(ร่าง) แนวทางการจัดกิจกรรม ตามหลักสูตรสำหรับเด็กที่มีความต้องการจำเป็นพิเศษระยะแรกเริ่ม ของศูนย์การศึกษาพิเศษ ฉบับปรับปรุง พุทธศักราช ๒๕๕๘

(รา่ ง) แนวทางการจัดกิจกรรมตามหลักสูตรสาหรับเดก็ ท่ีมคี วามตอ้ งการจาเป็นพเิ ศษระยะแรกเรม่ิ ของศูนย์การศกึ ษาพิเศษ ฉบับปรับปรุง พทุ ธศกั ราช ๒๕๕๘ สานกั บริหารงานการศึกษาพิเศษ สานกั งานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพ้ืนฐาน กระทรวงศึกษาธกิ าร

ก คำนำ ตามท่ีสานักบริหารงานการศึกษาพิเศษ สานักงานคณะกรรมการการศึกษาข้ันพ้ืนฐานได้จัดทาแนวทางการจัดกิจกรรมตามหลักสูตรการให้บริการชว่ ยเหลือระยะแรกเร่ิมสาหรับเด็กพิการ ศูนย์การศึกษาพิเศษ พุทธศักราช ๒๕๕๖ มาระยะเวลาหนึ่งแล้ว พบว่า เน้ือหา พัฒนาการท่ีคาดหวัง และแนวทางในการจัดกิจกรรมไม่เอ้ือและไม่สอดคล้องกับความต้องการจาเป็นของผู้เรียนอย่างแท้จริง ประกอบกับ ศูนย์การศึกษาพิเศษต้องให้บริการนักเรียน ที่มารับบริการที่ศูนย์การศึกษาพิเศษ ศูนย์การเรียนเฉพาะความพิการ และรับบริการที่บ้าน จึงมีเป้าหมายในการจัดการศึกษาแตกต่างกัน และแนวโน้มของชุมชน สังคมของประเทศไทยเปลี่ยนแปลงไปเปน็ สังคมแห่งเทคโนโลยสี ารสนเทศทท่ี นั สมยั มากข้ึน ดังนั้น เพ่ือให้การจัดการศึกษาสาหรับเด็กพิการมีความสอดคล้องกับความต้องการจาเป็นพิเศษ และสอดคล้องกับสภาวการณ์ในปัจจุบันสานักบริหารงานการศึกษาพิเศษจึงได้ปรับปรุงแนวทางการจัดกิจกรรมโดยนาทักษะดารงชีวิตประจาวัน และทักษะส่วนบุคคลและสังคม มาเพิ่มเติมในเน้ือหา พัฒนาการที่คาดหวัง และแนวทาวในการจัดกิจกรรม ใน ๓ ทักษะพ้ืนฐาน ประกอบด้วย ๑) ทักษะการช่วยเหลือตนเองในชีวิตประจาวัน ๒) ทักษะการรับรู้และแสดงออกทางภาษา ๓) ทักษะสังคม ซึ่งในการปรับปรุงเน้ือหาพัฒนาการที่คาดหวังได้มีการคานึงถึงเด็กพิการรุนแรงและผู้เรียนที่อยู่ตามบ้าน และการนาเทคโนโลยีสง่ิ อานวย ความสะดวกมาประยกุ ตใ์ ชด้ ว้ ย ขอขอบคุณคณะทางานทุกฝ่ายที่ได้ร่วมมือกันพัฒนา แนวทางการจัดกิจกรรมตามหลักสูตรสาหรับเด็กที่มีความต้องการจาเป็นพิเศษระยะแรกเริ่มของศูนย์การศกึ ษาพิเศษ ฉบบั ปรบั ปรุง พทุ ธศกั ราช ๒๕๕๘ เพ่ือเปน็ ประโยชน์ในการพัฒนาคณุ ภาพการศกึ ษาสาหรับเด็กพิการต่อไป (นายการุณ สกุลประดษิ ฐ์) เลขาธิการคณะกรรมการการศกึ ษาขั้นพน้ื ฐาน พฤศจิกายน ๒๕๕๘

ขสารบญัคำนำ......................................................................................................................... ......................................................................................................... หน้ากลมุ่ ทักษะกลำ้ มเน้ือมดั ใหญ่............................................................................................................................................................................................... ก ๑ ๑. คำอธบิ ำยกลุ่มทักษะกล้ำมเนื้อมดั ใหญ่.......................................................................................................................................................... ๑ ๒. วตั ถุประสงคข์ องกำรพัฒนำกลมุ่ ทักษะกลำ้ มเนื้อมดั ใหญ่.............................................................................................................................. ๑ ๓. แนวกำรจัดกจิ กรรมกำรเรยี นรู้กลุ่มทักษะกล้ำมเนื้อมัดใหญ่.......................................................................................................................... ๒กลมุ่ ทักษะกล้ำมเนื้อมดั เล็ก................................................................................................................................................................................................ ๒๐ ๑. คำอธิบำยกลุ่มทักษะกลำ้ มเนื้อมัดเลก็ ............................................................................................................................. .............................. ๒๐ ๒. วตั ถปุ ระสงคข์ องกำรพฒั นำกลมุ่ ทักษะกล้ำมเน้ือมัดเล็ก............................................................................................................................... ๒๐ ๓. แนวกำรจดั กจิ กรรมกำรเรยี นรู้กลมุ่ ทกั ษะกล้ำมเนื้อมัดเลก็ ........................................................................................................................... ๒๑กลุ่มทักษะกำรชว่ ยเหลือตนเองในชีวติ ประจำวัน............................................................................................................................................................... ๓๑ ๑. คำอธิบำยกล่มุ ทักษะกำรช่วยเหลอื ตนเองในชวี ติ ประจำวนั ........................................................................................................................... ๓๑ ๒. วัตถปุ ระสงคข์ องกำรพัฒนำกลุ่มทักษะกำรชว่ ยเหลอื ตนเองในชีวติ ประจำวัน............................................................................................... ๓๑ ๓. แนวกำรจัดกิจกรรมกำรเรยี นรู้กลุม่ ทกั ษะกำรช่วยเหลือตนเองในชวี ติ ประจำวัน........................................................................................... ๓๒

คสารบญั (ต่อ)กลุ่มทักษะกำรรบั รู้และแสดงออกทำงภำษำ....................................................................................................................................................................... หนา้ ๑. คำอธิบำยกลุ่มทักษะกำรรับรู้และแสดงออกทำงภำษำ.................................................................................................................................. ๖๔ ๒. วัตถปุ ระสงคข์ องกำรพฒั นำกลมุ่ ทักษะกำรรับรู้และแสดงออกทำงภำษำ...................................................................................................... ๖๔ ๓. แนวกำรจัดกิจกรรมกำรเรียนรู้กล่มุ ทักษะกำรรับรแู้ ละแสดงออกทำงภำษำ.................................................................................................. ๖๔ ๖๕กลุ่มทักษะทำงสังคม..................................................................................................................... ...................................................................................... ๗๘ ๑. คำอธบิ ำยกลมุ่ ทักษะทำงสังคม..................................................................................................................... ................................................. ๗๘ ๒. วตั ถปุ ระสงค์ของกำรพฒั นำกลุ่มทักษะทำงสังคม.......................................................................................................................................... ๗๘ ๓. แนวกำรจดั กิจกรรมกำรเรยี นรู้กลมุ่ ทกั ษะทำงสังคม...................................................................................................................................... ๗๙ ๙๖กลุ่มทักษะทำงสติปญั ญำหรือกำรเตรียมควำมพร้อมทำงวชิ ำกำร....................................................................................................................................... ๙๖ ๑. คำอธบิ ำยกลมุ่ ทักษะทำงสติปัญญำหรือกำรเตรยี มควำมพร้อมทำงวิชำกำร................................................................................................. ๙๖ ๒. วตั ถุประสงค์ของกำรพฒั นำกลุ่มทักษะทำงสติปญั ญำหรือกำรเตรยี มควำมพรอ้ มทำงวิชำกำร...................................................................... ๙๗ ๓. แนวกำรจัดกจิ กรรมกำรเรยี นรู้กลมุ่ ทักษะทำงสตปิ ญั ญำหรือกำรเตรยี มควำมพรอ้ มทำงวิชำกำร..................................................................

งสารบัญ (ต่อ)กลุ่มทักษะจำเปน็ เฉพำะควำมพกิ ำรหรือกล่มุ ทกั ษะจำเป็นอ่ืนๆ........................................................................................................................................ หน้ากลุ่มทักษะจำเป็นเฉพำะสำหรับเด็กทม่ี ีควำมบกพร่องทำงกำรเหน็ ................................................................................................................................... ๑๒๑ ๑๒๒ ๑. คำอธิบำยกลุ่มทักษะจำเป็นเฉพำะสำหรับเด็กทมี่ ีควำมบกพร่องทำงกำรเห็น................................................................................................ ๑๒๒ ๒. วัตถุประสงคข์ องกำรพฒั นำกลุ่มทักษะจำเปน็ เฉพำะสำหรับเดก็ ท่มี ีควำมบกพร่องทำงกำรเหน็ .................................................................... ๑๒๒ ๓. แนวกำรจดั กิจกรรมกำรเรยี นรู้กลุ่มทกั ษะจำเปน็ เฉพำะสำหรบั เดก็ ท่ีมีควำมบกพร่องทำงกำรเห็น............................................................... ๑๒๓กลมุ่ ทักษะจำเป็นเฉพำะสำหรับเด็กท่มี ีควำมบกพร่องทำงกำรไดย้ ิน......................................................................................................................... ........ ๑๕๘ ๑๕๘ ๑. คำอธิบำยกลุ่มทักษะจำเป็นเฉพำะสำหรบั เด็กทม่ี คี วำมบกพร่องทำงกำรได้ยิน............................................................................................. ๑๕๘ ๒. วตั ถุประสงค์ของกำรพัฒนำกลุม่ ทักษะจำเป็นเฉพำะสำหรับเดก็ ทมี่ ีควำมบกพร่องทำงกำรได้ยิน................................................................. ๑๕๙ ๓. แนวกำรจดั กจิ กรรมกำรเรียนรู้กล่มุ ทกั ษะจำเป็นเฉพำะสำหรับเดก็ ที่มีควำมบกพรอ่ งทำงกำรไดย้ ิน............................................................. ๑๗๒กลุม่ ทกั ษะจำเปน็ เฉพำะสำหรับเด็กท่ีมีควำมบกพร่องทำงกำรสติปญั ญำ........................................................................................................................... ๑๗๓กลมุ่ ทักษะจำเป็นเฉพำะสำหรับเด็กที่มีควำมบกพร่องทำงร่ำงกำย หรอื กำรเคลื่อนไหว หรือสขุ ภำพ................................................................................ ๑๗๓ ๑๗๓ ๑. คำอธิบำยกลุ่มทักษะจำเป็นเฉพำะสำหรบั เด็กทมี่ คี วำมบกพร่องทำงร่ำงกำย หรือกำรเคลือ่ นไหว หรือสุขภำพ........................................... ๑๗๔ ๒. วัตถปุ ระสงคข์ องกำรพฒั นำกลุ่มทักษะจำเปน็ เฉพำะสำหรบั เด็กท่ีมีควำมบกพร่องทำงร่ำงกำย หรอื กำรเคลื่อนไหว หรือสุขภำพ................ ๓. แนวกำรจัดกิจกรรมกำรเรียนรู้กล่มุ ทักษะจำเป็นเฉพำะสำหรับเด็กท่ีมีควำมบกพร่องทำงร่ำงกำย หรอื กำรเคล่ือนไหว หรอื สุขภำพ...........

จสารบญั (ต่อ)กล่มุ ทกั ษะจำเปน็ เฉพำะสำหรับเด็กท่ีมีควำมบกพร่องทำงกำรพดู และภำษำ..................................................................................................................... ๑๘๓กล่มุ ทักษะจำเปน็ เฉพำะสำหรับเดก็ ที่มีควำมบกพร่องทำงพฤติกรรมหรืออำรมณ์............................................................................................................ ๑๘๔กลุ่มทักษะจำเป็นเฉพำะสำหรับเดก็ ออทิสติก.................................................................................................................................................................... ๑๘๕ ๑๘๕ ๑. คำอธิบำยกลุ่มทักษะจำเป็นเฉพำะสำหรบั เดก็ ออทสิ ติก................................................................................................................................ ๑๘๕ ๒. วัตถปุ ระสงค์ของกำรพัฒนำกลุ่มทักษะจำเป็นเฉพำะสำหรับเด็กออทิสติก.................................................................................................... ๑๘๖ ๓. แนวกำรจดั กิจกรรมกำรเรียนรู้กล่มุ ทักษะจำเป็นเฉพำะสำหรับเดก็ ออทิสติก................................................................................................ ๑๙๐กลุ่มทกั ษะจำเป็นเฉพำะสำหรับบคุ คลพิกำรซ้อน............................................................................................................................................................... ๑๙๑เอกสำรอำ้ งอิง....................................................................................................................................... .............................................................................. ๑๙๔ภำคผนวก..................................................................................................................................................................... ...................................................... ๑๙๕ ตวั อยำ่ ง : แผนกำรจัดกำรศกึ ษำเฉพำะบุคคล..................................................................................................................................................... ๒๑๓ ตวั อยำ่ ง : แผนกำรสอนเฉพำะบคุ คล.................................................................................................................................................................. ๒๒๗ ตัวอยำ่ ง : แผนกำรให้บรกิ ำรชว่ ยเหลอื เฉพำะครอบครัว..................................................................................................................................... ๒๔๒ ตวั อย่ำง : แผนกำรบรกิ ำรโดยครอบครวั และชมุ ชน............................................................................................................................................ ๒๖๘ คำสั่งสำนักงำนคณะกรรมกำรกำรศกึ ษำขั้นพ้ืนฐำน........................................................................................................................................... ๒๗๑ รำยชื่อคณะกรรมกำรผู้จดั ทำ..............................................................................................................................................................................

กลมุ่ ทักษะกล้ามเน้อื มดั เล็ก๑. คาอธิบายกลมุ่ ทกั ษะกล้ามเนื้อมัดเล็ก การพัฒนาศักยภาพกลุ่มทักษะกล้ามเน้ือมัดเล็ก เป็นการพัฒนากล้ามเน้ือมัดเล็กให้แข็งแรงและใช้ได้อย่างประสานสัมพันธ์กัน ในเรื่อง การมองการใชม้ ือในการทากิจกรรม การประสานสมั พันธ์ระหว่างตากับมอื รวมไปถงึ การเคลื่อนไหวอวัยวะท่ีใชใ้ นการพูด โดยใช้การปฏิบัติจริง การสาธติ การเลียนแบบ การวเิ คราะห์งานเป็นลาดับข้ันตอน ผ่านกระบวนการคดิ การตัดสนิ ใจ และการเรยี นรู้แบบบูรณาการในการพัฒนาศักยภาพอย่างสมบูรณ์และสมดุลในด้านต่าง ๆ เพ่ิมมากขึ้น ซึ่งมีคณะสหวิชาชีพ ผู้ปกครอง ครอบครัว ชุมชนและผู้ที่มีส่วนเก่ียวข้อง มีส่วนร่วมในการพฒั นาศกั ยภาพผ้เู รียน เพื่อให้ผเู้ รยี นมกี ลา้ มเน้อื มดั เล็กทีแ่ ข็งแรงทางานได้อย่างประสานสัมพันธก์ ันร่างกายเจริญเตบิ โต มีสุขนิสัยท่ดี ี เลน่ และทากิจกรรมรว่ มกับผู้อน่ื สง่ ผลให้ผเู้ รียนสามารถช่วยเหลือตนเองและดารงชีวิตประจาวันได้เต็มศกั ยภาพ๒. วัตถปุ ระสงค์ของการพัฒนากลุ่มทักษะกลา้ มเนื้อมดั เล็ก ๑) เพื่อให้ผู้เรียนสามารถใชก้ ลา้ มเนอ้ื มัดเล็กในการทากจิ กรรมได้อย่างประสานสัมพนั ธก์ ันเตม็ ศักยภาพของแตล่ ะบคุ คล ๒) เพอ่ื ใหผ้ เู้ รียนสามารถใช้กลา้ มเน้ือมัดเล็ก เป็นพ้ืนฐานในการเรียนร้ใู นขน้ั ทีส่ งู ขนึ้ ต่อไป ๓) เพื่อให้ผู้เรียนสามารถใชก้ ลา้ มเน้อื มดั เล็กรว่ มกบั ทักษะอ่นื ๆ ในการปฏิบตั ิกิจวตั รประจาวนั ได้

๒๑๓. แนวการจดั กิจกรรมการเรยี นรู้กลุ่มทักษะกลา้ มเน้อื มัดเลก็ ทักษะ ทกั ษะยอ่ ย พฒั นาการท่คี าดหวงั แนวการจดั กจิ กรรม๑.การมอง ๑.๑ การมองสบตา ๑.๑.๑ สามารถสบตากบั ผู้อนื่ ท่อี ยู่ ตรงหน้า ไดต้ ามเวลาท่ีกาหนด ๑) ผสู้ อนกระตุ้นใหผ้ ูเ้ รียนมองสบตา โดยใช้ใบหนา้ ผสู้ อนเปน็ สือ่ ๑.๒ การจอ้ งมองวตั ถุ ๒) ผู้สอนนาของเล่นท่ีมีสีสดใสหรือมีเสียงให้อยู่ในระดับสายตาของ ๑.๒.๑ สามารถจอ้ งมองสง่ิ ของที่ อยู่ตรงหน้าได้ตามเวลาที่กาหนด ผู้เรียนและเลื่อนของเล่นให้อยู่ในระดับสายตาของผู้สอน เพื่อให้ ผู้เรยี นมองสบตาผสู้ อน ๑.๒.๒ สามารถจ้องมองวัตถุที่อยู่ ๓) ผู้สอนเรยี กช่ือผเู้ รียน เพอ่ื ใหผ้ ูเ้ รยี นมองสบตา ทางดา้ นซา้ ยและด้านขวาของ ๔) ผ้สู อนเลน่ จะ๊ เอ๋กบั ผู้เรยี น เพื่อใหผ้ ู้เรียนมองสบตา ผู้เรยี นได้ ๑) ผู้สอนทักทายและพูดคุยกับผู้เรียน โดยพยายามให้ผู้เรียนจ้องมอง ๑.๒.๓ สามารถจอ้ งมองวตั ถุท่ีอยู่ หนา้ และหันมองตามใบหนา้ ผู้สอน ดา้ นบนและด้านลา่ งได้ ๒) ผู้สอนใช้ส่ิงของท่ีผู้เรียนชอบ เพื่อกระตุ้นให้ผู้เรียนมองในระดับ สายตาของผู้เรียนแล้วให้ผู้เรียนจ้องมองส่ิงของน้ัน โดยเร่ิมจากแนว กลางลาตวั ของผเู้ รียน ๑) ผู้สอนทักทายและพูดคุย กับผู้เรียน โดยพยายามให้ผู้เรียนจ้องมอง หน้าและใบหนา้ ผ้สู อน ๒) ผู้สอนนาสิ่งของที่ผู้เรียนชอบไว้ด้านซ้ายของผู้เรียน พร้อมกระตุ้น เตือนให้ผู้เรียนหันมาจ้องมองสิ่งของท่ีอยู่ทางด้านซ้าย (ทาซ้าใน ด้านขวาของผู้เรียน) ๑) ผู้สอนทักทายและพูดคุยกับผู้เรียน โดยพยายามให้ผู้เรียนจ้องมอง หน้าและใบหน้าผสู้ อน ๒) ผู้สอนนาส่งิ ของท่ีผเู้ รียนชอบไว้ดา้ นบนของผู้เรยี นพร้อมกระตุ้น

