้ นะ คนแรกในตารางของคน อานา : หะ้ !! อะไรนะ จรงิ หรอ ผลประกาศวันน้เี หมอื นกันหรอ ฉันคดิ วา่ ทส่ี อบผา่ นคณะเภสชั ผลออกพร่งุ น้ซี ะอีก ศาสตร์ พร้อมกบั เสียง มารีณ : รบี ๆดูเขา้ ละ่ ตะโกนเรยี กอุมมีย์ดงั ลัน่ อานา:โอเคๆ

188 บ้าน (อานามือไม้สน่ั พิมพร์ หัสสอบเข้าไปปรากฏวา่ ตัวเองสอบติดอกี ท่ีหน่ึงใน # ภาพอมุ มีย์ลบู หัวอานา คณะทันตแพทย์ศาสตร์ อานาเริม่ รู้สึกสับสน กบั ผลสอบระหวา่ งคณะ ดว้ ยสหี น้าที่แสดงถึง เภสัชศาสตรก์ บั คณะทันตแพทย์จึงไปปรึกษาแม่) ความภาคภูมใิ จในตัวลูก สาว ภาพ/ฉาก บท # ณ หอ้ งรบั รองแขก มี ณ หอ้ งรบั รองแขกของบ้าน อานาไดเ้ ดนิ ไปหาอุมมีย์และอาบอี ย่างชา้ ๆ อุมมยี ์นั่งถักไหมพรม อา อานา: อมุ มยี ์ค่ะ อานามเี ร่ืองจะปรึกษา บกี ำลังนง่ั อ่าน อุมมีย์: วา่ ยงั ไงลูก หนงั สอื พิมพ์อยู่ และมี อานา: อานาสอบติดทัง้ สองคณะ ท้ังเภสชั และทันตแ์ พทย์ เลยคะ่ แลว้ ทั้ง อาซด๊ี นงั่ อ่านหนงั สืออยู่ สองมหาลัยกด็ ีท้ังสองเลย หนเู ร่มิ สับสนกบั ตวั เองแลว้ คะ่ อุมมีย์ว่าหนคู วร ข้างๆอมุ มีย์ เลือกคณะไหนดีคะ # ภาพอานามีสีหนา้ อุมมีย:์ ใจเยน็ ๆลูก ค่อยๆคดิ หมั่นดอุ าอฺให้อัลลอฮเฺ ปดิ ทางนะ อานายังมี เคร่งเครียด เดินคอตกมา เวลาตัดสนิ ใจอกี ต้งั หนึ่งเดอื น ลูกลองถามกบั ตัวเองดูว่าส่ิงไหนท่คี ิดวา่ หาอุมมีย์ย์ เหมาะสมกับหนูทสี่ ุด อาบี อาบวี ่าคณะไหนก็ดีทง้ั สอง แค่หนูสอบตดิ ในส่งิ ท่ตี ัวเองชอบอาบีก็ดี ใจแลว้ อานา: ขอบคุณนะค่ะอุมมีย์ อาบี หนูจะลองไปคดิ ดูนะคะ แตว่ นั นที้ ้ังวันอานากเ็ อาแต่นง่ั เครียดไม่ยอมพดู ไมย่ อมจา นั่งคดิ วกวนวา่ ตัวเองควรจะเลือกคณะอะไรดี ภาพ/ฉาก บท # ณ โรงเรยี นมะกอศดิ เชา้ วนั ใหม่ ณ โรงเรียนมะกอศิดวิทยา วทิ ยา อานานงั่ หน้า อานานงั่ ใต้ต้นไม้ดว้ ยสีหน้าไม่คอ่ ยเคร่งเครยี ด สกั พักมารีน เดินเข้าไปหา เครยี ดอยู่ท่ีไมห้ นิ อ่อนใต้ มารีน: อานาๆฉนั กำลังหาเธออยพู่ อดวี า่ จะชวนไปทำฮาลากอฮฺกัน ตน้ ไมห้ น้าอาคารเรียน อานา:ใช่น่ีเปน็ คาบฮาลากอฮฺน.ิ่ .ลืมไปเลย # ภาพบทสนทนา มารีน: ไปๆ ทำฮาลาเกาะฮฺกัน ระหวา่ งอานากับมารีณ อานา :ฉันรสู้ ึกปวดหวั นะ ว่าจะลาซกั คาบ เธอไปเถอะ มารนี : เป็นอะไรมากไหม? เครยี ดอะไรหรือเปลา่ อานา :กม็ ีนิดหน่อย เร่ืองผลสอบเมื่อวานนะ มารนี :เออ้ ...ว่าแตผ่ ลสอบของเธอเป็นอยา่ งไรบ้าง ตกลงผ่านไหม ?