๒๒ ทกั ษะ ทักษะยอ่ ย พฒั นาการทคี่ าดหวัง แนวการจดั กิจกรรม๑.การมอง (ต่อ) ๑.๓ การมองตามวัตถุหรือ ๑.๓.๑ สามารถมองตามวัตถุหรือ เตือนให้ผู้เรียนหันมาจ้องมองส่ิงของที่อยู่ทางด้านบน (ทาซ้าใน๒. การใช้มือ สง่ิ ของ สิ่งของทเี่ คลอ่ื นทีไ่ ด้ ดา้ นล่างของผู้เรียน) ๑.๓.๒ สามารถมองหาเมื่อส่งิ ของ ผู้สอนถือวัตถุหรือส่ิงของด้านหน้าระดับสายตาผู้เรียนแล้วค่อย ๆ หายไปจากสายตาได้ เคล่ือนวัตถุไปในทิศทางต่าง ๆ (บน-ล่าง ซ้าย-ขวา) อย่างช้า ๆ ให้ผู้เรียน มองตามวตั ถทุ ่ีเคล่ือนท่ี ๒.๑ การเอื้อมมอื ๒.๑.๑ สามารถเอื้อมมือออกไปใน ทิศทางต่าง ๆ ได้ ๑) ผู้สอนเคล่ือนของเล่นสีสดใส มีเสียงหรือไม่มีเสียงไปมาข้างหน้า ผู้เรียน เมื่อผู้เรียนจ้องมองค่อย ๆ เคลื่อนของเล่นไปแอบไว้ด้านหลัง ๒.๑.๒ สามารถเอ้ือมมือออกไปจับ ผสู้ อน สงั เกตว่าผู้เรียนมองจุดที่ของเล่นหายไปจากสายตาหรอื ไม่ ถ้า วัตถไุ ด้ ผเู้ รียนไม่มองทาซา้ อกี ๒) ผสู้ อนนาวัตถุสิ่งของมาให้ผู้เรียนดูจากน้ันซ่อนไว้ใต้โต๊ะและใหผ้ ู้เรียน กวาดสายตามองหา ผู้สอนถือวตั ถุด้านหน้าผู้เรียนในทิศทางบน-ล่าง ซา้ ย-ขวา ใหผ้ ูเ้ รยี น เอ้อื มมือออกไปแตะหรือควา้ วัตถุนน้ั ๑) ผ้สู อนถอื วัตถุดา้ นหน้าให้ผู้เรียนเออื้ มมือออกไปจับวัตถใุ นทิศทาง ต่าง ๆ ๒) ผสู้ อนถือวัตถุด้านหนา้ ผเู้ รียนในทศิ ทางบน-ล่าง ซา้ ย-ขวา ให้ผู้เรียน เอือ้ มมือออกไปแตะหรือคว้าวัตถนุ ้ัน

๒๓ ทกั ษะ ทักษะย่อย พฒั นาการทค่ี าดหวัง แนวการจดั กิจกรรม๒. การใช้มือ (ต่อ) ๒.๒ การใชม้ ือกาหรือจับ ๒.๒.๑ สามารถกาหรอื จับวัตถไุ ด้ ๑) ผู้สอนส่งของเลน่ ทมี่ สี ีสันสดใสหรอื มีเสียงให้ผู้เรียน อาจใช้ของเลน่ วัตถุ แตะเบา ๆ ท่ีหลังน้ิวมือของผู้เรยี น เพอื่ ใหผ้ เู้ รยี นกางมือออกและกา ของเลน่ ถ้าผเู้ รียนไม่กางมือ ให้ลูบหลังมอื พร้อมกดมือผ้เู รียนลง ๒.๒.๒ สามารถกาและตอก หรือ เลก็ น้อย ทบุ วตั ถุได้ ๒) ผสู้ อนนาของเลน่ ท่ีมีสสี นั สดใสหรือมเี สยี ง จานวน ๒ ชน้ิ โดยสง่ ๒.๒.๓ สามารถกาและบดิ วตั ถไุ ด้ ของเล่นชนิ้ ที่ ๑ ใหผ้ ู้เรียนกาไว้ แลว้ นาของเล่นชน้ิ ที่ ๒ ใสม่ ือผู้เรยี น อกี ข้างหนึ่ง ถ้าผูเ้ รยี นไมจ่ ับผ้สู อนช่วยจบั มือผู้เรยี นใหก้ าของเลน่ ไว้๒.๓ การใช้น้วิ มือ ๒.๓.๑ สามารถหยบิ วัตถุโดยใช้ น้ิวหัวแม่มือรว่ มกบั นว้ิ อื่นๆ ได้ ๑) ผู้สอนให้ผ้เู รียนกาวัตถทุ ี่มีด้ามจับและตอก หรือทุบวตั ถเุ ป้าหมาย เช่น คอ้ นต๊อกแต๊ก เคร่ืองดนตรปี ระกอบจังหวะ ฯลฯ ๑) ผู้สอนให้ผเู้ รียนกาวตั ถแุ ละบิด เช่น ลูกบิดประต,ู ผา้ ฯลฯ ๒) ผสู้ อนนาผ้าขนหนู หรือผา้ เชด็ หน้าซบั นา้ ใหเ้ ปียก จากนั้นให้ผเู้ รยี น บิดผา้ ขนหนูหรือผ้าเชด็ หน้า หากผูเ้ รียนทาไมไ่ ด้ผู้สอนสาธิตให้ ผู้เรยี นดูกอ่ นเป็นตวั อยา่ ง ๑) ผู้สอนนาวัตถุที่มีสีสันสดใสหรือมีเสียง วางด้านหน้าผู้เรียน เพ่ือ กระตุ้นให้ผู้เรียนสนใจอยากได้ของเล่น โดยเคาะวัตถุกับพื้นให้เกิด เสยี ง ถ้าผเู้ รยี นไม่หยบิ ผ้สู อนจบั มอื ผ้เู รยี นให้หยิบ ๒) ผ้สู อนวางวตั ถุดา้ นหน้าผู้เรียน ให้ผู้เรียนใชน้ ว้ิ หัวแม่มือร่วมกับนิว้ อ่นื ๆ หยบิ วตั ถุให้เหมาะสมจากขนาดใหญไ่ ปเล็ก เชน่ ลูกปัดขนาด ๑ เซนติเมตร เมด็ ถัว่ แดง คลิปหนบี กระดาษ ลกู เกด เมด็ ถ่วั เขียว ไม่ จิม้ ฟนั เส้นดา้ ย ฯลฯ

๒๔ ทกั ษะ ทกั ษะยอ่ ย พัฒนาการที่คาดหวงั แนวการจดั กิจกรรม๒. การใชม้ ือ (ต่อ) ๒.๓ การใชน้ ้วิ มอื (ต่อ) ๒.๓.๒ สามารถหมุนเปดิ -ปดิ วตั ถุ ผู้สอนให้ผู้เรียนใชม้ ือหมนุ เปดิ และปิดวตั ถทุ ่ีมีลักษณะเกลยี วเช่น ได้ ฝาขวดน้าของเล่นชุดฝึกการไขนอ๊ ต ลูกบิดเปิดและปดิ ประตู ฯลฯ ๒.๓.๓ สามารถจบั และหมนุ วัตถุที่ ผสู้ อนให้ผเู้ รียนจบั และหมุนวัตถทุ ่ีมีขนาดต่างๆ เชน่ กญุ แจ ฝาขวด มขี นาดตา่ งๆ ได้ ของเล่นไขลาน ๒.๓.๔ สามารถแกะหรือฉีกวัตถุ ๑) ผเู้ รยี นแกะวัตถุ เชน่ กล่องของขวญั หอ่ ลูกอม เชือกท่ีผูกไว้ โดยใชน้ ิ้วมือได้ หลวมๆสติก๊ เกอร์ ฯลฯ ๒) ผู้เรียนฉีกวัตถุ เชน่ กระดาษ ห่อขนมหรือห่อลูกอม ฯลฯ ๒.๓.๕ การนาและการปล่อยหรอื ๑) สามารถสลบั วัตถุที่อยู่ในมือจากขา้ งหนึ่งไปยังอกี ขา้ งหน่งึ ได้ วางวตั ถุ ๓) สามารถนาวตั ถุไปปล่อยหรือวางในภาชนะทก่ี าหนดได้๓. การประสาน ๓.๑ การใส่วตั ถุ ๓.๑.๑ สามารถใสว่ ัตถุลงในภาชนะ ผูส้ อนใหผ้ ู้เรียนใสว่ ัตถุลงในภาชนะหรอื อุปกรณ์ตา่ งๆ เชน่ ปักหมดุสมั พันธ์ระหว่าง ๓.๒ การตอ่ วตั ถุตากบั มือ หรืออุปกรณต์ า่ ง ๆ ได้ ขนาดตา่ งๆ ลูกปดั สวมหลกั บล็อกรูปทรง ลูกบอล ลูกเทนนสิ เจดีย์ สลบั สี ฯลฯ ๓.๒.๑ สามารถต่อวัตถุในแนวนอน ผสู้ อนให้ผูเ้ รยี นต่อวัตถใุ นแนวนอน จานวนตง้ั แต่ ๒ ชิ้นขน้ึ ไป เชน่ ได้ บลอ็ กไม้ กลอ่ งลูกเต๋า ๓.๒.๒ สามารถต่อวัตถุในแนวตั้ง ผู้สอนใหผ้ เู้ รยี นตอ่ วัตถุในแนวต้งั ซ้อนกัน จานวนต้งั แต่ ๒ ชิน้ ขน้ึ ไป ได้ เช่น บล็อกไม้ กลอ่ งลูกเตา๋ ๓.๒.๓ สามารถจดั เรยี งวัตถุตาม ผสู้ อนให้ผู้เรียนจัดเรียงวัตถุตามแบบ เชน่ รูปสะพาน รปู เรขาคณิต แบบได้ ๓.๓ การรอ้ ยวัตถุ ๓.๓.๑ สามารถร้อยวัตถทุ ี่มขี นาด ผู้สอนให้ผู้เรียนร้อยวัตถุทมี่ ีขนาดหรือรูปทรงต่าง ๆ เช่น หลอดด้าย หรือ รูปทรงต่าง ๆ ได้ ลกู ปัด หลอดดดู กระดาษแข็งทเ่ี จาะรู ดอกไม้ ฯลฯ

๒๕ ทกั ษะ ทกั ษะย่อย พฒั นาการทค่ี าดหวงั แนวการจัดกจิ กรรม ๓.๔ การปัน้๓. การประสาน ๓.๔.๑ สามารถปน้ั แลว้ คลงึ เป็น ๑) ผสู้ อนให้ผเู้ รียนกา ทุบ ขยา ด้วยมอื ทง้ั สองขา้ ง เช่น ดนิ น้ามันสมั พันธ์ระหวา่ งตากับมือ (ต่อ) เสน้ ยาวได้ แป้งโด ๒) ผู้สอนให้ผู้เรยี นดึงดนิ น้ามนั หรือแป้งโดออกจากกันเปน็ ก้อน ๆ โดยใช้ น้วิ ทกุ น้ิว ๓) ผู้สอนใหผ้ เู้ รยี นดึงดนิ น้ามนั หรือแปง้ โดออกจากกนั เปน็ ก้อน ๆ โดยใชน้ วิ้ หวั แมม่ อื น้ิวกลางและน้วิ ชี้ ๔) ผู้สอนใหผ้ ู้เรยี นตัดดินน้ามันหรือแปง้ โดดว้ ยมีดหรอื ไม้บรรทดั ๕) ผู้สอนให้ผู้เรียนใช้มือท้ังสองข้างป้ันแล้วคลึงดินน้ามันหรือแป้งโด เป็นเสน้ ยาว เช่น งู ไสเ้ ดอื น ก้ิงกอื หนอน เชอื ก ฯลฯ ๓.๔.๒ สามารถปัน้ แลว้ คลงึ เป็น ผสู้ อนใหผ้ ู้เรียนปั้นดินน้ามันหรือแปง้ โดแลว้ คลงึ เปน็ ก้อนกลมได้ กอ้ นกลม ได้ เช่น ลูกบอล สม้ มังคุด ฯลฯ ๓.๔.๓ สามารถป้ันแล้วคลงึ เป็น ผู้สอนให้ผเู้ รียนปนั้ ดนิ น้ามนั หรอื แปง้ โดแล้วคลึงเป็นแผ่นแบนกลม แผน่ แบนกลมได้ เช่น จาน แผ่นโรตี พิซซา่ ฯลฯ ๓.๔.๔ สามารถปนั้ ตามจินตนาการ ผู้สอนใหผ้ ู้เรียนปนั้ ดินนา้ มันตามจินตนาการ เช่น คน รปู สตั ว์ รู ได้ ผลไม้ ฯลฯ ๓.๕ การพบั ๓.๕.๑ สามารถพับกระดาษเปน็ ๒ ผสู้ อนให้ผู้เรยี นพบั กระดาษเป็น ๒ ส่วน โดยใช้มอื ข้างท่ีถนัดจับ สว่ นได้ ปลายดา้ นลา่ งใหท้ บั ด้านบนของกระดาษ ๓.๕.๒ สามารถพับกระดาษทีละครง่ึ ๑) ผู้สอนให้ผู้เรยี นพบั กระดาษทีละครึง่ ตามแนวเสน้ ทแยงมุม โดยทาจุด ตามแนวเส้นทแยงมุมได้ สังเกตเปน็ แนวใหผ้ ู้เรียนได้พับตาม

๒๖ ทกั ษะ ทกั ษะยอ่ ย พฒั นาการทคี่ าดหวงั แนวการจดั กิจกรรม๓. การประสาน ๓.๖ การตัดดว้ ยกรรไกรสัมพนั ธ์ระหวา่ ง ๓.๕.๓ สามารถพบั กระดาษเป็นรปู ๒) ผ้สู อนใหผ้ ูเ้ รยี นพบั กระดาษเป็นรปู ตา่ ง ๆ โดยมีพน้ื ฐานจากการพบัตากับมือ (ต่อ) ๓.๗ การจัดภาพ ตัดต่อ ตา่ ง ๆ อยา่ งง่ายได้ วัตถทุ ีละคร่งึ ตามแนวเสน้ ทแยงมมุ เช่น รปู จรวด รูปเรือ ๓.๖.๑ สามารถตดั กระดาษใหข้ าด ๑) ผสู้ อนให้ผเู้ รียนจับกรรไกร ในท่าท่ถี ูกตอ้ ง โดยสอดน้ิวหัวแมม่ ือเข้า ออกจากกนั ได้ ไปในรูข้างหนงึ่ ของกรรไกร สอดนวิ้ กลาง (ไมใชน่ ิ้วช้)ี เขา้ ไปในรู ดา้ นล่างของ กรรไกร วางนิว้ ชีไ้ วใ้ ตด้ ้ามกรรไกร หัดง้าง เปิด-ปิด กรรไกร ด้วยการโยกนวิ้ หวั แมม่ อื ขนึ้ ลง ๒) ผู้สอนให้ผู้เรียนใช้กรรไกรตดั ขอบกระดาษใหข้ าดออกจากกัน ๓) ผสู้ อนให้ผูเ้ รียนตดั กระดาษออกเปน็ ๒ ชน้ิ ๓.๖.๒. สามารถตัดกระดาษตามรอย ๑) ผู้สอนให้ผ้เู รยี นตดั กระดาษตามรอยเส้นตรงตามความยาวที่กาหนด ได้ ๒) ผสู้ อนให้ผเู้ รียนตัดกระดาษตามรอยเป็นแถบเส้นทีม่ ีความกว้าง ๑ นิ้ว ตามความยาวท่กี าหนด ๓) ผู้สอนให้ผู้เรยี นตัดกระดาษตามรอยรูปทรงที่กาหนด ๔) ผู้สอนใหผ้ ู้เรียนตัดกระดาษตามรูปครง่ึ วงกลมท่ีมีรัศมีขนาดตา่ ง ๆ ๓.๖.๓ สามารถตัดกระดาษตามรูป ผู้สอนให้ผู้เรียนตัดกระดาษตามรูปเรขาคณิตท่ีกาหนด เช่น วงกลม เรขาคณติ ได้ สามเหลีย่ ม ส่ีเหลย่ี ม ๓.๗.๑ สามารถปะตดิ รูปทรง ผูส้ อนใหผ้ เู้ รียนนารปู เรขาคณิตแบบตา่ ง ๆ มาปะติดบนกระดาษทมี่ ี เรขาคณิต ลงบนกระดาษได้ โครงร่างของรปู เรขาคณติ ให้ถูกตอ้ งตามโครงรา่ งนน้ั ๓.๗.๒ สามารถจดั ภาพตดั ต่อลงใน ผู้สอนให้ผู้เรยี นใส่วัตถุรปู ทรงตา่ ง ๆ ลงในกรอบ เช่น จบั คู่รูปทรง กรอบได้ บลอ็ กไมร้ ปู ทรงเรขาคณิต

๒๗ ทกั ษะ ทกั ษะยอ่ ย พฒั นาการท่ีคาดหวัง แนวการจดั กจิ กรรม๓. การประสานสมั พนั ธ์ระหว่าง ๓.๗.๓ สามารถจัดรปู เรขาคณิตทมี่ ี ผสู้ อนใหผ้ ู้เรียนจดั รปู เรขาคณิตท่ีมีขนาดตา่ งกัน ๓ ชนิ้ ลงในกรอบตากับมือ (ต่อ) ขนาดตา่ งกนั ๓ ชิน้ ลงในกรอบได้ ๓.๗.๔ สามารถประกอบภาพตดั ผู้สอนใหผ้ ู้เรยี นประกอบภาพตัดตอ่ ๓ ช้นิ ขึน้ ไป ต่อเขา้ ด้วยกันในกรอบได้ ๓.๘ การขีดเขยี น ๓.๘.๑ สามารถจับดนิ สอ หรือสี ๑) ผู้สอนสาธติ การจบั ดินสอให้ผเู้ รียนดู วาดรปู ภาพ เทยี น เพือ่ ขดี เขียนได้ ๒) ผู้สอนจับมือผู้เรียนจับดินสอ หรือสีเทียน ในท่าที่ถูกต้องโดยผู้เรียน ถือดินสอด้วยสามนิ้ว คือ นิ้วหัวแม่มือ นิ้วกลาง และนิ้วชี้ ดินสอจะ อยู่บนข้อน้ิวกลางขณะท่ีจะถูกบีบอยู่ระหว่างน้ิวหัวแม่มือและน้ิวช้ี นวิ้ ก้อยและ น้วิ นางจะวางพกั อยูบ่ นโตะ๊ ๓) ผู้เรียนขดี เขียนเปน็ เสน้ ลงบนกระดาษ ๓.๘.๒ สามารถเลียนแบบการ ๑) ผู้สอนใหผ้ ู้เรียนลากเส้นตามรอยประในแนวดิ่ง ลากเส้นได้ ๒) ผสู้ อนใหผ้ ูเ้ รยี นลากเส้นตามรอยประในแนวนอนใหผ้ เู้ รียนลากเสน้ วงกลมตามรอยประ ๓) ผสู้ อน ผสู้ อนผเู้ รียนลากตามจุดที่กาหนดเป็น รปู เครื่องหมายบวก ( + ) สามเหลีย่ ม สีเ่ หลีย่ ม (ขนาด ๔-๖ ซม.) ๓.๘.๓ สามารถวาดรปู ที่ ผู้สอนนารูปภาพตัวอยา่ งท่ปี ระกอบด้วยเส้นพ้ืนฐาน เช่น รปู บ้าน รูป ประกอบด้วยเส้นพ้นื ฐานได้ คน แลว้ ใหผ้ ู้เรียนวาดรูปตามแบบ ๓.๘.๔ สามารถเติมแขนหรือขารูป ผู้สอนนารูปคนที่มีส่วนประกอบของร่างกายทส่ี มบรู ณ์ใหผ้ เู้ รียนดู คน ที่ยังไม่สมบรู ณ์ได้ แล้วนารูปคนที่มสี ว่ นประกอบของรา่ งกายท่ีขาดหายไป เชน่ แขน ขา ฯลฯ ให้ผูเ้ รยี นเตมิ ส่วนประกอบของภาพนั้นใหส้ มบูรณ์

๒๘ทกั ษะ ทักษะยอ่ ย พฒั นาการที่คาดหวงั แนวการจัดกจิ กรรม๓. การประสาน ๓.๘.๕ สามารถวาดรปู ใบหนา้ คนที่ ผสู้ อนนารปู ใบหนา้ คนท่ีสมบูรณ์ให้ผูเ้ รยี นดู แลว้ นารปู ใบหนา้ คนท่ีสัมพนั ธ์ระหวา่ ง มสี ว่ นประกอบอยา่ งน้อย ๓ สว่ น ไมม่ สี ว่ นประกอบของใบหน้าคน ให้ผูเ้ รยี นวาดรูปส่วนประกอบของตากับมือ (ต่อ) ได้ ใบหนา้ คนอย่างนอ้ ย ๓ ส่วน ๓.๘.๖สามารถวาดรปู คนท่มี สี ว่ น ผู้สอนให้ผู้เรียนวาดรูปคนที่มีส่วนของร่างกาย ๔ ส่วนข้ึนไป โดย ของ รา่ งกาย ๔ ส่วนขน้ึ ไปได้ ผู้สอนนารูปคนที่สมบูรณ์ให้ผู้เรียนดู แล้วให้ผู้เรียนวาดรูปคนที่มี สว่ นประกอบของรา่ งกายอย่างนอ้ ย ๔ สว่ นขน้ึ ไป๔. การเคล่ือนไหว ๔.๑ การควบคุมกล้ามเนื้อ ๔.๑.๑ สามารถควบคมุ กลา้ มเนื้อ ๑) ผสู้ อนกระตนุ้ กล้ามเน้ือรอบริมฝปี าก ให้ผเู้ รียนสามารถแสดงอาการอวยั วะทใ่ี ชใ้ นการ รมิ ฝีปาก รมิ ฝีปาก ได้ ตอบสนองตอ่ ส่ิงเร้าต่าง ๆ เชน่ ผา้ ชบุ น้าอ่นุ -นา้ เย็น รสเปร้ยี ว รสพูด หวาน รอบริมฝีปากได้ ๒) ให้ผู้เรยี นเคลอ่ื นไหวกล้ามเนอื้ ทค่ี วบคมุ รมิ ฝีปาก (ออกกาลัง) ไดแ้ ก่ - การนวดรมิ ฝปี าก - การอ้าปากกวา้ ง ๆ หบุ ปาก สลบั กัน - การยมิ้ กวา้ งการทาปากจู่ - การเปราะปาก - การออกเสยี ง อา อู อี - ปดิ ปาก เมม้ ริมฝีปาก ๔.๒ การใชล้ ้ิน ๔.๒.๑ สามารถควบคุมการใช้ลิ้น ๑) ผ้สู อนน่งั ตรงข้ามผู้เรียนใหป้ ากผสู้ อนอยูใ่ นระดับสายตาผูเ้ รียน ได้ ๒) ผู้สอนอ้าปากกว้าง เพ่ือให้ผู้เรียนเห็นการเคลื่อนไหวของปลายลิ้น โดยเคลื่อนปลายล้ินไปแตะที่เพดานปาก แล้วเคล่ือนปลายลิ้นพร้อม กับการทาใหเ้ กดิ เสียงเดาะล้นิ

๒๙ ทักษะ ทักษะยอ่ ย พฒั นาการท่ีคาดหวัง แนวการจัดกิจกรรม ๓) จากนั้นให้ผู้เรียนลองทาดู ถ้าทาไม่ได้หรือไม่ยอมทา ผู้สอนควร๔. การเคล่ือนไหว ๔.๓.๑ สามารถเป่าลมออกจากอวัยวะทใ่ี ช้ในการ ปากได้ พยายามกระตนุ้ และทาตามแบบใหด้ ูซา้ ๆพูด (ต่อ) ๔.๓.๒ สามารถดดู ของเหลวโดย ๔) สอนทาซา้ ๆ จนผเู้ รียนเกดิ การทาทถี่ ูกและม่ันใจในการทา ใชห้ ลอดดดู ได้ ๔.๓ การเป่าและการดูด ๔.๔.๑ สามารถขยับขากรรไกรได้ เมอ่ื ผ้เู รียนทาได้แล้ว ควรเปลยี่ นเปน็ เสียงจุ๊บปาก เพื่อใหเ้ กิดเสยี งที่ หลากหลาย ๔.๔ การเคย้ี วและการ ๔.๔.๒ สามารถเคีย้ วอาหารได้ ผูส้ อนให้ผเู้ รยี นทากิจกรรมเป่าลมออกจากปาก เชน่ การเปา่ สี เป่า กลืน ๔.๔.๓ สามารถกลนื น้าลายได้ หลอด เปา่ กระดาษ เป่านกหวีด เปา่ เทียน เป่าลูกโป่ง เป่าฟองสบู่ ผูส้ อนใหผ้ เู้ รียนดดู ของเหลวโดยเรม่ิ ฝกึ จากหลอดขนาดทเี่ หมาะสม ๑) ผสู้ อนใหผ้ เู้ รยี นเลียนแบบการขยบั ขากรรไกรตามผูส้ อนในท่าตา่ ง ๆ อาทิ - อา้ ปากกวา้ ง ๆ- หบุ ปาก ๑๐ คร้งั ตดิ ต่อกนั - ขยบั ขากรรไกรซ้าย-ขวา ๑๐ ครง้ั ตดิ ต่อกนั กรณีผู้เรยี นไม่สามารถ ทาไดผ้ ู้สอนชว่ ยขยับขากรรไกรผู้เรียนและเมอ่ื ผู้เรียนทาได้ดีให้ลด การช่วยเหลอื ลง ผสู้ อนให้ผู้เรียนเค้ียวอาหารโดยเร่ิมจากอาหารประเภทอาหารอ่อนๆ ค่อยเพิม่ ลกั ษณะความแขง็ ของอาหารจนผ้เู รยี นสามารถเค้ยี วอาหารปกติ ๑) ผู้สอนใชน้ ้ิวชขี้ ้างที่ถนัด นวดกระพุ้งแกม้ ผเู้ รียน ๒) ผูส้ อนใชน้ วิ้ ช้กี ดและนวดบริเวณกงึ่ กลางของลนิ้ ผ้เู รียน สงั เกตว่าลิ้น ของผเู้ รียนเร่ิมห่อ ใหร้ ีบดึงน้วิ ชีอ้ อกทันที เพื่อใหผ้ ้เู รยี นได้กลืน นา้ ลายลงคอ

๓๐ ทักษะ ทกั ษะย่อย พัฒนาการทค่ี าดหวัง แนวการจัดกิจกรรม๔. การเคลื่อนไหว ๔.๔ การเค้ียวและการ ๓) ฝึกให้ผู้เรียนกลืนน้า นา้ หวาน อาหารเหลวตามลาดับอวยั วะทีใ่ ชใ้ นการ กลืน (ต่อ) ฝกึ ให้กลนื อาหารโดยเรม่ิ จาก อาหารน่มิ เชน่ ขนมถ้วย เจลล่ี และพดู (ต่อ) ค่อยๆ เพ่มิ ความแข็งของอาหาร

กลุ่มทกั ษะกลา้ มเนื้อมดั ใหญ่๑. คาอธิบายกลมุ่ ทกั ษะกลา้ มเนอื้ มัดใหญ่ การพัฒนาศักยภาพทักษะกล้ามเน้ือมัดใหญ่ เป็นการพัฒนากล้ามเนื้อมัดใหญ่ในเรื่อง การเคล่ือนไหวในท่านอน การคืบ การคลาน การน่ัง การยืนการเดิน การว่งิ การกระโดด และการรบั -ส่งลูกบอล โดยใช้การปฏิบัติจริง การสาธิต การวิเคราะห์งานเป็นลาดับขั้นตอน ฝึกทักษะแบบบูรณาการ ในการพัฒนาศักยภาพอย่างสมบูรณ์และสมดุลในด้านต่าง ๆ เพ่ิมมากขนึ้ ซึง่ มีคณะสหวิชาชพี ผปู้ กครอง ครอบครวั ชุมชนและผ้มู สี ่วนเกยี่ วขอ้ งมสี ่วนรว่ มในการพฒั นาศักยภาพผเู้ รยี น เพ่ือให้ผู้เรียนมีกล้ามเนื้อมัดใหญ่ที่แข็งแรงทางานได้อย่างประสานสัมพันธ์กัน ร่างกายเจริญเติบโต มีสุขนิสัยที่ดี เล่นและทากิจกรรมร่วมกับผู้อื่นส่งผลให้ผ้เู รยี นสามารถชว่ ยเหลือตนเองและดารงชวี ติ ประจาวนั ได้เต็มศักยภาพ๒. วตั ถปุ ระสงคข์ องการพฒั นากล่มุ ทักษะกล้ามเน้อื มดั ใหญ่ ๑) เพอ่ื ให้ผู้เรยี นสามารถใช้กล้ามเนอ้ื มดั ใหญใ่ นการทากิจกรรมได้ เตม็ ศักยภาพของแตล่ ะบุคคล ๒) เพอ่ื ให้ผเู้ รียนสามารถใชก้ ล้ามเนือ้ มดั ใหญเ่ ปน็ พ้ืนฐานในการเรยี นรตู้ ามลาดบั ขั้นพฒั นาการ ๓) เพอ่ื ใหผ้ ู้เรียนสามารถใช้กล้ามเนื้อมดั ใหญ่ร่วมกบั ทักษะอนื่ ๆ ในการปฏบิ ตั กิ ิจวตั รประจาวันได้

๒๓. แนวการจัดกิจกรรมการเรียนรู้กล่มุ ทกั ษะกล้ามเนื้อมดั ใหญ่ ทกั ษะ ทักษะยอ่ ย พฒั นาการท่ีคาดหวงั แนวการจดั กิจกรรม๑.การเคล่ือนไหว ๑.๑ การเคลอ่ื นไหวในทา่ ๑.๑.๑ สามารถควบคุมศีรษะและลูก ๑) ผสู้ อนจดั ท่าผู้เรียนในทา่ นอนหงายโดยผสู้ อนนง่ั อยปู่ ลายเท้าของในท่านอน นอนหงาย ตาตามเปา้ หมายได้ ผู้เรยี น ๑.๑.๒ สามารถควบคุมศีรษะใหอ้ ย่ใู น ๒) ผู้สอนนากระด่ิงหรอื ของเลน่ มีเสียง สีสันสดใสกระตุน้ ใหผ้ ู้เรียนสนใจ แนวกง่ึ กลางได้ มองหรือหนั ศรี ษะตามทศิ ทางของการกระตนุ้ ๑.๑.๓ สามารถควบคุมศรี ษะเมอื่ ยก ๑) ผสู้ อนจัดท่าผู้เรยี นในท่านอนหงายโดยผู้สอนนงั่ อยู่ปลายเท้าของ ลาตัวข้นึ จากทา่ นอนหงายได้ ผู้เรียน ๑.๑.๔ สามารถเคลื่อนไหวแขนได้ ๒) ผสู้ อนนากระดิ่งหรือของเล่นมีเสียง สีสนั สดใสกระตนุ้ ใหผ้ ูเ้ รียนสนใจ มองหรือหันศีรษะในแนวก่ึงกลางลาตวั ๑) ผู้สอนจดั ท่าผู้เรยี นในท่านอนหงายโดยผู้สอนนง่ั อยูป่ ลายเท้าของ ผเู้ รยี น ๒) ผู้สอนจับขอ้ มอื ทงั้ สองข้างดึงขึน้ มาช้าๆ อยู่ในท่านงั่ ในขณะทจี่ ะเริ่มดึง ตัวควรรอสักครู่ เพื่อให้ผูเ้ รียนเตรียมตัวและพร้อมทีจ่ ะเกรง็ คอยก ศรี ษะขนึ้ มา ๑) ผู้สอนจัดท่าผู้เรียนในท่านอนหงายโดยผสู้ อนนง่ั อยปู่ ลายเท้าของ ผเู้ รยี น ๒) ผู้สอนนากระด่ิงหรอื ของเล่นมีเสยี ง สสี ันสดใสกระตุ้นให้ผู้เรียนสนใจ พยายามหลอกลอ่ ให้ผเู้ รยี นมีการขยบั แขน เพ่ือสมั ผัสของเล่นทลี ะข้าง ๓) ผสู้ อนกระตุ้นดว้ ยของท่ผี ูเ้ รียนชอบเพื่อให้ผเู้ รยี นสนใจ พยายาม หลอกล่อในแนวก่ึงกลางลาตัว เพ่ือให้ผเู้ รยี นมีการเคล่ือนไหวแขนสอง ขา้ งเพื่อสมั ผสั ของเลน่

๓ ทักษะ ทกั ษะย่อย พฒั นาการท่คี าดหวัง แนวการจดั กิจกรรม ๑.๑.๕ สามารถเคลื่อนไหวขาได้๑.การเคล่ือนไหว ๑) ผู้สอนจดั ทา่ ผ้เู รยี นในทา่ นอนหงายโดยผสู้ อนนัง่ อยู่ปลายเท้าของผูเ้ รียนในท่านอน (ตอ่ ) ๑.๒.๑ สามารถพลิกตะแคงซ้าย-ขวา ๒) ผู้สอนนากระด่ิงหรือของเล่นมีเสียง สีสนั สดใสกระตนุ้ ให้ผเู้ รียนสนใจ ได้ ๓) พยายามหลอกลอ่ ให้ผู้เรยี นมีการขยบั ขา เพ่ือสัมผสั ของเล่นทลี ะข้าง ๑.๒ การพลิกตะแคงตัว ๔) ผู้สอนนาของเลน่ ทมี่ เี สียงสัมผัสหรือเคาะเบาๆที่ขาทงั้ สองข้าง กระตนุ้ ให้ ผูเ้ รียน มกี ารเคล่ือนไหวขาสองข้าง เพื่อเตะของเลน่ ๑) การพลิกตะแคงตัวโดยมีผู้ช่วยเหลือ จัดผู้เรียนในท่านอนหงาย ผู้สอนใช้ ผ้าขนหนูม้วนหรือหมอนข้างขนาดที่เหมาะสม มาหนุนด้านหลังผู้เรียนด้าน ใดด้านหนึ่ง ผู้สอนใช้กระดิ่งหรือของเล่นมีเสียงสีสันสดใสที่ผู้เรียนชอบหรือ สนใจ กระตุ้นระดับต่ากว่าสายตาผู้เรียน พยายามดึงความสนใจมาด้านข้าง ให้ผเู้ รียนมีการพลิกตะแคงมาดา้ นข้าง เพอ่ื สมั ผสั ของเล่น ๒) ถ้าผเู้ รียนไม่สามารถพลิกเองได้ให้ผู้สอน ช่วยจัดท่าผู้เรียนโดยจัดแขนด้านท่ี ต้องการพลิกเหยียดเหนือศีรษะ เพื่อไม่ให้พลิกตะแคงทับแขนตนเอง งอ เข่าด้านตรงข้ามการพลิกตะแคง จับท่ีสะโพกเพ่ือช่วยดันสะโพกให้พลิกไป ด้านข้าง แล้วให้โยกช้าๆ เบาๆ ในท่าตะแคง เพื่อให้ผู้เรียนรับรู้การ เคล่ือนไหวและการถ่ายเทนา้ หนกั ร่างกายการพลกิ ตะแคง