189 อานา:นแี่ หละท่ีฉันเครียด ฉันดนั สอบติดท้งั สองท่เี ลย ตอนนเี้ ริม่ ลังเลไม่รู้ จะเลอื กคณะไหนดี ฉันรสู้ กึ สับสน ไม่สบายใจเลยสกั นดิ ฉันเริม่ เขา้ ใจแลว้ ละวา่ มันลำบากใจมากแค่ไหนกบั การต้องมาตดั สินใจระหวา่ งสองสง่ิ ทมี่ ี ขอ้ ดที ้ังสองแบบนี้ มารนี :ไมเ่ ปน็ ไรอานาคอ่ ยๆคิดค่อยๆตดั สินใจ อานา:มารนี ชว่ ยฉันด้วย...ฉนั ไม่รู้จะเลือกคณะไหนดี ฉันรสู้ ึกไม่สบายใจ เลยท่ีตอ้ งมาเลือก หนง่ึ อย่างกับส่งิ ที่เราชอบท้ังสอง ทันใดนน้ั กม็ ีเสยี ง “กริ้งงงงง กรงิ้ งงงงง.............” (เสยี งประชาสมั พนั ธ์: ตอนนเ้ี ป็นคาบฮาลากอฮฺ ขอใหน้ กั เรียนมสุ ลิมทุกคนเข้าร่วมดว้ ยน่ะครับ) มารีน:ใจเยน็ ๆ งน้ั เอาไวก้ ่อนเรามาทำฮาลากอฮฺกันก่อนนะ มารีนจึงจูงมืออานาไปเขา้ ร่วมฮาลาเกาะฮฺดว้ ยกนั ภาพ/ฉาก บท # ภาพนกั เรียนนัง่ เป็น ณ คาบฮาลากอฮนฺ ักเรียนมุสลมิ ทุกคนแยกยา้ ยกันไปอย่ใู นวงฮาลากอฮฺ กลุ่มตงั้ วงฮาลากอฮฺ ของตวั เองซงึ่ แตล่ ะวงน้ันจะประกอบไปดว้ ยคุณครปู ระจำชั้น กระจายไปทวั่ สนามหญ้า คณุ คร:ู หวั ขอ้ ท่ีเราจะคยุ กันต่อไปนี้เปน็ หวั ข้อเกี่ยวกบั การเรยี นตอ่ ใน ทร่ี ่มร่ืนปกคลุมไปดว้ ย อนาคตของนักเรยี น ต้นไม้ (ซ่ึงนกั เรียนแต่ละคนกไ็ ด้ บอกปัญหาและเปา้ หมายของตัวเองรวมไปถึง # ฉายภาพบรรยากาศ มหาลัยทีต่ วั เองได้ไปสอบ) นกั เรียนรอบๆส่ง ส่วนอานากย็ ังมีความลังเลทจ่ี ะพดู ปัญหาของตวั เอง จนมารีนต้องมา เสยี งพดู ดังเจียวจ้าว บาง สะกดิ บอก กลุม่ กม็ ีเสียงหัวเราะ มารีน : เธอลองพดู เรื่องท่ีเธอไม่สบายใจสิ บางทีคณุ ครอู าจจะมีสิ่งดีๆมา บางกลุม่ กำลังแสดงสี แนะนำเธอกไ็ ด้ หนา้ เคร่งเครยี ดต้ังใจฟัง อานา:กไ็ ด้ๆ ในสิ่งทคี่ รกู ำลังพูด และ อานา ครูค่ะ หนูสอบติดคณะที่หนูชอบท้งั สองท่ี แตห่ นูไมร่ ู้วา่ จะเลือกอัน บางกลมุ่ กำลังว่งิ เล่น ไหนดี อยา่ งสบายๆ เพราะครู คุณครปู ระจำช้นั :แลว้ อานาได้คิดดูหรอื ยงั ว่าอันไหนดีและมีความถนัดมาก ดแู ลฮาลากอฮยฺ ังไมม่ า ทส่ี ดุ #ฉายภาพวงฮาลากอฮฺ อานา หนไู ด้คดิ อย่างรอบคอบแลว้ คะ่ ครู แต่มันก็ดีทั้งสอง ที่สำคัญมันเปน็ ของอานา ท่ีมเี พ่ือนใน สิ่งทห่ี นถู นดั ทั้งสองอีกดว้ ยค่ะ กลุ่มคนหนงึ่ กำลังเลา่ คุณครูประจำชัน้ :ถ้าหนูยงั ลงั เลไมร่ ู้จะตัดสินใจอยา่ งไรดี ทำไมหนูไมล่ อง เหตกุ าณ์ที่ตวั เองไปสอบ ละหมาดอสิ ติคอเราะหล์ ่ะครับ อย่างภาคภูมิใจ อานา/เพ่ือนๆ:ละหมาดอสิ ติคอเราะห์คอื อะไรคะ? คณุ ครู:ละหมาดอสิ ติคอเราะห์กค็ อื การละหมาดเมื่อเราต้องการตัดสนิ ใจ เรอ่ื งใดเร่ืองหน่ึง ตามหลักมะกอศิต แลว้ การละหมาดอสิ ติคอเราะห์เป็น ความจำเป็น เม่ือเราตอ้ งการทีจ่ ะตัดสินใจเลือกทางท่ดี ีทสี่ ุดแลว้ ใหเ้ รา