๔ ทักษะ ทักษะยอ่ ย พัฒนาการทคี่ าดหวัง แนวการจดั กิจกรรม ๑.๒ การพลิกตะแคงตวั ๑.๒.๒ สามารถพลิกตะแคงตัวคว่าและ๑.การเคลื่อนไหว (ต่อ) หงายได้ ด้วยตัวเอง ผู้เรียนนอนหงาย เขย่าของเล่นที่มีเสียงหรือสีสันสดใสท่ีในท่านอน (ตอ่ ) ผู้เรียนสนใจ ด้านข้างระดับสายตา ด้านใดด้านหนึ่งกระตุ้นให้ผู้เรียน ๑.๓ การเคลือ่ นไหวในท่า ๑.๓.๑ สามารถยกศรี ษะไปดา้ นใดดา้ น พลิกตะแคงตัว นอนคว่า หนึ่งขณะนอนควา่ ได้ ๑) ผู้สอนฝึกการพลกิ ควา่ โดยเร่ิมจากจดั ทา่ ให้ผู้เรียนอยใู่ นท่านอนหงาย ๒) ผู้สอนใชข้ องเลน่ ทผี่ ูเ้ รียนชอบและสนใจ กระต้นุ ด้านขา้ งระดบั สายตา ผู้เรียน เพ่ือให้ผู้เรียนหันศีรษะตาม แล้วพลิกตัวตะแคงจนสามารถ พลิกตัวคว่าได้ถ้าผู้เรียนไม่สามารถพลิกคว่าได้ผู้สอนอาจช่วย โดยออก แรงดันเบาๆ ให้ ผู้เรียนเกิดการพลิกตัวเพ่ือชี้นาท่าทางการเคล่ือนไหว (ขึ้นอยู่กบั ความพรอ้ มของกลา้ มเน้ือและระบบประสาทของผเู้ รียน) ๓) ผู้สอนฝึกการพลิกหงาย โดยเริ่มจากจัดท่าให้ผู้เรียนนอนคว่า ผู้สอนใช้ ของเล่นท่ีผู้เรียนชอบและสนใจ โดยกระตุ้นด้านข้าง ระดับสายตา ผู้เรียนเพื่อให้ผู้เรียนหันศีรษะตาม แล้วพลิกตัวตะแคงจนสามารถ พ ลิ ก ตั ว ค ว่ า ได้ ถ้ า ผู้ เรี ย น ไม่ ส า ม า ร ถ พ ลิ ก ห ง า ย ได้ ผู้ ส อ น อ า จ ช่ ว ย โดยออกแรงดันเบาๆ ให้ผู้เรียนเกิดการพลิกตัวเพื่อช้ีนาท่าทางการ เคล่ือนไหว (ข้ึนอยู่กับความพร้อมของกล้ามเน้ือและระบบประสาท ของผู้เรยี น) ๑) ผู้สอนจัดท่าผู้เรียนอยู่ในท่านอนคว่า เขย่าของเล่นที่มีเสียงตรงหน้า ผู้เรยี น ระยะห่างประมาณ ๓๐ เซนติเมตร ๒) เม่ือผู้เรียนมองท่ีของเล่นแล้วค่อยๆ เคลื่อนของเล่นมาทางด้านซ้าย เพื่อให้ผู้เรียนหันศีรษะมองตาม ค่อยๆ เคลื่อนของเล่นกลับมาที่เดิม ทาซ้าอีกคร้ังโดยเปล่ยี นให้เคลอ่ื นของเล่นมาทางด้านขวา

๕ทกั ษะ ทกั ษะยอ่ ย พฒั นาการที่คาดหวงั แนวการจัดกจิ กรรม๑.การเคล่ือนไหว ๑.๓ การเคลอ่ื นไหวในทา่ ๑.๓.๒ สามารถชนั คอได้ ๑) ผู้สอนจัดท่าผู้เรียนในท่านอนคว่าใช้ผ้าขนหนูม้วนหรือหมอนข้าง ขนาดท่ีเหมาะสมหนุนใต้อกข้อศอกงอ กระตนุ้ ผเู้ รียนโดยการเรียกชื่อในท่านอน (ตอ่ ) นอนคว่า (ต่อ) หรือ เขย่า ของเล่นด้านหน้า ผู้เรียน เพื่อให้ผู้เรียนสนใจ มอง และ พยายามยกศีรษะ ประมาณ ๔๕ องศา เมื่อสามารถชันคอได้ดีแล้ว ให้กระตุ้นผู้เรียนโดยการ เรียกชื่อ หรือเขย่าของเล่นด้านหน้าผู้เรียน โดยยกให้สูงระดับสายตา ค้างไว้ สักครู่เพ่ือให้มองและพยายามยก ศรี ษะข้นึ ประมาณ ๙๐ องศา ๒) กรณีผู้เรียนไม่สามารถอยู่ในท่างอข้อศอกได้ ผู้สอนจัดท่าผู้เรียนพาด บน หมอนข้างเล็กๆหรอื ผา้ ขนหนูม้วน ลงนา้ หนกั บนทอ่ นแขนทั้งสอง ข้าง (ท่างอศอก)ผู้สอนจัดผู้เรียน ในท่านอนคว่าแขนยันพ้ืนให้ ข้อศอกอยู่ข้างหน้า ไหล่ ค้างไว้ชวั่ ครู่ (ประมาณ ๕-๑๐ วินาที) ๓) เตรยี มความพรอ้ มการคืบ โดยมีวธิ กี ารกระตุน้ ดังนี้ ๓.๑) การลงน้าหนักบนแขนข้างเดียว (ท่างอศอก) ผู้สอนจดั ผู้เรยี นใน ท่านอนคว่าเพ่ือให้ผู้เรียนสามารถใช้เพียงท่อนแขนข้างเดียว ยันตัวผู้สอนควรกระตุ้นด้านหน้าเย้ืองไปด้านข้างขณะกระตุ้น ให้ยกแขน แต่ละข้าง ด้วยของเล่นที่มีเสียงสีสันสดใสท่ีผู้เรียน ชอบหรอื สนใจ พยายามกระตนุ้ ให้ผู้เรียนแตะสมั ผัสของเลน่ จน เหยียดแขนข้างใด หน่ึงออกมา เพื่อให้มีการพยุงตัวด้วยแขน เพี ยงข้างเดียวค้ างไว้ช่ัวครู่ (ป ระมาณ ๕ -๑ ๐ วิน าที )

๖ ทกั ษะ ทักษะยอ่ ย พัฒนาการท่คี าดหวงั แนวการจัดกจิ กรรม๑.การเคล่ือนไหว ๑.๓ การเคล่ือนไหวในทา่ ๓.๒) การลงน้าหนักโดยใช้มอื สองข้าง (ทา่ เหยยี ดศอก) จัดผู้เรียนในท่าในทา่ นอน (ต่อ) นอนควา่ (ต่อ) นอนคว่า ผู้สอนถือของเล่นไว้ด้านหน้าเหนือศีรษะผู้เรียน ผู้สอน ใช้ของเล่นที่ผู้เรียนชอบหรือสนใจ กระตุ้นผู้เรียน แล้วค่อยๆ๒. การคืบและการ ๒.๑ การคบื ๒.๑.๑ สามารถคืบได้ เคลอื่ นของเลน่ ขึน้ เพื่อให้ผเู้ รียนสนใจยกศีรษะและลาตวั ตามจนคลาน พน้ พน้ื ในทา่ แขนเหยียดตรงมอื ยนั พน้ื ๓.๓) การลงน้าหนกั โดยใช้มือขา้ งใดข้างหน่งึ (ทา่ เหยยี ด) จดั ผเู้ รียนใน ท่า ตั้งคลานผู้สอนถือของเล่นไว้ด้านหน้าเหนือศีรษะผู้เรียน ผู้สอนใช้ ของเล่นที่ผู้เรียนชอบกระตุ้นให้ผู้เรียนสนใจ แล้ว ค่อย ๆ เคล่ือนของเล่นข้ึน เพื่อให้เด็กสนใจยกศีรษะและลาตัว ตามจนพ้นพื้น ในท่าแขนเหยียดตรงมือยันพื้น ค้างไว้ชั่วครู่ใช้ ของเล่นกระตุ้นเพอื่ ให้ ผู้เรียนพยายามแตะสัมผัสของเล่น จนอยู่ ในทา่ ศอกเหยียดข้างเดยี ว ๑) ผู้สอนจัดผู้เรียนนอนคว่าให้หน้าอกอยู่บนหมอนข้าง กระตุ้นลง นา้ หนักท่ีแขนทั้งสองข้าง ผ้สู อนจบั สะโพกดันไปข้างหน้า ข้างหลัง ให้ ผ้เู รยี นเกดิ การเรยี นรู้ในการควบคมุ การเคลื่อนไหวของข้อสะโพก ๒) เมื่อผู้เรียนทาได้ดี ให้ค่อยๆ หมุนหมอนข้างไปข้างหน้าทีละน้อยให้ ผู้เรียน มีการเคล่ือนท่ีไปด้านหน้า เม่ือผู้เรียนสามารถทาได้ให้นา หมอนข้างออกแล้วให้ผู้เรียนคืบไปด้านหน้าด้วยตนเอง อาจใช้ของ เล่นกระตุ้นให้คืบไปหาของเล่น ระยะแรกผู้สอนอาจจะช่วยโดยจับที่ ไหล่และท่อนแขนด้านบนให้มีการเดินศอกไปด้านหน้า เมื่อผู้เรียนทา ได้ดีให้ลดการชว่ ยเหลือลง

๗ ทักษะ ทกั ษะย่อย พัฒนาการท่คี าดหวัง แนวการจดั กิจกรรม๒. การคืบและการ ๒.๒ การคลาน ๒.๒.๑ สามารถคลานได้คลาน (ตอ่ ) ๑) ผู้สอนจัดท่าผู้เรียนให้อยู่ในท่าต้ังคลาน โดยมือท้ังสองยันพื้น (ข้อศอก ๓.๑ การเปล่ยี นทา่ นอน ๓.๑.๑ สามารถเปล่ยี นท่านอนตะแคง เหยียด) ยกลาตัวข้ึนอยู่ในท่าตั้งคลาน ถ้าผู้เรียนไม่สามารถใช้มือดัน๓. การนง่ั ตะแคงเปน็ นงั่ เปน็ นัง่ ได้ ข้ึนเอง ผู้สอนช่วยจัดท่าผู้เรียนต้ังข้ึน ฝึกโดยให้ผู้เรียนอยู่ในท่าตั้ง ๓.๒ การน่ังทรงตวั อยู่กบั ท่ี ๓.๒.๑ สามารถควบคมุ ศีรษะใหต้ ั้งตรง คลานอยู่กับ ท่ีช่ัวครู่เพ่ือให้ผู้เรียนมีความพร้อมของกล้ามเน้ือในการ บนพ้นื (Static balance) (ในทา่ นง่ั โดยผู้อืน่ ช่วยเหลือ)ได้ ทรงทา่ ทางและเตรยี มเคลอ่ื นไหว ๓.๒.๒ สามารถนั่งโดยใชม้ อื ทั้งสองขา้ ง ยันพ้ืนได้ ๒) ผู้สอนกระตุ้นให้ผู้เรียนเอื้อมมือมาหยิบของเล่นในขณะตั้งคลาน เปล่ียนมือ ทั้งซ้ายและขวา ๓) ฝึกให้ผู้เรียนคลาน โดยผู้สอนใช้มือกระตุ้นให้เกิดการคลานมือจับท่ี ไหลแ่ ละขอ้ สะโพกสลับกนั คือ ไหล่ซา้ ยสะโพกขวา ไหล่ขวาสะโพกซ้าย ดนั ใหม้ ีการเคลอ่ื นที่ไปดา้ นหนา้ เมอ่ื ผู้เรยี นทาได้ดลี ดการชว่ ยเหลอื ลง ๔) ผู้สอนใช้ของเล่นท่ีผู้เรียนชอบกระตุ้นให้ผู้เรียนสนใจ เพื่อให้ผู้เรียนมี การเคลอ่ื นที่โดยการคลานตามส่งิ ของนน่ั ๆ ผู้สอนจัดผู้เรียนท่านอนตะแคง ผู้สอนจับสะโพกและไหล่แล้วให้ ผู้เรียนใชข้ อ้ ศอกยนั พนั พน้ื พรอ้ มยกตวั ข้นึ เหยยี ดแขนลกุ ข้นึ น่ัง ๑) ผูส้ อนพยุงผเู้ รียนนง่ั บนพ้นื โดยชว่ ยจบั บริเวณไหล่ใหม้ น่ั คง ๒) ผูส้ อนกระตนุ้ ให้ผเู้ รยี นยกศรี ษะต้ังข้นึ โดยผูส้ อนใช้ส่ิงของท่ีผ้เู รยี น สนใจ หรอื พูดคุยกับผเู้ รียนกระตุ้นให้มองและพยายามควบคุมศรี ษะ ๑) ผ้สู อนจดั ทา่ ผู้เรียนอยู่ในทา่ น่ังทรงตวั บนพ้นื ๒) ใชม้ อื ท้งั สองข้างยันพืน้ ในลกั ษณะแบมือ

๘ ทักษะ ทกั ษะยอ่ ย พฒั นาการที่คาดหวัง แนวการจัดกจิ กรรม ๓.๒.๓ สามารถนง่ั โดยใช้มอื 1ข้างยนั๓. การน่งั (ต่อ) ๓.๓ การน่ังทรงตวั บนพน้ื พ้นื ได้ ๑) ผู้สอนจัดท่าผเู้ รียนอยู่ในท่าน่ังทรงตัวบนพ้ืน โดยมกี ารถา่ ยน้าหนัก ๒) ใช้มอื ข้างเดียวยนั พ้นื ในลักษณะแบมอื มืออกี ข้างเปน็ อสิ ระหรือทา (Dynamic balance) ๓.๒.๔ สามารถนั่งได้อยา่ งอสิ ระ กิจกรรมอนื่ ๓.๓.๑ สามารถเอื้อมมือหยบิ วตั ถุ ทางดา้ นหนา้ ได้ในท่านั่ง ๑) ผู้สอนจัดผู้เรยี นนัง่ บนพนื้ ยน่ื ของเลน่ ให้ผู้เรยี นเลน่ ใหผ้ ูเ้ รยี นฝกึ นั่ง ๓.๓.๒ สามารถเอื้อมมือหยิบวตั ถุ ทรงตัวโดยไม่ใชม้ ือยันพื้น ทางด้านข้างได้ในท่านัง่ ๒) ผู้สอนกระต้นุ ใหผ้ เู้ รยี นนั่งทรงตวั บนพืน้ โดยมอื เป็นอสิ ระสามารถเล่น ๓.๓.๓ สามารถเอื้อมมือหยิบวตั ถจุ ากท่ี หรอื ทากิจกรรมอ่นื ได้ สงู ไดใ้ นทา่ น่ัง ๑) ผูส้ อนจัดผเู้ รียนอย่ใู นทา่ นั่งผู้สอนยื่นของเล่นให้ผ้เู รียนดา้ นหน้า ใน ๓.๓.๔ สามารถเอ้ียวตวั ใชม้ ือเลน่ อยา่ ง ระยะเออ้ื มถึงกระตุ้นให้ผู้เรียนสนใจและเอื้อมมือมาหยบิ ของเล่น อสิ ระในท่านั่งได้ ๑) ผู้สอนจัดผู้เรียนอยู่ในทา่ น่ังผสู้ อนย่ืนของเลน่ ใหผ้ เู้ รยี นด้านข้างทง้ั ซา้ ย และ ขวา(ทลี ะดา้ น) ในระยะเอ้ือมถึง ๒) กระต้นุ ให้ผ้เู รยี นสนใจและเอื้อมมือมาหยิบของเลน่ ๑) ผ้สู อนจดั ผ้เู รยี นอยู่ในท่านั่งผูส้ อนยน่ื ของเล่นใหผ้ ูเ้ รียนเหนอื ศรี ษะ ในระยะเอื้อมถึง ๒) ผสู้ อนกระตุ้นใหเ้ ดก็ สนใจและเอื้อมมือมาหยิบของเลน่ ๑) ผู้สอนจดั ผเู้ รียนอยใู่ นท่าน่ังวางของเลน่ ไวท้ ี่พ้นื ทางด้านข้าง เยื้องไป ด้านหลงั ของผูเ้ รยี นในระยะที่ผเู้ รยี นเอ้ือมถึง ๒) ผู้สอนเรยี กชอ่ื หรอื เขย่าของเลน่ ใหผ้ ้เู รยี นสนใจเพือ่ จะได้เอี้ยวตวั ไป หยบิ ของเลน่ แล้วทาอกี ข้างสลบั กนั ไป

๙ ทักษะ ทกั ษะย่อย พฒั นาการทค่ี าดหวัง แนวการจัดกิจกรรม ๓.๔.๑ สามารถนง่ั เกา้ อี้โดยมีการ๓. การน่ัง (ต่อ) ๓.๔ การนง่ั ทรงตัวบน ช่วยเหลอื ได้ ๑) ผูส้ อนจัดทา่ ผเู้ รยี นในท่านอนหงายบนเตยี ง ผู้สอนให้ผูเ้ รียนตะแคงตัว เก้าอ้ี (Static balance) ห้อยขาลงข้างเตียง ผู้สอนประคองไหล่ กดสะโพกให้ผู้เรียนลุกนั่ง ๓.๔.๒ สามารถน่งั เกา้ อไ้ี ดอ้ ย่างอสิ ระ ถา้ ผู้เรียนทาได้ดีใหผ้ ู้สอนลดการชว่ ยเหลือลง ๒) ผู้สอนให้ผู้เรียนน่ังห้อยขาลงข้างเตียง คอยประคองหลังพยายาม กระตุ้นให้ผู้เรียนยืดหลังและพยายามทรงตัว ลดการช่วยเหลอื ลงเม่ือ ผู้เรยี นทาไดด้ ีข้นึ ๓) ผู้สอนให้ผู้เรียนน่ังเก้าอ้ีแบบมีพนักพิงให้เท้าวางราบกับพ้ืน กรณี ผู้เรียนมีการทรงตัวในท่านั่งไม่ดี อาจเลือกใช้เก้าอ้ีที่มีพนักพิงสูงๆ เพื่อให้ผู้เรียน น่ังพิง หรือเพิ่มสายรัดช่วงหน้าอก เพื่อช่วยประคอง การทรงตัวในท่าน่ัง ผู้สอนคอยสังเกตและระมัดระวังความปลอดภัย อย่างใกลช้ ดิ โดยให้การชว่ ยเหลือน้อยทสี่ ดุ ๑) ผู้สอนให้ผู้เรียนน่ังเก้าอ้ีแบบมีพนักพิงให้เท้าวางราบกับพ้ืน พยายาม กระตุ้นให้ผู้เรียนยืดตัวข้ึน หรือฝึกน่ังทากิจกรรมร่วมด้วย เช่น น่ังเก้าอ้ี หยอดกระปุกออมสิน หรือนั่งหยิบบอลใส่ตะกร้า ฯลฯ ผู้สอนคอยดแู ลความปลอดภัยในการน่ัง ๒) ผสู้ อนให้ผู้เรียนนั่งเกา้ อี้แบบไมม่ ีพนักพงิ เท้าวางราบกบั พื้น ผ้เู รียนนั่ง ตัวตรง ผู้สอนออกแรงดันที่หัวไหล่เบาๆ ในทิศทางต่างๆ เช่น ดา้ นหนา้ หลัง ซ้าย ขวา พร้อมบอกผู้เรียนพยายามนั่งทรงตัวตา้ นแรง เพอ่ื ไม่ใหล้ ้ม

๑๐ ทกั ษะ ทักษะย่อย พัฒนาการท่ีคาดหวงั แนวการจัดกิจกรรม๓. การนง่ั (ต่อ) ๓.๕ การนั่งทรงตัวบน ๓.๕.๑ สามารถนั่งบนเกา้ อ้ีแล้วเออ้ื ม ๑) ผสู้ อนจดั ท่าผ้เู รียนให้นั่งบนเก้าอแี้ บบมีพนักพงิ เทา้ วางราบกบั พ้นื ๒) ผสู้ อนให้ผเู้ รยี นน่ังทรงตัว แล้วเอ้อื มมือหยิบของเล่นทอี่ ยูด่ ้านหนา้๔. การยืน เก้าอโี้ ดยมีการถา่ ยน้าหนัก มือหยบิ วตั ถทุ างดา้ นหน้าได้ ๑) ผสู้ อนจัดท่าผ้เู รยี นใหน้ ่ังบนเก้าอี้แบบมีพนักพิง เท้าวางราบกับพืน้ (Dynamic balance) ๓.๕.๒ สามารถนง่ั บนเกา้ อีแ้ ล้วเอ้อื ม ๒) ผู้สอนใหผ้ ู้เรยี นนงั่ ทรงตัวแล้วเออื้ มมือหยิบของเลน่ ที่อยู่ด้านขา้ ง มอื หยิบวัตถุทางดา้ นขา้ งได้ ๑) ผู้สอนจดั ทา่ ผเู้ รยี นใหน้ ่ังบนเก้าอ้ีแบบมีพนักพงิ เทา้ วางราบกบั พื้น ๒) ผู้สอนใหผ้ เู้ รียนนง่ั ทรงตัวแลว้ เออื้ มมือหยบิ ของเลน่ ท่ีอยู่ท่สี ูง ๓.๕.๓ สามารถน่ังบนเกา้ อแ้ี ล้วเอื้อม ๑) ผู้สอนจัดทา่ ผู้เรียนใหน้ ่งั บนเก้าอแ้ี บบมีพนักพงิ เท้าวางราบกบั พนื้ มอื หยิบวัตถุจากทีส่ ูงได้ ๒) ผสู้ อนให้ผ้เู รยี นน่ังทรงตัวแลว้ เออื้ มมือหยบิ ของเลน่ ที่อยทู่ ่ีต่า ๓.๕.๔ สามารถนัง่ บนเกา้ อี้แล้วเอือ้ ม ๑) ผสู้ อนจัดท่าผู้เรียนให้นั่งบนเก้าอี้แบบมีพนักพิงที่มีขนาดและความสูง เหมาะสม โดยเทา้ ของผู้เรียนวางราบกบั พน้ื พอดี มอื หยบิ วัตถุท่ีอยรู่ ะดบั ตา่ ได้ ๒) ผู้สอนให้ผู้เรยี นนงั่ ทรงตวั แลว้ เอื้อมมือหยิบของเลน่ ทางด้านหลัง ๓.๕.๕ สามารถนงั่ บนเกา้ อแ้ี ล้วเออ้ื ม ๑) ผู้สอนจัดท่าผู้เรียนให้นั่งบนเก้าอ้ีแบบมีพนักพิงที่มีขนาดและความสูง มอื หยบิ วัตถุทางด้านหลงั ได้ เหมาะสม โดยเทา้ ของผู้เรยี นวางราบกับพน้ื พอดี ๓.๕.๖ สามารถเอ้ยี วตัวและใชม้ ือหยิบ ๒) ผสู้ อนให้ผู้เรียนนง่ั ทรงตัวแล้วเอ้ียวตวั ทากจิ กรรมได้อยา่ งอิสระ เชน่ ของเลน่ อย่างอสิ ระในท่านั่งได้ หยบิ ของเลน่ ด้านขา้ ง เป็นตน้ ๔.๑ การทรงตัวในทา่ ยนื ๔.๑.๑ สามารถยนื โดยอิสระด้วยขา ๑) ผู้สอนจัดท่าให้ผู้เรียนยืนกางขาห่างกันประมาณ ๑ ช่วงไหล่ของ ๒ ขา สองข้างได้ ผู้เรียน โดยผู้สอนจบั เอวผ้เู รยี นเพ่ือช่วยพยงุ ๔.๑.๒ สามารถลุกขึน้ ยืนจากเก้าอ้ีได้ ๒) ผู้สอนให้ผู้เรียนยืนเหยียดขาลงน้าหนักขาทั้งสองข้าง ยืนทรงตัวด้วย ตนเอง ๑) ผสู้ อนจัดท่าผู้เรยี นให้นงั่ บนเก้าอท้ี ี่มีขนาดและความสูงเหมาะสม โดย เทา้ ของผเู้ รียนวางราบกับพ้ืน

๑๑ ทกั ษะ ทักษะยอ่ ย พัฒนาการท่ีคาดหวัง แนวการจัดกิจกรรม๔. การยืน (ต่อ) ๔.๑ การทรงตวั ในท่ายืน ๔.๑.๓ สามารถลุกขึ้นยนื จากพื้นได้ ๒ ขา (ต่อ) ๒) ผู้สอนให้ผู้เรียนโน้มตัวไปข้างหน้า ลงน้าหนักที่ขา เหยียดเข่า๕.การเดนิ ๔.๒.๑ สามารถยืนทรงตัวขาเดียวตาม เหยียดสะโพกดันตัวลกุ ขึน้ ยืน ๔.๒ การทรงตัวในท่ายนื เวลาที่กาหนดได้ ขาเดียว ๑) ผูส้ อนจดั ท่าใหผ้ ู้เรียนนงั่ พับเพียบบนพ้ืน ๕.๑.๑ สามารถเกาะเดินไปดา้ นขา้ งได้ ๒) ผู้สอนจบั ตะโพกผู้เรยี นใหอ้ ยใู่ นท่าคุกเขา่ ๕.๑ การเกาะเดนิ ๓) ผู้สอนประคองลาตัวผู้เรียน กระตุ้นการถ่ายน้าหนักไปขาขวา ตาม ๕.๑.๒ สามารถเกาะเดนิ ไปด้านหน้าได้ ด้วยยกขาซ้ายต้ังขึ้น ถ่ายน้าหนักไปขาซ้าย แล้วโน้มตัวลุกขึ้นยืน เหยียดขาทั้งสองข้างขึ้น กรณีผู้เรียนทาไม่ได้ให้ผู้สอนช่วยพยุงลาตัว มอื ขวาดันสะโพกให้ลกุ ข้ึน ๑) ผู้สอนสาธติ การยืนขาเดียวให้ผเู้ รียนดู ใหผ้ เู้ รียนทาตาม ๒) ผู้สอนกระตุ้นให้ผู้เรียนยืนขาเดียวค้างไว้สักครู่ กรณีผู้เรียนยังทรงตัว ในท่ายืนขาเดียวไม่ได้ ให้ฝึกยืนแล้วยกขาข้ึนหน่ึงข้าง โดยใช้ ระยะเวลาส้ันๆก่อนแล้วจงึ เพ่ิมเวลานานขึ้น และ/หรือ ฝกึ การทรงตัว ขณะยืนด้วยขาข้างเดียวผ่านการทากิจกรรมอื่นๆ เช่น เตะลูกบอล เดนิ ขา้ มส่งิ กดี ขวาง เป็นตน้ ๑) ผู้สอนให้ผู้เรียนจับราวฝึกเดิน โดยผู้สอนกระตุ้นให้ผู้เรียนก้าวไป ด้านข้าง กรณีผู้เรียนทาไม่ได้ ให้ผู้สอนช่วยจับขาก้าวไปด้านข้าง เมื่อ ผเู้ รียนเร่ิมทาไดเ้ องแล้วจงึ ลดการชว่ ยเหลือลง ๒) หากต้องการเพิ่มความทนทานและความแข็งแรงของกลา้ มเน้ือใหเ้ พ่ิม จานวนรอบทัง้ น้ขี ึ้นอยกู่ บั ระดับความสามารถของผ้เู รียน ๑) ผู้สอนให้ผู้เรียนจับราวคู่ขนานเดินก้าวขาไปด้านหน้า โดยช่วงแรก ผู้สอนอาจชว่ ยจบั ขาผ้เู รียนใหก้ า้ วไปด้านหนา้ ทีละก้าว เม่ือผ้เู รียน

๑๒ ทกั ษะ ทักษะย่อย พัฒนาการที่คาดหวงั แนวการจดั กิจกรรม๕.การเดิน (ต่อ) ๕.๒ การเดินด้วยตนเอง ๕.๒.๑ สามารถเดินได้ ๒) เร่มิ ทาไดเ้ องแลว้ จึงลดการชว่ ยเหลือลงหากตอ้ งการเพิม่ ความทนทาน และความแข็งแรงของกล้ามเนื้อให้เพิ่มจานวนรอบท้ังนี้ขึ้นอยู่กับ ๕.๒.๒ สามารถเดินข้ามส่งิ กีดขวางได้ ระดบั ความสามารถของผูเ้ รยี น ๑) ผู้สอนให้ผู้เรียนยืน ผู้สอนยืนอยู่ด้านข้าง กระตุ้นให้ผู้เรียนก้าวขาไป ข้างหน้า แล้วกลับที่เดิม ผู้สอนควรสังเกต การยกขา งอเข่า งอสะโพก แล้วยกเท้ากลับมาทเี่ ดมิ ของผู้เรียน ทาซ้าจนกว่าผูเ้ รียนจะ ทาได้คล่อง กรณีผู้เรียนทาไม่ได้ให้ผู้สอนให้การช่วยเหลือโดยจับ ท่ีเขา่ และเทา้ ถา้ ผเู้ รียนทาได้ดแี ล้วให้ลดการช่วยเหลือลง ๒) ผสู้ อนให้ผู้เรยี นฝึกเดนิ ผ่านการทากจิ กรรม เช่น เดนิ ไปกลบั หยิบบอล ใส่ตะกร้า เดินบนทางลาดเอียง เป็นต้น เพื่อเพ่ิมความแข็งแรง ทนทานของกล้ามเน้ือ โดยผู้สอนคอยระมัดระวังความปลอดภัย ระหวา่ งฝึกร่วมดว้ ย ๑) ผู้สอนยืนอยู่ด้านข้างผู้เรียน กระตุ้นให้ผู้เรียนก้าวขาไปข้างหน้าข้าม สิ่งกีดขวาง ระยะก้าวเดินส้ันๆ ทาซ้าจนกวา่ ผเู้ รียนจะทาได้เอง กรณี ผู้เรียนทาไม่ได้ ผู้สอนให้ความช่วยเหลือ หากผู้เรียนทาได้แล้วให้ลด การชว่ ยเหลอื ลง ๒) ผู้สอนให้ผู้เรียนฝึกการเดินข้ามส่ิงกีดขวางผ่านการทากิจกรรม เช่น เดินขา้ มบล็อกโฟม แผ่นโฟม แผน่ กระดาษ หรือขอนไม้ โดยการปรับ ระดับจากกิจกรรมท่ีง่ายไปสูก่ ิจกรรมท่ียากขึ้นเพื่อเพิ่มส่งเสริมทักษะ และความสามารถของผู้เรียน

๑๓ ทกั ษะ ทักษะยอ่ ย พัฒนาการท่คี าดหวงั แนวการจดั กจิ กรรม๕.การเดิน (ต่อ) ๕.๒ การเดนิ ดว้ ยตนเอง ๕.๒.๓ สามารถเดินต่อส้นเท้าตาม ๑) ผู้สอนสาธิตการเดินตอ่ ส้นเท้าแลว้ ใหผ้ เู้ รียนทาตาม (ตอ่ ) ระยะทางที่กาหนดได้ ๕.๒.๔ สามารถเดินบนเส้นตรงได้ ๒) ผู้สอนให้ผู้เรียนเดินต่อส้นเท้าตามเส้นตรง กรณีผู้เรียนทาไม่ได้ ๕.๓ การเดินข้ึน-ลงบันได ๕.๒.๕ สามารถเดินบนคานทรงตัวได้ ผสู้ อนให้ความช่วยเหลอื หากผู้เรียนทาไดแ้ ล้วให้ลดการชว่ ยเหลือลง ๕.๓.๑ สามารถเดนิ ขึ้น-ลงบันไดโดยจับ ๑) ผ้สู อนสาธิตเดินบนเสน้ ตรง แลว้ ใหผ้ เู้ รยี นเดนิ ดว้ ยตนเอง โดยผ้สู อน ราวบันได แบบพักเทา้ ได้ ช่วยเหลอื เม่ือผเู้ รยี นสามารถทาได้ดลี ดการชว่ ยเหลือ ๒) ผูส้ อนจดั เกมการแข่งขนั การเกบ็ ของเลน่ /ลกู บอล โดยใหเ้ ดินบน เส้นตรงที่กาหนด ๑) สอนสาธิตเดนิ บนคานทรงตัวแลว้ ใหผ้ ู้เรียนเดินดว้ ยตนเอง โดยผสู้ อน คอยให้การชว่ ยเหลือ เม่ือผู้เรียนสามารถทาไดแ้ ล้วใหล้ ดกาช่วยเหลือ ลง ๒) ผสู้ อนให้ผู้เรยี นเดินทรงตวั ผา่ นการทากิจกรรมหรือเกม เช่น เดนิ บน คาน ไปกลับหยบิ ของเล่นใสต่ ะกร้า เปน็ ต้น ฝึกซ้าจนผู้เรียนสามารถ เดินได้ดว้ ยตนเอง ๑) ผู้สอนให้ผู้เรียนยืนจับราวบันได ผู้สอนยืนต่ากว่าผู้เรียน กระตุ้นให้ ผู้เรียนก้าวขาข้างหน่ึงขึ้นบันไดแล้วก้าวขาอีกข้างหน่ึงข้ึนมาอยู่ข้ัน เดียวกัน ผู้สอนจับบริเวณสายรัดเอวหรือขอบกางเกงคอยพยุงและ ชว่ ยเหลอื ใหผ้ เู้ รียนมีทิศทางการเคล่อื นไหวทถ่ี ูกตอ้ ง

๑๔ ทักษะ ทกั ษะย่อย พัฒนาการที่คาดหวัง แนวการจัดกิจกรรม๕.การเดิน (ต่อ) ๕.๓ การเดินขน้ึ -ลงบนั ได ๒) ผู้สอนให้ผู้เรียนยืนจับราวบันได ผู้สอนยืนต่ากว่าผู้เรียน กระตุ้นให้ (ต่อ) ผู้เรียนก้าวขาลงบันไดแล้วก้าวขาอีกข้าหนึ่งลงมาอยู่ขั้นเดียวกัน ผู้สอนจับบริเวณสายรัดเอวหรือขอบกางเกงคอยพยุงและช่วยเหลือ ๕.๓.๒ สามารถเดนิ ขึ้น-ลงบันไดโดยจบั ใหผ้ ู้เรียนมีทิศทางการเคล่ือนไหวท่ีถูกตอ้ ง ฝกึ ซา้ จนผู้เรียนมกี ารทรง ราวบนั ได แบบสลับเทา้ ได้ ตัวที่ดีและสามารถเดินขึ้น-ลงบันไดโดยจับราวบันได แบบพักเท้า ดว้ ยตนเอง ๕.๓.๓ สามารถเดินขนึ้ -ลงบันไดโดยไม่ จับราวบันได แบบพักเทา้ ได้ ๑) ผู้สอนให้ผู้เรียนยืนบนบันได ผู้สอนยืนต่ากว่าผู้เรียน กระตุ้นให้ ผเู้ รียนก้าวขาขึ้นบนั ไดสลับเท้า ผู้สอนจับบริเวณสายรัดเอวหรือเข็ด ขัดหรือขอบกางเกงผู้เรียน คอยพยุงและช่วยเหลือให้ผู้เรียนมีทิศ ทางการเคลอื่ นไหวท่ีถูกต้อง ๒) ผู้สอนให้ผู้เรียนยืนบนบันได ผู้สอนยืนต่ากว่าผู้เรียนกระตุ้นให้ ผู้เรียนก้าวขาลงบันไดสลับเท้า ผู้สอนจับบริเวณสายรัดเอวหรือเข็ม ขัดหรือขอบกางเกงผู้เรียนคอยพยุงและช่วยเหลือให้ผู้เรียนมีทิศ ทางการเคลอ่ื นไหวท่ถี ูกตอ้ ง ๓) ฝึกซ้าจนผู้เรยี นมีการทรงตวั ท่ีดีและสามารถเดนิ ขนึ้ -ลงบันไดโดยจับ ราวบันได แบบสลบั เทา้ ด้วยตนเอง ๑) ผู้สอนให้ผู้เรียนยืนบนบันได ผู้สอนยืนต่ากว่าผู้เรียน กระตุ้นให้ ผู้เรียนก้าวขาข้างหนึ่งข้ึนบันไดแล้วก้าวขาอีกข้างหนึ่งข้ึนมาอยู่ข้ัน เดียวกัน ผู้สอนจับบริเวณสายรัดเอวหรือขอบกางเกงผู้เรียน คอย พยงุ และชว่ ยเหลอื ให้ผเู้ รยี นมีทิศทางการเคลือ่ นไหวท่ถี ูกตอ้ ง ๒) ผูส้ อนใหผ้ ู้เรียนยนื บนบนั ได ผ้สู อนต่ากว่าผู้เรียน กระตนุ้ ให้ผู้เรยี น