190 ละหมาดอิสตคิ อเราะหเ์ พอื่ มอบหมายต่ออลั ลอฮฺโดยหากสิ่งที่เราเลือกนั้น เป็นสงิ่ ท่ดี สี ำหรบั เราทั้งดุนยาและอาคเิ ราะหก์ ข็ อให้พระองค์อำนวยความ ราบรน่ื แตห่ ากไมเ่ ป็นการดีก็ขอใหส้ ่งิ น้ันออกไปจากชวี ิตเรา และขอให้สง่ิ ท่จี ะเกิดขน้ึ จากความประสงค์ของพระองคเ์ ป็นสงิ่ ท่ดี ีทีส่ ุดสำหรับเราและ ขอให้เราพอใจกับมัน อานา:อ่อแบบน้ีนเี่ อง เดีย๋ วหนูจะกลับไปศกึ ษาแล้วละหมาดอิศติคอเราะห์ ดูนะคะ ญะซากัลลอฮคุ ็อยรอนคะ่ ครู ภาพ/ฉาก บท # ภาพอานากำลังอา่ น ณ ท่ีบ้านของอานา หนงั สอื ทำความเขา้ ใจ เมื่ออานากลับมาถึงบ้านเธอก็นัง่ ศกึ ษาเร่ืองการละหมาดอศิ ติกอเราะห์จน เก่ียวกบั การละหมาดอศิ เข้าใจอย่างละเอียด จนกระท่ังเม่อื ถึงค่ำคืนนน้ั เธอกไ็ ดล้ ะหมาดอิศติคอ ติกอเราะหด์ ้วยความ เราะห์ และตัง้ เจตนาอย่างแน่วแน่วา่ “ถ้าอันไหนเปน็ สิง่ ท่ดี ีทสี่ ุดและ ตั้งใจ เหมาะสมท่สี ุดสำหรบั ฉนั ของใหเ้ อกองค์อลั ลอฮฺจงเลือกสิง่ นัน้ มาใหฉ้ นั # ภาพอานาอยู่ในชดุ ด้วยเถิด อามีน” ละหมาดสีขาว และกำลงั เมอ่ื ผลออกมาก็ทำให้เธอรสู้ กึ โลง่ ใจ และรู้สกึ สบายใจอยา่ งมากกับผลท่ี ละหมาด ขอพรจาก ออกมา พระองค์อัลลอฮฺใน อานา: (คดิ ในใจ) “การมอบหมายใหพ้ ระองค์เลือกมนั รูส้ ึกสบายใจแบบนี้ กลางดกึ ณ ห้อง น่เี อง พร่งุ น้ีคงต้องไปขอบคณุ คณุ ครแู ล้วล่ะ ที่แนะนำใหฉ้ นั ละหมาดอศิ ติ ละหมาดท่ีค่อนขา้ งมืด กอเราะห์ และทำให้ฉนั ไดต้ ดั สนิ ใจเลอื กสงิ่ ท่ีดีๆดว้ ยการขอพรจาก สนทิ ภายในบ้านของเธอ พระองค์” ภาพ/ฉาก บท #บรรยากาศ ณ ทีบ่ า้ น เชา้ วันร่งุ ขึน้ ณ ที่บา้ น ของอานา อมุ มยี ์:เป็นไงบ้างอานา ตดั สินใจได้หรอื ยังลูก วา่ จะเรียนต่อคณะอะไรดี? # ภาพอานากับอมุ มยี ์ อานา:อลั ฮัมดลุ ิลละห์ค่ะอุมมีย์ เม่อื คืนอานาไดล้ ะหมาดอสิ ตคิ อเราะห์แล้ว กำลงั น่งั คยุ กันอยู่ทโี่ ซฟา ขอบคุณพระองค์ทที่ รงชแี้ นะแนวทางท่ีดที ่ีสดุ ในการเรยี นของอนา อานา ที่ห้องรับแขกภายในบ้าน ตัดสนิ ใจไดแ้ ลว้ ว่าอานาจะเรยี นต่อคณะเภสัชศาสตรค์ ่ะ อุมมีย์:อัลฮมั ดลุ ลิ ละห์ อมุ มีย์ขอให้ลูกตั้งใจอย่างเต็มทีก่ ับส่ิงทล่ี กู เลอื กนะ อานา:ขอบคุณนะคะอุมมยี ์ ภาพ/ฉาก บท