๑๕ ทักษะ ทกั ษะย่อย พัฒนาการท่ีคาดหวงั แนวการจัดกจิ กรรม๕.การเดนิ (ต่อ) ๕.๓ การเดินข้ึน-ลงบนั ได (ตอ่ ) ๕.๓.๔ สามารถเดินขึ้น-ลงบนั ไดโดยไม่ ๓) ก้าวขาลงบันไดแล้วก้าวขาอีกข้าหนึ่งลงมาอยู่ขั้นเดียวกัน ผู้สอนจับ๖. การวงิ่ จบั ราวบันได แบบสลับเทา้ ได้ บริเวณสายรัดเอวหรือขอบกางเกงผู้เรียน คอยพยุงและช่วยเหลือให้ ๖.๑ การวิ่งอยกู่ บั ที่ ผเู้ รยี นมที ศิ ทางการเคลอื่ นไหวทถี่ กู ตอ้ ง ๖.๒ การวงิ่ ไปขา้ งหน้า ๖.๑.๑ สามารถว่งิ อยูก่ ับที่ได้ ฝึกซ้าผู้เรียนมีการทรงตัวที่ดีและสามารถเดินขึ้น-ลงบันไดโดยไม่จับ ๖.๒.๑ สามารถวง่ิ ไปข้างหนา้ ได้ ราวบันได แบบพักเทา้ ดว้ ยตนเอง ๑) ผสู้ อนใหผ้ เู้ รยี นยนื บนบันได ผ้สู อนยืนตา่ กว่าผู้เรยี น กระตุ้นใหผ้ ู้เรยี น ก้าวขาลงบันได ผู้สอนจับบริเวณเข็มขัดหรือขอบกางเกง คอยพยุง และช่วยเหลือให้ผู้เรยี นมีทศิ ทางการเคลอ่ื นไหวท่ีถกู ต้อง ๒) ผู้สอนให้ผู้เรียนยืนบนบันได ผู้สอนยืนอยู่ต่ากว่าผู้เรียน กระตุ้นให้ ผู้เรียนก้าวขาลงบันไดสลับเท้า ผู้สอนจับบริเวณสายรัดเอวหรือขอบ กางเกงคอยพยุงและช่วยเหลือให้ผู้เรียนมีทิศทางการเคลื่อนไหวที่ ถูกต้อง ๓) ฝึกซ้าจนผู้เรียนมีการทรงตัวท่ีดีและสามารถเดินขึ้น-ลงบันไดโดยไม่ จบั ราวบันได แบบสลบั เท้าดว้ ยตนเอง ๑) ผู้สอนจับมือผเู้ รยี นยา่ เท้าอยูก่ ับทสี่ ลับซ้าย-ขวา ๒) ผ้สู อนจับมอื ผเู้ รียนวง่ิ ยา่ เท้าอยูก่ บั ที่ไปพรอ้ มๆ กัน ๓) ผสู้ อนใหผ้ ูเ้ รยี นวง่ิ ยา่ เท้าอยกู่ ับทีด่ ้วยตนเอง ๑) ผูส้ อนจบั แขนผ้เู รยี นพาวิ่งไปข้างหน้าพร้อมกนั ๒) ผ้สู อนให้ผู้เรียนวิง่ ไปข้างหนา้ ด้วยตนเอง

๑๖ ทักษะ ทกั ษะยอ่ ย พฒั นาการทีค่ าดหวัง แนวการจัดกจิ กรรม๖. การวิ่ง (ต่อ) ๖.๓ วงิ่ ข้ามสิง่ กีดขวาง ๖.๓.๑ สามารถวิง่ ข้ามสง่ิ กดี ขวางได้ ๑) ผ้สู อนจดั กจิ กรรมบนลานกว้างปลอดภยั โดยจดั สถานการณ์ให้มกี าร๗. การกระโดด ๖.๔ วิง่ หลบหลกี สิง่ กดี ๖.๔.๑ สามารถว่งิ หลบหลีกส่ิงกดี ขวาง วง่ิ ข้ามสิ่งกีดขวางเช่น บล็อกโฟม แผน่ โฟม แผ่นกระดาษ (จากงา่ ย ขวาง ได้ ไปหายาก และ ระดบั ความสงู ตา่ ไปหาสงู ) ขึน้ อย่กู บั ระดับ ความสามารถของผเู้ รียน ๖.๕ วง่ิ อย่างมีจุดหมาย ๖.๕.๑ สามารถว่ิงอย่างมเี ป้าหมายได้ ๒) ผู้สอนจบั แขนผู้เรียนพาวิง่ ข้ามสิ่งกดี ขวางไปพรอ้ มกัน ๗.๑ การกระโดด ๒ ขาอยู่ ๗.๑.1 สามารถกระโดดโดยช่วยพยุงได้ ๓) ผู้สอนให้ผเู้ รียนวง่ิ ข้ามส่ิงกีดขวางด้วยตนเอง กับที่ ๑) ผู้สนจดั กจิ กรรมบนลานกวา้ งปลอดภัย โดยจดั สถานการณใ์ หม้ กี าร หลบหลกี ส่ิงกีดขวางเชน่ กรวยจราจร กล่องกระดาษ บล็อกโฟม แผน่ โฟม แผน่ กระดาษ (จากงา่ ยไปหายาก) ขน้ึ อยูก่ ับระดับ ความสามารถของผเู้ รยี น ๒) ผู้สอนจบั แขนผ้เู รยี นพาวิ่งหลบหลกี สิ่งกดี ขวางไปพรอ้ มๆกัน ๓) ผสู้ อนให้ผเู้ รียนวง่ิ หลบหลีกส่งิ กีดขวางด้วยตนเอง ๑) ผู้สอนจดั กิจกรรมบนลานกวา้ งปลอดภัยโดยจดั สถานการณ์ให้มกี าร วงิ่ อยา่ งมีจดุ หมาย เชน่ วงิ่ ไปหยบิ บอลสีตามสง่ั วิ่งไป-กลบั เก็บของ เล่น เป็นตน้ ท้ังน้ี ข้ึนอยู่กับระดับความสามารถของผู้เรียน ๒) ผู้สอนจบั แขนพาว่ิงไปพรอ้ มกัน ๓) ผสู้ อนให้ผู้เรียนว่ิงอย่างมเี ป้าหมายด้วยตนเอง ๑) ผสู้ อนจับมอื ผู้เรียนท้ังสองขา้ ง ใหจ้ ังหวะ ย่อ...กระโดดหรอื ๑ ๒…๓ และกระตุ้นการกระโดด ๒) ผูส้ อนจดั กิจกรรมการกระโดดอยกู่ บั ที่ เช่น กระโดดแตะบอลที่แขวน เหนอื ศีรษะ กระโดดเเทมโพลีน เป็นต้น

๑๗ ทกั ษะ ทกั ษะย่อย พัฒนาการที่คาดหวัง แนวการจดั กิจกรรม ๗.๑ การกระโดด ๒ ขาอยู่ ๗.๑.๒ สามารถกระโดดเองโดยเท้าทง้ั๗. การกระโดด กบั ท่ี (ต่อ) สองลอยจากพื้นได้ ๑) ผูส้ อนสาธติ การกระโดดอยู่กับทโ่ี ดยเท้าท้ังสองลอยจากพืน้ แล้วให้(ตอ่ ) ผูเ้ รียนทาตาม กรณีทผี่ ้เู รยี นกระโดดไม่ได้ ผสู้ อนจบั มือผเู้ รียน ให้ ๗.๒ กระโดด ๒ ขาไปใน ๗.๑.๓ สามารถกระโดดสองขาอยู่กบั ท่ี จังหวะย่อ...กระโดด หรือ ๑ ๒…๓ ทศิ ทางต่าง ๆ ไดอ้ ย่างต่อเนื่อง ๒) ผสู้ อนให้ผูเ้ รียนกระโดดอยูก่ ับท่ีโดยเท้าทั้งสองลอยจากพ้นื ด้วยตนเอง ๗.๒.๑ สามารถกระโดดไปด้านหน้า โดยชว่ ยพยุงได้ ๑) ผสู้ อนสาธิตการกระโดดอยกู่ ับท่ีตอ่ เนื่อง ๓ ครั้งแลว้ ให้ผู้เรียนทาตาม ๗.๒.๒ สามารถกระโดดไปด้านหนา้ ได้ ๒) ผสู้ อนให้ผเู้ รียนกระโดดอย่กู บั ท่ตี ่อเนื่องอย่างน้อย ๓ ครง้ั เชน่ กระโดด ๗.๒.๓ สามารถกระโดดไปด้านขา้ งได้ แทมโพลนี กระโดดแตะบอลท่ีหอ้ ยอยู่เหนือศีรษะ เปน็ ต้น ๗.๒.๔ สามารถกระโดดถอยหลังได้ ๑) ผสู้ อนสาธติ การกระโดดไปด้านหน้า โดยผ้สู อนจับมอื ผเู้ รียนกระโดด ให้จงั หวะ ยอ่ ...กระโดด หรอื ๑ ๒…๓ ๑) ผสู้ อนสาธิตการกระโดดไปด้านหนา้ ผู้เรยี นทาตาม ๒) ผสู้ อนใหผ้ ้เู รียนกระโดดไปด้านหนา้ ด้วยตนเอง ๑) ผูส้ อนสาธติ การกระโดดไปด้านข้าง ผู้เรียนทาตาม ๒) ผู้สอนให้ผู้เรยี นกระโดดด้านข้างดว้ ยตนเอง ๑) ผู้สอนสาธติ การกระโดดถอยหลงั ผ้เู รียนทาตาม กรณีผูเ้ รียนกระโดด ไม่ไดผ้ ู้สอนควรกาหนดจุดชีน้ าในการกระโดด เช่น กระโดดถอย หลงั จากสีแดงไปสีเหลือง ฝึกซา้ ๆ จนผเู้ รยี นสามารถกระโดดถอยหลัง ได้ ๒) ผูส้ อนให้ผู้เรียนกระโดถอยหลังผา่ นกจิ กรรม เช่น แข่งขันการกระโดด ถอยเกบ็ ของ

๑๘ ทกั ษะ ทกั ษะย่อย พัฒนาการท่คี าดหวงั แนวการจัดกิจกรรม ๗.๒ กระโดด ๒ ขาไปใน ๗.๒.๕ สามารถกระโดดจากที่สูงลง๗. การกระโดด ทิศทางต่าง ๆ (ต่อ) พ้ืนทต่ี ่ากวา่ ได้ ๑) ผสู้ อนสาธติ กระโดดจากทส่ี ูงลงพ้ืนที่ตา่ กวา่ ผ้เู รียนทาตาม(ต่อ) ๒) กรณผี ู้เรยี นกระโดดไม่ได้ ผสู้ อนควรกาหนดตาแหนง่ ในการกระโดด ๗.๓ กระโดดขาเดยี ว ๗.๒.๖ สามารถกระโดดจากที่ตา่ ข้ึนสูท่ ี่ สงู ได้ เชน่ ใหผ้ เู้ รยี นยนื บนพ้ืนที่สงู จากพ้ืนเล็กนอ้ ยแล้วกระโดดลงมา ๓) ผู้สอนเพ่มิ ระดบั ความสงู เม่ือผเู้ รยี นสามารถกระโดดในระดับตา่ ๆได้ ๗.๒.๗ สามารถกระโดดข้ามส่ิงกดี ขวาง ได้ แล้ว ๗.๓.๑ สามารถกระโดดขาเดียวอยกู่ ับ ๑) ผู้สอนสาธติ การกระโดดจากที่ต่าส่ทู ี่สงู ผเู้ รยี นทาตาม ทไ่ี ด้ ๒) กรณผี เู้ รยี นกระโดดไม่ได้ ผ้สู อนควรกาหนดตาแหน่งในการกระโดดให้ ผู้เรียนยนื บนพื้นทต่ี า่ กว่าแลว้ กระโดดข้นึ ๓) ผู้สอนเพ่ิมระดับความสูงและระยะหา่ งท่ียากมากขน้ึ เม่ือผู้เรยี น สามารถกระโดดในระดับงา่ ยๆได้แล้ว ๑) ผู้สอนสาธติ การกระโดดขา้ มส่ิงกดี ขวาง ผูเ้ รยี นทาตาม ๒) กรณผี ู้เรยี นกระโดดไม่ไดผ้ ้สู อนอย่ดู ้านหน้าผู้เรียนจบั มือสองข้างให้ จงั หวะ ย่อ...กระโดด หรอื ๑ ๒…๓ และชว่ ยจัดทา่ ทางในการนา กระโดดข้าม เปน็ ต้น ๑) ผสู้ อนสาธติ การกระโดดขาเดียวอยู่กบั ที ผูเ้ รยี นทาตาม กรณผี ู้เรียน กระโดดไม่ได้ ผสู้ อนจบั มือผเู้ รียน ให้จังหวะ ย่อ...กระโดด หรอื ๑ ๒…๓ ๒) ผสู้ อนใหผ้ ู้เรยี นทากจิ กรรมการกระโดดขาเดยี วอยกู่ ับที่ เช่น กระโดด ขาเดียวแตะลูกบอลแขวนเหนือศีรษะ กระโดดขาเดยี วบนแผ่นกนั กระแทก เปน็ ต้น

๑๙ ทกั ษะ ทักษะยอ่ ย พฒั นาการทคี่ าดหวัง แนวการจัดกจิ กรรม๘. การรับสง่ ลูก ๘.๑ การส่งลูกบอล ๗.๓.๒ สามารถกระโดดขาเดียวไปใน ๑) ผู้สอนสาธิตการกระโดดขาเดียวในทิศทางต่างๆ ติดต่อกันบอล ทิศทางต่างๆ ได้ตดิ ต่อกนั ๒) ผสู้ อนใหผ้ เู้ รียนทากิจกรรมกระโดดขาเดียวในทศิ ทางตา่ งๆ เชน่ ๘.๑.๑ สามารถกลง้ิ ลกู บอลขณะอยู่ใน ๘.๒ การรบั ลูกบอล ทา่ นั่งได้ กระโดดตดิ ต่อกนั ไปดา้ นหน้า ดา้ นขา้ ง ถอยหลัง ๑) ผสู้ อนสาธติ การกลิ้งลูกบอลขนาดใหญไ่ ปข้างหนา้ ผเู้ รยี นทาตาม ๘.๑.๒ สามารถโยนลูกบอลได้ ๒) ผสู้ อนใหผ้ ู้เรียนนั่งกบั พนื้ ผสู้ อนจับมือผ้เู รียนกลงิ้ ลกู บอล ๓) ผ้สู อนสามารถปรับระดับความยากงา่ ยของกิจกรรม เรม่ิ จากลกู บอล ๘.๒.๑ สามารถรบั ลูกบอลได้ ขนาดใหญ่ไปหาลกู บอลขนาดเล็ก ระยะทางและความเร็วท่ีแตกต่าง กนั ๑) ผสู้ อนสาธิตการโยนลูกบอล ผเู้ รยี นทาตาม กรณีผเู้ รียนทาไมไ่ ด้ ผู้สอน จับมือผู้เรียนโยนลกู บอลไปดา้ นหน้า ๒) ผสู้ อนใหผ้ ู้เรียนทาซ้าจนผูเ้ รยี นสามารถทาไดด้ ว้ ยตนเอง ๓) ผู้สอนสามารถปรับระดบั ความยากง่ายของกิจกรรม เรม่ิ จากลกู บอล ขนาดใหญ่ไปหาลูกบอลขนาดเล็ก ระยะทางและความเรว็ ที่แตกต่างกนั ๑) ผู้สอนสาธิตรบั ลูกบอลที่กลิ้งมาขณะน่งั อยู่กบั พื้น ผ้เู รยี นทาตาม ๒) ผสู้ อนใหผ้ เู้ รียนนั่งกับพ้นื ผสู้ อนจบั มือผูเ้ รยี นกางและหุบแขน เพอื่ รบั ลกู บอลท่ีกลงิ้ มา ๓) ผู้สอนให้ผเู้ รยี นยนื ในท่าท่เี หมาะสม ผ้สู อนจบั มือผูเ้ รยี นกางและหุบ แขน เพ่ือรับลูกบอลท่โี ยนมา ๔) ผสู้ อนสามารถปรับระดับความยากง่ายของกจิ กรรม เริม่ จากลูกบอล ขนาดใหญ่ไปหาลกู บอลขนาดเลก็ ระยะทางและความเรว็ ท่ีแตกตา่ งกับ ๕) ผู้สอนใหผ้ ู้เรยี นทาซา้ จนผ้เู รยี นสามารถทาไดด้ ้วยตนเอง

๒๐

กลุ่มทกั ษะการชว่ ยเหลอื ตนเองในชีวติ ประจาวัน๑. คาอธิบายกล่มุ ทกั ษะการชว่ ยเหลือตนเองในชีวิตประจาวนั กลมุ่ ทกั ษะการช่วยเหลอื ตนเองในชีวิตประจาวัน เป็นการพัฒนาให้ผู้เรยี นสามารถปฏบิ ตั ิกิจวัตรประจาวนั ได้ ในเรื่อง ๑) การรับประทานอาหาร ประกอบด้วยการดดู การด่ืม การกลืนและการเคีย้ ว การหยิบอาหารเข้าปาก การใช้ช้อนตกั อาหาร ๒) การแตง่ กาย ประกอบดว้ ย การถอด – สวมถงุ เท้า รองเท้า กระโปรงกางเกง เสื้อการถอดและสวมใส่เครอ่ื งแต่งกาย การเลือกเคร่ืองแต่งกาย ๓) การขบั ถา่ ย ประกอบด้วย การขับถ่าย อุจจาระ -ปสั สาวะ ๔) การดแู ลอนามัยตนเอง ประกอบดว้ ย การทาความสะอาดมอื และเท้า การทาความสะอาดหนา้ การแปรงฟัน การอาบน้า การหวผี ม การสระผม ๕) การรับผดิ ชอบงานบา้ น ประกอบด้วย การชว่ ยเหลอื งานบ้าน ปแู ละเก็บท่ีนอน การจัดเกบ็ สงิ่ ของ เคร่ืองใช้ ๖) การใช้ห้องน้าสาธารณะ ๗) การเคลอื่ นย้ายตนเองในบ้าน (Functional Mobility) ๘) การดแู ลสุขภาพและความปลอดภัยในชีวติ ประจาวัน (Health and Safety) ประกอบด้วย การดแู ลและการปอ้ งกนั สุขภาพ ความปลอดภัยในชวี ิตประจาวนั โดยใช้การวิเคราะห์งานเป็นลาดับข้ันตอน การสาธิต การฝึกแบบตัวต่อตัว การเรียนรู้ของผู้เรียน (Learning style) การแสดงบทบาทสมมติ การจาลองสถานการณ์ การปฏิบัติกิจกรรมในสถานการณ์จริง การฝึกทักษะแบบบูรณาการ ที่ให้ความสาคัญท้ังในการสอนแบบกลุ่ม และการสอนแบบตัวต่อตัวท่ีผู้สอนคณะสหวิชาชพี ผ้ปู กครอง ครอบครัว ชมุ ชน และ ผู้ทมี่ สี ว่ นเกยี่ วขอ้ งร่วมพฒั นาศกั ยภาพผเู้ รียน เพื่อให้ผู้เรียนมีสุขนิสัยที่ดี ปฏิบัติกิจวัตรประจาวันได้ถูกต้อง มีความปลอดภัยในชีวิตประจาวัน เคลื่อนไหวร่างกายได้ประสานสัมพั นธ์กันในการทากิจวัตรประจาวันเตม็ ศักยภาพ มีวนิ ยั มีความรับผดิ ชอบ สามารถคดิ และแก้ปญั หา ส่งผลใหผ้ ู้เรียนสามารถพึ่งพาตนเองได้ มคี ุณภาพชวี ติ ทด่ี ีและดารงชีวิตไดอ้ ย่างมีความสขุ๒. วัตถปุ ระสงคข์ องการพฒั นากลุ่มทกั ษะการช่วยเหลอื ตนเองในชีวติ ประจาวัน ๑) เพอ่ื ให้ผู้เรียนสามารถปฏิบัติกจิ วัตรประจาวนั ได้เต็มศักยภาพ ๒) เพือ่ ใหผ้ เู้ รียนสามารถปฏิบัติงานในความรบั ผดิ ชอบของตนเองได้อย่างเหมาะสม ๓) เพอื่ ใหผ้ ู้เรียนมีสุขนิสัยท่ดี ี ปฏบิ ตั กิ จิ วตั รประจาวันได้ถูกต้อง มีความปลอดภัยในชวี ิตประจาวัน ๔) เพือ่ ให้ผเู้ รยี นมคี ุณภาพชวี ติ ทด่ี ี และดารงชวี ติ ได้อยา่ งมีความสุข

๓๒๓. แนวการจัดกจิ กรรมการเรยี นรกู้ ลุม่ ทกั ษะการช่วยเหลือตนเองในชวี ิตประจาวนั ทกั ษะ ทักษะย่อย พฒั นาการที่คาดหวงั แนวการจดั กิจกรรม ๑.๑ การดดู ๑.๑.๑ สามารถดดู นมจากขวดนมได้๑. การ ๑) ผสู้ อนอมุ้ ผเู้ รียนหรือจัดให้ผเู้ รยี นนั่งบนเก้าอเ้ี อยี งประมาณ ๔๕ องศา รบั ประทาน ๒) กระตุ้นให้ผู้เรียนอ้าปากโดยผู้สอนนาจุกนมเข่ียริมฝีปาก จากน้ันให้ อาหาร ผู้เรยี นเม้มปาก ๑.๑.๒ สามารถดดู ของเหลวโดยใช้ ๓) ให้ผู้เรียนจู๋ปาก กรณีผู้เรียนกลืนไม่ได้ให้ผู้สอนใช้มืออีกข้างช่วยลูบ หลอดได้ บริเวณหน้าลาคอของผูเ้ รยี น ๑.๒ การดื่ม ๑.๒.๑ สามารถดืม่ นา้ และนมจาก ๔) ผสู้ อนฝึกจนผเู้ รยี นสามารถดูดนมจากขวดนมไดด้ ว้ ยตนเอง แกว้ ด้วยตนเองได้ ๑) ผู้สอนเลอื กขนาดของหลอดดดู ใหเ้ หมาะสมกับผู้เรียน ๑.๓ การกลนื และการเคย้ี ว ๑.๓.๑ สามารถกลนื อาหารได้ ๒) ผสู้ อนนานมหรือน้าหวานหรือน้าเปล่าใสแ่ ก้วพร้อมหลอดดูด ๓) ผสู้ อนสาธติ การดดู หลอดเป็นตัวอย่างใหผ้ เู้ รียนทาตาม ๔) หากผู้เรียนทาไม่ได้ช่วยจับหลอดดูดเข้าใกล้ปากของผู้เรียนพร้อมกับ บอกใหอ้ า้ ปากแล้วเม้มปากลงจู๋ปาก ๑) ผ้สู อนเลือกแก้วพลาสตกิ ที่มหี จู ับสองขา้ ง ๒) ผู้สอนจับมือผูเ้ รยี นให้จบั ทหี่ ขู องแกว้ พลาสตกิ ให้ม่ันคงและถนดั มอื ๓) ผู้สอนจับมือผู้เรียนยกแก้วขึ้นมาจรดริมฝีปาก ยกแก้วขึ้น ด่ืมน้า วาง แกว้ ลง ๔) ผู้สอนลดความชว่ ยเหลอื ลงเมื่อผู้เรยี นทาได้ ๑) ผู้สอนฝึกการควบคุมริมฝีปากของผู้เรียนโดยการนวดรอบ ๆ ริมฝีปาก อา้ ปากกว้างและหบุ สลบั กัน ทาทา่ ยมิ้ และจูป๋ ากสลับกัน

๓๓ ทักษะ ทักษะย่อย พัฒนาการท่คี าดหวงั แนวการจดั กจิ กรรม๑. การ ๑.๓ การกลนื และการเคยี้ ว ๒) ผสู้ อนใช้ชอ้ นตกั อาหารกึ่งเหลว เช่น โจ๊ก กล้วยบด กดท่ีริมฝีปากล่างรบั ประทานอาหาร (ตอ่ ) ของผู้เรียน เพื่อให้ผู้เรียนอ้าปากรับอาหาร จากนั้นบอกให้ผู้เรียนปิด(ต่อ) ปาก ๑.๓.๒ สามารถเคี้ยว อาหารได้ ๓) ผู้สอนใชม้ ืออีกขา้ งชว่ ยลบู บริเวณหนา้ ลาคอของผ้เู รยี น ๑.๔ การหยบิ อาหารเข้า ๑.๔.๑ สามารถใช้มือหยบิ อาหารเข้า ๑) ผสู้ อนฝกึ ใหผ้ ู้เรยี นขยับขากรรไกรทางซา้ ย-ขวา และขบฟนั ปาก ปากได้ ๒) ผสู้ อนฝึกใช้อาหารที่แขง็ ขน้ึ เชน่ ขนมปังช้นิ เลก็ ๆ ข้าวสวย ๓) ผู้สอนฝึกให้ผู้เรียนเค้ียวอาหารให้ละเอียดแล้วกลืนอาหาร เช่น ข้าว ๑.๕ การใช้ช้อนตักอาหาร ๑.๕.๑สามารถใช้ชอ้ นตกั อาหารเข้า ปากได้ กล้วย เป็นต้น๒. การแต่งกาย ๒.๑ การถอด - สวมถุงเทา้ ๒.๑.๑ สามารถถอดถงุ เท้าได้ ๑) ผสู้ อนเตรยี มอาหารชนิ้ เลก็ ๆ ทีผ่ เู้ รียนชอบ เชน่ ขนมปงั ข้าว คกุ กี้ ๒) ผู้สอนสาธิตการใช้มือหยิบอาหารใสป่ ากใหผ้ เู้ รยี นดูเป็นตัวอย่าง ๓) ผ้สู อนหยบิ ขนมใส่มอื ผเู้ รียน แล้วใหผ้ ู้เรยี นนาเอาขนมเขา้ ปาก ๔) ผู้สอนให้ผูเ้ รียนใชม้ อื หยบิ อาหารเข้าปากเอง ๑) ผู้สอนแนะนาใหผ้ เู้ รยี นรจู้ ักช้อนและวธิ กี ารจับช้อนท่ีถกู ตอ้ ง ๒) เมื่อผู้เรียนจับช้อนได้ ผู้สอนช่วยเหลือโดยการประคองหรือจับท่ีข้อมือ ยืน่ ไปทจ่ี านอาหาร พรอ้ มตักอาหารข้ึนมาเข้าปาก ๓) ผสู้ อนลดความช่วยเหลอื ใหผ้ ู้เรียนใช้ชอ้ นตักอาหารขนึ้ มาดว้ ยตนเอง ๑) ผู้สอนแนะนาถุงเท้าข้างซ้าย-ขวา ด้านนอก-ใน และส่วนประกอบต่างๆ ของถงุ เท้า เชน่ ขอบถุงเทา้ สน้ ถุงเทา้ และปลายถุงเทา้ เป็นตน้ ๒) ผู้สอนให้ผู้เรียนนั่งเก้าอี้ที่มีความเหมาะสม โดยเท้าของผู้เรียนวางราบ พอดกี บั พื้น จากนั้นสวมถุงเทา้ ให้ผ้เู รยี นทง้ั สองขา้ ง

๓๔ ทกั ษะ ทกั ษะย่อย พัฒนาการทคี่ าดหวัง แนวการจดั กิจกรรม ๒.๑ การถอด – สวมถุงเท้า ๒.๑.๒ สามารถสวมถุงเทา้ ได้๒. การแต่งกาย ๓) ผู้สอนจับมือของผู้เรียนท้ังสอง จับขอบถุงเท้าท้ังสองข้าง สอด(ต่อ) (ตอ่ ) ๒.๒.๑ สามารถถอดรองเทา้ แบบสอด นิว้ หวั แม่มือท้ังสองข้างเขา้ ไปในขอบถุงเท้า จากน้ันดงึ ขอบถุงเทา้ ลงมาที่ ได้ สน้ เทา้ แลว้ ยกสน้ เทา้ ข้นึ พร้อมดึงถงุ เทา้ ออก ๒.๒ การถอด – สวม ผสู้ อนลดความชว่ ยเหลือลงเม่อื ผเู้ รยี นทาได้ รองเท้า ๑) ผู้สอนแนะนาถุงเท้าข้างซ้าย-ขวา ด้านนอก-ใน และส่วนประกอบต่างๆ ของถุงเทา้ เช่น ขอบถงุ เทา้ ส้นถงุ เทา้ และปลายถงุ เทา้ เปน็ ตน้ ๒) ผู้สอนให้ผู้เรียนนั่งเก้าอี้ท่ีมีความเหมาะสม โดยเท้าของผู้เรียนวางราบ พอดีกับพนื้ ๓) ผู้สอนจับมือของผู้เรียนทั้งสอง พับขอบถุงเท้าคร่ึงหนึ่งแล้วจับดึงขอบถุง เท้าให้กว้างออกแล้วสวมปลายเท้าดึงข้ึนมาจนผ่านส้นเท้าจนสุดความ ยาวของถุงเทา้ แล้วจัดมุมของถุงเทา้ ให้ถกู ต้อง ๔) ผู้สอนลดความชว่ ยเหลอื ลงเมอื่ ผเู้ รียนทาได้ ๑) ผสู้ อนแนะนารองเท้าข้างซา้ ย-ขวา ด้านนอก-ใน และสว่ นประกอบต่างๆ ของรองเท้า เช่น พนื้ รองเทา้ ๒) ผู้สอนให้ผู้เรียนนั่งเก้าอี้ท่ีมีความสูงพอเหมาะ โดยเท้าของผู้เรียนวาง ราบพอดกี บั พ้นื จากนั้นสวมรองเท้าแบบสอดให้ผเู้ รียนทั้งสองข้าง ๓) ผู้สอนจับท่ีเหนือข้อเท้าของผู้เรียนข้างหน่ึง แล้วถอยเท้าของผู้เรียนมา ด้านหลัง จากน้นั ใหผ้ เู้ รียนปฏิบตั เิ ชน่ เดิมอกี ขา้ งดว้ ยตนเอง ๔) ผูส้ อนลดความช่วยเหลอื ลงเมื่อผู้เรยี นทาได้

๓๕ ทักษะ ทักษะย่อย พัฒนาการท่คี าดหวัง แนวการจัดกจิ กรรม ๒.๒.๒ สามารถสวมรองเท้าแบบ๒. การแต่งกาย ๒.๒ การถอด – สวม ๑) ผู้สอนให้ผู้เรียนนั่งเก้าอ้ีที่มีความสูงพอเหมาะ โดยเท้าของผู้เรียนวาง(ต่อ) รองเท้า (ต่อ) สอดได้ ราบพอดกี ับพน้ื ๒.๒.๓ สามารถถอดรองเท้าแตะแบบ ๒) ผู้สอนวางรองเท้าแบบสอดไว้หน้าเทา้ ของผเู้ รยี น คบี ได้ ๓) ผสู้ อนจับที่เหนอื ข้อเท้าของผเู้ รียนขา้ งหนึ่ง แล้วดนั สน้ เท้าของผู้เรียนเข้า ๒.๒.๔ สามารถสวมรองเทา้ แตะแบบ ไปเพ่ือให้ ปลายเท้าสอดเข้าไปในรองเท้า จากนั้นให้ผู้เรียนปฏิบัติ คบี ได้ เชน่ เดมิ อีกข้างดว้ ยตนเอง ๔) ผสู้ อนลดความช่วยเหลือลงเมื่อผเู้ รียนทาได้ ๑) ผู้สอนให้ผู้เรียนนั่งเก้าอี้ท่ีมีความสูงพอเหมาะ โดยเท้าของผู้เรียนวาง ราบพอดกี บั พืน้ ๒) ผู้สอนวางรองเทา้ ไว้หนา้ เทา้ ของผู้เรียน ๓) ผู้สอนสวมรองเท้าแตะแบบคีบให้ผู้เรียน แล้วให้ผู้เรียนดึงเท้าถอยออก จากหูรองเท้า หากผู้เรียนกางน้ิวหัวแม่เท้าออกจากน้ิวชี้ลาบาก ให้ผู้สอนช่วยกางนิ้วหัวแม่เท้า ผู้เรียนออกแล้วให้ผู้เรียนดึงเท้าถอยหลัง ออกจากนั้นใหผ้ เู้ รยี นปฏิบัติเชน่ เดมิ อกี ข้างด้วยตนเอง ๔) ผู้สอนลดความชว่ ยเหลอื ลงเมอื่ ผ้เู รยี นทาได้ ๑) ผู้สอนให้ผู้เรียนน่ังเก้าอี้ที่มีความสูงพอเหมาะ โดยเท้าของผู้เรียนวาง ราบพอดกี ับพนื้ ๒) ผู้สอนวางรองเท้าไว้หน้าเทา้ ของผเู้ รยี น ๓) ผู้สอนใช้มือข้างหนง่ึ จบั ทเี่ หนือข้อเทา้ ของผูเ้ รียน แลว้ ดนั ส้นเทา้ ของ ผเู้ รยี นเข้าไปในหูของรองเท้า หากผูเ้ รยี นกางนว้ิ หัวแม่เท้าออกจากนว้ิ ชี้

๓๖ ทักษะ ทกั ษะย่อย พฒั นาการท่ีคาดหวัง แนวการจดั กิจกรรม๒. การแตง่ กาย ๒.๒ การถอด – สวม(ตอ่ ) รองเท้า (ต่อ) ๒.๒.๕ สามารถถอดรองเท้าแบบติดแถบ ลาบาก ให้ผู้สอนช่วยกางนิว้ หวั แม่เทา้ ผู้เรียนออก จากนนั้ ใหผ้ เู้ รียนปฏบิ ัติ ได้ เชน่ เดมิ อกี ข้างดว้ ยตนเอง ๒.๓ การถอด – สวม ๔) ผสู้ อนลดความช่วยเหลอื ลงเมื่อผู้เรียนทาได้ กระโปรง ๒.๒.๖ สามารถสวมรองเท้าแบบตดิ แถบ ได้ ๑) ผู้สอนแนะนารองเท้าแบบตดิ แถบข้างซ้าย-ขวา และส่วนประกอบต่างๆ ของ รองเท้า เช่น แถบติดรองเท้า สน้ รองเทา้ เป็นตน้ ๒.๓.๑ สามารถถอดกระโปรงเอวยดื ได้ ๒) ผู้สอนและผู้เรียนน่ังในท่าท่ีถนัด จากนั้นผู้สอนสวมรองเท้าแบบติดแถบให้ ผ้เู รียนทั้งสองข้าง ๓) ผู้สอนจับมือผู้เรียนให้ดึงแถบที่ติดรองเท้าออก จากนั้นให้ผู้เรียนยกเท้าออก จากรองเทา้ แล้วให้ผ้เู รยี นปฏบิ ัติเช่นเดิมอีกขา้ งดว้ ยตนเอง ๔) ผูส้ อนลดความชว่ ยเหลอื ลงเมอื่ ผู้เรยี นทาได้ ๑) ผู้สอนและผู้เรียนน่ังในท่าที่ถนัด จากน้ันผู้สอนวางรองเท้าแบบติดแถบไว้ หน้าเท้าของผเู้ รยี น ๒) ผู้สอนจับท่ีเหนือข้อเท้าของผู้เรียนข้างหนึ่งยกและดันส้นเท้าของผู้เรียนเข้า ไป ให้ปลายเทา้ สอดเขา้ ไปในรองเทา้ แลว้ ใหผ้ ู้เรียนตดิ แถบรองเทา้ จากน้ันให้ ผูเ้ รยี นปฏบิ ตั เิ ชน่ เดมิ อีกข้างดว้ ยตนเอง ๓) ผู้สอนลดความช่วยเหลอื ลงเมอื่ ผเู้ รยี นทาได้ ๑) ผ้สู อนแนะนากระโปรงเอวยืดและส่วนประกอบต่างๆ ของกระโปรง เช่น เอว กระโปรง ชายกระโปรง ดา้ นหน้า ดา้ นหลัง ด้านใน ด้านนอก ๒) ผสู้ อนสวมกระโปรงเอวยืดใหผ้ ูเ้ รียน ๓) ผสู้ อนจับมือผู้เรียนไปจับที่ขอบกระโปรงเอวยืด ให้ผู้เรยี นดึงกระโปรงลงมา จนถึงขอ้ เทา้ แลว้ ยกขาออกจากกระโปรง ๔) ผู้สอนลดความชว่ ยเหลอื ลงเม่อื ผ้เู รียนทาได้

๓๗ ทักษะ ทกั ษะยอ่ ย พฒั นาการที่คาดหวงั แนวการจัดกจิ กรรม ๒.๓.๒ สามารถสวมกระโปรงเอวยืด๒. การแตง่ กาย ๒.๓ การถอด – สวม ๑) ผสู้ อนแนะนากระโปรงเอวยืดและสว่ นประกอบตา่ งๆ ของกระโปรง เชน่(ตอ่ ) กระโปรง (ต่อ) ได้ เอวกระโปรง ชายกระโปรง ด้านหนา้ ดา้ นหลัง ดา้ นใน ด้านนอก ๒.๒.๓ สามารถถอดกระโปรงตดิ ๒) ผู้สอนบอกให้ผู้เรียนยกขาทีละข้างสวมเข้าไปในกระโปรง จากนั้นให้ ตะขอได้ ผู้เรียนใช้มือสองข้างดึงขอบกระโปรงข้ึนมาถึงเอว ผู้สอนจับมือผู้เรียน จัดขอบกระโปรงใหเ้ รยี บร้อย ๒.๓.๔ สามารถสวมกระโปรงตดิ ตะขอได้ ๓) ผู้สอนลดความช่วยเหลอื ลงเมอ่ื ผูเ้ รยี นทาได้ ๑) ผสู้ อนแนะนากระโปรงและสว่ นประกอบต่างๆ ของกระโปรง เชน่ เอว กระโปรง ตะขอชายกระโปรง ดา้ นหน้า ด้านหลงั และด้านใน ดา้ นนอก เป็นต้น ๒) ผสู้ อนสวมกระโปรงตดิ ตะขอใหผ้ เู้ รียน ๓) ผู้สอนจับมอื ผูเ้ รียนแกะตะขอกระโปรง จากนั้นใหผ้ ู้เรยี นใชม้ ือทั้งสอง ขา้ งจบั ขอบกระโปรงแล้วดึงลงถงึ ข้อเทา้ และยกเทา้ ทลี ะขา้ งออกจาก กระโปรง ๔) ผสู้ อนลดความช่วยเหลอื ลงเมื่อผู้เรยี นทาได้ ๑) ผ้สู อนใหผ้ ู้เรยี นใช้มอื สองข้างจบั ขอบกระโปรง ๒) ผู้สอนบอกให้ผู้เรียนยกขาทีละข้างสวมเข้าไปในกระโปรง จากนั้นให้ ผู้เรียนใช้มือสองข้างดึงขอบกระโปรงข้ึนมาถึงเอว ผู้สอนจับมือผู้เรียน ใหต้ ดิ ตะขอและจดั ขอบกระโปรงใหเ้ รียบร้อย ๓) ผูส้ อนลดความช่วยเหลือลงเมอ่ื ผ้เู รยี นทาได้

๓๘ ทักษะ ทักษะย่อย พัฒนาการทค่ี าดหวัง แนวการจดั กิจกรรม ๒.๔.๑ สามารถถอดกางเกงเอวยืดได้๒. การแตง่ กาย ๒.๔ การถอด – สวม ๑) ผู้สอนแนะนากางเกงเอวยืดและส่วนประกอบต่าง ๆ ของกางเกง เชน่(ต่อ) กางเกง ๒.๔.๒ สามารถสวมกางเกงเอวยืดได้ ขากางเกง เอวกางเกง ด้านหนา้ ด้านหลัง ดา้ นใน ด้านนอก กระเป๋า กางเกง เปน็ ตน้ ๒.๔.๓ สามารถถอดกางเกงแบบมี ตะขอและซิปได้ ๒) ผู้สอนสวมกางเกงใหผ้ ูเ้ รยี น ๓) ผสู้ อนใหผ้ ูเ้ รียนอยใู่ นท่าท่ถี นัด จากน้นั ให้ผูเ้ รยี นใชม้ ือทัง้ สองข้างจบั ขอบกางเกงแลว้ ดึงกางเกงลงมาถงึ ข้อเท้า และยกเทา้ ทีละข้างออกจาก ขากางเกง ๔) ผูส้ อนลดความช่วยเหลือลงเมื่อผเู้ รยี นทาได้ ๑) ผู้สอนใหผ้ เู้ รยี นใช้มอื สองขา้ งจบั ขอบกางเกงเอวยดื ๒) ผู้สอนบอกใหผ้ ู้เรียนยกขาสอดเขา้ ไปในขากางเกงทีละขา้ ง จากนั้นให้ ผูเ้ รยี นใช้ มือดึงขอบกางเกงขึ้นมาถงึ เอวและจดั ขอบกางเกงให้เรยี บร้อย ๓) ผสู้ อนใหผ้ เู้ รียนสวมกางเกงดว้ ยตนเอง ๔) ผู้สอนลดความช่วยเหลอื ลงเมื่อผู้เรียนทาได้ ๑) ผสู้ อนแนะนากางเกงและส่วนประกอบตา่ ง ๆ ของกางเกง เช่น เอว กางเกง ตะขอ ซิป ด้านหน้า ดา้ นหลัง และด้านใน ดา้ นนอก เป็นต้น ๒) ผสู้ อนสวมกางเกงใหผ้ ้เู รียน ๓) ผู้สอนจับมือผเู้ รียนแกะตะขอกางเกง รูดซปิ ลง จากนนั้ ใหผ้ ้เู รยี นใชม้ ือ ทั้งสองขา้ งจบั เอวกางเกงแลว้ ดึงลงถงึ ข้อเท้าและยกเทา้ ทลี ะข้างออก จากขากางเกง ๔) ผู้สอนลดความชว่ ยเหลอื ลงเมอ่ื ผูเ้ รียนทาได้

๓๙ทกั ษะ ทักษะย่อย พฒั นาการทค่ี าดหวงั แนวการจัดกิจกรรม ๒.๕ การถอด - สวมเสือ้ ๒.๔.๔ สามารถสวมกางเกงแบบมี๒. การแต่งกาย ตะขอและซปิ ได้ ๑) ผู้สอนใหผ้ ู้เรยี นใชม้ ือสองข้างจบั ขอบกางเกงแบบมตี ะขอและซปิ(ตอ่ ) ๒) ผสู้ อนบอกให้ผู้เรียนยกขาทลี ะขา้ งสอดเขา้ ไปในขากางเกง จากนั้นให้ ๒.๕.๑ สามารถถอดเสอื้ ยืดคอกลมได้ ผู้เรยี นใชม้ ือสองขา้ งดึงขอบกางเกงขึน้ มาถึงเอว ผู้สอนจับมือผเู้ รียนให้ ๒.๕.๒ สามารถสวมเส้อื ยดื คอกลมได้ ตดิ ตะขอ รดู ซิปขน้ึ และจัดขอบกางเกงให้เรยี บรอ้ ย ๓) ผู้สอนลดความช่วยเหลอื ลงเมื่อผู้เรยี นทาได้ ๑) ผู้สอนแนะนาเส้ือยืดและส่วนประกอบต่าง ๆ ของเสื้อยืด เช่น คอเส้ือ ชายเส้ือ แขนเสอื้ ด้านหนา้ ด้านหลงั ดา้ นในและนอก เปน็ ตน้ ๒) ผสู้ อนสวมเสื้อยืดคอกลมให้ผเู้ รยี น ๓) ผู้สอนให้ผู้เรียนใช้มือสองข้างจับท่ีชายเส้ือยืด จากน้ันดึงชายเส้ือข้ึนจน พน้ ศีรษะ ๔) ผสู้ อนลดความชว่ ยเหลอื ลงเม่ือผ้เู รยี นทาได้ ๑) ผสู้ อนสวมเสื้อยดื คอกลมให้ผเู้ รียนถึงระดบั คอ ๒) ผสู้ อนใหผ้ ู้เรียนสอดแขนเขา้ ไปในเสอ้ื ทลี ะข้าง แล้วใหผ้ เู้ รียนดงึ ชายเสอ้ื ลง จดั ให้เรยี บร้อย ๓) ผู้สอนลดความชว่ ยเหลือลงเมอ่ื ผูเ้ รยี นทาได้

๔๐ ทักษะ ทกั ษะย่อย พัฒนาการทค่ี าดหวงั แนวการจัดกิจกรรม ๒.๕.๓ สามารถถอดเส้อื คอปก มี๒. การแต่งกาย ๒.๕ การถอด - สวมเสื้อ กระดมุ ได้ ๑) ผู้สอนแนะนาและส่วนประกอบต่าง ๆ ของเสื้อ เช่น คอเสื้อ ชายเสื้อ(ตอ่ ) (ต่อ) แขนเส้อื ปกเสือ้ ด้านใน ด้านนอก ดา้ นหนา้ ด้านหลัง และกระดุม ๒.๕.๔ สามารถสวมเส้ือคอปกมี เป็นตน้ กระดมุ ได้ ๒) ผู้สอนสวมเส้อื คอปกพร้อมทงั้ ตดิ กระดุมใหผ้ ู้เรยี น ๒.๕.๕ สามารถถอดเสอื้ ผา่ หน้า มี ๓) ผู้สอนช่วยจับมือผู้เรียนให้แกะกระดุมเม็ดแรก จากน้ันให้ผู้เรียนแกะ กระดมุ ได้ กระดุมออกจนครบทกุ เมด็ ๔) ผู้สอนลดความชว่ ยเหลือลงเมอื่ ผ้เู รียนทาได้ ๑) ผสู้ อนยนื อยู่ดา้ นข้างเย้ืองมาทางด้านหลังของผเู้ รียน ๒) ผู้สอนจบั คอเส้ือทแ่ี กะกระดุมออกทกุ เม็ดแลว้ ๓) ผู้สอนกางเสือ้ ออกแล้วใหผ้ ้เู รียนสอดแขนเขา้ ไปในแขนเสื้อทีละขา้ ง จากนั้นให้ผู้เรยี นดงึ ชายเส้ือลง แลว้ ตดิ กระดมุ ให้เรยี บร้อย ๔) ผสู้ อนลดความชว่ ยเหลอื ลงเม่ือผู้เรยี นทาได้ ๑) ผู้สอนยนื อยู่ดา้ นข้างเยอ้ื งมาทางดา้ นหลงั ของผู้เรยี น ๒) ผู้สอนจับบรเิ วณคอเส้ือผา่ หนา้ ทแี่ กะกระดุมออกทุกเมด็ แลว้ ๓) ผสู้ อนให้ผเู้ รียนสอดแขนเขา้ ไปในแขนเส้อื ทลี ะข้าง แล้วให้ผู้เรียนดึง ชายเสือ้ ลงแลว้ ติดกระดุมให้เรียบร้อย ๔) ผสู้ อนลดความชว่ ยเหลอื ลงเม่อื ผูเ้ รียนทาได้

๔๑ ทักษะ ทักษะยอ่ ย พัฒนาการทีค่ าดหวัง แนวการจัดกจิ กรรม พฤตกิ รรมที่คาดหวัง๒. การแต่งกาย ๒.๖ การถอดและสวมใส่(ตอ่ ) เครอื่ งแตง่ กาย* ๒.๖.๑ สามารถถอดเคร่ืองแต่งกาย ผู้สอนฝึกให้ผู้เรียนปฏิบัติในเร่ือง การรู้จักช่ือเรียกของเคร่ืองแต่งกาย (กางเกงขาสนั้ เอวยืด/เสื้อคอกลม) ได้ คาส่ังที่ใช้ และการปฏิบัติตามคาสงั่ โดยผู้สอนช่วยเหลือจนผู้เรยี นสามารถทา ๑ ชิน้ * ไดด้ ้วยตนเอง โดยใช้กจิ กรรมดงั ตอ่ ไปนี้ ๑) การวเิ คราะห์งาน ๒) การฝกึ ปฏิบตั ิในสถานการณ์จาลอง ๓) การฝกึ ปฏบิ ัตใิ นสถานการณจ์ ริง ๔) การเสรมิ แรง ๒.๖.๒ สามารถสวมเครอื่ งแต่งกาย ผู้สอนฝึกให้ผู้เรียนปฏิบัติในเร่ือง การรู้จักช่ือเรียกของ เครื่องแต่งกาย งา่ ย ๆ (กางเกงขาส้ัน เอวยดื /เส้อื คอ คาสั่งท่ีใช้ และการปฏิบัติตามคาสั่งในการลงมือทากิจกรรมสวมเครื่องแต่ง กลม) ได้* กายประเภทต่างๆ โดยผู้สอนช่วยเหลือจนผู้เรียนสามารถทาได้ด้วยตนเอง โดยใชก้ ิจกรรมดังต่อไปน้ี ๑) การวิเคราะหง์ าน ๒) การฝกึ ปฏบิ ัติในสถานการณจ์ าลอง ๓) การฝกึ ปฏิบตั ิในสถานการณจ์ รงิ ๔) การเสริมแรง ๒.๖.๓ สามารถถอดเครอ่ื งแตง่ กาย ผู้สอนประเมินความสามารถพื้นฐานการติดกระดุม การใช้ซิปกับเส้ือ/ ทีม่ ีกระดมุ หรือซิบได้ (เส้อื สวมหวั ท่มี ี กางเกง/กระโปรงของตนเอง ผู้สอนสาธิตและให้ผู้เรียนฝึกปฏิบัติกับตนเองที กระดมุ /กางเกงขาส้ันมีซบิ ) * ละขั้นตอน ให้ผู้เรียนปฏิบัติจริงในสถานการณ์การแต่งต้ังที่สัมพันธ์กับ กิจกรรมประจาวนั

๔๒ ทกั ษะ ทักษะย่อย พฒั นาการที่คาดหวัง แนวการจัดกิจกรรม ๒.๖ การถอดและสวมใส่ พฤติกรรมทคี่ าดหวัง๒. การแตง่ กาย เคร่ืองแตง่ กาย* (ต่อ) โดยเสริมแรง โดยใชก้ จิ กรรมดังต่อไปนี้(ต่อ) ๒.๖.๔ สามารถสวมเคร่ืองแต่งกายที่ ๑) การวเิ คราะห์งาน ๒.๗ การเลือกเครื่องแต่ง มีกระดุม ซิบ ผกู /มดั ได้ (เสื้อผ่าหน้า, ๒) การฝกึ ปฏิบัติในสถานการณจ์ าลอง กาย กระโปรง,กางเกง,รองเท้า,เส้อื หรือ ๓) การฝึกปฏิบตั ใิ นสถานการณ์จรงิ กางเกงที่มเี ชือกผกู ) * ๔) การเสริมแรง ๒.๖.๕ สามารถแต่งตวั ได้ตามลาดบั ผู้สอนจัดวัสดุในการฝึกปฏิบัติทีละ ๑ อย่าง โดยพิจารณาจากพ้ืนฐาน ทกุ ขน้ั ตอน * ความสามารถของผู้เรียน แล้วทาการวิเคราะห์งาน และประเมินตามขั้นตอน แล้วจึงรวบขั้นตอน ท่ีปฏิบัติให้ทาต่อเนื่องเพิ่มข้ึน โดยใช้การปรับแต่ง ๒.๗.๑ สามารถเลือกเส้ือผา้ ของตน พฤตกิ รรมและใชเ้ ทคนคิ การฝกึ แบบถอยหลัง/เดนิ หน้า ตามสภาพของงาน จากตู้เสือ้ ผา้ /ลนิ้ ชกั /ชนั้ วางได้* ๑) ผู้สอนใช้เทคนิคการวิเคราะห์งานและประเมินผู้เรียนตามข้ันตอนท่ี วเิ คราะห์ ๒) ผู้สอนให้ผู้เรียนปฏิบัติในข้ันตอนท่ี ปฏิบัติได้แล้วนามาจัดลาดับใหม่ให้ สอดคล้องกับข้ันตอนการปฏิบัติของผู้เรียน แต่ละคน แล้วจึงนาเทคนิค การสอนแบบเดินหน้าและถอยหลังให้ผู้เรียนปฏิบัติแต่ละข้ันตอน ตอ่ เน่อื งโดยใชก้ ารเสริมแรง ผู้สอนฝึกให้ผู้เรียนปฏิบัติในเรื่อง การรู้จักประเภทของเคร่ือง แต่งกาย รู้จักเส้ือผ้าของตัวเอง และการเลือกเส้ือผ้าของตนเองจากผู้อื่น รู้จักตู้เส้ือผ้า/ ลนิ้ ชัก/ชนั้ วาง รู้ตาแหน่งท่ีเก็บเส้ือผ้าของตัวเอง รวมไปถึงคาส่ังที่ใช้ในการทา กจิ กรรม และการปฏิบตั ติ ามคาสัง่ โดยผู้สอนชว่ ยเหลือจนผเู้ รียนสามารถทาหมายเหตุ * หมายถึง เปน็ กิจกรรมทกั ษะการดารงชวี ติ ประจาวันท่ีผู้สอน และผ้ปู กครอง หรอื ผมู้ สี ่วนเกีย่ วข้อง สามารถเลือกเนื้อหาการจดั กิจกรรมการเรียนการสอน เพอื่ ใหเ้ กิดพฤตกิ รรมทคี่ าดหวงั ตามศกั ยภาพของผเู้ รยี น โดยไมต่ อ้ งเรยี งตามลาดบั เนื้อหา